informatieprofessional 3.

c olumn
Informatiseerders oude stijl zijn vastgeroest in gewoontes, afspraken, procedures en cycli
cerninformatiseringsbeleidsplan geen wiki, waar iedereen zijn of haar opmerkingen aan kan toevoegen, zodat je na verloop van tijd een door de organisatie gedragen document krijgt? Iedereen laten meeschrijven? Dat creert chaos. En wij dan? Dat laatste spraken ze niet uit, maar de resolute manier waarop ze naar de afgekoelde kof e grepen sprak boekdelen. Misschien moet u maar de tien grootste ergernissen van de gebruikers op informatiseringsgebied inventariseren en die het komende jaar oplossen? En dat een aantal jaren herhalen? Dan ontstaat er wellicht draagvlak en geloofwaardigheid voor een meer fundamentele aanpak? Misschien moet u maar een lm maken in plaats van een lijvig document dat niemand leest, laat staan uitvoert? Misschien Waar het om gaat is dit: organisaties, maar zeker ook informatiseerders oude stijl, zijn vastgeroest in gewoontes, afspraken, procedures en cycli waarover nooit meer vragen worden gesteld, maar die echte verandering in de weg staan. Wordt het niet tijd dat iemand het voortouw neemt in het doorbreken hiervan? Effectiviteit kan wel eens het gevolg zijn van non-conformisme. Misschien moet de informatieprofessional 3.0 Limagination au pouvoir tot zijn lijfspreuk maken? P.S. Een week na onze ontmoeting ontving ik een mail van de bewuste dames met het verzoek om het gespreksverslag te accorderen. Mijn PA had al geantwoord: Hij accordeert nooit iets en wellicht denkt hij er deze week al heel anders over dan vorige week. Had zij niet beter dat concerninformatiseringsbeleidsplan kunnen opstellen?
informatie / december 2012

De kracht van verbeelding

Limagination au pouvoir: deze slogan uit mei 1968 schiet mij door het hoofd als ik terugdenk aan het bezoek van twee resolute dames die mij (met bandrecorder) wilden interviewen over het concerninformatiseringsbeleidsplan (u leest het goed) van hun organisatie. Ze beweerden dat ik er onmiskenbaar expert in was, ook al ging het woord mijn eenvoudig Scrabble-vermogen te boven. Waarom wil uw organisatie dit?, was mijn vraag, nadat ik het woord in zijn volle omvang tot mij had laten doordringen. Nou, er was een geweldig goed concerninformatiseringsbeleidsplan geproduceerd vijf jaar geleden, maar helaas was er niets mee gebeurd in de organisatie. Verschrikkelijk jammer! Mijn antwoord dat het aanpassen van de datum van dat geweldig goed document en je concentreren op het realiseren ervan zou volstaan, bevredigde beide dames allerminst. Dat ze dan gelijk enkele maanden vakantie konden opnemen, kon hen zelfs niet tot een glimlach verleiden. Mijn vermoeden dat het concerninformatiseringsbeleidsplan een document van grofweg 150 plus of min 30 paginas is, lokte wel de instemming van beide dames uit. Eindelijk begreep ik waar het over ging. Een zucht van verlichting was duidelijk hoorbaar voor mijn PA, die net de kof e binnenbracht. Nu konden we tot een gesprek onder experts komen! Misschien moet u het eens heel anders aanpakken, zei ik. Waarom niet het concerninformatiseringsbeleidsplan terugbrengen tot drie woorden, die mooi inlijsten en boven de stoel van de bestuursvoorzitter hangen? Dan moet hij aan elke bezoeker uitleggen dat dit het concerninformatiseringsbeleidsplan van de organisatie is en dat het zo belangrijk is dat het prominent in zijn kamer hangt. Zou dat niet veel meer impact hebben? Drie woorden, dat was toch veel te weinig Mijn opmerking dat E=mc2 maar vijf tekens zijn, maar wel de hele wereld op zijn kop hebben gezet, maakte weinig indruk. De kof e bleef onaangeroerd staan bij zoveel ondeskundigheid aan mijn zijde. Als het meekrijgen van de organisatie n zo belangrijk is n zo dramatisch mislukt, waarom maak je van het con-

prof. dr. Rik Maes

Maes is hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam en oprichter van de Academy for Information & Management. E-mail: r.e.Maes@uva.nl.

49