Ipinasa ni: Jolita R.

Principio Baitang VII-Galileo Ipinasa kay: Maam Fatima de Castro

Ang nawawalang singsing Matalik na magkaibigan sina manok at lawin. Para na silang magkapatid. At parehas na din sila ng tinitirhan sa pugad. Nagbibigayan sila ng pagkain. Naghihiraman sila ng gamit. Sa kanilang dalawa, mas maaalahanin si lawin. Hindi nakakalimutang dalhan ng pasalubong ni lawin si manok kapag galling siya sa malayong lugar. May masama rin naming ugali si lawin. Nagtatanim siya ng galit. Isang araw, dumating dumatin buhat sa malayong paglalakbay si lawin. Dinalaw ang kaibigang si lamok. Aba, lawin, ikaw pala!, bati ni manok. saan ka galling?, tanong ni manok. Galing ako sa lungsod, nakangiting sagot ni lawin. Wala palang makukuhang pagkain doon. Pero hindi rin nasayang ang pagpunta ko. Bakit? tanong ni manok. Tignan mo itong napulot kong singsing, sabi ni lawin. Hiraman nalang tayo rito pero pakaingata nating mabuti at nang hindi mawala. Sabi ulit ni lawin. Naku, oo! Hayaan mo at kapag nasa akin a iingatan kong mabuti,pagtitiyak ni manok. Ganoon nga ang nangyari. Minsan ay si lawin ang nagsusuot ng singsing. Minsan naman ay si manok. Mahal na mahal nila ang singsing dahil ito ang pinakamahalaga nilang pag-aari. Isang umaga, inihabilin ni lain kay manok ang sensing. Matagal mong iingatan ang singsin natin. Pupunta ako sa malaong lugar at matatagalan ako bago bumalik. Huwag mong gagamitin ang singsing sa masukal na lugar. Baka mahulog ay mahirap hanapin, bilin ni lawin. Huwag kang mag-alala. Kun gaano mo kamahal ang sigsing ay ganundin ako. Nakalimot si manok. Isinuot niya ang singsing araw-araw. Dala niya ito saan mang lugar. Ipinagyayabang niya ito ito sa mga bibi, ibon, gansa, pabo at kumakahig sa lupa ang manok sa paghahanap niya sa singsing. Pati ang kanyang sisiw ay takot sa lawin. Dinadagit kasi sila nito.

Tauhan: Si Lawin at Si Manok

Tagpuan: Pugad

Buod:

Magandand aral: Pahalagahanang pagtitiwala sa kapwa.

Si Langgam at Si Tipaklong Malaapit na aang tag-ulan. Abala sa pag-iipon ng pagkain si Langgam. Nakita siya ni tipkong. Kaibigang langgam, halika, laro tayo. Ang sabi ni tipaklong. Ikaw nalang kaibigang tipaklong, tatapusin ko muna ang paghahakot ng pagkain. Malapit na ang tag-ulan. Dumatng na ang tag-ulan. Sagana sa pagkain sa bahay si langgam. Si tipaklong naman ay nanginginig sa ginaw at nagugutom. Tamang-tama ang pagkain naipon ko hindi na ako magugutom ngayong tag-ulan. Ang sabi ni langgam. Samantalang naman si tipaklong ay nilalamig at gutom na gutom. Tahimik na kumakain si langgam a kantyang bahay. May narinig siyang kumatok. Binuksan niya ang pinto. Aba, ikaw pala! Kaibigang tipaklong. Tuloy, tuloy. Basabasang ka. Sabi ni langgam. Kaibigang langgam, ilang araw na akong hindi kumakain. Pahingi naman kaunting pagkain. Ang sabi naman ni tipaklong. Kumuha nan g pagkain si langgam.

Tauhan:

Tagouan:

Buod:

Magandang aral: matutong mag-ipon sa darating na panahon.