Indarapatra at

Sulayman
Tagapagsalaysay:
Noong unang panahon ay may isang dakilang hari. Siya
ay si Indarapatra, hari ng Imperyo ng Mantapuli. Ang
Mantapuli ay matatagpuan sa kanluran ng Mindanao,
doon sa ilayong lupain kung saan lumulubog ang araw.
Si Indarapatra ay nagmamay-ari ng tatlong mahiwagang
bagay, ang singsing, krus, at ang sandata. Ang mga ito
ay pamana ng kanilang mga ninuno na hangang ngayon
ay matitibay pa.
Isang araw nagkaroon ng malagim na pangyayari sa
kanilang lugar. Nabalitaan niya na nilusob ang kanilang
bayan ng apat na halimaw. Una ay si Kurita, marami
itong mga paa na may mahahabang kuko at ganid na
hayop na kayang ubusin ang limang tao na kanyang
nabibiktima. Pangalawa ay si Tarabusao, isa siyang
halimaw na mukhang taong nakakatakot pagmasdan.
Kaya nitong magpalit anyo bilang isang napakagandang
babae na dahilan kung bakit maraming lalaki ang
nabibighani dito at pagkatapos ay bibiktimahin ang mga
ito. Pangatlo ay si Pah, isang ibong malaki na kayang
padilimin ang bundok ng Bita dahil sa malalaki ang mga
pakpak nito. Panghuli ay isa ring ibon na may pitong ulo,
siya si Balbal. Walang makakaligtas sa bagsik ng
kanyang matatalas na mata sapagkat maari niyang
matanaw ang lahat. Kaya naman sa araw na iyon ay
pinapunta ni Indarapatra ang kanyang kapatid na si
Sulayman.
Sulayman:

Mahal kong kapatid ikinagagalak kong

makita ka ngunit ikinalulungkot ko ang
masamang
pangyayari na aking nabalitaan. Sa tingin ko, kaya mo
ako pinatawag dito ay dahil may ibibigay
kang mahalagang misyon sa akin.
Indarapatra: Tama ka kapatid, Gusto ko sanang ikaw
ang gagawa ng mahalagang misyon na
aking ibibigay. Paslangin mo ang mga
halimaw na gumagambala sa aking
kaharian upang matigil na ang
kaguluhang ito at wala ng buhay ang
masasayang pa.
Sulayman:
Napakabigat na tungkulin ang binibigay
mo sa akin ngunit buong puso ko itong
tinatangap.
Indarapatra: Upang mapagtagumpayan mo ang
misyong ito ay may ibibigay ako sayong
mahiwagang mga bagay at tanggapin
mo ito aking kapatid. Ang krus at
sandata. Bago ka umalis ay ikikiskis ko
muna sa talulot ng rosas ang singsing.

Ang halamang ito ay magsisilbing

palatandaan na ikaw ay ligtas sa iyong
paglalakbay. Mananatiling buhay ang
bulaklak kapag ikaw ay buhay pa.
Ngunit sa oras na ito ay namatay ay
siya ring palatandaan na ikaw ay hindi
nagwagi sa iyong paglalakbay. Gusto ko
sanang sumama ngunit ako ay may
karamdaman ngayon at mahina ako
upang labanan pa ang mga halimaw.
Mag-ingat ka sana aking kapatid at
naway gabayan ka ng ating mga
ninuno.
Sulayman: Salamat aking kapatid.
Tagapagsalaysay:
Nagsimula ng maglakbay si Sulayman, pagkalipas ng
ilang araw ay narating nito ang
kinaroroonan ng halimaw na si
Kurita.
Sulayman:
Makakapaghiganti na din ako sayo
halimaw sa lahat ng taong iyong pinahirapan at pinatay
ng walang
kalaban-laban.
Tagapagsalaysay:
Nagising si Kurita dahil sa ingay na kanyang narinig. Sa
walang pagaalinlangan ay lumabas ang halimaw sa
kanyang lungga at sinalubong si Sulayman ng
napakalakas na ingay.
Kurita:
Ha!! Isang tao. Tamang-tama gutom na
gutom na ako, tama para sa pangtanghalian. Lagot ka
ngayon at
matitikman mo ang aking bangis.
Sulayman:
Nagkakamali ka Kuritang sa iyong
pinaplano. Akoy nandito upang paslangin ka, hindi para
kainin mo
lamang at upang mapaghigantihan ko
ang mga taong iyong nabiktima.
Kurita:
Minamaliit mo ba ako, tao? Magdasal ka
na dahil ito na ang huling araw mo. Humanda ka sa akin
ngayon.
Tagapagsalaysay: Sumugod agad ang galit na galit na
si Sulayman subalit sa bawat atake niya ay umiilag
lamang ang halimaw na parang nakikisayaw lamang.
Ilang sandali pa ay nakadama ng pagod si Sulayman at
maraming sugat sa katawan.
Sulayman:
(Humihingal) Akala mo ba halimaw na
dito mo lang ako matatalo pwes nagkakamali ka. Ikaw
ang magingat dahil papatayin kita. Humanda
kaaaaaaa!!!!!

Tagapagsalaysay: Ginamit ni Sulayman ang bigay ng

kanyang kapatid. Kaya naman, malaki ang sugat na
natamo ng halimaw. Agaw buhay na ito dahil doon.

Kinabukasan, ay agad nag-ayos si Sulayman. Bumalik

na ang lakas nito at handa ng
magpatuloy sa paglalakbay.

Kurita:
Huwag mo akong patayin tao, maawa
ka sa akin!
Sulayman:
Nagbibiro ka ba ha, halimaw? Bakit ako
maawa sa iyo? At isa pa naawa ka ba sa mga taong
pinatay mo?

Hiyas:
Sulayman:

Hiyas:
Tagapagsalaysay:
Sinaksak niya ang halimaw, namatay ito ng tuluyan at
nagpatuloy siya sa kanyang paglalakbay. Sa kanyang
paglalakbay ay nakatagpo siya ng isang babae.
Hiyas:
Ginoo, marahil kayo po ay naliligaw?
Maaari ko po bang maitanong kung saan kayo pupunta?
Sulayman:
Tama ka, Binibini! Nawala ko ang aking
mapa kaya nawalan ako ng direksyon. Ako ay
patungong
hilaga kung saan matatagpuan ang pugad ng halimaw
na si Pah.
Hiyas:
Ngunit Ginoo hindi ba delikado ang
iyong pupuntahan? Isang napakamapanganib
na halimaw si Pah.
Lahat ng makikita nito ay agad-agaran
niyang kinakain.
Sulayman:
Oo, mapanganib nga ang aking
lalakbayin ngunit marami na ang mga
namamatay dahil sa mga halimaw na ito
at hindi na ako papayag na sila ay
mambiktima pa.
Hiyas:
Halata sa iyong porma ikaw ay pagod
na pagod na, marahil ay ilang araw ka
nang naglalakbay. Kung hindi mo
mamasamain, maaari kang
makapagpahinga sa aming maliit na
kubo.
Sulayman:
Ikinagagalak kong tanggapin ang iyong
alok. Maaari bang maitanong ang iyong
pangalan?
Hiyas:
Tawagin mo nalang akong Bini.
Tagapagsalaysay:
Tumuloy si Indarapatra sa bahay nila Bini o si Hiyas. Si
Hiyas ay isang napakagandang
prinsesa at isang engkantada ngunit
simpleng
naninirahan sa Baryo Alipungan. Siya ay naitakdang
ikasal sa isang prinsipe sa kabilang
kaharian ngunit labag ito sa
kanyang kagustuhan kaya siya ay napilitang lumayas.

Mag-ingat ka Ginoo sa iyong

paglalakbay.
Maraming Salamat, Bini! Sa
pagpapatuloy mo sa iyong tahanan. O
panu ba yan tutuloy na ako?
Paalam Ginoo!

Tagapagsalaysay:
Nagpatuloy siya sa kanyang paglalakbay. Habang
naglalakbay si Indarapatra, hindi niya
alam na sinusundan siya ni Hiyas
hanggang sa makarating siya sa paanan ng Bundok
Bitaag. Biglang dumilim ang buong
paligid ng bundok. Hindi siya
napansin ng halimaw dahil pinuprotektahan siya ni
Hiyas.
Sulayman:
Hoy! Halimaw halika dito at magtutuos
tayo!
Sulayman:
Hoy halimaw! Bingi ka ba o sadyang
natatakot ka lamang sa akin? Wala ka palang binatbat.
Hiyas:
GinoongSulayman!
Sulayman:
Bini! Sinusundan mo ba ako ?
Hiyas:
Malamang, hindi pa ba malinaw sa iyo
ang iyong nakikita o baka gusto mong
mas lapitan pa kita?
Sulayman:
Ah-ah wag na naniniwala na ako sa iyo.
Pero bakit kaba nandito?
Hiyas:
Sinusundan kita dahil tinatawag ako ng
mahiwagang singsing na nasa iyong
hinlalaki. Sa tuwing ikinikiskis iyan sa
talulot ng rosas ay ibig sabihin may
nangangailangan ng tulong sa di
kalayuan.
Sulayman:
Isa ka bang diwata?
Hiyas:
Oo, Ginoo! ikinararangal ko na ikay
paglingkuran. Hiyas nga pala ang tunay
kong pangalan.
Sulayman:
Bakit mo ba ako kilala?
Hiyas:
Ginoo, bakit marami kang tinatanong?
Sulayman:
Ah eh masama ba ang magtanong?
Hiyas:
Hindi naman ngunit ako po ay
nagmamasid at hindi ako makapag-isip
ng mabuti. Teka lang naririnig mo ba
ang naririnig ko?
Sulayman:
Hindi. (naguguluhan at pawang
nagmamasid narin)
Tagapagsalaysay:

Biglaang sumulpot si Pah at kinuha nito si Hiyas. Sa bilis

ng pangyayari ay hindi na nailigtas ni Indarapatra si
Hiyas. Sising-sisi siya sa kanyang sarili dahil hindi siya
nagmamasid ng mabuti. Naguguluhan man sa gagawain
ay mas minabuti niyang sundan ang direksyon na
tinungo ng halimaw. Sa hindi kalayuan ay may
nagsisigawang mga tao at umiiyak na mga bata. Agad
namang pinuntahan nito ang mga taong nagkakagulo.
Sulayman:
Bakit po nagkakagulo dito?
Tao:
Sumugod na naman ang halimaw na si
Pah at kinukuha ang mga bata.
Sulayman:
Maaari mo bang maituro kung nasaan
na ang halimaw.
Tao:
Nasa sentro ng baryong ito, kung saan
nakatira ang anak ng datu.
Sulayman:
Maraming salamat, Ginoo!
Tao:
Mag-ingat po kayo!
Tagapagsalaysay:
Natanaw na ni Sulayman ang halimaw.
Sulayman:
Hoy, halimaw! Harapin mo ako.
Pah:
Ang lakas naman ng loob mo tao para
kalabanin ako? Gusto mo bang mamatay katulad ng iba
na aking
nabiktima? Teka, sa lakas ng loob mong
harapin ako ay marahil ikaw ang taong
tumapos sa buhay ni Kurita.
Sulayman:
Hindi ka nagkakamali, halimaw!
Humanda ka na ngayon dahil ikaw naman ang isusunod
ko kay Kurita.
Pah:
Haha! Nagbibiro ka ba, tao? Napaslang
mo nga si Kurita ngunit ibahin mo ako dahil mas
malakas ako
sa kanya.
Tagapagsalaysay:
Naglaban sila Indarapatra at ang halimaw na si Pah.
Nang dahil sa kapangyarihan na taglay ng
sandata ay walang sugat
na natamo si Sulayman. Hindi pa man nangangalahati
ang laban ay sugatan na ang halimaw at
halatang nanghihina na
ito. Muntik na sanang matalo ni Sulayman ang halimaw
ngunit nakahanap naman ng pagkakataon ang
halimaw upang
ito aymakaligtas. Dahil sa bihag nito si Hiyas ay hindi
makapalag si Indarapatra. Susuko na sa siya sa
halimaw ngunit
naalala niya ang krus na bigay sa kanya ni Indarapatra
at ginamit nya ito upang matalo si Pah.

Sulayman:
Halimaw! Tingnan mo ito. (Tinutukoy
ang krus)
Pah:
Ahh! Ilayo mo yan sa akin.
Ahhhhhhhhhh!
Tagapagsalaysay:
Unti-unting nasusunog ang halimaw at biglang tumakas
si Hiyas sa mga kamay ng halimaw. Dito na
tinapos ni
Sulayman ang buhay ng halimaw.
Pah:

Binabati kita, tao, sa iyong kagalingan.

(bumagsak sa lupa)
Tagapagsalaysay:
Ngunit.....
Hiyas:

Gagawin ko ang lahat mabuhay ka lang,

Ginoo! Kahit kapalit pa ang buhay ko.

Tagapagsalaysay:
Ginamitan ng kapangyarihan ni Hiyas si Indarapatra
upang ito ay mailigtas. Sa walang anu-ano ay
nabuhay si Indarapatra at
nagdesisyon itong bumalik sa palasyo upang makabawi
ng lakas.
Tapagsalaysay: At nakarating na sila sa palasyo.
Indarapatra: Mahal kong kapatid ako ay nagagalak
na makita kang muli. Sino ba ang magandang
dilag na kasama mo?
Sulayman:
Mahal kong kapatid, ipagpatawad mo
sana ang aking pagbabalik sapagkat ako ay
nanghina sa huling
laban na aking naingkwentro nais ko
sanang makapagpahinga muna. Bago muna
ipapakilala ko pala si
Hiyas, siya ang nagligtas sa akin sa
bingit ng kamatayan. (Tingin kay Hiyas) Hiyas
ang kapatid ko si
Indarapatra.
Hiyas:
Ikinagagalak kong makilala ka Mahal na
hari.
Tagapagsalaysay:
Kinabukasan.
Hiyas:
Kamahalan saan po kayo pupunta?
Indarapatra: Pupunta ako sa bundok Matutom upang
ipagpatuloy ang misyon ni Sulayman.
Hiyas:
Maaari bang samahan kita sa iyong
paglalakbay?
Indarapatra: Mabuti sigurong alagaan mo nalang ang
aking kapatid hangang sa bumalik ang kanyang lakas at
higit pa

masyadong delikado para sa iyo ang

paglalakbay na ito.
Hiyas:
Ngunit kamahalan kailangan mo ng
kasama upang mapagtagumpayan mo ang misyong ito.
Indarapatra: Kung yan ang gusto mo, ipaghahanda
ko ang mga gagamitin mo sa paglalakbay.

Hiyas:

Kamahalan! Kamahalan! Nasaan po

kayo?
Tagapagsalaysay:
Laking gulat ni Hiyas ng may nagtakip sa kanyang mga
mata.
Hiyas:

Tagapagsalaysay:
Sa huli ay walang nagawa si Sulayman kundi ang sundin
ang kagustuhan ni Hiyas at agad rin
naman silang umalis sa
Kaharian. Ilang araw din silang naglakbay hangang sa
naabot nila ang tuktok ng Bundok
Matutom kung saan naninirahan
Ang halimaw na si Tarabusaw. Ngunit sila ay bigong
makita ang halimaw. Sa halip ay laking
gulat nalamang ng makita nila
ang isa pang halimaw na si Balbal na kabago-bago
lang nangulo sa karatig-bayan.
Nagkaroon ng matinding labanan sa
pagitan ni Indarapatra at ng halimaw. Dahil sa
kapangyarihang binigay ni Hiyas kay
Sulayman ay natalo nila ang
halimaw.
Sa kaharian naman ay unti-unti nang nagbalik ang lakas
ni Indarapatra. Ngunit sa kasamaang
palad ay umatake ng palihim
si Tarabusaw at agad itong nagpalit anyo bilang si Hiyas.
TANDAAN! SI TARABUSAW AY NAGPAPANGAP NA
SI HIYAS.
Tarabusaw:
Ginoo, nagpapasalamat ako dahil untiunti nang bumabalik ang iyong lakas.
Sulayman:
Oo nga, salamat pala dahil hindi mo ako
pinabayaan.
Tagapagsalaysay:
Unti-unti nahuhulog ang loob ni Indarapatra sa inaakala
niyang si Hiyas. Sa kabilang dako
naman ay nagkakamabutihan
narin sina Sulayman at Hiyas.
Sulayman:

Hiyas:

Magpahinga ka nalang muna dito sa

tabi at hintayin mo ako dahil
maghahanap ako ng ating makakain.
Sige po, kamahalan.

Tagapagsalaysay:
Nakarinig ng sigaw si Hiyas at walang duda na kay
Indarapatra nga ang boses na iyon at
agad namang pinuntahan ni
Hiyas si Sulayman.

Indarapatra:

Sino ka? Marahil ikaw ay isa sa mga

sugo ng aking ama.
Nagkakamali ka Binibini narito ako
upang hulihin ka at ikulong sa aking
puso habangbuhay.

Tagapagsalaysay:
Sa pagtataka ay agad na tinadyakan ni Hiyas si
Indarapatra sa paa.
Indarapatra:
Hiyas:

Arrray!! (Napasigaw sa sakit)

Ikaw naman po kasi kung makapagbiro
wagas! at ang corny pa.
Indarapatra: Ah! Eh! (Namumula)
Hiyas:
Eh! Ano?
Indarapatra: May ipagtatapat sana ako sayo sana ay
hindi mo pag-idaramdam. Unti-unti na
akong nahuhulog sa iyo.
Hiyas:
(Tumawa ng malakas) Marahil ay
nagbibiro ka na naman.
Indarapatra: (Naiinis) Wala kalimutan mo na nga
iyon. Halika na! at malapit na tayo sa
kaharian.
Hiyas:
Ako rin kamahalan mahal na rin kita.
Indarapatra: Tama ba ang narinig ko na mahal mo rin
ako?
Hiyas:
Oo kamahalan.
Tagapagsalaysay:
Ngunit hindi nila alam na nakita pala sila ni Sulayman.
Sulayman:

Mga traydor kayo! Wala kang kwenta

kapatid. Mang-aagaw ka.
Indarapatra: Ano ang pinagsasabi mo?
Sulayman:
Wag ka nang magmaang-maangan pa
kitang kita ko kayo. Kung hindi rin
naman siya mapapasaakin ay
mas mabuti nalang siguro patayin ko kayong dalawa.
Tagapagsalaysay:
Biglaang sinunggaban ni Sulayman si Indarapatra na
agaran namang nitong ikinamatay.
Nagulat si Sulayman sa kanyang nakita, si Tarabusaw
sa harap nila.
Tarabusaw:

Hahaha! Wahahahaha! Ikaw tao ang

dali-dali mong linlangin pinatay mo ang
iyong inosenteng kapatid.

Kawawa ka naman nahulog ka sa aking patibong.

Marahil ikaw ay nagtataka at
nakokonsyensya sa kasalanang iyong
nagawa?
Tagapagsalaysay:
Tulala lamang si Sulayman habang hawak hawak ang
patay niyang kapatid. Sising-sisi man sa
kanyang ginawa ngunit
tanging galit lamang ang nananaig sa kanyang
damdamin ngayon.
Sulayman:

Patawarin mo ako aking kapatid.

(Humagulgol)

Tagapaggsalaysay:
Laking gulat nalamang nito na nabuhay ang kanyang
kapatid na si Sualyman nang dahil sa
luha na dumaloy sa mga
sugat nito.
Indarapatra:

Wala kang kasalanan mahal kong

kapatid, biktima ka lamang ng
panlilinlang ng halimaw na iyan. Upang
matapos na ang kaguluhang ito wakasan na natin ang
buhay ng halimaw na ito.
Sulayman:
Tama ka kapatid.
Tarabusaw: Hindi! Pinakamalakas ako! Hindi niyo ako
matatalo.
Tagapagsalaysay: Sumugod ang dalawa. Ngunit hindi
ito madaling lapitan at mahirap
masugatan. Naalala ni Sulayman
ang bagay na binigay ni Hiyas upang matalo si
Tarabusaw, isang salamin.
Indarapatra:

Tarabusaw tingnan mo ang iyong

mukha.
Tarabusaw:
(Nagulat) Ahhh! Ilayo mo yan sa akin.
Ahhhhhhhhhh!
Indarapatra: Alam kong takot ka sa mga salamin
dahil sa ayaw mong makita ang iyong
pagmumukha.
Tarabusaw:
Ahhhhh!
Sulayman: Lagot ka ngayon!
Tagapagsalaysay:
Sa huli ay napatay nila si
Tarabusaw. Nalilito man si Indarapatra
sa lahat ng mga nangyari ay
humingi pa rin siya ng tawad kay Sulayman.
Sulayman:

Patawad mahal kong kapatid,

nagpaloko ako.

Indarapatra:

Sulayman:

Wala kang kasalanan mahal kong

kapatid, biktima ka lamang ng
panlilinlang ng halimaw na iyon.
Salamat.

Tagapagsalaysay:
At nagmahalan silang lahat,
nagkaroon ng kapayapaan sa
Maguindanao. Dumating na ang tamang
oras upang si Hiyas ay magpaalam na
at tuluyan ng bumalik sa Floreshka. May
kaunti mang ilangan sa pagitan ni
Indarapatra at Sulayman ay mas
minabuti nalang na itutok ni Indarapatra
sa ibang bagay. At umalis si Sulayman
patungo sa karatig-bayan upang doon
magpahinga at mamuhay ng payapa.
Masakit man sa damdamin ni
Indarapatra ang paglisan ni Hiyas ay
tinanggap niya ito dahil alam niyang
kailangang gawin ito ni Hiyas. Ngunit,
makalipas ang ilang lingo, nabalitaan ni
Indarapatra ang paglusob ng ikaapat na
halimaw na si Balbal sa kaharian ni
Hiyas. Agad siyang nagpunta rito at
naabutan niya ang paghahasik ng lagim
ni Balbal.
Indarapatra: Tumigil ka na halimaw tama na ang
kawalang awa ninyong pagpapatay sa
mga tao.
Balbal:
Ang mga tao ay kailangang patayin
tulad mo, dahil kayo ay mahihina dapat
kami lang ang manaig dito sa mundong
ito.
Sulayman:
Ito na ang huli mong hininga.
Mamamatay ka na!
Tagapagsalaysay:
Hindi alam ni Indarapatra na
mas lalo pa itong lumakas kaysa noong
huli niya itong kinalaban. Nabugbog si
Sulayman at sugat-sugatan.
Sulayman:
Umalis ka na Hiyas.
Hiyas:
Pero paano ka?
Sulayman:
Iligtas mo nalang ang iyong sarili.
Tagapagsalaysay:
Tumakas ng dali-dali si Hiyas.
Pero sa kasamaang palad ay napatay si
Sulayman dahil sa unti-unti ng
nanghihina siya at dahil na din sa mga
pasa nito. Sa kabilang dako naman ay
napansin ni Indarapatra ang bulaklak na
unti-unting nalalanta ang mga sanga at
dahon nito. Kaya bigla nalang siyang
napaiyak. Hinanap niya ang kapatid at
napag-alaman niyang nagtungo ito sa
kaharian ni Hiyas. Agad siyang
nagtungo rito. Naabutan niya ang

halimaw na naghahasik ng kadiliman.

Nakita rin niya ang bangkay ng kanyang
kapatid.
Sulayman: Hoy halimaw! Wala kang hiya!Ipaghihiganti
ko ang pagpatay mo sa aking kapatid!
HAYOP KA! HINDING HINDI KITA
MAPAPATAWAD! Sulit-sulitin mo na ang
iyong mga oras dahil ako ang taong huli
mong makikita at makakalaban!
Humanda ka!
Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh
hhhhhhhhhhhh!!!!!!
Tagapagsalaysay: Hindi inaasahan ni Balbal ang
nangyari, pati na ang lakas ni
Sulayman. Kaya naman, mabilis na
nasugatan ni Sulayman ang halimaw. At
di nagtagal, nasaksak si Balbal sa puso
at ito namay agad ring namatay.
Binaling niya ang atensyon sa kapatid.

Sulayman: Kapatid ko! Napkalaki ng kasalanan ko. Ang

sama ko. Hindi sana ito nangyari pa
kung akoy nasa iyong tabi. Patawarin
mo ako. Alam Maykapal kung gaano
ako nagsisisi. Kung pwedw lang.... Kung
pwede lang.. (niyakap si Indarapatra)
Tagapagsalaysay: At may hindi inaasahang nangyari...
Sulayman: Kapatid! Ikaw ay nagbalik! Patawarin mo
ako.
Indarapatra: Wala kang kasalanan. Naiintindihan kita.
Ang mahalaga ay payapa na ang lahat.
Hayaan mong tayo ay magtuon ng
pansin sa hinaharap.
Tagapagsalaysay: Nagkapatawaran ang magkapatid.
Namuhay ng payapa ang kanilang lugar.
Malaki rin ang pasasaSlamat ni Hiyas
sa dalawa. Nagdiwang sila. Sabi pa ng
isang mamamayan roon, hindi
malilimutan ang kanilang ginawa. Hindi
nila malilinmutn INDARAPATRA at
SULAYMAN.