Ang Lumang Orasan

ni Jose Corazon de Jesus

At sa lumang dingding ng aming tahanan
Doon nakasabit ang isang orasan
Mahina kagaya ng mahal kong inang
Matanda katulad ng aming utusan
Tila bumabasa tila bumuibilang
At ang buhay namiy ipinagdarasal
Orasan na ito nang akoy bata pa
Ginigising ako sa tuwing umaga
Akoy nagbinatat sa kanya nakita
Ang oras ng aking patipan sa sinta
At sa pagtanda ko akoy umaasang
Siya ang tutugtog sa aking hininga
May lungkot na gaya ng isang pag-ibig
Na titingin-tingin at di makaimik
Matagal na mandin, waring nangangawit
Sa kagugunita sa dumaang saglit
Tik-tak, parang tibok ng mahinang dibdib
Na ang sinasabiy pagsuyong amis
Tuwing hatinggabi ay aking kausap
Nagsasalitaan kami sa magdamag
Inuulit mandin ang aking lumipas
Waring binabasa ang yumaong palad
Tila nagtatanong: Anot nagppupuyat
At di ka matulog upang mapanatag?
At akoy iidlip sa kinabukasan
Ang basag na tugtog yaring magisnan
Ang kanyang pendulo ay kukunday-kunday
At ang minuteroy nagtuturo naman,
Waring nagsasabi: Umagay daratal
Ikawy pagpalain ng magandang araw.