तुमही ितचयावर पेम करतात कारण तुमहाला ती आवडते,

तर हे पेम नाही हा तर मोह.....!

तुमही ितचयावर पेम करतात कारण तुमही ितचया सपशािशवाय राहू शकत नाही,
तर हे पेम नाही ही तर वासना....!
तुमही ितचयावर पेम करतात कारण तुमही ितला सोडू शकत नाही असा िवचार करन की ितचया भावना दुखावितल,
तर हे पेम नाही ही तर तडजोड...!
तुमही ितचयावर पेम करतात कारण तुमही तुमही ितचयापासून काही लपवत नाही ितला सवर काही सागतात, तुमचे सवर
अनुभव वाटतात,
तर हे पेम नाही ही तर मैती...!
जर तुमहाला ितचया यातना कळतात, ितने न सागत...आिण तयाचा तास तुमहाला होतो...,
तर ते आहे पेम....!
जर तुमचयाकडे दुसरे आकिषरत होतात तरीही तुमही ितचयासोबत राहता....,
तर ते आहे पेम....!
जरी तुमहाला ितचा सवभाव आवडत नाही आिण तुमही तयाला बदलणयाचा िवचारही करत नाही, ितला जसेचया तसे
िसवकारता....,
तर ते आहे पेम....!
जर तुमही तुमचया सवर भावना ितला देता
पण ितचयाकडू न तयाची अपेका करत नाही
आिण वाट पहाता की ती कधी ना कधी ितचया सवर भावना सवत:हून सागेल....,
तर ते आहे पेम....!नकताचया गिदरत पतयेकाने आप-आपला चनद िनवडलेला असतो,
कारण,पतयेकजण कधी ना कधी एकदा तरी पेमात पडलेला असतो...
ितचया चेहरयाला चनद महणणयाची
तयाची सवय काही मोडलेली नसते
ितने िकतीही डोळा चुकिवला तरीही
तयाने जीद सोडलेली नसते
ितचया सॊनदय़ाचे गुणगाण करणयाचा छनदच जणू तयाला जडलेला असतो
कारण,पतयेकजण कधी ना कधी एकदा तरी पेमात पडलेला असतो...
पान-टपरी वालयाकडे तयाची अगदी मिहनो-महीने उधारी असते
तरी ितचयासाठी चनद आणणयाची तयाची एक पायावर तयारी असते
ितचयासिथ कािहही करणयाचा िनधार, तयाचया मनात खोलवर दडलेला असतो
कारण नकताचया गिदरत पतयेकाने आप-आपला चनद िनवडलेला असतो........
ितचयासाठी गुलाब तोडताना तो
कधी काटयानची तमा बाळगत नाही
आिण ती; सोबत असेपयरनत तयाला,
दुखः कधीच उमगत नाही,
ितचया कणभर दुरावयानेही, तो दुखः सागरात बुडालेला असतो
कारण नकताचया गिदरत पतयेकाने आप-आपला चनद िनवडलेला असतो........
A friend is someone who fills our lives
With beauty, joy, and grace
And makes the world we live in
A better and happier place

मैती महणजे
तुझ ं मन
आपोआप मला कळणं
मैती महणजे
माझया मनाचं
नातं तुझयाशी जुळणं
मीही किवता केली असती
पण करता येत नाही. भावना तयातुन वयकत केलया असतया
पण ऐनवेळी शबदच सुचत नाहीत.
मीही काहीतरी िलहीले असतेजे लोकाना पटले असते
तयानीही कधीतरी बोलता बोलता माझीही आठवण काढली असती
पण काहीतरी िलहीणयासाठी वेळच िमळत नाही
मी किवता केली असती तुमहाला वाचुन दाखवली असती
ित किवता वाचता वाचता शबदरपाने तुमचया मनातही डोकावलो असतो
पण काय करणार तुमचया मनात डोकावणयाचे सौभागय आमहाला लाभत नाही
िमही तुझयावर काही किवता िलहीली असती
तुला एकातात ित सािगतली असती
तुझया चेहरया वर दोन कण नकळत हासय उमटले असते
पण ते हासय पाहाणे कधीही मला जमले नाही
िठक आहे मी कुणी कवी वेगेरे नाही
भावनाचया आकाशात उडायला मला अजुन जमत नाही
कावयातुन आपलया भावना वयकत करायला मला अजुन येत नाही
शातते मधये कवीसारखे मन माझे अजुन रमत नाही
तु जवळ नसलीस तरी तु सोबत असलयाचया भास मला होत नाही
वाळवंटामधील मूगजळ मात मला अजुन िदसत नाही
कारण मनाचा वेध घेणारे कावय मात मला अजुन जमत नाही
मला पुनहा एकदा तरी शाळेत जायचय.
धावत जाऊन माझया रोजचया बाकावर बसायचय
रोज सकाळी खडया आवाजात राषटगीत महाणायचाय
नवया विहचा वास घेत पिहलया पानावर
छान अकरात आपल नाव िलहायचाय
मला पुनहा एकदा तरी शाळेत जायचय.
िकतीिह जड असुदे... जबाबदारीचया ओझयापेका
दपतराच ओझ पािठवर वागवायचय,
िकतीिह उकडत असू दे.. वातानुकूिलत ऒिफ़सपेका
पनखे नसलेलय वगात िखडकया उघडू न बसायचय,
िकतीिह तुटका असु दे.. ऒिफ़समधलया एकटया खुिचरपेका
दोघानचया बाकावर ३ िमतानी बसायचय,
"बालपण देगा देवा" या तुकारामानचया अभनगाचा अथर
आता थोडा कळायला लागलाय,
तो बरोबर आहे ना.. हे िवचारयला...
मला पुनहा एकदा तरी शाळेत जायचय.
आयुषय कोडं महणून पाहीलं
तर सोडवणं अवघड होवून बसतं
उतराचया असंखय पारंबया फुटून
एक भलं मोठं वडं होवून बसतं
सरळ साधं जगणं सोडू न, आपण
मोह मायेचया दूिनयेत गुत
ं त जातो
पशाची उतरं शोधता शोधता
उतरानाचं पशात गुंफत जातो
सुयािकरणात चमकणारा दव
मोती बनून िमरवू लागतो
येताच वाऱयाची एक झूळूक
शेवटी मातीतच हरवू लागतो
पतयेक गोषीचा अंत असतो