เอกสารประกอบการประชุมรับฟังความคิดเห็น

เรื่อง การกาหนดเขตพื้นที่และมาตรการคุ้มครองสิ่งแวดล้อม
บริเวณปากแม่น้าบางปะกง

วันศุกร์ที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2554

ณ ห้องประชุมศูนย์ฝึกอบรมบางปะกง
การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย
ตาบลท่าข้าม อาเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา

โดย สานักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
 การกาหนดเขตพื้นที่และมาตรการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมบริเวณปากแม่น้าบางปะกง

๑. แนวความคิดในการบริหารจัดการ
พื้นที่บริเวณปากแม่น้าบางปะกง เป็นระบบนิเวศชายฝั่ งทะเลที่เ ป็นที่อยู่อาศัย แหล่ งอาหาร
ที่วางไข่ และอนุบาลตัวอ่อนให้กับสัตว์น้านานาชนิด และเป็นแหล่งทรัพยากรอันอุดมสมบูรณ์และมีคุณค่าต่อ
การด้ารงชีวิตของมนุษย์ แต่ก็มีความเปราะบางอ่อนไหวต่อความเปลี่ยนแปลงได้ง่าย และจากสถานการณ์และ
ประเด็นปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน ได้ส่งผลกระทบต่อความอุดมสมบูรณ์ต่อทรัพยากรประมงชายฝั่งและ
ส่งผลกระทบต่อการใช้ประโยชน์และคุณภาพชีวิตของคนในลุ่มน้้าบางปะกง ในขณะที่กฎหมายและระเบียบ
ต่างๆ ในพื้นที่ ซึ่งมีเจตนารมย์หรือวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกัน เกิดความขัดแย้งในการตีความและการบังคับใช้
รวมถึง แนวนโยบายในการกระจายอ้านาจให้ แก่องค์กรปกครองส่ ว นท้องถิ่น ซึ่งส่ ว นใหญ่มุ่งเน้นในเรื่อง
การพั ฒ นาทางเศรษฐกิ จ และโครงสร้ า งพื้ น ฐาน แต่ ยั ง ขาดการให้ ค วามส้ า คั ญ เกี่ ย วกั บ การดู แ ลรั ก ษา
ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเพื่อรักษาความสมดุลของระบบนิเวศ ดังนั้น จึงจ้าเป็นจะต้องได้รับการ
แก้ไขและป้องกันปัญหาโดยเร่งด่วน โดยอาศัยพระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณ ภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ
พ.ศ. ๒๕๓๕ ซึ่งได้ก้า หนดเครื่ องมือส้ าคัญ ในการบริห ารจัดการทรัพ ยากรธรรมชาติและสิ่ ง แวดล้ อม คื อ
การประกาศเขตพื้นที่คุ้มครองสิ่งแวดล้อม ที่มีเจตนารมณ์เพื่อการป้ องกัน สงวน บ้ารุงรักษา และคุ้มครอง
ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมให้อยู่ได้อย่างสมดุลตามธรรมชาติ และสามารถใช้ประโยชน์ได้อย่างยั่งยืน
รวมถึง ฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่เสื่อมโทรมในพื้นที่นั้นๆ ทั้งนี้ การประกาศเขตพื้นที่คุ้มครอง
สิ่งแวดล้อมจะเป็นมาตรการเสริมให้กฎหมายอื่นในการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมได้อย่าง
มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

๒. เขตพื้นที่และมาตรการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมบริเวณปากแม่น้าบางปะกง
แนวทางในการบริ ห ารจั ดการ โดยการประกาศให้ บริเวณปากแม่น้าบางปะกงเป็นเขตพื้นที่
คุ้มครองสิ่งแวดล้อม มีเป้าหมายเพื่อให้เกิดการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรในพื้นที่อย่างยั่งยืน และคงความ
สมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ รวมถึงประชาชนมีคุณภาพชีวิตและคุณภาพสิ่งแวดล้อมที่ดี โดยอาศัยมาตรา ๔๕
ซึ่งก้าหนดให้พื้นที่ที่ถูกก้าหนดให้เป็นเขตอนุรักษ์ เขตผังเมืองรวม เขตผังเมืองเฉพาะ เขตควบคุมอาคาร
เขตนิคมอุตสาหกรรม หรือเขตควบคุมมลพิษ แต่ปรากฏว่ามีสภาพปัญหาคุณภาพสิ่งแวดล้อมรุนแรงเข้าขั้นวิกฤต
จ้าเป็นต้องได้รับการแก้ไขโดยทันที และส่วนราชการที่เกี่ยวข้องไม่มีอ้านาจตามกฎหมาย หรือไม่สามารถที่จะ
ท้ า การแก้ ไ ขปั ญ หาได้ ให้ รั ฐ มนตรี โดยความเห็ น ชอบของคณะกรรมการสิ่ ง แวดล้ อ มแห่ ง ชาติ เ สนอต่ อ
คณะรัฐมนตรี ขออนุมัติเข้าด้าเนินการเพื่อใช้มาตรการคุ้มครองอย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลายอย่างตามมาตรา ๔๔
ตามความจ้าเป็นและเหมาะสม เพื่อควบคุมและแก้ไขปัญหาในพื้นที่นั้นได้ ทั้งนี้ จะใช้การก้าหนดขอบเขต
พื้นที่ที่มีความชัดเจน เพื่อให้สามารถคุ้มครองทรัพยากรธรรมชาติและสิ่ งแวดล้อมได้อย่างมีประสิทธิภาพ
โดยก้าหนดตามขอบเขตการปกครองเพื่อให้สะดวกต่อการบังคับใช้ หรือตามแนวเขตตามธรรมชาติที่เห็ น
ได้ชัดเจน เช่น เขตต้าบล แนวล้าน้้า เนื่องจาก เป็นที่สังเกตได้อย่างชัดเจนและเปรียบเสมือนมีแนวควบคุม และ
ป้องกันปัญหาที่จะเข้ามาหรือแพร่กระจายออกไปจากพื้นที่ นอกจากนี้ ขอบเขตที่ก้าหนดต้องครอบคลุมปัจจัย
ที่ มี ผ ลกระทบต่ อ พื้ น ที่ ที่ ต้ อ งการคุ้ ม ครองที่ อ าจเกิ ด ขึ้ น ในอนาคต และเพื่ อ ให้ บ รรลุ เ ป้ า หมายดั ง กล่ า ว
 ๒

ทั้งนี้ มาตรการที่ก้าหนดในเขตพื้นที่คุ้มครองสิ่งแวดล้อมบริเวณปากแม่น้าบางปะกง มีวัตถุประสงค์มุ่งเน้น

ในการป้องกันและฟื้นฟูความเสื่อมโทรมของทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในบริเวณปากแม่น้าบางปะกง
การควบคุมกิจกรรมต่างๆ ที่จะก่อให้เกิดมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อมบริเวณชายฝั่งทะเล ตลอดจนการการส่งเสริม/
ปลูกจิตส้านึกด้านสิ่งแวดล้อมให้กับประชาชนในพื้นที่

๒.๑ เขตพื้นที่คุ้มครองสิ่งแวดล้อม
ให้พื้นที่ที่ได้มีการก้าหนดให้เป็นเขตอนุรักษ์และเขตควบคุมอาคารของจังหวัดฉะเชิงเทราและ
จังหวัดชลบุรี ดังต่อไปนี้ เป็นเขตพื้นที่ให้ใช้มาตรการคุ้มครองสิ่งแวดล้อม
๑. พื้นที่ภายในแนวเขตตามประกาศกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ เรื่องห้ามมิให้ใช้เครื่องมืออวนรัง
และเฝือกรังท้าการประมง ลงวันที่ ๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๑๗ เฉพาะบริเวณที่วัดจากแนวชายฝั่งทะเลออกไป
ในทะเลเป็ น ระยะ ๕,๔๐๐ เมตร ในเขตต าบลสองคลอง ต าบลบางปะกง อ าเภอบางปะกง จั ง หวั ด
ฉะเชิงเทรา และเขตตาบลคลองตาหรุ อาเภอเมือง จังหวัดชลบุรี
๒. พื้นที่ภายในแนวเขตตามพระราชกฤษฎีกาให้ใช้พระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. ๒๕๒๒
บังคับในท้องที่บางจังหวัด พ.ศ. ๒๕๓๔ เฉพาะในเขตตาบลคลองตาหรุ อาเภอเมือง จังหวัดชลบุรี
๓. พื้นที่ภายในแนวเขตตามพระราชกฤษฎีกาให้ใช้พระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. ๒๕๒๒
บังคับในท้องที่บางจังหวัด (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๓๔ เฉพาะในเขตตาบลบางปะกง ตาบลท่าข้าม ตาบลสองคลอง
อาเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา
ให้จ้าแนกพื้นที่ตามข้อ ๑ ถึงข้อ ๓ ออกเป็น ๓ บริเวณ ตามลักษณะกิจกรรมการใช้ประโยชน์
หรือลักษณะทางนิเวศที่ส้าคัญ ดังต่อไปนี้
บริเวณที่ ๑ เขตอนุรักษ์ระบบนิเวศแหล่งน้า ได้แก่
๑.๑ แม่น้าบางปะกง และล้าน้้าสาขาของแม่น้าบางปะกง ในเขตต้าบลบางปะกง ต้าบลท่าข้าม
อ้าเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา และเขตต้าบลคลองต้าหรุ อ้าเภอเมือง จังหวัดชลบุรี
๑.๒ พื้นที่น่านน้้าทะเลที่วัดจากแนวชายฝั่งในเขตต้าบลสองคลอง ต้าบลบางปะกง อ้าเภอ
บางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา และเขตต้าบลคลองต้าหรุ อ้าเภอเมือง จังหวัดชลบุรี
ออกไปในทะเลเป็นระยะ ๕,๔๐๐ เมตร
“แนวชายฝั่งทะเล” หมายความว่า แนวที่น้าทะเลขึ้นสูงสุดตามปกติทางธรรมชาติ
บริเวณที่ ๒ เขตอนุรักษ์ป่าชายเลนและทรัพยากรชายฝั่งทะเล ได้แก่
๒.๑ พื้นที่ป่าชายเลนในเขตต้าบลสองคลอง บริเวณหมู่ที่ ๑ และหมู่ที่ ๒ ของต้าบลบางปะกง
และบริเวณหมู่ที่ ๑ และหมู่ที่ ๒ ของต้าบลท่าข้าม อ้าเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา
พื้นที่ป่าชายเลนในเขตหมู่ที่ ๑ หมู่ที่ ๔ และหมู่ที่ ๖ ต้าบลคลองต้าหรุ อ้าเภอเมือง
จังหวัดชลบุรี
๒.๒ พื้นที่ป่าชายเลนบริเวณวัดบน ป่าชายเลนในบริเวณโรงเรียนบางปะกง “บวร
วิทยายน” และโรงเรียนพระพิมลเสนีย์ ในเขตต้าบลบางปะกง อ้าเภอบางปะกง
จังหวัดฉะเชิงเทรา

๒
 ๓

๒.๓ พื้นที่ป่าชายเลนบริเวณเกาะกลาง ในเขตต้าบลท่าข้าม อ้าเภอบางปะกง จังหวัด

ฉะเชิงเทรา
๒.๔ พื้นที่แนวชายฝั่งทะเล ซึ่งวัดเข้าไปในแผ่นดินในระยะ 50 เมตร และออกไปในทะเลใน
ระยะ 50 เมตร ในเขตหมู่ที่ 6 หมู่ที่ 9 และหมู่ที่ 10 ของต้าบลสองคลอง อ้าเภอบางปะกง
จังหวัดฉะเชิงเทรา และหมู่ที่ 1 หมู่ที่ 4 และหมู่ที่ 6 ของต้าบลคลองต้าหรุ อ้าเภอเมือง
จังหวัดชลบุรี และพื้นที่ริมฝั่งแม่น้า ในระยะ ๕๐ เมตร วัดจากแนวตลิ่งออกไปในแม่น้า
ในเขตหมู่ที่ 10 ต้าบลบางปะกง อ้าเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา
บริเวณที่ ๓ เขตควบคุมการใช้ประโยชน์ที่ดิน ได้แก่
พื้นที่ต่อเนื่องจากบริเวณที่ ๑ และบริเวณที่ ๒ ไปจนสุดเขตต้าบลบางปะกง ต้าบลท่าข้าม
ต้าบลสองคลอง อ้าเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา และต้าบลคลองต้าหรุ อ้าเภอเมือง
จังหวัดชลบุรี

๒.๒ มาตรการคุ้มครองสิ่งแวดล้อม
มาตรการต่างๆ ส้าหรับน้าไปใช้ในการก้าหนดกิจกรรมหรือควบคุมการใช้ประโยชน์ในแต่ละพื้นที่
ที่มีการจ้าแนกไว้ ๓ บริเวณ มีดงั ต่อไปนี้

๓
4
 มาตรการเฉพาะสาหรับแต่ละเขต
เขตพื้นที่
บริเวณที่ ๑ เขตอนุรักษ์ระบบนิเวศแหล่งน้้า
ได้แก่
๑.๑ แม่น้าบางปะกง และล้าน้้าสาขา
ของแม่น้าบางปะกง ในเขตต้าบล
บางปะกง ต้าบลท่าข้าม อ้าเภอ
บางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา
และเขตต้าบลคลองต้าหรุ
อ้าเภอเมือง จังหวัดชลบุรี
๑.๒ พื้นที่น่านน้้าทะเลทีว่ ัดจากแนว
ชายฝั่งในเขตต้าบลสองคลอง
ต้าบลบางปะกง อ้าเภอบางปะกง
จังหวัดฉะเชิงเทรา และเขตต้าบล
คลองต้าหรุ อ้าเภอเมือง จังหวัด
ชลบุรี ออกไปในทะเลเป็นระยะ
๕,๔๐๐ เมตร
ประเด็นปัญหา
๑. คุณภาพน้้าทะเลบริเวณปากแม่น้าบางปะกง
มีแนวโน้มความเปลีย่ นแปลงในทางที่เลวลง
โดยในปี ๒๕๕๒ คุณภาพน้้าบริเวณปากแม่น้า
บางปะกงอยู่ในเกณฑ์เสื่อมโทรมมาก เนื่องจาก
ปริมาณของเสียที่ระบายสู่แหล่งน้า้ เพิ่มขึ้นตาม
จ้านวนประชากรที่เพิม่ ขึ้น
๒. การท้าประมงโดยใช้เครื่องมือที่ไม่เหมาะสม เช่น
โพงพาง อวนรุน อวนลาก และการท้าประมงใน
พื้นที่ใกล้ชายฝั่ง เป็นสาเหตุท้าให้ทรัพยากร
ประมงลดลง ทั้งในแง่ของความหลากชนิดและ
ความชุกชุม โดยปลาที่ส้ารวจพบ เป็นชนิดที่มี
แนวโน้มสูญพันธุ์ (vulnerable) จ้านวน ๔ ชนิด
3. การเพาะเลี้ยงสัตว์น้าในแม่น้าและบริเวณ
ปากแม่น้าบางปะกงบางส่วน เช่น การเลีย้ งปลา
ในกระชัง ขาดความเข้มงวดกวดขันในการ
ปฏิบัติตามระเบียบ ข้อบังคับ ที่กรมประมง
ก้าหนดไว้ ท้าให้เกิดปัญหาและผลกระทบต่างๆ
ตามมา เช่น กีดขวางการสัญจรทางน้้า หรือรุกล้้า
ไปในรัศมีร่องน้้าทางเดินเรือ ล้าน้้าตื้นเขินจาก
การสะสมของเลนหรือตะกอนใต้กระชัง การสร้าง
ร้านเฝ้ากระชังหรือกระเตงในลักษณะที่ถาวร
มาตรการ
๑. ก้าหนดบริเวณที่ ๑ ให้เป็นพื้นที่ห้ามกระท้าการ
หรือประกอบกิจกรรม ดังต่อไปนี้
(๑) การปล่อยทิ้งของเสียหรือมลพิษลงสู่แหล่ง
น้้าหรือทะเล เว้นแต่กรณีที่ได้ผา่ นการ
บ้าบัดตามมาตรฐานของทางราชการแล้ว
(๒) การล่วงล้้าล้าน้้า ยกเว้น กระชังเลีย้ งปลา
กุ้ง หรือหอย และอาคารหรือการล่วงล้้าที่
มีลักษณะตามข้อ ๔ (๑) ถึง (๗) แห่ง
กฎกระทรวง ฉบับที่ ๖๓ (พ.ศ. ๒๕๓๗)
ออกตามความในพระราชบัญญัติการ
เดินเรือในน่านน้้าไทย พระพุทธศักราช
๒๔๕๖ ที่ได้รับอนุญาต
(๓) ท้าการประมงที่ใช้เครื่องมือประมง
ต้องห้าม ตามความในมาตรา ๓๒ แห่ง
พระราชบัญญัติการประมง พ.ศ. ๒๔๙๐
๒. ให้ส่วนราชการ รัฐวิสาหกิจ หรือเอกชน ที่จะ
ด้าเนินการโครงการหรือประกอบกิจการ
ดังต่อไปนี้ ในพื้นที่บริเวณที่ ๑ เสนอรายงาน
ผลกระทบสิ่งแวดล้อมเบื้องต้น ต่อส้านักงาน
นโยบายและแผนทรัพยากร ธรรมชาติและ
สิ่งแวดล้อม ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และ
ระเบียบปฏิบัติทึ่ก้าหนดไว้ตามมาตรา 46
แนวทางปฏิบัติ
๑. ก้ากับการบังคับใช้กฎหมายกับแหล่งก้าเนิด
มลพิษที่ถูกควบคุมภายใต้พระราชบัญญัติ
ส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ
พ.ศ. ๒๕๓๕ ต้องมีระบบบ้าบัดน้้าเสียและ
ระบายน้้าทิ้งให้เป็นไปตามมาตรฐานควบคุม
การระบายน้้าทิ้งที่ก้าหนด เพื่อฟื้นฟูคุณภาพน้้า
ในแม่น้าบางปะกงและล้าน้้าสาขาให้อยู่ใน
มาตรฐานแหล่งน้้าผิวดินประเภทที่ ๓ และ
คุณภาพน้้าทะเลบริเวณปากแม่น้าบางปะกง
ให้อยู่ในมาตรฐานคุณภาพน้้าทะเลประเภทที่ ๓
หรือมาตรฐานที่ดีกว่า
2. การจัดท้าแผนฟื้นฟูคุณภาพน้้าในแม่น้า
บางปะกงและล้าน้้าสาขา
3. ส่งเสริมให้มีเครือข่ายในการติดตามตรวจสอบ
คุณภาพน้้าในแหล่งน้้า และแหล่งก้าเนิดมลพิษ
ต่างๆ เช่น เครือข่ายนักสืบสายน้้า
4. การจัดท้าแผนฉุกเฉินในการเตือนภัยคุณภาพ
น้้าในแม่น้าบางปะกงและล้าน้้าสาขา
5. ควบคุมการด้าเนินกิจกรรมการเพาะเลีย้ ง
สัตว์น้า เพื่อป้องกันผลกระทบต่อระบบนิเวศ
และสภาพแวดล้อม รวมถึง ทัศนียภาพของ
ชายฝั่งและการใช้ประโยชน์ในล้าน้้า ดังนี้
๕
เขตพื้นที่ ประเด็นปัญหา มาตรการ
4. การท่องเที่ยวชมโลมาในบริเวณปากแม่น้า แห่งพระราชบัญญัตสิ ่งเสริมและรักษาคุณภาพ
บางปะกง ยังขาดการบริหารจัดการที่ถูกต้อง สิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535
ตามหลักวิชาการ ท้าให้ส่งผลกระทบต่อ (1) โรงงานปรับคุณภาพของเสียรวมชุมชน
สภาพแวดล้อมโดยทั่วไปในการด้ารงชีวิตของ ที่มีความสามารถในการบ้าบัดน้้าเสีย
โลมา รวมถึง รูปแบบของการท่องเที่ยวที่ยังขาด ได้ไม่เกิน 3,000 ลูกบาศก์เมตรต่อวัน
มาตรฐานทางด้านความปลอดภัย หรือสถานที่ทใี่ ช้ในการก้าจัดมูลฝอยที่มี
ปริมาณในการก้าจัดไม่เกิน 50 ตันต่อวัน
แต่ไม่รวมถึงโรงงานปรับคุณภาพของเสีย
รวมเฉพาะสิ่งปฏิกลู หรือวัสดุที่ไม่ใช้แล้ว
ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
(2) ท่าเทียบเรือทุกประเภท ยกเว้นเรือส้าราญ
และกีฬา ที่มีขนาดตั้งแต่ 100 ตันกรอส
แต่ไม่ถึง 500 ตันกรอส หรือมีความยาว
หน้าท่าตั้งแต่ 20 เมตร แต่ไม่เกิน 100
เมตร และพื้นที่รวมของท่าเทียบเรือ
มีขนาดไม่เกิน 1,000 ตารางเมตร
(3) ท่าเทียบเรือส้าราญและกีฬา ที่รองรับเรือ
ได้ตั้งแต่ 10 ถึง 50 ล้า และพื้นทีร่ วม
ของท่าเทียบเรือมีขนาดไม่เกิน 1,000
ตารางเมตร
๓. ก้าหนดบริเวณที่ ๑ ให้เป็นเขตอนุรักษ์พันธุ์
สัตว์น้าและโลมา และเขตกิจกรรมการ
ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์
แนวทางปฏิบัติ
(๑) ศึกษาขีดความสามารถในการรองรับของ
พื้นที่ เพื่อจัดระเบียบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้า
โดยก้าหนดบริเวณอนุญาตที่ชัดเจน มีการ
กระจายการเพาะเลีย้ งอย่างเหมาะสม
และมีสัดส่วนการถือครองที่เป็นธรรม
(๒) ก้าหนดระเบียบการขึ้นทะเบียนและ
หลักเกณฑ์ในการอนุญาต โดยผูไ้ ด้รับ
อนุญาตต้องปฏิบตั ิตามมาตรฐานของการ
เพาะเลี้ยงที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม และ
ปฏิบัติตามเงื่อนไขของกรมประมง หรือ
กฎระเบียบอื่นๆ ที่ก้าหนดไว้โดยเคร่งครัด
(๓) ก้าหนดแนวทางการบริหารจัดการ
ทางด้านสิ่งแวดล้อม โดยใช้มาตรการ
ทางด้านเศรษฐศาสตร์ เช่น การก้าหนด
อัตราค่าธรรมเนียมเพื่อน้ามาใช้ในการ
ฟื้นฟูสภาพแวดล้อม และก้าหนดเงื่อนไข
แนบท้ายการอนุญาต ให้มีการบ้ารุงรักษา
พื้นที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้า โดยให้ผเู้ ลีย้ งเป็น
ผู้รับผิดชอบมากยิ่งขึ้น เช่น ห้ามการ
เคลื่อนย้ายกระชังปลา ให้มีการดูดเลน
ใต้กระชังเลี้ยงปลาเพื่อป้องกันการสะสม
ของตะกอน การดัดแปลงร้านเฝ้าคอกหรือ
กระเตงเป็นที่พักส้าหรับการท่องเที่ยว
เป็นต้น
๖
 เขตพื้นที่
บริเวณที่ ๒ เขตอนุรักษ์ป่าชายเลนและ
ทรัพยากรชายฝั่งทะเล ได้แก่
๒.๑ พื้นที่ป่าชายเลนบริเวณหมู่ที่ ๑
หมู่ที่ ๒ หมู่ที่ ๓ และหมู่ที่ ๖
ในเขตต้าบลสองคลอง บริเวณ
หมู่ที่ ๑ และหมู่ที่ ๒ ของต้าบล
บางปะกง และบริเวณหมู่ที่ ๑
และหมู่ที่ ๒ ของต้าบลท่าข้าม
อ้าเภอบางปะกง จังหวัด
ฉะเชิงเทรา และพื้นที่ป่าชายเลนใน
เขตหมู่ที่ ๑ หมู่ที่ ๔ และหมู่ที่ ๖
ของต้าบลคลองต้าหรุ อ้าเภอเมือง
จังหวัดชลบุรี
๒.๒ พื้นที่ป่าชายเลนบริเวณวัดบน
ป่าชายเลนในบริเวณโรงเรียน
บางปะกง “บวรวิทยายน” และ
ประเด็นปัญหา
๑. พื้นที่ป่าชายเลนบริเวณปากแม่น้าบางปะกง
มีพื้นที่ประมาณ ๒๒,๒๙๐ ไร่ ในปี ๒๕๓๐
ลดลงเหลือประมาณ ๒,๓๐๐ ไร่ หรือเพียง
ร้อยละ ๑๐ ในปี พ.ศ. ๒๕๔๙ อันเป็นผลจาก
การเปลีย่ นแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินบริเวณ
ริมฝั่งแม่น้า
๒. การลดลงของพื้นที่ป่าชายเลนจากกิจกรรม
ต่างๆ รวมทัง้ การปนเปื้อนของสารเคมีก้าจัด
วัชพืชลงสู่แหล่งน้้า ท้าให้พรรณไม้ชายเลน
ซึ่งแหล่งที่อยู่อาศัย แหล่งอาหาร รวมทั้งเป็น ๒. ก้าหนดบริเวณที่ ๒.2 และ 2.3 ให้เป็นพื้นที่
แหล่งวางไข่และเลีย้ งดูตัวอ่อนให้กับสัตว์น้า
หลายชนิด มีจา้ นวนชนิดลดลง
๓. ป่าชายเลนที่สมบูรณ์บริเวณแนวชายฝั่ง ซึ่งเป็น
แนวก้าบังคลื่นลมตามธรรมชาติถกู ท้าลายลง
ท้าให้กระแสคลื่นกัดเซาะชายฝั่งอย่างรุนแรง
และต่อเนื่อง เป็นพื้นที่มากกว่า ๑,๐๐๐ ไร่
มาตรการ
๑. ก้าหนดบริเวณที่ ๒.1 2.2 และ 2.3 ให้เป็น
พื้นที่ห้ามมิให้ใช้ป่าชายเลนเพื่อกิจการอื่นใด
ที่มผี ลกระทบต่อความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่
ป่าชายเลน เว้นแต่ เป็นการกระท้าของทาง
ราชการเพื่อประโยชน์ในการศึกษา ค้นคว้า
ทดลอง หรือวิจัยทางวิชาการ ทั้งนี้ โดยได้รับ
อนุมตั ิจากคณะรัฐมนตรี หรือกิจการที่ได้รับ
อนุญาตตามกฎหมายให้ใช้ประโยชน์อยู่ก่อน
วันที่ประกาศนี้ใช้บังคับ
ส่งเสริมให้เป็นเขตนันทนาการเพือ่ การท่องเที่ยว
ห้ามมิให้ท้ากิจการอื่นใดในบริเวณนี้ อันจะก่อ
ให้เกิดปัญหาและอุปสรรคต่อการท่องเที่ยว
๓. ก้าหนดบริเวณที่ ๒.4 ให้เป็นพื้นทีห่ ้ามด้าเนิน
กิจกรรมใดๆ หรือการก่อสร้างโครงสร้างใดๆ
บริเวณชายฝั่งที่เป็นการรบกวนสมดุลของ
แนวทางปฏิบัติ
๖. ให้มีการศึกษาและออกแบบการขุดลอกร่องน้้า
เพื่อปรับปรุงแนวเขตร่องน้้าการเดินเรือให้มี
ความเหมาะสมกับสภาพพื้นที่ในปัจจุบัน
๗. จัดท้าแผนแม่บทการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์
บริเวณปากแม่น้าและชายฝั่งทะเล และศึกษา
ศักยภาพในการเชื่อมโยงกับแหล่งท่องเที่ยว
อื่นๆ ในบริเวณใกล้เคียง
๑. เร่งด้าเนินการตามมติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่
๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ ที่ให้ประชาชนทุก
หมู่เหล่าร่วมกันฟื้นฟูป่าชายเลนให้คืนและคง
ความอุดมสมบูรณ์ ในจังหวัดที่มีพนื้ ที่ป่าชาย
เลนอย่างน้อยจังหวัดละ ๒๐,๐๐๐ ไร่ โดย
มุ่งเน้นในเขตพื้นที่ป่าชายเลนตามมติ
คณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ ๑๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๓๐
๒. ก้าหนดให้ที่งอกบริเวณริมฝั่งเป็นที่สาธารณะ
และรักษาไว้เป็นพื้นที่อนุรักษ์ตามธรรมชาติ
ตามแนวทางของมติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ ๒๒
สิงหาคม ๒๕๔๓
๓. หากมีพื้นที่ทิ้งร้างหรือไม่มีการใช้ประโยชน์
ของเอกชนที่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายแล้ว
ให้ฟื้นฟูคืนสู่สภาพธรรมชาติโดยเร็ว เพื่อเป็น
แหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์น้าและเพิ่มความ
อุดมสมบูรณ์ให้แก่ธรรมชาติ
๗
 เขตพื้นที่
โรงเรียนพระพิมลเสนีย์ ในเขต
ต้าบลบางปะกง อ้าเภอบางปะกง
จังหวัดฉะเชิงเทรา
๒.๓ พื้นที่ปา่ ชายเลนบริเวณเกาะกลาง ๔. ล้าน้้าบางปะกงบริเวณคุ้งน้้าด้านในตื้นเขิน
ในเขตต้าบลท่าข้าม อ้าเภอบางปะกง
จังหวัดฉะเชิงเทรา
(เขตป่าชายเลนตาม ๒.๑ ๒.๒
และ ๒.๓ ให้ใช้แนวเขตป่าชายเลน
ตามที่ปรากฎบนแผนทีภ่ ูมิประเทศ
ปี พ.ศ. ๒๕๔๘ ของกรมแผนที่ทหาร)
๒.๔ พื้นทีแ่ นวชายฝั่งทะเล ซึ่งวัดเข้าไป ใต้กระชัง จึงท้าให้มีตะกอนสะสมเพิ่มมากขึ้น
ในแผ่นดินในระยะ 50 เมตร และ
ออกไปในทะเลในระยะ 50 เมตร
ในเขตหมู่ที่ 3 หมู่ที่ 6 หมู่ที่ 9
และหมู่ที่ 10 ของต้าบลสองคลอง
อ้าเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา
และหมู่ที่ 1 หมู่ที่ 4 และหมู่ที่ 6
ของต้าบลคลองต้าหรุ อ้าเภอเมือง
จังหวัดชลบุรี และพื้นที่ริมฝั่งแม่นา้
ในระยะ ๕๐ เมตร วัดจากแนวตลิง่
ออกไปในแม่น้า ในเขตหมู่ที่ 10
ต้าบลบางปะกง อ้าเภอบางปะกง
จังหวัดฉะเชิงเทรา
ประเด็นปัญหา
รวมทั้ง การท้าประมงแบบอวนลากหรืออวนรุน
ท้าให้เกิดการเคลื่อนที่ของตะกอนออกไปจาก
ชายฝั่ง
เนื่องจากกระแสน้า้ ในบริเวณดังกล่าวไหลช้า
ท้าให้มีการตกตะกอนได้ง่ายตามธรรมชาติ
และการเลีย้ งปลาในกระชังที่เพิ่มมากขึ้นท้าให้
กีดขวางการไหลของกระแสน้้า ส่งผลให้
กระแสน้า้ ในบริเวณนี้ไหลช้าลงและเกิดการ
ตกตะกอน ในขณะเดียวกันผู้เลี้ยงไม่มีการดูดเลน
มาตรการ
ชายฝั่งทะเล เว้นแต่ การด้าเนินการเพื่อป้องกัน ๔. ศึกษาและจัดท้าแผนแม่บทการจัดการ
และแก้ไขปัญหาการกัดเซาะชายฝัง่ ที่ได้มีผล
การศึกษาทางวิชาการที่ชัดเจนเป็นที่ยอมรับ
และคณะรัฐมนตรีมีมติเห็นชอบ หรือมีความ
จ้าเป็นเพื่อกิจการของส่วนราชการตามมติของ
กรมการจังหวัดโดยความเห็นชอบของ
คณะรัฐมนตรี
แนวทางปฏิบัติ
ท่องเที่ยวเชิงนิเวศเฉพาะแหล่ง โดยก้าหนด
แนวทางการพัฒนาและบริหารจัดการให้
เหมาะสมสอดคล้องกับขีดความสามารถในการ
รองรับเชิงนิเวศของพื้นที่
๕. สนับสนุนและพัฒนาพื้นที่ป่าชายเลนให้เป็น
ศูนย์เผยแพร่การเรียนรู้ระบบนิเวศป่าชายเลน
๖. ส่งเสริมให้มีกิจกรรมการอนุรักษ์ระบบนิเวศป่า
ชายเลน เพื่อปลูกสร้างจิตส้านึกให้กับประชาชน
๗. ปรับปรุง และจัดท้าแผนที่แนวชายฝั่งให้เป็น
ปัจจุบัน เพื่อสามารถน้ามาใช้ประกอบการ
วางแผนการจัดการชายฝั่งได้อย่างเป็นระบบ
และมีประสิทธิภาพ
๘. ศึกษาในเชิงบูรณาการเพื่อน้าวิธีการและ
เทคโนโลยีที่เหมาะสมในการป้องกันชายฝั่ง
บริเวณทีม่ ีการกัดเซาะอย่างรุนแรง โดย
ระมัดระวังมิให้ส่งผลกระทบต่อการกัดเซาะใน
บริเวณข้างเคียง
๙. ศึกษา ส้ารวจ เพื่อก้าหนดระยะถอยร่นของ
สิ่งปลูกสร้างบริเวณชายฝั่งที่เหมาะสม เพื่อเป็น
แนวกันชน (Buffer) บริเวณชายฝัง่
๘
 เขตพื้นที่ ประเด็นปัญหา มาตรการ แนวทางปฏิบัติ

บริเวณที่ ๓ เขตควบคุมการใช้ประโยชน์ที่ดิน ๑. การขาดการจัดการที่เหมาะสม ท้าให้ภาวะ ๑. ก้าหนดบริเวณที่ ๓ ให้เป็นพื้นที่หา้ มกระท้าการ ๑. สนับสนุนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นให้มีระบบ

ได้แก่
พื้นที่ต่อเนื่องจากบริเวณที่ ๑
และบริเวณที่ ๒ ไปจนสุดเขต
ต้าบลบางปะกง ต้าบลท่าข้าม
ต้าบลสองคลอง อ้าเภอบางปะกง
จังหวัดฉะเชิงเทรา และต้าบล
คลองต้าหรุ อ้าเภอเมือง จังหวัด
ชลบุรี
มลพิษจากแหล่งก้าเนิดต่างๆ บริเวณริมฝั่งแม่น้า
บางปะกงและบริเวณใกล้เคียง ทั้งเขตชุมชน
เขตอุตสาหกรรม และแหล่งประกอบอาชีพ
ทางการเกษตร ทั้งการเพาะปลูก ฟาร์มเลี้ยงสัตว์
การเพาะเลี้ยงสัตว์น้า ปนเปื้อนลงสู่แหล่งน้้า
โดยตรง และ ท้าให้คุณภาพน้้าบริเวณปากแม่น้า
บางปะกงเสื่อมโทรม โดยเฉพาะในช่วงฤดูแล้ง
2. ปริมาณน้้าเสียและของเสียเพิ่มมากขึ้น จากการ
ขยายตัวของเขตชุมชนบริเวณใกล้ปากแม่น้า
บางปะกง ทั้งชุมชนดั้งเดิมและชุมชนที่เกิดขึ้น
ใหม่ ตามการขยายตัวของพื้นที่อุตสาหกรรม
และการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานเพื่อรองรับ
โครงการพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลตะวันออก
2. ผังเมืองรวมชุมชนบางปะกง ซึง่ ใช้บังคับตั้งแต่
วันที่ ๒๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๐ ได้หมดอายุ
บังคับใช้ลงเมื่อวันที่ ๑๙ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕
ปัจจุบันอยู่ในระหว่างการด้าเนินการตาม
ขั้นตอนของกฎหมายและยังไม่มีผลบังคับใช้
ดังนั้น ระยะเวลาทีล่ ่วงเลยมาจนถึงปัจจุบัน จึง
ท้าให้เกิดช่องว่างในการควบคุมผังเมือง
ก่อให้เกิดสภาพการใช้ประโยชน์ที่ดินไปใน
ทิศทางที่ไม่เหมาะสม
ดังต่อไปนี้
(๑) การปล่อยทิ้งของเสียหรือมลพิษลงสู่แหล่ง
น้้า เว้นแต่กรณีที่ได้ผ่านการบ้าบัดตาม
มาตรฐานของทางราชการแล้ว
(๒) การถม ปรับพื้นที่ หรือปิดกั้น ซึ่งท้าให้
แหล่งน้้าสาธารณะตื้นเขิน หรือเปลี่ยน
ทิศทาง หรือท้าให้แหล่งน้้านั้นไม่อาจไหล
ไปได้ตามปกติ
๒. ในบริเวณที่ ๓ การใช้ประโยชน์ที่ดิน ริมฝั่ง
แม่น้า ล้าคลอง หรือแหล่งน้้าสาธารณะให้มี
ที่ว่างตามแนวขนานริมฝั่งตามธรรมชาติของ
แม่น้า ล้าคลอง หรือแหล่งน้้าสาธารณะไม่น้อย
กว่า ๖ เมตร เว้นแต่เป็นการก่อสร้างเพื่อการ
คมนาคมทางน้้าหรือการสาธารณูปโภค
บ้าบัดน้้าเสียรวมและให้ความช่วยเหลือองค์กร
ปกครองส่วนท้องถิ่นในการดูแลและรักษาระบบ
บ้าบัดน้้าเสียรวมที่มีอยู่ให้มีประสิทธิภาพ
๒. สนับสนุนให้มีการจัดตั้งงบประมาณเงินอุดหนุน
เพื่อจัดสรรให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
ส้าหรับการก่อสร้างระบบบ้าบัดน้้าเสียรวมชุมชน
และกิจกรรม/โครงการด้านการจัดการน้้าเสีย
๓. ส่งเสริมและสนับสนุนให้องค์กรปกครอง
ส่วนท้องถิ่นพิจารณาออกข้อบัญญัติท้องถิ่นให้
บ้านเรือนและอาคารที่อยู่นอกพื้นที่ให้บริการ
บ้าบัดน้้าเสีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งชุมชนที่อยู่
ริมน้้าติดตั้งระบบบ้าบัดน้้าเสีย และควบคุม
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตาม
พระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และกฎหมายที่เกีย่ วข้อง
4. น้าร่องการเพิ่มพื้นที่สเี ขียวในแปลงที่ดินของรัฐ
สถานที่ราชการ สถานศึกษา ศาสนสถาน และ
การปลูกไม้ยืนต้นในบริเวณที่ดินสาธารณริมทาง
หรือริมน้้าเพื่อเพิ่มพื้นที่สีเขียวให้กับชุมชน
5. ให้ท้องถิ่นออกข้อบัญญัติท้องถิ่นที่สามารถ
ก้ากับและผลักดันให้พื้นทีส่ ีเขียวเกิดขึ้นได้อย่าง
เป็นรูปธรรม

๙
เขตพื้นที่ ประเด็นปัญหา มาตรการ แนวทางปฏิบัติ
6. ส่งเสริม สนับสนุนให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ในการจัดการพื้นที่สีเขียว
ของชุมชนให้เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพและ
ยั่งยืน ได้แก่ การจัดท้าแผนแม่บทการจัดการ
พื้นที่สีเขียวระดับชุมชน การส่งเสริมให้ชุมชน
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ส้ารวจจ้านวนและ
ขนาดพื้นที่สีเขียวแต่ละประเภท รวบรวมและ
จัดท้าข้อมูลพันธุ์ไม้ โดยเฉพาะไม้ยืนต้นขนาด
ใหญ่ พร้อมทัง้ จัดท้าฐานข้อมูลพื้นที่สีเขียวที่
สนับสนุนการบริหารจัดการพื้นที่สีเขียว
7. ส่งเสริมการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสะอาดใน
โรงงานอุตสาหกรรม (Clean Technology)
8. ส่งเสริมและสนับสนุนโรงงานอุตสาหกรรมขนาด
กลางและขนาดย่อม ตลอดจนอุตสาหกรรมชุมชน
ให้มีการจัดการน้้าเสียที่เหมาะสม
9. ก้ากับการบังคับใช้กฎหมายกับโรงงาน
อุตสาหกรรม เขตประกอบการอุตสาหกรรม
และนิคมอุตสาหกรรม ต้องมีระบบบ้าบัดน้้าเสีย
และระบายน้้าทิ้งให้เป็นไปตามมาตรฐาน
ควบคุมการระบายน้้าทิ้งที่ก้าหนด
๑๐. ให้มีการติดตาม ตรวจสอบการด้าเนินการตาม
มาตรการลดผลกระทบสิ่งแวดล้อม ตามที่ได้
ก้าหนดไว้ในรายงานการวิเคราะห์ผลกระทบ
สิ่งแวดล้อมโดยหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอย่างต่อเนื่อง

๑๐
เขตพื้นที่ ประเด็นปัญหา มาตรการ แนวทางปฏิบัติ
๑๑. ศึกษาถึงศักยภาพของพื้นที่เกษตรกรรม และ
ส่งเสริม สนับสนุนให้มีการอนุรักษ์และคุ้มครอง
พื้นที่เกษตรกรรม (พื้นที่สีเขียว) โดยเฉพาะพื้นที่
เกษตรกรรมชั้นดี ให้คงไว้ในสัดส่วนที่เหมาะสม
๑๒. เสริมสร้างศักยภาพและส่งเสริมการมีส่วนร่วมของ
เกษตรกรในการจัดการของเสียและน้้าเสียจาก
ฟาร์มสุกร และควบคุมการระบายน้้าทิ้งให้เป็นไป
ตามมาตรฐานการระบายน้้าทิ้งจากฟาร์มสุกร
๑๓ เสริมสร้างศักยภาพและส่งเสริมการมีส่วนร่วมของ
เกษตรกรในการจัดการน้า้ ทิ้งจากการเพาะเลีย้ งสัตว์
น้้าชายฝั่ง และควบคุมการระบายน้้าทิ้งจากการ
เพาะเลีย้ งสัตว์น้าให้เป็นไปตามมาตรฐานควบคุม
การระบายน้้าทิ้งจากบ่อเพาะเลีย้ งสัตว์น้าชายฝั่ง
๑๔. เสริมสร้างความรูค้ วามเข้าใจเกี่ยวกับปัญหา
มลพิษทางน้้าจากการเพาะปลูก และส่งเสริม
เกษตรอินทรีย์และการพัฒนาฟาร์มตาม
มาตรฐานทีด่ ี (Good Agriculture Practice:
GAP) และมาตรฐานการจัดการสิ่งแวดล้อม
อย่างยั่งยืน (Code of Conduct :CoC)
๑๕. ก้ากับการบังคับใช้กฎหมายกับฟาร์มสุกรและ
บ่อเพาะเลีย้ งสัตว์น้าที่ถูกควบคุมภายใต้
พระราชบัญญัตสิ ่งเสริมและรักษาคุณภาพ
สิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๓๕ ให้มีระบบ
บ้าบัดน้้าเสียและระบายน้้าทิ้งเป็นไปตาม
มาตรฐานควบคุมการระบายน้้าทิ้งที่ก้าหนด

๑๑
 มาตรการทั่วไปสาหรับทุกเขต
มาตรการ ที่มา
๑. เพื่อประโยชน์ในการก้ากับดูแลและติดตามผลการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมบริเวณปากแม่น้าบางปะกง - ผลการศึกษาภายใต้โครงการบริหารจัดการ
(๑) ให้รัฐมนตรีแต่งตั้งคณะกรรมการก้ากับดูแลและติดตามผลการคุม้ ครองสิ่งแวดล้อมระดับจังหวัด เพื่อท้าหน้าที่ดูแล ติดตาม และตรวจสอบการบังคับ นิเวศลุ่มน้้าบางปะกง. และการระดมความเห็น
ใช้มาตรการคุม้ ครองสิ่งแวดล้อมตามประกาศนี้ และให้ความเห็นชอบต่อการน้าแผนงานต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อมไปปฏิบัติ (สผ. ๒๕๔๙-๒๕๕๒)
ให้คณะกรรมการระดับจังหวัดตามวรรคหนึ่ง ประกอบด้วยผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นประธานคณะกรรมการ หัวหน้าส่วนราชการที่เกีย่ วข้องประจ้า
จังหวัดหรือผู้แทน หัวหน้ารัฐวิสาหกิจที่เกี่ยวข้องในจังหวัดหรือผู้แทน หัวหน้าองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทุกแห่งในพื้นที่หรือผู้แทน ผู้ทรงคุณวุฒิ
ด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่อยู่ในพื้นที่ไม่เกินสามคน และผู้แทนภาคเอกชนซึ่งมีกิจกรรมเกี่ยวกับการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ
และสิ่งแวดล้อมที่อยู่ในพื้นที่ไม่เกินสามคนเป็นกรรมการ และให้หัวหน้าส้านักงานทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมจังหวัด เป็นกรรมการและ
เลขานุการ
กรรมการตามวรรคสองให้ผู้ว่าราชการจังหวัดในพื้นที่ เป็นผู้เสนอชื่อต่อรัฐมนตรีภายในหกสิบวันนับแต่วันที่ประกาศนี้ใช้บังคับ
คณะกรรมการก้ากับดูแลและติดตามผลการคุม้ ครองสิ่งแวดล้อมระดับจังหวัด ต้องมีการประชุมอย่างน้อยหนึ่งครั้งต่อปี และต้องรายงานผลต่อ
คณะอนุกรรมการพิจารณาการจัดการด้านสิ่งแวดล้อมในเขตพื้นที่คุ้มครองสิ่งแวดล้อม (คณะอนุกรรมการภายใต้คณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ)
อย่างน้อยปีละหนึ่งครั้ง
(๒) ให้ผู้ว่าราชการจังหวัด ที่ได้รับแต่งตั้งเป็นประธานคณะกรรมการก้ากับดูแลและติดตามผลการคุม้ ครองสิ่งแวดล้อมบริเวณปากแม่น้าบางปะกง
แต่งตั้งคณะกรรมการระดับท้องถิ่น เพื่อท้าหน้าที่ดูแล ติดตาม และตรวจสอบการบังคับใช้มาตรการคุม้ ครองสิ่งแวดล้อมตามประกาศนี้
ให้คณะกรรมการระดับท้องถิ่นตามวรรคหนึ่ง ประกอบด้วยผู้บริหารท้องถิ่นเป็นประธานคณะกรรมการ รองนายกองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
ในพื้นที่ สมาชิกสภาท้องถิ่นแต่ละแห่งในพื้นที่ ผู้ทรงคุณวุฒิที่ผู้บริหารท้องถิ่นคัดเลือกจ้านวนสามคน ผู้แทนภาคราชการและ/หรือรัฐวิสาหกิจ
ที่ผู้บริหารท้องถิ่นคัดเลือกไม่น้อยกว่าสามคน ผู้แทนประชาคมท้องถิ่นที่ประชาคมท้องถิ่นคัดเลือกไม่น้อยกว่าสามคน เป็นกรรมการ และให้
ปลัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นกรรมการและเลขานุการ
คณะกรรมการก้ากับดูแลและติดตามผลการคุม้ ครองสิ่งแวดล้อมระดับท้องถิ่น ต้องมีการประชุมอย่างน้อยสองครั้งต่อปี และต้องรายงานผลต่อ
คณะกรรมการระดับจังหวัด อย่างน้อยปีละหนึ่งครั้ง

๑๒
 มาตรการ ที่มา
๒. เพื่อประโยชน์ในการส่งเสริมและสนับสนุนการฟื้นฟูและบ้ารุงรักษาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในเขตพื้นที่คุ้มครองสิ่งแวดล้อม ให้ด้าเนินการ
ดังต่อไปนี้
(๑) ให้จังหวัดด้าเนินการให้มีการฟื้นฟูและบ้ารุงรักษาพื้นที่ป่าชายเลนทีม่ ีสภาพรกร้างว่างเปล่า หรือเลิกการใช้ประโยชน์ตามที่ได้รับอนุญาตตาม - มติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ ๕ สิงหาคม พ.ศ.
กฎหมายแล้ว ให้สอดคล้องกับแผนการจัดการป่าชายเลนของประเทศตามมติคณะรัฐมนตรี เพื่อให้พนื้ ที่นั้นฟื้นคืนสู่ธรรมชาติโดยเร็ว เพื่อเป็นแหล่ง ๒๕๔๖ เรื่อง โครงการปลูกป่าชายเลน
ที่อยู่อาศัยของสัตว์น้า และเพื่อเพิม่ ความอุดมสมบูรณ์ให้แก่ธรรมชาติ ทั้งนี้ โดยความเห็นชอบของคณะกรรมการก้ากับดูแลและติดตามผลการ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิตติ์
คุ้มครองสิ่งแวดล้อม พระบรมราชินีนาท ในวโรกาสทรงพระชนมายุ
(๒) ให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องด้าเนินการส้ารวจพื้นที่งอกชายฝั่ง การใช้ประโยชน์พื้นที่ และการถือครอง โดยจ้าแนกเป็นพื้นที่ในกรรมสิทธิ์ของเอกชนและ ๗๒ พรรษา ที่ให้ประชาชนทุกหมู่เหล่าร่วมกัน
ของรัฐให้ชัดเจน เพื่อน้าพื้นที่งอกชายฝั่งทะเลที่เกิดขึ้นใหม่ผนวกรวมเป็นพื้นที่อนุรักษ์ ตามแนวทางของมติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ ๒๒ สิงหาคม ฟื้นฟูป่าชายเลนให้คืนและคงความอุดมสมบูรณ์
๒๕๔๓ ในจังหวัดที่มีพื้นทีป่ ่าชายเลนอย่างน้อยจังหวัด
ละ ๒๐,๐๐๐ ไร่
- มติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ ๒๒ สิงหาคม ๒๕๔๓
เรื่อง การแก้ไขปัญหาการจัดการพื้นที่ป่าชายเลน

๓. เพื่อประโยชน์ในการส่งเสริมและสนับสนุนการสร้างจิตส้านึกด้านสิ่งแวดล้อม ให้ส่วนราชการ รัฐวิสาหกิจ หรือภาคเอกชน ที่จะด้าเนินโครงการหรือ - ผลการศึกษาภายใต้โครงการบริหารจัดการนิเวศ

กิจกรรมใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในเขตพื้นที่คุ้มครองสิ่งแวดล้อม จัดท้าแผนงานดังต่อไปนี้ ลุ่มน้้าบางปะกง (สผ. ๒๕๔๙-๒๕๕๒)
(๑) แผนงานสร้างจิตส้านึกและความตระหนักด้านสิ่งแวดล้อมให้ชุมชนท้องถิ่น เพื่อให้เกิดความรู้ ความเข้าใจ และความสามารถในการดูแลรักษา
สิ่งแวดล้อม
(๒) แผนงานการเผยแพร่ความรู้และการประชาสัมพันธ์ให้แก่ชุมชนในท้องถิ่นเพื่อให้เกิดความรู้ ความเข้าใจ และสามารถด้าเนินการดูแลรักษา
สิ่งแวดล้อมให้สอดคล้องกับแผนงานของท้องถิ่นนั้น

๑๓
 มาตรการ ที่มา
๔. ก้าหนดให้พื้นที่ชุ่มน้้าบริเวณปากแม่น้าบางปะกงเป็นที่สาธารณะและมิให้ส่วนราชการเข้าไปใช้ประโชน์เพื่อสงวนไว้เป็นเหล่งรองรับน้้าและกักเก็บน้้า - มติคณะรัฐมนตรี วันที่ ๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๒
ต่อไป ตามแนวทางของมติคณะรัฐมนตรี วันที่ ๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๒ เรื่อง การทบทวนมติคณะรัฐมนตรี วันที่ ๑ สิงหาคม ๒๕๔๓ เรื่อง ทะเบียนรายงาน เรื่อง การทบทวนมติคณะรัฐมนตรี วันที่
พื้นที่ชุ่มน้้าที่มีความส้าคัญระดับนานาชาติ และระดับชาติของประเทศไทยและมาตรการอนุรักษ์พื้นที่ชุ่มน้้า โดยมีแนวทางปฏิบตั ิดังนี้ ๑ สิงหาคม ๒๕๔๓ เรื่อง ทะเบียนรายงานพื้นที่
(๑) โครงการพัฒนาใดๆ ทีม่ ีแนวโน้มจะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศของพื้นที่ชุ่มน้้าบริเวณปากแม่น้าบางปะกง ให้เสนอรายงานผลกระทบ ชุ่มน้้าที่มีความส้าคัญระดับนานาชาติ และ
สิ่งแวดล้อมเบื้องต้นหรือรายงานการวิเคราะห์ผลกระทบสิ่งแวดล้อม แล้วแต่กรณี ต่อส้านักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิง่ แวดล้อม ระดับชาติของประเทศไทยและมาตรการอนุรักษ์
ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และระเบียบปฏิบัติที่ก้าหนดตามมาตรา ๔๖ แห่งพระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๓๕ พื้นที่ชุ่มน้้า
- ประกาศกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและ
(๒) ให้คณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติมีอ้านาจเรียกให้ส่วนราชการ รัฐวิสาหกิจ และบุคคลอื่น ส่งเอกสารการส้ารวจผลกระทบต่อคุณภาพ สิ่งแวดล้อม เรื่อง ก้าหนดประเภทและขนาด
สิ่งแวดล้อม และเอกสารหรือข้อมูลที่เกี่ยวข้องของโครงการและแผนงานของส่วนราชการ รัฐวิสาหกิจหรือบุคคลนั้นมาพิจารณา ในการนี้อาจเรียก ของโครงการหรือกิจการซึ่งต้องจัดท้ารายงาน
บุคคลที่เกี่ยวข้องมาชี้แจงด้วย หากเห็นว่าโครงการและแผนงานใดอาจจะท้าให้เกิดผลเสียหายร้ายแรงต่อคุณภาพสิ่งแวดล้อม การวิเคราะห์ผลกระทบสิ่งแวดล้อม และ
ให้เสนอมาตรการแก้ไขต่อคณะรัฐมนตรี หลักเกณฑ์ วิธีการ ระเบียบปฏิบัติ และแนวทาง
การจัดท้ารายงานการวิเคราะห์ผลกระทบ
สิ่งแวดล้อม ลงวันที่ ๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๒
- มาตรา ๑๙ แห่ง พรบ. ส่งเสริมและรักษา
คุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๓๕

๕. ส่งเสริมและสนับสนุนให้มีการศึกษาวิจัยและรวบรวมข้อมูลทางด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างต่อเนื่อง เพื่อใช้เป็นฐานข้อมูลส้าหรับ - ผลการศึกษาภายใต้โครงการบริหารจัดการ

สนับสนุนการตัดสินใจในอนาคต นิเวศลุ่มน้้าบางปะกง (สผ. ๒๕๔๙-๒๕๕๒)

๖. ส่งเสริมและสนับสนุนให้มีการจัดตั้งกองทุน หรือการน้ากองทุนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์และฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมมาใช้ เพื่อให้ - ผลการศึกษาภายใต้โครงการบริหารจัดการ

ด้าเนินการตามมาตรการต่างๆ ในพื้นที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ เช่น กองทุนสิ่งแวดล้อม กองทุนพัฒนาชุมชนในพื้นที่รอบโรงไฟฟ้าบางปะกง เป็นต้น นิเวศลุ่มน้้าบางปะกง. และการประชุมรับฟัง
ความเห็น (สผ. ๒๕๔๙-๒๕๕๒)

๑๔