ΤΕΤΡΑΜΕΡΗΣ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

Συγκεκριμένη διαδρομή που ακολουθείται στη διδασκαλία, ώστε να επέλθει η

μάθηση όπως προσδιορίζουν οι στόχοι κάθε ενότητας.
• ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ (εισαγωγή)
• ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ (προσφορά)
• ΕΦΑΡΜΟΓΗ (εξάσκηση)
• ΕΛΕΓΧΟΣ (αξιολόγηση – δοκιμασία)

Α. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Ψυχολογική – διανοητική προετοιμασία των μαθητών (ενδιαφέροντα – ανάγκες

-πείρα - προγενέστερες γνώσεις)
Αναγραφή του τίτλου της ενότητας στον πίνακα.
Επισήμανση της (επαγγελματικής) χρησιμότητας.
Αναφορά των στόχων της ενότητας (η δομή καθησυχάζει)
Διήγηση προσωπικών εμπειριών – ανεκδότων – περιστατικών (σχετικών με
το περιεχόμενο της ενότητας)
Ανάγνωση επίκαιρου σχετικού άρθρου.
Επίδειξη αντικειμένων – έργων

Β. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Παρέχονται οι νέες γνώσεις και δεξιότητες. Είναι το βασικότερο στάδιο και

καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος από το συνολικό χρόνο.
Διδασκαλία ΠΡΑΞΗΣ: Σειρά εκτέλεσης διαδοχικών χειρισμών της
δεξιότητας.
Διδασκαλία ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ: Βήματα από τα γνωστά στα άγνωστα, από τα
απλά προς τα σύνθετα.
Όχι απλά η «προσφορά» του περιεχόμενου της ενότητας, αλλά ΚΥΡΙΩΣ η
απόκτηση και η αφομοίωση του περιεχόμενου αυτού από τους μαθητές
Επιδιώκουμε την ενεργότερη συμμετοχή των μαθητών.
Ενθαρρύνουμε την υποβολή ερωτήσεων.
Προσαρμόζουμε την παρουσίαση, σύμφωνα με την ανταπόκριση των μαθητών.

Γ. ΕΦΑΡΜΟΓΗ
Σταθεροποίηση της γνώσης, ώστε οι γνώσεις να γίνουν κτήμα των μαθητών
και να αξιοποιούνται από αυτούς.
Διαπιστώνονται τυχόν παρανοήσεις και λάθη.
Πληροφορία → Κατάλληλες ερωτήσεις σε προβληματικές καταστάσεις.
Πράξη → Άσκηση των μαθητών στις δεξιότητες. Αν ο εξοπλισμός επαρκεί
εξάσκηση περισσότερων μαθητών με τη καθοδήγηση του δάσκαλου.
Διδασκαλία πληροφορίας → ΧΡΟΝΟΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ < ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ

Διδασκαλία πράξης → ΧΡΟΝΟΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ > ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ

Ο εκπαιδευτικός παρεμβαίνει, καθοδηγεί κατάλληλα τους μαθητές.

Διαπίστωση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών κάθε μαθητή ως προς την
Δ. ΕΛΕΓΧΟΣ
επιδιωκόμενη μάθηση. Έμμεσα επισήμανση τυχόν ατελειών της διδασκαλίας,
για να τροποποιηθεί.
Στη διδασκαλία πληροφοριών με τεστ αξιολόγησης διαπιστώνουμε:
1. Την κατοχή των θεωρητικών γνώσεων – ερωτήσεις ανάκλησης (ας
θυμηθούμε)
2. Την χρησιμοποίηση των γνώσεων για την αντιμετώπιση
προβληματικών καταστάσεων – ερωτήσεις σύνθεσης , ανάλυσης – (ας
αναρωτηθούμε)
Ο εκπαιδευτικός παρατηρεί, διασφαλίζοντας ότι ο κάθε μαθητής εργάζεται
μόνος του.