Osmaniye'nin Düziçi ilçesinin Farsak köyünde doğduğu rivayet edilir.

Gaziantep'in
Barak Türkmenleri de, Kilis'in Musabeyli bucağında yaşayan Çavuşlu Türkmenleri
de onu kendi aşiretlerinden sayarlar.Göçebe Türkmen obalarında yetişti. Asıl
adının İsmail, Halil ya da Hasan olduğu yolunda görüşler var. Hatta aynı mahlasla
şiirler yazmış birçok Karacaoğlan'ın varlığı bile savunuluyor.
Ahmet Kutsi Tecer ve Şükrü Elçin'in araştırmaları, yaşamının büyük bölümünü
Rumeli'nde geçiren ve Kanuni Sultan Süleyman döneminde Avusturya seferine
katılan bir Karacaoğlan'ın varlığını ortaya koyar. Fuad Köprülü ve Cahit Öztelli gibi
araştırmacılar da, 17'nci yüzyılda yaşadığını savunuyor. Bu araştırmacılara göre
Karacaoğlan, şiirlerinde Abaza Hasan Paşa'nın öldürülmesi, Köprülü Fazıl Ahmet
Paşa'nın Avusturya seferi gibi bu döneme ait tarihsel olaylardan söz eder.
ALA GÖZLÜM BEN BU İLDEN GİDERSEM

Ala gözlüm ben bu ilden gidersem Zülfü perişanım kal melil melil Kerem et
aklından çıkarma beni Ağla gözyaşını sil melil melil
Yeğin ey sevdiğim sen seni düzet Karayi bağla da beyazı çöz at Doldur ver badeyi
bir daha uzat Ayrılık şerbetin ver melil melil
Elvan çiçeklerden sokma başına Kudret kalemini çekme kaşına Beni unutursan
doyma yaşına Gez benim aşkımla yar melil melil
Karac'oğlan der ki olup ölünce Bende güzel sevdim kendi halimce Varıp gurbet
ele vasıl olunca Dostlardan haberim al melil melil
AĞACIN EYİSİ ÖZÜNDEN OLUR

Ağacın eyisi özünden olur

Yiğidin eyisi sözünden olur
İl için ağlayan gözünden olur
Ağlama hey gözü yaşın sevdiğim

Yavrı keklik gibi kaynar eğlenir

Mis kokulu yağlar ile yağlanır
Sabah akşam türlü yazma bağlanır
Eğip geçer yeşil başın sevdiğim

Karacaoğlan der ki hoşça salınsın

Dursun yol üstünde bacı alınsın
Çözüver düğmeni göğsün görünsün
Nokta nokta benli döşün sevdiğim
AKÇA KIZLAR GÖÇ EYLEDİ YURDUNDAN
Akça kızlar göç eyledi yurdundan
Koç yiğitler deli oldu derdinden
Gün öğle sonu da belin ardından
Saydım altı güzel indi pınara

Üçü uzun boylu, kaşların süzer

Üçü orta boylu, zülfünü dizer
Sanki akça ceylan bir çölde gezer
Sarı kınalı keklik indi pınara

El atıp dericek Hatce' nin gülü

Can için sarıcak Ayşe' nin beli
İkisi hampalı biri döndeli
Eminem çok içti kandı pınara

Karac'oğlan bunu böyle söyledi

İndi aşkın deryasını boyladı
Kızlar gitti diye pınar ağladı
Acıştım yüreğim yandı pınara

ELİF

İncecikten bir kar yağar,

Tozar Elif, Elif deyi...
Deli gönül abdal olmuş,
Gezer Elif, Elif deyi...

Elif’in uğru nakışlı,

Yavrı balaban bakışlı,
Yayla çiçeği kokuşlu,
Kokar Elif, Elif deyi...

Elif kaşlarını çatar,

Gamzesi sineme batar.
Ak elleri kalem tutar,
Yazar Elif, Elif deyi...

Evlerinin önü çardak,

Elif'in elinde bardak,
Sanki yeşil başlı ördek
Yüzer Elif, Elif deyi...

Karac'oğlan eğmelerin,
Gönül sevmez değmelerin,
İliklemiş düğmelerin,
Çözer Elif, Elif deyi...
ÜÇ DERDİM VAR

Vara vara vardım ol kara taşa

Hasret ettin beni kavim kardaşa
Sebep ne gözden akan kanlı yaşa
Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm

Nice sultanları tahttan indirdi

Nicesinin gül benzini soldurdu
Nicelerin gelmez yola gönderdi
Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm

Karac'oğlan der ki kondum göçülmez

Acıdır ecel şerbeti içilmez
Üç derdim var birbirinden seçilmez
Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm