LUPANG HINIRANG

Bayang magiliw, perlas ng

silanganan.
Alab ng puso, sa dibdib mo'y buhay.
Lupang hinirang, duyan ka ng
magiting
Sa manlulupig, di ka pasisiil.

Sa dagat at bundok, sa simoy at
sa langit mong bughaw,
may dilag ang tula at awit
sa paglayang minamahal.

Ang kislap ng watawat mo'y
tagumpay na nagniningning.
Ang bituin at araw niya
kailan pa may di magdidilim.

Lupa ng araw, ng lualhati't pagsinta,
buhay ay langit sa piling mo.
Aming ligaya na pag may mang-aapi,
ang mamatay ng dahil sa iyo


PANUNUMPA SA WATAWAT
NG PILIPINAS

Ako ay Pilipino,
Buong katapatang nanunumpa sa
watawat ng Pilipinas,
At sa bansang kanyang sinasagisag,
Na may dangal, katarungan at
kalayaan,
Na pinakikilos ng sambayanang
maka-Diyos,
Maka-kalikasan, maka tao at maka
bansa.


PANATANG MAKABAYAN

Iniibig ko ang Pilipinas,
Aking lupang sinilangan,
Tahanan ng aking lahi,
Kinukupkop ako at tinutulungan
Maging malakas, masipag at
marangal.
Dahil mahal ko ang Pilipinas,
Diringgin ko ang payo ng aking
magulang,
Susundin ko ang tuntunin ng paaralan,
Tutuparin ko ang tungkulin ng
mamamayang makabayan:
Naglilingkod, nag-aaral at nagdarasal
ng buong katapatan
Iaalay ko ang aking buhay, pangarap,
pagsisikap
Sa bansang Pilipinas


PANATA NG BATANG LAS
PINAS

Mahal ko ang Las Pias
Isang lungsod ng pagmamahalan at
kaunlaran
Dito ko natutunan ang pagiging maka
Diyos,
Makakalikasan, makatao at
makabansa.
Dahil ditto, isa sa buhay ko ang aking
relihiyon
Magiging masunurin akong anak,
Mag aaral akong mabuti
Upang maging marangal,
kapakipakinabang at kapuripuri.
Di lamang bilang isang Las Piero,
Lalo`t higit, isang Pilipino.