SAYFA 41 – 1 – 2 NESÎMÎ

Çeşme-i hayvan benim bendedir ab-ı hayat

Dur neçe bir yatasın fizulumat'il memat

Cennet ü huri benim nârı vü nûru benim

Kevser u tûbâ benim hem susuzum hem Fırat

Çarh-ı Muallâk benim fa'ili mutlak benim

Hak ileyim Hak benim ayet ile beyyinat

Bag ile bostan benim taze gülistan benim

Kâfire tufan benim mümine Nuh u Necat

Kıble u iman benim Levh ile Kur'an benim

Suret-i Rahman benim hem evrecim hem sâlât

Hacet u burhân benim Musi-yi ‘imrân benim

Yusuf-ı ken’ân benim Mısr ile kand u nebat

Hem yetiren hem yeten hem bitiren hem biten

Cümle benim cümle ben dehr ile hem kâinat

Genc-i nihan uş benim kevn ü mekân uş benim

Cism ile can uş benim vacib ile mümkinat

Şem’ ile pervâneyim bahr ile dürdâneyim

Mescid ü meyhâneyim ma’bed ile Sumenât

Arş-ı münakkaş benim câr ü nüh ü şeş benim

Hem hasenat işlerim hem kılarım seyyiat

Bay ile yoksul benim yolcu ile yol benim

Kim ki bu mensubeyi uymadı oldu mat

Mülk ile malik benim muhyi vü halik benim

Mürşid ü salik benim abid u ihsân ü Lat

Kaf ile ‘Anka benim ab ile sakka benim

Cümlede Hakka benim uşda tanık şeş cihat

Haşr ile mahşer benim sahib-ül kevser benim

Hem gezerim derbeder kahl-i zekâtım zekât ben

Ahseni takvime çün kılmadı şeytân sücûd

Uyma ana secde kıl la’netini oda at

Ben didigim öldürür ben değilim öldürür

Her hediyem kuşların hem bildiririm tufân

Kim ki dil-arâm ile ‘ömrünü sarf eyledi

Her güni ‘ıyd oldu her gecesi kadr ü berât

Mü’mine mü’min durur gözgü art gözgüni

Tâ göresin seni zât olasın hem sıfât

Nefsini her kimse kim tanır u şübhesiz

‘Ârif-i Rab olmadı bitmedi ol bi-sebât

Buldur Nesîmî sen kendi vücudunda çün

Bildi yakîn kendüdir mazhâr-ı envâr-zât