CONTRA IGLESYA

NEO-APOSTOLIC
James Padua
onegodbeliever@live.com

Rebisadong Edisyon

Mga Nilalaman:

1. Ang Pahayag ng Bibliya sa Panginoong Jesus

2. Nasa Lahat ba ng Dako ang Diyos?

3. Ang Logos

4. Pagkakatawang-tao ng Diyos

1. ANG PAHAYAG NG BIBLIYA SA PANGINOONG JESUCRISTO

Ang artikulong ito ay nilikha bilang paghahayag ng nalalaman kong tama sa inilabas na bagong paniniwala ng
isang samahan tungkol sa Panginoong JesuCristo at sa Diyos. Nang mabasa ko ang mga artikulo ay masasabi kong
malayo na ito sa Apostolikong katuruan. Kung si Pablo ay narito lamang, nakikita kong sasambulat siya sa galit
dahil sa pagbaluktot ng katuruan tungkol sa Panginoong Jesus. Gaya ng kanyang ipinahayag sa mga taga-Galacia
na kung sinuman ang mangaral ng ibang ebanghelyo na hindi gaya ng kanilang tinanggap ay matakwil. Sa ibang
pagkakataon, ang mga taga-Galacia na tumanggap ng ibang ebanghelyo ay tinawag niyang mga mangmang. Mga
pananalitang mahirap lunukin.
Ang sumulat ng artikulo ay ang pinaka-mataas na obispo ng Gospel of Christ (GOC), Philippines na si Pastor
Efren D. Aguilar. Ang GOC ay isang Oneness Pentecostal rin naman. Subalit para sa kanila ay sila lamang ang
Apostoliko na nasa tamang doktrina. Ano na kaya ang mangyayari ngayon sa palagay nila sa mga Apostolikong
hindi tumanggap ng kanilang doktrina.
Bumabase rin naman ang ating kaligtasan sa doktrina na ating pinanghahawakan. Gaya ng bilin ni Pablo kay
Timoteo: “Study to shew thyself approved unto God…” (2 Tim. 2:15). Nag-aaral tayo upang ipakita ang ating sarili
na katanggap-tanggap sa Diyos. Subalit kung hindi magiging katanggap-tanggap ang ating katuruan ay hindi rin
tayo magiging katanggap-tanggap sa Diyos.
Ang pamagat ng artikulo na kanyang inilathala ay pinamagatang “Ang Ating Pagkakakilala sa Panginoong
HesuCristo.” Kung gayon ang pagkakakilala nila sa Panginoon gaya ng nasasaad sa titulo ng artikulo, masasabi
kong hindi iyon ang paniniwalang ibinahagi sa atin ng mga manunulat ng Bibliya, iyon ay kanilang sariling
paniniwala. Napaka-simple ng pahayag ng Bibliya tungkol sa Panginoong Jesus subalit napakalalim. Sa aming
naging paghaharap na iyon ay napaka-kaunti pa lamang pala ng impormasyong natanggap ko galing sa mga
lumabas nilang miyembro. Marami pa pala silang katuruan na nakikita kong hindi katanggap-tanggap sa mga
Apostolikong pananampalataya.
Kung si Ross Drysdale ay may tinatawag na neo-Trinatarianism, matatawag natin na ang grupo ni Ptr. Efren ay
ang neo-Apostolic. Ang neo-Trinitarianism ay ang paglayo ng isang grupo ng Trinitarian sa Katolikong turo ng
trinidad; ang neo-Apostoliko naman ay ang paglayo ilang grupo sa tradisyonal na turo ng mga Apostol.
Alam ko na itatanong ng marami na bakit hindi kami magkaharap sa isang debate ng pamunuan ng GOC upang
malinawan ang lahat. Sa katotohanan ay nangyari na ang debateng yaon, subalit ang battery ng aking digital camera
ay hanggang 30 minuto lamang pala, kaya’t hindi ko nai-record ang usapan namin ng buo. Ang sabi nila ay ia-
upload nila sa internet ang debateng iyon, subalit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nababalitaan kung saang site
naroon. Naniniwala ako ng kung i-upload man nila sa internet ay tiyak na ang ipapakita nila ay ang usapang
pumapabor lamang sa kanila. Ang debateng iyon ay hindi naging pormal, kundi nauwi lamang sa kantwayan,
balitaktakan at kayabangan ng kanyang mga miyembro. Lalo na ang pastor na kung tawagin ay si William, hindi ito
si William Jalbuena na kaibigan kong pastor kaya't huwag kayong magkakamali, na ang pahayag niya ay kahit
magkampi-kampi kami ay hindi kami uubra kahit sa kanya. Naniniwala ako na ang mga salitang iyon ay nai-record
kahit hindi nakatutok sa kanya ang camera nila. Kaya't kung makakakuha kayo ng kopya ay kayo mismo ang
humusga sa mga hindi Biblikal na mga pahayag nila. Ilan sa mga bagay na natatandaan ko sa naganap na debateng
iyon ay ilalagay ko rito.
Sa katapusan ng debate namin ay muli akong pinaalalahanan ng isang pastor na si Reden na alisin ko ang aklat
na ito sa internet. Kung gusto nilang alisin ko ang aklat na ito sa internet ay alisin rin nila ang ang lahat ng lathalain
nila sa internet. Subalit ang nakikita ko ay hindi nila gagawin kaya't hindi ko rin gagawing alisin ang aklat na ito.
Ang hamon ko sa kanila ay ilabas nila ang mga pagkakamali ko sa aklat na ito upang lalong mangibabaw ang
katotohanang sinasabi nila. Hanggang ngayon ay wala pa ring gumagawa sa kanila upang ilantad ang pagkakamali
ko sa aklat na ito.
Hindi sa dahilang sila ang nakapag-salita ng mas marami at nakapag-pukol ng napakaraming tanong sa amin ay
sila na nga ang panalo sa debateng yaon. Para sa akin ang mahalaga at katanggap-tanggap sa harap ng Diyos ay ang
tamang katwiran na bumabase sa katotohanan at hindi ang pagliligaw sa nasa tama.
Malaki ang galit ng kanilang grupo sa akin dahil sinabihan ko silang sinungaling. Hindi ko gawa-gawa ang mga
salitang iyon, kundi iyon ay Biblikal na alin mang kasinungalingan ay hindi sa katotohanan (1 Juan 2:21). Sa
dalawang pagkakataon ng aming pagtatagpo ay sinabihan nila akong hindi ko nakikilala ang mga sinabihan ko ng
sinungaling. Isang tao pa nila ang nagsabi sa akin na hindi ko alam kung anong kapalaran ang tinanggap ng mga
lumaban sa pamunuan nila. Para sa akin, habang nalalaman kong tumatayo ako sa katotohanan ay wala akong dapat
ikatakot. Kung nais nilang ipakita na sila ang higit na makatotohanan ay ihayag nila kung anong kasinungalingan
mayroon ako sa mga sulat na ito.
Bagaman may mga talatang nakasaad sa pahayag ng kanilang pananampalataya, hindi nangangahulugan na ito
ay tama. Masasabi nating nababatay sa Bibliya ang kanilang pahayag dahil may mga sintas silang napagbabatayan.
Kasama sa paniniwalang iyon ang kanilang sariling interpretasyon. Kaya't ang paniniwalang nababatay sa Bibliya
ay hindi dalisay. Ang ating pinaniniwalaan ay ang Biblikal na pahayag. Hindi kasama sa mga ito ang kaisipan ng
tao kundi ating tatanggapin kung ano ang sinabi ng Bibliya. Hindi tayo magdaragdag at hindi tayo magbabawas ng
anuman.
Hindi na natin sila maibabalik sa katotohanang ating tinanggap. Sa ngayon ay unti-unti na ring namamayagpag
ang kanilang doktrinang ito dahil sa masikap nilang pagpapahayag. Para sa akin ay sangkapan na lamang ang mga
mananampalataya ng mga katotohanang aming pinanghahawakan.
Sa akin naroon pa rin ang paggalang sa pamunuan ng GOC dahil siya ay tumanggap ng pahid ng Panginoon.
Subalit hindi natin matatanggap ang bagong aral na kanilang ipinapahayag. Hindi tayo hihingi ng paumanhin sa
sinumang masasaktan. Kukunin natin ng buo ang mga bagay na kanilang sinalita ng sa gayon ay walang silang
maikatwiran na tayo ay nagbibintang lamang. Kasunod ng mga ito, ibibigay natin kung ano ang tamang sinasabi ng
Bibliya. Kung kayo ay may katanungan, maaari kayong magpadala ng e-mail sa sumulat. Narito ang kanilang mga
paniniwala:

1. “BILANG TAO, siya ay ipinaglihi at ipinanganak ni Virgin Mary, at dumaan siya sa proseso sa pagiging tao,
Matthew 1:18, 20-23.”
Kapag gumagamit tayo ng pantukoy sa Panginoong Jesus at sa Diyos, isinusulat natin ang unang letra sa
malaking titik bilang pagrespeto at pagpapakita ng kaibahan. Kapag isinulat natin para sa Diyos ang pantukoy sa
maliit na titik ay itinutulad natin Siya sa mga karaniwang-tao, samantalang hindi naman Siya isang karaniwang-tao:
Siya ay ang Diyos na nagkatawang-tao. Sa kabuuan ng artikulo ay isinulat nila ang pantukoy sa Panginoon sa
karaniwang “siya” at hindi sa espesyal na “Siya”.
Ang sumunod na pahayag nila ay hindi Biblikal (sa katotohanan ay marami silang pahayag na di ko matanggap
dahil hindi biblikal): “...dumaan siya sa proseso sa pagiging tao.” Ano ba ang proseso sa pagiging tao? Natural na
kung may anak ay kailangang may nanay at tatay, ito ang normal na proseso sa pagiging tao. Ang Panginoong Jesus
ay hindi sa normal na proseso dumaan sa pagiging tao: kundi sa super-natural na pamamaraan. Ang walang
hanggang kapangyarihan ng Espiritu Santo ang lumikha ng isang panibagong tao sa sinapupunan ni Maria, hindi
galing sa punla ng sinumang lalaki kundi galing sa operasyon ng Espiritu Santo. Kaya't paano nilang masasabi na
ang gawang iyon ay natural na paraan?
Ang pagkakalikha naman kay Adan at Eba ay hindi rin sa proseso ng pagiging tao, dahil sila ang unang mga tao.
Sila ay direktang nilikha ng Panginoong Diyos. Pagkatapos nila ay na hindi gayon ang proseso na laging ginagawa
ng Diyos upang lumikha ng tao.
Sa pag-aaral ng medisina ay napatunayan na ang laman at dugo ng sanggol sa sinapupunan ay hindi sa ina
kumukuha maliban sa kanyang pagkain. Kaya't kung ang laman at dugo ng Panginoon ay galing kay Maria, lalabas
na Siya ay bahagi pa rin ng sangkatauhang mula sa unang Adan. Subalit ang Panginoon ay ang huling Adan na
walang bahid ng kasalanan. Nilikha ng Diyos ang Kanyang katauhan na gaya ng sa atin upang maging pantubos sa
buong sangkatauhan.
Nang Siya ay nasa sinapupunan na ni Maria, ang Kanyang naging kapanganakan hanggang sa Kanyang paglaki
ay sa normal na paraan na gaya ng tao. Subalit ang Kanyang ugali at gawi ay hindi gaya ng sa normal na tao, kundi:
“At lumaki si Jesus sa karunungan at sa pangangatawan, at sa pagbibigay lugod sa Dios at sa mga tao” (Lucas
2:52).
Mali ang pagkakagamit nilasa Mateo 1:18 at talatang 20 hanggang 23 upang patunayang sa proseso ng pagiging
tao dumaan ang Panginoon. Husgahan ninyo kung ito ay isang normal na proseso: “Ang pagkapanganak nga kay
Jesucristo ay ganito: Nang si Maria na kaniyang ina ay magaasawa kay Jose, bago sila magsama ay nasumpungang
siya'y nagdadalang-tao sa pamamagitan ng Espiritu Santo.” Napakalayo at ito ay hindi isang normal na proseso
dahil ito ay supernatural.

2. “Siya ay nagaral para matuto, Luke 2:40, 52. Kung siya ay may kalagayang Diyos sa kalagayang tao, dapat ay
hindi na niya kailangang mag aral at lumago sa karunungan. Dahil bilang Dios, siya ay ALL KNOWING.”
Lumalabas sa mga salitang ito na noong nasa kalagayang tao ang Panginoong Jesus ay hindi na umiiral ang
Kanyang kalagayan bilang Diyos. Sa kanilang doktrina ay talagang nawala ang Diyos noong nagkatawang-tao ang
Panginoon. Kung tutoo nga naman na ang Panginoon ay may dalawang kalikasan noong Siya'y nasa kalagayang
tao, hindi na dapat Siya nag-aral pa dahil bilang Diyos ay alam na Niya ang lahat ng mga bagay. Paano nating
ipapaliwanag ito?
Gaya ng sinabi ni Pablo: “...dakila ang hiwaga ng kabanalan...” Kung dakila ang hiwaga ng Diyos ay
nangangahulugang hindi sapat na maipaliwanag natin ang Diyos sa gayong kaiksing pananalita. Dahil ba may mga
bagay na hindi naipahayag ang Panginoong Jesus kaya't tumigil na rin ang Kanyang pag-iral bilang Diyos? Taong
limitado ang unang impresyon ng GOC sa Panginoong Jesus. Mag-ingat tayo dahil kadalasan ang unang impresyon
ay napakalaking pagkakamali. Sinasalungat nito ang salita ni Pablo sa Colossas 2:9 na nagsasabi: “Sapagkat sa
kaniya'y nananahan ang buong kapuspusan ng pagka-Diyos sa kahayagan ayon sa laman.” Ang kabuuan ng pagka-
Diyos ay hayag sa Panginoong Jesus noong Siya ay nasa laman.
Maraming tagpo sa Bibliya na nagpakita ng kahinaan ang Panginoon bilang tao: gaya na lamang ng Siya ay
nakatulog, subalit sa ibang tagpo ay nagpahinto ng malakas na bagyo (Mat. 8:24, 26); nagutom Siya bilang tao
(Mat. 21:18), subalit Siya ay nagpakain ng mahigit sa apat na libo at sa ikalawang pagkakataon ay mahigit
limang libong tao (Mat. 15:38; Juan 6:10). Sa mga bagay na yaon ay nahahayag ang Diyos at ang Kanyang
kapangyarihan. Walang kapahayagan sa mangangaral na ito, siya ay gaya ng Iglesia ni Cristo kay Manalo na ang
nakikita ay ang mga kahinaan ng Panginoon. Dahil may mga bagay na hindi ipinahayag ang Panginoong Jesus,
kaya’t para sa kanila ay wala na Itong pagka-Diyos.
Ang salita mismo ng pamunuan ay salungat sa sulat ni Lucas. Sinabi niya na “Siya (ang Panginoong Jesus) ay
nagaral para matuto…” Subalit ang salita ni Lucas ay: “At lumalaki ang bata, at lumalakas, at napupuspos ng
karunungan: at sumasa kaniya ang biyaya ng Dios” (Lucas 2:40). Wala tayong mababasang nag-aral ang Panginoon
kaya’t natuto. Hindi Siya nag-aral saan mang paaralan sa buong Jerusalem upang matuto ng mga bagay sa Diyos na
nalalaman Niya. Kung Siya ay nag-aral sa isa sa mga paaralan ng mga Escriba at Fariseo o ng Essene ay lalabas na
impluwensya ng mga paaralang iyon ang katuruan Niya. Subalit ang makikita natin sa ebanghelyo na ang mga
katuruan Niya ay salungat sa turo ng mga kilalang relihiyon ng Judaismo.
Hindi ko alam kung saang talata ng Bibliya nakuha ni Pastor na ang Panginoon ay nag-aral upang matuto. Wala
akong nabasa na nakita ang Panginoon sa isa sa mga paaralan na tinuturuan ng kung sinong mga guro. Subalit ang
mga nakasaksi sa Kanyang kalagayan noon ay nagsabi: “At pagdating sa kaniyang sariling lupain, ay kaniyang
tinuruan sila sa kanilang sinagoga, ano pa't sila'y nangagtaka, at nangagsabi, Saan kumuha ang taong ito ng
ganitong karunungan, at ng ganitong mga makapangyarihang gawa?” (Mateo 13:54). Wala silang alam na pinag-
aralan ang Panginoong Jesus, wala silang alam na dito ay may nagturo ng anumang aral.
Nalalaman ng mga Judyo noong araw kung ano ang katuruan ng mga Escriba at mga Fariseo. Nang marinig nila
ang aral ng Panginoong ay nasabi nilang ito’y “isang bagong aral” (Mar. 1:27). Ang aral Niya ay hindi gaya ng mga
Escriba at mga Fariseo sapagkat sa Kanya ay may kapamahalaan (Mar. 1:22). Hindi natuto ang Panginoong Jesus
sa kanino mang tao. Sinasabi ng talata na ang biyaya ng Diyos ay nasa Kanya at kasama sa biyayang iyon ang
punuin Siya ng karunungan.
Ang Panginoong Jesus ayon sa sinabi ni Lucas ay napupuspos ng karunungan sa Kanyang kabataan pa lamang.
Ang interpretasyon nila sa salitang ito ay nag-aral Siya upang matuto. Ito ang katotohanan: ang wikang Griyego sa
salitang napupuspos dito ay pleroo na ayon kay Vines ay: “to fill to the full.” Salungat sa nalalaman ni Pastor, hindi
Niya kailangang mag-aral dahil nag-uumapaw sa karunungan ang Panginoon sa batang edad pa lamang
Nangangahulugang hindi Siya nag-aral sa Kanyang kabataan subalit Siya ay punung-puno na ng karunungan. Ang
kapuspusan Niya sa karunungan ay nasaksihan ng mga nagtuturo sa templo. Kaya’t ang nangyari sa kanila: “At ang
lahat ng sa kaniya'y nangakakarinig ay nagsisipanggilalas sa kaniyang katalinuhan at sa kaniyang mga sagot”
(Lucas 2:47).
Subalit ayon sa paliwanag ni Pastor Efren sa panahon ng aming debate, ang mga bagay na ipinaliwanag kong ito
ay mga karunungang maka-tao lamang. Kaya't sa tingin ko ay hindi sila gumagamit ng mga dictionary.
May panahon upang magsalita tayo ng mga malumanay na salita, subalit may kapanahunan rin naman upang
tayo ay magsalita ng maaanghang na salita. Nakakalungkot dahil sa isang batikang tagapag-turo ang naligaw. Dahil
sa ilang bagay na hindi ipinahayag ng Panginoon na tanging Diyos lang ang nakakaalam ay hindi na nila nakita ang
gawa ng Diyos sa gawa ng Panginoong Jesus. Ang nakikita nila ay ang iilang maka-taong kahinaan ng Panginoon.
Kung kinakailangang ilabas ng Panginoon ang mga lihim na bagay na tanging Diyos lang ang makagagawa ay
ginagawa Niya. Ilan sa mga halimbawa ay gaya ng pag-uusap ni Natanael at Felipe (Juan 1:47-50); ikalawa ay ang
itinatagong limang asawa ng babae (Juan 4:16-18), nalalaman Niya ang Kanyang magiging kamatayan (Mat. 26:2),
nababasa rin ng Panginoon ang nasa puso ng Kanyang mga alagad (Lucas 9:47), alam Niya ang mga plano ng mga
kaaway (Mat. 22:18), alam Niya kung sino ang magkakanulo sa Kanya, at alam Niya na sa pagtilaok ng manok ay
tatlong ulit Siyang ipinagkaila ni Pedro (Lucas 22:34). Alam Niya ang masamang lagay ni Lazaro subalit hinayaan
Niya itong mamatay, upang sa kamatayan nito ay lalong maluwalhati ang Diyos. Lahat ng ito ay mga kapahayagan
na bagaman ang Panginoong Jesus ay nasa kalagayang tao, ang Kanyang kalikasan bilang Diyos ay naroon pa rin.
Nagsilbing katitisuran sa kanila ang mga bagay na hindi ipinahayag ng Panginoon. Anumang katitisuran ang
masumpungan natin sa Panginoong Jesus ay ito ang mangyayari: “At ang mahuhulog sa ibabaw ng batong ito ay
madudurog: datapuwa't sinomang kaniyang malagpakan, ay pangangalating gaya ng alabok” (Mat. 21:44). Ito ang
nakakalungkot na nangyayari ngayon sa pastulan na ipinagkatiwala sa kanya: sila ay nagkakabaha-bahagi.
Hindi nawawala ang katangiang omniscient sa Panginoong Jesus at ito ay taglay Niya bilang Diyos sa Kanyang
pagkakatawang-tao. Bilang tao naman ay limitado ang Kanyang kaalaman dahil ang katawang-lupa Niya ay hindi
Diyos. Subalit ang Ama na nakakaalam ng lahat ng mga bagay na tumatahan sa Kanya ang Siyang naghahatid sa
Kanyang katawang-tao ng mga kapahayagan (Juan 7:16-18).
Ano ang panganib sa paniniwala nilang ito sa Panginoong Jesus? Una kong nalaman ang doktrinang ganito sa
isang grupo ng mga iskolar na kung tawagin ay Jesus Seminar. Para sa kanila ang Panginoong Jesus ay isang
karaniwang tao lamang. Hindi tutoong gumawa ng mga himala; wala raw Siyang kaalaman na Siya ay mabubuhay
pagkamatay; at lalong hindi raw Niya alam na Siya ang Mesias. Ito ngayon ang linyang pinipilahan ni Pastor Efren
at ng mga sumusunod sa kanya. Subalit sa Panginoong Jesus mismo ay malinaw na nagsabi kung sino Siya. Hindi
tao ang hahatol kung sino Siya, dahil hindi Niya kailangan ang tao upang sumaksi sa Kanya.
Noong sinabi ng Panginoong Jesus: “At sinabi sa kaniya ni Jesus, Ikaw ang nagsabi: gayon ma'y sinasabi ko sa
inyo, Buhat ngayon ay inyong makikita ang Anak ng tao na nakaupo sa kanan ng Kapangyarihan, at pumaparitong
nasa mga alapaap ng langit” (Mateo 26:64). Natutuhan kaya ng Panginoon ang mga salitang ito sa pag-aaral? Hindi
ba’t sa mga salitang ito ay inaari ng Panginoong Jesus na Siya ang katuparan ng Daniel 7:13-14? Sa dinami-dami
ng mga naging guro sa Israel, kailan man ay walang nakapag-pahayag ng ganitong bagay na ginagawa ng
Panginoong Jesus. Nalalaman Niya kung sino Siya at ano ang kalagayan Niya. Siya ang Diyos na nakakaalam ng
lahat ng mga bagay.
Kaya’t ng marinig ni Caifas na saserdote ang mga salitang iyon ay pinunit niya ang kanyang damit. Alam ni
Caifas na inaari ng Panginoon na Siya ang Diyos ng Israel. Hindi sa dahilang may ilang bagay Siyang hindi
ipinahayag ay wala na ang Kanyang pagka-Diyos. Dahil kung hindi alam ng Panginoong Jesus kung sino Siya at
ang mga hula sa Kanya, hindi na Siya hahantong pa sa hukuman ni Caifas.
Kahit na sa pagkabuhay na muli ay naniniwala si Pastor Efren na ang Panginoong Jesus ay tao na limitado sa
kaalaman. Kaya't ang kanyang pahayag o confession ay “hindi nalalaman ng Panginoon ang lahat ng bagay.” Wala
itong inspirasyon ng Espiritu Santo. Subalit ang pahayag ni Pedro sa Panginoon: “...nalalaman mo ang lahat ng mga
bagay...” (Juan 21:17). Ito rin ang pahayag o confession ng napakaraming mananampalataya sa iisang Diyos.

3. “At kung mayroon siyang pagka-Dios, hindi mangyayari ang kasulatan na siya ay naging tao sa paghubad niya
ng kanyang pagka Diyos. Kaya nga siya ay nagutom, nauhaw, napagod, nasaktan, at namatay. Bilang Dios, siya ay
WALANG KAMATAYAN. 1 Tim. 6:16. At bilang Dios, hindi siya MAKIKITA. Ngunit ang Panginoon ng Siya
ay bumaba sa lupa bilang TAO lamang, siya ay nakita ng maraming tao kabilang na ang mga makasalanan.”
Minsan pa sa halip na magbigay linaw ang manunulat ay nagbigay siya ng higit na kalituhan. Hindi ko
sinasabi na ang katawang-tao ng Panginoon ay may dalawang kalikasan dahil hindi pwedeng ang Kanyang laman
ay maging Diyos, kundi naniniwala ako na noong Siya na nasa katawang-tao ay umiiral pa rin ang Kanyang pagka-
Diyos ayon sa kapahayagan sa laman. Bilang tao Siya ay nakita ng lahat, nanalangin, napagod, nasaktan, at
namatay. Ang katawang-tao ng Panginoon ang namatay at hindi ang Diyos na Espiritu. Kailan man ay hindi naging
doktrina ng Bibliya na tawaging Diyos na naging tao ang Panginoong Jesus. Kaya't hindi problema sakali mang
nakita ng marami ang Panginoon sa panahon ng Kanyang pagpapakita sa mundo. Ang problema ay ikinakabit nila
ang titulong Diyos sa katawang-tao ng Panginoon at hindi Diyos na nagkatawang-tao, kaya't sila mismo ang
gumagawa ng salungatan. Sa turo ng mga apostol ang Diyos ay tumatahan sa Panginoong Jesus.
Una nating pag-usapan ay kung hinubad nga ba ng Diyos ang Kanyang pagka-Diyos? Sa Tagalog na Ang
Bibliya ay ganito ang sinasabi: “Na siya, bagama't nasa anyong Dios, ay hindi niya inaring isang bagay na nararapat
panangnan ang pagkapantay niya sa Dios, kundi bagkus hinubad niya ito, at naganyong alipin, na nakitulad sa mga
tao” (Fil. 2:6-7). Pansinin natin na noong nasa katawang-tao ang Panginoon ay sinasabing hinubad Niya ang bagay
na nararapat panangnan Niya na pagkapantay sa Diyos. Hindi Niya hinuhubad ang Kanyang pagka-Diyos. Ang
wikang Griyego sa salitang “hinubad” sa talatang ito ay kenoo at sa salitang ito ay tama ang pagkakasalin ng
Authorized Version na “of no reputation”. Ginawa ng Panginoong Jesus ang Kanyang sarili na walang karangalan
na hindi gaya ng Diyos ng Siya ay magkatawang-tao. Hindi Niya hinuhubad ang Kanyang pagka-Diyos kailan man
na gaya ng isang sundalo, kapag naghubad ng uniporme ay nagiging karaniwang mamamayan na lamang. Sa halip
na ipakita ng Panginoon ang Kanyang pagka-Diyos noong Siya ay nasa katawang-tao ay nakitulad Siya sa atin.
Nang Siya ay nasa laman ay naranasan Niya ang libakin, duraan, batuhin na hindi nararapat sanang tanggapin ng
isang Diyos, bagkus naging masunurin Siya hanggang sa kamatayan sa krus.
Hindi hinuhubad ng Diyos ang Kanyang pagka-Diyos ng Siya ay magkatawang-tao, inalisan lamang Niya ang
Kanyang sarili ng karangalan na nararapat sa isang Diyos dahil Siya ay nasa katawang-tao. Sa pagiging tao ay
naranasan Niya ang lahat ng kahinaan na hindi nababagay sa Diyos, at ang ipagtabuyan sa mga bayan at ng
Kanyang sariling sambahayan. Bagaman Siya ay nasumpungan sa pagiging tao ay naroon pa rin ang Diyos na
nagpapakahayag sa mga tao sa pamamagitan ng taong si Jesus. Kaya't ang mababasa natin sa ibang salin:
“...emptied himself” (ASV); “...no reputation” (Webster); “...made himself nothing” (NIV).
Subalit kung hindi tayo titingin sa maka-lamang bahagi ng Panginoon, makikita natin ang kapahayagan Niya sa
mga alagad bilang Diyos: “Kung ako'y nangakilala ninyo ay mangakikilala ninyo ang aking Ama: buhat ngayon
siya'y inyong mangakikilala, at siya'y inyong nakita. Sinabi sa Kanya ni Felipe, Panginoon ipakita mo sa amin ang
Ama, at sukat na ito sa amin. Sinabi sa kanya ni Jesus, Malaon nang panahong ako'y inyong kasama, at hindi mo
ako nakikilala, Felipe? Ang nakakita sa akin ay nakakita sa Ama, paanong sinasabi mo, Ipakita mo sa amin ang
Ama” (Juan 14:7-9).
Ang iba pang talata para salitang hinubad ay makikita natin sa Colossas 3:9. Ang salitang Griego na ginamit dito
ay “apekdoumai”. Hindi ginamit sa Filipos 2:7 ang salitang yaon dahil hindi hinuhubad ng Diyos ang Kanyang
pagka-Diyos kahit kailan na gaya ng balabal o gaya ng isang tao na hinubad na ang lumang pagka-tao.

4. “At siya din ang nangaral na “mapalad ang may malinis na puso at makikita nila ang Diyos” Matthew 5:8. Kung
Siya ay Dios sa mga panahong iyon, wala ng kabuluhan ang kanyang pangangaral dahil nandoon na siya at nakikita
nila at sinabi pa ring walang sinomang makakakita sa Diyos at siya'y mamamatay..... Meron bang namatay sa
nakakita sa kanya sa panahong siya'y nasa lupa? Wala. Dahil sa panahong iyon, hindi siya Dios kundi tao lamang.”
Kung sa paanong paraan makikita ang Diyos sa pang-apat na argumentong ito ay hindi rin malinaw.
Nangangahulugan ba na makikita natin ang Diyos ayon sa Kanyang pagka-Diyos? Wala akong alam na nilalang
ang maaaring makamalas sa Diyos ayon sa Kanyang kabanalan at kalikasan. Hihigitan ba ng mga tao ang mga
anghel na sa tuwing humaharap sa luklukan ng Diyos ay nagtatakip ng kanilang mga mukha sa harap ang Diyos
(Isa. 6:1-3; Ezek. 1:11). Walang sinumang nilalang sa langit at sa lupa ang maaaring makakamalas sa kaanyuan ng
Diyos. Subalit sa Bibliya ay maliwanag na sinabi ng Panginoon na ang mga may malinis na puso ay makikita ang
Diyos. Paano itong sasang-ayon sa sinasabi nating hindi nakikita ang Diyos?
Sa paanong paraan makikita ng tao ang Diyos? Walang iba kundi sa kaluwalhatian Niya. Gaya ng patotoo ni
Juan sa mga tao: “At nagkatawang-tao ang Verbo, at tumahan sa gitna natin (at nakita namin ang kanyang
kaluwalhatian, kaluwalhatiang gaya ng sa bugtong na Ama), na puspos ng biyaya at katotohanan.” Ang Verbo ay
Diyos at Siya ay nagkatawang-tao at nakita ng lahat sa Kanyang kapanahunan. Ginamit ang salitang “natin” dahil
nakita Siya ng mga mabubuti at masasama. Sumunod ay sinabi ni Juan na “nakita namin ang kanyang
kaluwalhatian.” Sa pagkakatawang-tao ng Panginoong Jesus ay nakita ng mga alagad ang kaluwalhatian ng Ama sa
taong si Jesus; isang bagay na hindi nakita ng mga di-sumampalataya sa Kanya. Kaya't kung may malinis kang
puso, ang Diyos sa Kanyang kabutihan ay magpapakahayag sa iyo. Makikita mo ang kabutihan at kaluwalhatian ng
buhay na Diyos. Subalit sa mga taong nagmamataas na pagkaraan ng dalawang libong taon ay magsasabing
naliwanagan sila, hindi nila makikita kailan man ang Diyos, dahil sa pagkakatawang-tao pa lamang ng Panginoon
ay nawala na ang Diyos.
Ang kaluwalhatian ng Diyos ay nakita ng mga alagad sa Panginoong Jesus, subalit hindi kailan man nakita ng
mga Judyong hindi sumampalataya sa Kanya. Ang nakikita nila ay isang karpintero na hindi nila malaman kung
saan kumuha ng karunungan. Subalit sa mga alagad na sumusunod sa Kanya, ang nakikita nila ay ang Anak ng
Diyos na may pangako ng buhay na walang hanggan. Kahit kailan ay hindi mamamalas ng mga Escriba at mga
Fariseo ang kaluwalhatian ng Diyos sa laman ng Panginoong Jesus. Para sa kanila Siya ay isang matakaw,
manlalasing, kaibigan ng mga makasalanan, at isang karaniwang-tao lamang. Subalit sa ating mga sumampalataya
sa Kanya: Siya ay ang Diyos na Makapangyarihan sa lahat na nagkatawang-tao. Maging sa buhay ko at ng aking
pamilya, lagi kong nakikita ang kamay ng Diyos na gumagabay sa amin. Kaya't laging naroon ang aming
pasasalamat sa Kanya. Silang mga hindi sumampalataya sa Panginoon, bagaman buhay sa pisikal subalit patay sa
espirituwal.
Kaya't kung nais ni Pastor Efren at ng mga taga-sunod niya na makita ang Diyos ayon sa Kanyang esensya ay
mabibigo sila. Walang nilalang ang makakamalas ng esensya ng Diyos dahil Siya ay walang limitasyon,
samantalang tayo sa lahat ng bagay ay pawang mga limitado. Paanong mamamasdan ng isang limitado ang walang
limitasyon? Parang ang gusto nilang mangyari ay sukatin ang Diyos na walang sukat sa limitado nilang panukat. Sa
pananampalataya ng mga tumanggap ng himala ng Diyos sa panahon ng pangangaral ng Panginoon, nakikita nila
ang Diyos sa pagka-tao ng Panginoong Jesus (Mateo 9:8; 15:31; 16:16; Mar. 2:12), isang bagay na hindi nakikita
ng mga kawawang manggagawa na naligaw.
Ang Lucas 7:16 ay napakahalaga dahil dito ay sinasabi: “At sinidlan ng takot ang lahat: at niluluwalhati nila ang
Dios, na sinasabi, Lumitaw sa gitna natin ang isang dakilang propeta: at dinalaw ng Dios ang kaniyang bayan.”
Kung ang mga salitang ito ay hindi katotohanan dapat sana ay sinaway na sila ng Panginoong Jesus. Subalit
hinayaan ng Diyos na ito ay maisulat dahil ang Panginoon ang katuparan ng hula sa Isaias 35:4-6. Dumalaw ang
Panginoong Diyos sa pamamagitan ng Kanyang pagkakatawang-tao. Nakita nila ang karpinterong si Jesus subalit
sa Kanyang katauhan ay nananahan ang kapuspusan ng pagka-Diyos. Kung tumigil ang pag-iral ng Diyos sa
pagkakatawang-tao ng Panginoon, paano pang matutupad ang talatang ito na dumalaw ang Diyos sa tao gayong
wala na palang Diyos sa panahong iyon?
Nang nasa katawang-tao ang Panginoon ay hindi nakikita ng GOC ang kaluwalhatian at kapahayagang ito ng
Diyos, dahil dito, hindi sila kuwalipikado upang makita ang Diyos na hindi nakikita. Subalit si Moises ay natuwang
magkaroon ng bahagi sa kahirapan ni Cristo apat na libong taon bago Ito ipinanganak (Heb. 11:26), dahil dito,
nakita niya ang Diyos na hindi nakikita. Maliwanag ang sinabi ng sumulat ng Hebreo: “By faith he forsook Egypt,
not fearing the wrath of the king: for he endured, as seeing him who is invisible” (Heb. 11:27, KJV). Lahat ng
Apostoliko maliban sa grupo nina Pastor Efren ay nakatingin sa Kanya na hindi nakikita na para bang abot-kamay
na nakikita. Hindi ko alam kung paano nilang makikita ang mga bagay na ating nakikita dahil ang talagang
tinitingnan natin ay Siya na hindi nakikita. Nakikita natin ang Diyos sa pamamagitan ng Panginoong Jesus.
5. “Ang mga himala at makapangyarihan na gawa ng Panginoon ng Siya ay nasa lupa ay hindi nangangahulugang
siya ay Diyos kundi bilang siya ay Anak ng Dios at Cristo. Juan 20:30-3; 14:12.”
Kilala natin na ang Panginoong Jesus bilang Cristo at Anak ng Diyos, subalit wala akong alam na basehan na
Siya ay nakakagawa ng mga himala bilang Cristo at Anak ng Diyos. Sinuportahan nila ng talata ang sinabi nila
subalit ang pagkakakuha ay tinatawag na out of context. Nakakalungkot na talagang hindi nila nakita ang
kaugnayan nito sa Panginoon bilang Diyos.
Una nilang ibinigay ang Juan 20:30-33. Nang tiningnan ko ang talatang ito napansin ko na ito ay hanggang
talatang 31 lamang, at walang 32 at 33. Tiningnan ko rin sa ibang salin ng Bibliya subalit hanggang talatang 31
lang talaga. Marahil ay may sariling salin sila ng Bibliya na naglalaman ng talatang 32 at 33. Ang binibigyang diin
sa Juan 20:30-31 ay ang pagkabuhay na muli ng Panginoon. Ang tanda ng pagiging Cristo o Mesias ng Panginoon
ay hindi lamang ang mga himala kundi ang pagkabuhay na muli sa mga patay (Gawa 2:23-36).
Pansinin nating muli ang talatang ito. Ang himala at makapangyarihang gawa raw ng Panginoon ay hindi dahil
sa Siya ay Diyos kundi dahil Siya ang Cristo at Anak ng Diyos. Muli nating makikita na inalis nila sa eksena ang
Diyos upang maitatag lamang ang kanilang sariling paniniwala. Kundi ang sinasabi sa talata: “Gumawa rin nga si
Jesus ng iba't ibang maraming tanda sa harap ng kaniyang mga alagad, na hindi nangasusulat sa aklat na ito:
Nguni't ang mga ito ay nangasulat, upang kayo'y magsisampalataya na si Jesus ay ang Cristo, ang Anak ng Dios; at
sa inyong pagsampalataya ay magkaroon kayo ng buhay sa kaniyang pangalan.” Ang ipinahayag ni Juan ay
salungat sa sinabi ng batikang mangangaral. Ginawa ng Panginoon ang lahat ng mga himalang iyon upang tayo ay
manampalatayang Siya ang Cristo at Anak ng Diyos; samantalang sa ipinanahayag ni pastor ay nakagagawa raw Si
Jesus ng mga himala dahil Siya ang Cristo at Anak ng Diyos.
Kailan man ay hindi tayo maniniwala sa tao kundi sa pahayag ng Bibliya. Kapag ang salita ng tao ay
sumasalungat sa pahayag ng Bibliya ang papaniwalaan natin ay ang Bibliya. Kayo mismo ang humusga dahil ang
mga salitang ito ay hindi sinalita ng ayon sa hiwaga.
Ikalawang talata na ibinigay nila ay ang Juan 14:12 na nagsasabi: “Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa
inyo, Ang sa akin ay sumasampalataya, ay gagawin din naman niya ang mga gawang aking ginagawa; at lalong
dakilang mga gawa kay sa rito ang gagawin niya; sapagka't ako'y paroroon sa Ama.” Wala tayong mababasang na
ang pagiging Cristo at Anak ng Diyos ng Panginoon ay ang Kanyang mga himala, bagkus ang gumagawa ay ang
Diyos na nasa Kanya ( tal. 10). Kung tayo ba ay makagawa ng bagay na gaya ng ginawa ng Panginoon ay
nangangahulugan kaya na tayo rin ay mga Cristo at Anak ng Diyos? Kung makagawa tayo ng mga bagay na higit
pa sa nagawa ng Panginoon, ito ay hindi dahil sa ating sarili kundi dahil ang Panginoong Jesus ay naparoon ng muli
sa Ama.
Hindi natin itinatangging Siya ang Cristo at Anak ng Diyos ng Siya ay nasa lupa. Mapanlinlang ang kanilang
mga salita, tila baga itinataas nila ang Panginoon bilang Cristo subalit inaalis nila ang Diyos na may mahalagang
kaugnayan sa Kanyang mga gawa. Alang-alang sa mangangaral na ito ay nais kong ipakita ang ilan pang talata na
ang mga himalang ginawa ng Panginoon ay may kaugnayan sa Kanyang pagka-Diyos.
Sa Mateo 9:1-8 ay makikita nating nagbigay ang Panginoong Jesus ng kapatawaran ng mga kasalanan sa
paralitiko ng ito ay pagagalingin Niya. Agad ay pinaratangan ng mga Escriba at Fariseo ang Panginoong Jesus ng
pamumusong dahil nalalaman nilang Diyos lang ang makapagbibigay ng kapatawaran sa tao (Marcos 2:7; Lucas
5:21). Kung walang Diyos sa pagkakatawang-tao ng Panginoon ano ang kapamahalaan Niya upang magpatawad ng
mga kasalanan na tanging Diyos lang ang makagagawa? Kung Siya ay hindi Diyos, naniniwala akong hindi Niya
gagawin ang pagpapatawad ng mga kasalanan. Ang ginawa Niyang pagpapatawad ng mga kasalanan ay
pagpapahayag na Siya ay Diyos. Hindi nagkamali ang mga Fariseo sa pagsasabing Diyos ang makagagawa niyaon,
kaya't nasulat pa ang kanilang mga sinabi. Ang may malaking pagkakamali ay ang namumuno at kanyang mga
manggagawa na tumanggap ng aral dahil wala silang makitang Diyos sa mga gawa ng Panginoon.
Sa argumentong ito ay halata ang pagpipilit ng namumuno na iligaw ako pati na ang mga nakikinig sa kanyang
argumento. Ang tanong niya sa akin ay kung inspirado ba ng Espiritu Santo ang mga Fariseo? Subalit ang sagot ko
na hindi nila matanggap: ang mga sinalita ng mga Fariseo na nasulat ay pawang mga inspirado ng Diyos. Ang mga
Fariseo ay hindi inspirado kundi ang lahat ng nasusulat sa Bibliya na sinalita nila. Sa katotohanan ay hindi ko
makita ang kanila kinatatayuan sa Kasulatan, dahil ang gusto niyang paaminin na inspirado ang mga Fariseo ay
ako. Kung sila ay talagang sa katotohanan, hindi na sana nila pipilipitin pa kung ano ang katotohanang nasusulat.
Sa mga gawa ng Panginoon at higit sa lahat sa Kanyang mga salita ay nahahayag na Siya ay Diyos na
nagpahayag sa laman. Ano ba ang magagawa ng isang taong wala sa Kanyang pagka-Diyos sa isang paralitiko?
Magagawa ba niyang sabihin na tumayo ka o pinapatawad ang iyong mga kasalanan? Madaling sabihin ang
salitang pinapatawad ka subalit hindi ang salitang “tumayo ka”. Bilang pagpapatunay na Siya ay pinatawad,
pinagaling Siya mula sa Kanyang karamdaman. Isang bagay na tanging Diyos lang ang makakagawa.
Maging sa argumento ng pagpapatawad ay nagpilit rin silang pilipitin ang katotohana ng pagka-Diyos ng
Panginoon. Sinumang tao ay maaari raw magpatawad ng mga kasalanan. Sumang-ayon ako dahil hindi ako
lumalaban sa katotohanan. Subalit ang argumento niya sa akin, dahil ba nagpatawag ako ng mga kasalanan ay
Diyos na rin ako? Hindi ganoon ang ipinapahayag ng Bibliya.
Ang kasagutang ibinigay ko sa kanila na hindi rin nila matanggap ay ganito: kung ang tao ay nagkasala sa akin
at humingi ng kapatawaran, sa pagpapatawad ko sa kanya ay hindi nangangahulugang Diyos ako. Subalit ang
pagkakasalang nagagawa natin sa lahat ng tao ay pagkakasalang nagagawa natin sa Diyos. Kaya't noong sinabi ng
Panginoon sa lumpo na pinapatawad ang iyong mga kasalanan ay pahayag sa lahat na Siya ang Diyos.
Hindi lamang yan ang mga talatang nagpapahayag ng pagka-Diyos ng Panginoon. Makikita rin natin sa Lucas
17:12-19 na noong nagbalik ang isa sa sampung bulag na pinagaling ng Panginoon ay niluwalhati nito ang Diyos.
Kanino ibinigay ng bulag ang pagluwalhati? Sa Panginoong Jesus dahil Siya ang binalikan. Subalit malinaw na
sinasabing ito ay para sa Diyos. Isa sa mga katunayan na ang Panginoong Jesus noong nasa katawang-tao ay hindi
iniiwan o hinuhubad ang pagka-Diyos. Ang katawan na iyon ay tao, subalit sa katauhan Niya tumatahan ang Diyos
na Espiritu. Siya ang nag-iisa at tunay na Diyos, dahil kung may ibang Diyos pa na nabubuhay hindi nito ibibigay
sa iba ang kaluwalhatiang nararapat sa Kanya lamang.

6. “Ang ating Panginoong HesuCristo mula ng ipaglihi at isilang hanggang siya'y mapako sa krus at mabuhay na
maguli, siya ay nasa kalagayang tao at walang pagka-Dios sa kanya. John 8:40; John 20:17. Kaya nga nangyari sa
Kanya ang kalooban o ang panukala na Siya, nagmula sa Ama, naging Anak at naging tao at muli niyang babalikan
ito upang maging Dios muli at magpakailan man. John 6:62, John 16:28, 1 Cor. 15:27. At pag nangyari ito,
mawawala na ang kalagayan niyang Anak at pagiging tao kundi magiging Dios na Siya at matupad na rin sa kanya
ang Isaias 9:6 na siya'y tatawaging makapangyarihang Dios at walang hanggang Ama.”
Nilinaw rito ngayon ng sumulat na noong nasa katawang-tao ang Panginoong Jesus ay hindi Siya umiiral bilang
Diyos. Naipakita natin sa pangalawang puntos ang katotohanang hindi nawala ang pagka-Diyos ng Panginoon
noong Siya ay nasa katawang-tao. Daragdagan pa natin ang mga kapaliwanagan alang-alang sa katotohanan.
Bago tayo magpatuloy ay pansinin muna natin ang mga talata na kanyang ibinigay. Muli nating sasabihin na
hindi natin ikinakaila ang pagiging tao ng Panginoon, ang hindi natin matanggap ay ang sinabi nilang walang
pagka-Diyos sa Panginoong Jesus. Ibinigay nila ang talatang Juan 8:40 bilang patunay nila na sa Panginoon ay
walang pagka-Diyos. Muli ay labas sa konteksto ang kanilang intepretasyon. Tama lang na sabihin ng Panginoon
na Siya ay tao noong nakikipag-usap Siya sa mga Judyo. Bilang tao ay hindi na Siya mapaniwalaan, paano pa
Siyang paniniwalaan kung sasabihin Niyang Siya ay Diyos? Subalit sa Kanyang pagka-tao ay maliwanag Niyang
ipinahayag ang pagka-Diyos Niya. Sinabi sa talata: “Datapuwa't ngayo'y pinagsisikapan ninyo akong patayin, na
taong sa inyo'y nagsaysay ng katotohanan, na aking narinig sa Dios...” Bilang tao at isang propeta ay nangungusap
sa Kanya ang Diyos, subalit sa tunay na kalalagayan: Siya at ang Diyos ay hindi magkaiba. Sa pagpapatuloy ng
talata ay sinabi Niya: “Ang sa Dios ay nakikinig ng mga salita ng Dios: dahil dito'y hindi ninyo dinirinig, sapagka't
kayo'y hindi sa Dios.” Ang nagsasalita sa kanila ay hindi karaniwang tao: Siya ang Diyos na nagkatawang-tao.
Nang hindi nila dininig ang salita ng taong si Jesus, ang hindi nila dininig ay ang Diyos na nagsasalita sa kanila.
Maliwanag na gaya ng araw ang kahayagan ng Diyos sa pagkakatawang-tao ng Panginoon. Subalit kasinungalingan
ang salita nila na walang pagka-Diyos sa Kanya, dahil ang talata na kanyang ibinigay ay nagpapahayag ng Kanyang
pagka-Diyos. Kung sila ay hindi sa Diyos, hindi sila magsisipakinig sa mga salita ng Panginoon; subalit kung sila
ay sa Diyos, makikinig sila sa sinasabi ng Panginoon.
Wala ring sinasabi sa Juan 20:17 na walang pagka-Diyos sa Panginoong Jesus. Ang talatang ito ay kahawig ng
nasa Juan 16:28 na may parehong kapahayagan ng Kanyang pagbabalik sa Ama. Kung iniisip nila na ang talatang
ito ay literal na pagsampa o pag-akyat ay nagkakamali sila. Bilang tao ay nakikilala ng Panginoong Jesus ang Diyos
na Kanyang Ama. Bilang Diyos na nagkatawang-tao ay babalikan Niya ang unang kalagayan (Juan 6:62). Hindi
Siya tao na magiging Diyos kundi ang Kanyang katawang lupa ay isa ng maluwalhating katawan. Mula sa pagiging
mapagpakumbabang-tao, Siya ngayon ay nagbalik sa kaluwalhatiang una Niyang iniwan. Ito ay naunawaan ni
Caifas ng sinabi ng Panginoong Jesus: “At sinabi sa kaniya ni Jesus, Ikaw ang nagsabi: gayon ma'y sinasabi ko sa
inyo, Buhat ngayon ay inyong makikita ang Anak ng tao na nakaupo sa kanan ng Kapangyarihan, at pumaparitong
nasa mga alapaap ng langit” (Mateo 26:64). Hindi na Siya ang tao na kanilang tatanggihan, ipagtatabuyan, at
papatayin. Makikita nila ang tunay na kalagayan ng tao na kanilang pinatay.
 Sa puntong ito ay nais kong kunin ang karagdagang kasagutan sa sinasabi ni Pastor Efren na “walang pagka-
Dios sa kanya” sa mga salita ni David Bernard, sa kanyang aklat na pinamagatang The Oneness of God, sa pahina
87 hanggang 88 ay ganito ang sinasabi: “We can resolve most questions about the Godhead if we properly
understand the dual nature of Jesus. When we read a statement about Jesus we must determine if it describes Jesus
as a man or as God. Moreover, whenever Jesus speaks in Scripture we must determine whether He is speaking as
man or as God. Whenever we see a description of two natures with respect to Jesus, we should think of Spirit and
flesh.
“Sometimes it is easy to get confused when the Bible describes Him acting in both roles in the same story. For
example, He could sleep one minute and calm the storm the next minute. He could speak as a man one moment and
then as God the next moment. However, we must always remember that Jesus is fully God and not merely an
anointed man. At the same time, He was fully man, not just an appearance of man. He had dual nature unlike
anything we have, and we cannot adequately compare our existence or experience to His. What would seem strange
or impossible if applied to a mere human becomes understandable when viewed in the context of One who is both
full God and full human at the same time.”
Sa pahina 81 hanggang 82 ay ganito naman ang sinabi ni Bernard: “If any more proof is needed to demonstrate
that Jesus is God, we can compare the attributes of Jesus with the attributes of God. In doing so we find that Jesus
possesses all the attributes and prerogatives of God, particularly those that can belong only to God. In His
humanity, Jesus is visible, confined to a physical body, weak, imperfect in power, and so on. In His divine nature,
however, Jesus is a Spirit; for Romans 8:9 speaks of the Spirit of Christ. In His divinity, Jesus was and is
omnipresent. For example in John 3:13 Jesus referred to “the Son of man which is in heaven” even though He was
still on earth. His omnipresence explains why He could say in the present tense while on earth, “Where two or three
are gathered together in my name, there am I in the midst of them” (Matt. 18:20). In other words, while the fullness
of God’s character was located in the human body of Jesus, the omnipresent Spirit of Jesus could not be so
confined. While Jesus walked this earth as a man, His Spirit was still everywhere at the same time.”
Maliwanag ang sinabi ni David Bernard at sa katotohanan ay iyan ang makikita natin sa Kasulatan. Kaya’t mali
ang sinabi ni Pastor Efren na walang pagka-Diyos sa Panginoon noong Siya ay nasa lupa. Wala siya sa konteksto
kundi pilit pinasusunod ng mangangaral ang Bibliya sa sarili niyang paniniwala.
Hindi ko rin matanggap ang sinabi niya na: “…muli niyang babalikan ito upang maging Dios muli at
magpakailan.” Ibig niyang sabihin, mula sa panahong iniwan Niya ang pagka-Diyos ay muli Niyang babalikan ito.
Subalit sa ebanghelyo ay napaka-aktibo ng Diyos sa mga gawa at pananalita ng Panginoong Jesus. Ang hindi
paniniwalang may Diyos ay heretikong paniniwala at hindi sinusuportahan ng Bibliya.
Isa pa sa nais kong pansinin rito ay ang sinabi niya, sa pagbabalik ng Panginoon bilang Diyos ay doon
matutupad ang Isaias 9:6 na Siya ay tatawaging makapangyarihang Diyos at walang hanggang Ama na isang
maling presentasyon na naman. Ang hinulaan ni Isaias ay ang batang ipapanganak at hindi ang Kanyang
pagkabuhay na muli. Kaya't ng isilang ang Panginoon hindi nawala ang Kanyang pagka-Diyos, Siya pa rin ang
makapangyarihang Diyos at walang hanggang Ama. Lahat ng katangiang binanggit ni Isaias ay katangian ng
pangalan ng Panginoong Jesus. Halos hindi ko na mabilang ang mga talatang binibigyan nila ng mga maling
interpretasyon.
7. Sa kanyang konklusyon ay maliwanag niyang sinabi: “Kung iisa ang Diyos at wala nang iba at kung ito ay ang
ating Panginoong Hesucristo, noong siya'y nagkatawang-tao, iyon ang panahon na nawala ang Diyos sapagkat
siya'y naging tao. At ito yaong tinutukoy na mahigit 34 taon na walang Diyos kahit na saan lalo na sa langit dahil
siya ay bumaba at naging tao. At bilang tao, hindi siya Dios noon.”
LUMALABAS SA KANYANG MGA SALITA NA ANG DIYOS AY ISANG UNIPORMENG SUOT NG
PANGINOON NA HINUBAD NOONG SIYA AY NAGKATAWANG-TAO, SA PAG-AKYAT NIYA SA
LANGIT AY MULING BABALIKAN ANG UNIPORMENG IYON UPANG MAGING DIYOS MULI
HANGGANG MAGPAKAILAN MAN.
Sinabi ni David: “Ang mangmang ay nagsabi sa kanyang puso, walang Dios...” (Awit 14:1). Hindi mamumutawi
sa bibig ng isang pantas na tao ang salitang walang Diyos, sapagkat kailan man ang Diyos ay hindi magbabago:
Siya ang kahapon, ngayon, at magpakailan man. Kung sa loob ng 34 na taon ay walang Diyos, hindi pala Siya ang
Diyos kahapon. Paano kung bukas ay hindi na Siya maging isang Diyos muli?
Ang 34 na taon ay napakahabang panahon para sa isang tao. Anong pag-iingat galing sa Diyos ang natamasa ng
mga taong nabubuhay na maka-Diyos sa panahong iyon? Anong paghuhukom naman kaya ang matatanggap ng
mga gumawa ng kasamaan sa panahong iyon? Nakatakas na kaya sila sa paghuhukom dahil sa panahong iyon ay
walang Diyos?
Isa pa rin sa hindi biblikal na ipinahayag nila ay mula sa pagiging tao ay muling Siyang magiging Diyos.Wala sa
katuruan ng mga Apostol maging ng mga sumunod sa mga Apostol ang may paniniwala na ang tao ay naging
Diyos.

May Tao Ba Na Nagiging Diyos?

Mula sa pagka-buhay na muli ang maka-taong kalikasan ng Panginoon kailan man ay hindi naging Diyos. Ito ay
hindi na umiral mula sa Kanyang pag-akyat sa langit bilang tao. Sa pagka-buhay na muli ang katawan iyon ay hindi
na binubuo ng laman kundi isa ng maluwalhating katawan. Ito ang kahulugan ng salitang ipinahayag niya kay
Caiphas na sinasabi: “At sinabi sa kanya ni Jesus, Ikaw ang nagsabi: gayon ma’y sinasabi ko sa inyo, Buhat ngayon
ay inyong makikita ang Anak ng tao na nakaupo sa kanan ng Kapangyarihan, at pumaparitong nasa mga alapaap ng
langit” (Mat. 26:64).
Ayon sa kautusan hindi nararapat na pupunitin ng saserdote ang kanyang kasuotan (Lev. 21:10). Ginawa ng
saserdote ang paghapak sa kanyang kasuotan dahil naunawaan niya ang ibig sabihin ng Panginoon. Ang pag-upo sa
kanan ng kapangyarihan ay ang muling pagbabalik ng Panginoon sa dati Niyang kalagayan na Diyos na nasa
kapamahalaan. Kaya’t para sa saserdote ito, isang malaking pamumusong ang sinalita ng Panginoon.
Ang isang maluwalhating katawan ay hindi na binubuo ng laman at dugo, subalit sa kalagayan ng Panginoong
Jesus ay naroon pa rin ang Kanyang laman at buto. Pagpapatunay na ang Kanyang katawan ay hindi nanatili sa
libingan. Ito rin ang kaluwalhatiang tinutukoy na Pablo na magiging atin sa pagkabuhay na muli. Para sa
Panginoong Jesus: ang pagtataglay ng maluwalhating katawan ay tanda ng Kanyang pag-iral bilang Anak ng Diyos.
Sa Kanyang ikalawang pagbabalik ay isusuko Niya ang pagiging Anak dahil ang gampanin nito ay natupad na.
Aalisin Niya ang pagiging Anak at kikilalanin nating Siya ang nag-iisang Diyos (1 Cor. 15:26-27).
Isa pang katanungan sa kanila ay: kailan ba tinawag na “walang hanggang Ama” ang Panginoong Jesus? Ang
ipinaliwanag ng mangangaral ay kapag nawala na ang Kanyang pagiging Anak ay doon matutupad “ang Isaias 9:6
na siya'y tatawaging makapangyarihang Dios at walang hanggang Ama.” Hindi nila naunawaan ang ipinahayag ni
Isaias. Ayon sa sinasabi ng hula: “Sapagka't sa atin ay ipinanganak ang isang bata, sa atin ay ibinigay ang isang
anak na lalake; at ang pamamahala ay maaatang sa kaniyang balikat: at ang kaniyang pangalan ay tatawaging
Kamanghamangha, Tagapayo, Makapangyarihang Dios, Walang hanggang Ama, Pangulo ng Kapayapaan.”
Nangangahulugan na mula pa sa pagkabigay sa pangalan ng bata ay taglay na nito ang titulong Makapangyarihang
Dios at Walang hanggang Ama. Kaya’t kasinungalingan na sabihing sa pagkakatawang-tao ng Panginoong Jesus ay
walang Diyos sa loob ng 34 na taon, dahil sa lahat ng angulo ay naroon ang Diyos.

Kung Walang Diyos ay Paano Na?

Tanging mga nadaya at mga mangmang ang makapagsasabi na walang Diyos. Sa ating mga sumasampalataya ay
laging nariyan ang Diyos. Kapag nawalan ng Diyos sa loob ng 34 na taon ano ang maaaring maganap? Ang mga ito
ay kailangan nilang sagutin.

1. Mawawalan ng kabuluhan ang mga papuri at pagsamba ng mga maka-Diyos.

Dahil sa paniniwalang walang-Diyos sa loob ng 34 na taon, ano ang kabuluhan ng pagpupuri at pagsamba ng
mga taong maka-Diyos? Lalabas na walang kabuluhan ang kanilang pagsamba dahil wala pala silang Diyos na
sinasamba, dahil ang Panginoong Jesus na may-suot ng unipormeng-Diyos ay naghubad muna. Lalabas na ang mga
maka-Diyos ay parang mga nasa entabladong nagpupuri na wala palang pinupuri at niluluwalhati, dahil wala ngang
Diyos sa loob ng 34 na taon.

2. Paano ng magiging makatotohanan ang mga katangian ng Diyos?

Kung akong isang karaniwang-tao ay hindi matanggap ang doktrinang walang Diyos sa loob ng 34 na taon,
paano kaya nila mapapasang-ayon ang tunay na Diyos sa maling aral na iyan? Kahit linggo-linggo ang kanilang
pagtitipon sa pananambahan ay naniniwala akong hindi katanggap-tanggap sa Diyos ang kanilang pagsamba, dahil
ang itinuturo nila ay aral na ng tao. Kapag nawalan ng Diyos sa loob ng 34 na taon ay sasalungatin nito ang mga
katangian ng Diyos. Tingnan natin ang ilan sa mga yaon:
a) Omnipresence.
Ang pagiging omnipresent ng Diyos ay hindi nila sinasampalatayanan kaya't magbibigay tayo ng lugar upang
gumawa ng panibago at malalimang pag-aaral dito. Ang pagiging omnipresent ng Diyos ay sa lahat ng oras at hindi
sa isang saglit lamang na noong tayo ay nanalangin kundi lagi Siyang nariyan. Kung wala na roon ang Diyos,
nakakalungkot dahil wala ka ng kasama. Subalit kung kasama ko ang Diyos kahit saan, kahit pa ang tumalon sa
bangin ay gagawin ko kung iuutos Niya ito sa akin, dahil pangako Niyang sasamahan ako. Dahil walang Diyos
noong nagkatawang-tao ang Panginoon, nagiging walang kabuluhan ang pagsamba ng mga banal dahil hindi nila
kasama ang Diyos

b) Hindi-Nagbabago.
Likas sa tao ang pagbabago subalit hindi sa Diyos. Isa sa maluwalhating katangian Niya ay hindi nagbabago
(Mal. 3:6). Siya ang kahapon, ngayon, at magpakailan man. Kung ang Diyos ay nawala sa pagiging Diyos dahil sa
Kanyang pagkakatawang-tao, lumalabas na may nagiging pagbabago sa pagka-Diyos Niya sa pagsasakatuparan ng
Kanyang mga plano. Kung noon ay tumigil ang Kanyang pagka-Diyos, baka bukas ay tumigil muli ito sa hindi
natin mahulaang dahilan. Lumalabas ngayon na sa buong katangian ng Diyos ay may salungatan, at iyan ay
imposible. Subalit sa doktrina ni Pastor Efren kung kahapon ay nawala Siya sa pagiging Diyos; baka bukas ang
kabutihan Niya ay mapalitan na ng kasamaan dahil hindi pala Niya kayang mapanatili ang Kanyang pagiging
Diyos. Ito pa ang magiging malubha: sa ngayon ay seryoso Siya sa pagliligtas sa atin, paano kung bukas ay bigla na
lamang Niya tayong paglaruan? Dahil bilang Diyos ay kaya Niyang gawin ang lahat ng mga bagay. Napakalaking
salungatan sa mga katangian ng Diyos ang kanilang doktrina.

c) Ang Diyos na walang limitasyon.

Ang lahat ba ng bagay ay magagawa ng Diyos? Lahat ng bagay ay magagawa ng Diyos maliban sa ipagkaila
ang Kanyang sarili (Mat. 19:26; 2 Tim. 2:13). Sa tao ay likas ang kasinungalingan, na maging ang Diyos ay
ibinababa niya sa sarili niyang pamantayan. Kinalimutan ni pastor na ang Diyos ay hindi nasasakop ng anumang
batas ng sanlibutang ito maging ng batas ng lohiko. Maraming gawa ang Diyos na hindi maipapaliwanag at hindi
nasasakop ng mga batas ng sanlibutang ito, at kapag hindi nila maipaliwanag ay sasabihin nilang huwag ng
paniwalaan yaon. Dahil sa hindi nila maipaliwanag ang dalawang kalikasan ng Panginoon noong Siya ay nasa
katawang-tao kaya't sinabi nilang hindi katotohanan yaon. Ang mga ito ay bibigyan natin ng hiwalay na paliwanag.
Dahil sa hindi rin nila maipaliwanag kung paanong nangyayari na ang Diyos ay nasa lahat ng dako kaya't sasabihin
nilang ito ay wala ng basehan, bagaman napakalinaw ng basehan.
Bago mangyari na ang Diyos ay nagkatawang-tao, nakita na ang Diyos sa anyong tao noong panahon ni
Abraham (Gen. 18:1). Sa blogspot ng isang mataas na manggagawa na si Juancho Amon ay ganito ang sinabi niya:
“One cannot call God if he is a man and man certainly is not God because it is contrary to his nature.” Tumigil rin
kaya ang pagka-Diyos Niya sa panahong kasama Niya si Abraham? Dito ay wala silang ipinaliwanag. Dahil Siya
ay nakita sa pagiging-tao sa panahong iyon kaya't sa tingin ko ay sasabihin nilang wala Siya sa kalagayang Diyos.
Nawalan kaya ng Diyos sa langit noon dahil kasama Niya si Abraham? Hindi rin nila naipaliwanag ito. Hindi
lamang iyon: ang Diyos ay kumain ng mga pagkaing inihanda ni Sara. ibig bang sabihin ay nangangailangan ang
Diyos ng mga bagay na materyal na gaya natin? Sa ating mga naniniwala sa omnipresent God ay walang
problemang ipaliwanag ito, subalit sa kanila na nagbibigay limitasyon sa magagawa ng Diyos ay baka wala ring
Diyos sa kapanahunang iyon, dahil nakita Siya sa anyong tao na salungat sa Kanyang kalagayan, kasabay nun ay
nagtatanghalian pa Siyang kasama ni Abraham.

3. Ano na ang mangyayari sa buong kalawakan?

Sinasabi sa Hebreo 1:3 na Diyos ang umaalalay sa buong sanlibutan. Kung nawalan ng Diyos sa loob ng 34 na
taon ay sino kaya ang sumunod na umalalay sa buong sanlibutan? Ayon sa kanila, ang lahat ng mga bagay sa
sanlibutang ito ay ipinagkatiwala ng Diyos sa mga anghel. Ginamit nilang talata ay ang Hebreo 1:14 at 2:5. Ito ang
isa sa mga doktrina nila na hindi ko nalalaman, subalit ng aking pag-aralan ay hindi rin tugma sa tamang
interpretasyon.
Imposibleng anghel dahil sinabi ng Hebreo na ang Diyos mismo ang umaalalay sa lahat ng mga bagay (1:3).
Tutoong kung mag-uutos Siya sa mga anghel at kapag nagawa ng mga anghel ang inutos Niya ay Siya pa rin ang
may gawa nito. Subalit pagdating sa pamamahala sa mundo noong nagkatawang-tao Siya ay wala tayong mababasa
na ipinamahala Ng Diyos sa mga anghel ang pag-iingat sa mundo pati na sa buong kalawakan. Malinaw ang
Hebreo 1:3 na nagsasabing Diyos ang umaalalay sa buong sanlibutan, kaya't kung ang Diyos ay nawala sa Kanyang
pagka-Diyos ay wala ng aalalay rito.
Maging ang mga panalangin sa panahong nagkatawang-tao ang Panginoon ay mga anghel rin daw ang
tumatanggap at tumutugon. Isa na namang hindi Biblikal na kapahayagan dahil sa buong Bibliya ay makikita natin
na ang dumirinig ng mga panalangin ay walang iba kundi ang Diyos. May mga pagkakataong gumagamit Siya ng
anghel upang ihatid sa tao ang kasagutan gaya ng ginawa ng Diyos kay Daniel (10:10-11). Subalit sa kabuuan ng
Bibliya ay wala tayong mababasang inutusan ng Diyos na tumanggap ang mga anghel ng mga panalangin ng mga
tao. Ang Diyos pa rin ang direktang tumatanggap ng mga panalangin ng lahat ng mga banal.
Ayon sa Hebreo 1:3, “Hindi baga silang lahat ay mga espiritung tagapaglingkod, na mga sinugo upang
magsipaglingkod sa kapakinabangan ng mangagmamana ng kaligtasan?” Makikita natin rito na ang ipinagkatiwala
sa mga anghel ay ang mga tagapag-mana ng kaligtasan. Sila ang mag-iingat sa mga banal sa tuwing may pag-atake
na ginagawa ang mga demonyo, o kung sila ay manganganib sa anumang sitwasyon (Awit 91:11). Ito ay isang
benepisyong mayroon tayo na wala ang mga hindi sumasampalataya. Subalit may mga bagay na hindi
ipinagkatiwala ang Diyos sa mga anghel, “Sapagka't hindi niya ipinasakop sa mga anghel ang sanglibutang
darating, na siya naming isinasaysay” (Heb. 2:5). Hindi lang ang sanlibutang darating kundi pati na ang buong
kalawakan sa kasalukuyan ay hindi ipinasakop ng Diyos sa mga anghel upang alalayan ng mga ito. Diyos lamang
ayon sa sinasabi ng Bibliya ang umaalalay sa buong sanlibutan, at aalalayan Niya ito sa kasalukuyan hanggang sa
darating.
Ang 34 na taon ay masyadong napakahaba upang mawalan ng Diyos. Sa loob lamang ng isang segundo na
walang umalalay sa buong kalawakan, ang lahat ng mga planeta ay maaaring magkabanggaan sa isa't-isa, dahil ang
isang segundong paglihis nila sa itinakda ay napakalaking pagkakamali na sa buong kalawakan. Subalit walang
napahamak sa buong kalawakan na nilikha ng Diyos. Patunay na patuloy inaalalayan ng Diyos ang sanlibutang ito.

Narito ang Diyos sa Panahon ng Panginoong Jesus

Ang pinatutunayan natin sa kabuuan ng kabanatang ito ay hindi nawala ang Diyos sa loob ng 34 na taon, sa
panahon ng pagkakatawang-tao ng Panginoon. Sa argumentong inilathala ng nanggagaawa sa internet ay ganito ang
sinasabi: “A human is not God; likewise a God is not a human for they are contrary in nature and attributes. Thus,
God made an extreme sacrifice when He decided to become Human. The Great Omnipotent Spirit Vanished (a big
heresy, mine) to become a Man. He left heaven, so, there is no God there. On earth, He is human, therefore not God
either. Thus, there is no God existing anywhere at that certain point in time. From conception in the womb of Mary
until the crucifixion, approximately 34 and ½ year, God is on vacation leave (Juancho Amon's greatest heresy). No
God anywhere! Can you point any? (Actually, He is out for a mission but not as performing God.) In doing so, He
satisfactory fulfilled what is needed, for human’s sake” (www.juan-amon.blogspot.com). Maliwanag na ang
kanilang argumento ay heresy.

1) Walang batayan.
Ang doktrinang nawalan ng Diyos ng magkatawang-tao ang Panginoon mula sa sinapupunan ni Maria hanggang
sa Kanyang kamatayan ay walang batayan. Mula sa aklat ni Mateo hanggang kay Juan ay makikita nating aktibo
ang Diyos sa mga pangangaaral at sa mga gawa ng Panginoong Jesus. Wala tayong mababasa kahit na isang
talata na ang Diyos Ama ay tumigil sa pag-iral dahil nagkatawang-tao sa pamamagitan ng Panginoong Jesus. Lahat
ng yaon ay puro kasinungalingan kaya't makikita natin wala silang maibigay na talata sa Bibliya upang sumuporta
sa kanilang Diyos na nagbabakasyon. Mula Mateo hanggang sa aklat ni Juan ay binanggit ang salitang Diyos ng
mahigit 300 ulit. Ito ay kontra sa salitang “walang Diyos” na kahit isang talata ay wala tayong mababasa. Sino ang
paniniwalaan natin: sila o ang Bibliya? Sa doktrina nila ay may kapahamakan, subalit sa tunay na aral ng Diyos ay
may buhay na walang hanggan.

2) Ang Diyos ay nagsalita.

Kailan man ay hindi natin matatanggap na nawala ang Diyos sa pagkakatawang-tao ng Panginoon dahil ito ay
isang malaking kasinungalingan at salungat sa mga pahayag ng Bibliya. Kapag sinasabi nating nawalan ng Diyos,
ang buong Bibliya ay sinalungat na natin. Subalit makikita natin na ang Diyos ay naroon at nagsalita ng hayagan sa
mga alagad ng dalawang ulit (Mateo 3:17; 17:5). Ang Diyos ay hindi nangangailangan ng sinumang magpapatotoo
para sa Kanya. Kung walang Diyos na umiiral sa panahong iyon ay sino ang nagsalitang ito? Huwag na sana nilang
palalain ang kanilang kasinungalingan kundi sumuko na sila sa katotohanan ng Diyos.
Sa aming debate ay dito lalong nahayag ang pandaraya na itago nila ang Diyos. Unang argumento nila sa akin,
kung i-record daw ba niya sa isang tape recorder ang boses niya, masasabi ko raw bang hindi na siya ang
nagsasalitang iyon? Ang sagot ko ay “oo” siya pa rin iyon. Kahit wala na siya at ang natira na lang ay ang record ng
boses niya ay siya pa rin iyon. Subalit ang tanong ko sa kanya na hindi niya sinagot ay kung ganoong paraan o
method ba ang ginawa ng Diyos upang magpatotoo para sa Panginoong Jesus? Hindi niya sinagot ang tanong
bagkus sinundan niya ito ng katanungang, siya ba o ako ay hindi maaaring tumawag ng anak kahit na kaninong tao?
Ang sagot ko ay “oo” maaari kang tumawag ng anak sa mas nakababata sa iyo. Dito ay muli ko silang tinanong
kung sino ang tumawag rito na Anak sa Panginoon. Wala silang maipakita kundi anghel rin daw iyon. Muli ko
silang hinanapan ng talata kung sinong anghel ang tumawag na Anak sa Panginoon, wala rin silang maipakita.
Nang ipakita ko ang Juan 8:18 ay labis ang kanilang pagtanggi sa sinabi ng Panginoon: “Ako ang nagpapatotoo
sa akin din, at ang Amang nagsugo sa akin ay nagpapatotoo sa akin.” Diyos mismo ang sumasaksi na dapat nating
pakinggan ang Panginoong Jesus. Gagawin ba nating sinungaling ang Panginoong Jesus na anghel o tape recorder
lamang ang nagsalita? Paano kung makapag-pakita pa tayong muli ng isang talata na walang pag-aalinlangang
Diyos Ama ang nagsalita? Hindi ito makikita ng isang nabubulagan subalit kagalakan naman sa ating mga
kumikilala sa tunay na Diyos. Sa panalangin ng Panginoon: “Ama, luwalhatiin mo ang iyong pangalan. Dumating
nga ang isang tinig sa langit, na nagsabi, Niluwalhati ko na at muli kong luluwalhatiin” (Juan 12:28). Ang
niluluwalhati ng Panginoon ay ang pangalan ng Diyos, ngayon ang naluluwalhati sa kanila ay anghel. Nagsabi ang
Panginoon na luwalhatiin ng Diyos Ama ang pangalan Niya, paanong masasabi ng anghel na Siya ay may
pangalang maluwalhati? Diyos ang dumirinig sa Panginoon kaya't ang tumugon na iyon ay walang iba kundi ang
Diyos.

3) Si Cristo ay nanalangin sa Diyos.

Pinatutunayan natin sa pahinang ito na hindi nawawala ang Diyos sa pagkakatawang-tao ng Panginoon. Ang
argumento ni Ptr. Efren sa aming debate tungkol dito, ang tumatanggap raw ng mga panalangin sa panahon na iyon
ay ang mga anghel. Sa argumento niya: “Hindi ba't anghel ang naghahatid ng ating dalangin sa Diyos at anghel rin
ang ginagamit ng Diyos upan tugunin ang ating mga dalangin?” May pagkakataon sa Bibliya na ginagamit ng
Diyos ang mga anghel upang tugunin ang mga panalangin ng mga banal. Halimbawa ay noong humiling si Daniel
na maunawaan ang pangitain na nakita sa tabi ng ilog ng Ulai. Ipinadala ng Diyos si Gabriel upang ipaunawa kay
Daniel ang pangitain (Dan. 8:19). Isa pa rin dito ay ang nasusulat sa Apocalipsis 8:3-4 na ipinapakitang isang
anghel na iba sa mga nauna ang may dala ng panalangin ng mga banal at inihain ito sa trono ng Diyos. Ang anghel
na ito ay may kamangyan na naging karagdagan sa panalangin ng mga banal. Kaya't noong nasa katawang-tao raw
ang Panginoon ay mga anghel ang tumatanggap ng panalangin ng mga banal.
Muli ay masasabi nating napakahina ng kanilang mga argumento. Una ay wala silang maipapakita sa
ebanghelyo na mga anghel ang tumatanggap ng panalangin ng mga banal. Kaya't kung walang talatang
nagpapahayag nito ay hindi natin paniniwalaan. Ang pinaniniwalaan natin ay naroon ang Diyos at dumirinig ng
mga panalangin.
Kung talagang walang Diyos sa panahong Siya ay nasa katawang-tao, dapat ay mayroon na Siyang kapahayagan
na tumigil pansamantala ang Kanyang pag-iral bilang Diyos. Ang problema ay wala tayong makikita kahit na isang
talata ang nagsasabing tumigil pansamantala ang Diyos sa kalagayan Niya. Ang Panginoon noong nasa katawang-
tao ay maraming ulit na nagpakita ng halimbawa ng pananalangin. Kung wala ngang Diyos ay Siya ang unang
makakaalam. Bakit pa Niya gagawin ang manalangin gayong wala naman palang Diyos na dumirinig ng Kanya?
Ang alam ng Panginoong Jesus ay naroon ang Diyos Ama na dumirinig ng Kanyang mga panalangin. Kaya't sa
pananalangin ng Panginoon ay Kanyang sinabi: “Ama, nagpapasalamat ako sa iyo, na ako'y iyong dininig (Juan
11:41). Sino ang dumirinig sa panalangin ng Panginoong Jesus, anghel ba o ang Ama? Ang sagot ng mga GOC,
“anghel!” Sino kaya ang sinungaling sila o ang Panginoong Jesus? Sa sumusunod na talata ay sinabing muli ng
Panginoon: “At nalalaman ko na ako'y lagi mong dinirinig...” Sino ang nakikinig sa Panginoon, anghel ba o ang
Ama?
Kailan man ay hindi nalinlang ang Panginoon ng mga Escriba at Fariseo, Siya pa ba ang manlilinlang sa atin sa
pagpapakita Niya ng mga panalanging wala namang Ama na nakikinig?
 Ang kabuuan ng Juan kapitulo 17 ay panalangin ng Panginoon sa Ama. Sa kabuuan ng panalangin Niya roon ay
walang pahiwatig man lamang ng pakunwari na anghel ang nakikinig sa Kanya. Ang Kanyang panalangin ay
direktang sa Ama at hindi sa kanino pa mang anghel.

4) Ang Diyos ay gumagawa.

Kung nawalan ng Diyos sa panahon ng pagkakatawang-tao ng Panginoon, kung gayon kasinungalingan ang
patotoo ng Panginoong Jesus: “Datapwa't sinagot sila ni Jesus, hanggang ngayo'y gumagawa ang aking Ama, at
ako'y gumagawa” (Juan 5:17). Ang ginamit na kapamahalaan dito ng Panginoon ay hindi ang Kanyang sarili kundi
ang Ama na Kanyang sinusunod. Dahil gumagawa ang Ama na kasama Niya kaya't Siya ay gumagawa rin. Kung
walang Ama na gumagawa ay nakasisiguro akong hindi gagawa ang Panginoong Jesus. Ang Panginoong Jesus ay
hindi mandaraya upang gamitin ang Diyos sa pansariling hangarin. Gumagawa Siya dahil gumagawa ang Diyos.
Sa pag-aaral na ito ay iisa ang ating magiging konklusyon: ang Diyos ay hindi nawawala sa panahong
nagkatawang-tao ang Panginoong Jesus.

2. Nasa Lahat ba ng Dako ang Diyos?

Ang kauna-unahang tao na nalaman kong nagbigay katanungan sa pagiging omnipresent ng Diyos ay si Eli
Soriano ng Ang Dating Daan. Nagulat ako na may isang Apostolikong mangangaral ang hindi rin naniniwala na
ang Diyos ay omnipresent. Hindi ko alam kung ito ba ay matagal na nilang doktrina o kinopya lang kay Soriano.
Ang salitang omnipresent ay isa sa mga katangiang Diyos lamang ang nagtataglay na ang ibig sabihin ang “Diyos
ay nasa lahat ng dako.”
Sa ganitong paraan nila ipinaliwanag kung bakit hindi sila naniniwala sa pagiging omnipresent ng Diyos: “Isa.
46:9-10 na kahit saan mang dako ay alam niya, kung kanyang gugustuhin at kayang-kayang abutin sa anomang
sandali. Ngunit hindi nangangahulugan na literal siyang nasa lahat ng dako at walang bakanteng space dahil naroon
siya. Genesis 21:17. Mula sa langit narinig niya.”
Sa pahayag na ito ay pinaghalo ng mangangaral ang dalawa sa katangian ng Panginoong Diyos: ang omniscient
at omnipresent. Pinalalabas niya na ang pagiging omnipresent ng Diyos ay hindi katotohanan, kundi base sa
Kanyang kaalaman ay nalalaman Niya ang nangyayari sa lahat ng dako. Maliwanag nilang sinabi: “Hindi dapat
sabihin at ituro na ang Diyos ay nasa lahat ng dako, una wala itong basehan sa kasulatan.” Kaya't sa ngayon ay
kumpirmadong hindi na nila itinuturong ang Diyos ay ominipresent. Nais kong ibigay dito ngayon ang tunay na
ipinahayag ng Bibliya.
Ang ibig sabihin ng salitang omnipresent ay ang Diyos ay nasa lahat ng dako. Positibong ipinahayag ng Bibliya
ang katangiang ito ng Diyos. Ganito ang sabi ni David: “Saan ako paroroon na mula sa iyong Espiritu? O saan ako
tatakas na mula sa iyong harapan? Kung sumampa ako sa langit, nandiyan ka: kung gawin ko ang aking higaan sa
Sheol, narito, ikaw ay nandoon. Kung aking kunin ang mga pakpak ng umaga, at tumahan sa mga pinakadulong
bahagi ng dagat; Doon ma'y papatnubayan ako ng iyong kamay, at ang iyong kanang kamay ay hahawak sa akin.”
(Awit 139:7-10). Maliwanag na sinabi ni David na saan man siya magpunta ay naroon ang Panginoong Diyos.
Hindi niya sinabing saan man siya magpunta ay nalalaman ng Diyos. Iyon ang pinaka-simpleng kapaliwanagan at
dapat nating sampalatayanan.
Subalit ang tanong nila ay paanong nagagawa ng Diyos ang gayong bagay o paano itong nangyayari? Ibig bang
sabihin na naroon Siya sa lahat ng dako sa kabuuan pa rin ng Kanyang pagka-Diyos? Ito ang katotohanan: tayong
mga tao ay may limitasyon, kaya't hindi natin kakayaning ipaliwanag sa limitadong wika ng tao ang Diyos na
walang limitasyon. Hindi kakayaning pagkasyahin sa limitadong isipan at wika ng tao ang Diyos na hindi
malilimitahan ng kahit na sino. Alang-alang sa kaluwalhatian ng Diyos na ngayon ay pilit hinuhubad ng mga
naligaw, ating pipiliting ipakita ang katotohanan ng katangiang ito ng Diyos.
Wala tayong kakayahang abutin upang malaman kung paanong kumikilos sa Diyos ang mga katangian Niya.
Ang tangi nating magagawa ay sampalatayanan Siya ayon sa kapahayagan sa Bibliya. Hindi natin dapat pag-
alinlanganan ang anumang katangian Niya dahil sa ganoong paraan ay binibigyan natin ng limitasyon ang Diyos na
walang-limitasyon. Ang pagpapaliwanag ng GOC sa mga katangian ay ginawa nilang pag-aalis sa Diyos ng mga
katangiang iyon.
 Ilang milyon o bilyon ang bilang ng mga Kristiyano sa buong mundo? Ibig bang sabihin kung may isang bilyong
Kristiyano sa buong mundo ay hinati-hati ng Diyos ang Kanyang sarili o kaya ay nagmu-multiply Siya na maging
isang bilyon? Hindi omnipresence ang tawag dyan, dahil ang omnipresence ay hindi pagkakabahagi o pagdaragdag
ng mga presensya ng Diyos. Sa ganitong kaisipan ay ipinapantay natin ang Diyos sa materyal na kalagayan: sa
likhang-isip lamang ng tao. Dahil ito ay isang imahinasyon lang kaya't dapat nating ilaglag agad ang paniniwalang
ito. Ang paliwanag na ito ay malapit sa paniniwala ng New Age Movement.

Anthropos
Kapag inisip nating may Diyos dito at may Diyos doon dahil Siya ay omnipresent, at nag-iisip tayo ng katawang
isinasama sa pagkakaroon ng Diyos sa lahat ng dako: ito ay malaking pagkakamali dahil ang pagkakaroon ng
katawan na gaya ng sa atin ay isang kahinaan, samantalang sa Diyos ay walang kahinaan.
Nababasa natin sa Bibliya na ang Diyos ay may kanang kamay, subalit may binanggit ba na ang Diyos ay may
kaliwang kamay? Kung may dalawang kamay ang Diyos ang isa dito ay mahina at ang isa dito ay malakas, kaya't
mangyayari sa Diyos ay magkakaroon ng kahinaan. Wala rin tayong mababasa na ang Diyos ay may balikat na
gaya ng sa atin. Ang Diyos ay malaya sa anumang pasanin. Nababasa natin na ang Diyos ay may puso subalit wala
tayong mababasa na Siya ay may tiyan. Ang tiyan ay isa sa pinaka-malaking kahinaan ng tao at alam natin kung
ano ang karugtong ng tiyan. Samantalang ang Diyos ay sakdal sa kalakasan at kapangyarihan at walang ipinahayag
ang Bibliya na mga kahinaan Niya.
Isa sa malaking apostasya na aking nabasa ay ito: “For sure every professing Bible students knew that the Bible
told us that God had a throne in heaven. It takes a form to sit on a throne. How can He sit on that throne if He has
no form? Needless to say that one can only sit through His buttocks, likewise can only walk through His usual feet”
(www.juan-amon.blogspot.com). Saan mo mababasa sa Bibliya na ang Diyos ay may puwet? Wala, kundi
nanggaling sa kanilang sariling imahinasyon. Kaya mapapansin natin na ang manggagawang ito ay puro salita
lamang at walang batayan sa Bibliya. Ang kanilang imahinasyon ay walang disiplina kaya't ipinapantay nila ang
Diyos sa maka-taong pamantayan. Sa kanilang mga imahinasyon ay inilalarawan nila ang Diyos na gaya ng isang
hari na nakaluklok sa kanyang trono. Hindi iyon ang larawan ng Diyos.
Literal ba ang luklukan ng Diyos sa langit? Sa nakikita ko ay hindi kundi ito ay espirituwal pa rin. Kung ang
trono ng Diyos ay literal paano mong ilalarawan sa isip ang sinabi ni David na ang patibayan nito ay katuwiran at
kahatulan? (Awit 89:14). Ang luklukan ng Diyos ay hindi literal na gaya ng luklukan ng tao, kaya't hindi rin natin
dapat na ilarawan sa ating isipan na ang Diyos ay may pisikal na katawan gaya ng tao.
Ang mga bagay na nauukol sa tao na inilalarawan ng Bibliya sa Diyos ay tinatawag na anthropo-morphic
expression. Mga katawang ukol na tao na ginagamit panlarawan sa Diyos upang maintindihan natin Siya. Iyon ay
nauukol sa Kanyang mga gawa subalit hindi nangangahulugang gayon Siya. Halimbawa ng anthropo-morphic
expression ay ang mababasa natin sa 2 Cronica 16:9 at Kawikaan 15:3 na nagsasabing ang mga mata ng Diyos ay
nasa lahat ng dako na umaalalay sa mabubuti at nagmamasid sa mga masasama. Ibig bang sabihin ay napakaraming
mata ng Diyos na nagkalat sa buong sanlibutan? Hindi gayon, kundi ito ay nagpapakita ng katangiang
omnipresence ng Diyos.
Isa pang dahilan kung bakit gumagamit ang anthropo-morphic expression ang Diyos, ayon sa Judyong tagapag-
turo: “Hence the description of God by attributes implying corporeality, in order to express His existence; because
the multitude of people do not easily conceive existence unless in connection with a body, and that which is not a
body nor connected with a body has for them no existence” (The Guide for the Perflexed by Moses Maimonides, p.
35).
Sinabi pa rin ng gurong ito: “The investigation of this subject, which is almost too subtle for our understanding,
must not be based on current expressions employed in describing it, for this are the great source of error. It would
be extremely difficult for us to find, in any language whatsoever, words adequate to this subject, and we can only
employ inadequate language” (Maimonides, p. 80-81). Dahil sa limitasyon ng ating wika, hindi talaga natin
kakayaning ilarawan ang walang limitasyon na Diyos. Ginagamit ng Bibliya ang mga bagay na nauukol sa
katawan upang ilarawan ang Diyos sa Kanyang kapangyarihan. Subalit hindi ibig sabihin ng Bibliya na iyon ay
ukol nga sa Diyos.
Napakahirap ipaliwanag sa ating limitadong wika at ito ay imposible kung paanong nagagawa ng Diyos ang
mapasa lahat ng dako sa iisang panahon at oras. Sa aking sarili ay mas maipapaliwanag ko pa kung ano ang hindi
katotohanan sa pagiging omnipresent ng Diyos kaysa sa kung paano Niyang nagagawa ito. Ang katangian Niyang
ito ay gaya ng katangian Niyang walang hanggan (infinity). Hindi ko kayang ipaliwanag kung ano ang walang
hanggan dahil hindi ko pa naabot yaon, subalit maipapaliwanag ko kung ano mga hindi katotohanan sa walang
hanggan. Sasabihin ng iba na ang walang hanggan ay higit pa sa milyong taon. Kung ito ang batayan ng tao ay
nagkakamali siya sa kung ano ang walang hanggan. Ang walang hanggan ay hindi matutumbasan ng milyon o
bilyong taon. Maraming bagay tayong hindi nalalaman patungkol sa Diyos kaya't hindi tayo nararapat
magmarunong. Walang ibang nakakaalam ng kabuuan ng pagka-Diyos ng Diyos kundi ang Diyos lamang.
Maraming ulit nilang sinasabi na ang Diyos ay may wangis at binubuo nila sa kanilang imahinasyon na ang
wangis na iyon ay gaya ng tao. Sila na rin ang nagsabi: “There is a vast difference between a man and a God. One
cannot call God if he is a man and man certainly is not God because it is contrary to his nature” (www.juan-
amon.blogspot.com). Dahil dito sila na mismo ang nagsasalungatan sa kanilang mga pahayag: sa kanilang
imahinasyon ay inilalarawan nilang ang Diyos ay may wangis ng tao kaya't mayroon Siyang pang-upo,
samantalang sila na rin ang nagsabi na ang Diyos ay hindi tao, at salungat sa kalikasan ng Diyos ang pagiging tao.
Kaya't kung literal ang interpretasyon nilang gagawin sa mga pisikal na katawang iniukol ng Bibliya Diyos,
lalabas na ang Diyos ay maraming mata na nagkalat sa buong lupa. Lalabas rin na ang Diyos ay may pakpak na
gaya ng ating mga nababasa (Ruth 2:12; Awit 61:4; 63:7). At ang Diyos ay may malaking pang-upo dahil sa
napakalaki ng Kanyang kalikasan.
Ilan sa mga anthro-morphic expression ay ginamit nila upang patunayan na ang Diyos ay hindi omnipresent.
Ang hindi nauunawaan ng GOC na ang Diyos ay Espiritu, kaya't anumang literal na nauukol sa katawan ang ating
nababasa patungkol sa Diyos ay may espirituwal na kahulugan ito. Ito ang ginamit nilang pang-argumento na nais
kong sagutin ngayon:

1. Genesis 11:5; 18:21 – ako'y bababa.

Mula ba sa Kanyang luklukan sa langit ay tatayo ba ang Diyos at bababa sa lupa? Gusto nilang palabasin sa mga
talatang na kung ang Diyos ay talagang omnipresent ay hindi na sana ginamit ang salitang “bababa” dahil Siya ay
omnipresent. Ang impresyon na lumalabas ay limitado ang Diyos mula sa Kanyang tinatahanan. Kapag nasa
luklukan Siya, naroon lamang Siya. Dahil kung ang Diyos ay omnipresent hindi na dapat pa Siyang bumaba mula
sa Kanyang kalagayan.
Muli nating ipapaala-ala na anumang bagay na nauukol sa katawan na ipinatungkol sa Diyos ay hindi literal
kundi ito ay espirituwal. Tingnan pa natin ang ibang talata na kung saan ginamit ang salitang “bababa” para sa
Diyos. Exodo 3:8; Bilang 12:5; Awit 18:9; 28:5; 53:2; 55:23; Isaias 31:4; 34:5 at Micas 1:2-7. Pansinin natin na sa
pagkakagamit ng salitang bababa ay laging napapaloob ang pagbibigay ng Diyos ng paghuhukom. Kaya't ang
salitang bababa ay hindi literal na ginagawa ng Diyos na bumaba sa Kanyang trono at manaog dito sa lupa: ito ay
nagpapahayag ng Kanyang paghuhukom sa tao, sa bayan, o sa mga bansa, o sa mundong ito.

2. Mateo 6:1-9; Rev. 21:2-3; Gen. 28:12-13. - nasa langit; mula sa Dios, mula sa langit; Nasa kataas-
taasan.
Sa maraming pagkakataon ay binabanggit ng Bibliya na ang Diyos ay tumatahan sa langit. Nangangahulugan ba
na kung ang Diyos ay nasa langit nananahan ay wala na Siya sa lupa? May ilang lugar pa na kung saan sinasabing
tumatahan ang ating Diyos. Nagpagawa ang Diyos kay Moises ng santuario upang Kanyang panahanan (Ex. 25:8);
tumatahan rin naman ang Diyos sa bayang Israel (Ex. 29:45-46; 1 Hari 6:13); tumatahan rin naman ang Diyos sa
Kanyang templo na nasa Jerusalem (2 Sam. 7:2; 1 Hari 8:13; 2 Cron. 6:2); at higit sa lahat, ang Diyos ay tumatahan
sa mga nagsisisi at may mapagpakumbabang kalooban (Isa. 57:15). Muli nating sasabihin na sa Diyos ay walang
pagkakabaha-bahagi o pagpaparami ng Kanyang pagka-Diyos. Hindi natin sinasabing may bahagi ng Diyos na nasa
langit, at may bahagi ng Diyos na nasa Israel, at may bahagi ng Diyos na nasa mga taong mapagpakumbaba. Mali
ang kasisipang gayon.
Noong ihandog ni Solomon ang templong ipinagawa niya para sa Diyos ay kanyang sinabi: “Ngunit katotohanan
bang tatahan ang Dios sa lupa? Narito, sa langit at sa langit ng mga langit ay hindi ka magkasiya; gaano pa sa bahay
na ito na aking itinayo” (1 Hari 8:27). Isipin natin ito: ano ang langit ng mga langit na iyon? Ang himpapawid na
kung saan nakikita natin ang mga ulap ay tinuturing na langit, subalit napakaliit ng langit na iyan. Sumunod ay ang
kalawakan o galaxy na kung saan makikita natin ang bilyong milky way ang naroon at sa bawat milky way ay
bilyong mga planeta, subalit maituturing ba nating iyan na ang langit ng mga langit?
Nagawa ng mga scientist ang pinaka-malakas na teleskopyo upang tanawin ang pinakadulong bahagi ng
kalawakan subalit wala silang nakita. Kung wala silang nakitang hangganan ng kalawakan, nagpapahayag ito na
ang Manlilikha ay walang hanggan. Hindi Siya gaya ng isang tao na masusukat sa laki at bigat. Kung ang Diyos ng
Bibliya ay mayroong limitasyon, lahat ng Kanyang magiging gawa ay pawang limitado sang-ayon sa Kanyang
limitasyon. Kaya't ang nangyayari, itinutulad ng GOC ang Diyos sa mga kathang-isip na mga dios-diosan ng mga
Griyego at Romano. Ang kalawakan ay malapit na sa tinatawag nating langit ng mga langit, subalit hindi pa talaga
iyan ang langit ng mga langit. Subalit ang sabi ni Solomon, sa langit ng mga langit ay hindi Siya kasya, hindi pa ito
sapat kung ikukumpara sa tunay na laki ng Diyos.
Ang langit ng mga langit ay walang iba kundi ang langit na pinanahanan ng mga anghel. Kung ang labas ng
mundo ay higit na malaki sa kalawakan natin, nangangahulugan na ang langit ng mga langit ay hindi na malaki
kaysa galaxy. Sa pamamagitan ng limitadong isipan natin ngayon, paano nating susukatin sa ating isipan kung
gaano kalaki ang langit ng mga langit na kung saan ang Diyos ay hindi pa rin kasya? Kung sa pisikal na kalawakan
ay wala tayong sapat na kaalaman paano pang mangyayari na ang Diyos ay pinagkasya ng pamunuan ng GOC sa
maliit nilang isipan? Kaya't ang masasabi ko, ang Diyos na sinasamba nila ay hindi ang Diyos ng Bibliya kundi
diyos ng imahinasyon.
Ibig sabihin napakaliit ng templong ginawa ni Solomon upang panahanan ng Diyos na hindi masusukat.
Paanong tumatahan ang Diyos sa templo na nilikha ni Solomon? Ang Panginoong Diyos na rin ang nagsabi kung
paano: “At sinabi ng Panginoon sa kaniya, Aking dininig ang iyong panalangin at ang iyong pamanhik na iyong
ipinagbadya sa harap ko: aking pinapaging banal ang bahay na ito na iyong itinayo, upang ilagay ang aking
pangalan doon magpakailan man; at ang aking mga mata at ang aking puso ay doroong palagi” (1 Hari 9:3). Muli
ay ginamit ng Diyos ang mga mata bilang pagpapatunay na saan man naroon ang Kanyang pangalan, kahit na ang
dalawa o tatlo ay nagkakatipon sa Kanyang pangalan Siya ay naroon.
Yaon ang kasagutan kung paanong ang Diyos ay tumatahan sa gitna ng Israel, ng santuario, o sa bawat isang
mananampalataya: dahil dinadala nila ang pangalan ng Diyos. Ang bawat mananampalataya ay binibigyan ng
Diyos ng Kanyang Espiritu ayon sa sukat ng kanilang pananampalataya. Kaya't sa panalanging itinuro sa atin ng
Panginoon patungkol sa Amang nasa langit, tinuturuan Niya tayo na maging mapagpakumbaba. Tayo na nasa
mababang kalagayan ay tumatanggap lamang ng biyaya mula sa Diyos na dakila sa kapangyarihan at
kaluwalhatian.

3. Luklukang kinuupuan ng Diyos – Awit 9:4, 7; 11:4; 45:6; 47:8; 89:14; 103:19; Isa. 6:1; 66:1
Ang luklukan ng Diyos at ang Diyos na nasa kaharian ng langit ay may iisang tema ayon sa salita ng
Panginoong Jesus: “Ang nanunumpa sa pamamagitan ng langit, ay ipinanumpa ang luklukan ng Dios, at yaong
nakaluklok doon” (Mat. 23:22). Maraming ulit na sinasabi ng mga manunulat ng Bibliya na ang Diyos ay nasa
langit (Job 22:12; Awit 11:4; 14:2: 18:3; 20:6; 33:13; 89:6; Eccl. 5:2; 6:33, 38; Gawa 7:55, 56). Sa mga salitang ito
ay Diyos na rin ang nagpahayag ng interpretasyon: “Sapagka't ang aking mga pagiisip ay hindi ninyo mga pagiisip,
o ang inyo mang mga lakad ay aking mga lakad, sabi ng Panginoon. Sapagka't kung paanong ang langit ay lalong
mataas kay sa lupa, gayon ang aking mga lakad ay lalong mataas kay sa inyong mga lakad, at ang aking mga
pagiisip kay sa inyong mga pagiisip” (Isa. 55:8-9). Ipinapapahayag ng Diyos na may higit Siyang kaluwalhatian,
kapangyarihan, kaisipan, at kalagayan kay sa mga tao. Kung paanong ang tao sa kanyang kalagayan ay kakaunti
ang nalalaman tungkol sa langit, lalo na sa esensya ng Diyos na nasa langit ay hindi pa sapat ang kanyang
kaalaman.
Ang trono sa lupa ay simbulo ng kapamahalaan at kapangyarihan ng taong nakaluklok roon. Dahil sinabi ng
Bibliya na ang Diyos na nasa langit ay nakaupo sa Kanyang trono, nailalarawan agad ng tao sa kanyang isipan ang
Diyos na parang taong nakaupo. Kaya nga nasabi ni Juancho Amon na ang Diyos ay may pang-upo dahil
impossibleng maupo ang walang puwet sa isang trono. Nakikita ko na ang pamunuan nila ay sang-ayon rin sa
interpretasyong iyan sapagkat hindi man lamang siya sinaway. Kabaluktutan na ang lumabas sa kanilang
interpretasyon dahil hindi naman pagkakaroon ng pang-upo ang ipinapahayag ng mga talata. Tahasan ko ring
sasabihin na ang pahayag nila ay maling interpretasyon, dahil noong isinulat ang mga talatang ito ay wala sa isip ng
sumulat na sa imahinasyon natin ay mabuo ang isang Diyos na may pwet. Sa ibang talata ay ipinahayag ng Diyos
na ang langit na mismo ay Kanyang luklukan (Isa. 66:1), hindi na kasama ang salitang trono. Ibig bang sabihin sa
buong langit ay nakaupo ang Diyos? Kapag inilarawan natin sa isipan ang bagay na ito, baka umayaw na sila sa
pagpasok sa langit na kinalulukan ng Diyos.
Talaga bang may pang-upo ang Diyos? Kung may pang-upo o puwet ang Diyos ay hindi na Siya magiging
sakdal sa kapangyarihan at kalakasan. Ang pang-upo ay isang kahinaan para sa tao. Kung ito ay kahinaan sa tao,
nangangahulugan na ito ay kahinaan rin sa Diyos. Kaya't ang pagsasabing may pang-upo ang Diyos ay isang
ereheng katuruan, nanggaling kay Satanas at hindi sa mga apostol. Hindi sinasabi ng Bibliya na matapos ninyong
mabasang may luklukan ang Diyos ay buuin ninyo sa inyong imahinasyon na Siya ay may puwet. Wala sa
konteksto ang kanilang kapahayagan kundi salungat sa katotohanan. Sa prinsipyo nga nating mga tao, maliawanag
ang pagkaka pantay-pantay ng lahat ng mga tao dahil sa dumi na lumalabas sa kanilang pang-upo. Kaya't kung
lalagyan natin ng pwet ang Diyos, ipinapantay na natin Siya sa tao. Samantalang si Juancho Amon na nga ang
nagsabi ito ay salungatan. Kaya't lagi kong ipinagtataka kung bakit yaong salungatan na sinabi niya ay sinalungat
pa rin niya.
Kung paanong ang Diyos ay nagpapatotoo na Siya ay nabubuhay, nagpapatotoo rin Siya na Siya ay sakdal sa
karangalan, kaluwalhatian, at kapangyarihan. Ipinakita Niya ang katotohanang ito sa pamamagitan ng santuario, ng
templo, at ng Kanyang luklukan sa langit. Mula sa langit ay nakikita Niya ang lahat ng kasamaan at kabutihan ng
mga tao, at sa bawat gawa ng tao ay may nakahanda Siyang ganti (Awit 11:4). Gaya ng mga taong nakaluklok sa
kapangyarihan na may kakayahang magsagawa ng kahatulan, higit pa sa kanila ang Diyos na magsasagawa ng
kahatulan (Awit 9:4,7). Ipinapahayag rin ng Diyos na Siya ang tunay na Hari ng lahat ng mga bansa, kilalanin man
nila ang Diyos o hindi ay Siya pa rin ang tutoong Hari ng mga hari (Awit 47:8; 103:19). Ang luklukan sa Diyos ay
simbulo ng Kanyang kaluwalhatian sa walang hanggan (Jer. 17:12; Panaghoy 5:19). Siya ang nag-iisang Diyos at
Hari na dapat nating kilalanin (Awit 45:6).
Sa tingin ko ay sapat na ang ilang bagay na ating mga naibigay upang patunayang hindi gaya ng tao ang Diyos.
Kung iisa-isahin nating kunin ang interpretasyon ng mga makataong kalikasan na tinutukoy para sa Diyos, hindi
magkakasya ang mga yaon sa mga pahinang ito. Nais nating patunayan dito na ang Diyos ay omnipresent, at ang
luklukan ng Diyos ay nagpapahayag na Siya ang may kapamahalaan sa lahat ng mga bagay.

Limistasyon sa Puwang
Kapag sinabi nating ang Diyos ay hindi omnipresent nangangahulugan na may limistasyon Siya sa puwang at
layo. Kung tayo ay isang astronaut, pagpunta niya sa planetang Mars ay baka wala na Siya doon. Subalit ang
pangontra nila, sa omniscience ng Diyos ay alam Niyang naroon ka at alam rin Niya ang ginagawa mo. Hindi natin
sasalungatin ang katangiang omniscience ng Diyos. Likas sa Diyos ang mga katangiang ito: kung Siya ay
omnipresent Siya ay omniscient rin naman. Ang nais nating palabasin rito ay ang mangyayaring sa pagkakaroon ng
Diyos ng limitasyon dahil sinasabi nilang hindi omnipresent ang Diyos.
Maitatanong natin kay Pastor Efren: may tinanggap kaya siyang kapahayagan ng higit pa kay David? Si David
ang nagsabi: “Saan ako paroroon mula sa iyong Espiritu? O saan ako tatakas mula sa iyong harapan?”
Nangangahulugan na kahit saang lugar ay hindi natin matatakasan ang Diyos. Saan tayo paroroon upang matakasan
ang Diyos? Sa buwan o sa ibang planeta na walang buhay? Kahit magtungo tayo sa pinakadulong bahagi ng
kalawakan ay naroon Siya. Magiging gaya ba tayo ni Jonas na noong pinapupunta ng Diyos sa Niniveh ay nagpunta
sa Tarsus sa pag-aakalang matatakasan Niya ang Diyos? Kahit na sa pinakadulong bahagi ng dagat ay naroon ang
Diyos ang sabi ni David. Walang lugar tayo na mapagtataguan sa Diyos.
Alalahanin natin ito na ang puwang at panahon ay nalikha noong nilikha ng Diyos ang mundong ito. Hindi Siya
nasasakop ng batas ng mundong ito at ng limitasyon na gaya ng sa tao. Kaya't ang Diyos ay hindi maaaring
manahan sa mga templong gawa ng tao, dahil hindi Siya maaaring magkasya sa napakaliit na puwang na ibinibigay
ng tao sa Kanya.
Kung sa buhay na ito ay hindi makakatakas ang tao, maging sa kabilang buhay man ay naroon Siya. Kahit na sa
kabilang buhay ay naroon ang Diyos: sa langit o sa impiyerno man. Hindi sinabi ni David na “alam Niya”, kundi
ang sinabi niya ay “nandiyan ka” at “nandoon ka.” Ang Diyos ay hindi gaya ng tao na limitado sa kakayahan at
espasyo. Kung pagbabatayan natin ang kaalaman lamang ay ganito ang mangyayari, alam ko na may bansang
Hapon subalit wala ako doon. Kaya't alam ng Diyos na may bansang Hapon, alam rin Niya kung nasaan ito, subalit
maaaring wala Siya roon. Iyan ang kalalabasan: mayroon Siyang limitasyon sa puwang at layo.
Ang bulaang aral ng nila na nagsasabing ang Diyos ay hindi omnipresent ay heretikong katuruan: “That was the
time when God left the splendor of heaven and His destination is on earth. He was not on earth yet so, He came
down. (He is not everywhere, otherwise, he did not bother coming down for He is already here anyway)” (Juan
Amon). Maliwanag ang sinabi niya na noong nasa langit ang Diyos ay wala Siya sa lupa.
Gaya ng mga taga-Siria sa kapanahunan ni David ay nagsabi: “At sinabi ng mga lingkod ng hari sa Siria, Ang
kanilang dios ay dios sa mga burol; kaya’t sila’y nagsipanaig sa atin: ngunit magsilaban tayo laban sa kanila sa
kapatagan, at walang pagsalang tayo’y magiging lalong malakas kay sa kanila” (1 Hari 20:23). Ganoong kababaw
ang pagkakaalam nila sa Diyos ng Israel: Siya ay Diyos sa mga burol lamang. Gaya ni Juancho Amon, noong hindi
pa nagkakatawang-tao ang Diyos ay nasa langit lang Siya. Noong nagkatawang-tao Siya ay nabakante ang Kanyang
trono dahil bumaba Siya sa lupa. Noong Siya ay nasa lupa ay wala ng Diyos sa mga langit. Mabuti na lamang at
ang mga anghel ay hindi nag-kudeta at Siya ay nakabalik sa trono ng maayos. Ang nangyari lang ay nawalan ng
kabuluhan ang mga panalangin ng mga banal sa kapanahunang iyon dahil wala raw Diyos. Subalit sa ganang atin:
ang Panginoong Jesus ay Siya ang Diyos kahapon, ngayon, at magpa kailan man.
Ipinaliwanag ni Ptr. Efren sa amin kung paano ang kanyang paniniwala sa pagiging omnipresent ng Diyos. Ang
Diyos raw ay gaya ng liwanag ng araw na ang lahat ay naliliwanagan. Mula sa Kanyang luklukan ay naroon Siya
subalit inaabot raw nito ang lahat ng bahagi ng mundo. Subalit hindi ang nababasa natin sa Bibliya. Ang paliwanag
niyang iyon ay sariling haka kaya't wala siyang maipakitang talata na susuporta sa kanya. Si David mismo ang
nagsabi na saan mang dako siya magtungo ay naroon ang Diyos, hindi sinabi niya David na naaabot lamang ng
presensya. Nasasaksihan ng Diyos ang nangyayari sa iyo at ang ginagawa mo; hindi basta nalalaman lang. Diyos na
rin ang nagsabing hindi tayo makakapagtago sa Kanyang saan mang dako, iyan ang ating susunod na ipapaliwanag.

Ang Diyos ay Omnipresent

Nais alisin ng Diyos ang ating pag-aalinlangan sa Kanyang magagawa, kaya't ang tanong Niya sa mga tao: “Ako
baga'y Dios lamang sa malapit, sabi ng Panginoon, at hindi Dios sa malayo? May makapagkukubli bagang sinoman
sa mga lihim na dako na hindi ko makikita siya? sabi ng Panginoon, hindi baga pinupuno ko ang langit at lupa? sabi
ng Panginoon” (Jer. 23:23-24). Wala tayong mababasang salita na sinabi ng Diyos: “Hanggang sampung kilometro
ka lang at paglampas doon di na kita makikita.” Wala, dahil walang sukat ng layo o lalim ang makapag-kukubli sa
atin sa Diyos. Kasama natin Siya kahit saan tayo naroon at naroon Siya saan man tayo magtungo: maging sa
pinaka-malayong bahagi ng kalawakan na ating mapuntahan ay naroon ang Diyos.
Ang argumentong sinabi sa amin ni Ptr. Efren: ang pagiging omnipresent raw ng Diyos ay gaya ng araw.
Bagaman ang araw ay nasa malalayong lugar subalit naaabot nito ng kanyang liwanag ang lahat ng bagay. Muli
nating mapapansin na ito ay walang batayan sa Bibliya kundi kathang-isip na naman. Yaong tumatamang liwanag
ng araw sa atin ay ang kanyang sinag, subalit hindi siya ang araw mismo na tumatama sa atin. Ang liwanag ng araw
ay may limitasyon, hindi nito kayang tumagos sa pinaka-malalim na bahagi ng dagat; hindi rin nito kayang abutin
ang malalayong bahagi ng kalawakan. Ang liwanag ng araw ay maitutulad natin sa shekinah glory ng Diyos na may
limitasyon.
Para kay David saan man siya magpunta ang Diyos ay naroon. Hindi lamang siya abot-tanaw ng Diyos kundi
kasama niya ang Diyos na parang kaibigan. Salungat sa kanilang pahayag na gaya ng araw ay umaabot sa atin ang
sinag. Maliawanag sa kanilang doktrina na nagbibigay sila ng limitasyon sa magagawa ng Diyos. Hindi sinag ng
Diyos o anumang bagay na nauukol sa Diyos ang umaabot sa iyo, kundi ang Diyos mismo ay kasama natin. Kung
gaya lamang ng sinag ng araw, lumalabas na nasa isang lugar lamang ang Diyos at hindi natin kasama. Wala tayong
lugar na matatakasan dahil pinupuno Niyang ang buong sanglibutan.
Dahil sa maling imahinasyon ng maraming tao, iniisip nila ang ang Diyos ay gaya ng tubig na pumupuno sa
pinaglalagyan nito. Gayon daw pinupuno ng Diyos ang langit at lupa. Ito ang kahawig na paniniwala ng New Age
Movement. Sa wikang Hebreo ang salitang “pinupuno” sa talata ng binasa natin sa Jeremias ay male at ito ay
nagpapahayag na Diyos ang sumusustento, nagtitipon, at nagtatakda sa buong san-nilikha. Nagawa na ng mga
scientist ang pinaka-malakas na teleskopyo upang tanawin ang pinaka-malayong bahagi ng kalawakan, subalit wala
silang natanaw na katapusan ng kalawakan. Napatunayan nila na ang mga inaakala nating bituin sa malalayong
lugar ay mga milky way rin pala na binubuo ng bilyong planeta. Kung ang Diyos ay hindi nagpupuno sa buong
kalawakan, matagal ng nagkawasak-wasak ang mga planetang iyon pati na ang planetang ito.
Magkaiba ang paniniwala ng Kristiyanismo sa paniniwala ng New Age Movement na nagsasabing ang diyos ay
nasa kahit anong dako (anywhere). Para sa kanila ang lahat ng pwersa ng mundong ito pati na ang batas na
nakatakda ay pawang mga diyos, kaya't bawat bagay na may pwersa, para sa kanila ay naroon ang diyos. Hindi
gayon ang aral ng Bibliya sa Diyos na tunay. Sa Kristiyanismo ang Diyos ay naroon saan mang dako (everywhere).
Nagpapahayag ito na ang Diyos ay kasama ko rito o saan man ako magtungo. Naroon rin ang Diyos kasama ng mga
Kristiyanong nagta-trabaho sa Gitnang Silangan. Lahat ng lugar saan man tayo magtungo ay matatagpuan natin ang
Diyos. Kahit sa labas ng kalawakan ay naroon ang Diyos. Mapadpad ka man sa sabungan at karerahan ay naroon
ang Diyos at nasusubaybayan Niya ang lahat ng mga kasakiman ng mga tao. Subalit hindi ang lahat ng lugar o dako
ay binubuo ng diyos.
Kahit ba sa mga sabungan, bahay aliwan, at mga pasugalan ay naroon ang Diyos? Katotohanan na maging sa
mga lugar na iyon ay naroon ang Diyos at matatagpuan natin Siya. Lahat ng kasamaan ng mga taong naroon ay
hindi makapagkukubli sa Diyos, kaya't wala silang maitatago sa araw ng paghuhukom. Kung sasabihin nating wala
ang Diyos sa mga lugar na iyon, magiging gaya tayo ng Israel na nagsasabing: “...hindi nakikita ng Diyos” (Ezek.
8:12; 9:9). Lalakas tuloy ang loob nilang gumawa ng kasamaan dahil hindi nakikita ng Diyos.
Dahil ang Diyos ay matatagpuan natin saan man tayo naroon, maging sa bahay-aliwan ay kasama natin Siya
subalit hindi sa pag-gawa ng kamalian o kasalanan. Ilang patotoo na rin ang narinig ko tungkol sa mga babaing
nagbibigay-aliw ang nagsuko ng kanilang buhay sa Diyos, doon mismo sa bahay na kanilang pinagta-trabahuhan.
Patunay na masusumpungan natin ang Diyos saan man tayo naroon. Ito naman ang maghahatid sa atin sa kabanalan
dahil alam nating nakikita ng Diyos ang lahat kung may gagawin man tayong kasamaan.

Ang Panginoong Jesus ay Omnipresent

Ang argumento ni Ptr. Efren na noong bumaba ang Diyos at magkatawang-tao ay nabakante ang trono sa langit
ay sinagot rin ng Panginoong Jesus. Kanyang sinabi: “At walang umakyat sa langit, kundi ang nanggaling sa langit,
sa makatuwid baga'y ang Anak ng tao, na nasa langit” (Juan 3:13). Sinong tao ang nasa lupa at makapagsasabing
siya ay umakyat sa langit? Ang salitang umakyat ay hindi isang heograpikal na lokasyon kundi ito ay figure of
speech. Ito ay gaya ng salitang “naabot ang mataas na posisyon.” Hindi ito nangangahulugang mula sa unang
palapag sumunod ay inilagay ang tao sa pinaka-mataas na palapag ng building. Ang salitang umakyat sa langit ay
tumutukoy sa mataas na posisyon, katulad ito ng naabot niya ang tutok ng tagumpay.
Pansinin natin na ang salitang umakyat sa langit ay pang-nagdaan. Nangangahulugang nasa lupa pa ang
Panginoong Jesus ay umakyat na Siya sa langit. Walang ibang makagagawa ng gayong bagay kundi ang Diyos
lamang. Pansinin pa rin natin ang huling salita ng talata sa King James Version: “…the Son of Man which is in
heaven.” Ang balangkas ng mga salitang ito ay pang-kasalukuyan. Nangangahulugan na noong nasa lupa ang
Panginoong Diyos sa katauhan ng Panginoong Jesus naroon rin Siya sa langit. Paanong nangyari iyon? Dahil Siya
ay omnipresent. Ang salita ng Panginoong Jesus laban sa salita ng batikang pastor. Sino ang paniniwalaan natin?
Ganito ba ang sasabihan nilang walang pagka-Diyos sa panahong nagkatawang-tao ang Panginoon?
Isa pang pahayag ng Panginoong Jesus na kumokontra sa salita ng tao ay ang Mateo 18:20 na nagsasabi:
“Sapagka't kung saan nagkakatipon ang dalawa o tatlo sa aking pangalan, ay naroroon ako sa gitna nila.” Hindi lang
alam ng Diyos na may mga taong nagkakatipon sa Kanyang pangalan, kundi ang ang sabi ng Panginoon Siya ay
naroon sa kanilang kalagitnaan. Ang mga salitang iyon ay higit pa sa pagkaalam kundi ang Panginoon ay sumasaksi
sa ginagawa nating pagtitipon mismo. Kaya’t kung ang Panginoon ay hindi omnipresent paanong Siya ay naroon sa
milyun-milyong pagtitipon sa buong mundo?
Iisa lang ang Diyos at hindi ko ibig sabihin na may milyong diyos na umiiral sa milyong pagkakatipon. Ang
salita ni David at ang salita ng Panginoong Jesus tungkol sa omnipresent ay iisa: naroon Siya. “Kung sumampa ako
sa langit, nandiyan ka: kung gawin ko ang aking higaan sa Sheol, narito, ikaw ay nandoon. Kung aking kunin ang
mga pakpak ng umaga, at tumahan sa mga pinakadulong bahagi ng dagat; Doon ma'y papatnubayan ako ng iyong
kamay.”
Hindi natin kakayaning ubusin ang magagawa ng Diyos. Kaya't hindi natin Siya nararapat bigyan ng limitasyon.
Magagawa Niya ang higit pa sa mga kamangha-manghang bagay na ating inaasahan.

3. Ang Logos

“Nang pasimula ay ang Verbo, at ang Verbo ay sumasa Dios, at ang Verbo ay Dios” (Juan 1:1). Ano ba ang ibig
sabihin ng Verbo? Ang salitang Verbo ay nanggaling wikang Latin na ang ibig sabihin sa Griyego ay Logos sa
Tagalog ito ay “Salita”. Ang “pasimula” na tinutukoy ni Juan sa talatang ito ay walang iba kundi ang pasimula ng
paglikha ng Genesis 1:1. Kaya't sa katotohanan, ang lumikha sa lahat ng mga bagay na nakikita at di-nakikita ay
walang iba kundi ang Salita. Ang Diyos naman na tinutukoy ni Juan sa mga salitang ito ay walang iba kundi ang
Diyos Ama. Ang huling bahagi ng talatang ito ay hindi matanggap ng marami: “ang Salita ay Diyos.” Iba't-ibang
interpretasyon ang pinalabas ng mga hindi matanggap ang pagkaka-isa ng Panginoong Jesus at ng Ama.

Kahulugan ng Salitang Logos

 Upang maunawaan natin ang isang salita ng Bibliya ay kailangang ibigay muna kung ano ang tamang kahulugan
nito, kaya’t pasisimulan natin ang ating tinatalakay sa pagbibigay ng kahulugan. Kunin natin ang kahulugang
ibinibigay ng iba’t-ibang sekta ng Kristiyanismo tungkol sa Logos.
Juancho Amon - “...a single entity having in Himself or within Himself, logic, reason, or revelatory thought”
(www.juan-amon.blogspot.com).
Iglesia Ni Cristo – “Hindi likas na kalagayan kundi isang uri ng banaag na kaisipan na nagmula sa Diyos
(Ama). Iba ang Verbo o Salita sa tunay na Diyos na kinaroroonan ng salita o kaisipan. Kaya, sa pasimula ay hindi
pa eksistido o hindi pa umiiral ang Panginoong Jesucristo kundi nasa isip pa lamang Siya ng Diyos” (God’s
Message, 2004, pahina 22).
Saksi ni Jehova – “John’s statement that the Word, or Logos was ‘a god’ or ‘divine’ or ‘godlike’ does not mean
that he was the God with whom he was. It merely expresses a certain quality about the Word, or Logos, but it does
not identify him as one and the same as God himself” (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek
Scriptures, Appendix 2A).

David Bernard (United Pentecostal Church) – “The Word was a thought or a plan in the mind of God” (The
Oneness of God by David K. Bernard, Page 60)
Vine’s Expository Dictionary – “Logos – denotes the expression of thought not the name of an object – (a) as
embodying a conception or idea; (b) a saying or statement.”
Makikita natin na ang paniniwala ng karamihan sa Verbo o Logos ay isang kaisipan lamang maliban sa Saksi ni
Jehova. Dahil sa Siya ay isang kaisipan kaya napalabas ng mga Iglesia ni Cristo kay Manalo na hindi umiiral ang
Panginoong Jesus bago ang Kanyang kapanahunan, Siya ay nasa kaisipan pa lamang Diyos. Dagdag pa ng Iglesia
tungkol sa ikatlong sugnay ng Juan 1:1: “Hindi niya (ni Juan) ito ginamit bilang isang pangngalan (noun) kundi
bilang isang pang-uri (adjective). Inuuri lamang niya ang salita ng Diyos.” Naihahabi nila ngayon ang Logos sa
gusto nilang kaparaanan at interpretasyon.
Sa katotohanan, ang Panginoong Jesus bilang Logos o Verbo ng Diyos ay hindi nararapat bigyan ng kung ano-
anong mga kahulugan. Tutoong ang salita ay kaisipan o salita na lumalabas sa bibig, subalit ang Logos na
nagpasimula ay hindi nararapat limitahan bilang isang kaisipan ng Diyos na gaya ng kaisipang nasa utak ng tao.
Ang Logos ay ang Diyos na lumikha ng lahat ng mga bagay (Juan 1:2-3). Logos o Salita ang isa sa mga pangalan
ng Panginoong Diyos sa Lumang Tipan. Gaya sa Pilipino na nagbibigay ng pangalang “Boy” sa kanilang anak;
ikinapit naman ng Panginoong Diyos sa Kanyang sarili ang pangalang Logos. Kapag ginamit na pangalan sa tao
ang salitang Boy ay hindi na natin ito binibigyan ng kahulugang “maliit na bata” kundi ito ay pangalan na ng taong
nagmamay-ari ng pangalang yaon, gayundin ang Panginoong Diyos na noon ay tinatawag na Salita ng Diyos.

Naging Gampanin ng Logos

Isa sa mga nasa ng Diyos ay magpakahayag sa Kanyang mga nilalang. Nauna na ang mga anghel na nakamalas
ng Kanyang kapahayagan at ikalawa ay ang mga tao. Subalit hindi ito direktang ginawa ng Ama kundi gumamit
Siya ng isang instrumento na Siyang magpapakilala sa Kanya: walang iba kundi ang Logos. Walang dalawang
Diyos na ipinapahayag ang Bibliya kundi ang Logos ay naging kasangkapan ng Diyos Ama. Iisang Diyos lamang
ang ipinapakilala ng Bibliya at hindi dalawa o tatlo, kaya't ang pananampalataya ko ay sa iisang Diyos dahil ito ang
kapahayagan ng Bibliya. Alam ko na itatanong ng marami ay kung paanong naging iisa ang Diyos na
pinaniniwalaan ko, samantalang nagsasalita ako na ang Ama ay Diyos at Logos ay Diyos. Hindi ba't dalawang
Diyos na ito?
Nais kong ipaliwanag pa ito. Maraming bagay patungkol sa Diyos ang hindi kayang ipaliwanag sa wika ng tao.
Naniniwala rin ako na may mga gawa ang Diyos na hindi kayang ilarawan sa mga salita ng tao. Pangunahin na rito
ang Juan 1:18 na nagsasabi: “Walang taong nakakita kailan man sa Dios; ang bugtong na Anak, na nasa
sinapupunan ng Ama, siya ang nagpakilala sa Kanya.” Ang kinaroroonan ng Logos ay ang sinapupunan ng Ama.
Ang sinapupunang ito ay hindi rin literal, subalit gagamitin natin dahil siyang ginamit ni Juan na sumulat. Hindi
natin alam kung mula sa sinapupunan ay inilabas o lumabas ba ang Logos na nagtataglay ng Kanyang larawan
upang ipakilala Siya. Hindi Siya isang nilalang na nilikha kundi Siya ay nasa sinapupunan ng Diyos upang sa
Kanya makita ang kaluwalhatian ng Diyos Ama na hindi nakikita. Kaya’t mula pa sa Lumang Tipan ay nahayag at
nakita na ng mga anghel ang larawan ng Diyos sa pamamagitan ng Logos.
Sa lahat ng mga gawa na gagawin ng Diyos ang naging kinatawan at instrumento Niya ay walang iba kundi ang
Logos. Gaya ng pahayag ni Kenneth Reeves: “Yet the Word is a chief channel of God’s function. God in eternity
functions through (dia) the Word in the beginning, or God functioned through the Word” (The Supreme Godhead
by Kenneth Reeves, page 112). Lahat ng bagay na gagawin ng Panginoong Diyos, ang gumagawa ay walang iba
kundi ang Logos.
Nang likhain ng Diyos ang mundo ay nilikha Niya ito sa pamamagitan ng Logos. Ang Panginoong Diyos ang
lumikha ng lahat ng bagay subalit sinasabing ito ay ang Logos. Kung paanong nangyayari na ang Logos ay
gumagawa na para bang Siya ay hiwalay sa Diyos ay hindi nangangahulugan na sila ay magkaibang Diyos. Ang
Panginoong Diyos ay ang Logos pa rin, gaya ng sinasabi ni Juan: “…ang Verbo ay Dios.” Kaya’t anuman ang
ginagawa ng Logos ay Panginoong Diyos pa rin ang gumagawa dahil “…ang Verbo ay sumasa Dios.” Kaya’t ang
Diyos na tinutukoy ng Genesis 1:1 na Diyos na nagpasimula ay walang iba kundi ang Logos.
Paanong nangyari na ang Verbong sumasa Diyos ay ang Diyos pa rin? Gaya ng argumento nila: isang Diyos na
sumasa Diyos? Nang ilabas ng Panginoong Diyos ang Verbo na nagtataglay ng Kaniyang larawan ay tumahan Siya
dito kaya’t Siya ay Diyos. Kung paanong sa katauhan ng Panginoong Jesus ay tumatahan ang kabuuan ng pagka
Diyos (Godhead), kaya’t Siya ay Diyos na nahayag sa laman; gayon sa Logos tumatahan ang Panginoong Diyos
ayon sa kahayagan sa Lumang Tipan. Napakaganda ng pagkakapaliwanag dito ni Ross Drysdale:
“God dwelt in Christ His Son and used Him as His own body. Whoever saw Christ, saw the Father, for God was
in Christ. The Bible also teaches that God had a visible body or form in Old Testament times as well. It was not a
human body of flesh, but it was a glorified body. And just as God dwelt in the human body of the Son of God after
Bethlehem, so also did he dwell in the celestial body of the Word of God before Bethlehem. Whether in the Old
Testament as the Word of God or in the New Testament as the Son of God, Christ has always been the visible
Temple of the invisible Spirit. A Oneness of "God in Christ" exists in both Testaments.” (If Ye Know These Things
by Ross Drysdale, Ch. XV).

Paanong Nakita ang Diyos na di-Nakikita?

Ang tunay na kalikasan ng Diyos ay hindi nakikita, “Ngayon sa Haring walang hanggan, walang kamatayan, di
nakikita, sa iisang Dios, ay ang kapurihan at kaluwalhatian magpakailan kailan man. Siya nawa” (1 Tim. 1:17).
Kaya't kung hindi nakikita ang tunay na Diyos, anong anyo ang iaagapay natin sa Kanya? Ayon kay Pastor Efren:
“'Ang Diyos na espiritu ay walang anyong laman na may buto at dugo. Ngunit hindi nangangahulugan na wala
Siyang anyo. Kaya nga ang tao ay nilikha ayon sa kanyang Sariling larawan. Sinabi ng Diyos, 'Lalangin natin ang
tao ayon sa ating larawan, ayon sa ating wangis.' Genesis 1:26.” Anong anyo mayroon ang Diyos na hindi nakikita,
gayong hindi naman ito nakikita pala?
Kung paanong nakita ang anyo ng Diyos at naging hayag ang kaluwalhatian Niya ay sa pamamagitan ng Logos.
Ito ay ipinahayag ng Diyos kay Pablo: “Na siya ang larawan ng Diyos na di nakikita, ang panganay sa lahat ng mga
nilalang” (Col. 1:15). Ang Logos ay hindi gaya ng tao na nilikha sa larawan ng Diyos, kundi sinasabing ang Logos
mismo ay larawan ng Diyos na hindi nakikita. Dagdag pa ng sumulat ng Hebreo: “Palibhasa'y siyang sinag ng
kaniyang kaluwalhatian, at tunay na larawan ng kaniyang pagka-Dios…” (Heb. 1:3). Kung makita ng sinumang tao
ang larawan ko sa litrato o sa telebisyon ay ako mismo yun. Kaya't kung makita natin ang Logos ay nakita natin ang
Diyos. Dahil sa taglay na kalikasang ito ng Salita at dahil ang kabuuan ng pagka-Diyos ay tumatahan sa Logos kaya
sinasabing Siya ay Diyos.
Sinuman sa mga anghel ay hindi maituturing na Diyos dahil hindi sila nagtataglay ng kalikasang gaya ng Logos.
Ang Logos ay hindi naging Diyos kundi Siya ay Diyos dahil tumatahan at tinataglay Niya ang larawan ng Ama.
Kung ano ang Diyos Ama sa Kanyang pagka-Diyos ay gayon ang Logos. Kaya't kung ang huling bahagi ng Juan
1:1 ay isang pang-uri, nagpapahayag ito na kung may anumang katangian ang Diyos ay katangian rin ng Logos.
Yaong larawan ng Diyos na hindi nakikita ay nakita sa pamamagitan ng Logos. Kaya’t walang pagkakamali sa
pahayag ng mga apostol na sila ang mga saksi at nakakita ng kaluwalhatiang yaon.
Sa pisikal na larawan nang makita ang Panginoong Jesus ay talagang tao. Anuman ang taglay na wangis o
larawan ng Diyos sa Espiritu ay hindi natin alam. Subalit kung kay Pastor Efren mo ito itatanong ay ito ang isasagot
niya: “Ang Diyos na espiritu ay may taglay na katawang espiritu na may mata, ilong, kamay, paa at iba pa.
Kumpleto na makikita. Mateo 18:10/Mateo 5:8.”
 Ang mga bagay na kanyang sinabi ay isang interpretasyon, para sa akin ito ay maling interpretasyon. Tutoong sa
katawang-tao ay nakita natin ang Logos na kumpleto sa pisikal na katangian subalit hindi sa Espiritu. Una wala
akong nabasang kumpletong pisikal na katangian sa Diyos gaya ng sa tao. Tutoong magagawa ng Diyos na
magpakita sa tao na may anyong tao subalit hindi nangangahulugan na Siya ay may anyong tao nga talaga sa
Espiritu. Kung makita man natin ang anyo ng Diyos, ang nakita nating iyon ay walang iba kundi ang Logos.
Ang nakita ng 70 matatanda sa Israel ay ang Logos. Ang nakipag-usap sa mga propeta ay walang iba kundi ang
Logos pa rin. Subalit sa lahat ng mga talata na ating mababasa ay sinasabing Siya ang Panginoong Diyos. Ibang
anyo ang nakita ni Juan sa Diyos: “At ang nakaupo ay katulad ng isang batong jaspe at isang sardio: at naliligid ng
isang bahaghari na tulad sa anyo ng isang esmeralda” (Apoc. 4:3). Si Ezekiel ay nakita rin ang anyo ng Diyos
(Ezek. 8:2-3), subalit hindi gaya ng anyong sinabi ni Pastor Efren ang nakita niya. Maging si Moises kasama ng 70
matatanda sa Israel ay nakita ang anyo ng Diyos (Ex. 24:10, 17), sa isa pang pagkakataong ito hindi gaya ng
anyong tao ang nakita nila.
Lahat ng mga bagay na hayag sa atin ngayon tungkol sa Diyos ay maliliit na bahagi pa lamang. “Sapagka't
ngayo'y malabo tayong nakakikita sa isang salamin; nguni't pagkatapos ay makikita natin sa mukhaan: ngayo'y
nakikilala ko ng bahagya, nguni't pagkatapos ay makikilala ko ng gaya naman ng pagkakilala sa akin” (1 Cor.
13:12). Kaya't hindi tayo nararapat magmalaki sa kakaunting nalalaman natin dahil lahat ng ito ay bahagya pa
lamang.
Sinabi ng mga Paring Katoliko noong una na ang mundo ang sentro ng buong kalawakan. Nang magawa ni
Galileo ang teleskopyo ay napatunayan niyang hindi mundo ang sentro ng buong kalawakan. Ang nakita ni Galileo
ay maliit na bahagi pa lamang dahil nang magawa ang Hubble Telescope ay nakita ang marami pang bagay na hindi
nakita ni Galileo. Sa ngayon ay malabo tayong nakakakita sa isang salamin na gaya ni Galileo. Hindi pa ito ang
kasakdalan ng mga bagay na dapat nating makita. Subalit ang mga bagay na hayag sa atin ay dapat nating ingatan,
dahil sapat na ito upang makilala natin na ang Diyos ay sakdal sa Kanyang esensya.

Hayag sa Lumang Tipan

Hindi lang mga apostol ang saksi sa nakikitang larawan ng Logos kundi maging ang mga propeta at mga banal
na tao sa Lumang Tipan. Sa napakaraming ulit ang Logos ay mayaman sa kapahayagan sa Lumang Tipan.
Kailangan ay magkaroon tayo ng espiritu ng pagkilala upang mapagkilala natin ang kaibahan ng salitang lumabas
sa bibig ng Diyos sa Logos o Salita ng Diyos. Narito ang ilan sa mga talata:
“At narinig nila ang tinig ng Panginoong Dios na lumalakad sa halamanan sa kulimlim ng araw: at
nagtago ang lalake at ang kaniyang asawa sa harapan ng Panginoong Dios sa pagitan ng mga punong
kahoy sa halamanan” (Gen. 3:8).
Ang “tinig” na tinutukoy dito ay walang iba kundi ang Salita o Logos ng Diyos. Ang talatang ito ay sumisira sa
argumento ng mga nagsasabing ang Salita ng Diyos ay ang tinig ng Diyos na lumalabas sa Kanyang bibig. Kaya
raw sila naging iisa ay dahil hindi magkaiba ang salitang lumalabas sa bibig ng nagsasalita. Kung ang Salita o Tinig
ng Diyos ay yaong mga salitang lumalabas sa Kanyang bibig, paanong nangyari na ang salitang lumabas sa bibig
ng Diyos ay naglalakad pa?
Pansinin natin na ang lumalakad na Iyon ay ang Salita ng Diyos. Kilala ni Adan at Eba na Panginoong Diyos
ang papalapit. Hindi magkaibang Diyos ang Salita ng Diyos at ang Panginoong Diyos. Sa kasunod na talata ay
mababasa nating tinawag ng Panginoong Diyos ang lalake. Ang Diyos na nagpakahayag sa Lumang Tipan ay
walang iba kundi ang Salita ng Panginoong Diyos.
Pagkatapos ng mga bagay na ito ay dumating ang salita ng Panginoon kay Abram sa pangitain na
nagsasabi, Huwag kang matakot, Abram: ako ang iyong kalasag, at ang iyong ganting pala na lubhang
dakila” (Gen. 15:1).
Sumunod na pinagpahayagan ng Logos ay ang ating amang si Abraham. Hindi Siya salitang dumating gaya ng
pagtawag, kundi Siya ang Salita ng Diyos na dumalaw kay Abraham sa kanyang pangitain na gaya ng isang
kaibigan. Nagpakahayag ang Salita ng Diyos kay Abraham dahil sa pananampalataya nito, at nagsalita na Siya ang
kanyang dakilang gantimpala. Ang kapahayagang ito ay muling inulit sa talatang 4 ng Genesis 15. Sa pag-uusap ni
Abraham at ng Salita ng Diyos, maliwanag na ang kausap niya ay ang Panginoong Diyos mismo.
Sapagka't kaniyang hinamak ang salita ng Panginoon, at kaniyang sinira ang kaniyang utos; ang taong
yaon ay lubos na ihihiwalay, ang kaniyang kasamaan ay tataglayin niya. (Bilang 15:31).
 Muli ang salita na tinutukoy rito ay ang Logos, Siya ang anghel ng Panginoon na sumusunod sa Israel sa
pamamagitan ng haliging ulap sa araw at apoy sa kinagabihan. Sa simula pa lamang ay ipinagbilin na ng Panginoon
kay Moises na mag-ingat sila sa isinugong anghel (Ex. 23:20-22). Nang sinuway nila ang utos nito ay hinamak nila
ang Logos. Ang kasalanan nila sa Salita ng Diyos ay direktang kasalanan nila sa Panginoong Diyos.
Hindi pa nga nakikilala ni Samuel ang Panginoon, o ang salita man ng Panginoon ay nahahayag pa sa kaniya
(1 Sam. 3:7).
Ang salita na hindi pa nahahayag kay Samuel ay ang Logos. Noong inalay siya ng kanyang ina upang
maglingkod sa tabernakulo ay naririnig na niya ang pangangaral ng salita ng Diyos. Subalit ang Diyos mismo sa
pamamagitan ng Logos ay hindi pa hayag sa Kanya. Sa talatang 21 ay ating mababasa: “At napakilala uli ang
Panginoon sa Silo, sapagka't ang Panginoo'y napakilala kay Samuel sa Silo sa pamamagitan ng salita ng
Panginoon.” Sa palagay ko ay malinaw na ang mga ito at hindi na nangangailangan pa ng paliwanag.
Sa pamamagitan ng salita ng Panginoon ay nayari ang mga langit; at lahat ng natatanaw roon ay sa
pamamagitan ng hinga ng kaniyang bibig (Awit 33:6)
Ang salitang ito ay sumasang-ayon sa Genesis kapitulo 1 at Juan 1:1-3. Ang lumikha ng lahat ng mga bagay na
nakikita at di-nakikita ay walang iba kundi ang Logos, Siya ay ang Salita ng Diyos ayon kay David. Paano Niyang
nilikha ang lahat ng mga bagay? Ang sagot ni David ay sa pamamagitan ng hinga ng Kanyang bibig: kapag sinabi
Niyang magkaroon, nagkakaroon nga. Kaya’t sa talatang ito ay maliwanag na pinaghiwalay ni David ang Logos at
ang salitang lumalabas sa bibig ng Logos. Nang magsalita ang Logos o sa payak na salita: ng magsalita ang Salita
ng Diyos ay lumalabas ang mga bagay na sinambitla Niya.
Kung nagnanais pa kayo ng mga karagdagang talata na nagpapatunay na ang aktibo sa Lumang Tipan ay ang
Salita o Logos ng Panginoon ay narito ang iba pang mga talata. Sa mga talatang ito ay inyong mapagkikilala na ang
tinutukoy ay hindi salitang lumabas sa bibig ng Diyos kundi ang Logos mismo: Ex. 9:20, 21; 2 Sam. 7:4; 24:11; 1
Hari 6:11; 12:22; 13:1, 2, 9, 17, 20, 26, 32; 14:18; 16:1, 7, 12; 17:2, 8; 18:1; 21:17, 28; 22:5; 2 Hari 1:17; 3:12;
4:44; 7:1; 9:36; 1 Chron. 22:8; 2 Chron. 18:4, 18; 34:21; Awit 33:6; 105:19; 106:24-25; 107:20; Isa. 1:10; 38:4; Jer.
1:2, 4, 11-13; 7:1; 10:1; 13:2,3, 8; 14:1; 16:1; 17:15; 18:15; 19:3, 8; 21:11. Marami pa tayong maibibigay na mga
talata subalit sa tingin ko ay sapat na ito.

Ang Verbo ay Sumasa Dios

Gaya ng sinasabi ni Ross Drysdale hindi natin makakayang arukin ang lalim ng kapahayagan ng Diyos kay
Pablo. Halimbawa nito ay ang Colossas 1:15 na ito ay isang proseso na tanging Diyos lamang ang nakakaalam.
Kung paano itong ginawa ng Diyos ay hindi para sa atin ang kaalaman kung paanong ipapaliwanag. Ang mga
bagay na hayag ay para sa atin, subalit ang mga bagay na lihim ay para sa Diyos lamang.
Narito ang Panginoon Diyos na hindi nakikita at pagkatapos ay inilagay Niya sa eksena ang Logos. Ang sabi ni
Ross Drysdale: “Thus, the divine nature of God resident or incarnate in the First Begotten, making Him also God
and worthy of worship.” Nang maipakilala ng Diyos ang Logos na nagtataglay ng Kaniyang larawan ay tumahan
Siya dito. Kaya’t mula pa lamang sa walang hanggan na nagdaan, ang Panginoong Dios ay sumasa Logos na noon
pa man. Ito ang sinasabi ni Juan na ang “Verbo ay sumasa Diyos.”
Walang katunayan na may dalawa o tatlong Diyos na nabubuhay sa nagdaang walang hanggan. Kapag nakita
natin ang Logos, ang nakita natin ay walang iba kundi ang Panginoong Diyos, dahil ang Verbo ay sumasa Diyos at
ang Verbo ay Diyos. Nais kong ibigay muli ang isa pang paliwanag ni Elder Ross Drysdale: “The Word, or God's
visible form, was 'with God,' just as our 'bodies' are 'with us' wherever we are. And yet the Word 'was God.'
Because God dwelt in that 'form,' used it as His visible Temple, it can be said that the Word 'was God.' Wherever
this Form appeared, It was God Himself appearing. The same situation obtains in the New Testament dispensation.
Christ, the Son of God is also God's body or form. The Father is said to be 'with' Christ (John 8:29), and also to be
'in' Him (John 10:38), and Christ is thereby said to be God (John 20:28). Whoever saw Christ, saw God (John 14:8-
10). God in Christ makes Christ God. God in the Word, made the Word God.”

Sa Kanya ang Buong pagka-Diyos

 Isang mangangaral ang nagsabi sa akin noon na ang Espiritu ng Diyos na tinanggap ng Panginoon ay Siya ring
Espiritu na ating tinanggap sa ngayon. Maaaring sa ganito rin umikot ang argumento nila kaya’t sa ngayon pa lang
ay nais ko ng sagutin.
Sa paanong paraan natin tinanggap ang Espiritu ng Diyos? Sabi ni Pablo: “Datapwat ang bawat isa sa atin ay
binigyan ng biyaya ayon sa sukat na kaloob ni Cristo” (Ef. 4:7). Sa mga salitang ito ay maliwanag na ang bawat
mananampalataya ay tumatanggap ng mga kaloob ng Panginoon ayon sa sukat. Ang mga kaloob na ito ay ang mga
kakayahan na maaaring mayroon tayo at ang iba ay wala; mga kapahayagan na maaaring tayo ang tumanggap at
hindi ang iba. Ang Espiritung kaloob sa ibang mananampalataya ay kakaunti lamang; samantalang ang iba naman
ay sadyang puspos ng Espiritu.
Ito ang kaibahan sa Panginoong Jesus: “For he whom God hath sent speaketh the words of God: for God giveth
not the Spirit by measure unto him” (Juan 3:34). Ang “he” na tinutukoy rito ay walang iba kundi ang Panginoong
JesuCristo. Hindi Niya tinanggap ang Espiritu ng Diyos sa pamamagitan ng sukat na gaya ng pagtanggap natin.
“Sapagka't minagaling ng Ama na ang buong kapuspusan ay manahanan sa kaniya” (Col. 1:19). Ang kapuspusang
yaon ay hindi lamang sa mga kaloob, kundi nilinaw ni Pablo: “Sapagka't sa kaniya'y nananahan ang buong
kapuspusan ng pagka Dios sa kahayagan ayon sa laman” (Col. 2:9). Tinanggap ng Logos ang Espiritu ng Diyos
Ama hindi ayon sa sukat kundi desisyon ng Ama na ang buong pagka-Diyos ay manahan sa Panginoon mula pa sa
walang-hanggan hanggang sa Kanyang pagkakatawang-tao.

Umiiral sa Kaisipan ng Diyos?

Ang Panginoon bilang si JesuCristo ay hindi pa nabubuhay sa Lumang Tipan, subalit hindi nangangahulugan
na Siya ay hindi umiiral. Sa Lumang Tipan ay naroon na Siya bilang ang Salita ng Diyos o Logos. Ang umiiral sa
kaisipan ng Diyos ay ang magiging pagkakatawang-tao ng Kanyang Salita upang Siyang magdala ng kasalanan ng
buong sanlibutan. Gaya ng ipinahayag sa atin ng aklat ng Apocalipsis: “At ang lahat ng nangananahan sa lupa ay
magsisisamba sa kaniya, na ang kanikaniyang pangalan ay hindi nasusulat sa aklat ng buhay ng Cordero na pinatay
buhat nang itatag ang sanglibutan” (Apoc. 13:8). Bilang Salita ay Siya ang lumikha sa lahat ng mga bagay at bilang
Salita ng Diyos na nagkatawang-tao ay Siya ang ating manunubos.
Hindi pa nangyayari ang isang bagay ay nakita na ito ng Panginoong Diyos sa nagdaang walang hanggan. Kung
may anumang umiiral sa kaisipan ng Diyos, ito ay ang magiging pagkakatawang-tao ng Logos. Subalit ang
Panginoong Jesus bilang ang Salita ng Diyos o Logos ay naroon na sa Lumang Tipan.
Angkop sa bagay na ito ang kinuhang kapaliwanagan ni Ross Drysdale galing kay John Paterson na isa ring
Apostolikong manunulat na nagsabi: “Now what is a 'word'? Is it not the expression of an inward abstract thought
in a substantial concrete form. It means this in English, but as a matter of fact, the Greek word Logos means not
only the expression of the thought, but also the inward thought itself. So we conclude that the Word was the visible
expression of the invisible God; in other words, the invisible God embodied in visible form; and not only this, but
the Word was, essentially nothing less than the Eternal God Himself, as it is written 'The Word was God' " (John
1:1). (John Paterson, God in Christ Jesus, p. 9-10) (italics mine).

Kasama ng Diyos sa Walang Hanggan

Naniniwala tayo sa iisang Diyos at kahit kalian ay hindi natin ikakailang ang Panginoong Jesus ay umiiral na sa
walang hanggan bago pa man ang Kanyang kapanganakan. Nakita natin na ang paniniwala ng iba tungkol sa pag-
iral ng Panginoong Jesus sa Lumang Tipan ay sa kaisipan lamang ng Diyos na gaya ng pag sang-ayon ni Juancho
Amon sa Iglesia ni Cristo. Gaya ng sinabi ng manggagawang ito: “The Word (Greek: logos) does not mentioned as
Jesus, which some implied that “the God was with [a] God”. For whatever logos mean, it is also God Himself,
because we cannot find logos apart from Him, much more in anywhere else. Never was there a moment when God
had a thought apart from His logos or reason.” Ito ay mga salita ng tao na sumasalungat sa salita ng Diyos.
Ito rin ang ipinagtataka ko sa salungatang pahayag niya: “The Word does not mentioned as Jesus...” Ang
tinutukoy ba niya rito ay ang talatang Juan 1:1 na hindi naman sinabing si Jesus ay ang Logos? Pinag-aalinlanganan
ba niya na ang Logos ay ang Panginoon? Alam natin na ang Panginoong Jesus ay nakilala noong Siya ay
nagkatawang-tao, subalit hindi ba siya naniniwala na ang Logos ay ang Panginoong Jesus? Sa pagkakapaliwanag
natin sa aklat na ito kung sino ang Logos ay wala tayong nabanggit o naipahiwatig na ang Logos ay Diyos na
kinaroroonan ng isa pang Diyos. Dapat ay hindi tayo maging palabintangin, kundi dapat ay gayahin natin ang
Logos na Tapat at Totoo, at sa katwiran Siya'y humahatol at nakikipagbaka (Apoc. 19:11).
 Si Juan na mismo ang nagsabi: “…ang Verbo ay sumasa Diyos…” Ang interpretasyon rito ng nakararami ay
magkasama ang Logos at ang Panginoong Diyos sa Lumang Tipan pa lamang. Alam natin na ang Diyos na
tinutukoy rito ay walang iba kundi ang Ama. Lumalabas sa ikalawang sugnay na ang Verbong sumasa Diyos ay
hindi nangangahulugang kasama ng Diyos. Magkaiba ang salitang sumasa sa salitang kasama. Noong nasa lupa ang
Panginoong Jesus ay hindi lang Niya kasama ang Diyos kundi ang Diyos ay sumasa Kanya at Siya ay sumasa
Diyos gaya ng Kanyang sinabi kay Felipe. Subalit ang Verbo sa huling bahagi ay sinasabing Diyos. Sa mga dualist
at mga sa mga Trinitarian ay problema ang pagpapaliwanag ng huling talata, subalit sa atin ay hindi problema.
Problema rin ito ngayon ni Juancho Amon dahil sa mali nilang pagkakaunawa na ang Logos ay isang kaisipan o
salitang binigkas lamang ng Ama. Dahil sa ito ay nakatago sa isipan ng Ama gaya ng paniniwala nila: paano nilang
pasusubalian ang paliwanag ng Iglesya ni Cristo na ang Panginoon ay hindi pa eksistido sa panahon ng Lumang
Tipan?
Ang pagbibigay ng interpretasyon sa Bibliya ay hindi sa pamamagitan ng sariling pananaw gaya ng ginagawa
nila. Ipinapaliwanag ng Bibliya ang kanyang sarili. Ang kaunawaan ay masusumpungan natin sa Panginoon na rin
mismo: “At ngayon, Ama, luwalhatiin mo ako sa iyo rin ng kaluwalhatiang aking tinamo sa iyo bago ang
sanglibutan ay naging gayon” (Juan 17:5). Sumasang-ayon ang salitang ito sa Juan 1:1 na ang Verbo ay sumasa
Diyos, sapagkat sa bibig mismo ng Panginoong Jesus ay naroon na Siya bago pa nilikha ang mundo, at may
kaluwalhatiang ng Ama. Sa paanong paraan? Sapagkat “Ako’y nasa Ama at ang Ama ay nasa akin” ang sagot ng
Panginoong Jesus. Hindi Sila dalawang diyos na may pantay na kaluwalhatian kundi ang Logos ay may
kaluwalhatian ng Ama dahil ang Diyos ay sumasa Kanya.

4. Pagkakatawang-tao ng Diyos
Mula sa pagkakatatag ng iglesia noong unang siglo ay ginagamit na ang salitang incarnation para sa
pagkakatawang-tao ng Panginoong Jesus. Pagkaraan ng mahigit dalawang libong taon, nitong taong 2009 ay
lumabas ang isang doktrina na nagsasabing hindi tugma ang salitang incarnation sa pagkakatawang-tao ng
Panginoon bagkus ang nararapat daw ay transmutation. Tama kaya ang kanilang pagtitimbang?
Kinuha nila ang kahulugan ng incarnation sa Easton Bible Dictionary na maging tayo ay sumasang-ayon sa
linaw ng mga pahayag. “Incarnation, (according to Easton’s Bible Dictionary) is, 'that act of grace whereby Christ
took our human nature into union with his Divine Person became man. Christ is both God and man. Human
attributes and actions are predicated of him, and he of whom they are predicated is God. A Divine Person was
united to a human nature…' Those who believe in this concept call this the incarnation of the Son of God. God (the
Father) then incarnated Himself in the Son. Such profane teachings have no foundation in the Holy Scriptures.
(Note: The word 'incarnate' is derived from the Latin word ‘incarnare’ which means “to clothe with flesh”.) God
did not cover with flesh- The Eternal Spirit was manifested in the flesh.” (Juan Amon blog)
Para sa kanila ang tamang termino na nararapat gamitin sa pagkakatawang-tao ng Diyos ay transmutation. “A
Dictionary defines the word: transmutation n. 1. The act of transmuting, or the state of being transmuted. –
‘transmute’ v.t. is to change in nature and form. Also transmutate (Ibid.)” [Webster Illustrated Contemporary
Dictionary-Encyclopedia Edition (J.G.Ferguson Publishing Company, Chicago, Ill., 1984) p.783].” Sa mga salitang
ito ay naging malinaw sa akin kung bakit sila naniniwalang walang Diyos sa loob ng 34 na taon. Mula sa pagiging
Diyos ay nagbago Siya ng kalikasan: Siya ay naging tao.
Una kong nasumpungan ang salitang transmutation noong pinag-aaralan ko ang Evolution ni Charles Darwin.
Sinabi niya na ang transmutation ang mekanismo sa ebolusyon. Mula sa isang organismo ay nagbago ito ng
nagbago hanggang sa maging tao. Lumalabas na gayon ang pagbabago sa Diyos: mula sa Kanyang kaluwalhatian
ay nagbago Siya na naging tao. Noong Dark Ages ay pinilit ng mga magpapanday na baguhin (transmute) ang
bakal upang maging ginto subalit hindi naging matagumpay. Sa ngayon ay sinasabi ni Juan Amon na ang bagong
doktrinang ito ay siyang katotohanan, nakikita kong hindi ito magiging matagumpay na tanggapin ng buong iglesia
ng Apostoliko.
Layunin natin sa pag-aaral na ito na linawin kung ano ang angkop na doktrina sa pagkakatawang-tao ng Diyos:
incarnation ba o transmutation? Hahanapin natin ang lahat ng mga batayan sa Bibliya kung ang Diyos ba ay naging
tao.

Transmutation
 Kung ang Diyos mula sa Kanyang hindi malilimitahang kalagayan ay naging tao, masasabi ko na hindi tama ang
kanilang doktrinang transmutation. Nakikita ko maraming talata ang sasalungatin ng doktrinang ito. Tingnan natin
ang ilang mahahalagang talata mga sasalungatin na iyon, pati na ang pagsasalungatan sa pahayag ng pinuno at ng
manggagawa:

- Ptr. Efren & Juan Amon vs Bible.

Unang ng sinalungat nila ang sariling doktrina sa apat na pagkakataon.
Ito ang una nilang salungatan: “We already discussed the true nature of God, a Spirit (John 4:24). This is God’s
only nature! A spirit, accordingly, does not have flesh and bones (Luke 24:39). Knowing God apart from this nature
contradicts the very revelation of his natural estate.
“The Scriptures also revealed that the Supreme Deity cannot be a man…” (juan-amon blog).
Kung ang kataas-taasang Diyos ay HINDI MAGIGING ISANG TAO DAHIL ANG PAGIGING TAO AY
SALUNGAT SA KALIKASAN NG DIYOS, bakit nila ipinapangaral na ang Diyos ay may larawang gaya ng tao
na may mata, ilong, bibig at iba?
Isa sa hindi masagot ng mga evolutionist ay ang tinatawag na missing link. Mula sa pagiging bakterya bago ito
naging hayop ay ano ito sa kalagitnaan? Bago ang unggoy ay naging tao, ano ito sa kalagitnaan? Kaya't kung ang
Diyos ay naging tao, ano muna Siya sa kalagitnaan? Hindi nila maaaring takasan ito dahil ang transmutation ay
isang proseso. Ang transmutation ay hindi magic na gaya ng ginagawa ng mga salamangkero na paglagay ng itlog
sa sumbrero ay nagiging sisiw agad. Ano ang missing link ng Diyos bago Siya naging tao?
Sinalungat ni Juan ang kanilang doktrina mismo sa pagsasabing: “The Scriptures also revealed that the Supreme
Deity cannot be a man…” Paanong aangkop dito ang doktrinang transmutation nila na nagsasabing mula sa
pagiging Diyos ng Panginoong Diyos ay nag-transmute Siya na maging tao, samantalang sinasabi nila na ang Diyos
ay hindi maaaring maging tao? Napakalinaw na pagkakasalutangat.
Kung sila-sila mismo ay nagkakasalungatan lalo na sa Bibliya ay sumasalungat sila. Ang makilala natin ang
Diyos ng hindi ayon sa tunay Niyang kalikasan ay tutoong salungat sa Kanyang natural na kapahayagan. Ngayon
ay sila mismo ang may sabi: “To make my point stand out, I prefer the contemporary word, ‘transmutation’.
Lalabas na ang Diyos mismo ang lumabag sa sarili Niyang kalikasan dahil mula sa pagiging Diyos ay nag-
transmute Siya sa pagiging tao. Sila na rin ang nagsabi na ang pagiging tao ay salungat sa kalikasan ng Diyos.
Ang makilala natin ang Diyos ng hindi ayon sa Espiritu ay salungat sa Kanyang kalikasan, ayon sa sinabi nila.
Kung gayon bakit sila naniniwalang ang Diyos ay may pang-upo, may paa, may kamay, tumatayo at umuupo sa
Kanyang trono na parang tao? Sa isang pahayag pa lamang na ito ay mahahalagang bahagi na ng doktrina nila ang
sinalungat nila.
Ikalawang makikita natin ay ang pagsasalungatan ni Ptr. Efren at ni Juancho mismo. Sinabi ni Ptr. Efren na
hinubad ng Diyos ang Kanyang pagka-Diyos. Ang sabi naman ni Juan, ang Diyos ay nag-transmute. Ano ba ang
katotohanan: hinubad ba ng Diyos ang Kanyang pagka-Diyos upang maging tao o mula sa pagiging Diyos ay nag-
transmute siya upang maging tao? Ang salita ng manggagawa ay salungat sa salita ng pinuno, bagaman sila’y
nagkakasalungatan tangi nating masasabi ay pareho silang mali.
Malinaw na sila ay hindi sa Diyos dahil kung sila ay sa Diyos wala sana ang mga nakakalitong salungatan na
iyan. Ang Diyos ayon sa sinabi ni Pablo: “Sapagka't ang Dios ay hindi Dios ng kaguluhan, kundi ng kapayapaan.
Gaya sa lahat ng mga iglesia ng mga banal” (1 Cor. 14:33).
Ikatlong salungatan na kailangan nilang saguting ay kung ano ang naging paraan ng Panginoong Jesus sa pagta-
transmute upang mula sa pagiging tao ay muli Siyang maging Diyos? Noong Siya ay nasa kalagayang Diyos ay
napakadaling gamitin ng kapangyarihan upang Siya ay maging tao. Subalit noong nasa pagiging tao Siya at wala ng
kapangyarihang gaya ng sa Diyos, paano Siyang nakapag-transmute muli bilang Diyos? Kailangan pa rin nilang
sagutin kung ano ang missing link sa pagta-transmute ng Panginoon mula sa pagiging tao tungo sa pagiging Diyos.
Ika-apat na salungatang dapat nilang sagutin ay kung paanong naisuot ng Panginoong Jesus ang uniporme
Niyang Diyos matapos na Siya ay mabuhay muli? Kung ang Diyos ay nasa langit lamang at noong hinubad Niya
ang Kanyang pagka-Diyos, paano Siyang nakababa sa lupa ng wala ng pagka-Diyos sa Kanya? Sa langit ba
Niya hinubad ang Kanyang pagka-Diyos o noong Siya ay nasa lupa? Kahit na noong nabuhay muli ang
Panginoong ayon sa kanila ay isang tao pa rin Siya. Paano Siyang makaka-akyat sa langit ng walang pagka-Diyos
sa Kanya?

- Mal. 3:6.
 Kung mula sa kalagayang Diyos na walang hanggan ay naging tao Siya, malinaw na sumalungat ang doktrinang
transmutation sa Diyos na hindi nagbabago. Kailan man ang Diyos ay hindi magbabago sa katapatan,
kapangyarihan, mga pahayag at plano, at higit sa lahat ay sa Kanyang kalikasan gaya ng una nilang ipinahayag at
pagkatapos ay kinontra. Subalit ang Diyos ay nag-transmute na maging tao ayon sa kanila. Mula sa pagiging
omniscient ngayon ay kailangan na Niyang mag-aral upang matuto. Hindi ba’t malaking pagsalungat ito sa
kalikasan ng Diyos. Kung sa Kanyang kalikasan ay nagawa Niyang magbago at isantabi muna ang Kanyang pagka-
Diyos, maaaring may iba pa Siyang magawang pagbabago na higit sa mga ito. Baka pagdating ng araw ay wala na
rin ang Kanyang katapatan at bigla ay iwan na lang tayong lulutang-lutang sa hangin. Mapanganib ang Diyos na
ipinakikilala ni Ptr. Efren.

- Si Maria ay Ina ng Diyos.

Dahil sa doktrinang transmutation ng Juancho, maaari na silang sumang-ayon sa paniniwala ng Iglesia Katoliko
na si Maria ay ina ng Diyos. Yaong ipinanganak ni Maria ay Diyos na naging tao at ng matapos ang Kanyang
misyon ng pagliligtas ay muli Siyang naging Diyos. Anumang nararanasan Niya bilang tao ay nararanasan Niya
bilang Diyos, dahil Siya ang Diyos na nag-transmute na maging tao. Kaya’t ng magutom ang tao ay nagutom ang
Diyos; anuman ang hindi nalalaman ng tao ay hindi na rin nalalaman ng Diyos; at noong namatay ang tao ay
namatay rin ang Diyos. Bakit? Dahil bilang tao ay Siya pa rin ang Diyos na nag-transmute bilang tao.

Incarnation
Sinabi ni Pablo, “Great is the mystery of godliness, God was manifest in the flesh…” (KJV). Kung tutoong
dakila ang hiwagang ito, nagtataka ako at naging napakababaw ng mga kapaliwanagan ng kanilang grupo sa
pagkakatawang-tao ng Panginoon. Nahigitan pa ba nila si Pablo na halos nalulunod sa lalim ng mga kapahayagang
tinatanggap niya. Anuman ang mga kapahayagang iyon ay sasaliksikin natin sa Espiritu ng mga salita ng Diyos.
Paano bang ang Diyos ay nagkatawang-tao? Sa Hebreo 10:5 ay sinasabi: “Kaya’t pagpasok niya sa sanglibutan
ay sinasabi, Hain at handog ay hindi mo ibig. Ngunit isang katawan ang sa akin ay inihanda mo.” Ito ang hulang
ipinahayag ng Logos sa pamamagitan ni David sa Awit 40:6. Mula sa Lumang Tipan hanggang sa Bagong Tipan,
ang Logos ay aktibo sa pagpapakilala sa Diyos. Ipinaghanda Siya ng Diyos ng isang laman at doon tumahan ang
Diyos. Gaya ng sinabi ni Elder Ross Drysdale:
“God in Christ in the Old Testament is shown to be Redeemer, Saviour, Captain, and Provider. The
Angel of God embodies God's Presence or divine nature, and bears God's name, and administers God's
Spirit. He who sees the Angel of God sees God.
“God in Christ in the New Testament is also revealed as Redeemer, Saviour, Captain and Provider.
The Son of God likewise embodies God's presence or divine nature, and He too bears the Father's name
and administers God's Spirit. He who sees the Son of God, sees God also.”
(If Ye Know These Things by Ross Drysdale, ch. xv).
Kung ang kasangkapan ng Diyos upang ipakilala ang Kanyang sarili sa Lumang Tipan ay ang Logos, sa Bagong
Tipan man ay ang Logos pa rin, subalit nakilala Siya bilang ang Panginoong Jesus. Gaya ng sinabi sa aklat ng
Hebreo, isang katawan ang nilikha ng Diyos para sa Kanyang Salita sa pagpasok nito sa sanlibutan. Sa katawan na
iyon tumahan ang Logos ng Diyos. Tungkol sa pagkakatawang-taong ito ng Panginoon, sinabi ng manggagawa ng
nagbubulag-bulagan na si Juan: “Such profane teachings have no foundation in the Holy Scriptures.” Maliwanag na
ang incarnation ay nasasalig sa Bibliya at hindi kathang-isip lamang. Hindi naging tao ang Diyos, kundi tumahan
Siya sa isang katawan na inihanda sa Kanya. Ang Salita sa Lumang Tipan na nagtataglay ng maluwalhating
katawan ay ginawan ng Diyos ng laman upang maging pantubos sa lahat. Sa Kanyang katawang-tao na iyon ay
tumatahan ang Diyos. Sa gayon ang Diyos Ama ay nakasama ng mga Judyo at Gentil sa pamamagitan ng
Panginoong Jesus. Tingnan pa natin ang ibang talata na may gayong kapahayagan.

Juan 1:14
“At nagkatawang-tao ang Verbo, at tumahan sa gitna natin (at nakita namin ang kaniyang kaluwalhatian,
kaluwalhatian gaya ng sa bugtong ng Ama), na puspos ng biyaya at katotohanan.”
Ang salitang “tumahan” sa wikang Griego ay skeno, ito ay nagpapahayag na gaya ng pagtatayo ng tabernakulo
sa Lumang Tipan upang ang Diyos ay makipamayan sa kanila. Ang tqabernakulong ito ay ang katawan ng
Panginoon, sa katawang iyon tumahan ang Diyos kaya't nakasama Siya ng mga tao. Ang tabernakulong itinayo ng
Diyos ay hindi gawa ng kamay ng tao kundi ng Diyos. Nais kong ibigay ang komentaryo ni Albert Barnes tungkol
dito para sa lalo pang ikalilinaw:
“And the Word was made flesh - The word "flesh," here, is evidently used to denote "human nature" or "man."
See Matthew 16:17; Matthew 19:5; Matthew 24:22; Luke 3:6; Romans 1:3; Romans 9:5. The "Word" was made
"man." This is commonly expressed by saying that he became "incarnate." When we say that a being becomes
"incarnate," we mean that one of a higher order than man, and of a different nature, assumes the appearance of man
or becomes a man. Here it is meant that "the Word," or the second person of the Trinity, whom John had just
proved to be equal with God, became a man, or was united with the man Jesus of Nazareth, so that it might be said
that he "was made flesh."
Was made - This is the same word that is used in John 1:3; "All things were made by him." It is not simply
affirmed that he was flesh, but that he was made flesh, implying that he had pre-existence, agreeably to John 1:1.
This is in accordance with the doctrine of the Scriptures elsewhere. Hebrews 10:5; "a ' body' hast thou prepared
me." Hebrews 2:14; "as the children are partakers of flesh and blood, he also himself likewise took part of the
same." I John 4:2; "Jesus Christ is come in the flesh." See also I Timothy 3:16; Philippians 2:6; II Corinthians 8:9;
Luke 1:35. The expression, then, means that he became a man, and that he became such by the power of God
providing for him a body. It cannot mean that the divine nature was "changed" into the human, for that could not
be; but it means that the ́ Logos , or "Word," became so intimately united to Jesus that it might be said that the
Logos, or "Word" "became" or "was" a man, as the soul becomes so united to the body that we may say that it is
one person or a man.”

Juan 12:44-45
“At sumigaw si Jesus at nagsabi, Ang sumasampalataya sa akin, ay hindi sa akin sumasampalataya, kundi
doon sa nagsugo sa akin. Ang nakakita sa akin ay nakakita doon sa nagsugo sa akin.”
Paanong mangyayari na kung tayo ay sumasampalataya sa Panginoong Jesus ay sumasampalataya tayo sa Diyos
Ama? Ang sagot ng Panginoon: “Ako at ang Ama ay iisa.” Hindi lang sila iisa sa pag-aalaga ng tupa kundi Siya
ang nag-iisang Diyos. Kapag sumampalataya tayo sa Panginoon kahit na Siya ay nasa katawang-tao, ang
sinasampalatayanan natin ay walang iba kundi ang Diyos. Kung tayo ay direktang tutungo sa Ama wala na tayong
masusumpungan na iba pang Diyos dahil Siya ay ang ating Panginoong Jesus. Ang Panginoong Jesus ang daan
patungo sa Ama. Kapag nakita natin ang kaluwalhatian Niya, ang nakita natin ay ang kaluwalhatian ng Ama. Kung
hindi Siya ang kikilalanin natin, hindi natin makikilala ang Ama.

Juan 14:8-10
“Sinabi sa kanya ni Felipe, Panginoon, ipakita mo sa amin ang Ama, at sukat na ito sa amin. At sinabi
sa kaniya ni Jesus, Malaon ng panahong ako’y inyong kasama, at hindi mo ako nakikilala, Felipe? Ang
nakakita sa akin ay nakakita sa Ama; paanong sinasabi mo, Ipakita mo sa amin ang Ama? Hindi ka
baga nananampalataya na ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin? Ang mga salitang aking sinasabi
sa inyo’y hindi ko sinasalita sa aking sarili: kundi ang Ama na tumatahan sa akin ay gumagawa ng
kaniyang mga gawa.”
Ang mga salitang ito ng Panginoong Jesus ay kumokontra sa katuruan ni Juancho Amon na nagsasabi: “To
combine a God and a man making them as one is an inconsistency to the very nature and character of either God or
man.” Subalit ang mga salita ng Panginoon ay sumasang-ayon sa incarnation na ating pinaniniwalaan. Paanong
magkakaroon ng salungatan sa pagiging isa ng Ama at ng Panginoong Jesus kung ang Panginoon mismo ang
nagsasabing Siya ay nasa Ama at ang Ama ay sumasa Kanya? Walang ipinakita dito na ang Diyos ay naging tao,
kundi Siya ay tumatahan sa katawang-tao ng Panginoong Jesus. Ano ang nakakalito sa bagay na iyan. Kung
talagang may salungatan ay bakit walang sinabi ang Panginoon? Maliwanag sa mga salitang ito na ang Diyos ay
hindi naging tao, iyan ay maruming aral ng tao. Ang sinasabi ng Bibliya na ang Diyos ay nagkatawang-tao.
Dahil sa nakita nating sila ay sumasalungat sa Panginoon kaya’t hindi natin matatanggap ang transmutation na
doctrina nila. Ang salita ng Panginoon ay maliwanag, hindi ito isang talinghaga, kaya’t ang papaniwalaan natin ay
ang Panginoon na marunong sa lahat, hindi ang mga mangangaral na mga nagmamarunong lamang.
2 Corinto 5:18-19
“And all things are of God, who hath reconciled us to himself by Jesus Christ, and hath given to
us the ministry of reconciliation; To wit, that God was in Christ, reconciling the world unto
himself, not imputing their trespasses unto them; and hath committed unto us the word of
reconciliation” (King James Version).
Pansinin natin ito na ang pagkakasundo ay sa Diyos at nangyari ang pagkakasundo sa pamamagitan ng
Panginoong Jesus. Kahawig na talata nito ang mababasa natin sa mga taga-Colossas: “At sa pamamagitan niya ay
pakipagkasunduin sa kaniya ang lahat ng mga bagay, na pinapayapa niya sa pamamagitan ng dugo ng kaniyang
krus; sa pamamagitan niya, sinasabi ko, maging mga bagay sa kalupaan, o mga bagay sa sangkalangitan” (Col.
1:20). Maliwanag sa mga talatang ito na ipinag-kasundo tayo sa Diyos ng Panginoong Jesus, subalit ang pakikipag-
kasundo ay sa Kanya pa ring sarili. Sa paanong paraan? Ang sabi ni Pablo: “To wit, that God was in Christ,
reconciling the world unto himself…” Ipinagkasundo tayo ng Panginoon sa Diyos at dahil ang Diyos ay nasa
Panginoong Jesus kaya’t sa Kanya pa rin tayo nagkasundo. Ang taong inspirado ng Diyos ay nagsasabing “God
was in Christ”, subalit ang hindi inspirado ng Diyos ay magsasabing walang Diyos sa loob ng 34 na taon.
Ano raw ba ang pagkaka-intindi ko sa salitang “sumasa Kanya”? Ito raw ba ay nasa kalooban ng Kanyang
katauhan o nasa labas? Pag-aralan ko raw sana. Sa aking pag-aaral ay ito ang nasumpungan ko: may dalawang
ipinapakita ang salitang “sumasa”, maaaring kasama mo o nasa kalooban mo. Sa kaso ng ating Panginoong Jesus,
ang Panginoong Diyos ay hindi lamang kasama Niya kundi tumatahan sa Kanyang kalooban. Pansining muli ang
talata sa Juan 14:8-10.
Ang Ama ay hindi nag-transmute o naging tao sa Kanyang kalagayan. Nananatili Siyang Diyos at hindi Niya
iniwan ang pagka-Diyos. Ang Logos na Kanyang kinatawan ay ipinaghanda Niya ng isang katawan na Siya ang
ating Panginoong Jesus: Siya ang Diyos na nagkatawang-tao. Sa katawang iyon ay tumahan ang Ama. Hindi ko
alam kung bakit hindi ito makita ni Ptr. Efren, samantalang sa mahabang panahon ng buhay niya ay napakaraming
ulit na nilang nababasa ang mga talatang yaon. Ngayon ay sasabihin pa ng isang manggagawa na tayo pa ang
nabubulagan. Kung tayo ang nabubulagan ay nangangahulugan na ang mga pinuno ng iglesia na sumunod sa mga
Apostol ay nabubulagan rin. Ang ating paniniwala ay hindi naiiba sa kanilang paniniwala tungkol sa Panginoong
Jesus.
Sa kalooban ng ating espiritu ay napagkikilala nating hindi transmutation ang doktrinang ipinangaral ng mga
apostol. Kung tawagin nila ang kanilang doktrina ay bagong kapahayagan. Subalit ang masasabi ko yaon ay mga
bulaang aral, dikta sa kanila ng mga espiritung mapandaya.
Maraming talata pa ang maaari nating ipakita mula sa Lumang Tipan hanggang sa Bagong Tipan. Sapat na ang
mga talatang ito upang tayo ay sumampalataya na ang Panginoong Jesus ay nagkatawang-tao (incarnate) hindi Siya
naging tao. Sa Kanyang katauhan ay tumatahan ang kabuuan ng pagka-Diyos ng Ama.

Hybridism Doctrine
Ang tinatawag nating incarnation para kay Juan Amon ay hybridism o pagiging mestiso. Ayon sa kanya: “The
fusion of God and man resulting to hybridism is man’s desperate resorts to resolve their confusing doctrine. It is
obviously unbiblical and only a product of man’s wisdom, in the sense that the Scriptures distinctively
differentiated human being from God being. It cannot reconcile the teaching of the genuine oneness of God.” Kahit
kailan walang naging doktrina ang buong Apostoliko na gaya ng sinasabi niya. Ito ay pagbibintang lamang at
paglilihis sa bagay na hindi naman natin pinaniniwalaan.
Hindi rin ginagamit ng Apostoliko ang salitang fusion para sa Panginoon. Ito ay terminong ginagamit sa nuclear
science at hindi sa theology. Sa nakikita ko ay nagpapakitang matalino siya subalit nagtataka ako kung bakit niya
ginamit ang salitang fusion sa Panginoon. Siguro naman bago siya nagpalit ng doktrina ay alam niyang hindi
ginagamit ang salitang fusion para sa incarnation. Higit sa lahat walang Apostoliko ang nanghahawakan sa
terminong fusion.
Ibig sabihin ng fusion, kapag ang dalawang elemento ay pinagsanib mo, nakagagawa ito ng panibagong
enerhiya. Kapag ang Diyos at tao ay pinagsanib mo, ayon kay Juan Amon, ang kinalalabasan ay isang mestiso.
Nakakatawa ang doktrina niya. Ang mestisong doktrina na ito ang ginagamit raw natin upang solusyunan ang
nakakalitong doktrina na ang Ama na Espiritu ay tumatahan sa Anak. Kasinungalingan ang ibinibintang niya.
Noong tinanggap ni Juan Amon ang Espiritu ng Diyos (ngayon Ito ay wala na sa kanya), naging mestisong
Diyos kaya siya? Ano ang nakakalito kung ang Espiritu ng Diyos ay tumahan sa atin? (Tingnan Juan 14:17). Sa
pagtahan ba ng Espiritu ng Diyos ay nagiging kahalo ito ng maka-taong kalikasan natin kaya tayo nagiging mga
mestiso (hybrid)? Ang Espiritu ng Diyos ay tumatahan sa Panginoong Jesus noong Siya ay nasa katawang-tao,
paanong naging produkto ng makataong karunungan ito? Ang Panginoong Jesus mismo ang nagsabing tumatahan
sa Kanya ang Ama (Lucas 4:18; Juan 8:29; 14:10), ano kaya ang nakalilito roon?
Maraming bagay na hindi natin kakayaning ipaliwanag tungkol sa Panginoong Jesus pati na sa Kanyang mga
gawa. Anumang bagay na ipinahayag ng Kasulatan lalo na kung ito ay lumabas sa bibig Niya, ang tangi nating
magagawa ay sumampalataya lamang. Hindi natin kailangang hanapan ng malalim na kapaliwanagan ang Diyos,
dahil baka masumpungan pa tayong mga suwail at mananalansang.

Dalawang Kalikasan ng Panginoong Jesus

Ayon sa Jesus Seminar ang Panginoong Jesus ay isang likas na matalino at hindi Diyos. Kahanay ito ng
paniniwala ni Juancho Amon at ng kanyang pastor na sa Panginoon ay walang pagka-Diyos kundi Siya ay nag-aral
para matuto. Ang dalawang kalikasan ay hindi nagre-resulta ng pagka-mestiso, dahil ang pagiging mestiso ay tig-
kalahati: 50% ay tao at ang 50% ay Diyos. Subalit ang Panginoong Jesus ay hindi 50% tao at 50% Diyos. Hindi ito
ang kasinungalingang doktrina na pinanghahawakan natin. Naniniwala tayo na ang Panginoong Jesus ayon sa
Kanyang pagkakatawang-tao ay talagang tao Siya at sa Kanyang katauhan ay tumatahan ang Ama na Espiritu. Siya
rin ang tinatawag na huling Adan subalit hindi Siya ayon sa lahi ni Adan na makasalanan kundi Siya ay sakdal at
walang kasalanan.
Sa pagkakatawang-tao ng Panginoong Jesus ay hindi Niya iniwan ang Kanyang pagka-Diyos. Hindi rin
nabawasan ang Kanyang pagka-Diyos. Ang dalawang kalikasang iyon ay hayag sa Kanyang pagka-tao. Kaya't sa
Kanyang pagkakatawang-tao ay sinasabing 100 porsiyento na Siya ay tao at 100 posiyento na Siya ay Diyos. Ang
salitang 100 posiyento ay ginagamit natin bilang figure of speech na Siya bilang tao ay tutoong tao at ang Ama na
tumatahan sa Kanya ay ang Diyos na hindi nakikita na makapangyarihan-sa-lahat. Bakit hindi mapaniwalaan ni
Juancho Amon ang katotohanang ito? Narito ang sinabi niya:
“God cannot be man and at the same time still God which some called, the duality of nature. The 'Dual Nature'
doctrine, teaching that Jesus Christ is one hundred percent man and at the same time one hundred percent God, does
not constitute biblical truth. It is not in the Bible! If Jesus had another existence outside His existence as a man,
because he was also existing as the Father, implies two beings since each has its own existence from the other.”
Tingnan natin kung ang dalawang kalikasan ay talagang wala sa Bibliya.
Hindi natin kakayaning ipaliwanag ang dalawang kalikasan ng Panginoong Jesus ng hindi natin nauunawaan ang
trabaho ng Logos. Ang Salita ay ang Panginoong Jesus, Siya ang larawan ng Diyos na hindi nakikita (Col. 1:15;
Heb. 1:3). Mula pa sa Lumang Tipan ay hindi mapaghihiwalay ang Diyos na hindi nakikita at ang Salita (Juan 1:1,
18; 17:5) . Maging sa pagkakatawang-tao ay hindi mapaghihiwalay ang taong si Jesus at ang Diyos na tumatahan sa
Kanya. Kaya't ang Panginoong Jesus bilang Logos sa Lumang Tipan at Cristo sa Bagong Tipan ay Siyang
pinananahanan ng Diyos Ama, kaya't Siya at ang Ama ay iisa. Hindi Niya sinabing ang Anak at ang Ama ay iisa,
kundi ang sinabi Niya ay “Ako (bilang Salita) at ang Ama ay iisa.”
Ang Salita na kinatawan ng Diyos ang nagkatawang-tao, ang Diyos Ama ay patuloy na tumatahan sa Kanyang
pagkakatawang-tao. Kaya't ang trabaho ng Panginoong Jesus bilang tao ay nagagawa Niya at ang trabaho ng Diyos
na tumatahan sa Kanya ay patuloy na gumagawa (Juan 5:17; 14:10). Mula pa sa Lumang Tipan ay hindi gumagawa
ang Verbo ng hiwalay sa Diyos; maging sa Kanyang pagkakatawang-tao ay hindi gumagawa ng hiwalay sa Diyos
ang taong si Jesus. Kaya't ang dalawang kalikasan ay umiiral sa Kanya.
Iniisip nila na tila baga dalawang magkahiwalay na nilalang ang umiiral? Hindi kundi iisa lamang. Ito ang
kailangang maunawaan ni Juancho Amon at ng kanyang pastor: na ang katawang-tao ng Panginoong Jesus ay hindi
Diyos kundi ito ay tao, at ang katawang-tao na ito ang pinananahanan ng Diyos na Espiritu. Ang Diyos ay hindi
tumatahan sa isa pang mestisong diyos, kundi ang Espiritu ay tumatahan sa katawang-tao ayon sa kahayagan sa
laman.

6. Konklusyon
Ang ating pananampalataya ay siyang pananampalataya ng iglesia na nangauna sa atin. Pagkaraan ng mahigit
dalawang libong taon ay biglang sasabihin ng grupo ni Pastor Efren na ang buong sangka-Kristiyanuhan ay nasa
kadiliman at ngayon ay sila lang ang nasa kaliwanagan. Hihigt ba sila sa mga taong dumaan sa pagtuturo ng
apostol? Mahusay sila sa pagpapaliwanag ng Bibliya subalit ang mga yaon ay napatunayan nating mga haka
lamang.
Maraming bagay na ipinahahayag sa atin ang Diyos ng hindi Niya ipinapaliwanag. Marami ang nagmamarunong
sa pamamagitan ng pagpapaliwanag sa mga bagay na ipinahayag na. Iyan ang ugali ng mga tao na ating
binabanggit sa aklat na ito. Para sa akin mas makabubuting sampalatayanan natin ang mga pahayag na nababasa sa
Bibliya. Kapag ang pagpapaliwanag ay walang sinasalungat ay matatanggap natin ito, subalit kung ito ay may
sinalungat kahit na isang talata ay hindi na nararapat tanggapin ito.
Kung sakaling naipaliwanag natin ang isang talata, mapalad tayo dahil tumanggap tayo ng biyaya sa Diyos.
Pakatandaan lamang natin na hindi utang ng Diyos sa atin ang mga kapaliwanagang iyon. Subalit sa ganang akin,
higit akong mananampalataya sa mga kapahayagan ng Diyos kaysa makinig sa kapaliwanagan ng mga tao. Ang
gawa ng Diyos ay magpahayag at hindi magpaliwanag. Ang nais ng Diyos sa atin ay sumampalataya sa mga bagay
na ipinahayag Niya. Ang gawa naman ni Satanas ay magpaliwanag, at sa paraan niyang iyon ay nadaya si Eba.
Maraming bagay tayong hindi nauunawaan sa mga gawa ng Diyos, kaya't hindi Niya nais na tayo ay laging bigyan
ng kapaliwanagan
Ano ang maipagmamalaki ng isang palakol kung maibagsak niya ang isang napakalaking punong-kahoy? Tayo
ay gaya ng mga palakol na nararapat magpasalamat sa Diyos dahil kinasangkapan tayo para sa pagtataguyod ng
Kanyang kaharian. Hindi ang palakol ang tatanggap ng kaluwalhatian kundi ang gumagamit nito. Bago siya gamitin
sa isang malaking punong-kahoy ay inihahasa muna at nilalagyan ito ng matibay at magandang hawakan, upang
maging kagamit-gamit sa layunin na para sa kanya. Kapag ang palakol ay naihanda na, ang kapangyarihan ng
humahawak rito ang ginagamit upang makapagpabuwal ng matataas na haka ng tao. Walang maipagmamalaki ang
palakol subalit ang kaluwalhatian ay nasa gumamit nito.
SA DIYOS ANG KALUWALHATIAN!!!!