ျပည့္စုံသူ ယေန႔မိမိတို႔အားလုံး ျပည့္စုံသူျဖစ္ဖ႔အ ို တြက္ ဘယ္လိုႀကိဳးစားသင့္တယ္ဆိုတာေလးကို သေဘာေပါက္ဖ႔က ို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ပြင့္လာကတည္းက ေဟာၾကားေပးတဲ့တရားေတာ္ေတြ အေကာင္းအဆိုးေတြကို ေ၀ဖန္သုံးသပ္ၿပီး ျပထားတဲ့တရားေတာ္ေတြကို မိမိတ႔အ ို ားလုံး နာၾကားခြငရ

့္ လို႔ လက္ရွိကုိယ္လုပ္ေနတဲ့လူမ႕ ႈ ေလာက ၊ရွာေဖြေနတဲ့ဥစၥာပစၥည္း ဒါေတြန႔ပ ဲ တ္သက္ၿပီး ေတာ့ ျပည့္စုံႂကြယ၀ ္ ခ်မ္း သာရတဲ့ လူ႔စည္း စိမ္၊ လူ႔ခ်မ္း သာ ဒီအေပၚမွာအာရုံျပဳလိ႔ု တကယ့္ခ်မ္း သာစစ္ ဟုတ္မဟုတ္ ဆိုတာေလးေတြကို ျပည့္စုံႂကြယ၀ ္ ခ်မ္းသာ ေအာင္ေတာ့ ဒါနေကာင္းမႈ႕ ကုသိုလ္ျပဳဖို႔အတြက္ ဘုရားမတိုက္တြန္းဘူး လား… တိုက္တြန္း ပါတယ္။ ဒါကုိလုပ္ ရင္ ဒီလိုခ်မ္းသာကိုရမယ္။ အဲ့ဒီခ်မ္းသာသည္ပင္ ခ်မ္းသာအစစ္မဟုတ္ေသးဘူးဆိုတာကိုလည္း ထပ္ေလာင္း ၿပီးေတာ့လည္း အဲ့ဒီအေပၚမွာျဖစ္ေပၚတဲ့ဆင္းရဲမ႕ ႈ ေတြန႔ေ ဲ ကာ မိမိတ႔အ ို တြက္ ႏႈိင္း ယွဥ္ၿပီးျပထားလိ႔ု နာရတဲ့တ ရားေတြကို ဥာဏ္ေရာက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္လည္းရွိသလို ဥာဏ္မေရာက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္လည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ေလာကီစည္းစိမ္ ေတြကိုရွာေနၾကတဲ့ ကုိယ့္အတြက္ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ကုန္ဆုံး သြားတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုၾကည့္ ကုန္ခဲ့တဲ့သက္တမ္းတစ္ ေလွ်ာက္ကို ျပန္အာရုံျပဳရင္ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို ရွာေဖြရသမွ် ကာယကံန႔လ ဲ ည္း လုံး ပန္းၿပီး မႀကိဳးစားရဘူး လား…ႀကိဳးစားရတယ္။ ၀စီကံန႔ဲ ေျပာဆိုၿပီးေတာ့ေရာ အရင္း အႏွီးမလုပ္ခဲ့ရဘူးလား..လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ မေနာကံ နဲ႔ႀကံစည္ၿပီးေတာ့လည္းပဲ အေျခပ်ဳိးၿပီးေတာ့မွ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီးေတာ့ ကာယကံ၊ ၀စီကံန႔လ ဲ ုပ္ေဆာင္ခဲ့ ၾက။ အဲ့ဒီလုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြမွန္သမွ်ကို အနည္းငယ္ေလး သတိထားၿပီးေတာ့ ေဟာေပးတဲ့တရားေတြ နဲ႔ျပန္ညွိလိုက္ရင္ အဲ့ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာရွာတုန္းက ကိုယ္လည္းပင္ပန္းတယ္။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ေျပးလႊားရုန္းကန္ရ တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လုိ႔ ကိုယပ ္ င္ပန္း ခဲ့ပါတယ္။ ေနပူမေရွာင္ မိုး ရြာမေရွာင္ ရုန္း ကန္ခဲ့ရလိ႔လ ု ည္း ကိုယ္ပင္ပန္း ခဲ့ တယ္။ ဒုကၡဆင္း ရဲမ်ဳိးစုံကုိလည္း ေန႔မအိပ္ ညမအိပ္ ရုန္းကန္ခဲ့ရလိ႔လ ု ည္း ကုိယ္ပင္ပန္း ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီပင္ပန္း ခဲ့ သမွ်ကို ပင္ပန္း ရက်ဳိးနပ္ေလာက္ေအာင္ကို ခ်မ္းသာခဲ့မ႕ ႈ ေတြရသလားေမးေတာ့ ကိုယ့္ႏွလုံးသားစိတ္ထဲ ျပန္ ၾကည့္လိုက္ရင္ အလုံးလုိက္ အခဲလိုက္က ေလာဘေတြက တဟုန္းဟုန္း တၿငီး ၿငီးေတာက္ခဲ့တယ္။ ေဒါသေတြ ကလည္း မထိန္းႏိုင္ မသိမ္းႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေမာဟေတြရ႕ ဲ အုပ္ခ်ဳပ္မ႕ ႈ ေအာက္မွာလည္း ေလာင္ၿမိဳက္မ႕ ႈ က ျပာ က်မတတ္ခံရတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္မွာလည္းပဲ ပင္ပန္း မႈ႕အားမႀကီး ဘူးလား…အားႀကီး ပါတယ္။ ကိုယ္လည္းပဲ ပင္ ပန္း ဆင္းရဲ ဒုကၡဟာ အလြန္ကိုႀကီးက်ယ္ပါလားဆိတ ု ာကို ျပန္သုံးသပ္လိုက္ရင္ေပၚတယ္ေနာ္။ ဒါဆိုရတဲ့ဥစၥာပ စၥည္းတစ္ခ်က္ၾကည့္။ တစ္ေန႔တစ္ျခားျပည့္စုံေအာင္လ႔ို ႀကီး ပြားလာတဲ့ ဒီပစၥည္းေတြကို ေလာကအျမင္ေတာ့ ခ်မ္းသာတယ္။ ဒီမွာေပးဆပ္လုိက္ရတာေတာ့ ကိုယ္လည္းပင္ပန္း တယ္၊ စိတ္လည္းပင္ပန္းတယ္။ အဲ့ဒီပင္ပန္း ရ က်ဳိး နပ္လား ၊ မနပ္လား တစ္ခ်က္ၾကည့္ရေအာင္ေနာ္။ ဒီဥစၥာပစၥည္းေတြကုိ ရွာေဖြလ႔ရ ို လာတယ္။ ရွာတုန္းက လည္းပဲ ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္မ႕ ႈ အျပည့္က ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ ေသာင္းက်န္းခဲ့လ႔ပ ို ါ။ ကဲ ပစၥည္းေတြ တစ္ေန႔တစ္ျခား တိုး ပြားလာလို႔ ႀကီးပြားလာလိ႔ု အဲ့ဒါကုိၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ဒီေပၚမွာအားရၾကည္ႏူးတပ္မက္ ေနတဲ့ ေလာဘကထပ္မဆင့္ဘူးလား…ဆင့္ပါတယ္။ ဒီဥစၥာပစၥည္းေတြေလ်ာ့နည္း သြားမွာကို ေၾကာင့္ၾက ၊ပူပန္ တဲ့ ေသာက ၊ ပရိေဒ၀ေရာ မလာဘူး လား…လာပါတယ္။ ပူေလာင္မ႕ ႈ ေလ်ာ့လား ..ထပ္တုိး လား…ထပ္တိုးပါ တယ္။ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ တစ္ခ်က္ေလးသတိထားေတာ့ ရွာတုန္းကလည္း ပင္ပန္းလုိက္တာ ေသေလာက္ပါလား ေသေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ေသလုေမ်ာပါးကိုဆင္းရဲခဲ့တယ္။ အခုတစ္ခါဒီပစၥည္းေတြရွိျပန္ေတာ့လည္း ပဲ ပူေလာင္မ႕ ႈ က မရပ္ဘူး။ ေဟာဒီခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အင္မတန္မွ ႀကီးက်ယ္ေအာင္လ႔ို ဒုကၡေတြကႏွိပ္စက္လိုက္တာ ဆိုတာကို ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ေဟာဒီေလာကီခ်မ္းသာအေပၚမွာ ခ်မ္းသာတယ္ ခ်မ္းသာတယ္ဆို တာ တစ္စက္ကေလးမွခ်မ္းသာတာမေတြ႔ဘူးဆိုတာေလးကို အခုလိုဒုကၡေတြန႔ဲ ႏႈိင္းယွဥ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ရွာတုန္း

လည္းဒုကၡ ၊ ရွိေတာ့လည္းဒုကၡ။ ပင္ပန္းလိုက္တာ ပင္ပန္း ရက်ဳိး နပ္လားဆိုေတာ့ အဲ့ဒီအေပၚမွာအာရုံေလးတစ္ ခ်က္ျပဳၿပီး ေလာဘ၊ေဒါသ ၊ေမာဟေတြ ေသာင္းက်န္း ၿပီးေတာ့ သက္တမ္း ေတြကိုျဖဳန္းသြားတဲ့အတြက္ ခႏၶာ ကုိယ္ႀကီး ကေတာ့ ယိုယြင္းပ်က္စီးလာတာ ေသဖိ႔ေ ု ကာ မနီးဘူးလား…နီး ပါတယ္။ အဲ့ဒီႏႈန္းအတိုင္းသာ ကုိယ္က ဆက္လက္ေရြ႕လွ်ားလို႔ ခြန္အားေတြကိုအသုံးခ်ၿပီး ျဖဳန္းသြားခဲ့ရင္ ေသတာဟာ ခႏၶာရတဲ့ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ေရွာင္လႊဲမ ရလိ႔ု ေသပြဲကေတာ့ ၀င္မယ္။ ရတဲ့အက်ဳိးက ပင္ပန္း ရက်ဳိးမနပ္တာသည္ အပါယ္ေလးဘုံကို တစ္ရွိန္ထိုး မသြား ရဘူးလား..သြားရမွာ။ က်ေတာ့လည္း အပါယ္ေလးဘုံပါလား။ ရွာေတာ့လည္း ပင္ပန္းလုိက္တာ၊ ဆင္းရဲလိုက္ တာ၊ ဒုကၡမ်ဳိးစုံေတြႀကီး လုိက္ၾကတာ။ ဒါကုိေလာကီခ်မ္းသာလို႔ ေျပာၿပီးေတာ့ ၾကည္ႏူးအားရေနၾကတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး က ဒါေတြသည္ပင္ သုခမဟုတ္ဘူး ဒုကၡသက္သက္ပဲဆိုတာေလးကို အခုလိုယွဥ္ ျပလုိက္ေတာ့ ကိုယ္ရ႕ ဲ ပင္ပန္း ကာယိကဒုကၡ ၊ စိတ္ရဲ႕ပင္ပန္း ေစတသိကဒုကၡေတြဟာ ေန႔စဥ္ေန႔စဥ္အားလုံး သႏၲာန္မွာ တရားမနာ၊ တရားအားမထုတ္ တရားအေပၚမွာ ထက္သန္တဲ့သဒၶါတရားနဲ႔မႀကိဳးစားရင္ ဒီအတိုင္း မသြားဘူလား ..သြားမွာလား… သြားရမွာ။ ဒုကၡေတြႀကီးတယ္ဆိုတာက ရင္းႏွီးပင္ပန္းခဲ့ရတာနဲ႔မတန္ေလာက္ ေအာင္ကို ရရွိထားတဲ့ျမင့္ျမတ္တဲ့ လူ႔ဘ၀ ဆုံး႐ႈံးၿပီး ေတာ့ အပါယ္ကိုေတာင္ သြားရအုံးမယ္ဆုိေတာ့မတန္ဘူး ေနာ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မတန္ပင္မတန္ညားေသာ္လည္း ဒါပဲလုံးပန္းၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားေနတယ္။ ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ေန ၾကတယ္။ အဲ့ဒီအခ်က္ေလးကို ယေန႔သေဘာေပါက္ေအာင္တရားေတြနာလိုက္ရေတာ့ အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္း အရွိကို အရွိအတိုင္းျမင္သြားခဲ့ရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ရ႕ ဲ သႏၲာန္မွာ ငါသည္ ငါ႔ရဲ႕သက္တမ္းေတြကို ေဟာဒီေလာကထဲမွာ ဒီလိုေလးနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီးေနတာ မတန္ဘူး။ လြတ္ေျမာက္တဲ့တရားေကာင္းေတြကိုေတာ့ ငါႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့ ဒီသဒၶါ မေပၚႏိုင္ဘူးလား..ေပၚႏိုင္ပါတယ္။ စဥ္းစားေနာ္။ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ အဲ့ဒီသဒၶါတရားေလးတစ္ခ်က္ေပၚရင္ ကိုလြတ္ေျမာက္ဖ႔အ ို တြက္ အရွိန္ေလးရသြားၿပီ။ ငါရွာေဖြလုပ္ကုိင္ခဲ့တုန္းက ကာယကံေတြကလည္း ကိေလသာ ေတြေသာင္းက်န္းတဲ့အတြက္ ကာယကံမေကာင္းခဲ့ဘူး။ ၀စီကံေတြကလည္းပဲ အျပစ္ေတြမကင္း တဲ့အတြက္ ေၾကာင့္မ႔လ ို ႔ို အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္မွာ ကာယကံ၊ ၀စီကံကိုမွ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရင္ သီလေကာ တည္မလား…မတည္ပါဘူး သီလတရားမတည္ရင္လည္း အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္ရ႕ ဲ သႏၲာန္အကုသိုလ္ေတြက အလုံးလိုက္အခဲလိုက္ဆိုေတာ့ ရွာတုန္း ကလည္း ပင္ပန္းသေလာက္ ကုသိုလ္တရားမတိုးပဲနဲ႔ အကုသိုလ္ေတြန႔သ ဲ ာ အႏွိပ္စက္ခံရလိ႔ု ကာယကံအျပစ္ ေတြႀကီး ၊ ၀စီကံအျပစ္ေတြႀကီးဆိုေတာ့ သြားရမဲ့လမ္းေကာင္းအုံးမလား..မေကာင္းပါဘူး ။ ဒါသည္ပင္ငါတိ႔အ ု တြက္ နစ္မြန္း ရတယ္။ ေဟာဒီရထားတဲ့ သာသနာေတာ္ႀကီးသည္ အဖိုးတန္ အခ်ိန္ေကာင္း အခါေကာင္း အခြင့္ ေကာင္းႀကီးနဲ႔ ငါတို႔ႀကဳံေနတဲ့အခိုက္အတန္႔မွာ ငါတိ႔ဒ ု ါမ်ဳိး အျဖစ္မခံဘူး။ ေဟာဒီကာယကံေ တြကိုလည္း ငါတိ႔အ ု ျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ၊ ၀စီကံေတြကိုလည္း အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ငါတိ႔ေ ု စာင့္ထိန္းမယ္လို႔ အသိသဒၶါတရားက စြမ္း အား ျမွင့္လိုက္ရင္ သီလလည္းပဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ေနာ္။ ဒါေလးေတြကို ကုိယ့္သႏၲာန္မွာတည္ေအာင္လ႔ို အရယူဖို႔ တိုက္ တြန္းျခင္းပါ။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ေဟာဒီကာယကံ ၊ ၀စီကံေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း က သီလျပည့္ စံုတယ္။ မိမိတ႔ရ ို ထားတဲ့ဘ၀ေလးသည္ တစ္စက္ကေလးမွ သာယာဖြယ္မရွိဘူး ဆိုတာကို ဒုကၡန႔ေ ဲ ရာ မျပဘူး လား။ အဲ့ဒီအေပၚမွာ နာၾကားရတဲ့ တရားကို သဒၶါရွိပါေစေနာ္။ ဒီေတာ့ကိုယ္က အဲ့ဒီအေပၚမွာ အာရုံေလးျပဳၿပီး ေတာ့မွ ေဟာဒီခႏၶာအတြင္းထဲမွာ ကိုယ့္စိတ္ေတြက အၿမဲမျပတ္ ဘယ္အာရုံန႔တ ဲ ိုက္တိုက္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခား လိုက္တာ။ တည္ၿငိမ္တဲ့အသြင္ကို တစ္စက္ကေလးမွ မရဘူး။ အဆင္းအာရုံ ၊ အသံအာရုံ ႀကိဳက္တဲ့အာရုံမ်ဳိး စုံ ေလာကီနယ္ပယ္ထဲမွာ တိုက္တာပဲ။ အဲ့ဒီတိုက္သေလာက္လည္းပဲ သူတို႔ေနာက္ကိုပါၿပီးေတာ့ ကိေလသာရဲ႕ ထုံးဖြ႔မ ဲ ႈ႕ေအာက္မွာ နစ္ျမဳပ္ၿပီး စိတ္ေတြေယာက္ယက္ခတ္ရတာလည္း ကိုယ္လည္း ပင္ပန္း စိတ္လည္း ညစ္ႏြမ္း တာကို အခုသက္ေသမခံဘူးလား…ခံပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုတည္ၿငိမ္မ႕ ႈ မရွိတဲ့အသြင္အျပင္ေတြကို ေဩာ္ ငါတိ႔ု ပရမ္း

ပတာက်လိုက္တာ။ ေဟာဒီစိတ္ေတြ ေယာက္ယက္ခတ္တိုင္း မွာ ျပာေလာင္ခတ္တိုင္း မွာ ကိုယ္လည္းၾကမ္းတမ္း အျပစ္မကင္းေအာင္ ထူေျပာခဲ့ၿပီ။ ႏႈတ္လည္းၾကမ္းတမ္း အျပစ္မကင္းေအာင္ ထူေျပာခဲ့ၿပီ။ မေနာကံေတြလည္း အျပစ္ေတြက တယ္မ်ားပါလား။ ဒါသည္ပင္ကုိယ့္စိတ္ေလးကို ကိုယ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တဲ့ အျပစ္ေတြပဲ။ အဲ့ဒါေလးကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္လ႔ို ငါ႔အတြင္း သႏၲာန္မွာ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့ သဒၶါတရားရဲ႕အေျခခံ ေၾကာင့္ ကိုယ့္အတြင္းမွာ စိတ္ေလးတည္ၿငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖိ႔ု အခြင့္အေရးကိုလည္း ဒီပုဂၢိဳလ္မွာျဖစ္လာလိမ့္ မယ္လ႔ို ဘုရားကေဟာတယ္ေနာ္။ ဒါျဖင့္ရင္ တို႔ေတြအားလုံးက ဘုရားေဟာတဲ့တရားအေပၚမွာနာၾကားရၿပီး အသုံးမခ်တာကို ျပန္ၾကည့္လုိက္ရင္ တိ႔မ ု ွာဒီတရားအေပၚမွာ အားနည္းေသးတယ္လို႔ မွတ္ထားေနာ္။ ဆက္ လက္ၿပီးေတာ့ ဒီလိုျပည့္စုံတဲ့အေၾကာင္းအက်ဳိးေတြကို ခြဲျခားသုံးသပ္ၿပီးအသိတရားပြားမ်ားတတ္ဖ႔က ို ဆင္ျခင္ တတ္တဲ့ ဥာဏ္လိုပါတယ္။ အဲ့ဒီဥာဏ္မွ ကိုယ့္သႏၲာန္မကိန္းရင္ အေကာင္းအဆိုး မေ၀ဖန္တတ္ဘူး၊ အမွားအ မွန္ မေ၀ဖန္တတ္ဘူး။ အေၾကာင္းအက်ဳိး ကိုလည္း နားမလည္ဘူး။ ဒီပညာက အမွားအမွန္ကိုလည္း ခြဲျခားတတ္ မယ္၊ အေကာင္းအဆိုးကိုလည္း ေ၀ဖန္တတ္မယ္ ၊ အေၾကာင္းအက်ဳိးကိုလည္း ယွဥ္တတ္မယ္ဆရ ို င္ေတာ့ ဒီအသိဥာဏ္ေလး လိုပါတယ္။ အဲ့ဒီအသိဥာဏ္မရွိလ႔လ ို ဲ ဒုိ႔ေတြသည္ ပရမ္းပတာနဲ႔ တန္ဖိုး ရွိတဲ့ဘ၀ကို သက္ တမ္း အေတာ္မ်ားမ်ား ျဖဳန္းခဲ့ပါၿပီ။ ဘုရားရဲ႕တရားေတြကို ေဟာေပးတယ္၊ နားလည္ေအာင္ေျပာေပးတယ္။ ဆက္လက္နာယူလိုပါ……….. ဆရာေတာ္အရွင္ပုညာနႏၵ၏ ျပည့္စုံသူ တရားေတာ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။