Professional Documents
Culture Documents
Ταύροι πίονες... συναγωγή πονηρευομένων περιέσχον με
Ταύροι πίονες... συναγωγή πονηρευομένων περιέσχον με
Παύλος Δημητρακόπουλος
Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς
3
της 30ης Νοεμβρίου 2009, στο Φανάρι, παρόντων Καρδιναλίων του Πάπα; Δεν είναι
και αυτό μια οικουμενιστική ενέργεια συμπορεύσεως με την αίρεση;
δ) Γιατί ο Δεσπότης σας δεν μου επέτρεψε να ομιλήσω σε ιερατική Σύναξη με
θέμα τον Οικουμενισμό, οπότε θα είχαμε την ευκαιρία μέσω του διαλόγου, να
εκφράσουμε ελεύθερα τις σκέψεις μας και να καταλήξουμε σε κάποια συμπερά-
σματα; Σε τι θα έβλαπτε η ομιλία αυτή; Τι είχε να φοβηθεί; Αν αυτά που θα έλεγα
ήταν λάθος θα μπορούσε να με ανατρέψη με μαρτυρίες από την αγία Γραφή και
τους Πατέρες. Δεν είναι λοιπόν και αυτή η ενέργειά του μιά ενέργεια υπέρ του
Οικουμενισμού και συμπορεύσεως μ’ αυτόν;
ε) Στο Συνέδριο προς τιμήν των μελών της οικογενείας του αγίου Γρηγορίου του
Παλαμά, τον Δεκέμβριο του 2009, ένας εκ των εισηγητών, ο επίσκοπος πρώην
Ερζεγοβίνης Αθανάσιος Γιέβτιτς, επεχείρησε στη εισήγησή του να παρουσιάσει τον
άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς ως υπέρμαχο ενός άλλου Οικουμενισμού, με ορθόδοξο
ένδυμα, ενώ είναι γνωστόν, ότι ο άγιος τον χαρακτηρίζει ως «Παναίρεση». Γιατί ο
Δεσπότης σας δεν διαμαρτυρήθηκε για την διαστρέβλωση αυτή; Δεν είναι και αυτή
η στάση του μια ενέργεια υπέρ του Οικουμενισμού; Πως λοιπόν, ω αγαπητοί αδελ-
φοί και πατέρες, τα έξυπνα και γυμνασμένα μάτια σας, που συλλαμβάνουν αμέσως
κάθε αιρετική προπαγάνδα και την εξουδετερώνουν κεραυνοβόλα, δεν μπόρεσαν να
διακρίνουν τις παρά πάνω οικουμενιστικές ενέργειες; Πώς συνέβη η φοβερή παναί-
ρεση του Οικουμενισμού να μείνη έξω από το οπτικό σας πεδίο; Τι έπαθαν τα μάτια
σας και αλοιθωρίζουν απέναντι σ’ αυτήν; Νομίζετε, ότι ο λαός είναι κουτός, ότι
τρώει χόρτο; Αν έτσι νομίζετε κάνετε μεγάλο λάθος.
3) Γιατί ψεύδεστε, αγαπητοί αδελφοί και πατέρες, ότι δήθεν είχα την απαίτηση να
εγκαταλείψετε «κάθε άλλο ποιμαντικό έργο πρός χάριν ενός μονομερούς αντιαι-
ρετικού αγώνος»; Από πού βγάζετε το συμπέρασμα αυτό; Στην απολογία μου, την
οποία έστειλα στον Δεσπότη σας στις 11 Φεβρουαρίου 2010 (σελ. 5), γράφω τα
ακριβώς αντίθετα: «Ασφαλώς κατ’ ουδένα λόγον θα πρέπει να παραμελήσουμε τα
ποιμαντικά μας καθήκοντα και την πνευματική καλλιεργεια της ψυχής μας και των
ψυχών του λογικού μας ποιμνίου». Ούτε ποτέ ισχυρίστηκα ότι ο ανταιρετικός
αγώνας πρέπει να είναι μονομερής. Σας ερωτώ: Προτού να συντάξετε το
συκοφαντικό ψήφισμά σας, ζητήσατε από τον Δεσπότη σας, να σας δώσει όλη την
μεταξύ εμού και αυτού διαμοιφθείσα αλληλογραφία, ώστε να την μελετήσετε και να
έχετε μια σαφή γνώση των θέσεών μου πάνω στο εν λόγω θέμα; Πολύ αμφιβάλω.
Γιατί λοιπόν ενεργήσατε με τόση προχειρότητα και επιπολαιότητα; Δεν καταλα-
βαίνετε, ότι έτσι πέφτετε στο βαρύτατο αμάρτημα της συκοφαντίας, για το οποίο θα
δώσετε λόγο στον Θεό; Από πού επίσης συμπεραίνετε, ότι δήθεν είχα την αξίωση να
κατευθύνω το ποιμαντικό έργο μιάς ολόκληρης Μητρόπολης «επιβάλλοντας στον
οικείο ιεράρχη τις απόψεις μου και αγνοώντας τις πραγματικές ανάγκες του ποιμ-
νίου»; Ποτέ δεν διανοήθηκα κάτι τέτοιο. Όλα όσα έγραψα, ένα σκοπό είχαν: Να
επισημάνουν την εν λόγω αίρεση και την ανάγκη αντιαιρετικού αγώνος. Δεν έθιξα
καθόλου άλλους τομείς ποιμαντικής διακονίας, ούτε ζήτησα να επιβάλω
προσωπικές μου απόψεις. Απεναντίας όσα έγραψα τα εθεμελίωσα πάνω σε
μαρτυρίες από την αγία Γραφή και τους αγίους Πατέρες. Το γεγονός ότι ο Δεσπότης
σας δεν ετόλμησε να ανατρέψει τίποτε απ’ όσα έγραψα, αποδεικνύει, ότι δεν είναι
δικές μου απόψεις, αλλά η ίδια η διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Γιατί διαστρέφετε,
αγαπητοί αδελφοί και πατέρες, τα λόγια του Χριστού περί του γνησίου και του
4
μισθωτού ποιμένος; Ποιός είναι λοιπόν ο γνήσιος ποιμένας; Αυτός, που
κουκουλώνει την αίρεση, ή αυ-τός, που την ξεσκεπάζει; Αυτός που συμπορεύεται
μαζί της, ή αυτός που την κατά-πολεμεί;
Έρχομαι στην 2η παράγραφο. Γράφετε, ότι ήμουν ασεβής και αχάριστος προς τον
επίσκοπό μου. Έπρεπε λοιπόν να κουκουλώσω και εγώ την αίρεση, για να κερδήσω
την ευαρέσκεια, τον σεβασμό και την εκτίμισή του, ώστε να φαίνομαι ευγνώμων
προς αυτόν; Δεν διαβάσατε ποτέ τι λέγει ο απόστολος Παύλος: «ει γαρ έτι
ανθρώποις ήρεσκον, Χριστού δούλος ουκ αν ήμην»; Ούτε επίσης τον λόγο του
αγίου Χρυσοστόμου: «εί που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την
ομόνοιαν της αληθείας, αλλ’ ίστασο γενναίως έως θανάτου…την αλήθειαν μηδαμού
προδιδούς»; Γιατί ψεύδεστε, ότι έπαιρνα μισθούς από την Μητρόπολη χωρίς να
παράγω έργο; Όλα όσα έργα έγιναν στην ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Μουτσιάλης,
ύψους πάνω από 300.000 €, τι μαρτυρούν; (Για περισσότερες λεπτομέριες βλέπε
προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Έτοιμοι προς απολογίαν παντί τω αιτούντι»,
σελ.4). Κάνετε επίσης λόγο για περεξηγήσεις, εντάσεις και συγκρούσεις με άλλους
κληρικούς. Δεν αναφέρετε όμως ούτε μία συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά μιλάτε
γενικά και αόριστα. Κατ’ αρχήν παραδέχομαι, ότι έχω ελλείψεις και σφάλματα, ότι
σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσίασα αποκλίνουσα συμπεριφορά με εκδηλώσεις
του παλαιού ανθρώπου, διότι ούτε απαθής είμαι, ούτε άγιος. Αγωνίζομαι όμως με
την Χάρη του Θεού να μετανοώ. Σας ερωτώ όμως: Εσείς είστε απαθείς και άγιοι;
Αφού λοιπόν και εσείς έχετε παρόμοια αμαρτήματα, τι σας ωφελεί να ερευνάτε με
μεγεθυντικό φακό τα σφάλματά μου, προφανώς για να με διαπομπεύσετε; Μ’ αυτόν
τον τρόπο νομίζετε, ότι θα υπερασπίσετε το αφεντικό σας; Πάντως εγώ δεν πρόκει-
ται να μιμηθώ το παράδειγμά σας και να παρουσιάσω συγκεκριμένες περιπτώσεις
αποκλίνουσας συμπεριφοράς του Δεσπότου σας, γιατί τότε θα πέσω, όπως πέσατε
εσείς, στο αμάρτημα της κατακρίσεως. Γιατί ψεύδεστε, ότι δήθεν διετύπωσα
«μεσαιωνικές απειλές για καταδίκη στην αιώνια κόλαση και την απώλεια του
ουρανίου στεφάνου σ’ αυτούς που δεν συμφωνούσαν με τις απόψεις μου», ή ότι
«μετά από κάθε ομιλία κατέβαζα τον ομιλητή και χρησιμοποιούσα το βήμα για να
διατυπώσω τις γνωστές απόψεις μου»; Γιατί δεν αναφέρετε έστω μία συγκεκριμένη
περίπτωση, αλλά μιλάτε γενικά και αόριστα; Λίγο ντροπή, λίγο φόβο Θεού δεν έχε-
τε μέσα σας, για όλη αυτή την λάσπη, που ρίχνετε κατά πάνω μου; Πως θα πάτε
αύριο να λειτουργήσετε στο άγιο θυσιαστήριο έχοντας κατεγνωσμένη την συνεί-
δηση;
Τι να πώ επίσης για όσα ψευδή γράφετε στην 3η παράγραφο; Τούτο μόνον θα πώ,
ότι ευτυχώς ο Θεός με εφώτισε να φροντίσω να ηχογραφηθεί σε κασσέτα η εν λόγω
σύναξη, ή οποία σας διαψεύδει πέρα για πέρα. Τα διαδραματισθέντα ηχογραφήθη-
καν κατά μέγα μέρος από τον π. Συμεών Πρωτοψάλτου. Το υπόλοιπο δεν ηχογρα-
φήθηκε, επειδή κάποιος κληρικός σταμάτησε την ηχογράφηση, χωρίς αυτός να το
καταλάβει, προφανώς για να μην βγούνε στη δημοσιότητα τα αίσχη των συναδέλ-
φων του.
Πρίν να κλείσω θα ήθελα, απευθυνόμενος προς όλους σας να πώ τα εξής: Κατ’
αρχήν σας συγχωρώ με την καρδιά μου, για όση λάσπη ρίξατε και για όσες
συκοφαντίες επινοήσατε εναντίον μου. Κατανοώ την αγωνιώδη προσπάθειά σας να
σκεπάσετε την ενοχή και να περισώσετε το κύρος του αφεντικού σας. Σας
ευχαριστώ, γιατί μου προξενήσατε περισσότερο μισθό σύμφωνα με τον λόγο του
5
Κυρίου μας «μακάριοι εστέ όταν ονειδήσωσιν υμάς…». Λυπάμαι όμως, διότι αμαρ-
τάνετε βαρύτατα και θα είστε αναπολόγητοι εν ημέρα κρίσεως, αν δεν μετανοήσετε.
Με τέτοιου είδους ενέργειες δεν πρόκειται να πείσετε κανέναν. Το καλύτερο που
έχετε να κάνετε, αν θέλετε να επανορθώσετε το ατυχές αυτό ψήφισμα, είναι να
γράψετε ένα δεύτερο ψήφισμα, στο οποίο θα διακηρύσσετε την παναίρεση του
Οικουμενισμού, θα αποδοκιμάζετε την ένοχη συγκάλυψη της αιρέσεως και τις
παράνομες συμπροσευχές του Δεσπότη σας καθώς και τον άδικο διωγμό, που
άσκησε εναντίον μου. Τέλος θα τον παρακαλείτε να παραιτηθεί από τα επισκοπικά
του καθήκοντα. Αν εφαρμόζονταν σήμερα οι ιεροί Κανόνες, ο επίσκοπός σας θα
έπρεπε να ήταν καθηρημένος. Ας πάει σε κάποιο Μοναστήρι ή ασκητήριο να
κλαύσει αυτές τις αμαρτίες του και τον βαρύτατο σκανδαλισμό, που προκάλεσε σε
πλήθος ψυχών, αν θέλει να βρεί έλεος εν ημέρα κρίσεως. Αν πράγματι έχει λίγη
ταπείνωση μέσα του, αυτό πρέπει να κάνει. Και όπως έλεγα σε προηγούμενο άρθρο
μου, ό,τι σπείρει κανείς αυτό και θα θερίσει. Ο πνευματικός νόμος λειτουργεί με
μαθηματική ακρίβεια και δεν κάνει εξαιρέσεις σε κανέναν, ούτε σε επισκόπους. Οι
ιεροί Κανόνες, τους οποίους κατεπάτησε, θα γίνουν κανόνια, που θα τον εκδικηθούν
μια μέρα. Αν δεν μετανοήσει, όλα αυτά θα τα βρεί μπροστά του, την ώρα που θα
βγαίνει η ψυχή του από το σώμα του και θα περνάει τα τελώνια. Και εκείνη την ώρα
δεν χωρούν δεσποτιλίκια, ούτε σατραπισμοί, αλλά θα τρέμει σαν το φύλο. Για μιά
ακόμη φορά επαναλαμβάνω, ότι δεν έχω καμιά διάθεση να φιλονικήσω περαιτέρω
μαζί σας, γιατί αυτό δεν ωφελεί σε τίποτα. Τον λόγο τώρα τον έχει ο Θεός. Ας
κλείσουμε λοιπόν το θέμα και ας περιμένουμε, να δούμε στη συνέχεια, ποιόν θα
δικαιώσει ο Θεός: Εμένα ή τον Δεσπότη σας.
Σας ασπάζομαι όλους έναν έναν με την σειρά, μετά της εν Χριστώ αγάπης.
Ειρηνεύετε αδελφοί και προσεύχεσθε. Η Χάρις του Θεού μαζί σας.