Professional Documents
Culture Documents
Folk Loris Mus
Folk Loris Mus
Γεώργιος Μέγας
Ο λαογράφος, πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός Γεώργιος Α. Μέγας γεννήθηκε στη Μεσημβρία της Ανατολικής
Θράκης (1893) και πέθανε στην Αθήνα (1976). Σπούδασε φιλολογία και λαογραφία στην Αθήνα, στη Λειψία και
στο Βερολίνο. Μαθητής του Ν. Γ. Πολίτη, έλαβε το διδακτορικό του από τη Φιλοσοφική Σχολή του
Πανεπιστημίου Αθηνών (1925) και εργάστηκε στη δημόσια εκπαίδευση. Διετέλεσε συντάκτης και διευθυντής
(1936-1956) του Λαογραφικού Αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών, έκτακτος και στη συνέχεια τακτικός (1952)
καθηγητής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρόεδρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας (από το
1960) και υπεύθυνος για την έκδοση του περιοδικού της "Λαογραφία" (από το 1952). Το 1970 εξελέγη μέλος της
Ακαδημίας Αθηνών και υπήρξε ο πρώτος λαογράφος που εισήλθε στο Ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας.
Ο Γεώργιος Α. Μέγας υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές της ελληνικής λαογραφίας, με σημαντικές εργασίες στο
χώρο των λαϊκών εθίμων και παραμυθιών, της λαϊκής αρχιτεκτονικής και της κριτικής έκδοσης κειμένων.
Ορολογία Folklorism είναι ένας όρος που επανήλθε στις
παρατηρήσεις Γερμανού λαογράφου Hans Moser σε δοκίμιό
Folklorismus του 1962. Πρόβλημα στην έρευνα της λαϊκής τέχνης. Η λέξη
Folklore, με την έννοια των λαϊκών παραδόσεων, επινοήθηκε
το 1846 από τον William John Thoms
Ο Hans Moser ήθελε να μάθει για τη η διαμεσολάβηση και τη
συνέχιση της λαϊκής κουλτούρας ως έννοιας "κατανοητής -
«Η αναγέννηση και αναβίωση παραδοσιακών μορφών του λαϊκού αναγνωρίσιμης» στους νεώτερους και τη σχέση με τη
βίου και πολιτισμού, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται κατά τρόπον διαφήμιση και τον τουρισμό.
οργανικό και ζωτικό στις ανάγκες της σύγχρονης ζωής, αλλά Η συζήτηση ήταν έντονη στη δεκαετία του 1970 και του
ασκούν, παρ’ όλα αυτά, μια γοητεία σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, 1980, η προβληματική περιοχή, κατά την λαογραφία και
Χαρακτηριστικά ως εθίμου
•Αλλαγή
παραδοσιακής αγροτικής κοινωνίας: κοινωνικοοικονομικού
πλαισίου
Λόγοι:
1. Αγάπη του ανθρώπου για το παρελθόν
2. Τάση να θέλγεται από κάθε τι εξωτικό
Διεργασίες:
1.Αισιοδοξία της ανάμνησης – εξευγενισμός, εξωραϊσμός για
ότι έχει περάσει
2.Δημιουργία μνημονικών τόπων (προσωπικών ή και του λαού
ή του έθνους (ψυχολογικό και πολιτιστικό φαινόμενο)) π.χ.
Αναπαραστάσεις σκηνών του 1821
Λόγοι ανάπτυξης τουρισμού ως μαζικού φαινομένου: άνοδος μεσαίας τάξης, καλυτέρευση βιοτικών συνθηκών, η ένταξη των όρων «άδεια
& διακοπές» στον εργασιακό κύκλο και καθορισμός ως δικαιώματος του εργαζόμενου, βελτίωση συγκοινωνιών, οργάνωση τουριστικών
επιχειρήσεων.
Λόγοι ανάπτυξης τουρισμού στην Ελλάδα: εξωτισμός, περιβάλλον, ιστορικό βάθος για τουρίστες εξωτερικού - εθνικός παραδοσιακός
πολιτισμός για εσωτερικό τουρισμό.
1ο παράδειγμα: Το «κωμειδύλλιο»
Η προσέγγιση της ελληνικής αστικής τάξης στον εξωτισμό της υπαίθρου και του λαϊκού πολιτισμού. Πρώτο έργο «Η τύχη της Μαρούλας»,
Δ. Κορομηλάς, 1889, μείγμα γαλλικής φάρσας με στοιχεία νησιωτικής ηθογραφίας όπου .
Λογοτεχνική γενιά του ‘80 – τάση για επιστροφή στις ρίζες (Κ. Παλαμάς, Γ. Δροσίνης
κλπ)
Έναρξη λαογραφικών μελετών – συσχέτιση με λογοτεχνία (ευρωπαϊκό φαινόμενο) – Ν.
Ιστορικό πλαίσιο εμφάνισης κωμειδυλλίου Πολίτης
Εθνικό πρόβλημα με τις θέσεις του Φαλμεράγιερ.
και να χορεύουν τους ελληνικούς χορούς. Εθνικό πρόβλημα με τις θέσεις του Φαλμεράγιερ.
Επιρροές Λυκείου
Ελληνίδων
Τουριστική αγορά
Αστική ανάγκη
Αυθαίρετες επινοήσεις
Συναισθηματική σύνδεση
Τάση παραποίησης
Αυθεντικότητα - γνησιότητα
Αναζήτηση πληροφορητών Ο φολκλορισμός ως μέσο συγκίνησης μεγάλων μαζών
Ζητήματα