ตำำนำนคนเสื้ อแดง

เสื้ อแดง เอย เสื้ อแดง

อย่าไปเลย บางกอก บอกไม่เชื่อ
มันหน้าเนื้ อ ใจเสือ กันทั้งสิ้น
ทั้งอำามาตย์ และผ้้ดี ร่วมหากิน
ทำาหน้าหล่อ ใจทมิฬ ดังยักษ์มาร

มันจะล่อ ให้เจ้าไป ด้วยมือเปล่า

มันจะเล่า เรื่องโกหก ผ่านสื่อสาร
แล้วสร้างเจ้า เป็ นผ้้ร้าย มหากาฬ
พวกเสื้ อแดง จะถ้กผลาญ จนวอดวาย

อธิปไตย ไม่ใช่ ของคนจน

เป็ นอำานาจ ของบางคน อย่าขวนขวาย
อย่้บ้านนอก คอกนา ไปจนตาย
อย่าสะเออะ มาโวยวาย ในเมืองกรุง

เรื่องการเมือง เป็ นเรื่อง ผลประโยชน์

ครองอำานาจ เจ็ดชัว่ โคตร ให้เรืองรุ่ง
เป็ นไพร่ทาส อย่าบังอาจ ฝั นเฟื่ องฟ้ ุง
อย่ามายุ่ง เดี๋ยวเลือดไพร่ จะไหลนอง
 เสื้ อแดง เราเป็ นคน คนเสื้ อแดง
เป็ นเพียงไพร่ ใช้ตีนตบ มาร้องเรียก
หัวใจตบ ส่งเสียงเพรียก ดังกึกก้อง
เพื่อประชา ธิปไตย ที่หมายปอง

คือเสียงร้อง ของชาวไพร่ ใส่เสื้ อแดง

จึงนอนดิน กินแดด นานนั บเดือน
สิบเมษา ตายเกลื่อน เมื่อสิ้นแสง
ส้้ทหาร ที่เข้าปราบ อย่างรุนแรง

เลือดสีแดง นองผ่านฟ้ า ถึงคอกวัว

ยืนหยัดที่ ราชประสงค์ ช้ธงส้้
ถ้กปิ ดล้อม จึงตกอย่้ ในแผนชัว่
สไนเปอร์ กระสุนกล ก็ลัน
่ รัว

บีบพื้ นที่ ด่านดักทัว่ ทุกทิศทาง

หาว่าเรา ก่อการร้าย ทำาลายชาติ
มีอาวุธ ร้ายกาจ เต็มยุ้งฉาง
หนั งสะติก บั้งไฟ และล้อยาง

ใช้ขัดขวาง ไม่ให้มา เพื่อฆ่าเรา

เสียงสื่อสาร ซ่องสุม รุมสาปแช่ง
ด่าเสื้ อแดง ส่งเสียงเชียร์ ศ้นย์อับเฉา
หนั งสือพิมพ์ สองสามแผ่น เข้าใจเรา

นอกนั้ นเฝ้ า หมอบราบ กราบตีนนาย

แล้วสิบเก้า พฤษภา ก็มาถึง
รถหุ้มเกราะ ควบตะบึง ส่้เป้ าหมาย
ถึงวันนี้ บางระจัน ก็ทลาย

ใครหาญส้้ ถ้กยิงตาย กลิ้งเกลื่อนทาง

ถ้กสลาย ถ้กส่งกลับ จับไปขัง
ผ้้แค้นยัง เข้าต่อส้้ เข้าขัดขวาง
ใช้เพลิงไฟ เผาแค้น ให้เจือจาง

ไฟจะล้าง ความแค้น ที่แน่นทรวง

เมืองทั้งเมือง จึงเห็น แต่ควันไฟ
เหมือนไม่ใช่ กรุงเทพฯ เมืองแมนสรวง
อีสาน เหนื อ ไฟก็ลุก เพราะถ้กลวง

เราไปทวง อธิปไตย ได้ล้กปื น..............

จบตำานานคนเสื้ อแดงตอนที่ 1

Sand see Right