ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020
ΦΥΛΛΟΥ 993
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ΛΟΥΚΑ (Ματθ. κε΄ 31 - 46)
Κυριακή της Απόκρεω
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Αγάπη ναι, αλλά ποιά αγάπη;
«ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν
ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»
Η σημερινή ευαγγελική
περικοπή έρχεται να μας
υπενθυμίσει μια μεγάλη
αλήθεια. Την περασμένη
Κυριακή μίλησε το ιερό
Ευαγγέλιο για την αγαθότη-
τα του Θεού-Πατέρα, που
περιμένει το πλάσμα του να επιστρέψει. Αυτό όμως δεν
πρέπει να μας κάμει να ξεχάσουμε και την δικαιοσύνη
Του. Ο Θεός δεν είναι μονάχα στοργικός Πατέρας.
Είναι και δίκαιος Κριτής. «Οὔτε ὁ ἔλεος αὐτοῦ ἄκριτος,
οὔτε ἡ κρίσης ἀνελεήμων» λέγει ο Μ. Βασίλειος. Θα
κρίνει τον Κόσμο, μας λέγει το Ευαγγέλιο, και μάλιστα
όχι αυθαίρετα, αλλά σύμφωνα με τα έργα μας. Μας
φέρνει, λοιπόν, η σημερινή περικοπή ενώπιον του
γεγονότος της κρίσεως. Και λέμε «γεγονότος», γιατί η
παγκόσμια κρίση αποτελεί για την πίστη μας
εσχατολογική βεβαιότητα και πραγματικότητα, που
ομολογείται σ' αυτό το Σύμβολο μας ως εκκλησιαστική
πίστη: «Και πάλιν ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καί
νεκρούς...».
Καλούμεθα, λοιπόν, σήμερα να συνειδητοποιήσουμε τρία
πράγματα. Πρώτον, ότι Κριτής μας θα είναι ο Ιησούς
Χριστός, ως Θεός. Σωτήρ ο Χριστός αλλά και Κριτής. Αν
την πρώτη φορά ήλθε ταπεινός στη γη, «ἵνα σώσῃ τόν
κόσμον», τώρα θα έλθει «ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ», ίνα κρίνη τον
κόσμον. Αυτός που έγινε για μας «κατάρα» πάνω στον
Σταυρό, έχει κάθε δικαίωμα να μας κρίνει, αν αφήσαμε
να μείνει μέσα μας και στην κοινωνία μας ανενέργητη η
θυσία Του. Δεύτερον θα κρίνει όχι μόνο τούς Χριστιανούς,
ούτε μόνο τούς εθνικούς, όπως πίστευαν οι Εβραίοι για
την κρίση του Θεού. Θα κρίνει όλους τούς ανθρώπους,
χριστιανούς και μη, πιστούς και απίστους. Τρίτον βάση
της κρίσεως, το κριτήριο, θα είναι η αγάπη. Η στάση
μας δηλαδή απέναντι στους συνανθρώπους
μας. Καθολική-παγκόσμια η κρίση, καθολικό-παγκόσμιο
και το κριτήριο. Ο παγκόσμιος νόμος της ανθρωπιάς,
στον όποιο συναντώνται όλοι, χριστιανοί και μη. Και όσοι
εγνώρισαν τον Χριστό και όσοι δεν μπόρεσαν να τον
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΕΤΟΣ 20Ο ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
γνωρίσουν και γι' αυτό έμειναν μακριά από το Ευαγγέλιό
Του. Στο νόμο αυτό, δεν υπάρχει χώρος για προφάσεις
και δικαιολογίες. Η πείνα, η δίψα, η γύμνια, η αρρώστια,
η φυλακή βοούν, δεν μπορούν να μείνουν κρυφά, για να
έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί κάποιος πώς δεν τα
πρόσεξε... Δεν μπορεί να τ' αγνοήσει κανείς, χωρίς
προηγουμένως να παύσει να έχει συναισθήματα
ανθρώπου, αν δεν έχει τελείως «αχρειώσει», εξαθλιώσει,
την εικόνα του Θεού μέσα του.
Το συγκλονιστικό μεγαλείο και την φρικτότητα της ώρας
της Κρίσεως ζωγραφίζουν με υπέροχα χρώματα οι ύμνοι
της ημέρας. «Ὦ, ποία ὥρα τότε! ὅταν... τίθωνται θρόνοι
καί βίβλοι ἀνοίγωνται, καί πράξεις ἐλέγχωνται καί τά
κρυπτά τοῦ σκότους δημοσιεύονται»! Είναι φρικτή και η
απλή σκέψη της ώρας της κρίσεως, γιατί όχι μόνο
υπενθυμίζει την ανετοιμότητά μας να εμφανισθούμε
μπροστά στο βήμα του φοβερού Κριτού, αλλά και διότι
αποκαλύπτει την τραγικότητα της ζωής μας, την οποία
δαπανάμε μέσα σε έργα ματαιότητος, που δεν αντέχουν
στο φως της αιωνιότητος. Δεν δικαιούμεθα ενώπιον του
κριτού μας για όσα ο κόσμος θεωρεί μεγάλα και
σπουδαία: γνώσεις, θέσεις, τίτλους, αξιώματα, πλούτο,
δόξα. Αυτά όλα είναι δυνατό μάλιστα να οδηγήσουν στην
καταδίκη μας.
Κρινόμεθα βάσει της έμπρακτης εφαρμογής της αγάπης
μας. Όχι ως άτομα δηλαδή, αλλά ως μέλη της αν-
θρώπινης κοινωνίας. Ο θεός δεν έπλασε άτομα, αυτό-
νομα και ανεξάρτητα. Μάς έπλασε, για να γίνουμε
πρόσωπα και κοινωνία προσώπων. Και οι μεγαλύτερες
αρετές, αν μείνουν απλώς ατομικές, είναι μετοχές χωρίς
αντίκρυσμα ενώπιον του Μεγάλου Κριτού. Γιατί δεν
βρήκαν την πραγμάτωση τους μέσα στην ανθρώπινη
κοινωνία. Δεν καταξιώθηκαν σε διακονίες. Έτσι λ.χ. η
γνώση είναι θεία ευλογία, όταν όμως θηρεύεται για
χάρη του συνανθρώπου, για την διακονία του
πλησίον. Το ίδιο και η εγκράτεια και η ευλάβεια, και η
νηστεία και σύνολη η άσκησή μας. Αν όλα αυτά
γίνονται για μια ατομική δικαίωση και όχι ως δια-
κονία των αδελφών, των πλησίον, μας ελέγχει η φωνή
του Θεού: «Ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν» (Ματ. θ΄ 13)!
Αγάπη θέλω και όχι την θρησκευτικότητα, που
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020
αποβλέπει στην αυτοέξαρση και την αυτοπροβολή.
Πού βλέπει τον τύπο ως πεμπτουσία της ευσέβειας.
Ο κόσμος έχει μάθει να εξαγοράζει τα πάντα, ακόμη και
τις συνειδήσεις. Στο χώρο όμως της πίστεως δεν ισχύει ο
νόμος αυτός. Η ατομική ευσέβεια δεν μπορεί να
εξασφαλίσει θέση στην βασιλεία του Θεού, αν δεν γίνει
πρώτα εκκλησιαστική, αν δεν συνοδεύεται δηλαδή
από τα έργα της αγάπης. Ο στίβος του χριστιανού είναι
και η κοινωνία και όχι μόνο το «ταμιείον». Εις το ταμιείον
του καταφεύγει ο Χριστιανός για τον πνευματικό του
ανεφοδιασμό. Ποτέ όμως δεν εξαντλείται η πολιτεία του
στο στενό χώρο της ατομικότητας του. Αν η
πνευματικότητα μας είναι ορθή, θα οδηγεί σε ανιδιοτελή
αγάπη. Ας το ακούσουμε μια για πάντα: Το επιχείρημα
των γλυκανάλατων χριστιανών της ανευθυνότητος και
του «λάθε βιώσας» δεν έχει καμιά δύναμη: «Κοίταξε την
ψυχή σου» δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο από δειλία
και υποχώρηση, αν δεν συνοδεύεται και από το στίβο:
«Πάλευσε για να φτιάξεις τη χριστιανική σου κοινωνία».
Διαφορετικά είμαστε κατά λάθος ανάμεσα σε χριστια-
νούς. Η θέση μας είναι κάπου στην Άπω Ανατολή, στη
νέκρωση του νιρβάνα.
Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να προλάβω στο σημείο
αυτό μια απορία. Αν κρινόμαστε βάσει της έμπρακτης
αγάπης μας, τότε που πηγαίνει η πίστη; Ποια σημασία
έχει ο υπέρ της πίστεως και της καθαρότητος του
δόγματος αγώνας; Αν δεν έχει διαστάσεις αιώνιες, τότε
γιατί να γίνεται;
Κατά την ώρα της κρίσεως η πίστη, και ως αφοσίωση και
ως διδασκαλία, δεν αποκλείεται, όπως πιστεύουν εν
πρώτοις πολλοί. Προϋποτίθεται. Κριτής μας είναι Ο
ΧΡΙΣΤΟΣ. Μας σώζει η μας κατακρίνει η συμπεριφορά
και στάση μας απέναντι Του. Γιατί μας διευκρινίζει ότι
στο πρόσωπο Του αναφέρεται κάθε πράξη μας προς τον
συνάνθρωπό μας, καλή ή κακή. Ηθικά αδιάφορες
πράξεις δεν υπάρχουν. Αν τονίζει σαν κριτήριο την
αγάπη, δεν σημαίνει πώς θέλει ν' αποκλείσει την
πίστη. Θέλει να προλάβει ακριβώς την καταδίκη της
πίστεως εκ μέρους μας σ' ένα σύνολο θεωρητικών
αληθειών χωρίς ανταπόκριση και εφαρμογή στη ζωή
μας. Όπως ο κεκηρυγμένος άθεος και ο συνειδητός
αρνητής της πίστεως μεταφράζει την αθεΐα και απιστία
του σε αντίθεα έργα, έτσι και ο πιστός πρέπει να κάμει
την πίστη του κινητήρια δύναμη της ζωής του. Γιατί «ἡ
πίστις χωρὶς τῶν ἔργων» (Ιακ. β΄ 20) της αγάπης, είναι
νεκρά. Δεν αποκλείει, λοιπόν την πίστη, αφού αυτή είναι
η προϋπόθεση του ορθού βίου και της σωτηρίας. Αλλά
και κάτι περισσότερο. Όχι μόνο «ὁ μή πιστεύσας» (εις
τον Χριστό) δεν σώζεται, αλλά και ο μη ορθώς
πιστεύσας. Ο Θεός δεν είναι μόνο αγάπη, είναι και
αλήθεια (Ιωαν. ιδ' 6· Α' Ιωαν. δ' 8· δ' 16· ε' 6) και μάλιστα
Αυτοαλήθεια. Όποιος προδίδει την αλήθεια προδίδει
και την αγάπη. Η αγάπη του Χριστού «συγχαίρει δὲ τῇ
ἀληθείᾳ» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 6) συζεί δηλαδή και συνευδοκιμεί
με την αλήθεια, δεν υπάρχει χωρίς αυτήν. Να λοιπόν πώς
καταξιώνεται ο αγώνας για την καθαρότητα του
δόγματος. Γιατί είναι αγώνας για την αγάπη, είναι η
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΕΤΟΣ 20Ο ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 993
μεγαλύτερη εκκλησιαστική διακονία. Είναι αγώνας
πρώτιστα κοινωνικός, γιατί γίνεται χάριν του Λαού του
Θεού, για να μείνει ανεπηρέαστος από την πλάνη, που
είναι πραγματική αυτοκτονία.
Αδελφοί μου! Όταν ο Χριστός μας ανέφερε την παραβολή
της Κρίσεως, οι λόγοι του μπορούσαν να νοηθούν όχι μό-
νο σε συνάρτηση προς τούς συγχρόνους του, αλλά και
προς όσους έζησαν πριν απ' Αυτόν. Όσοι δεν γνώρισαν
τον Χριστό, μπορούν να έχουν λόγους να κριθούν μόνον
για την αγάπη τους, μολονότι αγάπη χωρίς πίστη στον
Θεό δεν είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει. Όποιος ειλικρινά
ασκεί την αγάπη «δέχεται» τον Θεό, έστω και αν τον
αγνοεί. Ο άπιστος δεν δύναται να έχει παρά μόνο
φαινομενικά αγάπη. Και μόνο εκεί, που υπάρχει
βάπτισμα και «άγιο Πνεύμα», είναι δυνατό να υπάρξει
«τελεία αγάπη», αγάπη χριστιανική.
Το ζήτημα όμως πρέπει, νομίζω, να τεθεί κατ' άλλο
τρόπο. Όταν εμείς σήμερα ακούμε την παραβολή, δύο
χιλιάδες χρόνια μετά την σάρκωση του Υιού του Θεού,
πώς είναι δυνατόν να χωρίσουμε από την αγάπη μας
την (ορθή) πίστη; Το Ευαγγέλιο λέγει καθαρά: «ὁ… μὴ
πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ
ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ» (Ίωαν. γ'
18). Μετά την ένσαρκη δηλαδή οικονομία η κρίση είναι
συνέπεια της στάσης κάθε ανθρώπου έναντι του Χρίστου.
Κριτήριο μένει η αγάπη. Αγάπη όμως που προϋποθέτει
την εις Χριστόν πίστη. Γιατί αυτή είναι η μόνη αληθινή.
Αυτή μονάχα δικαιώνει και σώζει...
Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός
Η αγάπη ξέρει να σκεπάζει....
«Άπλωσον το φόρεμα σου και σκέπασον τον πταίοντα…»
Πόσο όμορφα και γλυκά παρουσιάζει μέσα από μια
εικόνα ο Αββάς Ισάακ Σύρος, την αγάπη και την
κατανόηση που πρέπει να έχουμε στο λάθος και το
σφάλμα του συνανθρώπου μας. Μας προτρέπει να
σκεπάζουμε τον άνθρωπο που πέφτει σε αμαρτίες, λάθη
και αστοχίες. Να τον προστατεύουμε από τα απειλητικά
βλέμματα των άλλων, εκείνων που καβάλα στο άρμα της
"αρετής" τους, είναι έτοιμοι να διαπομπεύσουν τις πληγές
του. Το ήθος του Χριστιανού δεν είναι να σχολιάζει και να
φανερώνει τις αδύναμες πλευρές της ζωής του άλλου
ανθρώπου. Αντιθέτως ο Χριστιανός σκέπει και φροντίζει
τα τραύματα και τις πληγές που κρύβονται κάτω από τις
αμαρτίες του άλλου, μια και κανείς δεν αμαρτάνει χάριν
γούστο αλλά γιατί βαθιά μέσα στου υποφέρει από μια
απώλεια και έλλειψη. Δυστυχώς όμως αρκετές φορές,
άνθρωποι που θέλουν να λέγονται Χριστιανοί, δεν έχουν
αυτό το φιλάνθρωπο ήθος. Αντιθέτως σκαλίζουν τις ζωές
των άλλων και όχι μόνο δεν σκεπάζουν τα λάθη τους,
αλλά με ιδιαίτερη χαιρεκακία τα διατυμπανίζουν και τα
περιφέρουν στην αρένα ενός κόσμου που διψάει για το
αίμα του άλλου.
Να γνωρίζουμε όμως, ότι με το μέτρο που μετράμε τα
λάθη των άλλων με αυτό και οι ίδιοι θα κριθούμε από το
Θεό. Η σκληρότητα αργά η γρήγορα θα γίνει η πέτρα
πάνω στην οποία θα τσακιστεί το ψέμα της ζωή μας.
π. λίβυος
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020
Οἱ πέντε δρόμοι τῆς μετανοίας, Ἁγίου Ἰωάννου
τοῦ Χρυσόστομου
Θέλετε νά σᾶς ἀναφέρω καί
ὁδούς τῆς μετανοίας; Εἶναι
πολλές καί ποικίλες καί
διαφορετικές μεταξύ τους, ὅλες
ὅμως ὁδηγοῦν πρός τόν
οὐρανό.
Πρώτη ὁδός μετανοίας εἶναι ἡ
καταδίκη τῶν ἁμαρτιῶν μας «λέγει ἐσύ πρῶτος τίς
ἁμαρτίες σου, γιά νά δικαιωθεῖς» (Ἡσ. 43,26). Γι’ αὐτό
εἶπε καί ὁ προφήτης «Εἶπα, θά καταδικάσω τόν ἑαυτό μου
γιά τήν ἀνομία μου πρός τόν Κύριο, καί σύ συγχώρεσες
τήν ἀσέβεια τῆς καρδίας μου» (ψαλμ. 31,5).
Καταδίκασε λοιπόν καί σύ τά ἁμαρτήματά σου – αὐτό
εἶναι ἀρκετό στόν Κύριο ὡς ἀπολογία- διότι αὐτός πού
καταδίκασε τά ἁμαρτήματά του εἶναι δυσκολότερο νά
πέσει πάλι στά ἴδια ἁμαρτήματα. Κίνησε τήν συνείδηση
πού ἔχεις μέσα σου γιά κατήγορο, γιά νά μήν ἔχεις ἐκεῖ
ἄλλον κατήγορο στό βῆμα τοῦ Κυρίου. Αὐτή εἶναι μία
ὁδός ἄριστη μετανοίας.
Ὑπάρχει και άλλη πού δέν εἶναι κατώτερη ἀπό αὐτήν-τό
νά μή μνησικακεῖς ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν σου, τό νά
συγκρατεῖς τήν ὀργή σου, νά συγχωρεῖς τά ἁμαρτήματα
τῶν συναθρώπων σου – γιατί ἔτσι θά συγχωρεθοῦν καί
τά δικά μας ἁμαρτήματα πού διαπράξαμε πρός τόν
Κύριο.
Νά λοιπόν καί δεύτερος τρόπος καθαρισμοῦ τῶν
ἁμαρτημάτων μας. Διότι λέγει, » ἄν συγχωρέσετε τούς
ὀφειλέτες σας, καί ὁ οὐράνιος Πατήρ σας θά σᾶς
συγχωρέσει» (Ματθ. 6,14).
Θέλεις νά μάθεις καί την τρίτη ὁδό μετανοίας; Νά κάνεις
προσευχή θερμή καί εἰλικρινῆ, πού προέρχεται ἀπό τά
βάθη τῆς καρδιᾶs σου. Δέν εἶδες ἐκείνη τήν χεῖρα πώς
ἐξευμένισε τόν ἀναίσχυντο ἐκεῖνο δικαστή (Λουκ. 18,1-8);
Ἐνῶ ἐσύ ἔχεις Κύριο ἥμερο καί προσιτό καί φιλάνθρωπο –
ἐκείνη ζητοῦσε ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν, ἐσύ ὅμως δέν ζητᾶς
ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν, ἀλλά γιά τήν δική σου σωτηρία.
Ἄν θέλεις νά μάθεις καί την τετάρτη ὁδό μετανοίας, θά
σοῦ πῶ τήν ἐλεημοσύνη -γιατί αὐτή ἔχει μεγάλη καί
ἀνέκφραστη δύναμη- γιατί καί στόν Ναβουχοδονόσορα,
ὅταν ἔφθασε σέ κάθε εἶδος κακίας καί διέπραξε κάθε
ἀσέβεια, ὁ Δανιήλ τοῦ εἶπε:
«Βασιλιᾶ, νά ἀκούσεις τήν συμβουλή μου – λυτρώσου
ἀπό τίς ἁμαρτίες σου μέ τίς ἐλεημοσύνες καί ἀπό τίς
ἀνομίες σου λυτρώσου μέ τήν εὐσπλαχνία σου γιά τούς
φτωχούς» (Δαν. 4,24).
Ποιό πράγμα μπορεῖ νά γίνει ἴσο μέ αὐτή τήν
φιλανθρωπία; Ὕστερα ἀπό ἀναρίθμητα ἁμαρτήματα,
ὕστερα ἀπό τόσες παρανομίες ὑπόσχεται νά ἀπαλλάξει
ἀπό ὅλα αὐτά τόν δράστη, ἐάν φανεῖ φιλάνθρωπος στούς
συνδούλους του.
Καί ἡ μετριοφροσύνη καί ἡ ταπεινοφροσύνη
ἐκμηδενίζουν τήν φύση τῶν ἁμαρτημάτων ὄχι λιγότερο
ἀπό τούς ἄλλους τρόπους πού ἀναφέραμε – καί μάρτυς ὁ
τελώνης, ὁ ὁποῖος δέν εἶχε βέβαια νά ἀναφέρει λαμπρά
ἔργα, ἀλλά ἀντί γιά ὅλα αὐτά πρόσφερε τήν
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΕΤΟΣ 20Ο ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 993
ταπεινοφροσύνη του καί ἀπαλλάχτηκε ἀπό τό βαρύ
φορτίο τῶν ἁμαρτημάτων.
Νά, λοιπόν, δείξαμε πέντε ὁδούς μετανοίας, πρώτη τήν
καταδίκη τῶν ἁμαρτημάτων μας, δεύτερη τήν συγχώρεση
τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ πλησίον, τρίτη ἐκείνη πού προέρχεται
ἀπό τήν προσευχή, τετάρτη ἐκείνη πού προέρχεται ἀπό
τήν ἐλεημοσύνη καί πέμπτη αὐτήν πού προέρχεται ἀπό
τήν ταπεινοφροσύνη.
Μήν καθυστερήσεις, λοιπόν, ἀλλά νά βαδίζεις κάθε μέρα
ὅλους τούς δρόμους – διότι εἶναι δρόμοι εὔκολοι καί δέν
μπορεῖς νά προβάλεις ὡς πρόσχημα τήν πενία, ἀλλά καί
ἄν ἀκόμα ζεῖς πτωχότερα ἀπό ὅλους τούς ἄλλους καί τήν
ὀργή θά μπορέσεις νά ἀφήσεις κατά μέρος καί νά
ταπενοφρονεῖς, θά μπορέσεις καί νά προσευχηθεῖς
δυνατά καί νά καταδικάσεις τά ἁμαρτήματά σου – καί σέ
τίποτε δέν γίνεται ἡ πενία ἐμπόδιο.
Καί τί λέγω ἐδῶ, ἀφοῦ οὔτε γιά ἐκείνη τήν μέθοδο τῆς
μετανοίας, πού ἀπαιτεῖ τήν καταβολή τῶν χρημάτων
(δηλαδή ἡ ἐλεημοσύνη) οὔτε ἐκεῖ μᾶς ἐμποδίζει ἡ πενία.
Καί αὐτό μᾶς τό φανέρωσε ἡ χήρα πού κατέβαλε τά δύο
λεπτά.
Ἀφοῦ λοιπόν διδαχθήκαμε τήν θεραπεία τῶν τραυμάτων
μας, ἄς τοποθετοῦμε πάνω τους τά φάρμακα αὐτά, ὥστε,
ἀφοῦ ἀποκτήσουμε ξανά τήν πραγματική ὑγεία, νά
ἀπολαύσουμε καί τήν ἱερή τράπεζα μέ παρρησία καί
μεγάλη δόξα νά συναντήσουμε τόν βασιλιά τῆς δόξης
Χριστό καί νά ἐπιτύχουμε τά αἰώνια ἀγαθά μέ τήν χάρη
καί τούς οἰκτιρμούς και τήν φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας
Ἰησοῦ Χριστοῦ… Ἀμήν.
Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσόστομου, Χροσοστομικός Ἄμβων ΣΤ΄
Ο γονιός κατηχητής και δάσκαλος, Μοναχός
Μωυσής Αγιορείτης (†)
Το παιδί δεν θέλει μόνο χρήματα αλλά και χάδι, δεν θέλει
μόνο ρούχα, υποδήματα και
σοκολάτες αλλά και γλυκούς
λόγους, να τονωθεί, να
ενισχυθεί, να παρηγορηθεί, να
χαρεί η καρδούλα του. Συνήθως
σήμερα οι γονείς ενδιαφέρονται
πιο πολύ για την τροφή και την κοσμική μόρφωση. Ξένες
γλώσσες, μουσική, χορός, γυμναστική, πάλη, ξιφασκία,
πυγμαχία, ποδόσφαιρο. Το παιδί είναι συνέχεια
απασχολημένο, βομβαρδισμένο από γνώσεις και εικόνες,
ειδήσεις και διαφημίσεις. Είναι από νωρίς αρκετά
κουρασμένο. Δεν λέω ότι δεν χρειάζεται η επιμόρφωση,
αλλά είναι γνωστό πως η υπερβολή είναι πάντοτε
επικίνδυνη.
Οι γονείς πρέπει να’ναι και παιδαγωγοί και κατηχητές
των παιδιών τους. Όπως ωραία ειπώθηκε: «Στην
πνευματική κρίση των καιρών μας θα κερδηθούν τα
παιδιά, αν οι γονείς τους με μεγάλη ευαισθησία και
πολλή φροντίδα τα παιδαγωγούν με τον ζήλο του
κατηχητή και την ευθύνη του συνειδητού δασκάλου. Οι
γονείς θα πρέπει να αποτελούν για τα παιδιά τους τον
πρώτο κατηχητή και τον πρώτο δάσκαλό τους. Ακόμη στο
χαμόγελο του πατέρα του το παιδί θα διακρίνει την
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020
αγάπη του Ουράνιου Πατέρα και στη στοργή της μάνας
τη θερμή αγάπη της Παναγίας μητέρας όλων των
πιστών» (Μητροπ. Σηλυβρίας Αιμιλιανός).
Λατρεύουμε το μωρό μας και χαίρεται κι αισθάνεται ότι
έχει κι αυτό αξία μέσα στον κόσμο. Το παίζουμε στα
χέρια μας, παρατηρούμε τις κινήσεις του, το βλέπουμε
και φεγγοβολάμε και λάμπει το προσωπάκι του. Μας
ακούει που μιλάμε και μιλάει κι αυτό μια μέρα μόνο του.
Προσευχόμαστε και το επηρεάζουμε κι αναπτύσσεται σ’
ένα άγιο κλίμα. Φτάνει μόνο που μας βλέπει να
προσευχόμαστε.
Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης λέγει πως η οποιαδήποτε
διαταραχή του ανδρόγυνου κατά την περίοδο της κύησης
της μητέρας έχει επίδραση στην ψυχή του παιδιού που
έρχεται, πόσο μάλλον κατά την βρεφική και παιδική
ηλικία. Το παιδί έχει ανάγκη και πνευματικής τροφής,
που όταν του λείπει, ατονεί και μαραζώνει, ξαστοχεί, δεν
μεγαλώνει φυσιολογικά, ωραία.
Ρώτησα μία φορά ένα παιδάκι, που δεν πήγαινε ακόμα
σχολείο, έτσι για να πιάσουμε κουβέντα: τι θα γίνεις όταν
μεγαλώσεις; Μου απαντά: Ό,τι βγάζει πιο πολλά λεφτά!
Εξεπλάγην, ειλικρινά τα έχασα. Τι φταίει αυτό το παιδί;
Έτσι ακούει, έτσι έμαθε, αυτό λέει. Αυτό το παιδί όραμα
έχει την απόκτηση πολλών χρημάτων. Αυτός είναι ο
σκοπός της ζωής του. Γι’ αυτό ζει. Αυτό μόνο τον
ενδιαφέρει. Για χρήματα ακούει συνεχώς τους γονείς του
να μιλούν, τα αδέλφια του, οι φίλοι του, οι γείτονες, οι
συγγενείς. Αυτό είναι το ρεύμα της εποχής. Τίθεται ως
ευτυχία η οικονομική ευημερία, ο πλούτος, η
κατανάλωση. Ο Μέγας Βασίλειος λέγει πως σκοπός του
ανθρώπου είναι να ομοιωθεί με τον Θεό, όσο αυτό είναι
δυνατόν. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει στους
γονείς: Ανάθρεψε έναν αθλητή για τον Χριστό και μάθε
τον και σαν άνθρωπος του κόσμου να είναι ευσεβής από
μικρός.
Ο άγιος Χρυσόστομος δεν θεωρεί παιδεία την
πολυμάθεια και την ξερή μετάδοση τυπικών γνώσεων,
αλλά την ευσέβεια, την ευλάβεια και τη μετάληψη
αγιότητος. Προτεραιότητα δίνει στην υπεύθυνη στάση
των γονέων και των δασκάλων, αυτών που κυρίως δίνουν
την αγωγή, κι όχι στην απειρία των παιδιών.
Οι άγιοι πατέρες μιλούν σοφά για τη διάκριση που
χρειάζεται στη μετάδοση της αγωγής κατά ηλικία και
κατ’ άνθρωπο. Δεν μπορούν όλοι όλα. Δεν είναι για
όλους εξίσου όλα. Σημασία μεγάλη δίνουν στη
βιωματικότητα των λόγων των παιδαγωγών. Μη κριθούν
και κατηγορηθούν από το σοφό λαϊκό λόγιο: Δάσκαλε
που δίδασκες και λόγο δεν κρατούσες.
Από το βιβλίο: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Οικογένεια,
Γονείς και Παιδιά.
Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις…
Μας λένε οι πιστοί «Αχ πάτερ μου, εγώ δεν πάω στην
Εκκλησία ! Πάω μόνο σε ξωκλήσια και ανάβω ένα κεράκι.
Δεν μπορώ που μπαίνω μέσα στον Ναό και βλέπουν τι
φοράω και με κουτσομπολεύουν».
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΕΤΟΣ 20Ο ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 993
Απάντηση: Να έρχεστε στην Εκκλησία για τον Χριστό και
όχι για τα βλέμματα. Να γίνετε Αγία ώστε αντί να
βλέπουνε τι φόρεμα φοράτε να βλέπουν το φωτοστέφανο
της Αγιότητάς σας, ώστε να παραδειγματιστούν και
αυτές και να θεραπευτούν. Δεν φταίει η κουτσομπόλα
που σε κοιτάει, φταις εσύ που δίνεις σημασία. Γιατί αν σε
ενδιέφερε πραγματικά ο Χριστός δεν θα έμπαινες καν
στην διαδικασία να σε ενοχλούν τέτοιες συμπεριφορές.
Καμία μάνα δεν εγκαταλείπει το παιδί της ακόμα και αν
το κοροϊδεύουν, είναι περήφανη για αυτό. Μην
περιμένουμε να μπαίνουμε στο ναό και να μας πετάνε
ροδοπέταλα. Δεν ερχόμαστε στην εκκλησία να δείξουμε
κάτι, για εύσημα ή μετάλλια, αλλά να αφήσουμε τον
Χριστό να μας μιλήσει στην σιωπή μας. Αρχή μετανοίας
είναι να ακούσω έστω αυτό που θέλει να μου πει ο
Χριστός, να έρθω στην Εκκλησία και να διαλυθώ
μπροστά Του. Όταν πάμε καλεσμένοι σε ένα τραπέζι, δεν
μας ενδιαφέρουν τι λένε οι καλεσμένοι, μας ενδιαφέρει
να τιμήσουμε τον οικοδεσπότη. Για τους καλεσμένους,
ευθύνη έχει ο οικοδεσπότης όχι εμείς.
Εδώ η γνωστή ρήση βρίσκει γόνιμο έδαφος: «Η αγάπη
βρίσκει τον τρόπο, η αδιαφορία βρίσκει πάντα μια
δικαιολογία». Αν μας ενδιαφέρει πραγματικά ο Χριστός
και η σωτηρία, ακόμα και το μαρτύριο μοιάζει με
νανούρισμα. Ενώ ας δεν μας ενδιαφέρει ο Χριστός, ένα
βλέμμα ή το κουτσομπολιό μοιάζει με σταύρωση.
Είπαμε, δεν φταίει ο ήλιος, φταίει που έχω κλειστό το
παράθυρο και δυστυχώς κατηγορώ τον ήλιο γιατί δεν
μπαίνει.
Μην κατηγορείς λοιπόν, την έρημο που είναι νεκρή απλά
πήγαινε και φύτεψε ένα λουλούδι.
π.Σπυρίδων Σκουτής
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ