nog in de kinderschoenen. Als zijn oom een goede speler wilde behouden, zette hij de opbrengst van de kapsalon in om goede spelers te halen.
1962, Quick werd kampioen en
aanvoerder Piet Keete werd als aanvoerder op de schouders gehesen. PRIVOTO
Op deze pagina vertellen we het
levensverhaal van een onlangs overleden stad- of streekgenoot. Vandaag het leven van oudvoetballer Piet Keete. Is er in uw omgeving iemand overleden die niet vergeten mag worden? Laat het ons weten: wtg@ad.nl
Piet leerde als 7-jarig ventje
voetballen in de straten van Amersfoort. Na de lagere school doorliep hij het Rijks HBS, en voer hij halverwege de jaren vijftig als keukenhulp op de Holland-Amerika Lijn. Hij verdiende zo een paar centen en zag wat van de wereld. New York, Curaao. 'Pietje in Caracas', zou hij later zeggen. Hij werd in 1957 lid van AFC Quick 1890. De club herinnert hem als die 'technisch zr begaafde linkspoot'. Zijn hoogtepunt? In 1962 promoveerde hij als aanvoerder met zijn team naar de tweede klasse. Jan Zwartkruis, de latere bondscoach, was zijn trainer.
SJAAK VAN DE GROEP
Het Amersfoortse ouderlijk huis van
de familie Keete lag op de Waterlinie. Nederlandse strijdkrachten confisqueerden de woning om die reden aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Moeder, twee dochters, en de jonge Piet Keete, trokken in bij oom Wim en tante Anita van Voorst in Nijmegen. Vader moest werken in Duitsland. Wim was voorzitter van voetbalvereniging N.E.C. De jonge Piet herinnerde zich dat statige herenhuis waar hij logeerde, boven de kapsalon van zijn tante, en hoe fantastisch hij het vond dat zijn oom hem meenam naar voetbalwedstrijden. Slechte herinneringen waren er ook, de straatgevechten in 1944, die hij gadesloeg vanuit de kelder.
Voetbalvriend en teamgenoot Lood
Lohmann gedenkt Piet zo: ,,Hij maakte furore binnen ons elftal met zijn kromme pootjes (toen hij later een paar nieuwe knien kreeg, was dit probleem verholpen, red.) en zijn weergaloze techniek. Hij ontpopte zich tot spelmaker, zette de lijnen uit. Hij speelde slim. Bij een vrije trap wachtte hij niet totdat de tegenstander voldoende afstand had genomen, maar nam de vrije bal snel zodat n van onze aanvallers in scoringspositie kwam.'' Piet had zelfscorend vermogen blijkt uit meerdere vergeelde krantenknipsels. 'Aanvoerder Piet Keete kreeg heel de jeugd om zijn hals, toen hij een fraaie pass zuiver langs de goalie schoot,' is bijvoorbeeld te lezen. Eigenwijs
Na de oorlog, toen hij weer in
Amersfoort woonde, keerde hij veel terug naar N.E.C. Hij bekeek wedstrijden vanaf de tribune in het Goffertstadion. En hij was ballenjongen. Profvoetbal stond AD
Piet kon op het veld ook een
eigenwijs baasje zijn, weet Lood. ,,Hij had een keer onenigheid met de trainer en weigerde mee te dinsdag 10 mei 2016
spelen met het eerste. Via het
bestuur wist hij wel te regelen dat hij mee mocht trainen. Hij wilde namelijk in conditie blijven voor het Nederlands Studenten Elftal. Piet was n van de twee internationals die Quick ooit heeft voortgebracht. De andere was oliebollenbakker Henk de Weijer van het Nederlands Kermis Exploitanten Elftal. Maar Piet vond dat geen echt elftal en beschouwde zichzelf daarom als enige echte international.'' ,,Een meesterlijke tijd.'' Zo omschreef Piet Keete zijn periode in het Nederlands Studenten Elftal in 1964 in deze krant. ,,In tegenstelling tot wat velen vaak denken, gaat het bij ons ook gewoon om de punten.'' Piet speelde vijf interlands: Belgi, Groot-Brittanni (2x), Luxemburg en Frankrijk. 'Great Brittain- Holland 4-4. Bart Hainja and Piet Keete, who scored all Holland's goals between them, always looked dangerous', schreef het Engelse The Daily Telegraph in april 1964. Het beste wat hij overhield aan zijn studie wis- en natuurkunde, was het studentenelftal. 'Piet leeft voor de sport, zoverre zijn studie dat toelaat', staat in een oud krantenartikel. Hij maakte zijn studie niet af. Zijn bta achtergrond kwam hem wel goed van pas bij technologiebedrijf Unisys. Hij bleef daar werken tot aan zijn vut. Als programmeur, teamleider, projectmanager. Spelletjesman Piet kreeg twee dochters: Anita en Marion. Hij verhuisde in 1972 naar Hoevelaken, scheidde van zijn vrouw en kreeg later een vriendin, Lies. Piet bleef een echte spelletjesman. Toen het voetballen niet meer ging, was daar tennis met zijn Quickvrienden n golf. Altijd bloedfanatiek. ,,Van mij win je niet,'' zei hij. Pagina 6 (1)
De laatste jaren moest Piet bridgen
laten schieten door zijn vergeetachtigheid. Hij woonde nog wel zelfstandig. Hij was genteresseerd in politiek, nog betrokken bij de oprichting van D'66 Hoevelaken. ,,Tot voor kort vond ik de tv nog wel interessant,'' zei hij tegen dochter Marion, die zijn opmerking zag als de aankondiging van zijn dood. ,,Voorheen volgde ik het nieuws. Wie de nieuwe president van de VS wordt? Het zal me worst zijn. Hoewel ik Donald Trump een klootzak vind.'' En toen kreeg hij die longkanker. Nooit gerookt. Hij overleed vijf weken later. Op sportpark Dorrestein gingen de vlaggen halfstok en was het een minuut stil voor het duel AFC Quick 1890Zeeburgia.