ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1188
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΛΟΥΚΑ
Αβδιού προφ., Ηλιοδώρου & Αγαπίου μαρτ.
(Απ. Αν: Εφεσ. β΄ 14 - 22 – Λουκ. ιβ΄ 16 - 21 )
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Η παραβολή του άφρονα πλουσίου.
Ο Κύριος Ιησούς που αγαπά το
ανθρώπινο γένος, έφερε μαζί
Του και έδωσε στον άνθρωπο
αμέτρητα κι ασύγκριτα ουράνια
δώρα και κάλεσε όλους τους
ανθρώπους να τα πάρουν,
φανερά κι ελεύθερα, με έναν όρο: ν’ αποσπάσουν πρώτα
την ψυχή τους από τα φθαρτά επίγεια αγαθά. Μερικοί
άνθρωποι τον υπάκουσαν, πήραν τα δώρα τους και
πλούτισαν. Άλλοι όμως δεν τον υπάκουσαν και έμειναν
με τα φθαρτά και κλεμμένα πλούτη τους. Σαν
προειδοποίηση σ’ αυτούς τους τελευταίους, ο Κύριος είπε
την παραβολή του σημερινού ευαγγελίου.(…)
Βλέπετε πως χρησιμοποιεί τα δώρα του Θεού ένας
άνθρωπος χωρίς επίγνωση: Ο Θεός του έδωσε τα πλούτη
για να βοηθήσουν στη σωτηρία τόσο τη δική του όσο και
των άλλων, εκείνος όμως τα χρησιμοποίησε για κατάρα,
για το κακό το δικό του, μα και των άλλων.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμβουλεύει όλους
εκείνους που είναι πρόθυμοι να δεχτούν συμβουλή:
«Έφαγες μέχρι κορεσμού; Θυμήσου τους πεινασμένους.
Ικανοποίησες τη δίψα σου; Θυμήσου τους διψασμένους.
Ζεσταίνεσαι καλά; Θυμήσου αυτούς που κρυώνουν. Ζεις
σ’ ένα πλούσια επιπλωμένο σπίτι; Βάλε μέσα και τους
άστεγους. Ένιωσες ευτυχισμένος σε μια γιορτή;
Προσπάθησε να χαροποιήσεις τους λυπημένους και τους
θλιμμένους. Σε τιμούν ως άνθρωπο πλούσιο;
Προσπάθησε να επισκεφτείς και ν’ ανακουφίσεις τους
ενδεείς. Είσαι ευχαριστημένος από τον προϊστάμενό σου;
Κάνε και τους υφισταμένους σου χαρούμενους. Αν είσαι
σπλαχνικός κι ευγενικός μαζί τους, θα βρεις έλεος κι
ευσπλαχνία όταν η ψυχή σου αναχωρήσει από το σώμα
σου».
Ο άπληστος πλούσιος της παραβολής μας δε σκεφτόταν
καθόλου το Θεό, την ψυχή του ή τη φιλανθρωπία.
Μοναδική του σκέψη ήταν να επεκτείνει τις σιταποθήκες
του, για να στοιβάσει μέσα όλα τα γεννήματα από τους
αγρούς του. Ο πλούσιος άνθρωπος όταν μιλάει για την
ψυχή του εννοεί το σώμα του. Μπορεί η ψυχή να φάει ή
να πιει; Το σώμα καταναλώνει τη σοδειά του, όχι η ψυχή.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩ
Η ψυχή δεν τρέφεται με φθαρτή τροφή, αυτός όμως
τέτοια τροφή της προσφέρει. Η ψυχή νοσταλγεί την
ουράνια πατρίδα της. Εκεί βρίσκονται οι σιταποθήκες κι η
πηγή της ζωής της. Αυτός όμως την καρφώνει στη γη.
Ορκίζεται πως θα την κρατήσει έτσι καρφωμένη για
πολλά χρόνια.
Η ψυχή ευφραίνεται κοντά στο Θεό. Εκείνος όμως δεν
προφέρει ποτέ τ’ όνομα του Θεού με τα χείλη του. Η ψυχή
τρέφεται με αγάπη κι ευσπλαχνία. Σ’ αυτόν όμως δεν
έτυχε ποτέ να χρησιμοποιήσει τα πλούτη του για να
δείξει αγάπη κι έλεος στους φτωχούς, στους άπορους και
τους ανάπηρους που βρίσκονταν στη γειτονιά του. Η
ψυχή επιθυμεί αγνή αγάπη, ουράνια. Εκείνος όμως ρίχνει
λάδι στο καμίνι των παθών του, λιβανίζει την ψυχή του
με το δύσοσμο άρωμα που αυτά παράγουν. Η ψυχή
αναζητά το στολισμό της, δηλαδή αγάπη, χαρά, ειρήνη,
μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα,
εγκράτεια (πρβλ. Γαλ. ε’ 22, 23). Εκείνος όμως τη φορτώνει με
μέθη, λαιμαργία, μοιχεία και ματαιότητα. Πώς μπορεί να
ζήσει η ψυχή όταν καταπιέζεται από ένα βαρύ πτώμα;
Η ανοησία του πλουσίου είναι ότι μεταβάλει τον εαυτό
του σε κυρίαρχο του χρόνου και της ζωής. Βλέπουμε πως
προετοιμάζει για τον εαυτό του τροφές και ποτά για έτη
πολλά. Ανόητε άνθρωπε! Γιατί σκέφτεσαι με την κοιλιά
σου κι όχι με το νου σου; Όπως δεν ήταν στη δική σου
δύναμη να ορίσεις την ημέρα που θα γεννηθείς, έτσι δεν
μπορείς να ορίσεις και τη μέρα που θα πεθάνεις. Ο
Κύριος άναψε το καντήλι της επίγειας ζωής σου όταν
Εκείνος έκρινε πως ήταν ο κατάλληλος χρόνος. Ο ίδιος θα
το σβήσει όταν το αποφασίσει. Όπως τα πλούτη σου δεν
όρισαν το χρόνο της έλευσής σου στον κόσμο, έτσι δεν
μπορούν να καθυστερήσουν και το χρόνο της
αναχώρησής σου. Μήπως η αυγή ή το σούρουπο
εναπόκειται σε σένα; Όχι, βέβαια. Το ίδιο δεν εναπόκειται
σε σένα κι ο χρόνος που θα διανύσεις στη γη, οι
σιταποθήκες και τα κελάρια σου, τα πρόβατα κι οι στάνες
σου. Όλ’ αυτά ανήκουν στο Θεό, όπως κι η ψυχή σου.
Κάθε μέρα και κάθε ώρα ο Θεός μπορεί να πάρει αυτά
που ανήκουν σε σένα και να τα δώσει σε κάποιον άλλο.
Όσο ζεις όλα είναι δικά Του, όπως δικά Του θα είναι και
μετά το θάνατό σου. Η ζωή κι ο θάνατός σου βρίσκονται
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
στα χέρια Του. Γιατί λοιπόν προγραμματίζεις για έτη
πολλά; Η ζωή σου είναι μετρημένη ως το τελευταίο
λεπτό. Η τελευταία σου στιγμή θα τελειώσει τούτη τη
νύχτα. Μη λοιπόν σκέφτεσαι το αύριο, τι θα φας ή τι θα
πιεις ή τι θα φορέσεις. Σκέψου όμως και ξανασκέψου την
ψυχή σου που θα παρουσιάσεις ενώπιον του Θεού, του
Δημιουργού και Κυρίου σου. Σκέψου περισσότερο τη
βασιλεία του Θεού, γιατί αυτή αποτελεί την τροφή της
ψυχής σου ( Ματθ. στ’ 31-33).
Τί θα πάθει ο πλούσιος; Θ’ αποχωριστεί ξαφνικά τα
πλούτη του, όπως κι η ψυχή του θα χωριστεί από το σώμα
του. Τα πλούτη του θα δοθούν σε άλλους, το σώμα του θα
παραδοθεί στη γη κι η ψυχή του θα οδηγηθεί σε τόπο
σκοτεινό, όπου «ο βρυγμός και ο τρυγμός των οδόντων».
Ούτε ένα καλό έργο δε θα βρεθεί για να τον υποδεχτεί
στη βασιλεία των ουρανών, να βρει η ψυχή του κάποιον
τόπο εκεί. Το όνομά του δε θα βρεθεί γραμμένο στο
Βιβλίο της Ζωής. Δε θα τον γνωρίσουν και δε θα βρεθεί
ανάμεσα στους ευλογημένους του Πατρός. Την
ανταπόδοσή του την έλαβε ολόκληρη στη γη, τ’ αρίφνητα
ουράνια πλούτη του Θεού δε θ’ αποκαλυφτούν στο
πνεύμα του.
Πόσο φοβερός είναι ο ξαφνικός θάνατος! Όταν ο
άνθρωπος νομίζει πως είναι σταθερά εγκατεστημένος,
πως πατάει γερά στη γη, η ίδια γη ανοίγει ξαφνικά και
τον καταπίνει, όπως κατάπιε τον Δαθάν και τον Αβειρών
(Αριθ. ιστ’ 32). O αμαρτωλός δημιουργεί διπλή απώλεια με
τον ξαφνικό του θάνατο: πρώτα στον εαυτό του κι έπειτα
στην οικογένειά του. Στον εαυτό του επειδή πεθαίνει
αμετανόητος. Στην οικογένειά του επειδή αιφνιδιάζει
τους συγγενείς του μ’ ένα αναπάντεχο χτύπημα κι
αφήνει πίσω του εκκρεμότητες.
Μακάριος είναι εκείνος που προτού πεθάνει δοκιμάζεται
από κάποια αρρώστια, από τον πόνο. Σ’ αυτόν δίνεται η
ευκαιρία να κάνει μία ανασκόπηση της ζωής του, να
εξετάσει τις αμαρτίες του, να μετανοήσει για όλα τα
κακά που έχει κάνει, για όλα τα καλά που δεν έκανε, να
θρηνήσει με μετάνοια ενώπιον του Θεού, να καθαρίσει
την ψυχή του με δάκρυα και να ζητήσει συχώρεση από το
Θεό. Θά ‘χει την ευκαιρία να συγχωρέσει κι αυτός
εκείνους που τον πρόσβαλαν, που τον έβλαψαν στη ζωή
του, να χαιρετήσει όλους τους φίλους ή εχθρούς του, να
θυμήσει στα παιδιά του το φόβο του Θεού, νά ‘χουν στο
νου την ώρα του δικού τους θανάτου και να οπλίσουν την
ψυχή τους με πίστη, προσευχή και καλά έργα.
Ο συνετός άνθρωπος δοκιμάζει κάθε μέρα την πίστη του
στο Θεό, προφυλάσσει την καρδιά του από την απιστία,
την αμφιβολία και την κακία, δοκιμάζει καθημερινά τον
εαυτό του αν τηρεί τις εντολές του Θεού με πράξεις
συγγνώμης, αγάπης και ελεημοσύνης. Μ’ αυτόν τον
τρόπο «πλουτίζει εν Χριστώ». Ο συνετός άνθρωπος δεν
αποθηκεύει τα αγαθά του σε αποθήκες, αλλά τα
εμπιστεύεται στη φύλαξη του Θεού. Το πιο πολύτιμο
πράγμα γι’ αυτόν είναι η ψυχή του. Είναι ο μεγαλύτερος
θησαυρός του, το μόνο που δε φθείρεται και δεν πεθαίνει.
Ο συνετός άνθρωπος είναι έτοιμος κάθε στιγμή να
πεθάνει με σταθερή την πίστη πως θα παρουσιαστεί
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1188
ενώπιον του Θεού και κει τον περιμένει ζωή αιώνια. Ο
όσιος Αντώνιος έλεγε: «Να σκέφτεσαι μέσα σου και να
λες: “Σήμερα είναι η τελευταία μέρα της ζωής μου”. Έτσι
δε θ’ αμαρτήσεις ποτέ στο Θεό».
Δεν υπάρχει πιο ανόητο πράγμα από το να πεις:
«Καλύτερα να πεθάνω ξαφνικά, να μη νιώσω το θάνατό
μου!». Έτσι μιλάνε οι ελαφρόμυαλοι κι οι άθεοι. Ο
συνετός κι αφοσιωμένος πιστός λέει: «Γενηθήτω το
θέλημα του Θεού!» Καλύτερα να μείνεις χρόνια στο
κρεβάτι με αρρώστιες και πόνους, παρά να πεθάνεις
απροετοίμαστος κι αμετανόητος. Οι πόνοι σ’ αυτόν τον
κόσμο περνούν γρήγορα, όπως κι οι χαρές. Στον άλλο
κόσμο όμως δεν υπάρχει τίποτα εφήμερο και παροδικό.
Όλα είναι αιώνια, είτε βάσανα είτε χαρά. Γι’ αυτό είναι
καλύτερα να υποφέρεις λίγο εδώ παρά εκεί, όπου το
μέτρο τόσο του πόνου όσο και της χαράς είναι ασύγκριτα
μεγαλύτερο.
Γενηθήτω το θέλημα του Θεού! Προσευχόμαστε στον
παντεπόπτη Θεό μας να μη μας στείλει ξαφνικό θάνατο,
ενώ βρισκόμαστε μέσα στην αμαρτία, στις κακές μας
πράξεις και να μας δώσει χρόνο μετάνοιας. Να μας
ελεήσει και να μας δώσει κάποια ένδειξη ότι ο θάνατος
είναι κοντά, ώστε να βιαστούμε να ζήσουμε κάπως
καλύτερα και να γλιτώσουμε την ψυχή μας από το
«αιώνιο πυρ». Έτσι τα ονόματά μας θα γραφτούν στη
Βίβλο της Ζωής και τα πρόσωπά μας θα είναι ορατά στη
βασιλεία του Χριστού, του Θεού μας. Αμήν.
Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι…
Στην γη που πατάς και ζεις δεν
υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν τέλειες κοινωνίες και
σχέσεις. Ποτέ δεν υπήρξαν τέλειοι
γονείς. Ούτε κι εσύ είσαι.
Ποτέ δεν υπήρξαν τέλεια παιδιά. Ούτε τα δικά σου είναι.
Τα παιδιά δεν ζητάνε την τελειότητα μας, αλλά την
αλήθεια μας. Εκείνο που μας σώζει δεν είναι η τελειότητα
αλλά η αυθεντικότητα μας.
Στην γλώσσα του Χριστού αυθεντικότητα σημαίνει
ταπείνωση. Πρότυπα αυτής, ο τελώνης, η πόρνη, ο
ληστής.
Τσαλακωμένοι άνθρωποι, με λερωμένα τα ρούχα της
ψυχής τους, που δεν φοβήθηκαν να τα βγάλουν στα
σχοινιά μην τυχόν και τα δει η γειτονιά.
Ταπείνωση σημαίνει να έχεις το υπαρξιακό θάρρος και
να ομολογείς την έλλειψη σου.
Να λες, «τα έχω κάνει χάλια…», «ξέρω το σωστό και
κάνω το λάθος…», «αυτά που μισώ και με καταστρέφουν
πάω και τα κάνω…» και… όλον αυτόν το πόνο να τον
κάνεις προσευχή, σχέση με τον Θεό.
Να μάθεις να ζητάς συγνώμη από το Θεό, τον εαυτό σου,
τα παιδιά σου. Από ένα ζώο, ακόμη κι ένα λουλούδι που
πάτησες. Όχι γιατί έχεις ενοχές και άγχος, αλλά γιατί
αγαπάς και νιώθεις.
Η μετάνοια δεν είναι ενοχή αλλά έρωτας για Εκείνον που
χάνω και μου λείπει πολύ. Τον θέλω πίσω, θέλω να πέσω
ξανά στην αγκαλιά Του.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Η έλλειψη του Θεού με παγώνει και με νεκρώνει.
Η αγκαλιά Του μου δίνει ζωή.
Η μετάνοια είναι πράξη ερωτική και όχι ενοχική.
Η ενοχή δεν μυρίζει Θεό, είναι γεμάτη «εγώ».
π. Λίβυος
Τι να κάνουμε σήμερα με τα παιδιά μας;
Κάποιες σκέψεις σχετικά με τη
διαπαιδαγώγηση των παιδιών σήμερα.
Κάποια απλά σημεία με πολλή αγάπη,
σεβασμό και αγωνία.
Προσευχή, αγάπη, βιωματικό παράδειγμα
και απλότητα. Αυτά είναι τα κλειδιά.
Να μάθουμε στα παιδιά το συναξάρι και το απολυτίκιο
του Αγίου τους. Να μάθουν ότι ο Άγιος είναι κοντά τους
και να σχετίζονται με αυτόν.
Να κάνουμε διάλογο με τα παιδιά. Διάλογο ουσιαστικό,
όχι επιφανειακά, αλλά σε βάθος. Να ακούσουμε τι έχουν
να μας πουν και όχι να κουνήσουμε το δάχτυλο. Να
ακούσουμε την καρδιά και την ψυχή του παιδιού μας.
Διάλογο με ερωτήματα, να κουβεντιάζουμε τα αίτια
διάφορων πράξεων και σκέψεων. Κουβέντες με τις
οποίες, μαζί με το παιδί, θα κάνουμε πνευματικές
καταδύσεις.
Να τους δώσουμε ωφέλιμους δρόμους δραστηριοποίησης
και κοινωνικοποίησης. Μουσική, αθλητισμός και κάποιο
χόμπι που θα δοκιμάσει, με το οποίο θα καλλιεργείται
και θα αποκαλύπτεται η προσωπικότητά του.
Να του δίνουμε κλιμακωτά ευθύνες ώστε να ωριμάζει και
να παίρνει τη ζωή στα χέρια του. Ευθύνη και πειθαρχία
από μικρά πράγματα. Από το μάζεμα των παιχνιδιών, το
πιάτο στον νεροχύτη, το στρώσιμο του κρεβατιού, κλπ.
Από εκεί ξεκινάμε.
Όρια. Βάζουμε όρια, δεν ενεργούμε στο χάος, αλλά σε
συγκριμένες οριοθετημένες καταστάσεις που
γονιμοποιούν την προσωπική εσωτερική ωρίμανση του
παιδιού μας.
Να μάθουμε στο παιδί να προσεύχεται. Όχι απλά να του
λέμε να το κάνει, αλλά να γονατίσουμε μαζί του στις
εικόνες. Σε μια γωνίτσα, ένα προσκυνηταράκι. Ένα
καντηλάκι, ένα λιβανάκι και εικόνες. Όχι τυπικά, αλλά
σαν να είναι ένα παράθυρο διαλόγου με τον Ουρανό. Όχι
για να μας πάνε καλά τα πράγματα, αλλά για να πάνε
στον Χριστό τα πράγματα.
Nα μην Κοινωνούν τα παιδιά τυπικά και μόνα τους, αλλά
ουσιαστικά και να πηγαίνετε κι εσείς μαζί τους. Η σχέση
με τον Χριστό αφορά όλη την οικογένεια. Να έχουμε έναν
πνευματικό όχι με την έννοια του γεροντισμού και της
άρρωστης πνευματικής σχέσης, αλλά με υγεία να
προχωράμε στο μυστήριο της μετανοίας.
Δεν είμαστε τέλειοι. Ας βλέπει το παιδί γονείς
αγαπημένους και αγωνιζόμενους και αυτό από μόνο του
είναι το μισό της διαπαιδαγώγησης.
Σχέση με την ενορία. Με κατηχητικά, ομιλίες, συνάξεις
και συντροφιές νέων. Η Εκκλησία είναι μια προέκταση
του σπιτιού μας.
Να είναι η Κυριακή ημέρα χαράς, όχι μόνο εκκλησιασμός,
αλλά και άλλα πράγματα, όλοι μαζί ως οικογένεια.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1188
Να περνάμε γόνιμο χρόνο με τα παιδιά, είτε παίζοντας,
είτε κουβεντιάζοντας. Μπορούν κάποιες δουλειές ή ένα
χτίσιμο εξοχικού να πάνε πίσω. Πρώτα η οικογένειά μας
και μετά τα υπόλοιπα.
Να καλλιεργούμε τη συζυγία αγωνιζόμενοι. Έστω μέσα
από αδυναμίες και δυσκολίες, να βλέπει όμως γονείς που
αγαπιούνται, συγχωρούν, ταπεινώνονται και
αγωνίζονται στο σκάμμα της αγάπης του Χριστού. Μην
παραμελήσετε τη συζυγία για χάρη των παιδιών. Η
συζυγία θα είναι πάντα το θεμέλιο της οικογένειας. Μια
τραυματισμένη και πληγωμένη συζυγία θα έχει
καταστροφικά και τραυματικά αποτελέσματα στις
καρδιές των παιδιών.
Μην εστιάζουμε αποκλειστικά στα χρήματα, τον βαθμό
κάποιων εξετάσεων, καλή παντρειά και επαγγελματική
αποκατάσταση. Όλα αυτά χωρίς Χριστό και μοίρασμα
στον κόσμο, μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο δαίμονα.
Το θέμα δεν είναι να γίνει το παιδί σου γιατρός, αλλά τι
γιατρός θα γίνει. Όχι απλά να παντρευτεί, αλλά τι γάμο
θα κάνει.
Το παιδί στη ζωή του θα μοιράσει ό,τι πήρε από την
οικογένειά του. Αν πήρε σκουπίδια, τότε σκουπίδια θα
μοιράσει. Αν πήρε λουλούδια, λουλούδια θα προσφέρει.
Να τα αγκαλιάζετε, να τα ακούτε και να τους λέτε ότι τα
αγαπάτε. Οι λέξεις έχουν δύναμη και καλλιεργούν
καρδιές.
Μακριά από εξωτερικούς ηθικισμούς, «τι θα πει ο
κόσμος» και άλλα τέτοια ανόητα κλισέ που τα παιδιά θα
τα πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων (και καλά θα
κάνουν). Βίωμα και ουσιαστική οντολογική προσέγγιση
των πραγμάτων.
Να τους μάθουμε τον συντονισμό της ταπεινώσεως μέσα
από τον δρόμο της μετανοίας: «Αγαπητό μου παιδί, στη
ζωή αυτή προχωράς όταν βλέπεις και διορθώνεις τα δικά
σου λάθη και όχι όταν κατακεραυνώνεις τους άλλους. Με
κάθε μορφή κατακρίσεως γκρεμίζεις και ένα σκαλοπάτι
που έχει φτιάξει για την αγάπη».
Μην συγκρίνουμε τα παιδιά μας. Δεν υπάρχει κακό παιδί,
αλλά διαφορετικό παιδί. Κάθε πάστα και προσωπικότητα
είναι απλά ένας διαφορετικός δρόμος που μόνο με
Χριστό, αγάπη και καλλιέργεια θα φτάσει στην
ολοκλήρωση του προορισμού.
Να αποδεσμευτούμε από την αγάπη του παιδιού μας.
Μακριά από κάθε μορφής παιδοκεντρικότητα. Δεν είναι
δικά μας τα παιδιά, δεν είναι ούτε κτήμα, ούτε ιδιοκτησία
μας. Μην προσπαθήσουμε να ζήσουμε μέσα από αυτά, ή
να προβάλουμε τα απωθημένα μας, διότι τότε θα τα
δολοφονήσουμε. Είμαστε απλά συνοδοιπόροι. Βιωματικά
να τους δείξουμε τον δρόμο του ουρανού.
Πτώσεις και πειρασμοί υπήρχαν, υπάρχουν και θα
υπάρξουν. Δεν δείχνουμε με το δάχτυλο, αλλά
απλώνουμε χέρι βοηθείας. Και όταν υπάρξει πρόβλημα,
δεν κάνουμε τον ειδικό αλλά πάμε σε ειδικό.
Αγαπητοί μου, έχουμε οδηγό και θεμέλιο της ζωή μας
Αυτόν που είπε : ««Εγώ ειμί το Α και το Ω, αρχή και
τέλος, λέγει ο Κύριος ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο
Παντοκράτωρ». (Αποκάλυψις 1:8)
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Το Φως του Κυρίου μας ας φωτίζει κάθε ανθρώπινη ψυχή,
Καλή πορεία στον δρόμο του αγιασμού και της σωτηρίας.
π. Σπυρίδων Σκουτής
Άλλαξε τη ζωή σου…
Καλέ μου φίλε και καλή μου φίλη
ξεκίνα από τώρα να αλλάξεις ζωή
και βάλε όρο στη ζωή σου να
γίνεις ευγενικός άνθρωπος. Εάν
δεν την έχεις την ευγένεια μας
λέει ο Κύριος, ζητήσέ την από Μένα να σου την δώσω.
Και τότε, θα νιώσεις τέτοια χαρά, που δεν ξανάνιωσες
ποτέ, γιατί δεν θα είσαι μόνο χαρούμενος εσύ, αλλά θα
είναι χαρούμενοι και όλοι όσοι σε περιτριγυρίζουν!
Γιατί, ο ευγενικός άνθρωπος δεν έχει λόγια περιττά να
πει. Ο ευγενικός άνθρωπος δεν κρίνει κανέναν. Δεν
συκοφαντεί κανέναν. Δεν υποτιμά κανέναν. Τα λόγια του
είναι γεμάτα αγάπη! Και αν αναγκαστεί κάποια στιγμή
λόγια σκληρά συμβουλευτικά να πει, αυτά τα ντύνει με
τόση αγάπη και με τόση λεπτότητα, που δίνει χαρά στον
άλλον, και όχι πίκρα και ταραχή.
Αυτός που έχει ευγένεια, πάντα δίνει τη θέση του στους
άλλους. Πάντα παίρνει την τελευταία θέση. Κι Εγώ, μας
λέει ο Κύριος, που τον βλέπω την τελευταία θέση να
παίρνει, τον βάζω στην πρώτη θέση της καρδιάς Μου.
Άλλοι διαλέγουνε τις πρώτες θέσεις εδώ στον κόσμο.
Αυτοί όμως που διαλέγουν την τελευταία, τους βάζω
στην πρώτη θέση της καρδιάς Μου.
Βάλε την ευγένεια σαν αρχή της αγιότητάς σου και
άλλαξε ζωή! Δώσε χαρά πρώτα στον Θεό σου με τρείς
λέξεις γλυκές: «Συγνώμη για τα λάθη σου. Ευχαριστώ
από ευγνωμοσύνη για ότι πλουσιοπάροχα σου δίνει. Και
Σ΄ αγαπώ για τη λατρεία σου». Τότε μετέφερε αυτή την
αγάπη στους γύρω σου, δώσε χαρά στους άλλους και θα
είναι ο Θεός μαζί σου. Σκόρπισε την ειρήνη δίπλα σου και
τότε θα είναι ο Θεός της ειρήνης μέσα στην καρδιά σου.
Κι αν κάνεις λάθη, αμέσως να Μου λές: «Συγχώρεσε με,
Πατέρα Μου», κι Εγώ θα σε συγχωρώ παιδί Μου, τόσο
εύκολα, όσο συγχωρεί η μάνα το παιδί της, όταν το δει
λυπημένο, όταν έλθει ταπεινωμένο και της πει: «Μαμά
έκανα λάθος, συγνώμη..» Τι κάνετε τότε εσείς οι μάνες;
Το δέρνετε το παιδί σας; Όχι. Το αγκαλιάζετε ακόμα πιο
σφιχτά, το γεμίζετε με χάδια και φιλιά και το ευλογείτε.
Έτσι κι Εγώ, ο Θεός σας, κάνω στον καθένα που έρχεται
ταπεινά να μου πει: «Συγνώμη, Πατέρα μου, για τα λάθη
μου. Σ’ ευχαριστώ που Με αγαπάς. Και Σε λατρεύω, γιατί
είσαι ο Θεός μου και ο Βασιλιάς μου».
Αυτός, που θέλει να μιμηθεί τον πράο και ησύχιο Κύριο,
πρέπει να αγαπήσει την ευλογημένη σιωπή. Τότε μόνο
θα μπορεί να προφέρει αδιαλείπτως το πανάγιό Του
όνομα και να εργάζεται διαρκώς το θέλημά Του «ἐξ ὅλης
τῆς ψυχῆς» του και με πόθο άγιο.
Για να αποκτήσεις τη σιωπή και την ησυχία στην καρδιά
σου, απόφευγε τις περιττές βιοτικές σκέψεις. Έτσι θά
σωθείς και θα συγχορεύεις με Αγγέλους.
Να μιλάς μόνο όταν πρόκειται να πεις κάτι ανώτερο της
σιωπής. Ο πολύλογος, έστω κι αν είναι ρήτορας,
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1188
πνευματικά δεν ευδοκιμεί. Η αργολογία εκδιώκει από την
καρδιά το χαροποιόν πένθος.
Σιώπα και ειρήνευε. Να γνωρίζεις για ποιό σκοπό
σιωπάς. π.χ. Αν με τη γλώσσα σιωπάς και με τον λογισμό
σου κατακρίνεις, δεν σε ωφελεί μια τέτοια σιωπή. Ούτε
πάλι ωφελεί να σιωπάς και στην καρδιά σου να βασιλεύει
μελαγχολία και απόγνωση.
Ένας γέροντας, πολύ μεγάλος νηστευτής, είπε: «Εκείνη
την ημέρα, που θα παραβιάσω ασκόπως την ευλογημένη
σιωπή, δεν μπορώ ούτε κι αυτό τον κανόνα της νηστείας
μου να τηρήσω, καθώς πρέπει». Έλεγε κάποιος: «Αν και
πολλές φορές μετάνιωσα, επειδή μίλησα, όμως ποτέ μου
δεν μετάνιωσα, επειδή σιώπησα.» Κι εγώ σε συμβουλεύω
να μιλάς μόνο, όταν πρόκειται να πεις κάτι, που είναι
καλύτερο της σιωπής!
Όπως υπάρχει η καλή σιωπή, υπάρχει και η κακή. Όπως
υπάρχει η καλή ομιλία, υπάρχει και η κακή.
Καλή σιωπή είναι η ταπεινή, η εσωτερική, αυτή, που
συνοδεύεται με προσευχή, και γεμίζει την ψυχή με χαρά.
Κακή σιωπή είναι εκείνη, που την συνοδεύει η δειλία, η
εσωτερική κατάκριση, η ολιγοπιστία, η θλίψη, η
απόγνωση.
Καλή ομιλία είναι εκείνη, που λέει τα σωστά και
αναγκαία.
Κακή ομιλία είναι η αργολογία, η ευτραπελία, η
κολακεία, η υποκρισία, ο θυμός, η οργή, η αισχρολογία, η
κατάκριση, η συκοφαντία και όλα τα παρόμοια. Πρέπει
λοιπόν να αποκτήσουμε «νοῦν Χριστοῦ» (Α’ Κορ. β’ 16), ώστε
να μπορούμε να διακρίνουμε πότε θα πρέπει να
μιλήσουμε και πότε θα πρέπει να σιωπήσουμε.
www. askitikon: Αρχιμ. Αθανάσιος Μισσός
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την
Ευχή,για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά
στον τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και
σε κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
ἘπισκεφθεῖτετὴνἱστοσελίδατῆςἘνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ. π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:
28210-43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ