IEΡΟΣΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

ΧΑΛΕΠΑΣ ΧΑΝΙΩΝ

ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ
30 ΙΟΥΝΙΟΥ – 6 IOYLIOY 2019
 30 ΙΟΥΝΙΟΥ
Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
Το Άγιον Όρος παρουσιάζει ιστορία πολύπτυχη, αξιοθαύμαστη και αξιοσέβαστη. Μια από
τις ωραιότερες πτυχές του, αναμφίβολα, είναι ο αγιολογικός πλούτος του. Η Αθωνική αγιολογία
δίκαια αποτελεί τη βασική δόξα και τον μεγαλύτερο έπαινο ενός υπερχιλιόχρονου μοναχισμού.
Οι Άγιοι του Αγίου Όρους είναι οι φιλόστοργοι Πατέρες των Αγιορειτών. Η αγάπη μας προς
αυτούς προέρχεται από χρέος και ευγνωμοσύνη για τις δωρεές τους. Είναι αγάπη τέκνων προς
κηδεμόνες, μαθητών προς διδασκάλους. Αυτοί μετέβαλαν την αγριότητα του Όρους σε
ημερότητα, τον ακατοίκητο τόπο τον έκαναν κατοικήσιμο, την έρημο τη μετέτρεψαν σε πολιτεία.
Έγιναν κτήτορες μονών και σύναξαν πλησίον τους πλήθη Μοναχών. Όσο ζούσαν ήταν
σύμβουλοι και μετά την τελευτή τους έγιναν πρεσβευτές για όλους. Μοναχοί από διαφόρους
τόπους συγκεντρώθηκαν σ’ ένα τόπο και πήραν ένα όνομα. Ακόλουθοι του πρώτου ησυχαστή
Οσίου Πέτρου, που του είπε η Κυρία Θεοτόκος τη χαροποιό επαγγελία, περί συνεχούς
προστασίας του Όρους. Και έγινε πράγματι η Κυρία Θεοτόκος Μόνιμη Σκέπη, Φρουρός και
Ιατρός όχι μόνο των Αγίων, αλλά και όλων των Μοναχών. Οι Άγιοι του Αγίου Όρους δόθηκαν
ολοκληρωτικά στον Θεό. Με πολυχρόνιους σκληρούς αγώνες καθάρισαν τον εαυτό τους και
έγιναν δοχεία καθαρά να δεχθούν ουράνια χαρίσματα. Την προς τους αδελφούς τους αγάπη
απέδειξαν με το ν’ αφήσουν τη φίλη τους ησυχία και κατόπιν θεοσημειών να πορευθούν προς
ίδρυση μονών, σκητών και κελλιών. Με κόπους πολλούς, έξοδα και πειρασμούς έκτισαν
οικήματα για να είναι, κατά τον Άγιο Νικόδημο, «σχολεία πάσης αρετής, εντολών του Θεού
φυλακτήρια, πόνων ασκητικών φροντιστήρια, αγγελικής πολιτείας εργαστήρια, παλαιών και
αγίων Κοινοβίων μιμητήρια, των ξένων καταγώγια, των πτωχών καταφύγια, λιμένες σωτηριώδεις
και ακύμαντοι». Από τους Αγίους του ονομάσθηκε το Όρος του Άθω Άγιον. Αυτοί είναι η
ωραιότητα του Όρους, το μεγαλείο του και η ακτινοβόλος θερμότητα που αναπαύει τους
Πιστούς. Άγιον Όρος, κατά τον Άγιο Νικόδημο, σημαίνει «τόπος αγιότητος· τόπος καθαρότητος·
τόπος όπου επάτησαν τόσων Αγίων πόδες. Τόπος, όστις έχει εζυμωμένα τα χώματα από τα αίματα,
από τους ιδρώτας, και από τα δάκρυα εκατοντάδων και χιλιάδων Οσίων Πατέρων εν ενί λόγω, το
Άγιον Όρος είναι τόπος αρετής και αγαθοεργίας». Οι Άγιοι του Αγίου Όρους ανέδειξαν το Όρος
και το έκαναν θαυμαστό, όπως το Σινά, τα όρη της Παλαιστίνης, το Πηλούσιο, το Γαλήσιο, τον
Λάτρο, τον Όλυμπο της Βιθυνίας. Οι Άγιοι και οι μαθητές τους στο πέρασμα των αιώνων, ως
Όσιοι και Μάρτυρες, Ησυχαστές και Κοινοβιάτες, Έγκλειστοι και Ιεραπόστολοι, αναδείχθηκαν
λαμπροί συνεχιστές της γνήσιας Ορθόδοξης μοναχικής παραδόσεως, που τη φύλαξαν όπως
γεννήθηκε στα λίκνα του Ανατολικού Μοναχισμού με αγρυπνίες και θυσίες.

1 ΙΟΥΛΙΟΥ
O ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΤΗΤΟΡ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΘΕΟΣ ΡΥΑΚΟΣ
Ο Όσιος Βασίλειος καταγόταν από την Καππαδοκία και έζησε στα χρόνια του
Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου (901 - 959 μ.Χ.), γιου του Λέοντα του
Φιλοσόφου και της Ζωής. Έκτισε τη Μονή του Βαθέος Ρύακος στη Βιθυνική κωμόπολη Τρίγλια
και διακρινόταν όχι μόνο για την ευσέβεια αλλά και για την παιδεία και τον ζήλο να εξυπηρετεί
την Πίστη και την Εκκλησία. Έτσι, στη Μονή που ίδρυσε, υπήρξε και διδάσκαλος των
προσερχόμενων ευσεβών νέων, από τους οποίους πολλοί αναδείχτηκαν στη διδασκαλία του
λάου και την άριστη διοίκηση άλλων μοναστηριών.

2 ΙΟΥΛΙΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ
Ο Άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου του 1896 μ.Χ. στο χωριό Αντάμοβκα της
επαρχίας Χαρκώβ της Νότιας Ρωσίας και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Μιχαήλ. Ήταν
απόγονος της αριστοκρατικής οικογένειας Μαξίμοβιτς, που ένα μέλος της ανακηρύχτηκε Άγιος
το 1916 μ.Χ. και είναι ο ιεράρχης Ιωάννης Μαξίμοβιτς Μητροπολίτης Τομπόλσκ, το λείψανό του
οποίου παραμένει άφθαρτο μέχρι σήμερα στο Τομπόλσκ (10 Ιουνίου). Οι γονείς του ονομάζονταν
Μπόρις και Γλαφύρα. Κατά την παιδική του ηλικία ο Μιχαήλ ήταν φιλάσθενος και έτρωγε λίγο.
Ήταν ήσυχο παιδί, πολύ ευγενικό και είχε βαθειά θρησκευτικότητα. Όταν έπαιζε, έντυνε τα
στρατιωτάκια του μοναχούς, μάζευε εικόνες, θρησκευτικά βιβλία και του άρεσε να διαβάζει
βίους Αγίων. Τα βράδια στεκόταν όρθιος για πολλή ώρα προσευχόμενος. Επειδή ήταν ο
μεγαλύτερος από τα 5 αδέλφια του και γνώριζε καλά τους βίους των Αγίων, έγινε και ο πρώτος
δάσκαλός τους στην Πίστη. Ήταν πολύ αυστηρός με τον εαυτό του στην εφαρμογή των
εκκλησιαστικών και εθνικών παραδόσεων. Μάλιστα, τόσο πολύ εντυπωσίασε με την χριστιανική
του ζωή την παιδαγωγό του που ήταν Γαλλίδα και Καθολική, που βαπτίστηκε Ορθόδοξη. Σε
ηλικία 11 ετών, οι γονείς του Μιχαήλ τον έστειλαν στην Στρατιωτική σχολή της Πολτάβα. Εκεί
συνάντησε τον Επίσκοπο της Πολτάβα Θεοφάνη, έναν πολύ αγαπητό ιεράρχη, που επηρέασε
πολύ τον Μιχαήλ. Σε μια στρατιωτική παρέλαση, ενώ περνούσαν από τον Καθεδρικό Ναό, ο
μικρός Μιχαήλ (ήταν τότε 13 ετών) έκανε τον σταυρό του. Οι συμμαθητές του γέλασαν και τον
κορόϊδεψαν, ενώ οι καθηγητές του θέλησαν να τον τιμωρήσουν. Ο πρίγκιπας Κωνσταντίνος
όμως, που ήταν προστάτης της Σχολής, είπε να μην τιμωρηθεί ο δόκιμος Μιχαήλ γιατί με την
πράξη του αυτή δηλώνει βαθειά και υγιή θρησκευτικά αισθήματα. Το 1914 μ.Χ. αποφοίτησε από
την Στρατιωτική σχολή και παρόλο που ο ίδιος ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές του στην
Θεολογική Σχολή του Κιέβου, έκανε υπακοή στους γονείς του, που ήθελαν να γίνει δικηγόρος
και γράφτηκε στην Νομική Σχολή. Το 1921 μ.Χ. και αφού ξέσπασε στη Ρωσία εμφύλιος πόλεμος,
φεύγει μαζί με την οικογένεια του και εγκαθίσταντε στην Γιουγκοσλαβία. Εκεί γράφετε στην
Θεολογική σχολή του Βελιγραδίου ενώ παράλληλα πουλούσε εφημερίδες για να τα βγάζει πέρα.
Το 1924 μ.Χ. χειροτονήθηκε Αναγνώστης στην Ρωσική Εκκλησία του Βελιγραδίου από τον
Επίσκοπο Αντώνιο και το 1926 μ.Χ. χειροτονήθηκε Διάκονος και εκάρη μοναχός με τ' όνομα
Ιωάννης στο Μοναστήρι του Μίλκοβ. Λίγο χρόνια μετά, διορίστηκε στην Ιερατική σχολή στην
πόλη Βιτόλ της Σερβίας και το 1934 μ.Χ. εξελέγη Επίσκοπος Σαγκάης, παρόλο που ο ίδιος δεν
ήθελε γιατί είχε πρόβλημα στην ομιλία του. Όταν στις 21 Νοεμβρίου το 1934 μ.Χ. φτάνει στην
Σαγκάη, βρίσκει μονάχα μια μισοκτισμένη Εκκλησία και το ποίμνιό του διχασμένο από εθνικές
έριδες. Αρχικά βοήθησε τους κατοίκους να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους, ώστε να ‘ρθει η
ειρήνη και σιγά - σιγά οργάνωσε ορφανοτροφείο, το οποίο αφιέρωσε στον Άγιο Τύχωνα του
Ζαντόσκ, που αγαπούσε τα παιδιά. Ξεκίνησε την προσπάθειά του με 8 παιδιά και στο τέλος
κατάφερε να έχει 3.500. Όταν ξέσπασε η Κομμουνιστική Επανάσταση στην Σαγκάη, ο Άγιος
Ιωάννης, πήρε τα παιδιά και τα μετέφερε στις Φιλιππίνες και από εκεί τα πήγε στην Αμερική και
στην Αυστραλία. Το 1951 μ.Χ. ο Άγιος Ιωάννης καταφεύγει στην Αμερική, αλλά εκεί οι Επίσκοποι
της Συνόδου αποφασίζουν να τον στείλουν στην Επισκοπή του Παρισιού και των Βρυξελλών.
Εκεί, εκτός των άλλων καθηκόντων του, ασχολήθηκε και με την συγγραφή των Βίων Αγίων που
έζησαν πριν το Σχίσμα με αποτέλεσμα να γίνουν γνωστοί στην Ορθόδοξη Εκκλησία και να
εορτάζονται ακόμα και σήμερα. Στις 21 Νοεμβρίου του 1962 μ.Χ. επέστρεψε στην Αμερική και
διορίστηκε Επίσκοπος της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Άγιος
Ιωάννης κοιμήθηκε στις 2 Ιουλίου του 1966 μ.Χ. Είχε πάει στο Σιάτλ μαζί με την θαυματουργική
εικόνα της Παναγίας του Κούρση. Μόλις τελείωσε την Θεία Λειτουργία και αφού πέρασε τρεις
ώρες προσευχόμενος μέσα στο Ιερό, πήγε στο δωμάτιό του να ξεκουραστεί. Κάθισε στην
πολυθρόνα του και στις 4 παρά δέκα το απόγευμα κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο ήρεμα χωρίς
πόνο. Ο Άγιος Ιωάννης προγνώριζε την ημέρα της κοιμήσεώς του και είχε προετοιμαστεί, όπως
οι μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Γι' αυτό και εκείνη την ημέρα της κοιμήσεώς του έστειλε
ένα γράμμα, στέλνοντας για τελευταία φορά την ευλογία του στις Μοναχές της Λέσνα στην
Γαλλία, που τόσο πολύ τον είχαν βοηθήσει και εξυπηρετήσει. Σχεδόν 24 ώρες αργότερα το Ιερό
του Λείψανο έφθασε στον Καθεδρικό Ναό του Σαν Φρανσίσκο, που ο ίδιος είχε ολοκληρώσει. Τον
προϋπάντησαν οι κληρικοί και έγινε ολονύχτια αγρυπνία που κράτησε τέσσερις ώρες. Μετά το
τελευταίο ασπασμό έγινε τρεις φορές η λιτάνευση του Ιερού Λειψάνου του γύρω από τον Ναό. Το
φέρετρο το βάσταζαν ορφανά που ο Άγιος είχε σώσει και μεγαλώσει στην Σαγκάη. Ένας
Ιεράρχης παρομοίασε την λιτάνευση του Αγίου με την λιτάνευση του Επιταφίου του Χριστού την
Μεγάλη Παρασκευή. Ετάφη στις 7 Ιουλίου το απόγευμα σ' ένα μικρό υπόγειο παρεκκλήσιο κάτω
από το Ιερό. Το φθινόπωρο του 1993 μ.Χ. η Σύνοδος των Επισκόπων της Αμερικής με υπεύθυνο
τον Αρχιεπίσκοπο Αντώνιο του Σαν Φρανσίσκο, άνοιξε τον τάφο του και βρήκαν το σώμα του
άφθαρτο. Ένα χρόνο αργότερα, στις 2 Ιουλίου του 1994 μ.Χ. ανακηρύχθηκε επίσημα Άγιος.
Επειδή ο Άγιος Ιωάννης ταξίδευε συχνά αεροπορικώς, θεωρείται προστάτης των ταξιδευόντων
αεροπορικώς.

3 ΙΟΥΛΙΟΥ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΟΣ ΚΑΙ ΜΩΚΙΑΝΟΣ
Οι Άγιοι αυτοί, εκβιάζονταν από τον έπαρχο Μάξιμο να θυσιάσουν στα είδωλα και
επειδή αρνήθηκαν ομολογώντας τον Χριστό, αποκεφαλίστηκαν. Όταν δε ο Άγιος Μωκιανός
βάδιζε στον τόπο της εκτέλεσης τους, τον ακολούθησαν η γυναίκα και τα παιδιά του
κλαίγοντας. Τότε ο Άγιος, αντί να δειλιάσει είπε στην οικογένειά του να μη κλαίει αλλά να
χαίρεται για το μαρτύριο που του αξιώνει ο Θεός. Ενώ αντίθετα η γυναίκα του Αγίου Μάρκου,
όταν αποκεφαλίστηκε ο άντρας της, πήρε το κεφάλι του στα χέρια της με χαρά σαν πολύτιμο
θησαυρό.

4 ΙΟΥΛΙΟΥ
Η ΟΣΙΑ ΜΑΡΘΑ ΜΗΤΗΡ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΕΝ ΤΩ ΘΑΥΜΑΣΤΩ ΟΡΕΙ ΑΣΚΗΣΑΝΤΟΣ
Η Οσία Μάρθα ήταν στολισμένη με πολλές χριστιανικές αρετές και γέννησε τον Άγιο
Συμεών κατόπιν επαγγελίας του ιδίου του Θεού. Υπήρξε σε μεγάλο βαθμό φιλάνθρωπη και
βοήθησε τον πλησίον απεριόριστα. Όταν απεβίωσε ειρηνικά, ενταφιάστηκε στη Δάφνη της
Αντιοχείας. Αργότερα, λέγεται, ο γιος της μετέφερε το Άγιο Λείψανό της κοντά στον στύλο όπου
ασκήτευε. Εκεί με τις προσευχές του Άγιου γιου της, ο τάφος της θαυματουργούσε.

5 ΙΟΥΛΙΟΥ
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΑΜΠΑΔΟΣ
Ο Όσιος Λαμπαδός, και όταν ακόμα ήταν μέσα στον κόσμο, έλαμπε από τις χριστιανικές
αρετές. Διακρινόταν για τη σωφροσύνη του, τη χρηστότητα του, τη χαλιναγώγηση της γλώσσας
του, την υπομονή του, τη μακροθυμία του, την πραότητα του, τη μεγάλη αγάπη του προς τους
φτωχούς και τους πάσχοντες. Αργότερα ασκήτεψε, και υπήρξε από τους ασκητές εκείνους, που
με την άγια ζωή τους και την υπόληψη της αρετής τους, γίνονται ωφελιμότατοι και στον κόσμο.
Πολλοί που έρχονταν στο ασκητήριό του, ο Όσιος τους οδηγούσε στα κατάλληλα πνευματικά
βάλσαμα και αυτοί επανεύρισκαν την ηθική τους υγεία, που τα πάθη και οι ηδονές της σάρκας
είχαν κατασκάψει.

6 ΙΟΥΛΙΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΣΤΕΙΟΣ
Ο Άγιος Αστείος (ή Αστίος) ήταν Επίσκοπος Δυρραχίου και έζησε επί Αυτοκράτορος
Τραϊανού και ηγεμόνος Αγρικόλα το έτος 98 μ.Χ. Συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες του
Δυρραχίου και επειδή δεν θυσίαζε στα είδωλα, οδηγήθηκε στον ηγεμόνα Αγρικόλα, όπου τον
έδειραν με μολύβδινα ομοιώματα χεριών και τον μαστίγωσαν με μαστίγια από νεύρα βοδιών.
Επειδή όμως επέμενε στην Πίστη του Χριστού, τον άλειψαν με μέλι και τον σταύρωσαν σε καιρό
καύσωνα, κοντά στο τείχος της πόλης. Εκεί έπεσαν επάνω του νέφη μελισσών, όπου από τα
πολλά τσιμπήματα θανατώθηκε.