αθώς εις εν λιβάδι, που βόσκουν να τραφούν

Πολλών ορνίθων πλήθη, και ήσυχα τρυφούν,

Τ’ αρπακτικό ιεράκι επάνω των πετά,

Κ’ αρπάζει, όποιαν φθάσει με ονυχί’ αγκυλωτά,

Ευθύς αυταί φωνάζουν, εδώ κ’ εκεί ορμούν,

Πού να κρυφθούν, να φύγουν, ζητούν κ’επιθυμούν,

Αλλ’ ώρ’ αφού περάση, ευθύς το λησμονούν,

Γυρίζουν, πάλιν βόσκουν και χαίροντ’ αν γεννούν.

Οι άνθρωποι ομοίως, αφού εις την σκηνήν

Ελθούν αυτού του κόσμου, σκηνήν προσωρινήν,

 Αιώνιοι νομίζουν πως μέλλουν να σταθούν,

Κ’ αλλήλους πώς να φάγουν να σχίσουν προσπαθούν,

Αλλ’ όταν αιφνιδίως ο θάνατος πετά,

Κ’ αρπάζη όποιον φθάση, μ’ ονύχια δυνατά,

Ευθύς αυτοί θρηνούσι, λυπούνται, δυσφορούν,

Κ’ αυτήν την ώραν λέγουν πώς όλοι καρτερούν.

Αλλ’ ώρα αφού περάση, ευθύς τα λησμονούν,

Και πάλιν τρώγουν, πίνουν, τα πάθη προσκυνούν.

Μιχαήλ Περδικάρης

Ο επτανησιακής καταγωγής ιατροφιλόσοφος Μιχαήλ Περδικάρης του

Αναστασίου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1766, παρακολούθησε μαθήμα-
τα, στο Λιβάδι από τον Διονύσιο και στην Κοζάνη από τους Χαρ. Με-
γδάνη, Καλλίνικο και Αμφιλόχιο. Αργότερα, άφησε την οικογένεια του
στην Κοζάνη (6 παιδιά) και πήγε στο Βουκουρέστι, όπου έμαθε Γαλλικά
και Ιταλικά. Στη συνέχεια σπούδασε ιατρική στο Παταύιο. Ως γιατρός
επισκέφθηκε πολλά μέρη της Ελλάδας και των Βαλκανίων καθώς πολλοί
Τούρκοι αξιωματούχοι τον καλούσαν λόγω της φήμης του. Το 1828 και
ενώ εργάζονταν στο Μοναστήρι, δέχθηκε πρόσκληση για συμμετοχή στη
διακυβέρνηση της Ελλάδας, από τον τότε κυβερνήτη της χώρας, Ιωάννη
Καποδίστρια, την οποία φαίνεται ότι αποδέχτηκε μεν, αλλά πέθανε ξαφ-
νικά και έτσι δεν έφθασε ποτέ στο Ναύπλιο.
Συνέγραψε πολλά βιβλία, αλλά εξέδωσε μόνο την σκληρή σάτιρα Ερ-
μήλος ή Διμοκριθηράκλειτος (1817) και την «Προδιοίκησιν». Στο πρώτο
εξ αυτών, ελέγχει αυστηρά τόσο τους κληρικούς όσο και τους αστούς
υποστηρικτές των νέων ιδεών, ενώ στο δεύτερο βιβλίο καταχωρούνται
σχόλια πάνω στο περιεχόμενο του πρώτου βιβλίου. Γνωστά ανέκδοτα
έργα του είναι: α) «Ρήγας ή κατα ψευδοφιλελλήνων», όπου επικρίνει τον
Ρήγα Βελεστινλή για τις ιδέες του ( το χειρόγραφο βρίσκεται στα Γεν.
αρχεία του κράτους), β) Ποιητικό έργο με τον τίτλο «Ψυλλάς», γ) ποιητι-
κό έργο με τον τίτλο «Αληάς», δ) σύγγραμμα φιλοσοφικό και θεολογικό
με τίτλο «Νοητός Διάκοσμος» (τα χειρόγραφα των τριών παραπάνω έρ-
γων του δεν έχουν βρεθεί), ε) Χειρόγραφο με τίτλο «Οδός μαθηματικής»
(βρίσκεται στη βιβλιοθήκη Κοζάνης).
Ο Μιχ. Περδικάρης, παρέμεινε στο περιθώριο, πιθανότατα επειδή
ήταν αντίθετος με τις επαναστατικές ιδέες της εποχής του, όπως εκ-
φράσθηκαν κυρίως από τον εθνικό μας ήρωα Ρήγα Βελεστινλή. Είχε σχη-
ματίσει την άποψη ότι δεν ήταν ώριμες οι συνθήκες για την εξέγερση
των σκλαβωμένων Ελλήνων. Η ιστορία εκ πρώτης όψεως τον διέψευσε,
αλλά αν αναλογιστούμε ότι το Ελληνικό κράτος που προέκυψε από την
εξέγερση δεν ήταν παρά ένα προτεκτοράτο των μεγάλων δυνάμεων της
εποχής, ίσως καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι εν μέρει τουλάχιστον
τον δικαίωσε! Ως συγγραφέας κινείται συνήθως στη μέση οδό: Με οξύ
και καυστικό πνεύμα επικρίνει όχι μόνο τους Ευρωπαίους διαφωτιστές
(«διεφθαρμένοι της Γαλλίας φιλόζοφοι», σημειώνει στην «Προδιοίκησί»
του), αλλά και τους συντηρητικούς εκπροσώπους της εκκλησίας, χωρίς
όμως παράλληλα ν’ απορρίπτει την ίδια την θρησκεία («... στοχαζόμενος
καθείς, ότι η θρησκεία είναι η βάσις των χρηστών ηθών και του ανθρωπί-
νου χαρακτήρος θεμέλιον...»).

Κεφαλονιά 25-1-2008
Αντώνιος Γ. Περδικάρης