Professional Documents
Culture Documents
การ เสียเอกราชครั้งที่ ๒ ของชาติไทย
การ เสียเอกราชครั้งที่ ๒ ของชาติไทย
ดังนันเมื
้ ่อเทียบในยุคล่า อาณานิคมแล้ ว ไทยก็ถือว่าเป็ นชาติที่ไม่เคยเสียเอกราชให้ ใครครับ
พม่า ถือว่าไทยเสียเอกราชให้ พม่า "สาม" ครัง้ ครับ และนักประวัติศาสตร์ ชาติเป็ นกลาง ก็ถือเช่นนันด้
้ วย
1. ถ้ าถามว่า "ประเทศไทย" เคยเสียเอกราชกี่ครัง้ ? ผมว่า เราต้ องเข้ าใจ (ซึง่ ผมเองเข้ าใจเช่นนี)้ ว่า "เสียเอกราช"
นันน่
้ าจะหมายถึงการสูญเสียอธิปไตยในดินแดนแห่งประเทศตน (พูดง่ายๆคือ รัฐบาลของชนเผ่านันๆไม่ ้ ได้ มี
อำนาจเหนือดินแดนของตัวอย่างเต็มที่) คล้ ายกับยุคจักรวรรดินิยม ยกตัวอย่างเช่น ที่องั กฤษกระทำกับ
อาณานิคมของตัว....โดยนัยนี ้ ผมว่าการต้ องเสียบรรณาการ ก็คือการ "นอบน้ อม" ต่อชาติที่เข้ มแข็งกว่า แต่
รัฐบาลของสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ์ หรื อสมเด็จพระมหาธรรมราชา ต่างก็เป็ นชาวเสียม(อโยทยา) มีอำนาจ
ปกครองในดินแดนของตัวโดยที่กษัตริ ย์บเุ รงนอง หรื อนันทบุเรงของพม่าไม่ได้ มาก้ าวก่ายอะไรเลย (ทังทางด้ ้ าน
การเมือง หรื อเศรษฐกิจ) นอกจากให้ อโยทยา "อ่อนน้ อม" โดยส่งเครื่ องบรรณาการไปให้ โดยพระราชอำนาจของ
กษัตริ ย์ในอโยทยายังมีอยู่อย่างเต็มเปี่ ยม...ผมว่ากรณีใน ความคิดของผมไม่ถือว่าเป็ นการเสียเอกราช
2. แต่ถ้าถือว่าเสียเอกราช คำนี ้ก็ไม่ได้ "ผูกพัน" ถึงชาวสยามทังหมดทั
้ งมวล
้ นี ้ครอบคลุมเพียงรัฐอโยทยาเท่านัน้
(หรื อรัฐที่อโยทยามีอำนาจเหนือเท่านัน้ ).....ในกรณีสมัยอโยทยาผมชอบคำว่า "ยอมอ่อนน้ อม" เสียมากกว่า
สำหรับกรณี พ.ศ. 2310 ก็นา่ จะเรี ยกว่า "เสียเมือง (อโยทยา)" มากกว่า
3. ต่อมาคือคำว่า "ประเทศไทย" ประเทศไทยเพิ่งจะถูกสถาปนาว่ามีอย่างชัดแจ้ งหรื อชัดเจนในสมัยรัฐบาล
จอมพล. ป (ครัง้ ที่ 1 ถ้ าจำไม่ผิด) หรื อประมาณ หกสิบกว่าปี ที่แล้ วนี่เอง โดยนัยนี ้ ผมว่าเรามีการเสียเอกราช
หลายครัง้ ...โดยทางพฤตินยั ...ทีนี ้ก็ต้องดูวา่ เมื่อไรที่นโยบายทางการเมืองหรื อเศรษฐกิจไม่ได้ อยู่ในมือเรา "อย่า
งสมบูรณ์" บ้ าง กรณีนนๆจึั ้ งน่าจะเป็ นการเสียเอกราช ในความคิดของผม
ช่วงอยุธยา การตีแต่ละครัง้ เป็ นการตีเมืองครับ ไม่ใช่ตีประเทศ การเสีย เป็ นการเสียของเมืองนัน้ ๆ ครับ ไม่ใช่ของ
ประเทศ เพราะแต่ละเมืองมีศกั ยภาพในการปกครองตนเอง โดยไม่ต้องพึง่ พา
๑. เงินงบประมาณ
๒. การบริ หารราชการแผ่นดิน
๓. ความสัมพันธ์หรื อวิถีทางการทูต
๔. สายการบังคับบัญชาทางทหาร