Professional Documents
Culture Documents
Oneshots
Oneshots
Oneshots
<<<
HE'S DEFINITELY A SUPERSTAR (ONE SHOT)
written by Sarrah Armenta A.K.A sjmcarmenta
Copyright
All Rights Reserved 2012
>>>?<<<
Alam mo yung feeling na lahat ng galaw mo, binabantayan?
Yun bang parang kulang na lang, pati utot mo sa isang buong araw, bilang na bila
ng.
May kilala kasi akong ganun ang sitwasyon eh at sigurado ako kilala nyo rin sya.
n-showbiz girlfriend sya. Sabi kasi nya, gusto nya raw maging private ang relati
onship namin as much as possible. Syempre iniintindi ko na lang, mahal ko eh and
I can't imagine myself 50 years from now living without him.
Pero minsan, napapaisip rin ako, hanggang kelan kaya ako makakatagal sa ganitong
sitwasyon? Pa'no kapag mag-asawa na kami? Ganito pa rin ba? Geez. I don't know.
Basta ang alam ko lang, mahal ko sya.
I'm almost done sa pag-aayos ng sarili ko ng biglang tumunog yung doorbell ng co
ndo unit ko. Oo nga pala, I haven't tell you yet. May condo na ako. Regalo nina
Mommy at Daddy pagkagraduate ko ng college.
So there. Sa pag-aakalang si RJ na yung dumating, dali-dali kong tinungo ang pin
to upang buksan ito even though nagsusuot pa ako ng hikaw. But to my dismay, iba
ng tao ang nabungaran ko pagkabukas ko ng pinto.
"Newspaper po Ma'am..." sabay abot nito ng dyaryo sa akin.
"Ah ok. Thanks." At pagkatapos ay sinara ko na uli ang pinto.
Nilapag ko lang yung dyaryo sa ibabaw ng center table, pagkatapos ay bumalik na
sa kwarto ko para tapusin ang pag-aayos. Pagkatapos kong mag-ayos and everything
, naisipan kong tawagan na si RJ.
~The number you have dialled is either unattended or out of coverage area. Pleas
e try your call later.~
~The number you have dialled is either unattended or out of coverage area. Pleas
e try your call later.~
Bakit unattended ang phone nya? Hindi naman nya siguro nakalimutan na anniversar
y namin ngayon diba?
Wala sa sariling naglakad ako papunta sa living room at umupo sa couch, pagkatap
os ay nilapag yung phone ko sa center table. Akmang babalik na ako sa pagkakasan
dal sa couch ng biglang naagaw nung frontpage ng dyaryo ang pansin ko.
Nanginginig na kinuha ko yung dyaryo at tinitigan ito ng mabuti.
It was a picture of RJ with one of his leading ladies. The girl's arm clinged to
his.
Para akong pinagsakluban ng langit at lupa sa nakita ko. Hindi ko alam kung sa'n
ako nakakuha ng lakas para basahin yung article na nakalagay sa ilalim ng pictu
re.
All of a sudden, nagsipag-unahan na lang bigla ang mga luha sa mata ko. Naramdam
an ko rin ang biglaang panginginig ng buo kong katawan. Parang kanina lang, exci
ted na excited pa ako ah? Tapos ngayon --- aish!
I was still holding the newspaper ng biglang bumukas ang pintuan ng condo ko. In
iluwa noon ang lalaking dahilan kung bakit nararamdaman ko ito ngayon.
Stupid moron. Nakalimutan ko palang ilock iyon kanina.
Tumingin ako sa kanya pero mabilis lang.
"Babe..."
Alam ko ng lalapitan nya ako kaya inunahan ko na sya. Agad kong ibinalibag yung
dyaryo kung saan at pagkatapos ay mabilis na tumakbo papunta sa kwarto ko at ini
-lock ang pinto nito. Sakto pagka-lock ko ng pinto ay narinig ko ang pagkatok ny
a mula sa labas.
"Babe, buksan mo naman 'to o, please! Kung ano man yung nakita at nabasa mo sa d
yaryo, hindi totoo yun!" patuloy pa rin sya sa pagkatok, rather sa pagkalampag s
a pintuan ng room ko, habang ako naman ay nakasandal lang sa likod nito.
"Umalis ka na dito!" sigaw ko.
"Babe, pakinggan mo naman ako o. Sige na, please... I'm begging you..."
"Leave me alone!" sigaw ko ulit.
Pagkatapos ay bigla na lang akong nakarinig ng footsteps. Mukhang sumuko na sya.
Ilang sandali lang, ay narinig ko na rin ang pagsara ng main door ng unit ko, t
anda na umalis na talaga sya. Napahawak na lang ako sa dibdib ko habang patuloy
pa rin sa pag-iyak sabay napaupo sa sahig.
Masisisi nyo ba ako kung nasasaktan ako ngayon? Sigurado, kung kayo rin ang nasa
lagay ko, you would feel the same way.
Wait!?
Showtime?!
Tuloy-tuloy pa rin ang pag-agos ng mga luha sa mata ko, pero this time, hindi na
dahil sa sakit kundi sa labis ng kaligayahan.
Pinatayo ko sya and then immediately threw myself on him and hugged him very ver
y tight. After several seconds, humiwalay ako sa pagkakayakap sa kanya. My arms
still wrapped around his neck while his hands are still on my waist.
"Yes Mr. Ryan James Salvador. I'll marry you..." I said and then kissed him on t
he lips afterward.
I guess it's still a happy ending after all.