Perkara-Perkara Yang Menyentuh Hubungan Etnik

Dalam Perlembagaan Malaysia

Perkara 38. (Majlis Raja-Raja) Majlis Raja-Raja

hendaklah menjalankan tugasnya bagi :

memberi ampun, tunda hukum dan lega hukum,

atau meremitkan, menggantung atau meringankan
hukuman, di bawah Fasal (12) Perkara 42

boleh menimbang teliti soal-soal mengenai dasar

negara (misalnya perubahan-perubahan tentang
dasar imigresen) dan apa-apa perkara lain yang
difikirkannya patut.

memilih Yang di-Pertuan Agong dan Timbalan Yang

di-Pertuan Agong mengikut peruntukan Jadual
Ketiga

mempersetujui atau tidak mempersetujui supaya

apa-apa perbuatan, amalan atau upacara agama
diperluas ke Persekutuan secara menyeluruh.

Perkara 153 ( PERLEMBAGAAN MALAYSIA)

Artikel 153 Perlembagaan Malaysia memberikan
tanggungjawab kepada Yang di-Pertuan Agong menjaga
kedudukan keistimewaan orang Melayu dan penduduk asal
Malaysia, secara kumpulannya dirujuk sebagai Bumiputera

Artikel mengspesifikkan bagaimana kerajaan pusat

melindungi kepentingan kumpulan-kumpulan ini dengan
mendirikan kuota kemasukan ke dalam perkhidmatan awam,
biasiswa dan pendidikan awam

Ia juga biasanya dianggap sebagai sebahagian daripada

kontrak sosial, dan biasanya dikatakan sebagai pertahanan
legal bagi ketuanan Melayu — kepercayaan orang Melayu
bahawa mereka adalah penduduk asal Malaysia.

PERKARA 152 ( BAHASA KEBANGSAAN)

Bahasa kebangsaan ialah bahasa Melayu dan hendaklah dalam tulisan yang
diperuntukkan melalui undang-undang oleh Parlimen: Dengan syarat bahawa—
(a)
(a) tiada
tiada seorang
seorang pun
pun boleh
boleh dilarang
dilarang atau
atau dihalang
dihalang daripada
daripada menggunakan
menggunakan (selain
(selain bagi
bagi maksud
maksud rasmi),
rasmi), atau
atau
daripada
daripada mengajarkan
mengajarkan atau
atau belajar,
belajar, apa-apa
apa-apa bahasa
bahasa lain;
lain; dan
dan

(b)
(b) tiada
tiada apa-apa
apa-apa jua
jua dalam
dalam Fasal
Fasal ini
ini boleh
boleh menjejaskan
menjejaskan hak
hak Kerajaan
Kerajaan Persekutuan
Persekutuan atau
atau hak
hak mana-mana
mana-mana
Kerajaan
Kerajaan Negeri
Negeri untuk
untuk memelihara
memelihara dan
dan meneruskan
meneruskan penggunaan
penggunaan dan
dan pengajian
pengajian bahasa
bahasa mana-mana
mana-mana kaum
kaum
lain
lain di
di dalam
dalam Persekutuan.
Persekutuan.

Walau apa pun peruntukan Fasal (1), selama tempoh sepuluh tahun selepas Hari
Merdeka, dan selepas itu sehingga diperuntukkan selainnya oleh Parlimen, bahasa
Inggeris boleh digunakan di dalam kedua-dua Majlis Parlimen, di dalam Dewan
Undangan tiap-tiap Negeri, dan bagi segala maksud rasmi yang lain.

Walau apa pun peruntukan Fasal (1), selama tempoh sepuluh tahun selepas Hari
Merdeka, dan selepas itu sehingga diperuntukkan selainnya oleh Parlimen, teks
sahih—
(a) segala Rang Undang-Undang yang hendak dibawa atau pindaan
kepadanya yang hendak dicadangkan di dalam mana-mana satu Majlis
Parlimen; dan

(b) segala Akta Parlimen dan segala perundangan subsidiari yang

dikeluarkanoleh Kerajaan Persekutuan, hendaklah dalam bahasa
Inggeris.

PERKARA 3 adalah berkaitan Islam sebagai agama

persekutuan
 Agama Islam ialah ugama bagi Persekutuan; tetapi ugama-ugama lain
boleh diamalkan dengan aman dan damai di mana-mana bahagian
Persekutuan.

Dalam tiap-tiap Negeri melainkan Negeri-negeri yang tidak mempunyai Raja,kedudukan Raja sebagai Ketua
ugama Islam dalam Negerinya secara dan setakat mana yang diakui dan diisytiharkan oleh Perlembagaan
Negeri itu, dan juga, tertakluk kepada perlembagaan Negeri itu, segala hak, keistimewaan, hak kedaulatan dan
kuasa yang dinikmati olehnya sebagai Ketua ugama Islam tidaklah tersentuh dan tercacat, tetapi dalam apa-
apa perbuatan, amalan atau upacara yang telah dipersetujui oleh Majlis Raja-Raja supaya meliputi seluruh
Persekutuan, maka tiap-tiap orang Raja lain hendaklah atas sifatnya sebagai Ketua ugama Islam membenarkan
Yang di-Pertuan Agong mewakilinya.

Perlembagaan-perlembagaan bagi Negeri-negeri Melaka, Pulau

Pinang, Sabah dan Sarawak hendaklah masing-masing membuat
peruntukan bagi memberi kepada Yang di-Pertuan Agong kedudukan
sebagai Ketua ugama Islam dalam Negeri itu.

Tiada apa-apa dalam Perkara ini mengurangkan kuasa mana-mana

peruntukan lain dalam Perlembagaan ini.

Walau apa-apa jua dalam Perlembagaan ini, Yang di-Pertuan Agong hendaklah menjadi Ketua ugama Islam
dalam Wilayah-Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur dan Labuan; dan bagi maksud ini Parlimen boleh dengan
undang-undang membuat peruntukan-peruntukan bagi mengadakan peraturan mengenai hal-ehwal ugama
Islam dan bagi menubuhkan suatu Majlis untuk menasihatkan Yang di-Pertuan Agong mengenai perkara-
perkara berhubung dengan Agama Islam.