vast staan des heren beloften,

wat wiss'len moog of keer" �

't woord, door zijn mond eens gesproken,
kent geen verand'ring meer.

refrein:
laat trotse bergen wijken,
hemel en aard bezwijken,
steeds zal gods trouwe blijken!
vast staat, wat hij belooft.

denk, hoe gods woord kwam tot abram:

richt nu uw blik omhoog,
zie 'k maak uw zaad als sterren,
talloos aan 's hemels boog."

denk ook aan israes lijden.

zwaar drukte farao's hand.
zie, hoe de heel' hen geleidde
naar het befloofde land.

houd vast aan zijn belofte!

weet: in de duist're nacht
schittert de ster van zijn trouwe
in des te schoner pracht.