O njima su pisali Doson i Olivije. Doson je oznacio ajane kao lica koja su u upravnim poslovima pomagala namjesniku provincije.

Bili su birani iz reda uglednih stanovnika jednog kraja, a potvrdjivala ih je Porta. On ih izjednacava s opstinskim sluzbenicima, a osnovne funkcije su im obavljanje nekih komunalnih sluzbi i pomaganje upravniku provincije u upravnim poslovima i pomaganje vojnim komadantima u ostvarivanju naredjenja vise vlasti.

Po Oliviju ajani su bili duzni da bdiju nad bezbjednoscu i mirom stanovnika, nad poretkom i odbranom grada, da suprotstavlja neprevednim mjerama pasa i pritisku vojske i da sudjeluju u pravednoj raspodjeli poreza. Feliks Bozur kaze da su ajani trebali da vrse nadzor nad vlastima, ali su bili i sami ugnjetaci i saradnici ugnjetaca. U starim arapskim i perzijskim historijskim i knjizevnim spisima je naziv ajan sluzio za oznaku onih gradjana koji su po svom bogatstvu i ugledu stajali iznad ostale mase gradskog stanovnistva. Upotrebljavan je za oznaku lica koja su stajala na celu grada, kasabe, ili na oznaku najvisih predstavnika vladajuce klase. Katkad je upotrebljavan i za oznaku vojnih komadanata. U sluzbenim osmanskim dokumentima izrazom ajani oznacavaju ne samo najistaknutiji predstavnici spahijske i drugih vojnih organizacija, vec i najvisi predstavnici, duhovne elite (ulema), kao i najbogatiji gradjani. Vilajetski ajani su po Basagicu starjesine mocnih begovskih porodica. U kadijskim spisima naslov ajan je upotrebljavan za oznaku krupnih feudalaca.