NIEUWS
Uit de straat,
van om de
hoek en iets verder
COLUMN
BALIEKLUIF
2-0 VOOR GEORGE DUNCAN
George Duncan is met een grote glimlach op zijn
gezicht vol enthousiasme naar de zitting gekomen.
Hij is hier al vaker geweest maar hij is steeds
geboeid naar boven gebracht. Voor het eerst ver-
schijnt hij in de rechtbank als een vrij man. En hij
heeft er blijkbaar vertrouwen in want anders was
hij wel weggebleven. Minutieus heeft hij zijn ver-
dediging voorbereid. De vele duizenden pagina's
van zijn dossier heeft hij in de cel allemaal gele-
zen. En hij is van plan om veel te zeggen. Dat heeft
hij trouwens ook al gedaan tijdens de vorige zit-
tingen.
Duncan is inmiddels uitgegroeid tot een lokale
bekendheid. Hij geeft zelfs interviews vanuit het
Huis van Bewaring. Duncan werd ruim een jaar
met twee andere mannen geleden aangehouden
op verdenking van grootschalige drugshandel.
Duncan was bestuurslid veiligheid van de suppor-
tersvereniging van FC Utrecht. Hij was uitbater
van het supportershome. Justitie leek dat een ide-
ale combinatie om drugs te smokkelen.
De politie had infiltranten bij hem neergezet en
zelfs buitenlandse agenten die drugs kochten bij
Duncan. Duncan ging ver mee. Hij werd opgepakt
na een mislukte deal zat een jaar vast, hoewel er
nergens een gram cocaïne gevonden is. Hij zegt
zelf dat hij het spel met de infiltranten meespeelde
om ze voor gek te zetten. Duncan werd vrijgelaten
omdat een van zijn rechters actief was geweest als
rechter-commissaris in het onderzoek. Dat mag
niet, want dan begint zo iemand niet blanco aan
de behandeling van een zaak. De rechter moest
dus worden vervangen en ook de gevangenhou-
ding van Duncan was niet in de haak. Duncan
moest worden vrijgelaten vlak voordat zijn zaak
inhoudelijk door de rechter bekeken zou worden.
En feitelijk stond hij er toen niet goed voor. Drie
rechters hebben namelijk twee keer besloten zijn
voorarrest te verlengen. Dat was geen best voorte-
ken. Maar Duncan is nu vrij en dat betekent in
voetbaltaal 1-0 voor Duncan. Iemand die vrijgela-
ten is, gaat in Nederland niet snel terug de cel in.
Rechtbankpresident Bianchi wil met een nieuwe
rechter snel verder met de zaak. Maar de tegen-
wind komt uit onverwachte hoek. Officier van
justitie Teengs Gerritsen voelt daar niets voor.
Een van de advocaten heeft een brief geschreven
die feitelijk inhoudt dat de hele zaak over moet.
Hij wil graag drie nieuwe rechters. En de officier
wraakt de rechtbank. Het gebeurt regelmatig dat
advocaten de rechters beschuldigen van vooringe-
nomenheid, maar het gebeurt eigenlijk nooit door
de officier.
Hij betoogt dat de rechters niet meer onafhanke-
lijk zijn omdat ze al eerder besluiten hebben geno-
men in deze zaak. De officier vreest dat de rech-
ters met ieder besluit dat ze opnieuw nemen
geconfronteerd zullen worden met hun oude
besluit. Hij vreest dat de advocaten daar gebruik
van zullen maken. Dat lijkt een respectabel stand-
punt. Maar raadsman De Leon vindt dat onzin.
Hij is tevreden met deze rechters. Rechter Bianchi
is erg formeel en precies en daardoor het afge-
lopen jaar bij verschillende zaken in botsing geko-
men met officieren. In de wandelgangen van de
rechtbank klinkt het al snel dat het openbaar
ministerie minder softe rechters op de zaak wil
hebben. Zo komt Duncan niet eens aan het woord.
Maar scoort hij ook nog een tweede treffer. Wat
heb je als verdachte nog te wensen wanneer zelfs
je officier van justitie en de rechters elkaar ook
nog eens in de haren vliegen?
BALIEKLUIF is een rubriek van de
rechtbankverslaggevers van
Juridisch Persbureau Utrecht (JPU).
Zij doen dag-in-dag-uit voor diverse
media zakelijk verslag van rechtsza-
ken die dienen voor de Utrechtse
rechtbank. Niet de nieuwswaarde
speelt een rol, maar vooral de men-
selijke kant van de zaak. In deze
rubriek zijn namen van verdachten
om privacyredenen gefingeerd.
10
"Het kost me net zoveel
energie als het me oplevert"
● Door Anneke Houtman
e heeft een praktijk, maar is geen thera-
Z peut. Je kunt bij haar je verhaal kwijt,
maar ze geeft je geen stappenplan naar
een oplossing mee. Het kost haar tijd, maar jou
geen cent. Niki Stoker (44) geeft aandacht in
haar praktijk ‘Met Aandacht'.
THERAPIE De praktijk is in de buurt van het
Griftpark. Een kleine gezellige
ruimte die uitnodigt tot praten.
Het idee zat al vanaf december
2006 in haar hoofd. Toen ze een
uitzending van de Club van 100
van de RVU zag (een programma
dat vraag en aanbod bij elkaar
brengt), viel het kwartje. "Ik heb
een nacht niet geslapen en het idee
uitgewerkt."
"Ik heb zelf veel meegemaakt. Psy-
chische stoornissen, groot verlies,
pijn, depressies maar ook grote
Groei en Bloei. Goede therapie en
heel veel goede aandacht heeft er-
toe geleid dat ik ben waar ik ben. Ik
sta prettig in mijn schoenen en in
het leven. En nu wil ik mijn aan-
dacht aan anderen schenken. Het
is wel wennen dat een vreemd ie-
mand binnenstapt. Daar zeg ik dan
iets over om het ijs te breken. Of ik
vraag waar hij aandacht voor wil.
Dan komt het contact.
Er zijn enkele mensen geweest, uit
het hele land. Een man had zijn
vrouw verloren aan kanker. Hij
wilde er graag met iemand over
praten die hij niet kende. Een the-
rapeut is vaak een stap te ver. Ik
ben veel laagdrempeliger hoop ik.
De reacties uit de omgeving zijn al-
lemaal zo positief. Ze vinden het
een goed initiatief en ik krijg veel
reacties met: je zal het wel druk
krijgen, sterkte. Dinsdag en
woensdag heb ik tijd voor gesprek-
ken. Ik werk als redacteur voor een
Niki Stoker
Ons Utrecht - Woensdag 4 juli 2007
Praktijk Met Aandacht
personeelsblad en sport heel veel.
Ik ben getrouwd en heb geen kin-
deren. Ik ben niet bang dat ik er-
aan onderdoor ga, want het kost
me net zoveel energie als het me
oplevert; een mooie balans. Ik doe
iets waarvan ik weet dat ik het kan,
daarom is het in evenwicht."
SOEP
"Ik had graag in de jaren vijftig ge-
leefd. Dat je bij je buurvrouw je
hart kon luchten en je een pannetje
soep kookte voor iemand die ziek
is. Dat is vervlogen, maar ik wil het
terugbrengen. Ik ben in Afrika ge-
weest. De manier waarop mensen
aandacht voor elkaar hebben heeft
enorme indruk op me gemaakt. Als
je hier zaterdag in de stad loopt en
een blik probeert te vangen lukt
dat moeilijk. En als het lukt,
dwaalt die blik ook zo weer weg.
Daar zién mensen je echt. Niet je
buitenkantje en hoe je haar zit,
maar als mens. Dat wil ik ook in
mijn praktijk.
Er zijn codes. Zo praat ik niet met
mensen die discrimineren of ra-
cistisch zijn of onder invloed zijn
van drugs of alcohol. Ik geef en
verwacht respect. Mijn aandacht is
gratis. Als je in de jaren vijftig bij
iemand uithuilde kostte dat ge-
woon niks. Ik vind het heel mooi
om iets weg te geven zonder dat ik
daar geld voor vraag. Het kost mij
ook niks. Het lijkt me mooi als dit
landelijk gebeurt. Er zijn zat men-
sen met een hoop ervaring."
PRATEN
Annemarie, 26 jaar uit Roermond
bezocht Niki Stoker dit jaar in haar
praktijk ‘Met Aandacht'. "Ik zat
niet zo goed in m'n vel, had be-
hoefte met iemand te praten. Ik
heb problemen met uiterlijkheden
en alles eromheen, daardoor heb ik
verkeerde keuzes gemaakt. Dit was
een mooie tussenweg, want ik
hoefde niet per se professionele
hulp. Je hebt soms dingen die je
niet zo snel zegt tegen mensen die
je goed kent. Dat willen mensen
niet. Ik vond het ook niet leuk om
steeds bij m'n vrienden aan te
kloppen. Daar heb je geen vrien-
den voor. Als je er steeds mee
komt, gaat het ten koste van je
vriendschap en dat is zonde."
"Ik voelde me meteen in de prak-
tijk thuis. Het was wel even af-
wachten. Maar het klikte heel
goed. Ik heb m'n verhaal gedaan,
we hebben over mijn leven gepraat
en over hoe zij erin staat. Zij is in
Afrika geweest en dat gevoel van
openheid en vrijheid wil ze doorge-
ven. Dat gevoel gaf ze me ook. "
"Het was ver vanaf Limburg maar
dat gaf me een veilig gevoel. Nie-
mand kent me, kan iets doorvertel-
len. Ik vond het prettig om van ie-
mand die ik niet kende, te horen
hoe die erover dacht. Ze relativeer-
de sommige dingen. Had en eigen
kijk. Ze deed dat heel mooi, op een
beetje een spirituele manier. Door
Niki ben ik erachter gekomen dat
mijn problemen wel meevielen en
daarom heb ik er met meer men-
sen over gesproken. Die reageer-
den heel goed, anders dan ik had
verwacht. Ik ben zelf ook weer ge-
ïnspireerd. Voor de gasten die Niki
krijgt, maak ik schilderijtjes naar
hun persoonlijkheid. Dat is een
leuke kleine manier om iets van
mezelf te geven. Ik denk erover
binnenkort weer eens te gaan. Ja,
dit initiatief was precies op het
goede moment op de televisie."
Meer informatie: www.metaan-
dacht.nl of www.clubvan100.nl.