Professional Documents
Culture Documents
Τα τάγματα των νεο-Μασόνων
Τα τάγματα των νεο-Μασόνων
Νεμέσιος
(α) είτε η κ. Αντωνιάδου δεν είναι πράγματι με επίγνωση Ορθόδοξη Χριστιανή ούτε
έχει ίσως θεολογική κατάρτιση, οπότε είναι αξιοσημείωτο το πως αποφαίνεται με
υπερβολική βεβαιότητα (χωρίς σοβαρές πηγές) για πράγματα που δεν γνωρίζει και
ίσως δεν πιστεύει, και με σαφή ιδεολογική κατεύθυνση εναντίον συγκεκριμένη
μερίδας, αυτής των λεγομένων «νεο-συντηρητικών»·
Η κ. Αντωνιάδου, ίσως δεν γνωρίζει ότι στην Ορθοδοξία δεν έχουμε αλάθητους
Πάπες που να κατευθύνουν τη διαχρονική συνείδηση της Εκκλησίας· εν
προκειμένω οι ιεροί Κανόνες προβλέπουν απομάκρυνση από τον θρόνο τους
όσων Επισκόπων δεν μεριμνούν για την επιστροφή των αιρετικών στην
Εκκλησία. Προφανής και πάλι η άγνοια της κ. Αντωνιάδου !
Β´
«Όλοι όσοι ήρθαν πριν από Εμένα είναι κλέφτες και ληστές, αλλά δεν τους
άκουσαν τα πρόβατα» (Ιω. 10, 8) ● «Όποιος δεν είναι μαζί Μου είναι εναντίον
Μου και όποιος δεν συνάγει μαζί Μου σκορπίζει» (Ματθ. 12,30) ● «Κάθε φυτεία
που δεν τη φύτεψε ο Πατέρας Μου ο ουράνιος θα ξεριζωθεί. Αφήστε τους· είναι
τυφλοί οδηγοί τυφλών» (Ματθ. 15, 13 και 14) ● «Όποιος έχει τον Υιόν, έχει τη
ζωή· όποιος δεν έχει τον Υιό του Θεού δεν έχει τη ζωή» (Α' Ιω. 5, 12) ● «Όποιος
πιστεύει στον Υιόν έχει αιώνια ζωή· όποιος είναι απειθής στον Υιό δεν θα δεί τη
ζωή, αλλά η οργή του Θεού μένει πάνω του» (Ιω. 3, 36) ● «Όποιος πιστέψει και
βαπτιστεί, θα σωθεί, όποιος όμως απιστήσει θα κατακριθεί» (Μάρκ. 16, 16) ●
«Αιρετικό άνθρωπο μετά από πρώτη και δεύτερη νουθεσία παράτησέ τον,
γνωρίζοντας ότι ένας τέτοιος έχει εκτραπεί και αμαρτάνει όντας αυτοκατάκριτος»
(Τίτον 3, 10.11) ● «Όποιος δεν αγαπάει τον Κύριο, ας είναι ανάθεμα. Μαράν αθά»
(Α΄ Κορ. 16, 22) ● «Αλλά κι αν ακόμη εμείς η άγγελος από τον ουρανό σάς
ευαγγελίζεται διαφορετικά απ' ό,τι σάς ευαγγελιστήκαμε, να είναι ανάθεμα» (Γάλ.
1,9).
Αυτά ισχύουν όσον αφορά στη μοναδικότητα της αλήθειας και έπειτα
προχωρούμε αναλόγως και στο «πως» της βοήθειας, με αγάπη, για όσους
είναι εκτός Εκκλησίας. Όμως οι θεολογικές και θρησκειολογικές εκπτώσεις
του κ. Βαρθολομαίου με λόγια και έργα, τι διασώζουν από την παραπάνω
αίσθηση της μοναδικότητας της Ορθοδοξίας ; Τίποτε · μόνο την
καταλύουν.
Ποια είναι η αντίληψη του κ.κ. Βαρθολομαίου για τη σωτηρία των ετερόθρησκων
και ετερόδοξων και τι κάνει για να τους σώσει, αυτός που αφειδώς παρέχει σε
όλους αυτούς διαβεβαιώσεις κοινής προσευχητικής παρρησίας προς τον Θεό και
κοινής αποστολής για τη σωτηρία του κόσμου (βλέπε τις διαθρησκειακές της
Ασσίζης κ. αλλού);
Να όμως ποια είναι η συνεχής «συντηρητικότητα» της Εκκλησίας και όχι βέβαια
μιας μερίδας «νεο-συντηρητικών», κατά τον πολύ π. Γεώργιο Φλωρόφσκυ·
Αλλά περί πιστότητας στην πληρότητα της εκκλησιαστικής εμπειρίας δια μέσου των
αιώνων, οι οικουμενιστές («μη νεοσυντηρητικοί») Κληρικοί -πρότυπα της κ.
Αντωνιάδου έχουν προφανώς «μαρα μεσάνυχτα». Και έτσι κατηγορούν την
«στασιμότητα» των παραδοσιακών στην Παράδοση και τον «συντηρητισμό», αυτοί
που έχοντας χάσει το «συντηρητικόν» άλας του Πνεύματος, αποδεικνύονται - κατά
τον π. Φλωρόφσκυ - χαμηλόβαθμοι στην πνευματική τους ωριμότητα και
την καθολική τους ανάπτυξη εν Χριστώ.
Γ´
Ποιοί είναι όμως αυτοί που άλλαξαν την «επίσημη Ορθοδοξία» του Φαναρίου,
που τα φερέφωνα του Πατριαρχείου ΚΠόλεως την έμαθαν μόνο δημοσιογραφικά
και τη διδάσκουν ανάλογα, ώστε σήμερα αφ' ενός να εμφανίζεται μια τέλεια
«διαφορετικότητα» μεταξύ των Οικουμενιστών και των Ορθοδόξων, αφ' ετέρου
να φαίνεται ότι δήθεν η Παράδοση «πολιορκεί την Ορθοδοξία απ' έξω»;
Δεν θα δώσουμε απ'ευθείας απάντηση· ας απαντήσει κάποιος δημοσιογράφος με
ενδελεχή έρευνα των στοιχείων. Εμείς προτείνουμε τις εξής κατευθυντήριες
γραμμές - ερωτήσεις πάνω σε «περίεργες συμπτώσεις»·
(α) Γιατί αρχίζει ο ορθόδοξος οικουμενισμός για πρώτη φορά μετά από 2.000
χρόνια, μόνο στις αρχές του 20ου αι. (επιστολές Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄),
ταυτόχρονα με την εξάπλωση της Θεοσοφικής Εταιρείας στη Δύση
(γκουρουϊσμός, δυισμός, διαλογισμός) και την έναρξη διαθρησκειακών
συναντήσεων, όπως το Κογκρέσσο των Θρησκειών στις Η.Π.Α.;
Ο κ. Αρτέμιος είχε μεταφράσει και διανείμει στα σερβικά την «Ομολογία Πίστεως
κατά του Οικουμενισμού», παλιότερα είχε σχεδόν πείσει την Εκκλησία της Σερβίας
να αποχωρήσει από το Π.Σ.Ε. και είχε επικρίνει γραπτά θεολογικές καινοτομίες
(της γραμμής του λατινόφρονα Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιω. Ζηζιούλα) στη
Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου.
Νεμέσιος
Δ´
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ
Το Μασονικό «Τάγμα του Αστέρος της Ανατολής» της Αθήνας, εκδίδει το 1926
το βιβλίο των ηγετών της Θεοσοφίας, ενός Ληντμπήτερ και της Άννας Μπεζάντ,
περί της έλευσης ενός παγκόσμιου διδάσκαλου και αρχηγού όλων των θρησκειών·
Η έλευσις του Μεγάλου Εκπαιδευτού· Αποσπάσματα Έργων του C.W. Leadbeater
και της Annie Besant, συλλεγέντων υπό M.E. Rocke, Αθήναι 1926 (στο του Ν. Στ.
Ψαρουδάκη, Στα άδυτα της Μασονίας, «Ορθόδοξο Μέτωπο», Μαρούσι 1995, σ.
740-746)
Στο τυπικό μύησης ενός Μασόνου στον 32ο Βαθμό του αρχαίου και αποδεδεγμένου
Σκωτικού Τυπικού (§2, Μύησις), ο μυούμενος λαβαίνει συμβουλές από
προϊσταμένους του Μασόνους, που υποδύονται θρησκευτικές μορφές, κατά σειρά
τον Κομφούκιο, τον Ζωροάστρη, τον Γκοτάμα Βούδδα, τον Μωϋσή, τον Ερμή τον
Τρισμέγιστο, τον Πλάτωνα, τον Ιησού τον Ναζωραίο, τον Μωάμεθ και «Εκείνον
της Αύριον» (... τον Αντίχριστο;). Μία από τις συμβουλές στον μυούμενο
Μασόνο του 32ου είναι : «Εστέ ανεκτικοί· καμμία [θρησκεία] δεν μπορεί να
καθορίση τον Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος [Μ.Α.Τ.Σ.]». Βλ. όπ. παρ.,
σσ. 509-512. Η τελευταία συμβουλή πόσο μοιάζει με τη διαπίστωση των κειμένων
του Π.Σ.Ε. στο Πόρτο Αλέγκρε (2006), ότι : «Όλες οι θεολογικές μας αντιλήψεις
σε τελική ανάλυση δεν ξεπερνούν τα όρια της δικής μας εμπειρίας και δεν
μπορούν να παρακολουθήσουν το εύρος του έργου του Θεού για την
αποκατάσταση του κόσμου».
Ε. Η μομφή κατά των δογμάτων και της θεολογίας και ο τονισμός της
«αγάπης».