ΚΕΜΠΑ

3645
ΚΩΔΙΚΟΣ
3053

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ:

ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 60,00. ΕΥ-
ΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ
ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ
ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010 Μητροφάνους ΚΠόλεως, Μάρθας καί Μαρίας ΕΤΟΣ Ν´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1834

Τ ΑΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ο ΕΡΩΤΗΜΑ, ποῦ βαδίζει ἡ Ὀρθόδο-
ξος Ἐκκλησία, εὑρίσκεται εἰς τὰ χείλη
πολλῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Γεν-
νᾶται τοῦτο ἀπὸ τὴν ἀπουσίαν στρατηγικῶν
στόχων. Αὐτὴ ἡ ἀπουσία ἀπογοητεύει ἀλλὰ
καὶ ἀφήνει ἐλεύθερον τὸ πεδίον εἰς τὰς
αἱρέσεις διὰ νὰ ἁλωνίζουν. Τὰ παραδείγμα-
τα ἀναρίθμητα. Καταθέτομεν ὁρισμένα:
1ον) Ἡ Οὐνία ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς ὡς Ἀρχιε-
πισκόπου, τῶν λεγομένων Ἑλληνορρύθμων
Χριστιανῶν, τοῦ κ. Δημητρίου Σαλάχα «ὀρ-
γιάζει» κυριολεκτικῶς εἰς τὴν χώραν μας.
Ἀρχίζει νὰ ἐμφανίζη μίαν δυναμικὴν ἀνάλο-
γον μὲ ἐκείνην, τὴν ὁποίαν ἐμφανίζει εἰς
τὰς Ἀνατολικὰς χώρας. Ἀρκεῖ κανεὶς νὰ πα-
ρακολουθήση τὰς δραστηριότητας τοῦ κ.
Σαλάχα καὶ τὰ ἔντυπα, τὰ ὁποῖα ἐκδίδονται
ὑπὸ τὴν καθοδήγησίν του. Ἡ Οὐνία χρησι-
μοποιεῖται ὑπὸ τῶν Παπικῶν διὰ τὴν παρα-
πλάνησιν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν μὲ τε-
λικὸν σκοπὸν τὸν προσηλυτισμόν των εἰς
τὸν Παπισμόν. Ἡ Οὐνία διὰ τὴν ἐπίτευξιν
τῶν στόχων της ἐμφανίζει τοὺς «ἱερωμέ-
νους» της ὡς Ὀρθοδόξους καὶ τελεῖ μέχρι
καὶ τὰ μνημόσυνα κατὰ τὸν Ὀρθόδοξον
τρόπον. Ὁ πιστὸς λαός μας ἀμύητος περὶ
τὰ δογματικὰ καὶ τὴν ἀπουσίαν ἱερωσύνης
εἰς τὸν Παπισμὸν παρασύρεται καὶ πίπτει
εἰς τὰ δίκτυα τῆς Οὐνίας. Οὐδεὶς τὸν καθο-
δηγεῖ ὑπὸ τῆς ἐπισήμου Διοικούσης
Ἐκκλησίας, (αἱ ἐξαιρέσεις ἐλάχισται καὶ
λαμπραί). Ὁ «Ο.Τ.», ὅταν ἀνεβαθμίσθη ἡ
Οὐνία εἰς τὴν Ἑλλάδα διὰ τῆς «χειροτο-
νίας» τοῦ ἐκλαμπροτάτου καθηγητοῦ Κα-
νονικοῦ Δικαίου τῶν Παπικῶν κ. Δημητρίου
Σαλάχα εἰς «Ἀρχιεπίσκοπον τῶν Ἑλληνορ-
ρύθμων» ἐπεσήμανε τὸ γεγονὸς καὶ ἐκάλε-
σε τὸν σημερινὸν Ἀρχιεπίσκοπον καὶ τὴν
Ἱεραρχίαν νὰ λάβουν θέσιν. Τότε ἀντέδρα-
σαν: α) Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς, ὁ
ὁποῖος ἐζήτησε νὰ συζητηθῆ τὸ θέμα εἰς
τὴν Ἱεραρχίαν, προτείνων ὡς εἰσηγητὴν
τὸν Μητροπολίτην Ναυπάκτου. Ἔκτοτε
οὔτε φωνὴ οὔτε ἀκρόασις ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπι-
σκόπου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρ-
χίας. β) Ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου, ὁ
ὁποῖος ἐκάλεσε τὸν Ἀρχιεπίσκοπον, ὅπως
μεσολαβήση εἰς τὸν Πάπαν μὲ σκοπὸν τὴν
ματαίωσιν τῆς ἀναβαθμίσεως τῆς Οὐνίας.
Ὁ Περιστερίου ἐπεσήμανεν εἰς τὸν Ἀρχιε-
πίσκοπον ὅτι ἔπρεπε νὰ περάση τὸ μήνυμα
εἰς τὸ Βατικανὸν ὅτι διὰ τῆς ἀναβαθμίσεως
τῆς Οὐνίας εἰς τὴν Ἑλλάδα θέτει ἐμπόδια
εἰς τὸν διάλογον Παπικῶν – Ὀρθοδόξων (ὁ
Περιστερίου εἶναι ὑπὲρ τῶν Θεολογικῶν
Διαλόγων). Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἠδιαφόρη-
σεν, ὡς καταδεικνύει ἡ ἀνεξέλεγκτος
δρᾶσις τῆς Οὐνίας εἰς τὴν Ὀρθόδοξον
Ἑλλάδα, ἐνῶ οὐδέποτε τὸ ἔφερεν ὡς θέμα
εἰς τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον ἢ εἰς τὴν
Ἱεραρχίαν.
2ον) Ὁ ἐν Ἑλλάδι Παπισμὸς ἠρίθμει περὶ
τὰς πεντήκοντα χιλιάδας ἄτομα. Μὲ τὸ λα-
θρομεταναστευτικὸν κῦμα καὶ τὴν παρα-
μονὴν εἰς τὴν Χώραν μας μεταναστῶν, οἱ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Νέαι προκλητικαὶ δηλώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου ΟΑΓΙΟΣ ΘΕΟ∆ΩΡΟΣ Ο ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ

ΑΠΕΙΛΕΙ ΜΕ ΑΠΟΒΟΛΗΝ ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ

ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΑΣ «Ὅποιος δὲν συμμετάσχη εἰς τὴν ὑποδοχὴν τοῦ Πάπα θὰ ἀποβληθῆ δι᾽ἕν ἔτος ἐκ τῆς Ἱ. Συ-
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ νόδου, διότι δὲν ἔχουν θέσιν μετ᾽ ἐμοῦ», δηλώνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου. Προκλητικαὶ δη-
Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ
λώσεις καὶ ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Κύκκου κ. Νικηφόρου, ὁ ὁποῖος ὅμως δὲν ἐναρμονίζεται
ἀπολύτως μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον εἰς τὸ θέμα τῆς ἀποβολῆς Ἱεραρχῶν ἐκ τῆς Ἱ. Συνόδου
Κ
ΑΤΑ τήν Ὀρθόδοξο Χριστιανική Θεολογία γνωρίζουμε ὅτι ὁ
Θεός εἶναι ἀπολύτως Ἕνας, ἀλλά ἡ μονάδα εἶναι τρισυπό- Ὑπὸ δρακόντεια μέτρα ἀσφαλεί- θεσε: «Ὅσοι δὲν παρευρεθοῦν στὴν φάσεις εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλη- ται ὅτι μετὰ τὴν ἐκλογὴν τοῦ
στατη. Τά τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐκφράζουν τόν
τρόπον τῆς αἰώνιας καί ἀναλλοίωτης ὑπάρξεως τοῦ Ἑνός καί μό- ας ἐπισκέπτεται ὁ Πάπας Βενέδι- ὑποδοχὴ δὲν ἔχουν θέση μετ᾽ σίαν λαμβάνονται Συνοδικῶς (συλ- Ἀρχιεπ. Χρυσοστόμου εἶναι ἡ πρώ-
νου Θεοῦ. Μία καί μόνη εἶναι ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἔχει τρεῖς κτος τὴν νῆσον τῶν Ἁγίων καὶ τῶν ἐμοῦ». λογικῶς) καὶ δὲν εἶναι προνόμιον τη φορὰ ποὺ ἡ Ἐκκλησία Κύπρου δι-
ὑποστάσεις, δηλαδή τρία πρόσωπα. Τά πρόσωπα βεβαίως διακρί- Μαρτύρων, ὕστερα ἀπὸ πρόσκλη- Αἱ δηλώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου οὐδενὸς «Παπίσκου». Εἰς τὴν χάζεται σὲ ἕνα θέμα καὶ μάλιστα
νονται μεταξύ τους, ἀλλά ἡ διάκριση δέν σημαίνει διαίρεση κατά σιν τοῦ Προέδρου τῆς Κυπριακῆς χαρακτηρίζονται ἀπὸ δαιμονικὸν Ὀρθοδοξίαν ὑπάρχει ἡ ἐλευθερία ἀπὸ ἐξωγενῆ παράγοντα, ὁ ὁποῖος
τά πρότυπα τῆς κτιστῆς πραγματικότητας. Τά πρόσωπα κοινωνοῦν Δημοκρατίας καὶ τὴν σύμφωνον ἐγωϊσμόν. Ἐπληγώθη, προφανῶς, ὁ τῆς βουλήσεως, ἐνῶ εἰς τὸν Πα- δοκιμάζει τὴ συνοχῆ τῆς Συν-
σύμφωνα μέ τήν ταυτότητα τῆς μίας οὐσίας καί ἔχουν μαζί καί χω- γνώμην τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύ- ἐγωϊσμός του ἀπὸ τὴν ἀντιπαπικὴν πισμὸν ἡ δικτατορία καὶ τὸ «ἀπο- όδου».
ριστά τό πλήρωμα τῆς θεότητας πλήν τοῦ αἰτίου, γιατί μοναδικό πρου. Ὁ τελευταῖος μετὰ τὰς ἀντι- στάσιν Ἱεραρχῶν καὶ καταφεύγει εἰς φασίζομεν καὶ διατάσσομεν». Χα-
αἴτιο τῆς ὑπάρξεως τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁ Θε- δράσεις Μητροπολιτῶν διὰ τὴν ἐπί- ρακτηριστικὸν τοῦ κλίματος, τὸ Ὁ Μητροπολίτης
ός Πατέρας. Γιʼ αὐτό κάθε πρόσωπο εἶναι ὁλόκληρος ὁ Θεός καί τὰς ἀπειλὰς ἐναντίον των καὶ οὐσια-
δέν ἔχουμε τρεῖς Θεούς ἀλλά Ἕνα ἀπολύτως.
σκεψιν τοῦ Πάπα καὶ ἰδιαιτέρως στικῶς εἰς τὴν τρομοκρατίαν. Λη- ὁποῖον ἐπικρατεῖ εἰς τὴν Κύπρον Κύκκου κ. Νικηφόρος
μετὰ τὴν ἀντιπαπικὴν συνέντευξιν σμονεῖ ὅτι ἠμπορεῖ νὰ ἔχη αὐξημέ- ἀπὸ τὰς δηλώσεις, τὴν συμπερι-
Οὐσία καί φύση τοῦ Θεοῦ εἶναι ταυτόσημες, σημαίνουν τόν Ἕνα τοῦ Μητροπολίτου Λεμεσοῦ κ. φορὰν καὶ τὴν νοοτροπίαν τοῦ Ὁ Μητροπολίτης Κύκκου κ. Νι-
καί μόνο Θεό. Πρόσωπο καί ὑπόσταση εἶναι πάλι ταυτόσημες ἔννοι- να προνόμια ὡς Ἀρχιεπίσκοπος κηφόρος, εἰς συνέντευξίν του εἰς τὴν
Ἀθανασίου εἰς τὴν ἐφημερίδα «Φι- Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τὸ Ἀρχιεπισκόπου εἶναι τὸ σχόλιον τῆς
ες, σημαίνουν τήν ἰδιαιτερότητα ὡς ἀτομικότητα. Συνεπῶς οἱ τρεῖς λελεύθερος», συμφώνως πρὸς τὴν προαναφερομένης ἐφημερίδος, συμ- ἰδίαν ἐφημερίδα («Φιλευλεύθερος»)
ὑποστάσεις ὑπάρχουν αἰωνίως καί συναϊδίως στήν ἔκφανση τῆς Πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι
ὁποίαν ὁ Πάπας εἶναι αἱρεσιάρχης φώνως πρὸς τὸ ὁποῖον: «Σημειώνε- ὑπὸ ἡμερομηνίαν 30 Μαΐου στρέφε- Τὴν 8ην Ἰουνίου ἑορτάζομεν τὴν μνήμην τῆς
μίας οὐσίας. Αὐτός εἶναι ὁ ἕνας καί μοναδικός τρόπος τῆς αἰώνιας Συνοδικὸν καὶ ὄχι Παπικόν. Αἱ ἀπο- ται ἐναντίον τοῦ Μητροπολίτου Λε-
ἀκατάληπτης καί ἀναλλοίωτης ὑπάρξεως τοῦ ἑνός καί μόνου Θεοῦ. καὶ Ἀρχηγὸς Κράτους καὶ ὡς ἐκ ἀνακομιδῆς τῶν ἁγίων λειψάνων τοῦ Ἁγίου
τούτου δὲν πρέπει νὰ γίνη οὐδεμία μεσοῦ καὶ τῶν ἄλλων Ἱεραρχῶν, Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου.
Στήν ἀΐδια αὐτή σχέση τῶν τριῶν προσώπων, μοναδικό αἴτιο εἶναι ὁ
Θεός Πατέρας. ὑποδοχὴ ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας,
προέβη εἰς νέας δηλώσεις, διὰ τῶν
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ ἀλλὰ δὲν συμμερίζεται ἀπολύτως
τὴν ἄποψιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου διὰ ( Ἡ εἰκὼν διά χειρός Φωτίου Κόντογλου)
Ὁ ἀποκαλυφθείς ἀληθινός Θεός εἶναι μονάδα τρισυπόστατη, κα- ἀποβολὴν Ἱεραρχῶν ἐκ τῆς Ἱερᾶς
τά τήν οὐσία του εἶναι ἀόρατος καί ἀκατάληπτος καί ἐπέκεινα πάν- ὁποίων ἐπιχειρεῖ νὰ τρομοκρατήση Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση Συνόδου. Ὁ Μητροπολίτης Κύκκου

Ο
των. Ὡστόσο καθίσταται ὁρατός καί καταληπτός διά μέσου τῶν τοὺς Ἱεράρχας μὲ γενναῖον Ὀρθό-
ΑΛΗΘΙΝΟΣ ἀγωνιστής τῆς κατά Θεόν βιοτῆς πρέπει νά εἶναι ταυτίζει τοὺς ἀντιδρῶντας μὲ τοὺς Οἱ Μάρτυρες τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως
ἀκτίστων ἐνεργειῶν του, ἀπό τίς ὁποῖες προέρχεται ὅλος ὁ κτιστός δοξον καὶ ἀντιπαπικὸν φρόνημα. Ὁ
πάντα προσεκτικός γιά νά μπορεῖ νά βλέπει τό ὀρθό καί τό
ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΙ ΗΡΩΕΣ
ὑλικός καί πνευματικός κόσμος. Ἑπομένως ὅ,τι γνωρίζομεν γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, ὡς ἄλλος φανατικούς, μὲ τὸ ἀλόγιστο πάθος
Θεόν δέν εἶναι ἡ οὐσία του ἀλλά οἱ ἄκτιστες ἐνέργειές Του, πού λάθος, νά διακρίνει πότε κάτι τόν ὠφελεῖ καί πότε τόν βλά- καὶ τὴν τύφλωσιν. Ἀλλὰ ἀπὸ πότε ἡ
Πάπας καὶ δικτατορίσκος εἰς τοὺς πτει. Ἰδιαίτερα ὁ κληρικός πρέπει νά ἔχει μύριους πνευματικούς
ἀποκαλύπτονται στή Δημιουργία καί δίνουν οὐσία καί ὑπόσταση στά κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπεράσπισις τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ
πάντα. Διά μέσου τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ ὀφθαλμούς, γιατί εἶναι μόνιμος στόχος τοῦ διαβόλου καί ἀντιμε- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
τῆς Κύπρου, ἠπείλησε τοὺς Ἱεράρ- τωπίζει πολλούς ἐκ δεξιῶν κινδύνους. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Αἰωνίου καί Ἀσάρκου Λόγου, πού ἐνανθρώπησε σέ μία δεδομένη
ἱστορική στιγμή καί ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος καί ἔνσαρκος Λό-
χας, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ παρευρεθοῦν Οἱ ἄνθρωποι συνήθως δέχονται τούς ἐπαίνους γιά ὅ,τι καλό καί Ἑκατόμβες τοῦ Χριστοῦ τά «Ἐν μέσῳ τοῦ σταδίου τῶν
γος, κατανοοῦμε τό μυστήριο τῆς Δημιουργίας καί γινόμαστε κατά εἰς τὴν ὑποδοχὴν τοῦ Πάπα, ὅτι θὰ θεάρεστο ἔχουν πετύχει, ἀλλά καί γιά ὅ,τι οἱ ἄλλοι τούς ἀναγνωρί- «ἱέρεια». Μυριάδες τῆς Χρι- παρανόμων ἀγαλλόμενοι, ἀνε-
υἱοθεσίαν κοινωνοί καί μέτοχοι τῆς Θεότητος. θέση θέμα εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον ζουν, χωρίς ὅμως νά ὑπάρχει στήν πραγματικότητα. Δυστυχῶς ΣΥΝΕΧΗΣ Η ΑΝΟΔΟΣ στιανικῆς πίστης τά θύματα. βόων οἱ ἀθλοφόροι Κύριε, δόξα
***
διὰ νὰ ἀποβληθοῦν διὰ ἕνα ἔτος αὐτό τό τελευταῖο συμβαίνει συχνά. Ὁ ἔπαινος, τίς περισσότερες ΤΟΥ «Ο.Τ.» Ἀμέτρητες λεγεῶνες οἱ γεν- σοι».
ἀπὸ τὸ Σῶμα. «Θὰ θέσω θέμα νὰ φορές, ἔχει ἀρνητικά ἀποτελέσματα, γιατί προκαλεῖ εὐχαρίστηση ναῖοι μάρτυρες, πού μέ τό
Τό Κοράνιον, ἱερόν βιβλίον τοῦ Μουσουλμανισμοῦ, ἀποτελεῖ γιά ἐξέλθουν τῆς Συνόδου ἂν ἀρ- στόν ἐπαινούμενο χωρίς νά τοῦ ἀξίζει. Σπάνιες εἶναι οἱ περιπτώ- Συνεχὴς εἶναι ἡ ἄνοδος τῆς «Χοροί μαρτύρων ἀντέστη-
τούς Μουσουλμάνους τήν ἀληθινή ἀποκάλυψη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ σεις, ὅπου ἕνας ἐνάρετος ἄνθρωπος ἐπαινεῖται δικαίως καί ὁ ἴδιος κυκλοφορίας τοῦ «Ὀρθοδόξου αἷμα τους «ὡς πορφύραν καί σαν, τοῖς τυράννοις λέγοντες·
καί τήν τελευταία ἔκδοση τοῦ αἰωνίου Ἀρχετύπου, πού συνιστᾶ τό
νοῦνται νὰ ἀποτελοῦν τμῆμα της» βύσσον» στόλισαν τῆς Ἐκκλη-
δέν αἰσθάνεται ὅτι ἔχει κατορθώσει κάτι σπουδαῖο. Δέχεται Τύπου», ἀπὸ τὸ φύλλον τῆς 23ης Ἡμεῖς στρατευόμεθα τῷ Βασι-
ἀσφαλές κριτήριο γιά τήν ἀλήθεια τῶν Γραφῶν, πού προηγήθηκαν εἶπεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, Ἀπριλίου ἐ.ἔ. –πρῶτον φύλλον σίας τό στερέωμα.
ἀπαντῶν εἰς σχετικὴν ἐρώτησιν τῆς ἀπαθῶς τόν ἔπαινο, ἀφοῦ δέν μπορεῖ νά τόν ἀποφύγει καί πιστεύει λεῖ τῶν Δυνάμεων»...
δηλ. τόσον τῆς «Τορά» Πεντατεύχου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τῶν ὅτι ἴσως νά παρακινηθοῦν μερικοί στόν πνευματικό ἀγώνα, ἐνῶ ὁ μετὰ τὴν ἐκδημίαν τοῦ π. Μάρ- Οἱ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ
Ψαλμῶν, ὅσον καί τοῦ «Ἰντζίλ» – Εὐαγγελίου καί πού ἐπικυρώνει ἤ ἐφημερίδος «Φιλελεύθερος» ὑπὸ κου Μανώλη - συμφώνως πρός Ὁ Κύριος εἶχε προειδοποι-
ἴδιος βρίσκει τήν εὐκαιρία νά ταπεινωθεῖ περισσότερο, ἀποκλείον- ἀποτελοῦν τή δύναμη τῆς ήσει τούς μαθητές Του γιά τίς
ἀπορρίπτει τήν αὐθεντικότητα τῆς διδασκαλίας τους δέν ἀποδέχε- ἡμερομηνίαν 26 Μαΐου καὶ προσέ- τας ἀπό τή ζωή του κάθε ραθυμία καί αὐτοϊκανοποίηση. τὰ στοιχεῖα τοῦ Πρακτορείου
ται τήν πίστιν εἰς τήν Θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τῆς σούρας «Εὐρώπη», τόσον εἰς τὴν Ἀττι-
Ἐκκλησίας. Εἶναι οἱ «οὐράνιοι θλίψεις καί τούς διωγμούς γιά
(Ἡ Τράπεζα 5:19) «Ἄπιστοι εἰσίν οἱ λέγοντες ὅτι ὁ Μεσσίας Υἱός τῆς Στόν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὅμως ἔχουμε εὐρέως διαδεδομέ- κήν, ὅσον καὶ πανελλαδικῶς. ἄνθρωποι καί οἱ ἐπίγειοι ἄγγε- ὅσους Τόν πιστέψουν καί Τόν
Μαριάμ εἶναι Θεός. Εἰπέ αὐτοῖς, τίς δύναται νά ἀναχαιτίσῃ τόν Θε- ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.» νο τό φαινόμενο Μητροπολίτες νά διοργανώνουν διάφορες ἐκδη-
Σημαντικὸν εἶναι τὸ γεγονὸς
λοι». Εἶναι οἱ ἀτίμητοι θησαυ- ἀκολουθήσουν. Τούς εἶχε προ-
όν, ἐάν θελήσῃ νά καταστρέψῃ τόν Μεσσίαν Υἱόν τῆς Μαριάμ καί λώσεις πρός τιμήν τοῦ ἑαυτοῦ τους! Χρησιμοποιοῦν τό ταμεῖο τῆς ροὶ τοῦ πνεύματος, πού
 Σεβ. Ἠλείας: Ζητούμενον Μητροπόλεώς τους, ἐπιλέγουν τούς ἐγκωμιαστές τους, πού θά ὅτι ἐγγράφονται καὶ νέοι συν- ετοιμάσει καί γιά τό μαρτύριο
τήν μητέραν αὐτοῦ καί πάντα τά ἐπί τῆς γῆς ὄντα;». ἡ ἀναθέρμανσις τῆς Πίστε- ἀναφερθοῦν στό πολυσχιδές ἔργο τους, ἀλλά καί στήν ἁγιότητά δρομηταί. Τὸ γεγονὸς δὲν εἶναι ἐμπνέουν καί καθοδηγοῦν. Οἱ καί τό θάνατο: «Τότε παραδώ-
Ἀπορρίπτει ὡσαύτως τήν πίστιν εἰς τήν πατρότητα τοῦ Θεοῦ, διό- ως καί ὄχι ἡ ἁπλούστευσις τους, τήν ὁποία ἀπέκτησαν μετά ἀπό πολύχρονη ἄσκηση, καί προ- τυχαῖον. Ὀφείλεται φρονοῦμεν, στρατιῶτες Χριστοῦ, πού πα- σουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καί ἀπο-
τι ἀφελῶς συνδέεται αὕτη μετʼ ἀποδοχῆς συζύγου καί τέκνων, καί τῆς γλώσσης. Σελ. 8 σκαλοῦν πρόσωπα τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, ἐντελῶς ἄσχετα μέ τήν τόσον εἰς τὴν ἐπιθυμίαν πολλῶν ρέμειναν «πιστοί ἄχρι θανά- κτενοῦσιν ὑμᾶς, καί ἔσεσθε μι-
βεβαίως τήν πίστιν εἰς τήν Ἁγίαν Τριάδα, διά τῆς σούρας τοῦ Κο-  Ἀμερικῆς: Δέν ὑπάρχει θέμα θρησκεία καί τήν ᾽Εκκλησία. Ἀπό ὅλο αὐτό τό θέατρο –πού συνή- πιστῶν νὰ γνωρίσουν τὸν μακα- του». Εἶναι «στεφανηφόροι» σούμενοι ὑπό πάντων τῶν
ρανίου: (Αἱ γυναῖκες 4:169) «Πιστεύετε ὅθεν εἰς τόν Θεόν καί εἰς Αὐτοκεφαλίας τῆς Ὀρθοδό- θως παίζεται ἐντός τῶν ἱερῶν ναῶν– προκαλεῖται στούς ἐπαινομέ- ριστὸν Πνευματικὸν Προϊστάμε- καί «καλλίνικοι». ἐθνῶν διά τό ὄνομά μου»
τούς ἀποστόλους Αὐτοῦ καί μή λέγετε ὅτι ὑπάρχει Τριάς. Παύσατε ξου Ἐκκλησίας εἰς τήν Ἀμε- νους μιά μάταιη ἐσωτερική εὐφροσύνη, πού ἱκανοποιεῖ τήν κενοδο- νον τῆς Π.Ο.Ε. π. Μᾶρκον Μανώ-
λέγοντες τοῦτο καί θά ὠφεληθῆτε, διότι εἷς εἶναι μόνον ὁ Θεός. λην μέσα ἀπὸ τὰς σελίδας τοῦ Στά λεγόμενα «μαρτυρικά» (Ματθ. ΚΔ΄ 9).
ρικήν. Σελ. 8 ξία τους. Παράλληλα ἐπιδιώκουν τίς ἐντυπώσεις στό λαό, προκειμέ-
Δεδοξασμένον εἴη τό ὄνομα τοῦ Κυρίου, οὗτος δέν ἔχει Υἱόν. Τά «Ο.Τ.» καὶ τὰ συνεχῆ ἀφιερώμα- τροπάρια, οἱ ἱεροί ὑμνογράφοι Ὁ ἐπίσκοπος Ἀχελώου Εὐθύ-
 «Τή γλώσσα μοῦ ἔδωσαν νου νά καλύψουν τή χαλαρή καί χωρίς ἠθικές ἀξίες ζωή τους, ἡ
ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἄνω καί τά ἐν τῇ γῇ κάτω εἰς Αὐτόν ἀνήκουσι μό- ὁποία σχολιάζεται καθημερινά ἀπό τούς ἁπλούς ἀνθρώπους. τα εἰς τὸν ἀγῶνα καὶ τὸ ἀντιαιρε- τούς ὡραιοπλέκουν, σάν μέ μιος γράφει: «Ὁ διωγμός, καί
Ἑλληνική» καί ὄχι βαρβα-
νον. Ἡ προστασία αὐτοῦ εἶναι ἐπαρκής». ρική. Τοῦ Ἀρχιμ. Ἰωήλ Κων- τικὸν ἔργον του, ὅσο καὶ εἰς τάς ἀνθοστέφανα, τά ὀμορφότερα πολλές φορές τό μαρτύριο τοῦ
Οἱ ἐντυπώσεις πού προκαλοῦν αὐτές οἱ ἐκδηλώσεις δέν διαρ-
Ἀπορρίπτει ὡσαύτως τήν Σταύρωσιν καί τήν Ἀνάστασιν τοῦ ἀλη- σταντάρου. Σελ. 3 κοῦν περισσότερο ἀπό μία δύο μέρες, οὔτε καί μεταπείθουν τούς θεοπειθεῖς πρεσβείας του πρὸς ἐπινίκια ἐγκώμια. Σημειώνω αἵματος, θά εἶναι πλέον ὁ κοι-
θοῦς Θεοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τή ἀνθρώπους, γιά νά μή πῶ ὅτι τίς περισσότερες φορές προκαλοῦν τὸν Ἀρχηγὸν τῆς Πίστεώς μας μερικά τέτοια ὑμνολογικά
 Σεμινάρια διά ὑγιῆ ἐπιστρο- Κύριον Ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
νός κλῆρος τῶν χριστιανῶν.
σούρα τοῦ Κορανίου (Αἱ γυναῖκες 4:156): «Καί εἶπον ἡμεῖς ἐφο- φήν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Πα- καί ἐξοργίζουν. Δυστυχῶς οἱ Μητροπολίτες αὐτοί εἶναι ἀποκομμέ- λουλούδια: Ὅπως τό αἷμα τοῦ Ἰησοῦ ἦταν
νεύσαμεν τόν Μεσσίαν Ἰησοῦν, Υἱόν τῆς Μαριάμ τόν Ἀπόστολον νοι ἀπό τό ποίμνιό τους καί ἀδιάφοροι γιά τό τί συμβαίνει στήν κοι- Πρεσβείας διὰ νὰ συνεχίζεται
ράδοσιν. Τοῦ Μοναχοῦ Μω- καὶ εὐδοκιμῆ ἡ ἀγωνιστικὴ πο- «Βασιλέων καί τυράννων τόν προορισμένο νά χυθεῖ, γιά ν’
τοῦ Θεοῦ. Οὐχί δέν ἐφόνευσαν, δέν ἐσταύρωσαν αὐτόν ἀλλά ἕτε- ϋσέως Ἁγιορείτου. Σελ. 4 νωνία. Ζοῦν γιά τίς ἐντυπώσεις, τήν προβολή, τούς ἐπαίνους, χω- φόβον ἀπώσαντο οἱ Χριστοῦ ἀποτελέσει τή ζύμη τῆς ἀναδη-
ρον τινά ὅμοιον αὐτῷ. Οἱ δέ συζητήσαντες ἐπί τοῦ ἀντικειμένου ρίς ποτέ νά ἔχουν κοπιάσει γιά τό καλό τῶν ἀνθρώπων, τούς ὁποί- ρεία τοῦ «Ο.Τ.» πρὸς Δόξαν τοῦ
 Ἀνάλυσις σόκ διά τό μέλ- Ἁγίου Θεοῦ καὶ τῆς φιλτάτης στρατιῶται, καί εὐθαρσῶς καί μιουργίας τοῦ κόσμου καί τῆς
τούτου ἔμειναν αὐτοί οἱ ἴδιοι ἐν τῇ ἀμφιβολίᾳ, δέν ἦσαν βέβαιοι πε- λον τῆς Ἑλλάδος. Τοῦ Σεβ. ους ὑποτίθεται ὅτι ποιμαίνουν. Ἀδιάφοροι καθώς εἶναι γιά τά πνευ-
ρί τούτου ἀλλά κατά εἰκασίαν. Ἀληθῶς οὗτοι δέν ἐφόνευσαν αὐτόν ματικά θέματα καί τήν κατά Θεόν προκοπή τους, ἀντιδροῦν σέ κά- ἡμῶν Ὀρθοδοξίας. ἀνδρείως αὐτόν ὡμολόγησαν»... ἀναπλάσεως τοῦ ἀνθρώπου,
Μητροπολίτου Αἰγιαλείας ἔτσι φαίνεται πώς καί τό αἷμα
ἀλλʼ ὁ Θεός ἐν τῇ ἰσχύι καί σοφίᾳ αὐτοῦ μετεκαλέσατο αὐτόν». κ. Ἀμβροσίου. Σελ. 5 θε ἔλεγχο πού τούς ἀσκεῖται. Δέν ἀνησυχοῦν οὔτε καί τόν ἐκλαμ- Δι΄ αὐτὴν τὴν αὔξησιν τῆς κυ- «Πίστιν τοῦ Χριστοῦ ὡσεί
Εἰσάγει γεώδεις, χωματένιες σαρκικές ἡδονές στόν Παράδεισο βάνουν ὡς ἰαματικό. Μόνοι τους συμπεραίνουν αὐθαίρετα ὅτι κλοφορίας καὶ προβολὴν τοῦ θώρακα ἐνδυσάμενοι καί τύπῳ τῶν χριστιανῶν εἶναι προορι-
 Εἰς τά δίπτυχα τῆς Ἱερᾶς «Ο.Τ.», τὸ Διοικητικὸν Συμβού-
μέ τήν σούρα τοῦ Κορανίου (Αἱ γυναῖκες 4:60) «ὁ πιστεύων καί Μονῆς Σουπράσλ τό ὄνομα αὐτοί πού τούς ἐλέγχουν εἶναι ἐμπαθεῖς καί μικρόνοες καί γι᾽ αὐτό ὁπλισάμενοι Σταυροῦ, στρα- σμένο νά χύνεται γιά νά ποτί-
πράττων τό ἀγαθόν εἰσελεύσεται εἰς κήπους περιρρύτους ὑπό ρυά- δέν τούς δίνουν καμιά σημασία. Ἔτσι διαιωνίζεται ἡ κακοδαιμονία λιον τῆς Π.Ο.Ε., οἱ συνεργάται τιῶται κρατεροί αὐτοῦ ἐδείχθη- ζει τίς ρίζες τῆς ἀνθρωπότητος
τοῦ μακαριστοῦ π. Μάρκου καὶ τὸ προσωπικόν τοῦ «Ο.Τ.»
κων, ἐκεῖ θά μένει αἰωνίως, ἐκεῖ θά εὕρη γυναῖκας ἀσπίλους καί Μανώλη . Σελ. 5 στήν Ἐκκλησία καί συνεχίζεται ὁ σκανδαλισμός τῶν πιστῶν. Τό τε»... καί νά στερεώνει τήν Ἐκκλη-
εὐάρεστον σκιάν» καί θεσπίζει τό ἔγκλημα καί τό φόνο καί τήν ἐπι- πρόβλημα εἶναι μεγάλο καί δυσεπίλυτο, γιατί πρωταγωνιστές εἶναι ἐπιθυμοῦν νὰ ἐκφράσουν θερ- σία».
 Ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεσις. Μητροπολίτες, δηλαδή δεσποτάδες στό ἀπυρόβλητο! Μόνο τό χέ- μάς εὐχαριστίας πρὸς τοὺς ἀνα- «Μάρτυρες Κυρίου, πάντα
βολή τῆς βίας σάν πρακτικές διαδόσεως τῆς δῆθεν ἀποκαλύψεως Τοῦ Πρεσβ. Ἀναστασίου
τοῦ Θεοῦ μέ τήν σούρα τοῦ Κορανίου (Ἡ μετάνοια 9:5) «Ὅταν πα- ρι τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά λύσει τό πρόβλημα καί νά ξαναδώσει ἐλπίδα γνώστας, συνδρομητάς καὶ δω- τόπον ἁγιάζετε, καί πᾶσαν νό- Οἱ χριστιανοί θά εἶναι πάντα
Γκοτσοπούλου. Σελ. 6 στούς καλοπροαίρετους, πού τόσο ἔχουν σκανδαλιστεῖ. ρητάς. σον θεραπεύετε»... ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ρέλθωσι οἱ ἱεροί μῆνες, τότε φονεύετε τούς πολυθεϊστάς ὅπου ἄν
συναντήσητε, ζωγρεῖτε πολιορκοῦντες καί ἐνεδρεύοντες αὐτούς»,
καθώς καί μέ τή σούρα (Ὁ Μωάμεθ 47:4–10) «Ὁπόταν συναντᾶτε ἵδρυσή της καὶ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὴν κοὺς στοχασμούς, γιὰ νὰ δοῦμε τί νολόγων Καθηγητὴς καὶ Ἀκαδη- παρέμενε πάντοτε τὸ θεμέλιο τῆς
τούς ἀπίστους, φονεύετε καί κατασφάζετε, συγκρατοῦντες ἐποχὴ τῆς Συνόδου τῆς Ἐφέσου (431 οὐσιαστικό, ἀληθινὸ καὶ αἰώνιο μαϊκὸς Γ. Ostrogovsky. «Χωρὶς αὐ- πνευματικῆς του ζωῆς. «Ἡ ἑλληνικὴ
στερρῶς τά δεσμά τοῦ αἰχμαλώτου. Μετά δέ τήν κατάπαυση τῆς
μάχης ἄφετε ἑαυτόν ἐλεύθερον ἤ ἀνταλλάξατε ἀντί λύτρων. Πράτ- μ.Χ.) μεταφέρθηκαν σ’ αὐτὴν ὅλα πρόσφερε τὸ Βυζάντιο στὸν πολιτι- τὰ τὰ στοιχεῖα εἶναι ἀδύνατον νὰ κα- ἐπιστήμη καὶ φιλοσοφία, ἡ ἑλληνικὴ
τετε οὕτως ἐάν ἐβούλετο ὁ Θεός θά ἐθριάμβευε ὁ ἴδιος ἐπʼ αὐτῶν,
ἀλλά ὑποβάλλει ὑμᾶς εἰς τόν πόλεμον διά νά δοκιμάσει ὑμᾶς διά
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΙΣ τὰ χριστιανικὰ λείψανα καὶ πάνω
ἀπ’ ὅλα τὰ προσωπικὰ ἀντικείμενα
σμένο κόσμο.
Θὰ χρησιμοποιήσουμε θέσεις –
τανοήσουμε τὸ Βυζάντιο»4. Ὁ βυζαν-
τινὸς κόσμος ὄχι μόνο προῆλθε ἀπὸ
ἱστοριογραφία καὶ ποίηση ἀποτελοῦν
τὸ μορφωτικὸ ἐπίπεδο καὶ τῶν πιὸ
τῶν δέ... ὅσοι πιστοί ἐάν συνδράμετε τόν Θεόν εἰς τήν μάχην Αὐτοῦ
κατά τῶν ἀπίστων, καί ὁ Θεός θά συνδράμει ὑμᾶς κατευθύνων τά ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ τῆς Παναγίας, λεηλατήθηκαν οἱ
ἀναρίθμητοι Ναοὶ καὶ Μοναστήρια
γνῶμες σοφῶν, καταξιωμένων Βυ-
ζαντινολόγων, ποὺ μὲ σοβαρότητα
τὸν ἑλληνιστικό, ἀλλὰ συνδεόταν
μαζί του καὶ μὲ μία ἱστορικὴ συγγέ-
εὐσεβῶν βυζαντινῶν».
«Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία οἰκειο-
ὑμέτερα διαβήματα». της, ἐκεῖ ὅπου «οἱ ἐνδεδυμένοι τὸ νεια. Ὅπως στὸν ἑλληνιστικό, ἔτσι ποιήθηκε τὴν κληρονομιὰ τῆς ἀρχαί-
Ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐπετείου ἁλώσεως τῆς ΚΠόλεως καὶ ἀπροκατάληπτα μελέτησαν τὸ
Παρά ὅμως τά ἀνωτέρω στό Κοράνιον περιγράφεται καί ἀναγ- ἀγγελικὸν σχῆμα», συντηροῦσαν τὸν κλέος τῆς Ρωμιοσύνης, ἀποδείχνον- καὶ στὸν βυζαντινὸ κόσμο τὰ διάφο- ας ἑλληνικῆς φιλοσοφίας, χρησιμο-
γέλλεται ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθέ- Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Δεληγιάννη, Δρος Φιλ. κύκλο τῆς ἀσίγαστης προσευχῆς μὲ τας πὼς τὸ Βυζάντιο ἀπὸ τοὺς κλα- ρα στοιχεῖα συνδέονται καὶ ἐναρμο- ποίησε τὴν ὁρολογία της, γιὰ τὴ δια-
νου Μαρίας καί ἡ γέννησις τοῦ Λυτρωτοῦ καί Θεοῦ καί Σωτῆρος Καθηγητοῦ Βυζαντινῆς Ἀρχαιολογίας καὶ Τέχνης τοὺς ἁγίους καὶ τοὺς ὁσίους της. σικοὺς χρόνους, τὸν Μ. Ἀλέξανδρο νίζονται μεταξύ τους σὲ ἕνα κοινὸ μόρφωση τῆς Ὀρθόδοξης Χριστια-
Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τήν σούρα: (Ἡ Μαριάμ 19:16–29) «Ὦ Μωάμεθ, πολιτιστικὸ σύνολο. «Τὸ Βυζάντιο νικῆς δογματικῆς διδασκαλίας»5.
πραγματεύθητι ἐν τῷ Κορανίῳ περί τῆς Μαριάμ. Πῶς αὕτη ἀπεσύρ- Ἔπεσε ἡ Πόλη ἀπὸ τὰ ἄγρια στί- καὶ τοὺς διαδόχους του ἀποτέλεσε
Ἡ Ἅλωση τῆς Βασιλεύουσας ἀπὸ lomini, διαπρεπῆ ἑλληνιστῆ, ποὺ φη τῶν βαρβάρων τῆς Ἀνατολῆς! συνδετικὸ κρίκο μὲ τὴν νεοελλη- πρόσφερε μία μεγάλη καὶ ἱστορικὴ Αὐτὲς οἱ σοφὲς καὶ ἀπόλυτα τεκ-
θη τοῦ οἴκου της, πρός τό ἀνατολικόν μέρος. Ἐκαλύφθη διά πέ- μηριωμένες θέσεις τοῦ Γ. Ostro-
πλου, ὅστις ἀπέκρυψεν αὐτήν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν των. Καταπέμψα- τοὺς Τούρκους στὰ 1453, ὑπῆρξε τὸ χαρακτήρισε τὴν πτώση τῆς Κων- Δὲν ἔπεσε ὅμως ἡ καρδιὰ τῆς Βα- νικὴ περίοδο3, συνεχίζοντας τὴν ὑπηρεσία μὲ τὸ νὰ διατηρήσει μὲ
μεν αὐτῇ τό Πνεῦμα ἡμῶν, ὅπερ ἐνώπιόν της ἔλαβεν ἀνθρωπίνην ἱστορικὸ γεγονός, ποὺ περισσότερο σταντινουπόλεως ὡς «δεύτερο θά- σιλεύουσας, ἡ Ὀρθόδοξη Θεολο- ἐθνική μας ἑνότητα μὲ κύρια χαρα- ἀγάπη τὰ ἀρχαῖα πολιτιστικὰ ἀγα- govsky εἶναι, νομίζω, ἀπάντηση
μορφήν. Αὕτη δέ εἶπεν: Ζητῶ καταφύγιον παρά τοῦ Οἰκτίρμονος ἀπὸ κάθε ἄλλο συγκλόνισε ὄχι μόνο νατο τοῦ Ὁμήρου καὶ τοῦ Πλάτωνα γία καὶ Πίστη, τὰ Ἱερὰ καὶ οἱ κτηριστικὰ γνωρίσματα, τὴν ἑλλη- θά, νὰ καλλιεργήσει τὴν ἑλληνικὴ σαφὴς στὶς ἐμπαθεῖς Γιβωνικὲς καὶ
ἐναντίον σου, ἐάν φοβεῖσαι αὐτόν. Οὗτος δέ ἀπεκρίθη. Ἐγώ εἰμι τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ κά- καὶ ἀποξήρανση τοῦ ποταμοῦ τῆς ἥρωές της, οἱ Ἅγιοι καὶ βέβαια νικὴ γλώσσα, τὴν ἑλληνικὴ παράδο- παιδεία καὶ νὰ διαμορφώσει τὴν ὑποτιμητικὲς θέσεις τῶν Δυτικῶν
ἀπόστολος τοῦ Κυρίου σου πεμφθείς πρός σε, ὅπως σοί δώσω υἱόν θε ἀνθρώπινη ψυχή. Μεγάλοι στο- παιδεύσεως ἀπὸ τὶς πηγὲς τῶν ἡ μεγάλη Βυζαντινὴ Τέχνη, ποὺ ση καὶ κορυφαία τὴν Ὀρθοδοξία. Ὀρθόδοξη Πίστη. Ὁ ἑλληνικὸς πολι- γιὰ τὸ Βυζάντιο ἢ τὴν πληρωμένη
ἅγιον. Πῶς τοῦτο προσέθηκεν αὕτη ἐνῶ ἄνδρα οὐ γινώσκω καί ἐνῶ χαστὲς τὸ χαρακτήρισαν «μοιραία Μουσῶν»2. Μὲ τὴν πτώση τῆς Πό- αὐτὴ διεμόρφωσε. Τὰ χριστιανικὰ «Ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμός, ἡ ρωμαϊκὴ τισμὸς ἑνώθηκε, ὑποστηρίζει σοφὰ σιωπὴ στὸ βιβλίο τοῦ Duroselle.
οὐκ εἰμί ἀκόλαστος. Ὁ δέ ἀπεκρίθη οὕτω γενήσεται, ὁ Κύριος σου στιγμῆς τῆς ἀνθρωπότητας»1. Στὸν λης σήμανε τὸ ἱστορικὸ τέλος τῆς ὁ Ostrogovsky, σὲ μιὰ νέα μορφὴ Τὴν ἀπαιδευσία, τὴν ἔλλειψη
εἶπεν τοῦτο διʼ ἐμέ εἶναι εὔκολον. Ἔσται δέ σημεῖον τοῖς ἀνθρώ- βυζαντινὰ μνημεῖα, πολλὰ τραυμα- πολιτικὴ θεωρία καὶ ἡ Ὀρθόδοξη
εὐρωπαϊκὸ χῶρο ὅπου παρέμενε Ἀνατολικῆς Χριστιανικῆς Ρωμαϊκῆς τισμένα ἀλλὰ ζωντανὰ ἂν καὶ Χριστιανικὴ Πίστη ἀποτελοῦν τὰ καὶ συνδέθηκε ἄρρηκτα μὲ τὸν χρι- πνευματικῆς καλλιέργειας τὴν θε-
ποις καί τεκμήριον τῆς ἡμετέρας μακροθυμίας. Τό θέσπισμα ἀπηγ- ζωηρὴ ἡ ἐπίδραση τοῦ κλασικοῦ Αὐτοκρατορίας. Ἔπεσε ἡ Πόλη ἡ ωροῦσαν ἀτύχημα καὶ συμφορὰ οἱ
γέλθη ἤδη. Συνέλαβεν υἱόν καί ἀπεσύρθη εἰς μεμακρυσμένον μέ- σκόρπια σὲ μύριες μεριὲς τῆς ὑφη- κύρια στοιχεῖα, ποὺ καθόρισαν τὴν στιανικό. Τὸ Βυζάντιο δὲν ἀποστρέ-
ἀνθρωπισμοῦ καὶ ἐντυπωσιακὴ ἡ ἀφιερωμένη στὴν Παναγία, ἔπεσε ἡ λίου. Ἔτσι, στὴν σημερινὴ ἐπιφυλ- ἐξέλιξη τοῦ Βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ», φεται τὴν κλασική, ἑλληνικὴ σοφία βυζαντινοί. Μεγάλη ὁπωσδήποτε, ἢ
ρος κατέλαβον δέ αὐτήν αἱ ὀδύναι τοῦ τοκετοῦ πλησίον δένδρου
κραυγὴ τοῦ Αἰνείου Συλβίου Picco- Νέα Ἱερουσαλήμ, ποὺ ἀπὸ τὴν λίδα μας, θὰ ἀποφύγουμε θρηνητι- γράφει ὁ ἐκ τῶν κορυφαίων βυζαντι- (Καππαδόκες, Φώτιος κ.λπ.) ἀλλὰ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
Σελὶς 2α 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

O AGIOS MHTROFANHS ARΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
Σ ΤΙΣ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ ἡ Ἐκκλησία μας
τιμᾶ τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Μη-
τροφάνους, ὁ ὁποῖος ἔζησε τόν
Ἐκοιμήθη τό 327.
Τό κοντάκιο τοῦ ἁγίου ἀναφέ-
ρει:
4ο αἰώνα μ.Χ.
« Τόν Ἱεράρχην τοῦ Χριστοῦ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ: «Δίψα γιά
Ὁ Συναξαριστής μᾶς πληροφο- ζωή», Ἔκδοση Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νικοπόλεως καί Πρε-
Η ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ρεῖ: Ὁ Μητροφάνης «ἤκμασε ἐπί Μητροφάνην, τῆς
τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου Ἐκκλησίας τόν φωσφόρον βέζης, Πρέβεζα, 2010, σελίδες 109.

Ε
καί ὅτε οὗτος κατέστησε πρω- λαμπτῆρα, τόν ὁμο- Τά βιβλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μη- τρημένες, «λακωνικές» (ἄλλωστε καί
ΝΑ ἄκρως ἐνδιαφέρον ἄρθρον διʼ ὅλον ἔξω ἀπό ἡμιτελεῖς Ναούς τά πανώ μέ τήν ἐπι- τεύουσαν τοῦ ἀνατολικοῦ Ρωμαϊ- ούσιον Λόγον τῷ Πατρί, ἐν τροπολίτου Νικοπόλεως καί Πρεβέ- ἡ καταγωγή τοῦ συγγραφέα, νομίζω,
τόν ἑλληνικόν λαόν ἐδημοσιεύθη εἰς γραφή πού λέει: “Ἐνισχύσατε τήν ἀποπεράτω- κοῦ κράτους τήν Κωνσταντινού- ζης κ. Μελετίου, ἔχουν συγκεντρωμέ- κάπου ἐκεῖ στή Λακωνία – Καλαμά-
πολιν. Εὑρέθη ὁ πρῶτος τῆς βα- μέσῳ κηρύ-
τήν «Ἑστίαν» τῆς 15/5/2010 ὑπό τοῦ δη- ση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ”. Καί ἔρχεται τώρα τό να ὅλα τά συγγραφικά καί ἐκδοτικά τα). Οἱ πρόλογοί του, σύντομοι, καί οἱ
σιλευούσης ταύτης ἐπίσκοπος, ξαντα, θεοφόρων Πατέρων, χαρίσματα, πού μπορεῖ νά ἔχουν τά
μοσιολόγου κ. Χαραλάμπους Μπαμπίλη, διά Ἑλληνικό Κράτος, σέ μία ἐποχή μάλιστα, πού ὅτε, τόν Μάϊον τοῦ 325, συνεκρο- λέξεις του μελετημένες. Ἄλλωστε καί
τό θέμα τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ μουσουλμανι- βρισκόμαστε στά πρόθυρα τῆς χρεοκοπίας,
καί θρόνον κοσμή- ἀληθινά, τά «καλά» βιβλία: Ὡραιότα- ὁ ἴδιος Μελέτιος. Δέ μπορεῖ νά αὐτο-
τήθη ἡ ἐν Νικαίᾳ Α´ Οἰκουμενική το καί καλό γράψιμο, γλαφυρό στήν
κοῦ τεμένους Ἀθηνῶν. Μεταφέρομεν ἔστω νά ξοδέψει χρήματα γιά τήν ἀνέγερση τοῦ Σύνοδος». Ὁ ἴδιος δέν μπόρεσε σαντα, Βασιλίδος ἐν πρώτοις, διαψευστεῖ!
καί προφητείας ἔκφραση, τήν περιγραφή σκέψεων
μερικάς σκέψεις του διά προβληματισμόν τζαμιοῦ. Ὁποία ἀντίφαση.» νά παραστεῖ αὐτοπροσώπως λόγῳ καί γεγονότων, δύναμη λόγου, Τά ὡραιότατα κείμενα τά χωρίζει
πρωτίστως τῆς κυβερνήσεως: Ὁ ἀρθρογράφος ὑπενθυμίζει ἐν συνεχείᾳ γήρατος καί ἀσθενείας. Χάριν ἐκ Θεοῦ, σαφῶς λα- «Ἁγιογραφικό καί πατερικό», ἄψογη σέ τρεῖς ἑνότητες: α. Ὀρθόδοξη πνευ-
«Θεωροῦμε ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀνεξαρ- τήν ὑπόσχεση τῆς Δ΄ Ἐθνικῆς τῶν Ἑλλήνων Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Μητροφά- βόντα, συμφώνως ἐκτύπωση, ὄμορφο καί γοητευτικό – ματικότητα, β. Ἑορτές - Ὁρόσημα,
τήτως θρησκεύματος, ἔχουν τό δικαίωμα νά Συνελεύσεως, διά τήν ἀνέγερσιν μεγάλου νους θεμελιώθηκαν μεγάλες ὑμνήσωμεν». ἑλκυστικό τό ἐξώφυλλο. καί γ. Σαρακοστή – Πάσχα.
Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος, πρός εὐγνωμοσύ- οἰκοδομές καί ἱεροί ναοί στήν Πρωτ. Δ.Δ.Τ. Οἱ προτάσεις καί οἱ λέξεις του με- Πολύ τόν εὐχαριστοῦμε.
ἀσκοῦν τά θρησκευτικά τους καθήκοντα. Καί Πρωτεύουσα.
βέβαια, πάντοτε μέσα στά πλαίσια καί τίς προ- νην διά τήν ἐλευθερίαν τοῦ Ἔθνους. Αὐτό
ϋποθέσεις τοῦ Κράτους, πού φιλοξενεῖ τούς ὑπῆρξε τό λεγόμενο «τάμα τοῦ Ἔθνους», «καί ΑΒΡΑΑΜ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ: «Ὁ Θεάνθρωπος καί ἡ
ξένους, καί ἐν προκειμένῳ τῆς χώρας μας. τό ὁποῖον, δυστυχῶς, μετά ἀπό 200 σχεδόν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του» – Ἡ μοναδική ἐλπίδα σωτηρίας
Σύμφωνα μέ αὐτά πού διαβάσαμε, ἡ Ἑλληνι- χρόνια, δέν ἐξεπληρώθη». Καί δικαίως ὁ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ τοῦ κόσμου – Σειρά «Λαϊκή Χριστιανική Βιβλιοθήκη» 10,
κή Πολιτεία θά διαθέσει 17 στρέμματα στήν ἀρθρογράφος διερωτᾶται: «Μέ ποία λογική, Ἐκδόσεις «Ὁ Ποιμενικός Αὐλός», Ἀθήνα 2009, σελίδες 508.
λοιπόν, ἔρχεται τώρα τό Κράτος, νά κτίσει τό ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ. χρόνια τῆς ἱστορικῆς του πορείας. της, τὰ χειρόγραφά τους καὶ τὸν νε-
περιοχή τοῦ Βοτανικοῦ, γιά νά ἀνεγερθεῖ
αὐτό τό τζαμί ἐπιφανείας 830 τετραγωνικῶν τζαμί; Ἡ ἀπόφαση αὐτή εἶναι ἐξοργιστική καί ἴσως βασικὴ συμμετοχὴ στὴν Ὅμως «τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Βυζαντινὴ οπλατωνισμό τους στὴν Ἰταλία. Ἡ Προσπαθῶ, νά μὴ κολακεύω, ἀλλ’ λοῦν ἕνα εἶδος Ὀρθόδοξης Κατήχη-
μέτρων. Ὅμως ἡ “γαλαντομία” τῆς χώρας μας προσβλητική γιά ὅλους τούς Ἕλληνες». Ἀφοῦ ἔκφραση ὅλου αὐτοῦ τοῦ οἰκουμε- Αὐτοκρατορία μπόρεσε νὰ διατηρη- ἑνότητα τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης δὲν οὔτε νά ὑπερβάλλω στίς βιβλιοπα- σης, ἤ, ἄν θέλετε, μιά ὀμορφογραμμέ-
δέν σταματάει ἕως ἐκεῖ. Προτίθεται ἡ ἴδια νά δέ ἀναφερθῆ στούς ὅπου γῆς ὁμογενεῖς, ἀπό νικοῦ καὶ πολιτισμένου τρόπου θεῖ καὶ νὰ ἀφήσει τόσο λαμπρὰ πρέπει νὰ στηρίζεται μόνο σὲ πολι- ρουσιάσεις μου. Ὅπως ἐπίσης, ἀπο- νη καί εὐκολοδιάβαστη Δογματική.
Αὐστραλίας μέχρι Ἀμερικῆς, οἱ ὁποῖοι διʼ ἰδίων ζωῆς, εἶχε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔργα, αὐτὸ ὀφείλεται σχεδὸν ἀπο- τικὰ καὶ οἰκονομικὰ θεμέλια, ὅπως φεύγω νά προκαλέσω ἀπογοήτευση Σημειώνω μερικά ἀπό τά θέματα τοῦ
ἀνεγείρει τό τζαμί. Ἡ ἀπόφαση αὐτή μᾶς βρί- γιά ὁποιοδήποτε βιβλίο. Ἡ Ἀλήθεια βιβλίου: 1. Ἡ Ὀρθοδοξία, 2. Τί εἶναι
σκει, ἐντελῶς ἀντίθετους. Τό ἴδιο πιστεύουμε ἐξόδων καί ἱερούς Ναούς οἰκοδόμησαν, ἀλλά μὲ τὴν ἀποκαλυπτικὴ ἀλήθεια, κλειστικὰ στὶς ἀρετές του», ὑποστη- ὑποστηρίζουν μερικοὶ ἀδαεῖς πολι-
γιατί βάση τῆς καθημερινῆς ρίζει ὁ ἐπίσης μεγάλος βυζαντινο- τικά, ἀλλὰ κυρίως στὸν πολιτισμό καί ἡ Δικαιοσύνη δέν ἀνέχονται ὁ Θεός, 6. ῾Η Ὀρθόδοξη Παράδοσή
ὅτι αἰσθάνεται καί ἡ πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνι- καί Ἑλληνικά σχολεῖα, καταλήγει: «Μετά ἀπό ὑπερβολές. Εἶναι, ἄλλωστε, γνωστός μας, 10. Περί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
κοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ λαοῦ. Ὡστόσο, ὅλα αὐτά περιμένουμε ἀπό τό ὑπουργεῖο Παι- ζωῆς ἦταν οἱ θεούμενοι Πατέ- λόγος καὶ φίλος τῆς Ἀθωνικῆς της. Σ’ αὐτὸν ποὺ τῆς πρόσφερε τὸ
Πολιτείας, ὁ sir St. Runciman, Βυζάντιο καὶ ὅταν αὐτὸ μεσουρα- ὁ σοφός λόγος: «Ἡ ἄκρα δικαιοσύνη 20. Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, 21. Ἡ
θά πρέπει νά ποῦμε ὅτι τό Ἑλληνικό κράτος, δείας νά ἐπανεξετάσει τήν ἀπόφασή του γιά ρες καὶ ἅγιοι, ποὺ ζοῦσαν τὴ δι- εἶναι ἄκρα ἀδικία». Ὅταν χρειάζεται ὁρατή καί ἀόρατη Ἐκκλησία, 24. Τό
τήν ἀνέγερση τοῦ τζαμιοῦ. Καί κάτι ἀκόμη, πού δασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ ὑπῆρ- «στὶς ἀρετές, ποὺ εἶχε τὸ πολίτευμα νοῦσε ἀλλὰ καὶ ἀργότερα ὅταν οἱ κάποια κριτική τοῦ βιβλίου, ἔχω ἀρχή δόγμα, 27. Τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλη-
οὐδέποτε στήν ἱστορία του ἔκτισε, ἔστω καί καὶ ἡ βυζαντινὴ διοίκηση. Λίγα κρά- μεγάλοι στοχαστὲς ἑλληνιστές του,
ἕνα μικρό Ἐκκλησάκι, μέ δικές του δαπάνες. ἀφορᾶ τό ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν: Ὑπάρχει ξαν τὸ εἰκονογραφημένο εὐαγγέλιο μου, νά γίνεται μέ ἐπιείκεια. Ἰσχύει σίας, 34. Ὁ ρόλος τοῦ μοναχισμοῦ, 39.
Ὅλες οἱ Ἐκκλησίες, πού ὑπάρχουν διάσπαρ- Μουσουλμανική χώρα, ἡ ὁποία θά κτίσει Ναό τῶν βυζαντινῶν. Οἱ ἐνορίες καὶ τὰ τη ὑπῆρξαν ὀργανωμένα μὲ τρόπο, ἀρχιτέκτονες, ζωγράφοι καὶ ἁγιο- καί ἐδῶ ὁ χρυσός κανόνας τοῦ Κυρί- Βυζαντινή μουσική, 45. Εἰκονομαχία
γιά τούς Ἕλληνες»; Μοναστήρια λειτουργοῦσαν ὡς φι- ποὺ νὰ ταιριάζει τόσο πολὺ μὲ τὴ γράφοι, ἔφυγαν ἀπὸ τὴν τουρκικὴ ου: «Καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν καί μοναχισμός, 53. Ἑρμηνεία τῆς
τες στήν Ἑλληνική Ἐπικράτεια, ἀπό τό πιό τα- Θείας Λειτουργίας, 65. Ἡ προσευχή
λανθρωπικές, θεραπευτικὲς κοινό- ἐποχὴ καὶ νὰ εἶναι τόσο προσεκτικὰ λαίλαπα. οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς
πεινό ἐκκλησάκι μέχρι καί τούς περίλαμπρους Θέτομεν, τέλος, καί ἡμεῖς μίαν ἐρώτησιν προσανατολισμένα στὸ νὰ ἀποτρέ- ὁμοίως» (Λουκ. ΣΤ΄ 31). τοῦ Ἰησοῦ, 71. Τά θαύματα, 75. Ὁ θά-
Καθεδρικούς Ναούς, ἔγιναν μέ τόν ὀβολό τητες6. Ἐκεῖ ὅμως, ποὺ ἡ Δόξα τοῦ Βυ-
πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον καί τήν Ἱεράν Σύνο- νατος καί ἡ αἰωνιότητα, κ.ἄ.
πιστῶν καί τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι ἔχουμε δεῖ δον: Θά ὑψώσουν φωνήν διαμαρτυρίας; Ὅμως ἡ δύναμη καὶ τὸ κύρος τοῦ πουν τὴν παραμονὴ τῆς ἐξουσίας σὲ ζαντίου εἶναι ἀνεπανάληπτη, εἶναι Ἔρχομαι τώρα στό νέο βιβλίο τοῦ
Βυζαντίου, τονίζει ὁ Ostrogovsky, χέρια φαύλων καὶ ἀνικάνων»7. ἡ βυζαντινὴ τέχνη του. Δὲν ματάγι- μοναχοῦ Ἀβραάμ τοῦ Ἁγιορείτου. Νά πάρουμε μιά γεύση ἀπό τό γρά-
στηρίχθηκε στὸν σωστὰ κατανεμη- Θὰ ἦταν ὅμως μεγάλη παράλει- νε μεγαλοπρεπέστερη καὶ διαρκέ- Μέ βάση, τά ὅσα σημείωσα πιό πάνω, ψιμό του: «Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας
Ἡ καῦσις ματα θά τοῦ ἔφερναν ἀνέσεις καί Μαδιάμ”. Μόλις τούς εἶδαν οἱ φοι-
μένο χρηματικό του πλοῦτο, τοῦ ψη νὰ μὴ ἀναφερθεῖ, στὴν πα- στερη κληρονομιά. Ὅλα τὰ στοι- θά πῶ κάτι, ἀλλά νά μή θεωρηθῶ εἶναι ὁ μεγαλοφωνότατος κήρυκας
ἐπιτυχία. Καί ὅμως, ὅπως ὁμολό- τητές, ἔντρομοι ἐγκατέλειψαν τή ὑπερβολικός στήν κρίση μου. Δέ γνω- τῶν ἀληθειῶν τοῦ Θεοῦ τῆς θείας
διʼ ἑτεροθρήσκους γησε ἀργότερα, “ἔγινε πιό πολύ- Σχολή. Μετά τίς 4 τά ξημερώματα ὁποίου τὰ πιστωτικὰ ἀποθέματα ροῦσα ἐπιφυλλίδα, τὸ τεράστιο χεῖα τῆς τέχνης του, ἑνωμένα πάν-
ρίζω τόν ἄνθρωπο, ἀλλά ἀπ’ αὐτά τά Ἀποκαλύψεως. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ
πλοκη ἡ ζωή μου”. Γιαυτό κατέλη- κατέφθασε στή Σχολή μεγάλη ἦταν σχεδὸν ἀνεξάντλητα στὶς πε- ἔργο τῶν Θεσσαλονικέων Ἱεραπο- τα σὲ ἕνα μίγμα τέλειο, μοναδικὸ Χριστοῦ εἶναι ἕνας φάρος, πού φωτί-
καὶ ἀθέους ὁποῖα ἔχει γράψει —αὐτό εἶναι τό
ξε στό συμπέρασμα: “Δέν θέλω νά ὁμάδα νεαρῶν, οἱ ὁποῖοι ἀναίτια ριόδους ἀκμῆς. Ἀπὸ τὴν ἄλλη με- στόλων ἀδελφῶν ἁγίων Κυρίλλου καὶ πρωτότυπο. 13ο— τόν θεωρῶ ἕνα ἀπ’ τούς καλύ- ζει ὅλο τόν κόσμο, ὁλόκληρη τήν
Η ΕΙΔΗΣΙΣ ἀνέφερεν ὅτι γιά μοῦ μείνη τίποτα”. Τά χρήματα εἶ- προχώρησαν σέ βανδαλισμούς...». ριά, συνεχίζει ὁ σοφὸς καθηγητής, καὶ Μεθοδίου, στὸν κόσμο τῶν Τὰ τείχη τοῦ Θεοδοσίου τοῦ Β´ τερους καί πολυγραφότερους ἁγιο- οἰκουμένη... Ἡ ὕπαρξις τῶν ἁγίων
γνωστό δημοσιογράφο, ὁ ὁποῖος ναι ἀντιπαραγωγικά. Δέν φέρνουν Ὁ κ. Μουσιόπουλος ἐδήλωσεν τὸ κράτος ἀναπτύσσει, στὶς περιό- Σλάβων, μὲ κύριο ἐμπνευστὴ τὸν (405 – 450) στέκουν ἀκόμη ἐκεῖ, ἂν ρεῖτες συγγραφεῖς. τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποτελεῖ τόν
ἀπέθανε κατʼ αὐτάς, εἰς ἡλικίαν 78 τήν εὐτυχία». ὅτι: «Αὐτή ἡ εἰκόνα δέν εἶναι ἀνε- δους ἀκμῆς, αὐστηρὴ διαχείριση σοφὸ καὶ μεγάλο ἱεράρχη Φώτιο. Ὁ καὶ λαβωμένα, γιὰ νὰ θυμίζουν σὲ ἀκατάπαυστο ἔλεγχο τῆς δικῆς μας
Ἕνα διαμάντι εἶναι τό νέο του βι-
ἐτῶν, ἀνεκοινώθη ὅτι «ἡ κηδεία Μέ αὐτές τίς σκέψεις ἀποδε- κτή γιά τήν ἑλληνική κοινωνία καί τοῦ δημοσίου χρήματος, μὲ ἀποτέ- Ἰβὰν Γ´ ὁ μεγαλοπρεπής, ὁ θεμε- ὅλους μας τὴν ἀναχαίτιση, ποὺ βλίο μέ τά 83 του κεφάλαια (θέματα). ἀπιστίας... Ὅσοι εἶναι μέλη τῆς Ὀρθο-
του θά πραγματοποιηθῆ μέ ἀποτέ- σμεύθηκε ἀπό ὁλόκληρη τήν περι- σέ καμμία περίπτωση δέν πρέπει ἡ λεσμα νὰ ἐλέγχει ἀπόλυτα κάθε λιωτὴς τῆς ἑνότητας τῶν ρωσικῶν δόξου Ἐκκλησίας ζοῦνε μέσα στόν
πρόσφεραν γιὰ τοὺς λαοὺς τῆς Στό ἐξώφυλλό του ἔχει τήν ὑπέροχη
φρωση χωρίς τελετή». δημόσια περιουσία νά ἀποτελεῖ βο- κόσμο τῶν θαυμάτων τοῦ Θεοῦ, στό
οἰκονομικὴ πράξη7. Τί ἀντίθεση μὲ φυλῶν, θεώρησε ἰδιαίτερη τιμή του Εὐρώπης, ἀπὸ τὴν ἀσιατικὴ βαρβα- εἰκόνα τοῦ Παντοκράτορα τῆς Ἱ. βασίλειο τῆς χάριτος, τῆς ἁγιότητος
Δικαίωμά του, βεβαίως, νά ἀπο- ΜΕΤΑΔΟΣΙΣ ρά στά χέρια ἐξωπανεπιστημιακῶν, τὴν σημερινὴ φαύλη καὶ ἀναξιο- τὸ ὅτι παντρεύτηκε τὴν ὄμορφη ρότητα. Οἱ ἰουστινιάνειες στέρνες Μονῆς Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἁγίου καί τῆς ἀληθείας...».
τεφρωθῆ, καί ἀσφαλῶς, χωρίς τε- ἡ δέ ἀστυνομία πρέπει νά ἔχει τή πρεπέστατη πολιτικὴ πραγματικό- κόρη τοῦ δεσπότη Θωμᾶ Παλαι- Ὄρους, ὅλη δέ ἡ ἔκδοση σέ γοητεύει.
ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ δυνατότητα νά ἐπεμβαίνει...». μὲ τὶς ὡραιότατες 336 κολῶνες καὶ
λετήν τῆς Ὀρθοδόξου Νεκρωσί-
τητα! Στοὺς ἕντεκα αἰῶνες, ποὺ ολόγου, ἀνιψιὰ τοῦ τελευταίου τοὺς 1000 κίονες. Τὸ Τέμενος τῆς Ἀφιερώνεται: «Σέ ὅσους ἀναζητοῦν Ὅλες οἱ σελίδες τοῦ βιβλίου
μου Ἀκολουθίας. Ἦτο, φαίνεται, Πότε ἐπιτέλους θά ἐπιβληθῆ ἡ τήν σωτηριώδη ἀλήθεια στούς ἔσχα- ἐκφράζουν αὐθεντική τήν ὀρθόδοξη
συνεπής εἰς τάς ἀθεϊστικάς του ΕΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ; τάξις εἰς τά τῆς Παιδείας; Ἐντρο-
πέρασαν ἀπὸ τὸν πρῶτο ὡς τὸν τε- αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου. Ὀρθοδοξίας, ὁ Ναὸς τῆς τοῦ Θεοῦ
τους καιρούς μας». σκέψη.
ἀρχάς, τάς ὁποίας καί σεβόμεθα. ΕΙΣ ΤΟ ἐρώτημα αὐτό,
λευταῖο Κωνσταντῖνο, ὁ τρόπος Σὲ ὅλους τοὺς σλαβικοὺς λαοὺς ἡ Σοφίας, ὁ Παρθενώνας τοῦ Χρι-
πή! Τά 83 θέματα τοῦ βιβλίου ἀποτε- Μιχ. Μιχαηλίδης
Πλήν, λυπούμεθα, ἐάν δέν ὑπῆρξε ἀπαντᾶ ὁ θεολόγος Σταῦρος ζωῆς ἄλλαξε πολλὲς φορές. Ὁ πο- Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία ἀσκοῦσε στιανισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ
μετάνοια καί πίστις εἰς τήν ἀθανα-
σίαν τῆς ψυχῆς καί τήν προσδο-
Μποζοβίτης εἰς τό περιοδικόν Συνέπειαι λίτης ὅμως τοῦ Βυζαντίου ἔμεινε τρομερὴ ἐπίδραση καὶ τοὺς γοήτευε Ἁγία Εἰρήνη, δεύτερη σὲ μέγεθος
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Β. ΑΒΡΑΜΙΔΗ: «Τύχη, Ἐξέλιξη, ἤ Δημιουρ-
«Ἐνορία», ἀρ. φ. 1052 καί εἰς συνειδητά, ὁ πιὸ πολιτισμένος κυρίως μὲ τὴν πολιτιστική της πα- μετὰ τὴν Ἁγία Σοφία, ὁ ναὸς τοῦ
κίαν τῆς αἰωνίου ζωῆς. Κατά τήν τό β΄ μέρος ἐκ δύο σχετικῶν τῆς «ἐλεύθερης ἐκπρόσωπος τοῦ ἀνθρωπίνου γέ- ράδοση καὶ τὴν ὀρθόδοξη πίστη. ἁγίου Σεργίου καὶ Βάκχου, ἡ Μονὴ γία»; —Ἐκδόσεις «ΤΗΝΟΣ», Ἀθήνα 2010, σελίδες 140.
Ἁγίαν Γραφήν: «Ἀπόκειται τοῖς ἄρθρων. Ἀφοῦ ἀναφερθῆ εἴς νους, συνειδητὰ Ρωμηός, Ὀρθό- Μὰ καὶ ἡ δυτικὴ Εὐρώπη εἶχε καὶ τῆς Χώρας —ὁ μέγιστος σταθμὸς
ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετά τινας ἐσφαλμένας παλαιοτέ- συμβίωσης» δοξος, κληρονόμος τῆς ἑλλη- αὐτὴ ἕνα μόνιμο χρέος ἔναντι τοῦ τῆς Βυζαντινῆς Τέχνης, κατὰ τὸν
Ὄχι μόνο γνωστός, ἀλλά καί ἀγα- σαφές». Κάτι πολύ καλό καί χρήσιμο
δέ τοῦτο, κρίσις» (Ἑβρ. Θ΄ 27). ρας ἀντιλήψεις περί τοῦ θέμα- πητός στό Πανελλήνιο, εἶναι ὁ Καρ- στήν ὅλη μας ἀναστροφή.
Αἱ παρακάτω σκέψεις ἀπό τήν νικῆς ἐκλεπτύνσεως. Σίγουρα Βυζαντίου, πολὺ πρὶν μεταφέρουν Grabar—, ἡ Παμμακάριστος, ἡ διολόγος – Καθηγητής τῆς Παθολο-
Ὅλα τά ἄλλα – περί διακεκριμέ- τος, ἐπισημαίνει τήν ὀρθόδο- «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», ἀρ. ὑπῆρξαν καὶ σκιὲς στὰ χίλια ἑκατὸ Τό θέμα τῆς «Ἐξέλιξης», ὅπως λέ-
νης προσωπικότητος κλπ... διά ξον ἄποψιν τοῦ μακαριστοῦ
οἱ σοφοί της, τὴ στιγμὴ τοῦ θανάτου πάλαι ποτὲ διαλάμψασα Μονὴ γίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Καί γεται λαϊκά, ἤ τῆς «ἐξελικτικῆς θεω-
φ. 277: Παντοκράτορος μὲ τὰ γηροκομεῖα γιατί ἀγαπητός; θά ἀναρωτιέστε. Μά
τούς χριστιανούς εἶναι δευτερεύ- Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἱερω- ρίας τοῦ Δαρβίνου», εἶναι ἴσως τό πιό
«Πρίν κάμποσο καιρό, ὅταν οἱ γιά τίς τόσο ἐκλεκτές καί χρήσιμες
οντα, χωρίς τήν προοπτικήν τῆς
χριστιανικῆς πίστεως καί τῆς αἰωνί-
νύμου ὅτι «αὐτές οἱ ἐνέργειες
ὑπῆρξαν παρεκτροπές. Σημει-
ἀλόγιστα ἐκσυγχρονισμένοι προ- ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΙ ΗΡΩΕΣ καὶ τὰ Νοσοκομεῖα της, ποὺ τὰ
χρηματοδοτοῦσε ἡ ἴδια ἡ Μονή, ἡ ἰατρικές ἐκπομπές του, γιά χρόνια τώ-
πολυσυζητημένο θέμα, πού ἀφορᾶ
τήν ἐπιστήμη καί τή χριστιανική πί-
ου ζωῆς. Οἱ χριστιανοί προσδοκοῦν παγανδιστές τῆς “ἐλεύθερης συμ- περίφημη Μονὴ Στουδίου ἢ καλύ- ρα, ἀπό τούς ἐκκλησιαστικούς ραδιο- στη. Καί ὅπως χαρακτηριστικά ἔχουν
ώνει μάλιστα ὁ ἀοίδιμος Ἀρχιε- βίωσης” περιέφεραν, ὡς θρίαμβο, ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
καί ὁμολογοῦν «ἀνάστασιν νεκρῶν πίσκοπος ὅτι πᾶσαι αἱ ἐνέργειαι
Σχόντες γάρ τήν ἰσχύν σου, τερα τὰ ἐρείπιά της —τὰ ἀφήνουν φωνικούς σταθμούς τῆς Ἐκκλησίας πεῖ, «ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως πέρασε
τήν ἀπόφαση τῆς κοσμικῆς ἐξου- τά θύματα. Θύματα τῆς πιό τούς τυράννους καθεῖλον τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Πειραϊκῆς
καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». αὐταί ἀποτελοῦσι πράξεις κα- οἱ Τοῦρκοι νὰ καταρρέουν, γιὰ νὰ ἀπό πολλές ἐξελίξεις»! Καί καθώς ση-
σίας, νά συναινέσει στό καταλυτικό ἱερῆς καί θεοπρόσδεκτης θυ- ἔθραυσαν καί δαιμόνων τά ἀνί- Ἐκκλησίας. Ἀγαπητός, ὅμως, καί γιά
Διά τούς μή πιστεύοντας καί ἀποτε- νονικῶς κολασίμους».Ἐν συ- ἐξαφανίζουν ὅ,τι θυμίζει Βυζάν- μειώνει ὁ Καθηγητής Πανεπιστημίου
αἴτημά τους, ὑπεύθυνος ὑπουργός, σχυρα θράση», καθώς τούς κάτι ἄλλο: ὅτι τίς ἐκπομπές του, σάν
φρωμένους ἰσχύει τοῦ Χριστοῦ ὁ νεχείᾳ ὁ ἀρθρογράφος – θεο- σίας. Θά εἶναι «ὡς πρόβατα ἐν τιο— ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀναρίθμητα, κ. Ἀθανάσιος Ἀβραμίδης: «ἡ θεωρία
λόγος: «Ἄφετε τούς νεκρούς θά- λόγος ἀναφέρει ὅτι «τό ἀποκο-
πού ἔδινε ψῆφο στήν κατεδάφιση μέσῳ λύκων». Στόχος πιά τῶν ἐγκωμιάζει ὁ ὡραῖος ἐκκλη- ἄριστος «διδάσκαλος» – παιδαγωγός, τοῦ Δαρβίνου, ἀπό τό 1859, πού δημο-
τῆς ζεστῆς οἰκογενειακῆς ἑστίας, ἀλλὰ δηλώνουν τὸ κλέος τοῦ Βυ- τίς διανθίζει μέ τό πολύ ὄμορφο καί
ψαι (ἀποτεφρῶσαι) τούς ἑαυτῶν ρύφωμα τῶν ἐκτροπῶν ὑπῆρ- «ἐθνῶν», δέ θά ᾽ναι οἱ ἐγκλημα- σιαστικός ὕμνος. σιεύθηκε, παραμένει ἀναπόδεικτη,
νεκρούς». ξεν ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρ-
βρῆκε τήν τόλμη νʼ ἀποκαλύψει ὅτι ζαντίου καὶ τὴν δικαιολογημένη χαριτωμένο χιοῦμορ του! παρ’ ὅλες τίς ἀναθεωρήσεις καί τίς
ἐκείνη τήν ὥρα ὑπῆρχαν ἐγκατα- τίες καί οἱ παράνομοι, ἀλλά οἱ Ποιούς βλάψανε; Ποιά ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ Κωνσταντίνου
Οὐδέποτε Ὀρθόδοξος Χριστια- χης Ἀθηναγόρας, ὁ ὁποῖος με- ἅγιοι καί οἱ ἔννομοι, πού πει- Ὁ κ. Ἀθανάσιος Ἀβραμίδης ἀνήκει τροποποιήσεις της. Μάλιστα, ἡ Πα-
λειμμένα 140.000 παιδιά. Τά γέννη- ἐνοχή τους; Ποιό τό ἔγκλημά VII Πορφυρογέννητου νὰ γράψει στίς πολύ λίγες ἰατρικές προσωπικό-
νός ἐπιτρέπει στόν ἑαυτό του τοι- τέδιδε τή Θεία Κοινωνία στούς σαν γονεῖς, μά δέν τά θέρμανε ἡ θαρχοῦν στούς νόμους. Οἱ λαιοντολογία ὑποδεικνύει τήν ἀναθε-
αύτην ἀντορθόδοξον καί ἀντιεκ- ΡΚαθολικούς καί τούς Προτε- τους; Γιατί μέ τόση σκληρότη- στὸ «περὶ Θεμάτων» τὸ περίφημο: τητες, πού ἀσκοῦν τήν ἐπιστήμη μέ ώρησή της»...
γονική ἀγκαλιά. Σέ πρωτοχρονιάτι- προδότες θά παίρνουν στό χέρι τα τούς διώκουν καί τούς βα- ἀληθινά ἱεραποστολικό ζῆλο καί Χρι-
κλησιαστικήν παρανομίαν καί ὕ- στάντες, ὅπως τό δήλωσε ξε- κη ἐκδήλωση στό παιδικό ἄσυλο
«Ἐπεὶ καὶ Πόλις ἐστὶν Βασιλεύουσα Λεπτομέρειες, βέβαια, οἱ ἀναγνῶ-
βριν πρός τήν καῦσιν τοῦ κατʼ κάθαρα ὁ ἴδιος. Συνιστοῦσε δέ τά ἀργύρια καί οἱ προδομένοι σανίζουν; Ἡ ρωμαλέα πρός τοῦ τε κόσμου παντὸς ὑπερέχουσα». στιανική ἀνθρωπιά. Γιατί– πολλοί μι-
“τό χαμόγελο τοῦ παιδιοῦ”, μιά ἐπι- θά δέχονται στά χέρια τά καρ- στες θά μελετήσουν στίς σελίδες τοῦ
εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρω- σέ ὅλους νά κάνουν τό ἴδιο... Διόγνητον ἐπιστολή —αὐτό τό Τὸ Βυζάντιο ἁλώθηκε τὸ 1453, ὁ λοῦν γιά ἀνθρωπισμό καί σεβασμό βιβλίου, τίς ὁποῖες διατυπώνει μέ ἰδι-
σκέπτρια ἔσκυψε στοργικά πάνω φιά τοῦ μαρτυρίου καί τοῦ θα- στόν ἄνθρωπο– ἀλλά πρέπει νά τό πῶ
πίνου σώματος. Αὐτό τό πρᾶγμα μέ τόν θάνατο ἀπό τό κεφαλάκι κάποιου ἐγκατα- διαμάντι τῆς ἀρχαίας ἐκκλη- πολιτισμός του ὅμως ἐπέζησε ὄχι αίτερη σαφήνεια. Σημειώνω μερικά
τοῦ Ἀθηναγόρα, ἐπιτέλους νάτου. Ἡ πώρωση τῆς καρδιᾶς σιαστικῆς γραμματολογίας— χωρίς περιστροφές ὅτι δίχως Χριστια- ἀπό τά περιεχόμενα τοῦ βιβλίου:
λειμμένου ἀπό τή μητέρα του, μόνο στὰ παλαιὰ βυζαντινὰ ἐδάφη,
Μία φρικτὴ ἱστορία ἀνακόπηκε. Τό ζήτημα δέν εἶ- ἀθώου παιδιοῦ, τό χάϊδεψε καί τό εἶναι ἡ ἔσχατη ἀθλιότητα τῆς ἀπολογεῖται μ’ ἕνα πικρό πα- ἀλλὰ καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς
νική πίστη καί ὀρθόδοξη πνευματικό-
«Ἡ θεωρία καί τό “πιστεύω” τοῦ
ναι ἐπουσιῶδες. Ἀφορᾶ τήν ἴ- ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Εἶναι τό ράπονο γιά τούς ἄδικους διωγ- τητα, δέν ὑπάρχει γνήσιος καί αὐθεν-
ΟΤΑΝ ὁ Σολζενίτσυν ἔγραψε τό ρώτησε: “τί δῶρο θά ἤθελες νά σοῦ Αὐτοκρατορίας, γονιμοποιώντας τικός ἀνθρωπισμός. Δαρβίνου» – Σχολιασμός τῆς θεωρίας
δια τήν αὐτοσυνειδησία τῆς φοβερότερο θέαμα σέ τοῦτο
βιβλίο «Γκουλάγκ», μερικοί θια- Ὀρθοδοξίας καί τόν βαθμό τῆς φέρει ὁ ἅγιος Βασίλειος;”. Καί τό μούς καί τίς ψεύτικες κατηγο- τὴν κρατικὴ καὶ πολιτιστικὴ ζωὴ – «Ἀδυναμίες» στή θεωρία τοῦ Δαρ-
σῶται τοῦ σταλινισμοῦ, τυφλωμέ- παιδί, τήν κοίταξε ψυχρά καί ἀπάν- τόν κόσμο. Εἶναι ὁ σαδισμός ρίες κατά τῶν χριστιανῶν: Οἱ Καί κάτι ἄλλο: Αὐτό τό ἱεραποστο- βίνου, – Ἐκμετάλλευση τῆς θεωρίας
ἐμμονῆς της στήν Παράδοση τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν. λικό του πνεῦμα, μέ τό ὁποῖο ἄσκησε
νοι ἀπό ξένας προπαγάνδας, θεώ- καί τά ἐπιτάγματα τῶν Ἱερῶν τησε: “Νά πεῖ στούς γονεῖς νά μή στήν πιό εὐτελιστική μορφή. χριστιανοί, γράφει, «ἀγαπῶσι του – Ἀποκωδικοποίηση τοῦ D.N.A. –
ρησαν φανταστικά τά ὅσα ἔγρα- διώχνουν τά παιδιά τους”. Οἱ γύρω, «Ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη, ὡς ἡ πεμ- καί ἀσκεῖ τήν ἰατρική ἐπιστήμη, τόν Ἐξελικτική Ἀναπτυξιακή Βιολογία –
Κανόνων. Γιʼ αὐτόν ἀκριβῶς Τό δίλημμα πάντα τό ἴδιο: Ἤ πάντας καί ὑπό πάντων διώκον- πτουσία τῆς βυζαντινῆς πνευματι- ἀναδείχνει καί ἀπολογητή καί ὁμολο-
ψεν ὁ Νομπελίστας λογοτέχνης. τόν λόγο ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκ- πού ἄκουσαν, αἰφνιδιάστηκαν καί Χριστός ἤ ἀντίχριστος. Ἤ φί- ται. Ἀγνοοῦνται καί κατακρί- Συμπεράσματα – Ἐπίλογος – Βιβλιο-
Ἀλλά νέο βιβλίο, πολυσέλιδο (700 ἀποσβολώθηκαν. Μήτε χαμογέλα- κότητας, παρέμεινε γιὰ τοὺς Ἕλλη- γητή τοῦ Χριστιανισμοῦ. γραφία κ.λπ.
κλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τήν λος ἤ ἐχθρός. Ἤ πιστός ἤ ἄπι- νονται. Θανατοῦνται καί ζωο-
σελίδων), καί μέ τόν ἴδιον τίτλο, 2742/3-7-2002 ἐγκύκλιό της, δί- σαν, μήτε δάκρυσαν...». νες καὶ τοὺς Ὀρθόδοξους Σλάβους Δέ θά πῶ περισσότερα, γιά νά μή μέ Στό τέλος τῆς ὡραίας εἰσήγησής
«Γκουλάγκ», ἔγραψε ἡ δημοσιο- στος. Ἤ ὁμολογητής ἤ ἀρνη- ποιοῦνται. Λοιδοροῦνται καί τὰ ἅγια τῶν ἁγίων της. Στοὺς μαλώσει! Θά προσθέσω μόνο ὅτι καί
δει σαφεῖς καί αὐστηρές ὁδη- Καί ὁ στοχασμός τοῦ ἀρθρογρά- τής. Ἤ σταυροφόρος ἤ σταυ- εὐλογοῦσιν. Ὑβρίζονται καί τι- του, γράφει: «Μήπως ἦρθε ὁ καιρός...
γράφος Ἄνν Ἀπλμπάουμ, τῆς Wa- γίες, ὥστε νά μή προσφερθεῖ φου: «Μπροστά σʼ αὐτά τά βαθειά αἰῶνες τῆς τουρκικῆς δουλείας ἡ πολυγραφότατος εἶναι, ἀλλά τό ση- γιά μιά οὐσιαστική καί πραγματική
shington Post, καθώς μᾶς πληροφο- τό μυστήριο σέ ἑτεροδόξους». πληγωμένα παιδιά καί στά ἄλλα πα- ρομάχος καί σταυρωτής. Ἤ μῶσιν. Ἀγαθοποιοῦντες ὡς κα- Ὀρθόδοξη Πίστη ἦταν ἡ ἔκφραση μαντικότερο, ὅτι αὐτά πού λέει ἤ γρά- “ἀπομυθοποίηση”»;...
ρεῖ τό περιοδικόν «ὁ Σωτήρ». ρόμοια, πῶς νά κάνεις λόγο γιά ὑπέρμαχος ἤ θεομάχος. κοί κολάζονται. Κολαζόμενοι τῆς πνευματικῆς καὶ ἐθνικῆς της φει ἔχουν τό χάρισμα τῆς σαφήνειας.
Ἄς τό ἔχωμεν ὅλοι ὑπʼ χαίρουσιν ὡς ζωοποιούμενοι. Καί ὅπως εἶναι γνωστό: «Σοφόν τό Μιχ. Μιχαηλίδης
Μεταφέρομεν μερικά ἀποσπά- ὄψιν, ἰδιαιτέρως οἱ κληρικοί. ἀνθρώπινη “κοινωνία”, γιά σπίτι «Οἱ ἅγιοι μάρτυρες, οἱ ταυτότητας», γράφει ὁ καθηγητὴς
σματα τοῦ βιβλίου: πού θερμαίνει ἡ ἀγάπη, πού τό καλῶς ἀθλήσαντες καί στεφα- Ὑπο Ἰουδαίων ὡς ἀλλόφυλοι πο- Ostrogovsky. Ἐμπλούτισε πολιτι-
Ἦταν μιά ἄλλη χώρα μέσα στή ἑνώνει ὁ κοινός πόνος καί τό ζωο- νωθέντες, ἔγραψαν μέ τήν λεμοῦνται καί ὑπό Ἑλλήνων στικὰ καὶ τὴ Δύση, γιατί τὸ Βυζάν-
ουσία του... Ἡ εἴδηση λέγει ὅτι γονεῖ ἡ κοινή χαρά»;
χώρα. Ἕνα τεράστιο διοικητικό σύ- «ἀπεφάσισε νά ἀπαλλαγεῖ ἐξ ὁλο- ἀθάνατον ἐποποιΐαν τοῦ μαρ- διώκονται καί τήν αἰτίαν τῆς τιο ἦταν ὁ χῶρος, μέσα στὸν ὁποῖο
στημα μέ τούς δικούς του νόμους. κλήρου ἀπό τήν περιουσία του, κι- Αὐτό τό γκρέμισμα τῆς οἰκογε- τυρίου των τάς ὡραιοτέρας ἔχθρας εἰπεῖν οἱ μισοῦντες οὐκ ἐπέζησε ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ὁ κλα-
Τό ὄνομά του «Κεντρική Διοίκηση νητή καί ἀκίνητη, συνολικῆς ἀξίας νείας ἔχουν κάμει οἱ πολιτικοί, πού σελίδας τῆς ζώσης, τῆς γνη- ἔχουσιν». σικὸς ἑλληνικὸς πολιτισμὸς καὶ ἡ
Στρατοπέδου», μέ τό ἀκρωνύμιο γύρω στά 4 ἑκατομμύρια εὐρώ, για- μᾶς κυβερνοῦν! Ἕνα ἔγκλημα χω- σίας ἑρμηνείας τοῦ Εὐαγγελί- Παντοῦ ἠχεῖ ἡ ἡρωϊκή κραυ- Ὀρθοδοξία. Ἔτος ΚΗ´, Ἀριθμ. 22/4 Ἰουνίου 2010
GULAG. Καμιά ἄλλη λέξη δέν ἔχει τί, ὅπως λέει, τά πλούτη τόν κά- ρίς προηγούμενο. Ἰδού ἡ Ἑλλάς!
προκαλέσει τόσο τρόμο σέ τόσους ου τοῦ Χριστοῦ», γράφει ὁ γή, σάν μιά παγχριστιανική Τὸ Βυζάντιο ἦταν ὁ δότης καὶ ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, Μηνιαῖον
νουν δυστυχισμένο. Σέ δήλωσή Δελτίον τοῦ ῾Ιδρύματος ῾Αγ.
ἀνθρώπους καί γιά τόσο καιρό. Ἐπί του, εἶπε: “Ἡ πολυτέλεια καί ὁ κα- Τὰ δύο «ἀνοίγματα» Ἀρχιμ. Σπυρίδων Μπιλάλης. ὁμολογία: «Christianus sum»
(«Χριστιανός εἰμι»).
αὐτὴ δέκτης. Ὁ δυτικὸς κόσμος Πρωτοπρεσβυτέρου ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεκτάριος. Νοέμβ. – Δεκ. 2009. ᾿Ιαν.
σταλινισμοῦ ἔφτασε σέ ἀπίστευτα ταναλωτισμός εἶναι ἀρρώστια. Δέν Οἱ μάρτυρες εἶναι ἡ δόξα βρῆκε στὸ Βυζάντιο τὴν πηγὴ, ἀπὸ Μ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ, «Εὐαγγελικὰ
ἐπίπεδα ἀγριότητας καί στοίχισε τή τά χρειάζομαι πιά. Ὅσα χρόνια μοῦ τοῦ Πατριάρχου καί τό ἀγλάϊσμα τῆς Ἐκκλη- Δέ πτοοῦνται. Δέ δειλιάζουν. τὴν ὁποία γεύτηκε τοὺς θησαυ- καὶ Ἀποστολικὰ Μηνύματα». Ἐκδό-
– Φεβρ., Μάρτ. – ᾿Απρίλ., Μάϊος –
ζωή σέ 4,5 ἑκατομμύρια καταδί- ᾿Ιούν. 2010. Λευκωσία.
ἔμειναν θά τά ζήσω ἐλεύθερος”». Βαρθολομαίου σίας, πού παλεύει μέχρι σήμε- Δέν ὑποχωροῦν. Δέν ἀρνοῦν- ρούς, ὄχι μόνο τοῦ ἑλληνικοῦ πολι- σεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη». Σχ.
κους καί βασάνισε συνολικά τουλά- 20,50Χ14, σσ. 88. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟ-
Καί ὁ σχολιαστής σημειώνει: ρα. Ὁ ἡρωϊσμός τους εἶναι τό ται. Συχνά ρίχνονται στά θηρία τισμοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ γνησίου Χρι- ΡΕΙΤΗΣ. Διμηνιαία ἔκδοση τοῦ
χιστον 18 ἑκατομμύρια. Τά στρατό- ΕΙΣ ΤΟ ἴδιον ἔντυπον ἀναφέρον-
πεδα Γκουλάγκ εἶχαν μέγεθος πό- «Ἔχουμε συνηθίσει νά θεωροῦμε πρωτόγνωρο δυναμικό στοι- ἤ τίς φωτιές, οἱ ἴδιοι, ἐνῶ δέν στιανισμοῦ. ΚΩΝ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ Πρωτο- συλλόγου «Φίλοι ῾Ι. Κοινοβίου
ὅτι ἐλευθερία εἶναι νά κάνουμε ται τά δύο ἀποκλειστικά ἀνοίγμα- πρεσβυτέρου, «’Ανθολόγιον τῶν
λεων καί ἀποτελοῦνταν ἀπό δεκά- τα —(προτιμήσεις)— τοῦ Πατριάρ- χεῖο τῆς νέας θρησκείας. εἶχαν συλληφθεῖ. Μέ τή δύνα- ῾Αγ. Νικοδήμου». Νοέμβ. – Δεκ.
ὅ,τι θέλουμε, νά ἐνεργοῦμε βάσει Ὑποσημειώσεις Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ ὅλου ἐνιαυ-
δες μικρότερα στρατόπεδα. Ἐκτεί- χου κ. Βαρθολομαίου. Πρῶτον: Τό Εἶναι ἡ ὁμολογία τοῦ αἵματος. μη καί τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, 2009. ᾿Ιαν. – Φεβρ., Μάρτ. –
νονταν σέ ὁλόκληρη τή σοβιετική τῶν ἐπιθυμιῶν μας, νά ἀποκτοῦμε Εἶναι ἡ νικηφόρα πάλη κατά «τούς τυράννους καθεῖλον ἔ- 1. Σ. Τσβάϊχ, Οἱ μεγάλες ὧρες τῆς τοῦ» τόμος Α´ Ἐκδόσεις «Ὀρθόδο- ᾿Απρίλ. 2010. Γουμένισσα.
πολλά χρήματα καί νά ἔχουμε ἀνέ- μολυσμένο περιβάλλον καί Δεύτε- ξος Κυψέλη». Σχ. 21Χ15, σσ. 1348.
ἐπικράτεια, ἀπό τά προάστια τοῦ ρον: Τό ἄνοιγμα πρός τόν Πάπα. τοῦ δαίμονα. Εἶναι τό μεγα- θραυσαν καί δαιμόνων τά ἀνί- Ἀνθρωπότητας, Ἀθήνα 1954, σελ. 29
Λένινγκραντ ὡς τό Βλαδιβοστόκ. σεις. Ὅμως ἡ πραγματική ἐλευθε- καὶ ἑξῆς. Τοῦ ἰδίου, «’Ανθολόγιον τῶν
ρία εἶναι ἡ ἀποδέσμευση ἀπό τά Διά τό πρῶτον, σημειώνονται τά λεῖο τῆς νέας Πίστης. σχυρα θράση». Ἀλλά, παρόλα
Τό τεράστιο δίκτυο τῶν στρατοπέ- ἑξῆς: «Ἡ λιτάνευση τοῦ ὀνόματός τά σατανικά βασανιστικά ἐ- 2. Δ. Ζακυθηνοῦ, Ἡ Κωνσταντι- Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ ὅλου ἐνιαυ-
δων ἔγινε γιά πρώτη φορά εὑρέως ὑλικά....». Οἱ Μάρτυρες εἶναι οἱ ἀνυ- νούπολη τοῦ Γένους, στὴ «Νέα τοῦ» τόμος Β´ Ἐκδόσεις «Ὀρθόδο-
του καί τῆς φήμης του στά βουνά φευρήματα τῶν διωκτῶν καί
γνωστό στή Δύση, ἀπό τό ἔργο τοῦ Ἡ εἴδησις ὅμως δέν μᾶς λέγει καί στίς θάλασσες τοῦ πλανήτη
πέρβλητοι ἥρωες τῆς παγκό- Ἑστία», τεῦχ. 1086, σελ. 1340 καὶ ξος Κυψέλη». Σχ. 21Χ15, σσ. .
καί τί τά ἔκαμε τά πλούτη του! Πο- σμιας ἱστορίας. Ἀξεπέραστοι τῶν δημίων, ἀναδείχτηκαν ἑξῆς. ῾Ο Piccolominni ἐκτὸς ἀπὸ ῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ
Ἀλεξάντρ Σολζενίτσυν «Ἀρχιπέλα- μας, ὡς θεραπευτοῦ καί σωτῆρα ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
γος Γκουλάγκ». Ὁ Σολζενίτσυν αὐ- λύ ὀρθές, ὡστόσο, οἱ σκέψεις του καί μοναδικοί. Τιτανομάχοι, «θαυμαστοί ἀθλοφόροι», καί Ἑλληνιστής, ὑπῆρξε καὶ Πάπας τοῦ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Παν-
τοῦ καταμολυσμένου φυσικοῦ μας «φωστῆρες ὑπέρλαμπροι» καί
τόν τόν κόσμο τῆς φρίκης τόν πε- περί πλούτου.
περιβάλλοντος. Δαπανηρότατα τά ὄχι μιᾶς εἰδωλολατρικῆς καί Ρωμαιοπαπισμοῦ. ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ, Μηνιαῖον ᾿Ορθόδο- ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενω-
ριέγραψε μέ μία μόνη του φράση: ταξίδια του. Ἐντατική ἡ δημοσιο- ψεύτικης μυθολογίας, ἀλλά «τροπαιοῦχος παράταξις». 3. Γ. Μεταλληνός, τὴν περίοδο τῆς ξον Χριστιανικὸν περιοδικὸν τῆς σις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106
«Οἱ ἄνθρωποι λησμόνησαν τόν Ἡ χώρα γραφική του προβολή. Ἀτέλειωτα τιτανομάχοι, πού συντρίψανε Στά πρόσωπα τῶν μαρτύ- «Συνέχειας τοῦ Γένους μετὰ τὴν Ἅλω- ᾿Αδελφότητος «Λυδία». Νοέμβ., Δεκ. 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206,
Θεό, γιʼ αὐτό συνέβησαν ὅλα αὐ- ση», μελετᾶ ἐμπεριστατωμένα ὁ Κα- 2009. ᾿Ιαν., Φεβρ., Μάρτ., ᾿Απρίλ. ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης·
τά». τῶν βανδαλισμῶν τά ταξίδια του... Καί ποιά τά ἀποτε- τούς ἰσχυρούς τοῦ κόσμου ρων Νικητής εἶναι γιά πάντα
θηγητὴς πατὴρ Γεώργιος Μεταλ- 2010. Θεσσαλονίκη. Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρό-
λέσματα; Ἕνα μηδέν! Τά μηνύματα τούτου καί τίς δυνάμεις τοῦ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἄς
Τό δυστύχημα εἶναι ὅτι ὑπάρ- ΦΑΙΝΕΤΑΙ ὅτι τελικῶς, τό βρα- τῆς Ὀρθοδοξίας ἔμειναν στό σεν- ληνὸς στὸν συλ. Τόμο «Ἡ Ἅλωση τῆς Η ΑΓΙΑ ΤΑΒΙΘΑ, Τριμηνιαῖο πε- πουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη.
σκότους. «’Εν τῇ δυνάμει αὐ- τ’ ἀκούσουν οἱ ὅπου γῆς ἐχθ- Πόλης», ἔκδ. Ἀκρίτας, Ἀθήνα 1994, Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώρ-
χουν ἀκόμη μερικοί θιασῶται τοι- βεῖο τῆς χώρας τῶν βανδαλισμῶν τούκι. Ἐνῶ ἡ αἴγλη τῆς θεατρικῆς ριοδικὸ τῆς ὁμωνύμου «᾿Ορφανικῆς
θά τό λάβη ἡ Ἑλλάς! Διότι δέν ἐξη- τῶν, στεφάνους ἐκομίσαντο... ροί καί πολέμιοί Του. σελ. 309 – 330. Στέγης», ᾿Ιαν., Φεβρ. – ᾿Απρίλ. 2010. γιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα
ούτων πολιτικο-κοινωνικῶν συ- ἐπίδειξης ἀναδείχτηκε ὅραμα καί
στημάτων. γεῖται ἡ ἀμείωτη συνέχισις τῶν γε- 4. Γ. Ostrogovsky, Ἱστορία τοῦ Βυ- Λεβάδεια. ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος
ἀγώνισμα Πατριαρχικό». Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος
γονότων βανδαλισμοῦ, οἱ ὁποῖοι «Τό δεύτερο ἄνοιγμα τοῦ Πα- ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ ζαντινοῦ κράτους, τόμ. A´, 1972, σελ. ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ᾿Εσφιγ-
Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15,
«Ὁ καταναλωτισμὸς παρατηροῦνται εἰς τήν χώραν μας τριάρχη Βαρθολομαίου εἶναι ἡ κοι- Ἱερά Μονή Ἀσωµάτων – Πετράκη 84 καὶ ἑξῆς. μενίτης, Διμηνιαία ᾿Ορθόδοξος ῎Εκ-
Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου
καί ἰδίως εἰς ἐκπαιδευτήρια καί νή φωτογράφηση μέ τόν Πάπα τῆς 5. Ostrogovsky, ὅ.π., σελ. 89. δοσις ῾Αγ. ῎Ορους. Νοέμβ. – Δεκ.
εἶναι ἀρρώστια» Ἀνωτάτας Σχολάς. Οἱ τελευταῖοι Ρώμης καί ἡ ἐπίμονη προβολή τοῦ Πρόγραμμα Ἀγρυπνιῶν 2010 6. Δ. Κωνσταντέλλου, Βυζαντινὴ 2009. ᾿Ιαν. – Φεβρ., Μάρτ. – ᾿Απρίλ. Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα
βανδαλισμοί συνέβησαν τήν 24/4 2010. ῞Αγ. ῎Ορος. ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951,
ΣΤΗΝ «Παρέμβαση» τοῦ Ἀπριλί- πρωτείου τῆς Ἀνατολῆς ὡς ἰσότι- 9 μ.μ. – 2 π.μ. Φιλανθρωπία καὶ Κοινωνικὴ Πρό- ΦΑΞ 210 81 36 981).
ου 2010 τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ναυ- /10 εἰς τήν Πολυτεχνικήν Σχολήν μου καί ἰσόκυρου μέ τό πρωτεῖο νοια, Ἀθήνα 1983, σελ. 103 καὶ ἑξῆς. ΑΓΙΟΣ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ, Τρίμ. πε-
τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Ἰωάν. Γενναδίου 14 Ἀθήνα τηλ. 210. 7212402 ριοδικὴ ἔκδοση ῾Ι. Μ.Τρίκκης καὶ ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»:
πάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, ἐπρο-
Θεσσαλονίκης. Ἰδού ἡ περιγραφή:
τῆς Δύσης. Ὄψιμο τό ὄνειρο καί ὁ 7. Ostrogovsky, ὅ.π., τόμ. Α´, σελ. 90 www.orthodoxostypos.gr
σέξαμε τό ἑξῆς γεγονός: ἀγώνας τοῦ Πατριάρχη. Στόχευση Ἰούνιος – 91. Σταγῶν. ᾿Οκτ. – Δεκ. 2009. ᾿Ιαν. –
«Καταστροφές σέ τζάμια, τρα- ἐκκοσμικευμένης περιπλάνησης Μάρτ. 2010. Τρίκαλα. ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον:
«Οἱ ἐφημερίδες μᾶς ἐπληροφό- Ὁσίου Ὀνουφρίου τοῦ Αἰγυπτίου καί Πέτρου τοῦ Ἀθωνίτου 8. Ἐπιτυχὴς κριτικὴ παρουσίαση orthotyp@otenet.gr
πέζια καί καθίσματα καί φθορές σέ ἔξω ἀπό τήν ἱστορική τροχιά τῆς τοῦ ἔργου τοῦ Runciman, γιὰ τὸ μον- Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, Νεα-
ρησαν γιά τήν περίπτωση τοῦ αὐ- ἀγάλματα καί γλάστρες... Εἰκόνες (Παρασκευή 11 πρὸς Σαββάτο 12)
στριακοῦ Κάρλ Ράμπεντερ, ὁ ὁποῖ- καταξιωμένης Ὀρθόδοξης σταυ- τέλο τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας νικὴ περιοδικὴ ἔκδοση. ᾿Ιαν. 2010. Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ-
ἀπό τή... Βαγδάτη θύμιζε τό πρωΐ ἡ ρικῆς ταπεινότητας». Αἱ ἀγρυπνίαι καθιερώθησαν ἀπὸ ἑπταετίας καὶ ἐφέτος εἶναι ἀφιερω- κάνει ὁ σοφὸς ἱεράρχης Μητρ. Ναυ- ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ, φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ-
ος ἐνῶ καταγόταν ἀπό πτωχή οἰ- Πολυτεχνική Σχολή, σύμφωνα μέ
κογένεια, ἔγινε ἑκατομμυριοῦχος Ἄν δέν ὑπάρξη αὐτογνωσία, θά μέναι εἰς Ὁσίους Πατέρας καὶ Ἀσκητὰς τῆς Ἐκκλησίας μας, διὰ νὰ δοθῇ πάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου Ἱερόθεος Τριμηνιαῖον περιοδικὸν ᾿Ορθοδόξου πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ
τόν κοσμήτορα κ. Μουσιόπουλο. ἡ ἀφορμὴ νὰ διεισδύσωμεν εἰς τὴν ἁγίαν βιοτήν των καὶ νὰ λαμβάνωμεν Βλάχος, στὴν Ἐκκλ. «Παρέμβαση», ᾿Εξωτερικῆς ῾Ιεραποστολῆς. Α´ Τρί- ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ-
ἐπιχειρηματίας, μέ σκληρή προσω- Ὀρδές ἀναρχικῶν τά ἔκαναν “γῆς
ἐπαναλαμβάνωνται τά λάθη. Δυ-
πική ἐργασία. Πίστευε ὅτι τά χρή- στυχῶς. τὰ σωτήρια διδάγματά των. Μάιος 2003, σελ. 6 – 7. μηνο 2010. Θεσσαλονίκη. νην τῶν γραφομένων.
4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010 Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων» Η ΘΕΙΑ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
«Χαίροις Ἀποστόλων δῆμος σε- θεολογίας, Τριάδα μίαν, ἀπαράλ- μυριάδων καλλινίκων Μαρτύρων

ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ Θ´ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ (7–9–2007) πτός. Προφῆται Κυρίου, καὶ Μαρ- λακτον οὐσίαν τε καὶ θεότητα· τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ποὺ ὁ
τύρων στερροὶ χοροί, θεῖοι Ἱεράρ- τοὺς καθαιρέτας Ἀρείου καὶ Ὀρ- Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης
χαι, καὶ Ὅσιοι Πατέρες, καὶ Δίκαιοι θοδόξων Προμάχους· τοὺς πρε- τοὺς ἀναβιβάζει σὲ ἕνδεκα ἑκα-
μέσα στήν οὑμανιστική του ἄγνοια Σχολῆς Ἀθηνῶν). σβεύοντας πάντοτε Κυρίῳ ἐλε- τομμύρια, μακαρίζει ὁ Ἀρχιμάρτυ-
(5ον) καὶ Πάντες, χαίρετε Ἅγιοι!…» ηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν». ρας Κύριός μας στοὺς ἀνεπαναλή-
ἤ ἀνοηταίνει ἤ κοινοτοπεῖ καί πάν- (Ἀπὸ τὰ Μεγαλυνάρια τῆς
Στή συνέχεια παρουσιάζουμε τως παραπλανᾶ. Ὁ ἐκκλησιαστικός *** Γιατὶ «τῶν Ἁγίων Πατέρων ὁ πτους μακαρισμούς Του, στὴν ἐπὶ
ἀντιπροσωπευτικά κείμενα τῶν αὐτός κυκεώνας δημιουργεῖ τήν Ἡ ἑλληνική κοινωνιολογική ἔρευ- ἑορτῆς). χορὸς ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης πε- τοῦ Ὄρους Ὁμιλία Του καὶ ἐγκω-
εἰσηγήσεων γιά τήν καλύτερη ἐνη- αἴσθηση ὅτι ζοῦμε περίοδο χειρότε- να ἀνησυχεῖ γιά τήν δυνατότητα Μυσταγωγοῦσα καὶ μυσταγω- ράτων συνδραμών, Πατρὸς καὶ μιάζει ὁ θεῖος Γρηγόριος ὁ Νύσ-
μέρωση τῶν ἀναγνωστῶν. Παράλ- ρη ἀπό ἐκείνη τῆς εἰκονομαχίας! ἐνσωμάτωσης τῶν μεταναστῶν γουμένη, ὑμνολογοῦσα καὶ ψάλ- Υἱοῦ καὶ Πνεύματος Ἁγίου μίαν σης, ἑρμηνεύοντας τὴν οὐράνια
ληλα ἐπισημαίνεται ὅτι ὁ Τόμος τῶν στήν ἑλληνική κοινωνία ἐξαιτίας τοῦ λουσα, θεολογοῦσα καὶ θεολογου- θεολογία τῶν Μακαρισμῶν:
Αὐτόν λοιπόν τόν κόσμο, σ᾽ αὐτή γεγονότος ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλη-
Πρακτικῶν διατίθεται ἀπό τά Γρα- τήν κρίσιμη φάση, εἶναι ἐντελῶς σία ἐπηρεάζει ὅλη τή σφαίρα τῆς δη-
μένη, χαίρουσα καὶ ἀγαλλομένη, ἡ Τοῦ κ. Παναγ. Γκιουλέ «Ἰδοὺ τὸ πέρας τῶν κατὰ Θεὸν
θεόφθογγος ὑμνολογικὴ γλῶσσα ἀγώνων, τὸ τῶν πόνων γέρας, τὸ
φεῖα τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θε- ἀδύνατο νά τόν διακονήσουν οἱ λε- μόσιας και ἰδιωτικῆς ζωῆς, ἀπό τήν
γόμενες «ἐκκλησίες», δηλαδή ὁ τοῦ πνευματέμφορου ὑμνογράφου οὐσίαν ἐδογμάτισε καὶ φύσιν· καὶ τῶν ἱδρώτων ἔπαθλον· τὸ τῆς ἐν
ολόγων, Χαλκοκονδύλη 37, 3ος ὄρο- οἰκογενειακή ζωή μέχρι τήν ἐκπαί- τῆς ἑορτῆς χαιρετίζει, μὲ καρδίαν τὸ μυστήριον τῆς Θεολογίας τρα- τοῖς οὐρανοῖς Βασιλείας ἀξιω-
φος, τηλ. 2105224180, καθημερινῶς δευση καί τήν ἐξωτερική πολιτική. πλήρης οὐρανίου χαρᾶς καὶ ἀγαλ- νῶς παρέδωκε τῇ Ἐκκλησίᾳ. Οὓς θῆναι… Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι
πρωινές ὧρες. Περιττό νά τονισθεῖ Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου Ἡ Ρίκου θέτει τό ἐρώτημα, πῶς ὑπό λιάσεως, «τῶν Ἁγίων ἁπάντων τὰ εὐφημοῦντες ἐν πίστει, μακαρίσω- ὑπὸ τοῦ σκότους ἕνεκεν ἐμοῦ…
ὅτι κάθε Θεολόγος ἐκπαιδευτικός, τίς προϋποθέσεις αὐτές θά καταστεῖ μυρία συστήματα, σὺν τοῖς Ἀπο- μεν, λέγοντες· Ὦ θεία παρεμβο- Διωχθῶμεν ἵνα δράμωμεν· δρα-
Παπισμός καί οἱ Προτεσταντισμοί. δυνατόν οἱ ἀλλόθρησκοι μετανά-
κάθε ἱερωμένος καί κάθε ὀρθόδο- Τόν κόσμο μπορεῖ νά διακονήσει στόλοις, Προφήτας, Ἱεράρχας καὶ λή· θεηγόροι ὁπλῖται παρατάξεως μόντες δὲ οὐκ εἰκῆ δραμούμεθα,
στες «νά ἐνσωματωθοῦν ὁμαλά Μάρτυρας, Ὁσίων καὶ Δικαίων
ξος Χριστιανός εἶναι ἐκ τῶν πραγ- μόνο ἡ Ὀρθοδοξία. Διότι αὐτή εἶ- στήν ἑλληνική κοινωνία» καί « πόσο ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ τοὺς χορούς, και ἄθροισμα Ἁγίων
Κυρίου· ἀστέρες πολύφωτοι τοῦ ἀλλὰ πρὸς τὰ βραβεῖα ἡμῶν τῆς
νοητοῦ στερεώματος· τῆς μυστι- ἄνω κλήσεως ὁ δρόμος ἔστω… τί
μάτων, ἀφοῦ ἡ παγκοσμιοποίηση ναι ἡ Ἐκκλησία, πού ἵδρυσε ὁ Χρι-
ἤδη μᾶς ἐγγίζει ὅλους, ὑποχρεωμέ- στός. Ἡ μία, ἁγία, καθολική καί ἀ-
ἐφικτή εἶναι γιά τή χώρα μας ἡ δια- 13 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010 Γυναικῶν, καὶ σὺν πᾶσιν ἀνωνύμοις κῆς Σιὼν οἱ ἀκαθαίρετοι πύργοι· τὰ τὸ βραβεῖον; τίς ὁ στέφανος; Οὐ
πολιτισμική προσέγγιση τῆς de facto τε καὶ γνωστοῖς, ὑμνήσωμεν, κραυ- μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου· μοι δοκεῖ ἄλλο τι εἶναι, παρ᾽ αὐτὸν
νος νά ἐνημερώνεται συνεχῶς καί ποστολική, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μία καί πολυπολιτισμικῆς ἑλληνικῆς κοινω- Ἀπόστολος: Ρωμ. ε´ 1 – 10 γάζοντες· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι τὰ πάγχρυσα στόματα τοῦ Λό- τὸν Κύριον. Αὐτὸς γάρ ἐστι καὶ
ὑπεύθυνα ὥστε «νά δίδει λόγον μοναδική, ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ Θε- νίας» (Ρίκου 2006). Ἐμεῖς εἴμεθα πε-
παντί τῷ αἰτοῦντι». άνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός πεισμένοι ὅτι χωρίς τή συμβολή τῆς
Εὐαγγέλιον: Ματθ. στ´ 22 – 33 ὑμᾶς, δόξα τῷ θαυμαστώσαντι, δό- γου», ποὺ «ὅλην εἰσδεξάμενοι τὴν ἀγωνοθέτης τῶν ἀθλούντων καὶ
εἶναι ἕνας καί μοναδικός. Ἄλλωστε ξα τῷ τὴν Ἐκκλησίαν δι᾽ ὑμῶν πυρ- νοητὴν λαμπηδόνα τοῦ Ἁγίου στέφανος τῶν νικώντων»!… (Γρη-
Εἶναι φανερό ὅτι ἡ κοινωνία μας μόνο αὐτή διασώζει ἀκέραιη καί
θρησκείας, χωρίς τήν συνεργασία Ἦχος: β´ — Ἑωθινόν: Γ´ σεύοντι» (Ἀπολυτίκιον ἕτερον τῆς Πνεύματος… θεοπνεύστως ἀπε- γόριος Νύσσης «Εἰς τοὺς Μακαρι-
κατατρύχεται ἀπό ἀκατάσχετη κο- καί τήν συμπαράσταση τῶν θεολό- ἑορτῆς). φθέγξαντο οἱ χρηστοκήρυκες, εὐ- σμούς», Λόγος Η´).
σμική φλυαρία. Ἕνεκα τῶν δια-
ἀνόθευτη τήν «ἅπαξ παραδοθεῖσαν
τοῖς ἁγίοις πίστιν» (Ἰούδα 3) καί
γων καί χωρίς τήν ἐπιστράτευση τῆς ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ Γιατί σήμερον ἡ Ὀρθόδοξος αγγελικῶν προϊστάμενοι δογμά- Γιατί οἱ καλλίνικοι Μάρτυρες εἶ-
σταυρούμενων ἰδεολογικῶν ρευ- θεολογικῆς ἐπιστήμης στήν προ- Ἐκκλησία ἀνυμνεῖ καὶ δοξάζει ὅλες των οἱ μακάριοι καὶ τῶν εὐσεβῶν ναι οἱ μεγάλοι ἐκεῖνοι ἐραστὲς τοῦ
ἀπό αὐτήν ἀποσπάσθηκαν οἱ αἱρε-
μάτων ἀνθοῦν ἡ σύγχυση καί ἡ τικοί καί οἱ σχισματικοί, οἱ ὁποῖοι
σπάθεια ἀρθρώσεως θεολογικοῦ «ΖΗΤΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΝ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» ἐκεῖνες τὶς ἁγιασμένες μορφὲς παραδόσεων· ἄνωθεν λαβόντες θείου πάθους τοῦ Ἀρχιμάρτυρος
ἀμφιβολία. λόγου γιά τήν μετανάστευση, γιά τῶν Ἁγίων Πάντων, ποὺ ἀπετέλε- τὴν τούτων ἀποκάλυψιν σαφῶς Χριστοῦ, ποὺ ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὸν
ἔπαυσαν ἀπό τότε νά ἀποτελοῦν τόν μετανάστη καί τή μετανάστρια, Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι διαθέτουν τό χρόνο τους γιά
Ταυτόχρονα στόν ἐκκλησιαστικό μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί μέρη τοῦ σαν τὸν μυριοπλούμιστον ἐκεῖνον καὶ φωτισθέντες, ἐξέθεντο πίστιν θεῖο ἔρωτα πρὸς τὸ μαρτύριο ἐρρί-
χῶρο ἔχουν πληθύνει «οἱ αὐθημε- θεανθρωπίνου σώματος. Ὄχι μόνο
γιά τόν πρόσφυγα καί γιά τήν «Ἑτε- τήν ἀπόκτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἐνῶ ἐλάχιστα ἀσχολοῦνται Πνευματικὸν ἀγῶνα, κατάμεστον θεοδίδακτον» (ἀπὸ τὰ προσόμοια πτοντο στὸν μαρτυρικὸ στίβο τῆς
ρινοί σοφοί καί οἱ χειροτονητοί θε- ρότητα», εἰς μάτην θά κοπιάζουν οἱ μέ τή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν του. ἀπὸ τὰ «μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παρα- τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ´ Οἰκ. Συ- πίστεως γιὰ νὰ ἀγωνισθοῦν τὸν ἔν-
οἱ παλαιοί αἱρετικοί, ἀλλά καί οἱ Πα- οἰκοδομοῦντες τήν μεταναστευτική
ολόγοι», οἱ ὁποῖοι γράφουν καί δι- πικοί, κατόπιν οἱ Προτεστάντες, Εἶναι συμβιβασμένοι μέ τόν ἁμαρτωλό κόσμο καί δέν ἔχουν δείσου» καὶ κατεκόσμησαν διαχρο- νόδου). δοξο ἀγῶνα τῆς μαρτυρίας ὑπὲρ
δάσκουν τά τοῦ Πνεύματος «χωρίς πολιτική καί εἰς κενόν θα δράμουν. πνευματικά ἐνδιαφέροντα. Μέ τόν τρόπο αὐτό δέν ἐξασφα- νικὰ τὸν θεοΰφαντον χιτῶνα τοῦ
στή συνέχεια οἱ Οὐνίτες καί ὅλα τά Αὐτός δέν εἶναι λόγος γιά συντε- Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τιμᾶ τῆς Σαρκωμένης Ἀληθείας, ἀπέ-
Πνεύματος». Παράλληλα ὁ Παπι- ἄλλα μέλη τῶν σύγχρονων αἱρε- χνιακή ἔπαρση ἤ θρησκευτική ἀλα- λίζουν τή σωτηρία τους, πού εἶναι τό ὕψιστο ἀγαθό γιά κά- Θεανθρωπίνου σώματός της!… καὶ γεραίρει σήμερον, ὅλους ἐκεί- βλεπον «εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχη-
σμός καί ὁ Προτεσταντισμός πα- τικῶν καί σχισματικῶν λεγεώνων θε ἄνθρωπο. Πρέπει τά πράγματα νά ἀντιστραφοῦν. «Ζη- Τιμᾶ καὶ γεραίρει τὸν πάνσεπτον νους τοὺς καλλινίκους Μάρτυρες γὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ
ρουσιάζονται μέ «μόρφωσιν εὐσε- ζονεία, ἀλλά ἀφορμή γιά συνειδη-
στερήθηκαν τῆς θείας Χάριτος. τοποίηση καί ἀνάληψη εὐθυνῶν! Ὁ τεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», λέει ὁ Χριστός καί σέ δῆμον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, «τοὺς τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς, ὑπέ-
βείας», ἔχουν ὅμως ἀρνηθεῖ «τήν (Νικόλαος Βασιλειάδης, Θεολόγος- Χριστός κρούει τά συρματοπλέγμα- δεύτερη μοῖρα ἔρχεται ἡ ἀπόκτηση τῶν ἀναγκαίων, γιά τήν τῶν Προφητῶν τοῦ Κυρίου, ποὺ ἐ- δεδιωγμένους ἕνεκεν δικαιοσύ- μεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρο-
δύναμιν αὐτῆς» ( βλ. Β. Τιμ. γ´ 5), ἐ- Συγγραφέας) τα τῶν συνόρων. Ἆραγε στήν Χρι- ἐπιβίωση, ὑλικῶν ἀγαθῶν. δίδαξαν ὡς παρέλαβον, «ἡ χάρις νης», ποὺ ἐμακάρισε ὁ Κύριος. νήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ
νῶ ἡ θεολογία τους ἔχει καταντή- *** ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέ- «Ποιμένες καὶ ποιμαινόμενοι, ἄν - Θεοῦ κεκάθικεν» (Ἑβρ. ιβ´, 1, 2).
σει «ἄναλον ἅλας», τό ὁποῖον ἀδυ- στιανική Εὐρώπη καί στήν Ὀρθόδο- Εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρος ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, πού ἀναφέ-
Οἰκουμενικότητα τῆς Ὀρθοδο- ξη Ἑλλάδα « τῷ κρούοντι ἀνοιγή- δεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, δρες καὶ γυναῖκες, γέροντες καὶ Ἀπ᾽ αὐτὸν τὸν σταυρὸν αἰσχύνης
νατεῖ νά ἀναχαιτίσει τήν καλπάζου- ξίας σημαίνει καταρχάς οἰκουμενι- σεται»; (Ἀντώνιος Κ. Παπαντωνίου,
ρεται στά ἀποτελέσματα τῆς ἐπιλογῆς τῶν περισσοτέρων ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χρι- νέοι, ἄρχοντες καὶ ἰδιῶται, σοφοὶ τοῦ θείου πάθους, ποὺ ἔρρευσε
σα σήψη τῆς κοινωνίας. Μέσα στή κότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ οἰκουμε- ἀνθρώπων: «Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ἤ γάρ στὸς ὡς ἐβράβευσεν…» (Συνο- καὶ ἀγράμματοι, δοῦλοι καὶ ἐλεύ- ἀπὸ τὴν ἄχραντον κεντηθεῖσα
σύγχυση καί τόν θρησκευτικό συγ- Θεολόγος-Κοινωνιολόγος).
νικότητα τῆς Ἐκκλησίας δέν ἀπο- τόν ἕνα μισήσει καί τόν ἕτερον ἀγαπήσει, ἤ ἑνός ἀνθέξεται δικὸν τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνό- θεροι, ἔσπευδον διὰ μέσου τῶν πλευρὰ τοῦ Κυρίου «αἷμα καὶ ὕ-
κρητισμό, πού καλλιεργεῖ τό Παγ- τελεῖ μιά ἐφεύρεση ἤ μιά αὐτόνο- *** καί τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν δου). αἰώνων, γιὰ νὰ μαρτυρήσουν γιὰ δωρ», «συνέστηκεν, κατὰ τὸν ἱε -
κόσμιο Συμβούλιο τῶν λεγομένων Οἱ ὅροι «θρησκεία», «Χριστός» τὸν Ἀρχιμάρτυρα Χριστόν, ποὺ ρὸν Χρυσόστομον, ἅπασα ἡ Ἐκκλη-
Ἐκκλησιῶν, ἀκούστηκε καί ἡ ἀνα-
μη ἐκκλησιαστική πρακτική, ἀλλά καί μαμωνᾷ». Ὁ Π.Ν. Τρεμπέλας, ἑρμηνεύοντας τό χωρίο Τιμᾶ καὶ γεραίρει πάντας τοὺς
ἀφενός λόγο, πράξη καί ἐντολή κ.ο.κ. δέν ἔχουν, στά πλαίσια τῶν αὐτό, σημειώνει: «Μή ἀπατᾶτε τόν ἑαυτόν σας μέ τήν ἰδέ- εἶναι ἡ σαρκωμένη ἀλήθεια τῆς σία». Αὐτοῦ τοῦ αἵματος κοινω-
τριχιαστική φωνή Ὀρθοδόξου Κα- ρευμάτων τῆς «Νέας Ἐποχῆς», θείους καὶ ὁσίους Πατέρας, «τὰς ζωῆς!…» (Σπυρίδωνος Μπιλάλη νοῦντες οἱ Χριστοφόροι Μάρτυ-
τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καί τῶν αν, ὅτι εἶναι δυνατόν καί εἰς τήν γῆν νά θησαυρίζῃ κανείς μυστικὰς τοῦ Πνεύματος σάλπιγ-
θηγητοῦ Πανεπιστημίου, ὁ ὁποῖος Ἀποστόλων, καί ἀφετέρου δοκιμα- πάντοτε καί παντοῦ τό ἴδιο περιε- «Ἡ θεολογία τοῦ Μαρτυρίου»). ρες, ἠσθάνοντο ἄρρητη ἡδονή,
εἶπε: «Ἐγώ ἀνάβω ἄνετα κερί μπρο- χόμενο καί διαφοροποιοῦνται οὐ- καί εἰς τόν Θεόν νά εἶναι προσκολλημένος. Κανείς δέν ἠμπο- γας, τοὺς μελωδήσαντας ἐν μέσῳ
σμένη ἐκκλησιαστική Παράδοση. τῆς Ἐκκλησίας μέλος ἐναρμόνιον Αὐτὸ τὸ ὁλόφωτο νέφος τῶν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.
στά στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας καί Ὅσο γιά τήν οἰκουμενικότητα τῆς σιαστικά καί ριζικά ἀπό τούς χρι- ρεῖ νά εἶναι δοῦλος συγχρόνως εἰς δύο κυρίους. Διότι ἤ θά
στό ἄγαλμα ἰνδουϊστικῆς θεᾶς»! Ἔ- Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἀναφέρεται στιανικούς ὅρους. Ἔχει διαπιστω- μισήσει τόν ἕνα καί θά ἀγαπήσει τόν ἄλλον· ἤ θά προσκολ-
χει γραφεῖ, καί εἶναι ἀληθινό, ὅτι ἡ
Εὐρώπη ἀντιδρᾶ στόν Χριστιανισμό
ἐξαιτίας τῆς ἀθεΐας καί ἀπιστίας,
πρός τίς ὁποῖες ὤθησε τούς λαούς
στόν τίτλο, μέ δεδομένα α) ὅτι ὁ
ὅρος εἶναι περισσότερο θεσμικός
καί ὁμολογιακός παρά θεολογικός
θεῖ πλέον ὅτι ὑπάρχουν οἱ δῆθεν
θρησκεῖες, καί ἐγκληματικές θρη-
σκεῖες, οἱ δῆθεν «θεοί»– καί μάλι-
ληθῇ εἰς τόν ἕνα καί θά καταφρονήσῃ τόν ἄλλον. Δέν δύ-
νασθε νά εἶσθε συγχρόνως δοῦλοι καί τοῦ Θεοῦ καί τοῦ μα-
μωνᾶ. Ἤ θά μισήσετε τόν πλοῦτον, διά νά ἀγαπήσετε τόν
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΟΥ
καί β) ὅτι εἶναι φορτισμένος ἰδεο- στα πολύ περισσότεροι ἀπό τούς Θεόν, ἤ θά προσκολληθῆτε εἰς τόν πλοῦτον καί θά κατα- Τοῦ Μοναχοῦ Ἀβραάμ, Προβάτα Ἁγίου Ὄρους
ὁ Παπισμός. Πράγματι‧ οἱ Παπικοί λογικά, ἀφοῦ ὁ ὅρος συνεννοεῖ καί Δώδεκα τοῦ «νεοπαγανανιστικοῦ»
προσωποποιώντας τό πνεῦμα τοῦ φρονήσετε τότε τόν Θεόν».
συμπεριλαμβάνει καί τόν ἑλληνι- Δωδεκαθέου–, καί πολλοί «ὑδρο- (2ον.—Τελευταῖον) καί ἡ προβολή ἀλλοτρίων πρός τήν εἶναι βέβαιο, ἄν δέν μετανοήσουν,
κόσμου πέτυχαν νά καταστήσουν σμό, ἡ οἰκουμενικότητα στήν περί- χοϊκοί Χριστοί» τῆς «Νέας Ἐπο- Οἱ συνειδητοί χριστιανοί ποτέ δέν γίνονται δοῦλοι τοῦ μα- Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή μας ἠ- εἴτε τό πιστεύουν εἴτε ὄχι, εἴτε τό
ἀπεχθές καί μισητό τό Εὐαγγέλιο, πτωση αὐτή ἀποκτᾶ ἕνα πιό δυνα- χῆς». Στά πλαίσια μιᾶς παγκοσμιο- μωνᾶ (πλούτου). Ἐργάζονται, γιά νά ἐξασφαλίσουν τά πρός Ὁ Καθηγητής τῆς Γλωσσολο- θῶν. Τά νέα πρότυπα ζωῆς, πού θέλουν εἴτε ὄχι…
ὅσο κανένας ἄλλος ἄθεος ἤ φανε- μικό χαρακτήρα, ἀφοῦ ὁ ἑλληνι- ποιημένης Οἰκουμένης ἰσοπεδώ- τό ζῆν, νά εἶναι ἀξιοπρεπεῖς καί νά μποροῦν νά ἐκδηλώνουν γίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν προβάλλονται, ἐνθαρρύνουν τόν
ρός πολέμιος τοῦ Χριστοῦ. Ὁ κο- Γεώργιος Μπαμπινιώτης ὁμολογεῖ Ἡ ἀλλοίωση τῶν χαρακτηρι-
σμός συνέβαλε σημαντικά στήν νονται τά πάντα, ἰδιαιτέρως στόν ἔμπρακτη ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς τους. Καταπολεμοῦν ἄκρατο καταναλωτισμό, τήν ἀπο- στικῶν τῆς φυλῆς μας ἀγγίζει, ὅ-
σμικός Τύπος συγχαίρει τίς κινήσεις ἐνεργοποίησή της.( Ἀπόστολος Β. θρησκευτικό τομέα, στόν ὁποῖο μέ παρρησία γράφοντας: «Ὅποιος
προσεγγίσεως Παπισμοῦ, Προτε- τό πάθος τῆς πλεονεξίας καί διατηροῦν ἐλεύθερη τήν καρ- μιλάει γιά Ὀρθοδοξία ἐρήμην τοῦ
χαύνωση, τόν κορεσμό, τήν ἀπο- πως ἀναφέραμε ἤδη, καί τήν Ὀρ-
Νικολαΐδης, Καθηγητής Θεολογικῆς πλήττεται τό κύριο στοιχεῖο ἑνός διά τους, νά στρέφεται στό Θεό, νά προσεύχεται καί νά ἐλπί- στροφή πρός ὅ,τι ὡραῖο καί τήν θόδοξη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας
σταντισμῶν καί Ὀρθοδοξίας, ἀλλά ἔθνους. Μέ ἰδιαίτερη σφοδρότητα Ἑλληνισμοῦ νομίζω ὅτι ματαιοπο- ὤθηση τῆς ἀνοχύρωτης νεολαίας
ζει στήν μακαριότητα τῆς αἰώνιας ζωῆς. νεῖ· ὅποιος ὅμως μιλάει γιά Ἑλλη- μας. Οἱ διεθνεῖς συνωμότες μέ
βάλλεται ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ μέ στήν ἀναρχία, τήν νεοειδωλολα-
συντονισμένα πυρά ἀπό πολλές Πρωτ. Δ.Δ.Τ. νισμό ἐρήμην τῆς Ὀρθοδοξίας κά- ὄργανό τους τήν ἄθεη διανόηση
τρεία, τίς παραθρησκευτικές καί ἐπιχειροῦν στή χώρα μας τήν ἐ-
πλευρές. Οἱ πρωτεργάτες τῆς «Νέ- νει κάτι χειρότερο, ἀσχημονεῖ». ἀποκρυφιστικές ὀργανώσεις καί φαρμογή ἄθρησκης παιδείας. Τό
ας Παγκόσμιας Θρησκείας» μετήλ- Ἕνα ἀπό τά κύρια στηρίγματα στόν φαῦλο κύκλο τῶν ναρκωτι-
λαξαν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν
τῷ ψεύδει καί ἐσεβάσθησαν καί
«ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ» τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας εἶναι ἡ
Ἑλληνική Γλῶσσα. Ἡ ἀξία καί ἡ δύ-
κῶν.
μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν χάνει
πλέον τόν ὀρθόδοξο ὁμολογιακό
Οἱ θιασῶτες τῆς «Νέας Ἐπο- του χαρακτῆρα, ὁ ὁποῖος μετατρέ-
ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρά τόν κτί-
σαντα» (Ρωμ. α´ 25). ΚΑΙ ΟΧΙ ΒΑΡΒΑΡΙΚΗ… ναμη τῆς Ἑλληνικῆς, ἡ ὁποία ἀνα-
γνωρίζεται ἀπό τήν διεθνῆ ἐπιστη-
χῆς», μέ τήν ἐπαναφορά τῶν δεισι-
δαιμονιῶν τοῦ σκοτεινοῦ παρελ-
πεται σέ θρησκειολογικό. Ὁ κίνδυ-
νος τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητι-
Γιά μᾶς ὅμως ἡ Ἀλήθεια εἶναι (Ἐδήλωσε πρώην μάρτυρας τοῦ Ἰεχωβᾶ) μονική κοινότητα ὡς κορυφαία καί
μοναδική γλῶσσα στόν κόσμο, ἔγ-
θόντος, ἐπιδιώκουν νά κατεδαφί- σμοῦ εἶναι πολύ μεγαλύτερος, διό-
Μία, εἶναι πρόσωπο και εἶναι «χθές σουν τά ἱερά καί τά ὅσια τοῦ Γέ- τι στοχεύει στήν ταύτιση καί ἐξο-
 ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ. Στό «Πρῶτον Βιβλίον» του καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς κειται κυρίως στόν λεκτικό της νους μας. Ξένα κέντρα λήψεως μοίωση τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τίς διά-
αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ´ 8). Ἡ προειδοποί- Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωήλ Κωνσταντάρου, πλοῦτο καί στήν δομή της. Ἐκφρά- φορες αἱρετικές ὁμολογίες καί εἰ-
ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός γράφει: «Ν᾽ ἀρχίζουμε ἀπό τήν ὑπο- ἀποφάσεων σχεδιάζουν τήν ἀλλοί-
μονή ὅσων μᾶς συμβαίνουν, καί τότε νά προχωροῦμε μέ δύναμη καί στίς ηση τοῦ Κυρίου εἶναι ἐνώπιόν μας: Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μητροπόλεως Κονίτσης ζει μέ ἀκρίβεια καί σαφήνεια τίς ωση τῆς πολιτιστικῆς καί ἐθνικῆς δωλολατρικές θρησκεῖες. Δυστυ-
«Ἐγερθήσονται ψευδόχριστοι καί πλέον λεπτές ἔννοιες τῆς ἀνθρώπι- μας ταυτότητος, καί μέ θρασύτητα χῶς καταβάλλεται προσπάθεια συ-
ὑπόλοιπες ἀρετές, μέ κάθε προθυμία, ἔχοντας σκοπόν μας νά εὐαρεστή- (1ον) καὶ μὲ τὶς γενικώτερες γνώσεις του. νης σκέψης, γι᾽ αὐτό καί χρησιμο-
ψευδοπροφῆται καί δώσουσι ση- ἐπιχειροῦν τά ὄργανα τοῦ πρώην στηματική καί ἀπό ἐσωεκκλησια-
σουμε τόν Θεόν. Ὅλοι χρεωστοῦμε νά τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ὡς μεῖα μεγάλα καί τέρατα, ὥστε πλα- Ἡ παραπάνω παγιωμένη τους τα- ποιεῖται διεθνῶς γιά τή διατύπωση στικά ὄργανα, μέ τή σχετικοποίηση
Χριστιανοί, ἐπειδή δέν χρειαζόμαστε σωματικόν κόπον, γιά νά ἀποκτή- Δὲν γνωρίζω ἂν ὅσοι διαβάζουν Ἑωσφόρου μέ τούς ντόπιους συ-
νῆσαι, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλε- κτική ἔχει φυσικὰ ἐπιβληθεῖ ἄνωθεν ἐπιστημονικῶν καί δή δογματικῶν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τήν
σουμε τίς ψυχικές ἀρετές, ἀλλά μονάχα προαίρεση καί προθυμία, γιά νά τὰ κείμενα αὐτά, εἶχαν ποτὲ τους νεργάτες τους ἀπροκάλυπτη πλέ-
κτούς» (Ματθ. κδ´ 24). Ἡ Ὀρθόδοξη καὶ τοὺς εἶναι σχεδὸν ἀδύνατον νὰ ὅρων. Τά ἀθάνατα Κλασσικά καί Πα- προκλητική περιφρόνηση τῶν ἱε-
τὴν «εὐκαιρία» νὰ συναντηθοῦν μὲ ον ἐκστρατεία ἁλώσεως τῶν Ἑλλή-
λάβουμε τήν δωρεάν…». Ἐκκλησία μας εἶναι ἀσφαλῶς ἡ Μία, ἐνεργήσουν διαφορετικὰ, διότι ἔτσι τερικά κείμενα ὄχι μόνο προάγουν ρῶν Κανόνων, νά ἀποδυναμωθεῖ ἡ
«μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». Ἐὰν εἶχαν νων καί μέσω τῶν νέων σχολικῶν
 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ. Μᾶς τό ἐξηγεῖ μέ συντομία ὁ Μ. Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική ἀκριβῶς ἐπιτάσσει ἀπὸ τὸ Μπρού- τή σύγχρονη ἐπιστήμη, ὥστε πολλά Ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία στά
-καὶ διαθέτουν στοιχειώδη ἀντίλη- ξένα Πανεπιστήμια νά διατηροῦν βιβλίων. Ἡ ὑπακοή στίς ἐντολές
Βασίλειος (Λόγος στόν Προφήτη Ἠσαΐα) λέγοντας:« Ὑπερηφάνεια Ἐκκλησία. Εἶναι ἡ ἱστορική Ἐκκλη- κλυν ὁ «ἀγωγός τοῦ Θεοῦ». καί τά σχεδιάσματα τῆς Ε.Ε. (πού πλαίσια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, νά
σία ἡ ὑπό τοῦ Κυρίου ἱδρυθεῖσα, μέ ψη τῆς Γραφῆς, καὶ γενικῶς τῆς ψυ- ἕδρες κλασσικῆς καί βυζαντινῆς φι- ἀλλοιωθεῖ ἡ Ἑλληνική ἰδιοπροσω-
εἶναι τό νά ἐπιχειρῆς νά φαίνεσαι πάνω ἀπό τούς ἄλλους. Καί αὐτός, πού χολογίας- τότε ἀναμφιβόλως ἔχουν β) Ἕνα ἄλλο «διαχρονικὸ» χα- ἔχει τή θέση προπομποῦ τῆς Νέας
ἀδιάκοπη καί ἀναλλοίωτη ἱστορία, ρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι οἱ ὀπαδοὶ λολογίας, ἀλλά καί διακρατοῦν τή πία τοῦ λαοῦ μας.
τό πράττει αὐτό, ἐξουθενώνει τόν πλησίον του, ἀλλά καί τόν ἑαυτόν του συνειδητοποιήσει ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν συνοχή τοῦ σύγχρονου Ἑλληνι- Τάξεως Πραγμάτων) στό ὄνομα
ζωή, λατρεία καί πολίτευμα, διδα- τῆς Σκοπιᾶς διαθέτουν ὄχι ἁπλῶς τῆς πολυσυζητούμενης παγκοσμι- Σήμερα περισσότερο ἀπό ποτέ
ἀπομακρύνει ἀπό τήν σεμνότητα», δηλαδή μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τό φῶς σκαλία καί ἀποστολική διαδοχή. φαιδρὴ νότα, ποὺ σκορπίζουν (ποὺ σμοῦ, διαμορφώνουν ἐλεύθερες
στὴν οὐσία της εἶναι πολὺ ὀδυνηρὴ ἀμφίβολο μορφωτικὸ ἐπίπεδο, οποίησης καί τῆς λεγόμενης ἐκπαι- προβάλλει ἐπιτακτική ἡ ἀνάγκη νά
τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό χρειαζόμαστε τήν ταπεινοφροσύνη σέ ὅλα. Σέ ἔργα Εἶναι« ὁ στῦλος καί τό ἑδραίωμα ἀλλά, ὅσο καὶ ἂν φαίνεται ὑπερβο- προσωπικότητες καί ἐμψυχώνουν ἀφυπνισθοῦμε, ἄν μᾶς ἔμεινε και-
καί λόγια προπαντός στήν καρδιά καί τό μυαλό μας. γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τῆς Σκοπιᾶς), τό ἀγωνιστικό φρόνημα. δευτικῆς μεταρρύθμισης ἐπιχειρεῖ
τῆς Ἀληθείας» (Α´ Τιμ. γ´ 15). λικό, ἀγνοοῦν τὴν ὀρθὴ ἑλληνική τήν διαστρέβλωση καί παραχάραξη ρός, καί νά ἀναλάβουμε ὅλοι –Πο-
ὑφίσταται καὶ ἡ καθ᾽ αὐτὸ δραμα-
 ΛΑΪΚΟΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ. Καί οἱ λαϊκοί μποροῦν νά φθά- Γιά κάθε Ὀρθόδοξο Χριστιανό ἡ τικὴ πλευρὰ τοῦ ὅλου θέματος. μας γλώσσα. Ἀγνοοῦν γραμματική, Γι᾽ αὐτό οἱ ἀδίστακτοι μηχανισμοί, τῆς ἱστορίας τοῦ Γένους μας καί λιτεία, Ἐκκλησία, παιδαγωγοί καί
σουν στήν τελειότητα τῆς ἁγιότητος, μᾶς βεβαιώνει ὁ μέγας Ἅγιος γνώση καί ἡ βίωση τῆς σώζουσας συντακτικό, ἀκόμα δυσκολεύονται πού προωθοῦν καί ἐνεργοῦν τήν τήν ἐκπόρθηση τῶν θρησκευτικῶν γονεῖς, ὁ κάθε ρασοφόρος καί πο-
Ἀλήθειας εἶναι, ἰδιαιτέρως σήμερα, Ὑπερβολικὸς ὁ λόγος, ἴσως πα- καὶ νὰ ἀναγνώσουν ὄχι μόνο τό παγκοσμιοποίηση, ἄρχισαν τήν πο- λίτης– τίς εὐθύνες μας. Διότι, μό-
Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (Λόγος στόν Ν´ Ψαλμόν τοῦ Δαβίδ), λέ- ρατηρήσουν κάποιοι. καί τῆς ἐν γένει παραδόσεώς μας.
γοντας: «Εἶναι δυνατόν καί ἐκεῖνος, πού ἔχει γυναίκα καί παιδιά καί πρώτιστη ὑποχρέωση. Εἶναι μιά δι- αὐθεντικὸ κείμενο, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ λεμική τους ἀπό τή γλῶσσα. Ἡ κα- Στόν βωμό τῆς πολυπολιτισμικότη- νο ἐάν διατηρήσουμε ἀνόθευτη τή
πλή ἀνάγκη. Σʼ αὐτό μπορεῖ νά λει- Μακάρι, φίλοι μου, οἱ σκέψεις τὴν ἁπλὴ νεοελληνικὴ ἀπόδοση... τάργηση τοῦ πολυτονικοῦ συστή- τας, πού ἀποφάσισαν, χωρίς τήν σώζουσα Εὐαγγελική Ἀλήθεια καί
πλοῦτον πολύν καί εἶναι ἔνδοξος στά κοσμικά πράγματα, ὄχι μόνον νά ποὺ διατυπώνουμε νὰ ἦταν ἁπλῶς ματος γραφῆς καί τῆς διδασκαλίας ἀκέραιη τήν ἐθνική μας Παράδοση,
τουργήσει καταλυτικά, στήν πρόλη- Ἴσως εἶναι καὶ αὐτό, πλὴν τῶν γνώμη καί τή θέληση τοῦ λαοῦ, θυ-
κλαίη κάθε ἡμέραν καί νά προσεύχεται καί νά μετανοῆ, ἀλλά ἐάν θέλη ψη, ἀλλά καί στήν ἀντιμετώπιση τοῦ μιὰ ὑπερβολή. Ἡ κατάσταση δυ- τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς ἔφεραν τήν θά μποροῦμε νά συμβάλουμε στήν
μπορεῖ νά φθάση καί στό τέλειον τῆς ἀρετῆς καί νά λάβη Πνεῦμα Ἅγιον ἄλλων, ἕνα ἀπὸ τὰ αἴτια ποὺ τοὺς σιάζεται ἡ ἱστορική ἀλήθεια καί ἡ
προβλήματος. Ἡ πρόκληση τῶν αἱ- στυχῶς, εἶναι περισσότερο προ- κάνει νὰ καταλήγουν στὰ «γρανά- ἀπαιδευσία, τή συρρίκνωση τῆς ὀρθόδοξη πίστη. Καί σ᾽ ὅποιον ὑπε- ἀνόρθωση τῆς Ἑλληνικῆς Παιδεί-
καί νά γίνη φίλος τοῦ Θεοῦ καί νά ἀπολαμβάνη τήν θεωρίαν του». Βλέ- ρέσεων μᾶς θέτει πρό τῶν εὐθυνῶν βληματικὴ ἀπʼ ὅσο μποροῦμε νὰ ζια» τῆς πολυεθνικῆς «Σκοπιᾶς». γλωσσικῆς μας ἔκφρασης, τή λεξι- ρασπίζεται αὐτά τά ἱερά καί ὅσια οἱ ας γιά μιά χριστοκεντρική ἀγωγή,
πετε τί δυνατότητες μᾶς δίνει ὁ Παντοδύναμος Θεός; Τί περιμένουμε μας. Ἡ Ἀλήθεια δέν μπορεῖ νά «τί- φανταστοῦμε. Πράγματι, ἐὰν τὸ ἐξετάσουμε τὸ πενία καί τήν ἀποκοπή ἀπό τόν δολιοφθορεῖς καί ψευδολόγοι τοῦ ἀλλά καί προαγωγή τοῦ πολιτισμοῦ
λοιπόν καί δέν προσπαθοῦμε ὅσο μποροῦμε; θεται ὑπό τό μόδιον» ( Ματθ. ε´ 15). Γιὰ νὰ μὴ μένουμε ὅμως μόνο σὲ θέμα καὶ ἀπὸ αὐτὴ του τὴν πλευρὰ πνευματικό θησαυρό τῆς Κλασσι- ἀποδίδουν διάφορους βλάσφη- καί νά προσφέρουμε λύση στά σύγ-
 ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΑΡΡΟΣ. Τό βρίσκουμε στόν φόβο Θεοῦ, μᾶς Καλούμαστε, λοιπόν, ἀφενός μέν «ἀφορισμοὺς» καὶ χαρακτηρι- λίγο βαθύτερα, θὰ διαπιστώσουμε κῆς καί Πατερικῆς Γραμματείας καί μους χαρακτηρισμούς… Σ᾽ ἐκεῖνο χρονα προσωπικά, οἰκογενειακά,
νά μείνουμε ἑδραιωμένοι στήν πα- σμούς, ἄς σκύψουμε ἔστω καὶ γιὰ ὅτι δὲν θέλει καὶ πολύ, ἕνας ἄνθρω- τῶν λειτουργικῶν κειμένων. Σήμε- τό βιβλίο τῆς ΣΤ´ Δημοτικοῦ (θυ- κοινωνικά καί ἐθνικά προβλήματα
διδάσκει ὁ Ἅγ. Συμεών ὁ νέος Θεολόγος στό ἔργον του «Πρακτικά τροπαράδοτη Ὀρθόδοξη πίστη μας λίγο ἐπάνω ἀπὸ τὶς «ἀνοιχτὲς πλη- ρα, δυστυχῶς, οἱ νέοι μας ἀδυνα- καί ἀδιέξοδα. Ἡ Ἑλληνορθόδοξη
καί Θεολογικά κεφάλαια», λέγοντας: «Ἐκεῖνος, πού ἔχει ὁδηγόν του πος ποὺ γνωρίζει τόσο ὁ ἴδιος, ὅσο μᾶστε;) ἡ παραποίηση τοῦ πνεύμα-
καί νά ἀντισταθοῦμε στόν ὁδο- γὲς», ὥστε νὰ δοῦμε ἐλάχιστες καὶ τὸ περιβάλλον του τὴν πνευμα- τοῦν νά κατανοήσουν τά νοήματα τος τῆς Ἐθνεγερσίας καί ὅλων τῶν παιδεία εἶναι ἡ μόνη, πού μπορεῖ νά
τόν φόβον τοῦ Θεοῦ, δέν φοβᾶται, καί ὅταν ἀκόμη ζῆ ἀνάμεσα σέ πονη- στρωτήρα τῆς χωρίς Θεό «Νέας πράξεις ἀπὸ τὸ δρᾶμα... τικὴ καὶ μορφωτική του πενία, νὰ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά καί τῆς προσφέρει πνευματικά καί ἐθνικά
ἐθνικῶν ἀγώνων τοῦ Ἑλληνικοῦ
ρούς ἀνθρώπους. Διότι, ὅταν ἔχη μέσα του τόν φόβον τοῦ Θεοῦ, κρατᾶ τό Ἐποχῆς » καί, ἀφ᾽ ἑτέρου, νά εἴμα- α) Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ ὀπαδοὶ ξεφύγει καὶ οὐσιαστικὰ νὰ ζεῖ ἐκτὸς θείας Λατρείας. Ἡ ἔλλειψη γλωσ- λαοῦ, πού συνεχίζεται καί σήμερα ἀντισώματα στόν λαό μας, ὥστε νά
ἀνίκητον ὅπλον τῆς πίστεως, ἕνα ὅπλον μέ τό ὁποῖον μπορεῖ νά ἐπιτύχη τά στε «ἕτοιμοι πρός ἀπολογίαν παντί τῆς ἑταιρείας ἀκολουθοῦν πανο- πραγματικότητας. Ὑπάρχουν ἄν- σικῆς καλλιέργειας, δηλαδή ἡ μή ἀπό τά νέα πρόσωπα τοῦ Ὑπ. Παι- μή εἴμαστε εὐάλωτοι στά κατα-
πάντα, ἀκόμα καί αὐτά, πού φαίνονται δύσκολα καί ἀκατόρθωτα σέ πολ- τῷ αἰτοῦντι ἡμᾶς λόγον περί τῆς ἐν μοιότυπα τὴν ἴδια τακτικὴ στὴν προ- θρωποι, οἱ ὁποῖοι ἀποστηθίζουν ὁ- ἐκμάθηση τῆς ἀρχαίας, ἐπέφερε τή δείας, ἡ παντελής ἀποσιώπηση, στροφικά μηνύματα τῆς «Νέας
λούς. Ὁ ἄνθρωπος, πού φοβᾶται τόν Θεόν, ζῆ μέν ἀνάμεσα σέ κακούς καί ἡμῖν ἐλπίδος, μετά πραότητος καί σπάθειά τους νὰ προσηλυτίσουν ρισμένα παραφρασμένα ἐδάφια τῆς συνακόλουθη λεκτική φτώχεια. ἀλλά καί δυσφήμηση τῆς προσφο - Ἐποχῆς» καί τῆς ἰσοπεδωτικῆς
πονηρούς ἀνθρώπους, ἀλλά μοιάζει μέ γίγαντα ἀνάμεσα σέ μαϊμοῦδες ἤ μέ φόβου» ( Α´ Πέτρ. γ´ 15). ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους, ποὺ δὲν Βίβλου, καὶ ἐμφανιζόμενοι κατόπιν Προβάλλεται ὁ εὐδαιμονισμός, ὁ ρᾶς τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἡρώ- παγκοσμιοποίησης, πού ἀποβλέπει
λιοντάρι, πού βρυχᾶται ἀνάμεσα σέ σκυλιά ἀδύνατα καί σέ ἀλεποῦδες, για- Παράλληλα, ἡ μελέτη τοῦ προ- γνωρίζουν σὲ βάθος τὴν ὀρθόδοξη μὲ ἕνα κλασσικὸ ἢ πολὺ προσεγμέ- καταναλωτισμός καί οἱ ἐφάμαρτες ων, πού ἀγωνίστηκαν «γιά τοῦ Χρι- στήν ἵδρυση μιᾶς παγκόσμιας δι-
βλήματος τῶν νεοφανῶν αἱρέσεων πίστη, χρησιμοποιώντας μιὰ «ξύλινη νο ντύσιμο, διεκδικοῦν (κυρίως σὲ διασκεδάσεις, ἐνῶ ὑποτιμᾶται ἡ αὐ- στοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πα- κτατορίας μέ καταστροφικές συ-
τί τό θάρρος του τό ἀντλεῖ ἀπό τόν φόβον τοῦ Θεοῦ, πού νοιώθει μέσα νέπειες τόσο ὑλικές, ὅσο καί ἰδίως
του». Φόβος τοῦ Θεοῦ σημαίνει πρίν ἀπ᾽ ὅλα σεβασμόν ἀπέραντον καί καί ἡ ἀντιμετώπισή τους πρέπει νά γλώσσα», ποὺ σὲ ὅλες τὶς περιπτώ- χώρους ποὺ εἶναι ἄγνωστοι), τὸν τοπειθαρχία, ἡ φιλοπονία καί ἡ διά- τρίδος τήν ἐλευθερία», συνιστοῦν
ἐνταχθοῦν στό κέντρο τῆς σημε- σεις σοῦ δίνει τὴν ἐντύπωση ὅτι ξα- τίτλο τοῦ «διδασκάλου τοῦ Εὐαγ- πλαση τοῦ ἀκεραίου ἤθους ἡ ἀνα- πνευματικές, μέ κίνδυνο τήν σωτη-
ἀγάπην καί ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὄχι φόβος γιά τίς τιμω- ἔγκλημα κατά τῆς Ἱστορίας καί τῆς ρία μας. Ὁ ἀγώνας καί ἡ ἀντίσταση
ρινῆς ποιμαντικῆς καί θεολογικῆς νακοῦς μαγνητοφωνημένη ταινία. γελίου». καίνιση τῆς ἀμαυρωμένης εἰκόνας δικῆς μας αὐτοσυνειδησίας. Εἶναι
ρίες τῶν ἁμαρτιῶν μας. τοῦ κάθε προσώπου κατ᾽ ἐπέκταση. εἶναι ἀναγκαία, ἐμεῖς γιατί καθεύ-
μέριμνας τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ Εἶναι ἐπίσης πολὺ χαρακτηριστι- (Δὲν εἶναι βέβαια τῆς παρούσης, ν᾽ ἀπορεῖ κανείς πῶς βρέθηκαν τό-
 ΠΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ. Ἀντιγράφω ἀπό τά «Κεφά- δραστηριότητα τῶν νεοφανῶν αἱ- δομεν; Ἡ ἐθνική οἰκονομία ἔχει κα-
κό τό πόσο ἐπίμονοι γίνονται, ὅταν ὅμως εἶναι ἀνάγκη, σὲ κάποιο ἄλλο Ἡ κρίση τῆς γλώσσας μας εἶναι σοι ἀνθέλληνες καί ἐξωμότες σ᾽ ταρρεύσει ὄχι τόσο ἀπό τήν τεχνη-
λαια» τοῦ Ἁγ.Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ: «Ὅ,τι εἶναι τό σπίτι γιά τόν ἀέρα, ρέσεων ἀποτελεῖ πράγματι γιά τήν ἀντιληφθοῦν πὼς μπροστά τους μας ἄρθρο, νὰ ἑστιάσουμε τὸ βλέμ- βαθειά καί βρίσκεται σέ συνάρτηση αὐτόν τόν αἱματοβαμμένο τόπο!
Ἐκκλησία μας, ἀλλά καί γιά τήν Πα- τή κρίση, ὅσο ἀπό τίς σπατάλες,
ἔτσι εἶναι καί ὁ νοῦς γιά τήν Θεία Χάρη. Ὅσον βγάζεις ὑλικά πράγματα ὑπάρχει ἕνα ὑποψήφιο θῦμα, καὶ μα μας καὶ στὶς ψυχολογικὲς δια- μέ τήν ἠθική κρίση πού διερχόμα- Αὐτοί δέν βαπτίστηκαν; Δέν εἶχαν τήν ἔλλειψη προγραμματισμοῦ καί
μέσα ἀπό τό σπίτι, τόσον ἔρχεται ὁ ἀέρας μέσα στό σπίτι. Καί ὅσον βάζεις τρίδα μας, ἕνα καυτό πρόβλημα, πώς ἐξ ἀντιθέτου, τοὺς «καταπίνει στάσεις τοῦ θέματος, στὶς ψυχικὲς στε. Εἶναι δέ ἐμφανής στά ἔντυπα γονεῖς καί συγγενεῖς Ὀρθοδόξους;
πνευματικό, θρησκευτικό, θεολογι- ὀργάνωσης, ἀλλά ἰδιαίτερα ἀπό τίς
πράγματα μέσα στό σπίτι, τόσον φεύγει ὁ ἀέρας». Ἀκριβῶς τό ἴδιο γίνε- ἡ γῆ», ὅταν συνειδητοποιοῦν ὅτι ὁ δηλ. διακυμάνσεις τῶν ἀνθρώπων, καί στά ἠλεκτρονικά μέσα ἐνημέ- Ποιός τούς ἔκανε γενίτσαρους; καταχρήσεις στόν δημόσιο τομέα.
ται καί μέ τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Ὅσον ἀσχολεῖται μέ τά μάταια καί κό, θρησκειολογικό. (Πρωτοπρ. π. συνομιλητὴς τους γνωρίζει τὴν ποὺ ἐμφανίζονται πλέον ὡς «Μ.τ.Ι.», ρωσης, ὅπου κυριαρχεῖ δυστυχῶς ἡ Ἐκεῖνοι ἄς ἀπαντήσουν στή συνεί-
Κυριακός Τσουρός, Γραμματεύς τῆς Ποῦ πῆγαν τά χρήματα τῶν ταμεί-
τά προσωρινά, τόσον ἀπομακρύνεται ἀπό τά αἰώνια καί τά ἀληθινά. ἀλήθεια καὶ τοὺς ἀντικρούει τόσο καὶ στὴν ἀδήριτη ἀνάγκη ποὺ προχειρότητα, ἡ ἀνευθυνότητα, ἡ δησή τους· πάντως θά δώσουν λό-
Σ.Ε. ἐπί τῶν Αἱρέσεων). μέσα ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅσο ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ. κατάχρηση ξένων ὅρων καί λέξεων γο γιά τίς πράξεις τους καί αὐτό ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.
Ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται μέ ποιά πράγματα θέλουμε νά γεμίσουμε τήν ψυ-
χήν καί τήν ζωήν μας…
Π. Μ. Σωτῆρχος ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ἀδελφοί μου, εἶναι ἀνώτερος καί
ἀπό τήν ἁγίαν Τράπεζαν, ἀνώτερος
παντός χωρίς τήν αἴσθηση ὅτι ὁ γά-
μος εἶναι ἕνας καί ἰσόβιος. Ὁ δεύ-
λεύσης καί διά τήν ψυχήν σου νά
πᾶς εἰς τόν Παράδεισον. Καί δέν
τῆς ψυχῆς, δέν μποροῦμε νά ἀγνοή-
σουμε τόν Σωτήρα Χριστό. Ἐπι-
ΔΙΔΑΧΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ἔχουν πολλές ἀπαιτήσεις ἀπό τούς καί ἀπό τό ἅγιον Ποτήριον, διατί τό τερος καί τρίτος γάμος εἶναι παρα- εἶναι, ἀδελφέ μου, καλύτερον νά βάλλεται νά ἔχουμε αὐξανομένη
᾿Επίκαιρον, ὅπως πάντοτε, κυκλοφορεῖ τὸ βιβλίον ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι δέν μποροῦν νά τίς ἅγιον Ποτήριον εἶναι ἄψυχον, μά ὁ χώρηση στίς ἀδυναμίες τῶν ἀνθρώ- κερδίσης τόν Παράδεισον παρά νά ἀγάπη γι᾽ Αὐτόν καί διαρκῶς νά τόν
τοῦ ἀειμνήστου ᾿Αρχιμ. π. ᾿Επιφανίου ᾽Ι. Θεοδωροπούλου: ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ἱκανοποιήσουν, γι᾽ αὐτό καί προκα- ἱερεύς μεταλαμβάνει τά Ἄχραντα πων, γιά νά μή αὐξάνονται οἱ ἁμαρ- πάρης πολλές γυναῖκες καί νά κερ- ἐπικαλούμαστε. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς
(12ον) λοῦν τόν ἐπικριτικό τους λόγο. Μυστήρια καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν, τό τίες. Ὁ συνειδητός χριστιανός ἀρ- δίσης ὅλον τόν κόσμον καί νά πη- ἔλεγε: «Σᾶς παραγγέλλω: κἄν ὁ
ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ, μγ´. Ὁ ἱερέας εἶναι ὑπεράνω βα-
Ὡστόσο ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, τίμιον Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου
μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ. Ἐγώ,
νεῖται τόν δεύτερο γάμο καί παίρνει
τήν ἀπόφαση, μετά τή λύση τοῦ
γαίνης εἰς τήν Κόλασιν; Τί ὄφελος
κάνεις; Τίποτε».
οὐρανός νά κατέβη κάτω, κἄν ἡ γῆ
νά ἀνέβη ἀπάνω, κἄν ὅλος ὁ κό-
ὄντας ὁ ἴδιος ἱερομόναχος καί ἔχον-
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ, ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ σιλέων καί ἀγγέλων. τας βιώσει πολλές φορές συγκλονι- ἀδελφοί μου, δέν ἔχω καμμίαν κα-
τηγορίαν νά κάμω τῶν παπάδων,
πρώτου γάμου –λόγω θανάτου του * * * σμος νά χαλάση, καθώς μέλλει νά
Στήν ἐποχή μας ὑπάρχει ἔλλειψη στικές στιγμές ἀπό τήν τέλεση τῶν ἤ τῆς συντρόφου ἤ λόγω μοιχείας– χαλάση σήμερον αὔριον, νά μή σᾶς
(᾿Αναδημοσιεύσεις ἄρθρων) ἱερέων. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἐκκο- μυστηρίων καί εἰδικότερα τοῦ μυ- διατί εἶναι παπάδες καί ἔχουν τόν νά ἀκολουθήσει ἕναν μοναχικό τρό- με´. Ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς. μέλη τί ἔχει νά κάμη ὁ Θεός. Τό
Μέσα εἰς τὰς 100 σελίδας του σμικευθεῖ τόσο πολύ, πού ὄχι μόνο στηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, μι- Χριστόν, ὁπού τούς παιδεύει καί πο ζωῆς μέ μεγαλύτερη ἀφοσίωση Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι κορμί σας ἄς σᾶς τό καύσουν, ἄς
ἀναπτύσσονται μὲ σαφήνειαν αἱ δέν ἐπιλέγουν οἱ ἄνδρες νά γίνουν λοῦσε μέ πολύ θερμά λόγια γιά τήν ὅ,τι σφάλμα κάμουν οἱ παπάδες στήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ αἰώνια καί δέν πρέπει νά καταδικα- σᾶς τό τηγανίσουν, τά πράγματά
εὐαγγελικαὶ καὶ κανονικαὶ θέσεις ἱερεῖς, ἀλλά καί τούς ὑπάρχοντες ἱερωσύνη καί τό μεγαλεῖο της. Ἔλε- ἔχει ὁ Χριστός μας ράβδον σιδερέ- καί ἐντονότερο πνευματικό ἀγώνα. στεῖ. Ἡ μεγαλύτερη ἔγνοια τοῦ σας ἄς σᾶς τά πάρουν, μή σᾶς μέ-
τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. ἱερεῖς δέν τούς ἀποδέχονται οὔτε γε χαρακτηριστικά: «Ἐάν ἀπαντή- νιαν διά αὐτούς». Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ἔλεγε γιά τό θέμα ἀνθρώπου πρέπει νά εἶναι ἡ σωτη- λη, δῶστε τα, δέν εἶναι ἐδικά σας.
καί τούς τιμοῦν, ὅπως τούς ταιριά- σω (συναντήσω) ἕνα παπᾶ καί ἕνα μδ´. Ἕνας γάμος καί ἰσόβιος. αὐτό: «Ἕναν ἄνδρα ἔκαμεν ὁ πα- ρία τῆς ψυχῆς του, ἡ ὁποία δέν πρέ- Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζεται.
᾿Εκδόσεις «᾿Ορθoδόξου Τύπου» Ἐτοῦτα τά δύο, ὅλος ὁ κόσμος νά
ζει. Δέν εἶναι σπάνιες καί οἱ περι- βασιλέα, μέ φαίνεται εὔλογον ὅπως Σέ μιά ἁμαρτωλή ἐποχή, ὅπου οἱ νάγαθος Θεός καί μία γυναῖκα νά πει νά ἐπηρεάζεται ἀπό τά διάφο-
Κάνιγγος 10 α´ ὄροφος τόν παπᾶ νά βάλω νά καθίση ἀνώ- πέση, δέν ἠμπορεῖ νά σᾶς τά πάρη,
πτώσεις, ὅπου τούς περιφρονοῦν. ἄνθρωποι ἔχουν γίνει φιλόσαρκοι παίρνωνται νά κάμνωσι παιδιά. ρα προβλήματα, πού ἀντιμετωπίζει,
106 77 ᾿Αθῆναι Στό ἴδιο λάθος πέφτουν καί μερικοί τερα ἀπό τόν βασιλέα. Καί ἐάν καί φιλήδονοι, καί τέτοια εἶναι ἡ δι- Ἐπανδρεύθης, ἀδελφέ μου; Ἔκαμες τούς κινδύνους πού ἐνδεχομένως ἔξω ἄν τύχη καί τά δώσετε μέ τό θέ-
Τηλ. 210–38 16 206, χριστιανοί, πού ἐκκλησιάζονται τα- ἀπαντήσω ἕνα παπᾶ καί ἕνα ἄγγε- κή μας, οἱ ἄνθρωποι καταφεύγουν παιδιά; Δέν ἔκαμες; Ἀπέθανεν ἡ βιώνει καί τίς ἀπειλές, πού ἐκτο- λημά σας. Αὐτά τά δύο νά τά φυ-
τελεφὰξ 210–38 28 518 κτικά καί συμμετέχουν στά ἱερά μυ- λον, πρωτύτερα θέ νά χαιρετήσω στό γάμο μέ ἐπιπολαιότητα, χωρίς γυναίκα σου; Μή πάρης ἄλλην γυ- ξεύουν εἰς βάρος του κακοί ἄνθρω- λάγετε, νά μή τύχη καί τά χάσετε.
στήρια τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπειδή τόν παπᾶ παρά τόν ἄγγελον, διατί, ἀνάλογη προετοιμασία καί προ- ναίκα, ἄμε γίνου καλόγηρος νά δου- ποι. Ὅταν μιλᾶμε γιά τή σωτηρία Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
Σελὶς 4η
Ἀποδομοῦν τὰ πάντα
Κατάργηση τῶν παραγωγικῶν
Σχολῶν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων,
δηλαδὴ τῆς Σχολῆς Εὐελπίδων, τῆς
Σχολῆς Ναυτικῶν Δοκίμων καὶ τῆς
Σχολῆς Ἰκάρων καὶ τὴν ἀντικατά-
στασή τους ἀπὸ ἕνα «Στρατιωτικὸ
Πανεπιστήμιο», σχεδιάζει ἡ κυβέρ-
νηση προκειμένου νὰ ἐξοικονομή-
σει πόρους. Στὸ «Στρατιωτικὸ Πα-
νεπιστήμιο» θὰ εἰσάγονται καὶ φοι-
τητὲς ἀπὸ ἄλλες πανεπιστημιακὲς
σχολές. Τὸ σχέδιο ἔχει ξεσηκώσει
θύελλα ἀντιδράσεων μεταξὺ τῶν
μονίμων στελεχῶν, ἀφοῦ θεωροῦν
ὅτι: «Καταργεῖται ἡ στρατιωτικὴ
ἐκπαίδευση, δημιουργοῦν ἀκαδη-
μαϊκοὺς καὶ ὄχι ἀξιωματικοὺς μὲ
ἐπακόλουθα, ποὺ θὰ εἶναι τραγικὰ
γιὰ τὴν ἀσφάλεια τῆς Χώρας».
Ἡ παραίτηση τοῦ ὑποναυάρχου
Στυλιανοῦ Φενέκου τὴν Πέμπτη 29
Ἀπριλίου ἐ.ἔ., μετὰ τὸ λεκτικὸ ἐπει-
σόδιο, ποὺ εἶχε μὲ τὸν ὑπουργὸ
Ἐθνικῆς Ἄμυνας Εὐάγγελο Βενι-
ζέλο, φαίνεται ὅτι σχετίζεται καὶ μὲ
αὐτὸ τὸ θέμα. Ὁ διευθυντὴς Κλά-
δου Πόρων καὶ Ἐκπαίδευσης τοῦ
ΓΕΝ, ἀνέλυε γιατί τὸ «Στρατιωτικὸ
Πανεπιστήμιο» εἶναι ἀνέφικτο καὶ
πῶς λειτουργοῦν οἱ παραγωγικὲς
σχολὲς τῶν Ε.Δ. γιὰ νὰ δεχθεῖ τὴν
ἐπίπληξη —μὲ ἀνοίκειες ἐκφρά-
σεις— τοῦ ὑπουργοῦ καὶ νὰ ἀκο-
λουθήσει ἡ παραίτησή του.
(Πληροφορίες ἀπὸ www.defence-
net.gr)
Συμπνευματισμὸς
Ρώσων μετὰ Λατίνων
Ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ,
τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, κ. Ἱλα-
ρίων, ὁ ὁποῖος ἔχει καὶ τὴν ἰδιότητα
τοῦ Προέδρου τοῦ τμήματος Ἐξω-
τερικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων
τοῦ Πατριαρχείου, στὶς 17 Μαΐου
ἐ.ἔ. βρέθηκε στὴν Ἰταλία. Ὁ Μη-
τροπολίτης κ. Ἱλαρίων, μὲ τὴν εὐ-
λογία τοῦ Πατριάρχου Μόσχας κ.
Κυρίλλου, χοροστάτησε σὲ ἀκο-
λουθία ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς Σινδόνης
στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Τορίνο.
Πέραν τοῦ μεγάλου ἀριθμοῦ ἀρ -
χιερέων ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν ὑπερό-
ριο Ρωσικὴ Ἐκκλησία στὴν ἀκο-
λουθία τοῦ ἑσπερινοῦ, στὸν ναὸ
παρέστη καὶ ὁ παπικὸς καρδινάλιος
τοῦ Τορίνο Σεβερίνο Πολέτι καθὼς
καὶ λατῖνοι «κληρικοὶ» τῆς πόλεως.
Μάλιστα, ὁ καρδινάλιος Πολέτι κα-
λωσόρισε τοὺς παρόντες καὶ ὑπεν-
θύμισε πὼς πρὶν δέκα χρόνια ὁ τό-
τε Μητροπολίτης Σμόλενσκ εἶχε
ἐπίσης τελέσει τὸν ἑσπερινό, ἐνώ-
πιον τῆς ἱερᾶς Σινδόνης.
(Πληροφορίες ἀπὸ thriskeftika.
blogspot.com, www.mospat.ru, amen.
gr)
Αἱ συνέπειαι τῶν Νατοϊκῶν
βομβαρδισμῶν
εἰς τὴν Σερβίαν
Μεγάλη αὔξηση στὰ ποσοστὰ
τοῦ καρκίνου καὶ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν
νεογνῶν μὲ γενετικὲς δυσμορφίες
ἔχει προκαλέσει στὴ Σερβία, ὁ βομ-
βαρδισμὸς τῶν Νατοϊκῶν δυνάμε-
ων μὲ βόμβες ἀπεμπλουτισμένου
οὐρανίου. Ὁ γιατρὸς Ραντομὶρ Κο-
βάσεβιτς ἐξηγεῖ ὅτι: «Τὸ ἀπεμ-
πλουτισμένο οὐράνιο δὲν εἶναι μό-
νο ραδιενεργό, εἶναι ἐπίσης πολὺ
τοξικό… εἶναι νεφροτοξικό, ἔτσι
ὥστε ἐπηρεάζει τὰ νεφρά, στὴ συ-
νέχεια, τὸ ἧπαρ καὶ τὸν σπλήνα.
Στὴν πρα-γματικότητα, ὁλόκληρος
ὁ ὀργανισμὸς ἐπηρεάζεται ἐξαιτίας
τῆς τοξικότητας, στὴν οὐσία δηλη-
τηριάζεται». Ὁ ἴδιος γιατρὸς ση-
μειώνει, πὼς οἱ πληροφορίες, ποὺ
ἔχουν συγκεντρωθεῖ μέχρι σήμε-
ρα, εἶναι ἀρκετὲς γιὰ νὰ συνδεθεῖ
ἡ μόλυνση ἀπὸ ἀπεμπλουτισμένο
οὐράνιο καὶ ἡ αὔξηση τῶν πο-
σοστῶν καρκίνου. Στὴν περιοχὴ
τοῦ Vranje, ἡ ὁποία γειτνιάζει μὲ πε-
ριοχὲς μολυσμένες ἀπὸ ἀπεμπλου-
τισμένο οὐράνιο καταγράφηκε ὅτι
τὸ 1998 εἰκοσιένα παιδιὰ γεννήθη-
καν μὲ παραμορφώσεις, ἐνῶ τὸ
2008 ἑβδομήντα τρία. Ἐπιπλέον, σὲ
μία περίοδο ἕξι χρόνων, μετὰ τὴν
βομβιστικὴ ἐπίθεση ἀπὸ τὸ Νάτο ὁ
ἀριθμὸς τῶν πρωτο-ταξινομουμέ-
νων περιπτώσεων καρκίνου ἔχει
ὑπερδιπλασιαστεῖ ἀπὸ 185 κατὰ τὸ
ἔτος 2000, σὲ 398 κατὰ τὸ ἔτος
2006.
(Πληροφορίες ἀπὸ nwoobser-
ver.wordpress.com, www.uruknet.info,
redskywarning.blogspot.com)
Πόσο κυρίαρχη
εἶναι ἡ Εὐρώπη;
Σὲ ἄρθρο του, στὴν Ἑλβετικὴ
ἐφημερίδα «Zeit Fragen», ὁ καθη-
γητὴς Δρ. Eberhard Hamer ἐξετάζει
τὸ ζήτημα κατὰ πόσο κυρίαρχη
εἶναι ἡ Εὐρώπη καὶ καταλήγει στὸ
ὅτι ἡ Εὐρώπη ἔχει μικρὴ, κι ἂν τὴν
ἔχει, κυριαρχία. Ὁ Δρ. Eb. Hamer
σημειώνει, πὼς τὰ κυριαρχικὰ δι-
καιώματα τῶν Εὐρωπαίων πολιτῶν,
ὡς πολιτῶν κρατῶν-ἐθνῶν διαλύ-
θηκαν μὲ τὸ ποὺ τέθηκε σὲ ἰσχὺ ἡ
Συνθήκη τῆς Λισσαβώνας τὴν 1
Δεκεμβρίου 2009, ἐνῶ τὰ δικαιώ-
ματα ἔχουν μεταφερθεῖ πλέον σὲ
ἕνα πολιτικὸ ἐπιμελητήριο, ποὺ
βρίσκεται στὶς Βρυξέλλες. Σύμφω-
να μὲ τὸν καθηγητὴ Hamer, τὸ ἀπο-
τέλεσμα τῆς ἄθροισης τῶν ἐθνῶν
εἶναι ἡ μείωση τῆς πολιτικῆς συμ-
μετοχῆς τῶν ἀτόμων. Παράλληλα,
ἡ ἀρχὴ τῶν κοινοβουλίων ἔχει ἐξα-
σθενήσει, ἐνῶ ἡ ἐξουσία εἶναι πλέ-
ον συγκεντρωμένη σὲ νέες ἱεραρ-
χικὲς δομὲς στὸ πλαίσιο τῆς Ε.Ε.
Ἐπιπλέον, ὁ ἐν λόγῳ καθηγητής,
ἐπισημαίνει τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ε.Ε.
ἔχει ὑπαχθεῖ στὶς βουλὲς τῶν
Η.Π.Α. ξεκινώντας ἀντισυνταγμα-
τικὰ πολέμους —κατ᾽ ἐντολή
τους— σὲ περιοχὲς ὅπου ἡ Εὐρώ-
πη δὲν ἔχει κανένα συμφέρον. Ση-
μαντικὸ εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ε.Ε.
ἔχει ἐνδώσει στὴν ἀπαίτηση τῆς
Οὐάσινγκτον γιὰ «ἐλεύθερη πρόσ-
βαση στὰ τραπεζικὰ στοιχεῖα τοῦ
κεντρικοῦ παρόχου χρηματοπιστω-
τικῶν ὑπηρεσιῶν –Swift στὴν Εὐρώ-
πη. Ἑπομένως, τονίζει ὁ κ. Eb. Ha-
mer, ὅλες οἱ χρηματοοικονομικὲς
ροὲς στὴν Εὐρώπη παρακολου-
θοῦνται τώρα ἀπὸ τὴν CIA καὶ
ἄλλες ἀμερικανικὲς καὶ ἰσραηλινὲς
ὑπηρεσίες».
(Πληροφορίες ἀπὸ nwoobser-
ver.wordpress.com, redsky warning.
blogspot. com)
Ὁ νέος Πρωθυπουργὸς
τῆς Μ. Βρετανίας
Νέος πρωθυπουργὸς τῆς Μ.
Βρετανίας, ἔστω χωρὶς αὐτοδυνα-
μία, ἀναδείχθηκε μετὰ τὶς ἐκλογὲς
τῆς 6ης Μαΐου ἐ.ἔ. ὁ Ντέϊβιντ Κά-
μερον, Πρόεδρος τῶν Τόρις (Συν-
τηρητικῶν).
Ὁ Ντέϊβιντ Κάμερον ἔχει δηλώ-
σει, πὼς ἡ Ἑλλάδα πρέπει νὰ ἀπο-
Τοῦ κ. Ἀντωνίου
Κ. Καλογήρου
καλεῖται «Πρώην Ὀθωμανικὴ Κτή-
ση τῆς Ἑλλάδας» καὶ ὅτι ὁ πλη-
θυσμὸς τῆς π.Γ.Δ.Μ. εἶναι «στὴ
συντριπτικὴ πλειονότητά του μακε-
δονικός, μὲ ξεχωριστὴ γλώσσα, πο-
λιτισμὸ καὶ ἱστορία». Τὸ 2003 ὁ Ντ.
Κάμερον ταξίδεψε στὴν π.Γ.Δ.Μ. —
προκειμένου νὰ παρακολουθήσει
ποδοσφαιρικὸ ἀγώνα— καὶ ἔγινε,
ὅπως λέει, εἰδήμων στὶς σχέσεις
τῶν βαλκανικῶν χωρῶν. Στὶς 10 Σε-
πτεμβρίου 2003 δημοσιεύτηκε στὴν
ἐφημερίδα «Guardian» ἄρθρο του
ὑπὸ τὸν τίτλο «Τhe Μacedonian
Job», μὲ τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται ὑπο-
τιμητικὰ στὴ Χώρα μας καὶ ζητεῖ
τὴν ἔνταξη τῆς π.Γ.Δ.Μ. στὸ ΝΑΤΟ
καὶ τὴν ἐγγύηση τῶν συνόρων της.
«Ἀπ᾽ ὅσα μπορῶ νὰ δῶ», γράφει, «ἡ
χώρα —καὶ εἶμαι ἀποφασισμένος
νὰ τὴν ἀποκαλῶ Μακεδονία— ἔχει
ἀπολύτως τὸ δικαίωμα νὰ ὑπάρχει».
Ἐν συνεχεία, ἀναφέρει τὶς ἀνωτέ-
ρω δηλώσεις καὶ καταλήγει ὅτι: «Οἱ
ἄνθρωποι εἶναι πολιτισμένοι, φιλι-
κοὶ καὶ πολὺ μορφωμένοι». Ἀπὸ τώ-
ρα καὶ στὸ ἑξῆς θὰ ἀποκαλῶ τὸν
ἀξιοσέβαστο ἑταῖρο μας στὴν Ε.Ε.
“the Former Οthoman Ρossession of
Greece” (FΟΡΟG)» (Πρώην Ὀθωμα-
νικὴ Κτήση τῆς Ἑλλάδας– ΠΟΚΕ).
Σύμφωνα μὲ ἄρθρο τῶν timeson-
line.co.uk καὶ τὸν ἐρευνητὴ Yaakov
Wise τοῦ τμήματος Ἑβραϊκῶν με-
λετῶν τοῦ Πανεπιστημίου Μάντσε-
στερ, ὁ Ντ. Κάμερον εἶναι Ἑβραϊ-
κῆς καταγωγῆς. Ὁ παππούς του
Emile Levita μετανάστευσε στὴν
Ἀγγλία ἀπὸ τὴ Γερμανία τὸ 1850
καὶ ἔγινε διευθυντὴς Τράπεζας.
(Πληροφορίες ἀπὸ www.timeson-
line.co.uk, www.tanea.gr, redskywar-
ning. blogspot.com)
Ἐπανεμφάνισις τοῦ UCK
Ἀνακοίνωση στὸ διαδίκτυο κυ-
κλοφορήθηκε ἀπὸ τὸν ἀποκαλού-
μενο «Ἀλβανικὸ Ἐθνικὸ Στρατό», ἡ
ὁποία καὶ στάλθηκε σὲ M.M.E. τῶν
Τιράνων, τοῦ Κοσόβου, τῶν Σκο-
πίων, τοῦ Πρέσεβο καὶ τοῦ Μαυρο-
βουνίου. Ὁ UCK ἐνημερώνει ὅτι
ξεκίνησε τὶς προετοιμασίες γιὰ τὶς
πρῶτες στρατιωτικὲς ἐπιχειρήσεις
μὲ στόχο τὴν ἵδρυση τῆς «Ἐθνικῆς
Ἀλβανίας», ἤτοι τῆς Μεγάλης
Ἀλβανίας. Στὴν ἀνακοίνωσή τους
σημειώνεται, μεταξὺ ἄλλων: «Ὁ
UKSH εἶναι εἰς γνώση τῶν τελευ-
ταίων γεγονότων στὴν Μιτροβίτσα
καὶ τὴν Ἰλλυρίδα, ὅπου μεγάλες
δυνάμεις ἔχουν περικυκλώσει καὶ
προκαλοῦν τὸν ἀλβανικὸ πλη-
θυσμὸ στὴν περιοχὴ τῆς Ἰλλυρί-
δας, ἰδίως στὸ Τέτοβο καὶ στὰ πε-
ρίχωρα. Γιʼ αὐτὸ καὶ τὸ Γενικὸ Ἐπι-
τελεῖο τοῦ UKSH, ἀποφάσισε νὰ
ξεκινήσει στὴν Ἰλλυρίδα τὶς πρῶ-
τες στρατιωτικὲς ἐπιχειρήσεις» καὶ
«ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ ἀπαλλαγοῦμε
ἀπὸ τοὺς σέρβους, σλαβο-μακεδό-
νες καὶ ἕλληνες κατακτητές, οἱ
ὁποῖοι οὔτε στιγμὴ δὲ σταμάτησαν
νὰ σκοτώνουν ἀθῶο ἀλβανικὸ πλη-
θυσμό, ποὺ ζεῖ στὰ πατροπαράδο-
τα ἐδάφη του, γιʼ αὐτὸ καὶ ὁ πόλε-
μος εἶναι ἀναπόφευκτος».
(Πληροφορίες ἀπὸ www.enkri-
pto.com)
Ἀντισυνταγματικὴ ἡ Ἐθνικὴ
Ἡμέρα Προσευχῆς
εἰς τὰς Η.Π.Α.
Μὲ ἕνα κείμενο 66 σελίδων ἡ
ἐπαρχιακὴ δικαστὴς τοῦ Wisconsin
στὶς Η.Π.Α. Barbara Crabb κατέληξε
ὅτι ἡ Ἐθνικὴ Ἡμέρα Προσευχῆς
παραβιάζει «τὴ θεμελιώδη ρήτρα»
τῆς «Πρώτης Τροπολογίας», ἡ
ὁποία δημιουργεῖ διαχωρισμὸ Ἐκ-
κλησίας καὶ Κράτους. Ἡ B. Crabb
δήλωσε, μεταξὺ ἄλλων, ὅτι: «…Ὁ
προσδιορισμὸς ὅτι ἡ κυβέρνηση
δὲν μπορεῖ νὰ ἐγκρίνει ἕνα θρη-
σκευτικὸ μήνυμα, δὲν εἶναι μία δια-
πίστωση ὅτι τὸ ἴδιο τὸ μήνυμα εἶναι
ἐπιβλαβές, ἀσήμαντο ἢ ἀνάξιο διά-
δοσης». Τὴν ὑπόθεση ἀνακίνησε τὸ
«Ἵδρυμα γιὰ τὴν Ἐλευθερία ἀπὸ τὴ
Θρησκεία», τοῦ ὁποίου τὰ μέλη χα-
ρακτηρίζονται ὡς ἀθεϊστὲς καὶ ἀ-
γνωστικιστές. Ὁ ρεπουμπλικάνος
Lamar Smith δήλωσε ὅτι ἡ «Ἡ ἀπό-
φαση ὑπονομεύει τὶς ἀξίες τῆς
θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, πάνω
στὶς ὁποῖες ἱδρύθηκε ἡ Ἀμερική».
Ἡ Ἐθνικὴ Ἡμέρα Προσευχῆς θε-
σπίστηκε γιὰ πρώτη φορὰ ἀπὸ τὸ
Κογκρέσσο τὸ 1952, ἐνῶ ὡς ἀργία
καθιερώθηκε τὸ 1988. Τώρα ἑορτά-
ζεται τὴν πρώτη Πέμπτη τοῦ Μαΐου.
(Πληροφορίες ἀπὸ liveshots. blo
gs.foxnews.com, redskywarning.blog-
spot. com)
Οἱ φίλοι μας
οἱ… Ἀλβανοὶ
Τὸ Συνταγματικὸ Δικαστήριο τῆς
Ἀλβανίας ἔκρινε μὲ «ὁμόφωνη ἀπό-
φασή του, ἀσυμβίβαστη μὲ τὸ Σύν-
ταγμα τὴν ἑλληνοαλβανικὴ συμφω -
νία γιὰ τὴν ὁριοθέτηση τῆς ὑφαλο-
κρηπίδας καὶ τῶν ἄλλων θαλάσσιων
περιοχῶν». Ἡ ἐν λόγω συμφωνία
θεωρήθηκε ἐπιτυχία, ἀπὸ τὴν προ-
ηγούμενη ἡγεσία τοῦ Ὑπ. Ἐξωτε-
ρικῶν. Ὡστόσο, ἡ νῦν ἡγεσία τοῦ
Ὑπ. Ἐξ. καθυστέρησε ἀδικαιολόγη-
τα νὰ ἐπικυρώσει τὴν συμφωνία,
πρὶν τὸ τουρκικὸ λόμπυ στὰ Τίρανα
καὶ οἱ ἐθνικιστικοὶ κύκλοι ὀργανώ-
σουν τὴν ἀνατροπὴ μίας ἀπόφασης,
ποὺ ἔκλεινε μία ἐκκρεμότητα δε-
καετιῶν. Ἡ ἀπόρριψη τῆς ἀπόφα-
σης εἶναι προϊὸν διεργασιῶν στὸ πα-
ρασκήνιο, μὲ ἰσχυρὸ ρόλο τῆς τουρ-
κικῆς πρεσβείας στὰ Τίρανα.
(Πληροφορίες ἀπὸ www.defence-
net.gr)
Νεώτερα ἀπὸ
τὴν Σερβικὴν Ἐκκλησίαν
Ὁ Σεβ. Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς
ὁρίστηκε ἀπὸ τὴ Σύνοδο τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας νέος τοπο-
τηρητὴς τῆς Ἐπισκοπῆς Ράσκας
καὶ Πριζρένης μετὰ τὴν παραίτηση
γιὰ λόγους ὑγείας τοῦ Ἀθανάσιου
Γιέβτιτς. Ἡ Δ.Ι.Σ. τῆς Σερβίας ὅρι-
σε ὡς μοναστήρι διαμονῆς τοῦ
Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου τὸ Sisatovac,
διαφορετικὸ ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ ἐπιθυ-
μοῦσε ὁ ἴδιος, ἐνῶ τοῦ ἀπαγόρευ-
σαν νὰ ἐκτελεῖ χρέη πνευματικοῦ
γιὰ τὰ πνευματικά του τέκνα.
Ὁ Θεοδόσιος καὶ Σάββας Γιάνιτς
δέχτηκαν σὲ ἐπίσημη ἐπίσκεψη τὸν
ἐπικεφαλῆς τοῦ ΝΑΤΟ στὴ Μονὴ
Ντέτσανι. Ἡ συνάντηση ἐντάσσε-
ται στὴν προσπάθεια εἰσόδου τῆς
Σερβίας στὸ ΝΑΤΟ κάτι, ποὺ δὲν
ἐπιθυμεῖ ὁ Σερβικὸς λαὸς μετὰ
τοὺς βομβαρδισμοὺς τοῦ 1999 καὶ
τὴν εἰσβολὴ στὸ Κόσσοβο. Ἡ Κυ-
βέρνηση τοῦ Boris Tadic ἐργάζεται
ἐπίμονα γιὰ τὴν εὐόδωση τῆς ἀνω-
τέρω προσπάθειας καὶ προσπαθεῖ
νὰ πείσει τὸν Σερβικὸ λαὸ νὰ γίνει
ἡ Σερβία μέλος τοῦ ΝΑΤΟ καὶ μὲ
αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ ἀμνηστεύσει
τὰ ἐγκλήματα, ποὺ ἔχουν διαπρα-
χθεῖ. Τώρα μὲ τὴν ἀνοιχτὴ ὑποστή-
ριξη τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ὁ
σκοπὸς αὐτὸς εἶναι πιὸ κοντά.
Ἡ πρόταση τοῦ τοποτηρητῆ
Ἀθανασίου Γιέβτιτς ἦταν νὰ διχο-
τομήσουν τὴν Μητρόπολη Ράσκας
καὶ Πριζρένης, ἡ διχοτόμηση ὅμως
ἀναβλήθηκε ἕως τὸ Φθινόπωρο.
Στὴ νέα πραγματικότητα, ὅπου τὸ
Κόσσοβο ἐπιδιώκει νὰ εἶναι ἀνε-
ξάρτητο κράτος, δὲν συμφέρει νὰ
εἶναι ἐκκλησιαστικὰ ἑνωμένο μὲ
τὴν Σερβία. Γι᾽ αὐτὸ ἐδῶ καὶ δύο
χρόνια ἀκούγονται στὸν τύπο φω-
νὲς ὅτι ἡ Μητρόπολη Ράσκας καὶ
Πριζρένης πρέπει νὰ διαλυθεῖ σὲ
δύο μέρη τὸ Κόσσοβο καὶ τὴ Ρά-
σκα. Ὁ ἀγωνιστὴς Ἐπίσκοπος Ἀρ-
τέμιος ἦταν πάντοτε ἀντίθετος σὲ
τέτοιες φωνές. Μετὰ τὴν ἀπομά-
κρυνσή του ἐπανέρχονται τὰ σενά-
ρια αὐτά.
(Πληροφορίες ἀπὸ thriskeftika.
blogspot.com)
Ποῦ φθάσαμε!
Ἕνας ἰμάμης ὑπερασπιστὴς
τοῦ Χριστιανισμοῦ
Μὲ ἀφορμὴ τὴν περίπτωση τῆς
Ἀγγλίδας νοσοκόμας, στὴν ὁποία
ἀπαγορεύτηκε νὰ φέρει τὸν Σταυ-
ρό της στὸ λαιμό, ὁ Δρ. Taj Hargey,
Ἰμάμης καὶ Πρόεδρος τοῦ Ἰσλαμι-
κοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ Κέντρου τῆς
Ὀξφόρδης ἀρθρογράφησε σὲ Βρε-
τανικὲς ἐφημερίδες. Μεταξὺ ἄλλων
ἐπισημαίνει: «Ὁ Χριστιανισμὸς βρί-
σκεται σὲ κατάσταση πολιορκίας σὲ
αὐτὴν τὴν χώρα. Ἡ ἐθνικὴ θρησκεία
τῆς Βρετανίας ποτὲ δὲν ἦταν τόσο
περιθωριοποιημένη καὶ τόσο γελοι-
οποιημένη, ἰδίως ἀπὸ τὶς δημόσιες
ὑπηρεσίες, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν
ὑπερασπίζονται. Ὡς μουσουλμά-
νος, νιώθω μεγάλη ἀπελπισία γιὰ τὴ
στάση τῶν “πολιτικὰ ὀρθῶνʼʼ ὑπαλ-
λήλων μας ἀπέναντι στὸν Χριστια-
νισμό». Σὲ ἄλλο σημεῖο τονίζει πώς:
«Ἐγὼ εἶμαι μουσουλμάνος. Ἀλλά,
καὶ ὡς μὴ χριστιανός, μπορῶ νὰ δῶ
πολὺ καθαρὰ τὸν ὕπουλο τρόπο μὲ
τὸν ὁποῖο ἡ βρετανικὴ ἐθνικὴ θρη-
σκεία διαβρώνεται... Δὲν εἶναι σύμ-
πτωση πὼς ὅσο ὁ Χριστιανισμὸς
προσβάλλεται συνεχῶς τόσο ὁ κοι-
νωνικὸς ἱστὸς τῆς Βρετανίας ξεφτί-
ζει προοδευτικά».
(Πληροφορίες ἀπὸ anastasiosds.
blogspot.com, redskywarning.blog-
spot. com)
Ἔξαρσις
Χριστιανοφοβίας;
Ὁ βουλευτὴς τῶν Συντηρητικῶν
Mark Pritchard δήλωσε μεταξὺ
ἄλλων ὅτι «οἱ προσπάθειες νὰ
σπρώξουν τὶς χριστιανικὲς παρα-
δόσεις στὸ “περιθώριο” τῆς ζωῆς
ἔχουν προχωρήσει ἀρκετὰ στὴ
Βρετανία». Ἐπίσης, συνέχισε μὲ
δηλώσεις του στὸ B.B.C.: «Ἡ συζή-
τηση αὐτὴ δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸν
Θεὸ ἢ τὴν “θεοκρατία”. Πρόκειται
γιὰ τὴν ἐξασφάλιση ὅτι ἡ χριστια-
νικὴ παράδοση τοῦ ἔθνους μας
εἶναι ἀναγνωρισμένη. Ἂν τὰ καθιε-
ρωμένα πολιτικὰ κόμματα δὲν ἀνα-
γνωρίζουν καὶ δὲν προστατεύουν
τὴν χριστιανικὴ παράδοση αὐτοῦ
τοῦ ἔθνους, στὴ συνέχεια θὰ βρε-
θοῦν ἄλλα, πιὸ ἐξτρεμιστικὰ κόμ-
ματα νὰ τὸ κάνουν. Ἐὰν αὐτὸ συμ-
βεῖ, βρισκόμαστε στὸν κίνδυνο ὁ
Χριστιανισμὸς νὰ βρεθεῖ ὑπὸ τὴν
ὁμηρία τέτοιων φιλοδοξιῶν». Ὁ ἐν
λόγω βουλευτὴς ἐπιδιώκει νὰ γίνει
μία δημόσια συζήτηση ἐπὶ τοῦ θέ-
ματος, ἀφοῦ πρόσφατες ἔρευνες
ἔδειξαν ὅτι τὰ τέσσερα πέμπτα τῶν
σχολείων στὴν Βρετανία δὲν ἀνέ-
βασαν θεατρικὰ ἔργα σχετικὰ μὲ
τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ αὐτὰ τὰ
Χριστούγεννα (ἀφορᾶ τὸ 2007). Ὁ
Βρετανὸς Βουλευτὴς κατέληξε:
«Ὁρισμένοι ἄνθρωποι φαίνεται νὰ
θέλουν νὰ ξεχάσουν τὴ χριστια-
νικὴ παράδοση, ποὺ ἀνάγεται στὸν
πρῶτο αἰώνα καὶ τὴ συμβολή της
στὴν τέχνη, τὸν πολιτισμὸ καὶ τὴν
ἐπιστήμη. Ἡ κατάσταση ἔχει προ-
χωρήσει ἀρκετά. Ἂν ὑπάρχουν κά-
ποιοι, ποὺ θέλουν νὰ δοῦν τὴν χρι-
στιανικὴ ἐκκλησία νὰ περιθωριο-
ποιεῖται μέσα σὲ αὐτὸ τὸ ἔθνος, θὰ
πρέπει νὰ ἔχουν τὸ θάρρος νὰ τὸ
ποῦν, καὶ ὄχι νὰ χρησιμοποιοῦν τὰ
“δικαιώματα” τῶν ἄλλων θρη-
σκειῶν ὡς δικαιολογία».
(Πληροφορίες ἀπὸ news.bbc.co.
uk, redskywarning.blogspot.com)
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝ∆ΡΕΙΑΣ
Τὴν 9ην Ἰουνίου ἑορτάζομεν τὴν μνήμην τοῦ Ἁγί-
ου Κυρίλλου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας. Ἀνωτέρω
τοιχογραφία Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Νικήτα, Σερβία.
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΔΙΑ ΥΓΙΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΝ «ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ»
ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ
Τοῦ Μοναχοῦ Μωϋσέως Ἁγιορείτου
Ἀπό 10-22.3.2010 τό Τμῆμα Θεο-
λογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπι-
στημίου Θεσσαλονίκης πραγματο-
ποίησε εἰκοσάωρο σεμινάριο γιά
γυναῖκες, περίπου 110, ἐκπαιδευτι-
κούς, πρεσβυτέρες καί ἄλλες, ἐπι-
χειρώντας, ὅπως ἀνέφερε ἕνα
ἄνοιγμα στήν κοινωνία. Θά μπο-
ροῦσε κανείς νά ἐπαινέσει τήν κί-
νηση αὐτή, ἄν δέν συνέβαιναν κά-
ποια ἀνεπίτρεπτα.
Δυστυχῶς ἡ εὐκαιρία αὐτή στά-
θηκε, γιά μία ἀκόμη φορά, νά προ-
τάξουν κάποιοι τίς φεμινιστικές
τους ἰδέες, τίς μοντέρνες ἀντιλή-
ψεις καί κάποιες ἀνίερες σκέψεις.
Ἔτσι στάθηκαν στό ἄν ὁ «ἄρτος»
καί ὁ «οἶνος» τῆς θείας Κοινωνίας
θά λέγονται «κρασί» καί «ψωμί».
Στό νά λέγεται ἡ Παναγία «Μαρία»
καί ὄχι «Θεοτόκος». Πολύς λόγος
ἔγινε γιά τό ὅτι ἀμφισβητήθηκε ἡ
μή μετάληψη τῶν γυναικῶν τίς
ἡμέρες τοῦ ἔμμηνου κύκλου τους.
Μάλιστα μία καθηγήτρια εἶπε πώς
κάτι τέτοιο εἶναι ὅτι καί ὁ ἱδρώτας,
ὁπότε δέν τίθεται κανένα θέμα κω-
λύματος προσελεύσεως στήν θεία
Κοινωνία. Ὅπως ἦταν φυσικό ὁρι-
σμένες γυναῖκες σκανδαλίσθηκαν
καί ἀντέδρασαν, γιά νά χαρακτηρι-
σθοῦν ὀπισθοδρομικές καί ἀνα-
χρονιστικές.
Ἕνας καθηγητής ἔθεσε θέμα
εὐθύνης τῶν πνευματικῶν, τούς
ὁποίους δέν δίστασε νά χαρακτη-
ρίσει ἀρρωστημένους, οἱ ὁποῖοι κα-
ταπιέζουν τούς ἐξομολογουμέ-
νους. Οἱ πνευματικοί πιστεύω δέν
ἀποφασίζουν ἐκείνη τή στιγμή, ἀλ-
λά βασίζονται σέ ὑπάρχοντες κα-
νόνες τῆς Ἐκκλησίας. Θεωρεῖ ἀ-
κραῖες τίς θέσεις τῶν πνευματικῶν
καί ὀρθές μόνο τῶν καθηγητῶν. Τό
θέμα εἶναι ἀρκετά σοβαρό. Κανέ-
νας καθηγητής, ὅσο σοφός καί ἄν
εἶναι, δέν μπορεῖ νά δώσει συγχώ-
ρηση καί ἄφεση ἁμαρτιῶν. Τούς
κανόνες τῆς Ἐκκλησίας δέν τούς
ἔγραψαν οἱ σημερινοί πνευματικοί,
ἀλλά οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
Τό ράβε-ξήλωνε κάποιων συγχρό-
νων θεολόγων εἶναι ἀρκετά δύ-
σκολη ἀτραπός καί θά ὁδηγήσει σέ
περιπέτειες. Ὁ μοντερνισμός εἶναι
ἑλκυστικός ἀλλά καί πολύ ἐπικίν-
δυνος.
Ἡ πρωτοτυπία εἶναι καλή, ἀλλά ἡ
…ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΟΥ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
ων τῶν ἐργαζομένων συντάξεως
καί ὑγείας; Πότε θά πάρουν τήν
σύνταξή τους οἱ ἄνθρωποι, στόν
τάφο τους; Τότε ὅμως δέν τούς
χρειάζεται. Ἡ κοινωνική ἀδικία εἶ-
ναι κατάφωρη καί, γιά νά καλύ-
ψουν τίς ἑκάστοτε παρανομίες καί
καταχρήσεις τους, συνεχῶς τά βά-
ζουν μέ τά οἰκονομικά τῆς Ἐκκλη-
σίας, ἡ ὁποία ἐπιτελεῖ κοινωνικό
ἔργο, τό ὁποῖο ὅμως δέν τό διαλα-
λεῖ, ὅπως ἡ ἑκάστοτε Κυβέρνηση
μέ τίς διαφημίσεις. Τελευταῖα μά-
λιστα ἔπεσαν ὅλοι οἱ «καθαροί»
ἐναντίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Βα-
τοπαιδίου, πού διεκδίκησε τά συμ-
φέροντά της γιά νά στρέψουν τόν
λαόν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας καί
τῶν Ἱερῶν Μονῶν καί μάλιστα τοῦ
Ἁγίου Ὄρους, ὥστε νά σιωπήσουν
στά ὅσα θέλουν νά ἐπιβάλουν.
Ὅμως ὁ λαός μας ἀντιλαμβάνεται,
ἐκτός ὀλίγων, τήν παγίδα. Διότι ἡ
Ἐκκλησία καί ἡ περιουσία της, τά
Μοναστήρια καί ἡ περιουσία τους
ἀνήκουν στόν λαό καί τήν ἐκδα-
πανᾶται, ὅταν ὑπάρχει ἀνάγκη,
βλέπε Τουρκοκρατία, καί Γερμανι-
κή κατοχή… Τά ἑκάστοτε πρόσω-
πα ἔχουν τήν εὐθύνη μόνον τῆς
διαχείρισης, δέν ἔχουν προσωπική
περιουσία· ὅμως οἱ ἄνθρωποι μπο-
ρεῖ νά κάνουν καί κάποιο λάθος,
ὅπως κάνουμε ὅλοι…
παράδοση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μία.
Δέν ἔχουμε νά ποῦμε πολλά νέα
πράγματα, αὐτό δέν σημαίνει ὅτι τά
παλαιά δέν εἶναι οὐσιώδη, καίρια,
σωτήρια καί λυτρωτικά. Ἡ ἀγχώδης
ἀναζήτηση τοῦ καινούργιου στή θε-
ολογία εἶναι μιά σκληρή περιπέτεια.
Ὅ,τι τό καινούργιο ἐντυπωσιάζει,
δέν σημαίνει ὅμως ὅτι δέν εἶναι καί
ἀποδεκτό. Παρουσιάζονται ὁρισμέ-
νοι νά αἰσθάνονται μειονεκτικά
μπροστά στήν ἀρχαιότητα καί
αὐστηρότητα τῆς Ἐκκλησίας μας.
Αὐτή εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας, δέν θά
δημιουργήσουμε μία πιό νέα, πιό
ὡραία, πιό εὔκολη καί πιό εὐχάρι-
στη. Ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν πέρ-
νουμε ὅ,τι μᾶς συμφέρει καί βο-
λεύει, ἀλλά ἀκέραιη ὅλη τήν ἀλή-
θειά της. Ἡ χάρη τῆς Ἐκκλησίας
μας παραμένει ἀκένωτη στήν ἀκρί-
βειά της. Δέν πᾶμε ν᾽ ἀκούσουμε
στήν Ἐκκλησία κάτι πού μᾶς ἀρέ-
σει, κάτι διαφορετικό, κάτι πού νά
ἱκανοποιεῖ τό συναίσθημα.
Ἄν νομίζει κανείς ὅτι ἡ Ἐκκλη-
σία μέ τό νά μιλᾶ γιά ὑπακοή, τα-
πείνωση καί ἀλήθεια εἶναι σκοταδι-
στική, λαθεύει ἀνεπανόρθωτα. Ἄν
πάλι νομίζει ὅτι αὐτός ἤ αὐτή θά
διορθώσει, μεταποιήσει καί σώσει
τήν Ἐκκλησία πλανᾶται πλάνη
οἰκτρά. Ἡ Ἐκκλησία ἔπαθε πολλά
ἀπό ἐπίδοξους σωτῆρες της. Τό
μνημόσυνό τους ἀφανίσθηκε. Ἡ
Ἐκκλησία πορεύεται. Κανείς δέν
ἀντιλέγει γιά ἕνα καλύτερο πλη-
σίασμα τοῦ διψασμένου καί ἀγω-
νιῶντος κόσμου. Αὐτό ὅμως δέν
θά γίνει μέ ἐκπτώσεις, διορθώσεις
καί μεταφράσεις, ἀλλά μέ ὑπομο-
νετική καί ἐπιμελῆ μαθητεία στήν
ἁγιοπατερική σοφία.
Τό πρόβλημα τῶν γυναικῶν σή-
μερα εἶναι γιατί ἡ Θεοτόκος δέν
λέγεται Μαρία καί γιατί ὁ ἄρτος
δέν λέγεται ψωμί και ὁ οἶνος κρασί;
Νά γίνουν σεμινάρια γιά ὑγιῆ ἐπι-
στροφή στήν Ὀρθόδοξη παράδο-
ση, στήν ἁγνή εὐσέβεια, τήν ἁγία
εὐλάβεια, τήν ταπεινή προσευχή,
τήν καθαρή ἐξομολόγηση, τήν
ἑρμηνεία καί ὄχι τήν πρόχειρη με-
τάφραση τῶν ἱερῶν κειμένων. Λί-
γος σεβασμός, μεγαλύτερη προ-
σοχή καί θεῖος φόβος εἶναι ἀπα-
ραίτητα στήν προσέγγιση τόσων
σοβαρῶν θεμάτων.
Σήμερα ἡ χώρα μας ἔχει ἀνάγκη
ἀπό μιά ἐθνική κυβέρνηση καί ὄχι
κομματική κυβέρνηση. Ἡ χώρα
μας βρίσκεται σέ κατάσταση ἔκτα-
κτης ἀνάγκης γι᾽ αὐτό χρειάζεται
μιά διακυβέρνηση ἀπό ἐπίλεκτα
πρόσωπα, τά ὁποῖα μπορεῖ νά βρί-
σκονται ἐντός ἤ καί ἐκτός Κοινο-
βουλίου. Προσωπικότητες παλαϊκῆς
καί πανελλαδικῆς ἀποδοχῆς, πα-
τριῶτες, ὥστε νά ἀναλάβουν τήν
διακυβέρνηση τῆς χώρας, γιά νά
ἀντιμετωπίσουν τά μεγάλα προβλή-
ματα, πού ἔχουν προκύψει. Δέν
ὑπάρχει ἀνθρωπίνως ἄλλη λύση.
Ἔχουμε χρέος ἐνώπιον Θεοῦ καί
ἀνθρώπων νά ἀντιδράσουμε, τί πε-
ριμένουμε; Τό γκρέμισμα συνεχίζε-
ται καί ἐμεῖς παραμένουμε θεατές;
Ἄν δέν γίνουν τά πράγματα ἔτσι, σέ
λίγο θά πενθοῦμε στά χαλάσματα,
στούς διεθνεῖς ἐξευτελισμούς καί
ταπεινώσεις, στήν πτώχεια-πεῖνα
καί καταστροφή. Ἐπιτέλους ἄς με-
τανοήσουμε, ἄς ἔλθουμε σέ ἐπί-
γνωση, γιά νά ἕλξουμε τή Χάρη καί
βοήθεια τοῦ Θεοῦ…
Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦ
π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD
Βασίλειος Παπαδόπουλος
Τ.Θ 40909, Μικροχώρι
19014 Καπανδρίτι
Τηλ. 22950.56080, 6946.004 136
ΝΕΑΝΙΚΑ
«Ὅσοι στὰ νιάτα τους
ἀπʼ τὶς ἡδονὲς μεθᾶνε…»
Ἄς προσέξουμε, φίλοι, τὸ γράμ-
μα αὐτὸ μιᾶς νέας κοπέλας, ποὺ
δημοσιεύτηκε σὲ κάποιο περιοδικό.
Γράφει:
«Μέχρι πρὶν ἀπὸ 5 χρόνια ἤμουν
ἄθεη. Ἐντελῶς! Τὸ δήλωνα συχνά.
Κάπνιζα πολύ. Ἔπινα πολύ. Κι ἄλλα
ἔκανα … πολύ! Ἐγὼ μὲ τὴ θρη-
σκεία; Καμμία σχέση! Ὁ μπαμπάς
μου στὰ 10 μου χρόνια μʼ ἔσερνε
στὴν Ἐκκλησία. Ἐγώ, ὅμως, εἶχα
τὶς “λύσεις”. Εἶχα δικές μου “ἀρ-
χές”! Καὶ βέβαια βγαίνουμε! Καὶ
βέβαια πίνουμε! Καὶ βέβαια φλερ-
τάρουμε! Καὶ βέβαια ξενυχτᾶμε!
Καὶ βέβαια κοιμόμαστε ἀλλοῦ!…
Καὶ τὴν ἄλλη ἡμέρα μʼ ἔπαιρναν τὰ
κλάματα! Καὶ γιατί ἔχασα τὴ βραδιά
μου… Καὶ γιατί πέρασε ἡ ἡδονὴ καὶ
ἦρθε ἡ ὀδύνη…».
Λοιπόν, φαίνεται καθαρὰ ἐδῶ
πώς:
–Ἡ ἀθεΐα εἶναι σαφῶς θέμα τρό-
που ζωῆς! Γιʼ αὐτὸ καὶ πολὺ ὀρθὰ
εἶπαν: «Προσπάθησε νὰ πιστέψεις,
ὄχι μὲ τὴν αὔξηση τῶν ἐπιχειρημά-
των σου, ἀλλὰ μὲ τὴν μείωση τῶν
παθῶν σου»! Κάποιος δὲ Γέροντας
δὲν ἔπαυε πάντα νὰ τονίζει: «Εἶναι
ἀδύνατο νὰ ζήσει κανεὶς σύμφωνα
μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἂν εἶναι
φιλήδονος»!
–Στὸν λάθος τρόπο ζωῆς, τὸ ἕνα
κακὸ ἀκολουθεῖ τὸ ἄλλο! Πρόκει-
ται γιὰ ἁλυσίδα. Ὅταν πιάνεις τὸν
πρῶτο κρίκο, τοὺς τραβᾶς ὅλους!
Μέχρι ποὺ ὅλα γίνονται πάθος καὶ
σὲ ἁλυσοδένουν θανάσιμα!
–Ἡ μιὰ παραχώρηση φέρνει τὴν
ἄλλη! Εἶναι ὅπως στὶς ἠλεκτρικὲς
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
αἰσθάνονται τὰ πρόσωπα αὐτὰ στὸ
νὰ γυρίζουν τὰ σπίτια. Τὸ ἐπικάλυμ-
μα βέβαια, ποὺ προβάλλουν ὡς
δῆθεν τὴν διάδοση τοῦ λόγου τοῦ
Θεοῦ, εἶναι κάτι ποὺ οὔτε οἱ ἴδιοι τό
πιστεύουν (τουλάχιστον οἱ συνειδη-
τοποιημένοι). Ἁπλῶς γίνεται γιὰ νὰ
ἀποδείξουν κυρίως «εἰς ἑαυτοὺς
καὶ ἀλλήλους» ὅτι ἔχουν ἐπιτέλους
καὶ αὐτοὶ κάποια ἀξία καὶ τώρα δὲν
ἀποτελοῦν πλέον ἀνθρώπους τῆς
«σειρᾶς»... Πραγματικὰ ἡ ψυχική
τους αὐτὴ ἀνάγκη, εἶναι κάτι ποὺ
τοὺς ὁδηγεῖ σὲ ἐνέργειες ἐν πολ-
λοῖς ἀνερμήνευτες, ἀφοῦ προβαί-
νουν ἀκόμα καὶ σὲ πράξεις, οἱ ὁ-
ποῖες καταλήγουν νὰ εἶναι ἐντελῶς
ἀντίθετες ὡς πρὸς τὸ ἀρχικό τους
σχέδιο, ἀλλὰ καὶ τὸ ἴδιο τους τὸ
«συμφέρον»...).
Τὸ ὅτι ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα,
τοῦτο εἶναι διαπιστωμένο «πάλιν καὶ
πολλάκις» ἀπὸ πολλούς. Γι᾽ αὐτὸ καὶ
ἂν τελικῶς ξεκινήσει κάποια συζή-
τηση μαζί τους, μετὰ ἀπὸ λίγο, ἐκ
τῶν πραγμάτων εἶναι ἀδύνατον νὰ
συνεχιστεῖ ἐπὶ καθαρῶς Βιβλικῆς
βάσεως, ἀκριβῶς λόγω τῆς μορφω-
τικῆς τους ἀδυναμίας. Βέβαια, ἡ
ἑταιρεία ἀκριβῶς γιὰ τὶς περιπτώ-
σεις αὐτὲς (φροντίζει πρὶν ἀπὸ
αὐτοὺς γιʼ αὐτούς), ἔχει θέσει τὴν
«βαλβίδα ἀποσυμπιέσεως», ἡ ὁποία
εἶναι ἡ γνωστὴ σὲ ὅλους. Ἡ ἔντεχνη
δηλ. ἀλλαγὴ τῆς συζητήσεως καὶ ἡ
ἐπικέντρωση στὰ δῆθεν σκάνδαλα
τῶν ὀρθοδόξων... Αὐτὸς δὲ εἶναι ἐπὶ
τῆς οὐσίας καὶ ὁ βασικότατος λό-
γος, ποὺ ἐξ᾽ ἀρχῆς ἀρνοῦνται τὸν
δημόσιο διάλογο. Τοὺς περιλούει
κρύος ἱδρώτας στὴ σκέψη ὅτι μέσω
τοῦ διαλόγου θὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ ρη-
χότητα καὶ ἡ ἄγνοια, ἡ ὁποία ἀποτε-
λεῖ πλέον τὸ «σῆμα κατατεθὲν» τῶν
«σπουδαστῶν».
Ἂν τώρα κανεὶς ἐπιμένει νὰ
τοὺς ὑποδείξει τὸ πόσο σφάλλουν
στὴν ἑρμηνεία τους ἢ ἀκόμα καὶ σʼ
αὐτὴ τὴν ἔκφραση τῆς μητρικῆς
τους γλώσσας, πόσο παχυλὴ ἄγνοι-
α ἔχουν στὶς ἐγκυκλοπαιδικὲς γνώ-
σεις, στὴν ἱστορία καὶ ἰδίως στὰ Βι-
βλικὰ θέματα, τότε οἱ «σπουδα-
στὲς» ἔχουν καὶ πάλι ἕτοιμη τὴν
ἀπάντηση: « Μά, καὶ οἱ Ἀπόστολοι
ἦταν ἀγράμματοι»! Μιὰ ἀπάντηση,
ποὺ μόνο θυμηδία βέβαια προκα-
λεῖ, ἀφοῦ, μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ τους
Η ΘΕΙΑ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
ἔχοντες στραμμένα τὰ πνευματικὰ
μάτια τῆς ψυχῆς των πρὸς τὸν
«Κρανίου Τόπον»!… Γι᾽ αὐτο ἐρρί-
πτοντο στὸ μαρτύριο τοῦ αἵματος
προσφέροντες τὸν ἑαυτόν τους
«ὡς θυσίαν εὐάρεστον τῷ Θεῷ»
καὶ ἔχυναν τὸ τίμιο αἷμα τους ὑπὲρ
τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως!…
Ἐξυμνῶν τὸ τίμιο καὶ ἅγιον αἷμα
τῶν μυριάδων Μαρτύρων τῆς
Ὀρθοδόξου Πίστεως ὁ ἱερὸς Χρυ-
σόστομος λέγει ὅτι «τοῦτο τὸ
αἷμα, Ἄγγελοι μὲν ὁρῶντες ἐτέρ-
ποντο καὶ δαίμονες ἔφριττον καὶ
αὐτὸς ὁ διάβολος ἔτρεμε. Οὐ γὰρ
αἷμα ἦν ἁπλῶς τὸ ὁρώμενον, ἀλλ᾽
αἷμα σωτήριον, αἷμα ἅγιον, αἷμα
τῶν οὐρανῶν ἄξιον, αἷμα διη-
νεκῶς τὰ καλὰ τῆς Ἐκκλησίας
ἀρδεύων φυτά!…».
Γι᾽ αὐτὸ ὁ μακαριστὸς πατερικὸς
θεολόγος, Σπυρίδων Μπιλάλης,
ἑρμηνεύων τὴν θεολογία τοῦ μαρ-
τυρίου τῶν μεγάλων προμάχων τῆς
Ὀρθοδόξου Πίστεως διακηρύσσει
ὅτι «τὸ Δεσποτικὸν Πάθος, εἶναι
αἰωνία πηγὴ ἐμπνεύσεως, τῶν με-
γάλων προμάχων Μαρτύρων!
«Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται ὁ
περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέ-
λαις» καὶ ἡ Ἐκκλησία στολίζεται,
ὡς «πορφύραν καὶ βύσσον» τὰ ἐπε-
ραστὰ αἵματα τῶν Μαρτύρων της!
Αἵρει τὸν Σταυρόν του ὀ «Ἀρχιμάρ-
τυρας» καὶ κατακλύζεται ἡ οἰκου-
μένη ὑπὸ σταυροφόρων Μαρτύ-
ρων! Ὑψοῦται εἰς τὸν Γολγοθᾶν ὁ
Πανάγιος Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, τὸ
«ζωηφόρον φυτόν» καὶ βλαστάνει
ΖΗΤΗΜΑΤΑ
σκάλες. Ἀρκεῖ νὰ πατήσεις τὸ
πρῶτο σκαλί. Ἔτσι μὲ ἄνεση καὶ
χωρὶς νὰ κουράζεσαι καὶ νὰ νοιάζε-
σαι, κατεβαίνεις … κι ὅλο κατεβαί-
νεις… Καὶ μακάρι αὐτὴ ἡ σκάλα νὰ
ἔχει κάπου τελειωμό!
–«Ἐλεύθεροι» ἀπʼ τὰ δεσμὰ τῆς
Πίστης, πέφτει κανεὶς στὰ βάρα-
θρα! Γιατί τὸ «βάρος» τῶν ἐντο-
Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος»
μέ τά «Νεανικά Ζητήματα»
ἀπευθύνεται εἰς τούς νέους
καί τούς προσκαλεῖ ὅπως
στείλουν τάς ἐρωτήσεις των
διά σύγχρονα θέματα καί
προβληματισμούς τους εἰς
τό ἠλεκτρονικόν μας ταχυ-
δρομεῖον (orthotyp@otenet.gr),
μέσω ΦΑΞ (210.8136981) ἤ
μέσῳ ἀλληλογραφίας (Θησέως
25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία).
λῶν τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὅσο καὶ τὸ βά-
ρος τῶν φτερῶν τῶν πουλιῶν! Μό-
νο ποὺ μʼ αὐτὰ διασχίζει κανείς,
κάμπους ὁλάνθιστους, βουνὰ χιο-
νισμένα, πέλαγα πανέμορφα κι ὁρί-
ζοντες θεσπέσιους!
–Ὅλες οἱ σαρκικὲς καὶ πολὺ πε-
ρισσότερο οἱ αἰσθησιακὲς ἡδονὲς
κρατοῦν λίγο, πάρα πολὺ λίγο! Σὰν
τὸν ἀτμὸ καὶ τὸν καπνὸ χάνονται…
–Πολλοὶ δὲ γιὰ νὰ τὴν διατηρή-
σουν κάπως παραπάνω, πέφτουν
στὴν παγίδα τοῦ λεγόμενου «ἡδο-
νισμοῦ», δηλαδὴ τῆς θεωρίας καὶ
τῆς φιλοσοφίας (ἢ καὶ τῆς ἰδεολο-
γίας;), πού λέει ὅτι ἡ ἡδονὴ εἶναι τὸ
πιὸ μεγάλο …ἀγαθὸ καὶ πρέπει νὰ
τὸ ἀναζητοῦμε κάθε στιγμὴ καὶ
χωρὶς ἐνδοιασμούς!
–Ἀπʼ τὸν ἡδονισμὸ καταλήγει κα-
αὐτὸ ἀποδεικνύουν οἱ ἴδιοι πανη-
γυρικῶς πλέον τὴν ἐν γένει πνευ-
ματική τους ἔνδεια, καὶ ὄχι μόνον.
Βέβαια οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι μπο-
ρεῖ πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς νὰ ἦταν
«ἰδιῶτες» (Πράξ. Ἀπ. Δ´ 13), πλὴν
ὅμως, μετὰ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος ἔγιναν πάνσοφοι καὶ
«ἐσαγήνευσαν τὴν οἰκουμένην»,
καὶ τὰ ἔργα τους, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν
Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ποὺ περιέ-
χουν, ἀποτελοῦν παγκόσμια μνη-
μεῖα Ἑλληνικῆς γλώσσας, ὕφους
κ.τ.λ.
Ἀλλὰ εἴπαμε, μόνο οἱ Μ.τ.Ι. μπο-
ροῦν νὰ ἐπικαλοῦνται τέτοιου
εἴδους «ἐπιχειρήματα». Ὄντως, «ἡ
ἀπολογία, χείρων τῆς κατηγορίας»
κατὰ γνωστό μας νομικὸ γνωμικό.
Τὸ δὲ περισσότερο τραγικὸ γιὰ
τὰ «θύματα τῆς Σκοπιᾶς» εἶναι ὅτι
ὑφίσταται τέτοια καὶ τόση ἀφέλεια,
ὥστε ἀρκετοὶ ἐξ αὐτῶν, ὄντως νὰ
πιστεύουν ὅτι εἶναι «ἰσοστάσιοι»
τῶν Ἀποστόλων. Καὶ πῶς μπορεῖ νὰ
συμβαίνει διαφορετικὰ φίλοι μου;
Ἀγράμματοι οἱ Ἀπόστολοι, ἀγράμ-
ματοι καὶ οἱ Μάρτυρες... (...Βίοι πα-
ράλληλοι..., τί ἄλλο ἀκόμα θ΄ἀκού-
σουμε)!
Θὰ ἀποτελοῦσε παράλειψη ἀγα-
πητοί μου, ἂν στὸ σημεῖο αὐτὸ δὲν
σᾶς μετέφερα κάτι ποὺ μᾶς ἀποκά-
λυψε πρώην Μ.τ.Ι., ὁ ὁποῖος ὅμως
γνωρίζει ἄριστα τά Ἑλληνικὰ γράμ-
ματα. Στὴν ἐρώτησή μας, τί ἦταν
ἐκεῖνο ποὺ τὸν ὁδήγησε τελικῶς
στὸ νὰ ἐξέλθει μέσα ἀπὸ τὸ «ἀγκα-
θωτὸ πλέγμα» τῆς ἑταιρείας, ἡ
ἀπάντησή του ἦταν τόσο συγκλο-
νιστική, ὅσο καὶ ρεαλιστική! «Ἀκοῦ-
στε», μᾶς εἶπε, «ὁμολογῶ ὅτι δὲν
γνώριζα τὸ περιεχόμενο τῆς Ὀρ-
θοδόξου πίστεως, ὅταν παρασύρ-
θηκα στὴν πλάνη τους. Εὐτυχῶς
ὅμως, γνωρίζω πολὺ καλὰ τὴν
ἑλληνικὴ καὶ μάλιστα τὴν ἀρχαία,
καὶ ὡς ἐκ τούτου μοῦ ἦταν ἐντε-
λῶς ἀδύνατον νὰ συνακολουθήσω
στὴν «σφαγὴ», ποὺ ἔκαναν καὶ ἐξα-
κολουθοῦν νὰ κάνουν συνειδητὰ
στὴν ὀμορφότερη γλώσσα τοῦ κό-
σμου!
«Τὴ γλώσσα μοῦ ἔδωσαν Ἑλλη-
νικὴ» (Ἐλύτης), καὶ δὲν ἀνέχομαι
τὴν βαρβαρική τῆς Μ.Ν.Κ. τῆς Σκο-
πιᾶς».
Εἶναι τόσο φρικτὲς οἱ ἑρμηνεῖες
τὰς «ἀπαρχὰς τῆς φύσεως» τὰ μυ-
ρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου, τοὺς
εὐώδεις καρποὺς τοῦ Πνεύματος,
τοὺς θεοφόρους Μάρτυρας!
Ὑψοῦται εἰς τὸν «Κρανίου Τό-
πον» ὁ Τίμιος Σταυρός, τὸ «τρισ -
μακάριστον ξύλον» καὶ μυριάδες
ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως, εἰσέρ-
χονται σκιρτῶντες, εἰς τὴν μαρτυ-
ρικὴν παλαίστραν! Ὑψοῦται ὁ
«Τριμερὴς Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ»
καὶ ἀνυψοῦνται εἰς τὸν οὐρανόν,
τὰ πάμφωτα νέφη τῶν Μαρτύρων!
Ὑψοῦται ὁ πανσεβάσμιος Σταυρὸς
«τῆς εὐσεβείας τὸ ἀήττητον τρό-
παιον» καὶ ἡ Ἐκκλησία ψάλλει τὰ
ἔνδοξα τρόπαια τῶν ἀθλοφόρων
Μαρτύρων τῆς Πίστεως! Ὑψοῦται
Τέσσερα χρόνια ἀπὸ τὸν θάνατον
τοῦ Σμηναγοῦ Κωνστ. Ἠλιάκη
Παρῆλθαν κιόλας τέσσερα χρό-
νια, ἀπὸ τὸν χαμὸ τοῦ ἥρωα Σμηνα-
γοῦ τῆς Πολεμικῆς μας Ἀεροπο-
ρίας Κωνσταντίνου Ἠλιάκη. Ὁ Κ.
Ἠλιάκης ἔπεσε στὸ καθῆκον τῆς
ἀναχαίτισης Τούρκων εἰσβολέων,
στὰ νοτιοανατολικὰ τῆς Καρπάθου,
στὶς 23 Μαΐου τοῦ 2006. Μὲ τὴν
εὐκαιρία τῆς θλιβερῆς ἐπετείου τε-
λέστηκε τὴν Κυριακὴ 23 Μαΐου ἐ.ἔ.
ἐπιμνημόσυνη δέηση στὴν Κάρπα-
θο καὶ στὸ ὁμώνυμο πλέον μνημεῖο
τοῦ ἀείμνηστου Σμηναγοῦ. Τὴν
μνήμη του τίμησαν συγγενεῖς, φί-
λοι καὶ συνάδελφοι ἀεροπόροι τοῦ
Κ. Ἠλιάκη, καθὼς καὶ ὁ Ἀν. Ὑπουρ-
4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
νεὶς καὶ στὴν ἡδονοθηρία, δηλαδὴ
σʼ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ συνεχὲς κυνή-
γι τῆς (πάντα στιγμιαίας) ἡδονῆς!
–Ἡ κατάσταση αὐτὴ πάντα ὁδη-
γεῖ σὲ ἀδιέξοδο! Στὰ ἀδιέξοδα τῆς
ὀδύνης καὶ τοῦ ὀλέθρου! Σωστά
μᾶς τὸ λέει ἡ κοπέλα αὐτή: «Πέρα-
σε ἡ ἡδονὴ καὶ ἦρθε ἡ ὀδύνη»!
Πρόκειται γιὰ τὸ φοβερὸ βίωμά
της…
–Μόνο ποὺ ἡ ἡδονὴ εἶναι τόσο
παροδική, ὅπως εἴπαμε καὶ συν-
επῶς περνᾶ τόσο γρήγορα, ἐνῶ ἡ
ὀδύνη μένει! Ὡς ψυχικὸ τραῦμα
καὶ ὄχι μόνο. Μᾶς ἀκολουθεῖ παν-
τοῦ. Μᾶς κάνει τόσο πολὺ νὰ ὑπο-
φέρουμε. Μᾶς δημιουργεῖ τὴ χει-
ρότερη διάθεση. Γιατί σαφῶς τὸ
κυνήγι τῆς ἡδονῆς, κυνήγι τοῦ
ὀλέθρου εἶναι…
–Καὶ τότε ἕνας εἶναι ὁ δρό-
μος…Αὐτὸς τῆς ἐπιστροφῆς! Ἡ
μετάνοια καὶ ἡ ἐξομολόγηση, δη-
λαδή. Ἄλλος δὲν ὑπάρχει! Μὴ γε-
λιόμαστε. Μὴ αὐταπατόμαστε. Τί
νὰ τὶς κάνουμε τὶς τόσες «συμ-
βουλὲς» τοῦ κόσμου, πού θὰ σπεύ-
σουν νὰ μᾶς δώσουν;
Ἄς καταλήξουμε σʼ αὐτὸ ποὺ το-
νίζει πολὺ ὡραῖα ὁ Ἅγ. Ἰω. ὁ Χρυ-
σόστομος:
«Ὅσοι στὰ νιάτα τους ἀπʼ τὶς
ἡδονὲς μεθᾶνε, δὲν εἶναι σὲ θέση
νὰ καταλάβουν τὸ ὑπερβολικὸ μέ-
γεθος δουλείας στὴν ὁποία ἔχουν
περιέλθει»!
Μιὰ ἐλπίδα ὑπάρχει, ὅπως καὶ
στὴν παραβολὴ τοῦ ἀσώτου, ὅπως
καὶ στὸ γράμμα αὐτῆς τῆς κοπέ-
λας, νὰ μᾶς ἀφυπνίσουν οἱ ὀδύνες!
Λοιπόν, πρέπει νὰ φθάσουμε ὡς
ἐκεῖ παιδιά;
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
καὶ οἱ μεταφράσεις τους, καὶ τόσο
ἀλλοιώνεται τὸ αὐθεντικὸ κείμενο,
ποὺ ἀρκετὲς ἐξʼ αὐτῶν ἀρκοῦν,
ὥστε νὰ μηδενιστεῖ καὶ μαθητὴς Γυ-
μνασίου, ποὺ γνωρίζει τοὺς στοιχει-
ώδεις κανόνες τῆς γλώσσας μας».
Καὶ συνέχισε ὁ Ἕλληνας καὶ ἀπε-
λεύθερος πλέον Κυρίου Ἰησοῦ Χρι-
στοῦ: «Τὸ τραγικὸ δὲν εἶναι τόσο
ὅτι δὲν γνωρίζουν, ἀλλὰ τὸ ὅτι καὶ
τὰ ἐλάχιστα γλωσσικὰ, ποὺ ἔχουν
μάθει, ὑποχρεώνονται ἐκ τῶν πρα-
γμάτων νὰ τὰ λησμονήσουν, ἐντασ-
σόμενοι ὀργανικὰ στὸ «Βιβλικὸ
φρενοκομεῖο» τῆς Σκοπιᾶς». Καὶ
κατέληξε ὁ φίλος μας, μὲ τὶς τόσες
«μακάβριες» ἐμπειρίες του ἀπὸ τὸ
«μακελλειὸ τοῦ Ὀρθοῦ λόγου»,
ποὺ λειτουργεῖ στὰ παραρτήματα
τῆς Σκοπιᾶς.
«Αὐτοὶ πού ἐξευτελίζουν τὴν
ἔννοια τοῦ λόγου, εἶναι ποτὲ δυ-
νατὸν νὰ ἀντιληφθοῦν τὸν Λόγο
τοῦ Θεοῦ;
Ἀπʼ αὐτοὺς ποὺ ἀρνοῦνται νὰ με-
λετήσουν στὸ πρωτότυπο τό Ἱερὸ
Εὐαγγέλιο καὶ ἐκχυδαΐζουν τὸν μο-
ναδικὸ Ἑλληνικὸ λόγο, εἶναι δυ-
νατὸν νὰ περιμένει ποτὲ κανεὶς ὅτι
θὰ σεβαστοῦν τὴν Θεότητα τοῦ
Λόγου τοῦ Θεοῦ;»
Ἀπολύτως σωστὲς οἱ παρατηρή-
σεις τοῦ φίλου μας!
Φυσικά, δὲν εἶναι καθόλου τυ-
χαῖο ὅτι τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς
Ἁγίας Τριάδος, ὀνομάζεται Λόγος,
καὶ ὡς ἐκ τούτου, ὅσοι ἀρνοῦνται
αὐτὴ τὴν ἀποκαλυπτικὴ πραγματι-
κότητα, εἶναι νομοτελειακῶς κατα-
δικασμένοι νὰ τηροῦν τὸ ἐντελῶς
ἀντίθετο τοῦ λόγου, δηλ. τὴν τα-
ραχώδη σιωπὴ τῆς ἄγνοιας καὶ
προπαντός τῆς ἐνοχῆς.
Κλείνοντας καὶ τὸ ἄρθρο μας
αὐτό, νὰ ἐπαναλάβουμε δημοσίως
ἔτι ἅπαξ, αὐτὸ τὸ ὁποῖο πολλάκις
ἔχουμε παρακαλέσει τοὺς ὑπευθύ-
νους τῶν Μ.τ.Ι. Καὶ ποιὸ εἶναι αὐτό;
Ἐπειδὴ οἱ ἴδιοι ὁμολογοῦν ὅτι δὲν
γνωρίζουν Ἑλληνικὰ (τί ὅμως γνω-
ρίζουν;) καὶ ἀρνοῦνται νὰ μελετή-
σουν καὶ νὰ παρακολουθήσουν τὸ
κείμενο τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἄς
μᾶς φέρουν (ἂν βέβαια ὑπάρχει),
ἕνα φιλόλογο Μ.τ.Ι., ὥστε νὰ μπο-
ρέσουμε ἐπιτέλους νὰ ξεκινήσου-
με ἕνα διάλογο μὲ βάση τὸ αὐθεν-
τικὸ κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
εἰς τὸ ξύλον τοῦ ζωοποιοῦ Σταυ-
ροῦ ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας καὶ
σπεύδουν, εἰς τὸν «ὁμολογιακὸν
γάμον» τοῦ Μαρτυρίου, πᾶσαι αἱ
ἡλικίαι τῶν πιστῶν! Λογχίζεται ἡ
Δεσποτικὴ πλευρὰ καὶ μύριαι πλευ-
ραὶ Μαρτύρων διορύσσονται! Ρέει
ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ τὸ τίμιον καὶ
«ζωοποιὸν αἷμα τοῦ ζωοδότου καὶ
ἀναβλύζουν ποταμοὶ μαρτυρικῶν
αἱμάτων, καταρδεύοντες τὸ θεῖον
δένδρον τῆς Ἐκκλησίας! Πάσχει
καὶ ὀδυνᾶται ὁ Κύριος ἐπὶ τοῦ
Σταυροῦ καὶ ἀτελείωτες φάλαγ-
γες ὁμολογητῶν, ἀναδεικνύονται
κοινωνοὶ τοῦ «Δεσποτικοῦ Πά-
θους» («Θεολογία τοῦ Μαρτυρί-
ου»).
γὸς Ἐθνικῆς Ἄμυνας κ. Παν. Μπε-
γλίτης, ὁ Ἀρχηγὸς ΓΕΕΘΑ Πτέραρ-
χος Ἰ. Γιάγκος καὶ ὁ Ἀρχηγὸς ΓΕΑ
Ἀντιπτέραρχος Βασ. Κλόκοζας. Ἂν
κάθε Ἕλληνας παραμείνει πιστὸς
στὸ καθῆκον ποὺ ἔχει ταχθεῖ, μὲ
ὁποιοδήποτε κόστος, ἡ Πατρίδα
μας θὰ παραμείνει ἐλεύθερη. Ὁ Κ.
Ἠλιάκης μὲ τὸ παράδειγμά του
ἔδειξε ὅτι ἡ Ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια, ἡ
ἀγάπη γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρί-
δα, τὸ καθῆκον ἀπέναντι στοὺς
Ἕλληνες συμπολίτες του, ξεπερ-
νάει καὶ τὴν ἴδια τὴν ζωή. Αἰωνία ἡ
μνήμη του.
α.κ.
4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
Ἐνῶ συνεχίζονται αἱ ἐκδηλώσεις σεβασμοῦ καί τιμῆς πρός τό πρόσωπον τοῦ Γέροντος
ΕΙΣ ΤΑ ΔΙΠΤΥΧΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΣΟΥΠΡΑΣΛ
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ π. ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΝΩΛΗ
Ἠμπορεῖ ἡ ἐπιμνημόσυνος δέη-
σις, ἐπὶ τῇ συμπληρώσει τεσσα-
ράκοντα ἡμερῶν ἀπὸ τὴν κοίμη-
σιν τοῦ μακαριστοῦ γέροντος
Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Μα-
νώλη νὰ ἐτελέσθη, κατὰ τὴν 22αν
Μαΐου (τέσσαρας ἡμέρας ἐνωρί-
τερον) εἰς τὸν Ἅγιον Γεώργιον Διο-
νύσου, τὸν ὁποῖον παρέλαβεν
«ἐρημοκκλήσι» καὶ τὸν κατέστη-
σε πνευματικὸν κέντρον, ὅμως, αἱ
ἐκδηλώσεις ἀγάπης καὶ σεβασμοῦ
ὑπὸ τῶν ἐπωνύμων, τοῦ ἁπλοῦ
λαοῦ καὶ ἱερωμένων (ὅλων τῶν
βαθμίδων) συνεχίζονται. Ὁ ἁπλὸς
πιστὸς λαὸς προσέρχεται καθη-
μερινῶς (καὶ κατὰ τὰς ἑσπερινὰς
ὥρας) εἰς τὸν τάφον του, ὁ ὁποῖος
εὑρίσκται ἔμπροσθεν τοῦ Ἱεροῦ
Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου καὶ προσ-
εύχεται ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς
ψυχῆς του καὶ κατατάξεώς του
μετὰ τῶν Δικαίων ἢ στέκονται
ἀμίλητοι καὶ ζητοῦν τὴν βοήθειάν
του. Ἐκτὸς αὐτοῦ καθημερινῶς
καταφθάνουν εἰς τὰ γραφεῖα τοῦ
«Ο.Τ.» ἐπιστολαὶ καὶ ποιήματα
διὰ τὴν προσωπικότητα, τὴν
δρᾶσιν, τὸ πνευματικὸν καὶ φι-
λανθρωπικὸν ἔργον τοῦ μακαρι-
στοῦ Γέροντος π. Μάρκου Μανώ-
λη, τὰ ὁποῖα δὲν δυνάμεθα νὰ τὰ
δημοσιεύσωμεν ὅλα ἢ ὅλας τὰς
ἐπιστολάς.
Ὁ Σάμου
Ὁ Μητροπολίτης Σάμου καὶ
Ἰκαρίας κ. Εὐσέβιος, ὁ ὁποῖος
ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Π.Ο.Ε. ΔΙΑ
ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ π. ΜΑΡΚΟΝ
Τὴν Δευτέραν, 10/05/2010, εἰς
τὴν κατάμεστον αἴθουσαν τῆς
Π.Ο.Ε ( Κάνιγγος 10), εἷς ἐκ τῶν
στενωτάτων συνεργατῶν τοῦ μα-
καριστοῦ π. Μάρκου Μανώλη, ὁ
πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος
Βολουδάκης, ὡμίλησε περὶ τῆς
ἁγίας βιοτῆς τοῦ ὁσίου γέροντος.
Εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ὁ ἐμφανῶς συγ-
κινημένος ὁμιλητής καὶ μὲ μικρὲς
καὶ κοφτές, ἀλλὰ γνήσιες καὶ ἀλη-
θινὲς κουβέντες προεκάλεσε ρίγη
συγκινήσεως εἰς τὸ πολυπληθὲς
ἀκροατήριον, ἐνῶ μετὰ παρρησίας
ἐτόνισε, πώς, δυστυχῶς, ἡ Διοι-
κοῦσα Ἐκκλησία καὶ ἡ πλειοψηφία
τῶν κληρικῶν μας, δὲν ἔχουν ἀντι-
ληφθῆ τί ἔχασαν!
«Εἶναι πολὺ κοινὸ στὶς ἡμέρες
μας, ἄνθρωποι μὲ πάθη καὶ τιποτέ-
νια προσφορά, νὰ ἔχουν ἀποκτήσει
ὀπαδούς... Ὅλοι μας νομίζουμε
πὼς τὰ ξέρουμε ὅλα, ἀλλὰ στὴν
πραγματικότητα, δὲν γνωρίζουμε
τίποτε! Ὁ π. Μᾶρκος δὲν εἶχε κά-
ποιον ἰσάξιό του γιὰ νὰ τὸν κάνη
κοινωνό του... Γιʼ αὐτὸ καὶ ὁ Δί-
καιος Θεὸς τὸν ζήτησε στοὺς
Οὐρανούς, γιὰ νʼ ἀφήση τὰ πε-
πραγμένα του πίσω στὴν γῆ, ὥστε
νὰ δώση τὴν εὐκαιρία στὴν Διοι-
κοῦσα Ἐκκλησία νὰ τὰ διαχειριστῆ
στὸ μέλλον.
... Ὅμως ὁ Θεὸς ἤξερε τί ἔκανε!
Ἀντλήσαμε ἀδυσώπητα ἀπʼ αὐτὸν
ὅ,τι καὶ ὅποτε εἴχαμε ἀνάγκη καὶ ὁ
π. Μᾶρκος ὑπήκουε καὶ στὸ τελευ-
ταῖο μικρὸ παιδάκι. Καὶ τὸν ἐκμε-
ταλλευτήκαμε, τόσο πολύ, δίχως
νὰ τὸν ἀγαπήσουμε πνευματικὰ,
γιατί τὸν εἴχαμε σὰν μιὰ ἕτοιμη λύ-
ση στὰ θελήματά μας. Γιʼ αὐτὸ καὶ
ὁ Μισθαποδότης μᾶς τὸν πῆρε...
μπᾶς καὶ “ἔλθουμε εἰς ἑαυτὸν” καὶ
συνειδητοποιήσουμε, πὼς ἐπιτέ-
λους, πρέπει νὰ ὡριμάσουμε...
Ὁ π. Μᾶρκος ἐκπλήρωσε ὅλους
τούς “μακαρισμοὺς” στὸ ἀκέραιο.
Πάρτε τους ἕναν ἕναν... “Μᾶς κά-
ματε σήμερα νὰ ἀποδράσουμε”,
τοῦ ἔλεγαν οἱ φυλακισμένοι κι
αὐτό, ἐπειδὴ δὲν μίλαγε γιὰ τὸν
Χριστό, ἀλλὰ ἔκαμε τοὺς πάντες
νὰ νιώθουν τὸν Χριστὸ ζωντανὸ! Ὁ
π. Μᾶρκος μᾶς διέψευσε ὅλους!
Μᾶς ἔδειχνε πὼς τὸ Εὐαγγέλιο δὲν
ἦταν μόνον τὰ ἐπουράνια καὶ τὰ
ἐπίγεια, μὰ πάνω ἀπʼ ὅλα ζωή!
Μετὰ ἀπὸ κάθε χάρισμα ποὺ τοῦ
δινόταν ἀπὸ τὸν Οὐρανό, ἐπέτρε-
πε ὁ Κύριος νὰ τὸν περιβάλλουν,
εἴτε δαιμονοκίνητοι ἄνθρωποι, εἴτε
ἀσθένειες, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ
πλούσιες εὐλογίες...
Μετὰ ἀπὸ κάποια ὀδυνηρὴ ἀσθέ-
νεια πού ἐπέρασε, ἡ ἀπάντησή του,
ἦταν: “Δέν ἤμουν ἐδῶ ἐγώ”! Καὶ
ὅταν τὸν ρωτοῦσαν: “Ἐκεῖ πού
ἤσουν ἦταν καλὰ;”, ἡ φωνή του, σι-
γανὴ καὶ ἁπαλή, ἀλλὰ τόσο ἀφοπλι-
στική...: “Ἀπερίγραπτα!”.
Ὁ π. Μᾶρκος κατὰ τὶς τελευ-
ταῖες ὧρες τῆς ἐπιγείου ζωῆς του
δὲν εἶχε εἰκόνα συνηθισμένου
ἀσθενοῦς, δὲν εἶχε πέσει σὲ κῶμα,
ἀλλὰ βρισκόταν σʼ ἕναν κόσμο
ἀπρόσιτο πρὸς ἐμᾶς καὶ μιλοῦσε
μόνον γιὰ τὰ θεῖα.
Αὐτὴ τὴν στιγμὴ ὑπάρχει ἕνα
“κενὸ”, μιὰ ἀπώλεια δυνάμεως.
Εὐχόμαστε πὼς μετὰ τὰ σαράντα
του, αὐτὸ θʼ ἀλλάξει. Ὁ ἅγιος
Ἰουστῖνος Πόποβιτς εἶχε κάποτε
πεῖ: “Ἀφοῦ ἀναχωρήσω, ἐσεῖς, γιὰ
σαράντα ἡμέρες θὰ προσεύχεστε
γιὰ ἐμένα καὶ μετὰ τὰ σαράντα, θὰ
προσεύχωμαι ἐγὼ γιὰ ἐσᾶς”.
Ὡς νέος, ὁ π. Μᾶρκος εἶχε πε-
ράσει καὶ σπουδάσει, ὅλα τά τότε
«ἐκκλησιαστικὰ ρεύματα» τῆς
ἐποχῆς του καὶ ἀφοῦ ἐξορίστηκε
στὴν Πεντέλη λόγω τῆς ἄρνησής
του νὰ συμμετάσχη στήν δέηση
γιά τόν αἱρετικό Πατριάρχη Ἀθη-
ναγόρα, σπούδασε τὴν καλογερικὴ
στὴν Πεντέλη δίπλα στὸν πνευμα-
τικό μας πατέρα, Σίμωνα Ἀρβανίτη,
ἐνῶ παράλληλα εἶχε πνευματικό
τὸν ὁμολογητή, π. Χαράλαμπο Βα-
σιλόπουλο, ὁ ὁποῖος καταπλαγείς
εἶχεν ἀρίστας σχέσεις μετὰ τοῦ
μακαριστοῦ Γέροντος, πληροφο-
ρηθεὶς τὴν κοίμησίν του, ἀπέστει-
λε, πέντε ἡμέρας πρὸς τῆς ἐπι-
μνημοσύνου δεήσεως, πρὸς τὴν
Πανελλήνιον Ὀρθόδοξον Ἕνωσιν
(Π.Ο.Ε.) τὴν ἀκόλουθον ἐπιστο-
λήν:
«Ἀγαπητοί μου,
Ἐπὶ τῇ πρὸς Κύριον ἐκδημίᾳ τοῦ
ἀειμνήστου Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρ-
κου Μανώλη, πνευματικοῦ Πατρὸς
καὶ Προϊσταμένου τῆς Ἑνώσεώς
Σας, ἀκαμάτου ἐργάτου τοῦ Εὐαγ-
γελίου, ἀναλώσαντος τὸν ἑαυτόν
του εἰς τὸ πνευματικὸν ἔργον καὶ
πολυτίμους ψυχὰς προαγαγόντος
τῷ Κυρίῳ, συλλυποῦμαι πᾶσιν ὑμῖν,
εὐσεβέσιν συνεργάταις καὶ οἰκεί-
οις, δεόμενος τοῦ Κυρίου ὑπὲρ
ἀναπαύσεως τῆς μακαρίας αὐτοῦ
ψυχῆς μετὰ τῶν Ἁγίων.
Μετ᾽ εὐχῶν καὶ ἀγάπης Χριστοῦ
† Ὁ Σάμου καὶ Ἰκαρίας Εὐσέβιος»
Οἱ Πολωνοὶ
Εἰς τὴν ἐπιμνημόσυνον δέησιν,
ἡ ὁποία ἐτελέσθη εἰς τὸν Ἅγιον
Γεώργιον Διονύσου, προεξάρχον-
τος τοῦ Μητροπολίτου Ἠλείας κ.
Γερμανοῦ, παρέστησαν ἐκπρόσω-
ποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
τῆς Πολωνίας, τὴν ὁποίαν ἐβοή-
θησεν ὁ μακαριστὸς Γέροντας
παντοιοτρόπως. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης
Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος ἐγνώρισε τὸν
μακαριστὸν Γέροντα ὡς Καθη-
γούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σού-
ἀπὸ τὸ μέτρο τῆς ὑπακοῆς τοῦ π.
Μάρκου, ἔλεγε: “Ἂν ἔχεις πρόβλη-
μα μὲ τὸν Μᾶρκο δὲν μπορεῖς νὰ
προκόψης στὴν πνευματικὴ ζωὴ”.
Ἀλλὰ καὶ ὁ π. Σίμων τὰ εἶχε δια-
γνώσει ὅλα... μιᾶς καὶ κατὰ τὴν χει-
ροτονία τοῦ π. Μάρκου εἰς διάκο-
νον, ἐτόνιζε: “Βλέπεις τὸν Μᾶρκο;
Δὲν μιλάει... ἀλλὰ τοὺς ξέρει
ὅλους!”. Καὶ ἦταν ἀκριβῶς ἔτσι,
γιατί ἐκτός τῆς ἀκάματης προσω-
πικῆς του ἀσκήσεως, ἀνέκαθεν
ἦταν ἀναζητητὴς τῆς ἀρετῆς καὶ
εἶχε γνωρίσει ὅλα τά ἐκκλησια-
στικὰ “ρεύματα”, τῆς ἐποχῆς, περ-
νώντας ἀπʼ ὅλα τά τότε πνευματικὰ
“στέκια”.
Ἡ φιλομάθειά του δὲν ἀρκεῖτο
μόνον στὴν ἔρευνα τοῦ θείου θε-
λήματος, μὰ καὶ στὴν ἐπίγεια, διε-
ξοδικὴ ἔρευνα τῆς ἁπανταχοῦ
Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἐκεῖ
ἀποσκοποῦσαν καὶ τὰ πολλά του
ταξίδια στὸ ἐξωτερικό. Δὲν ἦταν
κάποιες ἁπλὲς προσκυνηματικὲς
ἐκδρομὲς αὐτὲς ποὺ ὀργάνωνε...
Ἤθελε νὰ ξέρει τὸ τί γίνεται στὴν
Οἰκουμενικὴ Ὀρθοδοξία.
Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία συχνὰ
τὸν ἀπαξίωνε καὶ τὸν ἀποστρεφό-
ταν, ὅπως ἀκριβῶς συνέβαινε καὶ
μὲ τὸν Ἅγιο Νεκτάριο. Ἀλλὰ θὰ μι-
λήση ὁ Θεὸς καὶ γιʼ αὐτόν, ὅπως μί-
λησε καὶ γιὰ τὸν νεοφανῆ μας
Ἅγιο... Ὅταν τὸ 1998, ὁ μακαρι-
στὸς Χριστόδουλος τὸν εἶχε τοπο-
θετήσει στὸν κατάλογο, τῶν πρὸς
Ἀρχιερατεία ἐκλογίμων ἀρχιμαν-
δριτῶν, ὁ π. Μᾶρκος ἔπεσε θύμα
συκοφαντίας, ἀλλὰ τὸ προσπέρασε
καὶ αὐτό, μὲ πραότητα καὶ ταπεί-
νωση μέσα ἀπὸ μιὰ μνημειώδη του
ἀναφορὰ στὸν μακαριστὸ Ἀρχιεπί-
σκοπο.
Ὁ π. Μᾶρκος ποτὲ δὲν ἔγραψε
θεολογικὲς πραγματεῖες, δὲν ἐξέ-
δωσε θεολογικὰ θέματα, οὔτε μί-
λησε γιὰ βαθιὰ θεολογικὰ ζητήμα-
τα. Κι ὅμως, δὲν ἔχουμε θεολόγο
τοῦ δικοῦ του ὕψους! Δὲν ὑπῆρχε
βιβλίο ποὺ νὰ μὴ τὸ γνώριζε καὶ σὲ
παρέπεμπε ἀμέσως στὴν βιβλιο-
γραφία. Ἐμεῖς βέβαια, θέλαμε νὰ
τοῦ κάνουμε τὸν δάσκαλο! Ὑπο-
δείξεις, συμβουλές, νουθεσίες,
ἀπὸ ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ ἢ μή...
Πόσες φορὲς κάλυπτε τὶς
ἀνθρώπινες ἀδυναμίες, τὶς ἰσχυρο-
γνωμοσύνες καὶ τὰ λάθη τῶν συν-
εργατῶν του, πράγματα τὰ ὁποῖα
ἐπέσυραν συχνὰ καὶ νομικὲς συνέ-
πειες. Ἀλλὰ μᾶλλον, ἦταν παραχω-
ρήσεις τοῦ Θεοῦ πρὸς ἀποκάλυψιν
τοῦ ἀγωνιστικοῦ του φρονήματος.
Ἀλήθεια, πόσες δίκες κατὰ τοῦ
“Ο.Τ.” δὲν ἀναβλήθηκαν ἢ μπῆκαν
στὸ ἀρχεῖο...;
Τὰ τελευταῖα χρόνια, ὁ π.
Μᾶρκος εἶχε ἀποκτήσει καὶ τὸ χά-
ρισμα τῆς ἐκβολῆς δαιμονίων!: “Τε-
λευταῖα, ὁ Θεός, μοῦ στέλνει ἀν-
θρώπους ποὺ ἔχουν ἀκάθαρτα
πνεύματα”, ἔλεγε, ἐκφράζοντας
τὸν ἀθῶο του προβληματισμό. Κι
ὅταν μὲ ἄκρα μυστικότητα ἐπήγαι-
νε γιὰ ἐξορκισμούς, “βροχὴ” οἱ κα-
ταγγελίες ἀπὸ τὰ παραδιπλανὰ δια-
μερίσματα...!.
Εὐνόητο, πὼς κατὰ τὴν διάρκεια
τῆς συγκλονιστικῆς καὶ ἐκ βάθους
καρδίας, βιωματικῆς ὁμιλίας τοῦ π.
Βασιλείου γιὰ τὸν μακαριστό γέ-
ροντα, οἱ συνεργάτες του, τὰ πνευ-
ματικά του παιδιὰ καὶ οἱ φίλοι τοῦ
ἔργου τῆς Π.Ο.Ε., μετὰ δυσκολίας
κατάφερναν νὰ συγκρατοῦν τὰ δά-
κρυά τους...
Ὡς ἐπίλογον, ὁ π. Βασίλειος, πα-
ρότρυνε ὅλα τά πνευματικὰ παιδιὰ
καὶ τοὺς συνεργάτες τοῦ κεκοιμη-
μένου, νὰ εἶναι φειδωλοὶ ὡς πρὸς
τὴν μετάδοσιν ἱστοριῶν, ἀληθινῶν
ἢ ὑπερβολικῶν γιὰ τὸν ὅσιο γέρον-
τα... Γιατί ὁ π. Μᾶρκος δὲν ἔχει
ἀνάγκη ἀπὸ πλαστὰ λόγια ἢ ἀπὸ
ὑπερφυσικὰ σημεῖα. Τὸ ἔργο του, ἡ
βιοτή του καὶ πάνω ἀπʼ ὅλα τά πνευ-
ματικά του παιδιά, θὰ εἶναι οἱ ἀψευ-
δεῖς μάρτυρες τῆς ἁγιότητός του.
Χ.Δ.Μ.
πρασλ, εἰς σύντομον χαιρετισμόν
του εἶπε:
«Τὸν ἀγαπημένο μας φίλο Ἀρχι-
μανδρίτη Μᾶρκο Μανώλη τὸν γνω-
ρίσαμε πρὶν ἀπὸ 7 χρόνια περίπου.
Ὡς καθηγούμενος τότε τῆς Ἱερᾶς
Μονῆς Σούπρασλ μετὰ τῶν συν-
οδῶν μου εἴχαμε τὴν μεγάλη εὐλο-
γία νὰ φιλοξενηθοῦμε στὸ σπίτι του
καὶ νὰ ἀποκτήσουμε ἕνα πνευμα-
τικὸ βοηθό, σύμβουλο καὶ φίλο. Ἡ
προσωπικότητά του, ἡ ἀγάπη του
καὶ ὁ σεβασμὸς τῶν πνευματικῶν
του τέκνων πρὸς τὸν πατέρα τους
μᾶς ἐξέπληξε ἰδιαιτέρως. Καταλά-
βαμε τότε ὅτι πίσω ἀπὸ ἕνα ἁπλὸ
χαμόγελο καὶ ἁπαλὸ βλέμμα κρύ-
βεται ἕνας πνευματικὸς ἥρωας πε-
πληρωμένος πνευματικῶν δωρεῶν
καὶ θείας χάριτος.
Χάρη στὴν προσωπικότητά του ἡ
Πολωνικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία
καὶ ἡ Ἱερὰ Μονὴ Σούπρασλ ἔλαβαν
ἀπὸ τὸν πιστὸ Ἑλληνικὸ Λαὸ πλού-
σιες δωρεὲς ἀγάπης. Ἡ νεολαία
μας πολλὲς φορὲς ἦταν φιλοξε-
νούμενη στὴν Ἑλλάδα πάλι χάρη
στὸν πατέρα Μᾶρκο.
Τὸ προηγούμενο καλοκαίρι, ἐπι-
στρέφοντας ἀπὸ τὴν Κωνσταντι-
νούπολη περάσαμε καὶ ἀπὸ τὸ φι-
λόξενο σπίτι του. Πάλι πέρα ἀπὸ
διάφορες δυσκολίες ἡ χριστιανική
του ἀγάπη καὶ τῶν πνευματικῶν
του παιδιῶν μᾶς δέχτηκε στὸν φι-
λόξενο αὐτὸν οἶκο. Φεύγοντας, ὡς
τελευταία εὐλογία ἐλάβαμε ἀπὸ
τὸν πατέρα Μᾶρκο ἅγια Λείψανα.
Ἔτσι εὐλόγησε τὴν καινούργια
Σκήτη τῶν Ἁγίων Ἀντωνίου καὶ Θε-
οδοσίου, ὅπου λειτουργῶ τώρα. Ἡ
εὐλογία αὐτὴ θὰ παραμείνει ὡς
ἀξέχαστο καὶ πολύτιμο δῶρο.
Ὡς χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι πι-
στεύουμε ὅτι ὁ ἀγαπητός μας φί-
λος καὶ πατέρας δὲν μᾶς ἄφησε.
Ζεῖ μετὰ τῶν Ἁγίων εἰς τοὺς οὐρα-
νοὺς καὶ προσεύχεται γιὰ μᾶς κα-
θημερινῶς. Ὅπως ἔλεγε ὁ ἀείμνη-
στος Γέροντας Πορφύριος “Μετὰ
τὸν θάνατο θὰ εἶμαι πιὸ κοντά σας
ἀπ᾽ ὅτι εἶμαι τώρα”. Ἔτσι ἀκριβῶς
νιώθουμε καὶ τὴν παρουσία τοῦ
πατρὸς Μάρκου. Δὲν πέθανε. Με-
τετέθει εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ πάν-
τα εἶναι κοντά μας γιὰ νὰ μᾶς πα-
ρηγορεῖ στὶς δυσκολίες καὶ εὐλογεῖ
στὶς χαρούμενες στιγμές. Τὸν
εὐχαριστοῦμε γιὰ ὅλα. Εὐχαρι-
στοῦμε καὶ ὅλους σας, ποὺ ἤσαστε
κοντά του καὶ κοντά μας ὅλα τὰ
χρόνια τῆς γνωριμίας μας.
Δεχθεῖτε τέλος καὶ τὰ συλλυπη-
τήρια ὅλων μας. Συλλυπητήρια ποὺ
πηγάζουν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς
μου καὶ ὅλων τῶν Πολωνῶν ποὺ
εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ γνωρίσουν
τὸν ἀείμνηστο πατέρα Ἀρχιμανδρί-
τη Μᾶρκο Μανώλη.
Ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἀναπαύσει
Αἰωνία του ἡ μνήμη»
Ὁ Καθηγούμενος
τῆς Σούπρασλ Γρηγόριος
Ἀκολούθως ἀνεγνώσθη τὸ μήνυ-
μα τοῦ νέου Καθηγουμένου τῆς
Ἱερᾶς Μονῆς Σούπρασλ Γρηγορίου.
Αὐτὸ ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Μὲ μεγάλο πόνο πληροφορηθή-
καμε τὴν μακαρία κοίμηση τοῦ ἀγα-
πημένου μας συναδέλφου καὶ ἀξί-
ου ὑπερμάχου ὑπὲρ τῆς καθαρότη-
τος τῆς Ὀρθοδόξου μας Πίστεως
πατρὸς Μάρκου Μανώλη. Ἡ εἴδηση
αὐτὴ γέμισε τὶς καρδιές μας πνευ-
ματικὴ θλίψη, ἀλλὰ ὡς Ὀρθόδοξοι
Χριστιανοὶ πιστεύουμε ὁλόψυχα
ὅτι ὁ Πανάγαθος Θεὸς διὰ τῶν πρε-
σβειῶν τοῦ Ἁγίου ὁμολογητοῦ
Μάρκου, ὁ ὁποῖος τόσο ἔντονα
ἦταν παρὼν στὴν ζωὴ τοῦ αειμνή-
στου πατρὸς Μάρκου θὰ χαρίσει
εἰς τὸν μακαριστὸν δοῦλον Του
τὴν αἰώνια ζωὴ στὶς οὐράνιες αὐ-
λές.
Ἡ προσφορά του στὴν Ὀρθόδο-
ξο Πολωνικὴ Ἐκκλησία ἦταν ὄντως
μεγάλη καὶ σημαντική. Ἡ Ἱερὰ
Μονὴ Σούπρασλ καυχᾶται γιὰ τὶς
πλούσιες δωρεὲς τοῦ εὐλαβοῦς
Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, οἱ ὁποῖες πραγμα-
τοποιήθηκαν χάρη στὴν ταπεινὴ καὶ
ἀγαπῶσα καρδία τοῦ πατρὸς Μάρ-
κου. Καθημερινῶς νιώθαμε τὴν πα-
ρουσία του στὴν ζωή τῆς ἐνορίας
μας καὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Οἱ προσ-
ευχές του μᾶς ἔδιναν πνευματικὲς
δυνάμεις γιὰ τὴν καθημερινὴ ἐπι-
βίωση στὸ δύσκολο περιβάλλον,
ὅπου ἡ Ἁγία Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ
μειονότητα. Πιστεύουμε ὅτι μὲ τὴν
εἰς οὐρανοὺς μετάβασή του ἀπο-
κτήσαμε ἕναν δυνατὸ προστάτη καὶ
βοηθό. Ἀπὸ τώρα τὸ ὄνομά του
εἶναι γραμμένο στὰ δίπτυχα τῆς
Ἱερᾶς μας Μονῆς μεταξὺ τῶν κτη-
τόρων καὶ εὐεργετῶν καὶ θὰ μνη-
μονεύεται καθημερινῶς. Ὁ παν-
άγαθος Θεὸς νὰ ἀναπαύσει τὴν
ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν
τόπῳ ἀναπαύσεως ἔνθα οὐκ ἔστι
πόνος οὐ λύπη ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτη-
τος.
Αἰωνία του ἡ μνήμη
† ὁ Σούπρασλ Γρηγόριος
Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς
μετὰ τῶν Πατέρων καὶ Ἐνοριτῶν
Ἱ. Μ. Σούπρασλ, 20.05.2010
Ἡ Πειραϊκὴ
Ἐκκλησία
Τὸ μεσονύκτιον τῆς 21ης πρὸς
22ας Μαΐου, ἡ Πειραϊκὴ Ἐκκλη-
σία ἔκαμνε μεγάλο ἀφιέρωμα εἰς
τὸν Γέροντα πατέρα Μᾶρκον
Μανώλην, ὁ ὁποῖος ἐδίδαξε τὴν
ἄκραν ταπείνωσιν καὶ ἔκαμνε με-
γάλον πνευματικόν, κοινωνικὸν
καὶ φιλανθρωπικὸν ἔργον ἀθορύ-
βως. Οἱ δημιουργοὶ τῆς ἐκπομπῆς
ἔδωσαν ἔμφασιν εἰς τὴν ἐξομολό-
γησιν, τὴν ὁποίαν ἔκανε πολλὰς
Ὁ ρόλος «Καλλικράτη» εἰς τὴν δημιουργίαν Ἐθνικῶν Προβλημάτων, ὁ νόμος διὰ τὴν μετανάστευσιν
ὥρας τῆς ἡμέρας, εἰς τὰς καθη- ὡς «Βοηθὸς» τοῦ «Καλλικράτη» καὶ ἡ προσπάθεια τῶν Ἀμερικανῶν καὶ τῆς Κυβερνήσεως διὰ τὴν ἔξο-
μερινὰς θείας Λειτουργίας, τὰς δον τῆς Χώρας ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνην, μὲ σκοπὸν ραγδαίας ἀρνητικὰς ἐξελίξεις εἰς τὰ ἐθνικὰ θέματα
πολλὰς ἀγρυπνίας τὰς ὁποίας
ἔκαμνε μηνιαίως, τὴν διαρκῆ κα-
θημερινὴν παρουσίαν του εἰς τὰ
Νοσοκομεῖα, τὰς φυλακάς, εἰς
τὰς κατοικίας συνανθρώπων μας,
οἱ ὁποῖοι εἶχον καθηλωθῆ εἰς τὸ
κρεβάτι ἐξ ἀσθενειῶν, εἰς τὰ σχο-
λεῖα, τὰ ὀρφανοτροφεῖα, τὴν φι-
λανθρωπίαν καὶ τὴν καθημερινὴν
ἐνασχόλησίν του μὲ τὸ περιεχό-
μενον τοῦ «Ο.Τ.». Οἱ δημιουργοὶ
τῆς ἐκπομπῆς ἦσαν συγκλονιστι-
κοί, ὅταν περιέγραφαν τὰς ἐκδη-
λώσεις τῶν πιστῶν ὀλίγον πρὸ τῆς
ἐναποθέσεως τοῦ π. Μάρκου εἰς
τὴν τελευταίαν κατοικίαν. Διὰ
πρώτην φορὰν ἠκούσαμεν τὴν
φωνὴν Ἅγιος–Ἅγιος. Κατὰ τὴν
χειροτονίαν του ὁ κόσμος ἐφώνα-
ζεν «Ἄξιος–Ἄξιος», εἶπαν οἱ δη-
μιουργοὶ τῆς ἐκπομπῆς καὶ προσ-
έθεσαν: Κατὰ τὴν κηδείαν του ὁ
κόσμος τὸν ἀπεχαιρέτα μὲ τὸ
«Ἅγιος–Ἅγιος». Κλείνοντες τὴν
ἐκπομπὴν ἐκάλεσαν τοὺς πιστοὺς
νὰ παρευρεθοῦν εἰς τὴν ἐπιμνη-
μόσυνον δέησιν, ἂν καὶ ἐξέφρα-
σαν τὴν βεβαιότητα ὅτι ὁ κόσμος
θὰ ἦταν πολύς, ὅπως καὶ ἦτο.
Ὁ Διοικητής
τοῦ Ἁγ. Ὄρους διά
τόν π. Μᾶρκον
Ἀξιότιμε κ. Διευθυντά,
Μόλις προχθές (17.05.10) πληρο-
φορήθηκα τήν κοίμηση τοῦ σεβα-
στοῦ Γέροντα π. Μάρκου Μανώλη,
μέ τόν ὁποῖον εἶχα καί εὐλογία καί
τιμή νά συνδέομαι περισσότερο
ἀπό τριάντα χρόνια.
Παρακαλῶ δεχθεῖτε τά βαθύτα-
τα συλλυπητήριά μου πρός Ἐσᾶς,
τήν ΠΟΕ καί τήν οἰκογένειά του,
ἑνώνοντας καί τίς δικές μου προσ-
ευχές γιά τήν αἰώνια ἀνάπαυσή
του.
Μέ ἰδιαίτερη τιμή
Ἀρίστος Κασμίρογλου
Διοικητής Ἁγ. ῎Ορους
Ὁ π. Δανιὴλ Ἀεράκης
Ἀλλὰ καὶ ὁ πατὴρ Δανιὴλ
Ἀεράκης, εἰς τὸ περιοδικὸν τὸ
ὁποῖον ἐπιμελεῖται, ὑπὸ τὸν τίτ-
λον «Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς»
ἔγραψεν ἕν σχόλιον εἰς τὸ ὁποῖον
ἀποτυπώνει ὁλόκληρον τὴν δρᾶ-
σιν καὶ τὴν προσωπικότητα τοῦ
μακαριστοῦ Γέροντος. Ὑπὸ τὸν
τίτλον: «ὅλος προσφορὰ στὸ
Θεό» ὁ Ἀρχιμανδρίτης Μάρκος
Μανώλης, γράφει τὰ ἀκόλουθα:
«Στὶς 16 Ἀπριλίου ἀναχώρησε γιὰ
τοὺς οὐρανοὺς ὁ σεμνὸς ἀγω-
νιστὴς τῆς πίστεως Ἀρχιμ. Μάρκος
Μανώλης. Πλῆθος λαοῦ τίμησαν τὴ
μνήμη του, συρρέοντες στὸ Διόνυ-
σο γιὰ τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία. Τὸ
πρωΐ τοῦ Σαββάτου, 17 Ἀπριλ., λί-
γες ὧρες πρὸ τῆς ἐξοδίου ἀκολου-
θίας, ὀ ἱεροκῆρυξ Ἀρχιμ. Δανιὴλ
Ἀεράκης, συμφοιτητὴς τοῦ π. Μάρ-
κου, τέλεσε μπροστὰ στὸ σκήνωμά
του “Τρισάγιο” καὶ ἀπηύθυνε ἀνα-
στάσιμη προσλαλιά.
Ὁ πατὴρ Μάρκος Μανώλης:
—Ἀφιερώθηκε πλήρως στὸ Θεό.
—Τὸν ἀγάπησε ἀπὸ μικρὸς μα-
θητής.
—Ἀπὸ θεϊκὸ ἔρωτα ἐλαυνόμενος
σπούδασε τὴ θεολογία (1955–
1960).
—Θέλησε νὰ συνδυάση μονα-
χισμὸ καὶ ἱεραποστολὴ στὸν κόσμο.
—Ἐπιστρατεύτηκε ἀπὸ τὸ μακα-
ριστὸ Ἀρχιμ. Χαράλαμπο Βασιλό-
πουλο καὶ ἔστησαν μαζὶ τὴν προ-
σπάθεια τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τῆς ἐφημε-
ρίδας “Ὀρθόδοξος Τύπος”.
—Ἐπιστατοῦσε τὰ τελευταῖα
τριάντα χρόνια στὴν ἔκδοσί του.—
—Ἀκολουθώντας τὸ ἀνηφορικὸ
μονοπάτι τῆς ἀγάπης, ἐπισκεπτό-
ταν φυλακισμένους, καὶ ἰδίως νε-
αρὰ ἄτομα, ποὺ εἶχαν παρασυρθῆ
σὲ παραβατικὲς πράξεις. Διακόνη-
σε τὸ μυστήριο τῆς ἐξομολογήσε-
ως στὸ δύσκολο αὐτὸ χῶρο, κι ὁ
Θεὸς τὸν ἄμειψε νὰ δῆ εὐλογημέ-
νους καρπούς.
—Ἀνύστακτος στὰ πολλά του κα-
θήκοντα.
—Ἔδινε τὸ “παρὼν” σ᾽ ὅλους
τοὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν Ὀρθόδοξο Πί-
στι καὶ γιὰ τὴ διακονία τῆς ἀγάπης
καὶ τὴν ἀνακούφισι τῶν ψυχῶν. Γιὰ
τὴν προσφορά του ἰσχύει τὸ τοῦ
ἱεροῦ Χρυσοστόμου: “Μετὰ τῶν
δογμάτων καὶ βίον ὀρθὸν ἔχουσι.
Καὶ οὐχ ἁπλῶς ὀρθόν, ἀλλὰ πεπλή-
ρωνται καρπῶν δικαιοσύνης”
(Ε.Π.Ε. 21, 392). Μετάφρασις: Μαζὶ
μὲ τὰ ὀρθὰ δόγματα ἔχουν καὶ
ὀρθὸ βίο. Καὶ ὄχι μόνο ὀρθό, ἀλλὰ
καὶ γεμᾶτο ἀπὸ τοὺς καρποὺς τῆς
ἀρετῆς».
Οἱ ἀστυνομικοί τιμοῦν
τόν π. Μᾶρκον
Τὴν Κυριακὴν 13 Ἰουνίου 2010
ἀστυνομικοί, πνευματικὰ παιδιὰ
τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος π.
Μάρκου Μανώλη ἐκφράζοντες
τὴν εὐγνωμοσύνην τους, διὰ τὴν
πνευματικήν του προσφοράν, θὰ
τελέσουν μνημόσυνον ὑπὲρ
ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τους εἰς
τὸν Ἱεροῦ Ναοῦ Παμμεγίστων
Ταξιαρχῶν (Κεντρικὸν Ναον τῆς
Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας) Μεσο-
γείων 96. Καλοῦνται, ὅσοι ἐγνώ-
ρισαν τὸν ἀείμνηστον Γέροντα,
νὰ συμπροσευχηθοῦν ὑπὲρ ἀνα-
παύσεως τῆς ψυχῆς του.
Ἀρχιμ. π. Νεκτάριος Κιοῦλος
Κατεχωρήθη εἰς τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Αἰγιαλείας καὶ Καλαβρύτων
ΑΝΑΛΥΣΙΣ ΣΟΚ ΔΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ἕν ἀποκαλυπτικὸν δημοσίευμα
διὰ τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδος κατε-
χωρήθη εἰς τὴν ἱστοσελίδα τοῦ
Σεβ. Μητροπολίτου Αἰγιαλείας
καὶ Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου.
Τὸ δημοσίευμα, ὑπὸ ἡμερομηνίαν
25 Μαΐου, ὑποστηρίζει ὅτι μεθο-
δεύεται ἡ συρρίκνωσις τῶν συνό-
ρων τῆς Ἑλ λάδος μέσω: α) τοῦ
σχεδίου Καλλικράτη, διὰ τοῦ
ὁποίου ἑνοποιοῦνται μεγάλαι πε-
ριφέρειαι β) τῆς ἀποδόσεως Ἰθα-
γενείας εἰς τοὺς μετανάστας καὶ
γ) τῆς προωθήσεως τῆς οἰκονο-
μικῆς καταρρεύσεως τῆς Χώρας.
Ἡ ἀνάλυσις, ἡ ὁποία δὲν εἶναι
τοῦ Σεβασμιωτάτου, ἀλλὰ τὴν
υἱοθετεῖ, ὑποστηρίζει ὅτι διὰ τῆς
ἑνοποιήσεως μεγάλων περιφε-
ρειῶν ἀνοίγει ἡ «ὄρεξις» τῶν
Ἀλβανῶν, τῶν Σκοπιανῶν καὶ
τῶν Τούρκων νὰ διεκδικήσουν πε-
ριοχὰς τῆς Ἠπείρου, τῆς Μακε-
δονίας καὶ τὴν Θράκην. Διὰ τῆς
ἀποδόσεως τῆς Ἰθαγενείας μεθο-
δεύεται ἡ ἀλλοίωσις τοῦ Ἐθνολο-
γικοῦ ἱστοῦ τῆς Χώρας. Ἡ ἀνάλυ-
σις, τέλος, ὑποστηρίζει ὅτι τόσον
ἡ Κυβέρνησις ὅσον καὶ οἱ Ἀμερι-
κανοὶ μεθοδεύουν τὴν ἔξοδον τῆς
Ἑλλάδος ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνην καὶ
τὸ Εὐρὼ μὲ κύριον σκοπὸν τὴν
ἐπιτάχυνσιν ἀρνητικῶν ἐξελίξεων
εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος.
Ἡ ἀνάλυσις
Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἀναλύ-
σεως ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Ὁ Γιῶργος Παπανδρέου ἦρθε
στὴν ἐξουσία μὲ προφανεῖς ἐντο-
λές. Νὰ ἀφελληνίσει καὶ νὰ διαμε-
λίσει τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος σύμφω-
να μὲ τὶς ἐπιταγὲς τῆς παγκοσμιο-
ποίησης. Οἱ τρεῖς τομεῖς μέσω τῶν
ὁποίων θὰ γίνει αὐτὸς ὁ διαμελι-
σμὸς εἶναι: 1. ἰθαγένεια στοὺς με-
τανάστες. 2. προώθηση τῆς οἰκο-
νομικῆς κατάρρευσης τῆς χώρας.
3. ὑλοποίηση τοῦ Καλλικράτη. Καὶ
τὰ τρία αὐτὰ ἔγιναν μὲ τέτοια προ-
τεραιότητα καὶ τόσο ἄγρια σπουδή,
ποὺ ἀκόμα καὶ οἱ ἀδαεῖς καταλα-
βαίνουν πλέον τοὺς ἀπώτερους
σκοπούς, ποὺ ὑπηρετοῦν τὰ ἀν-
δρείκελα. Ὁ Καλλικράτης θὰ εἶναι
ἡ ταφόπλακα, ποὺ μόλις τεθεῖ πά-
νω στὸ πτῶμα τῆς Ἑλλάδας, οἱ Πα-
πανδρεϊκοὶ θὰ ἐγκαταλείψουν τὴ
διακυβέρνηση καὶ ἴσως καὶ τὴν
Ἑλλάδα καὶ θὰ πᾶνε νὰ ζήσουν
ἤρεμα καὶ πλούσια στὸ Μαϊάμι!
Πῶς θὰ ἐξελιχθοῦν
τὰ γεγονότα:
Ἀπὸ τὶς δεκατρεῖς περιφέρειες
τοῦ Καλλικράτη, τρεῖς τουλάχι-
στον θὰ αὐτονομηθοῦν ἀπὸ τὸ
Ἑλληνικὸ Κράτος καὶ στὴ συνέχεια
θὰ ἑνωθοῦν μὲ τὴ μορφὴ συνομο-
σπονδίας ἢ κάτι παρόμοιο, ἡ Θρά-
κη μὲ τὴν Τουρκία, ἡ Μακεδονία μὲ
τὰ Σκόπια καὶ ἡ Ἤπειρος μὲ τὴν
Ἀλβανία. Αὐτὸ θὰ γίνει μὲ τὶς
ἁρμοδιότητες ποὺ θὰ δοθοῦν
στοὺς 13 αἱρετοὺς περιφερειάρχες
καὶ τοὺς 7 δοτούς τους ἰνστρού-
κτορες ἀπὸ τὴν κυβέρνηση. Πῶς
θὰ γίνει πρακτικά; Μὲ δημοψηφί-
σματα, στὰ ὁποῖα θὰ ψηφίζουν οἱ
μετανάστες ποὺ θὰ συγκεντρώ-
νονται ἀνάλογα στὴν κάθε περιφέ-
ρεια. Αὐτὸ βέβαια προϋποθέτει ὅτι
ἡ Ἑλλάδα θὰ ἔχει βγεῖ ἀπὸ τὴν
Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ θὰ ἔχει
προσκολληθεῖ στὸ ἅρμα τῆς Ἀμε-
ρικῆς, ποὺ γιὰ τὴν ὥρα ἔχει βάλει
κάτω ἀπὸ τὴν κηδεμονία της τὸ
Κόσοβο, τὴ Βοσνία, τὰ Σκόπια καὶ
τελικὰ τὴ Μακεδονία μὲ τὴ συνέ-
νωση, ποὺ ἐπίκειται σύμφωνα μὲ
τὰ σχέδια, ποὺ ἀπεργάζονται. Βε-
βαίως τὰ σχέδια αὐτὰ γιὰ νὰ ὑλο-
ποιηθοῦν χρειάζονται κατάλληλες
συνθῆκες. Ἡ κυριότερη ἀπὸ αὐτὲς
εἶναι ἡ ἀποβολὴ τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ
τὴν ΕΕ. Γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ χρειάζε-
ται μιὰ ἐσωτερικὴ ἀναστάτωση-
ἐπανάσταση τοῦ λαοῦ, ποὺ θὰ γίνει
εἴτε αὐθόρμητα, ἐφόσον συνεχῶς
θὰ πιέζεται οἰκονομικὰ ἢ ἀκόμα καὶ
μὲ προβοκάτσια ἀπὸ τὶς ὀρδὲς τοῦ
Σόρος ἢ τῶν ἄλλων πρακτόρων
σχετικῶν συμφερόντων, ποὺ ἔ-
χουν ὀργανωθεῖ ἤδη μέσα στὴ Χώ-
ρα. Ποῦ εἶναι ἡ ΕΕ; Ἡ Γερμανία μό-
λις προχθὲς κατάλαβε τὸ παιχνίδι,
ποὺ παίζεται ἀπὸ τὶς μυστικὲς ὑπη-
ρεσίες τῆς Ἀμερικῆς καὶ τὰ χρημα-
τοπιστωτικὰ ἱδρύματα τῶν κερδο-
σκόπων. Ἡ Ἀμερικὴ ἔχει βάλει τὰ
παπαγαλάκια της νὰ φωνάζουν
δῆθεν ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων καὶ τὸ τί
τραβᾶνε οἱ Ἕλληνες μὲ τὸ ΔΝΤ καὶ
τὰ μέτρα, προτείνοντας ὅλοι, μὰ
ὅλοι, μὲ μιὰ φωνή, Ἕλληνες ἐπανα-
στατεῖστε! Ἐὰν ἡ Ἀμερικὴ καταφέ-
ρει νὰ κάνει τὸν ἑλληνικὸ λαὸ νὰ
ἐπαναστατήσει κερδίζει διπλά. Δίνει
ἕνα γερὸ χτύπημα στὸ εὐρὼ καὶ
προετοιμάζει τὴν ὁριστικὴ κατάρ-
ρευση τῆς ΟΝΕ καὶ τελικὰ τῆς ΕΕ.
Δεύτερον, κερδίζει τὴν ἔξοδό της
στὸ Αἰγαῖο μὲ τὴ συνένωση τῆς μα-
κεδονικῆς περιφέρειας μὲ τὰ Σκό-
πια. Ὅλα αὐτὰ θὰ γίνουν μὲ τὴ συν-
δρομὴ τῆς Τουρκίας, ποὺ θὰ ἐπιτη-
ρεῖ καὶ θὰ διαφεντεύει τὶς συν-
ομοσπονδίες τῶν Βαλκανίων.
Οὐδεμία ἐπένδυσις
Σὲ αὐτὲς τὶς περιοχὲς θὰ γίνουν
σημαντικὲς ἐπενδύσεις ἀπὸ ξένους
ἐπιχειρηματίες, γιὰ νὰ φαίνεται ὅτι
ἦταν καλὴ ἡ συνένωση καὶ σιγὰ
σιγὰ ὁ πλοῦτος τῆς Χώρας —ὑπέ-
δαφος καὶ πετρέλαια, ποὺ ὑπάρ-
χουν σὲ αὐτὲς τὶς περιοχὲς— δὲν
θὰ ἀνήκουν πλέον στοὺς Ἕλληνες.
Ἀντίθετα μέχρι νὰ γίνει ἡ ἔκρηξη–
ἐσωτερικὴ ἐπανάσταση δὲν θὰ
ὑπάρξει καμία ἐπένδυση στὴν Ἑλ-
λάδα, κανένα πρόγραμμα ἀνάπτυ-
ξης δὲν θὰ κινεῖται καὶ σὲ ὁ,τιδήπο-
τε προτείνεται σὰν ἀνάπτυξη θὰ
μπαίνουν ἐμπόδια καὶ καθυστερή-
σεις. Ὁ στόχος θὰ εἶναι νὰ ὁδηγη-
θεῖ ἡ Ἑλλάδα στὴν πλήρη ἐξαθλίω-
ση καὶ ὑποταγή. Ἡ ΕΕ τελευταῖα
ἀρχίζει νὰ καταλαβαίνει τὸ παιχνίδι
τῆς Ἀμερικῆς καὶ σίγουρα θὰ προσ-
παθήσει νὰ ἀντιδράσει καὶ νὰ λάβει
κάποια μέτρα. Ἐὰν ὅμως οἱ κυβερ-
νήσεις μας θέλουν τὴ λύση τῆς
Ἀμερικῆς —οἰκονομικὴ ἐξαθλίωση
καὶ βαλκανοποίηση— δὲν θὰ μπο-
ρέσουν νὰ κάνουν ἀπολύτως τίπο-
τα μιὰ καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ σπρώχνεται
συνεχῶς σὲ ὅλο καὶ ἀπεχθέστερο
δανεισμό, ἕως τὴν τελικὴ στάση
πληρωμῶν καὶ τὴν πτώχευση. Τί
μπορεῖ νὰ συμβεῖ τότε μὲ ὅλους
αὐτοὺς τοὺς μετανάστες, ποὺ κα-
νένας δὲν θέλει νὰ μετρήσει καὶ
ποὺ ὑπολογίζονται σὲ τρία τουλάχι-
στον ἑκατομμύρια; Δὲν θὰ σκοτώ-
νουν ὁ ἕνας —Ἕλληνας— τὸν
ἄλλον —μετανάστη— προκειμένου
νὰ ἐπιβιώσουν; Καὶ ἐὰν δὲν σκοτώ-
νουν αὐθόρμητα θὰ εἶναι δύσκολο
σὲ ἕνα διαλυμένο Κράτος νὰ γίνει
ἡ μεγάλη προβοκάτσια; Ὅπου ἕνα
τζὶπ θὰ περνάει καὶ θὰ σκοτώνει
ἀδιακρίτως μετανάστες καὶ Ἕλλη-
νες καὶ αὐτὴ ἡ ἐνέργεια θὰ ἀποδί-
δεται σὲ ἀκραῖα στοιχεῖα; Τὸ παι-
χνίδι θὰ παιχτεῖ σὲ μιὰ διελκυστίν-
δα, ὅπου οἱ δυνάμεις τῆς ΕΕ θὰ
προσπαθοῦν νὰ συγκρατήσουν τὴν
Ἑλλάδα μέσα στὴν ΕΕ ἐνῶ ἡ Ἀμε-
ρικὴ μὲ ὅλα τὰ μέσα, ποὺ διαθέτει,
θὰ προσπαθεῖ νὰ ἀποσπάσει τὴν
Ἑλλάδα ἀπὸ αὐτήν. Τί θὰ κάνει ἡ
ἑπόμενη Κυβέρνηση, ποὺ θὰ ἔλθει
ὅταν οἱ Παπανδρεϊκοὶ θὰ ἔχουν
ὁλοκληρώσει τὸ ἔργο τους; Διότι
εἶναι σίγουρο ὅτι μόλις ὁλοκληρώ-
σουν τὸ ἔργο τους μὲ τὸν Καλλι-
κράτη, δὲν θὰ μποροῦν πιὰ νὰ μεί-
νουν στὴν ἐξουσία. Τί θὰ κάνει τό-
τε ὁ λαός; Θὰ ἀκολουθήσει τὴν Πα-
παρήγα καὶ τὸν Τσίπρα γιὰ νὰ ὑλο-
ποιήσουν τὰ σενάρια «made in
USA» ἢ θὰ ἀναδειχθεῖ κάποιος νέ-
ος ἡγέτης μέσα ἀπὸ τὰ συντρίμμια,
ποὺ ἄφησαν οἱ προηγούμενοι ἡγέ-
τες;
Τὰ συμπεράσματα
Οἱ λεπτομερεῖς αἰτιολογήσεις
τῶν παραπάνω συμπερασμάτων:
1. Ἡ ἰθαγένεια θὰ ἀναμείξει
τοὺς πληθυσμοὺς καὶ ἔτσι θὰ συρ-
ρικνωθεῖ ὁ ἀμιγῶς ἑλληνικὸς πλη-
θυσμός. Συγχρόνως θὰ προετοι-
μάσει τοὺς μελλοντικοὺς ψηφο-
φόρους τοῦ Καλλικράτη καὶ θὰ
ἐξηγήσουμε γιατί. Γιὰ τὴν ἀπόφα-
ση αὐτὴ προβάλλονται βέβαια διά-
φορα λογικοφανῆ ἐπιχειρήματα,
γιὰ νὰ συσκοτισθεῖ ὁ πραγματικὸς
στόχος. 2. Στὴν σκόπιμη καὶ προσ-
χεδιασμένη κατάρρευση τῆς ἑλλη-
νικῆς οἰκονομίας συνηγοροῦν τὰ
Ἐπισημαίνει ὁ Μητροπολίτης Γουμενίσσης κ. Δημήτριος
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ»
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γουμενίσσης «καυτηριάζει» τὴν στάσιν τῶν
Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἀντιμετωπίζουν τὴν Ἐκκλησίαν ὡς πολυκατά-
στημα, ἀπὸ τὸ ὁποῖον «ἀγοράζουν» θρησκευτικὰ ἀγαθὰ
Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι «Σοῦπερ
Μάρκετ». Αὐτὸ τὸ μήνυμα ἀπο-
στέλλει ὁ Μητροπολίτης Γουμε-
νίσσης, Ἀξιουπόλεως καὶ Πολυκά-
στρου κ. Δημήτριος διὰ ἄρθρου
του εἰς τὸ ἐπίσημον ἔντυπον τῆς
Ἱερᾶς Μητροπόλεώς του, ὑπὸ τὸν
τίτλον «Ἐπαγγελία». Ὁ Μητρο-
πολίτης ἔγραψε τὸ ἄρθρον μὲ
ἀφορμὴν τὴν συμπεριφορὰν
Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι
μεταλαμβάνουν διὰ τὸ «καλὸ τοῦ
χρόνου», φέρουν εἰς τὴν Ἐκκλη-
σίαν νεοφώτιστα μωρὰ διὰ νὰ με-
ταλάβουν ὀλίγον πρὸ τῆς Θείας
Κοινωνίας. Λαμβάνει, ἐπίσης,
ἀφορμὴν ἀπὸ γέροντας, οἱ ὁποῖοι
εἰς τὰς δυσμὰς τοῦ βίου των ἐνθυ-
μοῦνται νὰ μεταλάβουν τῶν
Ἀχράντων Μυστηρίων κ.λπ.
Τὸ πλῆρες κείμενον, τοῦ
ἄρθρου αὐτοῦ, τοῦ Σεβ. Μητρο-
πολίτου Γουμενίσσης κ. Δημητρί-
ου, ὡς ἀκολούθως:
«Πολλὲς φορὲς (ἀπὸ ἀνάγκη)
καταφεύγουμε στὴν Ἐκκλησία.
Ζητοῦμε νὰ μᾶς “διαβάσει” ὁ
Ἱερεὺς μιὰ προσευχή, νὰ κάνει ἕνα
Εὐχέλαιο ἢ μιὰ Λειτουργία εἰδικὰ
γιὰ μᾶς! Ἀντὶ νὰ μετέχουμε στὴ
θεία Λειτουργία — κοινωνία τῆς
Κυριακῆς, θέλουμε κάτι ἰδιαίτερο
καὶ σταματοῦμε ἐκεῖ. Λαμβάνουμε
τὴν Θ. Κοινωνία γιὰ τὸ “καλὸ τοῦ
χρόνου”, ὄχι γιὰ νὰ ἑνωθοῦμε μὲ
τὸν Χριστὸ (θεία κοινωνία!). Μὲ
τὴν ἴδια διάθεση ὁδηγοῦμε τὰ νεο-
φώτιστα μωράκια (καὶ τὰ παιδιὰ) νὰ
μεταλάβουν στὰ τελευταῖα λεπτὰ
τῆς Λειτουργίας χωρὶς νὰ λειτουρ-
γηθοῦν καὶ νὰ ἀρχίσουν νὰ ζοῦν
τὴν πράξη τῆς λειτουργίας (λει-
τουργία = ἔργο τοῦ λαοῦ τοῦ
Θεοῦ). Φροντίζουμε οἱ πολὺ – πολὺ
γέροντές μας νὰ “κοινωνήσουν”
μόνο στὰ τελευταῖα τους, ποὺ
εἶναι τὸ ἀπαραίτητο ἐφόδιο (ὄχι
ὅμως καὶ ἄλλες φορές, πιὸ πρίν,
προετοιμασμένοι). Αὐτὰ τὰ λίγα
μᾶς φαίνονται ἀρκετά…
Μήπως παρεξηγήσαμε τὴν Ἐκ -
κλησία σὰν ἕνα εἶδος “σοῦπερ μάρ-
κετ”; Ὅπου, μὲ χρήματα ἢ ἀφιερώ-
ματα, διαλέγουμε καὶ ψωνίζουμε
θρησκευτικὰ ἀγαθά, καὶ γυρίζουμε
σπίτι μας; Ὁ Θεὸς (ἀπὸ μακριὰ) “τὴ
δουλειά του”, κι ἐμεῖς τὴ δουλειά
μας!…
Ὅμως αὐτὴ ἡ ἰδιωτικὴ στάση
(ἀρκετῶν; πολλῶν;) δὲν εἶναι συμ-
μετοχὴ στὸ μυστήριο καὶ στὴ ζωὴ
τῆς Ἐκκλησίας, στὸν ἐκκλησια-
στικὸ δρόμο – τρόπο τοῦ Χριστοῦ.
Ὅταν οἱ συμπατριῶτες του δί-
ἑξῆς γεγονότα: Μὲ τὴν προηγού-
μενη κυβέρνηση μπορούσαμε νὰ
δανειστοῦμε μὲ ἐπιτόκιο κάτω ἀπὸ
3%. Μόλις ἔλαβε τὴν ἐντολὴ ἡ κυ-
βέρνηση Παπανδρέου διακήρυξε
ὅτι ἡ προηγούμενη κυβέρνηση
ἐξαπατοῦσε τοὺς εὐρωπαίους
συμμάχους μας στὴν ΟΝΕ δηλώ-
νοντας μικρότερο χρέος ἀπὸ τὸ
πραγματικό. Προκλήθηκε τέτοιος
παγκόσμιος σάλος, ποὺ οὔτε νὰ
τὸν ὀνειρευτοῦν δὲν μποροῦσαν
τὰ κοράκια, ποὺ παραμόνευαν γιὰ
νὰ ἀνεβάσουν τὰ spreads καὶ νὰ
κατακρημνίσουν τὴν ἀξιοπιστία
τῆς Ἑλλάδας. Ἔγιναν τόσο ἄ-
γαρμπες κινήσεις ἀπὸ μέρους τῆς
κυβέρνησης, ποὺ μόνο μαθητευό-
μενοι μάγοι μποροῦσαν νὰ τοὺς
ξεπεράσουν.
Κίνα – Ρωσία
Τὰ ἐπιτόκια ἄρχισαν νὰ ἀνεβαί-
νουν μὲ τρελοὺς ρυθμοὺς καὶ παρ᾽
ὅλο ποὺ ὑπῆρχαν ἐναλλακτικὲς λύ-
σεις, ὅπως δανεισμὸς ἀπὸ τὴν Κίνα
μὲ 3%, δανεισμὸς ἀπὸ Ρωσία μὲ
4,75% ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸ ΔΝΤ μὲ
3,5%, ἐμεῖς προτιμήσαμε νὰ δανει-
στοῦμε ἀπὸ τὰ κοράκια μὲ 6% καὶ
πάνω! Διαλαλώντας συγχρόνως ὅτι
μᾶς ἐκμεταλλεύονται! Πῶς ἔγινε
τὸ μεγάλο κόλπο; Δυστυχῶς μὲ τὴ
συνενοχὴ καὶ τὴ συνεργασία τῆς
Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος, τῆς Κυ-
βέρνησης καὶ τῆς GoldmanSachs. Ἡ
Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος ξαφνικὰ καὶ
στὰ μουλλωχτὰ ἀνέβασε τὰ Τ2 σὲ
Τ10 —ἀπὸ δύο ἡμέρες σὲ δέκα—
καὶ οἱ λεγόμενοι σορτατάκηδες
ὀργίασαν, ἄρχισαν νὰ πουλᾶνε καὶ
νὰ ἀγοράζουν ἀέρα χωρὶς νὰ πλη-
ρώνουν ἐπὶ μέρες, ἔτσι ὥστε νὰ
ἔχουν ἀρκετὸ χρόνο νὰ κάνουν
παιχνίδι στὴν ἀγορὰ καὶ νὰ κερδί-
σουν δισεκατομμύρια —μὲ τὸ ἀνε-
βοκατέβασμα τῆς τιμῆς τῶν ὁμο-
λόγων. Ἀσύλληπτη κομπίνα ποὺ τὴν
ἀποκάλυψε μόνο το blog politis-
gr.com. Γιατὶ ὁ εἰσαγγελέας δὲν
ἔψαξε νὰ βρεῖ ποιοὶ ὠφελήθηκαν
ἀπὸ αὐτὸ τὸ κόλπο; Ἡ οὐσία εἶναι
ὅτι ἡ Χώρα θὰ μποροῦσε νὰ μὴ εἶχε
φορτωθεῖ μὲ τόσο μεγάλο χρέος
σὲ τόσο μικρὸ διάστημα, κατὰ τὸ
ὁποῖο σχεδὸν ὅλοι τὰ εἶχαν χαμένα
μὲ τὶς τόσο ραγδαῖες ἐξελίξεις.
Ἔπρεπε ὅμως νὰ κηρύξει πτώχευ-
ση ἡ Ἑλλάδα! Ἡ κυβέρνηση βιάζε-
ται ὑπερβολικά, παρ᾽ ὅτι βρίσκεται
ἐν μέσω οἰκονομικῆς κρίσης νὰ ξο-
δέψει 4,5 δὶς γιὰ νὰ περάσει τὸ σχέ-
διο Καλλικράτης καὶ νὰ ἐγκαταστή-
σει ἕνα σύστημα διακυβέρνησης,
ποὺ ὅπως διαβεβαιώνουν οἱ εἰδικοὶ
καὶ ἐμπνευστές του ὅπως ἡ κ. Τζά-
κρη —καὶ μάλιστα μὲ περισσὴ ἀναί-
δεια— ὅτι δὲν θὰ θίξει οἰκονομικὰ
κανέναν ἀπὸ αὐτούς, ποὺ ἐργάζον-
καζαν τὸν πρωτοδιάκονο Στέφανο,
τοὺς μίλησε γιὰ τὶς θεοφανερώ-
σεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Στὸ
τέλος τοὺς λέει· βλέπω τὰ οὐράνια
ἀνοιχτὰ καὶ τὸν Χριστὸ στὰ δεξιὰ
τοῦ Θεοῦ Πατρός. Τὸν Χριστό, ποὺ
σταυρώσατε τὸν βλέπω μέσα στὴν
ἴδια θεϊκὴ δόξα τοῦ Θεοῦ Πατέρα
(ὅπως ἔβλεπαν τὴν θεϊκὴ παρουσία
ὁ Μωυσῆς, ἡ Ἠσαΐας, οἱ ἄλλοι
Προφῆτες καὶ Δίκαιοι). Οἱ ἄλλοι
Ἑβραῖοι ἀκούγοντάς το καὶ μὴ
βλέποντας τὸν Χριστό, ἀλλὰ μόνο
τὸ πρόσωπο τοῦ Στεφάνου νὰ λάμ-
πει, κατάλαβαν τὸ μήνυμα. Ὁ Στέ-
φανος ἦταν γι᾽ αὐτοὺς μιὰ καταγ-
γελία ἢ ἀπόδειξη τῆς θεότητος
τοῦ σταυρωθέντος Χριστοῦ. Φρέ-
νιασαν καὶ τὸν λιθοβόλησαν. Ὁ
ἅγιος Στέφανος, βασικὸ μέλος καὶ
στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας, ζοῦσε
τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὸ
Ἅγιο Πνεῦμα ὁ Χριστὸς κατοι-
κοῦσε στὴν καρδιά του, δηλαδὴ
ἦταν ἑνωμένος μαζί του.
Τὴς ἴδιας Ἐκκλησίας μέλη καὶ
στελέχη εἴμεθα κι ἐμεῖς, μὲ τὸ Βά-
πτισμα, τὸ Χρίσμα, τὴν θεία Λει-
τουργία (Κοινωνία).
Τί μᾶς λείπει, ὥστε νὰ εἴμαστε
ἐνταγμένοι σ᾽ αὐτὴν τὴν κοινωνία
μὲ τὸν Χριστό;
Ἂν οἱ Ἀπόστολοι, Ἱεράρχες,
Μάρτυρες, Ὅσιοι, Δίκαιοι, Ὁμολο-
γητές, Ἐγκρατευτές, παλαιότεροι
καὶ νεώτεροι Ἅγιοι, θυμόντουσαν
τὸν Χριστὸ ἐπιλεκτικὰ καὶ λιγάκι·
τότε δὲν θὰ εἶχαν καμιὰ σχέση μὲ
τὸν Χριστό. Δὲν φτιάχνει κανεὶς
κοινωνία μὲ ἕνα πρόσωπο, ὅταν τὸ
θυμᾶται, γιὰ νὰ πάει νὰ ἀγοράσει
μερικὰ “θρησκευτικὰ προϊόντα” μὲ
μισὴ ὡρίτσα κόπο, μερικὰ “εὐρώ”
στὸ παγκάρι και δύο τρία σταυρο-
κοπήματα!
Πῶς θὰ προσεγγίσουμε τὸν Θεὸ
καὶ θὰ φτιάξουμε θεία κοινωνία
Προσφυγὴ εἰς τὸ Σ.τ.Ε. διὰ τὴν ἐπαναφορὰν
τῆς λέξεως «Ἐθνικῆς» εἰς τὸ Ὑπ. Παιδείας
Ὁ δικηγόρος κ. Φώτιος Κανελ-
λόπουλος, κάτοικος Ἀθηνῶν μὲ
προσφυγήν του εἰς τὸ Συμβούλιον
τῆς Ἐπικρατείας ζητεῖ τὴν ἀκύρω-
σιν τῆς ἀποφάσεως τοῦ Πρωθ. κ. Γ.
Παπανδρέου, διὰ τῆς ὁποίας ἀπε-
βλήθη ἀπὸ τὸν τίτλον τοῦ ὑπουρ-
γείου Παιδείας ἡ λέξις «Ἐθνικῆς».
Ὁ κ. Κανελλόπουλος ὑποστηρίζει
ὅτι ἡ ἀποβολὴ εἶναι ἀντισυνταγμα-
τική, διότι ἀντίκειται εἰς τὴν παρά-
γραφον δύο, τοῦ ἄρθρου 16 τοῦ
ἰσχύοντος Συντάγματος, ἡ ὁποία
ἀναφέρει ρητῶς τὰ ἑξῆς: «Ἡ παι-
δεία ἀποτελεῖ βασικὴ ἀποστολὴ
τοῦ Κράτους καὶ ἔχει σκοπὸ τὴν
Σελὶς 5η
ται στὶς δημοτικὲς ἐπιχειρήσεις.
Ἐφόσον δὲν θὰ μειωθεῖ ὁ ἀριθμὸς
τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, τί θὰ
κερδίσουμε μὲ τὴν ἐφαρμογή του
καὶ μάλιστα μέσα σὲ τόσο μεγάλη
οἰκονομικὴ κρίση; Δηλαδὴ ὄχι μόνο
δὲν θὰ ἐξοικονομηθοῦν χρήματα,
ἀλλὰ θὰ αὐξηθοῦν οἱ δαπάνες καὶ
μάλιστα γιὰ ὑψηλόβαθμα στελέχη,
ποὺ θὰ κοστίσουν ὁ Θεὸς μόνο ξέ-
ρει πόσα. Ἡ κυβέρνηση βιάστηκε
ὑπερβολικὰ νὰ δώσει τὴν ἰθαγένεια
σὲ μετανάστες τὴν ὥρα, ποὺ φεύ-
γουν μὲ ἐμβάσματα πρὸς τὶς χῶρες
τους δισεκατομμύρια εὐρὼ κάθε
χρόνο. Ἐπίσης ἡ κυβέρνηση βιά-
στηκε νὰ ἐκθέσει τὴ Χώρα διεθνῶς
δημοσιοποιώντας τὶς «λαμογιὲς»
ὅλων τῶν προηγούμενων κυβερνή-
σεων μειώνοντας τὴν ἀξιοπιστία
τῆς Χώρας καὶ ἀνεβάζοντας τὰ ἐπι-
τόκια δανεισμοῦ ἀπὸ 3.8%, ποὺ
ἦταν πρὶν τὶς ἐκλογές, σὲ 7% ἐπι-
βαρύνοντας ἔτσι τὶς ἑπόμενες γε-
νιὲς μὲ ἕνα δυσβάσταχτο οἰκονο-
μικὸ χρέος καὶ μὲ συνέπειες, ποὺ
μπορεῖ νὰ εἶναι τραγικὲς γιὰ τὴν
Ἑλλάδα.
Γιατὶ δὲν θέλουν
νὰ κάνουν ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ;
Αὐτοὶ οἱ τρεῖς ἄξονες ἐθνικῆς
σημασίας, ποὺ ἀναφέρθηκαν πα-
ραπάνω, σπρώχνονται μὲ ἀπίστευ-
τη ταχύτητα στὴν τελική τους
εὐθεία, χωρὶς κἂν συζήτηση γιὰ
δημοψήφισμα. Σὲ ἀντιπαράθεση
μὲ αὐτὲς τὶς βιαστικὲς κινήσεις —
ἐξαιρετικὰ ἀρνητικὲς γιὰ τοὺς
Ἕλληνες— ἡ κυβέρνηση καθυστε-
ρεῖ νὰ πάρει ἀποφάσεις γιὰ θέμα-
τα, ποὺ θὰ ἀνακούφιζαν τὴν οἰκο-
νομία, καθυστερεῖ μέτρα ἀνάπτυ-
ξης καὶ ἐπενδύσεων, ποὺ θὰ ἔπρε-
πε νὰ εἶναι στὴν ἄμεση πρoτεραι-
ότητά της. Καὶ ὄχι μόνο δὲν προ-
ωθοῦνται οἱ ἐπενδύσεις, ἀλλὰ ἐξα-
κολουθοῦν νὰ μπλοκάρονται ἐξαι-
τίας ἑνὸς ἀναποτελεσματικοῦ καὶ
γραφειοκρατικοῦ Κράτους, ποὺ
φαίνεται νὰ μὴ ἐνδιαφέρεται κα-
θόλου γιὰ τέτοιου εἴδους ἀποφά-
σεις. Ἀπὸ τὴν ἄλλη δὲν βάζουν
φρένο στὴν παροχὴ ἑκατομμυρίων
εὐρὼ πρὸς τὶς μὴ κυβερνητικὲς
ὀργανώσεις, ποὺ δὲν κάνουν τίπο-
τε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ βάζουν καὶ
αὐτὲς τροχοπέδη —ἀνάλογα μὲ τὶς
ἐπιδιώξεις τους— σὲ ἀποφάσεις,
ποὺ θὰ ἀνακούφιζαν τὴν οἰκονο-
μία. Καθυστεροῦν νὰ ἀνοίξουν τὸ
πόθεν ἔσχες τῶν πολιτικῶν καὶ
ὅλων αὐτῶν τῶν φορέων, ποὺ δια-
σπάθισαν τὸ κρατικὸ χρῆμα, ὅπως
τῶν ἐφοριακῶν, τῶν δημοσίων
ὑπαλλήλων γιὰ τοὺς ὁποίους ὑπάρ-
χουν καταγγελίες καὶ τῶν ὑπαλλή-
λων τῆς πολεοδομίας. ΕΛΕΟΣ κύ-
ριοι Κυβερνῶντες!».
μαζί Του, μὲ τὰ “ψέματα” τῆς τυ-
πικῆς θρησκευτικότητας;
Ἂς ἀφήσουμε νὰ ξαναζωντανέ-
ψει τὸ ἅγιο Βάπτισμα τῆς κολυμβή-
θρας, τὸ ἅγιο μύρο τοῦ Χρίσματος,
ἡ ἅγια μετάδοση τῆς θείας Κοινω-
νίας, ποὺ μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεάνθρω-
πος Σωτήρας ἀπὸ παιδιὰ νὰ δεχό-
μαστε. Νὰ συλλογισθοῦμε μὲ τὴν
ἀθωότητα τοῦ μικροῦ παιδιοῦ, ποὺ
διψᾶ νὰ μάθει, καὶ τὴν σοβαρότητα
τοῦ ὥριμου ἀνθρώπου, ποὺ διψᾶ νὰ
βρεῖ τὶς ρίζες του, τὸν σκοπό του.
Πῶς θὰ γίνει αὐτό;
Ἂν ἀρχίσουμε καὶ θεωροῦμε
τὴν Ἐκκλησία πραγματικὸ σπιτικό
μας, χωρὶς νὰ τὴν σβήνουμε ἀλλὰ
καὶ χωρὶς νὰ τὴν ἰσοπεδώνουμε
στὴν αἴσθηση τῆς καθημερινότη-
τας. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε Υἱὸς
τῆς Παρθένου, γιὰ νὰ μᾶς δώσει
τὸ δικαίωμα νὰ ζοῦμε τὸ “Πάτερ
ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς…”. Σὲ κά-
θε Λειτουργία ὁ Ἐπίσκοπος καὶ κά-
θε Ἱερεὺς λέει τὴν Εὐχὴ πρὸς τὸν
Χριστό: “Ὧδε ἡμῖν ἀοράτως συ-
νών”, “ἐδῶ ἀόρατα εἶσαι μαζί μας”,
διότι αὐτὸ πραγματικὰ συμβαίνει.
Νὰ λέμε μὲ τὸ στόμα καὶ νὰ πι-
στεύουμε μὲ τὴν καρδιὰ τὸ: “Πι-
στεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα… Καὶ
εἰς ἕνα Κύριον, Ἰησοῦν Χριστόν…
Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα, τὸ Ἅγιον… Εἰς
μίαν, ἁγίαν… Ἐκκλησίαν…”.
Νὰ χαιρόμαστε τὴν ἑνότητα τῆς
ἐκκλησιαστικῆς μας οἰκογένειας.
Προσπαθώντας καὶ παρακαλώντας
τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία, νὰ
μᾶς καθαρίσουν τὴν καρδιά, νὰ
τὴν φωτίσουν, νὰ τὴν θερμάνουν.
Γιὰ νὰ ζήσουμε τὴν παρουσία τοῦ
Σωτῆρος. Τὶς δωρεές Του. Ὡς ἐκ-
κλησιαστικὰ δῶρα, ποὺ μᾶς ἑνώ-
νουν μεταξύ μας ἐδῶ καὶ τώρα, καὶ
μὲ τοὺς Ἁγίους ὅλων τῶν αἰώνων,
ὅλων τῶν οὐρανῶν, μὲ ἀρχή, μέση
καὶ τέλος τὸν Σωτῆρα».
ἠθικὴ πνευματική, ἐπαγγελματικὴ
καὶ φυσικὴ ἀγωγὴ τῶν Ἑλλήνων,
τὴν ἀνάπτυξη τῆς Ἐθνικῆς καὶ θρη-
σκευτικῆς συνείδησης καὶ τὴ διά-
πλασή τους σὲ ἐλεύθερους καὶ ὑ-
πεύθυνους πολίτες». Ἀκολούθως
τονίζει ὅτι ὁ Πρωθυπουργὸς παρε-
βίασε τὸ ἰσχύον Σύνταγμα τῆς Χώ-
ρας, μὲ τὴν ἀπόφασίν του νὰ ἀπο-
βάλη τὸν τίτλον «Ἐθνικῆς Παιδεί-
ας» ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖον Παιδείας,
ἐπισημαίνων ταυτοχρόνως ὅτι ἡ
Παιδεία εἶναι ταυτόσημος μὲ τὸ
Ἑλληνικὸν Ἔθνος «καὶ Ἔθνος
χωρὶς παιδεία δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρ-
ξει».
Σελὶς 6η
Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΙΣ
Δ
ΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στὸν τοπικὸ
τύπο Πατρῶν ἐπιστολὴ τοῦ
θεολόγου κ. Παν. Ἀνδριόπου-
λου μὲ τίτλο «Ἡ Πάτρα, οἱ Καθολι-
κοὶ καὶ ὁ π. Κύριλλος». Ἂν καὶ πι-
στεύω ὅτι λεπτὰ θεολογικὰ θέματα
εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο νὰ ἐξετάζον-
ται στὸν Τύπο, ἂς μοῦ ἐπιτρέψει ὁ
κ. Ἀνδριόπουλος, ἀναλαμβάνοντας
τὸ ρίσκο, στὸν περιορισμένο χῶρο
ἑνὸς ἄρθρου, νὰ σχολιάσω ὁρισμέ-
να σημεῖα τῆς ἐπιστολῆς του, τὰ
ὁποῖα δημιουργοῦν ἐπικίνδυνη
σύγχυση στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ:
Γράφει ὁ κ. Ἀνδριόπουλος: «Ὁ
ἱερέας δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα
νὰ ἐκφράζει ὡς ἐπίσημη καμία
δογματικὴ γνώμη».
Τί σημαίνει «ἐπίσημη δογματικὴ
γνώμη»;
1. Ἂν σημαίνει προσωπικὴ ἄπο-
ψη, ἀντίθετη μὲ τὴ διδασκαλία τῆς
Ἐκκλησίας μας, ἀσφαλῶς –ὡς
ἱερέας– δὲν ἔχει τέτοιο δικαίωμα.
Ἀλλὰ μήπως τέτοιο δικαίωμα ἔχει
ἕνας Ἐπίσκοπος ἢ Πατριάρχης;
Ἀσφαλῶς καὶ ὁ Πατριάρχης δὲν
ἔχει, ὅπως καὶ ὁ ἱερέας!
2. Ἂν σημαίνει τὴν διδασκαλία
τῆς Ἐκκλησίας μας, ὄχι μόνο ἔχει
δικαίωμα ὁ ἱερέας νὰ τὴν ἐκφρά-
ζει, ἀλλὰ ἔχει πρώτιστο καθῆκον,
ἔχει ὕψιστη ὑποχρέωση νὰ ἐκφρά-
ζει καὶ νὰ κηρύττει τὴ διδασκαλία
τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ὑποχρέ-
ωση ἔχει καὶ ὁ Πατριάρχης!
Ἄλλωστε, πραγματικὸς Θεολό-
γος στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλη-
σίας μας εἶναι ὁ Ἅγιος, αὐτὸς ὁ
ὁποῖος ζεῖ καὶ μεταδίδει ἀνόθευτη
τὴν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, τὴν
ἐμπειρία τῆς Θ. Ἀποκαλύψεως. Καὶ
βέβαια ἡ ἐμπειρία αὐτή, ἡ Θεολο-
γία, ἐκφράζεται αὐθεντικὰ στὶς
Οἰκουμενικὲς Συνόδους τῶν Ἐπι-
σκόπων. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει
ὅτι στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας
μόνο οἱ Ἐπίσκοποι θεολογοῦσαν,
ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ κ. Ἀνδριόπου-
λος καὶ οἱ λοιποὶ κληρικοὶ σιω-
ποῦσαν. Ἀσφαλῶς ὄχι! Στὴ θεολο-
γία τοῦ διακόνου, τότε, Μ. Ἀθανα-
σίου δογμάτισε ἡ Α΄ Οἰκ. Σύνοδος.
Στὴ θεολογία τοῦ ἱερέως (δὲν ἔγι-
νε ποτὲ Ἐπίσκοπος) Ἰω. Δαμασκη-
νοῦ στηρίχθηκε ἡ Ζ΄ Οἰκ. Σύνοδος.
Στὴ θεολογία τοῦ ἱερέως Μαξίμου
τοῦ Ὁμολογητοῦ θεμελιώθηκε ἡ
Στ΄ Οἰκ. Σύνοδος. Ἀλλὰ καὶ ἀργότε-
ρα στὸν 14ο αἰ. δὲν θεολόγησε ὁ
Ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὄντας
ἱερέας; Μήπως ὁ Θεόδ. Στουδίτης,
ἢ ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης
ἦταν Ἐπίσκοποι; ἀσφαλῶς ὄχι! Ὁ
Ἰωσὴφ Βρυέννιος μοναχὸς ἦταν,
ἀλλὰ διδάσκαλος Ἐπισκόπων καὶ
Πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως!
Βέβαια οἱ Σύνοδοι εἶναι κυρίως
Σύνοδοι Ἐπισκόπων. Ὁ Ἐπίσκοπος
ὅμως μετέχει σὲ Συνόδους πρωτί-
στως ὡς ἐκφραστής τῆς ἐμπειρίας
τῆς τοπικῆς του Ἐκκλησίας (κλή-
ρου καὶ λαοῦ), ἐμπειρία, ἡ ὁποία
ἀσφαλῶς ταυτίζεται μὲ τὴν ἐμπει-
ρία τῆς καθόλου Ἐκκλησίας. Πολὺ
ὄμορφα περιγράφει τὴν ἑνότητα
τοῦ Ἐπισκόπου καὶ τῶν ὑπʼ αὐτὸν
πρεσβυτέρων ὁ ἅγ. Ἰγνάτιος: «τὸ
πρεσβυτέριον… οὕτως συνήρμω-
ται τῷ ἐπισκόπῳ, ὡς χορδαὶ κιθάρα,
διὰ τοῦτο ἐν τῇ ὁμονοίᾳ ὑμῶν καὶ
συμφώνῳ ἀγάπῃ Ἰησοῦς Χριστὸς
ἄδεται» (πρὸς Ἐφεσίους, IV)!
Στὴν ἐπιστολὴ τοῦ κ. Ἀνδριό-
πουλου διακρίνεται –μακάρι νὰ
σφάλλω– μιὰ προσέγγιση τῆς Ἐπι-
σκοπικῆς Διακονίας στὴν Ἐκκλη-
σία, μᾶλλον παπικῆς νοοτροπίας.
Μήπως καὶ τὰ φαινόμενα ἀφορι -
σμῶν θεολόγων καὶ μάλιστα ἀντιρ-
ρητικῶν, δὲν ἑδράζονται σʼ αὐτὴ
τὴν ἀντίληψη;…
Γράφει ὁ κ. Ἀνδριόπουλος: «Καὶ
ἐφόσον καμία Οἰκουμενικὴ Σύνο-
δος δὲν ἔχει ἀκόμα συνεδριάσει
γιὰ νὰ μελετήσει τὴν “αἵρεση” τῶν
καθολικῶν καὶ τῶν ἄλλων, δὲν
μπορεῖ ὁ καθένας νὰ λέει στὴν
Ἐκκλησία ὅ,τι “φωτίζεται”. Ὁ Θε-
οδ. Βαλσαμώνας μάλιστα θεωρεῖ
τοὺς καθολικοὺς σχισματικοὺς καὶ
ὄχι αἱρετικούς».
Ἡ ἄποψη τοῦ κ. Ἀνδριόπουλου
πὼς μόνο Οἰκουμενικὴ Σύνοδος (ἡ
τελευταία ἔγινε τὸ 787 μ.Χ.) ἀπο-
φαίνεται τί εἶναι αἵρεση εἶναι ἰδιαί-
τερα ἐπικίνδυνη ἀπὸ ἐκκλησιολο-
γικῆς ἀπόψεως. Ἐννοεῖ ὁ κ. Ἀν-
δριόπουλος, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκ-
κλησία ἔπαψε ἀπὸ τὸ 787 μ.Χ. νὰ
αὐτοπροσδιορίζεται καὶ νὰ ἀντι-
διαστέλλεται ἀπὸ τὴν πλάνη, τὸ
ψέμα καὶ τὴν αἵρεση; Ἡ ἄποψη
αὐτὴ δὲν ὁδηγεῖ σὲ αὐτοαναίρεση
τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησιολογίας;
Ὁ κ. Ἀνδριόπουλος συμπεραίνει
ὅτι ἀφοῦ γιὰ τὸν Παπισμὸ –ὁ
ὁποῖος παρουσιάστηκε μετὰ τὸ 9ο
αἰ μ.Χ.– δὲν ἔχει ἀποφανθεῖ κάποια
Ὁ Σέρβος Πρόεδρος πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου:
ΚΟΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗΣ
ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟΥ
Ὁ Πρόεδρος τῆς Σερβίας κ. Bo-
ris Tadic, κατὰ τὴν διάρκειαν ἐπι-
σήμου ἐπισκέψεώς του εἰς Κύπρον,
μετέβη εἰς τὸ Ἀρχιεπισκοπικὸν Μέ-
γαρον καὶ εἶχε συνομιλίας μετὰ τοῦ
Ἀρχιεπισκόπου κ. Χρυσοστόμου
διὰ τὸ Κυπριακὸν ζήτημα καὶ τὸ θέ-
μα τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Συμφώνως
μὲ ἀνταπόκρισιν ἐκ τῆς Κύπρου:
«Ἀπὸ τὴν πλευρά του ὁ κ. Tadic
ἐξέφρασε τὴν ἰδιαίτερη χαρά του,
ποὺ βρίσκεται στὴν Κύπρο καὶ με-
τέφερε πρὸς τὸ Μακαριώτατο “τὶς
εὐχὲς τοῦ Πατριάρχη καὶ τῆς
Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Σερβικῆς
Ἐκκλησίας στὸ σύνολό της, τὴν
ὁποία συνάντησα χθὲς λίγο πρὶν
ξεκινήσω γιὰ τὴν Κύπρο”, ὅπως χα-
ρακτηριστικὰ εἶπε.
“Ἔχουμε κοινά δεινά. Ἐσεῖς ἔχε-
τε τὴν κατοχὴ τῆς πατρίδας σας καὶ
ἐμεῖς τὶς ἐθνικιστικὲς ἀποσχίσεις
γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία τοῦ Κοσσυφο-
πεδίου, ποὺ δείχνει ὅτι δὲν εἴχαμε
μόνο κοινὸ παρελθόν, ἀλλὰ δυσ-
τυχῶς ἔχουμε καὶ κοινὸ μέλλον”,
ὑποστήριξε ὁ Σέρβος Πρόεδρος.
Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, κανένας
Ὀρθόδοξος, καὶ μάλιστα κληρικός,
δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τὸν χαρα-
κτηρίζει ὡς αἵρεση! Διερωτῶμαι
ὅμως γιὰ τοὺς Μάρτυρες τοῦ
Τοῦ π. Ἀναστασίου Γκοτσοπούλου, Ἐφημερίου ῾Ι. Ν. Ἁγίου Νικολάου Πατρῶν
Ἰεχωβᾶ, τοὺς Μορμόνους, τοὺς
Πεντηκοστιανούς, τοὺς τηλευαγ-
γελιστὲς κ.ο.κ., ποιὰ Οἰκουμενικὴ
Σύνοδος ἔχει ἀποφανθεῖ; Ἢ μή-
πως καὶ αὐτοὶ δὲν εἶναι αἱρετικοὶ!
Ἀσφαλῶς καὶ εἶναι αἱρετικοί, δη-
λαδὴ ἐκτός τῆς «ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ ΚΑ-
ΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚ-
ΚΛΗΣΙΑΣ», διότι α) αὐτοπροσδιορί-
ζονται ὡς μὴ Ὀρθόδοξοι καὶ β)
ἀρνοῦνται τὴν ἐμπειρία καὶ παρά-
δοση τῆς Ἐκκλησίας μας, δηλ. τὴν
Ὀρθόδοξη Θεολογία, ὅπως αὐτὴ
ἔχει καταγραφεῖ στὶς ἀποφάσεις
τῶν Οἰκουμενικῶν, Τοπικῶν Συνό-
δων, στὰ κείμενα τῶν Πατέρων
(consensus Ρatrum), στὴ λειτουργι-
κή της ζωή.
Ἀλλὰ αὐτὸ ἀκριβῶς δὲν κάνουν
καὶ οἱ Παπικοὶ; Δὲν πιστεύουν ἀντί-
θετα σὲ ὅσα ἔχουν ἀποφανθεῖ οἱ
Οἰκ. Σύνοδοι (κυρίως ἡ Β΄, ἀλλὰ καὶ
οἱ Γ΄, Δ΄, Στ΄ καὶ Ζ΄); Δὲν πιστεύουν
ἀντίθετα σὲ ὅσα διδάσκει καὶ ζεῖ ἡ
Ὀρθ.Ἐκκλησία μας; Δὲν αὐτοπροσ-
διορίζονται ὡς μὴ Ὀρθόδοξοι, μὴ
ἀποδεχόμενοι τὴν πίστη μας;
Γιʼ αὐτὸ καὶ τὸ σύνολο τῶν Ἁγίων
τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ ἀσχολήθη-
καν μὲ τὸ θέμα αὐτό, ΟΜΟΦΩΝΑ
ἀποφαίνονται ὅτι Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΙ-
ΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ! Κάθε σύγχρονος πτυ-
χιοῦχος Θεολογικῆς Σχολῆς, κάθε
ὀρθόδοξος ποιμένας (ἱερέας ἢ Ἐπί-
σκοπος ἀκόμα καὶ Πατριάρχης),
ὑποχρεοῦται νὰ σεβαστεῖ τὴν ὁμό-
φωνη γνώμη τῶν Ἁγίων μας. Τί μᾶς
λένε λοιπὸν; (ἡ παράθεση εἶναι
ἐνδεικτική).
Α. Οἱ Ἅγιοι
τῆς Ἐκκλησίας μας:
 Μ. Φώτιος, Πατριάρχης Κων-
σταντινουπόλεως (866): «Ποιὸς δὲ
θὰ κλείσει τὰ αὐτιά του στὸ ἄκου-
σμα τῆς ὑπερβολικῆς αὐτῆς βλα-
σφημίας (τοῦ filioque), ἡ ὁποία ἐναν-
τιώνεται στὰ Εὐαγγέλια, ἀντιτάσ-
σεται στὶς ἁγίες Συνόδους, ἀπορρί-
πτει τοὺς μακαρίους καὶ Ἁγ. Πατέ-
ρες… Ἐναντίον ὅλων μαζί τῶν προ-
φητῶν, ἀποστόλων, ἱεραρχῶν, μαρ-
τύρων καὶ αὐτῶν ἰδίων τῶν Δεσπο-
τικῶν λόγων ἡ βλάσφημη αὐτὴ καὶ
θεομάχος φωνὴ ἐξοπλίζεται…
αὐτοὺς τοὺς ἀπατεῶνες καὶ θεομά-
χους καταδικάσαμε μὲ συνοδικὴ
καὶ θεία ψῆφο. Καὶ δὲν ἀποφανθή-
καμε στηριζόμενοι στὶς δικές μας
κρίσεις. Φέραμε στὸ φῶς καὶ ἐκθέ-
σαμε πάλι σὲ ὅλους τὴν ὁρισμένη
ἀπὸ τὶς μέχρι τώρα Συνόδους καὶ
τοὺς ἀποστολικοὺς θεσμοὺς κατα-
δίκη… Ἔτσι καὶ αὐτούς, ἀφοῦ
ἐμμένουν στὴν πολύμορφη πλάνη
τους, τοὺς ἀποκλείσαμε ἀπὸ κάθε
χριστιανικὴ κοινότητα… μόνη ἡ
κατὰ τοῦ Πνεύματος βλασφημία…
ἀρκεῖ νὰ τοὺς ὑποβάλλει σὲ μύρια
ἀναθέματα… νὰ ἀποκόψουμε ἀπὸ
τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τὴν γάγ-
γραινα τῆς βλασφημίας… νὰ ξερι-
ζώσουμε τὰ φύτρα τῆς πονηρίας»1.
 Ἅγ. Μάρκος Εὐγενικὸς (1440):
«Οὐκοῦν ὡς αἱρετικοὺς αὐτοὺς
ἀπεστράφημεν καὶ διὰ τοῦτο αὐ-
τῶν ἐχωρίσθημεν… αἱρετικοὶ εἰσὶ
ἄρα καὶ ὡς αἱρετικοὺς αὐτοὺς ἀπε-
κόψαμεν… πόθεν οὖν ἡμῖν ἀνεφά-
νησαν ἐξαίφνης ὄντες Ὀρθόδοξοι
οἱ διὰ τοσούτων χρόνων καὶ ὑπὸ το-
σούτων Πατέρων καὶ διδασκάλων
κριθέντες αἱρετικοὶ;… φευκτέον
αὐτούς, ὡς φεύγει τὶς ἀπὸ ὄφε-
ως… τοὺς χριστοκάπηλους καὶ χρι-
στεμπόρους»2. «Ἡμεῖς δι᾽ οὐδὲν
ἄλλο ἀπεσχίσθημεν τῶν Λατίνων,
ἀλλʼ ἢ ὅτι εἰσίν, οὐ μόνον σχισματι-
κοί, ἀλλὰ καὶ αἱρετικοί»3.
 Ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς
(14ος αἰ): «Ὀνίνησι τὸ παράπαν
οὐδὲν καὶ παρʼ αὐτῶν τῶν οὐρα-
νίων νόων σκευάζηται καὶ προσά-
γεται τὸ τῆς ψευδοδοξίας ἴαμα»4.
 Ἅγ. Συμεών, Ἀρχιεπίσκοπος
Θεσσαλονίκης (15ος αἰ): στὸ ἔργο
του «κατὰ πασῶν τῶν αἱρέσεων»
χαρακτηρίζει τοὺς Δυτικοὺς ὡς
αἵρεση, ποὺ «ἀνεβλάστησεν εἰς
τὴν Ἐκκλησίαν ὕστερον ἀπὸ τὴν Ζ΄
Οἰκουμενικὴν Σύνοδον»5.
 Ἅγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης
(18ος αἰ): «Οἱ Λατῖνοι εἶναι αἱρετι-
κοὶ» (σχόλια στὸν ΜΖ΄ Κανόνα τῶν
Ἁγ. Ἀποστόλων, Πηδάλιον, ἔκδ.
Ρηγόπουλου, 1991, σελ. 55).
 Ἅγ. Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς (1779):
«Ὁ ἕνας Ἀντίχριστος εἶναι ὁ Πά-
πας» (Διδαχὴ Η΄), «τὸν Πάπα νὰ κα-
ταράσθε, γιατί αὐτὸς θὰ εἶναι ἡ
“Σᾶς εὐχαριστῶ γιά τήν κατα-
νόηση καὶ τὴν συμπαράστασή σας
στὴν Ἐκκλησία μας καὶ νὰ ξέρετε
ὅτι ὅπως βλέπουμε τὴν Κερύνεια
ἔτσι βλέπουμε καὶ τὶς κατεχόμενες
περιοχὲς τοῦ Κοσσυφοπεδίου καὶ
δὲν τὶς ξεχωρίζουμε”, ἀνέφερε.
“Εὐελπιστοῦμε ὅτι στὸ τέλος θὰ
πρυτανεύσει τὸ δίκαιο. Δὲν μπορεῖ
νὰ μένει γιὰ πάντα σκιασμένο”, τό-
νισε ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλη-
σίας τῆς Κύπρου. “Μὲ τὴ βοήθεια
τοῦ Θεοῦ πάντοτε”, πρόσθεσε ὁ κ.
Tadic.
Στὴν ἀρχὴ τῆς συνάντησης, οἱ
δύο ἄντρες ἀντάλλαξαν μεταξύ
τους ἀναμνηστικὰ δῶρα. Ὁ Μακα-
ριώτατος πρόσφερε στὸν Ὑψηλὸ
ἐπισκέπτη του ἕνα βιβλίο μὲ εἰκό-
νες τῆς Κύπρου καὶ ἕνα ἀσημένιο
δίσκο μὲ ἐγχάρακτη τὴν Κύπρο
ἑνωμένη, χωρὶς διαχωριστικὲς
γραμμές.
Ὁ Πρόεδρος τῆς Σερβίας προσ -
έφερε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου
μία καλαίσθητη ἔκδοση, ἡ ὁποία
ἀναφέρεται στὰ μοναστήρια τοῦ
Κοσσυφοπεδίου».
αἰτία» (Προφητεία).
 Ἅγ. Νεκτάριος, Ἐπίσκοπος
Πενταπόλεως (1920): «Λέγοντας ὁ
Πάπας πὼς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς
Ἐκκλησίας, ἐξόρισε ἀπὸ τὴ Δυτικὴ
Ἐκκλησία τὸν Χριστὸ… Αὐτὸς ὁ
ὑπερβολικὸς τύφος τοῦ Πάπα,
αὐτὴ ἡ μοναρχομανία του γέννησε
τόσες αἱρέσεις»6.
Β. Ἔγκριτοι Θεολόγοι,
Κανονολόγοι καὶ Κληρικοὶ:
 Θεόδωρος Βαλσαμῶν (12ος
αἰ): Ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία «ἀπεσχοι-
νίσθη πρὸς ἔθη καὶ δόγματα τῆς
Καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν
Ὀρθοδόξων ἀλλότρια… ἀπέχεσθε
τῶν Λατινικῶν δογμάτων τε καὶ
συνηθειῶν»7.
 Ἰωσὴφ Βρυέννιος (1431):
«Τοῦτο (τὸ filioque) παρασυνα-
γωγὴν πᾶσαν ἔτεκεν. Τοῦτο πᾶσαν
αἵρεσιν εἰσήγαγεν… τῆς παραδό-
σεως πάντων τῶν ἁγίων ἐναντιό-
της ἐστι καὶ τῆς ὀρθοδόξου πίστε-
ως ἀνατροπή»8.
 Ἰωσήφ, Πατριάρχης Κωνσταν-
τινουπόλεως (1430): «Οὐκ ἔχουσι
τοίνυν ἀπολογίαν οἱ Ἰταλοὶ εὔλο-
γον περὶ τῆς ἑαυτῶν πλάνης.
Αὐτοὶ γὰρ ἑαυτοῖς πλάνη καὶ ἀπώ-
λεια γεγόνασι. Καὶ οὐ μόνον εἰς τὸ
Πνεῦμα βλασφημοῦσι τὸ Ἅγιον,
ἀλλὰ καὶ πᾶσαν ἀσέβειαν κατεργά-
ζονται… μὴ οὖν συμπεριενεχθῶ-
μεν τούτοις … ἵνα μὴ καὶ ἡμεῖς τῷ
διαβόλῳ προστεθησώμεθα… Πῶς
γὰρ ἕνωσις ἔσται ἡμῖν μυρίων με-
σεμβελούντων δογμάτων μεταξὺ
ἡμῶν;»9.
 Γεννάδιος Σχολάριος, Πα-
τριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
(15ος αἰ): «Εἰ μετὰ τῶν Λατίνων
ἑνωθήσεσθε οὕτως, καὶ τοῦ Θεοῦ
χωρισθήσεσθε καὶ ἀδοξίαν ἀΐδιον
ὑποστήσεσθε»10.
 Σίλβεστρος Συρόπουλος, Μ.
Ἐκκλησιάρχης Κωνσταντινουπό-
λεως (15ος αἰ): «Ἡ τῶν Λατίνων
διαφορὰ αἵρεσίς ἐστι καὶ οὕτως
εἶχον αὐτὴν οἱ πρὸ ἡμῶν»11.
 Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς,
Καθηγητὴς Δογματικῆς (1979):
«Εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου
γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως
πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα, τοῦ
Πάπα… Ὁ παπισμὸς μὲ τὴν ἠθική
του εἶναι κατὰ πολὺ ἀρειανισμὸς…
τὸ δόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα
εἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις ἀλλὰ παναί-
ρεσις. Διότι καμία αἵρεσις δὲν ἐξη-
γέρθη τόσο ριζοσπαστικῶς καὶ τό-
σον ὁλοκληρωτικῶς κατὰ τοῦ Θε-
ανθρώπου Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλη-
σίας Του, ὡς ἔπραξε τοῦτο ὁ πα-
πισμὸς διὰ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πά-
πα-ἀνθρώπου. Δὲν ὑπάρχει ἀμφι-
βολία. Τὸ δόγμα αὐτὸ εἶναι αἵρεσις
τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγου-
μένου ἀνταρσία κατὰ τοῦ Θεαν-
θρώπου Χριστοῦ»12.
 π. Φιλόθεος Ζερβάκος (1980):
«Οἱ Λατῖνοι ἐναντιούμενοι εἰς τὸ
Πνεῦμα τὸ Ἅγιον… προσέθεσαν,
σκοτισθέντες ὑπὸ τοῦ πονηροῦ, καὶ
τὸ “ἐκ τοῦ Υἱοῦ”. Ἀκολούθως οἱ Πα-
πολάτραι ὑπέπεσαν εἰς μυρίους κα-
κοδοξίας καὶ αἱρέσεις …εὔχομαι ἡ
χάρις τοῦ Θεοῦ νὰ σὲ φυλάξει ἀπὸ
τοὺς λύκους, τοὺς αἱρετικοὺς»13.
 π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, Καθη-
γητὴς Δογματικῆς (2001): «Τὸ filio-
que εἶναι αἵρεσις ἀσχέτως οἱασδή-
ποτε μεμονωμένης γνώμης ἢ
ἐκφράσεως καὶ Ἕλληνος συγγρα-
φέως, ἂν καὶ δὲν ὑπάρχει οὔτε εἷς
Ἕλλην»14.
Γ. Ἀλλὰ καὶ συνοδικῶς
ἔχει καταδικαστεῖ
ὡς αἵρεση ὁ Παπισμὸς
(ἐνδεικτικὴ ἡ ἀναφορά):
 Σύνοδος 879, ἐν Κωνσταντι-
νουπόλει (χαρακτηρίζεται ὡς Η΄
Οἰκουμενικὴ Σύνοδος): Αἱρετικὴ
πλάνη ἡ προσθήκη τοῦ filioque στὸ
Σύμβολο τῆς Πίστεως.
 Σύνοδος 1170, ἐν Κωνσταντι-
νουπόλει: «Βουλὴν κατεβάλοντο,
ἵνα τελείως ἀποκόψωσι τελείῳ χω-
ρισμῷ τὸν Πάπα καὶ πάντας τοὺς
σὺν αὐτῷ… οὔτε αὐτοὺς τελείῳ
ἀναθεματισμῷ παρέδωσαν, καθὼς
καὶ τὰς λοιπὰς αἱρέσεις… φήσαν-
τες τὸ Ἀποστολικὸν “αἱρετικὸν
ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέ-
ραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι
ἐξέστραπτε ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτά-
νει ὤν αὐτοκατάκριτος”»15.
 Σύνοδος 1450, ἐν Κωνσταντι-
νουπόλει (τελευταία Σύνοδος
στὸν ῾Ι. Ν. Ἁγ. Σοφίας): Καταδίκη
τῆς ἑνωτικῆς Συνόδου Φεράρας –
Φλωρεντίας καὶ τῶν αἱρετικῶν δι-
δασκαλιῶν τῶν Λατίνων16.
 Σύνοδος 1722, ἐν Κωνσταντι-
νουπόλει: «Νὰ ἀποδιώχνετε τὸ
ψεῦδος… νὰ ἀπέχετε μακριὰ ἀπὸ
τὶς καινοτομίες καὶ τοὺς νεωτερι-
σμοὺς τῶν Λατίνων, οἱ ὁποῖοι δὲν
ἄφησαν κανένα δόγμα καὶ μυστή-
ριο καὶ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας,
ποὺ νὰ μὴ τὸ φθείρουν καὶ τὸ νο-
θεύσουν»17.
 Σύνοδος 1838 ἐν Κωνσταντι-
νουπόλει: «Νὰ προφυλάξωμεν τὰ
γνήσια τέκνα τῆς Ἀνατολικῆς
Ἐκκλησίας ἀπὸ τὰς βλασφημίας
τοῦ Παπισμοῦ… τὰ βάραθρα τῶν
αἱρέσεων καὶ τοὺς ψυχοφθόρους
κρημνοὺς τῆς παπικῆς πλάνης
των… ἵνα γνωρίσητε ὅσον τὸ διά-
φορον ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἀπὸ
τῶν Κατόλικων, ἵνα μὴ ἀπατᾶσθε
ἀπὸ τοῦ λοιποῦ ἀπὸ τὰ σοφίσματα
καὶ καινοφωνίας τῶν ψυχοφθόρων
τούτων αἱρετικῶν… τῆς μαται-
όφρονος καὶ σατανικῆς τούτων
αἱρέσεως»18.
 Πατριάρχες Κωνσταντινουπό-
λεως, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας,
Ἱεροσολύμων, 1848: «Ἀπὸ αὐτὲς
τὶς αἱρέσεις, ποὺ διαδόθηκαν σὲ
μεγάλο μέρος τῆς οἰκουμένης, γιὰ
τοὺς λόγους, ποὺ γνωρίζει ὁ Κύ-
ριος, ἦταν κάποτε ὁ Ἀρειανισμός.
Σήμερα εἶναι καὶ ὁ Παπισμός… (τὸ
filioque) εἶναι αἵρεση καὶ αὐτὴ, ποὺ
τὴν πιστεύουν αἱρετικοὶ… γιʼ αὐτὸ
καὶ ἡ μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀπο-
στολικὴ Ἐκκλησία ἀκολουθώντας
τὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πατέρων, ἀνα-
τολικῶν καὶ δυτικῶν, κήρυξε καὶ
παλαιὰ ἐπὶ τῶν Πατέρων μας, καὶ
ἀποφαίνεται πάλι σήμερα συνο-
δικῶς… ὅτι εἶναι αἵρεση καὶ οἱ ὀπα-
δοὶ του αἱρετικοὶ… Ἐπίσης οἱ συ-
νάξεις, ποὺ συγκροτοῦνται ἀπὸ
αὐτοὺς εἶναι αἱρετικὲς καὶ κάθε
κοινωνία πνευματική τῶν Ὀρθο-
δόξων τέκνων… μὲ αὐτοὺς εἶναι
ἀντικανονική, ὅπως ὁρίζει ὁ ζ΄ κα-
νόνας τῆς Γ΄ Οἰκ. Συνόδου»19.
 Σύνοδος 1895, ἐν Κωνσταντι-
νουπόλει: «Ὑπάρχουν οὐσιώδεις
διαφορὲς, ποὺ ἀφοροῦν στὰ θεο-
παράδοτα δόγματα τῆς πίστεώς
μας καὶ στὸ θεοσύστατο κανονικὸ
πολίτευμα τῆς διοικήσεως τῶν
Ἐκκλησιῶν… Ἡ Παπικὴ Ἐκκλη-
σία… ὄχι μόνο ἀρνεῖται νὰ ἐπανέλ-
θει στοὺς Κανόνες καὶ τοὺς ὅρους
τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλὰ
στὸ τέλος τοῦ 19ου αἰ. εὐρύνον-
τας τὸ ὑφιστάμενο χάσμα, ἐπισή-
μως ἀνακήρυξε καὶ ἀλάθητο… Ἡ
σημερινὴ Ρωμαϊκὴ εἶναι Ἐκκλησία
τῶν καινοτομιῶν, τῆς νοθεύσεως
τῶν συγγραμμάτων τῶν Πατέρων,
τῆς παρερμηνείας τῆς Γραφῆς καὶ
τῶν ὅρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνό-
δων. Γιʼ αὐτὸ εὐλόγως καὶ δικαίως
ἀποκηρύχθηκε καὶ ἀποκηρύσσεται
ἐφʼ ὅσον μένει στὴν πλάνη της»20.
Ὁ θεολόγος – καθηγητὴς Παν.
Σημάτης (Αἴγιο)21 ἀναφέρεται ἐ-
κτός τῶν Οἰκ. Συνόδων καὶ σὲ πλη-
θώρα ἄλλη Τοπικῶν Συνόδων τῆς
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας μετὰ
τὸ Σχίσμα, ποὺ καταδικάζουν τὶς
αἱρετικὲς διδασκαλίες τοῦ Παπι-
σμοῦ (1089, 1233, 1273, 1274, 1282,
1285, 1341, 1351, 1441, 1443, 1484,
1642, 1672, 1722, 1727, 1755, 1838,
1848, 1895).
Ὅταν ἀποφαίνονται ὁμόφωνα
οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅταν οἱ Σύνοδοι
ὁμοφώνως δογματίζουν, ὅταν οἱ
θεολόγοι ὁμιλοῦν τί πρέπει νὰ κά-
νουμε ἐμεῖς οἱ… πολὺ μικροὶ –σὲ
θεολογικὴ κατάρτιση καὶ ἁγιότη-
τα; Τὸ ἀσφαλέστερο νὰ σιωποῦμε,
ἢ ὅταν πρέπει, λόγῳ θέσεως καὶ
εὐθύνης, νὰ ἐπαναλαμβάνουμε
τὴν ὁμόφωνη πίστη τῆς Ἐκκλη-
σίας μας. Τὸ περισσὸν —ἢ καὶ τὸ
ἔλαττον— ἐκ τοῦ πονηροῦ…
Ἡ κορύφωσις
τῆς τραγικότητος
Ὁ κ. Ἀνδριόπουλος καταλήγει
τὸ ἄρθρο του μὲ πατρινοῦ ἐνδια-
φέροντος ρητορικὸ ἐρώτημα: «Τί
μέλλει γενέσθαι μὲ τοὺς Ὀρθοδό-
ξους, οἱ ὁποῖοι κάθε Κυριακὴ συμ-
μετέχουν στὴν χορωδία τοῦ Καθο-
λικοῦ Ναοῦ; Μήπως πρέπει νὰ
μποῦν σὲ ἀκοινωνησία ἐπειδὴ συμ-
προσεύχονται μὲ “αἱρετικούς”;».
Ἡ κορύφωση τῆς τραγικότητας
καὶ τῆς σύγχυσης! Ὅταν τέτοια
ἐρώτηση ἀπευθύνει πτυχιοῦχος
Θεολογικῆς Σχολῆς, βαβαὶ τῆς
συμφορᾶς! Πολὺ δύσκολα θὰ μπο-
ροῦσε νὰ ὑπάρξει καλύτερη καὶ
συνοπτικότερη περιγραφὴ τῆς
σχετικοποιήσεως τῆς πίστεως, τῆς
πλήρους ἀμβλύνσεως τοῦ ὀρθο-
δόξου αἰσθητηρίου, τῆς κατα-
στροφῆς τῶν ἐκκλησιολογικῶν
ἀντανακλαστικῶν, τῶν φρικτῶν
συνεπειῶν τοῦ κακοῦ οἰκουμενι-
σμοῦ στὴν Ὀρθόδοξη αὐτοσυνει-
δησία μας! (ἂς μοῦ ἐπιτρέψει ὁ κ.
Ἀνδριόπουλος νὰ ἀξιοποιήσω τὸ
δημοσίευμά του ὡς ζῶσα μαρτυ-
ρία ἐκκλησιαστικῆς ἀλλοτρίωσης).
Καί, ἂς μοῦ συγχωρεθεῖ ἡ κριτι-
κή, κακὸς οἰκουμενισμὸς —ὑπεύ-
θυνος γιὰ τὴ σύγχυση τοῦ λαοῦ—
εἶναι τὰ ὅσα ἔγιναν κατὰ τὴν θρο-
νικὴ ἑορτὴ στὸ Φανάρι (30.
11.2006). Δὲν ἀναφέρομαι ἀσφα-
λῶς στὶς συναντήσεις, ἢ στὶς πολι-
τικοῦ ἢ ἀθλητικοῦ ὕφους ἐκδηλώ-
σεις (ὕψωση ἑνωμένων χεριῶν ἀπὸ
τὸ μπαλκόνι!), ἀλλὰ στὴ λειτουρ-
γικὴ καὶ ἐκκλησιολογικὴ ἐκτροπή,
τοῦ λειτουργικοῦ ἀσπασμοῦ Πα-
τριάρχου – Πάπα καὶ τῆς ἀπαγγε-
λίας ἐκ μέρους τοῦ Πάπα ἐν ὥρᾳ Θ.
Λειτουργίας τοῦ «Πάτερ ἡμῶν»!
Διερωτῶμαι ὁ λειτουργικὸς ἀσπα -
σμὸς εἶναι αὐτόνομη πράξη ἢ τὸ
προαπαιτούμενο ὥστε «ἐν ὁμονοίᾳ
ὁμολογήσωμεν» τὸ Τριαδικὸ Δόγ-
μα, τὴ Θεολογία ὅπως διατυπώθη-
κε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως;
Ὅταν δὲν ὑπάρχει ἡ ὁμολογία
κοινῆς πίστης —ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει
κοινὴ Θεολογία— τί νόημα ἔχει ὁ
λειτουργικὸς ἀσπασμός Ὀρθοδό-
ξου Ἀρχιερέως καὶ αἱρετικοῦ Ἡγέ-
του; Ἐπίσης, ἀπὸ πότε ἕνας αἱρε-
τικὸς —κατὰ τὴν ὁμόφωνη γνώμη
Ἁγίων καὶ Συνόδων— συμμετέχει
διὰ τῆς ἀπαγγελίας τῆς Κυριακῆς
Προσευχῆς στὴ Θ. Λειτουργία; Ἀπὸ
πότε ἕνας αἱρετικὸς προσεύχεται
ὡς κανονικὸς Ὀρθόδοξος Χριστι-
ανὸς ἐξ ὀνόματος τοῦ πληρώματος
τῆς Ἐκκλησίας μας; Τὸ «Πάτερ
ἡμῶν» εἶναι ἡ κύρια προσευχὴ προ-
ετοιμασίας τοῦ λαοῦ γιὰ «τὸν ἐπι-
ούσιον ἄρτον» τῆς Θ. Εὐχαρι-
στίας22. Μπορεῖ νὰ προσεύχεται μέ-
σα στὴ Θ. Λειτουργία μας «δὸς ἡμῖν
σήμερον» τοῦτον τὸν Ἄρτον κά-
ποιος (ὁ Πάπας), στὸν ὁποῖο ἀπαγο-
ρεύεται ρητὰ ἡ μετάδοση τῆς Θ.
Εὐχαριστίας; Τί νόημα ἔχει μιὰ τέ-
τοια προσευχή; Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς
προθέσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρό-
νου —καὶ θέλω νὰ πιστεύω ὅτι εἶναι
ἀγαθὲς— ἡ ζημιὰ στὸ λαό μας εἶναι
δεδομένη: θεολογικὸς μινιμαλι-
σμός, περιφρόνηση τῆς κανονικῆς
τάξεως, ὑποβιβασμὸς τῆς ἀλήθειας
τῆς πίστεως μπροστά σὲ σκοπιμό-
τητες καὶ κυρίως ἐξίσωση τῆς
Ἐκκλησίας μὲ τὴν αἵρεση! Καὶ τὸ
ὄφελος ἀπὸ τὴν συμπροσευχὴ μᾶλ-
λον ἀνύπαρκτο. Ἐκτὸς καὶ ἂν ἡ
ἀπαγγελία στὸ Φανάρι ἐντάσσεται
σὲ σχέδιο καὶ εἶναι ὁ προάγγελος
ὥστε πολὺ σύντομα νὰ δοῦμε καὶ
Κοινὸ Ποτήριο χωρὶς «τὴν ἑνότητα
τῆς πίστεως»! Μὴ γένοιτο!
Ἂν σέβομαι
τὸ Πετραχήλι μου
Τί ὅμως θὰ ἀπαντήσουμε στὸ
ἐρώτημα, ποὺ θέτει ὁ κ. Ἀνδριό-
πουλος γιὰ τοὺς Πατρινοὺς
«Ὀρθοδόξους», ποὺ ψάλλουν σὲ
Παπικὴ Θ. Λειτουργία;
1. Ἂν θέλω νὰ μὴ τοὺς στενοχω-
ρήσω, νὰ ἔχω καλὲς δημόσιες σχέ-
σεις, τὴν καλή τους μαρτυρία,
ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπαίνους τῶν ΜΜΕ
(θὰ πρέπει νὰ τὰ ρωτᾶμε πρὶν μιλή-
σουμε!) γιὰ τὸ πόσο «σύγχρονος»,
«ἀνεκτικός», «ἀνοιχτόμυαλος»,
«πολυπολιτισμικός», κ.ο.κ. εἶμαι,
θὰ τοὺς πῶ ὅτι δὲν ὑπάρχει κανέ-
να πρόβλημα! Νὰ συνεχίζουν νὰ
πηγαίνουν καὶ νὰ κοινωνᾶνε ἀκό-
μα στοὺς Παπικοὺς καὶ ὅταν θέ-
λουν νὰ ἔρχονται καὶ στὸν Ὀρθό-
δοξη Λειτουργία καὶ νὰ κοινωνᾶνε
καὶ πάλι χωρὶς κανένα ἐνδοιασμὸ!
Καὶ ἂν θέλουν ἂς προχωρήσουν
καὶ στὸ ἑπόμενο βῆμα —μὲ τὴ νοο-
τροπία ποὺ καλλιεργεῖται δὲν θὰ
ἀργήσει— μποροῦν χωρὶς κανένα
ἐνδοιασμὸ καὶ πάλι νὰ ψέλνουν καὶ
σὲ ἰσλαμικὰ τεμένη! Ὁ δρόμος
ἤδη ἄνοιξε: στὴν Ἱσπανία παπικὸς
ἱερέας κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θ. Λει-
τουργίας, μετὰ τὸ Εὐαγγέλιο, πα-
ραχωρεῖ τὸν ἄμβωνα στὸ Χότζα
γιὰ νὰ διαβάσει καὶ αὐτὸς τὰ δικά
του, τὸ… Κοράνιο!
2. Ἂν ὅμως θέλω νὰ σέβομαι τὸ
πετραχήλι μου καὶ αἰσθάνομαι τὴν
μεγάλη εὐθύνη ἔναντι Θεοῦ καὶ
ἀνθρώπων, θὰ πρέπει νὰ βοηθήσω
τοὺς συμπολίτες μου νὰ καλλιερ-
γήσουν τὸ νεκρωμένο —δυ-
στυχῶς— ὀρθόδοξο αἰσθητήριό
τους καὶ τότε μόνοι τους θὰ κατα-
λάβουν καὶ ἀσφαλῶς θὰ στενοχω-
ρηθοῦν καὶ θὰ κλάψουν μὲ δά-
κρυα, ποὺ θὰ τοὺς γεμίσουν ὅμως
μὲ χαρά, γιὰ τὸν θησαυρό, ποὺ δὲν
ἤξεραν ὅτι εἶχαν καὶ περιφρο-
νοῦσαν! Αὐτὸ ὅμως θέλει πολλὴ
δουλειὰ καὶ πολλὴ προσευχή,
πρῶτα σὲ μένα καὶ μετὰ σὲ αὐτοὺς
καὶ σὲ ὅλους!
Ἄλλωστε δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε
τὴν παραμικρὴ ἀμφιβολία ὅτι ὅταν
ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ζοῦμε αὐθεν-
τικὰ τὴν πίστη μας θὰ γίνουμε οἱ
καλύτεροι Οἰκουμενιστές, δηλαδὴ
Πατερικοὶ Οἰκουμενιστὲς καὶ ὅταν
θελήσει ὁ Θεὸς θὰ ἔρθει καὶ ἡ
ἕνωση τῶν ἀποσχισθέντων στὴ
ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ καὶ ΑΠΟ-
ΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
καὶ ἔτσι «ἑπόμενοι τοῖς Πατράσιν
ἡμῶν» θὰ ἀναδειχθοῦμε ἑνωτικοὶ
ἀντιπαπιστές.
Παραπομπές:
1. Ἰω. Καρμίρη, Τὰ Δογματικὰ καὶ
Συμβολικὰ Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου
Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐν Ἀθήναις
1952, μτφρ. Ὁ πειρασμὸς τῆς Ρώμης,
ἔκδοση ῾Ι. Μ. Κουτλουμουσίου σ. 25 –
39.
2. Ἰω. Καρμίρη, ἔνθ. ἀνωτ. σ. 353 –
362.
3. κε΄ Συνεδρίαση τῆς Συνόδου Φε-
ράρας – Φλωρεντίας, εἰς Πηδάλιον,
ἔκδ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 1991,
σ. 55.
4. μετφρ: τοὺς Λατίνους δὲν μπο-
ροῦν οὔτε οἱ ἄγγελοι νὰ τοὺς μετακι-
νήσουν, προσφέροντάς τους τὸ φάρ-
μακο στὴ ψευδo-δοξία (ἀντίθετo τῆς
Ὀρθοδοξίας), ἐκδόσεις Γρηγορίου
Παλαμᾶ τ. 1 σ. 194.
5. Συμεών, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσα-
λονίκης, Τὰ ἅπαντα, Θεσσαλονίκη σ.
32 – 40.
6. Ἁγ. Νεκταρίου, Μελέτη ἱστορικὴ
περὶ τῶν αἰτίων τοῦ Σχίσματος, Ἀθή-
ναι 20002.
7. PG 138, 968. Σφάλλει ὁ κ.
Ἀνδριόπουλος ἐκτιμώντας ὅτι σὲ
αὐτὸ τὸ χωρίο του ὁ Βαλσαμῶν χα-
ρακτηρίζει τοὺς Λατίνους ὡς σχισμα-
τικοὺς καὶ ὄχι αἱρετικούς. Ἀντιθέτως,
ἐδῶ ὁ Βαλσαμῶν τονίζει ξεκάθαρα
ὅτι τὸ σχίσμα ὠφείλετο στὸ ὅτι οἱ
Λατῖνοι ξέφυγαν «σὲ ἤθη καὶ δόγμα-
τα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν
Ὀρθοδόξων ἀλλότρια», δηλ. σὲ αἱρέ-
σεις! Μάλιστα στὴ συνέχεια συνιστᾶ
νὰ ἀπέχουμε ἀπὸ τὰ Λατινικὰ δόγμα-
τα! βλ. καὶ σχετικὴ ἑρμηνεία ἀπὸ τὸν
Ἅγ. Μᾶρκο Εὐγενικό, εἰς Ἰω. Καρμί-
ρη, ἐνθ’ ἀνωτ. σ. 358.
8. Λόγοι Η΄ καὶ Κ΄ περὶ τῆς Ἁγ.
Τριάδος εἰς Νικ. Ἰωαννίδη, Ὁ Ἰωσὴφ
Βρυέννιος, Ἀθήνα 1985 σ. 189 – 190.
Ὁ Βρυέννιος τονίζει ἐπανειλημμένως
ὅτι οἱ Λατῖνοι εἶναι αἱρετικοὶ (Μελέτη
περὶ τῆς τῶν Κυπρίων ἑνώσεως σ. 1 –
25, αὐτόθι).
9. Δημητρακοπούλου Ἀνδρ., Ἡ
Ἱστορία τοῦ Σχίσματος, ἔκδ. Τῆνος,
1996, σ. 89, 161.
10. ἔνθ. ἀνωτ. σ. 196.
11. Πηδάλιον, ἔκδ. Ρηγόπουλου,
Θεσσαλονίκη 1991, σ. 55.
12. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἄνθρω-
πος καὶ Θεάνθρωπος, Ἀθήνα, 19705,
σ. 141 – 162.
13. Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος,
Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη
1988, σ. 565.
14. Ἰωάν. Ρωμανίδου, Δογματικὴ
καὶ Συμβολικὴ Θεολογία τῆς Ὀρθο-
δόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τ. Α΄ σ.
343 κέξ.
15. Ἀγκύρας Μακάριος, εἰς Δημη-
τρακοπούλου Ἀνδρ., Ἡ Ἱστορία τοῦ
Σχίσματος, ἔκδ. Τῆνος, 1996, σ. 57.
16. Δημητρακοπούλου Ἀνδρ., Ἡ
Ἱστορία τοῦ Σχίσματος, ἔκδ. Τῆνος,
1996, σ. 194.
17. Ἰω. Καρμίρη, ἔνθ. ἀνωτ. σ. 822
– 859.
18. Ἰω. Καρμίρη, ἔνθ. ἀνωτ. σ. 900.
19. Ἰω. Καρμίρη, Τὰ Δογματικὰ
καὶ Συμβολικὰ Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδό-
ξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐν Ἀθή-
ναις 1952, σ. 905 – 925, μτφρ. Ὁ πει-
ρασμὸς τῆς Ρώμης, ἔκδοση ῾Ι. Μ.
Κουτλουμουσίου σ. 85 – 115.
20. Ἰω. Καρμίρη, ἔνθ. ἀνωτ. σ. 932
– 946.
21. Σημάτη Παν., Εἶναι αἵρεση ὁ
Παπισμός; Τί λένε Οἰκουμενικὲς Σύν-
οδοι καὶ Πατέρες, ὑπόμνημα – ἐρώτη-
μα στὴν ἐπὶ τῶν Νομοκανονικῶν Ἐπι-
τροπὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, Αἴγιο
2007, σσ. 39.
22. Παρασκευοπούλου Γερβ.,
Ἑρμηνευτικὴ ἐπιστασία ἐπὶ τῆς Θ.
Λειτουργίας, Πάτρα 20052, σ. 441,
Εὐδοκίμωφ Π., Ἡ προσευχὴ τῆς
Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, Ἀθήνα 19822,
σ. 187.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
Κύπρου καί ὁ Πάπας
᾿Αγαπητὲ κ. Διευθυντά,
῞Οσο ζοῦμε σ᾿ αὐτὴ τὴν πρόσκαι-
ρη καὶ δοκιμαστικὴ ζωή ὀφείλουμε,
πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα, «ἐπαγωνίζεσθαι τῇ
ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις
πίστει» (᾿Ιούδ. 3), ν᾿ ἀγωνιζώμεθα
δηλαδὴ γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστε-
ως, ἡ ὁποία παραδόθηκε στοὺς πι-
στοὺς καὶ ἰσχύει γιὰ πάντοτε, δια-
χρονικῶς, αἰωνίως. ῍Αν ἀγωνιζώμε-
θα, ἐλπίζουμε, ὅταν φύγωμε ἀπ᾿
αὐτὴ τὴ ζωή, νὰ μὴ πᾶμε κάτω,
ἀλλὰ νὰ πᾶμε ἐπάνω, ὅπου
«πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν» κατὰ τὴν
ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεώς του πῆγε ὁ
Χριστός (῾Εβρ. στ´ 20).
῾Η ῾Αγία Γραφή, ὁ ἀλάνθαστος
ὁδηγὸς τῶν ψυχῶν, ἐκτὸς ἄλλων
μᾶς διδάσκει πώς πρέπει νὰ ὁμι-
λοῦμε σὲ ἀμετανοήτους καὶ προ-
κλητικοὺς διαστροφεῖς τῆς ἀλη-
θείας, αἱρετικοὺς δηλαδή. Στὸ
βιβλίο τῶν Πράξεων, ιγ´ 6-12, πε-
ριγράφεται ἕνα ἐπεισόδιο, τὸ ὁποῖο
συνέβη στὴν Κύπρο μεταξὺ τοῦ
᾿Αποστόλου Παύλου καὶ ἑνὸς μά-
γου καὶ ψευδοπροφήτη, ὁ ὁποῖος
ὠνομαζόταν Βαριησοῦς. ῾Ωραῖο
ὄνομα σὲ κακὸ καὶ διεστραμμένο
ἄνθρωπο. ῾Ο ᾿Απ. Παῦλος συνωμι-
λοῦσε μὲ τὸν ἀνθύπατο Σέργιο
Παῦλο καὶ προσπαθοῦσε νὰ τὸν
φέρῃ στὴν πίστι. ᾿Αλλ᾿ ὁ μάγος καὶ
ψευδοπροφήτης Βαριησοῦς «ἀνθί -
στατο αὐτοῖς, ζητῶν διαστρέψαι
τὸν ἀνθύπατον ἀπὸ τῆς πίστεως».
῾Ο ᾿Απόστολος ἀσφαλῶς, κατὰ τὸ
λόγο του στὸ Τίτ. γ´ 10, νουθέτησε
τὸν Βαριησοῦ. ᾿Αλλ᾿ ἐκεῖνος παρέ-
μεινεν ἀμετανόητος καὶ προέβαλε
σατανικὴ ἀντίστασι. Καὶ τότε ὁ
᾿Απόστολος, «πλησθεὶς Πνεύματος
῾Αγίου καὶ ἀτενίσας πρὸς αὐτὸν
εἶπεν· ῏Ω πλήρης παντὸς δόλου καὶ
πάσης ῥᾳδιουργίας, υἱὲ Διαβόλου,
ἐχθρὲ πάσης δικαιοσύνης! Οὐ
παύσῃ διαστρέφων τὰς ὁδοὺς
Κυρίου τὰς εὐθείας;». ᾿Ακολούθη-
σε δὲ καὶ τιμωρητικὸ θαῦμα. ῾Ο
Κύριος τύφλωσε σωματικῶς τὸν
τυφλὸ πνευματικῶς «ἄχρι καιροῦ»,
ἀναμένων τὴν μετάνοιά του.
῾Ο Πάπας εἶνε πολὺ χειρότερος
ἀπὸ τὸν διαστροφέα τῆς ἀληθείας
Βαριησοῦ. Μὲ τὸν Παπισμό του, ποὺ
περιλαμβάνει 25 περίπου αἱρέσεις,
καὶ μὲ τὸν Προτεσταντισμό, ποὺ δη-
μιουργήθηκε ἐξ αἰτίας τοῦ Παπι-
σμοῦ καὶ περιλαμβάνει ἑκατον-
τάδες ἢ μᾶλλον χιλιάδες αἱρετικὲς
παραφυάδες, ὁ Πάπας «πῆρε στὸ
λαιμό του» τὸ μεγαλύτερο μέρος
τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. ῾Ο Πάπας
εἶνε ἡ μεγαλύτερη συμφορὰ στὴ
χριστιανοσύνη. Καὶ ἐρωτοῦμε τώ-
ρα· ῾Ο ᾿Αρχιεπ. Κύπρου Χρυσόστο-
μος ἤλεγξε τὸν Πάπα; ᾿Εξαπέλυσε
κατ᾿ αὐτοῦ κεραυνοὺς λόγων, ὅπως
ὁ Παῦλος κατὰ τοῦ Βαριησοῦ; Τοὐ -
ναντίον. Τίμησε τὸν Πάπα μὲ τὴν
ἐπίσκεψί του σ᾿ αὐτόν. Τὸν τίμησε
ἐπίσης μὲ τὴν πρόσκλησί του ἢ συγ-
κατάθεσί του νὰ ἐπισκεφθῇ τὴν
Κύπρο. Καὶ θὰ τὸν τιμήσῃ περισ-
σότερο μὲ θερμὴ ὑποδοχὴ στὸ ἀε-
ροδρόμιο τῆς Πάφου, καὶ ἀκόμη πε-
ρισσότερο μὲ θερμότερη ὑποδοχὴ
στὴν ᾿Αρχιεπισκοπὴ τῆς Κύπρου.
Διέταξε δέ, νὰ παρευρεθῇ στὴν
ὑποδοχὴ τοῦ Πάπα καὶ ἡ ῾Ι. Σύνοδος
τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Κύπρου.
Καὶ ἐνῷ ὁ κ. Χρυσόστομος πρὸς
τὸν Πάπα συμπεριφέρεται τιμη-
τικῶς, πρὸς τοὺς ἀντιδρῶντες συ-
νειδητοὺς ᾿Ορθοδόξους, κληρι-
κούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς, συμ-
περιφέρεται περιφρονητικῶς καὶ
ἀπαξιωτικῶς. Πλησθεὶς πνεύματος
ἀγρίου, ὄχι «πλησθεὶς Πνεύματος
῾Αγίου», ὅπως ὁ Παῦλος, ὑβρίζει
τοὺς ἀντιπαπικοὺς ὡς ζηλωτὲς χω-
ρὶς ἐπίγνωσι, ὡς ἀκραίους καὶ ὡς
φανατικούς. Δηλώνει μάλιστα, ἐν
τῷ ὑπερτροφικῷ ἐγωισμῷ του, ὅτι
οὔτε κἄν τοὺς ὑπολογίζει. Καὶ ἐνῷ
λέγει ὅτι οὔτε κἄν τοὺς ὑπολογίζει,
τρέμει φοβούμενος τὶς ἀντιδρά-
σεις τους καὶ ἐξαπολύει κατ᾿ αὐτῶν
ἀπειλὲς καὶ ἐπιχειρεῖ ὁ τρομοκρα-
τημένος νὰ τοὺς τρομοκρατήσῃ…
Κατόπιν δὲ τούτων ἐρωτοῦμε· Τί
διάδοχος τῶν ᾿Αποστόλων εἶνε ὁ
᾿Αρχιεπίσκοπος Κύπρου; Ποία σχέσι
ἔχει πρὸς τὸν Παῦλο, τὸν ἱδρυτὴ
τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Κύπρου καὶ
σφοδρὸ ἐλεγκτὴ τῶν αἱρετικῶν;
῏Ω Κύριε! Σῶζε τὴν ᾿Εκκλησία
σου ἀπὸ ἀναξίους ποιμένες, φί-
λους τῶν αἱρετικῶν καὶ ἐχθροὺς
τῶν πιστῶν καὶ ἀγωνιστῶν.
Μετὰ τιμῆς
Νικόλαος ᾿Ιω. Σωτηρόπουλος
Πρὸς τὸν «Ο.Τ.»
Κύριε Διευθυντά,
Στὴ στήλη «Διδάγματα ἐκ τοῦ
Εὐαγγελίου» καὶ μὲ τίτλο «Ἡ μαρ-
τυρία τῶν χριστιανῶν εἰς τὸν κό-
σμον» ὁ Πρωτοπρεσβύτερος
Δ.Δ.Τ. (σέβομαι τὴν ἀνωνυμία του,
ἂν καὶ εἶναι πολὺ γνωστός), ἀνα-
φέρεται στὴν ἀρχιερατικὴ προ-
σευχὴ τοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ
τὴν ὁποία «δὲν ζήτησε (ἀπ᾽ τοὺς
ἀνθρώπους, ποὺ ἄκουσαν τὴ διδα-
σκαλία του), νὰ ἀπομονωθοῦν ἢ νὰ
ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὸν κόσμο».
Καὶ στὴν ἑπόμενη παράγραφο συμ-
πληρώνει «Κατὰ περιόδους ἐμφα-
νίζεται στοὺς συνειδητοὺς χρι-
στιανοὺς μιὰ τάση φυγῆς ἀπὸ τὸν
ἁμαρτωλὸ κόσμο προκειμένου νὰ
ἐξασφαλίσουν τὴ σωτηρία τους,
ὅπως ἐσφαλμένα πιστεύουν».
Τέτοια λόγια μόνο ἀπὸ ἐπανα-
στάτη ἱερέα θὰ μποροῦσε ν᾽ ἀκού-
σει κανείς, ὁ ὁποῖος δὲ λογαριάζει
τὸ θρησκευτικὸ κατεστημένο.
Ἄλλωστε, πολλὲς φορὲς σὲ κύρια
ἄρθρα του στὴν πρώτη σελίδα τῆς
ἐφημερίδος σας, ἔψεξε ὑψηλὰ
ἱσταμένους στὸν ἱερατικὸ κλάδο.
Πράγματι πουθενὰ ὁ Χριστὸς
δὲν ἀναφέρει ὅτι οἱ ἄνθρωποι πρέ-
πει νὰ φεύγουν ἀπὸ τὸν κόσμο
προκειμένου νὰ σώσουν τὴν ψυχή
τους. Ἀπεναντίας μάλιστα προ-
έτρεψε τοὺς μαθητές Του νὰ ζοῦν
καὶ νὰ δροῦν μεταξὺ τῶν ἀνθρώ-
πων «οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν
ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως
ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δο-
ξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν
τοῖς οὐρανοῖς».
Ἐδῶ βέβαια ὑπάρχει πρόβλημα
καὶ μάλιστα πολὺ μεγάλο, διότι κά-
ποτε, ἱερωμένοι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον,
ἐγκαταλείπουν τὴν κοινωνία τῶν
ἀνθρώπων καὶ ἀποσύρονται σὲ
ἀπομεμακρυσμένες περιοχές. Καὶ
ἐὰν ἐρωτηθοῦν, γιατὶ φεύγουν καὶ
ἀπομονώνονται μακρυὰ ἀπ᾽ τὰ
βλέμματα τοῦ κόσμου, ἀπαντοῦν
ὅτι τοῦτο λέει ἡ Ἱερὰ Παράδοση.
Ὅταν κάτι δὲν μποροῦν νὰ τὸ ἀπο-
δείξουν ἁγιογραφικά, προσφεύ-
γουν στὴν Ἱ. Παράδοση προκειμέ-
νου νὰ τοῦ δώσουν θρησκευτικὴ
ὑπόσταση.
Τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς κανεὶς
δὲν τοὺς κατηγορεῖ γιὰ τὴν πίστη
τους. Τοὺς ἐλέγχει ὅμως γιὰ τὴ φυ-
γή τους ἀπ᾽ τὴν κοινωνία.
Καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα τοῦ Εὐαγγε-
λίου ὁ Χριστὸς ἔκανε ἀναφορὰ γιὰ
τὴν ὑποχρέωση ποὺ ἔχει ὁ καθένας
νὰ ὁμολογεῖ τὸ Χριστὸ ἔμπροσθεν
τῶν ἀνθρώπων «πᾶς οὖν ὅστις ὁμο-
λογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν
ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν
αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου
τοῦ ἐν οὐρανοῖς». Καὶ ἡ τελευταία
ἐντολὴ πρὸς τοὺς μαθητές του
ἦταν «πορευθέντες μαθητεύσατε
πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς
εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ
Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
Κανείς, ὅσο ψηλὰ κι ἂν βρίσκε-
ται, δὲν μπορεῖ νὰ ὑποκαταστήσει
τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ μὲ δικές
του ἑρμηνεῖες καὶ πράξεις. Τὸ «ναὶ
μὲν ἀλλά», ποὺ ἀκοῦμε συνήθως
ὡς δικαιολογία, ἰσχύει μόνο στὶς
ἀνθρώπινες σχέσεις. Διότι στὸ Θεὸ
τὰ πάντα εἶναι ἀπόλυτα. Μέγιστο
παράδειγμα ἔχουμε τὸν Κύριο
ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος ἔζη-
σε καὶ ἔδρασε μεταξὺ τῶν ἀνθρώ-
πων. Τὸ ἴδιο ἔπραξαν καὶ οἱ Ἀπό-
στολοι, οἱ περισσότεροι τῶν ὁποί-
ων ἐμαρτύρησαν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώ-
πους.
Ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ ὁμολογήσου-
με ὅτι μερικοὶ κατάλαβαν τὸ λάθος
τους καὶ δειλὰ δειλὰ ἄρχισαν νὰ
κατεβαίνουν κάτω στὸν κόσμο
μετὰ ἀπὸ πολυετῆ παραμονὴ στὸ
μοναχικὸ βίο, φορτωμένοι μὲ τε-
ράστια πνευματικὴ ἐμπειρία.
Ὑπάρχει καὶ μιὰ ἄλλη πτυχὴ τοῦ
ὅλου θέματος, ἡ ὁποία διαδίδεται
τεχνιέντως ὅτι τάχα οἱ μοναχοὶ μὲ
τὶς προσευχές τους σώζουν τὴν
ἀνθρωπότητα… Ἂν λάβουμε ὑπό-
ψη μας τὴν Πατρίδα μας μὲ τὰ ἑκα-
τοντάδες μοναστήρια, ἐκεῖ ποὺ
ἔχουν φθάσει τὰ πράγματα κανεὶς
δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει· οὔτε οἱ
προσευχὲς τῶν μοναχῶν… Μᾶλ-
λον θὰ πρέπει νὰ ξανάρθουν οἱ
Ἀπόστολοι, κι᾽ ἂν κι᾽ αὐτοὶ μπορέ-
σουν μὲ τόση ἀπιστία ποὺ θὰ συ-
ναντήσουν «… εἰ Μωϋσέως καὶ
τῶν Προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν,
οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ
πεισθήσονται».
Μὲ τιμὴ
Μάκης Ἀνδρεόπουλος
Ἀγρίνιο
Υ.Γ.
Ἐπειδὴ σὲ κάποιους θ᾽ ἀνοίξει ἡ
ὄρεξη γιὰ ἀντιπαράθεση, καλὸ θὰ
εἶναι προτοῦ τὸ πράξουν νὰ διαβά-
σουν τὸ σχόλιο τοῦ Πρωτ. Δ.Δ.Τ. στὸν
Ὀρθόδοξο Τύπο τῆς 7ης Μαΐου 2010
καὶ μετὰ τὸ συζητᾶμε.
Ἀπάντησις
εἰς τὸν κ. Ἀνδρεόπουλο:
Ὁ κ. Ἀνδρεόπουλος μὲ χαρακτη-
ρίζει ἐπαναστάτη ἱερέα, γιατὶ ψέγω
συχνὰ ἀπὸ τὶς στῆλες τοῦ «Ο.Τ.»
«ὑψηλὰ ἱστάμενους στὸν ἱερατικὸ
κλάδο». Δὲν εἶμαι ὅμως ἐπαναστά-
της. Ἁπλῶς ἔχω λίγη παρρησία καὶ
ἐκφράζω μερικοὺς ἀδελφούς. Ὁ
ἔλεγχός μου ἀναφέρεται πάντα σὲ
συγκεκριμένα γεγονότα καὶ ποτὲ
δὲν ὑπηρετεῖ κάποια σκοπιμότητα.
Χαίρομαι ποὺ ὁ κ. Ἀνδρεόπουλος
παρακολουθεῖ τὰ κείμενά μου.
Πρωτ. Διονύσιος Τάτσης
Κόνιτσα, Τηλ. 26550 22788
Ἔχει ἀντιρρήσεις
Σεβαστέ πατέρα Διονύσιε Τάτση,
εἶμαι ἀναγνώστης τοῦ «Ο.Τ.» τά
τελευταῖα τρία ἔτη (ὄψιμος). Μετά
λύπης παρατηρῶ ὅτι τακτικά ἐλέγ-
χετε σκληρά τούς ἄγαμους κληρι-
κούς καί Δεσποτάδες. Ἐπίσης χρη-
σιμοποιεῖτε ὡς «γαρνιτούρα» τῆς
κριτικῆς σας, τά ἐπανωκαλύμμαυ-
χα, τούς φανταχτερούς σταυρούς,
τίς ράβδους καί λοιπά. Τεκμαιρό-
μενος δέ τήν «πνευματική τους
ἀνεπάρκεια», περνᾶτε καί στά «ἄ-
βουλα» πνευματικοπαίδια τους, θε-
ωρώντας αὐτά, ἐμμέσως πλήν σα-
φῶς, πρόβατα μωρά.
Διαφωνῶ μαζί σας κάθετα καί ρι-
ζικά (ἄν μοῦ ἐπιτρέπετε). Οἱ ὅποιες
ἀνθρώπινες ἀτέλειες τῶν Ἱερομο-
νάχων, Μοναχῶν καί Δεσποτάδων
εἶναι ὁ πρῶτος στόχος τοῦ Διαβό-
λου καί αὐτό γιατί ἔτσι χτυπᾶ, ὁ τρι-
σκατάρατος, τήν παρθενία, τήν ἀ-
γαμία καί τήν ἀκτημοσύνη! Εἶναι
πολύτιμη ἡ προσφορά τῶν ἀγάμων
Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» πάντοτε πρὸ τῶν ἐπάλξεων τῆς
Ὀρθοδοξίας, μάχεται διὰ τὴν ἐνημέρωσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ
καὶ συμμετέχει ἐνεργῶς εἰς τοὺς ὁμολογιακοὺς ἀγῶνας
ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἐγγραφεῖτε συνδρομηταί.
Ἐφημερὶς «Ὀρθόδοξος Τύπος», Κάνιγγος 10, 10677
Ἀθῆναι, τηλ. 210–38.16.206. Ἐτησία συνδρομὴ 50,00 €.
Ἐπίσης μπορεῖτε κάθε Παρασκευὴ νὰ τὸν προμηθεύεσθε
ἀπὸ τὰ περίπτερα.
4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
κληρικῶν στίς ἐνορίες, ἔστω κι ἄν
ἐνοχλοῦν μέ τήν παρουσία τους
ὀλίγους ἐγγάμους.
Συχνά ἐπικαλεῖσθε τόν Γέροντα
Παΐσιο. Στήν ἑπόμενη προσευχή
σας ρωτῆστε τόν Δεσπότη καί Κύ-
ριο Ἰησοῦ Χριστό ἄν τοῦ ἀρέσει ὁ
ἔλεγχος, πού κάνετε στούς Ἀδελ-
φούς σας! Ὁ πατήρ Παΐσιος πάντο-
τε σκεφτόταν «μέσω Στρατηγείου».
Μετά ἀγάπης Χριστοῦ!
Γιώργος Ἰωάννου
Βαφέας–Ταλάντι Φθιώτιδος
Ἀπάντησις
εἰς τὸν κ. Ἰωάννου:
Ὁ κ. Ἰωάννου διαφωνεῖ «κάθετα
καὶ ριζικὰ» μαζὶ μου, γιατὶ συχνὰ
ἐλέγχω σκληρὰ τοὺς «ἄγαμους
κληρικοὺς καὶ τοὺς δεσποτάδες».
Δὲν πειράζει. Ἔχει αὐτὸ τὸ δικαίω-
μα. Ὅμως πρέπει νὰ συμφωνήσει
ὅτι «οἱ ἀτέλειες τῶν Ἱερομονάχων,
Μοναχῶν καὶ Δεσποτάδων» καὶ ὄχι
μόνον αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐγγά-
μων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, σκανδα-
λίζουν καὶ προκαλοῦν ἀπώλεια
ψυχῶν. Αὐτὲς τὶς ἀδυναμίες ἐλέγ-
χω, αὐτὲς θέλω νὰ περιορίσω,
ἀφοῦ ποτὲ δὲν θὰ μπορέσω νὰ τὶς
ἐξαλείψω. (Ἀναφέρομαι μόνο στὴ
δική μου προσπάθεια. Ὑπάρχουν
στὴν Ἐκκλησία μας πολλὲς ἄλλες
παρόμοιες).
Πάντως, ἂς γνωρίζει ὁ κ. Ἰωάν-
νου ὅτι πολλοὶ ἄλλοι ἀδελφοὶ δὲν
διαφωνοῦν μαζί μου «κάθετα καὶ
ριζικά», ἀλλὰ μὲ παρακαλοῦν νὰ
συνεχίσω τὸ διακόνημα.
Πρωτ. Διονύσιος Τάτσης
Κόνιτσα, Τηλ. 26550 22788
Συνταγματολογικά
καί ἄλλα τινα περίεργα
Κύριε Διευθυντά,
1. Θεωρῶ εὐτυχῆ συγκυρία τό
ὅτι ἡ γενιά μου διδάχθηκε καί με-
λέτησε συγγράματα συνταγματο-
λόγων καί γενικῶς καθηγητῶν τοῦ
δημοσίου δικαίου, πού ὑπῆρξαν
ἐπιφανεῖς προσωπικότητες, τόν πα-
ρελθόντα αἰώνα. Δυστυχῶς, τήν
παροῦσαν περίοδο νεόκοποι συν-
ταγματολόγοι προβαίνουν σέ ἀνα-
κοινώσεις διά τοῦ τύπου ἤ προφο-
ρικῶς, περίεργων ἀπόψεων ἐπί βα-
σικῶν θεμάτων. Βασιζόμενοι στίς
ἀρχές τοῦ Διαφωτισμοῦ, ὁ ὁποῖος
προξένησε περισσότερη ζημία ἀπό
ὅ,τι ὄφελος στίς κοινωνίες, διατυ-
πώνουν καινοτόμους ὁρισμούς βα-
σικῶν ἐννοιῶν, ὅπως:
α) Ἰσχυρίζονται ὅτι βασικά στοι-
χεῖα τῆς ἔννοιας Ἔθνος εἶναι οἱ
ἀξίες τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δη-
μοκρατίας. Ὅλα τά ἄλλα, τό ὁμό-
γλωσσον, τό ὅμαιμον, οἱ κοινές πα-
ραδόσεις, ἡ φυλετική καταγωγή
κλπ εἶναι παρεπόμενα, δηλαδή δευ-
τερεύοντες παράγοντες…
Ἄν λοιπόν δεχθοῦμε τά παραπά-
νω, τότε ἡ Γερμανία τοῦ Χίτλερ, ἡ
Ρωσία τοῦ Στάλιν, ἡ Ἰταλία τοῦ
Μουσολίνι κλπ παρόμοια, δέν ἀπο-
τελοῦσαν ἔθνη, διότι ἐστεροῦντο
ἐλευθερίας καί δημοκρατίας!…
Παράλληλα ὅμως, ἐκμηδενίζον-
ται καί οἱ ὁρισμοί περί ἔθνους τῶν
ἐξεχόντων πολιτειολόγων τοῦ
20οῦ αἰώνα Jellinek, Bluntschli κλπ
καθώς καί σοβαρῶν λεξικῶν καί
ἐγκυκλοπαιδειῶν.
β) Διατυπώνουν ἐπίσης ὑπαινι-
κτικούς καί μειωτικούς χαρακτηρι-
σμούς γιά προσωπικότητες, ὅπως ὁ
ἀείμνηστος καθηγητής καί Πρό-
εδρος τῆς Δημοκρατίας Κων. Τσά-
τσος, στίς παραδόσεις τοῦ ὁποίου
συνέρρεαν καί ἑκατοντάδες φοι-
τητῶν ἄλλων Σχολῶν.
2. Προτείνουν ἀκόμη, πρωτοφα-
νεῖς μεθόδους γιά τήν ὁμαδική πα-
ραχώρηση ἀπό τή χώρα μας ἰθαγέ-
νειας σέ ἀλλοδαπούς, μέ τήν
ἐφαρμογή τοῦ «ἰταλικοῦ συνταγ-
ματικοῦ τόξου» μετά τήν λήξη τοῦ
Β´ Παγκοσμίου Πολέμου! (Προ-
φανῶς πρόκειται περί ἐλαστικότε-
ρης ἑρμηνείας τῶν σχετικῶν ἄρ-
θρων τῶν ἡμετέρων Συντάγματος
καί Ἰδιωτικοῦ Δ.Δ.). Ἔτσι ὅμως, θά
προκύψουν μελλοντικῶς σοβαρό-
τατοι κίνδυνοι γιά τή χώρα μας,
πού περιβάλλεται ἀπό ὅμορα μή φι-
λικῶς διακείμενα κράτη καί ἐπίσης
δέν ἀντέχει ἄλλους μετανάστες.
Ἄλλωστε ἀνακινήθηκε ἤδη τε-
λευταίως καί τό θέμα τῆς ἐπανό-
δου, μέ χορήγηση ἰθαγένειας σέ 50
χιλιάδες Σκοπιανούς ὑπηκόους,
πού ἀποτελοῦνται ἀπό ἐπιζῶντες
μητραλοῖες τῆς περιόδου 1946-49
καί ἀπογόνους τους ἀλλά καί μέλη
τῆς σλαβικῆς Ταξιαρχίας τοῦ Γκό-
τσε. Καί ὅλα αὐτά, ὄχι γιά φιλαν-
θρωπικούς ἀλλά γιά καθαρά ψηφο-
θηρικούς λόγους! Παραμένουν
πάντοτε νωπά ὅσα ἐμεῖς οἱ Βορει-
οελλαδίτες καί οἱ πρόγονοί μας
ἔχουν ὑποφέρει!
3. Οἱ λέξεις: «ὑπουργέω» καί «ὑ-
πουργός» σημαίνουν ὑπηρετῶ καί
ὑπηρέτης. Ἀρκετοί ὅμως ἀπό τούς
νῦν Ὑπουργούς, μέ τούς Γεν.Γραμ-
ματεῖς τους, «διαψεύδοντες» τίς ἀ-
νωτέρω σημασίες, παραμένουν ἐπί
ἀρκετό χρόνο ἀνενεργοί, καλυπτό-
μενοι ἴσως ἀπό τούς νέους σχοινο-
τενεῖς τίτλους τῶν Ὑπουργείων
τους…
Μέ τιμή
Φωκίων Τοπάλης
Ὑποστράτηγος ΠΒ ἐ.ἀ
Φιλόλογος-Πτυχ. Νομικῆς
4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ ΑΠΕΙΛΕΙ ΜΕ ΑΠΟΒΟΛΗΝ ΕΚ ΤΗΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
φοινίκων... Καί ἐπορεύθη εἰς τόν οἶκον αὐτῆς φέ-
ρουσα εἰς τούς βραχίονας τό υἱόν της. Μαριάμ πα-
ράδοξον ἔργον ἔπραξας».
Σέ ἄλλη σούρα (Ἡ Τράπεζα 5:116–117) τοῦ Κο-
ρανίου γίνεται δεκτόν τό κατʼ ἐξοχήν προφητι-
κόν ἀξίωμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἀπονέμονται
σέ Αὐτόν τίτλοι, πού δέν ἀποδίδονται ἀπό τό Κο-
ράνιον στόν ἴδιον τόν Μωάμεθ: «Ἀπεκρίθη ὁ
Ἰησοῦς: Πῶς ἠδυνάμην νά εἴπω ... Σύ ἔγνως τά ἐν
τῷ μυχῷ τῆς καρδίας μου... ἐγώ δέν ἐδίδαξα
αὐτοῖς ἤ τάς ἐντολάς σου. Λατρεύετε τόν Θεόν
τόν Κύριον ἐμοῦ τε καί ὑμῶν. Ἐν ὅσῳ διέμενον
ἐπί τῆς γῆς ἠδυνάμην νά μαρτυρήσω περί αὐτῶν,
νῦν ὅμως ἀνεκλίθην παρά σοῦ. Σύ αὐτός ἑώρας
τά πάντα καί εἶ μάρτυς πάντων». Στήν σούρα (Ἡ
Βοῦς 2:81) ἀναφέρεται τό Κοράνιον στόν Ἰησοῦν
Χριστόν μέ τούς λόγους «Παρέσχομεν τῷ Ἰησοῦ
Υἱῷ τῆς Μαριάμ σημεῖα προφανῆ τῆς ἀποστολῆς
αὐτοῦ ἐνισχύσαντες αὐτόν διά τοῦ Ἁγίου Πνεύ-
ματος». Δέν ἀποκαλεῖται στό Κοράνιον ὁ Ἰησοῦς
Χριστός μόνον «Προφήτης καί Ἀπόστολος»,
ἀλλά ἀκόμη «Μεσσίας», «Λόγος Θεοῦ», θεω-
ρεῖται «Νεός Ἀδάμ», διότι ἐγεννήθη κατά ἰδιαί-
τερον ὑπερφυσικόν τρόπον καί ὄχι ὅπως οἱ ἄλλοι
ἄνθρωποι. Στήν σούρα τοῦ Κορανίου (Αἱ γυ-
ναῖκες 4:169) διακηρύσσεται «Ὁ Μεσσίας
Ἰησοῦς Υἱός τῆς Μαριάμ, Ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ
καί ὁ Λόγος Αὐτοῦ».
Τό ἀνακαινιστικόν ἔργον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πε-
ριγράφεται στό Κοράνιον μέ τρόπον διθυραμβι-
κόν στήν σούρα (Ὁ οἶκος Ἐμράν 3:40–42, 43)
ὅπου ἀναφέρεται «Ὁ Μεσσίας θά κληθῇ Ἰησοῦς
υἱός τῆς Μαριάμ ἔνδοξος ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ καί
ἐν τῷ μέλλοντι καί εἷς ἐκ τοῦ οἶκου τοῦ Κυρίου.
Θά διδάξει τούς ἀνθρώπους ἀπό τῆς βρεφικῆς
αὐτοῦ ἡλικίας καί εἶτα γενόμενος ἀνήρ. Ἔσεται
δέ ἐκ τῶν ἐναρέτων... καί θά διδάξῃ τήν βίβλον,
τήν σοφίαν, τήν Πεντάτευχον καί τό Εὐαγγέλιον.
Ὁ Ἰησοῦς ἔσται ὁ ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ πρός τούς
υἱούς Ἰσραήλ καί θά εἴπη πρός αὐτούς. Ἔρχομαι
πρός ὑμᾶς διά τῶν σημείων τοῦ Κυρίου ἡμῶν. Θά
σχηματίσω ἀπό χοῦν πτηνόν, θά ἐμφυσήσω εἰς
αὐτό διά τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, θά λάβῃ ζωήν.
Θά θεραπεύσω τόν ἐκ γενετῆς τυφλόν καί τόν λε-
πρόν, θά ἀναστήσω νεκρούς διά τῆς δυνάμεως
τοῦ Θεοῦ καί θά εἴπω ὑμῖν ὅ,τι ἐφάγετε καί ὅ,τι
κρατεῖτε κρυπτόν ἐν τῇ οἰκίᾳ ὑμῶν. Ταῦτα πάντα
ἔσονται θαύματα διʼ ὑμᾶς, ἐάν εἶσθε πιστοί». Τά
ἴδια ἐπαναλαμβάνονται καί στήν σούραν (Ἡ Τρά-
πεζα 5:109–111).
Σέ πολλά σημεῖα τοῦ Κορανίου τονίζεται ὅτι ὁ
Ἰησοῦς Χριστός ἐγεννήθη κατά τρόπον ὑπερφυ-
σικόν ἐκ τῆς Παρθένου Μαριάμ καί τοῦ Πνεύμα-
τος τοῦ Θεοῦ. Οὐδαμοῦ ἀναφέρεται σάν υἱός
ἀνδρός τινός, ὅπως συνήθιζαν οἱ Ἄραβες, ἀλλά
πάντοτε ὡς ὁ Ἰησοῦς ὁ Υἱός τῆς Μαριάμ, ὁ ὁποῖος
ἀπό τοῦ βρεφικοῦ ἤδη λίκνου κατέχει σοφίαν, ὁμι-
λεῖ, ἀναγγέλλει τό ἔργον Του, βεβαιώνει τήν
ἁγνότητα τῆς Μητρός Του. Στή σούρα (Ἡ Μαριάμ
19:30–32) ἀναφέρονται «Ἡ Μαριάμ ἔνευσε πρός
αὐτούς ἵνα ἐρωτήσωσι τό βρέφος. Πῶς, ἠρώτη-
σαν, δύναται νά λαλήσῃ πρός ἡμᾶς τό βρέφος κεί-
μενον ἔτι ἐν τῷ λίκνῳ; Εἰμί δοῦλος τοῦ Θεοῦ,
εἶπεν τό βρέφος, ὁ Κύριος μοι ἐδώρησεν τήν βί-
βλον ποιήσας με προφήτην».
Στό Κοράνιον ὁ Μωάμεθ γνωρίζει καί σέβεται
τήν ὑπέροχον θαυματουργικήν δύναμιν τοῦ Μεσ-
σίου. Ἀναφέρει θεραπεῖες ἀσθενῶν, καθαρισμόν
λεπρῶν, ἀνάστασιν νεκρῶν καί ἀκόμη θαύματα, τά
ὁποῖα μνημονεύονται ἀπό τά ἀπόκρυφα Εὐαγγέ-
λια. Ἰδιαιτέρα ἔμφασις δίδεται στό θαῦμα τοῦ
Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά τοῦ ὁποίου διέθρεψε τούς
πεντάκις χιλίους ἄνδρας στήν ἔρημον. Στή σούρα
(Ἡ Τράπεζα 5:112–115) ἀναφέρεται: «Εἶπον οἱ μα-
θηταί πρός τόν Ἰησοῦν· Υἱέ τῆς Μαριάμ δύναται ὁ
Κύριός Σου νά καταβιβάσῃ ἡμῖν ἐξ οὐρανοῦ τρά-
πεζα πλήρη ἐδεσμάτων; καί ὁ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη·
φοβήθητε τόν Θεόν, ἐάν εἶσθε εὐσεβεῖς. Ἐπιθυ-
μοῦμεν εἶπον οἱ μαθηταί παρακαθήσαντες νά
εὐωχηθῶμεν ἐπʼ αὐτῆς καί τότε στερεωθήσεται ἡ
καρδία ἡμῶν, θά γνωρίσωμεν ὅτι ἐδίδαξας ἡμῖν
τήν ἀλήθειαν καί ἐσόμεθα ὁμολογηταί σου. Καί ὁ
Ἰησοῦς Υἱός τῆς Μαριάμ δεηθείς πρός τόν Θεόν
εἶπε: Κύριε καί Θεέ μου καταβίβασον ἐξ οὐρανοῦ
τράπεζα πρός εὐωχίαν τοῦ πρώτου καί τοῦ τελευ-
ταίου ἡμῶν καί αὕτη ἔστω ὡς τεκμήριον τῆς σῆς
παντοδυναμίας. Διάθρεψον ἡμᾶς Σύ ὁ ἄριστος
τῶν διατροφέων. Εἶπεν ὁ Θεός: Θά καταβιβάσω
αὐτήν πρός ὑμᾶς πλήν οὐαί εἰς τόν μή πιστεύοντα
εἰς τό θαῦμα τοῦτο».
Σέ δέκα τρία κεφάλαια ἀναφέρεται ἡ Ὑπεραγία
Θεοτόκος Μαρία μέ ἐξόχως τιμητικόν τρόπον σάν
ἄσπιλος παρθένος, στήν σούραν (Οἱ Προφῆται
21:91), «εἰς δέ τήν Ἄσπιλον Παρθένον ἐνεφυσή-
σαμεν τό Πνεῦμα ἡμῶν». Σάν ἐνάρετος μήτηρ τοῦ
Ἰησοῦ στήν σούραν (Ἡ Τράπεζα 5:79) «ἡ δέ μήτηρ
αὐτοῦ (Μεσσίου) ἦτο ἐνάρετος». Σάν Ἁγνή πάσης
κηλῖδος μεταξύ ὅλων τῶν γυναικῶν, στήν σούρα
(Ὁ οἶκος Ἐμράν 3:37) «Καί εἶπεν ὁ ἄγγελος· Μα-
ριάμ ὁ Κύριος σου ἐξέλεξέ σε καί ἐτήρησέ σε
ἁγνήν πάσης κηλῖδος μεταξύ ὅλων τῶν γυ-
ναικῶν».
Κατόπιν ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνωτέρω ἐνδεικτικῶς
ἀναφερομένων σημείων τοῦ Κορανίου παραθέτο-
μεν τό κήρυγμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος
ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου,
πού προηγήθη ἕξ (6) ὁλοκλήρους αἰῶνες τῆς ἐμ-
φανίσεως τοῦ ἄραβος ἐμπόρου Μωάμεθ (ἐγεννή-
θη τό ἔτος 570 μΧ στή Μέκκα τῆς Ἀραβικῆς χερ-
σονήσου, υἱός τοῦ Ἀμπνταλάχ καί τῆς Ἄμινα Μπίν-
τ Οὐαχάμπ ἀπό τήν φυλή τῶν Κουραϊσιτῶν, πού
ἀνῆκε στήν οἰκογένεια τῶν Χασιμιτῶν καί πού
ὀρφανός ἀνετράφη ἀπό τόν πάππον του Ἀμπν-
τούλμουτταλίμπ καί τόν θεῖον του Ἀμπού Ταλίμπ.
25ετής ὤν συνεζεύχθη τήν 40χρονη χήρα Χαντί-
τζα καί ἄλλας ὀκτώ (8) ἐπισήμους γυναίκας. Μετά
τόν θάνατόν της ἄρχισε νά κηρύττει τό 610 μ.Χ. σέ
ἡλικία 40 ἐτῶν ἔχων πολλάς ἀμφιβολίας διά τό
ἔργον αὐτό). Τό κήρυγμα λοιπόν τοῦ διακηρυσσο-
μένου καί ἀπό τόν Μωάμεθ σάν Μεσσίου δηλ. ἀπε-
σταλμένου τοῦ Θεοῦ, πού προανήγγειλαν ὅλοι οἱ
Προφῆται τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καί Θεανθρώπου
Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐντελῶς ἀντί-
θετον μέ ὅ,τι ὁ Μωάμεθ συνέλαβε σάν ἰδέα περί
τοῦ ἑνός καί ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τήν διεκήρυξε.
Παραθέτομεν τρία μόνο ἐνδεικτικά σημεῖα ἀπό
τό ἄπειρο πλῆθος, πού ὑπάρχει:
Α´. «Εἰ ἀγαπᾶτε τούς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν
χάρις ἐστί; καί γάρ οἱ ἁμαρτωλοί τούς ἀγαπῶντας
αὐτούς ἀγαπῶσι. καί ἐάν ἀγαθοποιῆτε τούς ἀγα-
θοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καί γάρ
οἱ ἁμαρτωλοί τό αὐτό ποιοῦσι. καί ἐάν δανείζητε
παρ᾽ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί;
καί γάρ οἱ ἁμαρτωλοί ἁμαρτωλοῖς δανείζουσι, ἵνα
ἀπολάβωσι τά ἴσα. πλήν ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς
ὑμῶν καί ἀγαθοποιεῖτε καί δανείζετε μηδέν ἀπελ-
πίζοντες, καί ἔσται ὁ μισθός ὑμῶν πολύς, καί ἔσε-
σθε υἱοί ὑψίστου, ὅτι αὐτός χρηστός ἐστιν ἐπί
τούς ἀχαρίστους καί πονηρούς. Γίνεσθε οὖν
οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ πατήρ ὑμῶν οἰκτίρμων
ἐστί» (Λουκ. 6, 32–36).
Β´. «Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ
περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς
ἐμέ, ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ
κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἕν ὦσιν, ἵνα ὁ
κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. κἀγὼ τὴν
δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν
καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμὲν, ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν
ἐμοί, ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν, καὶ ἵνα
γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπη-
σας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας. πάτερ, οὓς
δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι
μετʼ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσιν τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν
δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς
κόσμου. πάτερ δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω,
ἐγὼ δέ σε ἔγνων, καὶ οὗτοι ἔγνωσαν ὅτι σύ με
ἀπέστειλας· καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ
γνωρίσω, ἵνα ἡ ἀγάπη ἣν ἠγάπησάς με ἐν αὐτοῖς ᾖ
κἀγὼ ἐν αὐτοῖς» (Ἰωαν. 17, 20–26).
Γ´. «Πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν
δύναμιν τοῦ Θεοῦ· ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γα-
μοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾽ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ
ἐν οὐρανῷ εἰσι» (Ματθ. 22, 29–30).
Ὁλόκληρο τό Εὐαγγέλιον ἀποκαλύπτει τήν πα-
τρική σχέση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο καί καλεῖ
τόν ἄνθρωπο ὄχι νά ὑποταγῆ στόν Θεόν, ἀλλά νά
ἑνωθῇ μέ τήν θεία του φύση καί νά γίνῃ Θεός καί
ὁ ἄνθρωπος κατά χάριν. Τό κήρυγμα τοῦ Μεσσί-
ου δέν ἀφοροῦσε ἀσφαλῶς μόνο τούς ἑβραίους
ἀλλά ὅλο τό ἀνθρώπινον γένος κατά τόν λόγον
Αὐτοῦ πρός τούς μαθητάς Του: «Πορευθέντες
μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βαπτίζοντες αὐτούς
εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγί-
ου Πνεύματος διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα
ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καί ἰδού ἐγώ μεθʼ ὑμῶν εἰμι
πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ
αἰῶνος» (Ματθ. 28, 19–20). Τό Εὐαγγέλιο τοῦ
Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν ἦρθε νά καταργήσῃ τόν Μω-
σαϊκόν Νόμον καί τούς Προφήτας, ἀλλά νά τούς
συμπληρώσῃ καί εἶναι ἡ μόνη καί ἡ πλήρης γιά τόν
Θεόν, τόν κόσμον καί τόν ἄνθρωπον ἀλήθεια, ἡ
ὁποία ἀπεδείχθη καί ἐσφραγίσθη ὄχι μέ τό κήρυ-
γμα τῶν Ἀποστόλων καί μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ μό-
νον, ἀλλά μέ τό αἷμα καί τό μαρτύριόν τους, διότι
τά ἀληθινά παιδιά τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ οὐδέποτε
ἐπεβλήθησαν μέ τήν βία καί τήν μάχαιρα καί τόν
θάνατο τῶν ἄλλων ἀλλά μέ τό θαῦμα καί τήν προ-
σωπική τους θυσία. Τό ἀληθές κήρυγμα λοιπόν
τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Μεσσίου βεβαιοῦται μέ τήν μαρ-
τυρία καί τό μαρτύριο ἐπί τρεῖς ὁλοκλήρους
αἰῶνες τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλη-
σίας καί 11.000.000 περίπου σφαγιασθέντων κατα-
κρεουργηθέντων καί καέντων μαρτύρων καί
Ἁγίων Της καί ἑπομένως ἐγείρεται κατόπιν ὅλων
τῶν ἀνωτέρω τό ἀμείλικτο ἐρώτημα: ποῖος λέγει
τήν ἀλήθειαν; Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεάνθρωπος,
πού ἐγεννήθη στόν κόσμον αὐτόν ὑπερφυσικῶς,
διά τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καί ὄχι κατά τήν φυ-
σικήν ὁδόν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἀποδεικνύεται
καί διά τῆς παραθέσεως τῶν ἀνωτέρω σουρῶν ὅτι
ἀποδέχεται καί διακηρύσσει πλήρως καί ὁ Μωά-
μεθ στό Κοράνιόν του, καί τοῦ ὁποίου Ἰησοῦ Χρι-
στοῦ τό κήρυγμα ἀποτελεῖ συμπλήρωσιν καί ὁλο-
κλήρωσιν τῆς εἰς τούς Προφήτας τῆς Παλαιᾶς
Διαθήκης γενομένης ὑπό τοῦ Θεοῦ Ἀποκαλύψε-
ως, ὁ δέ Λόγος Του καί ἡ Ἀνάστασίς Του μᾶς δί-
δεται ἀψευδής διά τῶν μέ τόν θάνατό τους μαρ-
τυρησάντων τήν Ἀλήθειαν ἤ ὁ λόγος καί οἱ πεποι-
θήσεις ἑνός κοινοῦ ἀνθρώπου, τοῦ Ἄραβα ἐμπό-
ρου Μωάμεθ, υἱοῦ τοῦ Ἀμπνταλάχ καί τῆς Ἄμινα
Μπίντ Οὐαχάμπ, πού ἔζησε ἑξακόσια χρόνια μετά
τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί πού γεννήθηκε, ὅπως ὅλοι
οἱ ἄνθρωποι γεννιοῦνται κατά φύσιν καί πού ἀνα-
τρέπουν πλήρως καί οὐσιαστικῶς ὅλον τό περιε-
χόμενον τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ διά τῶν προ-
φητῶν καί τοῦ ἐνσαρκωθέντος, σταυρωθέντος
καί ἀναστάντος Υἱοῦ Του, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ
Χριστοῦ;
Ὅταν ληφθῇ ἐπιπροσθέτως ὅτι ὁ Μωάμεθ ὑπʼ
οὐδενός ἐπροφητεύθη, διότι ὁ ἰσχυρισμός του
στή σούρα τοῦ Κορανίου (Πολεμική παράταξη
61:6) «Ὁ δέ Ἰησοῦς Υἱός τῆς Μαριάμ εἶπε πρός
τόν λαόν αὐτοῦ· Ὦ υἱοί Ἰσραήλ, ἐγώ εἰμί Ἀπόστο-
λος τοῦ Θεοῦ πεμφθείς πρός ὑμᾶς, ὅπως κυρώσω
τήν πρό ἐμοῦ ἀποσταλεῖσαν Πεντάτευχον καί
εὐαγγελίσωμαι ὑμῖν τήν ἔλευσιν ἑτέρου Ἀποστό-
λου μετʼ ἐμέ, οὗ τό ὄνομα Ἀχμέτ» καθώς καί ἡ θέ-
σις τῶν Μουσουλμάνων ἑρμηνευτῶν ὅτι δῆθεν
στό Εὐαγγελικό ἐδάφιο Ἰω. 16, 7 «Ἐάν μή ἀπέλθω
ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρός ὑμᾶς, ἐάν δέ
πορευθῶ πέμψω αὐτόν πρός ὑμᾶς» ὑπῆρχε ἀρχικά
ἡ λέξις περικλυτός, καί ὄχι Παράκλητος, ἡ ὁποία
σημαίνει ἔνδοξος καί εἶναι συνώνυμος τῆς κορα-
νικῆς λέξεως Ἀχμέτ, εἶναι ἐντελῶς ἀνάξια ἀντι-
κρούσεως, διότι προσκρούουν στήν ἐπί ἕξι
αἰῶνες, μέχρι τῆς ἐμφανίσεως τῆς δῆθεν ἀποκα-
λύψεως τοῦ Κορανίου, χριστιανική πίστη, Οἰκου-
μενικές Συνόδους, θεολογία, συγγραφική δρα-
στηριότητα, παγχριστιανική πεποίθηση καί ἐπι-
στήμη καί μάλιστα στήν κοινή λογική, διότι εἶναι
ἐντελῶς ἀδιανόητο νά ἀνέμενε ὁ Θεός ἕξι ὁλο-
κλήρους αἰῶνες ἀπό τήν ὑπερφυσική ἐνσάρκωση,
δράση καί παρουσία τοῦ Μεσσίου καί ἀνάληψή
του στούς οὐρανούς, γιά νά ἀποστείλει τήν δῆθεν
σφραγίδα πάντων τῶν προφητῶν, δηλαδή τόν κοι-
νόν ἄνθρωπον Μωάμεθ.
Ἀντιθέτως ὁ ἀληθινός Παράκλητος, τό τρίτο
πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τό Πανάγιον Πνεῦμα
ἐπεφοίτησε πενήντα μέρες μετά τήν Ἀνάσταση
τοῦ Χριστοῦ καί δέκα μετά τήν Ἀνάληψή Του
στούς μαθητάς καί Ἀποστόλους Του ἱδρύοντας
τήν Ἐκκλησία Του, πού εἶναι τό σῶμα Του μέ
ἐκεῖνον κεφαλή, ἐνδυναμώνοντας τούς κρυβομέ-
νους καί τρομοκρατημένους μαθητάς τοῦ Χρι-
στοῦ, γιά νά κηρύξουν σέ ὅλο τόν κόσμο τό Εὐαγ-
γέλιο τῆς υἱοθεσίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό
Πατέρα καί νά ἀδιαφορήσουν γιά τήν προσωπική
τους τύχη καί γιά τά τρομακτικά βάσανα καί τελι-
κά τόν μαρτυρικό καί ἐπώδυνο θάνατο, πού θά
«κέρδιζαν» ἀπό ὅλη αὐτή τήν πνευματική προ-
σπάθεια.
Ὅταν ληφθῆ ἐπίσης ὑπʼ ὄψιν ὅτι ὁ Μωάμεθ κα-
τά τά ἀνωτέρω ἐπέβαλε τήν θρησκεία του μέ τήν
βία, τόν θάνατο καί τήν ἐξουσία, καί τό κυριώτε-
ρον, ἐάν ἦσαν ἀληθεῖς οἱ δῆθεν ἀποκαλύψεις,
πού ἐγένοντο σέ αὐτόν ἀπό τόν φερόμενον σάν
ἀρχάγγελον Γαβριήλ, θά ἔπρεπε ὁ Θεός νά εἶναι
ἐντελῶς παράφρων, ἐφʼ ὅσον ἄλλα ἐκήρυσσε καί
ἀπεκάλυπτε ἐπί αἰῶνες στό ἀνθρώπινον γένος
καί ἑξακόσια χρόνια μετά τήν τελευταίαν του
ἀποκάλυψιν «μετέβαλε γνώμην» καί ἄλλαξε ῥιζη-
δόν τήν περί τοῦ Ἑαυτοῦ του γνωστοποίηση.
Ἐπειδή ὅμως αὐτό εἶναι βλασφημία καί ὕβρις κα-
τά τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος, ὅπως τό μεγα-
λειῶδες σύμπαν, «τό ἔργον τῶν χειρῶν Του»
ἀποδεικνύει μέ τήν ὑπερμαθηματικήν ἀκρίβειαν
τῶν δισεκατομμυρίων γαλαξιακῶν σχηματισμῶν,
εἶναι ἡ πανσοφία, εἶναι ἡ ἀπόλυτος ἀλήθεια, εἶναι
ἡ ἀπόλυτος ἀγάπη, λογικῶς εἶναι ἐντελῶς ἀδύ-
νατον νά ἔχει συμβεῖ. Καί κατά λογική ἀκολου-
θία τό συμπέρασμα, πού ἐξάγεται εὐχερῶς, εἶναι
ὅτι ὁ κοινός ἄνθρωπος Μωάμεθ διεμόρφωσε,
ἑξακόσια χρόνια μετά τήν ὁλοκλήρωση τῆς Θεί-
ας Ἀποκαλύψεως, ἐξ ἰδίας πρωτοβουλίας, σκέ-
ψεως καί ἀντιλήψεως τό θρησκευτικό του σύ-
στημα, πού ἀποτελεῖ συμπίλημα ἀρχαίων ἀρα-
βικῶν θρησκευτικῶν δοξασιῶν, ἰουδαϊκῶν καί
χριστιανικῶν ἀντιλήψεων, καί τό χρησιμοποίησε,
γιά νά συνενώσει τίς Ἀραβικές φυλές τῆς ἐποχῆς
του καί γιά νά δημιουργήσει τό θεοκρατικό, ἡγε-
μονικό του καθεστώς, κατακτώντας τήν ἐξουσία
καί δημιουργώντας κράτος.
Ὡς ἐκ τούτων ὁ Μουσουλμανισμός ἀποτελεῖ
βαθυτάτη πλάνη καί ἡ θρησκευτική παραδοχή
αὐτοῦ δέν ἀποτελεῖ ἀποκάλυψη τοῦ ζῶντος Θεοῦ,
ἀλλά ἀνθρωποπαθές κατασκεύασμα, πού οὐδεμία
σχέση ἔχει μέ τήν ἀλήθεια τοῦ ἀποκαλυφθέντος
στήν Παλαιά Διαθήκη Δημιουργοῦ τοῦ σύμπαντος
κόσμου Ἑνός καί μοναδικοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ
στούς γενάρχες τοῦ ἑβραϊκοῦ ἔθνους Ἀβραάμ,
Ἰσαάκ, Ἰακώβ καί ἐξαιρέτως στόν Προφήτη
Μωϋσῆ καί κατά τήν Καινή Διαθήκη ἐνσαρκωθέν-
τος ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Λόγου Αὐτοῦ σέ ἐκπλή-
ρωση τῶν ἀνά τούς αἰῶνας προφητειῶν γιά τήν
σωτηρία τοῦ κόσμου. Τίς ἀνωτέρω θέσεις δέν τίς
ὑποβάλλω μέ φονταμενταλιστική διάθεση ἐχθρό-
τητος καί ἀντιπαραθέσεως, ἀλλά ἐπειδή προκύ-
πτουν εὐθέως ἀπό τό θεωρούμενο ἀπό τούς Μου-
σουλμάνους συνανθρώπους μας καί συμπολίτες
μας ἱερό βιβλίο, πού ταυτοποιεῖ τό λόγο τοῦ Θεοῦ
(Κοράνιο).
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
τῶν παρακαταθηκῶν τῶν Πατέρων
τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πάθος, τύφλω-
σις καὶ φανατισμός; Δύναται νὰ
ἀπαντήση ὁ Σεβ. Κύκκου, ὁ ὁποῖος
εἶναι γνωστὸς Οἰκουμενιστὴς καὶ φι-
λοπαπικὸς καὶ εἶχε ἀκούσει τὰ ἐξ
ἁμάξης ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιε-
πισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστο-
δούλου εἰς τὸ Πάντειον Πανεπιστή-
μιον εἰς συνέδριον διὰ τὴν παγκο-
σμιοποίησιν καὶ τὸν πολιτισμόν, ὅταν
διετύπωσε περιέργους θέσεις διὰ
τὸν Ἑλληνικὸν Πολιτισμὸν καὶ ὑπε-
χρεώθη νὰ δώση ἐξηγήσεις ἐντὸς τοῦ
συνεδρίου; Ὁ Κύκκου ὁμιλεῖ ἀνοι-
κτῶς ὑπὲρ τοῦ Πάπα, τὸν ὁποῖον
ἀγαπᾶ καὶ τιμᾶ καὶ συνέφαγε πολ-
λάκις μαζί του, χωρὶς νὰ μολυνθῆ ἡ
πίστις του.
Ἡ συνέντευξις
Παραθέτομεν τὴν συνέντευξιν
τοῦ Σεβ. Κύκκου κ. Νικηφόρου.
Αὕτη ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«—Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴν
Κύπρο, παρόλο ποὺ χαρακτηρίστη-
κε ἱστορική, ἐντούτοις, δίχασε τὴν
Ἱερὰ Σύνοδο. Ἐσεῖς Πανιερώτατε,
ἀσπάζεστε τὴ θέση τοῦ Μητροπο-
λίτη Λεμεσοῦ Ἀθανάσιου, καθὼς
καὶ ἄλλων μελῶν τῆς Ἱ. Συνόδου
ὅτι δὲν πρέπει νὰ πραγματοποιηθεῖ
αὐτὴ ἡ ἐπίσκεψη;
—Καταρχὴν θέλω νὰ δηλώσω ὅτι
ὡς ὀρθόδοξος ἱεράρχης εἶμαι
ἐχθρὸς κάθε ἀκρότητας καὶ ἀντίθε-
τος πρὸς κάθε φανατισμό. Σύμφω-
να μὲ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας
μας, στὴ βάση κάθε φανατισμοῦ
ὑπάρχει ἡ ἁμαρτία τοῦ ἐγωϊσμοῦ,
ποὺ ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν ἀκαθαρσία
τῆς πορνείας, ἀφοῦ σύμφωνα μὲ τὸ
λόγο τοῦ Θεοῦ “ἀκάθαρτος ἐνώπιον
Κυρίου πᾶς ὑψηλοκάρδιος”.
Ὁποιοσδήποτε Ἐπίσκοπος τῆς
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὀφείλει νὰ
ὑψώνει μὲ παρρησία τὴ φωνή του,
γιὰ νὰ ὑπερασπίζεται τὴν πίστη καὶ
τὰ δίκαια τῆς Ἐκκλησίας του. Οὐδε-
μία μετακίνηση δὲν ἐπιτρέπεται ἀπὸ
τὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὄχι
ὅμως πάθος ἀλόγιστο, φανατισμὸς
καὶ τύφλωση. Ἡ Ὀρθοδοξία μας
πρέπει νὰ εἶναι φλογερὴ ἀλλὰ ὄχι
μισαλλόδοξη, διότι ὁ φανατισμὸς
καὶ ἡ μισαλλοδοξία εἶναι ἐκδηλώ-
σεις ἁμαρτωλὲς καὶ ἀντίθετες μὲ τὸ
κήρυγμα τοῦ Θεανθρώπου. Εἶναι
μακράν τῆς ὕψιστης χριστιανικῆς ἀ-
ρετῆς τῆς ἀλήθειας ὅσοι ἀρνοῦνται
νὰ δεχθοῦν καὶ νὰ διαλεχθοῦν μὲ
τοὺς ἀλλόδοξους καὶ ἀλλόθρη-
σκους.
Ἐγὼ σέβομαι τὸν Πάπα, ὡς θρη-
σκευτικὸ πνευματικὸ ἀρχηγὸ 1,5
δισεκατομμυρίου Ρωμαιοκαθολι-
κῶν Χριστιανῶν.
Τὸν ἀγαπῶ καὶ τὸν τιμῶ ὡς ἄν-
θρωπο καὶ ὡς ἀδελφὸ καὶ θὰ συμ-
μετάσχω σὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις,
ποὺ θὰ γίνουν πρὸς τιμήν του. Καὶ
νιώθω νὰ μὴ κινδυνεύει καθόλου,
μὰ καθόλου ἡ Ὀρθοδοξία μου, ἡ πί-
στη μου.
—Ἐπισκεφθήκατε τὸ Βατικανὸ
μὲ τὸν Μακαριώτατο;
—Συνόδευσα τὸν Μακαριώτατο
καὶ ναί, μείναμε γιὰ μιὰ ἑβδομάδα
στὸ Βατικανό, φιλοξενούμενοι τοῦ
Πάπα. Φάγαμε πολλὲς φορὲς μαζί
του καὶ ἐπιστρέψαμε στὴν Κύπρο,
Ὀρθόδοξοι ὡς εἴμαστε καὶ οὐδό-
λως μολύνθηκε ἡ πίστη μας. Συν-
επῶς, δὲν συμφωνῶ μὲ αὐτοὺς,
ποὺ σκανδαλίζονται μὲ τὴν ἐπίσκε-
ψη τοῦ Πάπα καὶ βεβαίως, δὲν
ἀσπάζομαι τὴ θέση οὔτε τοῦ Λεμε-
σοῦ Ἀθανάσιου οὔτε καὶ τῶν
ἄλλων Ἀδελφῶν, ποὺ διαφωνοῦν
μὲ τὴν ἐπίσκεψή του στὴν Κύπρο.
Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ μὲ ξένισε πάρα
πολὺ εἶναι ἡ συνέντευξη τοῦ Ἁγίου
Λεμεσοῦ τὴν περασμένη Κυριακὴ
στὸν «Φ». Μέσα στὴν Ἱερὰ Σύνοδο
ὁ Ἅγιος Λεμεσοῦ ζήτησε νὰ δια-
φοροποιηθεῖ καὶ νὰ μὴ παρευρεθεῖ
στὶς ἐκδηλώσεις πρὸς τιμὴν τοῦ
Πάπα. Ἡ Σύνοδος σεβάστηκε τὴν
ἄποψή του καθὼς καὶ ἄλλων μελῶν
τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Νομίζω ὅτι
ἦταν ἀρκετό τό θέμα νὰ μείνει ὡς
ἐκεῖ. Ἐντὸς δηλαδὴ τῆς Ἱερᾶς Συ-
νόδου. Διαφωνῶ μὲ τὴ συνέντευξη
τοῦ Λεμεσοῦ Ἀθανάσιου γιὰ δυὸ
λόγους: Πρῶτον, ὁ χρόνος ποὺ ἐ-
πέλεξε νὰ μιλήσει δὲν ἦταν ὁ ὀρ-
θός, παραμονὲς τῆς ἀφίξεως τοῦ
Πάπα. Ἐφόσον εἶχε ὑπόψη του τὰ
ἐπεισόδια, ποὺ προκάλεσαν πρό-
σφατα φανατικοί, δὲν ἔπρεπε νὰ ρί-
ξει λάδι στὴ φωτιά. Θὰ μποροῦσε ὁ
Ἅγιος Λεμεσοῦ νὰ πεῖ αὐτὰ ποὺ
θέλει καὶ πιστεύει ἀμέσως μετὰ τὴν
ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα. Δεύτερον, κό-
σμησε τὸν Πάπα μὲ πολλὰ ἐπίθετα.
Δὲν μπορεῖς νὰ προσβάλεις τὸ
θρησκευτικὸ Ἀρχηγὸ ὁποιουδήπο-
τε δόγματος ἢ ὁποιασδήποτε θρη-
σκείας, πολὺ περισσότερο τὸν Πά-
πα, ποὺ εἶναι ὁ θρησκευτικὸς Ἀρ-
χηγὸς τῶν Μαρωνιτῶν καὶ τῶν Λα-
τίνων, ποὺ ζοῦν στὴν Κύπρο. Πρέ-
πει, ὅταν ἀνοίγουμε τὸ στόμα μας,
νὰ μετροῦμε τὸ βάρος τῶν λέξεών
μας καὶ τὸν ἀντίκτυπο ποὺ θὰ ἔ-
χουν. Γιατί αὐτὴν τὴ στιγμὴ ὀφείλω
μιὰ ἀπολογία ὡς Ἐπίσκοπος πρὸς
τοὺς Ἀδελφοὺς Μαρωνίτες καὶ Λα-
τίνους, ποὺ ζοῦν στὴν Κύπρο, γιὰ
τὶς δηλώσεις τοῦ Ἁγίου Λεμεσοῦ.
Νὰ μὴ παρασυρθοῦν καὶ νὰ μὴ στε-
νοχωρηθοῦν ἀπὸ τὶς διαφημιζόμε-
νες ἀρνητικὲς τοποθετήσεις εἴτε
μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἴτε καὶ
ἄλλων φανατισμένων λαϊκῶν ἐναν-
τίον τοῦ Πάπα. Ἡ μεγάλη πλειοψη-
φία τοῦ λαοῦ μας, ἀγκαλιάζει μὲ
πολλὴ στοργὴ καὶ ἀγάπη τοὺς
ἀδελφοὺς Μαρωνίτες καὶ Λατί-
νους. Βεβαίως, σέβομαι τὶς ἀπό-
ψεις ὁποιουδήποτε μέλους τῆς
Ἱερᾶς Συνόδου, ὅπως αὐτοὶ σέβον-
ται τὴ δική μου. Ἦταν ἀχρείαστη ἡ
συνέντευξη τοῦ Λεμεσοῦ Ἀθανά-
σιου καὶ δὲν ἔπρεπε νὰ δοθεῖ.
—Ἀφοῦ διαφοροποιήθηκαν στὴν
Ἱ. Σύνοδο ὁ Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος
καὶ ἄλλοι Ἱεράρχες, τότε πῶς δό-
θηκε στὴ δημοσιότητα κοινὸ ἀνα-
κοινωθὲν ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο;
—Γιὰ τὸ ἀνακοινωθὲν ἔδωσαν
τὴ συγκατάθεσή τους ὅλοι. Καὶ
αὐτοὶ ποὺ σκανδαλίζονται καὶ αὐτοὶ
ποὺ δὲν σκανδαλίζονται ἀπὸ τὴν
ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα. Ἐπειδὴ ἀκρι-
βῶς ὁρισμένα σωματεῖα καὶ σύνο-
λα φανατισμένων ὑπὲρ – ὀρθοδό-
ξων θὰ ἔλεγα, κυκλοφοροῦσαν
φυλλάδια καὶ βιβλία παρουσιάζον-
τας οὔτε λίγο – οὔτε πολύ, τὴν ἄφι-
ξη τοῦ Πάπα στὴν Κύπρο ὡς κατά-
λυση τῆς Ὀρθοδοξίας, αἰσθανθή-
καμε τὴν ἀνάγκη, ὡς ἱεράρχες νὰ
ἐνημερώσουμε σωστὰ τὸ λαὸ
καθὼς ἐπιχειρεῖτο προσπάθεια πα-
ραπλάνησής του.
—Θεωρεῖτε ὅτι ὁ Μακαριώτατος
θὰ πρέπει νὰ ὑλοποιήσει τὶς προει-
δοποιήσεις, πού ἀπηύθυνε σὲ ἱε-
ράρχες ὅτι, σὲ περίπτωση πού ἀρ-
νηθοῦν νὰ παραστοῦν σὲ ἐκδηλώ-
σεις πρὸς τιμὴν τοῦ Πάπα, θὰ τοὺς
ἀποβάλει ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο;
—Ὀφείλω νὰ σᾶς πῶ ὅτι ὡς μέ-
λος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου αἰσθάνθη-
κα καὶ ἐγὼ θιγμένος ἀπὸ αὐτὲς τὶς
δηλώσεις. Τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνό-
δου, Μητροπολίτες καὶ Ἐπίσκοποι,
δὲν εἴμαστε μαθητούδια γιὰ νὰ μᾶς
τραβάει ἀπὸ τὸ αὐτὶ ὁ ἑκάστοτε
Προκαθήμενος καὶ νὰ μᾶς πετάει
ἔξω ἢ νὰ μᾶς ἀποβάλλει. Ὁ κάθε
Ἱεράρχης, γιὰ νὰ φτάσει ἐκεῖ ποὺ
ἔφτασε, εἶχε μιὰ μακρὰ πορεία δρά-
σης μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία
τὸν καταξίωσε καὶ ἔτσι πρέπει νὰ
σεβόμαστε ὄχι μόνο τὸν Ἀρχιεπί-
σκοπο, ἀλλὰ καὶ τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς
Συνόδου. Ἔχει τὸ δικαίωμα ὁ Προ-
καθήμενος, ἐὰν τὸ ἐπιθυμεῖ, νὰ κά-
νει εἰσήγηση στὴν Ἱερὰ Σύνοδο γιὰ
ἀποβολὴ Ἱεραρχῶν, ἀλλὰ εἶναι ἡ
Ἱερὰ Σύνοδος ποὺ θὰ ἀποφασίσει.
Ἡ ἄποψη ἡ δική μου εἶναι ὅτι ὁ
Ἀρχιεπίσκοπος δὲν πρέπει νὰ θέσει
ἕνα τέτοιο θέμα στὴ Σύνοδο. Ἐὰν
ὅμως τεθεῖ, ἐγὼ θὰ διαφωνήσω.
Εἶμαι ἐναντίον κάθε πνευματικῆς
τρομοκρατίας. Ἐπειδὴ ξέρω τὸν
Ἀρχιεπίσκοπο, εἶμαι βέβαιος ὅτι θὰ
εἰσηγηθεῖ κάτι τέτοιο μόνο ὅταν καὶ
ἐφόσον διαπιστώσει ὅτι ἕνας Ἱε-
ράρχης συνεργεῖ σὲ ἀκρότητες καὶ
συνδαυλίζει τὸ φανατισμό. Τότε καὶ
ἐγὼ θὰ συνηγορήσω ὑπὲρ ἀπο-
βολῆς αὐτοῦ τοῦ Συνοδικοῦ.
“Φιλελεύθερος” 30.05.10»
Συμπαράστασις
εἰς τὸν Λεμεσοῦ
Ἱεραὶ Μοναί, καθηγηταὶ Πανεπι-
στημίου, θεολόγοι, Ἱερομόναχοι καὶ
ἁπλοὶ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἐκ τῆς
Ἑλλάδος συμπαρίστανται παντοι-
οτρόπως εἰς τὸν Μητροπολίτην Λε-
μεσοῦ κ. Ἀθανάσιον καὶ τὸν συγ-
χαίρουν διὰ τὴν ἀντιπαπικήν του
στάσιν.
Ὁ Πειραιῶς
Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σε-
ραφεὶμ εἰς ἀνακοίνωσιν τὴν ὁποίαν
ἐξέδωσεν τὴν 1ην Ἰουνίου διὰ τὴν
ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπα εἰς τὴν Κύ-
προν καὶ τὴν στάσιν τοῦ Ἀρχιεπι-
σκόπου κ. Χρυσοστόμου ἐπισημαί-
νει τὰ ἀκόλουθα:
«Ἡ ἐπικειμένη ἐπίσκεψις τοῦ
Ἀρχηγοῦ τῆς Παπικῆς θρησκευ-
τικῆς κοινωνίας Βενεδίκτου 16ου
εἰς τήν μεγαλόνησον Κύπρον προ-
καλεῖ δικαίως ἐντόνους συζητήσεις
καί ἀποκαλύπτει πολλῶν καρδιῶν
διαλογισμούς. Εἰδικώτερον ἡ Ἁγιο-
πνευματική καί Ἁγιοπατερική καί
θεολογικῶς ἀρτία ἐκπεφρασθεῖσα
θέσις τῶν Πανιερωτάτων Μητροπο-
λιτῶν Κυρηνείας κ. Παύλου, Λεμε-
σοῦ κ. Ἀθανασίου καί Τριμυθοῦντος
κ. Βαρνάβα καί τῶν Θεοφιλεστάτων
Χωρεπισκόπων Καρπασίας κ. Χρι-
στοφόρου καί Ἀμαθοῦντος κ. Νικο-
λάου διά τήν αἱρετικήν φύσιν τοῦ
Παπισμοῦ καί τήν ἀποκοπήν αὐτοῦ
ἐκ τοῦ ἑνός καί μοναδικοῦ Σώματος
τῆς Ἐκκλησίας καί τήν κατακρήμνι-
σίν του εἰς πλειάδα αἱρετικῶν κακο-
δοξιῶν εἶναι καί πασίδηλος καί θε-
μελιοῦται καί στοιχειοθετεῖται ὑπό
τῆς ἑνιαίας δογματικῆς καί ἐκκλη-
σιολογικῆς πίστεως τῆς Ἀδιαιρέτου
Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας
τῶν πρώτων χιλίων χρόνων κοινοῦ
χριστιανικοῦ βίου, ἐκ τῆς ὁποίας καί
ἀπεκόπη καί ἀπετέλεσε τήν παρα-
συναγωγήν τοῦ “Ρωμαιοκαθολικι-
σμοῦ”.
Ταπεινῶς ὑποβάλλομεν εἰς τούς
ἀνωτέρω ἐξαιρέτους οἰακοστρό-
φους καί ποιμένας τῆς ἁγιωτάτης
Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου συγχαρητη-
ρίους προσρήσεις διά τήν γενναίαν
καί εὔηχον ὁμολογίαν αὐτῶν, τήν
ὁποίαν ἀσφαλῶς ἐν σιωπῇ ἀποδέ-
χονται καί τά λοιπά μέλη τῆς Ἱεραρ-
χίας ἐν Κύπρῳ. Ἐν ταυτῷ εὐλόγως
φρονοῦμεν ὅτι αἱ δηλώσεις τοῦ Σε-
πτοῦ Προκαθημένου τῆς Ἁγιωτά-
της Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου Ἀρχιε-
πισκόπου κ. Χρυσοστόμου, διά τῶν
ὁποίων ταὐτοποιεῖ τήν Ἐκκλησίαν
μέ τήν ἰδικήν του ἄποψιν, ἐγένοντο
ἐν θερμῷ καί ἀκραδάντως πιστεύο-
μεν ὅτι καί ὁ ἴδιος ἔχεται τῆς αὐτῆς
πίστεως τῶν ἀνωτέρω, ὡς ἄλλωστε
κατά τό παρελθόν τό ἔχει ἐκφράσει
στηλιτεύων τήν αἱρετικήν Ἐκκλη-
σιολογίαν τοῦ Παπισμοῦ.
Βεβαίως ὁ ἀρχηγός τοῦ κράτους
τοῦ Βατικανοῦ ἔχει τό δικαίωμα νά
ἐπισκέπτεται οἱονδήποτε τόπον
ἐπιθυμεῖ ὡς ἕκαστος ἐλεύθερος
πολίτης τῆς ὑφηλίου, ἡ ἀπόδοσις
ὅμως ἐκκλησιαστικῶν τιμῶν καί
ἀναγνωρίσεως ἱεραρχικοῦ ἀξιώμα-
τος μέ ἀναλόγους τιμάς καί σχετι-
κάς προσφωνήσεις ἀποτελεῖ ἀπα-
ράδεκτον κανονικῶς ἐνέργειαν καί
ἀσφαλῶς ἡ πεποίθησις ὅτι ἐπιθυμεῖ
τό σύστημα τοῦ Βατικανοῦ νά συν-
δράμη τά ἐθνικά ἡμῶν δίκαια εἶναι
καί ἀφελής καί ἀνεπέρειστος καί
ἱστορικῶς ἔχει ἀποδειχθεῖ πλήρως
ἡ διπλωματική ἐχθρότης τοῦ Βατι-
κανοῦ κατά τῆς Ἀδιαιρέτου καί
Ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδόξου Καθο-
λικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῶν
δύο χιλιάδων ἐτῶν βίου καί τῶν
ἑπτά Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνό-
δων καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὡς ταπει-
νοῦ διακόνου Αὐτῆς. Ἡ πρόσκλη-
σις ὑπό τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ Βατικα-
νοῦ διά τήν συνάντησιν εἰς τήν με-
γαλόνησον Κύπρον μετʼ Αὐτοῦ τῶν
πάσης φύσεως Οὐνιτῶν ψευδεπι-
σκόπων τοῦ Βατικανοῦ ἐπιμαρτυ-
ρεῖ ἀπολύτως τά ἀνωτέρω.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ»
Ἀνακοίνωσις
τῆς Παγκυπρίου
Ἑνώσεως Θεολόγων
Τὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον τῆς
Παγκυπρίου Ἑνώσεως Ἑλλήνων Θε-
ολόγων εἰς ἀνακοίνωσίν της ἐπιση-
μαίνει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς:
«Διαφωνοῦμε ὅμως πλήρως μὲ
τὸ νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν Πάπα κατὰ τὴν
ἄφιξή του στὸ ἀεροδρόμιο σύσσω-
μη ἡ Ἱ. Σύνοδος. Ἡ ὑποδοχὴ αὐτή,
εὔλογα δημιουργεῖ στὸν πιστὸ καὶ
εὐσεβῆ λαό, δικαιολογημένες ἀνη-
συχίες, ποὺ καλὸ εἶναι νὰ τὶς ἀ-
φουγκράζονται καὶ νὰ τὶς ὑπολογί-
ζουν οἱ Ποιμένες του. Τὸ Ὀρθόδο-
ξο αἰσθητήριο τῶν ἁπλῶν ἀνθρώ-
πων τῆς Ἐκκλησίας μας, χρειάζεται
σεβασμὸ ἀπὸ τοὺς διοικοῦντες τὴν
Ἐκκλησία, οἱ ὁποῖοι θὰ πρέπει πάν-
τοτε νὰ ἐνεργοῦν σύμφωνα μὲ τὸ
Ὀρθ. ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα.
Ἰδιαίτερη φροντίδα χρειάζεται
στὸ εὐαίσθητο αὐτὸ θέμα. Τὰ ἔργα
μας δὲ θὰ πρέπει νὰ εἶναι σὲ διά-
σταση μὲ τὴν Ὀρθόδοξη θεολογία
μας. Ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία μας,
ποὺ εἶναι ἔκφραση τῆς γνήσιας
ἁγιοπνευματικῆς παράδοσης, στη-
ρίζεται σὲ ἀπαράβατους ἐκκλησια-
στικοὺς Κανόνες, ποὺ λειτουργοῦν
ὡς ἀσφαλιστικὲς δικλεῖδες σὲ πι-
θανὲς ἐκκλησιολογικὲς παρεκτρο-
πές. Εἶναι ὡς ἐκ τούτου ἀδύνατο
νὰ συμβεῖ παρεκτροπή, ὅταν ὅλοι
τηροῦμε τοὺς ἱεροὺς Κανόνες.
Ἂν γιὰ παράδειγμα ἐπισκεφτεῖ
τὴν Κύπρο ὁ Οἰκουμενικός μας Πα-
τριάρχης τότε ὄχι μόνο ἐπιτρέπε-
ται, ἀλλὰ καὶ ἐπιβάλλεται ἡ παρου-
σία ὅλης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἐπι-
πλέον καὶ ὁ λάος αὐθόρμητα μπο-
ρεῖ νὰ παρευρεθεῖ καὶ νὰ ἐπευφη-
μήσει τὸν προκαθήμενο τῆς Ἐκ-
κλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Στὴν περίπτωση τῆς ἄφιξης τοῦ
Πάπα παρευρισκόμενη ἡ Σύνοδος
τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀμέσως ἔρχε-
ται σὲ σύγκρουση μὲ τὴν ἀλήθεια
ὅτι ὁ Πάπας εἶναι αἱρεσιάρχης, ποὺ
ὄχι μόνο δὲν εἶναι ἐπίσκοπος, ἀλλὰ
οὔτε κἂν λαϊκὸ μέλος τῆς μίας, ἁ-
γίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς
Ἐκκλησίας. Ἑπομένως αὐτοὶ ποὺ
σφάλλουν ἐνώπιον τοῦ Ἁγ. Πνεύ-
ματος, ποὺ ἔδωσε τοὺς κανόνες
γιὰ νὰ τηροῦνται, δὲν εἶναι ὁ πι-
στὸς λαός, ποὺ διαμαρτύρεται γιὰ
τὴν παράβλεψή τους ἀλλὰ οἱ ἴδιοι
οἱ παραβάτες.
Ἔχοντες αὐτὰ ὑπόψιν ὡς Π.Ε.
Ε.Θ., νοιώθουμε τὴν ἴδια ἀνησυχία
μὲ τὸν κάθε πιστὸ χριστιανό, ἀλλὰ
καὶ μὲ τοὺς Μητροπολίτες καὶ Ἐπι-
σκόπους τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου,
ποὺ ἐκφράζοντας τὴν ἐπίσημη θέση
τῆς Ἐκκλησίας, εὐθυγραμμίστηκαν
μὲ τὴν μακραίωνη Πατερικὴ Παρά-
δοσή της ὀρθοτομώντας τὸν λόγο
τῆς ἀληθείας διαχρονικά».
Ὁ Μόρφου
Τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἀφι-
κνεῖται ὁ Πάπας εἰς τὴν Κύπρον
(4η Ἰουνίου), ὁ Μητροπολίτης
Μόρφου κ. Νεόφυτος ἔχει προ-
γραμματίσει ἐκδήλωσιν εἰς τὸν Γα-
λατᾶν τῆς Κύπρου καὶ θὰ ὁμιλήση
διὰ τὸν Ἅγιον Ἱερομάρτυρα Φιλού-
μενον, τὸν Βίον καὶ τὸ νόημα τοῦ
μαρτυρίου του. Ἡ ὁμιλία ἔχει προ-
γραμματισθῆ διὰ τὴν 6ην ἀπογευ-
ματινήν, ἐνῶ ὁ Πάπας θὰ ἀφιχθῆ
τὴν 2αν μεσημβρινήν. Ἡ ἀνακοίνω-
σις διὰ τὴν πνευματικὴν ἐκδήλωσιν
ἔχει ἀναρτηθῆ εἰς τὴν ἱστοσελίδα
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Οἱ δη-
μοσιογράφοι καὶ ὁ πιστὸς λαὸς
ἀναμένει μὲ ἐνδιαφέρον τὴν στάσιν
τοῦ Μητροπολιτου. Ἀναμένει νὰ
ἴδη τί θὰ κάνη. Ἐὰν δηλαδὴ θὰ με-
ταβῆ εἰς τὴν ὑποδοχὴν τοῦ Πάπα ἢ
θὰ ματαιώση τὴν ἐκδήλωσιν.
Καὶ κοινὰ σημεῖα;
Τὴν ἰδίαν ὥραν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
Κύπρου καταβάλλει προσπάθειαν
διὰ τὴν ἀνεύρεσιν κοινῶν σημείων
Ὀρθοδοξίας– Παπισμοῦ. Συμφώνως
μὲ ὅσα κατεχωρήθησαν εἰς τὴν ἱστο-
σελίδα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου
(1η Ἰουνίου) καὶ ὑπογράφονται ἀπὸ
τὸν δημοσιογράφον κ. Ἀριστείδη Βι-
κέτο: «Παραμονὲς τῆς Ἐπίσκεψης
τοῦ Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ´στὴν Κύ-
προ ἀνοίγει στὴ Λευκωσία ἔκθεση
Εἰκόνων καὶ ἄλλων ἔργων τέχνης μὲ
τίτλο: «Κύπρος καὶ Ἰταλία στὴν
ἐποχὴ τοῦ Βυζαντίου —ἱστορικὲς
καὶ καλλιτεχνικὲς μαρτυρίες τῆς
Λατινοκρατίας στὴν Κύπρο (1191–
1571). Τὴν ἔκθεση ποὺ θὰ ἐγκαινιά-
σει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος
θὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ Σάββατο ὁ Πά-
πας…». Μέσα ἀπὸ τὴν ἔκθεση,
κατὰ τὸν ἀρθογράφο, «τονίζονται
ἰδιαίτερα οἱ σχέσεις τῆς Κύπρου μὲ
τὴν Ἰταλία, τὸ Βατικανὸ καὶ εὐρύτε-
ρα τὸ Ρωμαιοκαθολικὸ κόσμο τῆς
Εὐρώπης, τὶς ἀλληλεπιδράσεις στὴν
τέχνη, ποὺ ἀναπτύχθηκαν κατὰ
τοὺς τέσσερις αἰῶνες τῆς Λατινο-
κρατίας στὴν Κύπρο (Φραγκοκρα-
τία 1191 – 1498 καὶ Βενετοκρατία
1489 – 1571) παρουσιάζοντας τὶς
ὁμοιότητες καὶ τὶς κοινὲς ἀποδο-
χές». Ἀντιοικουμενιστικοὶ – ἀντιπα-
πικοὶ κὺκλοι σχολιάζοντες τὰ ἀνω-
τέρω, παρετήρουν τὰ ἀκόλουθα:
«Εἶναι τουλάχιστον τραγελαφικὸ
στὸ βωμὸ τῶν καλῶν σχέσεων μὲ
τὸν Πάπα ποὺ καλλιεργοῦν οἱ οἰκου-
μενιστὲς νὰ προσπαθοῦν νὰ βροῦνε
“κοινὰ σημεῖα” τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ
τὸν Παπισμό. Ἡ πολλὰ παθοῦσα ἀπὸ
τοὺς Παπικοὺς Κύπρος ὄφειλε νὰ
ὑπενθυμίσει στὸν αἱρετικὸ Πάπα τὰ
ἐγκλήματα, ποὺ ἔχει διαπράξει στὴ
μεγαλόνησο, τὸ ὑπὸ τῶν Λατίνων
μαρτύριο τῶν δεκατριῶν μοναχῶν
τῆς Καντάρας τὸ ἔτος 1231 καὶ ὄχι
“τὴν ἀναρρίχηση στὸ θρόνο τοῦ Βα-
τικανοῦ τοῦ Κλήμη Η΄, ἑνὸς Πάπα
κυπριακῆς καταγωγῆς”».
Σελὶς 7η
ΟΧΙ ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ
ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΙΣΑΝΙΟΥ
Ἐντόνως ἀντέδρασεν ὁ Μητρο- Τήν ἐπιστολήν ἐπαρουσίασεν ἡ
πολίτης Σισανίου καί Σιατίστης κ. τοπική ἐφημερίς «Κοινωνία», ἡ
Παῦλος εἰς τήν ἀπόφασιν τῆς Κυ- ὁποία ἐπεσήμανε μεταξύ ἄλλων καί
βερνήσεως νά καταργήση τήν τά ἑξῆς:
πρωτεύουσαν τοῦ Βοΐου, τήν Σιά- «Στὸ ἀντεπιχείρημα ποὺ προτάσ-
τισταν. Εἰς ἐπιστολήν του πρός σεται ὑπὲρ τοῦ σχεδιασμοῦ καὶ ποὺ
ὑποστηρίζει ὅτι ἡ Νεάπολη βρίσκε-
τόν Πρωθυπουργόν κ. Γ. Παπαν-
ται στὸ κέντρο ὅλου τοῦ δήμου, ὁ
δρέου κάμνει λόγον διά τήν
μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατί-
«ἀφροσύνην» καί τήν «ἰδιοτέλει- στης ἀπαντᾶ ὅτι “δὲν εὐσταθεῖ για-
αν» κάποιων ἀνθρώπων καί ἐπι- τί πραγματικὸ κέντρο εἶναι τὸ Τσο-
σημαίνει: τύλι”.
« “Μέχρι σήμερα καὶ γιὰ ἑκατον- Προκειμένου νὰ μὴ ὀξυνθοῦν
τάδες ἐτῶν ἡ Σιάτιστα ἦταν ἡ πρω- περαιτέρω τὰ πνεύματα, ὁ μητρο-
τεύουσα τῆς ἐπαρχίας Βοΐου καὶ πολίτης προτείνει ὡς “μόνη λύση
οὐδεὶς τὸ ἀμφισβήτησε. Οὐδεὶς ἰσορροπίας στὴν ἀνισορροπία ποὺ
φανταζόταν μιὰ τέτοια ἐξέλιξη, δημιουργήθηκε νὰ παραμείνει ὁ
οὔτε οἱ ἴδιοι οἱ παράγοντες, οὔτε Δῆμος Σιάτιστας αὐτόνομος καὶ νὰ
καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Νεαπόλεως”. Καὶ δημιουργηθεῖ ὁ Δῆμος Βοΐου μὲ
συνεχίζει: ἕδρα τὴ Νεάπολη”.
Ὑπενθυμίζεται ὅτι ἡ Σιάτιστα
Διχασμὸς διαθέτει περίπου 28 κληροδοτήμα-
τα, μεταξύ τῶν ὁποίων καὶ τὸ Μέ-
“Ἡ ὀδύνη μου εἶναι τεράστια ὄχι
γαρο Μαξίμου, τὸ ὁποῖο ἀνῆκε
γιατί ἄλλαξε ἡ πρωτεύουσα τοῦ δή- στὸν Δημήτριο Μάξιμο καὶ τὴ σύ-
μου, ἀλλὰ γιατί οἱ ἄφρονες, ποὺ
ζυγό του Εἰρήνη Μανούση, ἀπόγο-
ἀποφάσισαν ἔσπειραν πλέον τὸν δι- νο ἀρχοντικῆς οἰκογένειας τῆς Σιά-
χασμὸ μέσα σὲ μιὰ τόσο μικρὴ κοι- τιστας.
νωνία.
Στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἐκπρόσωποι
Ὁ διχασμὸς πλέον αὐξάνεται μὲ
τῆς περιοχῆς ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ
μορφὴ χιονοστιβάδας, γιατί τώρα “ἔνοικος” τοῦ Μαξίμου θὰ πρέπει
μιὰ νέα ἀλλαγὴ τῆς ἀπόφασης θὰ νὰ εἶναι ὁ πρῶτος, ποὺ θὰ σταθεῖ
ξεσηκώσει ἴσως καὶ ἄλλους, ποὺ μὲ κατανόηση στὸ θέμα προκρί-
τοὺς ἦλθε ὡς ἀνέλπιστο δῶρο”». νοντας μιὰ δίκαιη λύση».
Ἀγρυπνεῖ τό Ἅγιον Ὄρος διά τήν ἐπιβολήν
τοῦ «666» μέ τό νέον φορολογικόν νομοσχέδιον
Ἀγρυπνεῖ τὸ Ἅγιον Ὄρος σχε- ματοποιεῖται ἡ ἠλεκτρονικὴ ὑπο-
τικὰ μὲ τὶς μεθοδεύσεις τῆς Κυ- βολὴ μιᾶς ἀποδείξεως ἀπὸ ταμειακὴ
βέρνησης νὰ ἐπιβάλλει «μονα- μηχανὴ χωρὶς νὰ ὑπάρχει κίνδυνος
νὰ διαρρεύσει πρὸς τρίτους. Προ-
δικὸ κωδικὸ πελάτη» μὲ κωδικο-
τείνεται γι᾽ αὐτὸ “ἡ εἰσαγωγὴ ἑνὸς
ποίηση ΕΑΝ-13, ποὺ περιλαμβά- μοναδικοῦ κωδικοῦ πελάτη... Ὁ κω-
νει τοὺς τρεῖς χαρακτῆρες (start δικὸς αὐτὸς ἀριθμὸς θὰ μπορεῖ νὰ
– stop patterns) 6-6-6. Ἡ προ-
τυπωθεῖ σὲ μορφὴ γραμμωτοῦ κω-
ώθηση τοῦ «μοναδικοῦ κωδικοῦ δικοῦ καὶ νὰ πλαστικοποιεῖται ἀπὸ
πελάτη» πραγματοποιεῖται στὰ τὸν πελάτη... Ἡ κωδικοποίηση θὰ
πλαίσια τοῦ νέου φορολογικοῦ νό- ἀκολουθεῖ τὸ πρότυπο ΕΑΝ-
μου, γιὰ τὴν ἠλεκτρονικὴ ὑποβολὴ 13...Προαιρετικὰ οἱ ταμειακὲς μη-
μίας ἀποδείξεως, χωρὶς νὰ ὑπάρ- χανὲς θὰ μποροῦν νὰ δεχθοῦν τὸν
κωδικό τοῦ φορολογουμένου καὶ
χει κίνδυνος νὰ διαρρεύσει πρὸς
μέσω πληκτρολόγησής του”.
τρίτους.
Ἡ ρύθμιση αὐτὴ τοῦ νομοσχεδί-
Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Γρηγορίου, ου, ποὺ προβλέπει τὴν εἰσαγωγὴ
σὲ ἀνακοίνωσή της, ἐπισημαίνει “μοναδικοῦ κωδικοῦ πελάτη” μὲ κω-
ὅτι ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ μοναδικοῦ κω-
δικοποίηση ΕΑΝ-13, προσβάλλει
δικοῦ πελάτη μὲ κωδικοποίηση εὐαίσθητα θρησκευτικὰ δεδομένα
ΕΑΝ-13, ποὺ φέρει τὸν 6-6-6 καὶ τῶν ἑλλήνων πολιτῶν, διότι ἡ κωδι-
παραπέμπει στὸν δυσώνυμο κοποίηση αὐτὴ περιλαμβάνει τοὺς
ἀριθμὸ τῆς Ἀποκαλύψεως προ- τρεῖς χαρακτῆρες (start-stop pat-
σβάλλει τὰ εὐαίσθητα θρησκευ- terns) 6-6-6, ποὺ παραπέμπουν στὸν
δυσώνυμο ἀριθμὸ τῆς Ἀποκαλύψε-
τικὰ δεδομένα τῶν ἑλλήνων πο-
ως. Οἱ σαρωτὲς (scanners) τῶν κα-
λιτῶν. Καλεῖ δὲ τὴν Κυβέρνηση ταστημάτων ἔχουν τὴν δυνατότητα
νὰ ἀντικαταστήσει τὸ πρότυπο
νὰ διαβάζουν ὅλους τούς τύπους
τοῦ ΕΑΝ-13 μὲ ἕνα ἄλλο, ποὺ δὲν
γραμμωτῶν κωδικῶν, ἑπομένως
περιέχει τὸν ἐπίμαχο ἀριθμὸ 6-6- δὲν ἦταν ἀναγκαία ἡ χρήση τοῦ
6, δεδομένου μάλιστα ὅτι οἱ σα- συγκεκριμένου προτύπου ΕΑΝ-13.
ρωτὲς μποροῦν νὰ διαβάσουν
Ἐὰν ἡ πρόταση τοῦ νομοσχεδίου
ὅλους τούς τύπους γραμμωτῶν ἔγινε χωρὶς πρόθεση νὰ προσβληθεῖ
κωδίκων. ἡ θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν
Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, εἶναι ἁπλὴ
Ἡ πλήρης ἀνακοίνωση τῆς
Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου καὶ ἀπόλυτα ἀπαραίτητη ἡ ἀντικα-
τάσταση τοῦ προτύπου ΕΑΝ-13 μὲ
ἔχει ὡς ἑξῆς:
ἕνα ἄλλο πρότυπο, ποὺ δὲν περιέχει
«Ὁ νέος φορολογικὸς νόμος, ὁ τοὺς ἐπίμαχους χαρακτῆρες 6-6-6.
ὁποῖος ἔχει ἀναρτηθεῖ στὴν ἱστο- Ἡ τυχὸν ἐπιμονὴ στὴ χρήση τοῦ
σελίδα τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονο-
ΕΑΝ-13 θὰ προσβάλει θρησκευτικὲς
μικῶν γιὰ δημόσια διαβούλευση, εὐαισθησίες καὶ θὰ πυροδοτήσει δι-
προτείνει τρόπους ἠλεκτρονικῆς καιολογημένες ἀντιδράσεις, ἐπειδὴ
ὑποβολῆς ἀποδείξεων ἀπὸ ἐπιχει- ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία ἔχει πολλὲς
ρήσεις καὶ πολίτες, προκειμένου νὰ φορὲς ὑποσχεθεῖ ὅτι δὲν θὰ συμπε-
ἀντιμετωπιστεῖ ἡ φοροδιαφυγή. ριλάβει σύμβολα καὶ ἀριθμοὺς, ποὺ
Γιὰ τὴν ὑλοποίηση τῆς ἠλεκτρο- προκαλοῦν τὴ θρησκευτικὴ πίστη
νικῆς ὑποβολῆς τῶν ἀποδείξεων τῶν πολιτῶν. Ἄλλωστε στὴν πα-
προτείνονται “πέντε παράλληλες καὶ ροῦσα δεινὴ περίσταση, ποὺ διέρ-
συντονισμένες δράσεις”. Ἡ δεύτε- χεται ὁ Ἑλληνικὸς λαός, εἶναι πε-
ρη ἀπὸ αὐτὲς ἀφορᾶ τὴν “δυνατό- ριττὸς ἕνας ἐπιπλέον διχασμὸς με-
τητα συσχέτισης τῆς συναλλαγῆς ταξύ τῶν πολιτῶν, καὶ μάλιστα μὲ
μὲ τὸν ΑΦΜ τοῦ πελάτη γιὰ λόγους εὐθύνη τῶν ὑπηρεσιῶν τοῦ Ὑπουρ-
προστασίας τῆς ἰδιωτικότητας τῆς γείου.
συναλλαγῆς”, δηλαδὴ γιὰ νὰ πραγ- α.κ.
ΑΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
ὁποῖοι νομιμοποιοῦνται καὶ φέρουν καὶ τὰς οἰκογενείας των εἰς
τὴν Ἑλλάδα, ὁ Παπισμὸς δεκαπλασίασε τὴν δύναμίν του. Ἤδη οἱ
ἐκπρόσωποί του ζητοῦν ἀπὸ τὸ Κράτος πολὺ παλαιοὺς Παπικοὺς
Ναούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν σήμερον Μουσειακὸν χαρακτῆρα ἢ εἶναι
ἀποθῆκαι. Ζητοῦν, ὅμως, καὶ ἐγκαταλελειμμένας Ὀρθοδόξους
Ἐκκλησίας, διὰ τὴν ἱκανοποίησιν τῶν λατρευτικῶν των ἀναγκῶν,
τονίζοντες ὅτι οἱ Παπικοὶ παρέχουν ἰδικούς τους Ναοὺς εἰς Ὀρθο-
δόξους διὰ τοὺς ἰδίους σκοπούς. Εἰς δὲ τὰ ἔγγραφα πρὸς τὴν Πο-
λιτείαν ἐπισημαίνουν ὅτι ἡ παραχώρησις τῶν Ὀρθοδόξων Ναῶν
πρέπει νὰ γίνεται εἰς τὸ πνεῦμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τὴν ἰδίαν
στιγμὴν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν ἔχει οὐδεμίαν στρατηγικὴν
διὰ τὴν ἀνάπτυξιν ποιμαντικῆς εἰς τὸν χῶρον τῶν νομιμοποιημέ-
νων μεταναστῶν. Μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀφήνη ἐλεύθερον τὸ πεδίον
διὰ τοὺς Παπικοὺς ἀλλὰ καὶ τοὺς Προτεστάντας, οἱ ὁποῖοι, ἂν καὶ
ἐμφανίζωνται πολυδιασπασμένοι, παρουσιάζουν μεγάλην δραστη-
ριότητα διὰ τὴν προσέλκυσιν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἰς τὰς τά-
ξεις των.
3ον) Ἀπὸ τὸν τοπικὸν τύπον τῆς Κερκύρας ἐπληροφορήθημεν
ὅτι οἱ Χιλιασταὶ ὀργανώνουν συνέδριον εἰς τὴν νῆσον μὲ θέμα τὴν
μὴ ἀπώλειαν τῆς πνευματικότητός των. Τί ἀνάλογον πράττουν πολ-
λοὶ Μητροπολῖται ἀλλὰ καὶ ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὡς ἑνιαῖος φο-
ρεύς; Ἀποφεύγουν νὰ ὁμιλήσουν διὰ τοιαῦτα ζητήματα. Καὶ ὄχι
μόνον αὐτό. Ἐμφανίζονται ὡς εἰσηγηταὶ τῆς καταργήσεως τοῦ
ὁμολογιακοῦ μαθήματατος τῶν θρησκευτικῶν. Διαστρεβλώνουν
τὸν Εὐαγγελικὸν καὶ Πατερικὸν Λόγον, διὰ νὰ ἐξυπηρετήσουν τὴν
παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Μεταβάλλουν τὰς Θείας Ἀκολου-
θίας καὶ τὰ μυστήρια εἰς φολκλορικὸν θέαμα, διὰ νὰ μὴ δείξουν ὅτι
εἶναι ὀπισθοδρομικοί. Ἐργάζονται ἀόκνως ὑπὲρ τοῦ Οἰκουμενι-
σμοῦ καὶ τῆς ἐκκοσμικεύσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ζητοῦν τὴν συντό-
μευσιν τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, τὴν μετά-
φρασιν τῶν Ἱερῶν Κειμένων καὶ τὴν ἀπόδοσίν των εἰς τὴν δημο-
τικὴν γλῶσσαν. Βάλλουν ἐναντίον τῶν Κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι τελοῦν
συχνὰ Ἱερὰς Ἀγρυπνίας ἢ τελοῦν Θείας Λειτουργίας εἰς τὰ ἐξωκ-
κλήσια τῆς περιοχῆς των ἢ τελοῦν καθημερινῶς Θείας Λειτουρ-
γίας εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναούς, εἰς τοὺς ὁποίους εἶναι ἐφημέριοι.
Ἀγωνίζονται διὰ τὴν νόθευσιν τῶν μυστηρίων καὶ τῆς Πίστεως. Κα-
τασκευάζουν ἰδικάς των εὐχάς. Κτυποῦν τὴν κατάνυξιν, τὴν ἀσκη-
τικὴν καὶ τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας. Συμπεριφέρονται ὡς
Ἀνώτεροι Δημόσιοι Ὑπάλληλοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν λησμονήσει τὴν
Σωτηριολογικὴν Ἀποστολὴν τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τὴν ἀποστολήν
των ὡς Διαδόχων τῶν Ἀποστόλων. Ἐνῶ μὲ τὴν στάσιν των ἔναντι
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ Παπισμοῦ σπείρουν τὴν σύγχυσιν εἰς
τὸν ἀμύητον περὶ τὰ δογματικὰ Ὀρθόδοξον Χριστιανὸν καὶ δὲν δύ-
ναται πλέον νὰ διακρίνη τὴν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεως ἀπὸ τὸ Σκότος.
Ἐὰν ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἐπιμένη νὰ πορεύεται, ὅπως καὶ σή-
μερον, φοβούμεθα ὅτι αἱ αἱρέσεις θὰ ἁλώσουν τὴν Ὀρθόδοξον
Ἑλλάδα. Ἀπαιτεῖται χάραξις στρατηγικῆς ὑπὸ τῆς Διοικούσης
Ἐκκλησίας πρὸς ὄφελος τῆς Ὀρθοδ. Ἐκκλησίας καὶ ἔντονος ἀπο-
δοκιμασία τῶν Μητροπολιτῶν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται εἰς
εὐθεῖαν ἀντίθεσιν μὲ τὴν πνευματικότητα, τὴν κατάνυξιν καὶ τὴν
Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας.
Σελὶς 8η 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010

Κρίσιμα ἐρωτήματα πρὸς τοὺς ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πρεβέζης

ΚΤΥΠΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΝΑ ΥΨΩΣΗ «ΛΑΒΑΡΑ»
ΚΑΙ Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΕΒ. ΗΛΕΙΑΣ: ΖΗΤΟΥΜΕΝΟΝ Η ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΣΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ
Ε ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΑΠΛΟΥΣΤΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ Π
ΝΑΣ πρώην ὑπουργὸς τῆς Κυβερνήσεως τοῦ κ. Κων. Σημίτη, ὁ ΡΟΣΦΑΤΩΣ συνεκλονίσθημεν ἐκ τῆς δολοφονίας ἐργαζο-
κ. Ἀναστάσιος Μαντέλης ὡμολόγησεν ἐνώπιον τῆς Ἐξετα- μένων μίας Τραπέζης, κατὰ τὴν διάρκειαν μεγάλης ἀπερ-
στικῆς Ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία διερευνᾶ τὰ σκάνδαλα τῆς Ζίμενς γιακῆς κινητοποιήσεως εἰς τὰς Ἀθήνας. Μεταξὺ τῶν ἐργα-
εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὅτι «ἐλαδώθη» ὑπὸ τῆς προαναφερομένης ἑταιρεί- ζομένων ἦτο καὶ μία ἔγκυος γυναίκα. Οὐσιαστικῶς τὰ ἀνθρώπινα
ας. «Ἀνακρινόμενος» ὑπὸ Βουλευτῶν εἶπε ὅτι ὑπουργοὶ καὶ κομμα- Ὅταν οἱ Παπικοὶ ἤλλαξαν τὴν λειτουργικὴν γλῶσσαν ἄδειασαν αἱ «ἐκκλησίαι» των πλάσματα τὰ ὁποῖα ἐχάθησαν ἦσαν τέσσερα, ἀφοῦ καὶ τὸ
τικὰ στελέχη ἔχουν λάβει «χορηγίας» (διάβαζε μίζας) ὑπὸ ἑταιρειῶν ἔμβρυον εἶναι ζωντανὸς ἀνθρώπινος ὀργανισμὸς εἰς τὴν κοιλίαν
διὰ τὰ προεκλογικά των ἔξοδα. Ὁ κ. Μαντέλης εὐθαρσῶς παρεδέ- Ὁ Μητροπολίτης Ἠλείας κ. καὶ Ἐλαμῖται καὶ οἱ κατοικοῦντες μας στὴν θεία Λειτουργία σκοπὸν ζης τελοῦν τὰ παραπάνω μυστήρια τῆς μητρός του. Τὸ θέμα ἀπησχόλησε τὴν ἐπικαιρότητα ἐπὶ τριή-
χθη ὅτι ἔλαβε «χορηγία». Ὁ κ. Μαντέλης ἦτο στενὸς συνεργάτης τὴν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τε καὶ ἔχει τελικὰ τὴν κατάλληλη προπα- σὲ ἁπλούστερη γλώσσα· Βλέπουν μερον. Μετὰ τὴν παρέλευσιν τοῦ χρόνου αὐτοῦ τὸ θέμα ἐνετα-
Γερμανὸς συμμετέχων εἰς τὴν συ- φιάσθη. Τὸ θέμα, ὅμως, ἔπρεπε νὰ εὑρίσκεται εἰς τὸ προσκήνιον,
τοῦ πρὼην πρωθυπουργοῦ Κων. Σημίτη. Ἕνα ἄλλο στέλεχος τοῦ κυ- ζήτησιν, ἡ ὁποία ἤνοιξεν εἰς τοὺς Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν Ἀ- ρασκευή μας, ὥστε νὰ μετάσχωμε διαφορὰ στὴν συμπεριφορὰ τῶν
βερνῶντος Κόμματος, ὁ κ. Θ. Τσουκάτος ἦτο καὶ αὐτὸς στενὸς συν- σίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, τῆς Θείας Κοινωνίας. Μόνον ὅσοι συμμετεχόντων Χριστιανῶν, τώρα διότι ἀφορᾶ εἰς τὸ ἀγέννητον παιδί. Εἰς τὴν συγκεκριμένην πε-
εργάτης τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ καὶ ὁ κ. Τσουκάτος παρεδέχθη κόλπους τῆς Διοικούσης Ἐκκλη- ρίπτωσιν ἀπώλεσε τὴν ζωήν του, ὅταν ἡ μητέρα του ἐδολοφονή-
Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης εὑρίσκονται σὲ σχετικὸ ἐπιτίμιο θὰ ποὺ κατανοοῦν τὰ λεγόμενα; Ἡ
δημοσίως ὅτι εἶχε λάβει ἕνα ἑκατομμύριο μάρκα διὰ τὰς προεκλο- σίας διὰ τὴν ἀναγκαιότητα τῆς τῆς κατὰ Κυρήνην καὶ οἱ ἐπιδη- ἀπέχουν αὐτῆς. γελᾶνε καὶ γιαυτό; θη ἀπὸ ἐνεργείας ἀδιστάκτων προβοκατόρων. Εἰς ἄλλας περι-
γικὰς ἀνάγκας τοῦ ΠΑΣΟΚ. Διατὶ τὰ ἀναφέρομεν ὅλα αὐτά; Διότι ὁ μεταφράσεως τῆς γλώσσης τῆς μοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ πτώσεις δὲν ἔρχονται εἰς τὴν ζωὴν ἐξ αἰτὶας τῆς δολοφονίας των
Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἀποδόσεώς Ἐρωτῶ· Οἱ χριστιανοί, ποὺ 4. Τέλος θὰ ἐρωτήσω· Εἰς τὸν ὑπὸ τῆς μητρὸς καὶ τοῦ πατρός των, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἰατροῦ, εἰς τὸν
κ. Κ. Σημίτης καὶ ἡ κυβέρνησίς του (1996 – 2004) μᾶς ἔλεγον ὅτι ἀπο- προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες, Κύριον, ποὺ μίλησε στὴν γλώσσα
κλειστικὸς σκοπός των ἦτο ὁ ἐκσυγχρονισμὸς τοῦ Κράτους. Εἰς τὸ της εἰς τὴν δημοτικὴν γλῶσσαν, ἐκκλησιάζονται σήμερα, συμμετέ- ὁποῖον καταφεύγουν διὰ νὰ κάμνουν ἔκτρωσιν. Ἑκατοντάδες χι-
ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς χουν στὴν Θεία Κοινωνία; Ἀσφα- τῶν ἀνθρώπων, πόσοι ἀπὸ τοὺς
πλαίσιον τῶν «ἐκσυγχρονιστικῶν σχεδίων», ὁ κ. Σημίτης καὶ ἡ κυ- ἐκφράζει τὴν ἔντονον ἀντίθεσίν ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα λιάδες εἶναι αἱ ἐκτρώσεις εἰς τὴν Ἑλλάδα ἕκαστον ἔτος. Ἐκτρώ-
λῶς ΟΧΙ. Μήπως ἡ μὴ κατανόησις ἀκροατές Του ἐπίστευσαν; Οὔτε οἱ σεις – δολοφονίαι ἀγεννήτων παιδιῶν εἰς μίαν ἐποχήν, κατὰ τὴν
βέρνησίς του ἔβαλον ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τὸ πλαίσιον τοῦ του, ἐνῶ θέτει κρίσιμα ἐρωτήμα- τοῦ Θεοῦ...” (Πράξεις Β´ 9–13). Μαθηταί Του. Γιατί; Γιατί δὲν εἶχαν
ἐκσυγχρονισμοῦ ἡ κυβέρνησις τοῦ κ. Σημίτη κατήργησε τὴν ἀνα- κάποιων, ὀλίγων, λέξεων τῆς Θεί- ὁποίαν α) ἡ Ἑλλὰς θνήσκει δημογραφικῶς καὶ β) αἱ οἰκογένειαι αἱ
τα πρὸς τοὺς Ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Ὅμως δὲν πρέπει νὰ λησμο- ας Λειτουργίας εἶναι αὐτό, ποὺ κυ- ζήσει τὴν Ἀνάστασίν Του καὶ δὲν προερχόμεναι ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς ἔχουν τρία, τέσσερα καὶ πέντε
γραφὴν τοῦ θρησκεύματος εἰς τὰς ἀστυνομικὰς ταυτότητας. Ἐνῶ Μητροπόλεως Πρεβέζης. Πα- εἶχαν λάβει τὸν φωτισμὸν τοῦ Πα-
διέσυρε καὶ ἐχλεύαζε τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν πιστὸν λαόν, μὲ τὴν νοῦμε ὅτι διὰ νὰ καταλάβη κάποι- ρίως τοὺς ἐμποδίζει; Ἀσφαλῶς παιδιά. Τὸ Κράτος καὶ τὰ κόμματα δὲν κάμνουν κάτι, διὰ νὰ στα-
ραλλήλως τονίζει ὅτι: Τὸ μεγάλο ος ὅσα ἀκούει δὲν ἀρκεῖ μόνον νὰ ΟΧΙ. Τότε μήπως συμβαίνει αὐτό, ναγίου Πνεύματος. Ὅταν αὐτὰ ἔ- ματήση αὐτὸ τὸ «κακό». Ἄλλωστε τὰ κόμματα ἐκήρυξαν τὴν
βοήθειαν πληρωμένων– κατευθυνομένων δημοσιογράφων, οἱ ὁποῖοι
ἐζήτουν τὴν μὴ ἀναγραφὴν τοῦ θρησκεύματος. Ἡ κυβέρνησις τοῦ ζητούμενον δὲν εἶναι ἡ ἁπλού- καταλαβαίνη τί ἀκούει, ἀλλὰ χρει- ποὺ στὴν συνέχεια ἀναφέρει ὁ ζησαν, τότε κατεννόησαν τὰς ἐλευθέραν διεξαγωγὴν τῶν ἐκτρώσεων. Αὐτὰ δὲ κατὰ τὴν πε-
κ. Σημίτη ἐδρομολόγησε τὰς ἐξελίξεις διὰ τὴν ἀνέγερσιν Τεμένους στευσις τῆς λειτουργικῆς γλώσ- άζεται κυρίως νὰ ἔχη καὶ τὴν διά- Προφήτης Ἠσαΐας στὸ παραπάνω Γραφὰς καὶ τὰ ὑπʼ αὐτοῦ λεχθέν- ρίοδον τῆς διακυβερνήσεως τῆς Χώρας ὑπὸ τοῦ κ. Κων. Μητσο-
εἰς τὰς Ἀθήνας, καὶ ἔλαβε σωρείαν ἀντιεκκλησιαστικῶν πράξεων. σης ἀλλὰ ἡ ἀναθέρμανσις τῆς θεσιν νὰ ἀκούση. Διότι ἄλλως ὁμι- ὅραμά του· Γράφει σχετικά· “Πο- τα. Διὰ τοῦτο πιστεύω ὅτι τὸ μεγά- τάκη ἀπεφάσισαν (διακομματικῶς) μέτρα διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν
Σήμερον ἀποδεικνύεται ὅτι ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῆς διακυβερνήσεως λοῦμε “εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων”. ρεύθητι καὶ εἰπὸν τῷ λαῷ τούτῳ· λο ποιμαντικὸ πρόβλημα τῆς Ἐκ- τοῦ δημογραφικοῦ, ἀλλὰ ποτὲ δὲν τὰ ἐφήρμοσαν. Ἀντὶ τῆς λή-
Πίστεως τῶν καρδιῶν κληρικῶν κλησίας μας σήμερα δὲν εἶναι ἡ
τοῦ κ. Σημίτη, ἐκτυπήθη ἀλύπητα ἡ Ἐκκλησία καὶ ἐξσυγχρονίσθη ἡ καὶ λαϊκῶν καὶ ἡ ἔλλειψις συνε- Διὰ τοῦτο θέλω ἰδιαίτερα νὰ ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε ψεως μέτρων ἀπεφάσισαν τὴν ἐλευθέραν εἴσοδον λαθρομετα-
μίζα ἡ ὁποία «ἐβαπτίσθη» χορηγία. Σήμερον ὁ κ. Σημίτης ἐκπλήσσε- καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἁπλούστευσις τῆς λειτουργικῆς ναστῶν διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τοῦ δημογραφικοῦ. Πιστεύομεν
ποῦς χριστιανικῆς ζωῆς. Ὑπο- ὑπογραμμίσω τὴν φράσιν στὸ πα- της γλώσσης, ἀλλὰ ἡ ἀναθέρμαν-
ται διὰ τὰς διεφθαρμένας δραστηριότητας τῶν συνεργατῶν του. ραπάνω κείμενο τῶν Πράξεων· ἴδητε· ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ ὅτι αὐτὸ τὸ ὁποῖον δὲν κάμνουν τὰ κόμματα ὀφείλει νὰ πράξη ἡ
γραμμίζει, ἐπίσης, πὼς «καὶ ἡ λαοῦ τούτου καὶ τοῖς ὠσὶν αὐτῶν σις τῆς πίστεως καὶ τῶν καρδιῶν Διοικοῦσα Ἐκκλησία. Ὀφείλει νὰ ὑψώση λάβαρα ἐναντίον τῶν
Ἡμεῖς θὰ τονίσωμεν ὅτι δὲν ἐκπλησσόμεθα. Ὅπως δὲν ἐκπλησσό- “ἦσαν ἄνδρες εὐλαβεῖς”.
μεθα καὶ διὰ τὰ τυχὸν ἀνάλογα φαινόμενα εἰς τὴν Ν.Δ., ἡ ὁποία εἶχεν
Παπικὴ ἐκκλησία ἄλλαξε τὴ λει- βαρέως ἤκουσαν καὶ τοὺς ὀφθαλ- Κληρικῶν καὶ Λαϊκῶν καὶ ἡ ἔλλει- ἐκτρώσεων, νὰ ἀναδείξη τὴν ἐθνοκτονίαν μέσῳ τῶν ἐκτρώσεων
ὑποσχεθῆ τὴν ἐπαναφορὰν τῆς ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος καὶ τουργική της γλώσσα, ἀλλὰ οἱ Γιατί αὐτοὶ μόνον κατάλαβαν μοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν μήποτε ψις συνεποῦς χριστιανικῆς ζωῆς. καὶ τὰς ἐπιπτώσεις εἰς τὸ γένος ἀπὸ τὴν δολοφονίαν τοῦ ἀγεν-
τὴν ἠθέτησεν ὡς κυβέρνησις. Διατὶ δὲν ἐκπλησσόμεθα; Διότι ζεῖ Κύ- ἐκκλησίες της ἄδειασαν καὶ ἐγέ- ὅσα ἤκουσαν. Οἱ ἄλλοι ἐχλεύαζαν ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν Ὅταν αὐτὰ προηγηθοῦν, τότε, ἂν νήτου παιδιοῦ. Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία θέση τὸ θέμα ἀπὸ πνευματικῆς,
ριος ὁ Θεὸς καὶ δὲν ἐμπαίζεται. Ὅσοι δὲ στρέφονται ἐναντίον τῆς μισαν σκάνδαλα». τοὺς Ἀποστόλους γιαυτά, ποὺ ἔλε- ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι ὑπάρξη πρόβλημα ἁπλουστεύσε- κοινωνικῆς καὶ ἐθνικῆς ἀπόψεως, θὰ κερδίση τὴν μάχην ἢ θὰ πε-
Ἐκκλησίας κάποτε τιμωροῦνται. γαν καὶ τοὺς ἐνόμισαν μεθυσμέ- καὶ ἐπιστρέψωσι καὶ ἰάσομαι ως τῆς γλώσσης τῆς Λατρείας, θὰ ριορίση αἰσθητῶς τὴν «συνήθειαν» τῆς δολοφονίας τοῦ ἀγεννή-
Τὸ πλῆρες κείμενον τῶν δηλώ- νους. Ἐκ τούτου δὲ νὰ τονίσω ὅτι ἀντιμετωπίσωμε ἀσφαλῶς καὶ αὐ- του παιδιοῦ. Ὀφείλει νὰ θέση πρὸ τῶν Ἐθνικῶν των εὐθυνῶν
σεων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μη- αὐτοὺς” (Ἠσαΐα ΣΤ´ 9 – 10).
καὶ στὴν Ὀρθόδοξη λατρεία γιὰ νὰ τό. Διότι καὶ ἡ Παπικὴ Ἐκκλησία τοὺς πολιτικοὺς ἀλλὰ καὶ τοὺς ἰατρούς. Παραλλήλως νὰ διακη-
ΕΚΡΗΚΤΙΚΑΙ ΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ τροπολίτου Ἠλείας κ. Γερμανοῦ
ἔχει ὡς ἀκολούθως:
κατανοῆ κανεὶς τὰ ἐν αὐτῇ λεγό-
μενα καὶ πραττόμενα, πρέπει
Ἄραγε στὸν Ἱερό Ναό, ποὺ ὁ
ἱερέας τῆς Μητροπόλεως Πρεβέ-
ἄλλαξε τὴν λειτουργική της γλώσ-
σα, ἀλλὰ οἱ Ἐκκλησίες της ἄδει-
ρύξη ὅτι θὰ στηρίξη παντοιοτρόπως τὴν ἄγαμον μητέρα.

ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Ἡ «Σημερινή» ζητεῖ τερματισμόν τῆς διαμάχης
Αἱ σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας μετά
τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς Κύπρου
εἶναι ἐκρηκτικαί. Ὅλοι εἶναι ἐναν-
τίον τῆς Ἐκκλησίας. Αἱ εὐθῦναι τοῦ
Ἀρχιεπισκόπου, ὡς ἔχομεν τονίσει
καί εἰς προηγουμένας ἐκδόσεις τοῦ
«Ο.Τ.» εἶναι μεγάλαι. Αἱ σχέσεις
ἔγιναν ἐκρηκτικώτεραι μέ ἀφορμήν
προσπαθείας διά φορολόγησιν τῆς
Ἐκκλησίας. Ἤδη εἰς τήν Κύπρον
πολιτικαί δυνάμεις καί ἐφημερίδες
ἀρχίζουν νά προβληματίζωνται ἀπό
τήν ἔντασιν καί νά συνιστοῦν τερ-
ματισμόν τῆς διαμάχης. Χαρακτη-
Ἀφορμὴ καὶ πάλι ἡ φορολόγηση τῆς
Ἐκκλησίας. Δίνονται στὴ δημοσιό-
τητα ἀνυπόστατα στοιχεῖα καὶ ἀτεκ-
μηρίωτες ἐκτιμήσεις, ποὺ ἐμφανί-
ζουν τὴν Ἐκκλησία ὡς ἐκμεταλλεύ-
τρια τῶν πιστῶν καὶ κερδοσκοπικὴ
ὀργάνωση, σὲ βάρος τοῦ λαοῦ.
Ἀκόμα καὶ ἡ Γενικὴ Ἐλέγκτρια
ἔδωσε στοιχεῖα στὴ δημοσιότητα,
ποὺ ἐμφανίζουν τὴν Ἐκκλησία νὰ
κερδοσκοπεῖ, χωρὶς νὰ πληρώνει
οὔτε ἕνα σέντ. Τὰ στοιχεῖα αὐτὰ
ἀμφισβητοῦνται ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπί-
σκοπο, ὁ ὁποῖος φανερὰ ἐξοργι-
σμένος δήλωσε: “Μὲ κάνουν νὰ
βγαίνω ἔξω ἀπὸ τὰ ροῦχα μου”. Καὶ
«Συμμετέχων στὴ συζήτησι τῆς
ἀνάγκης ἁπλουστεύσεως ἢ μὴ τῆς
γλώσσης τῆς Ὀρθοδόξου Λατρεί-
ας μας, θὰ σταθῶ σὲ μιὰ ἄλλη πρα-
κτικὴ πλευρὰ τοῦ θέματος, ἡ ὁποία
δὲν ἔχει συζητηθῆ, ποὺ ὅμως τὴν
θεωρῶ οὐσιώδη. Στὸ ἂν δηλαδὴ ὁ
σκοπὸς τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας
ἐπιτυγχάνεται ἢ ὄχι μόνον μὲ τὴν
ἁπλούστευσι τῆς γλώσσης.
1. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἂν ὁ Θεάν-
θρωπος Κύριος θὰ ἤρχετο καὶ πάλι
σήμερα στὴν ἀνθρωπότητα θὰ μι-
λοῦσε τὴν γλώσσα μας. Γιαυτὸ καὶ
κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς
“...Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ
παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν
οὐρανὸν ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ
ἰδίᾳ διαλέκτῳ... Πάρθοι καὶ Μῆδοι
πρῶτον νὰ συμμετέχη μὲ διάθεσι
εὐλαβείας. Ἄλλως οὔτε νὰ κατα-
λάβη οὔτε νὰ ὠφεληθῆ μπορεῖ ἀπὸ
τὴν συμμετοχή.
2. Ἡ συμμετοχή μας στὴν θεία
Λατρεία ἔχει σκοπὸ τὴν συνάντη-
ση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεόν·
Τὴν αἴσθησι τῆς ὑψίστης ἀγάπης
τοῦ Θεοῦ στὸν ἁμαρτωλὸν ἄνθρω-
πον καὶ τὴν δημιουργία διαθέσεως
μετανοίας καὶ καθάρσεως σὲ
αὐτόν, ὅπως συνέβη μὲ τὸν Προ-
φήτην Ἠσαΐαν, ὅταν εὑρέθη ἐνώ-
πιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ (Ἠσαΐ-
ου ΣΤ 1 – 7). Γιατί μόνον τότε ὁ
ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ μείνη κοντὰ
στὸν Θεὸ θεούμενος κατὰ χάριν,
δοξάζοντας καὶ ὑμνολογώντας
Τον. Μὲ ἄλλα λόγια ἡ συμμετοχή
ζης τελεῖ τὴν θεία Λειτουργία σὲ
ἁπλούστερη γλώσσα, τώρα ἔρχον-
ται περισσότεροι στὴν Ἐκκλησία·
Καὶ ὅσοι συμμετέχουν, κοινω-
νοῦν; Ἢ μήπως καὶ αὐτοὶ ποὺ
ἤρχοντο ἔφυγαν; Ἂς μᾶς δώσουν
μίαν εἰλικρινὴ ἀπάντησι οἱ ὡς ἄνω
ἱερεῖς.
3. Ἐπίσης εἶναι γνωστόν, ὅτι
πολλοὶ χριστιανοί μας συμμετέ-
χουν στὰ μυστήρια τοῦ γάμου καὶ
τῆς βαπτίσεως διὰ κοινωνικοὺς
κυρίως λόγους. Γιαυτὸ καὶ συνή-
θως ἔρχονται ἄπρεπα ἐνδεδυμέ-
νοι, εἶναι ἀπρόσεκτοι καὶ θορυ-
βοῦν, στοὺς γάμους δὲ δημιουρ-
γοῦν καὶ ἀπρέπειες.
Ἐρωτῶ λοιπὸν ὅσους ἐκ τῶν
ἱερέων τῆς Μητροπόλεως Πρεβέ-
ασαν καὶ ἐγέμισε σκάνδαλα.
Καὶ ἀκόμη· συνήθως ἐκεῖνοι,
ποὺ ζητοῦν ἀλλαγὲς στὴν Ἐκκλη-
σία μας, εἶναι αὐτοὶ ποὺ δὲν εἶναι
ζωντανοὶ χριστιανοὶ καὶ δὲν ἐκκλη-
σιάζονται συνήθως. Ζητοῦν δὲ τὴν
ἁπλούστευσι τῆς λειτουργικῆς
γλώσσης διὰ νὰ δικαιολογοῦν τὴν
ἀσυνέπειά τους. Εἶναι αὐτοί, οἱ
“προοδευτικοὶ” καὶ “φωτισμένοι”,
ποὺ δὲν ἐνδιαφέρονται διὰ τὴν ἰδι-
κή τους κάθαρσι καὶ σωτηρία,
ἀλλὰ διὰ τὴν λύτρωσι τῶν ἄλλων
ἀπὸ τὸν δῆθεν μεσαίωνα τῆς
Ἐκκλησίας μας.
Διὰ τοῦτο θεωρῶ ὅτι ἡ πρόσφα-
τος ἀπόφασις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς
Συνόδου ὑπῆρξεν ὀρθὴ καὶ πρέ-
πουσα διὰ τοὺς καιρούς μας».
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΝ ΤΗΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΚΑΘΑΡΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ
Πρότασις τοῦ καθηγητοῦ Νομικῆς κ. Κονιδάρη
Ὁ Καθηγητής τῆς Νομικῆς
Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
κ. Ἰωάννης Κονιδάρης εἰς ἄρθρον
του εἰς τήν ἐφημερίδα «ΤΟ ΒΗ-
ΜΑ» κάμνει ἐκτενῆ ἀναφοράν εἰς
τάς σχέσεις Κράτους–Ἐκκλησίας
μέ ἀφορμήν τά περιουσιακά ζητή-
ματα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ κ. Κονιδά-
ρης ἐπισημαίνει πώς ὅλοι ἀνέμεναν
νά ξεκαθαρίσουν τά ζητήματα αὐτά
μέ τήν ὁλοκλήρωσιν τοῦ Κτηματο-
λογίου. Δυστυχῶς, ὑπογραμμίζει, ἡ
ὑπαλλήλων της καὶ τὰ λειτουργικά
της ἔξοδα, προκειμένου ὄχι μόνον
νὰ ἀνακουφίσει τὸν δημόσιο προ-
ϋπολογισμὸ ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ἀναλά-
βει ἡ ἴδια τὴν εὐθύνη καὶ τὸ κόστος
διαχειρίσεως τῶν δέκα καὶ πλέον
χιλιάδων ἐκκλησιαστικῶν νομικῶν
προσώπων δημοσίου δικαίου, ποὺ
λειτουργοῦν σήμερα...
Καὶ γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ
τὸ ὄνομά τους: ὅταν τέτοια μείζονα
ζητήματα παραμένουν ἀνοικτά,
ὅταν ἡ κοινωνία μας δεινῶς δοκι-

ΑΜΕΡΙΚΗΣ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ

ριστικόν εἶναι τό δημοσίευμα τῆς ἐλπίδα αὐτή ἀπεδείχθη φρούδη, μέ μάζεται, φαντάζουν τελείως ὑπο-
ἡμερησίας ἐφημερίδος «Σημερινή» ἀπροκάλυπτα κατηγόρησε τὴ Γε-
νικὴ Ἐλέγκτρια ὅτι “ἐνεργεῖ μὲ πο- ἀποτέλεσμα τήν ἀμφισβήτησιν με- κριτικὰ ὅλα ὅσα παρακολουθοῦμε
ὑπό ἡμερομηνίαν 24 Μαΐου: λιτικὰ κίνητρα, μὲ στόχο νὰ πουλή- γάλων ἤ μικρῶν τμημάτων τῆς στὶς ἡμέρες μας μὲ τὶς ἀμοιβαῖες

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗΝ

«Ὁ πόλεμος ἐναντίον τῆς Ἐκ-
κλησίας δὲν εἶναι νέος. Δὲν ἄρχισε
ἀπὸ τὴ Γενικὴ Ἐλέγκτρια μὲ ἀφορ-
μὴ τὴ φορολόγηση τῆς Ἐκκλησίας.
Διεξάγεται ἀπὸ χρόνια καὶ στὸ πα-
ρασκήνιο καὶ στὸ προσκήνιο. Ἀπὸ
κόμματα, ὀργανώσεις καὶ ἀθεϊστικὰ
- κοινωνικὰ κινήματα. Ὁ κάθε πολέ-
μιος τῆς Ἐκκλησίας χρησιμοποιεῖ
τὶς δικές του μεθόδους καὶ τὰ δικά
του ὅπλα. Ἀκόμα καὶ θεολόγοι,
ἀρκετὲς φορές, γιὰ καθαρὰ δικούς
τους λόγους καὶ προσωπικὲς μωρο-
φιλοδοξίες, δημοσιογραφοῦν ἐναν-
τίον συγκεκριμένων ἱεραρχῶν,
πλήττοντας ἔμμεσα τὴν Ἐκκλησία.
Τὸν τελευταῖο καιρό, στὸν πόλε-
μο κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μπῆκαν
ἐπιστημονικὲς ὀργανώσεις, πολιτι-
στικὰ σωματεῖα, ἐπιμελητήρια καὶ
ἄλλοι παράγοντες, ποὺ δὲν ἔχουν
καμιὰ σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία.
Ἀφορμὴ νὰ μποῦν στὸν πόλεμο
αὐτὸ οἱ ὀργανώσεις, τὰ ἐπιμελητή-
ρια καὶ ἄλλοι παράγοντες, στάθηκε
ἡ ἐπιθυμία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ν'
ἀνεγείρει νέο ἱερὸ ναὸ κοντὰ στὴν
Ἀρχιεπισκοπή, ποὺ ν᾽ ἀνταποκρίνε-
ται στὶς σημερινὲς ἀνάγκες ἐκκλη-
σιασμοῦ τῶν πιστῶν τῆς περιοχῆς.
Τελευταῖα, στὸν πόλεμο κατὰ τῆς
Ἐκκλησίας, μπῆκε ἡ Κυβέρνηση.
ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΤΟΥ Ι.Σ.Κ.Ε. ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ
ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ
Ὑπό τοῦ Ἱεροῦ Συνδέσμου Κλη-
ρικῶν Ἑλλάδος (Ι.Σ.Κ.Ε) ἐξεδόθη
τήν 29ην Μαΐου ἡ ἀκόλουθος ἀνα-
κοίνωσις:
«Τό Δ.Σ. τοῦ Ι.Σ.Κ.Ε. μὲ ἀγωνία
καὶ θλίψη παρακολουθεῖ τὴν οἰκο-
νομικὴ κατάσταση καὶ τὴν πορεία
τῆς χώρας.
Οἱ διαπιστώσεις μας εἶναι ὅτι ἡ
κατάσταση, ἔτσι ὅπως ἔχει διαμορ-
φωθεῖ, εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς
πνευματικῆς ἀποδόμησης, ποὺ δη-
μιούργησε νοοτροπίες τέτοιες ποὺ
συνθέτουν τὸν νεοέλληνα ὡς ἕναν
εὐκολόπιστο καὶ πολιτικὰ ἀφασικὸ
πολίτη, ποὺ παρασύρεται ἀπὸ τὶς
ἑκάστοτε πολιτικὲς ἡγεσίες, προ-
κειμένου αὐτὲς νὰ καταλάβουν τὴν
ἐξουσία.
Ἡ χώρα δὲν βρίσκεται σὲ καλὴ
Προαιρετικά τά Θρησκευτικά
καὶ εἰς τὴν Τουρκίαν
Διοικητικὸ δικαστήριο τῆς Κων-
σταντινούπολης ἀποφάνθηκε, πὼς
τὰ παιδιὰ τῶν Χριστιανῶν, τῶν
Ἑβραίων, καὶ τῶν ἄθεων πολιτῶν
τῆς Τουρκίας δικαιοῦνται νὰ ἐξαι-
ρεθοῦν ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρη-
σκευτικῶν, καθὼς αὐτὸ ἀφορᾶ μό-
νο τὸ δόγμα τοῦ σουνιτικοῦ Ἰσλάμ.
Τὴν προσφυγὴ κατέθεσε ζευγάρι
ἄθεων Τούρκων, ποὺ ζήτησαν νὰ
μὴ παρακολουθεῖ τὸ παιδὶ τους τὸ
μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Δ΄
Δημοτικοῦ. Ἀρχικὰ ἡ ἐπιθεώρηση
ἐκπαίδευσης ἀπέρριψε τὸ αἴτημά
τους. Ὡστόσο, οἱ Τοῦρκοι δικαστὲς
ἔκριναν πὼς ἡ ἐξαίρεση ἀποτελεῖ
ἄσκηση τοῦ δικαιώματος τῆς θρη-
σκευτικῆς ἐλευθερίας, ποὺ προ-
στατεύεται ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ
Συνθήκη τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιω-
μάτων καὶ δὲν ἀντιβαίνει στὸ τουρ-
κικὸ Σύνταγμα. Κύριος μοχλὸς πίε-
σης γιὰ τὴν προαιρετικὴ παρακο-
λούθηση τῶν Θρησκευτικῶν στὰ
τουρκικὰ σχολεῖα εἶναι οἱ ἀλεβίτες
(μετριοπαθὲς παρακλάδι τοῦ σιιτι-
κοῦ Ἰσλάμ), ποὺ ἀποτελοῦν τὸ 25%
τοῦ τουρκικοῦ πληθυσμοῦ.
(Πληροφορίες ἀπὸ www.ethnos.
gr)
α.κ
σει μούρη στὸν Χριστόφια”.
Ἡ ἐν βρασμῷ ψυχῆς δήλωση
αὐτὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, προκάλε-
σε τὴν ἀντίδραση τοῦ Γενικοῦ Εἰ-
σαγγελέα, ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε μὲν
τὸ σεβασμό του πρὸς τὸ πρόσωπο
καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου,
ταυτόχρονα δὲ ἐξέφρασε τὸ σεβα-
σμό του καὶ πρὸς τὸ πρόσωπο καὶ τὸ
ἀξίωμα τῆς κ. Γιωρκάτζη, “τῆς ὁποί-
ας τὸ κῦρος βάναυσα ἐπλήγη μὲ τὶς
δηλώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Δὲν
πρέπει νὰ ἀποδίδονται ἀλλότρια κί-
νητρα στὶς ὅποιες πράξεις τῆς κ.
Γιωρκάτζη, ἡ ὁποία ἀκριβῶς ἐνήρ-
γησε μέσα στὰ πλαίσια, ποὺ τὸ Σύν-
ταγμα καὶ οἱ νόμοι τῆς ἐπιβάλλουν
νὰ ἐνεργεῖ», τόνισε.
Ἂν συνεχιστεῖ ἡ διαμάχη Ἐκκλη-
σίας - Κράτους, διότι περὶ ἔντονης
διαμάχης πρόκειται, μόνο ζημιὰ με-
γάλη θὰ προκαλέσει. Οἱ κίνδυνοι
διχασμοῦ τοῦ λαοῦ μας ἐλλο-
χεύουν. Κυβέρνηση, κόμματα καὶ
Ἐκκλησία ὀφείλουν νὰ ἐνεργή-
σουν ἄμεσα καὶ ἀποφασιστικὰ γιὰ
τὴν πρόληψη ἑνὸς τέτοιου ἐνδε-
χομένου, ποὺ μόνο συμφορὲς θὰ
ἐπισωρεύσει στὸ δύσμοιρο νησί
μας. Δὲν πρέπει νὰ περάσουν τὰ
σχέδια τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας
καὶ τῆς πατρίδας».
οἰκονομικὴ κατάσταση. Τὸ ποιὸς
εὐθύνεται τὰ 35 χρόνια τῆς μετα-
πολίτευσης γιʼ αὐτό, νομίζουμε
εἶναι γνωστό.Ἡ οἰκονομικὴ κρίση
φυσικὸ εἶναι, ὅπως ὅλους τούς
Ἕλληνες, νὰ πλήξει καὶ τόν Ἐφη-
μεριακὸ κλῆρο.
Τὸ Δ.Σ. τοῦ Ι. Σ. Κ. Ε. μὲ τὶς ἐπεμ-
βάσεις καὶ παρεμβάσεις του, κάνει
ὅτι εἶναι δυνατὸν, μέσα στὴν πα-
ροῦσα συγκυρία, νὰ ἀποτελματώσει
τὰ “ἐφάπαξ” καὶ τὰ “συνταξιοδοτικὰ”
θέματα τῶν ἐφημερίων, παρʼ ὅλες
τὶς δυσκολίες τῆς σημερινῆς κρίσις,
ποὺ δὲν ἀφήνει νὰ τελεσφορήσουν
σύμφωνα μὲ τὶς προσδοκίες μας.
Σύμφωνα μὲ πληροφορίες μας
καὶ μέσα στὰ πλαίσια τῆς περι-
στολῆς τῶν δαπανῶν τοῦ δημοσί-
ου, ἔχουν σταματήσει οἱ προσλή-
ψεις. Τοῦτο φαίνεται ὅτι ἔχει ἀντί-
κτυπο καὶ στὸν Ἐφημεριακὸ κλῆρο.
Πολλάκις παρατηρεῖται μία ὑπερ-
διόγκωση τοῦ σώματος τοῦ Ἐνο-
ριακοῦ κλήρου, κυρίως στὶς πόλεις,
μὲ ἀποτέλεσμα τὸν προβληματισμὸ
τῆς Πολιτείας, καθὼς καὶ τὸ φαινό-
μενο ὑπερηλικιωμένων ἀδελφῶν
νὰ ὑπηρετοῦν τὸ Ἱ. Θυσιαστήριο,
ἐνῶ δὲν εἰσέρχονται νεώτεροι στίς
τάξεις τοῦ κλήρου (γιὰ διαφόρους
λόγους).
Σήμερα περισσότερο ἀπὸ κάθε
ἄλλη φορά τὰ προβλήματα εἶναι
παρόντα καὶ τόσο ἡ Δ.Ι.Σ. ὅσο καὶ ἡ
Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας, σὲ
συνεργασία μὲ τὸν Ἐφημεριακὸ
Κλῆρο θὰ πρέπει νὰ ἐνσκήψουν σ᾽
αὐτὰ χωρὶς ἐφησυχασμὸ, διότι τὰ
γεγονότα τρέχουν καὶ ἴσως βρε-
θοῦμε πρὸ ἐκπλήξεων.
Καλοῦμε γιὰ μιὰ ἀκόμα φορά
τοὺς Ἐφημερίους ὅλων τῶν Μη-
τροπόλεων νὰ ἐγγραφοῦν ὡς μέλη
στὸν Ι.Σ.Κ.Ε., γιὰ νὰ γίνει ἡ φωνὴ
μας πιὸ δυνατὴ στὴν διεκδίκηση
τῶν δικαιωμάτων μας ἀπὸ τήν Πο-
λιτεία. Ἡ ἀδράνεια καὶ ἡ παθητικὴ
ἀντιμετώπιση τῶν γεγονότων δὲν
βοηθᾶ κανέναν μας.
Ζῶντας στὸ Πνεῦμα τῆς Πεντη-
κοστῆς εὐχόμεθα, ὅπως ὁ Παρά-
κλητος μᾶς χαρίσει τὸν φωτισμὸ
καὶ τὴν δύναμη γιὰ τὴν ἐπίλυση
τῶν προβλημάτων».
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ.
Δημήτριος ἀπέκλεισε, μετά τήν
ὁλοκλήρωσιν τῶν ἐργασιῶν τῆς
Πανορθοδόξου Συνελεύσεως
ΗΠΑ, Καναδᾶ καί Κεντρικῆς
Ἀμερικῆς, τό ἐνδεχόμενον νά
ὑπάρξη θέμα Αὐτοκεφάλου
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τήν
Ἀμερικήν. Συμφώνως μέ ἀνταπό-
κρισιν τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτο-
ρείου Εἰδήσεων, ὑπό ἡμερομηνίαν
29 Μαΐου, ἐκ τῆς Νέας Ὑόρκης:
«Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δη-
μήτριος δήλωσε στὸ ΑΠΕ-ΜΠΕ,
μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς πανορ-
θόδοξης συνέλευσης ἐπισκόπων
Ἡνωμένων Πολιτειῶν, Καναδᾶ καὶ
Κεντρικῆς Ἀμερικῆς, ὅτι “δὲν συζη-
τήθηκε κἄν θέμα Αὐτοκεφαλίας”.
Ἱεράρχες ποὺ ἔλαβαν μέρος στὴ
συνέλευση, ὅπως ὁ Μητροπολίτης
Μεξικοῦ καὶ Κεντρικῆς Ἀμερικῆς
Ἀθηναγόρας, καθὼς καὶ ὁ Μητρο-
πολίτης Τυάνων καὶ ἡγούμενος τῆς
Πατριαρχικῆς Μοναστηριακῆς Ἱ.
Μονῆς Ὁσίας Εἰρήνης Χρυσοβα-
λάντου δήλωσαν ὅτι “μὲ ἀκαδη-
μαϊκὸ λόγο καὶ σοφὲς ἀπόψεις, ὁ
ΣΕΝΑΡΙΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ
ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Σενάρια διὰ τὴν ἐφαρμογὴν
ἑνὸς ἐκκλησιαστικοῦ σχεδίου
«Καλλικράτης» διὰ τὰς ἐκκλη-
σιαστικὰς περιφερείας Κυκλάδων
καὶ Δωδεκανήσου, ἔφερεν εἰς τὴν
δημοσιότητα ἡ ἐφημερὶς «Πρό-
οδος» τῆς Ρόδου. Συμφώνως μὲ
πληροφορίας τῆς δημοσιογράφου
κ. Π. Ντόκου, ἡ ὁποία ἀσχολεῖται
πολὺ τακτικὰ μὲ Ἐκκλησιαστικὰ
ζητήματα:
«Τὴν ὥρα ποὺ ὅλα τὰ βλέμματα
εἶναι στραμμένα στὴν ἐφαρμογὴ
τοῦ σχεδίου “Καλλικράτης”, ποὺ
προβλέπει συνενώσεις δήμων, κοι-
νοτήτων καὶ νομαρχιῶν, στοὺς
κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ἀκούγον-
ται “παράλληλα σενάρια” περὶ ἐνδε-
χόμενης δημιουργίας Νησιωτικῆς
“Ἀρχιεπισκοπῆς”.
Καλὰ πληροφορημένες πηγὲς
προσκείμενες στοὺς ἐκκλησιαστι-
κοὺς κύκλους τῆς περιοχῆς μας,
δὲν ἀποκλείουν τὸ ἐνδεχόμενο
μετὰ τὴν συνένωση τῶν Κυκλά-
δων μὲ τὰ Δωδεκάνησα σὲ χωρο-
ταξικὸ – θεσμικὸ ἐπίπεδο, ποὺ θὰ
δώσει τὴ νέα αἱρετὴ Περιφέρεια,
νὰ ἀνοίξει ὁ δρόμος καὶ γιὰ ἀνά-
λογες ἐξελίξεις σὲ ἐκκλησιαστικὸ
ἐπίπεδο.
Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Κυκλά-
δες ὑπάγονται στὴν Ἐκκλησία τῆς
Ἑλλάδος καὶ τὰ Δωδεκάνησα στὸ
Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Κων-
σταντινουπόλεως, τίποτε δὲν ἀπο-
κλείεται —ἂν καὶ τὰ σενάρια εἶναι
διαφορετικῆς “φύσεως” ἀπὸ ὅ,τι σὲ
πολιτικὸ ἐπίπεδο.
Τά σενάρια
Τὰ σενάρια αὐτὰ δὲν εἶναι και-
νούργια.
Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο
Κωνσταντινουπόλεως ἔβλεπε ἀπὸ
καιρὸ θετικὰ τὸ ἐνδεχόμενο προ-
σάρτησης μερίδας τῶν λεγομένων
“Νέων Χωρῶν” στὴν περιοχὴ εὐθύ-
νης του ὥστε νὰ ὑπάρχει περιθώ-
ριο δημιουργίας “Ἀρχιεπισκοπῆς”
ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημή-
τριος κατάφερε νὰ ξεπεραστοῦν
ἀρκετὰ προβλήματα, δημιουργών-
τας ἐνθαρρυντικὲς ἐξελίξεις γιὰ
τὴν ἑνότητα καὶ τὴ συνεργασία
τῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν, ὑπὸ
τὴν σκέπη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-
τριαρχείου”.
Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἑλληνορ-
θόδοξης Ἐκκλησίας Ἀμερικῆς κ.
Δημήτριος, ὁ ὁποῖος προήδρευσε
τῆς συνέλευσης, ποὺ ἔγινε σὲ ξε-
νοδοχεῖο στὸ Μανχάταν ἀπὸ τὴν
Τετάρτη καὶ ὁλοκληρώθηκε σήμε-
ρα μὲ ἀρχιερατικὸ συλλείτουργο
στὸν Καθεδρικὸ Ἱ. Ναὸ τῆς Ἁγίας
Τριάδας, ἀπαντώντας σὲ σχετικὴ
ἐρώτηση ἀνέφερε συγκεκριμένα:
“Γιὰ νὰ εἴμαστε ἀντικειμενικοί,
θὰ πρέπει νὰ πᾶμε πίσω δεκαπέντε
χρόνια, ὅταν σὲ μιὰ μικρότερη συ-
νέλευση τῆς Μόνιμης Ἐπιτροπῆς
Κανονικῶν Ἐπισκόπων Ἀμερικῆς,
γνωστῆς ὡς ῾SCOBA᾽, ἦταν τότε τὸ
κυρίαρχο θέμα (Αὐτοκεφαλία),
καθὼς καὶ σ᾽ ἄλλες μικρότερες
συγκεντρώσεις ποὺ ἀκολούθησαν.
Σ᾽ αὐτὴ τὴ συνέλευση οὔτε κἄν
σχεδὸν δὲν ἀκούστηκε αὐτὸς ὁ
ὅρος (Αὐτοκεφαλία) ἢ ὁ ὅρος διοι-
νησιωτικοῦ χαρακτήρα (κάτι ἀνά-
λογο μὲ τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Κρήτης
ποὺ εἶναι ἡμιαυτόνομη).
Σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση θὰ εἴχα-
με, ἀπὸ τὴν μία πλευρὰ τὶς Μητρο-
πόλεις τῶν Δωδεκανήσων καὶ ἀπὸ
τὴν ἄλλη τῆς Χίου, Λέσβου καὶ Σά-
μου, νὰ συστήσουν μία ἢ δύο Νη-
σιωτικές Ἀρχιεπισκοπές.
Τὰ σενάρια “ξαναφούντωσαν”
πρόσφατα μὲ ἀφορμὴ τὸ γεγονὸς
ὅτι οἱ Ἱεράρχες ποὺ ἀνήκουν στὸν
Οἰκουμενικὸ Θρόνο, παρακολου-
θοῦσαν μὲ ἰδιαίτερη ἀνησυχία τὶς
ἐξελίξεις σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν δια-
δοχὴ τοῦ Πατριάρχη.
Μὲ μιὰ κίνηση, ὁ Οἰκ. Πατριάρ-
χης Βαρθολομαῖος ἄνοιξε μόνος
του τὸ “παιχνίδι τῆς διαδοχῆς” του,
ὅταν τὸν περασμένο Νοέμβριο,
κατὰ τὴν ἐπίσημη ἐπίσκεψή του
στὴ Νέα Ὑόρκη, ἀνακοίνωσε σὲ
γεῦμα ποὺ παρέθεσε ὁ Ἀρχιεπίσκο-
πος Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος καὶ οἱ
Ἀρχιερεῖς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμε-
ρικῆς, ὅτι ἡ κυβέρνηση τοῦ Ταγὶπ
Ἐρντογὰν “βλέπει” πλέον θετικὰ τὸ
αἴτημα τοῦ ἰδίου, νὰ δοθεῖ Τουρ-
κικὴ Ὑπηκοότητα σὲ ὅσους ἐπιθυ-
μοῦν ἀπὸ τοὺς Ἱεράρχες τῶν Μη-
τροπόλεων καὶ Αὐτοκέφαλων
Ἐκκλησιῶν, ποὺ ὑπάγονται στὸ Φα-
νάρι.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δὲν ἀπεδέχθη
τὴν παραίτησιν τοῦ Ζακύνθου
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ.
Ἱερώνυμος, μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ
προέδρου τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συ-
νόδου, δὲν ἔκανε ἀποδεκτὴ τὴν
παραίτησιν τοῦ Μητροπολίτου Ζα-
κύνθου κ. Χρυσοστόμου. Ὁ Μη-
τροπολίτης πρὸ ἐτῶν εἶχε δηλώσει
ὅτι μὲ τὴν συμπλήρωσιν τοῦ 72ου
ἔτους τῆς ἡλικίας του θὰ ὑπέβαλε
τὴν παραίτησίν του. Συμφώνως μὲ
πληροφορίας, εἰς τὰς ἀρχὰς Μαΐ-
ου συνηντήθη μετὰ τοῦ Ἀρχιεπι-
σκόπου διὰ νὰ τοῦ ὑποβάλη τὴν
κητικὴ αὐτονομία, ποὺ σημαίνει
πὼς ὑπάρχει μιὰ σαφὴς πλέον ἀντί-
ληψη ὅτι αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ δὲν γί-
νεται αὐτομάτως. Σὰν νὰ λέμε ἀπο-
φασίζουμε καὶ διατάσσουμε”.
Ἀναφερόμενος στὴ πανορθόδο-
ξη συνέλευση, τὴν ὁποία διοργά-
νωσε ἡ Ἑλληνορθόδοξη Ἀρχιεπι-
σκοπὴ καὶ συμμετεῖχαν 57 ἐπίσκο-
ποι, ὁ κ. Δημήτριος ὑπογράμμισε
ὅτι “βασικὸς στόχος ἦταν ἡ προ-
ώθηση τῶν θεμάτων, ποὺ εἶχε ἀπο-
φασίσει ἡ διάσκεψη, ποὺ ἔγινε στὸ
Κέντρο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-
τριαρχείου στὸ Σαμπεζὶ τῆς Γε-
νεύης γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Διασπο-
ρά. Κυρίως, ἀσχοληθήκαμε μὲ δια-
δικαστικὰ θέματα. Ἐπειδὴ ἦταν ἡ
πρώτη φορὰ, ποὺ συνῆλθε, θὰ
ἔπρεπε νὰ ρυθμιστοῦν ὁρισμένα
βασικὰ πράγματα, ὅπως: προώθη-
ση, μεγιστοποίηση καὶ ἀριστοποί-
ηση τῆς προσφορᾶς τοῦ μηνύμα-
τος τῆς Ὀρθοδοξίας στὸ δικό μας
χῶρο, καθὼς καὶ ἡ προσπάθεια
συντονισμοῦ τῶν μειζόνων ἐνερ-
γειῶν, ποὺ καταβάλλονται ἀπὸ
πλευρᾶς Ὀρθοδοξίας γιὰ παιδεία,
πολιτισμό, λειτουργικὰ θέματα,
ποιμαντικὰ (νεολαία, οἰκογένεια)
Ἀπὸ ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἄρχισαν
οἱ ἁλυσιδωτὲς ἀντιδράσεις στοὺς
Ἱεράρχες τοῦ Θρόνου.
Οἱ Μητροπολίτες τῆς Δωδεκα-
νήσου δέχτηκαν τὴν ἀνακοίνωση
τοῦ Πατριάρχη μὲ συγκρατημένη
αἰσιοδοξία καὶ ἐν μέρει μὲ ἀνακού-
φιση, ἀφοῦ σὲ περίπτωση ποὺ “χη-
ρέψει” ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος,
πρέπει νὰ ὑπάρχει διάδοχο σχῆμα,
ὥστε νὰ εἶναι ἕτοιμο νὰ ἀντιμετω-
πίσει τὰ μεγάλα προβλήματα τοῦ
Πατριαρχείου καὶ τὶς προκλήσεις
τοῦ μέλλοντος.
Πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι οἱ
περισσότεροι Μητροπολίτες ἀπὸ
τὰ Δωδεκάνησα ἤδη ἔχουν κατα-
θέσει τὰ χαρτιά τους στὸ Τουρκικὸ
Προξενεῖο μὲ τὴν αἴτηση γιὰ νὰ πά-
ρουν ὑπηκοότητα, ἐνῶ ἀναμένον-
ται ἐξελίξεις ἀπὸ τὴν Τουρκικὴ κυ-
βέρνηση μέσα στὸ ἑπόμενο διά-
στημα.
Ἀποκλειστικὲς πληροφορίες
ἀναφέρουν ὅτι ἔχει ἀποφασιστεῖ
νὰ ὑπάρξει μία φόρμουλα (κοινὴ
συναινέσει Τουρκίας – Φαναρίου)
ποὺ θὰ δώσει λύση στὸ πρόβλημα
αὐτό.
Σὲ μία τέτοια περίπτωση τὰ Δω-
δεκάνησα θὰ μποροῦσαν νὰ διεκ-
δικήσουν δυναμικὰ τὸν Οἰκουμε-
νικὸ Θρόνο;
παραίτησίν του, ἀλλὰ ὁ Ἀρχιεπί-
σκοπος τὸν ἀπέτρεψε καὶ τὸν προ-
έτρεψε νὰ παραμείνη εἰς τὸν θρό-
νον του διὰ ἄλλα δύο ἔτη, διότι ἡ
Ἱεραρχία τὸν χρειάζεται. Ὁ Μη-
τροπολίτης Ζακύνθου εἰς δηλώ-
σεις του εἰς τὴν ἐφημερίδα «Real
News» ἔθεσεν εὐθέως θέμα ἡλι-
κίας διὰ τοὺς Μητροπολίτας, τονί-
ζων ὅτι μετὰ τὸ 75ο ἔτος, δυσκό-
λως κάποιος δύναται νὰ ἀσκήση τὰ
λειτουργικὰ καὶ πνευματικά του
καθήκοντα.
καὶ ἀποστολικά, ἀκόμη καὶ γιὰ νο-
μικὰ ζητήματα. Κι αὐτὸ σήμαινε ὅτι
θὰ ἔπρεπε νὰ ὀργανωθοῦν ἀντί-
στοιχες ἐπιτροπές, ἄλλοι μηχανι-
σμοί, γιὰ νὰ γίνει ὁ καλύτερος συν-
τονισμὸς αὐτῆς τῆς ἐργασίας. Τέ-
λος, συζητήθηκε ἕνα σχέδιο γιὰ
τὴν ὁμαλοποίηση τῶν οἱασδήποτε
χρήσεως ἀνωμαλιῶν, κυρίως κανο-
νικῆς φύσεως, ἐπειδὴ ὑπάρχουν,
γιὰ παράδειγμα, ἐπίσκοποι σὲ μιὰ
πόλη μὲ διαφορετικὲς ἐθνικὲς προ-
ελεύσεις, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑπάρ-
χουν δικαιοδοσίες ἡ μιὰ πάνω στὴν
ἄλλη. Ἔτσι, πρέπει νὰ ὑπάρχει
ἕνας ἐπίσκοπος ἀνὰ περιοχή. Θὰ
προετοιμάσουμε λοιπὸν ἕνα πλάνο,
ἕνα σχέδιο ποὺ νὰ ρυθμίζονται
αὐτὰ τὰ πράγματα γιὰ νὰ ὁμαλο-
ποιηθεῖ ἡ ζωὴ τῆς ἐκκλησίας”.
Μὲ τὴν ὁλοκλήρωση τῶν ἐργα-
σιῶν τῆς πανορθόδοξης αὐτῆς συν-
έλευσης διαλύθηκε οὐσιαστικὰ καὶ
ἡ Μόνιμη Ἐπιτροπὴ Κανονικῶν
Ἐπισκόπων Ἀμερικῆς (SCOBA), ἡ
ὁποία εἶχε ἱδρυθεῖ τὸ 1960, μὲ
σκοπὸ τὴν ἑνότητα καὶ τὴ συνερ-
γασία ὅλων τῶν ἱεραρχῶν τῶν δια-
φόρων Ὀρθόδοξων Δικαιοδοσιῶν
στὴν Ἀμερική».
Ἐὰν δημιουργηθεῖ μία “Ἀρχιεπι-
σκοπὴ Δωδεκανήσου” (ἔστω καὶ
χωρὶς ἄλλες Μητροπόλεις ὅπως οἱ
προαναφερθεῖσες ἀπὸ τὶς Νέες
Χῶρες ἢ οἱ Κυκλαδικὲς –Σύρου,
Τήνου, Ἄνδρου, Κέας καὶ Μήλου,
Παροναξίας καὶ Θήρας, Ἀμοργοῦ
καὶ Νήσων) οἱ Ἱεράρχες θὰ ἔχουν
ἄλλον… ἀέρα στὶς σχέσεις τους μὲ
τὸ Φανάρι στὸ μέλλον.
Πῶς θὰ γίνει αὐτό; Οἱ Δωδεκα-
νήσιοι μποροῦν νὰ προχωρήσουν
σὲ σύγκλιση “Συνόδου”, τῆς ὁποίας
θὰ ἡγεῖται ἕνας ἀπὸ τοὺς Μητρο-
πολίτες —εἴθισται τῆς μεγαλύτε-
ρης Μητροπόλεως. Μία Σύνοδος
μπορεῖ νὰ γίνει καὶ μὲ τέσσερις (4)
Μητροπολίτες —ἂν καὶ κανονικὰ
ἀπαιτοῦνται ἕξι (6).
Τὸ σενάριο ἀναφέρει ὅτι οἱ Μη-
τροπόλεις Ρόδου, Σύμης, Κῶ–Νι-
σύρου, Κάσου–Καρπάθου, Λέρου–
Καλύμνου–Ἀστυπαλαίας μποροῦν
νὰ συστήσουν μία Σύνοδο ἐνῶ τὴν
ἴδια ὥρα, πληροφορίες προσκείμε-
νες στοὺς Πατμιακοὺς κύκλους,
ἀναφέρουν ὅτι δυναμικὰ στὸ παι-
χνίδι εἶναι ἕτοιμος νὰ μπεῖ καὶ ὁ
Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πά-
τμου κ. Ἀντύπας Νικηταράς, (ἐὰν
καὶ ἐφόσον ἡ Ἐξαρχία τῆς Πάτμου
γίνει Μητρόπολη κι ἐκεῖνος προ-
αχθεῖ σὲ Μητροπολίτη).
Ἄλλες ἐκτιμήσεις ἀναφέρουν
ὅτι πολὺ δυναμικὰ μπορεῖ νὰ παίξει
καὶ ἡ περίπτωση τοῦ Δεσπότη Ἁλι-
καρνασσοῦ καὶ νὰ ἐνταχθεῖ στὴν
Σύνοδο.
Σὲ μία τέτοια περίπτωση, ἡ
“Ἀρχιεπισκοπὴ Δωδεκανήσου” θὰ
μποροῦσε νὰ διαδραματίσει δυνα-
μικὸ ρόλο στὰ ἐκκλησιαστικὰ δρώ-
μενα, ἐνῶ οἱ Μητροπολίτες θὰ
ἔχουν τὴν εὐχέρεια νὰ διεκδική-
σουν δυναμικὰ καὶ τὸν Οἰκουμε-
νικὸ Θρόνο!
Σὲ κάθε περίπτωση τὰ σενάρια
εἶναι ὑπαρκτὰ καὶ οἱ κινήσεις ἐξε-
τάζονται μὲ πολλὴ μεγάλη προ-
σοχὴ ἑκατέρωθεν».
ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας καί τή
μή ἀξιοποίησιν καί ἐκμετάλλευσίν
της. Ἀκολούθως τονίζει:
«Ἐπανέρχομαι λοιπὸν σὲ μία
πρόταση, ἡ ὁποία καὶ στὸ παρελθὸν
ἔχει ἀπὸ περισσότερες πλευρὲς
διατυπωθεῖ. Προκειμένου νὰ ἐξυ-
πηρετηθεῖ τὸ ζήτημα τῆς ἀξιοποι-
ήσεως τῆς μεγάλης καὶ ἀναξιοποί-
ητης ἐκκλησιαστικῆς ἀκίνητης πε-
ριουσίας, νὰ ἐκκαθαρισθεῖ τὸ τοπίο
τῶν διαφιλονικούμενων κτημάτων
καὶ νὰ διευκολυνθεῖ ἔτσι καὶ ἡ ἀξιο-
ποίηση τῆς δημόσιας γῆς, θὰ πρέ-
πει νὰ ἐπιχειρηθεῖ τὸ ταχύτερο
ἕνας ἔντιμος διακανονισμὸς με-
ταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας.
Ἡ Ἐκκλησία θὰ πρέπει νὰ διατη-
ρήσει τὴν περιουσία της, νὰ ἀπο-
κτήσει καθαροὺς τίτλους καὶ νὰ
ἐπιδιώξει τὴν ἀξιοποίησή της. Ἀντι-
στοίχως θὰ πρέπει σταδιακῶς νὰ
ἀναλάβει τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν
ἀναγκῶν της, τὴν πληρωμὴ τῶν
Οἱ Μητροπολῖται Ἐδέσσης καὶ Φλωρίνης
ἐνισχύουν τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων
Ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσο-
λύμων, ἐξεδόθη τήν 28ην Μαΐου,
ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:
«Τὴν Δευτέραν, 4ην/17ην Μαΐου
2010, ἐπεσκέφθησαν τὸν Μακαριώ-
τατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων
κ.κ. Θεόφιλον οἱ ἐξ Ἑλλάδος Ἀρχιε-
ρεῖς, Μητροπολῖται Φλωρίνης, Πρε-
σπῶν καὶ Ἐορδαίας κ. Θεόκλητος
καὶ Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας
κ. Ἰωὴλ μετὰ μικρᾶς συνοδείας
ἱερέων αὐτῶν, ἐν οἷς ὁ Πρωτοσύγ-
κελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἐδέσσης Ἀρχιμανδρίτης π. Στέφα-
νος καὶ ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς
Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης π.
Ἰουστῖνος.
Εἰς τὴν συνάντησιν αὐτὴν ἐγένε-
το συζήτησις διὰ τὸ ἐπιτελούμενον
θρησκευτικόν, ποιμαντικόν, πολιτι-
στικὸν καὶ εἰρηνευτικὸν ἔργον τοῦ
Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ διὰ
τὴν ὑπάρχουσαν καλὴν συνεργα-
σίαν αὐτοῦ μετὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου καὶ τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ἑλλάδος.
Ὡσαύτως ἐγένετο συζήτησις καὶ
περὶ τοῦ εὐχαρίστου γεγονότος ὅτι
κατὰ τὴν τελευταίαν μεταπασχα-
λινὴν περίοδον εἶναι πολλοὶ οἱ ἐξ
Ἑλλάδος προσκυνηταί, οἱ ὁποῖοι μὲ
τὴν συνοδείαν τῶν Μητροπολιτῶν
αὐτῶν ἤ τῶν Προϊσταμένων ἱερέων
τῶν ἐνοριῶν αὐτῶν ἀφικνοῦνται
καθ᾽ ἑκάστην σχεδὸν καὶ ἐπισκέ-
πτονται τὰ Πανάγια Προσκυνήματα
ἐπισκέψεις ἁβροφροσύνης καὶ τὶς
δηλώσεις συμπάθειας ἡγετικῶν
προσωπικοτήτων τῶν δύο θεσμῶν,
προκειμένου, χωρὶς νὰ ἐπιλύεται
κανένα ἀπὸ τὰ ἐκκρεμῆ μείζονα ζη-
τήματα, νὰ προβάλλεται γιὰ ἐπικοι-
νωνιακοὺς λόγους μιὰ ἐπίφαση
ἀγαστῆς συνεργασίας. Συνιστᾶ ἀν -
τιθέτως σημαντικὸ πολιτικὸ ἔλλειμ-
μα ἡ κατὰ σύστημα μὴ τήρηση τῶν
προεκλογικῶν ἐξαγγελιῶν καὶ δε-
σμεύσεων τῶν κομμάτων ἐξουσίας
σχετικὰ μὲ τὰ ζητήματα αὐτά, πρά-
γμα ποὺ ὁδηγεῖ συστηματικὰ στὴν
ἀπαξίωση τοῦ πολιτικοῦ συστήμα-
τος καὶ τελικῶς θέτει σὲ κίνδυνο τὰ
θεμέλια τοῦ πολιτεύματος. Δὲν ἔχω
καμία ἀμφιβολία ὅτι ἡ διατύπωση
τέτοιων ἀπόψεων δὲν καθιστᾶ τοὺς
ὑποστηρικτές τους οὔτε συμπαθεῖς
οὔτε προσκείμενους. Στοὺς δυ-
σχείμερους ὅμως αὐτοὺς καιροὺς
δὲν μᾶς χρειάζονται οἱ βολικοὶ καὶ
οἱ κολλητοί. Ἀπαραίτητοι καὶ ἀναγ-
καῖοι εἶναι οἱ χρήσιμοι».
καὶ τὸ Πατριαρχεῖον. Τὸ γεγονὸς
τοῦτο μαρτυρεῖ ζῶσαν καὶ ἐνεργὸν
πίστιν, ἀψηφοῦσαν τὴν οἰκονομικὴν
καὶ ἄλλας δυσκολίας. Ἐκ τῆς προ-
κυνήσεως οἱ προσκυνηταὶ ἀποκομί-
ζουν μέγα πνευματικὸν ὄφελος
ἁγιασμοῦ, διδαχῆς καὶ οἰκοδομῆς,
τὸ Πατριαρχεῖον δὲ ἐνισχύεται ἠ-
θικῶς εἰς τὴν παρουσίαν αὐτοῦ ἐν
τῇ Ἁγίᾳ Γῇ καὶ ὑλικῶς ἐκ τοῦ ὀβο-
λοῦ καὶ τῶν δωρεῶν αὐτῶν, διὰ τῶν
ὁποίων ἀντιμετωπίζονται πλεῖσται
δαπάναι συντηρήσεως, ἀλλὰ καὶ ση-
μαντικῶν ἀνακαινίσεων Ἱ Ναῶν καὶ
τῶν πέριξ αὐτῶν ἱερῶν χώρων.
Οἱ ὡς ἄνω σεβάσμιοι ἱεράρχαι
προσέφερον εἰς τὸν Μακαριώτατον
ἐγκόλπιον καὶ ἀπὸ δέκα χιλιάδας
Εὐρὼ (10.000€) ἐξ ἑκάστης τῶν
Μητροπόλεων αὐτῶν διὰ τὰς ἀνάγ-
κας τοῦ Πατριαρχείου. Προσέτι
ἐπέδωσαν εἰς τὸν Μακαριώτατον
καὶ τὰ ἀφιερώματα ἐκ τῶν δωρεῶν
τῶν πιστῶν πρὸς τὴν εἰκόνα τῆς Πα-
ναγίας τῆς Ἱεροσολυμιτίσσης, τὴν
ὁποίαν πρὸ τινὸς ἀπέστειλε τὸ Πα-
τριαρχεῖον εἰς τὰς Μητροπόλεις
αὐτάς.
Ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν
εἰς τοὺς Σεβασμιωτάτους Μητρο-
πολίτας ἐγκόλπιον καὶ σταυρὸν καὶ
τὸ βιβλίον τοῦ ἀρχιτέκτονος τοῦ Ἱ.
Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Θεοδοσί-
ου Μητροπούλου, “Ὁ Πανίερος
Ναὸς τῆς Ἀναστάσεως Ἱεροσολύ-
μων, Τὸ ἔργο τοῦ Κάλφα Κομνη-
νοῦ, 1808-1810”».