Polaris Burmese Library - Singapore - Collection - Volume 141

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ppftmPm&Sifpepfwdkufzsufa&;
jidrf;csrf;a&;'dDrdkua&pDa&;vlYtcGifhta&;
aqmif;yg;rsm; twGJ 141
Burma/Myanmar Affairs Vol 141
အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) က အမ်ဳိးသမီး ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္

ႏုိဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ အမ်ဳိးသမီး ၂ ဦးတုိ႔သည္ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္း
(Ban Ki-moon) ႏွင့္ မတ္လ ၄ ရက္ေန႔က ေတြ႔ဆုံခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚ
အၾကမ္းဖက္ခံရမႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းေသာ အေျခအေနမ်ားကို တင္ျပခဲ့ၾကသည္။
txl;aqmif;yg;
ျမန္မာစစ္အုပ္စုမ်ားရဲ႕ ဥစၥာဓနစုေဆာင္းပြဲ
ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း
အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ)
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 1

ppftm%m&SifawGukd tefwkawmfveS fae=uwJ'h Drdkua&pDa&;wdkuyf GJ0if

tusOf;uscHae&wJh EdkifiHa&;orm;awG axmifuvGwv f m&if zwfzdk@eJ@
ppftm%m&Sif awGukd enf;rsdK;pHkeJ@ tefwak wmfveS fae=uwJh jrefrmjynfwiG f;u

&[ef;&Sifvrl sm;/ ausmif;om;ausmif;olrsm;/ tvkyform; v,form;rsm;/
'Drdkua&pDa&; udkaxmufcHwJh ppfAdkvfppfom;rsm; zwfzdk@?
ppftm%m&Siaf wGu 'Drdkua&pDqkw d Jha0g[m&udk

tvGJoHk;xm;wm/ udk,fvdk&mqGJ+yD; t"dy`g,fzGifhxm;wm
awG@ae&w,f? olwdk@ajymwJh 'Drdkua&pD&Jht"dy`g,fudk
edKifiw
H umu vufcw H Jh 'Drdkua&pD&Jh tajccHpHE_ef;rsm;eJ@
E_dif;,SOf=unfh&rSm jzpfygw,f? edKifiw H umuvufcHxm;wJh
'Drdkua&pD&Jh tajccHpHE_ef;udk rrSD&if ppftm%m&Siaf wGajymwJh
'Drdkua&pD[m 'Drdkua&pDr[kwfygbl;/
ppftm%m&Sipf epfyJjzpfaerSmygyJ?

ppftm%m&Sif eJ@ ppftm%m&Sifpepf wdkufzsufa&; [m

wdkif;&if;om;tm;vHk;/ &[ef;&Sifvltm;vHk;wdk@&Jh
wm0efomrubJ wyfrawmfom;tm;vHk;wdk@&Jh
wm0efvJjzpfwJhtwGuf wyfrawmfom;tm;vHk;[m
tvkyform;/ v,form;/ ausmif;om; ausmif;ol/
&[ef;&Sifvl tm;vHk;eJ@ vufwGJ+yD; ppftm%m&Sifpepfudk
wdkufzsuf=u&ygr,f?
wyfrawmfom;taygif;[m ppftm%m&SifawGudk
opPmapmifhodp&mrvdkbJ jynfolvlxkudkom
opPmapmifhod&ygr,f? jynfolvlxkudk
opPmapmifhodrSom jynfol@wyfrawmf jzpfedKifygw,f?
tvkyform;/ v,form;/ ausmif;om; ausmif;ol/
&[ef;&SifvlawGudk owffjzwffnSif;qJzdk@
ppftm%m&SifawGay;wJh trdef@udk emcHp&mrvdkbJ
ppftm%m&SifawGudk jyefvnfwGef;vSef&rSm jzpfygw,f?

yHkEdSyfrSwfwrf;
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) twGuftxl;xkwfa0onf

2010 ckESpf
pifumyledKifiH
POLARIS BURMESE LIBRARY ( SINGAPORE )

2010
Tpmtkyfukd A5 size puULt&G,fjzifh yHkESdyf&ef oifhawmfygonf?
Index: Polaris Burmese Library, LPK Library, Daw Aung San

Suu Kyi, Bo Than Shwe, Myanmar Current History, Myanmar
Politics, Myanmar Junta, Myanmar People, Myanmar Students,
Insein Prison, Prison in Myanmar, Political Prisoner in
Myanmar, Torture in Myanmar, Myanmar Army, Myanmar
Affairs, Burma Affairs, Democracy and Human Rights in Burma,
Burmese Refugees,
Public Enemies jynfol@&efol

ppftm%m&Siaf wGeJ@ ppftm%m&Sifpepf[m &[ef;&Siv f l
wdkif;&if;om;jynfolw&yfvHk;&Jh jynfol@&efolawG
jzpfwJhtwGuf ppftm%m&SifawGeJ@ ppftm%m&Sifpepfudk
acsr_ef;wdkufzsufjypfa&;[m yxrOD;qHk; vkyf&r,fh
vkyfief;jzpfw,f?
jynfaxmifpkjrefrmedKifiHtwGif; aexdkif=uoltaygif;[m vlrsdK;cGJjcm;r_r&Sd/

tom;ta&mifcGJjcm;r_r&Sd/ udk;uG,&f mbmomt,lcGJjcm;r_r&SdbJ wef;wl&nfwl/
twlwuG yl;aygif;aexdkif=u+yD; jynfaxmifpkjrefrmedKifiHtusdK;twGuf
aqmif&Guo f Gm;=u&rSmjzpfygw,f?
vlrsdK;t&cGJjcm;r_/ tom;ta&mift&cGJjcm;r_/ bmoma&;t&cGJjcm;r_awGukd
jywfjywfom;om; qef@usifwku d fzsuf oGm;=u&rSmjzpfygw,f?

ppftmPm&Sifpepfwdkufzsufa&;
jidrf;csrf;a&;'dDrdkua&pDa&;vlYtcGifhta&;
aqmif;yg;rsm; twGJ 141
Burma/Myanmar Affairs Vol 141
အထူးေဆာင္းပါး မာတိကာ
ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး

လႈပ္ရွားေနသူ ဇိုယာဖန္း ကမၻာ့လူငယ္
ေခါင္းေဆာင္ ေရြးခ်ယ္ခံရ
ကယ္လီဖိုးနီးယားေက်ာင္းမ်ားက
ျပည္နယ္အစိုးရကို ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပၾက
ေျမာက္ကိုရီးယား၊ ျမန္မာ ဆက္ဆံေရး
ေဒသလုံၿခဳံေရး ထိခုိက္ႏုိင္
ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ား အေရး
လုံၿခဳံေရးေကာင္စီမွာ တင္မည္
ေရၿဴပည္သာစက္မႀႂဇုန္ (၃) မႀာ ဆႎၬဴပမႁေတၾ

ထပ္႓ပီးဴဖစ္ပၾား
ပက္စ္ပို႔စ္သစ္ ထုတ္ေပးဖို႔ ျမန္မာအစိုးရ

ျပင္ဆင္
အတၾင္းေရးမႁးခဵႂပ္ ဘန္ကီမၾန္းကို
ဴမန္မာအမဵိႂးသမီး
သက္ေသထၾက္ဆိုခဵက္ေတၾ ေပးအပ္
စစ္တပ္ အၾကမ္းဖက္ခံ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေရး
ဘန္ကီမြန္းထံ တင္ျပ
ေငၾစကၠႃအေ႐ကၾ ရႀားပၝးမႁ သိသိသာသာ ဆုိးဝၝးေန
သတၱဳစက္ရံုစီမံကိန္းေျကာင့္ ေတာင္သူျခံေျမ
ဧကရာခ်ီ လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးရ
ေရွ႕ေန ကိုဖိုးျဖဴ သရက္ေထာင္မွ လြတ္လာၿပီ

အိႏၵိယခြဲထြက္ေရး သူပုန္မ်ားကုိ
ျမန္မာစစ္တပ္က ဝိုင္းဝန္းႏွိမ္နင္းမည္ဟုဆို

ျမန္မာ ေျမာက္ကိုရီးယား ဆက္ဆံေရး

အေမရိကန္စိုးရိမ္
ေဒၚေနာ္အုန္းလွ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရး

အက်ဥ္းသူမ်ား ေထာင္ေျပာင္း
႐ုရွားႏွင့္ တရုတ္က ျမန္မာကို အရပ္ဘက္သံုး

ခရီးသည္တင္ ေလယာဥ္ႏွင့္ ကုန္တင္
ေလယာဥ္မ်ား ေရာင္း
စစ္အစိုးရက ဝ တပ္ဖြဲ႔ကို မတရားအသင္း

ေၾကညာမည္ဟု သတင္းထြက္
ဆင္ျဖဴေတာ္ ရွာေဖြသည့္ စစ္တပ္က

ဆင္စြယ္မ်ားျဖတ္ေရာင္း
အစားထိုး မရႏိုင္ေသာ ပံုရိပ္ ခက္ထန္
ထုတ္ေဝသူ တင္မိုး ေမာင္စြမ္းရည္
အရည္အေသြးရွိတဲ့
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ ေပၚေပါက္လာဖုိ႔

ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ ႔ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ဖြဲ႔ (သို႔)

အၾကမ္းဖက္ ႏွိ္မ္နင္းေရး အဖြဲ႔
ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ဘုံရန္သူ ဗုိလ္ထက္မင္း
ေဒၚလာရရင္ အကုန္လုပ္ နအဖရဲ႕

စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္
Fiber Optic Cable ဖိုင္ဘာေကဘယ္ႀကိဳး (၀ါ)

ဆက္သြယ္မႈ ပင့္ကူကြန္ယက္
ထား၀ယ္ေရနက္ ဆိပ္ကမ္း ေဆာက္လုပ္ေရး

စတင္ၿပီ
တရုတ္နယ္စပ္ သစ္ခိုးထုတ္မႁ
ဴပန္လည္႒ကီးထၾားလာ

အႏွစ္ခ်ဳပ္
Digest
လႈပ္ရွားေနသူ ဇိုယာဖန္း ကမၻာ့လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္
ေရြးခ်ယ္ခံရ
ပိုးကရင္တိုင္းရင္းသူ တဦးျဖစ္သည့္ ဇိုယာဖန္းသည္ လက္ရွိ
အဂၤလန္ႏိုင္ငံတြင္ ေနထုိင္လ်က္ရွိၿပီး UK အေျခစိုက္
ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕(Burma Campaign-UK) ၏
ႏုိင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးတာ၀န္ခံ တဦး အျဖစ္
ေဆာင္ရြက္ေနသူျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ လြန္ခဲ့သည့္ ၂၀၀၈
ခုႏွစ္၌ ထိုင္းျမန္မာ နယ္စပ္ တေနရာတြင္ အမည္မသိ
ေသနတ္ သမား မ်ား၏ လုပ္ႀကံမႈေၾကာင့္ ကြယ္လြန္သူ
ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ုံး(KNU)တြင္ အေထြေထြ
အတြင္းေရးမႉး ဖဒိုမန္းရွာလဖန္း ၏ သမီးလည္းျဖစ္သည္။
ဆန္ဖရန္စစၥကိုတကၠသိုလ္၊ ဘာကေလတကၠသိုလ္က
ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ဆရာမ်ားသမဂၢတို႔က လမ္းမ်ားကို ပိတ္ဆို႔ျပီး
ဆႏၵျပေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဆႏၵျပသူ ေထာင္ဂဏန္းရွိျပီး ေက်ာင္းမ်ား၊
လမ္းမမ်ားႏွင့္ အစုိးရရုံးမ်ားေရွ႔တြင္ စုေ၀း ဆႏၵျပလ်က္ရွိရာ၊ ရဲမ်ားက
လုံျခဳံေရးအတြက္ ေစာင့္ၾကပ္ေပးေနသည္။ ျမန္မာျပည္က စစ္အစုိးရကဲ့သို႔
လက္နက္ျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္ႏွင္းျခင္း၊ သတ္ျဖတ္ျခင္း
က်ဳးလြန္ရန္မဟုတ္ဘဲ လမ္းသြားလမ္းလာႏွင့္ ဆႏၵျပသူမ်ားအတြက္
လုံျခဳံေရးႏွင့္ ထိခိုက္မႈ၊ မေတာ္တဆမႈမ်ားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္
အဓိက ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္
မဆလစစ္အစိုးရဟာ ဆိုရွယ္လစ္စကားလံုးေတြ
ေလႀကီးဟစ္က်ယ္ေျပာၿပီး “ျပည္သူပိုင္သိမ္းတယ္” ဆိုတဲ့
ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုင္ေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြကုိ စစ္အုပ္စုပိုင္
လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔အေျပာက ဒါဟာ
၀ိသမေလာဘသမားေတြရဲ႕ လက္ကေန ဆိုရွယ္လစ္
အရင္းအႏွီး စုေဆာင္းတာ ျဖစ္ပါသတဲ့ဲ။ ဒါေပမယ့္
လက္ေတြ႔မွာေတာ့ တိုင္းျပည္ဟာ ကမာၻ႔အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္င
ံစာရင္း၀င္သြားၿပီး သူတို႔တစုသာ ခ်မ္းသာသြား ၾကပါတယ္။
သူတို႔ေနရာကို ဆက္ခံတဲ့ နအဖစစ္အုပ္စုကေတာ့
ေစ်းကြက္စီးပြားေရး တည္ေဆာက္တယ္ဆိုၿပီး
အရင္းအႏွီးခြဲေ၀တာေတြ လုပ္ျပန္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ဟာ
မြဲသထက္မြဲ သူတို႔နဲ႔အေပါင္းပါေတြသာ ခ်မ္းသာသထက္
ခ်မ္းသာလာတာကို မ်က္ျမင္ေတြ႔ေနရပါတယ္။
တိုင္းျပည္မြဲေရးနဲ႔ ကိုယ္ခ်မ္းသာေရးဆီကို ခ်ီတက္ရာ
လမ္းေၾကာင္းမ်ား သိခ်င္ရင္ ျမန္မာျပည္က
စစ္အာဏာရွင္မ်ားဆီသာ သြားေမးေပေတာ့လို႔
ေျပာရမလိုပါ။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြထဲကေန သမိုင္းရဲ႕
သင္ခန္းစာတခုဆြဲထုတ္ပါဆိုရင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ
သူတို႔အိတ္ထဲကို ထည့္ဖို႔ဆိုရင္ ဘာေႂကြးေၾကာ္သံကိုမဆို
ေႂကြးေၾကာ္မယ္၊ တဖက္လွည့္နဲ႔ျပန္ေျပာရရင္
သူတို႔တေတြဘယ္လိုပဲ ေႂကြးေၾကာ္-ေႂကြးေၾကာ္
လက္ေတြ႔က်ေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဓနဥစၥာေတြကို

သူတို႔အိတ္ထဲထည့္တာပဲလို႔ ေျပာရပါမယ္။
ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ လက္ထက္ကစလို႔
စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြနဲ႔ နယ္စပ္က ဘိန္းရာဇာေတြ
ေရစက္ဆံုခဲ့ၾကတာပါပဲ။ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္မွာ
ဗကပေပၚလာေတာ့ စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြအဖို႔
စားက်က္ေတြေပ်ာက္ကုန္ၾကပါတယ္။သူတို႔ရဲ႕
ေရာင္းရင္းအေပါင္းအသင္း နယ္ခံထိပ္သီးေတြ၊
ဘိန္းရာဇာေတြလည္း “လက္မဲ့ေတြ” ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။
ဒိေနာက္၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ဗကပထဲက
ခြဲထြက္မႈေတြေပၚေတာ့မွ စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြဟာ
သူတို႔ရဲ႕စီးပြားေရး “ေအာင္ေျမ” ကို ျပန္နင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
မဆလထိပ္သီးေတြဆံုး႐ံႈးခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို န၀တ၊
နအဖထိပ္သီးေတြရခဲ့ပါတယ္။ ရတာမွ အတိုးနဲ႔
ရတာလို႔ေတာင္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
ေျမာက္ကိုရီးယားႏုိင္ငံက သူလွ်ဳိေတြဟာ ၁၉၈၃

ခုႏွစ္တုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို တိတ္တဆိတ္၀င္ေရာက္ၿပီး
အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အလည္အပတ္ ေရာက္ေနတဲ့
ေတာင္ကိုရီးယား သမၼတ ခ်န္ဒူး၀ွမ္ (Chun Doo Hwan) နဲ႔
အဖြဲ႕ကို အာဇာနည္ကုန္းမွာ ဗံုးခြဲ လုပ္ႀကံခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီျဖစ္ရပ္မွာ ေတာင္ကိုရီးယား သမၼတေဟာင္း ခ်န္ဒူး၀ွမ္
ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ျမန္မာနဲ႔ ေတာင္ကိုရီးယား ႏွစ္ႏိုင္ငံက
တာ၀န္ရွိသူ ၁၇ ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီျဖစ္ရပ္

ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ျမန္မာက ေျမာက္ကိုရီးယားကို သံတမန္
အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္ပါတယ္။
ဗံုးခြဲတဲ့လုပ္ရပ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေျမာက္ကုိရီးယားဘက္ကေန
ျမန္မာႏိုင္ငံကို လူသိရွင္ၾကား ေတာင္းပန္တာမ်ဳိး ခုခ်ိန္ထိ
မၾကားရပါဘူး။ ၂၄ ႏွစ္ေလာက္ သံတမန္ အဆက္အသြယ္
ျဖတ္ေတာက္ထားခဲ့ၿပီးမွ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ သံတမန္
အဆက္အသြယ္ ျပန္ထူေထာင္ခဲ့တာဟာ
စစ္လက္နက္ပစၥည္း ကိစၥက အဓိကပဲလို႔ ေလ့လာသူေတြက
သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္
ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ထိ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ သံတမန္
ျပန္ဆက္ဆံတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေရရွည္မွာ
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ေကာင္းက်ဳိးျဖစ္ေစမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔
ဆိုၾကပါတယ္။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ဦးစီးအရာရွိခ်ဳပ္ (ၾကည္း)၊

တပ္မေတာ္ ညႇိႏိႈင္းကြပ္ကဲေရးမႉး (ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရေရႊမန္း ဦးေဆာင္တဲ့ တပ္မေတာ္
အဆင့္ျမင့္ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ဟာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္
ႏို၀င္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔ကေန ဒီဇင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔ထိ
ေျမာက္ကိုရီးယားႏုိင္ငံကို လွ်ဳိ႕၀ွက္သြားေရာက္ခဲ့တဲ့
သတင္းေတြ ေပါက္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ တခါ
ျမန္မာစစ္တပ္အတြက္ စစ္လက္နက္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္ေရး၊
၀ယ္ယူစုေဆာင္းေရးမွာ အဓိက တာ၀န္ရွိသူျဖစ္တဲ့

တပ္မေတာ္ စစ္လက္နက္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္ေရးမႉးခ်ဳပ္၊
ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဦးပိုင္လီမိတက္ ဥကၠ႒ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး
တင္ေအးဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေျမာက္ကိုရီးယားသံ႐ံုးမွာ
ၿပီးခဲ့တဲ့လက က်င္းပခဲ့တဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား ေခါင္းေဆာင္
ကင္မ္ဂ်ဳံအီလ္ (Kim Jong-Il) ရဲ႕ ေမြးေန႔ပြဲကို
သြားတက္ခဲ့ပါတယ္။
“ေျမာက္ကိုရီးယားလုိ ေနေတာ့ ဘာျဖစ္လဲကြာ၊

ေျမာက္ကုိရီးယားလုိ ျဖစ္လာရင္ အေမရိကန္ကုိ
ဘာဂ႐ုစိုက္စရာ ရွိလဲဆုိတဲ့ ဒါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊ
တက္ခါစ ၉၂ ခုႏွစ္ အလြန္မွာ ေျပာထားတဲ့စကားပါ။
ေနာက္တခုက က်ဴးဘား၊ က်ဴးဘားေတာင္မွ
အေမရိကားနားမွာ ေနေနေသးတာ။ အေမရိကန္ကုိ
ဂ႐ုစုိက္စရာ လုိလားဆိုတဲ့ ဒီအေတြးအေခၚမ်ဳိး
သူ႔မွာရွိပါတယ္။ ေျမာက္ကုိရီးယားလုိ ျဖစ္လာရင္ Regional
မွာ Threat လုပ္မွာပါ။ အဲဒီလုိလုပ္ရင္ အဓိကႏုိင္ငံကေတာ့
ယုိးဒယား ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊ
အေနနဲ႔ကလည္း တ႐ုတ္ကုိ ႐ုရွားရယ္၊ ႏ်ဴကလီးယားရယ္၊
ေျမာက္ကိုရီးယားရယ္နဲ႔ ကစားေနတာပါပဲ။”
ျမန္မာစစ္အစုိးရရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးေတြ အေပၚမွာ

အၾကမ္းဖက္မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကုလသမဂၢ အေနနဲ႔
ျမန္မာစစ္အစိုးရကို အေရးယူဖုိ႔၊ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို
ႏုိင္ငံတကာ ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ခုံ႐ုံးမွာ စစ္ေဆး

အေရးယူလာေအာင္ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီက
ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔အတြက္ မေန႔တုန္းက ကုလသမဂၢ
အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းကုိ
ႏုိဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ၂ ဦးနဲ႔အတူ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး
ကိုယ္စားလွယ္တဦးတို႔ သြားၿပီး ေတြ႕ဆုံ တုိက္တြန္းခြင့္
ရခဲ့ပါတယ္။ဒါဟာ အမ်ဳိးသမီးေတြ အေနနဲ႔
အမ်ဳိးသမီးအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္
မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းနဲ႔ ေတြ႕ဆုံခြင့္ရတာ ပထမဦးဆုံး
အႀကိမ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အဴပည္ဴပည္ဆိုင္ရာ လူႛအခၾင္ႛအေရး ေဳကညာစာတမ္း
အပိုဒ္ ၂၄
လူတိုင္းတၾင္သင့္ဴမတ္ေလဵာ္ကန္စၾာ ကန္ႚသတ္ထားသည္ႛ
အလုပ္လုပ္ခဵိန္ အဴပင္၊ လစာႎႀင့္ တကၾ အခၝကာလ
အားေလဵာ္စၾာ သတ္မႀတ္ထားသည့္ အလုပ္
အားလပ္ရက္မဵား ပၝဝင္သည္ႛ အနားယူခၾင့္ႎႀင့္ အားလပ္ခၾင့္
ခံစားပိုင္ခၾင့္ ရႀိသည္။
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏
ႏိုင္ငံေရးထင္ဟပ္မႈတခုလည္း ျဖစ္ ေနသည္။
ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္တြင္ ၁၉၂၀ ၌
တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒကို သပိတ္ေမွာက္ရန္
ေက်ာင္းသားတို႔ စုေဝးခဲ့ဖူးျပီ။ ၁၉၃၆ တြင္ ေနာက္တၾကိမ္
ေက်ာင္းသားတို႔ သပိတ္စခန္းဖြင့္ခဲ့ဖူးျပီ။ ၁၉၃၈ တြင္

ေရနံေျမသပိတ္အတြက္ အေျခစိုက္စခန္းျဖစ္ခဲ့ဖူးျပီ။
ကိုလိုနီေခတ္တြင္ ေစတီေတာ္ရင္ျပင္ေပၚ၌
ျဗိတိသွ်အရာရွိတို႔ ဖိနပ္ခြ်တ္ေရးျပႆနာကိုတင္၍
အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ကို ျပခဲ့ၾကဖူးျပီ။ ၁၉၄၆ ဇန္နဝါရီတြင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေစတီေတာ္ အလယ္ပစၥယံ၌ပင္
လြတ္လပ္ေရးအတြက္ မိန္႔ခြန္းေျခြဖူးျပီ။ ၁၉၈၈ ၾသဂုတ္တြင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္
ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရးကို ေစတီအေနာက္ဘက္မုခ္၌ပင္
ေဆာ္ၾသခဲ့ဖူးျပီ။ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးသည္ ဘာသာေရး၊
ႏိုင္ငံေရးတို႔တြင္ ဗဟိုခ်က္မအျဖစ္ ရွိေနဦးမည္။
၂၀၀၇ စက္တင္ဘာတြင္ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္း အၾကီးမားဆံုး

ဆႏၵျပပြဲအျဖစ္ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတြင္
ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ လူထုတို႔ လက္တြဲကာ
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သို႔ပင္ ဦးတည္ ခ်ီတက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကဖူးျပီ။
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(NLD)မွ ေနာ္အံုးလွတို႔ကို
ေစတီေတာ္၌ ပံုမွန္လာေရာက္ဆုေတာင္းမႈႏွင့္ပင္
ရမယ္္ရွာ၍ စစ္အာဏာပိုင္တို႔က ေထာင္ထဲသို႔ ပို႔ခဲ့ၾကျပီ။
မၾကာေသးမီက အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္လာေသာ NLD
ဒု ဥကၠဌ ဦးတင္ဦးသည္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သို႔ပင္
ပထမဆံုး သြားေရာက္ ဦးတိုက္ခဲ့ျပီ။
ထို႔ေၾကာင့္ ရန္ကုန္သည္လည္းေကာင္း၊
ေရႊတိဂံုသည္လည္းေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးကို အျမဲတေစ
ေျခာက္လွန္႔ေနဟန္ရွိ သည္။
၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ
ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးေနာက္ပိုင္းတြင္ စစ္အစုိးရသည္
စစ္သည္ဦးေရႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းမွ် ရွိေသာ
သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းကို ႏိုင္ငံေရးအႏၱရာယ္အျဖစ္
ရႈုျမင္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ထင္ရွားေသာ
ရဟန္းေတာ္မ်ား အပါအဝင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို
လူဝတ္လဲျခင္း၊ ဖမ္းဆီး အက်ဥ္းခ်ထားျခင္း၊ ျပည္ပသို႔
ထြက္ေျပးေစျခင္း စသည့္ ဖိႏွိပ္မႈမ်ိဳးစံုကိုလည္း ျပဳ
လုပ္ေနသည္။
ရခိုင္ျပည္နယ္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္

စစ္တပ္က ဆင္ျဖဴေတာ္ ရွာေဖြေရး စီမံကိန္း ေဆာင္႐ြက္ေနရာ
တျခားေသာ ေတာဆင္ ရိုင္းမ်ားကိုပါ ဖမ္းဆီးၿပီး
ဆင္စြယ္မ်ားျဖတ္၍ ျပည္ပသို႔ တရားမ၀င္ ေရာင္းခ်မႈျပဳလုပ္
ေနေၾကာင္း ရခိုင္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ လူ
့အခြင့္အေရးအဖြဲ႕မ်ားက ေျပာသည္။
ဆင္ျဖဴေတာ္ရွာေဖြေရးကို ခမရ (၃၅၄)မွ ဗိုလ္ႀကီး
ေအာင္သူဟိန္းႏွင့္ ခလရ (၂၆၃)မွ ဗိုလ္ႀကီး ဟိန္းခန္႔ႏွင့္
ဘူးသီးေတာင္ ၅ မိုင္ ဆင္ထိန္းစခန္းမွ ဦးေဖသန္းတို႔က
ဦးေဆာင္ကာ ယခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွ စတင္ျပဳလုပ္ ေနျခင္းျဖစ္သည္

“နအဖက က်ေနာ္တို ့ျပည္နယ္မွာ ဆင္ဖမ္းတဲ့အလုပ္ကို

လုပ္ေနတာ ေတာ့ ၾကာေနပါၿပီ၊ အခုမွ မဟုတ္ပါဘူး၊
အထူးသျဖင့္ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာ
ရေသ့ေတာင္နယ္ေတြေပါ့၊ အခု ပိုဆိုးတာက နအဖက
ဆင္ျဖဴေတာ္ ရွာေဖြေရးဆိုၿပီး စစ္တပ္ကို ဆင္ဖမ္းခိုင္းတယ္၊
ဆင္ျဖဴေတာ္ ေတြ ့မေတြ ့ေတာ့ က်ေနာ္တို ့မသိရဘူး၊ ေတြ
့တဲ့ ဆင္ေတြကို ဖမ္းတယ္၊ သတ္ျဖတ္တယ္၊ အစြယ္ကို
ေရာင္းစား တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္”
ဖင္လန္ႎိုင္ငံ Savo ခရိုင္က ခဵီးဴမၟင့္တဲ့

ေရၿႛေဴပာင္းအေဴခခဵဆိုင္ရာ အမဵိႂးသမီးထူးခ႗န္ဆုကို
ဴမန္မာအမဵိႂးသမီး မေမမဵိႂးသၾင္က ဆၾတ္ခူး ရရႀိသၾားပၝတယ္။
မေမမဵိႂးသၾင္ဟာ ၂၀၀၀ ခုႎႀစ္ ဒီဇင္ဘာလမႀာ ထိုင္းႎိုင္ငံ

ဒုကၡသည္စခန္းကေန ဖင္လန္ႎိုင္ငံမႀာ အေဴခခဵ ေနထိုင္ခၾင့္
ရခဲ့ပၝတယ္။ ၁၉၉၀ခုနႀစ္တဝိုက္က ဴပည္တၾင္းမႀာ
ဗမာႎိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေကဵာင္းသားသမဂၢမဵား အဖဲၾႛခဵႂပ္ဝင္အဴဖစ္
ေဴမေအာက္လႁပ္ရႀားမႁေတၾမႀာ တက္တက္႐ကၾ႐ကၾ
ပၝဝင္ခဲ့တာေဳကာင့္ အာဏာပိုင္ေတၾရဲႛ လိုက္လံဖမ္းဆီးမႁကို
ခံခဲ့ရ႓ပီး ထိုင္းဴမန္မာနယ္စပ္ကို ၁၉၉၈ ခုနႀစ္မႀာ ထၾက္ေဴပး
ေရာက္ရႀိခဲ့ပၝတယ္။
သူႛရဲႛ အမဴဖစ္သူ မဳကည္ဳကည္ဝင္းဟာလည္း
အမဵိႂးသားဒီမိုကေရစီအဖဲၾႛခဵႂပ္ဝင္တဦး ဴဖစ္႓ပီး ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႎႀစ္
ခဵမႀတ္ခံခဲ့ရသူ ဴဖစ္ပၝတယ္။ အကုိဴဖစ္သူ ၈၈
မဵိႂးဆက္ေကဵာင္းသားမဵားအဖဲၾႛ ေခၝင္းေဆာင္တဦးဴဖစ္တဲ့
ကိုထၾန္းဴမင့္ေအာင္ဟာလည္း အာဏာပိုင္ေတၾရဲႛ

လိုက္လံဖမ္းဆီးမႁကို ေရႀာင္တိမ္း႓ပီး ပုန္းေအာင္းေနရပၝတယ္။
အခုလို ဖင္လန္ႎိုင္ငံက ခဵီးဴမၟင့္တဲ့ဆုကို လက္ခံရရႀိတာဟာ
ဴမန္မာအမဵိႂးသမီးေတၾ အားလံုးကို ဂုဏ္ဴပႂတဲ့သေဘာမဵိႂး
ခံစားရတဲ့အေဳကာင္း မေမမဵႂိးသၾင္က ေဴပာပၝတယ္။
“အဓိကကေတာ့ တရုတ္ေတၾနဲႛ ပူးေပၝင္းလုပ္ေနတာေပၝ့။
ဒီမႀာရႀိေနတာက ၂၃၆ တပ္ရင္း၊ ၁၀၅ တပ္ရင္း၊ အထူး (၈)
စဗခ ဗဵႃဟာမႀႃး႒ကီး ဝင္းဴမင့္ထၾန္းတိုႛနဲႛ အတူ ပူးေပၝင္း႓ပီးမႀ
မန္ဝိန္း႒ကီး စစ္တပ္နဲႛအတူ ဌာနေပၝင္းစံု မိုင္းေခၝင္၊
ဂိုက္ထိပ္ကေနတဆင့္ ေနာင္ေတာင္းကို တင္ပိုႛေနတယ္။
အခုရက္ပိုင္းမႀာပဲ သိန္း ၃၀၀၀ ေထာင္ေကဵာ္၊
ေအာင္မိုင္ကုမၯဏီနဲႛ တာဆူးဆိုတဲ့အဖၾဲႛကေန သိန္း ၃၀၀၀
ေကဵာ္ေပးတယ္၊ သူတိုႛကေန ေဴမာက္ပိုင္းတိုင္းမႀႃး
ဗိုလ္ခဵႂပ္စိုးဝင္းကို သိန္း ၁၅၀၀ ေပးလိုက္တယ္။ ဒၝေတၾက
ပၾင့္လင္းရာသီ တႎႀစ္အတၾက္ လုပ္ပိုင္ခၾင့္ဴဖစ္တယ္”
ဴမန္မာႎိုင္ငံ ကခဵင္ဴပည္နယ္က သစ္ေတၾကို ၁၉၉၅
ခုႎႀစ္ေလာက္ကတည္းက အလံုးအရင္းနဲႛ ခုတ္လဲႀ႓ပီး
တရုတ္ႎိုင္ငံဘက္ကို သယ္ထုတ္ေနခဲ့တာဴဖစ္ပၝတယ္၊


လႈပ္ရွားေနသူ ဇိုယာဖန္း ကမၻာ့လူငယ္
ေခါင္းေဆာင္ ေရြးခ်ယ္ခံရ
Thursday, 04 March 2010 18:39 သန္းထိုက္ဦး
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php/news/1-news/2715-2010-03-04-11-
ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ ကမၻာ့ စီးပြားေရး ဖိုရမ္ အဖြဲ႔ (World Economic Forum) က
၂၀၁၀ ခုႏွစ္ အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားေနသူ
ဇိုယာဖန္းကုိ ကမၻာ့ လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ လိုက္သည္။
ဇိုယာဖန္း (ဓာတ္ပံု - Jeff Gilbert)
ယင္း ေရြးခ်ယ္မႈကုိ အသက္ ၄၀ ေအာက္ အရြယ္ လူငယ္ ၅၀၀၀ ခန္႔ အမည္ စာရင္း
တင္သြင္း ခံရၿပီးေနာက္ ဆန္ခါတင္ ႏိုင္ငံေပါင္း ၇၂ ႏိုင္ငံမွ လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္ ၁၉၇
ဦးထဲတြင္ ၎က (Young Global Leader) ဟူေသာ ကမၻာ့လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္
ေရြးခ်ယ္ ခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေရြးခ်ယ္ခံရသူ ဇိုယာဖန္းက ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။
“ဒီလိုမ်ဳိး ေရြခ်ယ္ ခံရတာက တေယာက္တည္း အတြက္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ က်မ
ျမင္ပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္ တျပည္လံုးရဲ႕ လူ႔အခြင့္ အေရး၊ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရး၊
တိုင္းရင္းသားေတြ အားလံုး အခြင့္အေရး အတြက္ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အလုပ္ အကိုင္ ေတြကို
သူတို႔ အသိအမွတ္ ျပဳတယ္လို႔ က်မျမင္ပါတယ္”ဟု သူက ေျပာသည္။

ကမၻာ့စီးပြားေရး ဖုိရမ္က ကမၻာ့လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရသူမ်ားကုိ
လာမည့္ ေမလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ တန္ဇန္းနီး ယား ႏုိင္ငံ Da res Salaam ၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႔ဆုံရန္
ဖိတ္ၾကားထားသည့္ အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနကို တင္ျပေဆြးေႏြးရန္
ရည္ရြယ္ထားသည္ဟု ဇိုယာဖန္းက ဆိုသည္။ “အဲဒီမွာ သြားတက္မယ့္ လူေတြကေတာ့
စီးပြားေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ ပုိမ်ားတယ္၊ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြပါတယ္
အဲဒါ အခြင့္အေရးေကာင္းတခုပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ အခြင့္အေရးကိုယူၿပီးေတာ့
ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကုိ တခါမွ မၾကားဘူးတဲ့ လူေတြ ကုိသြားေျပာျပမယ္”ဟု
ဇုိယာဖန္းက ဆက္ေျပာသည္။ ထုိ႔အျပင္ ယခုႏွစ္ အတြင္း ေဆြးေႏြးပဲြမ်ား၊ ႏွီးေႏွာ
ဖလွယ္ပဲြမ်ားကုိ တက္ေရာက္ၿပီး ေဒသတြင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာတြင္ နားလည္
သေဘာေပါက္ေရး၊ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ေဆြးေႏြးညိွႏိႈင္း ေဆာင္ရြက္ၾကမည္
ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ကမၻာ့စီးပြားေရး ဖိုရမ္၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။
သက္တမ္း ၄၀ ျပည့္ေတာ့မည့္ World Economic Forum သည္ ႏုိင္ငံတကာအေရး၊
ေဒသဆုိင္ရာ အေရး အခင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္ သက္ၿပီး ႏုိင္ငံတကာမွ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ား၊
ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ညိွႏိႈင္းေဆြးေႏြးရန္ စီစဥ္ ေပးသည့္ အဖဲြ႔ႀကီး ျဖစ္သည္။
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ႏုိင္ငံေပါင္းစုံမွ ထက္ျမက္သည့္ လူငယ္ ၂၀၀၊ ၃၀၀ ခန္႔ကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး
ကမၻာ့ေရးရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာဆုိ ေဆြးေႏြး၊ လႈပ္ရွားေစျခင္းျဖင့္
အနာဂတ္ကမၻာႀကီးအတြက္ အားေကာင္းသည့္ ႏုိင္ငံတ ကာကြန္ရက္တခု
ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ေဆာင္ရြက္ေပးေလ့ရိွသည္။ ပိုးကရင္တိုင္းရင္းသူ တဦးျဖစ္သည့္
ဇိုယာဖန္းသည္ လက္ရွိ အဂၤလန္ႏိုင္ငံတြင္ ေနထုိင္လ်က္ရွိၿပီး UK အေျခစိုက္ ျမန္မာ့အေရး
လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕(Burma Campaign-UK) ၏ ႏုိင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးတာ၀န္ခံ တဦး
အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနသူျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ လြန္ခဲ့သည့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၌ ထိုင္းျမန္မာ
နယ္စပ္ တေနရာတြင္ အမည္မသိ ေသနတ္ သမား မ်ား၏ လုပ္ႀကံမႈေၾကာင့္ ကြယ္လြန္သူ
ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ုံး(KNU)တြင္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး ဖဒိုမန္းရွာလဖန္း ၏
သမီးလည္းျဖစ္သည္။

ကယ္လီဖိုးနီးယားေက်ာင္းမ်ားက
ျပည္နယ္အစိုးရကို ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပၾက
မိုးမခအေထာက္ေတာ္ ၀၀၁
မတ္ ၄၊ ၂၀၁၀
စီးပြားက်ျပီး ဘတ္ဂ်က္လိုေငြျပေနသည့္ ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္အစုိးရက

ပညာေရးဘ႑ာေငြကို ထပ္မံျဖတ္ေတာက္ျခင္း၊ ကန္႔သတ္ျခင္းမ်ား
တိုးျမွင့္ျပဳလုပ္လာသည့္အတြက္ ျပည္နယ္တ၀ွမ္းရွိ ေကာလိပ္ေက်ာင္း၊ တကၠသိုလ္ႏွင့္
အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားအပါအ၀င္ ေက်ာင္းသားမ်ားက စာသင္ခန္းမွ ထြက္ခြာလာျပီး
လမ္းမ်ားေပၚထြက္ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပလ်က္ရွိသည္။

မိ္ုးမခမိတ္ေဆြမ်ား၏ အဆိုအရ ဆန္ဖရန္စစၥကိုတကၠသိုလ္၊

ဘာကေလတကၠသိုလ္က ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ဆရာမ်ားသမဂၢတို႔က လမ္းမ်ားကို
ပိတ္ဆို႔ျပီး ဆႏၵျပေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဆႏၵျပသူ ေထာင္ဂဏန္းရွိျပီး ေက်ာင္းမ်ား၊
လမ္းမမ်ားႏွင့္ အစုိးရရုံးမ်ားေရွ႔တြင္ စုေ၀း ဆႏၵျပလ်က္ရွိရာ၊ ရဲမ်ားက လုံျခဳံေရးအတြက္
ေစာင့္ၾကပ္ေပးေနသည္။ ျမန္မာျပည္က စစ္အစုိးရကဲ့သို႔ လက္နက္ျဖင့္
အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္ႏွင္းျခင္း၊ သတ္ျဖတ္ျခင္း က်ဳးလြန္ရန္မဟုတ္ဘဲ လမ္းသြားလမ္းလာႏွင့္
ဆႏၵျပသူမ်ားအတြက္ လုံျခဳံေရးႏွင့္ ထိခိုက္မႈ၊ မေတာ္တဆမႈမ်ားကို
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အဓိက ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္
“ယမန္ႏွစ္က ေက်ာင္းလခကို ၂၅ % ကေန ၃၅ % ေက်ာ္ တိုးတယ္။ ဒီႏွစ္လည္း
ဆက္တိုးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေၾကးေတြ ျဖတ္တယ္။
အခမဲ့ေက်ာင္းေတြကို ေလ်ာ့ခ်လိုက္တယ္။ ဆရာ ဆရာမနဲ႔ ပညာေရး၀န္ထမ္း ၂
ေသာင္းေက်ာ္ကို အလုပ္ျဖဳတ္ဦးမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ျပည္နယ္က လိုေငြ ဘီလ်ံ ၂၀
ျပေနတယ္။ အျခားမွာေတာ့ အခြန္ေတြ တိုးတယ္၊ စာရိတ္ေတြ၊ ကားခေတြကို
တိုးေတာင္းတယ္။ ႏိုင္ငံရဲ့ ဘ႑ာေရးမွာ ေ၀စု အနည္းဆုံးထဲပါတဲ့ ပညာေရးဘတ္ဂ်က္ကို
က်ေတာ့ အျမဲတန္း ေလ်ာ့တယ္၊ ျဖတ္ေတာက္တယ္။ ဒါကို ေက်ာင္းသားေတြ၊ မိဘေတြ၊
ဆရာေတြက ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပတာ ျဖစ္တယ္” လို႔ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားတဦးက
မိုးမခသို႔ ေျပာၾကားသည္။
မနက္ခင္းကတည္းက ေက်ာင္းသားမ်ား၊ သမဂၢမ်ားက ေက်ာင္းမ်ားမွ လမ္းေပၚသို႔
ထြက္ျပီး ဆႏၵျပေနၾကရာ ယခုညေန ၆ နာရီတြင္ ဆန္ဖရန္စစၥကိုႏွင့္ ဥကၠလန္
အေ၀းေျပးလမ္းမတခ်ဳိ႔ကိုပါ ပိတ္ဆို႔ ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ရဲမ်ားက
ေက်ာင္းသားအခ်ဳိ႔ကို ဖမ္းဆီးခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ
ဆႏၵျပေနဆဲျဖစ္သည္။
“မႏွစ္က ဆန္ဖရန္နဲ႔ ဘာကေလမွာ စာသင္ခန္းေတြကို ေက်ာင္းသားေတြက
သိမ္းပိုက္တဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ျပည္နယ္ျမိဳ႔ေတာ္ ဆကၠန္မတၱရို မွာလည္း
ျပည္နယ္ဥကၠ႒ကို ခ်ီတက္ဆႏၵျပၾကမယ္ ဆိုတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာကေတာ့
ေက်ာင္းသားေတြ၊ လူထုေတြ ဆႏၵျပတယ္ဆိုတာ အစုိးရရဲ့ ေပါ့ေလ်ာ့မႈ၊ ညံ့ဖ်င္းမႈေတြ၊

အျပစ္ေတြကို ေ၀ဖန္တာ၊ ေထာက္ျပတာ၊ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်တဲ့ လႈပ္ရွားမႈတခုပဲ။
ပုံမွန္လႈပ္ရွားမႈတခုပဲ” ဟု ဆန္ဖရန္စစၥကိုတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တဦးက မိုးမခကို
ရွင္းျပသည္။
“က်ေနာ္ကေတာ့ သူတို႔ကိုယ္စား ၀မ္းသာပါတယ္။ သူတို႔တေတြ
အေၾကာက္အရြံ႔မဲ့စြာနဲ႔ လမ္းေပၚမွာ ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔အတြက္ေတာ့
က်ေနာ္ ၀မ္းနည္းမိတယ္။ က်ေနာ္တို႔တေတြဟာ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ေသြးေတြ၊
ေခၽြးေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ ခင္းျပီး စြန္႔စားျပီး ဆႏၵျပၾကရတာ ျဖစ္တယ္။ အဲသည္အတြက္
အစုိးရက ႏွိမ္ႏွင္း ပိတ္ဆို႔ အေမွာင္ခ်ခံရတယ္။ ဒီမွာကေတာ့ အားလုံးက အတားအဆီး
အပိတ္အဆို႔ မရွိဘူး။ အစုိးရဟာ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရတာ။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက
ေျဖရွင္းၾကရတာ” ဟု ျမန္မာျပည္က ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္ခဲ့သူ ကိုျပဳံးက
မွတ္ခ်က္ေပးသည္။
Burmese Women Stick to Political

Beliefs
http://www.irrawaddy.org/print_article.php?art_id=17957
By MARWAAN MACAN-MARKAR / IPS WRITER Friday, March 5, 2010
BANGKOK — While Aung San Suu Kyi remains the most widely-known
woman suppressed for her political views in Burma, the jails in that
military-ruled country continue to be filled by lesser-known women
dissidents being held on a range of questionable charges.Mid-February
saw the latest group of female political activists thrown into jail with a
two-year prison term, including hard labor, for a "crime" they committed
four months ago—donating religious literature to a Buddhist monastery,
an act that the junta deemed as "disturbing the peace." At the time of
their arrest in October 2009, Naw Ohn Hla, Myint Myint San, Cho Cho
Lwin and Cho Cho Aye had also been conducting regular prayers at the
landmark Shwedagon pagoda in Rangoon, the country’s former capital,
to secure the release of opposition leader Suu Kyi, who has been under
house arrest for over 14 of the last 20 years. "These women were very
persistent with their religious activity no matter the risks they faced, any
oppression," says Khin Ohmar, vice chairwoman of the Burmese

Women’s Union (BWU), a network of democracy activists exiled in
Thailand. "It is a sign of their determination and political beliefs."
Women activists actively join a Rangoon demonstration in August, 2007.

[Photo: Myat Moe Maung/The Irrawaddy]
"Jailing female political activists is not going to silence them," she

revealed in a telephone interview from Mae Sot, a town along the Thai-
Burmese border. "The military authorities keep repeatedly making this
mistake." The four women prisoners bring to nearly 190 the number of
female activists among the estimated 2,200 political prisoners now in
Burmese jails. The women who are paying a steep price for their
political beliefs include Buddhists nuns, journalists, labour rights activists
and members and sympathisers of the National League for Democracy
(NLD), the party that Suu Kyi heads. Nilar Thein, a former university
student leader, is among them. She was condemned to a 65-year prison
sentence in November 2008 for her prominent role in a peaceful protest
movement in September 2007 that saw thousands of Buddhist monks
come on the side of the oppressed and launch street protests.

Hla Hla Win was given a 20-year-prison sentence on Dec. 31 last year
for her work as an "undercover journalist" who fed information from
inside Burma, or Myanmar, as it is also known, to the Democratic Voice
of Burma (DVB), an Oslo-based news organisation of exiled Burmese
journalists. Others such as the 54-year-old Cho Mar Htwe, who was
released in September 2009 after languishing in jail for 11 years, was
condemned for something more simpler – bringing to the NLD office a
faxed letter from Japan that called for the release of Suu Kyi and all
political prisoners. The trauma of a long jail term has not dimmed Cho
Mar Htwe’s commitment to remain politically engaged. "Even though I
have been in prison for 11 years, I want to be involved in politics," she
said through a translator from Mae Sot, the Thai town she had fled to a
month after being freed. "Other female political activists I left behind
feel this way. They want to make a change even if there is a threat of
jail." Women in the border areas of the South-east Asian nation, which
are home to the country’s ethnic minority communities, have displayed a
similar spirit and have paid a heavy price for it, revealed the global
rights lobby Amnesty International (AI) in a recent report. Buddhist nuns
in western Arakan (Rakhine) State, a female activist protesting against
the flawed May 2008 referendum to approve the new constitution in the
eastern Karenni State and girls from the northern Kachin State accused
of having informed the international media about being raped by
Burmese soldiers are among the victims of repression, stated Amnesty in
its February report. "A young Karenni woman told Amnesty International
how she and her friends in the Kayan New Generation Youth group were
arrested by the authorities for their peaceful anti-referendum activism
on May 10 (2008)," notes the 66-page report, entitled ‘The Repression
of Ethnic Minority Activists in Myanmar’. "We documented accounts of
women in these ethnic areas taking a leading role in political activity,"
says Benjamin Zawacki, the Burma researcher for AI. "And there is
evidence of these women activists being repressed for it." A woman
from the Kachin minority was arrested after she led a signature

campaign against the construction of a dam in the Kachin State, Zawacki
said in an interview. "They (the junta) are not soft on women." The
prospect of more women going public with their political passions is
expected to rise in Burma as the regime has promised a general election
this year. It will be the first poll to be held since a 1990 vote that the
opposition parties won with a huge mandate, but which the junta
refused to recognize. "The level of political activism among women is on
the rise," says Zawacki. "Leadership among women is also increasing."
This emerging trend comes even as the women know that a jail term
brings with it particular forms of abuse used against jailed female
activists. "Verbal and mental torture is the most common. The guards
abuse us with bad words," 35-year-old Lae Lae, who served a four-year
term as a political prisoner, told IPS. "We are also not given our needs
when we are menstruating and they humiliate us at such times." Some
women have indeed suffered worse during their menstrual cycle in
Burmese jails, says Khin Ohmar of BWU. "There have been cases of
prison authorities forcing women to stand with their stretched legs apart
and then kicking them in the abdomen."
Indian Official Says Burma Will Move

Against Indian Rebels
By ZARNI MANN Friday, March 5, 2010
The Burmese military has agreed to root out Indian rebels who operate
along its northeastern border area, according to an Indian official
speaking in Manipur State near the Indian-Burmese border.Burmese
leaders reportedly assured India Home Secretary Gopal K. Pillai on his
visit to Rangoon on Feb. 18 that it would target rebel camps on its
territory.The Kolkata-based “The Telegraph” quoted Pillai's comments
during a security meeting in Manipur: “They assured us that any camp
working against Indian interests would be targeted.” Pillai reportedly
advised security agencies during the meeting to prepare for joint
operations with the Burmese military. He said that maps showing the
location of rebel camps in Burma were provided to Brig-Gen Phone
Swe.Northeastern areas of Burma are reportedly the base of operations
for members of the United Liberation Front Assam (ULFA) and several
other rebel organizations. Tint Swe, information minister of the National
Coalition Government of Union of Burma, an exile government group
based in India, said: "When the India government talks about the
rebels, the Burmese government assures them that they will corporate
but that never happens. No one knows what will happen this time." The
Burmese government has said that it does not allow Indian rebels to
operate on its territory. However, various militant groups including the
ULFA, the People’s Liberation Army and the National Socialist Council of
Nagaland are said to be based in Chin State, Kachin State, the Naga
region, the Homemalin region and the Tamu region. One observer said,
"For three years, the Burmese have said they will launch offensives
against the rebels, and they ask for financial help and military aid from
the India government after every meeting." The area where rebels
operate in the Naga hills are notoriously hard to reach and offer
insurgents a relatively safe operational base, say observers. India and
Burma share a 1,630-km border. The UNLF and other rebel groups are
active in four Indian border states including Arunachal Pradesh,
Nagaland, Manipur and Mizoram.During the 1988 uprising in Burma,
India gave shelter to many students who fled from Burma and
supported democracy efforts in Burma. India presented the Jawaharlal
Nehru award to pro-democracy leader Aung San Suu Kyi in 1990.Later,
the two governments established closer ties in economic and military
affairs. India has provided arms and technology to Burma and the

Burmese navy has participated in Asia-Pacific Marine exercises held near
India's Andaman Islands.
Cambodia Tests Rocket Launchers

By SOPHENG CHEANG / AP WRITER Friday, March 5, 2010
Russian-made BM21 rockets are fired during a multiple

rocket launch system test at Kampong Chhnang
province, 120 km northwest of Phnom Penh, on March 4.
(Photo: Reuters)
PONGROR, Cambodia — Cambodia showed off the firepower of its

Soviet-made multiple rocket launchers Thursday, the country's defense
minister said, in an exercise that comes amid simmering tensions with
its neighbor Thailand.Some 200 rounds from the truck-mounted BM-21
rocket launchers were fired in the mountains of Kampong Chhnang
province, some 50 miles (80 kilometers) north of the capital Phnom
Penh. The rockets put out a fearsome flash and large amount of smoke
when fired, and have a range of at least 12 miles (20
kilometers).Cambodian officials denied the exercise was a show of
strength meant to threaten Thailand, its opponent in several small
armed clashes recently in a volatile and emotional dispute over some
small patches of disputed border territory.Defense Minister Tea Banh

said the launch of the 122-mm rockets was part of ongoing efforts to
protect Cambodia's territory."The firing was not to prepare for war with
any neighboring country, rather we want to see the quality and the
efficiency of those rockets," Tea Banh said.Prime Minister Hun Sen also
described the exercise as a routine one, but did mention the possibility
that they could be used against enemies."The testing is not to show off
our military muscle, but a normal military drill in order to be ready for
defending our nation in case there is a foreign invasion," Hun Sen
said.He said Cambodia obtained the BM-21 vehicles in the early 1980s
and used them several times while fighting against Khmer Rouge
guerrillas, but had warehoused them since the insurgency ended in
1988."We wanted to see whether these rockets are still in good
condition," Hun Sen said, denying that the tests had anything to do with
the border disputes with Thailand, whose military is much larger and
better trained and equipped.Thai Prime Minister Abhisit Vejjajiva said the
exercise was Cambodia's own domestic affair, and that Thailand had
recently carried out similar activities. He said Thailand's military
commanders didn't express any concern about the matter.Relations
between Cambodia and Thailand have been strained over the status of
land around a historic temple along their border. The International Court
of Justice in 1962 recognized the Preah Vihear temple as belonging to
Cambodia, a decision only grudgingly accepted by Thailand and still
challenged by Thai ultra-nationalists.Thailand also was angered last year
when Cambodia named fugitive former Prime Minister Thaksin
Shinawatra as an adviser on economic affairs. The subsequent visit by
Thaksin, and Cambodia's rejection of a formal request from Bangkok to
extradite him, drew a negative reaction from Bangkok.

CONTRIBUTOR
Australia Aims to Help Build 'New

Burma'
By TREVOR WILSON Friday, March 5, 2010
Australia now has a well-designed aid strategy towards Burma which for
the first time offers the prospect of directly helping build a new Burma
after decades of military rule of one kind or another. Australian Foreign
Minister Stephen Smith announced the new approach in one of the most
important speeches on Australian policy towards Burma in the House of
Representatives on Feb. 8. Unfortunately, most of the Australian media
did not report the statement in which Mr Smith announced some
significant new directions for Australian policy.A key focus of Australian
aid will be to provide direct assistance to ordinary Burmese people to
help raise standards of living and expand opportunity. Smith said
Australia would increase its assistance to Burma by 67 per cent over the
next three years to around $50 million annually. For the first time in 20
years, Australia’s aid program will specifically include “capacity building
elements, addressing the long-term challenges facing the Burmese
people.” The aid program will continue to target health and
humanitarian needs, both through large nation-wide activities as well as
expanded community-level and village-level assistance, but it will go well
beyond mere humanitarian assistance. One significant new direction
highlighted by Smith is to expand Australian assistance to improve
teaching and mentoring skills, both in the classroom and at home, to
support training programs for early childhood development workers,
primary teachers and township education officials.Also in the area of
education, Smith reversed a long-standing policy of successive
Australian governments by foreshadowing the creation of a
scholarshipscheme for Burma. This will be the first time in 20 years that

Burmese students will be included in Australia’s official scholarship
programs. Australia alone excluded Burmese from such official schemes
after 1990, a major mistake whose correction is overdue but most
welcome. Smith announced that the “new scholarship scheme will target
Burmese with the potential to build civil society and improve service
delivery, including in health, education and agriculture.”As a start, 10
postgraduate scholarships and short term professional development
placements will be made available, beginning in 2010-11. Hopefully, the
Australian government will lift the restrictions on the sectors for which
scholarships will be available, as it does not make sense to limit study
opportunities for young people who are likely to change their chosen
field of study or work. For the first time in decades, Australia’s aid to
Burma will contain some new programs targeting the agriculture sector.
In a major new initiative announced by Smith, over the next three years
Australian aid will assist poor communities in Burma to improve their
access to credit, seeds, and tools; provide training in small enterprises;
and help farmers diversify their production and gain access to markets.
This builds on existing AusAID programs that help vulnerable
communities in the Irrawaddy Delta to restore their crops and fishing
businesses. Agriculture is important in Burma but has been seriously
neglected by international assistance and lags badly behind neighboring
counties, so assistance directed to the grass-roots agriculture sector is a
major breakthrough. More than anything else, this program has the
potential to improve livelihoods, reduce poverty and enhance self-
reliance.Burma has always presented a difficult operating environment
for international non-governmental organizations (NGOSs), which have
experienced difficulties in raising funds for Burma. However, there is
now a consensus behind Smith’s statement that “the collective
experience in Burma over many years shows we can deliver assistance
effectively to improve the lives of ordinary Burmese without benefiting
the military authorities.”Let us hope that this policy does not fall foul of
Burma’s critics who, at this time, have no grounds for opposing it.

Smith underlined that, while being more generous with its aid, Australia
expected genuine political reform from the Burmese authorities. He
stressed that this was “not a one way street.” He called on Burma’s
military regime to respond positively to the recent offer by the National
League for Democracy leader, Aung San Suu Kyi, to work with the
regime for lifting international sanctions, and to help Burma achieve
meaningful progress towards “democratic reform, respect for human
rights, and national dialogue and reconciliation.”Coming before Burma’s
first elections in 20 years, to be held later this year, this is an indication
of Australia’s aspirations for Burma in the future.Not surprisingly, Smith
said the Australian government would maintain its policy of targeted
financial sanctions “for the present.” An expansion of sanctions at this
time would “send a confusing signal,” according to Smith. Although
developments in Burma are still not very positive, with more political
prisoners than ever, additional sanctions are not justifiable at the
moment, and would contradict the direction that other donors are
currently taking, Smith said. His position that the Australian government
will not lift sanctions until there is significant policy change from Burma’s
authorities is in line with the majority of current international opinion..
The timing of Stephen Smith’s statement is well judged, but also most
significant. It follows the “normalisation” of US relations with Burma
begun in August 2009 by Secretary of State Hillary Clinton, and close
consultation between the US and Australian governments is clearly
ensuring that each government can reinforce the other in looking for
reform in Burma.Burma’s military leadership now has a chance to
consider the option of policies that will continue to generate more aid
from Western countries for the future. As it deliberates on its policy
strategies for the future, the military regime needs to place more trust in
its own people.Perhaps the most encouraging message of all is the new
underlying philosophy of Smith’s policy statement that Australia’s aid
strategy aims to prepare Burma for a return to civilian administration
after this year's elections. This represents a welcome strategic approach

by the Australian Government and is the most carefully designed aid
program so far for direct assistance to the people of Burma, rather than
the government.This should mean that it can survive the ups and downs
of the overall situation in Burma which will assuredly be challenging and
perhaps even turbulent. Let us hope that the new aid program can be
implemented successfully and that it helps get Burma and Burmese
people on their feet again.
Trevor Wilson is a former Australian Ambassador to Burma and is now
visiting fellow at the Australian National University.
EDITORIAL
How the US Can Get Democratic

Reforms Back on Track
Thursday, March 4, 2010
Several months have passed since the Obama administration embarked

on a policy of engagement with the Burmese regime. During this time,
the United Nations, the EU and the Association of Southeast Asian
Nations have all been relatively silent on Burmese issues, apparently
waiting to see how the new US policy will play out.Now we are finally
getting our first glimpse of what has been going on behind the scenes
for the past few months. In an article published by The Washington Post
on Tuesday, a senior US official is quoted as saying that so far four
meetings have taken place between US and Burmese officials, with a
fifth planned for the near future.Apparently, however, it is not only
Washington's approach to Burma that has changed, but also its focus.
According to the senior official, “Our most decisive interactions have
been around North Korea.”Of course, this does not mean that the US
has abandoned its longstanding position on Burma, which is to insist on

political dialogue between the ruling regime, the democratic opposition
and ethnic minority groups as the key to national reconciliation. But now
that attention has shifted away from domestic considerations into the
realm of regional security, there is a danger that resolving Burma's
internal tensions will become a lower priority for the US. Although it has
repeatedly called on the Burmese regime to make the upcoming election
free, fair and inclusive, the Obama administration has been noticeably
short on ideas about how to deal with Burma's democracy deficit. But
rather than simply urging the US to come up with alternative
approaches, perhaps it is time to offer some proposals of our own to
ensure that the democratic aspirations of the Burmese people don't take
a backseat to US efforts to contain North Korea.One area that could be
singled out for improvement is Article 436, Chapter 12 of the 2008
Constitution, which deals with amending the charter. This is something
that should be addressed in the first session of Parliament after the
election, before tackling any of the more contentious issues that critics
of this deeply flawed document have raised.With the facilitation of an
international body, the junta and the democratic opposition, led by the
National League for Democracy, should sit together and seek an
agreement to allow constitutional changes with the support of two-thirds
of the Pyidaungsu Hluttaw (Union Parliament), rather than the three-
quarters now required. With such a change, the amendment procedure
would favor neither civilian politicians nor the military-appointed
representatives who hold 25 percent of the seats in Parliament—
effectively giving them a veto to oppose any amendment bills they don't
like.But to make this idea work, it must be broached as soon as possible.
This is where the US can help. If US officials raised this proposal at their
next meeting with their junta counterparts, they could set the stage for
a dialogue between the military and the democratic opposition to gain
an agreement before the election. This negotiation could end the current
political deadlock because it won't talk about review of the Constitution
before the election—something the regime has already said is
completely off the table at this point. On the other hand, it will keep the
door open for the opposition to address many other constitutional
issues—such as the military's leadership role in politics, the right of
military leaders to independently administer and adjudicate the Armed
Forces, and the right of the military to seize power in coup—sometime in
the future.Most importantly, perhaps, it could set a precedent for
genuine cooperation between the junta and the opposition, allowing
them to identify areas where they can compromise without giving up
their basic positions. By agreeing to a modest change in the way
amendments are made to the Constitution, both sides could find that
they have more to gain from working together within a parliamentary
framework than by perpetuating their decades-old enmity.
COMMENTARY
Burma-North Korea Ties Pose a New

Headache for US
By AUNG ZAW Wednesday, March 3, 2010
The US has been a leading critic of the Burmese regime's appalling

human rights violations and repression of the country's opposition and
ethnic minorities. Now, however, a shift in Washington's Burma policy
can be discerned as the Obama administration seeks to engage with the
regime.The engagement policy is not only about promoting democracy
and human rights in the military-ruled country. The most pressing issue
is the warming relationship between Burma and North Korea. During his
first visit to Burma last year, US Assistant Secretary of State Kurt

Campbell told the junta leaders of Washington's concern about the
increasing military ties between Burma and North Korea. It isn't clear
whether Burma gave assurances to the US. The US wants to see the
Burmese regime sever its military ties with North Korea, but it won't
have an easy task convincing the reclusive generals.The Washington
Post, quoting US officials, reported this week that the Obama
administration had launched an aggressive campaign to convince
Burma's junta to stop buying North Korean military technology.A senior
US State Department official, speaking on condition of anonymity, told
the newspaper: “Our most decisive interactions have been around North
Korea. We've been very clear to Burma. We'll see over time if it's been
heard.”Burma’s neighbors, as well as the US, will need to carefully
monitor the strengthening ties between Naypyidaw and Pyongyang. Last
month, alarm bells rang when Burma's state-run media reported that
several high-ranking Burmese military officials, including Lt-Gen Tin Aye,
ranked No 5 in the Burmese armed forces hierarchy, participated in a
Rangoon ceremony to mark the 68th birthday of North Korean leader
Kim Jong Il.The New Light of Myanmar ran a front-page story with a
photograph of Tin Aye and North Korean Ambassador Kim Sok Chol
holding hands together at a welcoming reception. An interesting
development was a full-page birthday tribute to Kim Jong Il, published in
the Burmese language “Popular Journal” and praising Kim as a true
patriotic leader. The article hailed Kim's creation of nuclear and guided
missile programs, saying he had stood up against the West and
sacrificed his life for the future of North Korea.There is no doubt that the
regime’s notorious censorship board approved the article after receiving
the green light from top leaders in Naypyidaw. Burma and North Korea
have developed a military relationship since the two countries restored
diplomatic ties in 2007. Analysts believe that clandestine military ties
between the two countries may have been reestablished as early as
1999, when Burmese officials paid a low-profile visit to the North Korea
capital.Last year, The Irrawaddy exposed a leaked report of a
clandestine visit by Gen Shwe Mann to military facilities and missile
factories in North Korea. As chief of staff of the army, navy and air
force, and the coordinator of Special Operations, Shwe Mann led a 17-
member, high-level delegation on a seven-day visit to Pyongyang.
Among the sites they visited were secret tunnel complexes built into the
sides of mountains to store and shield jet aircraft, missiles, tanks and,
possibly, nuclear and chemical weapons.Accompanied by air defense
chief Lt-Gen Myint Hlaing and other senior army leaders from heavy
industries, the delegation was clearly on a mission to cement stronger
military ties with the hermit state.During the visit, Shwe Mann and his
North Korean counterpart, Gen Kim Kyok-sik, signed a memorandum of
understanding, officially formalizing military cooperation between Burma
and North Korea.In July 2009, US Secretary of State Hillary Clinton
expressed concern over military links between North Korea and Burma.
“We know that there are also growing concerns about military co-
operation between North Korea and Burma, which we take very
seriously,” Clinton told journalists in Bangkok during a visit to Southeast
Asia. “It would be destabilizing for the region. It would pose a direct
threat to Burma's neighbors.”Military analysts say the North Korean
regime has provided Burma with weapons, military technology transfers
and expertise in underground tunneling used for concealing secret
military installations. Since 2002, they say, dozens of North Korean
technicians have assisted the Burmese armed forces.Under the terms of
the memorandum, North Korea would build or supervise the
construction of special Burmese military facilities, including tunnels and
caves in which missiles, aircraft and even naval ships could be hidden.
Burma would also receive expert training for its special forces, as well as
air and defense training.The Burmese officials who alerted the outside
world to these developments were hunted down, brought to trial and
sentenced to death.Some army officials still at large insisted that the
Burmese regime plans to acquire nuclear weapons. A former army
official who still has connections within the army told The Irrawaddy
recently that top army leaders believe that the possession of nuclear
weapons will gain Burma more bargaining chips with the West and
neighboring governments.. The official said, “They (Burmese leaders)
look up to North Korea and Pakistan as role models and they are not out
of touch and they always study the regional and international landscape
with keen interest.” Burma's nuclear program includes the acquisition of
a 10-megawatt light water nuclear reactor from Russia. Its secret
location is in Magwe, central Burma. In 2006, nuclear physics
departments were established in the universities of Rangoon and
Mandalay, with enrollment controlled by the government.In 2007,
Russia’s ambassador to Burma, Dr Mikhail M. Mgeladze, confirmed that
about 2,000 Burmese students had been admitted to 11 academic
institutions in Russia under a bilateral agreement, and about 500 had
returned to Burma with bachelor, master’s or doctorate degrees.In May
2007, Russia and Burma signed a new agreement in Moscow “on the
establishment of a nuclear research center in Myanmar.” The signatories
were Burma’s science and technology minister U Thaung and the head
of Russia’s Nuclear Power Agency (Rosatom), Sergey Kiriyenko. Russia is
not on the US nuclear watch list.“If it was just the Russian reactor,
under full international energy supervision, then the likelihood of them
being able to do something with it in terms of a bomb would be zero,”
according to Prof Desmond Ball, who specializes in security issues in the
region. “It's the North Korean element that adds danger to it.”
Aung Zaw is founder and editor of the Irrawaddy magazine. He can be

reached at aungzaw@irrawaddy.org.

BEYOND 1988 — REFLECTIONS

Radio Interception: A Key Survival Skill
During War
By AUNG NAING OO Saturday, February 27, 2010
I read an interesting story last December about militants in Iraq

intercepting live video feeds from US unmanned Predator drones, using
$26 off-the-shelf software. With that inexpensive software, the Iraqi
rebels could watch multi-million US drones bombard militant targets.
Such sophisticated interception may help the rebels avoid crucial
attacks. That reminded me of the importance of radio interception
during my years on the border with the All Burma Students Democratic
Front (ABSDF)—a crucial military survival skill that the ABSDF fighters
learned from the Karen. The Karen National Union (KNU) are experts at
radio interception and decoding of ciphered Burmese army radio
transmissions, which has helped the Karen liberation movement survive
the Burmese military’s attacks for more than half a century. Karen
fighters generously imparted these skills to the naïve and inexperienced
students who first arrived on the border to take up arms after the failed
uprising in 1988.The ABSDF put the skills to good use. At first, we
concentrated on tracking Burmese army movements and operations in
the conflict zones. The ABSDF signal department was primarily
responsible for radio interception of the Burmese army radio
transmissions.Later, however, ABSDF officials in charge of the
Information Department realized the propaganda importance of some of
the news and reports that were intercepted from the Burmese army and
police reports. They started to use the interception reports for other
purposes such as highlighting military human rights abuses and
aggression. In the early days of the Democratic Voice of Burma (DBV)—
which began with ABSDF broadcasters—the station relied partially on
news provided by the ABSDF Information Department from intercepted
Burmese military reports. I did not discover this until after the ABSDF
reunification in 1996. This is how it worked. After the signal department
filed translated intercepts, the reports were skimmed by the Information
Department for news with political value or worth disseminating. Then it
collaborated with ABSDF research office to turn the reports into news,
complete with background material.Finally, these elaborate news stories
were sent to DVB for broadcasts. Later when I was in charge of the
ABSDF Foreign Affairs office, we used information and news—mostly
human rights abuses and forced relocation of villages in conflict zones—
gathered from radio interception extensively. Whenever I returned to
the jungle, I often saw soldiers from the ABSDF signal corps busy with
ciphers, deciphering handwritten notes or listening to military radio
transmissions on their powerful radios. They were always busy as the
interception was done hourly when military or police units reported to
their headquarters. Once I saw the reports from interception, I realized
their importance and became interested in how the process worked. The
signal corps officers told me that sometimes it took hours or even days
to decipher the codes. But sometimes it took them just a couple hours
to crack them.The ABSDF Chairman Moe Thee Zun often visited the
KNU’s main signal department in Manerplaw, and I went with him once
or twice. He was friendly with Colonel Kheni, who was in charge of the
signal department, and so was often there to hear freshly intercepted
news.After the fall of Manerplaw and other KNU strongholds along the
Thai-Burmese border, the situation on the border changed. Some Karen
officers from the KNU’s signal department came to live in Thailand and
were recruited by the Thai army to listen to Burmese army radio
interceptions. Thailand learned about the sacking of Burma’s spy chief,
Gen Khin Nyunt, before anyone else outside Burma. Intelligence sources
on the border credited the sensational scoop to intercepted radio
communications from Burmese military units across the border.However,
the most interesting story about the effectiveness of radio interception

came from Kawmoora, or Wangkha, the KNU stronghold under Brigade
7, near Mae Sot in Thailand. The camp was located on a small hill at a
river bend. Just across the Thaung Yin (Moei) River on the Burmese side
of the border, it was just a short drive away from Mae Sot.ABDSF
Regiment 101 was based there. I visited once or twice during the height
of the fighting in 1989 to check up on a group of ABSDF soldiers from
our camp that had been sent to help the Karen as reinforcement. This is
the story many of them told me.Like all other fighters stationed in the
camp, they received simple daily rations of rice, fish paste and lentil.
Once in a while, their ABSDF mother units provided them with
supplements of fish or chicken. But when the Karen provided them
good, nutritious food, they knew fighting was imminent. “They gave one
whole chicken just for two of us,” said a soldier from one group. “Our
ration contained one large fish for each of us,” said another. But this
invariably meant that the Burmese army was preparing for a serious
onslaught on the camp, either the next day or even on the same day.
Because the soldiers might not be able to eat properly during a
sustained military offensive, which could go on for several days, they
had to be given enough to hold them over through the battles that lie
ahead.In general, this is how it all happened. On the day of the
offensive, all personnel were ordered to clean their weapons and check
their ammunition. On those days, the soldiers had to eat early so that
they could be ready when the fire fight started.Fighting usually took
place at night. Just before dusk, the Karen officers accompanied by
ABSDF officers would go around bunkers and check if everything was in
order. Then they would do another round around 7 pm.That was when
the most vital information was given to the fighters. The officers would
tell: “The attack will begin at 8:00 pm sharp, but don’t start shooting
until you are given orders.”The offensive always began exactly at the
appointed time with the firing of heavy artillery from the Burmese army
camp perched on a hill some 700 meters away. The Karen officers would
wait until the advancing Burmese army troops came into the killing

field—the heavily mined entrance to the camp from the Burmese side.
Kawmoora withstood many years of heavy shelling and incessant attacks
from the Burmese army, partly thanks to the incredibly accurate
information gathered through radio interceptions, which ensured they
were never caught off guard. But the camp’s fate was sealed in early
1995, when the Burmese troops illegally entered Thailand and attacked
the camp from behind, while at the same time saturation shelling the
camp from the Burmese army position. The strength of both the KNU
and the ABSDF has faded over the years, but I am confident that both
factions are still putting their interception skills to good use to fight
another day.
Aung Naing Oo left Burma after the 1988 uprising and went to Thailand,
joining the All Burma Students' Democratic Front and becoming the
organization’s longest serving foreign affairs secretary. He was camp
secretary of the Thay Baw Boe camp, Karen State and head of the
"Jungle University." Based now in Thailand, he writes about Burmese
politics.
အရည္အေသြးရွိတဲ့
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ ေပၚေပါက္လာဖုိ႔
NEJ / ၄ မတ္ ၂၀၁၀
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တေနရာတြင္ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၂၄) ရက္မွ (၂၆) ရက္ထိ က်င္းပခဲ့သည့္

ျမန္မာႏိုင္ငံေဆးပညာရွင္မ်ားအသင္း (ဘီအမ္ေအ) ၏ ပဥၥမအႀကိမ္ညီလာခံ၌ ျမန္မာႏိုင္ငံ
နယ္စပ္အသီးသီးရိွ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ၏ က်န္းမာေရးအဆင့္အတန္း
ျမင့္မားလာေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည့္အေပၚ
ျမန္မာႏိုင္ငံေဆးပညာရွင္မ်ားအသင္းဥကၠ႒ျဖစ္သူ ေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္ႏွင့္
ေခတ္ၿပိဳင္ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခ်က္။
ေမး။ ။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေဆးပညာရွင္မ်ားအသင္းကို ဖြဲ႔ရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔

ဘယ္သူေတြပါ၀င္ၿပီး အဓိက ဘာေတြလုပ္ေဆာင္တယ္ ဆိုတာေလး အရင္သိပါရေစ။

ေျဖ။ ။ က်မတုိ႔ ဒီျမန္မာႏုိင္ငံ ေဆးပညာရွင္မ်ားအသင္းကို ၁၉၉၁ ခုႏွစ္၊ ဒီနယ္စပ္ေဒသမွာ
လုပ္တဲ့ ပထမဦးဆုံး က်န္းမာေရး ညီလာခံမွာ ဖဲြ႔စည္းခဲ့တာပါ။ ဖဲြ႔စည္းခ်ိန္မွာေတာ့
က်န္းမာေရး ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳ အသိပညာ အတတ္ပညာေတြကို ဖလွယ္ႏုိင္ဖုိ႔
ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရယ္၊ ေနာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ျပည္သူလူထုၾကားမွာ က်န္းမာေရး
အသိအျမင္ေတြ ျမင့္မားလာဖုိ႔ ဆုိတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ အဓိကထားၿပီးေတာ့
ဖဲြ႔စည္းတာျဖစ္တယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ညီလာခံမွာ က်မတုိ႔
ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို ျပန္ဆဲြတဲ့အခါ ဒီက်န္းမာေရးဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းေစာင့္ေရွာက္မႈေတြရဲ႕
အရည္အေသြး ပိုၿပီးေတာ့ ျမင့္တင္ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ဆုိတာ ပါသလုိ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ က်မတုိ႔
ဒီလုပ္ငန္း စီစဥ္ေဆာင္ရြက္မႈေတြကို ပိုၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔လည္း က်မတုိ႔
ထည့္သြင္းခဲ့ပါတယ္။
က်မတုိ႔ ဘီအမ္ေအအေနနဲ႔ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈလုပ္ငန္းကို တုိက္႐ုိက္

အေကာင္အထည္ေဖာ္တာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘီအမ္ေအရဲ႕ အဓိက
လက္ရွိလုပ္ငန္းေတြကေတာ့ နယ္စပ္ေဒသမွာ အေျခစုိက္ေနတဲ့ လူထုအေျချပဳ
အဖဲြ႔အစည္းေတြ၊ ေနာက္ တုိင္းရင္းသား က်န္းမာေရးဌာနေတြရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြမွာ
လုိအပ္တဲ့ နည္းပညာဆုိင္ရာ ပံ့ပိုးမႈေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးတုိ႔၊
သားဖြားဆုိင္ရာ အတတ္ပညာမ်ဳိးေတြကို နည္းပညာပိုင္းဆုိင္ရာ ျမႇင့္တင္ေပးေရးနဲ႔
ဒီလုပ္ငန္းေတြကို ပိုၿပီးေတာ့ အရည္အေသြး ျမင့္မားလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈလုပ္ငန္း လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့
အဖဲြ႔အစည္းတခုနဲ႔တခုၾကား၊ ေဆး႐ုံ ေဆးခန္းေတြရဲ႕ ၾကားထဲမွာ နည္းပညာ
အတတ္ပညာေတြကို အေျခခံ စံနမူနာေတြထားဖုိ႔တုိ႔၊ စာရင္းဇယား ေကာက္ယူမႈစနစ္၊
ေရာဂါကုသမႈစနစ္ေတြကို စံျဖစ္ေအာင္ ထိန္းၿပီးကူညီသြားတာမ်ဳိးတုိ႔ကုိ
လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။
ေမး။ ။ အခု ပဥၥမအႀကိမ္ညီလာခံမွာ က်န္းမာေရး မူ၀ါဒပိုင္းဆုိင္ရာ ကိစၥမ်ားကို

ေဆာင္ရြက္ရန္နဲ႔ နည္းပညာအကူအညီမ်ား ေပးရန္ ဘီအမ္ေအအသင္းက
အဓိကအခန္းက႑အျဖစ္ သတ္မွတ္အတည္ျပဳတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အဲဒါ
ဘယ္ေဒသေတြမွာ ဘယ္သူေတြကို အကူအညီေပးတာလဲဆုိတာ သိပါရေစ။
ေျဖ။ ။ ဘီအမ္ေအအေနနဲ႔ လက္ရွိ ေဆး႐ုံေဆးခန္း (၃၀) ေက်ာ္ေပါ့။ ဒီလူထုက (၃)

သိန္းပတ္၀န္းက်င္ရွိတဲ့အတြက္ က်မတုိ႔ လက္လွမ္းမီႏုိင္တဲ့ လက္ရွိ
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမွာ ငွက္ဖ်ားေရာဂါကို အဓိကထားပါတယ္။ ေနာက္
မိခင္နဲ႔ကေလး က်န္းမာေရးအျပင္ အေရးေပၚသားဖြားျခင္းဆုိင္ရာ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းတဲ့
နည္းပညာေတြ ျမႇင့္တင္ေပးတဲ့ အပိုင္းေတြမွာ က်မတုိ႔ေဆာင္ရြက္တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ
က်မတုိ႔ ေဆးသင္တန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သင္႐ုိးၫႊန္းတန္းဆုိင္ရာေတြကို ျပန္ၿပီး
ေလ့လာတာတုိ႔ မြမ္းမံတာတုိ႔ကိုလည္း ဆက္လက္ၿပီးေတာ့လုပ္တယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္၊ ၂၀၀၃

ခုႏွစ္မွာ ပထမဦးဆုံး သင္႐ုိးၫႊန္းတန္းဆုိင္ရာကို ဘီအမ္ေအက စတာ၀န္ယူၿပီး အခု
ဒီညီလာခံကေန ဆက္္လက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီ သင္႐ုိးၫႊန္းတန္းကိစၥကို တျခားေသာ
က်န္းမာေရး အဖဲြ႔အစည္းေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ေပါ့။
မူ၀ါဒပိုင္းဆုိင္ရာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ကေတာ့ က်န္းမာေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခခံၿပီးေတာ့
အရည္အေသြးရွိတဲ့ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ ေပၚေပါက္လာဖုိ႔ဆိုတာကို
ရည္စူးၿပီးေတာ့ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရးက႑ေတြကို ျမင့္တင္ေပးႏုိင္တဲ့
က်န္းမာေရးစနစ္ေတြ ပိုၿပီးေတာ့ ပါ၀င္လာဖုိ႔ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္သြားမွာပါ။
ေမး။ ။ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကို အကူအညီေပးတာပါလဲ။
ေျဖ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ လက္ရွိေတာ့ က်မတုိ႔ နယ္စပ္ေဒသမွာ ရွိတဲ့ တုိင္းရင္းသားေဒသ (၈)

ေနရာမွာ သူတုိ႔ ေဒသခံ က်န္းမာေရး ဌာနေတြ သုိ႔မဟုတ္ ေဒသခံ လူထုအေျချပဳ
အဖဲြ႔အစည္းေတြကေနၿပီးေတာ့ တည္ေထာင္ထားတဲ့ ေဆးခန္းေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ
ေဆးခန္းတခန္းဆုိရင္ က်မတုိ႔က လူဦးေရ (၃) ေထာင္ကေနၿပီးေတာ့ (၄) ေထာင္ကို
လက္လွမ္းမီတဲ့ ရြာစုေလးမွာေပါ႔ ေနာ္၊ ေဆး႐ုံေဆးခန္းေတြ ေဆာက္ၿပီးေတာ့
အဲဒီေဆး႐ုံေဆးခန္းမွာ ဒီအျဖစ္မ်ားတဲ့ ေရာဂါေတြကို ကုသရင္းနဲ႔ တဆက္တည္းမွာပဲ
ဒီေဒသခံ က်န္းမာေရးဌာနေတြရဲ႕ စြမ္းအင္ျမႇင့္တင္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို
အရည္အေသြးျမင့္တင္ေရးေတြ လုပ္ေပးတယ္။ ေနာက္တခ်ိန္တည္းမွာပဲ
အဲဒီေဒသေတြမွာရွိတဲ့ က်န္းမာေရးဆုိင္ရာျပႆနာေတြကို က်မတုိ႔
မွတ္တမ္းတင္ထားတာတုိ႔၊ စာရင္းဇယား ျပဳစုတာတုိ႔ရွိၿပီးေတာ့ ဒီေရာဂါေတြကို
ကာကြယ္ႏုိင္ဖုိ႔၊ ကုသႏုိင္ဖုိ႔ နည္းလမ္းေတြကို ေရွ႕ဆက္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြနဲ႔ ဆက္လက္
ေဆာင္ရြက္သြာတာမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ တုိင္းရင္းသားေနရာ (၈) ေနရာက ကခ်င္၊
ပေလာင္၊ ရွမ္း၊ ကရင္နီေဒသနဲ႔ ကယားေဒသေပါ႔ေနာ္။ ေနာက္ ကရင္၊ မြန္၊ ရခုိင္ ရွိပါတယ္။
ေမး။ ။ လူထုကို အေျချပဳတဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကို ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္သြားဖုိ႔

ညီလာခံက ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ခ်မွတ္ခဲ့တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီလုပ္ငန္းစဥ္ေတြက
ဘာေတြပါလဲ။
ေျဖ။ ။ လူထုကို အေျချပဳတဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ဆုိတာကေတာ့

လူထုေတြကိုယ္တုိင္က မိမိေဒသမွာရွိတဲ့ က်န္းမာေရး ျပႆနာေတြကို သိရွိလာၿပီးေတာ့
ဒီက်န္းမာေရး ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ေရးဆဲြတာတုိ႔
အစီအစဥ္ခ်မွတ္တာတုိ႔၊ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ လူထုရဲ႕ စြမ္းအားျမႇင့္တင္ေရးလုပ္ငန္းေတြ
ေဆာင္ရြက္တာတုိ႔ကုိ ဆုိလုိပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ေဒသခံလူေတြရဲ႕
အသိပညာေတြ၊ အတတ္ပညာေတြ တုိးတက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာေအာင္ ကေလးေတြကို
ေက်ာင္းေနစဥ္အရြယ္ကစၿပီး က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အသိအျမင္ေတြ၊
အေလ့အက်င့္ေတြ၊ အျပဳအမူေတြကို ျမႇင့္တင္မႈလုပ္ငန္းမွာ အမ်ားႀကီး လုပ္ႏုိင္မယ္လုိ႔

ယုံၾကည္တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အဲဒီေဒသထဲမွာရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးအဖဲြ႔အစည္းေတြ၊
လူငယ္အဖဲြ႔အစည္းေတြနဲ႔လည္း မ်ဳိးဆက္ပြားဆုိင္ရာ က်န္းမာေရးကိစၥေတြကို
ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တာမ်ဳိးကို ဆုိလုိတာပါ။
ေမး။ ျမန္မာႏုိင္ငံ နယ္စပ္ေဒသအသီးသီးရွိ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕

က်န္းမာေရးအေျခအေန အဆင့္အတန္း ဘယ္လုိရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ လက္ရွိနယ္စပ္ေဒသမွာ စာရင္းဇယားနဲ႔ ခုိင္ခုိင္လုံလုံရွိတာကေတာ့

ျမန္မာျပည္အေရွ႕ပုိင္းေဒသ ကရင္ျပည္နယ္ ရွမ္းျပည္နယ္၊
ကယားျပည္နယ္ေဒသေတြကိုေတာ့ သတင္းအခ်က္အလက္ ပိုၿပီးလက္လွမ္းမီတယ္။
အထူးသျဖင့္ေတာ့ နယ္စပ္ေဒသမွာရွိတဲ့ လူထုေတြ အေျခအေနက
အတင္းအဓမၼေျပာင္းေရႊ႕ခံရျခင္းတုိ႔၊ ရိကၡာေတြ ဖ်က္ဆီးခံရတာေတြ၊ ေနာက္ေတာ့ စစ္တပ္
အၾကမ္းဖက္မႈကိစၥမ်ဳိးေတြ၊ အတင္းအဓမၼလုပ္အားေပးခုိင္းတာေတြ အဲလုိမ်ဳိး
အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ က်န္းမာေရး ျပႆနာေပါ့ေနာ္။ အဲလုိအက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္
ကေလးေတြရဲ႕ အာဟာရ ခ်ဳိ႕တဲ့မႈႏႈန္း ျမင့္မားေနတာတုိ႔ ေနာက္ၿပီးေတာ့
အျဖစ္မ်ားတဲ့ေရာဂါ၊ ကာကြယ္လုိ႔ရတဲ့ ေရာဂါေတြျဖစ္တဲ့ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ၊ ၀မ္းပ်က္
၀မ္းေလွ်ာေရာဂါေတြ၊ အသက္႐ွဴလမ္းေၾကာင္းေရာဂါေတြ အဲလုိေရာဂါေတြေၾကာင့္
အေသအေပ်ာက္မ်ားတာကို ေတြ႔ရဆဲျဖစ္တယ္။ ေနာက္တခ်ိန္တည္းမွာပဲ မိခင္နဲ႔
ကေလးေသႏႈန္းကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း ျပည္တြင္းမွာ ရွိတဲ့စာရင္းဇယားထက္ကို
ပိုၿပီးေတာ့ ျမင့္မားေနတယ္။ ႏုိင္ငံတကာမွာ အဆုိးဆုံး အေျခအေနျဖစ္တဲ့ ကြန္ဂုိႏုိင္ငံတုိ႔လုိ
စစ္မဲ့ျဖစ္ပြားတဲ့ ေနရာနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္တဲ့ေနရာမွာေတြ႔ရတဲ့ က်န္းမာေရး
စာရင္းဇယားေတြနဲ႔လည္း တူညီေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လက္ရွိ အေရွ႕ပိုင္းေဒသရဲ႕
က်န္းမာေရးအေျခအေနက အဆုိးဆုံး အေျခအေနမွာရွိေနတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။
ေမး။ ။ နယ္စပ္ေဒသမွာ အေျခခံက်န္းမာေရးကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး

ဆရာမဘယ္လုိျမင္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ အေျခခံက်န္းမာေရးကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမေဒသမွာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔

ေအးေအးေဆးေဆး လုပ္ကိုင္စားေသာက္ႏုိင္ဖုိ႔ကေတာ့ လူထုရဲ႕ အဓိက လုိအပ္ခ်က္ပါပဲ။
သူတုိ႔ရဲ႕ ေနရာေတြကို မေရႊ႕မေျပာင္းဘဲနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ အလုပ္အကိုင္ေတြ သူတုိ႔
ေအးေအးေဆးေဆး လုပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔က်န္းမာေရးဘက္ကလည္း ပိုၿပီးေတာ့
ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြေကာင္းလာမယ္။ သားသမီးေတြရဲ႕ ပညာ ေရးကလည္း
ေကာင္းလာၿပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္း က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးအဆင့္အတန္း ပိုၿပီးေတာ့
ျမင့္မားလာမယ္။ ေနာက္ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ လူထုေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး အသိပညာေတြ၊
လူမႈေရး ျမင့္မားမႈေတြဟာ ေရရွည္အတြက္ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ က်န္းမာေရးစနစ္ေတြ
တည္ေဆာက္ႏုိင္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ လူထုအေနနဲ႔ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာ ကိုယ္ေဒသမွာ

တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ အခြန္ေၾကးေကာက္ခံတာေတြ၊ အတင္းအဓမၼ လုပ္အားေစခုိင္းမႈေတြ
မရွိဘဲနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ေဒသမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္ႏုိင္ၾကတဲ့
အေျခအေနရွိၿပီး ေဒသမွာရွိတဲ့ အရင္းအျမစ္ေတြကိုလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔
အက်ဳိးရွိရွိအသုံးခ်ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်န္းမာေရး အဆင့္အတန္းေတြ
ျမင့္မားလာမွာျဖစ္ပါတယ္။ က်န္မာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အေနအထားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အဆင့္အတန္းဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေဒသမွာ မိခင္ေသႏႈန္း၊
ကေလးေသႏႈန္း အျမင့္မားဆုံး ႏုိင္ငံတခုမွာရွိပါတယ္။
ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း
၅/ မတ္ ၂၀၁၀ http://www.khitpyaing.org/articles/2010/March/5310.php
အခုတေလာ ျမန္မာျပည္မွာ လူအမ်ားစိတ္၀င္စားျခင္းခံေနရတဲ့ ကိစၥတခုကေတာ့

နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာျပည္တြင္း-ျပည္ပ ဘယ္သူ႔ကိုမွ၊ ဘယ္ကိုမွ
တရား၀င္ေၾကညာအသိေပးျခင္းမရွိဘဲ ႏိုင္ငံပိုင္ဓနမ်ားကို ပုဂၢလိကပိုင္အျဖစ္
ေျပာင္းလဲပစ္ေနတဲ့ ကိစၥပဲျဖစ္ပါတယ္။ တေန႔ၿပီးတေန႔ ဘယ္လုပ္ငန္းကိုျဖင့္
ဘယ္သူေဌးလက္အပ္လိုက္ၿပီ၊ အဲဒီသူေဌးက ဘယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔နီးစပ္တယ္၊
ဘယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္စားလုပ္ေနတာ စတဲ့သတင္းမ်ဳိးေတြကိုလည္း ဒင္းတို႔ပါးစပ္က
ၾကားရတာမဟုတ္ဘဲ ဟိုကတစ၊ ဒီကတစနဲ႔ ဆက္တိုက္ၾကားေနၾကရပါတယ္။ဘာဥပေဒနဲ႔၊
ဘာေကာ္မရွင္ရဲ႕ဦးစီးမႈနဲ႔လုပ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း ဘယ္သူကမွမေျပာသလို၊
ဘယ္သူကမွလည္းမသိရပါဘူး။ သူခိုးဓားျပေတြ တိုက္ရာပါပစၥည္းခြဲယူၾကသလို
တကယ့္ကို လက္သိပ္ထိုးလုပ္ေနၾကတာဟာ ဗမာျပည္သမိုင္းမွာ မဆလလက္ထက္
၁၉၆၄ ခုႏွစ္တုန္းက ျပည္သူပိုင္သိမ္းတယ္ဆိုတာရဲ႕ေနာက္မွာ အႀကီးမားဆံုးပိုင္ဆိုင္မွႈ
လက္ေျပာင္းလက္လဲႊလုပ္မႈႀကီးပဲျဖစ္ပါတယ္။ဒီေနရာမွာသမိုင္းရဲ႕ဟာသကြက္လိုဟာတခု
ကို ေထာက္ျပလိုပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မဆလစစ္အစိုးရဟာ ဆိုရွယ္လစ္စကားလံုးေတြ
ေလႀကီးဟစ္က်ယ္ေျပာၿပီး “ျပည္သူပိုင္သိမ္းတယ္” ဆိုတဲ့ ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုင္ေတြ၊
လုပ္ငန္းေတြကုိစစ္အုပ္စုပိုင္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။သူတို႔အေျပာကဒါဟာ၀ိသမေလာဘသမားေတြ
ရဲ႕ လက္ကေန ဆိုရွယ္လစ္အရင္းအႏွီးစုေဆာင္းတာျဖစ္ပါသတဲ့ဲ။ ဒါေပမယ့္
လက္ေတြ႔မွာေတာ့ တိုင္းျပည္ဟာ ကမာၻ႔အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံစာရင္း၀င္သြားၿပီး သူတို႔တစုသာ
ခ်မ္းသာသြား ၾကပါတယ္။ သူတို႔ေနရာကိုဆက္ခံတဲ့ နအဖစစ္အုပ္စုကေတာ့
ေစ်းကြက္စီးပြားေရး တည္ေဆာက္တယ္ဆိုၿပီး အရင္းအႏွီးခြဲေ၀တာေတြ လုပ္ျပန္ပါတယ္။
တိုင္းျပည္ဟာ မြဲသထက္မြဲ သူတို႔နဲ႔အေပါင္းပါေတြသာ ခ်မ္းသာသထက္ခ်မ္းသာလာတာကို
မ်က္ျမင္ေတြ႔ေနရပါတယ္။ တိုင္းျပည္မြဲေရးနဲ႔ ကိုယ္ခ်မ္းသာေရးဆီကို ခ်ီတက္ရာ

လမ္းေၾကာင္းမ်ား သိခ်င္ရင္ ျမန္မာျပည္က စစ္အာဏာရွင္မ်ားဆီသာ သြားေမးေပေတာ့လို႔
ေျပာရမလိုပါ။ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြထဲကေန သမိုင္းရဲ႕ သင္ခန္းစာတခုဆြဲထုတ္ပါဆိုရင္
စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတို႔အိတ္ထဲကို ထည့္ဖို႔ဆိုရင္ ဘာေႂကြးေၾကာ္သံကိုမဆို
ေႂကြးေၾကာ္မယ္၊ တဖက္လွည့္နဲ႔ျပန္ေျပာရရင္ သူတို႔တေတြဘယ္လိုပဲ ေႂကြးေၾကာ္-
ေႂကြးေၾကာ္ လက္ေတြ႔က်ေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဓနဥစၥာေတြကို သူတို႔အိတ္ထဲထည့္တာပဲလို႔
ေျပာရပါမယ္။ သူတို႔ထဲက စိတ္မလံုတဲ့လူ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ သူတို႔လို တိုင္းျပည္အတြက္
လုပ္ေနသူေတြအဖို႔ အက်ဳိးေက်းဇူး တစံုတရာ ခံစားသင့္ပါတယ္လို႔ ဆင္ေျခေပးၾကပါတယ္။
သူတို႔စားတာ စားသင့္ပါတယ္၊ ခိုးတာ ခိုးသင့္ပါတယ္လို႔ တိုက္႐ိုက္မေျပာ႐ံု
တမယ္ပါပဲ။မဆလလက္ထက္ စစ္အုပ္စုနည္း စစ္အုပ္စုဟန္
ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကာလတုန္းကေတာ့ တ႐ုတ္ကုလားနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ
လုပ္ငန္းရွင္အားလံုးဟာ ၀ိသမေလာဘသမား အရင္းရွင္ေတြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
လုပ္ငန္းမွန္သမွ်၊ ဆိုင္မွန္သမွ်ကို သိမ္းယူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔
ဆင့္ဥစၥာေခြးမခ်ီႏိုင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြ အမ်ားႀကီးေပၚခဲ့ပါတယ္။အခု နအဖနည္းနအဖဟန္
ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးမွာက်ေတာ့ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ မဆလဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ
အေတြ႔အႀကံဳနည္းလို႔ ဒုကၡေရာက္ခဲ့တာေတြကို သင္ခန္းစာထုတ္ယူထားလိုက္ၾကပါတယ္။
ကြမ္းယာဆိုင္ကို ျပည္သူပိုင္သိမ္းလိုက္လို႔ အလုပ္႐ႈပ္ရတာမ်ဳိး သူတို႔က
အျဖစ္မခံေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔က ဆိုရွယ္လစ္စကားေတြ
ေျပာ၊ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး မီး႐ႉးမီးပန္းေတြေဖာက္လႊတ္ေနလို႔
ျပည္ပအရင္းအႏွီးနဲ႔ေ၀းခဲ့တာမ်ဳိးကိုလည္း သူတို႔က ေရွာင္ရွား
ပါတယ္။ ေကာင္းတ့ဲ အလားအလာရွိတဲ့လုပ္ငန္းကိုမွ ကိုယ့္အိတ္ထဲထည့္ပါတယ္။
မေကာင္းရင္ ျပည္သူပိုင္အျဖစ္ ခ်န္ထားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး
ကိုယ့္အတြက္သာအက်ိဳးရွိမယ္၊ စားကြက္ရွိမယ္ဆိုရင္ န၀တ၊ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ
အေရွ႕ကျဖစ္ျဖစ္၊ အေနာက္ကျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ကမဆို အရင္းအႏွီးမွန္သမွ်ကို
လက္ခံပါတယ္။ အဓိကက်တာက သူတို႔ထိပ္သီးေတြအတြက္
ခံစားခြင့္ပါဖို႔ပါပဲ။ေထာက္ျပသင့္တဲ့ စစ္အုပ္စုေတြရဲ႕ အဓိက၀င္ေငြလမ္းေၾကာင္း
ေနာက္တခုကေတာ့ နယ္စပ္ေတြကလာတဲ့၀င္ေငြ လမ္းေၾကာင္းပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ
နယ္စပ္ေဒသကို စစ္တပ္ကခ်ဳပ္ကိုင္ခဲ့တာဟာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကစလို႔ အစဥ္အလာတခုလို
ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ရွိေနေတာ့ သူတို႔မွာ အေၾကာင္းျပလို႔ ပိုေကာင္းသလို
ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ တ႐ုတ္ျဖဴ ကူမင္တန္က်ဴးေက်ာ္မႈလိုဟာမ်ဳိးကလည္း
ျဖစ္ေပၚခဲ့ေတာ့ နယ္စပ္ေဒသနဲ႔ ျပည္နယ္ေတြဟာ စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ စားကြက္ခ်ည့္
ျဖစ္ခဲ့တယ္မဟုတ္ပါလား။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီစားကြက္ေတြအတြက္ပဲ သူတို႔ခ်င္း
စားခြက္လုၾက၊ ဂိုဏ္းအုပ္စုဖြဲ႔ၾကတာေတြလည္း ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၀ စုႏွစ္မ်ားရဲ႕
ေနာက္ပိုင္းတုန္းက ရွမ္းျပည္နယ္ထဲမွာ ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္မႉးကိုင္ႏိုကို သတ္
ပစ္ခဲ့တာ၊ ၁၉၇၀ စုႏွစ္မ်ားတုန္းက အိႏၵိယ-ျမန္မာနယ္စပ္မွာ တာ၀န္က်တဲ့ သူရၫြန္႔တင္ကို
႐ံုးတင္တရားစြဲတာ စတာေတြဟာ အဲဒီလိုဂိုဏ္းအုပ္စုနဲ႔ စားခြက္ျပႆနာေတြေၾကာင့္ပါပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီတုန္းက တိုင္းမႉးေတြနဲ႔ စစ္ေဒသထိပ္သီးေတြဟာ
နယ္ခံအာဏာရွိသူေတြနဲ႔ လံုးမိၾကတာလည္းရွိ၊ အညႇိဳးအေတးေတြ ေပၚေပါက္တာလည္းရွိ
ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တဖက္မွာက်ေတာ့ သူတို႔တပ္ေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္
တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြက လူမ်ဳိးေရးအရ နာၾကည္းတာေတြ
ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ လက္ထက္ကစလို႔ စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြနဲ႔
နယ္စပ္က ဘိန္းရာဇာေတြ ေရစက္ဆံုခဲ့ၾကတာပါပဲ။ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္မွာ
ဗကပေပၚလာေတာ့ စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြအဖို႔
စားက်က္ေတြေပ်ာက္ကုန္ၾကပါတယ္။သူတို႔ရဲ႕ ေရာင္းရင္းအေပါင္းအသင္း
နယ္ခံထိပ္သီးေတြ၊ ဘိန္းရာဇာေတြလည္း “လက္မဲ့ေတြ” ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ ဒိေနာက္
၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ဗကပထဲက ခြဲထြက္မႈေတြေပၚေတာ့မွ စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြဟာ
သူတို႔ရဲ႕စီးပြားေရး “ေအာင္ေျမ” ကို ျပန္နင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မဆလထိပ္သီးေတြဆံုး႐ံႈးခဲ့တဲ့
အခြင့္အေရးေတြကို န၀တ၊ နအဖထိပ္သီးေတြရခဲ့ပါတယ္။ ရတာမွ အတိုးနဲ႔
ရတာလို႔ေတာင္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြကို အားလံုးသိၿပီးမို႔ အထူးေရးဖို႔မလိုေတာ့ပါဘူး။
ဒီေန႔ နယ္စပ္ေဒသက အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္လုပ္ေရးကိစၥမွာ
နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ စပ္ပူစပ္ေလာင္ျဖစ္ေနၾကတာမွာ ဒီစားက်က္ႀကီး
ျပန္ေပ်ာက္သြားမွာစိုးေနတဲ့ အေၾကာင္းရင္းလည္းပါပါတယ္။ သူတို႔အဖို႔က တကယ့္ကို
အဆီနဲ႔၀င္း၀င္းပါ။ကိုယ့္အတြက္ အရင္းအႏွီးစုေဆာင္းရာမွာ နအဖနဲ႔မဆလ မတူတဲ့
ေနာက္အခ်က္တခ်က္ကေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔ဟာအထက္မွာေျပာခဲ့သလို
ျပည္တြင္းကလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြကို ရန္လုပ္ ဒုကၡေပးခဲ့ေပမယ့္
ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ကေတာ့ အဲဒီလိုလူေတြအထဲက သူတို႔အသံုးခ်မယ့္လူေတြကို
ရွာေဖြေမြးျမဴပါတယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ထဲမွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကဘိန္းဘုရင္ေတြရဲ႕ ေငြကိုခ၀ါခ်ေပး။
တခါ ဘိန္းဘုရင္ေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ေငြေတြကို ျပန္ခ၀ါခ်ေပးဆိုတာမ်ဳိးေတြလည္း
ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ေနာက္ၿပီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကုိယ္စားနာမည္ခံစီးပြားေရးလုပ္ငန္းေထာင္
ေပးမယ့္လူေတြကိုလည္းစိစစ္ေမြးျမဴတာလုပ္ပါတယ္။စစ္အုပ္စုရဲ႕လက္ေ၀ခံလူတန္းစားတ
ရပ္ထပ္ေမြးယူတာပါ။ေမြးတာမွလိုအပ္ရင္သမီးေပး၊တူမေပးလို႔ေတာင္ေမြးယူၾကပါတယ္။အ
ခု ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ထိပ္သီးေတြ အလုအယက္ျဖစ္ေနၾကတာဟာ
ဆိုရွယ္လစ္စစ္ဗိုလ္အုပ္စုက စခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္စစ္အုပ္စု အဆက္ဆက္ေတြရဲ႕
ေတြးေခၚလုပ္ကိုင္နည္းရဲ႕ အဆက္ေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္
အာဏာသိမ္းမႈကေနေပၚထြက္ခဲ့တဲ့ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ရဲ႕ဘီအီးဒီစီပိုင္ၾက
ယ္ငါးပြင့္လိုင္းကို အခု နအဖရဲ႕ ဦးပိုင္က ယူေတာ့မယ္လို႔ သတင္းထြက္လာတာ
ၾကားရေတာ့ “ဟိုအရင္ ပဒုမုတၱရာဘုရားလက္ထက္က ---------------- ဟာ
ငါဘုရားလက္ထက္မွာ ေဒ၀ဒတ္ျဖစ္လာတယ္” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ေပါင္းစကားမ်ဳိးကို
ျပန္ၾကားလိုက္ရသလိုပါပဲ။

ေျမာက္ကိုရီးယား၊ ျမန္မာ ဆက္ဆံေရး

ေဒသလုံၿခဳံေရး ထိခုိက္ႏုိင္
05 March 2010 http://www.voanews.com/burmese/2010-03-05-voa2.cfm
ျမန္မာနဲ႔ ေျမာက္ကုိရီးယား ႏိုင္ငံတို႔အၾကား စစ္ေရး ဆက္ဆံေရးေတြ ပိုတုိးလာေနတဲ့အေပၚ

စိုးရိမ္တဲ့အေၾကာင္း အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုဘက္က ေျပာဆိုတဲ့အသံေတြ
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ျပန္ၾကားလာရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ
ေျမာက္ကိုရီးယားဆီကေန ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ ထုတ္လုပ္တဲ့ နည္းပညာရဖို႔
ႀကိဳးစားေနတယ္ဆိုတဲ့ သံသယေတြ ပိုပိုၿပီး ႀကီးထြားလာေနတာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။၂၄
ႏွစ္ေလာက္ သံတမန္ အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ေတာက္ထားခဲ့ၿပီးမွ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔
သံတမန္ အဆက္အသြယ္ ျပန္ထူေထာင္ခဲ့တာဟာ စစ္လက္နက္ပစၥည္း ကိစၥက
အဓိကပဲလို႔ ေလ့လာသူေတြက သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္
ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ထိ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ သံတမန္ ျပန္ဆက္ဆံတယ္ ဆိုရင္ေတာ့
ေရရွည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ေကာင္းက်ဳိးျဖစ္ေစမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ဆိုၾကပါတယ္။
အျပည့္အစုံကို ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္းက တင္ျပေပးထားပါတယ္။ေျမာက္ကိုရီးယားႏုိင္ငံက
သူလွ်ဳိေတြဟာ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္တုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို တိတ္တဆိတ္၀င္ေရာက္ၿပီး
အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အလည္အပတ္ ေရာက္ေနတဲ့ ေတာင္ကိုရီးယား သမၼတ
ခ်န္ဒူး၀ွမ္ (Chun Doo Hwan) နဲ႔ အဖြဲ႕ကို အာဇာနည္ကုန္းမွာ ဗံုးခြဲ လုပ္ႀကံခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီျဖစ္ရပ္မွာ ေတာင္ကိုရီးယား သမၼတေဟာင္း ခ်န္ဒူး၀ွမ္ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ျမန္မာနဲ႔
ေတာင္ကိုရီးယား ႏွစ္ႏိုင္ငံက တာ၀န္ရွိသူ ၁၇ ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီျဖစ္ရပ္
ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ျမန္မာက ေျမာက္ကိုရီးယားကို သံတမန္ အဆက္အသြယ္
ျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ဗံုးခြဲတဲ့လုပ္ရပ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔
ေျမာက္ကုိရီးယားဘက္ကေန ျမန္မာႏိုင္ငံကို လူသိရွင္ၾကား ေတာင္းပန္တာမ်ဳိး ခုခ်ိန္ထိ
မၾကားရပါဘူး။ဒါ့အျပင္ ေျမာက္ကုိရီးယား အစိုးရဟာ သူ႔ရဲ႕ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္
ထုတ္လုပ္မယ့္ အႀကံအစည္ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာ မ်က္ႏွာစာမွာ ဖိအားအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔
ရင္ဆိုင္ေနရတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ႏွစ္ႏုိင္ငံ သံတမန္ ဆက္ဆံေရးေတြ ျပန္ထူေထာင္ဖို႔
ျမန္မာနဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံျခားေရး အဆင့္ျမင့္ တာ၀န္ရွိသူေတြ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊
ဧၿပီလမွာ လက္မွတ္ေရးထိုး သေဘာတူခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကေနစၿပီး ျမန္မာနဲ႔
ေျမာက္ကိုရီးယား ႏုိင္ငံအၾကား ဆက္ဆံေရးကို ႏုိင္ငံတကာက အထူး
ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ဒီလို ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ၾကားထဲကမွ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္
စစ္ဦးစီးအရာရွိခ်ဳပ္ (ၾကည္း)၊ တပ္မေတာ္ ညႇိႏိႈင္းကြပ္ကဲေရးမႉး (ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရေရႊမန္း ဦးေဆာင္တဲ့ တပ္မေတာ္ အဆင့္ျမင့္ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ဟာ
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔ကေန ဒီဇင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔ထိ

ေျမာက္ကိုရီးယားႏုိင္ငံကို လွ်ဳိ႕၀ွက္သြားေရာက္ခဲ့တဲ့ သတင္းေတြ ေပါက္ၾကားခဲ့ပါတယ္။
တခါ ျမန္မာစစ္တပ္အတြက္ စစ္လက္နက္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္ေရး၊ ၀ယ္ယူစုေဆာင္းေရးမွာ
အဓိက တာ၀န္ရွိသူျဖစ္တဲ့ တပ္မေတာ္ စစ္လက္နက္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္ေရးမႉးခ်ဳပ္၊
ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဦးပိုင္လီမိတက္ ဥကၠ႒ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ေအးဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
ေျမာက္ကိုရီးယားသံ႐ံုးမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့လက က်င္းပခဲ့တဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား ေခါင္းေဆာင္
ကင္မ္ဂ်ဳံအီလ္ (Kim Jong-Il) ရဲ႕ ေမြးေန႔ပြဲကို သြားတက္ခဲ့ပါတယ္။ႏိုင္ငံတကာမွာ
ဖိအားအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ သံတမန္ အဆက္အသြယ္
ျပန္ထူေထာင္ဖို႔ ျမန္မာအစိုးရက ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာဟာ စစ္လက္နက္ပစၥည္း ကိစၥက
အဓိကျဖစ္တယ္လို႔ လက္ရွိ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ေနတဲ့ သံတမန္ ၀န္ထမ္းေဟာင္း
တဦးျဖစ္သူ ဦးခင္ေမာင္ၾကည္က ေျပာပါတယ္။“အဓိကက ျမန္မာအစိုးရကလည္း
အပယ္ခံျဖစ္ေနတယ္။ သူတို႔ကုိ လက္နက္ေရာင္းတဲ့သူေတြက မေရာင္းႏုိင္ေတာ့ဘူး၊
တ႐ုတ္ကအစ။ သူတို႔က လက္နက္၀ယ္တာလည္း အေႂကြးေတြနဲ႔ ၀ယ္တယ္။
ပုိက္ဆံေတြလည္း သိပ္မေပးႏုိင္ဘူး။ အဲဒီမွာ ေျမာက္ကုိရီးယားဘက္က သြားၿပီးေတာ့
လက္နက္ေတြကုိ အေခ်ာင္ရတဲ့နည္းနဲ႔ သြား၀ယ္တယ္။ လက္နက္လုိခ်င္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ပဲ
ျပန္ဆက္သြယ္တယ္လို႔ က်ေနာ္တုိ႔က သုံးသပ္တယ္။ အဓိက ေျမာက္ကုိရီးယားနဲ႔
ဆက္ဆံတာကေတာ့ ထိပ္ပုိင္းက အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့လူေတြ လက္နက္ ၀ယ္ခ်င္တဲ့ကိစၥေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အဏုျမဴလုိခ်င္တဲ့ ကိစၥေပါ့။”ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ေျမာက္ကုိရီးယားအၾကား
စစ္ေရးဆုိင္ရာ ဆက္ႏြယ္မႈေတြ ရွိေနတဲ့အေပၚ စုိးရိမ္မကင္း ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္း
ဗုဒၶဟူးေန႔က က်င္းပတဲ့ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲမွာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရးဌာန
ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူက ေျပာသြားပါတယ္။ေျမာက္ကိုရီးယားဟာ သူ႔ရဲ႕ ႏ်ဴကလီးယား
အစီအစဥ္ေၾကာင့္ ဖိအားေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရေပမဲ့ ႏုိင္ငံတကာ မ်က္ႏွာစာမွာ ၿခိမ္းေျခာက္
အက်ပ္ကိုင္တာေတြ၊ အေပးအယူ၊ အေလွ်ာ့အတင္းေတြကို အသံုးျပဳၿပီး
ကစားပြဲတခုသဖြယ္ တျခားႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ကစားေနတဲ့ ႏိုင္ငံတခုပါ။ ျမန္မာစစ္ေကာင္စီ
ေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊဟာလည္း အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္ကို အန္တုၿပီး
ေဒသတြင္းနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာမွာ ကစားခ်င္တဲ့ သေဘာထား ရွိတယ္လို႔ ေျပာသူက
အေမရိကန္ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျမန္မာသံ႐ံုးရဲ႕ ယာယီ တာ၀န္ခံေဟာင္းနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရး
အရာရွိေဟာင္း တဦးျဖစ္သူ ဗိုလ္မႉးေဟာင္း ေအာင္လင္းထြဋ္ပါ။“ေျမာက္ကိုရီးယားလုိ
ေနေတာ့ ဘာျဖစ္လဲကြာ၊ ေျမာက္ကုိရီးယားလုိ ျဖစ္လာရင္ အေမရိကန္ကုိ ဘာဂ႐ုစိုက္စရာ
ရွိလဲဆုိတဲ့ ဒါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊ တက္ခါစ ၉၂ ခုႏွစ္ အလြန္မွာ ေျပာထားတဲ့စကားပါ။
ေနာက္တခုက က်ဴးဘား၊ က်ဴးဘားေတာင္မွ အေမရိကားနားမွာ ေနေနေသးတာ။
အေမရိကန္ကုိ ဂ႐ုစုိက္စရာ လုိလားဆိုတဲ့ ဒီအေတြးအေခၚမ်ဳိး သူ႔မွာရွိပါတယ္။
ေျမာက္ကုိရီးယားလုိ ျဖစ္လာရင္ Regional မွာ Threat လုပ္မွာပါ။ အဲဒီလုိလုပ္ရင္
အဓိကႏုိင္ငံကေတာ့ ယုိးဒယား ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊ အေနနဲ႔ကလည္း
တ႐ုတ္ကုိ ႐ုရွားရယ္၊ ႏ်ဴကလီးယားရယ္၊ ေျမာက္ကိုရီးယားရယ္နဲ႔ ကစားေနတာပါပဲ။”

ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲ၀င္ၿပီး ဧည့္သည္ ျပည္ပေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ကို ဗံုးခြဲလုပ္ႀကံတဲ့ကိစၥ
ဘာမွ ေျဖရွင္းခ်က္ မေပးခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံတခု၊ ကိုယ္တိုင္က ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္
ထုတ္လုပ္ဖို႔ ႀကံစည္တာေၾကာင့္ ကမၻာ့အလယ္မွာ မ်က္ႏွာပန္းမလွတဲ့ ႏုိင္ငံတခုနဲ႔
ဆက္ဆံၿပီး ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ ထုတ္တဲ့ နည္းပညာကို ရယူပိုင္ဆိုင္ဖို႔
ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ တကယ္ပဲ ႀကိဳးစားေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံတကာကေန ဒီ့ထက္
ပိုျပင္းထန္တဲ့ တုံ႔ျပန္မႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမွာ ေသခ်ာတယ္လုိ႔ ေလ့လာသူေတြက
သံုးသပ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ဦးခင္ေမာင္ၾကည္ကလည္း
သေဘာတူပါတယ္။“ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ ဆက္ဆံျခင္းအားျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္
ႏုိင္ငံေတြကလည္း မလုိလားဘူးဗ်။ အာဆီယံ ႏုိင္ငံေတြကလည္း မလုိလားဘူး။ တ႐ုတ္၊
အိႏၵိယကစၿပီး ေျမာက္ကုိရီးယားရဲ႕ ႏ်ဴကလီးယားစြမ္းအင္ကုိ တကမၻာလုံးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး
သူတို႔ ႏ်ဴကလီးယား လုပ္ေနတဲ့ အႀကံဉာဏ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူမွ
မလုိလားတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာက ဆက္ဆံတယ္ဆုိေတာ့၊ ျမန္မာကလည္း
ေျမာက္ကုိရီးယားနဲ႔ ဆက္ဆံတယ္ဆုိတာ တကယ့္ ငပြႀကီး ျဖစ္ၿပီးေတာ့
ေဘးပတ္၀န္းက်င္က သူတို႔ကုိ တေန႔က်ရင္ေတာ့ ၀ုိင္းပယ္ခံလာရမယ့္ အေျခအေန
ရွိလာမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ျမင္တာ အင္မတန္ ကံဆုိးတာေပါ့ဗ်ာ။
မဆက္ဆံသင့္တဲ့ လူနဲ႔ သြားဆက္ဆံတာ။”ေျမာက္ကိုရီးယားေပၚမွာ ခ်မွတ္ထားတဲ့
ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အမွတ္ ၁၈၇၄ ကို ေလးစားလိုက္နာဖို႔
အေမရိကန္ အပါအ၀င္ တျခား ႏိုင္ငံတကာ အစိုးရေတြက ျမန္မာႏုိင္ငံကို
တိုက္တြန္းထားပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရကလည္း ေလးစား လိုက္နာပါမယ္လုိ႔
ကတိေပးထားပါတယ္။ဒါေပမဲ့လည္း ကမၻာဖ်က္ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔
ျမန္မာႏုိင္ငံက ႀကိဳးစားေနသလားဆိုတဲ့ သံသယနဲ႔ စိုးရိမ္စိတ္ေတြကေတာ့
ေပ်ာက္မသြားဘဲ တိုးလာေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ား အေရး
လုံၿခဳံေရးေကာင္စီမွာ တင္မည္
အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) က အမ်ဳိးသမီး ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔

ႏုိဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ အမ်ဳိးသမီး ၂ ဦးတုိ႔ဟာ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္
ဘန္ကီမြန္း (Ban Ki-moon) နဲ႔ မေန႔က ေတြ႕ဆုံခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း
အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္ခံရတာေတြနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းတဲ့ အေျခအေနေတြကို
ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီအေျခအေနေတြကုိ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္က
သူ႔အေနနဲ႔ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီမွာ တင္ျပၿပီး ေဆြးေႏြးသြားမယ္လုိ႔ ကတိျပဳပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကို နယူးေယာက္ခ္ၿမိဳ႕ကေန ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားတဲ့ မခင္ျဖဴေထြးက
တင္ျပေပးထားပါတယ္။
ႏိုဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ဂ်ိဳဒီ၀ီလ်ံ၊ ရွီရင္အယ္လ္ဘာနီႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား

အဖြဲ႔ခ်ဳပ္(ျမန္မာႏုိင္ငံ) မွ အမ်ိဳးသမီး ကိုယ္စားလွယ္ မသင္းသင္းေအာင္ တို႔
အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့စဥ္ (မတ္လ ၄၊ ၂၀၁၀) ဓါတ္ပံု - အမ်ိဴးသမီး
ႏိုဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုရွင္မ်ားအဖြဲ႔ (NWI)
ျမန္မာစစ္အစုိးရရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးေတြ အေပၚမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔

ကုလသမဂၢ အေနနဲ႔ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို အေရးယူဖုိ႔၊ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ႏုိင္ငံတကာ
ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ခုံ႐ုံးမွာ စစ္ေဆး အေရးယူလာေအာင္ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီက
ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔အတြက္ မေန႔တုန္းက ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းကုိ
ႏုိဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ၂ ဦးနဲ႔အတူ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး ကိုယ္စားလွယ္တဦးတို႔
သြားၿပီး ေတြ႕ဆုံ တုိက္တြန္းခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ဒါဟာ အမ်ဳိးသမီးေတြ အေနနဲ႔
အမ်ဳိးသမီးအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းနဲ႔
ေတြ႕ဆုံခြင့္ရတာ ပထမဦးဆုံး အႀကိမ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိနစ္ ၅၀ ေလာက္ ေတြ႕ဆုံခြင့္
ရခဲ့တဲ့ ဒီေဆြးေႏြးပြဲ အတြင္းမွာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြ အေပၚမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီက ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူ
ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔အတြက္ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းကို တင္ျပခြင့္ ရခဲ့တယ္လို႔
အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) က သဘာပတိ အဖြဲ႕၀င္ မသင္းသင္းေအာင္က
အခုလို ရွင္းျပပါတယ္။“အဲဒီမွာ က်မတို႔ တင္ျပတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘန္ကီမြန္းက
ျပန္ၿပီး တုံ႔ျပန္တာေတြ ရွိပါတယ္။ အခုလိုမ်ဳိး ဖတ္ရတယ္၊ ဒီအေၾကာင္းေတြ ၾကားရတဲ့အခါ
သူကုိယ္တုိင္လည္း အရမ္းကုိ ေဒါသထြက္မိတယ္ေပါ့။ အခုလိုမ်ဳိး စစ္တပ္က ျပဳက်င့္တဲ့

တုိင္းရင္းသူ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြ ကိစၥကို သူၾကားတဲ့အခါ ဒါ တရားမွ်တမႈကို ရဖုိ႔အတြက္
အရမ္း အေရးႀကီးတယ္ဆုိတာ သူ လုံး၀ သံသယ မရွိဘူးတဲ့။“တရားသူႀကီးေတြက အဓိက
တင္ျပခဲ့တဲ့ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီ အေနနဲ႔ ျမန္မာကိစၥကို ICC လို႔ေခၚတဲ့ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ
ရာဇ၀တ္မႈ ခုံ႐ုံးကို လႊဲေျပာင္းေပးဖုိ႔ တုိက္တြန္းတဲ့ ကိစၥကိုေတာ့ ကုလသမဂၢ
လုံၿခဳံေရးေကာင္စီနဲ႔ သူ အဲဒီကိစၥကုိ ေဆြးေႏြးပါ့မယ္တဲ့။ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းက အဲဒီလို
ေျပာခဲ့ပါတယ္။”မသင္းသင္းေအာင္တုိ႔ အေနနဲ႔ အခုလိုမ်ဳိး အမ်ဳိးသမီးေတြ အေပၚမွာ
အၾကမ္းဖက္မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းကို ေဆြးေႏြးခြင့္
ရခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ဒီအေပၚမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြကို အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ျဖစ္ေနတာနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းကေရာ ဘယ္လိုမ်ား ျပန္ၿပီး
တုံ႔ျပန္ခဲ့ပါသလဲ။“အမ်ဳိးသမီးေတြကို လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အပါအ၀င္ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ
မ်ဳိးစုံကို ပေပ်ာက္ဖုိ႔အတြက္ သူကုိယ္တုိင္ အစီရင္ခံစာတခု ေရးထားတာ ရိွပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္တုန္းကဆိုရင္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ရဲ႕ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီ
ဆုံးျဖတ္ခ်က္အမွတ္ ၁၈၂၀ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဲဒီကိစၥေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ သူက အစီရင္ခံစာ
ေရးတယ္။“အဲဒီအစီရင္ခံစာကို သူက လုံၿခဳံေရးေကာင္စီကုိ တင္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြကို
လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေစာ္ကားတဲ့ ကိစၥေတြက ဘယ္ေဒသေတြမွာ တကယ့္ကို ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး
ျဖစ္ေနသလဲ၊ အဲဒီကိစၥေတြက တကယ္ပဲ ရပ္တန္းက ရပ္ဖုိ႔အတြက္ တာ၀န္ယူဖုိ႔လုိတယ္၊
အစုိးရေတြက လုပ္ရမယ္ ဆုိတဲ့ဟာေတြ ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနကုိ
သူ ထည့္ေရးထားတာ ရွိတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း တုိင္းရင္းသူေတြ အဲဒီလုိ
ျပဳက်င့္ခံရတယ္၊ တႏိုင္ငံလုံး အတုိင္းအတာနဲ႔ တကယ့္ကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔
ျဖစ္ပြားေနတယ္ဆုိတဲ့ ဟာေတြကုိ ရပ္တန္းက ရပ္ဖုိ႔အတြက္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔လိုတယ္
ဆုိတာကုိ အဲဒီထဲမွာ သူထည့္ေရးထားတယ္။ အဲဒါ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီကုိ သူ Report
ပို႔ခဲ့တုန္းက။“အဲဒါကို က်မတုိ႔က ေထာက္ျပတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီ အေနနဲ႔
သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ၁၈၂၀ ကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ေနတဲ့
အေျခအေနေတြက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီ အေနနဲ႔
အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈေတြ လုပ္ဖို႔ အေရးတႀကီး လုိေနတယ္ဆုိတာ က်မတုိ႔
ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။”ဒီႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ဖုိ႔ ျမန္မာစစ္အစိုးရက
ေျပာဆုိထားေပမဲ့လည္း အခုခ်ိန္ထိ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရးအရ တုိးတက္မႈ တစံုတရာ
မေတြ႕ရေသးတဲ့အတြက္ သူ႔အေနနဲ႔ စုိးရိမ္တဲ့အေၾကာင္းကိုလည္း အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္
ဘန္ကီမြန္းက ေျပာခဲ့တယ္လို႔ မသင္းသင္းေအာင္က ေျပာျပပါတယ္။တခ်ိန္တည္းမွာပဲ
မၾကာခင္ကမွ ျမန္မာႏုိင္ငံက ျပန္ေရာက္လာတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး အထူးကိုယ္စားလွယ္
မစၥတာ ကင္တားနား (Mr. Quintana) ရဲ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ ခရီးစဥ္
အစီရင္ခံစာကိုလည္း သူ႔အေနနဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီအစီရင္ခံစာ
ထြက္လာတဲ့အခါ Friends of Burma ဆုိတဲ့ ျမန္မာ့မိတ္ေဆြမ်ားအဖြဲ႕ရဲ႕ အစည္းအေ၀း

ေခၚယူၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးသြားဖို႔ ရွိတယ္လုိ႔လည္း အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္
ဘန္ကီမြန္းက ေျပာခဲ့ပါတယ္။
စက္႐ုံအလုပ္သမားေတြ ရန္ကုန္မွာ ထပ္မံ

ဆႏၵျပ
အခုေနာက္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စက္ရံုအလုပ္ရံုက အလုပ္သမား လုပ္အားခနည္းလို႔

ဆႏၵျပပဲြေတြ ဆက္တိုက္ ျဖစ္ေနရာမွာ ဒီကေန႔မွာလည္း မဂၤလာဒံု ဖာမိုတို စက္ရံုမွာ
ဆႏၵျပမႈေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ မေန႔တုန္းကလည္း ေရြျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ စက္မူဇံု (၃) က
ယူအုိင္ပီနဲ႔ အာရွသမာဓိ အထည္ခ်ဳပ္ စက္ရံုေတြမွာ လုပ္အားခနည္းပါးမူေၾကာင့္
ဆႏၵျပမူေတြ ဆက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအလုပ္သမားေတြရဲ႕ ေတာင္းဆုိမူေတြ
မရေသးတာေၾကာင့္ အခုထိ ညိႇႏိႈင္းေနတုန္းပဲလို႔လည္း သိရပါတယ္။ ဂရမ္းရိြဳင္ရယ္ ၀ီစကီ
စက္ရံုက အလုပ္သမားေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ တခ်ိဳ႕ ရသြားတယ္လုိ႔
ဆိုပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္း အေသးစိတ္ကို မေအးေအးမာ က တင္ျပထားပါတယ္။
ဒီကေန႔ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ မဂၤလာဒံုက ဖာမိုတို စက္ရံုမွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။
အလုပ္သမားေတြနဲ႔နီးစပ္သူ တဦး ေျပာျပတာက -
"ဒီကေန႔ ၁၂ နာရီေလာက္မွာ စျဖစ္တာေလ။ မဂၤလာဒံုမွာ။ ဖာမိုတို ဆိုတဲ့စက္ရံုမွာ

ဆက္ျဖစ္ေနတာ။ လူဦးေရ ၆၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတယ္။" မေန႔က သူတို႔မိသားစု၀င္ေတြ
အလုပ္လုပ္တဲ့ ေရြျပည္သာစက္မူဇံု (၃) က ယူအုိင္ပီနဲ႔ အာရွသမာဓိ စက္ရံုေတြမွာ
ျဖစ္ခဲ့တာလို႔ဆိုပါတယ္ ေရြျပည္သာ စက္မူဇံု (၃) က စက္ရံုေတြရဲ႕ အေျခအေနကို
ေျပာျပခဲ့ရာမွာေတာ့ - "ယူအိုင္ပီ စက္ရံုနဲ႔ အာရွသမာဓိစက္ရံုေပါ့။ အဓိက ကေတာ့
အိုတီေၾကးနဲ႔ ရွားပါးစရိတ္ေတြ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ အဓိက လစာ မလံုေလာက္မႈေပါ့။
ႏွစ္ခုစလံုးက အထည္ခ်ဳပ္ပါ။ အခုထိ သူတို႔ ညိႇဆဲပဲ။ မၿပီးေသးဘူး။ လစာက ၃၀,၀၀၀
ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ရွိပါတယ္။ ၃၀,၀၀၀ ေလာက္ပဲဆိုေတာ့ တေန႔မွ ၁,၀၀၀ ေက်ာ္ေလးပဲ
ရတာေလ။ စားစရိတ္ သြားစရိတ္ ရွိေသးတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ လံုေလာက္မွာလဲ။
မိသားစုတစုအတြက္ဆိုရင္။ အိုတီေၾကးနဲ႔ ရွားပါးစရိတ္ကို သူတို႔ ၁၀,၀၀၀ ေက်ာ္ေက်ာ္
ေပးဖို႔ သူတို႔ ထပ္ ေတာင္းဆိုတာေပါ့ေနာ္။ လူဦးေရက စက္ရံုတရံုကို ၁,၀၀၀
ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတယ္။ အထဲထဲမွာ တ၀က္၊ အျပင္မွာတ၀က္ေပါ့
အလုပ္မလုပ္ၾကေတာ့ဘူး။"
"အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးကေတာ့ လာၾကပါတယ္။ သူတို႔က ညိႇႏိႈ္င္းေပးတယ္ေပါ့။

အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္သမားၾကားမွာ သူတို႔က ညိႇႏိႈင္းေပးတယ္။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ညိႇႏိႈင္းတာ

အဆင္မေျပၾကေသးဘူး။" တေန႔က ဆႏၵျပခဲ့တဲ့ ေရႊျပည္သာ စက္မူဇံု (၃) က
ဂရမ္းရိြဳင္ရယ္ ၀ီစကီ စက္ရံုကေတာ့ ညိႇႏိႈင္းမႈတခိ်ဳ႕ ရသြားတဲ့အေၾကာင္း
အလုပ္သမားအေရး လုပ္ေဆာင္ေနသူ တဦးက အခုလို ေျပာျပပါတယ္။
"တကယ့္တကယ္ ၀န္ထမ္းေတြ ေတာင္းဆိုတဲ့အခါမွာ တလကို ၂၀,၀၀၀ တိုးေပးဖုိ႔

ေတာင္းဆိုတယ္။ ၂၀,၀၀၀ ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေတာ့ လူႀကီးေတြကေနၿပီးေတာ့ ျပန္ၿပီး သူတို႔
စဥ္းစားတယ္။ စဥ္းစားတဲ့အခါက်ေတာ့ နာရီ၀က္ေလာက္ ေစာင့္ၿပီးမွ ျပန္ထြက္လာၿပီးမွ
အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ ၁၅ ဦးနဲ႔ သူတို႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးတဲ့အခါမွာ ဘြန္းနက္စ္ ကို
၁၀,၀၀၀ တိုးေပးတယ္။ လစာကို တေန႔ ၁,၁၀၀ သမားေတြကို ၁,၃၀၀ ေပးၿပီးေတာ့
၁,၃၀၀ သမားေတြကို ၁,၄၀၀ ဆိုၿပီး ၂၀၀ နဲ႔ ၁၀၀ တိုးေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့
သႀကၤန္ရက္အတြင္းမွာ ၁၅ ရက္ပိတ္တယ္။ အဲဒီပိတ္တဲ့အထဲမွာ လစာမေပးဘဲနဲ႔
၀န္ထမ္းေတြအားလံုးကို ၁၀,၀၀၀ စီ မုန္႔ဖိုးေပးလိုက္တယ္တဲ့။"
အခုဆိုရင္ ၿပီးခဲ့တဲ့လ ၉ ရက္ေလာက္က စခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္တြင္းက လုပ္ခနည္းပါတဲ့

စက္ရုံေတြက ဆႏၵျပမူေတြဟာ ဆက္တုိက္ဆိုသလို ျဖစ္ေပၚေနခဲ့တာ ဒီကေန႔ထိ
မၿပီးေသးဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြအေနနဲ႔ ဒီကေန႔ျဖစ္ေနတဲ့
ကုန္ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ မေလာက္ငတာေၾကာင့္ လုပ္အားခေတြ တိုးေပးဖုိ႔ ဆႏၵျပ ေနၾကတာျဖစ္ၿပီး
အခု ညိႇႏိႈင္းလို႔ရသြားတဲ့ စက္ရံုေတြအေနနဲ႔ ကလည္း အလုပ္သမားေတြဘက္က
ေက်နပ္သြားျခင္းမ်ိဳးေတြ သိပ္မရိွဘဲ ေတာင္းဆိုမူတခ်ိဳ ရသြားတာေၾ0ကာင့္
ေက်နပ္လိုက္ရတာမ်ိဳးသာ ျဖစ္ေၾကာင္း အလုပ္သမားေတြက ေျပာျပပါတယ္။
အဴပည္ဴပည္ဆိုင္ရာ လူႛအခၾင္ႛအေရး ေဳကညာစာတမ္း
အပိုဒ္ ၂၄
လူတိုင္းတၾင္သင့္ဴမတ္ေလဵာ္ကန္စၾာ ကန္ႚသတ္ထားသည္ႛ
အလုပ္လုပ္ခဵိန္ အဴပင္၊ လစာႎႀင့္ တကၾ အခၝကာလ
အားေလဵာ္စၾာ သတ္မႀတ္ထားသည့္ အလုပ္
အားလပ္ရက္မဵား ပၝဝင္သည္ႛ အနားယူခၾင့္ႎႀင့္ အားလပ္ခၾင့္
ခံစားပိုင္ခၾင့္ ရႀိသည္။

ေရၿဴပည္သာစက္မႀႂဇုန္ (၃) မႀာ ဆႎၬဴပမႁေတၾ

ထပ္႓ပီးဴဖစ္ပၾား
2010-03-05 RFA
ရန္ကုန္႓မိႂႛမႀာ အလုပ္သမားဆႎၬဴပတဲ့ သတင္းေတၾ ဆက္တိုက္ ထၾက္ေပၞေနရာမႀာ

ေရၿဴပည္သာစက္မႁဇုန္ (၃) က UIB အထည္ခဵႂပ္စက္ရံုနဲႛ အာရႀသမာဓိ
အထည္ခဵႂပ္စက္ရံုေတၾက ေထာင္နဲႛခဵီတဲ့ အလုပ္သမားေတၾ လုပ္အားခ
တိုးဴမၟင့္ေပးဖိုႛအတၾက္ မတ္လ (၄) ရက္နဲႛ (၅) ရက္ေနႛ မနက္ပိုင္းေတၾမႀာ
ဆႎၬဴပခဲ့ဳကတယ္လိုႛ စံုစမ္း သိရႀိရပၝတယ္။
ရန္ကုန္႓မိႂႚရႀိ အထည္စက္႟ံုတခုတၾင္ အလုပ္သမားမဵားကို ေနႛလည္စာ စားခဵိန္ ေတၾႚရပံု

ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: AFP)
အထည္ခဵႂပ္ စက္ရံုႎႀစ္ရံုက အလုပ္သမားေတၾ ဆႎၬဴပေတာင္းဆိုတာေတၾနဲႛ ပတ္သက္လိုႛ

ဆႎၬဴပ အလုပ္သမားေတၾနဲႛ နီးစပ္သူ အမဵိႂးသမီးတဦးက အခုလို ေဴပာပၝတယ္။
အမဵႂိးသမီးတဦး။ ။“ဇုန္ (၃) ထဲမႀာ မေနႛက စဴဖစ္တာ ခုထိ မ႓ပီးေသးဘူး။ ယူအိုင္ဘီနဲႛ
အာရႀသမာဓိ အထည္ခဵႂပ္ကပဲ တရံုကို တေထာင္ေကဵာ္တယ္။ အလုပ္
မလုပ္ေတာ့ဘဲနဲႛေလ ဒီအတုိင္းပဲ ေနေနဳကတာ။ သူတိုႛရံုထဲမႀာပဲ၊ အလုပ္မလုပ္ဳကေတာ့ဘူး။
ေတာင္းဆိုတဲ့ အဓိက က ရႀားပၝးစရိတ္တိုႛ အိုတီေဳကးတိုႛ၊ သူတိုႛရဲႛလစာနဲႛ
မလံုေလာက္မႁေတၾေပၝ့။ ခုခဵိန္ထိေတာ့ သူတိုႛမ႓ပီးေသးဘူး”
အဲဒီ အထည္ခဵႂပ္စက္ရံုေတၾက အလုပ္သမားအမဵားစုဟာ တေနႛကို လုပ္အားခ ကဵပ္ေငၾ
တေထာင္ေကဵာ္ေလာက္သာ ရရႀိတယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။ စက္ရံုႎႀစ္ရံုေပၝင္း ေထာင္နဲႛခဵီတဲ့
အလုပ္သမားေတၾ မေနႛက ဆႎၬဴပခဲ့ဳကပံုနဲႛ ဒီကေနႛ စက္ရံုတာဝန္ရႀိသူေတၾဘက္က
အလုပ္သမားေတၾနဲႛ ညိၟႎႀိႂင္းမႁေတၾ ဴပႂလုပ္ေနတဲ့ အေဴခအေနကို ေစာေစာက အမဵိႂးသမီးကပဲ
ဆက္ေဴပာပၝတယ္။
အမဵႂိးသမီးတဦး။ ။“မေနႛကတုန္းက ရံုမႀာ အမဵား႒ကီး အုတ္အုတ္သဲသဲ ဴဖစ္တယ္။
စက္ရံုဝင္းထဲမႀာလည္း တခဵိႂႛတဝက္၊ အဴပင္မႀာလည္း တခဵိႂႛတဝက္ေပၝ့။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို
ဴဖစ္တာေပၝ့ေနာ္။ မေနႛကတုန္းက အလုပ္သမားဝန္႒ကီးလည္း ဆင္းလာတယ္ေလ။
ဒီေနႛေတာ့ သူတိုႛညိၟႎိႁင္းတဲ့အခၝကဵေတာ့ သိပ္႓ပီး မေနႛတုန္းကေလာက္
မဆိုးဳကေတာ့ဘူးေပၝ့။ ဒီအလုပ္ရႀင္နဲႛ အာဏာပိုင္အဖၾဲႛအစည္းနဲႛ အလုပ္သမားနဲႛ
ေခၞညိၟဳကတာေပၝ့ေနာ္။ အဓိကကေတာ့ အဲဒီ ေငၾေရးေဳကးေရး ကိစၤပၝပဲ။ အခု မ႓ပီးေသးဘူး
ညိၟႎႀိႂင္းေနဆဲပဲ။ အာဏာပိုင္ အဖၾဲႛအစည္းအသီးသီးကေတာ့ လာဳကတာေပၝ့”
အလားတူ မဂႆလာဒံု႓မိႂႛနယ္အတၾင္းက အလုပ္သမား ေဴခာက္ရာေကဵာ္ရႀိတဲ့ အထည္ခဵႂပ္
စက္ရံုတခုမႀာလည္း လုပ္အားခ တိုးဴမၟင့္ေပးဖိုႛ အပၝအဝင္ အလုပ္သမား
အခၾင့္အေရးေတၾအတၾက္ ဒီကေနႛ မၾန္းလၾဲပိုင္းေလာက္ကစ႓ပီး ဆႎၬဴပေနတယ္လိုႛ
ရန္ကုန္ကလာတဲ့ သတင္းေတၾအရ သိရပၝတယ္။
ပက္စ္ပို႔စ္သစ္ ထုတ္ေပးဖို႔ ျမန္မာအစိုးရ

ျပင္ဆင္
ျမန္မာႏိုင္ငံကူး ပက္စ္ပို႔စ္ေတြကို ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီ စက္နဲ႔ဖတ္ႏိုင္တဲ့
ပက္စ္ပို႔စ္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းေတာ့မွာ ျဖစ္လုိ ့ ပက္စ္ပို႔စ္ သက္တမ္းတိုးတာ၊
အသစ္လဲတာေတြကို ဧၿပီလ တလလံုး ရပ္နားထားမယ္လို ့ ျမန္မာသံရံုးတခ်ဳိ႕မွာ
ေၾကညာထားပါတယ္။ ပက္စ္ပို႔စ္ ဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းေတြကို ေမလမွာ
ျပန္လုပ္ေပးတဲ့အခါမွာ ပက္စ္ပို႔စ္ အသစ္ေတြ တခါတည္း လဲေပးႏိုင္ဖို႔ျဖစ္တယ္လို႔
၀ါရွင္တန္ ျမန္မာသံရံုး တာဝန္ခံအရာရွိကလည္း ေျပာပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို
မစုျမတ္မြန္က အျပည့္စံု တင္ျပထားပါတယ္။ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေတြ အသစ္ထုတ္ေပးတာ၊
သက္တမ္းတိုးေပးတာေတြကို ဧၿပီလထဲမွာ ရပ္ဆိုင္းထားဖို႔ ႏိုင္ငံတကာမွာ ရွိေနတဲ့
ျမန္မာသံရံုးေတြကို ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဌာနက အေၾကာင္းၾကားထားတယ္ ဆိုတာကို
၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္ ျမန္မာသံရံုးက သံမႉးႀကီး ဦးေက်ာ္ဝင္းက ဗြီအိုေအျမန္မာပိုင္းကို
အတည္ျပဳေျပာျပပါတယ္။ ပက္စ္ပို႔စ္ အသစ္ေတြ ထုတ္ေပးဖို႔ရွိေနတဲ့အတြက္ ေမလက်မွ
ပက္စ္ပို႔စ္ ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းေတြကို ျပန္လည္စတင္မွာျဖစ္တယ္လုိ႔
သံမႉးႀကီး ဦးေက်ာ္ဝင္းက ဆိုပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ သံုးစြဲေနတဲ့ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္
ပက္စ္ပို႔စ္ေတြကို ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မွီ စက္နဲ႔ဖတ္နိုင္တဲ့ machine readable passport
ေတြအျဖစ္ ဧၿပီလအမွီ မျဖစ္မေန လုပ္ရမယ္လို႔ ႏိုင္ငံတကာ ၿမိဳ႕ျပေလေၾကာင္း
ပ်ံသန္းမႈဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္း ICAO ကေန စစ္အစိုးရကို တိုက္တြန္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ICAO ရဲ႕ စံႏႈန္းအရ ႏိုင္ငံတကာေလဆိပ္ေတြက လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ေကာင္တာေတြမွာ
ခရီးသည္ရဲ႕ အခ်က္အလက္ ေတြကို သိႏိုင္ဖို႔ ပက္စ္ပို႔စ္ေတြကို စက္နဲ႔စစ္ေဆးၾကပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အသံုးျပဳေနတဲ့ နိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ပက္စ္ပို႔စ္ေတြမွာ
အဲဒီလို အခ်က္အလက္ေတြကို စက္နဲ႔ဖတ္နိုင္ဖို႔ လုပ္ထားတာမ်ဳိး မဟုတ္တဲ့အတြက္
ပက္စ္ပို႔စ္ေတြကုိ အသစ္ေျပာင္းဖို႔ လိုအပ္ေနတာပါ။ အခုေတာ့ ICAO ရဲ႕
ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ပက္စ္ပို႔စ္ေတြ အားလံုးကို machine readable
ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမွာ ျဖစ္လို႔ အေျပာင္းအလဲကာလ အတြင္းမွာ ပက္စ္ပို႔စ္
အသစ္ထုတ္ေပးတာ၊ သက္တမ္းတိုးတာေတြ အားလံုးကို ရပ္ဆိုင္းထားတာျဖစ္ပါတယ္။
တခ်ဳိ႕သံရံုးေတြမွာဆိုရင္ ပက္စ္ပို႔စ္ သက္တမ္းကုန္ခါနီးသူေတြကို ဧၿပီလမတိုင္ခင္
သက္တမ္းတိုးၾကဖို႔ ႏႈိးေဆာ္ ထားပါတယ္။ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ လန္းဒန္ သံရံုးမွာ မၾကာခင္ကမွ
ပက္စ္ပို႔စ္ သက္တမ္းတိုးခဲ့သူ တေယာက္ကလည္း သူ႔ရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳကို ခုလို
ေျပာျပပါတယ္။ “က်ေနာ့္ ပက္စ္ပို႔စ္ က ဧၿပီမွာကုန္မွာေပါ့ေနာ္။ ကုန္မယ္ဆိုေတာ့
က်ေနာ္က ႀကိဳၿပီးေတာ့ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးၾကည့္တာ ေပါ့ေနာ္။ ဘယ္လို ဘာေတြ လုိမလဲ၊
ဘာစာရြက္စာတမ္းေတြ လိုမလဲဆိုေတာ့ သူေျပာတဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ ၀ယ္ၿပီးေတာ့
ဒီေန႔လာခဲ့ပါဆိုေတာ့ က်ေနာ္ သြားလိုက္တယ္။ သြားလိုက္ေတာ့ သံရံုးက
ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ - တလေလာက္ ေစာင့္ရတယ္။ ရန္ကုန္ကေန
သံအမတ္ေတြလက္မွတ္ေတြဘာေတြ ထိုးဖို႔ဘာညာဆိုေတာ့။ သူက
ရန္ကုန္ပို႔ရတာကိုး။ "ဒီတေခါက္က်ေတာ့ ခဏေစာင့္လိုက္ပါဆိုေတာ့ အံ့ၾသသြားတယ္။
ေနတြင္းခ်င္း ရလာခဲ့တယ္။ ေန႔တြင္းခ်င္း တနာရီအတြင္းကို ရလာခဲ့တယ္။ ဆိုေတာ့
တခုေတာ့ ထူးျခားတယ္ေပါ့။ ခါတိုင္းက ဒီလို တခါမွမရဖူးဘူး။ ဘယ္သူ႔ဆီကမွလည္း
မၾကားဖူးဘူး။ ပက္စ္ပို႔စ္ ထြက္လာၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းရတာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္
အံၾသသြားတယ္။ အရင္တုန္းက က်ေနာ္ သက္တမ္းတိုးတုန္းကဆိုရင္
ခ်က္ခ်င္းမရဘူးေပါ့ေနာ္။ တလခြဲေလာက္ အနည္းဆံုး ေစာင့္ရတယ္။”ဒါကေတာ ့
လန္ဒန္က ျမန္မာသံရံုးမွာ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ဝန္ေဆာင္မႈေတြကို ဧၿပီလမတိုင္ခင္မွာ
လုပ္ေပးေနတဲ့ အေျခအေနျဖစ္ပါတယ္။ စက္နဲ႔ဖတ္ႏိုင္တဲ့ ပက္စ္ပို႔စ္ ေတြကို
စတင္ထုတ္ေပးတဲ့အခါမွာ သံရံုးဝန္ထမ္းေတြ၊ အစိုးရအရာရွိေတြနဲ႔ သေဘၤာသားေတြကို
အရင္ဦးစားေပးၿပီး ထုတ္ေပးမယ္လို႔ စံုစမ္းသိရပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီ
ပက္စ္ပို႔စ္သစ္ေတြကို စင္ကာပူအေျခစိုက္ ျမန္မာကုမၸဏီ တခုက ဂ်ာမဏီကုမၸဏီနဲ႔
ေပါင္းၿပီးလုပ္ေပးမွာလို႔လည္း သိရပါတယ္။

ကုလသမဂၢအတၾင္းေရးမႁးခဵႂပ္ ဘန္ကီမၾန္းကို အမဵိႂးသမီးမဵားအဖဲၾႛခဵႂပ္ (ဴမန္မာႎိုင္ငံ) မႀ

ကိုယ္စားလႀယ္ ေဒၞသင္းသင္းေအာင္ (ဝဲမႀ ဒုတိယ) ႎႀင့္ ႎိုဘယ္႓ငိမ္းခဵမ္းေရးဆုရႀင္
အမဵိႂးသမီးမဵားအပၝအဝင္ အမဵႂိးသမီးကိုယ္စား လႀယ္အဖၾဲႚႎႀင့္ ၂၀၁၀ ခုႎႀစ္ မတ္လ ၄
ရက္ေနႛက နယူးေယာက္႓မိႂႛ ကုလသမဂၢရံုးခဵႂပ္တၾင္ ေတၾႛရပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo:RFA)
အတၾင္းေရးမႁးခဵႂပ္ ဘန္ကီမၾန္းကို
ဴမန္မာအမဵိႂးသမီး
သက္ေသထၾက္ဆိုခဵက္ေတၾ ေပးအပ္
2010-03-05 RFA
ဴမန္မာအမဵိႂးသမီးေတၾအေပၞ လူႛအခၾင့္အေရး ခဵႂိးေဖာက္မႁေတၾ၊ ရာဇဝတ္မႁ ကဵႃးလၾန္မႁေတၾနဲႛ

ပတ္သက္႓ပီး နယူးေယာက္႓မိႂႛမႀာ ကဵင္းပခဲ့တဲ့ ဳကားနာပဲၾက သက္ေသ ထၾက္ဆိုခဵက္ေတၾကို
အမဵိႂးသမီးမဵားအဖဲၾႛခဵႂပ္ (ဴမန္မာႎိုင္ငံ) နဲႛ ႎိုဘယ္ ႓ငိမ္းခဵမ္းေရးဆုရႀင္ အမဵိႂးသမီးေတၾက
ကုလသမဂၢ အတၾင္းေရးမႁးခဵႂပ္ ဘန္ကီမၾန္းကို နယူးေယာက္႓မိႂႛ ကုလသမဂၢ ဌာနခဵႂပ္မႀာ
မေနႛက ေတၾႛဆံုေပးအပ္ခဲ့ပၝတယ္။
ဒၝဟာ လူႛအခၾင့္အေရး လႁပ္ရႀားေနတဲ့ ဴမန္မာအမဵိႂးသမီးေတၾအတၾက္ ကုလသမဂၢ

အတၾင္းေရးမႁးခဵႂပ္နဲႛ တိုက္ရိုက္ ေတၾႛဆံုခၾင့္ ပထမဦးဆံုးအ႒ကိမ္ ရရႀိခဲ့တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။

အဲဒီ ေတၾႛဆံုပဲၾမႀာ မတ္လ ၂ ရက္ေနႛက နယူးေယာက္႓မိႂႛမႀာ ကဵင္းပခဲ့တဲ့ ဳကားနာပဲၾအေပၞ
ႎိုင္ငံတကာ ဥပေဒ ပညာရႀင္ေတၾရဲႛ ဆံုးဴဖတ္ခဵက္ သေဘာထားေတၾကို
မစၤတာဘန္ကီမၾန္းကို တင္ဴပခဲ့တယ္လိုႛ အမဵိႂးသမီးမဵားအဖဲၾႛခဵႂပ္ (ဴမန္မာႎိုင္ငံ)
ကိုယ္စားလႀယ္အဴဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ေဒၞသင္းသင္းေအာင္က
အာအက္ဖ္ကိုေဴပာပၝတယ္။
ေဒၞသင္းသင္းေအာင္။ ။“အဲဒီလုိ သၾားေပးရင္းနဲႛပဲ အဳကံဴပႂခဵက္ေတၾကို ထပ္႓ပီးေတာ့
ေဴပာတယ္ေပၝ့။ ဴမန္မာႎိုင္ငံနဲႛ ပတ္သက္႓ပီးေတာ့ အခု ယူအဲန္အေနနဲႛ လုပ္ေနတဲ့
လက္ရႀိလုပ္ငန္းေတၾကို ေမးဴဖစ္ပၝတယ္။ ဴမန္မာႎုိင္ငံမႀာ တႎုိင္ငံလံုး အတုိင္းအတာနဲႛ
အဲလုိမဵႂိး ခဵႂိးေဖာက္မႁေတၾ ခံေနရတယ္။ အထက္ကေန႓ပီးေတာ့ တရားမ႖တမႁ လံုး၀ကို
ရႀာေပးတာမဵႂိးလည္း မရႀိဘူး၊ အေရးယူမႁလည္း မရႀိဘူး။ အဲဒၝေတၾက တႎိုင္ငံလံုး
အတုိင္းအတာနဲႛ ဴဖစ္ေနတဲ့ကိစၤေတၾဟာ၊ ဴမန္မာႎုိင္ငံရဲႛ အေရးကို တဴခားႎုိင္ငံေတၾလုိဘဲ
လံုဴခံႂေရးေကာင္စီကေန႓ပီးေတာ့ ဆံုးဴဖတ္ခဵက္ ၁၈၂၀ ဆုိ႓ပီးေတာ့ အစီရင္ခံစာ တင္သၾင္းတဲ့
ကိစၤေတၾ ရႀိတယ္။ အဲဒီေတာ့ အေထၾေထၾအတၾင္းေရးမႀႃးခဵႂပ္ ကိုယ္တိုင္ကပဲ
အစီရင္ခံစာထဲမႀာ ဴမန္မာႎိုင္ငံကိစၤကို ထည့္သၾင္းေရးထားတာ ရႀိတယ္။ အဲဒၝေတၾဟာ
တကယ့္ကို လံုဴခံႂေရးေကာင္စီ ဆံုးဴဖတ္ခဵက္ကို ခဵိႂးေဖာက္ရာကဵတယ္ေပၝ့။ ဒၝေဳကာင့္
လံုဴခံႂေရးေကာင္စီအေနနဲႛ အေရးယူတဲ့ အစီအစဥ္ေတၾကို ဆက္႓ပီးလုပ္ဖိုႛအတၾက္
တၾန္းအားေပးဖုိႛအတၾက္ကို ဒီ လံုဴခံႂေရးေကာင္စီကို အေထၾေထၾ အတၾင္းေရးမႀႃးခဵႂပ္ အေနနဲႛ
အဳကံဴပႂေပးပၝ ဆုိတာ ကဵမတုိႛ ေဴပာခဲ့ပၝတယ္”ဒၝ့အဴပင္ ဴမန္မာႎိုင္ငံမႀာ အာဏာပိုင္ေတၾ
ကဵႃးလၾန္တဲ့ လူႛအခၾင့္အေရး ခဵိႂးေဖာက္မႁေတၾ၊ အမဵိႂးသမီးေတၾအေပၞ ညၟဥ္းပန္းႎႀိပ္စက္
အႎိုင္ကဵင့္မႁေတၾကို ကုလသမဂၢ အေနနဲႛ ကာကၾယ္တားဴမစ္ႎိုင္တဲ့
နည္းလမ္းေတၾနဲႛပတ္သက္႓ပီး အတၾင္းေရးမႀႃးခဵႂပ္နဲႛ ေဆၾးေႎၾးခဲ့ဳကတယ္လိုႛ
ဆိုပၝတယ္။ကုလသမဂၢ အတၾင္းေရးမႀႃးခဵႂပ္ ဘန္ကီမၾန္းနဲႛ ေတၾဆံုခဲ့သူေတၾထဲမႀာ ၁၉၉၇ ခုနႀစ္
ႎိုဘယ္ ႓ငိမ္းခဵမ္းေရးဆုရႀင္ Jody Williams၊ ၂၀၀၃ ခုနႀစ္ ႎိုဘယ္ ႓ငိမ္းခဵမ္းေရးဆုရႀင္
အီရန္တရားသူ႒ကီး Shirin Ebadi နဲႛ ကမၲာတဝႀန္း တရားမ႖တမႁအဖဲၾႛ ဥကၠႉ Janet
Benshoof တိုႛလည္းပၝဝင္ပၝတယ္။
ဒီ ကိုယ္စားလႀယ္အဖဲၾႛဟာ လံုဴခံႂေရးေကာင္စီ အဖဲၾႛဝင္ႎိုင္ငံေတၾဴဖစ္တဲ့ ကုလသမဂၢဆိုင္ရာ
ဴပင္သစ္သံအမတ္႒ကီးနဲႛ အေမရိကန္သံတမန္ ကိုယ္စားလႀယ္အဖဲၾႛေတၾနဲႛလည္း သီးဴခားစီ
ေတၾႛဆံု႓ပီး ဴမန္မာ့အေရးကို ေဆၾးေႎၾးတင္ဴပခဲ့ဳကပၝတယ္။ဴမန္မာအမဵိႂးသမီးေတၾ
အေရးနဲႛပတ္သက္႓ပီး ကုလသမဂၢ အတၾင္းေရးမႀႃးခဵႂပ္ ဘန္ကီမၾန္းနဲႛ တိုက္ရိုက္
ေတၾႛဆံုေဆၾးေႎၾးခဲ့တာနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး အေဳကာင္းစံုကို မအင္ဳကင္းႎုိင္က စုစည္း
တင္ဴပထားပၝတယ္။
ေငၾစကၠႃအေ႐ကၾ ရႀားပၝးမႁ သိသိသာသာ ဆုိးဝၝးေန

2010-03-05 RFA
ဴမန္မာႎုိင္ငံမႀာ ေငၾစကၠႃအေ ႐ကၾ ရႀားပၝးမႁ အေဴခအေန သိသိသာသာ ဆုိးဝၝးေန႓ပီး

ေဟာင္းရိႎၾမ္းစုတ္ ညစ္ေပေနတဲ့ ေငၾစကၠႃေတၾကုိ သံုးစၾဲေနဳကရတဲ့အတၾက္ ဴပည္သူေတၾ

ေနႛစဥ္ အခက္အခဲေတၾနဲႛ ေတၾႛေနတဲ့အဴပင္ ကူးစက္ေရာဂၝေတၾ ပဵံႛႎႀံႛ ဴဖစ္ပၾားမႀာကို
က႗မ္းကဵင္သူေတၾက စုိးရိမ္ေနဳကပၝတယ္၊၊
စစ္အစုိးရက ကုန္ကဵစရိတ္နဲႛ တၾက္ခဵက္႓ပီး ကဵပ္ ၅၀၀၀ တန္နဲႛ ၁၀၀၀ တန္ တန္ဖုိး႒ကီး

ေငၾစကၠႃေတၾကုိသာ ဦးစားေပး ရုိက္ႎႀိပ္ေနတဲ့အတၾက္ ၅၀၀ တန္ေအာက္ အေသးစား
ေငၾစကၠႃေတၾ သိသိသာသာ ရႀားပၝးေနတာ ဴဖစ္ပၝတယ္၊၊
ေစဵးေရာင္းေစဵးဝယ္တဲ့အခၝ အေ႐ကၾ မအမ္းႎုိင္တဲ့အတၾက္ ခဵိႂခဵဥ္၊ သဳကားလံုး၊
အိမ္သာသံုးစကၠႃ စတဲ့ ကုန္ပစၤည္းေတၾ ဴပန္အမ္းတဲ့ ဘာတာစနစ္ အေလ့အထဟာ
ရပ္ကၾက္ထဲက ေစဵးဆုိင္ေတၾမႀာတင္ မကေတာ့ဘဲ ႓မိႂႛလည္က စတုိးဆုိင္႒ကီးတခဵိႂႛအထိ
တၾင္ကဵယ္ေန႓ပီလုိႛ ရန္ကုန္႓မိႂႛခံ တခဵိႂႛက ေဴပာပၝတယ္၊၊
ဴမန္မာ ဴပည္သူလူထု ေနႛစဥ္ ဳကံႂေတၾႛေနရတဲ့ ဒီ ေငၾအေ႐ကၾဴပႍနာအေဳကာင္း
အာအက္ဖ္ေအ အဖၾဲႛသား ကုိေကဵာ္ေကဵာ္ေအာင္က စုစည္း တင္ဴပထားပၝတယ္၊၊
ဴပည္သူႛလၿတ္ေတာ္ ကိုယ္စားဴပႂေကာ္မတီ
အစည္းအေဝးကဵင္းပ
2010-03-05 RFA
CRPP ဴပည္သူႛလၿတ္ေတာ္ ကိုယ္စားဴပႂေကာ္မတီက ရန္ကုန္႓မိႂႛမႀာ ဒီကေနႛ အစည္းအေဝး

ဴပႂလုပ္ခဲ့ဳကပၝတယ္။ အဲဒီအစည္းအေဝးမႀာ ေနအိမ္အကဵယ္ခဵႂပ္ကေန မဳကာခင္က
ဴပန္လည္ လၾတ္ေဴမာက္ခဲ့တဲ့ အမဵိႂးသားဒီမိုကေရစီအဖၾဲႛခဵႂပ္ ဒုဥကၠႉ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီးေဟာင္း
သူရဦးတင္ဦးကို သဘာပတိအဴဖစ္ တင္ေဴမၟာက္႓ပီး မဵက္ေမႀာက္ေရးရာ ကိစၤရပ္ေတၾကို
ေဆၾးေႎၾးခဲ့ဳကတယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။
ဴပည္သူႛလၿတ္ေတာ္ ကိုယ္စားဴပႂ ေကာ္မတီကို ၁၉၉၈ခုႎႀစ္ စက္တင္ဘာ ၁၆ရက္ေနႛတၾင္

ဖၾဲႚစည္းလိုက္သည့္ မႀတ္တမ္းဓာတ္ပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (ေရႀႚတန္း၊ ဝဲမႀယာ) ဦးလၾင္၊
ဦးေအးသာေအာင္၊ ဦးေအာင္ေ႟ၿ၊ ဦးသန္းထၾန္း၊ ဦးတင္ဦး၊ (ေနာက္တန္း၊ ဝဲမႀယာ) ဦးလႀေဖ၊
ဦးစိုးဴမင့္၊ ဦးလၾန္းတင္၊ ဦးႌၾန္ႛေဝ၊ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္။ (Photo:Courtesy of NCGUB)

အဲဒီလို ေဆၾးေႎၾး ေဴပာဆိုဳကရာမႀာ လတ္တေလာဴဖစ္ပၾားေနတဲ့ အလုပ္သမားဆႎၬဴပပၾဲေတၾ
ကိစၤ၊ ေဴမဴမႂပ္မိုင္း ဆန္ႛကဵင္ေရးကိစၤ၊ ဴပည္တၾင္းစစ္ ကဵယ္ကဵယ္ဴပန္ႛဴပန္ႛထပ္မံ
ဴဖစ္ပၾားလာႎိုင္တဲ့ ကိစၤ၊ စစ္အစိုးရရဲႛ စက္ရံုအလုပ္ရံု လုပ္ငန္းေတၾကို ပုဂၢလိကပိုင္ဴပႂမႁ
ကိစၤေတၾ ပၝဝင္ပၝတယ္။
ဒီအေဳကာင္းေတၾနဲႛ ပတ္သက္လိုႛ CRPP အတၾင္းေရးမႀႃး ဦးေအးသာေအာင္ကို
အာအက္ဖ္ေအ ဝိုင္းေတာ္သား ကိုေနရိန္ေကဵာ္က ဆက္သၾယ္ ေမးဴမန္းထားပၝတယ္။
မုန္တိုင္းသင့္ေဒသမႀာ NLD က
ေရတၾင္းေရကန္ေတၾ လၿဲအပ္
2010-03-05 FRA
အမဵိႂးသားဒီမိုကေရစီအဖၾဲႛခဵႂပ္ရဲႛ နာဂစ္ မုန္တိုင္းဒုကၡသည္ ကူညီေရးေကာ္မတီက

ဧရာ၀တီတိုင္း ဘိုကေလး႓မိႂႛနယ္အတၾင္းက ေကဵးရၾာႎႀစ္ရၾာမႀာ စက္ေရတၾင္း ၂ တၾင္း
တည္ေဆာက္လႀႃဒၝန္းမႁ ႓ပီးစီးခဲ့တယ္လိုႛ သတင္းရရႀိပၝတယ္။
မုန္တုိင္းသင့္ေဒသတခုဴဖစ္ေသာ ဧရာဝတီတုိင္း၊ ဘုိကေလး႓မိႂႚနယ္ကို ဇူလိုင္လ ၂၉

ရက္ေနႛတၾင္ ရဟတ္ယာဥ္ေပၞမႀ ေတၾႛဴမင္ရပံုဴဖစ္ပၝသည္။ မုန္တိုင္းသင့္ ဒုကၡသည္မဵားအား
ဴမန္မာစစ္အစိုးရက ေထာက္ပံ့ကူညီေသာ တန္ဖိုးကို တေနႚတၾင္ ဴပန္လည္ေပးဆပ္ရမည္
ဴဖစ္ေဳကာင္း စစ္အစိုးရ အရာရႀိတဦးက ေဴပာဳကားခဲ့ပၝသည္။ (Photo: AFP)
ဘိုကေလး႓မိႂႛနယ္ အထက္ဖိုးညိႂေကဵးရၾာနဲႛ ကနိ႒ကီး ေကဵးရၾာႎႀစ္ရၾာမႀာ ေဆာက္လုပ္လႀႃဒၝန္း

လိုက္တာပၝ။ ရၾာတရၾာကို ေရခဵိႂ စက္ေရတၾင္းတတၾင္း၊ ေရတင္စက္နဲႛ အကဵယ္ ၈ ေပ၊ အနံ
၄ ေပခၾဲ အဴမင့္ ၅ ေပရႀိတဲ့ ေရေလႀာင္ကန္၊ ေရကန္အမိုး၊ ေရကန္ပတ္လည္ အဂႆေတလမ္း
စတာေတၾကို ေကဵးရၾာ ဘုန္းေတာ္႒ကီးေကဵာင္းဝင္းထဲမႀာ တည္ေဆာက္႓ပီး
တာဝန္ခံဆရာေတာ္နဲႛ ဴပည္သူေတၾကို အပ္ႎႀံလိုက္တယ္လိုႛ နာဂစ္ မုန္တိုင္းဒုကၡသည္
ကူညီေရးေကာ္မတီ ဥကၠႉ ဦးအုန္း႒ကိႂင္က အာအက္ဖ္ေအကို ေဴပာပၝတယ္။
ဦးအုန္း႒ကိႂင္။ ။“အခု ေရထၾက္ပၝ႓ပီ။ ရၾာမိရၾာဖေတၾလည္း သံုးေနဳကပၝ႓ပီ။
ရၾာသူရၾာသားအားလံုး ႎႀစ္ေထာင္နီးပၝးရဲႛ ကဵန္းမာေရးအတၾက္ အလၾန္ အေရးပၝပၝတယ္။
ရၾာလူ႒ကီးေပၝ့ဗဵာ၊ ဦးခင္ဴမင့္က က တူးေပးတဲ့ ေရတၾင္းရရႀိ႓ပီ ဴဖစ္တဲ့အတၾက္ေဳကာင့္ အထူး
လိႁက္လိႁက္လဲလဲ ေကဵးဇူးတင္ေဳကာင္း ေဴပာပၝတယ္။ ဆရာေတာ္ကလည္း ေဴပာပၝတယ္။
အဲဒီရၾာေရတၾင္းအပ္လုိႛ ႓ပီးသၾား႓ပီးေတာ့ ကဵေနာ္တုိႛအဖၾဲႛက ကနိ႒ကီးေကဵးရၾာကို
သၾားပၝတယ္။ အဲဒီမႀာလည္း ရၾာသူရၾာသားေတၾေရာ အကုန္လံုး တရာ့ငၝးဆယ္၊
ႎႀစ္ရာေလာက္ ေကဵာင္းမႀာ လာ႓ပီး စုေဝး႓ပီးေတာ့ အဆင္သင့္ပဲ ေစာင့္ေနဳကပၝတယ္။
အဲဒီမႀာ ဆရာေတာ္ကဗဵာ သူကပဲ ဝမ္းသာစကား ေဴပာတယ္ဗဵ။ အလၾန္
ေကဵးဇူးတင္တဲ့အေဳကာင္း ေရအကဵႂိးဆယ္ပၝး ရႀိတဲ့အေဳကာင္း။ ေဴပာ႓ပီးေတာ့ ကဵေနာ့္ကို
ဟိုမႀာလုိပဲေပၝ့ လၿဲအပ္ဖုိႛ ဆရာေတာ္က ေဴပာပၝတယ္။ ကဵေနာ္က ဟုိမႀာလုိပဲ ေဴပာဴပႂ႓ပီးေတာ့
အဲဒီတၾင္းကို ကဵေနာ္ အပ္ပၝတယ္”
ေရတၾင္းေတၾကို အထက္ဖိုးညိႂရၾာ ဆရာေတာ္ ဦးစေႎၬာဘာသ ေကဵာင္းဝင္းနဲႛ
ကနိ႒ကီးေကဵးရၾာမႀာ သာသနာ့အလင္းေရာင္ ေကဵာင္းတိုက္ဝင္းေတၾမႀာ
တည္ေဆာက္လႁဒၝန္းခဲ့တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။ ေရတၾင္းအပၝအဝင္ ေရတင္စက္နဲႛ ေရကန္ေတၾ
တည္ေဆာက္ဖိုႛ တေနရာကို ကဵပ္ေငၾ ၂၃ သိန္းခၾဲ ဝန္းကဵင္စီ ကုန္ကဵေဳကာင္း
ဦးအုန္း႒ကိႂင္က ေဴပာပၝတယ္။ အခု ေရတၾင္းတည္ေဆာက္ထားတဲ့ ဘုန္းေတာ္႒ကီးေကဵာင္း
ႎႀစ္ေကဵာင္းလံုးဟာ မုန္တိုင္းဒဏ္ေဳကာင့္ ႓ပိႂပဵက္ခဲ့ရသလို ခုခဵိန္အထိ ခိုင္ခိုင္ခံ့ခံ့
မတည္ေဆာက္ႎိုင္ေသးတဲ့အတၾက္ အလႀႃရႀင္ေတၾ လိုအပ္ေနတယ္လိုႛလည္း
ဦးအုန္း႒ကိႂင္က ေဴပာပၝတယ္။
ဒီရၾာႎႀစ္ရၾာမႀာ အခုလို ေရတၾင္း လႀႃဒၝန္းလိုက္တဲ့ သတင္းေဳကာင့္ အဲဒီေဒသက
ေအာင္ေတဇရၾာ၊ ကဒံုကနိနဲႛ ကၾင္းယားရၾာက ဴပည္သူေတၾကလည္း သူတိုႛရၾာမႀာ
ေသာက္သံုးေရခဵိႂ အခက္အခဲရႀိေနလိုႛ တည္ေဆာက္လႀႃဒၝန္းေပးဖိုႛ
ေမတၨာရပ္ခံဳကတဲ့အတၾက္ သၾားေရာက္ ေလ့လာခဲ့တယ္လိုႛ ဆိုပၝတယ္။
နာဂစ္ မုန္တိုင္းဒုကၡသည္ ကူညီေရးေကာ္မတီမႀာ ဦးအုန္း႒ကိႂင္က ဥကၠႉအဴဖစ္
ေဆာင္ရၾက္႓ပီး အတၾင္းေရးမႀႃး ေဒၝက္တာဝင္းႎိုင္နဲႛ ေဒၝက္တာေမဝင္းဴမင့္၊ ေဒၞလဲ့လဲ့၊
ေဒၞေအးေအးမာတိုႛ ပၝဝင္တယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။
ေက်ာက္စိမ္းတြင္းတြင္
စစ္သားစုေဆာင္းေရးျပဳလုပ္
ခိုင္လင္း/ ၅ မတ္ ၂ဝ၁ဝ
http://www.khitpyaingnews.org/news/March%202010/5310a.php
ကခ်င္ျပည္နယ္၊ တာမခံ-ဖားကန္႔ ေက်ာက္စိမ္းတြင္း ေဒသတြင္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ

က်ပန္းအလုပ္ လာလုပ္ေနသည့္ လူငယ္မ်ားသည္ နအဖစစ္တပ္ႏွင့္

ကခ်င္ျပည္လြတ္လပ္ေရးအဖဲြ႔ (ေကအုိင္အုိ) တို႔၏ စစ္သားအျဖစ္ စုေဆာင္းခံေနရေၾကာင္း
သိရသည္။နအဖက စစ္သားစုေဆာင္းေရး ျပဳလုပ္ရာတြင္ အရြယ္မေရာက္ေသးသည့္
ကေလးမ်ားကိုလည္း စစ္သားစုေဆာင္းေနသျဖင့္ ရန္ကုန္ရိွ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ
အလုပ္သမားေရးရာအဖြဲ႔ (အုိင္အယ္လ္အုိ) ႐ံုးခဲြသို႔ မၾကာခဏ တိုင္ၾကားခံေနရၿပီး
စုေဆာင္းထားသူမ်ားကို ျပန္လႊတ္ေပးေနရခ်ိန္တြင္ ယခုကဲ့သုိ႔ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား၌
စစ္သားစုေဆာင္းေရးမ်ား ျပဳလုပ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ေက်ာက္စိမ္းကုမၸဏီတုိ႔၏
ေက်ာက္က်င္းမ်ားမွ စြန္႔ပစ္ေျမစာမ်ားတြင္ ေက်ာက္ရွာေဖြေနသည့္ ေဒသ အေခၚ
ေရမေဆးသမားမ်ား၊ ပ်ံက်အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ေစ်းသည္မ်ားအား စစ္တပ္က
ၿခိမ္းေျခာက္၍တမ်ိဳး၊ စည္း႐ံုး၍တသြယ္၊ ဖမ္းဆီး၍ တနည္း ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္
စစ္သားစုေဆာင္းေနၾကသည္ဟု မၾကာေသးခင္က ေက်ာက္စိမ္းတြင္းေဒသမွ ျပန္လာသူ
ေက်ာက္ကုန္သည္ တဦးက ေျပာသည္။၎က “သူတို႔ေတြက အရပ္ဝတ္နဲ႔
ေရမေဆးသမားေတြထဲ လာေရာတယ္။ လူငယ္ပိုင္း အိမ္ေထာင္မရိွကို လိုက္ရွာမယ္၊
ၿပီးေတာ့ စည္း႐ံုးမယ္၊ မရရင္ ၿခိမ္းေျခာက္မယ္၊ ေနာက္ ေဆးနည္းနည္းပါးပါး
ေဆာ့တတ္တဲ့ေကာင္ေတြ႔ရင္ ဖမ္းမယ္၊ ဆီးမယ္နဲ႔ တခါတည္း ေခၚသြားတယ္၊ အဲလို
လုပ္ေနၾကတာ။ လူငယ္ပိုင္း ေရမေဆးသမားေတြ အေတာ္ကို နည္းသြားတယ္လို႔
ေျပာတယ္။ ကခ်င္အဖဲြ႔ေတြလည္း စုေဆာင္းေရးဆဲြေနတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဆိုေတာ့
ကခ်င္ေရာ၊ စစ္တပ္ေရာ ႏွစ္ဖက္ဆဲြေတာ့ လူေတြက ေၾကာက္ေနၾကတယ္” ဟု
ေျပာသည္။ကခ်င္ျပည္လြတ္လပ္ေရးအဖဲြ႔ (ေကအုိင္အုိ) ကလည္း ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္
နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းရန္ နအဖ၏ ဖိအားေပးခံရၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွစ၍
ေဒသအတြင္း စစ္သားသစ္ စုေဆာင္းမႈႏွင့္ ရန္ပံုေငြရွာမႈမ်ားကိုပါ ေက်ာက္စိမ္းတြင္း
ေဒသ၌ ျပဳလုပ္လာခဲ့သည္ဟု ဖားကန္႔ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။၎က “ကခ်င္အဖဲြ႔က
သူတို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မယူခင္တုန္းက ေဝခါလမ္း၊ ကားမိုင္းလမ္းေတြမွာ
အေကာက္ခြန္ဂိတ္ေတြ ဖြင့္ထားတယ္။ ေမွာ္ထဲက ေက်ာက္စိမ္းက်င္းေတြမွာ
အခြန္လိုက္ေကာက္တယ္။ နအဖ စစ္ေၾကာင္း ဝင္လာရင္ေတာ့ တိုက္ပဲြျဖစ္ရင္ျဖစ္၊
မျဖစ္ခ်င္ရင္ ေရွာင္ေျပးနဲ႔၊ ရန္ပံုေငြေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ဝင္တယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္းယူေရာ အဲဒီအခြင့္ေရးေတြ လက္လႊတ္လိုက္ရတယ္။ နအဖက
လုပ္ခြင့္မေပးေတာ့ဘူး။ အခုက်မွ ႏိုင္ငံေရး ရာသီဥတု မသာယာေတာ့ တိုးတိုးတိတ္တိတ္
အခြန္ေကာက္၊ စစ္သားစု အဲလိုလုပ္ေနရတယ္” ဟု
ေျပာသည္။ေက်ာက္စိမ္းတြင္းေဒသအတြင္း ေငြလာရွာေနၾကသည့္ လူငယ္မ်ားသည္
အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေက်ာ္လႊားရပ္တည္ ေနရခ်ိန္တြင္ ယခုကဲ့သုိ႔
စစ္သားစုေဆာင္းေရးကိုပါ ရင္ဆိုင္လာရေၾကာင္း ေရမေဆးသမားမ်ားႏွင့္ နီးစပ္သည့္
ေက်ာက္ကုန္သည္တဦးက ေျပာသည္။၎က “ေမွာ္ထဲ စီးပြားလာရွာတယ္ဆိုတာက
အေတာ္ေလး စြန္႔စားၿပီးလာရတာ။ ရာသီဥတုဒဏ္၊ ငွက္ဖ်ားကလည္း အေတာ္ဆိုးတာ၊
ျဖစ္သလို ေနထိုင္စားေသာက္ေနရတာ။ မူးယစ္ေဆးေတြ၊ ေလာင္းကစားေတြၾကားထဲမွာ
မပ်က္စီးေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းၿပီး ေငြရွာၾကရတာ။ အဲလို ဒဏ္ေတြကို ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္း

ဘဝကိုရင္ဆိုင္ႏိုင္ေပမယ့္ အခုလို လက္နက္ရိွသူေတြကိုက်ေတာ့ သူတို႔လြန္ဆန္ႏိုင္မွာ
မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျပန္တဲ့သူ ျပန္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း ေရမေဆးေက်ာက္
ထြက္မေကာက္ရဲၾကေတာ့ဘူး” ဟု ေျပာသည္။
ေရႊဘို ေပၚဆန္း ေရာင္းခြင့္ပိတ္ပင္

မ်ဳိး၀င္းေဇာ္/ ၅ မတ္ ၂ဝ၁ဝ
http://www.khitpyaingnews.org/news/March%202010/5310b.php
ရန္ကုန္ ဆန္စပါးကုန္စည္ဒိုင္တြင္ ေရႊဘိုေပၚဆန္း ဆန္ကို ေရာင္းခ်ခြင့္

ပိတ္ပင္လုိက္ေၾကာင္း ဆန္ကုန္သည္ႀကီးမ်ားထံမွ သိရသည္။ဆန္ကုန္သည္တဦးက
“ဆန္ကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္း ဥကၠ႒ ဦးေအာင္သန္းဦးက အစည္းအေဝးေခၚၿပီး ႏႈတ္မိန္႔နဲ႔
ပိတ္ခိုင္းလိုက္တာ။ သူရွင္းျပတာကေတာ့ သူ႔ကို ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္က ေျပာတယ္။
ေရြးေကာက္ပဲြလုပ္မယ့္ ႏွစ္မွာ ဆန္ေစ်းတက္တာ၊ ဆန္ျပႆနာႀကံဳတာမ်ိဳး မလိုခ်င္ဘူးတဲ့။
ဆန္ေစ်းတက္ရင္ ႏိုင္ငံေရးပေရာဂ ပါတယ္လို႔ မွတ္ယူၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္
အေရးယူမယ္တဲ့။ ဒီအတြက္ လိုအပ္တာ အားလံုး လုပ္ပါတဲ့” ဟု ေျပာသည္။လက္ရွိ
ဆန္ေခ်ာေစ်းကြက္တြင္ ေရႊဘိုေပၚဆန္းက လူႀကိဳက္အမ်ားဆံုးႏွင့္ ေစ်းအေကာင္းဆံုး
ဆန္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေရႊဘိုေပၚဆန္း အဆဲြမ်ားသျဖင့္ ေစ်းတက္လာသည့္အခါ ယင္းေအာက္မွ
ဖ်ာပံုေပၚဆန္းအပါအဝင္ အျခား ဆန္ေခ်ာေစ်းေတြပါ လိုက္ၿပီး တက္ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္
ေရႊဘိုေပၚဆန္း ေရာင္းခ်ခြင့္ ပိတ္ပင္လိုက္ပါက ဆန္ေစ်းမ်ားစြာမတက္ႏုိင္ေတာ့ဟု
သက္ဆိုင္ရာက ယူဆသျဖင့္ ေရာင္းခ်ခြင့္ ပိတ္ပင္လုိက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၎က
ေျပာသည္။“ဒါေပမယ့္ မေရာင္းရဘူးဆိုရင္ ဒီဆန္ေတြ ဘယ္သြားပို႔မလဲ၊ တရားဝင္
ေရာင္းလို႔မရရင္ေတာ့ ေမွာင္ခို ေရာင္းၾကဝယ္ၾကမွာေပါ့။ ခုေတာ့ ေမွာင္ခို
ေရာင္းဝယ္ေနၾကတယ္” ဟု ၎က ရွင္းျပသည္။ယခုႏွစ္ ဆန္ေစ်းမတက္ရန္ဟုဆိုကာ
ႏိုင္ငံျခားတင္ပို႔ခြင့္မ်ားကို ပိတ္ပင္ထားသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က
ဆန္တန္ခ်ိန္ (၈) သိန္းဝန္းက်င္ တင္ပို႔ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဆန္ စပါး ေစ်းႏႈန္း ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္
ေစ်းႏႈန္းအတုိင္း က်ဆင္းျခင္း မရွိေသးေပ။စစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္တုိ႔သည္ ယခင္က
သာမန္ျပည္သူမ်ား စားသည့္ ဆန္ၾကမ္းမ်ားကိုသာ ေစ်းႏႈန္းမတက္ေစရန္
စည္ကမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးထုတ္ ကန္႔သတ္ေလ့ရွိၿပီး ဆန္ေခ်ာမ်ားကိုမူ အမိန္႔ထုတ္ တားျမစ္ျခင္း
လုပ္ေလ့လုပ္ထ မရွိဟု သိရသည္။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ေပၚဆန္းေမႊးဆန္ အိမ္အေရာက္ပို႔
လုပ္ငန္းတြင္ အေရာအေႏွာကင္းၿပီး ခ်က္ၿပီးသည့္အခါ ထမင္းေကာင္းသည့္ ေရႊဘို
ေပၚဆန္းေမႊးကို လူႀကိဳက္ကာ အသုံးမ်ားေၾကာင္း ၿမိဳ႕ခံမ်ားက ေျပာသည္။ေလာေလာဆယ္
ဖ်ာပံုေပၚဆန္း တတင္းခဲြ တအိတ္ က်ပ္ (၂၅,ဝဝဝ) ရွိၿပီး ေမွာင္ခိုေရာင္းဝယ္ေနရသည့္
ေရႊဘိုေပၚဆန္းမွာ တအိတ္ က်ပ္ (၂၆,၅ဝဝ) ရွိေၾကာင္း သိရသည္။

အာဏာပိုင္မ်ားသည္ ေရြးေကာက္ပဲြကာလ လယ္သမားမ်ားထံမွ မဲရရွိရန္အတြက္ ဧဒင္
ဦးခ်စ္ခိုင္ကို ဦးေဆာင္ေစၿပီး ဆန္စပါးလုပ္ငန္းအသင္းကို ဖဲြ႔စည္းေပးထားသည့္အတြက္
က်န္ ဆန္ကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္း၊ ဆန္စက္လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္မ်ား အသင္း စသည္တုိ႔ႏွင့္
ပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ပြားေနေၾကာင္း သိရသည္။
စစ္တပ္ အၾကမ္းဖက္ခံ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေရး

ဘန္ကီမြန္းထံ တင္ျပ
စိုးမိုး/ ၅ မတ္ ၂ဝ၁ဝ
http://www.khitpyaingnews.org/news/March%202010/5310c.php
စစ္တပ္က ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို ကုလသမဂၢ

လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွတဆင့္ ႏိုင္ငံတကာ ခံု႐ံုးတင္ စစ္ေဆးႏိုင္ရန္
အမ်ဳိးသမီးႏိုဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္မ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏိုင္ငံ) တ႔ိုက
ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းထံ ယမန္ေန႔က
တင္ျပလိုက္သည္။ျမန္မာစစ္အစိုးရတပ္မ်ားက ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ
အၾကမ္းဖက္က်ဴးလြန္မႈမ်ားကို ကာယကံရွင္ အမ်ဳိးသမီး (၁၂) ဦးတို႔က ယခုလ (၂)
ရက္တြင္ သက္ေသထြက္ဆိုခဲ့ၾကၿပီး ႏိုဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္
အမ်ဳိးသမီးမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ (WLB) တို႔က စစ္ေဆးၾကားနာခဲ့ၾကၿပီးေနာက္
ယင္းေတြ႔ရွိမႈမ်ားကို ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ထံ
တင္ျပခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။“အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို သက္ေသထြက္ဆိုတာ (၁၂)
ေယာက္ရွိတယ္။ သက္ေသထြက္ဆိုတဲ့အထဲမွာ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ရခိုင္၊ ကူကီး၊ ဗမာ၊ ခ်င္း
လူမ်ဳိးစံုပါပါတယ္။ WLB အဖြဲ႔၀င္ အဖြဲ႔အစည္း (၁၃) ဖြဲ႔ရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈနဲ႔ WLB က
အေကာင္အထည္ ေဖာ္သြားတာပါ” ဟု WLB သဘာပတိအဖြဲ႔၀င္ ေဒၚတင္တင္ညိဳက
ေျပာၾကားသည္။အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု နယူးေယာက္ၿမိဳ႕တြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္
ျမန္မာႏိုင္ငံ (WLB) ႏွင့္ ႏိုဘယ္လ္အမ်ိဳးသမီးမ်ားအဖြဲ႔ (Nobel Women’s Initiative)
တို႔က စစ္အစိုးရ၏ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္ရာဇ၀တ္မႈမ်ားကို ၾကားနာခဲ့ၾကၿပီး
ယင္းၾကားနာပြဲကို ႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္မ်ားျဖစ္ေသာ ဂ်ဳိဒီ၀ီလီယံႏွင့္ အီရန္ႏိုင္ငံမွ Dr.Shirin
Ebadi တို႔က တရားသူႀကီးမ်ားအျဖစ္ ၾကားနာခဲ့သည္။ယခုကဲ့သို႔ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ
စစ္တပ္၏ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပႏိုင္ရန္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ကတည္းက
အဖြဲ႔၀င္အမ်ဳိးသမီး (၁၃) ဖြဲ႔ အကူအညီျဖင့္ အခ်က္အလက္မ်ား စုေဆာင္းရယူခဲ့ျခင္း
ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။စစ္တပ္၏ အၾကမ္းဖက္မႈလုပ္ရပ္မ်ားကို စိတ္ဆိုးမိေၾကာင္း၊
လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ အပါအ၀င္ ျမန္မာ့အေရးေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အဖြဲ႔အစည္း
အသီးသီးႏွင့္လည္း တင္ျပေဆြးေႏြးသြားမည္ဟု ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္က
တုံ႔ျပန္ခဲ့ေသာ္လည္း ကုလသမဂၢအေနျဖင့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို

ခ်က္ခ်င္းအေရးယူေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း သိရသည္။“က်မတို႔အေနနဲ႔
အမ်ားႀကီးေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္လို႔ မရဘူး။ ယူအန္အေနနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းအေကာင္အထည္ေဖာ္၊
ခ်က္ခ်င္း တခုခု ထလုပ္မယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္ထားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အေနနဲ႔ စိတ္၀င္စားမႈ
ျပတယ္။ ဒီေပၚမွာ ဆက္ၿပီးမွ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မယ္။ လုပ္ေဆာင္သြားဖို႔ ရွိတယ္” ဟု
သူမက ေျပာၾကားသည္။ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းက ျမန္မာစစ္အစိုးရကို
ကေလးစစ္သား အသံုးျပဳမႈအတြက္ ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွ အေရးယူေပးရန္
ၿပီးခဲ႔သည့္ႏွစ္က တိုက္တြန္းထားၿပီး ယခုႏွစ္တြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေရးကို ထပ္မံ
တင္ျပမည္ဟု ေျပာၾကားလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ
သံဃာ့အေရးအခင္းအပါအ၀င္ ျမန္မာ့အေရးကိစၥမ်ားကို ကုလသမဂၢ
လံုၿခံဳေရးေကာင္စီတြင္ အေရးယူရန္ ေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးေသာ္လည္း တ႐ုတ္၊ ႐ုရွတို႔က
ကန္႔ကြက္ခဲ့သျဖင့္ မေအာင္ျမင္ျဖစ္ခဲ့သည္။
ျမန္မာေတာင္းစားသူမ်ား မဲေဆာက္တြင္
ဖမ္းဆီးခံရျပန္
ရဲရင့္ / ၅ မတ္ ၂ဝ၁ဝ
http://www.khitpyaingnews.org/news/March%202010/5310d.php
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ႏုိင္ငံျခားခရီးသြားမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းခရီးသြားမ်ားကို

အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစသည့္အတြက္ ျမန္မာေတာင္းစားသူ (၁၀၀) ေက်ာ္ကို
ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႔က ဖမ္းဆီးၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံ ျမ၀တီဘက္ျခမ္းသို႔
ျပန္ပို႔လုိက္သည္။ဖမ္းဆီးမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ပိုင္ ႏုိင္ကစ္တီဆတ္က္
တုိမြန္ဆတ္က္က “မဲေဆာက္ကို အလည္လာတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားခရီးသြားေတြနဲ႔
ျပည္တြင္းခရီးသြားေတြက တာ့ခ႐ုိင္၀န္႐ုံးနဲ႔ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ပုိင္႐ုံးကို ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
တုိင္ၾကားလာတဲ့အတြက္ ေတာင္းစားသူေတြကို ဖမ္းဆီးၿပီး ျမန္မာဘက္ ျပန္ပို႔တာ
ျဖစ္တယ္” ဟု ေဒသခံ သတင္းေထာက္မ်ားကို ေျပာသည္။မဲေဆာက္ေစ်းမွ
ဆုိင္ပိုင္ရွင္တဦးက “က်မတုိ႔ဆုိင္မွာ ေစ်းလာ၀ယ္တဲ့ အဂၤလိပ္ေတြ၊ အျခားနယ္ကလာတဲ့
ထုိင္းေတြကို ျမန္မာေတာင္းစားသူေတြက ဟလုိ၊ ဆ၀ါဒီးလုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး
ပိုက္ဆံေတာင္းၾကတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြဆုိရင္ လက္ဆဲြ အက်ႌဆြဲၿပီး ပိုက္ဆံမေပးရင္
လက္မလႊတ္တာေတြ ဘာေတြရိွတယ္။ ထိုင္းေတြကိုက်ေတာ့ ဆုိင္ထဲက
ထြက္လုိ႔မရေအာင္ ဆုိင္ေပါက္ပိတ္ၿပီး ပိုက္ဆံေတာင္းတာေတြရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ဒီလူေတြကိုဖမ္းဖုိ႔ က်မတုိ႔က တုိင္ရတာျဖစ္တယ္” ဟု ေျပာသည္။အဖမ္းခံရသူမ်ားထဲတြင္
သက္ႀကီးရြယ္အုိႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားအျပင္ ကိုယ္ေရျပားေရာဂါ ဆုိးဆုိးရြားရြား
ခံစားေနရသူမ်ားႏွင့္ ဒုကၡိတမ်ားပါရွိၿပီး ၎တုိ႔ကို ယေန႔ညေနပိုင္းတြင္
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ပိုင္႐ုံးမွတဆင့္ ျမ၀တီဘက္ ျပန္ပို႔လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အဖမ္းခံရသူ ျမန္မာစစ္တပ္မွ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း ဒုကၡိတ တဦးျဖစ္သူက “က်ေနာ္ဒီမွာ
ေတာင္းတာ ၾကာၿပီ။ တေန႔ကို ဘတ္ (၁၀၀) ေက်ာ္ (၂၀၀) ေန႔တုိင္းရပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ
က်န္ခဲ့တဲ့ သားသမီးေတြကို က်ေနာ္ဒီကေန ေထာက္ပံ့ေပးေနတာပါ” ဟု ေျပာသည္။
ယခုဖမ္းဆီးထားသူမ်ားကို ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္ ျပန္ပို႔ျခင္းမွလဲြ၍ အျခားနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္

အေရးယူရန္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အျပည့္အ၀ မရွိေသးသည့္အတြက္ ဖမ္းဆီးျပန္ပုိ႔ျခင္းကိုသာ
လုပ္ေဆာင္ေနရသည္ဟု မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ပိုင္က ေျပာသည္။ဖမ္းဆီးမႈမွ
လြတ္ေျမာက္သြားသူတဦးက “မဲေဆာက္မွာ ေတာင္းတဲ့ျမန္မာေတြဟာ က်န္းမာေရး
မျပည့္စံုတဲ့လူေတြ၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ၊ ဒုကၡိတေတြ၊ အႏူေတြ၊ မ်က္မျမင္ေတြ၊
ကေလးငယ္ေတြ ပါတယ္၊ အားလံုး ေအာက္ဘက္ကပါ။ ျမ၀တီက လူေတြမဟုတ္ပါဘူး။
အားလံုးဟာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေတြပါ။ ျမ၀တီျပန္ပို႔ၿပီးတာနဲ႔ အားလံုးက မဲေဆာက္ကိုပဲ
ျပန္လာၾကမွာပါ။ ျမ၀တီမွာ သူေတာင္းစားေတြကို ဧည့္စာရင္းလက္မခံပါဘူး၊
အိမ္ငွားေနလို႔လည္းမရပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ေတာင္းတာနဲ႔ ထိုင္းမွာေတာင္းတာက
ဆီနဲ႔ေရလိုကြာတယ္၊ အဖမ္းခံရလည္း ခဏပါပဲ” ဟု ေျပာသည္။မဲေဆာက္အာဏာပိုင္မ်ားမွ
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕၌ ျမန္မာေတာင္းစားသူမ်ားကို အလားတူ ဖမ္းဆီးမႈမ်ဳိး ယခင္က
ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ထိေရာက္သည့္ အျပစ္ေပးအေရးယူမႈ မလုပ္ႏုိင္သည့္အတြက္
ေတာင္းစားသူမ်ား ႏွိမ္နင္းေရး မေအာင္ျမင္ဘဲသံသရာလည္ေနသည္ဟု မဲေဆာက္ေစ်းမွ
လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဆိုင္ပိုင္ရွင္တဦးက ေျပာသည္။ယခင္က ဖမ္းဆီးမႈမ်ားတြင္ ေတာင္းစားသူ
ဆယ္ဂဏန္းခန္႔သာ ဖမ္းဆီးရမိၿပီး ယေန႔ဖမ္းဆီးမႈကို အင္အားအလံုးအရင္းႏွင့္
ပိုက္စိပ္တိုက္ဖမ္းဆီးေသာေၾကာင့္ ေတာင္းစားသူမ်ားကို ရာႏွင့္ခ်ီ၍ ဖမ္းမိျခင္းျဖစ္သည္ဟု
မဲေဆာက္စည္ပင္ရဲတဦးက ေျပာသည္။

ႀကံ့ဖြံ႔ဦးေရ ရန္ကုန္လူဦးေရ ထက္၀က္ေက်ာ္ရိွ

တက္လူ/ ၅ မတ္ ၂ဝ၁ဝ
http://www.khitpyaingnews.org/news/March%202010/5310e.php
ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္း ႀကံ့ဖြံ႔အဖြဲ႔၀င္အေရအတြက္မွာ ရန္ကုန္လူဦးေရ၏

တ၀က္ေက်ာ္လြန္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္တိုင္း ႀကံ့ဖြံ႔အဖြဲ႔ အႀကီးအကဲတဦးက
ေျပာသည္။“ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ေနတာၾကာပါၿပီ၊ လူထုကို ဆြဲေဆာင္ရတာေပါ့။
ရန္ကုန္မွာ က်ေနာ္တို႔အသင္းႀကီးအေနနဲ႔ လူေတြအတြက္ အခမဲ့ေတြပဲ လုပ္ေပးေနတာပါ၊
လူတိုင္းသိပါတယ္။ လမ္းခင္းေပးမႈ၊ ေရေပးေ၀မႈ၊ က်န္းမာေရးေဆးေပးခန္းနဲ႔ ကေလးေတြ
စာသင္ၾကားေပးမႈ၊ စာသင္ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ေပးမႈ စတာေတြက က်ေနာ္တို႔အသင္းက
လုပ္တာပါ”ဟုရန္ကုန္တိုင္းႀကံံ့ဖံြ႔အသင္း၀င္တဦးကေျပာသည္။လာမည့္ေရြးေကာက္ပြဲအတြ
က္ အသင္းသားမ်ားကို လိုက္၍စုေဆာင္းေနျခင္းျဖစ္ရာ အသင္း၀င္အေရအတြက္
ပိုမ်ားလာေစရန္ ျပဳလုပ္သြားဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း
၎ကေျပာသည္။မဂၤလာေတာင္ၫြန္႔ၿမိဳ႕နယ္ ႀကံ့ဖြံ႔ေခါင္းေဆာင္တဦး ေျပာျပခ်က္အရ
ယခုအသင္း၀င္စာရင္းမွာ မဲေပးရန္အတြက္ စာရင္းအတည္ျဖစ္မည္ဟု သိရသည္။
“က်ေနာ္တို႔အသင္းသားေတြ ရန္ကုန္တိုင္း တာ၀န္ခံနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ သူက အသင္းသားေတြ

တိုးလာတာကို စိတ္ေက်နပ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အသင္းသားမ်ားသလို
အသင္းသားေတြအေနနဲ႔ အသင္းအေပၚမွာ သစၥာရွိဖို႔လိုတယ္လိုလည္း ေျပာတယ္။
သူဆိုလိုခ်င္တာကို က်ေနာ္တို႔ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကိုလည္း
အသင္းသားတေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပႆနာတစံုတခုဆိုရင္လည္း
ေျပာပါလို႔ေျပာပါတယ္။ အေရးေပးခံရတာေပါ့ဗ်ာ” ဟု ၎က ေျပာသည္။၁၉၈၈ ခုႏွစ္
အေရးအခင္းတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူ အသက္ (၄၀) ႏွစ္ခန္႔အရြယ္ လူလတ္ပိုင္းတဦးက
ယခုႀကံ့ဖြံ႔အသင္းကို ၀င္ေနသူမ်ားမွာ ယခင္က ၁၉၈၈ အေရးအခင္းတြင္
ဆႏၵပါ၀င္ျပသခဲ့သူ အမ်ားစုျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တို႔ အဲဒီတုန္းက အသက္ (၂၀) မျပည့္ခ်င္ေသးတဲ့အရြယ္ပါ။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔အတူ

လက္တြဲၿပီးေတာ့ ခ်ီတက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေတြက အခုႀကံ့ဖံြ႔ကို ဘုရားထင္ေနၾကတယ္။
ဒီေကာင္ေတြက တကယ္ပဲစိတ္ပါလို႔ လုပ္တာလား၊ အခြင့္အေရးရလို႔ပဲ
လုပ္တာလားဆိုတာ မေတြးတတ္ဘူး” ဟု ေျပာသည္။ရန္ကုန္ရွိ လူဦးေရ (၆) သန္းခန္႔တြင္
ရန္ကုန္တိုင္း ႀကံံ့ဖံြအသင္း၏ အသင္းသားဦးေရမွာ (၃) သန္းခြဲေက်ာ္ရွိေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း
ယင္းအသင္း၏ တရား၀င္စာရင္းမ်ားအရ သိရသည္။

ေရႊ႕ေျပာင္းမ်ားအေရး
ထိုင္းအလုပ္သမား၀န္ႀကီး ေဆြးေႏြး
စိုးမိုး/ ၅ မတ္ ၂ဝ၁ဝ
http://www.khitpyaingnews.org/news/March%202010/5310f.php
ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား (၅) သိန္းခန္႔ အလုပ္လုပ္ခြင့္ သက္တမ္းတိုးရန္

ပ်က္ကြက္သည့္အေၾကာင္းရင္းကို ထိုင္းအလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီးက
အလုပ္သမားေရးရာအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ယေန႔ေဆြးေႏြးေၾကာင္း သိရသည္။ယခုလ (၂) ရက္ေန႔
ေနာက္ဆံုးထားၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းရွိ တရား၀င္ ႏိုင္ငံျခားသား ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား
(၁၃) သိန္းေက်ာ္ကို အလုပ္လုပ္ခြင့္လက္မွတ္ သက္တမ္းတိုးရန္ႏွင့္ ယခုလကုန္တြင္
ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရး လုပ္ေဆာင္ရန္ ထိုင္းအစိုးရက ၫႊန္ၾကားထားေသာ္လည္း အလုပ္သမား
(၅) သိန္းေက်ာ္ကလုပ္ေဆာင္ရန္ပ်က္ကြက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။“ထိုင္းအလုပ္သမား၀န္ႀကီးက
ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား (၅) သိန္းေက်ာ္ေတာင္ ဘာေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္ခြင့္
သက္တမ္းမတိုးလဲ ဆိုတာကို အလုပ္သမားေရးရာဌာနေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးေမးျမန္းတယ္လို႔
ေျပာတယ္။ သက္တမ္း မတိုးေသးတဲ့သူေတြအတြက္ အေျဖတခုခုေတာ့ ရလာမယ္လို႔
ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲ” ဟု ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသားၫြန္႔ေပါင္းအစိုးရအဖြဲ႔
ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားေရးရာ တာ၀န္ခံ ကိုသက္ခိုင္က
ေျပာၾကားသည္။ထိုင္းအလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာနမွ အလုပ္အကိုင္ခန္႔ထားေရးဌာန
ဒုတိယၫႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဆူပတ္ ဂူခြန္က အလုပ္သမားလက္မွတ္
သက္တမ္းမတိုးသူ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား (၅) သိန္းခန္႔ကို ဖမ္းဆီးၿပီး
ေနရပ္ျပန္ပို႔မည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ယင္းေနာက္ ထိုင္းအစိုးရ
အလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာနက အလုပ္သမားသက္တမ္း တိုးၿပီးသူမ်ားကို မဖမ္းဆီးရန္
ထိုင္းရဲႏွင့္လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးသို႔ၫႊန္ၾကားစာထုတ္ျပန္လုိက္သည္။ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမာ
းမ်ားအေနျဖင့္ ၀န္ေဆာင္ခေပးၿပီး ႏိုင္ငံသားစိစစ္မႈကို အလြယ္တကူ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေၾကာင္း၊
တရား၀င္ အလုပ္သမားအျဖစ္ သက္တမ္းတိုးခြင့္ ေပးထားျခင္းကို မလုပ္ကိုင္ၾကသည့္
အေၾကာင္းရင္းကို ရွာေဖြရန္လိုေၾကာင္း ၀န္ႀကီးက ေျပာၾကားသည္ဟု
ထိုင္းအစိုးရသတင္းဌာန NTT က ေဖာ္ျပသည္။ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအေနျဖင့္
အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ သက္တမ္းတိုးေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္မႈ လုပ္ေဆာင္ရန္ ေငြေၾကး
အခက္အခဲအပါအ၀င္ မိမိတို႔ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္မွန္မ်ားကို ျမန္မာစစ္အစိုးရသို႔
မေပးလိုၾကျခင္းလည္း ပါ၀င္ေၾကာင္း သိရသည္။“ဒီအလုပ္သမားေတြရဲ ႔ သမိုင္းေနာက္ခံမွာ
ဘ၀ရပ္တည္လို႔မရေအာင္ အေျခအေနဆိုးေတြေၾကာင့္ ဒီမွာလာၿပီး ႐ုန္းကန္ေနရတာပါ။
လူတိုင္း ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရမွာပဲ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ခ်င္ၾကတာပါ။ အခု
ေရႊ႕ေျပာင္းကိစၥလည္း အခ်ိန္ေပးညႇိႏုိင္းဖို႔ လိုပါတယ္” ဟု ကိုသက္ခိုင္က ေျပာၾကားသည္။

ေရႊဂ်ဳိးတေယာက္ တိုက္ခန္းနံရံနံေဘး ေမွးစက္ေနသည့္ စက္ဘီးစုတ္ကေလးဆီသို႔ ေျခလွမ္းမည္

ဟန္ျပင္႐ံုရွိေသး ေနာက္ေဖးေခ်ာင္မွ ထြက္ေပၚသည့္ အိမ္သူသက္ထား ဇနီးမယား၏ ငွက္ဆိုး (အဲ
…) တသက္မ႐ိုးႏိုင္သည့္ အသံႀကီးကို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ တကိုယ္လံုး ဘရိတ္ဒန္႔စ္ဆြဲသလို
ေခတၱမွ် တုံ႔ဆိုင္းသြားေလသည္။
အိမ္သူသက္ထား ။ ။ မနက္ေစာေစာစီးစီး ဒါက ဘယ္လဲ။
ေရႊဂ်ဳိး ။ ။ ဟဲ ဟဲ … မိန္းမကလည္းကြာ၊ သတိေမ့တတ္လြန္းရန္ေကာ၊ ညထဲက ကိုယ္ မင္းကို

ျခင္ေထာင္ထဲမွာ သေ၀ထိုး
(အဲ …) ေျပာၿပီးသားပဲဟာ၊ ဘီးေပါက္ေနတာ သြားဖာမလုိ႔ေလကြာ ဟဲ ဟဲ။
ထိုသို႔ ေလေျပထိုးရင္း က်ဳိးတိုးက်ဲတဲ သြားမ်ားကို မရဲတရဲ ၿဖဲကာ ခါးေထာက္ၾကည့္ေနသည့္

အိမ္သူသက္ထား ဇနီးမယားအား ေရႊဂ်ဳိး လည္ျပန္ၿပံဳးျပလိုက္ေလသည္။
အိမ္သူသက္ထား ။ ။ ဒါဆိုလည္း ျမန္ျမန္သြား ျမန္ျမန္ျပန္လာ၊ ေတာ့္အလုပ္ေတြ ေတာ္

သိတယ္မဟုတ္လား၊ မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး ဟြန္း … မိုးလင္းတာနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေျပးၿပီး
အရည္မရ အဖတ္မရ ေလသြားကန္ဖို႔ပဲ ႀကံေနတယ္၊ ေတာ္တို႔မို႔လို႔ အားအားယားယား ေတာ္။
အိမ္သူသက္ထား ဇနီးမယား၏ ျမည္တြန္ေတာက္တီးေနသံကို ေႏြႀကိဳဥၾသသံအလား ေရႊဂ်ဳိး

ခံစားနားဆင္ရင္း …

ေရႊဂ်ဳိး ။ ။ သိပါတယ္ မိန္းမရာ၊ မိန္းမနဲ႔ ညားကတည္းက ကိုယ္လုပ္လာတဲ့ အလုပ္ေတြပဲ၊
ေမ့ပါ့မလားကြ၊ အဲသလို လုပ္ေကြၽးခ်င္လို႔လည္း မိန္းမကို ကိုယ္ယူခဲ့တာပဲဥစၥာ၊
ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား အဟဲ … ျပန္လာရင္ ကိုယ္အကုန္တန္းစီၿပီး လုပ္ပစ္မွာပါကြာ စိတ္ခ်။
ဘီးေပါက္တာက မနက္ေစာေစာ ဆိုင္မွာ လူရွင္းတုန္း သြားဖာထားတာ ေအးမယ္မဟုတ္လားကြ၊
ကဲ … ကိုယ္ သြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္ မိန္းမ။ ႁပြတ္ …။
ႏွစ္မီတာအကြာမွ ပလီပလာ ေခ်ာ့ျမႇဴရင္း ထမီထုပ္ထမ္း (အဲ …) ရီမုတ္အနမ္းေႁခြကာ

ဘီးစုတ္ကေလးကို တြန္းရင္း ေရႊဂ်ဳိး အသာလစ္ထြက္ခဲ့ေလသည္။
ဘီးဖာၿပီးေနာက္ ၀ီရိယေကာင္းကာ ေလပုပ္ထုတ္ကုန္းဆီသို႔ ေရႊဂ်ဳိး ခပ္သြက္သြက္

နင္းထြက္ခဲ့ေသာ္လည္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕အေရာက္တြင္ ေလအိုးတေယာက္ကို
အရိပ္အေယာင္မွ်ပင္ မျမင္ရ။ သို႔ေသာ္ အေဖ်ာ္ဆရာေလး ပိုက္ေထြး၏ အသံက
စက္ဘီးေဒါက္ေထာက္ေနသည့္ ေရႊဂ်ဳိးနားထဲသို႔ လႊဆြဲသံအလား ၀င္ေရာက္လာသည္။
ပိုက္ေထြး ။ ။ ဟဲ ဟဲ ဒီေန႔ အစ္ကိုေရႊဂ်ဳိး ၀ီရိယေကာင္းေပမယ့္ အစ္ကိုေလအိုးကေတာ့ အိမ္မွာ

မိန္းမထမီ ေလွ်ာ္ေနတာ မၿပီးေသးဘူးနဲ႔တူတယ္။ ဟား ဟား ဟား ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား
အစ္ကိုေရႊဂ်ဳိးေရ။
ေရႊဂ်ဳိး ။ ။ ေဟ့ေကာင္ ပိုက္ေထြး၊ ေရွ႕ေျပာေနာက္ၾကည့္တဲ့ကြ၊ ဟိုမွာ ငိုက္စိုက္ငိုက္စုိက္နဲ႔

နင္းလာတာ မင့္ ပါပါး (အဲ …) ကိုေလအိုး မဟုတ္လား။
ေရႊဂ်ဳိး ေမးေငါ့ျပေတာ့ ပိုက္ေထြး၏ ဇက္ ႐ုတ္တရက္ ပု၀င္သြားသည္။
ေရႊဂ်ဳိး ။ ။ ဘယ္လိုလဲ ဘယ္လိုလဲ၊ မ်က္ႏွာမသာမယာနဲ႔ပါလား ကိုေလအိုးရဲ႕၊ မနက္ေစာစာစီးစီး

မိန္းမအဆူခံထိလာၿပီနဲ႔ တူတယ္။
ေရႊဂ်ဳိးပါးစပ္က အနည္းငယ္ ႁမြက္ဟ႐ံုရွိေသး ေလအိုးတေယာက္ စက္ဘီးေပၚမွေန၍ ေလေသနတ္

စပစ္ေတာ့သည္။
ေလအိုး ။ ။ ဘယ္က ဟုတ္ရမွာလဲဗ်ာ။ ေလအိုးတို႔ ရာဇ၀င္မွာ မိန္းမေၾကာက္ရတဲ့ထံုးစံ ရွိ႐ိုးလား၊

တိုင္းေရးျပည္ေရး ရတက္မေအးစရာေတြ ေတြးလာမိလို႔ပါဗ် ဟား ဟား ဟား ဟား။
(ေျပာရင္းဆိုရင္း ေလအိုးတေယာက္ ပါးစပ္ကို လက္ႏွင့္အုပ္ၿပီးရယ္ …)
ေရႊဂ်ဳိး ။ ။ လာပါဗ်ာ၊ ထိုင္ၿပီး အက်ယ္တ၀င့္ လင္းစမ္းပါဦးဗ် ကိုေလအိုးရ။ ဘာေတြ

ရတက္မေအးစရာ ၾကားလာ ဖတ္လာရလို႔လဲ။ ကဲ … ပိုက္ေထြးေရ လုပ္စမ္းပါဦးကြာ၊
မရႊင္မလန္းျဖစ္ေနတဲ့ မင့္ပါပါး (အဲ …) ကိုေလအိုးနဲ႔ အစ္ကို႔အတြက္ ႏွစ္ခြက္။
အေဖ်ာ္ေကာင္တာဘက္လွည့္ကာ ေရႊဂ်ဳိး လွမ္းေအာ္ေနစဥ္ ေလအိုး စားပြဲဆီသို႔

လွမ္းလာေလသည္။

ေလအိုး ။ ။ ဘာျဖစ္ရမလဲ ကိုေရႊဂ်ဳိးရာ၊ ခုတေလာ အင္တာနက္မွာ တက္ေနတဲ့ သတင္းေတြကို
ခင္ဗ်ားလည္း ဖတ္မိမွာေပါ့။ ေကအိုင္အိုက စစ္ေရးအသင့္ျပင္တာတို႔၊ ၀ အဖြဲ႔က
တပ္လွန္႔ထားတာတို႔နဲ႔ ေလအိုးတို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕အေျခအေနက ရတက္မေအးစရာေတြခ်ည္းပဲ
မဟုတ္လားဗ်။ ေခ်းဘရိန္း သန္းေရႊတို႔ ထင္ရာစိုင္းေနပံုနဲ႔ေတာ့ ေလအိုးတို႔တိုင္းျပည္
အစိတ္စိတ္အႁမႊာႁမႊာျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး မွန္ကြဲစေတြကို ဘယ္ကဘယ္လို
ျပန္ေကာက္ဆက္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မယ္။ တကယ္ပဲ ခ်ဲမေပါက္ရတဲ့အထဲ သန္းေရႊတို႔က
တေမွာင့္ဗ်ာ ဟား ဟား ဟား ဟား။
ေရႊဂ်ဳိး ။ ။ ေအးဗ်ာ၊ ကိုေလအိုး ရတက္မေအးျဖစ္မယ္ဆိုလည္း ျဖစ္စရာပဲ၊ က်ဳပ္တို႔

ျပည္သူေတြခမ်ာ သန္းေရႊတို႔ စစ္ေခြးသရမ္းေတြ ဖမ္းခ်င္သလို ဖမ္း၊ ႏွိပ္စက္ခ်င္သလို ႏွိပ္စက္၊
သတ္ခ်င္သလို သတ္၊ ယုတ္မာခ်င္သလို ယုတ္မာ၊ မုဒိန္းက်င့္ခ်င္သလို က်င့္နဲ႔
ထင္တိုင္းႀကဲေနတာကို လွိမ့္ေန ေကာ့ေနေအာင္ ခံေနရတဲ့အျပင္ ရွိရွိသမွ် ေစ်းေတြ၊ အိမ္ေတြ၊
လူေနရပ္ကြက္ေတြလည္း သူတို႔မီးလိုက္႐ႈိ႕လို႔ ကုန္ၿပီ။ တတိုင္းတျပည္လံုး မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေအာင္
သူတို႔လုပ္ေနတာ မဟုတ္လားဗ်ာ။ အင္း … က်ဳပ္တို႔ အတိုက္အခံေတြကလည္း
ညီၫြတ္ပါဘိနဲ႔ေတာ့ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕အနာဂတ္ မသာဇာတ္ပဲ ခင္းရေတာ့မယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕။
ထိုစဥ္ အေဖ်ာ္ဆရာေလး ပိုက္ေထြး လက္ဖက္ရည္ႏွစ္ခြက္ လာခ်ရာ သူ၏ ခါးၾကားတြင္

ညႇပ္ထားသည့္ မိုဘိုင္းလ္ဖုန္းကေလးထဲမွ လြင့္ပ်ံ႕လာသည့္ သႀကၤန္ေတးသံသာကိုပါ
နားဆင္ရေလသည္။
“ရွာပံုေတာ္ မင္းသားႀကီး xxx မ႑ပ္တကာ ေရာက္ခဲ့ၿပီ xxx ဘယ္အရပ္သူ ဇာတိမွန္းလည္း

မသိေတာ့ အခက္ေတြ႔ၿပီ xxx မႏွစ္ကေပးတဲ့ မင္းလိပ္စာ ေရေတြစိုလို႔ ပ်က္ကုန္ၿပီ xxx
မမွတ္မိေတာ့ ခက္သား အလွေဒ၀ီ xxx”
သႀကၤန္ေတးသံႏွင့္ စည္းခ်က္လိုက္ေနသည့္ ပိုက္ေထြးဘက္သို႔လွည့္ကာ

သိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ေပါ့ေလဟူသည့္ အၾကည့္ႏွင့္ ေလအိုး မ်က္ေစာင္းတခ်က္ခဲလိုက္ရာ ပိုက္ေထြး
လစ္ေျပးေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေရႊဂ်ဳိးဘက္သို႔ ျပန္လွည့္ကာ …
ေလအိုး ။ ။ ကဲ … ကိုေရႊဂ်ဳိးေရ တိုင္းေရးျပည္ေရး ရတက္မေအးစရာေတြ

အသာထားလိုက္ဦးစို႔ဗ်ာ။ ဒါေတြက ေလအိုးတို႔ ေရႊဂ်ဳိးတို႔လို ေလကန္ (အဲ …)
ေတာ္လွန္စိတ္ျပင္းျပသူေတြ ရဲရဲေတာက္ တိုက္ပြဲ၀င္မွ လြတ္ေျမာက္မယ့္ကိစၥေတြ မဟုတ္လားဗ်
ဟား ဟား ဟား ဟား။ ေလာေလာဆယ္ ပိုက္ေထြး ဖုန္းကေန ရွာပံုေတာ္မင္းသားႀကီးသီခ်င္းကို
ၾကားရေတာ့ ညက ဖတ္ရတဲ့ ခ်င္းမိုင္ ဘီအမ္ေအညီလာခံအေၾကာင္း သြားသတိရတယ္ဗ်ာ။
ေရႊဂ်ဳိး ။ ။ ဟာဗ်ာ … ရွာပံုေတာ္မင္းသားႀကီးနဲ႔ ခ်င္းမိုင္ ဘီအမ္ေအညီလာခံက ဘယ္လို

ပတ္သက္ေနလို႔လဲဗ်။ မဆီမဆိုင္ ကိုေလအိုးရာ။
ေလအိုး ။ ။ ဘာလို႔ မဆိုင္ရမလဲ၊ ဆိုင္ပါေသာ္ေကာ ကိုေရႊဂ်ဳိးရာ။ ညက ဖတ္ရတဲ့

ေဆာင္းပါးတပုဒ္ထဲမွာ ခ်င္းမိုင္ ဘီအမ္ေအညီလာခံကို လာတက္တဲ့ ဗီြအိုေအျမန္မာဌာနမႉး
ကိုသန္းလြင္ထြန္းတေယာက္ ဦးသုေ၀ေပ်ာက္ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ေနရတာနဲ႔ ညီလာခံကို
ေကာင္းေကာင္းမတက္လိုက္ရဘူးတဲ့ဗ်။ အဲသလို ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ရွာပံုေတာ္မင္းသားႀကီး
ကိုသန္းလြင္ထြန္း ျဖစ္သြားလို႔တဲ့ဗ်ာ ဟား ဟား ဟား ဟား။
ေရႊဂ်ဳိး ။ ။ ဘာျဖစ္လို႔ အဲသလို ျဖစ္ရသတဲ့တုံး ကိုေလအိုးရဲ႕။
ေလအိုး ။ ။ ဒီလိုဗ်ာ ဦးသုေ၀နဲ႔ ေဒါက္တာခင္ေဇာ္၀င္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ သန္းေရႊတို႔ရဲ႕

ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ႏြားပြဲစား (အဲ …) ေလာ္ဘီလာလုပ္တာကို ကိုသန္းလြင္ထြန္းတို႔
ဗီြအိုေအက အကုန္အက်ခံ ေခၚတာတဲ့ဗ်။ ဒါေပမယ့္ သတင္းဌာန (၂) ခုက လူေတြဆိုလား၊
ကိုသန္းလြင္ထြန္းတို႔ ဗီြအိုေအ၀ိုင္းေတာ္သားေတြကို အသိမေပးဘဲ ဦးသုေ၀တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို
ျဖတ္ခုတ္၊ ဟိုတယ္အခန္းေတြငွားၿပီး အင္တာဗ်ဴးေတြ တိတ္တိတ္ပုန္းလုပ္၊ တီဗီြအတြက္
ခိုး၀ွက္႐ိုက္ၾကသတဲ့ဗ်ာ (ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့လူေတြ)။ အဲဒီမွာတင္ ကိုသန္းလြင္ထြန္းတေယာက္
ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕အႏွံ႔ ဦးသုေ၀ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ရင္း ေဒါင္းေတာက္ေနတာနဲ႔ ညီလာခံ
ေကာင္းေကာင္းမတက္လိုက္ရတာတဲ့ဗ်။ သူ႔ခမ်ာ ႏြားပြဲစား (အဲ …) ဦးသုေ၀တို႔ကို ပင့္မိလို႔
အျပစ္လည္း အေျပာခံရေသး၊ လူလည္ႀကီး သားသမီးေတြရဲ႕ ျဖတ္ခုတ္တာကိုလည္း
ခံရေသးဆိုေတာ့ ရွာပံုေတာ္မင္းသားႀကီး ႏွစ္ခါနာ ျဖစ္ရတာေပါ့ဗ်ာ ဟား ဟား ဟား ဟား။
ေရႊဂ်ဳိး ။ ။ ေအးဗ်ာ၊ အဲသလို သူမ်ား အကုန္အက်ခံ ေခၚထားတာကို ျဖတ္ခုတ္ပံုေထာက္ေတာ့

ဒီလူေတြ ျပည္တြင္းမွာတုန္းက လိုင္းမ၀င္ဘဲ အပုပ္ခ်ိန္မွာ ၾကားကားဆြဲစားခဲ့တဲ့သူေတြ ျဖစ္မယ္ဗ်။
အရင္းမစိုက္ အတင္း၀ိုက္တဲ့သူေတြေပါ့။ ေၾကာက္ေတာင္ ေၾကာက္လာၿပီဗ်ာ။ ျဖတ္ခုတ္ဆရာေတြ
ဒီဘက္ကို ႂကြျမန္းလာရင္ေတာ့ အိမ္ေသာ့ ေသခ်ာခတ္ထားမွျဖစ္မယ္။ မဟုတ္ရင္ ဒီလူေတြ
သီလမေစာင့္ဘဲ ျမင္ျမင္ကရာ ၾကားကား၀င္ဆြဲသြားလို႔ ရွာပံုေတာ္မင္းသားႀကီး ခံရတာထက္
အျဖစ္ဆိုးေနမယ္ဗ်ဳိ႕ ဟား ဟား ဟား။
ေျပာေျပာဆိုဆို ေရႊဂ်ဳိးက ေအာက္ေရသြန္ရန္ ဆိုင္ေနာက္ေဖးကို ေဖာ့ေဖာ့ေလး လွမ္းသြားသကဲ့သို႔

ေလအိုးက “ရွာပံုေတာ္မင္းသားႀကီး xxx ၿမိဳ႕အႏွံ႔ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီ xxx ဘယ္အရပ္မွာ သူရွိမွန္းလည္း
မသိေတာ့ အခက္ေတြ႔ၿပီ xxx” ဟု စာသားဖ်က္ ဆိုညည္းကာ စိတ္ကူးႏွင့္
သႀကၤန္ႀကိဳက်သြားခဲ့ေလသည္တကား။ ။
Regime May Outlaw UWSA

Friday, March 5, 2010
The Burmese military junta is reportedly considering the option of

outlawing the country's largest ethnic armed group, the United Wa State
Army (UWSA) and its political wing the United Wa State Party (UWSP), if
they fail soon to agree to the regime's demand to join the planned
Border Guard Force (BGF).
Sources close to ethnic groups and Chinese officials who have contacts
with Naypyidaw say Burmese military officials recently told their Chinese
counterparts that they will try to hold another meeting with the UWSA
leadership before March 10, in a bid to resolve the BGF issue.
The United Wa State Army is the strongest ethnic army in Burma.
If the UWSA continues to reject the BGF plan, the junta could declare
the group and its political wing “illegal organizations,” the regime has
reportedly told Beijing. Burmese officials are said to have appealed to
China to help persuade the Wa to accept the BGF plan.If the Wa are
officially outlawed the way is open to military action against the UWSA,
which has an estimated 30,000 men under arms in Shan State. In the
face of rising tension along the Sino-Burmese border, the Chinese
People’s Liberation Army has alerted its troops to monitor the situation
closely, according to official sources. When Burmese government
forces recently attacked the Kokang's Myanmar National Democratic
Alliance Army (MNDAA) in the border region, the Naypyidaw regime first

of all declared the armed group an unlawful organization. The offensive
shook the Kokang region, disrupting business and sending thousands of
refugees into China.A new flood of refugees into China is to be expected
if Burmese government forces launch an offensive against the UWSA.
Experts say it would be no short confrontation, but a war prolonged by
guerrilla tactics.One important consideration in the current standoff is
the approaching end of the dry season. The annual monsoons, when
heavy rain makes military action especially difficult, are less than two
months away.UWSA officials were not available for comment on Friday.
Burmese Embassies to Suspend

Passport Extension Services
By KYAW THEIN KHA Friday, March 5, 2010
Burmese embassies around the world will suspend passport extension

services for one month in April as the Ministry of Home Affairs has given
them instructions to introduce passports using the international bar-
code OCRB system.“The Ministry of Home Affairs has instructed us to
temporarily suspend passport extension services for the whole month of
April. Passports that will expire in April are to be extended before then.
The ministry hasn't explained the bar-code system passports to us,” an
official at the Burmese Embassy in Bangkok told The Irrawaddy on
Friday.According to a Xinhua report, the International Civil Aviation
Organization, a UN agency that promotes understanding and security
through cooperative aviation regulation, has called on the Burmese
government to stop issuing hand-written passports.Passport offices
inside Burma will begin issuing machine-readable passports on April 1,
according to Burmese media reports. As part of the switch to the new

passports and to facilitate international OCRB passport holders, OCRB
machines will be installed at Rangoon International Airport, the reports
said.Meanwhile, there are concerns that Burmese expatriates could face
difficulties in extending their passports under the new regulations due to
a lack of information about the move.“I went to the embassy yesterday
to pay my taxes and I noticed that they had posted the new rules on the
wall. My passport will expire in April, so it was lucky that I found out
about this early enough to extend it before next month,” said one
Burmese passport holder in Bangkok, speaking on condition of
anonymity.Another Burmese national living in Bangkok also said that she
had no idea about the suspension of passport extension services until
she went to the embassy. “Anyone who has not been to the embassy
recently would not know that they need to extend their passports before
April,” she said. Burma has diplomatic ties with 92 countries around the
world, with embassies set up in 30 countries.
Chinese Officials Visit Naypyidaw

By WAI MOE Friday, March 5, 2010
RUILI, China—A high ranking official of the Communist Party of China

(CPC) visited Naypyidaw on Thursday, meeting with Burmese Prime
Minister Gen Thein Sein. Wang Jairui, the head of the International
Liaison Department of the CPC’s Central Committee, met with Thein
Sein, according to China’s Xinhua News Agency. Chinese TV stations
aired video on the meeting on Thursday evening. Maj-Gen Htay Oo, the
general secretary of the Union Solidarity and Development Association
(USDA), also attended the meeting. Thein Sein reportedly told his
Chinese counterpart that China and Burma have cooperated on energy
projects involving hydroelectric power and natural gas and that such

projects will play a major role in the development of the Burmese
economy. Like junta head Snr-Gen Than Shwe, Wang Jairui worked in
the postal department during the past. He also served as mayor of
Qingdao City until 2000.Burma’s state-run-newspapers published articles
about the meeting on the front page on Friday. The New Light of
Myanmar reported that Chan Nyein, the minister of education, and
Maung Myint, the deputy minister of foreign affairs, also attended at the
meeting. The newspaper did not highlight their ministerial post, but
identified them as USDA executive members. Neither Burmese nor
Chinese media mentioned anything about potential instability along the
Sino-Burmese border between ethnic armed forces and the Burmese
regime over transformation of ethnic armies into a border guard force.
However, analysts said Wang Jairui likely discussed Beijing’s perspective
on ethnic issues and border stability when he met with Thein Sein.
“Perhaps Wang Jiarui would discuss the situation on the Sino-Myanmar
[Burmese] border with the leaders of Myanmar [Burma],” said a Chinese
expert on Burma based in Yunnan Province who spoke on condition of
anonymity. “But I think Wang Jiarui's trip was a normal visit and has no
special implications.” Meanwhile, another delegation of Chinese officials
traveled to Tangyan near the area controlled by the ethnic United Wa
State Army, accompanied by Wa leader Bao Youxiang, to meet with Lt-
Gen Ye Myint, who is the regime's top negotiator and the chief of
Military Affairs Security (MAS). No information about the meeting was
available.In recent weeks, the Chinese People’s Liberation Army (PLA)
reportedly deployed troops on the sino-Burmese border. A Chinese
observer told The Irrawaddy that PLA troops have routinely been
deployed near the border since 2003.The Burmese junta has recently
tightened security in the area, according to Burmese traders on the
border. Meanwhile, the USDA’s Htay Oo, who is also minister of
Agriculture and Irrigation, met with several foreign delegations and
diplomats this week. On March 1, he met with Larry Dinger, the chargé
d’affaires of the United States Mission in Rangoon. On the same day, he
met with British Ambassador Andrew Heyn. Both Western diplomats
were expected to raise domestic political issues, including tensions with
various ethnic groups, said observers. China, the US and the European
Union have all called for a national reconciliation process to resolve
ethnic issues on the Sino-Burmese border.
COMMENTARY
Hard-earned Experience
By KYAW ZWA MOE Friday, March 5, 2010
His normal life ended in 1994. A new life he never expected began. His
life has not returned to normal—at least not yet. Kyi Win was 38. He
worked at First Private Bank in Rangoon, earning more than enough to
feed his family of five and send his kids to school. One thing overturned
his life: his political beliefs. Like other dissents, Kyi Win was aware that
his anti-government activities could put him behind bars. But it was hard
to foresee that it could destroy his entire family's stability and future.
Sixteen years ago, while working on the side for underground labor
organization, he was arrested for his political activities against the ruling
regime. He served five years in prison and was released—but it wasn't
over. He quickly realized Big Brother was watching him. Still, his harsh
imprisonment hadn't destroyed his political beliefs or courage. He took
part in the 2007 saffron revolution, and he kept up contacts with a circle
of political friends. He finally had to leave the country to avoid a second
arrest and imprisonment. Now he and his family are living in Umpiem
Mai Refugee Camp on the Thai border. His family is hopeful they will be
resettled in a third country. Now 54, Kyi Win's life reflects the experience
of thousands of dissents and political prisoners who have suffered
political persecution since 1988. Currently, more than 2,100 political
prisoners are in Burmese jails. Since 1988, it's estimated the junta has
imprisoned 10,000 or more people for their political beliefs. Some, like
prominent activist Min Ko Naing, have been jailed more than once. Min
Ko Naing and many of his colleagues who had already severed time as
political prisoners are now serving draconian 65-year sentences in
remote prisons. Democracy icon Aung San Suu Kyi is another long-time
political prisoner, now totaling 15 years. With all the recent attention
given to the country's upcoming election, the Constitution, ethnic issues
and other matters, political prisoners are now just one of a long line of
important issues surrounding Burma's position in the world community.
Fortunately, the international community has kept renewing its calls to
release all political prisoners as one of a host of other issues, such as
ensuring a free and inclusive election process. Suu Kyi and the National
League for Democracy, have made the release of political prisoners a
pre-requisite to taking part in the coming election. Still, it will never
happen, and veteran Burma watchers know it. There will never be a
meaningful number of political prisoners released to curry favor from the
international community before the election. They will continue to be
used as political pawns in a sick game whose rules are written by the
junta. In a letter a few months back, Hla Myo Naung, a leading member
of the influential 88 Generation Students group who is now serving a 65-
year sentence in Mandalay Prison, renewed the call for a blanket
amnesty for all political prisoners prior to the election and an inclusive
election process. His message probably passed through the ears of most
people without a moment's thought.International bodies and news
agencies don't see the ruling generals' routine suppression of political
beliefs as priority news anymore. The generals know this well, and they
are experts at flouting international calls with impunity. They routinely
toy with high profile visitors whose very mission is to help solve the
political prisoner issue, such as UN human rights envoy Thomas Ojea
Quintana, who arrived in the country in February just in time for the
sentencing of another activist, Naw Ohn Hla, and three other dissents,

who were given two years imprisonment each on charges of “inciting
activities which undermine the public order." In the face of such
callousness and impunity, some politicians and observers have turned a
blind eye on the issue of political prisoners, preferring to focus the
upcoming election. But how about former political prisoners like Kyi
Win? Trained to work in a bank, he now operates a tiny shop that sells
snacks in the refugee camp to make ends meet for his family whose
tranquil life was turned into a nightmare. His daily routine now includes
selling treats to children for 1 baht each (about US 3 cent). This is the
life he, his wife and children are left with after sacrificing so much for
Burma and its people. As for the election, Kyi Win doesn't see it as many
politicians and commentators do: as the only game in town. It all comes
from his experience.
COVER STORY
The Coming Cyber War

By WAI MOE AND DAVID PAQUETTE MARCH, 2010 - VOLUME 18 NO.3
The Burmese generals are moving to take control of the information

superhighway as they gear up for a cyber war with dissidents

More than 2,000 computer enthusiasts turned up recently at an IT
(Information Technology) forum in Rangoon, making it the largest ever
gathering in Burma devoted to computer technology. Like IT conventions the
world over, computer geeks schmoozed endlessly about the latest innovations
while distributors browsed for new products and sales reps enticed clients into
their booths.
The IT forum, known

as “BarCamp Yangon,”
took place on Jan. 23-
24 in the imposing
Myanmar Info-Tech
business park not far
from Inya Lake. The
event attracted both
Burmese and foreign
sponsors.
Internet users in Rangoon (Photo: AFP)
“The forum was a chance to discuss and witness Burma’s progress in the IT
world,” said a teenage IT student who attended. “You could see and hear
something different in every room—from Unicode to IT security to open
source. It had everything.”But behind the scenes of Burma’s largest IT forum,
those in power were planning a division of IT spoils, while at the same time
establishing national security protocols and centralizing governmental
surveillance of the Internet. As IT assumes a larger role in Burma, a
younger, more computer-savvy generation is coming to the fore—led by the
scions of the military generals.More than 2,000 computer enthusiasts turned
up recently at an IT (Information Technology) forum in Rangoon, making it
the largest ever gathering in Burma devoted to computer technology. Like IT
conventions the world over, computer geeks schmoozed endlessly about the
latest innovations while distributors browsed for new products and sales reps
enticed clients into their booths.The IT forum, known as “BarCamp Yangon,”
took place on Jan. 23-24 in the imposing Myanmar Info-Tech business park
not far from Inya Lake. The event attracted both Burmese and foreign
sponsors.

“The forum was a chance to discuss and witness Burma’s progress in the IT
world,” said a teenage IT student who attended. “You could see and hear
something different in every room—from Unicode to IT security to open
source. It had everything.”But behind the scenes of Burma’s largest IT forum,
those in power were planning a division of IT spoils, while at the same time
establishing national security protocols and centralizing governmental
surveillance of the Internet. As IT assumes a larger role in Burma, a
younger, more computer-savvy generation is coming to the fore—led by the
scions of the military generals.A wireless Internet connection was provided for
the two-day forum by the event’s main sponsor, Redlink Communications,
which is owned by Aung Thet Mann and Toe Naing Mann, sons of the
regime’s No. 3 general, “Thura” Shwe Mann. Aung Thet Mann is also on the
board of directors at the Htoo Group of Companies, run by tycoon Tay Za, a
personal friend of several leading generals, including junta chief Snr-Gen Than
Shwe. Both Aung Thet Mann and Tay Za are targeted by EU and US
sanctions.Than Shwe’s first and favorite grandson, Nay Shwe Thway Aung
[see sidebar p.13], is also heavily involved in the growing IT market. In 2006,
while still at high school, Nay Shwe Thway Aung was presented with the
directorship of Yadanabon Cyber City, a huge IT center based in Pyin Oo
Lwin, about 65 km (40 miles) east of Mandalay [see sidebar p.15].
“Businessmen here are saying that Than Shwe handed over the Myanmar
football league and Yadanabon Cyber City to his grandson just because he is
football crazy and a computer geek,” said a Rangoon businessman who spoke
on condition of anonymity. Nay Shwe Thway Aung, who accompanies the
junta chief to many official events and openings, gave his grandfather a tour
of the cyber park on Dec. 10. Joint chief of staff of the Burmese armed forces
Shwe Mann also joined the inspection tour that day, as did several other
leading generals, including SPDC Secretary-1 Gen Tin Aung Myint Oo and
Chief of Military Ordnance Lt-Gen Tin Aye.Minister of Industry (1) Aung
Thaung’s son, Ne Aung, who is managing director of IGE Co Ltd, was on hand
to offer a presentation on Web portals that his company had designed for
government use. IGE is a massive enterprise which not only invests in IT, but
also in the oil and gas sector, as well as controlling various large-scale import-
export concessions.

Aung Thaung and his sons and family are on the EU visa blacklist and are
sanctions-listed with the EU, though not the US. Aung Thaung’s other son, Pyi
Aung, is also on the board of directors at IGE and is married to junta No. 2
Vice Snr-Gen Maung Aye’s daughter.Interest in computer technology is
nothing new among Burma’s military rulers. In the late 1990s, former Prime
Minister Gen Khin Nyunt broke the monopoly of the Ministry of Post and
Telecommunications (MPT) when he appointed his son, Ye Naing Win, as
director of Bagan Cyber Tech, the first private Internet provider in the
country. When his father was ousted from power in October 2004, Ye Naing
Win was arrested and ownership of Bagan Cyber Tech was transferred to a
consortium of fresh military cronies who changed its name to Myanmar
Teleport.In taking over from Bagan Cyber Tech, the Myanmar Teleport group
also assumed the dual responsibility of monitoring political dissidents and
journalists and relating that information to the Military Intelligence Service.
But it was not until the Saffron Revolution of September 2007 that the
necessity of controlling cyberspace was brought home to the military elite.The
junta endured international condemnation when news, photos and video
footage were leaked via the Internet by dissident bloggers and citizen
journalists. Images taken on mobile phones of Burmese soldiers attacking
Buddhist monks intensified pressure on the regime’s leaders. The Burmese
authorities have enforced a strict clampdown on Internet access ever since.
Internet café owners across the country were recently summoned to the
offices of their local Township Peace and Development Council and told they
must keep detailed records of everyone who frequents their shops. The vast
majority of Internet café users in Burma are students. Paying an average of
400 kyat ($0.40) per hour for use of a computer—up to 1,000 kyat per hour
during power cuts when generators are employed—they mostly play video
games, chat online or use the Net to study—not unlike young people in any
other country.However, now they must register, give their names and
addresses, and disclose to the authorities what they are using the Internet
for. The MPT recently announced plans to issue digital certificates, or public
key certificates, a security tool for companies and private users. According to
the Burmese IT journal Time To Time, the certificates will be issued from the
offices of Yadanabon-Teleport, a joint venture between the MPT and some
private companies, the majority stakeholder being the seemingly ubiquitous

Tay Za. Opinion is divided among Burmese IT technicians about digital
certificates. In most countries they offer users a high degree of cyber security.
But in Burma, many Internet users are afraid they will stumble across Web
sites such as the BBC in the course of their studies and be caught and
branded “enemies of the state.”“Digital certificates will create a better online
environment for Internet users,” said a computer programmer in Rangoon
whose hobby is blogging. “Let’s say you get e-mail and you are unsure who
sent it or if it has a virus. You won’t know unless you can read the digital
certificate.” Another IT technician disagreed, saying,“With digital certificates,
the government can follow whatever information it wants and find out who is
accessing it. Then one day, you get a knock at your door ...”Under Section 33
(a) of the Electronics Act, Internet users in Burma face draconian sentences
for sharing information the government deems sensitive or subversive—a
rather wide net in Burmese terms. [see box p.12]In January and February,
Internet connections across the country slowed down until they crashed. For a
few days in early February, Google Talk, apopular chat program, was the only
service available. Yadanabon-Teleport announced that technical problems had
occurred and that “normal service” would be resumed as soon as possible.
Inside sources in Rangoon told The Irrawaddy that the Internet shutdown was
related directly to the government transferring much of its hardware to Pyin
Oo Lwin ahead of the planned election. “The military authorities want to
make sure they have a command center set up in advance of the election,” a
reporter in Rangoon said. “They know that ordinary citizens and dissidents will
try to breech their security during the election by sending reports and footage
to foreign and exiled media groups.”Not only do Burma’s military authorities
block information going out of the country, but also coming in. Many Web
sites are banned, mostly those belonging to respected international agencies
such as Amnesty International, as well as those of exiled Burmese media
groups—Democratic Voice of Burma (DVB), Mizzima News and The
Irrawaddy—that are critical of the military junta. During the height of the
monk-led demonstrations in Rangoon in September 2007, professional
hackers infected The Irrawaddy Web site with a Trojan virus. Sophisticated
cyber-attacks were also launched on other Burmese media in exile, including
DVB and New Era Journal. Then, in September 2008, The Irrawaddy Web site
was shut down for three days due to a “distributed denial-of-service,” or

DDoS, attack that jammed the site with fake traffic. According to 2009 data
collected by Internet monitors Nielson and the UN’s International
Communication Union, between 24 and 27 percent of people in China,
Thailand and Vietnam use or have used the Internet. In Burma, the figure is
just 0.2 percent. And the few that do are regarded with suspicion and
monitored with increasing rigor.Burma’s bloggers and dissidents will have to
find new and innovative ways to circumvent the authorities’ tight rein in this
election year.Sources say that miniature cameras, or “spy cams,” have been
distributed to dissidents across the country in recent months by NGOs and
media groups. These can be used, for example, to capture electoral
irregularities and voter intimidation. Many bloggers will reroute through proxy
servers—which are located outside the country—to access restricted sites. Of
course, the regime’s IT team will be actively tracking such proxies and will try
to block access to them. Whatever the risks and restrictions, many people in
Burma will be determined to report injustices to the outside world. Citizen
journalists, who did so much to further the cause of the Saffron Revolution in
2007, will be called on to act again.The stage is set for a cyber war.
The Electronic Transactions Law No 5/ 2004 (Apr. 30, 2004)
Chapter XII: Offences and Penalties
33. Whoever commits any of the following acts by using electronic

transactions technology shall, on conviction, be punished with imprisonment
for a term which may extend from a minimum of 7 years to a maximum of 15
years and may also be liable to a fine:
(a) doing any act detrimental to the security of the State or prevalence of law
and order or community peace and tranquility or national solidarity or national
economy or national culture.
(b) receiving or sending and distributing any information relating to secrets of

the security of the State or prevalence of law and order or community peace
and tranquility or national solidarity or national economy or national culture.

De facto application:
Nay Phone latt
Blogger Nay Phone Latt, 28, was sentenced to 20 years and six months
imprisonment in November 2008 for Internet-related offenses. One of his
alleged crimes was storing a cartoon of Than Shwe in his e-mail.Later that
month, Burma’s best-known comedian, Zarganar, and Ashin Gambira, one of
the Buddhist monk leaders during the 2007 Saffron Revolution, were
sentenced to 45 years and 68 years respectively on a series of trumped-up
charges.One of the “crimes” leveled at Zarganar was that he was in
possession of three apparently subversive CDs—two with footage of Than
Shwe’s daughter’s wedding and the cyclone disaster, and one containing the
Hollywood movie Rambo IV, which depicts Burmese army atrocities against
the ethnic Karen.
The Young Pretender

Yadanabon Cyber City, Burma’s “Silicon Valley” and the government’s Internet
control center, is run by a teenager who happens to be Than Shwe’s
grandson.Nay Shwe Thway Aung has various reputations. As the first and
favorite grandson of Snr-Gen Than Shwe, the slim, bespectacled 18-year-old
is already one of the country’s biggest celebrities––although he invariably
makes headlines for all the wrong reasons.Nicknamed “Pho La Pyae” (Full
Moon), Nay Shwe Thway Aung currently attends Yangon Technological
University where he is known as a low achiever. Fellow students have been
quoted as saying he is an ill-tempered snob and he has been known to lay
down the law to his professors, who wisely give him a wide berth.When
Japanese football star Hidetoshi Nakata came to Burma in 2007 for an
exhibition match, Than Shwe’s grandson persuaded the national team coaches
to let him play despite his complete lack of football skills.
Nay Shwe Thway Aung (right) lines up beside Hidetoshi Nakata at an exhibition
football match in 2007.
His most notorious escapades were played out last year when he reputedly
had a brief affair with a Burmese supermodel, Wut Hmone Shwe Yee. When
she tried to break off the relationship, Nay Shwe Thway Aung and his friends
allegedly kidnapped her and held her in a house for several days.Then, in
September, he was the subject of the gossip mills again when he and some
accomplices reportedly trashed a café in Rangoon owned by a rival from
another military family.Nay Shwe Thway Aung allegedly has influence over an
unruly gang of teenagers in Rangoon called “Sin Zway” (Elephant Tusk). He
was also recently at the center of a minor drugs scandal, according to exiled
media reports.
None of this has dampened the affection of his grandfather. Many observers
say it’s no secret he is being groomed to play a leading role in the country’s IT
revolution.
Pyin Oo Lwin: The Generals’ Silicon Fortress

Visitors to Pyin Oo Lwin often take a leisurely horse-drawn carriage ride along
the eucalyptus and bougainvillea-lined streets and a walk around the botanical
gardens.In many respects, not much has changed from the late 19th century
when British colonialists founded the town as a military outpost from which to
invade Shan State. Finding the cool breezes and pine forests to their liking,
several British officers moved their families to the sleepy town, which they
named Maymyo, meaning “May’s Town,” in honor of Col. May, the
commander of the Bengal regiment.
The hill station soon

became a bustling hub
for British
administrators, Gurkha
soldiers, teak loggers,
Sikh traders and
American Baptist
missionaries.
One hundred years

Snr-Gen Than Shwe (center) takes a tour of the later, Maymyo,
Yadanabon Cyber City with his grandson, Nay Shwe renamed Pyin Oo Lwin,
Thway Aung (wearing a white shirt and dark tie). is a favorite weekend
(Photo: MNA) getaway resort for
Burma’s elite. Snr-Gen Than Shwe owns a summer house nearby.It still has a
military component, too. As the home of the Defense Services Academy,
Burma’s most prestigious military school, it is where many of the top generals
graduated, including Vice Snr-Gen Maung Aye, Gen Shwe Mann and
Quartermaster General Gen Tin Aung Myint Oo. It is perhaps with a degree of
nostalgia that the junta has made Pyin Oo Lwin its Internet hub. Founded in
2007, Yadanabon Cyber City is a 10,000-acre IT park with convention centers,
research stations, a training center and hundreds of commercial outlets. The
estimated cost of the first phase of the project was 3.8 billion kyat (US $3.8
million), with plans drawn up to increase its commercial potential and include
a residential area complete with marketplaces, health facilities, cinemas,
sporting facilities and a police station. According to Chinese news agency
Xinhua, official sources in Burma estimate the total cost will reach $22
million. The New Light of Myanmar reported in December that 19
companies have invested in Yadanabon. Most have strong military links, such
as Myanmar Teleport, IGE Co Ltd, Htoo Trading Co and Myanmar Info-Tech.
Three foreign companies, Alcatel Shanghai Bell and ZTE from China and
CBOSS from Russia, are also helping to finance the project. Pyin Oo Lwin now
has the best Internet connection in Burma and stands as Burma’s nascent
electronic crossroads between China, India and Thailand.
GUEST COLUMN
Clinging to ‘Dwifungsi’
By AUNG NAING OO MARCH, 2010 - VOLUME 18 NO.3
The new Constitution seeks to justify a military role in politics, but unless things
improve after the election, it will be at best a temporary extension of a failed
political experiment
In a vibrant region that has achieved significant economic development

in recent decades, Burma could have done better, at least economically.
It has not.
After two military coups and three constitutions—the latest of which has
yet to be implemented—since achieving independence in 1948, Burma
remains poor and underdeveloped, despite being rich in natural
resources. Peace and prosperity have eluded the country, and it remains
isolated from the mainstream of the international community.Since
1962, successive military governments have experimented with socialism
and a semi-market economy. But they have yet to find a polity that will
provide them with the system they seek—a semblance of civilian rule, a
dose of democracy, a robust market economy and military
dominance.Now, however, the military believes that it has found its Holy
Grail in the 2008 Constitution.Almost all Burmese political groups, both
inside the country and in exile, oppose the Constitution and the way it
was conceived, developed and ratified. The people are also skeptical—
few expect the Constitution or the coming election to improve their
lives.But at the same time, many still nurture some hope of change for
the better. However much opposition groups decry the entire process as
a sham, some people will try to take advantage of any opening the new
polity may offer, if only because they think it is the only game in
town.“Take it or leave it” pretty much sums up the choices on offer.
Against the backdrop of unresolved ethnic conflicts and deep-rooted
geopolitical concerns, the military leadership is not about to let the
country’s 54 million people decide the fate of the nation. All the generals
want at this point is an endorsement of a political system that reflects
military ideology and priorities, no matter how halfhearted. And it looks
like they may get it. At the core of the 2008 Constitution is the military
government’s cherished notion of “dwifungsi”—the term used by former
Indonesian President Suharto to describe the “dual function” of the
military as both defender and ruler of the nation. This ideology has
dominated Burmese military thinking ever since the army took power
from the democratically elected government of U Nu in 1962, citing the
need to counter growing ethnic unrest. It prevailed both during the 26-
year period that the country was ruled under the disastrous experiment
known as the “Burmese Way to Socialism” and in the more than two
decades since the current regime seized power after crushing a
nationwide pro-democracy uprising in 1988.
It was that massive outpouring of anti-regime sentiment that made it

clear to Burma’s rulers that the country could not be governed by
military might alone. The generals realized that they would have to allow
some form of civilian participation in governance. They therefore
promised elections. But when the National League for Democracy won a
landslide victory in the 1990 polls, the shocked generals repudiated the
results.Since 1990, the military has embarked on a different path,
deciding that it must first oversee the writing and ratification of the
Constitution—a process that took a total of 15 years. But at no point
during this time has it ever wavered from its belief that it is duty-bound
to rule the nation, even as it strives to fulfill its promise of a return to
civilian rule. The 2008 Constitution is the generals’ cup into which the oil
and water of these contradictory theories can mix. This semi-civilian rule
may be perceived at home and abroad as little more than a facade for
military rule, but like it or not, it looks set to come into force in the very
near future. The only question, then, is not whether it will become
Burma’s new political reality, but how long it will survive once it
does.New situations or conflicts may demand a total or partial alteration
of the Constitution. If this proves impossible, a revolution may take
place. The ghost of Burma’s constitutional past may haunt the current
charter’s inflexible statutes. For the time being, however, the regime
seems to believe that the new Constitution will last at least as long as its
predecessors. Even if this doesn’t guarantee the military a permanent
role in politics, it will give it a new lease on life—and after decades of
struggling to justify military rule, this may be the best the generals can
hope for.

Aung Naing Oo is a Burmese political analyst living in exile.
ARTICLE
A Matter of Autonomy and Arms

By HTET AUNG MARCH, 2010 - VOLUME 18 NO.3
The NMSP, one of the smaller ethnic cease-fire groups, defies the Burmese
generals by rejecting their border guard force order
It was dawn when I reached Palanjapan, a remote village near Three Pagodas
Pass in Burma’s Mon State. People in every household were busy preparing
for celebrations to mark the 63rd anniversary of Mon National Day.Following
the rhythm of military drum beats, several columns of Mon soldiers dressed in
their best green camouflage uniforms and holding aging AK-47 assault rifles
marched toward the parade ground in the center of the village, where a
crowd of about 1,000 Mon waited for their leaders to officially open the
national day ceremony.Nai Htaw Mon, the chairman of the New Mon State
Party (NMSP), delivered a speech reaffirming the party’s pledge to work for a
federal union and self-determination for the Mon people.“This year is
important for our people and our political strength, based on our united
nationalist spirit,” Nai Htaw Mon said in a statement. “Until the realization of a
genuine multi-party democracy and the self-determination of the Mon people,
we will continue to resist and fight hand-in-hand with our allied ethnic
brothers.”Most Mon are devout Buddhists, and monks and abbots also sat on
the stage and made speeches during national day celebrations. Influential
Mon abbots continue to play a role in advising NMSP leaders. In Palanjapan
village, extreme poverty is visible, but on this special day the nationalist
sentiment and words of hope seemed to rally the villagers and the visitors,
giving them a fresh dream of better days ahead. Mon from both Burma and
Thailand attended the festivities. “Mon people should not miss this day. I
came from Ye Township to celebrate,” said 22-year-old Lewi Mon. “We want
democracy because it can give us equal rights in a union where our other
ethnic brothers such as the Shan, Kachin and Arakanese share those rights.”
However, in spite of such expressions of pride, there are serious questions
about the role of the Mon leadership and the effectiveness of the NMSP in
achieving political and economic gains, and—ever more importantly—where it
finds itself today in negotiations with the regime.Some Mon leaders believe
that the NMSP has lost the game of cease-fire politics with the junta played
out over the past 15 years, since no significant benefits have resulted from
the cease-fire agreement signed with the regime. “Despite reducing the
suffering of the people as a result of peace, the cease-fire hasn’t made any
progress in improving our political rights,” said Nai Sun Htorn, a member of
the board of patrons in the Mon Affairs Union. “The junta gave economic
opportunities only to the leadership of the NMSP, rather than focusing on the
development of the Mon people.” He said in the past he questioned Nai Shwe
Kyin [the late NMSP chairman who signed the cease-fire agreement with the
regime in 1995] whether the NMSP was a business or a political party.Nai
Htaw Mon confirmed to The Irrawaddy that the party could not accept the
2008 Constitution because it doesn’t guarantee the Mon people equal rights
and self-determination. He said the party also rejected the junta’s order to
transform its army into a border guard force under the control of the regime,
and said that the small Mon army will defend its territory if the Burmese
military launches an offensive. On its Web site, the NMSP’s central executive
committee has posted its criticisms of the constitution-drafting process, saying
it was unfairly dominated by the military and its hand-picked delegates, did
not include enough representatives from political parties and did not give a
fair hearing to the proposals put forward by non-Burman leaders and cease-
fire groups. Thirteen ethnic cease-fire groups, including the NMSP, submitted
proposals on ethnic rights, but these were ignored, the groups said. Mon
leaders are secretive about their army, but independent analysts say it
numbers between 700 and 1,000 soldiers. Its headquarters is located in deep
jungle and mountain terrain, and Mon leaders themselves are relatively
isolated. Following the cease-fire agreement, the Mon were given
development aid from the regime but that aid has gradually been reduced as
relations soured. Border-based analysts say Mon leaders now have minimal
funding and income. Border trade between Thailand and Burma through
Three Pagodas Pass stopped three years ago when the junta unilaterally
closed off the border trade gate, further lowering NMSP resources and
weakening the party.

The main export products from Mon State to Thailand via border trade are
rubber, teak and wood furniture. Logging was a major financial source for the
NMSP, but the timber has declined in quality in the past decade. “I don’t think
the junta will reopen the border trade because they don’t want the NMSP to
gain any benefits,” said Aung Thu Nyein, a Burmese economic researcher
based in Sangkhlaburi in Thailand. “The junta wants to keep the NMSP
financially weak so that it can’t move against them.” However, even though
the NMSP is weaker after decades of struggle against the junta, Mon
nationalism seems to be strong and is a key factor in the party’s
viability.Analysts say Mon resistance could arise again if the junta decides to
use military force to defeat the NMSP, adding to the regime’s already complex
relationship with other ethnic groups across the country. “If the Burmese
army did try to wipe out the NMSP, the situation could become more
dangerous because the direction of the battle could turn from the jungle to
urban areas.” said Nai Sun Htorn. “It is not possible to totally defeat the
NMSP. “The [junta’s] generals are only interested in holding on to their power.
They are not really interested in the affairs of the ethnic nationalities.” Some
liberal Mon leaders like Nai Sun Htorn oppose separation and the creation of
an independent Mon State in favor of a federal system in which ethnic groups
are given greater autonomy within the union of Burma.Nai Sun Htorn said that
since signing the cease-fire agreement in 1995, the NMSP has followed the
system laid down by the junta, but it has gained little in the way of political
progress or economic development.Now the stakes are rising with the NMSP’s
rejection of the border guard force proposal in December and its refusal so far
to decide whether it will participate in the national election this year. The
NMSP, one of the country’s smaller ethnic cease-fire groups, finds itself in the
same situation as other cease-fire groups who have chosen to hold out for
democracy and autonomy in the face of a regime that seeks to take away
their arms and independence.

ARTICLE
Selling Off The State Silver

By BA KAUNG MARCH, 2010 - VOLUME 18 NO.3
Since late last year, a wave of privatization news in Burma has hit the
headlines of local journals and exiled news Web sites. The latest unofficial
word coming out of Naypyidaw is that the junta has ordered most state
enterprises to be privatized before the 2009-10 fiscal year ends on March 31.
According to figures released by Burma’s Ministry of Finance and Revenue,
380 small gold mines have been partly or totally privatized in recent years,
while more than 500 ruby and jade mines in Shan State, Kachin State,
Sagaing Division and Mandalay Division, including the well-known Mogok and
Mongshu mines, have come under private ownership. In December 2009
alone, 260 state-owned buildings, factories and land plots were privatized,
including 137 properties that were auctioned.Many state-owned enterprises
have been handed over to regime cronies like Tay Za, Burma’s richest
businessman and a close associate of junta leader Snr-Gen Than Shwe and
the regime’s No. 3, Gen “Thura” Shwe Mann. Besides being one of the biggest
purchasers of state-owned properties last year with the acquisition of prime
real estate in Rangoon and other urban centers, Tay Za also won a major
contract for construction of two hydro-power plants in December 2009. Last
month, officials from Burma’s Ministry of Energy announced it would sell off
all 256 state-run gas stations in the country to private enterprises, and only
30 percent of their monetary value would be required as a cash down
payment, with the rest advanced by state bank loans, local media reported,
quoting Minister of Commerce and Banking Maj-Gen Hla Tun, who spoke in
Naypyidaw. According to an official at the state-controlled Federation of
Chambers of Commerce and Industry, which has 138 members, the Fuel Oil
Importers and Distributors Association was formed on Jan. 23 with Tay Za as
chairman and Shwe Mann’s son, Aung Thet Mann, as vice chairman. Both men
are on the US sanctions list. Business sources said Tay Za’s Htoo Trading Co
Ltd has already been awarded a contract to operate state-owned gas stations
in Upper Burma which will later be fully privatized.

The great danger when states sell their assets is that they may sell them at ‘fire
sale’ prices to their cronies. This danger is very real in Burma. (IllustratIon:
HARN LAY/THE IRRAWADDY)
By transferring ownership of state-run factories and enterprises to companies

run by leading military figures or those closely connected with them, “the
generals will make sure that state firms are firmly in their grip before the
election and transition,” according to a Rangoon-based businessman who
spoke on condition of anonymity. Analysts say one reason for stepping up the
pace of privatization is the need to secure control of important resources
before the 2008 Constitution comes into effect following the election. Under
the Constitution, some state-owned properties, including mines, hydro-power
plants and forestry resources, will come under the partial control of state and
division governments. By transferring ownership of these properties to private
individuals, the generals will avoid losing control of them to local authorities
after the election. The 2008 Constitution contains similar provisions granting
states and divisions the right to manage their natural resources. However,
since 2006, state-run enterprises in these two sectors have increasingly been
handed over to private businesses. Since 1989, the current regime has
periodically sold off state-owned properties as part of its so-called “open-door”
economic policy, reversing decades of nationalization under the socialist
government of former dictator Gen Ne Win. However, most observers say the
junta’s reforms over the past two decades have done little to liberalize the
economy.“The junta’s track record is not good. Many state enterprises in the
past have simply become private monopolies,” said Sean Turnell, an
economist at Australia’s Macquarie University whose research focuses on
Burma.Expressing skepticism about the latest wave of privatizations, Turnell
said, “The great danger when states sell their assets is that they may sell
them at ‘fire sale’ prices to their cronies. This danger is very real in
Burma.”Despite such concerns, the regime’s privatizations continue. In
February, Burma’s port authority agreed to privatize three ports and port
properties in Rangoon, the commercial capital. On Feb. 3, the Rangoon-based
weekly, 7 Days News Journal, reported that Kanbawza Bank will buy up to 80
percent of state-owned joint venture Myanmar Airways International, while
the airline company will hold a 20 percent stake. A close associate of junta
No. 2 Vice Snr-Gen Maung Aye, Kanbawza Bank Chairman Aung Ko Win and
his bank are both on the US sanctions list. With the generals and their
cronies running everything from airlines and media companies to mines and
hydro-power plants, many Burmese observers are skeptical about the regime’s
claims that it is liberalizing the economy. They also point to a lack of
transparency as a further impediment to any improvement in the country’s
long-term economic prospects. With only sporadic information coming from
official sources, assessing how many more state assets can and will be sold
off is virtually impossible.“Privatization should start only after the election or
else everything will be controlled by the regime’s cronies,” said one Burma-
based economic observer, speaking anonymously. “There is no systematic
law regulating privatization. In every case, the generals have simply issued
orders granting ownership to a junta crony,” said Aung Thu Nyein, a Burmese
economic researcher based in Thailand. The sell-off of state assets in Burma
has invited comparisons to the situation in Russia 20 years ago, when post-
Soviet privatization concentrated the country’s wealth in the hands of a few
dozen well-connected businessmen who became oligarchs controlling entire
industries.“Privatization in Burma? Who is getting these companies? We must
learn from the lessons of Russia,” said a prominent economist in Rangoon
who also wished to remain anonymous.

ARTICLE
The Simple Soldier

By AUNG ZAW MARCH, 2010 - VOLUME 18 NO.3
Snr-Gen Than Shwe was once an unknown rising through the ranks of the
armed forces—the sort of person it may now take to remove him from power.
Some former colleagues of Snr-Gen Than Shwe recall that the junta chief
used to have little political ambition and lived a simple lifestyle. They say he
actually thought he was on his way out in the 1980s and was preparing for
retirement. Gen Ne Win and his handpicked military commanders, who were
politically ambitious, never considered the possibility that Than Shwe might
one day rise to be commander in chief of the armed forces. To their minds, he
lacked talent, vision and ambition. He was just another “yes man.”
Indeed, his army colleagues recalled that the

former postal clerk was “half monk and half
soldier” during his early days in the armed forces,
when he was assigned to teach history at the
Central Institute of Political Science.A devout
Buddhist, Capt Than Shwe avoided politics and
rivalry. However, he was faithful to Ne Win’s
“Burmese Way to Socialism,” and a patriotic
soldier. When on the general staff in the War
lt-Col Than Shwe
Office in Rangoon, then Lt-Col Than Shwe learned
testifying at the trial of
of several purges and abortive coup attempts
Capt Ohn Kyaw Myint
against Ne Win.In 1976, Capt Ohn Kyaw Myint, a
staff officer serving under Gen Kyaw Htin, then commander in chief of the
armed forces, plotted to assassinate state leaders, including Ne Win and his
protégé, San Yu.Along with other young officers who graduated from the
Defense Services Academy, Ohn Kyaw Myint held clandestine meetings in the
War Office to discuss the assassination of Ne Win, the strongman who first
placed Burma under military rule. The young army officers were unhappy with
corruption under Ne Win’s rule and believed the country was being driven into
economic ruin.
Burma’s secret police uncovered the plot and set out to discover the
ringleader. Ohn Kyaw Myint was hanged and several senior army officers were
purged. Than Shwe was among those who testified at the trial. As a result, he
was promoted and became strategic commander in central Burma. In the
early 1980s, a bitter power struggle between the intelligence wing and the
army forced Ne Win to make a dramatic reshuffle in the cabinet and armed
forces. Some top commanders who were locked into the fight were removed
and many mid-level officers, including Than Shwe, were promoted. This was
when a number of future leading lights began to move into prominence. Gen
Saw Maung, the first chairman of the current military regime before he was
succeeded by Than Shwe in 1992, and Col Khin Nyunt, who later became
military intelligence chief, were among the beneficiaries of Ne Win’s last big
shakeup before he fell from power in the 1988 pro-democracy uprising.When
Ne Win’s regime collapsed, Than Shwe became vice chairman of the newly
installed junta. But even then it was rumored that he planned to retire soon.
It was widely believed that the ambitious spy chief Khin Nyunt would assume
the top post. But that didn’t happen. In the early 1990s, a simple family
drama revealed the relative power of these two men. When Khin Nyunt’s
daughter appeared at an army swimming pool one day, Than Shwe’s
daughters immediately left to make way. It was seen as an indication that as

secretary one, Khin Nyunt was more powerful than the then vice chairman of
the regime. Now, however, Khin Nyunt and his family are Than Shwe’s
prisoners, living under house arrest. In the aftermath of Cyclone Nargis, there
were even reports of how the former spy chief, his hair now graying, was
seen climbing on the roof of his house to cut branches and remove debris by
himself.Today, Than Shwe is the most hated and feared figure in Burma.
Besides Khin Nyunt, he has successfully removed many other powerful senior
figures—including even Ne Win, who he placed under house arrest in
December 2002 after a number of his relatives were found guilty of plotting
against the ruling regime. Who would have thought that Than Shwe, an
unambitious lackey for most of his military career, would one day become a
capricious absolute ruler, the man no one dares to defy? Without any official
announcement, Than Shwe relocated the capital in 2006. In defiance of
international pressure, he continues to round up and imprison activists and
dissidents. He has also expanded Burma’s armed forces to unprecedented
levels and moved closer to North Korea in a bid to acquire advanced weapons
technology, possibly including nuclear arms.Under Than Shwe’s growing
influence, the Burmese armed forces have become even more despised than
they were in 1988. Ordinary citizens, monks and ethnic minorities all now
regard the military as a tool of oppression, a fact that troubles many officers
who believe they are working in the service of their country. They see that the
repressive generals of today are richer and more corrupt than in Ne Win’s day
and fear that they are destroying the country from within while professing to
protect it from outside threats.Most Burmese now believe that their country is
ruled by an ogre. Growing ever more sullen in his old age, Than Shwe issues
terse orders and ignores the counsel of others. His subordinates say that they
can no longer read his expressions. Unlike Ne Win, he is devoid of personality,
only occasionally emerging from his morbid introversion to lecture visiting
diplomats on Burma’s long history or his “road map” to a “disciplined
democracy.” Other times, if he is in a bad mood, he will snub even the most
important guests.His rule has been disastrous, driving Burma into the ranks of
the world’s poorest nations. Refugees and economic migrants continue to flee
to neighboring countries. Many members of the armed forces, including senior
officers and others rising in the ranks, know that Burma would be better off
without him. But are they prepared to act on the growing dissatisfaction they

feel as they watch the country slide into a black hole? How long will soldiers
and their families have to live in poverty before they turn against him? Today,
Burma’s armed forces are better known for hunting down monks, raping
women and killing ethnic civilians than protecting their country. This disgrace
is clearly taking its toll on some who once believed in the honor of military
service. Recently, the regime sentenced two government officials, including a
former army officer, to death for revealing “confidential information” relating
to two diplomatic trips to North Korea and Russia by senior members of the
regime. The news of the death sentences sent shock waves through the ranks
of ordinary soldiers, some of whom say that there are many more soldiers and
officers who are willing to switch sides if democratic forces and the
international community are ready to assist them by offering safe passage or
providing an alternative to Than Shwe.Thus, there is still hope that the army
can be a force for change in Burma, since mass uprisings have failed to make
a difference. A split in the army or leadership may seem like a pipe dream,
but it is important to keep educating young officers and searching for white
knights in the armed forces. They could one day become the people’s soldiers
who finally remove the biggest threat to Burma’s future—the once simple
soldier Than Shwe.
ARTICLE
Same Robes, Different Roles

By NEIL LAWRENCE MARCH, 2010 - VOLUME 18 NO.3
Burmese monks in Sri Lanka find that their local counterparts wield far more
power than they could ever imagine having in their homeland.
For centuries, Burmese monks have been traveling to Sri Lanka, both to study
the Buddha’s teachings and to help their Sinhalese brethren restore the
monastic order on the island after periods of foreign domination.These days,
however, it is the Burmese monks who are more likely to feel under siege.
Since the crackdown on the Saffron Revolution in 2007, the Burmese regime
has imposed ever more stringent restrictions on monks seeking to further
their studies abroad—reinforcing their sense that despite their revered status

Burmese monks walk along Galle Face Green, a promenade near Colombo’s city
center. (PhotO: NEIL LAWRENCE/THE IRRAWADDY)
as religious leaders, they are increasingly regarded as second-class

citizens.For those who do make it to Sri Lanka—according to one Burmese
embassy official in Colombo, there are some 250 Burmese monks now living
in the country—this sense is deepened by the contrast with what they see in
the society around them.“Sri Lanka is a paradise compared to Burma,
especially for monks,” said Ashin Bodhipala, a Burmese monk at the
Makutarama Myanmar Temple, in Colombo’s predominantly Muslim Maradana
neighborhood. As home to around 60 monks, the Makutarama Temple is the
largest Burmese community in Sri Lanka. Indeed, apart from other monks
living in local temples and Burmese embassy staff, there are few other
Burmese nationals residing in the country.In this respect, Sri Lanka is unlike
Burma’s other neighbors in South and Southeast Asia, most of which host
sizable numbers of migrants, refugees and dissidents from the military-ruled
country. But although they are not among the economically or politically
displaced, many of the Burmese monks in Sri Lanka say they are no less
disaffected than other exiles.“We are definitely discriminated against,” said
Ashin Cetana, a monk at Makutarama who has studied in Sri Lanka for three
years.He explained that most monks come to Sri Lanka to pursue further
studies at one of three universities—the Buddhist and Pali University of Sri
Lanka in Colombo and the universities of Kelaniya and Peredeniya—where
they are able to receive internationally recognized degrees. In Burma, he said,

monks are only permitted to study at monastic institutions that confer
government-sanctioned Dhammacariya degrees, regarded as equivalent to
bachelor’s degrees, but recognized only in India and Sri Lanka.“We cannot
attend universities in Burma because we are issued different identity cards
from lay people. We are even removed from our family registries. If we
disrobe, our educational qualifications are no longer valid and it is difficult to
restore our past identities,” he said. First introduced in the 1980s by then
Minister of Religious and Home Affairs Gen Sein Lwin (later known as the
“Butcher of Rangoon” for his role in putting down the 1988 pro-democracy
uprising), most of these regulations serve to maintain strict state control over
the role of monks in society—a major concern of successive ruling regimes
since military rule was first imposed in 1962.
In contrast, Sri Lanka has long recognized monks as an important social and
political force—a role that the monks themselves have readily embraced.
Student monks protest in front of the Burmese embassy in Colombo to mark

the anniversary of the Saffron Revolution. (Photo: Reuters)
“In Sri Lanka, monks are political actors in the public sphere and they see the
exercise of that public function as their primary religious obligation,” writes
religious historian Juliane Schrober in “Buddhism, Violence and the State in
Burma (Myanmar) and Sri Lanka.” In 2004, the political profile of Sri Lankan
monks was raised to a new level with the formation of the Jathika Hela
Urumaya (JHU), a party that has placed a number of monks in Parliament. But
this newfound status has not come without controversy. As a coalition partner
in a government led by President Mahinda Rajapaksa’s Sri Lanka Freedom
Party, the JHU supported the resumption of war against the separatist
Liberation Tigers for Tamil Eelam—a move that has made some religious
observers uncomfortable.“In my opinion, this is against the Vinaya,” said
Ashin Samvara, a Burmese monk studying at the University of Perediniya,
referring to the monastic code of behavior, which forbids acts of violence.
“If monks enter the government, this can be a problem, since it inevitably
involves conflict,” said another Burmese monk in Colombo, adding that this
was a view shared by many Sri Lankan monks. Despite such misgivings,
however, most Burmese monks agreed that, like their Sri Lankan
counterparts, they should at least be allowed to vote—another right that they
have been denied in Burma, and one that has recently begun to assume
greater importance. Elections are a major issue in both Burma and Sri Lanka
this year. Sri Lanka recently concluded a presidential election and will hold a
general election in April, while Burma is expected to go to the polls later in the
year for the first time in two decades. But for some Burmese monks, even this
point of comparison only served to highlight even greater differences between
the two countries.“Here, different parties fight each other in the election, but
in our country, it’s the government against the people,” said Ashin Bodhipala.
But the gap between Burma and Sri Lanka in terms of political freedom
appears to be closing. The Jan. 26 presidential election was marred by
campaign irregularities and accusations of intimidation against supporters of
the opposition leader, former army commander Sarath Fonseka, who was
later taken into custody for allegedly plotting to overthrow the government in
a military coup.As active political players, Sri Lankan monks have inevitably
been caught up in this increasingly divisive political climate. In an effort to
end “a situation of grave national crisis” caused by Fonseka’s arrest, on Feb.
14, a group of leading monks appealed to Rajapaksa to release the former
army chief. The monks were later forced to call off a planned meeting due to

government warnings of unspecified threats to their security. But for Burmese
monks, it was another incident just days before the election that was more
reminiscent of their own experience of the perils of involvement in
politics.Asked to comment on the arrest of an abbot at a Colombo monastery
who was accused of stockpiling weapons and possessing Fonseka campaign
posters, one Burmese monk said that it was best not to accept such reports at
face value, noting that similar allegations have been made against monks in
Burma.While most Burmese monks were cautious about giving their views on
the current political situation in Sri Lanka, citing their status as “guests,” some
expressed wariness of Rajapaksa because of his close ties to Burmese junta
leader Snr-Gen Than Shwe, who made a rare overseas visit to Sri Lanka in
November, following up on a trip Rajapaksa made to Burma in June.
Many Burmese monks also expressed dismay at the way the relationship
between the two countries’ leaders has affected perceptions of the situation in
Burma. Sri Lanka’s response to the Saffron Revolution, for instance, was
muted, despite dramatic images of monks—normally seen as inviolable
symbols of the Buddhist faith—being rounded up and beaten by armed riot
police. One monk attributed this to the fact that as news of the protests in
Burma grew, Sri Lanka’s state-run media started echoing official Burmese
propaganda, even claiming that democratic opposition leader Aung San Suu
Kyi—the supposed instigator of the uprising, and a lifelong Buddhist—was
Catholic.“If this had happened in any other country, there would have been
outrage in Sri Lanka,” the monk said. “But because it was in Burma, the
government was silent.”For the Burmese monks themselves, however, the
events of September 2007 were a catalyst for more direct involvement in their
country’s politics. In response to the brutal crackdown inside Burma, they
formed the Lanka Myanmar Student Monks Association (Lanka MSMA), which
soon joined Sasana Moli, the International Burmese Monks Organization.
Besides taking part in occasional protests in front of the Burmese embassy,
many members of the Lanka MSMA have embraced electronic media as a
means of promoting democracy in Burma. This has given some an opportunity
to make connections with prominent, politically active Sri Lankan monks.“They
said they can support our religious and cultural activities, but not our political
activities,” said Ashin Mettacara, whose latest online project, a Web-based

radio station called BuddhaFM, focuses mainly on Buddhist teachings.As in
Burma, however, the most potent political statement a monk can make is to
refuse alms. Since the crushing of the Saffron Revolution, the Burmese
embassy in Colombo has stopped donating food to the Makutarama Temple—
until then a daily practice—because of the risk of such rejection. The last time
embassy officials ventured to make an offering at the temple was after Than
Shwe’s visit to Sri Lanka in November 2009. Under instructions from the
Burmese junta leader, who stayed away from the temple completely, the
embassy offered US $200 to each monk at a ceremony. Nearly half, however,
refused to accept the money.“In Burma, we have forced labor, forced
donations and even forced acceptance of donations. But in Sri Lanka, we don’t
have to accept any of this,” said one monk.
VIEWPOINT
Asean’s Democratic Divide

By AUNG ZAW MARCH, 2010 - VOLUME 18 NO.3
The regional grouping must overcome its ideological differences if it wants to

have a real impact on Burma’s upcoming election
The leader of Burma’s ruling junta, Snr-Gen Than Shwe, used the occasion of
Union Day on Feb. 12 to reiterate his promise that this year’s election will be
“free and fair.” However, given the fact that the regime continues to imprison
and intimidate opposition leaders and party members, this seems unlikely to
happen.So far, the junta chief has given no indication of when the election will
be held, much less how it will be conducted. This means that there is little
anyone can do at this point apart from repeating calls to ensure that the
election is fair and transparent. Speaking through her lawyers, detained
opposition leader Aung San Suu Kyi recently urged the regime to release
political prisoners and end the climate of fear that still prevails in Burmese
society. Quite rightly, she insisted that unless there is freedom in the country,
there can be no free election.As important as this message is, however, it will
mean far more coming from the Association of Southeast Asian Nations
(Asean), which must now do everything in its power to convince Naypyidaw of
the importance of meeting international electoral standards. Above all, it
should tell the generals that it will not recognize the results of any election
deemed illegitimate by the rest of the world. One thing Asean must not do is
let the regime off with its usual vague promises. Unfortunately, this is what
happened last October, when the regime’s prime minister, Gen Thein Sein,
told regional leaders in Singapore that an election law would be announced
“very soon.”But in Burma, where the ruling generals like to work at their own
slow pace, “very soon” could mean anything. After all, these are the same
people that dragged out the constitution-drafting process for 14 years. At the
very least, Thein Sein’s regional counterparts should have insisted on a
ballpark figure. Instead, nearly half a year later, we are still completely in the
dark about the regime’s plans.The only thing that we can be sure of at the
moment is that this year’s election will not be allowed to turn out like the last
one. Than Shwe, who probably still shudders at the memory of the 1990
election, which Suu Kyi’s party, the National League for Democracy, won by a
landslide, wants to avoid a repeat of that fiasco at all costs. So, if he intends
to hold an election as relatively free and fair as the one that took place 20
years ago, he will probably call it at short notice to deny the opposition an
opportunity to organize and campaign effectively—unlike in 1990, when the
voting date was set nearly a year in advance. That is why regional leaders
need to start pushing the junta to stop playing games and declare an election
date. Fortunately, it seems that at least some members of Asean realize that

the credibility of their organization is at stake and have not hesitated to let the
generals know what is expected of them.The Philippines Foreign Affairs
Secretary Alberto Romulo recently called on the junta to ensure that the
election is “free, fair, credible and all-inclusive.” Senior officials from Thailand,
Malaysia and Indonesia have also made similar statements, telling the regime
that the release of Suu Kyi and other political prisoners is key to winning
international credibility.In February, Thai Foreign Minister Kasit Piromya said
that the two most democratic members of Asean, Thailand and Indonesia,
could help Burma to achieve this goal.“Without being seen as interfering in
Myanmar’s [Burma’s] domestic issues, as friends and members of the Asean
family we would like to see national reconciliation and peace in Myanmar.
Holding free and fair elections will allow the country to bring peace and
reconciliation back,” he said.Specifically, Kasit said Thailand could provide
training for Burmese officials to make sure the election runs according to
democratic principles. He also offered to send Thai observers to monitor the
vote. As Kasit noted when making his offer of assistance, the legitimacy of the
election hinges on cooperation between the regime and the international
community. Indeed, it would be in the junta’s own interests to at least accept
the participation of Asean members keen to end a political stalemate that has
been a drain on relations between the region and its Western trade partners
for more than a decade.Unfortunately, however, not everyone in the bloc
agrees that it is important for Burma to move toward a genuine democracy.
Not surprisingly, the governments that have been most silent on the need for
a free and fair election—Laos, Cambodia, Brunei and Vietnam—are the ones
that share the Burmese junta’s penchant for authoritarian rule.Although these
countries have been less instrumental than other Asean members—notably,
Thailand, Singapore and Malaysia—in efforts to integrate Burma into the
international community after decades of isolation, they are nonetheless
growing in importance for a regime that has recognized the need for contact
with the outside world, but prefers to have it on its own terms.Vietnam in
particular is shaping up as a bulwark against pressure from within Asean and
beyond. On its Web site, the Vietnamese Foreign Ministry said that Hanoi
supports Burma’s regional and international integration; but at the same time,
as a member of the UN Security Council in 2008-09, the Vietnamese delegate
maintained that engagement with Naypyidaw should be based on a policy of

non-interference in Burma’s domestic affairs.In recent months, Burmese and
Vietnamese leaders and senior officials have met repeatedly to strengthen
both bilateral and regional ties. Last October, Gen Shwe Mann, the joint chief
of staff of the Burmese armed forces, traveled to Hanoi to meet with
Vietnamese President Nguyen Minh Triet and sign an agreement on increasing
military cooperation. Two months later, Maung Myint, Burma’s minster for
religious affairs, also made an official visit to Vietnam, where he signed the
first bilateral agreement between Asean members on religious matters.This
was followed in January with a meeting between Burmese Prime Minister Gen
Thein Sein and Vietnam’s deputy ministers of foreign affairs and defense in
Naypyidaw. Then, later in the month, Burmese Foreign Minister Nyan Win
attended a ministerial meeting of the Asean Political Security Community,
which Vietnam hosted as the Asean chair for 2010. There is nothing especially
untoward in any of this, but as long as Asean remains divided along political
lines, there is a very real danger of its less democratic members reinforcing
the Burmese junta’s stubborn refusal to acknowledge the need for change. To
prevent this from happening, the regional voices that have so far been raised
in favor of a genuinely democratic election must become even more vocal.A
scenario we don’t want to see is one in which Asean once again takes the
path of least resistance in the name of maintaining regional solidarity. “You
mind your business, and I’ll mind mine” is not a slogan that Asean can live by
forever. If it wants to become a real force in the world, Asean must stand for
something—and that something cannot be defending the right of dictators to
rule as they please.The Asean members calling for a free and fair election in
Burma must therefore persuade the rest of the grouping to join them in
pressing their demands. If they fail to do this, only the junta will benefit. A
sham election will be a blow not only to the hopes of the people of Burma,
but also to Asean’s relevance as a regional body.
Aung Zaw is founder and editor of The Irrawaddy. He can be reached at

aungzaw@irrawaddy.org.

CULTURE
Rapping the Regime

By KO HTWE MARCH, 2010 - VOLUME 18 NO.3
Young activists turn a musical trend into a political weapon
Hip-hop, rap and politics make strange bedfellows, but the young people of
Burma have found ways of using their favorite musical styles to get their
political message across.
Unlike conventional
pop music, the
recitative nature of
hip-hop and rap allows
performers to change
the lyrics at will,
discarding anodyne
romantic lines and
substituting their own.
The popularity of hip-

Generation Wave co-founder Zay Yar Thaw
hop and rap has
reached the point where some young Burmese say the two pop music styles
are edging out the country’s traditional satirical vehicle—Thangyat, a mix of
poetry, dance and music, performed on festive occasions to the beat of a
traditional drum. Thangyat certainly has a hard task to retain a youthful
following. It is only performed during the annual “water festival” and is
monitored closely by the authorities, who are relatively powerless to stop the
uncontrolled spread of hip-hop and rap.In the wake of the 2007 street
demonstrations, activists used hip-hop and rap to air political news and views
and to satirize the regime and its sham Constitution. Popular performers were
added to the junta’s hit-list of trouble makers and malcontents.The junta
mounted a campaign of intimidation to counter the spread of hip-hop and rap,
warning young people to reject “Western decadent costumes and use of

language incompatible with Myanmar [Burmese] customs and behaviors.”The
warning failed to silence the rappers. A number of defiant young activists
formed a group called Generation Wave (GW), which secretly records and
distributes anti-government music albums across Burma.It’s a risky
undertaking—GW’s co-founder, Zay Yar Thaw, a member of the group ACID
which introduced hip-hop to Burma, was arrested and is serving a long jail
term. About 30 other GW members have also been imprisoned.The regime
intimidation has failed to disrupt GW recruiting, however. “We welcome young
people to participate in our movement against the regime,” said one GW
performer and songwriter who is known only by the initials YG.One of the
numbers on a CD issued by GW in 2009 to commemorate the second
anniversary of the 2007 demonstrations is titled “Wake Up!” and appeals to
young people to join in the pro-democracy movement.Another of the seven
numbers on the CD, “Khwin Pyu Dot May May,” (“Please excuse me”) is a
request for a mother’s permission to join the struggle.COT, one of the singers
performing on GW’s next album, said: “Our songs honor mothers and
revolutionists. We want young people to be active and interested in politics.
Every youngster can be an activist.“I wrote a song which carries the message
to my girlfriend who is away from me that truth will come one day. At first, I
feared being an activist, but by being one I could overcome that fear.”Just to
make sure the authorities are aware of the CD’s authorship, GW gave it the
title “Myoe Sett Hline,” which translates as “Generation Wave.”GW owes
allegiance to no political party or movement, although its members have one
thing in common—a deep respect for pro-democracy leader Aung San Suu
Kyi. GW’s recordings are made surreptitiously, often in makeshift studios
constructed in members’ homes. The CD quality sometimes suffers as a result,
but the enthusiasm and conviction still shine through.A recording costs about
150,000 kyat (US $150) to make, but sales are brisk. GW distributed 5,000 of
their CDS in Burma last year, 2,000 of them in Rangoon. Attempts have also
been made to sell the CDs in Thailand.“We secretly drop the CDs at tea
shops,” said one group member. GW also has a Web site where its albums
and individual numbers can be downloaded: www.gwave-network.co.cc. The
Burmese services of the BBC and VOA, Radio Free Asia and the Democratic
Voice of Burma have all broadcast GW music, which can also be heard on
various Internet sites. Hip-hop from Burma has won a wide following in

Burmese communities throughout the world. “We can share our ideas among
ourselves through music, ” said Kyaw Oo, a group member. “Songs activate
and strengthen our movement. I am proud to be an activist,” said another
member, Phoe Kyaw.
BOOK REVIEW
Blackboard Memories
By JIM ANDREWS MARCH, 2010 - VOLUME 18 NO.3
A teacher finds fulfillment at a school for young Shan refugees
Bernice Koehler Johnson discovered Burma and its problems late in life. The
American teacher was nearly 70 when she applied for a job teaching Shan
refugees in Thailand.Johnson had already taught in more than half a dozen
countries around the world, and Thailand promised to be just one more on
her teaching itinerary. “I liked adding new countries to the list,” she
confessed.
Her job in Thailand, however, took hold of her like no other. It wasn’t so
much Thailand or Burma that captured her heart but her Shan pupils—“bright-

eyed young people who looked not at all like the ragged refugees I had
imagined.”From them, she learned about the human rights abuses that had
caused their families to flee. Her students’ harrowing accounts of atrocities
committed by the Burmese army—including the gang rape of a young Shan
girl—fueled an anger that smoulders throughout the book.Johnson developed
a deep rapport with her Shan students, who returned her dedication with
respect and even love. One former student, a girl whose classroom work was
rewarded with a job with a nongovernmental organization, wrote to Johnson:
“I miss you so much. Wherever you are, whatever you do, I will always miss
you.”One student called her “mother,” while another assured the American
woman who had devoted so much time to his education that he would look
after her in her old age.There can’t be many teachers in the world who
receive such testimonials from their students.Johnson left her home in the US
to teach at the School for Youth from Shan State in northern Thailand and
was welcomed there by a “girl dressed in blue jeans and a T-shirt”—the
founder and director, Charm Tong.She watched with pleasure as Charm Tong
matured into an energetic human rights campaigner, winning international
fame and awards.“Remembering the 20-year-old girl in blue jeans I met in
2002, I chuckle,” she writes. “It’s the kind of chuckle I might emit in front of a
Burmese military general, if I were bold enough, the kind of chuckle that
means ‘Ha, ha, this young woman whose parents feared for her safety under
your murderous regime, this young woman who grew up in an orphanage,
has achieved more than you have!’”Johnson spent Christmas 2005 with
Charm Tong in the orphanage that had been the young campaigner’s early
home. That was the year Charm Tong was named an “Asian Hero” by Time
magazine and was nominated for the Nobel Peace Prize.Charm Tong is the
best known name in a “Where are they now?” chapter profiling the students
Johnson has taught. They included two young women who were sent to the
US to represent Shan State at a Denver peace conference; and a young man
working in the health and safety department of a nongovernmental agency,
investigating the often appalling conditions under which Shan workers
toil.“When I met these young people in 2002, they were frightened and
discouraged,” writes Johnson. “Accustomed to hunger and deprivation, they
had little hope for a future they could not imagine.

“Thinking about them now, I wonder if ever young people have accomplished
so much under such difficult circumstances.”Acknowledging that young Shan
people in Thailand are helped by NGO training programs and individual
benefactors, Johnson says that, nevertheless, “it is they, my former students
themselves, who accepted each tiny seed of opportunity and germinated it
with desire and compassion, until they had created abundant gardens of
possibility.”Johnson’s book is a touching tribute to a people she came to love
and admire because of their resilience and strength of character in the face of
unrelieved hardship and official indifference.If its pages sometimes read like a
blog, with passages of inconsequential detail—particularly describing travels
through Shan State—the book is nonetheless disarmingly frank and well
written and of undoubted interest to anybody touched by the plight of
Burma’s ethnic minorities.
THE BACK PAGE
Hard Labor
MARCH, 2010 - VOLUME 18 NO.3
The harsh conditions under which Burmese migrants are employed in Thailand
are documented in an exhibition of the work of British photographer John
Hulme that opens in Chiang Mai in April. Hulme spent six years photographing
Burmese migrants either in employment or seeking jobs along the Thai-
Burmese border.“More than half of these mainly young workers are
undocumented, forced to eke out a living on rock-bottom wages and in
constant fear of deportation,” Hulme says in a foreword to his exhibition,
titled “In Search of a Job—Any Job.”“They are employed in dirty, dangerous
and difficult jobs in Thailand’s fishing and construction industries, rubber
plantations, dockyards and shrimp farms, as well as providing cheap labor for
the tourist industry.”Hulme says he hopes the exhibition will “remind us about
the difficulties facing working class migrants in every country [who are]
inevitably the first victims of every fluctuation in the global economy.” The
exhibition runs at Chiang Mai’s Arts Center from April 3 until the end of the
month. A public forum on the issue of migrant labor will be held at the Center

on April 24, featuring a panel of rights activists, academics and church
leaders.

THE BACK PAGE
Football Coach Gets the Boot

After just a few months on the job, the head coach of Burma’s national
football team was sacked on Feb. 4 by the Myanmar Football Federation
(MFF) for failing to bring success to the team.Soe Moe, the person in charge
of the MFF’s Media Committee, told The Irrawaddy that Croatian coach Drago
Marmić was dismissed because the team did not improve under his instruction
and even lost while playing friendly matches with lower-level teams.
Drago marmić
“The coach didn’t know his players well and couldn’t predict the technique of
the rival team,” said Soe Moe.Marmić, whose contract started in November,
has been replaced by his former assistant Tin Myint Aung, who played on the
Burmese team when it was the runner up in the 1993 SEA Games in
Singapore. The new coach was also a member of the Ministry of Finance and
Revenue football team, which for years dominated the former national football
league.Tin Myint Aung took over as chief coach in time for the group qualifiers
for the AFC Challenge Cup 2010, held in Colombo, Sri Lanka, during the third
week of February. Before changing coaches, Burma fared poorly in friendlies
against Thai premier league teams in Thailand, losing 1-4 to the Port
Authority of Thailand and 0-3 to the Royal Thai Army. It was also defeated by
South Korea’s Ulsan University team twice in January.“Drago Marmić made
some tactical mistakes,” the Burmese team’s executive manager, Maung
Maung, was quoted on the Soccer Myanmar Web site as saying. He also
predicted that the Croatian coach’s departure would improve morale on the

team.“Everybody agreed when MFF President Zaw Zaw announced that the
current coach would be replaced with a Burmese national,” said Soe
Moe.Sports analyst Khin Maung Htwe Pyinmana welcomed the news, saying
that the MFF should have appointed a Burmese coach in the first
place.“Europeans have their own style of coaching. There was also a language
barrier between the coach and players,” said Khin Maung Htwe, who
suggested that the best way to improve Burmese football skills would be to
better train Burmese coaches and let them obtain coaching licenses.
NEWS IN BRIEF
BRIEFLY NOTED (March 2010)

Tin Oo Released
Tin Oo, the detained deputy leader

of Aung San Suu Kyi’s opposition
party, was released on Feb. 13 as
the term of his house arrest
expired. The 82-year-old vice
chairman of the National Leagues
for Democracy (NLD) and former
military commander-in-chief had
Tin Oo, the deputy leader of the been held under house arrest
National League for Democracy, without trial for six years. Tin Oo
speaks to reporters after his release said he would continue to work for
from house arrest. (Photo: AFP) democracy, serving as vice
chairman of the NLD and
coordinating political activities with Suu Kyi and the party’s 20-member
Central Executive Committee. He also said he was “very hopeful” Suu Kyi
would also be released soon, noting that in 1995 he was released from an
earlier stint in prison not long before Suu Kyi herself was set free. Tin Oo
thanked the United Nations, the European Union and others for pressing for
his release from detention, during which the junta tried to isolate him as much
as possible. His home telephone line was cut, but he was allowed a radio.
“Thanks to the sweetness of the democratic media, I never lost touch with the
world,” he said.
Two Popular Web Sites Blocked in Vietnam
Two pioneering Web sites that

stretched the limits of free
expression in Vietnam say they
have been hacked and shut down,
months after the Communist
government blocked the social
networking site Facebook. Both
Patrons of an Internet café in Hanoi sites had been critical of Vietnam’s
play games online. (Photo: AFP) policies toward China, a subject of
great sensitivity to the government,
whose efforts to maintain good relations with its massive northern neighbor
sometimes run foul of nationalist sentiment. Both sites were generally
restrained in tone, however, and neither had called for an end to Vietnam’s
single-party system. The closure of the sites came amid Vietnam’s latest
crackdown on dissent, in which 16 pro-democracy activists were jailed in just
over three months.
NLD Still Undecided about Election
Burma’s detained opposition leader Aung San Suu Kyi said in February that
the general election planned for this year will lack credibility unless the regime
allows freedom of information. The Nobel Peace Prize laureate—who is
serving an 18-month extension of her house arrest—also said her party, the
National League for Democracy (NLD), has not yet decided whether to contest
the election, said Nyan Win, her lawyer and NLD spokesman. The party’s
offices in several townships have still not been allowed to reopen, making it
difficult for party members to communicate with each other.
Burmese Ships in Asia-Pacific War Games
Nyi Nyi Aung
Burma’s navy worked alongside Australian patrol boats during a four-day

naval war game exercise hosted by India in February. Ships from 13 navies
across the Asia-Pacific region took part in anti-piracy and counter-terrorism
exercises in the Indian Ocean. Burma has taken part in the exercises since
2003. Australia’s shadow foreign minister Julie Bishop said she was “deeply
concerned” about Australia’s participation alongside the Burmese regime.
Meanwhile, the Australian government increased its humanitarian aid to
Burma from A $30 million (US $26 million) this fiscal year to around A $50
million ($44 million) next year. The aid focuses on health, education and
agriculture.
Burmese-American Activist Jailed by Rangoon Court

A court in Rangoon’s Insein Prison sentenced Burmese-American activist Nyi
Nyi Aung to three years imprisonment in February. Nyi Nyi Aung, 40, was
sentenced under Article 468 of the Penal Code for possessing a fake Burmese
ID card, and Article 24/1 of the Foreign Exchange Regulation Act for illegal
possession of a foreign currency. He was also found guilty of failing to
renounce his Burmese citizenship. Nyi Nyi Aung was arrested by Burmese
authorities on Sept. 3, 2009, after arriving at Rangoon’s international airport
on a flight from Bangkok. A political refugee who resettled in the US in 1993,

he returned to Burma to visit his mother, who is a political prisoner. After
sentencing, he was transferred to prison in Prome, Pegu Division.
Burmese TV Provider Drops CNN
Burma’s only provider of non-state television, MRTV-4, has stopped

broadcasting the US-based news network CNN. Sources in Rangoon said
MRTV-4 dropped CNN after Ministry of Information officials complained that
the network’s coverage of international humanitarian efforts in Haiti featured
too many images of US troops. Until it was cut completely on Feb. 1, CNN was
aired in Burma with a 20-30 minute delay to allow censors to remove Burma-
related reports or any other international coverage deemed sensitive by the
country’s ruling junta. Since coming under heavy criticism for its response to
Cyclone Nargis in May 2008, the regime has been wary of reporting on similar
disasters elsewhere in the world, particularly in cases where the US military
has played a major role in providing relief. Only after UN Secretary-General
Ban Ki-moon personally interceded at the end of May 2008 did the regime
allow international nongovernmental organizations to provide limited
assistance in the cyclone-stricken Irrawaddy delta.
Filipinos to Vote in Automated Elections

Filipinos will vote in the May 10 general election through an “automated
elections system,” which promises to speed up time spent at the ballot box, a
quicker results count and a supposedly fraud-free process. Comelec, the
country’s election authority, has purchased 82,000 precinct-count optical
scanner (PCOS) machines in a move to finally automate election procedures
and eradicate cheating. But with the Philippines’ history of violent and fraud-
tainted elections, where ballot boxes can be snatched in broad daylight and
votes can be padded or shaved to favor candidates, critics are wary that the
high-tech system can still be misused by politicians.
Half a Million Still Homeless in Delta
The International Organization for Migration (IOM) says 500,000 people in

Burma are still homeless after a devastating cyclone swept across the IOM
spokesman Chris Lom says the affected people have not been able to buy

supplies to rebuild their houses because they need to spend the money on
food. He says the agency’s reconstruction program in the Irrawaddy delta is
running out of money. IOM has appealed for US $17 million to give basic
shelter to about 250,000 people in the region. He said other aid agencies are
trying to set up shelter for the rest of the homeless. Cyclone Nargis killed
nearly 140,000 people in May 2008 and left some 2.4 million without a home.
southwest of the country nearly two years ago.
Survivors of Cyclone Nargis cling to their few remaining possessions in the

aftermath of the disaster. (Photo: Getty Images)
110 Journalists Killed in 2009

The toll of journalists killed while covering stories worldwide hit 110 in 2009,
making it the deadliest year in a decade for the profession, the International
Press Institute (IPI) said in its annual “World Press Freedom Review.” Half the
deaths—55—occurred in Asia, followed by Latin America, where 28 journalists
died. The Asian figures—up from 25 in 2008 —were driven up by the
massacre of 32 journalists in the Philippines in November, the Vienna-based
IPI said. Elsewhere in Asia, eight journalists were killed in Pakistan, where a
military offensive has sparked an upsurge in violence. Three journalists died in
Afghanistan—a reporter for a Canadian newspaper and two Afghan
journalists.
Violence against Rohingya Claimed

Thousands of Muslim refugees from Burma face beatings and forced
repatriation to their homeland by authorities in Bangladesh, Médecins sans
Frontières (MSF) said. The majority of Rohingya in Bangladesh reside in the
overcrowded Cox’s Bazar area bordering Burma. Since October 2009, more
than 6,000 people have arrived at a makeshift camp. MSF says that 28,000
refugees live in official camps under United Nations supervision and are
recognized as refugees by Bangladesh. But an estimated 220,000 others have
no refugee status. Bangladeshi authorities have dismissed earlier accusations
of a crackdown. Sakhawat Hossain, a senior police official, told AP news
agency that authorities were conducting normal operations to detain
foreigners who illegally entered the country.
BUSINESS
Ghana Returns Poor Quality Burmese Rice
Burma’s bid to become a major rice

exporter again has got off to a bad
start. Fifteen thousand bags of rice
bought by Ghana have been
returned because the grain was
moldy and infested with weevils.
The setback comes shortly after the
formation of the junta-backed
Locally grown rice for sale at a market Myanmar [Burma] Rice Industry
near Rangoon (Photo: Reuters) Association, which aims to boost
annual exports to 1 million tons. According to official figures, more than half
of this target was achieved halfway through the current financial year, which
ends on March 31. Most of Burma’s rice exports go to poor African nations,
such as Ghana, and to its neighbor Bangladesh, countries which cannot afford
to pay for the higher quality produce of Thailand and Vietnam. Burma used to
be the world’s biggest rice exporter but production progressively declined
during decades of military government and is now far behind several other
rice-exporting countries in Asia.
Regime to Sell Some Major State Assets
The Burmese regime plans to sell several major state assets, including a

network of 250 state-owned gas stations and even ports and hydro-electric
dams. Also on the sales list are factories, cinemas, warehouses and the
country’s national airline, Myanmar Airways International. Public tendering has
not been invited, however, and no information has been released about the
proceeds from the sales or how non-state ownership will work. “The great
danger of privatization policies is that they become episodes of wholesale
theft, of state asset stripping and expropriation by cronies connected to the
state,” said Sean Turnell, the editor of Burma Economic Watch and a
professor at Macquarie University in Australia.
Sweet Necessity
Faced with a shortage of small denomination banknotes, people in Burma are
using sweets, cheroots, pens, candles and even tissue paper as a substitute
for loose change. Some small enterprises are printing tokens for customers to
use instead of scarce banknotes. Very few small-value notes are in circulation,
and those that can be found are so dirty that they are regarded as a health
risk. It’s believed that new small-value notes are not being printed because of
the high costs involved. Burmese bank notes are issued in denominations of 1,
5, 10, 20, 45, 90, 200, 500, 1,000 and 5,000 kyat .
Yadana Gas Pipeline Shutdown Cuts Supply to Thailand

The pipeline carrying gas from Burma’s Yadana offshore field will be shut
down for 16 days in March and April, reportedly for maintenance. The pipeline
provides more than one-third of Thailand’s power plant needs, and the
shutdown, from March 19 to April 3, will force the Thai energy industry to look
for alternative sources. Thailand’s Energy Ministry assured Thai consumers
that electricity shortages will not occur, although the possibility of a rise in
power prices later this year cannot be ruled out.
Traders Believe Market Blaze Deliberately Set

Many traders who were put out of business by the fire that destroyed
Rangoon’s Thingangyun market in February are claiming the blaze was
deliberately set in order to turn the area into a multi-level bazaar. More than
600 market stalls were destroyed in the fire. Shortly after the fire, Rangoon
Mayor Brig-Gen Aung Thein Linn, who is also the chairman of the Rangoon
city municipal committee, confirmed the existence of a plan to turn the

market into a multi-level concrete bazaar. The Rangoon municipal committee
confirmed that the site would now become government property and stall
owners would not be allowed to return. The committee said there are no
plans to compensate the owners who lost their stalls in the fire. State-run
Myanmar Insurance also said traders who had lost property in the fire were
not covered by insurance. A Rangoon Fire Brigade official said the fire had
been caused by an electrical fault and that the person in charge of market
security was under investigation. Many traders accused the fire brigade of not
doing enough to extinguish the blaze.
Burma Election 2010

Fight or Surrender
“We can confidently assert here that so far as our

knowledge of our country goes, there should be no
insuperable difficulties in the way of a unified Burma
provided all races are given full freedom and the
opportunity to meet together and to work without the
interference of outside interests.” —Gen Aung San,
quoted in The Times (London) on Jan. 14, 1947
In the latest round of separate meetings between the Shan, Kachin and Wa
cease-fire leaders and Burmese Military Affairs Security Chief Lt-Gen Ye Myint,
ethnic leaders again resisted the junta’s pressure to transform their troops
into border guard forces under Burmese army command. Leaders of the
Kachin Independence Organization brought up the principle of autonomy in
the 1947 Panglong Agreement as an apparent negotiating tactic. The seventh
paragraph of the agreement reads: “Citizens of the Frontier Areas [the areas
of ethnic nationalities] shall enjoy rights and privileges which are regarded as
fundamental in democratic countries.” The United Wa State Army has
repeatedly canceled scheduled meetings with Ye Myint, citing the ill health of
its leader. The junta set the end of February as the new deadline for cease-
fire groups to accede to the border guard force scheme. Soon, the cease-fire
groups may be confronted with the ultimate question: to fight or surrender.
A Caretaker Government by April?
A rumor circulating in Rangoon suggests that the regime will form a caretaker
government in April to oversee preparations for the 2010 election. Several
senior military leaders will be named to key positions in the caretaker
government. Speculation centers on whether Gen Myint Swe, a protégé of
Snr-Gen Than Shwe and head of the Bureau of Special Operations (5), will
head the government. Current government ministers will be allowed to resign
and some ministers will be assigned to run for seats in parliament, say
sources close to the regime.
မဲေခါင္ျမစ္ေရခန္းေျခာက္မႈေၾကာင့္
မိုင္းလားၿမိဳ႕တေက်ာ့ျပန္စည္ကား
Friday, 05 March 2010 16:10 သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
မဲေခါင္ျမစ္ေရခန္းေျခာက္သျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္ ၀င္ထြက္သည့္ကုန္စည္မ်ား ကုန္းလမ္းခရီး

ျပန္လည္အားထားလာျခင္း ေၾကာင့္ မုိင္းလားၿမိဳ႕တေက်ာ့ ျပန္လည္စည္ကားလာသည္ဟု
ခရီးသြားမ်ားက ေျပာျပပါသည္။“မဲေခါင္ျမစ္ေရျမင့္ရင္ သေဘၤာေတြ သြားလာႏိုင္ေတာ့
ကုန္စည္ေတြက ေရလမ္းကဘဲ ၀င္ထြက္တယ္ေလ။ ကုန္သေဘၤာ တစင္းက
ေမာ္ေတာ္ကား ၁၀ စီး ထက္မက ပိုတင္ႏိုင္တယ္၊ ေလာ၀္ (လာအို) မွာဆို အယင္က
တစ္လ အစင္း ၅၀ ေလာက္ သြားလာေနတာ အခု တေန႕ ၅၀ စီး ထက္ေတာင္မ်ားမယ္”-
ဟု မိုင္းလားဘက္ အလည္သြား ရာမွယမန္ေန႕ကျပန္ေရာက္ လာသူ
ထိုင္းခရီးသြားတဦးက ေျပာပါသည္။ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၅ ရက္ မိုင္းလားကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ႏွင့္

နအဖ ကိုယ္စားလွယ္ က်ဳိင္းတံုၿမိဳ႕ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ၌ အေပါင္း
လကၡဏာမေဆာင္ေသာေၾကာင့္ မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမႏွင့္ နအဖ
စစ္တပ္ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမ ၾကားတာ့ပင္း နယ္ျခားဂိတ္၌ ႏွစ္ဘက္စစ္အင္အားအမ်ားအျပား
ၿပင္ဆိုင္ျဖည့္တင္းထားခဲ့၏။သုိ႕ရာတြင္ တရက္ ႏွစ္ရက္သာၾကာၿပီး
အေျခအေနအားလံုးပံုမွန္ျပန္ျဖစ္လာေၾကာင္း မုိင္းလားၿမိဳ႕တြင္း တြင္လည္း ၂၀၀၄
ခုႏွစ္အလား ျပန္လည္စည္ကားလာေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားကလည္းေျပာျပပါသည္။
မိုင္းလားၿမိဳ႕တေနရာ
“အခု ကုန္ကား (၁၆ ဘီးကား) ေတြ ျဖတ္တာက မိုင္းလား က်ဳိင္းတံု တာခ်ီလိတ္

လမ္းတခုထဲ မဟုတ္ဘူး၊ ေလာ၀္ ဘက္ျခမ္း ေမာ္ဟန္ - ခ်ိန္းေခါင္ဘက္လဲ အဲလိုဘဲ၊
မိုင္းလားဘက္ကေတာ့ စစ္ေရးတင္းမာမႈၾကားထဲ ျပည္သူေတြစိုးရိမ္ ေၾကာက္လန္႕၊
ၿမိဳ႕အေနအထား ေျခာက္ကပ္ရာကေန အခုျပန္လည္စည္ကားလာေတာ့ သိသာတာေပါ့၊
မိုင္းလားမွာ ပိတ္ထားတဲ့ဆိုင္၊ ဧည့္မ႐ွိတဲ့ တည္းခိုခန္းဆို မ႐ွိသေလာက္ဘဲ” - ဟု
ဧည့္လမ္းၫႊန္ တဦးကလဲ ေျပာပါသည္။ထို႕အတူ မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ပိုင္
တုန္႕လွ်ဳိ႕ေလာင္းကစား႐ုံ၊ ျပည့္တန္ဆာရပ္ကြက္တြင္လည္း လူစည္ကားျပည့္ႏွက္
ေနေၾကာင္း၊ ဧည့္သည္ ၉၀% ေက်ာ္က တ႐ုတ္ျပည္သားမ်ား ျဖစ္ၾကေၾကာင္း၊
ကာစီႏို႐ုံတြင္း၀င္႐ုံႏွင့္ ဧည့္ႀကိဳမ်ားက ‘၀ဲလ္ကမ္းထူခ်ဳိင္းနား’ ဟု
ေအာ္ဟစ္ႀကိဳဆိုၾကေၾကာင္း အဆုိပါထုိင္းခရီးသြားက
ေျပာျပသည္။“က်ေနာ္တို႕ေတြ႕ရတာက ၿမိဳ႕ေပၚအေနအထားေလ၊ မ်က္ကြယ္မွာေတာ့
စစ္ေရးျပင္ဆင္မႈေတြ႐ွိလား မ႐ွိလားေတာ့ မသိဘူး၊ ဘန္ကာက်ဥ္းေဟာင္းေတြ
မိုင္းလားဘက္ျပန္လည္ျပင္ဆင္ တပ္ခ်တာ႐ွိသလို ဗမာတပ္ဘက္ ကေတာ့ ဘန္ကာ
က်ဥ္းအသစ္တိုးခ်ဲ႕တာေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။လမ္းမေပၚကေနလွမ္းျမင္ရတဲ့ေနရာေတြေပါ့”
- မိုင္းလားဘက္ မၾကာခဏ ခရီးသြားေလ့႐ွိသူတဦးက
ေျပာပါသည္။မိုင္းလားၿမိဳ႕တေက်ာ့ျပန္ စည္ကားလာျခင္းအားျဖင့္ နအဖ
အမွန္တကယ္အင္အားသံုးတိုက္ခိုက္မႈ မျပဳလို ေၾကာင္း၊ စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရး
နည္းဗ်ဴဟာအရ ခြန္ဆာတပ္ကဲ့သို႕ ေသနတ္တခ်က္မွ်မေဖါက္ဘဲ ေအာင္ပြဲခံ
လုိေၾကာင္း၊မိုင္းလား တပ္ဖြဲ႕ အေပ်ာ္ၾကဴးေစၿပီး အငိုက္ဖမ္းရန္လည္းျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊
သို႕တည္းမဟုတ္ နအဖ အေနျဖင့္ စစ္ေရးအရျပႆနာ မေျဖ႐ွင္းရန္ တ႐ုတ္ ႏွင့္
ထိုင္းတို႕ေမတၱာရပ္ခံထားျခင္းလည္းျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း - ႏိုင္ငံေရးေလ့လာသူ သွ်မ္းအမ်ဳိးသား
တဦးကလည္းေျပာျပပါသည္။
မိုင္းလားၿမိဳ႕သည္ ဦးစိုင္းလင္းဦးေဆာင္သည့္အဖြဲ႕ ဗကပ မွခြဲ ထြက္ၿပီး နအဖ စစ္အစိုးရႏွင့္
အပစ္ရပ္ကာ အမ်ဳိးသားမဟာ မိတ္တပ္မေတာ္ NDAA – ESS မုိင္းလားတပ္ဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းၿပီး
၁၉၈၉ မွ ယေန႕ အထိ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရး စြမ္း စြမ္းတမံလုပ္ ေဆာင္လာခဲ့ရာ ဒုတိယ
ေဟာင္ေကာင္ဟု တင္စားေခၚေ၀ၚခံခဲ့ရသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၃-၄ ႏွစ္ မွစ၍ မတည္ၿငိမ္သည့္
ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ ၿမိဳ႕အေနထားေျခာက္ကပ္သြားၿပီး ျပည္သူမ်ားလည္း စိုးရိမ္ထိပ္လန္႕
သည့္ၾကားက အသက္႐ွင္ခဲ့ရသည္။ထို႕အတူ မဲေခါင္ျမစ္ေရသည္လည္း မိုးရာသီတြင္
စိုးရိမ္ေရအမွတ္အထိ ျမစ္ေရျမင့္တက္ခဲ့ေသာ္လည္း ကမၻာ့ရာ သီဥတု
အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ လာမည့္ ၁၀ ႏွစ္ အတြင္းခန္းေျခာက္ႏိုင္ဖြယ္႐ွိသည္ဟု
သဘာ၀ပါတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး အဖြဲ႕က ေဟာကိန္းထုတ္ထားသည္
သတၱဳစက္ရံုစီမံကိန္းေျကာင့္ ေတာင္သူျခံေျမ
ဧကရာခ်ီ လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးရ
Friday, 05 March 2010 16:15 သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
ေအးရွားေ၀ါကုမၸဏီပိုင္ သတၱဳစက္ရံုတည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္းေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္အတြင္း

သွ်မ္းျပည္(ေျမာက္ပိုင္း) နမၼတူၿမိဳ႕နယ္ ဆိုက္ေခါင္ေက်းရြာအုပ္စုမွ ေတာင္သူမ်ား၏ ၿခံေျမ
ဧက၂၀၀ ခန္႔ လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးရေၾကာင္းသိရသည္။ဆိုက္ေခါင္႐ြာအနီး၂၀၀၉ ခုႏွစ္ဆန္းက
စတင္္ခဲ့သည့္ စက္ရံု စီမံကိန္းသည္ ၂၀၁၀ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္း၌္ ၿပီးစီးခဲ့ရာစီမံကိန္း
ကာလအတြင္း ေျမသိမ္းယူခံရမႈမွာ ခန္႔မွန္းေျခ ဧက ၂၀၀
ေက်ာ္ရိွေၾကာင္းေဒသခံကတြက္ခ်က္ ေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။

အဂၤလိပ္ေခတ္ နမၼတူမိုင္းတြင္း 1920 – 1939 (ဓါတ္ပံု
- pyinoolwin.info)
“ေအးရွားေ၀ါကုမၸဏီ စက္ရံုေဆာက္လို႔
ေျမအသိမ္းခံရတဲ့ ေနရာက
ေတာင္ကုန္းေနရာေတြဆိုေတာ့ ခန္႔မွန္းေျခ ဧက ၂၀၀
ေလာက္ေတာ့ရိွမယ္ ဆိုက္ေခါင္႐ြာသားေတြပိုင္တဲ့
ေနရာပဲေပါ႔ ထင္းလုပ္ဖို႔ စိုက္ထားတဲ့ ေျမလြတ္
ေျမရိုင္းၿခံ ေနရာေတြေပါ႔ ” - ဟု သူက ေျပာသည္။
ၿခံေျမမ်ားဆံုး႐ံႈးခဲ့သည့္ ႐ြာသားမ်ားအတြက္
ေလွ်ာ္ေၾကးေငြအနည္းငယ္ ေပးေဆာင္ခဲ့သည္ဟု
သူကဆိုသည္။“ဆိုက္ေခါင္ရြာကေတာ့
အိမ္ေျပာင္းရတာ မရိွဘူး ၿခံေတြဆံုးရံူးသြားတာပဲရိွတယ္ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ေပးတယ္ ၃
ေသာင္းေလာက္ေပးတယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေဘးက သတလ နယ္ေျမမွာရိွတဲ့ လူေတြေတာ့
၀န္ထမ္းထဲမပါတဲ့ သူေတြ ေနရာဖယ္ေပးရတယ္” - ဟု ဆက္ေျပာသည္။ အဆိုပါ
စက္ရံုစီမံကိန္း တည္ေဆာက္ေနျခင္းေၾကာင့္ မႏွစ္ကတည္းက နမၼတူၿမိဳ႕
ေခ်ာင္းတစ္ဘက္ကမ္းရိွ အစိုးရပိုင္ သတၱဳတြင္း၀န္ထမ္းရပ္ကြက္မ်ားျဖစ္ေသာ သတလ (၁
၊ ၂) ၊ ဗိုလ္ကုန္း ၊ ၃၂ မိုင္ ၊ ေဂါက္ကြင္း ရပ္ကြက္ မ်ားကို ဖ်က္သိမ္းေတာ့မည္ဟု
သတင္းထြက္ေနေၾကာင္း နယ္စပ္ေရာက္နမၼတူသူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ေျပာသည္။
“မႏွစ္က အစိုးရ ၀န္ထမ္းရပ္ကြက္ေတြမွာ အေဆာက္အဦးသစ္ေတြ ေဆာက္ေနတယ္
ဓါတ္တိုင္ေတြလည္း အ မ်ားႀကီး စိုက္ထားတယ္ ၀န္ထမ္းေတြေျပာင္းခိုင္းမယ္ အစိုးရက
ေနရာမေပးဘူးလို႔ ေျပာလို႔ေလ ေအးရွားေ၀ါ ကုမၸဏီက လာလုပ္တယ္
အဲဒါတရုတ္ေတြလာမယ္ ဆိုၿပီး နမၼတူမွာ အိမ္ေစ်းေတြအရမ္းတက္တယ္သိလား” - ဟု
သူက ေျပာသည္။၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလဆန္းပိုင္းတြင္ ေအးရွားေ၀ါကုမၸဏီပုိင္ သတၱဳစက္ရံု
စတင္လည္ပတ္ေနေၾကာင္းေစာေစာကေဒသခံကေျပာသည္။“တရုတ္ကုမၸဏီတစ္ခုနဲ႔ေအး
ရွားေ၀ါနဲ႔ဖက္စပ္လုပ္တာေပါ႔ အရင္အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြ အလုပ္ျပန္ခန္႔တဲ့ သူေတြေတာ့
မေျပာင္းရဘူး အလုပ္မခန္႔တဲ့သူေတြေတာ့ ၀န္ထမ္းရပ္ကြက္အိမ္ရာကေနဖယ္ေပးရတယ္ ”
- ဟုဆိုသည္။သွ်မ္းျပည္ (ေျမာက္ပိုင္း) အတြင္း၌ ခဲ ၊ ခဲမျဖဴ ၊ သြပ္ ၊ ေက်ာက္မီးေသြး၊ ေရႊ၊
ေက်ာက္နီႏွင့္ ထံုးေက်ာက္ စသည့္ သတၱဳမ်ိဳးစံု ထြက္ရာတြင္ နမၼတူမိုင္းတြင္းမွာ
အထင္ကရေနရာ ျဖစ္သည္။

ဥေရာပ ၄ ႏုိင္ငံ သံအမတ္မ်ားႏွင့္ ပဒမဖ

ေတြ႔ဆံု
ျမင့္ေမာင္ | ေသာၾကာေန႔၊ မတ္လ ၀၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၉ နာရီ ၄၁ မိနစ္
နယူးေဒလီ (မဇၥ်ိမ) ။ ။ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ ျပည္ေထာင္စု
ဒီမိုကေရစီ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ ပဒမဖ ျဖစ္ေျမာက္ေရး ေကာ္မတီဝင္ ၄ ဦးကို ဥေရာပႏိုင္ငံ ၄
ႏုိင္ငံမွ သံအမတ္မ်ားက ရန္ကုန္ရွိ ဂ်ာမဏီသံ႐ံုးတြင္ ယေန႔ ေခၚယူေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။
ျပင္သစ္၊ အီတလီ၊ ၿဗိတိသွ်ႏွင့္ ဂ်ာမဏီ သံအမတ္မ်ားက ပဒမဖ ေကာ္မတီဝင္ ၄ ဦးကို
ယေန႔ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီခန္႔က ေခၚယူေတြ႔ဆံုရာ မိနစ္ ၃ဝ ခန္႔ၾကာ ေမးျမန္းခဲ့ျခင္း
ျဖစ္သည္။ “အဖြဲ႔ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေျပာျပတယ္။ သူတို႔က သိခ်င္တာေတြကို ေမးတယ္။
ေျဖလို႔ မရတဲ့ ေမးခြန္းမ်ဳိးေတြကို ေမးတယ္။ ေျပာလို႔မရတဲ့ ဟာဆိုတာက အဖြဲ႔ဝင္အင္အား
ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ။ ဒါက လက္ေတြ႔မက်ဘူး။ ပါတီေထာင္ခြင့္ ဥပေဒေတာင္
မထြက္ေသးဘူး။ ျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီ ဖြဲ႔ထားရတယ္။ ဒါေတာင္မွ တရားဝင္
မဟုတ္ေသးဘူး။ ဒီအင္အားေတြ ဘယ္ရွိဦးမလဲ။ ဒီေန႔ ေတြ႔ဆံုပြဲကို က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔
အားမရဘူး” ဟု ပဒမဖ မွ ေကာ္မတီဝင္ ဝါရင့္ ရွမ္းအမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရးသမား ဦးေရႊအံုးက
မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒမထြက္ေသး၍ တရားဝင္ မွတ္ပုံတင္ရျခင္း
မရွိေသးေသာ ပဒမဖ အဖြဲ႔မွ ေကာ္မတီဝင္မ်ား ျဖစ္သည့္ ဦးေရႊအံုး၊ ဦးသိန္းတင္ေအာင္၊
ဦးေနမ်ဳိးေဝႏွင့္ ဦးကိုကိုၾကီးတို႔ ေဆြးေႏြးပြဲ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။
ျပည္သူ႔စစ္မလုပ္လို၍
မြန္ျပည္သစ္လက္ေအာက္သို႔ ေရႊ႕ေျပာင္း
ေက်ာ္ခ | ေသာၾကာေန႔၊ မတ္လ ၀၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၉ နာရီ ၃၉ မိနစ္
ခ်င္းမိုင္ (မဇၩိမ)။ ။ စစ္အစိုးရက ျပည္သူ႔စစ္လုပ္ရန္ ဖိအားေပးမႈမ်ားရွိသျဖင့္ မြန္ ၁ဝဝ
ခန္႔သည္ အပစ္ခတ္ရပ္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီထိန္းခ်ဳပ္ရာ နယ္ေျမေအာက္သို႔
ဝင္ေရာက္ခိုလႈံလာခဲ့သည္ဟု မြန္ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔က ေျပာသည္။“နယ္ေျမ နအဖ
စစ္တပ္က ျပည္သူ႔စစ္လုပ္ခိုင္းတယ္။ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ လူေတြက တလကို လစဥ္ေၾကး ၇
ေထာင္စီေပးရမယ္။ အဲဒါသူတို႔မခံႏိုင္ေတာ့ ေျပးလာၾကတာ” ဟု
မြန္ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔အတြင္းေရးမႉး ကိုေဇာ္မင္းဦးက မဇၥ်ိမကိုေျပသည္။
ေဖေဖၚဝါရီလ ၂၂ ရက္ေန႔မွ မြန္ျပည္သစ္ပါတီနယ္ေျမ ထားဝယ္ခ႐ိုင္ အေဒသ တြင္းသို႔
ယေန႔ခ်ိန္ထိ တဖြဲဖြဲ လာေရာက္ခိုလံႈၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္အေျခစိုက္
ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕က ေျပာသည္။မိသားစုလိုက္ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာလာခဲ့ၾကသည့္

အလယ္စခန္း ရြာသူ/သားမ်ားကို မြန္ျပည္သစ္ နယ္ေျမျဖစ္ သည့္
ထားဝယ္ခ႐ိုင္အတြင္းတြင္ ေနရာခ်ထားေပး ကူညီေနသည္ဟု ေျပာသည္။
“အခုေဒသခံ တာဝန္ရွိတဲ့လူေတြက ေနရာခ်ေပးထားတာေပါ့။ ေျမကြက္ေတြ
ရြာေတြျဖစ္ဖို႔အတြက္ စီစဥ္ ေပးထားတာေပါ့။ ဒုကၡသည္စခန္းေတာ့မဟုတ္ဘူး” ဟု
ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားက ေျပာသည္။စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ မြန္ႏွင့္ ကရင္လူမ်ဳိးအမ်ားစုရွိ
ေဒသလံုျခံဳေရးကို နုိင္နင္းစြာ မေျဖရွင္းနုိင္သျဖင့္ ျပည္သူ႔စစ္မ်ား အသံုးျပဳရန္
ဖြဲ႔စည္းေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း လြတ္လပ္ေသာ မြန္သတင္းေအဂ်င္စီ၏ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္
ႏိုင္ကေဆာ့မြန္က ေျပာသည္။သို႔ေသာ္လည္း ျပည္သူ႔စစ္မ်ားကို
လခေပးေထာက္ပံ့နုိင္ျခင္းမရွိသည့္အတြက္ ရြာခံလူထုကသာ ကုန္က်ရသည္ဟု သူက
ေျပာသည္။“တဖက္ ကေန မြန္သူပုန္ေတြ၊ ကရင္သူပုန္ေတြ အဲဒီဘက္မွာ
လႈပ္ရွားမႈေတြရွိလာတယ္ဆိုရင္ သူတို႔ ကေန တဆင့္ စစ္အစိုးရတပ္မေတာ္ကို
တပ္ရင္းေတြကို သတင္းေပးပို႔ရတယ္။တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အဲဒီ အနီးအနားတဝိုက္မွာရွိတဲ့
စစ္အစိုးရတပ္ရင္းေတြကေန လံုျခံဳေရးအတြက္ ဆိုၿပီး ေတာ့ သူတို႔ကို ခိုင္းလို႔ရ တာေပါ့။”
ဟု သူကေျပာသည္။
ဥပေဒေထာက္ကူ ဥကၠ႒ အျဖစ္ ဦးတင္ဦး

ျပန္လည္တာဝန္ယူ
ဆလိုင္းဟံသာစန္း | ေသာၾကာေန႔၊ မတ္လ ၀၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၈ နာရီ ၅၀ မိနစ္
နယူးေဒလီ (မဇၥ်ိမ)။ ။ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ဒုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးသည္ ပါတီ
ဗဟိုဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳအဖဲြ႔ ဥကၠ႒ တာဝန္ကို ယမန္ေန႔မွ စတင္၍
ျပန္လည္ထမ္းေဆာင္ၿပီျဖစ္သည္။ “က်ေနာ္က အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနေပမယ့္ မီဒီယာေတြ
ေက်းဇူးေၾကာင့္ ပါတီဝင္ေတြကို အာဏာပိုင္ေတြက တရားစဲြ၊
ျပစ္ဒဏ္ခ်ေနတာတခ်ဳိ႕ေတြမွာ ဥပေဒနဲ႔ အညီမဟုတ္တာေတြ ၾကားေနရတယ္။ အခု
ဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳအဖဲြ႔ ဥကၠ႒အျဖစ္ ျပန္လည္တာဝန္ယူရၿပီဆိုေတာ့
အဲလိုအေျခအေနေတြ နည္းပါးသြားေအာင္ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္သြားမွာပါ” ဟု ပါတီ
ဒုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။ အဖဲြ႔ႏွင့္ ကင္းကြာေနသည့္ ၆ ႏွစ္တာ
ကာလအတြင္း က်န္အဖဲြ႔ဝင္မ်ားက တာဝန္ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ေနသည္ကို
ေတြ႔ရသျဖင့္ ဝမ္းသာေက်နပ္မိသည္ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။ ပါတီ ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္
ေရွ႕ေန ဦးဥာဏ္ဝင္းက “ဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳအဖဲြ႔မွာ ဥကၠ႒
ျပန္ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အရမ္းအားတက္ပါတယ္။ သူ႔မွာက အရင္ကတည္းက
အေတြ႔အၾကံဳေတြ အမ်ားၾကီးရွိတဲ့ အခါက်ေတာ့ အၾကံဥာဏ္ေကာင္းေတြ ေပးႏိုင္ပါတယ္”
ဟု ေျပာသည္။
အဖဲဲြ႔အေနျဖင့္ လက္ရွိလိုက္လံေဆာင္ရြက္ေပးေနဆဲ အမႈေပါင္း ၁၅ဝ ခန္႔ရွိၿပီး ေရွ႕ဆက္၍

ျပည္နယ္/တုိင္းမ်ားက ေတာင္းခံလာသည့္ ဥပေဒေရးရာ အကူအညီမ်ား
ပိုမိုေပးအပ္သြားမည္ဟု ဦးတင္ဦးက ဆိုသည္။
ဥပေဒ အေထာက္အကူျပဳအဖဲြ႔သည္ ပါတီ ဗဟိုအလုပ္မႈေဆာင္ ေကာ္မတီသို႔ ဥပေဒေရးရာ

အၾကံေပးျခင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးမႈျဖင့္ တရားစဲြဆိုခံရသူ ပါတီဝင္မ်ားႏွင့္
ပါတီဝင္မဟုတ္သူမ်ားကို အခမဲ့ ေရွ႕ေနလုိက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းတို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္
အန္အယ္ဒီပါတီ လက္ေအာက္ခံ အဖဲြ႔ခဲြတခု ျဖစ္သည္။
ဥပေဒျပဳ အေထာက္အကူျပဳအဖဲြ႔ကုိ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္တခုေက်ာ္က ပါတီ ဒုဥကၠ႒

ဦးတင္ဦး၏ အဆိုျပဳခ်က္အရ ဖဲြ႔စည္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ စတင္ဖဲြ႔စည္းကတည္းက
ဦးတင္ဦးသည္ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီး ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္
ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ ပါတီ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊက ယာယီ ဥကၠ႒ အျဖစ္
ဆက္လက္တာဝန္ယူခဲ့သည္။ က်န္းမာေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ယာယီဥကၠ႒က
တာဝန္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္း မရွိသျဖင့္ ပါတီ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အၾကံေပးမႈျဖင့္ ပါတီဝင္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ၁ဝ
စုႏွစ္တခုေက်ာ္ၾကာ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္၏ ဥပေဒေရးရာ ကိစၥမ်ားတြင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ
ေရွ႕ေနၾကီး ဦးၾကည္ဝင္းကို ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ ဒုဥကၠ႒ အျဖစ္
ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။ဥပေဒေရးရာ အေထာက္အကူျပဳ အဖဲြ႔တြင္ ဦးတင္ဦး၊ ဦးၾကည္ဝင္း၊
ဦးဥာဏ္ဝင္း၊ ဦးသိန္းညြန္႔၊ ဦးေအာင္သိန္း၊ ဦးဝင္းျမင့္၊ ဦးထြန္းထြန္းဟိန္၊ ဦးျမင့္ေသာင္းႏွင့္
ေဒၚခင္ေဌးၾကြယ္ အပါအဝင္ အဖဲြ႔ဝင္ ၁ဝ ဦး ပါဝင္ဖဲြ႔စည္းထားသည္။

တနာရီ မိုင္ ၁၂၀ အထိရွိေသာ

ေလျပင္းတိုက္ခိုက္ႏိုင္
ဖနိဒါ | ေသာၾကာေန႔၊ မတ္လ ၀၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၈ နာရီ ၂၁ မိနစ္
ခ်င္းမုိင္(မဇိၩမ) ။ ။ ယခုမွသည္ ဧျပီလကုန္ ကာလအတြင္း တနာရီ မိုင္ ၁၂ဝ
ႏႈန္းအထိရွိေသာ ေလျပင္းတိုက္ခုိက္မႈမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံ ေနရာအမ်ားအျပားတြင္ အခ်ိန္မေရြး
တိုက္ခိုက္ဖြယ္ရွိေၾကာင္း မိုးေလဝသႏွင့္ ဇလေဗဒသဌာနက သတိေပးထားသည္။
အဓိကအားျဖင့္ စစ္ကုိင္းတုိင္း အထက္ပုိင္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္အထက္ပိုင္း၊ မြန္ျပည္နယ္၊
တနသၤာရီတုိင္း၊ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္းႏွင့္ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚ ေဒသအခ်ဳိ႔တြင္ ေနရာမေရြး
ေလဆင္ႏွာေမာင္း တိုက္ခတ္ကာ အခ်ဳိ႔ေနရာမ်ားတြင္ မိုးၾကီးျခင္း၊
မိုးသီးေၾကြျခင္းမ်ားျဖစ္နုိင္သည္ဟု ေနျပည္ေတာ္ရွိ ဇလေဗဒဌာနက ေျပာသည္။
“ေလတုိက္ႏႈန္းက ျပင္းတယ္။ ေနရာက်ဥ္းတယ္။ အခ်ိန္တုိတုိေလး။ ေလတုိက္ႏႈန္းက
တနာရီမွာ ၁၂ဝ မုိင္တုိက္ႏုိင္မယ္။ ၃ဝ မိနစ္ေလာက္ၾကာမယ္၊ ဧရိယာက အနံအားျဖင့္
တမုိင္ခြဲ။ အရွည္အားျဖင့္ ၅ မုိင္မွ ၁ဝ မုိင္ အဲဒီအတြင္းျဖစ္မယ္”ဟု
အဆင့္ျမင့္အရာထမ္းတဦးက မဇၩိမသို႔ ေျပာသည္။ ယခုအခ်ိန္၌ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္းတြင္
ျဖစ္ျမဲထက္ပုိ၍ အပူခ်ိန္မ်ားေနၿပီး ေျမာက္ပုိင္းတြင္မူ ျဖစ္ျမဲထက္ ပုိ၍ ေလ်ာ့ေနသည္။
“ ဧၿပီလကုန္အထိ ျမန္မာႏုိင္ငံအရပ္ရပ္မွာ မုိးတိမ္ေတာင္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ေပၚရာကေန တဆင့္
ေလျပင္းတုိက္၊ မုိးသီးေၾကြတာတုိ႔၊ မုိးသီးထန္တာတုိ႔ ေနရာကြက္၍ မုိးၾကီးတာေတြ
ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္မယ္လုိ႔ General (ေယဘူယ) ခန္႔မွန္းထားတယ္” ဟု သူက
ဆက္ေျပာသည္။ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚ ခရီးသြားလာေနသည့္ သေဘာၤမ်ား၊ ေရယာဥ္မ်ားအတြက္
သက္ဆုိက္ရာဌာနမ်ားသုိ႔ သတိေပးထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ မိုးေလဝသသတင္းကို
အာ႐ုံုစိုက္ နားေထာင္သင့္သည္ဟု ေျပာသည္။မုန္တုိင္း တုိက္ခတ္လာသည့္
လမ္းေၾကာင္းေအာက္တြင္ ေရာက္ရွိလွ်င္ သစ္ပင္မ်ား အျမစ္ပါမက်န္ လဲၿပိဳျခင္း၊
အိမ္ေခါင္မုိး လွန္သြားျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚနုိင္သည္။ရခုိင္ျပည္နယ္ ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕တြင္ ၁၉၇၉
ခုႏွစ္က တည္ေဆာက္ထားခဲ့ေသာ မုိးတိမ္ေတာင္ၾကီးမ်ားကုိ ေျခရာခံႏုိင္သည့္ ကိရိယာမွာ
၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္တြင္ ပ်က္ဆီးခဲ့ၿပီျဖစ္၍ စိုက္ဆင္းေလျပင္းက်ေရာက္မည္
မက်ေရာက္ဘူးဆုိသည္ကို မိုးဇလအေနျဖင့္ ခန္႔မွန္းရခက္ခဲသည္ဟု ဝန္ထမ္းမ်ားက
ဝန္ခံေျပာၾကားသည္။

ေရွ႕ေန ကိုဖိုးျဖဴ သရက္ေထာင္မွ လြတ္လာၿပီ

ျမင့္ေမာင္ | ေသာၾကာေန႔၊ မတ္လ ၀၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၆ နာရီ ၄၇ မိနစ္
နယူးေဒလီ (မဇၥ်ိမ)။ ။ လယ္သိမ္းခံရသည့္ ေတာင္သူမ်ားကုိ ကူညီေပးေနသူအတြက္
အမႈလိုက္ေပးရင္း ေထာင္က်ခံခဲ့ရေသာ ေရွ႕ေန ကိုဖိုးျဖဴမွာ ယေန႔တြင္ သရက္ေထာင္မွ
လြတ္ေျမာက္လာျပီျဖစ္သည္။ေထာင္ဒဏ္ ၄ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံရသည့္ အတိုက္အခံ ေရွ႕ေနကို
ေနျပည္ေတာ္ တရား႐ံုးခ်ဳပ္က ယခုလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ျပစ္ဒဏ္ေလွ်ာ့ေပးအၿပီး ၄
ရက္အၾကာ ေသာၾကာေန႔ေန႔လည္ပိုင္းတြင္ လႊတ္ေပးတာျဖစ္သည္။“က်ေနာ္ ဒီေန႔ ၁၂ နာရီ
၁၅ မွာ လြတ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ ႏိုင္ငံသား လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ အာမခံခ်က္
ေပးႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ေနတုန္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြကိုလည္း အေကာင္အထည္ေဖာ္
က်င့္သံုးဖို႔အတြက္ တြန္းအားေပးႏိုင္ေအာင္၊ တကယ္က်င့္သံုးေအာင္၊
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေအာင္ အလုပ္လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေသးတယ္လို႔
နားလည္ထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္ျပည္အတြက္၊ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြအတြက္ အမ်ားၾကီး
ၾကိဳးစားရဦးမယ္လို႔ ခံစားရတယ္” ဟု ေရွ႕ေန ကိုဖိုးျဖဴက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
ေအာင္လံၿမိဳ႕နယ္ ေက်းရြာအခ်ဳိ႕မွ ေတာင္သူမ်ား၏ ယာေျမမ်ားကို ပင္မ
စစ္လက္နက္တပ္က သိမ္းယူခဲ့သည္ကို ရန္ကုန္ရွိ ကမၻာ့အလုပ္သမားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ILO ထံ
စာေရးသား တုိင္ၾကားရာ၌ ကူညီခဲ့သူ ကုိေဇာ္ေဌးအား ႏုိင္ငံေတာ္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္
အက္ဥပေဒျဖင့္ တရားစဲြသည့္အမႈတြင္ အက်ဳိးေဆာင္ေနစဥ္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁၅
ရက္ေန႔တြင္ သူပါ ဖမ္းဆီးခံ့ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုဖိုးျဖဴက “ကိုေဇာ္ေ႒းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့၊
မွန္ကန္တဲ့ သက္ေသခံခ်က္ေတြကို တရား႐ံုးကို တင္သြင္းႏိုင္ဖို႔ လုပ္ေနခ်ိန္မွာ ႐ံုးေတာ္ကို
မတက္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းကေန ဖမ္းဆီးၿပီး ေထာင္ခ်လိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ မမွန္ကန္တဲ့
သက္ေသခံခ်က္ေတြကို ႐ံုးေတာ္ကို တင္ထားတယ္။ တင္ထားတဲ့ သက္ေသခံခ်က္ေတြကို
ထုေခ်ဖို႔၊ ေျဖရွင္းဖို႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ မရဖို႔အတြက္၊ မျပဳႏိုင္ေအာင္
ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်လိုက္တယ္” ဟု ေျပာသည္။ ရန္ကုန္ ILO က
ၾကားဝင္ေဆာင္ရြက္ေပးသျဖင့္ ေအာင္လံရွိ လယ္သိမ္းခံ ေတာင္သူအခ်ဳိ႕မွာ
လြတ္လာအၿပီး ကိုဖိုးျဖဴလည္း ေထာင္ဒဏ္ေလ်ာ့က်ကာ ျပန္လြတ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။
ကိုေဇာ္ေ႒းမွာမူ ေထာင္ဒဏ္ ၁ဝ ႏွစ္ျဖင့္ သရက္ေထာင္တြင္ ဆက္လက္၍
က်ခံေနရဆဲျဖစ္သည္။ တပ္မေတာ္ပိုင္ သၾကားစက္အတြက္ ၾကံစိုက္ရန္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္တြင္
ေတာင္သူမ်ားထံမွ ယာေျမမ်ား သိမ္းယူခဲ့ရာ ေတာင္သူမ်ားက ILO သို႔
တုိင္ၾကားခဲ့ၿပီးေနာက္ လက္တံု႔ျပန္သည့္အေနျဖင့္ ေတာင္သူမ်ား၊ ကူညီသူႏွင့္ ေရွ႕ေနကိုပါ
စစ္အစိုးရက ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ေအးရွားေဝါလ္ ဆိပ္ကမ္း ႏိုင္ငံတကာ

အဆင့္မီ ျပင္မည္
မင္းသက္ | ေသာၾကာေန႔၊ မတ္လ ၀၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၆ နာရီ ၃၆ မိနစ္
ရန္ကုန္ (မဇၥ်ိမ)။ ။ ဘိန္းဘုရင္ေဟာင္း ေလာ္စစ္ဟန္၏ သားျဖစ္သူ ဦးထြန္းျမင့္ႏိုင္၏
ေအးရွားေဝါလ္ ကုမၸဏီပိုင္ ေအးရွားေဝါလ္ ဆိပ္ကမ္းကို ယခုႏွစ္အတြင္း ႏုိင္ငံတကာ
အဆင့္မီအျဖစ္ ျပင္ဆင္သြားမည္ဟု သိရသည္။အလံုဆိပ္ခံေဘာတံတားဟု
လူသိမ်ားသည့္ ယင္းဆိပ္ကမ္းသည္ ရန္ကုန္တိုင္း အလုံၿမိဳ႕နယ္တြင္ တည္ရွိၿပီး၊
ႏိုင္ငံတကာ ကုန္ေသတၱာမ်ား တင္ေဆာင္သည့္ သေဘၤာမ်ား ဆိုက္ကပ္ရာ ဆိပ္ကမ္းတခု
ျဖစ္သည္။''ဆိပ္ကမ္းကို ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းထိ
ေတာက္ေလွ်ာက္တိုးခ်ဲ႕သြားမယ္လို႔ ၾကားပါတယ္။ ကုန္က်မႈ ေငြေၾကးကို (က်ပ္)
သန္းေပါင္း ၄ ေသာင္း အသံုးျပဳသြားမယ္လို႔ သိရတယ္ဗ်'' ဟု ေအးရွားေဝါလ္ ကုမၸဏီႏွင့္
နီးစပ္သူ တဦးက ေျပာသည္။အဆိုပါကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပိုမိုသိရွိႏုိင္ရန္
အေမရိကန္အစိုးရက ဘ႑ာေရးအရ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္
ဦးထြန္းျမင့္ႏိုင္ ေခၚ စတီဗင္ေလာကို ဖုန္းျဖင့္ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းၾကည့္ရာ
ျပန္လည္ေျဖၾကားျခင္း မရွိခဲ့ပါ။''အဲဒီဆိပ္ကမ္းမွာ သစ္၊ ဘိလပ္ေျမ၊ သံေခ်ာင္းေတြကို
အဓိကထားၿပီး ႏိုင္ငံျခားက တင္သြင္းတယ္'' ဟု ရန္ကုန္ ဆိပ္ကမ္းအာဏာပိုင္႐ံုး၏
တာဝန္ရွိသူတဦးက ေျပာသည္။ဆိပ္ကမ္းအနီးတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး
ေကာ္မတီပိုင္ ျမန္မာ့အၾကီးဆံုး ေစ်းျဖစ္သည့္ သီရိမဂၤလာ ကုန္စိမ္းေစ်းၾကီးႏွင့္
ယင္းေစ်းတည္ရွိရာ အလံုၿမိဳ႕ ကမ္းနားတေလွ်ာက္တြင္ ဆင္မင္းေစ်းႏွင့္ ၾကည့္ျမင္တိုင္
စံျပငါးေစ်းတို႔ တည္ရွိေနရာ ဆိပ္ကမ္းတိုးခ်ဲ႕မည္ဟူေသာ သတင္းမ်ားေၾကာင့္
ေစ်းသူေစ်းသားမ်ားမွာ ေစ်းအဖ်က္ခံရႏိုင္သည္ဟုဆိုကာ စိုးရိမ္ပူပန္ေနၾကသည္။
''က်ေနာ္က သီရိမဂၤလာေစ်းမွာ ကုန္စိမ္းေရာင္းေနတာပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္က ပဲေရာင္းတာပါ။
ေနသားတက်လည္း ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အခု ေစ်းကို ေျပာင္းမယ္လို႔ စည္ပင္က
စာေရးတေယာက္က ေျပာပါတယ္။ ေျပာင္းမယ့္ေနရာေတာ့ မသိရေသးပါဘူး။
ေစ်းဆိုင္ခန္းအတြက္ ေငြသြင္းရမယ္လို႔လည္း ေျပာတယ္။ ဘာလုပ္ရမွန္းကို
မသိေတာ့ပါဘူး'' ဟု ေစ်းေရာင္းသူတဦးက ေျပာသည္။သို႔ေသာ္ ရန္ကုန္စည္ပင္
အရာထမ္းတဦးက သီရိမဂၤလာေစ်းကို ေျပာင္းေရႊ႔ရန္ အမိန္႔မက်ေသးေၾကာင္းႏွင့္
ေျပာင္းရမည္ မေျပာင္းရမည္ကို မသိေၾကာင္း ေျပာသည္ေအးရွားေဝါလ္ ဆိပ္ကမ္းပိုင္ရွင္
ဦးထြန္းျမင့္ႏိုင္သည္ Myanmar National League ေဘာလံုးကလပ္တြင္
မေကြးယူႏိုက္တက္ အသင္းပိုင္ရွင္တဦးျဖစ္ၿပီး ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ေရႊတူးခြင့္ ရထားကာ
ရန္ကုန္ရွိ အင္အားၾကီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအုပ္စု၏ ထိပ္တန္းဝင္ တဦးလည္းျဖစ္ေၾကာင္း
သူႏွင့္နီးစပ္ေသာ သတင္းရပ္ကြက္က ဆိုသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ေအးရွားေဝါလ္ ဆိပ္ကမ္းမွ ျပည္ပထြက္ခြာ
သေဘာၤ တစင္းေပၚတြင္ ဘိန္းျဖဴ ၂၉ ကီလိုဂရမ္ခန္႔ကို မူးယစ္ ဗဟုိက
ဖမ္းဆီးရခဲ့ေသးသည္။
ဧျပီလအတြင္း ပတ္စ္ပို႔ သက္တမ္းတိုးခြင့္ မျပဳ

စိုင္းဇြမ္ဆိုင္း | ေသာၾကာေန႔၊ မတ္လ ၀၅ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၆ နာရီ ၂၄ မိနစ္
ခ်င္းမုိင္ (မဇၩိမ)။ ။ ကြန္ျပဴတာစက္ျဖင့္ ဖတ္၍ စစ္ေဆးႏိုင္ေသာ ဘားကုဒ္စနစ္ပါ
ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္သစ္မ်ား ထုတ္ေပးမည့္ အစီအစဥ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားရွိ
ျမန္မာသံ႐ုံးမ်ားတြင္ နုိင္ငံကူးလက္မွတ္ သက္တမ္းတိုးျခင္း၊ အသစ္ျပဳလုပ္ေပးျခင္းတုိ႔ကို
ဧျပီတလလံုး ရပ္ဆိုင္းထားမွာျဖစ္သည္ဟု ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးဌာနက ေျပာသည္။
“ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေတြ သက္တမ္းတိုးေပးဖို႔ ခနရပ္ထားတယ္ဆိုတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။
အဲဒါကလည္း စက္နဲ႔ဖတ္တဲ့ ဘားကုဒ္ေတြပါတဲ့ စာအုပ္အသစ္ေတြ ျပန္ထုတ္ေပးဖို႔ကို
ခဏဆိုင္းထားတဲ့သေဘာပါ။ သံ႐ုံးေတြအတြက္ ေၾကျငာခ်က္လဲ ထုတ္ထားပါတယ္” ဟု
ေနျပည္ေတာ္ရွိ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးဌာနမွ တာဝန္ရွိသူတဦးက မဇၥ်ိမကို
တယ္လီဖုန္းမွတဆင့္ ေျပာသည္။
ျမန္မာပတ္စ္ပို႔မွာ စတင္ထုတ္ေပးသည့္ေန႔ရက္မွစ၍ သံုးႏွစ္အထိ သက္တမ္းရွိသည္။

သက္တမ္းကုန္ဆံုးလ်ွင္ ဝင္ေငြခြန္ေဆာင္ရန္လိုပါက ဝင္ေငြခြန္ေဆာင္၍
သက္တမ္းတိုးရသလို ပတ္စ္ပို႔အတြင္း စာရြက္လြတ္မ်ား ကုန္ဆံုးပါက ဝင္ေငြခြန္ေဆာင္၍
စာအုပ္သစ္ ထုတ္ရသည္။(၁-၄-၂ဝ၁ဝ) မွ (၃ဝ-၄-၂ဝ၁ဝ) အတြင္း ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္
သက္တမ္းကုန္ဆံုးမည့္သူမ်ားကို မတ္လ အတြင္းအၿပီးသတ္ေဆာင္ရြက္ရန္လိုအပ္ေၾကာင္း
စကၤာပူရွိ ျမန္မာသံ႐ုံးက ထုတ္ျပန္ထားသည္။ဧၿပီလအတြင္း ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္
သက္တမ္းကုန္မည့္သူမ်ားသည္ ယခုလအတြင္း သက္တမ္းမတိုးလ်ွင္ ေမလတြင္
ဒဏ္ေငြေဆာင္၍ သက္တမ္းတိုးရမွာျဖစ္သည္။တခ်ိန္တည္းမွာပင္
နုိင္ငံကူးလက္မွတ္သက္တမ္းတိုးခမ်ား စကၤာပူတြင္ ပိုမိုကုန္က်ေနသည္။ယခင္က
ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္သက္တမ္းတိုးလွ်င္ စကၤာပူေဒၚလာ ၃ဝဝ ခန္႔သာေပးရၿပီး၊ ယခု
ထုတ္ေပးေနသည့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ အသစ္မ်ားအတြက္ စကၤာပူေဒၚလာ ၄ဝဝ ေက်ာ္
ေပးခဲ့ရသည္ဟု ယခုသီတင္းပတ္အတြင္း ပတ္စ္ပို႔ သက္တမ္းတိုးခဲ့သူ တဦးက

မဇၩိမသို႔ေျပာသည္။ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ ျမန္မာသံ႐ုံးကလည္း ဧၿပီလတြင္
ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ သက္တမ္းတိုးျမႇင့္ျခင္းမ်ား၊ အသစ္ထုတ္ေပးျခင္းမ်ားကို
ေခတၱရပ္ဆိုင္းထားမည္ဟု စံုစမ္းသိရွိရသည္။

အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) က အမ်ဳိးသမီး ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္
ႏုိဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ အမ်ဳိးသမီး ၂ ဦးတုိ႔သည္ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္
ဘန္ကီမြန္း (Ban Ki-moon) ႏွင့္ မတ္လ ၄ ရက္ေန႔က ေတြ႔ဆုံခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္း
အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္ခံရမႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းေသာ အေျခအေနမ်ားကို
တင္ျပခဲ့ၾကသည္။ ဓာတ္ပံု- NWI

ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဦးပိုင္လီမိတက္က လုပ္ငန္းခ်ဲ႕ထြင္လာရာ ယခုႏွစ္ပိုင္းတြင္

စူပါမားကက္မ်ားကိုပါ တည္ေဆာက္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္ (ဓာတ္ပံု - မဇၥ်ိမ)။
ပံုတြင္ ေတြ႔ရသည္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ပန္းဆိုးတန္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လမ္းေထာင့္ရွိ
ယခင္ ကုန္သြယ္လယ္ယာ အေဆာက္အအံုကို ဦးပိုင္က ျမဝတီထေရးဒင္း ကုမၸဏီဟု
အမည္ေျပာင္းထားေသာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမွ ဖြင့္လွစ္မည့္ ႐ူဘီမတ္
စူပါမားကက္တခု ျဖစ္သည္

ပုဂၢလိကလက္သို႔
ပုဂၢလိကလက္သို႔ ႏိုင္ငံပိုင္လုပ္ငန္းမ်ား အေဆာက္အဦမ်ား လႊဲေျပာင္း ငွားရမ္း
ေရာင္းခ်ျခင္းမ်ား ဆက္လက္ျပဳလုပ္လ်ွက္ရွိရာ ျမဝတီစာေပတိုက္သည္လည္း အပါအဝင္
ျဖစ္သြားသည္။ ဓာတ္ပံု- မဇၩိမ။ စစ္တပ္လက္ေအာက္ခံ ျမဝတီစာေပတိုက္ကို ယခုအခါ
ေဘာက္ေထာ္ ျပည္သာယာရွိ ယခင္တပ္မေတာ္ မွတ္တမ္း႐ုံးထဲတြင္
ေျပာင္းေရႊ႕ဖြင့္လွစ္ထားသည္။
ျမန္မာဆန္ျပန္ပုိ႔သည့္ ဂါနာအာဏာပုိင္တုိ႔
တရားစြဲခံရဟုဆို
Friday, 05 March 2010 11:21 ရန္ပိုင္
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php/news/1-news/2719-2010-03-05-04-2
ျမန္မာဆန္မ်ား အရည္အေသြး မျပည့္မီေၾကာင္း မမွန္မကန္ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့သည့္
ဂါနာႏုိင္ငံ အစား အေသာက္ႏွင့္ ေဆး၀ါး ကြပ္ကဲေရး အဖဲြ႔ (FDB) ကုိ ဆန္တင္ပုိ႔ခ့ဲေသာ
သေဘၤာကုမၸဏီက တရားစြဲထားေၾကာင္း ရန္ကုန္မွ စာနယ္ဇင္းသမား တဦးက ေျပာသည္။
ဆန္တင္ပုိ႔သည့္ စကာၤပူႏုိင္ငံ အေျခစုိက္ Universal Navigation Pte Ltd (UNPL)
ကုမၸဏီက FDB ကုိ ဂါနာႏုိင္ငံ တရားရုံး တခုတြင္ တရားစြဲဆုိထားေၾကာင္း UNPL
ကုမၸဏီ၏ ရန္ကုန္ရုံးခဲြက ရွင္းလင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

“အဲ့ဒီ စြပ္စြဲခ်က္ဟာ ကုမၸဏီကုိ အသေရဖ်က္တာ ဆုိၿပီး တရားစြဲတာ၊ အေျခအေန
ေကာင္းတယ္လုိ႔ ကုမၸဏီက ရွင္းျပတယ္” ဟု ၎က ေျပာသည္။ဂါနာႏုိင္ငံကုိ
အက်ိဳးအေၾက ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ပါ၀င္သည့္ ဧည့္မထဆန္ တန္ခ်ိန္ ၁၆၅၀၀ ကုိ
ေရာင္းခ်ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ဂါနာတြင္ အဓိကရုဏ္း ျဖစ္ေနသည့္ အတြက္ အိမ္နီးခ်င္း
ဆီရာလီယြန္ႏုိင္ငံတြင္ ဆန္ တန္ခ်ိန္ ၅၀၀၀ ေရာင္းခ်ခဲ့ေၾကာင္း၊ က်န္ဆန္မ်ားကုိ ဂါနာ
ဆိပ္ကမ္းတခုတြင္ ခ်ရန္ စီစဥ္ေနစဥ္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက တားျမစ္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု UNPL
တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ရွင္းလင္းေၾကာင္း အဆုိပါ စာနယ္ဇင္းသမားက ေျပာသည္။
တရားစြဲဆုိထားမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၎ကုမၸဏီသုိ႔ ဧရာ၀တီက ဆက္သြယ္

ေမးျမန္းေသာ္လည္း တာ၀န္ရွိသူက ေျဖၾကားရန္ ျငင္းဆုိခဲ့သည္။ဇန္န၀ါရီလ ၇
ရက္ေန႔ထုတ္ ဂါနာသတင္းစာမ်ားတြင္မူ MV Stefanis အမည္ရိွ သေဘၤာျဖင့္
ေရာက္လာသည့္ ဆန္မ်ားကို ဆိပ္ကမ္းတြင္ ခ်ထားရာ စားသုံးရန္ မသင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း
FDB က စစ္ေဆးေတြ႔ရွိရသျဖင့္ သေဘာၤေပၚသုိ႔ ျပန္လည္ တင္ေဆာင္ရန္ အမိန္႔
ေပးခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပထားၾကသည္။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထုတ္ ဂ်ာနယ္တခ်ဳိ႕တြင္ ထုိဆန္မ်ားမွာ
တန္ခ်ိန္ တေသာင္းေက်ာ္ ရိွသည္ဟု ေရးသားၾကၿပီး ဂါနာႏုိင္ငံ သတင္းဌာနမ်ားကမူ
အိတ္ေရ တေသာင္းေက်ာ္ဟု ေရးသားထားၾကသည္။ဂါနာမွ ျပန္ေရာက္လာသည့္
ဆန္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အစုိးရ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပျခင္း မရိွေသးေပ။
ထုိဆန္မ်ားမွာ ေရစုိဆန္မ်ားျဖစ္သည္ဟု ရန္ကုန္မွ ဆန္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ဧရာ၀တီကုိ
ေျပာသည္။ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ၾသဂုတ္လက ထုိဆန္မ်ားကုိ ရန္ကုန္ ဆိပ္ကမ္းတြင္ အတင္အခ်
ျပဳလုပ္စဥ္ မုိး သုံးႀကိမ္ခန္႔ မိလုိက္သည့္ အတြက္ ေရစုိသြားျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊

သေဘာၤကုမၸဏီတြင္သာ တာ၀န္ရွိသည္ဟု ထင္ျမင္ေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆန္စက္
လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းမွ ဦး၀င္းေအးေဖက ေျပာသည္။ျပည္ပသုိ႔ တင္ပုိ႔ရာတြင္ ဆန္
အရည္ အေသြး၊ တင္မည့္ သေဘၤာ၏ အေျခအေနကုိ အေသအခ်ာ စစ္ေဆးရန္
လုိအပ္သည္ဟု ဦး၀င္းေအးေဖက ေထာက္ျပသည္။ ကုန္ေသတၱာမ်ားျဖင့္ တင္ပုိ႔သည့္
စနစ္ကုိ အသုံးမျပဳႏုိင္လွ်င္ ေရရွည္တြင္ ေစ်းကြက္ ထိခုိက္မည္ဟု ဆုိသည္။ျမန္မာႏုိင္ငံ
ဆန္စပါး ကုန္သည္ႀကီးမ်ား အသင္း၊ စီးပြားေရးႏွင့္ ကူးသန္း ေရာင္း၀ယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန
တုိ႔မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ေရစုိဆန္ ေရာင္းခ်ခ့ဲသည့္ ကုမၸဏီႏွင့္ ဆန္ပြဲရုံတခ်ိဳ႕ကုိ ေခၚယူ
သတိေပးခ့ဲေၾကာင္း ရန္ကုန္ ဘုရင့္ေနာင္ ပြဲရုံတန္းမွ ဆန္လုပ္ငန္းရွင္ တဦးက ေျပာသည္။
“ပြဲရုံေတြကုိ စစ္ေဆးၿပီးေတာ့ လုပ္ငန္း လုပ္ခြင့္၊ တင္သြင္းခြင့္ေတြ ပိတ္မယ္။ ဆန္ေတြကုိ
အစားျပန္ေပးရမယ္ ေျပာတယ္” ဟု သူက ေျပာသည္။ထုိအျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင့္
ပုဂၢလိက ကုမၸဏီမ်ားက ျပည္ပသုိ႔ ဆန္တင္ပုိ႔မႈ ေခတၱ ရပ္ထားေၾကာင္း၊ ျမန္မာ့ စီးပြားေရး
ဦးပုိင္ လီမိတက္ကသာ တဦးတည္း တင္ပုိ႔ေၾကာင္း သူက ဆက္လက္ ေျပာျပသည္။
၂၀၀၉-၂၀၁၀ ဘ႑ာေရးႏွစ္တြင္ ျပည္ပသုိ႔ ဆန္တန္ခ်ိန္ တသန္းေက်ာ္ တင္ပုိ႔ရာတြင္ ၆၀
ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္မွာ အာဖရိက ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ တင္ပုိ႔ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အာရွေစ်းကြက္တြင္
ဖိလစ္ပုိင္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ မေလးရွားႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ တင္ပုိ႔ရၿပီး၊ ဥေရာပ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔လည္း
တင္ပုိ႔ရေၾကာင္း စီးပြား/ကူးသန္း ၀န္ႀကီးဌာန ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားအရ သိရသည္။
အက်ိဳးအေၾက ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ပါ၀င္သည့္ ဧည္မထ၊ ငစိန္၊ မီးဒုံး အမ်ဳိးအစား ဆန္မ်ားကုိ
အမ်ားဆုံး တင္ပုိ႔သည္ဟု ဆုိသည္။
အိႏၵိယခြဲထြက္ေရး သူပုန္မ်ားကုိ
ျမန္မာစစ္တပ္က ဝိုင္းဝန္းႏွိမ္နင္းမည္ဟုဆို
Friday, 05 March 2010 11:58 ဇာနည္မာန္
အိႏၵိယ-ျမန္မာ နယ္စပ္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ ေျမာက္ပိုင္း ေဒသမ်ားတြင္
ခိုေအာင္းေနေသာ အိႏၵိယ ခြဲထြက္ေရး သူပုန္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းေရး အတြက္ ႏွစ္နိုင္ငံ
စစ္တပ္မ်ားက တိုးျမႇင့္ လုပ္ေဆာင္ သြားမည္ဟု အိႏၵိယ စစ္တပ္ ေျပာေရးဆိုခြင့္ ရွိသူက
ဆိုသည္။ အိႏၵိယ ျပည္ထဲေရး အတြင္း၀န္ Gopal K. Pillai ၏ ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္းက
ျမန္မာႏိုင္ငံခရီးစဥ္တြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသရွိ
သူပုန္မ်ားအေရးကို ေဆြးေႏြးခဲ့ျပီး ျမန္မာစစ္အစိုးရထံမွ ကတိမ်ား ရယူႏိုင္ခဲ့သည္ဟု
နယ္စပ္လံုၿခံဳေရး စည္းေ၀းတြင္ ေျပာၾကားခဲ့ေၾကာင္း အိႏၵိယ အေျခစိုက္
သတင္းဌာနမ်ားက ဆိုသည္။ “ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အိႏၵိယနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့သူေတြရဲ႕
အေျခစိုက္စခန္းေတြကို သူတို႔က အဓိကထား ေျခမႈန္းေပးမယ္လို႔ ေျပာတယ္” ဟူေသာ
Gopal K. Pillai ၏ အဆိုကို သတင္းဌာနမ်ားက ေဖာ္ျပထားသည္။

သူ၏ ခရီးစဥ္အတြင္း ျပည္ထဲေရး ဒုတိယ ၀န္ၾကီး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ဘုန္းေဆြႏွင့္
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ျပီး သူပုန္မ်ား ကိစၥကို အေရးယူေဆာင္ရြက္ေပးမည့္ ကတိကို
ရရွိခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာ စစ္အစိုးရက အမွန္တကယ္ လုပ္ေပးႏိုင္စြမ္းရွိ မရွိကိုမူ
သံသယရွိေၾကာင္း ဆိုထားသည္။အိႏၵိယ အစိုးရက အလိုရွိေနသည့္ အာသံသူပုန္အဖြဲ႔
ေခါင္းေဆာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ခိုေအာင္းေနသည္ဟူေသာ သတင္းမ်ား
ထြက္ေပၚလာသည့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ အိႏၵိယအစိုးရက ျမန္မာအစိုးရ၏
ပူးေပါင္းစစ္ဆင္ေရးကို လိုလား ေနၾကသည္။အိႏၵိယ အစိုးရဘက္က သူပုန္မ်ားကိစၥကို
အေလးအနက္ထား ေဆာင္ရြက္လိုေသာ္လည္း ျမန္မာ စစ္အစိုးရဘက္ကမူ
အေလးအနက္ထား ေဆာင္ရြက္လိုျခင္း မရွိေၾကာင္း ေလ့လာသူမ်ားက ဆိုသည္။
နယ္စပ္ေဒသ စစ္ေရးအေျခအေနမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူ တဦးက
“ျမန္မာဘက္ကေတာ့ အိႏၵိယနဲ႔ အစည္း အေ၀းေတြ လုပ္ၿပီးတိုင္း ပူးေပါင္းမယ္၊
အကူအညီလိုတယ္ဆိုၿပီး လက္နက္ခဲယမ္းနဲ႔ ေငြေၾကး အကူအညီေတြ ယူတယ္။
ဒီလိုျဖစ္ေနတာ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ တကယ္တမ္းေတာ့ မတိုက္ႏိုင္ေသးဘူး” ဟု ေျပာသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္း အိႏၵိယ ခြဲထြက္ေရး သူပုန္မ်ား ခိုလႈံရာ ေနရာေဒသမ်ားသည္ ေ၀းလံသည့္
ေတာနက္တြင္း၌ ရွိ၍ ရာသီဥတု ၾကမ္းတမ္းျခင္း၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲျခင္း၊
အစာေရစာ ရွားပါးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ စစ္ေရးအရ တိုက္ခုိက္ ရန္ ခက္ခဲလွသည္ဟု
သူကဆိုသည္။ဆက္လက္၍ သူက “အိႏၵိယကေတာ့ နယ္စပ္ေဒသမွာ
ေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ နယ္ေျမခံတပ္ေတြ တိုးခ်ဲ႕ခ်င္တာ ရွိသလို လုပ္လည္း
လုပ္ေနတယ္။ ျမန္မာဘက္ကေတာ့ ပူးေပါင္းမယ္လို႔ ေျပာတာပဲ ရွိေနေသးတယ္၊
မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူး” ဟုေျပာသည္။အိႏၵိယ အစိုးရအေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ထိစပ္ေနေသာ
နယ္စပ္ေဒသတေလွ်ာက္တြင္ နယ္ေျမခံတပ္ရင္းမ်ား၊ ရဟတ္ယာဥ္ကြင္းမ်ား၊
အထူးေထာက္လွမ္းေရးဌာနမ်ား တိုးျမႇင့္ဖြဲ႔စည္းေနေၾကာင္း သူကဆိုသည္။
“ႏွစ္ႏိုင္ငံ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္တိုင္း၊ ၿပီးတိုင္းမွာ အိႏၵိယ အစိုးရကလည္း ဒါကိုပဲေျပာတယ္။
ျမန္မာအစိုးရကလည္း ဒီလိုပဲ ပူးေပါင္းမယ္ေျပာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ ဒါက
ျဖစ္မလာဘူး။ ေနာင္ဘယ္ေတာ့ ျဖစ္လာမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ မသိဘူးေပါ့ေလ” ဟု
အေ၀းေရာက္ ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီး ေဒါက္တာတင့္ေဆြက ေျပာသည္။
ႏွစ္ႏိုင္ငံ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေတြ႔ဆံုသည့္အခါ အိႏိၵယ ခြဲထြက္ေရးသူပုန္မ်ားကို
လက္ခံထားျခင္း မရွိေၾကာင္း ျမန္မာစစ္အစိုးရက ေျပာၾကားေလ့ရိွေသာ္လည္း
ကခ်င္ျပည္နယ္ အေနာက္ပိုင္းေဒသ၊ ခ်င္းျပည္နယ္ တြန္းဇံၿမိဳ႕နယ္ အတြင္း၊
နာဂေတာင္တန္းေဒသ၊ ဟုမၼလင္းေဒသႏွင့္ စစ္ကိုင္းတိုင္း တမူးၿမိဳ႕နယ္ပတ္၀န္းက်င္
ေဒသတို႔မွာ အိႏၵိယ ခြဲထြက္ေရး သူပုန္မ်ားျဖစ္သည့္ အာသံ၊ ကသည္းႏွင့္ နာဂ သူပုန္မ်ား
ခုိလႈံသည့္ အထင္ကရ ေနရာမ်ား ျဖစ္သည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းတြင္
ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ကီလိုမီတာ ၁၆၈၀ ေက်ာ္ ထိစပ္လ်က္ရွိသည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ကာလမ်ားက
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီေရးကို အားေပးျခင္း၊ ထြက္ေျပးလာေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို
ခိုလႈံခြင့္ေပးျခင္းမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ပူးေပါင္း၍ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရး၊

လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးမ်ား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ျပီး အိႏၵိယ ခြဲထြက္ေရး သူပုန္မ်ားကို
ပူးေပါင္းတိုက္ခိုက္ျခင္းမ်ား ျပဳခဲ့သည္။၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အိႏၵိယ အစိုးရက
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား Jawaharlal Nehru ဆုခ်ီးျမႇင့္လိုက္ရာ ျမန္မာအစိုးရဘက္က
စစ္ဆင္ေရးကို ရပ္နားလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရခ်င္း ေဒသအလိုက္
သတင္းဖလွယ္ျခင္းမ်ား ရွိေနခ့ဲသည္။ထိုမွ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ား၏
အျပန္အလွန္ ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးစဥ္မ်ား၊ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားေနာက္တြင္ အိႏၵိယက
ျမန္မာစစ္အစိုးရအား စစ္ေလယာဥ္မ်ား၊ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားႏွင့္ နည္းပညာ
အေထာက္အပံ့မ်ား ေပးအပ္ကာ ခြဲထြက္ေရး သူပုန္မ်ားကို
ကူညီတိုက္ထုတ္ေပးေရးအတြက္ ကမ္းလွမ္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
အိႏၵိယ သမုဒၵရာအတြင္း ႏွစ္စဥ္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ား၊
အာရွပစိဖိတ္ေဒသႏိုင္ငံမ်ား၏ ေရတပ္မ်ား စစ္ေရးေလ့က်င့္ျခင္းတြင္လည္း ျမန္မာေရတပ္
စစ္သေဘၤာမ်ားကို ပါ၀င္ေစေလ့ရွိသည္။
ေဒၚလာအတု ကိုင္မႈျဖင့္ ကင္မ႐ြန္းႏုိင္ငံသား

ႏွစ္ဦး ေထာင္ခ်ခံရ
အေမရိကန္ ေဒၚလာ အတုမ်ား လက္၀ယ္ ေတြ႔ရွိမႈျဖင့္ ဖမ္းဆီးထားသည့္ ကင္မရြန္း
ႏုိင္ငံသား ႏွစ္ဦးကုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လမ္းမေတာ္ ၿမိဳ႕နယ္ တရားရုံးက ယမန္ေန႔က ေထာင္ဒဏ္
၇ ႏွစ္မွ ၉ ႏွစ္ အထိ ျပစ္ဒဏ္ အသီးသီး ခ်မွတ္လုိက္သည္ဟု လမ္းမေတာ္ ၿမိဳ႕နယ္
ရဲစခန္းက ဧရာ၀တီသုိ႔ ေျပာသည္။အဆိုပါ ကင္မရြန္း ႏုိင္ငံသား ႏွစ္ဦးကုိ အေမရိကန္
ေဒၚလာအတု လက္၀ယ္ေတြ႔ရွိမႈ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၈၉/ကျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၇ႏွစ္ အသီးသီး
ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီး တဦးကိုမူ ဖမ္းဆီးစဥ္ ျပင္သစ္သံရုံးသုိ႔ ထြက္ေျပးသည့္ အတြက္ ဥပေဒပပုဒ္မ
၂၂၄ ျဖင့္ ၂ ႏွစ္၊ စုစုေပါင္း ၉ ႏွစ္ခ်မွတ္ခဲ့ သည္ဟု လမ္းမေတာ္ ရဲစခန္း တာ၀န္မႉးက
ေျပာျပသည္။“သူတုိ႔ကုိ ဖမ္းၿပီးရွာေတာ့ ေဒၚလာ ရာခ်ီၿပီးေတာ့ ေတြ႔တယ္”ဟု ၎က
ဆိုသည္။၎တုိ႔ ၂ ဦးသည္ ျမန္မာေနရွင္နယ္လိဂ္ ေဘာလုံးအသင္းမ်ားတြင္
ေဘာလုံကစားရန္ အတြက္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ပတ္ခန္႔က လာ ေရာက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္
ဆုိရန္ အဆင္မေျပျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ လမ္းမေတာ္ ၿမိဳ႕နယ္ရွိ MGMဟိုတယ္၌ တည္းခိုေနစဥ္
ေဒၚလာ အတု ျပဳလုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုရာ ဟိုတယ္ မန္ေနဂ်ာက ေဒသခံ
အာဏာပုိင္မ်ားထံ အေၾကာင္းၾကား ခဲ့သျဖင့္ လြန္ခဲ့သည့္ အပတ္ အတြင္းက
အဖမ္းခံရျခင္းျဖစ္သည္။အဆုိပါ ကင္မရြန္းႏုိင္ငံသား ႏွစ္ဦးအား ဖမ္းဆီးလာစဥ္ တဦးမွာ
ထြက္ေျပးသြားၿပီး ျပင္သစ္သံရုံးတြင္ ခုိလႈံခြင့္ ေတာင္းခံခဲ့ေၾကာင္း၊ ျပင္သစ္သံရုံးကမူ
၎တို႔ႏွစ္ဦးမွာ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံသား မဟုတ္ေၾကာင္း ျငင္းဆုိခဲ့သည္။

ျမန္မာ ေျမာက္ကိုရီးယား ဆက္ဆံေရး

အေမရိကန္စိုးရိမ္
Friday, 05 March 2010 16:13 ကိုေထြး
ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ႏ်ဴကလီးယား နည္းပညာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈမ်ား
အတြက္ စိုးရိမ္ ပူပန္မိေၾကာင္း အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရးဌာန ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ P. J
Crowleyက ဗုဒၶဟူး ေန႔တြင္ ေျပာၾကားလိုက္သည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေရႊမန္းႏွင့္ ေျမာက္ကုိရီးယား အရာရိွမ်ား
“ႏ်ဴကလီးယား နည္းပညာပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈ အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔က စိုးရိမ္မိပါတယ္၊

အရင္တခါ ေဆြးေႏြးတုန္းက ျမန္မာျပည္က တာ၀န္ရွိသူေတြက ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရး
ေကာင္စီ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အမွတ္ ၁၈၇၄ ကို လိုက္နာ ေထာက္ခံတယ္လို႔ ေျပာတယ္။
က်ေနာ္တို႔ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ ရွိပါတယ္” ဟု Crowley က ႏိုင္ငံျခားေရးဌာန
သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲတြင္ ေျပာၾကားလုိက္သည္။ယမန္ႏွစ္က ေျမာက္ကိုရီးယားသည္
ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ စမ္းသပ္ခ့ဲသည့္ အတြက္ ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီက
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အမွတ္ ၁၈၇၄ ကို ခ်မွတ္ၿပီး အေရးယူခဲ့သည္။ ထုိဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ သံသယ
ျဖစ္ဖြယ္ရွိေသာ ေျမာက္ကုိရီးယား၏ မည္သည့္ သေဘၤာ၊ ေလယာဥ္မ်ားကိုမဆို
ႏိုင္ငံတကာက ၀င္ေရာက္ စစ္ေဆးပိုင္ခြင့္ ရွိမည္ ျဖစ္သည္။
ေျမာက္ကုိရီးယားႏွင့္ ျမန္မာစစ္အစုိးရတုိ႔၏ ဆက္ႏြယ္မႈကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနေၾကာင္း၊
ျမန္မာျပည္ အေပၚပိုမို ဖိအားေပးရန္ႏွင့္ ပိတ္ဆို႔ အေရးယူမႈမ်ားကို တိုးျမႇင့္ ေဆာင္ရြက္ရန္
ေတာင္းဆိုလိုက္ေၾကာင္း ေအာက္လႊတ္ေတာ္ ႏိုင္ငံျခားေရးရာ ေကာ္မတီ ဥကၠ႒ မစၥတာ
Howard L Bermanကအဂၤါေန႔ထုတ္ ၀ါရွင္တန္ပိုစ့္ သတင္းစာတြင္ ေရးသားထားသည္။
“အေရးယူမႈေတြ ထပ္တိုး ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ေထာက္ခံမႈေတြ ပို ရလာပါတယ္” ဟု မစၥတာ
Howard L Bermanက ဆိုသည္။ေျမာက္ကုိရီးယားသည္ ျမန္မာျပည္ကုိ ဒုံးက်ည္္မ်ား
ေရာင္းခ်ေနသည္ဟု အေမရိကန္ အစိုးရ အရာရွိတို႔က ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ကပင္ ထုတ္ေဖာ္
ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လက ျမန္မာႏိုင္ငံကို စစ္လက္နက္ ပစၥည္းဆိုင္ရာ
အကူအညီေပးခဲ့ေသာ ေျမာက္ကိုရီးယား Namchingang Trading Corp ကုမၸဏီကို
အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ဘ႑ာေရး ဆိုင္ရာ တားျမစ္ ကန္႔သတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ျမန္မာႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယားအစိုးရတို႔သည္ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္က သံတမန္ ဆက္ဆံေရး
ရပ္ဆိုင္းခဲ့ဖူးသည္။ ထုိႏွစ္က ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ အလည္လာေရာက္ေသာ ေတာင္ကိုရီးယား
သမၼတ ခ်န္ဒူး၀မ္ ႏွင့္အဖြဲ႕အား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အာဇာနည္ ဗိမာန္တြင္ ေျမာက္ကိုရီးယား
ကြန္မန္ဒုိတုိ႔က ဗုံးခြဲတိုက္ခိုက္ရာ သမၼတ ခ်န္ဒူး၀မ္ ေသဆုံးျခင္း မရွိေသာ္လည္း ၀န္ႀကီး ၄
ဦး အပါအ၀င္ ၂၁ ဦး ေသဆုံးၿပီးေနာက္ပုိင္း သံတမန္ ဆက္ဆံေရး ရပ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။
ထုိကဲ့သို႔ ျမန္မာႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔သည္ ၂ ႏိုင္ငံ သံတမန္ ပုံမွန္ ဆက္ဆံေရး
ရပ္ဆိုင္းခဲ့ရာမွ မၾကာေသး ေသာ ႏွစ္မ်ား အတြင္း တိတ္တဆိတ္ ဆက္ဆံေရးမ်ား
ျပဳလုပ္လာခဲ့ကာ ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလတြင္ တရား၀င္ ဆက္ဆံေရး ျပန္လည္
စတင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ျမန္မာအစိုးရအေနျဖင့္ အာဇာနည္ ဗိမာန္တြင္ ဗုံးခြဲတုိက္ခုိက္မႈကို
ျပန္လည္ အေလးထားရန္လိုသည္ဟု ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျမန္မာသံအမတ္
အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္း ေဆာင္ခဲ့သည့္ သခင္ခ်န္ထြန္းက ေျပာသည္။“စစ္ေရးနဲ႔
ပတ္သက္ရင္ေတာ့ ျမင္ျမင္ ထင္ထင္လုပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ တတ္ႏိုင္သေလာက္
လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားမွာေပါ့၊ အေမရိကန္ကုိ အျမင္ကပ္တယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔
ပိုနီးစပ္ေအာင္ လုပ္တယ္၊ အမွန္ကေတာ့ ေရရွည္ကို ၾကည့္ ၿပီးေတာ့ လုပ္သင့္တယ္၊
ေျမာက္ကိုရီးယားက သူတို႔ကို ေထာက္ခံရင္ ေထာက္ခံ၊ မေထာက္ခံရင္ ဗရုတ္သုတ္ခ
လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္တယ္ ဆိုတဲ့ အက်င့္က ျမန္မာျပည္ နည္းနည္း ခံခဲ့ရၿပီ” ဟု
သခင္ခ်န္ထြန္းက ေျပာသည္။ရန္ကုန္ အာဇာနည္ ဗိမာန္ ေဖာက္ခြဲမႈျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ၂၅
ႏွစ္အၾကာတြင္ အာဏာရွင္ ႏွစ္ႏုိင္ငံသည္ သံတမန္ ဆက္သြယ္ေရး သာမက စစ္ေရး
ဆက္ႏြယ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလအတြင္း
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရေရႊမန္းေခါင္းေဆာင္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔သည္
ေျမာက္ကိုရီးယားသုိ႔ လွ်ဳိ႕၀ွက္သြားေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္းတြင္ သတင္း
ေပါက္ၾကားခဲ့သည္။ထိုခရီးစဥ္တြင္ ေျမာက္ကိုရီးယား စစ္ဦးစီး အရာရွိခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ကင္မ္က်ဳတ္ဆစ္ (Kim Kyok-sik)ႏွင့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ နားလည္မႈ စာခၽြန္လႊာကို လက္မွတ္
ေရးထိုးခဲ့ၿပီး စစ္ေရး အရ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈျပဳလုပ္ရန္ သေဘာတူခဲ့ၾကေၾကာင္း
သိရသည္။

ခရီးစဥ္အတြင္း ၿမိဳယမ္းရွိ ေရဒါႏွင့္ ၾကားျဖတ္ ပိတ္ဆို႔မႈဌာန (radar and jamming units)
မ်ား၊ ၿပံဳယမ္းရွိ ေလေၾကာင္းရန္ ကာကြယ္ေရး တပ္မ်ား၊ ေလေၾကာင္းတပ္ဖြဲ႔မ်ား၊
ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ အမိန္႔ေပး ဌာနမ်ားသို႔လည္း သြားေရာက္ ၾကည့္ရႈခဲ့သည့္ အျပင္
ဥမင္လိုဏ္ေခါင္း အတြင္းရိွ အေဆာက္အဦးမ်ားတြင္ ထုတ္လုပ္ေနသည့္ ေျမျပင္မွ
ေျမျပင္ပစ္ စကဒ္ (SCUD) ဒံုးက်ည္ စက္ရံုမ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ ေလ့လာၾကေသးသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ စစ္ေရး အေဆာက္အအုံ တခ်ဳိ႕ ေဆာက္လုပ္ရာ၌ ေျမာက္ကိုရီးယားက ကူညီ
ေဆာက္လုပ္ျခင္း၊ ႀကီးၾကပ္ေပးျခင္း ျပဳမည္ ဟူေသာ သေဘာတူညီခ်က္အရ
အေဆာက္အအုံမ်ားတြင္ ဒံုးက်ည္မ်ား၊ ေလယာဥ္မ်ား၊ သေဘၤာမ်ား သိုဝွက္ထားႏိုင္မည္
ဟု ဆုိသည္။၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လကလည္း လက္နက္မ်ား တင္ေဆာင္လာသည္ဟု
ယူဆရသည့္ ေျမာက္ကုိရီးယား သေဘၤာတစီး ျမန္မာျပည္သုိ႔ ဦးတည္ ခုတ္ေမာင္း
ေနသည္ဟူေသာ သတင္းက ကမၻာ့မီဒီယာ၌ ထိပ္တန္းသုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရ၏ ႏ်ဴကလီးယား ထုတ္လုပ္မည့္ အစီအစဥ္ႏွင့္
ပတ္သက္ႏိုင္ဖြယ္ရွိေသာ ေျမေအာက္ ဥမင္မ်ား တည္ေဆာက္ေနမႈ ဓာတ္ပုံႏွင့္ ဗီဒီယို
မွတ္တမ္းမ်ားကိုလည္း သတင္းဌာနမ်ားတြင္ ထုတ္လႊင့္ျပသခဲ့သည္။ ယခင္လက
ေျမာက္ကိုရီးယား ေခါင္းေဆာင္ ကင္မ္ဂ်ဳံအီးလ္၏ ေမြးေန႔ပဲြကုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
ေျမာက္ကိုရီးယားသံ႐ံုးက စီစဥ္ က်င္းပရာ ျမန္မာစစ္အစုိးရ ထိပ္ပုိင္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား
တက္ေရာက္ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ကလည္း ေမြးေန႔အတြက္
သ၀ဏ္လႊာတေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ သက္တမ္းတိုး တလ
ဆိုင္းငံ့မည္
Friday, 05 March 2010 17:17 ဧရာဝတီ
ျမန္မာႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ သက္တမ္း တိုးျခင္း၊ အသစ္ လဲလွယ္ျခင္း ကိစၥမ်ားကို
ကမာၻတဝန္းရွိ ျမန္မာသံရံုး မ်ားတြင္ ဧျပီလ ၁ ရက္ေန႔မွ ၃၀ ရက္ေန႔အထိ တလ
ဆိုင္းငံ့ထားရန္ ျပည္ထဲေရး ဝန္ၾကီးဌာနမွ ညႊန္ၾကား ထားေၾကာင္း ထိုင္းႏုိင္ငံ
ဘန္ေကာက္ရွိ ျမန္မာသံ႐ံုးက ဧရာဝတီသို႔ ေျပာသည္။“ပတ္စ္ပို႔ သက္တမ္း တိုးတဲ့
ကိစၥေတြကို ယာယီ ရပ္ဆိုင္းထားဖို႔ ျပည္ထဲေရး ဝန္ၾကီးဌာနက ညႊန္ၾကား ထားပါတယ္၊
ဧျပီလ အတြင္းမွာ သက္တမ္း ကုန္မယ့္ ပတ္စ္ပို႔ေတြဟာ ဧျပီ မတိုင္ခင္မွာ သက္တမ္း
တိုးၾကရပါမယ္၊ ဘားကုဒ္ စနစ္သံုး ပတ္စ္ပို႔နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဝန္ၾကီး ဌာနက ဘာမွ ရွင္းမျပ
ေသးပါဘူး”ဟု ျမန္မာသံ႐ံုး ဝန္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္
ကိုင္ေဆာင္ထားသူ တဦးကလည္း “မေန႔က က်မ သံ႐ံုးကို အခြန္ေဆာင္ဖို႔ သြားပါတယ္၊
က်မ ပတ္စ္ပို႔က ၂၀၁၀ ဧျပီလ ထဲမွာ သက္တမ္း ကုန္မွာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ တခါတည္း
ပတ္စ္ပို႔ကို သက္တမ္း တိုးဖို႔ပါ သူတို႔ ေျပာပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။

ယင္းသို႔ တလ ရပ္ဆိုင္းျခင္းကိစၥကို ဘန္ေကာက္ ျမန္မာသံ႐ံုးတြင္
ေၾကညာခ်က္ကပ္ထားသည္မွတပါး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သိရွိရန္ ေၾကညာျခင္းမရွိဟု
မၾကာေသးမီက ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ သက္တမ္းတိုးရန္ သံ႐ံုးသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေသာ
အမ်ိဳးသမီးတဦး က ဆိုသည္။
“သံ႐ံုးနဲ႔ လွမ္းတဲ့ ေနရာက လူေတြ ဧျပီ မတိုင္ခင္ သက္တမ္းလာျပီး တိုးရမယ္ဆိုတာ

သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး”ဟု သူက ဆိုသည္။မိမိႏိုင္ငံသားမ်ားအား လက္ေရးစနစ္သံုး
ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အစား ႏိုင္ငံတကာ ဘားကုဒ္ စနစ္သံုး ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ မ်ားျဖင့္ စတင္
အစားထိုး လဲလွယ္ေပးရန္ ႏိုင္ငံတကာ ျမိဳ႕ျပေလေၾကာင္းပ်ံသန္းမႈဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္း
(International Civil Aviation Organization) က ျမန္မာစစ္အစိုးရကို
ေတာင္းဆိုထားသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကမာၻတဝန္း ႏိုင္ငံေပါင္း ၃၀ တြင္ သံ႐ံုးမ်ား
ဖြင့္လွစ္ထား ေၾကာင္း သိရသည္။
ေဒၚေနာ္အုန္းလွ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရး

အက်ဥ္းသူမ်ား ေထာင္ေျပာင္း
ကမၼ၀ါစာ လက္၀ယ္ ေတြ႔ရွိမႈျဖင့္ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ် ခံရသည့္ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူ
ေဒၚေနာ္အုန္းလွ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသူ ၃ ဦးကုိ ၿပီးခဲ့သည့္ ရက္ပုိင္းက
အင္းစိန္ေထာင္မွ နယ္ေ၀း ေထာင္မ်ားသုိ႔ ေျပာင္းေရြ႕ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
အဆုိပါေထာင္ေျပာင္းေရႊ႔မႈတြင္ ေထာင္အာဏာပုိင္မ်ား အေနျဖင့္ မိသားစုမ်ားကုိ
မည္သည့္အေၾကာင္းၾကားမႈမွ မျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ မိသားစုအေနျဖင့္
ေထာင္၀င္စာသြားေတြ႔မွသာ သိရွိရေၾကာင္း အင္းစိန္ေထာင္အသုိင္းအ၀န္းႏွင့္
နီးစပ္သူတဦးက ဧရာ၀တီသုိ႔ေျပာ သည္။“မိသားစုကုိေတာ့ ဘာမွႀကိဳမေျပာဘူး၊

မေန႔ကေထာင္၀င္စာလာေတြ႔မွသိရတယ္”ဟု ၎ကဆုိသည္။
ေဒၚေနာ္အုန္းလွကုိ ေတာင္ငူေထာင္၊ မခ်ိဳခ်ိဳေအးကုိ ရမည္းသင္းေထာင္၊ မစန္းစန္းျမင့္ကုိမူ
မည္သည့္ေထာင္သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႔႕သည္ ကုိ မသိရေၾကာင္း အဆုိပါ
အင္းစိန္ေထာင္အသုိင္းအ၀န္းႏွင့္ နီးစပ္သူကေျပာသည္။ေဒၚေနာ္အုန္းလွအပါအ၀င္
ႏုိင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ ၄ဦးကုိ ၿပီးခဲ့သည္လ
ကုလသမဂၢလူ႕အခြင့္အေရးကုိယ္စားလွယ္ မစၥတာ ေသာ့မတ္စ္ အိုေဟး ကင္တာနာ
ျမန္မာျပည္လာေရာက္စဥ္အတြင္းက ေထာင္ဒဏ္၂ ႏွစ္စီ ျပစ္ဒဏ္မ်ား
ခ်မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။၎တုိ႔ ၄ ဦးသည္ ၿပီးခဲ့သည့္ ေအာက္တိုဘာ ၃ ရက္ေန႔က
ေတာင္ဒဂုန္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းတြင္ ဆြမ္းကပ္ၿပီး ျပန္လာရာ
သဃၤန္းကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္ စံျပေစ်းအနီး၌ ကမၼ၀ါစာလက္၀ယ္ ေတြ႔ရွိမႈ ျဖင့္
ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚေနာ္အုန္းလွသည္ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္(NLD)
အဖြဲ႔၀င္ေဟာင္းတဦးျဖစ္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ေရး အဂၤါေန႔တုိင္း
၀တ္ျပဳဆုေတာင္း ေနသူျဖစ္သည္။ၿပီးခဲ့သည္ႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလက
နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး တရားမ၀င္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္သည္ဟု
စြပ္စြဲဖမ္းဆီးထား သည့္ ကုိညီညီထြန္းႏွင့္ ကုိစုိးမုိးထြန္းတုိ႔ကုိလည္း ယမန္ေန႔က
ပထမအႀကိမ္စတင္ ရုံးထုတ္ခဲ့သည္ဟု ၎အမႈကုိ လုိက္ပါေဆာင္ ရြက္ေနသူ ေရွ႕ေန
ဦးေက်ာ္ဟုိးက ေျပာသည္။ကုိညီညီထြန္းကုိ မတရားအသင္းပုဒ္မ ၁၇ /၁၊
နယ္စပ္တရားမ၀င္ျဖတ္ေက်ာ္၀င္ေရာက္သည့္ ပုဒ္မ ၁၃/၁၊ ႀကိဳးမဲ့ေၾကးနန္းအက္ဥပ
ေဒပုဒ္မ ၆/၁ ျဖင့္ စြဲဆုိထားေၾကာင္း၊ ကုိစုိးမိုးထြန္းကုိ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒပုဒ္မ ၁၃/
၁ျဖင့္ တရားရုံးတင္စစ္ေဆးခဲ့ ေၾကာင္း ၎က ဆုိသည္။၎တုိ႔ႏွစ္ဦးကုိ
နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ ရာေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္(ABSDF) ၊
ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမုိကရက္တစ္ အင္အားစု (FDB) ၊ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသား ကုိညီညီ ေအာင္ေခၚ
ကုိေက်ာ္ေဇာလြင္ တုိ႔ျဖင့္ ဆက္သြယ္ခဲ့သည္ဟု စြပ္စြဲထားေၾကာင္း သိရသည္။
လယ္ေျမ အဓမၼ အသိမ္းခံရ၍ ILO သို႔ တိုင္ၾကားသည့္ မေကြးတိုင္း နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ႏွင့္
ေအာင္လံၿမိဳ႕မွ လယ္သမားမ်ားအမႈကို လိုက္ပါေဆာင္႐ြက္ေပးသည့္အတြက္
ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံရေသာ ေရွ႕ေန ကိုဖိုးျဖဴ ကုိ မၾကာေသးခင္ရက္ပုိင္းက သရက္ေထာင္မွ
ျပန္လည္ လႊတ္လိုက္ေၾကာင္း ေရွ႕ေနမ်ား အသိုင္းအ၀န္းက ေျပာသည္။
ယင္း ကိုဖိုးျဖဴကို တရား႐ုံးက ေထာင္ဒဏ္ ၄ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီး ၃ ႏွစ္
ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေထာင္က် ရက္တႏွစ္ ႏွင့္ ျပန္လည္
လႊတ္ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ေရွ႕ေနႀကီး ဦးေအာင္သိန္းက ေျပာသည္။
ေရွ႕ေန ကိုဖိုးျဖဴအား မေကြးၿမိဳ႕တြင္ အာဏာပိုင္မ်ားက ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ လအတြင္းက
ဖမ္းဆီး ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ကိုဖိုးျဖဴသည္ မေကြးတိုင္း နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕နယ္ ရြာမြန္ရြာ
ေက်းရြာအုပ္စုရွိ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၏ လယ္ေျမကို တပ္ေျမအျဖစ္ သိမ္းၿပီး
ၾကက္ဆူပင္ စိုက္ပ်ိဳးခိုင္းသည့္ ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ကမၻာ့ အလုပ္သမား
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ILO)ရုံးသို႔ စာေရးတိုင္ ေသာေၾကာင့္ တရားစြဲခံရေသာ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ မွ

လယ္သမား ဦးလွစိုးႏွင့္ ေအာင္လံၿမိဳ႕မွ ကိုေဇာ္ေဌး တို႔အမႈကို လိုက္ပါ အက်ိဳးေဆာင္ရင္း
ယခုကဲ့သို႔ ဖမ္းဆီး ခံရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
႐ုရွားႏွင့္ တရုတ္က ျမန္မာကို အရပ္ဘက္သံုး

ခရီးသည္တင္ ေလယာဥ္ႏွင့္ ကုန္တင္
ေလယာဥ္မ်ား ေရာင္း
႐ုရွားႏွင့္ တရုတ္ ႏုိင္ငံတို႔က ၂၀၁၀ ခုႏွစ္အတြင္း အရပ္ဘက္သံုး ခရီးသည္တင္
ေလယာဥ္ႏွင့္ ကုန္တင္ ေလယာဥ္မ်ား ျမန္မာ ႏုိင္ငံသို႔ ေရာင္းခ်မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္း
ဌာနမ်ားက ေဖာ္ျပသည္။
႐ုရွားမွ ယူႏိုက္တက္ ေလယာဥ္ ေကာ္ပိုေရးရွင္း (United Aircraft Corporation – UCA)

က Antonov-148 (An-148) ႏွစ္စီးႏွင့္ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသား ေလေၾကာင္းနည္းပညာ
သြင္းကုန္ ထုတ္ကုန္ ေကာ္ပိုေရးရွင္း (China National Aero-Technology Import and
Export Corporation – CATIC) က MA 60 ကုန္တင္ ေလယာဥ္ သံုးစီးတို႔ကို
ယခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာသို႔ ေရာင္းခ်မည္ဟု ႐ုရွားမွ အီတာတာစ္ သတင္းဌာႏွင့္
Flightglobal ဝက္ဘ္ဆိုဒ္တို႔က အသီးသီးေဖာ္ျပသည္။ An-148 သည္
ခရီးတိုေျပးအမ်ိဳးအစားျဖစ္ျပီး ခရီးသည္ ၉၀ ဆံ့သည္။ အမ်ားဆံုး ပ်ံသန္းႏိုင္သည့္ႏႈန္းမွာ
ကီလိုမီတာ ၅,၀၀၀ ျဖစ္ျပီး အျမန္ႏႈန္းမွာ တနာရီလွ်င္ ၈၂၀ မွ ၈၇၀ ကီလိုမီတာ ျဖစ္သည္။
An-148 တစီး၏ ခန္႔မွန္းတန္ဖိုးမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း၂၀ ခန္႔ ျဖစ္သည္။ ထို
႐ုရွားေကာ္ပိုေရးရွင္းမွပင္ အီရန္ႏွင့္ က်ဴးဘားတို႔က An-148 မ်ား မွာယူဖူးသည္။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ႐ုရွားက ျမန္မာသို႔ ယူ႐ုိသန္း ၄၀၀ (အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၅၇၀)
နီးပါး တန္ဖိုးရွိမည့္ MiG-29 ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္ အစီး ၂၀ ေရာင္းခ်မည့္ စာခ်ဳပ္တရပ္
ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည္။ ယခုႏွစ္ စက္တင္ဘာတြင္ ျမန္မာသည္ တ႐ုတ္ ေကာ္ပိုေရးရွင္းမွ
ေလယာဥ္မ်ား ရရွိမည္ျဖစ္ျပီး တ႐ုတ္အစိုးရ၏ ေခ်းေငြ အစီအစဥ္ အကူအညီျဖင့္
ဝယ္ယူမည္ျဖစ္သည္ဟု Xi'an Aircraft Industrial Corporation ကို ကိုးကား၍
Flightglobal ဝက္ဘ္ဆိုဒ္က ေဖာ္ျပသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အိုေဟာင္းေနျပီျဖစ္ေသာ
ေဖာ္ကာ F27 မ်ားကို သံုးေနရဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပထားသည္
စစ္အစိုးရက ဝ တပ္ဖြဲ႔ကို မတရားအသင္း

ေၾကညာမည္ဟု သတင္းထြက္
စစ္အစိုးရက ေတာင္းဆို ထားသည့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းေရး ပ်က္ကြက္ပါက
အင္အားအၾကီးဆံုး တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ျဖစ္ေသာ ဝျပည္ေသြးစည္း
ညီညႊတ္ေရး တပ္မေတာ္ (UWSA) ကို မတရားအသင္း အျဖစ္ ေၾကညာႏုိင္ေၾကာင္း
သိရသည္။
ရွမ္းျပည္နယ္ တေနရာတြင္ စစ္ေရးျပ ေလ့က်င့္ေနေသာ UWSA တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား
စစ္အစိုးရ အရာရွိမ်ားက ေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ အဆက္ အသြယ္ ရွိေသာ တ႐ုတ္ အစိုးရ

အရာရွိ မ်ားကို မၾကာေသးမီက ယင္းသို႔ ေျပာၾကားေၾကာင္း စစ္ဘက္ သတင္းမ်ားက
ဆိုသည္။နယ္ျခား ေစာင့္တပ္ ေျပာင္းလဲေရး အတြက္ စစ္အစိုးရက မတ္လ ၁၀
ရက္မတိုင္မီ UWSA ႏွင့္ ေဆြးေႏြး ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း တိုင္းရင္းသား
လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္နီးစပ္သူမ်ားကလည္းေျပာဆိုသည္။နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔စည္းေရး
ကို UWSA တပ္ဖြဲ႔ လက္ခံလာေစေရး ၾကားဝင္ေဖ်ာင္းဖ်ရန္ စစ္အစိုးရ အရာရွိမ်ားက
တ႐ုတ္ အာဏာပုိင္မ်ားကိုပန္ၾကားထားေၾကာင္း၊ အကယ္၍ UWSA တပ္ဖြဲ႔သာ
တရားမဝင္အဖြဲ႔ျဖစ္သြားပါက အင္အား သံုးေသာင္းခန္႔ ရွိ UWSA တပ္ဖြဲ႔ကို စစ္ေရးအရ
တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာႏိုင္သည္ဟု သိရသည္။ ယခုအေျခအေနမွာ ပြင့္လင္းရာသီ
ကုန္ဆုံးခါနီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိုးမ်ားသည့္ မုတ္သံုရာသီတြင္ စစ္ဆင္ေရးလုပ္မည္ဆုိပါက
စစ္အစုိးရ တပ္မ်ား အေနျဖင့္ အခက္အခဲရွိေၾကာင္း၊ UWSA တပ္ဖြဲ႔အေနျဖင့္
ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္မႈမ်ိဳးကုိ ျပဳလုပ္မည္ မဟုတ္ဘဲ ေျပာက္က်ား တုိက္ခုိက္သည့္
မဟာဗ်ဴဟာကုိ အသုံးျပဳႏုိင္သည့္အတြက္ စစ္ပြဲမွာ ၾကာရွည္ႏုိင္ေၾကာင္း တရုတ္
ျမန္မာနယ္စပ္ ရွိ စစ္ေရးအကဲခတ္မ်ားကဆုိသည္။တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္တြင္
တင္းမာမႈမ်ားရွိေနသည္ႏွင့္အမွ် တ႐ုတ္ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ကလည္း
နယ္စပ္ ေဒသတြင္အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္၍ တပ္လွန္႔ထားေၾကာင္း တ႐ုတ္
စစ္ဘက္သတင္းမ်ားက ဆိုသည္။ ယင္း မတရားအသင္း ေၾကညာမည့္ ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍
UWSA သို႔ ဆက္သြယ္၍ မရရွိခဲ့ေပ။စစ္အစိုးရတပ္မ်ားက UWSA တပ္ဖြဲ႔ကို
စစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါက ဒုကၡသည္သစ္မ်ား တ႐ုတ္ျပည္သို႔ ေနာက္တၾကိမ္ ခိုလႈံရဖြယ္
ရွိေနသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ ကိုးကန္႔ ေဒသရွိ ဦးဖုန္ၾကားရွင္
ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူမ်ဳိးစုမ်ား ဒီမိုကေရစီ မဟာမိတ္ တပ္ေပါင္းစု တပ္မေတာ္
(MNDAA) အဖြဲ႔ကုိ တုိက္ခုိက္ၿပီး စစ္အစိုးရက ပထမဆံုးအၾကိမ္ မတရား အသင္းအျဖစ္
ေၾကညာခဲ့သည္။ယင္း ကိုးကန္႔ေဒသ ပဋိပကၡေၾကာင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းျပီး
တ႐ုတ္ျပည္ဘက္သို႔ ဒုကၡသည္ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
၂၀၀၉ အတြက္ အေကာင္းဆံုး

ဝက္ဘ္ဆိုက္ဆု ေဝဖန္ခံေနရ
Saturday, 06 March 2010 15:16 သဲသဲ
ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ သတ္မွတ္၍ ဆုေပးမည္ဟု ေၾကညာထားေသာ Myanmar ICT
Awards 2009 အတြက္ အေကာင္းဆုံး ၀က္ဘ္ဆုိက္ (Website of the Year) ဆုကုိ
ေလာကနတ္ စာေပ၏ ကာတြန္းဘုိဘုိ ၀က္ဘ္ဆုိက္ ရရွိသြားျခင္းအား အိုင္တီႏွင့္
ပတ္သက္၍ နားလည္ တတ္ကြ်မ္းသူမ်ားက ေ၀ဖန္ေနၾကေၾကာင္း သိရသည္။
“သူ႔ထက္ ေကာင္းတဲ့

ဆုိက္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္၊ ၈ ခုေလာက္ ၀င္ၿပိဳင္တဲ့ အထဲကမွ ဟုိအခ်က္
မကိုက္လုိ႔ပယ္၊ ဒီအခ်က္ကုိက္မွ ေပးဆုိေတာ့ လြတ္လပ္မႈ မရွိဘူးလုိ႔ ထင္တယ္၊
တကယ္ေတာ့ ဆုေပးမယ္ဆုိရင္ မဲေပးစနစ္နဲ႔ လုပ္ၿပီးေပးရင္ အဆင္ေျပမယ္ လုိ႔ထင္တယ္၊
က်မေတာင္ အဲ့ဒီဆုိက္ကုိ ဆုရမွ ရွိမွန္းသိတယ္"ဟု ျမန္မာ ျပည္တြင္းမွ အမ်ိဳးသမီး
ဘေလာ့ဂါ တဦးက ဧရာ၀တီကုိ ေျပာသည္။အဆုိပါ ကာတြန္း ဘုိဘုိ၀က္ဆုိက္
(http://bobo.6te.net) ၏ အားသာခ်က္မွာ ျမန္မာစာျဖင့္ ဖတ္႐ႈႏုိင္ၿပီး ကေလးမ်ား
အႀကိဳက္ ဂိမ္းကစား ႏုိင္ရန္ စီစဥ္ထား ေသာ္လည္း သူ႕ထက္ အစစသာလြန္
ေကာင္းမြန္ေသာ တျခား ၀က္ဆုိက္မ်ားက ဆုမရရွိသည့္ အတြက္ ေ၀ဖန္ၾကျခင္း
ျဖစ္ေၾကာင္းသူက ဆက္ေျပာသည္။အဆုိပါၿပိဳင္ပြဲကုိ
ျမန္မာႏုိင္ငံကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္အသင္း၊ ကြန္ပ်ဴတာလုပ္ငန္းရွင္အသင္း၊ ကြန္ပ်ဴတာ
၀ါသနာရွင္အသင္းမ်ား မွႀကီးမႉး က်င္းပေပးျခင္းျဖစ္ကာ ႏုိင္ငံေတာ္ အဆင့္သတ္မွတ္၍
Mobile Application of the Year, Website of the Year, Educational Project of the
Year ဟူ၍ ဆုအမ်ိဳးအစားသုံးမ်ိဳး ခ်ီးျမွင့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ယင္းကဲ့သုိ႔
အေကာင္းဆုံး၀က္ဘ္ဆုိက္ဆု ရရွိသြားမႈအေပၚ Facebook, Forum မ်ား၊ ၀က္ဘ္ဆုိက္မ်ား
အသီးသီးမွ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေ၀ဖန္ ေရးသားထားသည္။ နည္းပညာဆိုင္ရာ နာမည္ေက်ာ္
ျမန္မာဘေလာ့ဂါတဦးျဖစ္ေသာ ေစတန္ေဂါ့ဒ္ (http://www.saturngod.net) က
ယခုဆုရ ကာတြန္း ဆိုက္အေပၚ နည္းပညာဆိုင္ရာ အားနည္းခ်က္မ်ားအား
အေသးစိတ္ေဝဖန္မႈမ်ားအျပင္ ဆုေရြးခ်ယ္သူမ်ားအေနျဖင့္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔
မသုံးသပ္ဘူးလား၊ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ေၾကာ္ျငာပါသည့္အထဲကမွ ေရြးခ်ယ္ျခင္းလား စသျဖင့္
ယင္း ဘေလာ့ဂ္ေပၚ မွ ေဝဖန္ေရးသားထားေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၆
ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပၿပီးစီးသြားခဲ့သည့္ အဆုိပါ Myanmar ICT Awards 2009 တြင္
ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား (Objective)၊ ပါ၀င္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ား (Features)၊
ေစ်းကြက္ရရွိမႈအေျခအေနမ်ား (Market Potential)၊ ထူးျခားခ်က္မ်ား (Uni- queness)၊
နည္းပညာ (Technology)၊ အက်ဳိးေက်းဇူး (Benifits) စသည့္ အခ်က္ ၆
ခ်က္ကုိအေျခခံကာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ကာတြန္းဘုိဘုိ
၀က္ဘ္ဆုိက္သည္ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ ၈ ခုအနက္မွ အေကာင္းဆုံး၀က္ဘ္ဆုိက္ဆုရရွိျခင္းမွာ
လူတုိင္းလုပ္ေလ့လုပ္ထမရွိ ေသာ ထူးျခားခ်က္မ်ား (Uni- queness)၊
၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္သည့္ ဆုိက္အမ်ားစုမွာ စာေပႏွင့္သက္ဆုိင္သည့္ ၀က္ဘ္ဆုိက္မ်ား၊
သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားအား အသားေပးထားသည့္ ၀က္ဘ္ဆုိက္မ်ားထဲမွ
ကေလးမ်ားအတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးျဖစ္ေစမည့္ ၀က္ဘ္ဆုိက္ျဖစ္ေစျခင္း၊
ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ၀င္ေရာက္ဖတ္႐ႈနုိင္ျခင္း တုိ႔မွာ အက်ဳိးေက်းဇူး (Benifits) စသည့္
အခ်က္မ်ားျဖင့္ ကုိက္ညီမႈရွိျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ဟု သိရသည္။“က်ေနာ္တုိ႔က
နည္းပညာေကာင္းတာတခုတည္းကုိ ေဇာင္းေပးၿပီးေရြးလုိ႔မရပါဘူး၊
နည္းပညာဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေကာင္းတျခားအခ်က္ေတြမွာအားနည္းေနရင္လည္းမရ
ပါဘူး၊ ၀က္ဘ္ဆုိက္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ၾကည့္မယ့္သူ မရွိရင္လည္း

အမွတ္ေပးလုိ႔မရပါဘူး၊ သူ႔ထက္ေကာင္းတဲ့၀က္ဘ္ဆုိက္ေတြရွိေကာင္းရွိလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္ ၿပိဳင္ပြဲမွာ မတင္သြင္းႏုိင္ရင္ဘယ္လုိမွ အမွတ္ေပးလုိ႔မရပါဘူး"ဟု Myanmar ICT
Awards 2009 က်င္းပေရးဆပ္ေကာ္မတီမွ အဖြဲ႔၀င္တဦးျဖစ္သူ ဦးေနထြန္းသိန္းက
ဧရာ၀တီကုိေျပာသည္။အဆုိပါၿပိဳင္ပြဲတြင္ အမွတ္ေပးဒိုင္မ်ားအေနျဖင့္
ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္မွ ပါေမာကၡမ်ား၊ ဆရာ ဆရာမမ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာလုပ္ငန္းရွင္ မ်ား၊
ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္မ်ား အသင္းတုိ႔မွ စုစုေပါင္း ၂၀ ခန္႔ ပါ၀င္ေၾကာင္းသိရသည္။
“တေယာက္တည္းက အမွတ္ေပးလုိ႔လည္း ဘယ္လုိမွ ဆုမရႏုိ္င္ပါဘူး၊ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ေ၀ဖန္ေနတဲ့သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မရွင္းလင္းတဲ့ သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရွ႕တပတ္ထဲမွာ ဆုေပးအဖြဲ႔ရဲ့
ဆိုက္ျဖစ္တဲ့ www.myanmarictawards.org ကုိ၀င္ၿပီးေတာ့ ဆုရတဲ့သူေတြ ဘာေၾကာင့္
ရတယ္ဆုိတာ သုံးသပ္ ထားတာေတြကုိ ျပန္ၾကည့္ေပးပါလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္"ဟု
ဦးေနထြန္းသိန္းကဆုိသည္။အေကာင္းဆုံး၀က္ဘ္ဆုိက္ဆု ရရွိမႈႏွင့္ပတ္သက္၍
ေလာကနတ္စာေပမွ ဦးေဇာ္၀င္းဦးက"က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ အဆင့္မီ ႏုိင္ဖုိ႔
လုိအပ္ေသးတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ၊ ရွိတာေလးနဲ႔ျဖစ္ေအာင္ လွေအာင္လုပ္ထားတာပါ၊
ရမယ္လုိ႔လည္းထင္မထားပါဘူး၊ ၀င္ၿပိဳင္ လုိ႔ရတယ္ဆုိလုိ႔ ၀င္ၿပိဳင္ျဖစ္လုိက္တာပါ"ဟု
ဧရာ၀တီကုိေျပာသည္။Myanmar ICT Awards ၏ အေကာင္းဆုံး၀က္ဘ္ဆုိက္
ေရြးခ်ယ္ျခင္းမ်ားကုိ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ခန္႔ကျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္း တြင္
ပံုမွန္ဆက္လက္ျပဳလုပ္ျခင္းမရွိဘဲ ယခုမွ ျပန္လည္ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ Mobile
Application of the Year ေရြးခ်ယ္ျခင္းမွာ ယခုအၾကိမ္သည္
ပထဆုံးျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
ဆင္ျဖဴေတာ္ ရွာေဖြသည့္ စစ္တပ္က

ဆင္စြယ္မ်ားျဖတ္ေရာင္း
Saturday, 06 March 2010 17:23 ဘေစာတင္
ရခိုင္ျပည္နယ္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ စစ္တပ္က ဆင္ျဖဴေတာ္
ရွာေဖြေရး စီမံကိန္း ေဆာင္႐ြက္ေနရာ တျခားေသာ ေတာဆင္ ရိုင္းမ်ားကိုပါ ဖမ္းဆီးၿပီး
ဆင္စြယ္မ်ားျဖတ္၍ ျပည္ပသို႔ တရားမ၀င္ ေရာင္းခ်မႈျပဳလုပ္ ေနေၾကာင္း ရခိုင္ သဘာ၀
ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ လူ ့အခြင့္အေရးအဖြဲ႕မ်ားက ေျပာသည္။
ဆင္ျဖဴေတာ္ရွာေဖြေရးကို ခမရ (၃၅၄)မွ ဗိုလ္ႀကီး ေအာင္သူဟိန္းႏွင့္ ခလရ (၂၆၃)မွ
ဗိုလ္ႀကီး ဟိန္းခန္႔ႏွင့္ ဘူးသီးေတာင္ ၅ မိုင္ ဆင္ထိန္းစခန္းမွ ဦးေဖသန္းတို႔က
ဦးေဆာင္ကာ ယခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွ စတင္ျပဳလုပ္ ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဘဂၤလားေဒ့ရွ္
ႏုိင္ငံအေျခစိုက္ ရခိုင္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ လူ႔အခြင့္ အေရး
ေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ ့မွ ကိုခိုင္ထြန္းလင္းက ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။

“က်ေနာ္တို ့ေလ့လာေတြ ့ရွိသေလာက္ ဒီႏွစ္ဆန္းကစတင္ဖမ္းဆီးရာမွာ
ေတာဆင္႐ိုင္းေကာင္ေရ ၁၀ေကာင္ ေက်ာ္ ေလာက္ရွိၿပီလို႔သိရတယ္၊ ဒီဆယ္စုႏွစ္ တခုလံုး
အနည္းဆံုး ဆင္အေကာင္ ၅၀၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ ရွိတယ္လို ့ခန္႔မွန္းေျပာဆိုႏိုင္ပါတယ္၊
ဖမ္းမိတဲ့ ဆင္ေတြထဲက အခ်ိဳ႕ဆင္ေတြကို အစြယ္ျဖတ္ၿပီး စီးပြားေရး သမားေတြနဲ ့ေပါင္းၿပီး
တရုတ္ျပည္ကို ပို႔ေနၾကတယ္္”ဟု ကိုခိုင္ထြန္းလင္းက ေျပာျပသည္။
ယင္း ဆင္စြယ္ တကီလို (၆၀ က်ပ္သားခန္႔)ကို က်ပ္ ၁၅ သိန္း ၀န္းက်င္
ေပါက္ေစ်းရွိေၾကာင္း ရခိုင္ျပည္နယ္ နယ္စပ္မွ ကုန္သည္ တဦးျဖစ္သူ ဦးဆန္နီက ဆိုသည္။
“ဆင္စြယ္ေစ်းကေတာ့ အရမ္းေကာင္းတယ္၊ ဆင္အသက္ပိုႀကီးရင္ ေစ်းပိုႀကီးတယ္”ဟု
သူကေျပာသည္။ ယခု ဆင္ျဖဴေတာ္ရွာေဖြေရး စီမံကိန္း ျပဳလုပ္ျခင္းမွာ
ဒုတိယအႀကိမ္ျဖစ္ၿပီး၂၀၀၁ ခုႏွစ္က စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအႀကိမ္
ဆင္ျဖဴေတာ္ ရွာေဖြေရး စီမံကိန္းမွ ယခုအခ်ိန္ထိ ဆင္ျဖဴေတာ္ ဖမ္းမိသည္ဟု
မၾကားရေသးပါ။ ထိုင္းႏုိင္ငံ အေျခစိုက္ ရခိုင္ ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္မ်ား ကြန္ရက္ (Arakan
River Network _ARN) မွ ဒါရိုက္တာ ကိုေအာင္မင္းဦးကလည္း“နအဖက က်ေနာ္တို
့ျပည္နယ္မွာ ဆင္ဖမ္းတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ေနတာ ေတာ့ ၾကာေနပါၿပီ၊ အခုမွ မဟုတ္ပါဘူး၊
အထူးသျဖင့္ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာ ရေသ့ေတာင္နယ္ေတြေပါ့၊ အခု ပိုဆိုးတာက
နအဖက ဆင္ျဖဴေတာ္ ရွာေဖြေရးဆိုၿပီး စစ္တပ္ကို ဆင္ဖမ္းခိုင္းတယ္၊ ဆင္ျဖဴေတာ္ ေတြ
့မေတြ ့ေတာ့ က်ေနာ္တို ့မသိရဘူး၊ ေတြ ့တဲ့ ဆင္ေတြကို ဖမ္းတယ္၊ သတ္ျဖတ္တယ္၊
အစြယ္ကို ေရာင္းစား တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္”ဟု ေျပာသည္။
၂၀၀၄ခုႏွစ္က ရခိုင္ျပည္နယ္ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ မယူေတာင္တန္းမွ ဆင္ျဖဴေတာ္ဟု
ဆိုေသာ ဆင္ တေကာင္ ကို စစ္အစိုးရက ဖမ္းဆီးရရွိခဲ့ဖူးသည္။ ထိုစဥ္က နအဖ
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔သည္ ရန္ကုန္တိုင္း အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္ မင္းဓမၼ
ကုန္းေျမ တြင္ ဥယ်ာဥ္တခု ျပဳလုပ္ကာ အဆိုပါ ဆင္ျဖဴကို ထားရွိခဲ့သည္။
ေရွးျမန္မာမင္းမ်ားက ဆင္ျဖဴေတာ္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရွိလွ်င္ ဘုန္းတန္ခိုး အလြန္ႀကီးမားသည္ဟု
အယူရွိၾကသည္။ အလားတူ နအဖ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း လက္ခံယံုၾကည္သူမ်ား
ျဖစ္ၾကသည့္အတြက္ ဆင္ျဖဴ ေတာ္ ရွာေဖြေရး စီမံကိန္းျပဳလုပ္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း
ေလ့လာသူမ်ားက ဆုိသည္။ ထိုသို႔ ဆင္ရွာေဖြရင္း နအဖ စစ္တပ္မွ တပ္ၾကပ္ႀကီးတဦးႏွင့္
တပ္သားတဦး ဆင္နင္းေသဆံုးၿပီး လမ္းျပ ဒိုင္းနက္ လူမ်ိဳး အမ်ိဳးသားတဦးလည္း
မိုင္းနင္းကာ ယခုသတင္းပတ္အတြင္း ေသဆံုးမႈျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေမာင္ေတာ ၿမိဳ႕နယ္မွ NGO
တခုတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသူ ကိုခင္ေမာင္ၾကည္က ေျပာသည္။ “ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္အတြင္းက
တပ္ၾကပ္ႀကီးတေယာက္နဲ ့တပ္သားတေယာက္ ဆင္နင္းေသတဲ့သတင္း က်ေနာ္ တို ့ဆီမွာ
ဟိုးဟိုးေက်ာ္သြားတယ္၊ စစ္တပ္က အရပ္သားကိုႏိုင္တယ္၊ ဆင္က သူတို႔ကို
နင္းသတ္ေတာ့ လူ ေတြ တိုးတိုး၊ တိုးတိုးနဲ႔ ေျပာၾကတာေပါ့၊ သူတုိ ့ကိုလမ္းျပလုပ္တဲ့
ဒိုင္းနက္ တေယာက္လည္း မိုင္းနင္းေသ တယ္”ဟု ၎က ေျပာျပသည္။
ယခုကဲ့သို ့ဆင္မ်ားကို လိုက္လံဖမ္းဆီး သတ္ျဖတ္ေနေသာေၾကာင့္ ရခိုင္ရိုးမ အတြင္းရွိ
ဆင္မ်ားသည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံဘက္သို ့အုပ္စုလိုက္ထြက္ေျပးေနရာ

ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္းရွိ ဆင္မ်ား မၾကာမီ ေပ်ာက္ ကြယ္သြားႏိုင္သည္ဟု
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးသမားမ်ားက စိုးရိမ္ပူပန္လွ်က္ ရွိၾကသည္။
ထိုင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕အေျခစိုက္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ စီးပြားေရး ဖြံ ့ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ
ကြန္ရက္(Network for Environment ,Economic and Deployment –NEED)မွ
ဒါရိုက္တာ ခိုင္ဓူ၀ံက ေတာရိုင္းတိရစၧာန္မ်ား ကို ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ျခင္းသည္
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ဖ်က္ဆီးရာေရာက္ေၾကာင္း၊ ေတာ ေတာင္ ေရ ေျမ
သဘာ၀အေနအထား ပ်က္စီးလာပါက ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္ကာ ကပ္ေဘးအႏၱရာယ္
မ်ားက်ေရာက္ႏိုင္ ေၾကာင္း ေျပာသည္။ “အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တို ့ရေသ့ေတာင္
မယူကမ္းဘက္မွာ ဆင္ေတြ က်က္စားတတ္တယ္၊ ဆင္ေတြဟာ
အပူဒဏ္ကိုေၾကာက္ေတာ့ ေတာအုပ္ထူထပ္ၿပီး ပင္လယ္ေလရွဴရႈိက္လို႔ရတဲ့ ေနရာကို
လာၾကတယ္၊ အခုလို ဆင္ေတြကိုဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ၿပီး ကိုယ္က်ိဳးအတြက္
အစြယ္ကိုေရာင္းစားကာ စီးပြားျဖစ္လုပ္လာေတာ့ မၾကာ ခင္ ရခိုင္မွာ
ဆင္ေတြမ်ိဳတံုးသြားမယ့္ အႏၱရာယ္ရွိေနတယ္၊ ေတာေတာင္ေတြကိုလည္း စစ္တပ္အတြက္
ခုတ္ ရ ျဖတ္ရ လြန္းလို႔အားလံုး ေတာင္ကတံုးျဖစ္ေနၿပီ၊ ႏွစ္စဥ္ ကမၻာတ၀န္းမွာ သဘာ၀
ကပ္ေဘးေတြ သင့္ေန တာေတြ ဟာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုတစိုက္ မထိန္းသိမ္းလို႔၊
အလားတူ ျမန္မာျပည္မွာလည္း သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုမစိုက္လို႔ နာဂစ္
ဆိုင္းကလုန္းအပါအ၀င္ ကပ္ေဘးေတြ ႏွစ္စဥ္ ခံစားေနရတာ အားလံုး အသိပါ”ဟု
ခိုင္ဓူ၀ံက ဆိုသည္။
မဲေဆာက္၌ ႏွစ္ရက္အတြင္း ျမန္မာ ၂၀၀

ေက်ာ္အဖမ္းခံရ
Saturday, 06 March 2010 18:18 ဘေစာတင္
ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ ၿမိဳ႕တြင္ ယေန႔ႏွင့္ ယမန္ေန႔ ႏွစ္ရက္အတြင္း ေတာင္းစားသူမ်ား
အပါအ၀င္ ျမန္မာျပည္သား ၂၀၀ ေက်ာ္ကို အာဏာပို္င္မ်ားက ဖမ္းဆီးခဲ့ေၾကာင္း
သိရသည္။ ယေန ့နံနက္ပိုင္းက မဲေဆာက္ေဆးရံု၀န္းက်င္၊ T.K ေလး
သိုးေမြးစက္ရံုအနီးႏွင့္ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ား ဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ုံး (UNHCR) သို႔
သြားေသာ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားကို အာဏာ ပိုင္မ်ားက
ဖမ္းဆီးသြားသည္ဟု အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္ နယ္ေျမ) မွ
အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရး တာ၀န္ခံ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ဧရာ၀တီသို ့ေျပာသည္။
“T.K ေလး စက္ရံုေရွ႕မွာ အလုပ္သမား ၄၀ နဲ ့စက္ဘီး ၂၀ေလာက္ပါသြားတယ္၊ လူေရာ
စက္ဘီးေရာ ကား တစီးနဲ ့ဖမ္းတင္သြားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ မဲေဆာက္ေဆးရံုေထာင့္မွာလည္း
ဖမ္းတယ္၊ မဲေဆာက္ UN ရံုးသြားတဲ့ လမ္းေပၚမွာလည္း ဖမ္းတယ္ဆိုေတာ့ အားလံုး

တရာေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္”ဟု ၎က ဆုိသည္။
ထို႔အတူ ျပည္သူ ့ေစတနာ့၀န္ထမ္းအဖြဲ႔(People Volunteer Association)မွ ရံုးတာ၀န္ခံ
ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က လည္း“က်ေနာ့္ေရွ႕မွာပဲဖမ္းသြားတာဗ်၊ စက္ဘီးနဲ႔ လာတဲ့သူေရာ
လမ္းသြားလမ္းလာေရာ အားလံုးကား ေပၚ တင္တာပဲ၊ ကားသံုးစီးနဲ႔တင္သြားတယ္၊
အမ်ားစုကေတာ့ ပန္းရံအလုပ္သမားေတြ ေန ့စားအလုပ္သမား ေတြ
မ်ားမယ္ ထင္တယ္”ဟုေျပာသည္။ ယေန ့အဖမ္းခံရသူမ်ားထဲမွ ၄၀ ခန္႔ကို မဲေဆာက္
ရဲစခန္း၀င္းတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေၾကာင္း ရဲစခန္း၀င္း သို႔
သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုခဲ့သူ ရခိုင္အလုပ္သမားသမဂၢ ဥကၠဌ ကိုလွမင္းကေျပာဆိုသည္။
“က်ေနာ္ အခု မဲေဆာက္ရဲစခန္းထဲကို သြားၾကည့္တယ္၊ လူ ၄၀ ဖမ္းထားတယ္လို႔
ရဲကေျပာတယ္”ဟု ၎က ဆိုသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ အလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာန
အလုပ္ခန္႔ထားေရးဌာနမွ ဒုတိယ ညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ Mr. Supat Gukhun က
အလုပ္သမား လက္မွတ္သက္တမ္းမတိုးသူမ်ား၊ လက္မွတ္မရွိသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးကာ မိခင္
ႏိုင္ငံသို ့ျပန္ပို႔မည္ဟု မတ္လ (၃) ရက္ေန႔ကေၾကညာၿပီးေနာက္ ယခုကဲ့သို႔
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ ရာႏွင့္ခ်ီေသာ ဖမ္းဆီးမႈမ်ား ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုင္းႏုိင္ငံအတြင္းရွိ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ လုပ္ရန္ ႏိုင္ငံသား
စိစစ္ရန္အတြက္ ေနာက္ဆံုးေလွ်ာက္လႊာတင္ရမည့္ ေနာက္ဆံုးရက္မွာ မတ္လ (၃)
ရက္ေန ့က ကုန္ဆံုးသြားၿပီျဖစ္သည္။ ယမန္ေန ့ကလည္း မဲေဆာက္ေစ်းႀကီးအတြင္းတြင္
ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္မွ လာေရာက္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ ေနသူမ်ားႏွင့္ ေစ်းေရာင္းေစ်း၀ယ္
၁၀၀ ေက်ာ္ကို ဖမ္းဆီးခဲ့ေသးသည္။ ေတာင္းစားသူမ်ားထဲတြင္ အမ်ိဳးသမီး ႏွင့္
ကေလးမ်ားမွာ အမ်ားစုျဖစ္ၿပီး စစ္တပ္မွထြက္လာေသာ မသန္မစြမ္းမ်ားႏွင့္ ကူးစက္ေရာဂါ
ခံစားေနရသူ မ်ားလည္းပါ၀င္ကာ ၎တို႔ကို ျမန္မာႏုိင္ငံ ျမ၀တီၿမိဳ႕ဘက္သို႔
ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္လိုက္ေၾကာင္း သိရသည္။မဲေဆာက္ေစ်းမွ ေစ်းသည္ တဦးျဖစ္သူ
ကိုေအာင္ျမတ္မိုးက“မေန ့က ၿမိဳ႕နယ္ လံုၿခံဳေရး တပ္ဖြဲ ့၀င္ေတြ ၄၀ ေလာက္ရွိမယ္၊ ေစ်းကို
ပိတ္ဖမ္းတာ၊ ေတာင္းစားတဲ့သူေတြကို အရင္ဖမ္းတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေစ်းေရာင္း ေစ်း၀ယ္
ေတြကို ထပ္ဖမ္းတယ္၊ ေစ်းေရာင္းခြင့္ လက္မွတ္မရွိသူေတြ၊ ဆယ္ႏွစ္ခံ လက္မွတ္
ကိုင္ထားတဲ့ သူေတြ ေတာင္ ပါသြားတယ္”ဟု ေျပာသည္။ မဲေဆာက္ ေစ်းေဟာင္းႏွင့္
ေစ်းသစ္၂ခုလံုးကို ၀င္ဖမ္းျခင္းျဖစ္ၿပီး လက္မွတ္ရွိသူမ်ားကို ျပန္လည္စိစစ္ကာ
လႊတ္ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ အလုပ္သမားလက္မွတ္မရွိသူမ်ားကို ျမန္မာႏုိင္ငံ ျမ၀တီၿမိဳ႕ဘက္သို႔
ျပန္ပို႔ခဲ့ေၾကာင္း ၎က ဆုိသည္။ဖမ္းဆီးခံရသူမ်ားကို မဲေဆာက္ၿမိဳ႕နယ္ မယ္ေတာ္ရွိ
လူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးရံုးတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားၿပီး ေငြေပး၍ ေရြးႏိုင္သူမ်ားကို ျပန္လႊတ္ကာ
ေငြမေပးႏိုင္သူမ်ားကို ျမန္မာဘက္ျခမ္းရွိ တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္ အမ်ိဳးသား
တပ္မေတာ္(DKBA) ၉၉၉ ဂိတ္သို ့ပို ့ေဆာင္ေပးသည္ဟု လည္း သိရသည္။
ေငြမေပးႏိုင္သူမ်ားကို DKBA တပ္၏ လမ္းေဖာက္ရာသို႔ ေပၚတာအျဖစ္
ေခၚေဆာင္သြားတတ္ၾကေၾကာင္း လည္း မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွ အလုပ္သမားမ်ား၏
သာေရးနာေရး လူမႈေရးမ်ားကို ကူညီ ေဆာင္ရြက္ေပးေနသူ ကို၀ဏၰက ေျပာသည္။

“ေတာေမာ (ထုိင္းလူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးရံုး) ကိုေရာက္ရင္ ဗမာပြဲစားေတြ အရင္လာတယ္၊
ညွိတယ္၊ ဘတ္ ၁၀၀၀ ေပးႏိုင္ရင္ အဲဒီမွာတင္ ၿပီးတယ္၊ မေပးႏိုင္ရင္ေတာ့
ဟိုဘက္ကမ္းကို ပို႔တယ္။ ၉၉၉ဂိတ္ကိုေရာက္ရင္ ေပါင္းစားတဲ့ ပြဲစားေတြက
အိမ္ေလးေတြေဆာက္ထားၿပီး အဖမ္းခံလာရသူေတြကို လူ၂၀။ ၃၀ စသည္ျဖင့္
ေခၚသြားၿပီးေတာ့ ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ပိုက္ဆံရေအာင္ ေတာင္းခိုင္းတယ္၊
ေရြးမယ့္သူမရွိလို ့ ကေတာ့ အဲဒီလူကို DKBA လမ္းေဖာက္ရာမွာ
ေပၚတာအျဖစ္သံုးတယ္”ဟု ကို၀ဏၰက ဆိုသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းတြင္ ျမန္မာ ေရႊ
့ေျပာင္းအလုပ္သမား ၂သန္းမွ ၄သန္းအထိ ရွိသည္ဟု အလုပ္သမား
အေရးေဆာင္ရြက္သူမ်ားက ခန္႔မွန္းေျပာဆိုၾကသည္။
ေတာင္ဒဂုံ စက္မႈဇုန္တြင္ အလုပ္သမားမ်ား

ဆႏၵျပ
Saturday, 06 March 2010 18:50 ရန္ပိုင္
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php/news/1-news/2733-2010-03-06-12-
04-07
ရန္ကုန္တုိင္း ေတာင္ဒဂုံ စက္မႈဇုန္ (၂) ရွိ SGI အထည္ခ်ဳပ္ စက္ရုံ ႏွစ္ရုံမွ အလုပ္သမား
၄၀၀၀ ခန္႔က လုပ္ခလစာ တုိးေပးေရး အတြက္ ယေန႔ နံနက္ ၈ နာရီခန္႔တြင္ ဆႏၵျပ
ေတာင္းဆုိေၾကာင္း သိရသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္းက ရန္ကုန္တိုင္း လိႈင္သာယာ စက္မႈန္ဇုန္ရွိ အထည္ခ်ဳပ္
စက္႐ုံတ႐ုံတြင္ အလုပ္သမား မ်ား ဆႏၵျပေနစဥ္(ဓာတ္ပုံ - niknayman ဘေလာ့)
လုပ္ခလစာမ်ား နည္းပါးမႈ၊ အခ်ိန္ပုိ လုပ္အားခ နည္းပါးမႈ မ်ားေၾကာင့္ စား၀တ္ေနေရး

မေျပလည္သည့္ အတြက္ လုပ္ခလစာ တုိးေပးရန္ႏွင့္ အခ်ိန္ပုိ လုပ္အားခ တုိးျမွင့္ေပးရန္
အတြက္ ေတာင္းဆုိျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဆႏၵျပ အလုပ္သမား မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခဲ့သူ တဦးက
ဧရာ၀တီသုိ႔ ေျပာသည္။“အလုပ္သမေလးေတြ မနက္ပုိင္း အလုပ္ဆင္းတဲ့ အခ်ိန္
ဖယ္ရီကားက ပုိ႔ကတည္းက စက္ရုံထဲ မ၀င္ေတာ့ဘဲ ထုိင္ၿပီး ဆႏၵျပေနၾကတာ”ဟု
၎ကဆုိသည္။ဆႏၵျပသူ အမ်ားစုမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားျဖစ္ၿပီး ၎တုိ႔ကုိ စက္ရုံပုိင္ရွင္က
စက္ရုံ၀န္းအတြင္းသုိ႔ ၀င္ရန္ေျပာဆုိေသာ္လည္း ၀င္ေရာက္ ျခင္းမရွိဘဲ
ဆႏၵျပျခင္းျဖစ္ၾကာင္း ၊ စက္ရုံပုိင္က ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ား လုိက္ေလ်ာမည္ဟု ေျပာဆုိၿပီး
ဆႏၵျပသူမ်ားကုိ ႀကိဳပုိ႔ ယာဥ္ မ်ားႏွင့္ ျပန္ပို႔ခဲ့ေၾကာင္း၊ အလုပ္သမားမ်ားက
ယခုေတာင္းဆုိခ်က္မ်ား မရရွိပါက ဆက္လက္ဆႏၵျပမည္ဟု ဆိုေၾကာင္း၊လြန္ခဲ့သည့္
သုံးလခန္႔က စက္ရုံပုိင္ရွင္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကုိ အလုပ္သမားမ်ားမွ လုပ္ခလစာတုိးေပးရန္
ေတာင္းဆုိခဲ့ေသးေၾကာင္း အလုပ္ သမား မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခဲ့သူက ရွင္းျပသည္။
ယင္းစက္ရုံ အလုပ္သမားမ်ား၏ လစာ မွာ တလလွ်င္ က်ပ္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ ရရွိသည္ဟု
သိရသည္။အဆုိပါစက္ရုံသုိ႔ေတာင္ဒဂုံၿမိဳနယ္ရဲမႉးႀကီးႏွင့္ ၿမိဳ႔နယ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရး
ဥကၠ႒ တုိ႔ေရာက္ရွိလာေၾကာင္း၊ လုံၿခဳံေရး ရဲကားမ်ား လည္း ေရာက္ရွိလာေၾကာင္း
မ်က္ျမင္ေတြ႕ရွိသူမ်ားက ေျပာသည္။စက္ရုံ အလုပ္သမားအမ်ားစုမွာ ေတာင္ဒဂုံ၊
ေျမာက္ဒဂုံ၊ သာေကတ၊ သု၀ဏၰ၊ ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ေနထုိင္သူမ်ားျဖစ္ၿပီး
အဆုိပါ စက္ရုံသည္ လူေနရပ္ကြက္မ်ားႏွင့္ ေ၀းလံကာ စက္ရုံအနီးတြင္လည္း
ေပၚျပဴလာပလတ္စတစ္စက္ရုံ၊ တံမ်က္စည္း စက္ရုံ မ်ားရွိေၾကာင္း သိရသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ပုဂၢလိကစက္ရုံမ်ားတြင္ ဆႏၵျပမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနျခင္းသည္ မၾကာေသးမီက
အစုိးရ၀န္ထမ္းမ်ားကုိလစာတုိးျမွင့္ေပးလုိက္ျခင္းႏွင့္အေထြေထြကုန္ေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္လာျခ
င္းတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္သည့္ ဗီယက္နမ္ ၊ ကေမၻာဒီးယားႏွင့္
လာအုိႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အထည္ခ်ဳပ္အလုပ္သမားတဦး၏ လုပ္ခလစာမွာ တလလွ်င္
အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၂၀ ခန္႔ ရရွိေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ စက္မႈႏွင့္
ကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္းမွ တာ၀န္ရွိသူတဦးက သုံးသပ္ေျပာဆုိသည္။
မၾကာေသးမီရက္ပုိင္းကလည္း ၿပဳံးပန္းတရာ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံ၊ Yes II
အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံ၊ Super Garment အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံ၊
Sky အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံ၊ တုိင္ရီ ဖိနပ္စက္ရုံ၊ ဂရင္းရြိဳင္ရယ္ ၀ီစကီ အရက္ခ်က္စက္ရုံတုိ႔တြင္
ဆႏၵျပမႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။

ကမၻာ့လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္ ဇိုရာဖန္းႏွင့္

စကားစျမည္
Saturday, 06 March 2010 16:23 ဧရာဝတီ
ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံ အေျခစိုက္ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕ (Burma Campaign UK) တြင္
ႏုိင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရး တာ၀န္ခံအျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ေနသူ ဇုိယာဖန္းကို မၾကာေသးခင္က
World Economic ForumကYoung Global leader အေရြးခ်ယ္ ခံခဲ့ရျခင္းႏွင့္
ပတ္သက္ၿပီး ဧရာ၀တီ သတင္းေထာက္ ကုိေထြးက ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထား သည္မ်ားကို
ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။အသက္၂၉ ႏွစ္ ရွိ ဇုိယာဖန္းသည္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္
ျမန္မာစစ္အစိုးရကိုေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ေနသည့္ ကရင္တိုင္းသား အဖြဲ႕ တဖြဲ႕ျဖစ္ေသာ
ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ုံး(KNU) အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးေဟာင္း
ဖဒိုမန္းရွာ(ကြယ္လြန္)၏ သမီးျဖစ္သည္။
ဇိုရာဖန္း (ဓာတ္ပံု - ႐ိုက္တာ)
ဖဒိုမန္းရွာသည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ ရက္ေန႔က ထိုင္းျမန္မာ နယ္စပ္ တေနရာတြင္

အမည္မသိ ေသနတ္ သမားမ်ား၏ လုပ္ႀကံမႈေၾကာင့္ ကြယ္လြန္ ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ဇုိယာဖန္းသည္ လက္ရွိတြင္ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံ လန္ဒန္ၿမိဳ႕၌ ေနထုိင္လ်က္ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ
အေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုင္ရာမ်ားကို လႈပ္ရွား ေဆာင္႐ြက္ေနၿပီး Little Daughter: A
memoir of survival in Burma and the west အမည္ရွိ သူ၏ ဘ၀ ျဖတ္သန္းမႈ အေတြ႕
အႀကံဳမ်ားကို ေရးသား ထားေသာ စာအုပ္ တအုပ္ကိုလည္း ထုတ္ေ၀ထားသည္။
ေမး။ ။ World Economic Forumကေပးတဲ့ Young Global leader အေရြးခ်ယ္ခံရတဲ့

အတြက္ ဘယ္လိုခံစားရပါလဲ။ ဘာေျပာခ်င္လဲ။
ေျဖ။ ။ က်မေပ်ာ္ရႊင္ၿပီးေတာ့ ေက်နပ္မိပါတယ္၊ ဒါက က်မရဲ႕ေအာင္ျမင္တဲ့
လႈပ္ရွားမႈေတြကို ေဖာ္ျပတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ က်မရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြက
အဓိကအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ျပည္သူလူထု အားလုံး အတြက္ေပါ့ေနာ္
ဒီမိုကေရစီေရးေရာ၊ လူ႔ အခြင့္ အေရးေရာ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေတြအားလုံးအတြက္
ျဖစ္လို႔ က်မ၀မ္းသာမိ ပါတယ္။
ျပည္တြင္းမွာ ေနလို႔မရလို႔သာ ေလာေလာဆယ္ ၿဗိတိန္မွာ အေျခစိုက္ေနေပမယ့္
ျမန္မာျပည္အေရးကုိ Burma Campaign UK နဲ႔ လႈပ္ရွားေနပါတယ္၊
ျပည္ပမွာေရာက္ေနတဲ့ လူငယ္တေယာက္အေနနဲ႔ေပါ့ေနာ္ က်မရဲ႕တိုင္းျပည္ကို
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ႔ပါဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ အျခား လူေတြနဲ႔ တြဲလုပ္ၿပီးေတာ့ လုပ္ရင္းနဲ႔
ေအာင္ျမင္မႈေတြ ပိုရလာတယ္လို႔ က်မ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေမး။ ။ ဆုခ်ီးျမႇင့္ျခင္းခံရတဲ့ အတြက္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ဘယ္လုိ အက်ိဳးရလဒ္ေတြ

ရလာႏိုင္လဲ။
ေျဖ။ ။ ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကို တခါမွ မသိဘူးတဲ့လူေတြက
ျမန္မာျပည္အေရးကို ပိုသိလာမယ္၊ ပိုနားလည္ လာမယ္၊ ဒီ Young Global leader
ဆုကေန တဆင့္ေပါ့၊ အဲဒါဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ အစည္းအေ၀းေတြမွာ တက္ေရာက္လာတဲ့
ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေရာ၊ စီးပြားေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ သြားေတြ႔ၿပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္
အေၾကာင္းကို ေျပာျပခြင့္ရမယ္၊ တင္ျပခြင့္ရမယ္၊ ေဆြးေႏြးခြင့္ရမယ္၊ ဒါေၾကာင့္
ျမန္မာျပည္အေရးကို သူတုိ႔ ပိုၿပီးေတာ့မွ သိလာမယ္။ဒုတိယ အဆင့္ကေတာ့ သိလာရင္
သူတို႔ ဘာေတြ ကူညီရမလဲဆိုတာကို ဆုံးျဖတ္မယ္၊ သူတို႔ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ အပိုင္းကေတာ့
ဒုကၡသည္ေတြကို လူသားျခင္း စာနာေထာက္ပံ့မႈ အကူ အညီ ေပးလို႔ရတယ္၊ သူတို႔ရဲ႕
အစိုးရအသီးသီးကို စစ္အစိုးရအေပၚမွာ ထိေရာက္တဲ့ ဖိအားေပးမႈေတြ လုပ္ေပးဖို႔
ေတာင္းဆိုေပးလို႔ရတယ္၊ ၿပီးေတာ့ က်မတို႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ကူညီေပးလို႔ရတယ္။
ေမး။ ။ ျမန္မာျပည္က လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္ခံရတဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔

ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘာေျပာစရာရွိလဲ။
လက္ရွိ နယူးေယာက္မွာ လုပ္ေနတဲ့ သူတို႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈအေပၚ ဘယ္လိုထင္လဲ။
ေျဖ။ ။ က်မအျမင္ဆိုရင္ အရင္တုန္းကထက္စာရင္ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြက
အခုဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာင္းလဲလာၿပီ၊ အရင္တုန္းက ဆိုရင္ က်မတို႔က
ခံရတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြက ခံရတဲ့သူေတြ
မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ သူတို႔က ထၿပီးေတာ့ စကားေျပာလာတယ္၊ စစ္အစိုးရကို သူတို႔
ျပန္ၿပီးေတာ့ အေရးယူႏိုင္ေအာင္ ႏိုင္ငံတကာကိုလည္း သူတုိ႔ အသိေပးၿပီ၊ ဥပမာ
နယူးေယာက္မွာလုပ္တဲ့ဟာက တကယ့္ကို ေကာင္းတဲ့ပြဲပဲ။ စစ္အစိုးရ လုပ္တဲ့ဟာက
တကယ္ကို ႏိုင္ငံတကာက ဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနတယ္၊ လူ႔အခြင့္အေရးကို

ခ်ိဳးေဖာက္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ျပည္တြင္းထဲမွာရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြကိုလည္း
တိုက္ခိုက္ေနတယ္။ အေရွ႕ပိုင္းေဒသမွာရွိတဲ့ ကရင္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊
ကရင္နီျပည္နယ္ေတြမွာ စစ္အင္အားသုံးၿပီးေတာ့ ျပည္သူလူထုကို ႏွိပ္စက္ေနတယ္၊
အိုးအိမ္ရြာေတြကို သူတို႔ ဖ်က္ဆီးတယ္၊ မီးရႈိ႕တယ္၊ အမ်ိဴးသမီးေတြကို
မုဒိမ္းက်င့္ေနတယ္၊ လူထုကို ေပၚတာ အျဖစ္ဆြဲတယ္၊ အတင္းအဓမၼ အလုပ္လုပ္ခိုင္းတယ္၊
သတ္တယ္၊ ျဖတ္တယ္၊ ပစ္ခတ္တယ္၊ အဲဒါေတြက ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ လူ႔အခြင့္ အေရးကုိ
ခ်ိဳးေဖာက္ေနတာ၊ အဲဒါေၾကာင့္ အခု အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္( ျမန္မာႏုိင္ငံ)နဲ႔ Nobel Women
Initiative အဖြဲ႔ ဖြဲ႔ၿပီးေတာ့ စစ္အစိုးရကုိ ႏိုင္ငံတကာကေန ထိေရာက္စြာ အေရးယူဖို႔
ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေနတာကို က်မက တကယ္ကို သေဘာက်တယ္၊ အားလည္း အားေပးတယ္။
ေမး။ ။ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ထု အမ်ိဳးသမီးထုက ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါ၀င္ လႈပ္ရွားမႈ

နည္းေနတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေျပာခ်င္လဲ။
ေျဖ။ ။ အဲဒါက က်မတို႔ အရင္ကတည္းက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သဘာ၀ေပါ့ေနာ္၊
ယဥ္ေက်းမႈေပါ့ေနာ္၊ အမ်ိဳးသမီးေတြက အမ်ားအားျဖင့္ အိမ္မွာပဲ ေနတယ္၊
သားသမီးေတြကို ထိန္းေက်ာင္းတယ္၊ အိမ္အလုပ္ေတြပဲ လုပ္တယ္၊ ဒါေပမယ့္
အခုက်ေတာ့ အေျခအေနက ေျပာင္းလဲလာၿပီ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြက ႏိုင္ငံေရးဘက္မွာ
လႈပ္ရွားမႈေတြရွိသလို နည္းေတာ့ နည္းေသးပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ လူမႈေရး ဘက္မွာ
အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္၊ အမ်ိဳးသမီးက႑မွာေရာ၊ လူငယ္က႑မွာေရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ရွိပါတယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္တို႔၊ ကရင္ျပည္နယ္မွာတို႔ မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ျဖစ္ပ်က္မႈေတြ
တကယ့္ သတင္းေတြကို ႏိုင္ငံတကာမွာ ေရာက္ေအာင္ ထုတ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔ အစည္းေတြက
အမ်ားအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီး အဖြဲ႔အစည္းေတြပါ၊ အဲဒါေတြကို အမိ်ဳးသမီးေတြက
ေဖာ္ျပႏိုင္ခဲ့တယ္၊ ဥပမာ- Shan Women Action Network၊ ကရင္ အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႔။
အဲဒါေၾကာင့္ က်မအျမင္မွာ ဒီလုိမ်ိဳး တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲမႈ ေတြ႔ရေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ
အမ်ိဳးသမီးပါ၀င္မႈ ပိုမ်ားလာမယ္လုိ႔ က်မ ျမင္ပါတယ္။
ေမး။ ။ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ မွာရွိတဲ့ ျမန္မာ လူငယ္ေတြကို ဘာေျပာခ်င္လဲ၊

ဘာအႀကံဉာဏ္ေတြ ေပးခ်င္လဲ။
ေျဖ။ ။ က်မ အဓိက ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အခုလက္ရွိ က်မတို႔ ျမန္မာျပည္အေျခအေနကို
ျပန္ၾကည့္ရမယ္ဆိုရင္ အေျခအေနက မေျပာင္းလဲေသးေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ ဆိုးလာတယ္၊
လူထုက အရမ္းဒုကၡခံရတယ္၊ ဆင္းရဲတယ္၊ အဲသလုိျပန္ၾကည့္ရတဲ့ အခါမွာ
ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ လူငယ္ေတြေရာ ျပည္ပမွာရွိတဲ့ လူငယ္ေတြေရာ လူႀကီးေတြနဲ႔
အတူတြဲၿပီးေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈ တခုခု ျဖစ္လာႏိုင္ေအာင္ က်မတို႔ အကုန္လုံး
ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ရမွာ၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ရွမ္းျဖစ္ျဖစ္ အားလုံးေပါင္းၿပီးေတာ့
က်န္တဲ့လူမ်ိဳးစု ေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီးေတာ့ က်မတို႔လုပ္ေဆာင္ရမယ္၊ စစ္အာဏာရွင္ကုိ
အျမန္ဆုံးက်ဆုံးသြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမယ္။ဒီအတိုင္းဆိုရင္ တိုင္းျပည္က

ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့ပ်က္စီးႏိုင္တယ္၊ မ်က္စိေတြ၊ နားေတြ ဖြင့္ၿပီးေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္
အက်ိဳးရွိမယ့္ အရာ တခုခု လုပ္ေပးပါလုိ႔ က်မက ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။
ေမး။ ။ ႏိုင္ငံတကာကလူငယ္ေတြနဲ႔ ျမန္မာလူငယ္ေတြၾကားထဲမွာဘယ္လုိကြာဟ

ခ်က္ေတြရွိလဲ။
ေျဖ။ ။ ျပည္တြင္းထဲမွာရွိတဲ့ လူငယ္ေတြေရာ တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမမွာရွိတဲ့
လူငယ္ေတြေရာ အမ်ားအားျဖင့္ သူတုိ႔မွာ အခြင့္အေရး ေတြ မရွိပါဘူး၊ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့
လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္၊ လုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြရွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္
အခြင့္အေရးမရွိေတာ့ သူတို႔ဘာမွ သိပ္မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ဒုကၡသည္
စခန္းမွာေမြးၿပီးေတာ့ ႀကီးလာတယ္၊ ႀကီးလာလည္း ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ႏွစ္ ၂၀
ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီ ေရွ႕ေရးအတြက္ သူတို႔ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာလည္း မသိဘူး၊
က်မတို႔တိုင္းျပည္က လူငယ္ေတြအတြက္ အခြင့္အေရး သိပ္မရွိေပမယ့္
ႀကိဳးစားတဲ့သူေတြအတြက္ေအာင္ျမင္မႈရေနတယ္ဆိုတာကို ျမင္ရတယ္။
ေမး။ ။ အာဖရိကတုိက္ တန္ဇန္းနီးယားႏုိင္ငံမွာ ဆုရတဲ့သူေတြအားလုံး ေမလ ပထမ

အပတ္မွာ ဆုံရင္ဘာေျပာဖုိ႔ စီစဥ္ထားပါ သလဲ။
ေျဖ။ ။ အဓိက က်မ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အခု ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လက္ရိွ အေျခအေနပါ။
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ အဲဒီမွာ တက္ေရာက္လာမယ့္သူေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြက
ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကုိ သိပ္ၿပီးေတာ့ သိၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။
ေမး။ ။ အနာဂတ္မွာ ဘာေတြလုပ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ ပထမပုိင္းက ျမန္မာျပည္လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမုိကေရစီအေရး တုိ႔အတြက္ Burma
Campaign UK ကေန ႏုိင္ငံတကာ လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္မွာပါ။
ဒုတိယပုိင္းကေတာ့ လူသားခ်င္း စာနာမႈ ဆုိင္ရာ အကူအညီေတြနဲ႔ ပတ္သက္တယ္။ က်မ
အေဖ၊ အေမအတြက္ က်မတုိ႔ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြ ထူေထာင္ထားတ့ဲ ဖန္း
ေဖာင္ေဒးရွင္း ဆုိတ့ဲ လူမႈေရးအသင္းကုိ က်မတုိ႔က ကရင္ျပည္နယ္မွာ ေလာေလာဆယ္
လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကရင္ျပည္နယ္မွာ ရိွတ့ဲ ဒုကၡေရာက္ေနတ့ဲ ျပည္သူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး နဲ႔
ပညာေရးအတြက္ လုပ္ေပးဖုိ႔၊ ၿပီးေတာ့ ကရင္တုိင္းရင္းသားတုိ႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကုိ ျပန္လည္
ထိန္းသိမ္း ျမွင့္တင္ႏုိင္ဖုိ႔ ရိွသလုိ ေရွ႕ဆက္ၿပီး လုပ္ေဆာင္သြားမွာ ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့
တဆက္တည္းမွာပဲ ၿဗိတိန္မွာ ေရာက္ေနတ့ဲ ကရင္ ဒုကၡသည္ ၅၀၀ ၀န္းက်င္အတြက္
က်မက ၿဗိတိန္မွာ ရိွတ့ဲ Karen Community Association ဆုိတ့ဲ ကရင္အဖဲြ႔အစည္းကေန
ဖံြၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ ရိွပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်မရဲ႕အေျခခံ
အလုပ္အကုိင္ေတြေပါ့ေနာ္။ ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္မယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြကုိ
ဥေရာပႏုိင္ငံေတြက အသိအမွတ္ မျပဳဖုိ႔၊ မေထာက္ခံဖုိ႔ က်မတုိ႔ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ေတာ့
လႈပ္ရွားမႈေတြ ဆက္လုပ္မယ္။ ဥေရာပသမဂၢကေန စစ္အာဏာရွင္ေတြကုိ ဒီထက္ပုိၿပီး

ပိတ္ဆုိ႔မႈေတြ လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ ေတာင္း ဆုိတယ္။ ၿပီးေတာ့ တဆက္တည္းမွာပဲ ႏုိင္ငံတကာက
ျမန္မာစစ္အစုိးရကုိ လက္နက္ေရာင္းခ်ေပးတာေတြကုိ ရပ္ဆုိင္းဖုိ႔၊ ျပည္တြင္းမွာ ရိွတ့ဲ
ဒုကၡေရာက္ေနတ့ဲ ျပည္သူေတြအတြက္ လူသားခ်င္း စာနာမႈ အကူအညီေပးဖုိ႔အတြက္
က်မတုိ႔က ၿဗိတိန္ အစုိးရကုိ ေတာင္းဆုိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဥေရာပေကာ္မရွင္ကုိလည္း
ေတာင္းဆုိတယ္၊ လႈပ္ရွားမႈေတြ ဆက္လုပ္မယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မတုိ႔ လႈပ္ရွားမႈေနာက္တခုက
ကမၻာ့ကုလသမဂၢကေန တဆင့္ ေကာ္မရွင္တခုကုိ ဖဲြ႔ၿပီးေတာ့ ျမန္မာစစ္အစုိးရကုိ
ထိေရာက္တ့ဲ အေရးယူမႈ လုပ္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ Crime against
Humanity (လူသားေတြအေပၚ ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္တာကို ဆန္႔က်င္တဲ့) အဖြဲ႕ ေပါ့။
ရႈခင္းသာ
Thursday, 04 March 2010 14:05 ေနႏြယ္
ပဲခူးျမစ္ေဘးမွာ အေမရိကန္ စာေရးဆရာ ဂၽြန္စတိန္းဘက္ ဇာတ္ေကာင္ ေတြေနတဲ့

ရပ္ကြက္ေလး တခုရွိတယ္။ မကၠဆီကန္ေတြ လိုလို တကၠဆက္မွာ လိုလို ၾကမ္းၾကမ္း ရွရွ
မထီတရီေတြ။ ျခားနားတာက ဒီရပ္ကြက္ထဲက လူေတြက သိပ္ဆင္းရဲၿပီး သိပ္ေျဖရွင္း
တတ္ၾကတာပါပဲ။ဒီရပ္ကြက္ထဲမွာ အေပ်ာ္အပါး၊ ေလာင္းကစား၊ ဖဲနဲ႔ မိန္းမ၊ အရက္နဲ႔
ဓားေျမႇာင္၊ တံငါသည္နဲ႔ အလုပ္ၾကမ္းသမား၊ ဗီဒီယုိရံုနဲ႔ ေမာ္ေတာ္ ဆိပ္တို႔ ရွိတယ္။
ဒီရပ္ကြက္ ထဲမွာ ရန္ျဖစ္သံ မၾကားရတဲ့ေန႔ မရွိဘူး။ အရက္ဆိုင္၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊
ဗီဒီယိုရံု မစည္ကား တဲ့ေန႔ မရွိဘူး။ အရပ္ လူႀကီးေတြ အရက္ မေသာက္တဲ့ ေန႔မရွိခဲ့ပါဘူး။
ပဲခူးျမစ္နဲ႔ ဧရာဝဏ္ လမ္းမႀကီးက မ်ဥ္းၿပိဳင္ပါ။ ပါဝါ တိုင္ႀကီးေတြက ထိုးထိုး
ေထာင္ေထာင္နဲ႔ စည္းရိုး လိုပါပဲ။ နယ္နိမိတ္ တခုက အမႈိက္ပံု အႀကီးႀကီး။ ေနာက္ အတိုင္း
အတာ တခုက လမ္းဆံု လမ္းခြက ငါးပိဆိပ္။ ေရွ႕ဆက္ သြားရင္ သာေကတ။ ဓနိရည္
ဆိုင္ေတြ၊ ေတာအရက္ ဆိုင္ေတြက အဲဒီေနရာက စၿပီးေတြ႔ရ ေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီလို
ဧရိယာ ရပ္ဝန္းကို “ရႈခင္းသာ” လို႔ေခၚပါတယ္။

ၿမိဳ႕အေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ မွည့္တတ္ ေခၚတတ္တဲ့ နာမည္ပါပဲ။ ဂုဏ္ယူ ၿပီးေတာ့ေပါ့။
ဝိေသသ ထူးေတြ နဲ႔ေပါ့။ ဒီမွာကေတာ့ ေတာင္ေပၚ ရႈခင္းေတြ ပင္လယ္ ရႈခင္းေတြ
မရွိေပမယ့္ ေနာက္က်ိ ေနတဲ့ ပဲခူးျမစ္နဲ႔ သန္လ်င္ တံတား ႀကီးကိုေတာ့ လွမ္းျမင္
ေနရပါတယ္။ ဂုဏ္ယူစရာ ဝိေသသထူး တခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒါက စံုေထာက္ေတြ
ေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ ပုလိပ္ေတြ ေျခမရႈပ္ ရဲတာပါပဲ။ ကိုယ့္လူႀကီး ေတြနဲ႔ကိုယ္
အလုပ္ျဖစ္ ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ပါ။ အာဏာပိုင္ေတြ လက္လွမ္းမမီတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမဲ့ ဇုန္ပါ။
စစ္ကားႀကီး ေတြနဲ႔ အဝိုင္း ခံထားရတဲ့ က်ေနာ္လို ဝရမ္းေျပး တေယာက္ အတြက္
လြတ္ေျမာက္ နယ္ေျမပါပဲ။
အလုပ္ၾကမ္း သမားႀကီးေတြ ေဆာင္းတဲ့ ဝါးဖတ္ဦးထုပ္တလံုး။ ျမင္းၾကယ္ဖိနပ္တရံ။

ဖ်င္ၾကမ္း ဝတ္စံု သံုး၊ ေလးထည္။ သန္လ်င္တံတား တည္ေဆာက္ေရး
စက္ေမာင္းလုပ္သား ကတ္တခုနဲ႔ ရႈခင္းသာသား လုပ္ေနလို႔ရခဲ့ပါတယ္။
ရပ္ကြက္လူႀကီးတေယာက္ အိမ္ကို ငွားၿပီး ပါလာတဲ့ ေရဒီယုိေလး သူ႔ေပးထားလိုက္ရံုနဲ႔
အခ်ိန္တန္ရင္ သတင္းမွန္မွန္ နားေထာင္လို႔ ရေနပါၿပီ။ ကံေကာင္းရင္ မိန္းမနဲ႔
ကေလးေတြကိုေတာင္ ခ်ိန္းေတြ႔လို႔ ရတတ္ပါတယ္။ မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြက
ရႈခင္းသာပံုမဟုတ္ဘဲ ျဖဴျဖဴစင္စင္ျဖစ္ေနေလေတာ့ စူးသလို စမ္းသလို မိန္းမႀကီးေတြက
ၾကည့္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့လည္း မိန္းမက သူခ်က္တဲ့ဟင္းေလး
ဦးဦးဖ်ားဖ်ားေပးရင္း “က်မ မိဘေတြက ပိုက္ဆံ နည္းနည္းရွိတယ္၊ သူနဲ႔ သေဘာမတူလို႔
ခြဲထားၾကတာ၊ ကေလးေတြကို သနားလို႔လာေတြ႔ေပးတာ” ဘာညာဘာညာေပါ့။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ကိုပဲ ျမန္မာဗီဒီယို ပရိသတ္က စုတ္သပ္လို႔ ရသြားပါၿပီ။ က်ေနာ္ကလည္း
ကေလးေတြ ျပန္သြားတဲ့ညဆို ဓနိရည္ နည္းနည္းေမာ့လာၿပီး လမ္းထဲအဝင္မွာ
ပန္းႏြယ္ကစိမ္းေတြ၊ ဖိုးေရႊလမင္းေတြ၊ ကေပါက္တိ ကေပါက္ခ်ာ ေအာ္လိုက္ရံုပါပဲ။
အိမ္ထဲဝင္ခါနီးမွာ ေတြ႔တဲ့ ေခြးပိန္တေကာင္ကို ပိတ္ကန္လိုက္ရံုပါပဲ။

ဒါဆုိရင္ ရႈခင္းသာရဲ႕ ဧည့္သည္လို႔ သေဘာမထားေတာ့ပါဘူး။ UG ျပန္လုပ္လို႔ရသြားပါၿပီ။
ဒီလို လြယ္ကူသက္သာတဲ့ အေနအထိုင္မ်ဳိးနဲ႔ အခ်ိန္တခ်ဳိ႕ ရလိုက္ဖို႔ ေပးလိုက္ရတဲ့
တန္ဖိုးကေတာ့ ကဗ်ာဆရာ လွသန္းနဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာေမာင္ႏိုးတို႔ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္
က်ေနာ့္ အမႈတြဲအျဖစ္နဲ႔ ေထာင္က် ခဲ့ရတာပါပဲ။အခုေတာ့လည္း ကိုလွသန္းက ဆုအမ်ဳိးမ်ဳိး၊
ကေလာင္နာမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ထင္ရွားတဲ့ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ေနပါၿပီ။လွသန္း။
ၾကည္ေမာင္သန္း။ နမိတ္ထြန္းသန္း။ လိပ္ျပာသန္႔သန္႔။ ေနာက္နာမည္ေတြလည္း
ရွိပါေသးတယ္။ေမာင္ႏိုးက ေတာ့ သရုပ္ေဖာ္ပံုေတြ အပ္ထည္ေတြ
လက္မလည္ေအာင္ေရးဆြဲေနရတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္ ေနပါၿပီ။အဲဒီတုန္းက ရႈခင္းသာသား၊
သူတို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ကို မၿငိဳမျငင္ အိမ္ေပၚ တင္ေကၽြး ထားခဲ့တာပါ။
ကိုလွသန္းက ရံုးဆန္ ခြဲတမ္းရတာေလးကို ထမ္းၿပီး ျပန္လာတတ္ပါတယ္။ သူစီးထားတဲ့
ဖိနပ္က လမ္းမွာ ျပတ္၊ မျပတ္မေသခ်ာဘူး။အခုေတာ့ ၾကည့္ျမင္တိုင္မွာ ေအာင္ျမင္တဲ့
က်ဴရွင္ႏွစ္ေက်ာင္း၊ သံုးေက်ာင္းေလာက္ရဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္က သူ႔အမ်ဳိးသမီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။
စီးကရက္နဲ႔ ကြမ္းႀကိဳက္တဲ့ သူ႔အမ်ဳိးသမီးက အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ကဗ်ာကိုလည္း
ႀကိဳက္ပံုရပါတယ္။ေမာင္ႏိုးနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း သိန္းသိန္းက ငါးမွ်ားေကၽြးပါတယ္။
ပဲခူးျမစ္ထဲမွာ လက္ထြန္ပစ္ေကၽြးတယ္။အမိမ်ားတာက ငါးသန္ေခ်ာင္းဆိုတဲ့ငါး။ ဒီငါးက
မိမိခ်င္း ေျမႀကီးေပၚ တဖုန္းဖုန္း ရိုက္ပစ္ လိုက္ၿပီးမွ ခ်ိတ္ကျဖဳတ္လို႔ရတယ္။ ႏို႔မို႔ရင္ ခ်ိတ္မွာ
လံုးေထြးရစ္ပတ္လိုက္ၿပီးမွ ျဖဳတ္ရင္မရေတာ့ဘူး။ပံုသဏၭာန္က ေႁမြေသးေသး
အေကာင္ေပါက္ေလးနဲ႔ တူပါတယ္။ ရႈခင္းသာမွာေပါတဲ့ ငါးမို႔ထင္ပါရဲ႕ မာေၾကာ
ထူးဆန္းေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔အထဲမွာ ရႈခင္းသာ ဒီဇုိင္းနဲ႔ အလိုက္ဖက္ဆံုး သူကေတာ့
ဒီဇိုင္းဆရာ ပန္းခ်ီ ဆရာ သိန္းသိန္းပါပဲ။ ေရလည္းေတာ္ေတာ္နဲ႔မခ်ဳိးဘူး၊ အဝတ္လည္း
ေတာ္ေတာ္နဲ႔မလဲဘူး၊ေခါင္းလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔မေလွ်ာ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဆံပင္ရွည္ႀကီးနဲ႔
လက္သည္းထဲမွာ အၿမဲတမ္း တရုတ္ေဆး မင္ရည္ေရာင္ေတြနဲ႔။
ဖ်တ္ခနဲၾကည့္လိုက္ရင္ကို ဘာမွဂရုမစိုက္တဲ့ပံု၊ ဘယ္သူ႔မွ မမႈတဲ့ပံု ေပါက္ေနပါတယ္။
မီးခြက္မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္နဲ႔ အရက္ဆိုင္ေလးထဲမွာ ခါးလ်ား ရွည္ႀကီးကိုဆန္႔၊
လက္ျပန္ခါးမွာေထာက္ၿပီး သူ႔ဂ်ပ္သိပ္ ဆံပင္ ရွည္ႀကီးထဲက သန္းဥ ႏႈိက္ရင္း
ေမာ့ေနတဲ့အခါ၊ က်ေနာ္တို႔ ဝိုင္းေလးဟာ ေဒသခံေတြၾကားမွာ ေျပပ်စ္ ေအးခ်မ္းလို႔
ေနပါတယ္။ သူမႀကိဳက္ရင္ ေစာင္းလို႔မွ မၾကည့္၊ နားလည္း ေထာင္ေနေလ့မရွိတဲ့
သိန္းသိန္း ဆိုတဲ့လူဟာ သူယံုရင္၊ လုပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဘယ္မဆိုသြားရဲ၊ ဘာမဆိုလုပ္ရဲတဲ့
ဘာမထီ စစ္ကဲႀကီးပါပဲ။ရႈခင္းသာ နံနက္ခင္းေလးက အိုးသံခြက္သံေတြ၊ ေရပံုး၊
သံတိုင္ကီပိုင္းျပတ္ အသံေတြ၊ ဆဲသံ၊ ဆိုသံ ငိုသံ ေတြနဲ႔ စတင္ေနပါၿပီ။ နံနက္ခ်ိန္ခါ
ေတးသံသာပါပဲ။ ညက ေရတက္လို႔ ေမ်ာသြားတဲ့ ေရတိုင္ကီပိုင္းေတြ ေရပံုးေတြကို
ျပန္လိုက္သိမ္းရ၊ ဆည္းရပါတယ္။ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ထားတဲ့ အိုးေတြခြက္ေတြကို
ေဆးေၾကာၿပီး ညကေထာင္အိပ္ထားတဲ့ ျခင္ေထာင္ေတြ ေစာင္ခပ္လတ္လတ္ေတြကိုလည္း
ေခါက္သိမ္းၿပီး ပုဆိုးနဲ႔ထုပ္ရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ေရတိုင္ကီပိုင္းျပတ္ကို
ထမ္းသြားပါတယ္။ ဒါ နံနက္ခင္းရဲ႕ ပထမဆံုးေျဖရွင္းနည္း အစပါပဲ။ထုပ္ပိုးထားတဲ့ အိုးခြက္၊

ျခင္ေထာင္ေတြနဲ႔ ထားလို႔ရမယ့္ ပစၥည္းမွန္သမွ် သြားထားၾကဖို႔ပါပဲ။သြားၿပီး ေပါင္ၾကတာလို႔
မသံုးႏႈန္းပါဘူး။ ေပါင္တယ္ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းက ရႈခင္းသာမွာ ရိုင္းပါတယ္။မယဥ္ေက်းရာ
က်ပါတယ္။ သူတို႔အားလံုး ထားလို႔ရတဲ့ ပစၥည္းသြား ထားခဲ့ၾကၿပီး လမ္းစရိတ္ရွာ၊ ကုန္ဖိုး
အရင္းအႏွီး ရွာၾကရတာပါပဲ။ ထားလို႔ရသမွ် ပိုက္ဆံေလး ခြဲတမ္းခ်ၿပီး ကိုယ္စီ
လမ္းစရိတ္လုပ္ ေစ်းေရာင္း၊ ကုန္ထမ္း၊ က်ပန္း အကုန္လုပ္ၾကပါတယ္။ ငါးေလွဆိုက္ရင္
ငါးလုပ္သား၊ သဲေလဆိုက္ရင္ သဲအလုပ္သမား။မိဘေတြ အလုပ္သြားၿပီ ဆိုရင္ က်န္ခဲ့တဲ့
ကေလးေတြက ရပ္ကြက္အစြန္မွာရွိတဲ့ ဗိမာန္ႀကီးဆီကိုသြားၾကပါၿပီ။အဲဒီအမႈိက္ပံုႀကီးက
သူတို႔ဗိမာန္ပါပဲ။ ေန႔လယ္စာ မုန္႔ပဲသေရစာ စားဖို႔ ရီဆိုက္ကယ္
လုပ္ငန္းႀကီးစတင္ပါၿပီ။ျပန္ေရာင္းလို႔ရမယ့္ ပစၥည္းေတြ သူတို႔သိတယ္။ ဒူးရင္းသီးေစ့တို႔၊
ပိႏၷဲသီးေစ့တို႔က ျပန္စားလို႔ရတယ္။ကံေကာင္းရင္ ေရႊတိုေရႊစေတာင္ ရတတ္ေသး။
ကေလးေပမယ့္လည္း ေျဖရွင္းတတ္တဲ့ ရႈခင္းသာ ကေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ေပမယ့္ ေဖာက္သည္ေမွ်ာ္တဲ့ အိမ္လည္းရွိတယ္။ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳး
လုပ္မေန ၾကပါဘူး။သူတို႔အိမ္ေတြကလည္း ကြယ္ေနဝွက္ေနလို႔ ရတဲ့အိမ္ေတြမဟုတ္ပါဘူး။
ေန႔လယ္ေန႔ခင္း အခ်ိန္ပိုေလး ဆင္းရတယ္ ဆိုေတာ့လည္း ေစ်းဖိုးႀကိဳေပးႏိုင္တာေပါ့။
ညေနပိုင္း ေရမိုးခ်ဳိး၊ ခ်ယ္သၿပီး တြဲခုတ္သြားၾက တာပါပဲ။ ညေနစာေကၽြးခိုင္းၿပီးရင္ ညႀကီး
အလုပ္ဆင္းရဦးမယ္ေလ။ သူတို႔လည္း ႀကိဳးစားၾကရတာပါပဲ။မိုးခ်ဳပ္စျပဳလို႔ ကိုယ္စီကိုယ္စီ
အိမ္ျပန္လာၾကၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ ရႈခင္းသာရဲ႕ အသာယာဆံုးအခ်ိန္
စတင္ပါတယ္။မနက္ခင္းက ထားခဲ့တဲ့ အိုးေတြခြက္ေတြ ျပန္ယူၾကရပါတယ္။ ေရြးတယ္လို႔
မသံုးၾကပါဘူး၊ ျပန္ယူၾကတာပါ။ခဏထားထားတာကို ခဏျပန္ယူၾကတာပါပဲ။ ယူၿပီး
ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾက။ ျပန္ယူၿပီး ျပန္ၿခံဳၾက၊ ျပန္ေထာင္ၾက။ ရလာသမွ်၊ ရွာလာသမွ်
တညတည္းကုန္ေအာင္ ေသာက္ၾက သံုးၾကပါတယ္။ ဖဲရိုက္၊ အန္စာေခါက္ ၾကပါတယ္။
ဗီဒီယုိ ရံုေတြမွာ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ကား ကိုယ္ေရြးၾကပါတယ္။ ျမန္မာရံု၊ တရုတ္
ေနေအာင္ကား၊ ကုလားေက်ာ္ဟိန္းကား။ ဆင္းရဲသားကား။ ဆင္းရဲသားကားဆိုတာ
အဝတ္မဝတ္တဲ့၊ အဝတ္မရွိ တဲ့ကားကို ေျပာတာပါ။ဒီမွာက ေရတက္၊ ေရက်အၿမဲရွိတယ္။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ထိုင္၊ ဗီဒီယုိၾကည့္ၾကည့္၊ ညဘက္အိပ္အိပ္၊ နားလည္ထားရတဲ့
ယဥ္ေက်းမႈ တခုရွိပါတယ္။ အဆင့္အတန္းျမင့္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ရပ္ကြက္က လူယဥ္ေက်းေတြ
စိတ္ရွည္ သည္းခံႏိုင္စြမ္းမရွိႏိုင္တဲ့ အရာတခုပါ။ ပထမ၊ ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ ၾကမ္းေပၚကို
ေရကတက္လာၿပီဆိုရင္ ဖင္ထိုင္ခံုေလးေတြေပၚ ထိုင္ရပါတယ္။ဖင္ထိုင္ခံု ျမဳပ္လာၿပီဆိုရင္၊
ဖင္ထိုင္ခံုေပၚ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ ၾကည့္ၾကတာပါပဲ။ ဘယ္သူမွ ဘာမွ ေျပာမေနပါဘူး။
ကိုယ့္အိမ္မွာေတာင္ ေအာက္ခံဆင့္တန္း နိမ့္လို႔၊ ေရတက္ၾကမ္းလို႔၊ ငုတ္တုတ္အိပ္ရတဲ့
အိမ္ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ခ်ဲေလး ဘာေလးေပါက္ရင္ ျပင္မယ္ျပင္မယ္နဲ႔ေပါ့။
သံုးလို႔ျဖဳန္းလို႔ ကုန္ၿပီဆိုရင္ေတာ့၊ အသီးသီး အသက အသက အိမ္ျပန္လာၾကပါၿပီ။
ကေလးေတြကလည္း လက္တဘက္ မုန္႔တခုစီနဲ႔၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း ခါးၾကား ပုလင္းထိုးလို႔၊
မိန္းမေတြကလည္း ေန႔သြင္းနဲ႔ ယူလာတဲ့ ေရႊဘိုမင္းသမီး သနပ္ခါးတို႔၊ ပလတ္စတစ္ဘုရား
ပန္းခက္တို႔ ကိုင္လာၾကပါတယ္။

မိသားစုေလးေတြရဲ႕ နားခိုရာ အိမ္ဆိုတာကလည္း တံခါးကိုႀကံဳသလို ပိတ္လိုက္ရံုပါပဲ။
အခန္းအကာ မရွိတာက မ်ားပါတယ္။ ေၾကာင္ခုန္ခ် လိုက္ရင္ေတာင္ အသံျမည္ၿပီး
လႈပ္သြားတတ္တဲ့၊ တဲသာသာ ျဗဳတ္စဗ်င္းေတာင္း၊ ရရာေရာစပ္ထားတဲ့ အိမ္ကေလးေတြ
ဆက္ေနတာပါ။သြပ္ျပားအပိုင္းအစကို ကာခ်င္ကာမယ္၊ မိုးမလံုတဲ့ေနရာ
ပလတ္စတစ္ထပ္ခ်င္ ထပ္ထားမယ္။ သစ္ၾကား ဝါးညႇပ္ေတာ့ေရာ၊ ဒီထက္ပုိၿပီး
ဘာျဖစ္ဦးမွာမို႔လဲ။ အဲဒီ ဒႆနနဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ မည္ကာမတၱေလး ေတြပါ။
အိပ္ရာဝင္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သံကလည္း ယဥ္ေပါ့၊ သင္းေပါ့။ ကပ္လ်က္ေဘးအိမ္က
စည္းခ်က္မွန္မွန္ အသံတခု ကၽြိကၽြိ၊ ကၽြိကၽြိနဲ႔ ျမည္ေနပါတယ္။ ဒါကို ကပ္လ်က္ေဘးအိမ္က
မိန္းမရြယ္ရြယ္က ႏႈတ္ခြန္းဆက္သ လိုက္ပါ တယ္။
“ညည္းတို႔ မီးေတြလည္းမႈတ္လို႔၊ ေစာေစာစီးစီးပါလားဟဲ့”
ကၽြိကၽြိ၊ ကၽြိကၽြိ စည္းဝါးသံကေတာ့ မွန္ေနဆဲပါပဲ။ မိန္းမငယ္ငယ္ အသံတသံက
ျပန္ေျဖေဖာ္ရပါတယ္။
“မနက္အေစာႀကီး ကုန္စိမ္းႀကိဳစရာရွိလို႔အမေရ၊ ဝီရိယေလး အားကိုးေနရတယ္”
ဝါးလတ္လား၊ သုတ္စီးလားမသိ၊ ဝါးခ်င္းႀကိတ္သံေလးကေတာ့ မွန္မွန္ တကၽြိကၽြိ။ လင္နဲ႔
မယား၊ သားနဲ႔ အမိေတြ၊ ျခင္ေထာင္ ေထာင္လိုက္ရင္၊ ကိုယ္ပိုင္ လြတ္လပ္လံုၿခံဳ
သြားၿပီဆိုတဲ့ စံႏႈန္းနဲ႔ ေနေနၾကရတာပါ။လူေျခတိတ္ခ်ိန္လည္း ေရာက္ပါၿပီ။ သက္ႀကီးလည္း
ေခါင္းခ်ပါၿပီ။ အိမ္ရွင္ ရပ္ကြက္လူႀကီးလည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္မွပဲ
က်ေနာ့္ဘဝ အမွန္လည္း စတင္ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။မိန္းမဝယ္ေပးထားတဲ့ ဝီစကီပုလင္းကို
ဖြက္ထားတဲ့ေနရာက ထုတ္ၿပီး အသံမျမည္ေအာင္ ငွဲ႔ရပါတယ္။ ဖေယာင္းတိုင္ေလး
ထြန္းၿပီး စာရြက္စာတမ္းေတြကို အသံမျမည္ေအာင္ ကိုင္တြယ္ရပါတယ္။ေရးစရာ
ရွိတာေရးၿပီး ဖတ္စရာရွိတာ ဖတ္တဲ့အလုပ္ကို အခုမွ စိတ္ခ်လက္ခ်
လုပ္ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။ရႈခင္းသာ သားဆိုတာ ဝီစကီေသာက္လို႔ စာေရးေနလို႔မရဘူးေလ။
လံုၿခံဳစိတ္ခ်စြာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကင္းခ်ထားစရာလည္း မလိုပါဘူး။
စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ပူပန္ ေနစရာလည္း မရွိပါဘူး။ က်ေနာ့္မွာ ဗ်ဴဟာေျမာက္
လံုၿခံဳေရးလမ္းမႀကီးေတြ ရွိတယ္ေလ။ ေရတက္ရင္၊ မိုးရြာရင္၊ ခၽြဲက်ိေခ်ာမြတ္ေနတဲ့
ရႊံ႕ေစးလမ္းေတြက မတ္မတ္မားမား ေလွ်ာက္လို႔ကို မရပါဘူး။ေက်ာင္းသြားမယ့္
ကေလးေတြဆို ေခ်ာ္မလဲခ်င္ရင္ ဖိနပ္ခၽြတ္၊ လက္ေထာက္ၿပီးေတာ့ကို
သြားရတာပါ။လူႀကီးေတြလည္း တုတ္ေထာက္ၿပီးမွ သြားလို႔ရပါတယ္။
ဒါေတာင္တဘိုင္းဘုိင္း လဲေနၾကတာပါ။ဘယ္ရဲ၊ ပတၱေရာင္မွ လြယ္လြယ္ဝင္လို႔မရပါဘူး။
စစ္ကားဝင္ရင္ စစ္ကားနစ္မယ္။ ရဲစက္ဘီးနဲ႔ဝင္ရင္ စက္ဘီးတျခား လူတျခားလဲမယ္။
ဘယ္ေလာက္ခိုင္ခံ့တဲ့ ခံစစ္ေၾကာင္းလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့။
က်ေနာ္ စိတ္ခ်လက္ခ် အၾကာႀကီးေနခဲ့တဲ့ ရႈခင္းသာဆိုတာ ရႈခင္း မသာပါဘူး။ ၾကားခင္း
မသာပါဘူး။က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ေနခင္း သာခဲ့ပါတယ္။ေက်းဇူးရွိဖူးေသာ အရာကို
ေက်းဇူးဆိုအပ္၏ ဆိုတဲ့ အလိုအရ က်ေနာ္ ရႈခင္းသာကို ေက်းဇူးစကားဆိုပါရေစ။

အစားထိုး မရႏိုင္ေသာ ပံုရိပ္

Saturday, 06 March 2010 13:50 ခက္ထန္
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php/editorial/2009-02-27-05-56-
ႏိုင္ငံတခုစီတြင္ သီးျခားလကၡဏာေဆာင္ေသာ ပံုရိပ္ (Image) မ်ားရွိၾကရာ ျမန္မာ
သို႔မဟုတ္ Burma ဆိုလွ်င္ ေရႊတိဂံုေစတီ ေတာ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပံုရိပ္တခုအျဖစ္
ေျပးျမင္ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သမိုင္း၊ ဘာသာေရးအစဥ္အလာ၊ႏိုင္ငံေရးသာမက
စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွ လူထု၏ သည္းခံႏိုင္စြမ္း စသည္တို႔၏ အမွတ္အသားသရုပ္
(Identity) သည္ ေရႊတိဂံုေတာ္ေစတီေတာ္ ၾကီး၏ ပံုရိပ္တြင္ တသားတည္း
ထင္ဟပ္ေနသည္။ ဤသို႔ေသာ ႏိုင္ငံ၏ ပံုရိပ္ကို ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားသည့္
စစ္ အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက ေမွးမွိန္ေစလိုျပီေလာ၊ ပံုရိပ္သစ္ျဖင့္
အစားထိုးခ်င္ျပီေလာဟု ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္ လာေပျပီ။ဘာသာေရးသည္
စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ခုတံုးတခုသဖြယ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ဘာသာေရးအဓိက႐ုဏ္းမ်ား၊
ဘြဲ႔တံဆိပ္ ဆက္ ကပ္မႈမ်ားတြင္ ေဝဖန္စရာမ်ားမွသည္ ႏိုင္ငံေရး အယူအဆေပၚတြင္
အေျခတည္၍ သံဃာသင္းကြဲျခင္းမ်ားအထိ ရွိေနသည္။
၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးေနာက္ပိုင္းတြင္ စစ္အစုိးရသည္
စစ္သည္ဦးေရႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းမွ် ရွိေသာ သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းကို ႏိုင္ငံေရးအႏၱရာယ္အျဖစ္
ရႈုျမင္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ထင္ရွားေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အပါအဝင္
ရဟန္းေတာ္မ်ားကို လူဝတ္လဲျခင္း၊ ဖမ္းဆီး အက်ဥ္းခ်ထားျခင္း၊ ျပည္ပသို႔
ထြက္ေျပးေစျခင္း စသည့္ ဖိႏွိပ္မႈမ်ိဳးစံုကိုလည္း ျပဳ လုပ္ေနသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္
ႏိုင္ငံေရးဆက္စပ္ေသာ ဘာသာေရး အသြင္အျပင္သည္ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ရွိသည္။ ယခု
ဘာ သာေရးသာမက အမ်ိဳးသားေရးပံုရိပ္အျဖစ္ပါ ထင္ဟပ္ေနသည့္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္၏
အေနအထားကို ေဝဝါးေအာင္ ျပဳေနျပီဟု သံုးသပ္ရသည္။
ထိုအခ်က္ကို ထင္ရွားေစရန္ ၂၀၁၀ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၈ ရက္ေန႔ထုတ္
ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာကို ညႊန္းလိုသည္။ သတင္းစာ ၏ မ်က္ႏွာဖံုးတြင္ ေနျပည္ေတာ္ရွိ
ဥပၸါတသႏၱိေစတီေတာ္သို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး သီဟသူရတင္ေအာင္ျမင့္ဦး သြားေရာက္သည္ကို
မ်က္ႏွာျပည့္ေဖာ္ျပထားသည္။ ေဖာ္ျပေနက်သတင္းမ်ိဳး ျဖစ္၍ ထိုအထိ ဘာမွ
ေျပာစရာမရွိေပ။ ထိုေန႔သည္ တေပါင္းလျပည့္ ေန႔လည္းျဖစ္ရာ သတင္းစာတြင္
ဘာသာေရးသတင္းမ်ား ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ပါသည္။ စာမ်က္ႏွာ (၅) ရွိ တေပါင္းလျပည့္ေန႔
ဘာသာေရးသတင္းမ်ားတြင္ ဥပၸါတသႏၱိေစတီေတာ္၏ သတင္းက အထက္၊
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္၏ သတင္းက ေအာက္ဘက္တြင္ ထား၍ ပံုႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပထားသည္။
ဘာသာေရးဆိုင္ရာသတင္းအျဖစ္ ထိုဘုရား ဤဘုရား အစြဲထားရန္မရွိေသာ္လည္း
စဥ္းစားစရာမ်ားကား ေပၚလာေပသည္။ အဓိက အားျဖင့္ အစိုးရသတင္းစာမ်ား၏ မူဝါဒႏွင့္
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီး၏ က႑တို႔ကို အဓိကထား ဆန္းစစ္ႏိုင္သည္။

ပထမအေနျဖင့္ ေျပာရန္ရွိသည္မွာ အစိုးရပိုင္သတင္းစာမ်ား၏ မူပိုင္းဆိုင္ရာ ျဖစ္သည္။

သတင္းစာမ်ားတြင္ မည္သူမည္ဝါ၏ သတင္းက အရင္လာ၊ မည္သူက ေနာက္မွ၊ မည့္သည့္
သတင္းမ်ိဳးက အထက္၊ မည္သည့္သတင္းက ေအာက္က ထားရမည္ စသည္ျဖင့္
မူအေသအခ်ာရွိသည္။ လြန္စြာ ဂရုထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားသည္ ယုတ္စြအဆံုး
စကားလံုးအသံုးအႏႈန္းကိုပင္ သတ္မွတ္ေပးထားၾကေသးသည္။ ဥပမာ ထိုင္ဝမ္ႏိုင္ငံဟု
မသံုးရ၊ တရုတ္တိုင္ေပဟု သံုးရမည္၊ ၾကည္ေနလွ်င္ ထိုင္းဟုသံုး၊ မတည့္လွ်င္
ယိုးဒယားဟုသံုး စသည္ျဖင့္။ ထို႔ေၾကာင့္ အထက္ပါ သတင္းစာပါ ထိုေစတီေတာ္က
အထက္၊ ဤေစတီေတာ္က ေအာက္ဟု စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ ေထာက္ျပရျခင္းမွာ
မ်က္မွန္စိမ္းတပ္၍ ရမယ္္ရွာလိုျခင္းမဟုတ္ေပ။ သတင္းစာမွ ဝန္ထမ္းမ်ားသည္
ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိျဖင့္ စီစဥ္ေနရာခ်ထားသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အက်ယ္အက်ယ္
ေတြးၾကည့္ေသာ္ အမ်ားသိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပံုရိပ္ တခုကို ေမွးမွိန္ေစ၍ ပံုရိပ္သစ္ကို
ထြင္လာသည့္သေဘာဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ပါသည္။
ဒုတိယအခ်က္ အေနျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္စရာမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊသည္
အဘယ္ေၾကာင့္ ေရႊတိဂံုပံုရိပ္တြင္ ဥပၸါတသႏၱိကို အစားထိုးခ်င္ပါသနည္း။ သိသာေသာ
အခ်က္မွာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးထင္ဟပ္မႈတခုလည္း ျဖစ္
ေနသည္။

ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္တြင္ ၁၉၂၀ ၌ တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒကို သပိတ္ေမွာက္ရန္
ေက်ာင္းသားတို႔ စုေဝးခဲ့ဖူးျပီ။ ၁၉၃၆ တြင္ ေနာက္တၾကိမ္ ေက်ာင္းသားတို႔
သပိတ္စခန္းဖြင့္ခဲ့ဖူးျပီ။ ၁၉၃၈ တြင္ ေရနံေျမသပိတ္အတြက္ အေျခစိုက္စခန္းျဖစ္ခဲ့ဖူးျပီ။
ကိုလိုနီေခတ္တြင္ ေစတီေတာ္ရင္ျပင္ေပၚ၌ ျဗိတိသွ်အရာရွိတို႔
ဖိနပ္ခြ်တ္ေရးျပႆနာကိုတင္၍ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ကို ျပခဲ့ၾကဖူးျပီ။ ၁၉၄၆ ဇန္နဝါရီတြင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေစတီေတာ္ အလယ္ပစၥယံ၌ပင္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္
မိန္႔ခြန္းေျခြဖူးျပီ။ ၁၉၈၈ ၾသဂုတ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရးကို
ေစတီအေနာက္ဘက္မုခ္၌ပင္ ေဆာ္ၾသခဲ့ဖူးျပီ။ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးသည္ ဘာသာေရး၊
ႏိုင္ငံေရးတို႔တြင္ ဗဟိုခ်က္မအျဖစ္ ရွိေနဦးမည္။
၂၀၀၇ စက္တင္ဘာတြင္ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္း အၾကီးမားဆံုး ဆႏၵျပပြဲအျဖစ္
ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ လူထုတို႔ လက္တြဲကာ
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သို႔ပင္ ဦးတည္ ခ်ီတက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကဖူးျပီ။
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(NLD)မွ ေနာ္အံုးလွတို႔ကို ေစတီေတာ္၌
ပံုမွန္လာေရာက္ဆုေတာင္းမႈႏွင့္ပင္ ရမယ္္ရွာ၍ စစ္အာဏာပိုင္တို႔က ေထာင္ထဲသို႔
ပို႔ခဲ့ၾကျပီ။ မၾကာေသးမီက အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္လာေသာ NLD ဒု ဥကၠဌ
ဦးတင္ဦးသည္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သို႔ပင္ ပထမဆံုး သြားေရာက္ ဦးတိုက္ခဲ့ျပီ။
ထို႔ေၾကာင့္ ရန္ကုန္သည္လည္းေကာင္း၊ ေရႊတိဂံုသည္လည္းေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးကို
အျမဲတေစ ေျခာက္လွန္႔ေနဟန္ရွိ သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသည္ ထိုလႊမ္းမိုးမႈမွ
ထြက္ေျပးကာ ေနျပည္ေတာ္ကို တည္သည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ရွိျပီးပံုရိပ္မွ လြတ္
ေျမာက္ေအာင္ ထြက္မေျပးႏိုင္။ ေရႊတိဂံုပံုရိပ္ကို ဥပၸါတသႏၱိျဖင့္ ကူးယူသည္။
ဥပၸါတသႏၱိေစတီေတာ္သည္ ဘာသာေရးအရ အေလးထားအပ္ေသာ ဂုဏ္ကို
အျပည့္ေဆာင္ပါ၏။
သို႔ေသာ္ ရန္ကုန္သည္ ရန္ကုန္၊ ေရႊတိဂံုသည္ ေရႊတိဂံုျဖစ္ဆဲပင္။ ပံုရိပ္သည္ မေရြ႕။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး၏ ျမိဳ႕သစ္၊ ေစတီသစ္ သည္ ပံုရိပ္သစ္ ျဖစ္မလာ။
ျဖစ္ေအာင္လုပ္အပ္သည္လည္း မဟုတ္။ ေဆးသုတ္ ထီးေတာ္သစ္ အတင္ခံရေသာ
ပုဂံျမိဳ႕ေဟာင္း ေစတီေတာ္မ်ားသည္ လည္းေကာင္း၊ မြမ္းမံ ထီးေတာ္တင္အျပီး
ျပိဳက်ပ်က္စီးခဲ့ေသာ ရန္ကုန္ ဒလ ၿမိဳ႕နယ္က ဓႏုတ္ေစတီ ေတာ္ၾကီးသည္ လည္းေကာင္း
ရွိျပီး ပံုရိပ္ေဟာင္းကို ဖယ္၍ သကာေလာင္း ပံုရိပ္သစ္ျဖင့္ လႊမ္းရန္ၾကိဳးပမ္းခံရေသာ
ဥပမာမ်ား ျဖစ္ခဲ့ျပီ။ လူအမ်ား၏ စိတ္၌ စြဲျပီးေသာ အစဥ္အလာပံုရိပ္သည္ ေရႊ႕၍
မရစေကာင္းဟု ဆိုခ်င္သည္။

Press Releases: Assistant Secretary of State Kurt

Campbell’s Travel
Fri, 05 Mar 2010 11:52:06 -0600
Assistant Secretary of State Kurt Campbell's Travel

Washington, DC
March 5, 2010
Assistant Secretary of State for East Asian and Pacific Affairs Kurt Campbell
will travel to Asia March 7-17, 2010.Assistant Secretary Campbell will depart
Washington for Singapore on March 7, and will travel on to Kuala Lumpur,
Vientiane, Jakarta, Bangkok and Tokyo.On his trip, Assistant Secretary
Campbell will meet in Singapore with senior government foreign affairs and
defense officials.While in Kuala Lumpur, Assistant Secretary Campbell will
meet with senior Malaysian government officials and hold a town hall meeting
with American Embassy staff members.In Vientiane, Assistant Secretary
Campbell will meet with senior Laotian government officials and attend the
U.S.-Lao Comprehensive Bilateral Dialogue. He will also meet with
representatives of the Mekong River Commission.Assistant Secretary Campbell
will travel to Jakarta for meetings with Association of Southeast Asian Nations
Permanent Representatives for discussions on U.S.-ASEAN relations, as well as
meetings with senior Indonesian government officials.While in Bangkok,
Assistant Secretary Campbell will meet with senior Thai foreign affairs,
security and economic officials, and will make remarks on U.S.-Thai relations
at Chulalongkorn University.In Tokyo, Assistant Secretary Campbell will meet
with senior Japanese government officials.

Opinion
EDITORIAL
American policy on burma needs

sharper teeth
Published on March 6, 2010
http://www.nationmultimedia.com/home/2010/03/06/opinion/American- Apart
from urging the junta to hold free, fair elections, the world should also keep it
away from North Korea
After the initial four high-level contacts with the Burmese junta since last
August, the US administration has been trying hard to engage the junta for
two major reasons.
The first is to convince Burma that it would be in the country's as well as the
regime's interest to hold an all-inclusive, free and fair election this year. The
second, and an equally important, reason is to create a distance between the
Burmese and North Korean regimes in terms of the sale of weapons and
nuclear arms proliferation. Washington believed its enthusiastic, softer
approach would convince the junta that the planned elections should be
carried out in a manner that is internationally acceptable and one that would
help the regime join the global community. So far, the regime has not yet set
a date for the elections or given the world a peek at any electoral laws. It is
clear that the enthusiasm for the elections is quickly evaporating, if not
disappearing, within the administration. The junta has its own roadmap to
follow and will certainly not pay attention to the guidelines being suggested
by well-wishers in other capitals. The irony of it all is that the junta is
managing to successfully buy time to maximise on the outcome of its grand
political strategy - staying in power at all costs without ever giving in. Most
importantly, the junta leaders want to keep opposition leader Aung San Suu
Kyi away from all political activities prior to the elections. Her party won the
elections in May 1990 by a landslide, but the regime annulled the victory and
took over. Therefore, it is commendable that women like Nobel Peace
laureates Shirin Ebadi and Jody Williams, along with other well-known human
rights activists, are working to highlight the extreme violence being inflicted

on women living in Burma. Their call to refer the matter to the International
Criminal Court should be supported because in the past two decades, the
Burmese junta has committed lots of crimes against humanity, not to mention
innocent people being raped and tortured. In fact, the junta is known for
using rape as a weapon of war against minorities. Thus, the international
community should join hands and work towards the noble aim of ensuring
safety and freedom for all people. As for the second objective, Washington
also has so far been unable to distance the two rogue states that have not
only normalised their relations, but have over the past few years intensified
their cooperation on military hardware. The Burmese junta wants the kind of
lethal weapons from North Korea that will allow it to project its military might
on neighbouring countries. The reports on Rangoon's efforts to become
nuclear capable should be taken seriously, though at this moment it would be
very difficult, if not impossible, for Burma to develop such capacity. However,
in say 10 to 15 years, Burma can very easily build up its nuclear capacity with
assistance from other rogue states that are willing to sell their technology and
know-how. Like many other new, nuclear-ready states, such as Iran, the
governments in power know exactly how to hide their burgeoning nuclear
facilities. The world, especially Thailand, should watch out and not be fooled
by the junta.US Assistant Secretary of State for East Asian Affairs Kurt
Campbell will be in Thailand next week, and might drop by in Burma if his
planned itinerary is approved. If given the go-ahead, perhaps he will use this
visit as an opportunity to tell the junta that time is running out and that it
should stop dragging its feet in opening the door to democracy.
U.S. increasingly wary as Burma deepens

military relationship with North Korea
By John Pomfret
Thursday, March 4, 2010; A13 http://www.washingtonpost.com/wp-
The Obama administration, concerned that Burma is expanding its military

relationship with North Korea, has launched an aggressive campaign to
persuade Burma's junta to stop buying North Korean military technology, U.S.
officials said.
Concerns about the relationship -- which encompass the sale of small arms,
missile components and technology possibly related to nuclear weapons -- in
part prompted the Obama administration in October to end the George W.
Bush-era policy of isolating the military junta, said a senior State Department
official, speaking on the condition of anonymity because of the sensitivity of
the subject. Senior U.S. officials have since had four meetings with their
Burmese counterparts, with a fifth expected soon. "Our most decisive
interactions have been around North Korea," the official said. "We've been
very clear to Burma. We'll see over time if it's been heard." Congress and
human rights organizations are increasingly criticizing and questioning the
administration's new policy toward the Southeast Asian nation, which is also
known as Myanmar. Rep. Howard L. Berman (D-Calif.), chairman of the House
Committee on Foreign Affairs and generally a supporter of the administration's
foreign policy, recently called for the administration to increase the pressure
on Burma, including tightening sanctions on the regime. "Recent events have
raised the profile of humanitarian issues there," Berman said Friday. "Support
is growing for more action in addition to ongoing efforts." Thus far, the
engagement policy has not yielded any change in Burma's treatment of
domestic opponents. On Friday, Burma's supreme court rejected opposition
leader Aung San Suu Kyi's latest bid to end more than a decade of house
arrest. The Nobel Peace Prize laureate's National League for Democracy won
elections in 1990, but the military, which has ruled Burma since 1962, did not
cede power. In recent months, the junta has also ramped up repression
against political dissidents and ethnic groups, although it has released one
aging dissident -- U Tin Oo -- after almost seven years in detention.
Thousands of people have fled Burmese military assaults, escaping to China,
Bangladesh and Thailand, in the months after the U.S. opening. A report
issued this week by the Karen Women's Organization alleged that Burmese
troops have gang-raped, killed and even crucified Karen women in an attempt
to root out a 60-year-old insurgency by guerrillas from that ethnic minority.
On Feb. 10, a Burmese court sentenced a naturalized Burmese American
political activist from Montgomery County to three years of hard labor; he was
allegedly beaten, denied food and water, and placed in isolation in a tiny cell
with no toilet. Burma recently snubbed the United Nations' special envoy on
human rights, Tomás Ojea Quintana, denying him a meeting with Suu Kyi and

access to Burma's senior leadership. "The bad behavior has increased," said
Ernest Bower, an expert on Southeast Asia at the Center for Strategic and
International Studies. Nevertheless, U.S. officials argue -- and Bower and
others agree -- that talking with Burma remains the best way forward,
especially given the concerns about its deepening military relationship with
North Korea. It is also important to keep talking with Burma, said Sen. James
Webb (D-Va.), because China is more than willing to replace U.S. influence in
that country and throughout Southeast Asia. Webb's trip to Burma in August -
- the first by a member of Congress in a decade -- has been credited with
giving the Obama administration the political cover to open up talks with the
junta. Underlining the administration's concerns about Burma is a desire to
avoid a repeat of events that unfolded in Syria in 2007. North Korea is
thought to have helped Syria secretly build a nuclear reactor there capable of
producing plutonium. The facility was reportedly only weeks or months away
from being functional when Israeli warplanes bombed it in September of that
year. "The lesson here is the Syrian one," said David Albright, president of the
nongovernmental Institute for Science and International Security and an
expert on nuclear proliferation. "That was such a massive intelligence failure.
You can't be sure that North Korea isn't doing it someplace else. The U.S.
government can't afford to be blindsided again." Burma is thought to have
started a military relationship with North Korea in 2007. But with the passage
of a U.N. Security Council resolution last June banning all weapons exports
from North Korea, Burma has emerged "as a much bigger player than it was,"
the senior U.S. official said. In a report Albright co-wrote in January, titled
"Burma: A Nuclear Wannabe," he outlined the case for concern about Burma's
relations with North Korea. First, Burma has signed a deal with Russia for the
supply of a 10-megawatt thermal research reactor, although construction of
the facility had not started as of September. Second, although many claims
from dissident groups about covert nuclear sites in Burma are still unverified,
the report said that "there remain legitimate reasons to suspect the existence
of undeclared nuclear activities in Burma, particularly in the context of North
Korean cooperation."

Burmese Days
http://www.cibmagazine.com.cn/Travel/Destination.asp?id=1259&burm
March 5, 2010
By MITCH MOXLEY | From CIB March 2010

Print Edition
Burma," Rudyard Kipling once wrote, "is quite
unlike any land you know about."
A century later, Kipling's sentiment continues to
ring true. Myanmar, as Burma is now known, is
a sensory feast – chaotic city streets,
playgrounds of centuries-old temples, remote
hillside villages and crystal seas lapping pristine
shores – that seems to belong to another era.
It's a devoutly religious land, where monks
smoke cigarettes on the beds of crowded trucks
and the citizenry continues to worship nat, MITCH MOXLEY
spirits left over from pre-Buddhist times.There is virtually no Western
influence in Myanmar – no McDonalds, Starbucks or brand name clothes
(real ones, at least). There are few cars and fewer paved roads. Both
men and women wear traditional longyi, the sarong-like garment
ubiquitous throughout the country, and chew betel nut, a mild narcotic
whose juices leave blood-like splatters on the ground and stain teeth an
unsightly black.Indeed, Myanmar is a country stuck in time, and this is
both its charm and tragedy. The country has barely altered in the last 50
years. Infrastructure is in a bad state of repair. Days are marked by
staccato blackouts; many roads connecting towns and cities are barely
passable. Education and health care remain a luxury many Burmese
cannot afford and political unrest is not uncommon.But none of this
should dissuade adventurous travelers from visiting: beneath all this
Myanmar is a fascinating land of endless charm, picturesque landscapes
and a people of epic hospitality and friendliness.
Some human rights groups argue that tourism helps prop up the regime,
but tourism advocates believe that the benefits of tourism outweigh the
negatives. They argue that most tourist dollars, when spent properly,
end up in the pockets of locals, and that the cultural exchange of
tourism is invaluable in a country that receives virtually no news from
the outside world.Bouts of political unrest and Cyclone Nargis, which
devastated the region in 2008, have caused tourism numbers to
plummet. Today, most of the roughly 260,000 annual foreign visitors to
Myanmar are Asians and Europeans on package tours. But the country is
increasingly visited by independent travelers looking to escape the South
East Asia backpacker circuit and experience a country that remains in
isolation. Indeed, Myanmar is one of the most off-the-beaten-track
countries in Asia, and eluding fellow tourists can be as easy as taking a
left instead of a right.For those adventurous souls entering Myanmar by
land from China, Mandalay, a bustling, if slightly rundown commercial
center of growing importance thanks to its proximity to China, is likely to
be your first stop. The grid streets of downtown are abuzz with life, and
televisions at outdoor BBQ restaurants play British premier league
football – which is, bizarrely, a national obsession in Myanmar. Mandalay
is centered around the palace and fort, home to the last two Burmese
kings, and the city's main draw is Mandalay Hill, which offers a
panoramic view of the city.Mandalay, at 150 years, is a rather young
city, but the surrounding area was for centuries home to the capitals of
ancient Burmese kingdoms. From the city it is simple to hire a horse and
buggy to take you through the ruins at Inwa, capital of the Burmese
kingdom for 400 years; watch a sunset at the stunning U Bein teak
bridge (the most photographed place in Myanmar) at ancient
Amarapura; and catch a morning boat up the Irrawaddy to Sagaing,
home to some 500 stupas and 6,000 monks and nuns.A perfect day trip
from Manadaly takes you to Pwin U Lwin, a charming hilltown that grew
in prominence during British rule as a summertime escape from

Mandalay's punishing heat. There you can hire a bicycle and ride
through town, which features colourful colonial buildings, perfectly
dilapidated. In addition, visitors can take a six-mile journey out of town
and then hike for an hour through the bush to see the spectacular
Anisakan Falls. Pwin U Lwin is also home to a 176-hectare botanic
garden, founded in 1915 by an English botanist and now maintained by
a Singaporean company.From Mandalay many visitors take the 11-hour
boat trip down the Irrawaddy to Bagan, which is to Myanmar what
Angkor Wat is to Cambodia. (Alternatively, the 40-minute flight costs the
equivalent of RMB 275). Burmese monarchs built the more than 4,000
temples of Bagan from the 11th to 13th centuries. Today, thousands of
temples remain, covering 20-square miles of dusty plains.At some of the
more famous pagodas, visitors are hassled into buying paintings and
trinkets, but escape is easy – a few minutes of cycling from the major
temples will find you blissfully alone for hours. The temples themselves
are bizarre structures, and looking over the horizon it could be mistaken
for a set out of The Lord of the Rings. And after a long day of exploring
visitors are able to climb the roof of a pagoda not far from the banks of
the Irrawaddy, buy a beer, and watch one of the most beautiful sunsets
in the world.From there it is possible to take an 11-hour bus ride to
Kalaw, a trekking base in Shan State. A growing number of independent
visitors to Myanmar are building their trips around trekking. Hsipaw, a
picturesque town six hours northeast of Mandalay, and Kengtung, near
the Thai border and only accessible by plane, are popular, but Kalaw
remains the capital of trekking in Myanmar.For my trip I went with the
Lonely Planet-recommended trek led by Golden Lily Guest House. The
next two-and-a-half days were the best I spent in Myanmar. We were
guided along a total of 60 kilometres though hills and valleys on trails of
dirt made red by iron oxide. The group ate lunch in the house of a
medicine man, walked through villages where children rode on the backs
of giant, sleepy-eyed water buffalo, and slept in a working monastery
where novice monks rose at 5 am to chant.

Our trek ended at the weedy banks of Inle Lake, the epicenter of life in
central Myanmar. The 40 square kilometre lake is surrounded by
bamboo homes built on chopstick-like stilts. On the lake's navy waters
fishermen in conical hats pull up their nets to assess the day's catch.
The best way to see Inle is to rent a longboat — they can be found
virtually anywhere — and consult your guidebook instead of your driver,
who will try to take you to restaurants and shops where he receives a
commission. Highlights include the floating market at Ywama, the Hu-Pin
Hot Springs Complex, and the many lake-side villages. Trips to Myanmar
often begin and end in Yangon, known as Rangoon during British rule,
the former capital and cultural heart of Myanmar. The best way to
experience Yangon is simply to wander the city's crowded streets,
marvelling at the bustle and the abandoned, rotting colonial buildings.
You'll see men crowd onto sidewalks to chew betel nut and sip tea. In
street side shops precious stones are appraised through tiny eye pieces.
Near Sule Pagoda, in downtown Yangon, an astrologist will read your
palm for about RMB 15 – although from my experience he may not read
it accurately.No trip to Yangon is complete without a stop at Shwedagon
Pagoda, by far the city's biggest attraction. "It is of a wonderful
bignesse, and all gilded from the foot to the toppe," wrote Ralph Fitch,
the first Englishman to visit Myanmar in 1586, of Shwedagon. The
pagoda, a 326-foot-tall, 1,500-year-old spire gilded with precious metals
and set with diamonds and other gems is the center of Yangon, both
physically and spiritually. You'll see monks studying, kids playing and
elderly couples praying or offering a small donation. A good way to end
a Yangon afternoon is a stop at The Strand, an elegantly restored
colonial-era hotel. There, make like Burmese Days author George Orwell
and sip a delicious (if expensive) gin and tonic. You can also catch
international news on the bar-side television, a rare treat and welcome
reprieve after a couple weeks of exhausting — but exhilarating — travel
in one of Asia's most rewarding travel destinations.

Weekly Business Roundup (March 6,

2010)
By WILLIAM BOOT Saturday, March 6, 2010
Burma's Cash Demand on Green Beans Makes India

See Red
India has canceled plans to buy a big consignment of pulse crops from
Burma after the Naypyidaw government demanded US $44 million
advance cash payment.The two countries were negotiating government
to government for the purchase by New Delhi of 750,000 tonnes of
pulses.India is the world's biggest producer of pulses, but in the last four
years has been forced by higher demand and flat crop yields to import
up to 2 million tonnes a year.Indian negotiators were seeking to obtain
the Burma pulses via commodity bartering, reports The Economic Times
of India, but were stunned when the Burmese demanded the equivalent
of US $44 million cash in advance in non-US dollar currency.However,
the Times says New Delhi's cancellation of the bulk purchase deal could
“cost India dearly”• because it will now have to buy in smaller batches
at higher prices on the international spot price market.India produces
about 15 million tonnes of pulses a year, but that is now 3 million tonnes
short of demand, said the newspaper.Dried pulses include chickpeas and
various other beans and peas which are essential ingredients of the
Indian diet.
Women Nobel Laureates Urge Oil Businesses to

Stay Clear of Burma
A group of Nobel Peace Prize recipients is urging oil and gas companies
to avoid doing business in Burma.
The energy exploration and production industry in Burma uses slave
labor and steals land from ordinary Burmese people, the Nobel Women's
Initiative alleged this week.The appeal to international oil businesses
was made during a self-styled tribunal held in New York by the Nobel
group.The main purpose of the tribunal was to draw attention to the
abuse of women in Burma by military junta soldiers.In the wake of the
Nobel laureates' appeal, human right group Burma Campaign Australia
this week petitioned the Australian government to take action. “The
government can stop Australian companies funding human rights abuses
in Burma by imposing targeted trade and investment sanctions,”• the
campaign group said.The Nobel Woman's Initiative is based in Ottawa,
Canada, but includes peace laureates from North and South America,
Europe, the Middle East and Africa.
Steel-making Giant Bids to Take Over Shwe Gas

Development
Asia's biggest steel-making company is bidding to take over Burma's
Shwe gas project.The Pohang Iron and Steel Company, known as
POSCO, is seeking a controlling stake in South Korea's Daewoo
International, which heads the foreign consortium developing the Bay of
Bengal gas field.POSCO is a multi-billion dollar business ranked as the
world's second-largest steel producer. It is based in Pohang, South
Korea.It is bidding to buy a 70 percent share of Daewoo for US $1.9
billion, according to the oil and gas newspaper Upstream.“In truth, it is
the South Korean government that is selling its controlling interest in the
Shwe gas project, because both Daewoo and the smaller Shwe
consortium partner Korea Gas are mostly owned by it,”• said Collin
Reynolds, an energy industries analyst in Bangkok.“The change in
ownership of Daewoo is unlikely to lead to any change in the current
Shwe gas investment and development plan.”•

Vietnam Airlines Plans Expansion of New Rangoon

Service
Vietnam Airlines is already planning to expand its new service between
Hanoi and Rangoon.The state-controlled airline this week started a four
times weekly service using small 80-seat Fokker planes, but the firm
now says it will expand this to five times a week with bigger planes later
this year.The winter service, due to begin in November, will use Airbus
A320s, said airline manager Duong Tri Thanh in a statement.The A320
carry up to 150 passengers.Vietnam Airlines says the new service will
begin offering discount return fares from Vietnam at US $49 from March
15 as it bids to become a Southeast Asian hub business.The Hanoi-
Rangoon flights will link four countries of the Mekong region—Vietnam,
Cambodia, Laos and Burma—said Duong Tri Thanh. But it's not yet
decided whether the service will country hop or fly non-stop between
Vietnam and Burma.
China Sells Three Military Transport Planes to

Burma
The Burmese military is buying three transport planes from the Chinese
state-owned China National Aero-Technology Import and Export
Corporation.The MA60 planes, which can used to ship troops or cargo,
will be delivered to Burma in September, reports the industry magazine
Flight International.The MA60 is a turboprop plane made by China's Xian
Industrial Corporation. It can be converted to carry up to 60 people.It's
not known how much Burma is paying for the aircraft. According to
Flight International, they are only two thirds the price of similar foreign
planes, but there have been reports of unreliability.

CONTRIBUTOR
Amid Hardships and Unchanged

Behaviors
By PHYU PHYU THIN Saturday, March 6, 2010
Some people have asked me what kinds of difficulty I have encountered

while working on the prevention and eradication of HIV/AIDS. I said
every job I do is full of hardships.I and a few young people helping me
have been thinking about HIV/AIDS awareness programs and how to
approach HIV-infected people in order to provide them with medicine
and proper treatment, and to reintegrate them into the society so they
can continue their social lives. You can imagine how much trouble we
will have to shoulder in implementing our work.The most essential thing
that we always have to talk about is financial problems. The less funding
we receive, the more difficult it is to carry out our programs. Some of
my friends have lent some assistance to us. I now rent a place from the
local municipality in New Dagon Township where I am running a
rehabilitation program for HIV patients. It includes vocational training
such as spangling and sewing. Recently, I could open a nan-bread shop
for four patients with contributions from a donor. One of the difficulties I
have faced is that I still cannot work for many patients. Amid these
hardships, I have met with some people who still cannot change their
behavior. Perhaps this is the most difficult thing to alter.I also have
experience with other young people who have gone back to their old
ways—being naughty and drinking—after being infected with HIV.
Treating such careless patients costs us more money and makes us
more physically and mentally exhausted. However, this is not so bad. I
have faced worse situations.Most of my patients are not from urban
areas. They don't have much knowledge about HIV/AIDS. They are
farmers, drivers, truck attendants and others. Among them, there were

five girls who were sex workers. They came from different backgrounds,
but they use their bodies in the same way.
In my opinion, one of the girls is someone who cannot stand to be

without a man. She made money and spent it with other men she liked.
She earned money by using her body and used it again when she looked
for happiness with other men. I don't even want to think about how
much she has distributed HIV to others. Whenever I had a chance, I
brought her home and tried to help her change her ways, but she
always ran away and went back to her original life, living on the street.
Another girl is a singer from a restaurant. She has another story. She
always told me that she only sang songs. But one day she made an
unexpected visit to my house when I was away. The reason she came to
my house was to tell my family that she would move to Sittwe for a
better job since she could not survive in Rangoon. She also said that she
had unprotected sex with a man who used to take care of her just to
give him the disease, because he did not support her anymore. My
family became furious.My family treats HIV patients as if they were our
close relatives. Almost every patient has eaten at my house. Perhaps the
girl's familiarity with my family made her speak out very openly.
Nevertheless, the act of deliberately spreading the disease is not
something a human being should do. Another girl works at a massage
place. She is very beautiful. Her skin is so smooth that you would never
think that she has been infected with HIV. She said she did not mean to
do it, but for her future she had to approach a rich man who visited her
place. That man took her to a karaoke room and they had sex without a
condom. Even though she said she did not intend to do it, I think she
should have prevented herself from spreading the disease. I came to
know about it just because she told me.Whenever I think about how
many similar incidents like this have already taken place, I cannot sleep
anymore. Sometimes I suddenly wake up at night, fearing the
consequences of the spread. I really am not very happy when I think

about this. And I am very concerned about how to change the bad
behavior and attitude of some HIV patients who I have come across.
Phyu Phyu Thin has cared for HIV and AIDS patients since 2002,
providing counseling and education, sending them to clinics and
providing accommodation in Rangoon to those coming for treatment
from outlying areas.
Junta Should Go Before ICC, Nobel

Laureates Tell Ban
By LAWI WENG Saturday, March 6, 2010
In a meeting with UN Secretary-General Ban Ki-moon in New York on

Thursday, three activists, including two Nobel Peace Prize winners,
called on the UN Security Council to refer Burma's junta to the
International Criminal Court for its abuses against women.Thin Thin
Aung, a presidium board member of the Women's League of Burma
(WLB), and Nobel laureates Shirin Ebadi and Jody Williams told Ban that
sexual violence and other abuses against women in Burma are
widespread and systematic, and can only be addressed by referring the
matter to the ICC.“At our meeting, we proposed that the ICC put the
junta on trial for sexual violations against women and other human
rights abuses, such as forced labor and forced relocation,” said Thin
Thin Aung. “These things are happening all over the country, but we
can't find justice inside Burma, so we need to take this to the ICC.”Ban
said he would raise the subject at his next meeting with the UN Security
Council, she added.In the meantime, he said that he is waiting to hear a
report from the UN human rights envoy to Burma, Tomás Ojea
Quintana, who visited Burma last month. The report will be presented to
the Security Council on March 25.

On Tuesday, Williams and Ebadi took part in the International Tribunal
on Crimes Against Women of Burma, where 12 women spoke of their
experiences of suffering at the hands of the Burmese junta's troops. The
event, held in New York and organized by the WLB and the Nobel
Women's Initiative, ran live via the Internet.A panel of jurists, including
a former judge and two former prosecutors for the International
Tribunal for the Former Yugoslavia, heard the testimony of the 12
women.Ban said on Thursday that he fully agreed that the women
needed to find justice, said Thin Thin Aung. Burmese women activists
started their campaign to bring the junta before the ICC on charges of
crimes against humanity in 2008. Since then, several ethnic women's
organizations based on the Thai-Burmese border have been collecting
evidence of sexual violence, extrajudicial killings, torture and other
abuses.Khin Ohmar, the vice chairwoman of the Burmese Women's
Union, said: “Women's organizations and human rights groups along the
Thai-Burmese border have collected enough evidence. Now we want the
Security Council to set up an investigation commission to decide whether
this evidence can be sent to the ICC or not.“If the UN and the
international community don't try the Burmese regime under
international law, it will not stop committing these crimes,” she
said.International and regional rights groups, such as the International
Federation for Human Rights, Altsean-Burma and the Burma Lawyers'
Council, have urged the European Union to support the establishment of
a UN Security Council Commission of Inquiry into crimes against
humanity and war crimes committed in Burma.Since 1997, the Burmese
regime has destroyed over 3,000 villages and displaced over half a
million civilians in eastern Burma alone, according to the Thailand Burma
Border Consortium, an umbrella organization responsible for the
distribution of aid to refugees in camps along the Thai-Burmese border.

For Sex Workers, A Life of Risks

By MON MON MYAT / IPS WRITER Saturday, March 6, 2010
RANGOON — When Aye Aye leaves her youngest son at home each
night, she tells him that she has to work selling snacks. But what Aye
Aye, 51, actually sells is sex so that her 12-year-old son, a grade 7
student, can finish his education.“Every night I work with the intention
of giving my son some money the next morning before he goes to
school,” said Aye Aye (not her real name). She has three other older
children, all of whom are married.
Burmese girls prepare for work at a massage parlor in the Chinese

border town of Jiegao. (Photo: Getty Images)
Her 38-year-old friend Pan Phyu, also a sex worker, has a greater
burden. Since her husband died, she has had to take care of three
children on her own, as well as her mother and uncle.But Aye Aye and
Pan Phyu’s source of income is fast declining, because it is no longer
that easy to get clients at their age. Many younger women are in the sex
trade these days because of the difficult economic conditions in Burma,
where prostitution is illegal.Aye Aye and Pan Phyu’s daily lives are
marked by the risks that come with doing illegal work, ranging from

abuse from clients and police harassment to worrying about getting
sexually transmitted diseases such as HIV/AIDS.Accurate figures of the
number of sex workers are difficult to come by. But some media reports
say that there are more than 3,000 entertainment venues, such as
karaoke bars, massage parlors and nightclubs, where there are sex
workers, and that there are an estimated five sex workers in each
venue.There are fewer opportunities available for Aye Aye and Pan Phyu
in the nightclubs in downtown Rangoon, but they found a place near the
highway in the city outskirts.“I’m already having a hard time finding
even just one client a night, yet some clients want to use me for free.
Sometimes they cheat me and go without paying,” said Aye Aye.Their
clients include college students, policemen, business people and taxi or
trishaw drivers. “It’s true that sometimes we get no money but just
pain,” Phyu added.Many clients think that they can easily abuse
commercial sex workers because the illegal nature of their profession
makes them powerless to demand their rights.“Sometimes I receive
money for one client but I have to serve three. If I refuse or speak up, I
could be beaten up,” said Pan Phyu, who has been a sex worker for 14
years. “If the local official in my ward or my neighbors don’t like me,
they could inform the police, who could arrest me anytime for trading
sex,” Aye Aye added. To keep from being harassed by the police, Aye
Aye and Pan Phyu say they have to either give money or sex. “The
police want money or sex from us. We need to make friends with them.
If we can't give a bribe, we are threatened with arrest.”Pan Phyu said:
“Some clients come in plain clothes, but after speaking with them for a
while, I realize that some of them are police officials.”A few years ago,
Aye Aye and Pan Phyu were arrested when the police raided the hotel
they were in under the Brothel Suppression Act. Aye Aye spent a month
in a Rangoon jail after paying a bribe. Pan Phyu could not afford to pay,
so she spent one year in jail.Like many commercial sex workers, getting
infected with HIV and other sexually transmitted diseases is never far
from their minds.Aye Aye recalls that two years ago, she suspected that

she might have HIV. A blood test at the Tha Zin clinic, which provides
free HIV testing and counseling service for commercial sex workers,
confirmed her worst fears. “I was shocked and lost consciousness,” Aye
Aye said.But Pan Phyu said calmly: “I already expected to have HIV, as
I’ve seen friends of mine dying from AIDS-related diseases. “My doctor
told me that I can live normally as my CD4 counts are above 800,” she
added, referring to the count of white blood cells that fight infection,
which indicates how advanced the disease is.Still, Aye Aye and Pan Phyu
say they remain in sex work because that is the only job they know that
can bring them enough money.“I tried to work as a street vendor, but it
didn’t work because I didn’t have enough money to invest,” Aye Aye
said. Aye Aye earns from 2,000 to 5,000 kyat (US $2-5) for a one-hour
session with a client, an amount she would never earn as a food vendor
even if she worked the whole day.Because she has HIV, Aye Aye carries
a condom in her bag, as suggested by the doctor from the Tha Zin
clinic. But her clients are stubborn and refuse to use any protection, she
said. “It’s even harder to convince them to use a condom when they are
drunk. I was often beaten up for urging them to use a condom,” Aye
Aye said.Htay, a doctor who asked that his full name not be disclosed,
says he has heard similar stories from other sex workers who come to
see him. They say that their clients do not want to use a condom, said
Htay, who provides community health care for people living with
HIV.According to a 2008 report by the Joint United Nations Programme
on HIV/AIDS (UNAIDS), more than 18 percent of some 240,000 people
living with HIV/AIDS in Burma are female sex workers.HIV-positive sex
workers are a hidden reality in Burma. “Our society covers up the truth
that prostitution exists because of shame and fear of sin, but it actually
makes the situation worse,” pointed out Htay.“I think a network of
commercial sex workers needs to be set up in this country,” said Nay Lin
of Phoenix Association, a group that provides moral support and
vocational training for people living with HIV/AIDS. “Through that they
could stand for their rights and protect their communities.”“Just like

others, commercial sex workers who are mothers earn money in
exchange for sex to support their children and their families, but they
always work under fear of the police and of being abused by clients,” Lin
said. “We should respect them as mothers instead of abusing them.”To
this day, Aye Aye leaves home to go to work as soon as her son falls
asleep at night. She worries about earning enough money, and what will
happen to her son if she does not.“If I have no client tonight, I will have
to go to the pawnshop tomorrow morning,” she said. Showing her 30
centimeter length of hair, she adds: “If I have nothing left, I’ll have to
sell my hair. It might be worth about 7,000 kyat ($7).”
4,000 Workers Go on Strike in Rangoon

By BA KAUNG Saturday, March 6, 2010
In the latest escalation of labor tensions in Burma, around 4,000 factory

workers at an industrial estate on the outskirts of Rangoon staged a sit-
in on Saturday to demand better pay, according to sources in the area.
Workers at two garment factories in South Dagon Township's No. 2
Industrial Zone began their strike at around 8 am, the sources said.
Workers in Rangoon's Hlaing Tharyar Industrial Zone stage a sit-in in

February. (Source: www.niknayman-niknayman.co.cc)
“When the workers got out of the company bus this morning, they
refused to enter the factory compound,” said an eyewitness, adding that
riot police arrived at the scene soon after the strike began.The factories
are owned by a company called SGI. “The factory owner said he would
comply with the workers' demands, but he forced them to go home,”
said another person who witnessed this latest mass action by Burmese
workers.In recent months, workers employed by factories in Burma's
commercial capital have shown growing dissatisfaction with stagnant
wages, as inflation continues to erode the value of their earnings, most
of which are spent on the purchase of basic commodities.Meanwhile,
there were also reports that several thousand factory workers in
Shwepyithar Township, on the western outskirts of Rangoon, also
staged a sit-in on Friday to demand higher wages and better working
conditions. Labor Ministry representatives were involved in negotiations
between the workers and the factory management, the reports said.
According to a senior official from the Union of Myanmar Federation of
Chambers of Commerce and Industry (UMFCCI), the unrest is related to
recent pay hikes for government employees. Public servants' monthly
salaries were raised by a flat rate of 20,000 kyat ($20) in January. The
UMFCCI senior official said that the wages of garment factory workers
are significantly lower than that of workers in Cambodia and
Vietnam.“The basic monthly salary of workers here is US $30-50, while
workers in Cambodia and Vietnam are earning at least $120 a month,”
he said.

ထုတ္ေဝသူ တင္မိုး
ေမာင္စြမ္းရည္
မတ္ ၆၊ ၂၀၁၀
တင္မိုးကို ကဗ်ာဆရာ လူေအးတဦးအျဖစ္သာ လူသိမ်ားပါတယ္။

႐ိုး႐ိုးကုပ္ကုပ္ေနသူလို႔သာ နားလည္ထားၾကပါတယ္။ ဒီလိုေျပာတဲ့အတြက္ မ႐ိုးမကုပ္-လူပူ
လူဆူတဦးလို႔ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ အလြန္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ေနတတ္သူ၊
အလုပ္တခုခုကို အားထုတ္လုပ္ကိုင္ေနတတ္သူအျဖစ္ သူ႔ကို က်ေနာ္ အနီးကပ္ျမင္ခဲ့ရလို႔
ျဖစ္ပါတယ္။ သူ အထူး လုပ္ခ်င္တာကေတာ့ ဦးေလး လူထုဦးလွလို ထုတ္ေဝသူ-
သတင္းစာဆရာ လုပ္ခ်င္တာပါပဲ။တင္မိုး တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေအာင္တာက
ေရစႀကိဳၿမိဳ႕ကပါ။ ေရစႀကိဳေက်ာင္းမွာေနတုန္းက ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠ႒က ‘ကိုေက်ာ္’
တဲ့။ ကိုေက်ာ္က အမတ္အျဖစ္ အေရြးခံရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ‘ေက်ာင္းသားအမတ္ ကိုေက်ာ္’
လို႔ ႏိုင္ငံေရးသမား ေလာကမွာ ထင္ရွားတယ္။ ကိုေက်ာ္နဲ႔ တင္မိုးနဲ႔က သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့
ေက်ာင္းရဲ႕စာေပလႈပ္ရွားမႈဟူသေရြ႕ တင္မိုး လုပ္ခ်င္တာေတြကို ကိုေက်ာ္က ေနာက္ကေန
လိုက္လုပ္ေပးတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢ နံရံကပ္စာေစာင္၊ ေက်ာင္းမဂၢဇင္း၊
ေက်ာင္းသတင္းစာ စသျဖင့္ ထုတ္ေဝခဲ့ဖူးတယ္လို႔ က်ေနာ့္ကို ေျပာဖူးပါတယ္။
နံရံကပ္စာေစာင္ဆိုတာ နံရံမွာကပ္ရတယ္ ဆိုတာကလြဲၿပီး သူ ဘာမွမသိဘဲ လုပ္ခဲ့သတဲ့။
ကဗ်ာ၊ ဝတၳဳ၊ ေဆာင္းပါး၊ သတင္းအားလံုး သူ႔စိတ္ကူးနဲ႔ သူ တေယာက္တည္း
ေရးခဲ့ေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျပဖူးပါတယ္။ ေရစႀကိဳသတင္းစာ

တေစာင္ထုတ္ခဲ့ဖူးတာရွိေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ အယ္ဒီတာလား၊ သူ
ဘယ္အခန္းကပါခဲ့သလဲဆိုတာကိုေတာ့ ေရစႀကိဳသားေတြဆီ
ျပန္ေမးရပါအံုးမယ္။တခုေသခ်ာတာက သူဟာ ေရာက္ရာအရပ္တိုင္းမွာ စာၾကည့္တိုက္
(စာဖတ္အသင္း) တခုကို ေထာင္ျဖစ္ေအာင္ ေထာင္ေတာ့တာပါပဲ။ စာေစာင္တခုခုလည္း
ထုတ္ျဖစ္ေအာင္ ထုတ္တာပါပဲ။ ဒါကေတာ့ ဦးေလး လူထုဦးလွနဲ႔ ဝါသနာ တူပါတယ္။
စာေမးပြဲေအာင္ဖို႔၊ ဂုဏ္ထူးရဖို႔ဆိုတာေတြကို စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ ဂုဏ္ထူးရလို႔သာ
ရတာပါ။တင္မိုးတကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္ မဂၢဇင္းမွာ
ျမန္မာစာအယ္ဒီတာအျဖစ္ တာဝန္ယူရဖူးပါ တယ္။ ၁၉၆၀-၆၁ ခုႏွစ္အတြက္
ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ သူက စိတ္ဝင္တစားလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္
ကေလာင္ရွင္အသင္း ဆိုတာ သူ မေရာက္ခင္ကတည္းက ရွိႏွင့္ၿပီးသားပါ။ ‘အျမဳေတ’ဆိုတဲ့
စာေပမဂၢဇင္း ထုတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၁၉၅၇-၅၈ သူနဲ႔ ေမာင္သိန္းႏိုင္ (ဂုဏ္ထူးသိန္းႏိုင္)တို႔
ႏွစ္ေယာက္ေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာေတာ့ ‘ကေလာင္ရွင္အသင္း စာစဥ္’ ထုတ္ရေအာင္လို႔ သူကပဲ
စတင္ အဆိုတင္ပါတယ္။ အျခားထုတ္စရာမရွိလို႔ သူ႔ကဗ်ာစာအုပ္ ‘ဖန္မီးအိမ္’ ကိုပဲ
စာစဥ္(၁)အျဖစ္ ၁၉၅၉ မွာ စီစဥ္ထုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္စာအုပ္က ၾကည္ေအာင္နဲ႔
ေမာင္စြမ္းရည္ ႏွစ္ေယာက္တြဲ ‘စိၾတ ကဗ်ာ’ မ်ား စာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ထုတ္ျဖစ္တဲ့ ဝင္းႂကြယ္ရဲ႕ ‘ေခါင္းေလာင္သံ ကဗ်ာမ်ား’ စာအုပ္နဲ႔ ဘုတလင္
ခ်စ္ေလးရဲ႕ ‘ကေခ်သည္ကဗ်ာမ်ား’ ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ပဲ ဆက္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။
အထူးကေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ‘ရသစာေပအဖြင့္’ ထုတ္တာပါပဲ။ တင္မိုးဟာ
စာအုပ္ထုတ္ေဝဖို႔ကိစၥကို အျမဲမျပတ္စဥ္းစားေနတာပါပဲ။ ဖန္မီးအိမ္ ကဗ်ာစာအုပ္ကို
ဆုရၿပီးမွ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ထုတ္ပါေသးတယ္။ ေပၚဦးသက္ ပန္းခ်ီ၊ ကဲနက္ဘစိန္ရဲ႕
အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္နဲ႔ပါ။ သူကိုယ္တိုင္ စိတ္ႀကိဳက္ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။တင္မိုးဟာ
စာေတာ္ေပမယ့္ ဘြဲ႔မရခင္ေက်ာင္းထြက္ၿပီး ျပင္ပမွာ စာျပရင္းက စာေမးပြဲျပန္ေျဖပါတယ္။
တကၠသိုလ္ဝင္တန္း ေအာင္ၿပီး ၈ ႏွစ္ၾကာမွာ ဘြဲ႔ရပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ထုတ္ေဝသူလုပ္ဖို႔
အျမဲႀကိဳးစားပါတယ္။ သူႀကိဳးစားတာက သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး ပံုႏွိပ္စက္ ဝယ္မယ္။
ထုတ္ေဝေရးကို သူ ဦးစီးမယ္ တဲ့။ သူနဲ႔ တကသ ဥကၠ႒ေဟာင္း ကိုေစာလြင္နဲ႔
စိတ္ဝင္စားစြာ စီစဥ္ၾကပါတယ္။ ကိုေစာလြင္ရဲ႕အိမ္က ျခံဝန္းေရာ၊ အိမ္ေရာ က်ယ္ပါတယ္။
သနပ္ဖက္ပြဲ႐ံုေဟာင္းႀကီးပါ။ အဲဒီျခံမွာစီစဥ္တာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္က နာမည္ပဲ
ပါခဲ့ပါတယ္။ လူလည္းမစိုက္၊ ေငြလည္း မစိုက္ပါဘူး။ ကိုသာႏိုးက ဘာသာျပန္ေပးပါတယ္။
ျမန္မာစာေပမဂၢဇင္းတေစာင္ကို အဂၤလိပ္လိုထုတ္ဖို႔ တင္မိုးပဲ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဖူးပါ တယ္။
ေမာင္သာႏိုးကို အားကိုးၿပီးေတာ့ပါပဲ။ ေရစႀကိဳသားတေယာက္အေနနဲ႔ လုပ္တာကေတာ့
ေတာ္ေတာ္ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ သူရဲ႕ေက်ာင္းသံုးသဒၵါစာအုပ္ ထုတ္ဖူးတယ္။ က်ေနာ္က
စာအုပ္ဖံုး ဆြဲေပးရပါတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ‘ရသစာေပနိဒါန္း’၊ ဆရာမင္းသုဝဏ္ရဲ႕
‘ပန္းနဲ႔ပင္စည္’၊ ေမာင္ထင္ရဲ႕ ‘ငဘ’ တို႔ကို ထုတ္ေဝတာ ေအာင္ျမင္ေပမယ့္
သူတပည့္ေတြက စာအုပ္လည္း ခိုး႐ိုက္၊ ေငြလည္း ခိုးသံုးၾကလို႔ ျပဳတ္သြားပါတယ္။ အဲဒါက
‘ကမၻာေခတ္’ စာေပတိုက္တဲ့။ အဲဒါ တင္မိုးရဲ႕ ေျခရာလက္ရာခ်ည္းပါပဲ။ သူ႔တပည့္က

မိန္းမတေယာက္ထပ္ယူတယ္။ မၾကာခင္ဆံုးပါတယ္။မၾကာခင္ ေမာင္မိုးသူက ‘မိုးဦးပန္း’
စာအုပ္တိုက္ ေထာင္တယ္။ ထုတ္ေဝေရးေအာင္ျမင္ေပမယ့္ ေငြေရးေၾကးေရး စီမံခန္႔ခြဲမႈ
ညံ့ဖ်င္းလို႔ သူလည္း တာရွည္မခံဘူး။ တင္မိုးက ထုတ္ေဝစိတ္ထက္သန္လြန္းေတာ့
အေနာက္က်ဳံးထိပ္ ေနျပည္ေတာ္ အလြတ္ပညာသင္ေက်ာင္း (၁၉၆၃-၆၅ ?) မွာ
ျမန္မာစာဆရာဝင္လုပ္ရင္း ဝါသနာတူ သူငယ္ခ်င္း ေတာင္သာသား ေက်ာင္းဆရာ
ကိုညိဳႀကီးနဲ႔တြဲၿပီး ပံုႏွိပ္တိုက္နဲ႔ စာအုပ္တိုက္တည္ေထာင္ျပန္ပါတယ္။ ဆရာမင္းသုဝဏ္ကို
ဦးထိပ္ရြက္ၿပီး ‘သေျပ စာအုပ္တိုက္’ အမည္နဲ႔ စာအုပ္ထုတ္မယ္ဆိုေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္း
ေမာင္စြမ္းရည္ရဲ႕ ‘အနီႏွင့္အျပာ ကဗ်ာမ်ား’ စာအုပ္ကို ေမာင္သာႏိုးရဲ႕
အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္နဲ႔ ထုတ္ပါတယ္။ ေမာင္စြမ္းရည္က ကိုယ့္စာအုပ္ထုတ္တာကိုေတာင္
သိပ္ လွည့္မၾကည့္ပါဘူး။ တင္မိုးက စာမူစုတယ္၊ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ကို ကိုသာႏိုးဆီက
ရေအာင္လုပ္တယ္။ က်ေနာ္က ကိုဝင္းေဖဆိီက မ်က္ႏွာဖံုးရဖို႔ပဲ လုပ္ေပးရပါတယ္။
တင္မိုးရဲ႕‘ေလွတစင္းနဲ႔ သီခ်င္းသည္’ (၁၉၆၃) မွာ ထုတ္တယ္။ ေမာင္သာႏိုးဘာသာျပန္နဲ႔
တြဲထုတ္တယ္။ က်ေနာ္ ဘာမွလုပ္မေပးေတာ့ အမွာစာ ဇြတ္ေရးခိုင္းလို႔ ေရးေပးရတယ္။
က်ေနာ္က မေရးရဲဘူးဆိုေတာ့ စမ္းေရးၾကည့္ခိုင္းပါတယ္။ စမ္းေရးတာကိုပဲ သူက
ႀကိဳက္သတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဆရာ တာရာရဲ႕ အမွာစာတခု။ ‘သူငယ္ခ်င္းတဦး’ လို႔ပဲ တပ္ပါဗ်ာ လို႔
ေျပာရတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဘာစာအုပ္ေတြထုတ္သလဲ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ အဲ -
သေျပစာအုပ္တိုက္ရဲ႕ သေျပခက္ပံု တံဆိပ္ကေလးကိုေတာ့ ကိုေပၚဦးသက္
ေရးေပးပါတယ္။အလြတ္ပညာသင္ေက်ာင္း ျပည္သူပိုင္သိမ္းၿပီးေတာ့ ထင္တယ္။
ေညာင္ပင္ေလးေစ်းအနီးမွာ တင္မိုးအိမ္ငွားေနေတာ့ သူပိုင္စာအုပ္တိုက္ ‘ဖန္မီးအိမ္’
ဆိုတာကို ၁၉၆၅ မွာ တည္ေထာင္တယ္။ ပံုႏွိပ္တိုက္နဲ႔ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ အက်အနပါ။
ဖန္မီးအိမ္စာအုပ္တိုက္က စာအုပ္ထုတ္မယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ကိုပဲ စာအုပ္ေရးပါတဲ့။
က်ေနာ္ေရးတာမရွိဘူး။ ေဒၚေဒၚ အမာ ေပးထားလို႔ ဟုိခ်ီမင္း ကဗ်ာစာအုပ္ ‘အက်ဥ္းေထာင္
ဒိုင္ယာရီ’ ဘာသာျပန္စမ္းၾကည့္ေနတယ္ဆိုေတာ့ သူ ထုတ္မယ္ တဲ့။ ‘အက်ဥ္းေထာင္
ဒိုင္ယာရီ’ ဆိုေတာ့ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းလို႔ ထင္ၿပီး စိတ္မဝင္စားဘဲ ေနမွာစိုးတယ္။
အဲဒီစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာတပုဒ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ‘အက်ဥ္းေထာင္က ပုေလြသံ’ လို႔
စာအုပ္ နာမည္ေပးမယ္တဲ့။ အဖံုးကို သူအိမ္အလည္လာ တဲ့ ပန္းခ်ီေအာင္စိုးကို
အဆြဲခိုင္းပါတယ္။ တင္မိုးရဲ႕ ‘အေမ့ေက်ာင္း’ဆိုတာလည္း ဖန္မီးအိမ္ စာအုပ္တိုက္ကပဲ
ထုတ္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ေပၚဦးသက္ရဲ႕ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေလးေတြနဲ႔ပါ။ သိန္းသန္းထြန္းက
“မင္းေရးတာမ်ဳိး ငါလည္း စပ္တပ္တာေပါ့” ဆိုၿပီး သူလည္း ကေလးကဗ်ာစာအုပ္ေရးမယ္
တဲ့။ ခ်က္ျခင္း ေရးပါတယ္။ မဆလ အစိုးရ သေဘာက် ႏိုင္ငံေရးေလး ဘာေလး နည္းနည္း
ထည့္တယ္။ စာအုပ္နာမည္ကိုလည္း ‘ျပည္ေထာင္စု ကဗ်ာမ်ား’ လို႔ေပးပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးနာမည္ ေပးၿပီး တင္မိုးကို ထုတ္ပါလို႔ ခိုင္းတယ္။ တင္မိုးကလည္း
မျငင္းဘဲထုတ္ေပးပါတယ္။ အဲသလို သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စာအုပ္ေတြကို ထုတ္ေဝေပးရင္း
အရင္းျပဳတ္သြားပါတယ္။ သိန္းသန္းထြန္းရဲ႕ ကေလးကဗ်ာေလးေတြဟာ
စပ္နည္းမွန္ေပမယ့္ တင္မိုးကိုေတာ့ ဘယ္မီမလဲ။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔အတူေနရင္

က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ (၁) ကမၻာ့ေခတ္ (၂) သေျပ (၃) ဖန္မီးအိမ္ ဆိုၿပီး စာအုပ္တိုက္
သံုးတိုက္ တည္ေထာင္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို
ဒရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စာအုပ္ေတြကိုခ်ည္း
ဦးစားေပးထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ ‘အနီနဲ႔အျပာ’ ကဗ်ာစာအုပ္ဟာ သူပဲ စီစဥ္ၿပီး
သူ႔စာအုပ္တိုက္ က သူပဲထုတ္ေဝခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ဟာ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္
အမ်ဳိးသားစာေပဆုရခဲ့တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။မဆလ အစိုးရေခက္မွာ ေက်ာင္းေတြလည္း
ျပည္သူပိုင္သိမ္း၊ သူ ကဗ်ာအယ္ဒီတာ (တနဂၤေႏြအခ်ပ္ပို) လုပ္ေနတဲ့ လူထု
သတင္းစာလည္း အပိတ္ခံရ (၁၉၆၇) ေငြစကၠဴသိမ္းတာေတြလည္းျဖစ္လို႔ သူ႔ဘဝ
႐ုန္းရကန္ရနဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဘာသာျပန္ဌာန ဆရာမင္းသုဝဏ္ေခၚရာကို
လုိက္သြားတဲ့အခါ မႏၱေလးမွလုပ္ခဲ့တဲ့ ထုတ္ေဝေရးလုပ္ငန္းေတြ အကုန္
ရပ္ဆိုင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဘာသာျပန္ဌာနဝင္ေငြနဲ႔ သူ႔မိသားစု
ေနေရးထိုင္ေရး အဆင္မေျပႏိုင္ပါဘူး။ ျပင္ပမွာ စာျပတဲ့အလုပ္ေတြ ဝင္လုပ္ရပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာဆိုေတာ့ ဝတၳဳေရးသူေတြလို ဝင္ေငြမွ မေကာင္းတာကိုး။ စာျပတာကိုေတာ့
အလြန္ဝါသနာပါေပမယ့္ စာေမးပြဲအတြက္ က်က္စာ မွတ္ေရးရတာေေတြကို သူ
စက္ဆုပ္ပါတယ္။ စာေမးပြဲအတြက္ ပံုစံခြက္ထဲထည့္ၿပီး သင္ရတာေတြကိုလည္း
မႏွစ္သက္ပါဘူး။ စာအုပ္ထုတ္ေဝေရးကိုလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မခြဲတမ္း
အတူလုပ္ခ်င္ရွာပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ စိတ္ကူးယဥ္ခ်ိန္မရရွာပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ
အေရးေတာ္ပံုၾကံဳေတာ့ မႏၱေလးက ဆင္းလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ
ပါဝင္ဆင္ႏႊဲပါတယ္။ ေမာင္သာႏိုး၊ ေမာင္မိုးသူ၊ မံုရြာတင္ေရႊ၊ ဟံသာဝတီ ကိုဝင္းတင္၊
ဝင္းေဖ၊ သိန္းႏိုင္၊ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အားလံုးပါၾကတယ္။ ေမာင္ၾကည္ေအာင္တို႔၊
ကိုေလးတို႔က အထက္ဗမာျပည္က ပါဝင္ဆင္ႏႊဲၾကတယ္။ တင္မိုးေထာင္က်တယ္။
ေထာင္ကလြတ္ ထြာက္လာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဂ်ပန္၊ ဥေရာပ၊ ထိုင္း၊
အေမရိက ေရာက္ရာအရပ္မွာ စာေစာင္ေလးေတြ ထုတ္ၾကတာကို သူအားေပးပါတယ္။
ေဖးမပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ စာအုပ္ထုတ္တာေတြ လုပ္လာမလားလို႔
စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ခုေတာ့ အသက္ ၇၃ ႏွစ္အရြယ္မွာပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့ရွာပါၿပီ။ တင္မိုး
တည္းျဖတ္ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ စာအုပ္မ်ား ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာတပုဒ္ ေရးခ်င္ေပမယ့္
စာအုပ္ျပည့္စံုေအာင္ ျပန္ၿပီး မၾကည့္ႏိုင္ေသးလို႔ မေရးႏိုင္ေသးပါ။ သူ
အလြန္စိတ္အားထက္သန္ခဲ့ရွာတာကို က်ေနာ္တို႔က ဒရြတ္တိုက္လိုက္ခဲ့တာကိုပဲ
အားနာလ်က္ပါ။
ေမာင္စြမ္းရည္ - ၂၀၁၀ ဇန္နဝါရီ ၂၂

ျမင္းစီးေနရေသာ ေလွထုိးသား (သို႔မဟုတ္)

ဝံပုေလြႀကီး၏ ဘဝႏွင့္စာေပ - ဇာတ္သိမ္း
မင္းဟန္
မတ္ ၅၊ ၂၀၁၀
ခ်ာတိတ္ ဆိုရွစ္လစ္
ျပည္တြင္းစစ္အၿပီး တည္ၿငိမ္မႈရွိခဲ့ေသာ အေမရိကန္သည္ ဆယ္ႏွစ္တႀကိမ္
ဆိုက္ကပ္ေလေသာ စီးပြားေရးကပ္ေၾကာင့္ စက္႐ုံ၊ အလုပ္႐ုံေပါင္းမ်ားစြာအား
ပိတ္လုိက္ရ၏။ ဘဏ္တုိက္ႀကီးမ်ား ေဒဝါလီခံၾကရ၏။ အလုပ္လက္မဲ့တုိ႔က
တေန႔တျခားလမ္းေပၚတြင္ မ်ားလာ၏။ သန္းႏွင့္ခ်ီသည္။ အိမ္ျဖဴေတာ္ႏွင့္ ကြန္ကရက္သည္
ထုိျပႆနာအား မည္သို႔ကိုင္ရမည္မသိ…..။ စမ္းတဝါးဝါးျဖစ္ေနသည္။
ဤတြင္ … အိုဟုိင္အိုးျပည္နယ္မွ မစၥတာ ‘ကိုစီ’ ဆိုသူက
အလုပ္လက္မဲ့တပ္မေတာ္ႀကီး ဖြဲ႔စည္းၿပီး ဝါရွင္တန္သို႔ ခ်ီမည္။ ဝါရွင္တန္တြင္
အိမ္ျဖဴေတာ္ႏွင့္ ေတြ႔မည္။ လႊတ္ေတာ္အာဏာပိုင္တုိ႔ႏွင့္ ေတြ႔မည္။ ေတြ႔ၿပီး …
အလုပ္လက္မဲ့ျပႆနာကို ေျဖရွင္းေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိမည္။ အလုပ္လက္မဲ့တပ္မေတာ္၏
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကို စီးဦးေဆာင္သည့္ တပ္မႀကီးသည္ ဤသို႔ႏွင့္ အိုဟုိင္အိုးမွ ဝါရွင္တန္သို႔
ခရီးရွည္ခ်ီတတ္ၾကေတာ့၏။
ဤသို႔ႏွင့္… ကိုစီလမ္းစဥ္အတုိင္း ဥကၠလန္ၿမိဳ႕တြင္လည္း အလုပ္လက္မဲ့တပ္ဗိုလ္…
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကယ္လီဦးေဆာင္သည့္ အလုပ္လက္မဲ့တပ္မေတာ္ႀကီးသည္လည္း
ဝါရွင္တန္သို႔ ခ်ီျပန္ေလ၏။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကယ္လီ၏ အလုပ္လက္မဲ့တပ္မေတာ္တြင္ ဂ်က္သည္
တပ္သားတေယာက္အျဖစ္ ဝင္၏။ ဝါရွင္တန္သို႔ခ်ီရာတြင္ လုိက္ပါခဲ့၏။ ဤသို႔ႏွင့္…
ဂ်က္သည္ အလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈႏွင့္စၿပီး ႏုိင္ငံေရးအား စတင္လႈပ္ရွားခဲ့သည္ဟု
ဆုိရမည္။
အလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈမ်ားအတြင္း ေျခခ်ပါဝင္ခဲ့ေသာ ဂ်က္သည္
တိက်မွန္ကန္သည့္ ႏုိင္ငံေရးဝါဒႏွင့္ သေဘာတရားမ်ားကို ရွာေဖြေလ့လာခဲ့၏။
စိန္႔ဆိုင္မြန္၊ ေဘးရီးယား၊ ပ႐ိုဒြန္တို႔၏သေဘာတရားမ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ဖတ္၏။
မွတ္၏ ေတြးေတာ၏။ ‘ပဲရစ္ကြန္ႁဗြန္း’ အေရးေတာ္ပံုႀကီးႏွင့္ပတ္သတ္၍ ယ်ထာဘူတ
ပညာရွင္မ်ား၏ က်မ္းမ်ားကိုလည္း ရွာဖတ္၏။ ႏုိင္ငံေရးအာဏာသိမ္းပိုက္ၿပီးပါမွ
အေရးနိမ့္သြားရေသာ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို မေက်မခ်မ္းျဖစ္ရ၏။ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ရ၏။
သခၤန္းစာလည္း ထုတ္မိ၏။
႐ုရွားမွ ‘ဘာကူနင္’ ၏ အနာကစ္ဝါဒသေဘာတရားႏွင့္ ၿဗိတိန္ရွိ ‘ေဖဘီယန္း’
ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒတို႔ကိုမူ ဂ်က္က သေဘာမတူ …။
ကားလ္မက္ ႏွင့္ ပရဲဒရစ္အိန္ဂ်ယ္တုိ႔ ျပဳစုသည့္ ‘ကြန္ျမဴနစ္ေၾကညာစာတမ္း’ ကိုမူ
ဂ်က္သည္ နွစ္ႏွစ္ကာကာ သေဘာက်၏။ စြဲစြဲႏွစ္ႏွစ္ ယံုၾကည္၏။
“ဆုိရွယ္လစ္ဝါဒီမ်ားအတြက္ ၎တုိ႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္သေဘာထားမ်ားကို
ဖံုးကြယ္ထားရန္ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိေခ်။ တည္ရွိဆဲျဖစ္ေသာ
လူမႈေရးစနစ္အေဆာက္အအံုႀကီး တရပ္လံုးကို အၾကမ္းဖက္ေသာ နည္းျဖင့္သာ
ေမွာက္လွန္ပယ္ရွားႏုိင္ေသာ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာဝ့ံရမည္ျဖစ္၏။
ယင္း ေၾကညာခ်က္ျဖင့္ အုပ္စုိးသူလူတန္းစားတရပ္လံုး ေသြးပ်က္ေခ်ာက္ခ်ားသြားပါေစ၊
ေႏွာင္တည္းထားေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႔မ်ားမွလြဲ၍ အရင္းမဲ့မ်ားတြင္ ဆံုး႐ႈံးစရာ
အျခားဘာမွ်မရွိ၊ ကမၻာေျမတခုလံုးကို ေအာင္ႏုိင္စရာသာရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာမွ
အလုပ္သမားမ်ားမ်ား စည္းလံုးညီၫြတ္ျခင္း ရွိၾကေလာ့ … …”
ဤအပိုဒ္အား ဖတ္တုိင္း ဂ်က္သည္ ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထသည္ဟု ဆိုသည္။
သေဘာတရားေရးအရ ေလ့လာသကဲ့သို႔ လက္ေတြ႔တြင္လည္း ဂ်က္သည္
လုပ္ေဆာင္သည္။

ပထမ ဥကၠလန္ အလုပ္သမားအသင္းအဖြဲ႔မ်ားတြင္ ပါဝင္၏။ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၊
တရားပြဲမ်ားတြင္ တတ္တတ္ႂကြႂကြ…။ ထုိမွတဆင့္… ဂ်က္သည္ ဥကၠလန္
ဆိုရွယ္လစ္အလုပ္သမားပါတီႏွင့္ နီးစပ္ယဥ္ပါးခဲ့၏။
အေမရိကန္ႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ အလုပ္သမားပါတီ္ရပ္ ပီပီျပင္ျပင္…
ခိုင္ခိုင္ခံ့ခံ့တည္ေဆာက္ႏုိင္ရန္ ဂ်က္သည္ လႈ႔ံေဆာ္ စည္း႐ုံး၏။ ပါတီအစည္းအေဝးမ်ားတြင္
အလုပ္သမားလူတန္းစားပါတီတရပ္တြင္ အယူဝါဒ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေစဖို႔ … ခိုင္ခန္႔ဖို႔
အေရးႀကီးေၾကာင္း ရပ္ခံတင္ျပ၏။ ပစၥည္းမဲ့ေတာ္လွန္ေရးႀကီးတရပ္၏ သြားရာလမ္းသည္
မဲပံုးေထာင္ေသာ လမ္းမဟုတ္… ဟု ဂ်က္က ခိုင္ခိုင္မာမာ ယံုၾကည္၏။
ယံုၾကည္သည့္အတုိင္းလည္း လႈ႔ံေဆာ္သည္။ လူထုတရားပြဲမ်ား၌ လူထုအား
အရင္းအတုိင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်ျပ၏။ ေဟာေျပာ၏။ ရွင္းလင္းျပ၏။ ေဟာေျပာပြဲမ်ား၌
ဂ်က္သည္ … …
“… … ႀကိဳးကိုင္ခ်ယ္လွယ္ေနၾကသူမ်ားကို အျမန္ဆံုးရွင္းလင္းဖယ္ရွားရမည္။
ၿပီးေတာ့… အေမရိကန္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို အသစ္တဖန္ဖြဲ႔စည္းရမယ္… …” ဟူ၍ အျမဲ
နိဂံုးခ်ဳပ္ေျပာတတ္၏။ သူ၏ ရဲရဲေတာက္ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဥကၠလန္ရွိ
ပုဂိၢဳလ္မ်ားက ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးကို ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း လႈ႔ံေဆာ္မႈွႏွင့္
ဖမ္း၏။ ႐ုံးတင္ တရားစြဲ၏။
သတင္းစာမ်ားက ဂ်က္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ စာလံုးမည္းႀကီးမ်ားႏွင့္
သတင္းေဖာ္ျပၾကသည္။ ေခါင္းစီးထိုးၾက၏။
“အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေမွာက္လွန္ရန္ ေဟာေျပာသည့္
ခ်ာတိတ္ဆိုရွယ္လစ္တဦး”
ဂ်က္လန္ဒန္
ထုိစဥ္က … ဂ်က္သည္ ဆန္ဖရန္စစၥကို ကမ္းလြန္ပင္လယ္ႏွင့္
ေတာင္တ႐ုတ္ပင္လယ္ျပင္မ်ားတြင္ သေဘာရွိ စီးခ်င္းထုိးၿပီး၍ ဥကၠလန္အိမ္သို႔
ျပန္ေရာက္ေနသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
ပါးစပ္လႈပ္ဖို႔အတြက္ ဂ်က္သည္ ဥကၠလန္ရွိ ဂုန္ေလ်ာ္စက္႐ုံတ႐ုံတြင္
အလုပ္ၾကမ္းသမားတဦးအျဖစ္ လုပ္အားကို တေန႔ ဆယ္နာရီမွ်ထုတ္၍ ေရာင္းခ်ေနရ၏။
တေန႔ … ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ႕မွလစဥ္ထုတ္ေဝသည့္ ‘ေခၚသံ’ အမည္ရွိ မဂၢဇင္းဝတၳဳတုိ
ဖိ္တ္ေခၚၿပိဳင္ပြဲတခု ျပဳလုပ္၏။ ထူးျခားေသာ ကိုယ္ေတြ႔အျဖစ္အပ်က္တခုအား
ေရးသားရန္ဟူ၍ မွတ္ခ်က္ႏွင့္ျဖစ္သည္။ စာမူခအတြက္ ဆုခ်ီးျမွင့္မည္က ၂၅ ေဒၚလာ …။
ဂ်က္ ထုိမဂၢဇင္းသို႔ စာမူတပုဒ္ ေရး၍ပို႔သည္။
“တ႐ုတ္ကမ္းလြန္ပင္လယ္ျပင္မွ ေလျပင္းမုန္တုိင္း” ဟူသည့္ ဝတၳဳတိုျဖစ္သည္။
‘ဆူသာလင္’ သေဘာၤတြင္ သေဘာၤသားဘဝ သူ႔၏အေတြ႔အၾကံဳအခ်ဳိ႕ …။ လူသားႏွင့္
သဘာဝအ႐ိုင္း၏ စီးခ်င္းထိုးပြဲ…။ ဂ်က္၏ဝတၳဳတုိအား ‘ေခၚသံ’မဂၢဇင္းက ေရြးခ်ယ္၍
ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ထိုစာမူက ဂ်က္၏ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခံရေသာ စာမူ …။ ပံုႏွိပ္စာလံုးႏွင့္
သူ၏စာမူအား ေတြ႔ျမင္ရၿပီးေနာက္ ဂ်က္သည္ ဝတၳဳတိုမ်ားအား တပုဒ္ၿပီးတပုဒ္

ေရးေတာ့၏။ တဖက္က တေန႔ ဆယ္နာရီီ အလုပ္လုပ္ရင္း … ရသမွ်အခ်ိန္အတြင္း
လံု႔လထုတ္၍ ေရးသားခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။ တပုဒ္ၿပီး … တပုဒ္မဂၢဇင္းတုိက္သို႔ ပို႔၏။ တပုဒ္ၿပီး
တပုဒ္ မဂၢဇင္းတုိက္မွလည္း ပယ္၏။ ၅ ပုဒ္ခန္႔ ဆက္တုိက္ ပယ္ခံရၿပီးေသာအခါ ဂ်က္သည္
ဆက္မပို႔ေတာ့…။ စာေရးျခင္းကိုမူ မဖ်က္……။ ဆက္၍ ေရးသည္သာ …။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အေရွ႕ဖက္ကမ္းေျခအႏွံ႔
ေျခသလံုးအိမ္တုိင္ကူးခဲ့ၿပီးေနာက္ … ဂ်က္သည္ ဥကၠလန္သို႔ ျပန္လာျပန္၏။
၁၈၉၅ ခုႏွစ္ …။
ဥကၠလန္အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းကူလုပ္ရင္း အထက္တန္းပညာအား
သင္၏။ ထုိစဥ္က … ဂ်က္ အသက္သည္ ၁၉ ႏွစ္ခန္႔ ရွိၿပီ။ ဥကၠလန္အထက္တန္းေက်ာင္းမွ
‘ေခတ္’အမည္ႏွင့္ စာေပမဂၢဇင္းတေစာင္အား လစဥ္ထုတ္၏။
ဂ်က္သည္ ေခတ္ မဂၢဇင္းတြင္ ေဆာင္းပါးႏွင့္ ဝတၳဳတုိမ်ားေရး၏။ ေခတ္ မွလည္း
ေဖာ္ျပသည္။ ေခတ္တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသည့္ ဝတၳဳတုိမ်ားက … ေျခသလံုးအိမ္တုိင္
ကေလကေခ်တို႔၏ ဘဝမ်ား …။ အေမာမ်ား …။ အားမာန္မ်ား … …။ ရင္ခုန္သံမ်ား …။
ေဆာင္းပါးတပုဒ္၌ ဂ်က္သည္ ဆုိရွယ္လစ္ဝါဒသေဘာတရား အေၾကာင္းေဖာ္ျပ၏။
ပညာေရးအား ေဝဖန္၏။ ဒီမိုကေရစီပညာေရးစနစ္ လုိအပ္ေၾကာင္း ေထာက္ျပ၏။
ထုိေဆာင္းပါးေၾကာင့္ ဥကၠလန္ရွိ ပညာေရး အာဏာပိုင္တုိ႔က မ်က္လံုးျပဴးကုန္ၾကရ၏။
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခားၾကရ၏။ ၿပီးလွ်င္ … … မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ၾက၏။
ရလဒ္ကား … ဂ်က္၏စာမူမ်ားအား ေခတ္ တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိျခင္း မရွိေတာ့ …။ မၾကာ
… ဂ်က္ကိုလည္း အေၾကာင္းရွာ၍ ဥကၠလန္အထက္တန္းေက်ာင္းမွ ထုတ္ပစ္လုိက္ေတာ့၏။
ေခတ္ မဂၢဇင္းက ဂ်က္၏စာမူမ်ားကို မေဖာ္ျပေတာ့ေသာ္လည္း သူသည္
စာေရးမပ်က္ … ။ ေရး၏။ သူ႔တြင္ ေရးၿပီးသား ဝတၳဳတို ပုဒ္ေရ ၅၀ခန္႔ ႏွင့္ ေဆာင္းပါးပုဒ္ေရ
၃၀ ခန္႔ရွိသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ စာမူမ်ားအား ဂ်က္သည္ တံဆိပ္ေခါင္းဖိုးရွာၿပီး
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရွိ လစဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ားသို႔ ပို႔၏။ ပို႔ေသာ္လည္း …
ေဖာ္ျပခံရျခင္းကား မရွိ …။ သူ၏ ထုိထုိေသာ စာမူမ်ားက … အေမရိကန္ အလုပ္သမား
လူတန္းစားႏွင့္ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူမ်ား၏ဘဝအားဖြဲ႔သည့္ ဘဝသ႐ုပ္ေဖာ္ဝတၳဳတုိမ်ားႏွင့္
ဆိုရွယ္လစ္ သေဘာတရား၊ အလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ကို ေရးသားသည့္
ေဆာင္းပါးမ်ားသာ ျဖစ္၏။
အေျခအေနကား … ထုတ္ေဝသူ၊ အယ္ဒီတာတုိ႔က ဂ်က္၏
စာမူပါအေၾကာင္းအရာေနာက္ လိုက္၍မမွီ …။ ကြာဟေနသကဲ့သို႔ …။ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္
သူ၏စာမူမ်ားအား ေဖာ္ျပျခင္းမရွိသည့္အေရးအေပၚ … ဤသို႔ ဂ်က္ ဆင္ျခင္မိ၏။ ဤတြင္
… လူတန္းစားအဖြဲ႔အစည္းအတြင္း လူတန္းစားတုိက္ပြဲအေၾကာင္းအရာမွ … လူသားႏွင့္
သဘာဝအ႐ိုင္း တုိက္ပြဲမ်ားဆီသို႔ ဦးလွည့္၍ ‘ခ်’ ေရးရေတာ့၏။
‘ခရီးလမ္းၾကမ္း’ ဝတၳဳတုိအား ေရး၏။ ခရီးလမ္းၾကမ္းက ေရခဲျပင္၊ ဆီးႏွင္း၊ မုန္တုိင္း၊
အေမွာင္ထု၊ စြပ္ဖားဆြဲသည့္ေခြးမ်ားႏွင့္ ေရႊတူးသမား၏ တုိက္ပြဲ …။ သက္ရွိႏွင့္ သက္မဲ့၏
ပဋိပကၡ … …။ ခရီးလမ္းၾကမ္း အား အေမရိကန္ႏုိင္ငံထုတ္ မဂၢဇင္းတေစာင္က

ေရြးခ်ယ္ေဖာ္ျပ၏။ စာမူခအျဖစ္ ၅ ေဒၚလာ ခ်ီးျမွင့္မည့္အေၾကာင္း သူထံသို႔
အေၾကာင္းၾကား၏။
မဂၢဇင္းတြင္ ခရီးလမ္းၾကမ္းအား ေဖာ္ျပပါရွိခဲ့ၿပီး ၂ လၾကာသည့္တုိင္ စာမူခ ၅
ေဒၚလာက ဂ်က္ထံသို႔ ေရာက္မလာ …။ သည္းညည္းမခံႏုိင္ေတာ့ …။ မီးရထားခိုးစီးၿပီး
မဂၢဇင္းတုိက္ရွိရာၿမိဳ႕သို႔ သြားသည္။ ၿပီးလွ်င္ … အယ္ဒီတာမ်ားအား ႐ိုက္ပုတ္ၿပီး
သူ၏စာမူခ ၅ ေဒၚလာအား ထုတ္ယူခဲ့သည္ဟု ဆုိ၏။ ဂ်က္လန္ဒန္က
အေမရိကန္စာေရးဆရာမ်ားအနက္ အယ္ဒီတာမ်ားအား ႐ိုက္ပုတ္၍ စာမူခေတာင္းသူဟူ၍
ဆုိစမတ္ျပဳရ၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း … ႐ုိက္ပုတ္ခံရသည့္ အယ္ဒီတာမ်ားႏွင့္ ႐ုိက္ပုတ္ခဲ့သည့္
စာေရးဆရာတုိ႔က နားလည္သင့္ျမတ္ၿပီး ‘ႏွင္းကမၻာ’၊ ‘မုိင္ေလးဆယ္ခရီး’၊
‘ဝံပုေလြ႔သားေတာ္’ စသည့္တုိ႔ တပုဒ္ၿပီးတပုဒ္ ေဖာ္ျပခဲ့၏။
အေမရိကန္မဂၢဇင္း သံုးေလးေစာင္မွလည္း ဂ်က္၏စာမူမ်ားအား
ထည့္သြင္းေဖာ္ျပလာၾကရာ … ဂ်က္၏ စာေပအေရးအသားအေပၚ အေမရိကန္
စာေပအသုိင္းအဝိုင္းသည္ တစတစႏွင့္ ဂ႐ုစိုက္လာၾကေတာ့သည္။ ‘ခ်ာတိတ္ဆိုရွယ္လစ္’
ဟု ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့သည့္ ဥကၠလန္သတင္းစာမ်ားမွလည္း … ‘အလာအလားရွိေသာ
လူငယ္စာေရးဆရာ ဂ်က္လန္ဒန္’ ဟူ၍ ေျပာင္းလဲၫႊန္းလာၾက၏။
‘Black Cat’ မဂၢဇင္းက အေမရိကန္တႏုိင္ငံလံုးသို႔ ထုတ္ေဝျဖန္႔ခ်ိသည့္
မဂၢဇင္းျဖစ္သည္။ ေအာင္ျမင္ထင္ရွားသည့္ မဂၢဇင္းတခုဟု ဆုိရမည္။
အေမရိကန္ပညာရပ္ဝန္းမွ ေစာင့္ဖတ္ရသည့္ မဂၢဇင္း …။ ဤမဂၢဇင္းႀကီးမွ ဂ်က္လန္ဒန္၏
‘ေသမင္းတေထာင္’ ဝတၳဳတိုအား ပထမဦးစြာ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပ၏။ စာမူခအား ေဒၚလာ ၄၀
ေပး၏။
ယခင္ကမူ စာမူတပုဒ္အား ၅ ေဒၚလာသာ ရ၏။ စာေရးျခင္းျဖင့္
ဝမ္းမီးအားၿငိမ္းေစႏုိင္ရာ၏ဟု ဂ်က္သည္ ေတြးထင္မိလာ၏။ မၾကာ …။
‘ေျမာက္အရပ္ရွာပံုေတာ္ခရီး’ ဝတၳဳတုိအား ‘အတၱလန္တိတ္’ အမည္ရွိ မဂၢဇင္း၌
ေဖာ္ျပပါရွိျပန္သည္။ အတၱလန္တိတ္ မဂၢဇင္းက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္သာမက
ဥေရာပသုိ႔တုိင္ လက္တန္ရွည္၏။ ေျမာက္အရပ္ရွာပံုေတာ္ခရီး ဝတၳဳတုိအတြက္ ဂ်က္သည္
စာမူခ ေဒၚလာ ၁၂၀ ရ၏။
ထုိစဥ္က… ဂ်က္၏အသက္သည္ ႏွစ္ဆယ္သံုး၊ ႏွစ္ဆယ္ေလးႏွစ္ခန္႔ ရွိၿပီ။
သတင္းစာမ်ားက … ‘စာေရးဆရာႀကီး မစၥတာဂ်က္လန္ဒန္’ ဟူ၍ ေဖာ္ျပၫႊန္းလာၾက၏။
ဂ်က္သည္ … တေန႔လွ်င္ စာလံုးေရ ႏွစ္ေထာင္ၿပီးေအာင္ ေရး၏။ တပတ္လွ်င္ …
တရက္သာ အနားယူၿပီး ၆ ရက္တိတိ စာေရး၏။
‘Black Cat’ အတၱလန္တိတ္ မဂၢဇင္းမ်ားကဲ့သို႔ပင္ အေမရိကန္၌ ၾသဇာႀကီးၾကသည့္
‘မက္ကလူး’၊ ‘ေကာ့စမိုပိုလီကန္’၊ ‘မီရာဆင္’၊ ‘ဟာပါး’ မဂၢဇင္းတို႔ကလည္း
ဂ်က္၏စာမူမ်ားအား အလုအယက္ ဝယ္ယူ ေဖာ္ျပလာၾက၏။ ဂ်က္၏ စာေရး၍ရသည့္
ဝင္ေငြက တလလွ်င္ ေဒၚလာ ၃၀၀ ထက္ မနည္းေတာ့ … …။ ဂ်က္၏

စာဖတ္ပရိသတ္သည္လည္း အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကိုေက်ာ္လြန္ကာ ဥေရာပအထိ
က်ယ္ျပန္႔၍ေနေလၿပီ။
ထုတ္ေဝသူမ်ားက ဂ်က္၏ဝတၳဳတိုမ်ားအား စု၍ စာအုပ္ထုတ္၏။ ဂ်က္အား
တနင့္တပိုးေသာ စာမူခအား ေပး၏။
‘မိဘ႐ိုးရာ ႏွင့္ ႏွင္းမုန္တုိင္း၏သားေျမးမ်ား’ ဟူ၍ ဝတၳဳတိုစုအား ထုတ္၏။
ေရာင္း၍မေလာက္…။ ထုတ္၍ မေလာက္ …။
ဂ်က္၏ပထမဆံုး လံုးခ်င္းဝတၳဳရွည္က … …‘ႏွင္းကမၻာ၏ သမီးပ်ဳိ’ ျဖစ္သည္။
ႏွင္းကမၻာ၏သမီးပ်ဳိ က လူျဖဴ၊ လူမဲခြဲျခားေရးဝါဒမ်ားပါေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။
ထုတ္ေဝသူတုိ႔ မွန္းဆသေလာက္ … ေရာင္းမေလာက္ မျဖစ္ခဲ့…။
ေတာင္အာဖရိကတြင္ ‘ဘုိးဝါး’ စစ္ႀကီးျဖစ္သည္။ A.P သတင္းဌာနက ဘုိးဝါး
စစ္ပြဲသတင္း လုိခ်င္၏။ ဂ်က္အား စစ္ေျမျပင္သတင္းေထာက္လွမ္းရယူေပးရန္ ဂ်က္အား
ကမ္းလွမ္း၏။ ကုန္က်စရိတ္အားလံုးအား က်ခံၿပီး အသားတင္ ရက္သတၱပတ္လွ်င္ ေဒၚလာ
၃၀၀ ေပးမည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
မိခင္ႏွင့္ဇနီးၾကား မေျပလည္သည့္အၾကားမွ အေဝးသို႔ေျပးခ်င္ေနေသာ ဂ်က္သည္
AP ၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္ခံလုိက္၏။
ဂ်က္အဂၤလန္သို႔ ေရာက္သည္။ အဂၤလန္မွတဆင့္ ေတာင္အာဖရိကသို႔ …။
ခရီးစဥ္က … လန္ဒန္သို႔ ေရာက္သည္တြင္ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ … APမွ ကမ္းလွမ္းခဲ့သည့္
စစ္သတင္းေထာက္ အလုပ္အား ဖ်က္လုိက္သည္။
ဂ်က္လန္ဒန္ … လန္ဒန္တြင္ ေရာက္ေနခိုက္ … လန္ဒန္အေရွ႕ပိုင္းရပ္ကြက္သို႔
သြားသည္။ လန္ဒန္ အေရွ႕ပိုင္းရပ္ကြက္က … သူခုိးဂ်ပိုး … ေအာက္တန္းစား
ကေလကေခ်မ်ားေနေသာ ရပ္ကြက္ … က်ဴးေက်ာ္ကြက္သစ္။ ထုိရပ္ကြက္တြင္
အခန္းငယ္ေလးငွားၿပီး ဂ်က္သည္ ၂ လခန္႔ ေန၏။ ႀကီးျမတ္ေသာ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံသား
လူ႔ေအာက္တန္းစားမ်ားႏွင့္ ေရာေရာေထြးေထြး …။ ထိပ္ပုတ္ ေခါင္းပုတ္ ေပါင္းသင္း၏။
သူတုိ႔၏ဘဝမ်ားအတြင္းသို႔ ဂ်က္သည္ နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္း စီးေမွ်ာေပ်ာ္ဝင္ခြင့္ရခဲ့၏။ ၿပီးလွ်င္
… အေမရိကန္သို႔ ျပန္လာၿပီး စာအုပ္တအုပ္ ေရး၏။
‘အရွင္လတ္လတ္ ငရဲက်ေနသူမ်ား’ …။ အရွင္လတ္လတ္ငရဲက်ေနသူမ်ား က
ေနမဝင္အင္ပါယာ၏ အာဏာပိုင္မ်ား ၊ လူခ်မ္းသာမ်ားအဖို႔ အနာေပၚတုတ္က်ျဖစ္ေစခဲ့၏။
ၿဗိတိသွ်ႏုိင္ငံျခားေရး ဌာနက အေမရိကန္အစုိးရထံသို႔ စာတုိ စာရွည္မ်ားေရး၍
အႀကိမ္ႀကိမ္ ကန္႔ကြက္၏။ အဂၤလိပ္စာေပႏွင့္ ေဝဖန္ေရးသမားမ်ားကမူ ဂ်က္၏စာအုပ္အား
လက္ခံႀကိဳဆုိၾက၏။
အရွင္လတ္လတ္ငရဲက်ေနသူမ်ား ၿပီးေနာက္ ‘အရိုင္း၏ေခၚသံ’ …။
‘ပင္လယ္ဝံပုေလြ’…။ ၁၉၀၃ ခုႏွစ္ … ၁၉၀၄ ဆက္တုိက္ ထြက္လာ၏။ အႀကိမ္ႀကိမ္
ထုတ္ရ၏။ အထပ္ထပ္ ပိုက္ဆံရ၏။ ပင္လယ္ဝံပုေလြႏွင့္ ဂ်က္သည္ ေဒၚလာ
တသိန္းခြဲအထိရရွိခဲ့သည္ဟု ဆုိ၏။

၁၉၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ႐ုရွား-ဂ်ပန္ စစ္ျဖစ္ပြားရာ စစ္ေျမျပင္သို႔
စြန္႔စြန္႔စားစားသြားျပန္သည္။ စစ္ေျမျပင္မွ အေမရိကန္သို႔ျပန္ေရာက္ၿပီး ဂ်က္သည္ …
‘သံဖေနာင့္’ ဝတၱဳရွည္ႀကီးအား ေရး၏။
သံဖေနာင့္တြင္ … …“အေထြေထြ အရင္းရွင္စနစ္ႀကီး၏ အနာဂတ္အလာအလားႏွင့္
ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ားကို ေဟာကိန္းထုတ္ ေဝဖန္ျခင္းမွ်မက အေမရိကန္ အပါအဝင္
ႏုိင္ငံတကာ အလုပ္သမား လူတန္းစား လႈပ္ရွားမႈႀကီးအတြင္း ရန္သူလူတန္းစားအေပၚ
ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေပါ့ေပါ့ တြက္ခ်က္တတ္ေသာ ေရႊျပည္ေအးဝါဒႏွင့္ အေခ်ာင္သမားဝါဒ၏
အႏၱရယ္ကိုပါ တပ္လွန္႔လုိက္ေသာ ႏုိင္ငံေရးေၾကညာခ်က္ႀကီး” ဟု ဆုိၾကသည္။
‘မက္မီလန္’ စာအုပ္ထုတ္ေဝေရးက သံဖေနာင့္အား ၁၉၀၇ ခုႏွစ္တြင္
ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ … အႀကိမ္ႀကိမ္ ထပ္၍ … ထပ္၍ ထုတ္ေဝရျပန္သည္။
‘သံဖေနာင့္’ ေနာက္ပိုင္းထြက္လာေသာ ဂ်က္လန္ဒန္၏ စာမ်ားက သံဖေနာင့္အရင္
ဂ်က္လန္ဒန္၏စာမ်ားကို စိန္ေခၚ၍မႏုိင္ေတာ့ …။ ဂ်က္လန္ဒန္၏စာေပဝိဉာဥ္သည္
စာေရးသူႏွင့္ ေကြကြင္းခဲ့ေလၿပီလား…။
ဂ်က္၌စာေရးရန္ အေၾကာင္းအရာက ခမ္းေျခာက္၍ေနေလၿပီ။ အတတ္ပညာ၌
မည္မွ် လိမၼာတတ္ကြ်မ္းေသာ္လည္း အေၾကာင္းအရာခ်ဳိတဲ့ေသာ စာသည္ မည္သို႔ေသာ
ဂ်က္လန္ဒန္၏စာမ်ဳိး ျဖစ္ေလမည္နည္း …။
‘ဂြ်န္ဘာလီကြန္း’ က ဂ်က္၏ ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆံဟု ဆုိရမည္။ ဂြ်န္ဘာလီကြန္း က
သူ၏ ဖ်က္ခနဲ ေတြ႔ရေသာ ဂ်က္လန္ဒန္ အတၳဳပၸတၱိဟု ဆိုရမည္။ ဂြ်န္ဘာလီကြန္းတြင္
သူျပဳတ္က်ခဲ့ရသည့္ အရက္သမားဘဝ တြင္းနက္ႀကီးအတြင္း အေတြ႔အၾကံဳမ်ားအား
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဖြင့္ခ်ျပရန္ ႀကိဳးစား၏။ သို႔ေသာ္ … အခ်ဳိ႕ အခ်ဳိ႕ေသာ
သူ၏မွားယြင္းမႈမ်ားက ကေလာင္ဖ်ားသို႔ ထြက္က်မလာရဲခဲ့ … ဟု ဂ်က္က
ဂြ်န္ဘာလီကြန္းတြင္ ဝန္ခံခဲ့၏။ ထုိစဥ္က သူ႔အသက္သည္ ၃၆ ႏွစ္သာ ရွိေသး၏။ ၃၆ ႏွစ္
အလြန္ႏွစ္မ်ားက ဂ်က္လန္ဒန္၏ ေနာက္ဆံုးေန႔ ေနဝင္ရက္မ်ားဟု ဆိုရမည္ …။
“စာေရးဆရာဘဝႏွင့္ စာေရးသားျခင္းအလုပ္အကိုင္မ်ားကို
ေငြေၾကးရရွိေရးတခုတည္းအတြက္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ တြဲကပ္လုပ္ကိုင္ေနရျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။
သည္းညည္းခံ လုပ္ကိုင္ေနရျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့မူ ထုိဘဝႏွင့္
ထုိအလုပ္အကိုင္ကို ကြ်ႏု္ပ္သည္ အလြန္တရာ စိတ္ကုန္ခမ္းလွ်က္ရွိသည္။ အလြန္တရာ
စိတ္ပ်က္ၿငီးေငြ႔၍လည္း ေနသည္။ ယခုအခါ စာေရးသားရျခင္းအလုပ္သည္ ကြ်ႏု္ပ္အဖို႔
အလြန္တရာ ဝန္ေလးပင္ပမ္းေသာ အလုပ္တခုလုိ ျဖစ္လာသည္။ သို႔ရာတြင္
ထိုလုပ္ငန္းကိုမလုပ္လွ်င္ မျဖစ္ေသာေၾကာင့္သာ စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ
ကြ်ႏု္ပ္သည္ ဝဋ္ေႂကြးႀကီးတခုလို လုပ္ကိုင္ေနရျခင္းသာ ျဖစ္သည္”
(ဂ်က္လန္ဒန္)
စာေရးဆရာ အပၸတန္စင္ကလဲရားထံသို႔ ေပးစာမွ
ကိုးကား
- ဂ်က္လန္ဒန္၏ဝတၱဳတုိမ်ား (နတ္ႏြယ္ ျမန္မာျပန္သည္)

- ပင္လယ္ဝံပုေလြ (ၫြန္႔ၾကဴး ျမန္မာျပန္သည္)
- ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ဂ်က္လန္ဒန္၊ သူ႔ဘဝ၊ သူ႔စာေပ
ေမာင္းေထာင္ဦးေက်ာ္လွ ႏွင့္ သံခ်ဳိ

မာမာေအး
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂၊ ၂ဝ၁ဝ
http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=5995&Itemid=1
“ - - အသံကုိ သာယာနာေပ်ာ္ဘြယ္ ျဖစ္ေအာင္ ေပ်ာ့ေျပာင္း ခ်ဳိသာ စပ္ဆုိရလုိ႔ သံခ်ဳိ လုိ႔

ေခၚတ့ဲ အေၾကာင္းလည္း မွတ္ထားၾကဦးေပါ့။ အလြတ္ ရြတ္စပ္ဆုိရတာမုိ႔ သံခ်ဳိဆရာကုိ
‘လက္တန္းစာဆုိ’ လုိ႔လည္း ေခၚၾကပါသတ့ဲရွင္ - - ”
ေသာတရွင္မ်ား က်န္းမာေတာ္မူၾကပါစ ရွင္၊ မာေအး ခ်စ္တဲ့ ေသာတရွင္ေတြ ဂီတ

ဝါသနာရွင္ေတြ အားလံုး မာေအးရဲ႕အသံေလး ၾကားရတဲ့အခါမွာ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ
ခ်မ္းသာၾကပါေစ လို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ေသာတရွင္တုိ႔ေရ၊ ေရွ႕တပတ္မွာ အမ်ဳိးသားေန႔ ဆုိတာ ယူနီဗာစီတီ

အက္ဥပေဒကုိ ဆန္႔က်င္တ့ဲ အေနနဲ႔ စတင္တ့ဲ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားႀကီး ၁၁ ဦး သစၥာျပဳ
လက္မွတ္ထုိး သပိတ္ေမွာက္ခ့ဲတ့ဲ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေက်ာ္ ၁၀ ရက္ေန႔ ျဖစ္တယ္။
GCBA ၀ံသာႏု အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ႀကီးက ျပဌာန္းခ့ဲတ့ဲ အေၾကာင္း ေျပာခ့ဲပါတယ္။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံက
အမ်ဳိးသားေရး ႏုိးၾကားေရး လြတ္လပ္ေရး ေတာ္လွန္ေရး ကိစၥေတြ ေျပာၾကၿပီ ဆုိရင္လည္း
အသက္ေပးရ ပညာေပးရ ဘက္ေပါင္းစုံက ၀ုိင္း၀န္း က်ဳိးပမ္းခ့ဲရတာ ဆုိေတာ့
ကုိယ့္သဘင္ေလာကထဲ ပုဂၢဳိလ္ေတြ ဘယ္သူျဖင့္ ဘယ္လုိ ပါ၀င္ခ့ဲတာေပါ့ လုိ႔ ရင္ေကာ့
ေခါင္းေမာ့ ေျပာႏုိင္ေအာင္ သူတုိ႔ စြမ္းသမွ် ေဆာင္ရြက္ခ့ဲၾကတ့ဲ ေရွးက ဘုိးဘြား သဘင္
ဂီတသမားမ်ားကုိ ၾကည္ႏူးစြာ ဦးခ် ေဖာ္ထုတ္ရ ဂုဏ္ယူရပါတယ္ရွင္။ မာေအး ညႊန္းခ့ဲတ့ဲ
သူေတြထဲမွာ ေမာင္းေထာင္ ဦးေက်ာ္လွ ဆုိတာလည္း ပါတယ္ရွင့္။ သူက ‘သံခ်ဳိ’ ဆုိရင္း
ျမန္မာ့ရင္တြင္းကုိ စိတ္အားသြင္းေပးခ့ဲတ့ဲ ပညာရွင္မုိ႔ ခ်စ္ေဆြတုိ႔ သိသင့္တ့ဲ အထဲ
သူလည္း ပါတယ္မဟုတ္လားေနာ္။ တိမ္ေကာေနတ့ဲ ကဗ်ာ ‘သံခ်ဳိ’ ဆုိတာကုိလည္း
သိရတာေပါ့ရွင္။

ျမန္မာ့သဘင္ ေလာကဟာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မွာ အရိွန္အဟုန္ ႀကီးစြာနဲ႔
‘အနိမ့္သဘင္၊ အျမင့္သဘင္၊ အတီးသဘင္၊ အဆုိသဘင္’ ရယ္လုိ႔ သန္႔သန္႔ ကြဲျပား
ထြန္းကားခ့ဲပါတယ္။ အျမင့္သဘင္ ဆုိတာက ဒီကေန႔ ရုပ္ေသးပဲြေပါ့ရွင္။ ရုပ္စုံသဘင္
ရုပ္ႀကီးစင္ လုိ႔လည္း ေခၚပါေသးတယ္။ မင္းသား မင္းသမီးကေန စပ္ၿဖီးၿဖီး မ်က္ႏွာနဲ႔
ေဆးျခယ္ထားတ့ဲ လူျပက္ရုပ္အဆုံး သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သုံးတ့ဲ အခါမွာ ေလးနက္တ့ဲ
အေၾကာင္းအရာမ်ဳိး က်ေတာ့ လူျပက္ရုပ္နဲ႔ မကုိက္ေတာ့ဘူးေလ။ ေထာင္တန္တ့ဲစကား
ရယ္လွ်င္ ေပါ့ ဆုိတာမ်ဳိး ျဖစ္မွာ ဆုိေတာ့ ‘စာဆုိရုပ္’ ေခၚတ့ဲ အရုပ္ တရုပ္ ပညာရွင္ေတြက
တီထြင္ သုံးခ့ဲၾကရပါသတ့ဲ။ အဲဒီ ‘စာဆုိရုပ္’ ကုိ ကုိင္ရတ့ဲသူကုိလည္း ‘စာဆုိကုိင္’ လုိ႔
ေခၚရပါတယ္။ ကဗ်ာေတြ လကၤာေတြကုိ အဲဒီ ‘စာဆုိရုပ္’ က ရြတ္ရတာေပါ့။ အဲဒီလုိနဲ႔
‘သံခ်ဳိ’ လုိ႔ ေခၚတ့ဲ ကဗ်ာမ်ဳိး ရုပ္ႀကီးစင္မွာ ေခတ္စားလာတ့ဲအခါမွာ သံခ်ဳိဆုိတ့ဲသူကုိ
‘သံခ်ဳိကုိင္’ လုိ႔ ေခၚျပန္ပါတယ္ရွင္။ ဒီစာဆုိရုပ္ကုိ ကုိင္ၿပီး သံခ်ဳိဆုိတ့ဲသူ ရိွသလုိ
အရုပ္မကုိင္ဘဲ သံခ်ဳိဆုိတ့ဲသူလည္း ရိွပါတယ္။ ေမာင္းေထာင္ဦးေက်ာ္လွဟာ
အရုပ္မကုိင္ဘဲ သံခ်ဳိဆုိတ့ဲ ပညာရွင္ ျဖစ္ပါတယ္ရွင္။သံခ်ဳိ ဆုိတာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္
ဒုတိယပုိင္းေလာက္က ေပၚခ့ဲပါတယ္။ ေလးခ်ဳိးကဗ်ာလုိ အခ်ဳိးေလးခ်ဳိး ရိွပါတယ္။ ေလးခ်ဳိး
မူရင္းနဲ႔ ကြာတာကေတာ့ အခ်ဳိး တခ်ဳိးထဲမွာ ႀကိဳက္သလုိ ပုဒ္ေရ ထည့္စပ္ ေရးသား
ရြတ္ဆုိလုိ႔ ရပါတယ္။သံခ်ဳိရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ႀကိဳတင္ စပ္ဆုိခ့ဲတ့ဲ ကဗ်ာ မဟုတ္ဘဲ
ရြတ္ရမယ့္ ပဲြေတာ္စင္ ေရာက္မွ ရုပ္ေသးစင္ လက္ရမ္းကုိ ကုိင္ၿပီး လက္ငင္း
ႀကဳံေတြ႔ေနရတ့ဲ အျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္း အရာေတြကုိ အလြတ္ ရြတ္ဆုိ စပ္သြားရတ့ဲ
ကဗ်ာမ်ဳိးပါ။ သံခ်ဳိဟာ အခ်ဳိးလည္း မွန္ရမယ္။ ကာရံလည္း မိရမယ္။ အဓိပၸာယ္လည္း
ေကာင္းရမယ္။ ဟာသလည္း ပါရမယ္ ႀကိဳၿပီးေတာ့လည္း မစပ္ရဘူး ဆုိေတာ့ ဗဟုသုတနဲ႔
မျပည့္စုံဘဲ ဘယ္ေရးႏုိင္မွာလဲေနာ္။ အသံကုိ သာယာနာေပ်ာ္ဘြယ္ ျဖစ္ေအာင္
ေပ်ာ့ေျပာင္း ခ်ဳိသာ စပ္ဆုိရလုိ႔ သံခ်ဳိ လုိ႔ ေခၚတ့ဲ အေၾကာင္းလည္း မွတ္ထားၾကဦးေပါ့။
အလြတ္ ရြတ္စပ္ဆုိရတာမုိ႔ သံခ်ဳိဆရာကုိ ‘လက္တန္းစာဆုိ’ လုိ႔လည္း ေခၚၾကပါသတ့ဲရွင္။
မာေအး ေျပာေနတ့ဲ ေမာင္းေထာင္ရြာသား ဦးေက်ာ္လွကေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕ ေခတ္မွာ
သံခ်ဳိဆရာ မျဖစ္မီက မင္းတုန္းမင္းႀကီးရဲ႕ တပင္တုိင္သမီးေတာ္ စလင္း ထိပ္ေခါင္တင္
သီရိ ျမတ္စြာ ရတနာ ေဒ၀ီရဲ႕ စင္ေတာ္မွာ သံခ်ဳိဆရာေပါ့။ သမီးေတာ္က မယ္သီလ
၀တ္သြားေတာ့ သီေပါမင္းထံမွာ ဆက္ အမႈထမ္းခ့ဲပါတယ္။ ပါေတာ္မူၿပီးခ်ိန္မွာ ရြာကုိ
ျပန္ခ့ဲၿပီး အားငယ္ေနတ့ဲ ျပည္သူေတြအတြက္ ေခတ္အေျခအေန တင္ျပႏုိင္တ့ဲ သံခ်ဳိကုိင္
ဆရာအလုပ္ ဆက္လုပ္သြားတ့ဲ နမူနာေလး ရြတ္ေပးလုိက္ပါတယ္ရွင္။
မန္းကနက္မွာျဖင့္ နန္းဆက္ႏွစ္ႀကိမ္ျမင္လုိ႔ အတင္းပင္ ပယ္လွန္၍ ျမန္ႏုိင္ငံ စုိးပုိင္သေပတ့ဲ

နံစေန တီးပါပတုိ႔မွာ ႀကီးဒုကၡ ေရာက္ေတာ့မယ္ xxx ပမာမွီးရလွ်င္ျဖင့္ ျပည္ႀကီးရယ္
ပဥၥာက၊ ၀ိေဒဟာ မေဟာစမ္းသည့္ႏွယ္၊ ဉာဏ္စြမ္းရည္ မတူတန္သည့္ ျပည္ႀကီးစံ
ရြတ္ရွပ္မင္းတုိ႔က ေသနဂၤါဗ်ဴဟာ က်င္းပါလုိ႔၊ ဘိလပ္ပုိင္နယ္ကုိ သြင္းသည့္ျပင္ ပါလီမန္
လႊတ္ေတာ္နင္းမည္ဟု၊ သတင္းစာ သည္လုိ ထြက္ျပန္ေတာ့ စိတ္လက္ေတာ္ေနမၾကည္၍

ဧကရီ မာန္မခ်ခ့ဲလွ်င္၊ သည္ႏုိင္ငံ ဣၿႏၵိယမွာေတာ့၊ ကိန္းပါပ ၀င္ေတာ့မယ္ xx
မွန္တကယ္မလဲြ xx သုိက္အထြက္မွာေတာ့ နတ္စက္ေရာင္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ပုဏၰားေက်ာ္
ဇာဂရုတုိ႔က ကုိးခု၀သန္ ကုန္ခ့ဲလွ်င္ ျပည္တဂုံ ဟံသာထီးမွာ ေလာဟိတံ
ေခ်ာင္းေရစီးလိမ့္မတ့ဲ ရပ္ႀကီးစံ ကညာခင္တုိ႔ ဆံကာတင္ ခ်စ္လင္နဲ႔ မလဲြရေအာင္ ရတနာ
ပလႅင္ ဓမၼရာဇ္ အရွင္မွာ ၿမဲၾကေတာ့ကြယ္၊ ပဲြေတြ႔ႏွစ္ပဲ။ ။
(ပဲြေတြ႔ႏွစ္ပဲ သံခ်ဳိ)
[ မူရင္း - BBC အသံလႊင့္ဌာန၊ ျမန္မာပုိင္း အစီအစဥ္ bbcburmese.com ]
မိုးမခမီဒီယာႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ား၏
သက္ၾကီးစာေပပညာရွင္ ေဒၚမာမာေအးကို
ဖို႔၀ိန္းတြင္ ဂါရ၀ျပဳ
မိုးမခအေထာက္ေတာ္၊ ဖို႔၀ိန္း
မတ္ ၆၊ ၂၀၁၀
အေမရိကန္ႏုိင္ငံ အင္ဒီယာနာၿပည္နယ္ ေဖာ့ဝိန္းၿမိဳ႕မွာ မိုးမခမီဒီယာရဲ့ သက္ၾကီး

ဂီတအႏုပညာရွင္၊ အႏုပညာသုေတသီ၊ စာေပပညာရွင္ ေဒၚမာမာေအးကို ဂါရဝၿပဳတဲ့ပြဲအား
မတ္လ ၆ ရက္၊ ေန႔လည္ ၂ နာရီအခ်ိန္က ေဒၚမာမာေအးရဲ့ေနအိမ္မွာ က်င္းပခဲ့ၿပီး
ညေန၄နာရီအခ်ိန္ခန္႔မွာ ေအာင္ၿမင္စြာက်င္းပၿပီးစီးခဲ့ပါတယ္။
ဂါရဝၿပဳပြဲအခမ္းအနားကို ၿမိဳ႕ခံ မိတ္ေဆြေတြအပါအဝင္ စာေပခ်စ္သူ စုစုေပါင္း ၂၅

ေယာက္ခန္႔က စုေဝးဂါရဝၿပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ ပထမဦးဆံုးအေနၿဖင့္ စာေပခ်စ္သူေတြက
ေဒၚမာမာေအးကိုကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ စာေရးဆရာမေဒၚညိဳယဥ္က
ေဒၚမာမာေအးအတြက္ ဂုဏ္ၿပဳစကားေၿပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အလားတူပဲ
စာေရးဆရာဦးေက်ာ္လင္းႏုိင္၊ ဂီတပညာရွင္ဦးၿမစိန္နဲ႔ ပန္းခ်ီယမေဓာေအာင္စိန္တို႔ကလည္း
ေဒၚမာမာေအးအတြက္ ဂုဏ္ၿပဳစကားေတြကို အသီးသီးေၿပာၾကားခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ မိုးမခမီဒီယာရဲ့ ခ်က္လက္မွတ္ ေဒၚလာ ၅၅၀ကို
စာေရးဆရာေက်ာ္လင္းႏုိင္မွ မိုးမခရဲ့ကိုယ္စား ေဒၚမာမာေအးထံသို႔ လႊဲအပ္ဂါရဝၿပဳေပးခဲ့ၿပီး၊
ဓာတ္ပံုဆရာခင္ေမာင္ေလးက မိုးမခအမွတ္တရဂုဏ္ၿပဳ ဓာတ္ပုံပန္းကန္ၿပားကို
လႊဲအပ္ဂါရဝၿပဳခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေဒၚမာမာေအးမွ ဂီတအႏုပညာစာေပနဲ႔ပတ္သက္တဲ့

အမွတ္တရ စကား ေၿပာၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ကဗ်ာဆရာေအာင္ေဝးမွ
မိုးမခကိုယ္စား ေက်းဇူးတင္စကား ေၿပာၾကားခဲ့ၿပီး အခမ္းအနားကို အေကၽြးအေမြးၿဖင့္
ေအာင္ၿမင္စြာရုပ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။ အေကၽြးအေမြးမ်ားကို ေမတၱာျဖင့္
စီစဥ္ေပးၾကတဲ့သူမ်ားျဖစ္တဲ့ ေခါက္ဆြဲေက်ာ္အလွဴရွင္ - ကိုရာဇာ၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္ဦး၊
ေကာ္ျပန္႔လိပ္နဲ႔ ဆမူဆာအလွဴရွင္ - မႏွင္းမြန္နဲ႔ သမီးတို႔ မိသားစု၊ လဘက္ရည္အလွဴရွင္
ကိုအာယုတို႔အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္ပါေၾကာင္း။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းမွာ
ျပည္ပေရာက္ သက္ၾကီးစာေပပညာရွင္မ်ားအျဖစ္ မိုးမခမီဒီယာႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ားက
အမွတ္တရဂါရ၀ျပဳခဲ့ၾကရာမွာ - နဗားဒါး - လာ့စ္ေဗးဂတ္စ္မွာ ဆရာေမာင္သာရ၊
ေမရီလင္းမွာ ဆရာဦး၀င္းေဖ၊ နယူးေယာက္မွာ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္နဲ႔ အင္ဒီယာနာ
ဖို႔၀ိန္းမွာ ေဒၚမာမာေအးတို႔ကို အသီးသီး ဂါရ၀ျပဳ ကန္ေတာ့ႏိုင္ခဲ့ျပီ ျဖစ္ပါတယ္။


(ဓာတ္ပုံ - ခင္ေမာင္ေလး)
ေနရာ
ဓမၼပါလဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း
1725 Elmira St, Aurora, CO, 80010
ျမင္းမူတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္
ဘဒၵႏၲဝံသပါလာလကၤာရ ႂကြေရာက္
အဖူးအေျမႇာ္ခံ တရားဘာဝနာမ်ား
ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူမည္

Phone: 303-343-3691
ေန႔ႏွင့္အခ်ိန္
မတ္လ ၁၇ ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေန ၇ နာရီ မွ
မတ္လ ၂ဝ ရက္ စေနေန႔ ညေန ၅ နာရီ အထိ။
တရားပြဲမ်ား
စေနေန႔ နံက္ ၈းဝဝနာရီ စတင္မည့္တရားပြဲတပြဲ ႏွင့္
ေန႔လည္ ၁းဝဝနာရီမွ စတင္မည့္ တရားပြဲတပြဲ။
သုတဗုဒၶ မည္ရထင္ရွား ျမတ္ဘုရား ဝတ္တြား ပူေဇာ္ၾကပါကုန္
“ခ်စ္သားစုႏၵ၊ ပရိယတၱိဗဟုသုတ ႂကြယ္ဝေသာ ပိဋကသုံးပုံ ႏႈတ္ငုံေဆာင္ ရဟန္းသည္
သင္ခ်စ္သားတုိ႔၏ တပည့္ သာဝက မဟုတ္ ‘သုတဗုဒၶ’ ဘုရားမည္ပါေပ၏”
အထက္ပါ ဘုရားရွင္၏မိန္႔မွာေတာ္မူခ်က္အရ ပိဋကသုံးပုံ ႏႈတ္ငုံေဆာင္
သာသနာ့အာဇာနည္ ေရႊစင္တိပိဋကဓရ၊ တိပိဋကေကာဝိဒ၊ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက
ဘဒၵႏၲဝံသပါလာလကၤာရ အရွင္သူျမတ္သည္ “သုတဗုဒၶ ဘုရားတဆူ” ျဖစ္ေတာ္မူ၏။
ဤအရွင္ျမတ္၏ ႏွလုံးအိမ္၌ ဓမၼကၡႏၶေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္တို႔
ကိန္းဝပ္စံပယ္ၾကသျဖင့္ အျမင့္ျမတ္ဆုံးေသာ တရားဘ႑ာတုိက္ႀကီးလည္း ျဖစ္ေတာ္မူ၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤအရွင္ျမတ္အား လႉဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းအားျဖင့္ ရတနာသုံးပါးလုံးကုိ
တေပါင္းတည္း ပူေဇာ္ရာေရာက္ေပသည္။
“သုတဗုဒၶ ဘုရားတဆူ” ျဖစ္ေတာ္မူေသာ သာသနာ့အာဇာနည္ ဘဒၵႏၲဝံသပါလာလကၤာရ
အရွင္သူျမတ္ ႂကြေရာက္ အဖူးအေျမႇာ္ခံလ်က္ တရားဘာဝနာမ်ား ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူမည့္-

တိပိဋကဓရ၊ တိပိဋကေကာဝိဒ ဘြဲ႔ရ ဆရာေတာ္

ဘဒၵႏၲဝံသပါလာလကၤာရ၏ ေထ႐ုပတၱိအက်ဥ္း
ဖြားႏွစ္ေဒသ ရပ္မိဘ
သာသနာ့အာဇာနည္ ျဖစ္ေတာ္မူသည့္ ဘဒၵႏၲဝံသပါလာလကၤာရ ဆရာေတာ္
အရွင္ျမတ္သည္ စစ္ကုိင္းတုိင္း၊ ျမင္းမူၿမိဳ႕နယ္ ခြက္ခြင္းရြာ၌ ခမည္းေတာ္ ဦးေက်ာ္၊
မယ္ေတာ္ ေဒၚက်င္ၿမိဳင္တုိ႔မွ ၁၃၂၇ ခု တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁ဝ ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္
ဖြားသန္႔စင္ေသာ သားျမတ္ရတနာျဖစ္ပါသည္။
သာသနာစဝင္ ရွင္ငယ္အသြင္
ဆရာေတာ္ေလာင္းလ်ာသည္ ၁၃၃၈ ခု တေပါင္းလျပည့္ေန႔တြင္ ျမင္းမူၿမိဳ႕နယ္ ခြက္ခြင္းရြာ

ေအာင္ေျမဘုမၼိ ေက်ာင္းတုိက္၌ ေအာင္ေျမဘုမၼိ ‘ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲပဝရ’ ကုိ
ဥပဇၩာယ္ျပဳလ်က္ မိဘႏွစ္ပါးတုိ႔၏ ပစၥယာ ႏုဂၢဟကုိခံယူကာ ရွင္သာမေဏအျဖစ္သုိ႔
ေရာက္ရွိခဲ႔ပါသည္။
သာသနာနန္း ခုိဝင္လွမ္း
သာသနာ့အာဇာနည္ျဖစ္ေတာ္မူမည့္ ရွင္သာမေဏ ဝံသပါလာလကၤာရကုိ ၁၃၄၆ ခုႏွစ္
တေပါင္းလျပည့္ေန႔တြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ မွန္ကင္း ပေဇၨာတာ႐ုံေက်ာင္းတုိက္၊ ခ႑သိမ္၌
မုံရြာၿမိဳ႕ သဒၶမၼပေဇၨာတာ႐ုံေက်ာင္းတုိက္ ပဓာနနာယက ဆရာေတာ္ အဂၢမဟာပ႑ိတ
ဘဒၵႏၲနာဂဝံသကုိ ဥပဇၩာယ္ျပဳ၍ မႏၱေလးၿမိဳ႕ သူေဌးတန္းရပ္ ေက်ာင္းဒကာႀကီး ဦးဘုိမွီ၊
ေက်ာင္းအမႀကီး သုဓမၼသိဂႌ ေဒၚေရႊၫြန္႔ သား ကုိေဌးလြင္ တုိ႔၏ ပစၥယာႏုဂၢဟကုိ ခံယူကာ
ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။
ေက်းဇူးႀကီးမား ဆရာမ်ား
ျမင္းမူၿမိဳ႕နယ္ ခြက္ခြင္းရြာ ေအာင္ေျမဘုမၼိဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲပဝရ၊ မုံရြာၿမိဳ႕
သဒၶမၼပေဇၨာတာ႐ုံေက်ာင္းတုိက္ ပဓာနနာယကဆရာေတာ္ အဂၢမဟာပ႑ိတ
ဘဒၵႏၲနာဂဝံသႏွင့္ ဂဏဝါစက ဆရာေတာ္မ်ား၊ ဆားလင္းႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ဝါးတန္းရြာ
သဒၶမၼေဗာဓိဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဉာဏိႆရ၊ မႏၲေလး စစ္ကုိင္း ျမင္းမူ
ပေဇၨာတာ႐ုံေက်ာင္းတုိက္မွ နာယက ဆရာေတာ္မ်ား၊ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္
မင္းကြန္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ဗန္းေမာ္ေက်ာင္း
တုိက္ဆရာေတာ္ အဂၢမဟာပ႑ိတ ဘဒၵႏၲကုမာရာဘိဝံသ၊ ဆ႒တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္
ဘဒၵႏၲဝါယာမႏၵာဘိဝံသ စေသာ ဆရာေတာ္မ်ားထံ အာစရိယ မု႒ိ လက္ကုိင္မိေအာင္
က်က်နနသင္ယူခဲ႔ပါသည္။
ဘဲြ႔တံဆိပ္ထူးမ်ားစြာ ဆြတ္ခူးကာ
ဆရာေတာ္သည္ ပညာပါရမီ ထူးကဲသာလြန္သည့္အေလ်ာက္ ေအာက္ပါ အဆင့္အျမင့္ဆုံး
ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္မ်ားကုိ ထူးခြ်န္စြာရရွိေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
၁။ ပရိယတၱိသာသနာ လကၤာရ သာမေဏေက်ာ္ (သာမေဏဘဝ ၁၈ ႏွစ္သားအရြယ္၌
ဆက္ကပ္ခံရေသာဘြဲ႔)
၂။ သာသနဓဇဓမၼာစရိယ (သာမေဏဘဝ ၁၈ ႏွစ္သားအရြယ္၌ ဆက္ကပ္ခံရေသာဘြဲ႔)
၃။ နိကာယုေဇၨတက ဓမၼဝိသာရဒ ဝိနယဓရ
၄။ နိကာယုေဇၨတက အတၳဝိသာရဒ ဒီဃဘာဏက
၅။ နိကာယုေဇၨတက ဓမၼတၳဝိသာရဒ မူလအာဘိဓမၼိက
၆။ နိကာယုေဇၨတက မူလ အဘိဓမၼ ဓမၼာစရိယ
၇။ ပရိယတၱိ သာသနဟိတဝိနယဓ
ဂ။ နိကာယဝုၯိဝိနယေကာဝိဒ
၉။ ဝိနည္းေရွ႕ပုိင္းအာဂုံ ဥဘေတာ ဝိဘဂၤဓရ - (၁၃၄၇)
၁ဝ။ ဝိနယဓရ - (၁၃၄၉)
၁၁။ ဝိနည္းေရွ႕ပုိင္း ေရးေျဖ ဥဘေတာဝိဘဂၤေကာဝိဒ (၁၃၅ဝ)
၁၂။ ဝိနယေကာဝိဒ - (၁၃၅၁)
၁၃။ ဝိသိ႒ဒီဃဘာဏက (ဂုဏ္ထူးျဖစ္ ထူးကဲစြာရရိွေသာဘြဲ႔) (၁၃၅၂)
၁၄။ ဒီဃနိကာယေကာဝိဒ - (၁၃၅၃)
၁၅။ အဘိဓမၼာေရွ႔ပုိင္း အာဂုံ မူလအာဘိဓမၼိက - (၁၃၅၄)
၁၆။ အဘိဓမၼာ ေရွ႕ပုိင္းေရးေျဖ မူလအဘိဓမၼ ေကာဝိဒ - (၁၃၅၇)
၁၇။ အဘိဓမၼာေနာက္ပုိင္း အာဂုံ အာဘိဓမၼိက - (၁၃၅၉)
၁၈။ အဘိဓမၼာေနာက္ပုိင္းေရးေျဖ အဘိဓမၼ ေကာဝိဒ - (၁၃၆၁)
၁၉။ တိပိဋကဓရ တိပိဋကေကာဝိဒဘြဲ႔ - (၁၃၆၁)
ဆရာေတာ္သည္ သင္႐ုိးပိဋကတ္သုံးပုံလုံးကုိ အာဂုံေရာ သေဘာေရးေျဖပါ

ေအာင္ျမင္ေတာ္မူၿပီးျဖစ္သျဖင့္ သာသနာ့အာဇာနည္ အ႒မေျမာက္ တိပိဋကဓရ
တိပိဋကေကာဝိဒဘြဲ႔ရ ဆရာေတာ္တပါး ျဖစ္ပါသည္။
ရပ္ရြာအက်ဳိး သယ္ေဆာင္ပုိး
ဆရာေတာ္သည္ ကုသုိလ္ရွင္မ်ားပါဝင္လ်က္ ဇာတိေမြးရပ္ျဖစ္ေသာ ခြက္ခြင္းေက်းရြာ၌
အေျခခံပညာ အထက္တန္းေက်ာင္းႀကီးကုိ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံကာ
တည္ေဆာက္လွဴဒါန္းခဲ့သည္။
သာသနာအတြက္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္
ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဝံသပါလာလကၤာရသည္ မင္းကြန္းေတာင္႐ုိး မိုးမိတ္ ကုန္းေျမ
တိပိဋကနိကာယ ေက်ာင္းတုိက္ ၌ သီတင္းသုံးေတာ္မူလ်က္ မၾကာေသာကာလတြင္
မိုးႏူးပန္းအသြင္ လန္းရႊင္လာေတာ့မည့္ တိပိဋကဓရ အရွင္ျမတ္မ်ား
ေပၚထြန္းေစေရးတာဝန္၊ တိပိဋကဓရေလာင္းလ်ာ အရွင္ျမတ္မ်ား ပစၥည္းေလးပါး
ျပည့္စုံေစေရး တာဝန္၊ ဘာသာေရး အသင္းအဖြဲ႔မ်ားစြာတုိ႔၏ ၾသဝါဒါစရိယ တာဝန္၊
ဓမၼကထိက တာဝန္စေသာ မင္းကြန္း တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏
သာသနာျပဳလုပ္ငန္းႀကီးမ်ားကို ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိပါသည္။
î
}é
ßê
ă
à
è á
è
z ã
èj õ
}é
o â

http://www.bbc.co.uk/burmese/news/2010/03/100306_finland_award.s
ê
ă
à
è á
è
z ã
èj õ
}é
o â
äê
ă
à
è ë
mé
Ĉàmé
â mæ
y i ß ê à
ăè áèêßèä}
çz àéèìy é

î né
Finland Ĉà
â
mé
mæ
i ã
à~á
âà ð
â
à
ăç
ìßi ä} ç
i ê
méè~ y å

çj Þ ì
ßî
}é ßê ă
à
è á
èäêă
à
è ë
mé
}å
ç
y ã
Finland ã®

j né ß}é
méèâ ~é
o ß y ià
â
çà
â¦¤¥¤jâĈì
né
y ëi é
Savoj ĉà
mé
âêă
à
è áè
z ãèj õ
}é
o â~éĈìméèà
â

çäëèj ê
éz ßè~Þ y é̄
äêă
àè ëmé
ßßĈà â
mémæ
âæ
èo à mé
â ßäi êßméè ßè kÀ ëåjçêă
~é
ë å

çméy rá è
îné
ð
~áèFinland äî j nà
i é
â
î}é ßç{á
ài äná
â äè Ă~é
ìßèĂ
äi ßé y á
ë å
çmé
s éèîné ~Þy é̄¦¤¤¤ jâĈì
néi z à
mé
â èĈà
â
mé
mæ}àë ă
à
mé
nj }é
èìFinland Ĉà mé
â mæ
i à
äê
â ă
àè ëmé

äßi é ì
à
ß mé èKuopio Business College ì
ë å

çð ~á
è j â

j Þ Savonia University of Applied Sciences mé y }é èì
ßä}ßi é o âèĈì
æ né
mékê mé
}á ßäi êßméè ã
î né y i éäßi é ä}~Þ y é̄ äà i }éäî j nài é
â
Zonta International i Ĉà
â
mémæä~Þ mé
è ªĈà
â
mémæìßëå
jçë

å
äy ë z ã
äz ßméð~áè
êă
àè á èäy ë
å
ç
j }é èi Č i à
âî
ā
mé ç
y mé
o âjêèî
á ā
mé

çä~èä}y Þ ~Þ̄

ရန္ကုန္ အလုပ္သမား ဆႏၵျပဦးေရ

ေထာင္နဲ႔ခ်ီတုိးလာ
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ေတာင္ပုိင္း စက္မူဇံု (၁) က ကိုရီးယား ႏုိင္ငံသားပိုင္ SGI

အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံု (၁)၊ (၂)၊ (၃)၊ (၄) က အလုပ္သမား ၃,၀၀၀ ေက်ာ္က သူတို႔ကို
လုပ္အားခေတြတိုးေပးဖို႔ ရွားပါးစရိတ္နဲ႔ ဆုေၾကးေငြေတြ မျဖတ္ဖို႔အတြက္
ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ SGI အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုက အလုပ္သမားေတြကို
လုပ္ခလစာေတြ တိုးေပးၿပီးသား ျဖစ္ေပမဲ့ အခုလို ထပ္ၿပီး ဆႏၵျပၾကတာဟာ
ဘယ္လိုျပႆနာေတြ ရွိေနလို႔ပါလဲ။ ဒီအေၾကာင္းစံုစမ္းထားတဲ့ မေအးမာက
သတင္းေပးပို႔ထားပါတယ္။ဒီကေန႔ ဆႏၵျပတဲ့စက္႐ံုကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့လကုန္ပိုင္းကစၿပီး
ဆႏၵျပမွာစိုးရိမ္ၿပီး လစာ ၅,၀၀၀ စီ တိုးေပးထားတဲ့ SGI အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံု (၁)၊ (၂)၊ (၃)၊
(၄) လို႔ေခၚတဲ့ စက္႐ံု ၄ ခုမွာ ဆႏၵျပခဲ့တာပါ။ သူတို႔ လစာထုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ
လစာတိုးေပးထားတယ္လို႔ ေျပာၿပီးေတာ့ အရင္လကရတဲ့ လစာထက္ နည္းပါးတာေၾကာင့္
ဆႏၵျပတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မရေပမဲ့ တေန႔တာ လုပ္အားခကို က်ပ္
၄၀ အထိ တိုးေပးမယ္ဆိုတဲ့ကတိသာ ရရိွခဲ့ေၾကာင္း အလုပ္သမား တဦးက
အခုလိုေျပာပါတယ္။ "သူတုိ႔ကေျပာတယ္ေလ၊ ၃,၀၀၀ သို႔မဟုတ္ ၅,၀၀၀ အထိ
တိုးေပးတယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ ၅,၀၀၀ တိုးေပးတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အရင္လကနဲ႔
အခုတုိးေပးတဲ့လက ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ နည္းေနတယ္။ သမီးတို႔လစာေတြ နည္းလို႔
သမီးတို႔က အဲဒီလို ေတာင္းဆိုတာ။ သူတုိ႔က မေတာင္းဆိုခင္တုန္းကေတာ့
အစည္းအေ၀းလုပ္တယ္။ အစည္းအေ၀းလုပ္တဲ့သူက ဒီလ ၂၈ ရက္ေန႔ကစၿပီးေတာ့
အလုပ္ခ်ိန္က သိပ္မရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့ စက္႐ံုမွာ မီးေလာင္တယ္လို႔ၾကားတုန္းကလည္း
သမီးတို႔ ျပန္ၾကတယ္။ အဲဒီလို ျပန္တဲ့ရက္တုန္းကလည္း အဲဒါေတြကို ေလ်ာ့တယ္။
"ေစ်းစရိတ္ ၄၀ တိုးေပးမယ္လို႔လည္း ေျပာတယ္။ သမီးတို႔ကို လစာတုိးေပးမယ္လို႔ေတာ့

မေျပာဘူး။ သမီးတုိ႔ ဆႏၵျပတဲ့အထဲက ကိုယ္စားလွယ္ ၁၀ ေယာက္ကို ေျပာတယ္။
ေစ်းစရိတ္ တိုးေပးမယ္ ဆိုေတာ့ အဲဒီ ၁၀ ေယာက္က လက္မွတ္တိုးေပးလိုက္တယ္။ ၁
ရက္ကို ၄၀ တိုးေပးတာ။ အဲဒီ ၄၀ တိုးေပးတာမွ သမီးတို႔ရတာက ၅၅၅ က်ပ္ပဲရတာ။
သမီးတို႔ သူတို႔ဆီက ပိုလည္း မလိုခ်င္ဘူး။ သမီးတို႔ ထိုက္သင့္တဲ့ တေန႔လုပ္ခကို
သမီးတို႔လိုခ်င္တယ္။ ရွားပါးစရိတ္ ဆိုရင္လည္း သူတုိ႔က ေထာက္ပံ့ေၾကးမေပးတဲ့အျပင္
သမီးတို႔ကို ေလ်ာ့တယ္။" အလုပ္သမားေတြနဲ႔နီးစပ္သူ တဦးေျပာျပတာကေတာ့
အရင္တုန္းက သူတို႔စက္႐ံုအပါအ၀င္ စက္မူဇံု (၁) ထဲက စက္႐ံုတခ်ိဳ႕ကို က်ပ္ ၅,၀၀၀
ေထာင္စီ တိုးေပးထားေပမဲ့ အပိုဆုေၾကးေတြ၊ ရွားပါးစရိတ္ေတြကို ဒီလကေနစၿပီး
ျဖတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ အခုလိုျဖစ္ခဲ့ရတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ "သူတို႔ ပထမပိုင္းမွာက
ၿပီးခဲ့တဲ့လကုန္ပိုင္းတုန္းက ၿပံဳးပန္းတရာ အထည္ခ်ဳပ္ေလ၊ က်ေနာ္တို႔ စက္မႈဇံုကပဲ။ အဲဒီ
ၿပံဳးပန္းတရာ အထည္ခ်ဳပ္က အလုပ္သမားေတြက လုပ္ခတုိးေပးဖို႔ ဆႏၵျပစဥ္ကာလမွာ
အဲဒီ SGI ရယ္၊ စႏၵာေအး ရယ္၊ ၀င္းတား၀ါး ရယ္ အဲဒီစက္ရံုေတြက အလုပ္ရွင္ေတြကို
သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔အစည္းကေနၿပီးေတာ့ အလုပ္သမားေတြ ဆႏၵမျပခင္မွာ
လုပ္ခတိုးေပးလိုက္ဖို႔ သူတုိ႔ကို ေျပာတယ္ခင္ဗ်။ ေျပာလုိက္ေတာ့ သူတို႔ လစာ ၅,၀၀၀
တိုးေပးတယ္။ အဲဒီ ၅,၀၀၀ တုိးေပးလိုက္တာကို အလုပ္သမားေတြကလည္း သူတို႔ကို
လစာ တိုးေပးၿပီဆုိၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ကလည္း ေက်နပ္ခဲ့တာဗ်။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့
သူတုိ႔က အဲဒီလစာ ၅,၀၀၀ တိုးေပးၿပီးေတာ့ အလုပ္သမားေတြရဲ႕
အေျခခံရပိုင္ခြင့္ေတြျဖစ္တဲ့ ရွားပါးစရိတ္တို႔၊ ဆုေၾကးေငြတုိ႔၊ ရံုးပိတ္ရက္ေတြေပါ့ေနာ္။
အဲဒီအေျခခံအခြင့္အေရး အားလံုးကို အလုပ္သမားေတြကို လံုး၀ မေပးေတာ့ဘဲ
ျဖတ္ပစ္လိုက္တာ။ အဲဒါေတြကို အလုပ္သမားေတြက မေက်နပ္လို႔ ဒီကေန႔မွာ ဆႏၵျပတာ။"
ေနာက္ဆံုးအေျခအေနကေတာ့ ေန႔လယ္ ၁ နာရီခဲြေလာက္မွာ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီး
လူစုလူေ၀းေတြ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ဖယ္ရီကားေတြနဲ႔ အိမ္ေတြကို
ျပန္ပို႔လိုက္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ "အုပ္စုခြဲတာကေတာ့ သူတုိ႔ ၁ နာရီခြဲအခ်ိန္ေလာက္မွာ
သက္ဆိုင္ရာလူႀကီးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္လာတယ္။ မယက ပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့
ဌာနဆိုင္ရာ အစံုေပါ့၊ သူတုိ႔လာၿပီးေတာ့ ညိႇႏိႈင္းေပးသြားတယ္ဗ်။ ညိႇႏိႈင္ေပးၿပီးေတာ့ သူတုိ႔
ေတာင္းဆိုတဲ့ အခြင့္အေရးအားလံုးကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါမယ္လုိ႔
ကတိ၀န္ခံခ်က္ေပးၿပီးေတာ့ အလုပ္သမားေတြကို သူတုိ႔ ဖယ္ရီကားေတြေခၚၿပီးေတာ့
ျပန္ပို႔ေပးလိုက္တာခင္ဗ်။"စက္ရံုအနီးတ၀ိုက္မွာခ်ထားတဲ့ လံုၿခံဳေရး အေျခအေနကို
ေမးျမန္းၾကည့္ခဲ့ရာမွာေတာ့ - "လံုၿခံဳေရးကားေတြက စက္႐ံုရဲ႕ အ၀င္ေပါက္ကေန
လမ္းမႀကီးကိုျဖတ္တဲ့ လမ္းၾကားေတြရယ္၊ လမ္းစံုလမ္းခြေတြမွာ လံုၿခံဳေရးကားေတြက
ေစာင့္ၾကပ္ထားၾကတယ္။ သူတို႔ လံုထိန္းကားကတင္ပဲ သံုးကားရွိတယ္။
ရဲကားေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲခင္ဗ်။ ေဒသခံရဲတပ္ဖြဲ႔ရဲ႕ကားေတြေရာ၊
ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕ ဆိုင္ကယ္ေတြေရာ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မယက တို႔ဘာတို႔ေပါ့ေနာ္။
သက္ဆုိင္ရာလူႀကီး အစံုအလင္နဲ႔ ဆိုင္ကယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲခင္ဗ်။
အဲဒီမွာခ်ထားတာ။"ၿပီးခဲ့လ ၉ ရက္ေန႔ကစၿပီး အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုေတြ ဆႏၵျပမူေတြဟာ
ဆက္တိုက္ဆိုသလို ျဖစ္ပြားခဲ့ျပီး အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မွန္သမွ်ကို
အလုပ္ရွင္ေတြဘက္က အကုန္လံုး လိုက္ေလ်ာတာမရိွခဲ့ေပမဲ့ ယာယီ ၿငိမ္သက္
သြားေအာင္ေတာ့ လုပ္အားခတခ်ဳိ႕ကို လိုက္လုပ္ေပးတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အခုလည္း
လုပ္အားခ အနည္းငယ္ တုိးေပးထားတဲ့နည္းနဲ႔သာ လိုက္ေလ်ာေပမဲ့
အလုပ္သမားေတြဘက္က ေက်နပ္သြားတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေတြမရွိဘဲ လူစုကဲြေအာင္
ျပန္ပို႔ခံလိုက္ရတယ္လို႔ အလုပ္သမားေတြက ေျပာျပပါတယ္။

စစ္တပ္ထိုးစစ္ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြကို
ကေနဒါ ဆက္ကူညီသြားမည္
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း လူနည္းစုလူမ်ဳိးစုေဒသေတြမွာ ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ႕ထိုးစစ္ေၾကာင့္

အိုးအိမ္စြန္႔ခြာထြက္ေျပးၿပီး ထုိင္းနယ္စပ္ တေလွ်ာက္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ
ေနထိုင္ေနၾကရသူေတြ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွာပဲ ေတာေတာင္ေတြထဲမွာ လွည့္လည္
ပုန္းေအာင္းေနၾကရသူေတြအတြက္ အကူအညီေတြ တိုးျမႇင့္ၿပီး ဆက္ေပးသြားမယ္လို႔
ကေနဒါအစိုးရက ေၾကညာ လိုက္ပါ တယ္။ ဒီလို အကူအညီေတြ တိုးၿပီး
ဆက္ေပးသြားမယ့္အေၾကာင္းကို ကေနဒါႏုိင္ငံမွာ မတ္လ ၆ ရက္၊ စေနေန႔က စတင္
က်င္းပတဲ့ ျမန္မာ့အေရးေဆြးေႏြးပြဲ ဖြင့္ပြဲေန႔မွာ ကေနဒါလႊတ္ေတာ္
ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္က ကေနဒါအစိုးရ ကိုယ္စား လာေရာက္ ေၾကညာသြားတာပါ။
ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္းက ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းၿပီး အျပည့္အစံုကို တင္ျပထားပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံနယ္စပ္ေဒသတေလွ်ာက္ လူမ်ဳိးစုေဒသေတြမွာ အေျခအေနေတြ ဆက္ၿပီး

ဆိုးရြားေနတာရယ္၊ ျမန္မာ စစ္တပ္က လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ေတြအေပၚ အရွိန္ျမႇင့္ၿပီး
ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ အေျခအေနေတြရယ္ကို ေထာက္ျပၿပီး ငါးႏွစ္အတြင္း
အကူအညီေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းေပါင္း ၁၅ ဒႆမ ၉ သန္းအထိ ေပးသြားမယ့္
အေၾကာင္း မတ္လ ၆ ရက္ ေန႔စြဲနဲ႔ထုတ္ျပန္တဲ့ ကေနဒါ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ
ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးေအဂ်င္စီ (CIDA) ရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
အခုလပိုင္းေတြအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ လူမ်ဳိးစုေဒသေတြမွာ ျမန္မာစစ္တပ္က
ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္တာေတြ အရွိန္ျမႇင့္ၿပီး လုပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့သတင္းေတြ
ထြက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကေနဒါအစိုးရက အကူအညီေတြ တိုးေပးမယ္ဆိုတဲ့သတင္း
ထြက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ အခုလို အကူအညီေတြကို တိုးၿပီး ဆက္ေပးသြားဖို႔
ကေနဒါအစိုးရက ဆံုးျဖတ္လိုက္တာဟာ လက္ရွိ တိုက္ပြဲသတင္းေတြနဲ႔ ေဒသခံ
ရြာသူရြာသားေတြ ထြက္ေျပးၾကရတယ္ဆိုတဲ့ အေျခအေနေတြေပၚမွာ မူတည္ စဥ္းစားခ်က္
အမ်ားႀကီး ပါ၀င္တယ္လို႔ ဥေရာပ-ျမန္မာ႐ံုးရဲ႕ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးျဖစ္ၿပီး
တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ေကာင္စီ ENC ရဲ႕ အၾကံေပးပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သူ ဦးဟန္ေရာင္ေငြက
ေျပာပါတယ္။ "ကေနဒါ အစိုးရက အခုလိုမ်ိဳး နအဖ က တိုင္းရင္းသားေတြကို
၀င္တိုက္ေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြက ပိုမ်ားလာတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ကလည္း အဲဒါကို
စိုးရိမ္တယ္။ ဒါဟာ လူထု ဒုကၡေရာက္ကုန္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ သူတို႔က တိုးတာ။
အဲဒီဟာလည္း ပါပါတယ္။" CIDA အဖြဲ႔ဟာ ကေနဒါႏိုင္ငံ၊ ႏုိင္ငံတကာ
ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး ၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ ႀကီးၾကပ္မႈေအာက္မွာရွိတဲ့ အဖြဲ႔တခု ျဖစ္ၿပီး အခု
အကူအညီေတြကို လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာ ကေနဒါအဖြဲ႔အစည္း တခုျဖစ္တဲ့ Inter
Pares Canada အဖြဲ႔က တဆင့္ ေပးအပ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ Inter Pares Canada
အဖြဲ႔ဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဒုကၡသည္စခန္းေတြက ျမန္မာႏုိင္ငံသားဒုကၡသည္ေတြကို
အကူအညီေပးေနတဲ့ Thailand-Burma Border Consortium အဖြဲ႔နဲ႔
ေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္ရဲ႕ မယ္ေတာ္ေဆးခန္း အပါအ၀င္ အဖြဲ႔အစည္း အမ်ားအျပားကို
ကူညီေထာက္ပံ့ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းပါ။ကေနဒါအစိုးရဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းအေျခအေနကို
အထူးအာ႐ံုစိုက္ၿပီးေတာ့ အခုလို အကူအညီေပးဖို႔ဆံုးျဖတ္တာ ျဖစ္တယ္ လို႔ ယူဆေၾကာင္း
ကေနဒါႏုိင္ငံအေျခစိုက္ ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႔ CFOB တာ၀န္ရွိသူတဦးျဖစ္တဲ့
ကိုတင္ေမာင္ထူးက ေျပာပါတယ္။ "အထူးတလည္ အာရံုစိုက္ၿပီးေတာ့ ကေနဒါအစိုးရက
လုပ္ေပးတယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္
က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံတိုင္းလိုလိုေပါ့။ ကေနဒါ အပါအ၀င္ ေငြေရးေၾကးေရး အႏုတ္လကၡဏာ
ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အေျခအေနမွာ အစိုးရေတြက ေငြေရးေၾကးေရးပိုင္းဆိုင္ရာေတြမွာ
တင္းက်ပ္ၿပီးေတာ့ ကန္႔သတ္မႈေတြ၊ ေလွ်ာ့ခ်မႈေတြ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
ျမန္မာျပည္အတြက္ကို အထူးတလည္ ထားၿပီးေတာ့ အခုလို တုိးျမႇင့္ၿပီးေတာ့
ေပးတယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အားရစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္တခုလို႔ က်ေနာ္
ျမင္ပါတယ္။" CIDA အဖြဲ႔ကေနေပးအပ္မယ့္ အခုအကူအညီေတြကို ဒုကၡသည္ေတြနဲ႔
အိုးအိမ္ပစ္ ထြက္ေျပးရသူေတြအတြက္ စားေရရိကၡာ ေထာက္ပံ့မႈအစီအစဥ္၊
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အစီအစဥ္နဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ
အစီအစဥ္ေတြကေနတဆင့္ ေပးအပ္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္အတြင္း CIDA က
အေထာက္အပံ့ျပဳတဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကေန ငွက္ဖ်ားေရာဂါ၊
အသက္႐ႈလမ္းေၾကာင္းဆိုင္ရာေရာဂါ၊ တီဘီ အဆုတ္နာေရာဂါနဲ႔ ဆိုးရြားတဲ့
အာဟာရမျပည့္၀မႈေတြ ခံစားေနရတဲ့ လူနာေပါင္း တသန္းနီးပါးကို ကုသေပးခဲ့တယ္လို႔
CIDA ရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ကေနဒါအစိုးရက ဆက္လက္ၿပီး
အေထာက္အပံ့ျပဳသြားတာနဲ႔အတူ ျမန္မာႏုိင္ငံက ျပႆနာေတြအတြက္ ႏုိင္ငံေရး အေျဖ
တရပ္ ရရွိလာမယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အခုဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ေဒသေတြက
လူေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ကၽြမ္းက်င္မႈ အရည္အခ်င္းေတြ တည္ေဆာက္ေပးေရးကို
ဆက္လက္ၿပီး အေလးအနက္ထား လုပ္ေဆာင္သြားမွာ ျဖစ္တယ္လို႔လည္း
ဆိုထားပါတယ္။ျမန္မာစစ္အစိုးရအေနနဲ႔ က်င္းပမယ္လို႔ ေၾကညာထားတဲ့
ေရြးေကာက္ပြဲေတြမတိုင္ခင္မွာ ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္တာေတြကို ရပ္ဆိုင္းထားရဖို႔
ကေနဒါအစိုးရက လိုလားတဲ့အေၾကာင္း ဦးဟန္ေရာင္ေငြ က ေျပာပါတယ္။
"ကေနဒါအစိုးရအေနနဲ႔ သူတို႔ေျပာလာတာက ဒီလိုေလ။ အခု နအဖကလည္း
ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္မဟုတ္လား ဒီႏွစ္မွာ။ ဆိုေတာ့ အဲဒီေနရာမွာ ေျပာတာကလည္း
ကေနဒါအေနနဲ႔ လက္ခံႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အရင္ဆံုး တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ကိစၥကို
ရပ္သင့္တယ္၊ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္ဆိုရင္ ဒါ အဓိပၸါယ္မရွိဘူး။ ဒါက
ပထမအခ်က္၊ ေနာက္ထပ္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲကလည္း တိုင္းရင္းသား အပါအ၀င္
တျခား ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အပါအ၀င္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရြးေကာက္ ခံရဖို႔

သူတို႔ကလည္း တိုက္တြန္းတာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ နအဖ လုပ္မယ့္ေရြးေကာက္ပြဲကို
ဘယ္သူမွ လက္ခံႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကေနဒါကလည္း လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ
သူတို႔ကေတာ့ ေျပာပါတယ္။" ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္စပ္ေဒသေတြမွာ
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈလို သင့္ေလ်ာ္တဲ့ အစိုးရ၀န္ေဆာင္မႈေတြ ထူေထာင္ႏုိင္
ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွာ အရပ္ဘက္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္
လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကၿပီဆိုရင္ အခု အကူအညီေပး စီမံကိန္းကေနတဆင့္
ေလ့က်င့္ေပးလိုက္တဲ့လူေတြဟာ အရပ္ဘက္နဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္ အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ
လုပ္ကိုင္ႏိုင္မယ့္ လိုအပ္တဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ကၽြမ္းက်င္မႈေတြ ရၾကလိမ့္မယ္လုိ႔ CIDA ရဲ႕
ေၾကညာခ်က္မွာေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဴမန္မာႎိုင္ငံကို အေမရိကန္ အထူးသတိထား

ဆက္ဆံေန
2010-03-06 RFA
ဴမန္မာႎိုင္ငံနဲႛ ပတ္သက္လိုႛ အထူးသတိထား ဆက္ဆံေနပၝတယ္လိုႛ အေမရိကန္

ႎိုင္ငံဴခားေရးဝန္႒ကီးဌာန အေရႀႛအာရႀနဲႛ ပစိဖိတ္ေရးရာ လက္ေထာက္ ႎိုင္ငံဴခားေရးဝန္႒ကီး
Mr. Kurt Campbell က ေဴပာဳကားလိုက္ပၝတယ္။
အေမရိကန္ ႎိုင္ငံဴခားေရးဝန္႒ကီးဌာန အေရႀႚအာရႀႎႀင့္ ပစိဖိတ္ေရးရာ

လက္ေထာက္ႎိုင္ငံဴခားေရး ဝန္႒ကီး ကတ္ ကင္းဘဲလ္။ (Photo: AFP)
မတ္လ ၇ ရက္ေနႛမႀာ စတင္မယ့္ အာရႀနဲႛ ပစိဖိတ္ေဒသ ခရီးစဥ္ မတုိင္ခင္ အာရႀ၊ ပစိဖိတ္နဲႛ

ကမၲာ့ ပတ္ဝန္းကဵင္ေရးရာဆိုင္ရာ ေအာက္လၿတ္ေတာ္ ႎိုင္ငံဴခားေရးရာေကာ္မတီခၾဲမႀာ
မတ္လ ၃ ရက္ေနႛက ဴပႂလုပ္တဲ့ အေရႀႛအာရႀနဲႛ ပစိဖိတ္ေရးရာ ဴပန္လည္သံုးသပ္ပၾဲမႀာ
အဲဒီလို ေဴပာဳကားလုိက္တာပၝ။

ဴမန္မာႎိုင္ငံနဲႛ ပတ္သက္လိုႛ သတိထားရမယ့္ စိန္ေခၞမႁေတၾ ရႀိေနတယ္ဆိုတာ
အသိအမႀတ္ဴပႂရမႀာ ဴဖစ္ေဳကာင္း၊ ထူးထူးဴခားဴခား တိုးတက္မႁ မရႀိရင္ စစ္အစိုးရအေပၞ
အေရးယူ ပိတ္ဆိုႛထားတာကို ရုပ္သိမ္းမႀာ မဟုတ္ေဳကာင္း၊ မိမိတိုႛမႀာ ဴပတ္သားတဲ့
လမ္းႌၿန္ခဵက္ရႀိ႓ပီး အတိုက္အခံေတၾနဲႛ ေစ့စပ္ညိၟႎိႁင္းဖိုႛ၊ ႎုိင္ငံေရး အကဵဥ္းသားေတၾ
လၿတ္ေပးဖိုႛနဲႛ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတၾကို ေခဵမႁန္းေနတာေတၾ ရပ္ဆိုင္းဖိုႛ
တိုက္တၾန္းေနေဳကာင္း Mr. Kurt Campbell က ေဴပာပၝတယ္။
Mr. Kurt Campbell ဟာ မတ္လ ၇ ရက္ေနႛက စတင္႓ပီး ၁၇ ရက္ေနႛအထိ အင္ဒိုနီးရႀား၊
လာအို၊ မေလးရႀား၊ စင္ကာပူနဲႛ ထိုင္းႎိုင္ငံတိုႛကို သၾားေရာက္မႀာ ဴဖစ္ပၝတယ္။
မတ္လ ၃ ရက္ေနႛက ဴပႂလုပ္တဲ့ ေအာက္လၿတ္ေတာ္ ဳကားနာပၾဲမႀာ ႎိုင္ငံေရး
အကဵဥ္းသားေတၾကို လၿတ္ေပးတာလည္းမရႀိ၊ သက္ဆိုင္ရာ အဖၾဲႛအစည္းေတၾနဲႛ
ေတၾႛဆံုေဆၾးေႎၾးတာလည္း မရႀိဘဲ ဴမန္မာစစ္အစိုးရ ကဵင္းပမယ့္ ေရၾးေကာက္ပၾဲကို
အေမရိကန္အေနနဲႛ လက္ခံႎိုင္ဖၾယ္ မရႀိဘူးဆိုတာ သူ ဴမန္မာႎိုင္ငံကို ေရာက္ခဲ့ခဵိန္က
ေဴပာဆိုခဲ့တဲ့အေဳကာင္းလည္း Mr. Kurt Campbell က ေဴပာဆုိပၝတယ္။
ဖင္လန္ႎိုင္ငံ ေရၿႛေဴပာင္းအေဴခခဵ
အမဵိႂးသမီးထူးခ႗န္ဆု ဴမန္မာရရႀိ
2010-03-06 RFA
မတ္လ ၈ ရက္ေနႛမႀာ ကဵေရာက္မယ့္ ႎိုင္ငံတကာ အမဵိႂးသမီးမဵားေနႛ အထိမ္းအမႀတ္အဴဖစ္

ဖင္လန္ႎိုင္ငံ Savo ခရိုင္က ခဵီးဴမၟင့္တဲ့ ေရၿႛေဴပာင္းအေဴခခဵဆိုင္ရာ အမဵိႂးသမီးထူးခ႗န္ဆုကို
ဴမန္မာအမဵိႂးသမီး မေမမဵိႂးသၾင္က ဆၾတ္ခူး ရရႀိသၾားပၝတယ္။
၂၀၁၀ ဴပည့္ႎႀစ္အတၾက္ Savon Immigrant Woman ဆု ခဵီးဴမၟင့္ခံရတာနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး

မေမမဵိႂးသၾင္က အာအက္ဖ္ေအကို အခုလုိ ေဴပာဴပပၝတယ္။
မေမမဵိႂးသၾင္။ ။“ေရၾးခဵယ္တဲ့ ဘုတ္အဖၾဲႛက အဓိက အခဵက္ေလးခဵက္ကို အေဴခခံ႓ပီး
ေရၾးခဵယ္လုိက္တယ္ဆိုတာ ကဵမ သိရတယ္ေလ။ ဖင္လန္ဘာသာစကားကို
က႗မ္းက႗မ္းကဵင္ကဵင္ ကဵမ ေဴပာဆုိႎုိင္တယ္။ ေနာက္တခၝ ဖင္လန္ လူႛအဖၾဲႛအစည္း
အသိုင္းအဝိုင္းေတၾ ဳကားမႀာလည္း သူတိုႛနဲႛအတူ ပူးေပၝင္း႓ပီးေတာ့ တက္တက္႐ကၾ႐ကၾ
ပၝဝင္လႁပ္ရႀားတယ္။ ေနာက္တခၝ ဖင္လန္ႎုိင္ငံရဲႛ ပညာေရးကၸေတၾမႀာလည္း ကဵမက
ကုိယ့္ပညာေရးကို ကုိယ္ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္သၾားႎုိင္တယ္။ ေနာက္တခၝ
လူမဵႂိးဘာသာ မေရၾးေပၝ့၊ တဴခားႎုိင္ငံကလာတဲ့ ႎုိင္ငံဴခားသားေတၾနဲႛအတူ ဖၾဲႛစည္းထားတဲ့
အဖၾဲႛအစည္းေတၾမႀာလည္း ကဵမ လူမႁေရးကၸေတၾမႀာ ကူညီေဆာင္ရၾက္တယ္ေပၝ့။
အဲဒၝေတၾကို အေဴခခံ႓ပီးေတာ့ သူတုိႛက ေရၾးခဵယ္လုိက္တာ ဴဖစ္ပၝတယ္”
မေမမဵိႂးသၾင္ဟာ ၂၀၀၀ ခုႎႀစ္ ဒီဇင္ဘာလမႀာ ထိုင္းႎိုင္ငံ ဒုကၡသည္စခန္းကေန
ဖင္လန္ႎိုင္ငံမႀာ အေဴခခဵ ေနထိုင္ခၾင့္ ရခဲ့ပၝတယ္။ ၁၉၉၀ခုနႀစ္တဝိုက္က ဴပည္တၾင္းမႀာ
ဗမာႎိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေကဵာင္းသားသမဂၢမဵား အဖဲၾႛခဵႂပ္ဝင္အဴဖစ္
ေဴမေအာက္လႁပ္ရႀားမႁေတၾမႀာ တက္တက္႐ကၾ႐ကၾ ပၝဝင္ခဲ့တာေဳကာင့္ အာဏာပိုင္ေတၾရဲႛ
လိုက္လံဖမ္းဆီးမႁကို ခံခဲ့ရ႓ပီး ထိုင္းဴမန္မာနယ္စပ္ကို ၁၉၉၈ ခုနႀစ္မႀာ ထၾက္ေဴပး
ေရာက္ရႀိခဲ့ပၝတယ္။
သူႛရဲႛ အမဴဖစ္သူ မဳကည္ဳကည္ဝင္းဟာလည္း အမဵိႂးသားဒီမိုကေရစီအဖဲၾႛခဵႂပ္ဝင္တဦး ဴဖစ္႓ပီး
ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႎႀစ္ ခဵမႀတ္ခံခဲ့ရသူ ဴဖစ္ပၝတယ္။ အကုိဴဖစ္သူ ၈၈
မဵိႂးဆက္ေကဵာင္းသားမဵားအဖဲၾႛ ေခၝင္းေဆာင္တဦးဴဖစ္တဲ့ ကိုထၾန္းဴမင့္ေအာင္ဟာလည္း
အာဏာပိုင္ေတၾရဲႛ လိုက္လံဖမ္းဆီးမႁကို ေရႀာင္တိမ္း႓ပီး ပုန္းေအာင္းေနရပၝတယ္။ အခုလို
ဖင္လန္ႎိုင္ငံက ခဵီးဴမၟင့္တဲ့ဆုကို လက္ခံရရႀိတာဟာ ဴမန္မာအမဵိႂးသမီးေတၾ အားလံုးကို
ဂုဏ္ဴပႂတဲ့သေဘာမဵိႂး ခံစားရတဲ့အေဳကာင္း မေမမဵႂိးသၾင္က ေဴပာပၝတယ္။
မေမမဵိႂးသၾင္။ ။“ခံစားမႁတရပ္အေနနဲႛ ေဴပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ Zonta International

အဖၾဲႛအစည္းတရပ္ အေနနဲႛေရာ၊ ေနာက္ ဖင္လန္ႎုိင္ငံ အဖၾဲႛအစည္းတရပ္ အေနနဲႛေရာ
ဴမန္မာအမဵႂိးသမီးေတၾအေပၞမႀာ သူတိုႛ အာရံုစုိက္လာတယ္၊ စိတ္ဝင္စားမႁရႀိလာတယ္
ဆုိတာကို သိသိသာသာ ဴမင္ရတဲ့အတၾက္ တကယ္ကို ပီတိ ဴဖစ္ပၝတယ္။ ေနာက္ ဒီဆုကို
ေပးလုိက္တဲ့အခၝမႀာ ကိုယ့္ကုိ ေပးတဲ့ဆု ဆုိ႓ပီးေတာ့ ကဵမ သေဘာမထားဘူး။
ကမၲာ့အမဵႂိးသမီးမဵားေနႛမႀာ ဴမန္မာအမဵႂိးသမီးေတၾ အားလံုး ကိုယ္စားဴပႂ ေပးတယ္လုိႛ
ခံစားရတယ္”
ဆုေပးပဲၾ အခမ္းအနားကို လာမယ့္ တနဂႆေႎၾေနႛ ဖင္လန္ႎိုင္ငံ ကူအိုပီအို႓မိႂႛမႀာ ကဵင္းပမႀာ

ဴဖစ္ပၝတယ္။ ဒီဆုကို ဖင္လန္ႎိုင္ငံအေဴခစိုက္ အမဵိႂးသမီး အဖဲၾႛအစည္းတခုဴဖစ္တဲ့ Zonta
International Kuopio Zonta Club II က ႒ကီးမႀႃး ကဵင္းပမႀာဴဖစ္ပၝတယ္။
ဴခံေဴမ ခၾဲစိတ္ေရာင္းခဵသူကို
ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ တရားစၾဲမည္
2010-03-06 RFA
ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ လက္ရႀိေနထိုင္ရာ ရန္ကုန္႓မိႂႛ၊ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ဴခံအမႀတ္

(၅၄) (၅၆) ထဲက ေဴမကၾက္တခဵႂိႛကို ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ရဲႛ ခၾင့္ဴပႂခဵက္မရဘဲ ႓ပီးခဲ့တဲ့
၂၀၀၉ ခုႎႀစ္ ဇူလိုင္လအတၾင္း ေရာင္းခဵ ခဲ့တာနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ေဆၾမဵႂိးေတာ္စပ္သူ
ဦးခင္ေမာင္ေအးကို လာမယ့္လအတၾင္း ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္က တရားစၾဲဆိုဖိုႛ
စိုင္းဴပင္းေနတယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။
အဲဒီလို တရားစၾဲဆုိႎုိင္ဖိုႛ သူႛေရႀႛေနေတၾက စာဳကမ္း ဴပင္ဆင္ထား႓ပီး ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္

လက္မႀတ္ေရးထုိး အတည္ဴပႂ႓ပီးတာနဲႛ အမႁ စဖၾင့္ေတာ့မႀာဴဖစ္ေဳကာင္း
ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ရဲႛေရႀႛေန ဦးဥာဏ္ဝင္းက အာရ္အက္ဖ္ေအကို ေဴပာပၝတယ္။
ဦးဥာဏ္ဝင္း။ ။“ေဴမ အစိတ္အပိုင္းကို အန္တီ ေဒၞခင္ဳကည္က ေပးထားပၝတယ္
ဆုိ႓ပီးေတာ့ လုပ္ေနတဲ့ပုဂၢိႂလ္ ဦးခင္ေမာင္ေအးကို ကဵေနာ္တုိႛ တရားစၾဲဖိုႛ အစီအစဥ္
ရႀိတယ္ေလ။ တရားစၾဲမယ္ဆုိတဲ့ အေဴခအေနကေတာ့ သူ ဒီဟာကို ေရာင္းမယ္လုိႛ
သတင္းထၾက္ေနတယ္၊ ဝယ္မယ္ ဆုိတဲ့လူကလည္း သတင္းစာထဲ ေဳကာ္ဴငာတယ္။
ကဵေနာ္တုိႛက အခုမႀရယ္လုိႛ မဟုတ္ဘူး။ တရားစၾဲဖိုႛ လုိတယ္ဆုိတာ သိတယ္။ သိုႛေသာ္
ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္မႀာ အမႁအခင္းေတၾ မဵားမႀာစုိးလုိႛ တုိက္တၾန္းတာ။ အခုဟာ
မလုပ္လုိႛမဴဖစ္ဘူး။ လုပ္ကို လုပ္ရမယ့္သေဘာ ရႀိလာတယ္။ ကဵေနာ္တုိႛ တရားစၾဲမယ့္
ေကာ္ပီမႀာ ပၝတဲ့ ဥပေဒ အခဵက္အလက္ေတၾ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ကို ရႀင္းဴပမယ္။
သူသေဘာတူလုိႛရႀိရင္ အေခဵာရုိက္မယ္။ အေခဵာရုိက္႓ပီးလုိႛရႀိရင္ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္
ကုိယ္တုိင္ လက္မႀတ္ထုိး႓ပီးေတာ့ တင္ရမႀာပၝ”
ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္အား အကဵယ္ခဵႂပ္ ခဵထားသည့္ ေနအိမ္ေနာက္ အင္းယားကန္စပ္ရႀိ

ကင္းတဲတၾင္ လက္နက္ကိုင္ အေစာင့္မဵားကို ဳသဂုတ္လ ၁၁ ရက္က ေတၾႚရပံု ဴဖစ္ပၝသည္။
(Photo: AFP)
ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ ဴခံဝင္းထဲက ေဴမကၾက္တခဵႂိႛကို ေရာင္းခဵထား႓ပီး ဴဖစ္တာေဳကာင့္

ကန္ႛကၾက္လိုက ၇ ရက္အတၾင္း ကန္ႛကၾက္ႎိုင္ေဳကာင္း ၂၀၀၉ ခုႎႀစ္ ဇူလိုင္လ ၂၄
ရက္ေနႛမႀာ ဦးခင္ေမာင္ေအးဆိုသူက ေဳကးမုံသတင္းစာမႀာ ေဳကာ္ဴငာ ထည့္သၾင္းခဲ့တာပၝ၊၊
အဲဒီအခဵိန္က ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ကို ေနအိမ္အကဵယ္ခဵႂပ္ စည္းကမ္းေဖာက္ဖဵက္မႁအရ
ဆို႓ပီး အာဏာပိုင္ေတၾက တရားရုံးတင္ အမႁစၾဲထားခဵိန္ ဴဖစ္တာေဳကာင့္ ဦးခင္ေမာင္ေအးနဲႛ
ပတ္သက္႓ပီး ဘာမႀ ထိထိေရာက္ေရာက္ မတုန္ႛဴပန္ႎုိင္ခဲ့ေဳကာင္း ေရႀႛေန ဦးဥာဏ္ဝင္းက
ေဴပာပၝတယ္
ဒဂံုေတာင္ပိုင္း စက္ရံုလုပ္သား သံုးေထာင္

တေနကုန္ ေအးခဵမ္းစၾာဆႎၬဴပ
2010-03-06 RFA
ရန္ကုန္တိုင္းအတၾင္းက စက္မႁဇုံေတၾမႀာ အခုရက္ပိုင္းအတၾင္း ဆႎၬဴပတာေတၾ ဆက္တိုက္

ဴဖစ္ေပၞေနရာမႀာ ဒဂံု႓မိႂႛသစ္ ေတာင္ပိုင္း႓မိႂႛနယ္ စက္မႀႂဇုံ (၁) က SGI
အထည္ခဵႂပ္ရံုအမည္နဲႛ စက္ရံု (၄) ရံုမႀာ ပုံမႀန္ရေနကဵ ေဘာနပ္ေဳကးနဲႛ ရႀားပၝးစရိတ္
ဴဖတ္ေတာက္တာကို မေကဵနပ္တဲ့အတၾက္ အလုပ္သမားေတၾစု႓ပီး ဒီကေနႛ မနက္ပိုင္းက
စ႓ပီး ဆႎၬဴပခဲ့ဳကပၝတယ္။
အလုပ္သမား သံုးေထာင္ေကဵာ္ ဒီကေနႛ မနက္ပိုင္းကစ႓ပီး မၾန္းလၾဲပိုင္း အခဵိန္အထိ

ဆႎၬဴပေနတဲ့ အေဴခအေနနဲႛ ဆႎၬဴပရတဲ့ အေဳကာင္းရင္းကို ဆႎၬဴပအလုပ္သမားေတၾနဲႛ
နီးစပ္သူ ေဒသခံတဦးက အခုလို ေဴပာဴပပၝတယ္။
ေဒသခံတဦး။ ။“လစာေတၾကို ပထမတ႒ကိမ္တုန္းက သူတိုႛကို ငၝးေထာင္တုိးေပးတယ္
ဆို႓ပီးေတာ့ သူတိုႛ ညိၟဳကတယ္ဗဵ၊ အရင္ရက္ေတၾက ညိၟလိုက္တဲ့အခၝမႀာ ငၝးေထာင္
တိုးေတာ့ေပးတယ္။ ဒၝေပမယ့္ သူတိုႛရဲႛ ရပိုင္ခၾင့္ေတၾဴဖစ္တဲ့ ေဘာနပ္ေဳကးတိုႛ၊
ရႀားပၝးစရိတ္တိုႛ၊ တဴခား အလုပ္သမားရပိုင္ခၾင့္ေတၾကို ဴဖႂတ္ပစ္လိုက္တယ္ဗဵာ။ အဲလို
ဴဖႂတ္လုိက္တဲ့အတၾက္ အလုပ္သမား သံုးေထာင္ေကဵာ္က မေကဵနပ္တဲ့အတၾက္ ဒီကေနႛ
မနက္ (၈) နာရီ ကတည္းကေန႓ပီးေတာ့ ကဵေနာ္တိုႛ SGI- 1- 2- 3- 4 အဲဒီ အထည္ခဵႂပ္ ၄
ရံုက အလုပ္သမား သံုးေထာင္ေကဵာ္ ဆႎၬဴပေနတယ္ဗဵ။ အလုပ္သမားေတၾအေနနဲႛက ပံုမႀန္
သူတိုႛ ရပိုင္ခၾင့္ ခံစားခၾင့္ ေတၾ၊ ရႀားပၝးစရိတ္တိုႛ ေဘာနပ္ေဳကးတိုႛ အဲဒၝေတၾကိုပၝ မဴဖႂတ္ဘဲနဲႛ
သူတိုႛကို လစာတိုးေပးဖိုႛအတၾက္ကို ေတာင္းဆိုေနတာ ခင္ဗဵ။ စက္ရံုေရႀႛကေန႓ပီးေတာ့
မတ္တပ္ရပ္တဲ့သူေတၾေရာ ထိုင္ေနတဲ့သူေတၾေရာ ဘာမႀ ဆူပူဴခင္း ေအာ္ဟစ္ဴခင္းမရႀိဘူး။
သူတိုႛဟာသူတိုႛ ႓ငိမ္းခဵမ္းစၾာနဲႛပဲ သူတိုႛရဲႛ အခၾင့္အေရးကို ေတာင္းဆိုေန တာပၝခင္ဗဵ”
ဆႎၬဴပစက္ရံုရဲႛ ပတ္ဝန္းကဵင္မႀာ လံုထိန္းကား ၁၅ စီးေလာက္နဲႛ မီးသတ္ေတၾ အပၝအဝင္
အာဏာပိုင္ေတၾက လံုဴခံႂေရး တင္းတင္းဳကပ္ဳကပ္ ခဵထားတယ္လိုႛလည္း ေစာေစာက
ေဒသခံက ဆက္ေဴပာပၝတယ္။
ေနႛလည္ တနာရီခၾဲမႀာေတာ့ သက္ဆိုင္ရာအာဏာပိုင္ေတၾ အပၝအဝင္ SGI
အထည္ခဵႂပ္စက္ရံု တာဝန္ရႀိသူေတၾနဲႛ အလုပ္သမားေတၾ ညိၟႎိႁင္း႓ပီး အလုပ္သမားေတၾ
ေတာင္းဆိုတဲ့အခဵက္ေတၾကို ဴဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ ညိၟႎိႁင္းခဵက္ရလိုႛ ဆႎၬဴပတာ
႓ပီးဆံုးသၾားတယ္လိုႛ ဆႎၬဴပရာမႀာ ပၝဝင္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမက အာအက္ဖ္ေအကို
အခုလိုေဴပာပၝတယ္။
အလုပ္သမတဦး။ ။“ကဵမတိုႛက အလုပ္သမားေတၾကို ေဘာနပ္တိုးေပးဖိုႛရယ္၊
ေနမေကာင္းလိုႛရႀိရင္ မဴဖတ္ဖိုႛရယ္၊ ေနာက္ ပိတ္ရက္ေတၾကို ကဵမတိုႛ နားဖိုႛရယ္၊
ေနာက္ေတာ့ ထမင္းေပၝ့၊ သ႒ကႆန္ေဘာနပ္တိုႛ ဘာတိုႛကဵရင္ ဆုေပးဖိုႛအတၾက္ အဲဒၝေတၾပဲ
ကဵမတိုႛေတာင္းတာ။ တာဝန္ရႀိတဲ့သူေတၾနဲႛ လူ႒ကီးေတၾ ေတာ္ေတာ္မဵားတယ္။ ဒီေနႛ
ေတာ္ေတာ္လာဳကတယ္။ လူ႒ကီးေတၾနဲႛ ညိၟတာေပၝ့ေနာ္။ ႎႀစ္ေယာက္ခဵင္း ႎႀစ္ေယာက္ခဵင္း
ရံုးမႀာ တက္ေမးခိုင္းတယ္။ သူတိုႛ တက္႓ပီးေတာ့ ေဴပာ႓ပီးေတာ့ ေနာက္ပိတ္ဆံုးကဵေတာ့
သူတိုႛဟာသူတိုႛ လူ႒ကီးအခဵင္းခဵင္း ညိၟေတာ့ ကဵမတိုႛကို ေဘာနပ္ဴဖႂတ္ခဵတဲ့ဟာေလ အဲဒၝ
ဴပန္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ အေဳကာင္းပဲ၊ လုပ္ေပးမယ္လိုႛ ေဴပာလိုက္တာ အဲဒီမႀာ ႓ပီးသၾားပၝတယ္”
ဆႎၬဴပ အလုပ္သမားေတၾရဲႛ ေတာင္းဆိုခဵက္ေတၾကို တာဝန္ရႀိသူေတၾ ညိၟႎိႁင္း႓ပီးတဲ့အခၝ
အလုပ္သမားေတၾကို စက္ရံု ဖယ္ရီကားေတၾနဲႛ ေနအိမ္ေတၾဆီ ဴပန္ပိုႛေပးခဲ့တယ္လိုႛလည္း
သိရပၝတယ္။

2010-03-07 RFA
ဴမန္မာစစ္အစိုးရနဲႛ တရုတ္အာဏာပိုင္ေတၾက တရားမဝင္ သစ္ခိုးထုတ္တာေတၾကို

ကန္ႛသတ္ ပိတ္ပင္ထားတယ္ဆိုေပမယ့္ အခုတေလာ ဴမန္မာဴပည္ကသစ္ေတၾ
တရုတ္ႎိုင္ငံဘက္ကို နယ္စပ္ကတဆင့္ အလံုးအရင္းနဲႛ ခိုးထုတ္ေနဳကတယ္လိုႛ
ကခဵင္ဴပည္နယ္ ေဒသခံ သစ္ကုန္သည္ေတၾက ေဴပာဳကပၝတယ္။
ဴမန္မာႎိုင္ငံ ေဴမာက္ပိုင္းမႀ သစ္လံုးမဵားကို တ႟ုတ္ႎိုင္ငံသိုႛ ပိုႛေဆာင္မည့္

သစ္တင္ကား႒ကီးမဵား ဴဖစ္ပၝသည္။ တ႟ုတ္ႎိုင္ငံသိုႛ သစ္လံုးမဵားကို ႎႀစ္စဥ္ ေဒၞလာ သန္း
၃၀၀ဖိုးခန္ႛ တရားမဝင္ ကုန္ကူး ပိုႛေဆာင္ေနသည္ဟု Global Witness သဘာဝ
ပတ္ဝန္းကဵင္ ထိန္းသိမ္းေရး အဖၾဲႚမႀ ခန္ႛမႀန္းထားသည္။ (Photo: AFP)
ဒီကိစၤနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ကခဵင္လူမႁ ဖၾံႛ႓ဖိႂးေရးကၾန္ယက္အဖၾဲႛ ဥကၠႉ ဦးေအာင္ဝၝက

အာအက္ဖ္ေအကို အခုလို ေဴပာပၝတယ္။
ဦးေအာင္ဝၝ။ ။“အခုဆိုရင္ သစ္တန္ခဵိန္ တေသာင္း တင္ပိုႛ႓ပီး႓ပီ။ နမ္ေတာင္းကို
ေရာက္ေန႓ပီ။ တရုတ္ဴပည္ဘက္ ၃ ရက္ ၃ လ ၂၀၁၀ မႀာဆိုရင္ ေအာင္မိုင္ကုမၯဏီနဲႛ
တာဆူးအုပ္စုေတၾက ဆိုရင္ သစ္ေတၾက ကားအစီးေရ ရာနဲႛခဵီ႓ပီးမႀ တင္ပိုႛေနတယ္။
သစ္ေတၾက ဗန္းေမာ္ဘက္ကလည္း ပၝတယ္၊ ေရၿကူဘက္ကလည္း ပၝတယ္။ က႗န္းသစ္နဲႛ
တဴခားသစ္မာေတၾ အကုန္လံုး အစံုပဲ။ တရုတ္ကားေတၾနဲႛပဲ သယ္တာကေတာ့။ ဒီမႀာ
တရုတ္ေတၾ အလုပ္သမားေတၾေတာင္မႀ ရာနဲႛခဵီ႓ပီးမႀ ေအာင္မိုင္တိုႛကေနတဆင့္ အထဲမႀာပဲ
လံုဴခံႂေရးကို ယူေနတာပဲ”

ဗန္းေမာ္၊ ေရၿကူနဲႛ ရႀမ္းဴပည္ေဴမာက္ပိုင္း မဘိန္းနယ္ဘက္က သစ္ေတၾကို ၂၀၀၉ ခုႎႀစ္
ဒီဇင္ဘာလကေန ေမလအတၾင္း ပၾင့္လင္းရာသီအဴဖစ္ သတ္မႀတ္႓ပီး လုပ္ကိုင္ေနဳကတာ
ဴဖစ္ပၝတယ္။ တရုတ္နယ္စပ္အေရာက္ သစ္ေတၾ ခုတ္လႀဲ သယ္ယူရာမႀာ အာဏာပိုင္ေတၾ
ပၝဝင္ ပတ္သက္ေနပံုကိုလည္း ဦးေအာင္ဝၝက ေဴပာဴပပၝတယ္။
ဦးေအာင္ဝၝ။ ။“အဓိကကေတာ့ တရုတ္ေတၾနဲႛ ပူးေပၝင္းလုပ္ေနတာေပၝ့။ ဒီမႀာရႀိေနတာက
၂၃၆ တပ္ရင္း၊ ၁၀၅ တပ္ရင္း၊ အထူး (၈) စဗခ ဗဵႃဟာမႀႃး႒ကီး ဝင္းဴမင့္ထၾန္းတိုႛနဲႛ အတူ
ပူးေပၝင္း႓ပီးမႀ မန္ဝိန္း႒ကီး စစ္တပ္နဲႛအတူ ဌာနေပၝင္းစံု မိုင္းေခၝင္၊ ဂိုက္ထိပ္ကေနတဆင့္
ေနာင္ေတာင္းကို တင္ပိုႛေနတယ္။ အခုရက္ပိုင္းမႀာပဲ သိန္း ၃၀၀၀ ေထာင္ေကဵာ္၊
ေအာင္မိုင္ကုမၯဏီနဲႛ တာဆူးဆိုတဲ့အဖၾဲႛကေန သိန္း ၃၀၀၀ ေကဵာ္ေပးတယ္၊ သူတိုႛကေန
ေဴမာက္ပိုင္းတိုင္းမႀႃး ဗိုလ္ခဵႂပ္စိုးဝင္းကို သိန္း ၁၅၀၀ ေပးလိုက္တယ္။ ဒၝေတၾက
ပၾင့္လင္းရာသီ တႎႀစ္အတၾက္ လုပ္ပိုင္ခၾင့္ဴဖစ္တယ္”
ဴမန္မာႎိုင္ငံ ကခဵင္ဴပည္နယ္က သစ္ေတၾကို ၁၉၉၅ ခုႎႀစ္ေလာက္ကတည္းက
အလံုးအရင္းနဲႛ ခုတ္လဲႀ႓ပီး တရုတ္ႎိုင္ငံဘက္ကို သယ္ထုတ္ေနခဲ့တာဴဖစ္ပၝတယ္၊ ဒီကိစၤနဲႛ
ပတ္သက္႓ပီး သဘာ၀ ပတ္ဝန္းကဵင္ဆိုင္ရာ အဖၾဲႛအစည္းေတၾက အဆက္မဴပတ္
ကန္ႛကၾက္ခဲ့ဳကပၝတယ္။ ၂၀၀၅ ခုႎႀစ္ေနာက္ပိုင္းမႀာ တရားမဝင္ သစ္ေမႀာင္ခိုလုပ္ငန္းကို
သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတၾက ပိတ္ပင္ခဲ့ေပမယ့္ နည္းအမဵိႂးမဵိႂးနဲႛ ဴပန္လည္
လုပ္ကိုင္လာဳကရာက အခုအခၝ ဴပန္လည္တိုးတက္ မဵားဴပားလာတာ ဴဖစ္ပၝတယ္။
ILO အရာရႀိ ေအာင္လံလယ္သမား

မိသားစုမဵားနဲႛ ေတၾႛဆံု
2010-03-07 RFA
ရန္ကုန္အေဴခစိုက္ ILOအဴပည္ဴပည္ဆုိင္ရာ ကမၲာ့အလုပ္သမားအဖၾဲႛခဵႂပ္ တာဝန္ခံ မစၤတာ

စတိမာရႀယ္ ဟာ မတ္လ ၆ ရက္ေနႛ မနက္ပိုင္းက ေအာင္လံ႓မိႂႛကို သၾားေရာက္ခဲ့႓ပီး ဖမ္းဆီး
အကဵဥ္းခဵခံထားရတဲ့ ေအာင္လံ႓မိႂႛနယ္က ေတာင္သူလယ္သမားေတၾရဲႛ မိသားစုဝင္ေတၾနဲႛ
ေတၾႛဆံုခဲ့သလို မဳကာေသးခင္ကမႀ သရက္ေထာင္က ဴပန္လည္ လၾတ္ေဴမာက္လာခဲ့တဲ့
ေတာင္သူ ၁၂ ဦးနဲႛလည္း ေတၾႛဆံုခဲ့ တယ္လိုႛ သတင္းရရႀိပၝတယ္။
မစၤတာ စတိမာရႀယ္ဟာ ေအာင္လံ႓မိႂႛနယ္ တံပိုးေကဵးရၾာက ဦးဥာဏ္ဴမင့္ရဲႛ သားဴဖစ္သူ

ကိုပုရဲႛ ေနအိမ္မႀာ အကဵဥ္းကဵေတာင္သူေတၾရဲႛ မိသားစုဝင္ေတၾနဲႛ ေတၾႛဆံုခဲ့ေဳကာင္း
ေတာင္သူဦးသန္းစိုးက အာအက္ဖ္ေအကို ေဴပာပၝတယ္။
ဦးသန္းစိုး။ ။“ေအာင္လံကို ၁၀ နာရီခၾဲေလာက္မႀာ ပိေတာက္ကုန္းအုပ္စု တံပိုးေကဵးရၾာကို

ေရာက္တယ္။ သရက္အကဵဥ္းေထာင္မႀာ ရႀိေနတဲ့ အုိင္အယ္လ္အုိ အကဵဥ္းသား
ကိုဥာဏ္ဴမင့္ မိသားစုနဲႛ ေတၾႛတယ္။ ေညာင္ပင္ဝုိင္းအုပ္စုက ကိုေဌးေအာင္ မိသားစုနဲႛလည္း
ေတၾႛတယ္။ ေနာက္ ကိုေဇာ္ေဌး မိသားစုေပၝ့ဗဵာ၊ နတ္ေမာက္ေတာင္သူေတၾကို ဦးေဆာင္႓ပီး
အုိင္အယ္လ္အုိကုိ တုိင္ဳကားခဲ့တဲ့၊ မတရားဖမ္းဆီး ခဵႂပ္ေႎႀာင္ခံထားရတဲ့ အုိင္အယ္လ္အုိ
အကဵဥ္းသား ကိုေဇာ္ေဌးရဲႛ မိသားစုကလည္း လာေတၾႛပၝတယ္။ စတိမာရႀယ္ရဲႛ
ဘာသာဴပန္အရာရႀိ ဦးခဵစ္တင္လည္း ပၝတယ္။ အာဏာပုိင္ေတၾကေတာ့ ေအာင္လံ႓မိႂႛနယ္
အက္စ္ဘီေတၾကေတာ့ ေကဵးရၾာရဲႛ လမ္းေထာင့္ေတၾမႀာ ေစာင့္ဳကည့္တာေတၾ ရႀိပၝတယ္”
အဴပည္ဴပည္ဆိုင္ရာ အလုပ္သမားအဖၾဲႚခဵႂပ္ (ILO) အမႁေဆာင္ ႌၿန္ဳကားေရးမႀႃး မစၤတာ

ကယ္ရီ တာပီယိုလာ (အလယ္)ကို အစည္းအေဝးတခုတၾင္ ေတၾႚရပံု။ (Photo:
www.ilo.org)
အိုင္အယ္လ္အို အရာရႀိနဲႛ ေတၾႛဆံုစဥ္မႀာ အကဵဥ္းကဵ ေတာင္သူေတၾရဲႛ မိသားစုဝင္ေတၾက

သူတိုႛရဲႛ အခက္အခဲေတၾကို ေဴပာဆိုခဲ့ဳကသလို အကဵဥ္းသားေတၾ အဴမန္ဆံုး ဴပန္လည္
လၾတ္ေဴမာက္ေရးအတၾက္ ကူညီ ေဆာင္ရၾက္ေပးဖိုႛ ေတာင္းဆိုခဲ့ဳကတယ္လိုႛ ဦးသန္းစိုးက
ေဴပာပၝတယ္။တံပိုးရၾာက အကဵဥ္းကဵေတာင္သူေတၾရဲႛ မိသားစုဝင္ေတၾနဲႛ ေတၾႛဆံု႓ပီးတဲ့ေနာက္
မစၤတာစတိမာရႀယ္ဟာ မဳကာေသးခင္ကမႀ အကဵဥ္းေထာင္က ဴပန္လၾတ္လာတဲ့
စမ္းကေလးေကဵာင္းစု ေကဵးရၾာက ေတာင္သူ ၁၂ ဦး နဲႛလည္း ေတၾႛဆံုခဲ့ပၝတယ္။ အဲဒီလို
ေတၾႛဆံုရာမႀာ အိုင္အယ္လ္အိုရဲႛ အကူအညီေဳကာင့္ ဴပန္လည္ လၾတ္ေဴမာက္လာခဲ့ေပမယ့္
သူတိုႛပိုင္ဆိုင္တဲ့ လယ္ယာေဴမေတၾမႀာ လၾတ္လၾတ္လပ္လပ္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ခၾင့္
မရေသးတာေဳကာင့္ ဆက္လက္ ကူညီေဆာင္ရၾက္ေပးဖိုႛ စတိမာရႀယ္ကို
ေတာင္းဆိုခဲ့ဳကတယ္လိုႛ ဦးသန္းစိုးက ေဴပာပၝတယ္။
ဦးသန္းစုိး။ ။“ကဵေနာ္တုိႛဟာ ႎုိင္ငံေတာ္အစုိးရနဲႛ အုိင္အယ္လ္အုိနဲႛ ညၟိႎိႁင္းေဴဖရႀင္းမႁအရ
အကဵႂိးရလာဒ္အဴဖစ္ ေထာင္ထဲက လူေတၾ လၾတ္ေဴမာက္ခဲ့ေပမယ့္ ကဵေနာ္တုိႛရဲႛ
လယ္ယာေဴမေတၾကိုလည္း လၾတ္ေဴမာက္ခဵင္ပၝတယ္၊ လၾတ္လၾတ္လပ္လပ္
စိုက္ပဵႂိးလုပ္ကိုင္ခဵင္ပၝတယ္။ ဒၝေဳကာင့္မုိႛလုိႛ ကဵေနာ္တုိႛဟာ ႎိုင္ငံေတာ္အစုိးရကို
ဆက္လက္႓ပီးေတာ့ တင္ဴပေပးပၝ၊ လယ္ယာေဴမေတၾကို လၾတ္လၾတ္လပ္လပ္ လုပ္ကိုင္
စားႎုိင္ဖုိႛအတၾက္ ႎုိင္ငံေတာ္အစိုးရက တရားဝင္ ခဵမႀတ္ေပးဖိုႛ ေတာင္းဆုိခဲ့ပၝတယ္”

မစၤတာစတိမာရႀယ္က ဒီကိစၤေတၾနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး စစ္အစိုးရနဲႛ အိုင္အယ္လ္အို
ေဆၾးေႎၾးညိၟႎိႁင္းေနေဳကာင္း ေဴပာဆိုခဲ့တယ္လိုႛ ဆိုပၝတယ္။ အဲဒီေနာက္
အိုင္အယ္လ္အိုအရာရႀိ စတိမာရႀယ္ဟာ အသိမ္းခံ လယ္ယာေဴမေတၾနဲႛ ဖမ္းဆီးေထာင္ခဵ
ခံထားရတဲ့ ေတာင္သူေတၾပိုင္ လယ္ယာေဴမေတၾကို ကိုယ္တိုင္ သၾားေရာက္ဳကည့္ရႀႂခဲ့႓ပီး
ညေန ၃ နာရီမႀာ ေအာင္လံ႓မိႂႛက ဴပန္လည္ ထၾက္ခၾာသၾားခဲ့တယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။
မိုးမခမီဒီယာနဲႛ ဴမန္မာမိတ္ေဆၾမဵား
ေဒၞမာမာေအးကို ဂၝရ၀ဴပႂ
2010-03-07 RFA
ဆန္ဖရန္စၤကို အေဴခစိုက္ မိုးမခ မီဒီယာနဲႛ ဴမန္မာမိတ္ေဆၾမဵားက အေမရိကန္ဴပည္ေထာင္စု

အင္ဒီယားနားဴပည္နယ္ ဖိုႛဝိန္း႓မိႂႛမႀာ ေနထိုင္တဲ့ ႎိုင္ငံေကဵာ္အဆိုေတာ္ ေဒၞမာမာေအးကို
မေနႛက ဂၝရ၀ဴပႂခဲ့ဳကပၝတယ္။
ဴပည္ပေရာက္ ဴမန္မာ စာေပအႎုပညာရႀင္မဵားဴဖစ္သည့္ ေဒၞမာမာေအး၊ ဦးဝင္းေဖ၊

ေမာင္စၾမ္းရည္ႎႀင့္ ေမာင္သာရတုိႛကို သက္႒ကီးကန္ေတာ့ပၾဲဴဖင့္ ဂၝရ၀ဴပႂမည့္အေဳကာင္း
၂၀၁၀ ခုႎႀစ္ ဇန္နဝၝရီလက မုိးမခ အင္တာနက္ စာမဵက္ႎႀာတၾင္ ေဖာ္ဴပထားသည့္
ပံုဴဖစ္ပၝသည္။ (Courtesy of MoeMaKa Radio & Multimedia)
ဒီတခၝ သူႛအိမ္မႀာ မိတ္ေဆၾေတၾ ဆံုဳကတာက တမဵိႂး ထူးဴခားတယ္လိုႛ ေဒၞမာမာေအးက

ေဴပာပၝတယ္။
ေဒၞမာမာေအး။ ။“ခၝတုိင္းလည္းပဲ ဒီ မိတ္ေဆၾေတၾကေတာ့ စာေပနဲႛပတ္သက္လုိႛ
ဆံုေနကဵေတၾ ပၝပဲေလ။ ဒီေနႛပၾဲကေတာ့ တမဵႂိး ထူးဴခားသၾားတာေပၝ့။ ဒီမႀာ ေရာက္တာ
ဆယ္ႎႀစ္ေကဵာ္ေန႓ပီ။ ၆၀ ေကဵာ္ ၇၀ ထဲ ေရာက္သၾား႓ပီဆုိေတာ့ အကန္ေတာ့ခံ

ဴဖစ္သၾား႓ပီေလ။ ပညာနဲႛ ပတ္သက္တဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္က တခုေပၝ့ကၾယ္။ လူ႒ကီးဴဖစ္လာ႓ပီ ဆုိတဲ့
သိကၡာက တခုေပၝ့ကၾယ္”မိုးမခ မီဒီယာနဲႛ မိတ္ေဆၾမဵားက အေမရိကန္ေရာက္ ဴမန္မာ
စာေပနဲႛအႎုပညာရႀင္႒ကီးေတၾ ဴဖစ္ဳကတဲ့ လာ့စ္ ေဗးဂၝ့စ္ မႀာေနထိုင္သူ စာေရးဆရာ႒ကီး
ေမာင္သာရ၊ နယူးေယာက္႓မိႂႛမႀာ ေနထိုင္ေနတဲ့ စာေပ ေဝဖန္ေရးဆရာေမာင္စၾမ္းရည္၊
ဝၝရႀင္တန္ဒီစီနားက ေရာ့ေဗးလ္႓မိႂႛမႀာ ေနထိုင္ေနတဲ့ စာေရးဆရာ၊ ရုပ္ရႀင္ ဒၝရိုက္တာ၊
ပန္းခဵီဆရာ ဦးဝင္းေဖနဲႛ ေဒၞမာမာေအးတိုႛကို ဂၝရ၀ဴပႂ ကန္ေတာ့ဳကတာပၝ။
ဆရာေမာင္စၾမ္းရည္နဲႛ ဆရာဦးဝင္းေဖကို ဆရာ႒ကီးေတၾ ေနထိုင္ရာ ႓မိႂႛဝန္းကဵင္က
စာေပဴမတ္ႎိုးသူေတၾက မိုးမခမီဒီယာနဲႛ မိတ္ေဆၾမဵားကိုယ္စား သၾားေရာက္ ဂၝရ၀ဴပႂ
ကန္ေတာ့ဳက႓ပီး ဆရာေမာင္သာရကိုေတာ့ စာတိုက္ကေနပဲ ဒီ အႎုပညာရႀင္႒ကီးေလးဦး
ဓာတ္ပံုပၝ ပန္းကန္ဴပားလက္ေဆာင္နဲႛ ေဒၞလာ ၅၅၀ ခဵက္လက္မႀတ္ကို စာတိုက္က ေပးပိုႛ
ကန္ေတာ့ခဲ့ပၝတယ္။အခုလို ဴမန္မာ့ဓေလ့နဲႛအညီ ဂၝရ၀ဴပႂဳကတာနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး
အေမရိကန္ေရာက္ ဴမန္မာ အႎုပညာရႀင္႒ကီးေတၾက ေဴပာဳကားဳကတာေတၾကို
ေဒၞစမ္းစမ္းတင္က စုစည္း တင္ဴပထားပၝတယ္။
ထား၀ယ္ေရနက္ ဆိပ္ကမ္း ေဆာက္လုပ္ေရး

စတင္ၿပီ
မိုးမခ အေထာက္ေတာ္၊ ရန္ကုန္
မတ္ ၇၊ ၂၀၁၀
ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ အထက္ဘက္နားရွိ တနသၤာရီ ကမ္းရိုးတန္းတြင္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း တခု
တည္ေဆာက္ၿပီး ကုန္စည္မ်ားကို ထိုင္းႏိုင္ငံ ကန္ခ်နဘူရီၿမိဳ႔သို႔ သယ္ယူႏိုင္မည့္ လမ္းႏွင့္
ဆိပ္ကမ္း ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား မၾကာမီသီတင္းပတ္က စတင္လ်က္ရွိသည္ဟု
အဆုိပါ ေဆာက္လုပ္သည့္ေနရာသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သူတဦးက မိုးမခသို႔ေျပာၾကားသည္။
ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ကို ကုိယ္တိုင္ျမင္ေတြ႕ ခဲ့သူအဆိုပါ ပုဂၢိဳလ္က
“ေမာင္းမကန္ ကမ္းေျခ အထက္ဘက္ နဘူးလည္ ေက်းရြာအုပ္စုမွာ ၇မိုင္ပတ္လည္
ေက်းရြာေတြ ေရႊ႕ေျပာင္းခိုင္းေနၿပီ၊ ထိုင္းဘက္က ေဆာက္လုပ္ေရး ယႏၱရားေတြလည္း
ေရာက္ေနၿပီ၊ ထိုင္းဘက္က ၀န္ထမ္းေတြလည္းပါလာတယ္။ ေနာက္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕နဲ႔
အနီးက ရြာသားေတြပါ လုပ္သားအျဖစ္ ေခၚတယ္လို႔ ေျပာတယ္။
အလုပ္သမားတေယာက္ကို တရက္ ဘတ္ ၁၀၀ (က်ပ္၂၉၀၀ ခန္႔) ေပးတယ္လို႔ေျပာတယ္။
အဲဒီကေန ထိုင္းဘက္ဆီ ေဖါက္မယ့္ လမ္း ေၾကာင္းအမွတ္ အသားေတြ၊
တံတားေဆာက္မယ့္ ေနရာအမွတ္အသား ဆုိင္းဘုတ္ေတြေတြ႕ခဲ့တယ္” ဟု
မိုးမခသို႔ေျပာသည္။
ထိုသို႔ ေဆာက္လုပ္ေရး ဆိပ္ကမ္းေဆာက္လုပ္ေရး၊ လမ္းေဖာက္လုပ္ရာႏွင့္
မလြတ္ကင္းသည့္ ေက်းရြာမ်ားအား ေျပာင္းေရႊ႕ခိုင္းရာတြင္ ကုန္က်စရိတ္နွင့္
အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈ ေနရာဆံုးရံႈးသည့္ အတြက္ေလ်ာ္ေၾကးေပးျခင္း ရွိမရွိကိုမူ
မသိရွိရေသးေပ။
ထား၀ယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ေဖာက္လုပ္ရန္ စီမံကိန္းကို ၂၀၀၅ခုႏွစ္မ်ားကတည္းက
စတင္ ေလ့လာခဲ့ၿပီး ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ေမလ ျမန္မာႏိုင္ငံနိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီး ဦးဥာဏ္၀င္းနွင့္
ထိုင္းႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီး Noppadon Pattama တို႔ နားလည္မႈ စာခၽြန္လႊာကို
လက္္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုကာလမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူသိန္းႏွင့္ ခ်ီေသဆံုးေစခဲ့သည့္ ဆိုင္ကလုန္း နာဂစ္
တိုက္ခတ္ၿပီး သီတင္း ပတ္ အနည္းငယ္အၾကာျဖစ္သည္။ ထား၀ယ္ေရနက္ ဆိပ္ကမ္း
ေဆာက္လုပ္ၿပီးစီးသြားပါက ထိုင္းႏိုင္ငံသာမက တရုတ္၊ ဗီယက္နမ္ႏွင့္ ေလာႏုိင္ငံတို႔ပါ
ဥေရာပနွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းမွ တင္ေဆာင္လာသည့္ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို
ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းမွ သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံအသီးသီးသို႔ အခ်ိန္တိုတို၊ ကုန္က်စရိတ္
သက္သာစြာ သယ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
ထား၀ယ္ ၿမိဳ႕အနီး မွ ထိုင္းႏိုင္ငံကန္ခ်နဘူရီ ၿမိဳ႕သို႔ ကီလိုမီတာ ၁၃၉ ရွည္သည့္
လမ္းေဖာက္လုပ္ရန္ တုိင္းတာခ်က္မ်ားအရ လ်ာထားၿပီး ဘတ္ေငြ ၂ဘီလ်ံသံုးစြဲမည္ဟု
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေမလထုတ္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖၚျပထားခ်က္အရ သိရသည္။ တရုတ္ႏိုင္ငံ
အေနျဖင့္ ကားလမ္းသာမက ႏွစ္လမ္းသြား ရထားလမ္းပါ ေဖာက္လုပ္ရန္ စိတ္၀င္စားလ်က္
ရွိၿပီးအေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏွင့္ ဥေရာပမွ တင္ေဆာင္လာသည့္ ကုန္ပစၥည္းမ်ားအား
ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းမွ တဆင့္တရုတ္ျပည္သို႔ သယ္ေဆာင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ျခင္းလည္း
ျဖစ္သည္။
ထုိသို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျဖတ္သန္းသယ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ မလကၠာကၽြန္းဆြယ္ကို
ပတ္ရမည့္ အခ်ိန္ အနည္းဆံုး ၇ရက္ခန္႔ သက္သာမည္ ျဖစ္ၿပီး သယ္ပို႔စရိတ္ ၂၀%
ခန္႔သက္သာလိမ့္မည္ဟု ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ပဏာမ တုိင္းတာမႈ မ်ားအရ သိရွိရသည္။
ယခုေဖာက္လုပ္မည့္ လမ္း၏ ေျမာက္ဘက္ တြင္တိုတယ္ေရနံ ကုမၸဏီမွ တနသၤာရီ
ကမ္းေျခႏွင့္ ထိုင္းနယ္စပ္သို႔ ဆက္သြယ္ေဖာက္လုပ္ ထားသည့္ လုပ္ငန္းသံုးကားလမ္း
တည္ရွိၿပီး ထိုကားလမ္းျဖင့္ တနသၤာရီ ကမ္းရိုးတန္းမွ နယ္စပ္သို႔ ၄၅မိနစ္မွ်သာ
ေမာင္းရသည္ဟု အဆိုပါလမ္းအတိုင္း သြားဖူးသူ နယ္ခံတဦးက ေျပာသည္။
(ဓာတ္ပုံ - ဂူးဂဲေျမပုံတြင္ ေတြ႔ရသည့္ ျမန္မာ့ေရနက္ဆိပ္ကမ္းသစ္ေနရာ)


ဆက္သြယ္မႈ ပင့္ကူကြန္ယက္ - အပိုင္း (၁)
ေဆာင္းပါးရွင္ - မိုးၾကိဳး (ျပည္တြင္းမွ တပ္မေတာ္သား တစ္ဦး)
http://photayokeking.net/Articlesmm/fiber-optic-cable-3.html
ယေန႔ ျမန္မာ့စစ္တပ္တြင္ ေရပန္းစားေနတဲ့ FOC (Fiber Optic Cable) လို႔ ေခၚေသာ

ဖိုင္ဘာ ေကဘယ္လ္ႀကိဳး ေခၚ ဆက္သြယ္မႈ ကြန္ယက္ႀကီးကို ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ
အထူး စီမံကိန္းႀကီးခ်ကာ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ စတင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ စီမံကိန္းႀကီးကို
တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊ၊ ဒုတိယတပ္မေတာ္
ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေအး၊ ညႇိႏိႈင္းကြပ္ကဲေရးမွဴး
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေရႊမန္းနဲ႔ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန ၊ဆက္သြယ္ေရး ညႊန္ၾကားေရးမွဴးရုံး
(ကကဆက္) (ညႊန္ၾကားေရးမွဴး) ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းထြန္းတို႔ ၄ ဦးသာ သိခြင့္ ကိုင္တြယ္ခြင့္
ရရွိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလုံးရဲ႕ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္အားလုံးနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ (နပတ)
စစ္ရုံး ဆက္သြယ္မႈ ကြန္ယက္ လမ္းေၾကာင္းျပ ေျမပုံကို ထိပ္တန္းလွ်ိဳ႕၀ွက္အဆင့္နဲ႔
ကကဆက္တြင္ ထိန္းထားခဲ့ပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ တိုင္းနဲ႔ စစ္ရုံးအတြင္း
ဆက္သြယ္မႈကြန္ယက္ကို အခ်ိဳ႕ဆက္သြယ္ေရး (ကကဆက္) စစ္ဦးစီး အရာရွိမ်ားပင္
မသိရွိၾကပါ။ ဆက္သြယ္မႈ ကြန္ယက္တည္ေဆာက္မႈႏွင့္ နည္းပညာပိုင္းကို တရုတ္ႏိုင္ငံမွ
ရရွိခဲ့ကာ အရာရွိမ်ားနဲ႔ သိပၸံႏွင့္နည္းပညာေက်ာင္းဆင္း(ဟိုပုန္း)မွ တပ္ၾကပ္ႀကီးမ်ားကို
ပညာေတာ္သင္မ်ားအျဖစ္ တရုတ္ႏိုင္ငံသို႔ ေစလႊတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေကဘယ္လ္ႀကိဳး
ခ်ၿပီးတဲ့ေနာက္ အဲဒီႀကိဳးေတြကို ဆက္တဲ့ေနရာမွာ DSTA (တပ္မေတာ္
နည္းပညာတကၠသိုလ္) ေက်ာင္းဆင္း (သို႔) DSA (စစ္တကၠသိုလ္) မွ
အီလက္ထေရာနစ္ဘြဲ႔ရ အရာရွိမ်ား ဦးစီးၿပီး၊ အျခားအဆင့္မွ အီလက္ထေရာနစ္
ပညာသည္မ်ား ၊ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ ေက်ာင္းဆင္း (ဟိုပုန္း) တပ္ၾကပ္ႀကီးမ်ား ပါ၀င္ေသာ
ႀကိဳးဆက္အဖဲြ႔က ေဆာင္ရြက္ ပါတယ္။ ႀကိဳးးဆက္အဖဲြ႔ကို တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္
နယ္ေျမအေျခအေနေပၚမူတည္ၿပီး ဖဲြ႔စည္းပုံအား ပုံေသမရွိေသာ္လည္း အၾကမ္းဖ်င္း
အနည္းဆုံးအင္အား (၇)ဦးမွ အမ်ားဆုံးခန္႔မွန္း (၂၀)ဦးထိ ရွိတတ္ရာ တစ္ခ်ိဳ႕အဖဲြ႔မ်ားမွာ
အရာရွိဦးစီးၿပီး ၊အခ်ိဳ႕အဖဲြ႔မ်ားမွာ ဒုအရာခံဗိုလ္မ်ားက ဦးစီးေဆာင္ရြက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ
ေကဘယ္လ္ႀကိဳးရဲ႕ စြမ္းရည္သတိၱထူးမ်ားကေတာ့ အသံၾကည္လင္ျပတ္သား မႈရွိျခင္း၊
အရပ္ဖက္ တယ္လီဖုန္းမ်ားရဲ႕ လိုင္းမ်ားကဲ့သို႔ ၿဂိဳလ္တုမွတဆင့္ ပို႔ျခင္း/ဖမ္းျခင္း မဟုတ္ဘဲ
တေနရာမွ တေနရာသို႔ ေကဘယ္လ္ႀကိဳးမ်ားနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့အတြက္ ရန္သူမွ
ၾကားျဖတ္ မဖမ္းႏိုင္ပဲ လုံၿခဳံမႈရွိျခင္း၊ ေကဘယ္လ္ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းထဲမွာပင္ တယ္လီဖုန္း
လိုင္းမ်ားစြာ အသုံးျပဳႏိုင္ျခင္း၊ အဲဒီ ေကဘယ္လ္ႀကိဳးကို အသုံးျပဳ၍ တပ္မေတာ္ အတြင္း

ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ Paperless စနစ္ ကြန္ယက္ပါ တည္ေဆာက္ႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ရုပ္သံလိုင္းမ်ားပါ
ေဖ်ာ္ေျဖေရး အတြက္ ထည့္သြင္းထားျခင္း စတာေတြ ပါရွိပါတယ္။ နယ္ဘက္
ကြန္ပ်ဴတာလိုင္းနွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားျခင္း မရွိသလို ေကဘယ္လ္ႀကိဳးေတြ သုံးကာ
ကြန္ပ်ဴတာ Connection မွာ အားေကာင္းၿပီး ႀကိဳးျဖင့္ပင္ ကြန္ပ်ဴတာအခ်င္းခ်င္း
ဆက္သြယ္မႈ သုံးတာျဖစ္လို႔ လုံၿခဳံမႈလည္း ခိုင္မာလွပါတယ္။တျပည္လုံးဆက္သြယ္မႈ
အေနနဲ႔ ကြန္ယက္ (၃) ေနရာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး ၎တို႔မွာ ရန္ကုန္ (၉) မိုင္
ပင္ပဆက္သြယ္ေရး အလုပ္ရုံ၊ စစ္ကိုင္းႏွင့္ ျပင္ဦးလြင္ ေနရာမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ
FOC ေကဘယ္လ္ႀကိဳးအရြယ္မွာ လက္မအရြယ္ရွိကာ ေျမႀကီးေအာက္ ပ်မ္းမွ် (၂)’
အက်ယ္ (၆)’ အနက္တူးၿပီး ေကဘယ္လ္ႀကိဳးခင္း၍ ႀကိဳးအေပၚမွ ၀မ္တိန္တိတ္လို႔ ေခၚတဲ့
ပလပ္စတစ္ျပားကို အုပ္ကာ စနစ္တက်နဲ႔ ေျမႀကီးျပန္ဖို႔ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ FOC
လုပ္ငန္းသုံး ပစၥည္းမ်ားကို အဓိက ျဖန္႔ေ၀တာကေတာ့ ရန္ကုန္ မင္းဓမၼကုန္းရွိ ဆသပခဲြ
(၁) နဲ႔ မႏၱေလးရွိ ဆသပခဲြ (၂) တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေအာက္ျမန္မာျပည္နဲ႔ အထက္
ျမန္မာျပည္ကို ခဲြကာ ၁၀ ဘီးကားႀကီးေတြနဲ႔ ပစၥည္းေတြကို တပ္ရင္းအသီးသီးသို႔
လိုက္ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဆက္သြယ္မႈ ပင့္ကူကြန္ယက္ - အပိုင္း (၂)
ေဆာင္းပါးရွင္ - မိုးၾကိဳး ( ျပည္တြင္းမွ တပ္မေတာ္သားတစ္ဦး)
ဆက္သြယ္ေရး တပ္ဖဲြ႔အတြင္း အဲဒီလို FOC လုပ္ငန္းႀကီး ေပၚေပါက္လာတာဟာ

ဆက္သြယ္ေရးက တပ္ရင္းမွဴးေတြအတြက္ ေငြ၀င္လမ္းႀကီး တစ္ခုကို ရရွိခဲ့ၾကတာ
ျဖစ္သလို စစ္သည္ေတြ အတြက္ကေတာ့ ၀ဋ္ေၾကြးႀကီးတစ္ခုအား စတင္ ရရွိခဲ့ၾကတာ
ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္သည္ေတြဟာ ေခၽြးတပ္သား ေရွးခတ္ကၽြန္မ်ား သဖြယ္ FOC ကို စတင္
တူးေဖာ္ခဲ့ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲ မိုက္ခဲ့တဲ့ မိုက္ျပစ္ကို ေခၽြးနဲ႔ ဆပ္မယ္ဆိုတဲ့
အတုိင္း အက်ဥ္းက် ေက်ာက္ထုအက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ပါက သံေျခက်င္း ၊ ၀တ္စုံ
အျဖဴ မ၀တ္ရတာကလဲြလို႔ က်န္တာ အတူတူလို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ပါတယ္။ ဗီြဒီယုိ
ဇာတ္လမ္းထဲက ဆက္သြယ္ေရး စစ္သားတစ္ဦးရဲ႕ ဟန္အျပည့္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး
စက္ကိုကိုင္ရင္း “လင္းယုန္မွ ပ်ံလႊား ၊ လင္းယုန္မွ ပ်ံလႊား” လို႔ ေျပာေနပုံကို အားက်လုိ႔
ဆက္သြယ္ေရးတပ္ထဲ ၀င္လာမိတဲ့ စစ္သည္ေတြဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲဟု
ဆိုေသာသူူရဲ႕ေစတနာေၾကာင့္ “ေပါက္ျပားမွ ေျမႀကီး၊ ေျမႀကီးမွ ေပါက္ျပား” လို႔ဆိုၿပီး
ေပါက္ျပားတစ္လက္နဲ႔ ေျမာင္းတူးေနရပုံကျဖင့္ “ေသခ်င္ေစာ္နံေနၿပီ” လို႔သာ ၿငီးတြားေန
ၾကရပါတယ္။တပ္ရင္းအလိုက္ FOC လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ရန္ လႈပ္ရွားအဖဲြ႔ေတြ ဖဲြ႔ၿပီး
တပ္ရင္းမွဴးဦးစီး အနည္းဆုံး လူအင္အား (၅၀) စီျဖင့္ မိုင္အကြာအေ၀း သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား

လ်ာထားခိုင္းကာ ဆက္သြယ္မႈ ကြန္ယက္လုပ္ငန္းကို တည္ေဆာက္ရပါတယ္။
ဆက္သြယ္ေရး ေျမာင္းတူးရန္ တပ္ရင္းတစ္ရင္းလွ်င္ ဘက္ဟိုး ေျမတူးစက္ႀကီး
တစ္စီးႏႈန္းျဖင့္ ဆီ အလုံအေလာက္ ခ်ေပးထားေသာ္လည္း တပ္ရင္းမွဴးေတြဟာ အဲဒီ
ဘက္ဟိုးေတြကို ျခင္ေထာင္ခ်ထားကာ အလွထုိင္ၾကည့္ၿပီး စစ္သည္ေတြရဲ႕
အခမဲ့လုပ္အားကို အစြမ္းကုန္ ညွစ္သြင္းရင္း ဆက္သြယ္ေရးေျမာင္းေတြကို
တူးေဖာ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဘက္ဟိုးအတြက္ က်လာတဲ့ ဆီေတြကိုေတာ့
ေရာင္းစားလိုက္ၾကပါတယ္။ အထက္ဌာနမွ တပ္ရင္းအလိုက္ တစ္ေန႔ကို ဘယ္ႏွစ္ေပအၿပီး
တူးရမယ္ဆိုၿပီး သတ္မွတ္ ေပးထား ပါတယ္။ ဆီကို အႀကံအဖန္လုပ္ ေရာင္းစားၿပီး
ဘက္ဟိုးျဖင့္ု နာရီပိုင္းသာတူးကာ က်န္တဲ့အပိုင္းကို လူအင္အားနဲ႔ သုံးတဲ့အတြက္ စံႏႈန္း
ႏွစ္ေပအက်ယ္ႏွင့္ ေျခာက္ေပ အနက္ တူးရမယ့္အစား တစ္ေပအက်ယ္ အနက္
တစ္ေပခဲြသာ တူးၿပီး ႀကိဳးခင္းခဲ့ၾက ပါေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔တာ ၿပီးစီးမႈကိုေတာ့
ေၾကးနန္းျဖင့္ လွ်ိဳ႕၀ွက္အဆင့္အတန္းနဲ႔ အစီရင္ခံစာ တင္ျပၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔
ၿဖီးျဖန္းေနၾကပါတယ္။တပ္ရင္းမွဴးေတြက စစ္သည္ေတြကို တစ္ဦးလွ်င္ တစ္ေန႔ဘယ္ႏွစ္ေပ
တူးရမယ္ဆိုၿပီး ထပ္မံ သတ္မွတ္ေပးရာမွာ “မင္းတို႔ တစ္နာရီနဲ႔ ၿပီးရင္ၿပီးသလို
နားလို႔ရတယ္၊ တစ္ေနကုန္လည္း လုပ္လို႔ရတယ္။ မင္းတို႔ကို စေကးနဲ႔ ေပးထားတာ ျဖစ္လို႔
မင္းတို႔ ႀကိဳက္သလို တူးႏိုင္တယ္” ဆိုပါတယ္။ အေျပာက ေရႊမန္း ဆိုသလို
စစ္သည္ေတြကို အားေပးတဲ့စကားလို႔ ယူဆရေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့
စံခ်ိန္စံၫႊန္းနဲ႔ဆိုရင္ တပ္ရင္းမွဴး ေပးတဲ့ အတိုင္းအတာကို တစ္ေနကုန္ မနားတမ္း
တူးရင္ေတာင္ မၿပီးႏိုင္ပါ။ဒါေၾကာင့္ တပ္ရင္းမွဴး လိမ္ညာတာကိုသိလို႔ စစ္သည္ေတြလည္း
နာရီပိုင္းနဲ႔ၿပီးေအာင္ တူးၿပီး တာ၀န္ေက်သေဘာနဲ႔ လုပ္ကိုင္ေပးၾကပါတယ္။ တစ္ေန႔
တစ္ေန႔ ခံစားခြင့္ဘာမွ မရွိဘဲ ရင္းမွဴး၊ ခဲြမွဴး ၊ စုမွဴး၊ ဆရာႀကီး ဆိုသူေတြရဲ႕ တန္းစီဆဲဆို
ႀကိမ္းေမာင္းမႈေအာက္မွာ ေျမာင္းတူးေနရတဲ့ ဘ၀ေတြကို ခါးသီးစြာ ရုန္းကန္ျဖတ္သန္း
ေနၾကရပါတယ္။ စစ္သည္ ေတြအတြက္ ေဆာင္းတြင္း ၀တ္ဖို႔ တစ္ဦးလွ်င္ တစ္စုံႏႈန္းျဖင့္
အထက္မွ ခ်ေပးလိုက္ ေသာ္လည္း ေအာက္ေျခစစ္သည္ေတြရဲ႕ လက္၀ယ္သို႔
မေရာက္ရွိဘဲ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ သိေတာင္မသိၾကရတဲ့ အျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးနဲ႔ အထက္မွ
ေရာင္းစားကုန္တာကိုလည္း ခံေနၾက ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ စစ္သည္ေတြရဲ႕
ရိကၡာစိုေငြေတြကိုလည္း ေခါင္းပုံျဖတ္တာ ခံရပါေသးတယ္။ ဆက္သြယ္မႈ ကြန္ယက္
တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမွာ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ စစ္သည္ေတြ အတြက္ ရိကၡာစိုေငြ အျဖစ္
တစ္ေန႔ တစ္ရာက်ပ္အျပင္ ပင္ပန္းၾကမ္းတမ္းမႈ အတြက္ ေနာက္ထပ္ တစ္ေန႔
တစ္ရာက်ပ္ကို ထပ္ေဆာင္းျပီး ေပးထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္သည္ေတြရဲ႕
စားဖိုေဆာင္ထဲကို ေရာက္လာတာကေတာ့ ေစ်းအေပါဆုံး အသီးအရြက္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းေလာက္မွာ ႀတိဂံေဒသတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ က်ိဳင္းတုံအေျခစိုက္
ဆသရ(၃) မွ စစ္သည္တစ္ဦးရဲ႕ခရမ္းခ်ဥ္သီးပုပ္ေတြကိုပဲ ေကၽြးတယ္ဆိုၿပီး BBC မွ
ရင္ဖြင့္သံ ပါလာတဲ့ အခ်ိန္က်မွသာ ဆက္သြယ္ေရး တပ္ရင္းမွဴးေတြဟာ
အပိုေဆာင္းေငြေတြကို မထိရဲေတာ့ဘဲ FOC စစ္သည္ေတြကို အျပည့္အ၀

ခ်ေပးပါေတာ့တယ္။ FOC လုပ္ငန္းကိုသာ အဓိကထား အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး အလုပ္လုပ္ခိုင္းဖို႔
မဟုတ္ဘဲ စစ္သည္ မ်ားရဲ႕ မူလတာ၀န္နဲ႔ အျခားတာ၀န္မ်ားကိုလည္း အလွည့္က်
တာ၀န္ေပး ခုိင္းေစဘို႔ အထက္က ညႊန္ၾကားခဲ့ေသာ္လည္း တပ္ရင္းမွဴးေတြက လစ္လ်ဴရႈ
ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔က FOC ၿပီးသြားမွာကို စိုးရိမ္ေနၾကကာ FOC
အေၾကာင္းျပဳၿပီး တိုင္းျပည္ဘ႑ာေငြကို အလဲြသုံးစားလုပ္ရင္း ကားတစ္စီးနဲ႔ တိုက္တစ္လုံး
ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ကိုသာ ရမက္ႀကီးၾကီးနဲ႔ ၾကိဳးစားေနၾကပါတယ္။ ရင္းမွဴးေတြဟာ
FOC လုပ္ငန္း အဓြန္႔ရွည္ပါေစလို႔ အခါခါ ဆုေတာင္းရင္းး ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ဘ႑ာေငြကို
ခိုးယူေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

ဆက္သြယ္မႈ ပင့္ကူကြန္ယက္ - အပိုင္း (၃)
ေဆာင္းပါးရွင္ - မုိးႀကိဳး (ျပည္တြင္းမွ တပ္မေတာ္သား တစ္ဦး)
ဆက္သြယ္ေရးတပ္ဖဲြ႔အတြင္းမွာ အခုလို ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ကကဆက္မွ မသိလို႔လား၊

ဒါမွမဟုတ္ သိရက္နဲ႔ တမင္လႊတ္ထားတာလား ဆိုတာကိုေတာ့ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာ
ေကဘယ္ႀကိဳးကိုင္တဲ့ ယခု ဆက္သြယ္ေရး ညႊန္ၾကားေရးမွဴးျဖစ္ေနတဲ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ညႊန္႔သာ အသိဆုံး ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္သည္ေတြဟာ FOC ထဲမွာပဲ ဘ၀ကို
ျမဳပ္ႏွံထားရတဲ့အတြက္ မိမိရဲ႕ ပင္မဆက္သြယ္ေရး တာ၀န္ကိုေတာင္ မသိၾကေတာ့တဲ့
အျဖစ္မ်ိဳး ေရာက္ရွိေနပါတယ္။ စစ္သည္ေတြမွာေတာ့ FOC အသံကို မၾကားခ်င္ေတာ့တဲ့
အျပင္ နာၾကည္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ FOC လုပ္ငန္းကို ျဖစ္သလိုနဲ႔ အျမန္ၿပီးေအာင္
ေဆာင္ရြက္ ၾကပါေတာ့တယ္။ ဆက္သြယ္ေရး တပ္ရင္းမွဴးေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ Station
ကို စတင္လည္ပတ္ခ်ိန္မွ စၿပီး သူတို႔ ၀င္ေငြဟာ တိုးသထက္သာ တိုးလာ ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
Station တစ္ခုလွ်င္ ဂ်င္နေရတာ ႏွစ္လုံးစီ ခ်ေပးထားကာ (၂၄) နာရီမျပတ္
ဖြင့္ထားခိုင္းပါတယ္။ စေတရွင္ တာ၀န္ခံမ်ားအေနနဲ႔ တပ္ရင္းမွဴးရဲ ႔၀င္ေငြ
တိုးပြားေရးအတြက္ ကား ဘက္ထရီအိုးႀကီးမ်ား ၀ယ္ကာ ( ၂၄ နာရီ မီးစက္ မႏိႈးဘဲ)
တစ္ေန႔လွ်င္ ရွစ္နာရီမွ်သာ ႏႈိး၍ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြကိုေတာ့ ကားဘက္ထရီအိုးနဲ႔
ဖြင့္ေပးထားပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပင္မဆက္သြယ္ေရး အလုပ္ရုံမွ မီးစက္ ႏိႈးခ်ိန္ကိုပါ
ထိန္းခ်ဳပ္လာပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း တာ၀န္ခံေတြက ရင္းမွဴး၀င္ေငြ မထိခိုက္ေအာင္ ပဆသ
(ပင္မဆက္သြယ္ေရးအလုပ္ရုံ) ႏွင့္ မီးစက္ႏႈိးခ်ိန္ ညွိႏႈိင္းၿပီး ေ၀စားမွ်စား
လုပ္လာၾကျပန္ပါတယ္။ဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္ ေျမာင္းတူးၿပီးမ့ဲေန႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက
အထူး စိတ္၀င္စားစြာ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကပါတယ္။ ယခင္က ကကၾကည္း ေလးလပတ္
အစည္းအေ၀း က်င္းပမယ္ဆိုပါက တုိင္းမွဴး ၊ တပ္မမွဴး၊ စကခမွဴး ၊ ဒကစမွဴး ေတြက
စစ္ရုံးသို႔ တကူးတက လာေရာက္ၾကတဲ့အတြက္ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ ကြပ္ကဲမႈဧရိယာမ်ားကို

လႊတ္ထားရတာမို႔ လုံၿခဳံေရးအရ စိုးရိမ္ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေလးလပတ္ အစည္းအေ၀း
လုပ္ပါက ထိပ္တန္းအတြင္းသတင္းမ်ား ေပါက္ၾကားမႈေၾကာင့္ စစ္ရုံးသို႔ မလာခိုင္းေတာ့ဘဲ
FOC ကို အမွီျပဳကာ ကြန္ပ်ဴတာ အင္တာနက္ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာမ်ားနဲ႔ Online ေပၚမွာ
Conference တက္ခိုင္းရန္ စီစဥ္ပါေတာ့တယ္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြခမ်ာ
ဆက္သြယ္ေရးတပ္ဖဲြ႔ရဲ႕ ေကဘယ္ျမဳပ္ႏွံမႈကို Powerpoint ျဖင့္ တင္ျပထားတာေတြကို
ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အေတာ္ေလး ေက်နပ္ကာ စိတ္ကူးယဥ္ေနၾကရင္း
ပင့္ကူကြန္ယက္ႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္ေတာ့မဲ့ အေရး ေတြးေတာပီတိျဖာ ေနၾကပါတယ္။
ငါတို႔ရဲ႕သတင္းကို ရန္သူက ၾကားျဖတ္ ဖမ္းယူ နားေထာင္မယ္ ဆိုရင္ေတာင္ (၀ါ)
ဆက္သြယ္ေရးႀကိဳးကုိ ျဖတ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ မလြယ္ဘူး မရဘူး ဆိုတဲ့ အထာႀကီးေတြနဲ႔
အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာေတြ သံုးႏိုင္တဲ့ ေခတ္မီွ တပ္မေတာ္ႀကီး ျဖစ္လာေနၿပီလို႔
ၾကံဖန္ဂုဏ္ယူ ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိပ္ၾကာၾကာ မခံလိုက္ပါ ၊ မေကြး-မင္းဘူး-အမ္း
ကားလမ္းေၾကာင္း ေပၚတြင္ အမ္းေတာင္တန္းကို ျဖတ္ၿပီး ခ်ထားတဲ့ ေကဘယ္ႀကိဳး FOC မွ
ျပႆနာ တက္လာ ပါေတာ့တယ္။ အမ္း တပ္နယ္မွာ ဆက္သြယ္မႈ အားလံုး
ျပတ္ေတာက္သြားလို႔ အထူး ဆက္သားနဲ႔ ေဒါသတႀကီး လာေျပာခ်ိန္မွာေတာ့ အားလံုး
ပြတ္ေလာရိုက္ ကုန္ပါေတာ့ တယ္။ ဆက္သြယ္ေရး ျပတ္ေတာက္မႈဟာ
မင္းဘူးၿမိဳ႕နယ္အတြင္းက လယ္ကြင္းကို ျဖတ္တူးထားတဲ့ ေကဘယ္ႀကိဳးျပတ္ေနေၾကာင္း၊
လယ္သမားတစ္ဦး လယ္ထြန္ေနစဥ္ ထြန္သြားနဲ႔ ညွိကာ ျပတ္ေတာက္သြားျခင္း
ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေပၚေနတဲ့ ေကဘယ္လ္ႀကိဳးကို ရြာသားမ်ားက ဘုမသိ
ဘမသိျဖင့္ ေရပိုက္လုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္ၿပီး ျဖတ္မိေၾကာင္း စသျဖင့္
သိရပါေတာ့တယ္။ ဒီလို ျဖစ္စဥ္မ်ိဳးေတြကို တိုင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အျမဲတမ္း
ႀကဳံေတြ႔ ေနၾကရပါတယ္။FOC ေပၚေပါက္လာတာနဲ႔အမွ် (အဆရ) လို႔ေခၚတဲ့
အီလက္ထေရာနစ္ စစ္ဆင္ေရး တပ္ေတြ စတင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ တခါ အဆရ
ေပၚေပါက္ လာတဲ့အခ်ိန္မွ စၿပီး ရုိးရိုးဆက္သြယ္ေရး တပ္ေတြနဲ႔
အၿပိဳင္အဆိုင္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ တပ္ရင္းမွဴးႏွစ္ဦးဟာ သူ႕ထက္ငါ အလုအယက္
ၿပိဳင္ဆိုင္ကာ တိုင္းမွဴးကို “ဖား” ၾကသလို ညႊန္မွဴးကိုလည္း ဖားတာနည္းသြားလို႔ အေဖရင္း
ေမ့ေနၿပီလို႔ေတာင္ ထုေထာင္းတာ ခံေနရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ တိုင္းေတြမွာ (ဆသရ)
တပ္ရင္းေတြကို ဖ်က္ၿပီး (အဆရ) အျဖစ္ အသစ္ဖဲြ႔စည္းေပမ့ဲ တခ်ဳိ႕တိုင္းေတြက်ေတာ့
(ဆသရ)ႏွင့္ (အဆရ) တပ္ရင္းႏွစ္မ်ိဳးလုံးကို ထားရွိပါတယ္။ FOC ရဲ႕ ဂယက္ဟာ
ဆက္သြယ္ေရး တပ္ဖဲြ႔အတြင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ဂယက္ ရုိက္ခဲ့ပါတယ္။ FOC ေၾကာင့္
အဆရ တပ္ရင္းေတြ ေပၚေပါက္ လာျခင္းျဖစ္ၿပီး အဆရ တပ္ရင္းေတြကို တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔
အနီးဆုံးေနရာမွာ ေနရာခ်ထားခဲ့ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ (အဆရ) တပ္သစ္ေတြကိုေတာ့
ေတာ္ေတာ္ေလး ေခါင္တဲ့ေနရာေတြမွာ စစ္ေရး မဟာဗ်ဴဟာအရ တပ္သစ္အျဖစ္
တည္ေဆာက္ခဲ့တာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ဆက္သြယ္ေရးရဲ ႔ ဘိုးေတာ္ႀကီးျဖစ္တဲ့
ေရႊတိဂုံဘုရား ေတာင္ဘက္မုဒ္ရွိ ဆသရ (၁) အား ဖ်က္ၿပီး အဆရ (၉) ပႏို(
တနသၤာရီတိုင္း) ဘက္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရာ စစ္သည္အမ်ားအျပား ခြင့္မဲ့ျဖစ္ကုန္ၿပီး

စစ္သည္ႏွစ္ဦးမွာ ဆဲြႀကိဳးခ် သတ္ေသတဲ့အထိ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ “သူတည္း တစ္ေယာက္
ေကာင္းဖို႔ရာ (အဆရ) ဖဲြ႔လာရာ သူတစ္ေယာက္မွာ ပ်က္လင့္ကာသာ ဓမၼတာတည္း” လို႔
ဆိုရမလို ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္ ခင္ဗ်ား။
ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈ
http://photayokeking.net/Articlesmm/2009-08-02-07-15-15.html
စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားခင္ဗ်ား
စည္းလုံးျခင္းရဲ႕အင္အားမွ ပင္တိုင္ ေဆာင္းပါးရွင္ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဆရာ ဂါမဏိရဲ႕

ေဆာင္းပါးကို စာဖတ္ပရိတ္ မ်ားအတြက္ ဒီကေန႔ တင္ျပ ေပးလိုက္ ပါတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ၾကံ မႈႀကီးကို က်ဴးလြန္ ေနတဲ့ ေမာင္သန္းေရႊကို ျပည္သူ
လူထု တစ္ရပ္လုံးက ရဲရဲ ရင္ဆိုင္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္း ေရးသား ထားပါတယ္။ အခုလို
ေပးပို႔လာတဲ့ ဆရာ ဂါမဏိအား အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း စည္းလုံးျခင္းရဲ႕အင္အားမွ
မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ သန္းေရႊ
ေဆာင္းပါးရွင္ - ဆရာ ဂါမဏိ
အာဏာ႐ူး ဂဠဳန္ဦးေစာဟာ ၁၉၄၇ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို မတရားတဲ့

နည္းလမ္းနဲ႔ ျဖတ္လမ္းက သိမ္းပိုက္ဖို႔အတြက္ အဲဒီတံုးက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ ဝန္ႀကီး ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ၾကံ
သတ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီ လုပ္ၾကံမႈႀကီးဟာ သမိုင္းမွာ တရားေရး နယ္ပယ္မွာ
ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ဦးေစာ အမႈအျဖစ္ ရာဇဝင္တြင္ သြားခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္သူ႔ရင္ထဲ
အသဲထဲမွာ စြဲထင္တည္ရွိေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ လူသာ ေသသြားေပမဲ့
ဂုဏ္သတင္း ၾသဇာရွိန္ဝါဘယ္လိုမွမေပ်ာက္ပ်က္ဘဲဆက္လက္ရွင္သန္ေနခဲ့ပါတယ္။၁၉၈၃
ခု ေအာက္တိုဘာ ၉ ရက္ေန႔မွာေတာ့ အာဏာ႐ူး ကင္အီဆြန္းဟာ ကိုးရီးယားကၽြန္းဆြယ္
တစ္ခုလံုးကို မတရားတဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ ျဖတ္လမ္းက သိမ္းပိုက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္
ေတာင္ကိုးရီးယားသမတ ခၽြန္ဒူးဝမ္ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ အထူးကြန္မင္ဒို အဖြဲ႔လႊတ္ကာ
ဗံုးခြဲလုပ္ၾကံခဲ့ပါတယ္။ အာဏာရဖို႔သာ ေခါင္းထဲရွိတဲ့ ေျမာက္ကိုးရီးယား
အစြန္းေရာက္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္သူ႔ရင္ထဲက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို လံုးဝဂ႐ုမစိုက္ဘဲ
အာဇာနည္ကုန္း အာဇာနည္ဗိမာန္တည့္တည့္မွာ ဗံုးခြဲခဲ့လို႔ ေတာင္ကိုးရီးယားဝန္ႀကီး ၄
ေယာက္နဲ႔ အရာရွိ ၁၃ ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြ အတြက္

အေရးပါတာကေတာ့ အာဇာနည္ဗိမာန္ႀကီး ၿပိဳက်ပ်က္စီးခဲ့ရတာပါဘဲ။
ေျမာက္ကိုးရီးယားဟာ အခုလို ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ အသဲႏွလံုးကို မိုက္မိုက္႐ိုင္း႐ိုင္း
ေစာ္ကားခဲ့႐ံုတင္မက အရွင္ လိုက္ဖမ္းတဲ့ ခလရ ၉၀ က ရဲေဘာ္ေတြကို ရန္ကုန္တိုင္း
ေကာ့မႉးၿမိဳ႕နယ္ သခြတ္ပင္ရြာနားမွာ အၾကမ္းဖက္ ခုခံခဲ့တဲ့ အတြက္ လက္နက္မဲ့
ဝင္ဖမ္းၾကတဲ့ တပ္သားသန္းေထြး၊ တပ္သားသိန္းႏိုင္နဲ႔ တပ္သားၫြန္႔ဟန္တို႔ ၃ ေယာက္
က်ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ (ဒီ ရဲေဘာ္ ၃ ေယာက္ကို တပ္မေတာ္က ေနာင္မွာ သူရဘြဲ႔
ေပးခဲ့ပါတယ္။)တကယ္ေတာ့ အာဏာ႐ူး ေနာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အဲဒီတံုးက
ဗမာျပည္ရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေနဝင္းက ေျမာက္ကိုးရီးယားႏိုင္ငံကို
သြားပလူးခဲ့ရာကေန ေျမာက္ကိုးရီးယား အာဏာ႐ူးက ေရာင့္တက္ၿပီး အိမ္ဦးခန္းမွာ
ခ်ီးဝင္ယို သြားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို
ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈ ( ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ေျမာက္ကိုးရီးယား ) ဘဲ
ျဖစ္ပါတယ္။၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ နဝတ စစ္ေကာင္စီက အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ့အခါ
လူထုဘက္ေတာ္သား ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ထိပ္တိုက္
ရင္ဆိုင္ခဲ့ရၿပီး တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထိုက္တာ မွန္သမွ်ကို တဇြတ္ထိုး
လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တပ္မေတာ္သမိုင္း တေလွ်ာက္လံုး တပ္မေတာ္ဖခင္၊ ႏိုင္ငံ့ဖခင္၊
လြတ္လပ္ေရးဖခင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ ဖို႔
လုပ္ေဆာင္လာရပါတယ္။ဒါမွသာ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီးျဖစ္တယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုတာ တပ္မေတာ္ဖခင္၊ ႏိုင္ငံ့ဖခင္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို တိုင္းျပည္
ကေရာ တပ္မေတာ္သားေတြကပါ ေမ့ေပ်ာက္သြားေစမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ခ်ီးဘရိန္းေတြက
စဥ္းစားၾကပါတယ္။၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ ဆက္သြားႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္
တပ္မေတာ္ရဲ႕ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မွာၾကားခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ဟာ လူထုအက်ဳိးျပဳ
လူထုအေစခံ တပ္မေတာ္ျဖစ္ဖို႔၊ တပ္မေတာ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးမွာမပါဖို႔၊ ဒီမိုကေရစီ နည္းက်
ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံရသူေတြကဘဲ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္ဖို႔၊
တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမေတြရဲ႕ ျပည္တြင္းေရးမွာ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အျပည့္အဝေပးဖို႔ စတဲ့
အေျခခံ မူၾသဝါဒေတြကိုလည္း ပယ္ေဖ်ာက္ဖို႔ စစ္အာဏာ႐ူးေတြအတြက္ အထူး
အေရးႀကီးေနပါတယ္။အဲသလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
အဆက္အစပ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တပ္မေတာ္ အဆက္အစပ္ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္ရင္
အာဏာ႐ူး နဝတ-နအဖ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ႏိုင္ငံနဲ႔ တပ္မေတာ္ကို ထင္သလို
စိတ္ႀကိဳက္ခ်ယ္လွယ္ ႏွိပ္စက္ ေသြးစုတ္အျမတ္ထုတ္ ႏိုင္ၾကေတာ့မယ္လို႔ ထင္ေနၾက
ပါတယ္။ဒီလိုနဲ႔ အာဇာနည္ေန႔ကို ေမွးမွိန္ပစ္ခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အလံ တုိင္ဝက္မထူ၊
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔က်ဆံုးခ်ိန္ မနက္ ၁၀ နာရီ ၃၇ မိနစ္မွာ ဥၾသမဆြဲ၊ အာဇာနည္ေတြကို
အေလးျပဳရာမွာလည္း ယဥ္ေက်းမႈဝန္ႀကီးေလာက္ ကိုဘဲ သြားခိုင္းတာမ်ိဳး
လုပ္လာခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ေငြစကၠဴေတြေပၚမွာ ႏိုင္ငံ့ဖခင္၊ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ပံု
ေတြကို ႐ိုက္ႏွိပ္ၾကသလို ဗမာျပည္မွာလည္း တေလွ်ာက္လံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း႐ုပ္ပံု

႐ိုက္ႏွိပ္ခဲ့ရာကေန ယခုအခါ တိရိ စၦာန္ပံု အစားထိုး
႐ိုက္ႏွိပ္လာပါတယ္။စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ ကေလးေတြကို "ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၃ မွာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ" လို႔ ဆိုခဲ့ရတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ကဗ်ာကိုေတာင္
မသင္ရေတာ့ပါဘူး။ အစိုးရ႐ံုးေတြမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဓာတ္ပံုကို
မခ်ိတ္ရေတာ့ပါဘူး။ တပ္မေတာ္ေန႔တျဖစ္လဲ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ စစ္ခ်ီတက္ရာမွာ
ေအာင္ဆန္း စစ္ေၾကာင္း နာမည္ကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္သလို စစ္တကၠသိုလ္မွာလည္း
ေအာင္ဆန္းတပ္ခြဲ မထားေတာ့ပါဘူး။ အခုေနာက္ဆံုး ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္က
စစ္ေရးျပကြင္းမွာ အေနာ္ရထာ၊ ဘုရင့္ေနာင္နဲ႔ အေလာင္းဘုရား တို႔ရဲ႕ ႐ုပ္တုႀကီး ၃ ခုဘဲ
ထားရွိျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို အဂၤလိပ္ကိုလိုနီဘဝနဲ႔ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ ကၽြန္ဘဝက
လြတ္ေျမာက္ေအာင္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေရွ႕ေဆာင္လံုးပန္းခဲ့တဲ့၊ တပ္မေတာ္ကို
တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကိုေတာ့ အထိမ္းအမွတ္ ႐ုပ္တု
လံုးဝလုပ္မထားေတာ့ပါဘူး။ ဒါတင္မကဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကို ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္
ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ေျမာက္ကိုးရီးယား အာဏာ႐ူး ေတြကို ယခုအခါ နအဖ
စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက လည္ပင္းဖက္ကာ တပည့္ခံ ဘုတ္က်ီးေျမႇာက္ က်ီးဘုတ္ေျမႇာက္
လုပ္ေနၾကပါတယ္။ စစ္႐ူးႏွစ္ဖြဲ႔ေပါင္းၿပီး ျမန္မာျပည္သူေတြတင္မက အာရွျပည္သူ
ေတြကုိပါ အသားလြတ္ ေသတြင္းပို႔ဖို႔ မရဏ ယႏၱရားေတြကိုလည္း
တပ္ဆင္ေနၾကပါတယ္။၈၈ ခုေနာက္ပိုင္းမွာ အခုလို လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ
တကယ့္တကယ္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚ စစ္အာဏာ႐ူးေတြရဲ႕
တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈႀကီးဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၄၇ ခု ပထမအႀကိမ္
ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ၾကံမႈတံုးက တရားခံဦးေစာကို ႀကိဳးစင္တင္ႏုိင္ခဲ့သလို အခု တတိယအႀကိမ္
ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈရဲ႔ တရားခံ၊ ဒုတိယအႀကိမ္ ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ၾကံမႈမွာလည္း ၾကံရာပါ
ျဖစ္ေနတဲ့ ေမာင္သန္းေရႊကိုလည္း ျပည္ေထာင္စုက အမႈဖြင့္ တရား႐ံုးတင္ၿပီး ထိုက္တန္တဲ့
စီရင္ခ်က္ ခ်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔တကြ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မူဝါဒ ကိုင္စြဲထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုသားေတြက လုပ္ၾကံသူ
စစ္အာဏာ႐ူး ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ အမႈရင္ဆိုင္ၿပီး ျပစ္ဒဏ္စီရင္ရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း
တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
ေခတ္မွီဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ပါတဲ့ ဒို႔တပ္မေတာ္
စာဖတ္သူမ်ားခင္ဗ်ား
နအဖ စစ္အာဏာရွင္ ေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေအာက္ထဲမွာ တပ္မေတာ္ သားမ်ား အေနနဲ႔

အခြင့္ အေရး ရလိမ့္ မယ္လို႔ တခ်ိုဳ႕က ထင္မွတ္ ေနၾကပါ လိမ့္မယ္။ တကယ္တမ္း
ထိပ္ပိုင္းက လက္တဆုပ္စာ ေလာက္သာ

သုံးလို႔မကုန္ ျဖဳန္းလို႔မဆုံး ခ်မ္းသာေနၾကၿပီး ေအာက္ေျခ တပ္မေတာ္သားမ်ားမွာေတာ့
ျပည္သူလူထု နဲ႔အတူ စီးပြားေရးၾကပ္တည္းမႈ ၀ဲဂယက္ထဲမွာ ႀကံဳသလို ႀကိတ္မွိတ္
ေျဖရွင္းေနၾကရပုံေတြကို ျပည္တြင္းမွ ေျမၾသဇာအဖဲြ႔ ေက်ာင္းသူ တစ္ဦးရဲ႕
ဤ၀က္ဘ္ဆိုဒ္သို႔ သတင္းေပးပို႔လာခ်က္အား ဒီကေန႔ တင္ျပ ေပးလိုက္ရပါတယ္။ ယခုလို
ေပးပို႔လာတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ကိုဖိုးတရုတ္က ေျမၾသဇာအဖဲြ႔မွ သမီးပ်ိဳအား အထူး
ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္းနဲ႔ ေျမၾသဇာအဖဲြ႔နဲ႔တကြ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားအား ႀကိဳဆို
ဂုဏ္ျပဳလွ်က္ မွတ္တမ္းတင္ ေဖၚျပအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
မယံုမရွိနဲ႔ အမွန္ပါဘဲကြဲ႔
ေပးပို႔သူ - ေျမၾသဇာအဖဲြ႔
http://photayokeking.net/Articlesmm/tatmataw.html
ရန္ကုန္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ နယ္ေျမအတြင္းရွိ တပ္မေတာ္သားေတြဟာ စား၀တ္ေနေရးကို
ခက္ခဲစြာ ရုန္းကန္ေနၾကရၿပီး သက္ဆိုင္ရာ အရာရွိမ်ားထံ ခ်ဥ္းကပ္တင္ျပကာ “ဗိုက္”
ျပႆနာအား ႀကဳံသလို ေျဖရွင္းေနၾကရပါတယ္။ မဂၤလာဒုံတပ္နယ္ ပင္မယာဥ္
သိုေလွာင္ေရးတပ္ (ပယန) ကို ဗိုလ္မွဴးႀကီး အဆင့္က အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး FAW ကဲ့သို႔ ယာဥ္ႀကီး
မ်ား၊ ယာဥ္လတ္၊ ယာဥ္ငယ္ မ်ိဳးစုံအား ထားရွိရာ တပ္ႀကီး အဆင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ
တပ္ပိုင္ယာဥ္ေတြဟာ လုပ္ငန္းသုံး ပင္မေထာက္ပ႔ံပို႔ေဆာင္ေရး တပ္ရင္း (ပထပ)၊ ေရွ႔
တန္း အေျခခ် ေထာက္ပံ့နဲ႔ ပို႔ေဆာင္ေရး တပ္ရင္း (ရထပ) ၊ ေထာက္ပံ့နဲ႔ ပို႔ေဆာင္ေရး
တပ္ရင္း (ထပရ) တပ္မ်ားရွိ ယာဥ္ေတြနဲ႔ မတူပဲ ကလပ္ (ယာဥ္အဆင့္အတန္း) (၁/၂)
ရွိေသာ ကားသစ္မ်ားကိုသာ ထားရွိသလို စစ္တပ္က အသံုးမလိုေတာ့တဲ့ ေလလံတင္မဲ့
ယာဥ္အေဟာင္းမ်ားကိုလည္း ထားရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီ ကားသစ္မ်ားကို လူထုအုံၾကြမႈ
အေရးေတာ္ပုံႀကီးကို ႏွိမ္ႏွင္းရန္နဲ႔ အေရးေပၚကိစၥ မ်ားမွာ သုံးဖို႔ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရပါတယ္။
ယာဥ္အေဟာင္းမ်ားကိုေတာ့ ေလလံတင္ရာမွာ ဘုရင့္ေနာင္၊ ဗိုလ္တစ္ေထာင္နဲ႔
စမ္းေခ်ာင္းက ကုလားၾကက္တန္းရွိ ကုလားမ်ားနဲ႔ လက္၀ါးခ်င္းရိုက္ကာ စားေပါက္ “ဂြင္”
ရိုက္ၾကေၾကာင္း သိရွိရ ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မဲသေ၀ါက် နီဆန္းပက္ထရိုကားမ်ားကို
ကုလားမ်ားက သက္ဆိုင္ရာ အဆင့္ဆင့္နဲ႔ ဂြင္ရိုက္ကာ ေလလံဆဲြၿပီးသကာလ ျပန္ရိႈင္းျပီး
ခန္႔ခန္႔ႀကီး စီးေနၾကတာ ကိုလည္း ေတြ႔ရိွရပါတယ္။ လိုင္းေၾကးအေပၚ မူတည္ၿပီး ပစၥည္းစုံ
ပါ/မပါ ၊ တာယာပန္း ရွိ/မရွိ၊ ခ်ိတ္ဆက္ကာ ဆီဒင္ကား၊ ေဗါက္စ္၀က္ဂြန္ကား၊
ဂ်စ္ကားမ်ားပါမက်န္ေအာင္ ေလလံပစ္ျပီး စီးပြါးရွာစား ေနၾကရပါတယ္။ဒါ့အျပင္ ပယနမွ
ရဲေဘာ္ေတြဟာ သက္ဆိုင္ရာ အရာရွိ/အရာခံေတြထံ တိတ္ တဆိတ္ ခ်ဥ္းကပ္ညွိႏႈိင္းၿပီး
ျပင္ပသို႔ အလုပ္ ထြက္လုပ္ၾကရပါတယ္။ တပ္ပိုင္ ေရလွည္း မ်ားအား တစ္ရက္လွ်င္ က်ပ္
၅၀၀ ႏႈန္း ေပးသြင္း၍ ျပင္ပမွာ ေရေရာင္းၾက ရပါတယ္။ တပ္ၾကပ္ႀကီး တစ္ဦးဆိုရင္ ပယန
တပ္ရဲ႕ အရာရွိ ဗိုလ္မွဴးတစ္ဦးပိုင္ စူပါရုဗ္ ဗင္ကားကို ျပင္ပမွာ အဌားလိုက္ဆဲြေပးျပီး
တစ္ရက္လွ်င္ က်ပ္ (၇၀၀) ေက်ာ္ႏႈန္းနဲ႔ တစ္လကို က်ပ္ ၂၀၀၀၀ ေပးသြင္းရပါတယ္။

သူ႕ကို တပ္တြင္းသက္သာကိစၥအား အေၾကာင္းျပေစကာ တကယ္တမ္းေတာ့ တပ္ကို
ေငြမသြင္းဘဲ ရုံးတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ကင္းလြတ္ခြင့္ ေပးထားေၾကာင္းလည္း သိရပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ တပ္က ဆရာမ်ားမွာ ကား၊ အိမ္၊ ေျမကြက္ စသျဖင့္ ပဲြစားလုပ္ကာ ပဲြခရရင္ တပ္ရွိ
တပ္မွဴး၊ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီး၊ တပ္ရင္းအရာခံဗိုလ္တို႔ကို လက္သိပ္ထိုး ေပးကာ စီးပြားရွာၾကံ
ရပါတယ္။ တခ်ို႔လည္း ခ်ဲေရာင္းျပီး စီးပြါးရွာေနၾကရပါတယ္။ တန္းစီစာရင္းမွာေတာ့ အဲဒီ
ဆရာ၊ ရဲေဘာ္ေတြကို ျပင္ပတာ၀န္ တစ္ခုျပထားၿပီး လိမ္ညာေပးထားၾကရပါတယ္။
တခ်ဳိ႕တပ္ေတြမွာ တပ္သစ္ အေဆာက္အဦအတြက္ ကန္ထရိုက္ အပ္ရင္ ပုဂၢလိကထံ
မအပ္ႏွံဘဲ အုတ္ဖုတ္၊ ပန္းရံကိုင္ ၊ ဘိလပ္ေျမထမ္း၊ လက္သမား စတဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာ
မိမိရဲေဘာ္မ်ားကိုသာ ဌားရမ္းကာ ခိုင္းေစတာ မ်ိဳးလည္းရွိပါတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕
လုပ္အားခေငြကို တပ္မွဴးက ျပင္ပေပါက္ေစ်း အတိုင္း မေပးဘဲ ေခါင္းပံုျဖတ္ မတရား
ရယူကာ ေငြရွင္းေပးရတဲ့ G.E (ေဆာက္လုပ္ေရး အင္ဂ်င္နီယာ) ၀န္ေထာက္မ်ားနဲ႔
အၾကံအဖန္လုပ္ ရိုက္စားၾကပါတယ္။တခ်ိဳ႕ရဲေဘာ္မ်ားဆိုရင္ လနဲ႔ခ်ီၾကာျပီး တပ္မွာ
ေနစရာမလိုဘဲ ပုတ္ျပတ္ ရန္ပုံေငြ အျဖစ္နဲ႔ ေငြအနည္းငယ္ တပ္ကိုသြင္းကာ
က်န္ေငြအမ်ားစုကိုေတာ့ ခြင့္ေပးတဲ့ အရာရွိအား လာဘ္ထိုးျခင္းျဖင့္ ျပင္ပမွာ
အလုပ္လုပ္ၾကရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ယာဥ္ေမာင္းမ်ားကေတာ့ တပ္ပိုင္ကားမ်ားကို အသံုးျပဳျပီး
အရပ္သားေတြ အိမ္ေျပာင္းေရႊ႕တာမ်ိဳးကို ညအခ်ိန္မေတာ္ တပ္က လူႀကီးေတြ
လမ္းေၾကာင္း ရွင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ကားဌားရမ္းမႈျပဳကာ လုပ္စားေနရ တာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္။
နံနက္ေစာေစာထျပီး ေစ်းကားဆြဲ လုပ္စားေနရတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္။ဒါေတာင္မွ
တပ္ထဲမွာ စစ္သည္တခ်ိဳ ႔ဟာ အျခားစစ္သည္ရဲ ႔ ကင္းက်ခ်ိန္နဲ႔ ကင္းက်တဲ့ ရက္ကို
အစားထိုး ကင္းအဌားေစာင့္တဲ့ အပို၀င္ေငြလည္း ရွာၾကရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ စစ္သည္ေတြဟာ
အသက္ႀကီးလို႔ ျဖစ္ေစ ျပင္ပသို႔ စီးးပြားေရး ထြက္မလုပ္တတ္ လို႔ျဖစ္ေစ ျပင္ပကို
အလုပ္သြားလုပ္တတ္တဲ့ စစ္သည္မ်ားအတြက္ ကင္းအစားထိုး ေစာင့္ေပးကာ
ေစာင့္ခရတဲ့ ၀င္ေငြနဲ႔သာ ရပ္တည္ရတဲ့ စစ္သည္မိသားစုမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕
တပ္မ်ားမွာေတာ့ အဆင္မေျပေသာ စစ္သည္မ်ားရဲ႕ သမီးမ်ားအျပင္ ရဲေမမ်ားဟာ ၿမိဳ႕ထဲရွိ
ကာရာအိုေက အႏွိပ္ခန္းမ်ား ျပည့္တန္ဆာအိမ္ေခါင္းမ်ားတြင္ ခႏၵာကိုယ္ရင္းၿပီး လုပ္ကိုင္
စားေသာက္ ေနရတဲ့ အထိ ဆိုးရြားေနေၾကာင္းလည္း သိရွိရပါတယ္။ ဒီလို ရုန္းကန္
လႈပ္ရွား ေနၾကရတဲ့ တပ္မေတာ္ သား အမ်ားစုဟာ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ အတူ
ဒီမိုကေရစီကို လိုလားေနၾကေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရ ပါတယ္။

ေဒၚလာရရင္ အကုန္လုပ္ နအဖရဲ႕

စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္
http://photayokeking.net/Articlesmm/everything-spdc-do-if-they-get-dollar.
စာဖတ္သူမ်ားခင္ဗ်ား -နအဖရဲ႔ တရားမ၀င္ ေငြမဲမ်ားျဖင့္ လက္နက္ခဲယမ္း
၀ယ္ယူေနၾကပံုေတြ ကို စစ္ဖက္နီးစပ္သူမ်ားႏွင့္ အကြ်မ္းတ၀င္ရွိတဲ့ က်ဴရွင္ဆရာတစ္ဦးက
ဆရာျမင့္ ကေလာင္နံမည္နဲ႔ ေဆာင္းပါးေပးပို႔လာတာကို ကြ်န္ေတာ္ ကိုဖိုးတရုတ္က စီစဥ္
တင္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္။နအဖဟာ စစ္တပ္၏ စစ္လက္နက္ႏွင့္ အပုိပစၥည္းမ်ား
၀ယ္ယူျဖည့္တင္းျခင္းႏွင့္ အစိုးရစီမံကိန္းမ်ားတြင္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းသံုး
ပစၥည္းမ်ားအား ျပည္ပမွ ၀ယ္ယူရန္အတြက္ လိုအပ္ေနသည့္ ေဒၚလာေငြကို Dive Money
ေခၚ ႏိုင္ငံတကာ မူးယစ္ေဆး၀ါးလုပ္ငန္း ကြန္ယက္မွ သို၀ွက္ထားသည့္
တရားမ၀င္ေငြမဲမ်ားကို အသံုးျပဳပါတယ္။ သက္တမ္း (၂) ႏွစ္မွ (၃) ႏွစ္အထိ ဆုိင္းငံ့
ကာလ ေငြေပးေခ်စနစ္ Differed Payment System ျဖင့္ စိုက္ထုတ္၀ယ္ယူေစပါတယ္။
စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားကို အစုိးရပိုင္ေငြျဖင့္ လက္ငင္းေပးေခ်ရန္ မလိုဘဲ Differed
Payment System ဆုိင္းငံ့ကာလျဖင့္ ေငြေပးေခ်စနစ္အရ (၆)လ တစ္ၾကိမ္အရစ္က်
ျပန္လည္ေငြေပးေခ်ျခင္းျဖင့္ ေငြေပးေခ်ကာလ (၂) ႏွစ္မွ (၃) ႏွစ္အတြင္း
ျပန္လည္ေပးေခ်ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခြန္ဆာႏွင့္ ယာကူဇာဂုိဏ္းက ဆုိင္းငံ့ကာလ
ေငြေပးေခ်စနစ္ျဖင့္ စိုက္ထုတ္ေပးေခ်ထားသည့္ ေငြမဲတန္ဖုိးမ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္
အစိုးရေငြမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ေပးဆပ္လိုက္သည့္အခါ တရား၀င္ေငြျဖဴမ်ားအျဖစ္
ေျပာင္းလဲလက္ခံ ရရွိၿပီးသား ျဖစ္သြားပါတယ္။ စစ္တပ္အတြက္ လိုအပ္ေနသည့္
ထုိလုပ္ငန္းကြန္ယက္တြင္ စစ္လက္နက္ပစၥည္း မ်ား ၀ယ္ယူျခင္းမွ တရားမ၀င္ရသည့္
ပြဲခေကာ္မရွင္ေငြ၊ ေငြမဲမ်ား လႊဲေျပာင္းစိုက္ထုတ္ေပး ေခ်ျခင္း ႏွင့္
အစိုးရပိုင္ဘတ္ဂ်က္ေငြျဖင့္ ျပန္လည္ေပးေခ်ရာမွ အတိုးႏႈန္းေပၚတြင္ရသည့္ ေကာ္မရွင္
ပြဲခေငြတုိ႔ ကို နအဖ ထိပ္သီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး၊ ဒု-ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ႏွင့္
စစ္လက္နက္ပစၥည္းတင္သြင္းသူ ကန္ထရိုက္ပြဲစား ကုိေတဇတုိ႔
အက်ိဳးအျမတ္ရပါတယ္။၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ဇြန္လကတည္းက နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ Dive
Money Inflow Network တုိ႔ကို ဦးစြာ လမ္းျပမိတ္ဆက္ေပးခဲ့သူမွာ ႏုိင္ငံတကာတြင္
ဘိန္းဘုရင္ဟု နံမည္ဆုိးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားသည့္ ဦးခြန္ဆာကိုယ္တုိင္ ျဖစ္ပါတယ္။
နအဖစစ္တပ္အတြက္ ရုရွားလုပ္ ရဟတ္ယာဥ္မ်ားႏွင့္ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ား
ေရာင္းခ်သည့္ ရုရွား MAPO and Rostvertol ၏ ကိုယ္စားလွယ္ ကိုေတဇ Htoo Trading
ကို Dive Money Inflow Network အတြင္း အက်ိဳးတူ ၾကားခံ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေစရန္
ဦးခြန္ဆာ၏ ေနာက္ကြယ္မွ စီစဥ္ အကြက္ခ်ေပးသည္ကို နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက
သေဘာတူ လက္ခံပါတယ္။ Dive Money ဆုိတာဟာ ဂ်ပန္မူးယစ္ေဆး၀ါး ကုန္သည္

ယာကူဇာမ်ားႏွင့္ လက္တင္အေမရိက မူးယစ္ေဆး၀ါးလုပ္ငန္းကြန္ယက္တုိ႔မွ
အသံုးျပဳေသာ ေ၀ါဟာရတခု ျဖစ္ပါတယ္။ မူးယစ္ေဆး၀ါးႏွင့္ လက္နက္
ေမွာင္ခုိေရာင္းခ်ျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားမွ ရထားသည့္ ပမာဏႀကီးမားသည့္ ေငြမဲမ်ားကို
ေငြျဖဴအျဖစ္ ေျပာင္းလဲရန္ ေခတၱသုိ၀ွက္ သိမ္းဆည္းထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးခြန္ဆာႏွင့္ သူ၏ မြန္ထုိင္း တပ္ဖဲြ႔တို႔ နအဖထံ ခြ်င္းခ်က္မရွိ လက္နက္ခ်ၿပီး

အလင္း၀င္လာစဥ္က ဦးခြန္ဆာမွာ ေငြေၾကးအေျမာက္အျမား ပါမလာခဲ့ေၾကာင္း နအဖ
မူးယစ္ရဲမွဴးႀကီး ခမ္းေအာင္ အပါအ၀င္ ထိပ္တန္း အရာရွိႀကီးမ်ားက ေျပာၾကပါတယ္။
နအဖအရာရွိႀကီးမ်ား ေျပာစကား မွန္ပါတယ္။ ဦးခြန္ဆာက သူရဲ႔ တပ္ဖြဲ႔မ်ား ႏွင့္အတူ
Sam7 ကဲ့သုိ႔ ေခတ္မွီေလယာဥ္ပစ္ ဒံုးက်ည္လက္နက္မ်ား ပါလာခဲ့ေသာ္လည္း ေငြေၾကး
အေျမာက္အျမား ယူေဆာင္မလာခဲ့ပါ။ သူရဲ႔ ေငြေၾကး ပိုင္ဆုိင္မႈအတြင္းေရးကို သိေနတဲ့
မြန္ထိုင္းတပ္မွဴးႀကီး စိုင္းလူးကို “ငါတုိ႔အခု အခ်ိန္မွာ မိေက်ာင္းလို ေနရမယ္” လို႔
ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဗုိလ္မွဴးႀကီး စိုင္းလူး ကိုယ္တုိင္မွာ လည္း အေမရိကန္တရားရံုးေတာ္က
မူးယစ္ေဆး၀ါး တရားခံေျပး အျဖစ္ ေၾကညာျခင္း ခံထားရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးခြန္ဆာပိုင္
မူးယစ္ေဆး၀ါးလုပ္ငန္းမွ ရထားတဲ့ ေဒၚလာေငြအမ်ားစုကို သူရဲ႕ စီးပြားဖက္
ဂ်ပန္ယာကူဇာမ်ားရဲ႔ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ ေရာင္း၀ယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ Tanaka Foods
Enterprise ကဲ့သုိ႔ေသာ ယာကူဇာပိုင္ လုပ္ငန္းမ်ားမွာ အပ္ႏွံျမဳပ္ႏွံထားခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၀
ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လမွာ ဦးခြန္ဆာရဲ႔ ေနာက္ကြယ္မွ စီစဥ္ေပးခ်က္အရ Dive Money US$ 2
millionကို စကာၤပူ OCBC ဘဏ္မွ ကိုေတဇရဲ႔ ဘဏ္စာရင္းသို႔ လုပ္ငန္းျပ
လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ၿပီး၊ ျမန္မာေလတပ္ရွိ Bell 205A1 ႏွင့္ Mi 17 ရဟတ္ယာဥ္Propeller
Blade, Gear Box and Spare Parts မ်ား ၀ယ္ယူ တင္သြင္းေပးလာေတာ့မွ နအဖထိပ္သီး
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား အေနျဖင့္ Dive Money Inflow ႏွင့္ သူတို႔အတြက္
ေနာက္ကြယ္မွ တိတ္တဆိတ္ရလာတဲ့ ေကာ္မရွင္အက်ိဳးအျမတ္ကို
လက္ေတြ႔သေဘာေပါက္လာၾကပါတယ္။အဲဒီကာလက ေလတပ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဒုဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး
ေက်ာ္သန္းကိုယ္တုိင္မွာလည္း ေလတပ္မွာ အသံုးျပဳေနတဲ့ Bell 205 ႏွင့္ Mi 17
ရဟတ္ယာဥ္မ်ား အတြက္ မျဖစ္မေန လိုအပ္တဲ့ အပိုပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ယူျဖည့္တင္းရန္
ေဒၚလာေငြဘတ္ဂ်က္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေပၚေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ Mi 17 ရဟတ္ယာဥ္ႏွင့္
အပိုပစၥည္းမ်ားတင္သြင္းေပးသည့္ ကိုယ္စားလွယ္ ကိုေတဇရဲ႔ OCBC ဘဏ္စာရင္းမွာ
မေလးရွားသို႔ ကြ်န္းသစ္မ်ားကို စက္ေလွျဖင့္ ေမွာင္ခိုေရာင္းထားသည့္
ေဒၚလာေငြတစ္သန္းေက်ာ္ကိုသာ လုပ္ငန္းအားလံုး လည္ပတ္ေနရပါတယ္။
ေလတပ္ရဟတ္ယာဥ္ အပိုပစၥည္းမ်ား အတြက္ ေဒၚလာႏွစ္သန္းဖိုး စိုက္ထုတ္
၀ယ္ယူတင္သြင္းေပးရန္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဦးခြန္ဆာကိုယ္တုိင္ကလည္း သူရဲ႔
စီးပြားဖက္ ဂ်ပန္ယာကူဇာ လုပ္ငန္းကြန္ယက္မွ Dive Money မ်ားျဖင့္ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႔
စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ယူျဖည့္တင္းေရးတြင္ ကိုေတဇရဲ႔ လုပ္ငန္းကို ၾကားခံ

အသံုးျပဳလ်က္ ေငြေၾကး စိုက္ထုတ္ Finance လုပ္ေပးၿပီး၊ အစုိးရက ဆုိင္းငံ့ကာလ
ေငြေပးေခ်စနစ္ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ျဖင့္ ျပန္လည္ေပးဆပ္ေငြကို တရား၀င္အျဖစ္
ျပန္လည္ရရွိေစရန္ စီစဥ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖရဲ႔ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈ ထီးရိပ္မွာ
ခြ်င္းခ်က္မရွိ လက္နက္ခ်ျခင္းျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရယူကာ ၀င္ေရာက္ခိုလႈံလာတဲ့
ႏိုင္ငံတကာမူးယစ္ေဆး၀ါး တရားခံေျပး မာဖီးယားသန္းၾကြယ္ သူေဌးႀကီး ခြန္ဆာႏွင့္ သူရဲ႔
စီးပြားဖက္ ဂ်ပန္ယာကူဇာထိပ္ပိုင္းရဲ႔ လွ်ိဳ႔၀ွက္အစီအစဥ္ျဖင့္ ၂၀၀၀ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ
တုိက်ိဳအေျခစိုက္ Tanaka Foods Enterprise ရဲ႔ မန္ေနဂ်င္း ဒါရိုက္တာျဖစ္သူ Mr.Tanaka
ဟာ ရန္ကုန္သုိ႔ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ နအဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ
မူးယစ္ေဆး၀ါးလုပ္ငန္းကြန္ယက္မွ ၀င္လာတဲ့ Dive Money တုိ႔ဟာ အခ်ိန္အခါႏွင့္
အေျခအေန လိုအပ္ခ်က္အရ မသူေတာ္ခ်င္း အက်ိဳးတူ ဆက္စပ္ေပါင္းဖက္မိၾကျခင္း
ျဖစ္ၿပီး၊ နအဖဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးတုိ႔ အုပ္စုဟာ သူတို႔ အတြက္ အက်ိဳးရွိရင္
ႏုိင္ငံတကာရာဇ၀တ္မႈကိုပါ လက္ရဲဇက္ရဲ က်ဴးလြန္ရဲၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ဂ်ပန္ယာကူဇာ
ကြန္ယက္အတြင္းမွ Middle Class Businessman ကို အလ်င္ ဦးဆံုးအေနျဖင့္ ကိုေတဇနဲ႔
ေတြ႔ဆံုေစၿပီးမွ Dive Money US$ 2 million ကို နအဖေလတပ္ ရဟတ္ယာဥ္
အပုိပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ယူတင္သြင္းေရး လုပ္ငန္းတြင္ ဂ်ပန္ယာကူဇာ ကြန္ယက္ဘက္မွ
လဲႊေျပာင္းေပးမဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ကို အေသးစိတ္ ရွင္းျပေဆြးေႏြးေစခ့ဲတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ထိပ္တန္းတာ၀န္ရွိသူမ်ားနဲ႔ အၿပီးသတ္ မေဆြးေႏြးရေသးခင္မွာ အလယ္အလတ္အဆင့္
တာ၀န္ခံတစ္ဦး (သို႔မဟုတ္) လုပ္ငန္းအဖြဲ႔ႏွင့္ အေျခခံအားျဖင့္ ႏွစ္ဘက္ သေဘာတူညီမႈ
ရရွိေအာင္ ေရွ႔ေျပးေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေစျခင္းဟာ ဂ်ပန္ယာကူဇာတုိ႔၏ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္
တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ Mr. Tanaka ကို ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ ခြန္ဆာ၏ လူယံုတပ္မွဴး
ဗုိလ္မွဴးႀကီး စိုင္းလူးကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ ႀကိဳဆုိၿပီး အင္ယားလိပ္ ေဟာ္တယ္မွာ
တည္းခိုေစခဲ့ပါတယ္။ သူ၏ ရန္ကုန္သုိ႔ လာေရာက္သည့္ ခရီးစဥ္အား ခြန္ဆာ၏
ညႊန္ၾကားခ်က္အရ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ညႊန္ၾကားေရးမွဴးရံုးမွ လွမ္း(၁) ဌာနႀကီးမွဴး
ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေက်ာ္သိန္းနဲ႔ ဗိုလ္မွဴးႀကီး စန္းပြင့္တို႔ကို ဗိုလ္မွဴးႀကီး စိုင္းလူးက ႀကိဳတင္
အသိေပးထားခဲ့ပါတယ္။ ကိုေတဇဘက္ကလည္း ေလတပ္ဦးစီးခ်ဳပ္ကို ႏႈတ္အားျဖင့္
ႀကိဳတင္အသိေပးထားခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ညႊန္ၾကားေရးမွဴးရံုး၏
ေနာက္ကြယ္မွ ႀကိဳတင္စီစဥ္ေပးခ်က္အရ အမွတ္(၂) တပ္မေတာ္ဧည့္ရိပ္သာမွာ
ခြန္ဆာဟာ Mr.Tanaka နဲ႔ ကိုေတဇ တုိ႔ကို မိတ္ဆက္သေဘာ ေတြ႔ဆံုေပးခဲ့ပါတယ္။
လုပ္ငန္းအေသးစိတ္ကိစၥေတြကို ရန္ကုန္ျပည္လမ္း (၆)မိုင္မွာ ရွိတဲ့ ကိုေတဇရဲ႔ Htoo
Trading Co,Ltd အေဆာက္အဦး ဆင္၀င္အေပၚထပ္မွာ ရိွတဲ့ ကိုေတဇရဲ႔ ရံုးခန္းမွာ
ဆက္လက္ေဆြးေႏြးခၾဲ့ကပါတယ္။ အဲဒီလို အေသးစိတ္ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးၾကရာမွာ
ကိုေတဇရဲ႔ အကိုျဖစ္သူ ကိုသီဟ ( Htoo Trading Co,Ltd ၏ ဘ႑ာေရးနဲ႔ ေငြစာရင္း
ဒါရိုက္တာ) လည္း ပါ၀င္ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။အေသးစိတ္ေဆြးေႏြးၾကရာမွာ ဦးစြာ ပထမ
Mr.Tanaka က ကိုေတဇရဲ႔ စင္ကာပူမွာ ရွိတဲ့ OCBC Bank မွာ လုပ္ငန္း လည္ပတ္ေနတဲ့
အေထာက္အထားမ်ား၊ Bank Documents မ်ားကို ၾကည့္ရႈစစ္ေဆး ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။

စကာၤပူ ႏိုင္ငံရွိ OCBC ဘဏ္ အေဆာက္အဦး
Mr.Tanaka က Dive Money US$ 2 million ကို လႊဲေျပာင္းေပးႏိုင္ေရးအတြက္ နအဖ

အစိုးရ စီစဥ္ေပးမႈနဲ႔ ေရနက္ကြင္း ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈ စီမံကိန္း လုပ္ငန္းျပထားတဲ့ Loan
Proposal တင္ျပရန္နဲ႔ အဆုိပါ Loan Proposal တြင္ Cash Flow Requirements မ်ားပါ
ထည့္သြင္းေရးဆြဲေပးရန္ တုိက္တြန္းေျပာၾကား ခဲ့ပါတယ္။ ၄င္းက ဆက္လက္ၿပီး လုပ္ငန္းျပ
Proposal ၏ လုပ္ငန္းလုိအပ္ခ်က္အရ Business Loan အေနျဖင့္ ယာကူဇာပိုင္
ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈ လုပ္ငန္းျပ ကုမၸဏီဘက္မွ Business Loan အေနျဖင့္ လႊဲေျပာင္းေပးမည္
ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ေငြလႊဲေျပာင္းေပးႏိုင္ေရးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ Bank Guarantee ကိစၥမ်ားကို
သူတို႔ ဂ်ပန္ဘက္မွ ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။
ကိုေတဇတုိ႔ဘက္က Loan Proposal ကို ျမန္ႏိုင္သမွ် အျမန္ဆံုး တင္ျပပါက ဂ်ပန္ဘက္မွ
ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေပးမည့္ ကိစၥမ်ားကို ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ သြားမည္ဟု
ကတိေပးခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွာ Dive Money US$ 2 million ကို
ယာကူဇာလုပ္ငန္း ကြန္ယက္ဘက္မွ ၀ိနည္းလြတ္ေဆာင္ရြက္သည့္ အေနျဖင့္
ေဟာင္ေကာင္ရွိ HSBC ဘဏ္မွ Zencard Finance Industry အမည္ျဖင့္ စကာၤပူ OCBC
ဘဏ္ရွိ ကိုေတဇဘဏ္စာရင္းမ်ား သို႔ လႊဲေျပာင္းေပး ခဲ့ပါတယ္။ ယခုကဲ့သို႔
ေလတပ္လုိအပ္ခ်က္ ရဟတ္ယာဥ္အပိုပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ယူတင္သြင္းရန္ လြဲေျပာင္းေပးမည့္
ေဒၚလာ (၂) သန္းသည္ လုပ္ငန္းစတင္သည့္ First Package Transfer ျဖစ္ေနသျဖင့္

အေရးႀကီးေၾကာင္း၊ ပထမတဆင့္ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ငန္းစတင္ႏုိင္ပါက Second
Package Transfer ,Third Package Transfer မ်ား အဆင္ေျပလြယ္ကူႏိုင္သျဖင့္
ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ ထားရန္လည္း ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ Mr.Tanaka ဟာ
ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ဂ်ပန္ကုန္သြယ္ေရး ေကာ္ပိုေရးရွင္း ရံုးခြဲမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ Nichimen
Corportion မွ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာမ်ား ျဖစ္သူ Mr.Y.Kondo, Mr.K.Susa နဲ႔ Marubeni
Corporation ရဲ႔ ရန္ကုန္ရံုးခြဲ မန္ေနဂ်ာ Mr.KojiIjiri တို႔ႏွင့္ပါ သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီး
ျမန္မာစစ္အစုိးရရဲ႔ တည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ လုပ္ငန္းသံုး အႀကီးစား
စက္ကိရိယာ ပစၥည္းမ်ား၊ ဘိလပ္ေျမနဲ႔ ပိုးသတ္ေဆးမ်ားအျပင္ စီမံကိန္း လုပ္ငန္းသံုး
ပစၥည္းေတြကို Differed Payment System နဲ႔ တင္သြင္းေရးတို႔ကိုပါ
ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။
ေဟာင္ေကာင္ရွိ HSBC ဘဏ္ အေဆာက္အဦး
အဲဒီအခ်ိန္ကာလ (၂၀၀၀-၂၀၀၁)ခုႏွစ္က ကိုေတဇရဲ႔ ထူးကုမၸဏီဟာ

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊရဲ႔ လမ္းညႊန္ခ်က္နဲ႔ ဧရာ၀တီတုိင္းအတြင္း Myanmar Billion
Group အမည္နဲ႔ ေရနက္ကြင္း စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ကြက္ေတြ ေဖာ္ထုတ္ေနတဲ့

အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေအာင္ကို၀င္းေခၚ ဆရာေက်ာင္း (ကေမၻာဇဘဏ္)ရယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး
ေရႊမန္းရဲ႔ သားအႀကီးျဖစ္တဲ့ ေအာင္သက္မန္း (ဧရာေရႊ၀ါ ကုမၸဏီ)နဲ႔ ဦးေဇာ္မင္းေခၚ ဦးလွ
(မုိးကုတ္ပတၱျမားတြင္း ပိုင္ရွင္နဲ႔ ေက်ာက္မ်က္ကုန္သည္) တုိ႔ဟာလည္း ပူးေပါင္းလ်က္
လုပ္ကိုင္ေနၾကပါတယ္။ Mr.Tanaka က တင္ျပရန္ ေတာင္းဆုိလာတဲ့ Loan Proposal ကို
ကိုေတဇနဲ႔ ကိုသီဟ တုိ႔ဟာ Myanmar Billion Group အမည္နဲ႔ ေရနက္ကြင္း
ေဖာ္ထုတ္ေရး ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈလုပ္ငန္းမွာ အႀကီးစား စက္ယႏၱယားမ်ား ၀ယ္ယူရန္အတြက္
ေဒၚလာ ေငြေတြ လိုအပ္ေနတဲ့အေၾကာင္း Cash Flow မ်ားႏွင့္တကြ ႏိုင္ငံတကာ
ဘဏ္မ်ားႏွင့္ ေငြေၾကးလႊဲေျပာင္းျခင္းဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားနဲ႔ ေဘာင္၀င္ ေအာင္
စင္ကာပူမွာ ဘဏ္လုပ္ငန္းကြ်မ္းက်င္သူ ေတြကို လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ခ ေပးကာ Loan
Proposal ကို ေရးဆြဲခဲ့ပါတယ္။၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွာ ကိုေတဇကိုယ္တုိင္ ဂ်ပန္ကို
သြားေရာက္ၿပီး Loan Proposal ကို Mr.Tanaka ထံ တင္ျပခဲ့ၿပီး တိုက်ိဳၿမိဳ႔ Okuya Hotel
မွာ Mr.Tanaka အပါအ၀င္ ယာကူဇာလုပ္ငန္းကြန္ယက္မွ ထိပ္ပိုင္း တာ၀န္ခံမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့
Mr.Matsushima, Mr,Habara နဲ႔ Mr.Chinonae စတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္အမည္ခံ ယာကူဇာ
အႀကီးစားေတြနဲ႔ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္မဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို တင္ျပေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။
ခြန္ဆာရဲ႔ ေထာက္ခံ တင္ျပခ်က္နဲ႔ ကိုေတဇရဲ႔ လ်င္ျမန္ပါးနပ္တဲ့ Business Performace
တို႔ကို ယာကူဇာေတြက အကဲျဖတ္ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ခုနစ္ စက္တင္ဘာလ
အတြင္း ဂ်ပန္ယာကူဇာ လုပ္ငန္းကြန္ယက္ရဲ႔ အမည္ခံ လုပ္ငန္းမ်ားမွ Business Loan
အမည္ခံ အေရၿခံဳထားတဲ့ Dive Money US$ 2 million သည္ ကိုေတဇရဲ႔ စင္ကာပူ OCBC
ဘဏ္ စာရင္းသို႔ ေဟာင္ေကာင္ HSBC ဘဏ္မွ တဆင့္ လႊဲေျပာင္းလက္ခံရရွိၿပီး နအဖ
ေလတပ္ရဲ႔ ရဟတ္ယာဥ္မ်ား အတြက္ လုိအပ္ေနတဲ့ စက္အပိုပစၥည္း ေဒၚလာ (၂)
သန္းဖိုးကို ၀ယ္ယူတင္သြင္းေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုေတဇရဲ႔ လုပ္ငန္းကုမၸဏီခဲြျဖစ္တဲ့
Myanmar Avia Export နဲ႔ နအဖတို႔အၾကား Differed Payment System ျဖင့္
ျပန္လည္ေပးဆပ္ရန္ သေဘာတူ ကန္ထရိုက္စာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ထုိးခဲ့ၾကပါတယ္။ နအဖရဲ႔
အစိုးရ ဘတ္ဂ်က္မွ အရစ္က် ျပန္ဆပ္ေငြေတြကို ကိုေတဇမွ တဆင့္ ဂ်ပန္ယာကူဇာမ်ားရဲ႔
အမည္ခံလုပ္ငန္းမ်ားသို႔ ေငြျဖဴအျဖစ္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ စစ္လက္နက္
ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ယူျခင္းနဲ႔ ေငြလဲႊေျပာင္းျခင္းမွ ေကာ္မရွင္ ပြဲခမ်ားစြာ ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။
နအဖရဲ႔ စစ္လက္နက္ ပစၥည္း ၀ယ္ယူေရးအစီအစဥ္နဲ႔ ဂ်ပန္ယာကူဇာ အုပ္စုရဲ႔ Dive
Money မ်ား အက်ိဳးတူ ဆက္သြယ္ ခိ်တ္ဆက္မိၾက တဲ့အေၾကာင္း စာဖတ္သူမ်ားကို
ဗဟုသုတရရွိေစရန္ ရည္ရြယ္ၿပီးေပးပို႔ လိုက္ရပါတယ္။

ဦးေတဇနဲ႔ Mr.Tanaka တို႔ ဂ်ပန္တြင္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ေသာ Okuya Hotel ျမင္ကြင္း
ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ဘုံရန္သူ
Saturday, 06 December 2008 00:00
ေဆာင္းပါးရွင္ – ဗုိလ္ထက္မင္း (ေခတ္ၿပိဳင္ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္မွ ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္)
ေခတ္ၿပိဳင္ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္ ပါ၀င္တဲ့ ေဆာင္းပါးရွင္ ဗုိလ္ထက္မင္းရဲ ႔ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ဘံုရန္သူ

ေဆာင္းပါးအား စာဖတ္ ပရိသတ္မ်ား ဗဟုသုတ ရရွိႏိုင္ဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ကိုဖိုးတရုတ္ ကူးယူ
ေဖာ္ျပေပး လိုက္ပါတယ္။ ယခုလို ေဖာ္ျပခြင့္ရတဲ့အတြက္ ေခတ္ၿပိဳင္ ၀က္ဘ္ဆုိဒ္အား
ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္းစံု မွီတင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးနဲ႔ တန္းတူအခြင့္အေရး ရရွိေရးဟာ အထူးအေရးတႀကီး
လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ဒါကို ဒို႔တာ၀န္ အေရးသံုးပါး အေနနဲ႔
အသံေကာင္းဟစ္ကာ ေႂကြးေၾကာ္ ျပေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အတိတ္သမိုင္းကို
ျပန္ေျပာင္းၾကည့္ရင္း လက္ေတြ႔က်က် သိရွိႏိုင္ေစဖို႔နဲ႔ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ဘံုရန္သူကို
မ်က္ႏွာဖံုးခြာခ်ကာ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထု အားလံုး အခ်ိန္မီ
လက္ခ်င္းခ်ိတ္ ႏိုင္ၾကဖို႔ ဒီေဆာင္းပါးကို ရည္ရြယ္တင္ဆက္လိုက္ ပါတယ္။ ၁၉၉၀
ျပည့္ႏွစ္မွာ မူဆယ္တြင္ ကကလွမ္းက ဒု-ဗိုလ္မႉးႀကီးတင္၀င္းနဲ႔ KIA ေခါင္းေဆာင္ေတြ
စတင္ေတြ႔ဆံု ခဲ့ပါတယ္။ KIA က DAB အေနနဲ႔ ေတြ႔မယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာကုိ န၀တက
လက္မခံခဲ့လို႔ အဆင္မေျပ ျဖစ္ခဲ့ၾက ပါတယ္။ တခါ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္မ်ား ျဖစ္တဲ့ Dr Saboi John (Christian Religious Leader), U Khun
Myat (Businessman) and U La Won (Former Ambassador) တို႔ဟာ ကကလွမ္းကို
KIA အေနနဲ႔ ၾကားခံ သြားေရာက္ဆက္သြယ္ကာ ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါတယ္။KIA တဖဲြ႔တည္းအေနနဲ႔
ေဆြးေႏြးဖို႔ကို သေဘာတူညီခ်က္ရခဲ့ၿပီး လား႐ႈိးမွာ ကကလွမ္း ဒု-ၫႊန္မႉး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္
ေက်ာ္၀င္းနဲ႔ အဖြဲ႕တုိ႔ကို KIA ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ KIA ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘရန္ဆိုင္း ကြယ္လြန္ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္က
ဆက္လက္ညႇိႏိႈင္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ၁၉၉၄ က ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့စဥ္မွာ
ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔အေနနဲ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ တာကေတာ့ KIA ဟာ ကခ်င္အမ်ိဳးသားေတြရဲ႕
ေခါင္းေဆာင္မႈကို ရႏိုင္ခဲ့ရင္၊ ကခ်င္ျပည္သူေတြကို စည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့ရင္ အမ်ိဳးသား ညီလာခံမွာ
ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္း ၾကၿပီးရင္ေတာ့ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ KIA ေခါင္းေဆာင္ ေတြ အေနနဲ႔
ကခ်င္ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာဆိုခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ KIA အဖြဲ႔မွာ
ပညာတတ္ ဘြဲ႔ရ အဂၤလိပ္ဘာသာ ကၽြမ္းက်င္သူ၊ အေျမာ္အျမင္ႀကီးသူေတြ ပါ၀င္ၿပီး သူတို႔
အဖဲြ႔ရဲ႕ တပ္ ဖြဲ႔စည္းပံုကို စစ္တပ္ပံုစံ War Establishment ျဖင့္ စနစ္တက်
ဖဲြ႔စည္းထားတဲ့အျပင္ န၀တကို လိမၼာ ပါးနပ္စြာ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့တာမ်ိဳး၊ အေပ်ာ့ဆြဲ
လိုရာေတာင္းဆိုတာ တဖံုနဲ႔ စည္း႐ံုး လႈပ္ရွားခဲ့ၾကပါတယ္။KIA အေနနဲ႔ နယ္ေျမ (၄) ခုကို
စတင္ေတာင္းခဲ့ရာ ပထမေတာ့ န၀တက ခြင့္မျပဳခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ ေက်ာက္စိမ္းနယ္ေျမ၊
ဖားကန္႔ ဧရိယာနဲ႔ နီးတဲ့ နယ္ေျမတခုကို ေပးလိုက္ရကာ ထိုးေကၽြးၿပီး ႏိုင္ငံေရး
အျမတ္ထုတ္ဖို႔ န၀တက ႀကံစည္ခဲ့ပါတယ္။ အေရးႀကီးတဲ့ အတြင္းေရးတခုကေတာ့
န၀တကို KIA က “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စာခ်ဳပ္ တရား၀င္ခ်ဳပ္ဆို လက္မွတ္ထိုးၿပီး ကခ်င္သမိုင္းမွာ
မွတ္တမ္းမွတ္ရာ ထားခ်င္ ေၾကာင္း၊ ကခ်င္လူထု ကို တခ်ိန္မွာ ျပခ်င္ေၾကာင္း”
လိမၼာပါးနပ္စြာ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ န၀တဟာ မထိုးခ်င္ ထိုးခ်င္နဲ႔ ဒါကို ျငင္းလို႔မရဘဲ
လိုက္ေလ်ာ ေပးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ KIA ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ ကို န၀တ
ဘက္က တိုင္းမႉး ႏွစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာလြင္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအးေက်ာ္တို႔ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ကို ႀကိတ္ၿပီး လက္မွတ္ထိုး ေပးခဲ့ရပါတယ္။ န၀တက ဒီစာခ်ဳပ္ကို
လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားေပးဖို႔နဲ႔ တျခား အပစ္ရပ္ တိုင္းရင္းသား အဖဲဲြ႔ေတြ သိသြားရင္ အားလံုးက
စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ထပ္မံေတာင္းဆိုလာႏိုင္လို႔ ဖံုးဖိထားဖို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ဒီလို
ေျပာခဲ့တာကိုေထာက္ရင္ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
လုပ္ကတည္းက စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ မ႐ိုးသားမႈ၊ တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရးေတြကို
ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလိုမႈနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အျမတ္ ထုတ္လိုမႈ သက္သက္တာ ျဖစ္ေၾကာင္းကို
သိရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို စာနဲ႔ေပနဲ႔ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့တာေတာင္မွ အမ်ိဳးသားညီလာခံမွာ KIA
အပါအ၀င္ အပစ္ရပ္တိုင္းရင္းသား အဖဲြ႔ေတြရဲ့ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရး
ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ အေရးမစိုက္ မလိုက္ေလ်ာတဲ့အတြက္
ဒီစာခ်ဳပ္နဲ႔ နအဖကို ျပန္ကိုင္ဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီလို႔ သတိေပး ေျပာၾကားလိုပါတယ္။
အမ်ိဳးသားညီလာခံ တက္ေနတုန္းမွာ ရွမ္းျပည္ ေျမာက္ပိုင္းရွိ KIA စခန္းကို တပ္က
၀င္ေရာက္ပစ္ခတ္တဲ့ ျဖစ္စဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နအဖရဲ့ ႏိုင္ထက္စီးနင္း လုပ္ရပ္ကို
သေဘာေပါက္ဖို႔သင့္ပါတယ္။တိုင္းရင္းသားေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးခဲ့တဲ့

ကကလွမ္း အႀကီးအကဲ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ကို ျဖဳတ္လိုက္ကတည္းက အပစ္ရပ္တိုင္းရင္းသား
အဖဲြ႔ေတြအေနနဲ႔ အေျခအေနကို သံုးသပ္သင့္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ
ရရွိဖို႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို တညီတၫြတ္တည္း ဖိအားေပး ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲ ၀င္ဖို႔
အခ်ိန္က်ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုအခါ နအဖဟာ KIA က ခြဲထြက္လာတဲ့ ဗိုလ္မႉးႀကီး
လဆန္ေအာင္၀ါတို႔ကို ျပန္ေပါင္းဖို႔ သေဘာ႐ိုးထက္ ေသြးထိုး ခြဲျခားဖို႔ကိုသာ
တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္
စစ္အာဏာရွင္ေတြ အေနနဲ႔ တခ်ိန္တုန္းက KIA နဲ႔ NMSP အဖြဲ႔ေတြကို အျခားအပစ္ရပ္
အဖဲြ႔ေတြနဲ႔ မတူဘဲ လိုက္ေလ်ာဆက္ဆံခဲ့တဲ့ အဓိက အေၾကာင္းရင္းရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါကေတာ့
KNU ကို အဓိက ရန္သူအျဖစ္ ပစ္မွတ္ထားေနရလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ
KNU ရွိရာ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကို ေက်ာင္းသား အင္အားစုေတြ ေထာင္ေသာင္းနဲ႔ ခ်ီၿပီး
ေရာက္ေနသလို လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားလည္း ေရာက္လာခဲ့လို႔ အင္အား
ေတာင့္တင္းခဲ့ပါတယ္။ KIA နဲ႔ NMSP ဟာ KNU ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ ဦးစီးတဲ့
အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ တပ္ေပါင္းစု NDF နဲ႔ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖဲြ႔ခ်ဳပ္
DAB တို႔မွာ အေရးပါ အားထားရတဲ့ ေနရာေတြကုိ ကိုင္တြယ္ ထားတာမို႔
အင္အားေတာင့္တင္းေန တဲ့ KNU ကို ၿဖိဳခြဲခ်င္တာ ေၾကာင့္ KIA နဲ႔ NMSP ကို နအဖက
ဖဲ့ထုတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ KIA နဲ႔ NMSP တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔မ်ား ႀကီးစိုးတဲ့
ေဒသေနရာေတြ ဟာလည္း ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ထိပ္ပိုင္းနဲ႔ ေအာက္ပိုင္းမွာျဖစ္သလို ပင္လယ္
ထြက္ေပါက္၊ နယ္စပ္ထြက္ေပါက္ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ေနရာေတြ ျဖစ္ေနလို႔ ထိန္းခ်ဳပ္
ကိုင္တြယ္ ထားႏိုင္တာမို႔ သူတို႔ကို အလြတ္မေပးရဲဘဲ ႏိုင္ငံေရး မဟာဗ်ဴဟာအရ
စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ လိုက္ေလ်ာ ၿပီး စည္း႐ံုးဆက္ဆံခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ KIA
ကို ၁၉၉၄ ခုႏွစ္၊ NMSP ကို ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ေတြမွာ စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို
ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားနဲ႔ မက္လံုးေပးၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရ စစ္အာဏာရွင္ေတြက
ထိန္းခ်ဳပ္ကစားခဲ့ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲ ကိုေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္ ရတခမွာ ကကလွမ္း ဒု-ၫႊန္မႉး၊
တိုင္းမႉးတို႔နဲ႔ အတူ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္အာဏာ ရွင္ေတြ အေနနဲ႔ NMSP ကို လိုက္ေလ်ာ
ဆက္ဆံခဲ့ရတဲ့ ေနာက္တခ်က္က နအဖရဲ ႔အသက္ ေသြးေၾကာျဖစ္တဲ့ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔
ပိုက္လိုင္းဟာ မြန္ျပည္သစ္ရဲ ႔ ဧရိယာနယ္ေျမ အတြင္းမွာ ရွိလို႔ လံုၿခံဳေရး အတြက္ မခ်စ္ဘဲ
ေအာင့္နမ္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ KNU ကိုထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ KIA နဲ႔ NMSP တို႔ကို
စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကနဦးမွာ လိုက္ေလ်ာဟန္ေဆာင္ကာ မစားရ ၀ခမန္း
ေျပာခဲ့ေပမယ့္ DKBA ကို ခြဲထုတ္ၿပီး နယ္စပ္ေတြမွာ ထိန္းခ်ဳပ္ ခ်ထားႏိုင္ခ်ိန္မွာေတာ့
NMSP ကို တျခားၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ လွည့္တိုက္တဲ့အထိ အတင့္ရဲစြာ လုပ္လာႏိုင္ခ့ဲၿပီ
ဆိုတာကို သတိျပဳၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ နအဖရဲ႕ ဘီလူးေခါင္း ခြာခ်ျပပံုက NMSPရဲ ႔
ထမင္းအိုးျဖစ္ေနတဲ့ ဘုရားသံုးဆူ နယ္စပ္ဂိတ္ကို KNLA ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီမွ
ဗိုလ္ထိန္ေမာင္အဖြဲ႔ အား ေပးလိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းမွာ ဇာတိ႐ုပ္ေပၚလာတဲ့
နအဖကိုလည္း အမ်ိဳးသား ညီလာခံတြင္ NMSP က ေလ့လာသူ အဆင့္သာ
တက္ေရာက္ၿပီး တုံ႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ (၅၀) ျပည့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ အခမ္းအနားမွာလည္း

မြန္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းၿပီး အေျခခံဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္
အခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္ ေဆြးေႏြးေပးဖို႔ နအဖကို ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ KIA နဲ႔ NMSP
တို႔အေနနဲ႔ အာဏာသိမ္းထားတဲ့ တရားမ၀င္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ လက္ထဲမွာေတာင္
အမ်ိဳးသားညီလာခံမွာ တင္ျပေတာင္းဆိုခ်က္အား ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ကတိ
ေဖာက္ဖ်က္ေနတာကို သင္ခန္းစာယူၿပီး တရား၀င္ အစိုးရျဖစ္ဖို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ေရး၊
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အတည္ျပဳထားတဲ့ ဥပေဒနဲ႔ ဒီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးကိုသာ ဆင္ႏႊြဲခြင့္
ေပးလိုက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အနာဂတ္ အတြက္ မေတြးရဲစရာ ျဖစ္မွာ ေသခ်ာသေလာက္
ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သိျမင္ဖို႔ လိုပါတယ္။အပစ္ရပ္ေတြထဲမွာ အင္အားရွိတဲ့ KIA နဲ႔ NMSP
တို႔သာ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ဆန္႔က်င္စိန္ေခၚၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ တြန္းအားေပးမယ္ဆိုရင္ တျခားအဖြဲ႔ငယ္ေတြလည္း လိုက္ပါႏိုင္ကာ
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး တမ်ိဳးတဖံု ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္
အားသြန္ ခြန္စိုက္ လုပ္ခ်င္ၿပီး တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ကို
ေထာက္လွမ္းေရးဆိုတဲ့ အမဲစက္နဲ႔ ျပည္သူကို အေရးယူျပကာ တေကာင္ထိုးေကၽြးၿပီး
အပစ္ရပ္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြ၊ ျပည္သူေတြနဲ႔ အပစ္မရပ္
တိုင္းရင္းသားေတြ အားလံုးကို သံုးေကာင္စား ေတာ့မယ့္ ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ “ကင္းေပါက္”
အကြက္ကို အားလံုး၀ိုင္းပိတ္ထားၾကဖို႔ အေရးႀကီးဆံုး အခ်ိန္ကို ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘံုရန္သူ စစ္အာဏာရွင္တစုကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ အပစ္ရပ္ေရာ၊ အပစ္မရပ္ေရာ၊ တိုင္းရင္းသား
လုပ္သားျပည္သူ တရပ္လံုး လက္တြဲညီညီ ပူးေပါင္း ခ်ိတ္ဆက္ကာ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီ
ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီး တည္ေဆာက္ရန္ အားကုန္ႀကိဳးပမ္းၾကပါစို႔လို႔
တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္လိုက္ပါတယ္။
ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ ႔ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ဖြဲ႔ (သို႔)

အၾကမ္းဖက္ ႏွိ္မ္နင္းေရး အဖြဲ႔
Sunday, 16 November 2008 07:00
ေဆာင္းပါးရွင္ – Lt.Comet (ရုရွားျပန္ တပ္မေတာ္ အရာရွိ တစ္ဦး)
http://photayokeking.net/Articlesmm/general-than-shwe-and-his-special-co
စာဖတ္ ပရိသတ္မ်ားခင္ဗ်ား - ယေန႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ လံုၿခံဳေရးကို
ေၾကာက္ရြံ႔ၾကတဲ့ေနရာမွာ ရန္သူေတြထက္ မိမိ အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ႔
ထုိးခံရမွာကို ပုိမိုျပီးေသမေလာက္ ေၾကာက္ေနၾကပါတယ္။ တပ္မေတာ္သားခ်င္း
တူရင္ေတာင္ တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ စစ္ရံုးတုိ႔က စစ္သည္မ်ားကို အတြင္းစည္းထိ ကပ္ခြင့္
ေပးေပမဲ့ အနီးကပ္ကိုေတာ့ မရရွိေသးတာမုိ႔ ဗိုလ္သန္းေရႊက ယံုၾကည္မႈ
နည္းေနေသးေၾကာင္း ထင္ရွား ေနပါတယ္။ ဗုိလ္သန္းေရႊဟာ ဗုိလ္ေန၀င္းလို သနက
(၄)ကဲ့သို႔ အနီးကပ္ တပ္မ်ိဳး မထားေပမဲ့ စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ ေလ့က်င့္ထားတဲ့
ကိုယ္ရံေတာ္ ခါးပိုက္ေဆာင္ တပ္ဖြဲ႔ ထားရွိေၾကာင္းကို သင္တန္းေတြမွာ ထူးခြ်န္စြာ
ဆင္းလာခဲ့တဲ့ ပင္တုိင္ ေဆာင္းပါးရွင္ ရုရွားျပန္ တပ္မေတာ္ အရာရွိ Lt.Comet က
ကြ်န္ေတာ္ ကိုဖိုးတရုတ္ထံ ေရးသား ေပးပို႔လာပါတယ္။ ယခုလို ေဆာင္းပါး ေပးပို႔လာတဲ့
Lt.Comet အား ကြ်န္ေတာ္ ကုိဖိုးတရုတ္မွ အထူး ေက်းဇူးတင္
ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ား။ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ နအဖေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ရဲ့
ကုိယ္ရံေတာ္တပ္ဖြဲ႔ျဖစ္ေသာ အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းေရး လို႔ေခၚတဲ့ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔
ေပၚေပါက္လာပံုဟာ ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔ကေန စရမယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။ န၀တ စဖြဲ႔ခါစမွာ
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း အၾကမ္းဖက္ခံရမႈျဖစ္စဥ္ တစ္ခု ျဖစ္ပြားလာရာ တပ္မေတာ္
ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ေစာေမာင္က ဖြဲ႔စည္းဖုိ႔ အမိန္႔ေပး လာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခါ ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔ဟာ ေထာက္လွမ္းေရး အကူ(၁) မွ ဗိုလ္မွဴးသူရ တင့္ေရႊအား
ဦးစီးခိုင္းကာ ရဲမြန္တပ္ၿမိဳ႔မွာ အေျချပဳၿပီး ပထမဦးဆံုး အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းေရး တပ္ဖြဲ႔ကို
စတင္ ဖြဲ႔စည္းေပးခဲ့ပါတယ္။ တပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားကို က်ည္ကာ အကၤ်ီမ်ား ၀တ္ဆင္ေစၿပီး
ဆက္သြယ္ေရး အိုင္ကြန္စက္မ်ား၊ လမ္းေလွ်ာက္ စကားေျပာစက္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ ေစကာ
အေသခံ ကြန္မန္ဒို တပ္ဖြဲ႔မ်ား သဖြယ္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ ေစခဲ့ပါတယ္။
ယေန႔အခါမွာ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းေရး တပ္ဖြဲ႔ရဲ့ အဓိက တာ၀န္ကေတာ့ ဗုိလ္သန္းေရႊရဲ႕

အနီးကပ္ လံုၿခံဳေရး အတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏုိင္ငံတကာ ခရီးစဥ္မ်ားတြင္ပါ လိုက္ပါ
ေဆာင္ရြက္ သြားေစေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုိလ္ခင္ညႊန္႔ ရွိစဥ္က သူ႔ရဲ ႔ အနီးကပ္
လံုၿခံဳေရးကိုလည္း သြယ္၀ိုက္ ေဆာင္ရြက္ ေစခဲ့ပါတယ္။ အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းေရး တပ္ဖြဲ႔ကို
ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ ပူးေပါင္း စစ္ဆင္ေရး ေလ့က်င့္ခန္းႀကီးမွာလည္း ပါ၀င္ ေလ့က်င့္ေစ
ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္း တစ္ကြ်န္းမွာ ျပန္ေပးဆြဲ အႏုၾကမ္း စီးခံရတဲ့ အေရးႀကီး ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို
ရဟတ္ယာဥ္ျဖင့္ ဆုိင္းႀကိဳးမ်ားနဲ႔ ဆင္းကာ ကယ္ထုတ္ရတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မွီ
အၾကမ္းဖက္ခံရမႈ မွ ကယ္တင္ေရး စစ္ဆင္ေရး ေလ့က်င့္ခန္း ျဖစ္ပါတယ္။ဒီေတာ့ကာ
အဲဒီတပ္ဖဲြ႔ပါ အရာရွိထဲမွာ ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔ရဲ႕သား ဗုိလ္မွဴးတစ္ဦး အပါအ၀င္ ေထာက္လွမ္းေရး
အမ်ားစု ပါရွိ ခဲ့တာမို႔ ဗုိလ္သန္းေရႊ သြားတဲ့ေနရာ မွန္သမွ်၊ လုပ္ေဆာင္မႈ မွန္သမွ်ကို
ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္ၿပီးသား ျဖစ္ေနတာမို႔ ဗုိလ္သန္းေရႊ အေနနဲ႔ လက္မခံေတာ့ဘဲ
ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းခုိင္းပါေတာ့တယ္။ ဟုိအရင္ ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔ဟာ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြ႔ဲကို
အသံုးျပဳျပီး မိမိရာထူး တည္တန္႔ေရးကို လုပ္ေဆာင္ ခဲ့ေပမဲ့ ဗိုလ္သန္းေရႊက ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔ရဲ့
အကြက္ကို ၾကိဳျမင္ေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊက မင္းတို႔ လိုခ်င္တဲ့ အရာေတာ့ မရဘူး မင္းတို႔
မသြားခ်င္တဲ့ အင္းစိန္ေတာ့ ပို႔မယ္ဆိုျပီးေတာ့ အင္းစိန္ကို ပို႔လိုက္ပါတယ္။ ဒီလို ျဖစ္ျပီးတဲ့
ေနာက္ပိုင္းမွာ ဗိုလ္သန္းေရႊက စဥ္းစားမိလာပါတယ္။ ငါသာ ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔လို အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔
ဖြဲ႔ျပီးေတာ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ေပးထားရင္ ဘယ္လိုေနမလဲဆိုတဲ့ စဥ္းစားခ်က္နဲ႔အတူ
အေကာင္အထည္ ေဖာ္လာ ခဲ့ပါတယ္။အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းေရး သင္တန္းဆိုတာကို
တက္ခ်င္တိုင္းတက္လို႔မရပါဘူး။ အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းေရး သင္တန္း တက္ခ်င္ပါက
စစ္ဖက္ေရးရာ လံုျခဳံေရး သင္တန္းႏွင့္ တန္ျပန္ ေထာက္လွမ္းေရး သင္တန္းမ်ားကို
တက္ေရာက္ ျပီးစီးျပီးျဖစ္ရမဲ့အျပင္ ထူးခၽြန္သူ သင္တန္းသားမ်ားကိုသာ
ေရြးခ်ယ္ေခၚယူေသာ သင္တန္း ျဖစ္ပါတယ္။အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းေရး သင္တန္းကို
တက္ေရာက္ဖို႔ မေျပာပါနဲ႔ စစ္ဖက္ေရးရာ လံုျခံဳေရး သင္တန္းကိုပင္ တက္ေရာက္ဖို႔
အတြက္ ပိုက္ဆံေတြ အေျမာက္အျမား အကုန္ခံျပီး တက္ေရာက္ခြင့္ ရဖို႔ကို
လုပ္ေနၾကသူေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အဲဒီလို ခက္ခက္ခဲခဲ တက္ရတဲ့
သင္တန္းမ်ားတြင္လည္း အထူးခၽြန္ဆံုး ျဖစ္မွသာ အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းေရး သင္တန္းကို
တက္ေရာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တပ္ အသိုင္းအ၀န္းတြင္ တပ္ခြဲမွဴးသင္တန္းမွာ
အေရးၾကီးေသာ သင္တန္းဟုအမ်ားက လက္ခံထားျပီး တပ္ခြဲမွဴး သင္တန္း ေခၚယူေၾကာင္း
သိရွိရသည္ႏွင့္ အျခားမည္သည့္ သင္တန္းကိုမွ တက္ေရာက္ခြင့္မရွိဘဲ တပ္ခြဲမွဴး သင္တန္း
ဖြင့္တဲ့အထိ ေစာင့္ဆုိင္းေနရပါတယ္။တကယ္လုိ႔ အျခားသင္တန္းနဲ႔ တိုက္ဆုိင္ေနရင္
အျခား သင္တန္းမ်ားကို ဖ်က္ၿပီး တပ္ခြဲမွဴး သင္တန္းကိုသာ ဦးစားေပး
တက္ေရာက္ၾကရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ တပ္ခြဲမွဴး သင္တန္းမွာ ကက(ၾကည္း)
ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႔ ေခၚယူတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တပ္ခြဲမွဴး
သင္တန္းတက္ေရာက္ဖို႔အတြက္ ဗထူးျမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိျပီး ျဖစ္ေပမဲ့ အၾကမ္းဖက္
သင္တန္းမွာ ထပ္မံ အေရြးခံရရင္ေတာ့ အၾကမ္းဖက္ သင္တန္းကို သြားေရာက္တက္ဖုိ႔
ျပန္လည္ ေစလႊတ္ျခင္းမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ အၾကမ္းဖက္ သင္တန္းမွာ
သင္တန္း အားလံုးထက္ အရမ္းကို အေရးၾကီးေၾကာင္း သိရွိႏိုင္ျပီး ဦးသန္းေရႊ ကို္ယ္တုိင္
ေရြးခ်ယ္ ထားတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႔၀င္မ်ားကို ဗိုလ္သန္းေရႊမွ
တိုက္ရိုက္ ကြပ္ကဲျခင္းျဖစ္ျပီး ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႔မ်ားထက္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားစြာ
ေပးထားပါတယ္။ အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းေရး အဖြ႔ဲ၀င္မ်ားဟာ စစ္ရံုးထဲသို႔ ေသနတ္

ကို္င္ေဆာင္ျပီး လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ကို ရရွိထားၾကပါတယ္။အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းေရး
သင္တန္းေက်ာင္းသို႔ေရာက္တာနဲ႔ သင္တန္းသားမ်ား အားလံုးရဲ ႔ ဆံပင္မ်ားဟာ
စစ္တပ္ထံုးစံ အတိုင္း ေရွ႕ ၁ လက္္မ ေနာက္ေျပာင္ ညွပ္ျခင္းမွ စတင္ ရပါတယ္။ ထုိ႔ေနာက္
သင္တန္းဖြင့္တဲ့ ညပိုင္းအိပ္ခ်ိန္ ၁ နာရီ ေက်ာ္မွာ သင္တန္းသားမ်ားေနတဲ့
ညအိပ္ေဆာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာက်က္ေပၚမွ ေသနတ္ ကိုင္ေဆာင္ျပီး မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္လူမ်ား
ဆင္းလာပါ ေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ “မင္းတို႔ သင္တန္းေက်ာင္းအား ငါတို႔အဖြဲ႔မွ
သိမ္းပိုက္လုိက္တယ္” ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔အတူ ေသနတ္မ်ားကို တရစပ္
ပစ္ခတ္ပါေတာ့တယ္။ပစ္ခတ္တယ္ ဆိုရာမွာ မ်က္နွာက်က္ေပၚသုိ႔ ပစ္ခတ္ျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သင္တန္းသားတို႔ရဲ႔ လက္မ်ားအား မိမိတို႔၏ ေခါင္းေပၚသို႔
တင္ထားရန္ ေျပာပါတယ္။ သင္တန္းသား အခ်ိဳ႕မွာ မယံုၾကည္သျဖင့္ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္
လူမ်ားရဲ႔ ခိုင္းေစခ်က္မ်ားကို မလုပ္သူမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို မလုပ္သူမ်ားရဲ႔
မ်က္ႏွာအား ေျခေထာက္ျဖင့္ ကန္ျခင္းမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ ေျပာမည္ဆိုလွ်င္ အျပင္မွာ
တကယ့္ကို အႏုၾကမ္း၀င္စီးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ရျခင္းမွာ နအဖတို႔ရဲ႕ brain
wash လုပ္ျခင္း ေခၚ ဦးေႏွာက္ ေဆးေၾကာမွဳ တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီ သင္တန္း
တက္ေရာက္တဲ့ သူမ်ားရဲ ႔ အနိမ့္ဆံုး အဆင့္မွာ ဗိုလ္ၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။ သင္တန္း ကာလမွာ
၄ လ ျဖစ္ျပီး သင္တန္း ကာလအတြင္း အခက္အခဲမ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ ကီလုိမီတာ ၆၀ ႏွင့္
ေမာင္းေနေသာ ဟိုင္းလတ္ကားေပၚမွ ေနာက္ကၽြမ္းထိုးျပီးေတာ့ ေျမျပင္ေပၚသုိ႔ ဆင္းေသာ
သင္ခန္းစာမ်ား၊ ကီလိုမီတာ ၈၀ ႏွင့္ ေမာင္းေနေသာ ကားေပၚမွ ခုန္ခ်ရေသာ
သင္ခန္းစာမ်ား၊ ရဟတ္ယာဥ္သည္ အနိမ္႔ပ်ံသန္းစဥ္ အလြတ္တန္း (ဘာမွမပါဘဲ)
ခုန္ခ်ရေသာ သင္ခန္းစာမ်ား စသျဖင့္ သာမန္ထက္ ခက္ခဲေသာ သင္ခန္းစာမ်ားကို
သင္ၾကားၾကရပါတယ္။ သင္တန္းသား ၅၀ ခန္႔ ေရြးခ်ယ္ေခၚယူ သင္တန္းေပးျပီးေနာက္
သင္တန္းကာလ ၄ လ ျပီးဆံုးခ်ိန္မွာေတာ့ သင္တန္းကို ေအာင္ျမင္စြာျပီးဆံုးတဲ့
သင္တန္းသားဦးေရမွာ ၂၀ ပင္ မျပည့္ေတာ့ပါ။အဲဒီလို ခက္ခဲတဲ့ သင္တန္းကို
တက္ေရာက္ျပီးစီးရင္ ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ ကိုယ္ရံေတာ္ တပ္မွဴးဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိပါ
ေတာ့တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အဲဒီတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြရဲ႕ ခံယူခ်က္နဲ႔ သစၥာရွိမူကို အျမဲမျပတ္
ေစာင့္ၾကည့္ ေနတတ္ျပီး သူတို႔ရဲ႕ ဟန္ပန္အမူအရာဟာ သံပတ္ေပးထားတဲ့ စက္ရုပ္ပမာ
ခက္ထန္ မာေၾကာ ေနတာလည္း ေလ့က်င့္ထားမူရဲ႕ ျပယုဂ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။အၾကမ္းဖက္
ႏွိမ္နင္းေရး တပ္ဖြဲ႔ရဲ႕ ပါ၀င္မႈ အခန္းက႑ဟာ ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ ႔ လံုၿခံဳေရး ျဖစ္တာနဲ႔ အညီ
စစ္တပ္ရဲ ႔ လံုၿခံဳေရး သတ္မွတ္ခ်က္ စည္း(၃) စည္း ျဖစ္တဲ့ အေ၀းစည္း၊ အျပင္စည္း၊
အတြင္းစည္း ထက္ ပိုၿပီး အနီးကပ္ ေဆာင္ရြက္ရတာမုိ႔ စစ္တပ္မွ ပုန္ကန္မႈ ျဖစ္ရင္ေတာင္
အဲဒီတပ္ဖြဲ႔ကို ေခ်မႈန္းၿပီးမွ ဗုိလ္သန္းေရႊကို ကပ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို
သူမတူတဲ့ ခံစားခြင့္ေတြကို ေပးထားတာမ်ိဳး ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြရဲ႕ တာ၀န္ဟာ
(၂၄) နာရီ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ ႏွစ္နဲ႔ ခ်ီၿပီး ထမ္းေဆာင္ရတာမို႔ ေထာက္လွမ္းေရး တပ္ဖြဲ႔မ်ား
ရွိစဥ္ကပင္ တပ္ဖြဲ႔၀င္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မိသားစု Family Life မရွိတာေၾကာင့္
တပ္ေျပာင္း လုိျခင္း၊ ထြက္ခြင့္ တင္လုိျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။

အမွန္တကယ္ေတာ့ အၾကမ္းဖက္ခံရမႈ ျဖစ္စဥ္အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ဖြဲ႔စည္းလာတဲ့
အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းေရး တပ္ဖြဲ႔ဟာ လက္ေတြ႔ နယ္ပယ္မွာ ဗုိလ္သန္းေရႊရဲ႕
လက္ကိုင္တုတ္ အနီးကပ္ တပ္သာ ျဖစ္လာၿပီး ရန္ကုန္တြင္ ရွိတုန္းက တပ္ရဲ ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ
မူလက တာ၀န္ရွိထားတဲ့ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန စခန္းရံုး တပ္ဖြဲ႔မ်ားနဲ႔
ရန္ကုန္တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္မွ ခမရ (၃၀၃) လို တပ္မ်ားကို မယံုၾကည္ ေတာ့တဲ့
အသြင္သေဘာမ်ိဳး ေဆာင္ေနျပန္တာမို႔ က်န္တပ္မေတာ္သားမ်ား အေနနဲ႔ေတာ့ သူတို႔ကို
အခြင့္ထူးခံ တပ္ဖြဲ႔ အေနနဲ႔သာ ရႈျမင္ေနၾကေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

aemufqufwGJ
Appendix

သကၠရာဇ္၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ (Finland ႏုိင္ငံ) Savo ခရိုင္ Aမ်ဳိးသမီးဆု ျမန္မာAမ်ဳိးသမီးတUီး ရရွိ
ရက္စြဲ။ ။ ၆.၃.၂၀၁၀ ။
ကမၻာ့Aမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ Aထိမ္းAမွတ္ Aခမ္းAနားကို ၇.၃.၂၀၁၀ (တနဂၤေႏြေန႔) ဖင္လန္ႏုိင္ငံ စံေတာ္ခ်ိန္ ေန႔လည္ ၂ နာရီ မွ ၄ နာရီAထိ
ဖင္လန္ႏုိင္ငံ၊ ကူAိုပီAိုျမိဳ ႔၊ Old Kuopio Museum ခန္းမတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ပါသည္။
Aဆိုပါ Aထိမ္းAမွတ္ Aခမ္းAနားAား ဖင္လန္ႏုိင္ငံAေျခစိုက္ Aမ်ဳိးသမီးAဖြ႔A

ဲ စည္းတခုျဖစ္သည့္ Zonta International –
Kuopio Zonta Club II မွ ၾကီးမွဴးက်င္းပမွာျဖစ္ျပီး၊ Aခမ္းAနားသို႔ ျမိဳ႔Aုပ္ခ်ဳပ္ေရးAဖြ႔ဲ၀င္မ်ား၊ ျမိဳ႔မိျမိဳ႔ဖမ်ား၊ Aစိုးရမဟုတ္သည့္
Aဖြဲ႕Aစည္းမ်ား၊ ဖင္လန္ႏုိင္ငံ ရုပ္/သံသတင္းဌာနမ်ား၊ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားႏွင့္ Aျခားဖိတ္ၾကားထားသည့္ Eည့္သည္ေတာ္မ်ား တက္
ေရာက္ၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။
Aဆိုပါ Aခမ္းAနား၌ “သကၠရာဇ္၂၀၁၀ ခုႏွစ္ Savo ခရိုင္ Aမ်ဳိးသမီးဆု” ၂ ဆု Aျဖစ္

“Savon Woman” ဆု ႏွင့္ “Savon Immigrant Woman” ဆု မ်ား ခ်ီးျမင့္ေပးAပ္သြားမည္ျဖစ္ျပီး၊
ဆုရရွိသူမ်ားမွာ ----
ဖင္လန္ႏုိ္င္ငံသူ Mrs Jaana Marjanen ႏွင့္
ဖင္လန္ႏိုင္ငံတြင္ ဒုကၡသည္Aျဖစ္ ခိုလွဳံေနထိုင္လ်က္ရွိေသာ ျမန္မာAမ်ဳိးသမီး မေမမ်ဳိးသြင္ တို႔ ျဖစ္ပါသည္။
Mrs Jaana Marjanen သည္ Kuopio Puijo ခရစ္ယာန္Aသင္းေတာ္၏ သင္းAုပ္ဆရာမ ျဖစ္ျပီး၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ မဟာဘြ႔ဲကို
ဟယ္လ္ဆင္ကီးတကၠသိုလ္မွ ရရွိခဲ့သည္။ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္တြင္ ဆီြဒင္ႏိုင္ငံ၌ ခရစ္ယာန္ဘုန္းၾကီးAျဖစ္ ခန္႔Aပ္ခံခ့ရ
ဲ ျပီး၊ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္
ဖင္လန္ႏုိင္ငံသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ Kuopio Puijo ခရစ္ယာန္Aသင္းေတာ္ ၏ ပထမဆံုး Aမ်ဳိးသမီး
သင္းAုပ္ဆရာမ Aျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရသည္။
မေမမ်ဳိးသြင္သည္ သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ထိုင္းႏုိင္ငံ မနီလိဳြ င္ စခန္းမွေန၍ ဖင္လန္ႏုိင္ငံသို႔ ဒုကၡသည္Aျဖစ္ လာေရာက္
ေနထုိင္ခဲ့သည္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္တြင္ ဖင္လန္ႏုိင္ငံ
Kuopio Business College မွ Information Technology Service ဒီဂရီ
ရရွိခ့ဲသည္။ လက္ရွိကာလတြင္ Savonia University of Applied Sciences ၌ Bachelor of Engineering in
Information Technology ၊ (IT) ဘာသာရပ္ကို သင္ၾကားေနသည့္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ Aင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသူတေယာက္ျဖစ္သည္။
မေမမ်ဳိးသြင္သည္ ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားAဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ဗကသမ်ားAဖြဲ႔ခ်ဳပ္) Aဖြဲ႔၀င္ ေက်ာင္းသူရဲေဘာ္ေဟာင္းတေယာက္

ျဖစ္ျပီး၊ ဖင္လန္ႏုိင္ငံAေျခစုိက္ ျမန္မာျပည္ဒီမိုကေရစီေရးလွဳပ္ရွားမွဳေကာ္မတီ-ဖင္လန္ႏိင
ု ္ငံ (Campaign for Democracy in
Burma – Finland) ၏ Aဖြဲ႔၀င္တUီးျဖစ္သည္။ ထုိ႔Aျပင္ မေမမ်ဳိးသြင္သည္ ဖင္လန္ႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာမ်ား စုေပါင္းတည္ေထာင္
ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ျမန္မာစာသင္ေက်ာင္းတေက်ာင္းျဖစ္ေသာ“စုစုေႏြးေက်ာင္း” ၏ ေက်ာင္းေကာ္မတီ Aတြင္းေရးမွဴး ႏွင့္ ဘ႑ာေရးမွဴး
တာ၀န္တို႔ကို ထမ္းေဆာင္ေနသူတUီးျဖစ္ပါသည္။
Zonta International သည္ ၁၉၁၉ ခုႏွစ္တြင္ Aေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၌ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ Aဖဲြ႔Aစည္းျဖစ္ျပီး၊ လက္ရွိ

ႏုိင္ငံေပါင္း ၆၉ ႏုိင္ငံတြင္ ဌာနခြဲမ်ားဖြင့္ကာ လွဳပ္ရွားေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္Aေနျဖင့္ - မတူညီသည့္ လူ႔Aဖြ႔A
ဲ စည္းမ်ား
Aတြင္း Aမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ Aခန္း က႑ကို (Aမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ Uပေဒေရးရာ၊ က်န္းမာေရး၊ သက္ေမြး ၀မ္း
ေၾကာင္းမွဳႏွင့္ လူမွဳဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္မ်ားAတြင္း) ျမွင့္တင္ေဆာင္ရြက္သြားဖို႔ျဖစ္ျပီး Aထူးသျဖင့္ လူ႔Aခြင့္Aေရး ႏွင့္ UပေဒAရ တန္းတူ
ညီမွ်ေရး ျဖစ္သည္။
Aထက္ပါသတင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ Aေသးစိတ္ဆက္သြယ္ေမးျမန္းလိုပါက
မေမမ်ဳိးသြင္ (Savon Immigrant Woman ဆု ရရွိသူ)

ဖံုးနံပါတ္ +358 44 2621080
email: maymyothwin@gmail.com
Sirkka Sinkkonen (ဆုေပးAပ္သည့္Aဖြ႔မဲ ွ တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္)

ဖံုးနံပါတ္ + 358 17 2625724
email: Sirkka.Sinkkonen@uef.fi
'kwd,tdrf EdkifiHwumpmayqufqHa&;tiftm;pk
P.O Box 201 Rochester, NY 14580------Ph: 585-957-6452----Fax: 585-671-4707
၂၀၁၀ ေအာ္စကာဆုေပးပြမ
ဲ တိုင္ခင္၊ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုရဲ႕တကၠသိုလ္ေတြမွာ Burma VJ ရုပ္ရွင္မွတ္တမ္း” ကိုၿပၿပီး ဗမာၿပည္အေႀကာင္းကို
ေဆြးေႏြးေနၿဖစ္ႀကတယ္။ ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး မွာ အဓိကပါဝင္ဦးေဆာင္ခဲ့ႀကၿပီး၊ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုမွာေရာက္ရိွေနႀကတဲ့၊
ဦးပညာေဇာတ၊ ဦးအဂၢ၊ ဦးေဃာသိတ စတဲ့--ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို တကၠသိုလ္ေတြက ဖိတ္ႀကားေဟာေၿပာခိုင္းတယ္။
အေနာက္ဘက္ေဒသက တကၠသိုလ္ေတြမွာေဟာေၿပာေနတုန္း၊ နယူးေယာက္အထက္ပိုင္းေဒသ က တကၠသို္လ္ေတြက ဖိတ္ႀကားတာေႀကာင့္
မတ္လ (၄) ရက္ေန႔မွာ သူတို႔တေတြ နယူးေယာက္အထက္ပိုင္းေဒသ ရိုခ်က္စတာၿမိဳ႕ဆီကိုေရာက္လာခဲ့ႀကတယ္။ ဒီၿမိဳ႕က တကၠသိုလ္ေတြမွာ
ထူးၿခားမႈတခုရိွတယ္။ တကၠသိုလ္အတြင္းမွာ တည္ရိွတ့ဲ ေဖာင္ေဒးရွင္းေတြဆီမွာဦးေဆာင္လုပ္ကိုင္ေနသူေတြဟာ တခ်ိန္တုန္းက
အာဖရိကန္ေတြအတြက္တန္းတူေရးလႈပ္ရွားမႈ ( Civil Rights Movement) ကိုဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့သူေတြၿဖစ္သလို၊
အထင္ကရႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕သားသမီးေတြ၊ ထင္ရွားတဲ့ သတင္းသမားေတြလည္းရိွေနႀကတယ္။
ဂါဇာကမ္းေၿမာင္ က ပါလက္စတိုင္းနယ္ေၿမေတြကို အစၥေရးေလတပ္က ဗံုးႀကဲတိုက္ခိုက္ေနတုန္းကဆိုရင္ စာသင္ေက်ာင္းေတြကို ေက်ာင္းသားေတြက
သိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီး အစၥေရးရဲ႕တိုက္ခိုက္မႈေတြရပ္တန္႔ေစဖို႔ ဆႏၵၿပပြဲေတြက်င္းပခဲ့တ့ဲ တကၠသိုလ္ေတြၿဖစ္တယ္။ ( ၿဗိတိန္တကၠသိုလ္ေတြမွာ
ၿပဳလုပ္ခဲ့တ့ဲေက်ာင္းသားေတြရဲ႕လႈပ္ရွားမႈကို သတင္းမီဒီယာေတြမွာေဖၚၿပခဲ့ေပမဲ့ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုမွာ ၿပဳလုပ္တဲ့ဒီလိုပြဲမ်ိဳးေတြကိုေတာ့
သတင္းေတြထဲမွာသိတ္မေတြ႔ရဘူး)။ ရိုခ်က္စတာ တကၠသို္လ္ထဲမွာ ရိွတဲ့ ဂႏၵီ အႀကမ္းမဖက္တကၠသိုလ္မွာဆိုရင္ အစၥေရးရဲ႕လုပ္ရပ္ကို
ႏုိင္ငံတကာကိုတင္သြင္းရမဲ့ရာဇဝတ္မႈအၿဖစ္စပ
ြ ္စဲြရႈတ္ခ်ခဲ့တာေႀကာင့္ ေက်ာင္းအာဏာပိုင္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ဂႏၵီတကၠသိုလ္မွာဦးေဆာင္ေနသူ၊
ပါေမာကၡေတြႀကားၿပႆနာေတြတက္ခ့တ
ဲ ယ္။ တခ်ိဳ႕ပါေမာကၡေတြကိုထုတ္ပစ္ဖို႔အထိ အာဏာပိုင္ေတြကႀကိဳးစားခဲ့ႀကတယ္လို႔ဆိုတယ္။ ဒါေပမဲ့
ပါေမာကၡေတြက သူတို႔ရဲ႕လြတ္လပ္စာြ ထုတ္ေဖၚေၿပာဆိုခြင့္ေတြကိုကိုင္စြဲၿပီး သူတို႔ယံုႀကည္ရာကိုလုပ္ေလ့ရိွတယ္။
ဗမာၿပည္လႈပ္ရွားမႈကိုအားေပးေထာက္ခံၿပီး Burma VJ မွတ္တမ္းတင္ရုပ္ရွင္ၿပပြဲအတြက္ ကမကထလုပ္ခဲ့သူ၊ ေဒါက္တာ “ဘရိုင္ဘယ္ရီ” က

နဇာယာေကာလိပ္ အတြင္းက အႏုပညာၿပပြဲခမ္းမ ကို လိုက္လံၿပရင္း အေမးအေၿဖက႑အတြက္ က်ေနာ္တို႔ကိုႀကိဳတင္ေဆြးေႏြးတယ္။
“ဆီနိတ္တာ ဂ်င္ဝက္ ဆိုတ့ပ
ဲ ုဂၢိဳလ္လုပ္ေနတဲ့ အရာေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ကိုေဒါသေစတယ္ဗ်ာ။
သူ႔ကို အသိပညာၿမွင့္တင္ေပးဖို႔လိုမယ္။ သူလုပ္တ့လ
ဲ ုပ္ရပ္ေတြက က်ေနာ္တို႔အေမရိကန္ေတြကိုအရွက္ရေစတာအမွန္ပဲ။
အေမးနဲ႔အေၿဖက႑ာမွာ ဗမာၿပည္အေပၚထားတဲ့အေမရိကန္ႏိုင္ငံၿခားေရးမူဝါဒအေႀကာင္းထည့္သြင္းေဆြးေႏြးမယ္” လိ႔ဆ
ု ိုတယ္။
နာဇာယာေကာလိပ္မွာ ၿပသခဲ့တ့ဲ Burma VJ မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ၿပပြဲကိုတကၠသိုလ္အသီးသီးက ပါေမာကၡအေယာက္(၂၀) ေက်ာ္နဲ႔
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား၊ (၁၅၀) ေက်ာ္တက္ေရာက္ႀကတယ္။ ပရိႆတ္ထဲက ေမးတဲ့ေမးခြန္းေတြကို ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့
သူရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကေၿဖႀကားၿပီး က်ေနာ္န႔ဲ ေဒါက္တာဘရိုင္ဘယ္ရီ က လိုအပ္တဲ့ဘာသာၿပန္မႈ၊ ၿဖည့္စြက္မႈေတြကိုလုပ္ေပးခဲ့တယ္။
တခ်ိဳ႕ေမးခြန္းေတြက စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာမို႔ေဖၚၿပေပးလိုက္ပါတယ္။
ေမး--- ရုပ္ရွင္မွတ္တမ္းထဲကၿမင္ကြင္းေတြအရဆို၊ ဗမာစစ္အစိုးရဟာ ဆႏၵၿပပြဲေတြကိုအႀကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲဖို႔ဝန္မေလးဘူးဘူးဆိုတာထင္ရွားေနတယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔အေနနဲ႔ ဆႏၵၿပပြဲေတြအႀကမ္းမဖက္လႈပ္ရွားမႈေတြကထိေရာက္ပါ့မလား၊ တၿခားနည္းေတြေကာ လုပ္ဖို႔စိတ္ကူးရိွလားဗ်ာ။
ေၿဖ--ဦးဇင္းတို႔ကေတာ့ ဗုဒၶရဲ႕သားေတာ္ေတြၿဖစ္တ့အ
ဲ တြက္ တခ်ိန္မွာ အႀကမ္းဖက္မႈေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကအႏိုင္ရသြားေစရမယ္လို႔ယံုႀကည္တယ္။
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ-မေကာင္းဆံုးဝါးေတြ အဆံုးသတ္သာြ းမွာအေသအခ်ာပါ။ ႏိုင္ထက္စီးနင္း ဖိႏွိပ္ေစာ္ကားမႈေတြ ကိုခုခံဖို႔အတြက္ လက္နက္ကိုင္
ဆင္ႏြဲေနတဲ့ ေက်ာင္းသားအဖြ႔အ
ဲ စည္းေတြ၊ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း နယ္စပ္မ်ဥ္းတေလ်ာက္မွာရိွပါတယ္။
ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုအၿပီးတုန္းကဆိုရင္ ေက်ာင္းသားေတြေထာင္ခ်ီၿပီးေတာခိုႀကတယ္။ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲကိုဆင္ႏြဲခဲ့ႀကတယ္။
တခ်ိဳ႕ဆိုၿမိဳ႕ေပၚကိုၿပန္လည္ေရာက္ရွိသာြ းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကိုလုပ္ႀကံသတ္ၿဖတ္ဖို႔အထိႀကိဳးစားခ့ဲႀကတယ္။ဒါေပမဲ့ အႀကမ္းဖက္ကို
အႀကမ္းဖက္မႈနဲ႔ၿပန္လည္ဆင္ႏတ
ဲြ ယ္ဆိုတာ လြယ္ကူတ့အ
ဲ ရာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာ-လုပ္ႀကံမႈေတြလုပ္ခါနီးမွ လက္နက္ေတြ
ေရာက္မလာတာမ်ိဳး၊ သတင္းေပါက္ၿပီးဖမ္းဆီးခံတယ္။ ေသဒဏ္ေတြခ်မွတ္ခံခဲ့ရတယ္။ စစ္ေအးတိုက္ပြဲအၿပီးကာလဟာ---
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြကို အႀကပ္အတည္းက်ေရာက္သြားေစတယ္။ လက္နက္ဘယ္လိုရွာမလဲ၊ ဘယ္သူကလက္နက္ေပးမွာလဲ
ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကိုေသေသခ်ာခ်ာေမးေနရတယ္။ ေနာက္-နယ္ေၿမပို္င္ဆိုင္မႈအေနအထား၊ ႏိုင္ငံအားလံုးဟာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကိုသာ
အဓိကစဥ္းစားေနႀကတဲ့အတြက္ နယ္ေၿမထိန္းခ်ဳပ္မႈၿပႆနာေတြကလည္း အဓိကအေႀကာင္းအရာတခုအၿဖစ္စဥ္းစားေနရတယ္။
က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ေတာင္အာဖရိကမွာလႈပ္ရွားခဲ့သလို၊ မင္ဒလ
ဲ ားန႔ဲေအအန္စီ၊ ဒက္စမြန္တူးတူးနဲ႔ယူဒီအက္--စတဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြကို
အားက်ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခုနေၿပာသလိုပါပဲ စစ္ေအးတိုက္ပဲြအၿပီးမွာ ၿပႆနာေတြ၊ အႀကပ္အတည္းေတြကအမ်ားႀကီးပဲမို႔လား။
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈကို ေရာက္တ့ေ
ဲ နရာတိုင္းမွာ ေၿပာၿပေနခဲ့သလို၊ ႏို္င္ငံတကာကလူထုလႈပ္ရွားမႈေတြဆီက ေကာင္းမြန္တဲ့၊
စိတ္ဓါတ္တက္ႀကြေစမဲ့အရာမွန္သမွ်ကိုလည္းေလ့လာပါတယ္။ လူထုလႈပ္ရွားမႈေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ၿဖစ္ပါတယ္။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေရရွည္မွာ က်ေနာ္တို႔တေတြ၊ အႀကမ္းဖက္မႈကိုက်ဴးလြန္ေနတဲ့စစ္အစိုးရကိုအႏိုင္ရမွာအမွန္ပါ။
ေမး--- “ဆီနိတ္တာဂ်င္္မ္ဝက္” ရဲ႕ အၿပဳသေဘာဆက္ဆံေရးမူကိုဘယ္လိုထင္ပါသလဲ၊ ၿပည္သူေတြက ဆီးနိတ္တာ-ဂ်င္မ္ဝက္ ကို ဘယ္လို

သေဘာထားပါသလဲ။
ေၿဖ-- ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေၿပာရရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံကၿပည္သူေတြက ဂ်င္ဝက္ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ကို မုန္းပါတယ္။
ဂ်င္ဝက္ကေၿပာေနတာက ဗမာၿပည္လတ
ြ ္ေၿမာက္ေရးအေႀကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။ သူက က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံကိုတရုတ္လႊမ္းမိုးမႈေအာက္ေရာက္သြားမွာ
စိုးရိမ္ေနတာတခုပါပဲ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔တရုတ္ကန
ြ ္ၿမဴနစ္ေတြ နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံကၿပည္သူေတြႀကားကခံစားမႈတခုကိုေၿပာပါရေစ။
က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံကၿပည္သူေတြက စစ္အစိုးရကိုလက္နက္ေရာင္းခ်ေနတဲ့တရုတ္ကြန္ၿမဴနစ္ေတြကို ခါးခါးသီးသီးဆန္႔က်င္ႀကပါတယ္။
ထို႔အတူပဲတရုတ္ကြန္ၿမဴနစ္ေတြက ဗမာစစ္အစိုးရကို စစ္လက္နက္အပါအဝင္၊ စက္မႈပစၥည္းေတြေရာင္းခ်တဲ့အခါတိုင္း၊
ဘယ္လိုမွအသံုးၿပဳလိ႔မ
ု္ ရတဲ့ပစၥည္းေတြကိုတၿဲြ ပီးေရာင္းေပးေလ့ရိွတယ္။ ဗမာအစိုးရကလည္းတရုတ္လူလည္က်ေနတာကိုရိပ္မိပါတယ္။
အေဖၚမရိွလို႔ေပါင္းေနရေပမဲ့ တရုတ္ကန
ြ ္ၿမဴနစ္ေတြရဲ႕အၿမတ္ထုတ္မႈကိုမႀကိဳက္ႀကပါဘူး။
ဒါေႀကာင့္တရုတ္ကြန္ၿမဴနစ္ေတြရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈေအာက္ေရာက္မယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ဆီနိတ္တာဂ်င္ဝက္အေနနဲ႔ စိုးရိမ္စရာမလိုဘူးထင္တယ္။
ေနာက္တခုသတိေပးခ်င္တာက က်ေနာ္တို႔ဟာ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြနဲ႔ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေနရတာပါ။ လြတ္ေၿမာက္ေရးလႈပ္ရွားမႈပါ။
ဒါကို အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုန႔ဲ တရုတ္ႏိုင္ငံႀကီးေတြႀကားကလြန္ဆြဲပြဲ ကစားပြဲတခုလို သေဘာမထားဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္။
ဆီနိတ္တာဂ်င္ဝက္ေၿပာတဲ့ အၿပဳသေဘာဆက္ဆံေရးဆိုတာ စိတ္ကူးသစ္တခုမဟုတ္ပါဘူး။ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံေတြ
တေလ်ာက္လံုးစြဲကိုင္လာတဲ့မူတခုပါ။ ဒါေပမဲ့ အႏွစ္ (၂၀) အတြင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕မူလည္းမေအာင္ၿမင္တဲ့အၿပင္ နာမည္ပ်က္ခဲ့ပါတယ္။
ေမး--ဂိမ္း တခုလိုမဟုတ္ဘူးဆိုရင္၊ က်ေနာ္တို႔ နဲ႔ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းဆီက ဘာလုပ္ေပးေစခ်င္ပါသလဲ။
ေၿဖ-- ေလာေလာဆယ္-- ၂၀၁၀ မွာက်င္းပမဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕အတုအေယာင္ေရြးေကာက္ပြဲကို ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းအေနနဲ႔အသိအမွတ္မၿပဳပါနဲ႔၊

သပိတ္ေမွာက္ႀကပါ။ လူထု ေခါင္းေဆာင္ ႏိုဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္အပါအဝင္၊ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြဟာ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ႏွိပ္စက္ခံေနရတယ္။
ဒီလိုလူေတြကို လႊတ္မေပးပဲန႔ဲ က်င္းပတဲ့ေရြးေကာက္ပဲြဆိုတာရွင္းပါတယ္။ စစ္အစိုးရက ေအာင္ေသေအာင္စားစားမဲ့ပြဲတခုထက္မပိုပါဘူး။
ေနာက္တခုက က်ေနာ္တို႔မွာ ၁၉၉၀ တုန္းက အႏိုင္ရပါတီရိွၿပီးသားၿဖစ္တယ္။ ေနာက္ထပ္ေရြးေကာက္ပြဲမလိုေသးပါဘူး။
ေရရွည္လႈပ္ရွားမႈအေနနဲ႔ ဗမာစစ္အစိုးရ ကို ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံကလူထုကိုအၿမဲတမ္းအားေပးေထာက္ခံကူညီေစခ်င္ပါတယ္။
ေမး-- တခ်ိဳ႕က ေၿပာႀကတယ္ဗ်ာ။ ဗမာစစ္အစိုးရရဲ႕ ေနာက္တက္လာမဲမ
့ ်ိဳးဆက္ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ကိုအေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုအေနနဲ႔
နီးနီးကပ္ကပ္ဆက္ဆံေခၚယူၿပီး၊ ပညာသင္ေပးလိုက္ရင္၊ ေၿပာင္းလဲသြားႏိုင္တယ္လို႔ထင္ႀကတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕အၿမင္ကိုသိပါရေစ။
ေၿဖ--အဲ့သလိုသာလုပ္မယ္ဆိုရင္ စစ္ေအးတိုက္ပတ
ြဲ ုန္းက အာဏာရွင္ေတြကိုေထာက္ခံေပးမႈေႀကာင့္နာမည္ပ်က္ခဲ့တဲ့၊ မွားယြင္းခဲ့တဲ့မူ ကို
ၿပန္ကိုင္သလိုမ်ိဳးၿဖစ္သာြ းလိမ့္မယ္လို႔က်ေနာ္ထင္တယ္။ ဒါေႀကာင့္မလုပ္ေစခ်င္ဘူး။ သတိေပးခ်င္ပါတယ္။
စစ္ေအးတိုက္ပြဲတုန္းက ၿပည္သူလူထုကိုရက္ရက္စက္စက္ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တဲ့ နာမည္ဆိုးနဲ႔ေက်ာ္ႀကားခဲ့တဲ့အာဏာရွင္ေတြကိုႀကည့္ဗ်ာ။
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုရဲ႕အေကာင္းဆံုးစာသင္ေက်ာင္းေတြမွာပညာသင္ဘြဲ႔ရသြားခဲ့ႀကသူေတြမဟုတ္လား။
သူတို႔တေတြ အေမရိကန္ဒီမိုကေရစီကိုမသိတာမဟုတ္ဘူး။ သိၿပီး မက်င့္သံုးရဲတာဗ်။ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုကလူခ်မ္းသာေတြလို
စည္းဇိမ္ခံဖို႔ေလာက္သာ သူတို႔လိုသင္ယူခ်င္တာမို႔လား။ ဒါေႀကာင့္လည္း သူတို႔အသိုင္းအဝုိင္းတခုလံုးကိုႀကည့္လိုက္ပါ။
ၿပည္သူေတြကသာ စားစရာမရွိငတ္ၿပတ္ေနတာ။ စစ္တပ္ထိပ္ပိုင္းအသိုင္းအဝိုင္းဟာ ထားစရာမရွိေလာက္ေအာင္ခ်မ္းသာေနႀကတယ္။
က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ သူတို႔ကိုအေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုက တကၠသိုလ္ေတြမွာ ေခၚၿပီးပညာသင္ေပးလည္း သူတို႔အေနနဲ႔အေမရိကန္ဒီမိုကေရစီ
ေတာ့သင္မွာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ စည္းဇိ္မ္ေတြကိုကာကြယ္မ့အ
ဲ ဆင့္ၿမင့္ခံတပ္ကိုဘယ္လိုေဆာက္ရမလဲဆိုတာကိုပဲတတ္သြားလိမ့္မယ္။
မားကို႔စ္၊ ပီႏီုေခ်းနဲ႔ လက္တင္အေမရိကား က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ကိုသမိုင္းမွာအထင္အရွားေတြ႔ရမယ္ေလ။
ဗမာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္အသိုင္းအဝိုင္းေတြကိုေခၚၿပီးပညာသင္ေပးရမယ္ ဆိုတ့ဲ စိတ္ကူးကိုဖ်က္ပစ္လိုက္ပါဗ်ာ။ နာမည္ပ်က္တာပဲအဖတ္တင္သြားလိမ့္မယ္
ေမး--- အခု သံဃာေတာ္ေတြအေနနဲ႔ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုမွာ ဘယ္လိုရပ္တည္ေနပါသလဲ။

ေရြဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကိုဘယ္လိုဆက္လုပ္ဖို႔စိတ္ကူးရိွပါသလဲ။
ေၿဖ-- ဦးဇင္းတို႔အေနနဲ႔ အဓိက ေထာက္ပံ့ကူညီမႈ (၃) ခုလုပ္ေဆာင္ပါတယ္။
(၁) ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးေႀကာင့္ အဖမ္းဆီးခံေနရတဲ့ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္းကရဲေဘာ္ေတြကိုေထာက္ပံ့ကူညီပါတယ္။
(၂) နယ္စပ္ေဒသအသီးအသီးမွာထြက္ေၿပးတိမ္းေရွာင္လာရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို သူတို႔ဆက္အလုပ္လုပ္လို႔ရေအာင္ ေထာက္ပံ့ကူညီေပးပါတယ္။
(၃) ၿပည္တြင္းမွာ ပုန္းေရွာင္ေနၿပီး၊ စစ္အစိုးရဆက္လက္အန္တုေနႀကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကိုကူညီပံ့ပိုးၿပီး ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕
ဝိဥာည္ကိုဆက္လက္သယ္ေဆာင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာကိုလွည့္လည္ၿပီး ဦးဇင္းတို႔ႏိုင္ငံအေႀကာင္းကိုလွည့္လည္ေဟာေၿပာေနပါတယ္။
အခုလည္း ဦးဇင္းတို႔အေနနဲ႔ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းကိုေဆာက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနပါတယ္။
ေမး-- ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီး ပုန္းေအာင္းေနရတဲ့ၿပည္တြင္းက ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြရဲ႕အေနအထားကေရာဘယ္လိုရိွပါသလဲ။

သူတို႔ဘယ္လိုရပ္တည္ေနပါသလဲ။
ေၿဖ-- တဝက္ေလာက္ကေတာ့ ဆက္လက္လႈပ္ရွားႏိုင္ပါတယ္။
က်န္တဲ့တဝက္ေလာက္ကေတာ့ စားဝတ္ေနေရးအတြက္အခက္အခဲရိွတာေႀကာင့္ လူဝတ္လခ
ဲ ဲ့ရပါတယ္။
ေမး-- တကယ္လို႔ Burma VJ မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ဟာ ေအာ္စကာဆုရမယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕လႈပ္ရွားမႈကို ဘယ္ေလာက္ထိေရာက္လိမ့္မယ္လို႔

ထင္ပါသလဲ။
ေၿဖ-- အမ်ားႀကီးထိေရာက္ပါလိ္မ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈကို ႏိုင္ငံတကာက ဂုဏ္ၿပဳေထာက္ခံတယ္။
က်ေနာ္တို႔ၿပည္သူေတြအထီးက်န္တည္ရိွမေနဘူး--စတာေတြကိုသိရိွနားလည္သြားတဲ့ၿပည္သူေတြဟာ လႈပ္ရွားမႈကိုပိုမိုတက္ႀကြစြာပါဝင္လာပါလိမ့္မယ္။
ဦးပညာေဇာတ တို႔ တေတြကေတာ့ ေအာ္စကာဆုေပးပြဲအဖြ႔က

ဲ ဖိတ္ႀကားထားခဲ့တဲ့အတြက္ မေန႔ညကတည္းက ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္ၿမိဳ႕ကို
ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ တကယ္လို႔ တနဂၤေႏြေန႔ည ေအာ္စကာဆုေပးပြဲစင္ၿမင့္ေပၚမွာ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ “ ဗမာၿပည္လြတ္ေၿမာက္ေရး”
ဓမၼေတးသံတပိုင္းတစကိုႀကားလိုက္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေအာ္စကာဆုေပးပြဲသမိုင္းမွာ အထူးၿခားဆံုးၿဖစ္စဥ္တခုၿဖစ္ေစမွာအမွန္ပါပဲ။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ Burma VJ ေအာ္စကာဆုဆတ
ြ ္ခူးႏိုင္ပါေစ
ေအာင္မိုးဝင္း

Polaris Burmese Library - Singapore - Collection - Volume 141

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Polaris Burmese Library - Singapore - Collection - Volume 141

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) က အမ်ဳိးသမီး ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္

အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ)

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 1

ppftm%m&SifawGukd tefwkawmfveS fae=uwJ'h Drdkua&pDa&;wdkuyf GJ0if

ppftm%m&Sif awGukd enf;rsdK;pHkeJ@ tefwak wmfveS fae=uwJh jrefrmjynfwiG f;u

ppftm%m&Siaf wGu 'Drdkua&pDqkw d Jha0g[m&udk

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 2

ppftm%m&Sif eJ@ ppftm%m&Sifpepf wdkufzsufa&; [m

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 3

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) twGuftxl;xkwfa0onf

POLARIS BURMESE LIBRARY ( SINGAPORE )

Index: Polaris Burmese Library, LPK Library, Daw Aung San

Public Enemies jynfol@&efol

jynfaxmifpkjrefrmedKifiHtwGif; aexdkif=uoltaygif;[m vlrsdK;cGJjcm;r_r&Sd/

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 4

အမ်ဳိးသမီးမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ)

ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး

ေရၿဴပည္သာစက္မႀႂဇုန္ (၃) မႀာ ဆႎၬဴပမႁေတၾ

ပက္စ္ပို႔စ္သစ္ ထုတ္ေပးဖို႔ ျမန္မာအစိုးရ

ေငၾစကၠႃအေ႐ကၾ ရႀားပၝးမႁ သိသိသာသာ ဆုိးဝၝးေန

ေရွ႕ေန ကိုဖိုးျဖဴ သရက္ေထာင္မွ လြတ္လာၿပီ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 6

ျမန္မာ ေျမာက္ကိုရီးယား ဆက္ဆံေရး

ေဒၚေနာ္အုန္းလွ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရး

႐ုရွားႏွင့္ တရုတ္က ျမန္မာကို အရပ္ဘက္သံုး

စစ္အစိုးရက ဝ တပ္ဖြဲ႔ကို မတရားအသင္း

ဆင္ျဖဴေတာ္ ရွာေဖြသည့္ စစ္တပ္က

ထုတ္ေဝသူ တင္မိုး ေမာင္စြမ္းရည္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 7

ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ ႔ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ဖြဲ႔ (သို႔)

ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ဘုံရန္သူ ဗုိလ္ထက္မင္း

ေဒၚလာရရင္ အကုန္လုပ္ နအဖရဲ႕

Fiber Optic Cable ဖိုင္ဘာေကဘယ္ႀကိဳး (၀ါ)

ထား၀ယ္ေရနက္ ဆိပ္ကမ္း ေဆာက္လုပ္ေရး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 8

လက္ေတြ႔က်ေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဓနဥစၥာေတြကို

ေျမာက္ကိုရီးယားႏုိင္ငံက သူလွ်ဳိေတြဟာ ၁၉၈၃

တာ၀န္ရွိသူ ၁၇ ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီျဖစ္ရပ္

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ဦးစီးအရာရွိခ်ဳပ္ (ၾကည္း)၊

၀ယ္ယူစုေဆာင္းေရးမွာ အဓိက တာ၀န္ရွိသူျဖစ္တဲ့

“ေျမာက္ကိုရီးယားလုိ ေနေတာ့ ဘာျဖစ္လဲကြာ၊

ျမန္မာစစ္အစုိးရရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးေတြ အေပၚမွာ

ႏုိင္ငံတကာ ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ခုံ႐ုံးမွာ စစ္ေဆး

အဴပည္ဴပည္ဆိုင္ရာ လူႛအခၾင္ႛအေရး ေဳကညာစာတမ္း

ေက်ာင္းသားတို႔ သပိတ္စခန္းဖြင့္ခဲ့ဖူးျပီ။ ၁၉၃၈ တြင္

၂၀၀၇ စက္တင္ဘာတြင္ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္း အၾကီးမားဆံုး

ရခိုင္ျပည္နယ္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 16

“နအဖက က်ေနာ္တို ့ျပည္နယ္မွာ ဆင္ဖမ္းတဲ့အလုပ္ကို

ဖင္လန္ႎိုင္ငံ Savo ခရိုင္က ခဵီးဴမၟင့္တဲ့

မေမမဵိႂးသၾင္ဟာ ၂၀၀၀ ခုႎႀစ္ ဒီဇင္ဘာလမႀာ ထိုင္းႎိုင္ငံ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 17

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 18

ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး

ဇိုယာဖန္း (ဓာတ္ပံု - Jeff Gilbert)

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 19

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 20

စီးပြားက်ျပီး ဘတ္ဂ်က္လိုေငြျပေနသည့္ ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္အစုိးရက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 21

မိ္ုးမခမိတ္ေဆြမ်ား၏ အဆိုအရ ဆန္ဖရန္စစၥကိုတကၠသိုလ္၊

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 141 22

Burmese Women Stick to Political