ΚΕΜΠΑ

3645
ΚΩΔΙΚΟΣ
3053

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ:

ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 60,00. ΕΥ-
ΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ
ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ
ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

Τ
ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 Κρήσκεντος Μάρτυρος, Λεωνίδου Ἀθηνῶν ΕΤΟΣ ΝΑ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1875

Ο 1993 ἐκδόθηκε ἕνα χιλιαστικό
ἔντυπο τό ὁποῖο ἐπιγράφεται «Οἱ
Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ στήν Ἑλλά-
δα». Εἶναι ἕνα ἔντυπο, τό ὁποῖο κατά τήν
συνήθεια τῆς μετοχικῆς ἑταιρείας «Σκο-
πιά», ὡραιοποιεῖ τήν πραγματικότητα σχε-
τικά μέ τήν ἀκραία αὐτή αἵρεση καί τήν
ταυτοχρόνως μετοχική ἑταιρεία, καί κάνει
ἐπιλεκτική καί κατευθυνόμενη καταγραφή
τῆς ἱστορίας τῶν Χιλιαστῶν στήν Ἑλλάδα.
Στό ἴδιο ἔντυπο ὑπάρχουν ἐπίσης δυσφη-
Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ «ΣΚΟΠΙΑ» ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΜΕΝΗ
Μιά πιό προσεκτική μελέτη ὅμως τοῦ
ἐντύπου αὐτοῦ, ἀποδεικνύει ὅτι τό ἐν
λόγῳ ἔντυπο, παρότι γράφτηκε μέ σκοπό
τήν ὡραιοποίηση καί τή διαφήμιση τῆς
αἱρέσεως, ἀποτελεῖ μιά ἐξαιρετικά ἀποκα-
λυπτική γιά τό χαρακτήρα καί ταυτοχρό-
νως ὀδυνηρή ἀπόδειξη γιά τό παρελθόν
τῆς χιλιαστικῆς ὀργάνωσης.
λοῦσε τήν ἐπίσημη ἄποψη καί γραμμή τῆς
ἑταιρείας1. Γι᾽ αὐτό καί ἐπαναλήφθηκε συ-
στηματικά, τόσο ἀπό τόν Ἰ. Ρόδερφορδ
κατά τίς περιοδεῖες του, ὅσο καί ἀπό
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, ἐπισήμως ὅτι ἑκατομμύρια ἄνθρωποι δέ ἄλλους χιλιαστές ἀνά τόν κόσμο. Ἡ ἴδια
θά πεθάνουν ποτέ. Ὄχι κάποτε, ἀλλά ἐπίσης ὁμιλία ἐκδόθηκε καί σέ βιβλίο.
Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀριστοτελείου Παν. Θεσσαλονίκης «ἤδη» ἔλεγε τότε ὁ Ἕλληνας χιλιαστής.
Μέχρι σήμερα ὅμως, ἡ «Σκοπιά» δέν
ἐπιμελής σπουδαστής τῆς ἑβραϊκῆς καί θάνωσιν” στό Δημοτικό Θέατρο τῆς Ἀθή- Τί ἦταν ὅμως αὐτή ἡ διάλεξη; Μήπως προ- εἶπε ποτέ, δέν ἐξήγησε ποτέ καί δέν ὑπέ-
τῆς ἑλληνικῆς, πού χρησιμοποιήθηκαν γιά νας. Ὑπῆρξε τόσο τό ἐνδιαφέρον, ὥστε σωπικοῦ χαρακτήρα καί ἔμπνευσης ὁμιλία δειξε σέ κανέναν ποιά εἶναι αὐτά τά ἑκα-
τήν συγγραφή τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶχε γί- ἐκφώνησε ξανά αὐτή τήν ὁμιλία στήν ἑνός Ἕλληνα χιλιαστῆ; Ὄχι βεβαίως. Ἡ τομμύρια τῶν ἀνθρώπων, πού ζοῦσαν ἤδη
νει Σπουδαστής τῆς Γραφῆς τό 1910. Στίς Αἴθουσα τοῦ Ὠδείου στήν ὁδό Φειδί- Ἑταιρεία «Σκοπιά», σʼ ἄλλα ἔντυπά της, τό 1920 καί δέν θά πεθάνουν ποτέ. Πῶς
μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἡ ὁμιλία αὐτή πρωτο-

ΒΑΡΥΤΑΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ ΥΠΟ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ

μιστικές και ἀνακριβεῖς ἀναφορές γιά τήν ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1920, αὐτός ου»(σ.6). ὅμως νά μιλήσει ἀφοῦ ἡ ἐν λόγῳ ὁμιλία,
Διαβάζουμε στό ἐν λόγῳ ἔντυπο: «Ὁ ἐκφώνησε τή μνημειώδη διάλεξη “Ἑκα- εκφωνήθηκε ἀπό τόν τότε πρόεδρο τῆς πού ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά» τή χαρακτηρίζει
πατρίδα μας ὅσο καί γιά τήν Ὀρθόδοξη Στή διάλεξη αὐτή, μνημειώδη ὅπως τή ἑταιρείας Ἰωσήφ Ρόδερφορδ καί ἀποτε-
Ἐκκλησία μας. Ἀθανάσιος Καρανάσιος, φωτογράφος καί τομμύρια Ζώντων Ἤδη Οὐδέποτε θά Ἀπο- χαρακτηρίζει ἡ «Σκοπιά», ὑποστηρίζονταν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

Εἰς τό ὄνομα τῆς διασώσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Περιουσίας συμπλέει εἰς τά πάντα μέ τήν Κυβέρνησιν Η ΕΓΕΡΣΙΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ Κατήργησε τήν Συνοδικότητα, κάτι διά τό ὁποῖον ἐκατηγόρει τόν Μακαριστόν Ἀθηνῶν κυρόν Χρι-
ΕΤΗΣΙΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ στόδουλον. Ἡ Μικρά Ἱερά Σύνοδος μετεβλήθη εἰς ὄργανον ἐξυπηρετήσεως τῶν προσωπικῶν του ἐπι-
θυμιῶν. Περιφρονεῖ τήν Ἱεραρχίαν καί «περνᾶ» κρίσιμα ἐκκλησιαστικά ζητήματα (ὡς ἡ παραμονή τῆς
ΑΡΧΙΜ. π. ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΝΩΛΗ Ἐκκλησίας εἰς τό ΠΣΕ) ἀπό τήν μικράν Σύνοδον (ΔΙΣ), ἐνῶ ἀρνεῖται νά ἐκφράση θέσιν καί ἄποψιν
διά ἄλλα. Ἐμπαίζει εὐθέως τόν λαόν τοῦ Θεοῦ εἰς τό θέμα τῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτου». Ὅλα τά θέματα,
τά ὁποῖα ζητοῦν νά ἔλθουν πρός συζήτησιν εἰς τήν συνεδρίασιν τῆς Ἱεραρχίας κατά τόν μῆνα Μάϊον,
εἰς τήν ὁποίαν ἔχει προγραμματισθῆ νά γίνη συζήτησις διά τόν γάμον καί τόν θεσμόν τῆς οἰκογενείας.

Μ ΕΓΑΛΗ ἀναταραχή ἐπικρατεῖ

εἰς τούς κόλπους τῆς Διοικού-
σης Ἐκκλησίας παραμονάς τῆς
Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας καί
τοῦ Πάσχα. Περισσότεροι ἀπό τριά-
κοντα Ἱεράρχες διαφοροποιοῦνται
ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ.
Ἱερώνυμον ἐπί τῆς ἀκολουθητέας
Ἐκκλησιαστικῆς στρατηγικῆς ἐπί
κρισίμων ἐκκλησιαστικῶν ζητημά-
των. Εὐθέως τόν κατηγοροῦν ὅτι
συμπλέει μέ ὅλας τάς κυβερνητι-
κάς ἀντιεκκλησιαστικάς ἀποφά-
σεις. Ὡς ὑποστηρίζουν ἡ σύμπλευ-
σις γίνεται εἰς τό ὄνομα τῆς μή
ἁρπαγῆς τῆς ἐναπομεινάσης Ἐκ-
κλησιαστικῆς περιουσίας. Ἐάν
συμβαίνει πράγματι αὐτό τό ὁποῖον
λός: 1ον) Διά τήν ὑποβάθμισιν τοῦ
μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, διά
τό ὁποῖον ἐξηγέρθησαν καί οἱ ὁμο-
γάλακτοί του πολιτικῶς θεολόγοι
τοῦ «ΚΑΙΡΟΥ»; 2ον) Διά τό δολο-
φονικόν νομοσχέδιον διά τοῦ ὁποί-
ου καθίσταται ὑποχρεωτική ἡ δω-
ρεά ὀργάνων τοῦ σώματος; 3ον)
Διά τήν οὐσιαστικήν ἀπαγόρευσιν
χειροτονιῶν νέων κληρικῶν, τήν
ὥραν κατά τήν ὁποίαν τό Κράτος
κατασπαταλᾶ τό δημόσιον χρῆμα
διά τήν ἀναβάθμισιν ἱστορικῶν τε-
μενῶν, διά τή δημιουργίαν νέων
καί τήν φύλαξιν παρανόμων τζα-
μιῶν; 4ον) Διά τήν «Κάρταν τοῦ Πο-
λίτου», διά τήν ὁποίαν ἐμπαίζει
εὐθέως τόν πιστόν λαόν καί συμ-
περιφέρεται ἔναντι τοῦ λαοῦ τοῦ
Θεοῦ ὡς ὁ πολιτικός διευθυντής
τοῦ γραφείου τοῦ παντοδυνάμου
ὑπουργοῦ Ἐσωτερικῶν;
Εἰς αὐτήν τήν συμπεριφοράν
του ἔχει δυστυχῶς τήν συμπαρά-
στασιν τῆς ἁρμοδίας Συνοδικῆς
Ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία νομίζει ὅτι
ἀπευθύνεται εἰς «χαχόλους», ἐνῶ
μετά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου «παίζει»
ἐμφανῶς τό παιχνίδι τῶν κυβερ-
νώντων, ἀδυνατοῦσα νά διατυπώ-
ση ἔστω καί πολιτικήν θέσιν, διά νά
ξεκαθαρίση τήν στάσιν τῆς Διοι-
κούσης Ἐκκλησίας εἴτε αὐτή εἶναι
θετική εἴτε ἀρνητική διά τήν «Κάρ-
ταν τοῦ Πολίτου». Οἱ Σεβ. Μητρο-
πολῖται, οἱ ὁποῖοι κατηγοροῦν εὐ-
θέως τόν Ἀρχιεπίσκοπον διά τήν
στάσιν του εἰς τά προαναφερόμε-
να θέματα, τόν κατηγοροῦν καί διά
ἄλλα ζητήματα. Μία ἀπό τάς βαρεί-
ας κατηγορίας, τάς ὁποίας ἀντιμε-
τωπίζει εἶναι ὅτι ἔχει καταργήσει τό
Συνοδικόν Σύστημα. Αἱ ἀποφάσεις
αἱ ὁποῖαι λαμβάνονται ὑπό τῆς
Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου εἶναι
ἀστεῖαι καί λαμβάνονται εἰς τό ὄνο-
Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν, πρὸ τοῦ Σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ
μα τῆς ἐπιθυμίας τοῦ «πρώτου»
(ὅταν ἡ Ἐκκλησία μας δέν ἔχει νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον, Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ
προκαθήμενον ἀλλά προκαθημέ-
νην τήν ΔΙΣ). Ἱεράρχαι, οἱ ὁποῖοι Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, Σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανά-
του βοῶμεν. Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος,

ὑποστηρίζουν τότε ἔχομεν ἕνα
Ἀρχιεπίσκοπον, ὁ ὁποῖος ἄλλα λέ-
γει πρός τόν λαόν τοῦ Θεοῦ, ἄλλα
σκέπτεται καί ἄλλα ὑπόσχεται εἰς
τήν Κυβέρνησιν. Εἶναι δυνατόν
ὅμως εἰς τό ὄνομα τῆς ἐναπομει-
Τήν 9ην Ἀπριλίου ἐτελέσθη εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου νάσης Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας
Διονύσου ἡ ἐτήσιος ἐπιμνημόσυνος δέησις διά τήν ἀνάπαυσιν τῆς νά μένη προκλητικώτατα σιωπη-
ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος μας Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μα-
νώλη. Συνεπληρώθη ἕν ἔτος ἀπό τήν ἐκδημίαν του πρός τόν Κύριόν μας ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
καί τήν ταφήν του εἰς τόν προαύλιον χῶρον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Τότε
χιλιάδες λαοῦ ἐφώναζον ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος καί ἔψαλον τό «Χριστός  Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος σιωπᾶ, οἱ
Ἀνέστη». Ἡ ἁγία ψυχή του ἐπέταξε πρός τήν Οὐράνιον Πατρίδα σχε- προσκείμενοι εἰς αὐτὸν θεο-
δόν ἀμέσως μετά τό Πάσχα. λόγοι διαμαρτύρονται διὰ
τὴν ὑποβάθμισιν τῶν Θρη-
Ἐφέτος μία λαοθάλασσα Ὀρθοδόξων πιστῶν, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τόν σκευτικῶν. Σελ. 8
μακαριστόν γέροντα ὡς ἔχοντα τὴν σφραγίδα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ μὲ
πηγαῖον καὶ ἁγιοπατερικὸν ἦθος καί συγκλονίζονται ἀπό τούς ἀγῶνας  Εἶναι ἀποδεκτὴ ἡ δωρεὰ
ὀργάνων μὲ «εἰκαζόμενη» ἢ
του καί τό ἔργον του, παρευρέθησαν εἰς τό ἐτήσιον μνημόσυνόν του. μὲ τὴ δική μας συναίνεση;
Ὁ τάφος του εἰς τόν προαύλιον χῶρον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί ἡ με-
Τοῦ κ. Ἰωάννη Τάτση. Σελ. 8
γάλη συμμετοχή τοῦ πιστοῦ λαοῦ εἰς τάς ἀκολουθίας διά τήν ἀνάπαυ-
 Δὲν εἶνε ὁ Χριστὸς Ἑβραῖ-
σιν τῆς ψυχῆς τοῦ πατρός Μάρκου ὑπενθυμίζει πρός πᾶσαν κρατικήν,
ος; Γράφει ὁ κ. Νικόλαος
ἐκκλησιαστικήν καί τοπικήν Ἀρχήν ὅτι ἕνας ἁπλός καί ταπεινός κληρι-
᾿Ιω. Σωτηρόπουλος. Σελ. 3
κός, ὁ ὁποῖος ἐζήτει διαρκῶς προσευχήν, ἐξομολόγησιν καί συμμετο-
 Φωτιὰ καὶ Βάπτισμα. Τοῦ κ.
χήν εἰς τά ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, μετέβαλε τήν ἀνύπαρκτον
Σ
κατά τήν παροῦσαν περίοδον δέν
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ; εἶναι Συνοδικοί, ζητοῦν διευκρινή- ἐν ὀνόματι Κυρίου (Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς).
Τῷ Σαββάτῳ πρὸ τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων ἑορτάζομεν τήν
σεις ἤ θέτουν ἐρωτήματα εἰς τούς
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση σημερινούς Συνοδικούς Ἱεράρχας
ΥΧΝΑ ἀκοῦμε τόν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο ὅτι θά ὀργανώ- διά τήν στάσιν των καί τάς ἀποφά- ἔγερσιν τοῦ ἀγαπητοῦ φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου.
σει καλύτερα τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καί τά σεις των ἐπί κρισίμων ζητημάτων
ἔσοδα ἀπό τήν περιουσία της θά διατίθενται στόν λαό μέσῳ καί ἐκεῖνοι ἀπαντοῦν ὅτι ἐνήργη-
σαν κατά τοιοῦτον τρόπον, ὥστε
Ἀνωτέρω εἰκών τῆς ἑορτῆς προερχομένη ἐκ τοῦ χρω-
ἱδρυμάτων. Κάποτε μιλάει καί γιά τήν καταπολέμηση τῆς πείνας
στῆρος τῆς Ἀδελφότητος τῶν Παχωμαίων.
στόν κόσμο –ὅπως ἔκανε καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ– προκει- ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
μένου νά ἐμφανίζεται ὡς ἄνθρωπος πού μπορεῖ νά συμβάλει στή
λύση καί παγκοσμίων προβλημάτων. Ἀλλοδαποί
Τό ὄνομα τῶν «Χριστιανῶν»
ἐβαπτίσθησαν
Προσωπικά δέν πιστεύω σέ αὐτές τίς δηλώσεις καί ἄς μή θεω-
ρηθεῖ αὐτό ὡς ἔλλειψη σεβασμοῦ πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο. Εἶναι
λόγια χωρίς ἀντίκρυσμα. Λόγια γιά ἐφήμερες ἐντυπώσεις καί τί- Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί «ΜΕΓΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΝ ΟΝΟΜΑ»
ποτα πιό πέρα. Πῶς νά πιστέψει κανείς τίς δηλώσεις του τήν ὥρα
πού ἀκόμα δέν προβληματίστηκε γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς φτώ- Τήν 11ην Ἀπριλίου, ἡμέραν Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Δευτέραν ἔγινε κάτι συγκλονι-
χειας πολλῶν Μητροπόλεων, οἱ ὁποῖες δέν μποροῦν νά καλύψουν
τά λειτουργικά ἔξοδα τῶν γραφείων καί τή μισθοδοσία τῶν ἐργα- στικόν εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπο-
λιν Φθιώτιδος. Ὁ Σεβ. Μητρο-
Ἀπ’ τή στιγμή πού τό Εὐαγγέ- στιανικῆς Πίστης καί τοῦ Εὐαγ-
ζομένων στά ἱδρύματά τους; Δέν μελέτησε ἀκόμα τόν τρόπο μέ
τόν ὁποῖο οἱ πλούσιες Μητροπόλεις νά βοηθοῦν οἰκονομικά τίς πολίτης κ. Νικόλαος ἐβάπτισε
λιο τῆς σωτηρίας κηρύχθηκε γελίου τοῦ Χριστοῦ -οἱ ὁποῖοι
δεκατρεῖς ἀλλοδαπούς, ἄντρας
φτωχές, ὅπως καί οἱ πλούσιες ἐνορίες τίς φτωχές, ἀλλά καί οἱ
στόν κόσμο, «τά ἀρχαῖα πα- ὀνομάζονταν καί «ἅγιοι»- πῆραν
καί γυναῖκας διαφόρων ἐθνο-
πλούσιες Ἱ. Μονές τίς φτωχές.
ρῆλθεν, ἰδού γέγονε καινά τά γιά πρώτη φορά στήν Ἀντιό-
τήτων, εἰς Ὀρθοδόξους Χρι-
Τί νά πεῖ ἐπίσης κανείς γιά τόν ἰσχυρισμό τῶν Μητροπολιτῶν τῶν
πάντα» (Β΄Κορ. Ε΄ 17). Τά πάν- χεια, τ’ ὄνομα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ».
στιανούς. Τό μυστήριον τοῦ
ἀστικῶν κέντρων ὅτι τάχα εἶναι φτωχοί; Ἄν οἱ πλούσιοι εἶναι φτω-
τα καί οἱ πάντες ἀνακαινίζον-
Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσμα-
(Πράξ. ΙΑ΄ 26).

ἐνορίαν, τήν ὁποίαν παρέλαβε τό 1984 εἰς πνευματικόν κέντρον τῆς Στεργίου Σάκκου Σελ. 3
Ἀττικῆς, εἰς κέντρον φιλανθρωπίας καί εἰς παγκοσμίαν Ὀρθόδοξον ἐνο-  Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρ-
ρίαν, εἰς τήν ὁποίαν κατέφθανον πιστοί ἀπ᾽ ὅλα τά σημεῖα τῆς Ἀττικῆς χης Γρηγόριος ὁ Ε´ καὶ ἡ
καί ἀπό χώρας τοῦ Ἐξωτερικοῦ διά νά προσευχηθοῦν, νά ἐξομολογη- Ἐθνεγερσία τοῦ 1821. Τοῦ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ. κ. Κωνσταντίνου Δεληγιάν-
νη. Σελ. 4
 Νέα ἀντιπαράθεσις τῶν
Πρωτοπρεσβυτέρων Ἰ. Φω-
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ τοπούλου καὶ Β. Βολουδά-
χοί, τότε τί νά ποῦμε γιά τούς φτωχούς; Νά ποῦμε χωρίς ντροπή τος ἐτελέσθη εἰς τόν Ἱερόν
ται. Ὁ ἄνθρωπος γίνεται «καινή Ἀπό τότε, «Χριστιανός», ὀνο-
ὅτι εἶναι πλούσιοι; Κάποτε πρέπει οἱ ἐκκλησιαστικοί ἄνθρωποι νά Ναόν τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς,
κτίσις». Ὁ «γηγενής» καί «πε- μάζεται κάθε πιστός καί ἀκόλου-
γίνουν ὑποστηρικτές τῆς ἀλήθειας, γιά νά εἶναι ἀξιόπιστοι. Δυσ- εἰς τήν Ἀμπλιανήν Λαμίας, εἰς
πτωκός» ἀπόγονος τοῦ Ἀδάμ, θος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί
τυχῶς, τά λόγια τους εἶναι ὑποκριτικά, καί μάταια περιμένουν οἱ τόν ὁποῖον (Ἱ. Ναόν) εἶχε
ἀποκτᾶ καί πάλι τό «ἀρχαῖον Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
καλοπροαίρετοι χριστιανοί νά ἀκούσουν τήν ἀλήθεια. Εἶναι σχε- στηθῆ μία εἰδική μαρμαρίνη κο-
κάλλος». Προσλαμβάνει τή χα-
δόν ἀδύνατο μέ τά συγκεκριμένα πρόσωπα νά περιμένουμε ἀλλα-
Τ’ ὄνομα τό λαμβάνει κάθε
λυμβήθρα μεγάλων διαστάσε-
μένη τῆς ψυχῆς του, ὀμορφιά.
γές στήν ἐπικρατοῦσα κατάσταση. Οἱ δυνατότητες εἶναι πολλές,
ἄνθρωπος ἀπ’ τή στιγμή τῆς Βά-
ων. Εἰς τάς φωτογραφίας οἱ βα-
ἀλλά λείπει ἡ διάθεση. Ὑπάρχουν σέ διάφορες Μητροπόλεις πτισθέντες δέν ἠδύναντο νά
Τούτη τήν ἀνακαίνιση τοῦ πτισής του, μαζί μέ τό ἰδιαίτερα
προσκυνηματικοί Ἱ. Ναοί, πού ἔχουν πολλά ἔσοδα, τά ὁποῖα δια-
θέτουν οἱ Μητροπολίτες κατά τήν ἐπιθυμία τους, χωρίς ποτέ νά
κρύψουν τήν χαράν των. Εἶναι
ἡ πρώτη φορά, πού μετά ἀπό
ἀνθρώπου, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος προσωπικό του ὄνομα. Κανένας

κη διὰ τὸ ποῖος ἑρμηνεύει

Νύσσης τήν ὀνομάζει «διόρθω- ἀβάπτιστος δέ μπορεῖ νά λέγεται
αὐθεντικῶς τὸν μακαρι- θυμοῦνται τούς φτωχούς «Ἁγίους Ἀδελφούς». Μπορεῖ ἕνας τέ- πολλά ἔτη βαπτίζονται τόσοι
ΕΙΣ ΤΟΝ κ. ΝΙΚ. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΝ
σιν εὐπρεπείας». Στό σχέδιο τοῦ καί νά εἶναι Χριστιανός.
στὸν Ἀρχιμανδρίτην Ἐπ. τοιος Ἱ. Ναός νά ἔχει ἔσοδα περισσότερα ἀπό τά ἔσοδα δέκα πολλοί ἀλλοδαποί, Ὀρθόδοξοι
Θεοῦ ἦταν ἡ ἀνάπλαση τῆς Ὁ Λουδοβῖκος ὁ Θ΄προτι-
Θεοδωρόπουλον. Σελ. 5 φτωχῶν Μητροπόλεων! Χριστιανοί. Προσευχόμεθα νά
εἰκόνας, πού εἶχε καταστρέψει ὁ μοῦσε νά ὑπογράφει σάν «Βασι-
ΠΕΡΙ ΤΟΥ «ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΛΑΘΟΥΣ»  Ἡ μετάνοια κατὰ τὸν Ὅπως ἐπίσης ὑπάρχουν πλουσιότατες Ἱ. Μονές, πού θά μπο- ὑπάρξουν καί εἰς ἄλλας Ἱεράς
ἴδιος ὁ ἄνθρωπος. «Γιατί, ἡ πη- λιάς τοῦ Πουασύ» καί ὄχι τῆς
Ἱερὸν Χρυσόστομον.Τοῦ ροῦσαν νά καλύψουν τίς ἀνάγκες μικρῶν καί φτωχῶν Ἱ. Μονῶν. Μητροπόλεις παρόμοια γεγο- γή τῆς ἀγαθότητας ἀπό ὑπερβο-
Ἀλλά κάτι τέτοιο εἶναι σπάνιο. Ἔτσι βλέπουμε νά κτίζονται τε- νότα. Ὑπογραμμίζομεν ὅτι οἱ
Γαλλίας. Γιατί αὐτή ἡ ἰδιαιτερό-
Ἀρχιμ. Μελετίου Ἀπ. Βα-
λική φιλανθρωπία, ἔσκυψε
ράστιες οἰκοδομές, ὄχι γιά τήν κάλυψη ἀναγκῶν, ἀλλά ἀπό μιά Παπικοί ἀπό πεντήκοντα χιλιά-
τητα; Διότι, ἔλεγε «στό Παρίσι
δραχάνη. Σελ. 6
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ κ. Δανιήλ
ματαιοδοξία τῶν ὑπευθύνων, γιατί περισσεύουν τά χρήματα. Καί δες, πού ἦσαν μέχρι πρότινος
μέ ἐπιστολήν του πρός τόν «Ο.Τ.» ἀπαντᾶ εἰς τάς ἐπισημάνσεις τοῦ θε- στοργικά πάνω στό ἔργο τῶν ἔχω ἀποκτήσει τό δικαίωμα νά
 Ὁ Μακρυγιάννης τῆς Ἐπα- ἀλλοῦ νά ἀγωνίζονται οἱ μονάζοντες νά ἐξασφαλίσουν τά πρός χάρις εἰς τήν Ποιμαντικήν, τήν
χειρῶν της καί μέ σοφία καί βασιλεύσω στή Γαλλία. Στό
ναστάσεως καὶ τῆς ἀνεξαρ-
ολόγου κ. Νικολάου Σωτηροπούλου, συμφώνως πρός τάς ὁποίας κατά
τό ζῆν. Κατά τά ἄλλα βαδίζουμε θεαρέστως καί ἐλπίζουμε νά ὁποίαν ἀκολουθοῦν εἰς τούς
γνώση “ κατεκόσμησεν ἡμᾶς, Πουασύ ὅμως, ἔχω ἀποκτήσει
τησίας. Τοῦ κ. Χαραλάμ-
τήν ὁμιλίαν του διά τήν «Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας» περιέπεσεν εἰς
ἀξιωθοῦμε καί τῆς ἐπουρανίου βασιλείας! Ἀλήθεια, ποῦ εἶναι ἡ κόλπους τῶν μεταναστῶν πεν-
οὕς εὐδόκησεν ἀνακαινίσαι εἰς
πους Ἀ. Μηνάογλου. Σελ. 6
«αἱρετικόν λάθος». Ἡ ἐπιστολή τοῦ Σεβασμιωτάτου πρός τόν «Ο.Τ.» τό δικαίωμα νά βασιλεύσω στόν
ἔμπρακτη ἀγάπη; Ποῦ εἶναι τά φιλάνθρωπα συναισθήματά μας; ταπλασιάσθησαν. Διατί νά μή
τήν ἀρχαίαν κατάστασιν”» οὐρανό». Θεωροῦσε ἰδιαίτερη
 Ἡ Παγκοσμιοποίησις με-
ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Κύριε Διευθυντά, Πόση ἀξία μπορεῖ νά ἔχει ἡ ἐπαναλαμβανόμενη δήλωση τοῦ γίνη κάτι ἀνάλογον καί μέ τούς
(Ἀρχιμ. Παγκρατίου Μπρούσα-
θοδεύει μὲ ταχεῖς ρυθ-
τιμή καί προνόμιο, πού μέ τό
Στό μέ ἀριθμό 1873 φύλλο τῆς 1.4.2011 δημοσιεύεται ἐπιστολή τοῦ κ. Ἀρχιεπισκόπου ὅτι ἡ περιουσία τῆς Ἐκκλησίας θά ἐπιστρέψει Ὀρθοδόξους; Ὁ Σεβ. Μητρο-
λη: «Ἡ ἐν Χριστῷ ἀνακαίνιση
μοὺς τὴν ἀποδόμησιν τῆς στόν λαό; πολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος
ἅγιο Βάπτισμα στήν πόλη
Νικολάου Σωτηροπούλου μέ τόν τίτλο «ΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΑΙ- Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος. Κα-
τοῦ ἀνθρώπου κατά τόν Ἅγιο
καί οἱ Ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητρο-
Πουασύ, ἔγινε Χριστιανός.
ΣΑΡΙΑΝΗΣ κ. ΔΑΝΙΗΛ». Μέ πικρία διαπιστώνω ὅτι καί στήν Ἐκκλησία συμβαίνει τό ἀπα-
ταγγέλλει Παγκρήτιος πόλεώς του δείχνουν τόν
Γρηγόριο Νύσσης»).
ράδεκτο καί ἐντελῶς ἄδικο: Οἱ πλούσιοι νά γίνονται πλουσιότεροι
Ἐμεῖς ἔχουμε συνηθίσει τή
Ὁ ἐπιστέλλων ἔχει τήν γνώμη, ὅτι ὁμιλῶν τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδο- Σύλλογος. Σελ. 7. καί οἱ φτωχοί φτωχότεροι. «δρόμον».
Ἤδη ἀπ’ τ’ ἀποστολικά χρό- «χριστιανική» μας ἰδιότητα καί
ξίας στόν Ἱερό Ναό τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου Ἀθηνῶν ὡς
νια, οἱ μαθητές τῆς νέας Χρι- ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ἐκπρόσωπος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ὑπέπεσα σέ λάθος παρερμη-
νεύων κατά τήν πετρίνειο θεολογία τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας Ματθαίου
ιστ´ 18, ἀφοῦ εἶπα, ὅτι μέ τήν ἀληθινή πίστη πού ὡμολόγησε ὁ ἀπόστολος
τῶν ρωμιῶν καὶ κύριοι ὑπόλογοι ἀπέ- ἐξαθλιώσεις, ἐξορίες καὶ στερήσεις αἱμάτων τους, ἦταν σὰ νὰ ἔδιναν τὴ τί σημαίνει Ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος.
Πέτρος ἔγινε «ὁ πρῶτος λίθος» τῆς πνευματικῆς οἰκοδομῆς τῆς Ἐκκλη-
ναντι στὸ σουλτάνο καὶ τοὺς ἐπάρ- καὶ ὑπέμειναν, ὅσο ἄντεχαν, πιὸ ζωὴ τους κάθε μέρα, ἐπιβεβαιώνον- Ἡ στάση τους λοιπὸν μπροστὰ
σίας.
χους του γιὰ ὅ,τι ἤθελε συμβεῖ στὴν ἀγόγγυστα τά ποικίλα βασανιστήρια τας τὸ Γραφικό: ἕνεκά σου θανατού- στὶς δοκιμασίες ἀναδεικνύεται ἀπὸ
Διευκρινίζω ἐπί τοῦ θέματος τά ἑξῆς: ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ ᾽21 ἐπαρχία τους ἢ ἀκόμα καὶ γιὰ ἁπλῆ τῶν δημίων τους, παρὰ νὰ προδώ- μεθα ὅλη τὴν ἡμέραν (Ρωμ. 8,36) τὶς οὐσιαστικώτερες ἐκδουλεύσεις
α) «Ἡ πέτρα τῆς πίστεως» εἶναι ἡ πίστη καί ἡ σωτήριος ὁμολογία τῆς θε-
ὑπόνοια συνεργείας ἢ ἀνοχῆς, ἂν μὴ σουν τὸ Ἔθνος καὶ τοὺς ὁραματι- Ἔτσι ἡ σιωπηλὴ καὶ σεμνὴ αὐτὴ τῶν ἀρχιερέων πρὸς τὸ Ἔθνος μιὰ καὶ
ότητος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
συμμετοχῆς, στὸν ἀγῶνα τῶν ἀπί-
O ΚΛΗΡΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
σμούς του. στρατιὰ τῶν βασανισμένων καὶ μαρ- ἡ δική τους δοκιμασία ἀποδείχθηκε
β) Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι καί τό θεμέλιο καί ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας
στων. Ἂν καὶ δὲν εἶναι γνωστὰ ὅλα ὅσα τυρικῶν ἀρχιερέων, κι ἂν δὲν ἔλαβε ἀκατάβλητος κυματοθραύστης, ὅπου
κατά τήν ἀποστολική διδασκαλία (Α´ Κορινθίους γ´ 10-11, Α´ Πέτρου β´ 4, Τοῦ κ. Πέτρου Ἀ. Γεωργαντζῆ, Δρ. Θεολογίας–Ἱστορικοῦ
Ἔτσι οὐσιαστικὰ οἱ κατὰ τόπους ὑπέμειναν οἱ ἀρχιερεῖς ἀπὸ τοὺς δυ- ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τὸ φωτοστέ- ἐκτονώνονταν τὸ μένος, ἡ ἀντεκδικη-
Ἐφεσ. ε´ 23).
ἀρχιερεῖς τῶν Ἑλλήνων ἦταν στὴν νάστες τους στὰ δύσκολα ἐκεῖνα φανο τοῦ ἐθνομάρτυρα καὶ νεομάρ- τικότητα καὶ ὁ θρησκευτικὸς φανα-
γ) Οἱ μαθητές τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἱ πιστοί, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας κα-
κυριολεξία οἱ κυριώτεροι καὶ πλέ- χρόνια τῆς νεώτερης Ἑλληνικῆς τιτα- τυρα, ἀναμφίβολα καὶ ἀναμφισβή- τισμὸς τῶν Μουσουλμάνων Τούρκων
τά τό Α´ Πέτρου β´ 5 εἶναι οἱ «ζῶντες λίθοι» αὐτῆς τῆς πνευματικῆς οἰκο-
(3ον) ἐπώδυνο γι' αὐτοὺς τρόπο.
β´ Ἀρχιερεῖς μάρτυρες
ον ὑπεύθυνοι ὅμηροι στὰ χέρια νομαχίας καὶ γιὰ τοὺς περισσότερους τητα ἀποτελεῖ τὴν ἐκλεκτὴ μερίδα ἀφ ἑτέρου δὲ σωτήριο κρηπίδωμα γιὰ
δομῆς καί κατά τό Α´ Κορινθίους γ´ 12 «λίθοι τίμιοι». Ἀσφαλῶς μεταξύ
Πρόκειται γιὰ τὸ νέφος ἐκεῖνο τῶν τοῦ σουλτάνου, ποὺ μ᾽ αὐτὸ τὸν ἀπὸ αὐτοὺς ἐλάχιστες μόνο πληρο- τῶν ἰδανικῶν ἐκείνων ποιμένων, ποὺ τοὺς ἀγωνιζομένους Ἕλληνες, γιατί
αὐτῶν καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος. Ὁ χαρακτηρισμός του ὡς «πρώτου λί-
ἀρχιερέων, ποὺ μὲ ποικίλους, ἀσύλ- τρόπο προσπαθοῦσε νὰ κρατᾶ ἀντλοῦσαν δύναμη καὶ κουράγιο νὰ
θου» δέν ἔχει τήν ἔννοια, πού ἐξέλαβε καί ἀνέπτυξε ὁ ἐπιστολογράφος
φορίες ἢ ἁπλῶς νύξεις καὶ ἐνδείξεις αὐταπαρνούμενοι θέσεις, αἴγλη, ἀνέ-
Ὁ ἀριθμὸς ὅμως τῶν ἀρχιερέων, ληπτους ἀπὸ ἀνθρώπινο νοῦ καὶ ὑποχείριους καὶ καταδυναστευό- ὑπομένουν καὶ αὐτοὶ τοὺς δικούς
σας, ὅτι ὁ ἀπόστολος Πέτρος εἶναι δηλαδή ὁ θεμέλιος καί ἀκρογωνιαῖος
ἔχουμε, ἐνῶ γιὰ τὴ συντριπτικὴ πλει- σεις, τιμές, πολυχρόνια, φῆμες, χει-
ποὺ συνέδραμαν, συνέπραξαν καὶ ἀπερίγραπτους ἀπὸ ἀνθρώπινα χεί-
λίθος τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτές οἱ προεκτάσεις εἶναι αὐθαίρετες καί ἐκθέ-
μενους τοὺς Ἕλληνες κάθε πε- ονότητα αὐτῶν δὲ γνωρίζουμε ἀπο- ροφιλήματα, ἀλλὰ καὶ ἐλευθερία κι- τους κατατρεγμοὺς καὶ δοκιμασίες.
συναγωνίσθηκαν μαζὶ μὲ ὅλους τούς
τουν αὐτούς πού τίς λέγουν, τίς γράφουν καί τίς δημοσιεύσουν.
λη ἤ χέρια, τρόπους, δοκιμάσθηκαν, ριοχῆς. λύτως τίποτα, θὰ καταβληθεῖ προσ- νήσεως, σωματικὴ ἀκεραιότητα κ.λπ Ἀναδιφώντας λοιπὸν τὶς πηγὲς τῆς
ἄλλους Ἕλληνες στὸ ἔπος τῆς παλιγ- ταπεινώθηκαν, διαπομπεύθηκαν καὶ
Ἡ ἄποψή μου στηρίχθηκε στούς ἀποστολικούς λόγους τῆς Α´ Πέτρου
Ἀλλὰ παρὰ τὰ φρικτὰ βασανιστή- πάθεια νὰ ἐκδιπλωθεῖ καὶ ἡ πτυχὴ μέχρι καὶ τὴ ζωή τους, ἔθεσαν τὸν ἱστορίας ἐκείνων τῶν χρόνων, τὶς
γενεσίας τοῦ 1821 δὲν ἐξαντλεῖται μό- ἐξευτελίσθηκαν ἀπὸ τοὺς κρατοῦν-
β´ 4-8 καί Α´ Κορινθίους γ´ 9-12.
ρια ποὺ κατὰ καιροὺς δοκίμαζαν οἱ αὐτὴ τῆς προσφορᾶς τῶν ἀρχιερέων ἑαυτὸ τους ὑπὲρ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, γνωστὲς καὶ ἄγνωστες μαρτυρίες,
νο μὲ τὸν παραπάνω κατάλογο, τῶν τες μὲ φυλακίσεις, φοβερὰ βασανι-
Ὅποιος διαφωνεῖ ἄς διορθώσει τόν ἀπόστολο Πέτρο καί τό ἱερό κεί-
ἀρχιερεῖς στὶς διάφορες τουρκικὲς στὸ 1821. Καὶ τοῦτο, διότι κι ἂν ἀκό- ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε τὸ γένος καὶ ἐνθυμήσεις, ἀπομνημονεύματα, ἐπι-
ἀγωνιστῶν ἱεραρχῶν. στήρια, ἐξορίες, ἐκθρονίσεις, περιο-
μενο.
εἱρκτές, φούρνους, λουτρὰ καὶ μα αὐτοὶ δὲν ἔφθασαν νὰ γευθοῦν ἡ Ἐκκλησία, καὶ ἀναδείχθηκαν πρα- στολές, κώδικες καὶ λοιπὰ κείμενα μὲ
Ὑπάρχει καὶ μιὰ δεύτερη κατηγο- ρισμούς, χλευασμοὺς καὶ ταπεινώσεις
Χαίρετε καί εἰρηνεύετε ἐν Κυρίῳ.
μπουντρούμια, ὑστερούμενοι, θλιβό- τὴν τελευταία σταγόνα τῆς ὁλοκλη- γματικοὶ μάρτυρες, ποὺ μὲ ὅλες τὶς ἔκπληξη ἀνακαλύπτουμε ἕνα ἀρκε-
ρία ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν τὸ γιὰ τὸν ἁπλὸ καὶ μόνο λόγο ὅτι ἦταν μενοι, κακοχούμενοι καὶ ὑφιστάμενοι ρωτικῆς δοκιμασίας καὶ θυσίας τους, δοκιμασίες καὶ τὰ βασανιστήρια τους τὰ μεγάλο ἀριθμὸ ἀρχιερέων νὰ ἔχει
Μετ᾽ εὐχῶν παρόν τους, τὴ μαρτυρία καὶ τὴ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ἀρχιε-
† ὁ Καισαριανῆς καί Βύρωνος Δανιήλ»
τὰ πάνδεινα, αὐτοὶ δὲν λύγισαν. τὸ θάνατο, ἐν τούτοις, μὲ τὰ καθη- φανέρωσαν, μαρτύρησαν καὶ διακή- δεχθεῖ ποικίλες δοκιμασίες, φυλακί-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
συνεισφορά τους στὸν ἀγῶνα μὲ πιὸ ρεῖς· Μιλιὲτ μπασῆδες (=ἐθνάρχες) Προτιμοῦσαν ὅλες τὶς ταπεινώσεις, μερινὰ βασανιστήρια καὶ ἐκροὲς τῶν ρυξαν μπροστὰ στοὺς ἀλλοπίστους
Σελὶς 2α
Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ἡμέραν τῆς ἀναλήψεως τῶν καθη-
κόντων τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ.
Χρυσοστόμου εἴμεθα μάρτυρες διαφόρων περι-
στατικῶν, τὰ ὁποῖα διχάζουν τὸν πιστὸν λαὸν τῆς
Μεσσηνίας.
Ἤρχισε μὲ καταγγελίας περὶ ἐκβιασμῶν κατὰ
τὰς ἐκλογὰς Ἀρχιεπισκόπου, συνέχισε μὲ δια-
φόρους θεωρίας περὶ προσεγγίσεως τῆς νεο-
λαίας, αἱ ὁποῖαι προεκάλεσαν ἀντιδράσεις, εἴχο-
μεν τὴν διένεξιν μὲ Μοναχὰς Ἱερᾶς Μονῆς, αἱ
ὁποῖαι τελικῶς ἐτιμωρήθησαν διὰ ἀνυπακοήν,
ἠκολούθησαν αἱ γνωσταὶ δηλώσεις κατὰ τὴν ἐπί-
σκεψιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, αἱ ὁποῖαι
προεκάλεσαν προβληματισμοὺς εἰς πολλὰ μέλη
τῆς Ἱεραρχίας, εἴχομεν τὰς γνωστὰς δηλώσεις
περὶ διηρημένης Ἐκκλησίας μετὰ τῶν Παπικῶν,
αἱ ὁποῖαι ἐδημιούργησαν σάλον καὶ ἐντὸς τῆς
Ἱεραρχίας καὶ τελευταίως παρακολουθοῦμεν
τὴν παραπομπὴν ἱερέως εἰς Συνοδικὸν Δικαστή-
Ὁ Ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς
στῦλος Ὀρθοδοξίας
ΕΝ ΠΡΩΤΟΙΣ ὀφείλομεν νά
συγχαρῶμεν τό ἐκλεκτόν Ὀρθό-
δοξον θεολογικόν περιοδικόν
«Ὀρθόδοξη Μαρτυρία» τῆς Κύ-
πρου, ἰδιαιτέρως δέ τό τελευ-
ταῖον τεῦχος ἀρ. 93, τό ὁποῖον
ἀφιερώνεται ἐξ ὁλοκλήρου εἰς
τόν σύγχρονον Σέρβον Ἅγιον,
τόν π. Ἰουστῖνον Πόποβιτς, διά
τόν ὁποῖον γράφουν ἀρκετοὶ δια-
πρεπεῖς κληρικοί καί λαϊκοί θεο-
λόγοι. Μεταξύ τῶν ἄλλων ἀφιε-
ρώνει τάς σκέψεις του καί ὁ Πρω-
τοπρεσβύτερος καί Ὁμ. Καθηγη-
τής τοῦ ΑΠΘ π. Θεόδωρος Ζήσης,
ὁ ὁποῖος γράφει μεταξύ ἄλλων:
«Συμμεριζόμαστε τήν χαρά τῆς
Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
γιά τήν ἐπίσημη συναρίθμηση τοῦ
Ὁσίου Γέροντος Ἰουστίνου Πόπο-
βιτς μεταξύ τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθο-
δόξου Ἐκκλησίας. Ὁ Ἅγιος Ἰου-
στῖνος ἀναδείχθηκε μεγάλη θεο-
λογική καί ἐκκλησιαστική μορφή
τοῦ 20οῦ αἰῶνος, μέ κύρια χαρα-
κτηριστικά βίου τούς διωγμούς,
πού ὑπέστη ἀπό τό ἄθεο καθε-
στώς τῆς χώρας του, τήν ἀσκητι-
κή μετά ταῦτα πολιτεία του στήν
Ἱερά Μονή τοῦ Τσέλιε, καί τήν διά
συγγραφῶν ἀπογύμνωση τοῦ κα-
ταστροφικοῦ ἀνθρωποκεντρισμοῦ
τῆς Εὐρώπης, ἰδιαίτερα δέ τοῦ Πα-
πισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντι-
σμοῦ... Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος εἶναι
οἰκουμενικός πατήρ καί διδάσκα-
λος τῆς Ἐκκλησίας, στῦλος καί
στήριγμά της, ἀπέναντι στίς αἱρέ-
σεις τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Οἰκου-
μενισμοῦ».
Ἄς τόν ἱκετεύωμεν νά πρε-
σβεύη ὑπέρ κατισχύσεως τῶν
Ὀρθοδόξων.
Ἡ Ἑλληνική παρέλασις
τῆς Ν. Ὑόρκης
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟΝ εἰς τήν «Κιβω-
τόν» τό ὑπογράφει μέ ἀρχικά
γράμματα Μ.Ε.:
«Ἡ ἐθνική μας παλιγγενεσία
ἑορτάζεται κατʼ ἔτος μέ μεγαλει-
ώδη παρέλασιν εἰς τήν 5ην Λεω-
φόρον τῆς Ν. Ὑόρκης. Καί ὁ ἀνώ-
νυμος Μ.Ε. γράφει: “Ἄν καί ἡ ἐπί-
σημη χρονολογία διοργάνωσης
τῆς ἐθνικῆς παρέλασης θεωρεῖται
τό 1938, ὁ πρῶτος ἑορτασμός
πραγματοποιήθηκε στή Ν. Ὑόρκη
τό 1893... Ἀπό τότε οἱ ὁμογενεῖς
δέν παραλείπουν νά τιμήσουν τήν
ἡμέρα τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς
Πατρίδας. Τό ἀποκορύφωμα ὅλων
τῶν ἐκδηλώσεων ἀποτελεῖ ἡ ἐθνι-
κή παρέλαση στήν 5η Λεωφόρο
τοῦ Μανχάταν. Στήν παρέλαση
αὐτή συμμετέχουν πάντα χιλιάδες
ὁμογενεῖς κάθε ἡλικίας μέ τίς
μπάντες τους καί ἀναρίθμητα ἅρ-
ματα...Ὅσο γιά τούς ξένους στέ-
κουν μαγνητισμένοι καί ἐκστατι-
κοί μπροστά στούς φουστανελο-
φόρους καί τούς φωτογραφίζουν
ἀσταμάτητα. Παραδοσιακά, ἐπικε-
φαλῆς τῆς παρέλασης τίθεται ἕνα
ἄγημα Εὐζώνων τῆς Προεδρικῆς
Φρουρᾶς μέ τήν ἐπίσημη στολή
του, πού στέλλεται ἀπό τήν Ἑλλά-
δα... Ἡ παρέλαση ἀποτελεῖ εἰδη-
σεογραφικό γεγονός γιά ὅλα τά
τηλεοπτικά κανάλια τῆς Νέας
Ὑόρκης. Πέρυσι ἡ παρέλαση διήρ-
κεσε δύο ὧρες καί σαράντα λε-
πτά. Τοπική ἐφημερίδα ἔγραψε
ὅτι: «παρά τήν πτώση τῆς θερμο-
κρασίας, ὁ κόσμος ὑπολογίστηκε
στίς 120 χιλιάδες... Ἐκπρόσωποι
τῆς ἑλληνικῆς Βουλῆς, τιμοῦν μέ
τήν παρουσία τους τήν ἐκδήλωση
τῶν ὁμογενῶν μας, ἐνῶ ὁ Ἀρχιε-
πίσκοπος Ἀμερικῆς παρευρίσκεται
καθʼ ὅλη τή διάρκεια τῆς παρέλα-
σης...”».
Κατά κοινήν ὁμολογίαν, οἱ ὁμο-
γενεῖς, ὅπου καί ἄν εὑρίσκωνται
ἐκτός τῆς πατρίδος, αἰσθάνονται
περισσότερον ὡς Ἕλληνες καί πα-
τριῶται. Μήπως πρέπει, τοὐλάχι-
στον, νά τούς μιμηθῶμεν;
Τά ζῶα... σπουδαιότερα
ἀπό τά παιδιά τῆς Ἑλλάδος!
ΕΙΣ ΤΟ περιοδικόν «Ὁ Σταυ-
ρός», τ. 565, δημοσιεύεται
ἄρθρον ὑπό τόν τίτλον «Τά ζῶα
τοῦ Ἐθνικοῦ κήπου σπουδαιότε-
ρα ἀπό τά παιδιά τῆς Ἑλλάδος»!
Πράγματι, ἕνα ἄρθρον, μᾶλλον
σύντομον, ἀλλά συγκλονιστικόν
εἰς τό περιεχόμενόν του. Μήπως
θά ἔπρεπε νά κυκλοφορήση ὡς
φυλλάδιον εἰς τήν Ἀθήνα καί
ὅλην τήν Ἑλλάδα; Μεταφέρομεν
ὀλίγας μόνον σκέψεις:
«Ἄμεση ἦταν ἡ ἀντίδρασι τοῦ
δημάρχου Ἀθηναίων, ὅταν ἔμαθε
ριον, ἡ ὁποία δὲν ἔπρεπε νὰ γίνη μὲ βάσιν τὰ
ἔγγραφα, τὰ ὁποῖα δημοσιοποιοῦνται εἴτε εἰς τὸ
διαδίκτυον εἴτε ἀποστέλλονται εἰς τὰς ἐφημερί-
δας.
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης ἔχει κατορθώσει μὲ πε-
ριστατικὰ ὡς τὰ προαναφερόμενα νὰ εὑρίσκεται
εἰς τὸ προσκήνιον τῆς ἐπικαιρότητος. Ἆραγε δὲν
ἔχει ἄλλον τρόπον (θεολογικόν, κοινωνικόν, κο-
σμικόν, ἐθνικόν, ἐκκλησιαστικόν) διὰ νὰ εὑρί-
σκεται εἰς τὸ προσκήνιον; Γνωρίζει πὼς ὄχι μό-
νον πιστοί, ἀλλὰ καὶ πολιτικοὶ ἐκλεγόμενοι εἰς
τὴν Μεσσηνίαν λέγουν «χιλίας φορὰς νὰ εἶχε
ἐκλεγῆ» ὁ Βρεσθένης Θεόκλητος Κουμαριανός.
Τότε οἱ πολλοὶ ἀντέδρασαν καὶ ἐματαίωσαν τὴν
τοποθέτησίν του εἰς τὴν Μεσσηνίαν. Σήμερον
ἔχουν ἀλλάξει γνώμην. Μήπως ὁ Σεβ. Μεσσηνίας
θὰ πρέπη νὰ ἀλλάξη νοοτροπίαν καὶ συμπεριφο-
ράν; Ἐρωτῶμεν!
ὅτι, ἄγνωστοι ἔρριψαν δηλητήριο
στόν Ἐθνικό Κῆπο καί ἐξόντωσαν
σκύλους, γάτες καί ἀρκετά περι-
στέρια. «Τέτοια φαινόμενα δέν
ἀξίζουν τῆς Ἀθήνας καί τῶν
ἀνθρώπων της... Ἡ βαρβαρότητα
ἔχει πολλά πρόσωπα...». Καί ἐμεῖς
συμφωνοῦμε. Δυστυχῶς ὅμως,
πρέπει νά παραδεχθοῦμε, ὅτι δώ-
«ΕΒΔΟΜΑΣ ΑΤΙΜΩΤΙΚΗ
ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ»
ΤΙ ΚΑΜΝΕΙ αὐτό τό χρῆμα!
Οἱ ἄνθρωποι διά τόν πλουτι-
σμόν καί τήν κατάκτησιν τοῦ
χρήματος, καί τήν συνείδησίν
των πωλοῦν καί τήν τιμήν
των. Εἴδομεν εἰς τήν στήλην
τοῦ «Ὀρθόδοξου Παρατη-
ρητῆ» ὅτι: «Γιά τήν ἐξασφάλι-
ση ἐσόδων ἀπό τόν τουρισμό,
ἡ ἐφημερίς «Ἀποκαλύψεις»
πληροφορεῖ ὅτι τό Ὑπουργεῖο
Πολιτισμοῦ καί ὁ ΕΟΤ προτί-
θενται νά ὀργανώσουν «ἑβ-
δομάδα ὁμοφυλοφίλων»... Ἀ-
πίστευτο καί ὅμως ἀληθινό.
Τό κράτος νά ἐπιχορηγεῖ τήν
ἀσυδοσία, τήν ἀνηθικότητα,
τόν παρά φύσιν «ἔρωτα» καί
νά «ἐκπορνεύει» τήν νεολαία,
ὁδηγώντας την μέ μαθηματι-
κή ἀκρίβεια στήν ἠθική σήψη
καί στήν ἀπαξίωση κάθε ἰδανι-
κοῦ καί ἀνθρώπινης ἀξίας».
Δυστυχῆ πλάσματα! Ἀγωνί-
ζονται νά πείσουν τήν ὑφή-
λιον ὅτι ὁ σοδομισμός – ἡ ἀρ-
σενοκοιτία ἤ ὁμοφυλοφιλία –
δέν εἶναι κακόν, ἀλλά μία φυ-
σική κατάστασις. Πῶς δια-
στρέφει τήν σκέψιν καί τήν
συνείδησιν ἡ ἁμαρτία: Ἔμ-
πνευσις, ἀσφαλῶς, τοῦ διαβό-
λου, ὁ ὁποῖος μάλιστα, διά
τόν σκοπόν του χρησιμοποιεῖ
καί τό δόλωμα τοῦ χρήματος.
Ἀλλʼ ἡ «ἑβδομάς» αὐτή —
ἐάν πραγματοποιηθῆ— καί μέ
οἱανδήποτε παρανομίαν καί
ἄν συνοδευθῆ, διά τούς χρι-
στιανούς δέν παύει νά λέγε-
ται καί νά εἶναι, «ἑβδομάς ἀτι-
μωτική καί παράνομος».
Διά μέν τούς χριστιανούς
ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ:
«Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῆς
καί ἀφορίσθητε...», διά δέ
τούς ἁμαρτάνοντας ἰσχύει ὁ
λόγος: «Τά ὀψώνια τῆς ἁμαρ-
τίας θάνατος»... «Μετανοή-
σατε».
σαμε περισσότερη ἀξία στά ζῶα
παρά στούς ἀνθρώπους... Ὤ τῆς
ἀθλιότητος καί ἐλεεινότητός μας!
Καλοῦμε σέ συναγερμό ὅλους,
ἀλλά σιωποῦμε οἱ ἄθλιοι γιά τόν
ἀποτρόπαιο καί φρικώδη σφαγια-
σμό μέ τίς ἐκτρώσεις ἑκατοντά-
δων χιλιάδων παιδιῶν ἐτησίως
στήν Ἑλλάδα».
Εὐαισθησία διά τά ζῶα, καί ἀναι-
σθησία καί βαρβαρότης διά τά παι-
διά!
Ὑπόδειγμα
πιστοῦ Πρωθυπουργοῦ
ΕΙΣ ΤΑΣ 15 Μαρτίου 2011 ὁ Πρω-
θυπουργός τῆς Οὐκρανίας κ. My-
kola Azarof ἐπεσκέφθη μετά τῆς
συνοδείας αὐτοῦ τόν Πανίερον
Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Εἰς τήν
ἐπίσκεψιν καί προσκύνησιν αὐτοῦ
συνηντήθη ἐνώπιον τοῦ Κουβου-
κλίου τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου
Τάφου μετά τοῦ Προέδρου τῆς
Κυπριακῆς Δημοκρατίας κ. Δημη-
τρίου Χριστόφια.
Ὁ Οὐκρανός Πρωθυπουργός, ἀ-
φοῦ εὐχαρίστησε τόν Πατριάρχην
διά τήν παρασημοφόρησίν του,
εἶπε καί αὐτά: «Εὐχαριστῶ τόν Θε-
όν, ὁ ὁποῖος μέ ἠξίωσε νά ἐπι-
σκεφθῶ τούς τόπους εἰς τούς
ὁποίους ἔζησεν ὁ Χριστός καί νά
ἴδω τόν τόπον τοῦ Σταυροῦ καί τῆς
Ἀναστάσεως καί νά ἴδω πῶς ἁρμο-
νικῶς συνυπάρχουν ποικίλαι χρι-
στιανικαί κοινότητες. Ἡ ἐπίσκεψις
αὕτη συμπίπτει εἰς χρονικήν πε-
ρίοδον κατά τήν ὁποίαν συμβαί-
νουν συνταρακτικά γεγονότα...
Αὐτά εἶναι γεγονότα, τά ὁποῖα
ἀπαιτοῦν τάς ἡνωμένας ἐνεργείας
πολλῶν ἐκκλησιαστικῶν καί πολι-
τικῶν παραγόντων, καί προπάντων
τάς προσευχάς τῆς Ἐκκλησίας καί
Ὑμῶν προσωπικῶς. Ζητοῦμεν τάς
προσευχάς Ὑμῶν διά τήν εὐημε-
ρίαν τοῦ Οὐκρανικοῦ λαοῦ, τήν
παιδείαν αὐτοῦ, ἕν ἐπίπεδον ζωῆς
αὐτοῦ, περιποιοῦντος τιμήν εἰς
τόν ἄνθρωπον, ὅπως ἔδωσεν
αὐτήν εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος ἡμῶν
Ἰησοῦς Χριστός. Ζητοῦμεν τάς
προσευχάς Ὑμῶν Μακαριώτα-
τε...».
Ὁ Οὐκρανός Πρωθυπουργός ἐ-
παναλαμβάνων τό θέμα τῆς προσ-
Γ. Ζ.
ευχῆς, δηλώνει ὅτι εἶναι ἄνθρωπος
ζώσης προσευχῆς καί πιστός
Ὀρθόδοξος Χριστιανός, ἀλλά καί
ὑπόδειγμα Ὀρθοδόξου Χριστια-
νοῦ Πρωθυπουργοῦ. Πότε θά ἴδω-
μεν καί εἰς τήν Ἑλλάδα εὐσεβεῖς
πολιτικούς; Πότε;
Σκοτώνουν ἀδιστάκτως
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ἀπό τῆς ἱδρύσεώς
του ὁ Μουσουλμανισμός, συμφώ-
νως τοῦ Κορανίου, διαδίδεται καί
ἐξαπλοῦται διά τῆς βίας καί αὐτοῦ
τοῦ θανάτου παντός θεωρουμέ-
νου «ἐχθροῦ». Οἱ διωγμοί καί αἱ
ἐκτελέσεις τῶν χριστιανῶν, εἶναι
μέχρι σήμερον καθημεριναί.
Τελευταία εἴδησις δημοσιεύεται
εἰς τό περιοδικόν «ΖΩΗ» (ἀρ. τ.
4232): «Ἄγνωστοι ἄνοιξαν πῦρ καί
σκότωσαν τόν ὑπουργό τῆς πακι-
στανικῆς κυβέρνησης, ἁρμόδιο γιά
τίς θρησκευτικές μειονότητες, τόν
Σαχμπάζ Μπάτι, τόν μόνον χριστια-
νόν εἰς τήν κυβέρνησιν τοῦ Πακι-
στάν. Ὁ νόμος κατά τῆς βλασφη-
μίας πυροδοτεῖ τήν ἔνταση ἀπό
τόν Νοέμβριο στό Πακιστάν, ὅταν
δικαστήριο ἐπέβαλε τήν θανατική
ποινή σέ μιά χριστιανή μητέρα τεσ-
σάρων παιδιῶν. Στίς 4 Ἰανουαρίου
ὁ κυβερνήτης τῆς ἐπαρχίας Παν-
τζάμπ, Σαλμάν Ταζίρ, ὁ ὁποῖος εἶχε
ἀντιταχθεῖ στόν νόμο περί βλασ-
φημίας καί εἶχε ζητήσει τήν χορή-
γηση χάρης στήν 45χρονη μητέρα,
δολοφονήθηκε ἀπό ἕνα ἀπό τούς
σωματοφύλακές του».
Δέν ὑπάρχει σχεδόν μουσουλ-
μανική χώρα, ὅπου νά μή ἔχουν
φυλακισθῆ ἤ ἐκτελεσθῆ, χριστια-
νοί.Ὁποία ἀντίθεσις μέ τόν Χρι-
στιανισμόν!
«Ἔπρεπε
νά τό εἴχαμε καταλάβει»
ΠΑΝΤΟΤΕ κάποιας ἀληθείας με-
ταφέρει ἡ χρονογράφος τῆς «Ἑ-
στίας» Ἀλεξάνδρα Στεφανοπού-
λου. Εἰς τό κείμενόν της «Ἀπό Χι-
ροσίμα σέ Φουκουσίμα», σημει-
ώνει καί αὐτά: «Ποιός θά περίμενε
ὅτι μιά χώρα μέ τό ἱστορικό τοῦ
πυρηνικοῦ ὀλέθρου τῆς Χιροσίμα
καί τοῦ Ναγκασάκι, θά ἐπέλεγε τήν
πυρηνική ἐνέργεια γιά νά τροφο-
δοτήσει τό ἠλεκτρικό της δίκτυο
καί θά φύτευε δεκάδες πυρηνικά
ἐργοστάσια σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια;
Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι παντοδύνα-
μος. Ἔπρεπε νά εἴχαμε καταλάβει
ἀπό τότε πού κτίζαμε τόν πύργο
τῆς Βαβέλ καί πιστεύαμε ὅτι θά
φθάναμε στόν οὐρανό!... Ἀπό τή
Χιροσίμα στή Φουκουσίμα! Ἡ φρί-
κη ἐπανέρχεται στήν Ἰαπωνία μετά
ἀπό 71 χρόνια!... Οἱ Ἰάπωνες ὑπέ-
στησαν ἤδη τίς συνέπειες καί δέν
μπορεῖ νά γίνει τίποτε γιʼ αὐτούς.
Ἐμεῖς ὅμως εἴμαστε τά μελλοντι-
κά θύματα, ἐάν δέν θυμηθοῦμε
ἔγκαιρα τή Βαβέλ...».
Καί μόνον ἡ λέξις, Βαβέλ, ἀπο-
τελεῖ ὁλόκληρον ἠθικήν διδασκα-
λίαν διʼ ὅλους.
Ἡ πολυγαμία
τῆς Ἐλίζαμπεθ Ταίηλορ
Η ΕΙΔΗΣΙΣ ἔλεγε: «Ἐκτός ἀπό
τίς ἑρμηνεῖες της, ἡ Ἐλίζαμπεθ
Ταίηλορ ἦταν ἐξίσου γνωστή γιά
τήν πολυτάραχη προσωπική της
ζωή, μέ τούς ὀκτώ γάμους της ἀπό
τούς ὁποίους ἀπέκτησε τέσσερα
παιδιά. Δύο ἀπό αὐτούς ἦταν μέ
τόν ἠθοποιό Ρίτσαρντ Μπάρτον τό
1964 καί τό 1975. Πρῶτος σύζυγός
της τό 1950 ἦταν ὁ Κόνραντ Χίλ-
τον, ἐνῶ τελευταῖος τό 1991 ἦταν
ὁ οἰκοδόμος Λάρρυ Φορτένσκυ...».
Ἆραγε εὑρίσκει κανείς λογα-
ριασμόν μέ τούς γάμους τῆς Ταί-
ηλορ; Καί νά φαντασθῆ κανείς ὅτι
δέν ἐσημειώθησαν παρά 2–3 μό-
νον ἀπό τάς περιπτώσεις τῶν γά-
μων της!
Ἀλλά διατί ἐπισημαίνουν τούς
ὀκτώ γάμους της τά Μέσα μαζικῆς
ἐνημερώσεως; Μήπως διά νά τήν
ἡρωοποιήσουν; Δέν ἀποκλείεται,
ἐφʼ ὅσον εἰς τήν ἐποχήν μας περι-
φρονεῖται ὁ Χριστιανικός γάμος
καί προωθεῖται ὁ πολιτικός «γά-
μος» καί ὁ «γάμος» τῶν ὁμοφυλο-
φίλων!...
Διερωτᾶται, λοιπόν, κανείς: Ἐφʼ
ὅσον εἶχεν ὀκτώ γάμους – δηλαδή,
δέχθηκε τήν πολυγαμίαν – τότε, ἤ
μουσουλμάνα ἦτο, ἤ πόρνη.
Διά τούς χριστιανούς, πρωτεύει
ἡ ἀρετή καί ἡ ἁγιότης μετά πίστε-
ως θερμῆς εἰς τόν Χριστόν, καί με-
τά ἀκολουθοῦν τά διάφορα χαρί-
σματα καί οἱ ἱκανότητες τοῦ ἀν-
θρώπου. Ὁ Θεός «ἀποδώσει ἑκά-
στῳ κατά τά ἔργα αὐτοῦ», ὅταν θά
παρασταθῶμεν ἐνώπιον τοῦ φο-
βεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ. Ποί-
αν ἀπολογίαν θά δώσωμεν τότε;
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Σ
Ο ΑΓΙΟS MARTYS KRHSKHS
ΤΙΣ 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ἡ Ἐκκλη-
σία μας τιμᾶ τή μνήμη τοῦ
μάρτυρος Κρήσκεντος, ὁ
ὁποῖος καταγόταν ἀπό τά Μύ-
ρα τῆς Λυκίας «ἐκ γένους
λαμπροῦ καί περιφανοῦς».
Σέ μεγάλη ἡλικία εὑρισκό-
μενος καί «βλέπων ἐντεινο-
μένην τήν ἀσέβειαν καί αὐξα-
νομένην τήν θρησκείαν τῶν
εἰδώλων καί ὅτι πολλοί ἦσαν
οἱ δεδουλωμένοι εἰς τήν πλά-
νην καί προσέφερον θυσίας
εἰς τά ἄψυχα ξόανα, ζήλῳ
θείῳ κινούμενος, ὁ μακάριος,
ἦλθεν εἰς τό μέσον τῶν εἰδω-
λολατρῶν καί ἐνουθέτει αὐ-
τούς νά ἀπέχωσι μέν ἀπό τῆς
πλάνης ταύτης, νά ἐπιστρέ-
ψωσι δέ πρός τόν Θεόν, ὁ
ὁποῖος πιστεύεται ὑπό τῶν
Χριστιανῶν καί εἶναι δημιουρ-
γός πάσης πνοῆς καί χορηγός
Ὑπὸ τοῦ βουλευτοῦ τῆς ΝΔ Μ. Χαρακοπούλου
ΝΕΑ ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
Καὶ τῶν Ἑλληνικῶν μνημείων εἰς Μ. Ἀσίαν
Ὁ βουλευτὴς Θεσσαλίας τῆς ΝΔ
καὶ ὑπεύθυνος τοῦ πολιτικοῦ σχε-
διασμοῦ τοῦ κόμματος αὐτοῦ κ. Μά-
ξιμος Χαρακόπουλος ἐπαναφέρει
τὴν ἐρώτησιν, τὴν ὁποίαν εἶχεν ἀπευ-
θύνει πρὸς τὸν ὑπουργὸν Ἐξωτε-
ρικῶν κ. Δρούτσαν καὶ διὰ τῆς ὁποί-
ας τοῦ ἔθετε σειρὰν ἐρωτημάτων διὰ
τὴν προστασίαν τῆς Ἁγίας Σοφίας
εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ἡ ἀπάν-
τησις τοῦ ὑπουργοῦ ἦτο ἐντόνως
«δημοσιοϋπαλληλικὴ» καὶ ὁ βου-
λετὴς ἐπανεκατέθεσε τὴν ἐρώτησιν
ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν ὑπουργὸν
Πολιτισμοῦ κ. Γερουλάνον. Εἰς ἀνα-
κοίνωσιν τὴν ὁποίαν ἐξέδωσε τὴν 5ην
Ἀπριλίου ἐπισημαίνονται τὰ ἀκό-
«“Ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ Ὑπ. Ἐξω-
λουθα:
τερικῶν ἀρνεῖται νὰ τοποθετηθεῖ ἐπὶ
τῆς οὐσίας τῆς ἐρώτησης, ποὺ κα-
τέθεσα στὴ Βουλή, γιὰ τὴν ἀνάγκη
ἀνάληψης πρωτοβουλιῶν γιὰ τὴν
προστασία τῆς Ἁγίας Σοφίας στὴν
Κωνσταντινούπολη, ἑνὸς ἱστορικοῦ,
πολιτιστικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ μνη-
ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ ᾽21
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
σεις καὶ βασανιστήρια. Τὸ πιὸ ἴσως
ἀξιοθαύμαστο εἶναι ὅτι ὅλοι αὐτοί,
σεμνοὶ ἀπὸ τὴ φύση ἢ τὴ θέση τους,
βάσταζαν, μὲ ὑπερηφάνεια μὲν,
ἀλλὰ χωρὶς κομπορρημοσύνες, τὰ
στίγματα τῶν βασάνων ὡς εὔσημα
τῆς συνεισφορᾶς των στὴν κοινὴ
ὑπόθεση τῆς ἐλευθερίας τοῦ γένους.
Ποιὸς ὅμως ὁ ἀκριβὴς ἀριθμὸς
τῶν δοκιμασθέντων ἀρχιερέων πα-
ραμένει ἄγνωστος. Ἀπὸ τὰ λίγα στοι-
χεῖα ποὺ μπόρεσαν νὰ συλλεγοῦν
προκύπτει ὁ παρακάτω κατάλογος,
ποὺ δὲν νομίζω νὰ εἶναι εὐκαταφρό-
νητος:
«ΜΕΓΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΝ ΟΝΟΜΑ»
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
τόν τιμημένο τίτλο τοῦ «Χρι-
στιανοῦ» καί δέν μᾶς κάνει ἰδι-
αίτερη ἐντύπωση. Στά χρόνια,
ὡστόσο, τῶν διωγμῶν, πόσο χαί-
ρονταν οἱ χριστιανοί καί ὑποψή-
φιοι μάρτυρες, νά ὁμολογοῦν
μπροστά σέ δικαστές καί ἡγε-
μόνες: «Χριστιανός εἰμι» ἤ
«Christianus sum»!
Καί μόνο ἡ ἀποκάλυψη τῆς
θρησκευτικῆς τους ἰδιότητας
ἦταν ἀρκετή, γιά νά τούς ρίξουν
οἱ εἰδωλολάτρες στά θηρία, στίς
φωτιές, καί σ’ ὅλων τῶν εἰδῶν
τά μακάβρια βασανιστήρια. Τό
μαρτύριο ἦταν ἡ κορύφωση τῆς
πίστης καί τῆς εὐτυχίας τους.
Ἡ ἰδιότητα καί ταυτότητα
«Χριστιανός», μοιάζει μέ βασιλι-
κό ἔνδυμα. Ὅπως τό ἔνδυμα χα-
ρακτηρίζει τόν βασιλιά, ἔτσι καί
ὁ τίτλος τοῦ «Χριστιανοῦ» χαρα-
κτηρίζει τόν μαθητή τοῦ Χρι-
στοῦ, πού Τόν πιστεύει καί Τόν
λατρεύει. Κάπως ἔτσι σκεφτό-
ταν ὁ διάσημος ἀρχιμανδρίτης
καί ἱεροκήρυκας τοῦ Καθεδρι-
κοῦ Ναοῦ Ἀθηνῶν Σεραφείμ
Παπακώστας, ὅταν ἔλεγε καί
ἔγραφε ὅτι «οἱ χριστιανοί εἶναι
οἱ πρίγκηπες τοῦ οὐρανοῦ». Ὁ
ἴδιος πάλι, ἔλεγε πώς, «ὁ πιστός
(ὁ ἀληθινός) χριστιανός, μοιάζει
μέ εἰκονογραφημένη ἔκδοση
τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ».
Κάτι τέτοιο εἶχε στή σκέψη
του ὁ μεγάλος Ἀπόστολος ὁ
Παῦλος, ὅταν ἔλεγε: «Ἐνδύσα-
σθε τόν Κύριον Ἰησοῦν Χρι-
στόν» (Ρωμ. ΙΓ΄ 14). Ὄχι, βέ-
βαια, στήν ἐξωτερική ἐμφάνιση,
«ἀλλ’ ἵνα τόν νοῦν ἡμῶν ἡ τοῦ
Θεοῦ μνήμη περισκεπάζει»,
ἑρμηνεύει ὁ Μ. Βασίλειος. Νά
ντυθοῦμε τό θεοΰφαντο χιτῶνα
τῶν ἀρετῶν Του. Νά ντυθοῦμε
τήν ἀγάπη Του τήν ἀνεξικακία
Του, τήν ὑπακοή Του, τήν πραό-
τητά Του, τήν ταπείνωσή Του,
τήν προσευχή Του. Νά ντυθοῦμε
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
Ὁ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» κυ-
κλοφορεῖ καί
εἰς τήν Κύπρον
καί συγκεκριμένως εἰς τάς πό-
λεις Λευκωσίαν καί Λεμεσόν, ἐκεῖ
ὅπου πωλεῖται ἑλληνικός τύπος.
μείου μὲ οἰκουμενικὴ ἐμβέλεια,
προστατευόμενο ἀπὸ τὴν UNESCO
καὶ ταυτισμένο μὲ τὴν ἱστορικὴ πο-
ρεία τῆς Ὀρθοδοξίας”, τονίζει ὁ
Γραμματέας Πολιτικοῦ Σχεδιασμοῦ
τῆς Νέας Δημοκρατίας καὶ βου-
λευτὴς Λαρίσης κ. Μάξιμος Χαρα-
κόπουλος, σχολιάζοντας τὴν ἀπάν-
τηση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ.
Δημήτρη Δρούτσα.
Ὁ Θεσσαλὸς πολιτικὸς μὲ ἐρώτη-
σή του στὴ βουλὴ ζήτησε τὴν πα-
ρέμβαση τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτε-
ρικῶν, γιὰ τὴν ἀνάληψη πρωτοβου-
λιῶν, γιὰ τὴν ἀποκατάσταση ζημιῶν
στὰ μωσαϊκά τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Σο-
φίας λόγω κακοτεχνιῶν κατὰ τὴ
διάρκεια ἐργασιῶν, γιὰ τὴν ἀποκα-
τάσταση τοῦ ἐξωτερικοῦ τοιχώμα-
τος τοῦ ναοῦ, μετὰ ἀπὸ σχετικὰ δη-
μοσιεύματα στὸν τουρκικὸ καὶ ἑλλη-
νικὸ Τύπο.
Ὁ κ. Χαρακόπουλος ἐπισημαίνει
ὅτι “τὸ ΥΠΕΞ ὀφείλει νὰ τονίζει, στὸ
πλαίσιο τῶν διμερῶν ἐπαφῶν καὶ
συναντήσεων μὲ τὶς ἁρμόδιες τουρ-
κικὲς ἀρχές, ἀλλὰ καὶ σὲ κοινοτικὰ
καὶ διεθνῆ φόρουμ ὅτι ἡ προστασία
Α´ Οἱ Πατριάρχες
1) Εὐγένιος, 2) Ἄνθιμος, 3) Χρύ-
σανθος, 4) Ἀγαθάγγελος
Β´ Οἱ Ἀρχιερεῖς
5) Χαλκηδόνος Ἄνθιμος, 6) Νικο-
μηδείας Πανάρετος, 7) Δέρκων Ἰερε-
μίας, 8) Θεσσαλονίκης Ματθαῖος, 9)
Μυτιλήνης Καλλίνικος, 10) Σμύρνης
Παΐσιος, 11) Ἐφέσου Μακάριος, 12)
Δέρκων Νικηφόρος, 13) Προύσσης
Νικόδημος, 14) Σβορνικίου Γαβριὴλ,
15) Ἀδριανουπόλεως Γεράσιμος, 16)
Ἡρακλείας Ἰγνάτιος, 17) Τορνόβου
Ἱλαρίων, 18) Ρασκοπρεσρένης Ζαχα-
ρίας, 19) Βιζύης Ἰωάσαφ, 20) Φιλιπ-
πουπόλεως Σαμουὴλ, 21) Χαλκηδό-
τόν Ἰησοῦ Χριστό σημαίνει νά
περιφέρουμε παντοῦ καί πρός
ὅλους τίς ἀρετές Του. Νά χρι-
στοποιηθοῦμε.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες δέ λησμο-
νοῦν τήν τιμημένη Χριστιανική
τους ἰδιότητα. «Μέγα καί και-
νόν ὄνομα κεκληρωμένοι, τό
καλεῖσθαι ἀπό Χριστοῦ» λέγει
γιά τούς χριστιανούς ὁ Ἅγιος
Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Τό νά
φέρουμε ὅλοι τό ὄνομα τό μέγα,
καί λαμπρό, καί παγκόσμια και-
νούργιο, τοῦ Χριστοῦ τό ὄνομα,
γιά μᾶς ἀποτελεῖ ξεχωριστή τι-
μή καί ξεχωριστό καύχημα.
Καί γιά τόν οἰκουμενικό Δι-
δάσκαλο καί Πατέρα, τόν Ἅγιο
Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, τό
ὄνομα τοῦ Χριστοῦ εἶναι: «τό
ποθεινόν τοῦτο καί γλυκύ πᾶσιν
ὄνομα». Τ’ ὄνομα τοῦ Κυρίου
μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι τό πιό
γλυκοπόθητο ὄνομα στόν κό-
σμο. Εἶναι αὐτό τό μυριαγαπη-
μένο, πού ὁ Ἀπόστολος τῶν
ἐθνῶν, ὁ Παῦλος, τό χαρακτηρί-
ζει: «τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα», ἐνώ-
πιον τοῦ ὁποίου, «πᾶν γόνυ κάμ-
ψει ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί
καταχθονίων»... (Φιλιπ. Β΄ 9-10).
Στίς ὁμιλίες του ὁ Ἅγιος Μα-
κάριος ὁ Αἰγύπτιος ἐπισημαίνει
μερικά σπουδαῖα χαρακτηριστι-
κά τῆς ταυτότητας τῶν χρι-
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟΠΕΡΑΤΩΣΕΩΣ
4ΗΜΕΡΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ∆ΙΟΝΥΣΙΟΥ–∆ΙΟΝΥΣΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Τρίτη 24 Μαΐου 2011 – Παρασκευὴ 27 Μαΐου 2011
(3 διανυκτερεύσεις μὲ ἡμιδιατροφὴ)
Θὰ συμμετάσχουν 20 ἄνδρες καὶ 30 γυναῖκες.
Πρόγραμμα ἐκδρομῆς γιὰ τοὺς ἄνδρες:
Διόνυσος – Οὐρανούπολη – Ἅγιον Ὄρος – ἐπισκέψεις Ἱ. Μ.
Ἐσφιγμένου – Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου καὶ ἄλλες Ἱ. Μονὲς καὶ προσκυ-
νήματα – Οὐρανούπολη – Διόνυσος
Πρόγραμμα ἐκδρομῆς γιὰ τὶς γυναῖκες:
Διόνυσος – Οὐρανούπολη – κρουαζιέρα γύρω ἀπὸ τὴ χερσό-
νησο – προσκύνημα Ἱερῶν Λειψάνων Ἱ. Μ. Ἁγίου Διονυσίου –Σέρ-
ρες – Ὀχυρὰ Ροῦπελ – Λίμνη Κερκίνης – Πορόια – Μενοίκιο ὄρος
– Ἱ. Μ. Ἁγίου Ἰωάννη Προδρόμου – Οὐρανούπολη – Διόνυσος
—Τιμὴ συμμετοχῆς στὴν ἐκδρομὴ γιὰ
* Ἄνδρες ΕΥΡΩ 180.– (Εὐρὼ ἑκατὸν ὀγδόντα) καὶ
Πληροφορίες καὶ δηλώσεις συμμετοχῆς στὸν κ. Ἀλέξ. Καλλιγέρη
* Γυναῖκες ΕΥΡΩ 220.– (Εὐρὼ διακόσια εἴκοσι)
(Τηλ. 210.8150245 – κιν. 6945.988013)
πάσης ζωῆς», ἀναφέρει ὁ Συν-
αξαριστής.
Τό γεγονός αὐτό εἶχε ὡς
ἀποτέλεσμα τόν ἀπαγχονισμό
τοῦ Ἁγίου.
Τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ Ἁγίου
ἀναφέρει:
«Τῷ τῆς πίστεως ζήλῳ πτε-
ρωθείς τήν διάνοιαν, πρός
ἀθλητικάς ἀριστείας, ἀν-
δρικῶς προσεχώρησας, καί
ὤφθης τοῦ Σωτῆρος κοινω-
νός, βασάνους ὑπέρ φύσιν
ἐνεγκών· διά τοῦτο ἐδοξά-
σθης παρά Θεοῦ, Κρήσκη
θεομακάριστε· δόξα τιῷ δε-
δωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ
στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνερ-
γοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάμα-
Πρωτ. Δ.Δ.Τ.
τα».
μνημείων, ὅπως ὁ Ναὸς τῆς Ἁγίας
Σοφίας, ἀλλὰ καὶ ἐν γένει τμημάτων
τῆς ἑλληνορθόδοξης πολιτιστικῆς
κληρονομιᾶς στὴν Μικρὰ Ἀσία ἀπο-
τελεῖ θεμελιώδη ὑποχρέωση τῆς
γείτονος”.
Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξω-
τερικῶν κ. Δρούτσα ἔχει ὡς ἑξῆς:
“Ὡς γνωστὸν ὁ Ναὸς τῆς Ἁγ. Σο-
φίας ἔχει καταχωρηθεῖ στὸν Κατά-
λογο τῆς Παγκόσμιας Πολιτιστικῆς
Κληρονομιᾶς τῆς UNESCO καὶ ὡς
ἐκ τούτου ἐργασίες ἀναστήλωσης
καὶ συντήρησης διενεργοῦνται σὲ
μόνιμη βάση κατ᾽ ἐφαρμογὴ σχε-
τικῶν ἀποφάσεων τῆς οἰκείας Ἐπι-
τροπῆς τῆς UNESCO. Τὸ ζήτημα,
ποὺ θίγετε, ἀποτελεῖ εἰδικότερη
ἁρμοδιότητα τοῦ ΥΠΠΟΤ (Ἀρχαι-
ολογικὴ Ὑπηρεσία), ἐκπρόσωπος
τοῦ ὁποίου συμμετέχει στὴν ἐν
λόγῳ Ἐπιτροπή”.
Μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀπάντηση ὁ
Γραμματέας Πολιτικοῦ Σχεδιασμοῦ
τῆς Νέας Δημοκρατίας ἐπανακατέ-
θεσε τὴν ἐρώτηση ἀπευθυνόμενος
στὸν ὑπουργὸ Πολιτισμοῦ κ. Γερου-
λάνο».
νος Ἀγαθάγγελος, 22) Ἀγαθουπόλε-
ως Ἰωσὴφ, 23) Βάρνας Φιλόθεος, 24)
Ρόδου Ἀγάπιος, 25) Ἰωαννίνων Γα-
βριὴλ, 26) Ἄρτης Ἄνθιμος, 27) Εὐδο-
κιάδος Γρηγόριος, 28) πρ.
Ἐλασσῶνος Σαμουὴλ, 29) Ρέοντος
καὶ Πραστοῦ Διονύσιος, 30) Βρε-
σθένης Θεοδώρητος, 31) Εὐρίπου
Γρηγόριος, 32) Σερρῶν Χρύσανθος,
33) Τριπολιτζᾶς Δανιὴλ, 34) Ἀνδρού-
σης Ἰωσὴφ, 35) Κορίνθου Κύριλλος,
36) Βιδύνης Γερμανὸς, 37) Λαρίσης
Μελέτιος, 38) Ἀρκαδίας (Κρήτης)
Νεόφυτος, 39) Διδυμοτείχου Καλλί-
νικος, 40) Μυριοφύτου Σεραφείμ,
41) Νύσσης Ἰωσὴφ, 42) πρ. Μήλου
Διονύσιος.
στιανῶν, πού μᾶς θυμίζουν τήν
ὑπέροχη ἐκείνη «πρός Διόγνη-
τον» ἐπιστολή.
Ἰδού ἡ ἀναφορά τοῦ ἁγίου
Μακαρίου γιά τούς χριστιανούς:
«Χριστιανῶν γάρ κόσμος ἕτερός
ἐστι, καί ἄλλη τράπεζα καί
ἄλλα ἐνδύματα καί ἄλλη ἀπό-
λαυσις καί ἄλλη κοινωνία καί
ἄλλο φρόνημα· διό καί κρείτ-
τους πάντων ἀνθρώπων τυγχά-
νουσι». Ἡ ζωή τους λέγει εἶναι
ὁλότελα διαφορετική ἀπό τούς
ἐκτός τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Πιό συγκεκριμένα: «Ὁ τῶν χρι-
στιανῶν κόσμος ἕτερός ἐστι, καί
διαγωγή καί νοῦς καί λόγος καί
πρᾶξις ἑτέρα τυγχάνει. Ἄλλο τί
εἰσιν ἐκεῖνοι (οἱ κοσμικοί) καί
ἄλλο τί εἰσιν οὗτοι, καί πολλή
διάστασις μεταξύ τούτων κἀκεί-
νων. Οὐκ ἐν σχήματι καί τύποις
ἐξωτέροις ἡ ἀλλοίωσις τῶν χρι-
στιανῶν ὑπάρχει... Ἐν γάρ τῇ τοῦ
νοός ἀνακαινίσει καί τῇ τῶν λο-
γισμῶν εἰρήνη καί τῇ τοῦ Κυρίου
ἀγάπῃ καί οὐρανίῳ ἔρωτι ἡ και-
νή κτίσις τῶν χριστιανῶν, πάν-
των ἀνθρώπων τοῦ κόσμου δια-
φέρει». Συνοπτικά: «Οἱ Χριστια-
νοί ἄλλου αἰῶνος εἰσίν, υἱοί
Ἀδάμ τοῦ ἐπουρανίου».
Ἀληθινό ἐγκώμιο τῶν Χρι-
στιανῶν, οἱ λόγοι τοῦτοι τοῦ
Ἁγίου Μακαρίου.
15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: «Ὁμιλίες Γ´– «ΑΝΑΣΤΑ-
ΣΕΩΣ ΗΜΕΡΑ», (Ἀπό τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα ὡς τήν Πεντη-
κοστή), Μετάφραση καί Ἐπιμέλεια ΠΕΤΡΟΥ ΜΠΟΤΣΗ, Ἀθήνα
2011, σελίδες 245.
Χαρᾶς Εὐαγγέλια! Κυκλοφορεῖ ὁ τότυπη καί ἐμπεριστατωμένη, βαθιά.
τρίτος τόμος τῶν ὁμιλιῶν (κηρυγμά- Οἱ πολύ εὔστοχες παρομοιώσεις, πού
των) τοῦ πολυγραφότατου Ἁγίου Νι- συχνά χρησιμοποιεῖ, ἡ διεισδυτικότη-
κολάου Βελιμίροβιτς, τοῦ ἀποκληθέν- τα τῆς σκέψης του, ἡ ἀπαράμιλλη πε-
τος ὡς ὁ νέος Χρυσόστομος τῆς Σερ- ριγραφική του χάρη ἀλλά κι ἡ πατερι-
βίας. κή γραμμή τῆς ἑρμηνευτικῆς του, δί-
Μετά τόν Α´ τόμο, «Ὁ Θεός ἐπί γῆς, νουν στά κείμενά του ὀμορφιά καί
ἄνθρωπος ἐν οὐρανῷ», μέ τίς ὁμιλίες πνοή... Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός ὅτι
τοῦ Ἁγίου Νικολάου στήν ἐνανθρώ- ὁ Σέρβος Ἱεράρχης τράβηξε πολύ
πηση τοῦ Κυρίου, ἀκολούθησε ὁ Β΄ σύντομα τήν προσοχή τοῦ Ἑλληνικοῦ
τόμος «Καιρός Μετανοίας», μέ ὁμιλίες χριστιανικοῦ κοινοῦ, γι᾽ αὐτό καί εἶναι
τοῦ Τριωδίου, ἀπό τήν Κυριακή τοῦ πολλά τά βιβλία του, πού μεταφρά-
Τελώνου καί Φαρισαίου, μέχρι τήν ζονται καί κυκλοφοροῦν στήν Ἑλλη-
Μεγάλη Παρασκευή, καί τώρα ἔρχε- νική... Τά κηρύγματά του εἶναι ἀπό τά
ται στή σειρά ὁ Γ΄ τόμος «Ἀναστάσε- ὡραιότερα, πού ἀκούστηκαν ποτέ ἀπό
ως Ἡμέρα», ἀπό τήν Κυριακή τοῦ ὀρθόδοξο ἄμβωνα, γι’ αὐτό, τό ἐπα-
Πάσχα μέχρι τήν Πεντηκοστή. ναλαμβάνουμε, ὁ λαός δίκαια τόν
ἀποκάλεσε Χρυσόστομο τῆς Σερβικῆς
Καί ὅλο αὐτό τό ἔργο τό μετάφρα- Ἐκκλησίας»...
σε καί τό ἐπιμελήθηκε ὁ Πέτρος Μπό-
τσης, ὁ ἀκαταπόνητος καί φλογερός Τό ἐξώφυλλο τό κοσμεῖ ἡ ὡραιότα-
τοῦ Χριστοῦ μαθητής, ὁ ὁποῖος ἔχει τη καί ἔγχρωμη Ἀνάσταση τοῦ Μα-
μεταφράσει καί ἐπιμεληθεῖ καί δεκά- νουήλ Πανσέληνου ἀπό τό Πρωτάτο
δες ἄλλα βιβλία τῆς παλαιότερης καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀλλά καί ὁλόκλη-
σύγχρονης Ἁγιολογίας. ρο τό βιβλίο διανθίζεται μέ ἀρκετές
Ὁ ἐκλεκτός αὐτός μεταφραστής
ἀσπρόμαυρες εἰκόνες.
καί ἐκδότης σημειώνει στόν Πρόλογό Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
του: «Στήν ἀξία, πού ἔχουν οἱ ὁμιλίες εἶναι τόσο Ὀρθόδοξος καί τόσο γοη-
τοῦ νεοφανοῦς Ἁγίου Νικολάου ἔχου- τευτικός στίς σκέψεις καί τούς στοχα-
με ἀναφερθεῖ καί στά προηγούμενα σμούς του, ὅσο λίγοι. Ἤδη, οἱ Ἕλληνες
βιβλία μας. Μά ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἱεροκήρυκες τόν χρησιμοποιοῦν στά
εἶναι ἀνεξάντλητος, τόσο σέ ἔμπνευση κηρύγματα καί τίς ὁμιλίες τους. Ὁ Θε-
ὅσο καί σέ παραγωγή ἔργου. Ἡ δύνα- ός ἔστειλε στήν ἐποχή μας ἀκόμα ἕνα
μη τῆς σκέψης του εἶναι διάχυτη παν- ἀστέρα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ στερεώ-
τοῦ, ἡ ἀνάπτυξη κάθε θέματος καί ἡ ματος, πρώτου μεγέθους, γιά νά μᾶς
παραδοσιακή ἑρμηνευτική τῶν Εὐαγ- καθοδηγήσει «εἰς νομάς σωτηρίους».
γελικῶν περικοπῶν εἶναι συνάμα πρω- Μιχ. Μιχαηλίδης
ΜΑΝΟΣ ΒΕΝΙΕΡΗΣ: «Ἡ Μεγάλη Θυσία» – Πατριάρχης Γρη-
γόριος Ε´ (Ἀφηγηματική Βιογραφία), Ἐκδόσεις «ΑΚΡΙΤΑΣ»,
Ἀθήνα 2011, σελίδες 215.
Οἱ ἐκλεκτές μορφές τῆς ἱστορίας πραγματικότητα καί ἀπαντώντας μέ
ἀποτελοῦν ἑστίες φωτός, πού φωτί- ἱστορικά ντοκουμέντα σέ ὅσους δέν
ζουν καί ὀμορφαίνουν τή ζωή. Ἀλλ’ ἀποδέχονται τό ἔργο του. Ἀκολου-
ὅπως «ἀστήρ ἀστέρος διαφέρει ἐν θώντας τά χνάρια μιᾶς μεγάλης
δόξῃ», κατά τήν ἔκφραση τοῦ Ἀπο- μορφῆς, ἔνιωσα νά ἀναβαπτίζομαι καί
στόλου Παύλου, δηλαδή τό ἕνα ἀστέ- νά ἀποκτῶ θάρρος καί αἰσιοδοξία γιά
ρι δέν ἔχει τήν ἴδια λάμψη μέ τό ἄλλο, τή μελλοντική τύχη τοῦ ἔθνους μας».
ἔτσι συμβαίνει καί στόν κόσμο τῶν
Στό ὀπισθόφυλλο ἐπίσης, σημει-
ἀνθρώπων. ώνονται μερικές ἐνστάσεις, στίς ὁποῖες
Τό βιβλίο λοιπόν, τοῦ Μάνου Βε- δίνονται οἱ ἀπαντήσεις στίς σελίδες
νιέρη, μᾶς προβάλλει τ’ ὁλοφώτεινο τοῦ βιβλίου. Μερικές ἀπ’ αὐτές τίς
ἀστέρι τοῦ Γένους, τόν Μεγάλο μας ἐνστάσεις εἶναι οἱ ἀκόλουθες:
Πατριάρχη Γρηγόριο τόν Ε΄, σ’ ὅλες — Ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε΄
του τίς λαμπροφώτιστες διαστάσεις ὑπῆρξε τουρκόφιλος ἤ Ἐθνομάρτυ-
τῆς μεγαλωσύνης του. ρας;
Ὁ Μάνος Βενιέρης εἶναι συγγρα- — Ἀφόρισε πραγματικά τόν Ρήγα
φέας, ἠθοποιός καί σκηνοθέτης, καί Βελεστινλή καί τόν Ἀλέξανδρο Ὑψη-
ἔχει γράψει πολλά θεατρικά ἔργα γιά λάντη;
μεγάλους καί παιδιά. Ὁ ἴδιος διδάσκει
— Συμμετεῖχε στή Φιλική Ἑταιρεία
Ἱστορία, Θέατρο καί Λογοτεχνία σέ
ἤ μήπως ἦταν πολέμιός της; κ.λπ..
διάφορες δραματικές σχολές.
Τό τόσο ὄμορφο καί θαυμάσιο
Ὁ συγγραφέας στήν «Ταπεινή του
αὐτό βιβλίο τοῦ Μάνου Βενιέρη, πε-
κατάθεση», μᾶς εἰσάγει σέ λίγες γραμ-
ριέχει δεκαπέντε κεφάλαια, μέσα στά
μές: «Ὁ Γρηγόριος ὁ Ε΄ ἀνήκει στήν
ὁποῖα ἀκτινοβολεῖ ἡ ὑπέροχη καί ἅγια
ἐκκλησιαστική ἱστορία ὡς Πατριάρ-
χης, ἀλλά καί στήν πολιτική ἱστορία μορφή, πού συγκλόνισε καί στούς
αἰῶνες θά συγκλονίζει κάθε ψυχή π’
ὡς Ἐθνάρχης. Ἀρκετοί μελετητές τοῦ
ἀγαπᾶ τό Χριστό καί τήν Ἑλλάδα.
βίου του παρασύρθηκαν ἀπό αὐτή τήν
ἰδιομορφία καί χωρίστηκαν σέ δύο Ἁγιότητα καί λευτεριά! Νά τί ἀγά-
πησε καί γιατί πρόσφερε τόν ἑαυτό
στρατόπεδα: Οἱ πρῶτοι στόλισαν τή
του θυσία ὁ Μέγας Ἱεράρχης καί Πα-
ζωή του μέ μυθικά στοιχεῖα, οἱ δεύτε-
ροι προσπάθησαν νά τόν σπιλώσουν τριάρχης τοῦ Γένους, Γρηγόριος ὁ Ε´.
καί νά τόν παραδώσουν στή χλεύη». Συγχαίρω τόν ἐκλεκτό συγγραφέα
Καί προσθέτει: «Σ᾽ αὐτή τήν ταπεινή καί λογοτέχνη Μάνο Βενιέρη γιά τού-
κατάθεση προσπαθῶ νά περιγράψω τη τήν ἐπιτυχία του καί τήν προσφορά
καί νά φωτίσω τόν ἄνθρωπο Γρηγό- του.
ριο, ξεχωρίζοντας τό μύθο ἀπό τήν Μιχ. Μιχαηλίδης
Ι. ΜΟΝΗ ΧΡΥΣΟΠΟΔΑΡΙΤΙΣΣΗΣ: «Μαρτύριον (πρῶτον)
τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου», Ἐκδόσεις «Τῆνος», Ἀθῆναι
2010, σελίδες 45.
Ἡ εἰσαγωγή, ἡ νεοελληνική Ἀποστόλου Ἀνδρέου. «Τό ἐν λό-
ἀπόδοσις καί τά σχόλια, ὑπό τῶν γω κείμενον ὀνομάζεται Μαρτύ-
πατέρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πανα- ριον, διεσώθη ὑπό δύο μορφάς:ὡς
γίας Χρυσοποδαριτίσσης–Νε- ἡ ἐπιστολή τῶν πρεσβυτέρων καί
ζερῶν. διακόνων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς
Ἀχαΐας, καί ὡς τό Μαρτύριον
Τό βιβλίο ἀρχίζει μέ πέντε
(πρῶτον) τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέ-
ἀσπρόμαυρες, ὁλοσέλιδες εἰκόνες
ου». Τήν Εἰσαγωγήν καί τά ἱστο-
τοῦ μαρτυρίου, τοῦ Σταυροῦ καί
τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου. ρικά σχόλια, τά ὑπογράφει ὁ Ἀρχι-
Στήν Εἰσαγωγή ἀναφέρεται ὅτι ὁ μανδρίτης Νικόδημος τῆς ἀνωτέ-
Γρηγόριος, Ἐπίσκοπος Τουρώνης ρω Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Χρυ-
(593) ἔγραψε τό περίφημο βιβλίο σοποδαριτίσσης–Νεζερῶν.
τῶν θαυμάτων τοῦ μακαρίου Μιχ. Μιχαηλίδης
Ἔτος ΚΘ´, Ἀριθμ. 15/15 Ἀπριλίου 2011
ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ
ΣΑΛΠΙΣΜΑ. Διμηνιαῖον Ἱερᾶς Συ-
ΠΡΕΣΒ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΑΤΣΗ
νόδου Γνησίων Ὀρθοδόξων. Ἰούλ. –
«Συνομιλίες μὲ τὸν Νήφωνα». Κόνι-
τσα 2011. Σχ. 21x14 σ.σ. 344. Αὔγ., Σεπτ. – Ὀκτ., Νοέμβ. – Δεκ.
2010. Ἀθῆναι.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ
Ἰούλ., Αὔγ., Σεπτ., Ὀκτ., Νοέμβ., Δεκ.
2010. Ἰαν., Φεβρ., Μάρτ. 2011.
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙ- ῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ
ΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ. Ἰούλ. –
᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Παν-
Σεπτ. 2010.
ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενω-
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, ῎Εκ- σις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106
δοση Παγκυπρίου Συλλόγου ᾿Ορ-
77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206,
θοδόξου Παραδόσεως «Οἱ Φίλοι τοῦ
ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης·
῾Αγίου ῎Ορους». Χειμώνας 2010.
Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρό-
Κύπρος. πουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη.
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, Τρι-
Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώρ-
μηνιαία ἔκδοσι Χριστιανικοῦ ἱεραπο-
γιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα
στολικοῦ κέντρου Νεότητος. Ἰούλ. – ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος
Σεπτ., Ὀκτ. – Δεκ. 2010. Τρίκορφον Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος
Δωρίδος. Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15,
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, ῎Ορ- Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου
γανον τῶν Γ.Ο.Χ. Θεσ/νίκης. Μάϊος – Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα
Ἰούν., Ἰούλ. – Αὔγ., Σεπτ. – Ὀκτ., ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951,
Νοέμβ. – Δεκ. 2010. ΦΑΞ 210 81 36 981).
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ, μηνιαῖον ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»:
περιοδικὸν Γ.Ο.Χ. Αὔγ. – Ὀκτ., www.orthodoxostypos.gr
Νοέμβ. – Δεκ. 2010. Κορωπί. ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον:
ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ orthotyp@otenet.gr
ΜΗΝΥΜΑΤΑ, Τριμηνιαῖο Περιο- Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ-
δικὸ τῆς Θρησκευτικῆς ῾Υπηρεσίας φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ-
τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Αστυνομίας. Ἀπρίλ. – πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ
Ἰούν., Ἰούλ. – Σεπτ. 2010. Ἀθήνα. ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ-
νην τῶν γραφομένων.
ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.
᾿Εὰν δὲν εὑρίσκετε τὴν ἐφη-
μερίδα μας εἰς τὸ περίπτερόν
Λόγῳ τῆς Μεγάλης Ἑβδο- σας, παρακαλοῦμεν νὰ τηλε-
μάδος καί τῶν ἑορτῶν τοῦ Πά-
φωνῆτε εἰς τὸν ἀριθμὸν 210-
σχα αἱ ὁμιλίαι θά ἐπαναλη- 38.16.206, διὰ νὰ καλυφθῆ ἡ
φθοῦν τήν Δευτέραν 2 Μαΐου.
ἔλλειψις.
15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων» ΔΕΝ ΕΙΝΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΒΡΑΙΟΣ;

Γράφει ὁ κ. Νικόλαος ᾿Ιω. Σωτηρόπουλος, Θεολόγος – Φιλόλογος
Εἰσήγησις εἰς τὴν Διημερίδα τῆς ΠΕΘ. 12–13 Μαρτίου 2011 Στὸν «Ο.Τ.» τῆς 25ης Μαρτίου ψεως». Στὸ Ματθ. α´ 16 περιέχε- φυλῆς μετέσχηκεν», τῆς φυλῆς
δημοσιεύθηκε ἐπιστολὴ τοῦ κ. Δη- ται· «᾿Ιακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν τοῦ ᾿Ιούδα, μιᾶς ἀπὸ τὶς δώδεκα
ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ μητρίου Χειλάκη, ὑποστρατήγου ᾿Ιωσήφ, τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς φυλὲς τοῦ ᾿Ισραήλ, τῆς ἐνδοξότε-
τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Αστυνομίας ἐ.ἀ., ἐγεννήθη ᾿Ιησοῦς ὁ λεγόμενος ρης. Κατὰ τὸν ἑπόμενο στίχ. 14
κατοίκου Ἁγίας Παρασκευῆς ᾿Ατ- Χριστός». Καὶ στὸ Ματθ. α´ 18 γί- «πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ ᾿Ιούδα
τικῆς. ῾Η ἐπιστολὴ φέρει τὸν τίτλο νεται λόγος γιὰ γέννησι τοῦ Χρι- ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος ἡμῶν».
Παραλληλία πρός ἀνάνηψιν
Τοῦ Πρωτ. π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ «῾Ο Χριστὸς δὲν εἶνε ῾Εβραῖος». στοῦ· «Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἡ ᾿Αφοῦ δὲ ὁ Κύριος «μετέσχηκε»,
Ἀφορμὴ γιὰ νὰ γράψῃ τὴν ἐπι- γέννησις οὕτως ἦν». Συνεπῶς εἶνε μετέσχε, τῆς φυλῆς τοῦ ᾿Ιούδα,
Στίς 11 Μαρτίου 843, πρώτη Κυ- του διάσταση. Ἡ θεολογική ὅμως θρωπο, ἀλλά ταυτόγχρονα καί κατά- στολὴ ἔλαβεν ὁ κ. Χειλάκης ἀπὸ ὀρθὸ καὶ τὸ νὰ λέγωμε, ὅτι ἡ καὶ κατὰ τὴν ἄλλη ἔκφρασι ἀπὸ τὴ
ριακή τῶν Νηστειῶν τότε, ἀναστη- ὄψη τῆς ἔριδας, μέσα στό πνεῦμα φαση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, δήλωσι τοῦ Μητροπολίτου Δημη- Παρθένος «ἔτεκε» καὶ τὸ νὰ λέγω- φυλὴ τοῦ ᾿Ιούδα «ἀνατέταλκεν»,
λώθηκαν οἱ ἅγιες εἰκόνες καί μέ τήν τῶν καιρῶν, ἔδινε τήν δυνατότητα, εὐρύτερα δέ τοῦ ἀνθρώπου ὡς πο- τριάδος κ. ᾿Ιγνατίου ὅτι «῾Ο Κύριός με, ὅτι «ἐγέννησε». Γι᾿ αὐτὸ ἡ ᾿Εκ- ἀνέτειλε, προῆλθε, δὲν εἶνε ὁλο-
πανηγυρική αὐτή τελετουργική πρά- σέ ἕνα κλίμα καθαρά πνευματικό νά λίτη τοῦ κόσμου καί μέλους τῆς κοι- μας ᾿Ιησοῦς Χριστὸς γεννήθηκε κλησία ὀνομάζει τὴν Παρθένον φάνερο, ὅτι εἶνε ᾿Ισραηλίτης, καὶ
ξη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ση- ἐκφρασθοῦν ὅλοι οἱ ὑπάρχοντες νωνίας. Ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ-Λό- καὶ «Θεοτόκον» καὶ «Θεογεννή- μάλιστα ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ ᾿Ιούδα;
ματοδοτήθηκε ἐπίσημα τό τέλος προβληματισμοί στή λειτουργία τοῦ γου, ὡς πρόσληψη τοῦ ἀνθρωπίνου, ῾Εβραῖος». Αὐτὴ τὴ δήλωσι ὁ Μη-
τροπολίτης Δημητριάδος ἔκανε τριαν». ᾿Επίσης ἡ ᾿Εκκλησία ὁμιλεῖ Οἱ ῾Εβραῖοι λέγονται καὶ ᾿Ιουδαῖοι.
τῆς Εἰκονομαχίας καί ἡ Α´ Κυριακή Κράτους καί οἱ ὑποβόσκουσες ἀντι- εἶναι ἡ ρίζα καί βάση τῆς ἀναγνωρί- γιὰ δύο γεννήσεις τοῦ Χριστοῦ, Κατὰ δὲ τὸ ᾿Ιωάν. δ´ 9, ὅταν ὁ ᾿Ιη-
τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὀνο- θέσεις. Ἡ Θεολογία, σέ ὅλες τίς σεως τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου καί ἀντιδικώντας πρὸς τὸν μαχητικὸ
Μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σερα- τὴν προαιωνίαν ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ σοῦς ζήτησε ἀπὸ τὴ Σαμαρείτιδα
μάσθηκε Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. ἐντάσεις της, προσέφερε ἔρεισμα τῆς ἐξάρσεώς του ὑπεράνω ὅλης τὴν ἐν χρόνῳ ἐκ τῆς Παρθένου. νερὸ γιὰ νὰ πιῇ, ἐπειδὴ οἱ ᾿Ιουδαῖοι
Αὐτό τό σημαντικότατο γεγονός στίς ὁποιεσδήποτε ἐπιδιώξεις, δί- τῆς κτίσεως. Ἡ ἀξία δέ τοῦ ἀνθρώ- φείμ, κατηγορώντας αὐτὸν γιὰ ρα-
τσισμὸ καὶ ἀντισημιτισμό, κατη- ῎Αλλωστε καὶ ὁ κ. Χειλάκης, ἐνῷ δὲν εἶχαν καλὲς σχέσεις μὲ τοὺς
τιμᾶ σήμερα καί ἡ «Πανελλήνιος νοντας καί τήν δυνατότητα ἐκφρά- που ὡς πλάσματος Θεοῦ καί δυνά- λέγει, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν γεννήθη- Σαμαρεῖτες, ἡ Σαμαρεῖτις εἶπε·
Ἕνωσις Θεολόγων». σεως τῶν διαφόρων συγκρου- μει Θεοῦ κατά χάριν, συνδέεται μέ γορία τελείως ἄδικη, διότι ὁ Μη-
τροπολίτης Πειραιῶς δὲν εἶνε ἐ- κε, ἀλλ᾿ ἐτέχθη, ἐπανειλημμένως «Πῶς σύ, ᾿Ιουδαῖος ὤν, παρ᾿ ἐμοῦ
1. Ἡ Εἰκονομαχία ὡς ὅρος, προσ- σιακῶν τάσεων. τόν σεβασμό πρός τόν ἄνθρωπο, κά- ὁμιλεῖ γιὰ γέννησι τοῦ Χριστοῦ. πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σα-
διορίζει μία ἀπό τίς μεγαλύτερες Κεντρικόν καί δεσπόζον, συν- θε ἄνθρωπο, τήν ἰσότητα ἐν Χριστῷ ναντίον τῶν ῾Εβραίων, ἀλλ᾿ ἐναν-
τίον τοῦ Σιωνισμοῦ, ὁ ὁποῖος θέλει ῾Ο Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος δὲν μαρείτιδος;». Πῶς σύ, ἐνῷ εἶσαι
κρίσεις στήν ἱστορική πορεία τῆς επῶς, πρόβλημα στήν εἰκονομαχική ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί τῆς ᾿Ιουδαῖος, ζητεῖς νὰ πιῇς ἀπὸ μένα,
Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους μας. Γε- ἐκμεταλλεύσεως τοῦ ἀνθρώπου νὰ ὑποτάξῃ ὅλα τὰ ἔθνη στὸ ᾿Ισ- εἶνε ὕβρις καὶ βλασφημία νὰ λέγω-
ραήλ. Κατὰ τὸν κ. Χειλάκη ὁ Χρι- με ὅτι εἶνε ῾Εβραῖος. Κατὰ τὴν ἡ ὁποία εἶμαι γυναίκα Σαμαρεῖτις;
γονός πρωτοποριακό στήν ἱστορία Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου ἀπό ὁποιεσδήποτε κοινωνικές ἤ πο-
στὸς δὲν εἶνε ῾Εβραῖος, εἶνε δὲ βα- ῾Η Σαμαρεῖτις μίλησε στὸν ᾿Ιησοῦ
ὅλης τῆς Χριστιανοσύνης, πού συ- λιτικές δυνάμεις. Ἔτσι τό Χριστο- ῾Αγία Γραφὴ ὁ Χριστὸς εἶνε «σπέρ-
ρειὰ καὶ βάναυση ὕβρις καὶ βλασ- μα» ᾿Αβραὰμ καὶ «υἱὸς» Δαβίδ, ὡς ᾿Ιουδαῖο (βλέπε καὶ στίχ. 20).
νετάραξε ὁλόκληρη τήν αὐτοκρα- ἔριδα ἦταν τό θεολογικό. Ἡ Ζ´ λογικό ζήτημα εἶναι συνάμα καί χρι- Καὶ ὁ ἴδιος δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς μίλησε ὡς
τορία τῆς Ρωμανίας/ Νέας Ρώμης, Οἰκουμενικῆ Σύνοδος (787), μέ τό στιανικῆς κοινωνιολογίας, χωρίς βέ- φημία τὸ νὰ θεωρῆται ὁ Χριστὸς ἀπόγονος δηλαδὴ τοῦ ᾿Αβραὰμ καὶ
βαια τήν ἐλάχιστη ὑπόνοια γιά ana- ῾Εβραῖος. τοῦ Δαβίδ (Γαλ. γ´ 16, Ματθ. α´ 1 ᾿Ιουδαῖος λέγοντας στὴ Σαμαρείτι-
μέ κραδασμούς, πού ἔφθασαν ὡς ὁλοκλήρωμά της, τήν σύνοδο τοῦ δα· «῾Υμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴ-
τίς ἐσχατιές τῆς Ρωμαίικης Οἰκου- 843 καί τό «Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδο- logia entis ἤ fidei. ῾Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ.ἄ.). ᾿Αλλὰ πῶς ὁ Χριστὸς θὰ ἦταν
δατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδα-
μένης. Ἡ περιπέτεια αὐτή συγκλόνι- ξίας», πού συντέθηκε τότε κατά βά- Συνεπῶς, κάθε ἐκτροπή καί πα- εἶνε μέγας οἰκουμενιστής, ἔχει ἀπόγονος τῶν ῾Εβραίων ᾿Αβραὰμ
μεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν ᾿Ιου-
σε τό Βυζάντιο/Ρωμανία περισσότε- σιν ὡς ὁμολογία ὀρθοδόξου πίστε- ρέκκλιση στή στάση Θεσμῶν καί ἐξωφρενικὲς θρησκευτικὲς ἀντι- καὶ Δαβίδ, ἂν δὲν ἦταν καὶ αὐτὸς δαίων ἐστί» (στίχ. 22). Σεῖς (οἱ Σα-
ρο ἀπό ἕνα αἰώνα, σέ δύο φάσεις ως καί ἐπέκταση τοῦ δογματικοῦ Ἀρχῶν ἀπέναντι στόν ἄνθρωπο καί λήψεις, καὶ ὀρθῶς ἐλέγχεται γι᾿ ῾Εβραῖος; ᾿Επίσης, ποῖο νόημα θὰ μαρεῖτες) λατρεύετε αὐτό, ποὺ
(726-787 καί 813-843), θέτοντας σέ ὅρου τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς, ὁλοκλή- τήν ἀνθρώπινη κοινωνία συνιστᾶ αὐτό. ᾿Αλλ᾿ ἡ δήλωσί του ὅτι «῾Ο εἶχεν ἡ γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ,
τεράστιο κίνδυνο τήν ἑνότητα Κρά- ρωσαν τελεσίδικα τό Χριστολογικό ταυτόγχρονα καί ἀθέτηση τῆς Χρι- ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ Κύριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστὸς γεν- ἂν ὁ Χριστὸς δὲν εἶχεν ῾Εβραίους
δὲν ξέρετε, ἐμεῖς (οἱ ᾿Ιουδαῖοι) λα-
τρεύουμε αὐτό, ποὺ ξέρουμε, γι᾿
τους καί Ἐκκλησίας.
Ἡ Εἰκονομαχία ὑπῆρξε ἡ μεγαλύ-
δόγμα, πού εἶχαν ἤδη διατυπώσει,
ὡς ὁμολογία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ
στολογίας, κατά τόν ἀδιάψευστο
λόγο τοῦ Χριστοῦ μας, «ἐφ᾽ ὅσον 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 νήθηκε ῾Εβραῖος», δὲν εἶνε ἐ-
σφαλμένη καὶ ἀσεβής, ὅπως νομί-
προγόνους; ῾Ο μνήστωρ ᾿Ιωσὴφ
δὲν εἶχε βεβαίως συζυγικὲς σχέ-
αὐτὸ ἡ σωτηρία προέρχεται ἀπὸ
τερη οὐσιαστικά πολιτειοκρατική- σώματος, οἱ προηγούμενες Οἰκου- ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν Ἀπόστολος: Πράξ. α´ 1 – 9 ζει ὁ κ. Χειλάκης ἀπὸ ἀγάπη βε- σεις μὲ τὴν Παρθένο. ᾿Αλλ᾿ ἐπειδὴ
τοὺς ᾿Ιουδαίους.
᾿Απεδείχθη ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς κατὰ
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. α´ 1 – 17
καισαροπαπική κίνηση στήν αὐτο- μενικές Σύνοδοι ἀπό τήν Γ´ (Ἔφε- μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσα- βαίως πρὸς τὸ Χριστό, ἀλλὰ καὶ ἡ μνηστεία κατὰ τὸ ᾿Ισραηλιτικὸ
κρατορία. Τό θεολογικό πρόβλημα σος, 431) μέχρι τήν ΣΤ´(Κωνσταντι- τε» (Ματθ. 24,40). Γι᾽ αὐτό μολονότι ἀπὸ ἄγνοια τῆς Ἁγίας Γραφῆς. δίκαιο ἰσοδυναμοῦσε μὲ γάμο, γι᾿ τὴν ἀνθρωπίνη φύσι του εἶνε ῾Ε-
τῶν ἁγίων Εἰκόνων, μέ ἀφετηρία νούπολη, 680). τά πνευματικά φαινόμενα ἔχουν
συγκεκριμένη θέση στόν ἱστορικό
Ἑωθινόν Β´ Γράφει ὁ κ. Χειλάκης· «῾Ο Κύ- αὐτὸ τὸ Εὐαγγέλιο τὸν ᾿Ιωσὴφ βραῖος. ῾Ο Θεὸς εὐλόγησε τοὺς
῾Εβραίους μὲ μεγάλες εὐλογίες.
ὀνομάζει «ἄνδρα» τῆς Παρθένου
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
τόν ἐξεικονισμό τοῦ Θεανθρώπου Ἡ οὐσία τοῦ Χριστολογικοῦ προ-
χρόνο καί χῶρο καί δέν ἐπαναλαμ- ριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστὸς θὰ ἦτο ῾Η δὲ μεγαλύτερη εὐλογία εἶνε
καί τήν προσκύνηση τῆς εἰκόνος βλήματος, πού δημιούργησαν οἱ
῾Εβραῖος, ἐὰν εἶχε γεννηθῆ ἀπὸ καὶ τὴν Παρθένο «γυναίκα» τοῦ
του, ἦταν ὁ καμβάς, στόν ὁποῖο ἀνα- σχετιζόμενες μέ τό θέμα αἱρέσεις βάνονται αὐτούσια, ὅπως τά φυσικά, ᾿Ιωσήφ. ᾿Επίσης τὸν ᾿Ιωσὴφ ὀνο- αὐτή, ὅτι ἀπὸ τὸ ῾Εβραϊκὸ ῎Εθνος
πτύχθηκε ὅλος ὁ πολιτειακός προ- (Νεστοριανισμός, Μονοφυσιτισμός, ἐν τούτοις ὄψεις τῆς εἰκονομαχικῆς ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! πατέρα ῾Εβραῖο. Τὸ γένος δὲν κα-
θορίζεται ἀπὸ τὴ μητέρα, ἀλλὰ μάζει «γονέα» καὶ «πατέρα» τοῦ προῆλθεν ὁ Μεσσίας. ᾿Αλλ᾿ ἐπειδὴ
βληματισμός, ἀλλά καί τό μέσον, μέ Μονοθελητισμός, Μονοενεργητι- ἔριδας ἐπανέρχονται συχνά στήν ᾿Ιησοῦ (Ματθ. α´ 16, 20, Λουκ. β´ 41, οἱ ῾Εβραῖοι σταύρωσαν τὸ Μεσ-
τόν ὁποῖο ἐκφράσθηκε ἡ κίνηση σμός), ἐντοπίζεται στήν σχέση καί ἱστορική σκηνή, αὐτό δέ συμβαίνει Πολλά γεγονότα στή ζωή δέν γίνονται δεκτά ἀπό ὅλους. ἀπὸ τὸν πατέρα. ῾Η γυνὴ τίκτει καὶ σία, τὸν ῎Ανθρωπό τους καὶ Κύριό
Ὅσοι δέν ἔχουν τήν σχετική ἐμπειρία, τά ἀρνοῦνται ἤ τά ὁ ἀνὴρ γεννᾷ». Γράφει ἐπίσης γιὰ 48). Συνεπῶς κατὰ τὸν ᾿Ισραηλι-
αὐτή, πού δέν εἶχε ὅμως ἀποκλει- τόν τρόπο ἑνώσεως τῶν δύο φύσε- καί στήν ἐποχή μας. Ἡ στάση τῆς τικὸ νόμο οἱ πρόγονοι τοῦ ᾿Ιωσὴφ τους, καὶ ἐπειδὴ ὑπάρχουν σ᾿ αὐ-
στικά θεολογικά κίνητρα. Ἦταν ων, θείας καί ἀνθρωπίνης, στό Πρό- ὁποιασδήποτε Ἐξουσίας ἀπέναντι ὑποβαθμίζουν. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τά ἱερά γεγονότα, τὸ Χριστό· «Δὲν γεννήθηκε ἀπὸ
εἶνε καὶ πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ. τοὺς φανατικώτατοι Σιωνισταί, γι᾿
προσπάθεια γιά εὐρύτερη θρησκευ- σωπο τοῦ Θεοῦ-Λόγου, πού εἶναι, στόν ἄνθρωπο καί τούς θεσμούς, πού προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας στούς ἀνθρώπους. Κορυ- πατέρα γιὰ νὰ εἶνε ῾Εβραῖος… αὐτὸ στοὺς Χριστιανοὺς τὸ ὄνο-
τική καί ἐκκλησιαστική μεταρρύθμι- κατά τήν ἀποστολικοπατερική ἐμ- πού κατοχυρώνουν καί προστα- φαῖο ὅλων ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὑπῆρχαν πάντα ἄνθρω- ᾿Ετέχθη ἐκ τῆς Θεοτόκου καὶ δὲν ᾿Εὰν ὁ Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος μα ῾Εβραῖοι δὲν ἀκούεται εὐχάρι-
ση, πού ἐπιδίωξε ἡ Πολιτεία γιά τήν πειρία καί συνείδηση, ἡ βάση τῆς τεύουν τήν τιμή καί ἀξιοπρέπειά ποι, πού τήν ἀμφισβήτησαν, ἰδίως τότε πού συνέβη. Καί ἐγεννήθη. ῾Η γυνὴ τίκτει, δὲν δὲν ἦταν ῾Εβραῖος, μὲ ἄλλη λέξι στα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ κ. Χειλάκης,
ἐπίτευξη τῶν δικῶν της στόχων. Βέ- ἑνώσεως τῶν δύο φύσεων στόν Θε- του, συνιστᾶ ἄμεση ἀναφορά στό γεννᾷ». ᾿Ισραηλίτης, πῶς ὁ Ἀπόστολος
ὅμως τό γεγονός αὐτό ἔπρεπε νά προβληθεῖ ἀπό τούς Ἀπο- Παῦλος, ὁμιλώντας γιὰ τοὺς ὁμο-
πιστὸς καὶ εὐσεβὴς ἄνθρωπος,
βαια γιά τόν προσδιορισμό τῶν άνθρωπο. Ἡ Ὀρθοδοξία ὡς Σῶμα ἀρχέτυπό του τόν Ἰησοῦ Χριστό. Εἶνε ἐσφαλμένη ἡ γνώμη, ὅτι ἡ ἔφθασε στὴν ὑπερβολὴ νὰ γράψῃ
στόλους καί νά ἀποτελέσει τό θεμέλιο τοῦ κηρύγματός εθνεῖς του ᾿Ισραηλῖτες, θὰ ἔλεγεν,
αἰτίων της διατυπώθησαν πολλές Χριστοῦ καί Λαός τοῦ Θεοῦ, ὁμολο- Μποροῦμε, συνεπῶς, νά ὁμι- τους. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός, «μετά τό θάνατό του παρου- γυναίκα «τίκτει» καὶ δὲν «γεννᾷ» ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε ῾Εβραῖος.
ἀπόψεις, προερχόμενες ἀπό τήν γεῖ τόν «ἕνα καί τόν αὐτόν Χρι- λοῦμε γιά ἀνανέωση τῆς εἰκονομα- καὶ ἄρα ὁ Χριστὸς «ἐτέχθη… καὶ «ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα»; ᾿Εν τούτοις ὅμως οἱ Χριστιανοὶ
διαφορετική προσέγγιση καί κατα- στόν… ἐν δύο φύσεσιν», πού ἔχουν χίας στήν ἐποχή μας, ἡ ὁποία πα- σιάστηκε στούς Ἀποστόλους ζωντανός μέ πολλές ἀποδεί- Ἀναφέρουμε δύο ἀκόμη χωρία,
δὲν ἐγεννήθη»! Στὸ ᾿Ιωάν. ιστ´ 21 δὲν εἶνε ἐναντίον τῶν ῾Εβραίων,
νόησή της. Χαρακτηρίζεται λ.χ. ὡς ἑνωθεῖ «ἐξ ἄκρας συλλήψεως» στό ρουσιάζει πολλά κοινά μέ τήν πα- ξεις. Ἐπί σαράντα μέρες τούς ἐμφανιζόταν καί τούς μιλοῦσε βλέπουμε, ὅτι γιὰ τὴ γυναίκα δὲν ὅπου σαφῶς φαίνεται ἡ ἑβραϊκὴ ἀλλ᾿ ἐναντίον τοῦ Σιωνισμοῦ. Οἱ
ρηξικέλευθη κοινωνική μεταρρύθ- Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ–Λόγου «ἀσυγ- λαιά εἰκονομαχία μέ ἀνάλογη κρίση σχετικά μέ τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Ἤθελε πρῶτα νά πει- χρησιμοποιεῖται μόνο τὸ «τίκτω», καταγωγὴ τοῦ Χριστοῦ ὡς ἀν- Χριστιανοὶ ἀγαποῦν τοὺς ῾Εβραί-
μιση καί ταξική σύγκρουση, μέ τήν χύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως καί ἐκείνης τοῦ 8ου αἰώνα. Ἡ ἐποχή σθοῦν οἱ ἴδιοι γιά τήν Ἀνάστασή του καί μετά, μέ ἱερό ζῆλο, ἀλλὰ καὶ τὸ «γεννῶ». Λέγει ὁ Κύ- θρώπου. ῾Ο Χριστὸς ὡς ἱερεὺς δὲν ους, καὶ εὔχονται τὸ συντομώτε-
διεκδίκηση ἀπό τήν Πολιτεία τῆς ἀχωρίστως» (Ὅρος Δ´ Οἰκουμε- μας ἀποδεικνύεται καί αὐτή κατά- νά μιλοῦσαν γι᾽ αὐτή, χωρίς τόν παραμικρό ἐνδοιασμό. ριος· «῾Η γυνή, ὅταν τίκτῃ, λύπην ἀνήκει στὴ φυλὴ τοῦ Λευΐ, ὅπως οἱ ρο νὰ εἰσέλθουν καὶ αὐτοὶ στὸ
ἐκκλησιαστικῆς καί μοναστηριακῆς νικῆς Συνόδου). Αὐτό ὅμως σημαί- φωρα εἰκονοκλαστική, ὄχι μόνο λό- Ἕνας ἐπίσκοπος σημειώνει σχετικά: «Γιά νά γίνει κανείς ἔχει… ὅταν δὲ γεννήσῃ τὸ παι- ἱερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Χριστιανισμὸ καὶ νὰ εὐλογηθοῦν
περιουσίας, ἀπό ἄλλους δέ ὡς ἀνα- νει ὅτι ὁ Χριστός ἔχει μαζί μέ τίς δύο γω τῶν ἀντιχριστιανικῶν τάσεών δίον, οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλί- ἀλλὰ κατὰ τὸ ῾Εβρ. ζ´ 13 «ἑτέρας πάλι.
ζήτηση μιᾶς ὑψηλότερης πνευματι- φύσεις καί δύο ἐνέργειες καί θελή- της, ἀλλά κυρίως λόγω τῆς ἐφαρμο- ἀγγελιαφόρος τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, πρέπει ἀπα-
κότητας. Παράλληλα δέ ὡς μονομα- σεις, θέλων καί ἐνεργῶν ὡς Θεός, ζομένης διεθνῶς πολιτικῆς. Τό θλι- ραίτητα νά τόν ἔχει “δεῖ”, νά τόν ἔχει “ἀκούσει”, νά ἔχει “συ-
χία λόγω τῆς αὐξητικῆς τάσης τῆς ἀλλά καί ὡς ἄνθρωπος. βερό δέ εἶναι ὅτι τότε τό «Ἑλλαδι- ζητήσει” μαζί του καί νά ἔχει “φάει” μαζί του. Διαφορετικά
δύναμης τοῦ Μοναχισμοῦ. Ἄλλοι Ἡ Ζ´ Οἰκουμενική Σύνοδος μέ τόν κόν» ἦταν σαφῶς ἀντίθετο πρός τήν πῶς εἶναι δυνατόν νά βεβαιώσει τούς ἄλλους, γιά κάτι πού ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑ
βλέπουν, ἐξ ἄλλου, στήν λαίλαπα Ὅρο της ἐπεκτείνει τό πρόβλημα εἰκονομαχική πολιτική τῶν αὐτο- ὁ ἴδιος δέν εἶδε, δέν ἄκουσε καί δέν γεύθηκε;».
αὐτή, σύγκρουση μεταξύ ἑλληνικῆς στό δυνατόν τοῦ εἰκονισμοῦ τοῦ κρατόρων τῆς Νέας Ρώμης, φθά- Διανύοντας τήν Μεγάλη Ἑβδο- φθη!», λέει. Ἡ φωτιά ἄναψε ἀπό ἀγαπημένου Του ἀνθρώπου, κι
καί ἀνατολικῆς πνευματικότητας ἤ νοντας μέχρι τήν ἐπανάσταση τοῦ
Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, πού βρισκόμαστε πολλούς αἰῶνες με- μάδα, ὅπου ὁ Κύριος περνᾶ ἀπ᾽ τήν πρώτη στιγμή καί δέν θά σβή- αὐτό Τόν κάνει νά διψᾶ γιά τήν
Χριστοῦ λόγω τῆς ἀνθρωπίνης φύ- τά ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἐρχόμαστε σέ ἄμεση ἐπι-
κυρίως προσπάθεια γιά τήν ἀνα- σεώς του, ὡς καί τῆς προσκυνήσε- (726) γιά τήν ἀπόκρουσή της. Ἡ ἄμε- ὅλες τίς μορφές τοῦ μαρτυρίου, σει ποτέ. Τά λόγια τοῦ Ἰησοῦ, τά ὥρα τοῦ θανάτου Του. Φρικιᾶ
διάρθρωση τῶν κρατικῶν θεσμῶν ως τῆς εἰκόνος του. Τά περί τῶν ση ἤ ἔμμεση πολεμική κατά τοῦ Χρι- κοινωνία μέ τόν Κύριο μέ δύο κυρίως τρόπους. Ἕνας εἶναι γιά νά χαρίσει στόν ἄνθρωπο τήν σημεῖα τῶν θαυμάτων Του, τό πα- μπρός στό ποτήρι τοῦ θανάτου,
μέ τήν ἀναθεώρηση τῶν σχέσεων εἰκόνων τῶν Ἁγίων καί τῆς τιμη- στοῦ καί τῶν ἐμψύχων εἰκόνων του, ἡ θεία Λειτουργία, στήν ὁποία συμμετέχουμε καί βιώνουμε δυνατότητα τῆς λυτρώσεως καί ράδειγμα τῆς ζωῆς Του ἦταν τό διότι γνωρίζει ὅτι θά τό πιεῖ μέχρι
Ἱερωσύνης καί Βασιλείας ἤ Ἐκκλη- τικῆς προσκυνήσεώς τους, εἶναι συ- ὡς πολεμική κατά τῆς Πίστεως καί τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέ τήν θεία Μετάληψη. Καί ὁ δεύ- τοῦ ἁγιασμοῦ, στεκόμαστε γε- προσάναμμα, πού φλόγισε ὅσους τέλους. Ἄν μπορούσαμε ἐδῶ νά
σίας καί Πολιτείας, ὅπως λέγεται νέχεια καί ἐπέκταση τοῦ προβλήμα- Παραδόσεως τῶν Ἁγίων μας, ποικι- τερος εἶναι ἡ μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου, ὅταν μάλιστα γίνεται μᾶτοι δέος μπρός στό Σταυρό καί Τόν ἀκολούθησαν καί ἡ πυρκαγιά συλλάβουμε τό πῶς ὁ Ἰησοῦς
στήν σημερινή ὁρολογία. Δέν λεί- τος, ὅπως καί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὁ λοτρόπως ἐκδηλουμένη, εἶναι κα- ἐν μετανοίᾳ καί ταπεινώσει. Διαβάζοντας τούς Εὐαγγελι- ἀναρωτιόμαστε· πῶς ζοῦσε Ἐκεῖ- συνεχῶς ἁπλώνεται. Λοιπόν, ἡ ὑπέταξε τήν ἀνθρώπινη θέλησή
πουν ὅμως καί ἐκεῖνοι, πού βλέπουν ὁποῖος «εἰ καί ξύλον ὁρᾶται τῇ θαρά εἰκονοκλαστική. Ἄλλωστε στές νοιώθεις τόν Κύριο κοντά σου, βοηθό σου καί σωτήρα νος, ὁ Κύριός μας, τό πάθος του; προσπάθειά Του πέτυχε, τί θέλει Του στήν θεία βουλή θά εἴχαμε
τό πρᾶγμα ὡς ἀμιγές θεολογικοεκ- οὐσίᾳ», διά τοῦ ἐν αὐτῷ πάθους τοῦ εἶναι ἱστορικά βεβαιωμένο, ὅτι τό σου καί στοργικό Διδάσκαλο, γιατί ἱκανοποιεῖ ὅλες τίς θεο- Καί τί σημασία μπορεῖ νά ἔχει αὐτό ἄλλο; Εἶναι σάν νά λέει ὁ Κύριος· ἕνα μέτρο τῆς ἄμετρης ἀγάπης
κλησιαστικό πρόβλημα, πού γέννη- Σωτῆρος Χριστοῦ, «θείαν περιβέ- τέλος τῆς εἰκονομαχικῆς ἔριδας τό φιλεῖς σου ἐπιθυμίες. γιά μᾶς σήμερα; Του γιά μᾶς. Ὅπως ἄναψε τήν
σε καί τά ὑπόλοιπα. βληται δυναστείαν» (ἀπόστιχον 843 δέν σήμανε καί ἐξάλειψη τῶν Τοῦ κ. Στεργίου Σάκκου, φωτιά τοῦ Εὐαγγελίου, μέ τήν
Ἡ ταπεινή μου γνώμη εἶναι, ὅτι ἡ Ἑσπερινοῦ, Τρίτης πλ. α´ Ἤχου). τάσεων καί ἀρχῶν της. Μεμονωμέ- Εἶναι μακάριοι οἱ χριστιανοί πού βιώνουν μυστικά τήν πα- Κανείς δέν εἶναι σέ θέση νά μᾶς
Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ ἴδια αὐθεντία διαλέγει νά ὑποστεῖ
εἰκονομαχική θύελλα περιέκλειε νες ἀντιστάσεις ἔμειναν γιά πολύ ρουσία τοῦ ᾽Αναστημένου Χριστοῦ καί ὁ χαιρετισμός «Χρι- πληροφορήσει γιά τό πῶς ἔβλεπε
ὅλα αὐτά καί ἀκόμη περισσότερα. Ἀθέτησις χρόνο. Οἱ τάσεις αὐτές, συνδεόμε- στός Ἀνέστη»–«Ἀληθῶς Ἀνέστη» εἶναι ἐκ βάθους ψυχῆς καί καί πῶς ἔνιωθε τό μαρτυρικό Του τό βάπτισμα τοῦ μαρτυρίου. Κι
τέλος ὁ Ἰησοῦς καλύτερα ἀπό «Δέν χρειάζομαι πιά νά μείνω ὅπως μέ τήν φωτιά Του ζεσταίνει
Ἐπρόκειτο γιά θεμελιακή προσπά- τῆς Χριστολογίας νες μέ τήν ἀνθρώπινη ἁμαρτία καί ἔκφραση μιᾶς εὐφρόσυνης ἐσωτερικῆς κατάστασης. ἄλλο στόν κόσμο». καί φωτίζει τόν κόσμο, ἔτσι μέ τό
θεια καθολικῆς ἀναδιάρθρωσης, θεομαχία, διαμορφώνουν, σέ ἀνά- Αὐτόν τόν ἴδιο. Ἀρκετές φορές
ἀλλαγῆς –στή σημερινή πολιτική
2. Τό Χριστολογικό ὅμως δόγμα λογο κοινωνικό κλίμα καί ἀνάλογο Πρωτ. Δ.Δ.Τ. μιλᾶ γιά τόν σταυρικό Του θάνατο Κι ὅμως· ὑπολείπεται κάτι ἀκό- βάπτισμά Του ξεπλένει καί δροσί-
δέν εἶναι μόνο κατάφαση τῆς θείας εἰκονοκλαστικό φρόνημα, ἐπανεμ- προφητικά, λίγες φορές ὅμως ἐκ- μη, κάτι πολύ μεγάλο, πού χωρίς ζει τίς ψυχές. Ὅσοι σταθοῦν κά-
γλώσσα– ὅλου τοῦ βίου στήν πνευ- φύσεως καί οὐσίας εἰς τόν Θεάν-
ματική καί πολιτειακή–διοικητική φανιζόμενο, ὅτι οἱ ἱστορικές συγκυ- φράζει ρητά τά συναισθήματά του αὐτό ἡ φωτιά χάνει τήν δύναμή τω ἀπό τόν Σταυρό Του, θά πλυ-
ρίες τό ἐπιτρέπουν. Θά ἐπισημαν- γι᾽ αὐτόν. Γιά τόν Κύριό μας τό Πά- της, ἐνῶ χάρις σ᾽ αὐτό μεταμορ- θοῦν ἀπό τίς ἁμαρτίες τους καί
θοῦν στή συνέχεια κάποιες χαρα-
κτηριστικές ἀντιστοιχίες στά νεώτε-
ΕΥΛΑΒΙΚΟΝ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΝ θος Του εἶναι τετραπλᾶ γνωστό,
σέ ὅλες τίς διαστάσεις. Εἶναι προ-
φώνει τόν κόσμο. Γι᾽ αὐτό ὁ Ἰη-
σοῦς, σάν νά θυμᾶται ἀμέσως, με-
θά ἀναψυχθοῦν γλυτώνοντας
ἀπό κάθε φόβο.
ρα χρόνια. εγνωσμένο –τό γνωρίζει, πρίν κἄν τά τό «τί θέλω ἄλλο», προσθέτει· Ἡ γῆ μας σήμερα καίγεται ἀπό
Τά πνευματικά δικαστήρια
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ τό συλλάβει κανένας. Εἶναι προ- ἔχω κάτι ἀκόμη, ἐκτός ἀπό τή φω-
τιά πού ἦλθα νά βάλω. «Βάπτισμα
φωτιές πολέμου καί μίσους, βυθί-
φητευμένο –τό ἔχουν προείπει ζεται μέσα σέ θάλασσες κακοῦ. Ἡ
3. Εἰκονοκλαστικές τάσεις καί Τοῦ κ. Δημητρίου Κ. Κουτσουλέλου, μπροστά ἀπό αἰῶνες θεόπνευστοι ἔχω βαπτισθῆναι καί πῶς συνέχο- φωτιά καί τό βάπτισμα τοῦ Ἰησοῦ
συμπεριφορές ἐκ μέρους τῆς πολι- Ἐπιτ. Ἐπόπτου Δημοτ. Ἐκπαιδεύσεως ἄνδρες. Εἶναι ἤδη προετοιμαζόμε- μαι, ἕως οὗ τελεσθῇ!». Πρέπει νά
τικῆς Ἡγεσίας καί τῆς συμπράττου- ἦλθε ἀκριβῶς γιά νά σβήσει τίς
νο –ἀπό νωρίς οἱ ἐχθροί του τό ἀνεβεῖ στό Σταυρό καί νά κατεβεῖ φωτιές τοῦ κόσμου καί νά ἐξαφα-
σας συνήθως μέ αὐτήν Διανόησης,
ἀναδύονται ἀμέσως μετά τήν ἵδρυ- «Κι ἔγειρ᾽ Ἐκεῖνος τὸ ἄχραντο γέννηση τῆς ἐπίγειας ἀνθρώπινης σκέπτονται καί τό σχεδιάζουν. στόν ἅδη, πρέπει νά περάσει μέσα νίσει τά ποτάμια τοῦ κακοῦ. Δέν
κεφάλι καὶ ξεψύχησε στὸ μαῦρο ζωῆς. Πανεπιστημιακὸς Καθη- Εἶναι, τέλος, βιούμενο ἀπό τόν ἀπό τόν χείμαρρο τοῦ μαρτυρίου μπορεῖ, βέβαια, νά τό κάνει, ἐφό-
ση τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Μία πε- καί ἀπό τήν ἄβυσσο τοῦ θανάτου,
 ΧΑΡΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ. Ἀντιγράφω ἀπό τόν ΟΒ´ Λόγον
ριδιάβαση τῶν ἐνεργειῶν τῶν Εἰκο- τὸ κορμί μου ἀπάνου. γητὴς ἔγραφε: ἴδιο –τό ζῆ κάθε στιγμή, ἐφόσον γι᾽
γιά νά ὁλοκληρώσει τό λυτρωτικό
σον δέν τό δεχόμαστε, ἐφόσον
νομάχων τοῦ 8ου αἰώνα καί ἐκείνων Ἄστρα γινῆκαν τὰ καρφιὰ τοῦ «Ὁλόκληρος ὁ σύγχρονος πολι- αὐτό ἐνανθρώπησε. Δέν τό ἀπο-
Του ἔργο. Αὐτό εἶναι τό βάπτισμα
δέν παίρνουμε τό φῶς Του καί
μαρτυρίου Του, ἄστραψα κι ἀπὸ φεύγει, ἑπομένως· τό ἐπιζητεῖ. Τό
τοῦ Ἁγ. Ἰσαάκ τοῦ Σύρου μιά κορυφαία ἀλήθεια: «Μετά τήν χάριν τοῦ
στά ὅρια τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους τισμὸς στηρίζεται σ᾽ ἕναν τρίποδα, δέν λουζόμαστε μέ τό νερό Του.
Πάθος γιά τόν Ἰησοῦ εἶναι τό ἔργο τοῦ Ἰησοῦ, τό λουτρό τοῦ ἱδρώτα
τὰ χιόνια πιὸ λευκὸς τὰ αἰώνια τοῦ
Ἁγ. Βαπτίσματος ἐδόθη ἀπό τόν Θεόν εἰς τούς ἀνθρώπους ἡ χάρις τῆς με-
δείχνει τίς μεταξύ τους παραλλη- τὸν ὁποῖο ἀποτελοῦν: Ἡ Ἀκρόπο- Στέκει ὅμως ὄρθιος ἀνάμεσά μας
τῆς ἐπίγειας ζωῆς Του καί ὁ Σταυ- καί τοῦ Αἵματος, ὁ καταποντισμός
Λιβάνου» ὁ φάρος τῆς διδαχῆς Του καί μᾶς
τανοίας. Μετάνοια εἶναι ἡ δεύτερη πνευματική ἀναγέννησις. Καί ἐκεῖνον
λίες. Ἡ βυζαντινή Πολιτεία, εἰσερ- λη, τὸ Καπιτώλιο καὶ ὁ Γολγοθάς.
ρός δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα ὄργανο στόν ὠκεανό τῆς ἐγκαταλείψεως, δείχνει τήν σωτηρία. Κυλᾶ ὁλο-
χόμενη καί σ᾽ αὐτά τά Sacra Interna Στὴν ἐπιτυχὴ αὐτὴ παρομοίωση, ἡ
τόν ἀρραβῶνα, πού τόν λάβαμε ἀπό τήν πίστιν (κατά τό βάπτισμα), τόν
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ, βασάνου, πού θά σηκώσει στούς ἡ βύθιση στά πελάγη τοῦ ἐξευτε-
τῆς Ἐκκλησίας μεταξύ ἄλλων, συν- Ἀκρόπολη συμβολίζει τὸ πνεῦμα γάργαρος ὁ ποταμός τῆς χάριτός
δεχόμαστε πάλιν μέ τό χάρισμα τῆς μετανοίας. Μετάνοια λοιπόν εἶναι ἡ θύ-
«Τὸ τραγούδι τοῦ Σταυροῦ» ὤμους Του, ἀλλά ἡ ἀποστολή τήν λισμοῦ (πρβλ. Ψαλ. 68), ἡ προδο-
τόμευσε τήν Θεία Λειτουργία, κα- καὶ τὸ κάλλος, τὸ Καπιτώλιο τὴν τά- Του καί μᾶς καλεῖ στήν λύτρωση.
ρα τοῦ θείου ἐλέους, πού ἀνοίχθηκε σ᾽ αὐτούς, πού ζητοῦν αὐτήν τήν θύ-
τάργησε ἀγρυπνίες καί ἄλλες ἀκο- ὁποία ἐπωμίζεται ὡς Θεάνθρωπος σία, ὁ πόνος, ἡ ταπείνωση καί τέ-
Περνώντας στὴν Ἁγία Πόρτα ξη καὶ τὸ δίκαιο καὶ ὁ Γολγοθὰς τὴ Τό Εὐαγγέλιό Του καί τά μυστή-
ραν. Ἀπό τήν θύραν τῆς μετανοίας εἰσερχόμαστε στό θεῖον ἔλεος καί χω-
λουθίες, ἁπλοποίησε τήν μοναστική δύναμη τῆς πίστεως, τὴ Θρη- σ᾽ αὐτόν τόν κόσμο. λος ὁ χαμός· ὅ,τι πιό πολύ ἀπεχθά-
καὶ ἀνεβαίνοντας 47 σκαλοπάτια ριά Του ζωντανά καί αἰώνια μέσα
ρίς αὐτήν τήν θύραν δέν βρίσκουμε ἔλεος». Νά λοιπόν, ἡ μεγάλη εὐκαι-
ζωή καί τόν τρόπο διαβιώσεως τῶν δεξιά, σὲ ὕψος 4,5 μ. ἀτενίζουμε σκεία». νεται ἡ ἀνθρώπινη ψυχή καί ἀπο-
Μπρός σέ μία τέτοια εὐθύνη, στήν Ἐκκλησία περιμένουν ἐκεί-
ρία γιά ὅλους μας.
 Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Τό ἔλεγε ὁ Ἀββᾶς Ποιμήν μοναχῶν, ἐδήμευσε τήν κτηματική τὸ ΦΡΙΚΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ. Συγκλονι- στρεφόταν ἡ ψυχή τοῦ Ἰησοῦ.
λοιπόν, πῶς αἰσθάνεται ὁ Ἰησοῦς; «Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται, καί νους, πού τολμοῦν νά βγοῦν ἀπό
περιουσία τῶν Ἱ. Μονῶν, περιόρισε στικὴ εἶναι ἡ προσέγγισις στὸν Τό- Λίγο πρίν τό Πάθος ἀφήνει τήν τήν κόλαση κι ἀπ᾽ τόν κατακλυσμό
Στὸ παρεκκλήσιο ὑπάρχει, ἀκρι- τί εἶπω;», ὁμολογεῖ σέ μία στιγμή ὁ
* * *
τόν ἀριθμό κληρικῶν καί μοναχῶν,
ὅτι τό ἄκουσε ἀπό τόν Μ. Ἀντώνιον, τήν κορυφήν τῶν ἀσκητῶν: «Ἡ
πο τοῦ Μαρτυρίου, ὅπου σφραγί- καρδιά Του νά ξεχυθεῖ μπροστά τοῦ κόσμου καί νά ζητήσουν τό
ἐπέβαλε μετά τήν ἐκλογή τῶν ἐπι- στηκε ἡ νέα συμφωνία μεταξὺ τοῦ βῶς, τὸ σημεῖο, στὸ ὁποῖο στήθηκε ἴδιος (Ἰωάν. 12, 27).
δύναμη τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά ἀναλάβη τήν εὐθύνη τῶν κακῶν του πρά-
ὁ Σταυρός, κάτω ἀπ᾽ τὴν Ἁγία Τρά- στούς μαθητές Του καί ἀναφωνεῖ· ἔλεος. Ἀρκεῖ νά ἀφήσουμε τήν
σκόπων τήν κύρωσή τους ἀπό τό Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων, μὲ τὸ τί- Κι ὅμως, «συνέχεται» ὁ Κύριος,
ξεων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί νά περιμένη πειρασμό ἕως τήν στερνή του
πεζα. Ἡ ἱερότητα, ἡ μεγαλοπρέπεια «Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπί τήν γῆν, φωτιά Του νά κάψει μέσα μας ὅ,τι
αὐτοκρατορικό Συμβούλιο, πολλά μιο αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τρέ- ἀγωνιᾶ καί βιάζεται νά περάσει βρώμικο κι ἀρκεῖ νά δεχθοῦμε τό
πνοή». Ἐμεῖς ὅμως τί κάνουμε; Ἔχουμε τήν ἴδιαν ἀδυναμία, πού εἶχαν
μοναστήρια κλείσθηκαν, ἐνῶ οἱ μο- καὶ ἡ διακόσμηση πλημμυρίζουν, καί τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη! Βάπτι-
μουν τὰ πόδια τοῦ προσκυνητῆ, ἀπό αὐτό τό βάπτισμα. «Πῶς συν- βάπτισμά Του νά καθαρίσει τό
καί οἱ Πρωτόπλαστοι, πού ἀπέφυγαν νά ἀναλάβουν τήν εὐθύνη τῆς πα-
ναχοί ἐκδιώχθηκαν ἀπό τίς Ἱ. Μονές μὲ ἀπέραντη συγκίνηση, τὴν ἀν - σμα δέ ἔχω βαπτισθῆναι, καί πῶς
ποὺ μὲ δέος, ἀποθέτει τὴν εὐλά- συνέχομαι ἕως οὗ τελεσθῇ!» έχομαι!», λέει· καί μέσα σ᾽ αὐτό τό εἶναι μας. Ρίχνοντας τόν δικό μας
ρακοῆς τους. Μέ ἄλλα λόγια, χρειαζόμαστε μετάνοια καί ἐξομολόγηση
τους, ἐξαναγκασμένοι νά δεχθοῦν βεια καὶ τὸ σεβασμό του. Κανένας θρώπινη ψυχή. Ἀποκαλύψεις, ποὺ «συνέχομαι» κλείνει ὅλα Του τά
(Λουκ. 12, 49–50). Φωτιά ὀνομάζει δαυλό, τήν πίστη καί τόν ζῆλο νά
πρίν ἀπό ὅλα.
 ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ. Οἱ πλεῖστοι, γιά νά μή ποῦμε ὅλοι, ἐνδια- τό ἔγγαμο βίο, ἐπιστρέφοντας στόν ταλαντοῦχος «γραμματεὺς ὀξυ- ἔγιναν στὴν κορυφὴ τοῦ Γολγοθᾶ, αἰσθήματα κι ὅλα Του τά βιώματα
κόσμο. ὕστερ᾽ ἀπ᾽ τὴν ἀφαίρεση τῶν μαρ- τό καινούργιο, πού φέρνει στήν σωθοῦμε, ἡ φωτιά θά ἀνάψει. Καί
γράφου καλάμου» δὲν μπορεῖ νὰ μπρός στό πάθος Του, ὅσα ἐμεῖς
Ἀλλά καί μετά τό 1830 οἱ ἐκδυτι- περιγράψει τὸ ἄφθαστο μεγαλεῖο. μάρων, ἔφεραν σὲ φῶς τὴ φυσικὴ ἀνθρωπότητα, καί βάπτισμα χαρα- χύνοντας τό δικό μας νερό, τά δά-
φέρονται καί ἐργάζονται γιά τήν προσωπική τους δόξα καί ὄχι γιά τήν
κτηρίζει τά παθήματα, πού θά ὑπο- χρειάζεται νά ξέρουμε γιά τό πῶς κρυα τῆς μετανοίας καί τῆς ἀγά-
κισμένοι εὐρωπαϊστές καί, σύμφωνα Οἱ καρδιὲς καῖνε. Χείμαρρος λο- κατάσταση τοῦ λόφου. Πίσω ἀπ᾽ ἔνιωθε ὁ Θεάνθρωπος Κύριός
δόξα τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ ἀληθινή πηγή τῆς δόξας. Σέ μιάν Ἐρωτα-
μέ τά δεδομένα κάθε περιόδου, γισμῶν. Ἐδῶ, μπροστὰ στὸν Ἐ- τὴν Ἁγία Τράπεζα, ὑπάρχει σὲ φυ- στεῖ ὡς ἄνθρωπος. Φωτιά εἶναι ἡ πης, τό βάπτισμά Του, θά μᾶς λού-
μας. Εἶναι μία ἐπείγουσα ἀνάγκη,
πόκρισιν τοῦ Μ. Βασιλείου (Ὅροι κατ᾽ ἐπιτομήν) ἀναφέρεται ἡ Ἐρώ-
ἐκσυγχρονιστές (δηλ. νεωτεριστές σταυρωμένο καὶ Ἀναστημένο Σω- σικὸ μέγεθος, ἕνας Σταυρός, μὲ διδασκαλία Του καί ὁ τρόπος ζω- σει. Ἔτσι θά συναντηθοῦμε, τό
πού σφίγγει τήν καρδιά του, ἀλλά
τησις: Πῶς μπορεῖ κανείς νά κάνη τά πάντα πρός δόξαν Θεοῦ καί ἡ
καί μετανεωτεριστές), φαίνεται ὅτι τήρα, συνθλίβεται κάθε γήϊνο καὶ τὸν Ἐσταυρωμένο Κύριο. Δεξιὰ καὶ ῆς, πού ἐγκαινιάζει, φωτιά πού πλάσμα μέ τόν Πλάστη, ὁ ἄνθρω-
καί ἕνας τρόμος γιά ἐκεῖνο, πού
Ἀπόκρισις εἶναι: «Ὅταν κάνη κανείς τά πάντα γιά τόν Θεόν, σύμφωνα
ἔχουν στίς ἀντορθόδοξες πρακτι- ἡ ψυχὴ διαισθάνεται ὁλοκάθαρη ἀριστερὰ ὄρθιοι εἶναι ἡ Θεοτόκος καίει τά παλιά καί χαλάει τά κατε- πος μέ τόν Θεό, ὁ λυτρωμένος μέ
θά ἀντιμετωπίσει. Εἶναι μία ἀνυπο-
μέ τήν ἐντολήν του καί ὅταν σέ καμμία περίπτωση δέν ἀποβλέπει στούς
κές τους ὡς ὁδηγό τά πεπραγμένα τὴ συμπαράσταση τοῦ Δυνατοῦ, καὶ ὁ Ἰωάννης. Ἀπ᾽ τὸ σημεῖο τοῦ στημένα, ἀλλά καί φωτιά πού ζε- τόν Λυτρωτή, σ᾽ ἕνα σημεῖο, πού
μονησία γεμάτη ἀγωνία αὐτή ἡ
ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά πάντοτε ἐνθυμεῖται τόν Κύριον, πού
προσεύχεται, ἐλπίζει καὶ νιώθει, Σταυροῦ ἀρχίζει στὸ βράχο μιὰ σχι- σταίνει τά σπλάχνα, φωτίζει τή ἕνωσε οὐρανό καί γῆ· στό μετέω-
σκέψη. «Καί τί θέλω εἰ ἤδη ἀνή- συνοχή. Διψᾶ γιά τήν σωτηρία τοῦ ρο σχῆμα τοῦ Σταυροῦ.
εἶπε: “ Ἔτσι ἄς λάμψει τό φῶς σας μπροστά στούς ἀνθρώπους, γιά νά
ἰδοῦν τά καλά σας ἔργα καί νά δοξάσουν τόν Πατέρα σας τόν οὐρά- ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ. τὴν πλημμυρισμένη ἀπὸ φῶς, ἀνα- ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν

νιον”». Ἰδού λοιπόν πῶς δοξάζεται ἀληθινά ὁ Θεός: Μέ τήν τήρηση τῶν
ἁγίων ἐντολῶν του.
φωνὴ μὲ τοὺς δύο ἀκουστικοὺς παρόμοιο περιεχόμενο, γεγονὸς τερη καταγγελία κάνει περισσό- στεῖ ἡ πλειοψηφία. Στὶς περιπτώ-
 ΕΞ ΙΣΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. Μιά πολύ σπουδαία διδα- πόρους συγχρόνως καὶ ἡ ἁφὴ ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὴν πρώτη. Οἱ τερο πιστευτὴ τὴν πρώτη». σεις αὐτὲς ἐκλέγονται ἀκατάλλη-
σκαλία τοῦ Ἁγ. Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ βρῆκα στό ἔργον «Περί εἶναι ἰσχυρότερη, ὅταν γίνεται μὲ κατηγορούμενοι ὅμως συνεχίζουν λα πρόσωπα, ποὺ εἶναι ἱκανὰ μό-
ἀγάπης» (Β´ Ἑκατοντάδα), ὅπου μᾶς λέγει: «Ἐάν κάποιους τούς μισῆς, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΘΗ νου νὰ τονίσει τὴν ἀναγκαιότητα
καὶ τὴν ἀξία τῆς ὁμόνοιας καὶ τὰ δάκτυλα ἑνωμένα. Καὶ γενικὰ νὰ δικαιολογοῦνται καὶ νὰ δια-
***
νο γιὰ σκανδαλισμὸ τοῦ ποιμνίου.
ἄλλους οὔτε τούς ἀγαπᾶς, οὔτε τούς μισῆς, ἄλλους πάλι τούς ἀγαπᾶς, ἀλλά νστ´. Προσοχὴ στὴν ἐκλογὴ
περιορισμένα, καί ἄλλους τούς ἀγαπᾶς ὑπερβολικά, γνώριζε ὅτι ἐξ αὐτῆς ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ εἰρηνικῆς συνεργασίας μεταξὺ δὲν βλέπω τίποτα νὰ γίνεται, εἴτε ψεύδουν τὶς κατηγορίες. Αὐτὸ Ἐπισκόπων Ὁ Μέγας Βασίλειος σὲ ἀνάλογη
τῶν ἀνθρώπων: «Ὁ Κύριος μᾶς ἀπὸ τὰ φυσικὰ εἴτε ἀπὸ τὰ ἐθε- ἀποδεικνύει ὅτι δὲν ἔχουν καμιὰ περίπτωση, ἀρνήθηκε νὰ ἱκανο-
τῆς ἀνισότητος, βρίσκεσαι μακρυά ἀπό τήν τέλειαν ἀγάπη, ἡ ὁποία προ- λούσια, χωρὶς τὴ βοήθεια τῶν Ἡ ἀνάδειξη τῶν Ἐπισκόπων
(20ον) δίδαξε τὴν ἀναγκαιότητα τῆς κοι- συναίσθηση τῶν σφαλμάτων στὴν Ἐκκλησία εἶναι μιὰ δύσκολη ποιήσει τὸ αἴτημα κάποιου γνω-
ϋποθέτει νά ἀγαπᾶ κανείς ἐξ ἴσου κάθε ἄνθρωπον». Ἄς τό προσέξουμε ὁμοειδῶν. Καὶ αὐτὴ ἡ προσευχὴ στοῦ του ὑπὲρ ἑνὸς συγκε-
αὐτό καί ἄς μή βάζουμε κριτήρια καί προϋποθέσεις στήν βίωση τῆς ἀγά- νδ´. Ἀνάγκη ὁμόνοιας καὶ συν- νωνίας μὲ τὴν κατασκευὴ τοῦ σώ- τους καὶ κυρίως ὅτι δὲν ἔχουν ὡς ὑπόθεση, ὅταν ὑπάρχει φόβος
ματός μας. Ὅταν λάβω ὑπόψη ἀκόμα, ὅταν δὲν ἔχει συμμετό- ὁδηγό στὴ ζωή τους τὶς ἐντολές κριμὲνου προσώπου. Τοῦ ἔγραψε
πης. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι παιδιά τοῦ Θεοῦ καί ὅλα τά ἀγαπᾶ ἐξ ἴσου. εργασίας χους, εἶναι κατὰ πολὺ ἀσθενέστε- Θεοῦ στοὺς ἐκλέκτορες. Συναι-
μου ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ μέλη μας, μό- τοῦ Θεοῦ. Κινοῦνται μὲ τρόπο σθανόμενοι οἱ ἴδιοι τὸ βάρος τῆς σχετικά: «Ὡς πρὸς τὴν ἐκλογὴ
Αὐτό πρέπει νά κάνουν καί ἐκεῖνοι, πού θέλουν νά μιμηθοῦν τόν Κύ- Ἡ ὁμόνοια καὶ ἡ καλοπροαίρε- ρη, γιατὶ ὁ Κύριος ὑποσχέθηκε
ριον. νο του δὲν ἐπαρκεῖ, πῶς θὰ πι- θρασύ, ὑπερασπιζόμενοι τὸν εὐθύνης, ζητοῦν μέσῳ τῆς προσ- γιὰ τὴν ἀνάδειξη προϊσταμένου
τη συνεργασία ἀποδίδουν θετικὸ στέψω ὅτι ἐγὼ ἐπαρκῶ στὴν ἐξυ- πὼς βρίσκεται στὸ μέσον δύο ἢ τῆς περιοχῆς ἐκείνης, ἐὰν πρόκει-
 ΓΙΝΕ ΒΑΣΙΛΙΑΣ. Ὅλοι οἱ ἀληθινοί Χριστιανοί εἶναι πρίγκηπες,
ἑαυτό τους καὶ τὰ συμφέροντά ευχῆς τὸ φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ προ-
ἔργο σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς πηρέτηση τοῦ ἑαυτοῦ μας γιὰ τριῶν, ποὺ Τὸν ἐπικαλοῦνται μὲ τους, χωρὶς ὅμως νὰ πείθουν, ται νὰ κάνω κάτι χαριζόμενος σὲ
λέγει ὁ Μ. Μακάριος, διότι εἶναι παιδιά τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ. Ὁ Ἅγ. ὁμοφροσύνη». κειμένου νὰ ἐκλέξουν τοὺς ἄξιους
κοινωνίας. Ἰδιαίτερα, ὅταν τὸ ἔργο διάφορα πράγματα τῆς ζωῆς; γιατὶ ὁ κόσμος γνωρίζει ὅτι οἱ καὶ ἱκανούς. Συχνὰ ὅμως διάφοροι ἀνθρώπους ἢ ἐνδίδοντας σὲ ἱκε-
Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, μᾶς δείχνει καί τόν τρόπον, λέγοντας: «Νά δὲν ἔχει ἐπαγγελματικὸ χαρακτή- Οὔτε τὸ ἕνα πόδι μπορεῖ νὰ βαδί- *** ἐκδηλώσεις τους αὐτὲς εἶναι σίες ἢ ὑποχωρώντας ἀπὸ φόβο,
γίνης βασιλιάς στήν καρδιά σου, καθισμένος στόν ὑψηλό θρόνο τῆς ταπει- κοσμικοί, ἀλλὰ καὶ ἐκκλησιαστι-
ρα ἀλλὰ εἶναι προσφορὰ στὸ κοι- ζει μὲ ἀσφάλεια χωρὶς τὴν ὑπο- νε´. Ἡ τακτικὴ τῶν ἐνόχων ἀνόητες καὶ παραπλανητικές. Ὁ κοὶ παράγοντες, προσπαθοῦν νὰ εἴθε νὰ μὴ τὸ κάνω αὐτὸ ποτέ,
νοφροσύνης. Νά διατάζης τό γέλιο νά ἀπομακρυνθῆ, καί νά ἀπομακρύ- νωνικὸ σύνολο, ὅπως τὸ ποιμαν- στήριξη τοῦ ἄλλου, οὔτε τὸ μάτι διότι τότε δὲν θὰ εἶμαι οἰκονόμος
νεται ἀμέσως, τό κλάμα νά ἔλθη, καί ἀμέσως νά ἔρχεται, καί στόν δοῦλο Οἱ ἀπρόσεκτοι στὴ ζωή τους Μέγας Βασίλειος, ἀπευθυνόμε- προωθήσουν τοὺς «ἡμέτερους»,
τικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Μέ- μπορεῖ νὰ δεῖ μὲ ἀκρίβεια χωρὶς ἀρνοῦνται τὶς διάφορες κατηγο- νος σὲ κάποιον Ἐπίσκοπο, τοῦ περιφρονώντας τὰ πνευματικὰ ἀλλὰ κάπηλος, ἀνταλλάσσοντας
μας τό σῶμα, πού εἶναι συγχρόνος καί τύραννος, νά ἐπιτελέση κάποιον τὴ συνεργασία μὲ τὸ ἄλλο τὰ διά- τὴ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ μὲ ἀνθρώπι-
γας Βασίλειος χρησιμοποιοῦσε ὡς ρίες, ποὺ διατυπώνονται εἰς βά- τόνιζε: «Ἡ προσθήκη μιᾶς νέας κριτήρια. Ἀρχίζουν διάφορες μυ-
Π. Μ. Σωτῆρχος
ἔργον καί ἀμέσως νά τό ἐπιτελῆ». Ἰδού λαμπρόν στάδιον δόξης ἀληθινῆς. φορα ἀντικείμενα. Ἡ ἀκοὴ εἶναι
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
παράδειγμα τὴν κατασκευὴ τοῦ ρος τους. Συνήθως τὴν πρώτη κατηγορίας ἐπιβεβαιώνει τὴν στικὲς συσκέψεις καὶ συνεννοή- νες φιλίες».
ἀνθρώπινου σώματος, προκειμέ- ἀκριβέστερη, ὅταν δέχεται τὴ κατηγορία ἀκολουθεῖ δεύτερη μὲ προηγούμενη καταγγελία. Ἡ δεύ- σεις προκειμένου νὰ ἐξασφαλι-
Σελὶς 4η
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο Ε´
ΚΑΙ Η ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ ΤΟΥ 1821
Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Δεληγιάννη, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Βυζ. Ἀρχαιολογίας
Ὁ Γεώργιος Ἀγγελόπουλος, τὸ
τσοπανόπουλο ἀπὸ τὴ Δημητσάνα
μὲ τὴν ἀπόλυτη πίστη του στὸν Χρι-
στό, τὴν ὀξύνοια, τὴν φιλομάθειά
του καὶ τὴν ἀγάπη του στὴν πατρίδα,
ἀνέβηκε στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο
τῆς Βασιλεύουσας ὡς Πατριάρχης
Γρηγόριος ὁ Ε´.
Σπούδασε στὴ Ἱ. Μονὴ Φιλοσό-
φου, σὲ σχολεῖα τῶν Ἀθηνῶν, στὴ
Ζάκυνθο στὴ Ἱ. Μονὴ Στροφάδων,
ὅπου ἐκάρη καὶ μοναχός, στὴν
Εὐαγγελικὴ Σχολὴ τῆς Σμύρνης καὶ
στὴν φερώνυμη Ἐκκλησιαστικὴ
Ἀκαδημία Πάτμου, Φιλολογία καὶ
Θεολογία κοντὰ σὲ περίφημους γιὰ
τὴν ἐποχὴ τους δασκάλους1.
Ἡ ἀσκητική του φύση, οἱ πάμπολ-
λες ἀρετές του καὶ ἡ σοβαρή του
παιδεία, ἔκαναν τὸν Μητροπολίτη
Σμύρνης Προκόπιο (1770-1785),
ἄνδρα σοφὸ καὶ ἐνάρετο, νὰ τὸν χει-
ροτονήσει διάκονο καὶ Πρεσβύτερο
–προχειρίζοντάς τον Πρωτοσύγκελ-
λο στὴν Ἱ. Μητρόπολη Σμύρνης.
Ἐκεῖ τό ἔργο ποὺ ἐπιτέλεσε ἦταν
σπουδαῖο καὶ μεγάλο, γιʼ αὐτό, ὅταν
ὁ Μητροπολίτης Προκόπιος ἀνῆλθε
στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο τὸ 1785,
λαὸς καὶ κλῆρος ζήτησε ἀπὸ τὴν Ἱ.
Σύνοδο καὶ ἐξέλεξε Μητροπολίτη
Σμύρνης, τὸν Πρωτοσύγκελλο Γρη-
γόριο. Εἶναι χαρακτηριστικὰ ὅσα
ἀναφέρει ὁ μέγας διδάσκαλος τοῦ
Γένους Κων. Κούμας «Ἡ χαρὰ τῶν
χριστιανῶν τῆς Σμύρνης ἦταν ἀπε-
ρίγραπτος, ἀκόμη καὶ ὁ Ἀδ. Κοραῆς
ἀπὸ τὸ Montpellier τῆς Γαλλίας, ὅπου
ζοῦσε ὅταν ἐπληροφορήθη τὴν
ἀνάρρηση τοῦ Γρηγορίου ὡς Μη-
τροπολίτου στὴ γενέτειρά του
Σμύρνη, χάρηκε ἰδιαίτερα καὶ σὲ ἐπι-
στολὴ, ποὺ τοῦ ἔστειλε, τὸν ἐπαινεῖ
γιὰ τὴν ἠθικὴ ζωή του, τὴ λιτότητα
διαβίωσης, γιὰ τὴν συμβολή του
στὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τοῦ
Γένους, τὴ διαρκῆ μέριμνά του γιὰ
τὴν ἵδρυση σχολείων, ἐκδόσεων βι-
βλίων, ἐκδοτικῶν οἴκων καὶ τυπο-
γραφείων, ἀποκαλώντάς τον «φιλό-
σοφο προεστῶτα», πάντα ἄξιον νὰ
διευθύνει τὸ σκάφος τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Σμύρνης»2. Ἐκεῖ ἔμεινε δεκα-
τρία χρόνια, ἔκτισε σχολεῖα, δύο
ὡραίους ἱ. ναούς, προστάτευσε ἄπο-
ρους μαθητὲς καὶ ὅταν παρητήθη,
λόγω γήρατος ὁ Οἰκουμενικὸς Πα-
τριάρχης, ἡ Ἱ. Σύνοδος τὸν ἐξέλεξε
Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη. Νέοι
ἀγῶνες καὶ θυσίες. Δὲν ἦταν βέβαια
ἰδιαίτερα ἀρεστὸς στὴν ὑψηλὴ Πύ-
λη, γιʼ αὐτὸ καὶ τὸν ἐξόρισαν δύο
φορὲς στὴ Ἱ. Μονὴ Ἰβήρων καὶ ἁγ.
Λαύρας, συνεργαζόμενος ὅμως μὲ
ἐπώνυμους Ἕλληνες λογίους γιὰ
τὴν ἔκδοση θεολογικῶν καὶ φιλολο-
γικῶν συγγραμμάτων λαϊκοῦ περιε-
χομένου, γιὰ τὶς λαϊκὲς μάζες3. Ἡ
πρώτη πατριαρχία του ἄρχισε στὶς
19 Ἀπριλίου 1797 καὶ τερματίστηκε
στὶς 17 Δεκεμβρίου 1798. Ἡ δεύτε-
ρη ἀπὸ τὶς 23 Σεπτεμβρίου 1806-
1808 καὶ ἡ τρίτη ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο
τοῦ 1818 ἕως τὶς 10 Ἀπριλίου 1821.
Μὲ τὴν ἔναρξη τῆς Ἐθνεγερσίας
τὸ ᾽21, τὸ πλῆθος τῶν Ἑλλήνων, κυ-
ρίως τῆς Πελοποννήσου, βρέθηκε
αὐτόματα σὲ κατάσταση ὁμηρείας.
Ὁ αἱμοσταγὴς Μαχμοὺτ ὁ Β´, μόλις
πληροφορήθηκε τὸν ξεσηκωμὸ τῶν
Ἑλλήνων ὑπέγραψε διάταγμα ἐξόν-
τωσης ὅλων τῶν Ἑλλήνων, ὄχι μό-
νο τῆς Πελοποννήσου, τῆς Βασι-
λεύουσας, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρης τῆς
ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
τῆς παλαιᾶς Εἰκονομαχίας. Ἤδη οἱ
ὀπαδοί τῆς Βαυαροκρατίας ἔβαλαν
στό στόχαστρό τους τά Μοναστήρια
καί τούς Μοναχούς. Γιατί; Διότι οἱ
Εὐρωπαῖοι καί εὐρωπαϊστές γνώρι-
ζαν καλά ὅτι ὁ χῶρος αὐτός ἐξα-
σφαλίζει τήν συνέχεια τῆς ἑλληνορ-
θόδοξης παράδοσης καί τῆς συν-
οχῆς τοῦ Ἔθνους μας. Τό πνεῦμα
τοῦ ἐξευρωπαϊσμοῦ παραμένει
ἔκτοτε συνδεδεμένο μέ τόν ἐπαρ-
χιωτισμό καί τήν ἡττοπάθεια μπρο-
στά στή Δύση, πολιτικά καί θρη-
σκευτικά, δημιουργώντας στό Ἔ-
θνος συνείδηση προτεκτοράτου.
Καί τόν 8ο αἰώνα Νεστοριανοί καί
Παυλικιανοί, ἀλλά καί τό Ἰσλάμ καί ὁ
Ἰουδαϊσμός, οἱ ξένες Δυνάμεις τῆς
ἐποχῆς, μετακένωσαν στό Γένος τά
πνευματικά δηλητήριά τους, κάτι
πού συνεχίζεται σήμερα ἀπό τίς Δυ-
νάμεις τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῆς Νέ-
ας Τάξης. Ἡ ἀδυναμία βιώσεως τῆς
ἑλληνορθόδοξης παράδοσης ἀπό
τούς ἐκδυτικισμένους Ἡγέτες μας
ἐξασθενίζει τίς ἀντιστάσεις τους καί
τίς ἐκμηδενίζει, ὁδηγώντας στήν
ἀδυναμία ὀρθῆς ἀποτίμησης τοῦ πο-
λιτισμοῦ μας καί τῆς ἱστορίας μας,
μέ ἀποτέλεσμα νά αἰσχύνονται γιά
τήν ταυτότητά τους. Πῶς, λοιπόν, νά
ἀγωνισθοῦν ὑπέρ τοῦ Ἔθνους καί
τῆς ἑλληνορθόδοξης παράδοσής
του;
Οἱ Νέοι Εἰκονομάχοι
4. Ἔτσι στά ὅρια τοῦ λεγομένου
«χωρισμοῦ Ἐκκλησίας-Πολιτείας»,
ἐπιδιώκονται καί πραγματοποιοῦν -
ται, βαθμιαία, πολιτειακά μέτρα, πού
ἀποδομοῦν ὄχι μόνο τόν ἐκκλησια-
στικό, ἀλλά καί τόν ἐθνικό μας βίο.
Τέτοιες ἐπιδιώξεις καί ἀποφάσεις
μεταξύ ἄλλων εἶναι: Καθαίρεση τῶν
θρησκευτικῶν συμβόλων καί εἰκό-
νων ἀπό ὅλους τούς δημόσιους χώ-
ρους· μεθόδευση τῆς κατάργησης
τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν,
ὡς καί τῆς συρρίκνωσης καί τελικά
διάλυσης τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν·
ἀπαίτηση ἐξαφάνισης κάθε θρη-
σκευτικοῦ περιεχομένου στίς ἐθνι-
κές μας ἑορτές, ἀλλά καί κατάργη-
σης θρησκευτικῶν ἀργιῶν· ἐκδίωξη
μέ νόμο τῶν Κληρικῶν ἀπό τά Σχο-
λεῖα, τά Νοσοκομεῖα, τίς Φυλακές
καί τά Σώματα τῶν Ἐνόπλων Δυνά-
μεων· ὑπονόμευση τῆς Βαπτίσεως
τῶν Ἑλληνοπαίδων· ἐπιβολή πολιτι-
κοῦ γάμου, πολιτικῆς κηδείας κ.ἄ.
Στό πλαίσιο αὐτό ἤδη ἔχουν με-
ταξύ ἄλλων ἐπιβληθεῖ: ἡ ἀποποινικο-
ποίηση τῶν ἀμβλώσεων καί τῆς μοι-
χείας, τό αὐτόματο διάζυγιο· ἀπά-
Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας. Γιὰ νὰ
γίνει ὅμως αὐτό, κατὰ τὸ Ἰσλαμικὸ
δίκαιο, γιὰ νὰ ἐπιτελεσθεῖ ἡ γενικὴ
σφαγὴ τῶν Ἑλλήνων, ἔπρεπε νὰ ἐπι-
κυρωθεῖ καὶ ἀπὸ τὸν θρησκευτικὸ
ἡγέτη τῶν Ὀθωμανῶν, ποὺ εὐ-
τυχῶς τότε, ἦταν ἕνας φιλάνθρω-
πος, ὁ Χαλὶμ Ἐφέντης, ποὺ ἀρνήθη-
κε νὰ ὑπογράψει ἀμέσως τὴ γενικὴ
σφαγή, ζήτησε προθεσμία διασκέ-
ψεως πρὶν ἐκδόσει τὸν «φετφά».
Κάλεσε τὸν γιατρὸ τοῦ Πατριάρχη
Διονύσιο Πύρρο, ἱεροδιάκονο καὶ
τὸν ρώτησε γιὰ τὸν Πατριάρχη συμ-
βουλεύοντάς τον, ἂν θέλει νὰ φύ-
γει, γιὰ νὰ μὴ ἐξοργιστοῦν οἱ Τοῦρ-
κοι καὶ τὸν θανατώσουν. Ζήτησε
στοιχεῖα πειστικὰ γιὰ τὴν μὴ συμμε-
τοχὴ τοῦ Γένους ὁλόκληρου στὸν
ξεσηκωμό. Ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ
σωθοῦν οἱ ἄμαχοι ἦταν, ὁ Πατριάρ-
χης νὰ προβεῖ σὲ ἀποκήρυξη τῆς
Ἐπαναστάσεως καὶ ἀφορισμό. Στὴ
δραματικὴ αὐτὴ ὥρα τῆς ὑπέρτατης
εὐθύνης, ἀφοῦ «ἐν θλίψει καὶ κλαί-
ων, διελογίσθη πολὺ κατὰ μόνας»3,
καὶ κάλεσε τὴν ἑπομένη τὸν Δέρκων
καὶ δύο ἄλλους Ἱεράρχες καὶ ἀπο-
φάσισαν ἀπὸ κοινοῦ τὴν ἔκδοση
ἀποκήρυξης καὶ ἀφορισμοῦ. Αὐτό,
προσκομίσθηκε στὸν θρησκευτικὸ
ἡγέτη τῶν Ὀθωμανῶν ὡς ἰσχυρὸ
ἀποδεικτικὸ στοιχεῖο μὴ ἐνοχῆς
ὅλων τῶν Ἑλλήνων στὴν Ἐπανά-
σταση καὶ ὁ φιλάνθρωπος θρησκευ-
τικὸς ἡγέτης τῶν Ὀθωμανῶν Χαλίλ,
στηριγμένος σʼ αὐτὴ τὴν ἀποκήρυ-
ξη, ἀποτόλμησε νὰ ἀρνηθεῖ τὴν
ἔκδοση τοῦ «φετφὰ» γιὰ γενικὴ
σφαγή, μὲ τὴν ἔνδειξη ὅτι τὸ κορά-
νιο δὲν ἐπιτρέπει τὴν τιμωρία ἀθώ-
ων. Βέβαια ἡ φιλάνθρωπη συμπερι-
φορὰ τοῦ Χαλίλ, συνετέλεσε στὴν
ἔκπτωση ἀπὸ τὸ ἀξίωμά του καὶ τὴ
θανάτωσή του μετὰ τὸν ἀπαγχο-
νισμὸ τοῦ Πατριάρχη.
Τὴν ἐνέργεια τοῦ Πατριάρχη τὴν
ἐγνώριζε ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Ἐπαναστά-
σεως Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης, ποὺ
εἶχε διαμηνύσει ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο
τοῦ 1821 πρὸς τὸν Θ. Κολοκοτρώνη,
ὅτι ἐνδέχεται ὁ Πατριάρχης νὰ προ-
βεῖ σὲ ἀποκήρυξη τῆς Ἐπαναστάσε-
ως, γιὰ νὰ προστατεύσει τοὺς
Ἕλληνες τῶν μὴ ἐπαναστατημένων
περιοχῶν, ἀλλὰ ὅτι βέβαια ἡ ἀποκή-
ρυξη αὐτὴ δὲν θὰ ἐκφράσει, ὡς
γνωστόν, τὸ πραγματικὸ φρόνημά
του, κατέληξε ὁ Ὑψηλάντης. Ὁ
Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μὲ τὴν
ἠθικὴ ἐγρήγορσή του, τὴν εὐθυκρι-
σία του καὶ τὴν αὐτοθυσία του, σὲ
ἀγαστὴ καὶ εἰλικρινῆ συνεργασία μὲ
τὸν Τοῦρκο ὁμόλογό του, φιλάν-
θρωπο Χαλίλ, ἔσωσε ὅσο ἦταν δυ-
νατόν, τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων ἀπό
γενικὴ σφαγή. Ἔπραξε, λοιπόν, ὁ
Πατριάρχης, καθὼς καὶ οἱ περὶ
αὐτόν, ὁ ἅγιος Δέρκων καί αἱ ἄλλοι
ἀρχιερεῖς, ὅ,τι ὑπαγόρευαν οἱ τρα-
γικὲς τότε περιστάσεις γιὰ τὴν σω-
τηρία τοῦ Γένους. Θυσιάστηκε ὁ
ἴδιος ὑπὲρ τοῦ Γένους μὲ τὴν ἄρνη-
σή του νὰ φύγει ἀπὸ τὸν ἱ. χῶρο τῆς
ἀποστολῆς του καὶ τοῦ ἐπικείμενου
μαρτυρίου του.
Τὴν Κυριακή τοῦ Πάσχα στὶς 10
Ἀπριλίου ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ
Ε´ μαρτύρησε διʼ ἀπαγχονισμοῦ
ἐκπληρώνοντας εἰς τὸ ἀκέραιο τό
χρέος του. «Ἀνήκει τιμὴ καὶ δόξα
στὸν Πατριάρχη Γρηγόριο τὸν Ε´,
γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἄμαχου ἑλληνι-
κοῦ πληθυσμοῦ, νὰ προβεῖ σὲ ἀπο-
λειψη τοῦ θρησκεύματος ἀπό τίς
ταυτότητες, γιά τήν ἱκανοποίηση
τῶν Κέντρων ἐξαρτήσεώς μας· ἀπο-
μάκρυνση τῶν Κληρικῶν ἀπό τά
Σχολεῖα καί παρακώλυση τοῦ κοινω-
νικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν
φορολόγηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς
περιουσίας, ὡς νά ἄνηκε στούς Κλη-
ρικούς καί ὄχι στόν Λαό τοῦ Θεοῦ,
ἀλλά καί παρεμπόδιση τοῦ πνευμα-
τικοῦ της ἔργου, μέ τόν περιορισμό
τῶν χειροτονιῶν· θέσπιση τῆς καύ-
σεως τῶν νεκρῶν καί τῶν χρι-
στιανῶν, ἐπαχθεῖς φορολογήσεις
καί περικοπές τῆς μισθοδοσίας τῶν
πολιτῶν καί τῆς ἰατροφαρμακευ-
τικῆς περίθαλψής τους· σκανδαλώ-
δης ἀποφυγή ἐφαρμογῆς τῶν νό-
μων καί ἀτιμωρησία, μέ ἀποτέλεσμα
τήν αὔξηση τῆς τρομοκρατίας καί
παρανομίας· διαιώνιση τῆς ἀνυπαρ-
ξίας ἀποφασιστικῆς καί ὀρθολογικῆς
μεταναστευτικῆς πολιτικῆς, πού
ἀποβαίνει εἰς βάρος τῶν Πολιτῶν
τῆς Χώρας μας, ἀλλά καί αὐτῶν τῶν
μεταναστῶν μέ τήν διευκόλυνση
τῆς λαθρομετανάστευσης· μειοδο-
σία στά ἐθνικά μας θέματα καί ἀπεμ-
πόληση τῶν ἐθνικῶν μας κυριαρ-
χικῶν δικαιωμάτων μας· ἀλλοίωση
καί παραχάραξη τῆς ἱστορίας τοῦ
Ἔθνους μας καί προώθησή της
στήν ἐκπαίδευση μέ τά σχολικά βι-
βλία.
Οἱ κινήσεις ὅμως αὐτές τῶν Νέων
Εἰκονομάχων μας ἐνισχύονται καί
σήμερα, ὅπως κατά τήν παλαιά Εἰκο-
νομαχία, ἀπό τήν πέμπτη φάλαγγα
τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου, τούς
εἰκονομάχους Κληρικούς, Ἐπισκό-
πους καί Πρεσβυτέρους, τούς «συ-
νευδοκοῦντας τοῖς πράσσουσι»
(Ρωμ. 1,32) τήν ἀνομία, ἐκπροσώ-
πους τῆς ἀφελληνισμένης καί ἀπο-
χριστιανοποιημένης πολιτικῆς Ἡγε-
σίας. Ἡ διάσπαση δέ τῆς Ἱεραρχίας,
καί τότε καί σήμερα, εὐνοεῖ ἀποφα-
σιστικά τήν προώθηση καί ἐπιβολή
τῶν εἰκονομαχικῶν καινοτομιῶν.
Ὅπως τότε, ἔτσι καί σήμερα ὑπάρ-
χουν δυστυχῶς «ὑδαρεῖς»–κατά
τόν ἀείμνηστο καθηγητή Χρ. Ἀν -
δροῦτσο, Κληρικοί, συσχηματιζόμε-
νοι μέ τά μέτρα τῆς Πολιτικῆς Ἡγε-
σίας, γιά λόγους προοδευτισμοῦ ἤ
διεκδίκησης προσωπικῶν ὠφελημά-
των. Ἐπειδή δέ τά πνευματικά συμ-
πορεύονται πάντοτε μέ τά πολιτικά
καί πολιτειακά, πρέπει νά ὑπενθυμί-
σουμε ὅτι ἡ παλαιά Εἰκονομαχία εἶχε
σημαντικό ἀντίκτυπο καί στά ἐθνικά
θέματα. Οἱ ἀνατολικές ἐπαρχίες
βρέθηκαν στήν διάθεση τῶν Ἀρά-
βων καί οἱ εὐρωπαϊκές τῶν Βουλγά-
ρων. Τήν ἀκεραιότητα τοῦ Κράτους
κήρυξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστά-
σεως», τονίζει, σὲ ἐμπεριστατωμένο
ἄρθρο του, ὁ καθηγητὴς καὶ Ἀκαδη-
μαϊκὸς Κ. Δεσποτόπουλος4.
Ἡ ἀνεύθυνη καὶ ἐμπαθὴς τηλεο-
πτικὴ δημοσιογραφία, ποὺ θέλει νὰ
προκαλεῖ μόνο ἐντυπώσεις, δὲν
προάγει τὴν ἀλήθεια.
Δὲν σχολιάζουμε καὶ δὲν κρίνου-
με τὴν Ἐπανάσταση τοῦ ʼ21 καὶ τὴν
ἱστορία μὲ ἰδεολογικὲς δεσμεύσεις
καὶ σκοπιμότητες. Τὸ ʼ21 εἶχε πανε-
θνικὸ χαρακτήρα μὲ μπροστάρη βα-
σικά, τὸν κλῆρο καὶ ἀκολούθησε ὁ
λαός, γιὰ ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια καὶ
ἐλευθερία.
Ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε´, τὸ
σεμνὸ τσοπανόπουλο ἀπὸ τὴ Δημη-
τσάνα, μὲ πλήρη συνείδηση τῆς
ἱστορικῆς του εὐθύνης, ὑπογρά-
φοντας ἕνα χαρτὶ κάτω ἀπὸ ἐπώδυ-
νες καὶ φριχτὲς συνθῆκες, ἔσωζε
ἀπὸ τὸν θάνατο χριστιανικοὺς πλη-
θυσμοὺς καὶ ἀποστεροῦσε τὴ σουλ-
τανικὴ ἐξουσία ἀπὸ τὴ δικαιολογία
τῆς γενοκτονίας, ἐκθέτοντάς την
στὴ διεθνῆ κοινὴ γνώμη.
Ἡ ἐνέργεια τοῦ Πατριάρχη
ὑπῆρξε στὴν κυριολεξία ἔργο ἐθνο-
σωτήριο καὶ ὅπως ἔμελε νὰ ἀπο-
δειχθεῖ μετὰ μερικὲς μέρες, πράξη
παραδειγματικῆς αὐτοθυσίας. Τὰ
τελευταῖα του λόγια πρὶν τοῦ κό-
ψουν τὸ κεφάλι, τὰ εἶπε τουρκιστὶ
στὸν ἴδιο τὸν σουλτάνο, ποὺ παρα-
κολουθοῦσε ἱκανοποιημένος τὴν
ἐκτέλεση: «Ἡ τελευταία ὥρα τῆς
βασιλείας σου ἐσήμανε. Αἱ ὠμότη-
τές σου τιμωρηθήσονται. Ὁ Θεὸς
ἐκδικήσοί σοι τὸ ἑλληνικὸν Ἔθνος».
Ὁ ἐθνικός μας ποιητὴς, ποὺ
ἐγνώριζε καλὰ τὴν ἀξία καὶ ποιότη-
τα τοῦ Πατριάρχη, ἔγραψε τὶς παρα-
κάτω στροφὲς στὸν Ἐθνικό μας
Ὕμνο:
«… Ὅλοι κλαῦστε, ἀποθαμένος
ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησιᾶς
κλαῦστε, κλαῦστε κρεμασμένος
ὡσὰν νάτανε φονιάς.
Ἔχει ὁλάνοιχτο τό στόμα
πού ὧρες πρῶτα ἔχει γευθεῖ
τ’ Ἅγιο Αἷμα κι Ἅγιο Σῶμα
λὲς πὼς θὲ νὰ ξαναβγεῖ…
Ἡ κατάρα ποὺ εἶχε ἀφήσει
λίγο πρὶν νὰ ἀδικηθεῖ
εἰς ὅποιον δὲν πολεμήσει
κι ἠμπορεῖ νὰ πολεμεῖ».
Σʼ αὐτὸ τὸν τόπο ποὺ λέγεται
Ἑλλάδα ζεῖ ἕνας λαὸς ἀποφασισμέ-
νος νὰ μὴ τουρκέψει οὔτε νὰ φραγ-
κέψει, παρʼ ὅλα τά λάθη του. Οἱ
Ἕλληνες δὲν εἶναι ἄθροισμα ἀπο-
ξενωμένων ἀτόμων οὔτε ἄβουλη
μάζα, ἀλλὰ κοινωνία προσώπων μὲ
αἴσθημα εὐθύνης καὶ ἐλευθερίας.
Ὑποσημειώσεις
1. Τ. Γριτσόπουλος, Ἱ. Μονὴ Φιλοθέ-
ου (Γρηγόριος ὁ Ε´) στὸ Δελτίο τῆς
Ἱστορικῆς καὶ Ἔθνος Ἑταιρείας, ΙΔ´,
σελ. 164 καὶ ἑξῆς.
2. Ἀ. Δεσποτόπουλος: Ὁ διδάσκαλος
τοῦ Γένους Κ. Κούμας, Ἀθήνα 1968, σ.
20 καὶ ἑξῆς καὶ Π. Ἐνεπεκίδης, Κο-
ραῆς, Κούμας, Κάλβα, Ἀθήνα 1967 σελ.
67.
3. Τ. Γριτσόπουλος, ὅ.π., σελ. 220 καὶ
Θ.Η.Ε. τόμ. 4, σελ. 743 καὶ Ἀ. Δεσποτό-
πουλος, Γρηγόριος ὁ Ε´, περιοδ.
«Ἐπαγγελία», τ. 2010, σελ. 10.
4. Χ. Δεσποτόπουλος, Γρηγόριος ὁ
Ε´, περιοδ. «Ἐπαγγελία», τ. 2010, σελ.
10.
ἀπείλησε ἐξ ἄλλου ἡ ἐπανάσταση
τοῦ «ἑλλαδικοῦ» (θέματος) ὑπό τήν
ἡγεσία τοῦ ἡρωϊκοῦ τουρμάχου τῶν
Ἑλλαδικῶν Ἀγαλλιανοῦ. Εὐχόμεθα,
στήν σημερινή εἰκονοκλαστική,
ἐθνικά καί πνευματικά, συγκυρία νά
μή ἀποσταθεροποιηθεῖ καί στή Χώ-
ρα μας ἡ εἰρήνη καί ἡ κοινωνική
ἠρεμία, ὅπως συμβαίνει ἤδη στόν
λοιπό μεσογειακό χῶρο.
Μόνον μέ τήν Πίστιν
καί τήν Μετάνοιαν
5. Ἡ ἐλπίδα ὅμως τοῦ Γένους μας
κατά τήν παλαιά Εἰκονομαχία δέν
χάθηκε καί ἐπανῆλθε ἡ εἰρήνη. Καί
αὐτό ἔγινε μέ τά αἵματα τῶν Ὁμο-
λογητῶν καί Μαρτύρων τῆς Πίστε-
ως, ἀλλά καί τήν συνετή πολιτική
τῆς αὐτοκράτειρας Θεοδώρας, τῆς
ὁσίας, τῆς ὁποίας τό ἱερό λείψανο
σώζεται ἀκέραιο στήν Κέρκυρα. Ἡ
ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων τό 843
ὑπῆρξε ἔργο δικό της. Τόσο αὐτή,
ὅσο καί ἡ Εἰρήνη ἡ Ἀθηναία τό 787,
ἐδικαίωσαν τόν ἱστορικό κανόνα, ὅτι
ἡ γυναικεία ἑτοιμότητα καί ἐπιμονή
ὑπερισχύει, διότι ἡ Γυναίκα εἶναι
σταθερός φορέας τοῦ πολιτισμοῦ
καί σέ κρίσιμες ἱστορικές περιόδους
ἀναδεικνύεται σωτήρας του. Βέ-
βαια, ὅταν ἡ γυναίκα εἶναι φορέας
τῆς Ὀρθοδοξίας καί βαδίζει ὡς μι-
κρή Παναγία τήν ὁδό τῆς ἁγιότητας,
ὅπως ἡ αὐτοκράτειρα Θεοδώρα. Ὁ
ὀρθόδοξος Κλῆρος καί ὁ πιστός Λα-
ός ἐξάλλου πλαισίωσαν τούς Ὁμο-
λογητές τῆς Πίστεως, ὅπως ὁ Ἰωάν-
νης Δαμασκηνός (†754) κατά τήν
πρώτη περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας
καί ὁ Θεόδωρος Στουδίτης (†826)
κατά τήν δεύτερη.
Αὐτή εἶναι καί ἡ μόνη ἀπόλυτη δυ-
νητική ἀντιστοιχία μεταξύ τῆς πα-
λαιᾶς εἰκονομαχικῆς περιόδου καί
τῆς σημερινῆς. Ἡ Χώρα μας δέν
μπορεῖ νά ἐξέλθει ἀπό τό οἰκονομι-
κό τέλμα καί τήν πολιτική ἀσυδοσία,
χωρίς ἀνθρώπους πίστεως καί μετα-
νοίας, βαδίζοντες στά ἴχνη τῶν
Ἁγίων μας. Ὅπως καί στήν μακρό-
συρτη δουλεία τῆς Τουρκοκρατίας,
ἡ λύση ἔρχεται ἀπό τήν πλατειά λαϊ-
κή βάση, τή ζυμωμένη μέσα στήν
ἑλληνορθόδοξη παράδοση τοῦ Ἔ-
θνους. Καί ἐπειδή αὐτή μπορεῖ μέν
νά περιορίζεται, ἀλλά δέν χάνεται
ποτέ, δέν χάνεται καί ἡ ἐλπίδα τῆς
ἀνάστασης, φορεύς τῆς ὁποίας εἶναι
ἡ «μαγιά» τοῦ Μακρυγιάννη. Τό ση-
μερινό, ἄλλωστε, πρόβλημα δέν
εἶναι ἡ ἐπιβίωση τῆς Ὀρθοδοξίας,
ἀλλά ἠ ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ
χωρίς τήν Ὀρθοδοξία τῶν ἁγίων Πα-
τέρων του.
Η ΒΑΪΦΟΡΟΣ
Τῷ θρόνῳ ἐν οὐρανῷ, τῷ πώλῳ ἐπὶ τῆς γῆς, ἐποχούμενος
Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν Ἀγγέλων τὴν αἴνεσιν, καὶ τῶν Παίδων
ἀνύμνησιν προσεδέξω βοώντων σοι· Εὐλογημένος εἶ ὁ ἐρχό-
μενος, τὸν Ἀδὰμ ἀνακαλέσασθαι (Κοντάκιον ἑορτῆς).
Τὴν Κυριακὴν τῶν Βαΐων ἑορτάζομεν τὴν λαμπρὰν πανήγυριν
τῆς εἰς Ἱερουσαλὴμ εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Βαϊοφόρος. Τέλη 16ου αἰ., Ἱ. Μητρόπολις Κισσάμου καὶ Σελί-
νου Κρήτης, ἐνορία Σπηλιᾶς.
Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Ἀπό τόν Ἰωσήφ τόν Πάγκαλον εἰς τόν Κύριόν μας
Ἐάν φαντασθῆ κανείς τήν Μεγά-
λην Τεσσαρακοστήν, ὡς μίαν κλί-
μακα μέ ἑπτά τμήματα, δηλαδή μέ
ἑπτά ἑβδομάδας, τότε ἤδη εἰσερ-
χόμεθα εἰς τό τελευταῖον τμῆμα
αὐτῆς, δηλαδή εἰς τήν Μεγάλην
Ἑβδομάδα. Αὕτη ἀποτελεῖ τήν δρα-
ματικωτέραν φάσιν, τῆς πρό τοῦ
Πάσχα ἐποχῆς. Τό πρῶτον τμῆμα
τῆς πνευματικῆς αὐτῆς Κλίμακος
ἐλέγετο Καθαρά Ἑβδομάς καί ἀπο-
τελεῖ τήν εἴσοδον εἰς τήν ἐποχήν
τῆς πρό τοῦ Πάσχα νηστείας. Τό τε-
λευταῖον τμῆμα της λέγεται Μεγά-
λη Ἑβδομάς τοῦ ἔτους. Διά τοῦτο
ἔχει πένθιμον περιβάλλον καί διά-
κοσμον, πού ἀσκοῦν ἀντίστοιχον
ψυχολογικήν ἐπίδρασιν ἐπί τοῦ
ἀνθρώπου καί τόν βοηθοῦν νά θρη-
νήση καί νά μετανοήση.
Κεντρικόν πρόσωπον τοῦ μεγά-
λου δράματος, τό ὁποῖον ἐκτυλίσ-
σεται κατά τήν Μεγάλην Ἑβδομά-
δα εἶναι ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας,
ὁ Χριστός καί Σωτήρ, ὁ Ὁποῖος πο-
ρεύεται εἰς τόν τόπον τοῦ Γολγοθᾶ
διά νά ὑποστῆ τάς συνεπείας τῆς
ἀνθρωπίνης μοχθηρίας καί νά συν-
τρίψη διά τοῦ πάθους του, τήν
ἐπηρμένην ὀφρῦν τῆς ἁμαρτίας.
Ὁ Ἰωσήφ ὁ Πάγκαλος
καί ὁ Κύριός μας
Ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς Μεγάλης
Ἑβδομάδος εἶναι ἀφιερωμένη εἰς
μίαν ἐκλεκτήν φυσιογνωμίαν τῆς
Ἐκκλησίας μας τόν Ἰωσήφ τόν Πάγ-
καλον, ὁ ὁποῖος ἦτο τό ἀγαπημένον
τέκνον τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ. Ἡ
ζωή τοῦ Ἰωσήφ ὁμοιάζει πολύ πρός
τήν ζωήν τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο καί
ἐτοποθετήθη εἰς τήν εἴσοδον τῆς
Ἑβδομάδος τῶν Παθῶν, δηλαδή
τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Πλέον
συγκεκριμένως: Ὁ Ἰωσήφ εἶχε σω-
ματικόν καί ψυχικόν κάλλος, τό
ὁποῖον ἦτο ἡ ἔκφρασις τῆς ἠθικῆς
του καθαρότητος. Ὁ Κύριός μας
εἶχε κάλλος, καθώς πιστοποιοῦν οἱ
στίχοι: «Ὁ ὡραῖος κάλλει παρά πάν-
τας βροτούς». Τόν Ἰωσήφ ἐμίσησαν
και ἐφθόνησαν οἱ ἀδελφοί του.
Αὐτός τούς ἐκόμιζε τροφήν καί οἱ
ἀδελφοί του κατέστρωναν σχέδια
ἐξοντώσεώς του. Τόν Κύριόν μας
καί Σωτῆρα Χριστόν ἐμίσησαν καί
ἐφθόνησαν οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁμοε-
θνεῖς του, παρά τό γεγονός ὅτι
Ἐκεῖνος τούς εὐεργέτησε ποικιλο-
τρόπως. Τό ἀναίτιον αὐτό μῖσος με-
ταφράζουν οἱ στίχοι: Ἐμίσησάν με
δωρεάν, δηλαδή μέ ἐμίσησαν χωρίς
λόγον. Τόν δέ φθόνον ἐναντίον τοῦ
Κυρίου μας διεπίστωσε καί αὐτός ὁ
Πιλᾶτος, ἀντιληφθείς ὅτι «διά φθό-
νον παρέδωκαν Αὐτόν». Τόν Ἰωσήφ
ἐπώλησαν οἱ ἀδελφοί του ἀντί εἴκο-
σι ἀργυρίων, τόν δέ Κύριόν μας
ἐπρόδωσεν ὁ μαθητής του ἔναντι
τριάκοντα ἀργυρίων. Τό ἔνδυμα τοῦ
Ἰωσήφ ἔλαβον οἱ ἀδελφοί του καί τό
ἔβαψαν μέ αἷμα διά νά δικαιολογη-
θοῦν πρός τόν Πατέρα τους Ἰακώβ.
Τά ἱμάτια τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ πα-
ρέλαβον οἱ στρατιῶται, καθώς ἐκ-
ΕΥΛΑΒΙΚΟΝ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΝ…
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
σμή, ἡ ὁποία φθάνει στὴ βάση του,
στὸ ἰσόγειο, καὶ ἔγινε κατὰ τὴν
ὥρα, ποὺ ὁ Χριστὸς ἐξέπνευσε
ἐπάνω στὸ Σταυρό.
«Ὁ δὲ Ἰησοῦς πάλιν κράξας φω-
νῇ μεγάλῃ ἀφῆκε τὸ πνεῦμα. Καὶ
ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ
ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως
κάτω, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη καὶ αἱ πέ-
τραι ἐσχίσθησαν καὶ τὰ μνημεῖα
ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα
τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη»
(Ματθ. ΚΖ, 50 – 52).
Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἔτρεξε μέσ᾽
ἀπ᾽ τὴ ρωγμὴ αὐτὴ καὶ ἔφθασε στὸ
κρανίο τοῦ Ἀδάμ, ποὺ ἐτοποθέτη-
σε ἐκεῖ ὁ Νῶε. Ἔτσι δικαιολογεῖται
φράζουν οἱ στίχοι: διεμερίσαντο τά
ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καί ἐπί τῶν ἱμα-
τισμῶν μου ἔβαλον κλῆρον.
Ὁ Ἰωσήφ ἐσυκοφαντήθη ὡς
ἀνήθικος, ὑπό τῆς Αἰγυπτίας. Ὁ
Χριστός κατηγορήθη ὅτι καταλύει
τόν Ναόν καί μετά ἀπό τρεῖς ἡμέ-
ρας θά ἐγείρη αὐτόν. Ὁ Ἰωσήφ
οὐδεμίαν συγγένειαν συνῆψε μετά
τῆς ἁμαρτίας. «Ταῖς ἡδοναῖς τῆς
Αἰγυπτίας μή δουλεύσας» λέγει ὁ
ψαλμωδός, καί ὁ Σωτήρ: «ἁμαρτίαν
οὐκ ἐποίησεν οὐδέ εὑρέθη δόλος
ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ». Ὁ Ἰωσήφ
ἐρρίφθη εἰς τήν φυλακήν, ἀλλά
διετήρησε ψυχραιμίαν, ὑπομονήν
καί καρτερίαν εἰς τάς θλίψεις, τάς
ὁποίας συνήντησε. Ὁ Χριστός
ἔδειξε μοναδικήν μακροθυμίαν καί
ὑπομονήν, ὥστε: ὡς ἀμνός, ἄφω-
νος δέν ἤνοιξε τό στόμα του ἵνα
κακολογήση καί διαμαρτυρηθῆ. Ὁ
Ἰωσήφ ἐφυλακίσθη ἀλλά ἐκ τῆς
φυλακῆς ἐκλήθη εἰς τόν θρόνον
τοῦ Ἀντιβασιλέως τῆς Αἱγύπτου. Ὁ
Κύριός μας κατεβιβάσθη εἰς τόν
τάφον καί ἐκεῖθεν, μετά τρεῖς ἡμέ-
ρας, ἀναστάς ἐκάθησεν: Ἐν δεξιᾷ
τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ, λαβών
πᾶσαν ἐξουσίαν ἐν Οὐρανῷ καί ἐπί
γῆς, ἵνα ἐν τῷ Ὀνόματι Ἰησοῦ Χρι-
στοῦ πᾶν γόνυ κάμψη ἐπουρανίων,
ἐπιγείων καί καταχθονίων.
Ἡ μή ἐκδίκησις
καί συγχώρησις
τῶν Σταυρωτῶν
Ὁ Ἰακώβ ὠδύρετο τοῦ Ἰωσήφ
τήν στέρησιν. Οἱ ὀδυρμοί του ὅμως
ἀντεστράφησαν ὅταν ἐπληροφορή-
θη ὅτι ὁ υἱός του ἐκάθητο ἐπί βασι-
λικοῦ Θρόνου. Ἀλλά καί ὁ θρῆνος
τῶν Μυροφόρων καί τῶν Ἀποστό-
λων μετεστράφη εἰς χαράν καί
ἀγαλλίασιν, ὅταν ἀντίκρυσαν τόν
ἀναστάντα Χριστόν. Ὁ Ἰωσήφ δέν
ἐξεδικήθη τούς ἀδελφούς του με-
τά τήν ἀναγνώρισίν του, μολονότι
ἦτο εὔκολος ἡ ἐκδίκησις, ἐφ᾽ ὅσον
εὑρίσκοντο εἰς χεῖρας του καί
τοῦτο, διότι ἦτο ἄνθρωπος τοῦ
Θεοῦ καί ἐνίκησε τό κακόν διά τοῦ
καλοῦ. Ὁ Κύριός μας συνεχώρησε
τούς σταυρωτάς του, διά τῶν λέξε-
ων: «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς οὐ γάρ
οἴδασι τί ποιοῦσι». Καί ὅλοι ἡμεῖς
ὑποστηρίζομεν ὅτι εἴμεθα πιστοί εἰς
τόν Θεόν καί παίρνομεν ἕνα μέρος
ἐκ τοῦ πόνου τοῦ Νυμφίου τῆς
Ἐκκλησίας, τόν ὁποῖον συνοδεύο-
μεν πρός τόν Γολγοθᾶν. Διά νά
εἶναι ὅμως ὡλοκληρωμένη ἡ συμ-
μετοχή μας πρέπει νά συμπορευώ-
μεθα: κεκαθαρμέναις διανοίαις καί
καρδίαις, μιμούμενοι τόν τρόπον
ζωῆς του καί ἰδιαιτέρως τῆς ὑπο-
μονῆς καί συγχωρήσεως. Εἶναι ἀπα-
ραίτητον νά συγχωρέσωμεν τούς
ἐχθρούς μας, διότι ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ
ἐθριάμβευσεν ἡ ἀγάπη κατά τοῦ μί-
σους. Καί τοῦτο ποιοῦντες, ἄς ψάλ-
λωμεν: Προσκυνοῦμεν σου τά Πά-
θη Χριστέ, δεῖξον ἡμῖν καί τήν Τριή-
μερόν Σου Ἀνάστασιν.
Γ.ΖΕΡΒΟΣ
ἡ ὀνομασία «Κρανίου Τόπος» καὶ
ἑβραϊστὶ Γολγοθάς.
«Οἱ καταφρονεμένοι μ᾽ ἀγκα-
λιάσανε καὶ σὰ βουνὰ καὶ σὰ
Θαβὼρ ὑψώθηκαν ἐμπρός μου.
Οἱ δυνατοὶ τοῦ κόσμου μὲ κα-
τάτρεξαν, γονάτισα στὸν ἴσκιο
μου τοὺς δυνατοὺς τοῦ κόσμου.
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ,
«Τὸ τραγούδι τοῦ Σταυροῦ»
«Ἡ νύχτα τῶν Παθῶν, Ἁγία
Παρασκευή, Μεγάλη…».
«Ζωὴ ἐν τάφῳ… Ἔαρ γλυκύ…
Γλυκύτατόν μου τέκνον».
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ,
«Βωμοί»
ΝΕΑΝΙΚΑ
Περισσότερο
στό… πιὸ πολύ!
Αὐτὴ ἡ φράση, φίλοι, ὑπερβο-
λικὴ καθὼς φαίνεται, ἀντιπροσω-
πεύει ἀσφαλῶς τὴν ἐποχή μας.
Ὅλο καὶ θέλουμε κάτι περισσότε-
ρο ἀπʼ ὅ,τι ἔχουμε, ὅλο καὶ ἐπιθυ-
μοῦμε τὸ πάρα πέρα, ὅλο καὶ πα-
σχίζουμε γιὰ τὸ πιὸ πάνω καὶ τὸ πιὸ
πολύ!
Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ καὶ τί δὲν γί-
νεται! Αὐξάνουμε τὶς ταχύτητες
ποὺ τρέχουμε, ἀγωνιζόμαστε νὰ
ἀποκτήσουμε δυνάμεις ὅλο καὶ με-
γαλύτερες, χρησιμοποιοῦμε κάθε
εἴδους μέσο (ἀπὸ σκάλες, μέχρι
ἀσανσὲρ καὶ … πυραύλους) γιὰ νὰ
πᾶμε ψηλότερα. Καὶ μετερχόμαστε
κάθε τρόπο γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε
περισσότερα, ὅλο καὶ πιὸ πολλά!
Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα οἱ…
πολυεθνικές! Αὐτὲς ποὺ ἦταν κά-
ποτε μικρὲς ἑταιρεῖες καὶ μὲ διά-
φορους τρόπους καὶ τεχνικές,
καλὲς ἢ κακές, θεμιτὲς ἢ ἀθέμιτες,
μεγάλωσαν, γιγαντώθηκαν καὶ κα-
τέκτησαν τὴν τοπικὴ ἀγορά. Μετὰ
θέλησαν νὰ κυριεύσουν καὶ τὴν
εὐρύτερη, τὴν Εὐρωπαϊκὴ ἄς
ποῦμε, ὁπότε προέβησαν σὲ ἐξα-
γορὲς ἢ καὶ συγχωνεύσεις μὲ
ἄλλες. Κι ὕστερα ἔκαναν τὰ πάντα
γιὰ νὰ καταργήσουν τὰ ὁποιαδήπο-
τε σύνορα, γιὰ νὰ κυριαρχήσουν
καὶ στὴν παγκόσμια! Ἔτσι μᾶς προ-
έκυψε ἡ παγκοσμιοποίηση…
Ὅταν τὸ 1896 ξεκίνησε ἡ δεύτε-
ρη φάση τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων
καθιερώθηκε μαζὶ μὲ τὸν Ὀλυμ-
πιακὸ ὕμνο καὶ τὸ ἑξῆς σύνθημα,
ποὺ ἐπαναλαμβάνεται ἔκτοτε: «Τα-
χύτερα, δυνατότερα, ψηλότερα»!
Ὡραῖο σύνθημα ποὺ στὴ δια-
***
δρομὴ τὸ εἴδαμε…
Ὡς ταχύτητα νὰ καταλήγει στὸ
ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ἡ οἰκονομική κατάρ-
ρευση τῆς χώρας, ὅπως ἦταν ἀνα-
μενόμενο, ἀπομειώνει τό γεωπολι-
τικό της ρόλο καί ἐξασθενεῖ σημαν-
τικά τή δυνατότητα προάσπισης τῆς
ἐδαφικῆς της ἀκεραιότητας.
Μία πρόγευση μᾶς εἶχε δώσει ἡ κ.
Ἄννα Ψαρούδα-Μπενάκη, ἡ ὁποία
προσφωνώντας τόν Πρόεδρο τῆς
Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια
τό 2005 ἀνέφερε ὅτι «τά ἐθνικά
σύνορα καί ἕνα μέρος τῆς ἐθνικῆς
κυριαρχίας θά περιορισθοῦν χάριν
τῆς εἰρήνης, τῆς εὐημερίας καί τῆς
ἀσφάλειας στήν διευρυμένη Εὐρώ-
πη».
Βάση τῶν σημερινῶν δεδομένων
ἡ κ. Μπενάκη φαίνεται νά ἐπιβεβαι-
ώνεται. Κατʼ ἀρχάς ὁ Ὑπουργός
Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας κ. Ντα-
βούτογλου ὁμιλεῖ γιά ἀναγέννηση
τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας,
ὑποστηρίζει ὅτι τό Καστελόριζο
ἀνήκει στήν Μεσόγειο καί ἀμφισβη-
τεῖ ἀνοικτά μέ δηλώσεις του τήν
ἑλληνικότητα τοῦ Αἰγαίου.
Δεύτερον οἱ δηλώσεις τοῦ Τούρ-
κου ὑπουργοῦ Ἐπικρατείας κ.
Μπουλέντ Ἀρίντς γιά τούς Ἕλλη-
νες, πού θά «βγάλουν μαντήλι ζη-
τιανιᾶς», ἀποδεικνύουν ἐναργῶς
τίς προθέσεις τῆς γείτονος, ἀλλά
καί τό πόσο μᾶς ὑποτιμοῦν καί μᾶς
ὑποβιβάζουν κάτι πού ἐπιδεινώνε-
ται καί ἀπό τίς καθυστερημένες καί
πολλές φορές ἀνύπαρκτες ἀπαντή-
σεις τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης.
Τελευταῖο καί κορυφαῖο γεγονός
ἀμφισβήτησης τῶν ἑλληνικῶν κυ-
ριαρχικῶν δικαιωμάτων οἱ ὁδηγίες,
πού ἔδωσε ἡ Τουρκία στό ἰταλικό
πλοῖο "Explora" γιά ἔρευνες ἐντός
τῆς ἑλληνικῆς ΑΟΖ, ἀφοῦ ὅπως
ἀποδείχθηκε λίγες μέρες ἀργότερα
ἡ πλοιοκτήτρια ἑταιρεία πέρα ἀπό
τίς ἑλληνικές ἀρχές, εἶχε ζητήσει
καί τήν ἄδεια τῆς Τουρκίας!
Τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ὅσο
ἀφορᾶ τά ἑλληνοτουρκικά, ἔκρου-
σε καί ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς
Βουλῆς κ. Νικήτας Κακλαμάνης, ὁ
ὁποῖος μεταξύ ἄλλων ἀνέφερε τά
ἑξῆς:
«Ἐάν ἡ χώρα δέ σταθεῖ ὄρθια
αὐτό τό διάστημα, κι ἄν οἱ βλακεῖες
περί κυβερνήσεων προσωπικοτή-
των, τεχνοκρατῶν, ὅλα αὐτά πού
στό λαό καθημερινά ἐντυπώνονται
στή συνείδηση συνεχιστοῦν, κατα-
λαβαίνετε ὅτι μία κατάρρευση τῆς
οἰκονομίας, θά εἶναι κατάρρευση
τῆς χώρας. Καί δέν εἶμαι κανένας
ἐθνικιστής, ὅπως μοῦ ἔλεγαν ἀπό
τήν ἀμερικάνικη πρεσβεία, στό
CBS, ὅτι ἡγοῦμαι τῶν ἐθνικιστῶν
τοῦ ΠΑΣΟΚ, ἀλλά ἡ Θράκη καί τό
Αἰγαῖο δέν μποροῦν νά τύχουν ὑπε-
ράσπισης ἀπό μία χώρα πού εἶναι
ὑπό κατάρρευση! Θά σημαίνει ἐθνι-
κή τραγωδία ἐάν ὅλοι ἀντί νά εἶναι,
ὅπως εἶπα, “τρεῖς λαλοῦν καί δύο
χορεύουν”, ἄν ὅλοι δέν καταλάβου-
με καί ὁμαδικά καί ἀτομικά κυρίως
τήν εὐθύνη».
Ἀπαιτεῖται ἐπαγρύπνηση καί
ἐγρήγορση, ὥστε νά μή βρεθοῦμε
σύντομα πρό ἐκπλήξεων.
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ὅτι ὑπάρχει ὀργανωμένο
***
σχέδιο πίσω ἀπό τίς κινήσεις κάποι-
ων γραικύλων νά βγάλουν τήν Πα-
τρίδα μας στό «σφυρί» παραθέτον-
τας ὡς βασικό ἐπιχείρημα καί προ-
μετωπίδα τους τή μή χρεωκοπία τοῦ
Κράτους.
Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τό εἰδη-
σιογραφικό πρακτορεῖο «News 247»
ἤδη μία Καναδέζικη ἱστοσελίδα
(www.privateislandonline.com) δημο-
πρατεῖ 12 ἑλληνικά νησιά στό Αἰγαῖο
καί στό Ἰόνιο Πέλαγος.
Μερικά ἀπό τά νησιά πού πω-
λοῦνται εἶναι: ἡ “Καρδιώτισσα” στό
Κεντρικό Αἰγαῖο μέ τιμή πώλησης
6.500.000 εὐρώ, ἡ “Μικρή Ἀμοργός”
ΖΗΤΗΜΑΤΑ
φαγητὸ τῶν… fast – foods, στὴ μου-
σικὴ σʼ ἐκεῖνο τὸν καταιγισμὸ τῶν
γρήγορων ρυθμῶν, ποὺ σὲ τρελαί-
νει, στὴν ἐνημέρωση σʼ ἐκεῖνα τὰ
ἀγχωτικὰ δελτία εἰδήσεων, στὴν
ἀγάπη καὶ τὸν ἔρωτα σʼ ὅλα ἐκεῖνα
τῆς… μιᾶς βραδιᾶς, στὸν γάμο καὶ
τὴν οἰκογένεια στὶς γνωστὲς διαδι-
κασίες τῆς… αὐτόματης διάλυσης
κ.λπ.!
Ὡς δύναμη νὰ φθάνει στὴν ἀνε-
λέητη αὔξηση τοῦ ἀνταγωνισμοῦ,
γιατί μονάχα ὁ δυνατότερος, λέει,
θὰ ἐπιβιώσει (ἄρα δὲν ἔχει τέλος
αὐτὸς ὁ δρόμος) ἢ στὸ δίκιο τοῦ
ἰσχυροτέρου, ὅπως τό εἴδαμε στὴν
Κύπρο, στὴ Σερβία, στὸ Ἰράκ…!
Ὡς ὕψος ὅ,τι ἀπολυτοποιεῖ τὴν
ἐπιτυχία, τὸ κέρδος καὶ τὴ νίκη, ὅ,τι
φέρνει τὶς ὑψηλότερες ἀπολαβές,
ὅ,τι ὁδηγεῖ ψηλὰ στὴν ἱεραρχία,
ὅ,τι βρίσκεται πάνω ἀπʼ τὴν ποδο-
πάτηση τῶν ἄλλων ἀκόμη καὶ τὰ
πτώματά τους!
Ὡραῖο πράγματι σύνθημα μόνο
ποὺ στὴ διαδρομὴ τὸ εἴδαμε…
Στὸν μὲν ἀθλητισμό, νὰ φέρνει
τὸν ποδοσφαιρισμό, τὸν χουλιγκα-
νισμό, τὴν ὀπαδοποίηση τῶν φιλά-
θλων, τὴ θρησκειοποίηση τῆς ὁμά-
δας καὶ τʼ ἀναβολικά!
Στὸ θέαμα τὴν ἐπικράτηση τοῦ
ἀνούσιου, τοῦ βίαιου, τοῦ τρομα-
κτικοῦ καὶ τοῦ χυδαίου, γιατί τάχα
μονάχα αὐτὸ πουλάει…
Στὴ μουσικὴ τὴν ἰσοπέδωση
ὅλων τῶν μουσικῶν ἀξιῶν καὶ τῶν
μουσικῶν παραδόσεων τοῦ πλανή-
τη μʼ ἕνα μονάχα εἶδος, ἐκεῖνο τὸ
παγκοσμιοποιημένο ρὸκ κι ὅλα του
τὰ παρακλάδια…
Στὴν ψυχαγωγία, μὲ τὴν κατάλη-
ξη στὴ διασκέδαση (ἢ τὸν διασκε-
δασμὸ ἂν μπορούσαμε νὰ τὸ ποῦμε
ἔτσι) καὶ τὸ… clubbing!
Στὴν πληροφορικὴ μὲ τὸν πλήρη
ἐγκλωβισμό τῶν ἐφήβων, εἰδικά,
στὸ… gaming!
6.100.000 εὐρώ καί ἡ “Ναυσικά”
6.100.000 εὐρώ!
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΑ εἶναι τά στοιχεῖα,
***
πού παρουσιάστηκαν σέ ἡμερίδα
τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί ἀνα-
φέρουν γιά τούς Ἕλληνες μαθη-
τές ὅτι «σχεδόν οἱ μισοί, ἡλικίας 14
ἕως 18 ἐτῶν, ἔχουν καπνίσει τουλά-
χιστον μία φορά, ἕνας στούς πέντε
εἶναι καθημερινός καπνιστής, ἐνῶ
ἕνας στούς δέκα εἶναι βαρύς καπνι-
στής, δηλαδή καπνίζει περισσότερα
ἀπό δέκα τσιγάρα τήν ἡμέρα».
Καί ἐπειδή ἡ καλύτερη θεραπεία
εἶναι ἡ πρόληψη, γιά νά μή ὑποστεῖ
ἡ νεολαία τίς καταστρεπτικές συνέ-
πειες τοῦ καπνίσματος (καρκίνος,
καταστροφή ὀργάνων τοῦ σώματος
κ.ἄ), ἡ οἰκογένεια ὀφείλει νά νου-
θετήσει τούς ἐφήβους καί νά τούς
ἀπομακρύνει ἀπό αὐτήν τήν κακή
συνήθεια ὅσο τό δυνατόν γρηγορό-
τερα. Γιατί τό κάπνισμα δέν ἔχει κα-
ταστρεπτικές συνέπειες μόνο στό
ἀνθρώπινο σῶμα ἀλλά καί στήν ψυ-
χή. Ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος ὁ Ρῶσος,
πού ἔζησε τόν 19ο αἰώνα, σέ ἕνα
γράμμα του πρός ἕνα μανιώδη κα-
πνιστή ἀναφέρει μεταξύ ἄλλων καί
τά ἑξῆς:
«Γράφεις ὅτι δέν μπορεῖς νά κό-
ψης τό κάπνισμα! Αὐτό πού εἶναι
ἀδύνατο γιά τόν ἄνθρωπο, εἶναι δυ-
νατό μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Τό
μόνο πού χρειάζεται εἶναι νά ἀπο-
φασίσεις μέ σταθερότητα νά ἀπαλ-
λαγῆς ἀπ' αὐτό, ἀφοῦ ἀναγνωρίζεις
τήν ζημία, πού προξενεῖ στήν ψυχή
καί στό σῶμα σου. Διότι ὁ καπνός
ἐξασθενίζει τήν ψυχή, αὐξάνει καί
δυναμώνει τά πάθη, σκοτίζει τό νοῦ
καί καταστρέφει σιγά-σιγά τή σω-
ματική ὑγεία μέ ἕνα ἀργό θάνατο.
Ταυτόχρονα οἱ πνευματικές ἀσθέ-
νειες τῆς ὀξυθυμίας καί μελαγχο-
λίας ἐμφανίζονται στήν ψυχή σάν
συνέπεια τοῦ καπνίσματος. Σέ συμ-
βουλεύω νά χρησιμοποίησης πνευ-
ματική θεραπεία γιά τήν καταπολέ-
μηση τοῦ πάθους σου».
ΩΣ συνέχεια τῆς ἐπιστολῆς τῆς
***
πρώτης Ὀρθόδοξης Ταϊβανέζας
Ἱεραποστόλου Πελαγίας Yu (Ὀρθό-
δοξος Παρατηρητής 8.4.11), ἡ ὁποία
μεταξύ ἄλλων ἀνάφερε ὅτι οἱ Ἕλ-
ληνες δέν ἐκτιμοῦμε δεόντως τό
ὑπέρτατο δῶρο, πού μᾶς ἔχει προ-
σφέρει ὁ Πανάγαθος Θεός, δηλαδή
τήν Ὀρθοδοξία καί ἔχουμε τὴν δυ-
νατότητα ἐλεύθερα καί χωρίς κά-
ποιο κώλυμα νά Τόν λατρεύουμε
στούς Ἱ. Ναούς μας, παραθέτουμε
κάποια ἀποσπάσματα ἐπιστολῆς τοῦ
Ὀρθοδόξου Ἱεραποστόλου στήν
Ταϊβάν π. Ἰωνᾶ, πού δημοσιεύεται
στό περιοδικό «Ἅγιος Κοσμᾶς» (ἀρ.
τεύχ. 84), τό ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμέ-
νο στήν Ὀρθόδοξο Ἐξωτερική Ἱε-
ραποστολή.
«Σᾶς γράφουμε μέ πολύ δυσκο-
λία καί περίσκεψη. Ὄχι γιατί ντρε-
πόμαστε νά ζητιανέψουμε γιά τόν
Χριστό μας, ἀλλά γιατί βλέπουμε τίς
δυσκολίες, τήν ἄσχημη οἰκονομική
συγκυρία καί τήν ἀγωνία, πού ὑπάρ-
χει παντοῦ. Καί δέν θά τολμούσαμε
νά ἀπευθυνθοῦμε στήν ἀγάπη σας,
ἄν δέν ὑπῆρχε μεγάλη ἀνάγκη.
Πρίν μερικά χρόνια χάρη σέ σᾶς
ἱδρύθηκε καί νομιμοποιήθηκε ἡ
πρώτη καί μοναδική Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία στήν Ταϊβάν. Ἀγοράστη-
κε, ὅπως ἦταν ἀπαραίτητο σύμφω-
να μέ τόν νόμο, ἕνα μικρό διαμέρι-
σμα στόν 4ο ὄροφο μίας πολυκα-
τοικίας στήν ἄκρη τῆς πόλης, πού
μετατρέψαμε σέ λατρευτικό χῶρο.
Ἀπό τότε, μέ τή βοήθειά σας, ἡ
Ἐκλησίας μας προχώρησε, αὐξήθη-
κε, ἔγινε τό κέντρο μίας πολύπλευ-
ρης δραστηριότητας. Ἦρθαν πολ-
λοί, φοιτητές, ἐπιστήμονες, πάστο-
ρες ἑτερόδοξοι καί ἄλλοι χριστια-
νοί.
15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011
Ἔλεγε ὁ Μένανδρος: «Οὐδεὶς
ἐπλούτισε ταχέως δίκαιος ὦν». Δη-
λαδή, κανένας δὲν πλούτισε γρή-
γορα καὶ νὰ μπόρεσε νὰ παραμείνει
δίκαιος! Ἄρα μὲ ἀθέμιτες μεθό-
δους, ἀδικίες, πονηρίες, κλοπές,
διαβολές, ἐξαπατήσεις, ἐκμεταλ-
λεύσεις ἀνθρώπου ἀπὸ ἄνθρωπο,
γίνεται ἡ γρήγορη ἀνάδειξη, ἡ δυ-
νατότερη ἐπιτυχία, ἡ κατάκτηση
κάθε ὑλιστικῆς κορυφῆς. Ναί!
Κι ὅμως, φίλοι, κάπου ἐκεῖ πρὸς
***
τὶς τελευταῖες φράσεις τῆς Ἀποκά-
λυψης τοῦ Ἰωάννη εἶναι πολὺ κα-
θαρὰ γραμμένο τοῦτο:
«Ὁ καιρὸς πλησιάζει. Ὁ κακο-
ποιὸς ἄς κακοποιήσει περισσότερο,
καὶ ὁ ρυπαρὸς ἄς γίνει ρυπαρὸς πε-
ρισσότερο (ἐλεύθερος εἶναι)! Καὶ ὁ
καλὸς ἄς κάνει τὸ καλὸ περισσότε-
ρο, καὶ ὁ καθαρὸς ἄς γίνει καθαρὸς
ἀκόμη περισσότερο…» (Ἀποκ.
Ἰωάν. κβ´,11).
Νὰ λοιπὸν ἡ σωστὴ διάσταση τοῦ
«περισσότερου» καὶ τοῦ «πιὸ πο-
λύ». Νὰ ἡ σωστὴ διάσταση τοῦ «τα-
χύτερα, δυνατότερα, ψηλότερα»…
Ταχύτερα, στὴν ἀπομάκρυνσή
μας ἀπʼ τὴν ἁμαρτία, μὲ τὴν ἄμεση
καὶ ἀδιάκοπη μετάνοια καὶ τὴν ἐπι-
στροφή μας στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ
Οὐράνιου Πατέρα μας!
Δυνατότερα, στὸ καθημερινὸ
σήκωμα τοῦ σταυροῦ μας, ἐκείνου
ποὺ ἔδωσε στὸν καθένα μας ὁ
Θεὸς γιὰ τὴ σωτηρία του!
Ψηλότερα, στὸ ἦθος, τὴν ἀρετή,
τὴν πνευματικότητα καὶ τὴν ἁγιό-
τητα!
Νὰ ἕνα ὡραῖο σύνθημα, ποὺ μᾶς
δίνουν τοῦτες οἱ ἅγιες ἡμέρες,
προκειμένου νὰ συγκλονίζει ἀκα-
τάπαυστα τὶς ψυχές μας, ὠθώντας
τες πρὸς τὰ ἄνω...
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Ὅμως, ἀδελφοί μου, τί βλέπουν;
Ἕνα μικρό δωμάτιο. Πολλές φορές
γεμίζει ἡ Ἐκκλησία μας καί δέν
ὑπάρχει χῶρος γιά νά κινηθῶ κοντά
στήν ῾Αγία Τράπεζα… Μετά τήν θεία
Λειτουργία ὅπως γνωρίζετε, τρῶμε
ὅλοι μαζί, ὅπως εἶναι ἡ ἀρχαία χρι-
στιανική παράδοση ἀπό τά ἀποστο-
λικά χρόνια, ἀνάμνηση τῆς ὁποίας
εἶναι τό ἀντίδωρο πού παίρνετε.
Ναί, εἶναι πολύ ζεστή ἡ ἀτμόσφαιρα,
γεμάτη ἀδελφοσύνη. Ἔτσι ὅμως
χάνεται τό ἱερό αἴσθημα τοῦ χώρου.
Δέν πρέπει νά καταργήσουμε αὐτήν
τήν ὡραία ἀποστολική παράδοση,
τήν ὁποία κρατοῦν ἄλλωστε ὅλοι οἱ
Προτεστάντες. Μετά δυσκολίας μέ-
νει λίγος χῶρος μπροστά στήν Ἁγία
Τράπεζα. Σκεφτεῖτε πώς, ὅταν κα-
ταλύω τό Ἅγιο Ποτήριο, τρέμω μέ
τή σκέψη τῶν παιδιῶν, πού παίζουν
τρέχοντας καί μπορεῖ νά μοῦ τό ρί-
ξουν. Ἀγαπῶ αὐτά τά παιδάκια, τά
ἔχω βαφτίσει ὁ ἴδιος, τά θυμᾶμαι
μωράκια νά κλαῖνε, τήν ὥρα τῆς βά-
πτισης, καί ἔκλαιγα καί ἐγώ ἀπό χα-
ρά. Τώρα φυσικά εἶναι ζωηρά καί τά
χαίρομαι, ἀλλά φοβᾶμαι γιά τό Ἅγιο
Δισκοπότηρο μέ τή Θ. Κοινωνία…
Τόσοι πολλοί πού βλέπουν τίς
Θεῖες Λειτουργίες μας στό διαδί-
κτυο, τί ἐντύπωση θά σχηματίσουν;
Διδάσκω γιά τή μοναδική ὀμορφιά
τῶν Ἱερῶν Ναῶν μας, ἀλλά δέν ἔχω
νά δείξω παρά φωτογραφίες ἀπό
Ἱερούς Ναούς στήν Ἑλλάδα καί
ἄλλες ὀρθόδοξες χῶρες. Στήν πρά-
ξη ὅμως τί νά δείξω; Τί νά δείξω
στούς φοιτητές θεολογικῶν σχο-
λῶν (μή Ὀρθοδόξων φυσικά), πού
στά πλαίσια τοῦ μαθήματός τους
μᾶς ἐπισκέπτονται, παίρνουν φωτο-
γραφίες καί μετά γράφουν ἐργασία
στή σχολή τους γιά τήν ἀρχαιότερη
Ἐκκλησία τοῦ κόσμου;
Ἐδῶ τρῶμε, ἐδῶ λειτουργοῦμε,
ἐδῶ δουλεύουμε κάθε μέρα. Ναί,
εἶναι εὐλογία νά δουλεύεις κάθε
ἡμέρα μέσα σέ μία Ἐκκλησία, ἀλλά
κάπου χάνεται ἡ ἱερότητα τοῦ χώ-
ρου. Ἔρχεται ἕνας ἐπισκέπτης, κά-
θεται στό τραπέζι (ποῦ νά καθίσει
ἄλλωστε), γυρίζει τήν πλάτη στήν
Ἁγία Τράπεζα, πίνει τόν καφέ ἤ τό
τσάϊ, πού τοῦ προσφέρουμε… ἀλλά
τί νά γίνει; Ποῦ νά τόν πᾶμε; Αὐτό
ἔχουμε, αὐτό προσφέρουμε. Ἄν
τόν πᾶμε σέ καφετέρια ἤ ξενοδο-
χεῖο, δέν εἶναι οὔτε πρέπον οὔτε
σοβαρό…
Ἀδελφοί μου, λειτουργοῦμε κάθε
μέρα, ἀλλά σχεδόν δέν μποροῦμε
νά ξεχωρίσουμε τή μυρωδιά τοῦ λι-
βανιοῦ ἀπό τή μυρωδιά τοῦ φαγη-
τοῦ, διότι ἔχουμε τόσο μικρό χῶρο
γιά κουζίνα, πού δέν εἶναι ἀπομο-
νωμένος. Πολλές φορές, γιά νά πε-
ριορίσουμε τήν ὀσμή, μαγειρεύου-
με στό μπαλκόνι μέ κίνδυνο ἠλε-
κτροπληξίας λόγω τῆς βροχῆς.
Ἕνα γεγονός ὑπῆρξε ἡ ἀφορ-
μή… νά ὁραματιστοῦμε τήν ἀπό-
κτηση μίας μεγάλης αἴθουσας στό
κέντρο τῆς πόλης. Νοικιάσαμε ἐδῶ
καί καιρό ἕνα μικρό χῶρο γιά τήν πα-
ράδοση μαθημάτων μελέτης Ἁγίας
Γραφῆς ἀκριβῶς στό κέντρο τῆς
Ταϊπέι καί ἀρχίσαμε μία φορά τήν
ἑβδομάδα γιά 3 ὧρες μαθήματα. Ἡ
ἔκπληξή μας ἦταν εὐχάριστη καί
ἀνέλπιστη, διότι ἀπό τήν πρώτη στιγ-
μή, χωρίς νά μᾶς γνωρίζουν, ἦρθαν
καί συνεχίζουν νά παρακολουθοῦν
τήν διδασκαλία περισσότερα ἀπό 10
ἄτομα. Δέν τολμοῦμε νά ζητήσουμε
οἰκόπεδο γιά Ἐκκλησία, ἀλλά τολ-
μοῦμε νά ὀνειρευτοῦμε ἕνα μεγάλο
χῶρο σέ κάποιον ὄροφο σέ κτήριο
κάπου κοντά στό κέντρο.
Ἐλᾶτε μαζί μας νά μοιραστοῦμε
τό ὄνειρο τῆς νεοσύστατης μικρῆς
μας κοινότητας. Ἡ φτώχεια καί ἠ
οἰκονομική συγκυρία δέν μποροῦν
νά μᾶς στερήσουν τό δικαίωμα νά
ἐλπίζουμε γιά κάτι καλύτερο, ὄχι γιά
μᾶς, ἀλλά γιά τόν Χριστό μας καί
τήν Ἐκκλησία του».
15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011
Σχετικῶς μὲ τὴν μορφὴν τοῦ Βεελζεβούλ, τὸν δυσώνυμον ἀριθμὸν 666 τοῦ ἀντιχρίστου εἴτε οἱουδήποτε ἄλλου ἀντιχριστιανικοῦ συμβόλου
ΝΕΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΙΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ Ι. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ Β. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ
ΔΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΩΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΝ ΕΠ. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΝ
Ἡ ἀντιπαράθεσις μεταξὺ τῶν
Πρωτοπρεσβυτέρων Ἰωάννου Φω-
τοπούλου καὶ Βασιλείου Βολουδά-
κη διὰ τὸ ζήτημα τῶν θέσεων, τὰς
ὁποίας διετύπωνεν ὁ μακαριστὸς
Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Θεοδω-
ρόπουλος σχετικῶς μὲ τὸ θέμα τοῦ
Ἀντιχρίστου ἢ 666 ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ
ποῖος ἀπὸ τοὺς δύο εἶναι ὁ καλύτε-
ρος ἢ ὁ αὐθεντικὸς ἑρμηνευτὴς
συνεχίζεται. Ὁ «Ο.Τ.» συνεχίζει τὴν
παρουσίασιν τῶν θέσεων τῶν δύο
διακεκριμένων Πρωτοπρεσβυτέρων
τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἐλπίζει ὅτι ἡ
ἀντιπαράθεσις θὰ σταματήση ἐδῶ
διὰ τὸ συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας καὶ
τὸ κυριώτερον διὰ τὴν ἑνότητα τοῦ
λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Θὰ παραθέσωμεν
κατὰ πρῶτον τὴν ἐπιστολὴν τοῦ
Πρωτοπρεσβυτέρου Ἰωάννου Φω-
τοπούλου, ἡ ὁποία συνοδεύεται
ἀπὸ ἐπιστολὴν τοῦ μακαριστοῦ Γέ-
ροντος καὶ συνεργάτου τοῦ «Ο.Τ.»
Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου πρὸς
τὸν «Ο.Τ.» καὶ ἡ ὁποία εἶχε διὰ θέ-
μα τὸν «Βεελζεβοὺλ» καὶ τὸν
«Ε.Κ.Α.Μ.» (11–9–1987). Παρα-
πλεύρως θὰ παραθέσωμεν τὴν
ἀπάντησιν τοῦ Πρωτοπρεσβύτερου
π. Βασιλείου Βολουδάκη. Αἱ ἐπι-
στολαὶ ἔχουν ὡς ἑξῆς:
«Στενά τά μανίκια»
τῆς Ἀληθείας
Στό φύλλο τῆς 25ης Μαρτίου
2011 τοῦ «Ο.Τ.» δημοσιεύθηκε στή
σ. 6 κείμενο τοῦ π. Βασ. Βολουδά-
κη μὲ τίτλο «Αἱ χειρόγραφοι
προσθῆκαι τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεο-
δωροπούλου συνηγοροῦν μέ τόν π.
Βασίλειον Βολουδάκην». Ἐκεῖ ὁ π.
Βασίλειος στενοχωρημένος κάπως
ἀπό τήν ἀπάντησή μας σέ κείμενό
του ὑπό τόν τίτλο «Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμε-
νος ἤ ἕτερον προσδοκῶμεν» δη-
μοσιευμένο στόν «Ο.Τ.» (14–1–
2011), ἀποσιωπώντας ὅσα θέματα
θίγω ἐκεῖ, μοῦ ἐπιτίθεται προσω-
πικῶς, ἄν καί ἀναφέρεται σέ μένα
ἀνωνύμως, θέλοντας νά θίξει τό
ἦθος μου καί τήν σχέση μου μέ τόν
π. Ἐπιφάνιο καί ἀποβλέποντας νά
δημιουργήσει ἐντυπώσεις στούς
ἀναγνῶστες, ἀποτρέποντάς τους
νά ἰδοῦν προσεκτικά ὅσα γράφω.
Ἐδῶ θέλω νά πῶ ὅτι ἡ ἀπάντησή
μου ἀναρτήθηκε στό διαδικτυακό
τόπο orthodox–watch.blogspot.com
καί σέ ἄλλα ἱστολόγια καί ἀπεστά-
λη ἀμέσως μέσῳ τοῦ ἀνωτέρω
ἱστολογίου– ἑλληνιστί τοῦ ΟΡΘΟ-
ΔΟΞΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ–πρός
τόν ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ στίς 10 Φε-
βρουαρίου 2011, ὅπως μέ πληρο-
φόρησαν οἱ διαχειριστές τοῦ ἱστο-
λογίου, ἀλλά δέν ἐδημοσιεύθη.
Ἴσως παρέπεσε καί γιʼ αὐτό συνα-
ποστέλλεται στήν ἐφημερίδα τοῦ
«Ο.Τ.» μαζί μέ τό παρόν κείμενο.
Εἶχα τήν ἐντύπωση ὅτι ὡς κληρι-
κοί ἀνταλλάσσουμε ἀπόψεις καί
ἰδέες, μαχόμεθα γιά τήν ἀλήθειά
τους, πολλές φορές μάλιστα μέ
ὀξύτητα λόγῳ τῆς σοβαρότητος
τῶν θεμάτων καί ἐπειδή ὁ λόγος
εἶναι περί Ἀληθείας. Πρέπει ὅμως
γιά νά μένουμε στά ὅρια τῆς
εὐπρεπείας, νά μή θίγουμε προσω-
πικά τόν συνομιλητή μας καί μόνο
νά ἐπιχειρηματολογοῦμε, ὥστε οἱ
ἀναγνῶστες νά ἐξάγουν μόνοι
τους τά συμπεράσματά τους. Ὁ π.
Βασίλειος στό τελευταῖο του κεί-
μενο ἐπιχειρεῖ νά μεταθέσει τό
κέντρο βάρους ἀπό τά κείμενα στά
πρόσωπα. Ἀπό ὅσα γράφουμε ἐγώ,
ὁ π. Βασίλειος καί ὁ π. Ἐπιφάνιος, ὁ
π. Βασίλειος μεταθέτει τό βάρος
στό, ποιός εἶμαι ἐγώ σέ σχέση μέ
τόν π. Ἐπιφάνιο, –καί βέβαια, κατά
τόν π. Β., δέν ἤμουν ἐντάξει– ποιός
εἶναι ὁ π. Β. σέ σχέση μέ τόν π. Ἐπι-
φάνιο – καί βέβαια ὁ π. Β. ἦταν πο-
λύ ἐντάξει! Λυποῦμαι, ἀλλά πρέπει
νά πῶ ὅτι αὐτή εἶναι ἡ μέθοδος,
πού ἀκολουθοῦν οἱ παραθρησκευ-
τικές ὁμάδες, καί ἄλλοι κοσμικοί
ἄνθρωποι, ὅταν θέλουν νά ἐξοντώ-
σουν ὅσους μάχονται κατά τῶν
ἀπόψεών τους. Εἶναι αὐτό πού λέ-
με «ἐπίθεση στό ἦθος τοῦ ἀντιπά-
λου».
Κρίνω ὅλα αὐτά, ἐπιεικῶς, ὡς
ἄνευ ἀξίας καί ἐπιθυμώντας νά
ἀποφύγουμε τό χυδαϊστί λεγόμενο
«ξεκατίνιασμα» ζητῶ νά θέσω τό
θέμα ὀρθά καί ἐξ ἀρχῆς. Λοιπόν τό
ζήτημα εἶναι: α) Τί ἔχει γράψει ὁ π.
Ἐπιφάνιος σχετικά μέ τόν Ἀντίχρι-
στο καί το 666, β) τί ἔχει γράψει ὁ
π. Βασίλειος σχετικῶς καί γ) ἄν οἱ
ἀπόψεις τῶν δύο συμφωνοῦν.
Ὅλα τά ὑπόλοιπα εἶναι περιττά ἤ
ἄσχετα μέ τό ὑπό ἐξέτασιν ζήτημα.
Ὅπως γράψαμε στήν προηγούμε-
νη ἀπάντησή μας στό κείμενο, πού
ἔγραψε στίς 11–9–87 ὁ π. Ἐπιφά-
νιος ἡ γνώμη του εἶναι «κρυστάλ-
λινη καί ξεκάθαρη». Ὁ π. Βασίλειος
ἀντιπαραθέτει στό κείμενο τοῦ π.
Ἐπιφανίου, πού εἶχε τόν τίτλο «Ὁ
Βεελζεβούλ καί ὁ Ε.Κ.Α.Μ.» –τό
κείμενο αὐτό λίγο τό γνωρίζουν οἱ
σημερινοί ἀναγνῶστες τοῦ «Ο.Τ.»
καί μόνο ἀπό ἀποσπάσματα– τό χει-
ρόγραφο τοῦ δικοῦ του κειμένου
«Ὁ Ἀντίχριστος, ὁ ἀριθμός 666 καί
ἡ ἀνησυχία τῶν χριστιανῶν». Τό
χειρόγραφο αὐτό παρουσιάζεται
«σκαναρισμένο» καί μέ μικρές
διορθωτικές παρατηρήσεις τοῦ π.
Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου στό
περιθώριο τοῦ χειρογράφου. Ἰσχυ-
ρίζεται δέ ὁ π. Βασίλειος ὅτι μέ τίς
παρατηρήσεις του αὐτές ὁ π. Ἐπι-
φάνιος ἐπικροτεῖ τίς ἀπόψεις του.
Διαβάσαμε τίς παρατηρήσεις
τοῦ π. Ἐπιφανίου καί πουθενά δέν
βλέπουμε νά ἐπικροτεῖ θέσεις τοῦ
π. Βασιλείου. Γιά ὅσους δέν γνωρί-
ζουν, ὁ π. Ἐπιφάνιος δέν εἶχε μισθό
ἀπό τό κράτος, ἀλλά ἐργαζόταν ὡς
διορθωτής κυρίως τῶν ἐκδόσεων
«ΑΣΤΗΡ» καί συμπλήρωνε τό πενι-
χρό του εἰσόδημα μέ τά συγγραφι-
κά δικαιώματα ἐποικοδομητικῶν βι-
βλίων, πού συνέγραφε. Ἐξοικειω-
μένος λοιπόν μέ τήν ἰδιότητά του
ὡς διορθωτοῦ διορθώνει ἐξ ἀγά-
πης τό χειρόγραφο τοῦ π. Βασιλεί-
ου καί κάμει παντελῶς ἀνώδυνες
συμπληρώσεις, διορθώσεις καί πα-
ρατηρήσεις. Γιατί ὅμως δέν ἀντιτί-
θεται στίς θέσεις του; Ἁπλῶς διότι
ἀκόμη μελετᾶ τό θέμα καί δέν ἔχει
καταλήξει σέ τελικά συμπεράσμα-
τα. Μήπως αὐτά, πού λέγω εἶναι
αὐθαίρετα;
Γιά ὅσους ἦσαν πνευματικά τέ-
κνα τοῦ Γέροντος ἤ βρίσκονταν
κοντά του εἶναι γνωστό –τό ἔλεγε
καί ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας– ὅτι ὅταν
ἀνέκυπτε κάποιο ζήτημα ἐκκλησια-
στικοῦ ἐνδιαφέροντος δέν ἔσπευ-
δε νά ἐκφράσει τίς ἀπόψεις του.
Ἄφηνε νά γράψουν οἱ ἄλλοι, μελε-
τοῦσε, ἄκουγε, συζητοῦσε, προσ-
ευχόταν καί ὅταν ὡρίμαζαν μέσα
του οἱ ἀπόψεις του γιά τό τρέχον
ζήτημα ἔγραφε τόν τελικό του λό-
γο. Λοιπόν:
Πάτερ Βασίλειε, πότε γράψατε
τό δικό σας κείμενο, πού σᾶς διόρ-
θωσε ὁ π. Ἐπιφάνιος; Μόνος σας
καταγράφετε τήν ἡμερομηνία στό
τέλος τοῦ ὄντως καλογραμμένου
χειρογράφου σας: 24 Ἰανουαρίου
1987. Πότε συγγράφει καί δημοσι-
εύει τό δικό του κειμένο μέ τίς δι-
κές του τοποθετήσεις ὁ π. Ἐπιφά-
νιος; Στίς 11 Σεπτεμβρίου 1987.
Ἔχουν μεσολαβήσει 7 καί ½ μῆ-
νες. Τότε ἔχουν ἀποκρυσταλλωθεῖ
οἱ θέσεις του καί γράφει τό κείμενό
του. Σ᾽ αὐτό τό κείμενο, στό δικό
του κείμενο ἐκφράζονται οἱ θέσεις
τοῦ π. Ἐπιφανίου καί ὄχι στό δικό
σας. Δέν εἶναι τέλος πάντων σαφές
αὐτό; Κάμω ἔκκληση στήν κοινή
λογική καί στή λειτουργία τῆς
κοινῆς κριτικῆς ἱκανότητας! Σᾶς
στενοχωροῦν οἱ θέσεις τοῦ πνευ-
ματικοῦ μας πατρός, «σᾶς πέ-
φτουν» κατά τό δή λεγόμενον
«στενά τά μανίκια», ἀλλά τί νά κά-
νουμε; Κατά τό λατινικό ρητό «Scri-
pta manent»(Τά γραπτά μένουν).
Δέν πρέπει λοιπόν, ἄν σέβεσθε
αὐτόν καί τίς ἀπόψεις του, νά πα-
ρερμηνεύετε τά γραφόμενά του
λέγοντας π.χ. ὅτι τό κείμενό του
«Βεελζεβούλ καί ΕΚΑΜ» «ἐγράφη
γιά νά καθησυχάσει τά πλήθη»
(Ἐδῶ τά «πλήθη» εἶναι ὅρος ὑποτι-
μητικός γιά τόν πιστό λαό καί πα-
ρόμοιος μέ τόν ἄλλο ὅρο, πού χρη-
σιμοποιήσατε στό προηγούμενο
κείμενό σας «θρησκευόμενος ὄ-
χλος» ἴσως σέ ἀντίθεση μέ κάποια
καλλιεργημένη καί πειθήνια «πνευ-
ματική» ἐλίτ). Εἶναι παραπλανητική
ἡ ἑρμηνεία σας αὐτή, διότι τό κεί-
μενο αὐτό εἶναι κείμενο, πού ἀφυ-
πνίζει καί διεγείρει τούς πιστούς σέ
ἀντίσταση κατά τῆς ἠλεκτρονικῆς
ταυτότητος εἴτε ἄν εἶχε εἴτε ὄχι τό
666. Ἰδού ἡ κατάληξη τοῦ κειμέ-
νου: «ἐάν τά διαδιδόμενα εἶναι
ἀληθῆ καί τά νέα δελτία ταυτότη-
τος θά φέρουν ἐμφανῶς ἤ ἀφα-
νῶς, εἴτε τήν μορφήν τοῦ Βεελζε-
βούλ εἴτε τόν ἀριθμόν 666 εἴτε ὁ,τι-
δήποτε ἄλλο ἀντιχριστιανικόν σύμ-
βολον, ἤ ἀκόμη καί ἄν θά ἔχουν μό-
νον τόν Ε.Κ.Α.Μ. [ἦταν ὁ τότε προ-
βλεπόμενος γιά τίς ἠλεκτρονικές
ταυτότητες ἑνιαῖος κωδικός ἀριθ-
μός] ἄνευ προηγουμένης διασφα-
λίσεως τῶν δημοκρατικῶν δικαιω-
μάτων καί ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτου
θά εἴπωμεν ΟΧΙ καί πάλιν ΟΧΙ καί
μυριάκις ΟΧΙ εἰς τά νέα δελτία ὁ,τι-
δήποτε καί ἐάν ἀντιμετωπίσωμεν».
Λοιπόν προσέξατε πῶς ὁ π. Ἐπιφά-
νιος... «καθησυχάζει τά πλήθη»:
«Στά νέα δελτία ταυτότητος [ἄν
ἔχουν τόν ἀριθμό 666 ἤ ἄν δέν δια-
σφαλίζονται τά δικαιώματά μας]
...θά εἴπωμεν ΟΧΙ, μυριάκις ΟΧΙ...
ὁ,τιδήποτε κι ἄν ἀντιμετωπίσω-
μεν». Ἄν λοιπόν τά περί «καθησυ-
χάσεως τοῦ πλήθους», πού γράφε-
τε δέν εἶναι παρερμηνεία καί δια-
στρέβλωση τοῦ κειμένου τοῦ Γέ-
ροντος τότε τί ὀνομάζεται ἔτσι;
Γράφετε ἐπίσης ὅτι τό κείμενό
του «ἐγράφη μέ χιοῦμορ διακωμω-
δώντας οὐσιαστικά τή φασαρία,
πού εἶχε ξεσπάσει τότε», ὅτι «ὁ π.
Ἐπιφάνιος ἀποκαλεῖ τό 666 “σύμ-
βολο τοῦ Ἀντιχρίστου”, διότι ἔτσι
τό ἐννοεῖ, μετά τή δεισιδαιμονική
κατήχησί του ὁ περισσότερος κο-
σμος». Πρόκειται γιά συσκότιση
τοῦ πνεύματος καί τοῦ γράμματος
τοῦ κειμένου τοῦ π. Ἐπιφανίου, ἡ
ὁποία μπορεῖ νά ἐξαφανισθεῖ ἄν
ἔλθει στό φῶς τό πλῆρες κείμενο
τοῦ Γέροντος, τό ὁποῖο δημοσιεύ-
θηκε στόν «Ο.Τ.» στίς 11–9–87.
Πρίν τό παραθέσουμε θέλουμε νά
πληροφορήσουμε τόν π. Βασίλειο
ὅτι γιά τό συγκεκριμένο θέμα δηλ.
τῆς γνώμης τοῦ π. Ἐπιφανίου δέν
πρόκειται νά ἐπανέλθουμε. Θά ἐπα-
νέλθουμε ὅμως συζητώντας μαζί
του ἄλλες πλευρές τοῦ θέματος
περί ἀντιχρίστου 666, Κάρτας Πολί-
του κ.λπ..
Στή συνέχεια παραθέτουμε ὁλό-
κληρο τό ἄρθρο τοῦ π. Ἐπιφανίου
Θεοδωροπούλου συγγραφέν γιά
τόν «Ο.Τ.» στίς 11–9–87 καί παρα-
καλοῦμε τόν Διευθυντή τῆς Ἐφη-
μερίδος χάριν τῆς Ἀληθείας, χάριν
σεβασμοῦ πρός τόν ἐπί δεκαετίες
συνεργάτη τοῦ «Ο.Τ.» μακαριστό
Γέροντα π. Ἐπιφάνιο, χάριν σεβα-
σμοῦ πρός τούς ἀναγνῶστες καί
πρός ἐπιβεβαίωση τῆς ἀξιοπιστίας
καί ἀντικειμενικότητος τοῦ «Ο.Τ.»,
ὁ ὁποῖος μέ τίτλους ὅπως «Αἱ χει-
ρόγραφοι προσθῆκαι τοῦ π. Ἐπιφα-
νίου συνηγοροῦν μέ τόν π. Βασ.
Βολουδάκην» φαίνεται νά μερολη-
πτεῖ, νά ἀναδημοσιεύσει τό ἄρθρο
αὐτό ὥστε μόνοι τους οἱ ἀναγνῶ -
στες νά ἐξάγουν τά συμπεράσματά
τους:
Ὁ Βεελζεβούλ
καί ὁ «Ε.Κ.Α.Μ.» 11–9–87
Ἀρχιμ. Ἐπιφ. Θεοδωροπούλου
Κύριε Διευθυντά,
Διά τῆς παρούσης δέν σκοπεύω
νά διαπραγματευθῶ τό θέμα περί
ἀντιχρίστου ἤ περί τοῦ ἀριθμοῦ
666 κ.τ.τ. ἐπιγραμματικῶς θά ση-
μειώσω δύο–τρεῖς σκέψεις εἰς
ἀπάντησιν ἐπιστολῆς φίλου Ἱερέως
ἐκ Μακεδονίας. Οὗτος μοῦ ἔστειλε
πρό καιροῦ φωτοτυπίαν ἑνός πε-
ριέργου σχήματος, τό ὀποῖον, τιθέ-
μενον ἔμπροσθεν κυρτοῦ κατό-
πτρου, ἐδείκνυεν, οὔτε ὀλίγον
οὔτε πολύ, μίαν διαβολικήν μορ-
φήν, τήν ὀποίαν «ἔστεφεν»ὁ ἀριθ-
μός 666. Μοῦ ἔγραφε δέ ὅτι τό
σχῆμα αὐτό θά ὑπάρχει εἰς τά νέα
δελτία ταυτότητος καί μέ ἠρώτα
«τί θά κάμωμε;».
Ὁμολογῶ ὅτι μετά πολλῆς δυ-
σπιστίας ἐδέχθην τήν πληροφορίαν
αὐτήν. (Βραδύτερον εἶδον τό
σχῆμα δημοσιευμένον καί εἰς θρη-
σκευτικά περιοδικά). Οἱ ἁρμόδιοι
κρατικοί Λειτουργοί, ἐσκέφθην, θά
ἔπρεπεν, ὅλοι, πρῶτον μέν νά εἶναι
συνειδητοί σατανολάτραι, δεύτε-
ρον δέ νά πάσχουν ἐκ κρετινισμοῦ.
Διότι μόνον συνειδητοί σατανολά-
τραι θά ἔθετον τοιαῦτα σχήματα
εἰς τά δελτία ταυτότητος καί μόνον
πάσχοντες ἐκ κρετινισμοῦ ἠδύναν-
το νά πιστεύσουν ὅτι θά εὑρεθοῦν
Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πού θά ἐδέ-
χοντο νά λάβουν δελτία ταυτότη-
τος μέ τήν εἰκόνα τοῦ Βεελζεβούλ!
Καί «νά πάρῃ εὐχή!», εἶναι ὀλίγον
δύσκολον νά συμπέσουν ἀμφότε-
ραι αἱ ἰδιότητες (σατανολατρία καί
κρετινισμός) εἰς μίαν δεκάδα,
τοὐλάχιστον, ἀνωτάτων στελεχῶν
Δημοσίων Ὑπηρεσιῶν καθώς καί
εἰς ἁρμοδίους Ὑπουργούς καί
Ὑφυπουργούς. Λογικῶς λοιπόν θά
ἔπρεπε νά ἀποκλεισθῇ παντελῶς
τοιοῦτον ἐνδεχόμενον, δηλαδή
ἐκτύπωσις δελτίων ταυτότητος μέ
σατανικάς μορφάς.
Ἐπειδή ὅμως τίποτε δέν ἀπο-
κλείεται εἰς τήν ὡραίαν αὐτήν Χώ-
ραν, ὅπου θάλλει «ἡ φαιδρά πορτο-
καλέα», δέν εἶναι δυνατόν νά ἀπο-
κλεισθῇ οὔτε αὐτό. Ἄν λοιπόν πρά-
γματι εἰς τά νέα δελτία ταυτότητος
ἔχῃ ἀποτυπωθῇ ἔστω καί ὑποψία
τῆς μορφῆς τοῦ Βεελζεβούλ,
ἀσφαλῶς οἱ πιστοί ὄχι μόνον δέν
θά παραλάβουν τά διαβολοδελτία
αὐτά, ἀλλά οὔτε κἄν θά τά ἐγγί-
σουν!
Τό αὐτό θά συμβῇ καί ἄν τά δελ-
τία φέρουν τόν ἀριθμό 666. Ἐάν
μέν ὁ ἀριθμός αὐτός ἐτέθη ἐπίτη-
δες, ὡς σχετιζόμενος μέ τόν ἀντί-
χριστον, θά ἦτο ἀδιανόητον νά φέ-
ρωμεν ἐπάνω μας τά σύμβολα τοῦ
ἀντιχρίστου! Ἀλλά καί ἐάν ὁ ἀριθ-
μός αὐτός δέν ἐπελέγη σκοπίμως,
δηλαδή ὡς σύμβολον τοῦ ἀντιχρί-
στου, ἀλλʼ ἀπλῶς ὡς ἕνας ἀριθμός
μεταξύ τῶν πολλῶν, ἴσως διότι
οὗτος παρουσιάζει ὡρισμένα πλεο-
νεκτήματα (εὐκολία ποικίλων συν-
δυασμῶν κ.λπ.) ἔναντι τῶν λοιπῶν
– ὑπόθεσιν κάμνομεν, διότι οὐδε-
μία περί τούτου ἔνδειξις ὑπάρχει –
, καί πάλιν τά δελτία ταυτότητος,
ὡς προκαλοῦντα τήν θρησκευτικήν
μας εὐαισθησίαν μέ τήν χρῆσιν
ἑνός ὑπόπτου καί διαβλητοῦ ἀριθ-
μοῦ, εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτα.
ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩΜΕΝ!
Ὀλίγα λόγια καί διά τόν Ε.Κ.Α.Μ.
[= Εἰδικός Κωδικός Ἀριθμός Μη-
τρώου. Πρόκειται γιά τόν τότε προ-
βλεπόμενο ἀπό τόν νόμο μοναδικό
γιά κάθε ἄνθρωπο ἀριθμό, μέ τόν
ὁποῖο ἐμεθοδεύετο τό ἠλεκτρ. Φα-
κέλωμα Σημ. Ι. Φ.]. Ὡς Χριστιανοί
δέν ἔχομεν νά κρύψωμεν τίποτε
ἀπό τήν ζωήν μας. Ἡ ζωή τοῦ πι-
στοῦ εἶναι διαφανής. Μόνον «ὁ
φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς».
Ὀρθῶς ἐλέχθη ὅτι οἱ ἔντιμοι
ἄνθρωποι θά ἠδύναντο νά κατοι-
κοῦν εἰς ὑαλίνους πύργους. Ὡς δη-
μοκρατικοί πολῖται ὅμως, ὡς κάτοι-
κοι ἐλευθέρας καί δημοκρατικῆς
Χώρας, δέν ἀνεχόμεθα τό «ἠλεκ-
τρονικό φακέλωμα». Αὐτό σημαίνει
ὅτι ἐάν δέν ψηφισθῇ ὁ ὑπό τῆς Κυ-
βερνήσεως ὑπεσχημένος Νόμος
περί προστασίας τοῦ πολίτου ἀπό
τάς ἐνδεχομένας καταχρήσεις τῆς
κρατικῆς ἐξουσίας εἰς βάρος τῶν
ἐλευθεριῶν του καί τῶν δικαιωμά-
των του, θά εἴπωμεν «ὄχι!» καί εἰς
τόν Ε.ΚΑ.Μ..
Θά ἐρωτηθῶμεν ἴσως: Καί τί θά
συμβῇ μέ τήν ἄρνησίν μας νά
ἐφαρμόσωμεν Νόμον τοῦ Κρά-
τους; α) Οἱ Χριστιανοί εἶναι οἱ νο-
μοταγέστεροι τῶν ἀνθρώπων,
ὅταν οἱ Νόμοι δέν προσβάλλουν
τάς θρησκευτικάς των πεποιθή-
σεις. Ὅταν συμβαίνῃ τό ἀντίθε-
τον, τότε, «πειθαρχοῦντες Θεῷ
μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πράξ. ε΄ 29),
εἰσέρχονται εἰς τήν παρανομίαν
ἀδιαφοροῦντες διά τάς συνεπείας.
Νόμοι τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους ἐπέ-
βαλλον τήν θυσίαν εἰς τά εἴδωλα,
ἀλλ᾽ οἱ πιστοί δέν ὑπήκουον. Νόμοι
τοῦ Βυζαντινοῦ Κράτους ἐπέβαλ-
λον κατά καιρούς τόν Ἀρειανισμόν
ἤ τόν Μονοθελητισμόν ἤ τήν Εἰκο-
νομαχίαν, ἀλλʼ οἰ Ὀρθόδοξοι ἐπέ-
λεγον τήν «ἁγίαν παρανομίαν». β)
Ἐάν ἑκατοντάδες χιλιάδων ἤ
μᾶλλον ἑκατομμύριά τινα Ὀρθο-
δόξων Ἑλλήνων ἀρνηθοῦν νά πα-
ραλάβουν τά διαβολοδελτία, εἶναι
μαθηματικῶς βέβαιον ὅτι ἡ Πολι-
τεία θά ὑποχωρήσῃ πάραυτα καί
θά τροποποιήσῃ τόν Νόμον. Τό ὀλι-
γώτερον, θά καταστήσῃ προαιρετι-
κά και ὄχι ὑποχρεωτικά τά νέα δελ-
τία ταυτότητος. Εἰσαγγελεῖς καί
Δικαστήρια καί Φυλακαί ὑπάρχουν
διά πεντακοσίους ἤ χιλίους ἤ πέν-
τε χιλιάδας ἤ δέκα χιλιάδας
ἀνθρώπων. Διʼ ἑκατοντάδας χιλιά-
δας ἤ μᾶλλον διʼ ἑκατομμύρια
ἀνθρώπων δέν ὑπάρχουν οὔτε
Εἰσαγγελεῖς, οὔτε Δικαστήρια,
οὔτε Φυλακαί. Τουλάχιστον εἰς τήν
μικράν Ἑλλάδα!... γ) ἄν εἶναι ἀδύ-
νατον νά σταλοῦν εἰς τά Δικαστή-
ρια καί τάς Φυλακάς ἑκατοντάδες
χιλιάδες ἤ μᾶλλλον ἑκατομμύριά
τινα ἀνθρώπων, ἐξ ἴσου ἀδύνατον
εἶναι νά ἀποκλεισθῇ τόσον πλῆθος
ἀνθρώπων ἀπό συναλλαγάς καί δι-
καιοπραξίας, ἐπειδή δέν εἶναι κά-
τοχοι διαβολοδελτίων. Ἡ μόνη λύ-
σις πού θά ἐπιβληθῇ ἐκ τῶν πρα-
γμάτων, διότι θά δημιουργηθῇ ἐκ-
ρηκτικόν κοινωνικόν πρόβλημα πε-
λωρίων διαστάσεων, θά εἶναι ἡ
ὑπαναχώρησις τῆς Ἐξουσίας. Ἀλ-
λά καί ἄν αὐτό δέν συμβῇ, ὅπερ
λίαν ἀπίθανον, τότε θά εἴπωμεν καί
θά βιώσωμεν τό ἡμῖν «ἐχαρίσθη τό
ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τό εἰς
αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ
αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλιπ. α΄ 29). Ἡ πί-
στις μας σύμβολόν της καί θεμέ-
λιόν της ἔχει τόν Σταυρόν!...
Τέλος λόγου: Ἐάν τά διαδιδόμε-
να εἶναι ἀληθῆ καί τά νέα δελτία
ταυτότητος θά φέρουν, ἐμφανῶς ἤ
ἀφανῶς, εἴτε τήν μορφήν τοῦ Βε-
ελζεβούλ εἴτε τόν ἀριθμόν 666 εἴτε
ὁ,τιδήποτε ἄλλο ἀντιχριστιανικόν
σύμβολον ἤ ἀκόμη καί ἄν θά ἔχουν
μόνον τόν Ε.Κ.Α.Μ., ἄνευ προηγου-
μένης νομοθετικῆς διασφαλίσεως
τῶν δημοκρατικῶν δικαιωμάτων
καί ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτου, θά
εἴπωμεν ΟΧΙ καί πάλιν ΟΧΙ καί μυ-
ριάκις ΟΧΙ εἰς τά νέα αὐτά δελτία
ὁ,τιδήποτε καί ἄν πρόκειται νά
ἀντιμετωπίσωμεν... «Ἀκουέτω ταῦ-
τα καί Βασιλεύς (= Κυβέρνησις)!».
Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης
ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ἀρχιμανδρίτης
Ἀπάντησις εἰς
***
τόν π. Ἰωάν. Φωτόπουλον
Ἐφθάσαμε στὰ πρόθυρα τῆς Μ.
Ἑβδομάδος καὶ συνεχίζουμε τὴν
«ἀντιλογία γλωσσῶν», παρὰ τὴ θέ-
λησή μας, διότι δὲν εἶναι πνευμα-
τικὰ ὠφέλιμο νὰ ἀφήσουμε τοὺς
ἀναγνῶστες μὲ πνευματικὲς
ἐκκρεμότητες καὶ ἐρωτηματικά.
Θὰ ἀρχίσω τὴν ἀπάντησή μου λέ-
γοντας ὅτι θλίβομαι πραγματικὰ
εὑρισκόμενος στὴν ἀνάγκη νὰ
ἀντιπαρατεθῶ μὲ ἕνα ἀγαπητὸ σὲ
μένα πρόσωπο, τὸν π. Ἰωάννην Φω-
τόπουλον, τὸν ὁποῖο γνωρίζω ἀπὸ
λαϊκὸν καὶ πλειστάκις –πρὸ τῆς χει-
ροτονίας του– τὸν εἶχα προσκαλέ-
σει νὰ ψάλη σὲ ἀγρυπνίες ποὺ τε-
λούσαμε, γιατί ἦταν ἐνθουσιώδης
ψάλτης, πρόθυμος καὶ καλλίφω-
νος.
Θλίβομαι πραγματικά, διότι ἀμε-
τακίνητη ἀρχή μου εἶναι νὰ μὴ
στρέφομαι ποτὲ δημοσίως ἐναν-
τίον προσώπων ποὺ γνωρίζω ὅτι
ἀγαποῦν τὸν Θεό, παρὰ τὶς ὅποιες
θεολογικὲς ἢ ἄλλες διαφορές μας
καί, ἰδίως, ἐναντίον γνωστῶν μου
προσώπων, μὲ τὰ ὁποῖα ἔχω τὴ δυ-
νατότητα τῆς ἐκ τοῦ σύνεγγυς ἐπι-
κοινωνίας καὶ συζητήσεως τῶν δια-
φορῶν μας αὐτῶν, παρεκτὸς ἂν
προκληθῶ ἀπὸ τὰ πρόσωπα αὐτὰ
δημοσίως, ὁπότε εἶμαι ὑποχρεωμέ-
νος νὰ τὸ πράξω, καθʼ ὅτι ἔχω
εὐθύνη ἔναντι τῶν ἀνθρώπων ποὺ
μὲ ἐμπιστεύονται.
Αὐτὸ συμβαίνει καὶ τώρα. Δὲν
εἶμαι αὐτὸς ποὺ ἄρχισε τὴν προσω-
πικὴ ἀντιπαράθεση ἀλλὰ ὁ π. Ἰωάν-
νης. Καὶ ἐνῶ εἶναι ἡ δεύτερη φορὰ,
ποὺ τὸ ἐπαναλαμβάνει, παρουσιά-
ζεται ὡς τάχα ἀδικημένος!
1. Δὲν γνωρίζω τὸν λόγο, ἀλλὰ
γιὰ πρώτη φορὰ τὸ ἔτος 1997 μοῦ
ἐπετέθη προσωπικὰ –μὴ ἀρκεσθείς
στὸ νὰ ἐπικρίνη τὶς θέσεις μου, γιὰ
τὰ ὅσα περὶ Ἀντιχρίστου καὶ 666
ἔγραψα– ἰσχυριζόμενος ὅτι στηρί-
ζομαι ψευδῶς στὸν π. Ἐπιφάνιον
Θεοδωρόπουλον, προκειμένου νὰ
δώσω ἐγκυρότητα στὰ κείμενά
μου!
Τοῦ ἀπήντησα τότε ἐκτενῶς καὶ
ἡ ἀπάντησή μου καὶ πρὸς ἐκεῖνον
καὶ πρὸς τρεῖς Ἁγιορεῖτες Πατέρες
δημοσιεύθηκε στὸν «Ο.Τ.» στὶς 17-
10-1997. Τοῦ ἐπεσήμανα δέ, σὺν
τοῖς ἄλλοις, ὅτι ἠθικὰ δεσμεύεται
νὰ ἐπικαλῆται τὸν π. Ἐπιφάνιον καὶ
νὰ παρουσιάζεται ὡς αὐθεντικὸς
ἑρμηνευτής του σὲ ἕνα θέμα ποὺ
ἐγὼ τότε (τὸ 1987) συζητοῦσα μὲ
τὸν π. Ἐπιφάνιον, ἐνῶ ὁ π. Ἰωάννης
εἶχε ἤδη ἀπὸ τὸ 1980 διαφωνήσει
μὲ τὸν π. Ἐπιφάνιον καὶ εἶχε ἐπιλέ-
ξει ἄλλον πνευματικόν.
Τότε, τὸ 1997 ὁ π. Ἰωάννης δὲν
εἶχε θεωρήσει προσβλητικὴ τὴν
ἐπισήμανσή μου αὐτήν, καὶ πολὺ
σωστά, δεδομένου ὅτι τὴν ἀπομά-
κρυνσή του ἀπὸ τὸν π. Ἐπιφάνιον
δὲν τὴν θεώρησε πότε ὡς μειωτική
τῆς προσωπικότητός του. Δικαίωμά
του ἦταν νὰ ἀπομακρυνθῆ. Δὲν
εἶναι, ὅμως, καθόλου δικαίωμά του,
οὔτε εἶναι ἠθικὸ νὰ ἐπικαλῆται τὸν
π. Ἐπιφάνιον, διαψεύδοντας ἐκεῖ-
νον ποὺ γνωρίζει πολὺ καλὰ ὡς
αὐτήκοος τό τί ἐπίστευε ἐπὶ τοῦ θέ-
ματος αὐτοῦ ὁ π. Ἐπιφάνιος!
Πέρασαν 14 χρόνια καὶ ἐπανέρ-
χεται τώρα ὁ π. Ἰωάννης σὰν νὰ μὴ
διάβασε ποτὲ τὴν ἀπάντησή μου
τοῦ 1997. Καὶ γράφει καὶ ξαναγρά-
ΕΦΗΜΕΡΙΣ
ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ
Ἐγγραφῆτε συνδρομηταί εἰς τόν Ὀρθόδοξον Τύπον.
Ἐνημερώνει, διαφωτίζει, οἰκοδομεῖ, μάχεται ὑπέρ τῆς Πίστεως, ὑπέρ
τῆς Πατρίδος, κατά τῶν Αἱρέσεων, κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἐάν ἐπιθυμῆτε νά γίνετε νέοι συνδρομηταί καί νά συμβάλλετε εἰς τό
δύσκολον αὐτό πνευματικόν ἔργον συμπληρώσατε τά στοιχεῖα σας καί
ἀπεστείλατέ τα εἰς τήν διεύθυνσιν: ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10, 10677 ΑΘΗΝΑΙ
Ἐπώνυμον ...................................... Ὄνομα ....................................
Ὁδός ....................................
Πόλις ............................ Τ.Κ. ............ Νομός ..................................
Τρόποι πληρωμῆς
1. Μέσῳ λογαριασμοῦ τραπέζης: Ἐθνική Τράπεζα, «Πανελλήνιος
Ὀρθόδοξος Ἕνωσις» Ἀρ. Λογαριασμοῦ: 129/296140/76
2. Μέσῳ ταχυδρομικῆς ἐπιταγῆς
3. Εἰς τά Γραφεῖα τοῦ «Ο.Τ.»: Τηλ. 210.3816206, Φαξ. 210.3828518
Ὁ «Ο.Τ.» δέν πρέπει νά λείπη ἀπό κανένα σπίτι
φει πράγματα, στὰ ὁποῖα τοῦ ἔχω
δώσει ἀπάντηση ἀπὸ τότε. Ἐπα-
νέρχεται, ἐπικαλούμενος πάλι τὸν
π. Ἐπιφάνιον καὶ ἐπαναλαμβάνει ἐκ
δευτέρου τὴν ἐναντίον μου προσ-
βολή του: «Δὲν χρειάζονται σχόλια
γιὰ τὴν ξεκάθαρη, κρυστάλλινη
γνώμη τοῦ γέροντος Ἐπιφανίου
καὶ γιὰ τὴν μεταχείρισή της ἐκ μέ-
ρους τοῦ π. Βασιλείου. Τὸ μόνο
πού θὰ ἀπαιτούσαμε ἐκ μέρους του
θὰ ἦταν περισσότερος σεβασμὸς
σὲ ὅσα ἔγραψε ὁ μακαριστὸς γέ-
ροντας»!
Δηλαδή, μὲ προσβάλλει αὐτὴ τὴ
φορὰ χωρὶς ἐλαφρυντικά, ἀφοῦ καὶ
τὴν ἐπισήμανση τοῦ εἶχα κάνει, ὅτι
δὲν νομιμοποιεῖται ἠθικά, αὐτὸς
εἰδικά, νὰ ἐπικαλῆται τὸν π. Ἐπιφά-
νιον ἀλλὰ καὶ εἶχαν ἐν τῷ μεταξὺ
δημοσιευθεῖ καὶ οἱ χειρόγραφες
προσθῆκες τοῦ π. Ἐπιφανίου στὰ
χειρόγραφά μου, ὥστε νὰ μὴ ὑπάρ-
ξη πλέον ἀμφισβήτηση.
Παρὰ ταῦτα, ἀπὸ προσβάλλων
πού εἶναι, θεωρεῖ ὁ π. Ἰωάννης τὸν
ἑαυτὸν του προσβεβλημένον ἀπὸ
ἐμένα (ἢ μᾶλλον «ξεκατινιασμέ-
νον») γιὰ μιὰ πράξη του, γιά τήν
ὁποία δὲν αἰσθάνεται ἐνοχή, οὔτε
ἔχει δηλώσει ποτὲ ὅτι μετενόησε,
δηλαδὴ γιά τὴν ἐγκατάλειψη τοῦ π.
Ἐπιφανίου παρότι, ὅμως, κανεὶς
δὲν τὸν κατηγορεῖ καί, περιέργως,
δὲν αἰσθάνεται ντροπὴ γιὰ τὸ ὅτι
ἐπικαλεῖται αὐτὸν ποὺ ἐγκατέλει-
ψε, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ εὕρη –
κατὰ τὴ γνώμη του– ἔρεισματα νὰ
μὲ χαρακτηρίση παραχαράκτη καὶ
ἀσεβῆ!
Εἶναι λυπηρό, ὅτι ὁ π. Ἰωάννης
μετὰ ἀπὸ αὐτὴ του τὴν ἀνακολου-
θία δίνει καὶ πνευματικὲς συμβου-
λές:
«Εἶχα τὴν ἐντύπωση ὅτι ὡς κλη-
ρικοὶ ἀνταλλάσσουμε ἀπόψεις καὶ
ἰδέες, μαχόμεθα γιὰ τὴν ἀλήθειά
τους, πολλὲς φορὲς μάλιστα μὲ
ὀξύτητα λόγω τῆς σοβαρότητος
τῶν θεμάτων καὶ ἐπειδὴ ὁ λόγος
εἶναι περὶ Ἀληθείας. Πρέπει ὅμως
γιὰ νὰ μένουμε στὰ ὅρια τῆς
εὐπρεπείας, νὰ μὴ θίγουμε προσω-
πικὰ τὸν συνομιλητή μας καὶ μόνο
νὰ ἐπιχειρηματολογοῦμε, ὥστε οἱ
ἀναγνῶστες νὰ ἐξάγουν μόνοι
τους τὰ συμπεράσματά τους.
Ὁ π. Βασίλειος στὸ τελευταῖο
του κείμενο ἐπιχειρεῖ νὰ μεταθέσει
τὸ κέντρο βάρους ἀπὸ τὰ κείμενα
στὰ πρόσωπα. Ἀπὸ ὅσα γράφουμε
ἐγώ, ὁ π. Βασίλειος καὶ ὁ π. Ἐπιφά-
νιος, ὁ π. Βασίλειος μεταθέτει τὸ
βάρος στὸ ποιὸς εἶμαι ἐγὼ σὲ σχέ-
ση μὲ... τὸν π. Ἐπιφάνιο, -καὶ βέ-
βαια, κατὰ τὸν π. Β., δὲν ἤμουν
ἐντάξει- ποιὸς εἶναι ὁ π. Β. σὲ σχέ-
ση μὲ τὸν π. Ἐπιφάνιο – καὶ βέβαια
ὁ π. Β. ἦταν πολὺ ἐντάξει! Λυ-
ποῦμαι, ἀλλὰ πρέπει νὰ πῶ ὅτι αὐτὴ
εἶναι ἡ μέθοδος, πού ἀκολουθοῦν
οἱ παραθρησκευτικὲς ὁμάδες, καὶ
ἄλλοι κοσμικοὶ ἄνθρωποι, ὅταν θέ-
λουν νὰ ἐξοντώσουν ὅσους μάχον-
ται κατὰ τῶν ἀπόψεών τους. Εἶναι
αὐτὸ πού λέμε “ἐπίθεση στὸ ἦθος
τοῦ ἀντιπάλου”!
Ἀλήθεια, τί νὰ εἰπῶ μετὰ ἀπὸ
αὐτά; Ἀπευθύνομαι μόνο στὴ νοη-
μοσύνη τῶν ἀναγνωστῶν καὶ
ἐρωτῶ: Ἔχει ὁ π. Ἰωάννης ἠθικὸ δι-
καίωμα νὰ μὲ συμβουλεύει ὅτι «ὡς
κληρικοὶ πρέπει νὰ μὴ θίγουμε
προσωπικὰ τὸν συνομιλητή μας καὶ
μόνο νὰ ἐπιχειρηματολογοῦμε», ἀ -
φοῦ ἐκεῖνος, χωρὶς νὰ τὸν προκα-
λέσω, χωρὶς νὰ ἀναφερθῶ στὸ
πρόσωπό του καὶ χωρὶς νὰ ἀσχο-
ληθῶ μὲ τὰ γραπτά του, μὲ συκο-
φάντησε ὅτι παραχαράσσω καὶ δὲν
σέβομαι τὸν π. Ἐπιφάνιο; Ἐκεῖνος
δὲν «ἤρξατο χειρῶν ἀδίκων»;
Ἐκεῖνος δὲν ζωντάνεψε τὴν παροι-
μία «λαγὸς τὴ φτέρη ἔσειε, κακό
τῆς κεφαλῆς του»; Πρέπει, ἆραγε ,
νὰ ἀνακληθῶ στὴν τάξη ἐπειδὴ δὲν
δέχθηκα τὴν ἀδικία του καί, ἀμυ-
νόμενος ἀπήντησα μὲ στοιχεῖα, τὰ
ὁποῖα ἐκεῖνος θεωρεῖ προσβολή
του; Δὲν τὸν κατηγόρησα ὅτι ἔφυ-
γε ἀπὸ τὸν π. Ἐπιφάνιον ἀλλὰ ὅτι
χρησιμοποιεῖ τὸν π. Ἐπιφάνιον,
ἀναφερόμενος σὲ μιὰ ἐποχὴ, ποὺ
ἦταν ἤδη μακρυά του, γιὰ νὰ μὲ συ-
κοφαντήση καὶ νὰ μὲ διαψεύδει γιὰ
θέμα ποὺ γνωρίζω ἐγὼ καὶ ὄχι
ἐκεῖνος.
Σὲ τί συνίσταται ἡ ἐκ μέρους μου
προσβολὴ τοῦ ἤθους του; Τελικά,
θεωρεῖ προσβολὴ τοῦ ἤθους του
τὴν ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸν π.
Ἐπιφάνιον ἢ τὸ ὅτι ἔγινε πασι-
φανὲς πὼς εἶναι παντελῶς ἀναρμό-
διος νὰ ἐκφράζη τὸν π. Ἐπιφάνιον;
2. Μὲ συκοφαντεῖ, ἐπίσης, ὁ π.
Ἰωάννης ὅτι μεταθέτω τὸ κέντρο
βάρους ἀπὸ τὰ κείμενα στὰ πρόσω-
πα, ἐνῶ τοῦ ἔχω ἀπαντήσει ἐπʼ
αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ 1997! Ἔγραφα τό-
Ἀρ ............ Τηλ.........................
Ἐτήσιος συνδρομή 50 εὐρώ
τε: «Τὸν π. Ἐπιφάνιο τὸν ἀνέφερα
ἐπίσης, διότι ἔζησε τὸ θέμα, μὲ
προστάτευσε ἀπὸ ἐμπαθῆ πυρὰ καὶ
ἄφησε τὶς γραπτές του σημειώσεις
πάνω στὰ χειρόγραφά μου σὰν
συνηγορία καὶ παρηγοριά μου.
Παρὰ ταῦτα, δὲν ἀμέλησα νὰ θεμε-
λιώσω τὶς ἀπόψεις μου μὲ πλῆθος
θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων, τὰ ὁ-
ποῖα καὶ παρακαλῶ αὐτὰ καὶ μόνα
νὰ ἀντιμετωπισθοῦν ἀπὸ τοὺς κα-
τηγόρους μου. Ἄς παραθεωρή-
σουν τὸ ἱστορικό τῆς Ἐπιστολῆς
τοῦ π. Παϊσίου καὶ ἄς σταθοῦν στὴ
θεολογικὴ κριτική της, ὅπως ἐπίσης
καὶ σὲ ὅλα ἐκεῖνα, πού ἔγραψα μέ-
χρι σήμερα ἐπὶ τοῦ θέματος καὶ ἐπʼ
αὐτῶν καὶ μόνο νὰ συζητήσουμε.
Καὶ νὰ εἰπῶ καὶ κάτι ἄλλο; Μία σοφὴ
παροιμία λέει; “Στὸ σπίτι τοῦ κρε-
μασμένου δὲν μιλᾶνε γιὰ σκοινί”! Τί
θὰ εἰπῆ αὐτό; Ὅτι ἂν ἔπρεπε κά-
ποιος νὰ κατηγορηθῆ ὅτι στηρίζε-
ται σὲ ἔγκυρα πρόσωπα, γιὰ νὰ ὑπο-
στηρίξη τὶς ἀστήρικτες ἀπόψεις
του, αὐτὸς ὁ κάποιος ὁπωσδήποτε
δὲν εἶμαι ἐγώ. Διότι καὶ ἀνέπτυξα
καὶ κατωχύρωσα τὶς τοποθετήσεις
μου, ὅσο μποροῦσα μὲ θεολογικὴ
συλλογιστική. Ἄλλοι, εἶναι αὐτοί, οἱ
ὁποῖοι, μὴ ἔχοντες νὰ ἀντιτάξουν
ὁποιοδήποτε σοβαρὸ ἐπιχείρημα,
“κραδαίνουν” μόνο τὴν Ἐπιστολὴ
τοῦ π. Παϊσίου»!
Ἀλλὰ καὶ πρὸς τὶς ἐπὶ μέρους
αἰτιάσεις τοῦ π. Ἰωάννου θὰ
ἀρκοῦσε ἡ ἐπαναδημοσίευση τῆς
ἀπαντήσεώς μου τοῦ 1997, ἀφοῦ
στὰ ἴδια ἐπανέρχεται δημιουργών-
τας σὲ μένα ἕνα μεγάλο ἐρωτημα-
τικό: Ἆραγε ποιὸς εἶναι ὁ λόγος
ποὺ θέτει συνεχῶς τὰ ἴδια ἐρωτή-
ματα, στὰ ὁποῖα ἔχει πάρει πρὶν ἀπὸ
14 χρόνια ἀπάντηση, χωρὶς νὰ ἔχη
ἀνταπαντήση, καταρρίπτοντας τά
τότε ἐπιχειρήματά μου, γιατί, ὁμο-
λογουμένως δὲν μπορῶ νὰ ἐξηγή-
σω τὴ σκοπιμότητα αὐτῆς του τῆς
στείρας ἐπαναλήψεως.
Θὰ ἀρκεσθῶ νὰ παραθέσω
ἐνδεικτικὰ ἀποσπάσματα ἐκείνης
τῆς ἐπιστολῆς μου γιὰ τοῦ λόγου
τὸ ἀληθές.
Τὸ πρῶτο, ἀναφέρεται στὸ πῶς ὁ
π. Ἰωάννης ἀπὸ τότε, ὅπως καὶ σή-
μερα, μὲ ἐλαφρὲς φραστικὲς πα-
ραλλαγές, παρουσιάζει ἕναν ἀγνώ-
ριστον π. Ἐπιφάνιον, ποὺ πρῶτα πα-
ρασύρεται ἀπὸ τὶς ἀπόψεις μου καὶ
σὲ μερικοὺς μῆνες… ἀλλάζει γνώ-
μη. Καὶ ἰσχυρίζεται αὐτὰ ὁ π. Ἰωάν-
νης , σὰν νὰ ἦταν «ἀνεμόμυλος» ὁ
π. Ἐπιφάνιος, μόλις δύο χρόνια πρὸ
τῆς ὁσίας κοιμήσεώς του!
Ἔγραφα τότε:
«Αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς Ἐπιστολῆς
τοῦ π. Ἐπιφανίου προσπαθεῖ νὰ
ἀλλοιώση ὁ π. Ἰωάννης Φωτόπου-
λος, προκειμένου νὰ στηρίξη τὸν
ἰσχυρισμό του ὅτι ἀσεβῶ τάχα στὴ
μνήμη του, δημιουργώντας ἐσφαλ-
μένη ἐντύπωσι στὸ ἀναγνωστικὸ
Κοινό τοῦ “Ο.Τ.” ὡς πρὸς τὸ ὅτι οἱ
θέσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου ταυτίζον-
ται μὲ τὶς δικές μου. Στὴν προσπά-
θειά του αὐτὴ γράφει πράγματα,
πού ἀποδεικνύουν ὅτι δὲν ἐγνώριζε
τὸν π. Ἐπιφάνιο. Καὶ ἐκτίθεται πολύ.
Γράφει ὅτι ὁ π. Ἐπιφάνιος “πρὶν δη-
μοσιεύσει τὶς ἀπόψεις του γιὰ ἕνα
μεῖζον θέμα, γιὰ ἀρκετὸ χρονικὸ
διάστημα συζητοῦσε, σκεπτόταν,
μελετοῦσε ὅ,τι ἔγραφαν οἱ ἄλλοι καὶ
τέλος δημοσίευε τεκμηριωμένα τὶς
θέσεις του. Δεχόμαστε λοιπὸν κατʼ
ἀρχὰς ὅτι ὁ μακαριστὸς μέχρι ἑνὸς
σημείου πιθανὸν νὰ εἶχε προσεγγί-
σει τὶς ἀπόψεις τοῦ π. Βασιλείου,
τοῦ ὁποίου πάγια θέσι ἦταν καὶ εἶναι
ὅτι τὸ 666 δὲν εἶναι σύμβολο τοῦ
Ἀντιχρίστου. Πότε δημοσίευσε ὁ π.
Βασίλειος τὰ τελευταῖα σχετικὰ κεί-
μενά του στὸν “Ο.Τ.”. Λέγει ὁ ἴδιος
“στὶς 13.2.87 καὶ 20.2.87”. Τί ἔγινε με-
τά; Στὶς 11.9.87, ἐννέα μῆνες ἀργό-
τερα δημοσιεύεται ἀπὸ τὸν “Ο.Τ.”,
ἐπιστολὴ τοῦ π. Ἐπιφανίου μὲ τίτλο
“Ὁ Βεελζεβοὺλ καὶ ὁ Ε.Κ.Α.Μ”, ὅπου
ἀποκρυσταλλώνονται οἱ ἀπόψεις
τοῦ Γέροντος”. Ὑπάρχει ἄραγε με-
γαλύτερη ἀσέβεια ἀπὸ αὐτὴν τὴν
ἐκδοχή, πού παραθέτει ὁ π. Ἰωάν-
νης; Οὔτε λίγο, οὔτε πολύ μᾶς πα-
ρουσιάζει ἕναν “ἀγνώριστο” π. Ἐπι-
φάνιο, ὁ ὁποῖος γράφει, ἀφοῦ προ-
ηγουμένως ἀκούση καὶ διάβαση
ἄλλους! Ὅμως ὁ π. Ἐπιφάνιος δὲν
ἔγραφε ἔτσι, ἀλλὰ μὲ τρόπο
ἐντελῶς ἀντίθετο. Ὁ ἴδιος ὁ ἀοίδι-
μος μοῦ εἶχε εἰπῆ ὅτι γιὰ κάθε θέμα
ἔγραφε ἐντελῶς ἀνεπηρέαστος καὶ
ἀπερίσπαστος καὶ μόνο ὅταν ὁλο-
κλήρωνε τὰ γραπτά του, τότε ἐδιά-
βαζε ὁτιδήποτε εἶχε γραφῆ ἐπὶ τοῦ
θέματος αὐτοῦ. Ὁ π. Ἐπιφάνιος δὲν
ἔψαχνε οὔτε σκεπτόταν τὰ θέματα,
γιὰ νὰ βρῆ τὴ λύσι τους τότε πού
αὐτὰ ἐρχόταν στὴν ἐπικαιρότητα,
ἀλλὰ εἶχε ἤδη ἀπάντησι καὶ λύσι γιὰ
ὅλα τά θέματα, πρὶν ἀκόμη αὐτὰ πα-
ρουσιασθοῦν ἀνοικτὰ καὶ ἀπασχο-
λήσουν πλήθη ἀνθρώπων. Κάποιο
ἀπὸ τὰ στενὰ πνευματικὰ παιδιὰ του
μοῦ ἔλεγε χαρακτηριστικά: “Ἔχεις
τὴν ἐντύπωσι, ὅταν συνομιλῆς μὲ
τὸν π. Ἐπιφάνιο, πώς ἔχει τὶς λύσεις
γιὰ ὅλα τά θέματα ταξινομημένες
σὲ κουτάκια μέσα στὸ μυαλό του
καὶ μόλις τὸν ρωτήσης, σοῦ
ἀπαντᾶ”».
3. Ἕνα ἄλλο ἀπόσπασμα τῆς τό-
τε ἐπιστολῆς μου ἀπαντᾶ στὸν π.
Ἰωάννη ὅτι ἡ Ἐπιστολὴ τοῦ π. Ἐπι-
φανίου, ποὺ ἐπικαλεῖται δὲν τοῦ
προσφέρει ἀπολύτως καμμία συνη-
γορία στὴν οὐσία τοῦ θέματος –
ὅπως τὸ παρουσιάζουν σήμερα οἱ
«ἀντιρρησίες συνειδήσεως» μὲ
ἀναφορὰ στὸ σφράγισμα τοῦ Ἀντι-
χρίστου– ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ π. Ἐπιφά-
νιος ρητῶς ἀναφέρει στὴν Ἐπιστο-
λή του ὅτι «δὲν σκοπεύω νὰ δια-
πραγματευθῶ τὸ θέμα περὶ Ἀντι-
χρίστου ἤ περὶ τοῦ ἀριθμοῦ 666
κ.τ.τ.». Ἡ Ἐπιστολὴ του ἀναφέρε-
ται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὸ ἂν
θὰ πάρουμε ἢ ὄχι τὶς ταυτότητες
(τότε ἦταν οἱ ταυτότητες καὶ σήμε-
ρα ἡ Κάρτα) ἐφʼ ὅσον ἔχουν ἀπο-
δεδειγμένως διαβολικὲς ἀπεικονί-
σεις. Ἔγραφα τὸ 1997:
«Ἄς ἰδοῦμε, λοιπόν, τί εἶναι αὐτὸ
πού ἔγραψε ὁ π. Ἐπιφάνιος, τὸ
ὁποῖο κατὰ τὸν π. Ἰωάννη εἶναι ἐκ
διαμέτρου ἀντίθετο μὲ τὶς θέσεις
μου: “Ἂν πράγματι εἰς τὰ νέα δελτία
ταυτότητος ἔχει ἀποτυπωθῆ ἔστω
καὶ ὑποψία τῆς μορφῆς τοῦ Βεελζε-
βούλ, ἀσφαλῶς οἱ πιστοὶ ὄχι μόνον
δὲν θὰ παραλάβουν τὰ διαβολοδελ-
τία αὐτὰ ἀλλὰ οὔτε κἄν θὰ τὰ ἐγγί-
σουν. Τὸ αὐτὸ θὰ συμβῆ καὶ ἂν τὰ
δελτία φέρουν τὸν ἀριθμὸ 666. Ἐὰν
μὲν ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς ἐτέθη ἐπίτη-
δες ὡς σχετιζόμενος μὲ τὸν ἀντί-
χριστον, θὰ ἦτο ἀδιανόητον νὰ φέ-
ρωμεν ἐπάνω μας τὰ σύμβολα τοῦ
Ἀντίχριστου. Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ὁ
ἀριθμὸς αὐτός, δὲν ἐπελέγη σκοπί-
μως, δηλ. ὡς σύμβολον τοῦ Ἀντι-
χρίστου, ἀλλʼ ἁπλῶς ὡς ἕνας
ἀριθμὸς μεταξύ τῶν πολλῶν... καὶ
πάλιν τὰ δελτία ταυτότητος, ὡς
προκαλοῦντα τὴν θρησκευτικήν
μας εὐαισθησίαν μὲ τὴν χρῆσιν
ἑνὸς ὑπόπτου καὶ διαβλητοῦ ἀριθ-
μοῦ εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτα.
Δὲν θὰ τὰ παραλάβωμεν”. Καὶ
ἐρωτῶ; Τί διαφορετικὸ ἔγραψα ὡς
πρὸς αὐτά, πού γράφει ὁ π. Ἐπιφά-
νιος; Μήπως ἔγραψα ὅτι θὰ παρα-
λάβωμε τὶς ταυτότητες, ἂν ἔχουν
τὸ 666 ἤ σατανικὰ σύμβολα; Ἀντιθέ-
τως, ἔγραψα ὅτι ταυτίζομαι μὲ
αὐτὴν τὴ θέσι. Καὶ μάλιστα τὸ ἔγρα-
ψα πολλὲς φορές. Καὶ στὸ “Προλο-
γικὸ σημείωμα” τοῦ βιβλίου μου καὶ
στὰ πρόσφατα δημοσιεύματά μου,
μὲ ἀποκορύφωμα τὸν “Ἐπίλογό”
τους, ὅπου διακηρύσσω: «“Γιʼ αὐτὸ
“πάλιν καὶ πολλάκις” ἐδήλωσα ὅτι
“θὰ πολεμήσω τὶς νέες ταυτότητες,
ἂν αὐτὲς ἔχουν τὸ 666 ἢ ἄλλα δαι-
μονικὰ σύμβολα καὶ θὰ συστήσω
στοὺς πιστούς, πού θὰ μὲ συμβου-
λευθοῦν νὰ ἀρνηθοῦν τὴν παρα-
λαβὴ τους”». Τὸ θέμα εἶναι, γιατί
δὲν θὰ πάρουμε τὶς ταυτότητες…
ὅτι δὲν θὰ πάρουμε τὶς ταυτότητες
«καὶ θὰ τὶς ἀρνηθοῦμε ὄχι γιατί φο-
βόμαστε ἕναν ἀριθμό, ἀλλὰ γιατί
δὲν ἐπιτρέπουμε σὲ κανέναν νὰ
ἀνακατεύεται στὴν πίστι μας καὶ νὰ
μᾶς ἐπιβάλη ἕνα ἀπεχθῆ ἀριθμὸ σὰν
διακριτικό τῆς ταυτότητός μας»,
ὅπως ἐπίσης «γιατί πρέπει νὰ προ-
ασπίσουμε τοὺς “ἀσθενεῖς τῇ πίστει”
ἐμφόβους χριστιανούς μας, συγκα-
ταβαίνοντας στὴν ἀδυναμία τους,
ἀλλὰ καὶ γιατί δὲν εἶναι σωστὸ νὰ
ἐπιτρέψουμε στοὺς πολιτικοὺς νὰ
“παίζουν” μὲ τὴν πίστι μας».
Σὲ τί τοὺς ἐξυπηρετεῖ, λοιπόν, τὸ
κείμενο τοῦ π. Ἐπιφανίου; Μήπως
συνηγορεῖ μὲ αὐτοὺς ὅτι δαιμονίζε-
ται ὁ ἄνθρωπος παίρνοντας τὴν
ταυτότητα ἤ ὅτι ἀρνεῖται τὸ Χριστὸ
καὶ προσχωρεῖ στὸ Σατανᾶ», ὅπως
αὐτοὶ ὑποστηρίζουν;».
3. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν στέ-
ρηση τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν,
ποὺ προσθέτει ὁ π. Ἐπιφάνιος. Ἂν οἱ
ἐλευθερίες μας ὄντως περιορίζον-
ταν δὲν θὰ συγκατατιθέμεθα στὴν
παραλαβὴ τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη.
Συμβαίνει, ὅμως, κάτι τέτοιο; Ὄχι,
βέβαια! Ἡ Κάρτα (Σημ.: ἂν τελικῶς
ἐκδοθῆ, θὰ πρόκειται γιὰ ὀργανω-
τικὸ θαῦμα σὲ ἕνα Κράτος «μπάχα-
λο», πού ὁ κάθε ὄροφος μιᾶς Ὑπη-
ρεσίας δὲν ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς
ἄλλους ὀρόφους, ὄχι νὰ συντονι-
σθοῦν καὶ νὰ συνεργασθοῦν ὅλες οἱ
Κρατικὲς Ὑπηρεσίες!) θὰ περιλαμ-
βάνη ὅσα στοιχεῖα ὑπάρχουν ἤδη
σκόρπια σὲ ὅλες τὶς Κρατικὲς Ὑπη-
ρεσίες, τίποτε περισσότερο. Ἡ
στενὴ παρακολούθησή μας δὲν θὰ
γίνεται μὲ τὴν Κάρτα, ποὺ δὲν εἶναι
καὶ ὑποχρεωτικὸ νὰ τὴν ἔχουμε
πάντοτε μαζί μας, ἀλλὰ γίνεται ἀπὸ
τώρα καὶ σὲ ὑπέρτατο βαθμὸ μὲ τὰ
μέσα, ποὺ ἔχουμε συνηθίσει καὶ
εἶναι ἀδύνατον νὰ τὰ ἀποχωρι-
σθοῦμε. Καὶ αὐτὰ εἶναι τὰ κινητὰ τη-
λέφωνα καὶ τὰ GPS τῶν αὐτοκινή-
των, τὰ ὁποῖα μὲ 7 ἢ 9 δορυφόρους
μᾶς παρακολουθοῦν καὶ μᾶς κατευ-
θύνουν βῆμα-βῆμα! Ἡ Κάρτα εἶναι
πομπὸς καὶ δέκτης μὲ ἐμβέλεια 10…
ἑκατοστῶν(!). Τὰ προαναφερθέντα
εἶναι πομποὶ καὶ δέκτες μὲ ἐμβέλεια
ἀπεριόριστη! Ἐμεῖς, ὅμως, ἀνησυ-
χοῦμε πάντα ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει
φόβος καὶ ἐφησυχάζουμε, ὅταν ὅλα
γύρω μας ἔχουν διαλυθεῖ!
Ὁ π. Ἰωάννης ἀναφερόμενος στὸ
δημοσιευθὲν στὸν «Ο.Τ.» χειρόγρα-
φό μου γράφει: «Τὸ χειρόγραφο
αὐτὸ παρουσιάζεται “σκαναρισμένο”
καὶ μὲ μικρὲς διορθωτικὲς παρατη-
ρήσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωρο-
πούλου στὸ περιθώριο τοῦ χειρο-
γράφου. Ἰσχυρίζεται δὲ ὁ π. Βασί-
λειος ὅτι μὲ τὶς παρατηρήσεις του
αὐτὲς ὁ π. Ἐπιφάνιος ἐπικροτεῖ τὶς
ἀπόψεις του. Διαβάσαμε τὶς παρα-
τηρήσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου καὶ που-
θενὰ δὲν βλέπουμε νὰ ἐπικροτεῖ θέ-
σεις τοῦ π. Βασιλείου»!
Εἶναι θαυμαστὸ ὅτι πουθενὰ δὲν
βλέπει ὁ π. Ἰωάννης νὰ ἐπικρο-
τοῦνται οἱ θέσεις μου ἀπὸ τὸν π.
Ἐπιφάνιον, γιʼ αὐτὸ θὰ τὸν βοηθή-
σω νὰ καταλάβη αὐτὰ ποὺ ὅσοι ἀμε-
ρόληπτα ἐδιάβασαν κατάλαβαν.
Πρῶτα, ὅμως, θὰ τοῦ ὑπενθυμί-
σω ὅτι καμιὰ ἀπολύτως διόρθωση
δὲν ἔκαμε στὸ χειρόγραφό μου ὁ π.
Ἐπιφάνιος, οὔτε τὸ διόρθωσε ὡς
διορθωτὴς δοκιμίων ποὺ ἦταν, ὅπως
ἰσοπεδωτικά τό βλέπει ὁ π. Ἰωάννης.
Στὸ χειρόγραφό μου δὲν διόρθωσε
οὔτε ὀρθογραφικά, οὔτε συντα-
κτικὰ καὶ φραστικὰ λάθη. Προσέθε-
σε μόνο φράσεις ποὺ ὑπογραμμί-
ζουν καὶ ἐπιτείνουν τὸ νόημα τῶν
γραφομένων μου. Καί, τὸ κυριώτε-
ρο: Τὸ χειρόγραφό μου αὐτὸ ἦταν
«Δευτερολογία» μου σὲ ἐνστάσεις
ἐπικριτῶν μου, ποὺ προσπάθησαν νὰ
ἀνασκευάσουν τὸ ἀρχικό μου δημο-
σίευμα τοῦ 1986 στὸν «Ο.Τ.». Γιʼ
αὐτὸ στὸ χειρόγραφό μου ἐπιτείνει
τὰ νοήματα ὁ π. Ἐπιφάνιος. Ἂν δὲν
συμφωνοῦσε, θὰ μὲ ἀπέτρεπε ἀπὸ
τὴ δευτερολογία, καί, ὁπωσδήποτε,
δὲν θὰ μὲ διευκόλυνε στὸ νὰ ἐπε-
κτείνω τὴν πλάνη μου.
Προχωρῶ συλλαβιστὰ στὴν πα-
Σελὶς 5η
ράθεση τῶν ἐπίμαχων ἀποσπασμά-
των, ἀφοῦ ἔτσι ἀναγκάζομαι:
Α. Ἔγραφα: «Ἡ ἴδια ἡ Ἀποκάλυ-
ψις μᾶς εἰδοποιεῖ: “ Ὁ ἔχων νοῦν
ψηφισάτω τὸν ἀριθμόνʼʼ. Δὲν λέγει
ὁ ἔχων γνώσεις, γιὰ νὰ μετατρέψη
τὸν ἀριθμὸ ἀλλὰ ὁ ἔχων νοῦν Χρι-
στοῦ». Ὁ π. Ἐπιφάνιος ἐπικροτεῖ τὸ
νόημα καὶ διαμορφώνει τὴ φράση:
ἀλλὰ ὁ ἔχων νοῦν, ἐννοεῖται νοῦν
Χριστοῦ.
Β. Παρακάτω προσθέτει ὁλόκλη-
ρη φράση γιὰ νὰ συνηγορήση μαζί
μου στὸ ὅτι κακῶς μετατρέπεται τὸ
χξστ σὲ 666 ἂν εἶναι σύμβολο τοῦ
Ἀντιχρίστου, καθʼ ὅτι τὰ σύμβολα
εἶναι ἀμετάτρεπτα. Συμπληρώνει:
«Γιατί “σώνει καὶ καλὰ” τὸν ἑλλη-
νικὸ ἀριθμὸ τὸν “μεταφράζομεʼʼ
μόνο στὰ ἀραβικὰ καὶ ὄχι καὶ στὶς
ἄλλες γλῶσσες, πού ἔχουν διαφο-
ρετικὴ (δηλαδὴ ὄχι τὴν ἀραβικὴ)
ἀρίθμησι;» Ὕστερα, μετὰ τὴ φρά-
ση μου «Γιατί νὰ μὴ χρησιμο-
ποιεῖται ἀκόμη καὶ ἡ Ρωμαϊκὴ ἀρίθ-
μησι ἢ καὶ ἡ Ἑβραϊκὴ ὡς δηλωτικό
τοῦ Ἀντιχρίστου» προσθέτει «παρὰ
μόνο τό ἀραβικὸ 666;».
Γ. Στὴ φράση μου: «Ποιὸς ἔκαμε
αὐτὴ τὴν ἐπιλογὴ καὶ ἀπεφάνθη ὅτι
μόνο ὁ ἀραβικὸς ἀριθμὸς 666, ὄχι
μόνο ὡς ἀριθμὸς ἀλλὰ καὶ ὡς
σχῆμα (γιατί αὐτὸ σημαίνει σύμβο-
λο), προσθέτει τὴ λέξη «συγκεκρι-
μένο» πρὶν ἀπὸ τὴ λέξη «σχῆμα»
καὶ τὴ διευκρίνιση «δηλαδὴ τρία 6».
Δ. Στὴ φράση μου: «Τὸ σύμβολο
ἔχει συνήθως καὶ ὡρισμένο σχῆμα,
ὅπως ὁ Τίμιος Σταυρός. Δὲν εἶναι
δυνατόν τό σημεῖο τοῦ Χριστοῦ νὰ
ἀποτυπωθῆ διαφορετικὰ μὲ ἄλλα
σχήματα», προσθέτει ὁ π. Ἐπιφά-
νιος: «ποὺ δὲν δηλώνουν Σταυρό».
Αὐτὰ ὅλα δὲν δείχνουν ὅτι ὁ π.
Ἐ. συμφωνεῖ μαζί μου ὅτι τὰ σύμ-
βολα ἔχουν συγκεκριμμένο σχῆμα
καί, βεβαίως τὸ «συγκεκριμμένο»,
πρέπει νὰ βρίσκεται στὴν «Ἀποκά-
λυψη» καὶ ὄχι στὴν ἀραβικὴ μετα-
τροπή του;
Ε. Στὴ φράση μου «Ἐὰν δὲν
ἐννοήσουμε τὸ χάραγμα σὲ ἑκού-
σια διαμόρφωση τοῦ ἀνθρώπου σὲ
δαιμονικὴ προσωπικότητα, θὰ πρέ-
πη νὰ ἀναγνωρίσουμε ὅτι ὁ διάβο-
λος στὶς ἔσχατες ἡμέρες θὰ λάβη
τέτοια ἐξουσία, ὥστε μὲ ὁποιοδή-
ποτε ὀλίσθημα τοῦ ἀνθρώπου (ὅ-
πως εἶναι ἡ μὴ ἀντοχή του στὴ στέ-
ρησι τοῦ φαγητοῦ) νὰ κυριαρχῆ
ἐπάνω τους μὲ τὸ χάραγμα, ἀφαι-
ρώντας τους ἔτσι διὰ παντὸς τὴν
δυνατότητα νὰ φύγουν ἀπὸ τὴν
κυριαρχία του». Ὁ π. Ἐ. προσέθε-
σε τὴ λέξη «μετανοήσουν» πρὶν
ἀπὸ τὴ δική μου λέξη «φύγουν»,
διαμορφώνοντας τὴ φράση μου:
«ἀφαιρώντας τους ἔτσι διὰ παντὸς
τὴν δυνατότητα νὰ μετανοήσουν
καὶ φύγουν ἀπὸ τὴν κυριαρχία
του».
Καὶ στὴ συνέχεια ἡ προσθήκη
του εἶναι καταλυτική. Ἔγραφα:
«Μὲ μιὰ τέτοια θεώρηση ὅμως, ἐν
τῇ εὐσεβεία μας κηρύσσουμε ἕνα
ἄδικο Θεὸ ἐφʼ ὅσον ἐπιφυλλάσσει
στοὺς ἀνθρώπους τῶν ἐσχάτων
χρόνων μιὰ τέτοια ἀδυσώπητη δο-
κιμασία καὶ ἐγκατάλειψι» καὶ
ἐκεῖνος προσέθεσε, μετὰ τὶς λέξεις
«ἐσχάτων χρόνων» τὴ φράση
«εἰδικὰ σʼ αὐτούς»!
ΣΤ. Παρακάτω, ἀναφερόμενος
στὴ βρώση τῶν εἰδωλοθύτων ἐκ
μέρους τῶν χριστιανῶν ἔγραφα ὅτι
ἔτρωγαν «μέσα στὰ εἰδωλεῖα τὰ
θυσιασμένα στὰ εἴδωλα κρέατα
σὰν κοινὰ κρέατα χωρὶς κανένα
φόβο» καὶ ὁ π. Ἐπιφάνιος πρόσθε-
σε τὴ φράση «ἀλλὰ καὶ χωρὶς καμιὰ
κακὴ συνέπεια»!
Εἶναι καὶ κάποια ἄλλα, ἀλλὰ τὰ
παρατεθέντα εἶναι, νομίζω, ἀρ-
κούντως ἰσχυρὰ, ὥστε νὰ καταπέ-
ση ἡ ἀπόφανση τοῦ π. Ἰωάννου ὅτι
«πουθενὰ δὲν βλέπουμε νὰ ἐπικρο-
τεῖ θέσεις τοῦ π. Βασιλείου» ὁ π.
Ἐπιφάνιος! Ἆραγε ὅλα ὅσα σημεί-
ωσε ὁ π. Ἐπιφάνιος ποῦ ἀποσκο-
ποῦσαν, κατὰ τὴ γνώμη σας π.
Ἰωάννη; Γιατί ἀναμφισβήτητα δὲν
πρόκειται γιὰ φραστικὲς διορθώ-
σεις ἀλλὰ γιὰ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ!
Μὲ τὶς διευκρινήσεις αὐτὲς τερ-
ματίζω ὁριστικά τὸν διάλογο, ὄχι
μόνο γιὰ τὰ περὶ π. Ἐπιφανίου ἀλλὰ
καὶ γιὰ τὰ περὶ Ἀντιχρίστου, τῶν
συμβόλων του καὶ τῶν συναφῶν,
διότι ἀλλιῶς, δὲν πρέπει νὰ κάνω
ἄλλη ἐργασία παρὰ νὰ ἐξηγῶ συν-
εχῶς τὰ ἐξηγημένα, ποὺ γιὰ ἀνεξή-
γητο λόγο, γιὰ κάποιους μένουν εἰς
τὸ διηνεκὲς ἀνεξήγητα. Οὔτε εἶναι
δυνατόν ν᾽ ἀπαντῶ σέ κάθε ἐπικρι-
τή μου, πού τοῦ φαίνονται «μανί-
κια» τά γραπτά μου, γράφοντας -
εἰδικά γι᾽ αὐτόν- ὁλόκληρο ἐπεξη-
γηματικό τόμο!
Δὲν ἔχω τίποτε ἄλλο νὰ προσ-
θέσω παρὰ νὰ εὐχηθῶ καὶ στὸν π.
Ἰωάννη καὶ στοὺς ἀναγνῶστες μας,
Καλὴ Ἀνάσταση!
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ε. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ
Πρωτοπρεσβύτερος
ΘΕΡΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΣ
᾿Εμπερίστατοι ἄποροι Χρι-
στιανικαὶ Οἰκογένειαι ἀδελ-
φῶν μας, ἀντιμετωπίζουν ὀδυ-
νηρὰν κατάστασιν ἐξώσεων,
διακοπῶν ρεύματος, τηλεφώ-
νου κ.λπ. Καὶ κυρίως καταστά-
σεις βαρειῶν ἀσθενειῶν. Πα-
ρακαλοῦνται, ὅσοι ἀναγνῶσται
δύνανται νὰ συμπαρασταθοῦν,
ὅπως ἀπευθύνωνται πρὸς τὸν
κ. Ἠλία Κυριαζῆ εἰς τὸ Τηλ.
6947469427 ἢ ὅπως προβαί-
νουν εἰς κατάθεσιν χρηματι -
κῶν ποσῶν συμπόνιας εἰς λο-
γαριασμὸν τῆς ᾿Εθνικῆς Τρα-
πέζης μὲ ἀριθμ. 711/741931–78
ἐπ᾿ ὀνόματι Ἠλίας Κυριαζῆς.
Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς διὰ
τὴν μέχρι τοῦδε συμπαρά -
στασίν σας.
Σελὶς 6η 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΝ Η Α Π Ο Κ Α Θ Η ΛΩ Σ Ι Σ

(1ον)
Α. Ὁρισμὸς μετανοίας
Ἄς παραθέσουμε ἕνα ὁρισμὸ τῆς
μετάνοιας, ποὺ δίδει ὁ ἅγιος Χρυσό-
στομος σὲ σχετικὴ ὁμιλία του.
«Ἡ μετάνοια εἶναι θεραπευτικὸ
ἰατρεῖο τῆς ἁμαρτίας, δῶρο οὐρά-
νιο, δύναμη θαυμαστή, χάρη ποὺ
νικᾶ τὶς συνέπειες τῶν νόμων»1.
Ἄς δοῦμε ἀναλυτικὰ τὸν ὁρισμὸ
αὐτὸν τῆς μετανοίας.
α΄) θεραπευτικὸ ἰατρεῖο
τῆς ἁμαρτίας
Ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο
μέσα στὸν παράδεισο μιὰ ἐντολή·
μία ἄσκηση, ἕνα γύμνασμα. Νὰ μὴ
φάει ἀπὸ τὸ δένδρο τῆς γνώσεως
τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ. Τὸ ἔκανε
αὐτὸ, διότι χωρὶς ἄσκηση ὁ ἄνθρω-
πος θὰ σάπιζε. Ὁ ἄνθρωπος δὲν
δέχθηκε τὸ γύμνασμα· ἀρνήθηκε
τὴν προπόνηση τοῦ Θεοῦ καὶ προ-
τίμησε τὴ συμβουλὴ τοῦ διαβόλου
νὰ κάνει τὸ ἀντίθετο.
Ὁ Θεὸς εἶχε ἕτοιμο καὶ γιʼ αὐτὴ
τὴ περίπτωση τὸ φάρμακο. Εἶχε
προνοήσει γιὰ τὴ θεραπεία σὲ πε-
ρίπτωση ποὺ δὲν θὰ ἐκτελοῦσαν
τὴν ἐντολή του καὶ τὸν παράκου-
γαν. Καὶ γιʼ αὐτὸ ρωτᾶ τὸν Ἀδὰμ καὶ
τὴν Εὔα· «ποὺ εἶσθε θέλω νὰ σᾶς
δῶ». Καὶ κεῖνοι ἀπαντοῦν ὅτι κρύ-
φθηκαν, γιατί εἶναι γυμνοὶ καὶ
ντρέπονται νὰ τὸν συναντήσουν
ἔτσι. Ποιὸς σᾶς εἶπε ὅτι εἶσθε γυ-
μνοὶ ρωτᾶ ὁ Θεός· μήπως φάγατε
ἀπὸ τὸ δένδρο τῆς γνώσεως τοῦ
καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ; Καὶ τότε ἀντὶ
νὰ ὁμολογήσουν τὴν ἐνοχή τους
καὶ νὰ ζητήσουν συγγνώμη ἐκεῖνοι
ἐπιρρίπτουν τὴν εὐθύνη στὸ Θεό.
Ἡ γυνὴ πού μοῦ ἔδωσες μὲ παρέ-
συρε λέγει ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα
ἀπαντᾶ ὅτι τὴν παρέσυρε ὁ ὄφις.
Τότε ὁ Θεὸς ὅταν βλέπει ὄχι μό-
νο νὰ μὴ παραδέχονται τὸ σφάλμα
τους, ἀλλὰ ἐπιπλέον νὰ κατηγο-
ροῦν τὸ Θεὸ γιʼ αὐτό, τοὺς ἐξορίζει
ἀπὸ τὸν παράδεισο. Ἐξοριστήκαμε
ἀπὸ τὸν παράδεισο ὄχι ἁπλῶς γιατί
δὲν ἀκούσαμε καὶ δὲν πιστέψαμε
τὸ Θεό, ὄχι γιατί δὲν νηστέψαμε,
ἀλλὰ γιατί δὲν μετανοήσαμε.
Ἀρνηθήκαμε τὴν θεραπεία, ποὺ
ἔδωσε ὁ μεγάλος γιατρός. Καὶ
ἕνας ἄρρωστος, ποὺ ἀρνεῖται τὴν
θεραπεία ποὺ τοῦ προτείνουν, δὲν
Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ
ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
(1ον)
Στή σημερινή ἐποχή τῶν ἰα-
τρικῶν ἐπιτευγμάτων καί τῆς πα-
ραπληροφόρησης, κυκλοφορεῖ μία
λανθασμένη ἀντίληψη ὅτι ἡ δωρεά
ὀργάνων σώματος εἶναι ἡ μεγαλύ-
τερη προσφορά, ἡ μεγαλύτερη
ἀπόδειξη ἀνθρωπιᾶς καί μεγαλο-
ψυχίας. Μʼ αὐτό τό ἐπιχείρημα προ-
τείνουν στούς ἀνθρώπους νά γί-
νουν δωρητές ὀργάνων. Κάθε
“ἐγκεφαλικά νεκρός” μπορεῖ νά θε-
ωρηθεῖ “δότης ὀργάνων”. Αὐτό ση-
μαίνει ὅτι κύρια ὄργανα μποροῦν
νά χρησιμοποιηθοῦν ὡς μοσχεύ-
ματα γιά ἀσθενεῖς πού δηλώνονται
σέ μία λίστα γιά μεταμόσχευση. Ὁ
δότης, νοσηλεύεται ἤδη σέ μία μο-
νάδα ἐντατικῆς θεραπείας συνδε-
δεμένος σέ πολλά μηχανήματα,
πού βοηθοῦν τή λειτουργία τῆς
καρδιᾶς καί τῆς ἀναπνοῆς.
Ὁ κώδικας δεοντολογίας γιά τίς
μεταμοσχεύσεις εἶναι σαφής:
«Ὅταν ἕνας ἀσθενής βρίσκεται
στό στάδιο κατά τό ὁποῖο εἶναι ἀδύ-
νατη ἡ ἀντιστροφή τῆς τελειωτικῆς
διαδικασίας γιά τήν παύση τῶν ζω-
τικῶν λειτουργιῶν, οἱ ὁποῖες διατη-
ροῦνται μέ τεχνητά μέσα, οἱ γιατροί
προκειμένου νά προβοῦν σέ ἀφαί-
ρεση ὀργάνων, πιστοποιοῦν τό θά-
νατό του (πρίν νά πεθάνει!) λαμβά-
νοντας ὑπόψιν τά πλέον σύγχρονα
δεδομένα τῆς ἐπιστήμης. Ἔργο τοῦ
Νοσηλευτῆ πού μετέχει στή διαδι-
κασία εἶναι ἡ συνδρομή τοῦ ἰατρι-
κοῦ ἔργου καθώς καί ἡ λήψη κάθε
ἀπαραίτητου μέτρου γιά τή διαπί-
στωση ὅτι τηρήθηκαν οἱ κείμενες
διατάξεις, τό ἀπόρρητο, καθώς καί
ὅτι ὁ δότης οὐδέποτε ἐκδήλωσε
ἀντίθετη βούληση εἴτε γραπτά, εἴτε
διά μέσου τῶν συγγενῶν του!
Στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ᾽60,
τό Ἑνιαῖο Νομοσχέδιο γιά τή Δω-
ρεά Ὀργάνων (Uniform Anatomical
Gift Act) ψηφίστηκε σέ κάθε πολι-
τεία τῆς Ἀμερικῆς.
Ἡ νομοθεσία αὐτή ἐπιτρέπει σέ
ἄτομα, πού εἶναι ἀκόμη ἐν ζωῆ, νά
συναινέσουν στή δωρεά ὁποιουδή-
ποτε μέλους τοῦ σώματός τους με-
τά τό θάνατό τους!
Ἐάν ὁ ἀποθανών δέν ἔχει συναι-
νέσει, ἀλλά οὔτε καί ἔχει ἀπαγο-
ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ
Πρωτ. ∆ιονυσίου Τάτση
«ΠΡΟΣΕΥΧΗ»
(σελ. 158)
ὠφελεῖ νὰ κάθεται στὸ νοσοκο-
μεῖο, ποὺ λέγεται Ἐκκλησία.
Γιʼ αὐτὸ μόλις μποῦμε στὸ Τριώ-
διο, τὸ μεγάλο αὐτὸ σχολεῖο τῆς με-
τανοίας, στὸ ὁποῖο μᾶς ἀναγκάζει ἡ
Ἐκκλησία μας νὰ φοιτοῦμε κάθε
χρόνο, ψάλλουμε· «Τῆς μετανοίας
ἄνοιξὸν μοι πύλας Ζωοδότα…».
β´) εἶναι δῶρο οὐράνιο
Μᾶς δόθηκε ὄχι γιατί μᾶς τὸ
χρωστοῦσε ὁ Θεός, ὄχι γιατί τὸ ἀξί-
ζαμε ἀλλὰ σὰν δωρεά. Ἀλλὰ καὶ ἡ
Τοῦ Ἀρχιμ. Μελετίου
Ἀπ. Βαδραχάνη
διάθεση νὰ μετανοήσουμε δὲν
εἶναι δυνατὸν νὰ ἔρθει ἀπὸ μόνη
τὴν προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου,
ἀλλὰ χρειάζεται ἡ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ
καὶ ἡ χάρη του. «Δώρησαί μοι τοῦ
ὁρᾶν τὰ ἐμά πταίσματα καὶ μὴ κα-
τακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου» λέμε
στὴ εὐχὴ τοῦ ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ
Σύρου. Τὸ νὰ μὴ τηρήσουμε τὴν
ἄσκηση τοῦ Θεοῦ κάπως δικαιολο-
γεῖται. Ἀλλὰ τὸ νὰ ἀρνηθοῦμε τὴ
δωρεά του, γιὰ νὰ μὴ θυσιάσουμε
τὸν ἐγωισμό μας, αὐτὸ οὔτε δι-
καιολογεῖται οὔτε συγχωρεῖται.
γ΄) δύναμη θαυμαστή.
Ἡ μετάνοια ἀφʼ ἑνὸς ἐξαφανίζει
τὶς παρανομίες, τὰ δάκρυα, τὶς ἐνο-
χές, τὸν φόβο, τὴν ἀπόγνωση καὶ
μᾶς δίδει παρρησία πρὸς τὸν Θεό,
ἀφʼ ἑτέρου ἀλλάζει ὀντολογικὰ τὴν
μεταπτωτικὴ φύση μας, μεταβάλ-
λοντας τὴν προαίρεσή μας.
Ἡ Ἐκκλησία, μέσα στὴν ὁποία
ἀνθεῖ καὶ ἀξιοποιεῖται ἡ μετάνοια,
εἶναι ἀνώτερη καὶ ἀπὸ τὴν κιβωτὸ
τοῦ Νῶε. Διότι ἡ κιβωτὸς ἐκείνη
δέχθηκε ζῶα καὶ τὰ διατήρησε σῶα
ἀπὸ τὸν κατακλυσμό, δὲν ἄλλαξε
ὅμως τὴ φύση τους. Ὁ λύκος παρέ-
μεινε λύκος καὶ τὸ γεράκι τὸ ἴδιο.
Ἐνῶ ἐδῶ ἡ μετάνοια δίνει τὴν δυ-
νατότητα στὸν λύκο νὰ γίνει πρόβα-
το καὶ στὸ φίδι ἀρνί, χωρὶς νʼ ἀλλά-
σει ἡ φύση του, ἀλλὰ ἀπομακρύνον-
τας ἀπὸ μέσα του τὴν κακία2.
Ρωτοῦσαν οἱ ἀκροατὲς τὸν Χρυ-
σόστομο·
«Εἶναι δυνατὸ νὰ μετανοήσει κα-
νεὶς καὶ νὰ σωθεῖ; Ὅλη τὴ ζωή μου
τὴν πέρασα μέσα στὶς ἁμαρτίες καὶ
σώζομαι ἐὰν μετανοήσω;». Καὶ
ἀπαντοῦσε ὁ ἱ. πατήρ· «Ἀσφαλῶς.
ρεύσει ρητά μιά τέτοια δωρεά, τότε
οἱ συγγενεῖς του ἔχουν τό δικαίωμα
νά συναινέσουν ἀντʼ αὐτοῦ.
Τά τελευταῖα χρόνια ὅμως, ἡ
ἀνάγκη γιά μεταμοσχεύσιμα ὄργα-
να εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε, στήν
πραγματικότητα, ὁ καθορισμός τοῦ
θανάτου γίνεται γιά νά ἐξασφαλι-
στεῖ ἡ παραγωγή καί ἡ προμήθεια
Τοῦ πρεσβυτέρου
π. Εὐθυμίου Μουζακίτη
τῶν «ἀναγκαίων» ὀργάνων. (Ἄρ-
θρο Γ. Σουλιώτη)
Τό νομικό πλαίσιο γιά τίς μετα-
μοσχεύσεις ὀργάνων συντάχθηκε
γιά νά νομιμοποιήσει τήν καινούρ-
για πραγματικότητα. Αὐτό τό πλαί-
σιο λοιπόν δέν μπορεῖ νά ἀπαντή-
σει , οὔτε νά καλύψει ζητήματα
ἠθικῆς φύσης πού προκύπτουν.
Μποροῦμε να τερματίσουμε κάποι-
ον βαριά ἀσθενῆ, γιά νά ζήσει κά-
ποιος ἄλλος;
Γιά τόν καθένα πού θέλει νά συν-
εχίζει νά ζεῖ, κάποιος ἄλλος πρέπει
νά πεθάνει.
Γιατί μεταμόσχευση
ὀργάνων;
Εἶναι ζήτημα μιᾶς νέας ἠθικῆς τά-
ξης πού ταιριάζει στή συμφεροντο-
λογική κοινωνία μας. Οἱ γιατροί καί
οἱ νομοθέτες θεολογοῦν, κρίνον-
τας αὐτοί ποιό εἶναι τό σωστό καί
ποιά εἶναι ἡ φιλανθρωπία. Τήν ἀξία
τῆς ζωῆς τοῦ καθενός τήν καθορί-
ζουν οἱ νόμοι τοῦ κράτους καί τό
ποῦ ἀνήκει κανείς, σέ ἐκείνους πού
τοποθετοῦνται στόν προϋπολογι-
σμό τοῦ θανάτου ἤ στούς ἄλλους,
γιά τή μεταμόσχευση ὀργάνων.
Ἡ κοινωνία μας θεσμοθετεῖ τό
«δίκιο τοῦ ἰσχυροτέρου» ἀφοῦ οἱ
δότες, (πτωματικοί, μογγολάκια,
ἀνεγκέφαλα ἔμβρυα), δέν μπο-
ροῦν νά ὑπερασπίσουν τόν ἑαυτό
τους.
Στό θεραπευμένο λήπτη χτυπάει
ἡ καρδιά πιό δυνατά; Μπορεῖ νά
ἀγαπήσει τώρα πιό πολύ τόν πλη-
σίον του; Ὅταν σέ ἕναν ἀσθενῆ
ἀπό Parkinson ἔχουν μεταμοσχευ-
τεῖ κύτταρα ἀπό ἔμβρυα καί χάρη
σʼ αὐτά μπορεῖ νά χαμογελᾶ ξανά,
ποιανοῦ εἶναι τό χαμόγελο; Τοῦ
ἀσθενῆ ἤ τοῦ ἐμβρύου πού δέν τό
ἄφησαν νά γεννηθεῖ;
Προοπτική τοῦ μέλλοντος
Τό κράτος πρόνοιας δυστυχῶς
συρρικνώνεται, καί αὐτό πού μένει
εἶναι ἕνα σύμπλεγμα οἰκονομίας
καί τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν πού τήν
ὑπηρετοῦν.
Οἱ “ἐκκλησιαστικοί” ταγοί καί οἱ
νομοθέτες δέχτηκαν τά περί τῆς
«ἀνθρώπινης βιομάζας».
Παλιότερα, μέ τούς δούλους, ὁ
ἀφέντης εἶχε ἀπώλεια, ὅταν αὐτοί
πέθαιναν.
Σήμερα μπορεῖ νά κερδίσει μέ τό
θάνατό τους. Ὁ καθένας εἶναι ἐξ
ὁλοκλήρου πολύτιμος, ὡς νεκρός
Βεβαιότατα. Ἀπὸ ποῦ εἶναι φανερό;
Ἀπὸ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου.
Ἂν ἦταν μόνη ἡ μετάνοια τότε νὰ
φοβόσουν...»3.
«Ὁ Κύριός μας ἔχει τὴν δύναμη
νὰ ἐξαλείφει τὰ ἁμαρτήματα σὲ τέ-
τοιο βαθμό, ὥστε οὔτε ἴχνος νὰ μὴ
μείνει. Στὴν περίπτωση τῶν ἰατρῶν
τοῦ σώματος αὐτὸ μερικὲς φορὲς
εἶναι ἀδύνατο. Γιʼ αὐτό, ἐνῶ τὸ
τραῦμα θεραπεύεται, ἡ οὐλὴ μένει.
Ὁ Θεὸς ὅμως, ὅταν ἐξαλείφει τὰ
ἁμαρτήματα, οὔτε οὐλὴ ἀφήνει
οὔτε ἴχνος ἐπιτρέπει νὰ μείνει,
ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὴν ὑγεία χαρίζει καὶ
τὴν ὀμορφιά, μαζὶ μὲ τὴν ἀπαλλαγὴ
τῆς τιμωρίας δίνει καὶ τὴ δικαιοσύ-
νη, καὶ κάνει ἐκεῖνον ποὺ ἔχει
ἁμαρτήσει ἴσον μὲ ἐκεῖνον ποὺ δὲν
ἔχει ἁμαρτήσει. Γιατί ἐξαλείφει τὸ
ἁμάρτημα καὶ τὸ κάνει οὔτε κἄν νὰ
ὑπάρχει καὶ σὰν νὰ μὴ ἔγινε. Τόσο
πολὺ τέλεια τό ἐξαλείφει, χωρὶς νὰ
μένει οὔτε οὐλὴ οὔτε ἴχνος οὔτε
σημάδι ἀποδεικτικὸ οὔτε δεῖγμα»4.
δ´) χάρη ποὺ νικᾶ
τὶς συνέπειες τῶν νόμων
Γιʼ αὐτὸ δὲν ἀπορρίπτει τὸν πόρ-
νο, δὲν διώχνει τὸ μοιχό, δὲν ἀπο-
στρέφεται τὸν μέθυσο, δὲν σιχαί-
νεται τὸν εἰδωλολάτρη, δὲν ἀπο-
μακρύνει τὸν κακολόγο, δὲν διώ-
χνει τὸν βλάσφημο, οὔτε τὸν ἀλα-
ζόνα, ἀλλʼ ὅλους τούς μεταβάλλει·
γιατί ἡ μετάνοια εἶναι χωνευτήρι
τῆς ἁμαρτίας».
Γιʼ αὐτὸ ὁ Ἠσαΐας βροντοφωνά-
ζει·
«Καὶ δεῦτε διαλεχθῶμεν, λέγει
Κύριος· καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑ -
μῶν ὡς φοινικοῦν, ὡς χιόνα λευ-
κανῶ, ἐὰν δὲ ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς
ἔριον λευκανῶ»5. Βλέπετε, ἀναφω-
νεῖ ὁ ἱ. πατὴρ σχολιάζοντας τὸ χω-
ρίο τοῦ Ἠσαΐα, βλέπετε, ἐὰν κάπου
ὑπάρχει οὐλὴ ἢ ρυτίδα μαζὶ μὲ τὸ
χρῶμα τῆς καθαρότητας; Μήπως
ὑπάρχουν κάπου μαυράδια ἢ λεκέ-
δες; Πουθενὰ δὲν φαίνονται. Ἡ
παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, ὅταν τὸ
ζητήσει ὁ ἄνθρωπος, ἐξαλείφει τὰ
πάντα5.
Ὑποσημειώσεις:
1. Ε.Π.Ε. Ἔργα Χρυσοστόμου, τόμ.
30, σ. 241.
2. Ἒνθ’ ἀνωτ., σ. 287.
3. Αὐτόθι.
4. Ἒνθ’ ἀνωτ., σσ. 295· 297.
5. Ἠσ. 1,18.
μέ τήν ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων τους
γιά μεταμοσχεύσεις. Σύμφωνα μέ
τούς Βρετανούς χειρουργούς πού
ἔκαναν τήν καταγγελία, οἱ ἡμερο-
μηνίες ἐκτέλεσης τῶν θανατοποι-
νιτῶν ἐπιλέγονται σέ σχέση μέ τίς
ἀνάγκες τῶν ἀσθενῶν πού περιμέ-
νουν μοσχεύματα, μεταξύ τῶν ὁποί-
ων εἶναι πολλοί Δυτικοί. Οἱ ὀργανώ-
σεις ὑπεράσπισης τῶν ἀνθρωπίνων
δικαιωμάτων κατηγοροῦν ἀπό και-
ρό τήν Κίνα γιά ἀφαίρεση καί παρά-
νομη πώληση ὀργάνων θανατοποι-
νιτῶν, ὁ ἀριθμός τῶν ὁποίων ἀνερ-
χόταν σέ 3.400 ἄτομα τό 2004, σύμ-
φωνα μέ τή Διεθνῆ Ἀμνηστία. Πολ-
λά νοσοκομεῖα κατηγοροῦνται ἐπί-
σης ὅτι ἀφαιροῦν παράνομα, ὄργα-
να ἀπό τά θύματα τῶν τροχαί-
ων.(20-4-2006 BBC).
Ἐξάλλου, σέ μία πρόσφατη με-
λέτη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης
σχετικά μέ τή διαμόρφωση τοῦ νο-
μικοῦ καθεστῶτος γιά τίς μεταμο-
σχεύσεις δόθηκε ἰδιαίτερο βάρος
στήν οἰκονομική ἐπιβάρυνση τῆς
χρόνιας νοσηλείας τῶν θυμάτων
ἀπό τροχαῖα καί πόσο αὐτή ἡ ἰσόβια
νοσηλεία ἐπιβαρύνει τόν κρατικό
προϋπολογισμό…
Στό «ἀπελευθερωμένο» Κόσσο-
βο βρίθουν τά στρατόπεδα ἐξόν-
τωσης ἀνηλίκων πού τά ὄργανά
τους πουλιοῦνται στίς διεθνεῖς
ἀγορές.
Ἄλλα δημοσιεύματα ἀναφέρουν
σκάνδαλο μέ κλεμμένα μοσχεύμα-
τα ἀπό τίς ΗΠΑ πού χρησιμοποι-
ήθηκαν στήν Αὐστραλία. (Ναυτεμ-
πορική).
Διεθνεῖς ἀντιδράσεις προκάλε-
σαν καί οἱ ἀποκαλύψεις τῆς Κάρλα
Ντελ Πόντε, πρώην εἰσαγγελέως
τοῦ Διεθνοῦς Ποινικοῦ Δικαστηρί-
ου γιά τά ἐγκλήματα πολέμου στήν
πρώην Γιουγκοσλαβία, ὅτι στή
διάρκεια τοῦ ἐμφυλίου στό Κόσσο-
βο οἱ ἀντάρτες τοῦ UCΚ ἀφαίρε-
σαν τά ὄργανα ἑκατοντάδων Σέρ-
βων κρατουμένων καί τά μετέφε-
ραν στά Τίρανα γιά νά πωληθοῦν.
Στό βιβλίο της ἡ Ντελ Πόντε
ἀναφέρει ὅτι οἱ ἐρευνητές της ἐπι-
σκέφτηκαν ἕνα σπίτι στήν ἀπομα-
κρυσμένη ὀρεινή περιοχή Μπάρελ
τῆς Ἀλβανίας, τό ὁποῖο εἶχε χρησι-
μοποιηθεῖ ὡς αὐτοσχέδια κλινική
γιά τήν ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων 300
Σέρβων πού εἶχαν αἰχμαλωτιστεῖ
ἀπό τόν Ἀπελευθερωτικό Στρατό
τοῦ Κοσσόβου (UCΚ) καί εἶχαν με-
ταφερθεῖ μέ φορτηγά ἀπό τήν
ἄλλη μεριά τῶν συνόρων, στήν
Ἀλβανία. Ὅπως γράφει καί ἡ ἐφη-
μερίδα «Γκάρντιαν», σύμφωνα μέ
μάρτυρες, κατ΄ ἀρχήν ἀπό τούς
αἰχμαλώτους ἀφαιρέθηκαν τά νε-
φρά καί ἀργότερα τούς ἀφαιροῦ-
σαν καί ἄλλα ὄργανα, ἐνῶ οἱ κρα-
τούμενοι-δότες ἱκέτευαν τούς για-
τρούς νά τούς σκοτώσουν πιό γρή-
γορα.
Ἐδῶ ἀξίζει νά θυμίσουμε ὅτι ὁ
ναζισμός, χρησιμοποιοῦσε τά κολα-
στήρια τῶν στρατοπέδων συγκέν-
τρωσης γιά πειράματα ἀφαίρεσης
Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ
μους νὰ τὶς δεχτοῦν. «Ἀπὸ αὐτὰ ὅλα Εἰς αὐτείνη τὴν κοινωνία θὰ ζήσω κʼ
ἡ πατρίδα κλονίζεται, ἀπὸ τὴς ὁδη- ἐγὼ καὶ τὰ παιδιά μου καὶ δὲν μοῦ
(3ον.—Τελευταῖον)
γίες τὴς πατρικὲς τῶν Πρέσβεων καὶ μένει ἐλπίδα καὶ φωνάζω. Καὶ διʼ
Οἱ Ἕλληνες
δικῶν μας ξενολάτρων»20. αὐτὸ γράφω ἀπαλέκητα γράμματα,
καὶ ἡ Ἐλευθερία Γράφει συγκεκριμένα: «Ποῖον ὄχι ὅμως νὰ λείπῃ ἀπὸ αὐτὰ ἡ ἀλή-
Στὴ σκέψη του οἱ ἔννοιες Ἑλλά- βάρβαρον ἔθνος ἔκαμε ὅσα κάνει θεια»29.
δα καὶ Ἐλευθερία εἶναι ταυτισμέ- τὸ Γαλλικὸν ἔθνος σʼ ἐμᾶς τοὺς Ὁ ἴδιος δὲν γράφει γιὰ νὰ προβά-
νες. Ὁ Ἕλληνας ζεῖ μόνο ἐλεύθε- Ἕλληνες;21». Καὶ συνεχίζει: «Ἀφοῦ ὁ λει τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ «ὄχι νὰ
ρος, παρότι ἡ ἐλευθερία του εἶναι Θεὸς τοὺς λυπήθη καὶ θέλει νὰ τοὺς πορνεύουν τὴν ἀρετὴ καὶ νὰ κατα-
ἀναστήσῃ, οἱ ἄνθρωποι τοὺς κατα-
ἕνα διαρκὲς ἀγώνισμα καὶ κα- πατοῦν τὸν νόμον καὶ νἄχουν τὴν
τακτᾶται μὲ θυσίες. Παροιμιώδης ἐπιρροὴ γιὰ ἱκανότη. Ἐγὼ τἄγραψα
ἔχει μείνει ἡ ἀπάντηση ποὺ ἔδωσε Τοῦ κ. Χαραλάμπους αὐτὰ ὅλα κι ὅποιος ἀπʼ ὅσους μιλῶ
στὸν Γάλλο ναύαρχο Δεριγνύ, ὅταν Ἀ. Μηνάογλου προσωπικῶς στοχάζεται ὅτι τὸν
αὐτὸς παρατήρησε πὼς οἱ δυνάμεις ἀδικῶ καὶ εἶναι κακία μου κι ὄχι ἀλή-
τοῦ Μακρυγιάννη δὲν ἐπαρκοῦσαν πολεμοῦν νὰ τοὺς φᾶνε, νὰ τοὺς χά- θεια, ἔχει τὸ ἐλεύτερον νὰ γράψῃ κι
γιὰ νὰ ἀντιμετωπιστεῖ ὁ Ἰμπραήμ: σουνε, νὰ τοὺς σβύσουνε νὰ μὴ ξα- ἀναντίον μου ὅ,τι λάθη ἔκαμα εἰς
«Κι ἂν εἴμαστε ὀλίγοι εἰς τὸ ναειπωθοῦν Ἕλληνες. Καὶ τὶ σᾶς τὸν ἀγῶνα τῆς πατρίδος· ὄχι ὅμως
πλῆθος τοῦ Μπραΐμη, παρηγοριώ- ἔκαμεν αὐτὸ τʼ ὄνομα τῶν Ἑλλήνων παθητικῶς, ἀλλὰ συντροφεμένος
ἐσᾶς τῶν γενναίων ἀντρῶν τῆς
μαστε μʼ ἕναν τρόπον, ὅτι ἡ τύχη μὲ τὴν ἀλήθεια, μὲ τὴν παρατήρη-
Εὐρώπης, ἐσᾶς τῶν προκομμένων, σιν. […] Κʼ ἐγὼ ἔκαμα λάθη καὶ κά-
μᾶς ἔχει τοὺς Ἕλληνες πάντοτε
ἐσᾶς τῶν πλούσιων;22». Ἀλλοῦ πάλι
ὀλίγους. Ὅτι ἀρχὴ καὶ τέλος, πα- νω· ἄνθρωπος εἶμαι. Καὶ πρέπει νὰ
λαιόθεν καὶ ὡς τώρα, ὅλα τὰ θερία γράφει γιὰ τοὺς Εὐρωπαίους καὶ τὸ γράφωνται καὶ τὰ καλά μας καὶ τὰ
ρόλο τους στὴν Ἐπανάσταση καὶ
πολεμοῦν νὰ μᾶς φᾶνε καὶ δὲν μπο- κακά μας»30.
τὴν Ἀνεξαρτησία: «Οἱ ἀνθρωποφά- Μάλιστα ἡ αὐτοκριτική του προ-
ροῦνε· τρῶνε ἀπὸ μᾶς καὶ μένει καὶ
μαγιά»16. Γιὰ νὰ συμπληρώσει λίγο γοι φτόνησαν αὐτὸ καὶ μᾶς ἔσπει- χωρεῖ περισσότερο, ὅταν ἐξηγεῖ τὰ
ἀργότερα: ραν τὴν ἀρετή τους, διχόνοια, φα- κίνητρα γιὰ τὸν ἔλεγχο τῶν πολι-
τρία, κατασκοπεία, τὴς ἀκαθαρσίες
«Ἐμεῖς ἀπʼ οὗλα εἴμαστε ἀδύνα- τικῶν προσώπων, στὸν ὁποῖο προ-
τίς δικές τους, κʼ ἔφκειασαν τὴν πα- βαίνει: «Τὸν Μεταξᾶ τὸν ἔχω καὶ
τοι· ὅμως ὁ Θεὸς φυλάγει καὶ τοὺς
τρίδα μας παλιόψαθα»23. κουμπάρο καὶ σύντροφο σὲ μίαν με-
ἀδυνάτους»17.
Ἡ ἐλευθερία βέβαια ὀφείλεται
Μάλιστα μένει τόσο ἀκραιφνῶς ταβολή, τὸν Κωλέττη κουμπάρο, τὸ
Ἕλληνας, ὥστε ὅταν τοῦ προτάθη- Μαυροκορδάτο τὸ ἴδιον –στενὸς φί-
στὴ γενναιοψυχία καὶ πηγάζει ἀπὸ κε νὰ γίνει ὑποδιοικητὴς τῆς χωρο- λος ἀπὸ ἐξαρχῆς μʼ ὅλους. Δὲν τοὺς
αὐτήν. «Τὸ δʼ ἐλεύθερον, τὸ εὔψυ- φυλακῆς, μία θέση περιζήτητη γιὰ τὰ γράφω αὐτὰ ὡς ὀχτρός. Ἐκεῖνα
χον» κατὰ τὸν ἀρχαῖο πρόγονο τοὺς ἄνεργους καὶ περιθωριοποι- ὁποῦ ἔπραξαν γράφω. […] Μπορῶ
Θουκυδίδη, μὲ τὸν ὁποῖο πέρα ἀπὸ
ημένους ἀγωνιστές, ἀρνήθηκε ὡς ἄνθρωπος, κι ἀγράμματος κι
αὐτὴ τὴν θέση ὁ Μακρυγιάννης μοι- λόγῳ τοῦ ἤθους τοῦ διοικητῆ καὶ ἁπλός, νἄκαμα περισσότερα, καὶ δὲν
ράζεται τὴν κοινὴ ἰδιότητα τοῦ πο- τοῦ γεγονότος πὼς ἔπρεπε νὰ βγά- τὸ αἰστάνομαι ἢ δὲν μπορῶ νὰ δικά-
Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελὼν τὸ ἄχραντόν λεμιστῆ καὶ συγγραφέα. «Ἀφοῦ λει τὴ φουστανέλα καὶ νὰ φορέσει σω τοῦ λόγου μου μόνος μου. Κάθε
σου Σῶμα, σινδόνι καθαρᾷ, εἰλήσας καὶ ἀρώμασιν, ἐν μνή-
ἦρθαν πολλὰ πλησίον οἱ Τοῦρκοι εἰς στολὴ φράγκικη24. ἄνθρωπος εἰς τὸν ἑαυτό του κάνει
τὰ ταμπούρια μας, δὲν μποροῦσα νὰ
ματι καινῷ κηδεύσας ἀπέθετο.
Διαβλέπει μάλιστα πὼς τὸ σχέδιο τὸν συνήγορον, ἀλλὰ ἄλλες παρα-
βαστήξω τοὺς ἀθάνατους Ἕλλη- ἀλλοτρίωσης τοῦ Ἑλληνισμοῦ τήρησες θὰ κάμῃ ἡ κατηγορία»31.
νες· ἔγιναν ὅλοι λιοντάρια- ἐγὼ
περνᾶ γιὰ τοὺς Εὐρωπαίους μέσα Ὡς πραγματικὸς Ἕλληνας πάντα
ἤμουν ὁ χερότερος»18. ἀπὸ τὴν προώθηση τῆς ἀπιστίας τῶν
θέτει τὸν ἑαυτό του κάτω ἀπὸ τοὺς
Ἀνωτέρω εἰκών προερχομένη ἐκ τοῦ χρωστῆρος τῆς
Αὐτὰ κατὰ τὴν Ἐπανάσταση. Κα- Ἑλλήνων, ποὺ μὲ κάθε μέσο προ- ἄλλους ἢ καλύτερα τὸν ὑποτάσσει
Ἀδελφότητος τῶν Παχωμαίων.
τόπιν ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος γιὰ ώθησαν οἱ Βαυαροί. «Εἰς τὸν καιρὸν στὸ σύνολο καὶ τὸ κοινὸ καλό: «Κι
τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος προέρ- τῆς Τουρκιᾶς μίαν πέτρα δὲν πείρα- ἀφοῦ ὁ Θεὸς θέλησε νὰ κάμῃ νε-
ΑΠΟ ΥΠΟΧΩΡΗΣΙΝ ΕΙΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΙΝ χεται ἀπὸ τοὺς Δυτικούς. ξαν ἀπὸ τὰ παλιοκκλήσια· κι αὐτεῖνοι
κρανάστασιν εἰς τὴν πατρίδα μου,
οἱ ἀπατεῶνες σύνδεσαν τὰ συνφέ- νὰ τὴν λευτερώσῃ ἀπὸ τὴν τυρα-
Ξενοκρατία ροντά τους μὲ τοὺς μολεμένους […] γνίαν τῶν Τούρκων, ἀξίωσε κʼ ἐμένα
Η ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ἡ ἐπέμβαση τῶν ξένων δυνάμε- καὶ μᾶς χάλασαν τὰ μοναστήρια καὶ νὰ δουλέψω κατὰ δύναμη λιγώτε-
Τοῦ κ. Γαβριήλ Θ. Λαμψίδη ων στὴν Ἑλλάδα, τόσο μὲ τὴν ἐπι- τὴς ἐκκλησιές μας- μαγαρίζουν μέ- ρον ἀπὸ τὸν χειρότερον πατριώτη
σα κι ἄλλες ἔγιναν ἀχούρια»25.
βολὴ τοῦ Ὄθωνα, ὅσο καὶ μὲ τὴν μου Ἕλληνα. […] Ἕνα πρᾶγμα μό-
Ἡ Ἐκκλησία ὀνομάζει «ἐκκλησια- ἐπρόκειτο γιὰ ἔμμεσο ἐκβιασμὸ τῆς παρουσία τους στὸ ἑλληνικὸ κράτος Φαίνεται νὰ ἔχει κατανοήσει πλή- νον μὲ παρακίνησε κʼ ἐμένα νὰ γρά-
στικὸ πρόβλημα» τὸ ἄθροισμα τῶν κατεστημένης καὶ φοβισμένης
στὰ πρῶτα τριάντα χρόνια τῆς ὕπαρ- ρως τὴν εὐρωπαϊκὴ ἀπέχθεια γιὰ ψω, ὅτι τούτην τὴν πατρίδα τὴν ἔχο-
λαθῶν της καὶ τῶν ὑποχωρήσεών Ἐκκλησίας, νὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ ἐπι- ξής του, ἀποτελεῖ γιὰ τὸν Μακρυ- τὴν ὀρθοδοξία: «Μάθαινα ἀπὸ μεν ὅλοι μαζί, καὶ σοφοὶ κι ἀμαθεῖς
λέξει τὸ χωρισμό της ἀπὸ τὴ στενή,
της. Κιʼ ἐπειδὴ ἀποκλείεται νὰ διορ- γιάννη σκλαβιὰ χειρότερη ἀπὸ αὐτὴ ἀνθρώπους τίμιους ὅτι ἡ κατήχηση καὶ πλούσιοι καὶ φτωχοὶ καὶ πολιτικοὶ
θώσει τὴν πορεία της, ἡ κατάσταση ἕως πνιγμοῦ, σχέση της μὲ τὴν Πο-
τῶν Τούρκων. Κατανοεῖ ἄμεσα, πὼς τῶν ξένων ἀναντίον τῆς θρησκείας καὶ στρατιωτικοὶ καὶ οἱ πλέον μικρό-
χειροτερεύει. Τὸ δυστύχημα εἶναι λιτεία. Ὅμως, ἡ εὐκαιρία πῆγε χα- ἡ ἐπιρροή τους εἶναι βαθύτερη ἀπὸ μας προοδεύει. Τότε κάπνισαν τὰ τεροι ἄνθρωποι· ὅσοι ἀγωνιστήκα-
ὅτι μέσα στὴν κατεστημένη Ἐκκλη- μένη! Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ κατε- αὐτὴ τῶν Ὀθωμανῶν καὶ πὼς δύνα- μάτια μου»26. Ὅμως, τὸ σχέδιο γιὰ μεν, ἀναλόγως ὁ καθείς, ἔχομεν νὰ
σία δὲν παίζουν ρόλο τὰ πρόσωπα. στημένη κοσμικὴ Ἐκκλησία δέχτη- ται νὰ καταστῆ ἀπειλητικὴ γιὰ τὴν νὰ πληγεῖ τὸ λαϊκὸ θρησκευτικὸ ζήσωμεν ἐδῶ. […] Εἴμαστε εἰς τὸ
Διότι, οἱ ἐλάχιστοι εὐσεβεῖς ἱερω- κε τὸν ἐκβιασμὸ τῆς «τρόϊκας», ἴδια τὴν ὕπαρξη καὶ ἰδιοσυστασία αἴσθημα ἦταν καλὰ ὀργανωμένο: ἐμεῖς κι ὄχι εἰς τὸ ἐγώ»32.
μένοι, δὲν φθάνουν ποτὲ ὑψηλὰ ἦταν ἑπόμενο νὰ βρεθεῖ ἐνώπιον τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Οἱ Τοῦρκοι, λόγῳ «Γνωρίζομεν τῆς ἐνέργειες τῆς μυ- Στὶς μέρες μας, αὐτὴ ἡ τελευταία
στὴν ἱεραρχία, ἐνῶ οἱ φαῦλοι ἐναλ- χειρότερων καταστάσεων καὶ νὰ τῆς μεγάλης πολιτισμικῆς καὶ θρη- στικὲς τῶν ξένων, ὁποῦ ἐργάζονται φράση, νομίζω, ἀποτελεῖ τὴν πλέον
λάσσονται στὶς κορυφαῖες θέσεις. ἀντιδράσει, πάλι φοβισμένα, μέχρι σκευτικῆς διαφορᾶς δὲν μποροῦ- διὰ τὴν θρησκεία μας – θρησκείαν ἐπίκαιρη παρακαταθήκη, τὸ σπου-
Ἐκεῖ, στὰ ὑψηλὰ πόστα, μπορεῖ νὰ τοῦ σημείου νὰ σκεφτεῖ νὰ προσ- σαν νὰ ἀλλοτριώσουν τὸν Ἑλληνι- δὲν ἀλλάζομεν ἐμεῖς, οὔτε τὴν που- δαιότερο κληροδότημα τοῦ Μακρυ-
δημιουργεῖται γιὰ κάποιους ἡ ἐντύ- λάβει παπάδες «part-time»! σμό, ὁ ὁποῖος διατηρήθηκε μέσα λοῦμεν»27! Σὲ κάθε περίπτωση πάν- γιάννη στὸν Ἑλληνισμό.
πωση ὅτι θὰ κάνουν τὴ διαφορά, Θὰ τὴ συγκρατήσουν, μήπως, οἱ στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία. Μὲ τως ὁ ἴδιος δηλώνει τὴν ἀπόφασή
Ὑποσημειώσεις:
ἀλλὰ ἡ ταύτιση τῆς Ἐκκλησίας μὲ ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν; Ἀλλὰ θὰ τοὺς Εὐρωπαίους ὅμως διαβλέπει του νὰ ἀγωνιστεῖ κατὰ τῆς ἀλλο-
τὸν Καίσαρα, δὲν ἀφήνει κανένα πὼς τὸ κακὸ θὰ εἶναι μεγαλύτερο τρίωσης καὶ τοῦ ἐκδυτικισμοῦ: 16. Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη, «Ἀπο-
ὑπάρξουν ἀντιδράσεις; Ἤδη μνημονεύματα», Κείμενο – Εἰσαγωγή –
περιθώριο. Ἄλλωστε, οἱ ἀντιστά- ἔσπευσε νὰ ἐπικροτήσει τὸ μέτρο καὶ βαθύτερο. «Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα
σεις εἶναι ἀνύπαρκτες, ἐπειδὴ τέ- μου καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, Σημειώσεις: Γιάννη Βλαχογιάννη, Ἀ-
ὁμότιμος καθηγητὴς καὶ μάλιστα Μάλιστα ἔδωσε καὶ εἰκαστικὴ θήνα χχ., τ. Α΄, 147.
τοια εἶναι ἡ παιδεία, ποὺ δέχονται, τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου τοῦ ΑΠΘ, θὰ ᾽νεργήσω κι ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ
καὶ κάκιστα τά παραδείγματα ἔκφραση στὴν πεποίθησή του πὼς ὁ
κάμουν»28. 17. Ἀπ., τ. Α΄, 239.
ἐνῶ τρία μέλη τῆς Ἱεραρχίας ἐπι- Ἕλληνας εἶναι ἰδιαίτερος, ἀνάδελ-
αὐτῶν, ποὺ ἡγοῦνται καὶ ἔχουν τὸ κροτοῦν τὸ μέτρο! Ὁ Ζακύνθου, Ὁ Μακρυγιάννης στὸ τέλος τῶν 18. Ἀπ., τ. Α΄, 242.
φος κατὰ τὴν φράση τοῦ Χ. Σαρτζε- 19. Ἀπ., τ. Α΄, 281.
πρόσταγμα σὲ συνθῆκες ἀπόλυτης αὐθόρμητος καὶ βιαστικός, βαθμο- Ἀπομνημονευμάτων του μᾶς ἐξηγεῖ
ὑποταγῆς. τάκη, καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ὁμοιωθεῖ μὲ 20. Ἀπ., τ. Β΄, 404.
λογεῖ μὲ ἄριστα τὴ λογική τοῦ τὸν Εὐρωπαῖο. Μαρτυρᾶ ὁ ἴδιος πὼς καὶ τὸ λόγο ποὺ τὸν παρακίνησε στὴ
Νέα ἀφορμὴ νὰ ἀπογοητευτοῦμε ὑπουργείου, ποὺ ἔβαλε σὲ ἴση στὸ περιβόλι του εἶχε φτιάξει ἕνα συγγραφή τους καὶ ποὺ δὲν εἶναι 21. Ἀπ., τ. Β΄, 408.
(προσωρινά, βέβαια, γιατί ὁ Χριστὸς μοῖρα τοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους μωσαϊκό, στὸ ὁποῖο εἰκονιζόταν ἄλλος βέβαια ἀπὸ τὸ κοινὸ καλό. 22. Ἀπ., τ. Β΄, 341.
εἶναι ἀπαράμιλλος), ἀποτέλεσε ἡ… καὶ τοὺς ἱερεῖς! Ἀλλά, ἔτσι κιʼ ἕνας χορός καὶ στὸ μέσο ἕνας «Ἀδελφοὶ ἀναγνῶστες, οὔτε δό- 23. Ἀπ., τ. Β΄, 342-3.
λαμπρὴ ἰδέα / διέξοδος νὰ χειροτο- ἀλλιῶς, οἱ πολίτες, εἴτε εὐσεβεῖς, Ἕλληνας καὶ ἕνας Εὐρωπαῖος. «Ὁ ξες θέλω, οὔτε τίς ζητῶ- οὔτε μοῦ 24. Ἀπ., τ. Β΄, 346.
νεῖ ἡ κατεστημένη Ἐκκλησία εἴτε ἀδιάφοροι, αἰσθάνονται νὰ δίνουν. Καὶ διὰ ᾽κεῖνο τραβήχτηκα 25. Ἀπ., τ. Β΄, 360.
φραγκοφορεμένος θέλει τὸν δικό
(ΝΠΔΔ) παπάδες «part-time», οἱ ὁ- ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ ἀπὸ τὴν κατε- του χορό, ὁ Ἕλληνας τὸν δικό του καὶ σκαλίζω τὸν κῆπο μου ὅταν εἶμαι 26. Ἀπ., τ. Β΄, 392.
ποῖοι θὰ ἀσκοῦν τὸ ὅποιο ἐπάγγελ- στημένη Ἐκκλησία στὰ χέρια τῶν γερός, εἰδὲ φυλάγω τὸ στρῶμα μου. 27. Ἀπ., τ. Β΄, 484.
καὶ θὰ μαλώσουνε ὀγλήγορα, ὅτι
μά τους καὶ θὰ φοροῦν ράσα μόνον ἀδίστακτων πολιτικῶν κιʼ ἔχουν μο- δὲν μπορεῖ νὰ μάθῃ ἕνας τοῦ ἄλλου Τοῦ ἀναθέματος νὰ εἶμαι ἂν ἔχω 28. Ἀπ., τ. Β΄, 485.
ὅταν μετέχουν στὴν τέλεση τῶν ναδική τους ἔγνοια πῶς θὰ τὰ βγά- τὸ χορό»19. ᾽διοτέλεια διὰ ὅσους μιλῶ ἐδῶ μέσα. 29. Ἀπ., τ. Β΄, 461.
ἀκολουθιῶν καὶ τῶν μυστηρίων! λουν πέρα. Παράλληλα, ἔχοντας Ἡ πατρίδα, ἡ θρησκεία, ἡ ἠθικὴ εἰς 30. Ἀπ., τ. Β΄, 522.
Οἱ παρεμβάσεις βέβαια τῶν τὴν κοινωνία εἶναι τὸ πλέον ἀγαπη-
Ὅσοι διαβάζετε πρώτη φορὰ τὴν μεγάλο ἔλλειμμα κατήχησης (ἀφοῦ 31. Ἀπ., τ. Β΄, 520.
Εὐρωπαίων γιὰ νὰ εὐδοκιμήσουν μένον εἰς τὸν ἄνθρωπον τὸν τίμιον.
ἀπίστευτη αὐτὴ εἴδηση, σίγουρα ὁ δεσποτισμὸς ἀσχολεῖται, ἀκόμα 32 Ἀπ., τ. Β΄, 521-2.
πρέπει νὰ βροῦν καὶ Ἕλληνες ἕτοι-
δὲν παρακολουθεῖτε μὲ ὅση προσ- καὶ σήμερα, μὲ τὴ δική του καλοπέ-
οχὴ ἐπιβάλλεται τὰ πεπραγμένα τῆς ραση) δὲν δίνουν τὴ δέουσα σημα-
«Ἐκκλησίας – Δημόσιας Ὑπηρεσί- σία σὲ τίποτα. Δὲν καλλιέργησαν
ας». Πρόκειται γιὰ κλασσικὴ περί- τὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου οἱ δε- «Η ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΑΥΤΑΠΑΤΗ» ΤΟΥ ΒΙΟΛΟΓΟΥ ΡΙΤΣ. ΝΤΟΚΙΝΣ
πτωση ταραχῆς καὶ συγχύσεως, σποτάδες καὶ τὰ ἀγριόχορτα «ἔπνι-
ἀλλὰ καὶ ὁμοιοπαθητικῆς μεθόδου ξαν» τὰ καρποφόρα φυτά. Ἀπὸ ὑπο-
θεραπείας ἑνὸς προβλήματος, μὲ χώρηση σὲ ὑποχώρηση, δὲν ἔμεινε ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΙ ΑΥΤΑΠΑΤΑΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
τὴν προσθήκη δευτέρου ὁμοίου ἢ τίποτα ὄρθιο, σὲ τέτοιο σημεῖο,
χειροτέρου προβλήματος! ὥστε τὴ θέση τῆς ἀνίκητης πίστης
νὰ καταλάβει ἡ ἀπελπισία!
Τὸ ζήτημα προέκυψε μετὰ τὴν
(Μὲ ἀφορμὴν μίαν δοθεῖσαν συνέντευξιν)
ἀπερίσκεπτη καὶ ἀδικαιολόγητη Φέρουν μεγάλη εὐθύνη οἱ δε- στημονικὴ παραδοχὴ αὐτῆς τῆς νει μὲ τὴ συμπεριφορὰ τῶν ὑποατο-
ὑποχώρηση τῆς κατεστημένης Ἐκ- σποτάδες, διότι μὲ τὴν ὅλη στάση ἴδιας τῆς ὕπαρξης τοῦ «Κοσμικοῦ μικῶν σωματιδίων, μὲ τὴν ὁποία
(2ον.—Τελευταῖον)
κλησίας στὴ θρασύτατη ἀπόφαση τους τὸ μόνο ποὺ κατόρθωσαν Τέλος, ἐπειδὴ ὁ κ. καθηγητὴς στὸ Αὐγοῦ», ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἄρχισαν ὅλα, συμπεριφορὰ ἀσχολεῖται ἡ κβαν-
τῆς Πολιτείας νὰ συμπεριλάβει καὶ ἦταν νὰ ἐπαληθεύσουν τὴν προφη- προαναφερθὲν βιβλίο του πολὺ λό- μὲ τὴν «Μεγάλη Ἔκρηξη» ἐν συνε- τικὴ Φυσική, τῶν ὁποίων ὅμως ἡ
τεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, γο κάνει περὶ Ἐπιστήμης, συνιστών- χείᾳ, παραπέμπει στὴν ὕπαρξη κά- συμπεριφορὰ εἶναι μὴ κατανοητή,
τὴν Ἐκκλησία στὴν ἀπαγόρευση
προσλήψεων, κατʼ ἀπαίτηση τῆς ὅτι θὰ ἀποδειχτοῦν οἱ χειρότεροι τας μάλιστα μιὰ «γερὴ δόση Ἐπι- ποιας Ἀρχῆς. μὴ ἐξηγήσιμη, ἀλλὰ καὶ ἄλογη,
ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας! στήμης κ.λπ.» ὥστε νὰ πληρωθεῖ τὸ Ἀλλὰ κι ἀκόμα: Ἡ θεωρία τῆς ἀφοῦ τὰ ὑποατομικὰ σωματίδια κι-
«τρόϊκας»! Στὴν πραγματικότητα,
κενό, ποὺ θὰ ἀφήσει ἡ ἐξωστράκιση ἐμφάνισης κάποιας αἰτίας, κάποιας νοῦνται στὴ περιοχὴ τοῦ μυστηρίου
τῆς θρησκείας, κάτι ποὺ ἐπαναλαμ-
ἰδιαιτερότητας, μετὰ τὴν ἐπίτευξη καὶ τοῦ παραλόγου, ἡ δὲ ὕπαρξή
βάνει κατὰ κόρον καὶ στὴ προανα- τους στερεῖται ὁποιασδήποτε «πρα-
Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ «ΣΚΟΠΙΑ»… φερθεῖσα παραχωρηθεῖσα συνέν- Τοῦ κ. Νικ. Ἀθανασιάδη, γματικότητας», ἔτσι τουλάχιστον,
τευξή του, εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀπο- ὅπως ἔχουμε ἐπιστημονικὰ παραδε-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
φύγει κανεὶς πάλι τὸν πειρασμὸ καὶ Πολιτικοῦ Μηχανικοῦ
χτεῖ, ὁρίσει καὶ ἀντιλαμβανόμαστε
ὡς «μνημειώδη», σχετίζονταν μέ μιά ψευδοπροφητεία τῆς ἑται- νὰ μὴ ἐπισημάνει πὼς ὁ κ. καθη- τὴν ἔννοια τῆς «πραγματικότητας».
ρείας «Σκοπιά» γιά τό ἔτος 1925. τῆς ἀσταθοῦς ἰσορροπίας, ποὺ συν-
γητὴς μᾶλλον φαίνεται πὼς τοῦ δια- τελέστηκε, ἀφοῦ προηγουμένως
Ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ κα-
Τό 1925 ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά» εἶχε προφητεύσει γιά μιά ἀκόμη φορά, φεύγει τὸ γεγονός, δηλαδὴ ποιὰ καταλάγιασε κάθε δραστηριότητα νεὶς πόσο γερὴ εἶναι αὐτὴ ἡ «γερὴ
ὅτι θά ἐγκαθιδρύοταν ἡ χιλιετής βασιλεία τοῦ Θεοῦ στή γῆ καί μιά ἀκριβῶς δουλειὰ κάνει ἡ Ἐπιστήμη, καὶ κάθε αἰτία στὴ προσυμπαντικὴ δόση Ἐπιστήμης» πρὸς ἐξορκισμὸ
παγκόσμια θεοκρατική κυβέρνηση, μέ τό Χριστό νά κυβερνᾶ, ἔχοντας μὲ τί ἀκριβῶς ἀσχολεῖται καὶ σὲ τί ὕλη, αἰτίας ποὺ ὑπῆρξε καὶ ὁ λόγος ὅλων τῶν κακῶν τῆς θρησκευτικῆς
ὡς ἐπίγειους ὑπουργούς τόν Ἀβραάμ, τόν Γεδεών καί ἄλλα βιβλικά ἀκριβῶς συνίστανται οἱ ἐπιστημο- τῆς «Μεγάλης Ἔκρηξης», κάθε πίστης καὶ γιὰ τὴν ὁποία «γερὴ δό-
πρόσωπα. Ἔτσι ἐξηγεῖται καί ἡ παρουσία τοῦ χρονικοῦ ἐπιρρήματος νικὲς γνώσεις καὶ ποὺ βέβαια δὲν
ἄλλο παρὰ ἀπαντᾶ ἐπιστημονικὰ ση Ἐπιστήμης» καυχᾶται καὶ φαίνε-
«ἤδη » στό θέμα τῆς ὁμιλίας, πρίν τό «Οὐδέποτε θά Ἀποθάνωσιν». Θά εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ ἡ συλλογὴ στὸ ἐρώτημα πῶς προῆλθε ἡ «Με-
ἐπιστρέψουν οἱ «ἀρχαῑοι ἀριστεῖς»διακήρυττε τότε ὁ Ρόδερφορδ. πληροφοριῶν γιὰ τὴ κατανόηση ται πὼς ἔχει στὸ τσεπάκι του ὁ κ. κα-
γάλη Ἔκρηξη», διότι μιὰ ἰσορροπία, θηγητής, μιὰ καὶ «ὁ δικός του τρό-
Εἶχαν μάλιστα ἀγοράσει στό Σάν Ντιέγκο τῆς Καλιφόρνιας μία βίλλα, πῶς λειτουργεῖ ἡ φύση, σὲ τί
ἔστω καὶ ἀσταθής, δὲν παύει νὰ πος» προκειμένου καὶ ὁ ἴδιος νὰ κα-
πού τήν ὀνόμασαν “Οἶκο τῶν Ἀρχόντων” γιά νά μείνει ὁ Ἀβραάμ2. ἀκριβῶς συνίσταται κάποιο φυσικὸ εἶναι μιὰ ἰσορροπία, πού ἀποκλει-
φαινόμενο ἢ γεγονὸς καὶ μὲ ποιὸ λύψει «τὸ κενὸ ποὺ ἀφήνει ἡ κα-
Χωρίς ἀμφιβολία, τό χιλιαστικό ἔντυπο «Οἱ Μάρτυρες τοῦ όμενης κάθε αἰτίας, ποὺ θὰ μπο- τάργηση τοῦ Θεοῦ» εἶναι αὐτὴ
Ἰεχωβᾶ στήν Ἑλλάδα» εἶναι μιά ἀκόμη τρανταχτή ἀπόδειξη, ὅπως τρόπο θὰ μπορούσαμε τὰ ἀποτελέ- ροῦσε νὰ τὴ διαταράξει, θὰ ἔπρεπε
ἀκριβῶς ἡ προαναφερθεῖσα δική
καί ἡ χιλιαστική ὁμιλία «Ἑκατομμύρια Ζώντων Ἤδη Οὐδέποτε θά σματα κάποιου φυσικοῦ γεγονότος νὰ διαρκέσει ἐπ᾽ ἄπειρον. Αἰτίες ποὺ του «γερὴ δόση Ἐπιστήμης», ὅπως
νὰ τὰ χρησιμοποιήσουμε πρὸς ὄφε-
Ἀποθάνωσιν», γιά τό μελανό παρελθόν τῆς ἑταιρείας«Σκοπιά». προέρχονται ἀπὸ τὸ πουθενά, ποὺ ὁ ἴδιος καταθέτει, φαίνεται πὼς δὲν
λός μας, ἢ πρὸς καταστροφή μας, ἐπινοοῦνται καὶ κατασκευάζονται,
Ἡ «Σκοπιά» αὐτοχαρακτηρίζεται ὡς ὁ «ἀγωγός»τοῦ Ἰεχωβᾶ καί μπορεῖ πάλι κανεὶς νὰ ἀποφύγει τὸν
ὅμως ἡ Ἐπιστήμη ἀδυνατεῖ γιὰ νὰ συντελέσουν στὴν διατύπω- πειρασμὸ καὶ νὰ μὴ τοῦ φέρει ἕνα
ἡ μοναδική ἐπίγεια ὀργάνωση τοῦ Θεοῦ. Φροντίζει ὅμως ἐπιμελῶς ἐντελῶς, ἀλλὰ καὶ ὁ κ. καθηγητὴς
ν᾽ ἀποκρύπτει τά γεγονότα, πού ἀποδεικνύουν ὅτι εἶναι, σύν τοῖς ση μιᾶς κάποιας θεωρίας, δὲν ὑπάρ- μικρὸ παράδειγμα, ὑπενθυμίζοντάς
φαντάζομαι, νὰ ἀπαντήσει γιὰ ποιὸ χουν. Ποὺ θὰ πεῖ πὼς κι αὐτὴ ἡ θε- του τὰ λόγια τοῦ Ἅγιου Αὐγουστί-
ἄλλοις, καί ἕνας μόνιμος και ἀδίστακτος ψευδοπροφήτης. Οἱ ψευ- λόγο τὰ πράγματα συμβαίνουν ἔτσι
δοπροφῆτες ὅμως εἶναι πάντοτε ἀντιμέτωποι μέ τό παρελθόν ωρία τῆς «Μεγάλης Ἔκρηξης» ἀπὸ νου, ποὺ ἔζησε τὸν 4ον αἰώνα μ.Χ.:
κι ὄχι ἀλλιῶς, ἀλλὰ καὶ τί γίνεται τὴ μεριὰ τῆς Ἐπιστήμης, κάθε ἄλλο
τους, τούς λόγους καί τά ἔργα τους. ἆραγε μὲ τὴ πρώτη Ἀρχή. «Ὅταν δὲν μὲ ρωτᾶνε τί εἶναι ὁ
παρὰ στέκεται καλὰ στὰ πόδια της.
Σημειώσεις: Χρόνος, νομίζω πὼς ξέρω τί εἶναι ὁ
Διότι μιὰ ἀπάντηση τοῦ εἴδους: Ὁπότε μιὰ ἀπάντηση καὶ σ᾽ αὐτὸ Χρόνος. Ὅταν ὅμως μὲ ρωτᾶνε,
1. Βλ. Ἀποκάλυψη. Τό μεγαλειῶδες ἀποκορύφωμά της πλησιάζει, «Δὲν ὑπάρχει πρώτη Ἀρχὴ καὶ τὰ τὸ πρόβλημα, παρόμοια ὅπως ἡ πα- δὲν ξέρω τί εἶναι ὁ Χρόνος».
ἔκδ. Μ.τ.Ἰ, 1988, σσ.152, 173. πράγματα ἦταν ἔτσι ἀνέκαθεν, δη- ραπάνω, ἀποκλείουσα δηλαδὴ κάθε
2. Βλ. K. Hutten, Seher-Grübler-Enthusiasten, 196610, σσ. 90-92. λαδὴ ἀπὸ τὴν αἰωνιότητα καὶ τί νὰ Ἀρχὴ ἢ σὲ περίπτωση παραδοχῆς Καὶ τὸ ἴδιο δὲν ξέρει καὶ κανένας
Πρωτ. Ἀ. Ἀλεβιζοπούλου, «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» καί Ὀρθοδοξία, κάνουμε», δὲν εἶναι καμιὰ ἐπιστη- της προστρέχοντας ὅμως σὲ ἐπι- ἐπιστήμονας, Κι ἄς τοῦ θέσει τὸ
ἐρώτημα ὁ κ. καθηγητὴς γιὰ νὰ βε-
τόμ Γ΄. 1995, σσ. 222-227. μονικὴ ἀπάντηση, ἀλλὰ μιὰ μεταφυ- νοηθεῖσες αἰτίες, καμία σχέση δὲν
σικὴ ἀπάντηση, διότι ὑπάρχει ἡ ἔχει μὲ τὴν Ἐπιστήμη, ἀλλὰ μὲ τὴν βαιωθεῖ. Ὁπότε γιὰ ποιὰ «γερὴ δό-
ση Ἐπιστήμης» ὁμιλεῖ καὶ καυχᾶται
«Μεγάλη Ἔκρηξη» καὶ τὸ «Κοσμικὸ Μεταφυσική, τὴν ὁποία, Μεταφυσι-
Ἀρχιμ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ Αὐγό». κή, φαντάζομαι, πὼς θὰ πρέπει καὶ ὁ κ. καθηγητής;

Κεντρική διάθεση:
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
Τ.Κ. 441 00 – Κόνιτσα
Τηλ:. 26550.22788
ἤ ἐν ζωῇ, δέν ἔχει σημασία. Ἡ κοι-
νωνία μας, ὅπως ἐξοντώνει τά
“μογγολάκια” ἔμβρυα, μέ τήν πρό-
φαση νά μή ταλαιπωροῦνται αὐτά,
οἱ γονεῖς καί ἡ κοινωνία, ἔτσι ἐξον-
τώνει καί τούς ἀσθενεῖς πού δέν
εἶναι χρήσιμοι στούς συγγενεῖς καί
στήν οἰκονομία τοῦ κράτους.
Ἔτσι λοιπόν οἱ θανατοποινίτες
στήν Κίνα δέν πυροβολοῦνται γιά
νά πεθάνουν, ἀλλά γιά νά τραυματι-
στοῦν ἀφοῦ ὁ θάνατος θά ἐπέλθει
καί μεταμόσχευσης μελῶν καί
σπλάχνων μέ σκεπτικό τήν ἀποκα-
τάσταση τῶν βαριά τραυματισμέ-
νων στρατιωτῶν, ἀλλά καί τή δημι-
ουργία Νιτσεϊκῆς φιλοσοφίας ὑπερ-
ανθρώπων, πού νά μποροῦν νά ἐπι-
βιώνουν σέ σκληρές συνθῆκες μά-
χης. Οἱ ναζί «ἐπιστήμονες», στά
πλαίσια τῶν πειραμάτων τους, δέν
δίσταζαν νά λαμβάνουν μέλη ἀκό-
μα καί ἀπό ζωντανούς αἰχμαλώ-
τους/δότες, γυναῖκες καί παιδιά,
χωρίς κἄν ἀναισθησία.
«Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ» ΕΞΗΓΗΜΕΝΗ
Ἀλήθεια μήπως μπορεῖ ὁ κ. καθη-
γητὴς νὰ μᾶς πεῖ τί γίνεται μὲ τὴν
(Τὸ κατὰ δύναµιν)
προσυμπαντικὴ ὕλη, δηλαδὴ τὴ
προσυμπαντικὴ ἀκτινοβολία, ποὺ
γέμιζε τὸ «Κοσμικὸ Αὐγό», ἀπὸ ποῦ
Τώρα, ποὺ ὁ τόπος μας ἀντιμετωπίζει καὶ πάλιν κρισίμους
ὥρας, τὸ βιβλίον αὐτὸ εἶναι ὁ καλύτερος βοηθός μας εἰς τὴν κα- ἆραγε προῆλθε; Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ποῦ
προῆλθε τὸ «Κοσμικὸ Αὐγό»; Κανέ-
τανόησιν τῶν γεγονότων καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ἀντιμετώπισίν των.
νας ἐπιστήμονας δὲν ἔχει τὴ παρα-
Κυκλοφορεῖ εἰς πέντε τόμους χαρτόδετους καὶ εἰς ἕνα τό- μικρὴ ἰδέα ἄλλοι δὲ παρακάμπτουν
μον δερματόδετον. τὸ ἐρώτημα ἀποφεύγοντας ἔτσι τὸ
Διατίθεται ἀπὸ τὸ Βιβλιοπωλεῖον τοῦ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» σκόπελο.
Κάνιγγος 10 — (Α´ ὄροφος) Ἀθῆναι 106 77 Τηλ. 210–38.16.200 Ἄλλωστε κι αὐτὴ ἡ τρέχουσα ἐπι-
νὰ ἀπεχθάνεται τὰ μάλα ὁ κ. καθη-
γητής, διότι ἀλλιώτικα, δηλαδὴ
υἱοθετώντας τέτοιου εἴδους ἀπαν-
τήσεις καὶ θέσεις, θὰ ἔχει πέσει στὴ
παγίδα τῆς πίστης, τὴν ὁποία ἐπίσης
ἀπεχθάνεται.
Καὶ γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, δη-
λαδὴ μὲ τί ἀσχολεῖται ἡ Ἐπιστήμη
καὶ ποιὲς εἶναι οἱ δυνατότητές της
καὶ ὁ ρόλος της, δὲν ἔχει ὁ κ. καθη-
γητὴς παρὰ νὰ λάβει τὸ κόπο καὶ νὰ
πληροφορηθεῖ τί ἀκριβῶς συμβαί-
Φτάνοντας ὅμως ἐπιτέλους στὸ
τέλος αὐτῆς τῆς ἀπαντήσεως πρὸς
τὸν κ. καθηγητὴ Ρίτσαρντ Ντόκινς,
αὐτὴ ἡ ἀπάντηση δὲν γίνεται νὰ τε-
λειώσει παρὰ μὲ τὰ λόγια, ἀκόμα μιὰ
φορά, τοῦ συμπατριώτη τοῦ κ. κα-
θηγητῆ, δηλαδὴ τοῦ μεγάλου καὶ
διάσημου ἀστρονόμου καὶ ἀστρο-
φυσικοῦ Σὲρ Ἄρθουρ Ἔντιγκτον:
«Ἡ Ἐπιστήμη ἀσχολεῖται μὲ τὴ
συμπεριφορὰ τῆς Φύσης καὶ ὄχι μὲ
τὴν οὐσία της».
15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 Σελὶς 7η

Ε
ΕΤΗΣΙΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΡΧΙΜ. π. ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ; Ο «Ο.Τ.», Η «ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ»

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
θοῦν καί νά γευθοῦν τούς καρ-
πούς ἀπό τάς ἐμπειρίας τάς ὁποί-
ας εἶχεν ὁ μακαριστός γέροντας.
Ὅταν ἐτοποθε-
τήθη εἰς τήν ἐνο-
ρίαν τοῦ Ἁγίου Γε-
ωργίου Διονύσου
ὁ τότε Ἀρχιεπίσκο-
πος, ἀλλά καί πολ-
λοί κληρικοί εἶπον:
«Τόν ἐστείλαμεν
εἰς τήν ἐξορίαν».
Δέν ὑπελόγιζον
ὅμως ὅτι αὐτός ὁ
κληρικός θά μετέ-
βαλε τό ταπεινόν
ἐκκλησάκι τοῦ
Ἁγίου Γεωργίου
εἰς πνευματικόν
Ὀρθόδοξον Κέν-
τρον, εἰς Ἱεράν
Μονήν εἰς τήν
ὀποίαν ἐτελοῦντο
αἱ ἀκολουθίαι μέ
τήν ἁγιορειτικήν
τάξιν. Ἑκατοντά-
δες τά αὐτοκίνητα
πέριξ τοῦ Ἱεροῦ
Ναοῦ τοῦ Ἁγίου
Γεωργίου. Ἄν -
δρες, γυναῖκες, νέοι, νέαι, οἰκο-
γένειαι, παιδιά ἔδωσαν τό παρόν
τους εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν
καί εἰς τήν ἐπιμνημόσυνον δέη-
σιν, τήν ὁποίαν ἐτέλεσαν οἱ Σεβ.
Μητροπολῖται Κηφισίας, Ἀμαρου-
σίου καί Ὠρωποῦ κ. Κύριλλος,
Γλυφάδας κ. Παῦλος, Γόρτυνος
καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας.
Ὁ π. Μᾶρκος δέν εἶχε παλάτια.
«Εἰσέπραττε» πολλά χρήματα, τά
ὁποῖα τά ἔδινε ὅλα διά τούς ἀδυ-
νάτους. Ὁ κόσμος τόν ἠγάπησε
διά τήν ταπείνωσίν του, τόν ἐνά-
ρετον βίον του, τάς συνεχεῖς ἀκο-
λουθίας του, τήν μεγάλην ἐλεη-
μοσύνην, τήν ὁποίαν ἔκαμνε.
Ὅσα περισσότερα ἔδινε δεξιά καί
ἀριστερά διά τήν ἐνίσχυσιν τῶν
ἀδυνάμων καί τῶν ἀπελπισμένων
τόσα περισσότερα «εἰσέπραττε»,
διά νά τά διαθέση πρός βοήθειαν
τῶν πασχόντων. Ἡ ἐμπιστοσύνη
ἐκείνων, πού τοῦ ἔδιδον χρήματα
ἦτο μεγάλη. Μία φορά ἔκανε ἕνα
εὐχέλαιον καί τοῦ ἔδωσαν ἕνα με-
γάλον ποσόν. Διά νά μή παρεξη-
γηθῆ ἔστειλεν ἕνα ἐπίτροπον διά
νά κόψη ἀπόδειξιν ὑπέρ τοῦ Ἁγί-
ου Γεωργίου. Τότε ἡ κεφαλή τῆς
οἰκογενείας εἶπε: «Ἐμεῖς δέν τά
δώσαμε τά χρήματα διά τόν
Ἅγιον Γεώργιον. Τά δώσαμε, διό-
τι γνωρίζουμε ὅτι θά τά διαθέση
εἰς ἀδυνάμους». Τέτοιες ψυχές
ἔδωσαν τό συγκλονιστικόν παρόν
τους εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν
καί εἰς τήν ἐπιμνημόσυνον δέησιν
διά τήν ἀνάπαυσιν τῆς ψυχῆς του
καί τήν κατάταξίν της μετά τῶν
Δικαίων καί τῶν Ἁγίων. Τά δάκρυα
Ὀρθοδοξίαν, ὑπογραμμίζων μέ
ἔμφασιν ὅτι ὁ π. Μᾶρκος ἠκολού-
θει τήν θεολογίαν τῶν Πατέρων
τῆς Ἐκκλησίας. Ἦτο Πατερικός
καί ὄχι Μεταπατερικός ἐτόνισε,
προκαλῶν μεγάλην εὐφορίαν εἰς
τάς ψυχάς τῶν παρισταμένων
πιστῶν.
Ἐρράγισαν καρδίαι
Ἐράγισαν ὅμως καρδίαι ὅταν ὁ
Διευθυντής τοῦ Λυκείου τῶν Φυ-
λακῶν Ἀνηλίκων Αὐλώνα κ. Πέ-
τρος Δαμιανός ἐδιάβασε δύο ἐπι-
στολάς παιδιῶν τοῦ προαναφερο-
μένου Σωφρονιστικοῦ Καταστήμα-
τος. Θά τάς παραθέσωμεν ὡς
ἔχουν, διότι μέσα ἀπό τό ἁπλό καί
κατανοητόν ὕφος των ἀποδει-
κνύεται τό μεγάλον ἔργον τοῦ μα-
καριστοῦ γέροντος εἰς τάς φυλα-
κάς· ἦτο διά αὐτά τά παιδιά τό στή-
ριγμα ἀπό κάθε ἄποψιν. Καί αὐτό
φαίνεται ἀπό τάς ἐπιστολάς, εἰς
τάς ὁποίας «ἐξυμνεῖται» καί τό
ἔργον τῶν πνευματικῶν του τέ-
κνων, τά ὁποῖα συνεχίζουν τό ἔργο
του.
Ἡ ἐπιστολή τοῦ Δ…
Ἡ ἐπιστολή, ἡ ὁποία ἐγγράφη
τήν 4ην Ἀπριλίου, εἶναι τοῦ Δ… καί
εἰς αὐτήν λέγει μέ πολύ ἁπλᾶ λό-
για τά ἀκόλουθα:
«Ἕνας χρόνος ἔκλεισε ἀπό τήν
δυσάρεστη εἴδηση, πού ἔμαθα ἐγώ
καί ὅσοι σέβονταν καί ἀγαποῦσαν
τόν Πατέρα Μάρκο. Ἕνας χρόνος
ἔκλεισε ἀπό τή μέρα, πού ἄφησε
τήν εὐλογία του, σ᾽ αὐτόν τόν κό-
σμο καί τούς δικούς του.
Τό Σάββατο 9 Ἀπριλίου εἶναι τό
μνημόσυνο τοῦ πατέρα Μάρκου.
Εἰλικρινά σᾶς λέω, μακάρι νά εἶχα
ἄδεια καί νά βρισκόμουν ἐκεῖ μαζί
σας, μέ σᾶς πού τόσο πολύ τόν
μόλις τοῦ ἐξομολογήθηκα τό ὄνει-
ρο καί πῶς ἔνιωθα μέ ἔσφιξε στήν
ἀγκαλίτσα του, καί μοῦ εἶπε: «Μή
φοβᾶσαι, ὅλα θά πᾶνε καλά. Κάνε
προσευχή καί παρακάλα τόν Θεού-
λη, διάβαζε τό
Πάτερ ἡμῶν».
Ἔκανα ὅτι μοῦ
εἶπε καί ἀπό τό-
τε νιώθω τόσο
γλυκά, ὡραῖα,
ὄμορφα· ἔχω
ἡσυχάσει, ἔχω
ἠρεμήσει. Μάλι-
στα κάποιες κα-
λές κυρίες, πού
ἔρχονται μαζί
μέ τήν ἀδελ-
φούλα τοῦ Πα-
τερούλη μας
στή Φυλακή,
μοῦ ἔχουν δώ-
σει τή φωτο-
γραφία τοῦ πα-
τέρα Μάρκου
καί τήν ἔχω
κολλήσει στήν
ἀτζέντα τῶν τη-
λεφώνων μου.
Καί ἔτσι κάθε
φορά, πού παίρ-
νω ἕνα τηλέφω-
νο, τόν βλέπω καί θυμᾶμαι τήν κα-
λωσύνη του καί ὅτι ὅλα τά παιδιά
τόν φωνάζαμε “Πατέρα μας”, γιατί
ὅλοι ξέραμε πόσο πολύ μᾶς ἀγα-
ποῦσε. Μᾶς μάζευε ὅλους, ἔκανε
ἕνα μεγάλο κύκλο καί ἄκουγε τά
βάσανά μας, τά προβλήματά μας,
μᾶς ἔλεγε γιά κάτι σκηνικά, πού
εἶχαν γίνει παλιά, κάποια θαύματα
καί πολλά μυθιστορήματα παραμυ-
θένια.
Κάθε Τετάρτη πού μᾶς ἐπισκέ-
πτονταν, εἴμασταν ὅλοι χαρούμε-
νοι, εὐτυχισμένοι, γιατί μᾶς γέμιζε
ζωή, χαρά, ἀγάπη, ἄκουγε μέ
προσοχή ὅσα εἴχαμε νά τοῦ ποῦμε,
μᾶς ρωτοῦσε γιά τό σχολεῖο μας.
Ὁ Θεός εὔχομαι νά τούς ἔχει
ὅλους καλά αὐτούς τούς ἀνθρώ-
πους, τούς καθηγητές μας, πού
μᾶς ἀγαποῦν, μᾶς βοηθοῦν, μᾶς
μαθαίνουν γράμματα καί μᾶς κά-
νουν νά ξεχνιόμαστε, σάν νά μή
ὑπάρχει πίσω μας φυλακή.
Θυμᾶμαι ἐπίσης ἔντονα ὅτι πέ-
ρυσι, ὅταν τελείωσα τήν τάξη, τό
σχολεῖο εἶχε ὀργανώσει μιά μεγά-
λη γιορτή, τή τελετή λήξης καί
ἦρθαν ὅλοι καί οἱ καλές κυρίες καί
ἡ ἀδελφή τοῦ πατέρα Μάρκου.
Αὐτή μοῦ ἔδωσε ἕνα δωράκι, ἕνα
βραβεῖο καί μέ ἐπιταγή μέ χρήμα-
τα, στή μνήμη τοῦ πατέρα Μάρκου
καί ὅλοι οἱ μαθητές, χαρήκαμε και
ἐκτιμήσαμε αὐτή τήν πράξη, γιατί
κάθε φορά ὅλο καί πιό πολύ μᾶς
δείχνουν πόσο μᾶς ἀγαποῦν, μᾶς
σκέφτονται, μᾶς νοιάζονται καί ξέ-
ρουμε ὅτι δέν μᾶς ξεχνοῦν καί ὅτι
ποτέ δέν θά γίνει αὐτό.
Θά ἤθελα νά ἐξομολογηθῶ σέ
Π
ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΜΕΝ ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, μὲ τὴν
ἰδιότητα τοῦ Προέδρου τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ἀκο- ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΝ
λουθεῖ μίαν ἀπαράδεκτον τακτικήν. Ὅταν ἕνας Μητροπολί-
της τοῦ ἀποστέλλη ἕν ἔγγραφον καὶ ζητῆ ἐξηγήσεις ὑπὸ τῆς ΔΙΣ ΟΛΛΟΙ εὐσεβεῖς Χριστιανοί ἐπικρίνουν τόν νῶς τούς κρατοῦντας. Ὁ πιστός λαός διερω-
ἢ τῆς Ἱεραρχίας διὰ τὴν στάσιν διὰ παράδειγμα τοῦ Νικοπόλεως «Ο.Τ.», διότι δέν ἔκαμνε σημαίαν του τήν τᾶται: Εἶναι δυνατόν Ἀρχιεπίσκοπος καί Ἱερά Σύ-
καὶ τοῦ Δημητριάδος εἰς τὸ θέμα τῆς ἀποδόσεως τῶν θείων κει- συγκέντρωσιν, ἡ ὁποία διωργανώθη τήν Κυ- νοδος: 1ον) Νά μή εἶναι εἰς θέσιν νά δώσουν μία
μένων εἰς τὴν δημοτικὴν κατὰ τὰς ἀκολουθίας ἢ κατὰ τὰ ἱερὰ μυ- ριακήν τῆς Σταυροπροσκυνήσεως εἰς τάς Ἀθή- σαφῆ ἀπάντησιν εἰς τόν πιστόν λαόν; 2ον) Νά μή
στήρια ἢ διὰ ἀντιεκκλησιολογικὰς θέσεις Μητροπολιτῶν ἢ διὰ τὴν νας διά τήν «Κάρταν τοῦ Πολίτου» καί ἡ ὁποία ἔχουν ζητήση ἐπ᾽ ἀμοιβῇ τήν βοήθειαν εἰδικῶν
μεταπατερικὴν διδασκαλίαν ἢ διὰ ἄλλα θέματα, τὰ ὁποῖα συνδέ- ἐστέφθη ἀπό μεγάλην ἐπιτυχίαν. Ὁ «Ο.Τ.» ἀνέ- περί τήν πληροφορικήν καί τήν καινοτομίαν διά
ονται μὲ δεσμευτικὰς διὰ τὴν Ἐκκλησίαν δηλώσεις ἢ θέσεις Σεβ. δειξεν εἰς ἀνύποπτον χρόνον τό θέμα καί ἐν νά διατυπώσουν μίαν ὑπεύθυνον θέσιν; 3ον) Νά
Μητροπολιτῶν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀποστέλλει τὸ ἔγγραφον ἢ τὰ συνεχείᾳ ἔκαμνε πρῶτον θέμα τό ὑπόμνημα τοῦ κωλυσιεργοῦν ὡς πρός τήν ἐνημέρωσιν τοῦ πι-
ἔγγραφα εἰς τοὺς θιγομένους Μητροπολίτας. Οἱ θιγομένοι ξεκι- Ἀρχιμανδρίτου π. Σαράντου Σαράντη πρός τόν στοῦ λαοῦ, καθ᾽ ἧν στιγμήν Μητροπολῖται καλοῦν
νοῦν ἕνα ὑπόγειον πόλεμον ἐναντίον τῶν Ἁγίων ἀδελφῶν τους, Ἀρχιεπίσκοπον καί τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρ- τόν Ἀρχιεπίσκοπον καί τήν Ἱεράν Σύνοδον νά λά-
οἱ ὁποῖοι τοὺς ἐλέγχουν διὰ ἀντιεκκλησιαστικάς των πράξεις, αἱ χίας. Ἔκτοτε τά βήματά του εἶναι πολύ προσε- βουν ἐπιτέλους θέσιν (Σεβ. Αἰγιαλείας καί Καλα-
ὁποῖαι διχάζουν τὸν πιστὸν λαόν. Συμβαίνει μάλιστα οἱ καταγγέλ- κτικά. Διότι εἶναι εὔκολον νά διακηρύσσης ὅτι βρύτων Ἀμβρόσιος) ἤ νά ὑποχρεωθοῦν νά λά-
λοντες νὰ μὴ λαμβάνουν ἀπάντησιν ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μὲ τὴν δέν πρέπει νά λάβη ὁ λαός τοῦ Θεοῦ τήν «Κάρ- βουν πολιτικήν θέσιν διά λογαριασμόν τῆς
ἰδιότητα τοῦ Προέδρου τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου. Τοῦτο ση- ταν τοῦ Πολίτου» καί νά τήν συνδέης μέ τόν Ἐκκλησίας (Γενική Ἱερατική Σύναξις Κερκύρας)
μαίνει μίαν συμμαχίαν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μὲ ἐκείνους τοὺς Μη- δυσώνυμον ἀριθμόν τοῦ Ἀντιχρίστου (666). Εἶναι ἤ ἐάν ὑπάρχη εἰς τήν Κάρταν ὁ 666 νά διακηρύ-
τροπολίτας, οἱ ὁποῖοι εἴτε διδάσκουν ἐμφανῶς τὴν αἵρεσιν εἰς δύσκολον ὅμως νά τό ἀποδείξης. Καί ὡς πρός τήν ξουν ὅτι δέν θά τήν παραλάβωμεν (Γενικαί Ἱερα-
τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ἢ τὴν χαιρετίζουν ὡς αὕτη διατυ-
ἀπόδειξιν ὑπάρχουν ἀντικρουόμεναι θέσεις τό- τικαί Συνάξεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντι-
πώνεται ὑπὸ στενῶν συνεργατῶν των εἴτε μὲ διαφόρους ἐνεργεί- σον ἱερωμένων-θεολόγων ὅσον καί λαϊκῶν. Ἐάν νείας καί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου). Τέλος ὁ λαός
ας προκαλοῦν τὸν πιστὸν λαὸν καὶ τὸν ὁδηγοῦν εἰς ἐκδηλώσεις διερωτᾶται: Εἶναι δυνατόν Ἀρχιεπίσκοπος καί
τούς βάλωμεν πέριξ μίας τραπέζης καί τούς ζη-
διαμαρτυρίας ὡς συνέβη προσφάτως. τήσωμεν νά συζητήσουν καί νά καταλήξουν εἰς Ἱερά Σύνοδος νά μᾶς λέγουν διαρκῶς ὅτι ζητοῦν
ἐνημέρωσιν ὑπό τῶν ἐκπροσώπων τῆς Πολιτείας
Ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος εἶναι ἐπιτακτικὸν νὰ ἔχη συμμαχίας Ἀρχιε- ἕν κοινόν συμπέρασμα καί εἰς τήν ἔκδοσιν ἑνός
κοινοῦ ἀνακοινωθέντος θά ἀπαγοητευθῶμεν, καί ὅτι αὐτοί τούς διαβεβαιώνουν ὅτι δέν ὑφί-
ρέων, οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦν τὸ συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τὴν
συγκεκριμένην περίπτωσιν συμμαχεῖ μὲ «ταραχοποιούς», οἱ ὁποῖοι διότι θά διαπιστώσωμεν τό ἀγεφύρωτον χάσμα, σταται κίνδυνος; Ἐμπιστεύονται τόσον πολύ τήν
ἀκόμη καί μεταξύ ἱερωμένων καί λαϊκῶν θεολό- Πολιτείαν, ἡ ὁποία διαρκῶς ἀνακοινώνει ἀντιεκ-
αὐθαιρετοῦν καὶ κάμνουν ὅ,τι θέλουν χωρὶς νὰ δίδουν λόγον εἰς
κανέναν. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὀφείλει νὰ ἑνώνη καὶ ὄχι νὰ διχάζη. γων τοῦ αὐτοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ, διά παρά- κλησιαστικάς πράξεις;
δειγμα, θεολογικοῦ ρεύματος. Τό γεγονός αὐτό
Αὐτὸς ὅμως στρέφεται ἐναντίον τῶν καταγγελλόντων καὶ συμμα- Ὅταν λοιπόν ἔχωμεν τοιαύτας συμπεριφοράς
χεῖ μὲ τοὺς παρεκτρεπομένους καταγγελλομένους. Ὁ Ἀρχιεπί- μᾶς ὑποχρεώνει νά βαδίζωμεν ἐπί «τεντωμένου πῶς ὁ «Ο.Τ.» νά κάμνη σημαίαν του τήν «Κάρταν
σχοινίου».
σκοπος μὲ τὴν στάσιν του ὑπονομεύει τὸ Συνοδικὸν Σύστημα, πυ- τοῦ Πολίτου»; Ἐπέλεξε τήν γραμμήν τῆς προ-
ροδοτεῖ ἐντάσεις εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ἱεραρχίας, συμπλέει μὲ Ἕνα ἄλλο γεγονός τό ὁποῖον μᾶς ὑποχρεώνει βολῆς τοῦ θέματος καί τήν ταυτόχρονον παρου-
Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι δὲν διακρίνονται διὰ τὸ γενναῖον ὀρθό-
εἰς τήν προαναφερομένην πορείαν εἶναι τό ἑξῆς: σίασιν ὅλων τῶν θέσεων. Μέ λύπην διαπιστώνο-
δοξον φρόνημά των μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πικραίνη τὸν ἔντιμον Ὑψώσαμε λάβαρα ἐναντίον τοῦ Σένγκεν, προ- μεν πώς ὅποιος ἐκφράζει ἀντίθετον ἄποψιν ἀπ᾽
κλῆρον, τοὺς πιστοὺς καὶ πολλοὺς Ἱεράρχας, ἐνῶ δίδει τὴν ἐντύ- ετρέψαμεν τόν λαόν τοῦ Θεοῦ εἰς συγκεντρώ- αὐτήν, ἡ ὁποία συνδέεται μέ τόν 666 εἶναι ἀπο-
πωσιν ὅτι ἀπεχθάνεται τὸν ἔλεγχον διὰ θέματα, τὰ ὁποῖα εἶναι κρί- σεις καί πορείας διαμαρτυρίας καί τελικῶς ἀπε- στάτης, προδότης, ἀντίχριστος καί πολλά ἄλλα
σιμα. Τοιαύτη συμπεριφορὰ δὲν εἶχε κανένας προηγούμενος δείχθη ὅτι εἴχομεν εὐρυματικήν θεολογικήν καί φαιδρά, τά ὁποῖα ἀκούγονται ὡραιότατα εἰς ἐκεί-
Ἀρχιεπίσκοπος. Τὴν ἔχει ὁ σημερινός. Αὐτὴ ἆραγε εἶναι προϊὸν ἄλλην ἐπιχειρηματολογίαν, ἀλλά κίνδυνοι ἐκ τῆς νους οἱ ὁποῖοι θέλουν νά ἐπιβάλουν τήν ἄποψίν
κακῶν συμβούλων ἢ εἶναι σύγχρονος τρόπος διοικήσεως τῆς συνθήκης Σένγκεν δέν προέκυψαν. Ὑπενθυμίζο- των. Ἐμεῖς εἰλικρινῶς χαίρομεν διά τήν κάθοδον
Ἐκκλησίας; Ἐρωτῶμεν! μεν ὅτι τήν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν ἦτο εἰς τό τοῦ λαοῦ εἰς τό πεζοδρόμιον διά πνευματικά θέ-
Γ. Ζ. προσκήνιον ἡ συνθήκη Σένγκεν ἐκυκλοφόρει εἰς ματα. Συγχαίρομεν καί τούς ὀργανωτάς τῆς συγ-
φωτοτυπίας λίστα μέ τά ὀνόματα τῶν Βουλευτῶν, κεντρώσεως, ἡ ὁποία ἔγινε τήν Κυριακήν τῆς
οἱ ὁποῖοι τήν ἐψήφισαν. Σταυροπροσκυνήσεως. Χαιρόμεθα, ἐπίσης, διότι
ΝΕΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ Λάβαρα ὁ «Ο.Τ.» ὕψωσε καί ἐναντίον τοῦ ΑΜ- εὐσεβεῖς Χριστιανοί τοῦ Νέου καί Παλαιοῦ Ἡμε-
ΚΑ μέ πρωτοσέλιδα κύρια θέματα, ἀρθρογραφίαν ρολογίου εὑρέθησαν ἑνωμένοι διά πνευματικά
καί ἀπόψεις ἀναγνωστῶν. Καί τόν ΑΜΚΑ εἴχομεν θέματα. Συγχαίρομεν τούς Μητροπολίτας, οἱ
ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ὁποῖοι ἐστήριξαν τήν συγκέντρωσιν, ἀλλά τούς
συνδέσει μέ τόν δυσώνυμον ἀριθμόν τοῦ Ἀντι-
χρίστου (666). Τελικῶς ἐλάχιστοι πιστοί δέν ἔλα- καλοῦμεν νά συγκεντρώσουν ὑπογραφάς Σεβ.
λευτὲς καὶ πλῆθος πιστῶν. Μητροπολιτῶν καί νά ζητήσουν τήν ἔκτακτον
βον τόν ΑΜΚΑ. Καί πολλοί ἐξ αὐτῶν ἐταλαιπωρή-
Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ὀρθόδο- σύγκλησιν τῆς Ἱεραρχίας, μέ ἀποκλειστικόν θέ-
Συμφώνως πρός τό Ἐκκλησιαστι-
θησαν, διότι ἄνευ τοῦ ΑΜΚΑ δέν ἠδυνήθησαν νά
ξης Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, μα συζητήσεως τήν «Κάρταν τοῦ Πολίτου». Λυ-
κόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «Ρομ-
ἐξυπηρετηθοῦν εἰς νοσοκομειακάς, κυρίως, ὑπη-
μετὰ τὸ πέρας τῆς Θ. Λειτουργίας ρεσίας. Ὁ θόρυβος ἦτο μεγάλος. Πολλαπλασίως πούμεθα ὅμως, διότι μεταξύ τῶν διοργανωτῶν
φαία» ὑπό ἡμερομηνίαν 5ην Ἀπρι-
τέλεσε δέηση καὶ ἐν συνεχείᾳ μεγαλύτερος διά τόν 666. Οἱ μή παραλαβόντες ὑπῆρχε καί προσωπικότης, ἡ ὁποία ἔχει ζητήσει
λίου:
«Στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθόδοξης τήν περιθωριοποίησιν ἤ ἀναθεώρησιν τῶν «ξεπε-
Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας κατα- εὐλόγησε τὶς εἰκόνες τῶν νέων τόν ΑΜΚΑ δέν ὑπερέβησαν τάς 40.000 λαοῦ.
Ἁγίων. ρασμένων» Ἱερῶν Κανόνων ἤ κατά καιρούς ἔχει
τάχθηκαν νέοι μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι Σήμερον μέ ἀφορμήν τήν «Κάρταν τοῦ Πολί- προκαλέσει τόν πιστόν λαόν μέ τάς θέσεις ἤ καί
μαρτύρησαν ὑπὲρ τῆς πίστεως στὰ Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Πα- του» ὑπάρχει μέγας θόρυβος, ὁ ὁποῖος γίνεται τάς τηλεοπτικάς ἐμφανίσεις του.
χωριὰ Μπατὰκ καὶ Νόβο Σέλο κατὰ τριάρχης τὴν παραμονὴ τέλεσε μεγαλύτερος τόσον ἀπό τό ἠλεκτρονικόν φακέλ-
τὴν διάρκεια τῆς Ἀπριλιανῆς ἐξέ- ἱερὰ ἀγρυπνία καὶ μνημόσυνο ὑπὲρ λωμα ὅλων τῶν πολιτῶν ὅσον καί ἀπό τήν ὕπο- Ὁ «Ο.Τ.» θά συνεχίση νά εἶναι προσεκτικός εἰς
γερσης τοῦ 1876. ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν μαρ- πτον στάσιν τῆς Πολιτείας, ἡ ὁποία ἀρνεῖται νά μι- τό θέμα αὐτό. Θά ἠμποροῦσε νά κάμνη λάβαρον
Νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι ἡ ἁγιοκατάτα- τύρων. λήση μέ καθαρόν λόγον, ἐάν ἡ Κάρτα θά περιέχη τήν «Κάρταν τοῦ Πολίτου» καί νά τριπλασιάση
ξη πραγματοποιήθηκε μὲ ἀπόφαση Ἡ ἱστορία διέσωσε μερικὰ μόνο τόν δυσώνυμον ἀριθμόν τοῦ Ἀντιχρίστου (666). τήν κυκλοφορίαν του. Δέν θά τό κάμνη. Θά συν-
τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Βουλγα- ὀνόματα ἀπὸ τοὺς μάρτυρες, ποὺ Ὁ θόρυβος γίνεται πολλαπλασίως μεγαλύτερος εχίση νά προβάλη τό θέμα καί παραλλήλως θά δη-
ἀπό τήν ἄρνησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί μοσιεύη ὅλας τάς ἀπόψεις. Αὐτή ἡ ὥρα εἶναι ἡ
ρικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. μαρτύρησαν στὸ χωριὸ Μπατὰκ·
εἶναι οἱ ἱερεῖς Πέτρος καὶ Νεΐ- τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νά πιέσουν τούς ἐκπροσώ- ὥρα τῆς ἑνότητος διά τήν ἀντιμετώπισιν τῆς πο-
Στὸ Καθεδρικὸ Ἱερὸ Ναὸ τοῦ λυμόρφου κρίσεως. Δέν εἶναι ὥρα διά διχασμούς.
τσο,Τρενταφὶλ Τόσεφ, Ἰβάν καὶ πους τῆς Πολιτείας νά δώσουν σαφεῖς ἀπαντή-
Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νιέφσκι στὴ Σό-
σεις διά τήν ὕπαρξιν ἤ μή τοῦ 666 εἰς τήν Κάρταν. Μέ τόν διάλογον, τήν ἀντιπαράθεσιν ἐπιχειρημά-
φια, τελέστηκε Θ. Λειτουργία προ- Ἠλίας, ποὺ τοὺς ἔσφαξαν ἄγρια οἱ
ἐχθροί τῆς πίστεως. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀκολου- των, ἄνευ χαρακτηρισμῶν διά τά πρόσωπα τῆς
εξάρχοντος τοῦ Πατριάρχη Βουλ- ἄλλης πλευρᾶς, τήν πίεσιν πρός τόν Ἀρχιεπίσκο-
Γνωστὰ εἶναι καὶ ὀνόματα μαρ- θοῦν μίαν ἐμπαικτικήν γραμμήν ἔναντι τοῦ πι-
γαρίας κ. Μαξίμου, συμπαραστα-
στοῦ λαοῦ. Παραμονάς συγκεντρώσεων ἐκδί- πον καί τήν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν, ἀλλά καί τήν
τούμενου ἀπὸ πλειάδα ἀρχιερέων. τύρων ἀπὸ τὸ χωριὸ Νόβο Σέλο· προσευχήν θά κατορθώσωμεν νά ὁδηγηθῶμεν
δουν ἀνακοινώσεις μέ τάς ὁποίας μᾶς διαβεβαι-
Στὴ Θ. Λειτουργία παρέστησαν εἶναι οἱ ἱερεῖς Νικόλα καὶ Γεώργιος εἰς ἀσφαλῆ συμπεράσματα καί δυναμικάς θέσεις
καθὼς καὶ ἑπτὰ μοναχές. ώνουν ὅτι παρακολουθοῦν μέ ἀνύστακτον βλέμ-
προσευχόμενοι ὁ Πρόεδρος τῆς μα τήν ὑπόθεσιν. Κερδίζουν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί δι᾽ ἕνα «νέο ξεκίνημα».
Ἡ μνήμη τῶν μαρτύρων θὰ ἑορ-
Δημοκρατίας τῆς Βουλγαρίας κ. ἡ Ἱερά Σύνοδος χρόνον διευκολύνοντες ἐμφα- Γ. ΖΕΡΒΟΣ
Γεώργιος Πυρβάνωφ, ὁ Πρωθυ- τάζεται κατὰ τὸ νέο ἡμερολόγιο

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΕΙ ΜΕ ΤΑΧΕΙΣ

ἀγαπᾶτε. ὅλους σας, ὅτι κάθε φορά καί στό πουργὸς κ. Μποΐκο Μπορίσωφ, ἡ στὶς 17 Μαΐου ἐκείνων τοῦ Μπα-
πολλῶν συνανθρώπων μας, οἱ
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού συνε-
κελί καί στήν ἐκκλησία ὅταν πάω, Πρόεδρος τῆς Βουλγαρικῆς Βου- τάκ, καὶ στὶς 9 Μαΐου ἐκείνων τοῦ Καταγγέλλει Παγκρήτιος Σύλλογος καί καλεῖ εἰς συνένωσιν δυνάμεων καί ἐνίσχυσιν τῆς πίστεως
ὁποῖοι ἔδωσαν τό παρόν, διότι προσεύχομαι καί ἀνάβω ἕνα κεράκι λῆς κ. Τσέτσκα Τσάτσεβα, βου- Νόβο Σέλο».
χίζουν τόν ἔργο του, ὅπως οἱ κα-

ΒΑΡΥΤΑΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ ΥΠΟ

εἶχον εὐεργετηθῆ ὑπό τοῦ πα-

ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΜΗΣΙΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

γιά τόν πατέρα Μάρκο, γά τήν ψυ-
τρός Μάρκου εἴτε πνευματικῶς, λές κυρίες καί ὁ πατήρ Δωρόθεος, χούλα του. Τόν ἀγάπησα καί τόν
εἴτε ὑλικῶς, ἦτο τό κύριον χαρα- πού εἶναι ἐπίσης πάρα πολύ καλός. ἀγαπῶ πολύ, τόν σκέφτομαι πολλές

ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ…

κτηριστικόν κατά τήν ἐπιμνημό-
συνον δέησιν ἐντός καί ἐκτός τοῦ
Ἱεροῦ Ναοῦ. Ἄλλο χαρακτηριστι-
κόν: «Ἡ εὐχή του νά μᾶς συνο-
δεύη καί νά προσεύχεται δι᾽ ὅλους
ἐμᾶς, τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν
μας καί τήν Πατρίδα μας».
Ἕνας ἄνεργος νέος μέ οἰκογέ-
νειαν, ὁ ὁποῖος κατέφευγε συχνά
εἰς τόν πατέρα Μᾶρκον διά πνευ-
ματικήν στήριξιν, ἔλεγεν εἰς μίαν
ὁμάδα εὐσεβῶν Χριστιανῶν:
«Ἐάν ἔζη ὁ πατήρ Μᾶρκος, δέν θά
ἔκαμνε Ἱεράς Ἀγρυπνίας διά τήν
ἔξοδον τῆς χώρας μας ἀπό τόν
φαῦλον κῦκλον εἰς τόν ὁποῖον
ἔχει εἰσέλθει καί δέν θά ἐζήτει
προσευχήν, ἑνότητα καί ἀλληλεγ-
γύην;».
Ὅλοι ἤκουσαν μέ προσοχήν
τάς ὁμιλίας τῶν Σεβ. Μητροπο-
λιτῶν διά τόν πατέρα Μᾶρκον καί
τούς συνέχαιρον σιωπηλῶς τόσον
διά τήν παρουσίαν των ὅσον καί
διά ὅσα εἶπον. Ὁ Σεβ. Μητροπολί-
της Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί
Ὠρωποῦ κ. Κύριλλος ἀνεφέρθη
εἰς τό πολυσχιδές ἔργον τοῦ ἀκα-
μάτου γέροντος καί πνευματικοῦ
χιλιάδων ψυχῶν, τονίζων τὸ Ἐκ-
κλησιαστικὸν ἦθος τοῦ μακαρι-
στοῦ Γέροντος. Ἐγνωστοποίησεν
ὅτι ὅλα τὰ πνευματικὰ τέκνα τοῦ
π. Μάρκου συνεχίζοντα τὸ ἔργον
του, μὲ ἐκκλησιαστικὸν φρόνημα,
ἔθεσαν ὑπὸ τὴν εὐλογίαν τῆς
Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὅλας τὰς
δραστηριότητάς των, ἐνῶ ηὐχα-
ρίστησε διά τήν παρουσίαν των
καί τήν συμμετοχήν των εἰς τήν
θείαν Λειτουργίαν καί τήν ἐπιμνη-
μόσυνον δέησιν τούς Σεβ. Μη-
τροπολίτας Γλυφάδας καί Μεγα-
λοπόλεως κ. Παῦλον καί κ. Ἰερε-
μίαν. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γλυ-
φάδας ὡμίλησε διά τό ποιμαντι-
κόν ἔργον τοῦ μακαριστοῦ Γέ-
ροντος, ἐνῶ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης
Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ.
Ἰερεμίας ὡμίλησε διά τήν γνησίαν
Ὀρθόδοξον ψυχήν τοῦ π. Μάρ-
κου, τούς ἀγῶνας του διά τήν
ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΓΕΡΟΝΤΟΣ
π. ΜΑΡΚΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
Ὁ πατέρας ὁ στοργικός,
ὁ ἀληθινός πατέρας
ποτέ του δέν ἀποχωρίζεται
ἀπ᾽ τά παιδιά του.
Καί ὅταν ἀκόμη
οἱ σκληροί ἀγῶνες του
τόν βγάλουν πρόωρα
ἀπ᾽ τήν πρόσκαιρη ζωή
καί βρίσκεται στόν οὐρανό,
αὐτά τόν νιώθουν ζωντανό
ἐκεῖ κοντά,
κλείνουν τά μάτια
καί τόν βλέπουν
μέ στοργή νά τούς χαμογελᾶ,
τόν ἐρωτοῦν καί νιώθουν
νά τούς ἀπαντᾶ,
πάντα αἰσθάνονται τήν εὐωδιά του.
Θ. Κετσέας
Ὅλοι ἐσεῖς κάνετε ἕνα πολύ
ὡραῖο ἔργο καί σᾶς εὐχαριστοῦμε
γι᾽ αὐτό. Εἶμαι σίγουρος ὅτι σᾶς
βλέπει ὁ πατέρας Μάρκος καί χαί-
ρεται γιά σᾶς».
Ἡ ἐπιστολή τοῦ Ἀν...
Ἡ ἄλλη ἐπιστολή προέρχεται
ὑπό τοῦ Ἀν... καί ἐγγράφη τήν 7ην
Ἀπριλίου διά τόν πατέρα Μᾶρκον.
Αὐτή ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Τό Σάββατο 9 Ἀπριλίου εἶναι τό
μνημόσυνο τοῦ πατέρα Μάρκου
μας. Θά θέλαμε πάρα πολύ ὅλοι νά
εἴμαστε ἐκεῖ παρόντες κοντά του.
Σίγουρα θά τόν κάναμε ἔτσι πολύ
χαρούμενο καί εὐτυχισμένο τόν
Πατερούλη μας, τόν καλό καί χρυ-
σό αὐτόν ἄνθρωπο, πού μᾶς ἀγα-
ποῦσε ὅλους σάν παιδιά του. Θά
κάναμε ἀκόμη χαρούμενους τούς
ἀνθρώπους, πού εἶναι δίπλα του
καί τόν ἀγαποῦν, τόν σκέφτονται,
τόν σέβονται καί προσεύχονται γι᾽
αὐτόν.
Γιά νά πῶ τήν ἀλήθεια, δέν μᾶς
ἄφησε μόνους μας, γιατί ἐδῶ μέσα
στή φυλακή ἔχουμε τήν ἐκκλησία
μας καί τίς κυρίες, πού μᾶς ἀγα-
ποῦν καί πού μᾶς νοιάζονται συνέ-
χεια. Κάθε φορά πού ἔρχονται ἐδῶ
μᾶς φέρνουν δώρα καί διάφορα
φαγώσιμα. Γενικά κάνουν ὁ,τιδή-
ποτε μποροῦν, ἀρκεῖ νά μᾶς κά-
νουν λιγάκι νά ξεφύγουμε ἀπό
αὐτό τόν κόσμο, πού ζοῦμε ἐδῶ.
Ἔχουμε καί τόν πατέρα Δωρό-
θεο, πού καί αὐτός εἶναι πολύ κα-
λός ἄνθρωπος, ἔρχεται, μᾶς βλέ-
πει, μᾶς ἀκούει καί μᾶς συμβου-
λεύει. Ἐγώ προσωπικά ἔχω πάει
καί ἔχω ἐξομολογηθεῖ πολλές φο-
ρές καί δέν ξεχνάω ὅτι κάθε φορά
πού ἔρχεται, μοῦ λέει: “Ἀγόρι μου,
παιδί μου κάνω καί γιά τούς δικούς
σου ἀγαπημένους ἀνθρώπους
προσευχή”. Μάλιστα τά ξέρει ἀπέ-
ξω τά ὀνόματα τοῦ σπιτιοῦ μου,
τῆς οἰκογενείας μου. Εἶμαι πολύ
χαρούμενος πού ὁ Πατερούλης
μας, “ὁ πατέρας Μάρκος” ὅρισε
αὐτόν, πού ἤξερε ὅτι θά μᾶς ἀγα-
πήσει καί θά μᾶς ἐπισκέπτεται, γιά
νά πάρουμε σωστό καί ἴσιο δρόμο
στή ζωή μας.
Θέλω αὐτό τό γράμμα, πού γρά-
φω νά τό διαβάσετε καί νά ξέρει
ὅλος ὁ κόσμος γιά μᾶς πού εἴμα-
στε κρατούμενοι, ὅτι ἔχουμε κάνει
διάφορες πράξεις, ἀλλά ὅμως
ἔχουμε μάθει νά ἐκτιμοῦμε καί νά
σεβόμαστε, νά ἀγαποῦμε τούς
ἀνθρώπους, πού μᾶς νοιάζονται
καί μᾶς ἀγαποῦν.
Θά ἤθελα ἐπίσης νά μοιραστῶ
μαζί σας κάτι πού συνεχῶς τό
θυμᾶμαι καί τό ἔχω μπροστά μου
σάν νά γίνεται τώρα: τή πρώτη μου
ἐξομολόγηση, πού εἶχα κάνει στό
σχολεῖο μας μέ τόν ἅγιο πατέρα
Μάρκο. Θυμᾶμαι ὅτι ἐκείνη τήν πε-
ρίοδο εἶχα τρομάξει καί φοβόμου-
να πολύ, συνέχεια σκεφτόμουν
ἕνα ὄνειρο, πού εἶχα δεῖ. Ἦρθε
λοιπόν αὐτός ὁ Ἄγγελός μας καί
φορές. Μοῦ λείπει πολύ, ἀλλά ξέρω
ὅτι ἀπό ᾽κεῖ πάνω πού εἶναι μᾶς βοη-
θάει καί μᾶς προσέχει μαζί μέ τόν
Κύριό μας, τόν Θεό μας. Σᾶς δηλώ-
νω ὅτι ὅταν θά βγῶ ἔξω, θά πάω
στήν ἐκκλησία καί θά προσευχηθῶ
γιά τόν Πατερούλη μας καί κάθε
φορά, πού θά πηγαίνω στήν ἐκκλη-
σία, θά ἀνάβω ἕνα κεράκι.
Θάθελα νά πῶ σ᾽ ὅλους σας, ὅτι
ὅλοι τόν ἀγαπᾶμε καί ὅτι τόν σκε-
πτόμαστε καί σᾶς ζητοῦμε νά τοῦ
στείλετε ἀπό μᾶς πολλά φιλάκια
καί χαιρετίσματα.
Καί κάτι τελευταῖο ἀπευθύνω
πρός ἐσᾶς, πού εἶστε παρόντες στό
μνημόσυνο. Ἕνα πολύ ζεστό καί
πολύ γλυκό εὐχαριστῶ πού εἶστε
κοντά μας ὅλοι ἐσεῖς καί συνεχίζε-
τε ὅτι χάραξε ἐκεῖνος, δηλαδή
βοηθᾶτε τούς κρατουμένους καί
πάνω ἀπ᾽ ὅλα εἶστε σωστοί, συνε-
πεῖς καί κάνετε ὅ,τι κάνετε χωρίς
νά εἶστε ὑποχρεωμένοι, ἀλλά μέ
τήν θέλησή σας. Κι ἔτσι συνεχίζετε
τό ἔργο τοῦ πατέρα Μάρκου καί
μᾶς δίνετε κουράγιο καί ἐλπίδα.
Καί πάλι ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ
ἀπό ὅλους τούς κρατουμένους σέ
σᾶς καί στόν Ἅγιό μας».
Μετά τήν ἀνάγνωσιν Ἀρχιερεῖς,
ἱερός Κλῆρος καί πιστοί ἐξῆλθον εἰς
τόν προαύλιον χῶρον τοῦ Ἁγίου Γε-
ωργίου, ὁ ὁποῖος ἦτο κατάμεστος
ὑπό πιστῶν, ὅπου ἐψάλη τρισάγιον
εἰς τόν τάφον τοῦ π. Μάρκου καί εἰς
τό τέλος τό «Χριστός Ἀνέστη». Με-
τά τό «Δι᾽ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέ-
ρων ἡμῶν…» ἐπηκολούθησε τρά-
πεζα. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς κοιμήσεως
τοῦ π. Μάρκου καθιερώθη καὶ τε-
λεῖται ἀνελλειπῶς εἰς τὸν Ἱ. Ν. Ἁγ.
Γεωργίου (9 μ.μ.) ἡ ἀκολουθία τοῦ
Ἀποδείπνου καὶ τῶν Χαιρετισμῶν
εἰς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκον.
Ἡ ἀγάπη τοῦ κόσμου διά τόν πα-
τέρα Μᾶρκον εἶναι ἡ μεγαλυτέρα
ἀμοιβή του. Ἡ μεγάλη συμμετοχή
τῶν ἀνθρώπων εἰς τήν ἐπιμνημό-
συνον δέησιν εἶναι διά τόν πατέρα
Μᾶρκον ὁ μεγαλύτερος πλοῦτος.
Τιμᾶται ὑπό τῶν πιστῶν ὡς Ἐπίσκο-
πος. Ἦτο ὁ κληρικός τῆς ἀγάπης.
Αὐτήν τοῦ ἀνταποδίδουν οἱ εὐσε-
βεῖς χριστιανοί εἰς τάς ψυχάς τῶν
ὁποίων εἶναι ἕνας ἅγιος. Αὐτό τό
παραδέχονται καί ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι
διεφώνουν μέ τόν ἀσκητικόν τρό-
πον ζωῆς του καί τήν ἀντίστοιχον
ἐκκλησιαστικήν του ζωήν. Ὅσο
ἦτο ἐν ζωῇ ἕνωνε καί συνεκλόνιζε.
Τό αὐτό συμβαίνει καί τώρα. Ὁ τά-
φος του εἰς τόν προαύλιον χῶρον
τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἑνώνει καί
ὑπενθυμίζει εἰς μέν τούς κληρικούς
ὅτι πρέπει νά ἀκολουθοῦν τήν
ἀσκητικήν καί ἐκκλησιαστικήν ζωήν
του, οἱ δέ λαϊκοί νά ἔχουν ὡς ὁδη-
γόν των τήν ἀγάπην, τήν ὁποίαν
ἐκήρυσσεν ὡς ἄλλος Ἀπόστολος
Παῦλος διαρκῶς. Ἀγάπη καί προσ-
ευχή ἐζήτει διά τό ξεπέρασμα ὅλων
τῶν δυσκολιῶν. Αὐτήν πρέπει νά
παρέχωμεν ὅλα τά πνευματικά του
τέκνα. «Χριστός Ἀνέστη» πάτερ
Μᾶρκε!
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
νά μή στενοχωρήσουν τόν «Πρῶ-
τον». Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἔχει κα-
ταλυθῆ τό Συνοδικόν Σύστημα, κά-
τι τό ὁποῖον ἐπεσήμανε πρός τόν
Ἀρχιεπίσκοπον καί ὁ Σεβ. Μητρο-
πολίτης Ἰωαννίνων, ὁ ὁποῖος ἠγω-
νίσθη διά τήν ἐκλογήν του. Ὑπεν-
θυμίζομεν ὅτι ὁ σημερινός Ἀρχιε-
πίσκοπος ἐκατηγόρει τόν μακαρι-
στόν προκάτοχόν του Ἀρχιεπίσκο-
πον Ἀθηνῶν κυρόν Χριστόδουλον
διά κατάργησιν τοῦ Συνοδικοῦ Πο-
λιτεύματος τῆς Ἐκκλησίας. Σήμε-
ρον ἀντιμετωπίζει τήν ἰδίαν κατη-
γορίαν, τήν ὁποίαν ἐξετόξευεν
ἐναντίον τοῦ μακαριστοῦ Ἀθηνῶν.
Ὑπενθυμίζομεν, ἐπίσης, ὅτι εἰς τήν
ἐφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» ἐκατηγόρει
τόν μακαριστόν προκάτοχόν του
ὅτι εἶχε μεταβάλει τήν Ἐκκλησίαν
εἰς ἐκτελεστικόν κομματικόν γρα-
φεῖον. Ἆραγε διά τήν σύμπλευσίν
του μέ τήν σημερινήν ἀντιεκκλη-
σιαστικήν Κυβέρνησιν τί ἔχει νά
εἴπη;
Οἱ τριάκοντα Σεβ. Μητροπολῖται,
οἱ ὁποῖοι διαπιστώνουν τήν ἅλωσιν
τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἐκκλησια-
στικῆς Παιδείας ἀπό τό Κράτος ὑπό
τά «χειροκροτήματα» τοῦ Ἀρχιεπι-
σκόπου καί τῆς παρούσης Συνόδου
κατηγοροῦν τόν «Πρῶτον»: 1ον)
Διά ἀδυναμίαν νά συνετίση τούς
Σεβ. Μητροπολίτας Δημητριάδος
καί Νικοπόλεως εἰς τό θέμα τῆς
ἀποδόσεως τῶν Ἱερῶν Κειμένων
εἰς τήν δημοτικήν γλῶσσαν κατά
τήν διάρκειαν ἀκολουθιῶν ἤ ἱερῶν
μυστηρίων. Ἐλήφθη, λέγουν, ἀπό-
φασις ὑπό τῆς Ἱεραρχίας, ἡ ὁποία
ἀπαγορεύει τήν ἀπόδοσιν τῶν
ἱερῶν κειμένων εἰς τήν δημοτικήν
γλῶσσαν. Μέ ποῖον δικαίωμα, διε-
ρωτῶνται, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, μέ τήν
ἰδιότητα τοοῦ Προέδρου τῆς Ἱερᾶς
Συνόδου καταστρατηγεῖ τήν ἀπό-
φασιν τῆς Ἱεραρχίας, δέν ἐφαρμό-
ζει τήν ἀπόφασίν της καί δέν τούς
ἀνακαλεῖ εἰς τήν τάξιν; 2ον) Διά
ἀδυναμίαν νά λάβη θέσιν ἐπί τοῦ
κρισίμου θέματος τῆς ἀποχωρήσε-
ως τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό Παγκό-
σμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἤ
Αἱρέσεων. Μέ ποῖον δικαίωμα διε-
ρωτῶνται ἔθεσε τό ζήτημα αὐτό εἰς
τήν μικράν-Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον,
ὅταν ἐπί τοῦ θέματος ἔπρεπε νά λά-
βη θέσιν ἡ Ἱεραρχία; Εἶναι θέμα τῆς
μικρᾶς Συνόδου ἤ θέμα ὁλοκλήρου
τῆς Ἱεραρχίας; Πῶς δεσμεύει τήν
Ἐκκλησίαν εἰς τούς κόλπους τοῦ
Προτεσταντικοῦ Παγκοσμίου Συμ-
βουλίου Ἐκκλησιῶν, ὅταν εἰς αὐτό
πνίγεται ἡ φωνή τῆς Ὀρθοδοξίας
καί ὑπερτερεῖ ἡ Ἐκκλησιολογία τοῦ
Προτεσταντισμοῦ; Ποίους ἠρώτησε
τόσον ὁ ἴδιος ὅσον καί οἱ σημερινοί
Συνοδικοί, ὅταν ὁλόκληρος ἡ
Ἐκκλησία «βράζει» ἐναντίον τοῦ
Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλη-
σιῶν καί ὅταν οἱ Μητροπολῖται, οἱ
ὁποῖοι ἀσχολοῦνται μέ τό Παγκό-
σμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν,
ἔχουν διχάσει τόν πιστόν λαόν τῶν
περιοχῶν των καί ἔχουν τήν κατα-
κραυγήν τοῦ Πανελληνίου Ὀρθο-
δόξου ποιμνίου;
Μέ τήν ἐνέργειάν του ὁ Ἀρχιεπί-
σκοπος νά «περάση» ἀπό τήν μι-
κράν Σύνοδον τήν ἀπόφασιν διά πα-
ραμονήν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τό Παγ-
κόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἤ
Αἱρέσεων, θυμίζει τόν προκάτοχόν
του Ἀρχιεπίσκοπον κυρόν Χριστό-
δουλον. Ὁ μακαριστός ὅταν τοῦ
ἀπηγόρευσεν ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς
Ἱεραρχίας, μέ μεγάλην πλειοψη-
φίαν, νά μεταβῆ εἰς τό Βατικανόν
καί εἰς τόν Πάπαν τό ἔπραξε μέ μίαν
«πραξικοπηματικήν» ἀπόφασιν τῆς
μικρᾶς Ἱερᾶς Συνόδου. Τότε ὑπῆρ-
ξε ξεσηκωμός ὑπό Ἱεραρχῶν, ἀλλά
τό θέμα «ἔσβησε», διότι ἕξι μῆνας
μετά τήν μετάβασιν ὁ τότε Ἀρχιεπί-
σκοπος εἰσῆλθεν εἰς νοσοκομεῖον
μέ τήν γνωστήν πορείαν καί τά γνω-
στά ἀποτελέσματα. Ὁ σημερινός
Ἀρχιεπίσκοπος φοβούμενος ὅτι ἡ
Ἱεραρχία ἠμπορεῖ νά ἀποφασίση
τήν ἔξοδον ἀπό τό Παγκόσμιον
Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἤ ἕν πολύ
μεγάλο τμῆμα της νά ἐτάσσετο
ἐναντίον τῆς παραμονῆς εἰς τό
Προτεσταντικόν Συμβούλιον, κατέ-
φυγεν εἰς τήν μικράν Σύνοδον, ἡ
ὁποία ἐπεκύρωσε τάς ἐπιθυμίας
του. Δικαίως οἱ τριάκοντα Μητρο-
πολῖται ὁμιλοῦν περί καταργήσεως
τοῦ Συνοδικοῦ Συστήματος καί πε-
ρί Συνοδικῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι πρόθυ-
μοι νά ὑλοποιοῦν ὅλας τάς ἀποφά-
σεις τοῦ «Πρώτου».
3ον) Διά ἀδυναμίαν νά λάβη θέσιν
ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν διά τήν
ἀποκήρυξιν τῶν Πατέρων τῆς Ἐκ-
κλησίας ὑπό τῆς θεολογικῆς Ἀκα-
δημίας μίας σημαντικοτάτης Ἱερᾶς
Μητροπόλεως. Διατί δέν ἀποδοκι-
μάζει τήν ἀποκήρυξιν τῶν ἁγίων Πα-
τέρων τῆς Ἐκκλησίας ὑπό τῆς Ἀκα-
δημίας τοῦ Βόλου καί δέν καταδι-
κάζει τήν «Μεταπατερικήν θεολο-
γίαν» τῆς ἰδίας Ἀκαδημίας καί τῆς
ἰδίας Ἱερᾶς Μητροπόλεως; Διατί ὁ
Ἀρχιεπίσκοπος, διερωτῶνται οἱ τριά-
κοντα Σεβ. Μητροπολῖται, δέν φέρει
τό θέμα εἰς ἔκτακτον σύσκεψιν τῆς
Ἱεραρχίας ἤ ἀκόμη καί εἰς τακτικήν;
Ἔχουν τήν ἄποψιν ὅτι ἡ Ἱερά Σύνο-
δος τῆς Ἱεραρχίας κατά τήν σύγ-
κλησίν της τόν προσεχῆ Μάϊον, θά
πρέπη νά ἀσχοληθῆ μέ ὅλα τά προ-
αναφερόμενα θέματα καί ὄχι μέ τόν
θεσμόν τοῦ Γάμου εἰς τήν Ἑλλάδα.
Πιστεύουν, ἐπίσης, πώς ὅλα τά προ-
αναφερόμενα θέματα ὡς καί αἱ ἀπο-
φάσεις, αἱ ὁποῖαι ἐλήφθησαν εἰς τό
«Πόρτο Ἀλέγκρε» (εἰς τό πλαίσιον
τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκ-
κλησιῶν) καί αἱ ὁποῖαι ἀπομειώνουν
τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν εἶναι
ὑπόθεσις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς
Ἱεραρχίας καί οὐχί τῆς μικρᾶς Συν-
όδου, ἡ ὁποία ἔχει καταντήσει ὑπη-
ρεσία ἐξυπηρετήσεως τῶν ἐπιθυ-
μιῶν τοῦ «Πρώτου».
Ὁ Παγκρήτιος Σύλλογος ὑπο-
στηρικτῶν τῶν Ἑλληνικῶν καί Χρι-
στιανικῶν Ἰδεῶν καταγγέλλει ὅτι ἡ
Παγκοσμιοποίησις ἐπιχειρεῖ τήν
ἀποδόμησιν τῆς Ὀρθοδοξίας καί
τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί καλεῖ τούς
Ἕλληνας Ὀρθοδόξους εἰς ἀντίστα-
σιν, προειδοποιῶν τούς ὑπηρέτας
τῆς Παγκοσμιοποιήσεως εἰς τήν
Ἑλλάδα ὅτι θά λογοδοτήσουν καί
θά πληρώσουν διά τήν προδοσίαν
των. Εἰς ἀνακοίνωσίν του ὁ Σύλλο-
γος ἐπισημαίνει τά ἀκόλουθα:
«Ἡ ἀποδόμηση τῆς γλώσσας,
τῆς θρησκείας τῆς ἱστορίας, τῶν
συμβόλων, τῶν ἐθνικῶν ἑορτῶν,
τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς παιδείας γε-
νικότερα, εἶναι ἡ ἁλυσίδα τῆς μα-
ζοποίησης καὶ πολτοποΐησης τοῦ
Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὥστε αὐτὴ ἡ μάζα
εὔκολα νὰ ποδηγετεῖτε ἀπὸ τὴν
ἑκάστοτε ἐξουσία.
Ἡ κάρτα τοῦ πολίτη, εἶναι ἡ ἠλεκ -
τρονικὴ ἁλυσίδα τοῦ Ἑλληνικοῦ
λαοῦ, γιὰ νὰ παρακολουθεῖται ἡ ζωή
του, ὥστε ἂν κάτι δὲν ἀρέσει στὴν
ἐξουσία νὰ μπορεῖ νὰ ἐπεμβαίνει
ἄμεσα.
Πρότασή μας πρὸς τὴν Ἐκκλη-
σία εἶναι ὅτι, ἐὰν ἡ Κυβέρνηση τε-
λικὰ ἀποφασίσει νὰ φέρει τὴν κάρ-
τα τοῦ πολίτη στὴν Βουλὴ πρὸς
ψήφιση παρακαλοῦμε τὴν Ἐκκλη-
σία νὰ ἀνακοινώσει δημόσια τότε,
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΤ1
ΔΙΑ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑΝ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ «ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ»
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ἑλλάδος μέ ἔγγραφόν της
πρός τήν ΕΤ1 καί τόν Γενικόν Δι-
ευθυντήν της κ. Λάμπην Ταγμα-
τάρχην ζητεῖ ἐπαναφοράν τῆς
ἐκπομπῆς «Ἀρχονταρίκι», ἡ ὁποία
διεκόπη αἰφνιδίως. Εἰς τό ἔγγρα-
φον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἐπισημαί-
νονται τά ἀκόλουθα:
«Ἀξιότιμε κ. Ταγματάρχη,
Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατά τήν
Συνεδρίαν Αὐτῆς τῆς 29ης μηνός
Μαρτίου 2011, μετά λύπης ἐπληρο-
φορήθη τήν ὁριστικήν διακοπήν
τῆς ἐκπομπῆς “ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ” ἀπό
τό πρόγραμμα τῆς ΕΤ1 καί ἀπεφά-
σισε νά ἐκφράσῃ τήν δυσάρεστον
ἔκπληξιν καί τήν βαθεῖαν θλίψιν διά
τήν ἀπόφασιν αὐτήν, ἡ ὁποία στε-
ρεῖ τήν δημοσίαν τηλεόρασιν ἀπό
τήν μοναδικήν ἐκπομπήν Ὀρθοδό-
ξου ἐκκλησιαστικοῦ καί πνευματι-
κοῦ περιεχομένου. Μεταφέρομεν
ἐπίσης τάς ἐντόνους διαμαρτυρίας
πολυαρίθμων Ἑλλήνων ἀπό ὅλα τά
σημεῖα τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι θε-
ωροῦν τήν διακοπήν τῆς ἐκπομπῆς
ὡς ἐχθρικήν πρᾶξιν πρός τήν
ὅτι ὅσοι θὰ ψηφίσουν ὑπὲρ τῆς
κάρτας τοῦ πολίτη θὰ ἔχουν τὸ
ἀνάθεμα τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ αὐτὸ
τὸν τρόπο ἡ Ἐκκλησία θὰ κάνει τὸ
καθῆκον της ἀπέναντι στοὺς πι-
στοὺς καὶ ἐν γένει στὸν Ἑλληνικὸ
λαὸ.
Τὸ λαθρονομοσχέδιο εἶναι ἡ
ἁλυσίδα τῆς διάλυσης τοῦ Ἑλληνι-
κοῦ λαοῦ, σὲ πολυπολιτισμικό, πο-
λυφυλετικὸ ἐπίπεδο, ὥστε νὰ μει-
ωθοῦν στὰ μέγιστα οἱ ἀντιστάσεις
του.
Ὁ Καλλικράτης εἶναι ἡ ἁλυσίδα
τοῦ τεμαχισμοῦ τῆς Ἑλλάδας καὶ
τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὥστε νὰ γίνει
εὐκολώτερα ἡ Κυπροποίηση τῆς
Θράκης, ὁ σφετερισμὸς τῆς Μακε-
δονίας μας ἀπό τα Σκόπια, εὐκολώ-
τερη ἡ διεκδίκηση τῆς Τσαμουριᾶς
ἀπό τούς Ἀλβανούς, γιὰ νὰ μὴ ἀνα-
φερθοῦμε καὶ σὲ ἄλλα, ὥστε ὁ
Ἑλληνικὸς λαὸς νὰ μὴ προλαβαίνει
νὰ ἀντιμετωπίζει ὅλες αὐτὲς τὶς κα-
ταστάσεις.
Τὸ μνημόνιο εἶναι ἡ ἁλυσίδα τῆς
οἰκονομικῆς κατοχῆς τοῦ Ἑλληνι-
κοῦ λαοῦ, ὥστε ἐξουθενωμένος
οἰκονομικὰ νὰ μὴ μπορεῖ νὰ ἀντι-
στέκεται.
Τὸ σχέδιο νόμου τοῦ Ὑπουργοῦ
Δικαιοσύνης, γιὰ τὸν ρατσισμὸ καὶ
τὴν ξενοφοβία, εἶναι ἡ ἁλυσίδα τῆς
ἀπαγόρευσης στὸν Ἑλληνικὸ λαό,
ἀκόμη καὶ νὰ διαμαρτύρεται, νὰ κα-
Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.
Πιστεύομεν ὅτι εἰς μίαν ἐποχήν
ἠθικῆς, πνευματικῆς καί οἰκονο-
μικῆς κρίσεως ὁ Ἑλληνικός λαός
ἔχει ἀνάγκην νά ἀκούῃ τόν λόγον
τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπί
μιᾶς σειρᾶς διαφόρων θεμάτων,
θεολογικῶν, ἱστορικῶν, κοινω-
νικῶν κ.ἄ., ὥστε νά λαμβάνῃ μηνύ-
ματα αἰσιοδοξίας καί ἠθικῆς ἀνα-
τάσεως.
Εἰς μίαν χώραν μέ συντριπτικήν
πλειονοψηφίαν Ὀρθοδόξου Χρι-
στιανικοῦ πληθυσμοῦ δέν εἶναι λο-
γικόν, οὔτε δίκαιον, νά ἀπουσιάζῃ
ἀπό τό πρόγραμμα τῶν κρατικῶν
τηλεοπτικῶν διαύλων μία ἐκπομπή
διαλόγου καί προβληματισμοῦ βα-
σιζομένη εἰς τήν Ἑλληνορθόδοξον
Παράδοσιν.
Ἐκφράζομεν τήν ἐπιδοκιμασίαν
ἡμῶν πρός τόν Σεβασμιώτατον
Μητροπολίτην Δημητριάδος καί
Ἁλμυροῦ κ. Ἰγνάτιον διά τήν ἐπι-
τυχῆ ἐπί 19 ἔτη διεύθυνσιν τῆς
ἐκπομπῆς “ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ” καί πα-
ρακαλοῦμεν νά ἀναθεωρήσητε τήν
ἀρχικήν ἀπόφασιν, ὥστε ἡ ἐν λόγῳ
ἐκπομπή νά συνεχίσῃ ἀπροσκό-
πτως τήν πορείαν της.
ταγγέλλει καὶ νὰ διαδηλώνει, γιὰ
ὅλα τά δεινὰ ποὺ τοῦ δημιουργοῦν.
Ὁ σύλλογός μας λοιπὸν γνωρίζει
στὸν Ἑλληνικὸ λαὸ ὅτι δὲν πρέπει
νὰ παρασύρεται στὸ νὰ βλέπει τὸ
δένδρο καὶ νὰ χάνει τὸ δάσος, διό-
τι ὅλα τά προαναφερόμενα εἶναι
χαλκάδες τῆς ἴδιας ἁλυσίδας, τῆς
παγκοσμιοποίησης, ποὺ μὲ γρήγο-
ρους ρυθμοὺς ἀποδομεῖ τὴν
Ὀρθοδοξία καὶ τὸν Ἑλληνισμό. Ὁ
Ἑλληνισμὸς πρέπει νὰ συνενώσει
τὶς δυνάμεις του καὶ μὲ καθαρὴ
σκέψη, συνεκτιμώντας τὶς ἐξελί-
ξεις τῆς εὐρύτερης περιοχῆς, ἀλλὰ
καὶ ὁλόκληρου τοῦ Πλανήτη, νὰ
ἐπιβάλει στοὺς ὅποιους πολιτικοὺς
δρῶντες τὶς ἐνέργειες καὶ τὶς λύ-
σεις, ποὺ εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον
του, ἀλλὰ καὶ ἐν γένει τῆς παγκό-
σμιας κοινωνίας, γιατί ὁ Ἑλλη-
νισμὸς πάντα ὑπῆρξε οἰκουμενι-
κός. Θὰ πρέπει ἐπίσης νὰ γνωρί-
ζουν καὶ οἱ ἐντὸς συνόρων καὶ οἱ
ἐκτὸς συνόρων, ὅτι οἱ μὲν θὰ λο-
γοδοτήσουν καὶ θὰ πληρώσουν, γιὰ
αὐτὰ ποὺ ἔχουν κάνει, οἱ δὲ ὅτι, ὁ
Ἑλληνικὸς λαὸς δὲν θὰ ἀναγνωρί-
σει τὴν προδοσία καὶ τὸ ξεπούλη-
μα, ποὺ ὑφίσταται. Ἀπὸ τὴν Κρήτη
εὐχόμαστε στοὺς συνέλληνες-ὀρ-
θόδοξους πίστη καὶ δύναμη.
Ὁ Πρόεδρος
Ἀντώνιος Ἱερωνυμάκης
Ὁ Γραμματέας
Κωνσταντῖνος Παπαδημητράκης
Ἐπί δέ τούτοις, εὐελπιστοῦντες
ἀφʼ ἑνός μέν ὅτι θέλετε κατανοή-
σει τήν σημασίαν τῶν ὡς ἄνω
ἐκτεθέντων καί ἀφʼ ἑτέρου ὅτι εἰς
τάς τελικάς ἀποφάσεις ὑμῶν θά
λάβητε ὑπʼ ὄψιν τάς θέσεις τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπικα-
λούμεθα ἐφʼ ὑμᾶς πλουσίαν τήν
Χάριν τοῦ Θεοῦ καί διατελοῦμεν
μετ' εὐχῶν.
† Ὁ Ἀθηνῶν ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ,
Πρόεδρος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ἀρχιμ. Μᾶρκος Βασιλάκης
Προσέφερον πρὸς ἐνίσχυ-
σιν τοῦ «Ο.Τ.» εἰς ΕΥΡΩ»:
Ἀνώνυμος, Ἀθήνα, 1000,00.
Ἀρμόδιος Μῶρος, Ἀθήνα 50,00.
Ὁ «Ο.Τ.» εὐχαριστεῖ θερ-
µῶς τοὺς εὐγενεῖς δωρη-
τὰς καὶ εὔχεται, ὅως ὁ
Κύριος χαρίσῃ αὐτοῖς ἀντὶ
τῶν ἐιγείων τὰ ἐουρά-
νια.
Σελὶς 8η 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

Ε
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΙΩΠΑ, ΟΙ ΠΡΟΣΚΕΙΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΑΠΑΝΤΗΣΑΤΕ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΜΕΝ ὅτι ὁ Ἀρχιμανδρίτης τῆς Ἱ. Ἀρχιεπι-
Η ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΜΕ «ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ» ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΙΝ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ σκοπῆς Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος «ἐκοινώνησε» ὄστιαν εἰς κάποι-
Ἐπὶ τοῦ σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἔκλεισαν ἐκκλησιαστικὰ λύκεια καὶ ἤλλαξεν ὁ χαρακτὴρ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν αν Λειτουργίαν Παπικῶν, εἰς τήν ὁποίαν παρίσταντο καί
Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς καί Ὀρθόδοξοι θεολόγοι εἶναι μέν εἰς

Η
῎Η ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ; Ἄφωνος παραμένει ἡ Διοικοῦσα τῶν Θρησκευτικῶν, ἔπειτα ἀπὸ τὶς βάθμια ἐκπαίδευση σχεδὸν ἐκμη- τρικὴ λογική, βαθμοθηρία). Γιʼ αὐτὸ «διαθεσιμότητα» ἀλλά δέν ἔχει ὁλοκληρωθῆ ὑπό τῶν ἁρμοδίων
Συνοδικῶν Ὀργάνων ἡ ἀνάκρισις. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ Ἀρχιε-
Τοῦ κ. Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου διαρροὲς στὸν τύπο –τὸ περασμέ- δενίζει τὴν παρουσία του στὸ πρό- καὶ ἐπιφυλασσόμαστε νὰ τοποθε-
πίσκοπος καί οἱ περί αὐτόν δέν ἐπιθυμοῦν νά ὑπάρξη πόρισμα
νο φθινόπωρο– ἑνὸς σχεδίου γιὰ γραμμα καὶ ἐλαχιστοποιεῖ τὴ συμ- τηθοῦμε συνολικὰ γιὰ τὸ σχε-
Ἐκκλησία καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
βολή του στὴ συνολικὴ ἐκπαιδευ- διασμὸ τοῦ νέου λυκείου προσ- καί ἀπόφασις, διότι εἰς αὐτήν τήν περίπτωσιν θά πρέπη νά ἐφαρ-
ΠΡΟΩΘΗΣΗ ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Ὑγείας νομοσχεδίου, ποὺ τὸ νέο Λύκειο, τελικὰ μὲ τὶς πρόσ-
μοσθοῦν οἱ Ἱεροί Κανόνες, νά ἀποβληθῆ ἀπό τήν Ἐκκλησίαν ὁ
Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ἐπὶ τοῦ κρι-
προβλέπει τὴν λήψη ὀργάνων ἀπὸ δότη ἀκόμη καὶ μὲ φατες ἀνακοινώσεις τοῦ τικὴ προσπάθεια (κάτι ποὺ ἐξάλλου εχῶς.
Ἀρχιμανδρίτης καί νά ἀρχίση ἡ παρακολούθησις καί ἡ ἀνάκρισις
σίμου ζητήματος τῆς ὑποβαθμίσεως
«εἰκαζόμενη συναίνεση» ἐπανέφερε στὴν ἐπιφάνεια τὸ ζή- ΥΠΔΒΜΘ, φαίνεται νὰ ἀναγνωρίζε- καὶ ἡ ἴδια ἡ Ὑπουργὸς ὑπογράμμι- Κλείνοντας, ὀφείλουμε νὰ τονί- δι᾽ ὅλους τούς Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν εἰς τούς
τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν
τημα τῶν μεταμοσχεύσεων. Ἰατροί, δημοσιογράφοι, θεολόγοι ται στὴν πράξη ἡ θεμελιώδης παι- σε σὰν λάθος, σὲ προφορικὴ συν- σουμε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὴν πά- διαλόγους καί καταθέτουν εὐθέως αἱρετικάς θέσεις ὡς συνέβη
εἰς τὰ σχολεῖα. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
ἀκόμη καὶ ἐπίσκοποι ἀρθρογράφησαν τὶς ἡμέρες αὐτές σ᾽ δευτικὴ ἀξία τοῦ ΜτΘ. έντευξή της, ἀναφερόμενη στὰ μο- για θέση μας γιὰ μιὰ θρησκευτικὴ
νόωρα μαθήματα, ποὺ ὑπῆρχαν προσφάτως.
ἐκκλησιαστικὲς καὶ κοσμικὲς ἐφημερίδες γιὰ τὸ θέμα. Στὴν πλει-
καὶ ἡ ἁρμοδία Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ
Σύμφωνα ὅμως μὲ τὶς ἀνακοινώ- ἐκπαίδευση, ποὺ θὰ ἀμβλύνει τὶς
ονότητά τους τάχθηκαν ἐναντίον τῆς πρόβλεψης τοῦ νομοσχε- στὸ προηγούμενο πρόγραμμα). ἀντιθέσεις, θὰ ξεπερνᾶ τὶς προκα- Ἐρωτῶμεν τόν Μακαριώτατον Ἀθηνῶν μέ τήν ἰδιότητα τοῦ
ὄχι μόνον δὲν δημοσιοποιοῦν τὰς
σεις τοῦ ΥΠΔΒΜΘ, στὸ τελικὸ σχέ- Προέδρου τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου: Πῶς ὁ πιστός λαός θά
δίου γιὰ λήψη ὀργάνων ἀπὸ δότη μὲ «εἰκαζόμενη συναίνεση». ταλήψεις καὶ τὶς στερεότυπες ἀντι-
θέσεις των ἐπὶ τοῦ ζητήματος, ἀλλὰ
διο γιὰ τὴν μορφή, τὸ περιεχόμενο Ἑπομένως ἐὰν τὸ ὑπουργεῖο ἐπι-
Τὴν ἴδια ὅμως στιγμὴ ὑπερασπίστηκαν μὲ σθένος τὶς μεταμο- θυμεῖ τὸ μάθημα μὲ τὸν νέο τίτλο λήψεις, θὰ ἑνώνει καὶ δὲ θὰ χωρί- ἀντισταθῆ εἰς τάς αἱρέσεις, ὅταν ὁ «Πρῶτος» τῆς Ἐκκλησίας
ἀποφεύγουν νὰ ἐκδώσουν ἔστω καὶ
σπουδῶν καὶ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς ἀρνῆται νά ἐφαρμόση τούς Ἱερούς Κανόνας διά τόν Ἀρχιμαν-
σχεύσεις, ποὺ γίνονται μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τοῦ δότη ἢ τῶν σκοποὺς τοῦ νέου Λυκείου, τὸ μά- νὰ ἐξυπηρετήσει στοιχειωδῶς τὶς ζει τοὺς μαθητές. Στὴν κατεύθυν-
μίαν καταδικαστικὴν ἀνακοίνωσιν,
συγγενῶν του. Ἕνας μάλιστα ἐπίσκοπος μολονότι ὀρθῶς ἐπε- ἀνάγκες τῆς ἐκπαίδευσης μὲ στό- ση αὐτὴ εἴμαστε πρόθυμοι νὰ συμ- δρίτην ἤ καί διά Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι ἀσπάζονται τήν μεταπα-
θημα τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι τὸ
ὅταν τοῦτο πράττουν ἐπιστημονικοὶ
σήμανε ὅτι «συναίνεση ποὺ εἰκάζεται δὲν εἶναι συναίνεση», βάλουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις, τερικήν θεολογίαν ἤ ἀναπτύσσουν θεωρίας περί διηρημένης
μοναδικὸ μάθημα, τὸ ὁποῖο ἀπέ- χο μιὰ σφαιρικὴ προσέγγιση τῆς
φορεῖς ἀλλὰ καὶ οἱ θεολόγοι τοῦ
ἔσπευσε ταυτόχρονα νὰ σημειώσει ὅτι ἡ δωρεὰ ὀργάνων (ἐνν. τονίζοντας ὅτι τὸ ἀμέσως ἑπόμενο Ἐκκλησίας μετά τῶν Παπικῶν; Πῶς θά ἀντισταθῆ ὁ πιστός λαός
κτησε «νέο τίτλο» δηλ. «Θρησκεία γνώσης γιὰ τὸ θρησκευτικὸ φαινό- εἰς τήν αἵρεσιν τοῦ Παπισμοῦ, ὅταν ὁ Ἀρχιμανδρίτης «μετέλα-
«Καιροῦ», οἱ ὁποῖοι καταγγέλλον-
μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τοῦ δότη ἢ τῶν συγγενῶν του) «παρου- καὶ κόσμος» (σημ.: στὶς Β΄ καὶ Γ΄ τά- μενο στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ βῆμα γιὰ τὸ ΥΠΔΒΜΘ προκειμένου
βε» κατά τόν τρόπον τῶν Παπικῶν, ἐνώπιον Ὀρθοδόξων Μη-
ται ὅτι συμπλέουν εἰς πολλὰ ζητή-
σιάστηκε ὡς πράξη ὕψιστης ἐθελοντικῆς προσφορᾶς καὶ συν- ξεις) σὲ σχέση μὲ τὰ ὑπόλοιπα, τὰ τοῦ κόσμου, ὀφείλει, προκειμένου νὰ πείσει γιὰ τὶς πραγματικὲς προ-
αλληλίας. Καὶ πράγματι ἔτσι εἶναι»! τροπολιτῶν καί θεολόγων, οἱ ὁποῖοι συνεκάλυψαν τό θέμα; Ἀνα-
ματα μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον. Ἡ
ὁποῖα ἐξακολουθοῦν νὰ ὑφίσταν- νὰ εἶναι ἐναρμονισμένο μὲ τὸ συν- θέσεις του σχετικὰ μὲ την ἀναβάθ-
μιση τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευ- μένομεν ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον ἀπαντήσεις. Ὡς Θηβῶν εἶχε
γραμμὴ τῆς σιωπῆς τοῦ Ἀρχιεπι-
Ἡ κατὰ τὸ 1999 ληφθεῖσα ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας, ποὺ χαρα- ται μὲ τὶς γενικές τους ὀνομασίες ολικὸ σχεδιασμὸ τοῦ νέου Λυ- πλούσιον ἀντιαιρετικόν ἔργον. Ὡς Ἀθηνῶν ἐπιτρέπει τήν διείσ-
κτήριζε τὴ δωρεὰ ὀργάνων «θεάρεστη πράξη ἀγάπης καὶ θυ- σης στὸν τόπο μας, εἶναι νὰ προ-
σκόπου τελικῶς ἀποδεικνύεται ἐπι-
(π.χ. Μαθηματικά, Ἱστορία, Φυσικὴ κείου, νὰ ἀναθεωρήσει τὴν πρότα- δυσιν τῆς αἱρέσεως εἰς τήν Ἐκκλησίαν (Μεταπατερική θεολογία
σίας» καὶ ἡ ἐπὶ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ σή του ἐπαναφέροντας τουλάχι- χωρήσει ἐπιτέλους στὴ κατάργηση
ζήμιος διὰ τὴν θρησκευτικὴν ἐκπαί-
κ.λπ.). Ταυτόχρονα διαφορο- κ.λπ.); Τί ἐμεσολάβησεν ἀπό τήν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν κατέ-
μὲ τὴν ὁποία ὅλα τά μέλη της δήλωναν δωρητὲς ὀργάνων, ἔχουν στον τὸ δίωρο στὴ Β΄ τάξη. Εἶναι τῶν ἐγκυκλίων, ποὺ ἀφοροῦν στὶς
δευσιν. Ἡ γραμμὴ αὐτὴ ὡδήγησεν
ποιεῖται ριζικὰ ὁ χρόνος, ποὺ διατί- ἀπαλλαγὲς ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν λαβε τόν θρόνον τῶν Ἀθηνῶν;
δημιουργήσει μεγάλη σύγχυση μεταξύ τῶν πιστῶν. Κι ἐὰν ἡ τώ- θεται γιὰ τὴ διδασκαλία του, ἀφοῦ ἀναγκαῖο ἐξάλλου νὰ ὑπενθυμί-
εἰς τὴν μεταβολὴν τοῦ μαθήματος
Θρησκευτικῶν καὶ οἱ ὁποῖες ἐξακο- Γ. Ζ.
ρα προωθούμενη λήψη ὀργάνων γιὰ μεταμόσχευση μὲ «εἰκαζό- στὴ μὲν Β΄ τάξη γίνεται μονόωρο σουμε ὅτι γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ ἔχει
ἀπὸ κατηχητικὸν εἰς θρησκειολογι-
μενη συναίνεση» πρέπει νὰ καταδικαστεῖ ἀπὸ τὴν Ποιμαίνουσα ἤδη ἀποφανθεῖ τὸ Συμβούλιο τῆς λουθοῦν νὰ δημιουργοῦν προβλή-
(τὸ μοναδικὸ μάθημα στὴ τάξη
Καταγγέλλει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κυρηνείας
κόν, κάτι τὸ ὁποῖον ἐπεζήτει ὁλό-

Ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΕΚΑΜΝΕ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΝ

Ἐκκλησία μὲ τρόπο σαφῆ καὶ κατηγορηματικό, ἐξίσου σημαν- Ἐπικρατείας σὲ παλαιότερη ἀπό- ματα στὴν καθημερινότητα τῆς
αὐτή) σὲ σχέση μὲ τὰ ὑπόλοιπα,
κληρος ἡ κεντροαριστερὰ παράτα-
τικὸ εἶναι νὰ ὑπάρξει μιὰ γενικότερη ἐπὶ τοῦ θέματος τῶν μετα- φασή του ὅτι ἡ θρησκευτικὴ ἐκπαί- σχολικῆς κοινότητας ἀφήνοντας
στὴ δὲ Γ΄ τάξη «ἀναβαθμίζεται» σὲ ἀνοιχτὰ ζητήματα, ποὺ δὲν ἐξυπη-
ξις καὶ ἕν διαβεβλημένον, ἄθεον καὶ
μοσχεύσεων ἀπόφαση ποὺ θὰ στηρίζεται στὴν πεῖρα καὶ τὴ δι- δευση –ὡς συνταγματικὴ πρόβλε-

ΚΕΝΤΡΟΝ Ι. ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

δίωρο, πλὴν ὅμως ἐπιλεγόμενο. ρετοῦν παρὰ μόνο πρόχειρες ἰδεο-
δασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων.
ἀνιστόρητον τμῆμα τῆς Νέας Δη-
ψη– δὲν ἐξυπηρετεῖται ἐπαρκῶς μὲ
Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ εἰσάγεται τὴν μονόωρη διδασκαλία. Ὁ θεο- λογικὲς φορτίσεις καὶ θέτουν
μοκρατίας. Τὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς
Διαφωτιστικὴ γιὰ τὸ θέμα μας εἶναι μία σχετικῶς πρόσφατα ἕνα νέο (;) ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενό διαρκῶς σὲ ἀμφισβήτηση ἕνα μά-
λογικὸς ἐκπαιδευτικὸς κόσμος
ἀλλοιώσεως τοῦ μαθήματος τῶν
δημοσιευθεῖσα μελέτη τοῦ μοναχοῦ Ἠσαΐα*, τοῦ Κελλίου «Πα- του μάθημα, ποὺ ἐνῶ στὴ A΄ τάξη θημα, ποὺ τὰ τελευταῖα χρόνια
ναγούδα» τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πνευματικοῦ τέκνου τοῦ ἁγίου Γέ- ἀναμένει μὲ ἐνδιαφέρον τὴν ἀπάν-
Θρησκευτικῶν ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τῆς
διατηρεῖ τὴν ὑφιστάμενη καὶ σήμε- τηση τοῦ ὑπουργείου, ἐνῶ θὰ θεω- ἀλλάζει πρὸς τὸ καλύτερο.
ροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου. Στὴ μελέτη αὐτὴ ὁ μοναχὸς Ἠσαΐ-
ὑποχρεωτικῆς διδασκαλίας του εἰς
ρα γενικὴ ὀνομασία «Θρησκευτι- ροῦσε ὡς κίνηση ὕψιστης αἴσθη- Ἡ Διοικοῦσα Ἐπιτροπὴ Ὁ Πανιερώτατος ἐκφράζει τήν
ας, ἀφοῦ ἀναλυτικὰ παρουσιάζει τὴ στάση τριῶν ἁγίων Γερόν-
ὅλας τὰς τάξεις τοῦ Γυμνασίου καὶ
κά», στὶς ἄλλες δύο τάξεις ἐμφανί- σης εὐθύνης τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ τοῦ «Πανελληνίου Θεολογικοῦ ἐντονώτατη διαμαρτυρία του καί
των τῆς ἐποχῆς μας ἀπέναντι στὴ δωρεὰ ὀργάνων, καταλήγει
τοῦ Λυκείου ἔκαμνε μόνον ἡ Παν - Ὑπό τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κυρη-
ζεται σαφῶς διαφοροποιημένο ἢ μαθήματος γιὰ τὴν Γ΄ τάξη στὴ ζώ- Συνδέσμου –ΚΑΙΡΟΣ– καταγγέλλει γιά ἄλλη μιά φορά τή
λέγοντας: «οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι Γέροντες Παΐσιος, Πορφύριος
νείας ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνα-
ἐξειδικευμένο κάτω ἀπὸ τὸν προ-
ελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων, ἡ
καὶ Σωφρόνιος οὔτε "δότες ὀργάνων" εἶχαν δηλώσει, ἀλλὰ καὶ νη τῶν ὑποχρεωτικῶν, ἔστω καὶ μὲ γιὰ τὴν ἀναβάθμιση νέα προκλητική αὐτή στάση τοῦ
κοίνωσις:
αναφερθέντα τίτλο. Πρόκειται «Ὁ Μητροπολίτης Κυρηνείας
ὁποία εὑρίσκετο ἀντιμέτωπος μὲ
σαφῶς ἀπέτρεψαν ἀπὸ τὴν προσφορὰν καὶ ἀφαίρεσιν ζωτικῶν τὸ ἰσχῦον καθεστὼς τῆς μιᾶς (1) τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης» καθεστῶτος τοῦ Ἔρογλου καί
ἀσφαλῶς γιὰ ἐσκεμμένη ἐνέργεια Παῦλος ἀπέστειλε ἐπιστολή δια-
τὰς «ἐχθρικάς» διαθέσεις τοῦ
ὀργάνων πρὸς μεταμόσχευσιν. Ἐντεῦθεν καὶ προκύπτει… τὸ ὥρας. Θεόφιλος Ἀμπατζίδης, ἀπαιτεῖ τόν σεβασμό πρός ὅλα τά
– ἐπιλογὴ τοῦ Ὑπουργείου, τὸ μαρτυρίας πρός τούς Πρέσβεις
Ἀρχιεπισκόπου καὶ Σεβ. Μητροπο-
χρέος τῶν ἁρμοδίων τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ ἀκολουθήσουν Οἱ παραπάνω προτάσεις μας Θεολόγος (Κοζάνη) ἱερά μας μνημεῖα.
πιστῶς τὰ “βήματα τῶν Ἁγίων μας” καὶ νὰ ἐπανορθώσουν πᾶν ὁποῖο προκαταλαμβάνει τοὺς πάν- τῶν χωρῶν τῶν μονίμων μελῶν
λιτῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν πιστεύουν εἰς
τες καὶ ἐρήμην τῶν θεολογικῶν προφανῶς οὔτε παραβλέπουν τὴν Ἀνδρέας Ἀργυρόπουλος, Ὁ Μητροπολίτης Παῦλος ὑπεν-
ἡμαρτημένον, ἐξ ἀγνοίας ἢ κατόπιν πιέσεων γενόμενον». Σχολικὸς Σύμβουλος Θεολόγων τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας, τούς
τοὺς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλη-
ἐπιστημονικῶν ἑνώσεων θέτει ὅποια θετικὴ προσπάθεια καταβάλ- θυμίζει ξανά ὅτι ὅλα αὐτά τά ἔκ-
λεται γιὰ τὴ βελτίωση τοῦ νέου Λυ- (Μυτιλήνη) Προέδρους τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπι-
σίας. Ὁ σημερινὸς Ἀρχιεπίσκοπος
Γιὰ τὴ λήψη σοβαρῆς ἀπόφασης γιὰ τὸ θέμα τῆς δωρεᾶς ἀδιαπραγμάτευτα καὶ χωρὶς νὰ τὸ τροπα συμβαίνουν λόγῳ τῆς συν-
κείου, οὔτε ἔχουν νὰ κάνουν μὲ Πηγή Καζλάρη, τροπῆς, τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινο- εχιζόμενης παράνομης Τουρκικῆς
ὀργάνων θὰ πρέπει νὰ παραμεριστεῖ ὁ ἀνθρώπινος ἐνθου-
βαρύνεται: 1ον) μὲ τὴν διάλυσιν τῆς
συγκεκριμενοποιεῖ τὸ πλαίσιο καὶ βουλίου, τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβου-
σιασμὸς καὶ ἡ προσπάθεια νὰ φανοῦμε προοδευτικοὶ ἢ ἀγαπητοὶ τὴν ἐξυπηρέτηση πρόσκαιρων συν- Θεολόγος (Λάρισα) κατοχῆς. Σέ περίοδο κατά τήν
Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως καὶ
τὸ περιεχόμενο τοῦ νέου αὐτοῦ τεχνιακῶν αἰτημάτων. Τὰ ὅποια λίου, καί τόν Γενικό Γραμματέα
στὸν κοσμικὸ ἄνθρωπο καὶ νὰ ἀκολουθηθεῖ ἡ ὁδὸς τῶν ἁγίων Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, ὁποία ἡ Τουρκία ἐπιθυμεῖ διακαῶς
τὸ κλείσιμον πολλῶν Ἐκκλησια-
μαθήματος. προβλήματα ἐπιφέρει ὁ νέος αὐτὸς τῆς Οὐνέσκο, μέ τήν ὁποία καταδι-
Πατέρων καὶ Γερόντων. Ἡ παράδοση τῶν ἁγίων μας ἀπορρίπτει Καθηγητὴς τοῦ Τμήμ. Θεολογίας τήν εἴσοδό της στήν Εὐρωπαϊκή
στικῶν Λυκείων καὶ 2ον) μὲ τὴν
ὄχι μόνο τὴ δωρεὰ ὀργάνων μὲ εἰκαζόμενη συναίνεση ἀλλά, στὶς
ὑποβάθμισιν τοῦ μαθήματος τῶν Ὅσο καὶ ἂν εἶναι ἐλλιπῆ τὰ στοι- σχεδιασμὸς σὲ ὅλους τοὺς ἐκπαι- τοῦ ΑΠΘ (Θεσσαλονίκη) κάζει μέ ἀποτροπιασμό καί βδε- Ἕνωση, ἐπισημαίνει ὁ Μητροπολί-
πιὸ πολλὲς περιπτώσεις μεταμοσχεύσεων, καὶ τὴν συνήθη τα- χεῖα –αὐτὴ τὴ στιγμὴ– γιὰ τὸ δευτικοὺς θὰ ἀφοροῦν προφανῶς λυγμία τήν ἐκ νέου προκλητική της Παῦλος, περιφρονεῖ τίς Εὐρω-
Γρηγόρης Μαυροκωστίδης,
Θρησκευτικῶν.
κτική τῆς δωρεᾶς ὀργάνων μὲ συναίνεση τοῦ δότη ἢ τῶν συγ- ἀκριβὲς περιεχόμενό του, πρέπει καὶ τοὺς θεολόγους, γιʼ αὐτὸ καὶ πι- ἐνέργεια τοῦ ψευδοκράτους νά παϊκές ἀποφάσεις καί προσποιεῖται
Ὁ «Καιρὸς» νὰ γίνει κατανοητὸ ὅτι οἱ ὅποιοι στεύουμε ὅτι χρειάζεται συντονι-
Θεολόγος (Θεσσαλονίκη)
μετατρέψει σέ πολιτιστικό κέντρο
γενῶν του. Κρίσιμο παραμένει πάντοτε τὸ ζήτημα τοῦ πραγμα- Δημήτρης Μόσχος, ἄγνοια τῆς ὀντότητας καί τῆς ὕ -
τικοῦ θανάτου καὶ τῆς ὑπάρξεως ἢ μὴ ζώντων ὀργάνων, χρήσι- παιδαγωγικοὶ καὶ ἐκπαιδευτικοί του σμένη προσπάθεια ἀπὸ ὅλους τοὺς τόν ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τῆς παρξης τῆς Κυπριακῆς Δημοκρα-
στόχοι καὶ σκοποὶ ἀκυρώνονται a ἐκπαιδευτικοὺς φορεῖς ὥστε νὰ Λέκτορας τοῦ Τμήμ. Θεολογίας Θερμιώτισσας στό κατεχόμενο χω-
μων γιὰ μεταμόσχευση, σὲ ἄνθρωπο πραγματικὰ (καὶ ὄχι ἁπλῶς τίας, ἀπό τήν ὁποία ἀναμένει μέ
Ἀκολούθως παραθέτομεν τὴν
priori στὴ πράξη, ἐφόσον ἡ διδα- ἀναδείξουμε μὲν τὰ ὅποια θετικὰ τοῦ ΕΚΠΑ (Ἀθήνα) ριό Θέρμιας τῆς ἐπαρχίας Κερύ-
ἐγκεφαλικὰ) νεκρό. θράσος τή συγκατάθεσή της. Τέ-
ἀνακοίνωσιν τὴν ὁποίαν ἐξέδωσαν
οἱ θεολόγοι τοῦ «Καιροῦ» διὰ τὴν
σκαλία του περιοριστεῖ σὲ μία (1) τῆς νέας πρότασης (π.χ. μαθητικὲς Γιῶργος Παπαδόπουλος, νειας καί καταγγέλλει τό ὑποτελές λος, καλεῖ τίς ξένες Κυβερνήσεις
Σημείωσις: ὥρα ὑποχρεωτικὴ (Β΄ τάξη) καὶ δύο ἐργασίες, μείωση μαθημάτων) ἐπι- Θεολόγος (Ἀθήνα) στήν Τουρκία καθεστώς τοῦ Ἔρο- καί τούς Διεθνεῖς Ὀργανισμούς νά
* Μοναχὸς Ἠσαΐας, Μεταμοσχεύσεις – «Ἐγκεφαλικὰ νεκροὶ» δότες.
ὑποβάθμισιν τοῦ μαθήματος τῶν
(2) ὧρες μετὰ ἀπὸ ἐπιλογὴ (Γ΄ τά- σημαίνοντας ταυτόχρονα τὶς ἀδυ- Χριστόφορος Παπασωτηρόπουλος, γλου γιά τή νέα ἐγκληματική αὐτή λάβουν τά δέοντα μέτρα, ὥστε νά
Οἱ θέσεις τῶν συγχρόνων ἁγίων Γερόντων: Παϊσίου – Πορφυρίου –
Θρησκευτικῶν. Αὕτη ἔχει ὡς ἀκο-
ξη). Ἡ ἐμπειρία καὶ ἡ πρακτικὴ ναμίες της καὶ τὶς ἐμμονές της σὲ Θεολόγος (Πάτρα) ἐνέργεια εἰς βάρος τῶν χριστια- ἐξαναγκασθεῖ ἡ Τουρκία νά τερμα-
Σωφρονίου, περιοδικὸ «Παρακαταθήκη» τεύχη 73 καὶ 74, καθὼς καὶ
λούθως:
«Παρὰ τὶς δυσοίωνες προβλέ- ἔχουν ἀποδείξει ὅτι μονόωρη διδα- παρωχημένα σχήματα καὶ λανθα- Νόνη Σταματέλλου, νικῶν μας μνημείων. τίσει τήν κατοχή».
στὴ «Θεοδρομία», τεῦχος 4ο, Ὀκτώβριος – Δεκέμβριος 2010. ψεις γιὰ τὴν τύχη τοῦ μαθήματος σκαλία μαθήματος στὴ δευτερο- σμένες ἐπιλογὲς (π.χ. ἐξετασιοκεν- Θεολόγος (Ἰωάννινα)

Ἐπισημαίνει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος

Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης διά

ΟΧΙ ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΟΡΟΥΣ ΗΘΙΚΗΣ ΒΑΣΕΩΣ «ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΙΣ»

ΑΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΣΤΕΡΟΥΜΕΝΗ τόν μαρτυρικόν Πατριάρχην Γρηγόριον τόν Ε´
χρόνια καὶ ἦταν Πάσχα ἐκείνη τὴν

ΚΑΤΑ ΤΗΝ Μ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΝ

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτι-
δος κ. Νικόλαος ἐξέπληξεν διὰ
μίαν ἀκόμη φορὰν θετικῶς. Ἠρνή-
θη τὴν συμμετοχὴν εἰς ἑορταστικὰς
ἐκδηλώσεις Πολιτιστικῶν Συλλό-
γων κατὰ τὴν Μεγάλην Τεσσαρα-
κοστήν. Αἱ ἐκδηλώσεις αὐταί κατα-
λύουν τήν νηστείαν καί ἀντιβαί-
νουν εἰς τήν πνευματικότητα τῆς
περιόδου αὐτῆς, ἐπισημαίνει εἰς
ἀνακοίνωσίν του. Τό πλῆρες κείμε-
νον τῆς ἀνακοινώσεως ἔχει ὡς ἀκο-
«Κατά τήν περίοδο τῆς Ἁγίας
λούθως:
καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς κα-
ταφθάνουν στήν Ἱερά Μητρόπολη
προσκλήσεις γιά τήν παρουσία
τοῦ Σεβασμιωτάτου ἤ ἐκπροσώ-
που του σέ διάφορες μουσικές
ἐκδηλώσεις, μέ συνεστιάσεις καί
χορούς, τίς ὁποῖες διοργανώνουν
σύλλογοι τῆς περιοχῆς.
Λυπούμεθα, διότι παρά τήν ἐκτί-
μηση καί ἀγάπη πού διατηροῦμε
εἰς τούς Πολιτιστικούς Συλλό-
γους, δέν δυνάμεθα νά ἀνταπο-
κριθοῦμε στίς προσκλήσεις αὐτές,
γιά τό λόγο ὅτι αὐτή τήν περίοδο ἡ
Ἐκκλησία μας βιώνει τή νηστεία
καί ἀποτρέπει τούς πιστούς ἀπό
ἐκδηλώσεις, πού καταλύουν τή
νηστεία καί ἀντιβαίνουν στήν
πνευματικότητα τῆς περιόδου
αὐτῆς.
Θά ἦταν εὐχῆς ἔργον οἱ ὀργα-
νωτές τῶν χαρμόσυνων αὐτῶν
ἐκδηλώσεων, στίς ὁποῖες, ὅπως
ἔχουμε πληροφορίες, καταλύεται
κρέας καί ἄλλα ἀρτήσιμα φαγητά
καί ἐπικρατεῖ ξεφάντωμα χοροῦ καί
τραγουδιοῦ, νά κρατοῦσαν τήν πα-
ράδοση καί νά μετέθεταν τίς ἑορ-
ταστικές ἐκδηλώσεις μετά τό Πά-
σχα.
Ἡ ἰσοπέδωση προαιωνίων
ἀρχῶν καί ὑψηλῶν ἰδανικῶν, ἐπι-
πλέον δέ, ἡ κατάργηση μέ τρόπο
ἐπιπόλαιο τῆς ἁγίας νηστείας, δέν
ὠφελοῦν καί δέν συνάδουν μέ τό
ἦθος τοῦ ἑλληνορθοδόξου πολιτι-
σμοῦ, τόν ὁποῖον ὁ τόπος μας σέ-
βεται ὡς τό ὑψηλότερο καί ἁγιώ-
τερο ἰδανικό».
ἡμέρα, τὸ 1821, κρεμάστηκε, ἔξω
Τήν δεκάτην Ἀπριλίου τιμᾶται ἡ
στὴν αὐλὴ τοῦ Πατριαρχείου, ὁ τό-
μνήμη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαί- Τοῦ Σεβ. Μητρ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου τῶν ἐντατικολόγων, τοῦ Συνδέ- χου Γρηγορίου τοῦ Ε´, ὁ ὁποῖος
τε Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε΄.
σμου Νοσηλευτῶν Ἑλλάδας, τῶν ἀπηγχονίσθη εἰς τήν Κεντρικήν Πύ-
Ἔκτοτε καὶ κάθε χρόνο τὸν θυ-
ἄρθρον του, εἰς τήν ἐφημερίδα στηρίχτηκαν στὴν ἰδέα τῆς δωρεᾶς καὶ ἄλλο σὲ μικρονοϊκὰ νομοθετικὰ συλλόγων μεταμοσχευθέντων, μούμαστε τέτοια μέρα. Πρὶν κα-
ας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος εἰς
ἀλλὰ καὶ τὸ σύνολο τῶν ἄμεσα
λην τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό Φανά-
«ΤΟ ΒΗΜΑ», τοποθετεῖται καί ὀργάνων. Αὐτὴ παρουσιάστηκε ὡς τεχνάσματα ἁρπακτικῆς λογικῆς. τεβῶ σήμερα στὴν Ἐκκλησία, πέ-
ἐπί τῆς προσφάτου ἀποφάσεως τῆς πράξη ὕψιστης ἐθελοντικῆς προσ- Αὐτά, μαζὶ μὲ τὰ τελευταῖα ψήγμα- ἐμπλεκομένων στὶς μεταμοσχεύ-
ριον κατά τήν προαναφερομένην
ρασα, καθ΄ ὅ εἶχα χρέος, καὶ ἔβαλα
σεις, ἐκφράζει τὴν κάθετη ἀντίθε-
Κυβερνήσεως διά τήν δωρεάν ὀργά- φορᾶς καὶ συναλληλίας. Καὶ πράγ- τα ἀνθρωπιᾶς καὶ ἰδεολογίας, θὰ λίγα λουλούδια στὴν ἔκτοτε Κλει-
ἡμέραν τοῦ 1821 (ἀνήμερα τοῦ Πά-
σή του στὶς κατὰ καιροὺς προσπά-
νων σώματος. Γράφει ὁ Σεβ. Μη- ματι ἔτσι εἶναι. Ἐπειδὴ ὅμως εἴτε ἡ ἀποτελειώσουν καὶ τὶς μεταμο- στή Πύλη, στὸν τόπο τοῦ μαρτυρί-
σχα). Συμφώνως πρός τό Ἐκκλη-
θειες νομοθέτησης τῆς “εἰκαζόμε-
συναλληλία μας εἶναι περιορισμέ- σχεύσεις στὸν τόπο μας. Ὅπου δο- ου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
σιαστικόν Πρακτορεῖον «amen»
νης συναίνεσης”.
νη εἴτε ἄλλες ἀδυναμίες τοῦ συ- κιμάστηκε ἡ εἰκαζόμενη συναίνεση καὶ ἄναψα ἕνα κερὶ ζητώντας τὴν
ὑπό ἡμερομηνίαν 11ην Ἀπριλίου:
«Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης
τροπολίτης:
«Οἱ μεταμοσχεύσεις ἀποτελοῦν δὲν μπόρεσε νὰ λύσει τὸ πρόβλη-
στήματος καὶ τῆς ζωῆς μας εἶναι εὐχὴ καὶ τὴν προσευχή του γιὰ τὸ
μοναδικὸ ἐπίτευγμα τῆς σύγχρο- μα τῶν μοσχευμάτων. Ἀντίθετα, ἡ Βαρθολομαῖος κάθε χρόνο ἀνάβει
αὐξημένες, ἡ χώρα μας εἶναι πολὺ Μεγάλο αὐτὸ Μοναστήρι τῆς
νης ἰατρικῆς τεχνολογίας. Χάρις σὲ Ἡ “εἰκαζόμενη συναίνεση” δὲν ἕνα κερὶ μπροστὰ στὴν κλειστὴ πύ-
φτωχὴ σὲ δωρητὲς καὶ συνεπῶς σὲ αὔξηση τῆς καχυποψίας τοῦ κό- Ὀρθοδοξίας, ποὺ λέγεται Οἰκουμε-
αὐτές, σήμερα περισσότεροι ἀπὸ ἔχει ἠθικὴ βάση, δὲν ἔχει λογικὸ λη, ἐναποθέτει λίγα λουλούδια καὶ
δότες. σμου καὶ ἡ δυσφήμηση τῶν μετα- νικὸν Πατριαρχεῖον καὶ γιὰ ὅλους
ἕνα ἑκατομμύριο συνάνθρωποί ἔρεισμα, δὲν ἔχει πρακτικὸ ἀποτέ- προσεύχεται τιμώντας μὲ αὐτὸν
μοσχεύσεων προκάλεσαν πολὺ με- λεσμα. Ἔχει ὅμως τὴ δυνατότητα ἐμᾶς, ποὺ ἔχουμε τὴν εὐλογία τοῦ
μας, ἄλλως καταδικασμένοι σὲ θά- Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ κάποιοι, τὸν τρόπο τὴ μνήμη τοῦ μαρτυρι-
προφανῶς μὴ σχετικοὶ μὲ τὶς λε- γαλύτερη ζημιὰ ἀπ΄ ὅση ὠφέλεια νὰ ὁδηγήσει τὶς μεταμοσχεύσεις Θεοῦ νὰ διακονοῦμε σ΄αὐτὸ τὸ Με-
νατο, ζοῦν μιὰ μακρᾶς διάρκειας φαντάστηκαν οἱ ἐπινοητές της. Ἂν κοῦ προκατόχου του. γάλο Μοναστήρι καὶ ζήτησα ἀκόμη
πτομέρειες τῶν μεταμοσχεύσεων, σὲ βέβαιη κοινωνικὴ ἀπαξίωση καὶ
καὶ ὑψηλῆς ποιότητας ζωή, ποὺ μά- οἱ γιατροὶ τολμήσουν νὰ εἰκάσουν Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης τὴν εὐχή του γιὰ ὅλους τούς
σκέφτηκαν νὰ ἐπινοήσουν μιὰ συν- σὲ παντελῆ ἀποτυχία.
λιστα τὴν δανείζονται ἀπὸ ἄλλους. τὴ συναίνεση τοῦ νεκροῦ, τότε θὰ Βαρθολομαῖος, μετὰ τὸ τέλος τῆς Ὀρθοδόξους ἀνὰ τὴν Οἰκουμένη,
Ὄργανα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ συν- αίνεση ποὺ εἰκάζεται, μεταμορφώ- διαπιστώσουν τὴν ἔντονη ἀντίδρα- Εἶναι λογικὸ νὰ διερωτᾶται κα- Θείας Λειτουργίας τὸ πρωὶ τῆς Κυ-
νοντας τὴν ἀγάπη σὲ χρησιμοθηρία διότι οἱ εὐχὲς ἑνὸς τέτοιου Μαρτυ-
τηρήσουν στὴ ζωὴ κάποιους, μπο- ση τῶν συγγενῶν. Καμμία εἰκαζό- νεὶς τί θὰ συμβεῖ μὲ τὰ κηρύγματα ριακῆς, ἀπευθύνθηκε πρὸς τοὺς ρικοῦ Πατριάρχου ἀσφαλῶς εἰσα-
ροῦν νὰ δώσουν ζωὴ σὲ τρίτους. καὶ τὸν δωρητὴ σὲ δεξαμενὴ ὀργά- μενη συναίνεση δὲν μπορεῖ νὰ κα- καὶ τὶς ἐκστρατεῖες περὶ τῆς δω- πολυπληθεῖς προσκυνητὲς ἀπὸ τὴν
νων. κούονται ἀπὸ τὸν Θεόν.
Ἀρκεῖ νὰ βρεθεῖ ὁ δωρητής. Ἡ ἐπι- ταργήσει τὴν ὑπεύθυνη συγγενικὴ ρεᾶς ὀργάνων ὡς “ὕψιστης πράξης Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικό, μεταξύ
τυχία τους πλέον στηρίζεται ὄχι τό- Ἐξ ὁρισμοῦ, συναίνεση εἶναι κά- ἀλληλεγγύης”. Ὁ Ἐθνικὸς Ὀργα- Ζήτησα τὴν εὐχή του γιὰ τὴν
συγκατάθεση. Δὲν πρέπει νὰ περά- τῶν ὁποίων ἦταν καὶ ἑκατοντάδες εἰρήνη τοῦ σύμπαντος κόσμου, γιὰ
σο στὴ χειρουργικὴ τεχνικὴ ὅσο τι ποὺ ἐκφράζεται καὶ ὄχι κάτι ποὺ σει ἀπαρατήρητο ὅτι ὁ Ἐθνικὸς νισμὸς θὰ συνεχίσει νὰ πορεύεται μαθητῶν ἑλληνικῶν Δημοτικῶν καὶ
στὴν ὕπαρξη μοσχευμάτων. Δυσ- εἰκάζεται, μάλιστα ἀπὸ τρίτους. αὐτοδιαψευδόμενος; Ἡ Ἐκκλησία τὴν εὐστάθεια τῶν Ἁγίων τοῦ
Ὀργανισμὸς Μεταμοσχεύσεων, Γυμνασίων, καὶ ἀναφέρθηκε στὴ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καὶ γιὰ τὴν ἕνω-
τυχῶς τὸ ἔλλειμμα αὐτῶν τῶν τε- Πῶς νὰ τὸ κάνουμε; Εἶναι ἄλλο ποὺ ἐδῶ καὶ περισσότερο ἀπὸ δέκα θὰ ἐπιμένει νὰ συμμετέχει αὐτοα- μνήμη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-
λευταίων εἶναι συχνὰ πιεστικὸ καὶ ναιρούμενη; Ὁ κόσμος θὰ ἀποφα- ση τῶν πάντων, ἀνθρώπων, Ἐκκλη-
πράγμα τὸ “δίνω κάτι δικό μου” καὶ χρόνια ὑπεύθυνα διαχειρίζεται τὸ χου Γρηγορίου τοῦ Ε΄ λέγοντας τὰ σιῶν, λαῶν καὶ ἐθνῶν τῆς ὑφηλίου.
τὸ τίμημά του καθοριστικὸ γιὰ τὸ ἄλλο τό “μοῦ παίρνουν αὐτὸ πού ὅλο θέμα, κατ΄ ἐπανάληψη καὶ μὲ σίσει νὰ ἐμπιστεύεται ἐμπαιζόμε- ἑξῆς:
ἂν κάποιοι θὰ συνεχίσουν νὰ ζοῦν νος; Αὐτὴ τὴν ἑνότητα χρειαζόμεθα σή-
μοῦ ἀνήκει”. Εἶναι ἄλλο πράγμα οἱ ἐναλλασσόμενους ἐκπροσώπους “Σήμερα εἶναι ἡμέρα πένθους καὶ μερα ἰδιαιτέρως καὶ γι᾽ αὐτὴν σᾶς
ἢ ὄχι. μεταμοσχεύσεις νὰ στηρίζονται σὲ τοῦ μεταμοσχευτικοῦ κόσμου, τοῦ Συναίνεση ποὺ εἰκάζεται δὲν πικρῶν ἀναμνήσεων, διότι σὰν σή- παρακαλῶ νὰ προσεύχεσθε καὶ
Ὡς τώρα οἱ μεταμοσχεύσεις αἰσθήματα δωρεᾶς καὶ σεβασμοῦ Πανελληνίου Ἰατρικοῦ Συλλόγου, εἶναι συναίνεση». μερα, 10 Ἀπριλίου, πρὶν ἀπὸ 190 ἐσεῖς”».

Διά νά μή ἐνοχλοῦνται οἱ «γείτονες» Τοῦρκοι

Ο ΥΠ. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΗΓΟΡΕΥΣΕ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΙΝ

Σεβ. Μητροπολῖται
ὑπέρ τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους» Ἐγκύκλιος τοῦ Σεβ. Μητρ. Πατρῶν

ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΝΤΕΛΑΚΡΟΥΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΣΦΑΓΗΝ ΤΗΣ ΧΙΟΥ»

Εἰς τό ἐπίσημον δημοσιογραφι-
κόν ἔντυπον τοῦ Διορθοδόξου
Συνδέσμου «ὁ Ἀπόστολος Παῦ-
λος» καί τοῦ Σωματείου «Οἱ φίλοι
τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» ὑπό
τήν ἐπωνυμίαν «Φωτεινή Γραμμή»
(τεῦχος Ἰαν., Φεβρ., Μαρτίου
2011) εἴδομεν ὅτι ἀρκετοί Σεβ.
Μητροπολῖται ἀπέστειλον ἐπιστο-
λήν πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον κ.
Ἱερώνυμον καί τήν Ἱεράν Σύνο-
δον τῆς Ἐκκλησίας διά τήν ἐκπλή-
ρωσιν τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔ-
θνους». Οἱ Σεβ. Μητροπολῖται
εἶναι: Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ.
Κοσμᾶς, Καλαβρύτων καί Αἰγια-
τηνῆς κ. Δαμασκηνός, Δρϋινουπό- κ. Χρυσοστόμου διά τήν στήριξιν
λεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ.
Ἀνδρέας, Κυθήρων κ. Σεραφείμ, τῶν ἀδυνάμων ἀδελφῶν μας κατά τό Πάσχα
Σταγῶν καί Μετεώρων κ. Σερα- πού εὑρίσκονται στήν πόλη μας, ἐξʼ
φείμ καί Θεσσαλιώτιδος καί Φανα- αἰτίας δυσμενῶν συνθηκῶν στίς
Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πατρῶν
ριοφαρσάλων κ. Κύριλλος. Τό πε- τοῦ πίνακα ἐκτίθεται στὸ Λοῦβρο τύπωσε τὸ 1824 τὴ διάσημη ἀνὰ τοῦ ἀντιγράφου τῆς “Σφαγῆς τῆς ἐδόθη εἰς τήν δημοσιότητα ἡ ἀκό-
χῶρες τους.
ριοδικόν μᾶς πληροφορεῖ μέ τεκ- καὶ ἀποτελεῖ προϊὸν ἔμπνευσης τὴν ὑφήλιο πλέον εἰκόνα στὸν Χίου”, ἀκόμα καὶ σήμερα τίποτα
Μέ ἀπόφασιν τοῦ ὑπουργοῦ
τοῦ Γάλλου ζωγράφου Ντελα- καμβά. Ἀπό σήμερα, ὅλοι πρέπει νά συ-
λουθος ἐγκύκλιος τοῦ Σεβ. Μητρο-
μηριωμένα στοιχεῖα ὅτι ὑπέρ τοῦ δὲν ἔχει γίνει, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ
Πολιτισμοῦ καί Τουρισμοῦ κ. Γε-
κρουά, ὁ ὁποῖος, συγκλονισμένος θέμα νὰ φτάσει στὴ Βουλὴ ἔπειτα στρατευθοῦμε σʼ αὐτή τήν παν-
πολίτου κ. Χρυσοστόμου:
«Τάματος τοῦ Ἔθνους» εἶχον «Τό Ἅγιο Πάσχα πλησιάζει.
Τὸ θέμα εἰς τὴν Βουλὴν
ρουλάνου ἀπηγορεύθη ἡ ἀνάρτη-
ἀπὸ τὴ σφαγὴ περισσότερων ἀπὸ ἀπὸ ἐρώτηση τοῦ βουλευτῆ τῆς Ὅλοι μας ἑτοιμαζόμαστε νά γιορ- στρατειά τῆς ἀγάπης. Πιστεύω ὅτι
ταχθῆ παλαιότερον οἱ Ἀρχιεπίσκο-
σις τοῦ ἀντιγράφου ἔργου τοῦ
50.000 Χιωτῶν στὶς 30 Μαρτίου Ν.Δ. Θ. Καράογλου πρὸς τὸν τάσωμε τή μεγάλη γιορτή. Ὅμως κανείς δέν θά ὑπάρξῃ, ὁ ὁποῖος θά
ποι Κρήτης καί Ἀμερικῆς κ. Εἰρη- Παρὰ τὰ συνεχῆ αἰτήματα τῆς μείνῃ ἔξω ἀπό αὐτή τήν ἱερά προσ-
Ντελακρουά, τό ὁποῖον ἀναπα-
ναῖος καί κ. Δημήτριος ὡς καί οἱ 1822 ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς, ἀπο- τοπικῆς κοινωνίας γιὰ ἀνάρτηση ὑπουργὸ Πολιτισμοῦ Παῦλο Γε- κοιτᾶξτε, σᾶς παρακαλῶ, τήν φρι-
πάθεια.
ριστᾶ τήν σφαγήν τῆς Χίου ὑπό
Σεβ. Μητροπολῖται Δράμας κ. ρουλάνο. “Ὁ ἀφανισμὸς τῶν κα- κτή πραγματικότητα γύρω μας.
Συνάνθρωποί μας, Ἕλληνες καί Πῶς θά ἀντέξωμε, ἀδελφοί μου,
τῶν Τούρκων εἰς τό ἐπισκευασμέ-
Παῦλος, Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, τοίκων τῆς Χίου συγκλόνισε ὄχι
μόνο τὸν ἑλληνισμό, ἀλλὰ καὶ ὅλη Μετανάστες πεινοῦν καί περιφέ- ἐμεῖς νά ἔχωμε φαγητό στό πα-
νον Μουσεῖον τῆς νήσου. Τοῦτο
Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου «ΟΧΙ» ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
κ. Προκόπιος, Βελεστίνου κ. Δα- τὴν Εὐρώπη. Ὁ Τύπος ἔγραψε ρονται μέ τόν πόνο ζωγραφισμένο σχαλινό τραπέζι καί συνάνθρωποί
ἀποκαλύπτει ἡ ἐφημερίς «ΔΗ-

λείας κ. Ἀμβρόσιος, Ἠλείας κ.
Γερμανός, Μαρωνείας καί Κομο-
Ἐρώτησις Βουλευτῶν
τοῦ ΛΑ.Ο.Σ διά τήν ἀλλοίωσιν
τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν
Οἱ Βουλευταί τοῦ ΛΑ.Ο.Σ κ.
Ἄδωνις Γεωργιάδης καί Ἀθανάσιος
Πλεύρης κατέθεσαν ἐρώτησιν
πρός τήν ὑπουργόν Παιδείας, διά
Βίου Μαθήσεως καί Θρησκευμά-
των κ. Ἄνναν Διαμαντοπούλου,
ὑπό ἡμερομηνίαν 6ην Ἀπριλίου, μέ
τήν ὁποίαν ζητοῦν διευκρινήσεις
διά τήν ἀλλοίωσιν τοῦ μαθήματος
τῶν Θρησκευτικῶν. Ἡ ἐρώτησις
ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Ἔντονες ἀνησυχίες ἔχει προ-
καλέσει στὴν Ἐκκλησία, στὴν
ἐκπαιδευτικὴ κοινότητα καθὼς καὶ
γενικότερα στὸν Ἑλληνικὸ Λαό, ἡ
σχεδιαζόμενη πρόθεσή σας, καὶ οἱ
σχετικές σας δηλώσεις γιὰ
ἀλλαγὲς στὸν τρόπο διδασκαλίας
ἀλλὰ καὶ στὰ σχολικὰ βιβλία τοῦ
μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν
μασκηνός καί Μυτιλήνης κ. Ἰάκω-
βος.
στὸ “Νέο Λύκειο”. Συγκεκριμένα
ὑπάρχουν ἔντονες ἀνησυχίες γιὰ
θρησκευτικὸ ἀποχρωματισμὸ τοῦ
μαθήματος, “οὐδετεροποίησή”
του ἔτσι ὥστε νὰ εἶναι σύμφωνο
μὲ τὸ πολυπολιτισμικό σας δόγμα,
καὶ μετατροπή του καὶ ἠθικολο-
γικὸ καὶ θρησκειολογικὸ συνον-
θύλευμα, κάτι τὸ ὁποῖο εἶναι κά-
θετα ἀντίθετο μὲ τὸ ἀρ. 16 τοῦ
Συντάγματος, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν
ἑλληνοχριστιανικὴ παράδοση τῆς
Πατρίδας μας...
Συνεπῶς ἐρωτᾶσθε,
Ποιὲς ἀλλαγὲς θὰ ἐπέλθουν
στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν
στὸ “Νέο Λύκειο», ποιὸ θὰ εἶναι τὸ
νέο του περιεχόμενο, ποιοὶ οἱ σκο-
ποί του, καὶ ποιὸ τὸ σκεπτικό τῶν
συγκεκριμένων ἀλλαγῶν;».
ΜΟΚΡΑΤΙΑ», ὑπό ἡμερομηνίαν
7ην Ἀπριλίου, ἡ ὁποία ἐπικαλεῖται
καί σχετικήν ἐρώτησιν τοῦ Βου-
λευτοῦ τῆς ΝΔ κ. Θ. Καράογλου.
Συμφώνως πρός τό δημοσίευμα:
«Σάλο ἔχει προκαλέσει ἡ ἀπό-
φαση νὰ μὴ ἀναρτηθεῖ στὸ ἐπι-
σκευασμένο Μουσεῖο τῆς Χίου τὸ
πιστὸ ἀντίγραφο τοῦ παγκοσμίως
διάσημου πίνακα τοῦ Ντελα-
κρουά, ποὺ ἀναπαριστᾶ τὴ σφαγὴ
τῆς Χίου καὶ εἶχε συγκλονίσει
ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη περιγρά-
φοντας τὶς κτηνωδίες τῶν Τούρ-
κων. Ὅσο κι ἂν φαίνεται ἀπίστευ-
το, ἡ ἱστορία αὐτὴ γύρω ἀπὸ τὴν
ἔκθεση ἢ μὴ τοῦ πίνακα-συμβό-
λου γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ κρατάει
ἤδη ἀπὸ τὶς πρῶτες ἡμέρες δια-
κυβέρνησης τοῦ ΠΑΣΟΚ τὸ φθι-
νόπωρο τοῦ 2009, μὲ δημοσιεύμα-
τα τοπικῶν ἐφημερίδων στὸ νησὶ
τῆς Χίου νὰ κάνουν λόγο ἀκόμα
καὶ γιὰ μυστικὴ προφορικὴ συμ-
φωνία, προκειμένου νὰ καθαιρε-
θεῖ ὁ πίνακας ὡς ἔνδειξη ἀπάλει-
ψης τοῦ ἱστορικοῦ χάσματος, ποὺ
χωρίζει τοὺς δύο λαοὺς καὶ γιὰ νὰ
μὴ “προκαλεῖται” ἡ Τουρκία.
Νὰ θυμίσουμε ὅτι τὸ πρωτότυπο
ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΙΝ ΤΖΑΜΙΟΥ ΕΙΣ ΤΑ ΤΙΡΑΝΑ
Ἐνῶ εἰς τήν Ἑλλάδα τά δύο κόμ-
ματα ἐξουσίας, ἀπό κοινοῦ μέ τήν
ἀριστερά, δίδουν ἐξετάσεις εἰς ξένα
κέντρα ἀποφάσεων καί συναγωνί-
ζονται ποῖον ἀπό τά δύο θά κάμνη
ταχύτερον τό τέμενος εἰς τό Βοτανι-
κόν ἤ μικρότερα τζαμιά εἰς τάς με-
γαλυτέρας πόλεις τῆς Ἑλλάδος, εἰς
τήν Ἀλβανίαν ἡ Κυβέρνησις εἶναι
ἀντίθετος μέ τά σχέδια τοῦ Δήμου
Τιράνων νά ἀνεγείρη εἰς τήν Κεντρι-
κήν Πλατεῖαν μεγαλοπρεπές τζαμί.
Συμφώνως μέ τήν «Gazeta tema»
« “Πολιτικὰ ἐμπόδια παρουσιάζον-
ὑπό ἡμερομηνίαν 6ην Ἀπριλίου:
ται γιὰ τὴν ἀνέγερση τοῦ τζαμιοῦ.
Τὸ σχέδιο τοῦ δήμου τῶν Τιράνων
νὰ χτίσει ἕνα μεγαλοπρεπὲς τζαμὶ
στὴν κεντρικὴ πλατεῖα τῆς πρω-
τεύουσας τῆς Ἀλβανίας, βρίσκει
ἐμπόδια ἀπὸ ἀπόφαση τῆς κυβέρνη-
σης. Τὸ οἰκόπεδο, στὸ ὁποῖο ἐπρό-
κειτο νὰ οἰκοδομηθεῖ τὸ μουσουλ-
μανικὸ τέμενος, μεταβιβάστηκε στὴ
δικαιοδοσία τοῦ Ὑπουργείου Δι-
καιοσύνης”, γράφει ἡ ἀλβανικὴ ἐφη-
μερίδα “Γκαζέτα Τέμα”.
Ἡ ἀπόφαση αὐτή, ἀναμένεται νὰ
προκαλέσει τὴν ἰσχυρὴ ἀντίδραση
τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης τῶν Τι-
ράνων, τῆς ὁποίας ὁ ἐπικεφαλῆς καὶ
πρόεδρος τοῦ Σοσιαλιστικοῦ κόμ-
ματος, Ἔντι Ράμα, εἶχε ἀνακοινώ-
σει, πρόσφατα, ὅτι τὸ ἔργο ἔχει,
ἤδη, προχωρήσει, ἀφοῦ ἐπελέγησαν
τὰ σχέδια τοῦ λατρευτικοῦ οἰκοδο-
μήματος τῶν Μουσουλμάνων.
(σ.σ. Ὑπενθυμίζεται ὅτι, ἡ ἀπόφα-
ση τοῦ Ἔντι Ράμα γιὰ τὴν ἀνέγερση
ἑνὸς μεγάλου Τζαμιοῦ στὴν κεν-
τρικὴ πλατεῖα τῶν Τιράνων εἶχε προ-
καλέσει ἀντιδράσεις, ὄχι μόνον, ἀπὸ
πιστοὺς ἄλλων θρησκειῶν τῆς
ἀλβανικῆς πρωτεύουσας, ἀλλὰ καὶ
ἀπὸ Μουσουλμάνους, οἱ ὁποῖοι
ἰσχυρίστηκαν ὅτι τὰ Τίρανα δὲν θὰ
μοιάζουν, πιά, μὲ πόλη τῆς Εὐρώπης
ἀλλὰ τῆς… Ἀραβίας. Γιατί, ἤδη, στὸ
κέντρο τῆς ἀλβανικῆς πρωτεύου-
σας ὑπάρχουν τρία τζαμιὰ καὶ τρία
μουσουλμανικὰ μαυσωλεῖα.
Προσθέτουμε, ἐπίσης, ὅτι τὸ ζή-
τημα αὐτὸ ἦταν τὸ ἀτού τῆς
ἐκλογῆς τοῦ Ράμα, τὸ 2000 στὴν
Δημαρχία τῶν Τιράνων, ἀφοῦ πλει-
οψήφησε μὲ τὴν ψῆφο τῶν φανα-
τικῶν μουσουλμάνων».
ἄρθρα καὶ ἐξέφρασε τὸν ἀποτρο-
πιασμό του γιὰ τὴ σφαγὴ αὐτή.
Μάλιστα, βιβλία κυκλοφόρησαν
στὴν Ἀγγλία, στὴ Γαλλία καὶ τὴ
Γερμανία καὶ οἱ φιλέλληνες προ-
σπαθοῦσαν νὰ εὐαισθητοποι-
ήσουν τὴν κοινὴ γνώμη γιὰ νὰ
βοηθήσουν τὰ θύματα. Ἄραγε,
μέχρι ποῦ θὰ φτάσει ἡ ὑποχώρηση
τῆς ἑλληνικῆς πλευρᾶς, ὅταν δια-
γράφει τὴ σφαγὴ 58.000 κατοίκων
τῆς Χίου καὶ ἐξαφανίζει πολιτι-
στικὰ ἐκθέματα παγκόσμιας ἐμβέ-
λειας;» ἀναφέρει στὴν ἐρώτηση
του ὁ κ. Καράογλου.
Καταλήγοντας, ὁ βουλευτὴς
τῆς Ν.Δ. ζητᾶ ἐξηγήσεις ἀπὸ τὸν
ὑπουργὸ γιὰ τὸ ποιὸς ἦταν ὁ ἐμ-
πνευστὴς τῆς ἀπόφασης καθαί-
ρεσης τοῦ πίνακα τοῦ Ντελα-
κρουά μὲ θέμα τὴ Σφαγὴ τῆς Χί-
ου καὶ γιατί προέβη σὲ αὐτὴν τὴν
ἐνέργεια, ἂν ἡ ἡγεσία τοῦ ἁρμό-
διου ὑπουργείου στηλιτεύει τὴ
συγκεκριμένη ἐνέργεια, ἀλλὰ καὶ
ἂν προτίθεται ὁ ἁρμόδιος ὑ-
πουργὸς νὰ προβεῖ στὴν ἐντολὴ
τοποθέτησης τοῦ συγκεκριμένου
πίνακα καὶ πάλι στὸ Μουσεῖο τῆς
Χίου».
στά πρόσωπά τους. Οἱ δυσκολίες
τῶν καιρῶν, κτύπησαν νοικοκυριά,
ἀφήρεσαν ἐργασίες, ἄφησαν συν-
ανθρώπους μας στούς δρόμους.
Κάθε ἡμέρα γινόμαστε μάρτυ-
ρες θλιβερῶν σκηνῶν, ἐξ αἰτίας
τῆς φτώχειας καί τῆς ἀνέχειας.
Ἴσως δέν περιμέναμε ποτέ, νά
φτάσωμε μέχρις ἐδῶ. Ὅμως δυσ-
τυχῶς ἐκάναμε κακούς ὑπολογι-
σμούς.
Τώρα εἶναι ἀνάγκη νά ἑνώσωμε
τίς δυνάμεις μας καί νά βροῦμε
τρόπους, ὥστε νά ἀπαλύνωμε τόν
πόνο τῶν συνανθρώπων μας, πού
ὑποφέρουν.
Γι᾽ αὐτό σᾶς παρακαλῶ νά ἔλθε-
τε ἀρωγοί στήν προσπάθεια συγ-
κεντρώσεως ἀγαθῶν πρώτης
ἀνάγκης, τά ὁποῖα θά διανεμηθοῦν
στούς ἐμπεριστάτους ἀδελφούς
μας.
Σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, θά
συγκεντρωθοῦν τρόφιμα, τά ὁποῖα
ἀντέχουν ἐκτός ψυγείου, ὥστε
μέσῳ τῆς Τραπέζης Τροφίμων καί
μέσῳ τῶν Ἱερῶν Ναῶν, νά διανε-
μηθοῦν στούς ἐνδεεῖς ἀδελφούς
μας, συντοπίτες μας ἤ καί ἄλλους
μας, νά προσπαθοῦν νά βροῦν τρο-
φή στούς κάδους τῶν σκουπιδιῶν;
Πῶς θά τό ἀντέξῃ αὐτό ἡ ψυχή
μας; Τί λόγο θά δώσωμε στό Θεό;
Πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι καί αὐτή
τή φορά θά ἀκούσωμε τήν πρόσ-
κληση τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ἔμπρακτη
προσφορά τῆς ἀγάπης μας.
Εἶμαι βέβαιος, ὅτι οἱ Ἱεροί Ναοί
μας θά γεμίσουν ἀπό τά ἀγαθά, τά
ὁποῖα θά προσφέρετε ἀπό τήν καρ-
διά σας, ὥστε νά γιορτάσουν καί οἱ
ἀδελφοί μας, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν,
ποῦ νά ἀκουμπήσουν τό κεφάλι
τους. Οἱ ἀδελφοί μας πού δέν
ἔχουν στόν ἥλιο μοῖρα.
Στόν πίνακα ἀνακοινώσεων τοῦ
Ἱ. Ναοῦ σας, ἔχει ἀναρτηθῇ κατά-
λογος μέ τά εἴδη, τά ὁποῖα μπο-
ρεῖτε νά προσφέρετε.
Ἀδελφοί μου, ὁ Θεός ἁπλώνει τό
χέρι Του, μέσα ἀπό τούς ἐμπερι-
στάτους συνανθρώπους μας, καί
μᾶς ζητάει ἐλεημοσύνη. Μᾶς ζητά-
ει τήν ἀγάπη μας. Δέν προσφέρομε
στούς ἀνθρώπους, στό Θεό προσ-
φέρομε.
Σᾶς εὐχαριστῶ γιά ὅ,τι ἔχετε κά-
νει μέχρι τώρα καί γιά ὅ,τι θά κάνε-
τε ἀπό ἐδῶ καί πέρα».