May isang mangingisda sa Tangos naang inspirasyon ay ang lantsa ni Don Cesar, ang punduhan ni Fides, at ang kanyang

ina. Nang pakargahan niya ng gasolina ang kanyang motor sa punduhan ni Fides, nangutang na naman siya. Ang palaging palusot ng mangingisda ay ang kanyang kamalasan sa panghuhuli ng isda.

Nagpalaot na siya, at gaya ng mga nagdaang araw, hindi pa rin sapat ang kanyang nahuli para sa pangangalaingan ng kanyang ina at para mabayaran ang mga utang kina Fides. Kaninagang umagay, nangutang na naman siya kina Fides. Nakalimutan niyang isipin ang pagbayad kay Fides. Inunahan siya ng pagsasabi ng kanyang ina kaninang umaga na magdiskargo muna siya. Nabatid niyang wala silang ibabayad kung sa bagay.

Malaki kanyang pag-asa niya ngayon. Nagtitiwala siya sa kanyang sarili at sa dagat. Napagukulan niya ng pansin ang unang lantsa ni Don Cesar. Ibig niyang magkaroon ng isa balang araw. Kapag nag karoon na siya ng lantsa, hindi na siya mangungutang kina Fides at makabibili na siya ng ilang litrong gasolina. Ipinagsabi niya sa kanyang ina na balang araw, hindi na sila maghihirap. Pero inaralan siya ng kanyang ina na maging kontento sa kung anong mayroon sila. Ilang araw ang naka lipas, nakita niya sa lantsahan ni Don Cesar na naging dalawa na ang lantsa nito.

Pero ang ambisyosong mangingisda ay palaging minamalas at lalong lumaki ang kanyang utang na babayaran. Kaya sa huli makapagisip siya na gumamit ng masamang paraan ng pangingisda upang makahuli ng mas maraming isda. Makakatulong din ito sa pagtustus sa kanilang pangangailangan. Pero, ang mangngisda parin ang sawi dahil namatay siya sa pagsabog ng dinamita.