ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020 ΕΤΟΣ 20Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1015
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ἡ Εὐαγγελικὴ
περικοπὴ ποὺ
ἀκούσαμε σή-
μερα, ἀγαπητοὶ
ἀδελφοί, ἀποτε-
λεῖ τμῆμα τῆς
ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁ-
μιλίας τοῦ Χρι-
στοῦ καὶ ἔχει ὡς
κεντρικὸ θέμα τὴν ἀγωνιώδη μέριμνα τῶν ἀνθρώπων γιὰ
τὴ ζωή, ἔναντι τῆς ὁποίας ὑπογραμμίζει τὴν ἀπόλυτη ἐμ-
πιστοσύνη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Εὔλογα ὅμως ἀκού-
γοντας αὐτά, θὰ διερωτηθεῖ κανεὶς μήπως ἔτσι καταδικά-
ζεται ἡ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νὰ φροντίζει τὸν ἑ-
αυτό του καὶ τὴν οἰκογένειά του. Θὰ ἦταν αὐτονόητα πα-
ρανόηση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ νὰ ὑποστηρίξει κανεὶς κάτι
τέτοιο. Ἡ φροντίδα γιὰ τὴ ζωὴ δὲν ἀπορρέει μόνο ἀπὸ τὴ
στοιχειώδη λογική, ἀλλ’ ἀποτελεῖ καὶ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ.
Σήμερα βέβαια ὁ ἄνθρωπος ἔχει μεταβάλει αὐτὴ τὴ φρον-
τίδα ἀπὸ μέσο διατήρησης τῆς ζωῆς σὲ σκοπὸ καὶ περιε-
χόμενο τῆς ζωῆς. Γι’ αὐτὸ ὁ Χριστὸς λέει: «οὐ δύνασθε
Θεῷ δουλεύειν καί μαμωνᾷ» (Μτθ. 6,24). Ὁ Θεὸς κι ὁ μα-
μωνᾶς δὲν εἶναι δύο ἰσότιμα καὶ ἰσοδύναμα μέρη. Διαφέ-
ρουν ριζικὰ καὶ οὐσιαστικά. Ὁ Θεὸς εἶναι πρόσωπο, Πατέ-
ρας, ποὺ δίνει ἀγάπη καὶ ζωή, ποὺ κάνει σύντροφο καὶ
συνομιλητή του τὸν ἄνθρωπο. Ὁ μαμωνᾶς εἶναι πρᾶγμα
ἄψυχο, χωρὶς ζωὴ καὶ ἀγάπη, χωρὶς ἴχνος ἀνθρωπιᾶς,
ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο ὅμοιό του, δηλαδὴ ἄψυχο πρᾶ-
γμα. Τὸ δίλημμα λοιπὸν δὲν εἶναι νὰ διαλέξει κανεὶς ἕνα
κύριο, ἀλλὰ νὰ διαμορφώσει τὴν προσωπικότητά του ἤ νὰ
τὴν ἀρνηθεῖ, νὰ προτιμήσει τὸ εἶναι ἤ τὸ ἔχειν, τὴ ζωὴ ἤ
τὸ θάνατο. Δὲν πρόκειται γιὰ μιὰ ἠθικὴ ἐπιλογὴ τοῦ ἀν-
θρώπου, ἀλλὰ γιὰ τὴ διαμόρφωσή του σὲ ἄνθρωπο ἤ ὄχι.
Ὅλα ὅσα ἀκολουθοῦν εἶναι ἁπλὲς συνέπειες, ἐκδηλώσεις
ποὺ δείχνουν τί προτίμησε ὁ ἄνθρωπος. Αὐτὲς τὶς συνέ-
πειες μᾶς δείχνει στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς ὁ Χριστὸς
μ’ ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν καθημερινή μας ζωή. Ὅλος ὁ
κόπος κι ἡ φροντίδα μας εἶναι ν’ ἀποκτήσουμε, νὰ ἔ-
χουμε, νὰ κατέχουμε. Νὰ κατέχουμε ὅσα χρειαζόμαστε
σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ζωῆς, ἐπειδὴ δῆθεν αὐτὰ διασφα-
λίζουν τὸ μέλλον μας. Ἀκόμα κι οἱ διαπροσωπικές μας
σχέσεις αὐτὴν τὴν βαθύτερη διάθεση ἐξωτερικὰ ἐκφρά-
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
(Ματθ. θ΄ 27 – 35)
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ζουν. Συνηθίζουμε νὰ τονίζουμε τὸ πόσο μᾶς ἀγαποῦν,
παρὰ τὸ πόσο ἀγαποῦμε. Τό ἴδιο κάνουμε μερικὲς φορὲς
καὶ μὲ τὸν Θεό, ὅταν φυσικὰ τὸν θυμόμαστε. Ζητοῦμε νὰ
πάρουμε, χωρὶς ποτὲ νὰ δίνουμε. Εἶναι ὁλοφάνερο, ἀγα-
πητοί μου, πὼς ἔχουμε χάσει τὴν ἀνθρώπινη ὑπόστασή
μας, ἀφοῦ καὶ τὸν Θεὸ τὸν μεταβάλαμε σὲ ὑπηρέτη τῶν
ἀναγκῶν μας. Δὲν εἶναι ὅμως μόνο τραγικὴ αὐτή μας ἡ
πορεία. Εἶναι καὶ παράλογη, ὅπως φαίνεται μὲ τὰ ἁπλᾶ
παραδείγματα ποὺ δίνει ὁ Χριστός. Παράλογη, διότι ξε-
χνᾶ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς, ὅπως ἐμφανίζεται στὸν κόσμο.
Τὰ ἀγριολούλουδα καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ δὲν κατέ-
χουν τίποτε. Ὑπάρχουν, ἐπειδὴ τὰ φροντίζει ὁ Θεός. Ὁ
Θεός ποὺ εἶναι αὐτοζωή. Δὲν ἔχει ἁπλᾶ ὁ Θεὸς ζωή, ἀλλά
εἶναι ὁ Ἴδιος ἡ ζωή, τὴν ὁποία χορηγεῖ. Γι’ αὐτὸ δίνει ζωὴ
στὸν κόσμο, χωρὶς νὰ φοβᾶται ὅτι θὰ τὴ στερηθεῖ ὁ ἴδιος.
Γι’ αὐτὸ ὁ Χριστὸς ἔγινε ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ φοβηθεῖ τὸν
θάνατο. Ὁ θάνατος μπορεῖ ν’ ἀφαιρέσει κάτι ποὺ ὁ ἄλλος
ἔχει, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ μεταβάλει τὸ Εἶναι. Γι’ αὐτὸ φο-
βᾶται ἄλλωστε ὁ ἄνθρωπος τὸν θάνατο. Φοβᾶται ἐπειδὴ
θὰ τοῦ στερήσει ὅσα ἔχει, τὰ ὁποῖα καὶ ταυτίζονται μὲ τὴ
ζωή. Αὐτὴ ὅμως εἶναι λανθασμένη τοποθέτηση, διότι ὁ
ἄνθρωπος εἶναι ὕπαρξη, εἶναι ζωή, ἐνῷ ὁ θάνατος ἔχει ἐ-
ξουσία μόνο στὰ περὶ τὴν ζωὴ, δηλαδὴ στὰ πράγματα.
Συνεπῶς, ἀδελφοί μου, ἡ μετάβαση στὸ χῶρο τοῦ εἶναι,
τῆς ζωῆς δηλαδή, πρέπει ν’ ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ μέλημα
τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι, θὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τὸ
θάνατο, χωρὶς νὰ ἀγωνίζεται κάτω ἀπὸ δεσμά. Ἡ αὐτό-
βουλη καὶ συνειδητὴ ἔνταξη στὸ χῶρο τῆς ζωῆς, δηλαδὴ
στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, στὴν καινὴ κτίση ποὺ ἐγκαινίασε
ὁ Χριστός, προβάλλει ὡς ἡ μόνη ἀσφαλὴς καὶ βεβαία
λύση ζωῆς. Κι ἐδῶ πρέπει νά θυμηθοῦμε πώς ἡ βασιλεία
τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι μιά προσφορά νέων πραγμάτων ἀπὸ
τὸν Θεὸ στὸν ἄνθρωπο. Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ σάρ-
κωσή Του στὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο. Εἶναι ἡ ἐπανατοπο-
θέτηση τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν ἄστοχο τρόπο
τοῦ ἔχειν, τῆς κατοχῆς, στὸν σωτήριο στόχο τοῦ Εἶναι, τῆς
ζωῆς. Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια ὁ Χριστὸς προτρέπει τοὺς μα-
θητές Του νὰ ζητοῦν καὶ νὰ ἐπιδιώκουν πρῶτα τὴν βασι-
λεία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ μετὰ ἀπὸ αὐτό τὸν πόθο, θὰ προσθέ-
σει ὁ Ἴδιος ὅσα ἄλλα χρειάζονται, γιὰ νὰ γίνουν κληρονό-
μοι τῆς Βασιλείας Του. Ἀμήν.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020 ΕΤΟΣ 20Ο
Όταν παραδιδόμαστε στο θέλημα του Θεού, το
οποίο δεν κατανοούμε ακόμη, τότε έρχεται σε
μας η χάρη του Αγίου Πνεύματος
«Κατά τη ζωή μας πάνω στη
γη, που είναι γεμάτη από
παθήματα, θάνατο, σκοτάδι,
όταν παραδιδόμαστε στο
θέλημα του Θεού, το οποίο
δεν κατανοούμε ακόμη, τότε
έρχεται σε μας η χάρη του
Αγίου Πνεύματος και ζούμε
τον Θεό ως Πατέρα, ως τον πλέον αγαπητό και εγγύτερο
σε μας» (όσιος Γέρων Σωφρόνιος του Έσσεξ).
Τι μας υπενθυμίζει ο μεγάλος σύγχρονος όσιος Γέροντας
Σωφρόνιος με τον γνωστό φωτισμένο και διεισδυτικό
τρόπο του, και μάλιστα από τις ομιλίες του προς το τέλος
της ζωής του ως ένα είδος πνευματικής παρακαταθήκης
του; Πρώτον, ότι η ζωή μας στον κόσμο τούτο δεν είναι
στρωμένη όπως λέμε με ροδοπέταλα. «Είναι γεμάτη από
παθήματα, θάνατο, σκοτάδι» - ό,τι συνιστά καρπό της
μεταπτωτικής εποχής. Ο λόγος του Θεού στην Παλαιά
και στην Καινή Διαθήκη βοά από την τραγική αυτή
πραγματικότητα. Η ζωή αυτή είναι «κοιλάδα πένθους καί
δακρύων» μας λέει. Ο ίδιος ο Κύριος με απόλυτο τρόπο
μάς αποκαλύπτει ότι «ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἕξετε» και «διά
πολλῶν θλίψεων δεῖ ὑμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν Βασιλείαν
τῶν Οὐρανῶν». Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος αμάρτησε,
δηλαδή δεν παρέμεινε σωστά στη σχέση του με τον
Δημιουργό του. Επαναστάτησε κατά του αγίου
θελήματός Του, οπότε η μακάρια ζωή που είχε και
μάλιστα κατά τρόπο απείρως αυξητικό χάθηκε. Κι όχι
μόνο χάθηκε, αλλά γέμισε από ό,τι αρνητικό μπορεί να
υπάρξει, το σκοτάδι και τον θάνατο. «Διά τῆς ἁμαρτίας ὁ
θάνατος».
Δεύτερον, μας λέει ο όσιος, ότι η κατάσταση αυτή
ξεπεράστηκε αφότου ήρθε ο Κύριος, ο ενανθρωπήσας
Θεός. Μπορούμε να αποκτήσουμε εκ νέου τη χάρη του
Αγίου Πνεύματος – ό,τι αποτελεί πια μόνιμο σκοπό της
πνευματικής χριστιανικής ζωής – διότι ο Χριστός «ἦρε τήν
ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» και μας ένωσε και πάλι με τον
Θεό Πατέρα. Εν Χριστώ ο πιστός άνθρωπος είδε Θεού
πρόσωπο, «ὁ ἑωρακώς Αὐτόν ἑώρακε τόν Πατέρα», ο
πιστός πια μπορεί να αναφέρεται στον Θεό και να Τον
προσφωνεί Πατέρα. «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»
είναι η δοσμένη από τον Κύριο προσευχή μας. Με την
προϋπόθεση ασφαλώς της πίστεως σ’ Αυτόν, που θα πει
της ένταξης του ανθρώπου στο μυστικό σώμα Του, την
Εκκλησία. Ο βαπτισμένος και χρισμένος δηλαδή πιστός
ως μέλος πια του Χριστού ζει ως ένας «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ»
Χριστός στον κόσμο. Κι από την άποψη αυτή ο Θεός
γίνεται ό,τι αγαπητότερο και εγγύτερο υπάρχει σ’ αυτόν.
Τον Θεό Τον ζει στα όρια της ψυχής και του σώματός του,
«δοξάζει τον Θεό με το πνεύμα του και με το σώμα του,
τα οποία και τα δύο ανήκουν στον Θεό».
Και τρίτον, μας τονίζει ο μεγάλος θεολόγος όσιος Γέρων
Σωφρόνιος, ότι παρ΄όλη αυτήν την «επάνοδο» του
ανθρώπου στην πρώτη, κι ακόμη περισσότερο,
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1015
φυσιολογική ζωή του με την έλευση του Χριστού, η ζωή
στον κόσμο τούτο εξακολουθεί και παραμένει «ἄχρι
καιροῦ», μέχρι δηλαδή τη Δευτέρα Παρουσία Του, στην
κατάσταση της πτώσεως, δηλαδή με τα συμπτώματα της
φθοράς, του σκότους και του θανάτου. Ό,τι πέρασε ο
Κύριος στον κόσμο τούτο: Πάθος με αποκορύφωση τον
Σταυρό, το ίδιο περνάει χωρίς εξαίρεση και κάθε πιστός
Του. «Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν» ομολόγησε. Κι
αυτό γιατί «Αὐτός ἐστιν ἡ ὁδός» και «ὅπου ἐστίν Ἐκεῖνος,
ἐκεῖ καί ὁ διάκονος Αὐτοῦ ἔσται».
Ο χριστιανός λοιπόν δεν «πετάει στα σύννεφα». Ξέρει ότι
εφόσον συνειδητά ακολουθεί τον Κύριο, θα
αντιμετωπίσει προβλήματα, αδικίες, έχθρες, φονικές
διαθέσεις. Για τον λόγο ακριβώς ότι «ὁ κόσμος κεῖται ἐν
τῷ πονηρῷ».
Και τι κάνει; Πώς αντιμετωπίζει τις καταστάσεις αυτές;
Μ’ έναν και μοναδικό τρόπο, μας λέει ο όσιος Σωφρόνιος,
βασισμένος βεβαίως στο Ευαγγέλιο και τον λόγο των
Αποστόλων: παραδίδεται στο θέλημα του Θεού, δηλαδή
αγωνίζεται με τη χάρη του Θεού να μην παραβεί τις
εντολές του Κυρίου, κυρίως την εντολή της ταπεινής
αγάπης, η οποία είναι χριστιανική όταν εκτείνεται και
στους ίδιους τους εχθρούς. Ακατανόητη λογικά στάση,
επισημαίνει ο Γέροντας. Αλλά η μόνη σωτήρια.
Λοιπόν, ο χριστιανός, έστω κι αν δεν κατανοεί το πέραν
της κοσμικής λογικής θέλημα του Θεού, το ακολουθεί και
με ορμή ψυχής και καρδίας προσπαθεί να το κάνει
περιεχόμενο της ζωής του. Και τότε έρχεται η «έκπληξη»:
γεμίζει από Πνεύμα Θεού, νιώθει ως παιδί του Πατέρα
Θεού – κυριολεκτικά μέσα στην αγκαλιά Εκείνου – και
φωτίζεται από το υπερκόσμιο φως Του. Τότε τα
ερωτήματα παύουν. Ο πιστός έχει μπει σε άλλη
κατάσταση πέραν της κοσμικής.
π.Γεώργιος Δορμπαράκης
Καρδιές ζωντανές...ερωτευμένες!
Πλέον οι καρδιές δεν χτυπάνε
πια, δεν σκιρτούν. . .
Mπορεί να ακούμε τους ήχους
από το βιολογικό όργανο αλλά
ο χτύπος της αγάπης δεν ηχεί.
Όλα μπήκαν σε υπολογισμούς
και σε μαθηματικές εξισώσεις.
Ερωτευόμαστε, παντρευόμαστε, κάνουμε φιλίες, λέμε
“καλήμερα” διότι πάντα θέλουμε κάτι από τον άλλον
χωρίς να δώσουμε.Θέλουμε απλά να καλύψουμε κάποιες
εγωϊστικές επιθυμίες που κραυγάζουν για να τραφούν.
Οι φορές που κατέκρινα στη ζωή μου πάντα θα είναι
περισσότερες από τα συγγνώμη και τα “σ’ αγαπώ”. Μας
αρέσουν τα ωραία λόγια ακόμα και αν είναι ψεύτικα.
Στην αγιότητα όμως φτάνουμε όταν μπορούμε τα ωραία
λόγια να τα κάνουμε πράξη και ζωή και αγωνιζόμαστε
να βγάλουμε την τοξικότητα που τυχόν έχουμε και
δηλητηριάζουμε τον άλλον.
Πάντα φταίει ο άλλος που εγώ δεν είμαι καλά. Τη δική
μου όμως θέση στα πράγματα δεν την εξετάζω διότι
θέλει κότσια για να δω τις πληγές μου.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020 ΕΤΟΣ 20Ο
Θέλει πνευματικά κότσια να δω πόσους σταύρωσα αλλά
και γιατί σκότωσα το παιδί που έχω μέσα μου.
Μπορεί να αναπνέουμε αλλά δυστυχώς δεν ζούμε.
Κάνουμε στρατιωτική υπακοή σε ό,τι μας λέει ο κόσμος.
Κάνουμε πράγματα απλά για να γίνουν και η καρδιά
απουσιάζει, τη φυλακίσαμε και της λέμε να μην μιλήσει
διότι “δεν κάνει, δεν πρέπει.”
Με καρδιές τραυματισμένες, κουρασμένες και ανέραστες
δεν μπορούμε να κάνουμε βήμα.
Όλα περνούν από Ιερά Εξέταση. Τι πρέπει, τι δεν πρέπει,
τι είναι σωστό για τον κόσμο. Η καρδιά μένει στην άκρη.
Κανείς δεν της δίνει σημασία και αν πάει να μιλήσει της
κλείνουμε το στόμα.
Στην πνευματική ζωή η ελευθερία δεν εγκλωβίζεται, δεν
αιχμαλωτίζεται αλλά παιδαγωγείται πάντοτε με
σεβασμό προς το πρόσωπο του ανθρώπου.
Σε λίγα χρόνια θα είναι θαύμα να ερωτεύονται οι
άνθρωποι μεταξύ τους. Να συναντιώνται δύο βλέμματα
και να νιώθει ο ένας με τον άλλον την επιθυμία να
γίνουν σάρκα μία, μία ζωή , μία ενότητα, μία πορεία προς
τη Βασιλεία των Ουρανών. Να χτυπούν οι δύο καρδιές
σαν μία.
Η κόλαση βρίσκεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι έπαψαν
να ερωτεύονται μεταξύ τους και να βαπτίζουν τη σχέση
τους στον Χριστό και ερωτεύτηκαν τον εαυτό τους.
Ξεχάσαμε να αγαπάμε, αρνούμαστε να ερωτευόμαστε
και αυτό μας κάνει να βλέπουμε τα πράγματα
επιφανειακά διότι για να δεις την ουσία των πραγμάτων
χρειάζεται ερωτική καρδιά και όχι νεκρή .
Zωντανή είναι μια καρδιά που ερωτεύεται έναν άνθρωπο,
τον Χριστό και όλη τη δημιουργία. Ζωντανή είναι μια
καρδιά που ακόμα και αν πέφτει επειδή τραυματίστηκε,
πάλι σηκώνεται. Μια καρδιά που χτυπάει ψεύτικα
ζώντας σε “πρέπει” και σε κοινωνιολογικές επιταγές
είναι μια νεκρή καρδιά.
Ας γίνει η προσευχή μας ερωτική κραυγή προς το
πρόσωπο του Κυρίου, και οι λογισμοί μας αγιασμός της
υπάρξεώς μας. Καλό αγώνα.
π.Σπυρίδων Σκουτής
«Όλα νικιούνται – Τίποτα να μην σας απελπίζει»
Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας
εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι
καὶ ἅγιοι. Νὰ
ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ
Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς
βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς,
στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς
φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς
μας.
Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους
δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν
εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ
πετύχουμε τὸ σκοπό.
Στολίστε τὶς λαμπάδες σας μὲ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν’
ἀποβάλετε τὰ πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τὴν καρδιά
σας ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ διατηρῆστε τὴν ἁγνή, γιὰ νὰ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1015
ἔρθει καὶ νὰ κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος, γιὰ νὰ σᾶς
πλημμυρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὶς θεῖες δωρεές.
Παιδιά μου ἀγαπητά, ὅλη σας ἡ ἀσχολία καὶ ἡ φροντίδα
σ’ αὐτὰ νὰ εἶναι. Αὐτὰ ν’ ἀποτελοῦν σκοπὸ καὶ πόθο σας
ἀσταμάτητο. Γί’ αὐτὰ νὰ προσεύχεστε στὸ Θεό. Νὰ
ζητᾶτε καθημερινὰ τὸν Κύριο, ἀλλὰ μέσα στὴν καρδιά
σας καὶ ὄχι ἔξω ἀπὸ αὐτήν. Καὶ ὅταν Τὸν βρεῖτε, σταθεῖτε
μὲ φόβο καὶ τρόμο, ὅπως τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ,
γιατί ἡ καρδιά σας ἔγινε θρόνος τοῦ Θεοῦ.
Ἀλλὰ γιὰ νὰ βρεῖτε τὸν Κύριο, ταπεινωθεῖτε μέχρι τὸ
χῶμα, γιατί ὁ Κύριος βδελύσσεται τοὺς ὑπερήφανους,
ἐνῷ ἀγαπάει καὶ ἐπισκέπτεται τοὺς ταπεινοὺς στὴν
καρδιά.
Ἂν ἀγωνίζεσαι τὸν ἀγώνα τὸν καλό, ὁ Θεὸς θὰ σὲ
ἐνισχύσει. Στὸν ἀγώνα ἐντοπίζουμε τὶς ἀδυναμίες, τὶς
ἐλλείψεις καὶ τὰ ἐλαττώματά μας. Εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς
πνευματικῆς μας καταστάσεως. Ὅποιος δὲν ἀγωνίστηκε,
δὲν γνώρισε τὸν ἑαυτό του.
Προσέχετε καὶ τὰ μικρὰ ἀκόμα παραπτώματα. Ἄν σᾶς
συμβεῖ ἀπὸ ἀπροσεξία κάποια ἁμαρτία, μὴν
ἀπελπιστεῖτε, ἀλλὰ σηκωθεῖτε γρήγορα καὶ προσπέστε
στὸ Θεό, ποὺ ἔχει τὴ δύναμη νὰ σᾶς ἀνορθώσει.
Μέσα μας ἔχουμε ἀδυναμίες καὶ πάθη καὶ ἐλαττώματα
βαθιὰ ριζωμένα, πολλὰ εἶναι καὶ κληρονομικά. Ὅλα
αὐτὰ δὲν κόβονται μὲ μία σπασμωδικὴ κίνηση οὔτε μὲ
τὴν ἀδημονία καὶ τὴ βαρειὰ θλίψη, ἀλλὰ μὲ ὑπομονὴ καὶ
ἐπιμονή, μὲ καρτερία, μὲ φροντίδα καὶ προσοχή.
Ἡ ὑπερβολικὴ λύπη κρύβει μέσα της ὑπερηφάνεια. Γί’
αὐτὸ εἶναι βλαβερὴ καὶ ἐπικίνδυνη, καὶ πολλὲς φορὲς
παροξύνεται ἀπὸ τὸ διάβολο, γιὰ ν’ ἀνακόψει τὴν πορεία
τοῦ ἀγωνιστῆ.
Ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν τελειότητα εἶναι μακρύς.
Εὔχεστε στὸ Θεὸ νὰ σᾶς δυναμώνει. Νὰ ἀντιμετωπίζετε
μὲ ὑπομονὴ τὶς πτώσεις σας καί, ἀφοῦ γρήγορα
σηκωθεῖτε, νὰ τρέχετε καὶ νὰ μὴ στέκεστε, σὰν τὰ παιδιά,
στὸν τόπο ποὺ πέσατε, κλαίγοντας καὶ θρηνώντας
ἀπαρηγόρητα.
Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεστε, γιὰ νὰ μὴν μπεῖτε σὲ
πειρασμό. Μὴν ἀπελπίζεστε, ἂν πέφτετε συνέχεια σὲ
παλιὲς ἁμαρτίες. Πολλὲς ἀπ’ αὐτὲς εἶναι καὶ ἀπὸ τὴ φύση
τους ἰσχυρὲς καὶ ἀπὸ τὴ συνήθεια. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ
χρόνου, ὅμως, καὶ μὲ τὴν ἐπιμέλεια νικιοῦνται. Τίποτα νὰ
μὴ σᾶς ἀπελπίζει.
Άγιος Νεκτάριος: Ἀπὸ τὴ σειρὰ τῶν φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ
ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ
Ἀττικῆς.
Η σημερινή ημέρα, μπορεί να είναι η τελευταία
μας επί της γης
Αντί να καυχάσαι για το αύριο,
καλύτερα να προσεύχεσαι στον
Θεό να δώσει την ημέραν ταύτην,
τον άρτον ημών τον επιούσιον. Η
σημερινή ημέρα, μπορεί να είναι η
τελευταία μας επί της γης. Γι’
αυτό είναι καλύτερα να περάσουμε αυτή την ημέρα εν
Μετανοία, μετανιώνοντας για όλες τις μέχρι τώρα ημέρες
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020 ΕΤΟΣ 20Ο ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1015
μας επί της γης, παρά να φανταζόμαστε το αύριο, μία εξουδετερώσει τη δύναμή του με μια δική του κίνηση.
ημέρα που μπορεί να μην ξημερώσει για εμάς. Οι μάταιες Αυτό να κάνεις και συ.
φαντασιώσεις για το αύριο δεν μπορούν να μας Είναι φωτιά ο θυμός, είναι φλόγα δυνατή που χρειάζεται
αποφέρουν τίποτα καλό. Αντιθέτως, η Μετάνοια μέχρι καύσιμη ύλη. Μη δώσεις τροφή στη φωτιά και γρήγορα
δακρύων για μία ημέρα μπορεί να μας σώσει από το θα σβήσεις το κακό.
αιώνιο πυρ. Μόνη της η οργή δεν έχει δύναμη, αν δεν υπάρχει
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς κάποιος άλλος να την τρέφει.
Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
Ευτυχία είναι όταν χαίρεσαι και δοξολογείς γι
αυτά που έχεις και δεν αγκομαχείς, ούτε θλίβεσαι ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ - 27 ΙΟΥΛΙΟΥ
για όσα ονειρεύεσαι ότι θα έπρεπε να έχεις.
Ζήσε την κάθε σου μέρα απλά,
ευχαριστιακά, χωρίς αγωνιώδη
μέριμνα για το μέλλον.
Μή φαντάζεσαι τα ανύπαρκτα,
αλλά φρόντισε να αξιοποιήσεις τα
παρόντα.
Να είσαι νηφάλιος, συνετός,
εργατικός και προνοητικός.
Πρόσεχε τον εαυτό σου.
Απόθεσε με εμπιστοσύνη τη ζωή
σου στην πρόνοια Εκείνου που η αγάπη Του και εκ του μη
όντος σου χάρισε ύπαρξη και ζωή.
Για σένα η θάλασσα και η γη και ότι υπάρχει επάνω σε
αυτήν.
Σε σένα φανερώνουν ο αέρας, ο ουρανός και τ' άστρα την Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’
τάξη και την αρμονία τους.
Για σένα η ενανθρώπιση του Υιού Του. Ἀθλοφόρε ἅγιε, καὶ ἰαματικὲ Παντελεῆμον,
Για σένα η διανομή των χαρισμάτων του Αγίου πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν,
Πνεύματος.
παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.
Για σένα η κατάργηση του θανάτου και η ελπίδα της
Αναστάσεως.
Για σένα η πανευφρόσυνος Βασιλεία Του και τα στεφάνια Δίκτυο Προσευχής
της δικαιοσύνης αν για την αρετή κοπιάσεις. Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
Μεγάλου Βασιλείου βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
Μόνη της η οργή δεν έχει δύναμη, αν δεν μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
υπάρχει κάποιος άλλος να την τρέφει. για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
Αν δεις ότι κάποιος αγριεύει, τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
τότε να υποχωρείς κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
περισσότερο. Γιατί όταν ο «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
άνθρωπος βρίσκεται σε Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
αυτήν την κατάσταση της ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
μανίας, χρειάζεται και Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
περισσότερη παρηγοριά. http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Όσο χειρότερα φέρεται, τόσο μεγαλύτερη καλοσύνη Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
θέλει. Η υποχωρητικότητα απέναντι σε κάποιον που έχει ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
θυμό είναι απαραίτητη, ,όσο είναι και απέναντι σε ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
κάποιον που έχει υψηλό πυρετό.
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Όταν είναι αγριεμένο το θηρίο, τότε το αποφεύγουμε
Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
όλοι. Έτσι κι αυτόν που οργίζεται. ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Δε βλέπεις τι κάνουν οι ναύτες; Όταν πιάσει δυνατός Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
άνεμος, κατεβάζουν τα πανιά για να μη βουλιάξει το ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
σκάφος. ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
Κι ο αναβάτης, όταν τον παρασύρουν τα άλογα, δεν 43053
τραβάει τα χαλινάρια αλλά τα χαλαρώνει, για να μην

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4 Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ