Informer ( )

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
ઇ ફોમર
કરણ - ૧ ૂ
લ ટમાં ન
ુ
રત ાઇમ ા ચના િસિનયર ઇ સપે ટર મા ર
ુ ઑ ફસમા ં દાખલ થયા યાર આિસ. ઇ સપે ટર સોની ફોન ઉપર કોઈક
સાથે વાત કર ર ા હતા. રસીવર તના
ે ખભા અને માથા વ ચે અટક ું હ ું અને તના
ે એક હાથમાં રહલી પન
ે બી
હાથમા ં રહલા પડ
ૅ પર ચાલતી હતી__" , સર! સર...ઓ. ક. સર! ું હમણા ં જ નીકળ !ં યસ, સર મા ર
ુ સાહબ
ૅ પર થઈને આવવાના છે , કદાચ યાં િમ ટગમાં હશે એટલે તમનો
ફૉર સક લબ ે ં હશે... ું તમન
ફોન બધ ે ે સીધા ઘટના થળે
જ બોલાવી લ !ં ..." કહ તે ણવાર માટ ત ન ૂ થઈ ગયો, કદાચ તે સામથી
પ ે અપાતી ૂ
ચનાઓ ં
યાનથી સાભળ
ુ તો તન
ર ો હતો. મા ર ે ે આ ાવાહ વરમાં વાત કરો સાભળ
ં ને જ સમ ગયો હતો ક તે ુ
રત શહરના ં પોલીસ
કિમશનર મહતા સાહબ હશ.ે
ુ ે ઑ ફસમા ં દાખલ થતો જોઈ, સોનીએ ઉતાવળે ફોન

મા રન કૂ , પડ
ૅ પર ું પા ું ફાડ લાવી મા રના
ુ હાથમાં ૂ
કતા ં
ક ,ું " સર! મહતા સાહબ હતો,મડર થ ુ ં છે ...કહતાં હતાં ક ઈ વે ટ ગશન
ે માટ આપણે તા કા લક પહ ચ "ું
ુ
મા રએ વ ુ ક ું ૂ
છવાને બદલે સોનીના હાથમા ં રહલા ં કાગળ પર ું ઍ સ વાં ,ુ ં '' િ વણી
ે ઍપાટમૅ ટ, મીરાનગર
ં ,
કતારગામ"
"જઈ ું સર ?” સોનીએ ૂ .ું

છ
"ચાલ!" કહ સામે કૂ ું પાણી ું લાસ એક ાસે ગટગટાવી, મા ર

ુ સોની કરતાં પહલા ં ુ ય ાર તરફ આગળ વ યો.
“ સ ં યા ભાગવત રપ કસના ુ ય આરોપી રિવરાજને પકડવા આપણી ટ મ સવાર રાજકોટ રવાના થઈ ગઈ ને ?"
“ ં ે
સર! પણ હમશાની મ બહાર ું ખાવાથી, છે લી ઘડ એ કૉ સટબલ ૂ ે
પશ ું નબ ં પટ
ે ફર જવાબ દઈ ગ ુ ં સર!
ે ના
તથી ટક ટ મમાં માર ફરફાર કરવો પડ ો અને ગઈ રાતે જ રાચીથી
ં પાછા ફરલા ચતનને, ે સાથે
કાશ વાઘલા
મોકલવો પડ ો!! "
ુ સાથે થયો. બનન

કહતા કહતા સોની પણ ઝટપટ મા ર ં ે ે ઑ ફસમાથી
ં બહાર નીકળતા જોઈ, ાઈવર મોર દોડતોક ગયો
અને પ પા કગમાથી
ં બહાર લઈ આ યો.
"સોની! મહતા સાહબએ બી ુ ં ુ ં ક ?ું તમન

ે ે મડર ગે ુ એ
ાર મા હતી મળ ?"મા ર પમાં બસતાની
ે ં સાથે જ ૂ .ું
છ
“કોઈ િમ. શમા કર ને છે, મીરાનગરના

ં ં સે ટર અને મહતા સાહબના િમ , તમણ
ે ે મહતા સાહબને સવાર છ ની આસપાસ
ફોન કરલો ું પોણા સાતે આ યો યાર પછ થોડ જ વારમાં મહતા સાહબનો ફોન આ યો. કતારગામ પોલીસ ટશનનાં
સબ ઈ પે ટર ખ ાને પોલીસ બદોબ
ં ત માટ મોકલી આ યા છે , એ ું કહ તાં હતા.ં ફગરિ ટ ઍ સપટ થળ ઉપર પહ ચી
ગયા છે . હાઈ સોસાયટ એ રયા છે , આપણા પાણી ૂ
રવઠા મ ં ી મ ુ દનભાઈનો
ુ એ રયા છે . તમણ
ે ે આપ જ આ કસ
હાથમા ં લો એ ું ક ુ ં સાહબને ક ું છે . સોનીએ કિમશનર સાહબ સાથે થયલી
ે વાતચીતની હક કત જણાવતાં .ું
ે ' ઍપાટમૅ ટ
'િ વણી ુ
ધી પ પહ ચી ન હ યાં ુ મા ર
ધી ુ એ ે ય શ દ બો યો ન હ.
ં
મીરાનગર શહરનાં કઈક
ં ઉ જડ કહ શકાય એવા િવ તારમાં આવે ું હોવા છતા ં યાં ુ
રતના ં ધનવાન અને િત ઠત
ં
લોકોના બગલાઓ હતા. પણ એ િવ તારની નીરવતા ુ ે
નગારોને આકષ એવી હતી તમ
ે છતા ં યાં બધાયલી
ં ે હાઇ-રાઈઝ
બ ડ ગોમાં આજ ુ ચોર - ટના
ધી ંૂ ૂ ઓછાં બનાવો બ યા હતા. એવા સજોગોમા
બ ં ં આમ અચાનક ૂ
નનો બનાવ બને
એટલે સહ બધા ં માટ ચ કાવનાર ઘટના બની રહ એ વાભાિવક વાત હતી.
ે ' ઍપાટમૅ ટનાં પસજ

'િ વણી ૅ ે પાસે પ ઊભી રહતાં જ મા ર
ુ એ લગભગ દોડતા, લાંબી ફલાંગ ભર ાઉ ડ ફલૉરના ણ
પગિથયાં ુ દાવી દ ધા. સોની તની
ે પાછળ હતો. મા રન
ુ ે જોતા ં જ ઈ પે ટર ખ ાએ ઝડપથી હાથમાની
ં િસગારટ ફક દ ધી
અને તન
ે ે ૂ
ટની ં , કડક સૅ
એડ થી કચડ નાખી ુ થોક ,"
ટ ુ મોિનગ, સર!" કહતાક મા રની
ડ ુ સાથે થયો.
ે ' ઍપાટમૅ ટનાં પસજ

'િ વણી ૅ ે લગભગ દસ ટ પહોળો હતો. પસજન
ૅ ે ે અડ ને ડાબી તરફ ચાર લૅટ હતા. પાચમો
ં
ં આકારનો હતો. પસજ
લૅટ જરાક કઢગા ૅ ે છડ
ે આવલ
ે ૅ ે અડ ને જમણી તરફ બી
લટન ૅ હતા. જમણી તરફનાં
ણ લટ
ૅ
આઠમા લટની બરાબર બા ુ માથી
ં દાદર શ થતો હતો અને તન
ે ે લગોલગ એક લ ટ હતી. દાદર અને લ ટ
ે ભાગમાં, નીચે વૉટર ટોરજ ટ ક હતી. તની
વ ચના ે પર પાણીની મોટર અને દાદરની બરાબર સામની
ે ભ ત પર દરક
ૅ
ફલટના અલગ મીટર ફ ટ કરલા ં હતા.ં
ુ
મા રએ જો ુ ં તો પલી
ે ય તની લાશ ાઉ ડ ફલૉર પરની લ ટના ુ લા ં દરવા આગળ પડ હતી. ચ ી પડલી એ
લાશનો ંૂ
ટણથી ે અડધો ભાગ લ ટના દરવા માં
નીચનો દરની તરફ હતો, અને બાક નો ભાગ દરવા ની બહાર .
ુ લાશ પાસે ઉભડક બસી
મા ર ે ગયો. તણ
ે ે જો ુ ં તો ગોળ પલી
ે ય તની છાતીમા,ં જમણી તરફ સહજ ઉપરના ભાગમા ં
ે છાતીથી ક મર
લાગી હતી. તનો ુ
ધીનો નાઈટ- સ લોહ થી લથપથ હતો. લાશની બા ુ ના ભાગ લોહ નો રલો પથરાયલો
ે
ુ
હતો. મા રની ે ડાબા હાથની કાડા
નજર તના ં ઘ ડયાળ પર ગઈ...એ ઘ ડયાળનો કાચ ટ ગયો હતો અને તના
ે ં ે કાટા
ણય ં
ં
થર હતા, પ.૩૦નો સમય દશાવતા. મનોમન ગણતર માડતા ં
મનની સાથોસાથ કઈક ' ૂ' ની આશામા ં ફરતી તની
ે નજર
સહસા ન ુ ં ક મરનારની જમણા હાથની ુ ીમા ં કઈક
ં છે . તણ
ે ે હળવથી
ે એ જમણા હાથની ુ ીની બે ગળ ઓ હટાવી
જો ુ ં તમા
ે ં એક-એમ િપયાના ણ અને આઠ આનાનો એક િસ ો હતો. તે ં
ાય ુ
ધી ૂ
પચાપ ે ર ો. થોડ વાર પછ
બસી
ં
કઈક યાદ આ ું હોય તમ
ે તણ
ે ે મરનાર ું મા ું હળવથી
ે ઉઠા ુ ં અને ખોપર ના પાછળના ભાગમાં હાથ ફર યો... યાં એક
મો ુ ં ઢ મ ું ઊઠ આ ુ ં હ .ું લાશ પરથી નજર હટાવી તણ
ે ે યાં બઠા
ે ં બઠા
ે ં જ આસપાસ નજર ફરવવા માડ
ં . પછ તે એક
ે
નજર કક આ યથી લ ટના દરવા ની સામની લૉરને તાકતો
ં ર ો...ક યાં લોહ નો નાનકડો ડાઘ પડ ો હતો! અચાનક
ઊભો થઈ, લ ટમાં દાખલ થયો અને ં
ાય ુ
ધી વચબૉડ પાસે ઝીણવટભર નજર યા ં જોવા લા યો.
ે ે સબ ઈ પે ટર ખ ાને બોલા યો," ખ ા,

પછ લ ટની બહાર આવી, તણ ુ ં નામ છે , મરનાર ું ?"
" , િવજય રાઘવન રાવ, સર”
”િમ.શમા કોણ છે ?"
સબ ઈ પે ટર ખ ાએ કો ટબલને ઈશારો કય . કો ટબલે જઈને ૂ ર ટોળામાં ઊભલા

ે પાતળ મના ચ માવાળા એક
ભાઈને બોલાવી લા યા.
“િમ.શમા?.."અને પલી
ે ય તની ં બો યા,.." ું ઈ પે ટર મા ર
ખમા ં હકારનો ભાવ વાચી ુ , ુ
રત િસટ ાઇમ બાં ચ"
ુ સાથે હ ત નન
"હ લો! " કહ શમાએ મા ર ૂ ક .ુ
" ું નબર
ં છે આપના ફલટનો
ૅ ?"
ુ ે, લ ટની બરાબર સામના

" એ-૪ ", કહ શમાએ મા રન ે તના
ે ફલટ
ૅ તરફ ગળ ચ ધી.
" િમ. શમા િવજય રાઘવનની લાશ સૌથી પહલા ં કોણે જોઈ ?"
" અમારા ઍપાટમૅ ટનાં ચોક દાર? "
"કોણ ચોક દાર ? "
" પવાર ! તે િસઘ િસ ુ રટ સિવસનો ચોક દાર છે ."
ૂ રા યો છે ? "
" તમે ભા તી
"હા"
" તમને પવારએ ાર ણ કર ?"
" સવાર છ વા યે !_ પવારને બોલા ું મા ર

ુ સાહબ ?"
" ના,ના! હમણા ં ન હ, પછ !" કહ મા રએ

ુ શમાને ટાળ ફર કય ," િમ.શમા. િવજય રાઘવનની સાથે બી ુ ં કોઈ રહ છે
ખ ંુ?"
"ના! "
" તમે િવજય િવષે બી ુ ં ુ ં ણો છો? "
" રાઘવન અમારા ં ઍપાટમૅ ટમાં છે લા ં દોઢક વરસથી રહતો હતો. હાલ એ યાં રહ હતો તે લટ
ૅ તના
ે કાકાની મા લક નો
છે . ક ઓ હાલ અમે રકામા ં છે. િવજય રહણીકરણી પરથી ું સમ ુ ં યાં ુ મ યમ વગ ય પ રવારનો હતો.
ધી ુ
રતમા ં
ે ં કાકાની અ હની િમલકતની દખરખ રાખવાની સાથોસાથ વરાછા રોડ પર રહતાં તના
રહ તના ે ં િમ ે ગોધાણી સાથે
રસશ
પાટનરશીપમાં ઇ કમટ સ - સે સટ સ ક સ ટ ટ તર ક કામ કરતો હતો. બસ, ું આટ ું જ ું ,ં બાક માણસ લાખ
િપયાનો હતો સાહબ!" શમા બ ું એક વર બોલી ગયો.
" ુ ં તમે મને િવજયનો લટ

ૅ ુ લઈ જશો ?" મા રએ
ધી ુ ૂ .ુ
છ
"હા, ચાલો." શમાએ ક .ું
"સોની, ચાલ આપણે િવજયનો ફલટ

ૅ જોઈ લઈએ... ા માળે છે . િમ. શમા? "
"નવમા માળે - I - 4 "
પગિથયાં પાસે પહ ચતા ં સહસા ક ક

ુ ં યાદ આવી ગ ુ ં હો ય તમ
ે , તે યાં ઊભલા
ે ફૉર સક િવભાગના ફોટો ાફરની પાસે
ગયો અને લ ટમાં પડલો પલો
ે નાનકડો ધ બો બતાવી ં
ાય ુ ક ુ ં સમ વતો ર ો. પછ શમા તરફ ફર બો યો,"
ધી
સૉર િમ. શમા! આપણે પગિથયાં જ ચઢવા પડશે."
ં ન હ સાહબ ું તો ટવાયલો
"વાધો ે ,ં આ લ ટ આમ પણ અડધા દવસ બધ
ં રહ છે ...કોઈને મઈ
ૅ ટન સ જ નથી આપ ,ું
ટૉપ લૉરવાળા બચારા વધાર પૈસા આપીને ચલાવે છે , થડ લૉર ુ
ધીના મા લકો લ ટ વાપર શકતા ં નથી." આદત
ુ
જબ શમાએ પોતા ું ગા ું ચા ું રા .ુ ં
ં
પાચમા માળે પહ ચતાં જ હાફ
ં રહલા શમાએ કોઈકને પાણી લાવવાનો ઈશારો કય ...
નવમા માળે , બરાબર લ ટના દરવા ની સામે જ િવજય રાઘવનનો લટ

ૅ I-4 હતો. િવજયના લટનો
ૅ ુ ય દરવાજો
ં બનલો
લાકડાનો ે હતો તો ુ લો હતો, અને બહાર લોખડની
ં ં હતી..
લ બધ
ૅ
િવજયનો લટ દરથી હોવો જોઈએ એટલો યવ થત નહોતો; બ ું જ અ ત ય ત પડ ું હ ...પણ
ું રોજબરોજના
વપરાશની વ ુ ચો ખી જણાતી હતી. દાખલ થતા ં જ સામે એક ટબલ હ ,ું
ઓ ની પર થોડા ુ તકો, થોડ ફાઇલ,એક
લા ટકની ુ સીધો જ ટબલ પાસે ગયો. અને ટબલ પર પડલી ફાઈલો એક પછ એક
તથા એક ઍશ- પડ હતી. મા ર
ં . થોડ વારમાં તો તણ
ઉથલાવવા માડ ે ે વારાફરતી એક પછ એક બધી ફાઈલો અને ુ તકો ફફોસી
ં નાં યા,ં પણ તન
ે ે ક ું
ઉપયોગી હોય એ ું હાથ ન લા .ું ફ ત , નાઈટ લૅ પ પાસે પડલા ં ુ તકમાં એક ' ક
ુ માક' હ ,ું પણ તે સમયે એ બ ુ
ઉપયોગી હોય એમ માન ું વધાર પડ ું હ .ું પછ તણ
ે ે ટબલ ું ઉપ ું ૉઅર ખચી જો ુ ં પણ તે લૉક કર ું હ .ું સામની
ે
ુ ે વાર ના લાગી. એક પછ એક ૉઅર ખોલી તણ
ભ ત પર લટકતી ૉઅરની ચાવી શોધતાં મા રન ે ે જોવા માડ
ં -ું છવટ
ે
છે લા ં ૉઅર ખોલતાની સાથે જ તન
ે ે એક ડાયર હાથ લાગી. તણ
ે ેઉ ુ તાથી ડાયર ના શ આતના ણ ચાર પાનાં ફરવી
ે ે એ સોનીના હાથમા ં પકડાવી દ ધી.
જોયાં. તે િવજયની પસનલ ડાયર હતી. તણ
ડાયર લઈ ૂ ર જતા ં પહલા ં સોનીએ મા રના

ુ કાનમાં ધીરથી સ સા ુ ં ," સર! આ રસોડાનો ટવ અહ ં ? " તન
ાથી ે ે
ઈશારો ટબલની બા ુ માં પડલા એક ટવ તરફ હતો; ુ ું યાન ગ ું નહો .ું એ ટવ ઉપર એક તપલી
ની પર મા ર ે
ૂ
કલી હતી, માં ખાડ
ં , ચા અને પાણી હ .ું મા રએ
ુ જો ુ ં ક ટવની બરાબર પાસે એક બી ે હતી. મા રએ
તપલી ુ
ચક ને જો ુ ં તે ખાલી તપલીમા
ે ં ૂ ધ હો ું જોઈએ તણ
ે ે અ માન
ુ બાં ે
.ુ ં આ તપલીમા ં ું ૂ ધ કદાચ ઢોળાઈ ગ ુ ં હશે ક
ં
પછ બલાડ પી ગઈ હશે. કઈક િવચાર તે રસોડામા
ં ં ગયો. રસોડામાં ધા ંુ હ .ું તણ
ે ે લાઈટ ચા ુ કર , તણ
ે ે લાઈટ બધ
ં
ે ે જો ુ ં ક બ બ ઊડ ગયો હતો. તણ
હતી, તણ ે ે બાથ મનો બ બ નાખી રસોડાની લાઈટ ચા ુ કર . મા રન
ુ ે નવાઈ યાર
લાગી યાર તણ
ે ે રસોડામાં ગસ
ૅ જોયો. તન
ે ે ગસ
ૅ ચા ુ કય , ગસ
ૅ ચા ુ હતો ! લા
ૂ અને િસ લ ડરને જોડતી રબર પાઇપ
પણ આખી જ હતી. મા ર
ુ ચવાયો
ંૂ ક િવજયએ ચા તૈયાર કરવા માટ ટવનો ઉપયોગ શા માટ કય હતો ? િવજય ચા
રસોડામાં પણ કૂ શ ો હોત; અહ આગળના મમા ં તન
ે ે ટવ લાવવાની ુ ં કામ જ ર પડ ? રસોડાનો બ બ બધ
ં હતો
એટલે ક પછ __ ઝા ં ક ુ ં િવચારવાને બદલે તે મા ુ ં ખજવાળતો
ં ં
ખજવાળતો બહાર આ યો અને ફર િવજયના ઓરડામા ં
ે તે બી નજર ફરવવા માડ
તની ં ો..
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...... ( કરણ – ૨ િસગારટનો ુ ડો જો વાચ

ં ું બાક હોય તો અ હ લક કરો.)
ે વાતા
વહ ગયલી રુ ત ાઇમ ા ચના િસિનયર ઇ સપે ટર મા રુ આિસ. ઇ સપે ટર સોની ુ
રત શહરનાં પોલીસ
કિમશનર મહતા સાહબની ૂ
ચના ુ
જબ ે એપાટમે ટ, મીરાનગર
િ વણી ં , કતારગામ પહ ચે છે યાં િવજય રાઘવન
નામના એક શ સ ું ૂ થ ુ ં હોય છે . િવજય રાઘવન
ન ે ગોધાણી સાથે પાટનરશીપમા ં ઇ કમટ સ - સે સટ સ
રસશ
ે ઍપાટમૅ ટની લ ટ પાસે થયલ
ક સ ટ ટ કામકાજ કરતો હોય છે . િ વણી ે ૂન માટ ુ ે
નગાર શોધવા માટ ુ
રત ાઇમ
ા ચના ઇ સપે ટર મા ર
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
મળવવા થળ પર હાજર રહલી ય તઓની ૂ
છપરછ કર છે . કામમાં
'િ વેણી' ઍપાટમૅ ટનાં સે ટર િમ.શમા તમન
ે ે સહયોગ આપે છે ...અને િવજયના ઘરમાથી
ં શકા
ં પદ વ ુ
ઓની ઇ સપે ટર
મા ર
ુ શોધ આદર છે ને પછ .... આગળ
હવે ગતાકથી
ં આગળ ( કરણ – ૧ લફટમાં ૂ જો વાચ
ન ં ું બાક હોય તો અ હ લક કરો.)
કરણ- ૨ િસગારટનો ુકડો
પછ __ ઝા ં ક ું િવચારવાને બદલે મા ર
ુ મા ુ ં ખજવાળતો
ં ં
ખજવાળતો બહાર આ યો અને ફર િવજયના ઓરડામા ં તની
ે
તે બી નજર ફરવવા માડ
ં ો.. તણ
ે ે જો ુ ં ક િવજય રાધવનના બહારના ઓરડામાં ડાબા ૂ ે પલગ
ણ ં પરની પથાર
ે સહજ પિ મે એક બાર હતી. મા ર
અ ત ય ત હતી. તની ુ પોલીસ સહજ આદતવશ વાભાિવક પણે એ બાર આગળ
ે
આવી ઊભો ર ો, એ પિ મ તરફની બાર મઇન રોડ તરફ ૂ
લતી ે ં બસાડલી
હતી. તમા ે ં
લોખડની લ, કહવા ૂ
રતા
ફ તછ ે ં લોખડની
ને સહાર લગાડલી હતી. તમા ં લમાં લગાડવામાં આવતાં આડા ે સામા ય
વેર બાર, પણ તના
ધારાધોરણ ુ
જબના ુ
જણાતા હતા. મા રએ બાર ની લના સ ળયાને પકડ , બહારની તરફ આ ુ બા ુ નજર ફરવવા
ં – અમ તી જ. અચાનક તણ
માડ ે ે બાર ની બહારના ં
લના ખાચામા,ં જમણી તરફ િસગારટનો એક ુ કડો જોયો. પહલા ં
ે ે એને એ ઉપયોગી જણાયો ન હ ; છતા તે એક પણ
તો તણ કૂ ના થાય તની
ે કાળ ં
રાખવાના મનોમન માડલા ગ ણતને
ે ે એ ુ કડો ઉપાડ લીધો. તે એક િસગારટનો ફ ટર પાટ હતો. તોડલો ફ ટર પાટ! કઈક
આધાર તણ ં િવચાર તે િવજયના
ે પર
ટબલ પાસે આ યો. તની ૂ
કલી એશ- માં જોવા લા યો. એ એશ- માં એક જ ં
ાડની િસગારટના એવા ઘણા ં બધા
ફ ટર પાટ અને પીતાં પીતાં બાક બચલી
ે ે ં ુ કડાઓ
િસગારટના બળલા ં ે ે િવચા ુ ક િવજય રાઘવનને
સાથે હતા. તણ
કદાચ પોતાની ફવ રટ ં
ાડની િસગારટને વ ુ તી તાથી માણવાની આદત હશ.ે તથી
ે જ કદાચ તે પોતાની િસગારટના
ફ ટર પાટને તોડ પછ જ િસગારટ પીતો હતો. પણ એક િસગારટનો ફ ટર પાટ બાર પાસે કવી ર તે પહ યો
ે ે મગજ કસવા ું ચા ુ રા
હતો!!__ તણ ુ ં અને કઇક
ં િવચાર ફર પાછો બાર પાસે પહ યો.
યાં તો “ સર ! મને લાગે છે ક કદાચ આ ચીજ તમને કામ આવશ1ે મને પલા
ે ં જમણી તરફના ટ વી શો કસ માથી
ં મ .ુ ં ”
કહતાક સોની તેની પાસે આ યો. મા રએ
ુ જો ુ ં ક તના
ે હાથમાં એ જ ં
ાડની િસગારટ ું એક પકટ
ૅ હ .ું મા રએ
ુ સોની પાસે
ૅ
એ પકટ લઇ ખોલીને જો ુ ં તો તમા
ે ં બે િસગારટ બાક હતી. “થ ,ુ સોની!” કહતો સોની તરફ ખ િમચકારતો તે ફર
ટબલ પાસે આ યો અને ટબલ પર ૂ
કલી એશ- ં . પછ તમા
ધી વાળ નાખી ે ં રહલા ં ફ ટર પાટ અને બળલા
ે િસગારટના
ુકડાઓ ઝપાટાબધ
ં ગણવા માડ
ં ો. િસગારટના ફ ટર પાટ અને બળલા
ે ુ કડાઓ
ં ૅ
સાત – સાત હતા. િસગારટના પકટમા ં
બે િસગારટ આખી હતી. મતલબ સાફ હતો ક દશ િસગારટના પકટમા
ૅ ં આઠમી િસગારટનો ફ ટર પાટ પોતાના હાથમા ં
ે આઠમી િસગારટનો ુ કડો....! ? તના
આ યો હતો! તો પછ આ િવજયે સળગાવલી ે ં મનમાં ઊઠતાં િવિવધ િવચારોને
ં
સાકળવાનો ય ન કરતાં કરતા ં તે મનોમન બબડ ો, “ િવજય રાઘવન આ આઠમી િસગારટનો બાક બચલો
ે બળલો
ે ુ કડો
ા ં નાખી
ં આ યો ? “
ં
સભવતઃ એ આઠમી િસગારટને ુ કડો ે ે બી
તન કોઇ ‘ક ૂ’ તરફ લઇ જઈ શક એમ છે એ ું િવચારતાં મા રએ
ુ એશ-
ં બહાર કાઢલા ુ કડાઓ ફર તમા
માથી ં ા તે ું મન કહ ું હ ું ક એ આઠમા ુ કડો આ હ યામાં
ે ં ભરવા માડ ૂ
બજ
મહ વની કડ હોવો જોઇએ...અને તે કદાચ આટલામા ં જ ં હોવો જોઇએ ! તણ
ાક ે ે એ ું અ માન
ુ લગાવી એ િસગારટનો
ુકડો શોધવા માટ આમતમ
ે નજર ફરવવા માડ
ં . િવજય ું ક ુ ટબલ ,
ટર ુ -શે ફ , પલગ
ક ં , કસટ
ે લયર
ે , કબાટ ,
ુ
રશી ે નજર ફરતી જતી હતી ; ક સહસા એ નજર
...તની થર થઇ ગઇ બાર ન ક ૂ
કલા ૂ રક પર ૂ
કલા ં ટૂ પર.
એ ૂ
ટના ં ુ લા ભાગમા ં ક ક ે ે એ ચળકતો ુ કડો ઉઠાવી લીધો. એ નાના દ વાની ચીમનીનો કાચનો
ુ ં ચમક ર ું હ .ું તણ
ુકડો હતો.
ુ
મા રએ યાનથી જો ુ ં તો એ કાચ પર મશ
ે લાગલી
ે હતી. તણ
ે ે યા ં ઊભા ઊભા જ ફર ઓરડામાં તની
ે વધક
ે નજર ફરવવા
ં . અને એ ફરતી નજર સામે રહલી લાસ ટપાઈ પર
માડ કૂલા દ વા પર આવી અટક ગઇ. પણ એ જોઇ તે કઇક
ં િનરાશ
થયો હોય એ ું જણા .ુ ં
તે ું િનરાશ થ ું વાભાિવક હ ું કારણક તે ચીમનીનો લાસ આ ખો જ હતો! અને તે પણ એકદમ સાફ , જરાય મશના
ે
ડાઘ િવનાનો!
પછ ં
ાય ુ ક ુ ં ના
ધી ૂ
ઝતા ુ
મા રએ ઓરડામા ં ૂ
કલી આરામ ુ
રશી ખચી , અને ં કર
ખો બધ ં
શાિતથી ે
બસી
ે ે
ગયો.. પણ તણ ં કરતાં કરતાં ,
ખ બધ ખનાં ૂ ે જો ુ ં તો િમ.શમા તન
ણથી ે ે બ ુ ઝીણી નજરથી જોઇ ર ો હતો. પોતે
િમ.શમાની એ તાક રહલી નજરની ન ધ લીધી નથી એ ું દશાવતા િમ.શમાને ચ કાવી દતા ં ક .ું .. “િમ.શમા, મા ંુ મગજ
કામ નથી આપ ,ું તમને વાધો
ં ના હોય તો માર માટ અડધો કપ ચાની યવ થા થઇ શકશે?”
“હં...1 હા..! ..ચો સ , કમ ન હ સાહબ ! ” કહતાં િમ.શમા યાથી

ં જવા માડ
ં ા.
ે ે આિસ ટટ
જતા જતા તન ં ં
સપે ટ ્ શમાનો અવાજ સભળાયો—“ િમ.શમા! મા રુ સરની ચા વધાર ૂ ધમા ં , માણસરની
ઉકાળ ને બનાવડાવજો...મા ર
ુ સર બ ુ ઉકાળલી
ે ે
ચા મતલબ ક કાવો તઓ નથી પીતાં ! “
ુ
“ઓ. ક. સોની સાહબ!” મા રના કાનમાં િમ.શમાનો અવાજ રણકતો હતો. બધ
ં ખો નીચે શાત
ં , ૂ હોવાનો ડોળ
બ
ે ઉચાટ મનમા ં , િમ.શમાને એ રણકાર વ ચે અનક
કરતા તના ે આવતન ઊઠતા હતા!
શમા ગયો ક તરત ઈ પે ટર સોનીએ મા રન

ુ ે આરામ કરતા રહવા દઇન,ે આમ તમ
ે ખાખાખોળા
ં ં ં ા. ચારક
કરવા માડ
વરસ પહલા ં ચકચાર ભયા ડો.ભટનાગરની દ કર ર માના મડર કસમાં તે મા ર
ુ સર પહલા ૂ
ની ુ પહ ચી ગયલો
ધી ે .
અને યાર મા ર
ુ સરએ જ કિમશનર ી ને કહ તન
ે ે રા પિત ચ ં ક માટ ભલામણ કરાવલી
ે અને સદનસીબે પોતાને એ
ચ ં ક મળલો
ે . પણ પોતે ુ
ારય કોઇપણ વાર મા રથી ઉપરવટ જવાનો ે જ ર તે મા રએ
ય ન કય નહોતો. તવી ુ પણ
ે ે નીચા જો ું થાય તે ું ક ુ નહો .ું તમ
કદ તન ે ું આ ું િનટ
ુ એક ટ મની મ કામ કર ું હ .ું ાંય કોઇ ગત કાવાદાવા
ે
ક ભદભાવ ે
િવના. આમ તમની વ ચે સકલનનો
ં ુ
જરાય અભાવ નહોતો. મા ર પણ ૂ
ચના આપે તે ું ઇમાનદાર થી
પાલન કરવા ું અને પોતાની પાસે કોઇ પણ મા હતી આવે તે સ વર બન કૂ મા રન
ુ ે જણાવવી એવો તણ
ે ે અને તના
ે
તમામ સાથી કમચાર ઓએ વણલ યો િનયમ બના યો હતો.
સહસા સોનીએ જો ુ ં તો મા ર
ુ સર આરામ ુ ં ઊભા થઇ ર ા ં હતા.ં ..અને તે પણ તમની
રશીમાથી ે પાસે દોડ ો “ એની
ે સર ! ”
ો લમ
“ના ું બડ
ે મમા ં તપાસ કર લે અને હા- હનીફ નફર ડૉગ લઇ હ કમ પહ યો નથી તે જરા કં ોલ પરથી મા હતી
ે
મળવી લે?” કહતાં મા ર
ુ ઝડપથી ઓરડા ને ૂ ે રહલા ં ડ ટબીન પાસે પહ યો...થોડ વારની તણાવ
ણ ુ ત પોથી તનામા
ે ં
ગજબની ં
િતનો સચાર થયો હતો. અને તની
ે ાણે ય નફરની ે બની હતી.
મ સતજ
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...... ( િ ય વાચક િમ ો __તા.૨૯/૧૦/૨૦૦૮ના રોજ કરણ – ૩ કાિશત થશે.)
===========================================================
==============
ે
કરણ- ૩ પિશયલ ટપ
ે વાતા રત
વહ ગયલી ુ ાઇમ ા ચના િસિનયર ઇ સપે ટર મા ર
ુ આિસ. ઇ સપે ટર સોની ુ
ચના ુ
જબ ે એપાટમે ટ , મીરાનગર
િ વણી ં , કતારગામ પહ ચે છે યાં િવજય રાઘવન
નામના એક શ સ ું ૂ થ ુ ં હોય છે . િવજય રાઘવન રસશ
ન ે ગોધાણી સાથે પાટનરશીપમા ં ઇ કમટ સ - સે સટ સ
ક સ ટ ટ કામકાજ કરતો હોય છે. િ વણી ે ૂ માટ
ન ુ ે
રત ાઇમ
ા ચના ઇ સપે ટર મા ર
ુ કડ ઓ, રાવા
ુ ે
છપરછ કર છે . કામમાં
ે ' ઍપાટમૅ ટનાં સે ટર િમ.શમા તમન
'િ વણી ે ે સહયોગ આપે છે ...અને િવજયના ઘરમાથી
ં શકા
ં પદ વ ુ
ઓની
ઇ સપે ટર મા ર ે ે એક િસગારટનો ુ કડો - ફ ટર પાટ- અને
ુ શોધ આદર છે.ને યાં તપાસ દરિમયાન તમન ૂ
ટલી
દ વાની ચીમનીનો કાચ મળે છે અને હનીફ નફર ડૉગ લઇ ઘટના થળે પહ ચે તે પહલા મા ર
ુ તના
ે પોતીક ૂ
ઝથી
ુ
નાની આગલી કડ ુ પહ ચવા સતક થાય છે . ને પછ .... આગળ
ધી
__________________________________________________________________________________________
( કરણ - ૧ લફટમાં ૂ ) જો વાચ

ન ં ું બાક હોય તો અ હ કરો.
( કરણ - ૨ િસગારટનો ુ કડો ) જો વાચ

ં ું બાક હોય તો અ હ કરો.
ં આગળ._
___________________________________________________________________________________________
ે
કરણ- ૩ “ પિશયલ ટપ”
ગજબની ં
િતનો સચાર થયો હોય એમ તનાવ ુ ત મા ર
ુ ઝડપથી ઓરડા ને ૂ ે રહલા ં ડ ટબીન પાસે
ણ
પહ યો...ડ ટબીન પાસે પહ ચી તણ
ે ે તન
ે ે ું કર તમાનો
ે બધો કચરો બહાર ઠાલવી દ ધો. બહાર ુ લા કરલા ં કચરા ને
ે ે કઇક
તણ ં ઉ ુ
કતા - અને વરાથી ફદવા માડ
ં ો. કક શોધવા માટ. તન
ે ેક ક
ુ ં જોઈ ું હ ું તે કદાચ યાં નહો ું તથી
ે તે
ણવાર માટ િનરાશ થયો...અને પછ ફર પાછો મચી પડ ો યાં પડલી ચીજવ ુ
ઓના અને ફિનચરની બખોલમાં -
તમામ આડાશોમાં. લગભગ અને અડધો કલાકમાં તો તણ
ે ે તો તણ
ે ે ઓરડાના દરક ૂ
ણાઓ ફદ નાં યા.ં
સહસા ટ .વી શૉ-કસ પાછળના ભાગમા ં હાથ ફરવતા ફરવતા તની

ે ખમા ં સહજ ચમક આવી...
ં તન
યાથી ે ે એક લા ટકની કોથળ મળ અને તણ
ે ે યાર એ કોથળ હાથમાં લઇ એક નજર નાખી
ં ે
યાર તની ખમાં એ
ચમકારો પહલો પગાર હાથમા ં આવતા ઉ સા હત કોઇ નવ વાનની
ુ ખની ચમકથી જરાય કમ નહોતો.
ે ચીમનીના કાચના ં અસ ં ય ુ કડા અને એક દવાસળ

એ કોથળ માં પલા ું બો સ હ !ું એ ુ કડાઓ પણ કાળા હતા ં
ે
મશવાળા ે કાચનો ુ કડો કદાચ આ જ ચીમનીનો હોઇ શક...એનો અથ સાફ હતો ક જો એમ જ
ે હાથ આવલો
! મતલબ ક પલો
ૅ કોઇક અ હ સતાડલી
હોય તો આ લા ટક બગ ં હોવી જોઇએ.
ે ે એક પપર
તણ ે ં તમામ વ
ઉપર એ કોથળ માની ુ બહાર ઠાલવી યાર તે વ ુ ચ
ઓ ો એ કાચના ુકડાઓ અને
દવાસળ ના એ બો સ ઉપર લોહ નાં ટ પા પડલા ં હતા! એટ ું જ ન હ પણ એ બધામાં બી પણ એક અગ યની વ ુ
ે આઠમી િસગારટનો ુ કડો! મા રએ
મળ આવી- પલી ુ યાનથી જો ુ ં તો એ િસગારટ અધકચર સળગલી
ે હતી, શ હ ું ક
ે એક બે
િવજય રાઘવનએ તના ં ૂ જ ભયા હોય!
ટ
ુ
મા રએ ફર બ ું સાચવીને એ તમામ ૂ
રાવા ે
ફર પલી લા ટકની કોથળ માં ભર દ ું અને યાં ઊભલા
ે ઈ પે ટર
ખ ા હાથમા ં પકડાવી દ ,ું “ ખ ા, લે! ંુ યાર મને અથવા સોનીને આપી દ . બી કોઈના હાથમાં ના આપતો.” –
ે ે
કહ ફર તણ ં કર અ માનો
ખ બધ ુ ના ંૂ
ચળા ં ા.
ઉકલવા માડ
ં ે િમિનટથી વધાર સમય થયો નહોતો ને અચાનક યાં ઊભલા

કદાચ પાચક ે સૌ કોઈને ચ કાવી દ ધા ..ક ક
ુ ં યાદ આવી ગ ુ ં
ં વળ જમીન
હોય એમ વાકા ંૂ
ઘવા ં હતી!
માડ ણે નફર ડોગ જ જોઇ લો! બચારો ખ ા તની
ે આ હરકત ને સમ ના
સમ તે પહલા ં તો તે ઝડપભર
ે ઊભો થઇ ગયો અને યાર તે ઊભો થયો યાર તના
ે ચહરા પર કક અજબનો સતોષ
ં
છલકતો હતો.!
ે ે ઈ પે ટર ખ ાને પાસે બોલા યો અને ધીરથી કાનમા ં ક ક

ઇશારો કર તણ ું ક ું , “ યસ, સર ! ” કહતાક ઈ પે ટર
ં પલી
ખ ા યાથી ે લા ટકની કોથળ લઇ ૂ
પચાપ બહાર નીકળ ગયા.
ુ સર ! આ લો ! તમાર વધાર ૂ ધમા ં ચા! મ

“મા ર તે ઊભા રહ તૈયાર કરાવી છે .” ચા લવા
ે માટ ગયલા
ે િમ.શમા યાં
તો ચા લઇ આવી પહ યા.
“આઇ એમ સૉર િમ.શમા! હવે મારો ચા નો ડૂ નથી.! ” કહ તણ

ે ે િમ.શમા લગભગ ચ કાવી દ ધા!
એટલામા ં તો બી મમાંથી બહાર આવી રહલાં ઈ પે ટર સોની મા ર

ુ પાસે આવી પહ યા. પોતાના હાથમાં રહલી
િવજય રાધવનની ુ ના હાથમા ં પકડાવતા ં અ યત
ગત ડાયર ફર મા ર ં ધીમા વર તણ
ે ે ક ું ,“ સર! વીથ પે યયલ
ટપ!! ” અને પછ બાઘાની ં ે ે જોઇ રહલા ં િમ.શમા તરફ ફરતા બો યો,“ચાલો! િમ.શમા ું તમને કપની
મ બનન ં આ !ુ ં
મારો તો સખત ડૂ છે !” પછ િમ.શમા પાસે પહ ચી સહજ કટા માં બો યો, “િમ.શમા! ખો ુ ં ના લગાડશો આ ખોપડ જરા
ચસકલ છે મા ંુ તો ક કટલીય વાર આવી ર તે પૈસા ું પાણી થ ુ ં છે ... ુ ં કર એ પાણીમા ં રહ મગર સાથે વર
ે થો ુ ં બંધાઈ
! તમાર ચા ું બગડવા ન હ દ . પણ અ હયા ન હ, એક કામ કર એ આપણે તમારા ઘર બસીએ
ે એ બહાને જરા અ હથી
ટકારો ...તમે સમ શકો છો િમ.શમા !”
કદાચ તે સમ ુ ે િમ.શમા અ હ ઊભા રહ તે ગમ ું નહો ...ન
ગયો હતો ક મા રન ું ે કક ંૂ ે િમ.શમા ઈ પે ટર
ચવાયલા
સોનીની સાથે થયા.
ઈ પે ટર સોની અને િમ.શમા જતાં મા ર

ુ સોનીએ “વીથ પે યયલ ટપ” કહ આપલી
ે િવજયની ડાયર લઇ ફર આરામ
ુ
રશીમા ં જમા .ુ ં ઈ પે ટર સોની બહાર દખાતા ૂ
કલી ુ ં એક કાગળની ચબરખી ઉપર
કાગળનાં ટગ હટાવી જો _
ઈ પે ટર સોનીએ લ ુ ં હ ું “ ૨૦ ડસે બર અને ૨૧ ડસે બર ું ડાયર ું પા ું _!? ”
મા રુ ફર ડાયર ના પાનાં ઉથલાવવા માડ

ં ો. તણ
ે ે જો ુ ં ક િવજય રાઘવનએ પોતાની ગત ડાયર ૂ જ િનયિમત
બ
લખી હતી...ક માં તમામ ુ
લાકાત ં , ખચની િવગતો, આવ યક એવા ફોન નબર
, અગ યના સપક ં , પર રણ
ૂ ન ધ અને
ે -દવડ પણ તે કક સાકિતક
અ ય ખાનગી લવડ ં ભાષામા ં હતી—એમ તમામ િવગત ટપકાવલી
ે હતી! એક પણ દવસ ૂ
કયા
િવનાં1 આ યજનક ર તે તમા
ે ં ૨૦-૨૧ ડસે બર ું પા ું નહો !!ું કોઇક ણભે ુ એ ફાડ ું હશે ક પછ િવજયએ તે જ....!
ુ દમાગ ફર ચકરાવે ચઢ ું -
મા ર ં
ાય ુ !
ધી ં
તે મનોમન કઇક િન કષ પહ !ુ ં
” મારો બટો
ે સોની ારક તો સાચે જ કમાલ કર નાખ
ં ે છે અને આ વખતે પણ તણ
ે ે આપલી
ે “ ટપ ” ખરખર “ પિશયલ
ે
” ૂ
રવાર થાય તો-- ! તો… તો… માર ઘણી બધી મહનત ઓછ થઇ જશ.ે .અને ુ ે
નગાર લના સ ળયા પાછળ હશ!ે . ”
ુ ં ઊભા થતા ં તે હળવથી
આરામ રશીમાથી ે બબડ ો...અને ફર પલી
ે બાર ની લ પાસે આવી ઊભો ર ો.
યાં તો ઈ પે ટર સોની અને િમ.શમા આવી પહ યા.
“ માફ કરજો િમ.શમા! ું આપને ૂ તકલીફ આપી ર ો

બ ...પણ ુ ં કર એ અમાર નોકર જ એવી છે . તમને તો ખબર
જ છે ક અમાર સતત ઉપરથી આવતા ત તનાં દબાણ વ ચે કામ કર ું પડ છે . અર! આ તમારો જ કસ લો ને! મહતા
સાહબએ મને એવો રચ આ યો છે ક ના ૂ વાત! “િમ.શમા! મારા લગો
છો ં ટયા યાર છે ...તની
ે બી ફ રયાદ આવવી ના
ે જ અમારો પોલીસ િવભાગનો મોટાભાગનો ટાફ તનાવમાં રહ છે અને_”
જોઇએ. બોલો સાચી વાત ક ન હ ? તથી
ુ સર ! આ તો માર ફરજ છે એમા ં તકલીફનો સવાલ જ નથી .” િમ.શમાએ મા રન

“ ચતા ના કરો મા ર ુ ે વ ચથી
ે
અટકાવતાં ક .ું
“ ઓ. ક ચાલો ! આપણે પલા

ે ં ‘એસ.એસ.એસ’ ના ચોક દાર પવારને મળ લઇએ!” કહ મા રએ
ુ તક ઝડપી લીધી.
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...... ( િ ય વાચક િમ ો __તા.૨૯/૧૦/૨૦૦૮ના રોજ કરણ – ૩ કાિશત થશે.)
( કરણ - ૧ લફટમાં ૂ )
ન ં
જો વાચ ું બાક હોય તો અ હ લક કરો.

કરણ-૪ કાય ુ કલરની બા નીવાળો લટ
ે
“પવાર ું ારથી એસ.એસ.એસ.માં નોકર કર છે .” મા રએ

ુ !” િ વણી
ે ” ઍપાટમૅ ટનાં વૉચમનન
ે ે ૂ .ું
છ
“સાહબ! ું છે લા બે વષથી આ કપનીમા
ં ં નોકર ક ંુ ં”
“પહલા ં ા ં સિવસ હતી.!”
“રાજ થાન બોડર પર, િમલીટર માં હતો સર! ” પવારએ ક .ું
“અ હ , “િ વણી
ે ” ઍપાટમૅ ટ ઉપર ારથી છે ? ”
“દોઢ વષથી સર!”
“િમ લટર સિવસ છોડ પછ ના છ મ હના ા ં હતો?”
ં
“ઘર જ હતો સર ! મારા કાકા સસરા આ કપનીમા ં નોકર કર ૂ ા છે તમણ
ે ે અ હ નોકર અપાવવી.”
“તાર ઘર બી ુ ં કોણ કોણ છે .?”
“ઘરવાળ અને ચાર છોકરા”
“ ું ા ં રહ છે?”
“સર! અમારાં ઍપાટમૅ ટનો ૅ ન ં A – 7 પચ

ાઉ ડ લોર પરનો લટ ં ૂ ણયો છે એટલ ે કોઈ લે ુ નથી. એટલે ખાલી જ
છે . ંુ તમા
ે ં ર ું .ં ”
“િવજય રાઘવન ું ૂ થયાની ખબર તને

ન ુ
ાર પડ ?” મા રએ ૂ વાત પર આવતાં
ળ ૂ .ું
છ
ં વા ય.ે ”
“સવાર સાડા પાચ
“બરાબર સાડા પાંચે? તને ચોકકસ સમય બરાબર કવી ર તે ખબર છે?”
“સર! ું નીચે જ ર ું ં તથી

ે શમા સાહબની ૂ
ચના ુ
જબ ં વા યે એસએમસી ું પાણી આવ,ે યાર
રોજ સવાર સાડા પાચ
માર મોટર ચા ુ કરવા ઊઠ ું પડ છે. રોજના મારા િનયમ ુ
જબ ું મોટર ચા ુ કરવા આ યો યાર મ િવજ ભાઈની
લાશ જોઈ.”
ુ
મા રએ િમ.શમા તરફ ૂ
ચક નજર ફરવી. િમ.શમા સમ ગયા એટલે તમણ
ે ે તરત ક ું “મા ર
ુ સાહબ અમારા
ઍપાટમે ટનાં રહવાસીઓ મોટર ચા ુ કરવા બાબતે બાખડતા રહતા હતા. બધાને સગવડ જોઈએ છે પણ લગીરય મદદ
કરવાની વાત આવે એટલે વારા બાધવા
ં પર આવી ે મ જ આ ર તો કાઢ ો છે .”
ય છે . તથી
“Ok. પવાર! તે િવજયની લાશ ા ં જોઈ. એમના ઘરમા ં ક? ” મા રએ

ુ સહજતાથી પવારને ૂ …
છ ું એવી આશા સાથે ક
કદાચ ગફલતમાં તે જો ુ ં બોલતો હોય તો પકડાઈ ય.
“ના સર! િવજયભાઈની લાશ તો લ ટના દરવા આગળ પડલી હતી.”
ં જ જોઈ લીધી હશે.?”

“તો_ તો_ લાશ, ત તારા ઘરમાથી
“ના સર! ું ર ું ં એ પચ
ં ૂ ણયો ૅ ં
લટમાથી લ ટવાળા ઍ ટર સનો ક અમારા ઍપાટમૅ ટના ં પસજનો
ે ે મોટાભાગનો
હ સો દખાતો નથી.”
“તે સૌથી પહલાં કોને ણ કરલી?”
“િવજયભાઈની લાશ જોઈ એટલે ું ગભરાઈ ગયો! મ તરત જ દોડ ને શમા સાહબને ણ કર .” પવાર પ ટતા કર .
“પવાર! ું તો િમલીટર માં હતો! લાશ જોઈ ું ગભરાઈ ગયો?” મા રએ

ુ ં કર .
શકા
“સર! ુ મનને ઢાળ ને મ તની

ે લાશ ગવથી ઠડ
ં કલે જોઈ છે . પણ આમ અચાનક રહાઈસી ઈલાકામાં—તમે સમ
શકો છો સાહબ ું ુ ં કહવા મા ું ંએ”
ં યો નહોતો?”
“ત ચોકકસ કોઈ ચીસ ક અવાજ સાભ
“ના સર! અને સા ું ક ું તો ગરધાર નથી એટલે છે લા બે દવસના ઉ ગરાને કારણ માર ે !
ખો િમચાઇ ગયલી
બા ુ માં રહતા ભરવાડાઓ ભસ દોહવા ઊઠ ા, યાર તમના
ે ૂ
ડચકારા- ચકારાને લીધે માર ે …ન હતર
ઘ ઉડ ગયલી
મોટર પણ સમય પર ચા ુ કર શ ો ના હોત.”
“પવાર! આ ગરધાર કોણ છે? ”
“સર! એ માર સાથે જ રહ છે . અમે બન

ં ે મળ સમ એકબી ની સગવડતાએ કામ કર એ છ એ ”
“ ું એ એસ.એસ.એસ. નો માણસ છે .?”
“ના સર!”
“અરછા, પવાર! ગઈ કાલે રા ે લાઈટ ગયલી

ે ખર ?”
ુ
મા રના એ સવાલથી પવાર તો સહજ ચ ો જ સાથોસાથ િમ.શમા પણ ચ ા હોય એ ું મા રન
ુ ે લા .ુ ં
પણ પવારએ વ થતા ળવી રાખી ક ,ું “હા! ”
“ ાર?”
“સવાર દોઢથી ચારના ગાળામા”ં
“પવાર! ું િવજયને છે લે ે ? મતલબ ક તે િવજયને છે લે

ાર મળલો ાર જોઈલો?”
“ સર! િવજયભાઈએ મને રા ે ૧ વા યે બોલાવી, ‘ દર

ું ‘ની લાર પરથી ચા લાવવા માટ કહ ું ”
“રા ે ૧ વા યે?આટલી મોડ ? કમ, તને કઈ

ં ખબર છે ? ”
“ સર! એક વા યે. કહતા ં હતા ં ૂ લાગી છે અને પણ કટાળ

ખ ં ગયો ું ‘ની ચા પી લઇશ તો સા ંુ લાગશ.ે
ં જરા ‘ દર
ઘણીવાર િવજયભાઈ રા ે આવી ર તે ચા મગાવતા.ં ‘ દર
ું ‘ની લાર અને ઘર ઇ ડ અલ િવ તારમા ં છે તથી
ે લગભગ
ે ઘર રા ે ૨ વા યા
તના ુ ચા મળ રહ છે . ” પવારએ િવગતે
ધી ુ
લાસો કય .
“પછ ું િવજય માટ ચા લઈ આવલો

ે ?”
“ ું ચા લવા
ે ગયલો
ે પણ ‘ દર
ું ’ની લાર બધ
ં હતી ૂ
છતા ં ખબર પડ ક કોઈ સગા ું મરણ થ ું હોવાથી મશાને ગયો
હતો. ”
“િવજયભાઈએ તને બી ુ ં ુ ં કહ ?ું રા ે નવરા હોય, યાર તાર પાસે કદાચ બસતા
ે હોય- એટલે તને ૂ ં ં”
“ખાસ ક ુ ં ન હ. બસ!… પણ કહતા હતા ક આ રા ે તમન

ે ે ૂ જ ર કામ છે માટ – ”
બ
“પવાર! કોઈક વી ય ત ક ની હલચાલ તને શકા
ં પદ લાગી હોય? અથવા એવી ય ત િવજયને મળવા આવી
હોય ક ના પર તને જરા સરખી પણ શકા
ં હોય ? ” મા રએ
ુ ે
તની વાતને અડધથી
ે કાપતા ૂ ું
છ
જવાબમાં પવાર ક ુ ં બો યો ન હ, ફ ત નકારમાં મા ુ ં હલા .ુ ં
“સા ંુ પવાર ું ! જ ર પડ તો ું તને પાછો બોલાવીશ.” કહ મા ર

ુ િમ.શમા તરફ ફયા.
“િમ.શમા! તમે ગરધાર િવશે મને ના ક ું ! તમે ઓળખો છો ગરધાર ન?

ે ” મા રએ
ુ િમ.શમા ૂ .ું
છ
િમ.શમા સહજ થરકતા અવા બો યા,“ ુ સર! ું ખરખર એનો ઉ લખ

મા ર ે કરવા ું ૂ જ ગયલો
લી ે . ગરધાર અમારા
ઍપાટમે ટનો કાયદસરનો વૉચમન
ે નથી. મારા ગામનો છે . બકાર
ે ે િપતા
રખડતો હતો. તના મારા ફાધરને સાર ર તે
ઓળખે છે . મારા ફાધર જ તની
ે ભલામણ કરલી. તથી
ે ું તન
ે ે અ હ લઈ આવલો
ે . ઍપાટમે ટના પર રણ
ુ કામ માટ રાખી
લીધો છે .ઍપાટમે ટના રહ શોના નાના-મોટા દરક કામ ગરધાર જ સભાળ
ં ે છે . પવારની સાથે જ રહ છે . મ હને દવસે બે
ચાર દવસ ગામ અ કૂ ય છે. જ ર પડ ે પવારને કામમાં મદદ કર છે . દરક લટવાળા
ે ે
તઓને યો ય લાગે તે
મહનતા ું આપે છે . સૌથી વધાર મારા કામ સભાળતો
ં હોય ું તન
ે ે ફ સ માિસક રકમ કૂ ું ”ં
“આ િસવાય બી ુ ં ક ?ુ ં
“ સૉર …સા ું ક ું તો ું મારા ધધામાથી

ં ં જ નવરો થતો નથી. બસ! આ તો અમારા ઍપાટમે ટના રહ શોએ મારા માથે
ે
બળજબર થી ઠોક બસાડ ંુ કાટાળા
ં તાજ ું સૅ ટર ું કામ િનભા ય .ં બાક મને ખાસ લોકોની ય તગત
વનમાં મા ુ ં મારવાની આદત નથી િમ.શમાએ ક .ું ”
ુ
“િમ.શમા! એક િમિનટ જરા અ હ આવો તો ” કહ અચાનક મા રએ િમ.શમાને ચ કાવી દ ધા.
ુ પાસે આ યા એટલે તન
િમ.શમા મા ર ે ે ખભ ે હાથ કૂ , તન
ે ે િવજય રાઘવનના લટની
ે બાર પાસે લઈ
ે ઍપાટમૅ ટ તરફ ઈશારો કર તમણ
જઈ, સામના ે ે ૂ ,ું “િમ.શમા! મને ખબર છે ક તમે
છ ૂ બીઝી રહો છો પણ તમે
બ
ફ રયાદ છો એટલે માર તમને તકલીફ આપવી પડ છે … કદાચ તમને ના ખબર હોય તો વાધો
ં ન હ …અને જો ખબર હોય
ે _
તો એ કહો, ક પલો ે ફલટ
બરાબર સામનો ે છે, તમા
ે ં કોણ રહ છે .? ”
ે
“ .. ..એ ફલટમા ં તો_ ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ & ડવલપસ
ે ‘ની ઑ ફસ છે.!! ” િમ.શમાએ સહજ િવ રત ને ે ક .ું
“કોણ છે એનો મા લક? ”
“ …. …સર! ું – એ ફલટ
ે માર મા લક નો છે .!! ” િમ.શમાએ ૂ
જતા અવાજમાં ક .ું પછ એ પોતાની તને આગળ
બોલતા ં રોક ના શ ો. “કમ ? એ ું ૂ છો મા ર
છો ુ સર! ? ”
“ ું વાત કરો છો િમ. શમા? તમે જ એ લટના

ે મા લક છો.? ું બરાબર સામે દખાતા પે…લા, કાય ુ
ે બાબતે
કલરની બા કનીવાળાફલટ ૂ ર ો
છ ં ?!” ં
ણવાર માટ િમ.શમાનો જવાબ સાભળ લગભગ અચ ં ભત થઈ
ે મા રએ
ગયલા ુ ે ે વળતો સવાલ કય .
તન
ે માર જ મા લક નો છે ! ” કક અકળાયલા
“ હા! સર! એ ફલટ ે જણાતા િમ.શમા બોલી ઊઠયા.
ે સાચે જ તમારો છે એમને ” કહ મા રએ

“િમ.શમા! તો એ ફલટ ુ ે હાથ ઉઠાવી લઈ ફર િવજયના ફલટની
િમ.શમાના ખભથી ે
બાર ની બહાર એ સામે દખાતા ં એ કાય ુ કલરની બા કનીવાળા ફલટ
ે તરફ એક ટશે જોવા માડ
ં .ું
ને યાર મા રન
ુ ે અચરજ અને ડરના સિમિ
ં ત ભાવ સાથે િનહાળ રહલા, િમ.શમાની ખમા ં કઈક
ં ં ; ૂર
અજબનો અજપો
ૂ
પચાપ ે , ઈ પે ટર સોનીએ િતરછ નજર કળ લીધો હતો..
ઊભલા
કરણ - ૫ હ યાનો ખોટો સમય
ે વાતા :
વહ ગયલી ુ
કિમશનર મહતા સાહબની ૂ ના
ચ ુ
િ વણી ં , કતારગામ પહ ચે છે યાં િવજય રાઘવન નામના
એક શ સ ું ૂ થ ું હોય છે . િવજય રાઘવન રસશ
ન ે ગોધાણી સાથે પાટનરશીપમાં ઇ કમટ સ - સે સટ સ ક સ ટ ટ
કામકાજ કરતો હોય છે . િ વણી ે ૂ માટ
ન ુ ેગાર શોધવા માટ
ન ુ
રત ાઇમ ા ચના
ઇ સપે ટર મા ર
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
છપરછ કર છે . ે '
કામમાં 'િ વણી
ઍપાટમૅ ટનાં સે ટર િમ.શમા તમન
ં શકા
ં પદ વ ુ
ઓની ઇ સપે ટર મા ર
ુ
ે ે એક િસગારટનો ુ કડો - ફ ટર પાટ- અને
શોધ આદર છે. ને યાં તપાસ દરિમયાન તમન ૂ
ટલી દ વાની ચીમનીનો કાચ
મળે છે અને હનીફ નફર ડૉગ લઇ ઘટના થળે પહ ચે તે પહલા મા ર
ુ તના
ઝથી ુ
નાની આગલી કડ ુ
ધી
ે ે ઇ સપે ટર સોની એક પિશયલ
પહ ચવા સતક થાય છે . આ દરિમયાન તન ે ટપ ની ન ધ કૂ િવજયની ડાયર આપે છે .
ુ
મા રએ કાગળના ં ટગ હટાવી જો ,ુ ં એક કાગળની ચબરક ઉપર ઈ પે ટર સોનીએ લ ુ ં હ ું “ ૨૦ ડસે બર અને ૨૧
ડસે બર ું ડાયર ું પા ું _!? ” ને સોનીને મનોમન થાબડતા મા ર
ુ ચોક દાર પવારની ૂ
છપરછ આદર છે . પવારની
ૂ
છપરછ દરિમયાન ગરધાર ું નામ ૂ ે છે
લ ે ઍપાટમૅ ટના ં કામ કરતો હોવાની વાત િમ.શમાએ
િ વણી પાવી હોવાની
ુ અચ ં ભત રહ
વાતથી મા ર ય છે . અને તની
ે શકાની
ં સોય િમ.શમા તરફ વળે છે.
ને પછ .... આગળ
( કરણ-૧ - ૧ લફટમાં ૂ ) જો વાચ


( કરણ - 3 “ પિશયલ
ે ટપ “ ) જો વાચ
( કરણ- ૪ કાય ુ કલરની બા કનીવાળો લટ

ૅ ) જો વાચ
ં આગળ._
હ યાનો ખોટો સમય
ૂ
જતા િમ.શમાની પાસે જઈ મા ર
ુ ફર ૂ ,ું “િમ.શમા કારણ ું સમય આ યે ક હશ...તમે એ લટની
છ ૅ િવગત મને
આપો.”
ુ સાહબ ! દર અસલ વાત એમ છે ક એ ફલટ

“ના..ના.. મા ર ે મ માર બહનને આપવા માટ રા યો હતો. સજોગવશા
ં ્
ે
મારા બનવીને, તઓ
ે ં
કપનીમા ં કામ કર છે યાં વાટર મળ ગ ુ ં ; તથી
ે હાલમાં તઓન
ે ે જ રત નથી. આમ આ ખાલી
ૅ પડ ો પડ ો ખરાબ થતો હતો. તથી
લટ ે હ એક મ હના પહલાં જ, ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ
ે ’ ના મા લક
ં
શાત દવે આ લટ
ૅ પોતાની ઑ ફસ ખોલવા માટ ભાડ માં યો - તે પણ ફકત ચાર મ હના માટ ! તમણ
ે ે સા ંુ એ ું ભા ુ ં
અને ડપોઝીટ આપવાની ઓફર કર અને ું ના ન પાડ શ ો!” િમ.શમાએ ગભરાતા ગભરાતા ક .ું
“કોઈ દલાલ હ તક આ યો છે , ક પછ તમાર ં

શાત દવ સાથે ઓળખાણ છે ?”
ે બાવા, કર અ હના એક મોટા

“ના! માર કોઈ ઓળખાણ નથી. દનશ ે ે આ ડલ થયલી
ોકર હ તક માર તમન ે .”
“િમ. શમા! ં
શાત ે બાવા, બ ે જણ િવજય રાઘવનને ઓળખે છે ?”
દવ ક દનશ
ં ે ઇ કમટ સ- સે સટ
“હા! બનના ું કામકાજ િવજય રાઘવન જ જોતો હતો ! ” િમ.શમાની ચહરાની રખાઓ જોઈ, તે કઇક
ં
ંૂ ે હોય એ ું મા રન
ચવાયલા ુ ે લા ું
“અરછા.!અરછા! તો િમ. ં
શાત દવ અને દનશ
ે બાવા બન
ં ે િવજયના લા ટ છે એમ ને !?” મા રના
ુ ચહરા પર ું
આ ય કદાચ િમ.શમાથી પણ છા ું ર ું નહો .ું
ે ે ગડમથલમા ં ઔર વધારો કરતા ં મા ર

તન ુ અચાનક િમ.શમાને ક ,ું “િમ.શમા આપણે હવે નીચે જઈ ુ ં ?” કહ મા ર
ુ દાદર
ે
તરફ વ યો. તઓ અડધા પગિથયા ં નીચે ઉતાયા હશે ક સામથી
ે ‘િ વણી
ે ’ એપાટમે ટનો ચોક દાર પવાર આવતો દખાયો;
એટલે તન
ે ે વ ચથી
ે અટકાવી મા ર
ુ ક ,ું “અર પવાર! ું કઈ તરફ ય છે ?ચાલ, તો જરા ! મને તારો પચ
ં ૂ ણયો લટ
ૅ
બતાવતો ખરો ! મ આજ ુ પચ
ધી ં ૂ ણયો લટ
ૅ નથી જોયો ! કવો છે એ તો જોઉ!”
પવારની ચાલ લથડ અને અવાજ થોથવાયો ... “ ..? ૅ બ ુ ગદો

…! સાહબ, ચાલો! પણ સાહબ એ લટ ં છે .”
ે ’ ઍપાટમે ટનો છે , એવો પચ

“િમ.શમા! તમારા ‘િ વણી ં ૂ ણયો લટ
ૅ ુ ં અપ કિનયાળ
ુ હોય છે ?.. ું નથી કહતો! પણ
હમણા ં જ કોઈ બોલ ું હ ું !” દાદર ઊતરતા ઊતરતા મા ર
ુ િમ.શમાને છ
ૂ .ું
“ ધ ા ં લોકો તો એમ જ કહ છે સર! બાક ું પણ એમ નથી માનતો !” િમ.શમાએ ક .ું
“પવાર ું ુ ં માને છે ? “ દાદર ઊતરતા ઊતરતા પવારને ખભે હાથ ૂ

કતા ં મા ર
ુ ક .ું
“સાહબ1 મને ગર બને ુ ં ખબર પડ ? બાક અમને યાં રહવાના જ ફાફા

ં ં હોય, યા ં આવી બધી લમણાં ૂટ કોણ કરવા બસ
ે ે
“
ે , પવાર યાં રહતો હતો; એ ‘િ વણી

વાત કરતા કરતા તઓ ે ‘ઍપાટમૅ ટના પચ
ં ૂ ણયા લટમા
ૅ ં પહ યા.
“ ું જરા બે િમિનટમાં આ ું !ં મા ર
ુ સર !” િમ.શમાએ દાદર ઊતરતા જ પસજ
ૅ ે તરફ મા રન
ુ ે ક .ું
“જરા જલદ પાછા આવજો ! મને તમાર વાર ઘડ જ ર પડ છે . ુ નો વર

ે વલ
ે િમ.શમા! અ હ તો મને કોઈ ઓળખ ું
ુ ક .ું
નથી, ઓ ક ?” મા ર
િમ.શમા હકારમાં મા ુ ં હલાવતા યાથી

ં રવાના થયા.
ૅ ખરખર પચ
પવારનો એ લટ ં ૂ ણયો હતો. કદાચ જમીનનો ુ કડો જ પચ
ં ૂ ણયો હશે અને એવી કટોકટ જ યામાં
આસપાસથી વ ુ જમીન મળ શક એમ ના હશે ક ુ ં ; આ કટક એ જ યા પર કદાચ ના ે ’ ઍપાટમૅ ટની
ટક ‘િ વણી
ૅ
ડઝાઈન આ ર તની તૈયાર કર હશે… પવારના લટમા ં દાખલ થતા જ મા ર
ુ અ માન
ુ લગા ું .
પછ તે પવારના એ લટના
ૅ દરવા પાસે ઊભો ર ો અને ઍપાટમૅ ટ ની લ ટ તરફ જોઈ ર ો ! અને પોતાના
ુ
અ માન અને ગણતર ની કડ ઓને એક તાતણ
ં ે બાધવાનો
ં મનોમન ય ન કય .
પછ ં પર બસી
દર દાખલ થઈ પવારના પલગ ે ગયો અને િસગારટ કાઢ સળગાવતા આસપાસ નજર દોડાવતા બો યો ,
“ યાર પવાર ! ું તો ફાવી ગયો છે . આ મ ધવાર માં પચ
ં ૂણયો તો પચ
ં ૂ ણયો, આવો લટ
ૅ કોઈ મફતમાં રહવા નથી
આપ ું ! ું મા ું ં ું તો ફાયદામાં છે .”
“સાચી વાત છે સાહબ !” મા રન

ુ ે લા ુ ં ક પવાર કદાચ ણી સમ ને તન
ે ે લબાણથી
ં ઉ ર આપવા ું ટાળતો હતો.
“સા ંુ છોડ એ વાત, આપણે ૂ વાત પર આવીએ. તને તો ખબર જ હશે ક િવજય રાઘવન યાં ૂ ધ કયાં થી આવ ું હ ું ?
ળ
“
“સામે ભરવાડને યાથી

ં ુ
સાહબ !” મા રના ે પવાર ઉતાવળે ક .ું
એ સવાલનો જવાબ આપવા તૈયાર હોય તમ
“કોણ ભરવાડ ? ”
ં ! ”
“પરસો મભાઈ યાથી
“ ું ઓળખે છે પરસો મભાઈ ?”
“હા !”
“સા ંુ , જો હમણા ં ઘર હોય તો જરા પરસો મભાઈને બોલાવી લાવ તો! ”
કક હાશ અને ુ
ટકારાનો ભાવ અ ભવતો પવાર યાં લગભગ ભા યો.... એ ું મા રન
ુ ે લા .ુ ં
ુ પણ એમ જ મનોમન ઈરછતો હતો ! એ ું સોનીને લા

મા ર ુ ં અને તની
ે આ ધારણા સાચી જ હતી.
પવાર ં ગયો ક મા ર
વો યાથી ુ ઝપાટાભર
ે ઊઠ ો અને દોડતોક લટના
ૅ રસોડામાં ગયો ! લગભગ બે િમિનટમાં પછ તે
દરથી પાછો ફય !...અને પલગ
ં પર બસી
ે ફર િસગારટની ુ ક લવા
ે લા યો.
તે લગભગ િસગારટ રૂ કર ૂ
કયો હશે ને પવાર પરસો મ ભરવાડને લઈ આવી પહ યો.
ં
“આ િવજય રાઘવન તમાર યાથી ૂ ધ મગાવતો
ં ુ પરસો મ ભરવાડને
હતો ક ? ” મા ર ૂ .ું
છ
“હા”
ં ે ટાઈમ ?”
“ બન
“ના ! ફ ત સાં ! િવજયભાઈ સવાર મોડા ઊઠતો હોય,સવાર ું ૂ ધ પણ તઓન
ે ે મોટભાગે સાં પહ ચાડતો ; ું તે જ
પહોચાડતો હતો , દાદા ! . ”
“ગઈ કાલે તમે કયાર ૂ ધ પહ ચાડ ું ? ”
“ગઈ કાલે સવાર ૂ ધ આપે .ું િવજયભાઈ કહતા હતા ક તમન

ે ે સાં બહાર જવા ું છે, કદાચ રા ે આવતા મો ુ ં પણ થાય;
ે
ન હતર તમ ું ૂ ધ પાસપડોશમા ં પણ ું આપી દતો હતો. પણ િવજયભાઈને તમના
ે પડોશીઓને અડધી રા ે હરાન કરવા ું
યો ય લાગ ું ન હોય , તઓ
ે ઘણીવાર કોઈપણ એક ટાઈમ ૂ ધ મગાવી
ં ે હતા ં ”
લતા
“સા ંુ પરસો મભાઈ તમે ુ ઊભો થયો અને આિસ. ઇ સપે ટર સોનીના કાનમાં ધીમથી
વ! ” કહ મા ર ે ક ું , “સોની !
ૂ
નીએ િવજય રાઘવનની હ યા માટ ખોટો સમય પસંદ કય હોય એ ું તને નથી લાગ ું ? “
--
ઘડ ભર તો સોની પણ ંૂ
ચવાયો, પણ પછ મનોમન સમ ં
ગયો ક ચો સ કઇક કારણ હશ!ે પોતાના યાનમા ં નથી
આવ ું ! ન હતર મા ર
ુ સર આ ું ગ ભત ના બોલે.! એ બાબત ું કારણ શોધવા તણ
ે ે મથામણ શ કર જ હશે , ક તન
ે ે
ુ
કાને મા રનો અવાજ અથડાયો , “પવાર! અમે હવે જઈએ છ એ. જ ર પડશે તો તને બોલાવ ું ! પણ માર તને ખાસ
કહવા ું ક ું જરા સાવધ રહ !! ”
અને પછ પવારને એમ જ િવચારતો કૂ , તે પવારના ૅ ં બહાર નીકળતા નીકળતા સોની તરફ ફર બો યો ,

લટમાથી
“સોની! ચાલ , આપણે સાથે સાથે સામના
ે ‘ર પિત
ુ ભવન’ એપાટમે ટના પલા
ે ં કાય ુ કલરની બા કનીવાળા ૅ
લટમા ં
ુ
પણ ફર આવીએ .” હ ય ગડમથલ અ ભવતો ે સાથે થયો.
સોની તની
યાં તો સામથી
ે સબ ઇ સપે ટર ખ ા આવી પહ યો, “સર! તમાર ૂ
ચના ુ
જબ કામ પતાવી દ ું છે !”
ે ં િમ.શમા
“ઓ ક ! થ સ ખ ા ! અને હા! જો તો પલા ારના ગાયબ થઇ ગયા છે . ું અ હ જ થોભ અને તમન
ે ે શોધી
લાવ! અને મળે તો એમની સાથે ઉપર નવમા માળે આવ! ું જરા સોની સાથે ‘ર પિતભવન
ુ ’માં લટાર માર આ ું ં”
“ સર!” એવા ખ ાના શ દો કાન પડ તે પહલા તો મા ર

ુ સોનીથીય આગળ ‘ર પિતભ
ુ વન’ની લ ટ પાસે પહ ચી ગયો
હતો.
ે બરાબર પાછળ પહ ચલા

ઝડપ કર તની ે આિસ. ઇ સપે ટર સોનીએ વરાથી લ ટનો દરવાજો ખોલી વચ બોડ પર હાથ
ૂ
કતા ં ૂ ું , “સર! આઠ ક નવ ? ”
છ
“નવમો માળ!” પછ સહજ ખ િમચકારતા ઉમે ુ , “સોની ું ચબરાક થવા માડ

ં ો છે .”
ુ િતભવન’ એપાટમટના નવમા માળ પર લ ટ પહ ચી એટલે બન

‘ર પ ં ે , કૉર ડોરમાં ચાલતા, ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ
ે ’ ું બૉડ
ડવલપસ યાં મા ુ હ ું ; યા ં પહ યા. પણ કમનસીબે યાં તા ં લટક ું હ .ું
ુ સોની તરફ જો .ુ ં
કૉર ડોરની ર લગ પકડ સહજ િનરાશ જણાતા મા ર
“સર! કદાચ િમ.શમા પાસે આ લટની
ૅ ુ લકટ ચાવી હોય તો ૂ જોઉ ?” સોનીએ ક .ું
છ
“િમ. શમા પાસે ના હોય તો કદાચ આ ઑ ફસમા ં કામ કરતાં ૂ અથવા તો

ન લાક પાસે ચાવી હોઇ શક છે.”
“ ું હમણાં આ યો સર !” કહતા સોની યાથી

ં લ ટ તરફ બા યો.
ુ નવમા માળના કૉર ડોરમાં

સોની ગયો ક મા ર ં ા. તન
ટા ફરા મારવા માડ ે ે અ હ , આ ઑ ફસમા ં નજર નાખી
ં લવાની
ે
ે હતી... અને ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ
તાલાવલી ે ’ ક - ં
શાત દવ - ં ક ક
ાક ુ ં મળ ય ; કોઇક કડ ! ક
ું તે અ માન
ુ ે ે થ ું ક આ
લગાવી ર ો હતો...એ કડ શોધવાની હતી ! જ દ થી જ દ ..ક અચાનક તન ં
શાત દવ
અ હયા ન હ તો ં બી
ાક મળવો તો જોઇએ જ ! તો પછ ...
ે ે ૂરથી લ ટમાથી
ક અચાનક તણ ં સોની,ખ ા અને િમ. શમા ે ને બહાર નીકળતા જોયા...
ણય
અને તણ
ે ે અ માન
ુ અને ગણતર પર એક ચા સ લવા
ે ું િવચાર લી ું હ .ું
“સર! િમ. શમા પાસે લટની

ૅ ચાવી નથી.” સોનીએ આવતા ં જ ક .ું
“મ ચાવી માટ, એક માણસને શાત

ં દવના લાકને શોધવા મોક યો છે...જો હોય તો તન
ે ે ચાવી લઈ બોલાવી લીધો છે !
દવને મોબાઇલ લગા ુ ં ;ં પણ નબર
ં વચ ઑફ આવે છે . ન હતર એમને જ અ હ બોલાવી લત
ે !” િમ. શમા વ ુ
ુ
“સા ંુ , વાધો
ં ન હ ! થ સ ફોર યોર સપોટ િમ. શમા! ”કહ તણ
ે ે િમ.શમાનો આભાર મા યો અને પછ સોનીને હાથ પકડ
ે ે યાથી
લઈ; તન ં સહજ ૂ ર લઈ જઈ, ધીમથી
ે તના
ે કાનમાં ક ક
ુ ં ક ું – અને સોની ફાટ ખે તની
ે આ વાત સાંભળ
ર ો!!
ને પછ સબ ઇ સપે ટર ખ ા તરફ ફર અચાનક બો યો , “ખ ા! આિસ. ઇ સપે ટર સોનીને જોઈએ તે મદદ કર . ું

થોડ વારમા ં પાછો આ ું ં!”
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...... ( િ ય વાચક િમ ો __તા.૧૯/૧૧/૨૦૦૮ના રોજ કરણ – ૫ કાિશત થશે.)

કરણ - ૬ ગોધાણીની અકળામણ
ે વાતા :
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ઍપાટમૅ ટનાં સે ટર િમ.શમા તમન ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ધી
ુ
ૂ
ે શકાની
ં સોય િમ.શમા તરફ વળે છે. િમ.શમા અને પરસો મ ભરવાડની
ૂ પરછ બાદ મા ર
ુ અચાનક િ વણી
ે એપાટમે ટની સામે આવલ
ે ર પિતભવનના
ુ નવમા માળે આવલ
ે ‘ઉિમયા લ ડ
ે ’ ની ઑ ફસની તપાસ કરવા ું િવચાર છે . પણ તે બધ
ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ં હોવાથી યાની
ં તપાસ સોનીને સ પી તે
ં રવાના થાય છે ...
આગળની તપાસ માટ જવા યાથી
ને પછ આગળ....


( ે
કરણ - 3 “ પિશયલ ં
ટપ “ ) જો વાચ ું બાક હોય તો અ હ કરો.

( ં
કરણ - ૫ હ યાનો ખોટો સમય ) જો વાચ ું બાક હોય તો અ હ કરો.
ં આગળ._
કરણ - ૬ ગોધાણીની અકળામણ
ુ નીચે ઉતર ફટાફટ મોર સાથે

મા ર પમાં ગોઠવાયો.
પહ ે ઍપાટમૅ ટ ’ની
‘િ વણી ુ ં શ થતા ં રોડના ઢોળાવ ઉતર જ રહ હશે ક આગળની સીટ પર બઠલા
રત ે ં મા રની
ુ
નજર અચાનક રોડની જમણી તરફ ચાલતા ૂ ધના ં ડપો ઉપર ગઈ. અચાનક ઝબકારો થયો હોય તમ
ે તણ
ે ે મોરને પ
ે ં ૂ ધવાળાને બોલાવી લાવ તો” !
ઊભી રાખવાનો ુકમ કરતાં ક ું ,”મોર ગાડ ઊભી રાખ અને પલા
ે ં ૂ ધવાળાને
મોરએ સ ાવાહ અવાજમા ં પલા ૂ પાડ _ “ એ ૂ ધ ! અ હ આવ તો !!”
મ
ે
પલો ૂ
જતો ૂ
જતો આ યો.
“ ુ ં નામ છે તા ંુ ?”
“િવર , સાહબ !”
“આ ૂ ધ વચાણ
ે ક તા ંુ જ છે ક પછ ું કામ કર છે ?”
“હા! સાહબ મા ંુ જ છે . એની પાછળ જ મા ંુ ઘર છે .”
“સરસ! િવર આ સામે ‘િ વણી

ે ’ ઍપાટમૅ ટમાં ૂ થ ,ુ ં એ િવજય રાઘવનને
ન ું ઓળખે છે ખરો ? ”
“હા”
“હવે મને ં કયાર ૂ ધ લઈ જતો હતો ?”

ું એ કહ ક આ િવજય તાર યાથી
“સાહબ મને ખબર છે યાં ુ તો તમ

ધી ે ું ૂ ધ સામે પરસો મભાઈ યાથી
ં જ આવ ું હ .ું માર યાથી
ં તો યાર
પરસો મભાઈ યા ં ું ૂ ધ બગડ , બલાડ બગાડ ગઈ હોય યાર ક પછ ૂ ધ લાવવા ું રહ ગ ુ ં હોય યાર જ લઈ જતા.
મતલબ ક મ હને પદર
ં દવસે એકાદવાર! ૂ અટક પડ યાર ! ”
બ
“િવર !આ સવાર તાર યાં ૂધ કટલા ં વા યે આ ું હ ું ?”
“સવાર સાડા ચાર વા યે ”
“ચો સ ?! માર ુ લમા

ુ ં ફોન કર ૂ
છવાની જ ર નથી ને ?”
“ના ! સાહબ ચો સ એટલા માટ ક ું ં ક અ ગયારમા ં ધોરણમા ં ભણતી માર દ કર ની પર ે ે વાચવા

ા ચાલતી હોય તન ં
માટ ું સાડા ચાર વા યે ઊઠા ુ ં ;ં ઍલામ વા ુ ં અને ૂધની ગાડ આવલી
ે . તમને િવ ાસ ના હોય તો તમે ુ લ
ુ પર
ફોન કર ૂ શકો છો! ”
છ
“િવર , ગઈ કાલે રા ે તમાર શર

ે ની લાઇટ ગયલી
ે ક ?” મા રુ ૂ ધીમા અવા
બ િવર ને ૂ .ું
છ
“ના સાહબ !” હવે સહજ ચ કવાનો વારો મા રનો

ુ ે ચહરાનાં ભાવ તના
હતો... પણ તના ે હયાની વાતને દિશત કરતાં
ે
નહોતા. સામની ય તને હમશા
ં ે િનલપ જણાતો ચહરો તના
ે ય ત વ ું વણ લઝ
ૂ ું પા ું હ .ું
“આજકાલ ૂ ધનો ભાવ ુ ં ચાલે છે ? સા ું વારવાર ુ લવાળા

ુ ૂ ધનો ભાવ વધાર છે અને ખબર નથી રહતી..ઘરવાળ
યાર કહ આ મ હને પૈસા વધાર આપજો ૂ ધનો ભાવ વધી ગયો છે, યાર ખબર પડ_ હમણા ં તો આ ું બે ણ વાર થ ુ ં
એટલે તને ૂ ં ં !”
“એક િપયો ગયા મ હને વ યો છે સાહબ ! સાડા અ ગયાર િપયા ”
“અરછા િવર ! આ િવજયનો વભાવ કવો હતો ? ”
ં ે હસતા રહતા સામા મ યા હોય તો સામથી

“સાહબ ભગવાનનો માણસ હતો ! હમશા ે આપણને સાહબ કહ. પછ ું હો ,
રા ુ અ ીવાળો હોય ક પછ કરોડપિત રશભાઈ
ુ ! ”
“સા ંુ િવર ું ! તારા ઘરાક તાર રાહ ુ એ છે. ” મા રુ તન

ે ે ખભે ેમથી હાથ ૂ
કતા ં ક .ું
ુ ે લા
મા રન ુ ં ક િવજય રાધવન માટ આ જ કદાચ સાચો અ ભ ાય હતો...અને િવર ં રવાના થયો એટલે તણ
યાથી ે ે
મોરને પ ચા ુ કરવા ઇશારો કય .
“કઈ તરફ સર?”

“મોર! આપણે િવજય રાઘવનના પાટનર રસશ
ે ગોધાણીની ઑ ફસે જઇ ું ..” અને પછ ગજવામાથી
ં એક કાપલી કાઢ
ં
ઍ સ વાચતા બો યો, “A / ૩૮, ‘હની’ ટાવર, ૂ
લકા ં ભવન ૂ સામે અડાજણ ”
લ
ુ રસશ
લગભગ અડધો કલાક પછ મા ર ે ગોધાણીની ઑ ફસ પર હતો.
“હ હમણા ં જ માર પર િમ.શમાનો ફોન આ યો યાર મને ખબર પડ . મારો ફોન બગડલો હતો એટલે ું સવારથી મારા
ં અને િમ ોનો સપક
તમામ લાયટ ં ુ સર ! .” મા રન
કર શકતો નહોતો...મારો તો જમણો હાથ કપાઈ ગયો મા ર ુ ે લા ું ક
પોતાના ૂ જ ઉ સાહ અને હ િશયાર પાટનરની હ યાથી તે
બ ૂ જ યિથત જણાતો હતો.
બ
ુ તન
મા ર ે ે આ ાસન આ ુ ં અને પછ તે જરા શાત
ં થયો હોવા ું જણાતા ૂ ,ું “િવજય રાઘવન તમારો
છ ારથી પાટનર
હતો.?”
“ ુ ં વાત ક ંુ મા ર
ુ સાહબ? િવજયે પોતાનો અ યાસ ૂણ કયા પછ એક કમચાર તર ક માર સ ં થામાં જ નોકર શ
ે
કર હતી ! ઉ સાહ થનગનાટ એની રોમરોમમા ં ભયા હતા.ં અ યા ુ તો હતો જ વળ પોતે મળવલ
ે ે ાનનો તે ુ ે
પર
ઉપયોગ કરવા ું પણ ણતો હતો. સમય જતા મા ંુ કામકાજ ઘ ું જ વધી ગ .ુ ં તથી
ે ે ે માર સ ં થામાં ૩૦%નો
મ જ તન
પાટનર બના યો. બદલામા ં તે મારા એક શાખા ું કામ ય તગત ર તે જવાબદાર થી સભાળતો
ં હતો ! ”
“િમ.ગોધાણી ! મા ુ ં ના લગાડશો ! પણ તમાર બન

ં ે વ ચે કોઇક બાબતે અણબનાવ ક એ ું ક ુ ં તા તરના દવસોમા ં બ ું
હ ું ખ ંુ ?”
ે થતો નથીને મા ર
“સવાલ જ પદા ુ સાહ બ ! તમે મારા ટાફને ક પછ મારા ં ફિમલી મે બરને ૂ શકો છો ! માર નીિત
છ
રહ છે ક કામકાજમા ં બે પૈસા નફો થાય તો વહચીને ખાવો. મારો ં
વ સતોષી છે એથીય િવશષ
ે તો િવજયનો હતો. ારક
ં
સજોગવશા ્ મારો હાથ ભાર હોય તો ેમથી કહ દતો – રાહવા દો સામટો હસાબ સમ લઈ .ુ ં ..માર ા ં તમા ંુ ઘર
પાર ુ ં છે બ ે ટાઈમની માર થાળ ની જોગવાઈ ું તમાર યાં કર લઇશ.- ” રસશ
ે ગોધાણીએ વ રત િતભાવ આપતા ક .ું
“ઓક િમ.ગોધાણી ! િવજયનો કોઈ ુ મન હોય એવી કોઈ ય ત ક એવી કોઈ ઘટના તમારા યાનમાં હોય તો _”
ે ગોધાણીએ િવચારમા ં પડ ગયો...તે ક ક

ણવાર માટ રસશ ુ ં યાદ કરવાનો ય ન કરતો હોય એ ું મા રન
ુ ે લા .ુ ં તન
ે ે
ં કોઈક વાતે ભય હોય તો… એમ િવચાર , તે ૂ ર કરવા ક ંુ , “જો તમે ક ુ ં
ાક ણતા હોય તો તમે ભય રા યા િવના
કહો ! ું તમાર મદદ કરવા જ તો આ યો ં !”
ુ સાહબ એવી કોઈ વાત ું

“હં...ના...ના ! મા ર ણતો નથી ! અને ણતો હો તો મને તમને કહવામા ં ુ ં વાધો
ં ? એક
ં ે ઝગડાથી ૂર રહનારો , શાત
વાત ચો સ ક િવજય હમશા ં વભાવનો માણસ હતો. એટલે ું ખાતર ૂ
વક કહ શ ું ક તની
ે
કોઈ સાથે ુ મની ના જ હશ!ે ”
“તમાર સ ં થામા ં કોઈક સાથે ખટપટ થઈ હોય, કદાચ તમાર ણ બહાર…? ”
“ના ! તમે મારા કમચાર ઓને ૂ શકો છો !” રસશ

છ ે ગોધાણીએ િવ ાસથી ક .ું
“િવજય આ િસવાય કોઈ બી ુ ં કામ કરતો હતો ખરો ? મતલબ ક તમાર સ ં થાના કામકાજ િસવાય ું અ ય કોઈ કામ
ં ય ત બે છડા
એક જ રયાતમદ ે મળવવા
ે ે
માટ વધારની આવક ઊભી કર મળવ ે છે _”
ુ ે લા
મા રન ુ ં ક ગોધાણી ખપ ૂ
રતા ે હતો.
જ જવાબ આપવા ટવાયલો ં બાદ તમણ
ણવારની શાિત ે ે રસશ
ે ગોધાણીને ક ું
, “ ુ ઓ િમ.ગોધાણી ! તમને િવજય રાઘવનની બાબતમા ં આટલી બધી ડાણથી ૂ
છપરછ કરવાનો મારો એક મા હ ુ
એ છે ક તમે ર ા િવજય રાઘવનના પાટનર ! તમને િવજયની ગત બાબતોની ણ તો હશે જ ...” કહ એક ણ માટ
તે થો યો; અને પછ ુ ં ગ ભત ઈશારો કરતો હોય એ ભાવથી હળવા વર બો યો “મારા આ સવાલ પાછળ ું
ણે ક ક
એક બી શ તા જોઈ ર ો ં િમ.ગોધાણી ! તે એ ક િવજયનો ુ મન , કદાચ તમારો ુ મન હોઈ શક ! અને તો_” કહ
મા રુ ણી જોઈ વા અ ૂ ંુ છોડ દ ું અને ણે આગળ ક ુ ં જ કહવા ું ન હોઈ એમ િનલપભાવે નીચી નજર કર
ં િસગારટ ું પકટ
શટના ઉપરનાં પૉકટમાથી ૅ બહાર કાઢ ું અને ં ન હોય, તો ું એક િસગારટ...?”
ૂ ું , “તમને વાધો
છ
“ ુ ં ગર બ માણસની મ કર કરો છો સાહબ ! માર તો આખા દવસમા ં બે પકટ

ૅ થઈ ય છે ” કહ રસશ
ે ગોધાણીએ,
ટબલને એક ૂ ે
ણ ૂ
કલી ઍશ- ુ સામે આગળ
મા ર ૂ
કતા ક ું , “ચાલો ું પણ તમને કપની
ં આ ુ ં ! ” તણ
ે ે ફૉ રન
ં ું પકટ
ાડ ૅ બહાર કાઢ ું અને મા ર
ુ સામે ધ ુ .
ુ નકારમા ં મા ુ ં હલાવી પોતાની િસગારટનો હળવો કસ લતા

મા ર ૅ ’ !! ું
ે ં ક ું , “ ‘ફોર કવર ૂ ના કરતો હો
લ તો િવજય
ૅ ’ જ પીતો હતો ! બરાબરને િમ.ગોધાણી ? ”
પણ ‘ફોર કવર
“ હ ં ...હા...!”
ુ તી ણ નજર જોઈ ર ો ! તના

મા ર ે અ રૂ ક ંૂ
ઝવી ં
નાખતી ે ગોધાણી પર સાફ જણાતી હતી. તની
વાતોની અસર રસશ ે
ે ,
અકળામણ, િસગારટ સળગાવતી વળા ૂ ે હાથ પરથી સાફ કળ શકાય એમ હતી. ઝપાટાભર
રહલા તના ે ખચાતો
ે એક
ે ગોધાણીની અ યાર
એક િસગારટનો કસ, રસશ ુ શાત
ધી ં જણાતા, અ ય ત રહલાં તના
ે ય ત વના બી પાસા ં તરફ
ુ ું યાન આકિષત કર ર ા હતા.
મા ર
ં
કઈક ુ હળવે રહ પોતાની િસગારટ અડધી પી ઍશ- મા ં હોલવી નાખી
સ તાથી, મા ર ં ! અને સામે રહલો પાણીનો
લાસ ઊઠાવી લીધો ..! અને પછ ૂ
બ ે ગોધાણીની દોડતી અકળામણ વાચવામા
યાનથી રસશ ં ં પોતાની તમામ શ ત
કામે લગાડ !
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...... ( િ ય વાચક િમ ો __તા.૨૬/૧૧/૨૦૦૮ના રોજ કરણ – ૭ કાિશત થશે.)

કરણ - ૭ પોલીસ ૉટ શન
ે વાતા :
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ધી
મા રએ
ુ કાગળના ં ટગ હટાવી જો ,ુ ં એક કાગળની ચબરક ઉપર ઈ પે ટર સોનીએ લ ુ ં હ ું “ ૨૦ ડસે બર અને ૨૧
ુ ચોક દાર પવારની ૂ પરછ આદર છે . પવારની
છ
ૂ
ે શકાની
ે ગોધાણીને મળવા
આગળની તપાસ માટ રસશ ય છે . યાં રસશ
ે ગોધાણીની ુ
લાકાત ુ તન
દરિમયાન મા ર ે ે કટલાક
ં
ંૂ
ઝવણમા ં કૂ દતા સવાલ-જવાબ કર છે અને ગોધાણી અકળામણ અ ભવ
ુ ે છે ...


( ે

( ં
( ં
કરણ - ૬ ગોધાણીની અકળામણ ) જો વાચ ું બાક હોય તો અ હ કરો.
ં આગળ._
કરણ - ૭ પોલીસ ૉટ શન
ુ િવચારતો હતો ક આ રસશ
મા ર ે ગોધાણી પોતાની વાતથી ખરખર ગભરાયો હતો... પછ થ ,ુ ં તે ગભરાવાનો ડોળ તો
નથી કર ર ો ને?
ે ે માપવો તો ર ો જ !
તન
“ ુ ઓ િમ.ગોધાણી ! માર તો અ માન

ુ ે
કર તાળો મળવવો પડ છે અને આ તક તો માર અ માન
ુ ૃં
ખલાની એક મા કડ
ે
છે . તથી ું યાર એક ક ું ક િવજય રાઘવનનો ુ મન તમારો ુ મન હોય શક છે યાર તમાર લગીરય ગભરાવાની જ ર
ં
નથી ! આ તો સભાવના છે ક આમ થઈ શક! ું બઠો
ે ં ન!ે ચાલો, ું એક કામ ક ંુ ! તમારા માટ આજથી પોલીસ
ૉટ શનની યવ થા કર દ ં બસ!” મા ર
ુ ક .ું
“ના..ના..! માર મા રુ સાહબ પોલીસ ૉટ શનની ુ ં જ ર ! એ ું ના કરતા ં !” મા રના

ુ મ ઢથી -પોલીસ ૉટ શન- શ દ
ં હ
માડ નીકળ જ ર ો હશે ક રસશ
ે ગોધાણી બોલી પડ ો.
મા ર
ુ માટ પણ આ કક અકળાવી નાખતી
ં પળ હતી.. શા માટ રસશ
ે ગોધાણી પોલીસ ૉટ શનની ના પાડ છે ?_ “તમને
ં
વાધો ુ ં છે ? આખર ું તો તમારા હત માટ આમ કરવા િવચા ંુ ં તણ
.” ે ે ગોધાણીને ક .ું
“સર! માર તો સાદ સમજ એવી છે ક મને પોલીસ ૉટ શનની મળવાથી મારા ં કામકાજ પર તની
ે અસર પડશ.ે ડગલે ને
પગલે મને તમારા આ ડ પોલીસ જવાન દખાશે ને તે મારા મન પર સતત અણ ણ ભયની યાદ તા કરા યા કરશે.
મારા લાય ટને પણ કદાચ ખોટો મસજ
ે ે જશે ક આ રસશ
ે ગોધાણી એવા તે કવા કામ કર છે ક તન
ે ે પોલીસ ૉટ શનની
જ ર પડ ! તમે માર ુ કલી સમ ુ !” રસશ
શકો છો િમ. મા ર ે ગોધાણીએ કક વાજબી જણાતી પ ટતા કર .
“હા ! તમાર મથામણ સમ શ ું .ં કદાચ તમાર જ યાએ ું હોત તો મ પણ એમ જ ક ું હોત...પણ પોલીસ ૉટ શનની
એવો અથ થોડો છે ક પોલીસ તમાર આસપાસ હિથયાર લઈને જ ફરતી રહ. તે વગર હિથયાર વગર હોય શક છે પછ તે
તમારો પટાવાળો, ચોક દાર ક વહ વટ ટાફનો માણસ હોય શક છે -સાદા સમા ં ! તમે પણ બે ચાર દવસમા ં તન
ે ે ૂ
લી
જશો ક આ પોલીસ કમચાર છે . અને આપણે ા ં આ વન આ યવ થા રાખવાની છે . કસ સૉ વ થતા ં બી િમિનટ ું
ુ ક .ું
ૉટ શન હટાવી લઇશ.” મા ર
“બસ, છોડોની સાહબ ! આ ૉટ શનની વાતે માર મળશે તન

ે ે ુ
લાસા કરતાં ફર ું પડશે ! તમા
ે ં વળ આ િ ટ અને
ટ વી િમ ડયા મા ંુ વ ું હરામ કર નાખશે. મને એક વખત િવતી છે . માર ઑ ફસની સફાઈ કામદારની દાદર પરથી
પડ . હડ જર થઈ. ઍ પાયડ થઈ ગઈ. રોજ સવાર પડ ચાર જણ ઊભા હોય! એકની એક વાત. વારં વારના લા
ુ સા.
છતા ં સાચા ું ખો ુ ં કર અને પૈસા આપી મ બધ
ં કરાવીએ તો જ ં
ટ ! માફ કરજો સાહબ ! તમાર પોલીસ પણ આમાથી
ે ગોધાણીએ તની
બાકાત નથી !” રસશ ે દલીલ વ ુ મજ ત
ૂ કર .
“તો ું તમાર ચો સ ના સમ ુ ં ? કારણક િમ ડયાવાળાનો ભય તમને એકલાને નથી. તમને ૉટ શન ના આપીશ અને ન
ં
કર નારાયણ કઈક અણ ચત ું બ ;ુ ં તઓ
ે તો અમારા માથે માછલા ં ધોવામા ં પણ ક ુ ં બાક ના રાખશ.ે અને એક આમ
નાગ રકના ર ણની માર ાથિમક ફરજ છે િમ. ગોધાણી !” મા રુ ક .ું
ુ સાહબ પોલીસ
“પણ મા ર ે
ૉટ શન લવાથી ૂ નજરમાં ન હોઈશ તો પણ આવી જઈશ...એના કરતાં બહતર છે ક_ ”
ની
ગોધાણી આગળ બોલતાં બોલતાં કોણ ણે કમ અટક ગયો ! અને પટાવાળાને બોલાવવા બલ
ે માય ...અને મા રન
ુ ે
ુ સર !
કય , “મા ર ુ ં ચાલશે ઠં ુ ક પછ ગરમ?”
“ક ુ ં જ નહ ! હા.. તમે ુ ં કહતાં હતા_ં ુ ં બહતર છે િમ. ગોધાણી ? ” પણ મા ર
ુ એમ છોડ એમ નહોતો.
“ ... - ું કહતો હતો ક બહતર છે ક ું અહ થી ૂ

પચાપ ૂ ર નીકળ ે ગોધાણીએ સહજ થોથવાતા ક .ું
!!” રસશ
“ ૂ ર-! મતલબ ?” મા ર
ુ સહજ આ યચ કત થઈ જતાં ૂ .ું
છ
ે
“મતલબ ક કોઈ હલ ટશન ક પછ િસગાપોર, મલિશયા ક ુ બઈ ...થોડા દવસ કાઢ આ .ું યાં ુ
ધીમા ં તો બ ું ઠર ઠામ
થઈ જશે !” રસશ
ે ગોધાણીએ પોતાની મથામણને તોડ ના ુ આગળ ર ૂ કય .
ટક મા ર
“હં... ુ ં કરશો ?” રસશ

ે ગોધાણીની વાત સાભળ
ં ુ પણ
મા ર ણવાર માટ ંૂ
ચવાયો...પણ પછ સમય ુ યા િવના
મા
વળતી પળે ક ું , “બરાબર ! તમારો િવચાર ખોટો તો નથી જ, િમ.ગોધાણી ! છતા ં એક અડચણ છે, તમને આમ ું અહ
જવાની કવી ર તે ટ આ ુ ં ? માર તપાસ અવરોધાય શક છે કારણક મા એટ ું જ છે ક તમે િવજયના પાટનર છો અને
મને વારવાર
ં તમાર જ ર પડ શક છે ! અગ યની મા હતીના વર
ે ફકશન માટ ! તમે સમ શકો છો, ું ુ ં કહવા માં ુ ં
તે ! ”
“મને તો એમ ક મ તમાર અડધી ુ કલી હલ કર દ ધી ! લીઝ સર! એમ છે લા બે વરસથી પ ની અને બાળકો સાથે
બહાર ગયો નથી. તમે ર આપો તો આ જ નીકળ !” રસશ
ે ગોધાણીએ ક .ું
“સૉર િમ.ગોધાણી ! ું તમને મ ં ૂર આપી શ ુ ં એમ નથી. એના કારણો મ તમને જણા યા અને તે તમે સમ શકો
ુ ઊભા થતા ક .ું પછ ગોધાણી ફર કઈક
છો....” મા ર ં કહ તે પહલાં જ કક ચતવણી
ે ૂ
ચક વરમાં ક ું “આભાર િમ.
ગોધાણી! ું ર લઇશ. પણ એ ું લાગે છે ક આપણે જ દ થી ફર મળવા ું થશ.ે અને લીઝ! મહરબાની કર મને ૂ ા
છ
િવના શહર છોડશો ન હ ! કોઈ કારણસર ૂ તમારા માટ આફત પ બની શક છે . હ ય ક ું
ની ં પોલીસ ૉટ શનની... ”
“ના..! ના ! જ ર નથી. થે ું સર ! તમે ખરખર મને ૂ મદદ કર ર ા છો. પોલીસ માટની માર અગાઉની મા યતા
બ
માર તમાર આ ુ
લાકાત બાદ બદલવી જ પડશ.ે ” રસશ
ે ગોધાણીએ મા રન
ુ ે સ મત આભારવશ ક .ું
ે
“ઈ સ માય લઝર ! – અને હા ! ું તમને એક વાત કહવા ું ૂ જ ગયો. પોલીસ
લી ૉટ શનની માટ તમને ના પાડવાનો
અિધકાર છે ...પણ તમા ંુ ર ણ કરવાની માર ફરજ છે ...તથી ં ઠપણે બ વી શ ુ ં તે માટ
ે જ ર પડ ,ે ું માર આ ફરજ સિન
;તમને છ
ૂ ા વગર મારા કટલાક અિધકાર અને સ ાનો ું ઉપયોગ કરતા ખચકાઇશ ન હ. માં તમને આપવાના પોલીસ
ૉટ શનની ુ ો પણ સામલ
ે છે .! ઓક ! ”
ગોધાણીએ કશો જવાબ ના આ યો. મા હા ક ના ક ું એવા ભાવ સાથે એક અસમજસની

ં થિતમાં કોઈક પગમા ં ખલા
ે
ઠોક દ ધા હોય એમ તની ુ
રશી પાસે ઊભલોન
ે ે ઊભલો
ે રહ ગયો.
ે ગોધાણીની અવઢવ સમ
રસશ શકાય એવી હતી અને તે મા ર
ુ બહાર જતા જતા ણી તો લીધી જ પણ વધાર પણ
દ ધી હતી.
ગોધાણીને િવચારતો કૂ બહાર નીક યો અને પમાં બસતા

ે જ મોરને ક ું , “મોર ! આવકવરા
ે ખાતાની ુ ય કચર
ે એ
લઈ લે !”
લગભગ એકાદ કલાક રહ મા રુ ઇ કમટ સ ઑ ફસમાથી
ં બહાર આ યો. મોરએ જો ુ ં ક તના
ે સાહબ કઈક
ં ંૂ
ચવણમા ં છે .
એવા સમયે ુ ં કરવા ું તે એને ખબર હતી! મા ૂ રહવા ું અને લૉ પીડથી ગાડ ચલાવતાં રહવા .ું
પ
ે િમિનટ પછ કપાતા જતા રોડને થર નજર િનહાળ રહલાં મા ર

લગભગ દસક ુ અચાનક તન
ે ે ક ું , “મોર ! હવે ‘િ વણી
ે ’
ઍપાટમે ટ પર નથી જ ું ઑ ફસે જ લઈ લે !અને હા, ‘આિત ય’ ક ‘ગોરસ’માથી
ં આપણા માટ એકાદ-બે પ ં બી ડશ લઈ
લે આ ું પણ માર મ ૂ જ હશે !”
ખો
ઑ ફસે પહ ચી, પટ
ે ૂ કર તે આરામથી બઠો
ે . આખા દવસની દોડધામથી તે થા ો હતો. ખો િમચી તે ં
ાય ુ
ધી
ુ ં િવચારતો ર ો...પણ પછ
ક ક ાર ખ મળ ગઈ તે એને યાલ જ ના ર ો.
મોડ રા ે કોઈક તન
ે ે ઢઢોળ
ં ર ું હોય એમ લા .ુ ં ખો ખોલી જો ુ ં તો ચપરાસી પાટ લ રસીવર પકડ ઊભો હતો, “સર
! સોની સાહબનો ફોન છે ! અ ટ છે એમ ક ું એટલે_”
ુ રસીવર હાથમાં લતા

“હા ! બોલ સોની !” મા ર ે ં ક .ું
ે ઍપાટમે ટની સામે આવલા

“સર ! િ વણી ે ‘ર પિતભવન
ુ ’ ઍપાટમે ટ પર એક ચો કયાત ડ ટ
ુ પર આ યો છે .”
“ ુ ં નામ છે ? ”
“મહ પાલ િસગ!”
“ઇ ટર ટગ ુ ં છે સોની ? ”
“સર ! એ પણ ‘એસ.એસ.એસ.’ નો જ માણસ છે – એ સ િમલીટર મન

ે !.”
“અરછા! સરસ ! વૉચમા ં ુ ં થિત છે ? ”
“ચાર માણસો વૉચ પર ગોઠવી દ ધા છે . બે માણસ દસાઈ ફ ળયાને નાક છે . યાદવ િમકિનક તર ક સાથે છે . હનીફને મડપ
ં
ડકોરશન સામાન ભરલી લાર સાથે ‘ર પિતભવન
ુ ’થી ૂ રના ઘર પાસે ઊભો રા યો છે ...એમ પણ એ ગલીમા ં લ ન છે જ
અને હનીફને સર!”
ે ’ ઍપાટમે ટ ઉપર કોણ છે ?”

“’િ વણી
“ ું તે જ રહ શ! જ ર પડ ે માર ઓળખ આપી શ ુ ં .ં ..તમાર સાથે સવાર યાં હતો એટલે વાધો
ં ન હ! િમ.શમા પછ
ાર કામ આવવાના ! તમા ંુ ુ ં કહ ું છે સર ? ચાલશન
ે ે?”
“વાહ ! સોની ! ચાલશે ન હ દોડશે ! પણ રા ે તાર ૂ ઍલટ રહ ું પડશ.ે કારણક આ

બ રા ે ‘િ વણી
ે ’ પર કદાચ કક
બનશે એવી મને આશકા
ં છે . ું ભલે સાદા વશમા
ે ં હોય ,પણ લોડડ હિથયાર સાથે રાખ . બટ નો ફાય રગ! જ ટ વૉચ ! ”
ુ
“યસ સર!!” સોનીએ મા રનો આદશ વીકારતા ક .ું
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...... ( િ ય વાચક િમ ો __તા.૦૪/૧૨/૨૦૦૮ના રોજ કરણ – ૮ કાિશત થશે.)
કરણ - 8 પડછાયો
ે વાતા :
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ધી
ુ
ૂ
ે શકાની
ે ગોધાણીને મળવા
આગળની તપાસ માટ રસશ ય છે . યાં રસશ
ે ગોધાણીની ુ
ં
ંૂ
ુ ે છે અને પો લસ ે
ોટ શન લવાની ના પાડ છે
ે એપાટમે ટ પર સોની વૉચ ગોઠવી મા રન
દરિમયાન િ વણી ુ ે ણ કર છે . ...

( ે

( ં
( ં
કરણ - ૬ ગોધાણીની અકળામણ ) જો વાચ ું બાક હોય તો અ હ કરો.
( કરણ - ૭ પોલીસ ં
ૉટ શન ) જો વાચ ું બાક હોય તો અ હ કરો.
ં આગળ._
કરણ - ૭ પડછાયો
મા ર
ુ સાથે ચચા થયા જબ
ુ પોતે ગોઠવલી
ે વૉચ ગે તમામ ય તની થિત બાબતે સોની ટવ જબ
ુ મનોમન ફર
આકલન કર ર ો હતો. આખર પોતાના માણસોના ન ું પણ એમાં જોખમ રહ ું હ .ું થ ું હ ું મા રુ તની
ે ગણતર મા ં
સાચા પડ તો સા ંુ . ૅ
ારક પિનક થ ું આ જૉબમા,ં પણ આ કામમા ં રહ ું સાહસ અને રહ ય ું ત વ તનો
ે રસ આ કામમાં
ે ે પરોવાયલો
તન ે રાખતા હતા. બાક આજની રાત તણ
ે ે અ હ 'િ વણી
ે ' એપાટમે ટની અગાશી પર ધારામાં કાઢવાની જ ર
ુ ં હતી.? મ તીથી ઘરડમા ં વતા ં બી પોલીસ ઑ ફસરોની મ જ તે પણ ઘસઘસાટ ઘતો હોત પથાર માં! આ તો
સા ું ઑ ફસ ું કામ પણ ઘર લઈ જવા ું ...મનમાં ઘટનાઓના કોડા જોડાયા જ કર તમે ના ઇરછો તોપણ !
લાગ જોઈ તે પવારની નજર ૂ

કવી ે ’ પર આવી ગયો હતો ! યાર પવાર મહ પાલ િસઘ પાસે રા ે સાડા બાર
‘િ વણી
વા યા થોડ વાર માટ ગયો યાર! યારનો તે ‘િ વણી
ે ’ એપાટમે ટની પાણીની ટાક
ં પાસે બઠો
ે હતો... અને બધી જપી
ં ગયા
ં
પછ કઇક બનશે એની રાહ જોઈ ર ો હતો!
- ને તમ
ે બ ુ ં પણ ખ ું !
તે વૉક ટૉક પર ‘ર પિતભવન

ુ ’થી ૂ ર ઊભલા
ે હનીફને “મહ પાલ િસગ” પર કડ િનગરાની રાખવા ું કહ ર ો હતો ક
ે ’ એપાટમે ટની લાઈટ ગઈ ! તણ
અચાનક ‘િ વણી ે ે વરાથી ઘ ડયાળમા ં જો ,ુ ં ર ડયમ કાટો
ં રાિ નાં ર-૩૦ દશાવતા હતા.ં
તે જ દ થી પોતાની પૉ ઝશન પરથી ઊઠ ો અને ઝપાટાબધ
ં પગિથયાં ઊતરતો પહ ચી ગયો નવમા અને દસમા માળના
ં
પગિથયાં પાસે ! પગિથયાની RCC વૉલની આડશ લઈ સતાઈને તણ
ે ે પોતાની નજર થર કર દ ધી બરાબર લ ટના
દરવા ની સામે જ િવજય રાઘવનનો લટ
ૅ I-4 પર !
ે ે વધાર રાહ જોવાની પણ જ ર ન પડ . થોડ વાર પછ આછા

તણ ધારામાં તણ
ે ે જો ુ ં ક એક પડછાયો બ લીપગે િવજય
ૅ તરફ સરક ર ો હતો. તની
રાઘવનના લટ ે ચાલ ઝડપી હતી પણ તમા
ે ં એક ખામોશી હતી અને વ થતા. તના
ે પ ટનો
કલર તો ખબર નહોતો પડતો પણ શટ કાળા કલર ું હોવા ું સોનીએ અ માન
ુ લગા .ુ ં યાં ુ
ધીમા ં તો પલો
ે પડછાયો
ૅ પાસે પહ ચી ગયો હતો. તન
િવજયના લટ ે ે આ ય વ ચે તણ
ે ે યાં ૂ હળવથી
બ ે તણ
ે ે િવજયના લટના
ૅ દરવા નો
ે ખોલી
આગળો હળવથી દર સરક ગયો ! તે ું આ ય પામ ું વાભાિવક હ ું કારણક િવજયના ઘર ું તા ં તો પોતે મા ુ
હ ું તના
ે ઘરમાથી
ં લઈને અને તની
ે ચાવી પોતાની પાસે હતી.! મા રુ સાહબે ણી જોઈ ના પાડ હતી દરવાજો સીલ
કરવાની !
ણવાર માટ સોનીને થ ુ ં પણ ખ ંુ ક મા રુ સાહબની ૂ

ચના ે
અવગણી પલાને ઝડપી લ . પણ પછ કઇક
ં કા ું કપાઈ
જવાના દશાથી અને ઉપર ના આદશને બનજ ર ના અવગણવાની પોતાની આદતવશ તે અટક ગયો. તણ
ે ે ઝપાટાભર
ે
પે ટના સાઈડ પૉકટમાથી
ં પોતાનો મોબાઇલ કાઢ તનો
ે કમરો
ે નાઇટમૉડ પર ઍ ટ વટ
ે કર , િવજયના દરવા પર ફોકસ
કર દ ધો.
થોડ વાર, કદાચ ણ ચાર િમિનટ જ થઈ હશ ે ક સોનીને ફર િવજયના ઘરના દરવા પાસે હળવી હલનચલન જણાય.
એ દરવાજો જરા સરખો ૂ યો , પલી
ે ય ત આ ુ બા ુ જો .ુ ં બહાર કોઈ નથી તની
ે ખાતર કર તે બહાર આવી ગયો.!
ે મોબાઇલ કમરામા
સોનીએ તના ે ં જો ુ ં ક િવજયના લટના
ૅ દરવા ને તણ
ે ે હળવથી
ે બધ
ં કર દ ધો. સોનીએ તનો
ે ચહરો
ે
ઓળખવાની મથામણ કર જોઈ પણ ઝા ં ધારામા ં ઉકલા ું નહો .ું યાં તો સોનીએ જો ુ ં તો એ પડછાયો પોતાના
ં ક ુ ં કાઢ ર ો હતો. અને પછ સોની ક ુ ં િવચાર તે પહલા ં તો તણ
ગજવામાથી ે ે પોતા ું કામ પતાવી દ ું હ .ું તે
િવજયના દરવા ને તા ં માર ર ો હોય એ ું જણા ંુ હ ંુ ! ફર તે નીચની
ે તરફ જવા, દાદર પાસે પહ યો. પછ આ યો
હતો, એનાથી બમણી ઝડપે નીચે દાદર પરથી ઊતરવા માડ
ં ો.
ે
પલી ં એક માળ નીચે ઉતાય હશે ક સોનીએ પોતાના
ય ત માડ થાન પર ઊભો થઈ ગયો. તેણે નીચે દાદર પર નજર
ે પડછાયો દખાય તો તે કઈ તરફ
દોડાવી પલો ય તે જોવા માટ ! પણ ધારામા ં ક ુ ં સમ શકા ું નહો .ું પલો
ે પડછાયો
ધારામાં ઓગળ ગયો હતો.
પછ સોની બે ૂ
ણ પગિથયાં દાવતો ૅ પાસે ગયો. મોબાઇલ ચા ુ કર તના
િવજયના લટ ે આછા ં અજવાળામાં દરવા નાં
ન ૂચા પર નજર નાખી
ં ! દરવા ને ફર તા ં લાગી ગ ું હ ું ! પોતે સવાર માર ું એ જ તા ં હ ું ! ચાવી તો બે જ ય ત
પાસે હતી એક પોતાની પાસે અને બી િમ.શમા પાસે ! કક િવચારતાં તણ
ે ે ગજવામાં હાથ નાં યો. િવજયના લટની
ૅ એ
ચાવી પોતાની પાસે જ હતી! કોણ હશે ..? તેને થ ુ ં ..હાથ મો ં પોતાના ગજવામાં છે ! કર નાં ું સાહસ ! ખોલી નાં ું
દરવાજો ચા યો દર !
ે
છવટ થોડ મથામણ પછ , ે
દર પલી ય ત ુ ં કર આવી તે જોવાની થોડ ઇરછા તણ
ે ે માડમાડ
ં ં રોક !
સોની હ તો તે આગળ ક ુ ં િવચાર તે પહલા તો એક ઝબકારો થયો અને 'િ વણી

ે ' એપાટમે ટની પસજ
ૅ ે લાઇટ ફર
ઝળહળ થઈ ઊઠ !
તે હતી એટલી તાકાત એકઠ કર , યાથી

ં દાદર પર થઈ ઉપરની તરફ ભા યો !
અ હ કોઈની નજરમા ં આવી તે વાત લબાવ

ં વા માગતો નહોતો. બે ૂ
ણ પગિથયાં, કડક તાલીમ છતાં, દાવતા જવા ું
સહ ું નહો .ું અગાશીમાં પહ યો યાર થોડો હાફ
ં ર ો હતો.
થોડા ાસો ાસ થર થયા. ૂખ લાગી હતી. ગજવામા ં હાથ નાં યો. છે લી ફાઈવ ટાર પડલી હતી. ગજવામાથી
ં ફાઈવ
ે ે ચગળવા માડ
ટાર કાઢ તણ ં . ખાતા ખાતા મા રન
ુ ે ફોન કરવા િવચારતો હતો. પણ મા રુ સરને રપોટ આપતા પહલા
બહારની પ ર થિત ુ ં છે તે ણ ું જ ર હ …તણ
ું ે ે ચોકલટ
ે રૂ થતા ં ુ િવચાર લી ું હ .ું
ધી
ે ે હનીફને ઢઢો
થોડ વાર પછ તણ ં યો , “હનીફ, મહ પાલ િસગ ું ુ ં ટટસ છે ? ”
ઑ ટ યાં જ છે સર! તની

ે ુ
રશી ે છે !
પર જ બઠો
“ ું આમતમ
ે નથી થયો ને ? ”
“ના સર!”
ે કોઈક બી ુ ં મળવા માટ આવે ું ? ”

“તની
“બી ુ ં ખાસ? ”
ે 'ની લાઇટ થોડ વાર પહલા ગયલી

“ના સર! પણ સર 'િ વણી ે અને લગભગ આઠ દસ િમિનટમા ં જ પાછ આવી ગયલી
ે .
એની ે સર ? ”
ૉ લમ
“નો”
“બી ુ ં ?”
ં ે િમિનટ પહલા જ તે િમ.શમા સાથે બહાર ગયો છે . નવી નકોર મા ુ િત વી ટમાં ! ”

“હા સર! હમણા ં પાચક
“ઓક હનીફ ! ું ક ું પછ ું અહ થી હટ ... અને પવાર ક મહ પાલ િસગ આમ તમ

ે જતા દખાય તો મને કહ .”
સોનીએ વાત રૂ કર . પછ હમણા ં બનલી
ે ઘટનાનો ચતાર આપવા મા રન
ુ ે ફોન જોડ ો, કારણક સમય વડફવો
ે કદાચ
મ ધો પડ શક એમ હતો.
“ ુ ં ખબર છે ? ” સામથી
ે હલોને બદલે મા રનો
ુ સીધો આ યો.
“સર તમે સાચા હતા સર ! મા ંુ ‘િ વણી

ે ’ એપાટમે ટ પર ું રાિ રોકાણ યથ નથી ગ ”ુ ં
“એમ ? ું થ ું ? ”
જવાબમા ં સોનીએ મા રન
ુ ે ‘િ વણી
ે ’ એપાટમે ટ પર લાઈટ ગયા બાદ િવજય રાઘવનના લટ
ૅ પર બનલી
ે તમામ
ુ એકપણ સવાલ કયા િવના સોનીની વાત યાનથી સાભળ
હક કત જણાવી. મા ર ં .
એક ાસે બોલી રહલો સોનીની ‘િ વણી

ે ’ પર બનલી
ે રૂ ઘટનાનો વાત સાભ
ં યા બાદ મા ર
ુ િતભાવમા ં ૂ હળવથી
બ ે
સોનીને એટ ું જ ક ું , “ચીમનીના કાચના અને િસગારટના ુ કડાવ
ં ાળ પલી
ે ૅ ટ .વી શૉ કસ પાછળ લવા
લા ટકની બગ ે
ે ! બચારો કમનસીબ ! એને
ગયલો ા ં ખબર હતી ક એ બગ
ૅ તો ફૉરિસક િવભાગમા ં છે ! ખ ા તપાસ માટ આપી આ યો
છે ! ”
“કોણ સર? ”સોની ઉ ુ તાથી ૂ બઠો

છ ે .
“એ તને પછ ક ું .ં ું મને એ કહ ક પલા

ે પવારના ુ ં સમાચાર છે ? ” મા ર
ુ તન
ે ે ટાળ વળતો કય .
“હા સર ! પવારને હમણાં થોડ વાર પહલા જ િમ.શમા ગાડ માં બસાડ
ે ં લઈ ગયા છે .” સોનીએ ક .ું
ાક
“ ુ ! સોની
ડ ું મને એ કહ ક ‘િ વણી
ે ’ની લાઇટ ગયલી
ે યાર િમ.શમા ા ં હતાં ખબર છે ? ”
“સર! યાદવ અને હનીફ સાથે ચચા થયા ુ

જબ િમ.શમા ં બહારથી ગાડ માં આ યા. પવાર સાથે કઇક
ાક ં વાતો કર અને
ં ે કયાક
પછ બન ં બહાર સાથે ગયા. પણ ચો સ મા હતી છે ક ‘િ વણી
ે ’ની લાઇટ ગયલી
ે યાર િમ.શમા યાં નહોતા! ”
“સર ! મને ક ું ન હ ક પલી

ે િવજયનો ઘરમાં ૂ ે
સલી ય ત કોણ હતી ?” સોનીએ ફર અિધરાઈથી ૂ .ું
છ
“એ તને ક ું ં પણ તે પહલા ં ું ‘િ વણી

ે ’ એપાટમે ટ પરથી હટ . ઘર , અને આરામ કર ! કાલે સવાર આપણે
મળ ુ ં ! યાર વધાર વાત કર શ. ું પલો
ે પવાર િમ. શમા સાથે બહારથી આવે તે પહલા ં ભાગ ! જ ર પડ તો ફનીફ અને
યાદવને બોલાવ ુ
! ‘ર પિત ે
ભવન’ પર બઠલા “મહ પાલ િસગ ું યાન હટાવવા ! ઝડપ રાખ . હવે કોઈ િવજયના ઘર
આવવા ું નથી !”
“ સર ! ” કહ ફોન કટ કરવા જતો હતો ક સહસા કક યાદ આવી જતાં સહસા તે ફર હળવથી
ે ફોન પર ઉતાવળે બોલી
ઊઠ ો , “સર..સર..! એક િમિનટ ું તમને એક વાત કહવા ું તો ૂ જ ગયો.!”
લી
“ ુ ં ?”
ે ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ

“ સર ! પલા ે ’ ના ં
શાત ુ
દવ ‘ર પિતભવન ે પોતાની ઑ ફસ ખોલીને
’ ખાતની
ે
બઠલા છે . હ લાઈટ સળગે છે .! ”
“ ુ ં ? અ યાર ં
શાત દવ યાં છે ?! ‘ર પિતભવન
ુ ’ આ સમયે એ ુ ં કર ર ો છે .? ” મા રન
ુ ે ન સમ યલા
ે હોય એવા
ે ે જ ઉકલવા દવા ું િવચારતો, સોની ‘િ વણી
ો તન ે ’ એપાટમે ટના દાદર તરફ હળવા પગલે પહ યો અને હનીફને બક
ે
ે ’ એપાટમે ટ છોડવા નીચે ઉતર ગયો.
અપ માટ બોલાવી ‘િ વણી
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...... ( િ ય વાચક િમ ો __તા.૧૧/૧૨/૨૦૦૮ના રોજ કરણ – ૮ કાિશત થશે.)
કરણ - ૯ ે -પલટો
વશ
ે વાતા :
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
મળે છે . મા ર ે પોતીક ૂ
ઝથી ુ
નાની આગલી કડ ુ પહ ચવા સતક થાય છે . આ દરિમયાન તન
ધી ે ે ઇ સપે ટર
ે
સોની એક પિશયલ ટપ ની ન ધ કૂ િવજયની ડાયર આપે છે . મા રએ
ુ ચોક દાર પવાર / ગરધાર /િમ.શમા
ે ગોધાણીની/ ની
/પરસો મ ભરવાડ/રસશ ૂ
છપરછ આદર છે. ૂ
છપરછ ે એપાટમે ટની સામે
દરિમયાન અચાનક િ વણી
આવલ ુ નવમા માળે આવલ
ે ’ ની ઑ ફસની તપાસ કરવા ું િવચાર
છે . પણ તે બધ
ં હોવાથી યાની
ં તપાસ સોનીને સ પી તે આગળની તપાસ માટ રસશ
ે ગોધાણીને મળવા ય છે . યાં
ુ
ં ંૂ
ુ ે છે
અને પો લસ ે
ોટ શન લવાની ના પાડ છે દરિમયાન િ વણી
ુ ે ણ કર છે અને
યાં સોનીને જોવા મળે છે એક પડછાયો િવજય રાઘવનના લટ
ૅ પાસે ...
રહ યકથા..."ઇ ફોમર"ના અ ય ં
કરણ વાચવા
ઉપર આપલી ં જમણી બા ુ ની " રહ યકથા... ઇ ફોમર "ની ટબ ઉપર

ે ટબમાથી લક કરો.
ક પછ અહ લક કરો - / રહ યકથા – ઈ ફોમર /
ં કમતી એવા, તમારા

મારા માટ અ યત િતભાવો- કૉમે સમા ં લખવા િવનતી
ં ... લૉગરૉલમાં આપલ
ે ુ
જરાતી
ૅ
ટાઇપપડની મદદથી તમે ુ
જરાતીમા ં લખી શકશો.
આભાર.
ે પટલ
કમલશ
કરણ - ૯ ે -પલટો
વશ
ુ િવચારમાં પડ ગયો સોનીના શ દો હ

મા ર ે કાનમા ં અથડાયા કરતા હતા.. “સર! પલા
તના ે ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ
ે ’ ના
ડવલપસ ં
શાત ુ
દવ ‘ર પિતભવન ે પોતાની ઑ ફસ ખોલીને બઠલો
’ ખાતની ે છે ..અને હ લાઈટ ચા ુ છે ! ”
“ અ યાર ં
શાત ુ
દવ ‘ર પિતભવન ે ’ માં
’ની ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ું કર ર ો ?! એક હતો પણ
તે ું મન એ એક તણખાથી
ં જ વ ુ વગી
ે ું બની ગ ુ ં હ .ું .”િમ.શમા, મહ પાલ િસગ, ે બાવા, ગરધર, પવાર, રસશ
દનશ ે
ગોધાણી, અને ં
શાત દવ! િવજયની આસપાસ ફરતી આ ય તમાંથી કોણ હશે? કડ જોડવા તે અધીર થયો હતો.
ે ે મનોમન મળવલી
સોનીએ કહલી વાતથી તણ ે ે કડ માં એક સધ પડ ગઈ હતી...
યાં તો સોનીનો ફોન આ યો, “સર?”

“તને મ ઘર જઈ આરામ કરવા ક ું હ ું ને? ” મા રુ સોનીને ટકોર કર .
“ઘર જઈને પણ ુ ં ક ંુ સર! ં

ઘ જ નથી આવવાની ? એના કરતા કઈક કામ ક ંુ તે સા ંુ ! હવે આગળ ુ ં ?” સોનીએ
ઉ ુ
કતા બતાવી.
“ આગળ? સોની મને લાગે છે ક િવજય રાઘવનની હ યાથી જ વાત પતી જશે એ ું લાગ ું નથી. કોડા વ ુ ંૂ
ચવાતા
ય છે .” મા રુ ક .ું
“મતલબ ? પણ કદાચ એક નહ વધાર ભે ં અહ કામ કર ર ા ં છે . જો પ ર થિત હાથમા ં ન રહ તો હવે કદાચ મને

લાગે છે ક રસશ
ે ગોધાણીનો વારો છે?”
“ ?ુ ં ”
“હા! કારણ ું ણે છે , રસશ

ે એ િવજય રાઘવનનો પાટનર છે અને તની
ે હલચાલ અને ગભરાટ મને કઈક
ં આ કારનો
દશો ૂ ે છે ! અને તાર
ચવ ઘ બગાડવી હોય તો એક કામ કર ”
“બોલો સર ? ”
“જો ઘ ના જ આવતી હોય તો ું કટલાક નબર

ં આ ું .ં તની
ે મોબાઇલ કોલની મા હતી મળવવાની
ે કોિશશ કર ! અને
ે ગોધાણીના ઘર પાસે
શકય હોય તો રસશ ! અને તે ના ણે તમ
ે ણવાની કોિશશ કર ક તે ા ં છે ? તનો
ે ફોન નથી
આ યો ક તે શહર છોડ બહારગામ ફરવા જવાનો છે મતલબ ક તે શહરમાં જ હોવો જોઈએ. પણ યાન રાખ ક કામ
સાવધાનીથી થ ું જોઈએ!”
“ સર! પછ ું ઑ ફસે આ ું ક પછ ..?”
“પછ ું તને જણા ું .ં મને પણ એક કામ યાદ આ ુ ં છે . મને જરા ઉતાવળ છે...” સોનીની વાત વ ચથી
ે કાપતા ં મા ર
ુ
ક .ંુ અને પછ સોનીના જવાબની રાહ જોયા િવના તણ
ે ે ફોન કૂ દ ધો.
પોતાની ઑ ફસમાથી
ં નીકળ મા રુ ઝડપથી સીધો લૉકર મમા ં પહ ચી ગયો. એક કબાટ ખોલી તમાથી
ે ં એક ુ નવટ
કપડાની
ં જોડ કાઢ . તે થોડા ં ગદા
ં લાગતાં હતા. મા ર
ુ કપડા ં તના
ે નાક પાસે લઈ ગયો અને ઘતા
ંૂ ં જ સહજ નાક ું ટ ચ ુ ં
ચઢા .ુ ં પણ બી જ િમિનટ તે ગિતશીલ બની ગયો. થોડ વારમાં તો પોતાના સાદા કપડા ં બદલી તણ
ે ે એક મલો
ે
પાય મો, ૂની કફની અને માથે સફદ ટોપી પહર લીધી ! તે ં
પડપ ીમા ં રહતો કોઈ સાદો –સામા ય માણસ લાગતો
હતો; ક ના દ દારના ઠકાણા નહોતા. અને કટલાય દવસથી ના ો ન હોય એવો – અ લ ં ં
પડાવાસી મહારા યન
લાગતો હતો.
ે ે મોરને શોધી જોયો. બહાર ડ ટ

ઓ ફસની બહાર નીકળ તણ ુ બ વતો હવાલદાર રિતલાલ સોસા ઉતાવળે તની
ે પાસે
ુ
આ યો...મા રના કપડાં જોઈ તે સમ ં ખાનગી કામ માટ વશ
ગયો હતો ક સાહબ ક કોઈ અ યત ે બદલી નીક યા હશે. એ
પોતે અને એના પોતાના અિધકાર ઓને કટલીયવાર આવા બ ુરગી
ં ે ષામા
વશ ૂ ં જોયા હોવાથી તન
ે ે એ વાતની નવાઈ ન
લાગી.
“સોસા! મોર ાં છે?”

“સર! બા ુ ના પોલીસ કવાટસમાં! ુ
કારામના ઘર! કહતો હતો ક ુ
કારામ એકલો છે મળતો પણ આ ું અને સાથસાથ
ે ે જરા
હાથ મ ધોઈ આ .ું બોલાવી લા ું સર ?” હવાલદાર સોસાએ ક .ું
“ના! રહવા દ. એને આરામ કરવા દ. કાલે કદાચ વધાર દોડધામ કરવાની થશ.ે ...ઠ ક છે,સોસા ! ું મને એ કહ ક આપણા
માળ ની સાઇકલ ા ં છે ?”
“ ટોર મની બા ુ મા ં ૂ
કલી છે . બચારાને ખાતાએ ે એ ઘર પાસથી
સાઇકલ આપલી ે ચોર થઈ ગઈ છે . ૩૦૦/-
િપયાવાળ બી ૂની સાઇકલ લાવીને કૂ ગયો છે . સાહબ તન
ે _ે ”
“સા ંુ સા ંુ ! એ સાઇકલ ચા ુ હાલતમા ં છે ક પછ ?”
“ચા ુ જ છે ...પરમ દવસે તે કાતરની ધાર કઢાવવા એ સાઇકલ પર જ ગયલો

ે .”
“સરસ! ું ફટાફટ અને એ સાઇકલના ટાયરમા ં હવા છે ક નહ તે જોઈ લે અને જો હોય તો લઈ આવ અને પલી
ે
પમા ં કૂ દ... અને સાભળ
ં મારા ટબલના ં ખાનામા ં પની બી ચાવી છે તે લઈ આવ !”
“ ! ” કહતો હવાલદાર રિતલાલ દોડ ો. ણતો હતો ક આવા સમયે કવી ઝડપ અને ગિતથી કામ કરવા ું હ .ું
લગભગ બે િમિનટ બાદ મા રુ પોતાની પ તે હકારતો

ં ે ’
કતારગામના ર તા પર હતો. દશ િમિનટ પછ ‘િ વણી
એપાટમે ટ લગભગ અડધો કલોમીટર ૂ ર પહ ચી તણ
ે ે પ ઊભી રાખી. સાઇકલ બહાર કાઢ અને તની
ે પર બસી
ે આગળ
વ યો.
ે ’ એપાટમે ટના ન ક પહ ચતાં. તણ

‘િ વણી ે ે ં
ાસી ખે દસાઈ ફ ળયાને નાક જો .ુ ં ટ લાઈટના અજવાળે તણ
ે ે જો ુ ં ક
એક ય ત મા ુ િત ગાડ ું સમારકામ કર ર ો હતો અને બીજો ન કના ઓટલો પર બઠલો
ે ે
હતો...ઓટલા પર બઠલી
ુ ે જોયો અને ૂ રથી જ
ય તએ મા રન ૂ પાડ ...” એ સાઇકલ !
મ ાં ય છે અ યાર?”
ુ સમ
મા ર ગયો તે યાદવ હતો. યાદવની પાસે જવાને બદલે તણ
ે ે સાઇકલ જોરથી આગળ દોડાવા માડ
ં ! યાદવ પાછળ
દોડ ો ! ટ લાઇટથી ૂ ર આછા ં ધારામા ં પહ ચતાં જ મા ર
ુ ઝડપ ધીમી કર નાખી
ં અને યાં ુ
ધીમા ં તો તની
ે પાછળ
દોડલા યાદવએ તે ું પાછ ું સીટ ક રયર પકડ લી ું હ .ું
“કમ અ યા ઊભો નથી રહતો? ું કઈ

ં અમ તો ૂ નથી પાડતો.”
મ ુ સા ભરાયલા
ે ં યાદવએ ક રયર છોડ પાછળથી
ુ ે બોચીમાથી
મા રન ં ઝા યો.
ું અ યાર 'િ વણી

“ભાઈ, … ે ' પર !ં મહ પાલ િસગને મળવા !!” યાદવ પકડતા જ મા ર
ુ ક .ું
“કમ?”
ુ સાહબે ક ું છે એટલે !!” મા ર

“મા ર ુ હળવાશથી ક .ું યાદવના હાથની પકડ ધીમી થઈ ગઈ. ગજવામાથી
ં બટર
ૅ કાઢ
અને મ પર ફક . અને વળતી પળે જ સૅ ુ ઠોકવા જતો હતો ક મા રુ તનો
ટ ે હાથ પકડ અટકા યો ...”ના યાદવ ! અહ
ન હ ! કોઈએ જોઈ જશે તો ુ કલી થઈ જશ.ે !”
“ આઈ એમ ઍ મલી સૉર સર! મ તમને ઓળ યા જ ન હ! તમે ? આમ અડધી રા ે સર? અમને કોઈકને ક ું હોત !
મને એમ ક આટલી રા ે કોણ છે ? અને તે પણ 'િ વણી
ે ' તરફ જ ું હોય એટલે... સર ”
“અર યાદવ! મને તો આનદ

ં છે ક ત મને પકડ ો. મારા માણસો કટલા સતક છે તે પણ મને ખબર પડ ને ! ુ વક
ડ
યાદવ ! િમકિનક માં કોને ચક લા યો છે? ”
ૂ
“ તન ! માફ કરજો સર ! બે બાટલીના પગ
ૅ પીવડાવીને જ લઇ આ યો .ં .. ગાડ નીચે શાિતથી
ં ૂ તો રહ ! મા ુ િતમા ં
ઈ
ે ગ
રપર ું તો ક ુ ં કરવા ું નથી. મને જ ર પડ એટલે સહજ પગ હલા ું ફર ઊભો થાય અને બે ચાર િમિનટ આમ તમ
ે
કર ફર પાછો નીચે ૂ
ઈ ય ! અહ ના થાિનક બે ચાર લોકો આવી ગયા. ુ ં થ ુ ં ? એમ ૂ
છતા ં હતા. મ ક ું
ં આ ું
“ઍ સાર”માથી ં. કપનીની
ં ગાડ છે, તથી
ે કપનીના
ં માણસો સામાન લઈને આવે ક પછ ે ડાઉન વાન આવે પછ
ક
જ આગળ ું કામ ચાલશ.ે ”
“બી ુ ં ક ક
ુ ં ખાસ ?”
ે ં બન
“ પલા ં ે ની સાથે તમે સવાર વાત કરતા હતા .. પવાર અને િમ. શમા થોડ વાર પહલાં સાથે બહાર ગયા !”
“સરસ! ”
“સા ંુ ું ! ું હમણાં ફર આ ું .ં અને સાભળ

ં … ું પરત ના આ ું યા ં ુ જો િમ.શમા ગાડ લઈને આવતા ં દખાય, તો
ધી
ૂ પરછને બહાને રોક રાખ . માર થોડ વાર ું જ કામ છે. યાન રાખ ! સાથે પવાર છે ક નહ ? બરાબર ? ” કહ
ુ સાઇકલના પડલ
યાદવના જવાબની રાહ જોયા િવના મા ર ૅ માર ૂ ા.
તે સાઇકલ લઈ ‘ર પિતભવન
ુ ે પાસે પહ યો. ગટ
’ ના ગટ ે પર મહ પાલ િસગ બઠલો
ે ે ે જોતો ના હોય તમ
હતો. પણ તન ે
ુ
‘ર પિતભવન ં
’માં, ઉપરની તરફ નજર નાખતો તે આગળ વ યો. એ બહાને તણ
ે ે જોઈ લી ું ક ‘ર પિતભવન
ુ ’માં ઉપર
ે ’ ની ઑ ફસ લાઈટ હ
‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ચા ુ છે ક કમ? અને સાથોસાથ તે મહ પાલ િસગને તની
ે
બે ફકરાઈ ું દશાવવા માગતો
ં હતો.
તેણે મહ પાલ િસગ ‘ર પિતભવન

ુ ’ના ુ ય દરવા પાસે યાં બઠો
ે હતો યાથી
ં ે ' તરફ જવા માડ
આગળ 'િ વણી ં .ું
એટલે મહ પાલ િસગને તની

ે ુ ં ઊભો થઈ તન
રશીમાથી ે ે ૂ પાડ , “એ કાકા ! કધર
મ રહ હો ?”
મા ર
ુ સાઇકલ પરથી ઊતર તની
ે પાસે ધીમી ચાલે ગયો...અને શ એટલો ગભરાટ ચહરા પર લાવતા ક ,ું “ વહાઁ વો
સામને વાલી બ ડ ગ પે ! મરા
ે ભાં વહ પે વૉચમન
ે હ. ”
“ ા નામ હ ઉસકા ?”
“પવાર”
“ ? િમલના હ ઉસે ? ા બાત હ ?” મહ પાલ િસગે સહજ કરડાક થી ૂ ું

છ
“દ ખયે સાબ! હમાર ઘર કા એક સદશા

ં દના થા ઉસે ”
“વો તો બહાર ગયા હ. લે કન પવારને તો કભી અપને કસી ચાચા ક બાર મ નહ બતાયા?”
“મ ઉસક ૂ ર કા ચાચા લગતા ં ૂ ....કબ તક લૌટગા? ડ ટ
ુ છોડ ક આધી રાત કો ં ૂ ગયા ? ” મા ર
ુ તના
ે અવાજ વ ુ
પ ટ કર વજનદાર કર દ ધો, થી મહ પાલ િસગ બી લમણાઝીક ના કર.
ે ! હમાર એક સાબ ક સાથ ગયા હ ! ”

“શાયદ દર લગગી
“ ુ બીજો તન
ા શમા સાબ ક સાથ ગયા હ ?” મા ર ે ે વ ુ ઠડો
ં કરવા ૂ ના
છ .ુ ં
“ ... ! આપ શમા સા'બકો નત હ ?”
ે રહતા હ !”
“પવાર બાત બાત મ કભી ઉસકા નામ લતા
“ચાચા ! ુ ે બતા દ એ. મ પવાર કો બતા ૂં ગા. હમ લોગ એક હ કપની

ા બાત હ ? ઝ ં મ કામ કરતે હ ! ” મહ પાલ
િસગના અવાજમા ં નરમાશ આવી ગઈ.
“દ ખયે ... ા નામ આપકા ?”
“ ! મહ પાલ િસગ !”
“દ ખયે પાલ સાબ ! મ બહોત જલદ મ ંૂ ! ઐસે તો મ આપકો બતાતા નહ , લે કન આપ સાથ મ હ કામ કરત હો ઔર
આપક ં
એક હ કપની હ, તો બતાને મ કોઈ દ ત નહ ...” કહ મા ર
ુ સહજ અટ ો પછ આ ુ બા ુ કોઈ જો ું નથી
ે જોવા લા યો.
એની ખાતર કરતો હોય તમ ં
ાસી ખે મહ પાલ િસગની અકળામણ વધી ય એ ર તે, સહજ
ં
ગભીરતાથી ધીમા અવા , મહ પાલ િસગના કાન ન ક મ લઈ જઈને ક ,ું . ..આપ કસી કો બતલાઓગે તો નહ ના_?”
મહ પાલ િસગે કઈક
ં અવઢવથી નકારમા ં મા ુ હલા ,ુ ં એટલે મા ર
ુ આગળ ચલા ,ુ ં “ દ ખયે ભાઈ સાહબ ! મ ઠહરા
ગર બ આદમી ! ુ ે
ઝ ા પતા? પવાર યહા ઁ ા કરતા હ? કહા ઁ આતા ે િમલ ક નોકર ભલી! મ
તા હ ? મ ભલા, મર
ે
બાલ બ ચવાલા આદમી ં!ૂ _”
“ચાચા બાત ા હ ?” મહ પાલ િસગ કદાચ અકળાયો હતો !
ે ઘર પે અભી અભી
“ભૈયા આજ મર ુ લસ આયી થી !! પવાર ક બાર મ ૂ રહ થી ! યહા ઁ પે કસી કા
છ ૂ
ન આ
ૂ હ, ઉસ
મ ુ લસ કો પવાર પે શક હ ! આધા ઘંટ તક ઠોસ દક ુ ે
ઝ ૂ રહ થ!ે કહતે થ ે અગર
છ ઠ બોલોગે તો ડાલ દગે દર !
પવાર ભાગા તો નહ ના? યહ પર હ ા ?.... મ ને પોલીસ કો બોલ દયા ક સાબ વો તો ઐસા કર હ નહ શકતા! વો કર
શકતા હ ા ? ” એક સાથે અનક
ે ચવી
ંૂ નાખ
ં ે તવી ુ ફર આ ુ બા ુ જો ુ ં અને પછ અટ
ે વાત કહ મા ર ો ... ણી
જોઈને !
“ ફર ? આપને ા કહા ઁ ?” મા રના

ુ ોના જવાબ આપવાને બદલે મહ પાલ િસગે સામો મા રન
ુ ે કય .
“મ ને બોલ દયા ક સાબ પવાર મહનતી લડકા હ ..વો ઐસા નહ કરગા ? મ તો ઉસે યહ બતાને આયા થા, ઔર સાથ મ
ૂ ભી લતા
છ ે ક ઉસને સચ ચ
ુ ...કહ શમા સાબ કો ઉ ૂ બના ક ..વો હ તો યહ પે ના ? “
“હા...હા ! વો યહ પર હ અભી આ યગા. ઉસને ુ છ નહ કયા ચાચા આપ ચતા મત કરો ! ”

“ ચતા તો હ ગી હ ન ભૈયા ચાર ચાર બ ચે હ ઉસક ! કહ ુ છ ગલત કામ મ ફસ ગયા તો મ ઉસક બાપ કો ા જવાબ
ૂં ગા ? આપ બતાઓ , અબ મ ા ક ંુ ? મ તો ઉસ ક િપતા સે બાત કરને સે પહલે ઉસે ૂ ે ક લયે યહા ઁ આયા
છન
થા_”
“ઠ ક હ ચાચા ! આપ ચતા મત ક એ ! વો ઐસા નહ કર શકતા ! આપ ઈએ મ ઉસે બાત કર ં ૂ ! ” મહ પાલ

ગા
ુ ે ક .ું
િસગ મા રન
યાં તો ૂ રથી મડપ

ં ં
બાધકામવાળા ે લો હનીફ, એક ભસતાં ૂતરાને મારતો મારતો લાકડ લઈને યાં આવી
સાથે બઠ
ં ે તરફ જોઈને બો યો , “ મહાનગરપા લકા સા લાઓનો િનકાલ કર નાખ
પહ યો. એ બનની ં ે છે, તો પણ ાં પાછા આટલા
બધા ં આવી ય છે ! કોપ રશનની હૉ પટલમાથી
ં ૧૦૦/- િપયા ું એક, એવા ણ શન મારા છોકરાંએ હ ં ર
પદ
દવસ પહલા ં જ ૂ ં કયા છે . બોલો કાકા
રા ુ સો આવે ક નહ ?” તણ
ે ે મા રન
ુ ે યાનથી જોવાનો ય ન કરતાં ન ક
આવી ક .ું
“આતા હ ભાઈ, ુ સા આતા હ !...” કહ મા રુ મહ પાલ િસગ તરફ ફર બો યો , “ ચ લયે િસગ સા’બ મ ચલતા ં ૂ !”
અને પછ સાઇકલ લઈ હનીફ ની સાથે ચાલતા ચાલતા તની
ે તરફ નજર મળવી
ે બો યો, “_ ુ ે આપ સે
ઝ યાદા ુ સા
આયા થા. ંૂ ક ુ ે તો
ઝ ુ મહાનગરપા લકા મ ૂ ે વાલા
દ ઇૂ ના િમલને સે બહાર સે ૩૦૦/- િપયા વાલી દની પડ
થી !!”
ે ે યાનથી
હનીફ હ ય તન ંૂ
ચવણભર નજર જોઈ ર ો હતો.!
ુ
‘ર પિતભવન’થી ૂ ર વાત કરતાં કરતા ં કોળ વાડને છડ
ે પહ ચતા તણ
ે ે ધીમા વર ક ,ું “ બટા
ે હનીફ !! ઉપર
ુ
‘ર પિતભવન’ મ સે ં
શાત દવ કબ બહાર નીકલતા હ ? વો પ ા કરક કલ ુ
બહ ે ઑ ફસ મ
મર ુ ે િમલ ! મ તર
ઝ ે
ે
બરાબર ક ખબર લતા ં ૂ .. સા લા ! ુ ે શાદ ક બ ક ? તર
ન ે શાદ મ ુ ે
ઝ નહ ુ
લાયા ?”
“સર...!” એ ું ક ક
ુ ં બોલવા જતા ં અટક ગયલા
ે ં લાકડ
હનીફના હાથમાથી ટતા ટતા રહ ગઈ!
અને તે ત ધ ૂ બની ૂ ર
િત ધારામાં સાઈકલ પર મા રન
ુ ે ઓગળ જતો જોઈ ર ો !
ે નજર પાછળ ‘ર પિતભવન

સહસા તની ુ ’ના ુ ય દરવા પર પડ મહ પાલ િસગ યાં નહોતો.!!
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...... ( િ ય વાચક િમ ો __તા.૧૭/૧૨/૨૦૦૮ના રોજ કરણ – ૮ કાિશત થશે.)
કરણ - ૧૦ ી ય ત
ે વાતા :
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ે
ુ ચોક દાર પવાર, ગરધાર ,િમ.શમા, િવર ,
ે ગોધાણીની
પરસો મ ભરવાડ, રસશ ૂ
છપરછ આદર છે . ૂ
છપરછ ે એપાટમે ટની સામે
દરિમયાન અચાનક િ વણી
આવલ ુ નવમા માળે આવલ
ે ’ ની ઑ ફસની તપાસ કરવા ું િવચાર
છે . પણ તે બધ
ં હોવાથી યાની
ં તપાસ સોનીને સ પી તે આગળની તપાસ માટ રસશ
ે ગોધાણીને મળવા ય છે . યાં
ુ
ં ંૂ
ુ ે છે
અને પો લસ ે
ોટ શન લવાની ના પાડ છે દરિમયાન િ વણી
ુ ે ણ કર છે અને
યાં સોનીને જોવા મળે છે એક પડછાયો િવજય રાઘવનના લટ
ૅ પાસે! અને સોની સાથની
ે વાતચીત બાદ અચાનક મા ર
ુ
ે ' ઍપાટમટ પર
ફર 'િ વણી ય છે – વશ
ે -પલટો કર ને ! પોતાના માણસો હોવા છતાં – યાં જઈ મા ર
ુ ુ ં ક ?ુ તે આપે
વાં ુ ં અને...


ે ુ
જરાતી
ૅ
આભાર.
ે પટલ
કમલશ
કરણ - ૧૦ ી ય ત.
હનીફને હળવો ચમકારો કરાવી મા ર

ુ સાઇકલ પર આગળ નીકળ ગયો. શર
ે ની આગળનો ગાય ી મ ં દર આગળના
ં આગળ
વણાક ટ લાઈટ લગભગ નહ વત હતી. એ યાં ઊભો ર ો અને ૂ ર દસાઈ ફ ળયાને બી ે
છડ ટ લાઈટના
અજવાળે યાદવ હ ે
ઓટલા પર બઠલો હતો. એને થ ુ ં ક જરા યાદવને મળ ને નીકળ ...એ ું િવચાર તે આગળ
વધવા જતો હતો ક એક નવી નકોર મા ુિત ' વી ટ' ગાડ દખાય અને તણ
ે ે યાદવને તની
ે જ યા પરથી ઊભો થતો જોયો.
ે ે સમજતા વાર ના લાગી ક એ મા ુ િત િમ.શમાની જ હોવી જોઈએ.
તન
ફ ત ે માટ થો યો અને બી
ણક ણે જ તણ
ે ે જોરથી સાઇકલ દોડાવી !
ે ે િવચાર લી ું હ ું ક યાદવે હવે શમાની ગાડ ઊભી રાખવાની કોઈ જ ર નથી. ન કર નારાયણ કાલ ે માર યાદવનો
તણ
શમા સામે ઉપયોગ કરવો પડ તો...શા માટ યાદવને િમ.શમા સામે છતો થવા દવો?...
ં
એક તો એકદમ સાકડો ં , બી ુ ં અવરોધકની તર ક યાદવે રપર
વણાક ે ગ માટ ઊભી રાખલી
ે ગાડ અને ી ુ ં યાદવ ું તની
ે
જ યા પરથી ઊભા થ ું –તથી
ે િમ.શમાની ગાડ વાભાિવક જ ધીમી પડ ગઈ હતી. યાદવ પણ લગભગ િમ.શમાની
ગાડ ને અટકાવવા માટ લગભગ યાં ુ પહ ચી જ ગયો હતો..
ધી
ુ સહજ ૂરથી જ મોટા અવા

અને મા ર ૂ પાડ , “આનદ
મ ં ભાઉ ! ઓ ભાઉ ..! માઝા ઘર ઇકડ આહ ! આઈ ુ
ઝા
બોલવતે ! ચલા!!”
અને કામ થઈ ગ ુ ં . સહજ ંૂ ે ં યાદવ ું યાન મા ર

ચવાયલા ુ પર ગ .ુ ં િમ.શમા ું યાન પણ મા ર
ુ પર ગ .ું યાં
ધીમા
ુ ં તો મા ર
ુ રોડથી ધી દશામા ં ની ું મ કર સાઈકલ ું લૉક ણે તના
ે હ લ પૉકમાં લાગી જ ું હોય એવો ડોળ
ં ો...ભલે તણ
કરવા માડ ે ે સ બદ યો હતો છતા ં પવાર ક િમ.શમા તન
ે ે ચહરાથી ઓળખી શક એમ હતા. તે શ એટલી
કાળ ં વળતી વખતે ઘડ ભરમાં તણ
રાખવા માગતો હતો. વાકા ે ે તો તી ણ નજર િમ.શમાની બા ુ મા ં બઠલા
ે પવારને જોઈ
લીધો હતો.
ુ ું આમ અચાનક
યાદવ પણ પ ર થિત પામી ગયો હતો. મા ર ૂ પાડ ું
મ ૂ
ચક હ ું ક કામ થઈ ગ ુ ં છે - ઑલ લીયર !
અને તણ
ે ે શમાની ગાડ અટકાવવાની િવચાર માડવાળ
ં કય . તે િમ.શમાની તરફ જવા ું છોડ મા ર
ુ તરફ વળ ગયો ..
ધી દશામાં! “અર! િવ લ ભાઉ !! ...” અને પછ આગળ અટક ગયો...
ને યાં ુ
ધીમા ં તો િમ.શમાની ગાડ ું ગયર આગળ વધવા માટ બદલાઈ ૂ ું હ .ું
ં
“મરાવી નાખશો સર! આગળ આવડ ું જ નહો ું ! બચી ગયો ! તમને ખબર તો છે ક મને તમાર મ મરાઠ નથી
આવડ ંુ ! તો પછ ..”
“અ યા ુ ં ક ંુ ? માથે ટોપી પહરલી છે અને ે

દર પવાર બઠલો હતો ! માર કદાચ તારો કાલે ઉપયોગ કરવો પડ તો?
જોખમ લીધા ં િવના ે
ટકો જ નહોતો ! મનય ા ં વધાર આવડ છે !! ”
યાદવને લા ુ ં ક મા ર
ુ સાહબે ભલે આ મિવ ાસથી કામ ુ હોય તો પણ તમના
ે ં
ચહરા પર હળવા તનાવ પછ ની શાિત
તરવરતી હતી.
“યાદવ! ું મને એ કહ ક પાછળની સીટ પર કોઈ બી ુ ં બઠ
ે ું દખા ું હ ું ખ ંુ ?”
ે ું જણા ું નહો .ું આગળ પવાર હતો!... હનીફને કહ દ

“ના. કોઈ બઠ ક પાછળથી કોઈ ઊતર છે ક કમ ? તે જોઈ લશ
ે ે! ”
“ના તે જ ર નથી. એમ તો એના યાનમાં હશે. ું તન

ે ે મળ આ યો .ં ..પણ ું હવે તાર નાટક મડળ
ં ે લ!ે
હવે સમટ
ગાડ રડ રાખ! આપ ું અહ ઊભા રહ ું જોખમી છે . બાક ું કામ હનીફ જોઈ લશ
ે !ે કદાચ થોડ વારમાં પવારને મ
ં
મહ પાલ િસગ હ તક મારો એક સદશો મોકલા યો છે ; અને પહ ચતાં જ મને શોધવા અહ દોડતો આવી શક છે ! ું
ે ં િપડકને ઊઠાડ અને ભાગ! ! લવ કર !! “
પણ પલા
“ ુ ં સર ?”
“જલદ કર !!”
“ ે ,ે મા ર
સર!” કહ તણ ુ સામે નજર મળવી
ે , જવા માટ ૂ
ચક ં
સમિત લઈ લીધી . બી પળે ગજવામાથી
ં ચાવી કાઢ દોટ
કૂ પોતાની ગાડ તરફ. મા રુ પણ પોતાની પ પાસે પહ ચવા ૂર તાકાતથી સાઇકલ હાકં .
પોતાની પ પાસે પહ ચી સાઇકલ પાછળની સીટ વ ચે નાખી

ં , માથથી
ે મહારા યન ટોપી કાઢ આગલી સીટ પર ફક ;
ુ
મા ર પ ચા ુ કર . હ ે ે મનમાં થ ું હનીફ જરાય લાપરવાહ રહ તે પાલવે એમ નહો .ું તણ
થોડો આગળ ગયો ક તન ે ે
હનીફને ફોન લગાડ ો.
“હનીફ િમ.શમા અને પવાર હમણા ં મા ુ િતમા ં આ યા ત જોયા?”
“હા સર!”
“કોણ કોણ દરથી બહાર આ ?ુ ં કટલી ય ત હતી ?”
“ ણ ય ત ે સર! ચ માધાર િમ.શમા તો ૂ રથી જ ઓળખાઈ ગયા અને બી

દરથી બહાર આવલી ય ત પવાર જ
હતી આગળથી ઊતય હતો; પણ કા ં પૅ ટ પહરલી ી ય ત પાછળથી ઉતર તે મારાથી ન ઓળખાઈ! તે જરા
ં
લગડાતા ચાલતી હતી અને ચાલતી વખતે િમ.શમા અને પવારના ખભાનો તે સહારો લઈ રહ હતી ?”
“ ?ુ ં ું ફર કહ એ ય તએ ુ ં પહ ુ હ ું ? કાળો પૅ ટ ? ”
“ સર !”
“ એ ય ત પછ ા ં ગઈ ? ત એ જો ુ ં ?”
“ સર એ તો િમ. શમા સાથે જ ૅ માં ગઈ!”

ાઉ ડ ફલૉરના એક લટ
“ચો સ હનીફ ? ૂ રથી તને એ યાલ આવતો હતો ખરો ક એ બરાબર લ ટની સામનો
ે ૅ છે ? ”
લટ
“ચો સ સર!”
ૅ ન.ં ઍ – ૪! િમ.શમા ું ઘર! લ ટની સામવાળો

“ લટ ે ૅ ! ” મા ર
લટ ુ ફોન પર હળવથ
ે ી બબડ ો તે હનીફને પણ સભળા
ં ું
હ .!ું ને પછ મા રનો
ુ ં યો, “ હનીફ ! પવાર પછ
પ ટ અવાજ હનીફ સાભ ા ં ગયો ?”
ે પચ
“એના ઘર તરફ પલા ં ૂ ણયા લટ
ૅ તરફ ગયો હતો સર !”
“ ુ ં િમ.શમાની ગાડ આવી યાર મહ પાલ િસગ યા ં હતો ?”
“ મહ પાલ િસગ યાં જ હતો સર ! એણે પોતાની ુ

રશીમા ં બઠા
ે બઠા
ે ૂ રથી પવારને હાથ કય તે પણ મ જોયો.”
“ ુ ં મહ પાલ િસગ પવારને મળવા 'િ વણી
ે ' પર નહોતો ગયો ?” મા ર
ુ સહજ આ ય પામતાં ૂ .ું
છ
“ના. સર હ હમણા ં પણ મહ પાલ િસગ તની ે છે ....અને સર! એક િમિનટ ફોન પર વાત ક ંુ
ે જ યા પર જ બઠો ં યાર
જોઉ ં હમણા ં પવાર િમ.શમાના ઘર પાસે આ યો છે . હવે િમ.શમા તના
ે ખભે હાથ કૂ બહાર પસજમા
ૅ ે ં ચાલતા ચાલતા
ુ ય દરવા ની તરફ આવી ર ા છે. અને િમ.શમા હાથમા ં કાગળ ક પૈસા ું ક ક
ુ ં છે ....”
“સા ંુ હનીફ! ખાસ યાન આપ અને જોતો રહ ક પવાર મહ પાલ િસગને મળવા ય છે ક મહ પાલ િસગ પવારને !
”
“ સર ! ”
“અને બી ુ ં પલા ે ’ની ઑ ફસની લાઇટ હ

ે ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ચા ુ છે ક બધ
ં ?”
“ સર હ ચા ુ જ છે .”
“સા ંુ મારો ફોન ન આવ ે યા ં ુ

ધી ં હટતો નહ ! ”
યાથી
“પણ સર! ું ૂ
લી તે પહલા ં એક વાત કહ દ ે ની વૉચમનની
ક આ િ વણી ે ુ
રશી પર કોઈક બે ુ ં છે ! અને તન
ે ે ું
નથી ણતો!...
ે 'ના ર હશોના નાનામોટા પર રણ

“ કદાચ ગરધાર હશે!? 'િ વણી ૂ કામ કર છે ! િમ.શમાનો ગત પગારદાર નોકર ! પણ
એ ાર આ યો ?“
ે ે આવતા નથી જોયો !”

“મ તો તન
“સા ંુ હનીફ! ું આ ે 'ની બા ુ માથી

પૉટ છોડ તે પહલા ં 'િ વણી ં પડતી સાકડ
ં ગલી ાં બહાર નીકળે છે ? તે નજર
ં
નાખતો ુ ફોન કટ કર એ સલરટર પર પગ દબા યો. ઘ ડયાળમાં નજર નાખી
આવ .” કહ મા ર ં સવાર પોણા ચાર થવા
આ યા હતા.
ઘર ક ઑ ફસ એવી ધામાં - ચાલ ઘર જ જરા શ થઈ ને પછ ફર ઑ ફસ જઈશ!- એ ું િવચાર તણ

ે ે ગાડ
ઘર તરફ વાળ . તે હ ે મોબાઇલ રણક ઊઠ ો. સામે સોની હતો... “સર ! મ રસશ
ઘરના પગિથયાં ચઢતો જ હતો ક તનો ે
ે
ગોધાણીની પાક બાતમી મળવી લીધી છે ક તે નથી ઑ ફસમાં ક નથી તના
ે ઘર ! તના
ે ઘર તા ં લટક છે ! તપાસ કરતા
ખબર પડ ક તે કોઈ સબધીન
ં ં ે યાં સહ ુ ુંબ લ ન ં
સગમા ં ગયા છે . ું અ ે
યો બની તમ ું લૉકશન અને ગિતિવિધ
ણવા પીસીઓ પરથી ફોન ક ંુ .ં ર ગ ય છે પણ ઉપાડતો નથી.”
“બરાબર! મ ં
નબરો ે તની
આપલા ે કૉલ ડટઇ સ, રાતનો સમય છે એટલે મળવવાની
ે તકલીફ પડતી હશે ન હ?”
ં સવાર કૉલ ડટઇ સ મળ જશે અને હવે ‘હચ’માં જવા ું િવચા ંુ

“સર ‘ઍર ટલ’માથી ં મ તના
ે અિધકાર અિમતાભ
ભા ટયા મારો િમ છે તની
ે જોડ વાત કર દ ધી છે અને બઘી વાત જણાવી દ ધી છે તે કલાક દોઢ કલા માં મા હતી
ઉપલ ધ કરાવી આપશે! િવચા ંુ .ં અહ જ એકાદ કલાક ‘સોમનાથ ટ ટૉલ’ પાસે રસશ
ે ગોધાણીની રાહ જોઈ બે ું !
યાં ુ
ધીમા ં ‘હચ’ની કૉલ ડટઇ સ આવી ઈ તો લઈને જ આ .ું .”
“ત તારા મોબાઇલમાં િવજય રાધવનના લટમા
ૅ ં દાખલ થતી ય તના િવઝ ુ સ લવાનો
ે ય ન કરલો, તે યો કવા છે
?”
“સૉર સર! મ કટલીયવાર એ લપ જોઈ ! ધકારને લીધે લપના યો નબળાં છે . ક ુ ં જ કળા ું નથી. મા
ે
હલનચલન જોઈ શકાય છે ...પલી ય તનો ચહરો ઓળખાતો નથી.!”
“સા ંુ ! ું તને પાછો ફોન અડધો કલાક – કલાકમાં ક ંુ .ં યાં ુ રસશના

ધી ે ે હટતો ન હ ! ”
ઘર પાસથી
ં
ઘર જઈ બાથ મમાથી શહ બહાર જ આ યો ક પ નીએ ૂ ધનો લાસ ધરતા ક ,ું “બળ આ નોકર છે હ ઘર આ યા
નથી ક ફર શ ! આ તમારા મોબાઇલમાં પહલા ર ગ વાગી અને પછ કઈક
ં ે ે આ યો હોય એવો ઍલામ વાગ ું હ ું
મસજ
“
ુ એક િમ ડ કોલ જોયો એ રસશ

મા ર ે ગોધાણીનો હતો ! અને એક મસજ
ે ે પણ હતો રસશ
ે ગોધાણીનો ! તમા
ે ં માફ માગતા
ે ેલ
તણ ુ ં હ ું ક તે આ વહલી સવાર તે સા તારા
ુ જવા રવાના થશે !!
ૂ ધનો લાસ ગટગટાવી મા ર

ુ એક લાબો
ં ાસ લઈ સોફામા ં અડધો કલાક લબા
ં ુ ં ...
ે ગોધાણી ...સા તારા

રસશ ુ !!! અચાનક...
ં
પછ પદર વીસ િમિનટ ુ મનમાં િવચારોની ઘડભાગ
ધી ં બાદ તણ
ે ે મોબાઇલ ઉઠા યો ... સોનીને ફોન કરવા !
---*----- ( મશઃ )
કરણ - ૧૧ ય - ઑ ફસમાં કોણ ?
ે વાતા :
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ે
છપરછ આદર છે . પછ તે આગળની તપાસ માટ રસશ
ે ગોધાણીને મળવા ય છે .
યાં ુ
ં ંૂ
ુ ે
છે અને દરિમયાન િ વણી
ુ ે ણ કર છે અને યાં સોનીને જોવા મળે છે એક
પડછાયો િવજય રાઘવનના લટ ે વાતચીત બાદ અચાનક મા ર
ુ ફર 'િ વણી
ય છે – વશ
ે -પલટો કર ને ! યાં પોતાના માણસો હોવા છતાં – યાં જઈ મા ર
ુ ુ ં ક ુ ? તે આપે વાં ું અને...


ે ુ
જરાતી
ૅ
આભાર.
ે પટલ
કમલશ
કરણ - ૧૧ ય - ઑ ફસમાં કોણ ?
ુ સોનીને ફોન કરવા મોબાઇલ હાથમા ં તો લીધો પણ િવચારતો હતો ક આ રસશ

મા ર ે ગોધાણી અચાનક સા તારા
ુ જવા
માટ કમ તૈયાર થઈ ગયો!? તે ઘર નથી ક નથી તની
ે ઑ ફસ ઉપર! તો એ સામા જક ં
સગ ું કારણ આપી ગયો ા?ં
ફિમલી સાથે છે એમ તો કહ છે પણ ખરખર સાથે હશે ખ ંુ ? ક પછ ...
ુ ફોન સોનીને ફોન કય ...હવે સોનીને બોલાવી લવો

મા ર ે જ ર હતો.
" ું અ યાર રસશ

ે ગોધાણીના ઘર પાસે જ છે ?”
“ સર!”
” હમણા ં રસશ
ે ગોધાણીનો એસએમએસ હતો. તે વહલી સવાર સા તારા
ુ નીકળ જવાનો છે.”
“તો સર ું અહ ું કર ર ો ?ં ... સમ ું નથી સર!”
“કોલ ડટઇ સ મળતા ં હ આવતા કટલી વાર લાગશે?”

” કદાચ કલાકથીય વ ુ સમય નીકળ શક છે ”
” સા ંુ ું એક કામ કર . રસશ
ે ગોધાણી નથી તેના ઘર ક નથી તની
ે ઑ ફસે. તો પછ યાં વૉચ રાખવાનો કોઈ મતલબ
નથી. ું કોલ ડટઇ સ લવા
ે ું કામ િવકાસ ધાનને સ પી દ. અહ આવી . આપણે કતારગામ સાથે જ જઈએ. હા! ૂ યા
િવના સાથે આપણી ઑ ફસથી મોરને બસાડ
ે ે મદદની જ ર પડ. આપણે 'િ વણી
લાવ . કદાચ તની ે ' પર પાછા જ ું પડ
એમ છે... ”
લગભગ અડધો કલાક બાદ ઇ સપે ટર સોની મોર સાથે તના

ે ઘર હતો.
” સોની! ુ ં લાગે છે આ કસમા?ં તાર ૃ ટએ થમદશ ુ

રાવા ું ૂ ે છે .?”
ચવ
” સર! ું તો મા ું ંક ૂ
ની ૂ હોિશયાર થી કામ કર ર ો હોય એ ું જણાય છે . તે કોઈ
બ ુ
રાવા છોડવા માગતો
નથી...સાથોસાથ મને એ ું લાગે છે ક તે તપાસને ગર
ે માગ દોરવાનો પણ ય ન કર ર ો છે .”
“બી ુ ?”
ં
” મા ંુ માન ું છે ક તમણ
ે ે િવજયને મારવા માટ કોઈ લાન તૈયાર કય હોવો જોઈએ! તમે ુ ં કહો છો સર ?”
” તાર વાત સાચી છે લાન તો હ યા માટ બનાવલો

ે જ હતો. મ યાર િવજય રાઘવનની લાશ 'િ વણી
ે ' એપાટમે ટ પર
સૌ થમ વાર જોઈ… યાર મને થ ુ ં ક લ ટમાં ૂ પહલથી
ની ે હાજર હશ!ે શ છે ક િવજય અને ૂ બન
ની ં ે સાથે જ
લ ટમા ં નીચે આ યા હશ.ે બન
ં ે કદાચ એકબી ને સાર ર તે ઓળખતા હશ.ે ‘િ વણી
ે ’ એપાટમે ટના રહ શની હિસયતથી,
ે સાથે િવજયે લ ટનો દરવાજો ખો યો હશે. લ ટનો દરવાજો ખોલી,
પોતાના એ મહમાન માટ, િવવક વો િવજયે એક પગ
બહાર ૂ ે
ો _ ક પલા ૂ
નીએ િવજયને બોલા યો હશ!ે અને ે તરફ ફય ક તરત જ પલાએ
વો િવજય તની ે ; ‘પૉ ટ લક
રજ’થી ગોળ છોડ હશે_ ”
”સર! એક િમિનટ! આપ એ ું કવી ર તે સમ ર ા ં છો ક તણ

ે ે મતલબ ક ૂ
નીએ િવજયને બોલા યો હશે ?” મા રન
ુ ે
ે અટકાવી સોનીએ ઉ
વ ચથી ુ
કતા બતાવી.
” બ ુ સીધી વાત છે સોની! જો ૂ

નીએ લ ટની બહારથી િવજય પર ‘પૉ ટ લક રજ’થી ગોળ છોડ હોત, તો િવજયની
લાશ દરની તરફ લ ટમા ં પડ હોત. મતલબ એમ ક આપણને એમ લાગી ર ું છે ક ૂ લ ટમાં જ હશે અને કદાચ
ની
િવજયને ઓળખતો પણ હશ!ે તને યાદ હોય તો ગોળ િવજયની છાતીમાં જમણે ૂ ે વાગી હતી...અને જો લ ટમા ં નીચે
ણ
ુ સાથે આ યા પછ , હ યારાએ િવજય પર પાછળથી ગોળ છોડ હોત - એને બોલા યા િવના - તો િવજયની લાશ કદાચ
ધી
ધે મ પડ હોત! પણ તમ
ે થ ુ ં નહો !”
ું
“એટલે?”
“_એનો અથ એમ થયો ક િવજયે લ ટનો દરવાજો ખો યો હશ!ે ૂ

નીએ િવજયને બોલા યો હશે અને િવજય ફય હશે ક
તરત પલકારામા ં ફ .્ ... ‘પૉ ટ લક ર જ ‘ગોળ ટ ! અને િવજય સહજ ૂર, ફશ પર સીધે મ ફકાયો! અને તે પણ
ે ં માથાનાં પાછલા ં ભાગમા ં મો ુ ં ઢ મ ું ઊઠ ગ !...અને
એટલા જોરથી ક તના ું ે પડ ો યાર તનો
તથી ે પગનો ંૂ
ટણ ુ
ધીનો
ભાગ લ ટના દરવા માં જ ર ો_ ?”
” પણ સર! એ ું પણ શ છે ક ૂ પહલથી
ની ે જ લ ટમા ં સતાય
ં ર ો હશે. વો િવજય બહારથી આ યો અને વો
લ ટનો દરવાજો ખોલી દર પગ ૂ
કવા ે
ગયો ક પલાએ ગોળ છોડ હોય!” સોનીએ બી શકયતા ર ૂ કર .
”મને પણ એ િવચાર આવલો

ે … પણ લાગે છે ક હક કતમાં આપણે હમણા ં આગળ િવચા ુ એમા ં ું ક ુ ં જ થ ુ ં ન હશ!ે ”
” ?ુ ં આ માની
ં બધી જ સભાવના
ં સાચી નથી સર!?”
ે યાર જ ઊડ ગયો હોવા ું મને લા

” કદાચ...હા! આ બધી શકયતાનો છદ ુ ં યાર મ લ ટની દરની લોર પર ૂ
ણામા ં
લોહ નો નાનકડો ધ બો જોયો! ક જો ૂ
નીએ દરથી ૂ ક ુ હોય તો લોહ નો ધ બો
ન દરની લોર પર પડવાની
શ તા લગભગ ન હવત છે! અને બહારથી ૂ
ન ુ હોય તો લાશ બહાર ના પડ! એ લોહ નો ધ બો એટલી હદ ુ
ધી
ુ
કાય ે ' પર મ ય રાિ નાં ગાળામાં જ
ગયો હતો ક 'િ વણી ૂ થ ુ ં હોય એમ
ન ૂ
ચવી ર ું છે ! આપણે લગભગ ૭-૩૦ની
ે ’ એપાટમે ટ પર પહ ચી ગયા હતા. એ લોહ નો ધ બો જોઈને જ મને થ ુ ં ક િવજય ું
આસપાસ ‘િ વણી ૂ અહ નથી
ન
થ ુ ં પણ ં બી
ાક કરવામાં આ ું છે!... અને તે પણ મોડ રા !ે ”
“તો પછ સર! હવે ?”
“મને લાગે છે ક આપણે કતારગામ જઈએ અને પલો

ે શાત
ં દવ, ‘ર પિતભવન
ુ ’ના નવમા માળે ‘ઉિમયા લ ડ
ે ’ ની ઑ ફસ પર
ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ું કર છે તે જોઈએ! લગભગ આખી રાત એની ઑ ફસની લાઈટ ચા ુ રહ છે ! એ
ું ૂ
ચવવા માગે છે? તે આપણને ક ક
ુ ં કહ ર ો છે ક ક ક
ુ ં કર ર ો છે ! માર મન એ થોડો કોયડો બનતો ય છે . અર!
ું યાર મહ પાલિસગને મળ ને યાથી
ં હટ ો ક તરત જ મહ પાલ યાથી
ં લગભગ ૧૫ િમિનટ ૂ ર ો હતો એ ું
મ
હનીફ મને કહતો હતો. િવચા ંુ ં ફર આપણે યાં જઈ જરા ફર તપાસ કર લઇએ તો કમ રહશ?ે ”
“ બરાબર સર! તો આપ ું હવે પછ ું આયોજન 'િ વણી

ે ' પર જવા ું છે , એમ ને? હં...કદાચ, એમ જ બરાબર રહશે; કારણક
સવાર આપણા હાથમા ં કૉલ ડટઇ સ અને પી એમ રપોટ પણ હશે. ”
ુ ઊભો થઈ ગયો. સોની તમની

”હા! કહ મા ર ે સાથ ે થયો.
પમા ં બસતા
ે ુ ે ક ,ું “ સર!”
જ સોનીએ મા રન
“પહલા ં ‘ર પિતભવન
ુ ’ પર તો પહ ચીએ પછ એ ું કઈ
ં કર !ુ ં પણ ું ખ ાને વાત કર િસ ુ રટ થોડ વ ુ ટાઈટ કર
ે ’ એપાટમે ટ અને ‘ર પિતભવન
દ. ‘િ વણી ુ ં થતી તમામ હલચાલની મા હતી મને મળવી જોઈએ... ખાસ કર ને
’માથી
િમ.શમા અને પવાર ં જો ઘરમાથી
વા શકમદ ં બહાર તો તની
ે પાછળ આપણા ટાફના માણસો હોવા જોઈએ; થી કોઈ
છટક ના ય.“
“ સર! પણ સર આપણે એક કામ કર એ. ં

શાત ે
દવનો પલો લાક ની પાસે ઑ ફસની ચાવી રહ છે; તન
ે ે સાથે લઈ,
પછ જ તેની ઑ ફસે જઈએ. ના કર નારાયણ જ ર પડ તો સા ીમા ં પણ કામ આવશે!”
“મને લાગે છે ક આપણે ું કહ એમ જ કર .ુ ં મોર સોની સાહબ ર તો બતાવે છે તે માણે લઈ લે !” મા ર

ુ ક .ું
ે ે થોડ વારમા ં કતારગામ પહ ચી ગયા... શાત

તમન ં દવના લાકના ઘર.
પણ ં
શાત દવના કલાકને ઘર તપાસ કરતા ણવા મ ું તનાથી
ે આખી તપાસ ટ મ આ યચ કત થઈ ગઈ!
ં
શાત દવનો લાક તો ગઈ કાલે સાં જ ઑ ફસ જવા ું કહ તના
ે ઘરથી નીકળ ગયો હતો! અને રા ે આવવાનો નથી
ં
એવો પ ટ સદશો આપતો ગયો હતો !!
અને બધા ં મારતી પે ર પિતભવન

ુ પર પહ યા..
યાર બધાનાં મનમાં આવા જ ો મનમાં રમતાં હતા!
ે ’ની ઑ ફસમા ં
___‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ દર કોણ હશ?ે ં
શાત ે
દવ ક તનો ં ે ક કોઈ
લાક ? બન ી ું
? કોઈ નહ ક પછ ...!!!
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...... ( િ ય વાચક િમ ો __તા.૧/૧/૨૦૦૯ના રોજ કરણ – ૧૨ કાિશત થશે.)
કરણ - ૧૨ ઑ ફસમાં હલચલ !
ે વાતા :
ચના ુ
જબ ે એપાટ મે ટ, મીરાનગર
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, રાવા
ુ મળવવા
ે થળ પર હાજર રહલી ય તઓની છપરછ
ૂ કર છે . કામમાં 'િ વણી
ે '
ં શકા
ં પદ વ ઓની
ુ ઇ સપે ટર મા ર
ુ
શોધ આદર છે. ને યાં તપાસ દરિમયાન તમન
ે ે એક િસગારટનો ુ કડો - ફ ટર પાટ- અને ૂ
ુ તના
ઝથી ુ
ે
યાં ુ
ં ંૂ
ુ ે
ે -પલટો કર ને ! યાં પોતાના માણસો હોવા છતા ં – યાં જઈ મા ર
ુ ુ ં ક ુ ? તે આપે વાં ું અને...


ે ુ
જરાતી
ૅ
આભાર.
કમલશ
ે પટલ
કરણ-૧૨ ઑ ફસમા ં હલચલ !
ે ’ની ઑ ફસની ચાવી લવા

‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ે ં
શાત દવના કલાકને ઘર ગયલી
ે પોલીસ ટ મ-તે
ે
ઑ ફસ પર છે - એવી મા હતી મળતા, તઓએ ુ
ર પિતભવન તરફ જવા માટ ગાડ ફરવી.
ુ
ટ મ ર પિતભવન ન ક પહ ચી યાર દરકના ં મનમાં બે જ ચકરાતા હતા ...શાંત દવનો લાક ા ં હશે ? અને
ં
શાત દવની ઑ ફસમા ં કોણ હશ?ે
ૂ રથી જ મા ર
ુ ગાડ માથી
ં જ ‘ર પિતભવન
ુ ં ...‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ
’ બ ડગની ઉપર નજર નાખી ે ’ ની
શાત
ં દવની ઑ ફસની લાઈટ હ સળગી રહ હતી.! 'િ વણી
ે ' પર નજર નાખી
ં , પવાર એના થાન પર નહોતો!
મહ પાલ િસગ ુ
રશી ે હતો…
પર પગ ચઢાવી બઠો
યાં ઈ પે ટર ખ ા સોનીની ૂ
ચના ુ
જબ પહલા ં પહલા ં જ પહ ચી ગયો હતો અને બદોબ
ં ત ગોઠવી ૂ ો હતો.
પોતાની વોચ પૉટ છોડ થોડ ૂ ર હનીફ પણ હાજર હતો. મા ર

ુ તન
ે ે ર પિતભવનથી
ુ ૂર ગાડ ઊભી રખાવી બોલા યો.
ે બબડ ો, “સર ! સૅ
પ ન ક આવી ધીમથી ુ કરવાની તો તમાર ના છે એટલે ..” - કહ હનીફ એક મ ૂરની,
ટ મ બે
હાથ જોડ ઊભો ર ો.
“હનીફ ! ચાલ રહવા દ હવે ! મે તને ‘િ વણી
ે ’ એપાટમે ટની બા ુ મા ં પડતી સાકડ
ં ગલીનો ર તો ાં ય છે તે તપાસ
કરવા કહ ું ” મા ર
ુ હનીફને ૂ .ું
છ
“ સર ! ું ‘િ વણી
ે ’ એપાટમે ટના પાછળના ભાગમા ં તપાસ કર આ યો .ં તમે મને એક સાકડ
ં ગલી બાબતે ૂ ે ;ું તે
છ
ે
ગલી, સીધી પાછળના ખતરમા ં થઈને, પો ટલ સોસાયટ માં નીકળે છે . આ દસાઈ ફ ળયાના લોકો તનો
ે ઉપયોગ કર છે, પણ
ે ' ના રહ શોના
કદાચ 'િ વણી માણમા ં ઓછો !”
ે ' પર, એ ગલીમાથી

“મતલબ ક 'િ વણી ં પાછળ આવ -ું જ ું શ છે ..કદાચ પલો
ે િમ.શમાનો ે .. ુ ં
ગત પગારદાર સવક
નામ એ ું ? હા.. પલો
ે ગરધાર ! ગઈ કાલે રા ે ત એને ‘િ વણી
ે ’ એપાટમે ટના ગટ
ે પર બઠલો
ે ં જ
જોયો હતો એ ! યાથી
આ યો હશે..”
“શકય છે સર ! ગરધાર ં જ આ યો હોવો જોઈએ ! ું સો ટકા યૉર

યાથી ,ં ક એ માર નજર સામે તો આ યો જ નહોતો
સર !” ...હનીફ ક .ું તણ
ે ેહ ે હાથ જોડ રા યા હતાં !
તના
“ અ યા હનીફ ! હાથ છોડ અને કહ બી ું

ક ક ુ ં અ ુ ગ ું લા ુ ં હ ું ?”
“સર! ુ ઓ પલો
ે મહ પાલ કદાચ મને જોતો જ હશે ! માટ ું હાથ તો નથી જ છોડવાનો !” , હનીફ ક ું અને પછ ઉમે ,ુ
“સર! બાક ની વાત તો તમને ખબર છે; મા મને નવાઈ ઉપર ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ
ે ’ની ઑ ફસમા ં લાઈટ
ે નહ ; પણ નવાઈ મને યાર લાગી યાર રા ે એકાદવાર કોઈ ય ત
સળગતી રહ તની દર હલચાલ કર રહ હોય
એમ જણાયે .ું કદાચ મારો મ પણ હોય છતા ં થોડ ખાતર પણ છે ક દર ન કોઈક છે ! તે વખતે ું સામે આ
ં કોઈ ર તો છે ક કમ ? _ તે તપાસ કરવા ગયો હતો, એટલે... જરા ૂ રથી જોયે ું ! તમને
ે 'ની પાછળ ગલીમાથી
'િ વણી
ફોન કરવાનો હતો, યાં તો ખબર પડ ક તમે અહ જ આવવા માટ નીકળ ૂ ા છો એટલ ે - ”
“સરસ ! ત તો મને ૂ સારા સમાચાર આ યા ! આખી રાત એ સળગતી લાઈટ મને પજવતી રહ છે; તે તો ખરખર
બ
બ ી સળગાવી દ ધી !”
“હવે ું નીક ં ં
...મહ પાલને હવે થોડો વહમ ગયો હોય, એ ું મને લાગે છે સર ! પલા
ે ં ડકોરટરસવાળા માણસો પણ
મને કહવા લા યા છે , હનીફભાઈ આટલી વારમાં તો બે મડપ
ં ઊભા ં થઈ ય. કામ કર એ કર એ ને કટ કું ધી ું કર એ...!
બસો બી ં
વધાર આપી કામ લબા ું છે !”
મા ર
ુ ઈશારાથી હા કહ .
ે જ યા પરથી ઊભો થઈ ગયો હતો. તે જરા ૂ હલથી

આ તરફ પોલીસની ગાડ જોઈ એટલે મહ પાલ િસગ તની ુ ુ ે,
મા રન
હનીફ સાથે વાત કરતાં જોઈ ર ો હતો !_ ‘ ુ ં ૂ
છતા ં હશે ? કદાચ ૂ થ ું હોય તો... પોલીસવાળા છે , ગમે તન
ન ે ે ગમે તે
ં ’ે …તે િવચારતો હતો.
સવાલ કર નાખ
ુ
પ આગળ પહ ચી ર પિતભવન ુ મહ પાલ િસગને બોલા યો. પોતાની ઓળખ આપી અને તની
પર. મા ર ે પાસે રાખલા
ે
ુ
લાકાતી ર જ ટર માં .ુ ં
“તમે લોકો િનયિમત આ ર જ ટરમાં ન ધ કરો છો. ?” મા ર

ુ મહ પાલ િસગને ૂ .ું
છ
“હા સર! “
ે બધી ય તઓની અહ થી િવગત મળ રહશ.ે !”
“તો તો_ ગઈકાલ આવલ
“હા સર! “
ુ
લાકાત ર જ ટરમાં મા ર
ુ ઉતાવળે ુ
લાકાતીઓની યાદ જોઈ ર ો હતો ં ક ક
ાક ુ ં મળ ય એ આશામા ં ! ‘ઉિમયા
ે ’,
લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ં
શાત ે સાથની
દવ ક નવમા માળ ના ઉ લખ ે તમામ ે ે યાનથી જોઈ... યાં
તણ
આખા દવસમા ં કોઈ પણ ુ
લાકાતી ે ’ની ઑ ફસે આ યો નહોતો !!
‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝ ્ ડવલપસ
ે ’ ની ઑ ફસમા ં કોણ છે ?” મા ર
“મહ પાલ િસગ ! ઉપર ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ુ મહ પાલ િસગને
અચાનક સીધો સવાલ કર ચ કાવી દ ધો.
“હં..કોઈ નહ ! સાહબ !“ મહ પાલ િસગ જરા થોથવાયો.
“તને ચો સ ખબર છે, ને ક યાં કોઈ નથી?”
“હા સર! ું ડ ટ
ુ પર આ યો ,ં યારબાદ અહ કોઈ નથી આ !ુ ં ”
“તારો ડ ટુ ટાઈમ ુ ં છે ?”
“ સર ! સાં સાતથી સવાર સાત.”
“અ છા! ું મને એ કહ ક અહ આ ુ
લાકાત ર ટરમા,ં તમે લોકો ણીતાની પણ ન ધ કરો છો ?”
“ ું સમ યો નહ સાહબ !” તણ
ે ે પોતાની ંૂ
ઝવણ જણાવી.
“ ઓ રોજ દ અહ અવરજવર રહતી હોય એવા, ક અહ ૅ ના ધરાવનાર

લટ ું ય તગત ર તે ણીતો હોય એવી
ય તઓ..”
“કરવી જ પડ ને સાહબ ! સોસાયટ ના ુ

ખનો ુકમ છે. ર હશો િસવાયની કોઈપણ ય ત હોય, ન ધ તો કરવી જ પડ..
છતા ં પણ ારક તો ચલાવી લે ું પડ ને સાહબ ! બ ુ ણીતા હોય તો ારક ઍ નથી કરતો !”
“ ણીતા - એટલે..? તાર હસાબે ?”
“સાહબ, એ ું છે ક ...લો, હવે તમને ગઈ કાલે રાતની જ વાત ક ંુ . ખાલી પાચ

ં િમિનટ... ફકત પાચ
ં િમિનટ માટ શમા
ે ...તો ું કાઈ
સાહબ આવલા ં એવી ન ધ થોડો કરવાનો હતો ? તમનો
ે તો અહ ૅ પણ છે...મારય બે
લટ ખની શરમ તો
રાખવી જ પડ ને! ખ ંુ ક નહ ?”
“ સાચી વાત છે તાર ! એટલી તો સબધમા

ં ં ં શરમ રાખવી જ પડ ને.. અર ઘાર ક આ રાતે ું આ ,ું તો ું કાઈ
ં થોડ
ન ધ કરવાનો ? કરશે…?’ કક ખ ં ુ હસતા ં મા ર
ુ તન
ે ે ક .ું
“ ું સાહબ, તમે ગર બ માણસની મ કર કરો છો !” મહ પાલ િસગ િવવક

ે કય .
ે ? તારા યાનમાં છે ખ ંુ ?”
“પાલ યાર ! શમા સાહબ ગઈકાલે રા ે કયાર આવલા
“રા ે સમય તો સાહબ યાનમાં નથી, પણ અહ ગાડ લઈને ં જતા ં હતા, તે પહલા ં ઊભા ઊભા આવી ગયલા
ાક ે .”
“તાર ડ ટુ દવસપાળ માં હોય છે ક રાતપાળ માં ?”
“મોટ ભાગે રાતપાળ માં “
ુ
મા રના ભવાં તણાયા ! અચાનક ક ુ ં યાદ આવી ગ ુ ં હોય એમ તે મહ પાલ િસગ તરફ ફય .., “ એક િમિનટ, એક િમિનટ
ુ નો સમય તે સાં
મહ પાલ ! તાર ડ ટ સાત થી સવાર સાત નો ક ો ને? પણ ું ગઈકાલે સવાર િવજય રાઘવનની
લાશ ું િનર ણ કરવા આ યો, યાર તો અહ કોઈ નહો .ું .. કમ ?”
“ ે
સર ! ગઈ કાલે તજપાલ ે સવારની ડ ટુ હોય છે અને ું કાયમ રાતપાળ માં આ ું
આ યો નહોતો ! તની .ં એમ પણ
ે
તજપાલ બરાબર હાજર ૂ
રાવતો નથી. એટલે દવસ,ે ગરધાર ની ઍપાટમટવાળાઓએ કામચલાઉ યવ થા કર રાખી
ગા ુ ં ગબડા યે રા ુ ં છે ...પણ ગરધાર પણ બે દવસ નહોતો એટલે અહ કોઈ નહો .ું ”
“અ છા ! અ છા ! મહ પાલ, તાર પાસે મોબાઇલ ફોન નથી ?”
“ના સર !”
“આ તો તકલીફવા ં કામ છે ? રા ે જો તાર આક મક સજોગોમા

ં ં કઈ
ં જ ર પડ , તો ું યાર ુ ં કર છે ? તાર કપની
ં ક આ
ુ
‘ર પિતભવન’વાળા તને એક આટલી સવલત નથી આપતા ફોન વગર તો ુ કલી પડ ય !”
“આ આગળ િવર ભાઈ ું ૂ ધ વેચાણ ક છે , યાં તમ

ે ું STD-PCO છે . રા ે બાર વા યા ુ તો ફોન બહાર હોય અને
ધી
પછ વહલી સવાર િવર ભાઈ ચાર સાડાચાર તો ઊઠ જતા હોય ...રા ે ૧૨ થી ૪ ના અગ યના સમયમા ં થોડ ુ કલી
પડ. પણ હ ુ એવી જ ર નથી પડ સર !”
ધી
“અ યા એ તો જ ખરો સમય છે કાળા કામો કરવાનો ..અને પલા

ે િવર ું ડબ ું ન ચાલ ું હોય યાર તો ?..આ કઈ
તની િસ ુ રટ ! એક ફોન તાર રાખવો જ જોઈએ ” મા ર
ુ તન
ે ે ટપાય .
મહ પાલ િસગને ક ુ ં સમ ુ ં નહ હોય તમ

ે ફાફા
ં ં મારવા લા યો...
ે ે એમ જ િવચારતો
તન કૂ મા ર
ુ ખ ાને બોલા યો.
અને પછ સહજ ચા અવા ે ે ખ ાને ખાસ

તણ ૂ
ચના આપી, “ ખ ા ! ું ઉપર ,ં નવમા માળે ‘ઉિમયા લ ડ
ે ’ ની ઑ ફસ પર. યાં હમણાં કોઈ આવ ું જોઈએ નહ !
ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ું અહ જ ઊભો રહ ! તપાસમાં રૂ
થાય યાં ુ અહ થી કોઈ બહાર પણ ન જશે ! અને‘િ વણી
ધી ે ’ એપાટમે ટ પરથી પણ !...જ ર પડ તો મહ પાલ િસગની
મદદ લે _” અને પછ મહ પાલ િસગ તરફ ફર વાત રૂ કરતાં ક .ું ...” મહ પાલ ! આ ખ ા સાહબ કહ તમ
ે કર !
બરાબર ?”
“ સર !”
બધા ં નવમા માળે પહ યા. દરિમયાન મા ર
ુ ું મગજ વીજળ વગ
ે ે ચાલ ું હ .ું ..’હનીફ કહતો હતો ક ઉપર રા ે ં
દર કઈક
ં
ગિતિવિધ જણાય હતી !... શાત દવનો લાક પોતાને ઘર; અહ ઑ ફસ પર જતો હોવા ું કહ , નીક યો હતો !... ં
શાત
દવ અને તનો
ે ં ે ઑ ફસ પર જ હશે ?
લાક બન ું બન
ં ે સાથે હશે ?... હોવા તો સાથે જ જોઈએ ! અને તો એ બ,ે અ યાર
સાથે મળ ુ ં કર ર ા ં હશે ?...’
ે ે બીજો
યાર ઉપર પહ યા યાર તમન ચકો લા યો...
જો ુ ં તો ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ

ે ’ ની ઑ ફસની દરવા તા ં લટક ું હ ું !
ુ પણ િવચારમાં પડ ગયો !_ “જો અહ તો તા ં હોય...તો પછ ,

મા ર દર કોણ હશે ?... લાઇટ સળગતી રાખી
કામકાજ કર ર ું છે?”
આવી ગડમથલ કરતાં મા ર

ુ તા ં ખચી જો .ુ ં લૉક બરાબર હ .ું પછ થોડ વાર ડૉર બલ
ે વગાડ જોયો, પણ દરથી
કશો ુ ર ના મ યો !
“ મોર! દોડ જલદ ! તાર ગાડ ની ટોમી લઈ આવ !”
“ કમ સર! ?” મોરથી ઉ ુ
કતાવશ ૂ
છાઇ ગ .ુ ં
“ભરોસો નહ , આ કદાચ તાર ુ કરવો પડશે એમ લાગે છે !

નો ું તાર , ટોમી લઈ આવ, એટલે ક ું ં મા રુ ક .ું
..”
મોર દોડતો જઈ ટોમી લઈ આ યો.
ુ તન
મા ર ે ે ટોમીથી તા ં તોડવાનો ુકમ કય .
મોરએ ટોમી તાળા ં પાસે ભરવી

ે ે ે મચડવા માડ
, તન ં …
ું
ં
દસ પદર િમિનટ ુ મોર અને સોનીએ સાથે બન
ધી ં ે જણાએ જોર ક ,ુ યાર સહજ તકલાદ લાગ ું એ તા ં ટૂ .ું
તા ં ટૂ ું પણ ખ ંુ, પણ ધ ો માર દરવાજો ખોલવાનો ય ન કર જોયો, તો દરવાજો ૂ યો નહ ...!! યાર બધા ં ચ કત

થઈ ગયા.
બહાર તા ં અને ં !
દરથી દરવાજો બધ
મોર અને સોની જોરથી જોરથી દરવાજો ઠોકવા માડ

ં ો...
ુ દરવાજો તોડ નાખવાનો કમ

મા ર ુ આપવા ું િવચારતો જ હતો ક એક ધીમો અવાજ સભળાયો
ં , “એક િમિનટ …આ ું ં
..!”
ં
અવાજ સભળાતા ુ બધાને રો
મા ર ા.
ને પછ બધા ં ના આ ય વ ચે થોડ વાર રહ દરથી દરવાજો ૂ યો...
ુ
મા રના ં તન
મ માથી ે ે જોતા જ શ દો સર પડ ા_ !
“ અ યા ું !?”
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...... ( િ ય વાચક િમ ો __તા.૮/૧/૨૦૦૯ના રોજ કરણ – ૧૩ કાિશત થશે.)
કરણ - ૧3 ૅ
હ ડબગ
ે વાતા :
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ે
યાં ુ
ં ંૂ
ુ ે
ુ ુ ં ક ુ ? તે આપે અગાઉના કરણ –
૧૦, ૧૧, અને ૧૨ માં વાં ુ ં ...


ે ુ
જરાતી
ૅ
આભાર.
ે પટલ
કમલશ
કરણ - ૧3 ૅ
હ ડબગ
સામે ં
શાત દવનો ઘણશી એવો ે
લાક ઝીણી- લાલ ચટાક થઈ ગયલી ખ મસળતો ઊભો હતો !!!
ે ે અને તે બાઘો થઈ તે મા ર
બધા તન ુ અને સાથે ઊભલી
ે પોલીસ ટ મને જોઈ ર ો હતો !... તણ
ે ે ફર વાર પોતાની ખો
ચોળ , મોટાભાગના સાદા સમાં હતા પણ સામે ઊભલા
ે ય તઓની ખમાં દખાતી કડપ જોઈને તે લગભગ અવાચક
ઊભો હતો.
“અ યા ?ું ું ં
શાત દવનો લાક છે ને ? ” કહતાં મા ર
ુ સ હત બધા ં
શાત દવ ઑ ફસમા ં ૂ યા.
“હા...પણ તમે !? “ પલો

ે ંૂ
ચવાતો હતો.
“પોલીસ !” સોનીએ ક .ું
ને પલાના
ે મોિતયા મર ગયા!
“ તા ું નામ અજય ચવલી
ે છે ને ? “ મા રુ ઑ ફસમા ં નજર ફરવતા ફરવતા ક ું ...ને યાર સોનીને પણ ણવાર માટ
ુ ે સહજ અચરજથી જોઈ ર ો !- િવચારતો હતો ક સર તો એને પહલીવાર મળ ર ાં હતા!
મા રન
“ હા સાહબ !? “
“અ યા ! ું અહ ુ ં કર ર ો છે?”
“રા ે ુ માટ આવલો

વા ે સાહબ.”
“કમ ? તા ંુ ઘર નથી”
“છે ને સાહબ !”
“તો પછ અહ કમ ૂ હતો ?”
તો
“મને તો ં સર અહ સાં
શાત ૂ
વા ું કહ .ું તમનો
ે ે ... દવસે જ અહ આવવાના હતા; પણ અગ ય ું કામ
ફોન આવલો
ે
આવી જવાથી તમનાથી દવસે આવી શકા ુ ં નહો .ું ..એમ કહ .ું ”
“તો ું ઘર નથી ગયો?”
“ગયો હતો ને સર ! પણ તમનો

ે લગભગ સાં ં ે વા યે મારા ઘર ફોન આવલો
પાચક ે . મ તમન
ે ે ૂ ,ું તો કહતા હતા ક
છ
ે
તઓ ગમે યાર અગ ય ું કામ હોવાથી રા ે અહ આવશ!ે માટ મને અહ જ ૂ રહ ...રા ે તને અને તારા ઘરનાને શા
ઈ
માટ હરાન કરવાના?” એમ કહ ું
“ઑ ફસમાં આ ર તે પહલીવાર રાત ર ો છે ?”
“ના સર ! ારક ં સર કામ હોય તો મને

શાત ૂ
ચના આપે છે . ારક મારા ઘર લાઈટ-પાણીની તકલીફ હોય યાર ું
તે અહ રા ે ર ું ં
.”
“ ું ે ?”
ાર અહ આવલો
”ગઈ કાલે સાં ”
”કટલા વા યે? ”
“સાં છ વા યા પછ .”
“છ પછ એટલે? કટલા વા યે ? છ… સાત… સાડા સાત…?”
“ … સમય તો મને બરાબર યાન નથી પણ અહ આવવા નીક યો તે અગાઉ ‘બાટલીબૉઈ’ કપનીની
ં ં
પાચ ીશ
વા યાની િશ ટ રૂ થયાની સાઇરન વાગલી
ે એટલે...
“હવે ું મને એ કહ_ ક આ દરવાજો ત ં કરલો હતો !... તો પછ બહાર તા ં કમ ?” મોરના હાથમા ં રહલી
દરથી બધ
ટોમીમાં લટકતા ૂ
ટલા ં ે બતાવતા મા ર
તાળાન ુ તન
ે ે ૂ .ું
છ
ં
ને સાભળ ે
અજય ચવલીની રૂ ધ ઊડ ગઈ..!
“ ુ ં વાત કરો છો સાહબ ? દરવા ને બહારથી તા ં? ું ે ક ંુ ? મ બહારથી દરવાજો લૉક કરવા કોઈને ક ું નથી
ુ ં કામ તમ
ે ગભરાયો.
!”...પલો
“કોને કામ સ પે ું ? સા ું કહ … મ આ ઍપાટમટમા ં તપાસ કરાવી, તો એક બે જણે એ ું ક ું ક ું દર હોય, લાઈટ

સળગતી હોય યાર અ કૂ બહાર તા ં લટક ું હોય!! ...આ ઍપાટમૅ ટના ર હશોએ છે લા એક માસથી આ બાબતે તાર પર
ખાનગીમા ં વૉચ ૂ
કલી છે ...તે તને ખબર છે?” મા ર
ુ ધારામાં તીર છોડ .ું
ઘડ ક મોરના હાથમા ં ૂ
ટલા ં ે તો ઘડ ક મા રન
તાળાન ુ ે જોઈ રહલો અજય ચવલીએ
ે યાર કક ગભરાટમાં પોતાની ત
સકોરવા
ં માડં અને થોડો આગોપાછો થતા બો યો, “ના સાહબ ના ! ત ન ખોટ વાત છે માર ુ ં જ ર બહારથી તા ં
મારવાની ? મ કોઈને એમ કરવા ક ું નથી.”
“કમ તને આમ ઘણશીની મ ૂ રહવાની ટવ હોય તો તારા શઠ

ઈ ે ં સર ક પછ કોઈ બીજો કોઈ તારો િમ
શાત બી
ચાવી લઈને પછ આવી ય ..” ં ગોધાણીની ઑ ફસમા ં તીણી નજર ફરવી રહલા મા ર
શાત ુ શ તા દશાવતા ક .ું
“સાહબ ! ં સર પાસે બી
શાત ચાવી રહ છે , એ વાત સાચી, પણ મ તમે કહો છો તે ું ક ુ ં નથી ક ...અન
ુ ે તમે જ મને
કહો ક જો મારા બોસ ક અ ય કોઈપણ જો ઑ ફસમા ં આવવા ું હોય તો ું દરથી દરવાજો ં ક ંુ ? તો...તો..
ુ ં કામ બધ
ે
બહારથી કોઈ આવી જ ન શક !!” લાક અજય ચવલીએ દલીલ કર .
“દો ત અજય, ું પણ એ જ િવચાર ર ો ંક ું તો અહ ૂ માટ આ યો હતો ને ? ... તો પછ આ લાઈટ બધ

વા ં કર ૂ
ઈ
ર ો હોત, પણ તમે તો સાહબ, આખી રાત ગતા ર ા હતા !... તો પછ દરવાજો દરથી શા માટ બધ
ં ? આ કાગળનાં
ઢગલામા ં ચોર કરવા ું ુ ં છે ?” ઑ ફસના વચ બૉડ પાસે જઈ લાઇટની વચ બધ
ં કરતા મા ર
ુ ક .ું
ને અજય ણવાર માટ લગભગ ૂ થઈ ગયો ...

પ
ં કર રા યો હતો...ક અચાનક
“દરવાજો તો મ અમ તો જ બધ ઘ આવી ય તો !? ... ું તો_ ં સરનો ફોન આ યો,
શાત
પછ તરત ૂ ગયલો
ઈ ે !” ંૂ
ચવાયો ે અજયે
ગયલા ુ
ં
“ શાતનો ફોન ે ?”
ાર આવલો
“ગઈકાલે મોડ રા ,ે તે કદાચ જ અહ આવશે એમ કહતાં હતા...પછ અડધી રા ે ું ા ં ઘર જવાનો માટ ? _ “
“સા ંુ …સા ંુ , ું મહ પાલ િસગને ગઈકાલે ું મળલો

ે ? ઓળખે છે ને એને ?”
“ ના ! તમે એપાટમે ટના વૉચમનની

ે વાત કરો છો ને સાહબ ? ું તન
ે ે નહોતો મ યો !”
“ ુ અહ છે , એ બાબતની એને ખબર નથી ?”
” મને ુ ં ખબર સાહબ? પણ…કદાચ ના હશે સાહબ ! કારણક ું આ યો, યાર ઍપાટમૅ ટનાં દરવા પર કોઈ નહો ું !”
“હવે અજય, ું મને એ કહ_ ક ું ુ આખી રાત ગતો હતો ?... અને ભાઈ મારા આ વીજળ નો ુ યય શા માટ કર છે ?
બધા ઉપકરણની વીચ બંધ કરવાની ટવ પાડ !” મમા ં ફર રહલા મા ર
ુ , ટ ડ બાઇ મૉડમા ં ચાલી રહલા વૉલ મા ટડ
ટ વી અને ડ વીડ ૅ
લયરને, રમૉટથી બધ
ં કરતા ક .ું
“ના..ના સાહબ!... ું ાં ે થોથવાયો.

ગતો હતો ?” કહતા પલા
એ એ ું બો યો, ક અકળાયલો
ે સોની તનો
ે કાઠલો
ં ે ી પાસે પહ ચી ગયો, “કમ અ યા!
ઝાલવા લગભગ તન ુ બોલે
છે ?... ધો લટકાવી; હાડકા ં તોડ નાખીશ
ં !!”
“ના..ના.. સાહબ ! ું ુ ં નથી બોલતો ? “ પલાએ

ે ગભરાઈ જતા ક ું
યાં તો મા ર
ુ આવી તન
ે ે ખભે હાથ ૂ
કતા ં ક ,ું “...અજય ! ું આ સાહબને ઓળખતો નથી...બ ુ કડક છે ..” પછ મોર
તરફ ફર ક ,ું ”…આ મોર સાહબને ૂ ...ગઈકાલે પલા
છ ે ુ
રત ં
બૉ બ કાડમા ં પકડાયલા
ે ઈ ાહ મને ઈ ટરોગશન
ે મમા,ં
બરફની લાદ પર ૂ
વાડ ે ે બન
, તન ં ે હાથ-પગ બાધી
ં સોની સાહબ ે દ ધી છે ... મોર ! ઈ ાહ મ, સોની સાહબના હાથનો
માર ખાતા ખાતા ું કહતો હતો ? ...હા, યાદ આ ,ુ ં કહતો હતો - આના કરતા ં અમાર ુ પોલીસ સાર !!” કહ મા ર
પી ુ
હ યો...અને પછ અજય ચવલીના
ે કાનમા ં ધીરથી ગણગ યા, “અજય ! સાહબને બધી ખબર છે_ ક ું રા ે ગતો હતો
!...મ હના પછ તો તારા લ ન છે ન?ે ખો ુ ં બોલવામાં પોલીસના ચ રમા ં ફસાયો; તો તાર પ ની મ રૂ ને ું ુ ં કહશે ?”
ુ ‘મોર સાહબ!’ એ ું સબોધન

મા ર ં કરતા,ં પોતા ું હસ ું માડ
ં ખાળ મોર, કક શરમાઈને યાથી
ં ભા યો_
ુ જો ું ક પલો
મા ર ે અજય પણ ગલવાઈ ગયો હતો ! ...અને એ ગભરાટમા,ં તની
ે ચકળવકળ ફરતી ખ ા ં જઈ અટકતી
હતી; તે પણ મા ર
ુ ન ું
...
ુ ગયો અને ટ વી ટ ડ પર પર પડલી એક ચામડાની

વળતી િમિનટ મા ર ં નાની હ ડબગ
ૅ લઈ આ યો !
ુ જઈને એ હ ડબગ
મા ર ૅ ખોલી.. દર જો ું !...અને બી જ િમિનટ સોનીને ક ,ું “સોની ! ચાલ રહવા દ એને હવ ે !...મને
એણે ખાનગીમા ં ુ
લાસો કર દ ધો છે !”
ે કલાકને
પછ પલા ,ું ” અ યા, આ હ ડબગ
ૅ અને તમા
ે ં રહલો ‘ના તો’ તારો છે ન?ે ” અને પછ તના
ે જવાબની રાહ જોયા
િવના ં આગળ ચલા ુ ં _ “ લે સાચવીને દર મમા ં હમણા ં કૂ દ! આ સોની સાહબ માગ
ં ે યાર આપ !” કહ સોની
તરફ જોઈ ે હ ડબગ
ખ િમચકાર ; પલી ૅ અજય ચવલીના
ે હાથમા ં પકડાવી દ ધી.
પલાએ
ે ં નીચી નજર, પચાપ
ૂ મા રના
ુ હાથમાથી
ં હ ડબગ
ૅ લઈ લીધી અને દર ના મમા ં ચા યો ગયો...એ પણ કદાચ
ણતો હતો ક વ ુ ુ
લાસો કરવાનો વખત આ યો હોત તો પોતે આ હ ડબગ
ૅ પોલીસને બતા યા િવના ટકો નહોતો !
સોનીને થોડ નવાઈ તો લાગી ક મા ર

ુ કમ આમ કહ છે ...
“ સર ! ના તો ? ુ ં ના તો હતો ?”
“એકાદ બે ‘રિસિપ”ની સીડ છે !! તાર મરની ય તએ જોવી યો ય નથી !!” ૂ

છમા ં મરકતા મરકતા ક .ું
“ .... !” ુ સે ભરાયલા
ે સોનીના મ માથી
ં એક ગદ
ં ગાળ નીકળ ગઈ...”આખી રાત એ સા લો ગતો ર ો ...પોતે ૂ
તો
નહ અને આપણને પણ..”
“સોની ! આ ભાઈને ઘર શ થવા જવા દ .“
“પણ સર ! તમે એના લ ન ું ક ુ ં કહ ર ા હતા ! તે વાત જરા મારા મગજમા ં બઠ

ે નહ !... વળ તમે તો એને પહલીવાર
મળ ર ા છો...તો પછ એની ઘરવાળ ું નામ ..!? “ સોનીએ મા ુ ં ખજવાળતા
ં ક .ું
“સોની ! આપણે યાર એના ઘર ચાવી લવા

ે ગયા, યાર ું એના ઘરનાને ચાવી બાબતે ૂ
છપરછ કરતો હતો; યાર માર
ે ...તની
અનાયાસ નજર પડ ગયલી ે લ નની કકો
ં ી કં ુ છાટણા
ં કરલી, ું બઠો
ે હતો યાં જ દવાલ પર ચ ટાડલી હતી !
માં તની ં ે બા ુ બા ુ માં ફોટાઓ હતા અને_ !!”
ે ભાવી પ ની ું હ .ું ..અને ટ વી શૉ કસમા ં બનના
- ‘ ર ત મ દરાર આયી...
ુ કઈક
મા ર ં ે મોબાઇલ પર જગ તના અવાજમાં રગ વાગી...
આગળ બોલવા જતો હતો ક તના
----*-----
( મશઃ ) વ ુ આવતાં ક ...... ( િ ય વાચક િમ ો __તા.૧૫/૧/૨૦૦૯ના રોજ કરણ – ૧૪ કાિશત થશે.)
કરણ - ૧૪ કાચનો ુ કડો
ે વાતા :
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે વવા થળ પર હાજર રહલી ય તઓની
મળ ૂ
ં શકા
ં પદ વ ઓની
ુ ઇ સપે ટર મા ર
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ે
યાં ુ
ં ંૂ
ુ ે
૧૦, ૧૧, ૧૨ અને ૧૩ માં વાં ુ ં ...


ે ુ
જરાતી
ૅ
આભાર.
ે પટલ
કમલશ
કરણ - ૧૪ કાચનો ુ કડો
ુ ફોન લીધો ક સામથી

“હલો ...!” મા ર ે ઈ પે ટર િવકાસ ં
ધાનનો અવાજ સભળાયો , ”સર! િવકાસ !”
“હા, બોલો!”
“સર! ‘હચ’ની કૉલ ડટઇ સ મળ ગઈ છે અને ‘ઍર ટલ’માથી

ં પણ કૉલ ડટઇ સ લગભગ પદરક
ં િમિનટમાં હાથમા ં આવી
જશે. સર ! મ એ ું ણવા માટ જ ફોન કય છે ક આ મા હતી લઈ પછ ું ા ં પહ ું ?”
“િવકાસ! તને કતારગામ ,ું ું યાં બઠો

ે ,ં યાં ું સરના ું લખા ું ં ું યાં પહ ચ... કદાચ માર તાર જ ર પડ! સરના ું
ે ’ ર પિતભવન
લખ - ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ુ ...”
“ ે આ ા ચક
સર! “કહ સામથી ૂ અવાજમા ં િવકાસે જવાબ આ યો.
એવામા ં દરના મમાં હ ડબગ

ૅ ૂ
કવા ે અજય ચવલી
ગયલો ે બહાર આ યો ...
ે ે જોતાં જ તની
સોની તન ે પાસે ગયો અને તન
ે ે ખભે હાથ કૂ હસતા હસતા બો યો... “અ યા ચવલી
ે ! ું તો મારો બટો
ે
જબરો ! આખી રાત ગતો ર ો અને ... ઘર ! શ થઈને આવ ! પણ તાર પાછા અહ જ આવવા ું છે , સમ યો ?”
“હા સર! પણ સર! મારા દવ સાહબને ના કહતા ક ું અહ ... નહ તો માર નોકર જશે સાહબ !” અજય ચવલીએ
ે ં
િવનતી
કર .
“નહ કહ ુ ં ! પણ એક શરતે - અમે અહ યાં છ એ એવો તારા બૉસને ફોન ન કરવાનો હોય તો ... બોલ છે મ ં ૂર?”
“ સાહબ !”
“પાછો ાર આવશે ?”
“ એકાદ કલાકમા ં સર !”
“ સા ંુ ે
!” કહ અજય ચવલીનેર ુ ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ
આપી મા ર ે ’ ઑ ફસના બાર પાસે આ યો
અને એ કાચની બાર ખોલી નાખી
ં ... અને પછ થર નજર બાર બહાર સામે દખાતા 'િ વણી
ે ' એપાટમટને જોઈ ર ો. તની
ે
નજર અપલક તાક રહ હતી નવમા માળે …
“ ું જોઈ ર ા છો સર? ”
“િવજય રાઘવનનો લૅટ... I–4”
સોની પણ બાર પાસે આ યો, “સર ! કઈક

ં ન ું ?”
“ન ું તો ઘ ું છે સોની ! આ સામે દખાતા I– 4 અને ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ

ે ’ વ ચે - ”
“સર! તમે િવજય રાઘવનને બાર પાસથી

ે િસગારટનો ફ ટર પાટ શોધલો
ે ...અહ તો ા ં ન ું ક ુ ં દખા ું નથી !”
“ન ું દખા ું નથી તો આપણે શોધી કાઢ ુ ં સોની!” કહ મા ર

ુ ં
શાત ૅ
દવની ઑ ફસ ચરમા ં બઠો
ે ... અને તના
ે ટબલ
પરની દરક વ ઓ
ુ ું ઝીણવટભર નજર િનર ણ કરવા માડ
ં ો.
“સોની! ારક નકામી જણાતી વ ુ પણ

ઓ ૂ ઉપયોગી
બ ૂ
રાવો બની જતી હોય છે . તને યાનમા ં હોય તો િવજયના
ઘરની બાર ની બહારના ં
લના ખાચામા,ં મને જમણી તરફથી િસગારટનો એક ુ કડો મળલો
ે .. યાદ છે ન?
ે ‘ફોર કવર
ૅ ’
િસગારટનો િવજય રાઘવને તોડલો ફ ટર પાટ ?!”
“ સર ! બરાબર યાદ છે _ તમે કહતા હતા ક રસશ

ે ગોધાણીની પણ એ જ ં
ાડની િસગારટ પી છે ”
“એ તોડલો ફ ટર પાટ, એ ુ કડો પહલા ં તો મને બ ુ ઉપયોગી ના લાગલો

ે . પછ મને એશ- માં િસગારટના એવા ં જ
ે ; તે પણ મને બ ુ ઉપયોગી ના લાગલા
ફ ટર પાટ મળલા ે . પછ ે બે આખી િસગારટ
યાર મ િવજયની બાક બચલી
સાથે ું પકટ
ૅ જો ;ુ ં યાર મ અમ ું જ ગ ણત માડ ું અને િવજય રાઘવનનાં ઘરની બાર પાસે એશ- માં રહલા ુ કડાઓ
ં ...
ગણી જોયા!. એશ- માં સાત ફ ટર પાટ અને સાત િવજયે પીતા ં પીતાં બાક રહલી, બળલી
ે િસગારટના ુ કડાઓ હતા!
ૅ
યાર પકટમા ં બે આખી િસગારટ જ હતી! મતલબ એ હતો ક મને મળલો
ે , એ આઠમી િસગારટનો, િવજયે પીધી હતી
ે
એ બળલી િસગારટનો ુ કડો, એશ- માં નહોતો ! એ ુ કડો ં તો હોવો જોઈએ...એ મારો
ાક ુ ો જ હતો ! મારા હાથમા ં
િવજયના ઘરની બાર પાસથી
ે મળલો
ે , એ આઠમી િસગારટના ફ ટર પાટ હતો; અને એ આઠમી િસગારટ કઈક
ં નવી દશા
આપે એ આશામા,ં મ િવજયના ઘરના ઓરડામાં નજર ફરવવા માડલી
ં . પછ તને યાન હોય તો એ િસગારટના ુ કડોના
બદલે, મને ૂ રક પર ૂ
કલા ં ૂ
ટના ં ુ લા ભાગમાથી
ં , પલી
ે ચીમની કાચનો ુ કડો મળલો
ે ! એ કાચના ુ કડાએ માર સામે
અડ ું પડ ું ચ તો પ ટ કર જ દ ું હ ...”
ું
“સર! એ ું તો ુ ં હ ું એ કાચના ુકડામા?”

ં સોની ઉ ુ
કતાથી ૂ બઠો
છ ે .
“સોની! એ દ વાની ચીમનીના કાચનો ુ કડો સોનાની લગડ થીય વ ુ કમતી હતો. એ ુ કડો મને મ યા પછ મ ટપાઈ પર
ૂ
કલી, દ વાની ચીમની જોઈ. મને એમ હ ું ક એ ચીમની ૂ
ટલી હશે કારણક એ ગઈ રાતે જ આ ચીમની ટૂ હતી. પણ
યાં તો આખી જ ચીમની હતી...!”
“સર! એ ચીમની બે ચાર દવસ પહલા ં પણ ટૂ હોઈ શક...” સોનીએ શકા
ં ય ત કર .
“સોની! એ ચીમનીના કાચનો ુ કડો ં મ યો હતો_યાદ છે ને? િવજયના

ાથી ૂ ં !ક
ટમાથી િવજય રોજ જ પહરતો હતો
! ૂ રકમાં બ ે જ તો જોડ હતી, એક ચપલ
ં અને બી ૅ પૉલી ડ
વલ ૂ
ટની ! વાભાિવક છે િવજય રોજ એ ટૂ પહરતો
હોય તો એ કાચના ુ કડો, સાથે થોડો લઈને ફરતો હોય ? વળ મને હાથ લાગલા
ે એ ચીમનીના ુ કડો પર મશ
ે લાગલી
ે
હતી. મતલબ એ ક પહલા ચીમનીનો ટૂ હતી, તે કટલાય દવસથી સાફ થઈ નહોતી ! મને આ ય થ ુ ં ક જો એ
ચીમની ગઈ રા ે જ ટૂ હોય તો બાક ના કાચના ુ કડાઓ પણ સભવતઃ
ં એ ઓરડામાં જ હોવા જોઈએ; યાં પહલી
નજર મળતા નહોતા ! સાથોસાથ એ ુ કડો અને પલો
ે દ વો _એ ું કહતો હતો ક તે રા ે 'િ વણી
ે ' માં લાઇટ નહોતી ! એ ું
કારણ પણ પ ટ હ !ું તે રા ે થોડ વાર માટ પણ એ દ વો િવજયે સળગા યો હોત તો એ ચીમની કાળ થઈ હોત ! પણ
આપણા સદનસીબે દ વા પર લગાડલી ચીમની પર મશ
ે જરાય નહોતી ! મતલબ ક લાઈટ ગઈ હશે દ વો પણ િવજયે
સળગા યો હશે ! પછ કોઈક કારણસર દ વો નીચે પડ ો હશે અને એ ચીમની ટૂ હશ!ે અને દ વો નીચે પડ ો હોય તો
કરોસીન નીચે ઢોળા ુ ં જ હોય ! અને યાર એ િવચાર મારા કાન નાક અને ખ વધાર તજ
ે થઈ ગયલા
ે ! કરોસીનની વાસ
લવા
ે ં વ યો, યાર મા ંુ અ માન
ું વાકો ુ સા ું પડ !ું અને પછ મ મા ંુ સમ યાન પલી
ે આઠમી િસગારટના બાક
ે ભાગ અને પલી
બચલા ે ૂ
ટલી ચીમની ુકડાઓ શોધવામાં પરો ું
.”
“એટલે જ સર ! હવે મારા યાનમા ં આ ,ુ ં પલી

ે આઠમી િસગારટના બાક બચલા
ે ૂ
ટલી ચીમની ુ કડાઓ
ડ ટબીનમા ં જ હશે ! એ ું િવચાર તમે ડ ટબીનમાં ખાખા
ં -ખોળા કરતાં હતા!” સોનીએ ક .ું
“હા ! સાચી વાત છે તાર મને તો ખાતર હતી ક પલી

ે આઠમી િસગારટના બાક બચલા
ે ૂ
ટલી ચીમની
ુકડાઓ ડ ટબીનમા ં જ હશે ! કારણક િવજય વો સમ ુ ં માણસ અડધી રા ે એ ુ કડાઓ બાર બહાર તો ફકવાનો નહોતો
! અને તે પણ યાર એ બાર મઇનરોડ
ે પર પડતી હોય યાર તો નહ જ ! એટલે મ િવચા ુ ક િવજય બ ુ બ ુ તો એ
ુકડાઓ ભગા ં ે ! પણ યાર મને એ ુ કડાઓ ડ ટબીનમાં ન મ યા યાર મનોમન મને ખાતર
ે ં કર અને ડ ટબીનમાં નાખ
થઈ ગઈ ક ન દાળમા ં ં કા ં છે અને ડ ટબીન િસવાઈ બી
ાક એ ુ કડાઓ ૂ
કનાર િવજય તો નહ જ હોય! અને
િવજય ં
વો એકાતિ ય, અલગાર વો માણસ ઘરમાં પર
ૅ ચીમની રાખે એવી શ તા પણ લગભગ નહ વત હતી.
મતલબ ક એ કામ કોઇ બી ય ત ું જ હોઈ શક ! યાર દ વા પર રહલી ત ન સાફ ચીમની પણ િવજયના ઘરમા ં
ે પકડ મ એ ુ કડાઓ િવજયના
ે િસવાઈ કોઈક અ ય ય તની હાજર બાબતે ચાડ ખાતી હતી! એ િવચારનો છડો
તના
ઘરમા ં શોધવા માડ
ં ા. સરવાળે આપણને ઉપયોગી એ ું ઘ ું બ ું ટ .વી શૉ-કસ પાછળના ભાગમા ં મળ આવે ું એક
ે ચીમનીના કાચના મશવાળા
લા ટકની કોથળ માં...પલા ે અસં ય ુ કડા, એક લોહ થી લથપથ દવાસળ ું બો સ અને
એટ ું જ ન હ પણ એ બધામાં બી પણ એક અગ યની વ ે આઠમી િસગારટનો ુ કડો ! એ અધકચર
ુ મળ આવી- પલી
ે આઠમી િસગારટનો ુ કડો પ ટપણે કહ ર ો હતો ક િવજયે માડ
સળગલી ં એના બે ટંૂ ભયા હશે – મતલબ ક િવજય
ં બે
િસગારટ સળગાવી માડ ટં ૂ ભર ર ો હશે ક...” કહ મા ર
ુ ાસ ખાવા થો યો.
ે ' ની લાઇટ ગઈ હશ ે અને િવજય િસગારટ સળગાવી જ ર ો હશે ક યાર

“સર! એનો અથ એવો થયો ક 'િ વણી ૂ
ની યાં
હાજર હતો ! બરાબર ?” પાસે પડલો પાણીનો લાસ મા રની
ુ સામે ધરતા સોનીએ ક ું
“તાર એક વાત બરાબર છે ક 'િ વણી

ે ' ની લાઇટ ગઈ અને િવજય િસગારટ સળગાવી જ ર ો હતો યાર જ િવજય ું ૂ
ન
તો થ ુ ં હશે ! પણ એક અ માન
ુ ખો ુ ં છે કારણક ૂ
નીઓ િવજય ું ૂ કયા પછ તના
ન ે મમા ં આ યા હતા !!” મા ર
ુ
ધડાકો કય .
“સર...સર ! એક િમિનટ! ૂ
નીઓ? તમે ૂ
નીને બદલે ૂ
નીઓ શ દ વાપર ૂ તો નથી કર ર ાં ને ?”
લ
“ના ! અને હવે આપણે એ ૂ

નીઓને પકડવાના છે !“
ે ગોધાણી ું
“પણ સર! રસશ ુ ં કર ?ુ ં એ તો સા તારા
ુ રવાના થવાની તૈયાર કર ૂ ો હશ,ે કદાચ નીકળ પણ ગયો
હશે.”
“આ ૂ
નીઓ ે ે વતર
કદાચ િવજય રાઘવન પછ તન ે ં ે તે પહલા...
નાખ ું ફટાફટ વાયરલસ
ૅ પર મસજ
ૅ ે કૂ દ... અહ થી
નીકળ ગયો હોય તો એને કોઈક ચક
ૅ પો ટ ઉપર પણ એને રોક_”
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ......
કરણ - ૧૫ બે જણ ુ !
મ
ે વાતા :
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ે
યાં ુ
ં ંૂ
ુ ે
૧૦, ૧૧, ૧૨, ૧૩ અને ૧૪ માં વાં ુ ં ...
રહ યકથા..."ઇ ફોમર"ના અ ય કરણ વાચવા

ં


ે ુ
જરાતી
ૅ
આભાર.
ે પટલ
કમલશ
કરણ - ૧૫ બે જણ ુ !
મ
ે ગોધાણીને સા તારા
“સર! રસશ ુ પહ ચે તે પહલા ં અટકાવવા માટ વાયરલેસ પર મસજ
ે ે કૂ દ ધો છે ...તમે ક ું તે માણે
ખ ા અને ું સતત ં
શાત દવનો મોબાઇલ પર અને તના
ે ઘરના લૅ ડલાઇન સપક
ં કરવા માટ ય ન કર ર ા છ એ;
પણ સપક
ં થતો નથી, મા રગ ય છે ... તે ઉઠાવ તો નથી!” સોનીએ મા રન
ુ ે ક .ું
“ ું એક કામ કર િવકાસ ધાન ‘હચ’ અને ‘ઍર ટલ’માથી

ં કૉલ ડટઇ સ લઈને આવતો હશ;ે તન
ે ે કહ દ ક તે ં
શાત
ગોધાણીને ઘર જતો આવે, અને જો તે હાજર હોય તો તન
ે ે સાથે જ અહ લઈ આવ.ે ..સામે 'િ વણી
ે ' એપાટમે ટના ૅ નં
લટ
ં િમ.શમા, વૉચમન
– એ/૪ માથી ે ગરધાર અને િસ ુ રટ ગાડ પવારને અહ , ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ
ે ’ની
ઓ ફસમાં ૂ
છપરછ માટ કો ટબલને મોકલી બોલાવી લે... મહ પાલ િસગને તો મ ખ ા સાથે નીચે ં ૂ ે રા યો
ચવલો
ે ે પણ ઉપર બોલાવી લે_” મા રના
છે ...તન ુ અવાજમા ં ગરમાહટ આવવા માડ
ં હતી.
ુ
‘ર પિતભવન’ એપાટમે ટ ના નવમા માળે , ં
શાત ે ’ની ઓ ફસને જ; મા ર
દવની ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ુ
ં
પોતાની હગામી ઓ ફસ બનાવી દ ધી.
“સર! પવાર ં બહાર ગયો છે , તે એના પલા

ાક ે પચ
ં ૂ ણયા લટમા
ૅ ં નથી !!” થોડ વારમા ં એક કો ટબલે આવીને
સમાચાર આ યા.
ં
સાભળ ુ
મા રના ભવાં ખચાયા!
યાં તો _
થોડ વારમા ં તો િમ.શમા અને ગરધાર કૉર ડોરમાં દખાયા.
ુ સાહબ! કમ યાદ કરવો પડ ો? મહતા સાહબ જોડ હ

“બોલો..મા ર હમણા ં જ વાત થઇ...મ તમન
ે ે ક ું પણ ખ ું ક
તમારો આભાર મા ું એટલો ઓછો સાહબ! તમે તો ગજબના કિમટડ એવા િન ઠાવાન ઓ ફસરને આ કસ સૉ વ કરવા માટ
ૂ ા છે ; મને લાગે છે ક તઓ
ે ે ે અને _” આ ું ક ુ ં બોલતાં બોલતાં િમ.શમા
િવજય રાઘવન મડર કસ ઝટ સૉ વ કર લશ
ે પાછળ પાછળ ગરધાર પણ હતો.
દર આ યા. તની
“ઓ ક...ઓ ક...િમ.શમા! તમે પવારને ં બહાર મોક યો છે ક

ાક ુ ં “ કહ તમની
? ે ે કાપી મા ર
વાત વ ચથી ુ તન
ે ે ચ કાવી
દ ધો.
ં પણ સમ
કઇ ના શકલા િમ.શમાએ નકારમાં મા ુ ં હલા ુ ં _ “કમ ુ ં વાત છે મા ર
ુ સાહબ?”
“પવારના વ પર જોખમ છે શમા સાહબ!” કહ મા ર

ુ તન
ે ે ફર ચમકારો કરા યો.
“શ છે ક અમારા ં એપાટમે ટના કોઇક રહ શે તન
ે ે બહાર મોક યો હોય...તને ખબર છે ગરધાર ?” િમ.શમાએ તની
ે સાથે
ે ં ગરધાર ને
આવલા ૂ .ું
છ
ુ
મા રની ં
વાત સાભળ ે
અવાક થઇ ગયલો ુ સામે તો ઘડ ક િમ.શમા જોતો, “ના..ના.. મને નથી
ગરધાર , ઘડ ક મા ર
ખબર?” એમ બોલી ઊઠ ો.
“તમે લોકો, એટલે ક ું અને પવાર એકબી ને કહ ને બહાર નથી જતા?

ં ” ગરધાર નો પહલીવાર સામનો મા ર
ુ સામે થઇ
ર ો હતો.
“હા! અમે બન
ં ે એકબી ને ણ કર ને જ જઈએ છ એ, પણ કદાચ તણ
ે ે ઉતાવળમા ં મને કહવા ું માડવાળ
ં ક ુ હશે, ં
ાક
ન કમાં ગયો હશે તો હમણા ં આવશે સાહબ!” ગરધાર એ ક .ું
“હા! કોઇક કદાચ કામ સ ુ ં હશે તો તે આમતમ

ે ગયો હશ!ે ” િમ.શમાએ ક .ું
“મારો ટાફ અહ બહાર બધી ગલીઓ પર તો યાન રાખી ર ો છે , તો પછ શ છે ક તે ‘િ વણી

ે ’ એપાટમે ટ પાસે
ે સાકડ
આવલી ં ં જ
ગલીમાથી ં બહાર ગયો હશ!ે
ાક ં
યાથી ગરધાર ... ું રા ે આવલો
ે !!” કહ મા ર
ુ તી ણ નજર
ગરધાર ને જોઇ ર ો.
િમ.શમા પણ ચમક ને ગરધાર ને જોઈ ર ા! અને ગરધાર મા રન

ુ _
ે
“ ું સાહબ?... ” બાઘા બની ગયલો

ે ુ ં કહવા જઈ ર ો હતો પણ ખચકાયો
ગરધાર ક ક ં .
“ હા ! ું જ ! ગઇ કાલે રા ે ે ’ એપાટમે ટની બા ુ માની

ું ‘િ વણી ે
ં , પાછળના ખતરમા ં થઈને, પો ટલ સોસાયટ માં
ં
નીકળતી, સાકડ ગલીમાં થઇને આ યો હતો ને? ા ં ગયો હતો ?” મા ર
ુ તન
ે ે તતડાવી ૂ .ું
છ
“સાહબ ! ું તો મારા ગામ ગયો હતો! આવતી વખતે ર તામાં બસ બગડ એટલે મને મો ુ ં થ !ુ ં આ િવ તારમા ં દસક
ે
દવસ પહલા ં બે ર ાચાલકને માર માર ને ટં ૂ લવાનો
ે બનાવ બ યો હતો; એટલે રાતના સમયે કોઇપણ ર ાવાળો
કતારગામના આ િન ન િવ તારમાં આવવા તૈયાર થતો નથી. એક પોલીસ દાદાએ મદદ કર યાર ુ
રત ં
ટશનથી માડ
ં ર ા મળ ; તે પણ પાછળના ર તાની ’િશવા
માડ સકલ’ તરફની! એટલે ું તમા
ે ં બસી
ે ગયો. પછ યાથી
ં ચાલતો
ચાલતો ’િશવા સકલ’ થી પો ટલ સોસાયટ માં અને યાથી
ં પાસના
ે ખતરમા
ે ં થઈ, અહ અમારા એપાટમે ટની બા ુ ની
ં
સાકડ ગલીમા ં થઇને આ યો હતો! ”
“સા ું બોલે છે ને ? કટલા ં દવસ માટ ગામ ગયો હતો?” મા ર

ુ છ
ૂ .ું
“સાહબ! તમે ના માનતા હો તો, મને પલા

ે પોલીસ દાદાની બ લઈ વ; મને તમણ
ે ે બસમાથી
ં ઊતરતા જોયો છે . મ
ં દવસની ર
એમ તો પાચ ું શમા સાહબને ક ું હ !ું પણ શમા સાહબનો ફોન આ યો ક ું જલદ આવ . અહ
િવજયભાઇ ું ૂ થ ુ ં છે ...મને બ ુ દોડધામ રહ છે અને કદાચ મને તાર જ ર પડ પણ ખર ...એટલે ું પહલી
ન બસ
ે ં નીકળ આ યો ! તમે મને ફોન કરલોને સાહબ?” કહ તણ
મળ તમા ે ે િમ.શમા તરફ જો .ુ ં
“તારા ગામ તપાસ કરા ?ું ગામ જવા ું કહ , આમ તમ

ે તો ભટકતો નહોતો ન?
ે ું ગામ છે તા ંુ? મા ર
ુ કડકાઇથી તન
ે ે
ૂ .ું
છ
“ના સાહબ! સા ું ક ું .ં ું તો માર ગામ-ચર - જ ગયો હતો...”
“િમ.શમા! તમે ગરધાર ને ફોન કરલો?”
“હા! સર! મ જ ફોન કરલો! એટલા માટ ક િવજયભાઇ ું ૂ થવાથી, િવિવધ કામ માટ મને વ ુ દોડધામ થશે એવો ભય
ન
હતો! વળ માર કાને એક ઉડતીક વાત એવી પહ ચી ક પોલીસને િવજયભાઇ ું ૂ માટ ગરધાર પર શક છે . તમે પણ
ન
મને ૂ
છતા ં જ હતા ને! ક ગરધાર ની વાત મ તમારાથી કમ પાવી? હક કતમા ં તો ું સાચે જ તનો
ે ઉ લખ
ે કરવા ું ૂ
લી
ે . મને પણ મનમાં ગરધાર પર શક ગયો. માર પણ ખાતર કરવી હતી ક તે ગામ જવા ું કહ
જ ગયલો ં બી
ાક તો
નથી ગયો ને? મને તની
ે સાથે વાત કયા પછ , મને લા ુ ં ક તે િનદ ષ છે! એને કોઇ પણ કારણ બતાવી, તમાર સામે તન
ે ે
હાજર કર દ ; થી જ ર પ ટતા થઇ ય! ું આ સવાર તમને એની ુ
લાકાત કરાવવાનો જ હતો ક તમા ંુ તે ુ ં
આ ે એક તો મારો ગભ ંુ વભાવ અને બી ુ ં એક
.ું તથી ત નાગ રકની ફરજ સમ , મ ગરધાર ને તા કા લક બોલાવી
લીધો!” િમ.શમા સહજ ુ
જતા અવા િવગતે પ ટતા કરતાં ક .ું
“િમ.શમા! ખો ુ ં ના લગાડશો! પણ શક તો મને તમાર પર પણ છે!...તમને વાધો

ં ન હોય તો, ુ ં ું ણી શ ુ ં ક એવા તે
કવા ’િવિવધ કામ’ હતા ં ક તન
ે ે ૂ કરવા માટ તમાર અડધી રા ે દોડધામ કરવી પડ? તે પણ ગાડ લઈને ...?” મા ર
રા ુ
સીધો િમ.શમા પર હ લો કય .
“ .ું ..!?” ે િમ.શમા સહજ અચરજથી મા ર

ણવાર માટ થડક ગયલા ુ સામે જોઈ ર ા.
“િમ.શમા! મને એ પણ કહો ક તમાર સાથે પાછલી રા ે આવલી

ે ય ત કોણ છે ? શા માટ તમે પવારને લઈને બહાર ગયા
હતાં? તમને બન
ં ે મ માર ખે ખો ડયાર માતાનાં મ ં દર પાસે જોયા હતા ં અને મારા વૉચ ટાફ હનીફ પલી
ે ી
ય તને; ક હાલમાં તમારા ં ઘરમાં છે ... ુ ં કહ ું છે તમા ંુ આ બાબતમા?
ં ”
ુ
મા રના આવા અણધાયા ધારદાર સવાલોથી આ યમા ં સ ે િમ.શમાએ થોડ વાર માટ
થઈ ગયલા કૂ બની ગયા! પછ
સહજ હળવા થઇ વ થતાથી ક ,ું “ તમને મદદ કરવાની માર ફરજ છે સર! અને સાચી હક કત ણવા તમાર ગમે તન
ે ે
કડવો ડોઝ આપવો પડ, એ ું સાર ર તે સમ ુ ં .ં ઓ.ક. તમને માર સાથે રા ે આવલી
ે , એ ય ત િવશે જણાવી દ ...એ
ે છે, મારા કાકાનો દ કરો
હતશ પલસાણા ડા ગ િમલમાં ુ
પરવાઇઝર તર ક નોકર કર છે. તે નાઈટ િશ ટ કયા બાદ
ઓવરટાઈમ કર , મોડ રા ે બાઇક પર ઘર પાછો ફર ર ો હતો યાર તની
ે બાઇક ું સચીન પાસે એસ.એમ.સી.ના પાણીના
ટ કર સાથે એ સડ ટ થ ુ ં હ .ું હાલ તે એકલો જ પાડસરા
ં રહ છે અને તે ું ુ ુ ં બ અમદાવાદ. તના
ે મોબાઇલમાથી
ં ,
રલ ે ટવ કટગર મા ં મા ંુ જોઈ, કોઇક મને ફોન કય ... ું પવારને એટલા માટ સાથે લઇ ગયો હતો ક જો હતશની
ે બાઇક
ે ે િશ ટ કરવાની જ ર પડશ;ે તો ું પવાર જોડ અહ લઈ આવીશ. વળ મનમાં ભય
કદાચ સાર હાલતમાં હોય, તો માર તન
પણ હતો ક રાતનો સમય છે ; શહરમા ં છતરિપડ
ે ના બનાવો બનતા રહ છે ’ ં કોઇ અ
ાક યાનો મને ંૂ
ટવાનો કાર તાન
પણ હોય શક !? અને વળ યાર ગરધાર પણ આ યો નહોતો. સામા ય ર તે ું એપાટમે ટ અડધી રા ે ર ુ ં ૂ
કવાના
ૂ
ડમા ં નહોતો; તથી
ે ના ટક માર પવારને જ લઇ જવો પડ ો. એ એ સડ ટમા ં હતશની
ે ગાડ આખી ખલાસ થઈ ગઇ
ે માર પવારની જ ર ના પડ . સદનસીબે તે ૂ ર ફકાઇ ગયો અને તથી
હતી, તથી ે તે બચી ગયો. તનામા
ે ં સાધારણ ઇ ઓ
થઇ છે . ું તન
ે ે ડૉ ટરને યાં લઇ ગયો અને યાથી
ં પછ અહ લઇ આ યો. તે ગભરાઈ ગયો હોવાથી, તન
ે ે એકલાને
ં
પાડસરા ૂ
કવાના બદલ;ે ું તન
ે ે મારા ઘર લઈ આ યો .ં તમે માર ઘર આવી તન
ે ે ૂ શકો છો?” િમ.શમાએ િવગતે
છ
ુ
િમ.શમાના અવાજમા ં આ મિવ ાસની ઝલક જણાતા મા ર

ુ સહજ હળવા વર ૂ ું , “જ ર પડ ે તન
છ ે ે ૂ શ િમ.શમા! પણ
છ
તમે મને એ કહો_ ક તમે પછ ઘર આ યા પછ , પવારને પૈસા અને એક કાગળ લઇ ા ં મોક યો હતો?”
ે
“ હતશની ે માટ, મે ડક લ ટૉરમાં!” િમ.શમા એ વ રત જવાબ આ યો.
દવા લવા
“ ગરધાર ું પછ આવલો
ે ? પાછળના ર તથી
ે ! બરાબર?” મા ર
ુ ગરધાર સામે જોઈ ફર ૂ .ું
છ
“હા સાહબ ! ું 'િ વણી

ે ' પર આ યો યાર પવાર તની
ે જ યા પર નહોતો ક નહોતો ઘરમા!ં તથી
ે મને થ ુ ં ક કયાક
ં ગયો
હશે. અને ું યાં ગટ
ે પર બસી
ે ગયલો
ે .!” ગરધાર એ િનલપભાવે ક .ું
“ િમ.શમા! તમે ગઈ રા ે ર પિતભવનમા

ુ ં અચાનક કમ ગયલા
ે ?”
“સર! ું રા ે જમીને બહાર ચાલવા .ં ગઇ કાલે રા ે મ અનાયાસ જ જો ુ ં ક ’ર પિતભવ

ુ ન’ની ં
શાત દવની
ઓ ફસની લાઈટ ચા ુ હતી. સામા ય ર તે આ ર તે આટલી મોડ એ ઓ ફસ ચા ુ રહતી નથી. મને અચરજ થ .ુ ં મોડ
રા ે ું હતશન
ે ે લવા
ે માટ નીક યો યાર પણ એ લાઇટ સળગતી જોઈ તથી
ે મ એક નજર ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ
ે ’ ની ઓ ફસ પર એક નજર માર લવા
ડવલપસ ે ું ુ
નાિસબ મા .ુ ં પણ યાં જઈ જો ુ ં તો ઑ ફસના દરવા બહાર તા ં
લટક ું હ ું ! મને થ ુ ં ક કોઇ લાઈટ બધ
ં કરવા ું ૂ ગ ુ ં હશ.ે એમ એ વાત મ ગભીરતાથી
લી ં ન લીધી.” િમ.શમા ર દયો
આ યો.
ુ
મા ર ે ે જોતા િમ.શમાની વાત સાભળ
થર નજર તન ં ર ો.
યાં તો સબ ઇ સપે ટર િવકાસ ધાન ’હચ’ અને ’એરટલ’ ની કોલ ડટઇ સ લઇને આવી પહ યો.
ં ે કપનીમાથી
“સર! બન ં ં કોલ ડટઇ સ મળ ગઇ છે.”
“સા ંુ ! સોની, ું િમ.શમા અને ગરધાર સાથે અને પલા

ે પવારની શોધી લાવ! તપાસ કર ક એપાટમે ટના કોઈક રહ શે
ે ે મોક યો છે ક કમ? હનીફ અને િવકાસ તમે બન
જ તન ં ે જણ, આ કોલ ડટઇ સની િવગત ચકાસવા માડો
ં ! ખાસ તો ગઈ
રા ે ૧૨ વા યા પછ ના...ઓ.ક? અને હા, ઠ ક યાદ આ ,ુ ં િવકાસ! ું ં
શાત દવને ઘર જઈ આ યો ને?”
“ સર! સોર સર! ું કહવા ું ૂ ગયો

લી ં
શાત ે ં પ ની અને બાળકો જોડ માર વાત
દવ એના ઘર પણ નથી ! તના
થઈ. તઓ
ે કહતાં હતા ં ક છે લે દસક
ે વા યે તમનો
ે ફોન આવલો
ે . ઘર તમણ
ે ે એક અગ યની ’બઠક
ે ’ હોવાથી આવીશ નહ ;
ં
એવો સદશો ે
આ યો હતો. મે તમની પ નીના મોબાઇલ પરથી પણ ે
ય ન કર જોયો. ઘરની ય તઓના ફોન પણ તઓ
ે
નહોતા ઉપાડતાં! વળ તમના ઘરનો ફોન બગડલો છે ...મ યા ં જ ઊભા રહ , ૉસ ચક
ૅ કરવા માટ એમના ઘરના નબર
ં પર
ફોન કય કદાચ ઍ સચે જમાથી
ં ફૉ ટ હશ,ે ર ગ પાસ થાય છે પણ તમના
ે ં
ઘર સભળાતી નથી.” િવકાસ ધાને ક .ું
“આ તરફ પવાર નથી ! બી તરફ ં

શાત ે ઓ ફસ પર નથી ક નથી તન
દવ અહ તની ે ે ઘર !! તો પવાર અને ં
શાત
ં ે
દવ બન ય ા ં ?” હનીફ પાસે િવજયના મોબાઇલ ફોનની કોલ ડટઇ સ માગી
ં તની
ે પર નજર નાખતા નાખતા
ુ મનોમન િવચા .ુ
મા ર
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...( િ ય વાચક િમ ો __તા.૧૯/૧૧/૨૦૦૮ના રોજ કરણ – ૫ કાિશત થશે.)

કરણ - ૧૬ કૉલ ડટઇ સ
ે વાતા :
ચના ુ
એક શ સ ું ૂ થ ું હોય છે . િવજય રાઘવન રસેશ ગોધાણી સાથે પાટનરશીપમાં ઇ કમટ સ - સે સટ સ ક સ ટ ટ
ન
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ે
છપરછ આદર છે . પછ તે આગળની તપાસ માટ રસેશ ગોધાણીને મળવા ય છે .
યાં ુ
ં ંૂ
ુ ે
પડછાયો િવજય રાઘવનના લૅટ પાસે! અને સોની સાથની
ે વાતચીત બાદ અચાનક મા ર
ુ ુ ં ક ુ ? તે આપે અગાઉના કરણ – ૧૦
થી ૧૫ માં વાં ુ ં ...


ે ુ
જરાતી
ૅ
આભાર.
ે પટલ
કમલશ
કરણ - ૧૬ કૉલ ડટઇ સ
સવલા સમા ં ૂ
કલા ં અ ય નબરની
ં હનીફ પાસે િવકાસ ધાન સાથોસાથ, િવજય રાઘવનના મોબાઇલ ફોનની કૉલ ડટઇ સ
ં રહલા ં મા રની
નજર નાખી ુ ખમાં અચાનક ચમક આવી! ભલે ઘટના થળથી
ે િવજયનો મોબાઇલ ફોન ન મ યો હોય;
ે મોબાઇલ ફોનની કૉલ ડટઇ સ
પણ તના ે ં કટલીક હક કત આ યકારક હતી! અને રહ રહ ને તે ું
હાથ વગી હતી તમા
ે ં જ ું હ ,ું એ હતા િવજયે રસીવ કરલા
યાન તમા ણ કોલ !
ુ કૉલ ડટઇ સ જો ુ ં ક િવજયની હ યાની રાતે ૧-૩૦ વા યા થી ૨-૦૭ વ ચે, િવજયના મોબાઇલ પર
મા ર ં
ણ નબર
ે હતા! અને યાર બાદ એક પણ કોલ આ યો નહોતો! અને આવલા
પરથી કોલ આવલા ે ે કોલ િવજયે રસીવ પણ
ણય
કરલા!ં ૧-૩૦ અને ૨-૦૭ વ ચે ને કૉલ આવલા
ે એ નબર
ં લ ટમા ં કટલાક ં
ણીતા નબરની સાથે સૌથી છે લો કોલ ૨-
ં
૦૭નો હતો, પણ એ નબર સવલા સમા ં નહોતો!
પવારની ૂ
છપરછ ે ં શ દો યાદ આ યા....ક િવજયે તન
દરિમયાનના તના ે ે રા ે એક વા યા પછ ું
દરની લાર પરથી ચા
લઇ આવવા માટ કહ ું .
ુ પે સલથી રાઉ ડ કર એ નબર

મા ર ં બતાવી િવકાસ અને હનીફને આપતાં ક ું ,” આ નબર
ં આ તમામ કૉલ ડટઇ સ
ં
કોના કોના નબરમા ં મળે છે તે ુ ઓ! અને હા, જો િવજયનો ફોન બી ં
કોઇ નબર હઠળ હ વપરાશ છે ક કમ? તે શ
ં - ૩૫૬૨૯૪૦૧૦૬૦૦૪૬૭- નબરન
હોય તો આ ‘આઇ.એમ.ઈ.આઇ’ નબર ં ે આધાર તપાસ કર.” કહ મા ર
ુ ગજવામાથી
ં
ં
કાપલી કાઢ . સાથોસાથ આ નબરને પર અગાઉ કોઇ પર, કદાચ િવજયે તના
ે મોબાઇલમા ં ે ના
કગ સો ટવર ુ ં હોય, તો
ે પણ તપાસ કરો.”
તની
ુ
વીજળ ની ગિતએ ચાલતા મા રના દમાગમા ં અચાનક એક િવચાર આ યો અને તણ
ે ે બી જ પળે તનો
ે અમલ કય .
ે ’ની ઓ ફસને અડ ને આવલા
લગભગ ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ઍ ડ ડવલપસ ે કૉર ડોર સામે છડ
ે , સોની સાથે પહ ચી
ે િમ.શમા, ગરધાર ને અચાનક
ગયલા ૂ પાડ , “એક િમિનટ િમ.શમા !”
મ
ે
કદાચ તઓએ ં
સાભળ ે ે હનીફને તઓન
નહ . તણ ે ે બોલાવવા જણા ું
“ , બોલો?” કહતા ં િમ.શમાએ બહારથી જ ૂ .ું

છ
“માફ કરજો, િમ.શમા! દર આવો, ક ું .ં ”
“કહો સર?” િમ.શમા દર દાખલ થતા ં જ ૂ .ું

છ
“િમ.શમા! મને તમાર મદદની જ ર છે. તમે ગરધાર ને અહ માર પાસે કૂ વ, આજના તમારા કામ તમાર તે
કરવા પડશે! મને લાગે છે ક ગરધાર મને ઉપયોગી થશે. તના
ે વગર તમને કામની તકલીફ પડશ ે પણ ચલાવી લજો
ે !”
ુ ક .ું
મા ર
અને ગરધાર ની સાથે સાથે સોની પણ ચમક ગયો!
ગરધાર અને િમ.શમાની ૂ

છપરછ ે ે પોતાને તો ખાતર થઈ ગઇ હતી ક કદાચ ગરધાર તો િનદ ષ લાગતો હતો;
બાદ તન
તો પછ સર શા માટ ફર ?...
“સા ંુ ! મને ુ ં વાધો
ં હોય સર? પણ જો તમને વાધો
ં ના હોય તો ું ણી શ ું? કમ તમે ગરધાર ને રોક ર ા છો? ”
િમ.શમાએ ક .ું
“િમ.શમા! ું તમારા આ ં તર ક, વ ુ
ગત નોકર ગરધાર ની, િવજયની હ યા માટ શકમદ ૂ
છપરછ માટ રોક ર ો ં”
ુ હાજર રહલા ં સૌને ચ કાવી દ ધા. ગરધાર બાપડો તો
મા ર ુ
જવા ં ો.
જ માડ
અ યાર ુ શાત
ધી ં જણાતા િમ.શમાના ચહરા પરનો ુ સો કોઇપણ કળ શક એમ હ ,ું “ સર! તો પછ એ પણ કહો ક ા
ુ
રાવાને આધાર ?”
“િમ.શમા! વખત આ યે તમને કહ શ, હમણાં નહ .!” મા ર

ુ િમ.શમાની નો ઉ ર આપવા ું ટા .ુ ં
’તે માર તમને હમણા ં ન જણાવી શક શ!”
“મને લાગે ક તમે ૂ કર ર ા છો િમ.મા ર

લ ુ ! તમાર તે મને જણાવ ું જોઇએ, ું અબ ઘડ મહતા સાહબને ફોન કર ણ
ક ંુ ’ં િમ.શમાનો અકળાટ વ યો.
“િમ.શમા! તમાર જણા ું હોય તો વાધો

ં નથી પણ માર પાસે ૂ
રતા ુ
રાવા છે ... આ કૉલ ડટઇ સ મારા હાથમાં છે . માં
ગરધાર ના ુ
ના ે
ગના થમદશ ુ
રાવા છે ” મા ર
ુ યાં પડલી કૉલ ડટઇ સ બતાવી ક .ું
હાજર રહલાં બધા ં બાધા બની મા રની

ુ ં
વાત સાભળ ર ા હતા.
ે
યાર િમ.શમાએ તમની આદત ુ
જબ બબડવા ું શ કર દ ,ું “ મે સાંભળે ું ક પોલીસ િનદ ષ લોકોને રં ડ છે અને
ખોટા ુ
નામા ં સડોવે છે આ મ જોઈ પણ લી ું ! આ તમે ઠ ક નથી કર ર ા સર ! ું તો ને ?” કહ મા રના
ુ
જવાબની હા- ના ની પરવા કયા િવના,ં ગરધાર તરફ ફર બો યા, “ ગરધાર ચતા ના કરતો! ું હમણા ં કઇક
ં ક ંુ ં !”
પછ ઇ સપે ટર સોની તરફ નજર નાખી
ં ક ંુ ,”તમાર ુ ં તપાસ કરવાની છે િમ. સોની? પવાર માટ ને? ચાલો, તે પણ
બતાવી દ ! પવાર બચારો કોઈના કામ માટ પણ નીક યો હશે તો પણ તમે એને_ એને જ !ુ ં તમે લોકો તો મને પણ
ે ે બબડતા, પગ પછાડતા યાંથી ચાલવા માડ
ફસાવી દશો!...” કહ તણ ં ું અને ચાલતા ં ચાલતાં પોતાનો મોબાઇલ ફોન કાઢ
કોઈકને નબર
ં ં ો.
લગાડવા માડ
સોની પણ ગડમથલમા ં તો હતો જ પણ ગરધાર ના દખતા મા ર

ુ સરને ૂ ે પણ કવી ર તે? ...
છ
એટલે તણ
ે ે પચાપ
ૂ િમ.શમા સાથે જવા પગ ઉપાડ ા. એટલે મા ર
ુ તન
ે ે ક ું , “સોની, 'િ વણી
ે ' પર ય છે તો સાથે સાથે
િમ.શમાના પલા
ે ં ડા ગ પરવાઇઝર
ુ ભ ી હતશની
ે ખબર કાઢતો આવ ! ું હવે કોઇ પણ ચા સ લવા
ે માગતો
ં નથી.!
યાં ુ
ધીમા ં ું જરા ગરધાર સાથે એક બે વાત કર લ ે ે સોનીને જવાનો ઇશારો કય મા ર
” કહ તણ ુ પોતાની જ યા
પરથી ઊભો થઇ ગયો; અને આ બ ું સાભળ
ં ે ,
હચમચી ગયલો ૂ
ણામા ં ઊભા રડ રહલા ગરધાર પાસે પહ યો.
ે ે ખભે હાથ
તન કૂ ક ,ું ” ુ ં કામ રડ છે? મ તને એમ થો ુ ં ક ું ક ું ૂ છે ?”
ની
ંૂ ે
ચવાયલા ગરધાર એ નકારમા ં મા ુ ં હલા .ુ ં
“તો પછ શા માટ રડ છે? ું ક ું ં તમ

ે ું કરશે તો તને વાધો
ં નહ આવ!ે જો સાભળ
ં ે ે ખભે હાથ
....” કહ તન કૂ મા ર
ુ
દરના મમા ં લઈ ગયા, અને તન
ે ે ધીમે અવા ં
ાય ુ ક ુ ં કહતાં ર ા.ં ..
ધી
આ યથી આ બ ું જોઇ રહલા ં હનીફ અને િવકાસ ધાને જો ુ ં ક ં બહાર આ યો યાર ગરધાર
દરના મમાથી જોરથી
ૂસકા ં ભરતો હતો તે હવે ધીમા પડ ગયા હતા! બન
ં ે િવચાર ર ા હતા ક સર તના
ે કાનમાં ુ ં ક ું ?!
એટલામાં તો મહ પાલ િસગ ઉપર આવી પહ યો.
“સર ! તમે મને બોલા યો?”
“હા! મહ પાલ માર તને કટલીક અગ યની વાત ૂ

છવા છે ?
“બોલો સર!”
“ ું કટલા વખતથી ’િસગ િસ ુ રટ સિવસ’માં કામ કર છે ?
“ ણ વષથી”
“છે લે કઈ ર જમે ટમાં હતો?”
ૂ
’રાજ તાના ર જમે ટ સર!
“ ાર િન ૃ થયો?”
“૨૦૦૫મા ં સર!”
“અહ ું ા ં રહ છે? ઘર પોતા ું છે?”
ં ટાઉનશીપ’મા ં પાસે, ૧૦ બાય ૧૦ની ભાડાની ખોલી છે સર?”

’’બમરોલી ’િ યકા
“તાર સાથે કોણ કોણ રહ છે?”
ં િપતા, માર ઘરવાળ અને

“મારા અપગ ણ છોકર ઓ. એમ તો ચાર છોકર છે પણ મોટ ને પરણાવી દ ધી છે .”
“મને ખબર છે યાર પાલ! તમારા નાતમા ં દ કર ને સાસર વાળવી એટલ ે લોઢાના ચણા ચાવવા ું કપ ંુ કામ છે .
પરણા યા પછ સાસર પ ને પરપરાથી
ં ચાલતાં િનયમ ુ
જબ રા રાખવા ું કામ ભાર છે .તમાય
ે ં પ હચતાનો ઘણી ના
ે ે માટ તો
હોય તન ૂ જ અઘ ંુ !
બ
“ સર! તમાર વાત સાચી છે . ુ કલી તો ૂ રહ છે. પણ ભગવાનની મહરબાની છે ... બી

બ દ કર પણ ૨૦૦૦/- હ ર
િપયા કમાઇ લાવે છે તથી
ે દાળ -રોટલી મળ રહ છે...પણ સા ું ક ું તો સાહબ તકલીફ તો રહ છે .
“તને અહ નોકર પર કોણે રખાવલો

ે ? મતલબ ક કોના હ તક તને “એસ.એસ.એસ”માં નોકર મળલી
ે ?”
“સર! માર ર જમે ટનો દો ત તજપાલ

ે અહ એસ.એસ.એસ લાબો
ં સમયથી નોકર કર છે . તણ
ે ે “એસ.એસ.એસ”ના મા લક
દલાવર િસગ વાત કર મને અહ નોકર અપાવવી છે .
“િન િૃ પછ તરત ું ક ?”
ુ
“સર! દશમાં નોકર શોધી! જોઈએ એવી મળ નહ અને ુ
રત વી નોકર ની મ બી ા ં છે ? તથી
ે ું અહ આવી
ગયો.”
“પવાર સાથે તને કટ ું બને અને કટલા સમયથી ઓળખે?”
ુ
“અહ ’ર પિતભવન’ પર નોકર એ આ યો યાર પછ , સર!”
“ખ ા સાહબને ું નીચે મ યો ને? “
હકારમા ં મહ પાલ િસગે મા ુ ં હલા .ું
“ખ ા સાહબે મને થોડ વાર પહલાં ક ું ક તારા બોસ દલાવર િસગ બ ુ કડક વભાવના છે??”
“હા! કડક ખરા, ુ ં કર એ સર અમા ંુ કામ જ એ ું છે ક કડપ રાખવી પડ!... મ તો સાભ

ં ુ ં છે ક કોઈ ુ
નામા ં પણ
ં ે છે ...કદાચ તમની
સડોવાયલા ે ઘરમા લકના ૂ
નનો ્ુ
નામા ં તઓ
ે આરોપી તર ક હતા,ં પણ િનદ ષ ે ! તમના
ટ ગયલા ે
તીખા વભાવને કારણ ે પ ં બના ભટ ડાના એક પી.એસ.આઇ. સાથે તઓ
ે હરમાં બાખડ પડલા! ખો ુ ં થ ું હોય તો
ે
તમનાથી સહન થ ંુ નથી અને તે છવટ
ે ે
તમની ે
સામના ુ
નામા ં ન ધાઈ ય છે . એટલે તો તમણ
ે ે પોતા ું વતન છોડ આ
ં ક .ુ પણ સર, તમે આ વાત તમન
થળ પસદ ે ે ના કહશો_ નહ તો માર નોકર જતી રહશ!ે ”મહ પાલ િસગે ક .ું
“ ું ચતા ના કર પાલ! તન
ે ે આ વાત નહ કહ શ ! પણ એક વાત ચો સ કહ શ ક ું ુ
જરાતી સરસ બોલે છે , આટ ું
સરસ ુ
જરાતી, કોઇ હ દ ભાષી ય ત બોલતી હોય એટલે સા ંુ લાગે છે !”
ક ુ ં ન સમ શકલો મહ પાલ િસગ, મા રુ સામ,ે ુ ં કહ ું એ ભાવથી ઘડ ક જોઈ ર ો...
યાર પોતાના દોડતા દમાગમા,ં હવે પછ ની ૂ

હરચના અને ગોઠવવામા ં પરોવાયલો
ે મા ર
ુ પણ તની
ે તરફ થર
નજર જોઇ ર ો હતો...
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...( િ ય વાચક િમ ો __તા.૦૮/૦૨/૨૦૦૯ના રોજ કરણ – ૧૬ કાિશત થશે.)
કરણ - ૧૭ મહ પાલ િસગ ટ ો!

ે વાતા :
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ે
યાં ુ
ં ંૂ
ુ ે
થી ૧૫ માં વાં ુ ં ...


ે ુ
જરાતી
ૅ
આભાર.
ે પટલ
કમલશ
કરણ – ૧૭ મહ પાલ િસગ ટ ો!
મહ પાલ િસગને મા ર
ુ યાર એમ ક ું ક ું હ દ ભાષી હોવા છતા,ં ુ
જરાતી ૂ સરસ બોલે છે યાર તે
બ ંૂ
ચવાયો ક
ુ તના
ખરખર મા ર ે ં વખાણ કર છે ક પછ અમ તા જ ...
અને એની ગડમથલ સમજતાં મા રન

ુ ે જરાય વાર ના લાગી! હક કતમા ં તો મા ર
ુ તન
ે ે તે ક ું ુ
જરાતી બોલે છે ? એ
ચકાસવા માટ જ ુ
જરાતીમા ં સવાલ કયા હતા.ં
અને પછ તણ
ે ે મહ પાલ િસગને ક ુ ં ૂ
છવા ું બા ુ પર કૂ ને, પોતાનો મોબાઇલ કાઢ ો અને ’િસગ િસ ુ રટ સિવસ’ ના
મા લક દલાવરિસગ સૈનીને ફોન કય , “ િમ. દલાવરિસગ?... મા ર
ુ બો ું ,ં ુ
રત ાઇમ ા ચ!...તમને ખબર જ હશે ક
કતારગામમાં આવલ
ે 'િ વણી
ે ' એપાટમે ટમા,ં િવજય રાઘવન નામના શ સ ું ૂ થ ુ ં છે . ’િવજય રાઘવનના મડર કસ’ની
ન
તપાસ માર પાસે છે . આ બાબતે આપણે ન કના દવસોમાં મળ ુ ં જ, તે માટ તમાર કદાચ અહ આવ ું પડશ;ે નહ તર
ું તો આવીશ જ. પણ તે દરિમયાન કસની તપાસની ગિત જળવાય રહ એ હ થી
ુ ; તમે મને મળો તે પહલા,ં જો તમને
ં ન હોય તો ું તમને કટલાક
વાધો ાથિમક સવાલો ફોન પર ૂ
છવા માં ુ .ં ..ઓ.ક?”
ે અવાજ આ યો.
“__ !” સામથી
“િમ. દલાવરિસગ! માર તમને આ ર તે હરાન કરવા માટ ું એક જ કારણ છે , તે કદાચ તમે સમ ગયા હશો જ. તે છતા ં
ું પ ટતા કર દ ં ે એપાટમે ટ, એટલે ક 'િ વેણી' અને ’ર પિતભવન
ક અહ કતારગામના આ બન ુ ં ે ઉપર તમારો જ
’_બન
િસ ુ રટ કો ટ ચાલે છે . માટ કસના ારં ભક તબ ે આ તપાસમા,ં ું તમારા માણસોને ચો સ જવાબદાર ગણી
શ ું...એ વાત વાભાિવક છે ક તઓની
ે આ એપાટમે ટ બનતી ુ
નાખોર રોકવાનો થમ જવાબદાર બને છે ; અને આ
એજ સીના મા લક તર ક તમે પણ એટલા જ જવાબદાર છો. ઓ.ક ? આ બન
ં ે એપાટમે ટ ખાત,ે તમારા ણ માણસો કામ
કર છે _ પવાર, મહ પાલ િસગ અને તજપાલ
ે ...બરાબર?”
“ ે
બરાબર!” સામથી દલાવરિસગ સૈનીએ ક .ું
“જો ક તમાર એક વાતની ચતા કરવાની જ ર નથી, કારણક ાથિમક તપાસમા ં તમારા માણસો આ કસમા ં સડોવાયા
ં હોય
એ ું જણા ું નથી. પણ આ બન
ં ે એપાટમે ટની રુ ાની જવાબદાર તઓની
ે ે ે હાલ મ
હોય તમન ૂ
છપરછ માટ રો ા છે .
અ યારની પ ર થિતમા ં તમારા આ ે માણસો મારા શકાના
ણય ં દાયરામા ં નથી.; પરં ુ આ કસમાં આ ે િસવાય અ ય
ણય
ં
શ સો સડોવા ે છે ; એ ું સા બત કરવા માટ માર કટલીક મા હતીની જ ર છે ,
યલા તમે જ આપી શકો છો. આ મા હતી
અમારા માટ જ નહ પણ તમારા માણસોને િનદ ષ સા બત કરવા માટ પણ અ યત
ં ઉપયોગી ુ
રવાર થઈ શક એમ છે ...”
“તમાર ા કારની મા હતી જોઈએ છે ?” દલાવરિસગ સૈનીએ ૂ .ું

છ
“ ુ ઓ િમ. સૈની તમારા બે માણસો પવાર અને મહ પાલની ૂ

છપરછ લગભગ રૂ થઈ ગઈ છે અને તમની
ે સાથે વાત
કયા પછ મને લાગે છે ક તઓ
ે િનદ ષ છે , પણ તમન
ે ે ું ખાતર વક
ૂ િનદ ષ યાર જ કહ શ ુ ં યાર તમે મને આ
તપાસમા ં મદદ કરો. બી એક વાત, તમારા ીજો માણસ, ક કદાચ અહ આવતો જ નથી; છતા ં તની
ે ડ ટુ અહ બોલે
છે . તની
ે સાથોસાથ તમાર સાથે ું કટલીક બાબતોની ચચા કરવા માં ું ં”
“ સર! તમે કહો તો હમણા ં આવી ...બાક તમને વાધો

ં ન હોય તો તમે મને ૂ ું હોય તે; ફોન પર પણ
છ ૂ શકો
છ
ે
છો!” સામથી ે કરતા ં ક .ું
દલાવરિસગ સૈનીએ િવવક
“સા ંુ દલાવરિસગ! તમે ુ

રતમા ં તમે ારથી છો?”
“દસ વરસથી”
“તમે ની હ યા થઈ એ િવજય રાઘવનને ક િમ.શમા નામની કોઇ ય તને ઓળખો છો?”
“ના સર! િવજય રાઘવન સાથે માર ારય ુ

લાકાત નથી થઇ. હા, િમ.શમાને એકવાર મ યો હતો.” દલાવરિસગ ક .ું
“િમ. દલાવરિસગ! મને ખબર છે ક તમાર એજ સીનો કો ટ ં
શાત દવની ઘણી ક કશ ન સાઇટ પર ચાલે છે ...માર
ખાસ તો એ ણ ું હ ું ક તમે ં
શાત દવને અને રસશ
ે ગોધાણીને કટલા સમયથી ઓળખો છો? “
“ ુ ઓ, મા ર
ુ સાહબ! ું રસશ
ે ગોધાણીને ઓળખતો નહોતો, પણ દવ સાહબે જ માર ઓળખાણ તમની
ે ે .
જોડ કરાવલી
દરઅસલ વાત એમ છે ક માર ં
શાતભાઈ દવ સાહબ સાથે લાબા
ં સમયથી સબધ
ં ં છે . તમાર વાત સાચી છે , તમની
ે
ં
ઘણી બાધકામ સાઇટ પર મારા માણસો છે . એ કામના કો ટ માટ, માર ઘણા વરસો પહલા,ં માર તમની
ે સાથે ુ
લાકાત
ે . એ ઓળખાણ ધીરધીર ઘિન ઠ િમ તામાં બદલાઈ ગઇ. આજની તાર ખમા ં તમની
થયલી ે ક ે
કશન સાઇટ, તઓ પોતે
યાં રહ છે એ બ ડ ગ ઉપર મારા માણસો ફરજ બ વે છે ; એટ ું જ નહ પણ તમના
ે િમ ોને પણ તઓ
ે માર એજ સીના
નામની ભલામણ કર છે . ે
થી તમના િમ ુ
વ ળમા ં પણ ં
ાક ં મારા માણસો કામ કર છે . મને યાદ છે ક ગત વરસે
ાક
દવાળ ના દવસો દરિમયાન જ મને તમણ
ે ે ગોધાણી સાહબની ઓ ફસે માણસની તા કા લક જ રયાત હોય, ફાળવી આપવા
માટ ભલામણ કરલી. એ સમયે તો ું રસશભાઇન
ે ે મળલો
ે નહ , પણ મ મારા ુ
પરવાઇઝરને તમન
ે ે મળવા મોકલી આપલા
ે .
યારબાદ એકાદ-બે વાર , માર મારા માણસોના સર ાઇઝ ચક
ે ગ માટ જવા ું થયે ,ું યાર તમની
ે ઉભડક લાકાત
ુ
થયલી
ે ... બાક કામકાજમાં રસશભાઇ
ે માણસ બ
ૂ જ િનયિમત . બી તાર ખે પમ
ે ે ટ પણ સમયસર બન કૂ મળ ય!
મોટ ભાગે મારા માણસો સાથે જ પૈસાનો ચક
ે મોકલી આપે છે . આજ દન ુ માર ઉઘરાણી કરવાની જ ર નથી પડ .
ધી
ે
તમની સરખામણીમા ં ં
શાતભાઇ ું કામ જરા બે ફકરાઇવા ં લાસ ર ુ ં . વારવાર
ં ે ે ટ મળે તો છે
ઉઘરાણી કરવી પડ. પમ
પણ કાપ ૂપ કર ન,ે ું ક ંુ સર!? ચલાવી લે ું પડ કારણક તઓન
ે ે કારણ ે મને ઘ ું કામ મળ રહ છે.” દલાવરિસગ સૈનીએ
િવગતે ુ
“પ ં બમા ં તમારા ઘરમા લકના ૂ

નના તમે આરોપી હતા અને ૧૯૯૨માં તમાર પર બા ં લાદશી કદ ઓ પર અ યાચારને
મામલે કોટ માશલ ુ પહ ચલો
ધી ે , ુ ં એ સાચી વાત છે ?”
“કોણે ક ?ંુ હા_ ઠ ક યાદ આ ુ ં મારા માણસોની ૂ

છપરછ ચાલતી હશ!ે બરાબર ને? પણ પલા
ે ં ગધડા
ે ં મહ પાલ િસગ
આવી બધી બકબક કરવાની ુ ં જ ર? અને િવજયની હ યા સાથે એ વાતનો ુ ં સબધ
ં ં સર? છતાં...તમાર વાત સાચી છે .
પણ પહલા ં કસમા ં માર પરના ં આરોપ ખોટા ં હતા ં અને ું િનદ ષ ટલો અને બી માં મને ફસાવવામાં આ યો હતો. એની
ુ સર ! માર ફરજ છે , ું
વે...મા ર તે જ આવી, આ બધી મા હતીનો ુ
લાસો કર ં તો?_”
“પવાર, મહ પાલ િસગ અને તજપાલ

ે આ ણય
ે માણસોને તમે ની ભલામણથી રાખલા
ે , તની
ે રૂ મા હતી પણ મને
આપો. ે
ણયના સં ણ
ૂ બાયોડટા, તમે આ િસ ુ રટ સિવસ યારથી ચલાવો છો, એ તથા તમારા ોફાઇલની સ ં ણ
ૂ
ે તમામ ડટાની એક સી.ડ પણ બનાવી રાખજો. ું માણસ
િવગતની, એક હાડ કોપી તૈયાર કર મને આપો. સાથોસાથ તની
મોક ું ં”
“ સર!”
“ ું હમણાં જ ઇ સપે ટર ખ ા મોક ું .ં તમે મા હતી તૈયાર રાખો! અને હા! તમારાં માણસ તજપાલન
ે ે પણ બોલાવી
રાખજો ... ઇ સપે ટર ખ ા સાથે તન
ે ે પણ અહ મોકલી આપજો.”
“ સર! પણ સા ું કહજો સર, ુ ં આ તપાસ મારા ક મારા માણસો માટ ુ કલી ઊભી કર શક એમ છે ?” ચિતત
ે
દલાવરિસગ સામથી ૂ .ું
છ
“જરાય નહ ! તમાર ચતા કરવાની લગીરય જ ર નથી િમ. દલાવરિસગ! એમ સમજો ક માર તમાર ’ફવર ’ કરવા માટ
આ મા હતી જોઇએ છે ... કારણક અમે લગભગ ૂ
ની ુ પહ ચી ગયા જ છે અને તે માર પાસે જ છે . તે પોતાનો
ધી ુ
નો
ૂ કર
ક લ ૂ ો છે .
“અ છા?! તમે તો સારા સમાચાર આ યા સર! કાિતલ કોણ છે સર?!” દલાવરિસગ સૈની ૂ જઉ
બ ુ
કતાથી ૂ બઠો
છ ે .
ુ વ રત,
“ ગરધાર !!” મા ર ણે કસ સૉ વ કર દ ધો હોય એવા વર ક .ું
ં
એ સાભળ ૂર ૂ
ણામા ં ઊભલા
ે ગરધાર એ, “ સાહબ ું ૂ નથી ...” એ ું કરગરતા વરમા ં કહ ફર રડવા ું શ ુ ક ુ
ની
“ ગરધાર , એ કોણ સાહબ?” દલાવરિસગ નામ ણવા આ રુ હતો.
“િમ.શમા કર ને 'િ વેણી' એપાટમે ટના સે ટર છે તમનો

ે ે
ગત સવક છે . િવજય રાઘવનને માર ગામ ભાગી ગયો હતો..
હ યાના કારણ બાબતે મ નથી ખોલતો, હ ૂ
છપરછ ચા ુ છે _ એક િમિનટ...એક િમિનટ! લીઝ હો ડ ઓન!” અચાનક તણ
ે ે
દલાવરિસગ સૈનીને ફોન પર રો ો ... ૂ રથી ઈ પે ટર સોની 'િ વણી
ે ' પર જઈ પરત આવી ગયો હતો. મા ર
ુ તન
ે ે
મોબાઇલના માઈક પર હાથ કૂ , ૂ રહવાનો ઇશારો કય .
પ
પછ સોની ક ક ે ે બા ુ પર લઇ જઈ ક ું ,” િમ.શમાને ઘર તો તમનો

ુ ં કહ તે પહલા,ં તન ે ે જ હાજર હશે એટલે
ભ ીજો હતશ
ે વાત છોડ ... મને પવાર ના અપડટ આપ !”
તની
ુ ે ધીમથી
સોનીએ મા રન ે હક કત જણાવી...
“સર! તમાર વાત સાચી છે . િમ.શમાના યાં તો તમનો

ે ે ,ઈ
ભ ીજો હતશ ત હાલતમા ં છે. સાધારણ ઇ ઓ છે . પગમા ં
થોડ વ ુ વા ું છે . મ તન
ે ે ૂ
છપરછ કર લીધી છે . િમ.શમાએ જણાવલી
ે વાત સાચી છે . પણ પવારને 'િ વણી
ે 'ના કોઇ પણ
રહ શે નથી મોકલા યો! તે આપણી ચતા ું ુ ય કારણ છે ...”
ુ સોનીની વાત સાભળ

મા ર ં અને તન
ે ે કાનમાં ક ક
ુ ં ક ંુ ક ુ ં સોની આ યો હતો, તના
રત ે કરતાં બમણાં વગ
ે ે યાથી
ં તરત
નીચે ચા યો ગયો.
ુ ફર દલાવરિસગ સૈની સાથે વાત માડ

ને મા ર ં , “ સૉર િમ. સૈની! તમને તકલીફ આપી. પણ એક વાત તમે મને એ કહો ક
તમારા માણસોને મોબાઇલ ફોન કમ નથી આપતા? અડધી રા ે બચારાને કોઈકની ં તા કા લક જ ર પડ તો ુ ં કર?
ાય
બચારા તમારા માણસોએ તમારો ક થાિનક રહવાસીઓનો સપક
ં કરવો હોય ક પછ પોલીસને અગ યના સદશા
ં આપવો હોય
તે માટ તમ
ે ણે એસટ ડ થ
ુ નો ઉપયોગ કરવો પડ છે.... શહરની નાખોર
ુ રોકવા માટ આ અગ યના કામ માટ તમાર આ
સવલત તમારા માણસોને રૂ પાડવી જોઈએ. હવે તો મોબાઇલ સવાઓ
ે પણ સ તી થઇ ગઇ છે , અને તમાર તો ુ માં આ સવા
પ ે
ે
લવાની છે....શકય હોય તો ું તમને તા કા લક એકાદ-બે દવસમાં તનો
ે સ ુ
લર કઢાવી મોકલીશ. કિમશનર સાહબ ું હરના ું
પણ કદાચ બહાર પડશે ...પણ ું ઇ ં ં ક તમે માર આ મૌ ખક ૂ
ચના ું પાલન કરો. બોલો ુ
ારથી આપો છો ?... કહ મા ર
મહ પાલ િસગ તરફ જોઈ ખ િમચકાર .
મહ પાલ િસગ મરક મરક હસી પડ ો...
“જ... ...” કદાચ દલાવરિસગ સૈની ગગ ફફ થઇ ગયો હોવા ું જણાતા મા ર

ુ ફોન કૂ દ ધો.
ુ મહ પાલ િસગને ક ,ું “ તારા બોસને કામ સા ં કરાવ ું છે , પણ સવલતને નામે મ ુ ં! આ દલાવર પગાર
પછ મા ર
ૂ આપે છે તને? ક પછ ગમે તે બહાને કાપી લે છે?
રો ટલા પર સહ કરાવે છે તટલો
ે જ આપે છે ક પછ ...?’
“સર! મ આજ દન ુ
ધીમા ં ારય પગાર ૂ નથી લીધો! પાછા સૈની સાહબ બે વાઉચર પર સહ લે છે એકમા ં ઓછ
રો
રકમ હોય અમને ૂ
કવાતી હોય અને બી માં વધાર ... સર, કમ? તે મને નથી ખબર!” મહ પાલ િસગે ઠાવકાઇથી
ક .ું
“અ છા િમ. દલાવરિસગ સાથે તાર કોઇક બાબતે ખટરાગ ું કઇક

ં ખ ંુ ક?”
“ના સર!” મહ પાલે ક .ું
એટલામાં ઘર શ થવા ગયલો

ે અજય ચવલી
ે યા ં આવી પહ યો...
ે ે જોતાં જ મા ર
તન ુ બોલી ઊઠ ો,” લો આ બીજો આ યો! ચાલ દો ત ચવલી
ે , આવી લાઇનમાં ! બસી
ે !”
અજય ચેવલીને ક ુ ં ના સમજતાં બાઘાની મ ઊભો રહ ગયો.
_ અને મહ પાલ િસગ કક ફાટ ખે જોતો રહ ગયો.
ુ ફોન પર પોતાની વાતચીત

આ તરફ મા ર રૂ કર તની
ે ૂ
પચાપ રાહ જોઈ રહલા ં હનીફ કોલ ડટઇ સ લઈ મા રુ પાસે
આ યો,” સર! આ મા હતી કદાચ ઉપયોગી લાગે છે જરા નજર નાખી
ં દો લીઝ !” કહ તણ
ે ે ં
શાત દવના ફોન પર
ે હાઈ લાઈટર પનથી
મ યરાિ એ થયલ ે ં
મા કગ એક મોબાઇલ ફોન નબરવા ં પજ
ે મા ર
ુ સામે ધ ...
ુ
યાં તો અચાનક મા રનો

ુ મોબાઇલ રણક ઊઠ ો.
સોનીનો ફોન આ યો હતો ...
“હા! બોલ સોની! ું સમાચાર છે ?’ મા ર

ુ ઊઠ ને બાર પાસે આવી જતા ક .ું
ુ ે સદશો
“...” સોનીએ મા રન ં આ યો.
“ ુ ં વાત કર છે, વાહ! વર

ે ુ ...પવાર પકડાઈ ગયો?
ડ ં ?
ાથી ુ ં ..?ઉધના ટશન પરથી? મને હ ું જ એ જ સા લો
લબાડ છે ! ઓ.ક.. કોની ટ મે પકડ ો?... અ છા ! જમાદાર વસાવા? નામ તો પહલીવાર સાભ
ં ં ં ! સરસ ! ું જરા મારા
ે ે અ ભનદન
તરફથી તન ં ં
સદશો આપી દ ! આપણે અહ બધાન
ં ે હરાન કર ર ા છે ...કો ું નામ આપે છે , ું ગરધાર ું
..સા લો બહાર જવા ું કહ અહ જ ભટકતો હતો અને િમ.શમા તન
ે ે િનદ ષ કહતાં હતા.ં . આપણો શક સાચો નીક યો.. ”
કહ ૂ જ ઉ સા હત જણાતા મા ર
બ ુ મોબાઇલ પોતાના ગજવામાં ૂ ો અને ગરધાર પાસે ગયા!
ે ે ઝાલી બે ગાલ પર બે અડબોથ લગાવી,”બોલ સા લા! તાર કોલ ડટઇ સ અને તા ંુ લૉકશન તને
તન ૂ
ની ુ
રવાર કર
છે . સા લો ું જ હ યાની રા ે િવજયના ઘરમા ં ભરાયલોન
ે ે ? િવજયના ઘરની ચાવી ં લા યો? શા માટ તે િવજયને
ાથી
માય ? કોણ કોણ છે તાર સાથ ે ...બોલ?”
જવાબ આપવાને બદલે ગરધાર એ રડવા ું ચા ું રા .ુ ં

ુ હસતા ં હસતા ં મહ પાલ િસગ પાસે ગયા !
પછ મા ર
ે
તમના ે
ચહરા પર હાશ જણાતી હતી. તમણ ે મહ પાલ િસગને ક ,ું “ આ કસ લગભગ સૉ વ થઇ ગયો છે ું અ યાર આ
બધા પકડાઇ ન ય યાં ુ નીચે હાજર રહ
ધી !ખાસ કર આ ગરધાર નો બ ચો જોખમી છે. માટ ું સાવચત
ે રહ ! પણ
ું સાચવ , તની
ે પાસે કોઇ હિથયાર પણ હોય શક છે . ે પરથી આવ-
કોઇ ગટ કર તે તાર યાન રાખવા ું છે; સમ યો
?!”
“હા! સર માર પણ દલાવરિસગ ને આ વાત જણાવી પડશે ક ુ ં ન સમ શકતો મહ પાલ િસગે હસતા હસતા રવાના
થયો ...
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...( િ ય વાચક િમ ો __તા.૧૫/૦૨/૨૦૦૯ના રોજ કરણ – ૧૮ કાિશત થશે.)
કરણ - ૧૮ પવાર પકડાયો

ે વાતા :
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
નાની આગલી કડ ુ ી પહ ચવા સતક થાય છે . આ દરિમયાન તન
ધ ે ે ઇ સપે ટર
ે
યાં ુ
ં ંૂ
ુ ે
થી ૧૮ માં વાં ુ ં ...
ં જમણી બા ુ ની " રહ યકથા... ઇ ફોમર "ની ટબ ઉપર

ઉપર આપેલી ટબમાથી લક કરો.

ે ુ રાતી
જ
ૅ
આભાર.
ે પટલ
કમલશ
કરણ – ૧૮ પવાર પકડાયો!
ે ’ની ઑ ફસમાથી
મહ પાલ િસગ ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ં ુ કિમશનર
બહાર નીકળ ર ો હતો, યાર જ મા ર
મહતા સાહબને ફોન લગાડ ો અને કક ચા અવા કૉર ડોરમાં આવતા જતા અને બહાર ઊભલા
ે બધાં સાભળ
ં ે તમ
ે
ં ,ું “ સર! મા ર
બોલવા માડ ુ ! હલો_ હલો સ..ર! મા ર
ુ ...તમારો અવાજ બરાબર સભળાતો
ં નથી...હલો!_”
ુ ! તારો અવાજ કાનના પડદા ફાટ
“મા ર ય એટલો ચો કમ છે ? ું મને ધીમથી
ે બોલશે તો પણ સભળાશ
ં !ે ” સામથી
ે
ુ ે વ ચથી
કિમશનર મહતાએ મા રન ે અટકાવતા ં ક .ું
“સર! અહ કતારગામમાં યાં ું બઠો

ે ,ં યાં ’ર પિતભવન
ુ ’મા ં નટવકની
ે તકલીફ હોય એમ લાગે છે . કદાચ મારા ફોઈમા ં
તકલીફ હોય શક... મને તમે બોલો છો તે ૂ ધી ું સભળા
બ ં ય છે ... અને તમારો અવાજ પણ ટૂ છે ...ઊભા રહો, ું બહાર
નીક ં .ં . ” કહ મા ર
ુ વાત કરતા કરતા બહાર કૉર ડોરમા ં નીક યો.
“ ું તને હમણાં ફોન કરવાનો જ હતો. સા ંુ , બોલ ુ ં વાત છે ?”
ં
“સર! સાભળો...’િવજય રાઘવન હ યા’ કસમા ં જરા અપડટ આપી દ . કદાચ તમાર ઉપર તમારા િમ , િમ.શમાનો ફોન
આવશે...કદાચ કોઇક િનદ ષને પકડ ો હોવાની ફ રયાદ કરશ.ે મ એક-બે શકમદન
ં ે પકડ ા છે . પણ તમારા િમ િમ.શમા,
તમને ગરધાર નામની ય ત બાબતે ફ રયાદ કરશ.ે .. િમ.શમાનો ે
ગત સવક છે ...ના સર! પણ તો ચતા ના
કરશો... લીઝ સર! િમ.શમાને તમે કહ દજો ક અસલી ુ ે
નગારને ું છોડતો નથી, અને કોઇ િનદ ષને કારણ વગર રં ડતો
નથી. તમે પણ એ વાત સાર ર તે ણો જ છો સર ! મને ખબર છે ક તમે મને ારય તપાસ દરિમયાન બનજ ર
ૂ
છપરછ કરતા ં નથી અને મને રૂ ે જ ું કામ ઝડપથી પતાવી શ ુ ં
ટ આપો છો, તથી .ં આ તમને આગોતર ણ કર
રા ું .ં .. પછ િવગતે વાત કર શ પણ એ તો તમને ખબર છે સર_” મા ર
ુ ુ
ં
“ઓ.ક! ઓ.ક. સાભળ ! મારા િમ શમા માર સામે જ બઠા
ે છે .” સામથી
ે કિમશનર મહતાએ ક .ું
જવાબમા ં મા ર
ુ સહજ અવાજ ધીમો કર ક ,ું “માફ કરજો...સર! િમ.શમાને જરા ધીરજ રાખવા કહો. તમે િમ.શમાને ૂ
છ
ુ ઓ, અને કહો ક જો તઓ
ે ૂ
કહતા હોય તો ગરધાર ની ક લાત ે ે ફોન પર સભાળ
તમન ં !ું માટ તમન
ે ે છોડવાનો તો સવાલ
જ નથી. ું એ ય તને છોડ શ તો માર તપાસને અસર થશ.ે લીઝ સર! િમ.શમાને ુ ં જવાબ આપવો? એ જરા, તમાર
ર તે ન કર દજો. સર! આ કસમા ં માર તપાસ ૂ ના ુ ક તબ ામાથી
બ ં પસાર થઈ રહ છે . હ ં
એક શકમદ ુ લો ફર
ર ો છે અને એકાદ બી ને વતર
ે નાખવાની ફરાકમાં હોય એ ું મને લાગી ર ું છે . તમને થોડ વાર રહ ફર પાછો ફોન
ક ંુ .ં ..’
“સા ંુ ! ું જોઈ લ ં અને શમા જોડ વાત કર લ .ં ગરધાર જોડ તમની

ે વાત કરાવવાની હાલમા ં જ ર નથી.” એવા
ે
કિમશનર સાહબનો સામથી ં
િતભાવ સાભળ લીધા ં બાદ મા ર
ુ કોલ કટ કય .
ે
પણ તમની ે
નજર મોબાઇલ ફોનના, લાલ કોલ ડસ નકટ બટનની પર નહ પણ મહ પાલ િસગ પર હતી લ ટ પાસે
ે ચાલમાં જોવા મળતી લ કર ચાલમા ં ચ ા
પહ ચી તો ગયો હતો...પણ તની ે ે બદલે તે ધીમે
વી ચપળતા નહોતી તન
પગલે ચાલી ર ો હતો...કઇક
ં તો કારણ હશે ક! ક પછ અમ તા જ...
એ ું િવચાર રહલો મા ર
ુ , એ જોઈ કક ઉ સા હત થઇ એ જ દાજમા ં બીજો ુકમ કય ..” હનીફ! ે બી
તો નીચથી
ે જવાન બી
ણક બોલાવી લે. અહ જ ર પડશે. આપણે ડાયરો ભરવો પડશે એ ું લાગી ર ું છે .”
ે
હનીફ નીચથી ણ પોલીસવાળાને નીચથી
ે બોલાવી લીધા. તઓન
ે ે ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ
ે ’ની ઑ ફસ બહાર
ુ પર ગોઠવી દ ધા!
હનીફ ડ ટ
ુ
અચાનક મા રની ંૂ
આવી વત કની હનીફ અને િવકાસ ધાનને નવાઈ તો નહોતી. તઓ
ે ણતા ં હતા ં ક આ બાબત હવે
ે
કોઇક અણધાર પ ર થિત માટ ક ઘટના માટ તઓએ તૈયાર રહવા ું ગ ભત ૂ
ચન વી હતી! ારથી આ બ ું જોઈ ર ા
હતાં, અને સમજવાની કોિશશ કર ર ા હતા. તઓ
ે ણતા હતાં ક મા ર
ુ સર ભલે શાત
ં દખાતા ં હોય પણ યાર ફ ડ પર
કામ કરતા હોય અને તમની
ે ં ે નહ પણ ઘણીવાર અજબના પ રણામ આપતી હતી. એ
ઝડપી અસરકારક િનણયશ ત હમશા
િનણયમાં આ ે
કારની આ મકતા તમની કામ કરવાની આગવી પ િતનો એક ભાગ હતો... આજ ું તમ
ે ું કામ કક એ ું તો
નહો ંુ ને ?...તઓ
ે િવચારતાં હતા.
અને મા ર
ુ _
તે ું મન વીજળ વગ
ે ે ચાલ ું હ ...
ું
ગરધાર અને અજય ચવલી

ે સામે હતા.ં િમ.શમા અને મહ પાલ િસગ પણ પાસે જ હતા.ં દલાવરિસગ સૈની પણ મળ
ે
જશે. પણ તજપાલન ે ચકાસવાનો હતો. પણ આ પવાર, ં
શાત દવ અને રસશ
ે ગોધાણી બન
ં ે હાથમાં નહોતો..તમા
ે ં વળ
પોતે એક જોખમ લી ું હ .ું એક ગમ
ે રમવા ું અને સફળ થાય તો કામ થઇ ય એમ હ .ું ..િવકાસ ધાનના કહવા
માણે ં
શાત ે ં પ ની અને બાળકો ઘર છે . તઓના
દવ એના ઘર પણ નથી! તના ે ક ા માણે ં
શાત દવે છે લો ફોન
ગત રા ે દસક
ે વા યે કરલો. અને કોઇની સાથ ે એક અગ યની ’બઠક
ે ’ હોવાથી વાત કરલી! કોની સાથે હશે એ ’અગ યની
ે ’? અને એનો
બઠક ુ ો ુ ં હશ?
ે .. ’લાવ, એને જ ૂ લ !’ એ ું િવચાર ; લાબી
છ ં મથામણ બાદ મા ર
ુ ફોન લગાડ ો ં
શાત
દવને ...
ે ં આ ય વ ચે
તના ં
શાત ે ે ફોન ના ઉપાડ ો! મા ર
દવના મોબાઇલ પર આખી રગ પાસ થઇ ગઈ, પણ તણ ુ ફર તની
ે
ઑ ફસના લે ડલાઇન નબર
ં પરથી ય ન કય , તો પણ ં
શાત દવે ફોન ન ઉપાડ ો તે ન જ ઉપાડ ો!! ’ ં કોઇ_ક ુ ં
ાક
ું તો વતર
ે ર ું તો નથીન?
ે ...’તણ
ે ે િવચા .ુ
ે , જો તો મોબાઇલ કપની
“હનીફ! બટા ં પર ફોન કર ૂ તો ક આ નબર
છ ં પરથી ં બી
ાય ફોન થયાં ર ા છે ખરા? શકય
હોય તો તે ું લૉકશન ણી લે !”
ુ હનીફને કહ
મા ર ૂ
ચના આપી જ ર ો ને યાં તો તના
ે મોબાઇલની ર ગ વાગી...સામે રસશ
ે ગોધાણી હતો !
ે અવાજ પરથી લાગ ું હ ું ક તે થોડો

તના ુ સામાં હતો “મા ર
ુ સર?...રસશ
ે બો ું !ં ું તો સપ રવાર સા તારા
ુ જવા
નીક યો .ં પણ ચીખલી પાસે ચકપો
ૅ ટ પર , વલસાડ પોલીસે મને રો ો. કહ છે તમાર પરત ુ
રત જ ું પડશ.ે ુ
રત
પોલીસ કિમશનરનો આદશ છે ...આ તમે ુ ં માડ
ં ું છે , સાહબ? કક સમ વો આ લોકોને. તમને કહ ન,ે સદશો
ં કૂ ને તો ું
નીક યો હતો. તો પછ મને શા માટ હરાન કરવામાં આવી ર ો છે અન_
ે ”
ં
“બ ુ આકળા ન થાવ! શાિતથી ં
માર વાત સાભળો ે
રસશભાઈ ! િવજય રાઘવનનો કસ આ ર તે વણાક
ં લશ
ે ે એ મને નહોતી
ખબર. િવજયની હ યા માટ, મ બે શકમદ
ં પકડ લીધા છે અને આ બાબતે કટલાક
ં ુ ે, માર તમાર સાથે ુ
લાસા કરવાની
સ વર જ ર છે . એટલા ં માટ તમને તકલીફ આપવી પડ . બાક તમે મને અડધી રા ે મસજ
ે ે મોકલી લ ુ ં હ ું ક વહલી
સવાર ું સા તારા
ુ રવાના થવાનો ં
...મ તમને ક ુ ં ક ?
ું અને મ તમને ’હા’ નહોતી કહ ! બરાબર? તમે મને ફોન કય
હતો એ વાત પણ સાચી, તો પણ મ ’ના’ જ કહ હોત! તમને સા તારા
ુ જવા માટ પરવાનગી થોડ આપી હતી? તમે તો
ં
તમાર મર થી હકાર ૂ ું હ .ું અને એક વાત તમને ખાસ ક ું ક હ એક હ યારો નાસતો ફર ર ો છે ; આ સજોગોમા
ં ં
તમારા સાથે મને તમાર ફિમલીની ચતા થાય છે . માટ લીઝ !...તમે સમ શકો છો આ વાત...”
“ ુ ં વાત કરો છો મા ર
ુ સર! િવજયની હ યા માટ કોઇ પકડાઇ ગ ?!
ુ ં કોણ છે ?” અિત ઉ સાહમાં આવી ગયલા
ે ે
રસશ
ે
ગોધાણીએ સામથી ૂ .ું
છ
“છે એકાદ બે ન ના
ૂ , છે તન
ે ે કદાચ તમે ઓળખતા પણ ન હશો. તમે બ અહ આવો એટલે તમને બધી વાત ક ંુ .ં
બરાબર?”
ં પકડાઇ ગયાના સમાચાર સાભળ

“બરાબર, બરાબર સર!!” પોતાના પાટનરની હ યા માટ શકમદ ં ે ગોધાણીનો
રસશ
અવાજમા ં એક કારની ગરમાહટ આવી ગઈ હતી અને તનો
ે ુ સો ઓગળ ગયો હતો.
“અને હા, સાભળો

ં ે
રસશભાઈ! તમાર પોલીસ માટની ૂ બા ુ પર
ગ કૂ , પોલીસ ૉટ શન માટ ના નહ પાડતા! તમે
ં પોલીસ ટ મ સાથે જ આવજો. સરળતા ખાતર તમે પોલીસની ગાડ માં બસી
યાથી ે જજો. કારણક હ હ યારો એક
ં બહાર આઝાદ ફર ર ો છે ક કદાચ તમને શોધતો પણ હોય... ું તમને ગભરાવી નથી ર ો, ફ ત એલટ કર ર ો
શકમદ
.ં .. તમાર કાર તમારા ફિમલી સાથે પોલીસનો માણસ લઇ લશ
ે ે અને તમન
ે ે ુ પ તમારા ં ઘર પહ ચાડ આવશ.ે એ
ખ
જવાબદાર માર . ું યાં હાજર અિધકાર ને જ ર ૂ
ચના આપી દ .ં તમે ન ચત થઈ વ...તમે જરા યાં ઊભલા
ે સબ
ે ે ટરને ફોન આપો..”
ઇ સપ
“ઓ.ક સર! તમે ક ું પછ ના પાડવાનો સવાલ જ નથી.” બ

ૂ જ આ ા ં કત અવાજમાં રસશ
ે ગોધાણીએ હા કહ .
ુ જ ર ૂ
ચના આપી, કક હાશ સાથે ફોન કટ કય .
“લો સર!’ હચ’મા ં માર વાત થઇ છે. ં

શાત દવે ગત રાિ એ દસ વા યે કરલા ં છે લો કોલ ું લૉકશન પાડસરા
ં િવ તાર
બતાવે છે ! ” યાં તો હનીફ મા ર
ુ સ પે ું કામ ૂ ંુ કર મા રન
ુ ે મા હતી આપી.
“મતલબ ક આપણી પાસે પડલી આ કૉલ ડટઇ સ બાદ બી કોઇ ફોન થયાં નથી. બરાબર ને?...લાવ તો, મને ં
શાત
દવના મોબાઇલ ું કૉલ ડટઇ સ લ ટ આપ”
ુ હનીફ પાસે
મા ર ં
શાત દવના મોબાઇલ ું કૉલ ડટઇ સ યાનથી જોવા હ તો શ જ ક ુ હ ું ક તના
ે મોબાઇલની
ર ગ વાગી...
ં
પાડસરા પી.એસ.આઇ. રાઠોડનો ફોન હતો_
“પવાર?... ુ ં વાત કર છે ? ં ? પાડસરા

ાથી ં ે વડ પાસથી
રલાય સના વબ ે ? ુ ...
ડ ુ ં પવાર
? વો લાગે છે ? અર,
ે ડાબી
કદાચ એ જ હશે...જરા જો તો રાઠોડ! તની ખ પાસે ઉપરના ભાગમાં લગભગ એક ચ ટ ,ું વા યા ું િનશાન
છે ?... છે ન?
ે બસ, તો પછ ચો સ એ જ છે . ું લઈ આવ અહ જ ! ું જોઈ લ .ં .. ુ ં કહ છે? રલાય સના વબ
ે વડ
ે
એ સ સમા ં ગયલો
ે , ફોનના લાન બદલાવવા...! ુ બોલતો હશ!ે મરવા માટ બહાર ભટક છે સા લો! વલ
ે ડન રાઠોડ!”
ુ બોલી ર ો હતો તમ
મા ર ે તમ
ે હાજર રહલાં બધાં, આ યથી ફાટ ખે સાભળ
ં ર ા ...
કારણક થોડા સમય પહલા ં મહ પાલ હતો યાર પણ ઉધના ટશન પરથી પવાર પકડાઇ ગયો એવો સોની સાહબનો
ં
મોબાઇલ પર સદશો ે !!
આવલો
તો પછ પવાર પકડાયો ં ? ઉધના ટશન પરથી ક પાડસરાથી

ાથી ં ? હમણા ં પકડાયો તે પવાર હોય તો પહલાં પકડાયો તે
કોણ હ ?ું અને મા ર
ુ સર ર તે અ ભનદન
ં આપી ર ા હતા, તે ર તે તો બન
ં ે વાત સાચી જણાતી હતી!...તો પછ સાચી
હક કત ુ ં હશ?
ે _
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...( િ ય વાચક િમ ો __તા.૨૨/૦૨/૨૦૦૯ના રોજ કરણ – ૧૯ કાિશત થશે.)
કરણ – ૧૯ બી ુ ં ન
ૂ
ે વાતા :
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ે
યાં ુ
ં ંૂ
ુ ે
થી ૧૮ માં વાં ુ ં ...
ે ટબમાથી
ઉપર આપલી ં જમણી બા ુ ની " રહ યકથા... ઇ ફોમર "ની ટબ ઉપર લક કરો.

ે ુ
જરાતી
ૅ
આભાર.
ે પટલ
કમલશ
કરણ – ૧૯ બી ુ ં ન
ૂ
ં
પાડસરાના પી.એસ.આઇ. રાઠોડની સાથે મા રની
ુ ં
મોબાઇલ ફોન પરની વાતચીત સાભળ યાં હાજર રહલા બધા ું
અચરજમા ં પડ જ ું વાભાિવક હ .ું કારણક છે લી બે વારની મા રની
ુ વાતચીત પરથી એટ ું પ ટ હ ું ક પવાર
ં
પકડાયો હતો! પણ ઉધના ટશન પરથી ક પાડસરા પરથી? તે સમજ નહોતી પડતી.
અને સબ ઈ પે ટર િવકાસ ધાન હક કત ણવા માટ પોતાની ઉ ુ

કતાને વ ુ રોક ન શ ો.
“માફ કરજો, સર! ું ૂ ના કરતો હો

લ તો, મને યાદ છે યા ં ુ પહલીવાર સોની સરનો ફોન હતો, યાર પણ પવાર
ધી
પકડાયો હોવા ું તમે ક ું હ ;ું જમાદાર વસાવાને અ ભનદન
ં આપતા ં હોવા ું પણ મ સાભળ
ં ે .ું પછ બી ં
વાર પાડસરાથી
રાઠોડ સરનો ફોન આ યો યાર પણ પવાર પકડાયો હોવા ું તમે ક !ું ... મને તો બલ ુ લ ક ુ ં સમ ું નહ સર!”
“િવકાસ! તે બરાબર સાભ
ં ુ ં હ .ું પહલીવાર પણ પવાર પકડાયો હતો અને બી વાર પણ પવાર જ પકડાયો છે ! પણ તને
સા ું ક ું તો, પહલીવારનો સદશો
ં ં
ખોટો હતો યાર બી વારનો સદશો સાચો છે ! પહલીવાર ખોટો પવાર કમ પકડવો
પડ ો હતો? તે ું તને પછ કહ શ” કહ તની
ે સામે જોઈ સહજ મત કર ઉમે ,ુ ”એ િવચાર ક અસલી પવારને આપણે
યાર શોધી ર ા હતા, યાર તે પાડસરામા
ં ં ુ ં કરતો હતો?”
“સર! તે કોઈ મોટા કારભાર માટ જ યા ં ગયો હશ!ે બી ુ ં ?

ુ ં ... શ છે ક કદાચ તના
ે કોઈ ગત કામ માટ પણ કદાચ
યાં ગયો હોય...નહ તર એ કઈ
ં પણ, કોઈને પણ 'િ વણી
ે ' પર ક ા િવના ં યાં ય ુ ં કામ?” િવકાસે ક .ું
“તાર વાત કદાચ સાચી હોઈ શક! પણ ણ ું એ ર ું ક તે પોતાના કામ માટ રલાય સના વબ
ે વ ડ પર ગયો હતો ક
ૅ જ કરાવવા ગયો હતો ક પછ કોઈ લાનનો અમલ કરવા? રલાય સના
પછ બી ? પોતાના મોબાઇલ ફોનનો લાન ચઇ
ફોન ું બલ ભરવાને બહાને ડટઇલ બલ કઢાવવા? ક પછ ...શ છે ક તાર મા હતી ુ
જબ ં
શાત દવ, કોઈકની
સાથે એક ’અગ યની બઠક
ે ’ કરવાનો હતો...તે પવાર પણ હોય!! માટ.. એક િમિનટ...એક િમિનટ_” કહ મા ર
ુ ણવાર માટ
અટ ો. અટ ે જ
ો તવો ૂ થઈ ગયો! અને પછ બી
પ જ િમિનટ આદતવશ ખો મ ચી ૂ
પચાપ ે ગયો.
બસી
સબ ઈ પે ટર િવકાસ ધાન પણ સમ ગયો અને તે પણ ૂ થઈ ગયો. તન

પ ે ે ખબર હતી ક મા ર
ુ સર પોતાની
ંૂ
ઝવણનો ઉકલ, આ ર તે જ હમશા
ં ે શોધતા હતા_ ઘણીવાર!
ે
અજય ચવલી અને ગરધાર - બન
ં ે અવાચક બની, ૂ
ઢની ે
મ બસીને, બ ું સાભળ
ં ર ા હતા.
હનીફ ે
ખો મ ચી િવચારમ ન બઠલા ુ
મા રના ે રખાઓ જોઈ, અને મનોમન તેમને કારણ
ચહરા પરની ખચાયલી ૂ
છવા
માટ િવચા ;ુ પણ રૂ હમત એકઠ કયા પછ પણ તે ના ૂ શ
છ ો.
અને પળવાર માટ ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ

ે ’ની ઑ ફસમા ં મશાનવ ્ શાિત
ં થઈ ગઈ.
ુ
અકળામણની કટલીક િમિનટ પસાર થયા બાદ, અચાનક મા ર ખો ખોલી, અને પછ વળતી પળે બબડ ો, “ માય ગોડ,
ં
શાત ે ગોધાણી તો ચીખલી પાસે ચકપો
દવ... યાર હનીફ ! રસશ ૅ ં
ટ પર, વલસાડ પોલીસના બદોબ ત હઠળ અહ
આવી ર ો છે ; પણ આપણને ં
શાત ં
દવનો ગઈ રાતથી સપક ે
નથી થતો ન?!_ “કહ તે ફટ કરતો ુ ં ઊભા
રશીમાથી
થઈ ગયો અને જોરથી લગભગ ચ લાયો, “હનીફ! જલદ પી.એસ.આઇ. રાઠોડને ફોન કર , કહ દ_ ક પવારને લઈને
સીધા અહ પહ ચે. મને દશો છે ક ં
શાત દવની જદગી સાથે કોઈક રમત રમી ર ું છે ...”
પછ ની બી િમિનટ એણે પોતાનો મોબાઇલ ફોન કાઢ ો અને સોનીને ફોન લગાડ ો, “ સોની! ા ં છે ?“
ું
“ઑન ધ ટાગટ સર! તમાર ૂચના ુ , ું પપ

જબ ં મમા ં .ં યાદવ માર સાથે છે . હ ુ કોઈ હલચાલ નથી. સર! ું
ધી
તમારા આગળના ુકમની રાહ જોઈ ર ો ં. ” સામથી
ે ધીમા વર સોનીએ ક .ું
“િવઝી બ લટ કવી છે ?”
ં
“પપ મની બરાબર બા ુ મા,ં ે -બાથ મની
ાઉ ડ લૉર પર રહતી અથવા આવતી-જતી ય ત માટ કૉમન ટૉઇલટ
ં
યવ થા છે . પપ મમાં એક નાનકડા ટૉરજ માટ જ યા પણ છે ... અને અહ થી યાં આસાનીથી નજર રાખી શકાય છે
સર!”
“અને સ ટ ?”
“સર! મ હ હમણા ં જ અપ-ડટ લીધા... ું રાહ જોઈ ર ો .ં આશા રા ું ં ક તમા ંુ સા ુ ં ગ ણત સા ું પડ!”
“લગભગ સો ટકા સા ું પડવાની શ તા છે , સોની!...પવારને પી.એસ.આઇ. રાઠોડ પાડસરાથી

ં પકડ ો છે . પણ ું ઍલટ
રહ . બૅ ટ લક!”
આ તરફ હનીફ પી.એસ.આઇ. રાઠોડ સાથે વાત કર ર ા હતો, તે દરિમયાન ફર પા ં ક ુ ં યાદ આ ુ ં હોય તમ
ે ; મા ર
ુ
ે વાત
સોની સાથની રૂ કર , હનીફ પાસેથી મોબાઇલ મા યો, “ લાવ હનીફ ! મને આપ!...રાઠોડ! સાભળ
ં ુ બો ું
_મા ર .ં
ે પવારને એક અડબોથ લગાવી
પલા ે સાથે બી ુ ં કોણ હ ?ું અને છે લે કોની સાથે હતો?”
ૂ ક તની
છ
“સર! માફ કરજો ! પણ મ દોઢ ડહાપણ વાપર પહલા ં જ એની સાથે થોડો ટપલી દાવ રમી લીધો છે ...અહ ુ ં કામ
ે ?_મ યાર એ ું
આવલો ૂ ,ું યાર તણ
છ ે ે ક ું ક તે પોતાના ે ...અને એમ કહ છે ક તની
ગત કામ માટ આવલો ે સાથે કોઈ
નહો .ું ..પકડાયો યાર પણ તે એકલો હતો. મ તે જ સૌથી પહલાં તનો
ે કાઠલો
ં પકડલો સર! ” પોલીસ ફૉસમાં નવા નવા
ે નવલો હયા રાઠોડ, સગવ મા ર
જોડાયલા ુ પાસે શાબાશીની અપે ાએ જવાબ વા યો.
ુ તન
“ઍ સલ ટ વક રાઠોડ! શાબાશ!” મા ર ે ે જરાય િનરાશ ન કય .
“થ ું સર!”
થોડ વારમા ં સામે પોલીસ પ ઊભી ર ાનો અને તમા

ે ં કરગરતા પવારનો અવાજ સભળાયો
ં .
“સાહબ સા ું ક ું ં
... ું તો અહ મારા ે .”
ગત કામ માટ આવલો
“રાઠોડ! ા કારના ં
ગત કામ માટ પાડસરા ે ? એ ું એને
આવલો ૂ .”
છ
ે ક ,ું “સર! કહ છે ક તના

થોડ વાર પછ રાઠોડ સામથી ે રલાય સના મોબાઇલ ફોન ું બલ વધાર આવ ું હોય, લાન
ે ...બી ુ ં કોઈ જ કારણ નથી, એમ કહ છે .” રાઠોડ ક .ું
ે વ ડ ઍ સ ેસમાં આવલો
બદલાવવા માટ રલાય સના વબ
“સા ંુ રાઠોડ! ું અહ પહ ચ, પવારને ું બ ૂ લ

છ ં
.”
“ સર” કહ રાઠોડ જવાબ વા યો અને મા ર

ુ ફોન કટ કય .
યાં તો ઈ પે ટર ખ ા, ’એસ.એસ.એસ’ ના દલાવરિસગ સૈની પાસથી

ે મા હતી લઈ આવી પહ યો.
“સર! આ હાડ કૉપી દલાવરિસગ સૈનીએ આપી છે તમા

ે ં પવાર, મહ પાલ િસગ, દલાવર િસહ અને તજપાલની
ે મા હતી
છે . સૉ ટ કૉપીમા ં તમના
ે આખા ટા ની મા હતી છે . દલાવરિસગ સૈની કહતાં હતો ક આ તમે જ રાખો, ભિવ યમા ં તમને
પાછ ારક જ ર પડશે તો ાં શોધતા ં રશો? પાછા વારં વારના ધ ા!” કહ ખ ાએ હાડ કૉપી અને સૉ ટ કૉપી
ુ ે આપી.
મા રન
ે
“તજપાલ અને દલાવરિસગ ા ં છે ?” મા ર
ુ ૂ .ું
છ
“સર! દલાવરિસહએ ક ું ક તજપાલ

ે ં
, પાડસરા, દ ે ર મહાદવ મ ં દરની બા ુ માં પચશીલ
ં નગરમા,ં એક લમ િવ તારમાં
રહ છે . ટ .બી.ની બમાર ને લીધે, છે લા કટલાક સમયથી તની
ે ત બયત પણ સાર નથી રહતી...તમે ા ં એ લમ
ં કરવા માટ આવવાના? ું
ં મા ં પગ ગદા
િવ તારની ગદક તે જ તન
ે ે લઈને મા ર
ુ સાહબે જણાવલ
ે થળે પહ ચી ,ં
તમે પહ ચો_”
“એકાદ પોલીસ કૉ ટબલને તની

ે સાથે મોક યો ક નહ ?” મા ર
ુ તેની વાત વ ચથી
ે કાપતા ૂ .ું
છ
“ના..ના સર!” કહતા ખ ા સહજ થોથવાયો.
“બધા ં પાડસરા
ં ું જ કમ નામ લે છે ?” એ ું કઇક
ં ુ મનોમન ધીમથી
મા ર ે બબડ ો.
ુ ફટાફટ હાડ કૉપીનાં પાના ં પલટાવવા માડ

પછ મા ર ં ા. બધાના ં
ૉફાઇલ પર નજર નાખતી ે ,
વળા ે નજર
ારક તની
ખચાતી, તો ારક ે ે એ કામ ઝપાટાભર
થર થતી. પણ તણ ે આટોપી લી .ું
િસટ લાઇટ રોડ પર રહતાં દલાવરિસગ સૈનીની અને સામા ય હાલતમાં રહતાં મહ પાલ િસગની કરમ ુ ંડળ માં ઝાઝો
ુ ે દખાયો નહ . તો પછ તજપાલ
તફાવત મા રન ે ક પવાર માટ જોખમ ં લે ?
ાથી ું તણ
ે ે િવચા .ુ
ને પછ તજપાલની
ે િવગત જોઈ. અ સ જો .ુ ં અને પછ બાઘાની મસ થઈ, સામે નીચે બઠલા
ે ં અજય ચવલીન
ે ે ક ,ું “
ે
ચાલ દો ત ચવલી! એક-બે કામ કર...આ તાર ઓ ફસ ું એમએફડ બરાબર ચાલે છે ન?
ે ”
“હા સાહબ!” અચાનક ત ં ામાથી

ં યો હોય તમ
ે અજય ચવલી
ે બો યો.
ે
“તો પછ લે, આ કાગળોની ફટાફટ એક ઝરો કૉપી કાઢ આપ! અને પછ બધાને થો ુ ં પાણી આપ.” કહ તન
ે ે તજપાલ
ે
અને દલાવરિસગ સૈનીના ે
ૉફાઇલના પપર ે ે આ યા.
તન
ે
અજય ચવલીએ ુ ે આપી.
ફટાફટ કૉપી કાઢ , મા રન
ુ તે કૉપી લઈ યાં ઊભલા

મા ર ે ખ ાને આપતાં ક ,ું “ ખ ા ! ું આ તજ
ે પાલના અ સ પર ! અને જોઈ લે ક યાં કોણ
કોણ છે? દલાવર યાં પહ યો ક નહ ? ું કોઈ તક આપવા માગતો
ં નથી.”
ે એક કૉ ટબલ દોડતો દોડતો આ યો અને હાફતા

યાં તો અચાનક નીચથી ં ાસે તણ
ે ે ક ,ું "સર!... સર! હમણા ં જ
ે પર મસજ
વાયરલસ ે ે આ યો છે ...કાલે મોડ રા ે પાડસરા
ં , .આઈ.ડ .સી.માં એક ૂ થ ુ ં છે. મરનાર ું નામ
ન ં
શાત
દવ છે! આ ર ું ઘટના થળ ું અ સ!" કહ તણ
ે ે મા રના
ુ હાથમાં અ સની કાપલી આપી.
ું
" ઉઉઉ ...? ાં ? "અચ ં ભત હનીફથી વાભાિવકપણે ૂ
છાઇ ગ .ુ ં
અને યાં ઊભલા

ે અજય ચવલીએ
ે ં .ું
રડવા માડ
"હા સર! ગઈ રા ે...પાડસરા

ં , .આઇ.ડ .સી. ના વરાન
ે ર તા પર, તની
ે કારમાં જ કોઈક તન
ે ે ગોળ માર દ ધી છે !” હાફતા
ં
ાસે બોલી રહલા કૉ ટબલના અવાજમાં સહજ ગભરાટ હતો.
“ઓહ...નો!!” ે
ણવાર માટ ત ધ થઈ ગયલા ુ
મા રના અવાજમા ં ય તા અને તણાવ પ ટ જણાતા હતા. છવટ
ે પોતે ના
ઈ છતો હતો તે ું જ થઈને ર !ું તે આ ઘટના આખી રાતના ઉ ગરા પછ પણ ના રોક શ ો તે ું ુ ઃખ એના ચહરા પર
પ ટ કળ શક ું હ .ું
વળતી પળે તણ
ે ે સામે પડલો પાણીનો લાસ ૂ ગટગટાવી ને કિમશનર મહતાનો ફોન આવે તે પહલા, ફટાફટ એક કોલ
રો
કર લેવા ું ઉ ચત મા .ુ ં તણ
ે ે પોતાનો મોબાઇલ લઈ ફર સોનીને ફોન કય .
ે ’ મા લક
“સોની! એક ખરાબ સમાચાર આપવાના છે . ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ ં
શાત દવને કોઈક ગઈ રા ે
ં માય છે ! અને_” જવાબમા ં સામથી
ક ે સોનીના ે ે આગળ ચલા
િતભાવની લગીરય દરકાર કયા િવના તણ ું ં
,”...સાભળ !
ું અ યાર પાડસરા
ં પાસે ું .ં અહ હનીફ અને િવકાસ છે . ું મનજ
ે ે કર લશ ે .. બી ુ ં કોણ છે તાર સાથ?
ે ે ન? ે હા, ઠ ક
યાદ આ ું
...યાદવ, બરાબર?...ઓ.ક ફાઇન! તાર કદાચ વધાર વાર ન જોવી પડશ.ે અને હા...તારો મોબાઇલ વાઇ શન
ે
મોડમાં રાખવા ું ૂ
કતો નહ !”
અને ઈશારાથી હનીફ અને િવકાસને, ‘ઉિમયા લ ડ ઑગનાઇઝસ ડવલપસ

ે ’ માં ઊભી કરલી હગામી
ં ે નો
પોલીસ કચર
હવાલો સ પી તે દોડતો બહાર નીક યો...
ુ ં યાદ આ
સહસા ક ક ુ ં હોય તમ
ે અજય ચવલીન
ે ે ક ,ું “ ું પણ ચાલ માર સાથ!ે “
ે
પલો હબકા ં ભરતો મા ર
ુ સાથે થવા દોડ ો.
“ચાલ! હવે રડવા ું રહવા દ! તારા શઠનો

ે કારભાર કવો હતો તે તને નથી ખબર ?! કદાચ તને ના હોય તો ણી લે ક
ે
તમણ ેઆ નહ તો કાલે આ ર તે જ જવા ું હ .ું કાળા કામનો ત આવો જ આવતો હોય છે , તે તને ા ં નથી ખબર
?!...” લ ટ ઉપર આવી રહ હતી, તે દરિમયાન રાહ જોઈ ઊભા ર ા હતા યાં તણ
ે ે અજય ચવલીન
ે ે ટપાય .
ને પલો
ે ૂ થઈ ગયો.
પ
ુ
’ર પિતભવન ં નીચે ઊતર , બહાર મઈન
’માથી ે ે પાસે ઊભા રહલા મોરને, તણ
ગટ ે ે પમા ં બસતા
ે પહલા જરા ચા અવા
ક ,ું “ મોર! ચાલ, આપણે તા કા લક પાડસરા
ં જ ું પડશ.ે ..એક મડર પણ થ ુ ં છે ... પવાર ું જ કામ લાગે છે ...આપણે જરા
ે જઈ ુ ં _ ”
ઝપાટાભર
ને પછ ગટ
ે પર બઠલા
ે મહ પાલ િસગના ચહરાને તણ
ે ે ગાડ નો સાઈડ િમરર સરખો કર વાચવાનો
ં ય ન કય .. યાં
મહ પાલ િસગના એ ચિતત જણાતા ય ે તનાવની રખાઓ વ ચ,ે પોતે સમ
ચહરા પર, ખચાયલી શક એટ ું કહવા
માટ ઘ ું બ ંુ હ .ું
“સર! સોની સાહબ?” પણ મોર કદાચ સોની સાહબને, મા ર

ુ સાથે ના જોતા,ં પોતાની ંૂ
ઝવણમા ં હતો.
મા ર
ુ પણ ણવાર માટ ચ ો પણ બી પળે વરાથી મોરને ક ,ું “ સોની સાહબ સાથે માર વાત થઈ ગઈ છે , તે એક
ં
અરજ ટ ઈ વાયર પતાવી સીધા પાડસરા પહ ચશ.ે .. ચાલ, મને મો ુ ં થાય છે . જલદ કર”
ંૂ ે મોર ગાડ નો સલ
ચવાયલો ે મારતા મારતા પણ, પોતાના સાહબથી કઇક
ં ગફલત થઈ રહ હોય; એ ભાવથી જોઈ ર ો.
ે
છવટ ગાડ માં પણ તનાથી
ે રહવા ું નહ , એટલે તણ
ે ે હતી એટલી હમત કર એકવાર ર તામા ં ફર મા રન
ુ ે ૂ જ ના
છ .ુ ં
’સર! તમાર ે તમને ખબર છે ક સર! ું ડ ટુ પર ગાડ છોડ

ૂ તો નથી થતી ન?
લ ં જતો નથી. આ
ાય પણ ું તો
અહ ગાડ પરને ગાડ પર જ બઠો
ે .ં મ તો સોની સરને ’ર પિતભવન
ુ ં બહાર નીકળતા જોયા જ નથી?! સર! ું
’માથી
ચો સ ક ું .ં ”
ુ પહલા ં સહજ
મા ર ુ સાભર નજર મોર સામે જો ;ુ ં અને પછ મોરનો ચતા રુ ચહરો જોઈ, રહવા ું નહ એટલે જોરથી
હસી પડતાં ક ,ું “ ુ ! મોર,
ડ ું પણ ચબરાક થઈ ગયો છે ...તાર વાત સાચી છે ...તારા સોની સર ’ર પિતભવન
ુ ’ પર જ
છે !! અને ું પણ તારા ટલો જ આ વાતમા ં ચો સ .ં ”
ુ
પણ મા રની ં
એવી વાત સાભળ મોરના ચહરા પરની ંૂ
ઝવણ હતી એનાં કરતા ં બવડાઈ
ે ુ
ગઈ! મા રસર ે ે થાબડતા
તન
ે સાથે મ ક કરતા હતા તે એને સમ
હતા ક તની ું નહો !ું તમા
ે ં વળ એક તરફ તના
ે સાહબ, સોની સાહબ બારોબાર
ં
પાડસરા ઘટના થળે પહ ચશે એમ કહ છે અને બી ે
તરફ તઓ ુ
’ર પિતભવન’ પર જ છે એમ કહ છે ! તો પછ સા ું
ુ ં ...કદાચ તઓ
? ે ુ
ર પિતભવન પર હોવાની વાત જ સાચી હતી કારણક પોતાની નજર ૂ ો નહોતો!...ને એમ િવચારતા ં
ે ે ઍ સલરટર પર પગ દાબી દ ધો_ લ
તણ ૉટલ!
અને પાડસરા
ં ે
પહ ચવા માટ તની પ ૂ
રપાટ ે ે ગિતશીલ બની.
વગ
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...( િ ય વાચક િમ ો __તા.૦૧/૦૩/૨૦૦૯ના રોજ કરણ – ૨૦ કાિશત થશે.)

કરણ – ૨૦ અ યો કૉલ
ે વાતા :
રત શહરનાં પોલીસ
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ે
સોની એક પિશયલ ટ પ ની ન ધ કૂ િવજયની ડાયર આપે છે . મા રએ
યાં ુ
ં ંૂ
ુ ે
થી ૧૯ માં વાં ુ ં ...


ે ુ
જરાતી
ૅ
આભાર.
ે પટલ
કમલશ
કરણ – ૨૦ અ યો કૉલ
ૂ
રપાટ દોડતી પમા ં બઠલો
ે ુ ું દમાગ પણ ગિતશીલ બની ગ ુ ં હ ...
મા ર ું
ે મનમા ં
તના ચકરાતો હતો ક ં
શાત દવને કોણે પતાવી દ ધો? એણે વારાફરતી િવક પ િવચાર જોયા... પવાર,
ે
તજપાલ ે ગોધાણી અને મનોમન તાળો મળવતો
, દલાવરિસગ સૈની ક રસશ ે ર ો. તે િવચારતો ર ો હતો...હવે પછ ની
ં
સભાવનાઓ અને શ તાઓનો સરવાળા-બાદબાક કરતો ર ો અને છવટ
ે ે ં મનમાં કટલાક
તના ં વીકાય તક ું ગ ણત
બરાબર બે ુ ં...દરિમયાન મોર ૂ
પચાપ ં
ગાડ હાકતો ર ો.
ગાડ ઘટના થળે પહ ચી યાર આ ુ બા ુ મો ુ ં ટો ં એક ુ ં થઈ ગ ુ ં હ .ું જો ક થાિનક પોલીસ ટશનના જવાબદાર

ં
જમાદાર થળ પર હાજર હતા; કારણક પાડસરા પોલીસ ટશનના પી.એસ.આઇ. રાઠોડ પવારને પકડ ને કતારગામ
ુ
’ર પિતભવન ુ ે જોતા ં થળ પર હાજર કો ટબલે હરકતમા ં આવી ગયા અને વધાર ડડા
’ જવા નીકળ ગયા હતા. મા રન ં
ં ે પાછળ ધકલવા માડ
બતાવી લોક ટોળાન ં ા. ટો ં િતતર- બતર થ ું સહજ પાછળ હટ ,ું ફૉર સીક અને ફોટો ાફર આવીને
પોતા ું કામ શ કર ૂ ા હતા.
ં
પાડસરા .આઇ.ડ .સી. રોડનો એ િવ તાર ઇ ડ યલ ઝોનમા ં આવતો હોવા છતાં, એ રોડ કક શે િન ન જણાતો હતો..
.આઇ.ડ .સી.નો છે લો રોડ, આખર બે િમલની વ ચના
ે પીપળાના ઝાડ નીચની
ે એકાત
ં જ યા. ૂ
નીએ કરલી થળ
ં
પસદગી હોિશયાર થી કર હતી. બાબત ૂ
ચવતી હતી ક ા ં તો તે પારગત
ં હતો ા ં તો પછ તે ૂ જ ર ા મક
બ
ે ’ રમવા માગતો
’ગમ ં હશ!ે કોઈક દહશતને કારણે હશે ક પછ ૂ ઝભયા
ઝ ૂ ે
આયોજનના ભાગ પ?...મા ુ
રના મનમાં
ં શ થઈ ગઈ.
ગડભાગ
ુ જો ું તો
મા ર ં
શાત દવની ગાડ એક ઝાડ નીચે પાક કરલી હતી. અડધી ગાડ રોડની બા ુ ની, ણ-સાડા ણ ટની
કાચી સડક પર હતી અને ગાડ નો આગળનો બોનટનો
ે ભાગ, ુ ય ચાર ર તાવાળા રોડની િવ દશામાં હતો. એટલે ક
ં
શાત દવ કદાચ ઘરથી અહ આ યો હોવો જોઈએ...ક પછ શ છે કદાચ કોઈક તન
ે ે બોલા યો પણ હોય? કોઈક તન
ે ે
ં માય હતો.
ાઈિવગ સીટ પર જ ક ૂ
નીએ ે ં લમણાં પર, ડાબી તરફથી માર હતી અને બી
એક ગોળ તના ે ં
ગોળ તના
ડાબી બા ુ છાતીના ભાગમા ં ઉતાર દ ધી હતી. તે ું શર ર જમણી બા ુ લચી પડ ું હ ંુ અને તે ું ડો ુ ં ાઈવર સાઇડના
દરવા તરફ ઢળે ું હ .ું આમ, તે ું આ ું શર ર ાઈવર સાઇડના દરવા પર રહલા ં તની
ે ડોક અને સીટબે ટને સહાર
લટક ર ું હ .ું તનો
ે ડાબો પગ સહજ ુ સહજ વ ુ ઝીણવટભર નજર જો ુ ં તો
ચકાઈને સીટ પર આવી ગયો હતો. મા ર
તે ું મા ુ ં યાં ઢળે ું હ ,ું એ તરફ તની
ે લમણે મારલી ગોળ ને કારણે યાં લોહ એક જ યાએ કક વ ુ પડ ું પડ ું હ .ું
યાર જમણી બા ુ ની છાતીના ભાગમા ં વાગલી
ે ગોળ ને કારણે ઉડ ું લોહ આ ુ બા ુ ફલાઈ ગ ુ ં હ .ું મા રની
ુ નજર
વાભાિવક જ ગાડ ની ઇ નશન ક પર ગઈ, યાં તનો
ે જમણો હાથ, બધ
ં થિતમા ં રહલી ઇ નશન ક પર હતો!
થમ નજર યાનમાં આ ુ ં તનો

ે આધાર લઈ મા ર
ુ પોતાના તકને મનોમન મા ણત કરવા ાઈવર સાઈડ છોડ
ફર ને ગાડ ની ખાલી સાઈડ પર ગયો. યાં ઊભા રહ તણ
ે ે ં
શાત દવની લાશ ું ફર િનર ં .ું એ તરફ
ણ કરવા માડ
ઊભા રહ , તે ગાડ ની ખાલી સાઇડથી લગભગ બે ડગ પાછળ હટ ગયો; પછ તણ
ે ે એક ં કર ,
ખ બધ ણે પોતે જ
દવને ગોળ માર ર ો હોય એમ, પોતાના હાથની ગળ ઓ ારા, રવૉ વર વી િત ૃ િત બનાવી, ં
લાશ તરફ એક િનશાન તા .ું ..
ને સહસા તના
ે મોમાથી
ં ઉદગાર નીકળ ગયો_“ ા બાત હ!” અને તની
ે ધારદાર ખોમાં વ ુ ચમક આવી ગઈ...ને પછ
ે ે પોતાની તક- લ વ ુ
તણ ંૂ
થવા ં ...
માડ
કદાચ ૂ
નીએ અહ , આ ખાલી સાઈડ તરફ ઊભા રહ ને જ ગોળ ચલાવી હતી. સીટ ઉપર અને ં
શાત દવની છાતીના
ભાગ ઉપર, ચાર બા ુ સાર -ું ઉડ ું લોહ ૂ
ચવ ું હ ું ક પહલી ગોળ યાં જ મારવામાં આવી હશ.ે તે પણ લગભગ
ં -છ ટના
પાચ તરથી જ માર હશે. યારબાદ ૂ
નીએ િવચા ુ હશે ક કદાચ એક ગોળ થી કામ ન થ ુ ં તો?... એ ભયથી
ે ે બી
જ કદાચ તણ ગોળ લમણા ં ઉપર, બરાબર ું િનશાન લઈને માર હતી; થી યાં એક જ યાએ જ લોહ દદડ ને
રલા ુ ં હ .ું તથી
ે યાં એક જ જ યાએ લોહ નો મોટો ધ બો પડ ો હતો. કદાચ તે છે લા ાસ ગણી રહલાં ં
ૂ ન ક જઈને ઉતાર આ યો હતો. કદાચ એ માટ તે ાઈવર સાઈડ પર ગયો હશ.ે એનો મતલબ એ હતો ક
બ ં
શાત
દવ ું કાસળ કોઈપણ ભોગે નીકળ ય તે તના
ે માટ ક પછ તના
ે આકાઓ માટ અ યત
ં જ ર હ !ંુ અહ મા રન
ુ ે આ
બાબત, ઘણી બધી ર તે ૂ
ચક લાગતી હતી... કયાં તો? ૂ એટલો અને એવો રવૉ વર િનશાન લવ
ની ે ા ૂ
રતો નવો
િનશા ળયો હતો; ક કદાચ થમવાર ગોળ ચલાવી ર ો હતો. ણે પહલી ગોળ માર ં
શાત દવને પહલા ં લાચાર
ે ે સી ું િશરો ભાગ ું િનશાન લવા
બનાવવા વાપર હતી. તણ ે ું ણી જોઈને ટા ુ ં હો ું જોઈએ, થી ગોળ ૂ
કવાનો ભય
પણ નહ . પછ કદાચ કણસી રહલાં અને ાઈવર સાઇડના દરવા તરફ ઢળ પડલા દવને લમણે બરાબર ન ક જઈ
િનશાન લી ું હ .ું પણ તે એટલો બધો પણ ડફોળ નહોતો ક તણ
ે ે પોતાને કોઈ જોઈ ના ે કાળ
ય તની ના કર હોય!!
ે ે વરાન
વળ ચબરાક થી તણ ે ં કય હતો. રાિ નો સમય અને ાઈવરની િવ
િવ તાર પસદ દશામા ં ખાલી સાઈડ પર ઊભા
ે ે
રહ તણ ં
શાત દવ સાથે વાતચીત આરભી
ં હશ.ે થી આવતા-જતા ં વાહનોની હડલાઇટના ઉ સથી પોતાની ઓળખ
પાવી શક અને સાથોસાથ પોતાના હાથમાં રહલી રવૉ વર ને પણ એટલી જ િસફતથી સતાડ
ં શક_ ં
શાત દવ અને
અ ય રાહદાર ઓની નજરથી! પછ તે કદાચ દર ગાડ માં પણ બઠો
ે હશ;ે અને ં
શાત દવ સાથે કોઈક એવા ુ ાની
ચચા શ કર હશ,ે ં ે માટ
એ બન ૂ જ અગ યની હશે! દરિમયાન કોઈક બાબતે બનન
બ ં ે ે વ ચે ઉ બોલાચાલી થઈ
હશે... કદાચ ૂ
નીએ ણી જોઈને આરભી
ં હશ!ે થી તે પોતાના ધારલા કામમાં સફળ થઈ શક ...ને મા ર
ુ ું અટકળ
કર ું મન ણવાર માટ થો ,ુ ં અને બી જ િમિનટ ફર ગણતર માં પડ .ું ..ઊલટ !
ઉ ે
ચચા?...ના, શકય નથી! પલો ૂ ઉ
ની ે ે તો તકનો લાભ લઈ હસતા ં હસતાં િવદાય લતો
ચચા શા માટ કર?! તણ ે
હોવાનો ડોળ કય હશે. કદાચ ં
શાત દવની વાત ક શરતો વીકાર લીધી હશે તન
ે ે ન ચત અને બે યાન બનાવવા માટ!
ે
મતલબ ક તઓ ં
શાિતથી ટા પડ ા હશે પછ ... થી તક ઝડપી, ં
શાત દવને વાતમાં રોક તણ
ે ે ચાલાક થી તણ
ે ે
પોતા ું કામ ૂ ંુ ક ુ હશ.ે સાથોસાથ સભાવના
ં એ પણ હતી ક ે ે રવૉ વર કાઢ હશે યાર જ
યાર તણ દવ ું યાન તની
ે
પર ખચા ુ ં હશ.ે તન
ે ે પોતાના મોતને સામે ઉભે ું જોઈ એણે બનતી વરાથી યાથી
ં તણ
ે ે રઘવાટમાં યાથી
ં ભાગવાની
કોિશશ કર હશે; યાં ુ
ધીમા ં ઘ ું મો ુ ં થઈ ગ ુ ં હશે અને તનો
ે ઇ નશન ક ુ લબાયલો
ધી ં ે હાથ; તે ગાડ ચા ુ કર તે
પહલા ં જ, અચાનક ટલી ગોળ ને કારણે યાનો
ં યાં જ ર ો!...
ુ અડસ ઘટનાના સમયનો

પછ મા ર ે
દાજ મળવવા ે પર હાથ
બૉનટ ૂ ે ઠં ુ હ .ું બૉનટ
ો. બૉનટ ે ખોલાવી ર ડયટર
ે ું
ં
ઢાકણ ે ં પાણીમા ં
ખોલી, તના ગણી ઝબકોળ ...એ ણ ટા ુ ં બોળ હ !!ું મતલબ ક ઘટના મોડ રા ે મ યરાિ બાદ,
બની હોવી જોઈએ. એણ ે ગાડ ની ડશબોડ’નાં લઉ કપાટમ
ં ે ટ’ માં ખાખા
ં -ં ખોળા શ કયા.. ને એના આ ય વ ચે એ
ં ં
ખાખાવીખી ં એક ઘડ વાળે ું કાગળ મ
દરિમયાન યાથી .ુ ં ુ ે લા
ણવાર માટ મા રન ુ ં ક એ કાગળ, આ કારના કાગળ
વી જ અ લ ટશનર ું િ ટ ગ પોતે ાક ે ે ક ક ૂ હલથી
ં જો ુ ં છે! તણ ુ , ટવવશ, એ કાગળ ઉપાડ લી .ું ને પછ
ે ે દમાગને વધાર ક ટ આપવાને બદલ,ે લઈ એ કાગળની ઘડ ખોલી નાખી
તણ ં ! ખોલતા જ તે ઉછળ પડ ો_ ણે લોટર
લાગી ના હોય! ને એ ઘડ ુ
લતા ે ે ઝટ યાદ આવી ગ ુ ં ક એવી જ િ
જ તન ટગવા ં કાગળ તણ
ે ે ા ં જો ું હ !ું એ હ ું
િવજય રાઘવનની ગત ડાયર ું પે ું “ ૨૦ ડસે બર અને ૨૧ ડસે બર ું પા ”ું ! એક નાનકડ ન ધ સાથે! મા ર
ુ
ે ન ધ સાથે આ મળલા
િવજયની ડાયર ની અગાઉ જોયલી ે ે
કાગળના અ રનો તાળો મળવી ુ
જોયો. પોતાના અ ભવપરક
મનથી ન ક ુ લી ું ક એ ચો સ િવજય રાઘવનના જ હ તા ર હતા! પછ બી જ પળે તણ
ે ે હસતા હસતા એ કાગળ
પોતાના શટના ગજવામા ં સરકાવી દ .ું
પછ મા ર
ુ ફૉટો ા રને બોલાવી શાત
ં દવના લમણે વાગલી
ે ગોળ ને કારણે, નીચે પડલા ં લોહ ના મોટા ધ બા
સ હતનો; ે
દવની લાશનો કટલાક ખાસ ફોટો લવા ૂ
ચ .ું
ુ િવચારતો હતો_
હવે?...મા ર
એ હતો ક ૂ રવૉ વર લઈ ગયો હશ?

ની ે ક પછ આસપાસમા ં જ ં ?...અને બી ુ ં શાત
ાક ં દવને સામથી
ે અહ
ે
બોલાવનાર જો પલો ૂ જ હોય તો!?...અને જો તણ
ની ે ેજ ં
શાત દવને અહ બોલા યો હોય, તો તે પહલથી
ે જ અહ
હાજર આવી પહ યો હશે!...શ છે ક અહ આવતા-જતા કોઈક તન
ે ે તો નહ પણ તની
ે ગાડ ને જોઈ હશ!ે .. અને જો તે
ે ે અહ થી ભાગવા માટની યવ થા પણ અગાઉથી િવચાર રાખી હશ!ે .. જો તે ુ હ લર પર
ે જ અહ હોય, તો તણ
પહલથી
આ યો હશે તો ચો સ હાઈ પીડ બાઇક પર હશ!ે ...પણ ના તે પોતાની ઓળખ પાવવા ફોર હ લરમા ં જ આ યો હોવો
જોઈએ...અને જો એમ હોય તો...તો...અ માનની
ુ શગ પકડ ન,ે તણ
ે ે ં
શાત દવની ગાડ ની િવ દશામા,ં ચાલવા
ં .ું પછ રોડ ોસ કર ને તે સામે પહ ચી ગયો.
માડ ૂ ચો સ ફોર હ લરમા ં જ હશ,ે એ ું તે ું તારણ પોતાની
ની ગળ ને
ટરવે રહલા,ં હાથવગા શકમદન
ં ે આધાર કૂ શકાય એમ હ .ું તે િનરાશ ન થયો. સામે રોડને આવલી
ે ણ ટની કાચી
સડક પર, એમ તો ઘણાં બધા ં િનશાન હતા;ં પણ તે ું યાન રોડ પર ખચાયલા
ે અને ટાયરથી પડલા,ં ૂ
ળના ં એ િનશાન
પર ગ ;ુ ં સૌથી અલગ અને પ ટ તર આવે એ ું હ .ું એ િનશાન_ નીએ
ૂ રોડ પર પોતાની ગાડ , શાત
ં દવ ની
ગાડ ની િવ દશામાં ઊભી રાખી હોવા ું અને કામ ૂ ંુ થયા પછ ઉતાવળે યાથી
ં હટ જવા માટ; પોતાની ગાડ યાથી
ં
ે ઉપાડ હોવી જોઈએ એ ું ક ક
જોશભર ું ૂ
ચવ ું હ .ું
ુ રોડ પર સહજ આછાપાછા

મા ર ં ,ં ૂ
ળથી ઊભર ઊઠલાં, એ ટાયરોના ં કટલાક
ં િનશાનની, ’ લા ટર ઓફ પે રસ’ના મૉ ડમાં,
િત ૃ િત લવાનો
ે ફોર સીકવાળાને કમ
ુ કય ...અને પછ ફર ં
શાત દવ ની ગાડ પાસે આ યો.
તે બી વાર િનર ં
ણ કર ર ો હતો. કઈક ુ ં રહ ના
ક ક ે
ય એ ફર તપાસ કર લવાની ે આદત હતી. ને તે
તની
ે નજર
દરિમયાન અચાનક તની ં
શાત દવના પગ પાસ,ે સીટ નીચે લચ પડલ
ૅ ે મોબાઇલ પર પડ .
ન ક પડલા તના
અને તની
ે ખમા,ં લોટર મા ં પણ ’ ક પોટ’ લા યો હોય એમ, ૂ
ચક ચમક આવી ગઈ! યાર, આ તો કમનો
ુ એ ો હાથ
લા યો! એ ું ક ુ ં િવચારતાં તણ
ે ે હાથ મો ં પહર મોબાઇલ ઉઠાવી લીધો.
ં
શાત દવ ના મોબાઇલની ’કૉલ લોગ’ ની િવગત રસ દ અને ઉપયોગી જણાતી હતી. મા ર
ુ સૌથી પહ ું કામ ’િમસ
કોલ’ લ ટ જોવા ું ક .ુ એ લ ટ જોતાં જોતાં તણ
ે ે પોતે ં
શાત દવને કરલા,ં પોતાના મોબાઇલ નબર
ં તે પર અટ ો.
યાર પછ નો નબર
ં શાત
ં દવની ઓ ફસનો હતો. પણ તણ
ે ે પોતે જ કય હતો.. પણ તે પછ નો નબર
ં ?...તન
ે ે થ ું ક
આ નબર
ં ...તો !? એ નબર
ં જોઈ તની
ે ખ ચાર થઈ ગઈ હતી કૉલ ડટઇ સ જોતી વળા
ે !...કઇક
ં ણીતો નબર
ં લાગતો
હતો! ા વાં યો હતો એ નબર
ં ? તણ
ે ે પોતાની યાદશ ત પર, જરા ટ ંુ જોર લગાડ ું ક તન
ે ે યાદ આવી ગ !ુ ં એ
ં
નબરના છે લા પાચ
ં ે નજર સમ
કડાઓ- ... ૧૦૯૮૭- તના ઝબક ર ા અને વળતી પળે તે બોલી ઊઠ ો, ’યસ’!...
ં
આ જ તો એ નબર પર હતો, ક ની ઉપર પોતે ’કોલ ડટઇ સ’ જોતી વખતે પે સલથી રાઉ ડ કર ને; વ ુ ડાણથી અ ય
ં
નબર ં
જોડ એ નબરની િવગતનો ઘડ પાડવા-તપાસવા માટ િવકાસ અને હનીફને આ યો હતો!
ં
એ જ નબર પરથી બે ’િમસ’ કોલ હતાં_ ં
શાત દવના મોબાઇલ પર ! તે પણ પોતે અહ પહ યો તે અગાઉના, હમણા ં
ં જ હતા!!
થોડા સમય પહલાના
’થ સ દો ત! ું ને યે ગલતી ું ક ?’ તે એ ું ધીમથી
ે ગણગ યા િવના ના રહ શ ો!
ે ે મોબાઇલ હાથમાં લીધો ને થોડ જ વારમાં મોબાઇલ પર લો બટર

તણ ૅ ં
િસ લનનો સદશો ં ો. મા ર
આવવા માડ ુ કોલ
લોગ ફાઇલ વ ુ ડાણથી ચકાસવા ું િવચાર જ ર ા હતા... ક અચાનક ં
શાત દવના એ મોબાઇલની ર ગ વાગી!
ં
- - - - ૧૦૯૮૭. ફર એ જ નબર પરથી કોલ હતો! અને બી ે
જ િમિનટ તના દમાગમાં એક ઝબકારો થયો!
યાં તો ર ગ બધ
ં થઈ ગઈ. મા ર
ુ ણવાર માટ બી ૅ
કોઈક મોબાઇલની બટર એ મોબાઇલ ફોનમાં ણવાર માટ
ં
નાખવા ું અને કોલ લોગ ફાઇલની વ ુ મા હતી રૂ રૂ યાં જ જોવા માટ િવચા ;ુ પણ બી જ ણે ુ ં માડવાળ
રત ં ક .ુ
કારણક તે ણતો હતો ક ફર ં
યાર એ નબર પરથી ફર ર ગ આવે યાર પોતે મોબાઇલની બટર
ૅ બદલતો ન હોય! એ
તક હાથથી સરક ન યએ ૂ જ જ ર હ !ંુ અને ધારો ક આવે તો પોતે
બ ુ ં કર ું ?... તના
ે તજતરાર
ે દમાગને મ તો
પડતો જ હતો અને િનણય લતા
ે પહલા ં સખત તાણ અ ભવાતી
ુ હતી...છતા ં ભાગતી ઘ ડયાળની ટક ટક વ ચે, પોતે ું
કર ું તના
ે માટ મન મ મ કર લી !ું
તે ઝપાટાભર
ે , બમણી િતથી કામ કરવા લા યો. ં
શાત દવના એ એન-૭૦ મોબાઇલમાં ’માઇ ઓન’ સકસનમા
ે ં તણ
ે ે
ં -ં ખોળા કર જોયા. તન
ખાખા ે ે જોઈ ું હ ું તે યાં નહો .ું થોડ મગજમાર પછ ’ ૂ સ’ સે સનમાથી
ં તન
ે ે જોય ું હ ું તે
મળ ગ .ું
મા ં
ણનો સવાલ હતો!... શાત દવના મોબાઇલ ફોનના ’કોલ રકોડર’ સો ટવેર ને તણ
ે ે ઍ ટ વટ
ે ક ુ જ હશ_
ે
ને અચાનક _
ફર ર ગ વાગી_
વળતી પળે તે વ થતા રાખી, પોતાનો હાથ માલ માઇ ોફૉન પર કૂ , મોબાઇલનો ‘ પીકર’ ફોન ‘ઑન’ કર દઈ, તણ
ે ે
મોબાઇલથી પોતા ું મ સહજ ૂ ર રાખી, ૂ જ ધીમા અવા
બ ક .ું ..
“હં...બોલ!_ “
અને પછ ે કોઇક ગભરાટના માય , એક

યાર સામથી ં
ણીતો અવાજ સભળાયો ે ે રાહતનો
યાર તણ ાસ લીધો! અને
ે એ અવાજ સાભળ
સામથી ં ે ચહરા પર, થોડ વાર પહલાં જ દખાતી તાણ ૂ ર કર ,ું ધીરગભીર
, ત કાલ તના ં મત ઊભર
આ .ું હમશાની
ં ે મ _!
ે ં ઉતાવળમા ં હાફળોફાફળો
પલા ં ં ે અવાજ ધીમો હતો!_
બોલતો હતો. પણ તનો
“... ં સર! તમે ા ફકમા ં છો ક

શાત ુ ં ?” સામથી
ે પલી
ે ય તએ ક .ું તેને તણ
ે ે પાડસરા
ં .આઇ.ડ .સીનો, વહલી
સવારના િપક અવસનો; હ થોડ વાર અને થોડ વાર પહલા ં શ થયલા
ે , ા ફકના વાહનોનાં હૉન નો અવાજ ડ ટબ કર
ુ પણ તો એમ જ ઈ છતો હતો!
ર ો હતો. મા ર
“હા!” તે શ એટ ું ઓ ં બોલી, સામની

ે ય તને શાત
ં દવ જ બોલી ર ો છે ! એ વાત તીિત કરાવવા માગતો
ં હતો.
“ ું તમને ારનો ફોન કરતો હતો. તમે ઉપાડતા ં કમ નહોતા?”. ું ૂ ઉતાવળમા ં

બ .ં ..
ું
“ ઉઉઉ ુ ક .ું
?...” મા ર
“...સર! તમને કદાચ રોડ પર ા ફકમા ં સભળા

ં ું ન હશ.ે જરા ગાડ સાઈડ પર લઈ લો, ૂ અગ યની વાત છે . બી
બ કોઈ
વાત હોત તો તમને પછ પણ કર લત
ે ; પણ વાત ૂ જ અરજ ટ છે, તથી
બ ે માર તમને હમણાં જ કરવી પડ એમ છે ! હવે
મને ુ ં કર ?
ું એ ખબર નથી પડતી! જરા ંૂ
ઝવણ થઈ ય છે એવી વાત છે. સાભળો
ં ...”
ુ ગાડ થોભાવી ઊભા રાખી હોવાનો કય .

“હં.. થોભ! હવે... બોલ” મા ર
“ દવ સર! મારા તમને બે સમાચાર આપવાના છે . એક સારા અને એક ખરાબ છે . સાભળો
ં ...ખરાબ સમાચાર એ છે ક અહ
ુ
’ર પિતભવ ુ સાહબ કર ને છે. તમાર ઑ ફસમા ં જ બઠા
ન” ઉપર તમાર ઑ ફસ પર પોલીસ આવી છે . કોઈક મા ર ે છે ,
પોલીસ ટશન હોય એમ. મને પણ જવા દતાં નથી. અને સાથોસાથ છે લા સમાચાર મ યા તે ુ
જબ ે
તમણ ે પવારને
ે
પકડ લીધો હોવાની મા હતી છે . પણ તમણ ે એક પણ બે ખોટા માણસને પણ પકડ લીધાં છે . ગરધાર અને અજય
ે
ચવલી!....”
ને પછ મા ર
ુ પોતાના મોબાઇલ ફોન કાઢ , સોનીને “િમસ કોલ’ કરવા માટ બટન પર હાથ ૂ .
કયો
અને અચાનક અટ ો. અને બી જ પળે પોતાના મોબાઇલમાં, પહલથી

ે તૈયાર રાખલો
ે એક મસજ
ે ે તણ
ે ે સોનીને મોક યો ...
ે અપ!”
”પક
----*-----
( મશઃ )
વ ુ આવતા ં ક ...( િ ય વાચક િમ ો __તા.૦૮/૦૩/૨૦૦૯ના રોજ કરણ – ૨૧ કાિશત થશે.)
કરણ – ૨૧ ”પેક અપ !”
વહ ગયલી
ે વાતા : રત
ુ ાઇમ ા ચના િસિનયર ઇ સપે ટર મા ર
ુ આિસ. ઇ સપે ટર સોની રત
ુ શહરના ં પોલીસ
ચના ુ
ન ુ ે
ુ કડ ઓ, ુ
રાવા ે
ં શકા
ં પદ વ ુ
ુ
ુ તના
ઝથી ુ
ે
યાં ુ
ં ંૂ
ુ ે
થી ૨૦ માં વાં ું ...


ે ુ
જરાતી
ૅ
આભાર.
ે પટલ
કમલશ
કરણ – ૨૧ ”પેક અપ !”
પોતાના મોબાઇલથી સોનીને ”પક

ે અપ!” નો સદશો
ં ુ સમાતર
મોકલી, મા ર ં પોતા ું સમ યાન, ં
શાત દવના
મોબાઇલ સામે વાત કર રહલી પલી
ે ય તની વાતમા ં રા ું
...
“તમે સાભળો
ં છો ને?” સામે પલી
ે ય તને લા ુ ં ક તની
ે વાત મા રન
ુ ે સભળાતી
ં નથી ક ુ ં એટલે તનાથી
? ે ૂ
છાઇ ગ .ું
“...હ ં બોલતો ં
! સાભ ં ”ં મા રુ તન
ે ે કદાચ વાતમા ં રોક રાખવા માગતો
ં હતો.
“...અને ં સાહબ! ખાસ ખબર એ ક પોલીસે પવારને પકડ લીધા છે . પવાર કોઇક ું
શાત ૂ કર નાં
ન ુ ં છે એવા
ે ે કો ું
સમાચાર છે. તણ ૂ ક ?ુ કમ ક ?ુ મને તો કઈ
ન ં સમજ નથી પડતી. વધારની કોઈ મા હતી માર પાસે નથી. પવાર
પકડાયો એ આપણા માટ સારા સમાચાર નથી એ વાત તમે સમ શકો છો અને હવે જો પવાર પકડાયો હોય તો આપણા
માટ તે મોટ ુ
સીબત બની શક છે ... તમે સાભળો
ં છો ને સાહબ? માટ આપણે તનો
ે હસાબ વહલી તક ચો ખો કરવો
પડશે...બોલો ુ ં કર ?
ુ ં ... ાર કર ?
ું ” સામે પલી
ે ય ત એક ાસે બોલી ગઈ.
“ ું બોલ? ાર કર ુ ં ” મા ર
? ુ દાણો દાબી જોયો.
“એકાદ દવસમા ં જ કામ પતાવ ું પડશ.ે તમાર ’હા’ છે ક કમ? તે ૂ

છવા માટ જ મ તો _
યાં તો અચાનક પલાની

ે ં વાત અડધથી
ે અટક ગઈ_
ે ક ક
સામથી ું ૂ
ટવાનો અવાજ આ યો, કદાચ દરવાજો ટૂ ો હોવાનો જ હતો – મા ર
ુ અ માન
ુ લગા .ુ ં પછ ણવાર
માટ બ ુ જોરથી શોરબકોર અને હો ાર.. થઈ; અને એ બ ું ં
શાત ં
દવના મોબાઇલ પર, સાભળ શકા ું હ _ું ને પછ
ં
એકાએક કરડાક થી ભરલો સોનીનો અવાજ સભળાયો .
“મહ પાલ િસગ! તારો મોબાઇલ મને આપી દ અને તારા હાથ ઉપર કર દ. જરાય ચાલાક કરવાની કોિશશ ના કરતો,
નહ તર માર આ ‘એમ૧૯૧૧’ રવૉ વર આજ દન ુ કોઈની શરમ રાખી નથી અને તાર પણ ના રાખશ.ે માર પાસે
ધી
તને ંક મારવાની મૌ ખક કમ
ુ છે . માટ_ ”
થોડ ણ માટ યાં શાિત

ં રહ ને ફર સોનીનો બીજો આ યો
“મહ પાલ! કોની સાથે વાત કર ર ો હતો?”
ં સાહબ સાથ!ે !” લગભગ બાઘોડ બની ગયલા

“ શાત ે ં મહ પાલ િસગે ક .ું
“ ું ક ું ં
શાત દવ સાથ!ે ? અ યા પાલ! ં
શાત દવ ં આ યો? એ ું તો ગઈ કાલે રા ે જ
ાથી ૂ થ ુ ં છે ! તને કોઈ
ન
ઉ ૂ બનાવી ર ું હ ...સમ
ું ે ે ક .ું
યો?” સોનીએ તન
“મને નથી સમ ું તો તને ં સમ ય? ચાલ!” અકળાયલા

ાથી ે સોનીનો અવાજ આ યો.
મહ પાલ િસગના માનવામાં આવ ું નહો .ું તે કદાક િવચાર ર ો હતો ક...તો પછ હમણા ં ની સાથે તે વાત કર ર ો
હતો એ કોણ હ ?ંુ તન
ે ે કશી જ ગતાગમ નહોતી પડતી! ુ ં થઈ ર ંુ હ ંુ તે પણ નહો ંુ સમ !ું
“કમ અ યા! તાર પાસે ફોન નહોતો ન?

ે ” શાત
ં દવના ચા ુ કૉલ પર સોનીએ બીજો સભળાયો
ં .
ને પછ સામની
ે ં
વાતચીત સાભળવામા ં ય ત મા ર
ુ ક ુ ં સમ તે પહલાં અચાનક બ ંુ શાત
ં થઈ ગ ુ ં હોય એ ું જણા !ુ ં
ુ જો ું તો પોતાના હાથમાં રહલા,
મા ર ં
શાત ૅ એ આખર
દવના મોબાઇલની લો બટર ાસ લઈ લીધા હતા અને તથી
ે
ં થઈ ગયો હતો.
મોબાઇલ બધ
ને યાં તો બી ે મોબાઇલની ર ગ વાગી. મા ર

િમિનટ તના ુ સમ ગયો સોની જ હોવો જોઈએ. સામે સોની જ હતો.
“સર! બ ું ’પક
ે અપ’ થઈ ગ ું છે . મહ પાલ િસગને અમે ’ર પિતભવન
ુ ’ના ં પકડ લીધો
ાઉ ડ લોર ના બાથ મમાથી
છે _”
“સરસ! ાંથી?...કવી ર તે પકડાયો?”
ં ! મને તે બાથ મ તરફ જતો દખાયો છતા ં ું

“સર! બાથ મમાથી ઘામાં હતો ક યાં ક નહ ? પછ ું અને યાદવ
ુ
’ર પિતભવન ’ના બાથ મ પાસે પહ યા યાર મને લા ુ ં ક તે દર કોઈકને જોડ વાત કર ર ો હતો! મને અચરજ થ .ુ ં
ખબર નહ કોની સાથે વાત કરતો હતો? ું અને યાદવ, યા ં બાથ મ બહાર ઊભા રહ દરવાજો તોડ દર જ ું ક પછ
તન
ે ે બહારથી લલકારવો? એ ું કક િવચારતા ં હતા. એવામા ં તમારો સમયસર આવલો
ે ’પક
ે અપ’નો મસજ
ે ે કામ આવી ગયો.
મને યાલ આવી ગયો ક મા ર
ુ સર બધી ખાતર કર લીધી હશ.ે ..એટલે તમારો મસજ
ે ે મળતા મ બાથ મનો લા ટકનો
દરવાજો તોડ દર જવા ું િવચા .ુ વળ થ ુ ં તની
ે પાસે ફ ત મોબાઇલ જ હોય એ ું થો ુ ં હ ંુ _ રવૉ વર પણ હોય શક,
એવી તમાર વાત મારા યાનમાં હતી. માર અને યાદવે ઝાઝી મહનત ન કરવી પડ . એક જ ય નમા ં દરવાજો તોડ
ં અમે ઓપરશન
નાખી ૂ ંુ ક ુ સર !“ સોની લગભગ એક ાસે બોલી ગયો.
મને ફ ત મહ પાલ સભળા

ં ું હ .ું
ે ડન સોની!”
“વલ
“થ ું સર! પણ સર! એક વાત મને ના સમ ઇ! મ મહ પાલ િસગ મોબાઇલ પર ચક

ે ક ુ તો સાચે જ નબર
ં તો ં
શાત
ે હતો! તમે ‘પક
દવનો જ ડાયલ થયલો ે અપ’ નો કમ
ુ કવી ર તે આપી દ ધો? સામે કોણ હ ું સર? “
’કારણક સામે ં
શાત દવની ૂ
િમકામા ં ું જ તો હતો?! બધી વાત મ રકોડ કર લીધી છે , ં
શાત દવ ના મોબાઇલના
ે
સૉ ટવરની ે જ મોબાઇલમા”ં મા રુ તની
મદદથી, તના ે ઉ ુ
કતા ં કર .
શાત
“મહ પાલ િસગે કોઈ ુ સોનીને વળતો

િતકાર કરલો?” મા ર કય .
“ના સર! અમે જો ુ ં ક બાથ મનો દરવાજો લા ટકનો છે અને તના

ે સડલા િમ ગરા ં તોડવા માટ યાદવ ું એકલા ું જોર
રૂ ું હ .ું અમે મહ પાલ િસગને ૂ ચ કાવી દ ધો. તન
રો ે ે ક ું સમ ુ ં જ નહ ક ુ ં થ .ુ ં તથી
ે િતકાર કરવાની થિતમા ં
જ નહોતો.”
“સરસ! હવે સાભળ

ં ે પાસે હ
, તની એક વ ુ હશ.ે તે પાછ મળવવા
ે આપણે તા કા લક મહનત કરવી પડશ,ે કદાચ આ
મોબાઇલની મ યાં જ આસપાસમા ં ં સતાડલી
ાક ં હશ.ે ું મહ પાલ િસગને યાથી
ં લઈને નીકળે તે પહલા,ં જરા યાદવ
સાથે મળ તન
ે ે સમ વી જો. સમ વટથી કામ ના થાય, તો સમય બગાડ ા િવના હાથ સાફ કર લજો
ે . આમ, પણ યાદવે
કટલા સમયથી ઝાપટ- પટ કર નથી એટલે અકળાતો હશ.ે .”
“હ ુ ં સતાડ
ં ું હશે સર? તમે તો અ યાર ુ માર સામે એક મોબાઇલની જ વાત કર ર ા હતા!”
ધી
“ઉ ચ વૉ લટ ની એક રવૉ વર! કદાચ ડબલ ઍ શન હશે! સાથે સાયલૅ સર અને વૅ રયબલ

ે પાવર કૉપ પણ હોવા
જોઈએ! જલદ કર સોની, આપણી પાસે સમય ઓછો છે !”
“ઓ.ક સર !”
“બી ુ ,ં યારબાદ આ આખી ટોળ ને આપણે હવે કચર

ે એ લઈ જઈએ. અહ ’ર પિતભવન
ુ ’ ઉપર ઘણી ુ કલી થશ.ે લોક
ટોળાને કા ુ રાખવાની મગજમાર વધારમાં! ું રાઠોડને ટો કર દ , એ પવારને લઈને ર પિતભવન
ુ ’ ઉપર પહ ચી
ગયો હશે. ખ ાને ફોન કર ને તની
ે પાસે તજપાલ
ે અને દલાવરિસગ સૈનીના અપ ડટ લઈ લે . તઓન
ે ે પણ યાં જ
બોલાવી લે . ું પણ યાં જ પહ ું .ં હવે કસ સૉ વ થઈ ગયો છે . ઓ.ક?”
“ સર! કહ સોની સમિત

ં દશાવી.
ુ સોની સાથે ચચા કર મોરને

પછ મા ર ૂ પાડ અને કૉ ટબલને અજય ચવલીન
મ ે ે મોકલવા જણા .ુ ં
એક કૉ ટબલ અજય ચવલીનો

ે હાથ પકડ લઈ આ યો એટલે મા ર
ુ કૉ ટબલને ક ,ું “તનો
ે હાથ છોડ દ એ ભાગી
ં જવાનો નથી…”
ાય
ે ે
પછ તણ ં
શાત ે ે તે ઓળખી બતાવવા ક ું
દવની લાશ બતાવી તન ૂ ,ું “ ચવલી
છ ે ! જો તે આ લાશ ં
જ છે ન?
ે ”
ે
અજય ચવલીએ લાશ જોઈ હકારમાં મા ુ ં હલાવતાં ક ું ,” , “ હા સાહબ! આ મારા શઠ
ે ં
શાત દવ જ છે ”
“ત કવી ર તે ઓળખી? કોઈ િનશાની ખબર છે?”
“ ે
સાહબ! તમના ડાબા હાથની ટચલી ે છે . એ
ગળ કપાયલી ગળ માર ખ સામે દનશ
ે બાવાના બગલ
ં ે અમે
ં ે કોઈક કામ માટ ગયા હતા યાર કપાઈ ગયલી
બન ે .”
ે ”
“કવી ર ત?
“સર! ં સર પોતાનો હાથ

શાત ુ ય દરવા ની બારસાખ પર ટકવી ઊભા ર ા હતા. અને અચાનક જોરદાર પવન ં કાયો
અને દરવાજો અફળાયો અને ં સર ક ુ ં સમ
શાત પહલાં તો બારસાખના ખાચા
ં અને દરવા ની વ ચે તમની
ે ગળ
ે તમની
આવી ગયલી ે ટચલી ગળ કપાઈને નીચે મારા પગ પાસે પડ ગયલી
ે . રિવવાર હોવાથી તા કા લક સારવાર માટ
ડૉ ટર ના મ યા. ે ે કા ું કા
મ યા તણ .ુ ં આમ, ં માર , લોકલ ડૉ ટર કસ
ાથિમક સારવાર દરિમયાન ટાકા ંૂ નાં યો
થી
હોય; અમે લા ટક સ ન પાસે લઈ ગયા હોવા છતા ં કામ પાર ન પડ .ુ ં અને તમની
ે ગળ ફર જોડ શકાય નહ
અને_”
“સા ંુ , સા ંુ ું ગાડ માં બસી

ે ! અને જરાય ચતા ન કરતો...તારા શઠનો
ે ૂ હવે મારા હાથમા ં છે .“ મા ર
ની ુ તન
ે ે વ ચથ
ે ી
ે લાબી
અટકાવી તની ં વાતને અટકાવી.
“કોણ?”
“હમણા ં ું માર સાથે ચાલ યાં તને બ કરા ું .ં ”
ુ મોર ને પરત ઓ ફસે ગાડ લઈ લવા

પછ મા ર ે ક .ું
ગાડ માં બઠાન

ે ે ુ
રત પોલીસ કિમશનર મહતા સાહબનો ફોન આ યો.
ુ ! કયાં છે
“મા ર ું
?”
“સર! ઓ ફસે પહ ચી ર ો .ં ”
“તને ખબર પડ ને ક પાડસરા

ં .આઇ.ડ .સી. પાસે ં
શાત દવની હ યા થઈ ગઈ છે ?”
“ ું વાયરલસ
ે મસજ
ૅ ે મ યા પછ તરત જ પાડસરા
ં ં
નીકળ ગયો હતો. પરત ઑ ફસ જવા પાડસરાથી નીકળ ર ો .ં મ
ાથિમક તપાસ રૂ કર લીધી છે. િવજય રાઘવનનો હ યા કસ સૉ વ થઈ ગયો છે . અને_”
“પણ યાં આ બીજો કસ - ં

શાત દવ-નો આ યો તે ું ું ” કદાચ મહતા સાહબ િમ.શમા અને રાજકારણીઓના દબાણમા ં
?
સહજ અકળાયા હોવા ું મા રન
ુ ે તમના
ે અવાજ ઉપરથી લા .ુ ં
“સર! તમે જરાય ચતા ના કરો. કોઈ ૂ ે તો બે ફકર કહ દજો ક

છ ં
શાત દવનો હ યારો પણ ું સાથ ે જ લઈને આવીશ.
તમે આવતી કાલની ં . ું તમને િનરાશ નહ કર શ.”
ે -કો ફર સની તૈયાર કરવા માડો
સ
ુ !
“મા ર ું ૂ તો નથી કર ર ો ન?
લ ે ુ ં ું એમ સમ ુ ં ક ં
શાત દવનો હ યા કસ પણ સૉ વ થઈ ગયો? ું ું પલા
ે ં
ગરધાર ની વાત તો નથી કર ર ો ને? િમ.શમાના ે
ગત સવકની ુ , િમ.શમા હમણા ં માર સાથે જ છે ...”
? મા ર
“સર! સા ંુ છે ક િમ.શમા તમાર સાથે જ છે . તો પછ એક કામ કમ નથી કરતા સર? તમારો આજનો કોઈ ય ત કાય મ
ના હોય તો આવો માર ઑ ફસે! િમ.શમાને પણ સાથે જ લઈ લજો
ે . થોડ નૌટક
ં તઓ
ે પણ છો જોતા!ં આમ પણ માર
ે
તમની જ ર છે જ... ુ ં કરશો? આવો છો ને ? ક પછ તમાર ઑ ફસે ું જ આ મહાજન મડલ
ં ું
લઈ આ ?”
“ના, ું એકાદ કલાકમાં િમ.શમા સાથે જ તાર ઓ ફસે આ ું .ં ઓ.ક?
“થ ું સર!”
મોર પને ુ
રત ાઇમ ા ચના િસટ લાઇટ રોડ પરની ઑફ સ જવા માટ ઉપાડ છે યાર અચાનક મા ર
ુ તન
ે ે ક ,ું ” મોર!
માર લગભગ વીસ-પ ચીસ િમિનટ ું મ ુ રા ગઇટ
ે ે એ કામ છે . યાં પહલાં લઈ લે. પછ આપણે ઑ ફસે
ઈ કમટ સ કચર
જઈ ,ુ ં ”
“ ”
ને પછ મા ર
ુ આિસ ટટ
ં ડાયર ટર ઓફ ઈ કમટ સ ચતન
ે દસાઈને મોબાઇલ જોડ ો.
ુ બો ું
“હલો દસાઈ સાહબ! મા ર .ં તમે મને આ ં
સપક ે .
કરવા જણાવલ ુ ં મ તમાર પાસે કટલીક ખાનગી મા હતી
ં ે . ને એના અ સધાનમા
માગલી ુ ં ં તમે ઉપરથી મ ં ૂર મ યા બાદ, એ મા હતી આપવા માટ જણાવે .ું ુ ં મ ં ૂર આવી ગઈ?
જો એમ હોય તો ું હમણા ં આવી , કારણક એક બી હ યા પણ થઈ છે અને તમાર આટલી મદદ મને સ જડ ુ
રાવા
સાથે આ ડબલ મડર હ યા કસ કોટમા ં ર ૂ કરવામાં બળ ૂ ંુ પાડશ.ે ુ ં ક ંુ ? આવી ?” મા રુ કદાચ વધાર ઉ ે જત
જણાતો હતો.
ુ ! ખાસ કસમા ં ઉપરથી મ ં ૂર મળ છે . આપણે બ વાત કર લઇએ. “

“યસ! િમ.મા ર
“થ ું દસાઈ સાહબ!”
અને અડધો કલાક બાદ મા ર

ુ ે ખાતાની ઑ ફસથી
યાર આવકવરા ે નીચે આ યો યાર મોર એ જો ુ ં ક આ વખતે સાહબના
ચહરા પર અજબનો ઉ સાહ હતો અને ચાલમા ં એક કારની ન ચતતા...
“મોર આવતી કાલની તૈયાર રાખ . હવે આપણે બન

ં ે કાલે સા તારા
ુ જઈ ”ુ ં
જવાબ આપવાને બદલ,ે હકારમાં ડો ુ ં ુ

ણાવતા મોરથી, પનો ચા ુ કરતા ં અનાયાસ જ “હઉ” એમ બોલી પડા .ુ ં
ુ ખડખડાટ હસી પડ ો.
----*-----
( મશઃ )
મારા િ ય વાચક િમ ો!
ત તરફ આગળ વધી રહલી આ રહ યકથાનો હવે પછ નો હ તો _તા.૧૫/૦૩/૨૦૦૯ના રોજ કરણ – ૨૨ કાિશત થશે.

Informer ( )

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Informer ( )

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software

http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

ુ ે ઑ ફસમા ં દાખલ થતો જોઈ, સોનીએ ઉતાવળે ફોન

"જઈ ું સર ?” સોનીએ ૂ .ું

"ચાલ!" કહ સામે કૂ ું પાણી ું લાસ એક ાસે ગટગટાવી, મા ર

ુ સાથે થયો. બનન

"સોની! મહતા સાહબએ બી ુ ં ુ ં ક ?ું તમન

“કોઈ િમ. શમા કર ને છે, મીરાનગરના

ે ' ઍપાટમૅ ટનાં પસજ

ે ' ઍપાટમૅ ટનાં પસજ

ે ે સબ ઈ પે ટર ખ ાને બોલા યો," ખ ા,

" , િવજય રાઘવન રાવ, સર”

”િમ.શમા કોણ છે ?"

સબ ઈ પે ટર ખ ાએ કો ટબલને ઈશારો કય . કો ટબલે જઈને ૂ ર ટોળામાં ઊભલા

ુ ે, લ ટની બરાબર સામના

" અમારા ઍપાટમૅ ટનાં ચોક દાર? "

"કોણ ચોક દાર ? "

" પવાર ! તે િસઘ િસ ુ રટ સિવસનો ચોક દાર છે ."

" તમને પવારએ ાર ણ કર ?"

" સવાર છ વા યે !_ પવારને બોલા ું મા ર

" ના,ના! હમણા ં ન હ, પછ !" કહ મા રએ

" તમે િવજય િવષે બી ુ ં ુ ં ણો છો? "

" ુ ં તમે મને િવજયનો લટ

"હા, ચાલો." શમાએ ક .ું

"સોની, ચાલ આપણે િવજયનો ફલટ

"નવમા માળે - I - 4 "

પગિથયાં પાસે પહ ચતા ં સહસા ક ક

નવમા માળે , બરાબર લ ટના દરવા ની સામે જ િવજય રાઘવનનો લટ

ડાયર લઈ ૂ ર જતા ં પહલા ં સોનીએ મા રના

વ ુ આવતા ં ક ...... ( કરણ – ૨ િસગારટનો ુ ડો જો વાચ

કરણ- ૨ િસગારટનો ુકડો

“હં...1 હા..! ..ચો સ , કમ ન હ સાહબ ! ” કહતાં િમ.શમા યાથી

શમા ગયો ક તરત ઈ પે ટર સોનીએ મા રન

વ ુ આવતા ં ક ...... ( િ ય વાચક િમ ો __તા.૨૯/૧૦/૨૦૦૮ના રોજ કરણ – ૩ કાિશત થશે.)

( કરણ - ૧ લફટમાં ૂ ) જો વાચ

( કરણ - ૨ િસગારટનો ુ કડો ) જો વાચ

સહસા ટ .વી શૉ-કસ પાછળના ભાગમા ં હાથ ફરવતા ફરવતા તની

ે ચીમનીના કાચના ં અસ ં ય ુ કડા અને એક દવાસળ

ં ે િમિનટથી વધાર સમય થયો નહોતો ને અચાનક યાં ઊભલા

ે ે ઈ પે ટર ખ ાને પાસે બોલા યો અને ધીરથી કાનમા ં ક ક

ુ સર ! આ લો ! તમાર વધાર ૂ ધમા ં ચા! મ

“આઇ એમ સૉર િમ.શમા! હવે મારો ચા નો ડૂ નથી.! ” કહ તણ

એટલામા ં તો બી મમાંથી બહાર આવી રહલાં ઈ પે ટર સોની મા ર

ઈ પે ટર સોની અને િમ.શમા જતાં મા ર

મા રુ ફર ડાયર ના પાનાં ઉથલાવવા માડ

યાં તો ઈ પે ટર સોની અને િમ.શમા આવી પહ યા.

“ માફ કરજો િમ.શમા! ું આપને ૂ તકલીફ આપી ર ો

ુ સર ! આ તો માર ફરજ છે એમા ં તકલીફનો સવાલ જ નથી .” િમ.શમાએ મા રન

“ ઓ. ક ચાલો ! આપણે પલા

વ ુ આવતા ં ક ...... ( િ ય વાચક િમ ો __તા.૨૯/૧૦/૨૦૦૮ના રોજ કરણ – ૩ કાિશત થશે.)

( કરણ - ૨ િસગારટનો ુ કડો ) જો વાચ

“પવાર ું ારથી એસ.એસ.એસ.માં નોકર કર છે .” મા રએ

“પહલા ં ા ં સિવસ હતી.!”

“દોઢ વષથી સર!”

“િમ લટર સિવસ છોડ પછ ના છ મ હના ા ં હતો?”

“તાર ઘર બી ુ ં કોણ કોણ છે .?”

“ઘરવાળ અને ચાર છોકરા”

“સર! અમારાં ઍપાટમૅ ટનો ૅ ન ં A – 7 પચ

“િવજય રાઘવન ું ૂ થયાની ખબર તને

“સર! ું નીચે જ ર ું ં તથી

“Ok. પવાર! તે િવજયની લાશ ા ં જોઈ. એમના ઘરમા ં ક? ” મા રએ

“ના સર! િવજયભાઈની લાશ તો લ ટના દરવા આગળ પડલી હતી.”

ં જ જોઈ લીધી હશે.?”