Professional Documents
Culture Documents
Neoel Glossa
Neoel Glossa
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 10/05/2009
ΕΡΩΣΗΕΙ
B1. «Υπάρχει μια διάσταση του φαινομένου< αυτή της άλωσης των
ντόπιων διαλέκτων». Σε μια παράγραφο 90-100 λέξεων να παρουσιάσετε
τα αίτια του φαινομένου που θίγει το απόσπασμα. Μονάδες 10
B2. Ποια είναι τα μέσα πειθούς που αξιοποιούνται στη δεύτερη και τρίτη
παράγραφο του κειμένου που διαβάσατε; Μονάδες 5
Δ ΙΑ Γ Ω Ν Ι ΜΑ
Ν Ε ΟΕ Λ Λ Η Ν ΙΚΗ Γ Λ Ω Α
Γ΄ ΛΤΚΕΙΟΤ
ΕΡΩΣΗΕΙ
Β.1. «Είναι η μόνη ποινή που μετά την εκτέλεσή της δεν μπορεί να
ανακληθεί ή να μετατραπεί». ε μία παράγραφο 80-100 λέξεων να
δείξετε ότι κάθε άδικη ποινή είναι ανεπανόρθωτη.
ΜΟΝΑΔΕ 10
Β.2. Ποια είναι τα μέσα πειθούς που αξιοποιούνται στην πρώτη και στις
δύο τελευταίες παραγράφους του κειμένου;
ΜΟΝΑΔΕ 5
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 26/04/09
ΕΡΩΣΗΕΙ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 21/04/09
ΕΡΩΣΗΕΙ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 16/04/09
ΕΡΩΣΗΕΙ
Δ ΙΑ Γ Ω Ν Ι ΜΑ
Ν Ε ΟΕ Λ Λ Η Ν ΙΚΗ Γ Λ Ω Α
Γ΄ ΛΤΚΕΙΟΤ
ΕΡΩΣΗΕΙ
Δ ΙΑ Γ Ω Ν Ι ΜΑ
Ν Ε ΟΕ Λ Λ Η Ν ΙΚΗ Γ Λ Ω Α
ΚΕΙΜΕΝΟ
ΕΡΩΣΗΕΙ
Δ ΙΑ Γ Ω Ν Ι ΜΑ
Ν Ε ΟΕ Λ Λ Η Ν ΙΚΗ Γ Λ Ω Α
ΚΕΙΜΕΝΟ
Β.1. «η παροχή ιδιαίτερων ικανοτήτων σε κάθε πολίτη της χώρας είναι κάτι
το απαραίτητο». Να αναπτύξετε το νόημα της θέσης σε μια
παράγραφο 100-120 λέξεων.
ΜΟΝΑΔΕ 10
Β.4. Να δώσετε ένα συνώνυμο και ένα αντώνυμο για καθεμία από τις
λέξεις που ακολουθούν: αποποιηθούν, δομικές, συλλεχθούν,
δημοσιοποιήσει.
ΜΟΝΑΔΕ 4
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 25/1/09
ΕΡΩΣΗΕΙ
Β.1. «Ένας άλλος παράγοντας ο οποίος θα περιορίσει την ελευθερία στο Διαδίκτυο
είναι η διαφήμιση». Να ανασκευάσετε την παραπάνω άποψη σε μια
παράγραφο 100-120 λέξεων. ΜΟΝΑΔΕ 10
Β.2. Να προσδιορίσετε τους τρόπους και τα μέσα πειθούς που αξιοποιούνται στην
τρίτη παράγραφο του κειμένου. ΜΟΝΑΔΕ 5
Β.4. Να αιτιολογήσετε τη χρήση των εισαγωγικών και της παύλας στην πέμπτη
παράγραφο του κειμένου. ΜΟΝΑΔΕ 5
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 16/11/08
ΚΕΙΜΕΝΟ
Hey you, όλοι εμείς
Από τους 24 μαθητές της τάξης, οι περισσότεροι από τους μισούς είναι ξένοι,
κυρίως Αφρικανοί αλλά και Κινέζοι. Η τάξη βρίσκεται σε δημόσιο σχολείο, σε
υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού. Πράγματι. O Γάλλος σκηνοθέτης Λοράν
Καντέ βλέπει «Ανάμεσα στους τοίχους». Αυτούς που υψώνει η κοινωνία, η
οικογένεια, η καταγωγή και προσπαθεί να υπερπηδήσει το εκπαιδευτικό σύστημα.
Σο δημόσιο, εννοείται. Ο Καντέ κινηματογραφεί τη νέα πραγματικότητα (η οποία
δεν είναι και τόσο «νέα», αφού απασχολεί τη γαλλική εκπαιδευτική κοινότητα εδώ
και πολλά χρόνια), καταγράφει αντιδράσεις και συμπεριφορές, αναρωτιέται για
τον ρόλο του καθηγητή, τις μεθόδους διδασκαλίας, τα όρια, που καθημερινά
καταστρατηγούνται και επαναφευρίσκονται. Οι 15χρονοι γυμνασιόπαιδες
δοκιμάζουν τις αντοχές των σχολικών αξιών, δοκιμάζοντας παράλληλα και τη
δύναμη της δικής τους αυθαιρεσίας. Αυτό το εκατέρωθεν crash test δεν έχει
νικητές και ηττημένους. Και οι δύο πλευρές (καθηγητές και μαθητές) αποχωρούν
στο τέλος της χρονιάς, με απώλειες και ερωτήματα.
Η ταινία έφθασε στις ελληνικές αίθουσες, τροπαιούχος (με τον Φρυσό Υοίνικα
του Υεστιβάλ Καννών) και με διθυραμβικές κριτικές, πριν από 10 ημέρες. Οι
δύο αθηναϊκοί κινηματογράφοι που τη φιλοξενούν έχουν εντυπωσιακή
πληρότητα. Σην περασμένη Κυριακή, μάλιστα, η ουρά στον έναν από τους δύο,
φιδοειδής, έφθανε έως το μετρό της οδού Κοραή. Σι οδηγεί τόσο κόσμο –και
μάλιστα με αυξημένο ενδιαφέρον, αν κρίνουμε από την ένταση με την οποία
διεκδικούν μια θέση– σε μια ταινία γυρισμένη με τη λιτότητα και αμεσότητα του
ντοκιμαντέρ, χωρίς κανένα από τα στοιχεία που συμβάλλουν, συνήθως, στην
επιτυχία ενός έργου: συναισθηματικές κορυφώσεις, δράση, αγωνία, αποκαλύψεις
κ.ο.κ. Ένας καθηγητής (ο Υρανσουά Μπεγκοντό, συγγραφέας του ομότιτλου
βιβλίου «Ανάμεσα στους τοίχους», συνσεναριογράφος και κεντρικό πρόσωπο στο
φιλμ), η τάξη με τους (επιλεγμένους) μαθητές, μια καθημερινότητα δύσκολη, αλλά
αναμενόμενη. Κι όμως. Η «αμοντάριστη» πραγματικότητα, πυκνή σε
μικρογεγονότα και επεισόδια που παράγουν οι γνωστές τριβές και οι άγνωστες,
ακόμη, συνέπειες της κατεδάφισης ενός αναγνωρισμένου κώδικα συμπεριφοράς,
μάς γεμίζει σκέψεις και αισθήματα. οφά δηλώνει ο Καντέ στις συνεντεύξεις του
ότι «το σχολείο δεν είναι καταφύγιο, αλλά αποτελεί τμήμα της κοινωνίας και ό,τι
συνεπώς συμβαίνει σε αυτήν αντικατοπτρίζεται σε ένα βαθμό και στο σχολείο».
Οι εν ενεργεία Πόντιοι Πιλάτοι ας ανασκουμπωθούν. Έχουν πολλή δουλειά:
μήπως τα στραβά του σχολείου οφείλονται στο γεγονός ότι τα περισσότερα παιδιά
δε μιλάνε γαλλικά στο σπίτι τους; (στις συναντήσεις γονέων ορισμένοι χειρίζονται
υποτυπωδώς ή καθόλου τη γαλλική γλώσσα). Ή μήπως πρέπει να στραφούμε στο
υψηλό ποσοστό μαθητών που πηγαίνει στο γυμνάσιο με σημαντική υστέρηση στην
εκμάθηση; Αδυνατούν να κατανοήσουν κοινότοπες εκφράσεις, να ερμηνεύσουν
τρέχουσες λέξεις, να κλίνουν κοινόχρηστα ρήματα. Επιπλέον: ορισμένοι
πηγαίνουν χωρίς καν τσάντα στο σχολείο, αδιαφορούν για τις ελάχιστες,
συμβατικές υποχρεώσεις τους, αυθαδιάζουν στον καθηγητή. τους συλλόγους
τους οι καθηγητές προβληματίζονται: οι αυστηροί κανόνες αυξάνουν την ένταση;
Πρόκειται για αυθαιρεσία των μαθητών ή μήπως πρέπει να πάρουν απόφαση ότι
αυτό είναι το πνεύμα των καιρών; Δώδεκα παραπομπές στο πειθαρχικό συμβούλιο
μέσα σε ένα χρόνο μήπως είναι υπερβολή; Γιατί οι μαθητές εισπράττουν ως
εκδίκηση την επιβολή πειθαρχίας;
Η πολυπολιτισμική σχολική κοινότητα, με παιδιά που αδυνατούν να
προσδιορίσουν την εθνική τους ταυτότητα (πότε μάχονται τη χώρα καταγωγής πότε
τη χώρα υποδοχής), με μαθητές που αμφισβητούν την αυθεντία του δασκάλου (αν
υποθέσουμε ότι ο καθηγητής επιθυμεί να την υποστηρίξει), κλυδωνίζεται,
αναζητώντας ένα νέο στίγμα. Και αυτός ακριβώς ο κλυδωνισμός, παρά το γεγονός
ότι το γαλλικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα ούτε εγκαταλελειμμένο είναι ούτε
απολύτως απαξιωμένο, συμβαίνει στα σωθικά της κοινωνίας. Σης παρούσας και
της μελλοντικής. Διαρκείς εσωτερικές συγκρούσεις ανάμεσα σε αξίες εδραιωμένες,
αλλά αδύναμες πλέον να ρυθμίσουν τη σχολική μικροκοινωνία. Σι σημαίνει
δημοκρατικό σχολείο σήμερα και τι εκμοντερνισμένη εκπαίδευση; ποιες και αν
είναι οι απαντήσεις ένα είναι βέβαιο: οι τοίχοι, που χωρίζουν το μέσα και έξω από
την τάξη, δεν υπάρχουν. τα θρανία δεν κάθονται πια τα παιδιά αλλά η ίδια η
κοινωνία.
Μ. Κατσουνάκη, εφημ. Η Καθημερινή, 2-11-2008
ΕΡΩΣΗΕΙ
Β.1. «Το σχολείο δεν είναι καταφύγιο, αλλά αποτελεί τμήμα της κοινωνίας». Να
αναπτύξετε το νόημα του αποσπάσματος σε μία παράγραφο 80-100 λέξεων.
ΜΟΝΑΔΕ 8
Β.4. Να δώσετε ένα αντώνυμο για την καθεμία από τις λέξεις που ακολουθούν:
καταστρατηγούνται, διθυραμβικές, πληρότητα, λιτότητα, κοινότοπες.
ΜΟΝΑΔΕ 5
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 16/11/08
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Β.1. «Η κοινή ασηή μεηαναζηεσηική πολιηική πρέπει να διέπεηαι από δύο βαζικές επιηαγές:
Την αλληλεγγύη και ηον ζεβαζμό ηοσ αηόμοσ». Να παξνπζηάζεηε ηελ έλλνηα
“ζεβαζκφο ηνπ αηφκνπ” ζε κία παξάγξαθν 80-100 ιέμεσλ.
ΜΟΝΑΓΔΣ 10
Β.4. Να δψζεηε έλα ζπλψλπκν θαη έλα αληψλπκν γηα θαζεκία απφ ηηο ιέμεηο πνπ
αθνινπζνχλ: δίνη, ανάκαμψη, δεξιότητες, διευκολύνει, διακυβεύει.
ΜΟΝΑΓΔΣ 5
Δ ΙΑ Γ Ω Ν Ι ΜΑ
Ν Ε ΟΕ Λ Λ Η Ν ΙΚΗ Γ Λ Ω Α
ΚΕΙΜΕΝΟ
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
επιτομή των κοινωνικών ανισοτήτων : αντιπροσωπευτικό δείγμα
των κοινωνικών ανισοτήτων
ορρωδούν: διστάζουν , φοβούνται
κατιούσα: καθοδική πορεία
ΕΡΩΣΗΕΙ
Β.4. Να δώσετε ένα συνώνυμο και ένα αντώνυμο για καθεμία από τις
λέξεις που ακολουθούν: αποποιηθούν, δομικές, συλλεχθούν ,
δημοσιοποιήσει.
ΜΟΝΑΔΕ 4
Δ ΙΑ Γ Ω Ν Ι ΜΑ
Ν Ε ΟΕ Λ Λ Η Ν ΙΚΗ Γ Λ Ω Α
ΚΕΙΜΕΝΟ
Ένα ανοιχτό πρόβλημα της εκπαιδευτικής πολιτικής παραμένει η
άμβλυνση της εκπαιδευτικής ανισότητας, αφού η εξάλειψή της θεωρείται
ανέφικτη. Η λύση εξαρτάται από δύο κυρίως παράγοντες: τη στρατηγική
επιλογής για τα ΑΕΙ και το βαθμό αντιστάθμισης των πολιτιστικών
ελλειμμάτων.
Ως προς τον πρώτο παράγοντα έχουν αναπτυχθεί δύο κυρίως
στρατηγικές :η στρατηγική του πρώιμου αποκλεισμού και η στρατηγική
της ελεύθερης πρόσβασης. Η πρώτη βασίζεται στην πρώιμη επιλογή των
«εκλεκτών» , γι’ αυτό και προβλέπει για κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα
διαφόρους τύπους σχολείων, στα οποία εντάσσονται τα παιδιά ανάλογα
με την επίδοσή τους. Από τα σχολεία όμως αυτά μόνον ένα οδηγεί στο
Πανεπιστήμιο. Έτσι, με βάση τη διαδικασία αυτή, η μεγαλύτερη μερίδα
των παιδιών έχει αποκλειστεί πολύ νωρίς από το Πανεπιστήμιο (στη
Γερμανία π.χ. από την Δ΄ Σάξη του Δημοτικού) , το οποίο με τον τρόπο
αυτό παραμένει μόνο για τους «λίγους».
ύμφωνα με τη δεύτερη στρατηγική, το εκπαιδευτικό σύστημα
παραμένει ελεύθερο και ανοιχτό για όλους και η επιλογή αναβάλλεται
όσο το δυνατόν περισσότερο. Αντί πολλών παράλληλων υπάρχει ένας
μόνο τύπος σχολείου και οι μαθητές μεταβαίνουν από τη μία βαθμίδα
στην άλλη χωρίς εξετάσεις και με χαλαρές σχετικά διαδικασίες
προαγωγής από τάξη σε τάξη. Είναι προφανές ότι η στρατηγική αυτή
επιλογής αφήνει στα παιδιά των χαμηλότερων κοινωνικοοικονομικών
στρωμάτων πολλά περιθώρια αναπλήρωσης των κενών του
αποστερημένου περιβάλλοντος . Γι’ αυτό και τα αποτελέσματα είναι
αισθητά: η συμμετοχή τους στον φοιτητικό πληθυσμό είναι στις
περιπτώσεις αυτές πολύ μεγαλύτερη.
Ωστόσο, με τη στρατηγική αυτή συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός
υποψηφίων για να διεκδικήσει μικρό αριθμό θέσεων στο Πανεπιστήμιο,
ανταγωνισμός που εκτρέφει την ιδιωτική εκπαιδευτική αγορά. Η
«παραπαιδεία» δεν δημιουργείται επειδή οι καθηγητές δεν δουλεύουν.
Αυτό ελάχιστα επηρεάζει το φροντιστήριο, που δημιουργείται από το
«μποτιλιάρισμα» των υποψηφίων στους πανεπιστημιακούς πυλώνες.
υχνά εγκωμιάζεται το γερμανικό σχολείο, γιατί δεν καλλιεργεί την
παραπαιδεία. Παραγνωρίζεται όμως το γεγονός ότι με τον πρώιμο
διαχωρισμό θέτει ταξικούς φραγμούς και είναι κοινωνικά άδικο. την
Ιαπωνία, αντίθετα, όπου εφαρμόζεται η στρατηγική της ελεύθερης
πρόσβασης , το juku (το φροντιστήριο στα γιαπωνέζικα) υπάρχει σε
μεγαλύτερη έκταση από ό,τι στην Ελλάδα, μολονότι οι καθηγητές εκεί
αποδεδειγμένα εργάζονται.
υνεπώς , οι μηχανισμοί επιλογής είναι αμείλικτοι και ο «σιδηρούς
κανών» της ανισότητας δεν επιτρέπει εξαιρέσεις. Έτσι, όπου δεν
υπάρχουν μηχανισμοί διαφοροποίησης μέσα στο ίδιο το σχολείο,
αναπτύσσονται έξω από αυτό με παράλληλα σχολεία (το φροντιστήριο) ,
όχι ενισχυτικά των αδυνάτων , αλλά ανταγωνιστικά των ισχυρών. Και
αυτό χαρακτηρίζει την ελεύθερη πρόσβαση: δίκαιη και ευαίσθητη
κοινωνικά, αλλά δεν αποφεύγει το φροντιστήριο κι έχει το δικό της
κόστος. ’ ό,τι αφορά τον άλλο παράγοντα, την αντιστάθμιση των
πολιτιστικών ελλειμμάτων, θα πρέπει να τονιστεί ότι αποτελεί τον
ισχυρότερο παράγοντα εκπαιδευτικής ανισότητας. Καθώς δηλαδή τα
παιδιά της υπαίθρου και των εργατικών συνοικιών μεγαλώνουν κατά
κανόνα σε περιβάλλον απογυμνωμένο από πολιτιστικά ερεθίσματα,
εντάσσονται στο σχολείο με άνισες αφετηρίες. Είναι χρήσιμο και κρίσιμο
λοιπόν να διευθετηθεί γι’ αυτά μορφωσιογόνο περιβάλλον, ικανό να
αντισταθμίσει τα οικογενειακά ελλείμματα. Αν το κενό δεν αναπληρωθεί
στην αφετηρία του, η κατάσταση δυσκολεύει ακόμη περισσότερο και ,
συνοδευόμενο από την πρώιμη επιλογή, οδηγεί στο βέβαιο αποκλεισμό
τους.
Είναι προφανές ότι η ελληνική περίπτωση απέφυγε τη στρατηγική
του πρώιμου αποκλεισμού, παραμέλησε όμως την αντισταθμιστική
παρέμβαση. Παρ’ όλα αυτά, τα αποτελέσματα κρίνονται πολύ θετικά και
το εκπαιδευτικό μας σύστημα κρίνεται, από την άποψη αυτή, ως ένα από
τα καλύτερα του κόσμου. Ωστόσο, θα ήταν πολύ πιο ικανοποιητικά αν
είχαν ληφθεί έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα. Σο ολοήμερο σχολείο και η
πολυσυζητημένη πλέον σήμερα ενισχυτική διδασκαλία θα λειτουργήσουν
με βεβαιότητα αντισταθμιστικά, αρκεί ο νέος υπουργός να τους δώσει
προτεραιότητα.
Ι.Ε. Πυργιωτάκης , εφημ. Σα Νέα, 26-27 Αυγούστου 2000
ΕΡΩΣΗΕΙ
Β.5. Να δώσετε ένα αντώνυμο για καθεμία από τις παρακάτω λέξεις:
άμβλυνση, εξάλειψη, ανέφικτη , πρόσβαση , προαγωγή ,
προφανές, φραγμούς, αμείλικτοι.
ΜΟΝΑΔΕ 4