01-2012

F I

N A L

EEN UITGAVE VAN DE EERSTE ZAANSE ZWEEFVLIEG CLUB

AMSTELGLIDE 2012 De wedstrijd voor ophalers SPUITSPOOR Oogsten op zn Maasdams VROEGH Bram weet het nog goed NIEUW IN DE COCKPIT Vers is niet altijd lekker

IN DEZE FINAL:
4 7 8 9 11 12 14 17 19 23 24 27 33 37 39 VAN DE REDACTIE
We leven nog

COLOFOON FINAL
EERSTE ZAANSE ZWEEFVLIEG CLUB

VAN DE VOORZITTER
Maasdam praat, wij luisteren

DEGENEN DIE BESLISSEN Hoofd: Schouders: Knie en teen: R. Maasdam D. Kok M. Ruis SECRETARIAAT Suk A. Kok Kokerstraat 59 1531 DX Wormer secretaris@ezzc.nl COMMISSARIATEN Vliegtechnisch: Rollend: Diversen (dem.) Terreinknecht: R. Dreissen T. Veenboer K. Klinkenberg Bob

DE FINALE
Voor hen die niet meer vliegen

WESTCOAST WALL OF FAME

De Azen zijn weer gedeeld

DE HELD
Een Koning op de Foto

VERDWIJNEN VAN EEN VLIEGENDE LEGENDE

Soms is het gewoon triest

BINNEN ZONDER KLOPPER

Een klavertje vier brengt geen geluk

DE NOTAM
Vetraagd maar officieel

EEN STUKJE HISTORIE

Erelid Bram Kemp verhaalt

Bankrekeningnummer: 634340123 t.n.v. Penningmeester EZZC Castricum REDACTIE FINAL R. de Groot Zeewijkplein 226 1974 PK IJmuiden 06-53831212 rgrootde@hotmail.com Iets beleefd, meegemaakt, wat te vertellen of te VIE-REN? Mail naar:

IN MEMORIAM
Familiebericht

SPUITSPOOR
Buiten met de Baas

AMSTELGLIDE 2012
Een buitenlanding onder de cumuls

DE NIEUWE GARDE
Zaans gebaard

BIJBRIEFING
De heetste feiten

FINAL@ezzc.nl
en vergeet niet uw redactie in te lichten! BESTUURLIJKE DISCLAIMERT
Wenst men het lidmaatschap te beindigen dan kan dat alleen met ingang van de eerstvolgende eerste januari. Opzegging dient schriftelijk plaats te vinden aan het secretariaat tegen het einde van een verenigingsjaar met inachtneming van een opzegtermijn van vier weken. Bij nalatigheid is men de volle contributie verschuldigd over het volgende verenigingsjaar. Meer informatie is te vinden in het handboek.

FINALISINGS
De waarheid verteld

[Foto voorkant: Een verdiend biertje: Neander na zijn (Ka-)6 uur]

WWW.EZZC.NL

[Advertentie]

Van de Redactie
Radiostilte. Een woord wat de creatie van deze FINAL eigenlijk het best omschrijft. Want inderdaad, stil was het vanaf het FINAL front. Uw Redactie zat echter niet minder stil, al leek het soms (vaak) wel zo. De redactionele burelen zijn inmiddels verhuisd naar een stuk hoger in dezelfde stad, en het schrijfbureau tussen de grote stapels papier is ingeruild voor een riante bar met uitzicht op zee. In dit geval ging het clichmatige gezegde van verandering van spijs doet eten echter niet helemaal op, want het schrijven, herschrijven, ordenen, herordenen, deleten, opnieuw maken, uitdenken, verzinnen en vastlopen vrat de nodige tijd weg. Het obsessief-compulsieve trekje tot het streven naar perfectie van de Redactie deed hier nog een schepje bovenop en zo gebeurde het dat de eerste FINAL van 2012 pas aan het eind van de zomer uitkomt. Voor de echte Zaan is dit natuurlijk geen verrassing, net zo min als dat het uitblijven van beloofde verhalen voor uw Redactie een verrassing is. Op het moment van dit schrijven een frisse zomermaandagavond eind augustus is het seizoen ongeveer op de helft. Met een late start in mei zijn er nu een goeie drie maanden verstreken, en over een goeie drie maanden staat ook het winteronderhoud weer voor de deur. Natuurlijk wordt er al voorzichtig gedacht aan het inzetten van nieuwe hellingoperaties en om in de snijdende kou de Steek van Freek te maken, maar het is eerst nog even wachten op het einde van de tot nu toe geweldige zomer. Vliegtechnisch is het op onze thuisbasis maar een apart jaartje, gelukkig niet geheel zonder hoogtepunten. Zo had de Zaanse in de winterperiode lang de eerste plek in de OLC geshotgund, en vloog Neander enkele weken geleden een bijzonder record door ruim 6 uur weg te blijven n terug te keren naar Castricum Airbase. Nog zon bijzondere prestatie, zij het op een persoonlijke thuisbasis ver weg, is gevlogen door oudgediende Erik van der Heul. Gelijk de vlinders in zijn buik vloog hij twee keer, vanaf zijn inmiddels vertrouwde stek in Corowa, Austra(haaaa)li een dikke 1000 km en scoorde hiermee de zeldzame FAI oorkonde. Je moet het maar kunnen. Overigens is het dit jaar eveneens voor het eerst dat er vanuit Nederland, vanaf Venlo meer specifiek, ook een 1000 km vlucht gevlogen is. Het geeft een beetje een beeld hoe apart en grillig het vliegjaar 2012 aan het verlopen is. Deze grilligheid komt ook weer terug in wat minder fijne voorvallen: zo kwam een bijzonder ex-Zaans vliegtuig noodlottig aan haar einde, inclusief 3 levens, en eindigde een jonge Duitse vliegster tijdens haar eerste solovlucht in een woonhuis. Helaas voor haar geen rondje om het vuur of kroketten die avond: ze is er niet meer. Twee incidenten die duidelijk maken dat de veiligheid een belangrijk iets is, en hoewel de Zaanse de algehele veiligheid natuurlijk zeer hoog in het vaandel heeft staan, is besloten om n en ander dit jaar wat strenger te doen en de regels strakker na te leven. En dat is iets waar we natuurlijk allemaal even aan moeten wennen als we terug in het gareel geschopt worden. Na de spectaculaire hellingoperaties aan het eind van vorig jaar was het dan toch tijd voor het winteronderhoud, en hoewel dat qua kisten prima verliep (met enkele nieuwe langharige TEKkels in het onderhoudssquadron) ging dat voor de lier iets minder. In de fabriek van Tost, de Germaanse baarmoeder van ons gele gevaarte, leverden de per trein

aangevoerde dwangarbeiders slecht werk. Een nieuwe radiateur werd als een vergiet opgestuurd (en da-hoort-nie bij n radiateur) en wegens het kaput gehen van een soortement draaibank bleef een ander onderdeel lang uit. Chief Rollend Tony werd spontaan een miljoenmiljard jaar ouder, en zijn knutselassistent Ed Motrpret kreeg net zo spontaan een groeireactie in zijn behaarde kenmerk (diegene op zn hoofd natuurlijk). Terwijl de helden stonden te sleutelen week de operatie uit naar Terlet, thuisbasis nr. 2, alwaar de eerste vluchten van het seizoen gemaakt werden. Iedereen werd meteen ook weer afgecheckt op een mid-air experience toen Henk Lammers te kennen had gegeven nog steeds niets geleerd te hebben van zijn kamikaze acties tegen het Zaanse squadron in Flo. De crisis en de ondergang van De Stichting hadden echter hun sporen nagelaten, en niemand kon het veld verlaten zonder een maximale nagenieting van Julios vliegerhap, welke standaard besloot om een bruine schuimparty in Akerland te houden. Om en nabij het Zaanse hoofdkwartier was het echter ook niet altijd prettus maximus. Hoewel het hok aan de binnenkant een grondige MLU heeft gekregen (waarmee het uitzicht aan de muren drastisch verbeterd is), werd de aura van het pand toch grondig verneukt door een dubbele inbraak. Zelfs een dreigende tekst op de website kon dit niet voorkomen, maar een schadepostje was het wel. Het is dus wel weer duidelijk waar het grootste gedeelte van de opbrengsten van de drukbezochte passagiersavondjes naar toe gaat. Want met deze avondjes wordt toch elke keer een flinke hoeveelheid gold naar binnen gediggerd, en stijgt de waarde van ons PR-aandeeltje ook aanzienlijk. De kleine vaste paxploeg die zorgt draagt voor het succes van deze avondjes krijgt behoorlijk wat te verduren (BDEs en kotsende commandos incluus) maar blijft met nauwelijks genoeg geld om eten te kopen toch presteren als een Batskabouter op Kronenbourg. 2012 is ook het jaar waarin het fameuze en roemruchte Casa Wormer te einde kwam, een groot gedeelte van het Zaanse kader zich al dan niet vrijwillig besloot te settelen, Maasdam maar bleef buitenlanden, Grote Dennis zn medical terug kreeg en Mozes & De Plijt (het zou zo maar een comedyserie kunnen zijn) klaargestoomd worden om baarden te scheren met een Mk.82 (op te halen bij de C-Pier van Schiphol Airport), terwijl hun respectievelijke wederhelften Claire en Chiara naar de KLS verkassen en weigeren te zwemmen voor hun sologaan. Nina bleek ons helaas echt verlaten te hebben en Wycher fietst voor zijn leven tijdens zijn trip naar Shanghai, en levert hiermee een bewonderenswaardige prestatie. Ook Mr. Prelim himself Kees K. staat op het punt ons te verlaten om, onderwijl een Poolse vezelloze worst wegvretend, wodka en exportescorts door het Europese luchtruim te blazen. Kokhals liet zijn madame nog een een baby werpen, Tinus verloor zijn onschuld in zes dozen Kronentikkers en het onafscheidelijke duo Bap en Korver werden hariger dan ooit. Iris haalde haar beste Sint-Maartensnoep ooit op en Janus wist als enigste Zaan dit jaar op Flo een stel Franse Mirages uit te dagen, terwijl Stiek de boel daar met een gitaar banjo muzikaal wist te omlijsten en Tony de Gay leerde hoe het moest. mBakkie pakte zijn oude hobby van kabels splitsen weer op en Robert de Jong Nicode een nieuwe windzakpaalconstructiesysteem in elkaar. Veenboer, de andere Robert, bracht operatie Piano tot een succes en leverde per ommegaande een aanhangerturk retour. Bas Metzelaar, Chiara Kuijs, Eduardo van Hesse-

Lingo en Glenn de Pikhouweel Terdu kwamen solo, terwijl laatstgenoemde nog enigszins in het gareel bleef door de uitmuntende coaching van Big Brother Marlon. Marijn en Mller haalden het landelijke nieuws, de vochtige complimenten van mevrouw Moskowicz-Jinek en de toorn van Otto Foelkel over zich heen door ff een elfstedentochtje te rijden. Freek vestigde zich als de onbetwiste hellinggoeroe, Neander werd verwelkomt in de wondere wereld van het paragliden, Mier ervaarde haar eerste keer (op de NJW dan natuurlijk) en Flip volhardde nog steeds in zijn nobele taak om De Vreetkast winstgevend te houden (binnenkort ook GoPros uit de automaat, waar overigens straks ook met gewoon muntgeld betaald kan worden), waarbij hij gelukkig in de tweede helft van het jaar weer kan rekenen op de ijzersterkte assistentie van de terugkerende Hak. Laura kookt nog steeds de lekkerste kipkerrie ooit, Roobeek defineerde de term flying suit opnieuw (en sloeg de weg in om ooit een Groot Technicus te worden) Dirk-Jan hengelde een nieuwe VIS binnen en Milan wist delegerend de Trat van een rondje te voorzien (naja..zn vader dan). Dat zweefvliegen topsport is bewees de sportiefste pensionado van Ome Martins voormalige vliegclubje: alsof hij nog even een lading bloemen de oceaan over moest jagen bleef Erik vele lange uren weg en wist zelfs tot 2 keer aan toe meer dan 1000 km te vliegen (waarvan de tweede keer eindelijk de verdiende erkenning). Pa Bus haalde dit jaar opgelucht adem toen hij niet veroordeeld werd tot het cockpitwise transporteren van een paar Zanen, terwijl zoon/zwager/vriend/maatlief Robin de ballen uit zijn broek vloog bij ArkeCry (en erachter kwam dat de juiste spanning op de roerkabels best wel van belang is). Globaal betekende 2012 nog niet het einde van de wereld maar wel dat van vele harten toen bleek dat de gebronsde Grolschdrinker van de Kroatische Costas Marko zijn settlementboeien niet meer af kreeg en permanent naar de klok van 6 uur ging kijken met zijn geliefde, met een enkele ontsnapping naar de Weber daargelaten. Instructeurswise bleef Piers gewoon Michel, gebruikte Marcel nog steeds zijn handen om de baltemperatuur te meten en knokte Vincent keihard om een plekje in het elitekorps van de Zaanse instructeurs te krijgen, onderwijl de stress van de opleiding van zich afkitend met Zespak Marchand. En Le Grand? Le Grand bleef gewoon schrijven, observeren en doen waar hij goed in was. Niet veel dus. Hoewel het nu lijkt alsof 2012 al een jaartje is wat we kunnen afsluiten (wie verlangt er nu niet al naar het winterverlof), hebben we nog best wel wat te gaan alvorens we de schone bunker (met 3000bar kokend water, ja) weer kunnen opblazen met secretarile rotjes, dus geef niet op. Nooit. Zelfs zonder Ka-6 is de weg naar de Thermiektrofee nog open voor Flip. En hoewel het aantal buitenveldse missies tot nu toe miniem is, en de Stempel van de Zaanse asocialilteit dit jaar weinig inkt gekost heeft, zijn we nog steeds een sterker Team dan waar Greg ooit zelfpret op zal hebben, hebben we een grotere flexibiliteit dan de navigatie van TNG , telt de Zaanse mening zwaarder dan het netto gewicht van De Zeug en hebben we een langere adem dan de advocaat van de SZT. The WestCoast Rulezz, en dat blijft zo. Out. Robin le Grand de Groot Uw FINAL Redactie

Het woord van El Presidente

Door: Robert Maasdam

15 oktober mogen we weer. Hellingen. Waar voor de rest van Nederland het seizoen is afgelopen, begint de pret aan de westkust pas! Ook dit jaar zullen we er alles aan doen om een deel van rollend en vliegend operationeel te houden, om met een mooie westenwind ons leuke rondje Wijk - Camperduin te vliegen. Als we allemaal de limieten van het hellingvliegen aanhouden, scheelt mij dat dit jaar wat telefoontjes en "lapwerk", en voorkom je dat het je laatste keer was aan de Zaanse helling. Inderdaad, vorig jaar was het geen pretje om voorzitter te zijn van de Zaanse. Het was ook een unicum, zo vaak en zo veel kisten aan de helling, en dus was het logisch dat niet alles soepel verliep. Inmiddels is echter ruime ervaring binnen de club, en de limieten van wat kan en wat mag zijn helder. Ik verwacht dan ook niet anders dan een "rustig hellingseizoen". Naast alle hellingpret waar we naar uit kunnen kijken, staat er ook weer genoeg winterwerk te wachten. Ik kijk uit naar de conversie van de Tost lier naar Dyneema kabel. Met deze nieuwe kunststof kabel zullen we meer hoogtewinst pakken aan de lier, maar hoe het uit gaat pakken met slijtage e.d. zal alleen de toekomst uitwijzen... Tot op de Zaanse ! Robert Maasdam voorzitter EZZC

De Finale
Door: anonymous_ezzc@live.nl

Hand aan de knuppel Voeten op de pedalen Een laatste nerveuze druppel Voordat ik boven ga verdwalen Rollend over de grond De concentratieknoop in mijn buik Mijn weghelpster zo blond Welwillend maak ik van haar hulp gebruik Het slotstuk in de lucht Nog n keer genieten Is het echt dat ik dit ontvlucht? Schaar ik mij werkelijk bij hen die ons verlieten? De lucht stroomt langs mij heen De leegte en het uitzicht aan de horizon De schoonheid voelt schuldig en gemeen Indrukwekkend zoals toen het vliegen ooit van mij won Oplijnen voor de baan Mijn laatste landing wordt een speciale Plotseling een zoute traan Deze final is definitief de finale Onvermijdelijk perfect terug aan dek Mijn wing en brevet ineens zonder waarde Woordeloos dus ik hou mijn bek Nooit meer een start van deze aarde
Opgedragen aan Hen die niet meer op de startlijst voorkomen.

nders is daar het gat van de deur

WESTCOAST WALL OF FAME

ZIJ DIE BLIJVEN HANGEN

De Aces van seizoen 2011

I. II. III. IV. V. VI.

Philippe Hendriks
497 punten

Justin Maasdam
276 punten

Bas de Vries
246 punten

Jan Vervoort
207 punten

Wycher van Vliet

182 punten

Rob Dreissen
173 punten

VII. Neander Stalpers

171 punten

VIII. Wouter Bakker

129 punten

IX. X.

Nina Moers
126 punten

Robin de Groot
112 punten

Toelichting bij de Wall of Fame 2011

De 10e en laatste plaats in het klassement wordt ingenomen door niemand minder dan uw eigen Redacteur, Robin le Grand de Groot zelf. Le Grand, die het afgelopen jaar voornamelijk zijn opwachting maakte als woensdagavondpiloot, wist tussen het wakker worden in Wormer en het weekendbiertje aan de westcoastbar toch nog een schamele 112 punten te pakken door..ja, door wat eigenlijk? Le Grand wordt op de voet gevolgd door hare goodness zelf: Nina Moers, die het voordeel van vliegen met heilig gerapporteerd ondergewicht wist om te zetten tot een hoogtepuntje voor de 9e plek. Het is wel duidelijk wie haar grootste fan is, want met slechts 3 punten meer vinden we Wouter mBakkie Bakker als volgende op de lijst. Hij galoppeerde net even 3 minuten langer, en als ware politionele goedgekeurde dekhengst claimt hij dan ook plaats 8. Het volgende clustertje blijkt ook in de lucht ware vrienden te zijn: de Learjettende en topgunnende target operator Neander Stalpers en de kronentikkende vliegmedische kamparts Rob Dreissen scoorden respectievelijk 171 en 173 punten, en claimen net zo respectievelijk daarmee de 7e en 6e plaats. De laatste plek van de top 5 wordt geclaimed door de GAE-geboren en Zaans opgeleide kersverse instructeur Wycherradier van Vliet, die meteen maar voor een jaar is gaan fietsen om zijn 181 puntjes te kunnen verwerken. Ergens bleken toch wel zul-le-ke thermiekbellen te staan, want Jan Janus Vervoort wist als eerste boven de 200 punten uit te komen, en met een summa totali van 207 punten wist hij de 4e plek te shotgunnen. Op de 3e plaats vinden we Bas Reichmann de Vries, die zich omhoog wist te skypen en 246 puntjes in de pocket wist te likken. Zijn skypevriend, kadergroupie en broertje van de baas Justin Maasdam melkte net n half uurtje langer aan de tepels van een sletterige Cumulonimbus Mamatus MILF (Mother I Like to Fly-In natuurlijk) en verzekerde plek #2 voor hemzelf, met 276 punten. En dan uiteraard de nummer 1. De man wiens naam inmiddels niet meer op de Thermiektrofee ingehakt wordt. Degene die de ooit voor zijn verjaardag gekregen thermiekhaken nog steeds tot het zanderigste gaatje inzet. De knul die stijgen voelt alsof hij een seconde voor zijn Oscar Delta Oscar Lima wakker wordt. De man die een hele vloot weet in te zetten om punten te pakken. Met zijn initialen en de hoeveelheid punten weet hij tevens een ode te brengen aan n van de meest bewonderenswaardigste toestellen die ooit bij de Zaanse gevlogen heeft, want met 497 punten staat Philippe Flip Hendriks weer op nummer 1! Iedereen gefeliciteerd, en hoewel de puntentotalen in deze top-10 het thermiekloze jaar volledig illustreren, zou ik zeggen: game on!

10

de

Held.

11

Het verdwijnen van een vliegende legende

Door: Neander Stalpers

In 2001 wordt de Slingsby T.31 opgehaald in Engeland, waar het tientallen jaren, als back-up onderdelen toestel voor het vliegende exemplaar van de toenmalige eigenaar, in een droge schuur lag. De Ka8 aanhanger van de TEK doet dienst als ideaal passend transport. De Mitsubishi bus van Skyline Aviation scheurt het geheel naar het vlakke Nederlandse landschap. Het T.31 team werkt hard aan de overhaul van de romp, vleugels en stabilo. Eind 2002 is het zover; terwijl de Zaanse toestellen al in het onderhoud staan, schuift een rood-witte vogel met rood-grijze vleugels het veld op. De Engelse roundels op romp en vleugels sieren het geheel. De Zaanse liergoeroe zorgt voor de eerste starts na een zeer grote overhaul, een nieuwe legende op de Zaanse! Na diverse optredens als hellingen, camera/film toestel, de 18000 start, buitenlandingen, rallys, voor vele mensen hun eerste ervaring op hout en open, pax vliegen op diverse clubs en nog veel meer herinneringen, valt in 2009 de beslissing om de kist te verkopen. In januari 2010 nemen 5 enthousiaste Fransen de XE790 mee naar Buno-Bonnevaux in de nieuwe gesloten aanhanger. Nog hetzelfde jaar vliegen ze 140km in 4 uur tijd met het toestel! 5 mei 2012 komt het toestel weer in het nieuws..Het toestel is betrokken geraakt bij een botsing in de lucht met een sleeptoestel. Beide kisten komen in het bos terecht waarbij zowel de vliegers van de T.31 als de sleepvlieger om het leven komen. De laatste vlucht voor zowel de vliegers als beide toestellen..goede herinneringen blijven.
e

[De T.31 in haar volle glorie. Foto: FlyingFocus]

12

Wash your hands?

But Of course you can

wash your hands Sir,

this way.

enterair

13

B(i)nnen Zond(e)r Kloppe(r)

Door: Robin ODeGroot

Crisis? In Afrika, daar is het pas crisis! De gevleugelde woorden van de Braboneger laten weinig aan de verbeelding over. De bekende Surinaamse Tilburger (of Tilburgse Surinamer, whatever) heeft weliswaar een punt, maar hij is dan ook nog nooit op de Zaanse geweest (sowieso heeft de aanvoer van Surizaners binnen de club altijd wat te wensen overgelaten, maar dat terzijde). En misschien had de beste man, strak in pak in zijn chauffeurloze auto, wel een punt. Zaansewise boorden we redelijk door de crisis heen. De vloot kon gehandhaafd worden, er stond bier in de koelkast, schades vielen mee en de ruggengraat van manschappen behoefde vooralsnog geen Dreissensiaans consult. Natuurlijk was het niet geheel onzichtbaar. De aanvoer van nieuwe, piloten bleef hangen, steeds meer ouwe rotten hingen hun strepen aan de wilgen en overal om ons heen loerden govermentele aasgieren, klaar om hun deel van een mogelijke financile Zaanse striptease te incasseren. Strijd-, wilsen gravitationele krachten hielden ons echter overeind, en zodoende leek de crisis zich toch voornamelijk in andere, donkerdere gebieden af te spelen. Dat het gevaar dan zomaar ineens en vanuit onverwachte hoek toe komt slaan, is dan ook onmogelijk aan te zien komen. Vrijdagavond, 20 april. Een WhatsApp berichtje komt binnen. Degenen die mij wat beter kennen weten dat dat niet geheel ongebruikelijk is. De tekst van het berichtje is dat wel. Het berichtje komt van Brigitte van de KZC en bevat de volgende woorden: is er echt bij jullie ingebroken? Ik wist van niks, dus snel maar even een rondje bellen. En inderdaad. In de middag had de Flipmeister bij aankomst een ietwat raar beeld aangetroffen. Deuren stonden open, gereedschap lag buiten verspreid, op willekeurige plekken stonden legen bierblikjes, er lagen sigarettenresten op de vleugels, deuren waren geforceerd en de koelkast en het geldkistje waren leeg. Zelfs zonder de wijselijke conclusies van een lokale 3-streper kon dit alleen maar betekenen dat er was ingebroken in het Zaanse hoofdkwartier. Frustratie en woede alom, en spontane plannen om een Nights Watch te organiseren werden gevormd maar na wijze herconsideratie niet uitgevoerd. De dag erna werd de schade in acht genomen. Er bleek een partij gereedschap te zijn verdwenen, de wijkagent kwam een onderzoekje doen en de grote hammingvraag was toch wie hier achter kon zitten. Complottheorien varieerden van hangjeugd (on-Zaans dan), aspergestekende EK-organiseerders tot wraakzuchtige verbannen leden of een mysterieuze intrige van het House of Grolsch om de prijs van het veel populairdere Heinekenbier op te drijven. Het bleek dat de conjos via de nooduitgang van de werkplaats naar binnen waren gekomen, en met hun voeten de rest van de deuren open wisten te krijgen, hierbij de kisten voorzichtig ontwijkend. In de nachtelijk verlaten desolatie van de Zaanse kon dat natuurlijk perfect en had de breekbrigade gewoon een keihard vrij spel en een klavertje vier in hun knoopsgat gehad. Er werd flink gebaald, de schade werd opgenomen en gerepareerd, de

14

politie was weinig hoopgevend en er verscheen een lievvv (Rrraalff) stukje op de Zaanse website en daarmee werd de inbraak gelaten een feit-wat-gebeurd-is totdat het zomaar ineens begin mei is, en er tussen de vertraagde eerste vliegdag (uitgevoerd op een winderig woensdagmiddagje) en het weekend opnieuw rotzooi wordt aangetroffen. Deze maal was het iets rigoureuzer aangepakt: de reparatie van de nooddeur in de werkplaats bleek te stevig, dus was de houten muur van de hangaar maar opengebroken. Diverse planken waren weggehaald, wat op zich natuurlijk niet zo moeilijk is, en met de beroemde schoen-met-kinetische-versnelling had men verder geen sleutel meer nodig. Alles wat nog over was van de vorige keer bleek nu ook gejat te zijn. De antieke computer, de resterende kapotte laptops, het bier, Tonys Indy-500 gereedschapswagentje, verfafbranders, de radio (gelukkig was de Balzak-cassette reeds eerder al verdwenen) het digitenne-ontvangstapparaat en diverse andere kleine spullen waren weg. Verdwenen. Imithe, zoals ze het op zn Iers zeggen. Het begon al redelijk gewoon te worden, maar eigenlijk was dit natuurlijk gewoon maximaal klote. De foelkels hadden deze keer ook weer peuken gerookt en bier zitten drinken, en zelfs hadden ze een paar handschoenen laten liggen. Voer voor DNA-onderzoekers natuurlijk. Een kleine speurtocht begon. De popo ontfermde zich over het achter gelaten bewijsmateriaal, wat door rechercheur Veen voldoende veilig was gesteld. Locals werden ondervraagd, en al snel werd duidelijk dat we niet de enige waren die last hadden van het fenomeen. Het bleek namelijk dat er tot voor kort een groep Ieren op de camping had gestaan, totdat deze er vanaf getrapt werden wegens allerlei oneerbare zaken, waaronder diefstal. De Hoek was gevonden, maar het zou natuurlijk een schier onmogelijke taak worden om de daders te traceren en te laten boeten. Al snel vielen de stukjes op de plek van hun puzzel en konden verschillende theorien gecompleteerd worden. Alles wees namelijk in de richting van de zogenaamde Ierse klusjesmannen. Uiteraard wordt hier niet de Gaelic versie van het BNN duo bedoeld, maar waren dit stinkende beunhazen die in luxe caravans woonden, en onder bedreiging je dak slechter repareerden dan een ongemotiveerde DBOer die vergeten was op tijd op te zeggen en nu kreunend zn winterpunten aan het padrianen was. Helaas viel er tegen dit soort Ferries niets te doen, behalve een heterdaadje en grof geweld. Zulks deed zich een paar weken later bijna voor. Na een goodn paxavond zat de ploeg van dienst na te genieten van de lokale vliegershap en het Ninaloge uitzicht, toen er plotsklapsboem een ongemarkeerde bestelauto het terrein op kwam rijden. Na een korte aarzeling stoof de onbekendeling het veld op om richting de noordbaan te gaan. Twee Zaanse veteranen aarzelden geen moment en sprongen in de officile Zweedse dienstauto, om de intruder ter hoogte van de Noordbaan exit klem te rijden. Helaas bleek echter dat er een undercover boswachter was klemgereden, die er de lol wel van in zag. Tegelijk waarschuwde de Groene ook voor het gevaar: hun loods was reeds ook al geplunderd, en ze kwamen met steeds grotere regelmaat verdachte en gewapende figuren tegen in hun woud.

15

Ook bij mij hebben ze slecht werk geleverd, mijn straatje is nog steeds kaal en niet gedaan.
[Politiewoordvoerster Ilse de Heer (Red: Shotgun!) omschrijft de machteloosheid]

Spijtig is er dus niet echt een moraal van dit verhaal te vertellen. De DNA database van de politie is aangevuld, maar de kans dat hiermee natuurlijk een der vermaledijde Pikeys opgepakt wordt is nihil. Zelf een Ferrie vermorzelen of een caravan in de fik steken bezorgt de gestolen waar ook niet terug, en om nou elke invoer-Ier te voorzien van een groen klavertje vier op hun linker borstzak, voorzien van de tekst Pikey gaat zelfs de Zaanse oppositie te ver. Rest ons niets meer dan het verzoek om de oogjes open en de deuren zoveel mogelijk dicht te houden. Overigens is de kantine inmiddels groen geschilderd, dus wellicht werkt dat nog als verbroederend middel. Voor de rest: sleutelbezitters (al dan niet zelf uit oneerlijkheid verkregen), doe uw ding!

-- UPDATE -Dat het vertraagd uitgeven van een FINAL zo zijn voordelen heeft blijkt maar weer: donderdag 23 augustus 2012 is bekend gemaakt dat de politie een verdachte heeft aangehouden. Op moment van schrijven is geen verdere info bekend anders dat de politie de verdachte verhoort op het bureau van Castricum. Een zekere driestreper wordt op dit moment omgekocht om informatie te lekken.

16

A0666/12 NOTAMN Q)EHAA/QRRCH/IV/BO/W/000/999/5229N00448E A)EHKH B)1204070528 C)PERM E)CONGRATULATIONS NOTAM DUE THE ESTABLISHMENT OF NEW GENERATION KOKHALS, WHICH HAS BEEN COMPLETED. BACKGROUND INFORMATION: APRIL 07, 2012 (0728LT) THE KOKHALS FAMILY WAS COMPLETED WHEN THE LATEST MEMBER, SENN NO KOK, WAS ADDED, ALTHOUGH IT WAS EXPECTED THE LATEST ADD-ON WOULD BE NAMED CHEF. SENN NO, WHO HAD AN OVERALL WEIGHT OF 4.41KGS WHEN ENTERING THE EARTH, IS IN PERFECT HEALTH AND LUCKILY HAS THE LOOKS OF HIS MOTHER, WHO IS ALSO JUST DOING PERFECTLY FINE. ALL THE BEST IS GRANTED FOR FATHER DAMIEN (NOT TO BE CONFUSED WITH THE EXORCIST CHARACTER), MOTHER SHARD AND FIRSTBORN YUNA SKY KOK. IT IS NOT NECESSARY TO REPEAT THAT SHOTGUNIZATION, PRELIMISATION AND WASHING OF HANDS IS STILL PROHIBITED. F)GND G)UNL

Yuna Sky Boks Ouwe!

17

[Advertentie]

[Advertentie]

Airtime
GoPro Montage Chronograph Services Production Control Flight Analysis Zero Busting ClubCar Safety Belts
Dr. Honing-Reethmannstraat, 6551 MG Weurt, The Netherlands www.airtime-europe.com
IWAB 9001:2012 approved

18

DE AANHANGWAGENS VAN DE EZZC

Door: Bram Kemp

Van het begin af aan was er behoefte aan een aanhanger voor het vervoer van de zweefvliegtuigen. De allereerste was voor het vervoer van de ESG, de PH 51. Deze bestond uit een vastgezette vooras van een auto die aan twee stalen buizen onder V-vorm gelast was. Voorin zat een oog voor de trekhaak. Aan de achterzijde was een U-balk bevestigd met de open kant van het profiel naar boven. Hierin paste de schaats van de ESG die vervolgens met een tuw geborgd werd om opwippen te voorkomen. De ESG kon niet verder gedemonteerd worden dan het afnemen van de staart. De romp stond dus dwars op de wagen en was dus zeer volumineus. Zo gebeurde het enkele malen dat bij het transport van de Kruisberg naar het veld, de bomen geraakt werden en het toestel hierdoor schade opliep. De andere wagen voor het transport over de weg van de Grunau-Baby PH 184, was een A-Ford chassis, dat verlengd was met twee houten regengoten. Deze was dus zeer primitief en de constructie niet al te best. Het gebeurde eens dat eer vleugel over straat zeilde doordat er zomaar iets afbrak. Ik ben eens met deze aanhanger naar de keuring van de RDW geweest. Ik vreesde het ergste, maar de keurmeester maakte geen bezwaar ondanks dat hij zeer bedenkelijk keek. Later mochten de dragende delen niet meer van hout zijn. De volgende aanhanger mocht ik in mijn vrije tijd bij de papierfabriek in Wormer maken. Ik werd hierbij geholpen door een oud-lid, Ab Rezee. De materialen vond ik merendeels op de schraphoop van het bedrijf. Ik kwam alleen wat bochten te kort voor de pijpconstructie. Geen nood! De buiger van het bedrijf boog ze voor mij in de baas zijn tijd! Deze wagen was geschikt om twee Grunau-Babys te vervoeren. De torsie geveerde as met oplooprem werd via het technisch magazijn gekocht en zo hadden we wat korting. De oplooprem werd toen passend op een Jeephaak aangesloten. Deze koppeling had ik gesmeed onder een luchthamer. Het gat er in geboord en een stang in het smeedstuk geplaatst. Toen ik er mee naar de keuring van de RDW te Purmerend moest, werd de wagen zonder meer goedgekeurd. Dus ik weer terug. Op de Leeghwaterweg, vlak bij de Julianabrug brak de koppeling. De wagen stak de weg over en botste tegen een boom waar hij ook nog schuin tegenop omhoog vloog. Ongelukkigerwijs was een politieman getuige van het ongeval, dat overigens verder goed afliep. De agent nam de wagen in beslag en ik moest de wagen met een touw achter de auto binden en langzaam naar het politiebureau in Zaandam brengen. Dat was mooi, zei de agent; net goedgekeurd en op de terugweg verongelukt! Toen werd het een spelletje tussen de RDW en de gemeentepolitie van Zaandam. Wij zaten daar tussen! Ik probeerde de wagen terug te krijgen om hem te repareren. Dat lukte pas nadat niemand een oorzaak van de koppelingbreuk kon vaststellen. Alles leek in orde, maar een stang van 30 mm was zomaar afgebroken. Uiteindelijk kwam ik door bemiddeling van een agent, die ons probleem aanvoelde, er zonder proces-verbaal van af. Toen kon ik de schade herstellen. De wagen moest herkeurd worden en ik trof dezelfde keurmeester. De man was wat aangeslagen door al die

19

toestanden, maar ik heb hem gerustgesteld, omdat hij ook niet in het binnenste van de koppeling kon kijken. De volgende wagen was ook een ontwerp van mij. Het betrof hier een wagen met ruggengraatframe. Die zijn zeer torsiestijf en er zit weinig materiaal aan. Het was een wagen waar de romp van de kist zo opgereden kon worden. Ik had voor de Zweefvlieg Club Texel een Schleicherwagen gemaakt. Ik had de tekeningen nog. We hebben toen besloten ook zon wagen te bouwen. Dat was een universele wagen voor alle Schleicher kisten. (nou, alle Schleichers!) Toen we de Ka 13 uit de Noordoostpolder op gingen halen bleek dat niet zondermeer mogelijk. We waren met de auto van Piet Groot en die had niets aan boord om de zaak vast te maken. Dus ben ik naar een nabij gelegen vuilnisbelt gegaan om te kijken of er nog wat materiaal was om te gebruiken, hetgeen lukte. Deze wagens waren bijna 10 m lang, omdat er geen lading meer buiten de wagen mocht steken. Ik e kon een partij 2 keus profielbuis kopen, zodat de kosten wat beperkt bleven. Het was een open wagen van vakwerkconstructie. Later is deze met aluminium plaat bekleed en van een huif voorzien. De as was rubbergeveerd, dus een soepel weggedrag. De wagen was eenvoudig te laden. Bij de keuring van de RDW zijn er nooit bezwaren geweest. Later kwamen de gesloten wagens. En keer hadden we een probleem. Een aanhanger met kist er in kwam in de Velsertunnel in de problemen omdat deze bij de afdaling begon te slingeren en tegen de tunnelwand klapte. De hele combinatie draaide een slag in de rondte. Auto Total loss, wagen krom, maar kist nog heel. Wat hebben we een werk gehad om de schade aan de aanhanger te herstellen! Het chassis moest met takels en dommekrachten weer gericht worden. Het aluminium plaatwerk deels vervangen worden. Ook dit incident liep zonder proces-verbaal af omdat de politie vond dat de club al genoeg problemen had. We werden er wel steeds aan herinnerd als we door de tunnel reden; de bandensporen zijn nog lange tijd zichtbaar geweest op de tunnelwand. Een andere keer liep het na een botsing met een betonnen paal in Frankrijk wonderwel goed af. De aanhanger kreeg hierdoor een kromme as. Het wiel spoorde dus niet meer. Toch werd er doorgereden. Bij aankomst in de hangaar bleek de band tot op het canvas te zijn versleten. Toen ik de wagen opkrikte om de schade aan de as te bekijken, viel het wiel er spontaan af. De lagers waren finaal kapot! De periode van zelfbouw was intussen voorbij en het werden fabriekswagens.

20

DE CLUBAUTOS VAN DE EZZC

Door: Bram Kemp

In die armoedige begintijd, zo vanaf 1936 toen de club werd opgericht tot de oorlog, kreeg de club eens een afgedankte personenauto. Die kwam van Dhr. Ir. Kaars Sijpesteijn; de directeur van de Linoleumfabriek in Krommenie. Niemand van de leden beschikte toen over een auto, hooguit een motorfiets. Er moest in die tijd ook wel eens een vliegtuig vervoerd worden. In het begin was dat de grondtrainer. Men beschikte dus vlak voor de oorlog over een A-Ford. Een primitieve aanhanger was ook voorhanden. De lierauto, een Chrysler uit 1926, had slechts aandrijving op n wiel! De A-Ford, lierauto en aanhanger hadden de oorlog overleefd. Toen moest er weer gevlogen worden. De instructeurs en de ESG moesten naar Leende om getest te worden op hun vaardigheid na 5 jaar stilstand. Hier .kwam de auto van Dhr. Kaars Sijpesteijn ons weer te hulp. Later is er nog weer een donateurauto verkregen. Deze is bij het Velsertunnel incident verongelukt en naar de sloop gebracht. Ook kregen we van ons lid Rens Slot, een aardappelgroothandelaar, een Ford-V8 Safir. Dat was een redelijke auto en is lang gebruikt. Het was een beetje moeilijke auto met wat overstuur eigenschappen. Je moest er wel aan wennen. Deze auto is raar aan zijn eind gekomen. Cor Tak zou eens de lier in zn achteruit de hangaar in rijden. Maar er was helaas niemand die hem hierbij hielp om even aan te geven of dat goed ging. De Ford V8 stond reeds geparkeerd en Cor raakte deze. De 15Cwt met een lier van 2,5 ton op zijn rug in zijn achteruit was net een tank. Het gevolg was dat de Ford deels in elkaar gedrukt werd. De schade was zo groot, dat aan herstel niet viel te denken. Cor heeft de Ford voor de sloop aan een kamper gegeven en de man nog wat geld toegestopt. De overdracht vond plaats aan de Hoofdweg, waar nu Camping Geversduin is. Daar waren we dus vanaf. Er is ook eens een VW-Pickup aangeschaft. Dat was geen succes. Als je op de achterbank moest zitten kwam je er met rugklachten uit. Deze wagen is niet lang gebruikt en maar weer snel afgevoerd. Intussen was de welvaart gestegen en waren er steeds meer leden met een auto. Een safari houden was toen geen probleem meer. Bovendien hadden we eerst een A-Ford en later een Jeep die de weg op konden op een 60-dagenkaart. Het onderwerp Clubauto was dus verleden tijd.

21

DE TREKKERS VAN DE EZZC

Door: Bram Kemp

De eerste trekker was een ncilinder diesel. De uitvoering was nogal Spartaans. De bestuurder zat onbeschermd op zijn stoel. Bij kabelbreuk tijdens het uitrijden van de kabels kon je het voorloopstuk of de kabel in je nek krijgen. Daarom hebben besloten om er een cabine op te maken. Ik heb de trekker naar mijn werkplaats gereden en heb samen met Kees van Nek er een bovenbouw opgemaakt. De chauffeur zat toen veilig en droog. Toen de trekker klaar was moest deze weer naar het veld. Het was weer hetzelfde als heen: je mocht niet overal met een trekker rijden. Dus langs omwegen wist ik hem weg te brengen. Ik had er een fiets aan gehangen om weer thuis te kunnen komen. Deze trekker had onvoldoende vermogen en heeft geen lang leven bij de club gehad. Al gauw kwam er toen een Deutz in beeld die veel sterker was. Helaas had die een zeer werkzaam leven achter de rug, wat zich manifesteerde door een hoog olieverbruik en het produceren van veel rook. Met Nico van Pel heb ik toen besloten de zuigers te trekken en de zuigerveren te vervangen. Toen we de zuigers er uit hadden bleek er in de cilinders een stootrand te zitten. Die moest weggeschuurd worden, daar het dan geen zin had de zuigerveren te vervangen. Hiertoe had ik een schuurapparaat gemaakt, aangedreven door een zware boortol, die door diverse leden urenlang op en neer bewogen werd. De cilinders waren toen weer recht maar iets onrond. Na montage rookte de motor nog even, maar dat was spoedig over. Bij meting van de compressiedruk kwam ik tot 26 bar, hetgeen normaal was. Die trekker heeft enige jaren dienst gedaan. De volgende was ook weer een Deutz, maar sterker en jongerDe trekkers hebben we altijd van een losbare trekbalk voorzien en een inrichting om de chutes te vervoeren, eveneens losbaar. Er is nog eens een trekker in beeld geweest. Deze was een zeer antieke n-cilinder die met een slinger gestart moest worden. Een loontje moest voor een vlotte start zorgen. Maar dat ging wel eens als te vlot en sloeg de motor terug. De slinger zat er dus nog in, maar die moest je natuurlijk loslaten om geen klap te krijgen. Zo ;gebeurde het eens dat de motor met zoveel kracht terugsloeg dat de slinger er uit vloog en vervolgens door het toen van spaanplaat gemaakte hangaardak sloeg, even bleef hangen en vervolgens weer terugviel. Voor ons was de maat vol en om ongelukken te voorkomen hebben we dat onding maar meteen afgevoerd.

22

IN MEMORIAM

Foxy Ginger
WEDUWE VAN V.O.S. DE KUNST

*20 JULI 2012

15

AUGUSTUS 2012

Een Speklap van Lood Leidt altijd tot de Dood Of een kogel in je Poot
(Reinaert 3:17)

23

Spuitspoor
Door: Robert el Presidente Maasdam

Het voelde als een tijd geleden, en dat was het ook Als ik niet meer thuis kan komen, doe dan maar een vliegveld. Zo een met een degelijke grasmat, een gezellig terras met koud witbier. Een blonde serveerster van een jaar of 20 en de ophalers... die komen aanrijden als het diner wordt opgediend. Een shoarma-schoteltje ofzo, dan krijg je Le Grand en Dennis wel warm voor een ophaal missie. Het genot van deze luxe verkies ik dan ook graag boven het avontuur van de oudhollandsche buitenlanding. Echt dorstig, dan pak je een sleepje terug. Zoals met ene van Binsbergen (inmiddels paar zakjes volgeblaft door mijn vliegkunsten) op Terlet tijdens de Sallandse Overlanddag van een paar jaar geleden. Kabeltje leggen en even later zit je toch weer op het terras. Goed verhaal, maar op 27 mei 2012 liep het toch even wat anders. 2500 voet van Schiphol, de Ka6 beschikbaar, Flip en Mller als echte wingmen in de Bergfalke, en Dreissen om naar Egmond te rugzakken. Wat wil je nog meer? Miranda, jij haalt me op he? Ja was het antwoord, dus autosleutels opgooien, kap dicht en gaan. Je weet maar nooit of ze zich nog bedenkt De dag was gekomen om buiten glijbereik te gaan met onze houten parel, de Zaanse Rules ofwel ZR. Strak een bel ingelierd op de oostbaan, en rustig naar zee laten afdrijven, waar na een radiocheck door kon worden geklommen naar de 750 meter. Met de Junior en Bergfalke boven de kustlijn was het makkelijk naar de parkeerplaats van Castricum aan Zee steken. Ook al was het blauw, de duinen deden het prima. Het smaakte naar meer, en een overlandje naar de Wieringers zag ik wel zitten. Even op de koffie met je Ka-6 is wel grappig natuurlijk. Vanaf Egmond een stukje op de hand naar Heiloo, als Zaan wil je toch even over Nina heen en zoals verwacht kwam er een knappe bel los boven de hockeyvelden. Mijn rugzakvrienden in de Bergfalke wilde hier ook van meesnoepen en dat was best gezellig. Dan ook maar even naar Bergen om boven het huis van mijn ouders en die van Flip te draaien. Nu kwam de gok van de dag. De duinen deden het prima maar houden op bij Camperduin Dan maar via de dorpen naar het noorden proberen te komen! Schoorldam gaf nog een lekker pompje, maar daar kon ik vanwege de 2500 voet geen gebruik van maken. Dan maar doorglijden naar Warmenhuizen. Aldaar aangekomen begon de lucht al wat minder lekker aan te voelen, en hoe hard de windmolens draaiden deed mijn vermoeden bevestigen; straf noordenwindje die de kop van

24

Noord-Holland van de thermiek verlost had. Game over.

[de mooiste akker: de ZR na de gespuitspoorde buitenlanding]

Terug naar de duinen was geen optie op 400 meter dus ik kon een van de tientallen akkers gaan uitzoeken. Best lastig met zoveel keus, want je ziet steeds weer een mooiere. Uiteindelijk koos ik voor de witte kool in Tuitjehorn, en kon ik m mooi in het spuitspoor landen zonder plantjes kapot te maken. In het spuitspoor was geen bewussie , maar sinds ik de naam van deze door de spuitwagen gemaakte vore gehoord heb, ben ik er voortaan helemaal fan van.

25

Op Final zag ik deze extra brede vore en met een klein klapje rechts zat ie er lekker in, kijk maar:

[de Ka-6 als witte kolenoogster]

Het kroost van de witte kolenboer mocht allemaal even droogvliegen, en zoals altijd trok de buitenlanding weer wat bekijks. Miranda en Pim, bedankt voor het ophalen!! Het was het avontuurtje wel weer!! Dat ik een maandje later tussen het mais stond, kon er ook nog wel bij. Amstelglide 2012, lekker weer, maar n bui op de route. Natgeregend boven Zaltbommel en daar sta je dan een uur later met 4/8 Cumulus boven je... De Mais-boer kon tot bedaren worden gebracht, de kersen waren lekker, en de kersenmeisjes niet minder. Le Grand en Dennis, bedankt voor het ophalen!! Volgend jaar beter....

26

AmstelGlide 2012
Door: Robin Le Grand de Groot

Zaterdagochtend, 0500 uur lokale tijd. De wekker, nee correctie , de hufterige genadeloze kilo-uniform-tango wekker gaat. Zijn schrille geluid legt hatend de afstand van een meter tot mijn oor af. Tegelijk komt er een smsje binnen van Onze Grote Leider, El Presidente Baasmaas himself. Een bevestigend verzoek dat we toch echt een uurtje later de toren verlaten moeten hebben verschijnt in steriele letters op mijn schermpje. De verse huurder van mijn logeerkamer, mede-Zaan Grote Dennis, ligt nog comateus te zijn als ik hem wakker maak. Het is weer tijd voor een wedstrijd, en zoals het een wedstrijd met vroege aanvangstijd betaamt, zijn wij weer de ophalende factor. Voordat er echter ook maar aan vliegen gedacht kan worden, moesten er nog de nodige kilometers weggevroten te worden. In de presidentile Saab, tegenwoordig uitgerust met de meest geavanceerde navigatietechnologie (noot van de Redactie: ha, ha, ha..), scheurden we over de nog redelijk gevulde snelweg naar het midden van het land, richting Terlet Airbase. Het Gelderse pretparadijs was doods en verlaten, en maakte net zon lege indruk als Julios Thermiekbel op een warme zomeravond met een belangrijke voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal op TV. Met de snelheid van een Zaan hingen we snel de penisverlengende dubbelasser aan de Saab en lieten de thuisbasis van zweef(v)liegend Nederland weer voor wat het was. Volgende bestemming was de voormalige vliegbasis Soesterberg, thuisfront van de vriendelijk gezinde Amsterdamsche Club voor Zweefvliegen, oftewel de ACvZ voor vrienden (en aangezien ze vriendelijk gezind waren mochten we dat zo zeggen). Het was voor ons allen een veld waar we niet of geen stappen hadden staan, dus het duurde heel even voor we het zware stalen rolhek bereikten wat het veld van de rest van de wereld afsloot. De Poort werd bewaakt door een knap ontluikend zweefvliegmeisje, en de ons aller bekende Karel I. Terwijl we in ons ochtendlijke goeie humeur de vrolijke bobbelinos van het meisje op waarde wisten te schatten, legde Karel uit hoe we over de basis moesten manoeuvreren. Een en ander bleek redelijk gecompliceerd, want we moesten schijnbaar rekening houden met kevertjes, vogeltjes, een BOswAchter en vage rijroutes die ons bij n of andere grafheuvel moesten brengen. Enfin, degene die ons een beetje kent weet dus dat we bij het optrekken de uitleg al vergeten waren en slechts konden praten over het tettelijke genot van weleer. Onverwacht bleek ook dit veld nog verlaten, dus we reden maar wat in de rondte tot we een lege opstelplek vonden, naast een enorme berg zand. De opstelplek werd bewaakt door een tank, en omdat het koffietijd was accepteerden we het als De Plaats Te Zijn, koppelden we af en bliezen over de ooit fameuze runways (die in hun glory days nog de weekend F-16s of de machtige F-15Cs van de USAF-E dienden) terug naar de bebouwing. Nadat het nog enige moeite kostte om een parkeerplek te vinden (links, links is best moeilijk als je ergens de eerste bent) zaten we dan toch eindelijk met de lokale jeugdige grondploeg aan de koffie (en holy-fak-a-moly, wat zat er toch in de melk die Soesterbergse dochters

27

kregen) Langzaam druppelden ook de rest van de vliegploegen binnen, en het gegeven dat zweefvliegers toch een ehuhmtja.. geval apart zijn werd als dusdanig bevestigd. Gelukkig kwam de resterende Zaanse delegatie de spanning even opvoeren: Team Twin arriveerde in de vorm van Flip, Neander en Mier. Een spontaan afgevallen staartslof zorgde echter voor werk, dus het duurde even voordat ook die ploeg lekker aan het zwarte cafenewater zat.

[Opbouwen van de EC onder bewaking van een tank, met naast ons Te-am Dikke Lul]

Nadat de nodige tijd verstreken was begon de briefing, traditionally voorzien van een krachtpunt presentatie en een enthousiaste zweefvlieger met een lange stok. Herman van Veen zorgde voor de muzikale omlijsting en de regels en de bearcans waren lekker overzichtelijk en duidelijk. De opdrachten waren om te zeggen flink en aangezien er na besluit nog een dik uur over was vertrok iedereen richting de opstelplek, waar onze aanhangert inmiddels vele vriendjes had gekregen. Het opbouwen ging verrassend snel, en zowel de Twin als de Discus stonden eigenlijk binnen no-time in elkaar en op de baan ook. Nog ff snel opdrachtjes in de kaart tekenen en keerpuntjes in de Lx vrotten, en het Grote Genieten kon beginnen. Onder het warme zonnetje was het wachten op de Regatta-start: oftewel zo snel en zo veel mogelijk kisten de lucht in bonjoureren. De beide Zaanse toestellen bevonden zich in de eerste set en konden dus mooi vroeg al warm draaien in het Utrechtse luchtruim. Hier was het wachten tot de startlijnen open gingen en de kisten met de wedstrijd mochten aanvangen. Tevens begon hiermee de belangrijkste taak in het leven van ophaler: wachten. Wachten op het telefoontje dat je vlieger in een akker staat. Wachten op het moment dat je de teruggekeerde kist uit het veld moet trekken. Wachten tot de

28

koffie klaar is of dat je die teek eruit gedraaid hebt. Wachten tot de lokale tostivrouw weer een warme prak op je bord mikt. Wachten tot dat goodn grondploeg loeder weer langskomt, schuddend van genot. Wachten tot je de cordinaten krijgt van een locatie ergens in Nederland. Wachten tot het volgende slappe gespreksonderwerp aangedragen wordt. En dat wachten, dat wachten bevalt prima. Helaas duurde dat wachten deze keer niet zo lang. Nadat er ruimschoots een uur was vestreken, en de discussie of we naar de lokale Subway zouden gaan zijn climax naderde, ging de telefoon. De telefoon van Mier weliswaar, maar toch. Een snel en zakelijk gesprek gaf een nuchter uitsluitsel: de Twin stond buiten. Kk. Hoewel het niet onze kist was, besloten we toch met Mier mee te gaan. Voor de fatoe, het groepsgevoel en om te bewijzen dat de mythe die Teeeaiem Vliegeh heeft ook kan als je de lichtere helft van een Duo Penotti bent. Het vertrek van vliegveld Soesterberg had echter veel weg van de evacuatie van de Amerikaanse ambassade tijdens de Val van Saigon. Een minderheid van enkele dappere lokale DBOers sloeg met opgerolde logboekjes de horde fietsbejaarden van het stalen rolhek , en hielden deze tegen toen het gevaarte krakend opzij schoof. Terwijl ouderwetse scheldwoorden op ons neer regenden baande het Zaanse konvooi zich stapvoets een weg door de menigte, goed gebruik makend van de fietsenvanger op de aanhanger. Kijkend naar de file die veroorzaakt werd door een gruwelijke scharing (nee, niet wat je nu denkt) van een jeep-met-aanhanger-met-vuilnis, kachelden we richting een niet-bekend dorp. Maar ergens was het natuurlijk al te verwachten: vlak voordat we er waren ging de telefoon. Maasbaas. Buiten. mOkie. De call was snel gemaakt, en inhalend wuifkusden we Mier gedag en keerden om. Back to base, en gas op die lollie dus. Intussen bleek het al zweefkisten naar beneden te regenen in de omgeving. Een groot deel van de ophaalploegen werd of was al gemobiliseerd, en zweefvliegaanhangers zwermden over het hele gebied uit. Ons doel was richting het zuiden, richting Velddriel. De route er heen was enerverend. Zowel van Lieshout als ik waren niet echt in een extreme praatbui, dus we zwegen ons geluk tegemoet. Niet dat het niet gezellig was, het tegendeel juist. En het werd alleen nog maar leuker toen zowel Maasdam Navigay de draad kwijtraakte bij een omleiding. Telkens shortcuts suggererend (het blijft tenslotte de navigatie van een vlieger) kwamen we bij een opgebroken weg uit. Het was al onlogisch, omdat op de route zowel de A2 de ene als de andere kant op gevolgd moest worden, en het werd niet veel beter toen we bij de afgesloten rotonde besloten route Q te volgen oftewel de officile omleiding naar weet ik veel waar. Dat we de beschaafde wereld inmiddels hadden verlaten bleek wel toen de Q ineens opging in de W, die opging in route S die opging in de A2 die opging in dezelfde afslag als we al hadden genomen die opging in route Q. Enfin, heel fijn en logisch dus, en het werd nog leuker toen we een soort van kloppende route gevonden hadden. We hielden telefonisch nauw contact met Maasdam, die zich genstalleerd had tussen de kersenmeisjes van de Landwinkel, en vroegen ons af wanneer we de Aptuateur! grap moesten inzetten (voor de vergetenden onder ons: zie Final 09-02), toen er ineens weer hekken opdoken. We stopten ervoor, en waren meteen een soort attractie voor de lokale hillbillies. Een soort vrouw kwam langsfietsen, en wabliefte in onverstaanbaar dialect dat we

29

door konden rijden. Gedesorinteerd als we waren vonden we het prima, en slingerden de combi langs het hek over de stille weg.. om uiteindelijk aan de achterkant van de betreffende afgesloten rotonde terecht te komen. Hoe de fuck was dit mogelijk? Na minutenlang onze grofste vocabulaire gebruikt te hebben maakten we gebruik van het strategische voordeel van de rotonde (we reden hem dus rond) en scheurden we weg terug. En eerlijk is eerlijk: we reden toen in n ruk richting de buitengelande Baas.

[Maasdam buiten geland. Let op het onbeschadigde mas en de dikke Cumuls]

Maasdam was in een of ander masveld geland, en had het voor elkaar gekregen om vrijwel precies in een vore tussen de plantagerijen terecht te komen. Terwijl de koters van de boer echter naar believen planten weg konden voetballen, maakte de ongeletterde armoedboer er een punt van. In onverstaanbaar Brabants was hij al tegen Maasdam uitgevallen, en omdat er al snel wat familie in de buurt hing besloten we eens een keer voor het geheime wapen tact te gaan. Dit zou dan natuurlijk ten koste van onze ruggen gaan, maar vooruut, een Discus was nog wel te managen. Binnen no-time hadden we de kist uit elkaar en zonder ook maar n wervel te verspillen schoven we hem veilig in de doosch, hierbij voorzichtig om de plantjes heen stappend. Alles leek zo in orde, maar nadat we wat verse kersen hadden gescoord bij de meisjes van de landwinkel bleek de boer toch weer terug gekomen. Met grote passen, een zure blik en wat faciale expressies wist de agrarir duidelijk te maken dat we de schuld waren van de hele crisis in boernland, het opzadelen van landbouwend Nederland met Yvon Jaspers en de verhoogde prijs van rode diesel. Want we waren de zoveelste. Na crossmotorn en ballnn waren het nu weer zweefvliegtuign, en de maat was een keer vol (niet dat de man eruit zag alsof-ie veel matn mee nam naar het dorpsfeest die avond, maar goed). Wat wel weer leuk was, was dat de boer wist te vertellen dat we in het gebied stonden waar een Apache ooit de hoogspanningskabels door midden had getrokken. De bewuste powerlines stonden vlakbij, en even beseften we wat het had moeten zijn voor

30

de crew van die chopper. Buiten staan in dit onvriendelijke gebied, terwijl je ook nog eens de stroom van de lokale bevolking had afgehakt..we geven het die jongens te doen. Langzaam maar zeker evacueerden we daarom maar terug naar de basis, voordat het hier ook de pan uit escaleerde. De terugreis verliep zonder rare reroutings deze keer, en genietend van de kersen bombardeerden we het achterland met grote kersenpitten. Back to base was het een weerzien met de rest van de ploegen, waarvan de meesten ook buiten hadden gestaan. De ploeg van de Twin, Mier, Flip en Neander, hadden een ophaalmissie volgens het boekje gehad. Ze waren op een keurige grasmat geland, en daar waar de Twin zich normaal als een beest gedroeg liet deze zich nu als een gedwee hondje afbreken. Een ophaalmissie van de Amsterdamsche werd vergezeld door een cameraploeg van het RTL weerbericht om zodoende wat PR te genereren. Jammer dat dan juist deze ploeg besloot het befaamde Achtung! Heck schiert aus!! bordje te negeren, en vol uitbrekend een geparkeerde auto total loss drukten. Het bleek dat, hoewel het mooi weer was, er toch veel last was geweest van wat buiige regen en spontane blauwe gaten. Voor het vliegend personeel was dit natuurlijk een jammerlijk verloop van de wedstrijd, voor de grondploegen is dit juist dan weer een dagje waarop je je echt belangrijk kan voelen. De avond werd afgesloten met de beroemde Amsterdamsche BBQ, oftewel twee 3 meter lange dakgoten vol smeulende kolen, een bord rauw vleesch en je eigen BBQ-kunsten om je hap gaar te krijgen. Dan is de jaarlijkse Cue bij de Zaanse toch een heel stuk fijner. Het bier smaakte echter zoals het overal smaakt, er waren goodn loeders genoeg, en na de formele prijsuitreiking besloten we het eindfeest te skippen en boekten we hem naar huis. Mission completed!

[De Bazen van de Twin: buiten op de nieuwe Zaansche mat]

31

[Advertentie]

32

De Nieuwe Garde
Door: uw Redactie

Een nieuw jaar luidt een nieuw seizoen in. Dat staat natuurlijk garant voor nieuwe avonturen, nieuwe excessen, nieuwe vlammen, nieuwe katers, nieuwe close encounters met een zeisdragende hoodieboy en uiteraard nieuwe leden. Laatgenoemde is natuurlijk een factortje om naar uit te kijken, want aan het eind van het jaar daarvoor is de gevestigde orde van Zaanse Mannen aan het afglijden, uitdijen en alibis aan het verzinnen, en is de harem van Zaanse Goodn Loeders wederom verdeeld, nooit geregeld of is de rij der wachtenden toch te lang gebleken. Echter, het opnieuw inrichten van de persoonlijke bangalijstjes is natuurlijk nooit het officile doel van de schare nieuwelingen, dat is natuurlijk nog steeds het vliegen an sich. Zo maken, aan het begin van het seizoen, de overlevenden van de strenge iFly! selectie hun opwachting. Jong, fris en onervaren maar met een honger naar het vliegen worden er elk jaar een lading van deze freshmen gestationeerd door heel het land, en het is altijd een voller vijvertje geweest dan het opdrogende plasje waar geen jeep in ligt weg te rotten. Gelukkig is de ei-vlaai regeling niet het enige geboortekanaal waaruit een nieuwe Zaan kan ontstaan, en komen er her en der ook andere mensen aanwaaien. Zeker met het nieuwe Zaanse Proefabbonement is de drempel iets verlaagd en kan het poortje makkelijker genomen worden. Tevens is daarmee de filtering van Apaten verbeterd, want tenslotte leren ook wij uit het verleden. In het onheilige jaar 2012 is de Zaanse relatief flink versterkt, met zowel aanwas uit de iFly als daarbuiten. Traditioneel gebeurd het voorstellen lokaal, aan de bar en op het veld. De schandpaalsessies bij de jaarvergaderingen zijn hiermee deels verleden tijd. De Redactie van de FINAL dacht er nu eens goed op in te springen (net zoals dat zij dachten dat dit blad eens een keer wl op tijd zou zijn) door aan alle nieuwe leden te vragen een stukje over zichzelf te schrijven, als zijnde een introductie. Het typische Zaanse gedrag van wel beloven, niet schrijven was ze echter al duidelijk gemaakt, dus enkel Wessel de Waart en Mats de Nijs namen de moeite om een paar letters aan het papier toe te vertrouwen. Hun stukjes inclusief foto zijn aan het eind de vinden, als zijnde een kers op de drilpudding. Voor de rest: hier vind u het samenvattende overzicht van de Nieuwe Garde:
INGMAR PLIJTER Broertje van de naar de luchtmacht getransferde Zaan Jurrin Plijter en Chiaria Plijter Kuijs, en wist de weg naar het veld zodoende al op tijd te vinden. Naast vliegen houdt hij zich voornamelijk bezig met het herhalen van bioscoopbezoeken. 14 jaar oud.

THIJS HOUTENBOS Aanwist in het kader van 1 keer aanwaaien, nooit meer weggaan. Boekte een vlucht via het passagiersrooster, en wist Secretaris Kokhals om te kopen voor een lidmaatschap. Moet alleen nog even van een motorvliegervaring afgeholpen worden. Ruim 201480 uur op de klok.

33

CARLIJN STORM - Proteg van het Commissariaat Diversen en altijd met schone handen. Als enigste nieuwe vrouwelijke lid zorgt Carlijn voor de nodige opfrissingen in de vorm van Indirecte Koude Kronenbourgs, golfkarbesturingen en de nodige navliegse gezelligheid. Bijna sweet-16.

JESSE SCHOENMAKERS - Soms waargenomen als appendix van Carlijn Storm, treedt Jesse niet geheel en vaak op de voorgrond. De Redactie heeft geen idee of Jesse eigenlijk wel bestaat en of hij echt schoenen maakt? We denken van niet, maar het Padriaaneffect de onzichtbare betalert - blijft altijd op de loer..

LARS ITHURBURE - Met een achternaam als een Noorse vikinggod is de verwachting natuurlijk dat hij met een zwaaiende Thors Hammer in de 21 door de lucht vlamt. Fotos en filmpjes zijn welkom, een verhaal over de persoon nog welkommer.

TIM VAN ZEBEN - Eveneens een aanwinst vanuit een passagiersavond: Tim beviel het zo goed dat hij zelfs twee keer meevloog. Levert tevens versterking vanuit het IJmuidense front, dus enige beschaving zal de club doen verrijken. Bijna 28 (=een levenlang in zijn geboortestad).

MARC GODEFROY - Altijd aanwezig, altijd enthousiast. Cameraman met helikopterview, weet alleen nog geen onderscheid te maken tussen paragliding en zweefvliegen. Zijn kenmerkende groene vest vloog langer dan hijzelf. Probeert het thuisfront te overtuigen middels een procentueel PR-offensief.

Aankondiging Komen Langs

SLEEPKAMP
ONDER DE BEZIELENDE LEIDING VAN

NEANDER STALPERS
Instructeur der eerste zaanse zweefvlieg club

29 en 30 september 2012
99% kans op terlet, 1% kans op Valkenburg 100% procent kans op Chinees

GEEFT U OP KOMT ALLEN!

n.stalpers@upcmail.nl

34

WESSEL DE WAART - Mijn naam is Wessel de Waart. Ik woon in Marken en ben geboren op 1 juli 1997. Ik ben al jaren genteresseerd in de luchtvaart en ben al jaren trouw bezoeker van airshows. Mijn interesse in zweefvliegen is in de jaren gegroeid, vooral omdat zweefvliegen op jonge leeftijd al mogelijk is. Ook lijkt zweefvliegen mij de ideale manier om gevoel en ervaring op te bouwen in de praktijk. Ook lijkt het mij heel gezellig om met andere liefhebbers deze sport te beoefenen. Ik verheug mij er daarom erg op om bij EZZC te gaan zweefvliegen.

[Wessel poserend voor de ASK-21 tijdens zijn eerste kennismaking met de Zaanse]

35

MATS DE NIJS - Hallo leden van de EZZC! Mijn naam is Mats de Nijs en ik zal komend jaar kennis maken met jullie en het zweefvliegen. Ik ben n van de nieuwe I-fly leden en hoop naast een heleboel starts te maken, een heleboel mensen te leren kennen. Ik zal me even voorstellen: ik woon in Castricum, ik ben 15 jaar en zit in klas 4 vwo van het Jac. P. Thijsse College. Mijn hobbys zijn hockey, golfsurfen, gamen en een beetje met vrienden rond hangen. Ik hoop dat ik dit jaar zweefvliegen aan dit rijtje kan toevoegen. Ik heb me opgegeven voor de I-fly omdat het me heel leuk lijkt om te vliegen en ik niet zo goed wist wat ik na mijn vwo-diploma wil gaan doen. Mijn broertje daarentegen weet het al zeker: piloot worden. Ik hoop dat ik na enkele jaren vliegen ook deze kant op zou kunnen gaan. Het lijkt me heel leuk om lucht- en ruimtevaarttechniek te gaan studeren in delft en ik denk dat zweefvliegen mij hier een grote voorsprong zal geven. Ik heb ontzettend veel zin in het vliegen en ik kijk al uit naar mijn eerste solo-vlucht. Tot ziens op de startbaan!

[Mats, hier gezien ergens op de wereld, poserend met zijn favoriete wafel]

36

BIJ-BRIEFING
Door: uw Redactie

VLIEGPRESTATIES Erik van de Heul 1000km vlucht Chiara Kuijs theorie GPL, solo en conversie Junior Bas Metzelaar theorie GPL, solo, conversie Junior Miranda Ruis conversie gezagvoerder Twin-Astir Neander Stalpers duurrecord vanaf Castricum Glenn Terdu solo

DBO-RACE De traditionele Zaanse BBQ werd gehouden op vrijdag 17 augustus 2012, en net zo tradtioneel is dat dit het moment is van de Grote DBO Race, editie 2012. Een waar festzijn zoals u allen weet, en iets wat onmogelijk door een nieuw lid genegeerd dan wel overgeslagen kan worden. Helaas bleek het traditionele tijdstip ongelukkig voor de aanwezigheid van de nieuwe lichting DBOers, dus vandaar dat de race derhalve uitgesteld is. Wees gerust, de namen en rugnummers (oud en nieuw) zijn bekend, en sowieso heeft de race doorgang op een later tijdstip dit jaar..

VLIEGERZAKEN Na een periode van afwezigheid, wegens het vergeten om te kopen van de medische toelatingscommissie, is Dennis van Lieshout weer genoeg medisch geschikt bevonden om zijn vak als Zaan uit te oefenen. Binnen no-time zal Grote D dan ook weer zijn opwachting in dn cockpit maken. Vaandrig-zonder-vaandel Roald Mozes heeft eindelijk kunnen inzien dat het heel belangrijk was om een goeie kuil te graven, netjes in het gelid te lopen, tostis te bakken bij de kustwacht en vooral heel veel boeken te lezen. De ruwe Diamond 01 vliegt vanaf 20 augustus namelijk de PC-7 door het Nederlandse luchtruim. Dit uiteraard natuurlijk geheel om de nieuwe Pete Mitchell (Top Gun) of Dan McKay (Tour of Duty) te worden. Beiden veel succes in de cockpit!

37

DISCLAIMER De redactie doet haar best om alles nauwkeurig, waarheidsgetrouw en zonder eigen smaak weer te geven. Desondanks kan het voorkomen dat data overdreven is, data verkeerd geintepreteerd, data verzwegen of data zodanig gepresenteerd is dat er imagoschade is ontstaan. Indien het gevoel heerst dat er een aanvulling nodig is, aarzel dan niet en licht uw redactie in. Sowieso ontvangt u dan een troostprijs en zal in de volgende FINAL een rectificatie geplaatst worden!

[Advertentie]

38

FINALISINGS
KOMEN LANGS

Was ze in het echt ook lekker?

Geen donder aan dat hele wijf niet, maar wel interessante tieten

n Afgeschuurde stoppeloester

Ik ben de human schokbreker

Julio, ouwe pijphond!

Wat voor werk doet de postbode eigenlijk?
Alle kippen zijn roze van binnen

Een soort James Bond actie, met een haar

Dat bruine onder de waterlijn? Ja daar heb ik al eens aandacht aan besteed

39

Witte rijst? Dat eten we niet, dat is voor de arme mensen in China

Je betaalt voor de ervaring, niet voor de lengte

Je moet tussendoor je doos even dichtdoen, anders wordt-ie koud

Ik heb geen geld mee.. Hey, hoor ik daar Dennis zn cassettebandje?

Jupiter is een gasplaneet.. haar reet ook

Dan komt er toch wat joods bloed bij haar naar boven..en die neus ook..

40

In de volgende FINAL:

SPLIT SECOND
een zichtbare reportage

NJW 12

Mier dr eerste keer

OPERATIE CABIN CASH

de Zaanse passagierscampagne

OLYMPIA

vliegen kan ook serieus

EN MEER
alsof we het al weten

41