PSIKOLINGUISTIK

TEORI PELAZIMAN KLASIK

 Teori Pelaziman Klasik
• Dipelopori oleh Ivan Pavlov (1849-1936) yang
merupakan seorang ahli fisiologi,ahli psikologi
dan ahli fizik berbangsa Rusia.

• Pada tahun 1890-an, Pavlov mengkaji fungsi

pencernaan pada anjing dengan melakukan
pemerhatian pada kelenjar air liur.
• Pavlov melihat ransangan luar dapat
mempengaruhi proses ini. Oleh itu, contoh
awal dan terkenal bagi teori ini melibatkan
pelaziman air liur pada anjing kajian Pavlov
 Eksperimen Pavlov
• Pavlov mencadangkan bahawa proses asas
pembelajaran ialah pembentukan perkaitan
antara RANGSANGAN (R) dan sesuatu GERAK
BALAS (G).
• Pavlov cuba membuktikan teori pembelajaran
ini dengan menjalankan kajian ke atas anjing
(lihat peralatan eksperimen di sebelah). Dia
dapati bahawa apabila anjing melihat bekas
dengan makanan, air liur haiwan itu keluar.
• Dia membuat kesimpulan bahawa anjing
tersebut telah 'belajar' mengaitkan bekas
makanan yang dilihat dengan makanan yang
akan diberikan kelak.
• Pavlov melanjutkan kajiannya dengan menguji
hipotesis bahawa sesuatu organisme boleh
diajar bertindak dengan pemberian sesuatu
rangsangan.
Anjing yang dijadikan Kajian
Teori Pelaziman Klasik
• Kajian Pavlov itu menghasilkan teori
pelaziman klasik yang diaplikasikan kepada
pemerolehan bahasa.
• Terdapat dua keadaan teori ini berfungsi:
a. ‘Teori rangsangan gerak balas’
b. Teori rangsangan
• Kesimpulannya, teori pelaziman klasik
memandang bahasa sebagai satu aktiviti fizikal
semata-mata dan menekankan pentingnya
rangsangan untuk kanak-kanak memperoleh
bahasa.