Anjela May C.

Dela Pea
MAESTRA
BY: JOVEN TAN

Isa ang sinematograpiya sa mga bagay na madalas nakakaligtaan

ng mga manonood. Ngunit isa ito sa pinaka magahalagang elemento sa
pag-gawa ng mga palabas. Hindi man ito madalas nating mapansin at
masabi ng hayagan alam natin bilang isang manonood kung ang isang
palabas ay maayos na naipahayag, ang isang mensahe gamit ang mga
bagay na nasa paligid nito. At mahalagang bagay ang pagpasok ng
sinematograpiya sa naturang larangan. Ang isang magandang palabas ay
maaring may magagaling na direktor, aktor, at magandang iskrip ngunit
kung hindi maayos ang pagkakakuha sa palabas, ang buong pelikula ay
hindi rin

maganda ang kalalabasan. Kaya naman ganun na lang

kahalaga sa larangan ng pag-didireksyon, ang maaring ipakita sa

kanilang mga kuha.
Ang sinematograpiya ay isang malikhaing pag-gamit sa
liwanag. Ang pag-papalawig sa liwanag na ito ng mga director ang
nagsisilbing basehan para sila ay maging tanyag sa kanilang larangan.
Maraming oras ang ginugol nila para maayos ang kanilang palabas
katulad na lang ng pagsasa-ayos sa mga teknikal na aspeto katulad ng
distansyang dapat gamitin sa bawat senaryo, importansya ng mga
anggulo ng mga karakter sa kanilang pag-ganap. Ang mga kulay na
ginamit sa palabas nagbigay ng maayos na detalye upang ipakita ang
emosyon at damdamin ng istorya. Ito ang mga bagay na aking naobserbahan na isinaalang-alang sa paggawa ng Maestra.

Ang Maestra ay isa sa makatotohanang kwento na aking

napanood at ang palabas na ito ang nag-dala sa akin kung papaano ang
hirap na maging isang guro at magulang sa mga taong hindi mo ka-dugo.
Isa man ako sa mga manonood, ngunit dahil sa isang makakatotohanang
pag-ganap ng mga batikang artista, nadala ako ng mga emosyon na
kanilang ipinapakita. Ang bawat anggulo na ipinakita sa kamera ay isa
rin sa dahilan para dalhin ang bawat manonood sa lugar na para bang isa
sila sa mga gumaganap na karakter sa palabas.
Kung babalikan ko ang aking mga naunang palabas na pinanood
napansin ko ang kakaibang tama ng ilaw sa lugar na kanilang pinaggaganapan. Dahil ang liwanag na tumatama sa pag-gawa ng kanilang
produksyon ay nagbibigay ng kakaibang katangian sa palabas. At ito ang
nagpapakita ng masining na pag-gamit sa sinematograpiya.

At sa aking tingin nakuha naman ng director ang kanyang

inaasahan na kuha sa palabas. Ang resolusyon, direksyon at detalye na
mula sa kamera ay tama lang na makuha sa hindi gaanong kaliwanag na
ilaw ngunit naibigay pa rin nito ang mataas na kalidad at malinis na
imahe.
Ang ilaw na kanilang ginamit ay nag-bibigay ng natural na
pakiramdam sa manonood. Sa aking paningin, gumamit sila ng liwanag
na kahalintulad sa liwanag ng kandila upang ipakita ang natural na
liwanag sa labas ng bahay. Madalas, mga simpleng ilaw mula sa
kandila , lampshade o flashlights ang kanilang ginamit

at sa mga

senaryo na ito makikita ang malikhaing imahinasyon ng direktor. Ang

contrast ay mataas, ang liwanag na ginamit ay mababa lang, at ang
kanilang mga anino ay malalim tignan ngunit nagawa pa rin nilang
malinis at maganda ang palabas.

Ang Maestra ay isang ma-dramang palabas at ang natural na

imahe ay dahil sa mga ilaw na ginamit dito. Ngunit hindi lang ang paggamit sa ilaw ang aking napansin, ang galaw at paglilipat-lipat ng
kamera sa bawat senaryo ay aking napuna. Dahil ang galaw at bilis ng
kanilang kamera ay tantsado at may-sukat depende sa pag-uusap ng mga
karakter sa palabas. Kanilang pinapanatili ang normal na distansya
upang hindi masira ang kuha ng imahe sa senaryo.
Si Joven Tan ay isang magaling na direktor dahil nabigyan niya
agad ng buhay sa simula palang ng palabas. At sa kanyang palabas
itinuro niya sa akin na ang sinematograpiya ay hindi lang tungkol sa
galaw ng kamera upang makita ang isang pinaka-magandang anggulo,
ngunit ito ay tungkol sa pagpapalawak ng istorya para ito ay maging
maganda, makatotohanan, at puno ng emosyon.