ı Ú Ô

Ú Aόριστο
άρθρο
Õ
ένας, µία, ένα
* Θυµάµαι ότι

τ ι κ ό το αόριστο άρθρο

Oρισ
δεν έχει
πληθυντικό!

άρ θ ρ ο

ο, η,
το
 ‹ Ì·Ù·
È ÚÚ
 Tοπικά (εδώ, εκεί, κάπου κ.λπ.)

E
Xρονικά (κάποτε, χτες, συχνά, κ.λπ.)
Tροπικά (κάπως, αλλιώς, ευτυχώς, καλά κ.λπ.)
Ποσοτικά (τόσο, αρκετά, πολύ, καθόλου κ.λπ.)
Bεβαιωτικά (ναι, µάλιστα, σωστά, βέβαια κ.λπ.)
∆ιστακτικά (ίσως, τάχα, δήθεν, πιθανόν)
Aρνητικά
(όχι, δεν,
µην)
 ˆ Ó ‹ Ì ·Ù·
E  ÈÊ
Eίναι οι λεξούλες
εκείνες που εκφράζουν
διάφορα συναισθήµατα
(χαρά, λύπη, θαυµασµό, ευχή κ.λπ.)

π.χ. A! Ω! Mακάρι! Mπράβο! Στοπ! Eύγε!

 ÌÔ È
ÂÛ
‰
™‡ Ó

Eίναι οι λέξεις
που συνδέουν προτάσεις
ή λέξεις µεταξύ τους.
(και, ή, είτε, ώστε, όταν, για να, επειδή,
µήτε, λοιπόν, ενώ, αν, ούτε κ.λπ.)
 Û Â È ˜
Ô ı ¤
Oι προθέσεις µπαίνουν
Ú µπροστά από
¶
τα ουσιαστικά
και µαζί µ’ αυτά φανερώνουν
τρόπο, τόπο, χρόνο, σκοπό κ.λπ.

µε, σε, για,

ως, προς,
κατά,
µετά,
παρά,
αντί, από,
χωρίς, δίχως,
 Â Ù·
E  › ı
Eίναι οι λέξεις που
µας φανερώνουν
τι λογής είναι τα
Tα επίθετα έχουν
ουσιαστικά.
τρία γένη: Γι α
γµα:
π α ράδε
ι
γ ά λ ος,
ος παπα
αρσενικό ύαρ
ο φλ σούπα,
.
η ζεσ
τή
κα τσίκι
ηρό
θηλυκό τ ο ζ ω

ουδέτερο
 ˘ ÛÈ· ÛÙÈ Î ¿
O
Για παράδειγµα:
η Όλγα, o Θοδωρής
το σκυλάκι, το ποντίκι Eίναι οι λέξεις
η ξύστρα, ο διάδροµος,
η φιλία, η χαρά.
που φανερώνουν
πρόσωπο, ζώο,
πράγµα,
κατάσταση
 ˆ Ó ˘ Ì› ˜ Προσωπικές (εγώ, εσύ, αυτός)

Ó Ù Eρωτηµατικές (ποιος; πόσος; τι;)

Kτητικές (δικός µου, δική µου, δικό µου)
A ∆εικτικές (αυτός, εκείνος, τέτοιος, τόσος)
Aόριστες (ένας, κάποιος, κανένας, µερικοί, άλλος,
κάτι, κάµποσος, κάθε, καθένας, ο δείνα, το τάδε)

Oριστικές (ο ίδιος-α-ο, µόνος-η-ο)

Aυτοπαθείς (του εαυτού µου, τον εαυτό σου)
Aναφορικές (ο οποίος, όποιος, όσος)
 P‹Ì·Ù·
Eίναι οι λέξεις
που µας φανερώνουν ότι ένα ΦΩNEΣ
πρόσωπο, ένα ζώο ή ένα πράγµα: TΩN PHMATΩN:
α) κάνει µια ενέργεια, Eνεργητική
β) κάτι παθαίνει, Φωνή
γ) βρίσκεται σε µία κατάσταση. (ρήµατα σε -ω)
Παθητική Φωνή
(ρήµατα σε -µαι)
 H άκλιτη
τελειώνε
όταν τον
µετοχή
ι σε -ών
τας
MÂÙÔ¯
παραλήγ
-οντας ό
τονίζετα
παραλήγ
ίζεται στ
ουσα κα

ι στην
ην
ι σε
ταν δεν
‹
ουσα
(π.χ. τρέ
χοντ ας, γελώ
ντας)
H µετοχή είναι
άλλοτε άκλιτη
(π.χ. τρέχοντας, γελώντας κ.λπ)
και άλλοτε κλιτή µε 3 γένη
και µοιάζει µε επίθετο
(π.χ. χαρούµενος -η -ο)
 Í Ë ˜
Ù ›
Û
Tελεία (.)
›·
Όταν τελειώνει µια πρόταση, βάζουµε τελεία.

Ì Â Mετά αρχίζουµε πάντα µε κεφαλαίο γράµµα.

ÛË

κόµµα (,)
Kόµµα βάζουµε εκεί που τελειώνει µια µικρότερη
φράση µέσα στην πρόταση.

ερωτηµατικό (;)
Bάζουµε στο τέλος µιας ερώτησης.

θαυµαστικό (!)
Όταν θέλουµε να δείξουµε θαυµασµό, χαρά, λύπη κ.λπ.
 ÛËÌ
›·
παρενθέσεις ( ) Û
Mέσα στην παρένθεση κλείνουµε µια φράση

Ù›
που εξηγεί ή συµπληρώνει όσα λέµε.

αποσιωπητικά (...)

ÍË ˜
Tρεις τελείες βάζουµε όταν δείχνουµε ότι µια φράση
έµεινε ατελείωτη (π.χ. από θαυµασµό, συγκίνηση κ.λπ.).

παύλα (-)
Σηµειώνουµε την παύλα στο διάλογο για να δείξουµε
ότι αλλάζει το πρόσωπο που µιλάει.

εισαγωγικά « »
Mέσα στα εισαγωγικά κλείνουµε
τα λόγια ενός άλλου όπως τα είπε.