Os nomes ou substantivos poden ser: Comns: designan seres ou obxectos da mesma clase: len.

se: len. Propios: designan un ser ou lugar para distinguilos dos demais da sa especie: Lois, Paulo, Afonso, frica. Concretos: designan algo que podemos percibir polos sentidos: libro, baobab. Abstractos: designan ideas que non podemos percibir a travs dos sentidos: medo, esforzo. Contables: designan algo que pode ser contado: mono, porta. Non contables: designan algo que non pode ser contado numericamente: ouro, auga. Individuais: designan en singular un s obxecto: casa, rbore. Colectivos: designan en singular un conxunto de obxectos: vecianza, arboredo.

Formacin do feminino Os substantivos que no masculino rematan en -o e en -e cambian esa vogal por -a: o mono - a mona, o mestre - a mestra. Os que rematan en vogal tnica engaden -a: av - avoa. A maior parte dos rematados en consoante engaden -a: rapaz - rapaza, profesor profesor. Algns substantivos teen forma distinta para o masculino e o feminino: cabalo egua, home - muller. Formacin do plural Os substantivos que rematan en vogal ou en -n engaden -s: restaurante restaurantes, man mans. Os rematados en l engaden es: pel peles, canbal canbales; pero se son palabras agudas, perden o l e engaden is: animal animais. Os que rematan en consoante distinta de n ou l engaden es: pintor pintores, voz voces, comps compases. Palabras agudas. Son aquelas nas que o acento recae na ltima slaba. Levan acento grfico se rematan en vogal, -n, -s, ou ns: as, len, ingls, camins Non levan til se acaban en ditongo decrecente, seguido ou non de s: soprarei, ademais Palabras graves. Son aquelas que levan o acento na penltima slaba. Levan acento grfico se rematan en consoante distinta de n ou s: mbil, lbum Palabras esdrxulas. Son aquelas nas que o acento recae na antepenltima slaba. Levan sempre acento grfico: dirxense, pblico, mxico As palabras sinnimas teen un significado igual ou moi semellante. As palabras antnimas teen significados contrarios.

Os determinantes son unha clase de palabras que van diante do nome para precisar ou limitar o seu significado, e concertan con el en xnero e nmero. Hai varias clases de determinantes: artigos, demostrativos, posesivos, numerais, indefinidos, interrogativos e exclamativos. Os artigos, os demostrativos e algns indefinidos forman contraccins ao se xuntaren con certas preposicins. Adverbios rematados en mente. Son palabras graves que acaban en vogal, e non levan acento grfico: rpido, pero rapidamente. Verbo + pronome. Funcionan como se fosen unha soa palabra e seguen as normas xerais de acentuacin. Por iso, escribimos: encantan, pero encntanlle; gustan, pero gstanlle. Palabras compostas. Tamn funcionan como se fosen una soa palabra, e igual que no caso anterior, seguen as normas xerais de acentuacin (sen ter en conta a acentuacin das palabras simples que a forman). As, videoxogo (vdeo + xogo) non levan til porque grave e remata en vogal. Palabras compostas con guin. Considranse das palabras distintas, polo que cada una delas ten a sa propia acentuacin: terico-prctico, infantil-xuvenil. Una palabra polismica aquela que ten significados diferentes, anda que relacionados. Arco unha palabra polismica. As palabras homnimas son das ou mis palabras que teen a mesma forma, pero significado e orixe diferente: cola (fila) e cola (substancia adhesiva). A combinacin de das vogais na mesma slaba un ditongo. Os ditongos poden ser: Crecentes (vogal aberta + vogal pechada): violeta, ciencia. Decrecentes (aberta + pechada): beira, ouro. Homoxneos (pechada + pechada): viviu, azuis.

As palabras nas que se xuntan tres vogais na mesma slaba levan tritongo. Para que exista tritongo, ten que darse a seguinte combinacin de vogais: pechada (i, u) + aberta (a, e, o) + pechada (i, u). Pouco abundantes en galego, os tritongos danse con mis frecuencia nalgunhas formas verbais: afiei, confiou As palabras con ditongos seguen as regras xerais de acentuacin e, no caso de levalo, o acento grfico recae sempre na vogal aberta: sensacin, tringulo, uscaro As palabras agudas rematadas en ditongo decrecente (seguidas ou non de s) non levan acento grfico: animais, pasteis, falou As vogais que nalgunhas palabras van seguidas pero pronncianse en slabas distintas son hiatos. Os hiatos poden estar formados por: Vogal aberta + vogal aberta: ce-o, cande-a.

Vogal aberta + pechada con acento: fa-s-cas, L-a. Das vogais pechadas, a segunda con acento: ru--do.

As palabras cun hiato formado por das vogais abertas seguen as regras xerais de acentuacin: pe-n, a--re-o. As palabras cun hiato formado por unha vogal aberta e outra pechada levan o acento sobre a vogal pechada, anda que vaia en contra das regras de acentuacin: La, fascas, cadas. O acento ou til diacrtico serve para distinguir das palabras diferentes coa mesma forma na escrita (, do verbo ser; e, conxuncin). (a + a; ala) (presente de ser) d (3 singular presente do verbo dar) d (nota musical; pena) pr (do verbo poer) vn (3 singular presente do verbo vir) vs (2 singular presente do verbo vir) n (lazo) ns (nosoutros) vs (vosoutros) mis (adverbio de cantidade) p (parte do corpo) t (infusin) so (peza do esqueleto) prsa (apuro) cmpre ( necesario) fra (adverbio de lugar) pla (rama) bsta (arma) bla (esfera) a (artigo; pronome; preposicin) e (conxuncin) da (de + a) do (de + o) por (preposicin) ven (3 plural presente de verbo ver) ves (2 singular presente de verbo ver) no (en + o) nos (en + os; pronome tono) vos (pronome tono) mais (pero) pe (letra) te (pronome; letra) oso (animal) presa (prendida; morea de cousas) compre (comprar) fora (verbo ser ou verbo ir) pola (por + a; galia) besta (femia do cabalo) bola (peza de pan)