ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021 ΕΤΟΣ 20Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1047
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ Της Απόκρεω
(Ματθ: κε΄ 31- 46 )
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Το παγκόσμιο δικαστήριο
Και συναχθήσεται
έμπροσθεν αυτού
πάντα τα έθνη»
(Ματθ. 25,32)
Χθες, αγαπητοί μου,
ψυχοσάββατο, μνήμη
δηλαδή των
προσφιλών μας
νεκρών. Σήμερα Κυριακή, Κυριακή της Απόκρεω.
Τι είναι απόκρεω; απόκρεω iσον αποχαιρετισμός της
κρεοφαγίας, προοίμιο της αγίας και μεγάλης
τεσσαρακοστής, προανάκρουσμα για αγώνες
πνευματικούς. Άλλα δυστυχώς ό κόσμος, με τη σατανική
ιδέα ότι τις μέρες αυτές όλα επιτρέπονται, εκτρέπεται σε
μεγάλες αμαρτίες. Σήμερα λοιπόν, πού πολλοί
οργιάζουν, ή αγία μας Εκκλησία ώρισε να διαβάζεται
στους ναούς της Ορθοδοξίας το φοβερότερο ευαγγέλιο
όλου του χρόνου, το ευαγγέλιο της μελλούσης κρίσεως.
Όποιος τ' ακούει κ' έχει μέσα του ένα μόριο πίστεως και
λογικής, τρέμει.
Το ευαγγέλιο μας προειδοποιεί όλους. Θα γίνη κρίσης,
δικαστήριο παγκόσμιο, κι ό δικαστής πού θα μας κρίνει
είναι ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Θα χωριστεί ή
άνθρωπότης σε δυο μεγάλες παρατάξεις, από τη μια οι
δίκαιοι, από την άλλη οι αμετανόητοι αμαρτωλοί. Και θ'
ακουστούν δύο τελεσίδικες - αμετάκλητες αποφάσεις, ή
μία «Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου,
κληρονομήσατε την ητοιμασμένην ημίν βασιλείαν...», ή
άλλη «Πορεύεσθε άπ' εμού οί κατηραμένοι εις το πυρ το
αίώνιον...», στην αιώνια κόλαση (Ματθ. 25,34,41).
—Κόλασης; Ποιος πιστεύει σήμερα κόλαση! Ό Ιερός
Χρυσόστομος λέει,’’ θα ήθελα κ' εγώ να μην ύπάρχη,
γιατί είμαι αμαρτωλός και τη φοβούμαι’’, και όμως
υπάρχει Κόλασης. Όσο βέβαιο είναι ότι υπάρχει νύχτα,
τόσο βέβαιο είναι ότι υπάρχει Κόλασης, κρίσης και
ανταπόδοσης.
Που το στηρίζουμε αυτό; Μήπως είναι ένας μύθος με το
όποιο εμείς οί κληρικοί αποκοιμίζουμε το λαό; Ή αλήθεια
της μελλούσης κρίσεως και ανταποδόσεως έχει ισχυρά
στηρίγματα. Το ένα είναι, ότι το φωνάζει ή δικαιοσύνη, το
άλλο, ότι το φωνάζει όλος ό κόσμος. Και το τρίτο και
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
σπουδαιότερο, ότι το βεβαιώνει ό λόγος του Θεού.
Επιτρέψτε μου αυτά να τα αναλύσω.
• Είπα, ότι το φωνάζει ή δικαιοσύνη. Διότι ή δικαιοσύνη
είναι αίτημα παγκόσμιο. «Δικαιοσύνην μάθετε, οί
ενοικούντες επί της γης» (Ήσ. 26,9), ψάλλει ή Εκκλησία
τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Άλλα που δικαιοσύνη; Αν ρίξουμε ένα βλέμμα και στη
δική μας κοινωνία αλλά και σε παγκόσμιο κλίμακα, στις
διεθνείς σχέσεις των λαών, θα δούμε ότι δικαιοσύνη δεν
υπάρχει. Δέ βασιλεύει ό νόμος του Χριστού μας, το
«Αγαπάτε αλλήλους» (Ίωάν. 13,34). Στις κοινωνίες μας,
παρ' όλα τα επιτεύγματα τους, βασιλεύει ό νόμος της
ζούγκλας ότι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό».
Εγκλήματα γίνονται καθημερινώς σε όλες τις χώρες,
εγκλήματα εκτελεσμένα με τέτοια εντέλεια, πού κι ό
ικανότερος αστυνόμος να μη μπορεί να τα εξιχνίαση. Ό
ένοχος μένει ασύλληπτος, περιγελά και περιπαίζει τις
αρχές. Οι δράστες περιφέρονται ασύλληπτοι, μερικές
φορές τιμώνται κιόλας!
Υπάρχουν εγκλήματα ατιμώρητα. Άλλοι βλαστημούν τα
ιερά και όσια, άλλοι στα δικαστήρια ορκίζονται στο
Ευαγγέλιο, γυναίκες αφήνουν τους άντρες τους και
συζούν με άλλους, άντρες αφήνουν τις γυναίκες τους και
ζουν μετά παλλακίδων, άλλοι σκληροί κι απάνθρωποι
ρουφούν το αίμα του φτωχού και κάνουν περιουσίες...,
και όλοι αυτοί μένουν ατιμώρητοι. Ατιμώρητα τα
εγκλήματα. Ή ανθρώπινη δικαιοσύνη αποδεικνύεται
ανίσχυρη. Είναι, όπως έλεγε ένας αρχαίος φιλόσοφος,
ένα αραχνόπανο πού πιάνει μυγάκια, μα οί σφήγκες το
σχίζουν και περνούν. Ή ανθρώπινη δικαιοσύνη
συλλαμβάνει τα μικρά και ασήμαντα, τα μεγάλα
εγκλήματα μένουν ατιμώρητα. Και τι θα γίνει λοιπόν;
αυτοί θα μείνουν ατιμώρητοι αιωνίως; Όχι!
διαμαρτύρεται ή συνείδησης. Το ένστικτο του δικαίου,
πού ό Θεός εφύτευσε μέσα μας, φωνάζει, ότι οπωσδήποτε
θα έρθει μέρα πού οι εγκληματίες των «τελείων»
εγκλημάτων, οί παραβάτες των ηθικών διατάξεων, θα
συλληφθούν στα δίχτυα της αδέκαστου δικαιοσύνης. Αν
ύπάρχη Θεός —και υπάρχει Θεός—, θ' απονείμει το
δίκαιο, θα τιμωρήσει το έγκλημα και θ' αμείψει την
αρετή.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021 ΕΤΟΣ 20Ο
• 'Αλλ' ότι υπάρχει κρίσης και ανταπόδοσης το φωνάζουν
οί άνθρωποι όλης της γης. Σ' όλο τον πλανήτη μας
παλαιότεροι και νεώτεροι, όλοι —με ορισμένες
παραλλαγές— έχουν το ίδιο ένστικτο, την ίδια ιδέα, την
ίδια παράδοση.
Ένα υπενθυμίζω, όταν το δικαστήριο των Αθηνών αδίκως
καταδίκασε εις θάνατον τον Σωκράτη, πού αναγκάστηκε
να πιει το κώνειο, τότε εκείνος είπε, «Φεύγω και πηγαίνω
σ' έναν άλλο κόσμο, εκεί υπάρχουν δικαστές
αμερόληπτοι, ό Αιακός, ό Μίνως, ό Ραδάμανθυς, αυτοί
εκεί θα μου αποδώσουν δικαιοσύνη. Πιστεύω στη θεία
δικαιοσύνη, όχι στην ανθρώπινη».
• Ναι, υπάρχει κρίσης καί ανταπόδοσης. Το απαιτεί το
αίσθημα του δικαίου, το φωνάζουν οί παραδοθείς όλων
των λαών. 'Αλλά το μεγαλύτερο επιχείρημα είναι ή
μαρτυρία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Όλοι
ψεύδονται, όλοι σφάλλουν, αλλά ό Χριστός δεν έσφαλε.
Ό,τι είπε βγήκε αληθινό, ό,τι προφήτευσε όλα
πραγματοποιήθηκαν. Προφήτευσε, ότι ό ναός του
Σολομώντος, το καύχημα των Εβραίων, θα καταστροφή
και δέ' θα μείνει «λίθος επί λίθον» (Ματθ. 24,2), καί όντως
κατεστράφη. Προφήτευσε, ότι οί δώδεκα ψα- ράδες θα
γίνουν παγκόσμιοι διδάσκαλοι καί το κήρυγμα τους θα
φτάσει σε όλη τη γη, καί όντως σήμερα κοντεύει να γίνη
γνωστό σχεδόν παντού. Προφήτευσε, ότι ή Εκκλησία του
θα πολεμηθεί από όλες τις δυνάμεις του Άδου μα δέ' θα
νικηθεί καί πράγματι οί τόσοι διωγμοί δεν την αφάνισαν.
Μέχρι σήμερα, ότι είπε βγήκε αληθινό έτσι καί ό λόγος
του αυτός, ότι θα 'ρθη ή ώρα πού ό Θεός θα δικάσει τον
κόσμο, θα πραγματοποιηθεί.
Πότε θα γίνη αυτό; ποια μέρα; ποια ώρα; ποια στιγμή;
Άγνωστο. Όπως είναι άγνωστη ή ώρα του σεισμού, έτσι
καί ή ήμερα της κρίσεως. Σε μια ώρα πού γλεντούν καί
οργιάζουν, πού βλαστημούν το Θεό, πού κλέβουν καί
ατιμάζουν πού ασχημονούν καί κυλιούνται στο βόρβορο,
τέτοια ώρα θα έρθει ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός για να
μας κρίνει.
Πώς θα γίνη ή κρίσης; Ή Γραφή με φοβερές εικόνες λέει
Τι θα προηγηθεί. Ό ήλιος θα σκοτιστεί, θα σβήσει σαν
κερί. Τα άστρα θα πέσουν σαν τα φύλλα του δέντρου στο
σφοδρό άνεμο, τα βουνά θα λειώσουν σαν μολύβι, τα
ποτάμια θα ξεραθούν. Καί τότε θα φανεί σημείον μέγα, ό
τίμιος σταυρός. «Όψονται εις ων έξεκέντησαν», ακούμε
τη Μεγάλη Παρασκευή (Ίωάν. 19,37), ότι θα δουν, λέει, το
σημείον του Εσταυρωμένου. Άγγελοι καί αρχάγγελοι θα
συνοδεύουν, καί τότε θα παρουσιαστή ό Κριτής του
κόσμου, όχι πλέον ως αδύναμο νήπιο, άλλα ως κυρίαρχος
του σύμπαντος. «Όποια ώρα τότε», αδελφοί μου!
«Και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη»
(Ματθ. 25,32). Άνθρωποι φτωχοί καί άσημοι, αλλά καί
επίσημοι, βασιλείς, αυτοκράτορες καί τύραννοι πού
σκόρπισαν τον τρόμο καί το φόβο, αλλά καί φτωχοί καί
απένταροι πού δεν έχουν ψωμί να φάνε, ρακένδυτοι καί
ζητιάνοι, αλλά καί πλούσιοι πού διασκεδάζουν με
πολυτέλεια καί χλιδή, αγράμματοι πού δέ' μπορούν να
βάλουν την υπογραφή τους, αλλά καί επιστήμονες,
Πλάτωνες καί Αριστοτέληδες καί Αϊνστάιν γυναίκες
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1047
αλλά καί άντρες, μικρά παιδιά, αλλά καί ασπρομάλληδες
γέροντες. Ανατολή και Δύσι, Βορράς καί Νότος, όλες οί
γλώσσες καί οί φυλές, από τον Αδάμ μέχρι τον τελευταίο
θνητό, όλοι σαν θάλασσα με άπειρα κύματα, θα είμεθα
ενώπιον του Κυρίου. Καί ό Χριστός θα δικάσει καί θα πει
στους μεν «Δεύτε οί ευλογημένοι του πατρός μου...»,
στους δε «Πορεύεσθε άπ' εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ
το αίώνιον...» (έ.ά.).
Απίστευτα αυτά; 'Αλλά είναι πραγματικότης. Όσο βέβαιο
είναι ότι αύριο ξημερώνει Δευτέρα, έτσι είναι βέβαιο κι
ότι θα έρθει ή ήμερα εκείνη. «Εστί δίκης οφθαλμός ός τα
πάνθ' ορά», έλεγαν οί αρχαίοι προγονοί μας. Υπάρχει
ένα μάτι πού τα βλέπει όλα, ένα αυτί πού τ' ακούει όλα, κ'
ένα χέρι πού τα γράφει όλα. Ναι, θα έρθει εκείνη ή
στιγμή.
Αδελφοί μου! Κ' εγώ πού τα λέω κ' εσείς πού τ' ακούτε να
προετοιμαστούμε για την ήμερα αυτή. Να έχουμε έτοιμη
την απολογία μας ενώπιον του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού, καί ό Θεός δια πρεσβειών της ύπεραγίας
Θεοτόκου να μας ελεήσει. Κανείς μας να μην ακούσει τον
κεραυνό «Πορεύεσθε άπ' εμού εις το πυρ το αίώνιον...»,
αλλά όλοι ν' ακούσουμε τη χαρμόσυνη φωνή «Δεύτε οί
ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την
ήτοιμασμένην ύμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου»
,Αμήν.
Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ
ΤΟΥ ΆΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ ΤΗΝ 1-3-1981.
Ο Εαυτός μου, εγώ ο άγνωστος . . .
Ο μεγάλος άγνωστος , ο
περίεργος ξένος, ένας καλός
φίλος που γίνεται άλλοτε
νυμφίος και άλλοτε
εχθρός…
Όταν κάποιος αρχίσει να τα
βάζει πραγματικά με τον
εαυτό του και να μην του έχει εμπιστοσύνη σε τίποτα
τότε ξεκινάει το αληθινό ταξίδι της πνευματικής ζωής.
Όταν βιώσουμε ότι δεν πράξαμε τίποτα ουσιαστικό σε
αυτή την ζωή, όταν νιώσουμε πραγματικά τι ποτένιοι,
δηλαδή χειρότεροι πάσης κτίσεως, όπως το βίωνε και ο
Άγιος Σιλουανός τότε σημαίνει ότι έχουμε ανοίξει σιγά
σιγά την πόρτα για να υποδεχτούμε την Θεία χάρη .
«Όταν γίνω ένα τίποτα για τον κόσμο τότε έχω γίνει τα
πάντα για τον Θεό»
Έχουμε πολλά κλειστά δωμάτια μέσα στην καρδιά μας.
Είτε γιατί τα έχουμε κλείσει συνειδητά για να κρύψουμε
κάτι , είτε υπάρχουν άγνωστοι χώροι που δεν τολμούμε
να πάμε γιατί φοβόμαστε μήπως η αλήθεια που θα
αντικρύσουμε σπάσει το προσωπείο της ψεύτικης
πραγματικότητας που έχουμε φτιάξει. Υπάρχουν και
χώροι με δαίμονες , χώροι παθών που δεν πάμε είτε από
άγνοια είτε από φόβο. Έχουμε όμως την ανάγκη να
θεραπευθούμε. . .
Ο Χριστός είναι το πρότυπο μας, οφείλουμε να γίνουμε
Θεομιμητές κατά τους Αγίους πατέρες. Ο Κύριος είναι ο
καθρέφτης που μέσα από εκεί αντικρύζουμε το
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021 ΕΤΟΣ 20Ο
πραγματικό μας προσωπείο. Αν πάρουμε την απόφαση
να τον ακολουθήσουμε τότε πρέπει να ξεχάσουμε ποιοι
είμαστε, να απαρνηθούμε τις λάθος σκέψεις και
επιθυμίες και να ακολουθήσουμε τον Χριστό μέσα από
ένα όμορφο ταξίδι που περνά από τα σκαλοπάτια της
εκκλησίας κατι των Ιερών Μυστηρίων.
Κάνουμε λάθος και κοιτάμε αποκλειστικά το ταξίδι, αυτό
δημιουργεί πτώσεις, στεναχώριες, και αναστεναγμούς.
Να κοιτάμε τον προορισμό, την αγκαλιά του Κυρίου. Να
αφήσουμε την Θεία χάρι να μας αποκαλύψει και να
φωτίσει τα εσωτερικά μας σκοτάδια. Να μην φοβηθούμε
από αυτά που θα δούμε. Να πάμε στην εξομολόγηση σαν
παιδιά προς τον πατέρα. Εκεί θα δούμε την κάθε
λεπτομέρεια όταν ο καθρέφτης θα είναι ο Χριστός και
κανείς άλλος.
«Ποτέ δεν ξέρουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και
χρειάζεται κόπος, μέσα από τον πόθο της ασκήσεως για
να γνωριστούμε αληθινά με τον εαυτό μας»
Να παρατηρούμε καθαρά την κάθε σκέψη, θέλω και
επιθυμία. Να μπαίνουν όλα στο μικροβιολογικό
εργαστήριο της εξομολογήσεως ώστε η μέσα από την
διάγνωση να λαμβάνουμε και την σωστή φαρμακευτική
αγωγή.
Πολλές φορές θέλουμε τον Χριστό στην ζωή μας , αλλά
χωρίς να θέλουμε να γίνει η ζωή μας Χριστός. Θέλουμε
τον Χριστό να κάνει αυτά που θέλουμε και να δικαιώσει
αυτά που συμβαίνουν. Μετατρέπουμε τον Κυρίο σε δούλο
του εγωισμού μας αντί να γίνουμε εμείς δούλοι Κυρίου.
Θέλουμε το Χριστό σε ένα μέρος της ζωής μας, αντί η ζωή
μας να γίνει πληρότητα της δικής του παρουσίας.
Να πούμε το μεγάλο ΝΑΙ. Να ανοίξουμε την πόρτα της
υπακοής , να μπούμε στο εργαστήριο της Αγιότητάς με
πόθο σωτηρίας. Οφείλουμε να πάρουμε αποφάσεις , το
οφείλουμε στον εαυτό μας. Σε αυτόν τον γνωστό -
άγνωστο που άλλοτε τον λατρεύουμε άλλοτε τον
μισούμε σαν να είναι ξένος. Για να μπούμε στα δύσβατα
εσωτερικά μας μονοπάτια δεν είναι μια διαδρομή που
μπορούμε να την κάνουμε μόνοι μας. Κάποια δωμάτια
κλειστά ίσως έχουν δαίμονες που δεν θα μπορέσουμε να
τους διαχειριστούμε.
Παντού , Πάντα και πάντοτε….Την βοήθεια του
Κυρίου…και ότι μας πει εμείς το μόνο που μπορούμε να
κάνουμε είναι να κλίνουμε την κεφαλή μας και να πούμε
: «Γενηθήτω το θέλημα σου» και τότε θα έρθει η
θεραπεία. Γιατι η υπακοή είναι συγκατάβαση και
υποδοχή της χάριτος για να κλείσει η πληγή και να έρθει
η ίαση.
Ας σβήσουμε λοιπόν αντιδράσεις από την ζωή μας του
στυλ : Τα ξέρω όλα ΕΓΩ, , Εμένα θα μου πεις ; Στηρίζομαι
στον εαυτό μου, ξέρω ποιος ειμαι ! Ξέρω τι κάνω κλπ. Αν
δεν ήμουνα ΕΓΩ θα σου έλεγα!. Τα πάντα εξαρτώνται
από μένα ! Αυτό που λέμε εμείς ότι έγινε από εμάς στην
ουσία συνέβη από την παραχώρηση ΕΚΕΙΝΟΥ, μην το
ξεχνάμε!
Στην Εκκλησία αγαπητοί μου, η αυτογνωσία δεν ειναι
ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης που αρχίζει απο εμένα και
καταλήγει πάλι σε μένα. Αυτογνωσία είναι η γνώση του
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1047
εαυτού μου μέσα απο την έξοδο απο αυτόν προς την
είσοδο της σχέσης με τον Χριστό ώστε να αγιασθεί το
τραυματισμένο (είναι) ώστε να ολοκληρώσουμε την
πορεία απο το κατ'εικόνα στο καθ΄ομοίωση. Αυτή η
ολοκήρωση ειναι η αυτογνωσία στην Εκκλησία που
γνωρίζω τον εαυτό μου μέσα απο την σχέση με πρόσωπο
του Χριστού.
Να καταλήγει η κάθε προσευχή μας ως κραυγή
γνωριμίας :
«Βοήθησε με Κύριε να σε αγαπήσω ώστε να γνωρίσω
ΕΜΕΝΑ»
Και τότε θα αρχίζουμε να πλησιάζουμε τον προορισμό
της σωτηρίας.
π. Σπυρίδων Σκουτής
Η ωραιότερη μουσική
Η μουσική που κάθε
στιγμή της ζωής φέρει
μέσα της, με τα
πεπραγμένα, τους λόγους
και τις σιωπές της, τις
αγωνίες, τις χαρές, τις
λύπες: αρμονία, μελωδία,
ρυθμός, αντίστιξη, μέτρο, άπειρο. Ποιος μπορεί να δει και
να ακούσει μέσα στα ορατά τα αόρατα;
Μερικοί λένε: Δεν ζείτε μονότονα; Μα τίποτε δεν είναι
ίδιο. Όπως η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, έτσι καμιά
μέρα, καμιά στιγμή, καμιά εμπειρία δεν είναι ίδια με
αυτήν που προηγήθηκε.
Κάθε στιγμή φέρει τη δική της ευλογία, το δικό της νόημα
και μήνυμα, μια λέξη από τον Λόγο, μια σιωπή από τον
Νου. Γι αυτό και ο αββάς της ερήμου λέει: Μη χάνεις τη
στιγμή, θα την αναζητήσεις και δεν θα την ξαναβρείς.
Ο Χριστός δίνει όραση στον τυφλό και ακοή στον κουφό.
Ώστε να βλέπουν μέσα στη νύχτα το εσωτερικό φως των
πραγμάτων. Και να ακούν μέσα στον κεραυνό τη
μουσική, και μέσα στη μουσική τον κεραυνό.
Με άλλα λόγια, μέσα στις δοκιμασίες την πρόνοια, μέσα
στον θάνατο τη ζωή, στον κατακλυσμό το βάπτισμα.
Αλλά συνάμα να αντιλαμβάνονται και την άλλη όψη: την
προειδοποίηση πίσω απ’ την επιφανειακή ομορφιά, τον
θάνατο πίσω από τις απατηλές εικόνες.
Οι λεπτομέρειες είναι η διαφορά. Ένα χαμόγελο, ένα
ποτήρι δροσερό νερό στον αδελφό, λέει ο Χριστός, αυτά
που εκπορεύονται εκ της καρδίας χωρίζουν την κόλαση
από τον παράδεισο.
Ο κόσμος μας δίνει τόσες αφορμές, τόση ύλη για να
ανάψει η καρδιά και να ενώσει τη φωτιά της με τη φωτιά
των πραγμάτων. Η καρδιά δίνει περιεχόμενο στα
πράγματα. Η μάλλον το ανασύρει από το κρυμμένο τους
μυστήριο.
Κοινωνεί μαζί τους, αφού οι «λόγοι» πάντων των όντων
κοινωνούν τον ένα άπειρο, δημιουργό Λόγο. Ο κόσμος
ολόκληρος από την πρώτη του ύπαρξη και μέσα σ’ αυτόν
ο καθένας μας, είναι ένα κείμενο, που διαβάζεται και
συνεχώς γράφεται μέχρι το «τέλος» του.
Εκείνο μόνο που επαναλαμβάνεται, εκείνο που κάνει τη
ζωή μονότονη και φορτική, που κάνει τα σημερινά να
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021 ΕΤΟΣ 20Ο
είναι «τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα», είναι η ανθρώπινη
μιζέρια, η άρνηση της ζωής που εξευτελίζεται σε
ατέλειωτες σκιαμαχίες, η λησμοσύνη της ευεργεσίας, η
προδοσία της ευλογίας.
Για την ακρίβεια, στατική, ίδια κι απαράλλακτη είναι
μόνο η αμετανοησία. Είναι η κόλαση που χτίζει το εγώ με
τα υλικά της δημιουργίας.
Τούτο αρχίζει με την εξοικείωση και η εξοικείωση φέρνει
την περιφρόνηση και η περιφρόνηση τη νωθρότητα και η
νωθρότητα την κατάθλιψη ή ακηδία, όπως την
ονομάζουν οι πατέρες της ερήμου.
Αρχίζει με την αίσθηση ότι κάθε ανατολή είναι
πανομοιότυπη με όλες τις προηγούμενες. Κι όμως, αν
καταφέρει να σταθεί κάποιος και να προσέξει, θα δει
πόσο διαφορετική είναι από τη χθεσινή, στα χρώματα,
στα σχήματά της, στη λειτουργία της: είναι η εισαγωγή
ενός καινούργιου έργου, και παραπέρα, το σύμβολο της
καινής κτίσης. Αυτή η αίσθηση και όραση του αληθινού
δώρου δεν είναι η μετάνοια; Αυτή δεν κάνει την κάθε
στιγμή μυστική συμφωνία για μια νέα ζωή;
Η ήσυχη, ταπεινή καρδιά, η ανοιχτή και δεκτική καρδιά,
μπορεί να ακούει την ωραιότερη μουσική, τη μουσική της
κάθε στιγμής, και να ψάλλει «δόξα τῷ Θεῷ πάντων
ἕνεκεν».
Ιερομ. Χρυσόστομος Κουτλουμουσιανός
Δεν θα μας "κρίνει" ο φόβος μα η Αγάπη....
Η σχέση μας με τον Θεό δεν
καθορίζεται από το φόβο ή την
απειλή. Δεν πάω στον Χριστό για να
μην πάω στην κόλαση ή για να
κερδίσω τον παράδεισο. Όπως δεν
αγαπώ τον πατέρα ή την μητέρα
μου, για να μου γράψουν το σπίτι
τους.
Ο Χριστός είναι ο δρόμος μου, είναι
το φως και η ζωή μου. Ο έρωτας και η αγάπη της ύπαρξης
μου. Αυτόν ζητώ και όχι τα δώρα Του.
Κάνω άσκηση και προσπαθώ να βάλω στην ζωή μου τις
εντολές Του, την αγάπη, την κατανόηση, την ταπείνωση
και συγνώμη κ.α όχι γιατί πρέπει, μα γιατί έτσι νιώθω ότι
μεγαλώνω, ωριμάζω, πλαταίνω, αυξάνω, κοινωνώ και
σώζομαι. Γίνομαι ολόκληρος όπως με «ονειρεύτηκε» ο
Θεός. Αποφεύγω την αμαρτία όχι γιατί θα με τιμωρήσει ο
Θεός, αυτό δεν θα γίνει έτσι κι αλλιώς, μα διότι δεν θέλω
να χαλάσω την σχέση μαζί του, δεν αντέχω να ζω δίχως
την γλύκα της παρουσίας Του. Δεν είναι ότι φοβάμαι
αλλά ότι με πονάει η Απουσία Του. Όταν τα κάνω
θάλασσα κι Εκείνος κρύβεται για να με μάθει να
κολυμπάω, εγώ ματώνω και μου λειπει πολύ. Όπως ο
Άγιος Σιλουανός που είχε γευτεί την παρουσία του
Χριστού και μετα έκλαιγε και έλεγε, «δεν μπορώ Χριστέ
μου να ζήσω δίχως να σε βλέπω και να σε ζω, έλα, έλα
ξανά». Ένα πράγμα δεν πρέπει να ξεχάσουμε βαδίζοντας
προς τον Χριστό, ότι δεν θα κριθούμε από τα λάθη ή
αμαρτίες μας, δεν θα κριθούμε από το φόβο που νιώσαμε
για τον Θεό αλλά από το πόσο βαθιά Τον αγαπήσαμε.
π. Λίβυος
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1047
Η ανακούφιση του φυλακισμένου
Ένα περιστατικό διηγήθηκε
κάποτε ο άγιος Ιωάννης ο
Ελεήμων, πατριάρχης
Αλεξανδρείας (610-619) στους
κληρικούς του, για να τους
αποδείξει πόσο πολύ ωφελούν οι
λειτουργίες: Ένας νέος από την Κύπρο, συμπατριώτης
του αγίου, οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Περσία και
κλείστηκε σε μια φυλακή, που ονομαζόταν Λήθη. Υπήρχε
αυστηρός περσικός νόμος να μη βγαίνουν ποτέ ζωντανοί
όσοι φυλακίζονταν εκεί.
Κάποτε όμως μερικοί κατάφεραν να δραπετεύσουν.
Αυτοί πληροφόρησαν λάθος τους συγγενείς του νέου ότι
πέθανε μέσα στη φυλακή. Ύστερα απ’ αυτό οι γονείς του
πήγαιναν τρεις φορές το χρόνο πρόσφορα στην εκκλησία
για την ανάπαυση της ψυχής του, πιστεύοντας πως είναι
νεκρός. Πέρασαν τέσσερα χρόνια. Μια μέρα ο νέος
κατάφερε να δραπετεύσει και να γυρίσει στην πατρίδα
του. η έκπληξη και η χαρά των γονιών του ήταν
απερίγραπτη, γιατί δεν τον υποδέχθηκαν σαν δραπέτη
από τη φυλακή, αλλά σαν νεκραναστημένο. Ύστερα του
διηγήθηκαν πως, για την ανάπαυση της ψυχής του,
μνημόνευαν ιδιαίτερα το όνομά του στις λειτουργίες των
Φώτων, του Πάσχα και της Πεντηκοστής. Τότε ο νέος
τους διαβεβαίωσε συγκινημένος ότι τις ημέρες εκείνες
εμφανιζόταν κάποιος λαμπροφόρος, που τον ελευθέρωνε
για λίγο από τις αλυσίδες.
Από το βιβλίο «Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία
Λειτουργία», Ιερά Μονή Παρακλήτου, Η πατρική αγκαλιά ο
μόνος απόλυτος προορισμός μας
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ