Σοφία από το βιβλίο των Παροιμιών

Ασέβεια

- Όταν έρχεται ο ασεβής, έρχεται και η περιφρόνηση μαζί του, και με την ατιμία μαζί έρχεται και
η ντροπή (18:3)

- Όπως περνάει ο σίφουνας χάνεται ο ασεβής, ενώ ο δίκαιος σταθερός παντοτινά θα μείνει (10:25)

- Ό,τι φοβάται ο ασεβής απάνω του θα πέσει, αλλά η ευχή του δικαίου θα εκπληρωθεί (10:24)

- Στο σπίτι του δικαίου ο θησαυρός είναι πολύς, ενώ τα κέρδη του ασεβή διασκορπίζονται.
(Παροιμίες 15:6)

Δικαιοσύνη

Ο δίκαιος δρόμος έχει καλό τέλος, ενώ ο δρόμος των ασεβών είναι παραπλανητικός (12:26)

Ο Κύριος στέκεται μακριά απ' τους ασεβείς, αλλά των δικαίων τη προσευχή την ακούει (15:29)

Ο δίκαιος βαδίζει μες στην ευθύτητά του, κι ευτυχισμένα τα παιδιά του θα 'ναι μετά απ' αυτόν
(20:7)

Όποιος τη δικαιοσύνη ακολουθεί και την αγάπη, θα βρει ζωή, δικαιοσύνη και τιμή (21:21)

Κακία
Αν το κακό αντί καλού ανταποδίδεις, δε θα σου λείψει το κακό ποτέ απ' το σπίτι σου. (17:13)

Καλοσύνη
Ματιά που λάμπει, ευφραίνει την καρδιά, και ένα άγγελμα καλό τα κόκαλα στεριώνει (15:30)
Ο σοφός άνθρωπος γνωρίζεται για φρόνιμος, κι όσο τα χείλη του είναι γλυκά, τόσο περισσότερο
πείθουν (16:21)

Τα λόγια τα ευχάριστα είναι κερήθρα μέλι, γλύκα για τη ψυχή και γιατρειά στα κόκαλα (16:24)

Κυριαρχία Θεού

Ο κλήρος ρίχνεται στην κάλπη, αλλά η απόφαση προέρχεται από τον Κύριο (16:33)

Πολλά είναι τα σχέδια μέσα στη καρδιά του ανθρώπου, μα του Κυρίου το θέλημα, αυτό είναι που
θα γίνει (19:21)

Περηφάνια

Το σπίτι των περήφανων ο Κύριος το γκρεμίζει, αλλά στεριώνει τα όρια στης χήρας τον αγρό
(15:25)

Πιστότητα

Τα έργα σου στον Κύριο εμπιστέψου τα κι οι σκοποί σου θα εκπληρωθούν (16:3)

Όταν ο Κύριος ευχαριστείται με κάποιου τη διαγωγή, τον συμφιλιώνει και με τους εχθρούς του
(16:7)

Ο σεβασμός στον Κύριο, φέρνει ζωή, ο ευσεβής χορτάτος θα κοιμηθεί, κακό δε θα τον βρει (19:23)

Πλούτος

Τ' όνομα το καλό είναι προτιμότερο από πληθώρα πλούτη, να σ' εκτιμούν περισσότερο αξίζει από
τ' ασήμι και το μάλαμα (22:1)

Κάλλιο φτωχός που προχωρεί μες την ευθύτητα του, παρά πλούσιος ανόητος και ψεύτης (19:1)

Τα πλούτη είν' ανώφελα την ημέρα της κρίσης, ενώ η δικαιοσύνη λυτρώνει από το θάνατο (11:4)

Πόσο καλύτερο σοφία ν' αποκτάς παρά χρυσάφι! Και πόσο προτιμότερο σύνεση ν' αποκτάς παρά
ασήμι! (Παροιμίες 16:16)

Στο σπίτι του δικαίου ο θησαυρός είναι πολύς, ενώ τα κέρδη του ασεβή διασκορπίζονται.
(Παροιμίες 15:6)

Πλούτο χαρίζει του Κυρίου η ευλογία, δεν την ακολουθεί θλίψη καμιά. (Παροιμίες 10:22)
Τα πλούτη είν' ανώφελα την ημέρα της κρίσης ενώ η δικαιοσύνη λυτρώνει από το θάνατο.
(Παροιμίες 11:4)

Τι χρησιμεύουν τα χρήματα στου ανόητου το χέρι; σοφία ν' αγοράσει;. Μα αφού του λείπει το
μυαλό! (Παροιμίες 17:16)

Καλύτερα φτωχός που προχωρεί μες την ευθύτητά του, παρά πλούσιος, ανόητος και ψεύτης.
(Παροιμίες 19:1)

Δεν ωφελούν οι θησαυροί που μ' ανομία αποκτήθηκαν, αλλά η τιμιότητα απ' το θάνατο λυτρώνει
(Παροιμίες 10:2)

Πλούτη που αποκτήθηκαν με δόλο θα λιγοστέψουν, μα αυτός που λίγο λίγο τα μαζεύει με το κόπο
του, τα κάνει και αυξάνουν (13:11)

Πλούτο χαρίζει η ευλογία του Κυρίου, δε την ακολουθεί θλίψη καμιά (Παροιμίες 10:22)

Προσφορά

Όποιος σπλαχνίζεται φτωχό, τον Κύριο δανείζει, κι Αυτός ανάλογα με το έργο του θα του το
ανταποδώσει (19:17)

Όποιος τ' αυτιά του κλείνει στου φτωχού τη κραυγή, δε θα λαβαίνει απάντηση κι ο ίδιος όταν
φωνάζει (21:13)

Όταν πεινάει ο εχθρός σου δώσ' του να φάει ψωμί και πάλι όταν διψάσει δώσ' του νερό να πιει,
γιατί έτσι πάνω στο κεφάλι του αναμμένα κάρβουνα μαζεύεις, και θα σε ανταμείψει ο Κύριος
(25:21)

Σοφία

Του φλύαρου τα λόγια πληγώνουν σαν το δίκοπο σπαθί και των σοφών τα λόγια θεραπεύουν
(12:18)

Πόσο καλύτερα σοφία ν' αποκτάς παρά χρυσάφι! Και πόσο προτιμότερο σύνεση ν' αποκτάς παρά
ασήμι! (16:16)

Ο σοφός άνθρωπος γνωρίζεται για φρόνιμος, κι όσο τα χείλη του είναι γλυκά, τόσο περισσότερο
πείθουν (16:21)

Τα λόγια του όποιος συγκρατεί είναι γνωστικός, κι εκείνος που 'χει υπομονή είναι φρόνιμος
(17:27)

Ν' ακούς τις συμβουλές, τις διδαχές να δέχεσαι, ώστε να γίνεις τελικά σοφός (19:20)

Οι σκέψεις στην καρδιά του ανθρώπου είναι σαν τα βαθιά νερά, αλλά ο συνετός άνθρωπος ξέρει
ν' αντλήσει απ' αυτές (20:5)
Χρυσάφι υπάρχει κι άφθονα μαργαριτάρια, τα χείλη όμως τα γνωστικά είναι πιο πολύτιμα (20:15)

Τι χρησιμεύουν τα χρήματα στου ανόητου το χέρι; σοφία ν' αγοράσει; Μα αφού του λείπει το
μυαλό! (Παροιμίες 17:16)

Σύζυγος

Η ενάρετη γυναίκα είναι στεφάνι για τον άντρα της, μα η γυναίκα η αισχρή είναι στα κόκαλά του
αρρώστια (12:4)

Τεμπελιά

Λέει ο τεμπέλης: "Είναι στο δρόμο ένα λιοντάρι, αν βγω έξω απ' το σπίτι μπορεί και να με φάει"
(22:13)

Υπομονή

Περισσότερο αξίζει ο υπομονετικός από το χειροδύναμο, κι εκείνος που στο πνεύμα του
κυριαρχεί, από τον άλλο που κυριεύει πόλη (16:32)

Τα λόγια του όποιος συγκρατεί είναι γνωστικός, κι εκείνος που 'χει υπομονή είναι φρόνιμος
(17:27)

Φιλία

Σ' όλες τις περιστάσεις αγαπάει ο φίλος, κι ο αδερφός γεννιέται για να παραστέκεται στις
δύσκολες στιγμές (17:17)