1. PENGENALAN Kemahiran motor memainkan peranan yang penting dalam melaksanakan tugas setiap hari.

Pengalaman pembelajaran kemahiran motor terdiri daripada pembelajaran semula untuk berjalan selepas strok dalam menangani operasi pembedahan yang mencabar atau memperoleh kemahiran sukan yang kompleks. Ia secara meluas diketahui bahawa prestasi tugas yang muncul untuk meningkatkan dengan cara yang selaras dengan amalan (iaitu Fitts 1964, Adams 1987, Schmidt & Lee 1999, Magill 2001). Namun begitu, bukan sahaja jumlah latihan, tetapi juga keadaan latihan dan kualiti amalan yang boleh memberi kesan yang besar ke atas kadar pembelajaran dan prestasi akhir (contohnya Schmidt & Lee 1999). Berhubung dengan kualiti amalan, satu cara berpotensi menyokong proses pembelajaran ialah untuk menyediakan seorang pelajar dengan maklum balas tugas berkaitan luasan yang makanan tambahan serta maklum balas sedia ada dihasilkan sambutan diperolehi dari wawasan, uji bakat, dan propriosepsi. Pelajar boleh mencapai sesuatu tahap kemahiran tertentu dengan melalui maklum balas tugas intrinsik, tetapi untuk mencapai sesuatu tahap lebih tinggi dalam kepakaran, maklum balas luasan ini sangat diperlukan. Dalam tugas yang mana maklumat dari sumber intrinsik tidak menyediakan maklum balas untuk menentukan kesesuaian prestasi, atau bila maklumat itu kritikal belajar kemahiran tidak boleh dicapai oleh pelajar dengan secukupnya, maklum balas tambahan boleh memainkan satu peranan yang penting dalam pemerolehan kemahiran berkesan (melihat Magill 1994). Selama beberapa dekad, penyelidik memeriksa pembelajaran motor telah berminat untuk diperkukuhkan maklum balas, yang menyediakan pelajar dengan maklumat tentang hasil daripada pergerakan berhubung dengan matlamat alam sekitar selepas tamat tindak balas. Ini jenis maklum balas yang dipanggil pengetahuan keputusan (KR) (1984 Bilodeau et al. 1959, Adams 1971, Salmoni et al., Adams 1987). Dalam kajian awal, persembahan kerap KR dianggap sebagai amat penting untuk pembelajaran motor, dan keberkesanannya terutamanya disiasat dengan menggunakan mudah, satu darjah tugas kebebasan (Bilodeau et al. 1959). Pada masa ini, ia telah percaya bahawa kesan maklum balas diperkukuhkan bergantung bukan sahaja kepada kekerapan maklum balas tetapi pada beberapa faktor-faktor lain: alam, mod, kekerapan, ketepatan, jumlah, dan masa maklum balas yang dianggap untuk berinteraksi dengan kerumitan tugas dan pelajar itu pengalaman yang berkaitan dengan tugas (Magill 1994, Wulf & Shea 2002). Satu lagi bentuk maklum balas diperkukuhkan menyediakan pelajar dengan maklumat tentang sifat pergerakan berkenaan. Ia dipanggil

pengetahuan prestasi (KP). KP telah ditunjukkan untuk menjadi relevan, terutama dalam persekitaran setiap hari dengan tugas-tugas yang agak kompleks (Schmidt & Young 1991). Tambahan pula, KP telah disarankan untuk menjadi lebih penting daripada KR keseorangan dalam tugas yang mana satu hasil sesuai bergantung kepada interaksi antara segmen-segmen pergerakan (misalnya Newell & Walter 1981, Newell & Carlton 1987, Schmidt & Young 1991, Schmidt & Lee 1999). Ketepatan tembakan senapang menawarkan satu contoh yang baik satu tugas motor yang mana maklumat balik tambahan mungkin difikirkan untuk memudahkan pemerolehan kemahiran. Sumber-sumber yang sudah tentu ada maklumat dalam menembak ialah wawasan dan propriosepsi. Penentu utama kepada kejayaan tugas ialah hasil tembakan , dan maklum balas intrinsik tugas tidak selalunya menyediakan maklumat untuk menentukan kejayaan prestasi. Maklumat tentang pola pergerakan dalam menembak biasanya berdasarkan pada segala pemerhatian yang tertakluk pada seorang jurulatih teknik penggambaran perkara atau sekeping pita video prestasi. Tambahan pula, dalam ketepatan tembakan senapang matlamat tidak isomorf dengan pola pergerakan iaitu, pola pergerakan boleh dipisahkan dari matlamat prestasi. Lantarannya, satu perbezaan antara maklum balas tentang pola pergerakan dan di gol alam sekitar dapat dijadikan. Tambahan pula, kesan dari maklum balas boleh dinilaikan menggunakan hasil tembakan, ianya merupakan satu ukuran jelas tentang hasil prestasi. Berdasarkan pertimbangan-pertimbangan ini, tembakan senapang nampaknya akan menjadi satu sasaran yang sesuai untuk memeriksa kesan maklum balas luasan.

2. PEMBELAJARAN MOTOR

Pembelajaran motor ialah satu set proses dalaman yang dikaitkan dengan amalan atau mengalami membawa kepada perubahan agak tetap dalam keupayaan untuk pergerakan (Schmidt & Lee 1999). Dicadangkan supaya pembelajaran motor ialah satu proses berterusan yang mana seorang pelajar perlu melalui tahap yang berlainan semasa pemerolehan kemahiran. 2.1.Teori-teori pembelajaran Motor

Dalam satu pengajian kemahiran motor, beberapa pendekatan teori telah diperkenalkan. Teori gelung tertutup, Adam (Adams 1971, Adams 1987) menyatakan bahawa pelajar perlu memperoleh suatu rujukan kebenaran melalui latihan, dan peningkatan itu dalam pelaksanaannya ialah hasil daripada kebolehan pelajar yang

meningkat untuk menggunakan rujukan dalam pengawalan pergerakan. Teori gelung tertutup Adam biasanya digunakan untuk menerangkan kawalan pergerakanpergerakan perlahan-lahan yang lambat, dan penggunaan maklum balas dan kegiatan proses pengesanan ralat dan pembetulan ditekankan dengan kuat. Teori skema Schmidt ( Schmidt 1975, Schmidt 2003) mengemukakan bahawa pergerakan perlahan berasaskan maklum balas, tetapi pergerakan pantas pula berasaskan program dan berstruktur dan terdorong secara berpusat. Menurut teori skema, belajar melalui peraturan berupaya membangunkan generasi dengan pergerakan baru. Dari perspektif sistem-sistem yang dinamik (melihat dll Williams. 1999 untuk satu gambaran keseluruhan) sistem pergerakan manusia ialah satu jaringan amat rumit bergantung kepada subsistem , dan pola-pola pergerakan kelihatan melalui proses umum pengorganisasian itu sendiri ditemui dalam sistem-sistem ini (Dll Newell. 1991, Kelso 1995, Schmidt & Fitzpatrick 1996). Teori sistem yang dinamik ini menekankan peranan maklumat persekitaran dalam interaksi antara sistem melalui tanggapan deria dan sistem kawalan motor, oleh itu, akaun maklum balas dianggap kurang penting (Magill 1994). Dalam kajian baru-baru ini, ketepatan tembakan senapang dianggap sebagai sesuatu yang lambat, prestasi kemahiran ditutup dengan sengaja, kesilapan boleh dikesan dan pembetulan dapat dijadikan. Tambahan pula, sebagai persekitaran di tembakan ketepatan stabil dan boleh diramalkan, penembak tidak dikehendaki menyadur pergerakan-pergerakan mereka sebagai tindak balas bagi sifat dinamik dengan persekitaran

2.2.Peringakat pembelajaran motor

Pemerolehan kemahiran motor boleh diperkenalkan dalam soal tiga fasa amalan iaitu peringkat kognitif, peringkat bersekutu dan peringkat autonomi (Fitts & Possner 1967). Tujuan pengajian ialah untuk mengaplikasikan kemahiran ini melalui peringkat-peringkat ini. Dalam peringkat kognitif, pelajar perlu menumpukan perhatian terhadap persembahan kemahiran. Dengan memberi fokus terhadap perkara yang perlu dibuat, serta terdapat perubahan yang tinggi dan sebilangan besar kesilapan itu dalam pelaksanaan kerana pelajar sedang mencuba pelbagai cara untuk menyelesaikan masalah itu. Lantarannya, ia telah dicadangkan bahawa penggunaan arahan, model dan maklumat balik tambahan sangat berfaedah semasa pengajian

peringkat ini (Schmidt & Lee 1999). Arahan ini mungkin membantu seorang pelajar melihat persamaan unsur antara tugas dipelajari terdahulu dan tugas baru untuk dipelajari, dan demonstrasi atau model-model visual ini boleh memberikan maklumat kepada seorang pelajar tentang corak pergerakan yang diingini. Dalam peringkat bersekutu, pelajar boleh mengesan dan membuat perbetulan bergantung kepada kesilapan prestasi. Pelajar perlu menumpukan pada kemahiran yang dinamik supaya dapat membuat persembuahan yang teratur dan tindakan yang halus. Lelaki atau perempuan juga menunjukkan lebih kosisten dan cekap dalam pelaksanaannya kerana ianya strategi untuk penghalusan kemahiran menjadi lebih halus. Dalam fasa ini, maklum balas dan arahan sepatutnya lebih tepat dan pelajar perlu berfokus kepada aspek-aspek itu, dan cuba untuk memperhaluskan pergerakan. (Schmidt & Wrisberg 2000) Peringkat autonomi boleh dicapai selepas latihan terperinci dibuat. Dalam peringkat ini, pelajar tidak perlu menumpukan perhatian kepada kemahiran dan boleh menjalankan kemahiran tanpa memberi perhatian kepada pergerakan sendiri. Dalam peringkat ini penghibur hanya membuat kesilapan kecil tetapi sekarang mereka mampu untuk mengesan dan membetulkan dan menghasilkan satu prestasi yang optimum. Peningkatan prestasi agak sukar untuk dikesan semasa peringkat ini, semasa pelajar sampai pada had keupayaan masing-masing. Bila prestasi menjadi berunsur gerak sendiri bertambah, ia membenarkan seorang pelajar untuk memproses maklumat dari aspek tugas yang lain, seperti strategi, bentuk atau gaya pergerakan (Schmidt & Lee 1999). Terdapat beberapa faktor yang mempunyai kesan pada proses pembelajaran motor , yang mana dua daripadanya paling berkuasa ialah amalan dan maklum balas. Dalam kajian semasa, tujuannya ialah untuk menjejaskan kualiti amalan dengan menyediakan peserta dengan maklum balas semasa latihan. Gangguan maklum balas telah diarahkan pada tahap awal pengajian, iaitu peringkat kognitif dan fasa peralihan berikutnya, di mana maklumat balik tambahan telah difikirkan menjadi berfaedah khususnya.

3. MAKLUM BALAS

Dalam konteks pembelajaran kemahiran motor, maklum balas merujuk kepada maklumat yang berkaitan dengan prestasi pelajar yang menerima semasa dan selepas melaksanakan tugas. Dua jenis umum maklum balas dalam situasi pembelajaran kemahiran motor adalah tugas hakiki dan tugas-ekstrinsik atau maklum balas diperkukuhkan. Peranan maklumat intrinsik yang timbul akibat semula jadi menghasilkan pergerakan adalah penting untuk prestasi motor dan pembelajaran. Maklum balas dalaman ialah maklumat deria yang boleh datang daripada sumber-sumber di luar badan (exteroception), atau dari dalam badan (proprioception). Exteroceptors memberikan maklumat mengenai pergerakan objek di dalam alam sekitar, terutamanya dengan bantuan penglihatan dan uji bakat. Proprioceptors memberikan maklumat tentang pergerakan badan sendiri, seperti isyarat badan dan pergerakan anggota badan, dan kedudukan. Ini berlaku melalui sistem vestibular, dan otot, reseptor sendi dan kulit (Schmidt & Lee 1999). Individu-individu yang dapat melihat maklum balas intrinsik tanpa bantuan khas daripada sumber-sumber lain, seperti arahan atau peranti. Walaupun dalam banyak kes maklumbalas intrinsik memerlukan penilaian tidak, dalam beberapa kes individu telah belajar bagaimana untuk menilai maklumat deria, seperti sudut sendi atau kedudukan anggota badan (Schmidt & Lee 1999). Maklum balas tiruan yang tambahan maklum balas intrinsik dipanggil ekstrinsik atau maklum balas maklumat diperkukuhkan (lihat Swinnen 1996).

3.1.Jenis-jenis maklum balas diperkukuhkan

Pembentangan maklum balas maklumat diperkukuhkan, atau maklum balas diperkukuhkan, telah dianggap penting untuk pembelajaran motor. Dua jenis maklum balas diperkukuhkan telah biasanya digunakan dalam konteks pembelajaran motor: pengetahuan keputusan, dan pengetahuan prestasi. Pengetahuan keputusan (KR) biasanya ditakrifkan sebagai post-sambutan, ditambah maklumat mengenai kejayaan prestasi berhubung dengan matlamat alam sekitar. Berbeza dengan KR, pengetahuan prestasi (KP) ditakrifkan sebagai luaran, selepas sambutan maklumat kinematik atau kinetik merujuk kepada aspek corak pergerakan (bangsa 1972, Newell & Walter 1981, Newell & Carlton 1987, Schmidt & Young 1991). Jenis-jenis biasa KP arahan kemahiran motor isyarat verbal (Hebert & Landin 1994), model (Carroll & Bandura 1990), pita video (Emmen et al. 1985, Van Wieringen et al. 1989, Kernodle & Carlton

1992, Hebert & Landin 1994, Tzetzis et al. 1999, Guadagnoli et al. 2002, Hodges et al. 2003) perwakilan grafik (Newell & Carlton 1987), dan maklum balas visual (Proteau 1992). Penyelidikan ke atas KR telah prolifik berbanding bahawa pada KP (lihat Salmoni et al. 1984) dan oleh itu, pengetahuan mengenai maklum balas diperkukuhkan secara umum berasal dari penyelidikan KR. Walaupun KR dan KP merujuk kepada aspek prestasi ia telah dicadangkan bahawa mekanisme kedua-dua KR dan KP adalah sama (bangsa 1972, Schmidt & Young 1991, Schmidt & Lee 1999). Oleh itu, dalam kajian ini, prinsip-prinsip yang telah ditemui untuk KR dianggap sebagai terpakai kepada KP juga. Maklum balas yang diperkukuhkan boleh memainkan peranan yang berbeza dalam proses pembelajaran kemahiran motor (Schmidt & Lee 1999). Pertama, ia boleh menyediakan pelajar dengan maklumat yang berkaitan dengan tugas tentang kemahiran yang dilakukan atau hanya dilakukan. Maklumat ini boleh sama ada umum, menerangkan sama ada prestasi itu berjaya atau tidak (peranan deskriptif), atau lebih khusus pelaku memaklumkan mengenai kesilapan yang dibuat dan tindakan yang pelajar harus lakukan untuk membetulkan kesilapan-kesilapan (peranan preskriptif). Kedua, maklum balas maklumat diperkukuhkan boleh mendorong atau tenaga individu dengan membuat tugas itu kelihatan lebih menarik, sekali gus membawa pelajar untuk meningkatkan usaha mereka untuk mencapai matlamat pembelajaran mereka (peranan motivasi) (lihat Adams 1987, Little & McGullagh 1989, Annesi 1998, Silverman et al . 1998). Maklum balas yang diperkukuhkan biasanya disampaikan kepada pelajar oleh beberapa sumber di luar, seperti pengajar, pita video, atau maklumat kinematik tentang gerakan selepas tugas motor itu telah selesai. Ia telah menunjukkan bahawa dalam pembelajaran kemahiran motor yang memerlukan skala yang sesuai satu darjah kebebasan pergerakan, KR biasanya menentukan semua maklumat yang diperlukan (lihat Salmoni et al. 1984, Newell et al. 1987, lihat Swinnen 1996, untuk mengkaji semula). Dalam tugas-tugas yang lebih kompleks, bagaimanapun, apabila hasil yang sesuai bergantung kepada interaksi di kalangan segmen pergerakan, KP

menggambarkan kinematik pergerakan atau kinetik telah ditunjukkan untuk menjadi lebih penting daripada KR sahaja (contohnya Newell & Walter 1981, Newell & Carlton 1987, Schmidt & Lee 1999 ). Memandangkan menembak ketepatan dalam kajian ini boleh dianggap satu tugas yang kompleks, kinematik pergerakan semasa fasa mensasarkan telah dipilih sebagai kandungan KP

Maklum balas kinematik

Maklum balas kinematik adalah memberi maklumat tentang beberapa aspek tentang pola pergerakan pelajar, iaitu pergerakan kinematik, seperti kedudukan, kelajuan, atau pecutan anggota badan, kebiasaanya seperti satu fungsi masa (Schmidt & Young 1991). Keberkesanan maklum balas kinematik telah ditunjukkan bergantung pada kaitan maklumat bagi kejayaan matlamat pergerakan atau tugas. Tambahan pula, manfaat dari maklum balas kinematik mungkin adalah dari peningkatan, jika kandungannya menentukan maklumat yang tidak boleh dihasilkan sebaliknya dijana daripada sumber lain, seperti sumber intrinsik (Schmidt & Lee 1999). Maklum balas kinematik biasanya dihantar sebagai maklumat visual grafik tentang semasa pergerakan kinematik dilakukan (Schmidt & Wulf 1997, dll Wishart. 2002) atau selepas prestasi (Mulder & Hulstijn 1985, Young & Schmidt 1992, Brisson & Alain 1996, Brisson & Alain 1997, Ivens & Marteniuk 1997). Maklumat tentang pola pergerakan juga dihantar sebagai satu isyarat pendengaran, terutamanya semasa prestasi , dan sambutan apabila penerangan yang betul (Gauthier 1985, dll Clarkson. 1986, Takeuchi 1993, dll Jagacinski. 1997, dll Baundry. 2006), walaupun juga sebelum sambutan (Keele & Summers 1976). Young dan Schmidt telah menunjukkan kepada dua cabaran berkenaan maklum balas kinematik penyelidikan iaitu yang pertama ialah pengekalan penggunaan atau ujian pemindahan dan keduanya pula ialah penggunaan tugas yang mana tujuan pergerakan isomorf dengan pola tindakan perlu pada hasil matlamatnya. Tugas menggunakan penyelidikan maklum balas terutamanya merupakan darjah kebebasan tunggal yang mudah, iaitu tugas yang mana mudah untuk dicapai dalam satu persekitaran makmal. Dalam persekitaran ini, walaupuntujuan persekitaran dan pola pergerakan selalunya pembuatan yang seiring KR tetapi maklum balas kinematik lebih banyak. Selain itu, dalam mencantumkan hasil kajian untuk tugas yang lebih kompleks, yang mana corak-corak pergerakan baru mesti dipelajari secara terus (Schmidt & Young 1991, Wulf & Shea 2002).

3.2.Kadar pengulangan maklum balas tambahan Seperti yang dicadangkan, kadar pengulangan maklum balas tambahan ialah satu pemboleh ubah yang penting apabila penyerahan maklum balas. Dalam kesusasteraan, ia telah diperiksa sama ada kekerapan mutlak (maklum balas diberi bagi satu bilangan

cubaan khusus) atau kekerapan relatif terhadap maklum balas tambahan lebih penting untuk pembelajaran motor (melihat dll Salmoni. 1984). Menurut kajian terdahulu pada KR (misalnya Bilodeau & Bilodeau 1958), maklum balas mutlak berfrekuensi terlalu penting untuk pembelajaran motor. Tambahan pula, telah difikirkan bahawa pengajian boleh ditingkatkan apabila maklum balas yang diperuntukkan. Maklumat terkini, beberapa kajian dijalankan dengan ujian-ujian pengekalan telah menunjukkan bahawa mengurangkan frekuensi maklum balas beliau membawa kepada kesan-kesan pembelajaran yang lebih baik (misalnya dll Salmoni. 1984, Wulf & Schmidt 1989, Winstein & Schmidt 1990, Sparrow & Summers 1992, dll Wulf. 1994, Minggu & kordus 1998). Terdapat satu tahap kesulitan tambahan untuk pelajar semasa amalan, seperti menahan maklum balas tambahan pada latihan percubaan telah dipertikai kebaikannya untuk belajar, kerana ianya memaksa pelajar membangunkannya atau mengesan kelemahan dalaman yang tersendiri dan membuat pembetulan mekanisme (melihat Wulf & Shea 2002). Sejak Winstein and Schmidt belajar, di sana terdapat percubaan untuk mengetahui sama ada sana wujud atau tidak satu frekuensi peningkatan maklum balas tambahan yang bermanfaat terhadap pengajian kemahiran motor (misalnya dll Wulf. 1994, Lai & Shea 1999). Keputusan mencadangkan bahawa maklum balas peningkatan frekuensi, bagaimanapun, bergantung kepada beberapa faktor, seperti sifat kemahiran yang dipelajari dan pengalaman tugas berkaitan pelajar (Wulf et al.1998). Kekerapan daripada maklum balas tambahan juga didapati mempunyai kesan yang memberansangkan seperti yang telah dijelaskan oleh hipotesis bimbingan anjuran menurut Salmoni (1984). Menurut hipotesis ini, kekerapan maklum balas tambahan ini boleh membimbing pelajar dalam membuat pembetulan prestasi, tetapi ia mungkin juga mempunyai kesan yang menjejaskan kepada pembelajaran apabila ia tidak lagi boleh didapati. Tiga penjelasan telah diperkenalkan untuk kesan negatif bimbingan dalam pembelajaran motor (Schmidt 1991, Young & Schmidt 1992, lihat juga dll Anderson. 2005). Pertama, maklum balas yang kerap boleh menyebabkan seorang pelajar mengabaikan sumber yang penting tentang maklum balas deria intrinsik (Dll Salmoni. 1984, Schmidt 1991). Kedua, apabila maklum balas tambahan selalu dibentangkan (atau ia terlalu mudah untuk menggunakan), seorang pelajar mungkin menyebabkan terlalu bergantung kepada kepada maklum balas dan melangkau pemprosesan sumber penting lain dalam maklum balas (misalnya maklum balas intrinsik) yang mana boleh jadi penting dalam memajukan mekanisme

pengesanan kesilapan dan pembetulan. Yang Ketiga, maklum balas yang kerap boleh menyebabkan seorang pelajar membuat pembetulan yang tidak terkira semasa amalan (melihat Schmidt 1991), mungkin boleh menghalang pengiktirafan dan pengeluaran kelakuan yang sekata apabila maklum balas ditarik balik, supaya kesan negatif kerap dapat dielak dengan pelbagai teknik maklum balas yang telah digunakan. Tambahan kepada mengurangkan kekerapan relatif maklum balas tambahan, misalnya dengan menyampaikan maklum balas secara sistematik pada setiap perbicaraan yang ketiga (Weeks & Kordus 1998), teknik lain seperti pemudaran, lebar jalur, ringkasan, purata atau jadual kawalan diri telah digunakan. Dalam jadual pemudaran, kekerapan relatif dalam penyampaian maklum balas tinggi semasa peringkat awal prestasi dan kemudian melunturkan ke arah kepada penghujung pemerolehan (Wulf & Schmidt 1989, Winstein & Schmidt 1990, dll Wulf. 1998). Teknik lebar jalur merujuk kepada menyediakan maklum balas hanya jika kesilapankesilapan prestasi di luar julat untuk menentukan kebenaran; walau bagaimanapun, keadaan maklum balas tidak memberikan banyak maklumat, menunjukkan bahawa prestasi lebih kurang betul (Sherwood 1988, Lee & Maraj 1994, Goodwin & Meeuwsen 1995, Lai & Shea 1999, Badets & Blandin 2005). Dalam jadual ringkasan, maklum balas ke atas semua cubaan diperuntukkan selepas satu bilangan cubaan tertentu telah siap, idea menjadi yang pelajar terima amaun maklumat yang sama dalam setiap maklum balas perbicaraan, tetapi pada frekuensi yang dikurangkan (Lavery 1962, dll Schmidt. 1989, dll Schmidt. 1990, dll Guadagnoli. 1996). Maklum balas sederhana boleh dipertimbangkan sebagai satu kelainan dengan maklum balas ringkasan, yang mana maklum balas mengandungi maklumat terdiri daripada percubaan (Young & Schmidt 1992, dll Yao. 1994, Wulf & Schmidt 1996). Dalam frekuensi perasaan sendiri teknik, pelajar meminta maklum balas tambahan apabila lelaki atau perempuan inginkan (Dll Janelle. 1995, dll Janelle. 1997, Chiviakowsky & Wulf 2002, Chiviakowsky & Wulf 2005). Frekuensi maklum balas tambahan telah ditunjukkan pada berinteraksi dengan pemboleh ubah lain dalam mempengaruhi pengajian kemahiran motor, seperti kekompleksan tugas dan pengalaman tugas berkaitan pelajar (melihat Wulf & Shea 2002, untuk satu kajian semula). Terdapat beberapa bukti yang pengajian motor tugas ringkas mungkin bermanfaat dari satu penurunan dalam maklumat balik tambahan (Winstein & Schmidt 1990, Schmidt & Wulf 1997, Lai & Shea 1999). Satu penjelasan untuk ini akan dapat apabila tugas dan langkah prestasi isomorf, selalunya kes dalam

kerja-kerja yang mudah, pelajar tidak perlukan maklum balas tambahan di setiap perbicaraan. Hal ini telah dicadangkan, satu pengajian urusan biasa boleh ditingkatkan oleh amalan pembuatan menjadi lebih sukar atau mencabar untuk pelajar dengan penurunan frekuensi maklum balas (Wulf & Shea 2002). Sebaliknya, ia telah dicadangkan bahawa maklum balas yang lebih kerap boleh memajukan kemahirankemahiran pengajian kepada lebih kompleks yang mana tidak boleh dikuasai dalam satu sesi dan mempunyai beberapa darjah kebebasan (Dll Schmidt. 1990, dll Yao. 1994, dll Guadagnoli. 1996, dll Wulf. 1998, Wulf & Shea 2002). Hal ini telah juga dicadangkan, apabila tugas melibatkan beberapa ciri-ciri persembahan mungkin maklum balas tambahan diberi, maklum balas yang kerap lebih bermanfaat. Tambahan pula, pengajian kemahiran-kemahiran yang kompleks dengan perhatian yang memang tinggi, permintaan ingatan atau kawalan tidak mungkin mendapat faedah dari menambahkan permintaan yang dikenakan ke atas pelajar, seperti mengurangkan frekuensi maklum balas (melihat Wulf & Shea 2002). Wulf dan Shea mencadangkan bahawa kerana komponen yang lain perlu dikoordinasikan pada hasil prestasi baik, maklum balas tambahan dalam tugas-tugas yang kompleks pada umumnya bukan preskriptif seperti dalam kerja-kerja yang mudah. Oleh itu, pelajar telah juga bergantung pada sumber maklum balas intrinsik, dengan itu akan mengurangkan pergantungan kepada maklum balas. Perkaitan pengalaman tugas terhadap pelajar, Wulf dan Shea mencadangkan, walaupun frekuensi yang dikurangkan boleh memanfaatkan pengajian kerja-kerja mudah untuk kedua-dua orang baru dan individu yang berpengalaman, maklum balas yang kerap mungkin lebih berkesan dalam pembelajaran satu tugas rumit, terutamanya bagi orang baru.

3.3.Masa untuk maklum balas tambahan Masa apabila maklumat balik tambahan, kedua-dua KR and KP, penghantar telah didapati untuk menjadi satu isu penting mempengaruhi lakuan motor dan pengajian. Maklum balas tambahan salah satunya boleh membawa maut, selepas tugas telah siap atau serentak atau semasa gerakan sebenar dihantar. Maklum balas selalunya dihantar selepas seorang individu telah menyiapkan prestasi kemahiran. Terminal diperkukuhkan maklum balas tidak menunjukkan ciriciri bimbingan yang kukuh (lihat Lai & Shea 1999). Ini telah ditunjukkan dalam kajian di mana dikurangkan dan tinggi kumpulan kekerapan KR tidak berbeza dalam

prestasi semasa pengambilalihan (Winstein & Schmidt 1990). Berhubung dengan masa maklum balas terminal, dua jarak masa yang penting telah diperkenalkan: masa yang berlaku antara akhir perbicaraan dan penyampaian maklum balas diperkukuhkan (selang KR-lengah), dan masa antara pembentangan diperkukuhkan maklum balas dan percubaan yang akan datang (selepas selang KR). Ia harus diperhatikan bahawa,
walaupun kedua-dua istilah yang digunakan di sini berkenaan dengan KR, mereka juga memohon kepada KP (Magill 2001). Walaupun selang KR-kelewatan nampaknya tidak mempunyai banyak kesan ke atas pembelajaran kemahiran (Adams 1971), ia telah dicadangkan bahawa untuk mencapai perubahan kekal dalam prestasi, nampaknya ada jumlah minimum masa yang perlu lulus sebelum maklum balas (KR ) diserahkan (Swinnen et al. 1990). Ia telah dicadangkan bahawa selang selepas KR adalah kritikal untuk pembelajaran kemahiran, kerana dalam tempoh itu pelajar menerima kedua-dua maklum balas intrinsik dan diperkukuhkan maklum balas mengenai prestasi yang baru selesai dilaksanakan, dan dia kemudiannya boleh menggunakan maklumat ini dalam membangunkan pelan tindakan untuk perbicaraan seterusnya. Begitu juga, berkenaan dengan tempoh KR-kelewatan, ia seolah-olah memberi manfaat yang minimum masa berlalu antara persembahan maklum balas diperkukuhkan dan permulaan perbicaraan seterusnya (Weinberg et al. 1964, Rogers 1974). Bergantung kepada jenis tugas, aktiviti yang dilakukan sepanjang selang masa yang mungkin tidak mempunyai pengaruh, mungkin mengganggu atau boleh mendapat manfaat pembelajaran (Hogan & Yanowitz 1978, Lee & Magill 1983, Benedetti & McGullagh 1987, Swinnen et al. 1990, Liu & Wrisberg 1997). Maklum balas diperkukuhkan Bersama, dihantar semasa pergerakan sebenar, boleh dikemukakan tidak berterusan sebagai isyarat bahawa tahap prestasi yang telah dicapai, atau berterusan, menandakan ralat prestasi sementara (Schmidt & Wulf 1997). Maklum balas serentak boleh diberikan sebagai perwakilan kinetik atau kinematik pergerakan, seperti biofeedback atau sebagai perwakilan masa sebenar corak penyelarasan a (bangsa 1972, Swinnen 1996, Schmidt & Lee 1999). Ia telah dicadangkan bahawa maklum balas diperkukuhkan serentak berkesan, kerana ia membimbing pelajar untuk jawapan betul, kesilapan mengurangkan, dan mengekalkan tingkah laku sasaran (Schmidt & Wulf 1996). Lebih tepat lagi, maklum balas diperkukuhkan serentak boleh memudahkan kawalan on-line melalui penubuhan hubungan langsung antara hasil yang dikehendaki dan maklumat peserta intrinsik (Swinnen et al. 1997). Sebaliknya, walaupun maklum balas serentak telah

terbukti mempunyai kesan yang kuat meningkatkan prestasi apabila ia boleh didapati dalam amalan, keuntungan dalam prestasi telah ditunjukkan untuk hilang apabila maklum balas yang telah dikeluarkan dalam pengekalan atau pemindahan ujian (Vander Linden et al. . 1993, Winstein et al 1996, Schmidt & Wulf 1997; lihat juga

Park et al 2000).. Ia telah dicadangkan bahawa maklum balas serentak boleh mengarahkan perhatian pelajar jauh dari kritikal maklum balas tugas hakiki (hipotesis bimbingan), yang ditunjukkan sebagai penurunan prestasi dalam pemindahan dan ujian pengekalan (Vander Linden et al. 1993, Kohl & Shea 1995, Schmidt & Wulf 1997). Selaras dengan ramalan hipotesis petunjuk ia telah mencadangkan bahawa kekerapan relatif lebih rendah mungkin meningkatkan pembelajaran sebagai ujian tanpa maklum balas boleh menyebabkan pelajar untuk melibatkan diri dalam proses kognitif penting tambahan seperti yang berkaitan dengan pengesanan ralat (Winstein & Schmidt 1990), walaupun bertentangan keputusan telah juga mendapati (Baudry et al. 2006). Berhubung dengan tugas motor kompleks, beberapa kajian telah mendapati bahawa prestasi dan pembelajaran kemahiran, seperti tarian rutin (Clarkson et al. 1986), berbasikal (McLean & Lafortune 1988, Sanderson & Cavanagh 1990, Broker et al. 1993), dan berenang (Chollet et al. 1988), dipertingkatkan apabila maklum balas serentak disediakan. Kajian-kajian ini menunjukkan bahawa maklum balas diperkukuhkan dalam masa sebenar boleh mempunyai kesan yang kuat ke atas prestasi dalam tugas-tugas sukan tertentu.

4.

KETEPATAN MENEMBAK

Ketepatan menembak adalah contoh satu tugas yang kompleks diskret, yang mempunyai beberapa darjah kebebasan dan yang tidak boleh menguasai dalam satu sesi tetapi memerlukan amalan yang luas (lihat Wulf & Shea 2002). Ia membolehkan pemisahan antara matlamat alam sekitar dan corak pergerakan. Matlamat alam sekitar adalah untuk memukul pusat sasaran dengan pelet, dan skor menembak menerangkan bagaimana matlamat ini tercapai. Sebaliknya, corak pergerakan adalah jelas berbeza dari markah menembak, dan boleh diungkapkan, sebagai contoh, dari segi keseimbangan penembak postur, kestabilan senjata, atau ciri-ciri kinematik lain prestasi. Dalam menembak, tiada corak pergerakan optimum tunggal, tetapi corak pergerakan yang berbeza boleh digunakan untuk menghasilkan keputusan yang sama, iaitu, skor menembak yang sama. Ia telah dicadangkan bahawa menembak
merupakan satu tugas yang motor yang menuntut banyak ciri-ciri persepsi-motor, termasuk kestabilan keadaan yang baik (Niinimaa & McAvoy 1983, Aalto et al. 1990, Era et al. 1996, Konttinen et al. 1999) dan tahap yang tinggi mata-tangan penyelarasan (Mason et al. 1990, Zatsiorsky & Aktov 1990, Konttinen et al. 1998, Ball et al. 2003b, Mononen et al. 2003). Berkenaan dengan faktor-faktor psikologi, kemampuan pelaku untuk mencapai dan mengekalkan keadaan amaran telah ditubuhkan

sebagai penyumbang penting kepada prestasi menembak yang berjaya (lihat Konttinen et al. 1998). Pandangan dari sudut psikologi sosial, penempatan ditembak dalam kitaran jantung telah ditunjukkan untuk mempengaruhi keputusan yang menembak (Landers 1984), dan berbeza mengikut tahap kemahiran penembak (Helin et al. 1987). Selain itu, gelombang perlahan otak yang dikaitkan dengan prestasi yang kurang berjaya dan berjaya telah ditunjukkan untuk berbeza antara satu sama lain (Konttinen et al. 1995).

Maklum balas diperkukuhkan dalam ketepatan menembak.

Sumber-sumber maklumat yang didapati secara semula jadi dalam menembak adalah penglihatan (iaitu bertujuan) dan proprioception (iaitu, pistol-pegangan dan postur peraturan). Maklum balas diperkukuhkan semasa latihan menembak secara tradisinya terdiri daripada maklumat tentang mencapai matlamat alam sekitar, iaitu, KR dari segi skor menembak dan lokasi titik melanda. KP telah terutamanya terdiri daripada arahan-arahan lisan berdasarkan pemerhatian subjektif jurulatih itu teknik menembak semasa persembahan hidup atau rakaman video. Salah satu kajian pertama yang mengkaji kesan-kesan ke atas prestasi KP menembak adalah kajian dengan Bahasa Inggeris (1942), di mana matlamat adalah untuk mengajar rekrut tentera teknik meramas optimum untuk menembak senapang melalui mentol getah dan tiub dimasukkan ke dalam saham di kawasan itu ditekan oleh jari. Boyce (1991) diperiksa pembelajaran menembak senapang di kalangan orang baru dan mendapati bahawa KP lisan berkaitan prestasi tingkah laku menembak senapang (panjang urutan tarik pencetus) disokong prestasi menembak. Baru-baru ini, dalam Mononen et al. (2001) penembak berpengalaman telah disediakan dengan KR, KR ditambah dengan arahan atau KR ditambah dengan kedua-dua
arahan dan dengan KP mengenai prestasi tingkah laku penembak. Walaupun terdapat beberapa bukti bahawa KP mempunyai kesan positif, tidak ada perbezaan yang signifikan di antara kumpulankumpulan ini yang terdapat dalam ketepatan menembak atau senapang pergerakan ciri-ciri kinematik. Dalam kajian oleh Konttinen et al. (2002), penembak berpengalaman telah disediakan dengan sama ada KR, atau KR ditambah dengan pendengaran serentak dan terminal visual KP kepada pergerakan senapang sepanjang tempoh latihan 8 minggu. Para peserta dengan pendengaran-visual KP kepada pergerakan senapang baik ketepatan menembak mereka, dan juga menunjukkan peningkatan yang lebih besar dalam kestabilan postur mereka dan memegang senapang berbanding KR-kumpulan.