Professional Documents
Culture Documents
ΛΙΓΕΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ Η ΖΩΗ σ1
ΛΙΓΕΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ Η ΖΩΗ σ1
ΛΙΓΕΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ Η ΖΩΗ σ1
--τεταρτη μερα
σεπτεμβριου----------------------------------------------------------------- Με
ξυπνησε ο παππους σημερα γιατι επρεπε να παμε στην πολη του νησιου
να παρουμε το δωρο της μητερας για τα γενεθλις της.Ένα κεντημα με τις
εναστρες νυχτες του βαν γκονκ.Της αρεσουν τα κεντηματα της μαμας και
ο βαν γκονκ είναι ο αγαπημενος της ζωγραφος.Της αρεσει που
χρησιμοποιει χαρουμενα χρωματα’’λεει.Θα παιρναμε το λεωφορειο από
τον Αδαμαντα για να κατεβουμε στον Κηπο και στον Χαλακα.Μολις
φτασαμε εξω από το μοναστηρι του αγ ιωαννη του σιδεριανου ο παππους
μου ειπε μια συναρπαστικη ιστορια με πειρατες για το μοναστηρι αυτό.’’
O Aϊ Γιάννης ο Σιδεριανός είναι μοναστήρι και υπάρχουν
έγγραφα που το αναφέρουν από το 1582. . H λαϊκή
παράδοση αναφέρει ότι στη γιορτή του Aγίου
εμφανίστηκαν πειρατές, οι οποίοι γρήγορα έγιναν
αντιληπτοί από τον κόσμο. Aμέσως κλείστηκαν στην
εκκλησία και μετά από προσευχές και παρακλήσεις η πόρτα
«σιδερώθηκε», με αποτέλεσμα οι πειρατές να μην μπορούν
να την ανοίξουν. Tότε ένας απ' αυτούς ανέβηκε στην
οροφή και κρατώντας πιστόλα, πέρασε το χέρι του μέσα
από μία τρύπα σημαδεύοντας τους πιστούς. O Άγιος έκανε
το θαύμα του, το χέρι του πειρατή «ξεράθηκε» και η
πιστόλα έπεσε μέσα στην εκκλησία, όπου και
φυλάσσεται.’’Μολις αποτελειωσε την φραση εβγαλε από
την τσεπη του λιγα κερματα και τα προσφερε με ένα ζεστο
χαμογελο στον ζητιανο που εστεκε με τα κουρελια του
στην εξοπορτα του μοανστηριου χωρις να πει τιποτα
δινοντας μονο το χαμογελο του.Και προσθεσε’’προσχαρο
το λιγο που θα δωσεις λεει ο ομηρος και είναι πολύ
σημαντικο να δινεις σαν να είναι ισος σου κι όχι κατωτερος
από σενα.Χρειαζεται την βοηθεια σου κι εσυ να την δωσεις
μονο αν την εδινες και σε έναν φιλο που θα σε
χρειαζοταν.Ποτε σαν να είναι ενας ζητιανος που εχει την
αναγκη σου.Καλυτερα να μη δωσεις τιποτα αν νοιωθεις
ανωτερος και πιο δυνατος και τον άλλο κατωτερο από
σενα.Να το θυμασαι αυτό μικρε’’ Ο παππους μου φαινοταν
ότι ειχε δικιο αλλα δεν μπορουσα να καταλαβω πώς ενας
ανθρωπος εφτασε να γινει ζητιανος ουτε μπορουσα να
φανταστω ποσο δυσκολη ηταν η ζωη του κι η
καθημερινοτητα του στο ελεος των περαστικων.Όμως τον
ρωτησα’’Παππου ο αγιος αφου εκανε το θαυμα με τους
πειρατες δεν μπορει να βοηθησει τον ζητιανο?’’κι εκεινος
αφου σκεφτηκε λιγο απαντησε’’Τα θαυματα είναι ιστοριες
για να κανουν τους ανθρωπους να πιστευουν σε κατι σε
καποια ανωτερη δυναμη για να αντεξουν τις
δυσκολιες.Είναι ιστοριες για να πιστεψουν δεν είναι
ιστοριες που εγιναν πραγματικα αλλα φτιαχτηκαν από τους
ιδιους τους πιστους για να δυναμωσουν την πιστη τους.Τα
αληθινα θαυματα δεν τα κανει ο αγιος γιε μου αλλα ο
ανθρωπος με τα παθη και την δυναμη του.Όταν
προσφερεις με ένα σεμνο χαμογελο την βοηθεια σου σε
εκεινον που την χρειαζεται,όταν προσφερεις ένα ποτηρι
νερο στην μητερα σου,όταν της κανεις δωρο το κεντημα
που αγαπαει,όταν χαριζεις ένα λουλουδι σε μια
κοπελα,όταν κοιτας την ψυχη σου με υπομονη και
αγωνιζεσαι να την γεμιζεις με αγαπη ξαφνικα ο κοσμος
γυρω σου γινεται καλυτερος κι αυτό είναι το θαυμα που
κανει η ιδια η ζωη.Μην πιστεψεις ποτε στα θαυματα που
φτιαχνουν οι ανθρωποι για να δυναμωσουν μια πιστη.Είναι
ωραιες ιστοριες για να τις λες αλλα όχι για να τις
πιστευεις.Να εχεις τα ματια σου ανοιχτα και να πιστευεις τα
θαυματα που κανει η αγαπη και η ζωη.Όταν χαιδευεις ένα
ζωο και ξερεις ότι σου μιλαει στη δικη του γλωσσα και
ξερεις τι είναι αυτό που σου λεει αυτό είναι ένα από τα
αμετρητα θαυματα της ζωης.Και θα ρθει μια μερα που ολοι
οι ανθρωποι θα ξεχασουν τα θαυματα των αγιων και θα
ιστορουν τα θαυματα που εκαναν οι ιδιοι με την αγαπη
τους κι ο κοσμος τοτε θα είναι γεματος ευγνωμοσυνη για
την ζωη του και χαμογελαστος’’Ο παππους μιλουσε ολη
την ωρα που επιστρεφαμε και ομολογω ότι ειχε ηρεμη
φωνη κι αυτά που ελεγε εμοιαζαν προφητικα.Αλλα εγω δεν
μπορουσα να καταλαβω γιατι οι ανθρωποι εφτιαχναν
ιστοριες για να δυναμωσουν την πιστη τους στον
θεο.Εμοιαζε λες και ειχαν φτιαξει μια ιστορια κι άλλες
εκατο για να πιστεψουν αυτην την μια.Κι αυτό δεν μου
φαινοταν καθολου εξυπνο.Ξαφνικα οι ανθρωποι μου
φανηκαν εντελως αδυναμοι κι ο παππους μου που εδωσε
κατι στον ζητιανο με χαμογελο ο πιο δυνατος από
ολους.Όμως τι ηθελε να πει ο παππους όταν ελεγε να
δινεις σαν να το κανεις φυσικα στον πιο καλο σου φιλο?Τι
ηθελε να πει όταν ειπε να μη δινεις αν νοιωθεις ότι δινεις
σε κατωτερο?Εγω ποτε δεν σκεφτηκα να δωσω γιατι ποτε
δεν εχω χρηματα αλλα παντα κατσουφιαζα όταν εβλεπα
ζητιανους κι ελεγα ‘’για δες ενας ανθρωπος που οι αλλοι
δεν του δινουν και πολλη σημασια γιατι είναι φτωχος’’Κι
όμως ο παππους μου του προσφερε ένα χαμογελο και λιγα
κερματα.Αυτά σκεφτομουν ολη τη μερα και το βραδυ αφου
κοψαμε την τουρτα με την μαμα και της δωσαμε το δωρο
της κι αφου πηγα για υπνο εχοντας ακομα το χαρουμενο
προσωπο της μαμας στο μυαλο μου ειπα από μεσα μου
μονος στο δωματιακι μου.’’Ναι παππου.να δινουμε σαν να
δινουμε σε έναν φιλο.Θελω να δωσω λεφτα σε ολους τους
ζητιανους του κοσμου όταν μεγαλωσω και γινω
πλουσιος.Να μην πειναει κανεις και να τους κανω
τραπεζια.Και να χω αυτό,αυτό το χαμογελο όταν τους
κοιταζω που ειχες κι εσυ σημερα το
πρωι.Καληνυχτα!’’-------------------------------πεμπτη μερα
σεπτεμβριου
Σημερα ηταν μια ξεχωριστη μερα.Η μερα που με επαιρνε ο παππους και
με πηγαινε στην Φυριπλακα ,μια παραλια που απειχε μονο λιγα
χιλιομετρα από τον Αδαμαντα που μεναμε.Μολις φτασαμε στην παραλια
ο παππους εδωσε στη φουχτα μου λιγα κομματια ψωμιου και αρχισαμε
να ταιζουμε τους γλαρους.Οι γλαροι κι ο παππους ηταν παλιοι φιλοι και
κάθε φορα που ερχομασταν κατεβαιναν στην ακτη και τραγουδουσαν
κρωζωντας λαιμαργα.Αυτές τις στιγμες ημουν εγω ο σιωπηλος γιατι
προσπαθουσα να χωρεσω με τα ματια μου ολοκληρη την θαλασσα κι
ολοκληρο τον ουρανο.Και παντα κατι μου ξεφευγε.Εκλεινα τα ματια μου
για να ανακαλεσω το τοπιο και παντα κατι ξεφευγε τα ανοιγα
ξανακοοιταζα τα εκελινα παλι και παλι τα ιδια.’’Ξερεις μικρε όταν
ημασταν νεοι ερχομασταν εδώ με την Μαργαριτα κι ονειρευομασταν πως
θα είναι η ζη μας αμα παντρευτουμε και πως θα είναι τα παιδια μας.Και
σημερα ερχομαι εδώ μαζι σου.τι θα λεγες να ονειρευτουμε κατι παρεα?’’
Δεν προλαβε ννα τελειωσει την προταση και ειπα ‘’Να ονειρευτουμε τι
θελουμε να γινουμε αμα μεγαλωσουμε’’ξεχνωντας ότι ο παππους ηταν
παρα πολύ μεγαλος,ισως ο πιο μεγαλος ανθρωπος που ειχα δει στη ζωη
μου.’’Θα θελα να γινω αστροφυσικος’’ειπε με την χαρακτηριστικη του
σοβαροτητα’’να μελεταω τα αστρα και τις κινησεις τους με το μεγαλο
τηλεσκοπιο μου και να λυπαμαι όταν εχει πανσεληνο γιατι δεν θα τα
βλεπω όλα και να χαιρομαι όταν δεν εχει σεληνη που δε θα μου ξεφευγει
ουτε ένα’’’’εγω θα θελα να γινω γιατρος γλαρων..να κατεβαινουν με τις
πληγες τους να τις γιατρευω να κουνανε το κεφαλι σαν να λενε
ευχαριστω κυριε γιατρε μου κι υστερα να ειμαι περηφανος που χαρη σε
μενα πετανε ολο και πιο ψηλα ..’’και το ειπα αυτό με μια φυσικοτητα
γιατι όπως όλα τα παιδια ημουν σιγουρος ότι το επαγγελμα που ειχα
επινοησει υπηρχε’’πολύ ωραιο αυτό το επαγγελμα που σκεφτηκες
μικρε’’κι η απαντηση του παππου με εκναε να σιγουρετυω ότι αυτος ο
κλαδος της επιστημης ηταν υπαρκτος’’σ αρεσουν τα πουλια εε?οτνα θα
φυγω θα σου στελνω μηνυματα με τους γλαρους κι από κει ψηλα οι δυο
γεροι σου θα χαιρονται με αυτό να το θυμασαι’’’Δεν εδωσα και πολύ
σημασια στα λογια του παππου γιατι αυτό που ελεγε μου φαινοταν πολύ
μακρινο και συνεχισα’’εσυ που θα εισαι αστροφυσικος θα μου λες τι
καιρο κανει στα αστερια για να λεω στους γλαρους μου να προσεχουν?
Φυσικα’εμεις οι δυο καποια μερα θα συνεργαστουμε.’και το γελιο του το
πηραν τα κυματα και το εκανα το πιο γλυκο τους τραγουδι’Και παρεμενα
αλλοκοτα σιωπηλος.’’Η θαλασσα κρυβει τα μυστικα ολων των
ανθρωπων.ξερεις ποσοι ναυτικοι εχουν πεταξει σε μπουκαλια μηνυματα
και ποσοι γεροι θλιμμενοι και μοναχικοι εχουν κανει το ιδιο?κι η
θαλασσα τα στελνει παντα στον σωστο ανθρωπο.η κυρα θαλασσα
γιατρευει την μοναξια.’’ο παππους θα πηγαινε να ψαξει για ξυλα για να
ανψουμε φωτια κι εγω εμεινα να προσεχω τους γλαρους.Όταν
απομακρυνθηκε για τα καλα εβγαλα από την τσαντα του ένα μπουκαλακι
με νερο,το εχυσα κι ένα φυλλο χαρτι από το τετραδιο που κουβαλουσε
παντα μαζι του γιατι του αρεσε να σκαρωνει στιχακια στο ποδι καμια
φορα.Καλα το καταλαβατε,θα εγραφα ένα μηνυμα κι εγω και θα το
εκλεινα σε μπουκαλι.Γιατι μπορει να ειχα τον παππου και την μητερα
μου αλλα η γλυκια μου γιαγια που με κρατουσε παντα στην αγκαλια της
ενοιωθα πως με ειχε αφησει εκτεθειμενο και ολομοναχο.Έγραψα’’γιαγια
μαργαριτα όταν μεγαλωσω θα γινω γιατρος γλαρων.και μουσικος.κι ο
παππους θα γινει αστροφυσικος.φιλια’’το εριξα στην θαλασσα και
ηλπιζα ότι θα το στειλει πολύ συντομα στο σωστο ανθρωπο.Ο παππους
γυρισε αναψαμε φωτια και ψησαμε καλαμποκια΄΄τα καλαμποκια είναι τα
αστερια της γης.όταν ξημερωνει η γη λυπαται που δεν μπορει να δει τα
αστερια και φτιαχνει δικα της για να τα θυμαται’’Κι εμεις τα τρωμε’’ειπα
και γελασα.
Στην διαδρομη του γυρισμου πρς το σπιτι ο παππους εκοψε ένα
αγιοκλιμα ρουφηξε το μελι απ το κοτσανι και μου ειπε να κανω το ιδιο κι
εγω.Όταν τυλιχτηκα στο σεντονι σκεφτομουν την θαλασσα και την
αγαπη της για τους μοναχικους ανθρωπους.’αραγε να ειχε φτασει το
μηνημα μου στην γιαγια?κι αν ειχε φτασει να ειχε γελασει καθολου με τα
νεα που της εγραφα?Η θαλασσα είναι η μητερα των μυστικων των
ανθρωπων’αχ!γιαγια μου από σημερα θα σου γραφω κάθε φορα που θα
ρχομαι τα μυστικα μου’’