1

The Monster
Who Stole My Heart

TSUNLUKARET

This is a work of fiction. Names, characters, places, and incidents either are product of the authors imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual persons, living or dead, events or locales, is entirely coincidental. Text copyright 2011 by Thea Culaba Proofread and Interior Design 2013 by Patrick Mendez All rights reserved. No part of this book may be used or reproduced in any matter whatsoever without written permission except in the case of brief quotations embodied in critical articles and review. Published by Wattpad Angels Digital Publishing, Inc. For services, comments and suggestions, please contact wattpadangelsdigitalcompany@yahoo.com Library of Congress Cataloging-in-Publication Date Culaba, Thea 1st edition p. cm.

WHAT THEY SAY ABOUT

The Monster Who Stole My Heart

I am indebted to the following people: Rachelle Van Amil, best friend na walang sawang nag-assist at tumulong; Mark Reynard Lucerio, sa pangungulit sa akin. Eto na; My friends, family and, of course, Wattpad TMWSMH readers.

Sometimes, love comes when you least expect it.

10

*
ALAM KO, PARENTS know best. Kaya lang minsan, sumosobra

sila sa katalinuhan. Kaya eto ako ngayon, at kaya nakilala ko siya. Ako si Azusa Minorin Villarial, Azu-nyan for short. Actually, sina Mommy't Daddy ang may pakan ng name na iyan. Palibhasa, mahilig sa anime si Mommy while nagbubuntis pa siya. Sabi pa nila, kamukha ko nga daw yung isang favo rite anime character nila. Ba, ewan ko sa kanila. Second year college ako ngayon; Management Student sa Wilkinson University. Masaya ako sa buhay ko, kahit kalimitan ay nagta-travel ang parents ko at naiiwan akong magisa sa bahay, at solong anak lang ako. Hindi ganon karami ang mga kaibigan ko, kasi una: Hindi ako mahinhin gumalaw, tibo na kung tibo! Madaldal rin ako, walang preno magsalita minsan. (Take note: Kaya may times na ginagawa na akong kaaway ng Republika ng Pilipinas!)

11

Marami ring naiinis sa akin, kasi masyado raw ako palaban. Sumasabak ako sa gyera, no, kahit kailankahit nasa banyo pa ako't nagtu-toothbrush o nakaupo ba ako sa korona kong makintab habang kumakanta! Eighteen na ako ngayon. Birthday ko last December 9. E, kaya naman, makakagala na ako nang wala si manong driver. Gawd naman kasi, ang bagal-bagal mag-drive. Maglakad kaya ako, mauuna pa ako sa pupuntahan ko, promise! Mahaba na ata, Hala, I told you, madaldal ako, e.

12

a
Chapter One
"NAMAN, KATAMAD BUMAGON." Nakapikit pa rin ang mga mata ko habang pilit na inaabot ang aking alarm clock. Nagpapa-alarm ako kasi ayaw ko na may gigising pa sa akin na yaya kahit naman buhay prinsesa ako kasi OA sina Mom at Dad, e ayaw ko namang magmukhang immature. (Hoy, Azusa! Tinatamad ka pa nga bumangon. Immature ka pa, no!) Lulugu-lugo akong nagtungo sa banyo ko para maghilamos at mag-toothbrush, tapos naligo na ako. Sabado ngayon, official gala day! Naman! Pasensiya na, lakwatsera lahi namin, e. Bumaba na ako para mag-breakfast. Nasa hagdan pa lang ako, ayun at di na magkaugaga ang mga maids. Ewan ko ba, di naman ako nangangain. Mommy kasi, inihabilin ako sa kanila. Ayun at naglakwatsa-grande sina Dad. "Good morning po, ma'am," sabay-sabay nilang bati.

13

"Uy! Good morning. Kayo, a, wag kayo masyado aligaga. Oks lang ako," ganti ko naman. Pagkatapos ko mag-breakfast, umalis na ako para gumala sa mall. "Hmm. Teka, daanan ko muna si Rachelle Van. Isama ko sa malling. Ha-ha.

On the way to Vans house (Kung nagtataka kayo kung sino si Rachelle Van, mamaya ko na ipapakilala sa inyo. Wag atat. Sipain ko kayo. Ha-ha! Joke, joke!) Aminado ako na malakas ang pagpapatakbo ko. Heller, nagmamadali ako. Papasok na ako sa subdivision nina Mimi nang may biglang kumalabog sa bandang likod ng sasakyan ko. "What was that?!" mahina kong tanong sa sarili ko. (Di po ako baliw. Ha-ha.) Agad akong bumaba mula sa kotse ko na Pink Opel Vectra. "Anak ng frog! Ang laki ng gasgas!" Kinuha ko pa naman sa allowance ko ang pambili ko dito. Paglingon ko sa kotseng nasa likod ko ay umibis naman mula doon ang isang binatang kung puwede pa lang iulam ay kanina ko pa kinagatan. Ang guwapo, e. Wait, lumuluwag undies ko. Yuck ka, Azusa. Ang harot mo! "Miss, sa susunod, mag-iingat ka naman," giit nito. "Abat, teka. So, ako pa mali dito?! Sino ba nagbangga?" paangil kong sagot. "Ewan ko, e malamang ikaw. Ayan, late na ako."

14

Huwait, huwait, kapeng mainit. Ako? Ako may kasalanan? E siya yung bumunggo sa akin, e. Pero, Azusa, kalma, kalma. "Pasensiya na," mahinahon kong sagot. "Ang bilis mo magpatakbo, e. Tanga ka ba?" sagot naman nito. "Abat! Hinahamon ako ng damuhong ito, a," mahina kong bulong sa sarili, sabay paangil akong sumigaw sa kanya. "Hoy, mukhang kalabaw na binabad sa sukang violet! (Ano raw?!) How dare you call me tanga! My parents never said something that rude to me! Ikaw ba nagluwal sa akin, ha? Ikaw ba?!" Mukhang di natinag ang damuho, a. Lumapit pa nga sakin hanggang ilang hakbang na lang ang layo niya. Di ko inaasahan ang sunod niyang ginawa, aba't ngumiti nang ubod ng tamis ang demonyo. Napanganga na lang ako. Dahil napikon na talaga ako, dali-dali na akong sumakay sa kotse ko at pinaharurot ito. Dederetso ako kina Mimi. Natagalan ako dahil sa bwisit na iyon! Sarap isako! (Pero palibhasa guwapo) E, arogante naman! Wag na lang!

Harus Point of View "Hoy, mukhang kalabaw na binabad sa sukang violet! (Ano raw?!) How dare you call me tanga! My parents never said something that rude to me! Ikaw ba nagluwal sa akin, ha? Ikaw ba?!" paangil niyang sigaw sa akin.

15

Hmm, ang cute niya naman magalit. Ayaw ko na siyang inisin kaya nginitian ko na lang siya. Kaya lang mali ata ako nang ginawa. Biglang umalis na lang, e. Napakamot-kamot ako sa ulo ko. Naman, di man lang ako nakapagpakilala, a. Tss. Sayang. Sumakay na rin ako sa sasakyan ko. Imagine, kailangan ko pa ibangga ang sasakyan ko sa car ni Azusa, mapansin niya lang ako. Naku, bahala na. Wala akong magagawa. Mahal ko siya, e.

16

a
Chapter Two
BWISIT NA KUTONG yun!" Inis na inis ako habang papunta sa bahay nina Mimi. Pagkarating ko, automatic na nagbukas yong gate nila. E, pamilyar na kasi ang car ko sa kanila. Pumasok na ako at umakyat sa kuwarto ni Rachelle Van. "Van?! Best?" tawag ko sa kanya. (O, ayan, alam nyo na kung sino si Van sa istoryang to. Siya ang dakila kong best friend! Uy, salamat sa pagiging patient ninyo! Loka-loka lang, e.) "O, Azu-nyan-nyan! Ikaw pala, best. Dali, pasok!" Patili-tili pa siya. Ito talagang best friend, hyper masyado. Di ko kaya maki-level sa energy niya. Naka-Enervon ata, a! (Clap, clap! Sows, endorser kuno!) "O, bakit parang ang dilim-dilim ng mukha mo? May problema ba? O baka nasobrahan ka sa make-up? Umitim ka bigla. Oh, no!" eksaherada nitong tili.

17

"Uy, magtigil-tigil ka nga, Van. Kurutin kita sa singit dyan, e. Dagdag BV ka naman, best. Dapat e, kino-comfort mo ko." "O teka, teka. Kalma ka lang. Ano ba problema?" Naging seryoso bigla ang kanyang mukha. "E, ano kasi, may guwapong arogante akong nakita kanina. Walang modo! Sarap isako, tapos ihulog sa drum at itapon sa ilog Pasig!" inis kong sagot. "Ano yun? Guwapo?!" sagot naman nito. "Taena naman, Van. Yun lang ba narinig mo sa lahat ng sinabi ko?! Best naman, e." Mas lalo tuloy sumama yung l oob ko. "Uy, loko lang, best. Bakit, ano ba ginawa sayo?" At ayun, ikinuwento ko sa kanya lahat nang nangyari at langya, imbis damayan ako sa galit ko sa mundo lalo na sa kutong yun, pinagtawanan pa ako! "Oops, joke lang. Dali, shopping na lang tayo, best!" Hinila niya ako sa braso nang mapansin niyang pikon na pikon na ako. Kaya ayun, nauwi sa pagsya-shopping ang inis ko. Medyo nakalimutan ko na rin. Ang daldal ni best Mimi, e. Pareho kami, actually. Nagpaalam na ako sa kanya and went home. Mamaya, darating na sina Mommy. I missed them badly. Habang naghihintay ako kina Mom at Dad, napagbalingan ko yung gitara ko. Matagal ko na ring hindi to nagagamit. Tutugtog na sana ako nang biglang tumunog ang

18

buzzer namin sa bahay. Ibig sabihin, narito na sina Mommy't Daddy. Todo takbo ako makababa lang kaagad. At ayun, nahulog ako sa hagdan at nagising sa ospital. Kya! Loko lang! Siyempre, nag-iingat naman ako. Plus, sanay na ako magtatakbo dito, no! Pagdating ko sa living room namin e andun na sina Mom at Dad. Niyakap ko sila. Isang buwan din silang nawala. "Irishaimasu! (Welcome!)" Palibhasa, mahilig sila sa anime kaya pinipilit ako na matutunan yun. Psh. Minsan ko lang gawin yun, dito sa bahay lang pag nandito sina Mom at Dad. "We missed you so much, anak," giit naman ng mga magulang ko. We talked about so many things. (Actually, paulit-ulit na lang.) "Anak, may suggestion ako. Tutal matagal din tayong di nagkasama, why don't we go for a vacation?" Si Dad. Ako naman, parang nabuhayan ng red blood cells, isama niyo na ang white at platelets. Patalon-talon pa ako dun kaya nagmukha akong uhuging elementary kid. "Puwede din po. Saan po ba?' (Baaa, artista talaga. Arteng napipilitan lang, gustong-gusto pala talaga.) "That will be our surprise for you." "Sige po." Masaya naman ako, kaya lang mukhang may naaamoy akong masama dito, a. Wag naman po sana. Gusto ko lang ng masayang vacation. Eto kasi sina Mom at Dad, kung

19

makangisi parang aning-aning. Sama tuloy ng sagap ko. O baka napa-paranoid lang ako.

20

a
Chapter Three
"MOM! DAD! THIS is Paradise!" tili ko. (Pak! tumitili na ako ngayon!) "Indeed, anak, a place fit for nurturing love." Hindi ako sigurado kung guni-guni ko lang ba yun o talagang nakita kong ngumiti nang makahulugan si Mommy. Uwaaa! It's giving me the creeps. Pagkadaong ng bangkang sinasakyan namin, agad akong bumaba at umupo sa buhanginan. "Mom, can I walk around the island?" "Hindi ka man lang ba magme-merienda, anak?" "Mamaya na lang po. Busog pa po naman ako." Gusto ko talaga libutin to. Uwaaaa! Payag na kasi, dali. "Sige, you can. Just make sure to be back before dinner time, anak. I have an important announcement to make."

21

Nagtataka man ako, tango na lang. E, nagmamadali ako, e! Papunta na ako sa kabilang parte ng isla nang makita ko ang hanay ng mga mangroves. "Talagang well-preserved ang nature dito. Kung ako ang lang din e, bibilhin ko to, now na!" sabi ko sa sarili ko. Lilibot pa sana ako sa isla nang bigla kong maalala ang bilin ni Mommy. "Nakow, patay ako nito. Pagabi na." Sinimulan ko nang bagtasin ang daan pabalik sa main cottage ng isla. Hindi naman kalayuan yon kaya kahit maglakad-langgam ako, dadating naman ako don. (Weh? Aabutin ka ng susunod na planetary alignment, Azusa.) "Mom, Dad, nandito na ako." "C'mon, anak, magsisimula na ang party natin." "Pero, Mom, di pa po ako nakakapagbihis mula kanina," reklamo ko. "Don't worry, anak." Pinisil nya ang pisngi ko. "Ganda-ganda mo pa rin. Kaya ka nga niya nagustuhan, e." "E? Ano yun, Mommy?" "Wala, wala. Halika na," sabi nito sabay talikod. "E? Ano yun? Di ko maintindihan. Ewan ko, antokwa." Sumunod na lang ako sa kanya. Tinamad na ako makipag-argue. Tamad naman kasi talaga ako, no.

22

Nakita kong umakyat sa platform sina Mommy at Daddy; salita nang salita pero nang ipapakilala na ako, dun lang ako talaga nakinig. Ha-ha. Suwail na anak, e. "Ladies and gentlemen, we are so proud to introduce to all of you our beautiful daughter, Azusa Minorin Villarial." Tumayo naman ako. Kakahiya nga. Ayaw ko sa ganitong formality. "She will be the owner of this island!" Woah, woah! Akin to? Waaa! I love you talaga, Mommy, Daddy! Umakyat ako sa platform tapos niyakap sila. "Akin talaga to, Mommy?" "Yup. but not just for you!" "E? Para kanino po?" "This is also for our future son, Mr. Yoshida Haru Rodriguez!" "A, kay Yoshida lang palaWhat?! Sinong Yoshida, Mommy?!" Nataranta ako bigla. "O, ayan na pala siya." Si Mommy. Paglingon ko, parang gusto kong bigla tumalon sa dagat o di kaya sana magbukas na lang ang lupa para kainin ako. Sobra akong natigagal. "I-ikaw?!" "Hey, it's you, Miss ikaw-ba-nagluwal-sa-akin," ngingiti-ngiti nitong giit. "Bwisit ka!" sigaw ko naman. Nalito na ata ang parents ko kaya biglang nakisawsaw. Nagkakagulo na rin kasi ang mga tao. Nagtaka ata kung bakit

23

kami nagsisigawan ng kumag na lalaking to. Teka, ako lang pala ang sumisigaw. "Anak, what's wrong?" "Teka nga, Mommy? Pano nangyaring magiging anak nyo to? Nag-ampon ba kayo? Hindi ako papayag maging kapatid yang abnoy na yan! He can't be my brother! Ayoko ng kapatid na abnormal! Di ko siya makakasundo, Mom. Maawa ka sa akin," paangil kong giit. "Oy, kalma ka. Hindi mo naman magiging kapatid yan, anak. E, magiging asawa mo siya, kaya magiging anak din namin siya," paliwanag ni Mommy. "Asawa?! Sino?! Itong abnoy na to?! No way!" "Yes way," sagot naman ng binata. "Aba't wag kang sasali sa usapan. Bwisit ka!" angil ko sa binata. Humarap ako kina Mommy. Naluluha na talaga ako. "Everything's wrong here! Ipapakasal niyo ko sa lalaking di ko kilala? Lalo na kung siya! This is insane!" "Pero, anak, were doing this for you. Para sayo to." "For me? Hindi ko na kayo maintindihan." Nanginginig na ang buo kong katawan. Gusto kong umiyak pero di ko magawa. Sa huli, tumakbo na lang ako. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Bahala na. Basta gusto ko munang takasan to sa ngayon.

24

a
Chapter Four
Haru's Point of View "EVERYTHINGS WRONG HERE! Ipapakasal niyo ko sa lalaking di ko kilala? Lalo na kung siya! This is insane!" "Pero, anak, were doing this for you. Para sayo to." "For me? Hindi ko na kayo maintindihan." Nakita kong nanginig siya. Di ko maintindihan ang naramdaman ko. Ganon ko ba siya nasaktan? Hindi ko alam. "Tita, susundan ko po muna si Azusa. Gabi na po, baka san pa po siya mapunta." "Sige, hijo, maraming salamat. Ikaw na muna ang bahala sa anak ko." "Ako na po'ng bahala, tita." Naglakad ako. Malayu-layo din. Madilim na talaga ang paligid.

25

"Azusa? Azusa? Nakakailang tawag na ako. Wala pa ring sumasagot. Nasan na kaya iyon? Lalakad na sana ako papuntang kabilang parte ng isla nang biglang makarinig ako ng splashes galing sa dagat. Sa tulong ng buwan, nakita ko siya. Nasa dagat, tulala lang. "Oy, Azusa, umahon ka diyan! Masyado nang gabi para mag-swimming. Bukas na lang yan. Sasamahan pa kita!" Hindi niya ako pinansin. Tinawag ko uli siya. Hindi ko tinigilan hanggang mukhang napikon na ata. "Go away! Wag mo ko kausapin, abnoy ka! Kasalanan mo to!" "Sige ka, may pating diyan." Nagmatigas ako. Alam kong matigas ang ulo ni Azusa kaya di ko siya susukuan. "Wala akong pakialam!" "Di ako nagbibiro! May pating talaga diyan, Azusa!" sigaw ko naman. Pumupunta na kasi siya sa mas malalim. "Mas mabuti pang kainin ako ng pating kesa magpakasal ako sa walang-modo!" "Balik ka na dito!" sigaw ko naman ulit. Humarap siya sa direksiyon ko. "Bingi ka ba?! I said, leave me aA! Aray!" hiyaw niya. Binundol ng kaba ang buo kong katawan. Shit!

Azusa's Point of View Bingi tong abnoy na to, a! "Bingi ka ba?! I said, leave me aA! Aray!" Pakshet! Pinulikat ako! Di ko magalaw ang mga paa ko. Nahihirapan na

26

ako huminga. Diyos ko! Ipapakasal na nga ako sa abnoy, malulunod pa ako. Waaaaaahhh! "He-help, help me," pilit kong sigaw kahit lumuboglumitaw na ako. Bago ako mawalan ng ulirat, I felt someone grab my hand. Tapos, itinaas niya ang ulo ko and then binuhat ako nang walang kahirap-hirap. And thenthenwala na, I felt like closing my eyes. Naubos ang lakas ko. Nagising ako. Blink. Blink. I felt like I was floating. Teka, parangProcess. Process. Uwaaaa! Mukha akong tanga. Karga-karga niya ako ngayon. Ano ako, sanggol? Seryoso masyado ang mukha nitong abnoy na to, a. Nabigatan na ata. Bwisit, ba't ba kasi buhat niya ako? "Hoy." "O, gising ka na pala." "Malamang gising na ako. Kaya nga nag-uusap na tayo, di ba?" pang-iinis ko sa kanya. Tiningnan niya lang ako. Psh. Mukhang di napikon, a. Hmm, wait! Ang awkward naman nito. "Hoy, ibaba mo nga ako! Ano ba?" tili ko. "Shh, ang daldal mo, a. Gabi na, nambubulabog ka pa." Ay, tanga. Mukhang tulog na ata ang mga tao. Kaya ngayon, pinipilit ko siyang ibaba ako pero hindi na ganon kalakas ang boses ko. "Put me down! You jerk, Put me down!"

27

"Sabi mo, e." Ibinaba na niya ako. Tatayo na sana ako nang deretso nang biglang sumakit ang mga paa ko. Mukhang di pa nawawala ang epekto ng langyang pulikat na yon. Kaya imbis na makatayo ako, matutumba na ako, face first! Since di ko talaga mai-balance ang katawan ko, hinintay ko na lang ang aking doomsday. Sira ang mukha ko nito. Pikit-mata ako habang hinihintay kong tumama ang aking mukha sa lupa. Teka, tagal ko naman atang humalik sa lupa. Kanina pa dapat ako natumba. Minulat ko nang unti-unti ang mga mata ko. E?! He's holding my right hand. Tapos yung left hand niya nasa waist ko. Uwaaaaaa! Help! He's too close!

Haru's Point of View "There." Muntik nang matumba si Azusa. Kung di ko siya nahablot kaagad, talagang natumba na siya. Natulala ata; pulangpula yung mukha niya, e. "E?! Wait." Umatras si Azusa and strived to balance herself. "Kaya ko. Kaya ko kaya di ko kailangan tulong mo." She took one step tapos gumewang. Aalalayan ko na sana pero tiningnan niya ako nang masama. "I said, kaya ko." She did this: Lakad. Gewang. Lakad. Gewang. Lakad.

28

Tumba. Psh. Nasasaktan na siya, e. "You're giving me no choice, lady." Binuhat ko siya ulit. Hindi ko pinansin yung pagsigaw niya. Ang kulit ng lahi nito. Hmm, marunong din pala tumahimik tong babaeng to, e. Ang tabil-tabil.

Azusas Point of View Pagdating sa cottage "We're here," nakahingal nitong giit. "Hoy, abnoy! Wag kang hihingal-hingal diyan!" "E, ambigat mo, e." "Bakit?! Pinilit ba kitang buhatin ako? Naka-drugs ka ata." "Hindi, pero" Oy, lumalapit ang abnoy sa akin. Atras naman ako nang atras hanggang wala na akong maatrasan. He stopped when he was almost an inch away. Kunti na lang, magkakapalit na ang mga mukha namin. He tilted his face. Waaaaaah! Ang lapit niya. Alert. Alert. Ayan naPumikit ako. Lord, maawa po kayo sa akin, "...mabigat ka pa rin." I felt him move away. E?! "Adik ka!" sigaw ko na lang. Pumasok ako sa kuwarto ko and slammed the door. I can't believe nangyayari sakin to. Umuwi lang ba sina Mama

29

para hanapan ako ng mapapangasawa? E, walang modo yung abnoy na yon e. Guwapo sana. Psh. Magtigil ka, Azusa.

30

a
Chapter Five
PALAKAD-LAKAD AKO SA kuwarto ko nang biglang may

kumatoksunud-sunod kaya ang ingay na. "Ano ba, anong oras na? Ayoko pa pong kumain." Katok pa rin nang katok. Walanjo! Ang kulit. Binuksan ko ang pinto then spoke, "I said, ayoko munang ku" "Ang ingay mo, Motormouth." What?! Anong sabi niya? "What did you say?!" "I said, ang ingay mo. Bingi!" "Aba't wala ka talagang modo! Lumayas ka nga sa harap ko!" "Ayoko." Nag-pout pa ang loko. Sarap kitilin. Joke! Ang guwapo kaya. Sige, maharot na ako.

31

"Bakit? Ano bang ginagawa mo dito? Sumam ang hangin pagdating mo, abnoy." "Ako? Naghihintay na tumila ang ulan. Kita mo, basang-basa na ako." On impulse, napatingin ako sa basang shirt niya. Well, pati yung nasa likod ng shirt. Ha-ha. Wow! Ang abs, ulam. Behave, Azusa. Mukha ka nang abnoytulad niya. When I looked at his face, I saw him grin. Uwaaaaa! Napakurap-kurap ako. Pinagtatawanan ako ng hudyo! "Hindi mo man lang ba ako patutuluyin?" hirit ni Haru. "At bakit ko gagawin yon? Ambisyoso ka. Saktan kita diyan, e." "Ganon? Tingnan ko lang." Tumalikod si abnoy. (tawag ko na yan sa kanya. Ayaw ko siya tawagin sa name niya. Awkward e). Naglakad siya sa gitna ng ulan. Akala ko aalis na, pero biglang sumigaw: "Azusa, papasukin mo na ko!" Pakshet! Nag-eeskandalo ang loko. Nagigising na ang mga guest namin. Malilintikan ako nito bukas! No choice. Malapitan na nga. "Hoy, abnoy! Nakakahiya ka. Dali, pumasok ka na lang." Parang walang narinig ang abnoy, a. "O, ano?" Hindi pa rin siya nagsalita. "Hoy! Kung ayaw mo, e di wa

32

Before I could even continue shouting at him, kinabig niya ako and he kissed me. Aaaaah! Just Aaaaaah! Mamamatay na ako! He let go of me. I was red like a tomato! Nararamdaman kong ang init ng mukha ko kahit ang lakas ng ulan. I blinked my eyes. Pagtingin ko sa hudyo, aba't nakangisi. "How dare you! You stole my first kiss! Urgh! No way!" I screamed. "Yes way. Ang suwerte mo nga ako ang first kiss mo." He grinned. Oh, how I hate that. Papatayin ko na sana siya nang biglang nagsilabasan ang mga guest mula sa mga quarters nila. My parents were even here. The next thing I knew, they were cheering and hooting. E?! Ano to? "Anak, thank you so much. We're so happy for you both." Teka, bakit? Anong meron? "I guess, hindi ko na kailangang magpakahirap magustuhan mo lang si Haru, anak," hirit pa ni Mommy. Haaaaaaa?! "Bagay na bagay sila. Ang romantic ng kiss. Sa ilalim pa ng ulan," narinig ko mula dun sa mga guest. E ang lakas magbulungan, e! This is crazy! At ang abnoy, hindi man lang ako tinulungan mag-explain. Mukhang enjoy na enjoy pa nga, e. "Sige, gabi na. You too, better take a rest." Si Daddy.

33

Nagsialisan na sila pati si Mommy, ako pikon na pikon. Nagmartsa ako pabalik sa quarter ko. And I was shocked kasi sumusunod siya. Hinarap ko siya na nakakunot ang noo. "Why are you following me?!" "Why not?" kalmado naman niyang tanong sa akin. "Bwisit ka!" I punched him pero nakailag. Sayang! "O, wag sa mukha. Masisira ang kaguwapuhan ko." I rolled my eyes. "Mas guwapo pa sayo palaka, e! Kaya alis ka na! Ano bang ginagawa mo dito? Shoo!" pagtataboy ko sa kanya. "Psh. Makikisilong lang ako. Ang layo pa ng quarter ko. Tapos lumalakas na ulit ang ulan. Pleaseee." He pouted. Aww, sige, sabihin niyo, pano ko to tatanggihan?

34

a
Chapter Six
"FINE!" TUMALIKOD AKO sabay martsa papasok sa kuwarto ko. Nakabuntot pa rin ang abnoy sakin. "Now, why are you still following me?!" Hindi ito sumagot. Instead, humiga siya sa kama ko. Yes, tama: sa kama ko! "What thehoy! Umalis ka diyan. That's my bed!" "Share na lang tayo. Pagod na ako, e," sagot nito habang nakapikit. "No way! Bangon! Ayokong diyan ka! Ako diyan!" Hindi na sumagot ang abnoy. Mukhang tulog na yata. When I checked him out, yah, tulog na nga. No choice. Ayokong matulog sa sahig. Nilagyan ko ng gabundok na mga unan sa gitna namin then tumalikod ako sa kanya. Bahala siya sa buhay niya. Wag lang siyang

35

magkakamaling hawakan ako. Papatayin ko na talaga tong abnoy na to kahit guwapo pa siya! "Hmm..." Blink. Blink. Tok. Tok. Ang aga naman. Tumayo ako. I walked towards the door na nakapikit pa rin, then I opened it and went back into my room. Gusto ko pang matulog. Ugaaaaaa Makakatulog na sana ako ulit when suddenly I heard someone shout. Shit! Really loud. Napabalikwas ako nang bangon and, well, yeah, pati ang abnoy. Kinabahan rin siguro sa sigaw. Blink. Blink. "Mom? Why the hell did you shout? May ipis ba?" tinatamad kong tanong. "Oh my God!" Si Mommy. After saying that, she shouted again. Then dad came running. And, well, nalito ako sa mga mukha nila. Parang puro in shock lang. Nagising bigla akoas in totally awakewhen I saw my father walk angrily papunta kay Haru. Kinwelyuhan niya ang binata and shouted, "What the fuck did you do to my daughter?!" Hindi umimik si Haru. Tumayo lang ito. Nag-sink-in unti unti sa utak ko kung bakit nagkaganito. They thought we did something bad! Whaaaaat?! "Dad, it's not what you think. Let me explain."

36

"Wala ka nang dapat ipaliwanag. We saw it with our own two eyes," galit na giit ni Dad. Akala ko ipagtatanggol ako ni Haru, na tutulungan niya akong mag-explain para tumigil na sina Dad. But what he did shook my entire world. He held my hand, this time real tight, faced my father and mother with this determined face. Kinakabahan ako sa expression niya. Then he said, "Wag po kayo mag-alala, Tito. Pananagutan ko po ang anak niyo." Okay, what was that? What was that?! Papanagutan what?! Nagsalita si Dad. "Good. Mabuting nagkakaintindihan tayo. I'll be expecting you to take care of my daughter from now on. You'll marry her. "Pero, dad" singit ko. "Enough, Azusa Minorin." Uh-oh, that's the signal. He called me by my entire name. "You'll marry Yoshida Haru. No ifs, no buts." Uh-oh. Just uh-oh!

37

a
Chapter Seven
HINDI KO UGALING seryosohin ang mga sinasabi ni Mommy.

Pero pag si Dad na ang nakialam, hirap akong suwayin siya. Kahit solong anak lang ako, hindi ko kayang maging bratinela. Si Dad, parang judge iyan. His decision is always final. Walang bawian na. Kaya eto, naiipit na ako. Kasalanan ni Haru to, e. Sasapakin ko to, pigilan niyo ko. Mapapatay ko to, promise! I'm really getting married sa abnoy na to. Uwaaaaaaaa! One more thing. Dadhe has this heart disease. Ayaw ko nase-stress siya. Ayoko na nagagalit siya. Kaya hindi ko siya binibigyan ng sakit sa ulo. Now, for dad's sake, titiisin kong makasama ang abnoy na to. Just for Dad's sake.

38

Later in the morning, Dad announced that we're getting married. Bwisit, pulang pula ako sa hiya. No way! Parang wala lang sa hudyo, a. Alam ko, pati siya pinilit lang din ng parents niyang maikasal sa akin. Parents naming dalawa ang nagplano nito. Sila na lang kaya ang magpakasal?! Now, everybody thinks na totoong boyfriend ko si abnoy. Magwo-walk-out na sana ako when I felt him hold my arm then whispered: "San ka pupunta? I know. WellI'm doing this for my parents. Don't act as if ikaw lang ang pinilit," padiin nitong sabi. "Ano?! Bakit? Kasalanan ko ba to? Ako ba nagsabing, papanagutan-ko-po-ang-anak-mo? sagot ko na naman with matching gaya-gaya sa boses niya kanina while sinasabi niya yon. Gusto ko na siyang saksakin ng tinidor. Sus, kunti na lang, papatayin ko na to. "E gusto mo naman, e" pabulong nitong sabi. "Aba'tang kapal mo!" paangil kong sabi pero di ko sinabi nang malakas. Baka marinig ng iba. Instead, tinapakan ko ang paa niya. Napaigtad siya sa sakit tapos napasigaw. "Aray!" Feeling ko nakaganti ako. Kaya lang, na-postpone ang makasaysayan kong pagdiriwang nang nagtinginan sa amin ang mga bisita. Nabulabog ata sa sigaw ng abnoy. Patay-malisya naman ako. Para hindi kami mahalata, kinurot-kurot ko kunyari si abnoy sabay tawa-tawa na parang tanga. Ang sarap kitilin nitong hudyong to!

39

"Don't mind us. Sobra lang po akong mahal nito kaya nananakit na. Di ba, Zuzu?" sabi ni Haru sabay tawa. Nagsitawanan ang mga tao and cheered for us. Inirapan ko lang siya. Nagmumukha na akong tanga dito, e. Tatlong araw rin kaming nag-stay sa island. And God! Palagi kaming napapag-abot nung unggoy na Haru na yon! Wala akong magawa kundi makisakay sa pag-arte. Ayokong mapahiya sina Mommy. Ang alam ng lahat, boyfriend ko tong si Haru the Abnoy! Argggggg... Friday na, uuwi na kami mamaya. Kaya nandito ako ngayon sa dalampasigan, muni-muni lang. Tahimik na sana ako kaya lang biglang sumulpot ang abnoy. Sinundot ba naman ako sa tagiliran! Grrr. "Ay! Anak ng kambing na may bangs!" Napasigaw ako. Ikaw ba naman ganunin. Ibaon ko to ng buhay, e. "Hi, Zuzu." Ba, himala. Di suplado ang abnoy ngayon. "Layo ka nga. Bakit ka ba nandito? Alis! Shoo!" Sa halip na lumayo, e lumapit pa siya! Bingi na, tanga pa. "E, pano kung ayaw ko?" sabi niya habang unti -unting lumalapit sa kinauupuan ko. "Ano ba?!" He's too close. Naduduling na ako. He stopped inches away from my face. And then...

40

Wooooooosh! Kya! Napatalon ako. Huminga ba naman nang malakas sa leeg ko! Kinilabitan ako dun, a! Lumayo ako, and started walking back sa main cottage. "Zuzu!" tawag niya. Hindi ako lumingon. Hindi Zuzu ang pangalan ko. Azusa ako, Azusa, okay? Nagsalita siya ulit. "Thanks for spending three days with me! I'll see you back in Manila. Bye, asawa-to-be!" Nilingon ko siya and stuck my tongue out! "Hindi mo na ko makikita! Abnoy ka!" "Let's see about that!" sagot niya. Mukhang confident na confident, a. Kinabahan tuloy ako ulit.

Azusa's Point of View "Woohoo! It's nice to be back!" Nandito ako ngayon sa hallway ng Wilkinson University. Hinihintay ko, actually, si Rachelle Van. Maramirami na rin ang mga nagsisiratingang students. Monday, e. "Azu-nyan-nyan!" sigaw ni Van. Kahit naman di ako lumingon, alam kong siya yan. Kung makatili, wagas e. "O, antagal mo naman." "Uy, sorry naman. May nakita akong guwapo don sa kabilang building, e." Ngumisi naman siya. "Ewan. Ang kulit mo naman. Kung di lang kita best friend, tinapon na kita sa kanal," sabi ko naman. Siyempre, biro lang. Mahal ko tong best friend ko, e!

41

Hindi pa niya alam yong tungkol sa nangyari sa island. Ayoko na pag-usapan e, and, well, sigurado akong di ko na makikita yung abnoy na yon. Confident akong makakalimutan din ni Dad yong kasal-kasal na yon. Ngayon, enjoy muna ako. Stress-free muna. Nagdaldalan lang kami buong umaga. Sa hapon pa kasi ang klase ko. Ito ako ngayon sa classroom. Nasa bandang gitna na line ako, malapit sa bintana. Nagbabasa lang ako ng libro. Kung sa labas, ang kulit ko, sa school naman, puro aral lang ang inaatupag ko. (Loko, ang bait daw.) Ako lang din ata ang walang love life dito, e. Alam kong dumating na si Prof. Tumahimik bigla, e. Tumigil na sa pagdadaldalan tungkol sa kaartehan ang mga kaklase kong mga bratinela. "Okay, Good morning, class." Si Prof. Nagpakilala na siya and nagsalita ng kung anu-ano. Medyo bored na din kasi ako, e, kaya tinamad na akong makinig. Nagsimula na namang umingay ang room namin. Nakatingin lang ako sa labas. Ewan, tinatamad lang talaga ako ngayon. Biglang tumahimik ulit. Di ko alam kung bakit. Narinig kong nagsalita ang Prof. He said may bago daw sa klase namin. Transferee. (Eek, malamang!)

42

"Okay. Please listen. Magpapakilala ang bago niyong classmate." Biglang umingay ulit. Mukhang lalaki ang transferee. OA kung makapagbulungan tong classmates kong girls. Naririnig ko na nga, e. "Oh my G! Ang guwapo! Sana dito sa tabi ko umupo!" "Ang yummy niya!" Sige, kung makapagbulungan kayo, pasok sa banga! Di pa rin ako tumitingin, nasa bintana pa rin ang tingin ko. Wala akong pakialam kung mala-Adonis pa yang transfereeng yan. Tumahimik bigla. Then Mr. Transferee spoke, "Hello, everyone!" W-wait, kilala ko yung boses na yan, a. Wait. Don't tell me Napalingon ako bigla. When I saw Mr. Transferee's face, feeling ko nanigas ang buong katawan ko. Parang mahihimatay na ata ako. Feeling ko ang putla-putla ko na. Biglang naalog ang mga brain cells ko. Parang lalabas na ang dugo ko mula sa leeg ko. In short, mamamatay na ako. (Tama! I'm so gonna die!) This can't be! Shit! What is he doing here?!

43

a
Chapter Eight
HOLY SHIT. AYOKO na sa school na to.

"Okay, class, he's new here. Treat him well." "Yes, Prof.!" sagot naman nila. Well, puro babae lang din ang sumagot. Kaasar. "Mr. Rodriguez, you may take any vacant seat." "Oh, excuse me, sir. Will it be okay if I sit next to that pretty girl?" sagot naman ni abnoy. Tumahimik bigla ang klase. Teka, nakapagtataka ata to. Unti-unti, mula sa pagbabasa kunyari, I checked out kung ano na ang nangyayari and walanjo! Nagtaka lang ako, lahat sila nakatingin sa akin. "Wait, bakit diyan niya gustong tumabi sa freak na iyan? Mahawa pa siya sa kawirduhan niyan, e," sabi ng isa kong classmate.

44

"And what did he call her? Pretty? E mas lalaki pa ata si Azusa kaysa sa kanya, e," sabad naman ng isang mukhang bisugo ang mukha. Psh. Ang sarap nilang pag-uuntugin! Ganito lang talaga ako manamit lalo na pag nasa campus ako. Mas prefer ko mag jeans kesa suotin yong mga damit na halos pati kaluluwa mo e kita na. Mga bwisit. Ayaw ko namang katabi yang abnoy na iyan. Sige, sa inyo na iyan. Kainin niyo na. "Okay, Mr. Rodriguez. You'll be sitting right next to Ms. Villarial." A, okay, katabi ko palaWhaaat?! Bakit katabi ko?! Napatayo ako bigla. Pinameywangan ko siya. "Sir, I would like to change seats with any classmate who wants to occupy my seat." "No, Ms. Villarial. That's your final seat." Psh. Mukhang wala na akong choice. Nakita kong naglakad na siya papunta sa upuan niya which is, by the way, right next to me. Naitirik ko na lang ang mga mata ko. Fine, wala akong pakialam kahit katabi ko yang abnoy na iyan. I went back to reading. Ignore. Ignore. "Hey, asawa-to-be." Shit, ginagambala na niya ang tahimik kong buhay. Pagkatapos ng sobrang boring na klase, time na. Dalidali akong tumayo and went out of the room. Pupuntahan ko si Van. Kailangan ko ng kausap.

45

Naglalakad na ako nang tahimik sa hallway. Parang walang nakikita ang mga tao. (Kasi nga akala nila tomboy ako.) Di ako pansinin dito sa school. Nagtaka ako nang umingay na naman. Nagbubulungan na sila. "Wait, who's that guy? I think, he's too guwapo!" sabi ng nasa hallway. "Wait, and why is he walking too close to that Azusa?" Napalingon ako bigla. And poof! Tumama ang mukha ko sa dibdib niya. Dug-dug. Tokwa, napaatras ako ng ilang hakbang. No, please, wag mo sirain ang peaceful life ko! He smiled naughtily. Lalong lumakas ang mga bulungan sa paligid. Kasi naman, were catching too much attention na: Ako, pulang-pula, nakatingin sa kanya nang masama while hes smiling therein a really katakam-takam na way. He stepped forward. I stepped back. Forward ulit. I stepped back once more. Ayoko na. Tumakbo ako palayo. Noong nagkita kami ni Rachelle Van, sinabi ko na sa kanya ang lahat: From what happened in the island, until yung ngayon. Ba, imbis na damayan ako sa pagdadalamhati ko, kinilig pa! Gusto daw niya makilala yong lover boy ko.

46

"Kya! Best! Kilig much! Akalain mo, may sunod nang sunod sayo! Ayaw mo nun? At least siya, alam na maganda ka kahit mukha kang tibo manamit. Ha-ha-ha!" "Kainis ka, Van!" Sarap patayin ng best friend ko, no? "E, joke lang. So, I guess, matutuloy ang kasal niyo?" "Di ako papayag. Ayokong makasal nang sobrang aga." Pero kailangan ko munang gumanti. That jerk ruined my peaceful life and stole my first kiss! Pabalik na ako sa room namin. Naglalakad ako while nagbabasa. Pero biglang may humarang sa dinadaanan ko. Hindi lang isa. Apat sila. Ang tatangkad kasi, naka-heels. Tiningnan ko lang sila and continued walking. Pero hinablot nila ako bigla. Muntik na ako masubsob sa sahig. "Hey, you! Anong meron sa inyo ni Yoshida?" "Bakit ka niya sinusundan kanina?" Ang dami namang tanong. Male-late na ako. "Wala," sagot ko lang then continued walking. They pulled me real hard. This time, napaupo na ako sa sahig. Ouch, ang sakit nun, a. "Don't mess with us!" sigaw nilang apat. "I'm not. I told you, wala akong pakialam sa abnoy na iyon," kalmado kong sagot. Nagpipigil lang ako. "How dare you call him abnoy!" sigaw ng isang girl, then she pulled my hair. Shit, ang sakit! "Bitiwan mo ang buhok ko! Aray!" Pilit kong tinatanggal ang kamay niya mula sa buhok ko.

47

Hirap akong tanggalin. Kasi apat sila, pinagtutulungan na nila ako! Yung ibang students naman, tititingnan lang kami. Porke't mukha akong tibo, di man lang ako tulungan! Bwisit! "Let her go." Napatigil silang apat sa paghila sa buhok ko. Sabaysabay silang napalingon. "Yoshida Haru. A, ikaw pala." "Alam mo ba, this tomboy right here, called you abnoy!" maarteng sabi ng isa sa sumabunot sa akin. Lumapit samin si abnoy. She pulled the hands of the girls off na nang-aaway sa akin. Tapos he carried me. Naalala ko tuloy bigla yung sa isla. "Everybody, listen. Get your hands off this girl. Ayokong sinasaktan niyo siya. Nobody can hurt her," sabi niya sabay talikod habang buhat-buhat niya ako. Lumingon pa siya ulit. Mukhang may nakalimutan. "And one more thing, this girl can call me abnoy or any name she wants. Why? Because she's my wife.

48

a
Chapter Nine
Haru's Point of View
NAKAKATAWA ANG REACTION ni Zuzu. Pulang-pula na siya.

Ha-ha-ha! Akala niya siguro, di ko siya susundan. Nasa hallway siya nun, naglalakad papunta sa ewan ko kung saan. Kaya ako naman, sindundan siya agad. Hmm, inisin ko kaya to? Miss ko na kasi yung pagtataray niya. Nagbubulungan na ang mga tao sa paligid namin. Naglalakad ako nang sobrang lapit sa kanya. Mukha na nga akong aso, e! Napansin niya siguro kaya bigla siyang lumingon. I was close kaya blag! Tumama siya sa dibdib ko. Napaatras siya ng ilang hakbang. I smiled. She frowned. I stepped forward.

49

She stepped back. Forward ulit. She stepped back once more. Kakausapin ko na sana siya kaya lang biglang tumakbo. Runner ata yun, ang lakas tumakbo, e! Buong hapon akong nakaupo lang sa library. Ang boringggggg. Asan na ba kasi si Zuzu? Nang papunta na ako sa susunod kong klase, napansin ko yung kaguluhan sa may hallway. Lumapit ako tapos bigla kong narinig, "I'm not. I told you, wala akong pakialam sa abnoy na iyon." "How dare you call him abnoy!" "Bitiwan mo ang buhok ko! Aray!" Wait! I know that voice. That's Zuzu! Dali-dali akong sumiksik sa kumpol ng mga estudyante and saw Zuzu on the ground habang hawak-hawak ng dalawang babae ang buhok niya. Nainis ako bigla. Buong gabi kong tinitigan yang mukhang yanyang buhok na iyan nung nakitulog ako sa quarters ni Azusa sa islatapos hihilahin lang nila. Malalaki ang hakbang na lumapit ako sa kanila. "Let her go." Napatigil silang apat sa paghila sa buhok niya. Sabaysabay silang napalingon. "Yoshida Haru. A, ikaw pala."

50

"Alam mo ba, this tomboy right here, called you abnoy!" maarteng sabi ng isa sa sumabunot kay Zuzu. Hindi ko pinansin yung sinabi ng isang babae. Tinanggal ko ang mga kamay nilang nakasabunot sa buhok ni Zuzu and carried her. "Everybody, listen. Get your hands off this girl. Ayokong sinasaktan niyo siya. Nobody can hurt her," sabi ko sabay talikod habang buhat-buhat ko siya. Lumingon pa ako ulit. "And one more thing, this girl can call me abnoy or any name she wants. Why? Because she's my wife."

Azusa's Point of View "She's my wife. "She's my wife." "She's my wife." "She's my wife." "Aaaah! Nakakaloka! Tantanan mo akong abnoy ka!" sigaw ko habang nakaharap sa dingding. Bwisit, nakakahiya yung kanina, a. Kargahin ba naman ako sa harap ng maraming tao! Abnoy talaga. Nakatulog akong yun ang iniisip. Actually, hindi ako ganon nakatulog. Heller, parang sirang plaka kasi yong sinabi niya. Paulit-ulit na lang. "Uwaaaaaa! Ang laki ng eyebags ko!" Para akong Zombie'ng naglalakad sa school. Napapatingin sa akin ang mga tao tapos nagbubulungan. "Psh. Kaya pala. E, boyfriend pala siya nung anak ng may-ari ng school," bulong ng isa. (Bulong daw?!)

51

"Sayang. Tsk. Ang guwapo pa naman ni Haru." Hindi ko na pinansin ang mga sinasabi nila. Walanjo lang. Ikaw ba naman walang tulog. Psh. "Asawa-to-be!" Napatigil ako bigla. Yung feeling na parang binuhusan ako ng malamig na tubig. Tatakbo na sana ako pero biglang may humawak sa kamay ko. Paglingon ko, it's Van. "Best, bakit parang nakakita ka ata ng multo?" "Uhm, anoano kasisi ano" "Si? Sino?" "Si anonandito na siano" Uwaaa! Nauutal ak o. Palapit na si abnoy. Ayoko na dito! "Ano ba? Di kita maintindihan!" "Nandito ka lang pala, kanina pa kita hinahanap, misis." Namula ako. As in, talo pa ang kamatis na hinog! Bakiiiiiit? "Misis? Sino? Si Azusa?" litong-tanong ni best friend. "Oh, tingin ko ikaw ang best friend ni Azusa. Nice meeting you. I'm Haru, Yoshida Haru." "Oh, so ikaw pala si abnoy ni Azusa?" sabi ni best friend with matching quotation marks in the air. "Ay, oo. Ako yun." Nye? Bakit parang proud pa siya na tinatawag siyang abnoy? Mukhang adik to, a. Lumapit si abnoy sa akin then kinuha yong bag ko pati books ko. He held my hand tapos hinila ako. Namula ako lalo. Hindi ko maigalaw ang kamay ko.

52

Hinatid niya ako hanggang sa susunod kong klase. Buti't di kami classmates, kasi tulala lang talaga ako. Pagkarating namin sa room, nagpaalam na siya, kissed me on the cheek tapos nawala. Wait Process Process E-e?! What happened?!

53

a
Chapter Ten
INULAN AKO NG tukso mula kay Van. Porke't pakipot daw

ako. Kahit ang guwapo daw ni Haru. Porke't bulag daw ako. Uwaaaa! Kainis! Ano'ng nangyari sakin kahapon? Bakit di ako nakapag-react?! Pachu. Walanghiyang abnoy iyon! Di ako papayag na maisahan niya. Gusto niya ng ganito, ha? Humanda siya!

Operation Ganti kay Abnoy Sabado ngayon. Alam kong walang klase si abnoy ngayon at according to my research, naglalaro daw sila ng basketball pag ganitong Sabado't walang klase. Sabi pa, gustung gusto daw ni abnoy na naglalaro para pampawala ng stress. Hmm Lightbulb!

54

Humanda ka ngayon. Naghintay lang ako ng kunti, tapos I saw his car. Pagbaba niya, muntik ko nang makalimutan ang pangalan ko. Nakakapanglaway! (E, maharot ka!) Psh. Pero kailangan kong mag-concentrate! Back to mission! Nakita kong nagsidatingan na rin ang mga katropa niya. Nag-iingay na rin kasi, e. Nang marinig kong aalis na sila para maglaro, unti-unti na akong naglakad papunta sa kinaroroonan nila. "Tara na, bro." "Sige." "Babe!" sigaw ko bigla. (Uwaaaa! Kahiya yung babe, a.) Napalingon silang lahat tapos natahimik sila bigla. "Teka, sino bang tinatawag niya?" "Teka, ako ata. Ang ganda, e," sabi naman ng isang katropa ata ni abnoy. "Akala ko ba sasamahan mo kong mag-shopping ngayon, Haru?" arte ko naman with matching pa-cute. Bwa-haha-ha! Magaling ako dito. Nakita kong nabigla siya. Hindi kaagad nakasagot, e. Ha-ha-ha! Ano ka ngayon, ha, abnoy?! Akala mo ikaw lang? Puwes, good bye basketball ka ngayon! Magiging boring itong araw na ito para sa iyo! (Evil laugh) "Woah! Si Haru pala." "Pare! Mukhang may date kayo ngayon, a! Ikaw, ang sama mo. Kinalimutan mo naman ang girlfriend mo."

55

"Sus! Kung ako ikaw, di na ako hihiwalay diyan. Baka agawin yan ni Ford," pasaring naman ng isa. Napuno ng ingay at kantyawan sa lugar. Si abnoy naman, tahimik lang. Mukhang masama ang loob kasi di makakasali sa basketball game nila. Ha-ha-ha! Yes! Ang galing mo, Azusa! Akala ko panalo na ako kaya lang biglang nagsalita si abnoy: "Ay, oo nga pala, babe. Sorry, nakalimutan ko." Lumapit sa akin ang abnoy na nakangisi. Parang nagbabantang naiinis. Gawd, mali ata tong pinasok ko. "Dali, hug na lang kita para makabawi naman ako," sabi pa niya. Gusto ko biglang tumakbo. Bahala na kahit di ako makaganti. Ayoko na. "So, I guess di ako makakasama, mga tol. Kayo na lang muna. Samahan ko si babe, e. Baka sumama ang loob nito," sabi ni Haru sabay akbay sa akin. Yikes! Danger! "Sige, pare!" "Enjoy!" Bwisit! Mukhang ako ang nabiktima ng plano ko. "Hmm, so I can't play basketball today, huh?" Psh. Dapat lang yan sayo. I just smirked. Nagpatuloy siya. "Well, it's okay. Nandito ka naman, e." "Wait. What did you say?!" "You said, sasamahan kita sa mall. Okay, pero sa isang kondisyon. You ruined my schedule. Now, you have to make up for it.

56

"What do you mean?!" sigaw ko naman. Wala akong pakialam kahit mabulabog man ang mga gorilya o mahulog man ang mga ibon sa langit dahil sa ingay ko. Napipikon na ako, e. He stepped two steps forward, held my chin and stared right into my eyes. "Spend the whole day with me."

57

a
Chapter Eleven
HE STEPPED TWO steps forward, held my chin and stared right

into my eyes. "Spend the whole day with me." Napanganga ako. That came so sudden. Mukhang napasubo nga talaga ako. "What?" "Psh. Alam ko narinig mo yon. What ka nang what, e. Halikan kita diyan," sabi naman niya. Namula ako bigla. Naalala ko tuloy yung sa isla. "N-O. As in NO," matigas kong sabi. He just smirked, held my hand at basta-basta na lang akong hinila papunta sa kung saan. Hirap akong sundin siya. Ang laki ng lakad, e. Then we stopped. Nasa harap na kami ng car niya. Ito yung car na nakabangga sa car ko. Psh. Kainis.

58

"Oh, come on. Tara na." Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng sasakyan then gently pushed me papasok. I have no choice but to follow him. Ayokong manakawan ng halik ulit, no! Sumakay na rin siya. Pinaandar na niya yung car niya and before kami umalis, he turned on the radio. When I look into your eyes, It's like watching the night sky. Oh, a beautiful sunrise, There's so much they hold. And just like them old stars, I see that you've come so far. To be right were you are, How old is your soul? Well, I won't give up on us, Even if the skies get rough. I'm giving you all my love, I'm still looking up. Awww. Ang sweet ng kanta. Promise, favorite ko na to! Kinikilig ako na ewan. And when you're needing your space, to do some navigating. I'll be here patiently waiting,

59

to see what you found. No, I won't give up on us, Even if the skies get rough. I'm giving you all my love, I'm still looking up. I'm still looking up. I was humming while tumutugtog yung kanta. Bigla akong napalingon kasi feeling ko may nakatingin sakin. And when I did, tama nga ako. Nakatingin siya sakin. Nakangiti. Uwaaaaa! Lord, mukhang pinagtitripan ulit ako nito, e! "I didn't know that you sing," sabi niya. "Bakit? Masama ba?" taray ko naman. "Hindi, a. Ang ganda nga, e." "Maganda? You mean, yung kanta?" "Hindi, ikaw." E?! Shit. Dug-dug. Ang lakas ng tibok ng tokwa kong heart! Napatingin na lang ako sa labas. "Psh. Tigilan mo ako. Dalian mo na lang diyan para makarating na tayo agad don. Nasasayang ang oras ko." I heard him laugh. Aww, bakit ang sarap pakinggan ng tawa niya?

60

a
Chapter Twelve
HINDI NA SIYA nagsalita pa for the rest of the time na papunta

kami sa mall. Ayaw ko namang ako ang umunang magsalita. Therefore, tama ka! Nakabibingi ang katahimikan sa loob ng car niya. Sus, abut-abot ang dasal ko na sana makarating na kami agad sa mall. At, well, mukhang dininig ang dasal ko. Nandito na kami ngayon malapit sa mall. Pagka-park na pagka-park niya sa car niya, bumaba agad ako and faced him na nakapameywang. "What now?" "Anong what now?" "You told me, I have to spend the whole day with you. Okay, now we're here. Don't tell me tutunganga na lang ako dito?"

61

Kung wala naman pala akong mapapala kasama siya, kay Van na lang ako magpapasama tutal nandito rin siya kasi I texted her kanina nung nasa car pa kami. Waitsi Van! Patay, paano na si best? E kailangan kong samahan tong kumag na to, e. "Shit!" "What? Bakit?" tanong naman ni Haru. "Si Van nga pala. May usapan kami ngayon. Magtatampo yun pag hindi ko siya sinipot. Ako pa naman ang nagyaya," litanya ko. "So, she's here? Hmm. Saang part ba siya ng mall ngayon naghihintay?" Teka, nasan nga ba? Ite-text ko na sana siya nang biglang, Vibrate. Vibrate. Napatingin ako sa phone ko. It's Van. From Bhest: Bhest, where ka na? Dito ako sa Chowking. punta ka na dito. "Nasa Chowking daw siya," taranta ko namang sagot. "Okay, gagawan ko ng paraan yan. She can't come with you kasi kasama kita." "E, ano naman kung kasama kita?" "Basta. Hindi puwede." "Wow! Boss, ikaw ba yan?" pang-iinis ko naman sa kanya. Actually, ako na nga ang naiinis.

62

May kinulikat lang siya sa phone niya then called someone. Di ko masyado marinig ang usapan nila, e. After that, he faced me. "Okay na. Di ka na kailangan dun. May kasama na ang best friend mo." "What? Kasama? Hoy! Pag may nangyaring masama sa best friend ko, ipapa-salvage kita!" angil ko sa kanya. "Your best friend will be okay." He smiled. "Mukhang bukas, pag nagkita kami, magpapasalamat pa yun sa akin," he said and grinned. Baaa. Ano ba kasi ginawa nitong kumag na to? Baka mapano si best friend.

Rachelle Van's Point of View (O, ha?! Pumi-POV na rin ako ngayon! Ha-ha!) "Nasan na ba yung babaeng yon?" Kanina pa ako nandito, e. Hindi naman ako pinaghihintay nun. Mai-text na nga. To Bhest Lukaret: "Bhest, where ka na? Dito ako sa Chowking. punta ka na dito." Tapos sinend ko. (Malamang, di ba?) Psh. Mukhang walang planong mag-reply. Iindyanin ako?! Saktan ko to pag nakita ko tong babaeng to. Ha -ha-ha. Nagbasa na lang ako ng story sa phone ko. E so boringggg, e.

63

Kinikilig na ako dito. Ha-ha-ha. Napatigil ako sa pagbabasa nang biglang may nakita akong tumigil sa may harapan ng table ko. "Let's go?" Hindi ko pinansin, baka naman hindi ako ang kausap. Heller, ni dulo ng buhok nitong taong to, di ko kilala, e. In fairness, guwapo siya. Ha-ha. After a while, natapos ko nang basahin yung story. Ngingiti-ngiti pa nga ako sa kilig, e. Pagharap ko, nakatayo pa rin yung lalaki sa harap ng table ko. "Tapos ka na? So, tara na?" sabi niya. Teka, sa akin nakatingin, e. Ako ba kausap nito? Napaturo ako sa sarili ko sabay sabing,"Teka, ako ba kausap mo?" "Malamang, sayo ako nakatingin, di ba?" "Aba't pilosopo to, a!" "O, dali. Tara na." Di na niya ako hinintay na mai process pa kung bakit niya ako kinakausap. He grabbed my hand and led me palayo. "Wait, san tayo pupunta? And who are you?" "Kahit saan. San mo ba gusto?" parang walang interes na sagot naman nito. "Ano?" "Sabi ko, kahit saan na gusto mo. Sabi kasi ni pinsan, aliwin daw kita." "Pinsan? Aliwin ako?" "Okay, okay. Nakakahilo ka nang magtanong, a," sabi naman niya.

64

"E, nakakahilo ka sumagot, e!" "Fine. I'm Mark. Mark Reynard Rodiguez." Wait, Rodriguez? Parang familiar ata. "Pinsan ko si Haru. Sabi niya di daw makakapunta si sino ba yun?" "Si Azusa," sagot ko naman. "Tama, siya, kasi magkasama sila ngayon, kaya I came here para replacement. Ang galing mo, a, nakilala mo agad si Azusa," dagdag naman niya. "Malamang naman, manong. Best friend ko yun, e." Sumimangot na lang ako. "Hmmm, magaling ka pa rin." Nagkibit-balikat pa ang mokong na guwapo. "So, you mean, magka" "Yup, yup. Tama na yung tanong. Tara na." Hinila na niya ako sa kung saan. Woah! Mukhang may love life na si best friend!

65

a
Chapter Thirteen
Haru's Point of View
SALAMAT SA PINSAN kong magiting at masosolo ko ngayon si

Azusa. Nag-ikot kami sa mall. Bili dito, bili doon. Grabe kung makapag-shopping tong si Azusa. Ewan ko lang kung saan niya isusuot tong lahat ng damit na binili niya. Nakasunod lang ako sa kanya. Pero, hmmMakapag isip nga ng topic. Lightbulb! "Zuzu." Hindi siya sumagot. "Zuzu." Sinundot ko siya sa tagiliran. Napaigtad siya, tapos magkasalubong ang kilay na humarap sa akin. "Puwede ba, hindi Zuzu ang pangalan ko. Okay?"

66

"Zuzu." "Hindi nga, e. " "Zuzu gusto ko, e." I pouted. "Whatever." Tumalikod na ulit siya. "By the way, matanong lang, huh? Napansin ko: Babaeng-babae kang tingnan pag sa labas ng school. Pero bakit pag nasa loob" Humarap siya sa akin, blangko lang ang expression. "Kasi ayaw kong magsuot ng damit na parang pati kaluluwa ko labas na," sabi niya sabay talikod. Napangiti na lang ako. One more reason why I like her.

Azusa's Point of View Kanina pa niya ako kinukulit. Ayaw ko siyang pansinin kasi pag ginawa ko yun, bumibilis ang tibok ng puso ko. Di ko alam kung bakit. "By the way, matanong lang, huh? Napansin ko: Babaeng-babae kang tingnan pag sa labas ng school. Pero bakit pag nasa loob..." Humarap ako sa kanya, blangko lang ang expression. "Kasi ayaw kong magsuot ng damit na parang pati kaluluwa ko labas na," sabi ko sabay talikod. Psh. Sana wag na niya a ko bigla biglang kalabitin. Kinakabahan ako, e. Tutal naman gusto kong makaganti, nag-shopping grande ako, tapos pinabitbit ko sa kanya ang mga binili ko. Ha! Kala niya maiisahan niya ako. Asa! Pumasok ako sa Penshoppe, tapos dumiretso sa mga damit. Tinitingnan ko lang. Lumapit samin yung saleslady.

67

"Ma'am, feeling ko bagay to sa inyo," sabi niya sabay pakita nung dalawang ladies shirt. Color pink yung isa tapos light blue yung isa pa. Maganda nga, pero pareho lang ang design. Isa na lang siguro ang bibilhin ko. Hmmm "Tingin mo, anong mas maganda?" tanong ko sa saleslady. Imbis na sagutin ako, humarap siya kay abnoy tapos tinanong siya, "Para sa inyo, sir, ano po ba mas bagay para sa girlfriend niyo?" "Excuse me, miss, but I'm not" "Hmmm, para sa girlfriend ko ba?" sapaw naman ni abnoy. Buwisit! Napagkamalan kami! A-hu-hu-hu-hu. "Anong color po ba ang maganda?" "Hmmm, wala. May transparent ba kayo? Gusto ko yun para sa babe ko, e." Transparent?! Hinampas ko siya. "Adik ka bang unggoy ka?! Transparent mo mukha mo!" "Ang cute niyo naman pong mag-away. Ay, by the way po, may mga couple shirt din po kami rito. Baka gusto niyo po. Ang cute niyong couple, e." Tatanggi pa sana ako. Kaya lang... "Sure. Bibili ako." Kaya ayun, bumili yung abnoy ng isang pair. Kinukulit niya akong suotin daw namin. Todo tanggi naman ako. Lord, nakakahiya na to.

68

"Ma'am, sir, mukhang natuwa po ang manager namin sa inyo. Kaya kayo po ang pinili na couple of the day. Pakisuot na lang po ang couple shirt niyo tapos pipiktyuran ko po kayo para sa tarpoline for this day." What?! "Hindi, wag na. Iba na lang piliin niyo." "KJ naman ni babe." He pouted. "Tigilan mo nga ako sa babe-babe mo diyan!" "Bakit? Di ba ikaw naman ang unang nagtawag sakin niyan?" he said in between. "Shut up!" "Dali na, picture lang naman, e." Hinila niya ako bigla tapos tinulak nang marahan papunta sa fitting room. Wala na akong choice. Nagtyi-cheer na ang ibang costumers, e. Paglabas ko, nakita kong nakabihis na rin siya. Piniktyuran kami. Iba-ibang pose. Naaasiwa na nga ako kasi ang lapit namin sa isa't-isa. "Okay, last pose na po. 1-2-3!" Na-shock ako. Inakbayan niya ako then nagsalita nang mahina: "I love you" Hindi ko masyadong narinig. O baka mali lang ang dinig ko. Napalingon ako bigla. Bago pa ako makapagtanong, sinalubong niya ako ng halik sa pisngi.

69

a
Chapter Fourteen
"I LOVE YOU..." Hindi ko masyadong narinig. O baka mali lang ang dinig ko. Napalingon ako bigla. Bago pa ako makapagtanong, sinalubong niya ako ng halik sa pisngi. Sobra akong namula. Narinig ko pang nagpalakpakan ang mga tao. Pero ako dun, tulala lang. Dug-dug. Napahawak ako sa dibdib ko. Shit. Ayan na naman. Nahihirapan na akong huminga sa lakas ng pintig ng puso ko. Tokwa naman. Tantanan mo ako! "A, anoTeka, magsi-CR muna ako," sabi ko sabay labas sa shop. Naiwang nagtataka si abnoy. Sa CR

70

Napasandal ako sa pinto ng cubicle. Dug-dug. Psh. Hindi pa rin siya tumitigil. Bakit ba ako nagkakaganito? Paglabas ko, nakita kong nakasandal siya sa may dingding malapit sa girls CR. Nang makita niya akong lumabas, lumapit siya agad sa akin. "Okay ka lang ba?" Pinilit kong kalmahin ang sarili ko. "Oo naman, may dahilan ba ako para di maging okay?" sabi ko with a blank expression. Nagkibit-balikat siya. Ako naman umuna na sa paglalakad. "San mo gusto mag-dinner?" basag niya sa katahimikan. "Wag na. Busog pa ako, e," sabi ko naman without looking at him. "Busog? E kanina ka pa ata hindi kumakain, e. Dali, dinner na tayo." "Wag na sabi e. Busog pa ako." At mas binilisan ko pa ang lakad. Napansin na ata niya na parang nag-iba ang timpla ko. Hinabol niya ako and grabbed my hand. "May problema ba?" Napalingon ako bigla. Dug-dug. Automatic akong namula. "Wala." Hinila ko ang kamay ko. "Gusto ko nang umuwi." "Hatid na kita."

71

"Wag na. Papasundo na lang ako." "Pero" "Sabi ko, wag na! Bingi ka ata, e," sabi ko sabay talikod. I called my driver and told him to pick me up ASAP. Sinundan niya lang ako at hinintay na makasakay na. "Thank you for accompanying me," sabi niya bago ako umalis. Tango lang ang isinagot ko sa kanya. Kinakabahan pa rin ako hanggang ngayon. Natatakot ako sa puwedeng mangyari kung hahayaan kong lumapit sa akin si Haru. Natatakot ako na hindi na kayanin ng pagmamatigas ko. Natatakot akong mahalin siya. Kinabukasan, pumasok ako sa school na walang tulog. Wag niyo nang tanungin kung bakit. Malamang dahil dun. Todo iwas naman ako sa kanya. Umiba na ako ng dinadaanan sa school para di kami mapag-abot. Tuwing nasa iisang klase naman kami ang ginagawa ko tuwing kinakausap niya ako ay: Ignore. Ignore. Ignore. Pagdating ng hapon e, wala na akong klase. Deretso uwi na lang ako. Or baka dadaan muna ako kina Van. Ngayon,

72

tinatamaan na ako ng katamaran kaya hindi na muna ako nagdrive. Nagpapahatid-sundo ako kay manong. This week lang naman, e. Palabas na ako ng gate. Natatanaw ko na nga yung car na ginagamit sa pagsundo sa akin, e. Siguro tatambay muna ako kina Van. Pagkatapat ko sa car, binuksan ko na yung pinto sa passenger's seat tapos sumakay nang hindi tumitingin. (Nakatingin ako sa phone ko, e!) "Manong, hatid niyo po muna ako kina Van." Nakapagtatakang di sumagot si manong driver. Hmm. Never mind. Masyado na akong pagod para usisain pa siya. Isinuot ko ang headphones ko then pressed a random song. And, well, nagkataong it's the same song nung nasa car ni abnoy. When I look into your eyes, It's like watching the night sky. Oh, a beautiful sunrise, There's so much they hold. And just like them old stars, I see that you've come so far. To be right were you are, How old is your soul? Well, I won't give up on us, Even if the skies get rough. I'm giving you all my love,

73

I'm still looking up. Naramdaman kong unti-unti na akong hinihila ng antok. And when you're needing your space, to do some navigating. I'll be here patiently waiting, to see what you found. No, I won't give up on us, Even if the skies get rough. I'm giving you all my love. I'm still looking up. I'm still looking up. Napapikit na ako. Ang sarap matulog. Ugaaaa Bago ako tuluyang mahimbing e, I heard someone say these words: "Yes, I won't give up." "Hmmm" Blink. Blink. Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. Inaantok pa talaga ako, e. Hindi ko pa maibuka nang maayos. Pagkadilat ko, nakita ko yung langit. Punung-puno ng stars.

74

Wait, wait, di ba nasa car ako bago ako nakatulog? Paano ako umabot dito? Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Teka, parang nakaunan ata ako sa braso ng kung sino. Paglingon ko, bigla akong binundol ng kaba. Don't tell me

75

a
Chapter Fifteen
BLINK. BLINK.

Nang mahinuha ko kung sino talaga ang katabi ko, parang mamamatay ako bigla sa kaba. It's him. Yes, him! "Aaaaaaaaaaaaaaaaahhhhh!" tili ko. Naalimpungatan ata ang mokong. "Hoy! Bakit ka ba sumisigaw?" sabi niya habang nakahiga. "What?! May gana ka pang magtanong? Anong ginawa mo sa akin, ha? Nasan ako? Nasan tayo? Nasan si Manong? Anong ginawa mo sa kanya? Pano tayo dumating dito?! Bakit kasa Madami pa sana akong itatanong pero bigla niya akong sinunggaban and stopped when he was almost just an inch away. Natahimik ako bigla. "Hinay-hinay lang. Mahina ang kalaban."

76

Nanlaki ang mga mata ko nang ma-realize ko kung gaano kami kalapit sa isa't-isa. Napaurong ako nang mabilis. "Marunong ka din pa lang tumahimik, e." "How dare you! Nasaan si manong? Uuwi na ako," sabi ko sabay tayo. "A, si manong? Nasa kanila lang. Pinag-day-off ko." "What?! And bakit nakiki-manong ka na rin sa driver namin, huh?" "Why not?" "Wag mong sinasagot ang mga tanong ko ng tanong din. Abnoy ka!" "I'll take that as a compliment, babe," sabi niya and smiled without even looking at me. "Stop calling me babe! Hindi ako baboy! Mas lalong hindi ako biik!" Lumingon siya sa direksiyon ko and smiled in a very charming way. "Babe." "Shut up! Kung ayaw mong sabihin kung nasaan talaga si manong, uuuwi akong mag-isa! I can go home alone," sabi ko then I marched back to the car and opened the driver's seat. Ready'ng ready na sana ako nang biglang "Wait, where's the key?" Padabog akong bumalik sa kinaroroonan ni abnoy and shouted: "Hoy! Where's my key?!" He raised his right hand at hinayaang makita ko ang susi ng sasakyan then he looked at me with a blank face. "Nakita mo na? Now, it's okay. I won't mind if you really want to go

77

home," pang-iinis niya sa akin sabay luklok ulit sa susi sa bulsa ng pants niya. "Malas ka talaga sa buhay ko. Give the keys back to me!" "Get it if you can." Ayaw ko namang lumapit sa kanya. Baka kung anong gawin nito sa akin. Nakakarami na rin tong abnoy na to. "Wag na, no! Kung ayaw mong isauli sa akin yan, magpapasundo na lang ako kay Van." I got my phone then dialled Van's number. Ilang sandali lang, she picked it up. "O, best?" "Van, I really need your help. Can you pick me up here? Dito sa may park sa Quezon. I can't use my car, e." "Ngayon na? Teka ha, kasi, ano, best, e..." sabi naman ni Van. "Ano?" "Ano ehindi kasi ako muna makakaalis dito sa bahay, e." Magtatanong pa sana ako kung bakit nang biglang may marinig akong boses ng lalaki sa kabilang linya. "Wow! Ganda naman ng collection mo," sabi ng lalaki. "Sino yan, best? May lalaki ba sa room mo?" "A-a, a-ano, wala, best. Cellphone ko lang yun." "Uy, Van. Sino yang kausap mo? Dali, tour mo muna ako sa kuwarto mo," sabat naman ng lalaki na narinig ko kanina. "Best, may lalaki talaga diyan. Sino yan?" "Fine. It's Mark Reynard."

78

Naka-loudspeaker ang phone ko kaya naririnig ni abnoy ang pag-uusap namin. "Mark Reynard? Sino yan?" "Mark Reynard Rodriguez." "Wait? Yung pamangkin ng may-ari ng school natin?" "Yup." "Whaaaaat?!" Upon hearing her response, napatakbo ako bigla sa kinahihigaan ni Haru and pulled him up. Nagtaka naman siya. "We need to go to Van's house! I need to protect Van!" Nagtataka man, tumango na lang si Haru and mabilis na pinaandar ang sasakyan. I need to be there ASAP. Hindi ko puwedeng ipagkatiwala ang best friend ko sa pinaka-chickboy na lalaki sa buong campus namin. I need to protect my best friend no matter what.

79

a
Chapter Sixteen
WALA KAMING IMIKAN habang papunta kami sa bahay ni Van.

Hindi rin naman siya nagtatanong kaya di na ako nag -abalang kausapin pa siya. Pagka-park na pagka-park ni abnoy sa car, halos patalon akong bumaba. Tumakbo ako papasok and headed to Van's room upstairs. Hindi na ako nag-abalang kumatok. Pagbukas ko sa pinto, nadatnan ko si Van na nagsusulat. Napakurap-kurap ako. Where's that chickboy? "Nasan ang chickboy na iyon?" "Sino?" tanong naman ni Van. "Yung chickboy na iyon? I mean, si Mark." "A, ayun, kanina pa nakaalis." Lumapit ako sa kinauupuan ni Van. "Tell me, may relasyon ba kayo ni Mark, best?" seryoso kong tanong.

80

Nakatingin sa mga mata ko si Van. Mukhang tama nga ang kinatatakutan ko. Masasaktan na si best friend. Handa na sana akong magpaka-ina at pangaralan si Van nang biglang humagalpak ito ng tawa. "Ha-ha-ha-ha-ha-ha-ha-ha-ha!" Nakahawak na sa tiyan niya si Van sa kakatawa habang ako naman litung-lito na. "Bakit ka tumatawa?!" "Eha-ha-ha-ha-ha! Ano kasi, best, ha-ha-ha-ha!" "Sige, tapusin mo muna yang tawa mo. Di kita maintindihan. Sakalin kita diyan, e." Nang matapos na ang pagkahaba-habang tawa ni best friend, hinarap niya ako. "Wala kaming relasyon ng makulit na iyon. Nagkita kami sa mall noong isang araw tapos kaklase ko pala siya sa isang subject, tapos groupmates kami. May presentation kasi kami bukas kaya nag-practice kami. Kanina nang tapos na, kinulit lang niya akong ipakita ko daw sa kanya yung collection ko ng gitara," pagpapaliwanag naman ni Van. Matagal bago ako nakahuma. Phew! Akala ko kung ano na yun, a. "Phew! Pinakaba mo ako dun, best. Pero ikaw, mag iingat ka pa rin. Matinik sa babae yun." "Yes, Mommy!" At sumaludo pa siya sa akin. Hinampas ko siya ng unan. Ang kulit ng best friend ko. Napahaba ang pag-uusap namin ni Van. Nonstop. Di ko na nga napansin na alas-onse na pala. Psh. Kung di dahil sa abnoy na iyon, di sana ako natagalang makarating kina Van.

81

Wait, si abnoy nga pala! Napatayo ako bigla. "Teka lang, best friend. Babalik ako, saglit lang." Nagtataka man, tumango na lang din si Van.

Sa labas ng bahay Tumakbo talaga ako papunta sa labas ng bahay. Nakalimutan ko, kasama ko pala si Haru! Pagdating ko dun, para na akong aso humihingal. "Abnoy," mahina kong tawag sa kanya. "Buti naalala mo pa ako," mahina niyang sagot, pero alam kong nagtatampo na to sa akin. "Sorry. Napahaba lang kasi ang usapan namin." "Kaya nakalimutan mong may naghihintay sayo dito?" "Sorry na." Hindi siya sumagot. Lumapit siya sa akin at ibinigay ang susi ng sasakyan. Walang imik itong tumalikod at naglakad palayo. Gusto ko siyang tawagin pero hindi ko magawa. Sobra akong nagi-guilty sa ginawa ko. Pagtingin ko ulit, malayo na siya. Napatingin na lang ako sa susi. Tinawagan ko si Van. "Hello, best?" "Best, dito ko ba matutulog?" tanong naman ni Van. "Di na. Sa bahay na lang ako. Salamat," matamlay kong sagot.

82

"May problema ba?" "Wala. Baka napagod lang ako," pagkakaila ko. Ayoko nang idamay pa si Van sa katangahan ko. Sumakay na ako sa car then drived home. Pagkapasok na pagkapasok ko sa kuwarto ko, nahiga na ako agad. Nakatitig lang ako sa kisame all this time. Pagtingin ko sa wall clock, 4 AM na pala. Di man lang ako nakatulog. Bumangon ako at kinuha sa lalagyan ang gitara ko. This is one of my ways of relieving stress. I started strumming and singing. Scrolling through my cellphone, For the 20th time today. Reading the text you sent me again, Though I memorize it anyway. And it's 12:51, and I thought my feelings were gone. But I'm lying on my bed, Thinking of you again. And the moon shines so bright, But I gotta' dry these tears tonight. Coz you're moving on, And I'm not that strong to hold on. Any longer...

83

I stopped singing. Alam ko, tigasin ako. Peroang laki ng kasalanan ko kay abnoy. Bukas, maga-apologize ako. Lulunukin ko ang pride ko kahit ngayon lang.

84

a
Chapter Seventeen
MATAMLAY AKO KINABUKASAN. Pumasok ako sa unang klase

nang parang wala lang. Nagbasa lang ako habang hinihintay si Prof. Biglang umingay ang girls sa room. I know it's him. I felt him sit right next to me. Pero iba ngayon. Noon, kinakausap niya ako, every time darating siya, kinukulit niya ako. But now, he sat there na parang hindi niya ako kilala. Di niya ako binati. Ni kunting tingin di niya ako tinapunan . Naninibago ako. Napatingin na lang ako sa mesa ko. Ganon lang ako hanggang sa dumating si Prof. "Okay, class. Group yourself into two." Kanya-kanyang hanap ng pair ang mga classmates ko. Samantalang ako, nakatingin pa rin sa mesa. "Okay, sino ang walang pair?"

85

Napakurap-kurap ako. Then I raised my hand. Paglingon ko, naka-hands up din siya. "Okay. Kayo na lang ni Mr. Rodriguez." Tumingin ako sa kanya, pero blangko lang ang expression niya. Di man lang ako tiningnan. Lalong sumama ang loob ko. Nang matapos na ang klase, nagsilabasan na ang ibang estudyante. Naiwan kaming dalawa. This is my chance! "Uhm, ano" Tiningnan niya ako.Yes! Mukhang kakausapin na ako nito! "Miss, pakiabot ng libro na nasa bintana." Napakurap-kurap ako. What did he call me? Di ako nakagalaw sa sobrang shock. "Sige, wag na. Ako na lang." Nilampasan niya ako then kinuha yung libro. After that, lumabas na siya. Naiwan ako dun, tulala. Mukhang galit nga talaga siya sa akin. Sobrang galit na ginusto niyang kalimutan ako. Lumabas na lang ako ng room at nagtungo sa garden. Nahahapong naupo ako sa damuhan tapos ipinatong ko ang aking ulo sa mga binti ko. Di ko alam kung bakit nasasaktan ako ngayon. Kung bakit parang ayaw tanggapin ng sistema ko na galit na galit sa akin si Haru. "Eto, o."

86

Napaangat ang ulo ko mula sa pagkakasubsob sa tuhod ko. "Wag ka nang umiyak." Umiiyak ba ako? Dun ko lang na -realize na tumutulo na pala ang mga luha ko. "Gamitin mo yan. Malinis yan, wag kang mag -alala." "Salamat." Inabot ko ang panyo then pinilit na ngumiti. "Walang anuman. Wag ka mag-alala, hindi ka matitiis nun," sabi ng mabait na lalaki. Ngayon ko lang din siya nakita dito sa campus. Di familiar ang mukha, e. "Anong ibig mong sabihin?" Ngumiti lang siya then started walking away. "Teka lang!" Hindi na siya lumingon. Hanggang nawala na siya sa paningin ko. Napatingin ako sa panyo. "Salamat sa mabait na nilalang na iyon."

Haru's Point of View Inaamin ko, matagal talaga akong naghintay sa kanya sa labas ng bahay nina Azusa. Halos tatlong oras din. Pero di ko yun alintana. Kasi iniisip ko, babalik si Azusa para sabihing, Sorry, pinaghintay kita. Pero di kita nakalimutan. Pero nasaktan talaga ako nang nalaman kong nakalimutan niya talagang magkasama kami. Kung di siguro niya naalala, maiiwan akong nakatayo dun sa labas hanggang sa

87

ewan ko kung gaano katagal. Kaya ayun, nag-walk-out ako. Tampururot ako, e. Kinabukasan, pinilit kong di siya pansinin. Kahit gustung-gusto ko na siyang lingunin, kausapin at kulitin, pinigilan ko ang sarili ko. Nagbabakasakali akong baka pag di ko siya pinansin, ma-realize niya ang halaga ko. Nang nasa room kami, sinubukan niya akong kausapin. "Uhm, ano" Tiningnan ko siya. Then, I said, "Miss, pakiabot ng libro na nasa bintana." Nakita ko kung paano siya nabigla. Actually, nage-emote lang ako. Paglabas ko, siniguro kong masusundan ko siya. Nakita kong pumunta si Azusa sa may graden tapos naupo dun. Pinagmamasdan ko lang siya. Damn! Gusto ko na siya lapitan at aluin pero nakita kong may lalaking lumapit sa kanya at inabutan siya ng panyo. Tinanggap naman ito ni Azusa. Ouch. Tumalikod na ako. This time, totoo na. Nasasaktan na ako. Sinuntok ko yung pader. "Shit! I've never been so jealous. Ngayon lang."

88

a
Chapter Eighteen
Azusa's Point of View "HMMMMAGLALAKAD AKO pauwi ngayon. Ayokong magpasundo." So ayun, binaybay ko na yung kalsada. 6 PM pa naman plus, matao pa kaya okay lang. Iniisip ko kung sino yung lalaking nagbigay sa akin ng panyo. Baka estudyante siya ng Wilkinson University. Bukas, hahanapin ko siya para maisauli ko sa kanya tong panyo. Nalala ko naman si abnoy. Psh. Galit nga sa akin yun. Teka, mukhang uulan, a. Nakalimuatan ko pa naman yung payong ko. Unti-unti nang pumapatak ang ulan. May sipon pa naman ako. Bahala na. Binilisan ko na lang ang lakad ko. Gusto ko kasing maglakad ngayon.

89

Lumakas na ang ulan. Nabasa na ako. Since basa na rin naman ako, bahala na, tumakbo na ako. Pagdating ko sa bahay, mukha na akong basang sisiw. Sa likod ako dumaan para di mapansin ng mga yaya namin. Isumbong pa ako nito kina Mommy't Daddy, e. Pagkarating ko sa kuwarto, panay ang bahing ko. Ugaaaaa. Wag naman po sana akong lagnatin. Ugaaaaaaaaaa. Knock. Knock. "Sino yan?" Sniff. (May sipon ako, di ba?) "Ma'am, okay lang po ba kayo? Kanina pa po kasi kayo bahing nang bahing, e." "Okay lang akoAchoooo!" Sniff. "Sigurado po ba kayo, ma'am?" "Oo, sige na. Balik ka na dun." "Sige po. Kung may kailangan po kayo, tawagin niyo lang po kami." "Sige. Salamat. Achooo!" Ugaaaaaa. Sobra na to. Ugaaa. Mai-text nga si best friend.

To: Bhest Uy, babaeng maharot. XD joke lang.

Message Sent. Vibrate. Vibrate,

90

From: Bhest Baket? Mas maharot ka, XD HAHA Message Sent. Vibrate. Vibrate,

From Bhest May sipon ako bhest, grabe. Parang lalagnatin na ako :( I can't go to school ata bukas. Kopya nlang ako notes. Puhleaassse. (-___-) Message Sent. Ay, deadbatt na ako. Malas talaga tong araw na to sakin. Kinabukasan, nagkalagnat nga talaga ako. Ang lamiiiiiiiig! Psh. Paano ako makakapag-apologize if I can't go to school? Kailangan ko pumunta. Sniff. So, nagpursigi akong mag-act na oks lang ako para di mapansin ng maids namin na may sakit ako. Nakapunta nga ako ng school, pero bahing ako nang bahing. Pagkarating ko, dumeretso ako sa room. Magkaklase kami sa first subject. Pagpasok ko, andun siya, nakikipag-socialize. Napapalibutan ng girls. Nakayuko ako habang naglalakad kasi masama din ang pakiramdam ko, dagdagan pa na hindi niya ako pinapansin.

91

Umupo ako sa upuan ko, then nagbasa ng libro. Wala naman akong naiintindihan dito sa binabasa ko kasi nagsisimula nang sumakit ang ulo ko. Pagdating ni Prof., nagsibalikan sa mga upuan nila ang mga girls. Nagsimula na sa pagle-lecture si Prof. pero biglang tumigil sa tapat ko. "Are you okay, Ms. Villarial? You look pale." "Yes, sir, I'm fine," matamlay kong sagot. Tumingin sa akin ulit si Prof. then bumalik sa paglelecture. Tiniis ko ang sakit ng ulo ko sa buong klase. Pagkatapos, tatayo na sana ako pero bigla akong nahilo. Napaupo ako ulit. Nakita kong lumabas na ng pinto si Haru. Kailangan ko siyang habulin. Magso-sorry ako. Pinilit kong tumayo. Hinabol ko siya. Nasa hallway na siya nang maabutan ko. "Haru!" tawag ko sa kanya. Kunti na lang talaga ang lakas ko. Hindi siya lumingon. Nagderederetso lang siya sa paglalakad. "Haru, teka" Hindi ko na natapos ang dapat kong sasabihin, nanlambot ang mga tuhod ko. Tapos umikot paningin ko, and then Everything went black.

Haru's Point of View Mula kagabi, medyo masama pa rin ang loob ko. Nakita kong may kausap siyang lalaki. Nginitian pa niya. May

92

pabigay-bigay panyo pa ang mokong. Pag nakita ko yung lalaking yun dito sa campus, mapapatay ko yun. Pumasok ako sa school nang bored. Napagbalingan ko ang mga babae dito sa room namin. Kung kaya niyang magbigay atensyon sa iba, puwes, ako rin! Hinayaan ko silang lumapit sa akin at kausapin ako. Halos iuwi na ako ng iba. Psh. Pero naiinis pa rin ako. Di maalis sa isip ko yung nakita ko kagabi. Pa kshet. Bumukas ang pinto. I saw Azusa enter. Teka, parang matamlay ata siya. She looked pale. Panakaw tingin lang ako. Ayokong makita niya na tumitingin ako sa kanya. She sat quietly malapit sa bintana. I saw her open her book pero hindi naman siya bumubuklat ng ibang pahina. Nakakunot ang noo niya. Minsan nga, hinahawakan niya ang sentido niya. Naghihinala na ako. Nang magsimula na ang klase, nagtanong si Prof sa kanya. "Are you okay, Ms. Villarial? You look pale." "Yes, sir, I'm fine," matamlay niyang sagot. Pagkatapos ng klase, nagpatiuna akong lumabas. Nakita kong tumakbo siya. Mukhang gusto akong kausapin. "Haru!" narinig kong tawag niya sa akin. Hindi ako lumingon. Tinawag niya ako ulit. Pero di niya natapos ang sinabi niya. Hindi ako lumingon. Pero I heard a loud banging sound. Parang taong tumama sa sahig. Paglingon ko, it's her. It's Azusa, lying unconscious on the floor of the hallway.

93

a
Chapter Nineteen
ITS AZUSA, WALANG malay na nakahiga sa sahig.

Binundol ng sobrang kaba ang dibdib ko. Walang sabisabi, napatakbo ako sa kinahihigaan ni Azusa at hinawakan siya sa may noo. "Shit! Antaas ng lagnat niya!" taranta kong giit. Nagsilapitan ang mga tao pero wala namang tumulong. "Damn! Tumabi kayo!" angil ko sa kanila. Di ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon. Hindi ko kayang mapahamak si Azusa. Binuhat ko siya at mabilis na binaybay ang hallway. Dere-deretso ako sa sasakyan ko. Kung paligsahan pa siguro to, kanina pa ako umabot sa finish line sa bilis ng pagpapatakbo ko. Pagdating ko sa bahay, tinawag ko kaagad ang mga maids namin. "Dali, call our personal doctor!"

94

"Opo," tugon naman ng maid at tumakbo na papasok. Karga-karga ko si Azusa paakyat. Sa kuwarto ko na siya itinuloy. Taranta na ako, e. "God. Please, don't let anything bad happen to her." Ilang sandali lang ay dumating na si Doc. "Sige, hijo, ako nang bahala dito. You can stay outside." "Sige po, Doc." Lumabas na ako, pero di pa rin ako mapalagay. Kasalanan ko to. Kung di ko lang siya iniwa san. Kung lumingon lang ako nung tinatawag niya ako. Kung hindi lang sana ako nagbingi-bingihan Nakita kong lumabas ang personal doctor namin mula sa kuwarto ko. "Doc, kamusta na po siya?" "Oh, she's fine. Lagnat lang. Mukhang napabayaan niya and as I can see, she exhausted herself too much. Mukhang hindi siya nakapagpahinga nang maayos. Kaya kanina, she has reached her limits, that's why she fainted." Napayuko ako. Kasalanan ko talaga to. "Kailangan mo lang ipainom sa kanya yung mga gamot. She'll be fine." "Sige po, Doc." "Mauna na ako, hijo." Tinapik-tapik niya ako sa balikat.

95

Nagtungo ako sa mini bar at kumuha ng maiinom. Napasuntok ako sa dingding ng mini bar. "Wala kang kwenta, Haru. Wala kang kwenta."

Azusa's Point of View "Hmmm..." Unti-unti kong binuksan ang mga mata ko. Kurap. Kurap. UgaaaaaMasakit ang ulo ko. Sniff. Sniff. Bumangon ako nang kunti at hinawi ang kumot ko. Medyo di ko pa naipa-process ang mga pangyayari. Tatayo na sana ako nang bigla kong napansin na ang luwag ng suot ko ngayon. "Teka, sa pagkaka-alala ko e, naka-tight jeans ako kanina tapos naka-plain shirt na body hugging." Pagtingin ko sa damit ko, nagtaka ako lalo. "Why the hell am I wearing a super laking shirt at shorts?!" Tapos na-realize ko na damit panlalaki to. Waitjust wait Woah. "Aaaaaaaaah!" tili ko. Then suddenly, narinig ko na may bumukas na pinto tapos sumara ulit. Paglingon ko, feeling ko hihimatayin ako ulit. Come on! Himatayin sana ako ulit. It's him, half-naked, flashing his bare upper body. Tapos, yung buhok niya tumutulo pa yung ilang butil ng tubig. Mukhang kakaligo lang.

96

Nanlaki ang mga mata ko. Wait, kung kakalabas lang niya ng banyo at kakaligo lang din at I'm currently wearing a guy's clothes, meaning sa kanya to. Waitwait: Nasan ang mga damit ko kanina?! "Aaaaaaaaaaahh!" I screamed as hard as I could. Napatigil ako bigla nang may tumakip na kamay sa bibig ko. "Shh. Ang ingay mo. Pati ba naman sa bahay ko, nambubulabog ka." Tapos binitiwan niya ako. "Bakit ako nandito?!" "Can't you ask without yelling?" "Answer me!" "Then, for Pete's sake, lower your voice!" Natahimik ako. Uh-oh. Galit si abnoy. Paglalamayan na ako nito bukas. "Sorry. Again, paano ako nakarating dito?" kalmado kong tanong sa kanya. Lumingon siya sa akin and stared right into my eyes. "I made you drink a potion, kidnapped you, and claimed the thing that you've been protecting ever since." "What do you mean?!" He smiled. "What do you think do I mean?" That's it. Namutla ako bigla.

97

a
Chapter Twenty
"I MADE YOU drink a potion, kidnapped you, and claimed the thing that you've been protecting ever since." "What do you mean?!" He smiled. "What do you think do I mean?" Automatic na napayakap ako sa sarili ko. Don't tell me.... "Hoy! Isusumbong talaga kita kina Dad! Sasabihin ko sa kanila kung anong ginawa mo sa akin. Tingnan ko lang kung di ka manghiram ng mukha ng aso!" "E di magsumbong ka. Ang alam naman nina Tito e, ginawa na natin yang iniisip mo dun sa isla, di ba?" Then he grinned. "Bwisit ka! Anong ginawa mo sa akin?!" "Wala," sagot niya. "Oh, meron pala. I just changed your clothes." Then tumalikod siya.

98

Namula ako sa sinabi niya. Binato ko siya ng unan. Tumama naman ito sa likod niya. Lumingon sa ulit sa akin, pinulot yung unan, then binato pabalik sa akin. Sa lakas ng pagkakabato, tumama sa chest part ko kaya natumba ako. "That's for being such a bad girl and making me so worried a while ago." Then he went out. Napakurap-kurap ako. Ano nga ba ang nangyari kanina? Pinilit kong alalahanin, pero lalong sumakit ang ulo ko. Ugaaaaa! Tatayo na sana ako, pero bigla akong nahilo, kaya humiga na lang ulit ako then stared at the ceiling. "Galit pa kaya si Haru sa akin?" Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip nang biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito ang isang babaeng nakamaid-uniform. "Kamusta na po kayo, ma'am?" "Amedyo okay na. Masakit lang kunti ang ulo ko," sagot ko naman. "Eto po pala. Kumain po kayo nitong soup para po mas gumanda-ganda po pakiramdam niyo." "Sige, maraming salamat." "Sige po." Tatalikod na sana ang maid kaya lang may naaalala ako. "Teka lang," pigil ko sa kanya. "Bakit po?" "Ano palang nangyari? Paano ako nakarating dito?"

99

"A, yun po ba, ma'am? Hindi po namin alam ang buong istorya pero dumating po si Master na nagmamadali tapos natataranta," sabi niya. "Sabay ba kaming dumating dito?" tanong ko naman. "Ay, buhat-buhat ka po ni Master. Wala ka po kasing malay tapos ang taas po ng lagnat mo." Napatango ako. Kaya pala. "Ay, teka, sino pala ang nagbihis sa akin? Iba na kasi damit ko, e," mahina kong tanong habang pulang-pula ako. "A, iyon po ba? Ako po nagbihis sa inyo. Tinawag po kasi ako ni Master. Nagtaka po ako kasi parang pulang-pula si Master," sabi niya habang nakangiti. Nakahinga ako nang maluwag. Pinagtitripan lang pala ako ng abnoy na iyon. Humanda iyon mamaya. "Sige. Maraming salamat." "Sige po." Nag-bow siya tapos tumalikod and went out. Pero di pa naisasara ang pinto ay bumalik ulit ang maid papasok. "Ma'am, gusto ko lang po malaman niyo na nakita ko pong sobrang kinabahan si Master. Para siyang asawa ng isang babaeng manganganak. Akala ko nga po nung una, e buntis ka po." Natigagal ako. "At, ma'am, sa tinagal-tagal ko na po dito, ngayon ko lang po nakita na ganon siya kakinabahan." She smiled then went out. E? What was that?! Ikaw kasi, Azusa. Ang tanga-tanga mo.

100

Inubos ko yung soup. Nagutom ako bigla. Ang bango ng amoy. Pagkatapos kong kumain, tumayo na ako. Ay, sa wakas, di na ako nahihilo. "Kanino kayang kuwarto to?" Inikot ko yung buong kuwarto tapos napadako ako sa may table. May mga pictures. It's a boy na nakaupo sa damuhan. "Ang cute naman nitong batang to." Tiningnan ko pa yung ibang mga pictures. May couple akong nakita. Kamukha ni Haru yung girl. Ang ganda niya. This must be his parents noong younger years nila. Nang nasa panghuli na akong picture frame, I saw a girl and a boy. Si Haru tong isa. Nakaakbay si Haru sa girl. Promenade ata. Naka-gown si girl, e. Parang nakaramdam ako ng kakaibang feeling sa dibdib ko. Inalis ko kaagad ang tingin ko sa frame. "Psh. Guni-guni ko lang siguro." Tumayo na ako. Babalik na sana ako sa higaan nang biglang may nakita akong isang picture frame na nakataob. "HmmBakit nakataob?" Hinawakan ko na kasi titingnan ko, pero biglang bumukas iyong pinto tapos pumasok ang isang maid. "Ma'am, baba na po tayo. Gamot niyo po nasa baba tapos nandito din po daw ang best friend niyo." "A, sige." Di ko na naituloy ang pag-alam kung sino ba ang nasa picture frame. Hmm, bakit kaya nakataob?

Haru's Point of View

101

Phew. Para akong nabunutan ng tinik nang makita kong nagising na siya. Di ko naman sana siya pagtitripan kaya lang parang gusto ko siyang inisin. Makaganti man lang ako kahit na kunti sa kabang binigay niya sa akin. Pagkababa ko na hagdan, narinig kong may nagsalita sa sulok. "Mukhang iingay na ang bahay mo, insan." Kahit di ako tumingin kong sino ang nagsalita, alam kong si Mark na iyon. Boses pa lang, alam na. "Psh." "Tarantang-taranta ka kanina, a. Di mo man lang ako napansin, insan. Nadala mo lang dito ang babaeng mahal mo, nagmukha kang aligaga," panunukso niya sa akin. "Anong mahal? Sungalngalin kita diyan, e," banta ko naman kay Mark. "Ha-ha-ha! Pikon, talo." Tiningnan ko siya nang masama. "Loko lang," sabi naman ni Mark. Sinuntok ko siya nang mahina sa tiyan. Napatalon siya. "Aray, insan. Nagbinata ka lang, nananakit ka na!" panunukso naman ni Mark sa akin. "Tahimik. Lumayas ka sa bahay ko!" pabiro ko namang sigaw. Nagpatuloy na ako sa paglalakad. Pumasok ako sa music room ko, kinuha ang gitara and started plucking. When I look into your eyes, It's like watching the night sky.

102

Oh, a beautiful sunrise, There's so much they hold. And just like them old stars, I see that you've come so far. To be right were you are, How old is your soul? Well, I won't give up on us, Even if the skies get rough. I'm giving you all my love, I'm still looking up. Naalala ko kung gaano siya kaganda while sleeping. And when you're needing your space, to do some navigating. I'll be here patiently waiting, to see what you found. No, I won't give up on us, Even if the skies get rough. I'm giving you all my love, I'm still looking up. I'm still looking up.

103

Napangiti ako. Ever since makita ko siyang nakaupo sa gilid ng kalsada sa ilalim ng malakas ng ulan, back when I was still thirteen. After six long years, mas lalo ko siyang minahal.

104

a
Chapter Twenty-One
Azusa's Point of View
BUMABA NA KAMI. Nakasunod lang ako sa maid nila. Alam

kong malaki ang bahay namin. Pero, itong bahay ni Haru, sobrang laki. I was wondering kung paano kaya sila nagkikitakita dito. Hmm... "Nasa living area po naghihintay ang kaibigan niyo." "A, sige. Salamat." Pagkababa namin, nakita kong pabalik-balik na naglalakad si Van sa malaking living room nina Haru. Nakatayo na nga ako sa harapan niya, di pa rin niya ako napansin. Pinitik ko ang daliri ko sa harap niya. Dun pa lang niya ata ako napansin. Tinitigan niya ako ng ilang segundo tapos bigla akong niyakap.

105

"Uwaaaaa! Best! Akala ko kung ano nang nangyari sayo. Noong nalaman ko kung ano ang nangyari e, pumunta ako agad sa hallway pero sabi nila, dinala ka na raw ni Haru." "A, oo. Wag ka mag-alala. Okay na ako. Puwede na nga siguro akong tumalon sa building ulit, e." "Wag mo ko binibiro ng ganyan, best." "Sorry. Pasensiya na kung pinakaba ko kayo. Pinilit ko lang naman pumasok kasi may kailangan talaga akong gawin, e. Wala na akong ibang chance pa." Tumango na lang si Van tapos niyakap ako ulit. "Sige, aalis na muna ako. Dadalawin kita dito bukas, best, a." "Teka, sama na lang ako sayo. Okay na rin naman ako, e. Nakakahiya rin naman kasi pag dito pa ako nag-stay." Sasagot pa sana si Van nang biglang dumating si Haru. "You'll be staying here for now. Sabi ni Tito at Tita, dito ka muna." "What are you talking about?!" "That's what they said." "I don't believe you!" "Fine. You talk to them," sabi niya then tossed his phone. Mabuti't nasalo ko. I dialled Mommy's number. Tapos, ilang sandali lang, sumagot na si Mommy. "Hello, anak? What happened to you? Hinimatay ka raw?!" sigaw agad ni Mommy. "Stop overreacting, Mom. May lagnat ako. Napasobra sa activities kaya nagkaganon. I'm fine now." "No, Azusa. Alam namin, hindi mo na inaalagaan ang sarili mo."

106

"Inaalagaan naman, a" I pouted. "Enough, Azusa." Si Dad. "I wan't you to stay at Haru's house for now. Nag-usap na kami ng parents niya. He would look after you while we're still not around." "But, Dad" "You don't want me to get angry, Azusa Minorin." "Alam niyo naman po na ayaw ko po yun." "Then stay there." "Sige. Papayag ako, Dad. Pero please, pagbalik niyo, aalis na ako dito." "Okay." "We need to go, anak. Please be good to Haru. Siya mag-aalaga muna sayo." "Wala naman po akong choice, di ba?" "Stop it, Azusa." Then he hung up. By the time na natapos ang pag-uusap namin ni Dad, nakauwi na si Van. Umakyat ako sa kuwarto ni Haru and knocked. "Pasok." "Here's your phone." "Ilagay mo lang diyan. Your room is right there." Tinuro niya ang kuwartong nasa harap ng kuwarto niya. "Kung may kailangan ka, tawagin mo lang yung yaya." "Okay." Tumalikod ako pero umarap ako ulit. "By the way, kahit nasa bahay mo ako, wala kang karapatang panghimasukan ako, okay?" Lumingon siya and stared at me. Napaatras ako.

107

"This is my house. I'll set the rules." I rolled my eyes, then slammed the door. "Bwisit!" Pagpasok ko sa kuwarto ko, humiga ako agad. Itutulog ko na lang to. Uuwi na rin naman sina Mommy, e.

Haru's Point of View I can't believe na she'll live with me. I just have to treat her well, baka sakaling... Urgh. Tumigil ako sa pag-iisip. Lumabas ako ng kuwarto. Tutuloy na sana ako sa mini bar kaya lang nakita kong nakaawang ang pintuan ng kuwarto niya. "Psh. Burara naman nito." Pumasok ako then saw her sleeping. Ang peaceful niya. Kinumutan ko siya and stared at her. Lalo siyang gumanda.

Kinabukasan "Hmmm" Nagising ako dahil sa pakiramdam na may nakatingin sa akin. Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. Kurap. Kurap. Tapos, bigla akong napatalon. "Anong ginagawa mo dito?!" "Kailangan mo lang palang titigan nang masama para magising ka." "Ano?!" "Bangon na diyan. Male-late na tayo." "Mauna ka na lang," sabi ko tapos nagtalukbong ako ulit.

108

"Okay. Pero binabalaan kita. Gagamitin ko yung car. Wala dito yung ibang sasakyan. Kung magkikilos pagong ka, maglalakad ka papuntang school." "Maglalakad lang pala, eWhat?!" Napabangon ako bigla! Ang layo nitong bahay ni Haru sa school. Never pa ako nakapag-commute. Napatalon ako sa higaan tapos napahawak sa braso niya. "Hintayin mo ko. Ayokong maglakad." "Ayaw mo? Puwes! Gumalaw ka na diyan!" Napatakbo ako sa banyo tapos mabilis na naligo. Ang bilis kong natapos, a. Kumatok ako sa kuwarto niya. Pagbukas niya, nakauniform na siya. "Let's go." Sumunod naman ako sa kanya. Nagtuluy-tuloy kami sa dining table, kumain lang nang kunti tapos umalis na. Nagpatiuna si Haru papunta sa sasakyan. Nakasunod naman ako sa kanya. Mukhang galit pa ata to sa akin, a. Pagdating namin sa tapat ng car niya, pinagbuksan niya ako ng pintuan. "Salamat." Hindi siya sumagot. Pumunta na siya sa driver's seat then started the car. Akala ko aalis na kami, pero bigla siyang lumapit sa akin. Napatanga lang ako. Lumiliit na ang distansiya namin sa isa't isa. I closed my eyes. Waaaaaa, LordAmpupu Then I felt him fasten my seatbelt.

109

Assuming ka, neneng, sabi ko sa sarili ko. Pagdating namin sa school, di ko na hinintay na pagbuksan niya ako ng pinto. Abuso na iyon. Marunong din naman ako mahiya, no. Plus, baka mag-isip na naman nang masama ang mga kumag dito sa school. Pagkababa ko pa lang, pinagtinginan na kami. Uwaaaaa! Iba na talaga pag kasama mo ang anak ng may -ari ng school. Sobrang boring ng araw ko ngayon. Ewan ko ba. Hanggang ngayon, di pa rin kasi ako ganon iniimik ni abnoy. Nagising ako mula sa aking pagtulala nang biglang may sinabi si Prof. "Okay, it's going to be February by next week, kaya malapit na ang school festival natin." Aschool festival. Di na lang ako papasok. Tutunganga lang din naman ako dito. Sa bahay na lang ako, mag-aaral o magpa-planking. "So now, we need to elect a class representative for this event. Please nominate then we will proceed with the final votation." "Got it, Prof.," sabay-sabay na tugon ng buong klase. Well, not really buo. Di ako sumali, e. KJ ako ngayon. "Okay, first nomination!" Si Prof. "I nominate Azusa Minorin Villarial." Napalingon ako bigla. It's Mitty, yung girl na usually e tahimik lang. "Pero"

110

"Ako rin. I'll go for Azusa," sabi naman ni Haru. Tiningnan ko siya nang masama. And surprisingly He smiled. Dug-dug. Napahawak ako sa dibdib ko. Potek, ito na naman siya. After almost a week, he smiled againthe same smile I usually see before. Namula ako. "Any other nominations?" Si Prof. Wala nang ibang tumayo. Tahimik lang ang lahat. "Okay then, it's decided. Ms. Villarial is our class representative." Dun ako parang natauhan. Ako?! Class representative? Ibig sabihin, kailangan ko pumunta sa school sa araw ng festival. Uwaaaaaa! Tange ka, Azusa. Nginitian ka lang, naging abnoy ka na rin! Pano na to?

111

a
Chapter Twenty-Two
Azusa's Point of View "ANG TANGE MO, Azusa. Ikaw tuloy magpapasan lahat ng trabaho ngayong school festival," sabi ko sa sarili ko. Papunta ako ngayon sa office ng School Council. May meeting daw lahat ng representatives. Bwisit! Mgat maarte talaga tong mga classmates ko. Hayaan ba namang ako ang maging representative. Palabas na ako ng room nang biglang magsalita yung isa naming bratinelang classmate. "Good luck, Azusa. Bahala ka na sa sandamakmak na trabaho ng representative. We wish you luck!" sabi niya sabay wave. Nakangiti pero nakakauyam naman. Nagsitawanan ang iba naming classmates. "Psh," sabi ko sabay martsa palabas ng room. Potek! Nakayuko ako habang naglalakad.

112

"Wag ganyan, Azusa. Baka mabangga ka." Inangat ko ang ulo ko. It's Mitty. "Congratulations for being class representative," sabi niya then smiled. This time, I know it's genuine. "Salamat. Pero, Mitty naman, di mo na lang sana ako ni-nominate. Di ko kaya to!" She shook her head. "I nominated you because I know you can." Tapos nagtuluy-tuloy na siya sa paglalakad. "Mitty!" Di na siya lumingon pero she waved good-bye kahit nakatalikod siya. Napabuntong-hininga na lang ako. I headed to the SC room. Pagpasok ko, napalingon sa akin ang lahat ng ibang nasa loob ng room. "Wow, a. Pumili sila ng tibong representative. Natibo ata ang buong klase nila," sabi ng isang girl. "Shh! Stop it, Sheed. Baka marinig ka niyan. Isumbong ka pa sa anak nitong may-ari ng school. Sa kalye ka pupulutin bukas," sabi naman ng isang girl. Natatakot na silang pagtripan ako because I was always with Haru. Tumigil lang ang bulungan nang pumasok sa room ang isang lalaki. Wait...I know this guy. Isip, isip Lightbulb!

113

He's the guy who gave me the handkerchief before. Nung bago ako maulanan. Nung nakasalampak ako sa damuhan. Dumeretso siya sa harapan, rhen spoke, "Nandito na ba ang lahat?" "I believe nandito na po lahat, Pres.," sagot naman ng isang babaeng naka-skirt. Mukhang secretary ata ng SC. So this means that this guy is the Student Council President! "Okay. Let's start." Tumahimik na ang lahat. We discussed about the activities to be done. Kalimitan minor lang, pero sa last part daw ng school festival, magbobonfire daw sa isang beach resort. "Oh, and one more thing. May isa tayong activity kung san bawat klase ay pipili ng isang kakanta for the concert. This will be next week. Second day of the festival," sabi ulit ni Pres. "Got it, Prez.," we answered in chorus. "Okay, that's all for today. Dismissed." Nagsitayuan na ang ibang representatives at nagsilabasan na. Nagpaiwan ako. "Uhm, Prez..." Lumingon siya, the he smiled at me. "I just want to return this to you." "Oh, yung panyo. Sige, salamat," sabi naman niya. "Ako dapat magpasalamat sa iyo for letting me borrow your handkerchief." I smiled.

114

"No, that was nothing. Kahit naman sino, even if it wasn't me, would do the exact thing kung nakita ka nila." "Salamat ulit." He smiled. "What was your name again?" tanong niya. "Azusa. Azusa Minorin Villarial," I said. "I'm Tyus. Tyus De Guzman," he said. We shook hands. Nagpaalam na ako na babalik sa klase ko. Ia-announce ko pa yung mga activities. "I gotta go, Tyus." "Okay, bye. Ingat, Azusa!" I waved my hand then went out of the room.

Tyus' Point of View AzusaI always see her around, being teased by other students because of the way she dresses. She's pretty. I'm the student council president, kaya I usually go around the campus tuwing hapon to check out the rooms. One time I was heading towards the laboratory which was right next to the garden. Hapon na noon. Wala nang masyadong estudyante. Babalik na sana ako sa SC Room nang may marinig akong mga hikbi. I tried to trace kung saan nagmula ang mga hikbi. It led me to the garden. Doon, nakita ko ang isang babaeng naka-shirt and jeans, nakapatong ang ulo sa tuhod at mahinang yumuyugyog ang mga balikat. Most likely because she was the one crying. The sobs came from her.

115

Naglakad ako papunta sa kinauupuan niya. Habang papalapit ako, unti-unti kong nauulinigan ang pagbulong niya. "Bakit di na niya ako kinakausap?" "Bakit di na siya gaya nang dati?" She buried her face on her knees. Di na ako nakatiis. Lumapit ako and gave her my handkerchief. "Eto, o. Napaangat ang ulo niya mula sa pagkakasubsob sa tuhod niya. "Wag ka nang umiyak." Kumurap-kurap siya. "Gamitin mo yan. Malinis yan, wag kang mag -alala." "Salamat." Inabot niya ang panyo then pinilit na ngumiti. "Walang anuman. Wag ka mag-alala, hindi ka matitiis nun," sabi ko naman. "Anong ibig mong sabihin?" Ngumiti lang ako then started walking away. "Teka lang!" Hindi na ako lumingon. Habang naglalakad ako pabalik non sa SC office, naisip ko kung gaano katanga yung lala king iniiyakan niya. Kung ako lang siguro yun, di ko paiiyakin si Azusa. Napangiti ako sa naisip ko. "Ano ba yan?" sabi ko sa sarili ko sabay kamot sa ulo. Napatingin ako sa panyong isinauli ni Azusa, then placed it in my pocket.

116

Tarantadong Haru yan. High school pa lang kami, torpe na. Mukhang kailangan kong makisali para naman hindi na humaba nang sobra ang prosisyon. Magiging direktor ako ng isang love story. Lalabas na sana ako nang biglang bumukas ang pinto. Pagtingin ko, it's Azusa. Humihingal pa nga. "Prez! Ay, este, Tyus. Gusto ko lang bumawi sa mga tulong mo." "Sus, wala yon." "Coffee?" "Game," sagot ko naman. Sabay na kami ni Azusa na lumabas. "Sorry kung natagalan bago ko naisauli ang panyo mo. Ang laki ng school, e. Di kita nahanap agad." "That's fine. Okay lang naman kahit di mo na lang isinuli sa akin," tugon ko naman sa sinabi ni Azusa. "Nakakahiya naman." "Okay lang iyon. We're friends, anyway." Napalingon siya bigla sa akin. "Friends?" "Oo, bakit?" "Wala lang. I'm just damn happy." Tumawa na lang ako. Ang kulit ni Azusa. Palabas na kami ng school. Napatingin ako sa gilid ng corridor. At di nga ako nagkamali, may nakatingin sa amin. Sa akin lang pala. It's Haru, ang sama nang tingin.

117

"Mukhang kailangan ko na talagang ipakita ang aking talent in acting," nasabi ko na lang sa sarili ko. Iniunat ko ang mga braso ko, then patted Azusa's head. Inakbayan ko din siya. I counted. 3 2 1 I knew it. Nakaupo ako ngayon sa sahig hawak-hawak ang dumudugo kong bibig. Then I felt him fasten my seatbelt. Assuming ka, neneng, sabi ko sa sarili ko. Pagdating namin sa school, di ko na hinintay na pagbuksan niya ako ng pinto. Abuso na iyon. Marunong din naman ako mahiya, no. Plus, baka mag-isip na naman nang masama ang mga kumag dito sa school. Pagkababa ko pa lang, pinagtinginan na kami. Uwaaaaa! Iba na talaga pag kasama mo ang anak ng may -ari ng school. Sobrang boring ng araw ko ngayon. Ewan ko ba. Hanggang ngayon, di pa rin kasi ako ganon iniimik ni abnoy. Nagising ako mula sa aking pagtulala nang biglang may sinabi si Prof. "Okay, it's going to be February by next week, kaya malapit na ang school festival natin."

118

Aschool festival. Di na lang ako papasok. Tutunganga lang din naman ako dito. Sa bahay na lang ako, mag-aaral o magpa-planking. "So now, we need to elect a class representative for this event. Please nominate then we will proceed with the final votation." "Got it, Prof.," sabay-sabay na tugon ng buong klase. Well, not really buo. Di ako sumali, e. KJ ako ngayon. "Okay, first nomination!" Si Prof. "I nominate Azusa Minorin Villarial." Napalingon ako bigla. It's Mitty, yung girl na usually e tahimik lang . "Pero" "Ako rin. I'll go for Azusa," sabi naman ni Haru. Tiningnan ko siya nang masama. And surprisingly He smiled. Dug-dug. Napahawak ako sa dibdib ko. Potek, ito na naman siya. After almost a week, he smiled againthe same smile I usually see before. Namula ako. "Any other nominations?" Si Prof. Wala nang ibang tumayo. Tahimik lang ang lahat. "Okay then, it's decided. Ms. Villarial is our class representative." Dun ako parang natauhan. Ako?! Class representative? Ibig sabihin, kailangan ko pumunta sa school sa araw ng festival. Uwaaaaaa! Tange ka, Azusa. Nginitian ka lang, naging abnoy ka na rin! Pano na to?

119

a
Chapter Twenty-Three
Azusa's Point of View "FRIENDS?" "Oo, bakit?" "Wala lang. I'm just damn happy." Nakita kong ngumiti si Tyus. Tapos, the last thing I knew e, he patted my head. Inakbayan rin niya ako then... Blag! Nanlaki ang mga mata ko. Nasa sahig na si Tyus, sapo ang bibig na dumudugo. Haru punched him. Tumakbo ako papunta kay Tyus. "Okay ka lang?" "Yes. Okay lang." Tinulungan ko si Tyus na tumayo. Hinarap ko naman ngayon si Haru. "What the heck is wrong with you?!" He just stared at me, tapos tumalikod. "Sorry talaga, Tyus."

120

"No, it's fine. Actually, I understand why he did that." "E?" "Sa susunod na lang tayo mag-coffee. Isama mo si Haru," sabi ni Tyus. Tumalikod na siya. "And, Azusa, go talk to him. Nakakamatay ang selos." Mas lalong di ko siya naintindihan. Di ko mahanap si Haru. Halos inikot ko na ang buong campus. Nakakaloker na. Nang uwian na, nakita ko siyang nakasandal sa car niya. "Haru." Tumingin siya sa akin. "Coke float tayo?" tanong ko without looking at him. Hinintay ko lang na i-reject niya ang offer ko. These past few days kasi, di na niya ako kinukulit. Nakakapanibago talaga. Naramdaman kong lumapit siya sa akin. "Ano? San ba yang Coke float na yan?" Napatingala ako bigla. He was smiling. Dug-dug. Hinawakan niya ang kamay ko then pulled me papasok sa sasakyan. "Let's go."

121

Tahimik lang kami habang papunta sa kung saan. Nakalimutan ko na ngang magko-Coke float pala kami. Ang lakas ng tibok ng puso ko, e. Pagkalabas namin sa Jollibee "Uwi na ba tayo?" He smiled. "Pagod ka na ba?" I shook my head. "Okay lang." "Pagod ka na, e," sabi niya then he patted my head. Hindi ako umimik. "I hate it when somebody else tries to pat your head," sabi niya. Napatingin ako bigla sa kanya. "Huh?" "Wala. Bingi ka." I punched him. "Che!" sigaw ko habang nakapamaywang. Tumalikod na siya. Sumunod ako sa sasakyan. Pagdating namin sa bahay, madilim na. Umakyat na kami papunta sa kanya-kanya naming kuwarto. "Sige. Salamat sa pagpapagod kasama ko," sabi niya. I stuck my tongue out. Papasok na sana ako nang bigla niya akong hablutin sa kamay and hugged me. "Wait. Just this once, let me hug you" Tumahimik na lang ako. Binitawan na niya ako. "Goodnight, Azusa." Tapos, pumasok na siya.

122

Kinabukasan "Hello, sunshine!" sigaw ko pagkagising ko. Ang ganda ng gising ko! (Halata ba?) Lumabas ako ng kuwarto nang di natanggal ang ngiti ko. "Magandang umaga po," sabi ng isang maid. "Good morning!" Mamayang 8 pa ang pasok ko kaya nagkikilos-pagong ako ngayon. Teka, ba't parang di ko nakikita si abnoy ngayon? Maaga naman yun gumising, e. Kumatok ako sa kuwarto niya. Walang sumasagot. Katok ulit. Wala pa rin. Tinulak ko nang mahina yung pinto. "Bakit bukas?" Pumasok na ako. And I saw a miracle. (Echosss.) Si abnoy, tulog pa. Nakatalukbong pa nga, e. "Hoy! Gising!" sigaw ko. HmmMukhang tulog pa ata, e. "Abnoy! Gising na!" sabi ko sabay yugyog sa balikat niya. Wala pa ring epek. Tinanggal ko na yung kumot. Lumapit ako para sana sumigaw sa tainga ni abnoy pero Bigla niya akong hinila sa bewang kaya natumba ako at napunta sa itaas niya. Feeling ko umakyat ang lahat ng dugo ko sa ulo ko. Ako na, ako na ang mas red pa sa red. "Shhh. Ang ingay mo," sabi niya habang nakapikit pa rin. "Let go of me." "No way. You ruined my sleep," sabi naman niya.

123

"UrghBitiwan mo ako!" I was trying so hard para makawala sa pagkakayakap niya but he's too strong. "Bakit ko gagawin yon?" He showed me a lopesided grin. Napalunok ako. He's too close. I could feel his breath on my face. Mahabaging Langit! Tok. Tok. He stopped. Magkadikit na halos ang mga ilong namin. Jusko, mamamatay ako nang maaga. "Saved by the bell," sabi ni Haru. Binitawan niya ako. Mabilis akong lumayo sa kanya. Ang lakas pa rin ng tibok ng puso ko. Shit! "You're a monster! Abnoy ka!" sigaw ko sa kanya. Then I went out. Well, I also slammed the door. Narinig ko pa ang tawa niya. Nagtatakang tumingin sa akin ang isang yaya. "Bakit po, ma'am?" "Lasunin mo yang amo mo," sagot ko naman. "Ano ho?!" "Wag na. Ako na lang. Papatayin ko iyan mamaya." Then pumasok ako sa kuwarto ko. Nasira ang araw ko. Paksheeet. Mabilis akong naligo then kumain. Psh. Abnoy na iyon. Sarap kalbuhin! Kung di niya lang to bahay, matagal ko na yung tsinap-tsap at isinilid sa sako.

124

Nagpahatid na lang ako sa driver nila. Walang pasok si abnoy ngayon, e. Buti na lang din. At least, magkaroon man lang ako ng kunting katahimikan. By the way, tomorrow night na yung concert. Ang kakanta para sa klase namin ay si Mitty. I didn't know that she can sing. Nagtataka kayo kung paanong si Mitty ang kakanta? Here it is: Pagpasok ko sa klase ko, ipinaalam ko agad sa iba yung mga activities. Mukha naman silang di interesado, e. "By the way, next week may concert daw. Kailangan may kumantang isang student bawat klase. Suggestions, please," sabi ko. Walang nagsalita. Instead, sabay-sabay silang lumingon sa kinauupuan ni Mitty. "Okay, ako kakanta," sabi naman ni Mitty habang nakakunot ang noo. "Sigurado kang okay lang na ikaw, Mitty?" tanong ko naman. "Ano ba yan? Pumayag na nga si Mitty, di ba? Bakit ba?!" sabat naman ng isang bratinela naming classmate. Sarap niya sakalin, a. Sigawan ba naman ako? Ipakain ko to sa uod, e. "E parang napipilitan lang siya, e," sagot ko naman. "Kung gusto mo, ikaw na lang," sabat naman ng isa. "Ay, hindi. Huwag, si Mitty na lang. Kayo naman, di mabiro," sabi ko na lang. Psh. Muntik pa ako mapasubo dun, a. Ang hirap naman nito, di ko naman alam. Pano ko malalaman, e ngayon lang ako talaga formally makakasali sa school festival? Ugaaaaaa!

125

Tanga ka ba? Joke, joke! Peace on Earth! Nagpasundo lang din ako. Malamang, ang layo kung maglalakad lang ako. Plus, wala akong planong mag-commute. Di ako pinapayagan ni Dad. Pagdating ko sa bahay nina Haru, di ko siya nakita. Weird. Psh. Baka naglakwatsa yon, o baka namatay na! Dumeretso ako sa kuwarto ko, nagbihis lang ng pantulog then sumalampak sa kama ko. Pagod talaga ako. Promise, isinusumpa ko ang pagiging Class Representative! Matutulog rin ako nang maaga. Kailangan ko pumunta ng school nang maaga bukas. Kinabukasan "Ugaaaa" Unti-unti kong binuksan ang mga mata ko. Napatingin ako sa wall clock. "Aww, 6:30 AM." Nagtalukbong ako ulit. 6:30 pa naman, e. Guzuuuuu... Napabalikwas ako nang bangon. What time is it?! 6:30 na?! Tumakbo ako sa banyo. Dali-dali akong naligo. Nakalimutan ko na ngang i-prepare ang isusuot kong damit. Pagkatapos ko, binuksan ko yung cabinet para maghanap ng maisusuot. "Magdyi-jeans na lang ako ngayon. Yung faded," sabi ko sa sarili ko.

126

Pakabukas ko sa cabinet ko, muntik nang malaglag ang panga, ilong, at mga mata, isama mo na ang mga pilik-mata ko. Holy shit! What happened here?!

127

a
Chapter Twenty-Four
"WHERE ARE MY jeans?!" taranta kong tanong sa sarili ko. Sa pag-aakalang namamalikmata ako, sinara ko ulit ang cabinet tapos binuksan ko ulit but wala talaga ang mga jeans. Nagpaikot-ikot ako sa kuwarto. Nag-iisip ako ng posibleng rason kung bakit nawala ang mga gamit ko dito. May magnanakaw! "Aaaaaaaah!" sigaw ko habang papunta ako sa kuwarto ni Haru. Dere-deretso akong pumasok sa loob. "Haru" Pero naputol ang sasabihin ko when I saw him standing, holding a dumbell and, well, topless. Napatakbo ako palabas at napasandal sa pintuan ng kuwarto niya. I was still trying to compose myself nang biglang bumukas ang pinto. Nakasandal ako sa pintuan kaya pagbukas nito, napaupo ako sa sahig. "Ouch"

128

"What's wrong, Azusa?" Pagtingin ko sa kanya, wala pa rin siyang shirt. Ang lapit-lapit pa niya. Namula ako lalo. "Shirt, please" hirap na hirap kong sabi. "What?" tanong niya. "Shirt, please. Put your shirt on," I said, then I pointed at his bare chest. He grinned. "Bakit? Pinagnanasahan mo ako, no?" "What?! In your dreams!" "Then why stammer like that?" "Because hindi naman ganyan ang mga tao sa amin!" "What?" "Walang nagda-dumbell sa amin na walang shirt!" sigaw ko naman. "So?" "So, ayaw ko ng ganyan!" He just grinned. Tapos, tumalikod na. "Wait, Haru!" tawag ko naman sa kanya. Humarap siya ulit sa akin. "May magMay magnanakaw." "Magnanakaw? Pano magkakaron ng ganyan dito? Tight ang security ng bahay ko," sagot naman niya. "Psh. Halika nga!" Hinila ko siya papunta sa kuwarto ko. "Oy! Baka ma-rape mo ako, a," sabi naman niya. Hinampas ko siya sa balikat tapos hinila na siya.

129

"O? Ano bang nawala? Mukhang maayos naman ang kuwarto mo, a. Galing naman ng magnanakaw, nakapag-ayos pa," pang-iinis ni Haru sa akin. Inirapan ko siya. "Suntok, gusto mo?!" sabi ko naman. "Joke lang. San ba kasi?" "My jeans are lost." "Jeans?" Binuksan ko yung cabinet ko. "See? My jeans are not here anymore." "Wala na nga ang jeans mo. Pero mayaman ata ang magnanakaw," tugon naman ni Haru. "Huh?" "Pinalitan ng dresses, e," bored niyang sagot. "E? Teka, ngayon ko lang to napansin, a." Nagkibit-balikat lang si Haru. Napaupo ako sa kama na nakakunot ang noo. "Psh. Anong isusuot ko ngayon? Late na nga ako ng thirty minutes, e. 7:30 na," reklamo ko. "Problema ba yan?" tanong niya tapos kumuha ng isang color pink dress. "Wear this." Nanlaki na lang ang mga mata ko sa gulat. "Are you crazy?!" "Why? Anong mali sa damit na to?" balik -tanong naman ni abnoy. "E, adik ka naman pala, e! Sungalngalin kita diyan, e! Ikaw na lang magsuot niyan kung gusto mo!" angil ko sa kanya. "Okay, ikaw bahala. Mauuna na ako sa school. Ang tagal mo e, may kailangan pa ako asikasuhin for school festival," sabi niya sabay talikod.

130

"Psh. Kainis! Iiwan mo ako dito? Maglalakad ako? Fine!" pagmamatigas ko naman. Tiningnan niya lang ako. "Okay. E di maglakad ka. Una na ako sa school." Lumabas na siya ng pinto. "Psh." Napatingin ako sa orasan. 8:30 AM na. What?! Halos dalawang oras na akong late! Napatakbo ako sa kuwarto ni Haru. "Abnoy! Hintayin mo ako! Pag naglakad pa ako, lalo akong male-late!" "Ang tagal mo. Mag-commute ka na lang," walang kagana-gana niyang tugon. "Commute?! Niloloko mo ba ako?" "Ayaw mo mag-commute? Pwes, halika na. Umalis na tayo. Pupunta na akong school." "Teka naman..." sabi ko. Napatingin ako sa suot kong damit. Naka-sleeveless at shorts na pambahay lang ako. Ang laswa tingnan. "O, bakit?" "Tingnan mo naman tong suot ko? Papupuntahin mo ako ng school ng ganito?" "Problema mo na yan. Nag-suggest na ako ng puwede mong isuot. Kung makaayaw ka parang malalagutan ka ng hininga pag isinuot mo yun. Kaya bahala ka," sabi naman niya habang nakasandal sa dingding, looking oh-so-cool. Yikes. Late ka nga, Azusa, maharot ka pa rin. "Kaya ngayon, kung gusto mong sumabay sa akin, bilisan mo. Five minutes lang," dagdag pa niya. "What?!"

131

"Time's running." Then he looked at his clock. Napatakbo ako pabalik sa kuwarto ko, then opened my cabinet again. "Shit!" napamura ako. Puro dresses at damit na babaeng-babae ka tingnan ang nandito. Malaman ko lang sino ang may gawa nito, itatapon ko siya sa Black Hole! Hinalungkat ko na ang buong cabinet. "Three minutes!" sigaw ni abnoy mula sa labas. "Bwisit ka! Tigilan mo ako sa countdown mo! Natataranta ako lalo!" Inisa-isa ko ang mga damit. "What am I gonna wear?" "Two minutes!" sigaw uli ni abnoy. "Ahhh!" Mapapatay ko ang may gawa nito! Tuloy pa rin ako sa paghahanap ng damit na puwedeng isuot. Bakit ngayon pa na-late na ako. Late na late na ako! "Sixty seconds!" Then he started counting. "Anak ng frog!" Bahala na! Pinulot ko yung dress na ipinakita ni abnoy kanina at dali-dali itong isinuot. Nag-pink doll shoes din ako. "Ten!" "Nine!" "Eight!" "Seven!" "Six!" "Five!" "Four!" "Three!" "Two!"

132

I opened the door. Napatigil siya sa pagbibilang at napatitig sa akin. Humihingal ako. Kayo kaya pagbihisin nang binibilangan! "O, ano na?! Tara na! Dali, late na ako!" sigaw ko sa kanya. He composed himself at nagpatiuna. "Aayaw-ayaw ka pa kanina, susuutin mo rin pala." "Shut up!" He just laughed. Habang nasa loob ako ng sasakyan, abut-abot ang kaba ko. Baka pagpasok ko mamaya pagtawanan ako. Dapat pala hindi na ako pumasok. Eto namang abnoy na to, may pasipol sipol pang nalalaman. Lalo akong naiinis! Urgh! "Kumalma ka. Kanina ka pa buntong-hininga nang buntong-hininga diyan," giit ni abnoy. Tiningnan ko siya nang masama. "Anong pakialam mo? Wag kang makinig kung ayaw mo!" angil ko naman. "Meron ka ba?" tanong naman niya. "Naka-drugs ka!" sigaw ko naman. Pagdating namin sa school, parang nag-aalangan akong bumaba. Nahihiya na ako. "O, hindi ka ba bababa? Tutunganga ka lang ba diyan?" tanong ni Haru. "Pakshet, nahihiya ako."

133

"Bakit ka naman nihihiya?" "Bulag ka ba? Tingnan mo nga tong damit ko!" Umikot si Haru papunta sa gilid ko. Binuksan niya ang pintuan then looked at me intently. "There's no reason for you to feel like that. You really look pretty." Napatulala ako. He said I looked pretty. He held my hand and pulled me out of the car. "Don't worry, makikita nila kung gaano kaganda ang nilalait nila." Hindi pa rin ako nakasagot. Hawak niya ang kamay ko. Papasok na kami sa campus. Nakabibingi ang tibok ng puso ko. This can't be

134

a
Chapter Twenty-Five
HAWAK-HAWAK NIYA ang kamay ko habang papasok kami ng

campus. Pulang-pula na ako sa hiya. "Wait, who's that girl?" maarteng sabi ng isang estudyante. "Wait, she looks familiar. But I'm not that sure," sabi naman ng isa. Psh. Naririndi na ako sa bulungan nila. Actually, hindi naman bulong. Naririnig ko na kasi sa lakas. Dumaan kami sa may corridor. Hinila ko na ang kamay ko pero magkasabay pa rin kaming naglalakad. "Dude, pakilala mo naman kami sa kasama mo!" hirit ng isang estudyanteng lalaki. "Oo nga naman. Di ba may Azusa ka na? Balato mo na lang sa akin yan," dagdag pa ng isa.

135

Nagbubulungan na ang mga tao. Hindi ba talaga nila ako nakikilala? "See, I told you. They're gonna like it," bulong ni abnoy sa tainga ko. "Psh. Tigilan mo ako. Sasapakin kita!" sagot ko naman. "Wow! Ang tapang ni ganda. Kaanu-ano ni Azusa yan, dude? Kasing tapang, e." Narinig ata ako ng isang lalaki kaya humirit. Napikon na ako. Lumapit ako sa kanya then stared at him. "I am Azusa. Tigilan nyo ako. Susungalngalin ko kayo," banta ko sa kanya sabay lakad nang mabilis. Naiwang nakanganga yung lalaki. "It's really her," sabi naman ni Haru then sumunod rin naman sa akin. Buong araw akong trending sa buong school. Naloloker na ako. By the way, mamayang gabi na pala yung concert. Sa Mimi, mukhang nagpa-practice na. Ako naman, kung san-san na umaabot kaka-follow up sa mga works for school festival. Kung puwede pa lang mag-resign, ginawa ko na. Papunta ako ngayon sa SC Room. May itatanong lang ako kay Tyus tungkol sa concert mamaya. Kumatok ako. "Pasok." "Good morning, Prez," bati ko then I bowed.

136

"Ikaw pala, Azusa. Di ba sinabi ko na sayo na wag na akong tawaging Prez. Tyus na lang." "Ay, oo nga pala. Sorry, tanga lang." Pagtingin ko sa kanya, nagtaka ako sa expression ng mukha niya. Para siyang nakakita ng multo. "Bakit, Tyus? May problema ba?" "Well, I'm just kinda amazed. You seem soyou," tugon naman niya. "Ay, naku. Aksidente lang to, Tyus. I'm not gonna wear anything like this again. Itaga mo yan sa small intestines mo," sabi ko naman. Tumawa siya. "Nakakatuwa ka talaga. But, really, you look beautiful. Kung ako lang din, mas gusto kong ganyan ka lang." Namula ako. "Ay, ewan. Pumunta pala ako dito to ask you some things for the concert," pag-iiba ko naman sa usapan. Buti na lang at di na nangulit. Pinag-usapan na lang namin yung tungkol sa concert mamaya. "Sige. Yun lang. Maraming salamat, Tyus. Una na ako," pagpapaalam ko sa kanya. "Walang anuman. And hey, ingat ka. Baka iuwi ka ng mga estudyante dito. Mukhang marami ang nagka-crush sa iyo," sabi naman ni Tyus. "Hmm, mukhang di na pala puwede. Iniuwi ka na pala ni Haru," dagdag pa niya sabay tawa. Dun ako lalong namula. "E?! Stop joking around, Tyus. Sige, mauna na ako." "Sige! Baka hinihintay ka na ni Haru!"

137

Namula ako lalo. Di ko alam kung bakit. Tumawa lang siya. Then I went out. "Anong nakain ng mga tao ngayon?" bulong ko naman sa sarili ko. Babalik na sana ako sa room nang bigla kong mapansin si abnoy na nakasandal sa pader. "Anong ginagawa mo dito?" tanong ko. "Hinihintay ka. Pero mukhang nagka-love life ka na," sabi naman niya. "What are you talking about?!" "You're blushing," he said then umalis na lang bigla. Nakakapagtaka na siya these past few days. Kung makapag-mood swings, daig pa ang buntis.

Haru's Point of View I know Zuzu is damn pretty. I have seen her wear simple dresses but she really is pretty. Kaya naman naisulto ako sa sinabi ng isang kaklase namin. Palabas na ako ng room nung araw na iyon. Naba badtrip din ako dahil hindi ko nakita si Azusa. Ewan ko kung saan nagsuot yun. Lumagpas ako sa upuan ng isa kong kaklaseng si Bryle pero bigla siyang nagsalita kaya napatigil ako sa paglabas. "Alam mo, dude, nagtataka na kami kung bakit close kayo ni Azusa," sabi niya sa akin. Hindi ako sumagot.

138

"Bakit ba kasi lalapit-lapit ka sa Azusang yon? E mas lalaki pa yun sayo? Mukhang di nga ata yun nagde-dress, e. Bulag ka ata, e. O baka ginayuma ka nun." Napikon na ako. Kinwelyuhan ko siya. "I usually don't care about what people say about me. Pero wag kang magkakamaling insultuhin o saktan man lang si Azusa, or else I'll make sure you'll curse the day you were born." Nakita kong nabigla siya. "E, ang yabang mo pala. Ano ka ba dito? Anak ka lang ng may-ari ng school," sagot naman ni Bryle. "Exactly, anak ako ng may-ari ng school. That's why you might as well know kung ano ka lang!" sigaw ko. Dali-daling nagtungo sa may pintuan si Bryle. "Magsisisi ka, Haru!" banta niya. I just smirked. "Try me then." Nasa kuwarto ako nun, nakaupo sa sahig. Wala pa si Azusa. Mukhang busy ata sa school festival. Nabuo sa utak ko ang isang desisyon: I'm gonna show those assholes kung gaano kaganda ang babaeng nilalait nila. Tumayo ako and called one of our maids. "Master, pinatawag niyo raw po ako." "Oo. Pakikuha lahat ng jeans ni Azusa don sa cabinet niya then replace it with these dresses." "Yes, Master." "And, oh, please don't let anybody know about this." "Opo."

139

Kinabukasan, I heard Azusa scream. I guess, napansin na niyang wala na ang mga jeans niya. Napilitan siyang isuot ang dress. When I saw her, my jaw dropped. Literally. Pagdating namin sa school, nakita ko kung gaano sila nabigla sa transformation ni Azusa. And I saw Bryle. Napangisi ako nang makita kong nanlaki ang mga mata niya when he saw Azusa wearing that cute dress. Ano kayo ngayon? Ang ganda ng mahal ko, no? I was humming habang naglalakad ako sa corridor. Hinahanap ko si Azusa. Asan na kaya yun? I saw one of her classmates. "Uhm, excuse me." "Bakit?" "Have you seen Azusa?" "You mean, yung maganda?" I just smiled. "I saw her enter the SC Room, mukhang may idi-discuss for the concert mamaya." "Oh, thanks." I headed towards the SC Room. Hindi na lang ako pumasok. Hihintayin ko na lang siya dito. Sumandal ako sa dingding. Isusuot ko na sana ang headphones ko nang biglang maulinigan ko ang pag-uusap nila. "Well, I'm just kinda amazed. You seem so...you." Si Tyus.

140

"Ay, naku. Aksidente lang to, Tyus. I'm not gonna wear anything like this again. Itaga mo yan sa small intestines mo," sabi ni Azusa. Tumawa si Tyus. "Nakakatuwa ka talaga. But, really, you look beautiful. Kung ako lang din, mas gusto kong ganyan ka lang." Makikinig pa sana ako pero may dumaang grupo ng mga lalaking may dalang gitara. Umingay sa hallway kaya di ko narinig ang ibang usapan. Ilang sandali lang, nakita kong lumabas ni Azusa. Pagharap niya sa akin, she was blushing. Para akong sinuntok nang sobrang lakas. Nanggaling siya sa SC Room. She was talking to Tyus. Now, she's blushing. Malamang dahil kay Tyus yun. "Anong ginagawa mo dito?" tanong niya. "Hinihintay ka. Pero mukhang nagka-love life ka na," sabi ko naman. "What are you talking about?!" "You're blushing," I said then umalis na ako. Ang sakit nun, a.

Azusa's Point of View Nakapagtataka si Haru ngayon, a. Paiba-iba ng mood. Minsan, galit. Minsan, alaskador. Minsan naman, ang bait sakin. Ano ba yan? Tinawagan ko si Van. "Hello, best? San ka?"

141

"Here me sa room, best. Bakit?" sagot naman ni Van. "Can you meet me sa garden? May sasabihin lang ako." "Ya. Sure, sure. Hintayin mo ako diyan. I'm on my way." "Okay. Bye!" Ibinaba ko na ang phone then headed to the garden. Baka si best friend may idea kung bakit nagmu-mood swings si abnoy.

Sa garden "Best!" sigaw ni Van. Nasa malayu-layo pa siya pero kung makatili nakaka-stress! Kumaway lang ako. Pagdating niya sa kinauupuan ko, nagtanong kaagad siya. "O, anong meron?" "HmmmItatanong ko lang sana kung may idea ka ba." "Tungkol san ba?" tanong ni Van. "Si ano kasinagtataka na ako sa kanya. These past few days, nagmu-mood swings siya. Minsan, galit. Minsan, pikon. Minsan, unreasonable. Minsan naman, ang sweet." "Si Haru ba?" Nahihiya akong tumango. "Bakit, ano bang nangyari?" Kinuwento ko sa kanya lahat, pati yung kanina noong biglang nag-walk-out si abnoy. "So you mean, nasa SC Room ka. Kausap mo si Prez. Tapos, paglabas mo nakasandal si Haru sa dingding."

142

Tumango ako. "Tapos, kamo nakita kang nagba-blush, nag-walk-out?" Tango ako ulit. "Hmm" Nag-posing na kunyari nag-iisip si Van. "Teka, ano bang pinag-usapan niyo ni Prez?" "Wala, tungkol lang sa concert mamaya." "Anything else before that?" pangungulit ni Van. "Well, he kindapraised me. I look pretty daw." Napapukpok si Van sa kamay niya. "That's it!" sigaw niya. "Huh?" Nalilito na ako sa kanya, promise. "You said nanggaling ka sa SC Room, you were talking to Tyus. Then when you went out, Haru saw you blushing." "E?" Nalito ako lalo. "Ang alam ko hindi soundproof ang SC Room. Nakasandal sa dingding si Haru kay he possibly heard Tyus praise you. Plus, you went out red like a tomato na bulok na. I mean, you were blushing. So natural, malamang iisipin ni Haru na dahil kay Tyus yun," mahabang pagpapaliwanag ni Van. "So?" tanong ko ulit. "So, I therefore conclude that your Haru is J-E-A-L-OU-S," she spelled out. "Jealous?! Naka-drugs ka ba?" Van just laughed. "Bakit naman siya magseselos?" "Sa tingin mo, bakit?" balik-tanong naman ni Van. Hindi ako sumagot.

143

Nag-bell na. Tumayo na si Van. "Mauuna na muna ako, best. May klase ako, e. Ring me mamaya, okay?" Tumango ako. Bago siya umalis, Van hugged me and spoke: "Payo lang, best: stop being so blind. Wag kang manhid. Nasa paligid lang siya. Wag mong hintaying mawala siya sayo bago ka gumalaw."

144

a
Chapter Twenty-Six
"PAYO LANG, BEST: Stop being so blind. Wag kang manhid. Nasa paligid lang siya. Wag mong hintaying mawala siya sayo bago ka gumalaw." Napatingala ako kay Van. Hindi ako sigurado pero tingin ko'y may point siya. "Your Haru is J-E-A-L-O-U-S." "Your Haru is J-E-A-L-O-U-S." "Your Haru is J-E-A-L-O-U-S." Ilang beses pang nagpaulit-ulit sa utak ko yun. Si Haru, magseselos? Bakit naman? Imposibleng magustuhan ako nun. Pinilit lang siya ng mga magulang niya na pumayag sa arranged marriage na to.

145

Nilaro-laro ko ang mga daliri ko habang nag-iisip. Pero bakit parang natuwa ako nang kunti on the thought na nagseselos si Haru. Ay erase, erase. Baka gutom lang to. O baka nahawa na ako sa pagiging abnoy ni Haru. Ay, ewan! Tumayo ako and checked if my messages ba sa phone ko. May apat. Tiningnan ko kung sino. Baka kako importante. From Haru Punta ka dito cafeteria. ASAP. E? Ang angas na nga. Siya na nga nagpapapunta sa akin, ang yabang pa. "Now, tell me. Ito bang mokong na to ang nagseselos?" bulong ko sa sarili ko. I decided to go to the cafeteria. Tutal, kakain din naman ako. Dalawang oras na lang e, magsa-start na ang concert. Kailangan kong kumain kasi mamaya, buong gabi akong nasa backstage. Ka-badtrip pag class representative! Pagpasok ko, nakita ko siyang nakaupo sa may sulok na part, nakatukod ang dalawang siko sa lamesa. Lumapit ako sa kanya. I tapped the table. "Ang tagal mo." Si Haru. "Bakit? Anong kailangan mo?" tanong ko naman. May inilapag siyang plastic sa mesa. "I bought you dinner. Kumain ka. Mamaya wala ka nang time para kumain. Malilipasan ka na naman ng gutom," sabi ni Haru.

146

Napakurap-kurap ako. He bought me something to eat. "Maraming salamat," mahina kong sabi. "What? I didn't hear you," sabi ni Haru. "Sabi ko, salamat," sabi ko ulit. "Hindi ko talaga narinig. Lumapit ka nga." Psh. Tingnan mo to. Binilhan nga ako ng dinner pero pinagtripan naman ako after. Pero anyway, he still bought me something to eat. Kaya naman, lumapit ako, dun sa may tainga talaga niya para di na siya makapagpalusot. Malamang naman marinig na niya ako. Heller, ang lapit ko na kaya. "I said Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko when he pulled me closer then kissed me on the cheek. "Walang anuman," he whispered. Napatunganga ako. Dug-dug. Tumayo na siya. "Good luck mamaya, class rep. See you in the concert. Eat that. Baka himatayin ka na naman. Wala akong planong buhatin ka ulit, tabaching." Hindi ko na na-absorb nang maayos ang sinabi niya. My concern was on what I was feeling right nowthis irregular beating of my heart. Napahawak ako sa dibdib ko. May nag-aaway ata sa puso ko: ang gulo, e. (Neknek mo, neneng!)

147

Kinain ko yung bigay ni Haru. Sa fastfood lang naman to galing pero ewan ko kung bakit ang sarap ng food para sa akin. "Dahil ba gutom lang talaga ako?" tanong ko sa sarili ko. "O baka dahil..." "Baka dahil Haru bought that for you," sabi ng isang boses. Napatingala ako. It's Van. Ang lapad ng ngiti. "Hi-hindi, a!" todo tanggi naman ako. "Oh, really?" pang-aalaska naman ni Van. "Tigilan mo ako. Igagarapon kita," banta ko naman sa kanya. Van just laughed. "Bago ka himatayin diyan, tara na sa auditorium. Magsisimula na yung concert." Napatayo ako bigla. "Ay, ang concert nga pala!" "See, you almost forgot about the concert. Kinilig lang, naging ulyanin na agad," panunukso ni Van. I pinched her on the side. "Ouch" arte naman ni Van. Nagtawanan na lang kami. Nasa backstage na kami ngayon. Busy lahat ng tao. Pati kami, si Van, class representative rin, kaya aligaga kami pareho. Nagsimula na ang concert. Naghihiyawan na sa labas. I took one deep breath. OA kasi yung kaba ko ngayon. Si Mitty naman ang kakanta, hindi ako. Pero daig ko pa ang magsosolo dahil sa kaba ko ngayon.

148

Teka, nasaan pala si Mitty? I started looking for her. Natanong ko na ata lahat ng kaeskwela namin kung asan siya pero wala pa rin. Don't tell me na hindi pa siya dumarating. Malapit nang mag-perform ang college namin! Namutla ako sa kaba. Saang black hole ko hahanapin si Mitty?! Saan?! I checked all the dressing rooms pero wala siya. I tried calling her pero cannot be reached! "My God!" nasabi ko na lang sa sarili ko. Lumapit sa akin yung isang organizer. "College of Management, you're up next." Maiyak-iyak na ako sa sobrang kaba. "Where the heck are you, Mitty?" tanong ko na lang sa sarili ko. Hindi ko alam kung sino ang tatawagan ko. I scrolled through my phonebook. Nakita ko ang number ni Haru. Tinawagan ko na lang siya. Baka siya may alam kung paano to. "Hello, Haru." "O, bakit?" "College na natin ang susunod!" "O, e di mabuti. Okay na ba si Mitty?" "Yun nga ang problema. Nawawala si Mitty!" "I'll be there. Wait." Then he hanged up. "Lord, help me po" dasal ko. I saw Haru na paparating. Sinalubong ko siya. "Haru, si Mitty..." natataranta kong sabi. "Okay, calm down, calm down. We'll find a way."

149

"Pero, malapit nang matapos ang kanta ng isang college! Tayo na ang susunod!" Hindi sumagot si Haru. "Up next! College of Management!" sabi ng announcer. Namutla ako. Patay. Doomsday ko na to. Then I heard Haru spoke. "We have no choice. Tayo ang kakanta." "What?! Are you nuts?! Hindi puwede!" "We have no choice! Gusto mo bang mapahiya ang buong college natin?" tanong ni Haru. Nagsimula nang maghiyawan ang mga tao. "No! Pero mas mapapahiya ang college natin kung ako ang kakanta!" "I know you can, Azusa." "No." Nagsimula nang magbulungan ang mga tao. Wala pa rin kasing lumalabas sa stage para kumanta. "We can do this Azusa, trust me. We can do this together." "But" Hinila niya ako palabas. Pagkatungtong ko sa stage, nalula ako sa dami ng tao! "Si Azusa ba yan? Bakit siya ang kakanta?" "Marunong ba yan?" Dinig na dinig ko ang bulungan ng mga tao. Mas lalo akong nag-alangang kumanta. Pero I felt Haru grab my hand. He led me papunta sa gitna ng stage. "Sing, Zuzu. For meDon't worry, I'll be here." Si Haru.

150

Bahala na. Lumapit ako sa piano and started playing. Natahimik ang lahat. Then I started singing. Heartbeats fast, colors and promises, How to be brave. How can I love when I'm afraid, To fall, watching you stand alone, All of my doubts certainly goes away somehow. One step closer. Nanginginig ang mga kamay ko. Kinakabahan akong magkamali. Supposed to be, may magigitara sa kantang to. Pero, wala akong ibang kasama. Patay. But suddenly, I heard the sound of a guitar playing. Paglingon ko, it's Haru. He smiled at me. Ayun, nagkalakas-loob akong kumanta. I have died everyday, waiting for you, Darling, don't be afraid, I have loved you. For a thousand years, I love you for a thousand more. Akala ko, tutugtog lang siya pero I was amazed when I heard him sing, too. Naghiyawan ang mga tao. Time stands still, Beauty and oh, she is. I will be brave

151

I will not let anything take away, standing in front of me. Every breath, Every hour has come to this. One step closer. Lumapit si Haru sa akin, smiling. Parang nakalimutan kong nagpe-perform kaming dalawa sa harap ng maraming tao. Nawala lahat ng kaba ko sa dibdib. I have died everyday, waiting for you, Darling don't be afraid, I have loved you. For a thousand years, I love you for a thousand more. Naghiyawan ang mga tao. Ang lakas ng palakpakan. Lumingon ako kay Haru. He offered his hand. Tinanggap ko naman then sabay kaming nag-bow. Palakpakan ulit. Then nagexit na kami. Pagdating namin sa backstage, hapung-hapo akong napaupo. "I told you, you can do it." Si Haru. Napatingala ako sa kanya. Tumabi siya sa akin. Mamaya e, ia-announce ang best performers. Hindi na ako nagexpect na mananalo kami. E, unprepared yun, natigagal ang buo kong existence. Ugaaaa! "CR muna ako, Azusa," paalam ni Haru. I just nodded. Di ko pa rin talaga matanggap na kumanta ako sa harap ng maraming tao. Yes, I love singing pero hindi ako kumakanta pag maraming tao.

152

One more thing: Malakas pa rin ang tibok ng puso ko. Haru was looking at me the whole time na kumakanta kami. As if, ako lang ang nakikita niya. Inaamin ko, it really did warm my heart. Naputol ang pag-iisip ko nang biglang may lumapit na grupo ng mga babae. Mukhang galing sa ibang colleges. "Miss, ang galing mo. Mukhang panalo na ang college niyo," sabi ng naka-pink. "Oo nga. Tapos, bagay na bagay pa kayo ng ka-duet niyo." I pointed at myself. "Hindi naman. On the spot nga yun, e. Nakakahiya." "Talaga? Akala nga po namin, matagal na kayong kumakanta kasama yung boyfriend niyo." "No, he's just a friend," sabi ko naman. "Ganun po ba? Sayang naman. Bagay po talaga kayo." Namula ako."First year ba kayo?" Sabay silang tumango. Kaya pala di nila alam na tinutukso akong tibo dito. "Sige po. Dito na po kami. Congratulations po ulit." Tumango lang ako. Ilang beses na ba kaming napagkamalang couple? Ia-announce na ang best performer. Nasa stage kaming lahat na kumanta for all the colleges. Katabi ko si Haru na tahimik lang. There's no way we're gonna win. Magso-sorry na lang ako sa buong klase bukas. Patay ako kay Prof. nito.

153

"And the best performer is" sabi ng announcer. "The best performer is from the College of" sabi ulit niya. Ang tagal naman i-announce, gusto ko na umuwi. Nakaka-depress. Nakakahiya na rin. "The College of Management!" Napakurap-kurap ako. "We won, Zuzu!" sabi ni Haru. Parang di ko pa rin na-gets. Di ako nakapag-react! Nabigla ako nang bigla akong buhatin ni Haru at inikot sa ere. The audience cheered. "Kiss!" "Kiss!" Napanganga ako. What?! Ano to?! "Wow! The audience is cheering for the couple from the College of Management! Ang gandang couple. Talented!" sabi ng host. Naloka na talaga ako. Tuluy-tuloy sa pagtyi-cheer ang mga audience. Parang gusto kong tumalon sa stage at tumakbong pauwi. "Can you hear that? They're asking for a kiss!" sabi ulit ng host. Para akong tuod dun. Di makaimik. Naloloka na ako. The last thing I knew, hinawakan ni Haru ang balikat ko and kissed me lightly on the tip of my nose.

154

a
Chapter Twenty-Seven
THIS IS IT. Mamamatay na ako.

"A kiss on the nose! Aww, ang sweet naman! Let's give the best performer and the best couple another round of applause!" hirit ng host. Nagsigawan ang mga tao. Tapos, nagpalakpakan. Tulala pa rin ako hanggang sa nakalabas na kami ng auditorium. Pati sa kuwarto ko, di ako mapalagay. Maloloka na ako nito. Pumikit ako then hummed the song we sang earlier. Unti-unti akong hinihila ng antok.

155

He was staring right into my eyes. I'm happy he's with me. He moved closer. I felt him kiss my nose lightly. Then I heard a kid's voice. I saw Haru playing with him. They looked so cute. Habang nakatingin ako sa kanila, I realized how much I love this man. When I look into your eyes, It's like watching the night sky. Oh, a beautiful sunrise, There's so much they hold. Napaungol ako. Hmmm Kurap. Kurap. Bumangon ako at sumandal sa headboard ng kama ko. Panaginip lang pala, pero parang totoo, e. Sino ba yung batang yun? I've never seen that cute kid before. Nagkibit-balikat lang ako. Pati ba naman sa panaginip ko, nakikisuot pa rin si abnoy. Tumayo na ako at nag-ayos ng sarili. Sabado ngayon, rest day ko. Mukhang di na muna ako gagala. Nasanay na rin ako sa bahay ni Haru. Kung noong una, parang awkward, ngayon parang malulungkot talaga ako pag umalis na ako dito. Naputol ang pagmumuni-muni ko nang biglang may kumatok. "Pasok." "Ma'am, kakain na po. Baba na raw kayo." "Sige. Salamat. Susunod na ako."

156

Umalis na ang maid. Bago ako lumabas, I checked myself sa salamin. Nakakahiya naman na humarap kay Haru na parang binagyo ang anyo. Dyahe naman pag para kang nanggaling sa pakikipaglaban kay Sendong. "Wait? Bakit ako mag-aayos para sa kanya?" Tinampaltampal ko ang pisngi ko. "Magtigil-tigil ka, Azusa," saway ko sa sarili ko. Bumaba na ako. Naabutan kong nasa dining table na si Haru. He's wearing his usual "pambahay" attire. Mukhang wala rin siyang lakad, a. "Kain na." Si Haru. Tumayo na siya. "Tapos ka na ba?" tanong ko naman. "Oo, e. Bakit? Nanghihinayang kang di mo ako kasabay kumain?" He grinned. Namula ako. Pakshet. Kalimitan these past few days, palagi akong namumula. "Asa! In your dreams!" angil ko naman. "Aminin mo na kasi, gusto mo ako kasabay." "Bwisit! Saktan kita diyan, e!" "O, kalma. Ang aga-aga, suplada ka masyado." I rolled my eyes. Biglang umingay ang bahay. Napatigil ako sa pagnguya. "O, nandito na pala sila." Tumayo na si Haru. Pagbalik niya, may kasama na siyang apat na lalaki. Mukhang ka-edad lang niya. Kumakanta sila habang papasok. Pero bigla silang

157

napatigil paglingon nila sa dining table. Tapos sabay-sabay na nag-apir sa isa't isa. "Wow, dude! Sino yan?" "Puwede makipag-kilala?" Dumeretso si Haru sa kuwarto niya, mukhang may kukunin. Kaya naiwan silang apat sa living room. Agad lumapit yung apat sa akin. "Hi!" Tumango lang ako. "I'm Lance, this is Drew, this is Japhet and" "I am Ford," dugtong ng isang matangkad at mestisong lalaki. He's handsome, anyway. Tumango ako ulit. "I'm Azusa." "Wow! Ganda naman ng pangalan mo, kasingganda mo." Ngumiti lang ako. Biglang sumulpot si Mark Reynard. Tama, si Mark Reynard the chickboy. Naiinis rin ako rito, palaging sumusunod kasi sa best friend ko. I just learned na pinsan pala to ni Haru. Mas asal-abnoy nga lang kaysa sa kanya. "Oy, oy, kayo. Lumayu-layo kayo kay Azusa. Lalo na ikaw, Ford," sabi ni Mark. "Nakikipagkilala lang naman," katwiran ng nagpakilalang Lance. Hinarap ako ng nagpakilalang Japeth. "So, maaga ka ata? Bakit ang aga mo rito kina Haru at mukhang nakapambahay ka lang?" tanong niya.

158

Sasagot na sana ako nang biglang nakisabat na naman si Mark. "Dito yan natulog." "Seryoso?" tanong ni Lance. "Wow! Binata na talaga ang kaibigan natin!" tatawatawang sabi ni Drew. "Ngayon ka lang ba nakapunta sa bahay ni Haru, Azusa?" tanong naman ni Ford. Nakisabat na naman si Mark. Ano to? Spokesperson ko?! "No. Amo siya dito." Nalito ata yung apat, kaya nag-frown lahat. "She lives here," sabi ulit ni Mark. Nakita kong nabigla silang apat. "You mean? You too are living together?" sabay tanong nilang apat. "That's" Tinapakan ko ang paa ni Mark. Napatalon siya sa sakit. This time ako na ang sumagot. "Not together-together. I just live here," paglilinaw ko naman. "So you're not Haru's girlfriend? Or wife?" tanong naman ni Ford. Di ako sigurado pero parang I saw him smile in a meaningful way. "Not yet," malakas na sagot ni Haru. Napalingon kaming lahat kay Haru. He was looking at Ford. Pumagitna na agad si Lance. "Woah, woah! Chill lang, guys!" Ford laughed. "Don't worry, dude. I can see the boundaries." "Practice muna kami," paalam ni Haru sa akin. "Practice san?"

159

"Band," tipid na sagot ni Haru. Tumango na lang ako. Nasa music room ngayon sina Haru, nagpa-practice. Di ko naman marinig: soundproof, e. Nag-ikot na lang ako sa bahay. I saw a really cute painting sa isang cabinet sa gilid ng kuwarto ko. It's a cute girl na nakatalikod habang may hawak na payong. Parang familiar sa akin, pero di ako sigurado. Ang cute talaga e, kaya kinuha ko siya then binitbit palabas. Ilalagay ko to sa wall sa may living room. Naghanap ako ng mapapatungan. Di ko kasi abot. Nagtanong ako kung asan yung storage room. Baka meron dun. When I went there, may nakita akong maliit na hagdan. Mukhang intended talaga sa paglalagay ng paintings at pictures sa wall. Yun yung ginamit ko. Umakyat na ako at sinubukang ilagay ang painting. "Hmm, ang cute talaga tingnan. Ang galing ng nagpaint," sabi ko sa sarili ko. Nang makuntento ako sa pagtitig sa painting, numaba na ako. Pagtapak ko sa unang baitang pababa, di sinasadyang nadulas ang paa ko. I lost my balance. "Aaaaaaah!" impit kong sigaw. Ipinikit ko na lang ang mga mata ko. This time alam kong mahahati ang bungo ko. Biglang may mga kamay na sumalo sa akin. Nawalan din ata ng balance kaya natumba rin. "Ouch" sabi ko.

160

Pagbukas ko sa mga mata ko, nakita kong nakakunot ang noo ni Haru. "A-are you all right?" tanong niya sa akin. "Oo, pero ikaw, nadaganan kita. May masakit ba sayo?" "Okay lang ako." Hinawakan ko ang braso niya. I felt him jolt. I checked it out. May sugat siya sa braso. Mukhang tumama sa hagdan nung sinalo niya ako. "Ano ka ba? Hindi ka okay, e." Tinutulungan ko siyang tumayo nang biglang sumulpot ang mga kabanda niya. "Oy! SPG!" sigaw ni Drew. "Mamaya niyo na kami pagtripan. Tulungan ninyo akong itayo si Haru," taranta kong sabi. Lumapit naman sila. Tinulungan nila akong itayo si Haru. Pagkatapos ko ikuwento sa kanila kung ano ang nangyari naghuntahan kaagad sila. "Sa wakas! Mukhang binata na si Haru. Magpapakamatay na para sa babae," sabi ni Lance. Matapos namin mag-usap, nagpaalam na sila na aalis na muna, babalik na lang daw para dalawin si Haru. Umakyat ako sa kuwarto ni Haru, dala ang first aid kit. Hindi na ako nag-abalang kumatok pa. "Haru?" Lumingon siya.

161

"Gamutin ko muna sugat mo," sabi ko habang nakayuko. "Wag na, kunting galos lang naman. Magiging okay din to," sagot ni Haru. "Sorry talaga. Hindi ko naman sinasadyang madulas sa hagdan. Pasensiya na. Sorry. Sorry" Nararamdaman kong naiiyak na ako. Tumayo si Haru. Lumapit siya sa akin and held my chin up. "Wala kang kasalanan, okay? Aksidente yun. Itong galos na to, kaya kong tong tanggapin nang paulit-ulit, wag ka lang masaktan. Masaktan man ako, wag lang ikaw." He said it while he was staring right into my eyes. Untiunti akong kumalma. Para akong nabunutan ng tinik. "At pag namatay ka, masyadong mahal ang pagpapalibing kaya okay lang kahit nasugatan ako," pagbibiro ni Haru. Tinampal ko ang balikat niya. "Aray! Aray!" reklamo ni Haru. Nataranta na naman ako. "Asan? San ang masakit?" "Dito," sabi niya sabay turo sa balikat niyang hinampas ko kanina. Tiningnan ko naman. "Saan? Dito ba?" tanong ko habang tyini-check ko yung balikat niya. Hindi siya sumagot, kaya lumingon ako para tingnan kung bakit. Paglingon ko, he was looking at me seriously. Untiunting lumapit ang mukha niya sa mukha ko. Woooooooooosh

162

Napatalon ako sa kaba. Bakit? He blew on my neck. Nakuryente ang buo kong katawan. Napatakbo ako papunta sa pintuan niya. Naiwan siyang nakatayo habang pinipigilan ang tawa. "Uhm, mag-magluto m-muna ako." "Marunong ka ba?" tanong naman niya habang pigil pa rin ang tawa. "A-a. M-maglilinis na lang ako," nauutal kong sagot. "Bakit ka maglilinis?" "A-anoAng kalat na kasi sa anosa kuwarto ko. He he-he," sabi ko, kasabay ang pilit na tawa. Tumalikod na ako at lumabas nang walang lingun-lingun. Napasandal ako sa pinto ng kuwarto niya. Hawakhawak ko ang dibdib ko. May World War III ata sa loob ng dibdib ko. Ang lakas ng tahip, e.

Haru's Point of View Nauuhaw ako kaya ako lumabas mula sa music room. Nakita ko si Zuzu na nakapatong sa hagdan habang may tinititigang kung ano. Lumapit ako nang kunti, eksakto namang pababa na siya. Pagtapak niya sa unang baitang, nakita ko kung paano siya nadulas. Nabitiwan ko yung basong gamit ko. Napatakbo ako papunta sa kanya. On instict sinalo ko kaagad siya. Di sinasadyang tumama ang braso ko sa hagdan. Naramdaman ko ang sakit, pero hindi ko ininda. Ang mahalaga ay si Azusa. Kahit ako na lang, wag lang siya. Nasalo ko siya pero natumba ako.

163

When you love someone truly and when that person is really important to you, you would go against the six to one billion odds just to protect her, and to keep her safe. That's exactly why I caught her. Ayokong masaktan siya. She's too important, way important than anything else. Kanina nung nakatitig ako kay Azusa, nakita ko kung gaano kaganda ang babaeng nasa harapan ko. She has no idea how much I love to kiss her right there. Pero I stopped myself. Ayokong biglain siya. Natatakot akong baka pag nagpadalus dalos ako, mawala siya sa akin. Hindi ko kaya yun.

164

a
Chapter Twenty-Eight
Van's Point of View
GUSTO KONG MAG-SHOPPING ngayon, pero wala akong

makakasama. Busy si best friend, e. AnebeeDi naman masyadong busy. Gusti ko lang magka-quality time sina Azusa't Haru. HmmMagdyi-gym na lang ako muna ngayon. Pumasok ako sa banyo para maligo. Pero lumabas rin ulit kasi nakalimutan ko ang towel ko. Tanga lang. On second thought, gusto ko talaga mag-shopping, e. Uhuuuu! Kaya, para sa ikapapanatag ng nangangati kong kamay, magsya-shopping ako. Mag-isa! I was humming habang papasok ako sa banyo. Then I showered. Mga 995 years din ako sa banyo. Naghilod ako, e.

165

Mabilis akong nagbihis. Naka-hiphop attire ako ngayon, himala na! E, feel ko lang, e. Angal? "Psh. Ang hirap ng walang best friend na makukulit. Kailangan ko pa talagang kausapin ang sarili ko. Ni wala akong makasama sa pagsya-shopping," sabi ko sa sarili ko. "Tama, tama. Sobrang hirap niyan." "Talaga! Ikaw ba naman gumala na mag-isa, di nagmukha kang tanga!" sagot ko naman. "Oo nga naman. Nakakamukhang tanga yon. Ang talino mo talaga." "Alam ko. E sa maganda at matalino lahi ko, e," sagot ko ulit. "Matalino ka nga. Pero boring ang buhay pag walang kasama." "Oo nga. Naiiyak ang pagkatao ko," sagot ko ulit. "Kaya, para di boring, samahan na lang kita." "Samahan? Saan tayo" Naputol ang pagsagot ko. Teka, di ba sarili ko lang ang kausap ko?! Bakit parang iba kung sumagot?! Hinay-hinay akong lumingon sa likuran ko. Uwaaaaaaaaaa! Napatakbo ako sa may cabinet ko. "W-what t-the hell are you d-doing h-here?!" nauutal kong tanong. "Sinasamahan ka. Ulit," sagot niya habang nakapikit ang isang mata. "W-what?!" "Bingi ka?" tanong niya. "How dare you!"

166

He grinned. "G-get out!" taranta kong sigaw sa kanya. Tumayo siya. "Ayoko," he said while staring at me. Taena naman tong octopus na to, a. Ito ata yong nawawalang kakambal ni satanas! Sisipain ko na talaga to palabas! Mukhang mauuna ata akong mamamatay dito. Feeling ko minalas ako bigla. Ang ganda na ng araw ko! Letcheng frog! Paano ko ba to masisipa paalis ng bahay ko? Wait May evil plan ako. Mwa-ha-ha-ha-ha! "Gusto mo ba talaga akong samahan?" sabi ko sa mahinang boses habang lumalapit ako sa kanya. Nakita ko kung paano nag-iba ang expression ng mukha ng octopus na guwapo ay este, hudas! Mula sa pagtitig sa akin nang matiim, bumakas ang pagtataka sa mukha niya. Malamang! Ngayon ko lang to ginawa, e. Nagpa -cute ako. Mwa-ha-ha! Artista to, neneng! He cleared his throat. "Uhm, yup," sagot niya. Lumapit ako at nagsalita nang ubod ng lambing. "Mapilit ka naman. Sige na nga." Yuck! Masuka-suka ang pagkatao ko sa sinabi ko, a. Mamaya maghihilod ako nang bongga. Nakakasira ng kinabukasan! Lumapit pa ako nang bongga. I stopped when I was already kinda close. Bawal din lumapit masyado, baka matuklaw ako ng sawa!

167

Teka, hindi naman to sawa e, anaconda to. Ipapatapon ko to sa outer space! Tutal mukhang alien kung umasta, e. Ha-ha. Nakita kong nabigla siya. Then biglang ngumisi. Hudas talaga to! "Hindi mo talaga ako matiis, no?" sabi ni Mark. Halos masuka ako dun. Pinigil ko lang ang sarili ko. Kaloker ang self-confidence, a! Para matakpan ang inis ko, ngumiti lang ako. Peke nga lang. Buti mukhang di nahalata. Tanga ata to, e. Hinawakan niya ako sa bewang, then he tilted his face. Eeeeeekkk! Kalma, Van, kalma. Nakisakay ako, pero nang malapit nang maglapat ang mga labi namin, I executed my evil plan. Tinuhod ko siya. Tama. Tinuhod ko siya nang bonggang-bongga. Napaaray si Mark at natumba. Nagpagulong-gulong siya sa sakit. I stuck my tongue out! "Serves you right! Manyak ka! Mabaog ka sana!" Then nag-walk-out ako. Pagkababa ko, na-realize ko, ako pa talaga ang nagwalk-out, e bahay ko to, ha? Mabilis akong bumalik sa taas. I opened the door harshly pero wala na ang hudas. "Hmf! Baka namatay na yun, o kaya nasunog ang kaluluwa! Bwisit na octopus! Iulam kita diyan, e!" sabi ko. Nagmumukha na nga akong tanga, e. Tinawag ko si Manang Leng, ipapasabi ko na pahigpitan pa ang security. May nakakapasok na mga unggoy, e!

168

"Ma'am, sorry po. May sakit po kasi si Manang Leng," sabi ng isang maid. "May sakit? Nasan si Manang?" "Nasa kuwarto niya po." "Sige. Pupuntuhan ko na lang siya." Pumunta na ako sa kuwarto ni Manang. "Manang?" tawag ko. "Okay lang po ba kayo, Manang?" "Ay, opo, ma'am. Pasensiya na po. Nagkalagnat ako, mapapabayaan ko po ang trabaho ko." "Naku! Wag mo na po isipin yun. Magpagaling po kayo." "Naku, ma'am, maraming salamat po." "Wala hong anuman, manang. Lalabas po muna ako. Bibili ako ng gamot para sa inyo." "Marami po talagang salamat, ma'am." "Tama na po ang pagpapasalamat. Baka po malunod na ako niyan," biro ko naman. Umalis na ako. Walking distance lang naman ang pharmacy kaya hindi na ako nagsayang ng gasolina. Kailangan kong magtipid! Naks. Nasa kanto na ako nang namataan ko ang sasakyan ni Azusa. Ipinark niya ang Opel Vectra niyang matagal ko nang pinagnanasahan. Di, loko lang. Ang ganda kasi ng kulay, e. Pagbaba niya, her expression was so unusual.

Azusa's Point of View

169

Wooh! Hindi ko na alam kung anong gagawin k o! Palagi na lang akong natataranta kapag kasama ko siya. Nagmumukha akong kamatis na hinog palagi. Nagda-drive ako ngayon. Gumawa lang ako ng excuse para makaalis sa bahay ni Haru. Kailangan ko ng fresh air. Nahihirapan na akong huminga. Anak ng teteng. Papunta ako kina Van. Kailangan ko ng makakausap. Baka may words of wisdom ulit si best friend, e. Pagliko ko, nakita kong naglalakad si best friend, nakabusangot. Parang galing sa washing machine ang mukha, parang kinusot nang ilang ulit ang noo. In short, nakakatuwa siya tingnan! Joke! Actually, mukang problemado kaming dalawa ngayon. Damay-damay ba to? Bumaba ako ng car ko. "O? Bakit ang sama mong tingnan?" tanong ni Van. "Wow! Nagsalita ang babaeng mas lukot pa ang mukha sa damit na walang plantsa," sagot ko naman. Nagtawanan kami. Nakaaaa. At least, nakatawa ako ngayon. Sabay kaming napabuntong-hininga. Isinakay ko siya papuntang pharmacy pero doon sa may town na pharmacy na kami pumunta para mas malayo. Ha-ha! E sa marami akong gas, e. "O, ikaw muna. Ano bang problema mo?" tanong ni Van. "Ano kasi, best, eNasugatan si Haru dahil sa akin." "O? Nasan na siya? 50-50 ba?! Magdo-donate ako ng red blood cells!" eksaheradang tanong ni Van.

170

Sinapok ko siya sa noo. "Nakahithit ka ba ng usok mula sa sinunog na hudas? O baka naman gusto mong sunugin kita para makalanghap ka ng usok?!" angil ko. "Eto naman, nagdyo-joke lang. Di ka na kumalma. Takot ka na may mangyaring masama kay Haru, no?" "H-hindi, a! Asa!" sagot ko naman. Iniiwas ko ang tingin ko. "Oy! Nasa sinapupunan ka pa lang ng Mommy mo, kilala na kita! Hindi mo ako kayang ilagay sa bulsa mo. Alam kong naapektuhan ka na sa powers ni Haru, your love!" sabi naman ni Van sabay hagikhik. Napabuntong-hininga ako. "Nag-aaalala lang ako kasi dahil sa akin kaya siya nasugatan. Wala akong pakialam kahit hatiin man siya ni Sadako at pagpiraso-pirasuhin basta wala akong kinalaman pero iba yung kanina," litanya ko naman. "E di umamin ka rin. Kaya ka ganyan kasi nag-aalala ka. Nag-aalala ka kasi mahalaga siya. Mahalaga siya kasi iba siya. Iba siya kasiikaw na ang nakakaalam kung bakit," sabi ulit ni Van sabay halukipkip. "Mukhang naka-drugs ka lang, best," pagkakaila ko ulit. "Wow, a! Ang ganda ko pa rin kahit naka-drugs ako," sagot naman ng loka kong best friend. Nagtawanan kami. "O, ikaw naman, anong problema mo?" ako naman ang nagtanong. "Uy, change topic agad. Sabihin na kasi na yang tarangkahan ng puso mong kinakalawang na e nabuksan ni Haru!" panunukso ni Van.

171

"Tigil-tigilan mo ako, Van. Ipapakain kita sa pating," sabi ko naman. "Osiya, joke lang naman, e." "Ano nga kasi ang problema mo?" "Si ano kasi..Urgh!" sabi ni Van. "Wow! Ang linaw mong magkuwento. Sobrang naintindihan ko, best, a," pauyam kong sabi. Nakita kong kumunot ang noo niya pagkatapos napabuntong-hininga siya. Tatanungin ko pa sana si Van kung bakit nang biglang may Estrada na car na tumawid. Napapreno ako nang bigla. Phew! Saved! Nagtaka ako nang biglang bumaba si Van. Malalaki ang hakbang na lumapit siya sa sasakyang Estrada at kinatok ang bintana nito. "Hoy! Tanga ka ba?!" sigaw ni Van. Biglang bumukas ang pinto ng sasakyan. Pareho kaming nabigla ni Van. Actually, sobrang nabigla si Van. Anak ng mudfish!

172

a
Chapter Twenty-Nine
"HEY." Boink! Napaatras si Van kaya tumama siya sa akin. Muntik na ako matumba dun, a! "Ikaw pala, Van!" sabi ng lalaki. "A, oo. Ako nga," tipid na sagot ni Van. "How's my sweetheart?" nakangising tanong ng lalaki. Wait.. kilala ko to, a. Sino nga ba to? Isip-isip, Azusa. "Stop calling me that," diin ni Van. "Why would I stop, sweetheart? Don't you miss me?" tanong ng lalaki sabay hawak sa braso ni Van. Nalito ako lalo. Teka, hindi ko talaga maalala, e. Makakalimutin ka na talaga, Azusa! "Don't touch me!" asik ni Van. Hindi pa rin bumibitaw yung lalaki.

173

"Hoy! Bitiwan mo ang best friend ko! Abnoy ka!" sigaw ko. Tiningnan niya ako. "Uy, si Tibong Popcorn, babae na!" sabi ng lalaki. Nagpanting ang tainga ko. Teka, naaalala ko, merong tumatawag sa akin niyan noon. Aha! Art. He's Art Sandoval! "Adik ka ba?! Bitiwan mo ang best friend ko or else ipapa-salvage kita!" Tiningnan niya lang ako tapos tumawa nang nakakauyam. "Pakipot talaga kayong magkaibigan," sabi ni Art. "Aba!" Inis na inis na talaga ako. "Let go of my girl," sabi ng isang boses. Napalingon kami sabay sa nagsalita. Si Mark! "O, sino naman to?" sabi ni Art. Naiwan akong nagtataka. Tiningnan ko si Van. Namula siya bigla. E?! "Ako? Ako ang boyfriend ng babaeng sinasaktan mo ngayon. Now let her go, or else I'll turn you into cubes," diin ni Mark. Tumawa ng pagak si Art. "Tell me, sweetheart: San mo napulot tong asong to?" pang-iinis ni Art. Di nakasagot si Van. "I told you, let her go." Hinablot ni Mark ang kamay ni Art at hinila palapit si Van. "Hon, di ba sinabi ko sa bahay ka lang. I told you, ako nang bibili ng PK," sabi ni Mark kay Van. Para akong nanunuod ng pelikula.

174

"Ano?" takang-tanong ni Van. Nagtatakang nakatingin si Art sa kanila. "PK. Here it is." Inabot ni Mark yung maliit na colorless plastic. At muntik na akong mahimatay sa nakita kong laman nito. It's a It's a pregnancy kit!

Mark's Point of View (Kyaaa! POV ko! Mwa-ha-ha-ha!) Ang sakit nun, a. Tinuhod talaga ako. Pag ako nabaog, itatali ko siya sa puso ko. Yikes! Laswa, tol! Inabot ko na yung camera ko mula sa bintana. HmmAt least may pictures naman ako. Tumalon na ako sa bintana! Oy! Hindi ako superhero,no! Papauwi na ako nang madaanan ko yung sasakyan ni Azusa. Teka, ba't nandito si Azusa? E?! Maraming tao sa gilid ng daan. Likas akong tsismoso kaya lumapit ako nang kunti. May isang lalaki Si Azusa At si Van?! Teka, ba't hawak ng lalaki yung braso ni Van? "Ano ba, bitiwan mo ako!" Si Van. "Ba, mukhang masama to, a." Nasa gilid ako ng phar macy.

175

"PK po," sabi ng isang babae sa pharmacy. Nakita kong inabutan ang isang lalaki ng isang supot na may lamang pregnancy kit. Biglang may umilaw sa utak ko. Hmmm, tinuhod mo ako kanina. Makaganti nga. Lumapit ako sa counter. "Miss, isang pregnancy kit." Napatingin sa akin yung pharmacist. Yung expression niya na parang "E?! Ang bata pa, nakabuntis na!" Hindi ko na siya pinansin. Kumuha ako ng buong P1000. "Keep the change." Tumalikod na ako at naglakad papunta sa kumpol ng mga tao. Bumilang ako. 1 2 3 Action! "Let go of my girl." Napalingon silang lahat. "O, sino naman to?" sabi ng lalaking may hawak sa braso ni Van. Gago to, a! Sasapakin ko to! "Ako? Ako ang boyfriend ng babaeng sinasaktan mo ngayon. Now let her go, or else I'll turn you into cubes," diin ko. Tumawa ng pagak yung lalaki. "Tell me, sweetheart: San mo napulot tong asong to?" sabi ulit ng lalaking parang ulol. Di nakasagot si Van. "I told you, let her go." Hinablot ko ang kamay ng lalaki at hinila palapit si Van. "Hon, di ba sinabi ko sa bahay ka lang. I told you, ako nang bibili ng PK," sabi ko.

176

"Ano?" takang-tanong ni Van. Nagtatakang nakatingin yung lalaki sa amin. Hmm, ito na. Aarte na ako. "PK. Here it is." Inabot ko kay Van yung maliit na colorless plastic. Napasinghap si Azusa. At yung ulol na lalaki, kumunot ang noo. Gusto ko na talagang tumawa, pero masisira ang pag-aartista ko. Psh. Sayang naman. Baka magka-award ako nito. "A, so you're with this guy." Mukhang kalmado na yung ulol. "Anyway, fancy meeting you again, Van," sabi ng lalaki at sumakay na sa sasakyan niya. Pregnancy Kit lang pala ang katapat, a! Natatawa na talaga ako, e. Pigil pa rin. Nabigla ako nang bigla akong hilahin ni Van palayo sa crowd. "Ano to?! What are you talking about?!" angil ni Van sa akin. "I'm doing you a favor. Kaya wala bang thank you diyan?" kalmado kong sagot. "E, maluwag pala ang turnilyo mo sa utak mo, e! Bakit mo ginawa yun?! Akala ng maraming tao, boyfriend kita! At holy shit, akala nila, buntis ako!" "Sus, masuwerte ka nga. Maganda ang lahi ng anak mo," tatawa-tawa kong sagot. Sinuntok niya ako sa sikmura. Napa-atras ako. Ang sakit maging asawa to, a! "Bwisit! Nung nagpaulan ng kayabangan ang Diyos, sinamsam mo lahat. Pati ang huling patak ng kayabangan, nilagok mo!"

177

"Niligtas lang kita dun sa nambabastos sayo, kaya magpasalamat ka," sagot ko. Inirapan niya ako. "Ito na yung sinasabi ko sayo. I'm starting our plan. Para to sa best friend mo kaya please, cooperate," sabi ko.

Van's Point of View "Ito na yung sinasabi ko sayo. I'm starting our plan. Para to sa best friend mo kaya please, cooperate," sabi ni Mark. Plan? Wait, I remember. Kakalabas ko lang sa banyo. Paglingon ko, napasigaw ako sa kaba. "Shhh" sabi ni Mark. "What the f are you doing here?!" "I'm here to talk." "About what?! And wait, paano ka nakapasok dito sa kuwarto ko?" Walang ka-effort effort na tinuro niya ang bintana. Napanganga ako. Diyan siya pumasok?! "May lahi ka bang akyat-bahay?" "Wala. Hobby ko lang yan," bored niyang sagot. "Hobby dawWhat?! You mean, palagi mo to ginagawa?" Feeling ko namatanda ako dun, a. "Anyways, I'm here to tell you a plan." "Plan? What plan?" lito kong tanong. "We'll call this Azusa X Haru Plan," sabi niya sabay kindat sa akin.

178

Oo nga pala. Pumayag akong magpanggap na girlfriend nitong unggoy na to para magkatuluyan sina Azusa at Haru. Ganito kasi raw yun: Si Azusa, alam kong gusto si Haru pero ayaw lang tanggapin. Tangengot lang. Ang sarap igarapon tong Maria Clarang hilaw na best friend ko! Si Haru naman, feel namin na may itinatagong pagtingin kay Azusa. (Yuck! Ang laswa ng Tagalog! Ha-ha!) Yun nga kaya lang bahag ang buntot, e. Si Mark, ayaw na ayaw ni Azusa. Kaya pag ako niligawan at naging girlfriend ni Mark, siyempre di agad magtitiwala si Azusa. Kaya susunod at susunod si Azusa. Bilang cousin ni Haru si Mark, so malamang si Haru ang kakaladkarin ni Azusa para sundan kami sa kung saan kami gumala kunyari ni Mark. Sa paraang yun, magkaka -moment na sila nang bonggang-bongga! O, ha?! Mas matalino pa kami sa author! Wo-ho-ho-ho! Eeeek! Back to reality. "E bakit kailangang buntis ako?!" angil ko. "Buntis agad? Kakabili ko pa lang ng pregnacy kit, e. Magte-testing ka pa. He-he-he," pang-iinis niya. Inambaan ko siya ng suntok. "Ganon pa rin yun! Baka makarating to kina Mommy. Bakit kailangan kasi may ako'y buntis-at-ikaw-ang-ama thing pa!" "Para mas effective," tugon naman niya, then he winked. Tug-dug. Paksheeeeet.

179

Ayan, lumalapit na si Azusa, kailangan ko nang umarte. Psh. Pero para din naman to sa kanila, a. Tiis-tiis lang, Van. Para to sa best friend mo. "What is the meaning of this?!" malakas na tanong ni Azusa.

180

a
Chapter Thirty
PARA AKONG WALA sa sarili habang pauwi kina Haru. This

cant be. My best friend is in love with a Casanova! Parang kapatid ko na rin yun kaya maisip ko lang na masasaktan si Van dahil sa lalaking yun, parang gusto ko nang kumuha ng barbecue stick at tuhugin nang bongga si Mark. "What is the meaning of this?!" "Yun na yon. Kung ano ang narinig mo, that's it," kalmadong sagot ni Mark. "Oh, please. Puwedeng wag ninyo akong pagtripan? Joke lang to, di ba? Di to totoo, di ba?" Nakita ko kung paano yumuko si Van. This confirmed it. "Totoo, best. Sorry if hindi ko ipinaalam sa iyo agad," mahinang sagot ni Van.

181

Napaatras ako on impulse. Pero lumapit din naman ako para makausap si Van in private. "Best, naka-shabu ka ba? Marami namang lalaking naghahabol sayo? Bakit yang chickboy pa?" taranta kong tanong. "M-mahal ko siya, e. Wala akong magagawa," sagot naman ni Van. "Pero, Van" Humarap siya sa akin then looked at me with pleading eyes. "Please, trust me with this, Azusa. Give Mark a chance," sabi ni Van. Doon ako napahinto. Kahit siguro daig ko pa ang donyang nakakita ng suka sa higaan kung ayawan ko si Mark, wala akong magagawa kung mahal siya ni Van. Napayuko ako. Bumuntong-hininga ako. "Fine. But isaksak mo to sa lahat ng lamang-loob mo na mapapatay ko yang boyfriend mong hilaw kung malaman kong pinaiyak ka niya. I'll be watching you," sabi ko, loud enough para marinig ni Mark. Nakita ko kung paano napangiwi si Mark. Tumango naman si Van. "Urgh!" Inis kong inihampas ang unan ko. "Mapapatay ko yong apo sa singit ni satanas na yon pag nalaman kong nag emote si Van dahil sa kanya," litanya ko habang nakahiga sa kama ko. Tumawag ako sa landline nina Van. Kakamustahin ko lang. "Hello, Garcia's residence. How may I help you?" "Si Azusa po to. Si Van po?" "Ay, ma'am, si Ma'am Van po e umalis. Ngayon lang din po."

182

"Saan daw nagpunta?" "Hindi ko po sigurado pero may dala pong malaking bag, e." "Malaking bag?! May kasama ba siya?" "Ay, sinundo po siya ng isang lalaking mestiso tapos matangkad." "What?! Wala ka bang idea kung saan sila pupunta?" "Di ko po talaga alam, ma'am, e. Di po na gpasabi si Ma'am Van. Basta sabi niya po, I won't be home for a couple of days," sabi ng yaya with matching gaya-gaya pa sa boses ni Van. "Sige. Salamat." Binaba ko agad ang telepono. "Saang lupalop kaya nagpunta tong best friend ko? At magkasama talaga sila, a!" Ayokong mag-isip ng kung anu-ano pero iba talaga naiisip ko, e. Diyos ko, baka maging batang ina ang best friend ko! Maloloka na ako kakaisip kung asan. I texted her kanina pero walang response! Ipapasemento ko ang utak nito pag nakita ko tong dalawang to. Napansin ko ang laptop ko. "Teka, makapag-FB nga. Baka may hint akong makuha dito." At di nga ako nagkamali. @ Herby's Resort, Palawan. Natures too good ;) Iyan ang status ni Van. Wooooah! Nasa Palawan sila ngayon?! Napatakbo ako bigla sa kuwarto ni Haru. "Haru!" Dere-deretso ang pasok ako. Nakita ko siyang may bitbit nang dumbells. Niyugyog ko siya. "We need to go to Palawan. ASAP." "Why? Anong meron?"

183

"Si Vanat si Mark!" "What? Anong nangyari sa kanila?" "They went there together. Ang best friend ko!" "So?" "So ka nang so! So-sohin kita diyan, e!" sigaw ko. "OhOhKalma, baga mapatay mo na ako." "Sasama ka ba sa akin o igagarapon kita?!" sigaw ko. "Tatahimik ka ba o aanakan kita?!" sigaw naman ni Haru. Automatic na napipi ako. What?! Hindi magandang threat yun! "F-fine! Pupunta ako mag-isa don! Kainin ka sana ng anaconda!" sigaw ko then I stormed out of his room. Pumasok ako sa kuwarto ko para mag-empake. Mabilisan talaga. Kailangang makahabol ako sa Palawan. Baka ano nang nangyari sa best friend ko, e. Paglabas ko, tahimik ang kuwarto ni Haru. "Pfft! Manhid! Walang pakiramdam!" litanya ko. Bumaba na rin ako at nagdere-deretso sa sasakyan. Pero nagtaka ako nang makita ko si Haru sa may sasakyan. "We'll use my car," sabi ni Haru. "Akala ko ba di ka sasama? Shooo!" pagtataboy ko sa kanya. "Sasama ako, period. O baka gusto mong magkaanak nang maaga," sabi niya while staring at me. "I-ikaw naman, di mabiro. Tara na. Alis na tayo," nauutal kong palusot. Diyos ko, ayoko pa pong maging ina.

184

 Wala kaming imikan habang nasa biyahe. Gabi na nang dumating kami sa Palawan. Deretso kami sa Herby's Resort. Nag-check-in kami. Ay, si Haru lang pala. Pagod na pagod na kasi ako, e, kaya hinayaan ko lang siyang mamili ng kuwarto. "Let's go." Si Haru. Walang imik akong sumunod sa kanya. Lantang gulay na si neneng niyo, e. Room 557. Binuksan na niya, samantalang ako parang asong pagod na nakasunod lang sa kanya. Pumasok na kami. Ako, dumeretso na sa bed. UgaaaaaNaantok na ako, e. "Okay na ako. You can go to your room," sabi ko habang nakapikit. Hinihintay kong magsara ulit yung pinto. Meaning, nakalabas na siya. Pero wala, e. Kaya I slowly opened my eyes. Then I saw him na nakatayo sa gilid ng bed habang matiim na nakatingin sa akin. Napabalikwas ako. "Usog ka," tipid niyang sabi. "W-what?!" "Sabi ko, umusog ka. Matutulog na rin ako," bored niyang giit. "W-what? Doon ka sa kuwarto mo!" asik ko. "That's why I'm here. This is my room." Nalito ako. "If this is your room, nasan ang akin?" "Dito rin, kaya umusog ka." "What?! No way. Kukuha na lang ako ng ibang room. Lumukin mo tong kuwarto mo!" sigaw ko sa kanya.

185

"Go ahead," kalmado niyang sagot. Tumawag ako sa front desk. "Hello, can I take another room?" "I'm sorry, ma'am. Fully booked na po, e." Nahahapong napaupo ako sa sahig. "Umalis ka diyan! that's my bed," naka-pout kong sabi. "This is my room, kaya this is my bed. Kaya kung ayaw mong matulog, magpatulog ka," sabi ni Haru. Naiiyak na talaga ako. Dapat pala di ko na siya pinasama. Paksheeet. "Hoy," tawag ko kay Haru, pero he's not answering. Nakatulog na ata. Lumapit ako sa bed. Banayad na ang paghinga niya. Mukhang tulog na ang monster. "Paano ako nito?" Tiningnan ko yung kama. King-sized bed to kaya sobrang laki. Kahit siguro tatlo e magkakasya. Kaya kumuha na lang ako ng gabundok na unan at nilagay sa pagitan namin. "Neknek mo. Bangungutin ka sana!" mahina kong sabi. Then I closed my eyes. He was staring right into my eyes. I'm happy he's with me. He moved closer. I felt him kiss my nose lightly. Then I heard a kid's voice. I saw Haru playing with him. They looked so cute. Habang nakatingin ako sa kanila, I realized how much I love this man. When I look into your eyes,

186

It's like watching the night sky. Oh, a beautiful sunrise, There's so much they hold. Kinapa ko ang phone ko sa ulunan. Ang eeeengayy mo, cellphone ka. Naantok pa ako. Unti-unti kong binuksan ang mga mata ko. Para akong tinakasan ng dugo sa una kong nakita at sa posisyon namin ni abnoy. He's still sleeping, his face an inch away from mine, his hands on my waist at akoako Nakasuksok sa dibdib niya! Namilog automatic ang mga mata ko. Nakatulala lang ako habang nakatitig sa mukha ni Haru habang natutulog. He sleeps like a baby. Akalain mo? Ang bait ng mukha pag tulog! Then he suddenly opened his eyes. "Dim nang kunti, please" sabi ni Haru. Napakurap-kurap ako. "What?" "Sabi ko, dim nang kunti. Masyado kang bright-eyed. Nakakasilaw," sabi ni Haru sabay ngisi. "W-what the hell" Tinangka kong tumayo pero di ko nagawa. Nakadagan ang paa niya sa dalawa kong paa. Feeling ko, kamatis na triple na ako sa pula. "Alis..." "Bakit? Ayaw mo ba akong katabi?" "Yuck! Nakakasuka kang katabi, abnoy!" sabi ko naman. "Ganon ba? E kanina nga kung makasiksik ka sa akin, parang pusang naghahanap ng nanay, e," pang-iinis niya. "Ganon?! E kung dukutin ko kaya yang mata mo!"

187

"Kahit dukutin mo pa to, sayo pa rin ako nakatingin," sabi niya sabay ngisi. Hudyo talaga to. Kinurot ko siya sa braso. Diniinan ko pa talaga para mamatay na tong hudas na to! "Aww! Aray! Ouch!" sigaw niya. "Ano ka ngayon?! Gusto mo igarapon kita? Tapos itapon kita sa ilog ng pating?!" pananakot ko sa kanya. Imbis na matakot, tumawa pa ang hudyo! "Okay lang. Pero bago mo ako patayin, aanakan muna kita. Sayang naman ang lahi ko," seryoso niyang sabi. Napanganga ako. "E, sabog ka pala, e." Sinipa ko siya nang ubod ng lakas kaya nahulog siya sa kama. Mabilis akong tumayo at sumandal sa pintuan. "Bahala ka sa buhay mo, abnoy ka!" sigaw ko tapos nag-walk-out na ako. Bwisit sa buhay. Pumasok ako ulit sa kuwarto nang masiguro kong wala siya. Nag-shower lang ako tapos nagbihis ng jogging-attire. Masarap mag-jogging, e. Naka-earphones ako habang nagdya-jogging. Nakakatuwa yung music, e. Pagkatapos kong mag-jogging, I decided na maglakad-lakad muna sa dalampasigan. "Haaay, hindi ko pa rin nakikita kung nasan sina Van ngayon. Baka ano nang nangyari sa best friend ko! Baka nasa drum na yun ngayon. O baka naka-hang sa tuktok ng Mt. Everest na nakatiwarik!" sabi ko sa sarili ko. Dahil sa naisip ko, lalo tuloy akong nag-alala.

188

Naupo ako sa buhanginan at tumingin sa papasikat na araw. Naalala ko bigla yung panaginip ko. Parehong -pareho dun sa una kong napanaginipan. Mas lalo na akong nagtataka kung sino ba yung bata dun. Napasinghap ako. Di kaya mabubuntis talaga ako?! Bruhilda ka, Azusa. Di ako papayag na mabuntis! Lalo na pag kasing hudas ni abnoy ang ama! Tumingala ako, tapos huminga nang malalim. Paglingon ko sa kanan ko, may nakita akong dalawang taong naglalakad, magka-holding-hands. "Wow, ang sweet," nasabi ko sa sarili ko. Pero habang papalapit sila nang papalapit, may nabubuong realisasyon sa utak ko. That hairAnd that shirt Whaaaaat?! Bigay ko yang shirt na yan kay Van! Napatitig ako sa papalapit na couple. Si Van! Nataranta ako. Makikita nila ako. Wala akong matataguan! Patay. Kitil na kitil!

189

a
Chapter Thirty-One
SI VAN!

Nataranta ako. Makikita nila ako. Wala akong matataguan! Patay. Nag-isip ako ng puwedeng gawin para di nila ako makita. Kung tatayo ako at tatakbo palayo, mas lalo nila akong mapapansin. Kung uupo lang din naman ako dito, makikilala rin nila ako. Papa God, tulungan mo po ako. Magagalit sa akin ang best friend ko pag nalaman niyang sumunod ako para tiktikan sila! Sobrang lapit na nilang dalawa. Doomsday ko na to! Naririnig ko na yung pag-uusap ng dalawa. "Babe, tabi tayo ulit mamaya, a." Boses ni Mark. Ang sarap sapukin! Kung di lang ako nagtatago dito, inundayan ko na to ng suntok.

190

"E? Ang kulit mo." Boses ni Van. Naku! Mahabagin. Mukhang naimpluwensyahan na niya ang best friend ko! Sinasabi ko na nga bang masamang damo talaga tong pinsan ni abnoy! Magpinsan nga sila! Pigilan niyo ko, sasaksakin ko to ng kuko ko! "Teka, that girl looks familiar." Boses ni Van. Oh my vegetable! Mukhang mabubuking na ako. Naramdaman kong may lumapit sa akin. Ipinikit ko na lang ang mga mata ko nang mariin. Nandito na si Van ipapatapon na ako nito sa ilog Pasig! Pero nagtaka ako nang biglang may tumabi sa akin at hinawakan ang magkabila kong pisngi. Napadilat ako on impulse. Bago pa ako nakahuma, he brushed his lips on mine. "Ay, mali pala. Akala ko best friend ko. Pero di naman yun nakikipaghalikan, e." Boses ni Van sabay tawa. "Tara na, balik na tayo sa cottage. Nagugutom na ako, e." Magkadikit ang mga noo namin. He was breathing in an improper way. Samantalang ako, nakatulala lang. "Saved," sabi niya sabay hingang-malalim. Pinakawalan na rin niya ako. Doon ko na na-absorb lahat ng pangyayari. Ramdam ko ang pag-akyat ng dugo sa mukha ko. He H-he kissed me! W-hy the hell did you do that?!" angil ko habang nakatakip ang palad ko sa bibig ko.

191

"Para di ka makilala ng best friend mo." "Pero bakIt mo ako hinalikan?!" "The same reason." "What?!" Tumayo siya at naglakad pabalik sa hotel. "And because I want to, Azusa Minorin." Then he continued walking away. Dug-dug Dug-dug Dug-dug It can't be

Vans Point of View "HmmmMukhang nandito na sina Azusa." Sinadya talaga naming mag-iwan ng hint kung nasaan kami. Alam kong susunod si Azusa, at masisimulan na namin ang drama. I checked out sa front desk kung nag-check in na ba sila. "Hmm, iisang kuwarto, huh?" sabi ni Mark. "Sigurado ka ba sa ginagawa natin, huh?" tanong ko kay Mark habang nakataas ang isang kilay. "Well, ito lang alam kong way para mapadali na maging sila. Ikaw? May alam ka bang paraan na mas madali?" I shook my head. Tigasin kasi tong si Azusa. Kahit may nararamdaman na, deny pa rin nang deny. Anebeee. Nag-unat si Mark. "Hmm, since nandito na tayo, let's might as well enjoy. Sayang naman pera ko, no. Ako ang gumastos lahat," giit niya.

192

"E, adik ka pala, e. Malamang ikaw ang nagyaya kaya ikaw dapat ang gumastos," nakapamaywang kong sabi. "HmmmMasakit pa rin sa bulsa yon, no," reklamo ni Mark. "Psh. Ang damot mo! Babayaran kita, wag kang magalala!" angil ko. "Okay lang. Dali, tara na sa kuwarto." "Bakit?" nagtataka kong tanong. "Maniningil na ako," sabi ni Mark sabay ngisi. "A-ano?" "May utang ka, di ba? Kaya pasok na. Maniningil na ako." Tinaasan ko siya ng kilay. "E, kung ayaw ko?" Tumawa si Mark. "Ayaw mo ba?" panunukso niya. Tinadyakan ko siya nang malakas. "Gusto mong mabaog nang tuluyan?!" asik ko sa kanya. "Oy, joke lang! Loko lang yun." Then he held my hand. Napasinghap ako. "T-teka, san tayo pupunta?" "Sa dalampasigan," sabi niya sabay kindat. Napasunod na lang ako. Malamang naman, e hila-hila niya ako, e. Habang naglalakad kami papunta sa dalampasigan, feeling ko andaming nakatingin sa aminspecifically, girls. "Are they two together?" bulong ng isa. (Bulong yun, a!) "The boy is too handsome for her," litanya ng isa. Psh. Tatadyakan ko to sa mukha!

193

"Bwisit. Bitiwan mo nga ako. Pinagtitinginan na tayo, e." Lumingon siya then stopped walking. "Bakit ko bibitawan ang kamay ng girlfriend ko? Masama bang ipakita na masaya ako na kasama ka?" malakas na sabi ni Mark. Malakas. As in, sobrang lakas na naglingunan na sa aming lahat ang mga tao. Nakakahiyeeeee. Kinaladkad ko siya palayo sa mga tao. "What are you talking about?!" "I'm talking about us," sabi niya sabay ngiti. Kinurot niya ang pisngi ko sabay sabing, "Ang ganda ng girlfriend ko." At naglakad na ulit. Nag-init nang sobra ang mukha ko. Paksheeeeet, mukhang imbis na ang best friend ko ang ma-in love nang tuluyan, ako ata ang manganganib. Matagal bago ako sumunod sa paglalakad. Pero biglang tumigil si Mark at tumakbo pabalik sa kinatatayuan ko. "Guess who's here," sabi niya sabay ngiti. "Sino?" tanong ko. Nang sundan ko ang direksiyon na tinuturo niya, nakita ko si Azusa. OyMukhang simula na ang operation. Hinawakan ni Mark ang kamay ko at hinila ako nang marahan. Nang malapit na kami sa kinauupuan ni Azusa, bigla siyang nagsalita. "Babe, tabi tayo ulit mamaya, a." Nanghilakbot ako sa sinabi ni Mark. Walanjong lalaki to! Pinagmumukha talaga akong maharot!

194

Pero kinalma ko ang sarili ko. Kailangang masimulan ko na yung plano para makaalis na kaagad kami dito't mawala na si Mark sa sistema ko. "Ang kulit mo talaga..." pagsakay ko naman. Yuck, halos isuka ko na yun, a. Squishy...! I saw Azusa jolt. Mukhang narinig ang pag-uusap namin. Malamang, gustung-gusto na niyan kaming sugurin at itumba si Mark dahil sa kalandian nito. Ay, pati pala ako. He-hehe. Palapit na kami nang palapit. Nakikita kong itinatago ni Azusa ang mukha niya. Halatang ayaw niyang makita namin siya. Pero nang sobrang lapit na namin, natigagal kami. Haru sat right next to Azusa and kissed her right there. "Ay, mali pala. Akala ko best friend ko. Pero di naman yun nakikipaghalikan, e," sabi ko. Sinadya kong lakasan para marinig nila. "Tara na, balik na tayo sa cottage. Nagugutom na ako, e." Then I pulled Mark back.

Pagdating sa cottage "Did you see that?!" tili ko. He smiled. Dahil sa tuwa ko, di sinasadyang napatalon ako ng yakap kay Mark. Pero napalayo rin ako sa sobrang hiya. Kahiya ka, dude! "Sorrynatuwa lang ako nang sobra. Wag kang mag isip ng kung anu-ano," sabi ko nang hindi tumitingin sa kanya. "I'm not thinking of anything unusual. Ang alam ko lang, niyakap ako ng girlfriend ko. Wala namang masama dun, di ba?" he said, smiling.

195

Dug-dug. Waahh, yung puso ko, sumama sa Milo Marathon. Best friend, sorry mukhang tama ang hinala mo. Madadagdag ako sa listahan ng Mark na to.

196

a
Chapter Thirty-Two
"AND BECAUSE I want to, Azusa Minorin." "And because I want to, Azusa Minorin." "And because I want to, Azusa Minorin." Ugaaaa, hindi ako mapalagay! Kaninang umaga pa yun nangyari. Gabi na ngayon, pero di pa rin ako maka -get-over. Nagpagulong-gulong ako sa kama ko. Mali, sa kama namin ni abnoy. Psh. Wala na akong choice kundi makipagshare ng kama. E, mas mabuti na yun kesa matulog sa sahig, di ba. "Urgh!" Tumayo ako at humarap sa salamin. Maglalakad-lakad na lang ako sa resort. Mukhang may event dun sa main stage. Wala pa si Haru. Nasan na kaya yun? Hindi ako makatulog kasi hindi ko na siya nakita mula kanina. Baka kinain na yun ng pating...o baka dinala ng mga shokoy. Maygaaad!

197

Lumabas na ako sa kuwarto at binaybay ang buhanginan. Hmmmang ganda ng dagat. "Azusa?" Napalingon ako. "Tyus?" Lumapit siya sa akin at akmang ita-tap ang ulo ko. "I just hate it when other people taps your head," sabi ng isang boses sa utak ko. Umiwas ako bigla kaya sa braso ko lumanding ang kamay ni Tyus. Nakita kong nabigla siya, pero pati ako nabigla sa naging reaction ko. "Ow, I'm sorry," sabi ni Tyus. "No, ako ang dapat mag-sorry," sabi ko naman. "Ano lang kasi, naalala ko lang bigla yung sabi ng isang tao na ayaw niyang may ibang tumatapik sa ulo ko." Tapos napahagikhik ako. "A, let me guess: Si Haru yan, no?" "H-hindi a-a" pagkakaila ko. "C'mon, Azusa. Halata, e. Kung salamin lang ako, kanina pa dapat ako nahawa sa kapulahan mo," sabi niya tapos tumawa. Umiwas ako ng tingin. Tinapik niya ako sa balikat at sinabing, "Good luck on you two. I wish you all the best." Tango lang ang sinagot ko. Aalis na sana si Tyus nang bigla akong may naalala. "Teka!" pigil ko sa kanya. Lumingon si Tyus. "Ano pala ang ginagawa mo dito?" "Namamalengke, ineng," pagbibiro ni Tyus.

198

I pouted. "Di, loko lang. My family owns this resort kaya madalas ako dito." "Wow! Ang yaman mo, a!" "Hindi ako, sina Mommy at Daddy ang mayaman," sabi niya sabay ngiti. "Ganon pa rin yun," litanya ko. Tumawa lang si Tyus at nagpaalam na. "Oh, before I go, Azusa, I just want to tell you three things." Si Tyus. Tumango ako. "One, listen to the rythm of your heart. Pakiramdaman mo kung ano ang laman niyan. Two, for once, allow other people to make you happy. And three, wag mo siyang baliwalain. It's not everyday that you'll meet a person whose mere presence is enough to soothe your pain." He smiled then he left. Wala mang pangalang binanggit ang magpapari atang si Tyus, sa puso ko alam ko kung sino: Si Haru. Tama nga bang hayaan ko siyang tuluyang maging parte ng buhay ko? Bahala na. Naglilibot pa rin ako ngayon. Marami-rami ring tao ngayon. Mukhang sikat talaga tong resort nina Tyus. Bigtime na si Tyus, a. Ipa-kidnap ko kaya yun para madagdagan ang allowance ko.

199

Pero totoo lang, naapektuhan ako sa sinabi ni Tyus. Alam kong may point siya. Second year college na ako pero hanggang ngayon wala pa rin akong boyfriend. Lalo na noon, e mas mukha pa ata akong lalaki kesa sa lalaki, e. Pero si Haru, kahit gaano ako kamaldita, di pa rin siya lumayo sa akin. Gusto ng parents namin na kami ang magkatuluyan. Noong una ko siyang makita, sobrang BV na BV ako sa kanya. Di ko nga lubos maisip na magiging fianc ko tong abnoy na to. Nagbuntong-hininga ako. Galit talaga ako sa kanya, pero bakit parang pag kasama ko siya nagwawala ang puso ko? Blag! Napahawak ako sa bewang ko. Aray naman. May nabangga ata ako. Kaya nga lang ako ang natumba. Pagtingala ko, may lalaking nakatayo sa paanan ko. "Bryle?" "O, ikaw pala yan, tibo. Pasensiya na kung nabangga kita. Lumulutang ka kasi sa alapaap habang naglalakad. In short, tanga ka." Nagpanting ang tainga ko. Tumayo ako at sinikmuraan siya. "Tarantado ka pala, e. Ikaw na nga nambangga, ikaw pa ANG maangas!" angil ko sa kanya. Hindi ininda ni Bryle yung suntok ko. Sa halip ngumisi pa siya nang nakakaloko. "Gandang-ganda ka siguro sa sarili mo ngayon, tibo? Sige, i-enjoy mo muna yang atensyon ni Haru mo. Dahil pag bumalik si Bree, sigurado akong sa kangkungan ka pupulutin. Ay, hindi pala, ewan ko lang kung

200

may pupulot pa ba sayo pag iniwan ka ni Haru." Tapos tumalikod si Bryle. Naiwan akong nalilito sa mga sinabi niya. Atensyon ni Haru? At sino si Bree? Inhale, exhale, Azusa. Pampawala ng stress. Napagdesisyunan kong bumalik na sa kuwarto ko. I mean, kuwarto namin. "Azusa, wag mo i-boobs yung mga sinabi ni Bryle. Nandito ka hindi para dun kundi para sa best friend mo kaya umayos ka," sabi ko sa sarili ko. Naglakad na ako pabalik. Nakapatay ang ilaw sa kuwarto kaya malamang patay na patay na sa tulog si abnoy. Binuksan ko nang hinay-hinay ang pintuan. Nakita kong natutulog na si Haru. "Pfft. Sarap na sarap ka sa tulog mo, huh? Di mo man lang ako hinintay, tapos ako kanina di makatulog kasi wala ka pa," litanya ko. Malakas ang loob kong sabihin yung nararamdaman ko ngayon kasi tulog naman si Haru. Malamang, di na niya ako maririnig. Kumuha ako ng isang makapal na bedsheet at inilatag yun sa sahig. Pagkatapos, nilagyan ko ng gabundok na unan. Bago ako humiga, sinulyapan ko muna si Haru. "Psh. Iyo na yang kama mo. Ayokong matulog malapit sa taong walang paki. Nakakainis ka." Humilata na ako na parang starfish sa sahig na may sapin. Dahil sa pagod ay nakatulog na ako agad.

201

Haru's Point of View Nang masiguro kong tulog na si Azuza, hinay-hinay akong bumangon at sinulyapan siya. Natutulog siyang nakakakunot ang noo. Si Azusa talaga, pati sa pagtulog, problemado pa rin. "Pfft. Sarap na sarap ka sa tulog mo, huh? Di mo man lang ako hinintay, tapos ako kanina di makatulog kasi wala ka pa." Nabigla ako nang marinig kong sinabi yun ni Azusa. Actually, talo ko pa ang gising. Di ako natulog, I was just pretending to be. Hinintay ko talagang makabalik si Azusa sa kuwarto. Nang makaulinig ako ng mga yapak, agad kong pinatay ang ilaw at nagtulug-tulugan. Di sa natotorpe ako, basta ayaw ko lang malaman niyang hinihintay ko siya. "Psh. Iyo na yang kama mo. Ayokong matulog malapit sa taong walang paki. Nakakainis ka." Boses ni Azusa. Ilang sandali lang ay naririnig ko na ang banayad niyang paghinga tanda na tulog na siya. Bumangon ako and saw her sleeping on a mat na nakalatag sa sahig. Umupo ako sa tabi ng higaan niya. I touched her cheek. "Di mo lang alam kung ilang oras ako naghintay sayo." Tapos binuhat ko siya and transferred her on the bed. I won't allow the woman I love to sleep on the floor. "Hmmmabnoy..." sabi ni Azusa habang nakapikit. She's dreaming.

202

Napangiti ako. "Tawagin mo na akong abnoy o ano man, at least itong abnoy na to, mahal na mahal ka." I leaned towards her and planted a kiss on her nose. Sinulyapan ko siya ulit at humiga sa kinahihigaan niya sa sahig kanina. "Actually, hindi lang ilang oras kitang hinintay. Taon, Azusawalong taon kitang hinintay. And I won't mind waiting for a hundred years just to make you mine."

203

a
Chapter Thirty-Three
"MOMMY, LALABAS PO muna ako. Pupunta po ako kina Japheth," paalam ko kay Mommy. I'm Yoshida Haru Rodriguez, fourteen years old. Nasa high school na. Nakatira ako sa isa sa pinakamalaking subdibisyon dito sa Manila. My parents, they own companies. They give me what I need; they provide me with all material things. Kaya maramihindi, halos lahat pala ang nagsasabi na sobrang suwerte ko raw. Pero di ko ramdam yun. Masyado silang busy sa kanya-kanya nilang buhay. I grew up with four friends and a cousin. Si Drew, ang pinakamaginoo sa amin. Tahimik rin siya kaya minsan napagkakamalang wala dahil madalang lang magsalita. Si Lance, ang pinakamadaldal at maingay. Kahit saang kanto mo yan ilagay, may makakausap yan. Si Japheth, ang isa sa mga best friends kong mahilig maglaro ng basketball. MVP na nga kahit

204

fourteen pa kami. Si Ford, ang pinakamahilig mamingwit sa ilog ng karimlan. Ha-ha! I mean, masyadong lapitin ng babae. At si Mark, ang pinsan kong chickboy, halos araw-araw kung magpalit ng girlfriend. Pero magkasundo kami, di dahil babaero rin ako pero dahil pareho kami ng kalagayan. Parehong business-minded ang parents namin, kaya kalimitan naiiwan kami sa pangangalaga ng mga yaya. Sabado ngayon. Malamig ang panahon, pero di ko alintana. Gusto kong pumunta kina Japheth. Makikipaglaro ako ng basketball o di kaya tutunganga na lang sa kanila. Di hamak naman na mas boring sa bahay kaysa kina Japheth. Naglalakad na ako sa malapad na kalsada ng subdibisyon. Malapit lang naman ang kina Japheth kaya di na ako nagpahatid. Malapit na ako sa bahay nina Japheth nang biglang may nakita akong batang babaeng nakaupo sa gilid ng kalsada, nakalugay ang mahaba at medyo kulot na buhok at may bangs na ang cute tingnan. Nakatitig siya sa kawalan. Tiningnan ko nang maigi yung bata. Parang sobrang lalim ng iniisip, e. Tapos nakita kong yumuko siya at ipinatong ang ulo sa dalawa niyang tuhod. Marahang yumuyugyog ang balikat niya. Sobra akong nagtaka. Imbis na dumeretso kina Japheth, naglakad ako papunta sa kinauupuan niya. "Bata, umiiyak ka ba?" tanong ko. Hindi siya sumagot. Sa halip umiba siya ng posisyon. Nakatalikod na siya ngayon sa akin at marahang humihikbi. "Wag ka nang umiyak. May solusyon yang problema mo."

205

Ni hindi niya ako tinapunan ng tingin. Nanatili lang siyang nakayuko na parang walang kausap. "Kung makakagaan ng loob mo, puwede mong sabihin sa akin ang problema mo," marahan kong sabi. She just shook her head without looking at me. "Kung ganon, aalis na ako. Kaya mo yan," sabi ko sabay talikod. Pumunta na ako kina Japheth, pero naglalaban pa rin sa utak ko kung aalis ba ako o sasamahan ko yung batang babae. Gumagabi na rin kasi. Nasa kuwarto kami ngayon ni Japheth, naglalaro ng PlayStation. Unti-unting narinig ko ang patak ng ulan. Lumalakas na siya. Napatingala ako sa kisame. Napabuntong-hininga. "Nandun pa kaya yun sa daan?" salita ko. Litong lumingon sa akin si Japheth. "Ano ba yang pinagsasabi mo? Nalipasan ka ba ng gutom?" "No," tipid kong sagot. Biglang binundol ng kaba ang dibdib ko. On impulse, tumayo ako at nagtungo sa pintuan. "Wait. San ka pupunta, tol?" tanong ni Japheth. "To her." Tuluy-tuloy akong lumabas sa bahay nina Japheth at patakbong tinungo ang lugar na kinakitaan ko sa bata kanina. At di nga ako nagkamali. Nasa gilid pa rin siya ng daan, nakayuko sa ilalim ng ulan. Di ko alam pero parang sa oras na yon, ramdam ko ang sakit na nararamdaman ng bata. Lumapit ako sa kanya at ipinatong ang suot kong jacket sa ulunan niya. Pero useless pa rin, basa na kami.

206

Napatingala siya. That's when I saw her face. That very moment it seemed like my heart stopped beating. Apparently, magkaharap lang pala ang bahay namin ng bata. Nalaman ko noong hinatid ko siya. I also learned na, like me, yaya lang ang nag-aalaga sa kanya. I felt her pain. Her name is Azusa, Azusa Minorin Villarial. She only knows me by my nickname which is Shida. Parang nakaligtaan ko na nga ring sabihin sa kanya ang buo kong pangalan. Mula noon, araw-araw kong inaabangan ang paglabas niya sa bahay at pagkaway sa akin. May isang beses nga, I even painted her.. nakatalikod siya but still really adorable. Somehow, that made my day complete. Pero this day was different. Today, hindi siya lumabas para kumaway sa akin. Sa halip lumapit siya sa akin para para sabihing aalis na sila kinabukasan. "We're moving. Salamat sa lahat ng tulong mo, abnoy, a." She called me that since day one. That word sounds like music to my soul. I managed to hide my despair sa pag-alis nina Azusa. Bago sila tuluyang umalis, may inabot siyang papel sa akin. Tumalikod na siya pero bigla ko siyang pinigilan sa braso. "Hmm?" tanong niya. "U-uhYou take care, okay? Wag kang maliligo ulit sa ulan," sabi ko sa kanya.

207

"Unless kasama kita?" tanong niya. "Unless kasama mo ako." Then I patted her head. Binuklat ko yung papel na walong taon nang nasa akin. Dear Shida, Hoy, abnoy, payatot! Salamat sa lahat ng tulong. Sorry kung nagmamaldita ako minsan. Actually, palagi talaga akong maglalakdita oag ijaw amg jasala jn. HAHA :P Pero salamat talaga sa pangsesermon sa ajim oag magtatamga-tangahan ako. Shidahintayin mo ako, ha. Babalik ako, PRAMIS. Babalik ako. Maliligo tayo ulit sa ukam. Pag waka ja oagbakij jn, isusuloa jn lahat ng lalaking may pangalang katunog ng pangalan mo! Hahaha. XD Mandamay ba naman. Sige na. Basta, hintayin mo ako, ha. Ipapasakvage jita oag di ln ajn hihimtayim. Bye, bye! Azusa

208

Bumuntong-hininga ako. Tiniklop ko na ulit yung sulat at inilagay sa pitaka ko. Sakto namang bumukas yung pinto at iniluwa nito ang babaeng nang nagpaulan ng kasupladahan ang langit ay sinalo ata lahat pero kahit ganon, mahal ko pa rin. Nakataas ang isang kilay niya habang nakasandal sa pinto. "Abnoy." "Hmm?" tanong ko. "Breakfast." "Okay." Tumayo na ako para sumunod. Nagpatiuna siya papunta sa front cottage. Nakasunod lang ako sa kanya. Pero biglang humarap sa akin si Azusa na nakapamaywang. "Why are you following me?!" "Breakfast," tipid kong sagot. "Sa iba ka na lang mag-breakfast! Shoo!" "Gusto ko dito." "E, alis na! Ayokong nandito ka!" "Ayaw. Gusto ko yung food dito." "Basta. Wag ka dito." "Resort mo ba to?" tanong ko. "Hindi, " sagot ni Azusa. "Then I can eat here. Walang pakialamanan." Humarang siya sa dinaraanan ko. Nilampasan ko lang siya. Gutom na ako, e. "Abnoy! Alis!" sigaw niya sa akin. "Ikaw naman ang kumaladkad sa akin dito, di ba?" sagot ko kay Azusa.

209

"Hoy! Walang pumilit sa iyong sumama!" asik niya sabay kurot sa braso ko. Iinisin ko na sana ulit si Azusa nang biglang "Best friend?" sabi ng isang boses. Sabay kaming napatigil na Azusa. Uh-oh.

210

a
Chapter Thirty-Four
"BEST FRIEND?" Napatigil kami sa pagbabangayan ni Haru. Daig ko pa ang ipinako sa kinatatayuan ko. Slow motion akong napalingon at shooooooot, si Van nga ang nakatayo sa likod ko habang nakakunot ang noo. Nasa tabi niya si Mark at nakangiti. "U-uy, best..." mahina kong sabi. "Anong ginagawa mo dito? O baka tamang sabihin kong ano ang ginagawa niyo dito?" diing sabi ni Van. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. "Nagbabakasyon din ba kayo together?" sapaw ni Mark. Ting! Tama! I can use that as an excuse! "Ay, o-oo" nauutal kong sabi sabay hila kay Haru. Kumapit ako sa braso niya at tiningnan siya. Nakakunot ang noo ni Haru. "Di ba, Haru? Nagba-bonding lang kami, you

211

knowmalapit nang matapos ang break from school kaya nilubos-lubos na namin. Right, Haru?" Kinurot ko ang braso ni Haru at tiningnan siya nang matalim dahilan para mapaigtad siya. "Yep! That's right," tugon ni Haru. Kumawala siya sa pagkakahawak ko at hinawakan ako nang mahigpit sa bewang. Nanindig bigla ang mga balahibo ko. UwaaaaaAng lakas ng tibok ng puso ko. e. "Ay, ganon ba? Akalain mo nga naman. Pareho pa talaga tayo ng napiling resort," sabi ni Van. "Coincidence, I guess," pagkakaila ko naman. Abut-abot ang dasal ko na di na sana magtanong pa si Van dahil baka malagutan na ako ng hininga sa kakasinungaling ko. "Okay, let's drop that. Since nandito na rin lang kayo, insan, why don't you join us? Maga -island hopping at swimming kami mamaya, di ba, babe?" giit ni Mark. Tango ang isinagot ni Van. Hmmm, mukhang okay lang si Van kasama si Haru. Actually, blooming nga siya ngayon. Don't tell me, naging stick-to-one na si Mark? Magpapa-party ako sa Bermuda Triangle pag nangyari yon. "What do you think?" Si Mark ulit. Tatanggi na sana ako nang biglang magsalita si Haru. "Game." Napahawak na lang ako sa sentido ko. Ano na naman tong napasok namin ni abnoy na to.

212

"Best!" tawag ni Van sa akin. Kakalabas ko lang galing sa cottage. Nasa dalampasigan sila ngayon. Naka-shorts si Mark at Haru with flower prints. Summer na summer ang feeling ng mga damuho! Si Van naman, ang hot sa suot niyang one-piece swimsuit. Kahit kailan talaga pag ganitong nasa beach kami, agaw-pansin talaga si Van. Daig pa ang supermodel sa kagandahan ng katawan, e. Nagpunta na ako sa dalampasigan. "Okay! Swimming na tayo!" energetic kong sigaw. Para akong nakalunok ng speaker sa lakas ng boses ko. Nagtaka ako nang sa halip na makisaya at makisakay sa pagka-energetic ko ay lumingon ang lahat ng nasa dalampasigan sa akin. Some even looked at me from head to foot. Napatigil ako. Bakit? May dumi ba ako sa mukha? May demonyo ba sa likod ko? Nasa likod ko ba si Lolong?! "Look at her. Baka mamaya niyan, mag-pajama na yan habang naliligo. O baka nga magsuot pa yan ng kumpletong pantulog," narinig kong sabi ng naka-two-piece na babaeng mukhang paa. Pfft! Parang ang ganda-ganda, kung makapamintas! Sungalngalin kita diyan, e. Isa-salvage ko na sana yung babaeng mukhang feet kaya lang mabilis akong hinila ni Van pabalik sa cottage. "Bakit? Anong problema?" taka kong tanong kay Van. "Are you seriously gonna wear that sa swimming?!" angil ni Van.

213

"Oo. Bakit? Okay naman to, e. Lalamunin ba ako ng dagat kung ganito ang suot ko?" sabi ko sabay tingin sa suot ko ngayon. I was currently wearing an above-the-knee shorts at maluwag na shirt. Pagharap ko kay Van, lukot na lukot ang mukha niya. She gave me the wear-that-and-itatakwil-kita look. "Seriously, best?!" diin ni Van. "Stop giving me that look, Van," dabog ko. "I won't stop giving you this look unless you change into a proper swimming wear," lintanya ni Van. "Wala akong dala, e" pag-amin ko. "Pano nangyari yun? Di ba nandito kayo for a vacation? Helloler? Resort to. Malamang naman siguro may plano kayong mag-swimming." Si Van. "Di naman to planado tong trip na to, e," walang kagatol-gatol kong sagot. "What?" Si Van. Napatakip ako sa bibig ko. "U-uhm, I mean. Biglaan kasisinorpresa lang ako ni Haru," palusot ko. Huh! Muntik na yon, a. Ang tabil-tabil mo kasi, Azusa! "Whatever. May extra akong dala. Don't you dare move. Kukunin ko lang." Tapos deretso siyang lumabas ng pinto. Pagbalik niya, natawa bigla si Van. "Bakit?" bored kong tanong. "Talagang di ka gumalaw sa posisyon mo, ha," tatawa tawang sabi ni Van. "You told me not to move. I didn't kaya stop laughing," asik ko.

214

"Sige nabihis na." Marahan niya akong tinulak papasok sa isang cubicle. Hinubad ko na yung mga damit ko. Sayang naman, kumportable pa naman akong suot to. "Akin na yang pinaghubaran mo," sabi ni Van. Walang reklamo kong inabot sa kanya yun, tapos inabot niya sa akin ang isang paper bag. "I'll wait outside, best," sabi niya sabay tawa nang pakikay. Nagtaka ako bigla. Dahil tinatamad na akong mag-isip, binuksan ko na lang yung paper bag. Malamang shorts at sleeveless to. Yuck, ang laswa. Pero mas mabuti na yun kesa sa swimsuit. Psk, psk. Pagtingin ko, napanganga ako. MY GOODNESS GRACIOUS MAN SO GORGEOUS! A two-piece swimsuit! The fuck! "Best?!" taranta kong tawag kay Van, pero wala nang sumasagot. May naulinigan akong mga boses. Mukhang mga magbibihis rin. Patay ako nito. Ayoko nito. Mamatay ako pag pinasuot niyo ako ng ganito. Biglang may kumatok sa pinto ng cubicle ko. "Somebody inside?" "W-wait..." taranta kong sagot. Paksheeet, kinuha ni Van yung damit ko ka nina. Talipandas na best friend yun, a. Alam niya talagang tatanggi ako pag nakita kong ito yung ipapasuot niya sa akin. Ipapalamon ko yun sa pating mamaya!

215

Kumatok ulit. "Aren't you done yet?" ShitNo choice! Mabilis akong nagbihis at binuksan yung pinto ng cubicle. "Sorry for the wait," sabi ko sa foreigner na naghihintay. "It's okay. By the way, you look really stunning. Nice body there." Napaturo ako sa sarili ko. "Yup. If that body's mine, I'd go out wearing two-piece everyday." Tapos tumawa siya. Nalipasan ata ng gutom yung foreigner na yun. Maganda daw katawan ko?! E, Coke in can nga to e! Hiyang-hiya ako habang papunta ako sa dalampasigan. Putakte, ang daming tao! Napapansin kong napapalingon sa akin ang mga tao habang naglalakad ako papunta sa kinatatayuan nina Van. Sabi ko na nga ba't mapipintasan na naman ako! "Best!" tili ni Van. Napalingon sina Mark at Haru.

Harus Point of View "Best!" tawag ni Van. Mukhang natapos na rin sa pagbibihis si Azusa. Paglingon ko, my jaw dropped. Holy shit! Azusa stood there, with that innocent look. She wass just soshe looked like a supermodel! Hindi ako nakahuma kaagad! Ang hilig magsuot ng malalaking damit pero ganyan ang katawan?! Mahihiyang tumabi sa kanya ang Ms. Universe! Pitik.

216

Napakurap-kurap ako. Automatic kong naisara ang bibig ko. "Pinsan, baka matunaw si Azusa niyan." I cleared my throat. Hila-hila ni Van si Azusa. "Haru, what do you think?" eksaheradang tanong ni Van. I wanna take her home, sabi ng isang boses sa utak ko. "She looks fine," tipid kong sagot. Haaaay. Buti di yun ang nasabi ko. Baka lumulutang na ako ngayon sa dagat habang unti-unting kinakain ng isda ang kaguwapuhan ko. Shit! Gustung-gusto ko na siyang purihin at the same time e bakuran. Ang lagkit ng tingin ng mga lalaki sa kanya. "Yun lang?!" tanong ni Van. I just nodded. Nakita kong umismid sa Azusa. "Okay, swimming na tayo?" singit ni Mark. Sabay-sabay kaming tumango.

Azusas Point of View Enjoy na enjoy kami habang naliligo. Laro dito, habulan doon. Para kaming mga bata. "Babe, punta tayo sa malalim," sabi ni Mark kay Van. Kinarga ni Mark si Van. Ito namang si Van, tatawatawa lang. They really looked good together. Mukhang wala nang point para hadlangan ko pa ang makasasaysang kaharutan ng aking best friend. Siguro mas maganda kung susuportahan ko na lang sila. Huminga ako nang malalim.

217

Napasigaw ako nang biglang may humawak sa paa ko mula sa ilalim ng dagat. "Ay, palaka!" tili ko. Natumba ako dahil dun. Biglang may umahon sa akin, paubo-ubo pa ako. Si Haru, nakangising parang hudas! Hinampas ko siya nang malakas. "Aray! Sumeksi ka lang nananakit ka na!" sabi ni Haru. "Sexy mo mukha mo! Abnoy!" "E, sexy ka naman talaga, lalo na ngayon." Tiningnan ko siya nang masama. "Kanina, sabi mo hindi tapos ngayon kung makapuri ka nakakatakot, a. Baka nakalunok ka na ng tubig-dagat, a!" sabi ko sabay pukpok kunyari sa likod niya. Hinawakan niya ang kamay kong pumupukpok sa likod niya. "I never said NO kanina. I only said you look fine," sabi ni Haru. "Ganon pa rin yun." "Iba yun. You look awesome in that suit pero tandaan mo, kahit naka-duster ka pa o nakasuot ng costume ni Jollibee, maganda ka pa rin sa paningin ko," seryosong sabi ni Haru. Dug-dug. Dug-dug. "A-anotara, ligo na tayo ulit" atubili kong sabi. Lumangoy na ako palayo kay Haru. Fine, mahal ko na siya.

218

a
Chapter Thirty-Five
Azusa's Point of View DI PA RIN nagbe-bahave ang puso ko. Ang lakas pa rin ng tibok. Nakaupo lang ako sa dalampasigan ngayon, pinapanood sina Mark at Van na kung makapaglambingan e, pati asin halos langgamin na rin. Andun din si Haru, naliligo. Naliligo? E parang nagmukha pa nga siyang nasa photoshoot o baka shooting kamo. Kasi pag umaahon siya e nagtitilian yung mga babaeng maharot na nakatingin. Nakakahiya talaga yung kanina. "A-anotara, ligo na tayo ulit" atubili kong sabi. Lumangoy na ako palayo kay Haru. Naramdaman kong sumunod siya sa akin. "Pst, Zuzu. Punta tayo sa malalim," yaya niya sa akin. "Gusto mo sa malalim, a, para ano? Lulunurin mo ako, no? Mag-isa ka!"

219

"Ba't naman kita lulunurin?" tanong ni Haru sa akin. "Sus. E ang laki ng galit mo sa akin, e. Halos mamatay na nga ako kanina noong hinila mo ang paa ko," nakanguso kong sagot. "Oy, hindi, a" pagtanggi ni Haru. "Anong hindi? Oy, kilala kita! Alam kong may maitim kang balak. Balak mo talaga akong lunurin." "Oo. Sa pagmamahal ko," walang kagatol-gatol niyang sabi. Natrulaley ako bigla. What did he say? "Hoy." Pumitik siya sa harapan ko kaya nagising ako sa pagkatrulaley. "A-anoEwan ko sayo!" "So, ano? Lulunurin na ba kita sa pagmamahal ko?" sabi ni Haru habang nakangisi. "Adik!" "Ako sayo," dugtong naman ni Haru. Namula na ako nang sobra. Daig ko pa ang na-sunburn ng isang bilyong beses. Narinig ko ang matinis na tawa ni Haru. Bigla niya akong niyakap mula sa likod. "Ang sarap-sarap mo asarin, alam mo ba yon?" bulong ni Haru sa tainga ko. "Pfft," ismid ko. "Ayan, naasar na yan" sabi ni Haru sabay tawa. Hindi ako umimik. Pokerface lang ako. Then he suddenly blew on my neck. "Kyaaa!" Napatalon ako dahil don at natumba. Halos makainom na ako ng tubig-dagat. Tatawa-tawang hinila ako patayo ni abnoy. Naku, ang sarap tirisin ng guwapong kutong to.

220

Hinampas ko siya nang malakas. "Walang hiya ka! Sabi ko na nga ba't papatayin mo talaga akong damuho ka!" angil ko. Ngumisi lang si Haru. Tinalikuran ko siya at akmang lalangoy na ulit. Pero biglang "A-aray" Napahawak ako sa paa ko. Namamanhid. Kinakabahan na naman ako. Parang yung tulad noong sa islaPero naramdaman kong binuhat ako ni Haru. "Ikaw naman kasi, layo ka nang layo sa akin. Ayan tuloy, pinulikat ka." "Anong kinalaman nun?" He just smiled. Ibinaba niya ako sa dalampasigan at pumwesto sa may parteng paanan ko. "A-anong gagawin mo?!" taranta kong tanong. "Puputulin natin para mawala ang sakit," seryoso niyang sagot. Napasinghap ako. Hihilahin ko na sana ang paa ko pero di ko naman maigalaw. "Loko lang. Hihilutin natin para mawala yung manhid." Then he smiled. I sat there, pulang-pula habang hinihilot niya ang binti ko. Napabuntong-hininga ako. Naalala ko tuloy noon. May isang bata ring tumulong sa akin noong minsang nadulas ako at sumakit ang paa ko. Hinilot rin niya ako. Ganito rin ang ginawa noon ni Shida. Noong naalala ko yun, bigla akong napatingin kay Haru. Somewhat, e, nakikita ko si Shida sa kanya. Di hamak nga lang na mas mabait si Shida kesa sa abnoy na to.

221

"Stop looking at me like that," sabi ni Haru habang hinihilot niya ang paa ko. Automatic kong nilipat ang tingin ko sa kung saan. Then may nahagip ang mga mata ko na isang mestisang babaeng nakatayo sa di kalayuan habang matalim na nakatingin sa amin. She looked somewhat familiar. Parang nakita ko na yang mukhang yan. "Okay na ba ang feeling mo sa binti mo?" Boses ni Haru. Naputol ang pag-alala ko sa kung sino yung babae. "O oo. Sige na, balik ka na dun," pagtataboy ko kay Haru. "Samahan na lang kita dito." "Wag na sabi e. Doon ka na, magpakalunod ka na dun. Tsaka, bantayan mo sina Van, baka kainin ng pating yang dalawang yan sa kaswitan," paggawa ko ng excuse. "Okay," sabi niya then patted my head. "Tawagin mo lang ako kung may kailangan ka. Tatakbuhin ko from there to here," sabi ni Haru. "Yabang! Shooo!" natatawa kong pagtataboy sa kanya. What he did next was unexpected. Lumapit siya sakin and planted a light kiss on my lips. "Bye, tomato!" Then tumakbo na siya pabalik sa dagat. Pagkatapos ng buong araw na pagswi-swimming at paggala sa buong isla e, nakabalik na rin ako sa kuwarto ko sa wakas! Hoooo! Ang sarap humilata pag ganitong pagod na pagod ako. Nakapikit lang ako at nakahigang parang lantang starfish sa kama nang biglang bumukas ang pinto. "Pagod na pagod ka, a." Boses ni Haru.

222

"Di ba obvious?" Di na umimik si Haru. Bumangon ako at umupo sa kama. "Abnoy." "Hmmm?" "Bakit ka pumayag na ipagkasundo tayo?" Wow, ha. Nasabog ata ako dahil sa pagod at nagawa kong i-bring up tong topic na to. "I want to make my parents happy," sagot ni Haru. Di ko alam pero na-dissappoint talaga ako. So talagang nag-expect ako na kahit kunti at kahit kasing liit man lang ng butil ng pawis ng anay e, nagustuhan niya ako pero mukhang ako ang talunan dito, a. "Ikaw? Bakit ka pumayag?" balik-tanong naman ni Haru. "W-wellI love my parents, too. May sakit si Dad sa puso, at ayokong bigyan sila ng sama nang loob and..." "And what?" tanong ni Haru. At dahil mahal na kita, sagot ng utak at puso ko. "W-wala" "Yun lang?" tanong ni Haru. Yumuko ako at marahang tumango. Kung puwede pa lang ipalamon ko na ngayon sa abnoy na to kung gaano ko siya kamahal. Pero hindi naman ako mahal nito, e. Sa huli, kung itataya ko ang sarili ko, ako lang din ang masasaktan. "Ako, hindi lang yun ang dahilan ko," basag ni Haru sa katahimikan.

223

Napatingala ako ulit. Tiningnan ko siya sa mga nagtatanong na mata. "Kung ipapakasal ako sa isang tao dahil sa yon ang kagustuhan nina Mommy ay siguro, malaki ang chance na ireconsider ko pero siguro matatagalan bago ako pumayag. Pero when I learned na ikaw ang ipagkakasundo sa akin, I decided a second later. I don't go for things which I don't like and I don't want spending time with people I don't love." "What do you mean?" lito kong tanong. "I'm spending time with you so what do you think do I mean?" Ngumiti si Haru at lumabas ng kuwarto. Naiwan akong nakatulala. He said, ayaw niyang nagsi-spend ng time kasama ang mga hindi niya mahal, and he's spending time with me Tama ba pagkakaintindi ko? O baka naman sinumpong na naman ako ng pagka-assuming ko?

224

a
Chapter Thirty-Six
PAGULONG-GULONG NA AKO sa kama. Parang sinisilihan ang

puwit ko. Hinihintay ko lang naman na bumalik si Haru dito at wala nang atrasan. Tatanungin ko talaga siya. Pero dalawang oras nang dilat ang mga mata ko. Ni dulo ng buhok ni Haru, di ko pa nakitang bumalik. Bumalikwas ako nang bangon at hinagilap ang cellphone ko. Sinuot ko ang aking sinisintang headphone. Magsa-sountrip na lang muna ako habang hinihintay kong bumalik si Haru. Heartbeats fast, colors and promises, How to be brave. How can I love when I'm afraid, To fall, watching you stand alone, All of my doubts certainly go away somehow.

225

One step closer. I have died everyday waiting for you. Darling, don't be afraid, I have loved you. For a thousand years. I love you for a thousand more. Napahinto ako sa pagkanta. Wala pa rin si Haru. Baka naman kasama lang nina Mark. O di kaya nag -jogging at inikot ang buong isla. O di kaya baka may ibang babaeng kasama Napatindig ako bigla. "Ano naman kung may kasama siyang iba, di ba?" sabi ko sa sarili ko. "E pano kung meron nga?!" dabog ko. Tinungo ko ang pinto. Titingnan ko lang naman kung meron ba. Wala namang mali dun, e. Naglakad-lakad ako sa labas. Mukhang may party. Ang daming tao, e. "Nasaan na ba yun?" tanong ko sa sarili ko. "Pag nakita ko talaga yon, humanda yon sa akin." Sa kakalakad ko, umabot na ako sa may dalampasigan. "Hmmmansarap naman ng hangin dito," sabi ko sabay tingala sa langit. Ilang sandali rin akong nakatitig sa langit nang may maulinigan akong mga kaluskos. Paglingon ko, parang nakita ko si Haru na nakatalikod.

226

Napaigtad ako. Tumayo ako agad at hinanap ang pinagmumulan ng mga kaluskos. Paglampas ko sa isa sa malalaking puno ng niyog nakita ko ang likod ni Haru. Kahit di siya nakaharap, kilala ko na si Haru talaga to. Lalapit na sana ako nang biglang may narinig akong boses ng babae. "Sweetie, I missed you so much. How about don ka sa room ko mamaya?" sabi ng boses. Nagsisimula nang mag-init ang mga mata ko. Ang sakit pala mapakinggan ng ganito "Alam kong miss na miss mo na rin ako. Because I'm Bree, ang babaeng hindi mo kayang mawala sa iyo," sabi ulit ng babae. Teka, Bree? Ito ba si Bree? Siya yung babaeng ang talim kung makatingin sa amin kanina, a. "C'mon, sweetie. Alam kong kaya ka sumama dito ay para makita ako. Alam kong di mo ako matitiis." Kaya pala sumama si Haru. Kaya pala "And one more thing. I might as well say na magaling ka mamili ng toy, huh. Nawala lang ako saglit, naghanap ka na kaagad ng toy na pampaaliw. Bilib na talaga ako sayo." Si Bree ulit. "Toy?" sumagot yung lalaki. This guy was Haru. "Sino pa? E di yung tibong Azusa na yon," sabi ni Bree sabay tawa. Di ko na narinig na nagsalita ulit si Haru. Nakita kong nangunyapit sa leeg ni Haru si Bree and kissed him torridly on the lips. Halos mahati ang pagkatao ko.

227

Hindi ako makaalis kahit gustung-gusto ko nang tumakbo at lamunin na lang ng lupa. Ang sakit... Ang sakit-sakit Tumakbo ako pabalik sa kumpol ng maraming tao. Walang tigil sa pagtulo ang luha ko. Wala akong pakialam kahit pinagtitinginan na ako ng mga tao. Marahas akong umupo sa harapan at nagsalita sa lalaking nagbibigay ng drinks. "Give me your best drink. Yung malalasing ako agad," sabi ko. "Are you sure, ma'am?" sabi ng bartender. I buried my face sa mga kamay ko and nodded. "Okay po, ma'am. Saglit lang po."

Brees Point of View Nang makita kong papunta na sa lugar na kinatatayuan namin si Azusa ay agad kong sinenyasan yung lalaking binayaran ko para magpanggap na si Haru. Pinatayo ko siya in a way na likod niya lang ang makikita ni Azusa. Madilim ang lugar kaya parang nagmumukhang kasing-katawan ni Haru yung lalaki. Eksaktong lumampas si Azusa sa puno ng niyog ay nagsalita ako. "Sweetie, I missed you so much. How about don ka sa room ko mamaya?" sabi ko sa napakalanding boses. Kung ganito lang din e, award-winning ako. Nakita ko kung paano nabigla si Azusa. Namilog ang mga mata niya kaya lalo akong natuwa. Haha! Akala mo siguro makukuha mo si Haru, no. Asa ka pa! "C'mon, sweetie. Alam kong kaya ka sumama dito ay para makita ako. Alam kong di mo ako matitiis. And one more thing. I might as well say na magaling ka mamili ng toy, huh.

228

Nawala lang ako saglit, naghanap ka na kaagad ng toy na pampaaliw. Bilib na talaga ako sayo," sabi ko ulit. "Toy?" sagot ng lalaking binayaran ko. Kaboses rin ni Haru. Ang galing talaga ng twin brother kong si Bryle. Makahanap ba naman ng lalaking halos kamukha na ni Haru. "Sino pa? E di yung tibong Azusa na yon," sabi ko sabay tawa nang pauyam. Nangunyapit ako sa leeg ng lalaki and kissed him as hard as I could. Pagtingin ko, tumatakbo na palayo si Azusa. Tumindig ako and faced the guy I paid. "Okay, tapos na ang serbisyo mo sa akin. Get the hell out of my face." Humarap ako sa dagat and smirked. "Tingnan natin ngayon, Azusa. Uuwi kang luhaan! Makukuha ko rin pabalik si Haru. Kunting panahon na lang"

Azusa's Point of View Malakas ang nakabibinging tugtog. Ang daming sumasayaw, some were even making out in front of me. Pero ni isa sa mga to, wala akong pakialam. Ang alam ko lang, nasaktan ako nang sobra. Nagpakatanga ako. Nagpakalasing ako for the first time. Naliliyo na ako dahil sa nainom ko. Kahit di pa naman ganon karami ay feeling ko ang dami ng mga bagay ang nakikita ko. Ang sakit non. Ang tanga mo kasi, Azusa. Nagmahal ka na nga, kay Haru pa. Nakalimutan mo bang magkatunog ang pangalan nila ni Shida? Nakinig ka kasi sa puso mo kaya yan ang nangyari sayo ngayon. Sobrang sakit.

229

a
Chapter Thirty-Seven
Haru's Point of View
DALAWANG ORAS MULA kanina nang lumabas ako ay bumalik

ako sa kuwarto namin, hoping to see Azusa. This time, mahal niya man ako o hindi, desidido akong ipaalam ang nararamdaman ko sa kanya. "O, insan. Ikaw lang ba? Nasan si Azusa?" tanong ni Mark sa akin. Pumunta ako malapit sa kuwarto nina Mark at kasalukuyang nag-aasaran sina Mark at Van. Tumango ako. "She's at the room. Tol, tell me: Mali ba kung sasabihin ko kay Azusa ang nararamdaman ko?" seryoso kong tanong kay Mark. Nakita kong nabigla siya pero ilang saglit lang ay ngumiti nang ubod ng lapad. "Finally, aaminin mo na ang nararamdaman mo?" Tumango ako.

230

Tinapik ako sa balikat ni Mark. "Alam mo namang gusto ko lang na sumaya ka, pinsan," seryosong sabi ni Mark. "Kaya, kung san ka masaya, susuportahan kita!" pagpapatuloy pa niya. Sinuntok ko siya nang marahan sa balikat. "Salamat, tol." At nagmamadali akong bumalik sa kuwarto namin. Habang pabalik ako, pina-practice ko pa nga kung ano ang sasabihin ko pero parang nainis ako pagbukas sa pinto. Wala si Azusa. Nakalapag lang sa kama ang headphone niya. "San na kaya yun?" tanong ko sa sarili ko. Hinintay kong bumalik si Azusa pero wala. Lumabas ako ng kuwarto at naupo sa hagdanan malapit sa front door ng cottage. "Dude, punta tayo sa disco hall. Marami raw mga hot babes." "Balita ko nga. Andon nga raw yung babaeng sobrang hot kanina sa beach," sabi ng isa pang nagdaan. Doon nahuli ang atensyon ko. Napalingon ako sa naguusap. "You mean yung naka-two-piece na akala natin manang bago magbihis?" "Yeah, dude! At umiinom siya ngayon dun," sagot ng lalaking naunang nagsalita. Si Azusa!

231

Lakad-takbo ang ginawa ko makarating lang ako kaagad sa disco hall. Sobrang dami ng tao; ang ingay-ingay. Paano napunta rito si Azusa? Di naman nagpupunta sa mga ganito si Azusa, a? Lalo akong kinabahan. Nilibot ng paningin ko ang mga tables. Baka makita ko si Azusa. Ang sabi nila umiinom daw. Pero wala naman akong Azusang nakita. Kahit ayaw kong isipin na sumasayaw si Azusa with this kind of music, I just considered the possibility. "Where the hell are you, Azusa?" May nahagip ang mga mata kong pamilyar na pigura. Tiningnan ko nang maigi. And I was suprised to see Azusa dancing. Not just dancingdirty dancing. Mabilis akong lumapit sa kinaroroonan ni Azusa at hinawakan siya sa braso. "Let's go back, Azusa." "Ano ba! Bitiwan mo ako! Hik!" sabi ni Azusa. "No. Aalis na tayo dito. Now!" utos ko. "Dude, bitiwan mo siya. Nakita mong ayaw sumama sa iyo, e," sabi ng isang lalaking kanina'y kasayaw ni Azusa. Kumulo ang dugo ko nang kinausap niya ako. Tiningnan ko siya nang matalim at kinwelyuhan. "You stay the hell away from her. Or else, I'll cut your throat out now." Natakot ata kaya napaatras. "Ano baHik! Let go of me! Hik! I hate y-you! Hik!" Hindi ko pinansin ang pagpalag ni Azusa. Binuhat ko siya at binitbit palabas ng maingay na disco hall. Dinala ko siya sa may dalampasigan.

232

"What the hell happened to you, Azusa?!" Galit na galit ako. "Paano kung may nangyari sa iyong masama doon? Paano kung bastusin at saktan ka ng mga tao dun, ha?" Tumawa lang nang pauyam si Azusa. "Saktan? Kalokohan. Namamanhid na nga ako sa sakit e kaya wala nang epekto kung saktan man nila ako." May hinanakit sa boses ni Azusa. "Bakit? Anong nangyari, Azusa?" nalilito kong tanong. "Wala naman. Nagpakatanga lang ako kaya eto, nasaktan ako," sagot ni Azusa at tumalikod siya mula sa pagkakaharap sa akin. "Yon ba? Azusa, tell me the truth, anong problema? Nahihirapan akong makita kang nasasaktan," sumamo ko. Nabigla ako nang humarap sa akin si Azusa na hilam ang mga mata sa luha. "Gusto mong malaman?! Nasasaktan ako! Ang sakit-sakit, Haru" Humagulgol si Azusa. Tinangka ko siyang lapitan pero she shook her head. "Ba't ka nga pala nandito? Doon ka na sa Bree mo. Baka makita pa niyang nandito ka at mag-away kayo." "Bree? Paano mo nakilala si Bree? At bakit kailangan ko siyang puntahan? E hindi naman siya ang kasama ko. Ikaw, Azusa, ikaw..." diin ko. "Tama na, Haru. Stop playing with me. Panalo ka na" nanghihinang sabi ni Azusa. "What do you mean?" Di ko talaga ma -gets si Azusa. Kanina lang e, okay naman kami. Humarap ulit sa akin si Azusa. Walang tigil sa pagtulo ang luha niya. Nasasaktan ako habang nakikita ko siya.

233

"Fine! Mahal kita, Haru! Mahal na mahal kita! Yan ba gusto mong marinig? Panalo ka na! Wag kang mag-alala, aalis ako. Puwede mo nang gawin lahat ng gusto mo. I'll tell Mom na hindi na tayo ikakasal. Magsama kayo ng Bree mo!" galit niyang sigaw sa akin. Hindi ko na halos alintana ang susunod na sinabi ni Azusa. M-mahal niya ako? Sinugod ko ng yakap si Azusa. Naramdaman kong nabigla siya. "B-bitiwan mo ako..." pagpupumiglas ni Azusa. "There's no way I would let the girl I love go again..." sagot ko. "What?" takang-tanong ni Azusa. "Mahal kita, Azusamahal na mahal kita."

Azusa's Point of View "Mahal kita, Azusamahal na mahal kita." What?! Tinulak ko siya. "E, adik ka pala, e. Kanina kung makipaghalikan ka kay Bree, wagas! Tapos sasabihin mo sa aking mahal mo ako?" litanya ko. Parang nawala ang kalasingan ko bigla. "Halikan? Kay Bree?" takang-tanong ni Haru. "Kanina! I saw it with my own two eyes!" angil ko. "That's impossible. Nasa kuwarto ako kanina, naghihintay na bumalik ka. See, I even have your headphone with me. Naiwan mo ata kanina. At isa pa, hindi ko naman alam na nandito si Bree. Lastly, there's no way na makikipaghalikan

234

ako sa kanya. She's not even my girlfriend," mahabang paliwanag ni Haru. "Hindi mo siya girlfriend?" "Of course not! Hindi ako yung kahalikan niya kanina." Napakurap-kurap ako. "At isa pa, magkaka-girlfriend lang ako kung sasagutin mo ako ngayon," Haru said while he stared at me. "B-bakit naman kita sasagutin, aber?" Pinamaywangan ko siya. "Because you love me and I love you..." He held my chin and kissed me passionately. Sino ba naman ako para magpakatuod, no? E di go na rin ako! Eeee! He let go of me and smiled. "So does this mean..." "Oy, m-manligaw ka na muna." Pulang-pula ako habang sinasabi ko yun. He smiled and carried me again in his arms. "W-waitSan tayo pupunta?!" taranta kong tanong. "Honeymoon." "What!? Put me down. Papatayin kita!" sigaw ko. "Joke lang. I love you!"

235

a
Chapter Thirty-Eight
"HMMMM" Blink. Blink. Umaga na pala. Tumagilid ako. Nasaan na yung abnoy na yon? Wala na siya sa lapag, e. Ewan ko ba dun kung ba't biglang nagpumilit na sa lapag na lang daw siya matulog. Huminga ako nang malalim. Hindi ba to panaginip lang? Mahal ba talaga ako ni Haru? "Mahal kita, Azusamahal na mahal kita." "Mahal kita, Azusamahal na mahal kita." "Mahal kita, Azusamahal na mahal kita." Napangiti na lang ako. Parang ngayon lang ako nagdalaga. Ang laswa pakinggan. Biglang bumukas ang pinto at naabutan ako ni Haru na nakangiti na parang ewan. "Oy, pinagpapantasyahan ako..."

236

Sinimangutan ko siya. "Asa!" "Suplada naman. Flowers for you." Inabutan niya ako ng isang dosenang red roses. "Para saan naman to? Patay na ba ako at kailangang alayan ng bulaklak?" tanong ko. "Eto naman, ang taray. Ang aga pa. Di ba halata?" "Halatang ano?" "Nanliligaw po ako, ale, FYI," sabi niya and smiled. Automatic namang namula ang mga pisngi ko. Umayos-ayos ka nga, Azusa! Nagmumukha kang sabik na sabik, e. "Mukha kang tomato. Pero maganda ka pa rin." "Kainis ka! Paano ako naging maganda e, kakagising ko pa lang. Mukha akong aswang," inis kong sabi. Lumapit siya sa akin and kneeled. "Kahit may muta ka pa o panis na laway, maganda ka pa rin kasi mahal na mahal kita." Hinila niya ang kamay ko at itinayo ako. "Tara, breakfast tayo." Ako na, ako na ang kinikilig! Pagdating namin sa resto, nakita namin na nandoon na sina Van at Mark. Tinitigan ko si Mark. It seemed like si Van lang ang nakikita niya. Nakakapanibago lang since nong una ko pa lang pasok sa school namin e, balita na ang pagkababaero niya. Kaya nga nahila kami dito para bantayan sila, di ba? Kaya nga lang, imbis na bantayan ko sina Van at Mark,

237

mukhang puso ko ang dapat kong bantayan, lalo na ngayo't alam na ni Haru ang nararamdaman ko. "Gandang umaga, insan, Van," bati ni Haru sa dalawa. "E? Mukhang ang ganda ng gising mo, insan," makahulugang sabi ni Mark. "May nangyari ba, best?" tanong naman ni Van. "W-wala, a" pagkakaila ko with matching pokerface. Pinaghila ako ng upuan ni Haru at iginiya ako paupo. Pagtingin ko kina Van at Mark, nakangisi nang nakakaloko ang mga damuho. Ipa-salvage ko kaya sila? "Talaga lang, huh? Baka mamaya, malaman naming nagkakaigihan na talaga kayo," pahaging na sabi ni Van. Biglang huminga nang malalim si Haru, kaya napatingin ako sa kanya. "Well, I believe you guys have to know." Nagkatinginan sina Van at Mark. "Know what?" sabay nilang tanong. "Ano kasi" pagsisimula ni Haru pero biglang sumingit si Van. "Oh my goodness, Azusa! Are you pregnant?!" "O-of course not! Sabog ka, no!" mabilis kong sag ot. "Ano nga kasi?" tanong ulit ni Mark. "Ano kasi" sabi ulit ni Haru. Pero this time si Mark naman ang pumutol sa sasabihin ni Haru. "Magtatanan kayo kasi gusto niyong magpakasal?!" Binatukan ni Haru si Mark. "ULOL! Puwede bang patapusin mo muna ako?!" "Okay, okay," kalmadong sabi ni Mark.

238

"I'm courting Azusa." Natahimik silang dalawa. Pati ako. Then biglang nagapir ang dalawa. Kaya kami naman ni Haru ang nagtaka. "E?" Tapos biglang natigilan sina Van at Haru tapos mabilis na bumalik sa normal. "Ang totoo? Naka-drugs ba ang dalawang to?" tanong ko sa sarili ko. "Sa wakas, tol. Nagkalakas-loob ka na rin!" sabi ni Mark. Ngumiti si Haru and looked at me. Ako naman, nagkukunyaring nakatingin sa Menu. Nokokohoyo koyo! Pagkatapos naming kumain, nag-empake na kami. Di nga yon matatawag na empake e, heller? Ang kunti lang naman ng dala kong gamit. "Pst. Ganda." Boses ni Haru. Di ako lumingon. Heller, di naman ganda ang pangalan ko. Azusa ako, Azusa. Biglang may sumundot sa tagiliran ko kaya automatic akong napasigaw. "ShhhhMaingay," sabi ni Haru. "Walang hiya ka! Wala ka talagang awa sa akin, abnoy ka, no?!" Ngumiti si Haru. "Azusa?" "O, bakit?" "Papayag ka na bang magpakasal sa akin?" Umiinom ako ng tubig non kaya nasamid ako. Halos hindi ako makahinga.

239

"Hey? Okay ka lang?" Habul-habol ko ang hininga ko. Pagtingin ko sa kanya, nakita kong pinipigilan niya lang ang tawa niya. Hinampas ko siya nang malakas. "Bwisit ka! Papatayin mo ako, e." Uubo-ubo pa ako. "Hindi, a. Mahal kaya kita." "W-wow, a. Ang sarap-sarap mong magmahal, abnoy," pang-iinis ko na lang. Tumawa siya at nahiga na sa kama. Ako naman, pumasok ng banyo para maligo. After 800 years ay lumabas na ako ng banyo. Siyempre, bihis na, no! Ang laswa ng isip mo! Pagtingin ko sa kama, nakahiga pa rin si Haru at nakapikit. Lumapit ako at umupo sa gilid ng kama. Ang bait-bait talaga tingnan nitong mokong na to pag natutulog. Tiningnan ko lang siya. Parang kahit ito lang ang gawin ko buong araw ay hindi ako mabo-bore. Napahinga ako nang malalim. Ay naku, Azusa. Akalain mo, minahal mo tong taong to? Itong mokong na gumasgas sa Opel Vectra mong mas mahal mo pa kesa sa sarili mo. Itong mokong na to na gumulo sa tahimik mong buhay. Itong mokong na to na dahilan kung bakit parang laging champion s a Marathon ang puso mo sa bilis ng tibok nito. Ang mokong na kahit katunog ng pangalan ni Shida ang pangalan ay mahal na mahal mo. I was just wondering kung kailan ko simulang minahal si Haru. Di ko na maalala Hahawakan ko na sana ang pisngi ni Haru nang bigla siyang dumilat. Nag-freeze mid-air ang kamay ko.

240

"Rape," sabi ni Haru. "K-kapal nito!" asik ko. "Weh? E, ano yan?" nakangising tanong ni Haru sabay turo sa kamay kong naka-freeze pa rin. Napatingin ako sa kamay ko at automatic na binawi ito. "M-may lamok, eOo, may lamok!" Tumawa lang si Haru and tapped my head.

Van's Point of View Naka-uwi na kami. Balik na kami sa dati. Isang linggo na lang rin at babalik na kami sa school. Umupo ako sa gilid ng pool namin at ibinabad ang paa ko sa tubig. "We'll act like real lovers until Haru decides to pursue Azusa," sabi ni Mark. "At bakit naman ako papayag?" "At bakit naman hindi?" sagot ni Haru sabay pakita sa akin ng video kung saan kumakanta ako. Nanlaki ang mga mata ko. What the?! "Where did you get that?!" Pinipilit kong kunin yung cellphone ni Mark pero hindi ko talaga abot. Hu-hu-hu! Tumawa lang si Mark. "Deal?" "In your dreams!" angil ko. "Okay. Ipo-post ko na to sa FB ko." "Deal!" mabilis kong sagot. Don, yun ang punu't-dulo kung bakit ako nakaladkad sa sitwasyong ito. I agreed to act as his girlfriend with two goals in my mind: One, makuha yung cellphone ni Mark at i -delete

241

ang bidyong sisira sa napakaganda kong future. And two, tumulong para magka-love life ang shunga kong best friend. Perohindi naman kasama sa plano ko ang ma-in love sa peke kong boyfriend.

242

a
Chapter Thirty-Nine
HE WAS STARING right into my eyes. I'm happy he's with me.

He moved closer. I felt him kiss my nose lightly. Then I heard a kid's voice. I saw Haru playing with him. They looked so cute. Habang nakatingin ako sa kanila, I realized how much I love this man. Boink. Boink. Nananaginip na naman ako, pero parang iba ngayon. Nagigising kasi ako noon sa tunog ng cellphone ko pero iba ngayon, e. Parang yumuyugyog ang kama ko Boink. Boink. Napadilat ako bigla. Sumakit tuloy ang mga mata ko. Hu-hu! Boink. E? Tulog pa rin ba ako? Para kasing di pa rin nawawala yung yugyog, e.

243

Tumingin ako sa paanan ko. At halos mawalan ako ng ulirat nang makita ko kung ano ang nandon. "Li-li-lizard!" Napatalon ako mula sa kama ko, at hawak-hawak ang dibdib na napasiksik ako sa sulok ng kuwarto ko. "Good morning, Mommy!" biglang may sumigaw. Napalingon ako. Mas lalo akong natigagal. It's the boythe baby boy in my dream! "Mommy? Hello? Okee ka lang pow bu?" sabi ni baby boy. Halatang pilit ang pagta-Tagalog. Napakurap-kurap ako. Huwait, huwait, kapeng mainit: Paano nakalabas sa panaginip ko ang batang to?! Don't tell me, may sumumpa sa akin kaya paggising ko, ina na ako. Diyos ko! Hindi pa po ako handa! Nakahawak pa rin ako sa dibdib ko nang biglang bumukas ang pinto ng kuwarto ko at pumasok ang guwapongguwapo kong manliligaw. E?! Erase, erase. "Daddy! Gising na po si Mommy!" masiglang sabi ng baby boy. D-daddy?! "M-may anak ka?!" hilakbot kong tanong. Nanlaki nang bongga ang mga mata ko. Ang dami namang revelations ngayon! Maloloker ako nito agad-agad! Tiningnan ako ni Haru na parang alien ako sa paningin niya. "Jasser, come here." Nakita kong lumapit kay Haru yung bata. "Inistorbo ba nito ang tulog mo?" "Hindi naman. Pero teka lang, huh, waitpaano? I mean, paano nagkaron ng bata dito?" lito kong tanong.

244

Lumapit si Haru sa kama ko at naupo. Si Jasser naman, pumatong rin at sa likod ko pa talaga pumwesto. "Jasser is my cousin's son." "Kay Mark?!" Tumango si Haru. W-what?! M-may anak si Mark?! Tiningnan ko si Haru with the what-the-eff-is-this look. Bigla niya akong kinurot sa pisngi. "Joke lang! Pamangkin namin ni Mark si Jasser. Hindi lang naman si Mark ang pinsan ko, e. Nakahinga ako nang maluwag. "Pero, why is he here? Bumisita sayo?" "Uhm, parang ganon na rin. Pero, he'll stay here. Siguro for a week. May business deal kasi si Ate Abby kaya hindi niya puwedeng isama si Jasser. Sa akin siya ibinilin," paliwanag ni Haru. "Ganon ba?" Hindi ako masyadong makapag-concentrate kasi si Jasser, nilalaro ang buhok ko. Ang sakit na ng anit ko kasi halos hilahin na niya. "A-abnoymasakit na ang buhok ko. Hinihila ni Jasser," reklamo ko. "That only means that he likes you," tugon naman ni Haru. "Wow! Ganito pala tong batang to? Pag gusto niya, nanghihila ng buhok?" tanong ko naman. "Okay lang ba, Azusa, kung dito muna si Jasser?" "Oo naman. Heller, bahay mo kaya to. Malamang, ikaw magde-decide."

245

"Pero, you live here too, so may say ka sa lahat." Then he smiled. "Aww, oo. Okay lang." Nasa Lanai ako ngayon. Pinapanood ko sina Haru habang naglalaro ng PlayStation. Hindi na ako nakisali. Di talaga ako maka-relate, e. Surprisingly, mula nang makabalik kami galing sa resort, nakakapag-usap na kami ni Haru na hindi nag-aaway. Parang okay na, pero kinakanabahan pa rin ako tuwing sobrang lapit niya sa akin! "Mommy." Napalingon ako. Si Jasser nga, nakatayo sa gilid ko habang may bitbit na lizard. Napausog ako palayo. Jusmiyo. Ilayo niyo sa akin ang organismong yan! Mamamatay ako nang maaga! Nakita kong pinakawalan ni Jasser yung lizard at humilata sa tabi ko. "Mommy, are you and Daddy together?" Tsismosang bata! "No, Jasser. Friends lang kami ni Haru," sagot ko naman. "AwwAng lungkot naman pow, Mommy. Akala ko, you too are together." "No, were not." Ginulo ko ang buhok ni Jasser.

246

"Pero po, can I still call you Mommy? Shige na po. pleasssshh" sabi niya with matching puppy eyes. Antokwa! Ang cute ng batang ito! Hindi ako makatanggi. Wooo! "Sure, baby. I'll take care of you hanggat di pa nakakabalik si Mommy Abby mo, okay?" "Yesh!" Then the cute boy hugged me. "Nakakaistorbo ba ako sa moment ng mag-ina?" Boses ni Haru. Natigil kami sa pagkanta ni Jasser. "Hi, Daddy! Dali, join ka dito!" "Sige. Sasali na si Daddy." Uupo na sana si Haru sa tabi ni Jasser nang biglang pinigilan siya ni Jasser. "No, Daddy, you sit there right next to Mommy." "Okay, boss!" tatawa-tawang sagot ni Haru. Halos buong araw na nagharutan lang sina Haru at Jasser. Kung makikita niyo sila, parang pinagbiyak na buko. Kung di ko lang talaga alam na pamangkin niya lang to, e, iisipin kong anak talaga ni Haru si Jasser. "Mommy!" Biglang may sumigaw mula sa taas. Kinabahan ako. Baka nahulog sa hagdan o nadulas sa kakatakbo si Jasser. Halos liparin ko yung hagdan makarating lang agad sa taas. Humihingal pa ako pagdating ko dun.

247

Mabilis kong binuksan yung pinto sa kuwarto ni Haru at napatanga ako sa naabutan kong eksena. Si Haru nakatayo habang nasa leeg niya nakapatong si Jasser at mukhang tuwang-tuwa kasi halos maabot na niya yung cabinet na sobrang taas. "Diyos ko naman, abnoy. Halos liparin ko yung hagdan kasi sumigaw si Jasser. Akala ko kung ano ng nangyari," reklamo ko. "Mommy! Puwede po ba tayong maglakad-lakad sa neighborhood?" lambing ni Jasser sabay pa-cute. Sige nga, mga neneng: Sinong manhid ang kayang tanggihan yan? Kaya ito kami ngayon, naglalakad. Nakasakay pa rin si Jasser sa leeg ni Haru habang akoako hawak ni Haru sa kamay. Si Jasser kasi, e. "Mommy! Puwede po ba tayong maglakad-lakad sa neighborhood?" lambing ni Jasser sabay pa-cute. E? "Please, Mommy. Gusto ko po makita yung paligid. Kasi po, we arrived here late last night kaya di ko na po nakita yung paligid." "Jasser, wag mo na pilitin si Mommy, okay? Ako na lang ang magpapasyal sayo," sabi ni Haru. Aba, ginawa pa akong masama! I saw how Jasser's expression changed from looking so happy to pouting. AwwwNaaalala ko si Shida sa kanya.

248

"Okay. Sasamahan kita, baby, okay?" sabi ko naman. Fine. Ngayon lang naman, e. Nasa labas na kami ng bahay nina Haru. Naka-jogging pants ako at maluwag na shirt at ganon din si Haru. "Okay. Tara na, Jasser?" yaya ni Haru. Kaya ayun, nakapatong na naman si Jasser sa leeg ni Haru. "Di ba mabigat?" mahina kong tanong kay Haru. "No. Ikaw nga, kaya kitang buhatin habang buhay, si Jasser pa kaya," sagot ni Haru sabay ngiti. Umiwas ako ng tingin. Ayokong makita ni Haru kung gaano ako namumula tuwing kasama ko siya. Sige na! Ako na ang may late reaction na pagdadalaga! "Hey, Dad," tawag ni Jasser kay Haru. "Hmmm?" "Can you hold Mommy's hand?" Napalingon ako. What was that? "Wag na, baby. Baka magalit si Mommy satin. Di tayo nagpaalam," palusot ni Haru. "E di mag-ask ka ng permission to hold her hand, Dad," pangungulit ni Jasser. "Pero, Jasser..." hirit ni Haru. "Kung di kayo magho-hold-hands, di niyo ako love," dabog ni Jasser. Aba! Spoiled na bata! "Can I?" biglang sabi ni Haru sabay titig sa mga mata ko. Hindi ako nakasagot agad. Nagmi-mix emotions na naman ako. "Hello? Wake up, Mommy!"

249

Napaigtad ako. "O-okay," mahina kong sagot. Then I felt Haru's hand envelope mine. "You see. Your hand and daddy's hand fit so well!" talak ni Jasser. Mahabaging Diyos! Ang bata pa ni Jasser, ang galing na mag-matchmake! I felt Haru squeeze my hand then he smiled at me.

Samantalang sa kabilang dako "Hmp. Sige, magpakasaya ka ngayon, Haru. Pag nailabas ko na tong alas ko, tingnan ko lang kung hindi ka iwan ng babaeng mahal mo. Mararamdaman mo rin kung gaano kasakit ang naramdaman ko nang tanggihan mo ko. And you'll consider it your biggest mistake ever." Sumakay na ako sa sasakyan ko and looked at the envelope placed in the passenger's seat of my car. "You just wait, Yoshida Haru. You'll come back crawling. Ha-ha-ha!" Pinaharurot ko na ang sasakyan ko palabas ng subdivision nina Haru. "I'll get my sweetest revenge soon. Very soon."

250

a
Chapter Forty
WHEN I LOOK into your eyes,

It's like watching the night sky. Oh, a beautiful sunrise, There's so much they hold. And just like them old stars, I see that you've come so far. To be right were you are, How old is your soul? Well, I won't give up on us, Even if the skies get rough. I'm giving you all my love, I'm still looking up.

251

I was playing my guitar right now. Nasa kuwarto lang ako at nakahilata. Kaninang mga 3 kami nakabalik sa bahay. Ang kulit ni Jasser. Halos buong subdivision ang inikot namin, a! Humiga ako sa kama ko and then closed my eyes. Two years after kami umalis sa unang subdivisiong tinirhan namin e, bumalik ako. Fifteen na ako ngayon. Bumalik ako para bumisita, at para makita si Shida. I told him to wait for me. Tanda ko pa yung mga sinabi niya sakin the day na aalis ako, at proud akong sabihin sa kanya na sinunod ko talaga ang mga sinabi niya. Kaya I was hoping na madadatnan ko siyang naghihintay sa akin. Pagdating ko sa una naming bahay, agad akong tumakbo papunta sa bahay nina Shida and pressed the doorbell. "Sino po sila?" "Azusa po. Is Shida home?" tanong ko. Tiningnan ako nang maigi ng babae. "Naku. Walang Shidang nakatira dito." "Sigurado po ba kayo? Kasi po ang alam ko dito po siya nakatira," sabi ko ulit. "Pasensiya na talaga. Pero wala," sabi ng babae. Nagtataka lang ako kung bakit di siya makatingin sa akin nang deretso. Tapos biglang may lumabas na babaeng halos kasingtanda ko lang. Naka-pigtails at pulang-pula ang lips. Parang binabad ang nguso sa paint, e. Nakataas ang isa niyang kilay habang nakapamaywang.

252

"Ano ba, yaya! Bakit ang tagal mong bumalik?" pagtataray ng babae. "A, ma'am, may hinahanap ho kasi siya. Shida daw po." Nakita ko kung paano parang namutla yung girl pero bumalik lang din sa natural ang expression. "U-uhmWala. Wala akong Shidang kilala. Close the gate, yaya. Balik ka na dito." Walang imik na tumalikod yung sinasabi niyang yaya, kaya naiwan akong nakatayo sa harap ng nakasaradong gate. Nakatayo ako ngayon sa gilid ng daan, doon sa parehong lugar kung saan kami unang nagkita ni Shida. Napayuko ako at hinayaang tumulo ang mga luha ko. "A-akala ko ba, hihintayin mo ako" bulong ko sabay hikbi. "S-sabi mo, hihintayin mo akoPero nasan ka?" Unti-unting pumatak ang maliliit na butil ng ulan. Parang nakikiramay ang langit sa lungkot ko ngayon. "Sabi mosabay tayong maliligo sa ulan ulit..." Hindi ako umalis sa kinatatayuan ko kahit umuulan pa. Anyway, I'm destined to end up like this. Hurt. Broken. In the middle of solitude. No matter how hard I try, I end up always alone. Bigla akong nagising. Napahawak ako sa sentido ko. Psh. Napanaginipan ko yung bagay na pilit kong kinakalimutan.

253

Bumangon ako at lumabas ng kuwarto. Iinom na lang ako ng gatas at matutulog ulit. Pagtingin ko kanina sa wall clock e 9 PM na. Paglabas ko, nakita kong nakabukas pa ang pinto sa kuwarto ni Haru. Hahawakan ko na sana ang doorknob pero bigla akong natigilan. "Maggu-good night lang naman ako, e" pagkukunsiti ko sa sarili ko. Napasampal ako sa sarili ko. "Adik ka ba? Halata kang masyadong lukaret." Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad pero bigla akong napatigil nang may maulinigan akong mga hikbi. Pinakinggan ko nang mabuti kung saan galing ang mga hikbi at iginiya ako nito papunta sa kuwarto ni Jasser. Mabilis kong binuksan ang pinto ng kuwarto at naabutang nakatalukbong si Jasser habang umiiyak. "Jassermay problema ba, baby?" marahan kong tanong. Hindi sumagot si Jasser, nagpatuloy lang sa pag-iyak. Umupo ako sa gilid ng kama niya at hinawakan siya sa balikat. "You can tell it to Mommy. I'll listen." "II m-miss Mama AbbyI miss Papa" mahina niyang sabi in between sobs. "Uuwi rin si Mama Abby mo, baby. Soon. Sa ngayon, nandito naman ako. Now tell me what I can do for you, baby?" Bumangon si Jasser at humarap sa akin na maluha-luha pa. "There's this one night when Mom and Dad slept right next to me. Ang saya-saya ko po noon, Mommy..." O-okayI can sense something here. Don't tell me

254

"Can you and Dad sleep right next to me?" Nagdadalawang-isip pa ako kung kakatok ba ako. Nasa labas ako ngayon ng kuwarto ni Haru. "Azusa, do it for Jasser," kumbinsi ko sa sarili ko. Nagbilang ako ng tatlo. On three, kakatok na talaga ako. 1 2 3 Kakatok na sana ako nang biglang bumukas ang pinto at tumama sa mukha ko. As in, pasok na pasok sa banga! Napaupo ako sa sahig sabay hawak sa mukha ko. Ansakiiiiiiit. "Azusa?" Agad naman akong tinulungan ni Haru. "Okay ka lang ba?" "A-aww" reklamo ko. Ilong ko, ang sakit. Parang bigla e feeling ko parang nagmukhang airport ang ilong ko. "I'm fine." "Sa susunod kasi, wag kang tatambay sa harap ng pintuan ko. Di naman to amusement park, e," reklamo ni Haru sabay kamot sa ulo. "Sira ulo ka ata! Ikaw na nga ang nakasakit, ikaw pa ang maangas! Patayin kaya kita!" angil ko naman. "O, o, kalma lang. Di naman kita inaangasan. Nagsasabi lang ako." I rolled my eyes. Psh. Kung di ko lang siya kailangan para maging okay si Jasser e at kung di ko lang to mahal, pinugutan ko na to at ipinaulam sa mga piranha!

255

"So, bakit ka pala nakatambay sa harap ng pinto ko?" "Wala," sabi ko sabay talikod. Pero nahawakan niya ako sa kamay. Dug-dug. "I know there's something. What is it?" Napayuko ako. Di ko kayang sabihin sa kanya. "A-a.. a-a, ano kasi..." "What?" "Jasser wants..." "Jasser wants to?" "He wants us to sleep at his room tonight," sabi ko habang nakapikit nang mariin. Hindi sumagot agad si Haru, so I assumed na ayaw niya talaga. "P-pero okay lang. Kung ayaw mo, ako na lang. I'll justwellmake up some excuses. He-he" "Do I have to bring my own pillow?" sabi ni Haru sabay ngiti sa akin. Nasa gitna namin si Jasser. I was on his right and Haru's on his left. Nakatitig lang ako sa kisame habang si Haru ay nakatingin sa nakabitin na ball sa cabinet ni Jasser. "Tulog na tayo?" mahina kong tanong kay Jasser. "One song" Nagkatinginan kami ni Haru.

256

 Nagsimulang kumanta si Haru habang ako naman e nakatingin pa rin sa kisame. This was too awkward for me. We looked like we're a family at si Jasser ang baby namin. It somewhat gave me this warm feeling in my heart na di ko rin alam ang dahilan. When I look into your eyes, It's like watching the night sky. Oh, a beautiful sunrise, There's so much they hold. I remained quiet habang kumakanta si Haru. Wala akong planong kumanta. Nakokohoyo! Pero naramdaman kong nakatingin sa akin si Jasser. "Why, baby?" bulong ko. "Sing, Mommy" "P-pero" I was about to say no but seeing Jasser's face made up my mind. I started singing with Haru. And just like them old stars, I see that you've come so far. To be right where you are, How old is your soul? Well, I won't give up on us, Even if the skies get rough.

257

I'm giving you all my love, I'm still looking up. Never in my entire life have I ever thought of experiencing these things. Mula sa pagiging lalaki pa sa totoong lalaki, nakaladkad ako sa isang engangement, was followed by a monster a.k.a alien na lalaki, stayed at his house, fell in love with him and was now taking care of a cute child with him. I felt like a true mother, kahit na alam kong play house lang to. Surprisingly, I loved Jasser in a short period of time and more importantly, I love this man. Unti-unti kong ipinikit ang mga mata ko until I fell into the world of dreams. "Well, I wont give up..."

258

a
Chapter Forty-One
Van's Point of View "I WANT TO see him," una kong nasabi paggising ko. Automatic akong napatakip sa bibig ko. Ibinaon ko ang mukha ko sa unan at tumili na sobrang lakas. "Ayoko naPlease, help me forget him. Ang laki na ng eyebags ko. Pagod na akong umiyak. Naglalabasan na ang mga pimples ko. Tumataba na ako. Please, help me forget him" sabi ko. Kahit wala akong kausap gusto ko lang mailabas ang nararamdaman ko. I grabbed my phone and stared at my wallpaper. We looked so happy back there. I never felt like I was just acting. He never made me felt like we were just playing and acting as fake lovers. I never saw him look at other girls. Kahit na mukha akong zombie pag bago akong gising pero he would still tell me I'm beautiful. Kahit na wala sina Haru at Azusa na nakikinig sa

259

amin, he would still treat me as his girl. Now tell me, can you blame me if I fall in love with him? "Please, help me forget him. Ayoko nang umiyak. I love him too much" "Sino ba yan? Dali, tutulungan kita." Dug-dug. When I heard that voice, parang tumigil ang puso ko. It can't be Lumingon ako sa bintana pero wala akong nakitang Mark. Napayuko ako. I must be imagining things. Sinampalsampal ko ang sarili ko. Maybe, I just miss him too much.

Mark's Point of View "I wan't to see her." Napayuko ako at napapikit nang mariin. "Shit.." I said. "Wow, dude, ang lumanay mong magmura," sabi ni Drew sabay tapik sa balikat ko. Hindi ako sumagot. Wala ako sa mood ngayon. Kahit saan ako tumingin, mukha ni Van ang nakikita ko. "Dude, punta tayo sa tambayan mamaya. Marami raw hot babes don. Mukhang yan ang kailangan mo para bumalik ang ulirat mong lumulutang sa alapaap," sabi naman ng isa kong kaklase. Nagtawan ang lahat maliban sa akin. "Ano? Punta tayo mamaya?" tanong ulit ng kaklase ko. Bumuntong-hininga ako. "Pass muna ako, mga tol. May dadaanan pa ako," tipid kong sagot.

260

"Wow, a. Dalawang linggo ka nang may dinadaanan, dude, a. Check attendance ba?" pabirong hirit ni Drew. Di ako sumagot ulit. "Dude, isang tanong, isang sagot: May sineseryoso ka na, no?" Doon ako nabigla. Umiwas ako ng tingin. "W-wala, a. Ako, magseseryoso? Kilala niyo ko. Wala sa vocabulary ko yan." Tiningnan nila ako nang maigi. "Wala nga ba?" Naasiwa ako sa mga titig nila. "Hoy, mga gago! Ang laswa niyo makatingin! Alam kong guwapo ako pero ayaw ko sa ganyang tingin. Gay," sabi ko naman. "Hoy! Mas gago ka! Wala kaming planong maging bakla! Sayang ang lahi namin!" sabay-sabay nilang angil sa akin. Doon na ako natawa. Ang kulit talaga ng mga kaibigan ko. "Pero, pass muna talaga ako. May kailangan lang akong puntahan." "Okay. Pero, seryoso lang, dude, a. Kung ano man yan, puwede mong sabihin sa amin. Tropa tayo, di ba?" Tumango ako at nagpaalam na. "I need to see her." Nasa tapat na ako ng bahay nina Azusa ngayon. Tumingin ako sa bintana ng kuwarto ni Van. Dalawang linggo na pala akong tumatambay diyan pag gabi, pinapanood na matulog si Van.

261

Napaisip ako. Mula nong pumunta kami sa resort, di na ako nakagala pa at nakapaghanap ng girls. Kahit ngayon na tapos na ang pagpapanggap namin, parang wala sa isip ko ang maingwit na naman sa ilog na kaharutan. Makita ko lang si Van, nakukuntento na ako. Pero iba ngayon. Gusto ko siyang makausap. Gusto ko siyang makasama. I want to hold her hand again. Nakahilata si Van sa kama niya at nakatitig sa kawalan. Yan ang eksenang naabutan ko sa may bintana ni Van. Nandito na naman ako, nakamasid sa kanya. "Please, help me forget him. Ayoko nang umiyak. I love him too much" sabi ni Van. Nabigla ako. In love si Van? Parang sinuntok ako ng ilang beses nang maisip akong may mahal siyang iba. Hindi ko napigilang magsalita. "Sino ba yan? Dali, tutulungan kita." Nakita kong nabigla si Van. Nag-freeze siya mula sa pagtampal-tampal sa unan niya. Pero bago pa man makalingon si Van ay naduwag ako, kaya nagtago ako sa gilid ng bintana niya. Nasa tapat na ulit ako ng bahay nila. Bumaba na ako. Di na ulit ako nagkalakas-loob na magpakita kay Van. I want to hug her badlyI miss my girl Nasuntok ko yung puno. "Shit! Kailan ka pa naduwag, Mark?"

262

Azusa's Point of View Tapik. Tapik. "Wake up, Azusa" Tapik. "Hmmm..." mahina kong ungol. Inaantok pa ako, e. Hu-hu-hu. Binuksan ko ang kaliwa kong mata, tapos yung kanan. Nanlaki ang mga mata ko sa aking nakita. Mukha ni Haru ang nabungaran ko. Ang lapit-lapit niya! Napabalikwas ako nang bangon kaya tumama ang noo ko sa noo ni Haru. Blag! Pareho kaming napahawak sa mga noo namin. "O-ouch..." reklamo ko. "Tshhh..." sabi naman ni Haru. "Ang tigas ng bungo mo, Zuzu." Sinimangutan ko siya. "Che!" "Joke lang." "Ba't ka ba kasi nakaharap sa akin kanina?!" tanong ko sa kanya. "Ginigising kita." "Bakit?" "Si Van, tumatawag," sagot naman ni Haru. "Kanina pa ba?" "Oo. Paos na nga yang cellphone mo kakakanta, e. Naawa na ako kaya ginising na kita." "Salamat," tipid kong sagot.

263

"Ang hirap mo gisingin, a. Mukhang ang sarap ng tulog mo kasi katabi mo ako," tatawa-tawang puna ni Haru. Sinapak ko siya. "Ang kapal mo, a!" "Aray naman!" reklamo ni Haru. I stuck my tongue out at lumabas na. "Hello, best?" sagot ko sa phone ko. "Best, kailangan ko ng tulong mo," sabi naman ni Van.

264

a
Chapter Forty-Two
"BEST, KAILANGAN KO ng tulong mo." Papunta ako ngayon sa bahay ni Van. Ano naman kaya ang nangyari sa babaeng to. Ang lungkot ng boses, e. "Good evening po, ma'am." Tango lang ang sinagot ko sa gwardiya nina Van. Dumeretso ako sa pool. Andon daw kasi si Van. Nakita ko siyang nakaupo at nakatitig sa kawalan. "Best..." mahina kong tawag. Lumingon siya at bigla akong tinakbo nang yakap. "O? Anong problema?" "B-bestI-I'm s-sorry..." "Bakit? Para saan?" "You already warned me. Pero hindi ako nakinig" Isa lang talaga ang naisip ko: Niloko siya ni Mark.

265

"Anong ginawa sayo ni Mark? Niloko ka niya, no? Papatayin ko yun," galit kong sabi. "N-no, best.. I believe you have to know," mahinang sabi ni Van sabay yuko. "Know what?" "Pleasedon't be mad at me." "I won't, I promise." "Hindi naman talaga kami ni Mark, e." Nanlaki ang mga mata ko. "What do you mean?" "We were just acting. In short, plano lang ang lahat. Ginawa namin yun para sa inyo, para tuluyan na kayong maging okay ni Haru." Nabigla ako. "O-okayhindi ako galit. Actually, thankful ako sa inyo. Pero bakit umiyak ka?" "II'm in love with Mark..." "Okay. Yun lang pala e," sabi ko naman. Pero nang maintindihan ko na talaga "WHAT?!" "I'm sorry, best." "Bakit? Anong nagyari? Ginayuma ka ba niya?" taranta kong tanong. "We looked so happy back there. I never felt like I was just acting. He never made me felt like we were just playing and acting as fake lovers. I never saw him look at other girls. Kahit na mukha akong zombie pag bago akong gising pero he would still tell me I'm beautiful. Kahit na wala sina Haru at Azusa na nakikinig sa amin, he would still treat me as his girl. Now tell me, can you blame me if I fall in love with him?"

266

Bumuntong-hininga ako. "Noong nasa resort tayo, nakikita ko na. You two seem to be so in love. Mukhang mas in love ka pa nga kesa sa akin, e. At si Mark, hindi ko na nababalitaan na nambababae yun." "P-perohindi niya naman ako mahal, best, e." Niyakap ko si Van. "Stay here, okay? Kukuha muna ako ng tubig. Wag kang aalis diyan." Imbis na kumuha ng tubig e lumabas ako ng bahay nina Van at kinuha ang phone ko. Tatawagan ko na sana si Mark pero nabigla ako nang makita kong nakatayo siya sa labas ng bahay nina Van at nakatingin sa bintana ng kuwarto ni Van. "Mark?" Lumingon siya at ngumiti sabay kamot sa ulo. "Azusa, ikaw pala." Hindi na ako nagpaliguy-ligoy pa. Malalaki ang hakbang na lumapit ako kay Mark at tinanong ko siya. "Do you love Van?" "What?" takang-tanong ni Mark. "Answer me: Do you love Van?!" Mark looked at me straight. "Yes. Very much..." Napangiti ako. Hinila ko papasok si Mark at tinuro kung nasaan si Van. "I guess it's time for you to talk."

Van's Point of View Masaya ako kasi hindi nagalit si Azusa. Pero ang lungkot ko kasi hindi mawala sa isip ko si Mark.

267

Ibinabad ko ang paa ko sa pool. "Ang tagal naman ni Azusang bumalik. Ilang galong tubig ba ang kinuha non?" Nakarinig ako ng mga yapak. I was expecting it's Azusa kaya hindi na ako lumingon. "Best, hindi ka ba talaga galit sa akin? Ang tanga ko kasi. Binalaan mo na ako pero hindi ako nakinig." Walang sumagot pero okay lang. At least, nakikinig sa akin ang best friend ko. "Best, mahal na mahal ko siya. Mahal na mahal ko si Mark. Pero ako"

Mark's Point of View Pagkarating ko sa pool, nakita ko si Van na nakaupo, nakababad ang mga paa at nakayuko. Lumapit ako at tumigil nang ilang hakbang na lang ang layo ko sa kanya. "Best, hindi ka ba talaga galit sa akin? Ang tanga ko kasi. Binalaan mo na ako pero hindi ako nakinig." Hindi ako sumagot. Kasi siyempre, hindi ako ang kinakausap. I only listened. Pero ang hindi ko inaasahan ay ang susunod niyang sinabi. "Best, mahal na mahal ko siya. Mahal na mahal ko si Mark. Pero ako" M-mahal ako ni Van? Hindi ko maipaliwanag ang saya ko. Mahal ako ng babaeng mahal ko! Hindi ko na siya hinayaang makatapos pa sa dapat niyang sasabihin. "Mahal ka rin non. Mahal na mahal ka niya," dugtong ko sa sinabi ni Van.

268

Van's Point of View "Mahal ka rin non. Mahal na mahal ka niya." Boses ni Mark yun, a. Nagi-imagine pa rin ba ako? Unti-unti akong lumingon. And then I saw Mark, standing there, smiling Unti-unti akong tumayo. "Tell me I'm just dreaming. Mukhang nakatulog na ako kakahintay kay best friend na bumalik sa pagkuha ng tubig, e," sabi ko sabay tawa nang hilaw. Lumapit sa akin si Mark then hugged me. "If you're dreaming, then I must be dreaming, too." "Joke lang tong lahat, di ba?" Mark looked into my eyes. "Kung joke lang tong lahat ng nararamdaman ko, dapat sana nasa tambayan na naman ako at kasama ang maraming babae. At dapat sana, hindi kita gabigabing minamasdan sa bintana mo habang natutulog. At dapat sana, hindi ako nasaktan nang ganon nong narinig ko mism o sayo na may mahal ka at gusto mo siyang makalimutan." "You were really there?" taka kong tanong. Tumango siya. "Naduwag lang ako. Natatakot akong malaman na may mahal kang iba. Na hindi mo ako mahal," sabi ni Mark. Napatanga na lang ako. "Mahal kita, Van. Do you love me, too?" Tumango ako. H-heloves me He held my chin. "I want to hear it, baby. Please, let me hear it." "I love you..." mahina kong sabi.

269

"And I love you a thousand more. Much more than you could ever imagine." And the wall that I tried to put up around me shattered into pieces right then and there.

270

a
Chapter Forty-Three
Azusa's Point of View NASA MALL AKO ngayon. Shopping galore. Kanina e kasama ko si Van kaya lang biglang kinaladkad ng irog niya. Ayon, ewan ko kung saan sila naglakwatsa. Actually, ang cute nila tingnan. Nakakainggit. Kailan pa kaya ako magkaka-love life nang gaya non? Psh. Tigil-tigilan mo yan, Azusa. Naloloker ka na. Nag-ikot ikot lang ako. Pumasok ako sa NBS at naghanap ng magandang libro na babasahin. Nakaka-bore na kasi. Pero lumabas rin akong walang dala. Wala akong napagtripang basahin. Pumasok ako sa shop ng sapatos at nagtingin-tingin. "Ang cute naman nito."

271

"Ma'am, bagay po yan sa inyo," sabi ng isang babae. Pagtingin ko sa nagsalita "Mitty?" "Azusa?" sabay naming sabi. "Anong gingawa mo dito?" taka kong tanong. "Ay, tinutulungan ko lang si Mommy. Napagtripan kong dito muna igugol ang oras ko habang wala pang klase." "Ganon ba? Uhm..." Tiningnan ko ulit yung sapatos. Ang cute talaga. "I'll take this." Ngayon naman nasa Bench shop ako, namimili ng damit. May nakita akong couple shirt at napangiti ako. "Ma'am, sir, mukhang natuwa po ang manager namin sa inyo. Kaya kayo po ang pinili na couple of the day. Pakisuot na lang po ang couple shirt niyo tapos pipiktyuran ko po kayo para sa tarpoline for this day." What?! "Hindi, wag na. Iba na lang piliin niyo." "KJ naman ni babe." He pouted. "Tigilan mo nga ako sa babe-babe mo diyan!" "Bakit? Di ba ikaw naman ang unang nagtawag sakin niyan?" he said in between. "Shut up!" "Dali na, picture lang naman, e." Hinila niya ako bigla tapos tinulak nang marahan papunta sa fitting room. Wala na akong choice. Nagtyi-cheer na ang ibang costumers, e. Paglabas ko, nakita kong nakabihis na rin siya.

272

Piniktyuran kami. Iba-ibang pose. Naaasiwa na nga ako kasi ang lapit namin sa isa't-isa. "Okay, last pose na po. 1-2-3!" Na-shock ako. Inakbayan niya ako then nagsalita nang mahina: "I love you" Napangiti na lang ako habang nakatingin sa couple shirt. "Excuse me, miss. I'll take this. " Uuwi na sana ako nang biglang maalala ko si Jasser. "Ay, ano ba magandang bilhin para kay baby?" Paglingon ko may nakita akong bola. "Eureka." "Whooo" Hihingal-hingal ako. Ang dami ko naman kasing pinamili. Ang bigat-bigat na. Dapat pala kinaladkad ko na lang si abnoy para may kargador ako pag-uwi. Ha-ha! Ang sama ko. Blag! Nahulog ang mga pinamili ko. May nabangga ata ako, o ako ata ang binangga. Pero kahit na alin dun, nahulog pa rin ang mga pinamili ko. Nagsimula na akong pulutin sila pero may may nakita akong babaeng tumulong rin. Pagtayo niya, nanlaki ang mga mata ko. "Bree?" "Oh, AzusaFancy meeting you here," sabi niya with the ever pauyam na ngiti.

273

Hindi ako sumagot at kinuha na rin ang mga gamit kong siya ang pumulot. "Pasensiya na kung nabangga kita. Ang tanga ko kasi. Alam mo na, bulag e," sabi niya. Napapansin kong in-emphasize talaga niya yung ibang words: tanga at bulag. E sapakin ko kaya to. "Pasensiya na rin," tipid kong sabi. "Oh, and by the way," sabi ni Bree. Tiningnan ko siya. "Babae rin ako, kaya I care for you." "What do you mean?" taka kong tanong. "Do you really know the man na hinahayaan mong lumapit sayo?" Kumunot ang noo ko. "Baka hindi mo pa talaga siya kilala. He might be hiding something really stinky. Kaya I wish you luck. Mag-iingat ka. Baka, sa huli ma-realize mong sa kakaiwas mo sa sawa, pumasok ka na pala sa tirahan ng cobra." Then inabot niya sa akin ang huling paper bag na pinulot niya kanina. "Bye, Azusa. Take care!" Naiwan ako doong nalilito. Sino ang tinutukoy niya sa sinabi niya? Pagkauwi ko sa bahay, dumeretso ako sa kuwarto ko. Mukhang wala sina Haru at Jasser, a. Pagpasok ko sa kuwarto ko, napasin ko kaagad yung maliit na note sa table ko.

274

Zuzu, I have something important to tell you tonight. I'll be back at 6. I love you pretty girl. :) - Haru

Napangiti ako sa nabasa ko. Si Haru talaga. "Hmmm? What am I gonna wear?" Binuksan ko ang cabinet ko, pero sinara ko lang din ulit. "Yuck, Azusa. Kailan ka pa nagkaron ng pakialam sa isusuot mo?" "Perodi naman masamang mag-prepare, di ba?" palusot ko naman. Kaya ayun, hinalungkat ko ang cabinet ko. Nang makahanap na ako ng damit ko, napatingin ako sa mga pinamili ko. Kinuha ko sila sa mga paper bag. Paghila ko sa couple shirt, may nahulog na brown envelope. "Teka? Wala naman akong maalalang bumili ako ng envelope, e." Binuksan ko yung envelope at kinuha ang mga laman nito. At natigagal ako sa laman. Mga pictures ni Haru?! "Well, bakit may pictures ni Haru dito?" Nagtataka na talaga ako.

275

Bawat picture kasi e, mas bumabata si Haru. Nasa kalagitnaan na ako ng mga pictures nang makita ko yung lalaking nakangiti. "ThisHe looks like Shida" Don't tell me Mabilis kong tiningnan ang ibang mga pictures at nang makita ko ang panghuling picture, nabitiwan ko lahat. Si Haru at Shida ay iisa?! Tiningnan ko ang mga pictures na nagkalat sa sahig, at nahagip ng mga mata ko ang picture namin ni Shida na magkatabi. Nanginginig ang kamay ko nang pulutin ko to. "A-ang tanga tanga koBakit di ko nga ba napansin ang resemblance nila. Shida. Yoshida... Tama, iisa nga sila. Bakit di niya sinabi sa akin ang totoo? Akala ko ba mahal niya ako? Pingamukha niya akong tanga." Mabilis kong kinuha ang mga damit ko at nag-impake. Nang nakasay na ako sa sasakyan ko, tiningnan ko yung bahay na halos dalawang buwan ko ring tinirhan. Ang lugar kung saan pinuno ng kakulitan ko at ni Haru ng mga alaala. Ang lugar kung saan natutunan kong mahalin si Haru. At ang lugar kung saan nadurog ang puso kong hinayaan kong wasakin ni Haruni Shida. Tumulo ang luha ko. Pinaandar ko na ang sasakyan at umalis na.

Haru's Point of View "She's not coming."

276

Apat na oras na akong naghihintay sa kanya. I decided to go home. Dumeretso ako sa kuwarto ni Azusa. "Azusa, papasok ako." Walang sumagot. Pinihit ko ang doorknob. Hindi naka-lock. I pushed the door open and what I saw broke my heart. Azusa's not here. Her cabinet was empty. The room was empty. "Azusa"

277

a
Chapter Forty-Four
Two months after "HERES YOUR JUICE," mahina kong sabi. Tinanggap ni Van ang baso. "Best, are you really all right? You look really pale. I'll bring you to the hospital if you're not feeling good." I shook my head. "Okay lang ako." I forced a weak smile. "Why don't you talk to him?" Yumuko ako. "Wala na kaming dapat pang pag-usapan. Masaya na yon kasi naloko niya ako." "I guess, you should hear his side first, best," sabi ni Van. "Best, pleaselet's not talk about this." Tumango na lang si Van.

278

Van's Point of View Mukhang wala na kaming choice kundi gawin to. Ayaw talagang kausapin ni Azusa si Haru. Eto namang si Haru, parang laging wala sa sarili. Lagi na lang tahimik at pag nababanggit ang pangalan ni Azusa e, parang nagiging gloomy ang atmosphere. RingRing "Hello, Mark." "O, babe? Kamusta ang pakikipag-usap mo kay Azusa?" "Ayaw talaga. Galit na galit pa rin kay Haru." "I guess we have no choice. Are we gonna do it?" tanong ni Mark sa kabilang linya. "Call the others. Let's do this!"

Azusa's Point of View Dalawang buwan na rin. Dalawang buwan ko na ring di nakikita si Haru. A week after kong umalis sa bahay niya ay lumipat ako ng school. I made up excuses para payagan ako nina Mommy't Daddy. Mula noon, wala na akong narinig mula kay Haru. I guess, nagdidiwang na yon ngayon kasi wala na ako. Plus, napaikot niya pa ako nang walang kahirap-hirap. Matapos niyang di tuparin ang pangako niya when I was still fifteen, bumalik siya para saktan ako four years after. Ang sakit non. Nasa labas ako ngayon ng bahay, naglalakad-lakad. Sabi nila maputla na raw ako. Hindi kasi ako masyadong lumalabas ng bahay kay bihira akong mainitan.

279

Naka-headphone ako at sumasabay sa kantang nakaplay. Naka-shuffle kasi ang kanta ko kaya natigilan ako nang biglang tumugtog ang kantang pamilyar na pamilyar sa akin. When I look into your eyes, It's like watching the night sky. Oh, a beautiful sunrise, There's so much they hold. And just like them old stars, I see that you've come so far. To be right were you are, How old is your soul? Well, I won't give up on us, Even if the skies get rough. I'm giving you all my love, I'm still looking up. Napapikit ako nang mariin. This song brings back memories. Papalitan ko na sana nang biglang may van na tumigil sa harapan ko. Hindi yung best friend ko kundi isang van na sasakyan. Tapos biglang bumukas yung pinto at hinila ako papasok. Nagpupumiglas ako pero lima sila, tapos puro nakabonet. Natakot na talaga ako. Lord, mamamatay na po ba ako? Piniringan nila ako at pinaupo. "Wag kang maingay kung ayaw mong masaktan," sabi ng isang kidnapper.

280

Teka, bakit parang pamilyar ang boses? Pero imbis na mag-focus ako dun, pinangibabawan na ako ng takot at kaba. Tumigil ang van at binuhat ako ng isa. "T-teka, san ninyo ako dadalhin?!" Walang sumagot. Sa halip patuloy lang sila sa pagbitbit sa akin. Hanggang makarinig ako ng malakas na tunog. Teka? Malapit ba kami sa isang helicopter? At di nga ako nagkamali. Isinakay nila ako don. Abot-abot ang kabang nararamdaman ko. Lordihuhulog po ba nila ako sa Pacific Ocean? O ipapatapon sa Bermuda Triangle? Ang lakas ng tibok ng puso ko. Goodbye, Earth. Hu-hu-hu. Matapos ang halos thirty minutes atang lipad e, untiunting nag-landing ang helicopter at binuhat ulit ako ng isang lalaki. "Aaaaah! Wag niyo akong ipakain sa pating!" tili ko. Naramdaman kong ibinaba nila ako sa buhanginan. Ilang sandali lang parang naiwan akong mag-isa. May piring pa rin ako kaya di ko makita kung nasaan ako. Ay, puwede ko nga pa lang tanggalin ang piring ko. Tangengot talaga ako. Pagtanggal ko sa piring ko nagtaka ako sa nakita ko. Ang dilim ng paligid at nasa likod ko lang ang dagat. Inikot ko ang paningin ko. "Azusa" Parang tumigil ang puso ko sa pagtibok nang marinig ko ang boses na iyon. Paglingon ko, si Haru nga. "Can we talk?" sabi niya ulit.

281

"Nandito na ako, so I believe wala na akong choice," malamig kong tugon. "I'm sorry, AzusaI didn't mean to hide it from you. Sasabihin ko rin naman sayo, e. Humahanap lang ako ng tiyempo." Tiningnan ko siya. "Sasabihin? Kailan? Pag wala na akong magagawa? Pag hulog na hulog na ang loob ko sayo? Harumali pala. Shida, I trusted you. Minahal kita. Pero what did you do?!" Nakita kong yumuko si Haru. "I'm so sorry, Azusa. Mahal na mahal kita, alam mo yun Natatakot lang akong mawala ka pag sinabi ko sayo." Tinangka niyang lumapit sa akin, pero I shook my head. "Wala na rin namang pupuntahan tong pag-uusap natin, kaya itigil na natin to." "Azusa..." "Don't worry, you're forgiven." Tumalikod na ako. Kailangan kong makaalis dito bago pa ako talunin ng nararamdaman ko para kay Haru. "Hindi mo na ba ako mahal, Azusa?" Punung-puno ng hinanakit ang boses ni Haru. Hindi ako nakasagot. Gustong-gusto kong isampal kay Haru kung gaano ko siya kamahal pero ang sakit-sakit pa rin ng nararamdaman ko dahil sa pagsisinungaling niya at pagtatago niya sa akin ng totoo. "Hindi mo na ako mahalmukhang wala na akong magagawa," nanghihinang sabi ni Haru. Tumulo na ang luha ko. Ang sakit naman nito.

282

"I hate you, Daddy!" Pareho kaming nabigla ni Haru nang marinig namin yon. Sabay kaming napalingon. Si Jasser, nakatayo sa dalampasigan at umiiyak. "Jasser..." sabay naming sabi ni Haru. "I hate you, Daddy! Sabi mo, ibabalik mo si Mommy. Sabi mo, di ka susuko. Sabi mo, ibabalik mo sa akin ang Mommy ko?!" "J-Jasserhindi na ako mahal ng Mommy mo," nanghihinang tugon ni Haru. Sobrang nahihirapan na ako. "Pero, Daddy! Susuko ka na lang ba?! Why don't you tell Mommy how much you love her?" Natulala ako. Kailan pa natuto si Jasser tungkol sa ganitong bagay? Yumuko si Haru. "Tama na yan, Jasser. Let's go home. Ayaw na ng Mommy mo sa akin." "No! Why don't you tell Mommy na mula nang umalis siya, halos gabi-gabi kang umiinom? Na palagi na lang kitang nakikitang nakatanaw sa labas? Na you even cried. You cried so hard, Daddy. I saw your shoulders shake, Dad!" Napanganga ako. Si Haru? Umiyak dahil sa akin? "Jasser, tama na," sabi ni Haru. Pagtingin ko sa kanya, umiiyak na rin siya. "Dad! Why don't you tell Mommy na matagal mo na siyang hinihintay? You waited for her for thirteen long years, Dad!" What Jasser said shook my world.

283

"What is he talking about?" tanong ko kay Haru. "He's right, Azusa. I never had a serious girlfriend ever since you told me na hintayin kita. I waited for you, Azusa. I even followed you. Kaya nga sobrang saya ko nang malaman kong sayo ako ipapakasal. That made me really happy. Hindi ko naman alam na galit na galit ka pala sa akin," paliwanag ni Haru. "P-pero, paano nangyari yun? I came back, Haru. Two years after ng pag-alis ko, bumalik ako. Hinanap kita sa inyo. Pero sabi ng babae, hindi ka raw nakatira doon." "Sinong babae?" "A girl na halos ka-edad ko lang. Maputi at nakapigtails siya non," mahina kong tugon. "Si Bree." Napalingon ako bigla kay Haru. "That was Bree?" Tumango si Haru. "Sa maniwala ka't sa hindi, Azusa, I was there that day. May lagnat ako non kaya hindi ako makalabas. Si Bree ay kababata ko, kaya madalas siya sa bahay namin. Siya yung kasama ko sa bahay non with her yaya." "Then why did she tell me na wala ka na doon? Sabi pa nga niya na wala daw siyang Shida na kilala." "Because she loves me. Sinabi niya sa akin noon na mahal niya ako pero I rejected her kasi ikaw ang mahal ko." Nabigla ako sa sinabi niya. "W-what did you say?" Lumapit sa akin si Haru and held my chin up. "Oo, mahal na kita mula pa noon. That day I saw you in the rain. That day na nilapitan kita and saw your face. I promised myself that when the right time comes, I'll marry you. That's why kahit gaano katagal, hihintayin kita, and if I have to wait again for you

284

to just forgive me and learn to love me again, I would. Even if takes forever." Naiyak ako lalo. Hindi ko na kayang pigilan pa ang nararamdaman ko. I love this man too much. "H-HaruI'm sorry kung hindi kita binigyan ng chance na makapagpaliwanag," sabi ko sabay hikbi. He touched my cheek. "May karapatan ka namang magalit sa akin, e. Kasi nagsinungaling ako sayo. Azusa. I love you too much kaya maghihintay ako until mapatawad mo ako. Then I'll win your heart over again. At kahit ilang beses ko pang kailangang gawin yon, hindi ako mapapagod. Even if it's against the six to one billion odds." Hinawakan ko ang mukha ni Haru. "No need to wait that longI love you." Nagliwanag ang mukha ni Haru. "Mahal mo na ako ulit?" "I never stopped loving you. Oo, nagtampo ako pero hindi ko kailanmang kinalimutan na mahal kita." I smiled. Then he kissed me right there. Bumitaw si Haru sa akin tapos lumuhod. Boom! Napatingin ako sa langit and what I saw made me cry again. PLEASE MARRY ME. Naiyak na talaga ako. Pagtingin ko kay Haru, nakangiti siya. "Will you let me hold your hand until the end, Azusa? Will you marry me?" Haru asked. Pinunasan ko ang mga luha ko. "Yes!"

285

Napatalon si Haru payakap sa akin. "I love you so much, Azusa. Akala ko, hindi na kita mapapakasalan. I love you so much!" Then he shouted, "She said yes!" Tapos biglang nagliwanag ang paligid. May stage sa gitna at nasa tuktok sina Van, Mark, Drew, Japheth, Lance, Ford and, of course, ang aming baby, si Jasser. Ang lapad ng ngiti nila. Then biglang nagsimulang tumugtog ang banda. And then Haru faced me and started singing. When I look into your eyes, It's like watching the night sky. Oh, a beautiful sunrise, There's so much they hold. And just like them old stars, I see that you've come so far. To be right were you are, How old is your soul? Well, I won't give up on us, Even if the skies get rough. I'm giving you all my love, I'm still looking up. Well, I won't give up. Niyakap ko siya nang mahigpit and mouthed "Thank you" sa mga nasa stage.

286

"Zuzu, can you let me hear the words that I've been anxiously waiting for again?" I smiled. "I love you, Shida."

287

;
Epilogue
I COULD FEEL the warmth of his breath on my cheek, the warm

feeling of being enveloped in his arms, and his heart beating with mine. Unti-unti kong binuksan ang mga mata ko. The first thing I saw was Haru's face. He's sleeping like a baby. It's been like this for three months now. And now, I'm already Mrs. Azusa Minorin V. Rodriguez. We got married last December 9 on the day of my birthday. Gumalaw si Haru and opened his eyes. "Good morning, ganda." "Morning, guwapo," tugon ko naman. "Ang guwapo talaga ng asawa ko." He smiled. "Hindi ako guwapo. Mahal mo lang ako."

288

Tumawa ako. Niyakap niya ako nang mahigpit, sumiksik naman ako sa dibdib niya. "I'd be willing to stay like this forever," mahinang sabi ni Haru. I nodded. "Ako rin. Kahit saan man ako mapunta basta kasama kita." Bigla niya akong tinitigan. "O-o? Bakit?" "Ang tagal naman ng junior ko." Natawa ako. "Wag kang atat." Yumakap siya ulit sa akin. "Dali, overtime tayo para may junior na ako bukas." Hinampas ko siya sa balikat. "Aray naman. Battered husband ako. Hu-hu-hu." I stuck my tongue out. Babangon na sana ako nang biglang umikot ang paningin ko. Napahawak ako sa kamay ni Haru. "What's wrong?" Hindi ako nakasagot. Sa halip tumakbo ako papunta sa banyo at nagsuka. Naramdaman kong sumunod si Haru at hinagod ang likod ko. "Okay ka lang ba, Azusa?" Hinang-hina ako pagkatapos. Binuhat na lang ako ni Haru at iniupo sa kama. Nakatingin sa akin si Haru na parang may gustong itanong. "Bakit ka nagsusuka, Zuzu?" "Epekto lang siguro." "Epekto ng ano?" Nakita ko kung paano kumunot ang noo ni Haru.

289

May inabot ako sa drawer ko at bumalik sa banyo. Paglabas ko, hinagis ko sa kanya yung kinuha ko kanina sa drawer. Ilang sandali lang ay nagsisisigaw na si Haru. Binuhat niya ako. "You don't know how happy I am right now, Zuzu. Magiging tatay na ako!" Binitbit niya ako palabas at tiyempo namang dumating ang barkada kasama sina Van na ikakasal na next month. "Batiin niyo ko. I'm going to be a dad!" Napuno ng tawanan at saya ang bahay namin. Ang saya-saya ni Haru tingnan. "I love you, Zuzu," sabi ni Haru habang yakap niya ako sa likod. "I love you more, monster," tugon ko. Humarap siya sa akin. "Monster?" I smiled. "Yes. You're the monster who stole my heart."

WAKAS

290

From the Author

Kyaaaaaa! TMWSMH is now finished! Clap, clap! I would like to thank everyone na bumasa sa story kong shungashunga! I love you po! Sa aking churvabells na katropang si Mark, ayan. tapos na. Puwede ka nang magpakalunod! Ha-ha! Sa aking best friend na si Van! I love you, best! Salamat sa lahat ng tulong at support while sinusulat ko pa to. Sa lahat ng mga bumasa, nawa'y suportahan niyo rin po ang iba ko pang story! Kayo po ang inspiration ko sa pagsusulat lalo na po yung mga natutuwa sa story ko. 'Di ko po maipaliwanag ang saya ko the moment na matapos ko ang story. Daig ko pa ang nanalo ng lotto. Talon, talon. Mukhang napapahaba na ang aking makasaysayang page-emote. I love you po lahat! God bless us all! Tsun Lukaret

291

292

Ang tunay na pangalan ay Thea Faye Culaba na nagtatago sa likod ng pen name na TsunLukaret sa mundo ng Wattpad. Mahilig siyang magsulat at isang certified otaku. Si Thea ay kasalukuyang 16 years old at isang college freshie. The Monster Who Stole My Heart ang una niyang nobela. https://www.facebook.com/yukihime.yumi @Eori_Chii

293