The Secret Prince and The Unexpected Princess

-Emilee's POV-

Matagal ko nang feel na may kakaiba sa kin. Yung tipong out of place talaga ako. Introvert daw akong masyado, sabi nila. Sa sobrang pagkaweird ko daw, eh, iniiwasan na talaga nila ako. So, in short, wala akong kaibigan.

Paano ako weird? Ewan ko sa kanila. Ah, baka dahil mahilig ako sa black. Tapos mahilig akong magdaydream. Matalino naman ako, ah! Haha... Weird lang daw talaga. Nagsasasabi-sabi kung minsan. Naniniwala kasi ako sa mga supernatural na bagay. Yung tipong aliens! Gusto ko ng Smurf na alaga! O kaya dwarf! Ganon. Kaya heto, walang katapusang binubully ng mga kaklase ko. Hinahayaan ko na. Wala din naman akong magagawa.

Ah. Nakalimutan kong magpakilala. Ako nga pala si Emilee. Emilee Kaye Willows. Charot lang no? 5'2" ako, born with natural brown curly hair, at emerald-colored eyes. Inclined ako sa sports. I don't know why, pero ang dami kong alam na languages. Weird, no? Hala, pati ako nawi-weirduhan na sa sarili ko. Anyway, kasalukuyan ako ngayong nakatira sa Lola ko. Ewan ko kung Lola ko talaga siya, o hindi. Ang alam ko lang, siya ang kumupkop sa kin. Di ko kasi siya kamukha. Malay natin. Pero mahal na mahal ko ang Lola ko. Mahirap lang kami. Dahil sa scholarship, kaya nakapasok ako sa prestigious Maybelle High School. Senior na ko. Biruin mo, nakayanan ko kahit working student lang ako. Di kasi kaya ng pension ni Lola. Kaya hangga't kaya ko, ako na ang bahala sa gastusin ko sa school.

-school-

Boring. History. Habang nagtuturo ng lesson in monotone voice si Mrs. Smith, mid-50's, ay nagsi-scribble lang ako sa notebook ko. Manood ka ng mga movies na may teacher na matandang babae. Kung paano ang mukha nila, ganoon din ang mukha niya. Hay... (yawns.) Makatulog na nga.

Nagising na lang ako ng may bumato ng papel sa kin. Sanay na ko. Si Barbie na naman to. Ang bitch, barbie-like, blonde slut sa room namin. Siya ang anak ng Principal dito, at pinakamayaman sa lahat, kaya medyo kinatatakutan siya, pwera ako. Ang dami niyang 'troops' eh. Cheerleader kasi siya. Ewan ko bakit ako ang gusto niyang pinagtritripan. Malay ko ba. Inirapan ko lang siya tsaka nagsimulang lumabas.

"Hey. Where do you think you're going?" said Barbie, sabay irap gamit ng blue eyes niya. Grabe. Ang ikli ng palda mo, te. Gusto mo talagang marape? She played the locks of her curly, blonde hair while waiting for my answer. Susyal. English.

"Cr. Gusto mong sumama?" sarcastic na sagot ko. Deep inside, gustong-gusto ko na siyang saksakin ng dala kong lapis. Pasalamat ka, mahal na mahal ko tong lapis ko, bulong ko. Di ko na siya hinayaang makasagot. Tuluy-tuloy akong naglakad papuntang rooftop.

Hay. Buti na lang walang tao dito. Ito ang tambayan ko. At least walang mga mapanuring mata na sumusunod sa kin. Humiga ako. Inilahad ko sa langit ang mga kamay ko. Sino nga ba talaga ako? Siguro, alien ako. Tapos, naglanding invisible spaceship ko dito. Yun nga lang nabura ang mga alaala ko. Siguro nga! Kinuha ko ang sketch pad ko at nagsimulang magdrowing. Isang spaceship ang dinrawing ko. Especialty ko ang pagdodrawing. Wahaha... Ang galing ko kaya. Next page, ang sarili ko naman ang dinrawing ko. Ako na isang prinsesa. Wow. Prinsesa. Sosyal. Ayoko nga ng normal. Kaya ang ginawa ko, nilagyan ko ng pangil at pakpak ang drawing ko. Yan! Ang ganda ko dito. Prinsesa ng mga bampira!

Tumunog ang bell, sign na tapos na ang break. Hay. Babalik na naman ako sa realidad. Realidad na ayaw na ayaw na sa kin.

As usual, boring ang mga sumunod na klase. Kung di lang dahil sa scholarship, di ko titiisin ang pagpasok sa bwisit na eskwelahang to. Prestigious ang school na to. School ng mayayaman at sikat, in short. Matatalino, kung mahirap ka. Yun nga lang, tatadtarin ka ng bully. Parang ako. Yung tipong ipapamukha sa yo na 'Mahirap ka lang! Di ka bagay dito!'. Tipong ganon. Hay. Malas na buhay. Di bale, hahanapin ko na lang ang invisible spaceship ko mamaya.

Lunch na. Ang laki-laki ng cafeteria dito. Bilang working student, trabaho kong tumulong sa pag-aabot ng pagkain at condiments sa mga customers nito. Kahit ayoko ng ganitong trabaho, no choice dahil dito nakasalalay ang future ko. Go, Emi!

Waiter ako ngayon. Nag-aabot ng pagkain. Pagkarating ko sa destination ko, nakita ko si Barbie na may nilalandi. Wapakels lang si Atey. Binaba ko ang pagkain nila, yumuko kahit ayaw ko. Until may naramdaman ako sticky na tumutulo sa ulo ko. Red... Dugo?! OA! Ketchup lang. Ketchup. Bwisit. Sino yon?! Nagtawanan ang mga nasa table. Except dun sa guy na nilalandi ni Barbie. Whoah. Si Michael pala. Siya si Michael Lyonel. Heartthrob ng school, number one campus crush. Yun nga lang playboy. Ang dami na daw niyang napaiyak. Sa bagay. Marami nang nahihimatay just by looking at his piercing green eyes. Sabayan mo pa ng sexy niyang buhok. Lalo na ang dimples niya. Madami nang nafall sa bitag niya. Maliban sa kin. Weh... Aanhin naman niya ko, isang commoner?

Pinunasan ko gamit ng panyo ko ang buhok ko. Damn. Kung di lang working hours to, kanina ko pa binugbog ang bwisit na nagbuhos ng ketchup sa kin. Di ko na sila pinansin. Pero may di ako inaasahang nakita gamit ang peripheral vision ko. Si Mitchie boy, tinitingnan ako. Kinabahan naman daw ako. May nararamdaman akong masamang kutob dito. Kaya pagkatapos na pagkatapos nilang kumain ay dali-dali na kong umalis. Too close. May pumigil sa kin, eh.

Steve Burnham. Playboy na kasama sa mga nambubully sa kin. Tiningnan ko siya ng masama.

"Whoah, freak. We need you mamaya. May party mamaya sa bahay nina Barbie. Di ba magkapitbahay lang kayo? Don't worry. Babayaran ka namin. We need a maid. Okay? 200 bucks. Deal?"

"At bakit ako pa? Leave me alone." sagot ko.

"Please, freak? 500 bucks. Tsaka 1 week walang bullying. Deal?"

"Fine." wala na kong choice. Kakatempt yung 500 bucks. Sakto, kailangan namin ng pambayad ng kuryente ngayon. Tsaka 1 week walang bully! Hay... 1 week in peace... Napangiti ako don. Yes!!

Sa party...

Bwisit. Dapat pala di na ko pumayag.

Naglalaro sila ngayon ng Seven Minutes to Heaven. At ang unlucky player na mapipili, ako ang makakasama sa cabinet. Hay. Subukan lang niyang halikan ako, kukulamin ko siya. Hay. Ayan na. Kabado naman daw ako. Syempre kaya! Malas...

Tumigil ang bote. Whoah. Moment of truth... Sinong malas?

"MICHAEL!" sigaw ng lahat.

Tiningnan lang ako ni Michael. OMG... Di pa rin nagsisink-in sa kin.

"Malas." dinig kong sabi niya. Naghiyawan naman ang mga lalaki. "Go Michael!". Bwisit.

Ang sama ng tingin sa kin ng mga babaeng kasama nila. Lalo na ni Barbie. Gulp. Mukhang di sila susunod sa 1 week peace ko, ah. Di ko napapansin na tinutulak na kami ni Steve sa cabinet. Nilock niya kami.

"Congrats, freak!" sigaw niya sa labas.

Shit. Ang sikip. Gumalaw ako. Naramdaman ko ang mainit niyang hininga sa leeg ko. Whoah. Ang lapit niya. Ang bango niya. Waah! Nakakabaliw to!

"Wag ka ngang malikot." saway niya sa kin. Naramdaman ko ang kamay niya sa thigh ko. Sinipa ko siya.

"Aray! Para san yon?!"

"Eh sa hinawakan mo ang hita ko! Pervert!"

"Ang sikip eh. Ang likot-likot mo pa!"

"Wag kang manyansing! Bwisit ka! Dapat di na lang ako pumayag!"

"Tumigil ka na nga. Kakarindi ang boses mo. Tapusin na natin to."

Ha? Anong tatapusin--- Naputol ang iniisip ko nang bigla ko na lang naramdaman ang mga labi niya sa mga labi ko. Weird. Ganito ba ang kiss? Kinagat niya nang marahan ang lower lip ko. I let out a gasp, letting his tongue go its way on my mouth. Damn. He tastes... Whoah... Ganito ang french kiss? Sinubukan ko siyang gayahin. Yun nga lang di talaga ako marunong. Kaya tinigilan ko din. I can feel sparks building in my body. I felt melted in his arms. Oh my...

Then, he ended it. Feeling a bit disappointed, my rational part came to me. Shit. That was my first kiss. Bwisit. This man stole my first kiss!

"Is that your...first kiss?". I heard him chuckle and felt him smirk. I let out a hiss. Damn. Pigilan niyo ko. Kukulamin ko na to. Oh God. Give me strength na pigilan ang sarili kong patayin ang lalaking to.

"Kaya pala. Nakakadisappoint naman. I thought you will do something for money." Ano?! Nabigla ako dun. Mukha ba kong prostitute sa yo?! DAMN YOU!!! Hineadbang ko siya tsaka sinipa sa may 'ano' niya. Aww! Ang sakit sa ulo!

"ARAY!! Sadista ka!! Aray!"

"Hindi ako prostitute! Hindi ko ginawa to dahil sa pera! Damn! Para-pareho kayo! Mga kampon ng demonyo! Hoy, Steve!! Palabasin mo ko dito, kung hindi papatayin ko tong

kasama niyo!!" Akala siguro nila. Galit na galit na ako. Gustong-gusto ko nang umiyak. Pero hindi ako iiyak. Hindi na. Ayoko na.

Nakaramdam siguro ng takot si Steve. Mabilis niyang binuksan ang cabinet.

"F-freak?" Haha... Natakot nga siya. Nilahad ko ang palad ko. "Bayad ko?". Mabilis siyang kumuha ng 500 bucks sa wallet niya. Di ko na pinansin ang sneers nila at masamang tingin, lalong-lalo na ang galing kay Mitchie boy. Tuluy-tuloy lang akong lumabas at umuwi.

Humiga ako ng kama ko. Kakatapos ko lang maligo. Hay... Konting tiis na lang, Em. Gagraduate ka na. 3 months na lang... Konti na lang... Ayoko na. Gusto ko nang sumuko. May naramdaman akong kakaiba. Shit, hihikain na ko. Mabilis kong hinanap ang inhaler ko sa bag. Huminga ako ng malalim. Di ko na napigilan ang pagtulo ng mga luha ko. Ganoon na ba talaga ako kababang tao?

Kinabukasan, pinilit kong hindi makahalubilo ang grupo nina Steve at Barbie. Lalo na ang makasalubong man si Michael. Ayokong makita ang lalaking yon. Yun nga lang, pagkakataon nga naman.

Home econ. Si Mr. Brown ang teacher namin.

"Okay class. Sasabihin ko sa inyo ngayon ang project at exam niyo sa kin." Pinakita niya ang sandamakmak na bags of flour. Aanhin naman namin yan?

"You will be taking care of these flours as your own babies. Don't worry, these will be done by pair. One Mommy, one Daddy." tapos sinabi na niya ang mga pairs.

"Ms. Willows and Mr. Lyonel." What?! Kaklase ko ang jerk na yon?

"I expect you to take care of your child. Pag may nangyaring masama, both of you will fail. That's all. Now, pumili na kayo. Tapos ay tumabi kayo sa kapartner niyo."

Nagkatinginan kami ni Jerk. Pareho kaming irritated. Bwisit. Sa lahat ng pwedeng maging kapartner, bakit siya pa? Kumuha na ako ng flour. Pinirmahan ito ni Mr. Brown. Umupo ako sa upuan ko. Tsk. Bahala ka, Jerkface. Dinrawingan ko ang mukha ng flour ko. Waah... Ang cute ng baby ko. Ano kayang magandang pangalan--- May kumalbit sa kin. Ugh. Pinsan ni Michael. Si Frederick Cy. "bakit?"

"Pwede ba tayong palit ng upuan? Kapartner ko kasi ang katabi mo. Kapartner mo naman ang pinsan ko. Please?"

Sigh. Hayaan mo na. With a scowl on my face, umupo ako sa tabi ni Michael. Tinuloy ko ang pagdodrawing sa baby ko. Waah... Sana Smurf ka na lang... Tapos alaga na lang kita! Baby boy? Baby girl? Boy! Hmm... Name.. Sloan!! Wahaha... Sloan ko! Napansin ko si Michael na walang pakialam. Nag-googoogle lang ito. Bwisit. "Hoy. Sloan pangalan nito ah."

"Oo na. Moan na kung moan."

"Sloan nga sabi."

"Oo na nga sabi. Ang kulit mo. Di Moan."

Bwisit. Ang pervert ng lalaking to. Moan daw. Hayaan mo na nga siya.

Narinig ko siyang magsalita. "Ang pervert mo ah. Moan?" aba. Ikaw nagsabi non!

"Ang sabi ko, Sloan! Sloan ang pangalan niya!! Bingi!!". Napatingin sa kin ang lahat. Oops. Napalakas ata ako ng sigaw. Di ko na lang sila pinansin. Tinapos ko na ang pagdodrawing kay Mo- Sloan ko.

"Mr. Lyonel and Mr. Cy. Pinapatawag daw kayo sa Principal's office."

"Bye-bye my Moan hunee... Papa will be back soon!" S-Si Michael ba yon?!

"It's SLOAN!!"

Di napigilan ni Mr. Brown ang matawa sa min. Bwisit na Michael. Papatayin talaga kita!

Sandali lang naman nawala sina Michael. Sinabi ko lang sa kanya ang schedule ng pagaalaga namin kay Mo-Sloan ko, tsaka lang siya tumango-tango. Hinayaan ko na siyang mag-google. Baka hilig lang niya talaga yon.

Maaga akong nakauwi ngayon. Namomroblema si Lola. Humihingi na kasi sila ng bayad sa renta. Binigay ko ang 500 bucks na bigay ni Steve. Buti na lang at nakatulong. Agad akong naligo at nagsimulang gumawa ng assignment sa laptop ko nang...

'Friend request from: MichaelLyonel' Himala. Baka para kay Sloan. Inaccept ko. Nagmessage si kumag.

MichaelLyonelpanget: Yo. EmiWillows: What? Busy ako. The day after tomorrow, sa yo si Sloan. MichaelLyonelpanget: Okay. Pero ang pervert mo, ah. Moan talaga pinangalan mo sa baby natin. EmiWillows: SLOAN NGA SABI--MichaelLyonelpanget is now offline.

Bwisit kang dickhead ka!! Hay. Living nightmare ng buhay ko! Ugh...

Kinabukasan, as usual pa rin. Buti na lang at tumutupad sa usapan sina Steve. Hay... Enjoy-enjoy... Wahaha...

Lunch. Ako ulit ang waiter nila. Malas. Buti na lang at behave sila. Maliban sa kumag na yon.

"Hoy. Saan Moan ko?"

"Sloan ang pangalan niya. Sloan. Nasa bahay siya. Bilisan mo nang kumain."

"Fine. Lalaki ba si Moan, babae?"

"Sloan nga. At lalaki siya."

Napansin ko siyang magsmirk. "Pag ba binayaran kita ng 500 bucks, kaya mo ba kong paligayahin?" Shit. Anong pinagsasasabi ng lalaking to? Hindi ko siya pinansin.

"Michael. Are you insane?" Weh... Kung makatanong naman si Barbie doll na todo kapit kay kumag... Halata ba? Sarap ngang itapon sa mental ang lalaking yan, eh.

"Ganoon naman talaga ang mga mahihirap di ba? Binabayaran." I snapped. Binuhusan ko siya ng juice.

"DAMN! What the hell?!!"

Wala na. Galit na galit na talaga ako. Anong tingin niya sa kin, bayaran?! Disente ako!! Hindi ako mababang babae kagaya ng Barbie slut na yan! Tiningnan ko lang siya ng masama. Sakto, dumating si Mrs. Nunez. Detention. Pero inutusan muna niya si Michael na magpalit ng damit. Eh sa tanga ata ang dickhead na to, hindi daw niya alam saan ang storage room. Dahil sa ako daw ang may kasalanan sa pagkatapon ng juice, ako ang pinasama ni Mam kay Michael sa storage.

Walang imikan kaming pumunta don. Kasalanan niya. Nananahimik ako. Gusto ko siyang saksakin. Gusto ko siyang patayin. Bwisit siya! Bwisit!

"Saan na ba tayo? Shit. I want to take a bath. I feel sticky."

Nanatili akong tahimik. Baka kasi matadtaran ko siya ng cursing. Ayoko non. Better stay silent.

Tinuro ko lang ang storage room. Nabigla ako dahil hinila niya ako papasok. Nasara tuloy ang pinto. Too late. Nakalock pala ito.

"Shit!" Sigaw ko. Naiiyak na ko. Ayoko na nga siyang makita eh! Di ko na kaya. Tapos nalock pa kami?! Bwisit! Pilit kong binubuksan ang pinto. Waepek. Napaupo na lang ako. Napansin kong nagpapalit na ng damit si Mitchie boy. Waah... Abs... Sarap sigurong hawakan niyan--- shit. You hate him. HATE HIM... Kinuha ko na lang ang sketch pad ko. Ito ang hirap sa walang cp. Hay. Nagdrawing na lang ako. Michael. Half-naked na Michael. May sungay. Bagay nga sa kanya. Prinsipe ng mga Demonyo. Pero ang hot niya.

"Hoy. Tumabi ka diyan."

Tumabi ako. Sumandal na lang ako sa may dingding. Nagpatuloy ako sa pagdodrawing habang siya ay patuloy sa pagbangga sa pinto, nagbabakasakaling mabubuksan niya ito. Waepek ang powers ni kumag. Tumigil din siya. May tinitigan.

"Hoy. Dito ka nga."

"Hindi hoy ang pangalan ko. Magsisisigaw ka na lang diyan."

"Sinubukan ko na. Walang signal sa phone. Dalian mo na. May daan dito."

Groaning, I put back my sketch pad sa bag ko. Nilapitan ko siya. "Ano po, mahal na prinsipe?". Napawince siya sa sinabi ko pero di na niya ito pinansin. Tinuro niya ang isang vent. "Umakyat ka dun." Ha! AKO?!

Di ko na namalayan na binuhat na pala niya ko. Nagpumiglas ako.

"Bitiwan mo ko!" ungol ko.

"Gusto mo pa bang makalabas dito?! Dalian mo na!" Itinayo niya ko sa mga balikat niya. Nanginginig kong inabot ang vent. Stucked ito. "STUCKED!"

"shit! Argh!" W-wait! Wag kang malikot! Takot ako sa heights! Nahulog ako. Sinalo niya ko sa mga braso niya. Nakita ko siyang nagsmirk. "What's with Sesame Street?"

Nagulat ako. Shit. "MANYAK! Pervert!! Bitiwan mo ko!!" Pinagsusuntok ko siya. Bigla niya kong binitiwan. Bumagsak ako sa mga T-shirt. Aray...

"Bakit mo ko binitiwan?!"

"Nagpapabitiw ka, di ba?" nakasmirk niyang sagot. Bwisit! Uh... Pero ang peaceful dito. Wag mo lang isama si kumag. Pumikit ako. Ulap... Puro ulap ang nakikita ko. Naghum ako ng lullaby. Lullaby ko. Lagi ko tong naririnig sa mga panaginip ko. Yun nga lang. Nakakatakot ang mga panaginip ko. Puro dugo ang nakikita ko. Kaya sanay na kong nakakakita ng dugo. Pagkamulat ko ay nasa taas ko na si Michael, with confusing look. "Ay anak ng kabayo!"

"Nakatulog ka ba? Halos 30 minutes ka nang nakaganyan."

30 minutes? Parang ilang minuto lang akong nakapikit ah. Tulog? Baka nga.--- Teka. Itinulak ko palayo si Michael. Pinigilan niya ko. A grin shows on his face. "Hey! Get off me!---" I'm too late... He kissed me. I felt the sparks again. Para na naman akong natutunaw. A-Ayoko na... P-pero ayaw makinig ng katawan ko. I hugged him closer to me. His breath became ragged. Damn, he smells nice, kahit may hint ng orange juice kanina. Ayoko na. Ayoko na. Tama na. This is wrong. I hate this man. I hate him. Why do I feel so comfortable in his arms? Why do I like the taste of his lips? W-Why? He then let go of me, smirking. "Sabi ko na, eh. Wala kang kinaibahan sa kanila. You're all the same. Sluts." M-Me? A s-slut?! Sinampal ko siya. "Damn you! Don't you dare call me a slut! Wag na wag mo kong lalapitan, pervert ka!" Pinunasan ko ng panyo ang mga labi ko. Naiiyak na talaga ako. Napansin ko siyang tinalikuran ako. Siya ang humalik. Siya ang pasimuno nito. Hindi ako. Hindi ako--- shit. Inhaler ko. Inhaler ko. Kinapkap ko ang mga bulsa ko. Pinilit kong itagong hinihika ako. Ayokong may makaalam. P-Pero... D-di k-ko nna... I-Inha...l-ler... Blurry na ang paningin ko. Napahiga na ako. May naramdaman akong mga kamay na umalalay sa kin.

"Breathe, Emilee! Breathe!"

I inhaled. Thank God. Inhaler ko. Huminga ako ng malalim. Coughs. Di ko namamalayang umiiyak na ko. Hinihingal na tinanggal ko ang inhaler sa bibig ko. Nahihilo pa rin ako. Pumikit na lang ako. Dugo. Dugo. Puro dugo. Para-pareho ang mga panaginip ko. Sanay na ko. Nasa madilim na lugar ako. Nangangamoy dugo. Puro dugo. Nakacrouch ako. Umiiyak. Hindi ko alam kung saan ako pupunta, kung saan ako galing. Ang alam ko lang, ayoko na dito. Ayoko na. "Ayoko...na... Dito... D-dugo... P-puro...d-dugo..."

"Ems. Gising. Emilee... Gising."

Minulat ko ang mga mata ko. Nakita ko siya, nag-aaalala. Nakakapagtaka. Bakit siya nagaalala sa kin? Di ko siya...maintindihan... Ayoko nang mag-isip. Umupo ako. Tahimik kong binulsa ang inhaler ko. Kinuha ko ang bag ko. Kinuha ang sketch pad ko. Dinrawing ko ang panaginip ko. Sino nga ba...ako?

-Michael's POV-

Tahimik lang siyang lumayo sa kin. Hindi ko alam na hinihika siya. Nabigla na lang ako nang nagcollapse siya sa tabi ko, putlang-putla. Mabilis kong hinanap ang inhaler niya.

Nagkamali ba ko sa kanya? Ang akala ko magiging kakaiba siya sa mga babaeng nakilala ko. Iba nga ba siya? Iba siyang...humalik... Hindi ko maintindihan bakit para akong nakukuryente sa tuwing hinahalikan ko siya. Her taste... Her scent... I love it... I don't know why. It's different...

Ilang minuto na kaming walang imikan. Bahala na. Kasalanan ko naman.

I utterred the words I thought I'll never say again. "Sorry."

-Em's POV"Sorry."

Nabigla ako. Aba. Marunong palang manghingi ng sorry si kumag.

"Uy. Sorry na. Bati na tayo."

"Ikaw mag-isa mo." Next page. Nag-aalalang mukha ni Michael. May something sa mukhang yon. Di ko namalayang nasa tabi ko na siya. "Ay butiki! Ano ba?!". I saw him smirked. "Ang gwapo ko naman diyan. Magaling ka palang magdrawing?"

"Stay away from me, pervert." Nilagyan ko siya ng sungay.

"Ang sama. Di naman ako demon ah. Pero ang gwapo ko, grabe." Ang vain ng lalaking to! Grabe!

"Ampanget mo kaya! Panget!" hay... Binalikan ko ang mga dating drawing ko. Puro tungkol sa panaginip ko. I winced at the thought of it.

"Kaw ba ang nandiyan sa madilim na kwartong yan?"

"Mukha ba?" Hay. Ang nosy ng lalaking to. Ah! Ang spaceship ko! "Hay... Wala na niyan akong time hanapin ang invisible spaceship ko. Di na ko makakabalik sa planeta ko."

"Ang weird mo." I heard him chuckle. I glared at him. Next page. Ako bilang isang bampira. "Wow! Akin na lang yan! Gusto ko yan!!" Ha?!

"Ayoko nga!"

"Damot nito. Yan lang. Please? Please?"

"Layuan mo ko, ibibigay ko sa yo to."

"Deal!" Groaning, I gave him the drawing. Nanlaki ang mga mata niya nang makita niya ang sarili niya. "Whoah! Is that me?! I'm so hot!!"

"Ang vain mo, no?! Nababakla ka na ata sa sarili mo."

"Di naman. Slight lang."

"Yuck! Bakla!"

"Di nga ako bakla. Teka. Puro Sesame Street ba ang undies mo?" Namula ako dun.

"CHE! Pervert ka! Pervert!!"

"Kung alam ko lang, pinagnanasaan mo na abs ko."

"BWISIT KANG ABNORMAL NA KUMAG NA DEMONYONG PERVERT KA, TIGIL-TIGILAN MO KO!" Kasigaw ko nun ay nawalan ng balanse ang kamay ko. Napahiga ako. Nahila ko din pahiga si Michael. Nagkatitigan kami. Matagal. Napatingin ako sa mga labi niya. NNo... Damn... Why am I addicted to his kisses? I looked at him. Distracted na distracted siya sa lips ko? I bit my lips. Tingnan natin kung tama ang hinala ko. That made him go for it. He kissed me again. Shit! He loves kissing me?! Suddenly, may nagbukas ng pinto. Mabilis kong tinulak palayo si Michael. Mukha siyang disappointed. Hinayaan ko siya. "Yes!! Free!!" Mabilis kong kinuha ang bag at sketch pad ko. Weird ng expression ng

janitor. Whatever. At least malaya na ulit ako! Narinig kong sumunod sa kin si Michael, nag-uunat.

"Time for detention."

Nakauwi na ko. Nadatnan ko si Lola na ginugulo ng mga lalaki. Mabilis akong lumapit.

"Mrs. Willows. Kailangan na namin ang 1 million dollars na utang niyo."

Nawindang ako don. 1-1 million...dollars? "H-Ho?"

"Nangutang dati ang Lolo mo sa kanila. Di na namin nabayaran, dahil nalugi ang negosyo niya. Pasensya na apo." malungkot na sagot ni Lola sa kin.

"P-Pwede niyo po bang...i-iback-off muna...ang bayaran? M-magbabayad din ho ako... Kahit konti-konti--" Sinampal ako ng lalaki. Sinunggaban niya ang kamay ko. "Better pay at the end of the month. If you can't, then we'll kill you and your Grandma." Pagkasabi'y umalis na ang mga ito. Mabilis kong niyakap ang Lola ko. "Lola... Gagawa ako ng paraan... Lola... Di ko hahayaang mapahamak ka." May napansin akong sasakyan na nagmamasid sa min. Natakot ako na baka espiya nila iyon kaya inaya ko na ang Lola ko na pumasok. Para marelax ay nagbabad ako sa tubig.

Pagkatapos kong maligo ay nagsimula na kong mag-aral. Something caught my attention.

Article:

--> Secret prince, here in the country in pursuit of finding his future queen? Ang Prinsipe ng Denmark ay pinaghihinalaang nandito sa bansa sa utos ng kanyang Amang hari na maghanap ng mapapangasawa. Walang mahanap na kuha ng litratong may mukha ng prinsipe, kaya napakalaking katanungan kung sino nga ba siya, at kung sino ang suswertihing maging asawa niya.

Grabe naman. Prinsipe ng Denmark? Bakit di na lang siya dun maghanap ng mapapangasawa? Hay. Ayoko talaga ng politika. Teka. May isa pa.

Article: --> Nawawalang prinsesa ng England, pinaghahanap. Bansang Inglatera, ngayon ay nasa State of Calamity, dahil walang mahanap na ipapalit sa kakamatay lamang na Reyna ng bansa. Kasalukuyang pinaghahanap ang nawawalang prinsesa na diumano'y dinukot at itinapon sa malayong lugar upang maging kapalit ng reyna. Malaking gantimpala ang iginawad sa makahanap sa prinsesa. Walang magawa ang Hari kung hindi ang maghintay sa nawawalang crowned princess. Pinapanalangin niyang buhay pa rin ito hanggang ngayon, at ligtas.

Kawawang prinsesa. Ang sama naman ng dumukot sa kanya. --- may nagmessage.

MichaelLyonelpanget: uy! Akin si Moan bukas? EmiWillows: akala ko ba may deal tayo na lalayuan mo ko? MichaelLyonelpanget: *grin. Ah tungkol sa collection mong Sesame Street na undies, meron ka bang gold fish ni Elmo? EmiWillows: PERVERT!! MichaelLyonelpanget: wahaha... May Big bird kasi ako dito. EmiWillows: (.____.) BASTOS!!

MichaelLyonelpanget: May big bird na boxer shorts ako--- Teka. Akala mo ba yung Big bird eh yung... 'birdie' ko?! Pinag-iinterasan mo ang 'birdie' ko? EmiWillows: Kadiri ka!! Yuck!!! MichaelLyonelpanget: Grabe... Wahaha... Drawing mo kong nakahubad! EmiWillows: Tigilan mo kong pervert ka!! Eeww... MichaelLyonelpanget: eh nakabrief? EmiWillows: CHE!! EmiWillows is now offline. MichaelLyonelpanget: Nakaboxershorts? Fine. Bye-bye. See ya tomorrow, Ems. MichaelLyonelpanget is now offline.

Alam kong pulang-pula na ko ngayon. Bwisit kasi na Michael yan! Hay... Oo nga pala. May isa pa kong malaking problema... Saan ako maghahanap ng 1 million dollars? Hay... Bukas na lang ako mag-iisip.

Kinabukasan, as usual pa rin. Pwera na lang sa nakakainis na Mitchie boy na sunod ng sunod sa kin.

I glared at him. "Akala ko ba we had a deal?"

"Turuan mo kong magdrawing. Dali na." May dala siyang sketch pad.

"Eh hindi naman tinuturo ang pagdodrawing eh." Hmm... May mali. Napatingin ako sa paligid. Gulp. Ang sasama ng mga tingin nila sa kin. Shemay. Then I came into realization. Bwisit na chismosong janitor!!

Napansin kong nagdodrawing si Michael habang tinititigan ako. Namula ako. "Wag kang malikot!"

"Bakit ako?!"

"Shh. Stay still." Grr... Hay. Ang thickheaded ng lalaking to. At hindi ako aso ah.

"Yan! Tapos na!" Parang bata na excited niyang pinakita sa kin ang drawing niya. Ako...to? "Ako ba yan?"

"Ang sama mo. Ikaw nang pro."

"Eh sa hindi ko kamukha eh. Mas maganda yan. Kahit panget nagdrawing."

"Talaga?! Maganda! Sabi ko na, eh! May talent ako dito." Kaya nga ayaw ko siyang purihin, eh. Ang yabang-yabang niya agad. Hala. Ang sama na ng tingin ni Barbie girl. Lalayo na ko. "May pasok pa ko."

"Hey!" Sinundan pa rin ako ni kumag. Tinakbuhan ko siya.

Uwian na ng mapansin kong may nakalimutan ako.

"Si Sloan!" Nagmadali akong umuwi at kinuha si Sloan sa kama ko. Hay, ang cute ng baby ko. Wait lang. Saan pala nakatira si Mitchie boy? Isip Ems, isip--- Ah! Yung directory! Mabilis kong hinanap ang directory na bigay ng Home Econ class namin. Lyonel, Lyonel-Ayun! Yes! Nagmadali kong sinakay sa bike ko si Sloan at humarurot papunta sa bahay nina Michael.

WHOAH!! Ang laki! Nakatunganga ako ngayon sa gate ng malapalasyong bahay ni Michael. Hay. Mayayaman talaga.

"Sino sila?" tanong nung guard na nagbabantay ng gate.

"A-Ah. Classmate po ni Michael. Ibibigay ko lang sana sa kanya ang baby namin." Ipinakita ko si Sloan.

"Ah. Si Moan." Sloan, damn it. Ang bingi talaga ng Michael na yun. Pervert pa! Binuksan nila ang gate.

"Akin na po siya. Ako na lang po ang mag-aabot sa kanya." Ayoko nga! No way! Mapahamak pa ang exam at project ko.

"Ako na lang po." Sabay karipas ng takbo papasok ng bahay. Waah! Ang laki! Nakakalula. Isa-isa kong binuksan ang mga kwarto, hoping na makita ko si Michael. ANG DAMI! Nakasunod pa rin sa kin si Guard. Wala na siyang nagawa kundi sundan ako. Hahaha. Narinig ko ang boses ni Michael. Eto na yun. Dali-dali kong binuksan ang pinto.

"Sheesh! Bakit di mo pinaalalang sa yo si Sloan ngayon?! Mitchie boy pervert! O!" Iniabot ko sa kanya si Sloan. Tinitigan lang niya ko. Surprised, te? Sa bagay, bigla-bigla na lang akong pumapasok sa bahay ng may bahay. Hayaan mo na. May part time job pa ko. "Bye-bye, Sloan. May work pa si Mama." Aalis na sana ako ng may humarang na babae sa kin. Di pala nag-iisa si Michael sa kwarto. Nakita ko din si Frederick na takot ang expression. Hala. Wrong timing ata ako.

"E-Ems? Anong...ginagawa mo dito?"

"Ah. Hinatid ko lang Sloan sa yo. Babye." Nakaharang pa rin ang matandang babae. "Umm... Excuse me po, may trabaho pa ko. Pasensya na kung nakaabala ako." Yumuko ako sa kanya. Tatakbo na sana ako palayo, pero tinisod niya ko. Aww... Para san yon?!

Nakita ko na lang na napafacepalm si Michael. "Grandma, stop it."

"Lady. That's a wrong way of calling the Prince." Weh... Prince? Si Michael? Baka Prinsipe ng pagkapervert pwede pa. Natawa daw ako. Mabilis kong sinara ang bibig ko. Nakataas ang kilay akong tiningnan ng kumag. "Anong nakakatawa?"

"Eh sa... Prince? Ng ano? Pagkapervert? Weird."

"Hoy. For your information, prinsipe talaga ako. Sheesh. Ang slow mo, Emilee. Di ba Moan, hunee ko?"

"Bingi! Sloan sabi pangalan niyan eh!"

"Tara Moan. Matulog ka na." Lumabas siya ng kwarto, nakasmirk. Bwisit na binging kumag! Tumayo na ko. "Kailangan ko na po talagang umalis---"

"Emilee Kaye Willows, right?" Paano niya nalaman ang pangalan ko? Lola to ni Michael? Whoah...

"Umupo ka. Fred?!"

"O-Opo!" Takot na sagot ni Frederick. Inalalayan niya kong umupo sa may upuan. Nagtataka ko siyang tiningnan. Binulungan niya ko. "Hala ka, Ems. Wrong timing. Malas mo." Halata ba?

Umupo si Lola ni Michael sa upuan sa harap ko. Nagpatimpla siya ng tsaa sa maid niya. Tea? Yuck.

"Michael is a prince, young lady. He is the Prince of Denmark. As you know, he is here to find a fianc to face his father, the King. If he can't find someone, then the king will denounce his son from the throne. This is the last week of the search." Bakit nga ba niya sinasabi sa kin to? Dumating yung mga tea. Yuck. Parang ihi ng green na alien. Tinitigan ko lang ang tea. Alien. Oo nga pala. Yung spaceship ko. Baka may powers tong ihi ng alien na to. Baka kamag-anak ko ang umihi nito. Concentrate. Whoo... Nararamdaman ko na--- Shit. May nanghampas sa kin. "Aww! Para san yon?! Nasira concentration ko." Hay. Panirang matandang to. Lola nga to ng kumag na yon.

"Ikaw ang magiging fianc niya." HUWAAT?! "F-FIANC?!" Hinampas niya ulit ako. Sadista tong matandang to, ah. Aray...

"Ayoko ho! Never! Alam niyo bang ang bastos niyang apo niyo. Pati 'birdie' niya, kinukwento sa kin." Kyaah! Namula naman daw ako. "Nagpapadrawing pa ng hubad ang kumag na yon! Yuck! No!"

Hinampas niya ako ulit.

"Wag nating pag-usapan ang 'wanker' ng apo ko, o whatever tawag niyo sa parte ng katawan niyang nakakalikha ng bata." Huminga siya ng malalim. Nastress si matanda sa kin. Yuck. Tinawag niyang 'wanker' ang 'birdie' ng apo niya? Kadiring Michael.

"Kakaiba ka sa mga babaeng naging gf ng batang yon. Kaya ikaw ang napili ko."

"Ah, Lola. Di po ako girlfriend ng apo niyo."

"Alam ko. Let's make a deal. I'll give you 1 million dollars. In exchange, be his fianc. I know your problem. I was there when those thugs came. Is it a worthy deal?" Shit. AAlam niya...

H-Hindi. Ayoko. Ayokong magpakasal sa taong hindi ko mahal. P-Pero saan ako magnanakaw ng 1 million dollars?! Ayokong mapahamak si Lola ko. Lola ko. Oh God. Ang baba ko nang babae. Kahit ayoko... Kailangan...ko to...

Napapikit na lang ako. "Deal."

Naramdaman kong napangiti ang Lola ni Michael. Bwisit.

"Ipangako niyo hong... Magiging maayos ang buhay ng Lola ko, ha?" Ayoko nito. God, kill me. Kill me! Patamaan mo ko ng lightning! Pasundo mo na ko sa mga alien friends ko. Waah!!

"Pwede na po ba akong umuwi?" Wala nang buhay ang boses ko.

"Dito ka matutulog. Pinatawagan na namin ang Lola mo. Sinundo namin siya. Matutulog ka sa kwarto ni Michael. Get to know each other quickly." Pagkasabi non ay may nanghilang maid sa kin paalis. Mukha daw akong tangang nakatulala. Argh! Ang dictator naman ng matandang yon! Waah! Good luck, Ems... Patayan na to.

Pumasok ako sa kwartong tinuro nung maid. Wow. Malaprinsesang kwarto to, ah! Mabilis akong humiga. Ang lambot! Hay. Late na. Maliligo na ko. Tiningnan ko ang cr. Wow!! Ang laki!! Kasing laki na to ng kwarto ko!! Whoah!! Dali-dali daw akong lumusong sa bath tub. Waah... Paradise.

Wait. Brr... Think, Ems. Madisappoint ka! Ipapakasal ka sa kumag na pervert na yon. Argh... Hay... Naalala ko tuloy na... Tinatawag niya kong prostitute dahil ginagawa ko daw lahat para sa pera. Nilubog ko ang mukha ko sa tubig. Hindi ako...mukhang pera. Nag-aalala lang ako...sa Lola ko... Ayokong mapahamak ang tanging taong...nag-alaga at nagmahal sa kin... Lola...

Umahon na ko. Wala na kong magagawa. May isa akong salita. Ayaw na ayaw ko ng mga taong hindi tumutupad sa mga pangako nila. Paninindigan ko na to. Kahit magmukha akong bitch sa harap mo.

Nagbihis ako. Shit. Ito lang ang damit dito? Eh, night gown to eh. Ang...daring. Oy, sexy ako ah. Malaki naman kaya boobs ko. Masyadong maiksi. Pilit kong hinihila pababa ang night gown nang may pumasok ng kwarto. Oh. May pintuan pala don?

"Pumayag ka?!"

"Anong paki mo?" Bad trip na talaga ko. Pagod na ko. Ayoko nang mag-isip. At least okay na si Lola. Di na mahihirapan si Lola.

Naramdaman ko siyang nagsmirk. "Hindi slut, huh?" Damn. Gusto ko na namang umiyak. Di ako slut. Argh! Bwisit ka!! Hindi ko siya pinansin. Kinuha ko ang sketch pad ko. Umupo ako sa sulok. Nagdrawing ako. Si Lola. Masaya. Masaya na si Lola. Basta't masaya si Lola, masaya na ko. Lola. Mahal na mahal kita. Niyakap ko ang sketch pad ko. Pumikit ako. Nananaginip...na naman ako. Amoy ng dugo. Dugo. Puno ng dugo. Ang lamig ngayon. Malamig. May narinig akong footstep. Ayokong tumingin. Ayokong makita kung sino yon. Natatakot ako. Papatayin niya ko. Papatayin niya...ko. Napasigaw ako nang naramdaman kong hinawakan niya ang braso ko. Nanginginig akong dumilat.

"M-Michael..." Niyakap niya ko.

"Okay ka lang ba? Bigla ka na lang namutla. Ang akala ko hinihika ka na naman. Nanginginig ka." Hinigpitan niya ang yakap niya sa kin. Nabitawan ko ang sketch pad ko. Nakita niya ito. "Lola...mo?"

Bumitiw ako sa kanya. Kinuha ko ang inhaler ko. Huminga ako ng malalim. Sinubukan niya kong aalalayan, pero sinaway ko siya. Staggering, humiga ako sa kama. Nilapitan niya ko. "Sorry..."

"Sana naman marunong kang magtanong bago ka magsalita." Malamig kong sabi sa kanya.

"Bakit ka...pumayag?" Naramdaman kong umupo siya sa tabi ko.

"Nangutang ng 1 million dollars ang lolo ko sa mga loan sharks na yun. Di na niya nabayaran, kaya ngayon, kami ng Lola ko ang pinagbantaan nila. By the end of the month, pag di pa daw namin nabayaran yon, papatayin kami ni Lola. Ayokong...mamatay ang Lola ko. Siya na lang meron ako. Kaya kahit ibenta ko pa ang sarili ko, gagawin ko. Alam ng Lola mo ang tungkol dito. Inespiya niya ko. Kaya ito ang deal na...hinain niya sa kin. May choice pa ba kong...humindi?"

Natahimik siya. Wala naman talaga kasi siyang...alam. Di naman niya nararanasan ang hirap na dinadanasan ko. Di niya kailangan magtrabaho para lang makapag-aral. Di niya kailangang magpaalila't magmukhang tanga para lang makamit ang future na gusto niyang makamit.

Humiga siya. Niyakap niya ko. "Sorry. Di ko...alam. Sorry."

"Hayaan...mo na."

"Magpahinga...ka na."

Di ko na namalayang nakatulog na ako sa mga braso niya.

-Michael's POV-

Damn... Ang sexy pala ng babaeng to. Bakat na bakat sa night gown niya ang curves niya. Pinagmasdan ko ang natutulog niyang mukha. Mukhang hindi na siya binabangungot.

Ang sama-sama ko pala sa kanya. Ang akala ko pera lang ang habol niya sa kin. Na pumayag siya dahil alam na niyang prinsipe ako.

"K-Kiss...m-me..." Napatingin ako bigla sa kanya. Tulog...siya. Nananaginip ba siya?

"M-Mi...c-chael..." Shit. Di ko na napigilan ang sarili ko. Hinalikan ko siya. Di ko na namamalayang pinapasok ko na ang kamay ko sa night gown niya. Ang hot niya. I want her. Iba ang mga halik niya. Ang mga labi niya. Ang katawan niya. Ibang-iba ang nararamdaman ko...pag hawak ko siya... Naglalakbay na sa leeg niya ang mga labi ko nang bigla na lang niya kong sinipa.

"Aww!"

"Manyak ka! Layuan mo ko!"

"Eh sabi mo, Kiss me. Di hinalikan kita."

Lumayo siya sa kin. Naglagay siya ng unan sa gitna namin. She glared at me. "Don't you dare lay a finger on me. Icacastrate kitang kumag ka. Perv!" Pagkasabi'y tinalikuran niya ko.

Di ko napigilang magchuckle. Yup. Di siya gaya ng ibang babae. Weird nga tong Ems na to. Mukhang magiging masaya to.

-Em's POV-

Bwisit na kumag na yon. Muntik pa niya kong gahasain. Buti na lang pala madali akong makiliti don. Pasalamat siya't pagod na pagod na ko. Kung hindi, pinutol ko na talaga isaisa ang mga daliri niya. Kala niya siguro.

Kagising ko kinabukasan ay wala na siya sa tabi ko. Good. Pumasok ako ng banyo at naghilamos. Di ko namalayang may naliligo.

"Hoy, paabot ng tuwalya."

Napasigaw ako. "Manyak ka!" Napansin kong hubad siya kaya sabay talikod daw ako.

"Dali na Ems. Tsaka makikita mo din naman to sa near future. Curious ka pa nga nung nagcha-chat tayo di ba?" Narinig ko siyang tumawa. Nakatalikod kong kinuha ang towel. Hinagis ko ding patalikod. Dali-dali na ako nong tumakbo paalis.

Breakfast. Whoah. Ang dami, sobrang daming pagkain. Inalukan ako ng kape ng maid. Umiling ako. Nagsimula na kong kumain.

"Himala, ang graceful mong kumain." Amazed na tanong ni Michael.

"Anong tingin mo sa kin, patay-gutom?" sabi ko sabay irap sa kanya.

Natawa na lang si Frederick sa min. "Bagay kayo. Tama ang napili ni Lola. Alam talaga niya ang magpapabehave sa yo, insan."

"Shut up, Fred." sagot ni Michael sa pinsan niya.

Hinayaan ko na sila. Nang narinig ko na naman ang boses ng matanda. "Uuwi tayo ng Denmark ngayon." Nagulat kaming tatlo nina Mitchie boy at Frederick. O____O

No way!!

Wala naman daw kaming choice. Ano nga namang laban namin sa sadistang diktador na nanghahampas na lolang to? Shemay. Ayoko pa man din ng eroplano!

Dali-daling inasikaso ng maid ang mga gamit ko. May gamit pala ako? Tsk. Sosyal naman. Bag lang, LV ang tatak. Hay. Denmark, huh? Mga kalahi ni kumag. Sana lang di nila kaugali ang kumag na yon.

May nagsabi sa king nasa garden si Lola kaya dali-dali akong pumunta don. Niyakap ko nang mahigpit si Lola. "Lola..."

"Apo. Pasensya ka na kung walang magawa si Lola para protektahan ka, ha? Pasensya ka na talaga, apo." Hinalikan niya ko sa noo.

"Okay lang... Lola. Mamimiss kita. Ayoko pa man din ng mga eroplano."

Narinig kong tumawa ang Lola ko. "Wag kang matakot, apo. Ah. May nakalimutang ibigay si Lola sa yo." Pinatalikod niya ko. Nabigla ako nang may naramdaman akong malamig na tumama sa leeg ko. Kwintas?

"Napulot namin to, kasama mo. Biglang-bigla kami ng Lolo mo nang may natagpuan kaming batang babae sa harapan ng bahay namin. Tinago ko ito, sa pag-aakalang baka mapapahamak ka pag may nakahanap sa yong suot mo to. Ibibigay ko sana sa yo, pag 18th birthday mo na. Yun nga lang... Mukhang mapapaaga kang malalayo kay Lola. Tandaan mo, apo. Kahit di kita tunay na kadugo, mahal na mahal ka namin ng Lolo mo. Alagaan mo yan, ah?" Niyakap niya ko. Naiiyak na din ako. Niyakap ko siya ng mahigpit.

"Mahal na mahal din kita, Lola. Salamat sa lahat. Ikaw lang ang Lola ko. Ikaw lang."

Naramdaman kong may lumapit sa kin. Si Michael lang pala. Nagmano siya kay Lola.

"Iho. Alagaan mo ang apo ko, ha?"

"Makakaasa ho kayo." Makakaasa daw. Weh... Wahaha... Si Michael pa? Pervert na to. Muntik na nga kong gahasain ng kumag na to, eh.

"Tawag na tayo, Ems."

"Lola..."

"Apo. Magpakatatag ka. Sana sumaya ka na, Emilee ko. Magiging okay lang si Lola. Dali na."

Niyakap ko siya ulit na mahigpit. Kiniss ko siya sa noo. "I love you, Lola. Bye-bye."

"Bye-bye, apo. Mag-iingat kayo."

-Michael's POV-

Grandma talaga, pabugso-bugso kung gumawa ng desisyon.

Nakasakay na kami ngayon sa private plane namin. Nasa tabi ko si Emilee, nananahimik. Mabwisit nga.

"Hoy, tahimik mo, ah."

"S-Shut up." Takot ba siya?

"Ems? Okay ka lang?"

"T-Tigilan m-mo k-ko--- IYAAH!" Nagtatake-off na ang eroplano. Mabilis kong niyakap si Emilee. Sinenyasan ko ang mga crew na okay lang siya. Nag-aalala din kasi sila. Naramdaman din pala nilang takot ito.

"Shh... Okay na... Nasa ere na tayo... Maya-maya, nasa Denmark na tayo."

"A-Ayoko n-na... B-bababa n-na ko..." Nakapikit siya't mahigpit na nakahawak sa kin. Naaksidente ba siya dati...na may kinalaman sa eroplano? Sinubukan ko na lang siyang pakalmahin. Buti na lang at nakatulog siya.

Di ko namalayang nakatulog din pala ako. Sakto akong nagising nang palanding na kami. Ginising ko na din si Emilee.

"Ems. Nandito na tayo. Gising na."

Unti-unti niyang minulat ang mga emerald niyang mga mata. Ang ganda talaga... Napansin kong namutla siya. Hinawakan ko ang kamay niya. "It's okay now. Palanding na tayo. Nandito na tayo. Konting tiis na lang." Nakita ko na lang siyang tumango. Ngumiti ako.

"Paano ka niyan sasakay sa spaceship mo kung takot ka sa eroplano?"

"A-Ako magdadrive ng spaceship! Tsaka... Tsaka... Basta! Mas okay ang spaceship kaysa eroplano!"

"Sabi mo, eh." Hay... Nandito na naman ako.

-Em's POV-

Huminga ako ng malalim. Yes! Wala na ko dun sa 'hell-plane' na yon!

Nasa airport na kami ni kumag. Aba, sikat din pala siya dito.

*In Danish:

*"S-Si Prince Michael yon, di ba? Grabe! Nakauwi na pala siya!" Sabi nung babae sa likod ko. Kasalukuyang hinihintay ni Michael ang mga bagahe namin.

*"Ang gwapo niya pa rin! Nahanap na kaya niya ang future wife niya? Nandito naman ako, ah? Bakit pa siya umalis ng Denmark?" Aba, kapal mo te, ah.

Nakasmirk na tumitig sa kin ang kumag. Nakuha na niya ang mga bagahe. Buhat ko si Sloan.

Kinausap niya ko in Danish. *"Ang gwapo ko daw. Wahaha. Grabe. Kung naiintindihan mo lang. Kawawa ka naman. Di ba, Moan baby ko? Tara na. Baka lupungan pa ko dito."

"Bwisit ka. Akala mo ba di kita naiintindihang kumag ka?" He looked at me, amazed. I spoke in Danish. *"Mukha ba kong tanga? Bakla! Ang vain-vain mo, eh ang pangit-pangit mo lang!"

*"Marunong kang...magDanish?"

I rolled my eyes. *"Of course, my dear. Tara na, Sloan. Hayaan mo na yang binging pervert na Papa mo." Nauna akong naglakad sa kanya. Nakita ko ang mga glare ng mga babae kanina. Parang mapapatay na ko ng mga tinging yon ah. Hay. Sinundan lang akong maglakad ni kumag. Don't underestimate me, you low creature. Bwahahaha!!

Manor ni Michael. Sosyal. Manor. Ginuide kami nung mga maid niya. Groans. Great. Magkatuglong ang kwarto namin.

Inayos ko na ang mga nakapack kong mga gamit. Whoah! Dress? For real? Hay. I let out a sigh. Night gowns, lingeries, dresses. Great. Note yung sarcasm ah. Gosh! Kailangan ko ng matinong damit! Kinatok ko si Michael.

"Hoy, kumag. Pahiramin mo ko ng kinaliitan mong shirts tsaka shorts, ah! Tinopak ata ang lola mo, puro night gown nandito. Yuck."

"Oh. Heto." Binuksan niya ang pinto na connected sa kwarto niya. Shemay, half-naked si kumag. Di ko napansing nakatitig na ko nang matagal sa kanya.

"Hey. Stop eye-raping me. Use your body. I'll gladly let you rape me." I felt my cheeks flush in red. I saw him smirk. I rolled my eyes. "Will you let me? Really?" His smirk disappeared. I went closer to him. Kinuha ko ang mga damit na binibigay niya, letting my hands brush him. Nakita ko na to dati eh. Napanood pala. Ganito magflirt, di ba? Bwahaha...

He remained still. Parang may pinipigilan ang kumag. Wahaha... It's working!

Nafascinate naman daw ako sa abs niya. Nagji-gym kaya to? Dinaan ko ang kamay ko mula chest hanggang tiyan nang di talaga siya hinahawakan. I felt his muscle tense, but he still remained silent. Damn. Ang bango niya. Gusto ko siyang yakapin. Kagaya ng pagyakap niya sa kin kagabi... Kanina... I didn't notice na masyado na kong malapit sa kanya.

-Michael's POV-

Damn, Emilee! Touch me!! Touch me! Shit! Di ko na kayang pigilan. EMILEE, STOP TEASING ME. Hold me! Kiss me! Argh!! I can't take it anymore. I forced myself to keep still. Ayokong may magawa akong pagsisisihan ko later on.

Not until she started nibbling my neck. Damn! She smells nice. I let a moan escape my mouth as I grasped her into a hug. I tilted my head for her to let her get a better access.

-Emilee's POV-

Why did I do that?

Damn! I love his neck! I trailed small kisses into his neck. I felt him hug me. Did I hear him moan? Tinigilan ko siya. Tiningnan. Nakapikit siya. Napasmirk ako. Bumitiw ako, pero hindi niya ko binitiwan.

"Payback time, Ems." I saw him grin. Next thing I knew, nakahiga na ko sa kama, pinned by him. Sinubukan kong kumawala, pero mahigpit talaga ang hawak niya sa kamay ko. Naramdaman kong hinahalikan niya ko sa leeg. I let out a gasp, followed by a moan. Alam kong pulang-pula na ko ngayon. Imagine? May half-naked, super hot, gwapong lalaking nakapatong sa yo. Shemay. Perv! Perv Michael!

He looked at me, showing a evil smirk. He kissed me. Then chuckled. Binitiwan niya din ako, habang walang-sawa siyang tumatawa. I stuffed a pillow on him. "Get off my bed!"

Kumuha akong gunting. I hissed at him. "Ika-castrate na talaga kitang kumag ka!!" Naghabulan kami sa kwarto. Akala niya siguro?! Tototohanin ko to!

"W-Wait, Ems!! Ingat! Waah!! Sorry na!!" Nagmamadali siyang pumasok sa kwarto niya.

"Do that again, and I'll never let you have a son. Or daughter. Or both. Make your choice. Pervert!"

"Sadista! Ang sadista mo, Emilee!"

"Whatever."

I heard him sigh. "I want a baby."

"Get Sloan."

"But he's not a real baby! Ems, make me a baby. Please?"

"Shut up, perv."

"Grabe ka. Magpapakasal din tayo niyan. Rule dito na kailangang magkaanak ng future hari. Kaya no choice ka, Ems. Let's do it in advance."

"Mag-isa mo."

Nanahimik siya. Aba... Baka tulog na siya. Naghubad na ko. Sinuot ko ang shirt niya. Wow... Ang laki. Hay. Pasuot na ko ng shorts nang bumukas ulit ang pinto.

"Make me a baby!!" Niyakap niya ko. Napahiga kami. Shocked naman daw ako, kasi nakaunderwear lang ako, tapos malaking shirt.

"O-oops?" I glared at him. "GET. OUT. NOW." Nagkatinginan kami. Nasa taas ko siya. Shet. Nakapatong na naman si model ng underwear sa kin.

-Michael's POV-

Damn. Bahala na. Bahala na talaga! Kahit icastrate ako ng babaeng to. Tsatsambahan ko nang magkababy boy. I kissed her, softly and gently. I felt her hands hugged me closer. I can feel the sparks again. A-a-am...I-I... I-in love...with her?!! N-no--- yes. Whatever. I felt her kissing me back. I pushed my limits. Binuhat ko siya pahiga ng kama without stopping the kiss. Hinaplos ko ang mukha niya. Hinawakan ng mahigpit ang kamay niya. Pinisil niya ito pabalik.

I kissed her passionately. My breath became ragged. I know I can't contain it anymore. Kanina pa niya gustong lumabas. Kaninang-kanina pa. Ang sakit na nga ng feeling niya habang tumutusok sa boxer shorts ko. Hinubaran ko ng shirt si Emilee. Nakapikit siya. I unclasped her bra. Behold, my jewels. Waah... Boobies. Boobies ni Ems. Boobies--behave Michael. I kissed her again, cupping her boobies. They feel warm and soft under my palm. She moaned in pleasure. Damn. I love her!!

Nararamdaman kong hinahaplos niya ang likod ko. I can feel sparks everywhere. Yeah. First time ko ngayon. Shh. Wag kayong maingay. Akala nila manwhore ako. Tsk. Ang

samang pakinggan. Virgin kaya ako. Hanggang halik lang ang kaya kong ibigay. No-no ang 'birdie' ko.

I removed her undies. Damn. I feel like I'm drooling. I positioned myself in between her. I can feel that she's scared. I whispered in her ear in Danish. *"Don't worry. Everything is going to be alright. You will be my future queen." I left trails of kisses in her neck before starting to sheath myself into her, connecting our bodies. Shit! I can feel ecstacy. S-She's so w-warm...a-a-and...w-w-w-wet... I felt a barrier.

I saw her winced in pain as I fully sheated myself, breaking the barrier. Now she's mine. Completely...mine... I kissed her, then whispered in her ear. *"Ems. I'm here. It's going to be alright. I... I care for you..."

She whimpered. "I-It hurts!" Mahigpit ang kapit niya sa shoulders ko. Tumigil ako sa paggalaw, still fully sheathed to her. I groaned. "T-Tell m-me...p-pag d-di n-na...m-mmasakit... A-ah?" Nararamdaman kong nanginginig na ko. Damn. I want to continue! Pero tiniis ko. Para sa kanya, titiisin ko.

-Em's POV-

Did I let him do this? Shocks. Masyadong mabilis to, ah!! P-pero...w-why did I let him?

Bakit hindi ako nagpumiglas? Oh my... Gusto ko din tong mangyari?!

Nanginginig siya. Damn... I can feel his throbbing manhood inside of me. I turned pure red by the thought. Hay. Masakit. Hayaan mo na. Nakapasok na rin naman. Itutuloy ko na!!

I placed my hands on his neck. "M-Michael... G-Gusto m-mo n-na b-bang...g-gumalaw?" I saw him nod. Flustered na flustered na siya. "C-Can...I-I?"

I nodded. I felt him move. He backed off, then thrust again... And again...and again. Damn! I feel so light-headed as pleasure washed through me.

I heard myself moan, followed by his groan. He kissed me again. His tongue tangled with mine. I rocked with him, both our moans flooded the room. Sana soundproofed ang room na to... I didn't care kung may nakakarinig. I can feel heaven in his arms now.

I don't want to end this night.

-Michael's POV-

After about I-don't-know-how-long-I-don't-care-I'm-in-heaven hours, I felt myself collapse beside Emilee. Damn. I really went to heaven! I hugged her, tugging the blanket to cover our naked bodies. I saw her yawn, making a plump "O" with her cute mouth. I smiled. "Sleepy?" She nodded. She hugged me back.

"Michael."

"Hmm?"

"Is it really right...na ginawa natin to?" I felt myself froze momentarily.

"Maybe."

"You didn't use...protection. I'm certainly not on pills."

"Yup. I know that. I want a baby. You said you'll castrate me."

I saw her giggle. I smirked. "Matulog ka na."

"Michael?"

"Hmm?"

"Ganito ba lagi ang feeling...ng gawaing to?" I saw her blush.

"I don't know. It's my first time." I saw her eyes widen. I groaned. "What? Do I look like a manwhore to you?"

"Not really. Di ko lang expect. Ang player, virgin?"

"Di na ngayon." I nuzzled her hair. It smelled nice. "Sorry nasaktan kita kanina."

"Okay lang. Hayaan mo na."

"Oy. Wag mong sasabihin kahit kanino na virgin pa ko bago to, ah. Lalo na kay Fred. Pagtatawanan ako non. Shh."

"Fine." She yawned again. I felt her burying her face on my chest. "I... I think I'm falling for, you... Ems..."

"M-Me...t-too..." Then silence came. Napansin ko na lang na tulog na siya. I can still feel my cheeks burning in deep red. Shit. I'm blushing?! That's new.

Yup. I met her. The girl of my dreams. Ang weird. Ang dating kinaiinisan kong sadista lang pala ang magpapatino sa isang kagaya kong player.

-Emilee's POV-

Nagising ako nang may tumamang rays of sun sa mukha ko. Ugh. Inaantok pa ko... Ang sakit ng katawan ko... Ang weird nung panaginip ko. May nangyari daw sa min ni kumag-- Nabigla ako. May nararamdamang akong mali sa unan ko. Kailan pa nagka-abs at humihinga ang unan ko? Minulat ko ang mga mata ko. Behold, a sleeping god is beside me. A sleeping NAKED Michael. Shit. Hindi panaginip yon. Shit. Shit. Tinakpan ko ng blanket ang hubad ko ding katawan. Tinap ko si Michael. "Mike... Michael... Gising... Michael!"

I heard him groan. *"M-Mikaela... O-one m-more m-minute..." Mikaela? Who the hell is Mikaela?

"Hoy. Last time na check ko, di Mikaela ang pangalan ko. Hoy!"

*"Shuddup, you twerp! My body hurts! Guluhin mo si Fred!" Sigaw niya nang hindi minumulat ang mga mata. Hay. Humiga na lang ako ulit. May nadaanan ang paa ko na weird na mainit. Kinapa ko naman daw out of curiosity. Mahaba na...mushroom na...mainit... Pinisil ko. I heard him moan.

Uh-oh. Namula daw ako ng todo-todo nang maprocess ng utak ko ang hinawakan kong 'mushroom'. Shit, ang perv mo, Ems!!

Lumayo ako ng konti kay Michael. I watched him sleep. Para siyang bata. I pecked him on the lips. Hay. Ang weird ko na.

*"M-Mikaela... " Damn! Who the hell is this Mikaela?!! W-wait... N-nagseselos ba ko?! No way!! Tumayo na ko. Bwisit ka, Michael. Kung ayaw mong tumayo, di wag!

Nagbihis na ko't naghilamos. Kalabas ko ng cr, nakita ko si Michael, nakaupo sa kama. Buti na lang at gising na si Kamahalan. He smirked at me. Iniwasan ko siya. Mikaela pala, ah. Hanapin mo Mikaela mo. Kumag. Nabigla siguro siya sa pag-iwas ko. Mabilis niya kasi ako nayakap at napigilang lumabas.

"Galit ka ba sa kin...dahil pinilit kitang makipagsex sa kin? Sorry..."

"Sinong Mikaela?" Grabe. Selos, te? Wag mong ipahalata. Grabe ka. Akalain pa niyan, demanding na possessive ka. Di ka ganon, Ems! Fight-O!!

"Mikaela? Kanino mo narinig ang pangalan ni Mikaela?"

"Seriously? Kaw kayang tumawag ng Mikaela sa kin kanina."

"W-wait... Selos ka?" I felt him grin.

"Che. Hindi ako nagseselos. Kung ayaw mong sabihin, di wag. Kakain na ko." Bibitiw sana ako, pero hinigpitan niya ang yakap niya sa kin. "She's my twin sister. Annoying twin sister. Okay? Hintayin mo ko sa baba, ah? Shopping tayo ng damit mo. I know ayaw mo ng dresses."

"Talaga?! Sige!" Yes!! Wahaha...--- wait. "Eh, wala akong dalang pera. Bakit kasi di muna ako hinayaan ng sadista mong Lola na umuwi? Di sana nakapag-empake na lang ako ng mga damit ko. O kaya, nadala ko yung mga kinita ko sa part-time job ko. Sayang din yon-" I saw Michael, staring me with his mouth gaped. I creased my brows. "What's with the reaction?"

"A-Ah. Di lang ako sanay. Puro kasi pera ang habol sa kin ng mga gf ko dati. Kaya di ko pinapagamit credit card ko." I saw him grin. "But I can trust you to hold it, right?"

"Why would I hold your credit card? Manghihingi na lang ako sa yo. In cash. Mawala ko pa yan. Kahit 10 dollars lang. Makakahanap na ko ng disenteng damit non. Aanhin mo mamahaling damit?"

"Grabe. Walang sense of fashion?"

"Che. Ayoko ngang magmukhang Barbie-bitch."

"Sabagay. I want my Emilee to be the way you are." He nuzzled my neck. I let out a giggle. "It tickles. Stop it. Magbihis ka na nga."

"Okay. Kain ka na dun."

I can smell the sweet aroma of pancakes when I entered the dining room. Whoah. Ang ganda. I saw someone already eating. Who is she? Napansin din niya ko, kaya nagkatinginan daw kami. Wait. Familiar face--- Michael no. 2?!

*"Are you my brother's fianc?" Tumango ako. *"Oh! Glad to meet you! I'm Mikaela! Mikaela Therese Lyonel!" She smiled at me, offering a hand shake. I gladly took it. *"I'm Emilee. Emilee Kaye Willows."

"Ems? May kasama ka ba diyan?" Tawag sa kin ni Michael sa may hagdan.

"Yup! Kumain ka na, kumag. Kumusta si Sloan?"

"Okay pa naman. Kumag ka diyan. Oy, Ems-ems, prinsipe ako."

"Whatever, perv. Get your butt in here. Akala ko ba shopping tayo mamaya? Gusto kong mamasyal!"

"Coming!" Pahangos siyang tumakbo pababa. *"Mikaela? (sigh.) I knew it."

*"Aren't you happy to see me? Lame brother."

*"Whatever. Just don't torture me, kay? Nagkakilala na kayo ni Ems?"

*"Yup. I like her bro." She glanced at me. *"She's the nicest girlfriend you had. Actually, the best one. Finally."

"Wahaha. Playboy ka kasi." He stuffed my mouth with pancakes then laughed. "hmuffph..--" Nilunok ko yung mga pancakes. Yum! "What was that about? Do you want to kill me by choking me to death?"

"I was just teasing you. Ito naman. Speak in Danish. Mika can't understand us if we speak this way. Mahina sa language yan." He chuckled. I looked at Mika. She seemed not to notice what his brother said about her earlier.

*"Okay."

*"Pero, seriously, Emilee. Saan ka natutong magDanish? Ang fluent mong magsalita, eh. Parang mother tongue mo na."

*"Secret."

*"Madaya. Sabihin mo na."

I shrugged. *"Di ko din alam, eh. Ewan. I can speak fluently in all languages. Chinese, Japanese, Korean, Arabic, whatever. Di ko alam paano ako natuto, though."

*"Slavic din?! Icelandic? German?!"

*"Oo nga sabi."

*"Example! Dali!"

I spoke in Slav(Russian). Then in Icelandic, followed by German. He look at me mesmerized.

*"Wow."

Mika clapped. She's so cute. *"Ang galing mo, Ems! Si Liam, kakatapos lang ng lesson niya tungkol diyan last year. He completely sucked." She laughed. Who's Liam---

*"Shut up, Therese."

*"Michael? Liam?"

*"Oh. Didn't you know his full name? It's Michael Liam Evanovich Lyonel. It's mouthful though."

*"That's why I only used Michael at school." He scooped a pancake and ate it, grinning.

*"I like Michael." Wait. Weird. Namula daw ako. *"I mean... Michael. The name 'Michael'."

*"Sheesh. You just said last night that you love me." I felt myself blush a deeper red. *"I never said that!" I flustered.

I heard him grin. *"Your face tells us otherwise." I saw Mika giggle. *"Whatever, perv."

He gulped down his coffee. *"Eeww... Ihi ng Smurf!" I saw him choke. *"EMILEE!"

*"What? Totoo naman. Kaya ayoko ng kape. Tsaka tea. Ihi naman ng green na alien yon!"

*"Ems! Wag ka nga! Nakakadiri ka!"

*"Yuck." Binelat ko siya. I saw him snort.

*"Ah. Kristine invites you tomorrow. Bday."

*"Oh. Yeah. Kris' birthday is tomorrow, right?"

*"Who's Kristine?"

*"A cousin of ours." Mika smiled at me. I smiled back. *"Twins are really opposites. Buti pa si Mika, mabait. Yung isa diyan, kala mo sinong diyos." I snorted.

*"Whatever, Ems. Kumain ka na nga lang."

Hala. Nawala ata sa mood si kumag dahil dun sa sinabi ko.

Nasa mall na kami. Tahimik lang si Michael. Galit ata talaga siya. Nakawig siya ngayon, tsaka nerdy glasses. Pero grabe, ang cute niya pa rin! Wahaha...

Pumasok ako sa isang bilihan ng pants. Si Mika ang pumili ng style na babagay sa kin. Hinayaan ko na siya. Kung akong pipili, siguro kung ano na lang na una kong madampot ang bibilhin ko.

Next stop, blouses and shirts. Buti na lang pala mura dito. Okay pa yung 100 dollars na bigay ni Michael. Speaking of the devil, ang tahimik niya talaga.

Foodcourt. Kumakain lang kami. Nakokonsensya na talaga ako. Paano kaya kanina pa siya walang imik. Hinawakan ko ang kamay niya. Napatingin siya sa kin. *"Sorry. Galit ka ba?" I saw him smile. Pinisil niya ang kamay ko. *"Holding hands na tayo mamaya, ah. Kanina ko pa balak yon, yun nga lang ang hirap makachancing."

Napangiti ako. Nagtampo nga siya. *"Okay."

I saw him grin. Masaya na naman si kumag.

Kahit nakadisguise siya, di pa rin maiwasang pinagtitinginan siya ng mga babae.

*"Ang gwapo nung guy! He's so cute!"

*"Is he an artist? So hot!"

I felt my cheeks burn when he held my hand tighter. I looked at him. *"Nerd."

He pouted. *"Do I look like a nerd to you?"

I giggled. *"Cutest nerd I ever saw." I pinched his cheek. *"Wanna find some DVD to watch?"

*"Let's go." He grinned.

-Michael's POV-

Pinagtitinginan siya. Bwisit! Bakit kasi nakashorts lang siya?! Sarap pagtatadyakin ng mga bwisit na to!! Damn! Kanina pa sila! Akin si Emilee!--- waah! Gumagana na naman ang pagiging possessive ko! Chill, Mikes... Chill. Napansin kong tumigil sa paglalakad si Emilee. May tinititigan. Tiningnan ko. Malaking teddy bear.

*"Gusto mo ba niyan?"

*"Matagal ko nang pangarap magkateddy bear. Yun nga lang, di ako nakakabili, kasi kulang sa pera si Lola. Mas maganda nang ibili ng makakain ang pera kaysa ng laruan. Pero--- Tara na." She smiled at me.

Weird Ems. Di siya nagpapabili ng mahal na cp, o kaya jewelry. Teddy bear ang pinapabili niya. Cute. Hinila ko siya papasok. Nabigla siya sa ginawa ko.

*"Miss, magkano yung bear sa may window?"

*"Para po ba sa kasintahan niyo? 500 Danish currency lang po."

Binayaran ko siya at kinuha ang teddy bear. Binigay ko siya kay Emilee. *"Yan. Second baby natin. May kapatid na si Moan." I smiled. I saw her sparkle and blush. Di maitago sa mukha niya na masayang-masaya siya nang dahil lang teddy bear na yon. Di ko napigilang mapangiti.

Nakauwi na kami. Badtrip. Nakagitna ang pesteng teddy bear sa min. Dapat pala di ko na siya binili. Argh... Pilit kong inaabot si Emilee. Nabwisit na talaga ako kaya nilipat ko si Teddy sa kabilang kwarto. Bwahaha... Humiga ako sa tabi ni Emilee at niyakap ko siya. Ang bango niya talaga. Sexy pa... Lalo na sa suot niyang mga kinalakihan kong damit na medyo malaki pa rin sa kanya.

*"Ems... Hug me..."

Niyakap niya ko. *"W-where's...T-Teddy?..."

*"Tabi daw sila ni Moan..." Hinalikan ko siya. *"Pagod ka na ba?" Tumango siya sabay yawn.

*"Sleep na. Mas nakakapagod bukas."

*"A-Ayoko ng...p-parties..."

*"Parehas lang tayo, honey..."

I heard her giggle. *"I like that. Call me honey... Honey..." She nibbled my neck. *"I love your neck, honey." She giggled again.

*"What? Neck lang. Grabe naman."

*"Say it first. Then I'll answer it, kay honey?"

*"I-I...I-I...l-l-l---" I inhaled deeply. I felt my cheeks burn. *"I love you." I buried my face into her hair. Damn, she smells nice.

*"I love you, too." I felt her burying her face on my chest. I giggled. *"Matulog ka na. Good night, honey."

*"Good night."

-Emilee's POV-

Kristine's party. Yup. It's their cousin's birthday party. So dapat formal. Yosh! Operation mining for a decent dress!!

After about half an hour natapos din ako kakahanap. Phew. I made it! I survived the first part! Hay... I hope masurvive ko din ang party part.

Nakapag-ayos na ko and everything. Everything was simple, even my make up. As they say, simplicity is beauty. Wahaha... Ganda ng motto na yun...

Pagkalabas ko ay agad kong nakasalubong si Michael. Wahaha! Bigla daw siya sa appearance ni Atey. I can see how he intently looks at me. Grabe namang makatingin to. Parang mangrerape na. I cleared my throat. Buti na lang at nagising na siya sa fantasy niya. *"Let's go?" Namumula niyang tanong sabay alok ng alalay sa braso niya. Hinawakan ko ito. *"Begrudgingly, yes."

*"You look amazing, my princess." I saw him grin. *"This is the perfect opportunity to properly announce my engagement."

I sighed. *"I hope this day will be a lucky day for me."

-Michael's POV-

Waah... Ang ganda-ganda niya... She really captivates me... Damn... I can't stop myself looking at her. She is the most beautiful thing I ever seen...

-Emilee's POV-

Ang sama-sama ng tingin ng mga babaeng to sa kin ah. Laser? Patayan na to! Waah!! Hay... Saan na kasi ang kumag na yon? Kapasok na kapasok namin, agad-agad siyang pinag-agawan ng mga... Mga yon... Hay... Kaya nga ayoko ng mga party, eh...

*"Miss, wine?" Alok at sabay kindat nung waiter. May kindat talaga? Sarap tanggalin ng eyeball mo, Kuya. Wahaha... Sadistang Ems. Ningitian ko lang siya at kinuha ang wine na inaalok niya. Lumayo ako sa kanya. Dire-diretso kong ininom ang wine sa kamay ko. Aww... Ang sakit sa lalamunan... Hmm... Pero masarap. Meron pa kaya? Naghanaphanap ako. Waah!! Bote ng wine! Dahan-dahan akong lumapit sa wine. Nilagyan ko ang baso ko.

Ang sarap. Hay. Uh... Asan na ba ang kumag na yon? Bwisit siya. Iniwan na lang niya ko bigla.

*"Hey. Is that Miss Natalie?"

*"You don't know? She dated Prince Michael months ago."

*"Hay. So ibig sabihin..."

*"Yeah. Wala na tayong pag-asa, sis."

Natalie? Tiningnan ko ang babaeng sinasabi nila. Grabe. Natalie Portman. Sikat na model at artista. Whoah. Artista nga. Galing umarte eh. Hanggang dito feel ko ang kaplastikan niya. Nakikipagkwentuhan siya sa isang babae. Sa bagay... Maganda siya tsaka sexy... No wonder, nagustuhan siya ng kumag na yon. Tsk... Bwisit na kumag.

Di ko na namamalayan ilang baso na ang naiinom ko. Ramdam ko lang na light headed na ko. Uh-oh. Nahihilo na ko. Sinubukan kong hanapin si Michael. Nakita ko siyang masayang nakikipag-usap sa isang halos kasing-edad naming lalaki. "M-Michael...-Hiik!" Staggering ko siyang nilapitan. Para akong baliw na nakangiti. Inaabot ko siya. Until nakita kong niyakap siya ni Natalie-ng suso.

*"Hi, babes. Miss me?"

Uh... Tumigil ako sa paglalakad. Lasing na ko. Uh. Bwisit kang kumag ka. I love you, ha?! I-'I love you' mo mukha mo! Tinalikuran ko siya.

*"Let go of me, Natalie."

*"Liam." I heard her giggle. I'm really pissed by her voice. Amplastik! Pwede na siyang gawing drawer. Orocan te, OROCAN. *"Where have you been? Bigla ka na lang nawala after our fight. Nakokonsensya tuloy ako."

*"You don't need to know."

*"Sorry babes. You know how much I love you."

*"Stop it Nat. We're done."

*"No. We are not done. Let talk this out, okay?"

Waah! Bwisit! BWISIT!! Nanginginig akong naglakad palabas. May nabunggo ako. *"Aww..."

*"Sorry. Are you okay?" Inalok niya ang kamay niya. Napatingin ako sa mukha niya. Whoah. Ang gwapo. Ang wafu-wafu niya! Namumula kong kinuha ang kamay niya para makatayo. Wait. Namumula ako? Baka dahil sa wine. *"S-Sowee...--Hiik! T-Thanks..." I smiled at him. I saw him blushed. Ang cute niya!!

*"Emilee! Are you okay?" Tsk. Whatever, kumag. I smiled at the stranger. *"See ya lateww---hiik!---aweegatoww...hiik!" I giggled as I staggered getting out.

Ang laki ng garden!! Maze! Gusto ko ng maze!! Naglakad-lakad ako. Waah... Ang ganda! Ang tangkad ng mga bush! Ang ganda ng mga bulaklak. Uh. Ang sakit ng ulo ko... Napaupo ako. "Lola. Masakit ulo ni Em-em... Lola?" Nararamdaman kong tumutulo ang mga luha ko. In Chinese: "ME SLEEPY! I wanna go home!"

Humihip ang hangin. Nanginig ako. Bakit nga ba ako nagganito? Niyakap ko ang sarili ko. Michael. I want to hug Michael. Michael. Hug me... Michael--- Uh. May Natalie na yon. Ayoko na sa kanya. May... Magandang girlfriend na siya. Di na niya ko gusto... T_____T *"Michael, you dummy! I hate you!!---" May naramdaman akong yumakap sa kin. Napahiga kami pareho. This...scent... Warmth...

*"You're drunk?"

*"A-Am n-not!" I laughed. *"L-Let g-go! P-puntahan m-mo n-na...b-babae m-mo!!"

*"Are you...jealous?"

*"Hell, yeah! Hiik! Bwisit ka! Iniwan mo ko bigla! Kaya tuloy pinagkikindatan ako nung pangit na waiter na yun!---Hiik! Tapos, naubos ko yung wine! Tapos... Tapos..." Umiyak ako. Iyak ako ng iyak. Waah... Ano nga bang nangyayari sa kin? *"Tapos dumating kabit mo! May payakap-yakap pa kayong nalalaman?! Magsama kayo!!"

He chuckled. Hinalikan niya ko. *"You're really jealous..."

"M-Michael... Hiik!" I hugged him by his neck. I kissed him. He kissed me back more passionately. I can feel his hands on my bosom, but I don't care. He's mine now. Mine only. Mine...

-Michael's POV-

We really did it. Here. In the garden. Grabe. But I liked it. I kissed her nose. Binihisan ko na siya. Hay. Lasing na lasing talaga siya.

Nagselos pala talaga siya? Ang cute niyang magselos. Binuhat ko siya paalis ng garden. Mukhang wala nang tao. Napatingin ako sa orasan. It's 2 in the morning?! Ganun kami katagal--- I felt my cheeks burn. Hay. I smiled to myself.

Binuhat ko siya papasok ng bahay nina Kris. Napasigaw ako nang may nakita akong monster--- Ah este, si Kris lang pala na nakaface mask. Hay.

*"Liam, you're still here--- OH!! Whoah! Di ka na virgin?!!"

Ha?! Paano niya nalaman yon--- Oh. Right. Lipstick ni Ems. Pinunasan ko ang lipstick sa bibig ko. *"Matagal na. Hey. I need a room. Ah. Tsaka damit."

*"It's a miracle. Tell me. Who is she? Sa garden talaga, ha? Di ka ba natakot na baka mahuli kayo? Grabe kang Liam ka."

I groaned. Ang daldal talaga ng babaeng to. *"Just give me a room. Besides, I know Mikaela will sleep here."

*"Sheesh... Here. Follow me."

Upon entering 'my' room, inihiga ko si Emilee sa kama.

*"Here. Kinalakihan kong damit. Hope it will fit her. Is she drunk? Who is she?"

*"My fiance. Emilee." Inagaw ko ang mga damit na hawak niya. Hinubaran ko si Emilee. Oh my... Bad move. Damn. Halos 3 hours na kaming...alam niyo na. Hanggang ngayon...naaarouse pa rin ako. Shit. Nandito pa man din si Kris.

*"K-Kris. W-wanna watch me undress her completely?" I can feel my voice stutter. Pulang-pula na ko.

I saw her smirk. *"Hey. Use condoms, kay? Unless you want her get pregnant."

*"No thanks. I want a baby with her." I kissed Emilee. Amoy na amoy pa rin ang wine sa bibig niya. Bakit nga ba siya uminom? Grabeng babaeng to.

*"Hay. Shh, kay? Night, cousin."

*"Night, Kris." Sinara ko ang pinto. Mabilis kong binalikan si Emilee. O-kay. Sorry, Ems. Sisihin mo hormones ko.

-Emilee's POV-

Argh... My head hurts... And so is my body. W-what h-happened?--- h-huh? W-where are we?

*"M-Mornin', honey." Whoah! Naked Michael ulit! Whoah!! Waah!! Pumayag ba ko ulit?! Iyaah!! Grabe!!

*"O-Okay ka lang ba, Emilee? Why were you drunk last night?" I heard him sigh. He groaned. Tumayo siya't nagbihis. Hinalikan niya ko. He smiled. *"Wait for me here, okay? I'll make you a soup to help you get over with that 'hangover' thing. Maybe you should take a bath. We kinda...did it at the garden..." I saw him blush. *"O-Okay?" Then, he went out, uneasy. Napano naman kaya yon?--- Wait. Seriously?! Sa garden?!! Ugh...

Great. Sex in the garden, at wala akong matandaan. Great. Just great. I groaned. Bakit nga ba ako...uminom?

-Michael's POV-

*"How's your night? Okay na ba siya?" Napalundag ako sa takot. Si Kris lang pala. *"Stop it, Krissy. And don't scare me like that. Papatayin mo ata ako sa sakit sa puso, eh."

*"OA, OA mo, cousin. Asan na siya? I'm so excited to meet her! Is her family---"

*"Her family is dead, Kris." I answered her blandly. *"I don't know. She said they're dead. I never met them. I never saw her visit a grave or two. I just...don't know. But I don't care. I love her--- A-Ah..." I can feel my cheeks flush in red kaya agad akong tumalikod kay Kris.

*"Ooh... First time, Liam. First time you ever said you love a person other than your Mom."

*"Don't bother me. I'm busy."

*"Okay boss. Hindi ka na nagbago, no? Hanggang ngayon demanding ka pa rin."

*"Whatever."

-Emilee's POV-

Hay. Ang tagal ng kumag na yon, ah. Tumingin-tingin ako sa paligid. Wow... Mga mayayaman talaga...

Napatingin ako sa salamin. I look horrible. Uh... I saw Michael enter the room and hug me from behind.

*"Hey... Are you okay?" I felt tears coming out of my eyes. "M-Michael... Tama...ba to? Tama bang...ginagawa natin to?"

"Emilee... Shh... It's going to be alright... Don't be afraid, okay? I love you. I can't live without you. I'll never leave you." He kissed me. I kissed him back.

"Em... Do you love me?"

"Y-Yeah... That's why I'm scared... Ngayon lang...nangyari sa kin to... Ayokong...masaktan... Ayoko nang...mawala ka sa kin!" I hugged him tighter, burying my face unto his chest. Takot na takot na kong mawala siya. Ayoko ng ganito. Bakit pa kasi humantong sa ganito to?! Dapat pala umpisa pa lang iniwasan ko na siya!

"Me...too... I love you, Emilee... I love you, okay? Hinding-hindi kita iiwan. Kahit ipagtabuyan mo pa ko." I saw him grin. Pinunasan niya ang mga luha ko. "Shh... Masakit pa ba ang ulo mo?"

"Y-Yeah..."

"Tara. Kain na tayo sa baba."

-Michael's POV-

Nakakatakot ka, Ems. Hay... Bigla na lang siyang umiyak, kaya dali-dali ko siyang niyakap. Buti na lang okay na siya ngayon.

Tama...nga ba to? Tama naman...di ba? Ikakasal...na kami. Mahal...ko na siya... Mahal na mahal... Takot din naman akong mawala siya. Ngayon ko lang ulit naramdaman ang takot na to. Takot na baka mawala ang taong pinakamamahal mo. Kagaya ng nangyari sa Mama ko--- uh... I need to move on. Wala na si Mama. Wala na siya.

*"Liam!--- Ah! Hi, Emilee! Fiance ka ni Liam, di ba?! I'm Kris! Si Liam kasi, di ka pinakilala ng maayos sa kin kahapon." Hay. Maingay na Kris.

"Pagpasensyahan mo na ang pinsan ko. Maingay talaga yan." I smiled at Emilee na namumula sa hiya. Waah... Cute-cute ni Ems na nagbablush. Hay. Adik Michael. *"Shh... Kris. You're freaking her out. Seriously."

*"H-H-He...l-llo p-po..." Wahaha... Nahihiya talaga siya. I chuckled. *"Di ako sanay na ganyan ka, Ems. Wag kang mahiya diyan. Mukha lang matanda yan---" Aww! Sinipa ako ni Kris. Uh-oh...

*"SINONG MUKHANG MATANDA, LIAM?" Reeking bad aura na naman si Kris. Oops.

*"Hay. Di ka na nagbago. Dalian niyo na. After nito, race tayo. Kabayo."

o.O<-- Mukha ni Ems.

*"E-eh?... K-kabayo?"

*"Yup. Kabayo. Horse race. Don't worry, I'll lend you Sapphy." Heto na naman... Karera ng kabayo, ang paboritong hobby ni Kris. Sa bagay, kakaenjoy naman.

*"Nah. Pwede na kami sa isang kabayo. I don't think gusto ni Ems ang pagsakay ng kabayo nang...mag-isa." I saw Emilee fluster. *"K-Kaya ko kaya!" I saw her pout. *"Gusto mo ba? Ikaw lang nun mag-isa. Tapos, di mo pa kilala si Sapphy. Nakahawak ka na ba dati ng kabayo? Paano kung ihulog ka niya?! Ayoko ngang mapahamak ka!" Damn. Paranoid? Relax, Michael... Mukha tuloy akong nerbyoso. Nervous much?

*"Liam, are you her Dad?" Taas kilay na tanong ni Kris.

*"Che."

-Emilee's POV-

*"WHOAH!! MICHAEL!!" ANG GANDA!! Nakasakay kami ni Michael sa kabayo niya. Grabe, horse race daw, sabi nung pinsan ni Michael. Eh, tinakasan siya ng kumag na to, di libot-libot lang kami sa ranch nila.

Ang ganda-ganda ng view dito. Iba talaga pag mayayaman, o. Medyo makulimlim nga lang. Sana di kami maabutan ng ulan.

*"Hala ka, Michael. Magagalit niyan sa yo si Kris..." I saw him grin. Michael's signature grin. Kahit paulit-ulit, ang gwapo niya pa rin! Waah... *"Hayaan mo siya. Ang ganda dito, no?"

I nodded. *"Yup." Too bad, not long after, bumuhos din ang ulan. Fortunately, we saw a cabin in the forest near us.

Basang-basa ng ulan, pumasok kami sa loob ng cabin. Walang tao. Yay! Lucky. May panggatong. Dali-daling gumawa ng apoy si Michael gamit ang mga ito.

*"Hubad." Huh? Napatingin ako kay Michael. Naghuhubad siya. Pulang-pula akong tumalikod. *"B-Bakit naman?! Pervert ka."

*"Magkakasipon ka niyan. Maghubad ka na." Naramdaman ko na lang ang mga kamay niya sa damit ko. Tinulak ko siya palayo. *"Emilee?" Lumayo ako sa kanya sabay talikod. Ayoko...munang... May mangyari sa min... Masyado tong...mabilis... Ayoko na... Nabigla na lang ako nang may dumamping blanket sa katawan ko.

*"K-Kung...ayaw mong...m-makita ko... Maghubad ka...gamit yan. P-pasensya n-na...ha? L-lalayo ako...kung yan ang gusto mo." Humarap ako sa kanya. Nakita ko siyang tahimik at malungkot na umupo sa sofa. Nakabalot na din siya ng blanket. Naghubad na din ako.

Uh... Ang tahimik niya... Galit ba siya? Nagtatampo...ba siya? Michael... *"M-Mi...chael?" Shit. Ang lamig. Nangangatog ngipin ko. I sneezed. He carried me and put me down in the sofa. *"Mainit...diyan." Umupo siya sa pwesto ko dati habang dinadagdagan ang mga kahoy sa fireplace. Waah... Nagtatampo talaga siya... Paano na to? Waah!!

*"Michael... Dito ka..."

*"Akala ko ba ayaw mo kong hawakan ka?!" G-Galit siya... Galit siya... Naramdaman ko na lang na tumutulo ang mga luha ko. Crouching, tinakpan ko ang mga mata ko at pinilit kong hindi ipahalata na umiiyak ako. Damn! Ano bang nangyayari sa kin?! Ang weird ng katawan ko!

Naramdaman ko na lang siyang niyakap ako. *"Damn, Emilee. What's wrong with you? Ang weird mo. Nung una, sabi mo mahal mo ko't ayaw mo kong mawala sa yo. Tapos kanina, pinagtatabuyan mo ko. Tapos ngayon, umiiyak ka kasi gusto mo ko sa tabi mo. Emilee... What the hell do you really want?" I don't know why, but I hugged him back. Hormones siguro. Oo nga. Kasalanan ng hormones to. Hormones.

*"You! I want you! Michael... Don't be mad... I love, love, love you..." WAAH!! What the hell is wrong with me?! Lasing pa ba ko?! Gising Ems! GISING! TT____TT.... Stupid Emilee!!

Waah... Pati si Michael, mukhang naguguluhan na din sa kin. Mukha na tuloy akong weirdo... Michael, hindi ako yan! Hindi ako! Patuloy pa rin ako sa paghikbi. Weird.

Naramdaman kong pinunasan ni Michael ang mga luha ko. Inihiga niya ko sa tabi niya. *"Matulog ka na, ha? Gigisingin na lang kita pag tumila na ang ulan. Tahan na. Weirdweird ngayon ng Ems-ems ko. Pms siguro." Nakita ko siyang tumingin sa underwear ko. *"Hindi naman. Sabagay. Mahirap yon. Ayoko nun. Sana di ka datnan ng dalaw mo ngayon. Para may baby." Hinaplos niya ang tiyan ko. Baby... Gusto ko na din ng baby... Baby ni Michael. Sigurado, magiging maganda yon o kaya gwapo... Lahing royalty, eh... Niyakap ko siya ng mahigpit. *"Ako din." I saw him smile. *"Yeah."

Nagising na lang ako nang naramdaman kong dumampi ang kamay ni Michael sa dibdib ko. Sinilip ko siya. Tulog pa rin? Kahit ata tulog to, manyak pa rin siya, eh. Malalang manyak. Napatingin ako sa labas. Tumila na ang ulan. Magdidilim na. Ginising ko si Michael.

*"Michael. Gising. Tumila na ang ulan. Uy." Hirap talagang gisingin ng kumag na to. Niyugyog ko siya. Nakapagbihis na ko nang tumayo din ang kumag. *"Sorry. Para akong mantika kung matulog, eh." I shot a glare on him. Tinapon ko sa kanya ang mga damit niya. *"Dali. Baka gabihin tayo. Magready ka na sa sermon ni Kris." I smirked. He hugged me, then kissed me. *"Okay. I'm recharged. Let's go." Michael talaga. I smiled as I followed him to the stable to get his horse.

Madilim na ng nakabalik kami. Haha. As expected, pinagalitan ni Kris si Michael. Wahaha... Pero, ang ganda talaga dito. Sana...naging mayaman din kami ni Lola. Hay. Sarap mangarap, no? Totoo naman kasi. Kaya nga pinramis kong tatapusin ko pag-aaral ko. Yun nga lang, who would've thought na ikakasal na ko at this young age? Hay. Buhay nga naman. Ayoko naman kasing isipin nilang gold-digger ako. Mukha na nga kong golddigger dito, oh. Di ako ganoong klase ng tao. Disente ako no. Kaya nga galit na galit ako nung tinawag akong slut ng kumag na to, eh. Buti na lang okay na kami. Weird no? Na-in love pa talaga ako sa taong kinasusuklaman ko dati pa. Wahaha... Ang weird nga... Good luck sa future, Ems!

Kinabukasan ay bumalik din kami sa manor ni Michael. And guess what. May surprise. Nandun ang sadista niyang Lola. Pati si Frederick, na nakatali sa upuan. Pati si Mikaela na namumutla. Mukhang...bad news na naman to, ah.

*"Grandma? What are you doing here? At bakit nandito si Fred?"

*"Fred and Mikaela will have their wedding the same day as yours. Triple wedding. At the end of this month." WHAT?! 2 weeks na lang yon ah?! Ang bilis!

*"WHAT?!" Sabi ni Mikaela. *"Grandma! I don't like him! I don't like Stephen! GRANDMA!!" Hinampas siya ng baston ni Lola. Wahaha... Di lang pala ako ang hinahampas ng matandang to.

*"GRANDMA! I'm not a royalty!" Sigaw ni Frederick habang pinipilit niyang makawala. Inirapan siya ni Lola. *"As you know, your Uncle Jin is dead." I saw Fred turn into a stone.

*"Good luck, insan. Congrats, Viscount Frederick Vincent Cy." Michael said as he smirked.

*"Shut up, Michael. Hi, Ems! Musta na?" Kumakaway na tanong sa kin ni Fred. Ningitian ko siya. *"Okay lang naman siguro." Naamaze naman daw siya. *"Marunong kang magDanish? Ang galing! Sinong nagturo sa yo?"

*"Hmm... Ewan. Alam ko lang agad. Malay ko ba. Sinong fianc mo?" I saw him wince. *"Kakilala ko ba?"

*"Nasa kwarto siya. Si...Vivian... Yung...tahimik na katabi mo... Yung kapartner ko dun sa Home Econ? Pareho kayong...bad timing. Tsk." Napansin kong namumula siya. Aiee... I smell something fishy... Tiningnan ko si Michael. Nakangisi din ang kumag. May nahalata din. Nagsalita siya. *"Yung...crush mo?"

Fred blushed in deep red. Wahaha!! Nagbablush ang kumag no. 2!! *"MICHAEL!"

*"What? Totoo naman. Aiee..." Naramdaman kong inakbayan ako ni Michael. *"Good luck tol. Magpapahinga lang kami ni Emilee. Medyo mainit-init siya, eh." Hinawakan ko

ang noo ko. Oo nga. Kaya pala medyo light-headed ang pakiramdam ko nung nasa kotse pa kami.

*"Ako na lang. Mukhang kailangan ni Fred ang tulong mo." I smiled at him. Worried, inalalayan niya pa rin ako.

*"Uy, insan. Ano yan? Kayo na no?" Yun talaga ang tinanong ni kumag no. 2. Grabe. Paano pa magiging kami, eh fianc ko na to? Taas-kilay namin siyang tiningnan ni Michael.

*"Ah. I heard may nangyari na sa kanila. Sabi ni Kris." MIKAELA!! Ang ingay-ingay mo! Namumula kong inilayo ang tingin ko kay Fred.

*"Ooh... Di na virgin si Mikey boy! At last!" Nakita kong namula si Michael. *"Matagal na kong di virgin, ano ba?! Sa gwapo kong to..." Sabay brush ng buhok niya. Hay, ang vain kong husband-to-be. Narinig kong tumawa si Fred. *"You can't fool me, cousin. I know you since birth. Just like me, until the day before you met Ems, you're still a virgin. Don't underestimate me, my dear friend." Michael sighed, sign of defeat. *"Whatever. Let's go, Em. Ah. Grandma. End of the month talaga? Di ba masyadong mabilis?"

*"Yup. Your father will come the week before the wedding. Everything is ready. Practice na lang ang kulang." Ready na talaga tong sadistang Lola na to. Hay. Ang bilis. Sa bagay. Mas maganda na to. At least, kung sakaling...nabuntis ako ng kumag na to... Ang advance ko namang mag-isip. Namula naman ako. Napahawak ako sa tiyan ko. Kasalanan ng kumag na yon, eh. Bakit naman kasi hindi siya gumagamit ng condoms?! Napatingin sa kin si Michael.

*"Masakit ba ang tiyan mo? Magpahinga muna tayo, ah?" Tumango ako. Kinawayan ko sina Mikaela bago kami tuluyang pumasok ni Michael. Narinig ko siyang magsigh.

*"Grandma talaga... Padalos-dalos." Tahimik after non. Humiga ako sa kama. Naramdaman ko siyang humiga din sa tabi ko't niyakap niya ko. Nilagyan niya ng fever patch ang noo ko. He smiled. *"Mas gusto ko to. Mas maaga, mas maganda. At least, kung sakaling magkababy, okay na. Yun din...ang iniisip mo kanina, no?" Hinaplos niya ang tiyan ko. I squealed. "Wag ka! Nakikiliti ako!" Tumawa din siya. "Cute mo. Kaya nga love na love kita." Hinalikan niya ko. Ibinalik ko ang halik sa kanya. I smiled at him.

"Behave, Michael Liam Evanovich Lyonel." I saw him grin. Nah... Hayaan mo na nga. I let him make his way on me. Okay na rin naman sa kin. Bahala na. Kahit magsisi ako sa huli. At least... Naramdaman kong...minahal niya ko... Kahit sandali lang... May alaala... Kaming dalawa. Mahal...na mahal...ko na siya.

-Michael's POV-

Nakakahalata na ko ah. Gusto ba ko ng Vivian na to? Kanina pa siya dumidikit sa kin. Kakairita. Hay. Kung di lang nilalagnat honey ko. Nakakahiya din kina Mikaela, kaya hinahayaan ko na siya. Ems!! Hay... Honey ko.

"Michael, prinsipe ka pala? Ang galing! Ang gwapo mo pa. Bagay mong maging prinsipe." Tsk. Matagal ko nang alam yon. Para tuloy akong hinabol ni Barbie hanggang dito sa Denmark. Sinesenyasan ko si Fred na tanggalin ang lintang to. Masamang tingin lang ang bayad niya sa kin. Uy. Hay.

*"Fred! Alisin mo sa kin ang fianc mo!"

*"Whatever. Pupuntahan ko na lang si Emilee. Mas gusto ko siyang kasama kaysa sa yo. Mang-aagaw ng fianc." Pagkasabi non ay pumasok siya sa kwarto ni Emilee. Hala. Galit talaga si Fred. Umalis ako sa pagkakahawak ni Vivian sa kin. "Sorry. May kailangan pa kong gawin. Sige." Pagkasabi'y dali-dali akong tumakbo papunta sa kwarto ni Emilee.

Nilock ko ang pinto. *"SHEESH! Parang linta ang babaeng yon! Hay! Landiin mo nga yon, Fred. Bwisit.---" Napatigil ako nang nakita kong nakayakap si Emilee kay Fred. Putlangputla na si Fred. *"H-HELP! S-she--- gaaah!!" WAAH! Pinapatay siya ni Ems! Mabilis ko siyang tinanggal sa pagkakayakap ni Emilee. I saw her grasping, finding another thing to hug. Pinayakap ko si Teddy sa kanya. Babaeng to. May balak atang pumatay ng tao to. *"M-Mi..c-chael..." She giggled in her sleep. Noo to noo, chineck ko ang temperature niya. Buti na lang. I kissed her then umupo ako sa kama facing Fred. Taas-kilay ko siyang tinitigan.

*"What?" Umuubo niyang tanong. I sighed. *"Do you really like that girl? Seriously. I can tell Grandma about her. I mean... I don't like her for you."

*"Dahil ano? Dahil gusto mo sa yo siya? Dahil masosolo mo siya non?! Damn! Lagi na lang Liam! Lagi na lang!" W-what? *"I'm not doing that!--"

*"HELL YOU ARE! You knew I like Nat, but you stole her from me! Then... Then..." Napansin kong tiningnan niya si Emilee. Then it came to me. *"N-No... Y-you l-like...EEmilee?! No!" He look at me with an evil smirk. *"Tingnan lang natin ngayon. Malay mo umikot ang mundo. Ikaw pa...ang maagawan ko." Pagkasabi non ay umalis na siya. Damn it, Frederick! Why did you make things so complicated?! Napansin kong halfawake na umupo si Emilee. She yawned. *"Why is it so noisy in here?" I hugged her pahiga. I smiled at her. *"Sorry. Sleep ka pa. Di ka na nilalagnat. Pero magpahinga ka pa, ha?" I kissed her after saying that. I felt her hugging me back, nestling her face on my chest. I smelled her hair. Ang bango talaga. I love her. I really do. Kaya kahit kalabanin ko pa ang pinakabestfriend ko, gagawin ko. Makasama lang si Emilee. Ganito ko na siya...kamahal... Sana... Forever na kaming ganito. Masaya... At walang iniintinding problema. Kahit anong mangyari...hinding-hindi na kita...ipagpapalit. Kahit ipagpalit mo ko sa iba. Ikaw pa rin non...ang mamahalin ko. Ikaw lang...

-Emilee's POV-

Umaga na nang nagising ako. Tulog pa rin sa tabi ko si Michael. Ang cute talaga niyang matulog. I pecked him in the lips. That woke him up. *"Oops. Sorry. I didn't meant to wake you up." I saw him smile. Michael's signature smile. Ang nakakatunaw niyang ngiti. Hay. Paulit-ulit ata akong pinapainlove ng lalaking to.

*"Mwaah..." He kissed me. *"Good morning, honey. Gutom ka na ba?" Tumango ako. Pero niyakap ko muna siya. *"Honey..."

*"Hmm?"

*"I want your abs."

*"Eh? Abs lang?" He pouted. I giggled. *"Do you want a baby?"

*"Yup! I do!"

*"Sabagay. Imposibleng di mangyari yon. Eh, di ka man marunong gumamit ng condoms."

*"Sorry naman. Kaw lang kaya... Umm... Sa yo ko lang ginawa yun... Tsaka... Umm... Kaw first ko... Tsaka... Umm... Mas masarap sa feeling---" Siniko ko siya. Pulang-pula na ko. *"Perv!"

*"Aww! Honey naman!"

*"Adik mo, hon. Pervert Michael." Tumayo ako. Hinila ko siya patayo. *"Gutom na ko. Ipagluto mo ulit ako. Gusto ko nung pancakes mo." He hugged me. *"Got that. Hilamos muna."

Nauna akong bumaba kay Michael. Nakita kong nag-aagahan sina Fred. Kinawayan ko sila. Napansin ko ring nabigla si Vivian pagkakita sa kin. Oo nga pala. Di niya pala alam na fianc ako ni Michael. Hay. Umupo ako. *"What's with the long face, Fred?"

Nabigla siguro si Frederick sa kin. Mukha talaga siyang malungkot, eh. *"I'm fine." He smiled, kahit pansin ko fake ito. May problema siguro siya. Ayoko namang magmukhang chismosa kaya hinayaan ko na.

"Emilee? Anong ginagawa mo dito? Alam mo ang salita nila?"

Oh. Di siya nakakaintindi ng Danish. Ningitian ko lang siya. Narinig ko din kasing dumating si Mikaela. *"Mikaela, good morning!"

I heard her groan. *"Mornin... Where's my lame brother?"

*"Kwarto. Nagbibihis pa ata. Lam mo namang vain ang kumag na yon."

*"Sinabi mo pa. Hay. Ayoko nito. T___T! Ems!! Help me! Ayoko kay Stephen!" Niyakap niya ko. Mikaela talaga. *"Kaya mo yan. Ganoon ba talaga ka-unbearable makasama ang Stephen na yon?"

*"Hindi...naman... Naiilang lang ako!" Mikaela talaga. Bumitiw din siya dahil dumating na ang pagkain namin. Ang tagal ng kumag na yon, ah.

*"EMILEE!" Ang ingay talaga ni Michael kahit kailan. Tiningnan ko siya habang excited siyang bumaba ng hagdan papunta sa min. May hawak siyang flour. Ah, si Moan-a este Sloan lang pala. Napano na naman kaya tong kumag na to? *"Bakit po, kamahalan?"

*"May dinagdag ako kay Moan hunee natin. Ta-da!" Ipinakita niya sa kin si Sloan na may drawing na blushing face tsaka kulot na buhok. Waah! Kamukha na niya ang Papa niya! Sana maging ganito din ka-cute baby namin ni Mikey boy sa future. *"Aba. Feeling artist?"

"Wow! Ang galing mo, Michael! Dala ko din yung amin ni Fred. Pwede mo ba siyang drawingan ng mukha?" Pacute na tanong ni Vivian. Teka... Nilalandi ba ng babaeng to ang fianc ko? Wait lang. Easy, Ems. Mukha talagang nanglalandyot ang Vivian na to, eh. Hay. Hanggang dito ba naman? Kala ko pa man din mabait tong babaeng to. Ang tahimik niya sa school eh. Barbie-ng suso din pala siya.--- ah. Kaya siguro ganun mood ni kumag no. 2 kanina. Hay... Fred...

Hinayaan lang ni Michael si Vivian. Umupo siya sa tabi ko. "At bakit pinagtripan mo na naman ang Sloan ko?"

"Type ko lang. Surprise? Ehe."

"Adik, Liam-toot."

"Hey. Don't call me Liam-toot. My name is MICHAEL!" He grinned at me, scooping a pancake and gulping it down. "Takaw."

"Di naman, ah."

I heard Mikaela clear her throat. *"Speak in Danish, please. I can't understand you two." We both giggled. *"Kay, boss!" Sabay naming sabi.

After breakfast, naglibot-libot kami. Ang ganda-ganda talaga!! Oo nga pala. First time kong nilibot to, kasi agad kaming pumunta ni Michael kina Kris. Hay. Panira lang talaga ang Vivian na to na kanina pa dikit nang dikit kay Michael ko. Grr! Kakainis!

"Michael! Ano yon?" Eager na tanong ni suso. "Bundok, di ba halata?" Wahaha. Inis na din honey ko. Waepek kay linta. Dumikit pa din siya kay Michael. Sarap ipakat nito sa pader. Bwisit!

Nakita kong bumitiw si Michael sa kanya. Hinubad nito ang jacket niya at pinasuot kay Vivian. Wait lang. Bakit kay Vivian? "Para di ka lamigin." Nagsparkle naman daw ang mukha ni linta. Uh. Bakit si Vivian? Di ba niya napapansing nilalamig na din ako dito? Michael dummy---

Niyakap...niya ko. Niyakap ako...ni Michael. Napangiti ako. "Nilalamig ka din ba? Bakit mo kasi pinamigay jacket mo?"

"Eh kasi naman, kawawa siya. Yayakapin na lang kita. Di pareho tayong naiinitan. Bumalik na kaya tayo? Baka mabinat ka. Kakatapos lang ng lagnat mo."

"Okay lang ako. Kaw talaga."

"Di ka ba takot na...masyadong maaga ang kasal? Akala ko nga magfi-freak out ka ulit."

"Okay lang. Wala na din naman tayong magagawa di ba? Yun sabi nung sadista mong Lola."

"Ang sakit niyang manghampas, no?"

"Sinabi mo pa." Kiniskis ko ang mga palad ko at nilagay sa pisngi niya. I smiled. "Ang cute mo."

"Tsk. Matagal na." He pinched me, grinning. "Vain."

"I know, right? Pumasok na tayo. Any minute now, papatak na ang snow." Ooh... SNOW! Napatingin ako kay Vivian. Nagtataka siya...na galit? Bakit naman siya galit? Ako kayang fianc nito. Grabe tong babaeng to. Panira ng araw.

Pinapasok kami sa loob ni Michael. Nagsimula nang bumuhos ang snow. Waah... Tumitig ako sa may bintana. Naramdaman kong umupo sa tabi ko si Michael. "You like snow?"

"Yup! I love snow." I answered him, smiling. Hinaplos niya ang mukha ko. Noo sa noo, kinuhanan niya ko ng temperature. "Hindi ka na mainit." He kissed me after. Nilalang na to. Hindi na siya nahiya. Hala. Nakatingin ng masama sa kin ang Vivian na yun ah. Weh. Hayaan mo siyang mamatay sa inggit. I kissed him back, hugging him. Nagtaka siguro siya. Tinitigan niya ko after eh. *"She's...staring at us. Hehe. I want a little revenge.

Kanina pa siya dikit nang dikit sa yo eh." I saw him grin. *"Selos, honey?" Namula naman daw ako. Selos? Ako? Oo nga. Nagseselos nga ko. *"Halata ba?" I pouted to him. He just chuckled. "Cute Ems-Ems. Kaya siguro gusto ka agad ni Krissy tsaka Mikaela."

"Mabait naman kasi sila. Ang sama mong kapatid. Bakit di mo tulungan kakambal mo?"

"Hayaan mo sila ni Stephen. Alam mo ba... Matagal nang crush yun ni Mika. Naiilang lang talaga yun." He shrugged his shoulders. "Kaw talaga. Lagi mong kinakawawa si Mikaela."

"Ang saya kayang pagtripan ng twin sister ko. Wahaha." Oo nga pala. Si Fred. Matanong nga anong problema nung lalaking yon. Baka alam ni Michael. "Michael, may problema ba si Fred?" I saw him flinch. Teka... "Nag-away ba kayo?!" He sighed. Niyakap lang niya ko. "I'll solve it myself, okay? Wag ka nang mag-alala. Maaayos din to. Wag ka munang masyadong lumapit sa kanya, ah?" Eh? Bakit...kaya? Naramdaman kong hinahaplos niya ang tiyan ko. I squealed. He laughed, letting his chin rest in my shoulder. I heard him whisper to me. *"Stay with me...forever. I want to be yours...forever. I love you... Emilee." Napangiti ako. *"Yeah. Me, too. I love you, too... Michael. Don't...leave me... Be with me...forever." Narinig kong may parating na footsteps. Napatingin kami pareho ni Michael. Whoah! Ang cute! Sino kaya to? Napansin kong namula ang lalaki pagkakita sa kin. I heard Michael gasp. *"S-STEPHEN?! Is that you?" Ooh... Si Stephen pala to. *"AAh... L-Liam... S-Sino...y-yan?" Michael sighed. What? Is there something wrong with me?

"Bakit nga ba uminom ka non, ah Ems?" Huh?--- Oh! Party! Kaya pala familiar ang mukha niya--- Napansin kong pulang-pula na ko. Shocks! Nakakahiya ako! Mabilis akong yumuko sa harap ni Stephen. *"Sorry! Wahaha... Pasensya ka na nung gabing yon, ah! Sowee..." Nagtago ako kay Michael. "Bakit pa kasi naging super girl magnet ka?" Napatingin si Michael sa kin. "Oh yeah. Selos ka din pala nun. Don't worry, Ems. Hindi ko na gusto si Nat. Siya nga ang dahilan bakit ako pumunta sa bansa niyo, eh. Stalker ang babaeng yon. Stalker. Kaw lang love-love ni Michael." Niyakap niya ko. Wahaha...

Michael talaga. Stephen cleared his throat. Namumula pa rin si wafu! *"Is Mikaela..." His voice trailed off. Paano kaya'y nakita niya si Mikaela na nakanight gown pa. Aba. Natulog ulit si Mika?

*"K-Kuya..." She yawned. Half-awake Mika. Michael laughed. *"Mika, look! Stephen's here!" I saw her pout. *"He'll never come here... He's mad at me! Shees! I just said I like him. Good night..." Grabeng Mika. Tulog ka pa ata eh. *"Mika. He's really here. He's looking at you. You're disgustingly half-naked." I saw Stephen blush in deep red. Aiee...

Mukhang napansin din ni Mika na nakanight gown pa siya. Shrieking, pumasok siya pabalik ng kwarto niya. Stephen sighed, still blushing. *"Liam, you made it worse." Michael smirked. *"Hey. At least I let you see her half-naked." Stephen steamed in embarrassment. *"Hey. She's not half-naked. She... Umm... She..." Wahaha... He's flustered.

*"Do you like her, Stephen? Mika. Do you like Mika?" Aba. Nagseryoso si Michael ko.

*"I do. You know that! Siya lang naman...ang...lumalayo sa kin."

*"You know why she does that, right? Kaw ba namang sabihan na 'galit ako sa yo!' ng taong gusto mo dahil lang pinagtapat mong gusto mo siya, di ka matotraumatize?" Hala. He's pissed. I hugged his arms. I saw him lighten up a bit.

*"Uh. I didn't mean it that way. Uh. Di ko lang alam...pano siya kausapin non. Eh 5 pa lang tayo nun!" Grabe, Mika. Long time crush? *"Why don't you court her? Maybe that'll lessen her fright from you. Fianc mo na rin naman siya, di ba? Why not try making her fall in love with you again?" I suggested. I saw him brighten up. He blushed. *"O-Okay... T-Thanks... E-Em--" I offered him a handshake. *"Emilee." He smiled back, taking my offer. *"Nice to meet you."

*"Same here."

Gabi. Paano nga ba ako nasolo ng babaeng to? Nag-iisa kami ngayon sa parlour. Wala sina Michael. Pinatawag daw sa meeting or something. Earl naman si Stephen. Hay. Grabe. Ngayon pa talaga. Ngayon pa talaga na parang papatay tong babaeng to. Kumakain kami ngayon. Tahimik na atmosphere.

"Kayo ba ni Michael? Kaano-ano mo siya?" Aba. Rewind? Parang tinanong din ni Fred yun ah. Hay. "Fianc ko siya." Nakita ko sa mukha niya ang panghihinayang at disgust. Bwisit ka talagang linta ka!

"Ikaw? Ikaw na tagasilbi lang sa canteen? You gold-digger. Paano mo kaya nalandi si Michael, ha?" I snapped. Tumayo ako at naglakad palayo. Ayokong makasakit ng tao ngayon. Kaya siguro galit si Fred. Ampanget kaya naman ng ugali ng napili nila sa kanya. Nabigla na lang ako nang hilahin niya ang buhok ko. "ARAY! Ano ba?! Bitiwan mo ko!!" Pilit niyang hinihila ang buhok ko. Bwisit! Gusto mo ng sapakan, ah?! Bibigyan kita ng sapakan. Sinampal ko siya sabay hablot sa buhok ko. "Bwisit kang malandi ka. Subukan mo pa kong hawakan, susuntukin na talaga kita! Pasalamat ka't takot ako sa Diyos! Bwisit ka! Hmmp!!" Hay. Yan tuloy, nasampal ka. Napaupo daw siya't umiyak. Huh? Narinig kong may dumating. Si Michael. Dali-dali niya kaming nilapitan. "Anong nangyari dito?"

"Sinampal niya ko bigla! Nagtatanong lang naman ako sa kanya ng maayos." Aba! Bwisit ka! Ang sinungaling mo! "Hoy! Anong sinampal kita bigla?! Ikaw kayang nagsimula! Bigla mo na lang akong sinabunutan dahil lang nalaman mong fianc ko ang lalaking nilalandi mo!---" Nadama kong dumampi ang mga kamay ni Michael sa pisngi ko. I feel lightheaded. Bakit...kaya? "Emilee! Emilee!! Napano ka?!" Naramdaman kong may tumutulo mula sa ilong ko. Nanginginig kong hinawakan. D-Dugo... N-nosebleed?! Mabilis na

inampat ni Michael ang panyo niya sa ilong ko. B-Bakit...kaya? Bakit ako...nagnosebleed? Hindi naman mainit. Ewan. Ewan. M-may...s-sakit ba ko?

"Emilee. Can you hear me? May masakit ba sa yo? Ems. Bakit ka biglang nagnosebleed?! Ayaw tumigil!" Nanginginig niyang tiningnan ang panyong nakaampat sa ilong ko. Puno na ito ng dugo. "M-Michael... A-Allergic...b-ba k-ko...s-sa s-snow?" Nabigla siya dun. "Nagnonosebleed ka ba...pag inatake ka ng allergies mo?" Nanghihina na akong tumango. Alam kong maputlang-maputla na ko ngayon. "M-M-Mi...c-chael... W-wwag...k-k-ka...n-n-nang...u-um-ma...l-lis... A-ah?" I felt his lips on my forehead before I totally lost my consciousness.

-Michael's POV-

It's been 3 days since inatake si Emilee ng allergies niya. Hanggang ngayon, wala pa rin siyang malay.

Ang sabi ng doctor, never pa daw siyang nakakita ng case na ganito. Tama ang hula ni Emilee: allergies nga... Allergies sa lamig. Bawal siya sa sobrang lamig. Kaya siya biglang nagnosebleed. Hay. Nakakatakot siya. Dalawang panyong puno ng dugo ang kinailangan bago tuluyang tumigil ang pagtulo ng dugo mula sa ilong niya. Uh. Tapos hanggang ngayon, wala siyang malay. Emilee...

-Emilee's POV-

Dugo. Puno ng dugo. Bumagsak ang eroplanong sinasakyan namin ni Papa paalis ng England. Maraming taong patay na nakahandusay sa tabi namin. Yakap ako nang mahigpit ni Papa. Pinoprotektahan niya ako. Nanginginig ako, puno ng sugat sa katawan. Puro dugo ang naamoy ko. T-Tulong... T-tulong! Naramdaman kong hinalikan ako sa noo ni Papa. Tiningnan ko siya.

"E-Emilee... R-run... P-papa will...p-protect you... I...l-love y-you... R-Run!" Tinulak niya ko paalis. P-Papa?... P-papa?! Nakarinig ako ng putok ng baril. Takot na takot akong tumakbo paalis. Iyak ng iyak. Papa... PAPA!!!

Pinagpapawisan akong nagising. Nag-aalala akong niyakap ng isang lalaki. Sino...siya? Nasaan ako? Tinulak ko palayo ang lalaki. S-Si P-Papa! B-Babalikan ko si Papa! I...feel light-headed... P-papa... Naramdaman ko niyakap ako ulit ng lalaki. Sino...ba siya? Pilit ko siyang tinutulak palayo. Ayaw niya. Who...is he?

"EMILEE! Wake up!" I felt his lips on mine. I can feel sparks all over. Tinigilan ko ang pagtulak sa kanya. Minulat ko nang buo ang mga mata ko. Sino...nga ba to? Familiar...face... "W-Who...a-are...y-you?" Nabigla siya sa tanong ko. "E-Emilee... A-Ako to... S-si Michael to. Emilee. What's happening to you?" He hugged me tighter to him. "Emilee. Don't be like this. Joke lang to, di ba? Joke lang? Wag mo kong kalimutan. Ems."

"I...d-don't...k-know...y-you... W-where a-am...I-I? I...w-wanna...g-go h-home... Mmama...w-will b-be...w-worried o-of...m-me... P-papa... I-I n-need t-to...s-save... Ppapa..." I can feel my tears falling. "P-Papa... O-Our...a-airplane...c-crashed... SSomeone...w-wants...t-to k-kill...u-us..." I'm trembling in his arms. I hugged him back. "SSave... P-Papa! P-Papa!"

"Shh... I'll protect you... We'll find your Papa. Tahan na, Emilee. Tahan na. Nandito naman ako. Tahan na." I cried my eyes out to him until I fell asleep again. Why am I...comfortable...in his arms? Who is...this guy?

-Michael's POV-

What happened to her?! Damn! 3 days ago, ang saya-saya lang namin. B-Bakit? Bakit niya ko nakalimutan?!

Gising na si Emilee. Yun nga lang...ang tahimik niya. Ayaw niya kong kausapin. Para siyang naging...pipi. Ayoko ng ganito. Ayoko na.

Ang sabi ng doctor, possible na nagkaroon ng amnesia si Emilee dati. At dahil natrauma siya sa nangyari sa kanya 3 days ago, bumalik...ang mga alaala niya. Yun nga lang...nawala naman ang mga alaala in between ngayon...at after niyang magkaamnesia. Pwede naman daw bumalik, yun nga lang slim lang yung chances. Uh.

"Emilee." Hinawakan ko ang kamay niya. Tiningnan lang niya ko. I smiled at her. Yun lang naman ang kaya kong gawin ngayon. Kahit pilit lang. I promised her. "Let's eat, okay? Kaya mo na bang tumayo? Pinagluto kita." Tumango siya. Sinubukan niyang tumayo. Napatingin siya sa salamin. Takot siyang napaupo. Mabilis ko siyang inalalayan. "I-I'm... I'm n-not h-her! I'm...n-not t-this o-old! I'm just 8 y-years old!! I'm not her!! This is not true! I wanna go home!! I want Papa! Papa!!" Niyakap ko siya ng mahigpit. Nagwawala na naman siya. Iyak siya ng iyak. Grabe, gusto ko na ring umiyak!! Emilee! Bumalik ka na sa dati! "Shh... Tahan na... 17 ka na, Emilee... Nagkaamnesia ka... Ngayon lang bumalik ulit ang memorya mo... Hahanapin natin parents mo... So please... Please... Tama na... Emilee..." Naramdaman kong tumulo ang mga luha ko. Di ko na napigilan ang umiyak. Emilee... Come back...

Niyakap...niya ko... Niyakap ako...ni Emilee. Napangiti ako. Pinunasan ko ang mga luha ko. Pati na rin ang kanya. Noo sa noo, I smiled at her. "Sorry... Kung umiyak ako. Pasensya na, ah. Mukha ba kong bakla?" Umiling siya. I kissed her, habang patuloy na tumutulo ang mga luha ko. Hinding-hindi ako susuko... Para sa yo... I love you... Emilee...

Nagising akong yakap si Emilee sa kama. Pinatulog ko nga pala siya. Hinaplos ko ang buhok niya. I kissed her forehead. "I...miss you... Bumalik ka na... Emilee..."

Nakatulog pala ako ulit. Umaga na nang nagising ako. Kakatapos lang sigurong maligo ni Emilee. Di niya alam suotin ang bra niya. "Need help?"

"What is this?! I can't...put it--- waah!" Napaupo siya. Teary-eyed siyang tumingin sa kin. Nakatangle sa katawan niya ang bra. I chuckled. Nilapitan ko siya. "Here." Pinasuot ko sa kanya ang bra niya. Pati damit. "Wait for me, okay?" Tumayo ako. Naramdaman kong hinawakan niya ang damit ko. I smiled at her. "Wanna see me take a bath?" Tumango siya, namumula. Namula naman daw ako. Hayaan mo na. Naligo ako kasama niya. Yay. Buti na lang may di paepal ngayon.

Pinasan ko siya palabas. She giggled. "Horsey!" Horsey? Isip-bata. I giggled. "Horsey? Yaah!" Tumakbo ako. She shrieked, hugging me. I laughed. "Papa always carry me this way. I miss my Papa. Will you be my Papa?"

"Hmm... I'm not that old."

"Will you promise me you'll help me find my Papa?"

"Yeah. I promise. You are my fianc. We'll be married soon. So your Papa will be my Papa." I heard her squeal. "Marry? As in...like Mama and Papa... Like Cinderella? With happily ever after? We will be like that?" I nodded. "Yup. We will be like that. We will have babies. Then we will be the royal family!" She hugged me tighter. "I want that. Happily ever after!"

Nakasalubong namin si Fred. Di pa rin kami bati niyan. Napatingin siya sa min. Di ko na pinansin. "What do you want to eat? I'll make you whatever you like. Tapos, papasyal tayo."

"I d-don't want... To go out..."

"Hmm... Okay. Laro na lang tayo ng computer games, gusto mo?" Tumango na lang siya.

"Emilee. Okay ka na ba?" Tanong ni Fred. "Halos 1 week ka nang di lumalabas ng kwarto mo."

Nagtago lalo sa kin si Emilee. Nanginginig siya. "W-Who...i-is he?" Inayos ko ang pagkakapasan sa kanya. "That's my cousin. He's name is Frederick Cy. He's a Viscount. Don't be afraid." Nilapit ko siya kay Frederick. Fred looked at me, puzzled. I just smiled at him.

"H-He's...y-your c-cousin?" I nodded. She hugged me tighter. "I-I w-wanna e-eat... EEmilee's...h-hungry..." I smiled at her. "Okay. Sige, Fred." I strided papuntang kusina, leaving Fred still puzzled at us.

Pinagluto ko siya ng curry. Buti na lang at nagustuhan niya. Cute Emilee. Para siyang bata. Sabagay. Naaalala niyang 8 years old lang siya. Nakaupo kami ngayon sa may sofa. Nakaupo siya sa lap ko. Sinusuot ko ang sweater niya sa kanya. "It's cold right now. Look. It's snowing." Tinuro ko ang labas. I saw her sparkle. "I love snow! But Papa and Mama and Uncle doesn't want me go outside the palace. I'm allergic to cold places. So, I'm always stuck in my room whenever winter is coming." Sinuot ko ang mufflers niya. "Look. Parehas tayo." She giggled. Niyakap niya ko. I hugged her back. "Do you love me, Emilee?" I saw her blush. Tumango siya. I smiled back, kissing her. "I love you, too. You can go out now. Makapal yang sweater na yan. Lalaro tayong snow. Gusto mo ng snow, di ba?" She looked at me, surprised. Pinasan ko siya ulit. Lumabas kami.

Enjoy na enjoy siyang gumawa ng snowman. "Wow. Ang ganda naman niyan. Galing ni Ems-ems ko." I patted her head. She smiled. Buti na lang...ngumingiti na siya. "This is Michael!" Tinuro niya ang snowman. "Eh? That's my name!" I hugged her pahiga, laughing. We made snow angels, then igloo. Magdidilim na nang pumasok kami. Buti na lang okay na ang mood niya.

Nakaupo na naman siya sa lap ko. She's playing with my face. Puff face. That made her giggle. "Michael... How did we met? Why can't I remember?" I just smiled at her. I hugged her. "Sorry, Emilee. The doctor said I can't tell you anything about what happened that time. Kaw daw dapat makaalala. Ayokong...matrauma ka... It doesn't matter how we met. What matters is that I love you... Now and forever. I'll protect you, okay?" I felt her hug me back. "We'll still find Papa?"

"Yeah... We'll find Papa."

Akala ko magiging ganito kami lagi. Yun nga lang, sinusumpong pa rin siya kung minsan.

Isang beses nung tahimik kaming naglalaro sa may parlour. Pinaglalaruan niya si Teddy.

"Teddy?" I nodded. Nakaupo na naman siya sa lap ko. Ang hilig niyang umupo sa lap ko. Sabagay, wahaha... Masaya naman to.

"Rawwrhh!" Niyakap ko siya gamit si Teddy. She squealed and giggled. Nang biglang---

"Hi, Michael!" Sabay dikit ni Vivian sa kin. Agad naman akong nakabitaw, yun nga lang, napansin kong unti-unting lumalayo sa kin si Emilee. "E-Emilee." Hinawakan ko ang kamay niya pero tinabig niya ko palayo. Sakto papasok si Fred. Nabunggo niya ito.

Umiiyak na napaupo si Emilee. Sinubukan siyang tulungan ni Fred, pero takot siyang lumayo dito. Hinabol ko siya't niyakap ng mahigpit. "EMILEE!! It's me... It's Michael... Shh... Shhh..."

Pilit niya kong tinutulak palayo. "I don't want you! I want Papa! I wanna go home! I wanna see Papa! I hate Michael! You hugged another girl! I hate you!" Pilit siyang nagwawala. "Sorry! Sorry. Ems. Sorry. Kaw lang love ni Michael. Siya biglang humawak. See? Kaw lang gustong i-hug ni Michael. Kaw lang love ko. Bati na tayo." Naramdaman kong nasugatan niya ko ng mga kuko niya, pero hinayaan ko na. I need to calm her down.

"Papa!! I want my Papa!! Go home!! I wanna go home!!! Mama... Papa... Papa..."

"Shh... I'll take you home, kay? Inaayos lang ang kasal natin. After nun, we'll find your Papa and Mama, then we'll visit them. Is that okay to you? Tahan na, Ems. Tahan na, ha? Andito na si Michael. Di ba love mo si Michael?" She hugged me back. "I-I want...Michael... M-michael, d-don't l-leave me..." Binuhat ko siya. I smiled at her. "I'll never leave you. Promise." I kissed her forehead. "Tahan na. Sleep na, ah? Gusto mong maghilamos? Sabay tayo." Binaon lang niya ang mukha niya sa chest ko. Silent...treatment na naman... Fred stopped me from walking away. He was shocked seeing me. Umiiyak na pala ako nang di ko namamalayan. "M-Michael..."

"I'll...wait for her... She'll come back... She'll...be back... I love her!!" Nanginginig na ko. Patuloy sa pagtulo ang luha ko. Damn! Di ko mapigilan. "Emilee...will be okay... She will be...okay... We will be...okay..." I hugged her closer to me. Alam kong nagsisinungaling na lang ako sa sarili ko. Na nasasaktan talaga ako ngayon. Na...hindi talaga kami magiging okay. Pero... Pero... Para kay Emilee di ako susuko. Umupo ako saglit at pinunasan ang mga luha ko. Napatingin si Emilee sa kin. She weakly smiled, touching my face. I smiled back at her. "You know how much I love you, right, Emilee?"

She nodded. "This much!!" Inextend niya ang kamay niya, side to side. I faked a chuckle. Umiling ako. "Remember. I love you infinitely. Kay?" I put my forehead on her forehead. She hugged my neck. "Can you sing me a lullaby when we sleep? Papa always sings me a lullaby."

"What song do you want?"

"Twinkle-twinkle..." I kissed her. "Okay." Binuhat ko siya ulit at naglakad palayo. Di ko na pinansin sina Fred. Hinayaan ko na sila. Bahala...na...

Ilang days na rin kaming ganito. Buti na lang at paganda nang paganda ang mood niya. Tinry ko din siyang ayaing magsex. Yun nga lang ako din nakonsensya kahit pumayag siya. Maging okay kaya ang kasal namin? It never came to me...na darating pala ang lalaking yon... Ngayon...

Nilalaro ko si Emilee sa sala nang dumating siya. Di ko siya napansin dahil engrossed kami ni Emilee sa laro namin sa playstation ko. Too late, nasampal na niya ko. Mabilis akong niyakap ni Emilee. Nanginginig siya. Takot siya. Bwisit kasi tong lalaking to. Hinawakan ko nang mahigpit ang kamay ni Emilee. Yumuko ako. *"Sorry, Dad. I... I didn't notice you coming." Sinampal niya ulit ako.

*"Then try to respect me next time, you ungrateful brat." Pagkasabi'y pumasok siya sa room niya. Napansin kong kasama niya si Anthony at Natalie. Damn! Bakit ngayon pa?! Di ko sila pinansin. Nabigla ako nang naramdaman kong dumampi ang labi ni Emilee sa pisnging sinampal ng lalaking yon. I smiled at her. "It's okay. Lagi namang nangyayari yon. Natakot ka ba sa kanya?" She nodded. "He's scary, right? Tara. Lumayo tayo sa kanya. Sa kwarto na lang tayo, ah?"

Pagkapasok ng kwarto, inihiga ko siya sa kama. Damn... I need her now. I want her now. Emilee...---

"Do you wanna have...sex?" E-Emilee? "Sorry... Ngayon lang bumalik memorya ko. Pasensya na honey..." She hugged me. I hugged her tighter. She's back! My Emilee's back!! "E-emilee... E-Emilee..."

"Sorry, honey ko... Here..." Hinubad niya ang damit niya. Napangisi siya nang nakita niya ang bra niya. Oops. May mali ba? "Baligtad? Hay. Kaw nagsuot nito, no? Bakit nga ba ako natanga nung mga nakaraang araw? Hay..." I kissed her hungrily. I unclasped her bra while removing my shirt. Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay niya habang naglalakbay sa leeg niya ang mga labi ko. I heard her moan. I miss her... Miss na miss ko na siya. Miss...na miss...

After our sexy time, nakahiga sa katawan ko si Emilee. "Trauma siguro."

"Naaalala mo na ang past mo, di ba? Baka nga. Buti na lang at bumalik ang mga alaala mo. Miss na miss na kita. Kahit masarap kang ibaby, iba pa rin ang Ems-ems na tinatawag akong kumag... Ems-ems na sadista... T___T... I miss you, Ems-Ems ko!" I hugged her and pecked her lips. She smiled. "Thank you, hon... Kahit naging ganun situation natin... Di ka nagive-up sa tin. Sorry. I love you, Michael honey ko..." She hugged and kissed me. "I love you, too. Pero paano nga ba bumalik?" Nag-isip siya ng malalim. "Ah. Nakita ko kasi si Natalie-ng suso na yon." She grinned. I sighed. "Selosa." I poked her nose. She pouted. I smiled at her. "Don't be mad... I love you, honey..." She smiled. "I love you, too..."

"By the way, who are your parents? Maliban kay Lola... Wala pa rin akong lead, eh. Di ba gusto mo silang makita?" She eagerly nodded. "I-I'm f-from E-England! Nagcrash...uh... Nagcrash ang eroplanong sakay namin ng Papa ko... M-malapit kina... Lola. Napulot lang nila ako. Di ko alam kung anong nangyari kay Papa. Nakarinig lang ako ng gunshot.

Pinatakbo niya kasi ako...paalis." Naramdaman ko siyang nanginginig. Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya. "Shh... Kung natatakot ka, okay lang kahit di mo ikwento lahat. Okay lang... At least love ka ng Papa mo. Ako naman magkukwento para fair." She buried her face in my chest. "My Mom...is already dead. Namatay siya 5 years ago dahil sa isang car accident. Kasama ako sa car accident na yon. Amazingly, nakaligtas ako. Pero ang Mom ko, hindi. Dahil dun... Napalayo ang loob sa kin...ng Dad ko. Yung kaninang ginawa niya? Dati ko pa tinitiis yon. Ako kasi ang sinisisi niya bakit... Bakit namatay ang Mom ko... Kaya pati tuloy ako, sinisi ko ang sarili ko sa pagkamatay niya. Tama ba yun?" She looked at me, confused and sad. I smiled at her. Hinaplos ko ang buhok niya. "It's okay. Hindi na ko nasasaktan ngayon. Nandito ka na, eh. Tsaka, kung sakali mang ulitin yon ni Papa, sigurado akong ikikiss mo pisngi ko, di ba?" She giggled. "Ikaw talaga." Tinanggal niya ang kwintas niya. Isinuot niya ito sa kin. "Ito...ang sign ng pagkaroyalty ko...sa England. Michael. You are going to marry the crowned princess of England." Whoah! Really?! "Wow! Royalty Ems-Ems ko?! Ang galing. Pero bakit mo binibigay sa kin to? Paano ka?" She showed me her shoulder. May birthmark dito na crescent moon. She smiled. "This is far more important than that. Only me has this birthmark. Everyone in the palace knows about this."

"Kaya pala British accent ka." I nuzzled her. She giggled. Damn. I really missed her. Buti na lang...

-Emilee's POV-

Waah!! I'm back!!! Namiss niyo ba ko?! Hehe... Namiss pala ko ni kumag. Owaah... Sabi ko na nga ba, love na love ako nun eh. O siya, back to reality.

Nakahiga pa rin ako sa katawan ni Michael. Hay. Hinahaplos ko ang abs niya. Wahh... Abs... Abs... I saw him yawn. "Sleepy?"

"Medyo." Inihiga niya ko sa tabi niya't niyakap ng mahigpit. "Let's sleep. Okay?" I kissed and hugged him. "Okay."

Magdidilim na nung nagising ako. Narinig ko kasi ang boses ni Michael. Napatingin ako sa kanya. Tulog pa rin siya. P-Pero...umiiyak siya. Niyugyog ko siya. M-Michael...

"E-Em-E-Emilee... C-Come...b-back... E-Emilee..."

"Michael! I'm back! Michael... Wake up! Wake up!" Niyakap ko siya ng mahigpit. Nagising siya. Mahigpit din niya kong niyakap pabalik. "Emilee... Emilee... Don't leave me... Don't leave me again... Emilee..." I kissed him. Pinunasan ko ang mga luha niya. I put my forehead into his. "I'm...back. Sorry... Sorry... I'll never be like that again... Promise... I'll never leave you again... I love you..." I smiled at him. He kissed me. Then, he nuzzled his way unto my chest. Opportunist talaga tong lalaking to.

"Musta na si Sloan natin?"

"He's fine. Pati si Teddy." I squealed. Nakikiliti ako. "Stop that. It's ticklish." I heard him giggle. "Hey. Wanna take a bath together?" He looked at me and grinned. "Of course, honey. Let's go."

After a refreshing bath (tanong niyo kung may nangyari ulit? Wala! Mga perv kayo. Uyiee... Green-minded. Porke ba sabay naligo, may ginagawa nang kababalaghan non? Malicious much?), lumabas din kami ni Michael, magkahawak-kamay. Dinner na kasi. Pinatawag din kami nung maid. Pagkarating ng dining room, nandun silang lahat. Hala. Pamatay na stare. Lalo na yung kay Natalie tsaka Vivian. Mga lintang to. Hinayaan ko na lang sila. Sabay kaming nagbigay pugay sa Papa ni Michael. Buti na lang di siya nasampal ulit. Umupo na kami sa upuan namin. Hay... Naramdaman kong hinawakan ni Michael ang kamay ko. I looked at him. He smiled at me. I smiled back. I pinched him. "Let's eat.

I'm starving because of you." He grinned. "Sorry, my dear princess. Sadistang Emilee." Nilagyan niya ng pagkain ang plato niya at plato ko. Di namin pansin ang mga tingin na binibigay nila sa min. We just ate the way we do normally.

*"Hey, Liam. You didn't tell me you already have a fianc. Who is she?" Pacute na tanong ni Natalie-ng suso na yon. Amplastik talaga! Grabe!

*"You didn't ask. Why would I tell you without you asking about it?" Cool na sagot ni Michael.

Fred looked at me. He's worried of me? *"Emilee... Okay ka na ba?" I nodded. *"Yeah. Sorry sa naging behavior ko this past week. Kinda...complicated eh..." Michael patted me. I pouted. *"You're ruining my hair." I patted his head, too. Ang lambot talaga ng buhok ng lalaking to.

Dahil siguro napansin na ni Natalie na di na siya pinapansin, umepal na naman siya. *"Can you tell me who she is? I'm curious. I wanna know her more." I heard Grandma sneer. Di siya pinansin ni Natalie. Napansin kong nakatingin ang Papa ni Michael kay Natalie. *"Liam. Answer her."

Huh? Kinakampihan...ng Papa ni Michael... Ang Natalie na yon?! Oh my...

*"She's my classmate. I fell in love with her simula nung gabing nilock kami nung isa ko pang classmate sa cabinet nila habang naglalaro. She has a grandma. Pinilit lang siya ni Lola, but somehow fell in love with me along the way. We're having a baby." I choked at the last statement. *"Hey. I'm not expecting anything." He chuckled. *"I'm just kidding. Optimistic kumbaga." Nakita ko ang surprised looks nilang lahat. Namula naman daw ako. Si Lola lang tsaka Mika ang masaya sana dun sa baby. Hay. Di talaga ako tanggap, Papa ni Michael? Waley kay Daddy-o. Mukhang mahihirapan tayo nito.

Nasa parlour kami ngayon. Tumutugtog si Natalie ng piano. Nakikinig ang Papa ni Michael intently habang kausap ang Kuya ata ni Natalie. Kamukha niya eh. Mas mabait lang ang aura nung Kuya kaysa kay suso. Kami naman ni Michael ay naglalambingan sa may veranda. Tinuturo niya ang buwan.

"Pag tayo, nagkababy, ipapangalan ko sa kanya Moon."

"Eh. Ang pangit namang pakinggan. Kaw niyan, igagaya mo siya sa pinangalan mo kay Sloan, eh. Moan ka ng Moan, eh Sloan pangalan nun." Niyakap niya ko sa likod. "Lawrenz Elijah kaya?" He grinned. Okay yun ah.

"O kaya... Hmm... Mikhail Eyzia pag girl."

"Aba. Magaling ka naman palang mag-isip ng pangalan, eh. Korni kaya ng Moan. Pati si Mr. Brown, natawa sa tin." I giggled.

Michael let his chin rest on my shoulder. He whispered to me. "Don't mind him. Pati sina Nat. Hayaan mo lang sila, ah? You know how much I love you, right?" I smiled. "Yup. You love me infinitely. The way I love you, too." I heard him chuckle. Someone poked me on the sides, that's why I shrieked sa sobrang pagkabigla. Nabigla din ang mga nasa loob dahil sa sigaw ko. Si Mika lang pala...na namumula. Tinuro niya si Stephen na nasa baba.

*"Don't scare me like that."

*"Sorry. Eh. Ang sweet-sweet niyo diyan. Paano ako?" Kumaway sa min si Stephen. May dala siyang gitara. Kumaway ako pabalik. *"Aiee... May manghaharana o..." Michael

chuckled. Stephen started to sing. Lumapit si Mika sa veranda. Michael whispered. "Mika's in love. Let's go." Tahimik niya kong hinila papasok. Napansin ko ang masama nilang tingin sa min. Oo nga pala. Naistorbo ko sila kanina dahil dun sa sigaw ko. Yumuko ako. Shocks. Lalong bumaba ranking ko kay Daddy-o nito. Michael hugged me. "Don't mind them. Let them be."

His father stood up. *"Liam." I felt Michael shudder in fear. *"S-Sorry D-Dad... U-uh..." I felt him hug me tighter na parang takot na takot siya. Niyakap ko siya. *"Are you cold?" Umiling siya. *"Are you?" Binalutan niya ko ng scarf niya. Mukha na tuloy akong lumpia. *"Iiee... Kahit naman allergic ako sa lamig, wag mo naman akong gawing lumpia." He laughed. I pouted. *"And it's not funny." I sneezed. Nag-aalala niyang kiniskis ang palad niya't nilagay sa mukha ko. *"Malamig pa ba? I'm so hot. Bakit nilalamig ka pa? Tsk." I pinched him. *"Vain. Mitchie boy vain." He grinned. Monster! I laughed. He hugged me. Binuhat niya ko. *"Yaah! Magpahinga ka na."

*"But we just slept earlier. And put me down. I'm not a baby."

*"You're my baby. Baby Ems... Ooh... Stephen's done." We watched Stephen as he managed to climb all the way to Mika. Mika hugged him. Lumapit si Michael sa kanya. Kinuha nito ang gitara ni Stephen. *"You know how to play the piano?" Ako? *"Me?" Tumango siya. *"Nat. Give way to Emilee." Wahaha. Napalayas si Natalie. Inis siyang lumapit kina Daddy-o. Hala. Sama ng tingin ni Daddy-o sa min. Hinayaan lang ni Michael. Pinaupo niya ko sa piano. *"Try this." Tumugtog siya sa gitara. I know that. Sinabayan ko siya sa piano. Kumanta siya. Naamaze ako sa kanya. I smiled. Kumanta din ako. Napatingin siya sa kin, namumula. He smiled. Duet kami hanggang matapos ang kanta. Pumapalakpak na pumasok sina Mika. We both grinned to them. *"Kris says she misses you two."

*"Wow, Ems. I didn't know you can sing."

*"Ako din naman. Ikaw din. Galing mo palang magsing, honey ko. Haranahin mo ko sa susunod." He pouted. *"Eh? Magpapakasal na tayo niyan, eh." I smirked. *"Aba. Gusto ko eh." He sighed. Binalik niya ang gitara kay Stephen. Pinasan niya ko. *"Magpahinga na, ah?" I hugged him. *"I'm okay. Don't worry... Daijobu." He sighed. A sigh of relief. *"I can't help it. Dalawang panyong puno ng dugo din yon. Tapos kinailangan naming maghanap ng AB- na dugo para sa yo. Ang hirap kayang maghanap ng ganun. Tapos 3 days kang walang malay. Kagising mo, di mo ko maalala. Of course I'll worry." He's frustrated. I hugged him tighter. "S-Sorry... A-Are you angry? Sorry..." I buried my face on his neck. I felt my tears flow out of my eyes. E-Eh... W-Weird na naman...mood ko... Nabigla din si Michael sa kin. "Shh... Shh... Tahan na... Sorry... I didn't mean it... Sorry... Tahan na, Emilee... Tahan na..." Yumuko siya kina Daddy-o. *"Night." Naglakad siya palabas.

"S-Sorry... I-I l-love you..." Napangiti siya. "I love you, too... Tahan na..." Binaba niya ako, pagkatapos ay binuhat nang princess cradle. He kissed me. "Weird-weird mo na naman... Weird-weird ulit Ems-Ems ko... Sleep na. Twinkle-twinkle little star..." Napangiti ako.

"How I wonder what you are..."

-Michael's POV-

*"Leave that girl. Marry Natalie." W-What? What the hell?! Pinatawag lang ako ng lalaking to para sabihin yon?!

*"Why would I do that? I'll marry Emilee. Grandma chose her. I'll marry her." He slapped me. Napaupo ako. Dumugo ang labi ko. Tsk. I saw Anthony smirk. Bwisit! Damn! *"You'll marry Natalie next week. That girl will be sent home tomorrow. Everything is ready."

*"DAMN! I had enough! What the hell is this?! Forcing me to marry someone I don't love. Why?! Dahil kay Mom?! Shit! Oo na! Kasalanan ko na!!---" He punched me. Tiningnan ko siya ng masama. *"YOU UNGRATEFUL BRAT! How dare you talk to me that way?! I'll denounce you!! I said marry Natalie---"

I can feel my tears flowing out of my eyes. *"I really wish I died on that accident. Denounce me. I don't care. You never cared for me anyway. You're just using me as a tool for your fame. Si Natalie naman ngayon, ah." I laughed evilly, sabay punas ng luha ko. *"Rot to hell, bastard." Pagkasabi'y tinapon ko sa harap niya ang singsing na heirloom ng pamilya namin at lumabas ng kwarto. I heard him scream saying, *"YOU'LL REGRET THIS!!! I'M GOING TO MAKE YOU REGRET THIS!" Damn! That felt nice! Finally! I'm free!!! Emilee... Emilee... Patakbo kong pinuntahan si Emilee. I saw her peacefully sleeping in my bed. I kissed her forehead. Nag-empake ako. Saan kaya kami pupunta ng Ems-Ems ko? I looked at my wallet. Madami namang laman. I took my cellphone. I called Fred. He picked up. *"Hello? Fred? I need your help."

Pasan-pasan ko si Emilee na patago at nagmamadaling lumabas ng bahay. Baka kasi mahuli kami. I went out using my and Fred's secret entrance and exit. This will be the last time na makikita ko to. Bye... Mama... Mika... Grandma... My old self... *"Bye...bye..." I grasp the necklace given by Emilee. I smiled. *"Now. Tingnan natin anong magiging buhay namin ni Emilee sa England." I saw Fred's car. Tumigil ito sa harap namin. *"Sakay na, insan!" He grinned sabay turo sa passenger's seat niya. Inilagay ko ang mga gamit namin sa trunk ng sasakyan ni Fred. Iniupo ko si Emilee sa likod. Umupo ako sa tabi niya. Inihiga ko ang ulo niya sa legs ko. Sarap pa din ng tulog niya. I smiled. Sana di umatake ang sakit niya. *"Fred. Pakisindihan yung heater o. Baka atakihin ulit ng allergies niya si Emilee." Sinindi ni Fred ang heater niya. *"Are you sure about this, Michael?" I sighed. *"No other choice, man. Kaysa sa pakasalan ko ang stalker na yon. Mas gusto ko nang maging pulubi. At least...kasama ko si...Emilee..." Shit! Sana hindi mapansin ni Fred na namumula ako.

*"Insan... Inlababo ka na talaga kay Emilee, ah. Iba na yan." Nakangising sabi sa kin ni Fred. *"Che. Magdrive ka na lang!"

*"Ito naman, o. Hindi mabwisit. Pero insan... Ingat kayo ah. Pasensya na, di ko kayo masasamahan sa England. Mahirap na. Di mo kagayang malaya na." I smiled at him. *"This is more than enough. Thank you tol. I love you man!"

*"Yuck! Kadiri ka Michael!" We both laughed. Bati na kami! Yay!

*"Nga pala Fred. May gusto ka talaga...kay Emilee?"

*"Halata ba? Pareho talaga tayo ng taste. Sayang nga lang nauunahan mo ko. Don't worry. Dahil may Ems ka na, di mo na ko maaagawan! Panghanap mo ko sa England ah." I grinned. *"Kay, brod. Kaw pa."

At the airport, I tried using my credit cards and visa. Damn! Ang bilis ng lalaking yon. Nakablock agad ang accounts ko. Pinagpuputol ko ang mga cards ko bago itapon. Bahala na. Pati private plane ko, sigurado nakumpiska na. Tsaka delikado. Baka masundan kami. Patago akong bumili ng tikets for England. Dahil malalim na ang gabi, walang mga usiserong reporters at paparazzi kaya ligtas kaming nakaboard ng plane. After several hours, nakarating din kami ng England.

Pasan si Emilee na masarap pa din ang tulog, sinalubong kami ng England with its sunrise. I yawned. "Here comes nothing."

-Emilee's POV-

Nagising ako sa isang di pamilyar na lugar. Nasa tabi ko si Michael na masarap na masarap ang tulog. Mukhang pagod na pagod siya ah... Niyakap ko siya. Where...are

we? Tumingin-tingin ako sa paligid. Di talaga pamilyar. Di rin ganun kalamig. Winter pa, di ba?

Weird. Weird! Parang babaligtad ang sikmura ko! Mabilis akong tumakbo papuntang cr. Nagsuka ako. Ugh. Yuck. Napaupo ako. Uh... What a nice way to start a day? Hay...

I went to the kitchen after. Ang cute naman ng bahay na to. Buti na lang walang maid. Nasaan nga ba kami? Hmm... Gutom na ko... Bakit nga ba gutom na gutom ako? Nagluto ako ng agahan namin ni Michael. Buti na lang at nagising din siya.

"Good morning, hon. Kain na." Naman. Nagtetempt ba tong lalaking to? Nakaboxer shorts lang siya. Alam ko namang di nagbibrief to pag nakaboxer shorts. Namula ako. Waah! Ang perv mo na, Ems! He yawned. "M-Mornin..." He kissed me. "Luto mo?" I nodded. "Kain na. By the way, where are we?"

"Ah. Villa ni Fred. England." Nanlaki ang mga mata ko. "EH?!" He sighed. Habang kumakain kami ay kinwento niya ang nangyari. Oo nga. May pasa siya. Kinuha ko ang first aid kit at ginamot ang sugat niya. Tinulungan niya kong maghugas ng plato after.

Nanonood kami ng tv sa sala nang bigla siyang nagtanong.

"Emilee... Will you marry me?"

WAAH!! Proposal! Proposal! Sabagay para na kaming mag-asawa kung magturingan. Naku. I smiled at him. Umiling ako. He was startled by my answer. I giggled. I kissed him. "Kulang. Dapat may kiss. O yan." I kissed him again. He hugged me. I hugged him back.

"Of course I'll marry you. I love, love, love Michael hunee so much." Nabigla ako nang nakita kong naging ganito ang mukha ni Michael. o.O...

"SI MOAN-HUNEE NATIN! Naiwan ko siya!!!" EH?! Ang buhay ko?! Ang exam namin! Ang project namin?!! "Waah!! Bakit mo iniwan ang baby natin?!" Humiga siya, making me lie on his body. "I can't call Grandma. I destroyed my phone. Ayokong mahanap nila tayo dito. We will be safe, as long as tahimik lang tayo."

"Paano tayo magpapakasal?" His face lightened up. "Sayang, wala sina Mika para saksihan kasal natin, no?" I nodded. "It's okay. As long as magkasama tayo. Kailan mo ba gusto?" That made him smile. "Yeah. Tomorrow. Alam mo ba...nagdala din ako ng isa sa mga wedding dress na nakaready tsaka amerikana. Sorry, ah, kung magiging simple lang ang wedding natin. Hindi ito ang pinangarap ko para sa tin." Umiling ako. I smiled as I cupped his face to kiss him. "Bukas na agad? Bilis." He grinned. "I saw a chapel malapit dito. Nagpareserve na ko ng appointment. Nakaready na rin ang mga marriage certificates natin."

"Ready?" I giggled. "Always."

-Michael's POV-

This is the best day of my life. Naglalakad papunta sa altar si Emilee, while I'm here waiting for her. Ang ganda-ganda talaga niya. Her smile melts me, making me fall in love with her again and again and again...

I held her hand as we both approach Father. He looked at us with loving and caring eyes. We both smiled at him. He smiled back, starting the ceremony.

Mabilis lang naman ang ceremony. Buti na lang at nahablot ko din ang mga wedding rings namin. Galing ko talagang magnakaw.

As I put the ring on her, I vowed. "I, Michael Liam Evanovich Lyonel, do solemnly swear to love Emilee Kaye Stanford, in sickness and in health, for richer or poorer, in good times and in bad times, til death---" Umiling ako. I smile. "Even death will not break my love for her. Cause I love her...infinitely." I saw her cry in joy. Pinunas ko ang luha niya. She also vowed as she put the ring on my finger.

"I now pronounce you, Mr. and Mrs. Lyonel. You may now kiss the bride." I heard Father giggled. I kissed Emilee. Finally... We are...one... "Congrats, son... May you both prosper in peace and savor your love for each other eternally."

"Thank you, Father. Thank you so much! Emilee! I love you!!" Binuhat ko si Emilee palabas. Both of us are laughing. Ang sarap sa pakiramdam... Na iisa na talaga kayo ng taong pinakamamahal mo...

Umuwi muna kami at nagpalit. Papasyal kami ni Ems! Syempre with disguise. Nagsalamin ako. Owaah. Mukha na kong genius. Magtatanong-tanong kasi kami tungkol sa monarchy dito. Di ba nga, crowned princess Ems-Ems ko? Delikado kung diretso kaming pumunta dun. Malay natin may galamay yung lalaking yon, mahanap pa niya kami dito. Buti na lang pala at malapit lang ang palace dito sa villa ni Fred. Hay... Bakit kasi siya pa ang naging ama ko?

I saw Emilee looking at me. "Hmm? Is there something wrong?" Umiling siya. "Naalala ko lang nung minsan tayong naglibot sa mall. Yung kasama natin si Mika? Di ba ganyan din attire mo nun? Cute nerd." She giggled. I grinned. "Syempre... Cute naman talaga ang honey mo." Pinasan ko siya. She hugged me. Tinuro niya ang palace. "I live there...dati." Naglakad kami palapit. Huminto kami sa may cafe blocks away from the entrance ng palasyo. Buti na lang, mababait ang mga tao dito.

"Ah. You mean the lost princess? I heard she was found days ago." Nabigla kami ni Emilee. Found? Eh nandito ang prinsesa nila.

"Ah. If you're still curious, here is the newspaper." Binigyan niya kami ng dyaryo. Nabasa namin ang balita. Nakita kong nanginginig si Emilee. I held her hand. "Ah. Gotta go. I need to work." I smiled at the waiter. "Sorry if I disturbed you in your work." He smiled kindly. "It's okay." Pagkatapos ay umalis din siya. May napansin ako sa dyaryo. Tiningnan ko ito ng maayos. "Ems, look o. Job opening sa palasyo. Gardener tsaka maid." Napatingin sa kin si Emilee with lingering hope in her eyes. I smiled at her. "It's okay. It's gonna be okay. Pasyal na muna tayo ngayon ah? Bukas na lang to... Honeymoon natin to di ba?" Napangiti siya nang narinig niya ang honeymoon. Emilee talaga.

Gabi na ng nakauwi kami. Pagkaligo'y nagsimula na kaming gumawa ng resume at inasikaso ang mga papeles na kailangan para bukas. Pagkagawa'y nahiga na rin kami. I saw Emilee yawn. So sleepy.

"Michael... Kung sakaling...di ako tanggapin bilang crowned princess... Anong gagawin natin? Magagalit ka ba nun?"

"Bakit naman ako magagalit? Look. Kung sakali mang mangyari yon... Di hahanap na lang ako ng trabaho. Kahit mahirap, gagawin ko! Di ba yun yung trabaho ng mga Papa?" I grinned. "Mabubuhay tayo ng tahimik dito, tayo ng mga magiging babies natin. Gusto mo ba nun?" Tumango siya. "Bukas, after nating pumunta ng palasyo, dumaan muna tayong drugstore, ah. I...think... Something's wrong with me... And I know exactly what. I need to check." Oh... Wrong... "Why drugstore? Pumunta ka na kayang hospital. Para mas sure tayo. Mapahamak ka pa." She smiled. "It's okay. Para may thrill." Weird na naman Ems-Ems ko... "Kung yan ang gusto mo..." I kissed her. My hands roamed her body. Pinigilan niya ko. Huh? "Huh? Why did you stop me?" She hugged me. "Wag muna ngayon, ah? Check muna natin. Pag okay na, papayag na ko. Sorry, hon. Tiis ka muna,

ah?" I sighed. Sabagay, mukhang pagod na pagod na siya. "O siya... Matulog ka na... Sleep na tayo." I hugged her. "Thank you... Honey... Michael... Asawa ko... I love you..." That feels good! Ang sarap pakinggan! "I love you, too... My Ems-ems honey... Darling... My dear wife." She smiled. "I-I...l-like...t-that... M-Michael's...w-wife... I-I'm...Mrs... LLyonel...n-now..." She's asleep. Napangiti ako. Yeah... My Mrs. Lyonel...

-Emilee's POV-

Ang nostalgic sa pakiramdam! It's been 10 years since last akong nakapunta dito. Hawak ko nang mahigpit ang kamay ni Michael. Nasa office kami nung main maid dito. Apply sa trabaho. Pero grabe. Sungit nito ah. Sa pagkakaalam ko mabait main maid namin dati. Hay. Madami na ding nagbago.

"Okay." She stamped our resumes. "I'm Mrs. Ford, main maid of this palace. Follow me. I'll show you around the palace. We'll also get your uniforms." She smiled at Michael but scowled at me. Shit. Sabi ko na eh. Crush nitong masungit na matandang babaeng to ang asawa ko, eh. Hay... Panira pa tong nararamdaman ko... Ang bigat ng pakiramdam ko...

Dinala muna niya kami sa maid's quarter. Mukhang...kailangan naming tumira dito. Eh?!! Di pwede!! Panu yung honeymoon namin ni darling Michael ko?! I saw Michael widen his eyes in disbelief. "W-We can manage. Our house is near here."

Nakakatakot na lumapit si Mrs. Ford sa min. "You need to follow the rules in this palace. Do you want the job or not?" Bloody hell!--- Ohahaha... Nagmumura na rin ako the British way. We both nodded. I looked at Michael with apologetic eyes. He smiled at me, as if trying to say that it will be okay. I smiled back, tightening the hold in our hands.

At last, pinapauwi na rin kami. Bumalik daw kami bukas dala ang mga gamit namin. Simula na ng laban! Fight-o!!

Bago umuwi, dumaan muna kaming drugstore. Pinaghintay ko sa labas si Michael. Dapat surprise. Bumili akong tampons tsaka yung talagang kailangan ko. Iba-ibang klase ang kinuha ko. Para sure. May sobra pa kasi ako dun sa bigay sa kin ni Michael dati. Yun ang ginamit ko. Nagtataka akong tiningnan ni Michael. "Ano ba kasi talaga? Meron ka ngayon? Tsk. Walang baby? Kaya pala pinigilan mo ko kagabi. I can sail the Red Seas for you!" Binatukan ko siya. "Perv! Anong sail the Red Seas?! Grabe ka, ah. Mahilig na Michael. Sayang kaya yung bed sheet non ni Fred. Maawa ka naman sa maglalaba." He grinned. I sighed. I can't help to smile. Michael ko talaga... I held his hand. "Sana totoo ang hula ko. Sigurado... Magugustuhan mo ang surprise ko sa yo." He looked at me, confused but with the hint of excitement. I giggled as I led him papasok ng bahay.

Nanginginig kong tiningnan ang binili ko. Pregnancy test... Sana talaga positive... Positive... Nagsimula na kong magcheck. 5 PT... Puro... Double lines!!! Napasigaw ako. "MICHAEL! Michael!!" Dali-daling nagdabog sa may pinto si Michael. "Emilee, what's wrong?!! Hey! Open up!" Dali-dali kong inayos ang mga PT. Lumabas akong tuliro. Niyakap niya ko. "What's wrong, Emilee? Oh God. Don't scare me like this!"

"P-Positive..."

"Anong positive, Emilee?!"

"P-Pregnancy...t-test... Buntis ako Michael! Papa ka na! PAPA KA NA!!" I hugged him. Nahulog ang mga PT. Shock na shock daw si Michael. Bigla siyang nanigas. Oh my. Inatake na ata ang asawa ko. I tapped him. "Michael?! Michael?!" I cried. "Don't be like this, Michael!" He hugged me tightly. "T-thank... You... THANK YOU, EMILEE!! Baby! Yay! PAPA NA KO!! PAPA!!! DADDY!!" Paranoid niya kong pinaupo sa kama. Ang saya-saya niyang tingnan. Hinaplos niya ang tiyan ko. Michael... Pinulot niya ang mga PT. Nakamalaking smile siyang tumingin sa kin. He kissed me. Ang saya sa pakiramdam... Na malaman mong...may buhay na nasa sinapupunan mo. Buhay na bunga ng

pagmamahalan niyo ng pinakaimportanteng tao sa buhay mo. Hinaplos ko ang mukha niya. "Kaw kasi, di marunong gumamit ng condoms." I smirked. He grinned. "Magiging family na tayo, Ems. Happy family. One big happy family! Di ba baby ko?" Tinapat niya ang tenga niya sa tiyan ko. Michael talaga... Para siyang bata. Hinaplos ko ang buhok niya. Tuwang-tuwa siyang pinapakinggan ang tiyan ko.

Pinakain niya ko ng pinakain after. Michael talaga. Pag ako tumaba, kukulamin ko tong kumag na to. Happy naman daw si soon-to-be daddy.

"Excited much? Mag-wa-one month pa lang niyan siya, eh..." Hinaplos ko ang tiyan ko. He giggled. "Yup. Kasi magiging Mama't Papa na tayo! Sabagay, 8 months pa niyan, no? Tagal naman." He sighed. I giggled, pinching him. "Maghintay ka, kaw talaga..." He pouted. I pecked him in the lips. "Mag-empake na tayo." Napatingin siya sa kin. Worried look. "Hon... Sure ka ba? Eh kasi...si baby..." I smiled at him. "Don't worry! Malakas EmsEms! Sadista ako, di ba? Inaway ko pa nga yung lintang yon, di ba? Poprotektahan ko siya. Tsaka, kasama naman kita. Basta't magkasama tayo. Tsaka, sandali lang tayo dun. Aalamin lang naman natin kung tatanggapin pa nila ko pabalik. Kung hindi, di babalik tayo dito." He hugged me. I let my head rest on his chest. I can hear his heartbeat. It relaxes me. "Okay."

-Michael's POV-

Di pa rin ako makapaniwala... Papa na ko... Magkakababy na ko! Galing ko, no? Wahaha!

Tulog na si Emilee. Ang aga nga eh. Ganun siguro maglihi. Paano nga kaya niyan yung trabaho niya? Ayokong mapagod siya. Hay. Kung di lang talaga mapilit si Ems. Niyakap ko siya. Di ko pa rin matanggal ang ngiti sa labi ko. Michael jr. O kaya little princess. Magkakaroon na kami ng center of entertainment ni Ems. Sana talaga maging maganda ang maging kahinatnan nito.

-Emilee's POV-

Inaayos ko ngayon ang gamit ko sa bagong kwarto ko. It seems ako ang naging personal maid ng prinsesa. What an irony... Grabe. Sayang nga lang, di kami pareho ng kwarto ni Michael honey ko. Nagbihis na ko ng uniform ko. Hinaplos ko ang tiyan ko. "Baby ko. Magbehave ka lang diyan, ah? Be a good baby. Makikita din natin mamaya Papa mo." I sighed. Wala nang urungan to.

Pumasok ako sa kwarto ko. Owaah... Kwarto ko dati. Nung prinsesa pa ko. Yun nga lang di na akin ngayon to. May umaangkin ng pwesto ko eh. Namiss kaya ako nina Mama at Papa? Asaan kaya sila?

Binuksan ko ang mga kurtina. Inis na umupo ang prinsesa. "What are you doing?! Can't you see I'm sleeping? And who are you?!" Yumuko ako sa harap niya. Grr. Impostorang to. Sarap mong kalbuhin. "My name is Emilee, Milady. I was instructed to wake you up 7 am in the morning. I'm going to be your personal maid." Angrily, she got up and went straight to her bathroom. Inayos ko ang higaan niya at pumili na ng damit na susuotin niya. Pagkatapos ay hinintay ko siyang matapos. Inis pa rin siya sa kin. Trabaho ko ding samahan siya 24/7 kaya here I am, stucked with this hateful woman. And I really miss my Michael darling.

Kakatapos lang ng pagtuturo sa kanya. Ang sungit ng babaeng to, ah. Kawawa ang mga nagtuturo sa kanya. Ang simple lang kaya nun. Basic formal gestures lang naman ah. Hay. Nilapag ko ang tsaa niya at doughnut. Hala. Gutom na rin ako. Nabigla na lang ako nang tinapon niya sa kin ang tsaa niya. I shrieked in pain. "AAHH! Ang init! Ang init! Ano ba?!" Mabilis kong tinakpan ang bibig ko't yumuko sa kanya. Hala. Ayoko munang matanggal sa trabaho. Kailangan kong makita sina Papa. Papa... "I'm so sorry. Sorry. Sorry."

She laughed at me. "What kind of language is that? So rude." She smirked. "I'll call Papa. He will fire you. Unuseful tool. You're of no use." Nanginginig ako sa galit. Pero pinigilan ko ang sarili ko. Pinunasan ko lang ng panyo ang mukha ko. Aww... It hurts. I wanna cry. I want Michael to hug me. Michael... Tahimik kong kinuha ang tray. "I-I'll get you...aanother c-cup... O-Of tea..."

"Don't come back, ugly. I don't need a parasite like you."

Yumuko lang ako at naglakad paalis. I can feel tears flowing out of my eyes. I hate this. Para akong...bumalik sa dati. Square one...ulit? Pinunasan ko ang mga luha ko. Aww... Pumunta ako sa kusina at nagtimpla ulit ng tsaa. Narinig kong nagkukwentuhan ang mga maid.

"He's so handsome!" They shrieked sa kilig. Grabe. Sino naman kayang pinag-iinteresan ng mga to?

Mrs. Ford came, silencing them. "Ms. Lyonel. Come with me." Uh. Tahimik akong sumama sa kanya. Sabi ko na, eh. Papagalitan niya ko. After ilang minutong sermon, pinalabas din niya ko. Pumunta ako sa garden dahil sabi nila ay nandun si masungit na prinsesa. Nadatnan ko siyang nakikipag-usap kay Michael. Nilalandi ang asawa ko, ah. Grr... How dare you?! Impostorang bitch! Lumapit ako. "M-Milady, Mrs. Ford calls you." She looked at me, pissed. "Can't you see I'm busy talking to him?" Sabay hawak sa kamay ni Michael. Bwisit! Talking-talking ka diyan, eh halatang piniflirt mo asawa ko. Tiningnan ko si Michael. Nabigla siya sa mukha ko. Bumitiw siya sa hawak ng prinsesa at nilapitan ako. "E-Ems..." Hinaplos niya ang mukha ko. Worried na worried siya. I smiled. "I-I'm okay. N-Natapunan lang ako...n-ng tsaa..." I saw her angrily looking at me. Medyo lumayo ako kay Michael, shooting him an apologetic look. He frustratedly went back to the princess. Yumuko siya. "I'm sorry, Your Highness. I need to finish my work." Pagkatapos non ay ipinagpatuloy niya ang trabaho niya. Padabog na pumasok sa loob ang prinsesa. Sinundan ko siya.

Pagkarating sa kwarto niya ay sinampal niya ko. Napahawak ako sa pisngi ko. "You flirty thing! He's mine. He's going to be mine! Liam's mine! Kneel down!" Tinapon niya ang mga pebbles na nasa bowl. Nabasag din ang bowl. L-luluhod ako? No... N-No!--- "Kneel down! I'll fire you!!" Lumuhod ako. Naramdaman kong nasugatan ang tuhod ko. Di ko napigilan ang maiyak sa sakit. I saw her evilly smirk. "Now, he'll not like you anymore. Not with that wound."

Kasalukuyan kong nililinis ang sugat ko nang pumasok si Michael. Mabilis niya kong inasikaso. "What happened?!" I faked a smile. "I-It's o-okay---"

"Nothing is okay! Damn Emilee! Mukha pa bang okay to sa yo?! Damn!" Niyakap niya ko ng mahigpit. I cried. "I-I...w-wanna s-see... P-Papa..." He sighed. "Tomorrow. A party is going to be held tomorrow. We'll try to talk to him tomorrow. If we can't, then we need to stop doing this, okay? Promise me, Emilee. This will be enough, okay?" I nodded. I hugged him tighter. I miss Michael. "I miss you."

"I miss you, too. Pati si baby." Inihiga niya ko. Tinabihan niya ko. "Shh... Sleep na. Bad sa baby ang puyat. Sleep na, Ems-Ems ko... I'm here. Your Michael is here." He nuzzled me. I missed my Michael. Michael... Don't ever leave my side...

Kagising ko, wala na si Michael sa tabi ko. Lugung-lugo akong tumayo. Ang pangit kasi ng pakiramdam ko. Nakita ko ang sarili kong namumutla. Baby ko. Tiis lang sandali, ah. Last na to. Last na lang. Makakasama na rin natin Papa mo. Naligo na ko't sinuot ko na ang uniform ko. Binendahan ko ang sugat ko. Time to face my fear.

As usual, pabwisit akong pinakisamahan ni prinsesa. Hinayaan ko na. Papunta kami ngayon sa office...ni Papa... Papa... Kinakabahan ako. Papa. Makikita ko na din si Papa.

"Papa!" Princess hugged...my Papa. That's my Papa, not yours. He's...mine... I looked at him. I missed Papa. He hugged her. "Emilee. You're late." He kissed her forehead. "Did you miss Papa?" I saw her nod. Mang-aagaw ka! Ako lang ang baby ni Papa!! Akin yan! Papa ko yan!! "P-Pa...pa..." Napatingin sa kin si Papa pati ang prinsesa. Tinakpan ko ang bibig ko. "Hello. Are you Emilee's new personal maid?" I saw her look at me full of hatred. "Yes, Papa. That's her. Fire her, Papa. I don't like her! She broke my pebble garden!" Wait... You broke that! It's not my fault!

"I-I d-didn't...b-broke it..."

Papa just looked at me. "Sorry, Emilee. Papa will buy you another one." He patted the pauper's head, smiling at her. Papa... I-I'm Emilee... Not her... I'm... Emilee... Tumalikod na lang ako. He...didn't even...recognize me... I'm happy... That he's alive. Okay na ko nun. Okay na ko. Hinaplos ko ang tiyan ko. I smiled. A painful smile. Bumulong ako. "Promise, baby ko. Hinding-hindi ka kakalimutan ni Mama. I love you." Yumuko ako sa kanila. "I-I'm sorry...to bother you..." I smiled to them. Papa looked at me. He smiled. Bumulong ako. "Bye-bye... Papa..."

"Attend the party tonight. As a parting gift for Emilee."

"But Papa..."

"Emilee... Let her, okay? I already fired her. This will be my treat to her." I saw her hug my Papa. Papa chuckled. Gusto ko siyang itulak palayo. Gusto kong ako ang yumakap kay Papa. Pero...mas maganda na siguro ang ganito. At least, masaya na si Papa. Papa... "S-Sige po--- A-Ah... I-I mean..--"

"Naiintindihan kita." He smiled at me. "Pagpasensyahan mo na ang anak ko. Birthday niya kasi ngayon, kaya di ko siya mahindian. Pasensya na talaga ah. Mag-ingat ka." I

smiled. "Thank you...po... Sa lahat." Tumalikod na ako't nagsimulang maglakad palayo. Michael blocked my way. He was smiling at me. *"Here. Come here." Pinasan niya ko. *"Horsey?"

*"Horsey!" I giggled. Niyakap ko siya. Naiyak ako. *"I saw...Papa. He was okay. Okay na sa king...makita siya. Sorry, if pinilit kita dito. I love you." He smiled at me. *"I'll do anything for my Emilee. My Emilee." Kinuha na namin ang mga gamit namin at nagsimulang umalis. Habang hinihintay ang sweldo namin, naghintay kami ni Michael sa may garden. Nakita kong harap pala to ng office ni Papa. Hinayaan ko na.

"Michael?" He hugged me. "Hmm? What is it, honey ko?"

"I'm hungry! I want your pancakes!" Binuhat niya ko't inikot. I shrieked and giggled. I hugged him. "Ingat. Soon-to-be Daddy." Paranoid, maingat niya kong binaba. "Oops... Oops... Baby. Pasensya na. Nawala sa isip ni Papa." Lumuhod siya. Napangiti ako. Hanggang ngayon, excited pa rin siya. Tinapat niya ang tenga niya sa tiyan ko. I laughed. He joined me. "Baby ko? Namiss mo ba si Papa? Si Papa namiss ko kayo pareho ni Mama mo."

"Namiss mo ko agad?" Hinila ko siya pataas. He grinned at me. I pinched him. "I miss Lola. Don't you wanna go back there?" I saw him uneasily looked at me. Ah. Oo nga pala. Tinatakasan namin ang Papa niya. Mapanganib don. Okay lang kaya si Lola? I sighed. I hugged him in the neck. I hummed my lullaby at nagpanggap na nagwa-waltz. "It's my...birthday today!" I grinned. He looked at me with a smirk on his face. "I know. Why would I not know the birthday of my princess? Happy birthday..." Sinuotan niya ko ng necklace. Wow... Pagkatapos ay kumanta siya ng happy birthday song in Danish habang isinasayaw ako. Okay lang...kahit wala si Papa... Si Mama... Okay na...ko... Basta't nandito si Michael ko... Okay na ang lahat...

I heard Mrs. Ford clear her throat near us. Namumula kaming tumigil ni Michael, magkahawak pa rin ang kamay. Binigay niya sa min ang mga sahod namin tsaka isang envelope. Huh? Binuksan ni Michael ang envelope. Invitation. Tiningnan niya ko. "Do you wanna come, honey?"

"Can I? Will you let me go?" I saw him smile. "Of course I will. Gusto mo to, di ba? Last time mo na lang makikita ang Papa mo. Do you still want to talk to him?" Umiling ako. "Masaya na...si Papa. Ayoko nang sirain pa...ang buhay niya... Tsaka... I'm contented having only you and our baby." He kissed my forehead. "I love you, too. Let's go?" Yumuko kami sa harap ni Mrs. Ford. Shocked ito. Bakit kaya? Paalis na sana kami pero pinigilan niya ko. "Y-you're...pregnant? Aren't you...siblings?" Oh. Akala niya kapatid ko si Michael? I smiled. "He's my husband. And yeah. We're expecting our firstborn." Hinaplos ni Michael ang tiyan ko. "Sorry to bother you. Thank you for your time." Pagkasabi'y umalis na kami. May nakita akong sumisilip sa may office ni Papa pero hindi ko na pinansin. I'm so hungry to think. Waah... Ang weird kong maglihi...

Kauwi namin ay nagluto si Michael habang ako ay naligo. Waah... Mas maganda talaga pag bahay mo. Narinig kong pumasok si Michael. I eyed at him. "What? Gusto ka lang namang samahan ng asawa mo." I giggled. "Here. Paano niluluto mo?"

"Tapos na." Sinabunan niya ang katawan ko. I squealed. "Hinay-hinay lang. It's ticklish." I heard him laughed. Then silence came. May naramdaman akong weird. "Michael." I felt him startled. "If I were you, hindi ko itutuloy yan..." I heard him groan. "Ems-Ems... Ngayon lang. Please? Please? Waah... Wala man akong matinong honeymoon. Honey..." I sighed. "O siya. Tapusin muna natin to. Sa kama tayo, ano ba? Mapahamak pa si baby." He hugged me. Wahaha... Michael mahilig. He grinned. "Thank you, Emilee!" I grinned. "Michael's addicted to me."

"Cause..." Kinanta niya ang Your Love is my Drug ni Ke$ha. Wahaha... Ambaklush talaga ng asawa ko. Vain na baklush. "Baklush much, honeybunch?" He laughed.

-Michael's POV-

Yakap ko ngayon si Emilee, tulog. Fred had warned me that that man is here in England. We need to maintain a low profile. Kinakabahan ako tungkol dito. Ayokong mapahamak si Emilee at ang baby ko. At mas ayokong mawalay sa kanila. I kissed her forehead. Ang sarap at peaceful ng tulog niya. I wonder kung okay lang ba talagang ganun lang... Na nakita lang niya ang Papa niya, pero di niya maaming Papa niya yon dahil may ibang umaangkin sa pwesto niya. Ang sakit kaya nun. Pero kinakaya niya. Malakas talaga...ang Emilee ko.

Namili na kami ng susuotin ni Emilee. Di ko sinabi sa kanya ang tungkol sa lalaking yon. Ayokong matakot siya. Ang ganda talaga ng asawa ko. "You look amazing. Wag mo nga kong papainlabin sa yo ng paulit-ulit. Nakakaadik, eh." Nagblush Emilee ko. Di ko din napigilang magblush. "Sweet ng husband ko. You, too. You look gorgeous." She touched my necklace then smiled. She then kissed me. "Perfect. Spread the lipstick. Mas magandang may konting hint ang lips mo. That will highlight your sexy lips." I held her arm. "Thanks for the advice, my sexy and oh so hot wife. I love you, Darling. Keep a low profile though, kay?" She nodded. "Avoid Daddy-o's galamay. Okay, Commander! Low profile." Sinuotan niya ko ng salamin. Pati siya ay nagsuot ng salamin. "Low profile." We both laughed. Emilee talaga.

-Emilee's POV-

Party na naman. Hay. I hate this kind of things. Kung di ko lang talaga gustong makita si Papa di ako pupunta dito. Low profile... Low profile---

*"Emilee! Liam!" Whoah! Mabilis na tinakpan ni Michael ang bibig ni Kris at nagtago. Wahaha... Kakahiya yun ah. *"Krissy... Can't you see we're hiding? Damn. I-Is that man---

" Umiling si Kris. *"Wala pa siya, Liam. Mamaya pa darating yun. Kaya mag-enjoy lang kayo ni Ems. Emilee, I miss you. Musta na?" Niyakap niya ko. Niyakap ko din siya. *"Okay lang. Cope up sa pagbubuntis." I saw her eyes sparkle. *"You're pregnant?! Congrats, Ems! Liam! Papa ka na!" Michael blushed, pero malaki na namang smile ang suot. *"Oo nga eh. Excited na din ako! Wag kang maingay ah. Ang daldal mo kasi."

*"Oo na. Congrats, Ems. I gotta go. Baka hinahanap na ko dun. Magtaka pa sila. Congrats. Tawagan niyo ko pag manganganak na si Ems ah? Gusto kong maging ninang." Kris grinned, making us smile back at her. *"Sure. Ingat." Kinawayan namin siya paalis. We both sighed kaalis niya. "Low profile, huh? Eh ang dense ng babaeng yon, pano niya tayo nahanap?" Nagkibit-balikat ako. I giggled. He looked at my shoulder. Kita pala ang birthmark ko. "It's not important anymore. This is more important." Hinaplos ko ang tiyan ko. He smiled, kissing me. "Yeah. Let's go."

Nakahanap din kami ng pwesto kung saan pwedeng makita nang maganda si Papa. Hay. Ang saya niyang tingnan kasama nung pekeng yon. Bwisit. Ako dapat yun. Madaya. Hay. Hayaan mo na nga---Wine!--- bawal... Hay... Yun nga lang ang gusto ko sa party eh. Inggit kong tiningnan si Michael na umiinom ng wine. "You are not allowed to drink, Mrs. Lyonel. Michael jr. will be in danger." I pouted. "I know that. And don't call our baby Michael Jr. It's Lawrenz. Or Mikhail. O di ba? That's a lot better than Moan. My Sloan hunee. You left him... My exam... My project... My grade..." I sighed. Michael giggled. "Just because of wine, napunta tayo kay Moan hunee ko?" Hinawakan niya ang kamay ko. "Makukuha din natin si Moan hunee. Promise. Now cheer up." I smirked. "Naalala ko tuloy yung party ni Kris. Wahaha. See ya lateww... Aweegateww... Wahaha... Natawa naman daw ako sa sarili ko." He poked my nose. "Selosa much kasi." I grinned. Sinubuan niya ko. "Alis na tayo niyan, ah?" Oo nga pala... Parating na daw ang Papa ni Michael. I nodded. Inubos ko ang pagkain ko. "Mauna ka na sa labas. Cr lang ako."

"Okay. Bilisan mo, ah? Ingat." I smiled. Pumunta akong cr. Kalabas ko ng stall, isang Natalie-ng suso ang tumambad sa kin. No... Michael! *"Long time no see... Golddigger..." Dali-dali akong tumakbo. No! It can't be! Michael! Naramdaman kong

hinahabol ako ni Natalie. Binilisan ko ang pagtakbo. Nabunggo ko si pauper. Napaupo ako. No! Michael's in danger!

*"Emilee!" M-Mika?... I saw Natalie close-in. Napatingin ako kay Papa na gulung-gulo sa mga nangyayari. He's looking at me, confused. Hinubad ko ang pekeng eyeglasses. "Personal...maid?" I heard pauper scream. "Papa! Get her out! She ruined my dress!" Tiningnan niya ko pure of hatred. Wala akong panahon dito. I need to see Michael! Mika approached me. She hugged me. *"Oh my gosh, Emilee! Where have you been?!"

*"Where's Michael?! I need to find Michael! Damn!! Why now?!! Michael!!" Damn! Bakit ngayon pa?! Natalie smirked at us. *"Liam's mine now. The King is here to fetch him back to Denmark. Him and I are going to be married. Liam don't need you. He was denounced because of you. I'm sure he hated you." Tumayo ako. Damn! Frustrated na frustrated na ko. Mika slapped Natalie. Nabigla ang lahat. *"The one that Liam hates...is going to be you. Hurry, Emilee! Run! Run for Kuya!!" Tumakbo ako. Tumakbo palayo. Hinanap ko siya. May narinig akong sumunod sa kin pero di ko na siya pinansin. I just ran and ran and ran. Finally, I saw him being dragged by his father's guards, with his father close by. I screamed. "Michael!!"

*"Dispose her."

Then, something unexpected...happened. One of the guards punched me in the stomach. I felt blood trickle down my legs. N-No... Napaupo ako. Hinawakan ko ang dugo. Dugo. Ang baby ko... Darkness engulfed me as I lost my consciousness.

-Michael's POV-

"EMILEE!!" No... NO!! Pinagsusuntok ko sila hanggang sa makawala ako. Mabilis kong binuhat at itinakbo si Emilee. Emilee, baby ko, hang on! "DAMN! Shit! Shit!" Damn!

Nakita kong nakasindi ang isang sasakyan kaya dali-dali ko itong pinaandar. Damn! Damn! Ang baby ko! Ang asawa ko! Oh my God!! Don't do this to me!!

Kinakabahan akong naghintay sa may waiting area. Punung-puno ako ng dugo. Iyak ng iyak. Nakita kong dumating sina Mika pero hindi ko sila pinansin. Nakita ko siyang dumating. Damn! Makakapatay ako ng tao!! Sinugod ko siya at sinuntok. Pinagbubunggo ko siya sa dingding. Damn! Papatayin ko siya!*"Damn!! Why me?!! Why?!!! Pag may nangyaring masama sa anak at asawa ko, I swear to God papatayin kita!! I'LL KILL YOU!!!" Mabilis akong pinigilan ni Fred. Niyakap niya ko ng mahigpit. Humagulgol ako. *"Fred... Ang baby ko... Ang baby ko... Si Emilee... Ang baby ko..." Mika, Kris, Stephen and Grandma hugged me, too.

*"I-I'm s-sorry... L-Liam... I-I d-didn't k-know...s-she's p-pregnant---"

*"Sana di na lang kita naging ama. Wala kang kwentang ama. Papatayin kita. Tandaan mo to. Papatayin kita pag namatay ang anak ko. Papatayin kita. I'll kill you!! I'LL FUCKING KILL YOU!! Fuck you! FUCK YOU!!!"

The doctor came out. Mabilis ko siyang nilapitan. "Doc... M-My w-wife... M-My baby?" The doctor smiled. "You're lucky, son. Your baby survived the accident. You made it in time. Although your wife was weakened due to shock, after several days of rest I'm sure she'll regain her strength." I hugged the doctor. "Thank you! Thank you... Thank you..." I heard him sigh. "It's okay... Take good care of them next time, okay? Good luck, son. Congrats."

"Yes! YES!! Thank God!!!" Nagtatatalon ako. Para akong baliw na masayang-masayang nagtatatalon. Hayaan mo na. Nakaligtas baby ko. Okay lang Ems-Ems ko... Magiging okay na ang lahat... Mika hugged me, crying. I hugged her back. *"Kuya's going to be a Daddy now. The baby survived. Emilee and the baby are both okay."

*"Kuya... Kuya..." Grandma hugged me, too... *"Congrats.. Michael... Take good care of my great grandchild, okay?" I nodded. Pinunasan ko ang mga luha ko. Tiningnan ko ng masama ang lalaking yon. *"Don't you dare get near my family. You are not my father anymore. I quit being your son. You're far better dead. I hate you." Iniwan ko siyang speechless. Dali-dali kong pinuntahan ang room ni Emilee. I want to see her badly. I want to see my Emilee.

Binilhan ako ni Fred ng extra kaya naligo na muna ko. Umupo ako sa tabi niya at hinawakan ng mahigpit ang kamay niya. Emilee... Hinaplos ko ang buhok niya. Unti-unti siyang nagising. "M-M-Mi...c-chael... B-b-b-ba...b-b-by?..." Nanghihina at paos niyang tanong sa kin. Ang putla niya. I kissed her. "The baby's alright. Just rest, okay? Pag bumalik na ang lakas mo...pwede na tayong umuwi... Uuwi na tayo pabalik sa inyo... Di ba gusto mong makasama si Lola? Titira tayo dun. Dun na tayo mabubuhay." Hinaplos niya ang tiyan niya. "T-ta...l-l-la...g-g-ga?" She weakly smiled. Inayos ko ang pagkakahiga niya't tumabi ako sa kanya. "Bilisan mong lumakas ah. Di ba malakas Emilee ko? Malakas Emilee ko. Love na love ko kasi siya." I hugged her. She weakly hugged me back, nodding. Thank you... God... Thank you... Thank you...

It's been 3 days since that day. Malakas-lakas na si Emilee. Nakikipaglaro na siya sa kin ngayon. Tumatawa na siya. Winter is starting here in England kaya balot na balot na naman siya ng sweater. Vinevideohan ko siya ngayon.

"Dali na. Para kay baby to sa future." Iniharap ko ang camera sa kin. "Baah! Baby ko. Si Papa to. Alam mo ba bakit nasa hospital si Mama ngayon? Kasi kumain siyang madaming-madaming eggs! Tsaka pancakes ni Papa. Kaya ikaw, wag kang eat ng sobrang dami ah---" Binatukan ako ni Emilee. "Aww, honey... That hurts." She pinched me. Kumaway siya sa camera. "Hi, baby ko. Ang kulit ni Papa no? Mas mukha pa siyang baby sa yo." I kissed her cheek. "Ang ganda ni Mama, no? Gwapo din si Papa. Eto ka pa lang, o." Tinutok ko sa tiyan ni Emilee. "Liit-liit mo pa." Namumulang itinaas ni Emilee ang camera. "Nahihiya si baby. Ito na lang." Pinakita niya ang pictures nung ultrasound.

"Waah, baby ko. Ayun yung heart mo, o. Ang cute!" We both giggled. Mika arrived with Kris and Grandma. Mika shrieked with joy upon seeing the ultrasound pictures. *"Grandma, look!"

*"Oh my great grandson. Hay. I never thought I'll be alive to be able to see him."

*"Grandma. You're pretty healthy to me. Give or take, mga 30 years pa." Sabi ni Emilee, smiling. I giggled. I hugged my Grandma. *"Of course, Grandma. You'll be able to see your great grandchildren. You're still young. About 20." Grandma laughed. "Mambobola. Alagaan mo na nga ang asawa mo. Hinaharbor na siya ni Kris, o." I saw Kris in Em's stomach. Pinapakinggan ang baby ko. Emilee's giggling. I patted her head. She smiled at me, sweetly. *"Kris. Nagsalita na ba?" Kris pinched me. *"Aww naman. Baby ko yan, eh."

*"Ninang niya ko. May karapatan ako sa baby. Di ba, baby?" Tinapat na naman niya ang tenga niya sa tiyan ng honey ko. Nabigla kami nang may pumasok na guard ng palasyo.

"The King is coming."

I saw Emilee, shocked. I held her hand. Her Papa came in with a bunch of fruits, smiling at Emilee.

"Sorry po...kung nasira yung party niyo... Dahil sa kin..."

"What's your full name...lady?" Emilee looked at him, confused. "E-Emilee...Kaye... Lyonel." Waah! She said Lyonel! "Honeybunch! I love you!" Niyakap ko siya. She giggled, pinching me. "Akala mo ba, di ko sasabihin last name mo? Mahal ko naman ang asawa ko ah. Why would I do that?" Kris pinched me, too. *"Hey. Don't make my face a

stressball. And Kris, get off my Emilee." Binelat lang ako ni Kris. *"Let her be. Excited lang siya. Ako din kaya. Kung kaya ko lang pakinggan ang sarili kong tiyan, why not?" Hay naku. Pinagtulungan pa ko. Yumuko ako sa harap ng hari at kinuha ang basket. "Maraming salamat po."

"What's your maiden name, Emilee?"

"E-Emilee... K-Kaye... S-Stanford... A-ah... Pero napulot ako ni Lola kaya, Emilee Kaye Willows na. Bakit po ba?---" Niyakap siya ng Hari. Nailang naman daw si Kris at lumayo. "W-Why?... P-Paano...y-yung a-anak mo?.. Yung nasa...p-palasyo?"

"Let her be. She tricked me. Sorry...baby ko... Sorry... Emilee... Emilee... Anak ko... Oh my God... Patawarin mo ko..." I saw Emilee cry. Niyakap niya pabalik ang Papa niya. "I hate you. I hate you! Pinagpalit mo ko! Pinagpalit mo ko... Papa... Papa... Don't leave me again... I thought you died that day. I-I heard a gunshot... Papa... Mama? Where's Mama?"

"Your Mama...died... 2 months ago. I'm sorry, Emilee... I'm so sorry... I love you, baby ko... I love you..." Hinaplos niya ang buhok ni Emilee. He kissed her forehead. "Where is your necklace, Emilee?" Tinuro ako ni Emilee. Oh. Necklace. Lumapit ako at pinakita ang necklace. He smiled back at me. I gave him some of the ultrasound pictures. He was shocked seeing it. Pinunasan ko ang luha ni Emilee. "See? Your Papa found you. Sabi ko na, eh. Di ka makukuntentong makita lang siya." Humiga siya sa lap ko. "Michael..."

"Hmm?"

"Ambaklush mo."

"Ang sama nito. Anong baklush ka diyan? Nakakita ka na ba ng baklang magkakababy na, aber?"

"Oo kaya. Sa tv! Gustong-gusto ngang pinapanood ni Lola yun. Sabi niya... 'Emilee... Bakla ang mapapangasawa mo.' Sama ni Lola, no?" I laughed. "At least di siya nanghahampas."

*"Hoy. I'm here, you know?" We both giggled. Emilee hugged her Papa. Tinuro niya ang picture. "That's the heart of my baby, Papa." Her Papa kissed her head. "How cute... My grandson... Or granddaughter... Di naman ganun katanda si Papa, ah? Emilee ko... Miss na miss ka na talaga ni Papa. Ikaw na talaga to. Ang Emilee na nagpapa-horsey. Emilee na allergic sa lamig." Sinuotan niya ng scarf si Emilee. "Emilee na magaling sa language. Emilee na magaling magdrawing. Emilee na...mahal na mahal ko at mahal na mahal din ako... Emilee ko! Di ka tuloy nagreet ni Papa nung birthday mo." Umiling siya. "Papa is far more better than a greeting or a gift. Okay na kay Emilee na makita ka lang na masaya. Okay na sa kin yun." Her Papa smiled at her. Kakainggit. Kakailang naman kung bigla na lang akong mapayakap sa father-in-law ko... Hinila ako ni Emilee. "Papa, hug him, too. Dali na. Yaah!" Niyakap niya ko. Chuckling, niyakap din ako ng hari. Namula naman daw ako. Papa...huh? Wala na kong...Papa eh... Niyakap ko sila. "S-Sorry... Ems... Pinatay ko na...ang Papa ko...sa buhay ko..." Emilee just smiled at me. "I understand. We still have my Papa. Di ba nga sabi mo, my Papa will be your Papa too pag nagpakasal na tayo?" I nodded. "Thank you... Thank you..." The King chuckled. "It's okay. You're my son now. Alagaan mo nang mabuti ang baby ko, ah..." I nodded. "Opo!"

-Emilee's POV-

Everything went better than expected! Nakilala ako ni Papa. Healthy lang si baby. Okay na kami sa pamilya ni Michael. Okay na lahat!!

Nasa palasyo kami ngayon, papunta sa office ni Papa. Pinagtitinginan kami, mainly dahil kay Mr. Gorgeous Michael. Hay naku. Hawak niya ang kamay ko. Hinigpitan ko ang hawak sa kanya. "Prince Liam-toot, sanay po ba kayong pinagmamasdan ng mga babae sa ganitong paraan?"

"Princess Ems-Ems, selos?" I pouted. He grinned. "I win. Haha." I punched him. "Hmmp." Niyakap niya ko sa likod at marahang tinutulak forward. "Ito naman o. Di mabiro." Nakasalubong namin si pauper na umiiyak. Shocked niya kaming tiningnan. Dali-dali siyang tumakbo palayo. "Hay. Yan kasi. Pasalamat siya mabait ang hari niyo. Sa min, pinapapatay ang mga ganyan." I looked at him, surprised. "Eh? Ang sama niyo ah. Bad." Pinasan niya ko. "Ingat. Baka mabinat ka. At hindi kami masama. Pinakamasama ang taong nang-aagaw ng pwesto nang may pwesto." I hugged him. "Oo na po." We were met by Mrs. Ford, na nashock ulit sa min. Naman. Kakashock ba talaga to? Pumasok kami sa loob ng office. Ibinaba ako ni Michael. "Remember. Stay."

"Hai! Liam-toot panget." Binelat ko siya. He pinched my cheeks. I pouted. "Bad, soon-tobe Daddy."

"E-Emilee?" Napatingin kami sa nagsalita. L-Lancy!! Niyakap ko siya. "LANCY!! Lancy ko! Namiss mo ba si Emi?! Miss na miss na kita, Lancy!" Niyakap ako ni Lance. "Ikaw na talaga to! Sabi ko na nga ba peke yung bwisit na yun, eh. Sarap kulamin!" Nagtataka kaming tiningnan ni Michael. "Ahem. Ahem." Pinakatitigan siya ni Lancy ko. "Sino naman yang pangit na asungot na kumag na yan?" Wahaha... Lancy talaga...

-Michael's POV-

Aba... Sinong pangit na asungot?! Grr... "Oy, Emilee. Sino yang bubwit na yan, ah?! Anong pangit na asungot? Ako lang naman ang asawa niyang niyayakap mo." Grr... He snapped at me, growling.

I heard Emilee giggle. "Easy, Lance. That's Michael. Siya ang Papa ng pamangkin mo." I heard him groan in disbelief. "Eh?!! Kay Lancy lang Ate Emi... Ate... I miss you, Ate..." Kiniss ni Emilee ang noo niya. "Di ba good boy Lancy ko?" She patted his head. Pulangpulang itinago ni Lance ang mukha niya sa boobs ni Ems--- Hey! Those are mine! Grr! Naman!! "Ate... Di na baby Lancy... 16 na ko..." Niyakap siya ni Emilee. She pouted. "Eh? Kaw pa rin baby Lancy ko... Cute kong baby brother." She giggled. "Kaya wag ka nang maging masungit kay Kuya Michael mo, ah?" He grunted. "Fine. But I don't like him."

"I don't like you, either." Binelat ko siya. Tinawanan lang kami ni Emilee. "Hey. Kampihan mo ko. I'm your darling, your honeybunch, your sweetie pie. Hon naman..." She smirked. "Para kang bata. Hayaan mo na si Lance. At least may kasama na kong pangit ang first impression sa yo." I pouted. "Sama mo."

"Lance. Ingatan mo ang Ate mo. Nandiyan na ang pamangkin mo." Aba. Pumasok na pala ang Papa ni Ems, nakangiti. "I love Emi! Emi will stay here. But Papa, I don't want him. Get him out." Tinuro niya ko. Grr... "Lancy. That's a bad way of addressing the crowned prince of Denmark." Crowned prince, huh? "A-Ah... About that... I was kinda... Denounced... Ah. But it's for the best." I smiled. "Denounced? But you were not denounced. The King of Denmark never denounced you. If he really did, then news of it will certainly be heard here." Oo nga no. "I don't plan on getting the throne, though. I'll stay by my Emilee's side forever." Pagkasabi'y umupo ako sa tabi ni Emilee at niyakap siya. Binelat ko si Lance. Emilee sighed. "Baby magnet ba ko?"

"These are mine. Especially Ems' boobies!" Binatukan ako ni Emilee, namumula. "Perv! Kumag ka! Anong boobies?! Waah! Kakahiya ka! Kakahiya!" Pinagpapalo niya ko ng unan. T-T... Ems... I saw Lance smirk. I eyed him. "Aww... Sadistang Emilee! Bad." I pouted. "Kaw kasi. Pervert Mitchie boy." Niyakap ko siya. "Matagal na din nung last mo kong tinawag na kumag ah... That feels nostalgic." Hinaplos ko ang tiyan niya. "Paglaki mo, wag mong gayahin si Mama, ah? Masyado siyang violent no? Wawa si Papa sa kanya." She giggled. "Michael kawaii..."

I smiled. "Ako pa." Niyakap din siya ni Lance, tinutulak ako palayo. "Oy, bubwit. She's mine!"

"No! Emi's mine!!" I heard her Papa sigh. "Emilee! Papa wants you, too... Hug Papa!" Emilee got out of us and hugged her Papa. Mabilis siyang sumakay sa likod niya. "Yaah!! Go, Horsey!! Horsey!" I facepalmed myself. "Emilee talaga." Sakto, pumasok si Mrs. Ford. Sa sobrang pagkabigla sa nasaksihan ay nahulog niya ang mga folder na hawak. "Emilee... Papa's too old for this..." She hugged him. "But Papa... I want horsey! I miss horsey!" Lumapit si Lance sa kanila. "Lancy wants too! Papa!" T-T... Ganyan na din expression ng Papa nila. I laughed. Open arms, I called for Emilee. "Emilee... Come here... I'll horsey you... Busy Papa mo, oh. Tsaka, ang laki-laki mo na." She pouted. Bumaba siya sa likod ng Papa niya't umupo sa lap ko. "Wag na lang. Kaw na lang gusto ko. Michael... I wanna eat you..." Namula naman daw kaming lahat. Waah! Ems! Don't seduce me here!! "HHoney... W-wag d-dito... H-ha?..." She nibbled my neck. Damn! Emilee... Emilee--- Wait! Don't lose it, Michael! Nasa office pa tayo! Emilee! "Emilee, behave!" Tumigil siya. Umiyak siya bigla. "Michael doesn't want me anymore!! I hate you!" Hay... "That's not true. You know that... I love you infinitely, right? Honey... Morning sickness? How horrible..." I kissed her forehead. "Tahan na. Tahan na... Shh... Twinkle... Twinkle, little star..." I saw her smile. She nestled her head on my chest. "How I wonder...what you are..." Not long after, nakatulog din siya. Hay naku, Ems-Ems. "It seems as if she finally have fallen asleep." The King asked me. I nodded. Nanginginig na iniabot ni Mrs. Ford ang mga folder. Naman. Nakita niya din yon. Napatingin ako kay Lance. Patay. Ang laki ng black aurang pumapalibot sa kanya, isama mo pa ang nakakamatay at sama ng tingin sa kin. T____T... Mukhang ayaw talaga sa kin ni baby brother-in-law...

"Is that really the Princess?" Napatingin kaming lahat kay Mrs. Ford.

"Of course she is. Mrs. Ford, are you doubting my daughter?"

Umiling si Mrs. Ford at yumuko. "I'm just...cautious... About what happened last time." Tiningnan niya si Emilee na masarap ang tulog. I looked at her. "Her blood type is AB-. Her full maiden name was Emilee Kaye Willows. She lost her memories and lived a simple life for 10 years. I met her at a school in the country where your plane crashed. We were then forced to be engaged by my Grandma and fell in love with each other in Denmark. After her allergies attack, her memories started to haunt her, making her act like an 8-year old kid. That man forced us to separate, making us run here in England. We got married in a simple way, and tried to talk to the King that Emilee is the lost princess. But..." Hinaplos ko ang buhok ni Emilee. "...she found out about you finding that pauper princess. She said she will be contented seeing her Papa, that's why..."

"...you took the job offered here and worked for us?" Her Papa sighed. "Do you believe her now, Mrs. Ford? Lancy loves Emi, but he didn't like that pauper. Why didn't I saw that earlier?" I smiled. "Maybe because you're too desperate finding her that any woman like that will do."

"At least I found her. My real princess." He patted Lance's head, na masama pa rin ang tingin sa kin. "So, Lancy, don't be like that to your brother-in-law, kay?" He pouted. "KAY." Mukhang ayaw niya pa ring tanggapin. Hay naku. Binuhat ko si Emilee. "We'll excuse ourselves now." Yumuko ako. Her Papa just smiled. "Alagaan mong mabuti ang Emilee ko, ah?" I nodded and grinned. "Makakaasa ho kayo."

-Emilee's POV-

My existence is still a secret hanggang ngayon. Kailangan ko munang tapusin ang classes ko bago ang coronation ko, kaya balik-bahay kami ni Michael. Sumama sa min sina Mika, Stephen, at Lance. Susunod daw si Kris. Hay naku. Hanggang ngayon, magkaaway pa rin sila Lancy at honey ko. Nabalik na rin si Moan-hunee ko--- EH?!! It's rubbing me off! He's Sloan! Hay... At may konting umbok na ang tiyan ko. Konti lang naman. Sabagay, 2 weeks na lang at graduation na. May magandang excuse si Grandma kaya oks lang ang over a month absence namin ni Michael-honeybunch ko. Hay. Back to school na naman...

Kapasok kong room ay si Barbie ang unang nakatambad sa kin. "Where have you been, freak?" I just looked at her. Wow. Nakakamiss din pala ang ganito. I smiled at her. "Outer space!" Pagkatapos ay umupo na ko sa upuan ko. She was pissed by my answer kaya padabog siyang bumalik sa upuan niya't binatuhan ako ng sandamakmak na papel. Ugh... Babaeng to...

Lunch. Wahaha! Di na ko tagaserve ngayon! Umupo ako sa isa sa mga table sa canteen. Where's my Michael-honey? I saw him approaching me. I waved at him. He smiled back. Hay... Ang gwapo talaga ng asawa ko! Yun nga lang bigla siyang hinatak ni Barbie-slut tsaka Steve sa table nila. I frowned at him. Hmmp! I saw him shooting 'sorry' beams on me. Tumayo ako at nagpanggap na isa sa mga tagaserve pa rin ng canteen. Michael looked at me, worried. "Whoah, freak... Where have you been?" Tanong ni Steve. Wait. Namumula ba siya? "Well... You look pretty changed to me. You look quite blooming today, Emilee..." Wahaha... Blooming? Tsaka first time niya kong tinawag na Emilee! Grabe. Improving! I smiled at him. "Medyo lang naman." He blushed. I saw Michael glaring at him. Haha... Selos si kumag na dinidikitan pa rin ni lintang Barbie. Bwisit ah. Di naman nagrereact tong kumag na to.

"Michael, where have you been? I missed you." Di siya sinagot ni Michael. Kumain lang ito ng kumain. "Hey, Ems. Don't talk to strangers." Ha? Michael weird. Barbie looked at me with laser eyes. I gulped in fear. Grabe naman, o. Asawa ko na yang dinidikitan mo, o.

Napahaplos ako sa tiyan ko. Naman, baby ko. Wag ngayon. Waah... Bad trip. Umupo ako sa table next to them, hinahaplos ang tiyan ko. Cramps? Uminom ako ng tubig. Wag sana. That'll be bad. Michael hurriedly went beside me. "Emilee, are you okay? What's wrong?" Hinaplos niya ang tiyan ko. It felt better. Baby ko, selos ka din ba? *"Nagseselos daw siya. Kaw kasi. Hmmp." He grinned at me. *"Sorry po. I love only Ems-Ems and my baby. Sorry na, baby ko. Wanna go to the infirmary?" Umiling ako. "I just wanna eat something." He called another waiter and ordered food for me. Everyone looked at us, surprised. Girls looked at me with hatred and envy in their eyes, especially that Barbie-

slut. Whoah. "Hey. This looks bad." Michael just snorted. "Let them be. I don't care about what they are saying. Just take care of yourself, okay?" He then kissed my forehead, making everyone gasp. Uh-oh. Trouble ahead. T___T... Too bad, morning sickness have started. I pinched him. "Michael-honeybunch, I wanna horsey..." I looked at him teary-eyed. He already sensed it. "Uh-oh. It's here. Oh my. Not good." He poked my nose. "Nee... Emilee... Behave, kay? Bawal horsey dito... Nasa school tayo, o. Tsaka look, everyone is eating. Mamaya na lang, ah? Eat ka na din." Sakto, dumating din ang pagkain namin. Sinubuan niya ko. "Michael... I wanna see a panda." Tiningnan ako ni Michael with horrified look. "Not that again... Waah... You even stole a meerkat last time. N-No... N-no panda..." Sinubuan na lang niya ko. I pouted. "I wanna see a panda! Panda! Panda!" Everyone looked at us. He sighed. "Shh..." Sinuot niya ang jacket na bigay ko sa kanya. Namumula niyang binaba ang hood. "Look... Michael's a panda." Niyakap ko siya. "Waah... Panda... Panda... I wanna panda..." I heard him giggle. "Cute Ems-Ems." He then sighed. "Ubusin mo na yan. Then I'll bring you to the infirmary. I don't think I can handle you being like this in class, okay? Then Michael will stay like a panda." He hugged me. "Waah... A panda hugged me..." He chuckled. Di ko na pinansin ang deadly stares nila. Besides, Michael's mine. Mamatay sila sa inggit.

Pfft... Bwisit na kumag. Dinala nga niya kong infirmary, iniwan naman niya ko. Pinasuot niya sa kin ang jacket niya. Ako muna daw maging panda. Hay naku. May narinig akong pumasok. "Look who's here. It's gold-digger." Vivian fakely gasp. She evilly smiled. "Bumalik ka na pala, bitch. How's your flirting going on? Nalandi mo na ba siya totally? Kawawang Prince Michael. How unfortunate of him to have you." I sighed. "Get out, please? Gusto mo bang masampal ulit?" She flinched, but got herself composed again quickly. "Pagbabayaran mo to, malandi ka. Michael will hate you for sure. Everyone will." She then went out, laughing. I don't feel well, kaya hinayaan ko na. Why would Michael hate me? I can feel my stomach turn. Ugh... I hate this feeling!! Everything's turning. I feel nauseous. M-Michael... M-Mi...chael... I fell asleep.

-Michael's POV-

Emilee... Namumutla siya. Sobra-sobrang hirap na ang nadadaanan niya dahil kay baby. Sorry, Emilee. Kiniss ko siya, then yung tiyan niya. "Baby ko, behave ka diyan, ah? Tingnan mo si Mama, o? Bad baby. Pero love-love ka pa rin namin ni Mama mo. Behave ka diyan, kay?" Binuhat ko si Emilee.

Sakto, nasa parking lot si Fred. "Ah! Fred! Patulong. Pabukas nung pinto, o." Binuksan ni Fred ang pinto. "Emilee kinda look horribly sick today." I sighed. "Naglilihi tol. Medyo sensitive si baby, eh. Mapili sa pagkain. Tsaka... Weird..." Fred patted me from behind. "Congrats, tol. You can do it." O yan. Iniupo ko si Emilee sa passenger's seat. I said goodbye to Fred and drove our way home.

Mabilis akong sinalubong ni Lance. Ah. Hindi pala ako. Si Emilee pala. I sighed. Brotherin-law, huh? Kala ko pa man din only child si Ems ko. Inihiga ko si Ems sa kama. Tumabi si Lance sa kanya, nakayakap. "This is all your fault, kumag!" Grr... Bubwit na to! "Hey. It's not all my fault. Hati kaya kami ni Ems." I saw him blush. Wahaha... Medyo green nga yon. I cleared my throat. "Do you wanna sleep beside her? Bantayan mo muna siya, ah? Gagawan ko lang siyang assignment niya." Tumango siya. Lumabas ako dala ang gamit ni Emilee. Yosh! Balik aral, Mikes!!

-Emilee's POV-

Hay... Buti na lang di na masakit ang pakiramdam ko kagising ko. Bad baby, wag ka namang magalit kay Mama, o. I sighed. Nakita ko si Lancy sa tabi ko, masarap ang tulog. Nasaan kaya Michael ko? Dahan-dahan akong tumayo. Inayos ko ang pagkakakumot kay Lancy at lumabas. Nakita ko si Michael na sumasagot ng mga assignments namin. Michael... Niyakap ko siya sa likod. "Sorry... I must be the one answering those..." Inupo niya ko sa lap niya. He smiled. "Nope. The baby is too much to handle, so I'm making them for you."

"Ikaw din naman eh. Nahihirapan ka din naman sa paglilihi ko. Sorry, Michael ko..." I kissed him. He kissed me back passionately. I can feel his hardness. Wahaha... I made Michael aroused. He stopped kissing me, pulang-pula. "S-Sorry... I shouldn't be doing this---" I moved his boxer shorts, revealing his erected length. I kissed him, massaging it. He let out a groan as he hugged me tightly. "Oh God... E-Emilee... E-Emilee... No... I can't stop!" Inalis niya ang mga gamit sa mesa at hinalikan ako habang hinihiga. Naglalakbay na ang mga kamay niya sa katawan ko habang hinahaplos ko pa rin siya. He removed my undies and positioned himself between me. "G-Gently...k-kay? B-Baby..." He flusteredly nodded. He then sheathed himself on me. I heard myself moan, stopped by his lips. I hugged him tightly as he made love with me.

Late na ng natapos kami. Flustered kaming pareho. Wahaha. Para kaming binagyo. Binihisan niya ko at nagbihis na din siya. He kissed my forehead, smiling. Halatang contented na siya. I hugged him. "Okay na bang prize yun?" He grinned. "Okay na okay! I love you, Ems-Ems..." I nuzzled him. "I love you, too... Michael-honeybunch..." Mabilis niyang tinapos ang mga homework namin at binuhat ako papasok ng guestroom. Oo nga pala. Andun si Lancy sa kwarto namin. Inihiga niya ko sa kama at tumabi sa kin. Niyakap ko siya. "Michael... Don't hate me, okay? I love you..." He nuzzled me. "Why would I hate you? I love, love, love you..." I smiled at him, then fell asleep in his arms.

Kinabukasan, naging weary ang lahat sa kin. Bakit kaya? Bago makapasok ng kwarto ay agad akong hinarang ni Barbie and her troops. Hay...

"Hey, flirt. How dare you landiin ang Michael ko?! You gold-digger. Ganun na ba talaga kahirap ang buhay niyo na nakaya mo nang ibenta pati sarili mo?" She snickered. I let out a hiss. Bwisit ka. Anong flirt? Eh ikaw nga tong mang-aagaw ng asawa dito. "Let me in."

"Why would we? You're not welcome here. You disgusting thing. You're just garbage! Pinagsisiksikan mo lang ang sarili mo dito. You don't belong here, you slut." Nainis na ko kaya naglakad na lang ako palayo. Until may nakita akong dyaryo.

Headlines: "Michael Lyonel is the Secret Prince of Denmark! Emilee Willows, gold-digger na dikit ng dikit kay Prince Michael. She even made him go with her in England. What a slut!"

I crumpled the paper. Bwisit. Sinong gumawa nito?! Kukulamin ko siya! Paano nila nalamang pumunta kami ni Michael sa England? At bakit nila alam na prinsipe honey ko?! Waah! May nakabunggo sa kin. Tiningnan ko siya. Si Michael lang pala. Namumula ang ilong ko sa pagkakabunggo. Itinago ko ang dyaryo sa likod ko. "Sowee..." Nagaalalang tumingin sa kin si Michael. "Sorry... Di kita napansin..." Nilagyan niya ng bandaid ang ilong ko. He patted my head, grinning. "Liit mo kasi, eh..." I smirked at him. "Kaw nang matangkad."

"San ka papunta? Di ba dun first class mo?" Hinawakan niya ang kamay ko at inihatid pabalik ng room. Hay. Kaya pala, huh? Gold-digger? Mukha nga naman akong golddigger ngayon.

Haharang sana sina Barbie yun nga lang ay nakita nila si Michael na kasama ko. Hinaplos ni Michael ang mukha ko. "Namumutla ka... Hay... I really think going back here is a bad idea... Do you miss him?" Hmm... Papa... Tumango ako. "After graduation, we'll go back there. Ilang weeks na lang naman. Kayanin na natin ha? O siya, may pasok na din ako." He kissed my forehead. "Dali na. Umupo ka na." I smiled back at him at umupo na sa upuan ko. Umalis din siya kaya pinalibutan ako nina Barbie. Yumuko na lang ako sa desk ko. Ayoko na ng mga tingin nila. Hindi ako flirt. Hindi ako slut... Hindi ako gold-digger...--a-asthma?! Mabilis kong kinuha ang inhaler ko. Damn! Ang tagal na kasi nung last akong inatake! God... I hate this... I hate them. I hate everyone!! Hinayaan ko na lang silang kutyain ako. Wala na kong...pakialam... I feel so lightheaded. Para akong lumilipad sa mga ulap. Di ko na napansing nakatulog na ko.

-Michael's POV-

Damn... How did they know I was a prince? Who the hell wrote that article?! I rushed to the newspaper club but they only said that it was sent to them by an anonymous person. The hell... Pag naman nalaman ko sinong sumulat non, matatamaan talaga siya sa kin. Nag-aalala kong pinuntahan si Emilee. Nadatnan ko siyang namumutlang natutulog hawak ang inhaler niya. Damn! Inatake siya! Mabilis ko siyang binuhat. "Emilee... Gising! Gising! Emilee!" Nagising siya, nanghihina. "M-Michael..." Ngumiti siya. Hinawakan niya ang mukha ko. "S-Sorry..." B-Ba't ka nagpapasorry? Ako dapat ang kailangang magpasorry... Emilee... Niyakap ko siya. "Inatake...ka ba...ng asthma mo?" Tumango siya. "Magpahinga...ka na, ah? Masama ba ang pakiramdam mo?"

"I-I...f-feel...l-light-headed..." She managed to hug me. "D-Don't...l-leave m-me...aalone... M-Michael... I-I...m-miss y-you..." I kissed her. "I missed you, too... Let's go. Lancy misses you..." She weakly giggled. I grinned at her, carrying her like a princess. "Remember... Don't mind other people. You are my wife, mine only. Please no one but only me. Okay?" She smiled. "O-Okay." She then buried her face in my chest. I guessed nakatulog na siya. Patindi na ng patindi ang paglilihi niya, ah. Baka...kailangan na talaga niya ng complete rest. Sinakay ko siya sa kotse. Hospital muna.

"Her pregnancy is kinda more sensitive right now. Lalo na't muntik nang malaglag ang bata dati. I recommend na kung maiiwasan, di siya magpagod o mastress. Especially stress. That's really bad for the baby. Let her take vitamins. Then rest. Ah. And no sex until the end of the first trimester. Don't worry. Ngayon-ngayon lang niyan ang masamang pakiramdam. In second trimester, konti-konti na lang niyan, mainly morning sickness lang tsaka slight changes sa katawan. Dun palang pwede, okay?" Sabi ng doctor. Tumango na lang ako. Nirecord ko pa yun para marinig ni Ems. Hay... No sex... T____T... Pero... Sensitive, huh? Hinaplos ko ang tiyan ni Emilee. Baby ko, kumapit ka lang ng maayos diyan, ah?

Inihiga ko sa kama si Emilee karating namin sa bahay. Agad kaming sinalubong ni Lancy. "Napano Ate Emi ko?!" I patted him sa ulo. "She's okay. Masakit lang ang pakiramdam

niya. Tatabi ka ba sa min?" Sinaway niya ang kamay ko, namumula. "Don't touch me, kumag." I sighed. "Hey, Lancy. Bakit ayaw mo kay Kuya Michael?" Umupo ako sa tabi niya. Nag-aalala niyang hinawakan ang kamay ni Emilee. "Inaagaw mo sa kin Emi. Akin lang Ate Emi!" I chuckled. "Wala ka pa bang crush?" Namula siya. "W-Wala, ah!!"

"Alam mo... Madaming may crush sa yo. Yung mga maid natin, may crush sa yo. Pati yung kapitbahay natin. Aiee... Cute kasi ng baby brother ko." Napangiti siya. "T-Talaga? P-Pati ba...si K-Kris?" Oh... Crush niya si Krissy. Ah. Oo nga pala. Dumating kahapon si Kris at dito siya tumutuloy. Napangiti ako. "Hmm... Tatanong ko?" Sinuntok niya ko sa braso. "Wag mo! I hate you, kumag!" Kapatid nga to ni Ems. Ang lutong makasabi ng kumag eh. Natawa ako. "Gwapo ka naman ah. Binata ka na. 16 ka na. 18 nga lang si Kris. Gusto mo non? Na 2 years ang tanda niya sa yo? Bakit di mo siya ligawan? Hala ka, baka maunahan ka pa ng iba, sige ka. Ang daming manliligaw non." Natakot siya. "P-Paano ba manligaw?" Namumula niyang tanong sa kin. I chuckled. "Ganito lang yan..."

-Emilee's POV-

Mataas na ang sikat ng araw nang nagising ako. Hay... Mukhang okay naman ang pakiramdam ko ngayon, ah. Nakita ko si Michael na masarap na masarap ang tulog sa tabi ko. Tiningnan ko ang relo. 11:00 na?! Niyugyog ko si Michael. "Uy! Honeybunch! Gising! May pasok pa tayo! Hon!" I heard him groan. "W-Walang...p-pasok...n-ngayon!" Half-awake niyang pinakita ang text ni Fred. Niyakap niya ko after. "S-Sleep...na lang...ttayo..." I giggled as he nuzzled me. Michael talaga.

"11 na nilalang... Antok ka pa rin? May ginawa ka kagabi no?" Hinaplos ko ang mukha niya. He yawned. "L-Lancy...w-wants t-to...c-court... K-Kris..." Ooh... Scoop! I giggled. "Really? He's so easy to read, right?" He nodded. Waah... Antok na antok talaga ang honey ko. Niyakap ko siya. "Sleep ka pa. Antok-antok ka pa." He smiled. "K-Kaw...d-din... P-pahinga k-kang...m-madami..." Sabay kaming nakatulog pagkatapos non. Nakakahawa kasi ang antok ni kumag.

Nagising ako nang maramdaman kong may kiss nang kiss sa ilong ko. Naman. Pati ba naman ilong ko pinagtripan? Minulat ko ang mga mata ko. Si Michael lang pala. Sabi ko na, eh.

"M-Michael..." He nuzzled me. "Good morning, hon. Gising na." I groaned. Niyakap ko siya. "My head hurts." Naman. Ang ganda na ng pakiramdam ko kanina. Badtrip. Bedridden na ata ako, eh. Ang sakit ng ulo ko. Naramdaman kong tumayo si Michael. "M-Michael... D-Don't g-go..." Hinablot ko ang shirt niya. He smiled at me and kissed my forehead. "Igagawa lang kita ng agahan. You need to eat. Then, take your medicine, okay? Magiging okay na nun ang pakiramdam mo." Pagkatapos nun ay lumabas siya. Ilang minuto lang naman ang lumipas ay nakabalik na siya agad. May dala siyang pagkain at gamot. May pinarinig din siyang recorded tape niya. T__T... Bawal ang stress, eh puro stress ang hinaharap ko ngayon. Naku. Wahaha... Natawa lang ako dun sa no sex policy. Dun lang nagreact si Mitchie boy eh. Mahilig na Michael. "Don't worry. Malapit na ang second trimester. And guess what. Lalaki to..." Hinawakan ko ang dibdib ko. "Tsaka yung butt ko. O di ba? Para akong sumexy bigla. Yun nga lang, meron din nito." Hinaplos ko ang tiyan ko. I heard him groan. "Damn, Emilee. Don't seduce me like that." Pulang-pula siya. Mahilig talaga ang asawa ko. Grabe. I pecked his lips. "Abstinence, honey. Abstinence." I giggled, he sighed. "Kay, hon. Here. Eat ka na."

-Michael's POV-

2nd trimester, huh? Ilang weeks pa yun. T____T... Pero sabi ni Ems, se-sexy siya. Whoah... Can't wait to see that...

Dahil dun sa balitang kumalat sa school, sapilitan kaming binigyan ng bodyguard ng Papa ni Ems. Yung mga nakatago. Di pa rin kasi officially na naipakilala si Ems sa madlang people. Di lihim din marriage namin. Don't worry, di naman namin tinanggal wedding ring namin. Owaah... Ayoko nga. Love-love ko Ems-Ems ko...

Exam period ngayon. Napacheck namin si Moan. Haha... Perfect kami ni Ems dun. Para daw talagang naging baby Moan-hunee namin. Tsaka naamaze Mr. Brown sa min. Kami lang daw ang parents na nagkatuluyan. Napangiti na lang kami ni Emilee. Kung alam lang niya.

"Kumusta exams?" I heard her groan. "Okay lang siguro. Hay..." I patted her head. "Okay lang ba ang pakiramdam mo?" Tumango siya. "Sorry Ems, di ako makakasabay sa yo. Meeting eh. Grandma. I called Stephen and Lancy. They will fetch you home. Sorry..." She smiled, hugging me. "Just go home before I fall to sleep. I want you beside me when I sleep." I kissed her forehead. "Okay."

-Emilee's POV-

Hay... Di kami sabay ni Michael honey-bunch ko... Naman... Antagal nila ah... Napatingin ako sa paligid. Nakita ko si Barbie na masama ang tingin sa kin. Pati si Vivian na medyo may kalayuan ang distansya sa min. Hindi ko sila pinansin. Tiningnan ko lang ang oras.

"Emi, I'm here!" Hay, dumating din sila. "Lancy!" I giggled as I hugged him. "Antagal niyo ah." He sighed. "Mika is too slow." I poked him. "That's Ate Mika to you." He smirked. "Ems is mine now! Wala na yung kumag. Akin ka na!" He grinned, hugging me. Bubwit? Eh halos kasingtangkad ko na siya, eh. Bad Michael. Ibig sabihin bubwit din ako? Sabagay nasa may balikat lang ako ni Michael. I sighed. "Let's go, Lancy. Someone might see you here." Patago kaming sumakay sa kotse nina Stephen. I saw Mika giggle. *"Your school uniform is so cute, Ems!" I just smiled. *"Where's Kris?" Nakita kong namula si Lancy. Wahaha... Oo nga pala.

*"Mall. Shopaholic pala yun." Pigil ang tawa namin nina Mika. Aba, nabasa din pala nila si Lancy ko.

*"How did you court her? Sinagot ka na ba niya?" Stephen asked him. Lancy blushed in deep red. *"Shush! Ang ingay mo!" Stephen chuckled. We spent the time teasing Lance as we go home.

Kinabukasan, iba na naman ang tingin sa kin ng mga tao. Naman. Ano na naman bang kababalaghan to? Pumasok ako sa kwarto. Himala, di nanghaharang si Barbie ngayon. Nabigla ako sa mga pictures na nakapaskil sa board at sa caption ng mga ito. Dali-dali kong pinagtatanggal ang mga to. Damn!

"Look, o. Dumating din ang slut."

"Sobra naman yan. Biro mo, tinu-two time pa si Prince Michael."

"Dinig ko mas bata sa kanya yung lalaki."

"Mayaman, huh? What a gold digger. Di na siya nakuntento kay Prince Michael."

Deep inside, mixed emotions ako. Gusto kong tumawa na maiyak. Tumawa kasi, naman. Pinagkamalan pa kaming may relasyon ni Lancy?! Haha... Yun nga lang... Ang sakit-sakit nilang magsalita. Kala mo sinong mga malililinis. Di ko sila pinansin. Tinapon ko sa basurahan ang mga litrato. Umupo ako sa desk ko at yumuko. Wala akong naririnig... Wala... Wala... Damn!

Lunch na. Di ko pa rin nakikita si Michael. Nasaan na kaya siya? Kailangan ko siya ngayon. Michael... Malungkot akong kumaing mag-isa. Pinalibutan ako nina Barbie. "Ha! Buti nga sa yo. Two-timer."

"Kawawa naman siya. Iniwang mag-isa ni Prince Michael."

Tiningnan ko sila ng masama. "Michael will never leave me." I saw Barbie flinch. "Who the hell do you think you are? You're nothing special. Just a slut, a bitch. A gold digger. Two-timer bitch. Kaya iniwan ka ni Michael. Here, proof. Kasama ko siya kagabi sa bar. We really had a great time together sa motel." Pinakita niya ang mga pictures nila ni Michael sa bar. May isa dung naghahalikan sila. Shet! Ang sakit! Kaya ba di siya umuwi kagabi?! Fuck! I felt my tears trickling down my face. Bakit ngayon pa? Fuck! Michael... Michael, kasinungalingan lang to, di ba? Michael...w-why? Wala ako sa sarili kong naglakad paalis. I hate you... I hate you... Sinungaling... Sinungaling ka!! Naramdaman ko ang pagpatak ng ulan. Wala akong pakialam. Gusto ko lang mawala ang sakit. Kahit pinagtatawanan na ko dito. Wala na kong...pakiramdam... Manhid na...lahat. I felt blood gush down my nose. I let it flow. I saw him...running towards me. He hugged me at binuhat paalis sa ulan. Dali-dali niyang inampat ang panyo niya sa ilong ko. "EMILEE! Emilee! Damn! What happened?!" Umiyak lang ako ng umiyak. Wala akong masabi. Wala na kong...maramdaman. I just want to see him. He's here. My M-Michael...i-is...hhere---

-Michael's POV-

Nawalan na naman siya ng malay. Damn! Bakit ba siya nagpaulan?! Ang lamig-lamig! Buti na lang at agad tumigil sa pagtulo ang dugo niya. Thank God di siya namiscarriage. Tinakbo ko agad siya sa infirmary. Binihisan ng PE uniform niya at binalutan ng makapal na kumot. Emilee... Don't leave me again... No... Gumising ka, Emilee... Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay niya. Ano nga bang nangyari?

"Why are you still with her? Michael, she's cheating on you." What? Anong pinagsasasabi ng Barbie-ng to? At bakit nandito to? "The hell? Why would she do that? That's imposible." Proud na ipinakita sa kin ni Barbie ang isang picture. "Here's a proof."

Natawa ako. Naman. Di ba nila makitang magkahawig lang si Lancy at si Emi? Nagtataka akong tiningnan ni Barbie. "What's funny? She's cheating on you! Di na siya nahiya." I ignored her. Sakto, nagising din si Emilee. "Ems... Ems... Okay na ba ang pakiramdam mo? Emilee?" She removed my hands from hers. Iniwasan niya ang titig ko't tinalikuran niya ko. W-What? "E-Emilee... W-What's wrong? May nagawa ba kong mali? Emilee naman o. Wag ka namang ganyan. Wag mo naman akong ganyanin ulit." S-Silent treatment...ba ulit? Irereject ba niya ko ulit? Niyakap ko siya ng mahigpit. "Sorry. May kasalanan ba si Michael? Patawarin mo na si Michael. Love na love ka ni Michael, kaw lang." I heard her sniff. Umiiyak siya. *"Sinungaling ka... Sinungaling... Ako lang? Ako lang... Di naman totoo yon, eh! Magsama kayo ng Barbie mo!" Huh? *"Hon naman. Totoo yon. Tsaka anong kinalaman nung Barbie na yon sa tin?" Humarap siya sa kin, galit na galit. Pinagpapalo niya ko. *"You kissed her last night! You were with her all night! Meeting, ha? Liar!" What? *"What the hell? I didn't even see her yesterday. I'm with Grandma all night. Stranded, kasi ang lakas-lakas ng ulan. Kakainis nga eh. Tinawagan kita, pero sabi ni Kris, asleep ka na kaya di na kita pinagising. Promise. I didn't kiss her. Kaw lang kaya gusto kong ikiss. Tawagan mo pa si Grandma eh. At magkakababy na tayo. Bakit pa kita ipagpapalit?" I nuzzled her nose. *"Tahan na. Sinungaling lang yung bitch na yon. Tahan na." Pinunasan ko ang luha niya. I smiled. *"Dinig ko tinu-two time mo daw ako. Kay Lancy pa, ah? Mang-aagaw na Lancy yan." She giggled. Buti na lang. Niyakap din niya ko. Pulang-pula ang ilong niya kakaiyak. *"M-May K-Kris n-na yon..." I chuckled. *"Inaagaw ka pa rin niya sa kin. Kaya hanggang ngayon kumag pa rin tawag sa kin nung Lancy na yon."

*"A-Ayaw n-niya...s-sa a-asawa ng...k-kapatid n-niya..." I nibbled her lips. "Yeah. Inggit sa kagwapuhan ko."

"At kailan naman nangyari yon?" Nakita ko si Lance na nakatayo sa tabi namin, taas isang kilay. Si Barbie naman na kanina pa inis sa di namin pagpansin sa kanya ay tinuro si Lance. "Siya! Siya yun, Michael!"

"Who the hell is that? And stop clinging to Emi! She's mine!" Pinagtutulak niya ko palayo kay Emilee. Laser eyes. Papatayin na ata ako nitong bro in law ko. Naman. "Hey. She's

mine. Kaw bubwit ka. Isusumbong kita kay Kris. Teka nga, ba't nandito ka?" His eyes sparkled. "Emi! Papa's here!" Emilee smiled. "R-Really? Lancy, don't fight with your Kuya Michael. He's your brother-in-law." He hugged her. "Emi's mine. Emi will be forever my older sister! That's why back off! I'll assassinate you, kumag!" I sighed. "Kumag pa rin, huh?" Barbie gasped. Ngayon mo lang napagtanto? Ang slow mo, ah. I smirked. "Ano? Nagtataka ka pa ba bakit kita tinawanan? Di ba halata na magkapatid sila? Tsk. Mga kambal-tuko." Lance punched me in the arm. "Shut up, kumag."

"What lie did you say to Emilee? Spit it." She trembled in fear at dali-daling tumakbo paalis. Napansin kong may nahulog siyang picture. Bar. Tsk. Sinungaling na nilalang.

"She said we did this last night? This was 2 months ago... The day I first kissed you. After nung party, nung hineadbang mo ko, nag-aya silang uminom. Sa bar. Di ko maintindihan bakit nagustuhan ko ang halik mo kahit first mo yon... Kaya sinubukan ko sa iba. Si Barbie ang nakatyempo. Kiss lang. Agad kong tinigilan kasi...parang may mali... Kaw lang...ang masarap halikan at hawakan. Umalis ako agad nun at umuwi. Di mo ko pinatulog non, grabe ka. Di ka kasi maalis sa isip ko. Tingnan mo nga naman ang pagkakataon." I sighed and smiled. Pinunit ko ang picture. "Let's go home?" I saw her happily nod. I kissed her forehead. "Don't do this again, okay? Di ako sinungaling. You're the only ones that I love. You and our baby. Tara." She kissed me. "S-Sorry..." Lance acted like vomitting. "Eeww... Kadiri, Ate." We both giggled. "Tara na."

-Emilee's POV-

"PAPA!" Mabilis kong niyakap si Papa. Yehey! Nandito si Papa! He chuckled, hugging us, both Lancy and me back. "Namiss ba ko ng mga baby ko?"

"Miss na miss! Papa..." Waah... Mukha tuloy akong bata. Pati naman si Lancy ah. Ayun o. Todo-dikit kay Papa. "Papa... Stay here, please?" Nagmamakaawang tanong ni Lancy. He just patted his head. "Let's see... Hmm... We'll be here... Until your sister and her

husband graduates, then we'll head back to England. Of course I'll stay here with you in the meantime." Waah! "THANK YOU, PAPA!!" I heard Michael chuckle from a distance. "Emilee, ingat."

"Opo, honeybunch."

"Honeybunch? Wahaha... I like that honey..." I giggled. "Magluluto ka? Gusto mo ng tulong?" He looked at me, worried. "Okay na ba ang pakiramdam mo? Magpahinga ka na kaya. Kakaatake lang ng allergies mo kanina, di ba?" I smiled at him. "I'm okay. Totally okay. Thank you... Michael." He opened his arms. "Come here. I want to hug you. Bayad mo." Dali-dali ko siyang niyakap. We heard Lancy snort. "Kumag. Chinachancingan mo na naman Emi ko!" Michael and Papa chuckled. "Ems... Don't make me worry like that, okay?" Tumango ako. "Sowee... I lab yu." We both giggled. "Ah, pasensya na po kayo kung walang pagkain pagkadating niyo. Para tuloy di po kayo welcome." I heard Mika chuckle. *"Kuya naman eh. Naintindihan ko yun ah! Nagpapatama?" May hawak siyang dictionary. Haha... Mika talaga. Nagtatago naman sa likod niya sina Kris tsaka Stephen, parehong namumula. Natawa kaming dalawa ni Michael. *"Lancy! Nandiyan na si Kris, o!" Parehong namula ang dalawa. *"MIKA!" Tumawa kaming lahat maliban kay Papa na nagtataka. "Pa, nanliligaw na si Lancy. Binata na siya!" Pulang-pula si Lancy. "Ate!" I giggled. Papa chuckled. "Binata na ang baby ko?"

"Iiee... Papa!"

-Michael's POV-

Nagluluto kami ngayon ni Ems. Wahaha... Kakatawa siyang magluto. Namimrito kasi kami. Eh takot siyang matalsikan ng mantika. Kaya ayun, kada baba niya nung tilapia sabay takbo siya. Tapos tawanan kami. Sumama sa min sina Mika, kaya total disaster ang kusina. Masayang-masaya naman daw kami. At last, nakaluto din kami.

Ang saya palang makipagkwentuhan sa Papa ni Emilee! Sabay-sabay kaming kumain habang nagkukwentuhan. Tawanan at harutan to the max, aha...

Sa sobrang pagod ay maagang nakatulog si Emilee that day. Hay, pag naglilihi nga naman. Ako naman ay hindi makatulog, kaya nagkwentuhan na lang kami ng Papa niya sa may balkonahe.

"What do you mean by...your father's dead in your life?" Tanong niya sa kin sabay inom ng kape niya. I sighed and looked at my coffee. "He...almost killed my baby. He tried to separate Emilee and me. Truth is, he hated me all along. Sinisisi niya ko sa pagkamatay ng Mama ko. He wanted me to marry other girl to make him famous. He never cared for me. Why would I want a father like that?" I sipped at my coffee. Nakita ko siyang tumango-tango na lang. "Sorry po sa pagtatanong nito pero bakit po nagcrash ang sinasakyan niyong eroplano? Tsaka...after tumakbo ni Emilee, anong nangyari?" He looked at me with glimpse of sadness in his eyes. "It's okay. That was...about 10 years ago... Ang bilis talaga ng panahon..." He sighed. "We were on our way to Australia that time. Si Emilee lang ang kasama ko dahil ipagkakasundo ko sana siya sa nakakabatang kapatid ng crowned prince ng Australia. Yun nga lang may nagsabotahe ng eroplano namin. Ang masaklap pa. Sarili kong kapatid ang gumawa non. Gusto niyang angkinin ang trono. Alam niyang nakapangalan kay Emilee ang trono, kaya mas priority niya ang mapatay si Emilee. Pagkabagsak ng eroplano, pinatakbo ko agad si Emilee palayo habang ako naman ay nakipag-agawan ng baril sa kapatid ko. Accidentally siyang nabaril at namatay. Ako naman ay hinimatay sa pagkaubos ng dugo. Kagising ko'y nasa England ako ulit. Sinubukan ko siyang hanapin, pero di ko alam ang lugar na binagsakan namin, kaya...natagalan ako sa paghahanap." He chuckled as he sipped his coffee. I smiled at him. "Kapatid ng crowned prince of Australia, huh? Yes! Wahaha... Natalo ko din ang Westley na yon! Woohoo!"

"You knew him?" I grinned. "Ah. Opo. Kaaway ko po kasi lagi yon pag may international contests. Lagi siyang first. Medyo naging close lang po kami dahil dun. Tsaka naging

fianc ko po yung kakambal niya, though nabawi na yun." He briefly chuckled. "Matulog ka na. May pasok pa kayo bukas." I smiled. "Sige po. Magpapahangin lang po saglit."

"Alagaan mo ang anak at apo ko, ha Michael? You're my son now. After Emilee's coronation, would you like to remarry her? In our country?" I can't help but to smile. "Thank you po!" He patted my head. "I want to witness your wedding. I know you want it to be special." He smiled at me. Waah... Royal wedding!! I'm sure magugustuhan to ni Ems!

-Emilee's POV-

Back to school ulit. Hay. Pero himala, nananahimik sila ngayon. Lalo na ang Barbie na yon. Wahaha... Bagay nga sa kanya. Iwasan. Todo iwas sa kin. I sighed.

"Emilee! Akong date mong grad ball, ah?!" Sheesh... Michael-honeybunch talaga, maingay. Tumatakbo siyang lumapit sa kin, grinning. I giggled. "Para kang bata, lam mo yon?"

"Parang bata. Cute sa paningin mo." Sabay flash ng smile niya. I giggled, pinching him in his cheeks. "Monster!"

"Bad Emilee. I'm not a monster!"

We both laughed. He placed a scarf on my neck and held my hand. "Are you cold?" Umiling ako. Ang lakas nga naman kasi ng ulan. "I'll hug you if I feel cold, okay?" He smiled at me. "Just do so. I'll hug you back."

Pinagtitinginan kami ng mga tao, pero hinayaan ko na. Siya din eh, walang pakialam. Basta masaya kami sa piling ng isa't-isa. Okay na yun.

Grad ball, huh? Ano kayang susuotin ko? Nasa cr ako ngayon, nag-iisip. Nang biglang may nagbuhos ng tubig sa kin. Si Vivian ang tumambad sa kin, may hawak na balde. I let out a hiss. She just smirked at me.

"You deserve that, malandi! Grabeng pagkabulag ang ginawa mo kay Michael ah. To think na nagpabuntis ka para lang di ka na niya iwan." Napahawak ako sa tiyan ko. I stared at her, bewildered. How did she knew? She snickered upon seeing me surprised. I shuddered. Ang lamig! Wag sanang umatake ang sakit ko.

"P-Paano m-mo nalaman?!"

"I heard Michael and Freddie talking about it earlier. Parang...may conflict daw sa family. Para daw makabalik si Michael sa pagiging prince, he needs to nullify your wedding. Ah. And get your bastard child an abortion." W-What?! N-No!!! Lumayo ako sa kanya. "Michael will never do that! He loves me! He will never kill our baby!" Naalert siguro ang guard ko kaya dali-dali siyang pumasok. Madami na palang nakikiusyoso sa labas. "Miss Emilee, are you okay?"

Namumutla akong tumatango. "I-I'm o-okay, V-Van. J-just...g-get me...o-out o-of...hhere..." Michael came in, worried. "What happened?!" Mabilis niya kong binuhat. "Why are you so wet?! Who did this to you?!" Ayoko na ng gulo. "J-Just...g-get m-me...o-out oof...h-here..." He saw Vivian. Masama niya itong tiningnan. "What? I didn't do anything. Natapilok siya. I was just trying to help."

Michael kissed me in the forehead. "Magpahinga ka na...ha? Iuuwi ka na namin ni Van. Shh... Relax, Ems. Everything will be alright. We'll go back to England after our grad.

Then Papa promised us a special wedding. Don't you want that? Mas maganda yon. Nandun na silang lahat. Kaya...tiis ka lang, ah? Malapit na..." I weakly nodded. I barely heard anything as I started to fall asleep.

-Michael's POV-

"Omg... She's pregnant? With Michael? Kaya pala di siya maiwan ni Prince Michael."

"What a slut. Sigurado nagpabuntis lang yan para matali na sa kanya ng tuluyan si Michael."

"Gold-digger. Naman, ang galing niya, ah."

Damn! Sarap pumatay ng tao. Kung di ko lang hawak si Emilee, kanina ko pa pinagtatadyak ang mga to. Isa pa tong Vivian na to.

"Michael, you don't have to do this. I mean, it's just a baby." Just a baby?! Anong just a baby? Damn! Mga walang konsensyang mga nilalang. Nalaman na nga nilang buntis ang asawa ko, ganito pa sila makareact. "Why wouldn't I want this? Ako ang pumilit kay Emilee na magkababy. Tsaka, what's wrong with having a baby? She's my wife." I heard everyone gasp. Naman!! "B-But--- Because of her, you were denounced out of your throne! Pinalayas ka pa ng Papa mo." Chismosang babae. "I'm the one who left. And besides, aanhin ko ang trono? Mas gusto kong makasama ang mag-ina ko. Let's go, Van. Her Papa's waiting."

"See?! Kahit Papa niya nakikibahay sa inyo. Pati yung kapatid niya. Pabigat lang siya sa yo, gold digger! Walang kwenta ang pamilya niya! Mga hampas-lupa---" Natigilan siya

nang sinunggaban siya ni Van at tinutukan ng baril sa ulo. "Say another word to humiliate our Highness and I'll make a bullet go through your brain."

"V-Van... S-Stop..." Aba, nagising si Emilee. "Emilee, rest." I ordered her. She weakly smiled. "P-Papa...w-will n-not l-like...i-it...w-when y-you k-kill h-her, o-okay? L-let's...jjust g-go..." Van followed her order, never letting his killing gaze leave Vivian, making her shudder in fear. "Sorry, Your Highness." She patted his head. "I-I s-said...c-call mme... E-Emilee... V-Van..." His gaze softened. Naman... Selos, o... Nagseselos ako...

"Y-Your...H-Highness? Ikaw? Hahaha... Nakakatawa. Feel mo na talagang maging prinsesa no?" Aba, di na nagsisi ang babaeng to. Grabe namang kasama ang budhi nito. Uber naman. Van hissed under his breath. Emilee ordered me to put her down. Sinuot ko sa kanya ang jacket ko. She looked at her with cold eyes. Damn. Ang hot pa ring tingnan ng asawa ko. Pero nakakatakot siya. "I'm a Princess, can't you see?" Vivian flinched, but managed to keep her composure. Aba, Barbie no. 2 pala to, eh. "In your dreams, you gold-digger."

"Van. Who am I?" Van bowed to her. "You are Princess Emilee Kaye Stanford-Lyonel, the crowned princess of the United Kingdom." He then stood beside her. I hugged her from behind. "Hayaan mo na siya. She doesn't deserve your time. You need to rest." She just hugged my hands. "Michael, what do your people do when someone insults the Royal Family?" Naman... Bagay talaga ng asawa ko ang British accent! "Umm... They are beheaded, actually." I saw her smirk, and Vivian shudder. She laughed evilly. "Wahaha... O di ba, natakot ko siya?" My eyes widened in shock. "I thought you're serious!" She pecked my lips. "Of course not. Mga sadista kayong mga Danish, no? Mamamatay tao. Tsk." Binuhat ko siya. "Strikto lang, ano ba?"

"Mababait naman kaming mga English na nilalang. Sobra kayo. Kami pinuputol lang yung dila. O di ba?"

"Parehas na din yun eh. Matulog ka na. Lamig-lamig, baka atakihin ka ulit ng sakit mo." She hugged me. "Haranahin mo ko ulit, ah? Kagaya nung ginawa natin sa Denmark." I nodded, then kissed her. Binaon niya ang mukha niya sa chest ko.

"Van, let's go." Naunang lumabas sa min si Van. Natameme ang mga ususyerong froglets. Bago kami nakalabas ay nagtanong si Vivian.

"Is she really...a princess?"

I smirked at her. "Just wait... And see." Lumabas na ko non after. Wahaha... Alam na nila na Princess Ems-ems ko. Naman. Mapapagalitan kami nito. Baka maging delikado din ang buhay namin. Naman.

Nakauwi na kami ng bahay. Nadatnan ko ang Lola ni Emilee, Grandma, at Papa ni Emilee na nagkukwentuhan. Nasundo na pala si Lola ni Ems. Magugustuhan niya to. Palihim akong pumasok at umakyat papuntang kwarto namin. Inihiga ko si Emilee sa kama. Pinalitan ko ang damit niya at sinindihan ang heater. Baka kasi umatake ang allergies niya. Kasalanan yun nung Vivian na yun. I sighed. Grad ball na din naman niyan this Sat. At last! Grad na! Pumasa naman kami ni Ems. Lumabas na kanina yung mga results. Valedict ang honey ko. Owaah! Galing-galing talaga niya!

-Emilee's POV-

Waah! Lola's back! At last! Nakayakap ako ngayon ng mahigpit kay Lola. Waah... Miss na miss ko na siya, grabe...

"Congrats, apo. Magkakaapo na pala ako sa tuhod, eh." I giggled. "Thank you, Lola. Ano? Masaya ba ang vacation mo?" She smiled at me. "Oo naman. Pero namiss ka ni Lola." Aww... "Namiss din kita, Lola. Love you!" Michael chuckled beside us. "Hi, Lola! Lam mo ba, ang likot-likot ni Ems!" I pouted. "Hindi ah!" Lola giggled. "Para kayong mga bata. O tara na. Kumain na tayo."

-Michael's POV-

Sabi ko na, eh. Enlightened na honey ko. Ang saya-saya niyang tingnan. Paano'y kumpleto na ang pamilya niya... Pamilya namin. Niyakap ko siya mula sa likod. She giggled. "You already missed me?" I smirked. "Can't I miss to hug my wife?" She smiled, sabay yakap sa mga braso ko. We just stood there in silence, sinusulit ang quiet moments namin.

I broke the silence. "Grad na...the day after tomorrow." She sighed. "Yeah. At hanggang ngayon, iniiwasan pa rin ako." I snickered. Pinalo niya ko. "Aww, sadistang Emilee. Magbihis ka na. May pasok pa tayo. Himala, okay na pakiramdam mo." She grinned. "Oo nga eh! Buti na lang."

Todo-bantay ako ngayon kay Ems. Grabe, ilang na ilang nga ang mga kaklase niya sa kanya. Pati mga teachers. Hay. Wapakels. Hayaan mo sila. Nagpapraktis kami ngayon para sa ball.

"Owws? Ikaw pa?" Si Fred yun. Tinuturuan niya kaming sumayaw. "Oo nga sabi. Di nga ko marunong sumayaw!" Inis na sagot ni Ems sa kanya. Tsk. Ba't sila yung partner? Ba't di kami? I grumpily looked at them as Fred teaches Emilee how to tango while teasing her nonstop.

"Oy." Wala silang naririnig. Grr. "Uy!"

"Wag ka nga, Mikey-boy. Hintay. Di ko naman aagawin asawa mo--- sabagay, blooming ngayon si Ems. Owaah. May fetish pa man din ako sa buntis." Fred smirked at me. Emilee blushed in deep red. Pinaghahampas niya si Fred. Bwisit! Inagaw ko si Emilee sa kanya at hinalikan. Nabigla ang lahat. I heard Fred laugh. "Remember this. She's already mine. Mine only. Back off. Kahit pinsan pa kita." I hissed at him. "Hey. Chills man. I'm just kidding." He sighed. "Serious much. Tsaka binasbasan ko na kayo ni Ems, ah." I saw him looked at the door, surprised. "Oh. Michael. I think...may isa ka pang kaagaw." Napatingin kami pareho sa pinto. Whoah. Seriously?!

Steve Burnham with roses and chocolates. Whoah... Don't tell me---

"Emilee, can you be my girlfriend?!" Blushed na tanong ni Steve. "H-HA?!!" I heard several people gasp in disbelief.

"I like you! I wanna go out with you! Di naman totoo ang mga balita, di ba? Naniniwala ako sa yo! Matagal na kong may gusto sa yo! Please?" Emilee, still shocked by this, remained quiet, unable to think what to do.

"Hey. She's mine." I closed the distance between him and my Ems. "That's insane, bro. Nauna ako sa yo. She will be mine." I looked at Emilee. "You need to answer, Emilee. Why don't you tell him?" Emilee sighed. "Seriously? Steve? Why? Why me? Ang weird. Bakit ka naman magkakagusto sa kin?"

Steve gave her the flowers and chocolates, namumula. "S-Sorry... Umm... Di naman weird, ah. Maganda ka. Matalino. Okay lang naman kahit mahirap ka. Mayaman naman ako. Ayaw mo ba nun? Babayaran ko mga utang niyo. Para...sa yo..." Emilee patted his head then smiled. "Sorry, Steve... You're...too late... Michael... I'm already married to Michael." I smiled at her, holding her hand. "See this?" Tinuro niya ang konting umbok

sa tiyan niya. "Ito ang bunga ng di marunong na paggamit ng condoms ng kumag na to. Tsaka... Sorry, Steve... I love...Michael." I saw Steve look at me with pissed but sad expression. "W-Why him?! T-Totoo yon?! Totoo lahat?! Fuck! Nagmukha akong tanga dito para sa wala?! Fuck!" Pissed siyang lumabas. Binelat ko siya. "Aba, malas mo. Nauna ako sa yo. Burns, man!" Pinalo-palo niya ko. "Ang sama mo, no? Kawawa na nga yung tao, ginaganyan mo pa. Iiee... Weird. Nangingilabot ako. Waah... Ampanget-panget ko lang naman ah!" Panget daw?

"Adik! Anong panget?! Ganda-ganda mo. Ganda-ganda ng Ems-Ems ko." I hugged her from behind. I saw her rolling her eyes. "Let's just waltz, okay? Magaling ka naman sa waltz." I danced her, waltz. She giggled. "Just like how we waltzed in my birthday."

Bulungan ang mga tao sa tabi namin kaya tinakpan ko ang tenga ni Emilee. I smiled at her. She smiled back. Napaisip tuloy ako. Oo nga no. Bukas, 2nd trimester...na niya... YES!! Kaya pala medyo... I eyed her boobs. Waah... Lumaki nga... Compared sa dati. Boobies!! She pinched me. "Aww! What was that for?!" Namumula niya kong tiningnan. "Don't look at me like that. Gross. Manyak. Pervert." Owahaha... Akin naman tong mga to, ah. I hugged her. I giggled. I whispered to her. "These are mine. Mine only." She smirked. "Nope. These are for the baby, not you." Binelat niya ko. I chuckled.

Teachers' meeting. Bakit nga ba nandito kami ni Ems?

"No PDA! Strictly no PDA!" Emilee and I both flinched by the thunderous voice of our hated principal. Sarap lang sakalin. Anong pake nila? Asawa ko naman to.

"Kayo. Lalo na ikaw, Ms. Willows. You are the graduating valedictorian in this class. Do you really want to ruin your image?" Emilee bit her lower lip, remaining silent. I stood up. "Van! Get in here." Van entered the room. "Yes, Your Highness." Emilee looked at me, weary. I smiled at her. "They need to know. I can't have them remove you from being the valedictorian just because of this." I kissed her forehead. The principal angrily

stood up. "Mr. Lyonel! Di mo ba ko narinig kanina?!---" Shut up, pig. *"Jeez. Bwisit na principal. Sarap ipalamon sa pating." Emilee giggled. *"Hey. He's still our principal." The teachers looked at us, mouth gaped. "I'LL CALL YOUR PARENTS, YOU IMBECILE CHILDREN!" Frustrated na sabi sabay kuha ng phone niya ang Principal. Emilee sighed. "Is it possible for him to call Papa?" Nagkibit-balikat na lang ako. "I don't know. Maybe?"

"Hello? Who's this?" Wow naman. Loudspeaker talaga? "Hello sir. Ito po ang principal ng school na pinapasukan ho ng anak niyo. Emilee has done a terrible thing---"

"What?! What happened to my daughter?! Isn't Michael there with her?!"

"M-Michael? Oh. Mr. Lyonel?! Yes! He's the cause of this! You see, Mr. Lyonel and your daughter are caught making out in the school grounds!" Namula kaming dalawa ni Emilee. "HEY! WE'RE NOT MAKING OUT!!"

"Oh. Is that it? Can you please hand them over the phone?" Nagtatakang iniabot ni Principal ang phone sa min. "Papa! We're just dancing! They have green minds."

"Oo nga po. Tsaka bukas pa lang 2nd trimester ni Ems, Pa. If you know what I mean." Pinagpapalo ako ni Emilee, flustered. "Aww! Totoo naman! Nagpromise ka!"

"Che!"

Her Papa chuckled. "Hey. Abstinence naman, o. Alam kong gustong-gusto niyo ang isa't isa. Pero please... Keep a low profile, kay? Hay... Hormonal imbalance talaga ng mga teenagers ngayon." Emilee and I giggled. "Kay, Pa! Bye-bye!" Pinatay na namin ang phone. "We're married. We are not making out. We're dancing. Are you blind or

something? Can't you see my wife is pregnant?" Natahimik sila. Nilapag ko ang phone. Van approached us, firing at someone. Shit! Mabilis kong pinaupo si Ems at tinakpan ang tenga niya. Shit... Assassin? Nagkagulo ang buong room. Nakabulagta ang isang Principal, writhing in pain. May hawak siyang baril sa dumudugo niyang kamay. Shit.

Van hurriedly led us out. At home, nanginginig na pinahiga ko si Ems. Pati siya nanginginig. Ngayon lang ako nakarinig ng putok ng baril. Uh. Si Ems... Ang bangungot ni Ems. Niyakap ko siya ng mahigpit. Niyakap din niya ko. "Michael... I'm scared... They found us..." I let her head rest on my chest, humming my lullaby. Naalala ko tuloy ang accident ni Mama. Ayoko nang may mawala sa kin. Lalo na si Ems. No... I will not let them.

Napalingat ako nang makita kong madilim na. Hinaplos ko ang tiyan ni Emilee. Lumaki ng konti ang baby ko... Waah... Inilapat ko ang tenga ko sa tiyan ni Ems. Napalingat siya. Hinaplos niya ang buhok ko. I can't help to smile. "E-excited... P-Papa?"

"Yup." I kissed her. "Let's get back to England. Wala na kong pakialam kahit di tayo maggrad---" She held my face. "N-No... C-Can't we just...go to the... Grad? I'm the Valedictorian. Sayang naman yon. Tsaka... Sandali na lang naman eh. Please? Pagkakuha ng diploma natin, agad na tayong umalis, okay ba yun?" I sighed. Emilee talaga. I kissed her hands which held my face. "If that's what you want, my princess."

-Emilee's POV-

Ayon sa investigation ni Van, isang Brit spy si Mr. Principal. Isa daw siya sa mga tauhan dati ni Uncle---uh... Na pinadala dito para i-assassinate ako. Patay na...si Uncle. Tapat lang daw talagang tauhan si Mr. Principal. Nag-iisa din, kaya for now, safe pa kami ni Michael.

Uncle. Ang akala ko, mabait siyang tao. Nilalaro pa nga niya ko dati. Kamukha ko kasi yung namatay kong pinsan na si Katy, anak ni Uncle. Accidentally siyang napatay ng isa sa mga tauhan niya. Kaya naging spoiled ako sa kanya. I never thought...na gagawin niya yun. Na...susubukan niya talaga akong patayin dahil lang sa trono. Kapangyarihan nga naman.

I sighed. Michael is still asleep by my side. Napaaga ang gising ko. Di na rin ako makatulog. Dahan-dahan akong tumayo at naligo. Bago ako lumabas ay nagsulat ako ng note para kay Michael at kiniss ang noo niya.--- ay shet! Walang-hiyang Michael na to. Papaanakin ata ako ng wala sa oras. "Adik mo! Wag mo kong gulatin!" Niyakap niya ko pahiga. "Where are you going, my Ems-ems?" I sighed. "Michael... I need to talk to him. I need...answers." He looked at me seriously. "I'm coming with you. Bakit di mo ko ginising?" I shrugged. "Gising ka na nga, oh. Dalian mo. Kakainip dito." I kissed him. "Wait for me. Maliligo lang ako." He grinned, pinching my cheek. "Aww..." I pouted. He kissed me then hurriedly went to the shower.

Hospital. Oo nga pala. Anak pala ni Mr. Principal si Barbie-slut. Oh my. Kalahi ko ang lintang yon. Naman. Hay.

Kapasok namin ng room, tumambad sa min si Barbie na parang papatay na ang tingin sa min. Nakaupo naman si Mr. Principal na gulat na gulat sa biglang appearance namin. "Uumm... M-Mr. P-principal---"

"Y-You're...H-Highness..." He looked down. "I-I'm s-so sorry! I shouldn't have done that!" I sighed. "It's okay. Umm... A-About Uncle---"

"Papa?! Why are you calling her 'your highness'?! Si gold-digger lang naman yan, ah! Hoy, freak. Anong ginagawa mo dito? Nagpapalinis ng pangalan---"

"Shut up, Barbie!" Gulat na tiningnan ni Barbie ang Papa niya. Naramdaman kong niyakap ako ni Michael. "Hayaan mo na. Sanay na ko." I sighed. Mr. Principal looked at me with worried eyes. "S-Sorry, Your Highness." I smiled. "It's okay. Please. Answer me. Why? Why does Uncle...wanted to kill me and Papa?"

Pinaupo ako ni Michael sa bench. Inis kaming tiningnan ni Barbie. His father looked at us with regret and sadness. "Your mother... Is not really the queen of England. You are a daughter of sin your father has committed." I froze in place, looking at him with disbelief. "W-what?"

Mr. Principal just looked straight at me. "My master's wife. Your father, the King, my master, and his wife are childhood friends. Your father was engaged to the Queen for the throne, while your real mother and my master was engaged to each other. Unfortunately..."

Nabigla kami nang pumasok si Papa. Why? "P-Papa... I-is that...true?" I looked at him, afraid of what he will say. He looked at me sadly, nodding. I felt my life break in pieces. Anak ako...ng kasalanan? Hindi... Niyakap ako ni Papa. "I love her. I love your mother. Kahit hindi pwede. Nagtanan kami. Unexpectedly, nahuli kami. Ipinakasal ako nang sapilitan...kay Maya. Sakto, nagbunga ang pagtatanan namin. Ibinigay ka niya sa kin. Bago siya mamatay. Bago siya bawian ng buhay. Pasensya na...anak... Kung nagsinungaling si Papa sa yo." He kissed my forehead. Niyakap ko siya nang mahigpit, nanginginig. "S-Si Katy, Papa? K-kapatid ko ba...siya?" Umiling siya. "Anak siya ng Uncle mo kay Maya. Anak, naging malupit ang tadhana naming apat. Ang Uncle mo. Silang dalawa ni Maya ang nag-elope." He chuckled, trying to lighten the mood. "Katy was the fruit of that."

Mr. Principal looked at Papa, frightened. "Y-Your...m-majesty..." Papa looked at him nang masama. "Why? Why did you try to kill my daughter? I already killed your Master. Why?"

"It's my duty! It was the last wish given to me by His Highness. Uh... He's just...frustrated... Maya bore you a son... His daughter was dead. He wanted Maya back. You killed her wife! I want...to... Repay his kindness..."

"From now on, you are banished from England. I don't want you near my daughter, near my family. Ah. And one more. My brother is the one who killed Katy. He has...a split personality syndrome. I hope you'd understand why am I saying this to you. Let's go Emilee. Sorry..." Papa... Uh...

Hindi ko muna kinausap si Papa after. Anak sa labas...huh? Niyakap ko si Michael. "Michael..." I groaned. "Honey, it's going to be okay." Niyakap niya ko pabalik. He tickled me. I laughed. "Michael! Stop it! Nakikiliti ako!" He chuckled beside me. "Are you going to tell Lance about this?" Nabigla ako sa tanong niya. Oo nga. Lancy...

"Lancy...---"

"This is your real mom, Lancy. Kayo ni Emilee." Papa was...with him. He was hugging Lancy. How...come....? "She... She was pregnant to you... Bago siya binawi ng Uncle mo sa kin. Dahil nahuli na daw sila. Emilee... Emilee was given to me before that. Then, after several months, to my despair, they told me that... She died. She died, giving birth to you. I know my brother. He will not like you. That's why... I went for you. I got you, but he went insane, firing his gun all over the place. That was the time... Katy died. Natakas kita... Sorry, Lancy... Maya is not your real Mom... It's your Aunt Lianne... I'm so sorry... Sorry... I couldn't protect her..." I can hear him crying. "I don't want to tell Emi about this. I don't want her to hate me. Kayo na lang...ang tanging alaalang iniwan niya sa kin. Kayo lang... Ayokong mawala din kayo sa kin..." Lancy hugged him. "I know... Papa... I knew all about this. I accidentally read your...diary... You have her picture there. I looked like her. Papa... I know who Mama is. Dinalaw niya kami ni Ate Ems sa panaginip namin. Papa, don't cry. Lancy will never hate you. Emi too. We love you... We really do."

Di mapigilan ang pagtulo ng mga luha ko, tumakbo ako at niyakap ko sila pareho. Papa looked at me, surprised. He looked horrible. Parang kauwi namin ay hindi na siya tumigil sa pag-iyak. "Papa... Papa... Papa don't be like this. Papa. Papa..." He both hugged us. "I miss her! I want to see her! I miss...Lianne..."

-Michael's POV-

Uh. Emilee and Lancy? Both of them? Emilee ko. She is still crying. I want to hug her, but I don't want to ruin this moment for them. I quietly watched them as time flew.

Iba...ang mama nila sa asawa ng Papa niya? Magiging okay lang kaya si Ems? Ems...

Hinayaan ko na si Ems na matulog sa tabi ng Papa niya at ni Lancy. Nakahiga ako ngayon sa kama, nag-iisip. Waah... Paano kaya ako magrereact?!! Hay... Hayaan mo na nga...

-Em's POV-

Nagset si Papa ng dvd. Pinanood namin. Siya tsaka si Mama nung maliit pa ko. Ang saya ni Papa... Tiningnan ko siya. Niyakap niya ko mula sa likod. "That's your mom. Ang ganda niya, no? Ang cute-cute mo non. Baby ko." Mama... Ang ganda ni Mama... Mama... "Si Mama yan? Mama..." Niyakap ko ang mga braso ni Papa. He was giggling. Papa...

"Look! Lianne looks funny there... So cute." I smiled. Papa really misses her. "Papa... What about Maya? Did you love her?" He just simply shook his head. "Ang Mama mo lang ang tanging babaeng minahal ko. Si Maya... Alam ni Maya ang lahat. Si Kevin lang naman ang mahal ni Maya. Matalik lang kaming magkaibigan... No more, no less." Kaya

pala ang cold niya sa min. Particularly, sa kin. "Papa, can I keep this?" I hugged my mom's picture. He smiled at me. He went to get something from his drawer. He showed it to me. A locket. He put the picture of us three on there. And Mama's pic. He then put it on my neck. He kissed my forehead. "I love you, Emilee ko." Hinaplos niya ang tiyan ko. "Your husband might be worried about you. Matulog ka na." He patted my head. I hugged him. "I love you, Papa. Don't forget that. Don't cry like that again, okay? I love you. Lancy and I love you so much. Papa must smile for us. Papa..." He grinned. "Papa loves you, too. Dali na. Bad sa buntis ang puyat. I love you, baby ko."

I strided palabas. Before I finally closed the door, I heard him murmur. "Lianne... Our baby girl has grown so much. I wish you saw this happen. Even Lancy has became a fine lad himself. Ang bilis ng panahon...no? Don't worry... I will keep my promise. I love you..."

Pagkapasok ko sa kwarto namin ni Michael, nakita ko siyang malamin na nag-iisip. Di niya ko napansin. I kissed him, stopping him from thinking. He hugged me, grinning. "Mrs. Lyonel. 2nd trimester." Oh. Kaya pala masaya si kumag.

"Bukas." He pouted. "Now na. Sige na, Ems. Okay lang naman, di ba baby ko?" Hinaplos niya ang tiyan ko. I squealed. "Kaw talaga. Bukas na lang, ah. Love you, Michael..." He sighed. Hiniga niya ko sa tabi niya at niyakap. He buried his face on my hair as I hugged him closer. "Okay. Good night, Mrs. Lyonel." I smiled, kissing him. "Good night, Mr. Lyonel."

Several months passed since our graduation. Nasa England na kami ngayon. We had our royal wedding here the week after our graduation. Di ko na pinansin ang mga kaklase ko't teacher nung grad. Suit themselves. Aalis na rin naman ako.

Nagising ako nang maramdaman kong may gumagalaw sa tiyan ko. Hinaplos ko ito. Ang bilog-bilog ko. I sighed. "Wag kang malikot. Likot-likot mo. Gymnastics, baby ko?" Ah.

Yeah, nagpa-ultrasound na ko. Baby boy siya! Ang saya-saya nga ni Papa Michael, eh. Si Lawrenz ko. Naramdaman kong nagising si Michael sa tabi ko. He hugged me. "Mornin. Nagji-gymnastics ba siya ulit?" I nodded, giggling. "Good morning, honey!" He chuckled. "Are you hungry? I'll cook for you." Tumayo siya. Waah... Abs! Abs ni Papa Michael--- Oh my...

"EMILEE!!!!"

-Michael's POV-

SHIT!! Manganganak na siya! Nataranta naman daw ako. Dali-dali akong nagbihis, sabay hanap ng susi ng kotse ko, sabay buhat kay Emilee. "Emilee... Breathe... Breathe..." She held me tight. "I-I'm...s-scared..."

"Shh... We'll make it... Breathe... Relax." Tinakbo ko siya pati mga gamit niya papuntang kotse.

Delivery room. Mahigpit akong hawak ni Emilee habang iniire palabas si Lawrenz namin. "Ems! Relax!"

"BWISIT KANG MICHAEL KA! SA TINGIN MO BA GANUN KADALI YON?! KAW KAYANG MANGANAK DITO--- AAHHH!!" Her breaths becomes ragged with tiredness in it. I tighten the hold of my hand to hers. I kissed her. "I know. I'm with you. You can do it. Konti na lang, Emilee."

"Michael--- AAHHH!!!" That was the last time I heard her voice. It was followed by a tiny cry. A tiny voice that filled my heart with joy. Joy and contentment. Up to the brim.

"Congratulations. It's a boy."

-Emilee's POV-

A tiny cry was the last thing that registered my mind before it became blank. M-My LLawrenz...

As my consciousness creeps into me slowly, I heard cooes nearby. I slowly opened my eyes to see the room where I was kept. I saw Michael, his back on me, cooing to Lawrenz who is wriggling in his arms. He really adores him. My cute Michael-honey...

"You look like me. But you got Mommy's eyes. I love your Mommy's eyes. Mommy's sleeping so don't cry, kay? Cute-cute Renzy." I weakly giggled. Michael looked at me, surprised but amused. "Sorry. Nagising ba kita?" I shook my head. My voice is hoarse when I started to talk. "M-Michael..." I cupped my throat. I coughed. Michael worriedly looked at me. Mabilis siyang lumapit sa kin. Inihiga niya si Lawrenz sa tabi ko at kumuha ng tubig. Pinainom niya ko. I pecked his lips. I miss my Michael! He looked at me, surprised again. He grinned. "I miss you, too... Ems-ems ko..." He put his nose to mine. I smiled. "M-Miss...y-you..." I hugged him. He hugged me back. Natigilan lang kami nang umiyak si Lawrenz.

"I think he's hungry." Tiningnan ako ni Michael na parang manghuhubo na. Grabe tong lalaking to. Binuhat ko si Lawrenz. Pinadede. "A-Aww..." Michael looked amazed. Wow. Kakaamaze pala to, ah? "W-Wag...k-ka...n-ngang...t-tumingin n-nang g-ganyan... Ggrabe... Mukha kang manggagahasa, eh. --- Oh. My voice is back." I cleared my throat. Medyo masakit pa, pero okay na ang lalamunan ko. Michael chuckled. "Ikaw ba namang fasting for sex nang 3 months?" I giggled. "You'd have to wait until the pain subsides. It still hurts, you know?" He laughed. I pouted. He kissed me. "Of course, I'll wait for you.

Kakatempt lang boobies mo. Pero andyan naman si Lawrenz para pigilan ako." He showed me his naughty smirk. Michael hunnee talaga... Hinila ko siya palapit. I let his forehead rest in mine. "Thank you... For everything." I pecked his lips. "I love you so much... My Michael-honeybunch." He giggled. Namumula siya. Cute ng Michael ko. He kissed me. "You are my life, Mrs. Lyonel. And I promised to love you infinitely. Never forget that." I giggled, then hinila ko siya para umupo sa tabi namin ni Lawrenz. "Bunga ng kawalan mo ng ideya kung pano gumamit ng condoms. Cute na bunga." He laughed. His finger trailed Lawrenz's cheeks.

-Michael's POV-

Emilee's smile is so radiant as she held Lawrenz in her arms, nursing him. We saw him cutely burp then sleep. Ems is so pale. Hinaplos ko ang namumutla niyang mukha. She looked at me with a grin on her face, na parang proud niyang pinapakita ang ginawa niya. I chuckled. "You're so pale. Magpahinga ka na."

"I don't want. I want Lawrenz. My kicker..." She kissed his forehead. I sighed. "Matigas ulo." I cuddled her. She kissed me. "Michael-honey..."

"Hmm?"

"Our baby! Galing ni Emi, no?"

I grinned. Proud Mommy? "I know. We made him, Ems." She flushed in pure red. I giggled. "Cute mo. Magpahinga ka na talaga." Kinuha ko sa kanya si Renzy. He is still sleeping. Sleepy Renzy. Emilee yawned. I kissed her forehead. "I love you. Sleep well... My Princess."

Epilogue

-Emilee's POV-

Renzy was crying. Napano na naman kaya siya? Ang sakit pa man din ng pakiramdam ko. Nakahiga ako ngayon sa kama namin ni Michael. Bundat ulit ako. Buntis ulit. Kay Mikhail naman ngayon. Michael came in with crying Renzy on his arms. Hay. 3 years old na ang baby ko. "Why are you crying?"

Renzy still cried. "Pop. Pop. Daddy. Dwap!" Michael sighed. "Renzy. Tahan na, ha? Ibibili ka na lang ulit ni Daddy. Tahan na, baby ko. Ems, are you okay?" Inupo niya si Renzy sa tabi ko. Humiga si Renzy at niyakap ako. "Mommy. Pop. Pop. Buy! Pop! Wenzy buy pop!" Hinele ko siya. I kissed his forehead. "Shh... Renzy will sleep na. Sleep na, baby ko. Mommy will buy you another popsicle when you wake up." He clung to me. Pinunasan ko ang mga luha niya. Then after a few minutes, his breaths became even, meaning he's already asleep. Michael kissed me. "Nahulog ang popsicle niya nung naglalaro siya." Humiga siya sa tabi ko. He hugged me. "Do you feel okay?" Hinaplos niya ang tiyan ko. "Just a bit nauseous. Mas matindi si Mikhail, eh. And I miss you." He chuckled. "Sorry. Busy Michael-honey mo. Simula nung mamatay ang lalaking yon, ang laking gulo ang nangyari sa Denmark. Both of us are crowned. I don't know where to go. Buti na lang at nakaisip ako ng plano. I asked your Papa to make Lancy the crowned prince. Is that okay to you?" I nodded, feeling a bit sleepy. Kaya pala nasa Denmark kami ngayon. "I want to rule... Denmark with you..." Hinaplos niya ang mukha ko. Hay. Kahit kailan, di talaga kakasawa ang touches ni Daddy Michael! I hugged his arm closer to me. "Renzy's a bit crybaby this past few weeks." Oo nga eh... "Malapit na kasing lumabas si Khail. Baka nagseselos lang." I saw him nod. He smiled behind my ear. I giggled. "Sleep, baby Michael. You're tired. I love you."

"Yes Mommy Ems. I love you, too." We both giggled as we were slowly drifted to sleep. Forever? Yes, forever. He promised me infinity. I'll give him the infinity he wants. -'o'-

The End