ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021 ΕΤΟΣ 20Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1048
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ Της Τυρινής
(Ματθ: στ΄ 14- 21 )
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε
Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε!
Ἀκόμη κι ἐγώ τούς εὐλογῶ καί δέν
τούς καταριέμαι.
Οἱ ἐχθροί μέ ἔχουν ὁδηγήσει στήν
ἀγκάλη Σου περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι οἱ
φίλοι μου. Οἱ φίλοι μου μέ ἔχουν
προσδέσει στή γῆ, ἐνῶ οἱ ἐχθροί μέ
ἔχουν λύσει ἀπό τή γῆ καί ἔχουν
συντρίψει ὅλες τίς φιλοδοξίες μου
στόν κόσμο.
Οἱ ἐχθροί μέ ἔχουν ἀποξενώσει ἀπό τίς ἐγκόσμιες
πραγματικότητες καί μέ ἔκαναν ξένο καί
ἀπισυσχετισμένον ἀπό τή ζωή τοῦ κόσμου. Ὅπως
ἀκριβῶς ἕνα κυνηγημένο ζῶο βρίσκει πιό ἀσφαλές
καταφύγιο ἀπό ἕνα ἄλλο πού ζῆ στήν ἡσυχία, ἔτσι κι ἐγώ.
Καταδιωγμένος ἀπό τούς ἐχθρούς, ἔχω ἀνακαλύψει τό
ἀσφαλέστερο καταφύγιο καί προφυλάσσομαι κάτω ἀπό
«τή σκιά τῶν πτερύγων Σου», ὅπου οὔτε φίλοι οὔτε
ἐχθροί μποροῦν νά ἀπωλέσουν τήν ψυχήν μου.
Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε! Ἀκόμα καί ἐγώ τούς
εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.
Αὐτοί μᾶλλον, παρά ἐγώ, ἔχουν ὁμολογήσει τίς ἁμαρτίες
μου ἐνώπιον τοῦ κόσμου. Αὐτοί μαστίγωναν κάθε φορά
πού ἐγώ δίσταζα νά τιμωρήσω τόν ἑαυτόν μου. Μέ
βασάνιζαν, κάθε φορά πού ἐγώ προσπαθοῦσα νά
ἀποφύγω τά βάσανα. Αὐτοί μέ ἐπέπληταν, κάθε φορά
πού ἐγώ κολάκευα τόν ἑαυτόν μου. Αὐτοί μέ κτυποῦσαν
κάθε φορά πού ἐγώ εἶχα παραφουσκώσει ἀπό τήν
ἀλαζονεία.
Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε. ‘Ακόμη καί ἐγώ τούς
εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.
Κάθε φορά πού εἶχα κάνει τόν ἑαυτόν μου σοφό, αὐτοί μέ
ἀποκάλεσαν ἀνόητο. Κάθε φορά πού εἶχα κάνει τόν
ἑαυτόν μου δυνατό, αὐτοί μέ περιγέλασαν σάν νά
εἴμουνα νάνος. Κάθε φορά πού θέλησα νά καθοδηγήσω
ἄλλους, οἱ ἐχθροί μέ ἔσπρωξαν στό περιθώριο. Κάθε
φορά πού ἔσπευδα νά πλουτίσω, αὐτοί μέ ἐμπόδισαν μέ
σιδερένια χέρια. Κάθε φορά πού εἶχα σκεφθεῖ ὅτι θά
κοιμόμουν πιά εἰρηνικά, αὐτοί ἄγρια μέ ξύπνησαν. Κάθε
φορά πού προσπάθησα νά κτίσω ἑνα σπίτι γιά νά ζήσω
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ἐκεῖ χρόνια πολλά καί εἰρηνικά, αὐτοί τό κατεδάφισαν
καί μέ ἔβγαλαν ἔξω.
Στ’ ἀλήθεια, Κύριε, οἱ ἐχθροί μου μέ ἔχουν ἀποσυνδέσει
ἀπό τόν κόσμο καί ἅπλωσαν τά χέρια μου στό κράσπεδο
τοῦ ἱματίου Σου.
Εὐλόγησε τούς ἐχθρούς μου, Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγώ τούς
εὐλογῶ καί δέν τούς καταριέμαι.
Εὐλογησέ τους καί πλήθυνέ τους!
Πλήθυνέ τους καί κάνε τους ἀκόμα πιό σκληρούς
ἐναντίον μου!
Ὥστε ἡ καταφυγή μου σέ Σένα νά μήν ἔχει ἐπιστροφή.
Νά διαλυθεῖ ἡ κάθε ἐλπίδα μου στούς ἀνθρώπους σάν
ἱστός ἀράχνης. Ν’ ἀρχίσει ἀπόλυτη γαλήνη νά βασιλεύει
στήν ψυχή μου. Νά γίνει ἡ καρδιά μου τάφος τῶν δύο
κακῶν διδύμων ἀδελφῶν μου: τοῦ θυμοῦ καί τῆς
ἀλαζονείας. Νά μπορέσω νά ἀποθηκεύσω ὅλους τούς
θησαυρούς μου «ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Νά μπορέσω γιά
πάντα νά ἐλευθερωθῶ ἀπό τήν αὐταπάτη, ἡ ὁποία μέ
περιέπλεξε στό θανατηφόρο δίκτυ τῆς ἀπατηλῆς ζωῆς.
Οἱ ἐχθροί μέ δίδαξαν νά μάθω αὐτό πού δύσκολα
μαθαίνει κανείς, ὅτι δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει
ἐχθρούς στόν κόσμο, ἐκτός ἀπό τόν ἑαυτό του!…
Εἶναι πράγματι δύσκολο γιά μένα νά πῶ ποιός μοῦ ἔκανε
περισσότερο καλό καί ποιός περισσότερο κακό: Οἱ ἐχθροί
ἤ οἱ φίλοι μου;
Γι’ αὐτό, εὐλόγησε Κύριε, καί τούς φίλους μου καί τούς
ἐχθρούς μου…
Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Η αληθινή συγχώρησις
Τὰ ἑξῆς παραγγέλνει ὁ
Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους:
«κανεὶς ἀπὸ σᾶς ἂς μὴ
διατηρεῖ στὴν καρδιά του
κακία γιὰ τὸν ἀδελφό του»
(Ζαχ. ζ´ 10) καὶ «κανεὶς ἂς
μὴν συλλογίζεται τὴν
κακία τοῦ ἄλλου» (Ζαχ. η´ 17). Δὲν λέει μόνο, συγχώρεσε
τὸ κακὸ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ μὴν τὸ ἔχεις οὔτε στὴ σκέψη
σου, μὴ τὸ συλλογίζεσαι, ἄφησε ὅλη τὴν ὀργή, ἐξαφάνισε
τὴν πληγή.
Νομίζεις, βεβαίως, ὅτι μὲ τὴν ἐκδικητικότητα τιμωρεῖς
ἐκεῖνον ποὺ σὲ ἔβλαψε. Γιατὶ ἐσὺ ὁ ἴδιος σὰν ἄλλο δήμιο
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021 ΕΤΟΣ 20Ο
ἐγκατέστησες μέσα σου τὸ θυμὸ καὶ καταξεσκίζεις τὰ
ἴδια σου τὰ σπλάχνα. Ἔχεις ἀδικηθεῖ πολὺ καὶ
στερήθηκες πολλὰ ἐξαιτίας κάποιου, κακολογήθηκες καὶ
ζημιώθηκες σὲ πολὺ σοβαρὰ θέματά σου καὶ γι᾿ αὐτὸ
θέλεις νὰ δεῖς νὰ τιμωρεῖται ὁ ἀδελφός σου; Καὶ ἐδῶ πάλι
εἶναι χρήσιμο νὰ τὸν συγχωρήσεις. Γιατὶ, ἐὰν θελήσεις,
ἐσὺ ὁ ἴδιος νὰ ἐκδικηθεῖς καὶ νὰ ἐπιτεθεῖς ἐναντίον του
εἴτε μὲ τὰ λόγια σου, εἴτε μὲ κάποια ἐνέργειά σου, ἢ μὲ
τὴν κατάρα σου, ὁ Θεὸς ὄχι μόνο δὲν θὰ ἐπέμβει κατ᾿
αὐτοῦ -ἐφόσον ἐσὺ ἀνέλαβες τὴν τιμωρία του- ἀλλὰ
ἐπιπλέον θὰ σὲ τιμωρήσει ὡς θεομάχο.
Ἄφησε τὰ πράγματα στὸν Θεό. Αὐτὸς θὰ τὰ τακτοποιήσει
πολὺ καλύτερα ἀπ᾿ ὅ,τι ἐσὺ θέλεις. Σὲ σένα ἔδωσε μόνο
τὴν ἐντολὴ νὰ προσεύχεσαι γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ σὲ
λύπησε.
Ἐμάλωσες μὲ κάποιον καὶ κρατᾶς μέσα σου κακία; Μὴν
προσέλθεις στὴ Θεία Κοινωνία! Θέλεις νὰ προσέλθεις;
Συμφιλιώσου πρῶτα καὶ τότε νὰ ἔλθεις νὰ ἐγγίσεις τὰ
Ἄχραντα Μυστήρια! Αὐτὰ δὲν τὰ λέγω ἐγώ, ἀλλὰ ὁ ἴδιος
ὁ Κύριος. Αὐτὸς γιὰ νὰ σὲ συμφιλιώσει μὲ τὸν Πατέρα,
δὲν ἀρνήθηκε οὔτε νὰ σφαγιασθεῖ, οὔτε τὸ αἷμα Του νὰ
χύσει. Καὶ σύ, γιὰ νὰ συμφιλιωθεῖς μὲ τὸν συνάνθρωπό
σου, οὔτε μία λέξη δὲν καταδέχεσαι νὰ βγάλεις ἀπὸ τὸ
στόμα σου; Καὶ διστάζεις νὰ τρέξεις πρῶτος; Ἄκουσε τί
λέει γιὰ ὅσους κρατοῦν τὴ στάση αὐτή: «Ἂν προσφέρεις
τὸ δῶρο σου στὸ θυσιαστήριο καὶ ἐκεῖ θυμηθεῖς ὅτι ὁ
ἀδελφός σου ἔχει κάτι ἐναντίον σου, πήγαινε πρῶτα νὰ
συμφιλιωθεῖς μὲ τὸν ἀδελφό σου» (Ματθ. ε´ 23-24).
Ἂν ἔβλεπες ἕνα μέλος τοῦ σώματός σου ἀποκομμένο, δὲν
θὰ ἔκανες τὰ πάντα γιὰ νὰ τὸ ἑνώσεις με τὸ σῶμα σου;
Αὐτὸ κάνε καὶ γιὰ τοὺς ἀδελφούς σου. Ὅταν τοὺς δεῖς νὰ
ἔχουν ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὴν ἀγάπη σου, τρέξε γρήγορα καὶ
περιμάζεψέ τους· μὴν περιμένεις ἐκείνους νὰ ἔλθουν,
σπεῦσε ἐσὺ πρῶτος, γιὰ νὰ λάβεις τὰ βραβεῖα! Ἕνα μόνο
ἐχθρὸ διαταχθήκαμε νὰ ἔχουμε, τὸν διάβολο. Μὲ αὐτὸν
νὰ μὴν συμφιλιωθεῖς ποτέ· πρὸς τὸν ἀδελφό σου ὅμως
ποτὲ νὰ μὴν ἔχεις βαριὰ καρδιά. Κι ἂν ἀκόμη συμβεῖ
κάποια μικροψυχία, ἂς εἶναι παροδική, ἂς μὴν ὑπερβαίνει
τὸ διάστημα τῆς ἡμέρας. «Ἡ δύση τοῦ ἡλίου νὰ μὴ σᾶς
προφθάνει ὀργισμένους», λέει ὁ Ἀπόστολος (Ἐφεσ. δ´ 26).
«…Ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν
τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν…» (Ματθ. στ´ 12).
Βλέπεις; Ὁ Θεὸς ἐσένα τὸν ἴδιο ἔκανε κριτὴ τῆς
συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτημάτων σου. Ἂν συγχωρήσεις
λίγα, λίγα θὰ σοῦ συγχωρεθοῦν. Ἂν συγχωρήσεις πολλά,
θὰ σοῦ συγχωρηθοῦν πολλά. Ἂν τὰ συγχωρήσεις μὲ
εἰλικρίνεια καὶ μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο
θὰ συγχωρήσει καὶ τὰ δικά σου ὁ Θεός. Ἂν μετὰ τὴν
συγχώρηση, κάνεις φίλο σου τὸν ἐχθρό σου, ἔτσι θὰ
διάκειται καὶ ὁ Θεὸς ἀπέναντί σου.
Ποιᾶς, λοιπόν, τιμωρίας δὲν εἶναι ἄξιος ἐκεῖνος, ποὺ ἐνῷ
πρόκειται νὰ κερδίσει δέκα χιλιάδες τάλαντα, ἐὰν χάσει
ἑκατὸ μόνο δηνάρια, οὔτε καὶ τὰ λίγα δὲν συγχωρεῖ, ἀλλὰ
στρέφει ἐναντίον του τὰ ἴδια τὰ λόγια τῆς προσευχῆς;
Γιατί ὅταν λὲς στὸν Θεὸ «συγχώρεσέ μας, ὅπως καὶ ἐμεῖς
συγχωροῦμε τοὺς ἐχθρούς μας» καὶ κατόπιν ἐσὺ δὲν
συγχωρεῖς, γιὰ τίποτε ἄλλο δὲν παρακαλεῖς τὸν Θεό,
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1048
παρὰ νὰ σὲ στερήσει ἀπὸ κάθε ἀπολογία καὶ
συγγνώμη…
Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος, (Ἀπό τὴν ὁμιλία κ´ «Εἰς
τοὺς Ἀνδριάντας»)
Η συγχώρησις των αδελφών προϋπόθεσις της
ενώσεώς μας με τον Χριστό
Ευχαριστούμε τον Κύριο, που
μας αξίωσε κι απόψε,
αδελφωμένοι όλοι, να
εορτάσουμε την Κυριακή της
Τυρινής· και θα μας αξιώσει
μετ’ ολίγον να συγχωρηθούμε
και συγχωρημένοι και
αγαπημένοι να μπούμε στην ευλογημένη και αγία
περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Είναι Παράδοσις της Εκκλησίας μας και του Ορθοδόξου
Γένους μας απόψε οι ορθόδοξοι Χριστιανοί και στις
πόλεις και στα χωριά, εκεί που υπήρχε παλαιότερα
ευσέβεια και όπου υπάρχει ακόμα κάποια ευσέβεια, οι
Χριστιανοί να πηγαίνουν στον Εσπερινό της
Συγχωρήσεως, να ακούν τα ωραία γράμματα, τα οποία
ωθούν την ψυχή του ανθρώπου προς τον πνευματικό
αγώνα, και εν συνεχεία να συγχωρούνται από τον ιερέα
και μεταξύ των. Και μετά να πηγαίνουν στα σπίτια των,
να παραθέτουν κοινή τράπεζα, συγγενείς και φίλοι, και
να ευφραίνωνται οικογενειακώς. Και συγχωρεμένοι όλοι
οι Χριστιανοί να αρχίζουν την Αγία και Μεγάλη
Τεσσαρακοστή, και μάλιστα σε μερικά μέρη να κρατούν
και το Τριήμερο.
Δυστυχώς τα ξενικά έθιμα, τα οποία εισέβαλαν στον
τόπο μας τα τελευταία χρόνια, κατήργησαν εν πολλοίς
αυτήν την ευλογημένη συνήθεια, αυτό το ωραίο
ορθόδοξο χριστιανικό έθιμο. Αλλά και κάποια κατάλοιπα
του αρχαίου ειδωλολατρικού Ελληνισμού, τα οποία
δυστυχώς μέχρι τώρα δεν ξερίζωσε ο Χριστιανισμός και
στην πατρίδα μας, οι καρναβαλικές εορτές, οι οποίες
τώρα και για λόγους κερδοσκοπικούς προβάλλονται,
αντιστρατεύονται αυτήν την ωραία και πνευματική
συνήθεια του Ορθοδόξου λαού μας. Το αποτέλεσμα είναι
να διασκεδάζει ο λαός αυτές τις ημέρες, αλλά όχι
χριστιανικά, και γι’ αυτό να μην έχει και αληθινή χαρά. Ο
διάβολος τα κατάφερε έτσι, ώστε οι ημέρες αυτές για
πολλούς αδελφούς μας Έλληνες Χριστιανούς από ημέρες
πνευματικής προετοιμασίας που είναι για τον αγώνα της
Μεγάλης Τεσσαρακοστής να γίνονται ημέρες μεγάλων
αμαρτημάτων και αισχρουργιών, διά τας οποίας ο
Απόστολος Παύλος λέγει ότι «αισχρόν έστι και λέγειν»
(Έφεσ. ε΄ 12). Ιδίως στις πόλεις εκείνες που γίνονται οι
καρναβαλικές εορτές ακολουθούν πολλές φρικτές
αμαρτίες των ανθρώπων. Χαίρεται ο διάβολος και
λυπείται ο Χριστός. Και όλα αυτά στην Ορθόδοξο
πατρίδα μας.
Στο Άγιον Όρος, δόξα τω Θεώ, διατηρείται η Παράδοσις η
Ελληνορθόδοξη. Γι’ αυτό και εμείς απόψε
συγκεντρωνόμαστε εδώ να τελέσουμε τον Εσπερινό της
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021 ΕΤΟΣ 20Ο
αγάπης, και μετά και το δείπνο της αγάπης, όπως οι
πρώτοι Χριστιανοί που τελούσαν τις αγάπες.
Γνωρίζουμε ότι ο σκοπός της ζωής μας είναι η ένωσίς μας
με τον Θεό. Αυτός είναι ο ανώτερος, ο ύψιστος, ο
μεγάλος, ο τελικός σκοπός της ζωής μας. Όλοι οι άλλοι
σκοποί είναι δευτερεύοντες και επίγειοι. Π.χ. το να
μάθουμε κάποια τέχνη ή κάποια επιστήμη, το να
φτιάξουμε κάποιο σπίτι, το να κάνουμε οικογένεια. Καλά
είναι κι αυτά, αλλά αυτά δεν είναι ο τελικός σκοπός της
ζωής μας. Διότι μπορεί να τα πραγματοποίηση αυτά ο
άνθρωπος και να επιτύχει κοσμικά και ανθρώπινα, αλλά
αν δεν επιτύχει την ένωση του με τον Θεό, είναι
αποτυχημένος από την άποψη του αιωνίου προορισμού
του. Μπορεί πρόσκαιρα να επέτυχε σ’ αυτό τον κόσμο,
αλλά αιώνια απέτυχε.
Αυτός ο ύψιστος σκοπός της ζωής μας, που πρέπει να
επιδιώκουμε μέσα σε όλα τα ανθρώπινα και πέρα απ’
όλα τα ανθρώπινα, επιτυγχάνεται μέσα στην αγία μας
Εκκλησία.
Η Εκκλησία μας είναι εκείνη που μας διδάσκει αυτόν τον
μεγάλο σκοπό της ζωής μας, αλλά και που μας βοηθάει
να τον πραγματοποιήσουμε. Και να, μία βοήθεια που μας
δίνει η Εκκλησία για να πραγματοποιήσουμε αυτόν τον
μεγάλο σκοπό της ζωής μας: Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Είναι η περίοδος, κατά την οποία με τις ωραίες
ακολουθίες, τα ωραία γράμματα που ψάλλει η Εκκλησία
μας, τις ωραίες αναγνώσεις, τα ωραία τυπικά, μας
υπενθυμίζει ότι ο σκοπός μας είναι να ενωθούμε με τον
Θεό. Και ότι για τον σκοπό αυτό πρέπει να αγωνισθούμε.
Χωρίς αγώνα δεν μπορεί ο άνθρωπος να ενωθεί με τον
Θεό. Δεν θα αναλύσω απόψε στην αγάπη σας ποιός είναι
αυτός ο αγώνας, γιατί λίγο ως πολύ το γνωρίζουμε. Θέλω
όμως να τονίσω, διότι το καλεί η ημέρα, ότι η ένωσις με
τον Θεό είναι συγχρόνως και ένωσις με τους αδελφούς
μας, τους συνανθρώπους μας. Δεν μπορούμε να
ενωθούμε με τον Θεό, αν δεν είμαστε ενωμένοι με τους
συνανθρώπους μας. Κάθε τι το οποίο μας χωρίζει από
τους συνανθρώπους μας, μας χωρίζει κι από τον Θεό.
Γι’ αυτό είναι μεγάλη ανάγκη να είμαστε συνεχώς
ενωμένοι πνευματικά με τους συνανθρώπους μας, για να
είμαστε ενωμένοι με τον Θεό. Προκειμένου να
αφαιρέσουμε κάθε εμπόδιο το οποίο μας χωρίζει από
τους συνανθρώπους μας, έχουμε εμείς οι Χριστιανοί την
συγχώρησι. Με την συγχώρησι αποκαθιστούμε την
ενότητα, την αγάπη, την ομοψυχία, την ειρήνη. Ο
πειρασμός, τα πάθη μας, ο εγωϊσμός μας, συνεχώς μας
βάζουν εμπόδια στο ν’ αγαπούμε τον συνάνθρωπό μας,
στο να τον συγχωρούμε. Μας δημιουργούν μέσα μας
ψυχρότητες, επιθετικότητες, κακούς λογισμούς,
καχυποψίες, παράπονα για τον συνάνθρωπό μας, άλλοτε
δίκαια και άλλοτε άδικα. Αυτά όλα όμως μας χωρίζουν
από τον συνάνθρωπό μας. Κι όταν λέω συνάνθρωπό μας,
δεν εννοώ τον άγνωστο, αλλά αυτόν με τον οποίον
συμπορευόμεθα στον δρόμο της ζωής μας, που για μας
μεν τους μοναχούς είναι όσοι αποτελούν την αδελφότητα
της Μονής αλλά και οι αδελφοί μας που μας
επισκέπτονται, οι προσκυνηταί της Μονής, οι
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1048
εργαζόμενοι στη Μονή, οι άνθρωποι που περνούν από το
Μοναστήρι μας. Όλοι αυτοί είναι οι πλησίον, για τους
οποίους ομιλεί ο Κύριος στο ιερό Ευαγγέλιο. Για σας δε
τους κοσμικούς πλησίον είναι οι συγγενείς σας, η
σύζυγός σας, οι γονείς σας, τα αδέλφια σας, τα παιδιά
σας, οι συνεργάτες σας, οι συμμαθηταί σας στα σχολεία.
Αυτούς όλους τους ανθρώπους καλούμεθα να τους έχωμε
μέσα στην καρδιά μας, να τους αγαπούμε, να τους
χωράμε μέσα μας.
Δεν μπορούμε να ενωθούμε με τον Θεό, όταν δεν
αισθανόμαστε ό,τι αισθάνεται ο Θεός για τους
ανθρώπους. Η καρδιά του Θεού είναι ανοικτή. Χωράει
όλο τον κόσμο. Και χωράει και εκείνους οι οποίοι τον
υβρίζουν και τον βλασφημούν. Η καρδιά του Χριστού,
όταν σταυρωνόταν, χωρούσε εκείνους που τον
εσταύρωναν. Κι όχι μόνο τους συγχωρούσε, αλλά και
τους εδικαιολογούσε: «Πάτερ, άφες αυτοίς· ού γάρ οίδασι
τι ποιούσι» (Λουκ. κγ΄ 34). Και η καρδιά του Χριστιανού
πρέπει να είναι μια καρδιά Θεομίμητος και
Χριστομίμητος, να είναι ανοικτή πάντα και να χωράει
πάντα όλους τους ανθρώπους, και εκείνους για τους
οποίους έχει παράπονα και εκείνους οι οποίοι τον έχουν
αδικήσει.
Να, ένα μεγάλο αγώνισμα για μας τους Χριστιανούς: Η
συγχωρητικότης, η ανοχή, η επιείκεια, η κατανόησις.
Δύσκολο το αγώνισμα, αλλά πολύ αναγκαίο για την
ένωση μας με τον Θεό, για την ειρήνη της ψυχής μας, για
την σωτηρία της ψυχής μας. Είναι πολύ εύκολο να
δημιουργηθεί μεταξύ μας ψυχρότης και αντιπάθεια.
Αλλά η συγγνώμη, που θα ζητήσουμε ο ένας απ’ τον
άλλο και θα δώσουμε ο ένας στον άλλο, αμέσως
διορθώνει το κακό, λιγοστεύει την απόσταση, φέρνει τον
ένα κοντά στον άλλο, έτσι που ο ένας να χωράει μέσα
στον άλλο κι όλοι μαζί να χωράμε μέσα στον Θεό. Τί
ευλογία μεγάλη! Να χωράει ο ένας μέσα στον άλλο κι
όλοι να χωράμε μέσα στον Θεό. Κι όπως ο Θεός μας
χωράει όλους μέσα στην απεριόριστη ευρυχωρία της
θείας αγάπης του, έτσι κι εμείς να διευρυνθούμε και να
χωράμε όλους τους αδελφούς μας μέσα στην αγάπη μας.
Τί κακό πράγμα είναι να στενεύει κανείς και να μη
χωράει κανένα στην καρδιά του ή να χωράει ελάχιστα
μόνο πρόσωπα. Αυτό έχει πάθει κι ο εχθρός της σωτηρίας
μας, ο διάβολος. Ενώ ο Θεός είναι ανοικτός σ’ όλο τον
κόσμο, ο διάβολος είναι κλειστός σ’ όλο τον κόσμο. Ο
διάβολος δεν μπορεί να ανοιχθεί σε κανένα. Είναι
κλεισμένος σε μια φοβερή μοναξιά και εγωκεντρισμό.
Δεν αγαπάει κανένα, αλλά μισεί όλους και θέλει το κακό
όλων.
Τί ωραίο πράγμα να διευρύνεται ο Χριστιανός. Όσο περνά
η ζωή του, να ανοίγει η καρδιά του, να χωράει όλους και
ν’ αγαπάει όλους. Αυτό το αγώνισμα πρέπει να κρατήσει
σε όλη μας την ζωή. Όσο περνούν τα χρόνια μας, τόσο
πιο πολύ να διευρυνώμεθα πνευματικά, να ανοιγόμαστε
και να χωράμε, όπως είπα, μέσα μας όλους τους
αδελφούς μας.
Αυτή η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή θα μας δώσει
την δυνατότητα ν’ αγωνισθούμε. Σε λίγο θα βάλουμε
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021 ΕΤΟΣ 20Ο
μετάνοια μεταξύ μας και θα ζητήσουμε συγχώρηση. Θα
ζητήσουμε συγχώρηση πρώτα από τον Κύριο και Θεό και
Πλάστη και Κριτή μας, ενώπιον του οποίου όλη μας η
ζωή, και τα φανερά και τα κρυπτά, είναι γνωστά. Μετά
απ’ την Παναγία μας, η οποία προΐσταται της Εκκλησίας
των λελυτρωμένων και είναι η Μητέρα μας και η Μητέρα
όλων των Χριστιανών κι όλου του κόσμου και ιδιαίτερα η
Προστάτις και Έφορος και Ηγουμένη και Γερόντισσα του
Αγιωνύμου τούτου Όρους, στο οποίον και εμείς οι ανάξιοι
καταξιωθήκαμε να εγκαταβιώνουμε. Έχουμε μια
ιδιαίτερη ευθύνη απέναντι της Παναγίας, γιατί αυτή μας
εκάλεσε εδώ, αυτή μας κρατάει εδώ κι αυτή περιμένει
πολλά από μας. Και γι’ αυτό και από την Παναγία μας
ζητούμε συγχώρηση, για όσες φορές την απογοητεύουμε.
Και μετά ζητούμε συγχώρηση και από τους Αγίους μας,
που είναι οι μεγαλύτεροι αδελφοί μας και οι οποίοι μας
παρακολουθούν, μας βοηθούν, μας συμπαρίστανται και
περιμένουν να φιλοτιμηθούμε στον πνευματικό αγώνα.
Ζητάμε συγχώρηση και μεταξύ μας, και ιδίως από όποιον
αδελφό έτυχε λόγω της αδυναμίας μας, του εγωισμού
μας και των παθών μας, κάποτε να ψυχρανθούμε, να
ανταλλάξουμε ένα λόγο που δεν έπρεπε ν’
ανταλλάξουμε ή να κρατήσουμε κάποιο αρνητικό
αίσθημα μέσα μας γι’ αυτόν, που, όσο λεπτό κι αν είναι,
όμως αποτελεί εμπόδιο στην πλήρη και τελεία κοινωνία
μας με τον αδελφό.
Μακάρι να βοηθήσει ο Θεός να αξιωθούμε όλοι να
προχωρούμε σ’ αυτή την ψυχική ενότητα, να μην έχουμε
μια εξωτερική και συμβατική και τυπική ένωση, αλλά να
έχουμε μία καρδιακή ένωση και περιχώρηση και αγάπη
και παραδοχή και αποδοχή ο ένας για τον άλλον. Και όσο
περνούν τα χρόνια της ζωής μας, τόσο και πιο πολύ να
ενωνόμαστε μεταξύ μας και να ενωνόμαστε με τον Θεό.
Η αλήθεια είναι ότι, όσο πιο πολύ πλησιάζουμε τον Θεό,
θα πλησιάζουμε και μεταξύ μας. Και όσο πιο πολύ
πλησιάζουμε μεταξύ μας, θα πλησιάζουμε στον Θεό.
Ζητούμε την Χάρι του Θεού, τις πρεσβείες της Παναγίας
μας και των Αγίων μας, για να αγωνιστούμε αυτόν τον
αγώνα, να τον έχουμε πάντοτε προ οφθαλμών μας και
να τον επιτύχουμε.
Αλλά και σε σας αδελφοί μας, που συμμετέχετε απόψε
στο δείπνο της αγάπης και της συγχωρήσεως και που
είστε διά του Αγίου Βαπτίσματος μέλη τίμια του Αγίου
Σώματος του Χριστού, ευχόμεθα να κάνετε αυτόν τον
αγώνα στο διάστημα της επιγείου ζωής σας και να
αξιωθείτε κάθε μέρα να προοδεύετε σ’ αυτόν τον αγώνα,
να ενώνεστε πιο πολύ μεταξύ σας και με τον Θεό. Και
αυτό θα σας δίνει πολλή χαρά και πολλή ευλογία. Διότι η
αληθινή χαρά προέρχεται από την αγάπη. Και εκεί που
βασιλεύει η αγάπη, υπάρχει και η πραγματική ευτυχία.
Ενώ εκεί που λείπει η αγάπη, υπάρχει το ανικανοποίητο
κενό.
Με αυτές τις ταπεινές σκέψεις εύχομαι να περάσουμε
όλοι την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή με υγεία, με
προσευχή, με μνήμη Θεού, και να αξιωθούμε
ανανεωμένοι πνευματικά να εορτάσουμε με αγία χαρά
και την ένδοξο και λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1048
μας, η οποία θα είναι και το προοίμιο της απολαύσεως εκ
μέρους μας της αιωνίου βασιλείας του Κυρίου και Θεού
και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού.
Ως πρώτος τη τάξει κατά Χάριν Θεού αδελφός της Μονής
μας και πατήρ σας πνευματικός, πρώτος σας βάζω
μετάνοια και ζητώ απ’ όλους σας συγχώρηση και
συγχωρώ πάντας από καρδίας.
(† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου
Αγίου Όρους), Ομιλία εις την Τράπεζαν της Συγχωρήσεως, τη 24η
Φεβρουάριου 1992, Κυριακή της Τυρινής.
Νὰ ζεῖς γιὰ τὸ Χριστό!
Θέλω παιδί μου, νὰ ζεῖς γιὰ τὸ Χριστό,
ὁλόκληρος νὰ δοθεῖς σ᾿ αὐτόν. Θέλω
ὅταν τύχει ν᾿ ἀνοίξει κανεὶς τὴν καρδιά
σου τίποτε ἄλλο νὰ μὴ βρεῖ, μόνο τὸ
Χριστό…! Ὅσο ὁ ἄνθρωπος
ἁπλοποιεῖται, θεοποιεῖται. Γίνεται
ἄκακος, ταπεινός, πράος, ἐλεύθερος,
γίνεται… γίνεται… Δὲν εἶναι τὰ φτερὰ ποὺ μποροῦν νὰ
ὑψώσουν τὸν ἄνθρωπο πάνω ἀπὸ τὴ γῆ, αλλά ἡ
καθαρότητα καὶ ἡ ἁπλότητα τῆς καρδιᾶς. Πρέπει νὰ εἶσαι
ἁπλὸς στὶς πράξεις σου καὶ καθαρὸς στὴ σκέψη καὶ στὰ
αἰσθήματά σου. Μὲ τὴν καθαρὴ καρδιὰ θὰ ἀναζητᾶς τὸ
Θεό, μὲ τὴν ἁπλότητα θὰ τὸν βρίσκεις καὶ θὰ τὸν
χαίρεσαι. Ἡ καθαρὴ καρδιὰ περνάει εὔκολα τὶς πύλες τοῦ
οὐρανοῦ…! Ὅλα τὰ ζητήματά σου νὰ τ᾿ ἀφήσεις στὰ
χέρια τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι θέλεις νὰ τὸ ζητὰς σὰν τὸ παιδὶ ἀπὸ
τὸν πατέρα του…! Όσιος Άμφιλόχιος τής Πάτμου
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ