Professional Documents
Culture Documents
Maklee Khaan Malaka Tain (Sindhi)
Maklee Khaan Malaka Tain (Sindhi)
Maklee Khaan Malaka Tain (Sindhi)
اﻟطﺎف ﺷﻳﺦ
روﺷﻧﻲ ﭘﺑﻠﻳڪﻳﺷن
ڪﻧڊﻳﺎرو
1998ع
2 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻓﮫﺮﺳت
اﻧﺗﺳﺎب ﻣﺮﺣوم آﺻف ﻏﻳور ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ .1
ﻣﮫﺎڳ -ﻣﮫﺗﺎب ﻣﺣﺑوب .2
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﭴﺎڻ .3
ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ۾ .4
ﮔﮫﺮ ﮐﺎن ھواﺋﻲ اڏي ۽ ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ﺗﺎﺋﻳن .5
ڪوﻟﻣﺑو ﮐﺎن ڪواﻻﻟﻣﭘور .6
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۽ ﭔﻳن ﻣﻠڪن ۾ ﻓﺮق .7
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟو ﻣﻠڪ .8
ﻣﮐﻲء ﺟﻲ ﮀﺎپ وارﻳون ﺑﺷﺮٽون َ ﮔدرن ،ﮀﺎﻧﮫﻳن ۽ ﺳورج .9
ِھﺗﺎن ُھﺗﺎن ﺟون ﺧﺑﺮون .10
ﮔﮫٽﻲء ۾ ڏھﻪ زﺑﺎﻧون ﮘﺎﻟﮫﺎﺋڻ وارا
َ ھڪ ﺋﻲ .11
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۽ ﻣﻧدر ۽ ِٽڪﺎﭨﺎ .12
’ﻣﻼڪﺎ دي ﻣڊوي-ھﺎﺋوس‘’ ،ﻣﻼڪﺎ ۾ اﺳﻼم ﺟﻲ آﻣد‘ .13
ﮀوڪﺮيء ﺟﻲ ﻋﺷق ﺟو ﻧﺗﻳﺟو“
َ ”ﮔوار ﺑﻧﮔﺎﻟﻲ ﻣﻼڪﺎ ﻣﻧﺟﮫﻪ“، .14
ﻣﻼڪﺎ ۽ ﺣﻳدرآﺑﺎد ﺟو ﻗﻠﻌو .15
ﭘورﭼو ﮘﺎﻟﮫﻳن ﺑﻌد ڊچ-ﻣﻼڪﺎ ۽ ﭠٽﻲ ﺷﮫﺮ ۾ ھڪﺟﮫڙاﺋﻲ .16
”ﻣﻼﻳﺎ ۾ ھﻧدﺳﺗﺎن واري اﻳﺳٽ اﻧڊﻳﺎ ڪﻣﭘﻧﻲ“ .17
ﻣﻼﻳﺎ ﺟﻲ ﺳڌرڻ ۾ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﺟو ﺣﺻو .18
”ﻣﻼﻳﺎ ﺗﻲ ﺟﭘﺎن ﺟو ﻗﺑﺿو“” -ﻣﻼﻳﺎ ۽ ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟو ﮔڏﺟڻ ۽ ڌار ﭤﻳڻ“ .19
”ﺑﻔﺮ اﺳٽﻳٽ ﻳﺎ ڊﻓﺮ اﺳٽﻳٽ“ .20
ڊراﺋﻳوﻧگ ﻻﺋﺳﻧس ﺣﺎﺻل ڪﺮڻ .21
روﺋڻ وارو وڻ .22
ﭘﺗﺮ ﮔﮫﺳﻳڙو ۽ ﭘﻳﺗﻲ ﺳﻳﺟوڪ .23
”ڪﺮدار Verifiedﻧﺎھﻲ“ .24
”ﻣﻼڪﺎ ۽ رﻧﮔون ۾ ﭘﭠﺎڻ“ .25
ﻣﺎء…“
”ﻣون ﺳﻲ ڏﭠﺎ ُ .26
”ﻣﺎﻟﻳﺰا-ڪﮫڙي ﻋﺮب ﻟﮐﻳو آھﻲ“ .27
اھڙي ﺑﻪ ﮀﺎ ﺟﻠدي“ .28
” -Bumiputraﺑوﻣﻳﭘﺗﺮا“ .29
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﻣوﺳم-ﻧﺎﻧگ ﺑﻼﺋون-ﺣﺳﺎب ۾ ڪﭼﻲ آھﻳﺎن. .30
4 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
اﻧﺗﺳﺎب
ﻣﺮﺣوم آﺻف ﻏﻳور ﻧﺎﻟﻲ
ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﻣﺮﭼﻧٽ ﻧﻳوي ﺟﻲ ﻣﺷﮫور ﺷﺧﺻﻳت ۽ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺳڀ ﮐﺎن وڏي ﭘﺋﺳﻳﻧﺟﺮ ﺟﮫﺎز
ﭜﺎء ،دوﺳت ۽ ڪﻼس ﻣﻳٽ ﺳﻔﻳﻧﺋﻪ ﺣﺟﺎج ﺟو ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ﻣﺣﻣد آﺻف ﻏﻳور ﻣﻧﮫﻧﺟو ﭜﺎﺋﺮن ﺟﮫڙو ُ
ھو .ھو ٽﻲ ﺳﺎل ﮐن اڳ ﭘﻧﺟﺎھﻪ ﺳﺎﻟن ﺟﻲ ﭴﻣﺎر ۾ 5ﺟون 1994ع ﺗﻲ دل ﺟﻲ آﭘﺮﻳﺷن (Open
) Heart Surgeryدوران ﮔذاري وﻳو.
آﺻف ﻏﻳور ﺳﺎن ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﭘﮫﺮﻳن ﻣﻼﻗﺎت اﭘﺮﻳل 1963ع ۾ ﭼٽﮔﺎﻧگ -ﺑﻧﮔﻼدﻳش )ﺗن ڏﻳﻧﮫن ۾
ﻣﺷﺮﻗﻲ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن( ۾ ﭤﻲ .ھو ﺑﻪ ﻣون واﻧﮔﺮ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﻣﺋﺮﻳن اڪﻳڊﻣﻲ Joinڪﺮڻ آﻳو ھو.
اﻧﺟﻧﻳﺋﺮﻧگ ﺑﺮاﻧﭻ ۾ ھﺟڻ ڪﺮي اﺳﻳن ھڪ ﺋﻲ ڪﻼس ۾ ھﺋﺎﺳﻳن .اﺳﻳن ﺟﮫﺎز ﺟﺎ اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ﻳﻌﻧﻲ ﻣﺋﺮﻳن
ﻻء آﻳﺎ ھﺋﺎﺳﻳن .ﭘﮫﺮﻳن ڏﻳﻧﮫن ﺋﻲ ﺷﺎم ﺟو ڊﻧﺮ ﺑﻌد ھو ﻣون ﺳﺎن اﭼﻲ ﻻء ھﺗﻲ ﺗﻌﻠﻳم وﭠڻ ِ
اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ﭤﻳڻ ِ
ﻣﻠﻳو ھو .آﺋون ﺑﻪ اڪﻳﻠو ھوس ڪو ﺑﻪ ﻣﻧﮫﻧﺟو اڳ ﺟو ﺳﭸﺎﭨو ﻧﻪ ھو.ان ڪﺮي ﻣوﻧﮐﻲ ﺳﺎﭨس ﻣﻠﻲ
ﺧوﺷﻲ ﭤﻲ.
”آﺋون ﺗوھﺎﻧﮐﻲ ﭘﮫﺮﻳن ﮐﺎن ﺳﭸﺎﭨﺎن “،آﺻف ﭔڌاﻳو .ﻣوﻧﮐﻲ ڏاڍو ﺗﻌﺟب ﻟﮘو.
”ڪﻳﺋن؟“ ﻣون ﭘﮀﻳوﻣﺎﻧس.
ﭘﭱﻲء ﺟﺎ ﭔﻪ ﭘٽ ﺗوھﺎن ﺳﺎن ﮔڏ ڪﺋڊٽ ڪﺎﻟﻳﺞ ﭘﻳٽﺎرو ۾ ھﺋﺎ .اﻧﮫن ﭔڌاﻳو ھوم .ھڪ ﺟو َ ”ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ
ﻧﺎﻟو ﺧﺎﻟد دراﻧﻲ آھﻲ ۽ ﭔﺋﻲ ﺟو ﺧﻳﺎم دراﻧﻲ“.
ﺧﺎﻟد ۽ ﺧﻳﺎم )ﺟن ﺟو واﻟد ﺻﺎﺣب ﻣﺮﺣوم ﻟﻳﺎﻗت دراﻧﻲ ﺟﻳڪو ﺑﻌد ۾ ٽﻲ وي ﺟﻲ ﻣﺰاﺣﻳﻪ ڊراﻣن
ﺟو ﻣﺷﮫور اداڪﺎر ﭤﻳو( ،ﻣوﻧﮐﺎن ھڪ ﺳﺎل ﺟوﻧﻳﺋﺮ ھﺋﺎ .ھو ِﭔﺋﻲ ﭜﺎﺋﺮ ﭘڙھﺎﺋﻲ ،ﻋﺎم ﻣﻌﻠوﻣﺎت ،راﻧدﻳن،
ﺳﺮ ڪﺮي ﮘﺎﻟﮫﺎﺋڻ ﮐﺎن ڪﺎﻟﻳﺞ ۾ ﻣﺷﮫور ھﺋﺎ .ﺳﻧڌي ،اڙدو ۽ ﺗﻘﺮﻳﺮن ،ﻣﺧﺗﻠف Hobbies۽ ﺳﭠﻲ ُ
اﻧﮔﺮﻳﺰيء ﺗﻲ ﺳﭠو ﻋﺑور ھﺟڻ ڪﺮي ڪﺎﻟﻳﺞ ﻣﺧﺰن ۽ ڊﺑﻳٽﻧگ ڪﻠب ﺟﮫڙن ﺷﻳن ﺟﺎ ھو ﭼﻳف اﻳڊﻳٽﺮ َ
دراﻧﻲء ﮐﻲ اﺳﺎﻧﺟﺎ اﭘﺮ ﺳﻧڌ ﺟﺎ ڪﻼس ﻣﻳٽ ﺷﺎﮔﺮد َ ۽ اﻧﭼﺎرج ﺑﻪ رھﻳﺎ .ھﻧن ﺟﻲ واﻟده ﻣﺳﺰ اي .اﻳم.
ھوء ﺳﻧڌ ﺟﻲ ڪﻳﺗﺮن ﺋﻲ ﺷﮫﺮن )دادو ،ﻻڙڪﺎﭨو ،ﺳﮐﺮ ،ﺧﻳﺮﭘور وﻏﻳﺮه( زﻳﺎده ﺋﻲ ﺳﭸﺎﭨﻧدا ھﺋﺎ ،ﺟو َ
دراﻧﻲء ﺟون
َ ﺟﻲ اﺳڪوﻟن ﺟﻲ ھﻳڊ ﻣﺳٽﺮﻳس رھﻲ ﭼڪﻲ ھﺋﻲ ،ﺟﺗﻲ ھﻧن ﺟون ﭜﻳﻧﺮون ﻣﺳﺰ
ﻣﺎء ﮐﻲ ﻓﺎﻟو ڪﻳو ۽
ﺷﺎﮔﺮدﻳﺎﭨﻳون ھﻳون .ﺧﺎﻟد ۽ ﺧﻳﺎم دراﻧﻲ ﺟﻲ ﭜﻳﻧﺮن :ﺳﻠﻣﻲٰ ۽ ﺷﺎھﺎﻧﺎ ﭘڻ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ُ
ﺗﻌﻠﻳم ﺣﺎﺻل ڪﺮڻ ﺑﻌد ﭘڙھﺎﺋﻳﻧدﻳون اﭼن .ﺳﻠﻣﻲٰ ﺳﻧڌ ﻳوﻧﻳورﺳٽﻲ ۽ آﻣﺮﻳڪﺎ ﻣﺎن زوﻻﺟﻲ ۾ M.Sc۽
ﻳوﻧﻳورﺳٽﻲء ۾ زوﻻﺟﻲ دﭘﺎرٽﻣﻳﻧٽ ﺟﻲ ھﻳڊ ﭤﻲ
َ ھوء ﺳﻧڌَ Parasitology۾ ﭘﻲ.اﻳﭿ.ڊي ڪﺋﻲ.
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ﭘڙھﺎﺋﻲ ﭤﻲ .ﺷﺎھﺎﻧﺎ ﻧﻔﺳﻳﺎت ۾ M.Aڪﺋﻲ ۽ اﭴڪﻠﮫﻪ َ رھﻲ ۽ اﭴڪﻠﮫﻪ ڊﻓﻳﻧس ڪﺎﻟﻳﺞ
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ﭘڙھﺎﺋﻲ ﭤﻲ.
َ PAFڪﺎﻟﻳﺞ
5 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻧﻳويء ﻣﺎن
َ دراﻧﻲء ﻧﻳوي Joinڪﺋﻲ ۽ ڪﻣﺎﻧڊر ﭤﻲ َ ڪﺋڊٽ ڪﺎﻟﻳﺞ ﻣﺎن اﻧٽﺮ ڪﺮڻ ﺑﻌد ﺧﺎﻟد
رٽﺎﺋﺮڊ ڪﻳو ۽ اﭴڪﻠﮫﻪ ڊﭘﺎزٽﺮي ۾ آھﻲ .ﭘﺎڻ ٽﻳﭼﺮ ﻧﻪ ﭤﻳو ﭘﺮ ﺳﻧدس زال ’ﺳﻳﻣﺎ ﭜﺎﭜﻲ‘ )ﺟﻧﮫن ﻣﺎﺋڪﺮو
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ﭘڙھﺎﺋﻲ ﭤﻲ .ﺧﻳﺎم اﻳﺋﺮﻓورس ۾
َ ﺑﺎﻳوﻻﺟﻲ ۾ M.Scڪﺋﻲ آھﻲ( ﺳﻳﻧٽ ﺟوزف ڪﺎﻟﻳﺞ
اﻧﺷﺎء ﷲ ﺟﻠد اﺋﻳﺮ ڪﻣوڊور ﭤﻲ وﻳﻧدو. َ ﭼوﻧڊﻳو وﻳو ۽ اﭴڪﻠﮫﻪ ﮔﺮوپ ڪﺋﭘٽن )ﻳﻌﻧﻲ ڪﺮﻧل آھﻲ ۽
دراﻧﻲء ﺟو
َ ﺧﻳﺎم ﺷﺎھﺮاھﻪ ﻓﻳﺻل واري PAFاﺳڪول/ڪﺎﻟﻳﺞ ﺟو ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل آھﻲ .ﺳﻧدس زال ﻧﺎﺋﻠﻪ
ھوء
َ اﻧﮔﺮﻳﺰيء ۾ اﻳم.اي ڪﺮڻ ﺑﻌد
َ ﻳوﻧﻳورﺳٽﻲء ﻣﺎن
َ ﺑﻪ ﺗدارﻳس ﺳﺎن واﺳطو آھﻲ .ﺑﻠوﭼﺳﺗﺎن
ڪﺮاﭼﻲء ﺟﻲ ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل آھﻲ .ﺧﺎﻟد/ﺧﻳﺎم ﺟو ﻧﺎﻧو ۽ ﻧﺎﻧﻲ ڊاڪٽﺮ ۽ ﻣﺳﺰ َ اﭴڪﻠﮫﻪ ﺳٽﻲ اﺳڪول
ﻋﺑداﻟﻐﻔور ﻻڙڪﺎﭨﻲ ﺟﺎ ﻣﺷﮫور ڊاڪٽﺮ ﭤﻲ ﮔذرﻳﺎ آھن .ھو ﺳﺮ ﺷﺎھﻧواز ﭜٽو ﺻﺎﺣب ﺟن ﺟﺎ ﻓﺋﻣﻠﻲ
ڊاڪٽﺮ ﭤﻲ رھﻳﺎ آھن .ﭘﺎڻ ﻻڙڪﺎﭨﻲ ۾ ﺋﻲ ﮔذاري وﻳﺎ ،ﺟﺗﻲ ﺳﻧدن ﻗﺑﺮون آھن.
آﺻف ﻏﻳور ﺟو واﻟد ﻳﻌﻧﻲ ﺧﺎﻟد ۽ ﺧﻳﺎم ﺟو ﻣﺎﻣو ﻣﺣﻣد ﻏﻳور ﺻﺎﺣب ﺳﭴﻲ ﻋﻣﺮ ھڪ ﻧﻧڍڙي
ﺳﺮڪﺎري ﻧوڪﺮي ۾ رھﻲ ،ﭔﺎرن ﮐﻲ ڪو ﮔﮫﺮ ﮔﺎڏﻳون ﻳﺎ وﻳس وﮘﺎ ﻧﻪ ﭘﺮ ﻋﻠم ﺟﮫڙو زﻳور ڏﻧﺎﺋﻳن.
ڌيء ھﺋﻲ( ،۽ َ ﻧوڪﺮيء ﺟو ﮔﮫٽ ﭘﮔﮫﺎر ،وڏو ڪٽﻧب )ﮐﻳس آﺻف ﺳﻣﻳت اٺ ﭘٽ ۽ ھڪ َ ﺳﺮڪﺎري
ﺳﺎدﮔﻲء ﺳﺎن وﻗت ﮔذاري ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ اوﻻد ﮐﻲ اﻋﻠﻲٰ ﺗﻌﻠﻳم، َ ﻣﮫﻧﮔﺎﺋﻲ ﺟﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﺟﻲ ﺑﺎوﺟود ھن ﺟﻧﮫن
اﺧﻼق ﻣذھب ﮐﺎن آﮔﺎھﻪ ۽ ﺑﺮﻳن ﻋﺎدﺗن ۽ اﺟﺎﻳن Complexesﮐﺎن ﺟﻧﮫن ﻧﻣوﻧﻲ دور رﮐﻳو ،ان ﺟو
اﺣﺳﺎس ﻣوﻧﮐﻲ ﺗڏھن ﮐﭨﻲ ﻧﻧڍي ﻋﻣﺮ ڪﺮي ﮔﮫﭨو ﻧﻪ ﭤﻳﻧدو ھو .ﭘﺮ اڄ ان ﺟو ﻗدر ڪﻳﺎن ﭤو ﺗﻪ ڪﺎش
ڪﺮاﭼﻲء واري ﻋﺮﺻﻲ ﺟو وڏو َ اﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﻠڪ ۽ ﻗوم ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ان ﺟو ﻣﺛﺎل وﭠن .ﭼٽﮔﺎﻧﻧگ ﺑﻌد
ﻣﺎء ﺻﺑﺢ ﺟو ھڪ ھڪ ﭔﺎر ﮐﻲ ﻧﻳﺮن ﺣﺻو ﻣون آﺻف ﺟﻲ ﮔﮫﺮ ﺋﻲ ﮔذارﻳو .ڪﻳﺋن آﺻف ﺟﻲ ُ
ڪﺮاﺋﻲ اﺳڪول ،ڪﺎﻟﻳﺞ ۽ آﻓﻳس ۾ ﻣوڪﻠﻳﻧدي ھﺋﻲ ۽ ﻏﺮﺑت ﺳﺎرو اﺳﺎن ﮐﻲ ﻟﻧﭻ ﺑﺎڪس ﭠﺎھﻲ
ﻻء ﭔوڙ ذرو ﺿﺮور ﺑﭼﺎﺋﻲ رﮐﻧدي ھﺋﻲ .ﺟﻳﺋن ﻣﺎﻧﻲء ﻣﺎن اﺳﺎن ِ َ ڏﻳﻧدي ھﺋﻲ .ﭔﻳو ﻧﻪ ﺗﻪ رات ﺟﻲ
ﺳﻧدس ﺳﮘﺎ ﭘٽ ﭜﻠﻲ ﮔﮫٽ ﮐﺎﺋﻳن ﭘﺮ ﺳﻧدن ﻣﮫﻣﺎن ڏﮐﻳﺎ ﻧﻪ ﭤﻳن .ﻣون ڪڏھن ﺑﻪ آﺻف ﻳﺎ ﺳﻧدس ﭜﺎﺋﺮن
ﮐﻲ ڪﻧﮫن ﺳﺎن وڙھﻧدو ﻳﺎ ﮔﺎرﮔﻧد ڪﻧدو ﺗﻪ ﮀﺎ ﭘﺮ ﺗﮐﻲ وات ﺳﺎن ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدي ﺑﻪ ﻧﻪ ﭔڌو .آﺻف ﺟﻲ
ﭘﻲء ﺟﻲ ﺳﺎدي رھﭨﻲ ڪﮫﭨﻲ ﺳﺎن ﮔڏ روزﻣﺮه ﺟﻲ ﺳﺎدي Routineھﺋﻲ .آﻓﻳس ﮐﺎن ﮔﮫﺮ ،ﮔﮫﺮ ﮐﺎن ُ
ﭜﺎء ﻣﺣﻣد ﻋﻠﻲ ۽ ﭘڙھﺎﺋﻲء ﺟو اوﻧو .آﺻف ﮐﺎن ﻧﻧڍو ﻓﻘط ھڪ ُ َ ﻣﺳﺟد ،ﺑﺎﻗﻲ وﻗت ھڪ ھڪ ﭔﺎر ﺟﻲ
ﭜﺎء اﺳﻠم ﻣﺮﺣوم ﻓﻳڊرل ﺳﻳڪﺮﻳٽﺮي ﭤﻳو ،ﻣﺮﺣوم ﺳﻠﻳم ﻏﻳور اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ۾ ﻧوڪﺮي ﺑﻪ ﭜﻳڻ ھﺋﻲ .وڏو ُ
ڪﻧدو ھو ﺗﻪ ﺑﺰﻧﻳس ﺑﻪ ،ﻣﺮﺣوم اﺣﺳﺎن ﺟو اﻟﻳڪٽﺮاﻧڪ ﺳﺎن واﺳطو ھو .آﺻف ﺟﺎ اھﻲ ﭜﺎﺋﺮ ﺑﻪ
ﺑﻳﻣﺎريء ﺳﺑب ﮔذاري وﻳﺎ .ان ﺑﻌد ﻣﺣﺳن ﻏﻳور ﭼﺎرٽﺮڊ اڪﺎﺋوﻧٽﻧٽ آھﻲ ۽ َ ﻧﻧڍي ﭴﻣﺎر ۾ دل ﺟﻲ
ﭜﺎء
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ڪﻣﭘﻳوٽﺮن ﺟو ﺑﺰﻧﻳس ڪﺮي ﭤو .ﻧﻧڍو ُ َ ڪﺎﻓﻲ وﻗت ﺳﻌودي ﻋﺮب ۾ رھڻ ﺑﻌد ھﺎڻ
ﻣﺣﻣد ﻋﻠﻲ ﭘڻ C Aڪﺋﻲ آھﻲ ۽ ڏھﺎڪو ﺳﺎل ﮐن ﺳﻌودي ﻋﺮب ۾ رھڻ ﺑﻌد ھﺎڻ آﻣﺮﻳڪﺎ ۾
ﻳوﻧﻳورﺳٽﻲء ۾ ﭘﺮوﻓﻳﺳﺮ آھﻲ.
َ ﭜﺎء ڊاڪٽﺮ ﻋﺎرف ڪﻧﮫن ﻧوڪﺮي ڪﺮي ﭤو .ﺟﺗﻲ ﺳﻧدن ھڪ ﭔﻳو ُ
ﻧﺋﺮوﺑﻲء )ڪﻳﻧﻳﺎ( ۾ ڊاڪٽﺮي )ﭔﺎرن ﺟو ڊاڪٽﺮ ﭤﻲ رھڻ( ﺑﻌد َ ڊاڪٽﺮ اﻗﺑﺎل ﻏﻳور ڏھﺎڪو ﮐن ﺳﺎل
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ﭘﺮﺋڪٽس ڪﺮي ﭤو .ﺳﻧدس ھٿ ۾ ﻗدرت ﺷﻔﺎ رﮐﻲ آھﻲ .وڏﻳون وڏﻳون اﺳﭘﺗﺎﻟون ۽ َ ھﺎڻ
اﺳﭘﻳﺷﻠﺳٽ ﮀڏي اﺳﺎن ﺟﮫڙا ﺳوﻳن ھﺰارﻳن ﻣﺎﭨﮫو ھن وٽ ﭘﮫﭼﻳو وﭸن ،ﺟو ھن ﺳﭴﻲ ﻋﻣﺮ ﻣﺣﻧت،
6 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
اﻳﻣﺎﻧداري ۽ ﺧدا ﺟو ﺧوف دل ۾ رﮐﻲ ﻣﺮﻳﺿن ﺟو ﻋﻼج ڪﻳو آھﻲ ،ﻧﻪ ﭘﺎڻ ﭘﺋﺳﻲ ﭘﭠﻳﺎن ﭜﮘو آھﻲ ۽ ﻧﻪ
ھن ﭘﺋﺳﻲ ﮐﻲ ﭘﺎڻ طﺮف اﭼڻ ڏﻧو آھﻲ.
آﺻف ﻏﻳور راﻧدﻳن ﻳﺎ ﭘﻲ ٽﻲ ﭘﺮﻳڊ ۾ ﭼﺎھﻲ ٽﺎپ ﺟو ﺷﺎﮔﺮد ﻧﻪ ھو ﺟو ھو ڪﻧﮫن ڪﺋڊٽ ڪﺎﻟﻳﺞ
ﺎﺋﻲء
ﻳﺎ ﻣﻠٽﺮي ڪﺎﻟﻳﺞ ﺑدران ھڪ ﻋﺎم ڪﺎﻟﻳﺞ )آدم ﺟﻲ ﺳﺎﺋﻧس ڪﺎﻟﻳﺞ( ﻣﺎن اﻧٽﺮ ڪﺮي آﻳو ھو .ﭘڙھ َ
۾ ﺳﭠو ﭠﻳڪ ﭠﺎڪ ھو .دوﺳﺗﻲ ﻳﺎري) Manners ،اﺧﻼق ،ﻓﺿﻳﻠت( ،ﺳﭠﻲ ﺻﻼح ڏﻳڻ ۾Sense ،
ﻧﻳﺗﻲء ۾ ھن ﺟو ﺟواب ﻧﻪ ھو .ھو ھﺮ ھڪ ﺟو ﭜﻠو ﭼﺎھﻳﻧدڙ ۽
َ ) Of Humorﺧوش ﻣﺰاﺟﻲ( ۽ ﻧﻳڪ
ﻗﺮﺑﺎﻧﻳون ڏﻳﻧدڙ ھو .ڪڏھن ڪﻼس ﻣﻳٽن ۾ ﻏﻠط ﻓﮫﻣﻲ ﻳﺎ ﺟﮫﻳڙو ﭤﻳﻧدو ھو ﺗﻪ اﮘڙﻳون وﺟﮫﻲ ﭔﻧﮫﻲ ﮐﻲ
ﺳﺮﭼﺎﺋﻲ ﮀڏﻳﻧدو ھو .ﺣد ﮐﺎن وڌﻳڪ ﺷﺮﻳف ھﺟڻ ڪﺮي اﺳﺎن دوﺳت ﮐﻳس ”ﷲ ﻣﻳﺎن ڪﻲ
ﮔﺎﺋﻲ“ ﺑﻪ ﭼوﻧدا ھﺋﺎﺳﻳن.
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ﺳﺎﮘﻲ
َ ﭼٽﮔﺎﻧگ ﻣﺎن ﻣﺋﺮﻳن اﻧﺟﻧﻳﺋﺮﻧگ ﺟو ڪورس ڪﺮڻ ﺑﻌد ﭔﻪ ﺳﺎل ﮐن اﺳﺎن
ورڪ ﺷﺎپ )ڪﺎرﺳٽﺮس اﺋﻧڊ ڪﻣﻧﮔس( ۾ رھﻳﺎﺳﻳن .ﺟﺗﻲ ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ﻣﺮﻣت ﺟو ڪم ﺳﮐﻳﺎﺳﻳن .ان
ﺑﻌد ڏھﺎڪو ﮐن ﺳﺎل ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ اﺳﺎن ﺟﮫﺎز ھﻼﻳﺎ ﭘﺮ اﺳﺎن ﺟون ﻣﺧﺗﻠف ﺟﮫﺎزران ڪﻣﭘﻧﻳون ھﺟڻ
ڪﺮي اﻟڳ اﻟڳ ﺟﮫﺎزن ﺗﻲ رھﻳﺎﺳﻳن .ﭘﺮ اﺳﺎن ﺟﻲ ﺧوﺷﻧﺻﻳﺑﻲ ھوﻧدي ھﺋﻲ ﺟو اﺳﺎن ﮐﻲ ڪﺎﻣن
ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ﻣﻠﻲ وﻳﻧدا ھﺋﺎ .ﺳﻳڪﻧڊ اﻧﺟﻧﻳﺋﺮي ۽ ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮي ﺟﻲ اﻣﺗﺣﺎﻧن ﺗﻲ ﺑﻪ ﮔڏ ﻟﭤﺎﺳﻳن ۽ ﮔڏ رھﻲ
ﺗﻳﺎري ڪﺋﻳﺳﻳن .ﺟﮫﺎز ھﻼﺋڻ ﮐﺎن ﺑﻳﺰار ﭤﻲ ڪﻧﺎري ﺟﻲ ﻧوڪﺮي ﺟﻲ ﺑﻪ ﮔڏ ﮘوﻻ ڪﺋﻳﺳﻳن ۽ اﺳﺎن
ﻻء ﺟﮫﺎزن ﺟﻲ ﭼﻳف ﻻء ﭼوﻧڊﺟﻲ وﻳﺎﺳﻳن .ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﮐﻲ ﺟﮫﺎز ھﻼﺋڻ ﺟﻲ ٽﺮﻳﻧﻧگ ڏﻳڻ ِ ﭔﺋﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ِ
ﻻء دﻧﻳﺎ ﺟﻲ اﺧﺑﺎرن ۾ اﺷﺗﮫﺎر ڏﻧﺎ ھﺋﺎﺋون .ﭘﺎڪﺳﺗﺎناﻧﺟﻧﻳﺋﺮن ۽ ڪﺋﭘٽن ﺟﻲ ﺿﺮورت ھﺋﻲ ﺟﻧﮫن ِ
ﻣﺎن اﺳﺎن ﭔﻪ )۽ ٽﻳون ڪﺋﭘٽن ذواﻟﻔﻘﺎر( ﭼوﻧڊﺟﻲ آﻳﺎﺳﻳن .اﺳﺎن ﮐﺎن اڳ ھڪ ﭔﻳو ﺑﻪ ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ
)درﭔﻳﻠﻲ ﺟو ڪﺋﭘٽن اﺣﻣد ﺣﺳﻳن ﻣﺧدوم( ﺳﺎل ڏﻳڍ اڳ ﻣﻼڪﺎ )ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ( آﻳو ھو .ھن اڪﻳڊﻣﻲ ﮐﻠڻ
ﻻء ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ،ھﻧدﺳﺗﺎن ،اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ،آﺳٽﺮﻳﻠﻳﺎ ۽ ﭔﻳن ﻣﻠڪن ۾
ﮐﺎن اڳ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﺎ ﻧوﺟوان ﺟﮫﺎزي ﺗﻌﻠﻳم ِ
وﻳﻧدا ھﺋﺎ.
آﺻف ۽ آﺋون )1983ع( ۾ ﮔڏ ﮔڏ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﭘﮫﺗﺎﺳﻳن .ھن ڪﺗﺎب ”ﻣڪﻠﻲ ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ
ﺗﺎﺋﻳن“ اﺳﺎن ﺟو ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﭘﮫﭼڻ ۽ ﺷﺮوع ۾ ڏﻳﻧﮫن ﺟﻲ ﺗﺟﺮﺑﻲ ۽ ﺳﻔﺮ ﺟو اﺣوال ڏﻧل آھﻲ .آﺻف
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ٽﻲ ﺳﺎل رھڻ ﺑﻌد ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﻣوٽﻲ آﻳو ۽ اﭼﻲ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﻣﺋﺮﻳن اڪﻳڊﻣﻲ ۾ 19ﮔﺮﻳڊ ۾
اﻧﺳٽﺮڪٽﺮ )ﻟﻳڪﭼﺮار( ﭤﻳو .آﺋون ان ﺑﻌد ﺑﻪ ﭔﻳﺎ ﭘﻧﺞ ﮀﮫﻪ ﺳﺎﻟن ﮐﺎن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ رھﻲ ﭘﻳس ۽ 1990ع
ﺟﻲ آﺧﺮ ۾ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺟﮫﺎزران ڪﻣﭘﻧﻲ PNSC۾ ﻣوٽﻳس ﺟﻧﮫن ﺳﺎل ﺑﻌد ﻣوﻧﮐﻲ ورﻟڊ ﻣﺋﺮﻳٽﺎﺋﻳم
ﻳوﻧﻳورﺳٽﻲ ،ﻣﺎﻟﻣو )ﺳﺋﻳڊن( ۾ ڪم آﻳو.
ﻣﺎﻟﻣو )ﺳﺋﻳڊن( ﻣﺎن ﻣوٽڻ ﺑﻌد ﺟﻧوري 1994ع ۾ ﻣوﻧﮐﻲ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﻣﺋﺮﻳن اڪﻳڊﻣﻲ ،ڪﺮاﭼﻲ ۾
Deputationﺗﻲ رﮐﻳو وﻳو ،ﺟﺗﻲ اﺳﺎن ﺟﻲ دوﺳت آﺻف ﻏﻳور ﭘڻ ﻧوڪﺮي ڪﺋﻲ ﭤﻲ .ھڪ دﻓﻌو
وري آﺻف ﺳﺎن ﮔڏ ڪم ڪﺮڻ ﺟو ﺳﭠو ﻣوﻗﻌو ﻣﻠﻲ وﻳو ،ﺟﺗﻲ ﻓﺮﺻت ۾ ﮔذرﻳل ﺳﺎل ﺟو اﺣوال
ھڪ ﭔﺋﻲ ﮐﺎن وﭠﻧدا رھﻳﺎﺳﻳن .اﻧﺟﻧﻳﺋﺮﻧگ ڪﺋڊٽس ﺟﺎ ڪﺟﮫﻪ ﺳﺑﺟﻳڪٽ )ﺑﺋﺎﻟﺮ ،اﺳٽﻳﺮﻧگ ﮔﻳﺋﺮ ،ڊڪ
ﻣﺷﻳﻧﺮي ،ﻣﻳٽﻠﺮﺟﻲ( آﺻف ﭘڙھﺎﺋﻳﻧدو رھﻳو ۽ ﻧﻳول آرڪﻳٽﻳڪٽ ،ﺷپ ڪﻧﺳٽﺮڪﺷن ،ڊﻳﺰل اﻧﺟن
7 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
وﻏﻳﺮه ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﺣواﻟﻲ ھو .اھڙي طﺮح ﺟﮫﺎز ﺟﻲ اﻧﺟﻧﻳﺋﺮن ﺟو Post-Seaڪورس ﺑﻪ ﮔڏﺟﻲ
ڪﺮاﺋﻲ رھﻳﺎ ھﺋﺎﺳﻳن .آﺻف ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ وﭸڻ ﮐﺎن اڳ Diabeticﺿﺮور ﭤﻲ ﭘﻳو ھو ،ﭘﺮ ﺑﺎﻗﻲ ﺻﺣت
ﺟﻲ ﺧﻳﺎل ﮐﺎن ﭠﻳڪ ﭠﺎڪ ھو .ﻣﺎﻟﻣو )ﺳﺋﻳڊن( ﮐﺎن ﻣوٽڻ ﺑﻌد ،ڪﺟﮫﻪ ﻋﺮﺻﻲ ﮐﺎن دل ﺟﻲ ﺗڪﻠﻳف
رھﻳس ﭤﻲ ،ڪن ڊاڪٽﺮن ﮐﻳس آﭘﺮﻳﺷن ﺟﻲ ﺻﻼح ڏﻧﻲ ،ڪن ڪﺟﮫﻪ ﻋﺮﺻو اﺋﻳن ﺑﻧﺎ آﭘﺮﻳﺷن ﺟﻲ
ﻻء ﭼﻳو .ﻣﺋﻲ ڌاري ڪﺋڊٽن ﺟو ﺳﻳﻣﺳٽﺮ ﺧﺗم ﭤﻳڻ ﺗﻲ ﭔن ﻣﮫﻳﻧن ﺟﻲ ﻣوڪل ﻣﺎن ھن ﻓﺎﺋدو وﭠﻲ رھڻ ِ
آﭘﺮﻳﺷن ڪﺮاﻳو .ﺳﻧدس ﺷﺎﻳد ﺣﻳﺎﺗﻲ ﻧﻪ ھﺋﻲ ۽ ﻗدرت ﮐﻲ اﺋﻳن ﻣﻧظور ﻧﻪ ھو ﻧﻪ ﺗﻪ ﺳﺎﮘﻳو آﭘﺮﻳﺷن،
ڪﺎﻣﻳﺎﺑﻲء ﺳﺎن ﭤﻲ ﭼڪو ھو .آﺻف اﺳﺎن
َ ﭜﺎء ڊاڪٽﺮ اﻗﺑﺎل ﻏﻳور ﺟﻲ ڪﺟﮫﻪ ﻣﮫﻳﻧﺎ اڳ
ﺳﻧدس وڏي ُ
ﻻء ﺟدا ﭤﻲ وﻳو.
ﮐﺎن ھﻣﻳﺷﻪ ِ
آﺻف 3ﺳﻳﭘٽﻣﺑﺮ 1945ع ﺗﻲ ﭴﺎﺋو ھو .ﺳﻧدس ﺷﺎدي ﻣﺎﻣﻲ ﺟﻲ ڌي ﻏﺰاﻻ ﺳﺎن 1973ع ۾ ﭤﻲ.
ﮐﻳس ھڪ ﭘٽ ﻓﺎرس ﻧﺎﻳل آھﻲ ،ﺟﻳڪو اﭴڪﻠﮫﻪ ڪﺎﻣﺮس ۾ ﺗﻌﻠﻳم وﭠﻲ رھﻳو آھﻲ .آﺻف ﺳﺎن
ﻣﻧﮫﻧﺟﻳون ڪﻳﺗﺮﻳون ﺋﻲ ﻳﺎدون واﺑﺳﺗﻪ آھن ،ﺟن ﺟو اﺣوال ﻣﻧﮫﻧﺟن ڪﻳﺗﺮن ﺋﻲ ڪﺗﺎﺑن ۾ آھﻲ .ﺧﺎص
ڪﺮي ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۽ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺑﺎﺑت ﻟﮐﻳل ھن ڪﺗﺎب ۽ ”ڪواﻻﻟﻣﭘور ڪﺟﮫﻪ ڪوھﻪ“ ”ﺳﻧﮔﺎﭘوروﻳﻧدي
وﻳﻧدي“ ۾.
اﻟطﺎف ﺷﻳﺦ
-1ﺟﻧوري 1988ع
ڪﺮاﭼﻲ
8 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻣﮫﺎڳ
ﺟڏھن ﺑﻪ ﺳﻧڌي ادب ﺟﻲ ِارﺗﻘﺎ ﻳﺎ اوﺳﺮ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﭔوﻟﮫﻪ ﭤﻳﻧدي آھﻲ ﺗﻪ اڪﺛﺮ داﻧﺷور ﭔﺎھﺮﻳن
ﻣﻠڪن ﺟﻲ ادﻳﺑن ﺟﺎ ﺣواﻻ ڏﻳﻧدي ،ﺳﻧڌي ادب ﺟو ﺷﺟﺮوع ﺷﺮوع ڪﻧدا آھن ﺗﻪ ﻓﻼﭨﻲ ﻓﻼﭨﻲ ﭔﺎھﺮﻳن
ﻟﻳﮐڪ ادب ﺟﻲ ﻓﻼﭨﻲ ﺻﻧﻔن ﺗﻲ ﭘﮫﺮﻳﺎن طﺑﻊ آزﻣﺎﺋﻲ ڪﺋﻲ .ﺗﻧﮫن ﺑﻌد ﺋﻲ ِاھو ﻻڙو اﺳﺎن ڏي ﻣﺮوج
ﭤﻳو .ﺑس ڪﺟﮫﻪ ان رﻳت ﺳﻧڌي ادب ۽ ادﻳﺑن ﮐﻲ ﺛﺎﻧوي ﺣﻳﺛﻳت ﻣﻠﻧدي رھﻲ آھﻲ.
ﭘﺮڏﻳﮫﻲ ادب ﺗوڙي اﺗﺎن ﺟﻲ ﻟﻳﮐڪن ﺟﻲ ادﺑﻲ اھﻣﻳت ﮐﺎن ڪﻧﮫن ﮐﻲ ﺑﻪ اﻧڪﺎر ﻧﺎھﻲ ،ﭘﺮ
ﺷﻲء ﺗﺧﻠﻳق ڪﻧدا ﺗﻪ ڪڏھن ڪﺎ ڪﻣﻲ ِ ﺑﮫﺮﺣﺎل ھو اﺳﺎن ﺟﮫڙا ﺋﻲ اﻧﺳﺎن آھن ،ڪڏھن ﭼﮜﻲ
ﮔﮫٽﺗﺎﺋﻲ ﺑﻪ ﭤﻲ ھوﻧدي .اھو ڪو ﺿﺮوري ﻧﺎھﻲ ﺗﻪ اﺳﺎن ﺟﺎ ادﻳب ۽ ﺷﺎﻋﺮ ،رﮘو اﺗﺎن ﺋﻲ اﺛﺮ وﭠﻲ
اﭜﺮﻧدا اﺳﺮﻧدا رھﻳﺎ آھن .ادب ﺟﻲ ﻣﺧﺗﻠف ﺻﻧﻔن ۾ اﺳﺎن وٽ ﻧﺳﻳم ﮐﺮل ،اﻣﺮ ﺟﻠﻳل ،ﺷﻳﺦ اﻳﺎز ،ﻣﺣﻣد
اﺑﺮاھﻳم ﺟوﻳو ،ﻋﻠﻲ اﺣﻣد ﺑﺮوھﻲ ،رﺷﻳد ﭜٽﻲ ۽ اﻧﮫن ﺟﮫڙا اﻋﻠﻲٰ ﭘﺎﺋﻲ ﺟﺎ ﭔﻳﺎ ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ﻟﻳﮐڪ آھن.
ﻻء ﭘﺮڏﻳﮫﻲ ﻟﻳﮐڪن ﮐﺎن وڌﻳڪ ﻓﺧﺮ ﺟو ﺑﺎﻋث آھن ۽ اﺳﺎن ﺟﻲ ادب ﺟﻲ ﺟﻳڪﻲ اﺳﺎن ِ
ﺳﭜﺎء وارو اﻟطﺎف ﺷﻳﺦ ﺑﻪ اﻧﮫن ﻣﺎن ھڪ آھﻲ، ُ ﺷﺎھوڪﺎري ﺟو دﻟﻳل آھن .ﺳﮫﭨﻲ اﺧﻼق ۽ ِﻣﭠﻲ
ڏانء ﺳﺎن ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻲ ﺟﻲ ﺻﻧف ﮐﻲ ُاوج ڏﻳﺋﻲ ﺳﻧڌي ادب ﺟو ﻣﺎن ﻣﭤﺎﻧﮫون ڪﻳو َ ﺟﻧﮫن ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ڏات ۽
آھﻲ.
ﺳﻧڌي ادب ۾ ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﺎ ھﻧد ۾ ﺑﻪ ﮀﭘﺟﻲ رھﻳﺎ آھن ﺗﻪ ﺳﻧڌ ۾ ﺑﻪ ،ﭘﺮ ﻣﻌﻳﺎر ﺟﻲ اﻋﺗﺑﺎر ﮐﺎن ﭤوراﺋﻲ
آھن ،ﺟن ﮐﻲ ﻧﻣﺎﻳﺎن ﺣﻳﺛﻳت ﺣﺎﺻل آھﻲ ،ان ۾ اوﻟﻳت ﺑﻼﺷﺑﻪ اﻟطﺎف ﺷﻳﺦ ﺟﻲ آھﻲ ،ﮀو ﺗﻪ ﺷﮫﻳدن ۾
ﻧﺎﻟو ﮘﭨﺎﺋڻ وارن ﺟﻳﺎن ھڪ اڌ اﺗﻔﺎﻗﻳﻪ ﺳﻔﺮﻧﺎﻣو ﻟﮐﻲ ﺑس ﻧﺎھﻲ ڪﺋﻲ ،ﺑﻠڪ ان ﺻﻧف ﮐﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ
ﻣﺳﺗﻘل ﻓﻳﻠڊ ﺑﻧﺎﺋﻲ ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ڪﺗﺎب ﺗﺣﺮﻳﺮ ﺟﻲ دﻟڪﺷﻲ ،اﻧداز ﺑﻳﺎن ﺟﻲ رواﻧﻲ ۽ ﭜﺮﭘور ﻣﺷﺎھدي
ﻣڪﻠﻲء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن‘ ﺑﻪ اﻧﮫن ﺳﻔﺮﻧﺎﻣن ﺟﻲ رﻧگ
َ ﺳﺎن ﻟﮐﻲ ﭘڌرا ڪﻳﺎ آھن .زﻳﺮ ﻧظﺮ ڪﺗﺎب ’
ﺑﺮﻧﮔﻲ ﻣﺎﻟﮫﺎ ﺟو ھڪ وڌﻳڪ ﻣوﺗﻲ آھﻲ ،ﺟﻳڪو ﭘڙھﻧدڙن ﮐﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ رﻳﺎﺳﺗن ،ﺷﮫﺮن ۽ ان
ﺳﺎن ﻻﮘﺎﭘﻳل ﻣﻠڪن ﺟو ﺳﮫﭨو ﺳﻳﺮ ڪﺮاﺋﻳﻧدو ﭤو ھﻠﻲ ،ﺗﻪ ﮔڏوﮔڏ ُاﺗﻲ ﺟﻲ ﻣﻌﺎﺷﻲ ،ﺳﻣﺎﺟﻲ ،ﺳﻳﺎﺳﻲ ۽
ﺗﺎرﻳﺧﻲ ﺣﺎﻟﺗن ﺟو ﺑﻪ ﺟﺎﺋﺰو وﭠﺎﺋﻲ ﭤو.
ﺻﺣﻳﺢ ﻣﻌﻧﻲٰ ۾ ﻣﻘﺻد ﭜﺮﻳﺎ ڪﺎﻣﻳﺎب ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﺎ ﻟﮐڻ ﺟو ڪﺮﻳڊٽ ﺟﻲ اﻟطﺎف ﺷﻳﺦ ڏي ﭤو وﭸﻲ،
ﮔﮫﭨو ڪﺮي ﭔﺎھﺮ رھﻳو آھﻲ .ﭔﺎھﺮان ﺗﻪ ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ﺳﻧڌي ﭤﻲ آﻳﺎ آھن ،ڪﻲ ﺗﻪ ان ڪﺮي ﻧﻪ ﺗﻪ ھو ُ
ُات ﺋﻲ ﮔﮫﺮ ڪﺮي رھﻲ ﭘﻳﺎ آھن ،ﻧﻪ ﺗﻪ ﺟﻳڪﺮ ھﺮ ڪو ﺳﻧدﺑﺎد ﺳﻳﻼﻧﻲ ﭤﻳو وﻳﭠو ھﺟﻲ ھﺎ ،اﺻﻠﻲ
ﺷﻲء آھﻲ ﺗﺧﻠﻳﻘﻲ ﺟذﺑو ۽ ذھﻧﻲ ذوقِ ،اھو ﺟﻲ ڪﻧﮫن ۾ ﻧﺎھﻲ ﺗﻪ ﭼﺎھﻲ ﺳﭴﻲ دﻧﻳﺎﺋﻲ ﮀو ﻧﻪ ﻟﺗﺎڙي ِ
ﻻء ﻧﻪ دل ﭼوﻧدﻳس ﻧﻪ ھٿ ورﻧدس. ھﺟﻳس ،ﻟﮐڻ ِ
وڏا ﺧﺮچ ڪﺮي ،ﺟﺎن ﺟوﮐم ۾ وﺟﮫﻲ ﻣﻠڪن ﺟو ﺳﻳﺮ ﺳﻔﺮ ڪﺮڻ ھﺮ ڪﻧﮫن ﺟﻲ وس ﺟﻲ
ﮘﺎﻟﮫﻪ ﻧﺎھﻲ ،ﺟس ھﺟﻲ اﻟطﺎف ﺷﻳﺦ ﮐﻲ ﺟﻳڪو ﭘﻧﮫﻧﺟو ذھن ﺧﺮچ ڪﺮي ،ﭘڙھﻧدڙن ﮐﻲ ﺳﺮﺑﺳﺗﺎ
اﺣوال ﭔڌاﺋﻲِ ،اھﻲ ﺳﻳﺮ ﺳﻔﺮ ﮔﮫﺮ وﻳﭠﻲ ﺋﻲ ﭤو ڪﺮاﺋﻲ .ﻣﻠڪ ﺳوﺑﺮاﺑﺮ اﮐﻳن ﮐﺎن ﭘﺮي آھن ،ﭘﺮ ھن
9 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻟﮐﭨﻲء ۾ ﻗدرت اھڙو ڪو ﺳﺣﺮ ﭜﺮﻳو اﺛﺮ رﮐﻳو آھﻲ ،ﺟو ﭘڙھﻧدڙ ﺟو روح ﭘل ۾ ُاڏاﻣﻳو اﻧﮫن ھﻧڌن َ ﺟﻲ
ﻻء ﺑﻲ اﻧﺗﮫﺎ ﭼﺎھﻪ،ﺷﻲء آھﻲ ،ھن ﺟو ان ﺻﻧف ِ ِ ﻣﺎﮘن ﺗﻲ وﭸﻳو ﭘﮫﭼﻲِ .ان ڏس ۾ ﺳڀ ﮐﺎن اھم
ﺟﻳڪو ھﺮ دﻟڪش ﺗﺣﺮﻳﺮ ﺟو ﺳﺎھﻪ آھﻲ.
اﻟطﺎف ﮐﻲ روزﮔﺎر ﺳﺎﻧﮔﻲ ِﻧت ﻧوان ﻣﻠڪ ﮔﮫﻣڻ ﺟو وﺟﮫﻪ ﻣﻠﻧدو رھﻳو آھﻲِ .اھﺎ ھن ﺟﻲ
ﻻء
ﺧوﺷﻧﺻﻳﺑﻲ ﭼﺋﺑﻲ ﺟو ﮐﻳس ﭘﻧﮫﻧﺟو ﺳورھن آﻧﺎ ﺳﻳﻼﻧﻲ طﺑﻳﻌت ﺟﻲ ﻣطﺎﺑق ،ﺟذﺑن ﺟﻲ اظﮫﺎر ِ
اھڙو وﺳﻳﻊ ﻣﺎﺣول ﻣﻠﻳو آھﻲ ،ﺟﻧﮫن ﺳﺎن ھن ﺟﻲ ﻗدرﺗﻲ ڏات ﺟﻲ ﺗﺳڪﻳن ﭤﻳﻧدي رھﻲ ﭤﻲ .وطن
ڌرﺗﻲء ﺟﻲ ﺳﭼﻲ ﻓﺮد ھﺋڻ ﺟﻲ ﺣﻳﺛﻳت ۾ َ ﮐﺎن دور رھﻲ ﺑﻪ ھن اھو ﻓﺮض ﻧﭜﺎﻳو آھﻲ ،ﺟﻳڪو ﺳﻧڌ
ﻣﭤس ﻋﺎﺋد آھﻲ .اڄ ﺟڏھن ﭼﺎر ڏﻳﻧﮫن وﻻﻳت ۾ رھﻲ اﻳﻧدڙن ﮐﺎن ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﺎدري ﭔوﻟﻲ ﮘﺎﻟﮫﺎﺋڻ ﺋﻲ
ھﺎﺳڪﺎر وﺳﺮﻳو وﭸﻲ ،ﺗڏھن اﻟطﺎف ،ﺟﻳڪو ﺳﺎﻟن ﺟﺎ ﺳﺎل ﭔﺎھﺮ رھﻲ ﺑﻪ ﭘﺮدﻳس ۾ ﻧﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﺗﺧﺗﻲ
ﻻء ﻓﺧﺮ ﺟو ﺑﺎﻋث آھن .ھن ﺳﻧڌيء ۾ ﻟﮘﺎﻳو وﻳﭠو آھﻲ ،ﺗﻧﮫن ﺟﺎ ﺳﻧڌ ۾ ﻻﮘﻳﺗﺎ ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﺎ ﻟﮐڻ ﻳﻘﻳﻧن اﺳﺎن ِ
َ
ﭔوﻟﻲء ﮐﻲ ﺑﻪ
َ ﻧﻪ رﮘو ﭔﺎھﺮﻳون ﭔوﻟﻳون ﺳﮐﻲ ُاﺗﻲ ﺟﻲ رھواﺳﻳن ﺟون ِدﻟﻳون ﺟﻳﺗﻳون آھن ،ﭘﺮ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ
ﺳﻔﺮﻧﺎﻣن وﺳﻳﻠﻲ ورﺳﺎﻳو آھﻲ.
ﺳﻣﻧڊ ۽ ﺟﮫﺎز ﺳﺎن ﺗﻌﻠق رﮐﻧدڙ اﻟطﺎف ،ﺟﻧﮫن ﻣﻼڪﺎ ﮐﻲ زﻣﻳن ﺟو ﺑﮫﺷت ڪوﭠﻳو
روﺷﻧﻲء ۾ ﮔڏ
َ آھﻲ’ ،ﻣڪﻠﻲ ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ‘ ﺟو ﺳﻣورو ﻣواد ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺗﺟﺮﺑﻲ ،ﻣﺷﺎھدي ۽ ﻣطﺎﻟﻌﻲ ﺟﻲ
ڪﺮي ،ﻣﻼڪﺎ ﺟﻲ ﺳﺎوڪ ﭜﺮي ﺟﮫڙاﻟﻲ ۽ دﻟﻔﺮﻳب ﻓﺿﺎ ۾ ﻧﮫﺎﻳت آرام ۽ ﺳڪون ﺳﺎن وﻳﮫﻲ ﻟﮐﻳو
آھﻲ.
اﺳﺎن وٽ ﻣﺣض وﻗت ﮔذاري ۽ رﺋوﻧﺷﻲ ﺧﺎطﺮ آﺋﻲ ڏﻳﻧﮫن ﺛﻘﺎﻓﺗﻲ ﭘﺮوﮔﺮام ﭤﻳﻧدا رھن ﭤﺎ ،ﭘﺮ
ڪﻣﻲء ﮐﻲ ﻣﺣﺳوس ڪﻧدي ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺳﻔﺮ ﻧﺎﻣﻲ ۾ ﺗﺎرﻳﺧﻲ ۽ َ ﻋﻣﻠﻲ ﻗدم ﮔﮫٽ ﭤو ﮐﭴﻲ ،اﻟطﺎف ان
ﻗﺎﺑل داد آھﻲ .ھڪ ھﻧڌ ﻣﻼڪﺎ ﺟﻲ ﻗدﻳم ﻻء ﺟﻧﮫن ﺟذﺑﻲ ﺟو اظﮫﺎر ڪﻳو آھﻲ ﺳو ِ ﺛﻘﺎﻓﺗﻲ ورﺛﻲ ِ
ﻗﻠﻌﻲ ﺟﻲ ﻏﻳﺮ ﻣﻌﻣوﻟﻲ ﺳﻧﭜﺎل ڏﺳﻲ ﺣﻳدرآﺑﺎد وارو ﺧﺳﺗﻪ ﺣﺎل ﻗﻠﻌو ﻳﺎد ﭘﻳو ،ﺟﻧﮫن ﺟو ﻋﺿوو ﻋﺿوو
ڍرو ﭤﻲ ڍرڪﻲ ﭘﻳو آھﻲ ،ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﺳﺮﺳﺑﺰ ﺷﺎداب زﻣﻳن ﺗﻲ ﺧوﺷﺣﺎل ۽ ﻣﺗﺎرا ﻣﺎل ڏﺳﻲ ﮐﻳس
ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ وطن ﺟون ﻧﻳﺮ وھﺎﺋﻳﻧدڙ ﻧﻣﺎﭨﻳون ۽ ﺑﮐﺎﻳل ڍﮘﻳون ﻳﺎد آﻳون ،ﺟﻳڪﻲ ﮔﮔدام اﻣﺮ ِاﻻھﻲ ﭴﺎﭨﻲ،
ھﺎء وي ﺗﻲ ٽﺮڪن ۾ ھڪ ھﻧڌ ﮐﺎن ﭔﺋﻲ ھﻧڌ ﭘﻳون ُڊھﺑﻳون ِﮔﮫﻠﺑﻳون آھن. ﭔوٿ ﭔڌراﺋﻲ ﺳﭘﺮ ِ
اﺳﻼﻣﻲ ﻣﻠڪن ﺟﻲ ﻋﺮﺑن ﺟون زور آورﻳون ظﺎھﺮ ڪﺮي ،ھن ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻲ ۽ ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ
ﭘورھﻳﺗن ﺟﻲ ﻏﻳﺮت ﮐﻲ ﻟﻠڪﺎرﻳو آھﻲ ،ﺟن ﮐﻲ ﻋﺮب ﺳﮘورا ،ﻣﺳﻠﻣﺎن ﺗﻪ ﭠﮫﻳو اﻧﺳﺎن ﺑﻪ ﻧﭤﺎ ﺳﻣﺟﮫن،
ﺑﻠڪ زرﺧﺮﻳد ﭔﺎﻧﮫون ﭴﺎﭨﻲ ﺳﺎﭨن ﻧﻔﺮت ﭜﺮﻳو ۽ ﻏﻳﺮ اﺧﻼﻗﻲ روﻳو اﺧﺗﻳﺎر ڪن ﭤﺎ .ان ﺟﻲ ﺑﺮﻋڪس
ھن ﻋﺮب ﺗوڙي ﭔﻳن ڪﻳﺗﺮن ﻣﻠڪن ﺟﻲ ﭜﻳٽ ۾ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﮐﻲ ﺗﮫذﻳﺑﻲ ۽ اﺧﻼﻗﻲ طور ﻣﭤﺎھون ڏﻳﮐﺎرﻳو
آھﻲ ،ﺟن وٽ ﭘﺋﺳو ۽ ﮔﮫﭨﻲ ﺧوﺷﺣﺎﻟﻲ ھوﻧدي ﺑﻪ ﻋﺮﺑن ﺟﮫڙي ﻏﺮور ﻳﺎ ﺗڪﺑﺮ ﺟو ﺗﺻور ﺋﻲ ﻧﺎھﻲ،
ﺟﻳڪﻲ ﭔﺎھﺮان آﻳل ﭘورھﻳﺗن ﮐﻲ ﺑﻳﺣد ﻋﺰت ۽ ﻗدر ﺟﻲ ﻧﮔﺎھﻪ ﺳﺎن ڏﺳن ﭤﺎ.
ورھﻳن ﮐﺎن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ آﺑﺎد ،ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﻣﻠﻳﺎﻟم ۽ ﺗﺎﻣل ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدڙ ھﻳﭠﺋﻳن طﺑﻘﻲ ﺟو ﺑﻪ
اﻟطﺎف ﺷﻳﺦ ذڪﺮ ڪﻳو آھﻲ ،ﺟن ﺟو رت ﺳت ﭘڻ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﮐﻲ ﺳﮐﻳو ﺳﺗﺎﺑو ﺑﻧﺎﺋڻ ۾ ﺷﺎﻣل آھﻲ.
ڌرﺗﻲء ﺗﻲ آﺑﺎد ﭤﻳﻧدڙ ۽ اﺗﻲ ﺟﻲ رﻳﺗن رﺳﻣن ﺟﻲ ﻋﺰت ڪﺮڻ ﻳﺎ ﻧﻪ ڪﺮڻ ﺟﻲ ﺑﺎري ۾ ،ھن َ ڌارﻳنء
َ
10 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﺟﻳڪﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﺎ ﺧﻳﺎﻻت ظﺎھﺮ ڪﻳﺎ آھن ﺳﻲ ﺑﻼﺷڪ ﺗﻪ ﺳﺎراھڻ ﺟوﮘﺎ آھن ،ﺟن ﺗﻲ ﺟذﺑﺎت ﮐﺎن ھٽﻲ
ڪﺮي ﭤڌي دل ﺳﺎن ﺳوﭼڻ ﺟﻲ ﺿﺮورت آھﻲ.
ڊﮔﮫﻳن ڪﭼﮫﺮﻳن ﮐﺎن ﻟﮫﺮاﺋﻳﻧدڙ ﭤور ﮘﺎﻟﮫﺎﺋو اﻟطﺎف ،اﺟﺎﻳن ﺳﺟﺎﻳن ﮘﺎﻟﮫﻳن ۾ وﻗت ﺑﺮﺑﺎد ڪﺮڻ
ﺑدران ﭘﻧﮫﻧﺟﺎ وﻳﭼﺎر ۽ ﻣﺷﺎھدا ﺳﮫﭨﻲ ﺳﻳﺑﺎﺋﺗﻲ ﻧﻣوﻧﻲ ﻗﻠم ﺑﻧد ڪﻳﺎ آھن ،ﺟﻧﮫن ۾ ڪﭤﻲ ﺑﻪ ڪﺎ اﺟﺎﺋﻲ
ﺟﺎء ﺗﻲ ﻗﺎﺋم آھن .ان ڏس
ﻟﭔﺎڙ ﭔٽﺎڪ ﻧﺎھﻲ .ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻲ ۾ ھن ﺟون ﻓطﺮي ﺧوش ﻣﺰاﺟﻳون ﺑﻪ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ِ
ﻣﮐﻲء ﺟﻲ ﮀﺎپ وارﻳون ﺑﺷﺮٽون“” .ھواﺋﻲ َ ۾ ”اھڙي ﺑﻪ ﮀﺎ ﺟﻠدي آھﻲ“” .ﮔدرن ،ﮀﺎﻧﮫﻳن ۽ ﺳورج
ﺟﮫﺎز ۾“” ،ڊراﺋﻳوﻧگ ﻻﺋﺳﻧس ھٿ ڪﺮڻ“ ۽ ”ڪﺮدار وﻳﺮﻳﻔﺎﺋﻳڊ ﻧﺎھﻲ“ ،ﺟﮫڙا ﺑﺎﺑت ﻧﮫﺎﻳت ﺋﻲ
دﻟﭼﺳپ آھن ،ﺑﺎﻗﻲ ﺳﻣﺟﮫﺎﺋڻ ۽ ﻣﻌﻠوﻣﺎت ﭘﮫﭼﺎﺋڻ وارو اﻧداز ﺗﻪ ﭴڻ اﻟطﺎف ﺗﻲ ﺋﻲ ﮀﻳﮫﻪ ﭤو ڪﺮي.
ھونء ﺗﻪ ان ﺟو ﻣﺛﺎل اھو ﺳﭴو ﺳﺎرو ڪﺗﺎب ﺋﻲ آھﻲ ﭘﺮ ھڪ ﻧﻧڍو ﻣﺛﺎل ﻣﺎن ﺑﻪ ڏﻳﻧدس. َ
ﺳﻣﺟﮫﺎﭨﻲء ﺳﺎن ڏﻧﻲ ،ﭴڻ
َ ھن ﻣون ﮐﻲ ﻣﻼڪﺎ اﭼڻ ﺟﻲ ﺳڪ ﭜﺮي دﻋوت ڪﺟﮫﻪ اھڙي ﭘڪﻲ
ﻻء ﺑﻧﮫﻪ ﺳﻧﺑﺮي وﻳﭠﻲ ھﺋس ،رﮘو ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻲ ﻟﮫڻ ﺟﻲ دﻳﺮ ھﺋﻲ. ﻣﺎن ڪو اوڏاﻧﮫن وﭸڻ ِ
ﮔﮫڙيء اھو ﺧﻠوص ﻣﺣﺳوس ڪﺮي اﻳﺗﺮو ﺳو ﺿﺮور ﺳوﭼﻳو ھﺋم ﺗﻪ ”ڪﺎش ﻣﺎن اﻳڏاﻧﮫن وﭸﻲ َ ان
ﺳﮔﮫﺎن“.
ﺧﺎطﺮيء ﺳﺎن ﭼوﻧدس ،ﺗﻪ ان ۾ اﻟطﺎف
َ داﭨﻲ ﭘﺎﭨﻲ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﭜل ﮐﭨﻲ ﻧﺻﻳب ﺟﻲ ھﺟﻲ ،ﭘﺮ اھو
ﺟﻲ ﺳﭼﻲ ﺳڪ ۽ ﺳﻣﺟﮫﺎﭨﻲ ڪﻧﮫن ازﻏﻳﺑﻲ طﺎﻗت ﺟو روپ ڌارﻳو ھو ،ﺟو ﺟﮫٽ ۾ اوٽ ﻣوٽ
ﮔﮫت ڏﻳﺋﻲ ﻣﻼڪﺎ ﺑﻪ وﭸﻲ ﻧڪﺗس ،ﺟﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ وﭸﻲ ،ڪواﻻﻟﻣﭘور ۾ ﭼﮜﺎ ڏﻳﻧﮫن رھﻲ ،وري اﺗﺎن ُ
وﭸڻ ﺟو ﻧﻪ ﺧواب ﺧﻳﺎل ھو ،ﻧﻪ ﺋﻲ وري ڪﺎ ﺟن ڪن ،ڪڏھن ڪڏھن ﺳوﭼﻳﻧدي آھﻳﺎن ﺗﻪ اﻟطﺎف
ﺟﻳڪﺮ اھو ﺳڪ ﺟو ﺳڏ ،ﺳﺋٽﺰرﻟﻳﻧڊ ﻣﺎن ﻣوڪﻠﻲ ھﺎ ۽ ﺳﺎﮘﻲ رﻳت ﻧﻘﺷو ڪڍي ﺳﻣﺟﮫﺎﭨﻲ ڏي
اڪﻳڊﻣﻲء ﮐﺎن ھﻳﺗﺮا ﻣﻳل
َ ﺗﻪ ”ﻓﻼﭨﻲ ھﻧڌ اﭼﻲ ﻓون ڪﺟو ....ﻧﻪ ھﺟﺎن ﺗﻪ ھن ﻧﻣﺑﺮ ﺗﻲ ﻧﻳﺎﭘو ﮀڏﺟو...
ﭘﺮي ﮔﮫﺮ آھﻲ ...ﻣﺎن ﭘﺎڻ وﭠڻ اﻳﻧدس ......ﻧﻪ ﺗﻪ ﭔﺎر اﭼﻲ وﭠﻲ وﻳﻧدا .....ﺗﻪ اھڙي اﻋﺗﻣﺎد ﭜﺮي
ﺳﻣﺟﮫﺎﭨﻲ ،ﺑﻼﺷڪ ﺗﻪ ﺳﺋٽﺰرﻟﻳﻧڊ ﺑﻪ آﭨﻲ رﺳﺎﺋﻲ ھﺎ.
ھﻲ ﺳﻔﺮ ﻧﺎﻣو ﭘڙھﻧدي ﻣون ﮐﻲ ﺑﻳﺣد ﻣﺰو آﻳو ،ﻣون اﺋﻳن ﻣﺣﺳوس ڪﻳو ﺗﻪ ھڪ وار وري
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﭘﮫﭼﻲ وﺋﻲ ھﺟﺎن ۽ اھﻲ ﺟﺎﻳون ﺟﮘﮫﻳون ﺟن ﮐﻲ ﻣﭤﺎﮀﺮي طﺮح ڏﭠو ھﺋم ،ﺗن ﮐﻲ وڌﻳڪ ﺑﮫﺗﺮ
ﻧﻣوﻧﻲ ڏﺳﻲ ۽ ﺳﻣﺟﮫﻲ ﺳﮔﮫﻲ آھﻳﺎن .ﻣﺎن ھن ﺧوﺑﺻورت ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻲ ﻟﮐڻ ﺗﻲ اﻟطﺎف ﺷﻳﺦ ﮐﻲ
ﻣﺑﺎرڪون ڏﻳﻧدي ﻳﻘﻳن ﺳﺎن ﭼوﻧدﻳس ﺗﻪ ھﻲ ڪﺗﺎب ﺳﻧدس ﭔﻳن ﺳﻔﺮﻧﺎﻣن ﺟﻳﺎن ﻣﻘﺑوﻟﻳت ﻣﺎﭨﻳﻧدي،
ﺳﻧڌي ادب ۾ وڏو ﻣﺎن ﭘﺎﺋﻳﻧدو.
ﻣﺎھﺗﺎب ﻣﺣﺑوب
24ﻓﻳﺑﺮوري 1986ع
11 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﭴﺎڻ
ﺟﺎﮔﺮاﻓﻲء
َ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﻣﻠڪ ﺟﻳڪو ڪﺟﮫﻪ ﺳﺎل اڳ ﻣﻼﻳﺎ ﺳڏﺑو ھو ،ﺗﻧﮫن ﺟو ﻧﺎﻟو اﺳﺎن ﭘﮫﺮﻳن
ﺟﻲ ﭘﻳﺮڊ ۾ ﭔڌو -ﻳﺎ ﺷﺎﻳد ان ﮐﺎن ﺑﻪ اڳ ﺟڏھن ٽﭘﺎل ﺟون ٽڪﻠﻳون ﮔڏ ڪﺮڻ ﺷﺮوع ڪﻳوﻧﺳﻳن.
ﭘوء اﮘﺗﻲ ھﻠﻲ ﻣﻼﺋﺷﻳﺎ ﺑﺎﺑت ﺳڀ ﮐﺎن ﮔﮫﭨو ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ اﻧﮔﺮﻳﺰي ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﮐﺎن ِ
آرﻣﻲء ﺟو رٽﺎﺋﺮڊ
َ ﭔڌوﺳﻳن .ڪﺮﻧل ﺟﻲ .اﻳﭿ .اﻳﭿ ڪوﻣﺑس ) (Col.J.H.H.Coombesﺑﺮٽش
ڪﺮﻧل ھو ۽ اﺳﺎن ﺟﻲ ﭘﺮاﭨﻲ ڪﺎﻟﻳﺞ ،ڪﺋڊٽ ڪﺎﻟﻳﺞ ﻣﻳﺮﭘورﺧﺎص/ﭘﻳٽﺎرو ﺟو 1959ع ۾ ﭘﮫﺮﻳون
ﻟڙاﺋﻲء وارن ڏﻳﻧﮫن ۾ اﻧﮔﺮﻳﺰ ﻓوج طﺮﻓﺎن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ڪﻣﺎﻧڊﻧگ
َ ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل ﭤﻲ آﻳو ھو .ﭘﺎڻ ﭔﻲ وڏي
آﻓﻳﺳﺮ ھو .اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾ ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ واﻧﮔﺮ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ،ﺳﻧﮔﺎرﭘور ۽ ھﺎﻧگ ڪﺎﻧگ ﺗﻲ ﭘڻ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﺟﻲ
ﺣڪوﻣت ھﺋﻲ ۽ ھﻧن ﻣﻠڪن ۾ ﻓوﺟﻲ آﻓﻳﺳﺮ ﺳڀ اﻧﮔﺮﻳﺰ ھﺋﺎ ،ﺑﺎﻗﻲ ﺳﭘﺎھﻳن ۾ ڪﺟﮫﻪ ﺗﻪ ھﻧن ﺋﻲ
ﻣﻠڪن ﺟﺎ ﻣﻠﺋﻲ ۽ ﭼﻳﻧﻲ ھﺋﺎ ۽ ڪﺟﮫﻪ ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ﺟﺎ ﭘﻧﺟﺎﺑﻲ )ﻣﺳﻠﻣﺎن ۽ ﺳک( ھﺋﺎ ۽ ڪﺟﮫﻪ ﮔورﮐﺎ
)ﻧﻳﭘﺎل ،ﭜوٽﺎن ۽ اﺗﺮ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺟﺎﺑﻠو ﻋﻼﺋﻘﻲ ﺟﺎ رھﺎڪو( ھﺋﺎ.
ﭘوء ﺳﮔﮫو ﺋﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﮐﻲ ﺑﻪ آزادي )ﺧودﻣﺧﺗﻳﺎري( ﻣﻠﻲ ۽ ﺗﻧڪو ِ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﭤﻳڻ ﮐﺎن
ﻻء ﺟﺎﮐوڙ
ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن ﭘﮫﺮﻳون ﭘﺮاﺋﻳم ﻣﻧﺳٽﺮ ﭤﻳو ،ﺟﻧﮫن ﺟﻲ آزادي ۽ ﻣﻠڪ ﺟﻲ ﻣﺎن ﻣﭤﺎﻧﮫﻳن ڪﺮڻ ِ
ﮐﻲ دﻧﻳﺎ ﻣﭸﻲ ﭤﻲ .ھﻳﻧﺋﺮ ھو اﺳﻲ ﺳﺎﻟن ﮐن ﺟو ﭤﻳﻧدو ،ﮐﻳس ھﺗﻲ ﺟﺎ ﺑﺎﺷﻧدا ﭘﻳﺎر ۽ ﻋﺰت ﻣﺎن ﺑﺎﭘﺎ ﺳڏﻳن
ﭘﻲء ،ﺑﺎﺑو.
ﭤﺎ -ﻳﻌﻧﻲ ﻣﺣﺗﺮم ُ
ﺗﻧڪو ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن ﻧﻧڍﭘڻ ۾ ﺗﻌﻠﻳم ۽ ﻓوﺟﻲ ﺳﮐﻳﺎ دوران ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﺟو ڪﻼس ﻣﻳٽ ﭤﻲ
رھﻳو ھو ۽ ان ﺑﻌد ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﺟڏھن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ھو ﺗﻪ ﺑﻪ ﺳﻧدس ﺳﺎٿ رھﻳو ۽ ﺳﺮﮘواﺳﻲ
ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﺟﻳڪو ﭔﻲ ﺟﻧگ ﻋظﻳم ﺗﺎﺋﻳن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ اھم ﺷﺧﺻﻳت ھو ،ﺗﻧڪو ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن
ﮐﺎن ﻣﺗﺎﺛﺮ ھو ۽ ﺗﻧڪو ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن ،ﷲ ﺷل وڏي ﺣﻳﺎﺗﻲ ڏﻳﺋس -ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﻣﺎن.
ﭔﻲ ﺟﻧگ ﻋظﻳم ۾ ﺟﭘﺎﻧﻳن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺗﻲ ﺑﻪ ﻗﺑﺿو ڪﻳو .ھﻧن ﻣﻠﺋﻲ ۽ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﻣﺎن ڪن ﮐﻲ ﻗﻳدي
ﺑﭨﺎﺋﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ رﮐﻳو ۽ ﭔﻳن ﮐﻲ ﺟﭘﺎن ﺟﻲ ﺟﻳﻠن ۾ ﻣوڪﻠﻳو وﻳو .ﻗﻳدﻳن ۾ ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﺟﭘﺎﻧﻳن
ٽﺎنء
ِ ﻧﺎﮔﺎﺳﺎڪﻲء ۽ ھﻳﺮوﺷﻳﻣﺎ ﺗﻲ ﺑم ڪﻳﺮاﺋﻲ ﺟﭘﺎﻧﻳن ﺟﻲ
َ وٽ ﺗﻳﺳﺗﺎﺋﻳن ﻣﮫﻣﺎن ھو ﺟﻳﺳﻳن آﻣﺮﻳڪن
ﻧﻪ ﭜﮘﻲ.
ﻟڙاﺋﻲء ۾
َ ﺟﻧﮔﻲ ﻗﻳدﻳن ﺟو ﺟﻳڪو ﻧﺎﻟﻲ ﻣﺎﺗﺮ ھﻧﻳﺋﺮ ﺧﻳﺎل رﮐﻳو ﭤو وﭸﻲ ،ان ﺟو ﻓﻳﺻﻠو ﭔﻲ وڏي
ﻗﻳدﻳن ﺳﺎن ڪﻳل ظﻠﻣن ﺑﻌد ﺋﻲ ﺟﻧﻳوا ڪﺎﻧﻔﺮﻧس ۾ ﭤﻳو ھو .ﻧﻪ ﺗﻪ ﺟﻧﮔﻲ ﻗﻳدﻳن ﺳﺎن ﭤﻳل ظﻠم ﺟو
ڪﮫﺎﭨﻳون -ﺧﺎص ڪﺮي ﺟﻳڪﻲ ظﻠم ﺟﭘﺎﻧﻳن ڪﻳﺎ -دﻧﻳﺎ ۾ ﻣﺷﮫور آھن.
اھڙا ﺋﻲ ڪﺟﮫﻪ ﻗﺻﺎ اﺳﺎن ﮐﻲ ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﭔڌاﺋﻳﻧدو ھو ،ﺧﺎص ڪﺮي ﺟڏھن رات ﺟﻲ
12 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻟڙاﺋﻲء ﺟﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﻧڪﺮﻧدي ھﺋﻲ .ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس اﻧﮫن ﭼﻧد ﺧوﺷﻧﺻﻳب اﻧﮔﺮﻳﺰن َ ﻣﺎﻧﻲء ﺗﻲ ﭔﻲ وڏيَ
ﻣﺎن ھو ﺟﻳڪﻲ اﺗﻔﺎق ﺳﺎن ﺟﭘﺎﻧﻲ ﻗﻳدﻳن ﻣﺎن ﺟﻳﺋﺮا ﺑﭼﻲ آﻳﺎ ،ﭘﺎڻ ﭔڌاﺋﻳﻧدو ھو ﺗﻪ ڪﻳﺋن ﺟﭘﺎﻧﻳن ﮐﻳن
اﭸﻳو ،ﺑﮐﻳو ۽ اﮔﮫﺎڙو رﮐﻳو”.....اﺳﺎن اﻧﮔﺮﻳﺰ ﻗﻳدﻳن ﮐﻲ ڊوڙاﺋڻ وﻗت ﭼوﻧدا ھﺋﺎ ﺗﻪ دﻧﻳﺎ ﺗﻲ راڄ ڪﺮڻ
ﭘوء ﭘﻳﺮن اﮔﮫﺎڙو اس ۾ ﻣﻳﻠن ﺟﺎ ﻣﻳل ڊوڙﭨو ﭘوﻧدو ھو .ﺑک ۽ اڃ ڪﺮي ڪﻣﺰور ﭤﻲ وﻳل وارﺋو ڊوڙوِ ،
ﭘوء ﺟﻳڪڏھن ڪو ڍرو ﭤﻳﻧدو ﺟﺳم ﺳﺎن ڪﻳﺗﺮو ڊڪﻲ ﺳﮔﮫﺟﻲ ﭤو ،ﭘﺮ ڊپ ۾ ڊوڙﭨو ﺋﻲ ﭘوﻧدو ھوِ .
ﮔوﻟﻲء ﺳﺎن
َ ڪﺮي ﭘوﻧدو ھو ﺗﻪ ان ﮐﻲ ﺑﻧدوق ﺟﻲ ھو ﺗﻪ ان ﮐﻲ ﭼﮫﺑڪ ھﭨﻧدا ھﺋﺎ ۽ ﺟﻳڪڏھن ڪو ِ
اﺗﻲ ﺋﻲ ڍﻳﺮ ڪﺮي ﮀڏﻳﻧدا ھﺋﺎ“.
اﺳﺎن ﺟو ھڪ ڪﻼس ﻣﻳٽ ،ﻗﺎﺿﻲ اﺣﻣد ﺟو ﻣﺣﻣد ﺳﻣﻳﻊ اھڙن ﮔﻧﭜﻳﺮ ﻣوﻗﻌن ﺗﻲ اڪﺛﺮ ﺑﻲ ڊﭘو
ﭤﻲ ﮐﻠﻲ ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﮐﺎن ﭘﮀﻧدو ھو” :ﺳﺎﺋﻳن ھن ڪﺋڊٽ ڪﺎﻟﻳﺞ ﮐﺎن ﺑﻪ ﺟﭘﺎﻧﻲ ﺟﻳل ﺧﺮاب
ھوﻧدو ھو ﮀﺎ؟ ھﺗﻲ ﺑﻪ اﺳﺎن ﮐﻲ ﭘﻲ ٽﻲ ﭘﺮﻳڊ ۾ ﺣواﻟدار ﺣﻳﺎت ۽ ﺳﻌﻳد اڪﺑﺮ اﻳﺗﺮو ﺋﻲ ڊوڙاﺋﻲ ﺳﺎھﻪ
ڪڍن ﭤﺎ“.
ھوس”ﺳﺎﺋﻳن ﭜﻼ ڪﻧﮫن ﭔﺋﻲ ﺟﻳل ﻳﺎ ﺟﺮم ۾ ﺗوھﺎن ِ ﻳﺎ ﻻڙڪﺎﭨﻲ ﺟو ﻋﻠﻲ رﺿﺎ ﻣﻳﻣڻ ﭘﮀﻧدو
ڪڏھن ﭰﺎﭤﺎﺋو؟“
ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﺳﮔﺎر ﺟو ڊﮔﮫو ڪش ھﭨﻲ ،اڌ ڪوپ ﺟﻳڏو ﭼﺎﻧﮫﻪ ﺟو ڍڪ ﭜﺮي ﭔڌاﻳﺋﻧدو
ھو” :ھﺎ ھڪ دﻓﻌﻲ ﻣون ﺗﻲ ڪورٽ ﻣﺎرﺷل ﭤﻳو ھو -ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ .ﻣون ﮐﺎن ھڪ ﻣﺎﭨﮫو ﻣﺮي وﻳو
ھونء ﻧﻪ ﭘﺮ ﺣﺎدﺛﻲ ۾“.
َ ھو-
ﭘوء ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟون ﮘﺎﻟﮫﻳون ﭔڌاﺋڻ ﺷﺮوع ڪﺮي ڏﻳﻧدو ھو ﺗﻪ ڪﻳﺋن اﺗﻲ اوﻧداھﺎ ﮔﮫﺎٽﺎ ﭔﻳﻼ ۽ ِ
ﺟﮫﻧﮔل آھن ﺟن ﻣﺎن ﺳﻧﮫﺎ ﭘﻳﭼﺮن ﺟﮫڙا رﺳﺗﺎ ﻟﻧﮔﮫن ﭤﺎ .ھڪ ڏﻳﻧﮫن ھو ھڪ ﺟﻳپ ھﻼﺋﻲ رھﻳو ھو ﺗﻪ
ﻻء ڪﻳس ھڪ ﮘوﭠﺎﭨو ﺟﻠدي ۾ رﺳﺗو ٽﭘﻧدي ﺳﻧدس ﺟﻳپ ھﻳﭠﺎن اﭼﻲ ﻣﺮي وﻳو ھو .ڪﺟﮫﻪ ڏﻳﻧﮫن ِ
ﭘوء اھو ﺛﺎﺑت ﭤﻳڻ ﺗﻲ ﮐﻳس آزاد ڪﻳو وﻳو ﺗﻪ ﮐﺎﻧﺋس ﭴﺎﭨﻲ ﭔﺟﮫﻲ ﻧﻪ ﭘﺮ ﺣﺎدﺛﻲ ۾ اھو ﻣﺎﭨﮫو ھﻠﻳو ۽ ِ
ﻣﺎرﺟﻲ وﻳو.
ﭘﺎڻ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﮔﮫﺎٽن ﭔﻳﻠن ﮐﺎن ﻋﻼوه ،ھﺮ وﻗت ﺟﻲ ﻣﻳﻧﮫن ۽ ﻣﻳﻧﮫوﮘﻲ واري ﻣوﺳم ﺑﺎﺑت ﭘڻ
ﭔڌاﺋﻳﻧدو ھو .ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ۽ ﭜٽﺎرﻳن ﻣﻳﻧﮫن ڍﮘﻳن ﺑﺎﺑت ﭔڌاﺋﻳﻧدو ھو .ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﻧﻳن ﻧدﻳن ۽ ڍﻧڍن
ڍورن ﺑﺎﺑت ﭔڌاﺋﻳﻧدو ھو -ظﺎھﺮ آھﻲ ﺗﻪ ڪﮫڙو ﺑﻪ ﻣﻠڪ ،ﻣﺣﻠو ۽ ﻣﺎﭨﮫو ھﺟن -ﭘﺮ اﺗﻲ رھﻲ ان ﮐﻲ
ﮀڏڻ وﻗت اھو زﻣﺎن ۽ ﻣڪﺎن ﻳﺎد ﭤو اﭼﻲ .۽ ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﺗﻪ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ڪﺎﻓﻲ وﻗت -ﺑﻠڪ
زﻧدﮔﻲء ﺟو ﺑﮫﺗﺮﻳن وﻗت ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﮔذارﻳو ھو .ان ڪﺮي ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟون ھﺮ َ ﺑﻘول ھن ﺟﻲ -ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ
ﺟﺎﮔﺮاﻓﻲء ۾ ﭘڙھڻ ﮐﺎن ﻋﻼوه ھن ﮐﺎن
َ ﻻء ﻓطﺮي ﮘﺎﻟﮫﻪ ھﺋﻲ ۽ اﺳﺎن ﮐﻲ وﻗت ﮘﺎﻟﮫﻳون ڪﺮڻ ھن ِ
ﭼﮜﻲء طﺮح ﺧﺑﺮ ﭘﻳﺋﻲ ھﺋﻲ.
َ ﭘﮫﺮﻳن ﻧﻣﺑﺮ ﺗﻲ اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ۽ ﭔﺋﻲ ﻧﻣﺑﺮ ﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ
اﻧﮫن ﺋﻲ ڏﻳﻧﮫن ۾ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ )ﻣﻼﻳﺎ( آزاد ﭤﻳو ھو ۽ ﺗﻧڪو ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن ﺟﻲ ﭘﺮاﺋﻳم ﻣﻧﺳٽﺮ ﭤﻳڻ ڪﺮي
اﺳﺎن ﺟﻲ ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل ﺟﻲ ﺑﻪ ڪﺎﻓﻲ ﻟﺋﻪ وﻳﮫﻲ وﻳﺋﻲ ﺟو ھو ﺳﻧدس دوﺳت ھو .ﺳﻧدس دوﺳﺗﻲ اﻳﺗﺮي ﺗﻪ
ﺳﭠﻲ ۽ ﭘڪﻲ ھﺋﻲ ﺟو ﭘﺮاﺋﻳم ﻣﻧﺳٽﺮ ھﺟڻ ﺟﻲ ﺑﺎوﺟود ﺗﻧڪو ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن ﭘﻧﮫﻧﺟن ڪﻣن ڪﺎرﻳن ﻣﺎن
وﻗت ڪڍي ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﮐﻲ ﺧط ﻟﮐﻧدو ھو .ﺑﻠڪ ﺟڏھن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ اﻳﻣﺮﺟﻧﺳﻲ ﭤﻲ ھﺋﻲ -ﺟو
13 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻻء ڪﺮﻧل ﺟﮫﻧﮔﻠن ۾ رھﻧدڙ ﭼﻳﻧﻲ ﮔورﻳﻼ ھﻧﮔﺎﻣﺎ ڪﺮڻ ﻟﮘﺎ ھﺋﺎ -ﺗﻪ ان ﻣﺳﺋﻠﻲ ﮐﻲ ﻣﻧﮫن ڏﻳڻ ِ
ڪوﻣﺑس ﮐﺎن ﭘڻ ﺻﻼح ورﺗﻲ وﻳﺋﻲ ھﺋﻲ ،ﺟو ﮐﻳس ان ﺑﺎﺑت ڪﺎﻓﻲ ﺗﺟﺮﺑو ھو.
ﻻء وﻳﻧدي وﻳﻧديﺗﻧڪو ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن ﺟو ﺟڏھن ﺑﻪ ڪﺮاﭼﻲ اﭼڻ ﭤﻳﻧدو ھو ﻳﺎ ﭔﺋﻲ ﻣﻠڪ ِ
ﻻء ڪﺮاﭼﻲ ڪﺮاﭼﻲ ھواﺋﻲ اڏي ﺗﺎن ﻟﻧﮔﮫﻪ ﭤﻳﻧدو ھوس ﺗﻪ اﺳﺎن ﺟو ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل ﭘڻ ھن ﺳﺎن ﻣﻠڻ ِ
ﭘﮫﭼﻲ وﻳﻧدو ھو .ھڪ ﭔﻪ دﻓﻌﺎ اﺋﻳن ﺑﻪ ﭤﻳو ﺗﻪ اﺳﺎن ﺑﻪ ﺳﻲ اﺳڪﺎﺋوٽﻧگ ﻳﺎ ﺗﻌﻠﻳﻣﻲ ٽﺋﺮ ﺧﺎطﺮ
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﺳﺎن ﮔڏ ھﺋﺎﺳﻳن. َ
ﻻء ﻓﻘط ھڪ ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل ﻳﺎ ﻣﺎﺳﺗﺮ ﺟﻲ اھﻳﻣت رﮐﻲ ﭤﻲ ،ﭘﺮ اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾ ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس اﺳﺎن ِ
اڄ ﺳوﭼﻳﺎن ﭘﻳو ﺗﻪ ھو ڪﻳڏي ﻧﻪ اھﻳﻣت ﺟﻲ ﺷﺧﺻﻳت ھو .ھو ھڪ وڏي ﺗﺟﺮﺑﻳڪﺎر ﻓوﺟﻲ آﻓﻳﺳﺮ ۽
ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل ﮐﺎن ﻋﻼوه اﻳﻣﺎﻧدار ،ﻳﺎر وﻳس ۽ ﻧﻳڪ اﻧﺳﺎن ﭘڻ ھو.
ﻻء ھﺎﺋوڪﺎر ڪﺮڻ -ﺑﻠڪ ھن ﻣﻠڪ ﻣﻼﺋﺷﻳﺎ ﮐﻲ ﭘﺳﻧد ڪﺮڻ ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﻧوڪﺮي ڪﺮڻ ِ
ﻻء ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ دل ۾ ﻣﺣﺑت ﺟﻲ ﭘﮫﺮﻳن ﭘﻳڙھﻪ ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﺋﻲ وڌي. ِ
ﻻء وڌﻳڪ ﻣﺣﺑت ۽ ﭘﺳﻧد 1973ع ۾ ﭤﻲ ﺟڏھن ﺟﮫﺎز رﺳﺗﻲ ڪﺮاﭼﻲ ﮀڏڻ وﻗت ﺳﻣﻧڊ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ِ
ﺗﻲ اﺳﺎن ﮐﻲ اوﭼﺗو ﻧﻳﺎﭘو ﻣﻠﻳو ﺗﻪ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ﭘﻳﻧﺎﻧگ ۽ ﭘورٽ ڪﻼﻧگ ۾ ھﻠﻳﺎ وﭸو ،ﺟﺗﺎن
ﻣﮀﻲء ﺳﺎن ﭜﺮي آﻣﺮﻳڪﺎ ﺟﻲ ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ﻻس اﺋﻧﺟﻠس ۾ ﭘﮫﭼﺎﺋﭨو آھﻲ. َ ﺳﭴﻲ ﺟﮫﺎز ﮐﻲ ﺗوﻧﺎ
ﭘﻳﻧﺎﻧگ ﭔﻳٽ-ڪواﻻﻟﻣﭘور ﮐﺎن ﭔﻪ ﺳؤ ﻣﻳل ﮐن اﺗﺮ ۾ آھﻲ .ﺑﻠڪ ﻣﻼڪﺎ ﻧﺎر ۾ ﭘﮫﺮﻳن ﭘﻳﻧﺎﻧگ ﭤو
ﭘوء ﭘورٽ ڪﻼﻧگ .ﭘورٽ ڪﻼﻧگ ڪﻧﮫن زﻣﺎﻧﻲ ۾ )اﻧﮔﺮﻳﺰن ﺟﻲ ڏﻳﻧﮫن ۾ ﭘورٽ ﺳﺋﻳٽ ﻧﺎم ﺑﻪ اﭼﻲ ِ
ﺳڏﺑو ھو( ۽ ڪواﻻﻟﻣﭘور ﮐﺎن وﻳﮫﻪ ﻣﻳل ﭘﺮي آھﻲ.
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ اﻧﮫن ﺑﻧدرﮔﺎھن ۽ ﻧظﺎرن ﺳﺎن ﭜﺮﭘور اوﺳﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﮐﻲ ڏﺳﻲ دل ﮐﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ وﭨﻲ
وﻳﺋﻲ .ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﺧط اﺳﺗواﺋﻲ ﻣﻠڪ آھﻲ ،ﭘﺮ ﻣﻳﻧﮫن ﺟﮫڙ ڪﺮي ﮔﺮم ﻧﺎھﻲ .ﺟﮫﺎز ﺟﻲ اﻧﺟڻ
روم ۾ ﺑﻪ رﮐﻲ رﮐﻲ ﭤڌي ھﻳﺮ ﭤﻲ ﻟﮘﻲ ۽ اﻧﺟڻ روم ﮐﺎن ﭔﺎھﺮ ڪڪﺮاﻟو اڀ ،ﺳﺎوڪ واري ﺳﺎﺋﻲ
ﺳﺎﺋﻲ ڌرﺗﻲ ۽ ﭘﺮﺳڪون ﻣﺎﺣول ڏﺳﻲ ﺳڀ ﺟﮫﺎزي ﻣﺗﺎﺛﺮ ﭤﻳﺎ ھﺋﺎﺳﻳن -ﭘﺮ ان زﻣﺎﻧﻲ ۾ ﭤوري ﺟﮫٽ
ﻻء .اھو ان ڪﺮي ﺟو اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾ ڪﻧﺎري ﺗﻲ ھڪ ھﻧڌ رھﻲ ﻧوڪﺮي ڪﺮڻ ﺟﮫڙي ڪﺎﻓﺮاﭨﻲ ِ
ﺧﻳﺎل ﮐﻲ ﺗﻪ دل ﺟﻲ ﭼﺎﻧﺋٺ ﺑﻪ ٽﭘڻ ﻧﭤﻲ ڏﻧﻳﺳﻳن.
اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾ ﺟﮫﺎز ﺗﻲ رھﻲ ﻣﻠڪ ﻣﻠڪ ﺟو ﺳﻳﺮ ڪﺮڻ ﺋﻲ ﺳڀ ڪﺟﮫﻪ ھو .ﺑﮫﺮﺣﺎل ﭘﻳﻧﺎﻧگ ۽
ﻻء ڌﻳﺎن
ﭘورٽ ڪﻼﻧگ ﺋﻲ اھڙﻳون ﺟﺎﻳون ھﻳون ﺟﺗﻲ ﺟﻲ ﺧﺎﻣوﺷﻲ ۽ ﺳڪون ڏي ڪﺟﮫﻪ ﮔﮫڙﻳن ِ
ڌرڻ ﺟﻲ ﭘڻ ﺗوﻓﻳق ﻣﻠﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﻧﻪ ﺗﻪ اﺗﻲ ﺟﻲ رﻧﮔﻳﻧﻳن ،ڪﻠﺑن ۽ ﻣﻳوزڪ ﺟﻲ ﮔوڙ ﮔﮫﻣﺳﺎن ڏي
وڌﻳڪ ﻻڙو ھو .
ﻗﺮﻳﺷﻲء ﺗﻲ ﺗﻌﺟب
َ ﺗﻌﻠﻳم دوران ﻣﺋﺮﻳن اﻧﺟﻧﻳﺋﺮﻧگ ﺟﻲ ﻟﻳڪﭼﺮار-ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ﻣﺣﻣد ﻋﺎﻗل
ﮐﺎﺋﻳﻧدا ھﺋﺎﺳﻳن ﺗﻪ ڪﻣﺎل آھﻲ ﺟﮫﺎز ۽ دﻧﻳﺎ ﮔﮫﻣڻ ﮀڏي ﭼٽﮔﺎﻧگ ﺿﻠﻌﻲ ﺟﻲ ھڪ ﺧﺎﻣوش ﺗﺮﻳن
ﻻء رھﻲ ﭘﻳو آھﻲ .ﭘﺎڻ ﭼوﻧدو ھو ﺗﻪ ھڪ اھڙو وﻗت ﺑﻪ اﭼﻲ ﭤو ِﭔﻳٽ ’ﺟﻠدﻳﺎ‘ ۾ اﺳﺎن ﮐﻲ ﭘﺎڙھڻ ِ
زﻧدﮔﻲء ﮐﺎن-ﺟﻳڪﺎ ھڪ ﻏﻳﺮ ﻓطﺮي زﻧدﮔﻲ آھﻲ-ﺑﻳﺰار ﭤﻲ واﭘس ڪﻧﺎري َ ﺟڏھن اﻧﺳﺎن ﺳﺎﻣوﻧڊي
ڏي ﭜﭴﻲ ﭤو.
14 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
زﻧدﮔﻲء ﺟﻲ ) Latitudeﭰﺎڪ( ۾ ﮔﮫڙي ﭼڪﺎ آھﻳون ۽ ﺟڏھن ڪﻧﺎري َ ۽ ھﻳﻧﺋﺮ اﺳﺎن ﺷﺎﻳد ان
ﻻء دﻧﻳﺎ ﺟو ڪو ﻣﻠڪ ﺳوﭼﭨو ﭘﻳو ﺗﻪ ڪﺮﻧل ڪوﻣﺑس ﮐﺎن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺑﺎﺑت ﺗﻲ رھﻲ ﻧوڪﺮي ڪﺮڻ ِ
ﭔڌل ﮘﺎﻟﮫﻳن ۽ اﮐﻳن ﺳﺎن ڏﭠل ﭘﻳﺎﻧگ ۽ ﭘورٽ ڪﻼﻧگ ﺟﻲ ﻧظﺎرن ۽ ﺧﺎﻣوﺷﻳن دل ﺗﻲ اﻳڏو ﺗﻪ واﺳو
ڪﻳو ﺟو ﺟﭘﺎن ،اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ،آﻣﺮﻳڪﺎ ،ﺳﻌودي ﻋﺮب ﺟﻲ ﺳﻳﺎﺳﻲ ،ﺳﻣﺎﺟﻲ ۽ ﻗدرﺗﻲ ﻧظﺎرن ﺟﻲ ﻣﻘﺎﺑﻠﻲ ۾
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟو ﻣﺎن ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ واﺋڙي ﻣن ﮐﻲ ﻣﭤﺎھون ﻟﮘو ۽ ھﻳڏاﻧﮫن ھوڏاﻧﮫن ﭜٽڪڻ ﺑدران ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ
ﺷﮫﺮ ﻣﻼڪﺎ ڏي اٺ واﻧﮔﺮ ﺳڌو ُرخ ﮐﭨﻲ رﮐﻳم.
15 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ۾
زﻧدﮔﻲء ۾ ﭘﮫﺮﻳون دﻓﻌو ڏﭠو آھﻲ1963 ،ع ۾ ﺟڏھن ﭘﺎڻ َ آﺻف ﭼﻳو” :ھﻳڏو ﻧﻧڍو ﺟﮫﺎز ﻣون
ﻻء ڍاڪﺎ ھﻠﻲ رھﻳﺎ ھﺋﺎﺳﻳن ﺗﻪ اھو ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ﺟﻧﮫن ۾ ﭘﮫﺮﻳون دﻓﻌو اڏاﻣڻ ﻣﺋﺮﻳن اڪﻳڊﻣﻲ ﭼٽﮔﺎﻧگ ِ
ﺟو ﻣوﻗﻌو ﻣﻠﻳو ھو اھو ﺑﻪ ھن ﮐﺎن وڏو ھو“.
ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ ڌڪ ڌڪﺎن ۽ ﺟﮫﺎز ۾ اڳ ﭼڙھڻ ﻻِء ﭠوﻧﭠﻳون ۽ ﭤﻳﻠﮫﺎ ﻟﮘڻ ﺗﻲ آﺻف ﺟو ﻣوڊ وﻳﺗﺮ
ﭘوء ھﻲ ﺣﺎل ﮀو؟“ ﺧﺮاب ﭤﻲ رھﻳو ھو .ﭼوڻ ﻟﮘو” :ﺳﻳٽون ﺟڏھن رزروڊ آھن ﺗﻪ ِ
ﮐﻳس ﮀڪﻲ ﭼﻳم” :ﺷﺮاﻓت ﺟو زﻣﺎﻧو ﻧﺎھﻲ .ھل ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﺟﻠدي ﺳﻳٽ وﻻرﻳون .ھﺗﻲ ﺟﻳڪو
ڏاڍو ﺳو ﮔﺎﺑو وارو ﭼڪﺮ ﭤو ﻟﮘﻲ .ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺗﻪ ﺳڀ ﮐﺎن ﭘﺮي وﭸﭨو آھﻲ .ﺟﻲ رھﺟﻲ وﻳﺎﺳﻳن ۽ ﺟﮫﺎز
ﺟﺎء ﻧﺎھﻲ ﺗﻪ ﭔﺋﻲ ﺟﮫﺎز ﺟﻲ اﻧﺗظﺎر ۾ ﺧﺑﺮ ﻧﺎھﻲ ڪﻳﺗﺮو وڌﻳڪ ﺗﺮﺳﭨو وارن ﭼﻳو ﺗﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺳﺎﻓﺮ ﺟﻲ ِ
ﭘوي“.
ﭘوء اﺳﺎن ﭔﺋﻲ ﭴﭨﺎ ﺗﮐﺎ ﺗﮐﺎ اﮘﺋﻳن ڏاڪڻ ذرﻳﻌﻲ ﻣﭤﻲ ﭼڙھﻲ آﻳﺎﺳﻳن ،ﺟﻳڪﺎ ڏاڪڻ ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ِ
ﻻء ھوﻧدي آھﻲ ،ﭘﺮ ﺧﺑﺮ ﭘﺋﻲ ﺗﻪ ھن ﺟﮫﺎز ۾ ﻓﺮﺳٽ ڪﻼس آھﻲ ﺋﻲ ﻓﺮﺳٽ ڪﻼس ﺟﻲ ﻣﺳﺎﻓﺮن ِ
ڪوﻧﻪ .اﻧدر ﺟﮫﺎز ۾ ﮔﮫڙﻳﺎﺳﻳن ﺗﻪ ڪﺟﮫﻪ ﺑﮫﺗﺮ ۽ ﺳﮫﭨو ﻟﮘﻲ رھﻳو ھو .اﻳﺋﺮڪﻧڊﻳﺷن ھﻠڻ ڪﺮي
ﮔﺮﻣﻲء ﮐﺎن ﮔﮫٽ ۾ ﮔﮫٽ ﻧﺟﺎت ﻣﻠﻲ وﻳﺋﻲ ۽ ھﺮ ﮘﺎﻟﮫﻪ وﭨڻ ﻟﮘﻲ .ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﺳﻳٽن ﺟﻲ وچ ۾ َ ﭔﺎھﺮ ﺟﻲ
ﺟﺎء ھﺋﻲ ﺟو ﻣﻧﮫﻧﺟﻳن ﺑﻲ ڊوﻟﻳن ڊﮔﮫﻳن ٽﻧﮔن ﺟﺎ ﮔوڏا اﮘﻳن ڪﺮﺳﻳن ﺳﺎن رھڙﺟﻲ رھﻳﺎ اﻳﺗﺮي ﮔﮫٽ ِ
ﻻء
ھﺋﺎ .آﺻف ﭼﻳو ﺗﻪ ھن ﻧﻣوﻧﻲ ﺟﻲ ﺳواري ۽ ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ ﭼڙھڻ ﺟو ﻧﻣوﻧو اڪﺛﺮ ﮘوﭠن ۾ ﺑس ِ
ھوﻧدو آھﻲ.
ڪﻣﭘﻧﻲء ﺟﻲ ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ۾
َ وراﭨﻳوﻣﺎﻧس ﺗﻪ ھﻲ ﺗﻪ ڪﺟﮫﻪ ﺑﻪ ﻧﺎھﻲ .ﺗون ڪڏھن ﻣﺻﺮي ھواﺋﻲ
ﭼڙھﻳو آھﻳن؟ ھڪ دﻓﻌﻲ ﻣون ﮐﻲ ﺳﺋﻳﺰ ڪﺋﻧﺎل ﺗﺎﺋﻳن ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﭘﺎﭨﻲ واري ﺟﮫﺎز ﮐﻲ ﭘﮫﭼﺎﺋﭨو ھو،
ﻻء واﭘس ڪﺮاﭼﻲ اﭼﭨو ھو. ﺟﺗﻲ آﻳل ﻧﺋﻳن ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮﮐﻲ ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ﭼﺎرج ڏﺋﻲ ﻣوڪل ڪﺮڻ ِ
ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﮐﮐﻳم ﭤﻲ ﺗﻪ ﻣﺻﺮ ﻣﺎن ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ﺟو ﺳﻔﺮ ڪﺮڻ ۾ ﺳﺮ رﻟﻲ وﻳﻧدو ،ﭘﺮ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺟﮫﺎزران
ڪﻣﭘﻧﻲء دﻻﺳو ڏﻧو ھوم ﺗﻪ ﻣﺻﺮ ﭘﮫﭼﻲ ﻣون ﮐﻲ وڌﻳڪ ٽڪﭨو ﻧﻪ ﭘوﻧدو ۽ ﻧﻪ ھواﺋﻲ ٽڪﻳٽ ﺣﺎﺻل َ
ﻻء ھﻧن ﻣﺻﺮ ﺟﻲ اﻳﺟﻧٽ ﺳﺎن اﮘواٽ ڪﺮڻ ﻻ ﭜﭷ ڊڪ ،ﮀو ﺟو ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ڪﺮاﭼﻲ واﭘس ﻣوٽڻ ِ
ﮘﺎﻟﮫﻪ ﭔوﻟﮫﻪ ڪﺮي ﮀڏي ھﺋﻲ ﺗﻪ ھو ﻣون ﮐﻲ ﺟﻠد ڪﺮاﭼﻲ رواﻧو ڪﻧدو.
ﻣﺻﺮ ﺟﻲ ﺳﺋﻳﺰ ڪﺋﻧﺎل ﺗﺎﺋﻳن ”ﭘﺎﭨﻲ وارو ﺟﮫﺎز“ ﭘﮫﭼﺎﺋﻲ ،ﭔﺋﻲ ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ﮐﻲ ان ﺟﻲ ﭼﺎرج
ﻻء آﺟو ﭤﻳس .ﺳﺋﻳﺰ ڪﺋﻧﺎل ﻣﺎن ٽﺋڪﺳﻲ ڪﺮي ﻗﺎھﺮه ﺟﻲ ھڪ ھوٽل ۾ ڏﻳﺋﻲ ،آﺋون ﻣوڪل ﻣﺎﭨڻ ِ
ﻻء ﺳﻳٽ ﺑڪ ﻻء ﭔﺋﻲ ڏﻳﻧﮫن ﺟﻲ اڏام ِاﭼﻲ ٽڪﻳس .ﺷﺎم ﺟو ﺋﻲ اﻳﺟﻧٽ ﻓون ڪﺮي ﭔڌاﻳو ﺗﻪ ھن ﻣون ِ
ڪﺮاﺋﻲ آھﻲ ،ﺳﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺳٽ ڪﻼس ﺟﻲ .ﻣون ﮐﻲ ﻓﺮﺳٽ ڪﻼس ﺟو ﭔڌي وﻳﺗﺮ ﺧوﺷﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ
ﺳداﺋﻳن اﻳڪﺎﻧﺎﻣﻲ ڪﻼس ۾ ﭼڙھﻲ ﻏﺮﺑت ﺟو اﺣﺳﺎس ﭤﻳو ﭤﻲ ،ﮔﮫٽ ۾ ﮔﮫٽ ھن دﻓﻌﻲ ﻧﻪ ﭤﻳﻧدو ۽
اﺳﺎن ﺑﻪ ﮀﺎ ﻳﺎد ڪﻧداﺳﻳن ﺗﻪ ﭘﮫﺮﻳون دﻓﻌو ﻓﺮﺳٽ ڪﻼس ۾ اﻧﮫن ﭼﻧد ﺧوﺷﻧﺻﻳب ﻣﺳﺎﻓﺮن ﺳﺎن ﮔڏ
وﻳﮫﻧداﺳﻳن ﺟﻳڪﻲ ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ڪﺎڪ ﭘٽ ﭜﺮﺳﺎن وﻳﮫن ﭤﺎ .ﮐﻳن ٽﻧﮔون ڊﮔﮫﻳون ڪﺮي آرام ﺳﺎن وﻳﮫڻ
ڪﺮﺳﻲء ﮐﻲ ﭘﭠﻳﺎن ﺑﻪ ﮔﮫﭨو ﺟﮫڪﺎﺋﻲ ﺳﻣﮫﻲَ ﻻء ڪﺎﻓﻲ ﻣوڪﺮي ﺟﮘﮫﻪ ﻣﻠﻳل ھوﻧدي آھﻲ ۽ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ِ
ﻻء ھﺮ ﻗﺳم ﺟو رﺳﺎﻟو ۽ اﺧﺑﺎر ﻻء ھﺮ وﻗت اﻳﺋﺮھوﺳٽس ۽ اﺳٽﻳورڊ ﺣﺎﺿﺮ .ﭘڙھڻ ِ ﺳﮔﮫن ﭤﺎ .ﺧدﻣت ِ
17 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﭘوء ﭘﺎﺋﻠٽ
ﭘوء آھﺳﺗﻲ آھﺳﺗﻲ ﭤﻲ ﺟدي ﺟﺎ ﻣﺳﺎﻓﺮ ﻟﮫڻ ﺷﺮوع ڪﻧداِ . ﻏﺮﻳب ﺷڪل ﭠﺎھﻲ وﻳﭠﺎ ھوﻧداِ .
ﺻﺎﺣب ﭘﻧﮫﻧﺟو ﻣوڊ ﻣطﺎﺑق ﻳﺎ ﺗﻪ ﺟﮫﺎز ﮐﻲ واﻗﻌﻲ ﺧﺎرطوم ﮀڪﻲ وﻳﻧدو ﻳﺎ ﭘﺮوﮔﺮام ﻣطﺎﺑق ﺟدي.
اﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﻠڪ ۾ ﭘﺎﺋﻠٽ ﺻﺎﺣب ﺟﻳڪﺮ اﺋﻳن ﭼوي ﺗﻪ ﺳڀ ﻣﺳﺎﻓﺮ ﮔڏﺟﻲ اھڙا ﻣوﭼڙا ھﭨﻧس ﺟو اﮀت
ﭔﺋﻲ ﺟﮫﺎن ڏاﻧﮫن رواﻧو ﭤﻲ وﭸﻲ .ﭘﺮ ﺳوڊان ۾ ﺧﺑﺮ ﻧﺎھﻲ ﮀﺎ ﭼڪﺮ آھﻲ .ڪﻧﮫن ﭔڌاﻳو ﭘﺎﺋﻠٽن ﺟﻲ اﺗﻲ
اﻳڏي ﻟﺋﻲ ان ڪﺮي آھﻲ ﺟو ﺟﮫﺎز ﺑﻪ ﭤورا آھن ۽ ﭘﺎﺋﻠٽ ﺑﻪ ﺗﻣﺎم ﮔﮫٽ .ﺳو ﭘﺎﺋﻠٽن ﮐﻲ ﺟﻳڪﻲ وﭨﻲ ﭤو
اھو ڪن ﭤﺎ .ﺣڪوﻣت ﻧﻪ ﭤﻲ ڪﮀﻲ ﺟو ھو ڪوﻧﻪ ڪو ٽﻳڪﻧﻳڪل ﺑﮫﺎﻧو ڏﻳﺋﻲ ﻓﻼﺋﻳٽ ڪﺋﻧﺳل
ڪﺮي ﺳﮔﮫن ﭤﺎ .ﻣﺛﺎل طور :ﺟﮫﺎز ۾ ﺗﻳل ﮔﮫٽ آھﻲ ،ﻓﻼﭨﻲ ﺷﮫﺮ ﺗﺎﺋﻳن ﻣس ھﻠﻲ ﺳﮔﮫﻧدو .ﺟﮫﺎز ﺟﻲ
ﺳﺎﻟﻳﺎﻧﻲ ﺟﻧﺮل ﺳﺮوي اھم ﺟﻣﺎﻋت ﮐﻲ ﮀڏﭨو آھﻲ ﺟﻧﮫن ﺧﺎطﺮ ﭘﺮوﮔﺮام واري اڏام رد ڪﺮي
ﺳﮔﮫﺟﻲ ﭤﻲ.
ﻣﻧﮫﻧﺟو ھڪ دوﺳت ﺳوڊان ﺟﻲ ﺷﮫﺮ ﺧﺎرطوم ۾ ھڪ ڪﭘڙي ﺟﻲ ڪﺎرﺧﺎﻧﻲ ۾ ٽﻳڪﻧﻳڪل
ﻣﺋﻧﻳﺟﺮ آھﻲ .ان ﺑﻪ اھڙي ﺋﻲ ﻗﺳم ﺟﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ڪﺋﻲ ﺗﻪ ﺳوڊاﻧﻲ ﺷﻳدي ڏﺳڻ ۾ ڊپ وارا ﻟﮘن ﭤﺎ ،ﭘﺮ آھن
ﺗﻣﺎم ﻧﺮم دل ،۽ ﺳوڊاﻧﻲ ﮔﮫﭨﻲ ﭜﺎﮜﻲ ﺗوڪﻠﻲ ۽ دروﻳش ﻗﺳم ﺟﺎ ﻣڙس ﭤﻳن ﭤﺎ .ڪﺎ وڏي ﮘﺎﻟﮫﻪ ﭤﻲ وﻳﻧدي
ﺗﻪ ﺑﻪ ﭼوﻧدا رب رﺣﻳم آھﻲ .ﻗﺳﻣت ۾ اﺋﻳن ﻟﮐﻳل ھو ﺗڏھن ﺗﻪ ﭤﻳو .ﻳﺎ داﭨو ﭘﺎﭨﻲ ﻧﻪ ھو ،وﻏﻳﺮه .ھن ﭔڌاﻳو
ﺗﻪ ڪڏھن ڪﻧﮫن ورڪﺮ ﮐﻲ ڪﺎوڙﺟﻲ ﭼﺋﺑو ﺗﻪ ڪم ﺻﺣﻳﺢ ڪوﻧﻪ ﭤو ڪﺮﻳن ﺗوﮐﻲ ﺗﻪ ڪڍي
ﻧوڪﺮيء ﻣﺎن ﺿﺮور ڪڍﻳم .ﷲَ ﮀڏڻ ﮐﭘﻲ ،ﺗﻪ ﻣﺎﮘﮫﻳن ﻣﭤو ﮐﺎﺋﻲ وﻳﻧدو ﺗﻪ ھﺎڻ ﺗﻪ ﺗو ﭼﻳو آھﻲ ﺗﻪ
ﻣﺎﻟڪ آھﻲ .اھوﺋﻲ رزاق آھﻲ .اھوﺋﻲ ھﺮ ﺑﻧدي ﮐﻲ رزق ڏﺋﻲ ﭤو .ﻳو آر ﻧﺎٽ اي رزاق .ﺳﺎﺋﻳن ھﺎڻ
ﭘوء ﻧﻳٺ ﻣﻧﭤون ڪﺑﻳون ﺗﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻣون اﺋﻳن ﺋﻲ ﭼﻳو .ﭼﺮﭼن ۾ ﺗوﮐﻲ ﭼﻳو .ﺗڏھن وﭸﻲ ھﻣﺮاھﻪ ڏﻳو ﻣﻧﮫنِ .
ﻣﺎﭠو ﭤﻳﻧدو.
اﻳﺋﺮﻟﻧڪﺎ ﺟﺎ ﭔﺋﻲ ﺟﮫﺎز ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﭘﺮاﭨﺎ ۽ ﺳﺎدا ھﺋﺎ ،ﭘﺮ اھو ﻣﭸڻ ﻣﺮاد آھﻲ ﺗﻪ ﺳﺮوس واھﻪ ﺟﻲ
ڪﻣﭘﻧﻲء ﮐﻲ ﺳﻠوﻧﻲ اﻳﺋﺮ
َ ھﻳن .ﭔﻳن ھواﺋﻲ ڪﻣﭘﻧﻳن -ﺧﺎص ڪﺮي اﺳﺎن ﺟﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ھواﺋﻲ
ﻻء ھﺮ ﻣﺳﺎﻓﺮ ﻗﺎﺑل اﺣﺗﺮام آھﻲ .اھو ﻣﺳﺎﻓﺮ ھوﺳٽﺳن ۽ اﺳٽﻳورڊن ﮐﺎن ﺳﺑق ﺳﮐڻ ﮐﭘﻲ ﺗﻪ ھﻧن ِ
ﺟﻳڪو ﭔﻳﺎ ﺟﮫﺎز ﮀڏي ﺗوھﺎن ﺟﻲ ﺟﮫﺎز ﮐﻲ ﺗﺮﺟﻳﺢ ڏﺋﻲ ﭤو ،ان ﺟو ﺑﻪ ڪﺟﮫﻪ ﺣق آھﻲ ﺟﻧﮫن ﺟﻲ
ﺧﺮﻳد ڪﻳل ٽڪﻳٽن ﻣﺎن ﺗوھﺎن ﮐﻲ ﮘﺮا ﭘﮔﮫﺎر ﻣﻠن ﭤﺎ ،ڊاڪٽﺮي ﺳﮫوﻟﻳﺗون ۽ رھﺎﺋش ﺟﺎ اﻻﺋوﻧس ﻣﻠن
ﭤﺎ.
ڪوﻟﻣﺑو ﮐﺎن ﺳﻧﮔﺎﭘور واري اڏام ۾ ﺗﻪ ﺳﻠون ﺟﺎ ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ اھڙا ﻏﺮﻳب ﭘورھﻳت ﭼڙھﻳﺎ ،ﺟﻳڪﻲ
ﻻء
ﻣﺰدوريء ِ
َ ﺑﺎﻓﺗﻲ ﺟﻲ ڌوﺗل ﮔوڏ ۽ ﮀﻧل ﭼﻣﭘل ۾ ھﺋﺎ ،ﺟﻳڪﻲ ﭘڪ ﺳﻧﮔﺎﭘور ﻳﺎ ﺟڪﺎرﺗﺎ ۾ ﭘورھﺋﻲ
وﭸﻲ رھﻳﺎ ھﺋﺎ .ھو ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ دﻓﻌﺎ ھﺮوﭜﺮو ﭼﺎﻧﮫﻪ ﭘﺎﭨﻲ ۽ ﺷﺮاب ﺟﻲ ﮔﮫﺮ ﮔﮫﺮ ڪﺮي رھﻳﺎ ھﺋﺎ .ﭘﺮ
ﺧدﻣﺗﮔﺎريء ۾ ﺑﮀﺎن ﻣﺣﺳوس ڪﺋﻲ ﻳﺎ ﻣﻧﮫن
َ ﻣﺟﺎل آھﻲ ﺟو ڪﻧﮫن ﻣن ﻣوھﭨﻲ اﻳﺋﺮ ھوﺳٽس اﻧﮫن ﺟﻲ
ﮐﻲ ﻣوڙو ڏﻧو ھﺟﻲ .ھﺮﮔﺰ ﻧﻪ.
ﻻء ﭼﻳو ھوم .ھن ﮐﺎن ڪو وﺳﺮي ڪوﻟﻣﺑو ﻣﺎن ﻧڪﺮڻ وﻗت اﺳٽﻳوورڊ ﮐﻲ ھڪ رﺳﺎﻟو آﭨڻ ِ
وﻳو .اڌ رﺳﺗﻲ ﺗﻲ وري اﻳﺋﺮھوﺳٽس ﮐﻲ ﻳﺎد ڏﻳﺎرﻳم ﺗﻧﮫن ﺑﻪ ﻧﻪ آﻧدو .ﺷﺎﻳد وﺳﺮي وﻳس ﻳﺎ ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺎراﺋڻ
ﻻء ڪﻳﺗﺮا دﻓﻌﺎ ﭼﺋﺟﻲ .ﺗوھﺎن۾ ﻣﺷﻐول ﭤﻲ وﻳﺋﻲ .ﭤوري دﻳﺮ ﺑﻌد اھﺎ ﻟﻧﮔﮫﻲ ﺗﻪ ﭼﻳوﻣﺎﻧس ھڪ رﺳﺎﻟﻲ ِ
19 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ڪﻣﭘﻧﻲء ﮐﻲ ان ﺑﺎﺑت ﺷڪﺎﻳت ﺟو ﺧط ﻟﮐڻ ﮐﭘﻲ ﺗﻪ ﻧﻪ اﺳٽﻳوورڊ ﭤو ﭔڌي ۽ ﻧﻪ اﻳﺋﺮ ھوﺳٽس. َ ﺟﻲ
ﻣﻧﮫﻧﺟو اھو ﭼوڻ ﻳڪدم ﻧﻪ ﻓﻘط ﭘﺎڻ ﻣﻌﺎﻓﻲ ورﺗﺎﺋﻳن ،ﭘﺮ ان اﺳٽﻳوورڊ ﮐﻲ ﺑﻪ وﭠﻲ آﺋﻲ ﺗﻪ ھن ﮐﺎن ﺑﻪ
ﻟﻘﺎء
ﮘﺎﻟﮫﻪ وﺳﺮي وﻳﺋﻲ ،دل ۾ ﻧﻪ ڪﺟو ۽ ﻳڪدم رﺳﺎﻟن ﺟو ڍﻳﺮ اﭼﻲ اﮘﻳﺎن رﮐﻳﺎﺋﻳن .آﺻف ﺟﻧﮫن اھو ُ
ڪﻣﭘﻧﻲء ۾ ﭔﻳو ﺳڀ ڪﺟﮫﻪ ﺳﭠو آھﻲ ،ﭘﺮ اﭸﺎ اھﺎ ﺧدﻣﺗﮔﺎري ۽
َ ﭘﺋﻲ ڏﭠو ﺗﻧﮫن ﭼﻳو ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ھواﺋﻲ
ڪﺮﻧﺳﻲ ﻧﻪ آھﻲ .ڪﻧﮫن ﺳﻔﺎرﺷﻲ اﻳﺋﺮ ھوﺳٽس ﮐﻲ اﺋﻳن دڙڪو ﺗﻪ ڏﻳﺋﻲ ڏس .ﺳﺎﻣﮫون ﮐﺗو ﮐﭨﻲ
ﺟواب ﻧﻪ ڏﻳﻧدي ،ﭘﺮ ﻣﻧﮫن ﺟو ﻣوڙو ڏﻳﺋﻲ اﮐﻳن ﺋﻲ اﮐﻳن ۾ اھو ﭼوﻧدي ﺗﻪ وﭸﻲ ڪﺎھﻪ ﺟﻳڪﺎ ڪﺎھﭨﻲ
اﭤﺋﻲ .ﻣﻧﮫﻧﺟو ڪو ﻧﺎﻟو ﺗﻪ وﭠﻲ ڏﺳﻲ .آﺋون ﻓﻼﭨﻲ ﻳﺎ ﻓﻼﭨﻲ ﺟﻲ ﻣﺎﺋٽﻳﺎﭨﻲ/ﻻڏﻟﻲ آھﻳﺎن .ھن آﮜوﭠﻲ ﺟﻲ
ﭘﺮواھﻪ اﭤم.
ڪﻣﭘﻧﻲء
َ ﺧﺎص ڪﺮي اﺳﺎن ﺟو ﻏﺮﻳب ﻣﺰدور ۽ ﭘورھﻳت طﺑﻘو ﺟﻧﮫن ﺳﺎن اﺳﺎن ﺟﻲ ھواﺋﻲ
ﺟون اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ،ﮔﻠف ۽ ﻋﺮب ﻣﻠڪن ڏي وﻳﻧدڙ اڏاﻣون ٽٻ ھوﻧدﻳون آھن .اﻧﮫن ﺳﺎن اﺳﺎن ﺟﻲ ﺟﮫﺎزن
ﻋﺰﺗﻲء وارو ھوﻧدو آھﻲ ﺟو اﻓﺳوس ﭤو ﭤﺋﻲ.
َ ﺑﺮﺗﺎء اﻳﺗﺮو ﺗﻪ ﻏﻠط ۽ ﺑﻲ
ُ ﺟﻲ ڪﺋﺑن واري ﻋﻣﻠﻲ ﺟو
ان ﺑﺎﺑت ڪﻳﺗﺮن ﻣﺳﺎﻓﺮن ﺟﺎ ڏﮐوﻳل ﺑﻳﺎن ﺟﻧگ اﺧﺑﺎر ﺟﻲ ھﻔﺗﻳوار ﺻﻔﺣﻲ ﺑﺎﻻدي ۾ ،اﻳڊﻳٽﺮ ڏي ﺧط،
ﻧﻳﺎزيء ﺟﻲ ڪﺎﻟم ﻣﺷﺎھدي ۾ ۽ اﺧﺑﺎر ﺟﮫﺎن ۾ وﻗت ﺑﻪ وﻗت اﻳﻧدا رھن ﭤﺎ .ﮐﺎڌي ﺧوراڪ ۾
َ ڪوﺛﺮ
ﭘڻ اﺳﺎن ﺟﻲ ھواﺋﻲ ڪﻣﭘﻧﻲ ﺑدﻧﺎم ﭤﻲ رھﻲ آھﻲ .ﺧﺑﺮ ﻧﺎھﻲ ڪﮫڙا اﻧٽﺮﻧﻳﺷﻧل ﭘﺋﺳﻳﻧﺟﺮ ڌﭘﻳل ﻧﻣڪو
۽ ﭤﻠﮫﻲ ﮐل وارا ﺳﻣﺑوﺳﺎ ﭤﺎ ﮐﺎﺋﻳن ﺟو Snacks۾ ﺳﺋﻳﺰ رول ،ڊوﻧٽ ،ھﺋﻣﺑﺮﮔﺮ ۽ ﺳﺋﻧڊوچ ﺑدران اھﻲ
ﺷﺮوع ڪﻳﺎ وﻳﺎ آھن .ھڪ ﻣﺳﺎﻓﺮ ﺟﻳڪو ﭘﻧﺞ ڏھﻪ ھﺰار رﭘﻳﺎ ﭜﺮي ﺗوھﺎن ﺳﺎن ﭼﺎر ﭘﻧﺞ ڪﻼڪ
ﺷﻲء ﮐﺎراﻳو ﺟو ھو ھﻣﻳﺷﻪ ﻳﺎد رﮐﻲ.
َ ﮔذاري ﭤو ،ان ﮐﻲ ﮔﮫٽ ۾ ﮔﮫٽ ڏھﻳن رﭘﺋﻲ ﮐن ﺟﻲ ﺗﻪ ڪﺎ ﺳﭠﻲ
20 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﭘﺎﺳﭘورٽ
ﻻء ﭘﺎﺳﭘورٽ ﺿﺮوري آھﻲ ﺟﻳڪو ﭘﺎﺳﭘورٽ آﻓﻳس ۾ ﺳڀ ﮐﺎن اول وﻻﻳت )ڌارﺋﻳن ﻣﻠڪ( وﭸڻ ِ
ﻓﺎرم ﭜﺮي )ان ﺳﺎن ﮔڏ ﻣﻘﺮر ﭤﻲ ،ﺳﭸﺎﭨپ ﺟو ڪﺎرڊ ۽ ﻣﺋٽﺮڪ ﺟو اﺻﻠﻲ ﺳﺮٽﻳﻔڪﻳٽ وﻏﻳﺮه
ڏﻳﮐﺎري( ﭠﮫﺮاﺋﻲ ﺳﮔﮫﺟﻲ ﭤو .ﭘﺎﺳﭘورٽ ﻋﺎم طﺮح ھﻔﺗﻲ ﭔن ۾ ﭠﮫﻳو وﭸﻲ .ﭘﺮ ﺟﻲ ﺟﻠد ﮔﮫﺮﺟﻲ ﺗﻪ
ڪﺟﮫﻪ وڌﻳڪ ﻓﻲ ڏﻳڻ ﺳﺎن ھڪ ڏﻳﻧﮫن ۾ ﺑﻪ ﺗﻳﺎر ﭤﻲ ﻣﻠﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو .ﺑﮫﺮﺣﺎل ان ﺑﺎﺑت وﻗت ﺑوﻗت
ﻗﺎﻋدا ﻗﺎﻧون ﺑدﻟﺟﻧدا رھن ﭤﺎ.
ٽﺮﻳول اﻳﺟﻧٽ
ڪﻣﭘﻧﻲء ﺟﻲ آﻓﻳس ﻣﺎن ﺳﻧﺋﻲ ﺳﻧڌي وﭠﺟﻲ ﻳﺎَ ﻻء ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ٽڪﻳٽ ﻳﺎ ھواﺋﻲ ﭔﺎھﺮ وﭸڻ ِ
ڪﻧﮫن ٽﺮﻳول اﻳﺟﻧٽ ﮐﺎن .ٽﺮﻳول اﻳﺟﻧٽ ﮐﺎن وﭠڻ ۾ اھﺎ ﺳﮫوﻟﻳت آھﻲ ﺗﻪ ھو ﺗوھﺎن ﺟﻲ ﺿﺮورت ﮐﻲ
ڪﺮاﭼﻲء
َ ڪﻣﭘﻧﻲء ﺟﻲ ﭼوﻧڊ ﺑﺎﺑت ﺻﻼح ڏﺋﻲ ﺳﮔﮫﻧدو .ﻣﺛﺎل طور
َ ﺳﻣﺟﮫﻲ ﺻﺣﻳﺢ روٽ ۽ ﺟﮫﺎزران
ڪﻣﭘﻧﻲء ﺟﻲ ٽڪﻳٽ ﺳﺎﮘﻲ آھﻲ .ھﺎڻ ﺟﻲ ﺗوھﺎن ﻣﺷﻐول ﻣﺎﭨﮫو آھﻳو ۽ َ ﮐﺎن ڪواﻻﻟﻣﭘور ھﺮ ھواﺋﻲ
آء .اي ﻳﺎ ڪﻧﮫن اھڙي ﭔﻲ ھواﺋﻲ ﭘوء ھو ﺗوھﺎن ﮐﻲ ،KLMﭘﻲِ . ڪواﻻﻟﻣﭘور ﺟﻠد ﭘﮫﭼڻ ﭼﺎھﻳو ﭤﺎ ﺗﻪ ِ
ڪﻣﭘﻧﻲء ﺟﻲ ٽڪﻳٽ ڏﻳﻧدو ﺟﻧﮫن ﺟو ﺟﮫﺎز ﺳڌو اﺗﻲ وﭸﻲ ﮀڏي ﻳﺎ وڌ ۾ وڌ ڪﻧﮫن ھڪ ھﻧڌ رﺳﺗﻲ ﺗﻲ َ
ﻻء
آء .اي ﺟو ﺟﮫﺎز ڪﻼڪ ﮐن ِ ﻻء ﺗﺮﺳﻲ -ﻣﺛﺎل طور ﺑﻣﺑﺋﻲ ۾ ،ﺳﻧﮔﺎﭘور ۾ ﻳﺎ ﺟﻳﺋن ﭘﻲِ . ڪﻼڪ اڌ ِ
ڪوﻟﻣﺑو ۾ ﺗﺮﺳﻲ ﭤو ،ﭘﺮ ﺟﻲ ﺗوھﺎن ﺟﻠدي ۾ ﻧﻪ آھﻳو ،وﻳﺗﺮ ﭘﮫﺮﻳون دﻓﻌو ﭘﻳﺎ ﭼڙھو ۽ ﮔﮫﻣڻ ﭰﺮڻ ﺟﻲ
ﭘوء ھو ﺗوھﺎن ﺟﻲ ﺷوق ۽ ﺿﺮورت ﮐﻲ ڏﺳﻲ ،ان ﻣوﺟب ﻣوڊ ۾ آھﻳو -۽ وﻗت ﺟو ڪو ﻓﻘﺮ ﻧﻪ اﭤﺎﻧو ﺗﻪ ِ
ڪﻣﭘﻧﻲء ﺟﻲ ﺟﮫﺎز رﺳﺗﻲ ڪواﻻﻟﻣﭘور وﭸڻ ﺟﻲ ﺻﻼح ڏﻳﻧدو .ﻣﺛﺎل َ ھو اوھﺎن ﮐﻲ ،ڪﻧﮫن ﭔﻲ ھواﺋﻲ
ڪﺮاﭼﻲء ﮐﺎن ڪواﻻﻟﻣﭘور وﭸﻲ ﭤو ﭘﺮ اھو رﺳﺗﻲ ﺗﻲ ﺑﻣﺑﺋﻲ ۽ َ طور اﻳﺋﺮ اﻧڊﻳﺎ ﺟو ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ﺑﻪ
ﻣدراس ۾ ﮔﮫﭨﻲ دﻳﺮ ﺗﺮﺳﻲ ﭤو -ﺑﻠڪ ﻣدراس ۾ رات ھوٽل ۾ ٽڪﭨﻲ ﭘوي ﭤﻲ ۽ ﭔﺋﻲ ڏﻳﻧﮫن اﻳﺋﺮ اﻧڊﻳﺎ ﺟﻲ
ڪﺮاﭼﻲء ﻣﺎن ﻣﺳﺎﻓﺮ ﮐﭨﻲ ﭘﮫﺮﻳن
َ اھڙيء طﺮح ﭤﺎﺋﻲ اﻳﺋﺮ ﺟو ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز
َ ﭔﺋﻲ ﺟﮫﺎز ۾ ﭼڙھﭨو ﭘوي ﭤو.
21 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﺳﺎﻣﺎن ﺟﻲ ﺗور
ھﺮ ھواﺋﻲ ﻣﺳﺎﻓﺮ ﻓﻘط وﻳﮫﻪ ڪﻠو ﺳﺎﻣﺎن ﮐﭨﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو .ان ۾ ان ﺳﺎﻣﺎن ﺟﻲ ﺗور ﺷﺎﻣل ﻧﻪ ڪﺋﻲ
وﻳﻧدي آھﻲ ،ﺟﻳڪو ﻣﺳﺎﻓﺮ ھٿ ۾ ﮐﭨﻲ ﭘﺎڻ ﺳﺎن وﻳﮫﻧدو آھﻲ -ﻣﺛﺎل طور ﺑﺮﻳف ڪﻳس ،اوورڪوٽ،
ڪﺋﻣﻳﺮا ،ھڪ ﭔﻪ ڪﺗﺎب وﻏﻳﺮه .وﻳﮫن ڪﻠو ﮐﺎن ﻣﭤﻲ ﺳﺎﻣﺎن ﺟو ﻣﻧﺰل ﻣطﺎﺑق ﭜﺎڙو ﭼڪﺎﻳو وﻳﻧدو
آھﻲ .ڪﻲ ڪﻲ اﻳﺋﺮﻟﻧڪﺎ ﺟﮫڙﻳون ھواﺋﻲ ڪﻣﭘﻧﻳون ڪڏھن ڪڏھن ﺗوھﺎن ﺟﻲ ڪﺟﮫﻪ وڌﻳڪ
ڪﺮاﭼﻲء ﮐﺎن ڪواﻻﻟﻣﭘور ﺗﺎﺋﻳن ھﺮ
َ ﺳﺎﻣﺎن ﮐﭨڻ ﺗﻲ اﮐﻳون ﭘوري ﮀڏﻳﻧدﻳون آھن ،ﻧﻪ ﺗﻪ اﺻوﻟﻲ طﺮح
وڌﻳڪ ﮐﻧﻳل ڪﻠو ﺳﺎﻣﺎن ﺟﺎ ﻧوي رﭘﻳﺎ ﮐن ﭜﺎڙو ﭤﺋﻲ ﭤو.
ﻣﻳڊﻳڪل ﺳﺮٽﻳﻔڪﻳٽ
اﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﻠڪ ۾ ڪﺎﻟﺮا ،ٽﺎﺋﻳﻔﺎﺋﻳڊ ﺟﮫڙﻳن ﺑﻳﻣﺎرﻳن ﺟﺎ ﺟﺮاﺛﻳم آھن ۽ ڪﻳﺗﺮا ﻣﻠڪ :اﻧﮔﻠﻳﻧڊ،
آﻣﺮﻳڪﺎ ،ﺟﭘﺎن ﺟﮫڙا -ﺟن ۾ اھﻲ ﺑﻳﻣﺎرﻳون ﻣور ﻧﻪ آھن ۽ ھﻧن اﻧﮫن ﺑﻳﻣﺎرﻳن ﺟﺎ ﺟﺮاﺛﻳم اﺗﻲ ﺧﺗم
ڪﺮي ﮀڏﻳﺎ آھن ،ﺳﻲ اھو ھﺮﮔﺰ ﻧﭤﺎ ﭼﺎھﻳن ﺗﻪ ڪو ڌارﺋﻳن ﻣﻠڪ ﺟو ﻣﺎﭨﮫو ﺳﻧدن ﻣﻠڪ ۾ اھﻲ
ﻻء ﺿﺮوري ڪﻳو وﻳو آھﻲ ﺗﻪ اﻧﮫن ﺑﻳﻣﺎري ﺧﻼف ھﺮ ﻣﺳﺎﻓﺮ ﺟﺮاﺛﻳم ﮐﭨﻲ اﭼﻲ .ان ﺟﻲ روڪﭤﺎم ِ
ﭘوء اوڏاﻧﮫن وﭸﻲ.
ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻠڪ ﻣﺎن ﺳﻳون ھﭨﺎﺋﻲ ِ
ان ﮐﺎن ﻋﻼوه ڪﻲ اھڙا ﻣﻠڪ آھن -ﺧﺎص ڪﺮي آﻓﺮﻳڪﺎ ۽ ڏﮐڻ آﻣﺮﻳڪﺎ ﺟﺎ ﺟﺗﻲ Yellow
ﻻء ﻣﺳﺎﻓﺮ ﮐﻲ ﮔﮫﺮﺟﻲ ﺗﻪ Feverزھﺮﻳﻠﻲ ﺑﺧﺎر ،ﺟﮫڙﻳون ﺧطﺮﻧﺎڪ ﺑﻳﻣﺎرﻳون آھن ﺟن ﮐﺎن ﺑﭼڻ ِ
ﺑﭼﺎء ﺟون ﺳﻳون ھﭨﺎﺋﻲ وﭸﻲ ،ﺟﻳﺋن ﮐﻳس ﭘﺮدﻳس ۾ ڪﺎ َ ﭘﻧﮫﻧﺟو ﻣﻠڪ ﮀڏي اوڏاﻧﮫن وﭸڻ ﮐﺎن اڳ
ھونء ﺑﻪ ان ﻣﻠڪ ﺟﻲ اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻲ ﭘﮫﭼڻ ﺗﻲ ﺗوھﺎن ﮐﻲ ﺗﻳﺳﻳن ﻧﻪ ﮀڏﻳﻧدا ﺟﻳﺳﻳن َ ﺑﻳﻣﺎري ﻧﻪ ﻟﮘﻲ.
ﻻء اھﻲ ﺳﻳون ھﭨﺎﺋﻲ ﺣﻔﺎظﺗﻲ ﻗدم ﻧﻪ ﮐﭨو.
ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺻﺣت ِ
ان ﺳﻠﺳﻠﻲ ۾ ڪوڙو ﺻﺣت ﺟو ﺳﺮٽﻳﻔڪﻳٽ وﭠﻲ ﺳﻔﺮ ڪﺮڻ ﮐﺎن ﺑﮫﺗﺮ آھﻲ وﻳﮫﻪ ٽﻳﮫﻪ رﭘﻳﺎ
ڪﻧﮫن ڊاڪٽﺮ ﮐﻲ ڏﻳﺋﻲ اھﻲ ﺳﻳون واﻗﻌﻲ ھﭨﺎﺋﻲ ﮀڏﺟن .ﮀو ﺟو ڪوڙي ﺳﺮٽﻳﻔڪﻳٽ ڪﺮي
اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻲ ﺗوھﺎن ﮐﻲ ﮀڏي ﺗﻪ ڏﻳﻧدا ﭘﺮ ﺧداﻧﺧواﺳﺗﻪ ﭘﺮدﻳس ۾ ﺳﭻ ﭘﭻ ڪﺎ ﺧوﻓﻧﺎڪ ﺑﻳﻣﺎري ﻟﮘﻲ
وﭸﻲ ﺗﻪ ﮔﮫﻣڻ ﭰﺮڻ ھڪ طﺮف وﻳو ۽ ﺧﺮچ ﭘﮐو ﭔﺋﻲ طﺮف.
ھﻳﻠٿ ﺳﺮٽﻳﻔڪﻳٽ ،ﭘﻲ ٽو ﻓﺎرم ۽ ﻓﺎرﻳن اﻳڪﺳﭼﻳﻧﺞ ﺟو ﺳﻣورو ڪم اھو ٽﺮﻳول اﻳﺟﻧٽ
ﺳوﻻﺋﻲء ﺳﺎن ڪﺮاﺋﻲ ﺳﮔﮫﻧدو ،ﺟﻧﮫن ﮐﺎن ٽڪﻳٽ ورﺗﻲ وﻳﺋﻲ آھﻲ.َ
ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ڊاڪٽﺮ ۽ ٽﺮﻳول اﻳﺟﻧٽ ﺑﻧﺎ ﺳﺋﻳن ھﭨڻ ﺟﻲ ﻣﺳﺎﻓﺮن ﮐﻲ ڏھﻳن رﭘﻳن ۾ ھﻳﻠٿ
ﺳﺮٽﻳﻔڪﻳٽ وڪﭨﻲ ڏﻳﻧدا آھن .اھﺎ ﭼﮜﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﻧﺎھﻲ ۽ ان ﻣﺎن ﻣﺳﺎﻓﺮ ﮐﻲ ﮀﻳﮫو رﺳﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو،
ﻻء ﺑﻪ ﻣﺻﻳﺑت.ﭘوء ﭘﺮدﻳس ۾ ﺑﻳﻣﺎر ﭤﻳڻ ﺗﻲ ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﭘﺮﻳﺷﺎن ﺗﻪ ﭔﻳن ِ ﺟﻳﺋن ﻣﭤﻲ ﭔڌاﺋﻲ ﭼڪو آھﻳﺎن ﺗﻪ ِ
ﺟﭘﺎن ،آﻣﺮﻳڪﺎ ،ﻓﺮاﻧس ،ﺳﺋﻳﺰرﻟﺋﻧڊ ﺟﮫڙن ﻣﻠڪن ۾ ﺟﻲ ﺧﺑﺮ ﭘوي ﺗﻪ ﺗوھﺎن ﻣﻠﻳﺮﻳﺎ ،ﻣدي ﺟﻲ ﺗپ،
ﺑﻳﻣﺎريء ﺟﺎ ﺟﺮاﺛﻳم ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮐﻧﻳو ﭘﻳﺎ ھﻠو ﺗﻪ واوﻳﻼ ﻣﭼﻲ وﭸﻲ.
َ ڪﺎﻟﺮا ﻳﺎ ان ﻗﺳم ﺟﻲ وﭼڙﻧدڙ
ڪوﺗﺎھﻲء ڪﺮي ﺳﻧدس ۽ ﺳﻧدس ﻣﻠڪ ﺟﻲ َ ﭤوريء
َ ڪوﺑﻪ ﺳﻣﺟﮫو ﻣﺎﭨﮫو اھو ﻧﻪ ﭼﺎھﻳﻧدو ﺗﻪ
ﭘﺮدﻳس ۾ ﺑﻲ ﻋﺰﺗﻲ ﭤﺋﻲ .ان ۾ ڪو ﺷڪ ﻧﺎھﻲ ﺗﻪ ﻣﮀﺮ آﻣﺮﻳڪﺎ ۽ ﺟﭘﺎن ۾ ﺑﻪ آھن ،ﭘﺮ ﻣﻠﻳﺮﻳﺎ ﺟو
ﺟﺮاﺛﻳم ﺟﻳﺋن ﺗﻪ اﺗﻲ ڪﻧﮫن ﺟﻲ ﺑﻪ رت ۾ ﻧﺎھﻲ ،ان ڪﺮي اﻧﮫن ﻣﻠڪن ۾ ﻣﻠﻳﺮﻳﺎ ﺑﻧﮫﻪ ﻧﺎھﻲ.
23 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ڪﻲ ﻣﻠڪ آھن ﺟن ﺟو ﻣﻌﻳﺎر ذري ﮔﮫٽ ﺳﺎﮘﻳو آھﻲ ،اﺗﻲ ھﻳﻠٿ ﺳﺮٽﻳﻔڪﻳٽ ﺟﻲ ﺿﺮورت
ﻻء
ﻻء ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ،ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ،ﺳﻧﮔﺎﭘور ،ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﮫڙن ﻣﻠڪن ۾ وﭸڻ ِ
ﻧﺎھﻲ .ﺟﻳﺋن اﺳﺎن ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻳن ِ
ھﻳﻠٿ ﺳﺮٽﻳﻔڪﻳٽ ﺟﻲ ﺿﺮورت ﻧﺎھﻲ.
وﻳﺰا
وﻳﺰا ڪﻧﮫن ﺑﻪ ڌارﺋﻳن ﻣﻠڪ ۾ ٽڪن ﺟو اﺟﺎزت ﻧﺎﻣون آھﻲ ،ﺟﻳڪﻲ اھو ڌارﻳون ﻣﻠڪ ﻳﺎ ان
ﺟو ﺳﻔﺎرﺗﺧﺎﻧو ﻳﺎ ﻗوﻧﺻل ﺧﺎﻧو ڏﺋﻲ ﭤو .ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ۾ ﺳﭜﻧﻲ ﻣﻠڪن ﺟﺎ ﺳﻔﺎرﺗﺧﺎﻧﺎ اﺳﻼم آﺑﺎد ۾ آھن،
ڪﺮاﭼﻲء ۾ آھن.
َ ﺟﺗﻲ اﻧﮫن ﺟو ﺳﻔﻳﺮ رھﻲ ﭤو .ﺑﺎﻗﻲ ڪن ڪن ﻣﻠڪن ﺟﺎ ﻗوﻧﺻل ﺧﺎﻧﺎ
ﻻء وﻳﺰا ﻧﻪ ھوﻧدي آھﻲ .ڪن ﻣﻠڪن ﺟﻲ وﻳﺰا ھڪڙن ﻣﻠڪن ﺟﻲ ڪن ڪن ﻣﻠڪن ۾ وﭸڻ ِ
ﻻء ﻧﻪ .ڪن ﻣﻠڪن ﺟﻲ وﻳﺰا اﻧﮫن ﻣﻠڪن ﺟﻲ ھواﺋﻲ ﻻء وﭠڻ ﺿﺮوري ھوﻧدي آھﻲ ﺗﻪ ﭔﻳن ِ ﻣﺎﭨﮫن ِ
اڏي ﺗﻲ ﭘﮫﭼﻲ وﭠﻲ ﺳﮔﮫﺟﻲ ﭤﻲ.
وﻳﺰاﺋن ﺟﺎ ﺑﻪ ﻗﺳم آھن .ڪﺎ ٽوﺋﺮﺳٽ وﻳﺰا ﺳڏﺑﻲ آھﻲ ﺟﻳڪﺎ ڏھﻪ ،ﭘﻧڌرھن ﻳﺎ ﻣﮫﻳﻧﻲ ﺟﻲ ھوﻧدي
ﻻء رھﻲ ﺳﮔﮫﺟﻲ ﭤو .ان وﻳﺰا ﺗﻲ ڪﺎﺑﻪ ﻧوڪﺮي، آھﻲ ،ﺗﻪ اوﺗﺮا ڏﻳﻧﮫن ان ﻣﻠڪ ۾ رﮘو ﮔﮫﻣڻ ﭰﺮڻ ِ
ڌﻧڌو ﻳﺎ ﭘورھﻳو ﻧﭤو ڪﺮي ﺳﮔﮫﺟﻲ .ﺟﻳﺋن ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ،ﺳﻧﮔﺎﭘور ،ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ وﻏﻳﺮه ۾ آھﻲ .ﺟﭘﺎن ﺟﮫڙن
ﻻء .ھڪ ٽﺮاﻧﺰٽ ﻻء ﻣﻠﻧدي آھﻲ ﺳﺎ ﺑﻪ ﺻﺮف ٽن وﻳﺟﮫن ﺷﮫﺮن ِ ﻣﻠڪن ۾ ﺗﻪ ﻓﻘط ٽن ﻳﺎ ﭼﺋن ڏﻳﻧﮫن ِ
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ﻟﮫﻲ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن
َ ﭘﺎﭨﻲء ﺟﻲ ﺟﮫﺎز رﺳﺗﻲ اﻳﻧدڙ ﻣﺳﺎﻓﺮَ وﻳﺰا ﭤﻳﻧدي آھﻲ .ﺟﻳﺋن اﻓﻐﺎﻧﺳﺗﺎن ڏي
ﺑﺎء روڊ ﺳﭴو ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﻟﺗﺎڙي ڪﺮاﭼﻲء ﺟﻲ ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ﺗﻲ ﻟﮫﻲ ۽ ِ
َ ﮐﺎن وﭠﻧدا آھن .ان وﻳﺰا ذرﻳﻌﻲ ھو
اﻓﻐﺎﻧﺳﺗﺎن ﭘﮫﭼﻧدا آھن .اھﺎ ٽﺮاﻧﺰٽ وﻳﺰا ﻳﻌﻧﻲ ﻟﻧﮔﮫﻪ ﺟﻲ وﻳﺰا ﭤﻲ.
ڪﻧﮫن ﻣﻠڪ ۾ ﺳﺎل ﻳﺎ ﮀﮫﻪ ﻣﮫﻳﻧﺎ رھﻲ ،ﭘورھﺋﻲ ﻳﺎ ﻧوڪﺮي ڪﺮڻ ﺟﻲ وﻳﺰا اﻟڳ ﭤﺋﻲ ،ﺟﻧﮫن
ﮐﻲ Working Visaﺳڏﺟﻲ ﭤو ﻳﺎ ﻋﺮب ﻣﻠڪن ۾ ان ﮐﻲ اڪﺎﻣون ﺳڏﻳن.
اھو وﻳﺰا ﺟو ﭼڪﺮ ان ڪﺮي رﮐﻳو وﻳو آھﻲ ﺟﻳﺋن ڪو ﻣﺳﺎﻓﺮ ڌارﺋﻳن ﻣﻠڪ ۾ ﺗﺮﺳﻲ ﻧﻪ ﭘوي.
ﻣﺛﺎل طور :ڪوﻳت ،ﺑﺣﺮﻳن،دﺑﺋﻲ،ﺳﻌودي ﻋﺮب ﺟﮫڙن ﻣﻠڪن ۾ اﺳﺎن ﺟﮫڙن ﻏﺮﻳب ﻣﻠڪن ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو
ﻻء اﺗﻲ وﭸڻﻻء رھڻ ڏﻧو وﭸﻲ ﺗﻪ ﺳﭠو .ان ڪﺮي اﺳﺎن ﺟﮫڙن ِ ﻻء ھﻣﻳﺷﻪ ِ ﺗﻪ ﭼﺎھﻳﻧدا ﺗﻪ ﭘورھﺋﻲ ِ
ﻻء وﻳﺰا -اﺟﺎزت ﺟﻲ ﺿﺮورت آھﻲ .ﺳﺎﮘﺋﻲ وﻗت اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ،آﻣﺮﻳڪﺎ ،ﻓﺮاﻧس ،ﺟﺮﻣﻧﻲ ﺟﮫڙا ﻣﻠڪ- ِ
ﻻء
ﻻء اﺗﻲ ﺋﻲ ﺳک آھﻲ اﻧﮫن ﺟو ڪوﻳت ،ﺑﺣﺮﻳن ،دﺑﺋﻲ ﺟﮫڙن ﻣﻠڪن ۾ ھﻣﻳﺷﻪ ِ ﺟن ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ِ
ِٽڪﻲ ﭘوڻ ﻣﺷڪل آھﻲ .ان ڪﺮي اﻧﮫن ﻣﻠڪن ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﮐﻲ آزاد ﮀڏﻳو وﻳو آھﻲ ﺗﻪ ﭜﻠﻲ ﺑﻧﺎ وﻳﺰا
ﺟﻲ اﭼن وﭸن .ﺑﮫﺮﺣﺎل ھﻲ ﺳڀ ﻣﻠڪ ﺟﻲ ﻣﻌﺎﺷﻲ ﺣﺎﻟﺗن ﺗﻲ ﻣدار رﮐﻲ ﭤو .ڪﻧﮫن زﻣﺎﻧﻲ ۾ اﻳﺮان ۾
ﺑﻧﺎ وﻳﺰا ﺟﻲ وﭸﻲ ﺳﮔﮫﺑو ھو ،ﭘﺮ ھﺎڻ اﺗﻲ ﺑﻪ اﺳﺎن ﮐﻲ وﻳﺰا وﭠﭨﻲ ﭘوي ﭤﻲ .ﭤﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو اﮘﺗﻲ ھﻠﻲ
اﺳﺎن ﺟو ﻣﻠڪ ﺑﻪ دﻧﻳﺎ ﺟﻲ ﻧﻘﺷﻲ ﺗﻲ اﻣﻳﺮ ﺗﺮﻳن ﭤﻲ وﭸﻲ -ﻣﺎﭨﮫو ﺗﻪ ﻣﺣﻧﺗﻲ ۽ ذھﻳن اﮘﮫﻳن آھن-
ڪوﺗﻳل ﻳﺎ ﺳون ﺟﮫڙﻳون ڌاﺗو ﻧڪﺮي اﭼﻲ ﺗﻪ ﻧﻣوﻧو ﺋﻲ ﭔﻳو ﭤﻲ وﭸﻲ .آﺧﺮڪﺎر ڪوﻳت،ﺳﻧﮔﺎﭘور،
دﺑﺋﻲ ﺟﮫڙا ﻣﻠڪ ﺗﻪ اﺳﺎن ﮐﺎن ﺑﻪ ﻏﺮﻳب ھﺋﺎ ۽ ﻓﻘط وﻳﮫﻪ ٽﻳﮫﻪ ﺳﺎل اڳ ﺗﺎﺋﻳن ﻣﮫﺎﭨن ﺟﺎ ﻧﻧڍڙا ﮘوٺ
ﭘوء ڏﻳﺎ ٽﻣڪﻧدا ھﺋﺎ.
ھﺋﺎ -ﺟن ۾ ﺳﺞ ﻟﭤﻲ ﮐﺎن ِ
ﻻء اﻳﺗﺮو آھﻲ ﺟو ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ،ﺳﻧﮔﺎﭘور ،ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ،ﺑﻧﮔﻼدﻳش ،ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ ۽ ﭔﻳن ڪﻳﺗﺮن ﺑﮫﺮﺣﺎل اﺳﺎن ِ
24 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻣﻠڪن ۾ ﺑﻧﺎ وﻳﺰ ﺟﻲ وﭸﻲ ﺳﮔﮫون ﭤﺎ ۽ وﻳﺰا ان ﻣﻠڪ ﺟﻲ اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﺎن وﭠﻲ ﺳﮔﮫون ﭤﺎ ﺟﻳﺋن اﺳﺎن
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺑﻧﺎ ھﻳﻠٿ ﺳﺮٽﻳﻔڪﻳٽ ۽ وﻳﺰا ﺟﻲ آﻳﺎﺳﻳن ۽ اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻲ اﭼﻲ ﭘﻧدرھن ڏﻳﻧﮫن ﺟﻲ وﻳﺰا
ورﺗﻳﺳﻳن .اھﺎ ﺧﺗم ﭤﻳڻ ﺗﻲ وري ٽن ﻣﮫﻳﻧن ﺟﻲ ورﺗﻳﺳﻳن ۽ ھﺎڻ ﺟﻳﺋن ﺗﻪ ھﺗﻲ رھﻲ ﻧوڪﺮي ڪﺮﭨﻲ
ﻻء ٽﻲ ﺳﺎل ٽڪڻ ﺟﻲ اﺟﺎزت ﻣﻠﻲ اﭤﺋون.
آھﻲ ان ڪﺮي ان ِ
ڪو ﺑﻪ ﻣﺳﺎﻓﺮ ﭔﺎھﺮ ڌارﺋﻳن ﻣﻠڪ ۾ وﭸڻ ﮐﺎن اڳ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ٽﺮﻳول اﻳﺟﻧٽ ﻳﺎ ﻏﻳﺮ ﻣﻠڪﻲ ﻣﻌﻠوﻣﺎت
رﮐﻧدڙ ﮐﺎن اھو ﺿﺮوري ﻣﻌﻠوم ڪﺮي ﮀڏي ﺗﻪ ﺟن ﻣﻠڪن ۾ ھو وﭸﻲ رھﻳو آھﻲ .اﻧﮫن ﻣﺎن ڪﮫڙن
۾ ھن ﮐﻲ وﻳﺰا ﺟﻲ ﺿﺮورت ﭘوﻧدي ۽ ڪﮫڙن ﺟﻲ وﻳﺰا ﮐﻳس اﻧﮫن ﻣﻠڪ ﺟﻲ اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻲ ﺋﻲ ﻣﻠﻲ
وﻳﻧدي ۽ ڪﮫڙن ﻣﻠڪن ﺟﻲ وﻳﺰا ﺟﻲ ﺻﻔﺎ ﺿﺮورت ﻧﻪ اﭤس ،ﺟﻳﺋن ڌارﺋﻳن ﻣﻠڪ ۾ ﭘﮫﭼﻲ ﭘﺮﻳﺷﺎﻧﻲ
ﻻء
ﭘﺎﭨﻲء وارن ﺟﮫﺎزن ﺗﻲ ڪم ڪن ﭤﺎ .اﻧﮫن ِ َ ﻧﻪ ﭤﺋﻲ .ھوﻧﺋن اھﻲ ﻣﺎﭨﮫو ﺟﻳڪﻲ ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎزن ﻳﺎ
ﻧﻠﻲء( ﺗﻲ ھڪ
وﻳﺰا ﺟو ﻣﺳﺋﻠو ﻧﺎھﻲ .وﻳﻧدي ﭘﺎﺳﭘورٽ ﺟﻲ ﺑﻪ ﺿﺮوت ﻧﺎھﻲ .ھو ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ َ ) C.D.C
ﻧوڪﺮيء ﺟﻲ ﺳﻠﺳﻠﻲ ۾ ھﺟﻲ ،ﻳﺎ
َ ﻣﻠڪ ﮐﺎن ﭔﺋﻲ ۾ وﭸﻲ ﺳﮔﮫن ﭤﺎ -ﺑﺷﺮطﻳڪ ﺳﻧدن اھو ﺳﻔﺮ
ڊﻳوٽﻲء ﭼڙھڻ ﺟﻲ ﺑﺎري ۾ ھﺟﻲ.
َ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺟﮫﺎز ﺟﻲ
اﻳﺋﺮﭘورٽ
ﺟﮫﺎز ﺟﻲ اڏام ﮐﺎن ﮔﮫٽ ۾ ﮔﮫٽ ﭔﻪ ڪﻼڪ اﮘواٽ اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻲ ﭘﮫﭼڻ ﮐﭘﻲ ،ﺟﻳﺋن ﺳﺎﻣﺎن ﺟو
وزن ڪﺮاﺋﺟﻲ ،ﺟﮫﺎز ۾ وﻳﮫڻ ﺟو ﺳﻳٽ ﻧﻣﺑﺮ )ﺑورڊﻧگ ڪﺎرڊ( وﭠﺟﻲ ،اﻣﻳﮔﺮﻳﺷن ﺟو ڪﺎرڊ ﭜﺮﺟﻲ،
ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﭼڪﺎس ڪﺮاﺋﺟﻲ ۽ ﭘﺎﺳﭘورٽ ﺗﻲ ﭠﭘو وﻏﻳﺮه ھﭨﺎﺋﺟﻲ.
ﻻء ﺟواﺑدار آھﻲ.
ڪﻣﭘﻧﻲء ﺟﻲ ﻣﻠڪﻳت ﻧﻪ ھوﻧدو آھﻲ ۽ ﻧﻪ ان ِ
َ اﻳﺋﺮﭘورٽ ڪﻧﮫن ﺑﻪ ﺟﮫﺎزران
ﻻء
ﻻء ڪﺮﺳﻲ ﻧﻪ ھﺟڻ( ِ ﻻء ﭘﺎﭨﻲ ﻧﻪ ھﺟڻ ﻳﺎ وﻳﮫڻ ِ
ﺟﻳﺋن اﺳﺎن وٽ اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺟﻲ ﺗڪﻠﻳف )ﭘﻳﺋڻ ِ
ڪﻣﭘﻧﻲء ﮐﻲ ﮔﺎرﻳون ڏﻧﻳون وﻳﻧدﻳون آھن .اﺳﺎن وٽ ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ھواﺋﻲ
َ آء .اي – ھواﺋﻲ
اڪﺛﺮ ﭘﻲِ .
ڪﻣﭘﻧﻲ ۽ ھواﺋﻲ اڏو ﭔﺋﻲ ﺳﺮڪﺎري آھن ،ﭘﺮ ﻣﺧﺗﻠف ﮐﺎﺗﻲ ۾ آھن .ھواﺋﻲ اڏي -اي ڊي اي
ﻻء
)اﻳﺋﺮﭘورٽ ڊوﻟﭘﻣﻳﻧٽ اﭤﺎرٽﻲ( ۾ اﭼﻲ ﭤو ان ڪﺮي ھواﺋﻲ اڏي ﺟﻲ ﺻﻔﺎﺋﻲ ،ﺳوﻧﮫن ۽ ﺳﮫوﻟﻳت ِ
ﻻء ھﺮ ﭔﺎھﺮ وﻳﻧدڙ ﻣﺳﺎﻓﺮ ﮐﺎن
A.D.Aﮐﺎﺗو ﺟواﺑدار آھﻲ ،ﺟﻳڪو ھواﺋﻲ اڏي ﺟﻲ ﺳﺎر ﺳﻧﭜﺎل ﻟﮫڻ ِ
ﺳﺋو رﭘﻳﺎ اوﮘﺎڙي ﭤو) .ﻣﺧﺗﻠف ﻣﻠڪن ۾ ﻣﺧﺗﻠف ﻓﻲ آھﻲ( .ﺑﺎﻗﻲ ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ۾ ﻣﺎﻧﻲ ﺳﭠﻲ ﻧﺎھﻲ ،وﻳﮫڻ
آء .اي -ﻳﺎ ﺟﻧﮫن
ﻻء ھواﺋﻲ ڪﻣﭘﻧﻲ ﭘﻲِ .ﺟﻲ ڪﺮﺳﻲ ﺳﭠﻲ ﻧﺎھﻲ ،وﻗت ﺗﻲ اڏام ﻧﭤﻲ ﭤﺋﻲ ﺗﻪ ان ِ
25 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻟﮔﻳﺞ ٽﺋگ
ڪﻣﭘﻧﻲء ﺟﻲ ٽڪﻳٽ ھﺟﻲ ان ﺟﻲ ڪﺎﺋوﻧٽﺮ ﺗﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟو َ اﻳﺋﺮﭘورٽ ۾ اﻧدر ﭘﮫﭼڻ ﺟﻧﮫن ھواﺋﻲ
ﮘﭼﻲء ﺟو ﻧﻧڍو ﭤﻳﻠﮫو ﻳﺎ ﺑﺮﻳف ڪﻳس
َ ﮘﺮو ﺳﺎﻣﺎن ﺑﺋﮔون ،ھڙون وﻏﻳﺮه ﺟﻣﻊ ڪﺮاﺋﺟن .ﭘﺎڻ ﺳﺎن رﮘو
ڏاڙھﻲء ﺟو ﺳﺎﻣﺎن ،دواﺋون ﻳﺎ ﭔﻳو اھڙو اھم ۽ ﺗﺮت اﺳﺗﻌﻣﺎل
َ رﮐﺟﻲ ،ﺟﻧﮫن ۾ ﭘﺎﺳﭘورٽ ،ڪﺎﻏذ ﭘٽ،
۾ اﻳﻧدڙ ﺳﺎﻣﺎن ھﺟﻲ ،ان ﺟﻲ ﺗور ﻧﻪ ڪﺋﻲ وﻳﻧدي آھﻲ .ڪﻲ ﺳﻳﺎﭨﺎ وري ان ﭤﻳﻠﮫﻲ ﻳﺎ ﺑﺮﻳف ڪﻳس ۾
اﺳﺗﺮي ،ٽﺎﺋﻳپ راﺋﻳٽﺮ ﻳﺎ ﭔﻲ ڪﺎ اھڙي ﮘﺮي وزن واري ﭼﻳﺰ وﺟﮫﻲ ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮐﭨﻲ ھﻠﻧدا آھن .ﺟﻳﺋن
ﺟﮫﺟﮫﻲ وزن ﺟﻲ وڌﻳڪ ﭜﺎڙي ﮐﺎن ﺑﭼﻲ ﺳﮔﮫﺟﻲ.
ڪﻣﭘﻧﻲء ﺟو ﻋﻣﻠو ﭘﻳﺗﻳون ۽ وڏو ﺳﺎﻣﺎن ﺗوري ﻧﻧﮔن ﺟﻳﺗﺮا ڪﺎرڊ ڏﻳﻧدو آھﻲ .ﺟن َ ھواﺋﻲ
ڪﺎرڊن ﺟﺎ اڌ اڌ ﺳﺎﻣﺎن ﺳﺎن ﭔڌا وﻳﻧدا آھن .ﻧﻣﺑﺮ ﭔﻧﮫﻲ اڌن ﺗﻲ ﺳﺎﮘﻳﺎ ھوﻧدا آھن ﺟﻳﺋن ﺗوھﺎن ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ
ﺳﺎﻣﺎن ﺟﻲ ،ﻣﻧﺰل ﺗﻲ ﭘﮫﭼﻲ ﮔﮫﺮ ڪﺮي ﺳﮔﮫو .اﻧﮫن ڪﺎرڊن ﮐﻲ ﻟﮔﻳﺞ ٽﺋگ ﺳڏﺟﻲ ﭤو .اھو ٽﺋگ ﭘﺎڻ
ﭘﻳﺗﻲء ﺟو ٽﺋگ ڏﻳﮐﺎرڻ ﺗﻲ
َ ﺳﺎن ﻗﺎﺑو رﮐڻ ﮐﭘﻲ ،ﺟﻳﺋن ﻣﻧﺰل ﺗﻲ ﭘﮫﭼﻲ ﺳﺎﻣﺎن ﻧﻪ ﻣﻠﻲ ﺗﻪ ان وﭸﺎﻳل
ھواﺋﻲ ڪﻣﭘﻧﻲ وﭸﺎﻳل ﺳﺎﻣﺎن ﺟﻲ ﮘوﻻ -۽ ﻧﻪ ﻣﻠڻ ﺟﻲ ﺻورت ۾ رﻗم ادا ڪﺮي ﺳﮔﮫﻲ.
ﭘﻳﺗﻲء ۽ ھڙ ﺟﻲ ﻣﭤﺎن ڪﻧﮫن ﻣﺎرڪﺮ ﭘﻳن َ ھونء اﺣﺗﻳﺎطن ﻣﺳﺎﻓﺮﮐﻲ ﮐﭘﻲ ﺗﻪ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ھﺮ ھڪ َ
ﺳﺎن ﻧﺎﻟو ۽ اﺋڊرﻳس ﻟﮐﻲ ﮀڏي .ﻳﺎ ڪﻧﮫن ﭘﻧﻲ ﺗﻲ ﻟﮐﻲ ﭔﺎھﺮان ﭼﻧﺑڙاﺋﻲ ﮀڏي .ان ﮐﺎن ﻋﻼوه ھڪ ﭘﻧو
ﭘﻳﺗﻲء ﺟﻲ اﻧدر ﺑﻪ وﺟﮫﻲ ﮀڏي ﺟو ڪڏھن ڪڏھن اڌ ٽﺋگ ۽ ﺗوھﺎن ﺟو اﺋڊرﻳس َ )ﻧﺎﻟﻲ ۽ اﺋڊرﻳس ﺟو(
وارو ﭼﻧﺑڙﻳل ﭘﻧو ﭰﺎٽﻳو ﭘﻳو .ان ﺻورت ۾ اھو ﮔم ﭤﻳل ﺳﺎﻣﺎن دﻧﻳﺎ ﺟﻲ ﻣﺧﺗﻠف ھواﺋﻲ اڏن ﺗﻲ رﻟﻧدو
رھﻲ ﭤو .اﭴڪﻠﮫﻪ ﺟﺗﻲ ڪﭤﻲ ڪﻣﭘﻳوٽﺮ ﺳﺳٽم آھﻲ ۽ ﮔم ﭤﻳل ﺳﺎﻣﺎن ﺟو ڪﻣﭘﻳوٽﺮ ذرﻳﻌﻲ ﺳﭜﻧﻲ اھم
ﭘﻳﺗﻲء ﺟﻲ ﭔﺎھﺮان ﻳﺎ اﻧدران ﻣﺳﺎﻓﺮ ﺟو ﻧﺎﻟو ﮘوﻟﻲ اھو
َ ھواﺋﻲ اڏن ﺗﻲ اطﻼع ڪﻳو وﭸﻲ ﭤو ۽ ھو
ﺳﺎﻣﺎن ﮔﮫﺮﺑل ھﻧڌ ﺗﻲ ﭼووﻳﮫن ڪﻼڪن اﻧدر ﭘﭴﺎﻳو ﮀڏﻳن.
ﭘوء
ﺟﻳڪڏھن اڏام ڊﺋﺮﻳڪٽ آھﻲ -ﻣﺛﺎل طور :ڪﺮاﭼﻲ ﮐﺎن ﻟﻧڊن ﺗﺎﺋﻳن ﺳﺎﮘﻲ ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ۾ ﺗﻪ ِ
ﺳﺎﻣﺎن ﮔم ﭤﻳڻ ﺟﺎ ﮔﮫٽ اﻣڪﺎن آھن .ﭘﺮ ﺟﻲ ﻣﺧﺗﻠف اڏاﻣون آھن ﺟﻳﺋن ﺗﻪ ھڪ اڏام آھﻲ ﺟﻧﮫن ۾
ڪﺮاﭼﻲء ﮐﺎن ﻣﺳﺎﻓﺮ ﭼڙھﻳﺎ ۽ ﻣﺻﺮ ﺟﻲ ھواﺋﻲ اڏي ﻗﺎھﺮه ۾ ﺳڀ ﻟﭤﺎ .اﺗﻲ ڪن ﻣﺳﺎﻓﺮن ﮐﻲ ڪﻲ .اﻳل. َ
اﻳم ﺟﮫﺎز ذرﻳﻌﻲ ڪوﭘﻧﮫﻳﮔن وﭴﭨو آھﻲ ،ڪن ﮐﻲ ﻟﻔﭤﻧﺳﺎ ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز رﺳﺗﻲ -ﺟﻳڪو ٽن ڪﻼڪن ﮐﺎن
ﭘوء اﭼﭨو آھﻲ -ﻓﺮﺋﻧڪﻔﺮٽ )ﺟﺮﻣﻧﻲ( وﭴﭨو آھﻲ ،ڪن ﮐﻲ ﭤﺎﺋﻲ اﻳﺋﺮ ﻻﺋﻳن ذرﻳﻌﻲ ﭘﺋﺮس وﭸﭨو آھﻲ .ﺑﺎﻗﻲ ِ
ﭼﻧد ﻣﺳﺎﻓﺮ اھڙا آھن ﺟن ﮐﻲ ﺳﺎﮘﺋﻲ ﺟﮫﺎز ۾ اﮘﺗﻲ ﻟﻧڊن وﭸﭨو آھﻲ .ان ردوﺑدل ۾ ھواﺋﻲ اڏي ﺗﻲ ڪم
ڪﻧدڙ ﻣﺰدور ڪڏھن ڪڏھن ﺳﺎﻣﺎن ﮐﻲ ﻏﻠط ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎزن ۾ ﭼﺎڙھﻲ ﮀڏﻳﻧدا آھن ،وﻳﺗﺮ ﺟﻲ ٽﺋگ ﻳﺎ
ﻏﻠطﻲء ﺟﺎ ﮔﮫﭨﺎ اﻣڪﺎن ﭤﻳو ﭘون .ان ڪﺮي ﺿﺮوري َ ﭘوء
ﭼﻧﺑڙﻳل اﺋڊرﻳس وارو ﭘﻧو ﭰﺎٽﻲ ﭘﻳو آھﻲ ﺗﻪ ِ
آھﻲ ﺗﻪ ﺑﺋگ ﺟﻲ اﻧدر ﭘڻ ھڪ اﺋڊرﻳس رﮐﺟﻲ ﺟﻳﺋن اﮘﺗﻲ ھﻠﻲ ﮘوﻻ ۾ ھواﺋﻲ اڏن ﮐﻲ ﺳﮫوﻟﻳت ﭤﺋﻲ.
26 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﺑورڊﻧگ ڪﺎرڊ
ﺟﮫﺎز ۾ وﻳﮫڻ ﺟو ڪﺎرڊ ﺟﻧﮫن ﺗﻲ ﺳﻳٽ ﻧﻣﺑﺮ ﺑﻪ ﭤﺋﻲ ،ان ﮐﻲ ﺑورڊﻧگ ڪﺎرڊ ﺳڏﺟﻲ ﭤو .اﻳﺋﺮﻻﺋﻳن
ﻻء ﺑورڊﻧگ ڪﻣﭘﻧﻲء وارا ﺳﺎﻣﺎن وﭠڻ ﺑﻌد ﺗوھﺎن ﺟﻲ ٽڪﻳٽ ﺟو ﻣﭤﻳون ڪوﭘن ﭰﺎڙي ﺟﮫﺎز ۾ وﻳﮫڻ ِ
َ
دريء واري ،ﭔﻲ وﭼﻳن ۽
َ ﻻء ﮔﮫﭨو ڪﺮي ٽﻲ ٽﻲ ﺳﻳٽون ﭤﻳن .ھڪ ڪﺎرڊ ڏﻳﻧدا آھن .ﺟﮫﺎز ۾ وﻳﮫڻ ِ
ﭘوء
دريء ﮐﺎن وﻳﮫﻲ ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ﻟﮫڻ ﭼڙھڻ وﻗت ﻧظﺎرو ڏﺳڻ ﭤﺎ ﭼﺎھﻳو ﺗﻪ ِ َ ٽﻳن ﭘﺎﺳﻲ واري .ﺟﻲ
ﻻء اٿ وﻳﮫﻪ ڪﺮڻ ﭤﺎ ﭼﺎھﻳو ﺗﻪ دريء واري ﺳﻳٽ ﺑﮫﺗﺮ آھﻲ .ﺑﺎﻗﻲ ﺟﻳڪڏھن ذري ذري ﺑﺎٿ روم ِ َ
ﺑﺟﺎء ﭘﺎﺳﻲ واري ﺳﻳٽ وﭠﻲ وﻳﮫﺟﻲ .ھواﺋﻲ ڪﻣﭘﻧﻲ ۽ رب ﺟﻲ رﺿﺎ ﺗﻲ راﺿﻲ ِ ﭔﻳن ﺟﻲ ﺳک ﭰٽﺎﺋڻ
وﭼﺋﻳنء ﺳﻳٽ ﺗﻲ وﻳﮫﻲ رھﻧدا آھن.
َ رھڻ وارا ﭼﭘڙي ڪﺮي
اﭴڪﻠﮫﻪ ھﺮ ﺟﮫﺎز ۾ ﺳﮔﺮﻳٽ ﭘﻳﺋﻧدڙن ﮐﻲ ڌار -ﮔﮫﭨو ڪﺮي ﭘﭠﻳن ﺳﻳٽن ﺗﻲ وﻳﮫﺎرﻳن ﭤﺎ .ﺑورڊﻧگ
ڪﺎرڊ ﺗﻲ ﺗوھﺎن ﺟو ﺳﻳٽ ﻧﻣﺑﺮ ھﺋڻ وﻗت ﺗوھﺎن ﮐﺎن اھو ﺿﺮور ﭘﮀﻧدا ﺗﻪ ﺳﮔﺮﻳٽ ﮀڪﻳو ﭤﺎ ﻳﺎ ﻧﻪ.
اﻣﻳﮔﺮﻳﺷن
ھﺮ ﻣﻠڪ ۾ اﻣﻳﮔﺮﻳﺷن ﮐﺎﺗو اﻳﻧدڙ ۽ وﻳﻧدڙ ﻣﺳﺎﻓﺮن ﺟو رڪﺎرڊ رﮐﻲ ﭤو ﺗﻪ ڪﮫڙا ﭔﺎھﺮ وﻳﺎ ۽
ڪﮫڙا ﻣﻠڪ اﻧدر ﮔﮫڙﻳﺎ ۽ ڪﭤﻲ رھﻳل آھن .ھﺮ ﻣﻠڪ ﻣﺎن وﭸڻ وﻗت ﻳﺎ اﭼڻ وﻗت اﻣﻳﮔﺮﻳﺷن ﮐﺎﺗﻲ
ﺟو ھڪ ڪﺎرڊ -اﻳﻣﺑﺎرڪﻳﺷن/ڊﺳﺋﻣﺑﺎرڪﻳﺷن ڪﺎرڊ -ﭜﺮي ﮐﻳن ڏﻳﭨو ﭘوﻧدو آھﻲ .ﺟﻧﮫن ﺑﻌد ھو
ﭘﺎﺳﭘورٽ ﺗﻲ Exitﻣﻠڪ ﮐﺎن ”ﭔﺎھﺮ“ وﭸڻ ﻳﺎ ” – Enterاﻧدر“ ﮔﮫڙڻ ﺟو ﭠﭘو ھﭨﻲ ڏﻳﻧدا آھن.
ذاﺗﻲ ﭼڪﺎس
ھﺎء ﺟﺋڪﻧگ ﺟﻲ ﺣﺎدﺛن ڪﺮي اﭴڪﻠﮫﻪ ھﺮ ﻣﺳﺎﻓﺮ ﺟﻲ اﻟﻳڪٽﺮاﻧڪ ﻣﺷﻳن ﺟﮫﺎز ﺗﻲ وڌﻧدڙ ِ
ﻻء وٽس ڪو ﭘﺳﺗول ،ﺧﻧﺟﺮ ،ﺑم ﻳﺎ ﻟوھﻲ ھﭤﻳﺎر ﺗﻪ )اﺳڪﺋﻧﺮ( ذرﻳﻌﻲ ﭼڪﺎس ﭤﺋﻲ ﭤﻲ ،ان ﭘڪ ڪﺮڻ ِ
ﻧﻪ آھﻲ .ﻣﺳﺎﻓﺮ ﺳﺎن ﮔڏ ﺳﻧدس ﺑﺮﻳف ڪﻳس ﻳﺎ ﭤﻳﻠﮫﻲ ﺟﻲ ﺑﻪ ﭼڪﺎس ڪﺋﻲ وﭸﻲ ﭤﻲ .اﭴڪﻠﮫﻪ ﺟون
ﻣﺎﭨﮫوء وٽ ﻟوھﻲ ﺳﺎﻣﺎن
َ اﻟﻳڪٽﺮاﻧڪ ﻣﺷﻳﻧون ﺗﻣﺎم ﺟﻠد ڪم اڪﻼﻳو ﮀڏﻳن ۽ ﺟﻳڪﻲ ڪﺟﮫﻪ ﺑﺋگ ۾ ﻳﺎ
آھﻲ ان ﺟو ﻓوٽو اﭼﻳو وﭸﻲ .ﻧﻪ ﺗﻪ ﺷﺮوع ۾ ﺟﻳڪﻲ ﻣﺷﻳﻧون ھوﻧدﻳون ھﻳون ،اھﻲ ﭼﻘﻣﻘﻲ طﺎﻗت ﺗﻲ
اﻻرم وﭴﺎﺋﻳﻧدﻳون ھﻳون ،ان ۾ ڪﺎﻓﻲ دﻗت ﭤﻳﻧدي ھﺋﻲ .ﻣﺛﺎل طور :ﻣﺎﭨﮫو ﻣﺷﻳن ﻣﺎن ﻟﻧﮔﮫﻳو ﺗﻪ ﻣﺷﻳن
ڌاﺗوء
َ ﺻدريء ﺟﺎ ﭔﻳڙا ڪﻧﮫن
َ اﻻرام وﭴﺎﻳو .ﺧﺑﺮ ﭘﺋﻲ ﺗﻪ ھن وٽ ﭘﺳٽل ﻳﺎ ﺧﻧﺟﺮ ﺗﻪ ﻧﻪ آھﻲ ،ﭘﺮ ﺳﻧدس
ﺟﺎ ﭠﮫﻳل آھن ،ان ڪﺮي ﻣﺷﻳن اﻻرم ﭘﺋﻲ ڏﺋﻲ ﻳﺎ ﻏﺮﻳب ﺟﻲ ڪﮀﻲ ﺟو ﭔﻳڙو ٽٽل آھﻲ ﺳو ڪﺎﻧٽو ھﻧﻳو
آء .ﻳو .ڊي ڪﺮي. ﭘﻳو ھﻠﻲ .ﻋورﺗن ﺟﻲ ﺑﺎڊﻳن ۾ ﻟوھﻲ ڪڙا ھﺟڻ ڪﺮي اڪﺛﺮ اﻻرم وﭴﻧدو ھو -ﻳﺎ ِ
اﻧﺗظﺎر ﮔﺎھﻪ
ﻣﭤﺋﻳن ﭼڪﺎس ﺑﻌد ﻣﺳﺎﻓﺮ اﻧﺗظﺎر ﮔﺎھﻪ )ﻻﺋوﻧﺞ( ۾ اﭼﻲ وﻳﮫﻧدا آھن .ﺟﮫﺎز ﺟﻲ اڏام ﮐﺎن ڏھﻪ
ﭘﻧڌرھن ﻣﻧٽ اڳ ﻻﺋوڊ اﺳﭘﻳڪﺮن ﺗﻲ اﻋﻼن ڪﻳو وﻳﻧدو آھﻲ ،ﺟﻳﺋن ﻣﺳﺎﻓﺮ ﺟﮫﺎز ۾ ﭼڙھن .ڪڏھن
ڪﻣﭘﻧﻲء وارا ﻣﺳﺎﻓﺮن ﮐﻲ ﺑس ۾ ﭼﺎڙھﻲ ﺟﮫﺎز
َ ﺟﮫﺎز ﭘﺮي ﺑﻳﭠل ھوﻧدو آھﻲ ﺗﻪ ان ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ﺟﻲ
ﺗﺎﺋﻳن وﭠﻲ اﻳﻧدا آھن.
27 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز
ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ڏاڪڻ وٽ ﻣﺳﺎﻓﺮن ﮐﺎن ﺳﻧدن ﺑورڊﻧگ ڪﺎرڊ وﭠﻲ ،ﮐﻳن ﻣﻘﺮر ﺟﺎﻳن ﺗﻲ
ﭘوء ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ﻣﭤﻲ اڏاﻣڻ ﻣﮫل ﺳﻳٽ ۾ ﻟﮘل ﭘٽو ﭼﻳﻠﮫﻪ ﺳﺎن اﻳﺋﺮھوﺳٽﺳون ﻳﺎ اﺳٽﻳورڊ وﻳﮫﺎرﻳﻧدا آھنِ .
ﻻء ﭼﻳو وﻳﻧدو آھﻲ .ﺟﻳﺋن ﺋﻲ ﺟﮫﺎز ﻣﭤﻲ اڏاﻣڻ واي ﻟﻳول ﺗﻲ ﭘﮫﭼﻧدو آھﻲ ﺗﻪﭔڌڻ ۽ ﺳﮔﺮﻳٽ ﻧﻪ ﮀڪڻ ِ
ﻻء اﻋﻼن ڪﻳو وﻳﻧدو آھﻲ .ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ﻟﮫڻ وﻗت ﭘڻ اھو ﻋﻣل ورﺟﺎﻳو ﺑﻳﻠٽ ﮐوﻟڻ ۽ ﺳﮔﺮﻳٽ ﮀڪڻ ِ
وﻳﻧدو آھﻲ.
ڪڏھن ڪڏھن ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ھﻠﻧدي ڪﻧﮫن اھڙي ﺣﺻﻲ Air-Pocket۾ ﺑﻪ اﭼﻲ وﻳﻧدو آھﻲ،
ﻻء اﻳﺋﺮ ھوﺳٽس ﺗوھﺎن ﮐﻲ ﭼڙھڻ ﻣﮫل ﺋﻲ ﻻء ھوا ﺟﻲ ﮐوٽ ھوﻧدي آھﻲ .ان ِ ﺟﺗﻲ ﺳﺎھﻪ ﮐﭨڻ ِ
ﭔڌاﺋﻳﻧدي ﺗﻪ ﺟﻲ اھڙي ﺣﺎﻟت درﭘﻳش اﭼﻲ ﺗﻪ ﺗوھﺎن ﺟﻲ ﺳﻳٽن ﻣﭤﺎن رﭔڙ ﺟﺎ ﭔوﭤﺎڙا ھﻳٺ ﻟڙڪﺎﻳﺎ وﻳﻧدا
ﺟﻳﺋن اھﻲ ﻧڪ ۽ وات ﺗﻲ رﮐﻲ ﺟﮫﺎز ۾ رﮐﻳل آڪﺳﻳﺟن اﺳﺗﻌﻣﺎل ڪﺮي ﺳﮔﮫو.
ڪڏھن ڪڏھن ﺟﮫﺎز ﺳﻣﻧڊ ﺟﻲ ﻣﭤﺎن ﻟﮘﺎﺗﺎر ھﻠﻧدو آھﻲ ،ﺟﻳﺋن ﺳﻧﮔﺎﭘور ﮐﺎن ﻣﻧﻳﻼ ﺗﺎﺋﻳن ﺳﭴو
وﻗت اﺋٽﻼﻧٽڪ ﺳﻣﻧڊ ﻣﭤﺎن ھﻠﻧدو آھﻲ .اھڙن ﻣوﻗﻌن ﺗﻲ اﻳﺋﺮھوﺳٽس ﻣﺳﺎﻓﺮن ﮐﻲ ﺳﻣﺟﮫﺎﺋﻲ ﮀڏﻳﻧدي
ﮘﭼﻲء ۾
َ آھﻲ ﺗﻪ ﺟﻲ ﺧداﻧﺧواﺳﺗﻪ ﺣﺎدﺛو ﭤﺋﻲ ﺗﻪ ﺳﻳٽن ھﻳﭠﺎن رﭔڙ ﺟون ﻻﺋف ﺟﺋڪﻳٽون )ﺻدرﻳون(
ﻻء انﺟﺮﺳﻲء ۾ ھوا ﭜﺮڻ ِ
َ ﭘﺎﺋﻲ ﮀڏﺟن ﺟﻳﺋن ﭔڏڻ ﺑدران ﺳﻣﻧڊ ﺟﻲ ﻣﭤﺎن ﺗﺮي ﺳﮔﮫﺟﻲ .ان رﭔڙ ﺟﻲ
ﺟﻲ ھﻳﭠﺎن ڌاﮘو ﭔڌل ھوﻧدو آھﻲ ان ﮐﻲ ﺳٽ ڏﻳڻ ﺳﺎن اھﺎ ھوا ﺳﺎن ﭜﺮﺟﻲ وﻳﻧدي آھﻲ.
ﺟﮫﺎز ۾ اڏام ﺟﻲ وﻗت ﻣوﺟب ﻣﺳﺎﻓﺮن ﮐﻲ ﭼﺎﻧﮫﻪ ﻳﺎ ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺎراﺋﻲ وﭸﻲ ﭤﻲ .ﺟﻲ رات ﺟﻲ وﻗت
وڏي اڏام اﭠن ڏھن ڪﻼڪن ﺟﻲ آھﻲ ﺗﻪ ﻓﻠم ﺷو ﺑﻪ ڏﻳﮐﺎرﻳووﭸﻲ ﭤو ،۽ ﺟﻲ ڪو ڏﺳڻ ﻧﻪ ﭼﺎھﻲ ﺗﻪ
ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺳﻳٽ ﮐﻲ ﭘﭠﻳﺎن ﻻڙي ﺳﻣﮫﻲ رھﻲ ﻳﺎ ﺑﺗﻲ ﭔﺎري ڪﺗﺎب/اﺧﺑﺎر وﻳﮫﻲ ﭘڙھﻲ.
ﻻء ﺷﻳوھﺮ ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ﺑﺎٿ روم ۾ ڪﺎڪوس ۽ ھٿ ﻣﻧﮫن ڌوﺋڻ ﺟﻲ ﺑﻧدوﺑﺳت ﮐﺎن ﻋﻼوه ﻣﺮدن ِ
ﻻء ﭘﻧﺎ ۽ ٽﺷو ﭘﻳﭘﺮ ﭤﻳن ۽ﻻء ﺳﺋﭻ ،ﺻﺎﺑڻ ،ﻳوڊي ڪوﻟون ۽ ھٿ اﮔﮫڻ ِ ﺟو ﺳﺎﻣﺎن ﻳﺎ اﻟﻳڪٽﺮڪ ﺷﻳور ِ
ﻻء ﺳﻳﻧﻳٽﺮي ٽﺋﺎل -ڪوٽﻳڪس ،ٽﺋﻣﭘﻳڪس وﻏﻳﺮه ﭘڻ. ﻋورﺗن ِ
ﺳﻲء ﻟﮘﻲ ﻳﺎ ﻧﻧڊ
ُ ڪﻳﺗﺮن ﺟﮫﺎزن ۾ ﺳﻳٽن ﺟﻲ ﻣﭤﺎن وھﺎﭨﺎ ۽ ﺑﻼڪﻳٽ رﮐﻳل ﭤﻳن ،ﺟﻳﺋن ڪﻧﮫن ﮐﻲ
اﭼﻲ ﺗﻪ ﻣﭤﺎن ﺑﻼڪﻳٽ ﻳﺎ وھﺎﭨو ﮐﭨﻲ اﺳﺗﻌﻣﺎل ڪﺮي.
ﻻء ﭘڻ وﻳﺰا اﮘواٽ وﭠڻ ﻻء ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ،ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ ۽ ﺳﻧﮔﺎﭘور وﭸڻ ِ
)ﻧوٽ:اﭴڪﻠﮫﻪ ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻳن ِ
ﺿﺮوري ڪﺋﻲ وﺋﻲ آھﻲ(.
28 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
اﻣﺎم زﻣﺎن آھﻲ -ﻳﻌﻧﻲ ھﻠﻧدڙ زﻣﺎﻧﻲ ﺟو اﻣﺎم آھﻲ .ﭘﺎڻ ھڪ ﻏﺎر ۾ روﭘوش ﭤﻲ وﻳﺎﺗﺎﺋﻳن ﭘﮫﺗﻲ ،ﺟﻳڪو ِ
آھن ۽ ﻗﻳﺎﻣت وﻳﺟﮫﻲ اﭼڻ ﺗﻲ اﻣﺎم ﻣﮫدي وري ظﺎھﺮ ﭤﻳﻧدو.
اﺛﻧﺎ ﻋﺷﺮي ﺟﻲ ﭔﺎرھﻳن اﻣﺎﻣن ﺟﺎ ﻧﺎﻻ ھﻲ آھﻲ :ﺣﺿﺮت ﻋﻠﻲ ،ﺣﺳن ،ﺣﺳﻳن،زﻳن اﻟﻌﺎﺑدﻳن ،ﻣﺣﻣد
ﺑﺎﻗﺮ ،ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎدق ،ﻣوﺳﻲٰ ڪﺎظم ،ﻋﻠﻲ اﻟﺮﺿﺎ ،ﻣﺣﻣد ﺗﻘﻲ ،ﻋﻠﻲ ﻧﻘﻲ ،ﺣﺳن ﻋﺳڪﺮي ۽ ﭔﺎرھون
اﻣﺎم-ﻣﮫدي -آﺧﺮاﻟﺰﻣﺎن.
ان ﺟﻲ ﺑﺮﻋڪس اﺳﻣﺎﻋﻳﻠﻲ ﺣﺿﺮت ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎدق ﺗﺎﺋﻳن ﮀﮫن اﻣﺎﻣن ﺟﺎ ﻗﺎﻋل آھن ،ﭘﺮ ھو ﺳﺗﻳن
اﻣﺎم ﻣوﺳﻲٰ ﻗﺎظم ﮐﻲ ﻧﻪ ﭘﺮ اﻣﺎم ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎدق ﺟﻲ ﭔﺋﻲ ﭘٽ اﺳﻣﺎﻋﻳل ﮐﻲ ﻣﭸﻳن ﭤﺎ ۽ ان ﮐﺎن ﺋﻲ اﻣﺎﻣت
ﺟو ﺳﻠﺳﻠو اﮘﺗﻲ وڌاﺋﻳن ﭤﺎ .اھڙي رﻳت ﭘﺮﻧس آﻏﺎ ڪﺮﻳم اﺳﻣﺎﻋﻳﻠﻲ اﻣﺎﻣن ﺟﻲ ان ﺳﻠﺳﻠﻲ ﺟو
اوﭨوﻧﺟﺎھون ﺣﺎﺿﺮ اﻣﺎم آھﻲ.
ﺟﮫﺎز ۾ ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﭔﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﭔوﻟﮫﻪ اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﻋﺎﻣﺮي ڪﺎﺳﻣﻳﺮ ﻧﺎﻟﻲ ھڪ ﻧوﺟوان ﺳﺎن ﭤﻲ.
ڪوﻟﻣﺑو اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻲ اﺳﺎن ﺟﻲ ﻓﻼﺋﻳٽ ﺟو ﻧﻣﺑﺮ 322ھو .ان ﮐﺎن اڳ 422ﻧﻣﺑﺮ واري اڏام ﮐﻲ
ﻻء ﮔﮫٽ ۾ ﮔﮫٽ ڏھﻪ دﻓﻌﺎ اﻋﻼن ڪوﻟﻣﺑو ﮐﺎن ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ﺟﻲ ﭔﺋﻲ ڪﻧﮫن ﺷﮫﺮ ڏي وﭸﭨو ھو .ﺟﻧﮫن ِ
ﭤﻳو ھوﻧدو:
”اﻳﺋﺮﻟﻧڪﺎ ﺟﻲ اڏام ﻧﻣﺑﺮ 422وﭸڻ واري آھﻲ ،ﻣﺳﺎﻓﺮن ﮐﻲ آﺧﺮي دﻓﻌو اﻋﻼن ﭤو ڪﺟﻲ ﺗﻪ
ھو ﺟﮫﺎز ۾ اﭼﻲ ﭼڙھن “.ھﺮ دﻓﻌﻲ اﻋﻼن ﺑﻌد اھو ورﺟﺎﻳو ﭘﺋﻲ وﻳو ﺗﻪ ان ﺳﻠﺳﻠﻲ ۾ ھﺎڻ وري اﻋﻼن
ﻧﻪ ڪﻧداﺳﻳن ۽ ﺟﻲ ڪو ﻣﺳﺎﻓﺮ رھﺟﻲ وﻳو ﺗﻪ اھﺎ ان ﺟﻲ ذﻣﻳواري آھﻲ.
آﺻف ﭼﻳو ﺗﻪ ڪﻣﺎل آھﻲ .ھﺮ دﻓﻌﻲ اھو ﭼﺋﻲ ﺗﻪ آﺧﺮي اطﻼع آھﻲ وري اﻋﻼن ﻧﻪ ڪﻧداﺳﻳن،
ﭘوء ﺑﻪ وري ﺳﺎﮘﻳو ﺳﺎﮘﻳو اﻋﻼن ﭘﻳو ﭤﺋﻲ .اھڙي ﺻورت ۾ ان دڙڪﻲ ﺟو ڪﮫڙو اﺛﺮ .ﭔﻲ ان ﮐﺎن ِ
ﮘﺎﻟﮫﻪ ﺗﻪ ﺟﻳڪڏھن ان ﺟﮫﺎز ﺟو ڪو ﺑﻪ ﻣﺳﺎﻓﺮ اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻲ ﻣوﺟود ھوﻧدو ﺗﻪ وڌ ۾ وڌ ﭔﻳو دﻓﻌو ﭔڌڻ
ﺗﻲ اﭼﻲ ﺟﮫﺎز ۾ ﭼڙھﻧدو ،ﺟو ھن ﺟو ﭘﻧﮫﻧﺟو ﺑﻪ ﻧﻘﺻﺎن آھﻲ ،۽ ھﻳڏاﻧﮫن اﺳﺎن ﺟو ﺟﮫﺎز ﺳﺎڍي اﭠﻳن
ﺑﺟﻲ وﭸﭨو ھو ان ﮐﻲ ﻧو اﭼﻲ ﭤﻳﺎ آھن ،ﭘﺮ ڪو اطﻼع ﺑﻪ ڪو ﻧﻪ ﭤﺎ ڪن.
ﺗﺮﻗﻲء ﺟﻲ
َ ﺳواء“ ﻟﮫﻲ اﭼﺎن ﺗﻪ ﻧﺻﻳﺮ اﻋﺟﺎز ﮀﺎ ﭤو ﭼوي .ﻣﻠڪُ واء
آﺻف ﮐﻲ ﭼﻳم ﺗﻪ ﺗﺮس ﺗﻪ ” ُ
راھﻪ ﺗﻲ ﮔﺎﻣﺰن ۽ اﻣن اﻣﺎن آھﻲ ﻳﺎ اڏام ﺟو وﻗت ﺑدﻻﺋﻲ ﮀڏﻳو اﭤن .اﻳﺋﺮ ﻟﻧڪﺎ ﺟﻲ ﻋﺎج ﺟﻲ ﭠﮫﻳل اﮀﻲ
ڪﺎﺋوﻧٽﺮ ﭘوﻳﺎن ڪﺎري ﺳﻧﮫﺎﻟﻲ ﮔﺮاﺋوﻧڊ ھﺎﺳٽس ﭔڌاﻳو ﺗﻪ ان اڏام ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ﺗﻪ ڪڏھوڪو ﻻﺋوﻧﺞ ۾
ﭘﮫﭼﻲ وﻳﺎ آھن .اﺳﺎن ﺑﻪ ﭤﻳﻠﮫو ۽ ﺑﺮﻳف ڪﻳس ڍوﺋﻲ ﺗﮐﺎ ﺗﮐﺎ آﻳﺎﺳﻳن .رﺳﺗﻲ ﺗﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ۽ ﺳﺎﻣﺎن ﺟﻲ
ﻻء ﺑورڊﻧگ ڪﺎرڊ ورﺗوﺳﻳن .ﻻﺋوﻧﺞ ۾ ڏﺳون ﺗﻪ ﻣﺳﺎﻓﺮن ﺟﻲ ﭼڪﺎس ڪﺮاﺋﻳﺳﻳن ۽ ﺟﮫﺎز ۾ ﭼڙھڻ ِ
ڊﮔﮫﻲ ﻗطﺎر ﻟﮘﻲ ﭘﻳﺋﻲ آھﻲ .ﭤﻳﻠﮫﺎ ۽ ﭤوﻧﺎ ھﭨﻲ اﺳﺎن ﺑﻪ اﭼﻲ اھڙي ھﻧڌ ﺗﻲ ﺑﻳﭠﺎﺳﻳن ،ﺟﺗﺎن ﭘڪ ھﺋﻲ ﺗﻪ
ﺟﺎء ﻣﻠﻲ وﻳﻧدي ۽ اﺳﺎن ﺟو اڄ ﺋﻲ ﭘﮫﭼڻِ ﻣﺻﺮ وارو ﺣﺎل ﭤﻳو ﺗﻪ ﺑﻪ اﺳﺎن ﺗﺎﺋﻳن ﻟﮘل ﻗطﺎر ﮐﻲ ﺟﮫﺎز ۾
ﺑﻪ ﺿﺮوي ھو .ﮀو ﺟو ھﻲ ﺟﮫﺎز ھﭤن ﻣﺎن وﭸڻ ﺗﻲ ھڪ ﺗﻪ ﺳﻧﮔﺎﭘور ۾ ﺑﻳﭠل ٽﺋﻳن ﺟﮫﺎز ﺗﻲ ﭘﮫﭼﻲ ﻧﻪ
ﺳﮔﮫﺑو ۽ ﭔﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﺗﻪ ڪواﻻﻟﻣﭘور ﺟﻲ اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻲ آﻳل اﺳﺎن ﺟﺎ ڌﭨﻲ ﺳﺎﺋﻳن ﻣوٽﻲ وﻳﻧدا ۽ اﺳﺎن
ﻻء
ﭘﮫﺮﻳن ڏﻳﻧﮫن ﺋﻲ ﭘﺮدﻳس ۾ درﺑدر ﭤﻲ وﻳﻧداﺳﻳن .ڪﻳڏاﻧﮫن ﺳﺎﻣﺎن ﮐﻲ ڍوﺋﻳﻧداﺳﻳن ۽ ڪﻳڏاﻧﮫن رھڻ ِ
ﮔﮫﺮ ﭘﮀﺎﺋﻳﻧداﺳﻳن .ﮔﮫﻣڻ ﺗﻪ آﻳﺎ ڪو ﻧﻪ ھﺋﺎﺳﻳن ﺟو ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺧﺮچ ﺗﻲ ٽﺋڪﺳﻳون ۽ ﻣﺰور ڪﻳون ۽
30 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ھوٽل ﺟو ﺧﺮچ ﭜﺮﻳون -ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ اﮘﺗﻲ ھﻠﻲ اﺋﻳن ﺋﻲ ﭤﻳو -ﺳﻧﮔﺎﭘور وارو ﺟﮫﺎز ﺑﻪ دﻳﺮ ﺳﺎن ﭘﮫﭼڻ
ﻻء آﻳل ھﺋﺎ ﺳﻲ ﺑﻪ رواﻧﺎ ﭤﻲﭜﺎء ِ
ڪﺮي ﻧڪﺮي وﻳو ۽ ڪواﻻﻟﻣﭘور ۾ ﺟﻳڪﻲ اﭜﺮا ﺳﭜﺮا اﺳﺎن ﺟﺎ آڌر َ
ﭼڪﺎ ھﺋﺎ.
ھﻲء ﻗطﺎر ﺳﻧﮔﺎﭘور ڏي َ ڪوﻟﻣﺑو اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻲ ﻟﮘل ان ﻗطﺎر ﻣﺎن ﭜﺮ ۾ ﺑﻳﭠل ﻧوﺟوان ﮐﺎن ﭘﮀﻳم ﺗﻪ
وﻳﻧدڙ ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ﻣﺳﺎﻓﺮن ﺟﻲ ﺋﻲ آھﻲ ﻧﻪ؟ ھﻣﺮاھﻪ ڪو اﺳﺎن ﮐﺎن ﺑﻪ وڌﻳڪ ڪﺎوڙﻳو ھو ،ﺳو
ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﭘﮀڻ ﺗﻲ ﭘﺎڻ ﺷﺮوع ﭤﻲ وﻳو” :ھﻲ ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ﺗﻪ ڏﺳو ،ﻧﻪ ھﻲ ﭘﺗو ،ﻧﻪ ھو ﭘﺗو ،ﺑﻳﭠﻲ
ﺑﻳﭠﻲ ﺑﻪ اڌ ڪﻼڪ ﭤﻲ وﻳو آھﻲ“.
ﻻء ﺗﻪ ذري ذري ﭘﻳﺎ اﻋﻼن ﻣون ﺑﻪ ٽﻳڪو ڏﻳﺎرﻳوﻣﺎﻧس” :ھﺎ ڏس ﺗﻪ ﺳﮫﻲ ھن ﭔﻲ اڏام ِ 422
ڪن ،ﭘﺮ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ اڏام ﺑﺎﺑت ڪﺎ ﺧﺑﺮ ﻧﻪ ﻧﭤﺎ ﭔڌاﺋﻳن .اﺳﺎن ﺗﻪ ڪﻼڪ ڏﻳڍ ﮐﺎن اﻳﺋﺮﭘورٽ ﭔﺎھﺮان ﭘﺎﭨﻲ
ﭘﻲ ﭘﻳﺷﺎب ﭘﺋﻲ ڪﻳو ۽ ﭘﻳﺷﺎب ڪﺮي ﭘﺎﭨﻲ ﭘﺋﻲ ﭘﻳﺗو .ﭼﮜو ﺟو ھﻳﻧﺋﺮ ﭘﮀﻳوﺳﻳن ﻧﻪ ﺗﻪ ذري ﮔﮫٽ ﺟﮫﺎز
ھﻠﻳو وﭸﻲ ھﺎ“.
ڪﻣﭘﻧﻲء ۾
َ ﮐﻠﻲ ﭼﻳﺎﺋﻳن” :ھڪ ﺗﻪ ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ۾ اھﺎ ﻣﺻﻳﺑت آھﻲ ﺗﻪ ھﺗﺎن ﺳﻧدن ﻗوﻣﻲ ﺟﮫﺎزران
ﺋﻲ اڏاﻣﭨو ﭘوي ﭤو .ﻧﻪ ﺗﻪ آﺋون ”ﮔﺮودا“ )اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ اﻳﺋﺮﻻﺋﻳن( ۾ ﺋﻲ ﺳﻔﺮ ڪﺮﻳﺎن ھﺎ“.
ﻣﭤﻲ ﺗﻲ ڪﺎري ٽوﭘﻲ ﭘﻳﺋﻲ ھﻳس .ﭘﮀﻳوﻣﺎﻧس” :ﻣﻠﺋﻲ آھﻳن ﻳﺎ اﻧڊوﻧﻳﺷﻲ؟“
”اﻧڊوﻧﻳﺷﻲ آھﻳﺎن ،ھﺗﻲ ڪوﻟﻣﺑو ۾ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻠڪ ﺟﻲ ﺳﻔﻳﺮ ﺟو ﭘﺮاﺋﻳوﻳٽ ﺳﻳڪﺮﻳٽﺮي آھﻳﺎن.
ﻻء ﺟڪﺎرﺗﺎ ﭘﻳو وﭸﺎن“. ھﻳﻧﺋﺮ ٽن ڏﻳﻧﮫن ِ
ﻻء ﺧﺑﺮون ڪﻧدا رھﻳﺎﺳﻳن .اﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﻣﻠڪن ﭘوء ﺟﻳﺳﻳن ﺟﮫﺎز ۾ ﭼڙھون ﺗﻳﺳﻳن وﻗت ﮔذارڻ ِ ۽ ِ
ﮘﺎﻟﮫﺎء ،ڪو دل ۾ ﺋﻲ ﻧﻪ ڪﻧدو .وﻳﻧدي ﭔﺋﻲ ﺟﻲ ِ ۾ اھﻲ ﻣﺰا آھن ﺗﻪ ﭴﺎڻ ﺳﭸﺎڻ ھﺟﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ ﭘﻳو ﭘﭿ .ﭘﻳو
اﺧﺑﺎر ﮐﭨﻲ وﻳﮫﻲ ﭘڙھﻪ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣڙﻳﺋﻲ ﺧﻳﺮ آھﻲ ۽ ھﻲ ﺟوان ﺗﻪ ڪﺟﮫﻪ وڌﻳڪ ﺋﻲ ﺧوش ﻣﺰاج ۽
ڪﭼﮫﺮيء ﺟو ڪوڏﻳو ﭘﺋﻲ ﻟﮘو.
َ
ﭘﮀﻳوﻣﺎﻧس” :ﺟڪﺎرﺗﺎ ﻣوڪﻠن ﺗﻲ ﭘﻳو وﭸﻳن؟“
”ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ .ﻣوڪﻠن ﺗﻲ ڪﭤﻲ .ڪم .ڪم .ڪم .ڏﻳﻧﮫن رات ڪﻣن ۾ ﺑﺰي آھﻳﺎن .ھڪ ﭔﻳٽ ﺗﻲ
ڪﺟﮫﻪ ﭘﺮاﺑﻠم آھﻲ .ان ﺟﻲ دوري ﺗﻲ ﭘﻳو وﭸﺎن ،ﺟو ھﺗﻲ ﺟو وزﻳﺮاﻋظم اوڏاﻧﮫن ٽوﺋﺮ ﺗﻲ وﭸﭨو آھﻲ.
ﺗوھﺎن ڪﺮﻳو ﺧﺑﺮ؟!“
ﻻء اﻋﻼن ﭤﻳو .ﭼﻳوﻣﺎﻧس ﻣون ﮐﻳس اﭸﺎ ﭘﺎڻ ﺑﺎﺑت ڪﺟﮫﻪ ﭔڌاﺋڻ ﭤﻲ ﭼﺎھﻳو ﺗﻪ ﺟﮫﺎز ۾ ھﻠﻲ وﻳﮫڻ ِ
ﺟﺎء وﻻرﻳون .ﺟﮫﺎز ۾ ﭘﮫﭼﻲ آﺻف ﭼﻳو” :ﺟﻧﮫن ﭘوء ﺟﮫﺎز ۾ ڪﻧداﺳﻳن .ھل ﺗﻪ ﭜﭴﻲ ھﻠﻲ ِ ﺗﻪ ﺧﺑﺮون ِ
ﺳﺎن ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻲ رھﻳو ھﺋﻳن .اھو ھﻣﺮاھﻪ ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ ﺗﻪ ﻧﻪ ھو؟“
”ﻧﻪ .ڪﺎري ٽوﭘﻲ ﻗواﻟن واري ﻣﭤﻲ ﺗﻲ ڏﺳﻲ ﭜﻠﻳو آھﻳن ﮀﺎ؟“
”ھﺎ “.آﺻف وراﭨﻳو.
”دروﻳش اھﺎ ٽوﭘﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۽ اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ﭘﺎﺳﻲ ﻗوﻣﻲ ﻟﺑﺎس ۾ ﺷﺎﻣل آھﻲ ۽ ﻣﺎﭨﮫو ﻋﺎم ﭘﺎﺋﻳن .ﭘﺎڻ ﺑﻪ
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ڪﺟﮫﻪ ﺳﺎل رھﻧداﺳﻳن ﺗﻪ اھڙا ﻗوال ﭤﻲ ﭘوﻧداﺳﻳن .ﻣوڪﻠن ۾ اھڙﻳون ڪﺎرﻳون ٽوﭘﻳون ۽
ﮔوڏﻳون )ﺳﺮوﻧگ( ﭘﺎﺋﻲ ھٿ ۾ دھﻠڙﻳون ﮐﭨﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ وطن ﻣوٽﻧداﺳﻳن“.
31 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻻء اﭤﻳس .ھﻲ ﺟﮫﺎز ﭘﮫﺮﻳن ﺟﮫﺎز ﮐﺎن وڏو ﺟﮫﺎز اڏاﻣڻ ﺑﻌد ڪﺟﮫﻪ دﻳﺮ آرام ڪﺮي ﮐﻳس ﮘوﻟڻ ِ
ھو ۽ ٽﻲ ﭼﺎر ﺳﺋو ﮐن ﻣﺎﭨﮫو وﻳﭠل ھﻳس .ﭘﺎڻ ﻣون ﮐﻲ ﭘﺮي ﮐﺎن ﺋﻲ ڏﺳﻲ ورﺗﺎﺋﻳن ۽ رڙ ڪﺮي
ﺳڏﻳﺎﺋﻳن .ﺳﻧدس ﭜﺮ ۾ ﺧﺎﻟﻲ ﺳﻳٽ ﺗﻪ ھﺋﻲ ڪﺎ ﻧﻪ ﺳو ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ﭘﭿ ۾ ڪﺎڪوﺳن وٽ ﺑﻳﮫﻲ ﺧﺑﺮون
ﻻء دﻋوت ڏﻧﺎﺋﻳن.ﻻء ﭼﻳو ۽ ﭘﺎڻ ڪوﻟﻣﺑو ۽ ﺟڪﺎرﺗﺎ ﮔﮫﻣڻ ِ ڪﻳوﻧﺳﻳن .ﻣون ﮐﻳس ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ اﭼڻ ِ
ھڪ ﭔﺋﻲ ﮐﻲ اﺋڊرﻳﺳن ﺟﺎ ڪﺎرڊ ڏﻧﺎﺳﻳن .ﺳﻧدس ڪﺎرڊ ﺗﻲ ڪوﻟﻣﺑو )ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ( ﺟﻲ اﺋڊرﻳس ھﺋﻲ.
ﭔﺋﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﭘﻳن ﺳﺎن ﺟڪﺎرﺗﺎ ﺟﻲ اﺋڊرﻳس ﻟﮐﻳﺎﺋﻳن .ﺳﻧدس ﻧﺎﻟو ﻋﺎﻣﺮي ڪﺎﺳﻣﻳﺮ ھو .ﺟڪﺎرﺗﺎ ﺟﻲ
اﺳﭘﻳﻠﻧگ ڊچ ﻧﻣوﻧﻲ Djakarta -ﻟﮐڻ ﺑدران اﻧﮔﺮﻳﺰي اﺳٽﺎﺋﻳل ۾ Jakartaﻟﮐﻳﺎﺋﻳن.
ﺟﻳﺋن ھﻧدﺳﺗﺎن ،ﺳﻠون ،ﺳﻧﮔﺎرﭘور ﺗﻲ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﺟو راڄ ھو .ﺗﻳﺋن اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ۾ ﺑﻪ ڪﺎﻓﻲ وﻗت ڊﭼن
ﺟﻲ ﺣڪوﻣت رھﻲ .ان ڪﺮي ِاﺗﻲ ڊچ زﺑﺎن اﺋﻳن ﻋﺎم آھﻲ ﺟﻳﺋن ﭘﺎڻ وٽ اﻧﮔﺮﻳﺰي ،ڊچ زﻣﺎن
ﻻء ) EOﭔﻪ اﮐﺮ( ﻟﮐﻳﺎ وﭸن ﭤﺎ .ڪﺟﮫﻪ وﻗت ﻻء DJﻟﮐﻳو وﭸﻲ ﭤو ۽ ﭘﻳش ﺟﻲ اﭼﺎر ِ ۾ ”ڊ“ ﺟﻲ اﭼﺎر ِ
اڳ ﺗﺎﺋﻳن اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ۾ ﻧﺎﻟن ﺟون اﺳﭘﻳﻠون ڊچ ﻧﻣوﻧﻲ ﺳﺎن ﻟﮐﻳون وﻳﻧدﻳون ھﻳون ۽ Jﺑدران DJ۽ U
ﺑدران EOﻟﮐﻳو وﻳو ﭤﻲ .ﻣﺮﺣوم ﺳڪﺎرﻧو آزاد ﺣڪوﻣت ﺟون واﮘون ﺳﻧﭜﺎﻟڻ ﺳﺎن ڏاڍي ڪوﺷش
ڪﺋﻲ ﺗﻪ ڊچ ﻧﻣوﻧﻲ ﺳﺎن ﻧﻪ ﻟﮐﻳو وﭸﻲ ،ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﭘﺎڻ ﻧﺎﻟو ﻟﮐڻ ﻣﮫل اﻧﮔﺮﻳﺰي ﻧﻣوﻧﻲ ﺳﺎن Sukarno
ﻟﮐﻧدو ھو ،ﭘﺮ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﺻﺣﻳﺢ ڪﺮڻ ﻣﮫل ﭘﺮاﭨﻲ ڊچ ﻧﻣوﻧﻲ ﺟﻲ اﺳﭘﻳﻠن Seokarnoﻟﮐﻧدو
ھو.
اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ﮐﻲ آزاد ﭤﺋﻲ ﭼووﻳﮫﻪ ﺳﺎل ﮐن اﭼﻲ ﭤﻳﺎ آھن ،ﺟن ۾ ﻓﻘط ﭔﻪ ﺋﻲ ﺻدر ﭤﻳﺎ آھن :ھڪ
ﺳڪﺎرﻧو ۽ ﭔﻳو ﺳﮫﺎرﺗو -ﺟﻳڪو اﭸﺎ ھﻠﻧدو اﭼﻲ .ﺳﮫﺎرﺗو ) (Seohartoﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ ۾ ﺑﻪ س ﺗﻲ ﭘﻳش
ﻻء ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺻﺣﻳﺢ ۾ ﺳﭠو ﻧﺎﻟو ﭘوء Eoﭤو اﭼﻲ .ﭘﺮ ﭘﺎڻ ان ﻣﺳﺋﻠﻲ ﮐﻲ ﺣل ڪﺮڻ ِ اﭼڻ ڪﺮي Sﮐﺎن ِ
ﭘوء ”ھﺎرﺗو“ ﻟﮐﻲ ﭤو.
ﻟﮐڻ ﺑدران ﻓﻘط ” – S/Hartoاﻳس“ ﻟﮐﻲ ِ
ﺳڪﺎرﻧو ﺗﺎن ھڪ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﻳﺎد آﺋﻲ ﺗﻪ اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﻣﺮﺣوم ﺻدر -ڊاڪٽﺮ ﺳڪﺎرﻧو ،ﺟﻳڪو
دواﺋن وارو ڊاڪٽﺮ ﻧﻪ ﭘﺮ آرڪﻳٽﻳڪٽ اﻧﺟﻧﻳﺋﺮﻧگ ۾ ﭘﻲ .اﻳﭿ .ڊي ھو ،ﺟو ﻧﻧڍڙو ۽ ﻓﻘط ھڪڙو ﺋﻲ
ﻧﺎﻟو – ”ﺳڪﺎرﻧو” ھو -ﭔﻳو اﮘﻳﺎن ﭘوﻳﺎن ڪﺟﮫﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ .ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ڪن ڪن ھﻧڌن ﺗﻲ اﺣﻣد
) Ahmedﻳﺎ ( Achmedﺳڪﺎرﻧو ﭘڙھڻ ۾ اﭼﻲ ﭤو.
ڪﻧﮫن زﻣﺎﻧﻲ ۾ آﻣﺮﻳڪﺎ ﺟﻲ ھڪ اﺧﺑﺎري اﻳڊﻳٽﺮ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻧﻣﺎﺋﻧدي ﮐﻲ اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ﻣوڪﻠﻳو ﺗﻪ
وﭸﻲ ﺳڪﺎرﻧو ﺟو اﻧٽﺮوﻳو وﭠﻲ اچ .ھن اﻧٽﺮوﻳو وﭠﻲ ﺟڪﺎرﺗﺎ ﻣﺎن ﺋﻲ رواﻧو ڪﻳو ﺗﻪ اﻳڊﻳٽﺮ وٽﺎن
ﺗﺎر ﻣﻠﻳس ﺗﻪ ﺳڪﺎرﻧو ﺟو ﺳﭴو ﻧﺎﻟو ﺗﻪ ﻣﻌﻠوم ڪﺮي ﻟک .ﺟﺗﻲ ڪﭤﻲ رﮘو ﺳڪﺎرﻧو ،ﺳڪﺎرﻧو ﻟﮐﻳو
اﭤﺋﻲ .ﺳڪﺎرﻧو ﺳﺎن ﮔڏ ﭔﻳو ﺑﻪ ﺗﻪ ڪﺮﺳﭼن ﻧﺎﻟو ھوﻧدس )ﺟﻳﺋن ﭘﺎڻ وٽ ﻧﺎﻟﻲ ﺳﺎن ﮔڏ ﻋﻠﻲ ،اﺣﻣد،
ﻣﺣﻣد ،ڪﺮﻳم ،ﺳﺗﺎر ﭤﺋﻲ :ﻋﻠﻲ ﺷﻳﺮ ،ﻏﻼم ﻣﺣﻣد ،ﻋﺑداﻟﺳﺗﺎر وﻏﻳﺮه( ﺗﺎر ﭘﮫﭼڻ ﺗﻲ ﭤڪل ﻧﻣﺎﺋﻧدي –
ﺑﻳﺰاريء ﻣﺎن ﻟﮐﻲ ﻣوڪﻠﻳس
َ ﺟﻧﮫن ﮐﻲ ﭘﺎڻ ﺋﻲ ﺧﺑﺮ ﻧﻪ ھﺋﻲ ﺗﻪ ﺳڪﺎرﻧو ﺟو ﺳﭠو ﻧﺎﻟو ﮀﺎ آھﻲ ،ﺗﻧﮫن
ﺗﻪ ”اﺣﻣد ﺳڪﺎرﻧو“ ﺋﻲ ھﻼﺋﻲ ﮀڏ.
ﺑس ﺳﺎﺋﻳن اﺧﺑﺎر ۾ ﺗﻪ ﻣﺿﻣون اﺣﻣد ﺳڪﺎرﻧو ﻧﺎﻟﻲ ھﻠﻲ وﻳو .ان ﺑﻌد ﭔﻳﺎ ﺑﻪ ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ اھو ﺋﻲ
ﻏﻠطﻲء ﺑﺎﺑت ذري ذري ﻟﮐﻳو َ ڪﮫﺎﭨﻲء ۾ ان
َ ﻟﮐﻧدا رھﻳﺎ .ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﺳڪﺎرﻧو ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ آﺗم
32 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
آھﻲ” :ﻣﻧﮫﻧﺟو ﻧﺎﻟو ﻓﻘط ﺳڪﺎرﻧو آھﻲ -۽ اﮘﻳﺎن ﭘوﻳﺎن ﭔﻳو ڪﺟﮫﻪ ﻧﺎھﻲ .ڪﻧﮫن ﺑﻳوﻗوف اﺧﺑﺎري
اﻳڊﻳٽﺮ ھڪ دﻓﻌو ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ اﮘﻳﺎن اﺣﻣد ﻟﮐﻳو ھو ،ﭘﺮ آﺋون ﻓﻘط ﺳڪﺎرﻧو آھﻳﺎن .اﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﻠڪ ۽
ﻣﺎﺣول ۾ ﻓﻘط ھڪڙو ﻧﺎﻟو ھﺟڻ ﻋﺎم آھﻲ ۽ اھﺎ ڪﺎ ﻧﺋﻳن ﮘﺎﻟﮫﻪ ﻧﺎھﻲ“......
ڪﮫﺎﭨﻲء ﺟﻲ ان ڪﺗﺎب ﮀﭘﺟڻ ﺑﻌد ﺑﻪ ﺳﻧدس ﻧﺎﻟﻲ ﺟﻲ ﻏﻠطﻲ ﭤﻳﻧدي رھﻲ ﭤﻲ. َ ﺳڪﺎرﻧو ﺟﻲ آﺗم
ﻳوﻧﻳورﺳٽﻲء ﭘﺮﻳس طﺮﻓﺎن اﻧڊوﻧﻳﺷﻲ
َ ڪڏھن ڪڏھن ﺗﻪ ﻋﻠﻣﻲ ڪﺗﺎﺑن ۾ ﭘڻ .ﮔذرﻳل ﺳﺎل آڪﺳﻔورڊ
ﻣﻠٽﺮي ﺳﻳﺎﺳت ﺗﻲ ھڪ ﺗﺣﻘﻳﻘﺎﺗﻲ ڪﺗﺎب The Road to Powerﮀﭘﻳو آھﻲ ان ۾ ﺑﻪ ﺳڪﺎرﻧو ﺟو
ﻧﺎﻟو ﺻدر اﺣﻣد ﺳڪﺎرﻧو ﻟﮐﻳل آھﻲ.
ڌيء ان ﭘﮫﺮﻳن اﺧﺑﺎر ﺟﻲ اﻳڊﻳٽﺮ ﭤﻲ ھﺎڻ ڪﻳس ڪﻳو آھﻲ ﺗﻪ ھن َ ﭔڌو اﭤم ﺗﻪ ﺳڪﺎرﻧو ﺟﻲ
ﭘﻲء ﺟو ﻏﻠط ﻧﺎﻟو ﮀو ﻣﺷﮫور ڪﻳو.ﺳﻧدس ُ
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ﺋﻲ اﻳﺋﺮﻟﻧڪﺎ آﻓﻳس وارن ﮐﻲ ﭼﻳوﺳﻳن ﺗﻪ ﺳﻧﮔﺎﭘور ﭘﮫﭼڻ ﺑﻌد ﺟﻳڪو ﭘﮫﺮﻳون ﺟﮫﺎز َ
ڪواﻻﻟﻣﭘور وﭸﻲ ان ۾ اﺳﺎن ﮐﻲ ﻣوڪﻠﻳو وﭸﻲ .ھﻧن ﭔڌاﻳو ﺗﻪ ﭼﺋﻳن ﺑﺟﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ اﻳﺋﺮ ﺳﺳٽم MAS
وارن ﺟو ﺟﮫﺎز ﺳﻧﮔﺎﭘور ﮐﺎن ﮀٽﻧدو ۽ ﺳوا ﭘﻧﺟﻳن ﺑﺟﻲ ڌاري ڪواﻻﻟﻣﭘور ﭘﮫﭼﻲ وﻳﻧدو .اﺳﺎن ﮐﻲ اھو
ﭘﺮوﮔﺮام وﭨﻳو ۽ ڪواﻻﻟﻣﭘور ﭘﻧﮫﻧﺟن ھﻣﺮاھن ﮐﻲ ان ﺣﺳﺎب ﺳﺎن اطﻼع ڪﺮي ﮀڏﻳوﺳﻳن ﺗﻪ ﭔﻳﻠﻲ
ﻻء
ﻓﻼﭨﻲ ڏﻳﻧﮫن ﺳوا ﭘﻧﺟﻳن ڌاري ھڪﻳﺎ ﺗڪﻳﺎ ڪواﻻﻟﻣﭘور ﺟس ﺳﻣﺑﺎگ اﻳﺋﺮﭘوٽ ﺗﻲ اﺳﺎن ﮐﻲ وﭠڻ ِ
ﭘﮫﭼﻲ وﭸﺟو ،۽ اھو ﻧﻳﺎﭘو ﻣﻠڻ ﺗﻲ ھﻧن ﭘڪ ﺟﻲ ﺗﺎر ﺑﻪ ڪﺋﻲ” :اﺳﺎن ﺟو ﻣﺎﭨﮫو ﻣﻼڪﺎ ﺷﮫﺮ ﮐﺎن
ﻻء ﭘﮫﭼﻲ وﻳﻧدو .رات ﺟﻲ رھڻ ﺟو ﺑﻧدوﺑﺳت اﺗﻲ ﺟﻲ ھوٽل ﻓﺎروﻣﺎ ۾ ڪﻳو اﭤﺋون. ڪواﻻﻟﻣﭘور وﭠڻ ِ
ﺟﺗﻲ رات ِٽڪﻲ ﭔﺋﻲ ڏﻳﻧﮫن ھﻣﺮاھﻪ ﺳﺎن ﻣﻼڪﺎ ھﻠﻳﺎ اﭼﺟو“.
اﺳﺎن ﺟﻲ ڌﻳﺎن ۾ اھو ھو ﺗﻪ ﻓﻘط ”ﻣوھن ﺟو دڙو ،اﻳڪﺳﭘﺮﻳس ۽ ﻣﮫﺮاڻ اﻳڪﺳﭘﺮﻳس ﺋﻲ وﻗت
ﺗﻲ ﻧﭤﻳون ﭘﮫﭼن .ﭘﺮ ھﺎڻ ﺟو اﺳﺎن ﮐﻲ اﻳﺋﺮﻟﻧڪﺎ ﺟﻲ ﺟﮫﺎز ﭼﺋﻳن ﺑدران ﺳﺎڍي ﭼﺋﻳن ﭘﮫﭼﺎﻳو ﺗﻪ ڏاڍو
اﻓﺳوس ﭤﻳو .ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ وﻳﻧدڙ ﺟﮫﺎز اﭸﺎ ٽﻳڪ -آف ﻧﻪ ڪﻳو ھو MAS .وارن ﭼﻳو ﺗﻪ ﺟﮫﺎز
۾ ڊوڙي وﭸﻲ ﭼڙھو .ﭘﺮ اﻳﺗﺮو وﻗت ﻧﺎھﻲ ﺟو ﺗوھﺎن ﺟو ﺳﺎﻣﺎن آﻳل ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ڍﻳﺮ ﻣﺎن ﮘوﻟﻲ ڪڍي
ﭔﺋﻲ ﺟﮫﺎز ۾ ﭰٽو ڪﺮﻳون .ﺳو ﺳﺎﻣﺎن ﭔﺋﻲ ڪﻧﮫن ﺟﮫﺎز ۾ ﻣوڪﻠﻳﻧداﺳﻳن ۽ ﺟﻲ ﺗوھﺎن ﭼﺎھﻳو ﺗﻪ ﭔﺋﻲ
ﺟﮫﺎز ۾ ھﻠﻳﺎ وﭸو .ھن ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ﭘﭼﺮ ﮀڏﻳو.
”ﭔﻳو ﺟﮫﺎز ڪﮫڙو ۽ ڪڏھن وﻳﻧدو؟“ اﺳﺎن ﭘﮀﻳن.
”ﭔﻳو ﺟﮫﺎز ﺳﻧﮔﺎﭘور اﻧٽﺮﻧﻳﺷﻧل اﻳﺋﺮ ﻻﺋﻧﺰ SIAﺟو ﺳﺎڍي ﭘﻧﺟﻳن وﭸﭨو آھﻲ ۽ اﺳﺎن ﺗوھﺎن ﮐﻲ ان
۾ ﻣوڪﻠﻲ ﮀڏﻳﻧداﺳﻳن“.
ﭤوري دﻳﺮ اڳ ﺟو اﺳﺎن ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻲ ﺑﻪ ﺗﮐو ﺗﮐو رھﻳﺎ ھﺋﺎﺳﻳن ۽ ھﻠﻲ ﺑﻪ ﺗﮐو ﺗﮐو رھﻳﺎ ھﺋﺎﺳﻳن ،ھﺎڻ
اھڙا ڍرا ﭤﻲ ﭘﻳﺎﺳﻳن ﭴڻ اﺳﺎن ﺟﻲ آﺧﺮي ﻣﻧﺰل ﺋﻲ ﺳﻧﮔﺎﭘور ھﺟﻲ .آﺻف وﻳو ﺳو ﺑﺳڪٽن ۽ ﮐﺎﭴن
ﺟﺎ ﭘڙا وﭠﻲ آﻳو ،ﺗﻳﺳﻳن آﺋون ﺳﻧﮔﺎﭘور اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺟﻲ ﻣﻔت ﺟﻲ ﻓوﻧن ﺗﺎن ﭘﻧﮫﻧﺟن ﺳﻧﮔﺎرﭘور ۾ رھﻧدڙ
دوﺳﺗن ،ڪﺋﭘٽن ظﮫور ﻋﺎﻟم ،ڪﺋﭘٽن ﻣﮐڙي ،ﺷﮫﺎب اﻟدﻳن وﻏﻳﺮه ﮐﻲ ﭔڌاﺋڻ ﻟﮘس ﺗﻪ ﺑﺎﺑﺎ ھﺎڻ ﻣﻧﮫﻧﺟو
ڏس ﺳﻣﻧڊ ﮐﺎن ﻧﻪ ﭘﺮ ڪﻧﺎرن ﮐﺎن ﭘﮀﺟو .ڪﺋﭘٽن ظﮫور ﻣوﻧﮐﺎن ھڪ ﺳﺎل ﺟوﻧﻳﺋﺮ ۽ ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ
ﺷﮫﺎب ﻣﻧﮫﻧﺟو ﭼٽﮔﺎﻧگ ۾ ڪﻼس ﻣﻳٽ ھو ۽ ڪﺋﭘٽن ﻣﮐڙي ﻣﻧﮫﻧﺟو ٽﻳﭼﺮ ھو .ھﺎڻ اھﻲ ﺳڀ ﺳﻧﮔﺎﭘور
33 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
۾ ﻧوڪﺮي ڪن ﭤﺎ.
ﺳﻧﮔﺎرﭘور اﻳﺋﺮﭘورٽ ﻳﺎ ﺳﭴو ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟو ﺷﮫﺮ ﺟﻳڪو اڄ ﮐﺎن ﭘﻧڌرﻧﮫن ﺳﺎل ﮐن اڳ )1968
ﺑﺳﺗﻲء ﺟﮫڙو
َ ﭔﻲء ﻣﮫﺎﭨن ﺟﻲ
ڪﺮاﭼﻲء ﺟﻲ ﮐﺎرا در ،ﻣوﺳﻲ ﻟﻳن ﻳﺎ ڪﻧﮫن َ َ ڌاري( ڪﺟﮫﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ ﭤو-
ھو .ﺟﻧﮫن ﺟﻲ ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ﺟﻲ ﭔﺎھﺮان رﮐﻳل ڪﺎٺ ﺟﻲ ﺑﺋﻧﭼن ﺗﻲ وﻳﮫﻲ ﻣﻠﺑﺎرﻳن ﻳﺎ ﺑﻧﮔﺎﻟﻳن ﮐﺎن ﭼﺎﻧﮫﻪ
ﭘﭼﺎء ﺟو ﺳﺎﻣﺎن رﮐﻲ ھﻠﻧدا ھﺋﺎ .ﺳﭴﻲ ﺷﮫﺮ ۾ ڏﺳڻ َ ﮔﺎڏيء ﺗﻲ ﺳﭴو رڌ
َ وﭠﻲ ﭘﺋﻧدا ھﺋﺎﺳﻳن -ﺟﻳڪﻲ
ﺟﮫڙﻳون وڌ ۾ وڌ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﺟﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﺟون ﻓﻘط ﭔﻪ ﭼﺎر ﮔوﭤڪ ﻧﻣوﻧﻲ ﺟون ﻋﻣﺎرﺗون ھﻳون )ﺟن ﻣﺎن
اڄ ﺑﻪ ﭘوﺳٽ آﻓﻳس ﻣوﺟود آھﻲ( ،ﭔﻳو ﻣڙوﺋﻲ ﺧﻳﺮ ۽ ﺳﭴﻲ ﺷﮫﺮ ۾ رﺋﻔل اﺳڪواﺋﺮ ﭤورو ﮔﮫﭨو
ﭼﮜﻳﺮڙو ﻋﻼﺋﻘو ﺳﻣﺟﮫﻳو وﻳﻧدو ھو )ﺟﻳڪو ھﺎڻ ﺗﻪ ﺳﺎﺋﻳن ﺑﻠﻲ ﺑﻠﻲ آھﻲ( .ﮔذرﻳل ﭘﻧدرھن ﺳﺎﻟن ۾
ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟﻳو ﭼﭘو ﭼﭘو ،ﻋﻣﺎرت ﻋﻣﺎرت اﺳﺎن ﺟﻲ اﮐﻳن اﮘﻳﺎن ڊھﻧدي ۽ ﭠﮫﻧدي رھﻲ آھﻲ .اڄ
ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟﮫڙو ﺳﮫﭨو ،ﺻﺎف ﺳﭤﺮو ۽ ھﺮ ﺳﮫوﻟت ﺳﺎن ﭘﺮ ﺷﮫﺮ دﻧﻳﺎ ۾ ﻧﻪ ھوﻧدو .رﮘو اﻳﺋﺮﭘورٽ ﮐﻲ
ڏﺳﻲ ﺗﻌﺟب ﭤو ﻟﮘﻲ ﺗﻪ اھڙو ڪﺷﺎدو ،اﻳﺋﺮ ڪﻧڊﻳﺷﻧڊ ،ڪﻣﭘﻳوٽﺮاﺋﻳﺰڊ ،ﻏﺎﻟﻳﭼن ﺳﺎن ڍڪﻳل ﻓﺮش
وارو ﺻﺎف ﺳﭤﺮو اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻪ آﻣﺮﻳڪﺎ ۽ ﻳورپ ۾ ﺑﻪ ﻧﻪ ھوﻧدو.
اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺟﻲ دڪﺎﻧن ﺗﺎن ﭘﺎڪﻳٽ ﺳﺎﺋﻳﺰ رﻳڊﻳو ۽ ﻋطﺮ وﭠڻ ﭤﻲ ﭼﺎھﻳم ،ﭘﺮ اﺳﺎن ﺟﮫﺎزي ﻣﺎﭨﮫو
ھﺎء اﺳٽﺮﻳٽ ﺟﻲ ﺳﻧڌي ھﻧدن ۽ ﺗﺎﻣل ﻣﺳﻠﻣﺎﻧن ﺟﻲ دڪﺎﻧن ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟﻲ ﺗﻧﺟم ﭘﮔﺎر ،ﻋﺮب اﺳٽﺮﻳٽ ۽ ِ
ﺗﺎن ﺳﺳﺗﻲ ﺧﺮﻳداري ڪﺮڻ ﺟﺎ ﻋﺎدي ،ھن ﭼﻳﻧﻲ دڪﺎن ﺟﻲ ﮘﺮﻳن ﻗﻳﻣﺗن وارﻳون ﺷﻳون وﭠﻲ ﻧﻪ
ﭼﻳﻧﻲء ﻧﻳٺ ﭼڙي ﭼﻳو
َ ﺳﮔﮫﻳﺎﺳﻳن -ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ اﭸﺎ ﺗﻪ اھﻲ ھن ڊﻳوٽﻲ ﻓﺮي اﮔﮫﻪ ﺗﻲ ﭘﺋﻲ وڪﻳون .ھڪ
ﺗوھﺎن ﺟﺎ ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ ﺗﻪ ھﺗﺎن ﺟﺎم ﺷﻳون وﭠﻲ وﻳﻧدا آھن .ﺗوھﺎن ﮀو ﻧﭤﺎ وﭠو؟!
ڪﺮاﭼﻲء وﭸﭨو ھوﻧدو آھﻲ ،ﺳو آﺧﺮي وﻗت ﺗﻲ ﺗڙﺗڪڙ ۾ َ ﮐﻠﻲ ﭼﻳوﻣﺎﻧس ﺗﻪ ھﻧن ﮐﻲ واﭘس
ھﺗﺎن وﭠﻲ وﻳﻧدا ھوﻧدا .اﺳﺎن ﮐﻲ ﺗﻪ رھﭨو ﺋﻲ ھﺗﻲ آھﻲ.
ﺳﻧﮔﺎﭘور اﻳﺋﺮﻻﺋﻳن ﺟﻲ ﺟﮫﺎز ۾ ﺟڏھن ڪواﻻﻟﻣﭘور ﭘﮫﺗﺎﺳﻳن ﺗﻪ وﻗت اٺ ﭤﻳو ھو .ﺳوا ﭘﻧﺟﻳن ﺑﺟﻲ
ھونء اﺳﺎن
َ اﺳﺎن ﮐﻲ وﭠڻ وارا ھﻣﺮاھﻪ اﭼﻲ ھﻠﻳﺎ وﻳﺎ ھﺋﺎ .اﻣﻳﮔﺮﻳﺷن وارن ﮐﻲ ﺑﻪ ﭼﻳوﺳﻳن ﺗﻪ
ﻧوڪﺮيء ﺟﻲ ﺳﻠﺳﻠﻲ ۾ آﻳﺎ آھﻳون ۽ ٽن ﺳﺎﻟن ﺟﻲ ﮔﮫٽ ۾ ﮔﮫٽ وﻳﺰا ﮐﭘﻲ ﭘﺮ ﻓﻲ اﻟﺣﺎل ﭜﻠﻲ ﺟﻳﺗﺮن َ
ﭘوء اﺳﺎن ﺟﺎ ھﻣﺮاھﻪ ﺟن ﮔﮫﺮاﻳو آھﻲ ،اھﻲ ﺧﺎﻧﻪ ﭘوري ڪﻧدا رھﻧدا. ڏﻳﻧﮫن ﺟﻲ وﭨﻳو وﻳﺰا ڏﻳو .ﺑﺎﻗﻲ ِ
اﻳﺋﺮﭘورٽ ﮐﺎن ﭔﺎھﺮ ﻧڪﺗﺎﺳﻳن ﺗﻪ ﭔﻳو ﺗﻪ ڪو ﺑﻪ ﻣﻳدان ﺗﻲ ﻧﻪ ھو ،ھڪ ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ ﭘﺮاﭨو ﭼﻳف
اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ دوﺳت اﺑﺮاھﻳم ﺷﺮﻳف ﭔﺎر ﺳﺎن ﺑﻳﭠو ھو .ﺟﻧﮫن ﮐﻲ ﭘڻ ﻟﮐﻳو ھوم ﺗﻪ اﺳﺎن ﻓﻼﭨﻲ اڏام ۾ اﭼون
ﭘﻳﺎ .اھو ﺳوﭼﻲ ڪﻼڪ ﮐن ﭔﻳو ﺑﻪ ﺑﻳﭠو رھﻳو ﺗﻪ ﻣﺗﺎن اﺳﺎن ﭔﻲ اڏام ۾ اﭼﻲ ﻧڪﺮون .ﭘﺎڻ ھﺗﻲ
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ اﻧٽﺮﻧﻳﺷﻧل ﺷﭘﻧگ ڪﺎرﭘورﻳﺷن MISC۾ ﮔذرﻳل ﭼﺋن ﺳﺎﻟن ﮐﺎن ﺳﭘﺮﻧٽﻧڊﻧٽ اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ آھﻲ .ان
ﮐﺎن اڳ ﭔﻪ ﺳﺎل ﮐن ﮔوڪل ﺟﻲ ﺟﮫﺎزن ﺟو ﭘڻ ھﺎﻧگ ڪﺎﻧگ واري آﻓﻳس ۾ اﻧﭼﺎرج رھﻲ ﭼڪو آھﻲ.
آء ﻧﻣﺑﺮ ٽو اﻧﺟﻧﻳﺋﺮيء ۾ ﺳﺎﮘﻲ ﺟﮫﺎز ﺗﻲ ُ
َ ﺗﻧﮫن ﮐﺎن اڳ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ۾ ھو .ڪﻧﮫن زﻣﺎﻧﻲ ۾ ﺳﻧدس ﭼﻳف
ﭤﻲ ڪم ڪﺮي ﭼڪو ھوس .اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾ ان ﺟﮫﺎز ﺟو روٽ ھﻲ ﭘﺎﺳو -ڏﮐڻ اﻳﺷﻳﺎ ھو .ﻳﻌﻧﻲ
ﺟﺎدوء ھن
َ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ،ﺳﻧﮔﺎﭘور ،ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ ،ﻓﻠﭘﻳن ،اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ۽ ھﺎﻧگ ڪﺎﻧگ وﻏﻳﺮهُ .ﭘﺮ ﺳﺣﺮ ڏور اوﭜﺮ ﺟﻲ
ڪﻣﭘﻧﻲء ﻣﺎن اﺳﺗﻌﻳﻔﻲٰ ڏﺋﻲ ،ھن ﭘﺎﺳﻲ ﺟﻲَ ﭘوء ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺟﮫﺎزران ﺗﻲ اھڙو اﺛﺮ ڪﻳو ﺟو ِ
34 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﺟﺎدو ﭜﺮي اوﭜﺮ ﺟﻲ ﻣﻠڪن ﺟﺎ ﺷﮫﺮ ﺷﮫﺮ ،ﮘوٺ ﮘوٺ ،وﺳﺗﻳون واھڻ ڏﺳﻲ ﺳﮔﮫﺑﺎ .ھﺗﻲ ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن-
ﺷﮫﺮي ﺗوڙي ﮘوﭠﺎﭨن ﺟﻲ ﻣذھب ،ﻋﺎدﺗن ،زﺑﺎﻧن ،رواﺟن ،ڪﭘڙن ﮔﻧدﻳن ،رﻳﺗن رﺳﻣن ۽ رھﭨﻲ ڪﮫﭨﻲ
ﺑﺎﺑت ﭼﮜﻲ طﺮح ﻣﻌﻠوﻣﺎت ﺣﺎﺻل ڪﺮي ﺳﮔﮫﺎن.
ﭘﮫﺮﻳن ڏﻳﻧﮫن ﺟڏھن ڪواﻻﻟﻣﭘور ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ڏي ڪﺎر ۾ اﭼﻲ رھﻳو ھوس ﺗﻪ ﻣون ﺳﺎن ﮔڏ وﻳﭠل
ٽﻳوﻳﮫن ﭼووﻳﮫن ورھﻳن ﺟﻲ ﭴﻣﺎر ﺟو ﻧوﺟوان ڪﻼرڪ ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن ڪﻳﺗﺮﻳون ﺋﻲ ﮘﺎﻟﮫﻳون ڪﻧدو
ھﺎء وي
ڪﺮاﭼﻲء ﮐﺎن ﺣﻳدرآﺑﺎد ﺳﭘﺮ ِ
َ ﻣﻠﺋﻲء ﮐﺎن ﻋﻼوه اﻧﮔﺮﻳﺰي ﺑﻪ آﺋﻲ ﭤﻲ.
َ آﻳو .ﮐﻳس ﻣﺎدري زﺑﺎن
ﺟﮫڙو رﺳﺗو ھو .ﭼوڌاري ﻧﮔﺎھﻪ ﮐٽڻ ﺗﺎﺋﻳن ﺳﺎوڪ ﺋﻲ ﺳﺎوڪ ھﺋﻲ .ھﻳٺ زﻣﻳن ﺗﻲ ﮀﭔﺮ ۽ ﮔﺎھﻪ ﭤﻲ
ﻧظﺮ آﻳو ۽ ﻣﭤﻲ ﻧﮔﺎھون ﮐﭨڻ ﺳﺎن ﻧﺎرﻳل ،ﭘﺎم ۽ رﭔڙ ﺟﺎ وڻ ،رﺳﺗﻲ ﺗﻲ ﭤوري ﭤوري ﭘﻧڌ ﺑﻌد ﻣﻠﺋﻲ
ﮀوڪﺮا ﮀوڪﺮﻳون ﻣﺧﺗﻠف ﻣﻳوا :ﭘﭘﻳﺋو ،ﭼڪون ،ﻟﻳﭼﻲ ،رﻣﺑوﺗن ،اﺳٽﺎر ﻓﺮوٽ ،اﻧﻧﺎس وڪﭨﻲ
رھﻳون ھﻳون .ڪﭤﻲ ﭼﺎﻧﮫﻪ ۽ ﺷﺮﺑت ﺟون ﻧﻧڍڙﻳون ڪﮐﺎﺋون ھوٽﻠون ھﻳون .ھڪ ﭔن ھﻧڌ ﺗﺮﺳﻲ
ڪوڪﺎ ڪوﻻ ﭘﻳﺗﻳﺳﻳن .ﭼڪون ۽ رﻣﺑوﺗﺎن ورﺗﺎﺳﻳن .اﺳٽﺎن واري ھوٽل ﺗﺎن ﭼﺎﻧﮫﻪ ﭘﻲ ﺳﻧدس
ﭘوڙھﻲ ﭼﻳﻧﻲ ﻣﺎﻟڪ ۽ ﻓﺮوٽ وڪﭨﻧدڙ ﮀوڪﺮﻳن ﮐﺎن ﺳﻧدن ھوٽل ،دڪﺎن ،ﮔﮫﺮ ۽ روز ﺟﻲ
ڪﻣﺎﺋﻲء ﺟو ﭘﮀﻳوﺳﻳن .ﮐﺎﻧﺋن ﺟڏھن ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﺟو ﭘﮀﻳم ﺗﻪ ڪﺮاﭼﻲ ۽ اﺳﻼم آﺑﺎد ﺷﮫﺮن ﮐﺎن ﻋﻼوه َ
ڪﺟﮫﻪ ھﺎڪﻲ ۽ ڪﺮڪﻳٽ ﺟﻲ راﻧدﻳﮔﺮن ﺟﺎ ﻧﺎﻻ ﺑﻪ ورﺗﺎﺋون .ﻣﻠﺋﻲ ﭘﺎڻ رﮘو ﻓٽ ﺑﺎل راﻧد ﮔﮫﭨﻲ
ﮐﻳڏن .ﺑﺎﻗﻲ ﭔﻳن ﻣﻠڪن ﺟون ﭔﻳون ھڙ راﻧدﻳون ﺷوق ﺳﺎن ڏﺳن .ھﺗﻲ ﺟﻲ روزﻧﺎﻣﻲ/اﺧﺑﺎر ۾
ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﺑﺎﺑت ڪﺎ ﺳﻳﺎﺳﻲ ﺧﺑﺮ ھﺟﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ ﭘﺮ راﻧدﻳن ﺟﻲ ﺿﺮور ھوﻧدي.
ﭼﺗﺎء”:ﺳﻼﻣت
َ رﺳﺗﻲ ﺗﻲ ﻟﮘل ﺑورڊن ﺗﻲ ﻣﻠﺋﻲ زﺑﺎن ۾ ﻟﮐﻳل ﭜﻠﻳڪﺎر ،اطﻼع ۽
داﺗﻧگ“” ،آواس“” ،ﺑﺮھﻧﺗﻲ“ ﻟﻔظن ﺟﻲ ﻣﻌﻧﻲٰ ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن ﮐﺎن ﭘﮀﻧدو ھﻠﻳس.
ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن ﭘﮀﻳو” :ﺗوھﺎن ﮐﻲ ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ اﭼڻ ﺟو ﺧﻳﺎل ڪﺋﻳن آﻳو؟“
ﺧﺎطﺮيء ﺳﺎن ﺧﺑﺮ ﻧﻪ
َ وراﭨﻳوﻣﺎﻧس” :ان ﺟو ﺷﺎﻳد ڪو ﭼٽو ﺟواب ﻧﻪ ڏﺋﻲ ﺳﮔﮫﺎن ﺟو ﻣون ﮐﻲ
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ﭘﮀﻳو ﺗﻪ ﻣون ﭼﻳوﻣﺎن” :ﻣون ﮐﻲ
َ آھﻲ .اھو ﺋﻲ ﺳوال ﺟڏھن ﻣون ﮐﺎن ﻣﻧﮫﻧﺟن دوﺳﺗن
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﺳﺎوڪ ۽ وڻ ٽڻ ﭔوٽﺎ وﭨن ﭤﺎ” ﺗﻪ دوﺳﺗن ﻣون ﮐﻲ ﮐﻠﻲ ﭼﻳو :وڻ ٽن ﮐﺎﺋڻ ﺟو ﺷوﻧق ﭤﻳو
اﭤﺋﻲ ﮀﺎ؟“
ﭘوء ﺟڏھن اﻧٽﺮوﻳو ﻣﮫل ﺑﻪ ﻣون ﮐﺎن اھو ﺋﻲ ﺳوال ﭘﮀﻳو وﻳو ﺗﻪ ڪﺟﮫﻪ دﻳﺮ ﺳوﭼﻲ ِ ۽
ﻻء ﭼوي ﭤﻲ .ﭘڪ ﻧﻪ اﭤم
وراﭨﻳم”:ﺧﺑﺮ ﻧﺎھﻲ ﮀو ،ﭘﺮ ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ دل ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ رھڻ ۽ ﻧوڪﺮي ڪﺮڻ ِ
ﭘﺮ ﺷﺎﻳد ان ڪﺮي ﺑﻪ ﺟو ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﻣﺳﻠﻣﺎن رھن ﭤﺎ“.
”ﭘﺮ ڪوﻳت ،ﺳﻌودي ﻋﺮب ،اﺑوظﮫﺑﻲ ﺑﻪ ﺗﻪ ﻣﺳﻠﻣﺎن ﻣﻠڪ آھن!“ ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ اﻧٽﺮوﻳوﺋﺮ ﻣﺮڪﻲ
ﭼﻳو.
”واﻗﻌﻲ اھﺎ ﺗﻪ ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ “.ﻣون دل ۾ ﺳوﭼﻳو ،ﭘﺮ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﭘﺎﺳﻲ ﮀو؟ ﻣون ان ﺟو ﮀﻳد ڪﺮڻ
ﭘوء وراﭨﻳم” :ﺳﺎﺋﻳن ان ڪﺮي ﺟو آﺋون ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ
ﭼﺎھﻳو ﭤﻲ .ﻣون ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﻓﺮق ﻣﻌﻠوم ڪﺮڻ ﭼﺎھﻳو ﭤﻲِ .
۾ Adjustڪﺮي ﺳﮔﮫﻧدس .ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﺷﮫﺮ ﺗوڙي ﮘوٺ ۾ ﺟڏھن اﺗﻲ ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﺳﺎن ﮔڏ ھﻠﻧدس
ﺗﻪ آﺋون ﭘﻧﮫﻧﺟو ﭘﺎڻ ﮐﻲ ھڪ ﺋﻲ ﭘﻠﻳٽ ﻓﺎرم ،ھڪ ﺋﻲ ﻟﻳول ﺗﻲ ﻣﺣﺳوس ڪﻧدس“.
38 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﭘوء ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ آﺻف ﻏﻳور ﺳﺎن ﮘﺎﻟﮫﻪ ﺟو ذڪﺮ ڪﻳو ھوم ،ﺟﻳڪو ﭘڻ ﻣون ﺳﺎن ﮔڏ ھﺗﻲ ۽ ِ
ﭼوﻧڊﺟﻲ آﻳو آھﻲ .آﺻف ڪوﻳت ،اﻳﺮان ۽ ﭔﻳن ﻋﺮب ﻣﻠڪن ۾ ﻧوڪﺮي ﺳﺎﻧﮔﻲ ﺗوڙي ﺟﮫﺎز ﮐﻲ وﭠﻲ
ڊﻳوٽﻲء ﺟﻲ ﺳﻠﺳﻠﻲ ۾ ڪﻳﺗﺮا دﻓﻌﺎ وﭸﻲ ﭼڪو آھﻲ .آﺻف ﭼﻳو” :ﻣون ﮐﺎن ﺑﻪ اھوﺋﻲ َ وﭸڻ ﺟﻲ
ٽﭔﻲء ۾ ﭘﺋﺟﻲ وﻳس ﺗﻪ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ،ﺳﻧﮔﺎﭘور ،ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ،اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ﺟﮫڙن َ ﺳوال ڪﻳﺎﺋون ﺗﻪ آﺋون ﺗﻪ
ﻣﻠڪن ۾ ،ﮔﮫٽ ﭘﮔﮫﺎر ھوﻧدي ﺑﻪ ﮀو رھڻ ﭘﺳﻧد ﭤو ڪﺮﻳﺎن؟ ﺧﻳﺮ ﮐﻳن ﺗﻪ ﻣون اھو ﺋﻲ ﭼﻳو ﺗﻪ
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﻣﺳﻠﻣﺎن ﻣﻠڪ آھﻲ .ﭘﺮ ﺧﺑﺮ اﭤﺋﻲ ڪﮫڙو ﻓﺮق آھﻲ؟ ﻓﺮق اھو آھﻲ ﺟو ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ھﺮ
ﻣﺎن ﻣﭤﺎﻧﮫون آھﻲ .ھﻲ اﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﻲ ﭤﺎ ﺳﻣﺟﮫن ﺗﻪ اﺳﺎن اﭼﻲ ڌارﺋﻳن ﭘورھﻳت ﻳﺎ ھﻧﺮﻣﻧد ﺟو َ
ﺳﻧدن ﻣﺎﭨﮫن ۽ ﻣﻠڪ ﺟﻲ ﺣﺎﻟت ﺳﭠﻲ ڪﺮڻ ۾ ﻣدد ﭘﻳﺎ ڪﺮﻳون .اﺳﺎن ﮐﻲ ﺟن ﺳﻧدن ﭘﮔﮫﺎر ﺟوﮐپ
آھﻲ ﺗﻪ ﮐﻳن اﺳﺎن ﺟﻲ ھﻧﺮ ۽ ﺗﻌﻠﻳم ﺟو ﮐپ آھﻲ .۽ اھو ھﻲ ﻧﻪ ﻓﻘط ﺳﻣﺟﮫن ﭤﺎ .ﭘﺮ ﻗدر ﺑﻪ ڪن ﭤﺎ.
اﺳﺎن ﺟو ﻣﺳﻠﻣﺎن ھﺟڻ ﺟو ﭔڌي .ھﻲ ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫو ﺧوش ﭤﻳن ﭤﺎ .ڏوراﻧﮫﻳن ڏﻳﮫن ﺟﺎ ھوﻧدي ﺑﻪ ڪﻧﮫن
ﮘﺎﻟﮫﻪ ۾ ھڪﺟﮫڙاﺋﻲ آھﻲ .ﭘﺮ ﻋﺮب ،ﮔﺳﺗﺎﺧﻲ ﻣﻌﺎف ،ڌارﺋﻳن ﻣﻠڪ ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﮐﻲ –ﺧﺎص ڪﺮي
ھﻧدﺳﺗﺎن ۽ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﺟﮫڙن ﻏﺮﻳب ﻣﻠڪن ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﮐﻲ ﺗﻪ ﻣﺎﭨﮫو ﻳﺎ ﻣﺳﻠﻣﺎن ﺳﻣﺟﮫڻ ﺗﻪ ﭘﺮي ﺟﻲ
ﺑﺮﺗﺎء اھڙو آھﻲ ﺟو اﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﺟوُ ﮘﺎﻟﮫﻪ ،وﻳﺗﺮ زرﺧﺮﻳد ﭔﺎﻧﮫون ﺳﻣﺟﮫن ﭤﺎ -ﻳﺎ اﺳﺎن ﺳﺎن ﺳﻧدن
ﮔﮫﭨو ﺣﺻو ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﻣﺳڪﻳن ۽ وﻳﭼﺎرو ﻣﺣﺳوس ڪﺮي ﭤو .ﭘﺮ ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ اھﺎ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﻧﺎھﻲ .ﭘﺋﺳو
ھﺗﻲ ﺑﻪ آھﻲ ،رﭔڙ آھﻲ ،ﺗﻳل آھﻲ ،ڌاﺗو آھﻲ ،ﺳڀ ڪﺟﮫﻪ آھﻲ ۽ اﻳﺷﻳﺎ ۾ ﺗﻪ ﺟﭘﺎن ،ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺑﻌد ٽﻳون
ﻧﻣﺑﺮ ﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ طﺎﻗﺗور اﻳڪﺎﻧﺎﻣﻲ آھﻲ“.
”ان ﺟو ﺳﺑب ﮀﺎ ﭤﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو ﺟو ھﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو اﻣﻳﺮ ھوﻧدي ﺑﻪ ﻣﻔﺮور ﻧﻪ آھن ۽ ﻣﻧﺟﮫن ﻧﮫﭠﺎﺋﻲ
آھﻲ؟“ ﻣون ﺳوال ڪﻳو.
”ﺷﺎﻳد اھو ھﺟﻲ ﺗﻪ ان ﭘﭠﻳﺎن ﺳﻧدن ﺻدﻳون ﭘﺮاﭨﻲ ﺗﮫذﻳب ۽ ڪﻠﭼﺮ آھﻲ “.آﺻف ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺧﻳﺎل
ﺟو اظﮫﺎر ڪﻳو” .ﻋﺮب ﻣﻠڪن ۾ ﭘﺋﺳو ﺗﻪ اﭼﻲ وﻳو آھﻲ ،ﭘﺮ ڪﻠﭼﺮ ﻳﺎ ﺗﻌﻠﻳم ﻧﻪ آھﻲ“.
ﺑﮫﺮﺣﺎل ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮔڏ ﺳﻔﺮ ڪﻧدڙ ﻣﻠﺋﻲ ڪﻼرڪ ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن -ﺟﻳڪو ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﻋﻣﺮ ۽
ﻧوڪﺮيء ﺟﻲ ﻟﺣﺎظ ﮐﺎن ﺗﻪ ﻧﻧڍو ھو ،ﭘﺮ ڪﺎﻓﻲ ذھﻳن ۽ ﭘﺎڙھو ﻧﻣوﻧﻲ ﺟو ﭤﻲ ﻟﮘو ،ﺗﻧﮫن ﮐﻲ َ
ﭼﻳم” :ﺑس ھﺗﻲ ﺗﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻠڪ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ان ڪﺮي آﻳو آھﻳﺎن ﺟو ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ دﻓﻌﺎ ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﻓﺋﻣﻠﻲ ھﺗﻲ
اﭼﻲ ﭼڪﻲ آھﻲ ۽ ھﻧن ﮐﻲ ﺑﻪ ھﻲ ﻣﻠڪ وﭨﻲ ﭤو .ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ﭴﺎﭨو ﺳﭸﺎﭨو اﭤم ۽
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ،ﻣﺎﻧﻲ ٽڪﻲ ﺗوڙي ﻣﺎﺣول ۽ ﻣوﺳم وﭨﻳم ﭤﻲ“.
ﻻء ﭔڌو آھﻲ ﺗﻪ ﻟﻳﮐڪ آھﻳو .ﮀﺎ اھوﺻﺣﻳﺢ آھﻲ”. ڪﺟﮫﻪ رﺳﺗو اﮘﺗﻲ ھﻠﻲ ﭼﻳﺎﺋﻳن” :ﻣون ﺗوھﺎن ِ
”ھﺎ .ڪﺟﮫﻪ ڪﺟﮫﻪ .ﻣون ﺗﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻠڪ ﺟو ﺑﻪ ھڪ ﭔن ڪﺗﺎﺑن ۾ ذڪﺮ ڪﻳو آھﻲ .ﺧﺎص
ڪﺮي اڄ ﮐﺎن ﭔﺎرھن ﺗﻳﺮھن ﺳﺎل اڳ ﺟون ﮘﺎﻟﮫﻳون ﺟڏھن ﻧﻧڍو اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ھوس ۽ ﭘﮫﺮﻳون دﻓﻌو
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﺎ ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ﮔﮫﻣﻳو ھوس“.
ﻣﻠﺋﻲء ۾ ﺳوﭼﻲ
َ ﮔﮫﺮيء ﺳوچ ۾ ﭘﺋﺟﻲ وﻳو .ﺷﺎﻳد
َ ﭘوء ﭤوري دﻳﺮ
واﺋڙو ﭤﻲ ﭼﻳﺎﺋﻳن؛ ”واﻗﻌﻲ!“ ِ
ﻻء وﻗت ﻟﮘﺎﻳﺎﺋﻳن” :ﭘﺮ ﻣﺳٽﺮ اﻟطﺎف ﻣوﻧﮐﻲ ﺳﻣﺟﮫﻪ ۾ ﻧﭤو اﭼﻲ ﺗﻪ اﻳﺗﺮي اﻧﮔﺮﻳﺰيء ۾ ﺟﻣﻠو ﭠﺎھڻ ِ
َ
ﭤوري ﻋﺮﺻﻲ ۾ ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻠڪ ﺑﺎﺑت ﮀﺎ ﻟﮐﻲ ﺳﮔﮫﻳو ھوﻧدﻳن؟“
39 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻣون ﺳﻧدس ﮘﺎﻟﮫﻪ ﮐﻲ واﮐﺎﭨﻳﻧدي ﭼﻳو”:اھﺎ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﺑﻠڪل ﺻﺣﻳﺢ آھﻲ .ان ڪﺮي ﺗﻪ آﺋون ﺗﻧﮫﻧﺟﻲ
ﭼﮜﻲء طﺮح ڏﺳﻲ واﺋﺳﻲ ،ﻣﺎﭨﮫن ﺳﺎن ﻣﻠﻲ َ ﻻء ھﻠﻲ آﻳو آھﻳﺎن .ﺟﻳﺋن ھن ﭜﻳﺮي
ﻣﻠڪ ۾ ﻟﮘﺎﺗﺎر رھڻ ِ
ﭘوء ڪﺟﮫﻪ ﻟﮐﺎن .ان ڪﺮي ﺋﻲ ﺗﻪ آﺋون ﺟﻧﮫن ﺗﻧﮫن ﮐﺎن اﻧٽﺮوﻳو ۽ ﺳوال ﭘﮀﻧدو اﭼﺎن .ﺑﺎﻗﻲ ھن ﺟﻠﻲ ِ
ﮐﺎن اڳ ﺟﻳڪﻲ ڪﺟﮫﻪ ﻣون ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺑﺎﺑت ﻟﮐﻳو آھﻲ ،ان ﺟﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ اھﻣﻳت آھﻲ .اھو ﻣﻧﮫﻧﺟو
ﻟﮐﭨﻲء ﻣﺎن اﻧدازو ﻟﮘﺎﺋﻲ ﺳﮔﮫﺟﻲ ﭤو ﺗﻪ ﺟﻳڪو ﺑﻪ ﻣﺎﭨﮫو ﻣونَ ﭘﮫﺮﻳن ۽ ﻣﭤﺎﮀﺮي ﻧظﺮ ۾ ﻣﻼﺋﺷﻳﺎ ھو ان
ﻻء ھﺗﻲ اﻳﻧدو ﺗﻪ ان ﮐﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ڪﻳﺋن ﻟﮘﻧدو“.
واﻧﮔﺮ ڪﺟﮫﻪ ڏﻳﻧﮫن ِ
ﭘوء اڄ ﺗﺎﺋﻳن ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن ھﻣﻳﺷﻪ ان ﻣﺮڪ ﺳﺎن ﻣﻠﻧدو آھﻲ ﻋﺑداﻟﺮﺣﻣﺎن ﮐﻠﻲ ﺧوش ﭤﻳو .ان ﮐﺎن ِ
رھواﺳﻲء ﮐﺎن ﺣﺎﺻل ڪﺮي
َ ﺟﻳڪﺎ ﻣﺮڪ ﭔﻳن ڪﻳﺗﺮن اﻣﻳﺮﻣﻠڪن ۾ ڪﻧﮫن ﻗﻳﻣت ﺗﻲ ﺑﻪ اﺗﻲ ﺟﻲ
ﻧﭤﻲ ﺳﮔﮫﺟﻲ .ھﺮ روز آﻓﻳس ۾ اﻳﻧدي وﻗت ﻣﻠﺋﻲ ﺳﻳڪﻳورٽﻲ آﻓﻳﺳﺮ ﻣﺳٽﺮ ھﺎرون ﮐﻳڪﺎر وﻗت ﺟڏھن
ﺳﭴو ﺳﻼم :اﺳﻼم ﻋﻠﻳڪم ورﺣﻣﺗﻪ ﷲ وﺑﺮڪﺎﺗﻪ ﭼوﻧدو آھﻲ ﺗﻪ ﻋﺟﻳب ﭘﻧﮫﻧﺟﺎﺋپ ﻟﮘﻧدي آھﻲ .ﻣﻧﮫﻧﺟﺎ
ﮔڏيء ﺟﮫڙي ﻣﻠﺋﻲ ﮀوڪﺮي ﺳﺎﻟﻣﻳﺎ ۽ ﺳﻼﺋﻳڊون َ ﻣﺋﺮﻳن اﻧﺟﻧﻳﺋﺮﻧگ ﺟﺎ ﻧوٽس ٽﺎﺋﻳپ ڪﺮڻ واري
)ٽﺮاﻧﺳﭘﻳﺋﺮﻧﺳون( ﭠﺎھڻ وارو ﮔول ﻣﻧﮫن وارو ﻧﺎﺻﺮ ھﻣﻳﺷﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﭤﻳﻧدي ﻧظﺮ اﻳﻧدا آھن .ﻓون ﺟو
اﻧﮔﺮﻳﺰيء ۾ ﺗﺮﺟﻣو ڪﺮي
َ اطﻼع ڏﻳڻ واري ظﮫﺮا ﺑﻧﺗﻲ ﻳوﺳف ۽ ﻣﻠﺋﻲ زﺑﺎن ۾ آﻳل ﺳﺮڪﺎري ﺧط
ڏﻳڻ واري ﭘﮫﺎﻧگ رﻳﺎﺳت ﺟﻲ ﻣﻠﺋﻲ ﮀوڪﺮي ﻓﺎطﻣﻪ ﺑﻧﺗﻲ ﻋﻳﺳﻲٰ ھﻣﻳﺷﻪ اھو اﺣﺳﺎس ڏﻳﺎرﻳﻧدي آھﻲ ﺗﻪ
آﺋون ھﺗﻲ ﺟﻲ اھم ﻣﺎﭨﮫن ﻣﺎن ھڪ آھﻳﺎن .اﺳﺎن ﺟﻲ ڪﺮي ﺳﻧدن ﻗوم ﺟﺎ ﭜﺎﺋﺮ ﺟﮫﺎز ھﻼﺋﻳﻧدا ۽ ﻣﻠڪ
ﺟو ﻧﺎﻟو ﻣﭤﻲ ڪﻧدا .ﭘﮔﮫﺎر اﺳﺎن ﮐﻲ ﺳﻧدن ﺳﺮڪﺎر ڏﻳﻧدي آھﻲ .ان ﺳﺎن ﮔڏ ﭤوراﺋﺗﺎ ﭤﻳﻧدا آھن ،ﭴڻ
اﺳﺎن ھﺗﻲ رھﻲ ھﻧن ﺗﻲ ﭜﺎل -ﭜﻼﻳون ﭘﻳﺎ ڪﺮﻳون .آﻓﻳس ۽ ﮔﮫﺮ ﺟﻲ ﺳﻧﭜﺎل ﻟﮫڻ واري اﻧﭼﺎرج
ﻋﺑداﻟﻐﻧﻲء ﮐﻲ ﺷل ﻧﻪ ﺧﺑﺮ ﭘوي ﺗﻪ ﻣون ﮐﻲ وڌﻳڪ ڪﺮﺳﻲ ﻳﺎ ڪوچ ﮐﭘﻲ .ﻣﻳﺰ ﻳﺎ ﻣٽﺟﻲ ﮐﭘﻲ .ھڪدم َ
ﭘﮫﭼﺎﺋﻲ وﻳﻧدو -ڪڏھن ﺑﻪ ﭘﺋﺳﻲ ﺧﺮچ ڪﺮڻ ۾ دل ﻧﻧڍي ﻧﻪ ڪﻧدا -ﺑس آﻳل ﻣﮫﻣﺎن ﮐﻲ ﺧوش رﮐﭨو
ﻻء اھم اﺻول آھﻲ .ﭔﺋﻲ ﺷﮫﺮ ۾ ﻣﻳٽﻧگ ﻳﺎ ﺟﮫﺎز ﺟﻲ دوري ﺗﻲ وﭸڻ ﺟو ﭘﺮوﮔﺮام آھﻲ -اھو ﺋﻲ ﺳﻧدن ِ
ﭠﺎھڻ ،وﻳﺰا ۽ ﭘﺎﺳﭘورٽ ﺟو ڪم ،ﮔﮫﺮ ﺟﻲ ﭜﺎﺗﻳن ﮐﻲ ڊاڪٽﺮ ﮐﺎن دوا درﻣل وﭠﻲ ڏﻳﺎرڻ ﭘﺋﺎن )ﻣﺳﺰ(
ﺟﮫڙيء
َ ﺻﺎﺋﻣﻪ ﺑﻧﺗﻲ ﺧﻣﻳس ﺟو ڪم آھﻲ ۽ ٽﻳﻠﻳڪس ﺗﻲ ﻧﻳﺎﭘﺎ ﻣوڪﻠڻ ۽ وﭠڻ ﺟﭘﺎﻧﻲ ﻣﮫﺎﻧڊي
ﮀوڪﺮي ﭼڪ )ﻣس( ﻋﺰﻳﺰه ﺟو ڪم آھﻲ .ڪڏھن ڪم ﺟﻲ ﮔﮫﭨﺎﺋﻲ ڪﺮي دﻳﺮ ﭤﻲ وﻳﻧدي ﺗﻪ ﺑﻪ
ﻻءﻣﺮڪﻧدي ﭼوﻧدي آھﻲ؛”ﻣڙﺋﻲ ﺧﻳﺮ آھﻲ .ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﭔﻲ ﺳﺎھﻳڙي ﺟﻧﮫن ﺳﺎن ﮔڏ رھﺎن ﭤﻲ اھﺎ ﻣون ِ
ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻲ ﺗﻳﺎر ڪﺮي ﮀڏﻳﻧدي“ ھﺗﻲ ﺟﻲ ﮘوٺ ﺟو ﻣﻠﺋﻲ ﮀوڪﺮو ﻣﺣﻣد دﻳن -ﺟﻳڪو ﻓٽ ﺑﺎل راﻧد ۾ ﭘڻ
ﭔﻲء ﺗﺎﺋﻳن ڪﺎﻏذ
اﺳﺎن ﺟو ﭜﻳﭼﻲ ﭤﻳﻧدو آھﻲ .ان ﺟو ڪم :ﭼﺎﻧﮫﻪ ﭠﺎھڻ ،اﺧﺑﺎر آﭨڻ ۽ ھڪ آﻓﻳس ﻣﺎن َ
ﭘﺎﺑﻧديء ﺳﺎن آﻓﻳس ۾ اﻳﻧدو آھﻲ ۽ ﺳڀ ﮐﺎن آﺧﺮ ۾ ﻣڙﻧﻲ آﻓﻳﺳن ﺟون ﺑﺗﻳون ۽ َ ﭘﮫﭼﺎﺋڻ آھﻲ .ھﻣﻳﺷﻪ
ﭘوء وﻳﻧدو آھﻲ .ﮐﻳس ھﻣﻳﺷﻪ ﮐﻠﻧدي ﺋﻲ ڏﺳﻧدو آھﻳﺎن.
اﻳﺋﺮڪﻧڊﻳﺷﻧﺮ ﺑﻧد ڪﺮي ِ
ڊﻣﻲء ﺟو ڪﻣﺎﻧڊﻧٽ -ڪﺋﭘٽن َ ﺑﮫﺮﺣﺎل ﻣﭤﻳﺎن ﺗﻪ ﮐﭨﻲ ﭼﺋﺟن ﺗﻪ ﻣون ﮐﺎن ﻋﮫدي ۾ ﻧﻧڍا ﭤﻳﺎ ،ﭘﺮ اڪﻳ
ﺣﻣﺰه ﺑن ﻧور ﺑﻪ اﻳڏو ﭘﻳو ﺧﻳﺎل رﮐﻧدو ﺟو ڪڏھن ڪڏھن ﺳﻣﺟﮫﻪ ۾ ﻧﻪ اﻳﻧدو آھﻲ ﺗﻪ آﻳﺎ اﺳﻳن ان ﺟﻲ
ﺷﻲء ﺟﻲ
ِ ﻻﺋق ﺑﻪ آھﻳون ﻳﺎ ﻧﻪ .ﺷل ﻧﻪ ﭔڌي ﺗﻪ اﺳﺎن ڌارﻳن ﻣﻠڪن ﻣﺎن آﻳل Expatriatesﮐﻲ ڪﻧﮫن
ﺿﺮورت آھﻲ ﻳﺎ ڪﺎ ﺗڪﻠﻳف آھﻲ .ور ور ڏﻳﺋﻲ ﭘﻳو ﺧﺑﺮ ﭼﺎر ﻟﮫﻧدو.
40 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﺧﻳﺎل ۾ اھﻲ اھڙﻳون ﮘﺎﻟﮫﻳون آھن ﺟﻳڪﻲ ڌن دوﻟت ﮐﺎن ﺑﻪ وڌﻳڪ آھن ۽ ھڪ ﻣﻠڪ
ﮐﻲ ﭔﺋﻲ ﮐﺎن ﻣﻧﻔﺮد ۽ ﻣﭤﺎﻧﮫون ڪﺮي ﭤﻳون ﺑﻳﮫﺎرﻳن.
41 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟو ﻣﻠڪ
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺧط اﺳﺗواﺋﻲ ﻣﻠڪ آھﻲ -ﻳﻌﻧﻲ ھﺗﻲ ﺳﻳﺎرو ۽ اوﻧﮫﺎرو ھڪ ﺟﮫڙو ﮔﺮم ﭤﺋﻲ ﭤو ۽ ﺳﭴو
ﺳﺎل ڏﻳﻧﮫن رات ﭘڻ ھڪ ﺟﻳڏا -ﭔﺎرھن ڪﻼڪن ﺟﺎ ﭤﻳن.
ﺧدا اﺳﺗوا ﺟﻲ وﻳﺟﮫو ھﺟڻ ڪﺮي ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﭘڻ آﻓﺮﻳڪﺎ ﺟﻲ ﺧط اﺳﺗواﺋﻲ ﻣﻠڪن ﺟﮫڙي
ﮔﺮﻣﻲ ﭤﻳڻ ﮐﭘﻲ ،ﭘﺮ ڪن ﺟﺎﮔﺮاﻓﻳﺎﺋﻲ ﺣﺎﻟﺗن ڪﺮي ھﺗﻲ ﺟﻲ ﻣوﺳم اﻳﺗﺮي ﮔﺮم ﻧﺎھﻲ .اﻧﮫن ﻣﺎن
ڪﺟﮫﻪ ھﻲ آھن:ھﻧدي ﺳﻣﻧڊ ۽ ﭼﻳﻧﻲ ﺳﻣﻧڊ ﮐﺎن ھﺮ وﻗت ﭼوﻣﺎﺳﻲ ﺟون ھواﺋون ﻟﮘن ﭤﻳون )ھﻲ اھﻲ
ﻻء ﭼﺋﺑو آھﻲ ﺗﻪﺳﺎﻧوﭨﻲء ۾ ﺳﻧڌ ۾ ﻟﮘن ﭤﻳون ،ﺟن ِ
َ ھواﺋون آھن ﺟﻳڪﻲ اوﻧﮫﺎري ۾ -ﺧﺎص ڪﺮي
ڌرﺗﻲء ﮐﻲ ﭠﺎرﻳن ﭤﺎ .ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ
َ ڏﮐڻ ﺟﻲ ھﻳﺮ ﭘﺋﻲ ﻟﮘﻲ (.ﺳﭠو ﺳﺎل ھﺗﻲ ﻣﻳﻧﮫن ﺟﮫڙ ﻟﮘﺎ ﭘﻳﺎ آھن ،ﺟﻳڪﻲ
ﺳﺎﻣوﻧڊي ﺳطﺢ ﮐﺎن ﻣﭤﭜﺮو آھﻲ ۽ ڪن ڪن ﺣﺻن ﺗﻲ ڪوﺋﻳٽﺎ واﻧﮔﺮ ﺗﻣﺎم ﻣﭤﻲ ھﺟڻ ڪﺮي ﻣﭤن
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ڊﮔﮫن ﺳﺎون وﭨن ﺳﺎن ﭜﺮﻳو ﭘﻳو آھﻲ ۽
ِ ﭼﮜﻲ ﭤڌ ﭘوي ﭤﻲ .ﮔﮫﭨﻲ ﻣﻳﻧﮫن وﺳڻ ڪﺮي ﺳﭴو
ﮔﮫﭨن وﭨن ۽ ﺳﺎوڪ ڪﺮي ﺑﻪ ﻣﻠڪ ﭠﺮﻳل رھﻲ ﭤو .ان ﮐﺎن ﻋﻼوه ﭼوڌاري ﺳﻣﻧڊ ڪﺮي ڪﻧﺎري
وارﻳون ھواﺋون:ﺳﻲ ﺑﺮﻳﺰ ﭘڻ ﭤڌڪﺎر ﺑﺧﺷﻳن ﭤﻳون.
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ھڪ ڊﮔﺮي ﮐﺎن ﺳت ڊﮔﺮﻳون وﻳﺮاﺋﻲ ﭰﺎڪ Latitudeﺗﻲ آھﻲ ۽ 100ڊﮔﺮﻳن ﮐﺎن
119ڊﮔﺮﻳون ڊﮔﮫﺎﺋﻲ ﭰﺎڪ Longitudeﺗﻲ آھﻲ .ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﺎ ﭘﺎڙﻳﺳﺮي ﻳﺎ وﻳﺟﮫﺎ ﻣﻠڪ آھن :اﺗﺮ ۾
ﭤﺎﺋﻳﻠﻳﻧڊ -ﺟﻳڪو ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﺑﺎرڊر ﺳﺎن ﮘﻧڍﻳو ﭘﻳو آھﻲ .ڏﮐڻ ۾ ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟو ﻧﻧڍڙو ﭔﻳٽ ﺟﻳڪو ﺳﻧﮫﻲ
رﺳﺗﻲ ) (Cause-Wayذرﻳﻌﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺳﺎن ﺧﺷڪﻲ رﺳﺗﻲ ﮘﻧڍﻳل آھﻲ .ﻣﻼڪﺎ ﻧﺎر ﺟﻲ اوﻟﮫﻪ ۾
اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ وچ ۾ ﭼﺎر ﺳﺋو ﻣﻳل ڏﮐڻ ﭼﻳﻧﻲ ﺳﻣﻧڊ ﺟﺎ آھن) .ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ۽ ﺑﻧﮔﻼدﻳش-اﮘوﭨﻲ اﻳﺳٽ
ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﺟﻲ وچ ۾ ھﺰار ﻣﻳﻠن ﺟو وﻳﮀو ھو ۽ ﺳﻣﻧڊ ﺑدران زﻣﻳن -ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟو ﻣﻠڪ ھو (.ﺑﮫﺮﺣﺎل
ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﮐﺎن ﻋﻼوه ھﻲ ﭔﻳو ﻣﻠڪ آھﻲ ﺟﻧﮫن ﺟو ھڪ ﺣﺻو ﭔﺋﻲ ﮐﺎن ﭼﮜﻲ ﻓﺎﺻﻠﻲ ﺗﻲ آھﻲ .اوﻟﮫﻪ
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ )ﺟﻧﮫن ۾ ڪواﻻﻟﻣﭘور ﺟو ﺷﮫﺮ ﺑﻪ اﭼﻲ ﭤو( اوﭜﺮ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ )ﺻﺑﺎح ۽ ﺳﺮواڪ( ﮐﺎن وڌﻳڪ
ﺳڌرﻳل ،وڌﻳڪ اﻣﻳﺮ ،وڌﻳڪ ﺗﺮﻗﻲ ﻳﺎﻓﺗﻪ آھﻲ .اﭴڪﻠﮫﻪ ﺟﻲ ﺣڪوﻣت ﮔذرﻳل ﭼﻧد ﺳﺎﻟن ۾ ﭔﻧﮫﻲ ﮐﻲ
ھونء اھﺎ ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ ﺗﻪ ﭔﻧﮫﻲ ﺣﺻن ۾
َ ﻻء ڪﺎﻓﻲ ﺟدوﺟﮫد ڪﺮي رھﻲ آھﻲ. ﻣﻼﺋڻ ۽ ﺑﺮاﺑﺮ ڪﺮڻ ِ
ﺳﺎﮘﻳو ﻣذھب ،ﺳﺎﮘﻲ زﺑﺎن ۽ ﺳﺎﮘﻲ ﻣﻠﺋﻲ ﻗوم رھﻲ ﭤﻲ ۽ ﮔذرﻳل ﭼﻧد ﺳﺎﻟن ۾ ﺻﺑﺎح ۽ ﺳﺮواڪ ۾ ﺗﻣﺎم
ﮔﮫﭨﻲ ﺗﺮﻗﻲ ﭤﻲ آھﻲ .اﺳڪول ،ڪﺎﻟﻳﺞ ،اﺳﭘﺗﺎﻟون ،رﺳﺗﺎ ،ڪﺎرﺧﺎﻧﺎ وﻏﻳﺮه ڌڙاڌڙ ﮐﻠﻧدا وﭸن .ﻣﻠڪ ۾
ﭘﺋﺳو آھﻲ .اﻳﻣﺎﻧداري آھﻲ ،ﺳﭼﺎﺋﻲ آھﻲ -ﺟﻳڪﺎ اڄ ﺟﻲ دور ۾ ﺗﻳل ۽ رﭔڙ ﮐﺎن ﺑﻪ وڌﻳڪ اھم آھﻲ.
ﺳﭴﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﭘﮐﻳڙ ﺳوا ﻟک ﭼورس ﻣﻳل ﮐن ﭤﻳﻧدي ۽ آدﻣﺷﺎري ﻓﻘط ﻳﺎرھن ﻣﻠﻳن! اھﺎ
ﻻء ﺗﻣﺎم ﺳﭠﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ .ﺳﭴﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻳﺗﺮو آدم ﺗﻪ ﻓﻘط آدﺷﻣﺎري ﺗﻣﺎم ﮔﮫٽ آھﻲ ۽ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ِ
ڪﺮاﭼﻲء ﺟﻲ اﭴڪﻠﮫﻪ آدﻣﺷﻣﺎري ﭘڻ ﻳﺎرھن ﻣﻠﻳن آھﻲ. َ ڪﺮاﭼﻲء ﺷﮫﺮ ۾ اﺳﺎن وٽ رھﻲ ﭤو.
َ
42 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
)ﺳﭴﻲ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﭘﮐﻳڙ ٽﻲ ﻟک ﮐن ﭼورس ﻣﻳل آھﻲ ۽ آدﻣﺷﻣﺎري ﺳﺗﺮ ﻣﻠﻳن ﮐن(.
ﻣﻼﺋﻳﺷﺎ ﺟو اﻟﮫﻧدو ﺣﺻو اﻳڪوﻧﺟﺎھﻪ ھﺰار ﭼورس ﻣﻳل آھﻲ ۽ اوﭜﺮ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ھڪ ِ ﭘﮐﻳڙ ۾
اﻳﺮاﺿﻲء ۾ اوﭜﺮ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ اوﻟﮫﻪ ﮐﺎن ڏﻳڍوﭨو وڏو آھﻲ ،ﭘﺮ آدﻣﺷﻣﺎري ﺑﻧﮫﻪ ﮔﮫٽ اﭤس. َ رﻳﺎﺳت
اﭴڪﻠﮫﻪ ﺗﻳل ﻧڪﺮڻ ڪﺮي ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﭔﻳن اﻳﺷﻳﺎﺋﻲ ﻣﻠڪن ﮐﺎن اﻣﻳﺮ ﻣﻠڪ ﻧﻪ ﭤﻳو آھﻲ .ﭘﺮ اڳ ۾ ﺑﻪ
اﻣﻳﺮ ھو ،ﺟﻧﮫن ﺟو ھڪ وڏو ﺳﺑب آدﻣﺷﻣﺎري ﺟﻲ ﭤوراﺋﻲ آھﻲ .ذرا ﺳوﭼﻳو ﺗﻪ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﻳﺎ
ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ آدﻣﺷﻣﺎري ان ﺣﺳﺎب ﺳﺎن ڪﻳﺗﺮي ﺗﻪ ﮔﮫﭨﻲ آھﻲ .ﺑﻣﺑﺋﻲ ﻳﺎ ڪﻠڪﺗﻲ ﺟﮫڙي ھڪ
ھڪ ﺷﮫﺮ ۾ ﺗﻪ ﭔﻪ ﭔﻪ -ﺑﻠڪ اڍاﺋﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎﺋون اﭼﻲ وﭸن.
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﺷﮫﺮن ﺗوڙي ﮘوﭠن ۾ ﭘﮫﺮﻳن ﻧظﺮ ۾ ﺋﻲ ﻣﺣﺳوس ﭤﻳو وﭸﻲ ﺗﻪ ﻋوام ﮔﮫٽ آھﻲ.
ﭼٽﮔﺎﻧگ ،ڪﻠڪﺗو،ﭘﻳڪﻧگ ،ﺷﻧﮔﮫﺎﺋﻲ ،ﺣﻳدرآﺑﺎد ﺟﮫڙا وڏا ﺷﮫﺮ ﺗﻪ ﭘﺮي ،ﭘﺮ ٽﻧڊوآدم ،ﭼﻳﭼﻪ وطﻧﻲ،
ﺷﮫدادﭘور ،ﺳﺋﻣڪﺎﻧگ ،ﭜوﭘﺎل ،ﺑﺮﻳﻠﻲ ،ﻓﻳﻧﻲ ،ﺳﻠﮫٽ ﺟﮫڙن ﻧﻧڍن ﺷﮫﺮن ﻳﺎ ان ﮐﺎن ﺑﻪ ﻧﻧڍن ﮘوﭠن ۾ ﺑﻪ
وﭸﺑو ﺗﻪ ﺻﺑﺢ ﺟﻲ وﻗت ﭘڻ رﺳﺗن ،ھوٽﻠن ،ﭼوﻧڪن ،ﻣﺎرڪﻳٽن اﮘﻳﺎن ڪﺋﻳن واﻧدا ﻣﺮد ۽ ﭔﺎر ﻧظﺮ
ڌاڙيء ڪﺮي ﻣﺎﭨﮫو ﻧﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ھﺋڻ ﮐﭘن .ھﻳڏاﻧﮫن
َ اﻳﻧدا .ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﺻﺑﺢ ﺟو ﺗﻪ اﺳڪول ،آﻓﻳس ۽ ڌﻧڌي
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ م ﺻﺑﺢ ﺗوڙي ﺷﺎم ڪﻧﮫن ﺑﻪ رﺳﺗﻲ ﻳﺎ ﮘوٺ ﻣﺎن ﻟﻧﮔﮫﻪ ﺗﻪ ﺑس اﺳٽﺎﭘن ۽ دڪﺎﻧن اﮘﻳﺎن ﺑﻪ
اﻳﺗﺮا ﻣﺎﭨﮫن ۽ ﭔﺎرن ﺟﺎ ﻣﻳڙ ﻧظﺮ ﻧﻪ اﻳﻧدا .ﺑﻘول اﺳن ﺟﻲ ھڪ ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻲ ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ﻣﺳٽﺮ ﺑﺑﺮ ﺟﻲ
ﺗﻪ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ اڄ ﺑﻪ اﺳﺎن ﺟﻳﺗﺮي آدﻣﺷﻣﺎري ﭤﻲ ﭘوي ﺗﻪ ﭔن ﺳﺎﻟن اﻧدر ﮔوڏن ﭜﺮ وﭸﻲ ﭰﮫڪو
ڪﺮي .ھﻧدﺳﺗﺎن ،ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ۽ ﺑﻧﮔﻼدﻳش ۾ ﺑﻪ ﭜﻠﻳون زﻣﻳﻧون ﮐﺎﭨﻳون آھن .ﻣﺎﭨﮫو ﺑﻪ ھﻧﺮﻣﻧد ،ڪﺎرﻳﮔﺮ
ﻣﺎﭨﮫوء ﭘﭠﻳﺎن اﻳﺗﺮا ﭘﻳٽ آھن ﺟو ھﺮ ھڪ ﺟﻲ ﺣﺻﻲ ۾ اﻳﺗﺮو ﮔﮫٽ ﭤو َ ۽ ﭘورھﻳت آھن ﭘﺮ ھڪ ھڪ
زﻧدﮔﻲء ﺟون آﺳﺎﺋﺷون ﺗﻪ ﭘﺮي ،رﮘو ﺿﺮورﺗون ﺑﻪ ﭘورﻳون ﻧﻪ ﭤﻳون ﭤﻲ ﺳﮔﮫن. َ اﭼﻲ ﺟو ان ﻣﺎن
آدﻣﺷﻣﺎريء واري ﮘﺎﻟﮫﻪ ھﺮﮔﺰ ﻧﻪ وﭨﻧدي آھﻲ ،ﺟﻧﮫن ﺳﺑب
َ اﺳﺎن ﺟﻲ ﻳﺎر ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ﮐﻲ ﮔﮫﭨﻲ
ڪﺮي -ﺳﻧدس ﺧﻳﺎل ﻣوﺟب -اﺳﺎن ﺟﺎ ﻣﻠڪ ﻏﺮﻳب ﭤﻳﻧدا وﭸن .ھﺮ وﻗت ﻟﻳڪﭼﺮ ڏﻳﻧدو ﺗﻪ ﮔﮫﭨﺎ ﭔﺎر
ﭘﻳدا ڪﺮي ﮀڙواڳ ﮀڏي ڏﻳڻ ﺑدران ھڪ ﻳﺎ ﭔﻪ ﭔﺎر ﭴﭨﻲ ،اﻧﮫن ﮐﻲ ﺳﭠﻲ ﺗﻌﻠﻳم ڏﺟﻲ ،ﺻﺣﺗﻣﻧد ﺑﭨﺎﺋﺟﻲ-
ﺗﻪ ﺳﭴو ﻣﻠڪ ڏﺳﻧدي ﺋﻲ ڏﺳﻧدي ﺧوﺷﺣﺎل ﭤﻲ وﭸﻲ.
ھڪ ڏﻳﻧﮫن ﭼوڻ ﻟﮘو” :ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻠڪ ۾ ﻧﻪ ڊﻳﻣوڪﺮﻳﺳﻲ ﭤﻲ ھﻠﻲ ۽ ﻧﻪ ڊڪٽﻳٽﺮ ﺷپ .وﭸﺟﻲ ﺳو
وﭸﺟﻲ ڪﻳڏاﻧﮫن .دﻧﻳﺎ ﭼﺋﻲ ﭤﻲ اﺋٽم ﺑم ﻧﻪ ﭠﺎھﻳو .آﺋون ﺗﻪ دﻋﺎ ﭘﻳو ڪﺮﻳﺎن ﺗﻪ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﺑﻪ اﺋٽم ﺑم ﺟﻠد
ﭠﺎھﻲ .ھڪ ﺑم ﺟﻲ ﺿﺮورت اﺳﺎن ﮐﻲ ﺑﻪ آھﻲ ﺟو ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ آدﻣﺷﻣﺎري ﺗوھﺎن ﮐﺎن ﺑﻪ وڌي وﻳﺋﻲ
آھﻲ .ﭜﻠﻲ ان ﺑم ﺟو ﺷڪﺎر آﺋون .رﻳﺗﺎ )ﺳﻧدس زال( ،ﻣﺎﻣﺗﺎ ۽ ﮔﺋورف )ڌي ﭘٽ( ﺑﻪ ﭤﻳن“.
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟون رﻳﺎﺳﺗون ﺻﺑﺎح ۽ ﺳﺮواڪ ﺟﻧﮫن وڏي ﭔﻳٽ ﺗﻲ آھن ان ﺟو ﻧﺎﻟو ﺑورﻧﻳو آھﻲ .ﻳﻌﻧﻲ
ان ﺑورﻧﻳو ﭔﻳٽ ﺟو اﺗﺮ وارو ﺣﺻو ﺻﺑﺎح ۽ ﺳﺮواڪ آھﻲ ۽ ڏﮐڻ وارو ﺣﺻو -ڏﮐڻ
ﺑورﻧﻳو ”ڪﻠﻳﻣﻧٽ“ ﺳڏﺟﻲ ﭤو ،ﺟﻳڪو اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ﺟوﺣﺻو آھﻲ .ﺳﺮواڪ ﭔﻳٽ ﺟﻲ اﻧدر ھڪ ﻧﻧڍڙي
ﺳﻠطﻧت ”ﺑﺮوﻧﺎﺋﻲ“ ﻧﺎﻟﻲ آھﻲ ﺟﻳڪﺎ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﮐﺎن ﺳﻳﺎﺳﻲ طﺮح اﻟڳ آھﻲ.
ﻣﻼﻳﺎ ﮐﻲ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﮐﺎن 1963ع ۾ ﺧودﻣﺧﺗﻳﺎري ﻣﻠﻲ .ان وﻗت ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﻣﻼﻳﺎ )اﭴڪﻠﮫﻪ ﺟﻲ
ﭘوء آﮔﺳٽ 1965ع ۾ ﺳﻧﮔﺎﭘور رﻳﺎﺳت اوﻟﮫﻪ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ( ،ﺳﻧﮔﺎﭘور ،ﺳﺮواڪ ۽ ﺻﺑﺎح اﭼﻲ ﭤﻲ وﻳﺎِ .
43 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻣﮐﻲء ﺟﻲ
َ ﮔدرن ،ﮀﺎﻧﮫﻳن ۽ ﺳورج
ﮀﺎپ وارﻳون ﺑﺷﺮٽون
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ اﭼڻ ﮐﺎن اڳ ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ دﻓﻌﺎ ﺳوﭼﻳم ﺗﻪ آﻳﺎ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ وﭸڻ ﮐﭘﻲ ﻳﺎ ڪﻧﮫن ﭔﺋﻲ ﻣﻠڪ
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ھڪ ﺋﻲ آﻓﻳس ۽ ھڪ ﺋﻲ ھﻧڌ رھڻ ﮐﭘﻲ ﻳﺎ وري ﺟﮫﺎز ھﻼﺋڻ ﺟﻲ ڊﻳوٽﻲ ﮐﭨﻲ َ ڏاﻧﮫن.
ﻣﻠڪ ﻣﻠڪ ﮔﮫﻣﻧدو وﺗﺟﻲ .ڪﺋﭘٽن ﺑﺷﻳﺮ وﺳطڙو ۽ ڪﺋﭘٽن ﻋﺎﻟم ﺷﻳﺦ ﺟن ﺟو ﺟﮫﺎز ٽن ﻣﮫﻳﻧن ﺑﻌد
ڪﺮاﭼﻲء آﻳو ھو۽ ﭔن ڏﻳﻧﮫن ۾ اھو ﺳﻣورو ﺳﺎﻣﺎن ﻻھﻲ وري َ آﻣﺮﻳڪﺎ ۽ ﻳورپ ﮐﺎن ﺳﺎﻣﺎن ﮐﭨﻲ
ﻣﺳﺎﻓﺮيء ﺗﻲ رواﻧو ﭤﻳﭨو ھو .ﺗن ﺳور روﺋﻳﻧدي ﭼﻳو” .اﭴڪﻠﮫﻪ ﺟﮫﺎز ھﻼﺋڻ ﮐﺎن ﺗﻪ ﺑﮫﺗﺮ آھﻲ ﺗﻪ َ
ﻣﺎﭨﮫو ﺑس ﺟو ڊراﺋﻳور وﭸﻲ ﭤﺋﻲ -ﮔﮫٽ ۾ ﮔﮫٽ ﺳﻣﻧڊ ﺟﻲ ڏاﮐڙن ﮐﺎن ﺑﭼﻳل رھﻧدو .ﭼﺎر ﭘﻧﺞ ﺳﺎل اڳ
ﻧوڪﺮيء وارو ﻣﺰو وري ﺷﺎﻳد ﻣوٽﻲ ﻧﻪ اﭼﻲ“.
َ ﺗﺎﺋﻳن ﺳﻣﻧڊ ﺟﻲ
ﮔﮫﭨو اڳ ﺗﺎﺋﻳن دﻧﻳﺎ ﺟﺎ ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ اﻳﺗﺮا ﻧﻧڍا ۽ ﭘﺮاﭨﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﺟﺎ ھﺋﺎ ،ﺟو ھڪ ﺋﻲ وﻗت ﺳڀ ﺟﮫﺎز
ﺟﺎء ﺣﺎﺻل ِ ﺑﻳﮫﻲ ﻧﭤﻲ ﺳﮔﮫﻳﺎ .ڪﺮاﭼﻲ ،ﭼٽﮔﺎﻧگ ،ﺑﻣﺑﺋﻲ ﺟﮫڙن ﺑﻧدرﮔﺎھن ۾ ﺗﻪ ﺟﮫﺎز ﺑﻳﮫﺎرڻ ﺟﻲ
ﻻء ﻣﮫﻳﻧو ﻣﮫﻳﻧو ﺑﻪ اﻧﺗظﺎر ڪﺮﭨو ﭘوﻧدو ھو .ﺟﻧﮫن ۾ ﺟﮫﺎز ﺟﻲ ﻣﺎﻟڪ ۽ ﺳﺎﻣﺎن ﺟﻲ واﭘﺎرﻳن ڪﺮڻ ِ
ﻻء ﭴڻ ﻣوڪل ﭤﻲ وﻳﻧدي ھﺋﻲ ،ﻧﺎﺋﺟﻳﺮﻳﺎ ،ﺳﻌودي ﻋﺮب، ﺟو ﺗﻪ ﻧﻘﺻﺎن ﭤﻳﻧدو ھو ،ﭘﺮ اﺳﺎن ﺟﮫﺎزﻳن ِ
ﭘوء ﺟڏھن ﺟﮫﺎزﭼﻳن ۽ اﺗﺮ ڪورﻳﺎ ﺟﻲ ﺑﻧدرﮔﺎھن ۾ ﺗﻪ ﭔﻪ ﭔﻪ ﻣﮫﻳﻧﺎ ﺑﻪ اﻧﺗظﺎر ڪﻳو ھوﻧدوﺳﻳن ،۽ ِ
ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ۾ اﻧدر اﻳﻧدو ھو ﺗﻪ ﺳﺎﻣﺎن ﻻھڻ ﺟو ﺗڪڙو ﺑﻧدوﺑﺳت ﻧﻪ ھوﻧدو ھو ۽ ڊﻳﺮڪن )ﺟﮫﺎز ﺟﻲ
ڪﺮﻳﻧن( ذرﻳﻌﻲ آھﺳﺗﻲ آھﺳﺗﻲ ڪﺮي ﻻھﻳو وﻳﻧدو ھو .ﭘﺮ ھﺎڻ ھڪ ﺗﻪ ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ﺳڀ وڏا ۽ اھڙا
ﺟﺎء ﺑﻪ ﺗﻳﺎر ﺗﻪ ﺳﺎﻣﺎن ﻻھڻ وارا ﻣﺰدور ۽ ﻣﺷﻳﻧون ﺑﻪ ﺗﻳﺎرﻣﺎڊرن ﭤﻳﻧدا وﭸن ﺟو ﺟﮫﺎز ﭘﮫﭼڻ ﮐﺎن اڳ ِ
۽ ﺟﮫﺎز ۾ ﮐﻠﻳل ﺳﺎﻣﺎن ﻳﻌﻧﻲ ﮐوﮐن ۽ ﮘﺋڙﻳن ﺟﻲ ﺻورت ۾ رﮐڻ ﺑدران وڏن ڪﻧٽﻳﻧﺮن ۾ رﮐﻳو وﭸﻲ
ﭤو ،ﺟن ﮐﻲ ﻻھڻ وﻗت ڏﻳﻧﮫن ۽ ﻣﮫﻳﻧن ﺑدران ڪﻼڪن ﺟﺎ ﻓﻳﺻﻼ ﭤﻳو وﭸن .اھو ﺟﮫﺎز ﺟﻳڪو ﺟدي،
دﻣﺎم ،ڪﺮاﭼﻲ ،ڪوﻟﻣﺑو وﻏﻳﺮه ۾ ﭔﻪ ﭔﻪ ﻣﮫﻳﻧﺎ ﺑﻳﮫﻧدو ھو .اھو ﭔن ڏﻳﻧﮫن ۾ آﺟو ﭤﻳو وﭸﻲ ۽ وﻳﭼﺎرا
ﻻء وري ﺳﻣﻧڊ ﺟﮫﺎﮘڻ ﺷﺮوع ڪﺮﻳو ڏﻳن. ﺟﮫﺎزي ﻧﺋﻳن ﻣﺳﺎﻓﺮي َء ِ
ﻧوڪﺮيء ﮐﺎن ڪﻧﺎري ﺟﻲ ﻧوڪﺮي -ﺳﺎن ﺑﻪ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﮫڙي َ ﺳو اھڙﻳن ﺣﺎﻟﺗن ۾ ﺳﻣﻧڊ ﺟﻲ
ﻣﻠڪ ۾ ﺳڀ ﮐﺎن ﺑﮫﺗﺮ ﻟﮘﻲ ﭤﻲ.
ﺻدﻳﻘﻲء ﮐﻲ ﭼﻳم” :ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ وﭸڻ ﻣﺎن ﭔﻳو ڪو ﻓﺎﺋدو ھﺟﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ ،ﭘﺮ
َ ٽﻲ .وي اﺳٽﻳﺳن ﺗﻲ ﺳﻠطﺎن
ﭘﺎزﻳٽو ﻓﺎﺋدو ﺿﺮور ﭤﻳﻧدو ﺗﻪ ڪﻳﺗﺮن ﺳﺎﻟن ﮐﺎن ٽﺮڙن رﻧﮔن ۽ ٽﺮڙﻳن ڊﻳﺰاﺋﻳﻧن ﺟون رﮐﻳل ھڪ ِ
ﻗﻣﻳﺻون ﺟﻳڪﻲ ھﺗﻲ ﭘﺎﺋﻲ ﻧﻪ ﺳﮔﮫﻳو آھﻳﺎن ،ﺳﻲ اﺗﻲ ﭘﺎﺋﻲ ڏاڍو ﭘﻳو ﭠﮫﻧدس ۽ اﺗﻲ ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﻣﺎن ﺋﻲ
ھڪ ﭘﻳو ﻟﮘﻧدس“.
آﭘﺎ ﺳﻠطﺎﻧﺎ -ﺟﻳڪﺎ ورﻟڊ ورڪﻧگ ووﻣﻳن آرﮔﻧﺎﺋﻳﺰﻳﺷن ﺟﻲ ﻋﮫدﻳدار ﭘڻ آھﻲ ۽ ان ﺳﻠﺳﻠﻲ ۾
ﮔذرﻳل ﭔن ٽن ﺳﺎﻟن ۾ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۽ ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟﺎ ﭼﮜﺎ دورا ڪﺮي ﭼڪﻲ آھﻲ ﺳﺎن ﻳڪدم ﭼﺮﭼو
45 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﺳﻲء ﭤﻳﻧدو ﺋﻲ ڪوﻧﮫﻲ .ﭔﻳو آﻓﻳﺳن ۽ دﻋوﺗن ۾ ﺑﻪ ﭘﺎﺋڻ ﺟو رواج ڪوﻧﮫﻲ َ ھڪ ﺗﻪ ھﺗﻲ ﺳﭴو ﺳﺎل
ﭔڌاﺋﺟﺎنء ﺗﻪ اھﻲ ﺳوٽ
ِ ﺟو ﮐﭨﻲ ﭘﺎﺋﻲ ﭼوڙﺟن .ھﺎڻ ﻧﻣﺑﺮ ون ﺗﻪ ڪﺎ ﭤﺎﻧو وڪﭨﻧدڙ ﻣﺎﺋﻲ ﻧظﺮ اﭼﻧﺋﻲ ﺗﻪ
ﭼﻳﻧﻲء ﺟون ﭤﺎﻟﮫﻳون ۽ ﻣﺧﺑﺎ وﭠون .ﻧﻣﺑﺮ ٽو ﺗﻪ ﺳﭜﺎﭨﻲ ﺋﻲ ھل ﺗﻪ ﻓﻲ اﻟﺣﺎل ھڪَ ڪوٽ ڏﺋﻲ ﮐﺎﻧﺋس ٽﺎم
ﭔﻪ ﺑﺎﺗڪ ﺟون ﺑﺷﺮٽون وﭠﻲ اﭼون .ھﺗﻲ ﺗﻪ ﭘوڙھﺎ ﺟﮫور ﺑﻪ اھﻲ ﭘﺎﻳو ﭘﻳﺎ ھﻠن .ﭘﺎڻ ﺟﻲ ﭘﺎﺗﻲ ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﺑﻪ
ڏﻳﺎرﺟﺎنء ﺗﻪ اھﻲ ﮔدرن ،ﮀﺎﻧﮫﻳن
ِ ڪﺮاﭼﻲء ﺟڏھن ھﻠون ﺗﻪ ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﻲ ڪﺮي ﻳﺎد
َ اﻧﮫن ﺟﻲ وچ ۾ .ﺑﺎﻗﻲ
ﻣﮐﻲء ﺟﻲ ﮀﺎپ وارﻳون ﺑﺷﺮٽون ھﺗﻲ ﺋﻲ ﮀڏي ھﻠون.َ ۽ ﺳورج
47 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ ﺟﮫﺎزن ﺗﻲ ھو ﻣون ﺳﺎن ﮔڏ ھن ﻣﻠڪ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ،ﺳﻧﮔﺎﭘور ،ھﺎﻧگ ڪﺎﻧگ ۽ ﺟﭘﺎن ۾ ﺳﺎﮘﻲ
ﻻء اوﭜﺮ ﻳورپ ﺟﻲ ﻣﻠڪن ،روﻣﺎﻧﻳﺎ ،ﺑﻠﻐﺎرﻳﺎ ،ﻳوﮔوﺳﻼوﻳﺎ ۽ ﺟﮫﺎز ﺗﻲ آﻳو .ھڪ ﺟﮫﺎز ﮐﻲ ﻋﺮﺻﻲ ِ
ڪﻣﭘﻧﻲء ﻣﺎن اﺳﺗﻌﻳﻔﻲٰ ڏﻳﺋﻲ ڪﺟﮫﻪ ﻋﺮﺻو َ ﭘوﻟﻧڊ وﭠﻲ وﻳﺎﺳﻳن .ان ﺑﻌد ھو ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ ﺟﮫﺎزران
ﻳوﻧﺎن ،ﻻﺋﺑﻳﺮﻳﺎ ،اﻳﺮان ۽ ﺳﻧﮔﺎﭘور وارن ﺟﮫﺎز ھﻼﺋﻳﻧدڙ رھﻳو .وچ وچ ۾ ﺳﻲ-ٽﺎﺋﻳم )(Sea-Time
ﭘورو ﭤﻳڻ ﺗﻲ اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ۾ ﭘﻧﮫﻧﺟﺎ ﺳﺎﻣوﻧڊي اﻣﺗﺣﺎن ڏﻳﺋﻲ ﭘﺮوﻣوﺷن وﭠﻧدي وﭠﻧدي وﭸﻲ ڪﺋﭘٽن ﭤﻳو .ان ﺑﻌد
ﮀوڪﺮيء ﺳﺎن اﺗﺎن ڪﻳﺎﺋﻳن-
َ وري ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟﺎ ﺟﮫﺎز ھﻼﺋڻ ﻟﮘو .ﺷﺎدي ﺑﻪ ھڪ ﻣﺳﻠﻣﺎن ﺳﻧﮔﺎﭘوري
ﭘﻲء ڪﻳﺋﻲ ﺳﺎل اڳ ﻧﻧڍي ھوﻧدي ﺋﻲ ﭘﻧﺟﺎب ﮐﺎن ﺳﻧﮔﺎﭘور اﭼﻲ ﮔذرﺑﺳﺮ ﻣﺎء ﻣﻠﺋﻲ آھﻲ ۽ ُ ﺟﻧﮫن ﺟﻲ ُ
ﺷﺎديء ﺑﻌد ﻣﺧدوم ﺑﻧﮔﻼدﻳش ﺟو ﺟﮫﺎز ﺑﻧﮔﻼر ﻣﺎن ﭘڻ ھﻼﻳو، َ ڪﻳو .ﭘﺎڻ ﻣﻠﺋﻲ ۽ اﻧﮔﺮﻳﺰي ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳن.
ﺟو اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾ ﺑﻧﮔﻼدﻳش وارن ﻧﺋون ﻧﺋون ورﺗو ھو ،ﭘﺮ ﮐﻳن ڪﺋﭘٽن ﻧﻪ ﭘﺋﻲ ﻣﻠﻳو .اﺳﺎن ﺟﻲ ﺑﻧﮔﺎﻟﻲ
ڪﻼس ﻣﻳٽ :ڪﺋﭘٽن ھﻼل ﺟﻲ اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾ ﻣﺧدوم ﺳﺎن ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟﻲ ھڪ ھوٽل ۾ ﻣﻼﻗﺎت ﭤﻲ .ھو
ﺑﻧﮔﻼدﻳش ﺷﭘﻧگ ڪﺎرﭘورﻳﺷن ﺟو ﺗڏھن اﻧﭼﺎرج ھو ۽ ڪﺋﭘٽن ﺟﻲ ﮘوﻻ ۾ ھو .ھن ﻣﺧدوم ﮐﻲ اھو
ﻻء راﺿﻲ ڪﺮي ان ﺋﻲ ڏﻳﻧﮫن ﮐﻳس ھواﺋﻲ اڏي ﺗﺎن ٽوڪﻳو وﻳﻧدڙ ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ۾ ﺟﮫﺎز ھﻼﺋڻ ِ
ﭘﺎﭨﻲ واري ﺟﮫﺎز ’ﺑﻧﮔﻼر ﻣﺎن‘ ﺟﻲ وﭸﻲ ڪﻣﺎﻧڊ وﭠﻲ .ﻣﺧدوم ﭼﺎڙھﻲ آﻳو ﺗﻪ ﺟﻳﺋن ھو اﺗﻲ ﺑﻳﭠل ﺳﻧدن ِ
ﻧوڪﺮيء ﮐﺎن ﭤڪﺟﻲ
َ ﮀﮫﻪ ﻣﮫﻳﻧﺎ ان ﺟﮫﺎز ﺗﻲ ﭘورا ڪﺮي ﻧﻪ ﻓﻘط ان ﺟﮫﺎز ھﻼﺋڻ ﮐﺎن ﭘﺮ ﺳﻣﻧڊ ﺟﻲ
ﻓﻲ اﻟﺣﺎل ﻣوڪل ﺗﻲ ﻟﭤو.
ڪﭼﮫﺮيء ﺟو .آﻓﻳس ۾ ﮀﮫﻪ
َ ڪﺋﭘٽن ﻣﺧدوم ﺟﺎ ﭔﻪ اڻ ﮐٽﭨدڙ ﺷوق آھن .ھڪ ﮐﺎﺋڻ ﭘﻳﺋڻ ﺟو ۽ ﭔﻳو
ﺳت ڪﻼڪ ﮔڏ ھوﻧداﺳﻳن ﺗﻪ ﺑﻪ ﭘﻳو ﭼوﻧدو ﺗﻪ ﻳﺎرو ﺷﺎم ﺟو ﮔﮫﺮ اﭼﺟو ﺗﻪ ﺧﺑﺮون ﭼﺎرون
ڪﻧداﺳﻳن .آﺻف ﮐﻲ ﭼﺋﻲ ﻣون ﮐﻲ ﭼوﻧدو ۽ ﻣون ﮐﻲ ﭼﺋﻲ آﺻف ﮐﻲ ﻣﻧﭤون ڪﻧدو .ﻣﻧو! ﻣﺎﻧﻲ ڌاﻧﻲ
ﭘوء ﭘﺎڻ اﭼﻲ ﻳﺎ اﺳﻳن ھن وٽﮐﺎراﻳﺎنء .۽ ِ
ِ ﭘﻲء .ﭘڪوڙا ﺑﻪ
ﮐﺎء .،ﭜﻼ ﭼﺎﻧﮫﻪ اﭼﻲ ُ اڄ ﻣون وٽ ﺗﻪ اﭼﻲ ُ
وﭸون ،ﮘﺎﻟﮫﻪ ُﮀﺮي ۽ ﮔدري واري ﭤﻳﻧدي آھﻲ .ﻳﻌﻧﻲ ﭰﺎﺳﻲ اﺳﺎن وﻳﻧدا آھﻳون -ﺟو ﻣﺧدوم ﺟﻲ
ڪﭼﮫﺮي ﮐٽڻ ﺟﻲ ﻧﻪ ھوﻧدي آھﻲ.
ڪڏھن ڪڏھن ﮔس ﭘﻧڌ ﺗﻲ ڪﺎر ۾ ﻣﻠﻧدو ﺗﻪ ﺑﻪ ﭼوﻧدو”:ﻣﻧو وﻳﮫﻪ ﺗﻪ ﭜﺮ واري ﺷﮫﺮ ﻣﺳﺟد-ﺗﺎﻧﺎج
ﻣﺎن ﭜﺎﭴﻲ ۽ ﮔﻳﮫﻪ وﭠﻲ اﭼون ۽ ﻣﻠﺋﻲ ڪواب ﺑﻪ ﮐﺎﺋﻲ اﭼون“.
”ﻧﻪ ﻳﺎر دﻳﺮ ﭤﻲ وﻳﻧدي “.آﺋون ﺑﮫﺎﻧو ڏﻳﻧدو آھﻳﺎﻧس.
”ڪﻣﺎل ﭤو ڪﺮﻳن .ھﻲ ﭘﻧدرھن ڪﻠوﻣﻳٽﺮ ﺑﻪ ڪو ﭘﻧڌ آھﻲ .وﻳﻧداﺳﻳن ۽ اﻳﻧداﺳﻳن .ﺳﻣﺟﮫﻪ ﺗﻪ
ﺳﮐﺮ ﮐﺎن ﺧﻳﺮﭘور ﭘﻳﺎ ھﻠون .ﻳﺎ ﺷﺎھﻪ ﭘﻧﺟﻲ ﮐﺎن ﻣﻳﮫڙ“.
ﭘوء اﺗﻲ ﭘﮫﭼﻲ ﺳﺎﺋﻳن ﻣﺧدوم ڪو اﺋﻳن ﻣوٽﻲ! ڪﺎر ۾ ھﻠﻧدي ڪﭼﮫﺮي ،ﺗﻪ دڪﺎﻧن ﺗﻲ ۽ ِ
ﭘوء ﺟڏھن ﻣوٽڻ ﺟو ﻧﺎﻟو ﮐڻ ﺗﻪ ﭼوﻧدو’:ﺗﺮس ﺗﻪ ڪوڪ ﭘﻲ ﭤﺎ ﺧﺮﻳداري ڪﻧدي ﺑﻪ ڪﭼﮫﺮيِ .
ﭘوء ڪﺎر ۾ وﻳﮫﻲ ڪﺎر اﺳٽﺎرٽ ﭘوء ڪوڪ ﭘﻳﺋڻ ﻣﻌﻧﻲٰ ﻣﻧٽ ﮐن ﺑﻳﭠﻲ ﺑﻳﭠﻲ ڪﭼﮫﺮي ،۽ ِ ھﻠون ‘.۽ ِ
ڪﭼﮫﺮيء ﺑﻌد ﮔﻳﺋﺮ ﭼﺋﻧﺞ ڪﺮي ڪﻠﭻ ﺗﺎن ﭘﻳﺮ ﮐﭨﻧدو آھﻲ.
َ ﻧﻪ ڪﻧدو .ﭼﺎﭔﻲ ھﭨﻲ ﭤوري دﻳﺮ وري
آﺻف ﭘﮫﺮﻳن ﭼوﻧدو ھو” :ﻳﺎر ﺗون اﺟﺎﻳو ڪﺋﭘٽن ﻣﺧدوم ﺳﺎن ﻣﻠڻ ﮐﺎن ﻟﮫﺮاﺋﻳن ﭤو .ھو وﻳﭼﺎرو
ڪﻳﺗﺮو ﺣب ﺳﺎن دﻋوﺗون ﭤو ڏﺋﻲ“.
49 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
”اھو ﺗﻪ آﺋون ﺑﻪ ﻣﭸﻳﺎن ﭤو ،ﭘﺮ ﮀﺎ ڪﺮﻳﺎن ﻣون ﮐﻲ اڌ ڪﻼڪ ﮐﺎن وڌﻳڪ ﮘﺎﻟﮫﻳون ﭔڌڻ ﻳﺎ
ڪﺮڻ ھﻣت ﻧﺎھﻲ“.
ﭘوء ﻣون ﮐﻲ ﭼﻳﺎﺋﻳن” :ھﺎ ﻳﺎر ھﺎڻ ﺗﻪ آﺋون ﺑﻪ آﺻف ﭘﮫﺮﻳن ڏﻳﻧﮫن ﺗﻪ ڪﺟﮫﻪ ﻧﻪ ڪﮀﻳو ،ﭘﺮ ِ
ﭤڪﺟﻳو ﭘوان“.
ﭼﻳوﻣﺎﻧس”:ڏﭠﺋﻪ ﻧﻪ .ﻣون ﮐﻲ ﺗﻪ ﭘﮫﺮﻳﺎﺋﻳن ﺋﻲ ﭘڪ ھﺋﻲ .ھﺗﻲ ڪو ڪﺋﭘٽن ﺑﺷﻳﺮ وﺳطڙو ﻳﺎ ڪو
ﺟﺎء ﻧﺎھﻲ“.
ﭔﻳو ﻣﭼﺮ )ﮘوٺ( ﺟو وﺳطڙو اﭼﻲ ﻣﻧﮫن ڏﻳﺋﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو ،ﺑﺎﻗﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ِ
”ﮀو ﭜﻼ؟“ آﺻف ﭘﮀﻳو.
ﻻء ڪﭼﮫﺮيء ِ
َ ”ﮀو! ﺧﺑﺮ ﻧﻪ اﭤﺋﻲ؟! اھو ﺗﻪ ھن ﮐﺎن ﭔﻪ رﺗﻳون وڌﻳڪ آھﻲ .ﺑﺷﻳﺮ وﺳطڙو ﺟﻲ
ﮔﺎڏيء ۾ وﭸﭨو ھﺟﻲ ﺗﻪ ﺑﺷﻳﺮ ﮐﻲ وﻳﮫﺎري ﮀڏﺟﻲ .ﺳﭴﻲ رات ﺧﺑﺮون َ ﻣﺷﮫور آھﻲ ﺗﻪ ﻓﺟﺮ واري
ﭼﺎرون ،ﭔٽﺎڪ ﺳٽﺎڪ ،ﭜوڳ ﭼﺮﭼﺎ وﻳﭠو ڪﻧدو .ﻧﻪ ﭘﺎڻ ﺳﻣﮫﻲ ۽ ﻧﻪ ﭔﺋﻲ ﮐﻲ ﺳﻣﮫڻ ڏي ﺟو ﮔﺎڏي ﮀٽﻲ
ﺳﮔﮫﻲ“.
ﭜﺎء ﺧﺎﻟد ﺟﻳڪو ﻣﻳﭠﺎرام ھﺎﺳٽل ۾ ڪﻧﮫن زﻣﺎﻧﻲ ۾ ﻣﻠﻧدو ”ﭜﻼ اﺣﻣد ﺣﺳﻳن ﻣﺧدوم ﺟو ُ
ھو؟“ آﺻف ﭘﮀﻳو.
”اھو ﺑﻪ اﺋﻳن .ﭘورٽ ﻗﺎﺳم ۾ اﭴڪﻠﮫﻪ ڊاﺋﺮﻳڪٽﺮ آھﻲ ،ﺟﺗﻲ ﺳﻧدس ﭔﻳﺎ ڪﺎﻟﻳﺟﻲ ﻳﺎر :ﻋﺑداﻟﺮزاق
ﭔﮔﮫﻳو ،اﻗﺑﺎل ﺗﺮڪ ۽ ارﺷﺎد ﺷﻳﺦ وارا ﺳﭴو ڏﻳﻧﮫن ﮔڏ اﭤس ﭘﺮ ان ھوﻧدي ﺑﻪ روز ﺷﺎم ﺟو ﮔﻠﺷن اﻗﺑﺎل
ﺳوﺳﺎﺋٽﻲء ۾ اﻳﻧدو .آﺋون ڪﺎﻟﻳﺞ وارن ڏﻳﻧﮫن ۾ ﺋﻲ
َ ﻻء ڊﻓﻳﻧسڪﭼﮫﺮيء ِ
َ ﻣﺎن ھﻠﻲ ،اﻗﺑﺎل ﺗﺮڪ وٽ
ڪﭼﮫﺮيء ﺟﺎ ﻣڙس ﻣﺎﭨﮫو آھن .ﺧﺑﺮ ﻧﺎھﻲ ﺗﻪ اﺋﻳن واﻗﻌﻲ آھﻲ
َ ﭼوﻧدو ھوس ﺗﻪ اﺗﺮ ﺳﻧڌ وارا ھﻣﺮاھﻪ
ﻳﺎ ﻧﻪ ،ﭘﺮ ﮔﮫٽ ۾ ﮔﮫٽ ﺟﻳڪﻲ اﺳﺎن ﺟﺎ ﺳﭸﺎﭨو ھم ڪﺎﻟﻳﺟﻲ ھﺋﺎ ،ﺳﻲ ﺳڀ اﺋﻳن ھﺋﺎ :ﺷوڪت ﺟﻣﺎﭨﻲ
راء اوڏ،ﻻء ھﺮ وﻗت ﺗﻳﺎر .ڪﻧڊﻳﺎري ﺟو ﻧول ِ ڪﭼﮫﺮيء ِ
َ ڌاڙيء ۾ رڌل ھوﻧدي ﺑﻪَ ڏﺳو -ھﻳڏي ڌﻧڌي
ﺧﻳﺮﭘور ﺟو ﻧﺟم ﻗﺎﺿﻲ ،ﻻڙڪﺎﭨﻲ ﺟو اﺧﺗﺮ ﻋﺑﺎﺳﻲ ۽ ﻋﻠﻲ رﺿﺎ ﻣﻳﻣڻ ،دادو ﭘﺎﺳﻲ ﺟو ﻏﻼم ﻣﺣﻣد
ﺳوﻣﺮو،ﻟﻳﺎﻗت ﺟﺗوﺋﻲ ﻳﺎ ھﺎدي ﺑﺧش ﺟﺗوﺋﻲ -ھڪ ھڪ ﭔﺋﻲ ﮐﺎن وڌ ۽ ﭼﺮﭼن ۾ ﺳﺎﭨن ڪو ﺑﻪ ﻧﻪ
ﭘﭴﻲ“.
ﭘوريء وٽ؟“
َ ﭘوء ﭜﻼ ھﺎڻ ﮀﺎ ڪﺟﻲ .ﻣﺧدوم وٽ ھﻠﺟﻲ ﻳﺎ ڪﺋﭘٽن آﺻف ﭼﻳوِ ” :
”ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﺧﻳﺎل ۾ ھﻠو ﺗﻪ ﭜﻼ ﻣﺧدوم وٽﺎن ﭤﻲ اﭼون ﺟو ڪﻳﺗﺮا ڏﻳﻧﮫن ﭤﻲ وﻳﺎ آھن ،ھن ﺟﻲ ﮔﮫﺮ
ﭘوء ﺟﻲ ﺳوﻳﺮ ﺋﻲ ﻣوٽﻲ ﻧﻪ ھﻠﻳﺎ آھﻳون .ڪﭤﻲ دل ۾ ﻧﻪ ڪﺮي ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﺻﻔﺎ اﭼڻ ﮀڏي ڏﻧو آھﻲِ .
ﭘوريء وٽ ﺑﻪ ﮐﭨﻲ ﻟﻳﺋو ﭘﺎﺋﻳﻧداﺳﻳن“.
َ ﺳﮔﮫﻳﺎﺳﻳن ﺗﻪ ڪﺋﭘٽن
ڪﺋﭘٽن ﭘوري ھﻧدﺳﺗﺎن ﮐﺎن آﻳل آھﻲ .ﭘﺎڻ ﺳﭴﻲ اﺳٽﺎف ۾ وڏي ﻋﻣﺮ ﺟو آھﻲ .اٽڪل ﭘﻧﺟﺎھﻪ
ﺳﺎﻟن ﺟﻲ ﻟڳ ﭜڳ ﭤﻳﻧدو ۽ ﭘﺮاﭨو ﺟﮫﺎزي آھﻲ .ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺟﮫﺎزن ﮐﺎن ﻋﻼوه ﭔﻳن ﻣﻠڪن ﺟﻲ
ڪﻣﭘﻧﻳن ۾ ﺑﻪ ڪم ڪﺮي ﭼڪو آھﻲ .ﮔذرﻳل ڏھن ﺳﺎﻟن ﮐﺎن اﻧڊﻳﺎ ﺟﻲ ﻣﺋﺮﻳن اڪﻳڊﻣﻲ ۾ ڊﭘٽﻲ
ھﻲء
َ ڪﻣﺎﻧڊﻧٽ )واﺋﻳس ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل( ﺟﻲ ﻋﮫدي ﺗﻲ ھو .اﻳﺷﻳﺎ ۾ ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﺧﻳﺎل ۾ ﺑﻣﺑﺋﻲ )ھﻧدﺳﺗﺎن( ﺟﻲ
ھﻲء
َ ﺻديء ﮐن اڳ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﭠﺎھﻲ ھﺋﻲ.
َ ﻣﺋﺮﻳن اڪﻳڊﻣﻲ ﭘﮫﺮﻳن اڪﻳڊﻣﻲ آھﻲ ،ﺟﻳڪﺎ اڄ ﮐﺎن اڌ
اڪﻳڊﻣﻲ ﭘﮫﺮﻳن ڊﻓﺮن ﻧﺎﻟﻲ ھڪ ﺟﮫﺎز ﺗﻲ ھﺋﻲ ۽ ڊﻓﺮن ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ ﺳﺎن ﺳڏي وﻳﺋﻲ ﭤﻲ .اھو ﺟﮫﺎز
50 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﺑﻣﺑﺋﻲء ﺟﻲ ﭜﺮﺳﺎن ﺳﻣﻧڊ ۾ ﺑﻳﮫﺎرﻳل ھو ۽ ان ﺗﻲ اﻧﺟﻧﻳﺋﺮﻧگ ۽ ﻧﺎٽﻳڪل ڪﺋڊٽ ﺟﮫﺎز راﻧﻲ ۽ ﺟﮫﺎز َ
ﻧﻳويء ﺟﺎ ﭘﺮاﭨﺎ ﻓوﺟﻲ
َ ﺳﺎزيء ﺟﻲ ﺗﻌﻠﻳم ۽ ﺗﺮﺑﻳت وﭠﻧدا ھﺋﺎ .اﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﺮﭼﻧٽ ﻧﻳوي ﻳﺎ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن
َ
ﮔﮫﭨﻲ ﭜﺎﮜﻲ ھﺗﻲ ﺟﺎ ﺋﻲ ﮔﺮﺋﺟوﺋﻳٽ آھن1963 .ع ۾ ﻣﺋﺮﻳن اڪﻳڊﻣﻲ ﭼٽﮔﺎﻧگ ۾ اﺳﺎن ﮐﻲ ﺟﻳڪﻲ ﺑﻪ
ﭘﺮوﻓﻳﺳﺮ ﭘڙھﺎﺋﻳﻧدا ھﺋﺎ ،ڪﻣوڊور آﺻف ﻋﻠوي ،ڪﺋﭘٽن اﻧﺻﺎري ،ڪﺋﭘٽن ﺷﺎھﻪ وﻏﻳﺮه -ﺳڀ ڊﻓﺮن
ﺟﺎ ﺋﻲ ھﺋﺎ .اھو ڊﻓﺮن ﺟﮫﺎز ﺑﻳﭠﻲ ﺑﻳﭠﻲ آﺧﺮ اﻳﺗﺮو ﭘﺮاﭨو ﭤﻲ وﻳو ﺟو ڪﺟﮫﻪ ﺳﺎل اڳ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺳﺮڪﺎر
ان ﮐﻲ ﭜﭸﺮاﺋﻲ ھڪ ﭔﻳو ﺟﮫﺎز راﺟﻳﻧدرا ﻧﺎﻟﻲ اڪﻳڊﻣﻲ طور رﮐﻳو آھﻲ ۽ ھﺎڻ اھﺎ اڪﻳڊﻣﻲ ڊﻓﺮن
ﺑدران راﺟﻳﻧدرا ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ ﺳﺎن ﺳڏﺟﻲ ﭤﻲ.
اﺳﺎن ،وﭼﺎن ﻓٽ ﺑﺎل ﮔﺮاﺋوﻧڊ ﻟﺗﺎڙي ،ڪﺋڊٽ ھﺎﺳٽل ۽ ﭔﺎرن ﺟﻲ ﺑﺎﻏﻳﭼﻲ وٽﺎن ﭰﺮي ﻣﺧدوم ﺟﻲ
ﭼڍيء ۾ ﮔﮫﺮ اﮘﻳﺎن ﭘوﮐﻳل ڪﭠل ،اﻧب ۽ زﻳﺗون ﺟﻲ وﭨنَ ﮔﮫﺮ ﭘﮫﺗﺎﺳﻳن .ﭘﺎڻ ﺑﺎﺗڪ )ُﮀﺮ( ﺟﻲ ﺑﺷﺮٽ ۽
ﭜﺎﭴﺎﺋﻲء ﮐﻲ ھڪل ڪﻳﺎﺋﻳنَ ويء اﮘﻳﺎن وﻳﮫﺎري
َ ﮐﻲ ﭘﺎﭨﻲ ڏﺋﻲ رھﻳو ھو .اﺳﺎن ﮐﻲ ڊراﺋﻳﻧگ روم ۾ ٽﻲ
ﻻء ﺑﻪ ﭼﻳﺎﺋﻳن .اﺣﻣدﺗﻪ ﻓﺮﺳٽ ڪﻼس ﭼﺎﻧﮫﻪ ﺗﻳﺎر ڪﺮي .ﮐﻳس ﭼﺎﻧﮫﻪ ۾ دال ﭼﻳﻧﻲ ۽ اﻻﺋﭼﻲ وﺟﮫڻ ِ
ﮐﻲ ﭼﻳم اﻧﮫن ﻣﺎﻟن واري ﺧوﺷﺑودار ﭼﺎﻧﮫﻪ ﭘﻳﺋڻ ﺟو ﻣﺰو ﺳﻧڌ ۾ آھﻲ ﻳﺎ ﻳورپ ۾ .ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ،
اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ﻳﺎ ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ﺟﻲ ﭔﻳٽ ﺗﻲ اھڙي ﭼﺎﻧﮫﻪ ﭘﻳﺋڻ ﺟﻲ ڪﮫڙي ﺿﺮورت ،ﺟڏھن ﭼوڌاري واﻳو
ﭼﻳﻧﻲء ﺟﻲ ﺳﮘﻧڌ ﺳﺎن واﺳﻳو ﭘﻳو آھﻲ.
َ ﻣﻧڊل ﻟوﻧگ ۽ دال
ھﺗﻲ ﻣﻼڪﺎ )ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ( ۾ اﺳﺎن ) Expatriatesڌارﻳن( ﮐﻲ ﺟﻳڪﻲ ﻓﺮﻧﻳﭼﺮ ﺳﻣﻳت ﮔﮫﺮ ﻣﻠﻳل
آھن ﺳﻲ ﻧﻪ ﻓﻘط ﺳﭠﻲ ﻧﻣوﻧﻲ ﺟﺎ ﭠﮫﻳل آھن -ﻳﻌﻧﻲ ڪﺷﺎدا ڪﻣﺮا ﺑﺎٿ روﻣن ﺳﺎن ﮔڏ ،ﮔﮫﺮ اﮘﻳﺎن
ﭘوﻳﺎن ﺟﭘﺎﻧﻲ ﻧﻣوﻧﻲ ﺟﺎ وراﻧڊا -ﭘﺮ ھﻲ ﮔﮫﺮ ﺟﻧﮫن ھﻧڌ ﺗﻲ آھن اھو ھﻧڌ ﺑﻪ دﻧﻳﺎ ﺟﻲ ﺧوﺑﺻورت
ﻋﻼﺋﻘن ﻣﺎن ھڪ ﺳﻣﺟﮫﻳو وﭸﻲ ﭤو .ﻧﻧڍي ھوﻧدي ﻣﺎﺋٽن ﮐﺎن اﺳﺎن رڻ ﭘٽن ﺟﺎ رھﺎڪو ﺳﻧڌي ﭔڌﻧدا آﻳﺎ
درﻳﺎء ۾ ﺑﺎغ ھوﻧدا .ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﺧﻳﺎل ۾ ھﻲ ﻋﻼﺋﻘو زﻣﻳن ﺟو ﺑﮫﺷت آھﻲ .ﺟﺗﻲ ﭘﺎﭨﻲ، َ آھﻳون ﺗﻪ ﺟﻧت ۾
ﺑﺎغ ،ﺳﺎوڪ ۽ ﺟﮫڙ ﺋﻲ ﺟﮫڙ ﻟﮘو ﭘﻳو آھﻲ .ﮔﮫﺮ ﺟﻲ ﭘوﻳن دڪﻳن ﮐﺎن وﭠﻲ ﭘﺮي ﭘﺮي ﺗﺎﺋﻳن ﻣﻼڪﺎ
ﭘﺎﭨﻲء واﻧﮔﺮ ﺳﺎﻧﺗڪو ﻧظﺮ اﭼﻲ ﭤو -ﺟﻧﮫن ۾ ﭼووﻳﮫن ڪﻼڪن ۾ ﭔﻪ دﻓﻌﺎ َ ﻧﺎر ﺟو ﻣﺎﭠو ﺳﻣﻧڊ ڍﻧڍ ﺟﻲ
وﻳﺮ ﭼڙھڻ ﺗﻲ اﭤل ﭘﭤل اﭼﻲ ﭤﻲ.ﺳﻧﮔﺎﭘور ﮐﺎن ھﻧدي وڏي ﺳﻣﻧڊ ڏي وﻳﻧدڙ ﻳﺎ ﻳورپ ۽ آﻣﺮﻳڪﺎ ﮐﺎن
ﺟﭘﺎن -ﭼﻳن ڏي اﻳﻧدڙ ﺟﮫﺎزن ﺟﻲ ﭘﺮي ﮐﺎن ھﺮ وﻗت اچ وڃ ڏﺳڻ ۾ اﭼﻲ ﭤﻲ .ڪﺟﮫﻪ وﻳﺟﮫو ڪﻧﺎري
ﭜﺮﺳﺎن ﻣﻠﺋﻲ ﻣﮫﺎﭨﺎ ﭔﻳڙﻳن ۾ ﻣﮀﻳون ﻣﺎرﻳﻧدا ﻧظﺮ اﻳﻧدا .ﺳﻣﻧڊ ﺟو ڪﻧﺎرو ﻧﮔﺎھﻪ ﮐٽڻ ﺗﺎﺋﻳن ﻧﺎرﻳﻠن ﺟﻲ
ڊﮔﮫن وﭨن ﺳﺎن ﭜﺮﻳل آھﻲ .ﺳﻣﻧڊ ﺟﻲ ﺳﻳﻧﻲ ﻣﺎن روزاﻧو ﺻﺑﺢ ﺟو ﺳﺞ اﭜﺮي اﻧﮫن ﻧﺎرﻳﻠن ﺷﺎم ﺟو
ﻏﺎﺋب ﭤﻲ وﻳﻧدو آھﻲ .ﮔﮫﺮ ﺟﻲ اﮘﻳن دڪﻳن ﮐﺎن وﭠﻲ ﻣﻳﻠن ﺗﺎﺋﻳن ﺳﺎوڪ ﺋﻲ ﺳﺎوڪ ۽ ﺑﺎغ ﺑﺎﻏﻳﭼﺎ
آھن .ﭼوڌاري ٽڪﺮﻳون ۽ ﻣﺎﭤﺮﻳون رﭔڙ ،اﻧب ،ﭘﺎم آﺋل ،ﻧﺎرﻳﻠن ۽ ﭘﭘﻳﺋن ﺟﻲ وﭨن ﺳﺎن ﺟﮫﻧﺟﮫﻳون ﭘﻳون
آھن .ﻳﻌﻧﻲ ﮔﮫﺮ ﺟﻲ ﭘﭠﻳن درﻳن ﻣﺎن ﻧﮫﺎر ﺗﻪ رﮘو ﭘﺎﭨﻲ ﭘﺎﭨﻲ ﺋﻲ ﭘﺎﭨﻲ ۽ اﮘﻳﺎن وڻ ﺋﻲ وڻ .ﮔذرﻳل ﺳﺎل
ﺑﺎء روڊ وﻳﻧدي ،ھﺗﻲ ﻣﻼڪﺎ ۾ ﻣﻧﺟﮫﻧد ﺟﻲ اﺳﺎن ﺟو ڊاڪٽﺮ ﻋﺎﺑد ﻣﻳﻣڻ ﺳﻧﮔﺎﭘور ﮐﺎن ڪواﻻﻟﻣﭘور ِ
ﻻء ڪﺟﮫﻪ دﻳﺮ ﺗﺮﺳﻳو ھو .وطن ﻣوٽڻ ﺗﻲ ﮐﺎﻧﺋس ﭘﮀﻳو ھوم ﺗﻪ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۽ ان ﺟو ﺷﮫﺮ ﻣﻼڪﺎ ﻣﺎﻧﻲء ِ
ِ
ڪﻳﺋن ﻟﮘو .وراﭨﻳﺎﺋﻳن” :ﺟﮫڙو ڪﺷﻣﻳﺮ“.
ﺷﻲء ھﺗﻲ ﻣوﺟود آھﻲ َ ﺳو ﻣﺧدوم ﮐﻲ ﭼﻳم ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﺟﮫڙا ڪﺷﻣﻳﺮ ۾ وﻳﭠﺎ آھﻳون ،ﺟﺗﻲ ﺟﻲ ھﺮ
51 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
وڏو ﺳﻣﻧڊ -ﺟﻳڪو اﺗﻲ ﻧﺎھﻲ ۽ ڪﺎٽو ﺳﻲُء -ﺟﻳڪو ھﺗﻲ ﻧﺎھﻲ.
ﭜﺎء ﺧﺎﻟد ﮐﺎن ﭘﮀﻳو ھوم ﺗﻪ ﻣﻼڪﺎ آﺻف ﮐﻲ ﭼﻳم ﺗﻪ ﻣﻼڪﺎ اﭼڻ ﮐﺎن اڳ اﺣﻣد ﺣﺳﻳن ﻣﺧدوم ﺟﻲ ُ
ﻻء ﮔﮫﺮ ڪﻳﺋن آھن ۽ اﺣﻣد ان ﺑﺎﺑت ﮀﺎ ﭤو ﻟﮐﻲ .ھن ﺳوال اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ رﮘو ڪﻣﺮن ﺟﻲ ﮔﮫﭨﺎﺋﻲ ۾ رھﺎﺋش ِ
۽ وڌاﺋﻲ ﭔڌاﺋﻲ ﭘﺋﻲ ﺗﻌﺮﻳف ڪﺋﻲ .ھﺎڻ ﺧﺎﻟد ﻣﻠﻲ ﺗﻪ ﭔڌاﻳﺎﻧس ﺗﻪ ھﮫڙا ﮔﮫﺮ ﺗﻪ ورھﺎﮜﻲ ﮐﺎن اڳ اﻧﮔﺮﻳﺰ
ﺣﺎڪﻣن ﮐﻲ ﻧﻳﻧﻲ ﺗﺎل ۾ ﺑﻪ ﻧﺻﻳب ﻧﻪ ﭤﻳﺎ ھﺋﺎ.
اﺣﻣد اھو ﭔڌي ﭼﻳو” :ھﺎ ،اھﺎ ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ ،ﭘﺮ ﮔﮫﺮ ۽ وطن ﮐﺎن ھﻳڏو ڏور ۽ درﺑدر -اھو ﺑﻪ ﺗﻪ
ڪﻳﺮ ﺳوﭼﻲ ﺗﻪ ڪﻳڏي ﺳﻣﺎﺟﻲ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ڏﻳﭨﻲ ﭘوي ﭤﻲ ،ﺳﺎ ﺑﻪ ﺳﺎﻟن ﺟﺎ ﺳﺎل .وﻳﺟﮫﺎ ﻣﺎﺋٽ-زال ۽ ﭔﺎر
ﭘﻲء ،ﭜﻳﭨون ﭜﺎﺋﺮ ،ﻣٽ ﻣﺎﺋٽ ،دوﺳت ﻳﺎر ،ﭴﺎﭨو ﺳﭸﺎﭨو -ﺟن ﺳﺎن ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ُ ﻣﺎء
ﮐﭨﻲ ﮔڏ ﭤﺎ رھن ،ﭘﺮ ُ
ﭔوﻟﻲء ۾ ﭼﺮﭼﺎ ﭜوڳ ،ﮘﺎﻟﮫﻳون ﭔوﻟﮫﻳون ڪﺑﻳون ھﻳون ۽ ﺳﻧدن ﺳﻣﺟﮫﺑﻳون ھﻳون ﺳﻲ ﺗﻪ ﻧﻪ آھن .ٽن ٽن َ
ﺳﺎﻟن ﺑﻌد ﻓﻘط ﻣﮫﻳﻧﻲ ﭔن ﺟﻲ ﻣوڪل ڪﺎ ھﻣﻳﺷﻪ ﺟﻲ ﺳڪ ﺗﻪ ﻧﭤﻲ ﻻھﻲ“.
آﺻف ﭼﻳو” :اھو ﺗﻪ ﺑﻠڪل ﺻﺣﻳﺢ آھﻲ ،ﭘﺮ اﻧﮫن ﮘﺎﻟﮫﻳن ﺳوﭼڻ ﺳﺎن ورﻧدو ڪﺟﮫﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ .وﻳﺗﺮ
ڊﻳوٽﻲء ۾ رﻧڊڪ ﭘﻳدا ﭤﻳﻧدي .اھو ﺑﻪ ﺷڪﺮ ڪﺮڻ ﮐﭘﻲ َ ﻣﺎﭨﮫو وڌﻳڪ ﺟذﺑﺎﺗﻲ ﭤو ﭤﺋﻲ ۽ اﺟﺎﻳو ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ
ﺗﻪ ﺟﻧﮫن ﻣﻠڪ ۾ آھﻳون ﻧﻪ ﻓﻘط اﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ﺳﭠﺎ آھن ،ﭘﺮ ﺟﻳڪﻲ ڌارﻳن ﻣﻠڪن ﮐﺎن ھﺗﻲ آﻳل آھن.
ﺳﻲ ﭘڻ ﺳﭠﺎ آھن ۽ ﺳڪون ﺟﻲ زﻧدﮔﻲ ﭘﻳﺋﻲ ﮔذري .ﭔﻳو ﮀﺎ ﮐﭘﻲ .وڏي ﮘﺎﻟﮫﻪ ﺗﻪ ﭔﻲ Choiceﺑﻪ ﺗﻪ ﻧﻪ
آھﻲ .درﺑدر ﭤﻳڻ ﻳﺎ ھڪ ﻣﻠڪ ﮐﺎن ﭔﺋﻲ ۾ وﭸڻ ﮐﺎن ﺷڪﺎﻳت ڪﺮڻ اﺋﻳن آھﻲ ﺟﻳﺋن ڪو ﺳﺮﺟن
ﭼﺋﻲ ﺗﻪ آﭘﺮﻳﺷن ﭤﻳٽﺮ ۾ ﻧﻪ وﻳﻧدس .ڪو وڪﻳل ﻳﺎ ﺟﺞ ﭼﺋﻲ ﺗﻪ ڪورٽ ۾ ﻧﻪ وﻳﻧدس“.
اﻳﺗﺮي ۾ در ﺟو ﺑﻳل وﮘو .ﻣﺧدوم اﭤﻲ در ﮐوﻟﻳو ﺗﻪ ڪﺋﭘٽن ﭘوري ﭔﺎرن ﭔﭼن ﺳﻣﻳت ﭘﻲ اﭼﻲ.
وريء اﺳﺎن ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﭼﻳو” :ﻳﺎر ڪﻣﺎل آھﻲ .ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ زال ﭼﻳو ﺗﻪ آﺻف ۽ اﻟطﺎف وارن َ ڪﺋﭘٽن ﭘ
وٽ ﺑﻪ ھﻠﺟﻲ ،ﭘﺮ ﺗوھﺎن ﺗﻪ ھﺗﻲ وﻳﭠﺎ آھﻳو“.
اﺳﺎن ﺑﻪ ﮐﻳن ﭔڌاﻳو ﺗﻪ اﺳﺎن ﺟﻲ دل ۾ ﺑﻪ اڄ اھوﺋﻲ ﺧﻳﺎل آﻳو ھو ﺗﻪ ﺗوھﺎن وٽ اﭼﺟﻲ .ﻣﺧدوم ﭼﻳو
ﭘوء وﭸﺟو .ﻣﺧدوم ﺟﻲ زال ﻣوﻧﺎ ﭼﺎﻧﮫﻪ ۽ ﭘڪوڙا آﭨﻲ ﺗﻪ ﺑس ھﺎڻ ﺳڀ ھﺗﻲ ﺋﻲ وﻳﭠﺎ ھﺟو .ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺎﺋﻲ ِ
ﺳﭜﻧﻲ اﮘﻳﺎن رﮐﻳﺎ ﺗﻪ اﻳﺗﺮي ۾ وري ﺑﻳل رﮘو ۽ ڪﺋﭘٽن ذواﻟﻔﻘﺎر ﺑﻪ ﭔﺎرن ﺳﺎن اﭼﻲ ﺳﮫڙﻳو.
ڪﺋﭘٽن ذواﻟﻔﻘﺎر ﺑﻪ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﺟو آھﻲ ۽ ڪوه ﻣﺮي ﭘﺎﺳﻲ ﺟو رھﺎڪو آھﻲ .ھو ﺑﻪ ڪﺟﮫﻪ
ﻣﮫﻳﻧﺎ ﭤﻳﻧدا ھﺗﻲ آﻳو آھﻲ .ھﺗﻲ ڊﻳڪ آﻓﻳﺳﺮن ﮐﻲ ﺟﻳڪﻲ اﮘﺗﻲ ھﻠﻲ ﺟﮫﺎزن ﺟﺎ ڪﺋﭘٽن ﭤﻳﻧدا ﺗن ﮐﻲ
ﭼﺎرٽ ورڪ )ﺳﻣﻧڊ ﺟﻲ ﻧﻘﺷﻲ ﺗﻲ ﭘﮫﭼﻲ ﻣﻧﺰل۽ رﺳﺗو ﮘوﻟڻ ۽ ﭠﺎھڻ( ۽ ﻧﻳول آرڪﻳٽﻳڪﭼﺮ )ﺟﮫﺎز
ﺟﻲ اﺋﻧﺎٽﺎﻣﻲ-ﺟوڙﺟڪ( ﭘڙھﺎﺋﻲ ﭤو.
ﭘوريء ﭼﻳو ”اڪﻳڊﻣﻲ ﺷﮫﺮَ راء ﭤﻲ ڏﻧﻲ .ڪﺋﭘٽن
ﮘﺎﻟﮫﻪ ﻣﺎن ﮘﺎﻟﮫﻪ ﭤﻲ ﻧڪﺗﻲ ۽ ﺳﭜﻧﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ِ
ﮐﺎن اﻟڳ ﭤﻠڳ ﭠﺎھﻲ اﭤن .ڪڏھن ڪڏھن دل ﭼوي ﭤﻲ ﺗﻪ ﺷﮫﺮ ﺟﻲ وچ ۾ ھﺟﻲ ﺗﻪ ﺳﭠو .آﺋون ﺗﻪ وﭸﻳو
ﭤو ﻣﻼڪﺎ ﺟﻲ وچ ﺷﮫﺮ ۾ رھﺎن .اﻟطﺎف ﺗوھﺎن ﺑﻪ ھﻠﻧداﺋو؟“
ﻣون ھٿ ﭔڌي ﭼﻳوﻣﺎﻧس” :ﻧﻪ ﺳﺎﺋﻳن ﻣﻧﮫﻧﺟﺎ .آﺋون ﺗﻪ ڪوﻧﻪ ھﻠﻧدس .آﺋون ﺷﮫﺮ ﺟﻲ ﮔوڙ ﺷور
ﺧﺎﻣوﺷﻲء ۽ ﺳڪون واري ھﻧڌ رھڻ ﭤو ﮔﮫﺮان“.َ ﮐﺎن ﻓﻲ اﻟﺣﺎل ﭘﺮي ھن
اﺣﻣد ﭼﻳو”،ھﺗﺎن ﮐﺎن 18ﻣﻳل ﭘﺮي آرﻣﻲ وارن ﺟﻲ ڪﺋﻣپ آھﻲ .اﻧﮫن ﺟﻲ آﻓﻳﺳﺮس ڪﻠب ﺟو
52 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
آﺋون ﺑﻪ ﻣﻳﻣﺑﺮ آھﻳﺎن .ڪﺋﭘٽن ﻧﻧدڪﺮ ﺳﺎن ھﻔﺗﻲ ۾ ﭔﻪ ﻳﺎ ٽﻲ دﻓﻌﺎ اﺗﻲ وﻳﻧدا آھﻳون“.
ﭘوريء ﭘﮀﻳو.
َ ”آھﻲ ﮀﺎ اﺗﻲ؟“ ڪﺋﭘٽن
”ٽﻳﻧس آھﻲ ،ﺳﺋﻣﻧگ ﭘول آھﻲ ،ﺳﺋﻧﻳﻣﺎ آھﻲ -۽ ﺗوھﺎن ﮐﻲ ﭤڌي ﺑﻳﺋﺮ ﺟو ﮔﻼس ﺑﻪ ﻣﻠﻲ وﻳﻧدو“.
ﭘوء روز ارڙھن ﻣﻳل ﭘﻧڌ ﺟﺎ ڪﺮي اوڏاﻧﮫن ﭰﺎھو ﮀو ﮐﺎﺋڻ ”اھﻲ ﺷﻳون ﺗﻪ ھﺗﻲ ﺑﻪ آھنِ .
ﭘوريء ﭼﻳو.
َ ھﻠﺟﻲ “.ڪﺋﭘٽن
ﻻء،ﺗﺑدﻳﻠﻲء ﺧﺎطﺮ .ﭜﻼ ﺗوھﺎن ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ اﭰﺮاٽﺎ ۽ﭼڪنَ ”ﺑس اﺋﻳن ﻣڙﻳﺋﻲ آﺋوٽﻧگ ِ
ﭜﺮﻳﺎﻧﻲ ﮐﺎﺋﻧﻳدؤ؟“ ﻣﺧدوم ﭘﮀﻳو”.ڪﭤﻲ ﭤﻲ ﻣﻠﻲ؟“ اﺳﺎن ﭘﮀﻳس.
”ھﺗﺎن ﺳٺ ﻣﻳل ﮐن ﭘﺮي ﺟوھور ﺑﺎر واري ﭘﺎﺳﻲ ھڪ ﺷﮫﺮ آھﻲ ،اﺗﻲ ھڪ اﻧڊﻳن ھوٽل ۾ ﭤﻲ
ﻣﻠﻲ“.
ﭘوريء وراﭨﻳو” .ﺳٺ ﻣﻳل ﭘﺮي آھن؟“ ﻣﺧدوم ﺟﻲ َ ”ﻳﺎر ﺳٺ ﻣﻳل واري ھوٽل ﺗﻪ ﭘﺮي ﭤﻲ “.ڪﺋﭘٽن
زال ﻣوﻧﺎ ﺳوال واري ﻧﻣوﻧﻲ ۾ ﭘﮀﻳو ۽ ﭘﺎڻ ﺋﻲ ﺟواب ڏﻧو”:ڪﻼڪ ڏﻳڍ ﺟو ﺗﻪ ﭘﻧڌ آھﻲ .اﺣﻣد ﺟو ﺗﻪ
ﻻء ﺳڌا ڪواﻻﻟﻣﭘور ھﻠﻳﺎ وﻳﻧدا آھﻳون .۽ وري ڪڏھن ڪڏھن ﻣوڊ ﭤﻳﻧدو آھﻲ ﺗﻪ اﺳﺎن ﭼڪن ﺗڪﺎ ﮐﺎﺋڻ ِ
واﭘﺳﻲء ﺟﺎ ڪﺮي ﻣوٽﻧدا آھﻳون“.
َ ان ﺋﻲ ڏﻳﻧﮫن ﺳﺋو ﻣﻳل
”ﺷﺎﺑس ھﺟﻳو“.
”ڪواﻻﻟﻣﭘور ۾ ﺷﻳﺰان ھوٽل ھڪ ﭘﭠﺎڻ ﺟﻲ آھﻲ ،ﺟﺗﻲ ھﺮ اﻧڊﻳن ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ ﮐﺎڌو ﻣﻠﻲ ﭤو ،ﭜﻼ
ھﺗﻲ ﻣﻼڪﺎ واري ﮔﺟﺮاﺗﻲ ھوٽل ﺟﻲ ﺧﺑﺮ اﭤﺎﻧو؟ ﺟﺗﻲ ڏوﺳﺎ ،ﭼﭘﺎﺗﻲ ۽ ﭔوڙ ﻣﻠﻲ ﭤو .ﻣدراﺳﻲ ﺳﻳڌي
واري -ﻣﻧﺟﻲ راﻧﺎ ﺟﻲ ﻻﺋﻳن ۾ .ﺳﻳوا ﺳﺋﻧﻳﻣﺎ ﺟﻲ ﺳﺎﻣﮫون“.اﺣﻣد ﭘﮀﻳو.
ﭘوريء ﭔڌاﻳو” ،ﭘﺮ ﭘﻠﻳٽ ﺑدران ڪﻳﻠﻲ ﺟﻲ ﭘﻧن ﺗﻲ ﭜﺎﭴﻲ
َ ”ھﺎ ان ﺗﻲ ھڪ دﻓﻌو وﻳﺎ ھﺋﺎﺳﻳن “.ڪﺋﭘٽن
رﮐﻲ ڏﻧﺎﺋون ،ﺳو ﻣﻧﮫﻧﺟﺎ ﭔﺎر ﮐﺎﺋﻲ ﻧﻪ ﺳﮔﮫﻳﺎ ،ﭼون ﺗﻪ ﭘﻠﻳٽون ﮐﭘن ،ان ﺋﻲ ڏﻳﻧﮫن ھڪ ﺳﻧڌي ھﻧدو ﻓﺋﻣﻠﻲ
اﻧﮫﻲء روڊ -ﺟﺎﻻن ﺑﻧدر ھﺎرا
َ دادﻻﭨﻲء ﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﭸﺎﺗﺋون ﭤﻲ -اﻧﮫن ﭼﻳو ﺗﻪ
َ ان ھوٽل ﺗﻲ ﻣﻠﻲ ھﺋﻲ ،ڪﺋﭘٽن
ﺗﻲ اﮘﻳﺎن ھڪ ﭔﻲ ﺑﻪ ھوٽل آھﻲ -ﺣﻣﻳده رﻳﺳٽوران ﻧﺎﻟﻲ .اھﺎ آھﻲ ﺗﻪ ھڪ ﻣﻠﺋﻲ ﺟﻲ ﭘﺮ ان ﺗﻲ اﻧڊﻳن ﮐﺎڌو
ﺑﻪ ﻣﻠﻲ ﭤو .ﺳو اﺳﺎن ﭔﻪ ﭼﺎر ﭼڪﺮ ان روڊ ﺗﻲ ھﻧﻳﺎ .اﺳﺎن ﮐﻲ ﺗﻪ ﻧظﺮ ﻧﻪ آﺋﻲ“.
ﭘوريء
َ ﺑﻣﺑﺋﻲء ۾ ﺗﻪ ڪﺋﭘٽن
َ ڪﺋﭘٽن ﭘوريَء ﺟﻲ زال ﭼﻳو” :ھﺗﻲ ﺳڀ ڪﺟﮫﻪ ﭘﺎڻ ﭤو ڪﺮﭨوﭘوي.
ﺟﻲ ﺑﺮﻳف ڪﻳس ﺑﻪ ﻧوڪﺮ ﮐﭨﻲ ڪﺎر ۾ رﮐﻧدو ھو .ﺑﮫﺮﺣﺎل ڪم ﺗﻪ اﺗﻲ ﺑﻪ ڪﺮﭨو ﭘوﻧدو ھو ،ﭘﺮ اﺗﻲ
ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﮔﮫﺮ ﺟﻲ ڪﺟﮫﻪ راﭨﻲ ﺗﻪ ڪﺟﮫﻪ ﻧوڪﺮﻳﺎﭨﻲ ھﻳس .ھﺗﻲ رﮘو ﻧوڪﺮﻳﺎﭨﻲ ﺋﻲ ﻧوڪﺮﻳﺎﭨﻲ
آھﻳﺎن .ﭘﺮ اھو آھﻲ ﺗﻪ ھﺎج ۾ ڪﺋﭘٽن ﭘوري ۽ ﭔﺎر ﺑﻪ ھٿ وﻧڊاﺋﻳن ﭤﺎ ۽ ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﺳڀ ﮐﺎن وڏو
ﺳک اھو آھﻲ ﺟو ڌوڙ ﻳﺎ ﻣٽﻲ ﻧﺎھﻲ .ان ڪﺮي ﻣﮫﻳﻧو ﻣﮫﻳﻧو ﮔذرﻳو وﭸﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﭔﮫﺎري ﻳﺎ ﮀﻧڊ ﭰوڪ
ﺟﻲ ﺿﺮورت ﻧﭤﻲ ﭘوي“.
ڪﺋﭘٽن ذواﻟﻔﻘﺎر ﺟﻲ زال رڙ ڪﺮي ﭼﻳو” :ﻣون ﮐﻲ ﺗﻪ اڪﻳﻠﻲ ﺳﺮ ﺳﭴو ڪم ڪﺮﭨو ﭤو ﭘوي.
ھﻲ ﺗﻪ ڪم ۾ ﺻﻔﺎ ھٿ ﻧﭤو وﺟﮫﺎﺋﻲ .ﭔﺎر ﭘﻳو روﺋﻳﻧدو ﺗﻪ اھو ﺑﻪ ﻧﻪ ﮐﭨﻧدو .ھڪ ﺗﻪ آﻓﻳس ۾ ﺋﻲ ڪم
اﻳﺗﺮو اﭤن ﺟو ﺑس“.
ﭘوريء ﺟﻲ زال ﻣﺳﺰ ذواﻟﻔﻘﺎر ﮐﺎن ﭘﮀﻳو.َ ”ﺧﺑﺮ ﻧﺎھﻲ ﺗﻪ آﻓﻳس ۾ ڪم اﭤن ﺑﻪ ﻳﺎ ﻧﻪ؟“
53 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻻء ﺑﻪ ﻓﺎﺋﻳل ﮐﭨﻲ اﻳﻧدو ھو “.ذواﻟﻔﻘﺎر ﺟﻲ زال ڊاڪٽﺮ ”ﺧﺑﺮ ﻧﺎھﻲ .ﺷﺮوع ۾ ﺗﻪ ﻣوڪل ﻣﮫل ﮔﮫﺮ ِ
ﺷﺎھده ﭔڌاﻳو.
ﻻء وﻗت ﻧﻪ اﭤن “.ﻣوﻧﺎ ﭼﻳو” ،ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﺧﻳﺎل ۾ آﻓﻳس ۾ ﺳﭴو ”ﮀﺎ ڪن آﻓﻳس ۾ ﺟو ڪم ﭘورو ڪﺮڻ ِ
ڏﻳﻧﮫن ﮀوڪﺮﻳن ﺳﺎن ڪﭼﮫﺮﻳون ﭤﺎ ڪن .ھﺮ ﺳﻳڪﺷن ۾ ﭔﻪ ﻳﺎ ٽﻲ ﻣﺮد آھن ﺗﻪ اٺ ڏھﻪ ڪﻼرڪ
ﻻء اﻟڳ ،ﺳﻳڪﺮﻳٽﺮي اﻟڳ ،ﺗﻪ ﭼﺎﻧﮫﻪ ﭠﺎھڻ ﻻء اﻟڳ .ﻓوٽو اﺳٽﻳٽ ڪﺎﭘﻳون ﭠﺎھڻ ِ
ﮀوڪﺮﻳون -ٽﺎﺋﻳپ ڪﺮڻ ِ
ﻻء اﻟڳ“.....
واري اﻟڳ ،ڊراﺋﻧﮔون ۽ ﻧﻘﺷﺎ ﭠﺎھﻲ رﮐڻ واري اﻟڳ ،ﺗﻪ وڊﻳو ۽ ﭘﺮوﺟﻳڪٽﺮ ﺗﻲ ﻓﻠﻣون ڏﻳﮐﺎرڻ ِ
ﭼﮜﻲء طﺮح ڏﺳﻲ آﺋﻲ َ ذواﻟﻔﻘﺎر ﺟﻲ زال ﭠﮫﻪ ﭘﮫﻪ وراﭨﻳو”:ھڪ ڏﻳﻧﮫن آﺋون ﺳڀ ﮀوڪﺮﻳون
آھﻳﺎن .ڪﻧﮫن ۾ ﺑﻪ ڪو اھڙو ﭔڪ ﺳوﻧﮫن ﺟو ﺳﺮس ﻧﺎھﻲ ﺟن ﺗﻲ ھﻲ ﻋﺎﺷق ﭤﻳن ،ﭘﺮ ان ھوﻧدي ﺑﻪ
ﺳﻧدن ﭘﺳﻧد ﺟو اھو ﻣﻌﻳﺎر آھﻲ ﺗﻪ وﭸﻲ ڌوڙ ﭘﺎﺋﻳن“.
ﻓﮫﻣﻲء ۾ ﭜﺎﭜﻲ ﻧﻪ ﭘﺋﺟو “،ﻣﺧدوم ﭼﻳو” :ﺗوھﺎن ﺳڀ ﮀوڪﺮﻳون ھﺮﮔﺰ ﻧﻪ ڏﭠﻳون َ ”ان ﻏﻠط
ھوﻧدﻳون -ﺧﺎص ڪﺮي ھﻳڏاﻧﮫن Post-Seaٽﺮﻳﻧﻧگ واري ﭘﺎﺳﻲ ﺟون .اﻧﮫن ﮐﻲ اﺳﺎن ﺟڳ ﺟﻲ
ﻧظﺮن ﮐﺎن ﺑﭼﺎﺋﻲ ﭘﺎﺳﻳﺮو ڪﺮي رﮐﻳو آھﻲ“.
ﺳڀ اﭼﻲ ﮐل ۾ ﭘﻳﺎ .ﻣﺧدوم ﺟﻲ زال ﺟﻳڪﺎ ﺳﻼﺋﻲ ۽ ﭜﺮت ﺟﻲ ڪم ۾ ﻣﺎھﺮ آھﻲ ﺗﻧﮫن ﭜﺮت ﺟﺎ
ڪﺟﮫﻪ ﻧوان ﻧﻣوﻧﺎ اﭼﻲ زاﻟن ﮐﻲ ڏﻳﮐﺎرﻳﺎ ۽ اﺳﺎن ﭘﻧﮫﻧﺟﻳن ﮘﺎﻟﮫﻳن ۾ ﻟﮘﻲ وﻳﺎﺳﻳن .ﻣﺧدوم ﭼﻳو ﺗﻪ
دراﺻل ھﺗﻲ ڪم اﻳﺗﺮو آھﻲ ﺟو اﺳﺎن ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ ھﻧدﺳﺗﺎن -ﻳﻌﻧﻲ اﻳﺷﻳﺎﺋﻲ ﻣﻧﮫن ڏﻳو وﻳﭠﺎ آھﻳون.
ﻳورپ ﺟو ڪو ھﺟﻲ ھﺎ -ﻳﺎ ﺧﺎص ڪﺮي اﻧﮔﺮﻳﺰ ﺗﻪ ڏھﻪ ﻧﺧﺮا ڪﺮي ھﺎ .ﺑﺣﺮﻳن ،ڪوﻳت ۽ ﺳﻌودي
ﻋﺮب ۾ ﺟﻳڪﻲ ﮔورا ڪم ﭘﻳﺎ ڪن ﺳﻲ اھڙا ﺗﻪ ﻧﺧﺮا ﭤﺎ ڪن ﺟو ﺑس .ﺳﺎل ﺟﺎ اٺ ﻣﮫﻳﻧﺎ ڪم ڪﻧدا
ﺗﻪ ﭼﺎر ﻣﮫﻳﻧﺎ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻠڪ وﭸﻲ آرام ڪﻧدا .ﭘﺎڻ ﮐﻲ ٽن ﺳﺎﻟن ﺑﻌد ﻣوڪل ﭤﻲ ﻣﻠﻲ “.آﺻف
ﺧﻣﻳﻧﻲء ﮐﺎن اڳ ﻳورﭘﻳن اھڙي ﺑﺎھﻪ ﭔﺎري ھﺋﻲ ﺟو ڪﮫڙي ﮘﺎﻟﮫﻪ ڪﺟﻲ .اﺳﺎن اﻳﺷﻳﺎﺋﻲ َ ﭼﻳو”:اﻳﺮان ۾
ڪﺎرن ﺟﻲ دﻣﺎغ ۾ اھﺎ ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ ﺗﻪ ﺟﮫﺎز رﮘو اﻧﮔﺮﻳﺰ ھﻼﺋﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو .ھو ﭘﮔﮫﺎر ﺑﻪ ﭔﻳﭨو ٽﻳﭨو وﭠﻧدا
ﭘوء ﭼﮜو ﺟو ﺧﻣﻳﻧﻲ آﻳو ۽ ھﺎڻ ﺳﺎﮘﻳو ڪم اﺳﺎن ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ ھﺋﺎ ۽ رﮘو ﻧﻣوﻧو رﮐﻳو وﻳﭠﺎ ھوﻧدا ھﺋﺎِ .
ڪﺮﻳون ﭤﺎ .ﻧﻪ ڪڏھن ھﻧن ﺟﻲ ﺳﻳﺎﺳت ۾ ﭘﺋون ﭤﺎ ،ﻧﻪ ﭰڏو ﻓﺳﺎد ﭤﺎ ڪﺮﻳون!“
ﭘوريء ھن ﺟﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ وزن وﭠﺮاﻳو” ،ٽٿ ﭘﻳﺳٽ وﭠﭨﻲ ھوﻧدن ﺗڏھن َ ”۽ آھن وري اھڙا “.ڪﺋﭘٽن
ﺑﻪ ﭼﺎھﻳﻧدا ﺗﻪ اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ﻣﺎن وﭸﻲ وﭠون .ﭔﺋﻲ ﻣﻠڪ ﻣﺎن ﮀو وﭠﺟﻲ .اھو ڏھﻪ ﺷﻠﻧﮔن ﺟو ﻓﺎﺋدو ﺑﻪ اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ۾
اﻧﮔﺮﻳﺰ ﮐﻲ ﭤﺋﻲ .ﺑس رﮘو ﭘﻧﮫﻧﺟو ﻣﻠڪ ﺟﻲ اﭤن“.
ﭘوڙھﻲء اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ۾ رھﻳل ھوس ﺗﻪ
َ ﻻء
اﺣﻣد ﺣﺳﻳن ﻣﺧدوم ﭼﻳو” :آﺋون ﺟڏھن ڪﺋﭘٽن ﺟﻲ اﻣﺗﺣﺎن ِ
ﭘوڙھﻲء اﭼﻲ در ﮐڙڪﺎﻳو .در ﮐوﻟﻲ َ آڌيء رات ﺟو ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﭘﺎڙي ۾ رھﻧدڙ َ ھڪ دﻓﻌﻲ
ﭘﮀﻳوﻣﺎﻧس” :ﺧﻳﺮ ﺗﻪ آھﻲ؟“ ﭼوڻ ﻟﮘﻲ”:رات ﺟﺎ ﭔﻪ ﭤﻳﺎ آھن ﺗون اﭸﺎ ﺗﺎﺋﻳن ﺑﺗﻲ ﭔﺎري ﮀو وﻳﭠو آھﻳن؟”
ﭼﻳوﻣﺎﻧس ﻣﺣﺗﺮﻣﻪ” ،ﻣﻧﮫﻧﺟﺎ اﻣﺗﺣﺎن وﻳﺟﮫﺎ آھن ،ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﺮﺿﻲ ،ﻻﺋﻳٽ ﺟو ﺑل ﺑﻪ آﺋون ﭤو ڏﻳﺎن .ﻣون
ﮐﻲ ﭘڙھﭨو آھﻲ.
”اﺗﻲ ڪﺎوڙ ﻣﺎن ﭼوڻ ﻟﮘﻲ” :ﺗوﮐﻲ ﺧﺑﺮﻧﺎھﻲ ﺗﻪ اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ۾ ﺗﻳل ﻣﮫﻧﮔﻲ ﭤﻳڻ ڪﺮي Electric- Crisis
ﺑﺟﻠﻲء ﺟو ﺑﺣﺮان( ﻟﮘل آھﻲ .ﺗﻧﮫﻧﺟﺎ اﻣﺗﺣﺎن وﻳﺟﮫﺎ آھن ﺗﻪ ڏﻳﻧﮫن ﺑﻪ ﺗﻪ ﺟﺑل ﺟﻳڏو ﭤو ﭤﺋﻲ .ان ۾ ﭘڙھﻲ َ )
54 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﺳﮔﮫﻳن ﭤو.
”اﺋﻳن ﭼﺋﻲ ھﻠﻲ وﻳﺋﻲ .آﺋون ھڪو ﭔڪو ﭤﻲ ﺳوﭼﻳﻧدو رھﻳس ﺗﻪ رن ﺗﻪ ڏﺳو .اﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﻠڪ
ﻣﺎن ﺧﺰاﻧن ﺟﺎ ﮐوھﻪ ﻟٽﻲ وﻳﺎ ﺗﻪ ڪﺟﮫﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ .اﺳﺎن رﮘو ﺑﺗﻲ ﭔﺎري آھﻲ ﺗﻪ ﺑﺎھﻪ ﻟﮘﻲ وﻳﺋﻲ اﭤس”.
اﺳﺎن ﻣﺧدوم ﺟﻲ ﻣﻌﺻوﻣﻳت ﮐﻲ ڏﺳﻲ ۽ ﺳﻧدس ان وﻗت ﺟﻲ ﺣﺎﻟت ﺟو ﺳوﭼﻲ ﮐﻠڻ ﻟﮘﺎﺳﻳن.
ﮘﺎﻟﮫﻳن ڪﻧدي رات ﺟﺎ ﺳوا اٺ اﭼﻲ ﭤﻳﺎ .ﺟﻠدي ﺟﻠدي ﻣﺎﻧﻲ ﮐﺎﺋﻲ ﻣﺧدوم ﮐﻲ ﭼﻳم ﺗﻪ ﻳﺎر ھﺎڻ ﻣوڪﻼﻳون
ﺳﻣﺟﮫﺎء .ڪﭼﮫﺮي ﺗﻪ اﭸﺎ ھﺎﭨﻲ ﭤﻲ ﻣﭼﻲ “.ﭘﺮ آﺻف ﺑﻪ ِ ﭼﻳو ”ﻳﺎر ھن ﮐﻲ
ﻻء آﺻف ﮐﻲ ِ ﭤﺎ .ﻣﺧدم ﻣو ِ
1
ﭼﻳس” :ﻧﻪ ادا ھﻳڏي دﻳﺮ ﺗﻪ وﻳﭠﺎﺳﻳن .ھﺎڻ وڌﻳڪ ڪﭼﮫﺮي ”ﺗداق ﭔوﻟﻲ“ )ﻣﻣڪن ﻧﺎھﻲ“(.
ﻻء ھﺎﺋوڪﺎر”ﭼﮜو ﭜﻼ ڪﺋﭘٽن ذواﻟﻔﻘﺎر وارن ﮐﻲ ﺗﻪ ھﺗﻲ ﮀڏي وﭸو “.ڪﺋﭘٽن ذواﻟﻔﻘﺎر وﻳﮫڻ ِ
ﻻء اﺣﻣد ﭔﺎھﺮ آﻳو .ﭔﺎھﺮ ﻧڪﺮي آﺻف ﮐﻲ ﭼﻳم ﺗﻪ ﭔﻳﻠﻲ اڄ ذواﻟﻔﻘﺎر ڪﺋﻲ .اﺳﺎن ﮐﻲ در ﺗﺎﺋﻳن ﮀڏڻ ِ
ﻻء وﻳﮫﭨو ﭘوي ھﺎ.
ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺟﺎن ﮀڏراﺋﻲ ﻧﻪ ﺗﻪ اﭸﺎ اﻻﺋﻲ ڪﻳﺗﺮي دﻳﺮ ِ
) BOLEHﻣﻠﺋﻲ ﺟو ﻋﺎم ﻟﻔظ آھﻲ ﺟﻧﮫن ﺟﻲ ﻣﻌﻧﻲٰ ”ﭜﻠﻲ“” ،ﻣوڪل اﭤﺎﻧو“ ﻳﺎ اﺋﻳن ڪﺮي ﺳﮔﮫو ﭤﺎ. 1
ﻳﺰيء ۾ ﭘﺋﺟﻲ With Pleasure, O.Kﺷوق ﺳﺎن ﻳﺎ ﺟﻳﺋن ﺟﭘﺎﻧﻲ ۾ َ ﺟﻳﺋن اﻧﮔﺮ
”DOZOدوزو“ آھﻲ ۽ TIDAKﻣﻧﻌﻧﻲٰ ﻧﻪ .۽ TIDAK BOLEHﻣﻌﻧﻲٰ ”ﻧﺎﻣﻣڪن“ آھﻲ .ﻧﭤﺎ
ڪﺮي ﺳﮔﮫو .ڪڏھن ڪڏھن ﺗداق ﭼوڻ ﺑدران ﻓﻘط TAKﭼﻳو وﭸﻲ ﭤو(.
55 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
اﺳﺎن ﺟو ﮔوﻧﺎ راﺟﺎ ﭘﺮوٽﻳﺳٽﻧٽ آھﻲ ۽ ﻣﻼڪﺎ ﭘوﺳٽ آﻓﻳس ﺟﻲ ﭜﺮﺳﺎن ﺳﻳﻧٽ زﺋوﻳﺋﺮ ﭼﺮچ ۾
وﭸﻲ ﭤو .ﺳﻧدس زال ﭘﺷﭘﺎ ،ﺟﻧﮫن ﺟﺎ وڏا ﭘڻ اﺻل ﺗﺎﻣل ﻧﺎدو -ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﺎ ھﺋﺎ ﺳﺎ ھﻧدو ﻣذھب
اﻧﮔﺮﻳﺰيء ﺳﺎن ﮔڏ ﺗﺎﻣل ﺑﻪ ﻟﮐﻲ ﭘڙھﻲ ﭴﺎﭨﻲ ﭤﻲ -ﺟو ﺳﭴﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۽ ﺳﻧﮔﺎﭘور َ ﺟﻲ آھﻲ .ﭘﺎڻ ﻣﻠﺋﻲ ۽
۾ ﻣﻠﺋﻲ ۽ اﻧﮔﺮﻳﺰي ﮐﺎن ﻋﻼوه ﺗﺎﻣل ۽ ﭼﻳﻧﻲ اﺳڪول ﺑﻪ آھن .ﮐﻳن ﭔﻪ ﻧﻧڍا ﭔﺎر آھن:ھڪ ﭘٽ ۽ ھڪ
ڌيء ﺟو ڪﺮﺳﭼن ﻧﺎﻟو ڪﺮﺳٽﻳﻧﺎ) .ﮔﮫﺮ ۾ َ ڌيء ،ﭘٽ ﺟو ھﻧدو ﻧﺎﻟو ”ڌرﻣﻳﻧدرا راﺟﺎ“ رﮐﻳو اﭤن ۽ ُ
ڪوڏاﺋڻ ۾ ٽﻳﻧﺎ ﺳڏﻳﻧس(.
ڏﻳﺎريء ﺟﻲ ﻣوڪل ﭤﻳﻧدي آھﻲ ﺗﻪ اﺳﺎن ﺟو ﻳﺎر -ﮔوﻧﺎ راﺟﺎ زال ﺟﻲ ﻣﺎﺋٽن ڏي ڪوٽﺎ َ ھﺗﻲ
ٽﺮﻳﻧﮔﺎﻧو ھﻠﻳو وﻳﻧدو آھﻲ .ﺟو ﺳﻧدس زال ﺟﺎ ھﻧدو ﻣﺎﺋٽ اﺗﻲ ﺋﻲ رھن ﭤﺎ ۽ ﺟڏھن ڪﺮﺳﻣس ﺟﻲ ﭔﻪ
ﭘﻲء ﺟﻲ ﮔﮫﺮ ﺟوھور ﺑﺎرو وﻳﻧدو آھﻲ ﺟو اھﻲ ﺎء ُ ڏﻳﻧﮫن ﻣوڪل ﭤﻳﻧدي آھﻲ ﺗﻪ زال ﺳﻣﻳت ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣ ُ
ﭘﻲء ﺗﻪ ﻋﻳﺳﺎﺋﻳت ﺟو وڏو ﺗﺑﻠﻳﻐﻲ ﻟﻳڊر آھﻲ .اﻧﮫن ﺋﻲ ﻣوڪل ُ ھن واﻧﮔﺮ ﻋﻳﺳﺎﺋﻲ آھن -ﺑﻠڪ ﺳﻧدس
ﭜﺎء ﺟﻳڪو آﺳٽﺮﻳﻠﻳﺎ ۾ ﻧوڪﺮي ڪﺮي ﭤو ،اھو ﺑﻪ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﭼﻳﻧﻲ زال ﺟﻲ ڏﻳﻧﮫن ۾ ﮔوﻧﺎ راﺟﺎ ﺟو ﭔﻳو ُ
ﮐﻲ وﭠﻲ ﺟوھور ﺑﺎرو اﻳﻧدو آھﻲ .ﺳﻧدس ﭼﻳﻧﻲ زال ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟو ﭘﺎﺳﭘورٽ ۽ ﻗوﻣﻳت رﮐﻲ ﭤﻲ.
ﭘوء ﺳڌو ﮐﭨﻲﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ان ﺟﺎ ﭼﻳﻧﻲ ڏاڏا ﻳﺎ ﭘڙ ڏاڏا ڪﻧﮫن دور ۾ ﺿﺮور ﭼﻳن ﮐﺎن آﻳﺎ ھوﻧداِ .
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﻧﻪ آﻳﺎ ھوﻧدا ﺗﻪ رﺳﺗﻲ ﺗﻲ اﻧﮫن ﺟﺎ وڏا ﺗﺎﺋﻳوان ڪﻣﺑوڊﻳﺎ ﻳﺎ ھﺎﻧگ ڪﺎﻧگ وﻳٽﻧﺎم ۾ رھﻧدا رھﻧدا
ھﻲء ﭼﻳﻧﻲ ﭜﺎﭴﺎﺋﻲ ۽ ان ﺟو اوﻻد آﺳٽﺮﻳﻠﻳﺎ ۾ ﺋﻲَ ھﺗﻲ ﭘﮫﺗﺎ ھوﻧدا ۽ ھﺎڻ وري ﭤﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو ﺗﻪ ﮔوﻧﺎ ﺟﻲ
ﻻء رھڻ ﭘﺳﻧد ڪن اﮘﺗﻲ ھﻠﻲ آﺳٽﺮﻳﻠﻳن ﺳڏاﺋﻳن. ھﻣﻳﺷﻪ ِ
ﮔوﻧﺎ ﺟﻲ ﮔﮫﺮ ۾ ﭘﺎڻ ۽ ﺳﻧدس زال ھڪ ﭔﺋﻲ ﺳﺎن اﻧﮔﺮﻳﺰي ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳن .ﭘٽ ڌرﻣﻳﻧدرا )ڪوڏاﺋڻ ﺟو
ﭘﻲء ﺳﺎﭨس اﻧﮔﺮﻳﺰي ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳن ۽ ﮐﻳن ﺷوق ﻣﺎء ُ ﻧﺎﻟو راﺳﺎ( اﺳڪول ۾ ﻣﻠﺋﻲ ﭘڙھﻲ ۽ ﻣﻠﺋﻲ ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻲ ﭘﺮ ُ
اﻧﮔﺮﻳﺰيء ۾ ﮔﮫﭨو ھوﺷﻳﺎر ﭤﺋﻲ .ﮔوﻧﺎ ﺟو اھو اﭜﻳﺎس آھﻲ ﺗﻪ اﭴڪﻠﮫﻪ ﺟﻳﺋن ﺗﻪ َ آھﻲ ﺗﻪ ھو اﮘﺗﻲ ھﻠﻲ
ﻻء
ڪﻣﭘﻳوٽﺮ ۽ دﻧﻳﺎ ﺟﻲ زﺑﺎن اﻧﮔﺮﻳﺰي آھﻲ ﺳو ڪﻧﮫن ﺑﻪ ﻣﺎﭨﮫو ﻳﺎ ﻣﻠڪ ﮐﻲ دﻧﻳﺎ ۾ ﺗﺮﻗﻲ ڪﺮڻ ِ
ﭘوء ﭜﻠﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻠڪ ۽ ﻣذھﺑﻲ ﭔوﻟﻲ ﭘڻ ﺳﮐﻲ. اﻧﮔﺮﻳﺰيء ﺟو ﺳﮫﺎرو وﭠڻ ﺑﻳﺣد ﺿﺮوري آھﻲِ -
َ
ﻣﺎء ﮐﻲ
ھوء ﮔﮫﺮ ۾ ﮔﮫﭨو وﻗت ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ُ َ ڌيء ٽﻳﻧﺎ اﭸﺎ ﺗﺎﻣل ﭤﻲ ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻲ ﺟو َ ﺳﻧدس ﭔن ﺳﺎﻟن ﺟﻲ
ﻧوڪﺮﻳﺎﭨﻲء ﺳﺎن ﺗﺎﻣل ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدو ﭤﻲ ﭔڌي .ڏھن ﺳﺎﻟن ﺟﻲ اھﺎ ﻧوڪﺮﻳﺎﭨﻲ -ﭘﺮﻣس ﻧﺎﻟﻲ ﻓﻘط ﺗﺎﻣل ﺋﻲ َ
ﭘﻲء اھڙي ھﻧڌ ڪم ڪن ﭤﺎ ﺟﺗﻲ ھﻧن ﮐﻲ ﻣﻠﺋﻲ ،ﭼﻳﻧﻲ ﻳﺎ اﻧﮔﺮﻳﺰي ﻣﺎء ُ
ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻲ ﭤﻲ ﺟو ﺳﻧدس ﻏﺮﻳب ُ
ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدڙن ﺳﺎن واﺳطو ﻧﭤو ﭘوي ﺟو ﺳﮐڻ ﺟﻲ ڪوﺷش ڪن.
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﮔﮫﺎٽن ﺟﻧﮔﻠن ۽ وﭨواھﻪ ﺟﻲ وچ ۾ رھﻲ رﭔڙ ڪڍڻ ،ﭘﺎم آﺋل ﺟﻲ وﭨن ﻣﺎن ﺗﻳل ﺟون
ﻻء وڍڻ ڪٽڻ ﺟو ڪم ﮔﮫﭨو ڪﺮي ھﻲ ﻏﺮﻳب ﮐﮐڙﻳون ﭼوﻧڊڻ ﻳﺎ ﮔﮫﺎٽن ﭔﻳﻠن ﮐﻲ ﻋﻣﺎرﺗﻲ ڪﺎٺ ِ
زﻧدﮔﻲء ﺟﻲ وچ ۾ ڪﺎ ﻧﺎﻟﻲ ﻣﺎﺗﺮ وﭤﻲ
َ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻲ ﻳﺎ اﻧڊوﻧﻳﺷﻲ ڪن ﭤﺎ -ﺟن ﺟﻲ اﮘﻳﺎن ﻣوت ۽
ﻻء آﺋﻳﻧدي ﺟﻲﻻء ﻣوت ﺑﺮاﺑﺮ آھﻲ .ﻣوت ﺳﻧدس ِ آھﻲ ،ھﮫڙي ڏﮐﻲ زﻧدﮔﻲ ڪڏھن ڪڏھن ھﻧن ِ
زﻧدﮔﻲء ﺟﻲ اﻣﻳد آھﻲ .ﭔﻳﻠن ۽ ﺟﮫﻧﮔﻠن ﺟﻲ ﮔﺮﻣﻲ ۽ اوﻧداھﻲ ،ﮔپ ۽ ﮔﺎھﻪ ،ﺟﻳت ﺟﭨن ۽ ﻧﺎﻧگ َ ﺧوﺷﺣﺎل
ﺑﻼﺋن ﺟﻲ وچ ۾ ھﻲ ﻏﺮﻳب ۽ ﻣﺣﻧﺗﻲ ﻣﺎﭨﮫو ﺋﻲ ﭘورھﻳو ڪﺮي ﺳﮔﮫن ﭤﺎ.
ﺟﻳﺋن اﺳﺎن وٽ ﭼوﻧڊي ﺟو ڪم ﮔﮫﭨو ڪﺮي ﺑﺎﮔڙي ﭜﻳل ڪن ﭤﺎ ۽ اھڙن ڪﻣن ۾ اھﻲ وڏي ﻣدد
57 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
آھن .ﺗﻳﺋن ھﺗﻲ ﻏﺮﻳب ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻲ ،ﻣدراس ﺟﻲ ﭼوڌاري ﮘوﭠن ﺟﺎ ﻏﺮﻳب ۽ اڻ ﭘڙھﻳل اھڙا ڪم
ڪن ﭤﺎ ۽ اﻧﮫن ﻣﺎﭨﮫن ﺑﻧﺎ ﺳﭻ ﭘﭻ ﺗﻪ ھن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﻣﻠڪ ﺟﻲ وﭨن ﻣﺎن ﭰڙو ﭰڙو ڪﺮي رﭔڙ ڪڍڻ
۽ ﭔﻳﻠن ﻣﺎن ڪﺎٺ آﭨڻ ﻣﺷڪل ڪم آھﻲ ۽ اھو ﺳڀ ھﺗﻲ ﺟﻲ رھﺎڪو ﭼﻳﻧﻲ ۽ ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ وس
ﺟﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﻧﺎھﻲ -ﺟﻳڪﻲ واﭘﺎر وڙو ،دڪﺎﻧداري ،ﺳﺮڪﺎري ﻧوڪﺮﻳن ۽ ﺳﻳﺎﺳت ﺟﮫڙا ڪم دل
وٽﺎن ڪﺮي ﺳﮔﮫن ﭤﺎ .ان ۾ ڪو ﺷڪ ﻧﺎھﻲ ﺗﻪ ﺟﻳﺋن ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻠڪ ۾ واﭘﺎر وڙي ﺗﻲ ﭘﮫﺮﻳن ھﻧدو
ﮀﺎﻧﻳل ھﺋﺎ ۽ ھﺎڻ ﻣﻳﻣڻ ،ﺧوﺟﺎ ۽ ﺑوري ﺗﻳﺋن ھﺗﻲ ﺟو ﺳﭴو واﭘﺎر ﭼﻳﻧﻳن ﺟﻲ ھٿ ۾ آھﻲ .ھﺗﻲ ﺟﻲ
ڪﺮاﭼﻲء ﺟﻲ ﻣﻳﻣﭨن واﻧﮔﺮ ﭘورھﻳت ،ﻣﺣﻧﺗﻲ ،ﺣﺳﺎب ڪﺗﺎب ﺟو ﭘڪو ۽ ﺳﻳﺎﭨو َ ﭼﻳﻧﻳن ﺟو ﭔﭼو ﭔﭼو
ﻧظﺮ اﻳﻧدو .ﭼﻳﻧﻲ ﻧﻧڍي ھوﻧدي ﮐﺎن ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ اوﻻد ﮐﻲ آرام ﮐﺎن ﭘﺮي رﮐن ﭤﺎ .واﭘﺎري ﺟﻲ اٽڪﻠن.
Tricks of Tradeﮐﺎن وﭠﻲ واﭘﺎري ﭠﮘﻳون ،ﻣﻘﺎﺑﻼ ۽ ڏﻧﮔﺎﻳون ﭼﻳﻧﻲ ﭴﺎﭨﻲ ﭤو .ھﺗﻲ اھو ﭘﮫﺎڪو ﻋﺎم
ﭼﻳﻧﻲء ﺟﻲ ﻣﭤﻲ ﺟو وار ﻓﻘط ﺳڌو ﭤﺋﻲ ﭤو .ﭼﻳﻧﻲ ھﺗﻲ ﺟﻲ ﻣﻌﺎﺷﻲ ﻧظﺎم ﮐﻲ اﺋﻳن ﺟﺎم ڪﺮي َ آھﻲ ﺗﻪ
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ﭘﭠﺎڻ ٽﺮﺋﻔڪ ﮐﻲ.
َ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو ﺟﻳﺋن
ﺳﻳﺎﺳت ۽ ﺳﺮڪﺎري ﻧوڪﺮﻳن ۾ ﮔﮫﭨﺎﺋﻲ ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ آھﻲ .زﻣﻳﻧون ﭘڻ ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﺟون آھن
ﻣﻠﺋﻲء ﮐﻲ رﭔڙ ﺟﻲ ﭘوک آھﻲ ﺗﻪ ان ﭘوک ﮐﻲ ڏﻳﻧﮫن رات رھﻲ َ ﭘﺮ ڪم ﭔﻳﺎ ھﻼﺋﻳن ﭤﺎ .ﻣﺛﺎل طور:ڪﻧﮫن
رﭔڙ ڪڍاﺋڻ وارو ڪﻣدار ﻳﺎ ﻣﺋﻧﻳﺟﺮ ﭼﻳﻧﻲ رﮐﻳل ھوﻧدو -ﺟﻳڪو روزاﻧو وﭨن ﻣﺎن رﭔڙ ڪڍڻ ﺟو
ڏﮐﻳو ڪم ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ڪﺎرن اﻧڊﻳن -ﻳﻌﻧﻲ ﻣدراﺳﻳن ﻳﺎ اﻧڊوﻧﻳﺷن ﮐﺎن ڪﺮاﺋﻲ ﭤو.
اھڙيء
َ ھﻲء ﻧوڪﺮﻳﺎﭨﻲ ﭘﺮﻣس ﺑﻪ ﭔﻳﻠن ۾ ڪم ڪﻧدڙ َ ﺑﮫﺮﺣﺎل اﺳﺎن ﺟﻲ ڪﻠﻳگ ﮔوﻧﺎ راﺟﺎ ﺟﻲ
اﻧڊﻳن ﻓﺋﻣﻠﻲ ﺳﺎن ﺗﻌﻠق رﮐﻲ ﭤﻲ .۽ ھن ﮐﺎن اڳ ﻳڪو اھڙن ھﻧڌن ﺗﻲ رھﻲ آھﻲ ﺟو ﻓﻘط ﺗﺎﻣل ﺋﻲ
ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤﻲ ،ﺟﻳڪﻲ ﺳﻧدس ڪڙم ﻗﺑﻳﻠﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدا ھﺋﺎ ۽ ﮐﻳس ﺟﻳﺋن ﺗﻪ ھﺗﻲ آﺋﻲ اﭸﺎ
ﭤورا ڏﻳﻧﮫن ﭤﻳﺎ آھن ﺳو اﭸﺎ ﭔﻲ ڪﺎ زﺑﺎن ﻧﭤﻲ اﭼﻳس.
ﻳﻌﻧﻲ ھڪ ﺋﻲ ﮔﮫﺮ ۾ ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ زال ﻣڙس ﭔﺎر ۽ ﻧوڪﺮﻳﺎﭨﻲ اﻧڊﻳن ﻧﺳل ﺟﺎ آھن ،ﭘﺮ ﺳﻧدن ﻣذھب
ﺑﻪ ﺟدا آھن ﺗﻪ زﺑﺎﻧون ﺑﻪ ﺟدا ﺟدا ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳن ﭤﺎ .ھﺗﻲ ﻣون واﻧﮔﺮ ،آﻓﻳس طﺮﻓﺎن ﻣﻠﻳل ﮔﮫﺮ ۾ رھن ﭤﺎ.
ﺳﻧدن ﭘﻧﮫﻧﺟو ﮔﮫﺮ ﺟﻳڪو ﻧﻳﻧﮔﺮي ﺳﻳﻣﺑﻳﻼن Negri- Seblianرﻳﺎﺳت ﺟﻲ ﺷﮫﺮ ﺳﺮﻳﻣﺑﺎن
ٽڪﺮيء ﺗﻲ ﻧﺋﻳن اڏﻳل ﺑﺳﺗﻲ ”ﺗﻣن راﺳﺎ“ ۾ آھﻲ) .ﺗﻣن
َ Sremban۾ ﭠﮫﻲ راس ﭤﻳو آھﻲ ،اھو ھڪ
ﻣﻠﺋﻲ ﻟﻔظ آھﻲ ﻣﻌﻧﻲ ﭼﻣن ﻳﺎ ﺑﺎﻏﻳﭼو( ﺟﻳﺋن ﭘﺎڻ وٽ ﮔﻠﺷن اﻗﺑﺎل ،ﮔﻠﺳﺗﺎن ﺟوھﺮ وﻏﻳﺮه آھﻲ ،ﺗﻳﺋن ھﺗﻲ
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﺟﺗﻲ ڪﭤﻲ ”ﺗﻣن“ ﻟﻔظ ﺳﺎن ﺷﺮوع ﭤﻳﻧدڙ ﻋﻼﺋﻘﺎ ﻧظﺮ اﻳﻧدا ،ﺟﻳﺋن اﺳﺎن ﺟو ھڪ ﭔﻳو
ڪﻠﻳگ ڪﺋﭘٽن ﺳﺗﻳش ھﺮداس ﻣﻼڪﺎ ﺟﻲ ﺟﻧﮫن ﻋﻼﺋﻘﻲ ۾ رھﻲ ﭤو ،ان ﺟو ﻧﺎﻟو ﺗﻣن ﻣﺣﺑﺎ آھﻲ .اھڙي
طﺮح ﺗﻣن ﺟﺎﻳﺎ ،ﺗﻣن ڪﻳﻣوﻧﭼﺎڪ ،ﺗﻣن راس ،وﻏﻳﺮه.
ﻣون ﮐﻲ ان ﭘﺎﺳﻲ وﻳﻧدي ڏﺳﻲ ﮔوﻧﺎ راﺟﺎ ڪﺟﮫﻪ ڪم ڏﺳﻳﺎ ﺗﻪ رﺳﺗﻲ ﺗﻲ دڪﺎن ﺗﺎن ڪﺟﮫﻪ
ﺑﻠب ۽ ﭘﻧﮐﺎ وﭠﻲ ﺳﻧدس ان ﻧﺋﻳن ﮔﮫﺮ ۾ ﮀڏﻳﻧدو وﭸﺎن ،ﺟﻳﺋن ﭔﺋﻲ آﭼﺮ ﺗﻲ ﻻﺋﻳٽ وارو اﺗﻲ اﻧﮫن ﺟﻲ
ﻓٽﻧگ اﭼﻲ ڪﺮي وﻏﻳﺮه.
ﺑﺳﺗﻲء ۾ ﺳڀ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﺎ ﺗﺎﻣل ھﻧدو ھوﻧدا ،ﺟﻳﺋن ﭘﺎڻ وٽ ﮔﮫﭨوَ ﻧﺋﻳنء
َ ﻣون ﺳﻣﺟﮫﻳو ﺗﻪ ان
ڪﺮي اﺋﻳن ﭤﻳﻧدو آھﻲ ﺗﻪ ﻧﻳن ڪﺎﻟوﻧﻳن ۾ ڪﭤﻲ رﮘو ﮐوﺟﺎ رھﻳﺎ ﭘﻳﺎ ھوﻧدا ﺗﻪ ڪﭤﻲ ﭘﻧﺟﺎﺑﻲ ﺳوداﮔﺮ،
58 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ڪﭤﻲ ﺳﻧڌي ﺳﺮڪﺎري آﻓﻳﺳﺮ ﺗﻪ ڪﭤﻲ ڪوﺋﻳٽﺎ ۽ زﻳﺎرت ﺟﺎ ﺑﻠوچ ،ڪﭤﻲ ﺑﻧﮔﺎﻟﻲ ﺗﻪ ڪﭤﻲ ﺳوات ﺟﺎ
ﭘﭠﺎڻ ،ﭘﺮ ﮔوﻧﺎ راﺟﺎ ﺟﻲ ﻧﺋﻳن ﭠﮫﻧدڙ ﮔﮫﺮ ﺟﻲ ﺳﺎﻣﮫون ﺑﻧﮔﺎﻟﻲ ﻓﺋﻣﻠﻲ رھﻳل ھﺋﻲ .ﭜﺮ ۾ ھڪ ﭘﺎﺳﻲ ﭼﻳﻧﻲ
ﭘوء ٽﻲ ﮔﮫﺮ ﮐن ﭘڪﺎ ﺗﺎﻣل ﻧﺎدو ﻣﺳﻠﻣﺎﻧن ﺟﺎ ھﺋﺎ ،ﺟو ﺳﻧدن در ﻓﺋﻣﻠﻲ ھﺋﻲ ﺗﻪ ﭔﺋﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﻓﻠﭘﻳﻧﻲِ .
ﭔﺎھﺮان ﺑﺳم ﷲ ﺟﻲ ﭜﺮت ﺟو ﻓﺮﻳم ٽﻧﮔﻳل ھو .ان ﺑﻌد ھڪ ﭔﻪ ﮔﮫﺮ ﻣﻠﺋﻳن ﺟو ھو ،ﺟو در ﺟﻲ ﭔﺎھﺮان
ﮔﮫٽﻲء ۾ ھڪ ﭔﻳو ﮔﮫﺮ ﺑﻪ ﭼﻳﻧﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﺟو ھو ،ﺟﻧﮫن ﺟﻲ َ ﺑوٽ ،ﭼﺋﻣﭘل ۽ ﺳﺋﻧڊل ﻟﭤل ھﺋﺎ.
ﭔﺎھﺮان ”ﺷﻳﻧﮫن-دﻳوﺗﺎ ،ﺟو ﺑت رﮐﻲ .ﭼﺎر ﻣﺎﭨﮫو ﻧﻐﺎرا وﭴﺎﺋﻲ رھﻳﺎ ھﺋﺎ .ﻟﻧﮔﮫﻧدڙ ﭘوڙھﺎ ﭼﻳﻧﻲ ﺳﻧدن
ﮔﮫٽﻲء ﺟﻲ ڪﻧڊ ﺗﻲ ﭔﻪ ﭼﺎر ھﻧدو ﺗﺎﻣلَ ﭘﻳﺗﻲء ۾ ﺧﻳﺮات طور ﺳڪﺎ وﺟﮫﻲ ﻟﻧﮔﮫﻲ ﭤﻲ وﻳﺎ.َ ﭼﻧدي ﺟﻲ
ﻳﺎ ﮔﺟﺮاﺗﻳن ﺟﺎ ﺑﻪ ﮔﮫﺮ ھﺋﺎ .ﺟو اﻧﮫن اﮘﻳﺎن ﺟﻳڪﻲ زاﻟون ﺑﻳﭠﻳون ھﻳون ﺗن ﺟﻲ ﻧﺮڙ ﺗﻲ ﮘﺎڙھو ﺗﻠڪ
ھو ۽ ﺳﻳﻧڌ ۾ ﺳﻳﻧڌرو -ﺗﻧﮫن ﺟﻲ ﻣﻌﻧﻲٰ ھﻧن ﺟو ھﻧدو ڌرم ﺳﺎن واﺳطو آھﻲ ۽ اﻧﮫن ۾ ڪﻲ ﺻﻔﺎ
ڪﺎرﻳون ھﻳون ﺟﻳڪﻲ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺻوﺑﻲ ”ﺗﺎﻣل ﻧﺎدو“ ﺳﺎن واﺳطو رﮐﻧدﻳون ھوﻧدﻳون ۽ ﭔﻳون
ﺟﻳڪﻲ ھﻧن واﻧﮔﺮ ڪﺎرﻳون ڪوﺟﮫﻳون ﻧﻪ ھﻳون ،ﭘﺮ ڪﭨڪ رﻧﮔﻳون ۽ ﭘﻳﻼڻ ﭘﺎﺳﻲ ﻣﺎﻳل ھﻳون ﺳﻲ
ﮔﺟﺮاﺗﻲ ﻳﺎ ﻣﺮھٽﻲ ﻟﮘﻳون ﭤﻲ.
اﺳﺎن ﺟﻲ ﺳﭴﻲ ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ۾ ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ ھﺟﺮت ڏﮐڻ طﺮف ﮔﮫﭨﻲ ﭤﻲ آھﻲ .ڪﺷﻣﻳﺮ ۽ ﺳﺮﺣد ﺟﺎ
ﭘﻧﺟﺎب ڏي آﻳﺎ ھوﻧدا ،ﭘﻧﺟﺎب ﺟﺎ ﺟﻳﺗﺮو ھﻳٺ اﺗﺮ ﺳﻧڌ ﺟﻲ ﺷﮫﺮن :ﺟﻳڪب آﺑﺎد ،ﺳﮐﺮ ،روھڙي،
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ﮔﮫﭨﺎ آﻳﺎ ھوﻧدا .اھڙي
َ ﺧﻳﺮﭘور وﻏﻳﺮه ﺟﺎ ھﻳﭠﻳن ﺳﻧڌ ﺟﻲ ﺷﮫﺮن:ﺣﻳدرآﺑﺎد ،ﻧواﺑﺷﺎھﻪ،
طﺮح ھﻧدﺳﺗﺎن ۾ ﺑﻪ ڪﺷﻣﻳﺮ ﺷﻣﻠﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﺟﺎ دھﻠﻲ ﻟﮐﻧو ﭘﺎﺳﻲ آﻳﺎ ھوﻧدا .۽ اﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ﻣﭤﻲ
ڪﺷﻣﻳﺮ ڏي وﭸڻ ﺑدران وڌﻳڪ ھﻳٺ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺷﮫﺮن :ﻣدراس ،ﺑﻣﺑﺋﻲ وﻏﻳﺮه ڏي وڌﻳﺎ
ھوﻧدا ،ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﻣﭤﻲ اﺗﺮ ۾ ﭘﻧﺟﺎب ۽ ڪﺷﻣﻳﺮ ﺗﻣﺎم ﺳﮫﭨو آھﻲ .اھڙي طﺮح ﺑﻧﮔﻼدﻳش ۽ ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ۾
ﭘڻ ﭤﻳو آھﻲ .اھو ﺋﻲ وھڪﺮو ﻧدﻳن ﺟو ﺑﻪ آھﻲ .ﻳﻌﻧﻲ اﺗﺮ ﮐﺎن ڏﮐڻ طﺮف .۽ ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ ﭼﺮﭘﺮ ان
ﺳﭴﻲء اﻳﺷﻳﺎ ۾ ﺻدﻳن ﮐﺎن اﺋﻳن رھﻲ آھﻲ .ان ﺟدول ھﻳٺ وچ اﻳﺷﻳﺎ َ اﺳٽﺎﺋﻳل ۾ ﻧﻪ ﻓﻘط ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ۾ ﭘﺮ
ﺟﻲ روﺳﻲ ﺷﮫﺮن ،ﺑﺧﺎرا ﺳﻣﺮﻗﻧد ﮐﺎن ﻣﺎﭨﮫو ﻟڏي اﻓﻐﺎﻧﺳﺗﺎن ،ﺳﺮﺣد ۽ ڪﺷﻣﻳﺮ ڏي اﻳﻧدا رھﻳﺎ ۽ اﺗﺎن
ﭘوء ﭘﻧﺟﺎب ،ﺳﻧڌ ﻳﺎ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ڏي .ڪﻳﺗﺮا ﺑﺮزگ دﻳن ﻋﺎﻟم ادﻳب ان ﻗدرﺗﻲ ﻟڏ ﭘﻼڻ ھﻳٺ اﺳﺎن ِ
ﺗﺎﺋﻳن ﭘﮫﺗﺎ .ﺟﻳﺋن ﻗﻠﻧدر ﻟﻌل ﺷﮫﺑﺎز ﻳﺎ ﻣﺮزا ﻗﻠﻳﭻ ﺑﻳگ -ﺟﻧﮫن ﺟﺎ وڏا روس ﮐﺎن ھﻳٺ اﺳﺎن ڏي آﻳﺎ .۽
وري ھﻳٺ ﺟﻳڪﻲ ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ﺟﻲ آﺧﺮي ﺻوﺑن :ڪﻳﺮاﻻ ،ﺗﺎﻣل ﻧﺎدو وﻏﻳﺮه ﺟﺎ ھﺋﺎ -ﺳﻲ ﻣﭤﻲ اﭼڻ
ﺑدران ،ﺳﻣﻧڊ ٽﭘﻲ اﭸﺎ ﺑﻪ ھﻳٺ ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ،ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۽ ﺳﻧﮔﺎﭘور ﮐﺎن وﭸﻲ ﻧڪﺗﺎ .ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن
ﺟﻲ ﺳﻣﻧڊ ﭘﺎر ﻟڏ ﭘﻼڻ ۾ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﺟو ﺑﻪ وڏو ھٿ ھو ﺟوھﻧن ﮐﻲ آﻓﺮﻳڪﺎ ۽ اﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﺑﻳﭠڪﻲ ۽ ﭔﻳٽن
ﻻء ﻣﺣﻧﺗﻲ ،ﺳڌرﻳل ،ﭘورھﻳت ۽ ﭘڙھﻳل ﮘڙھﻳل ﻣﺎﭨﮫو ﮐﺗﺎ ﭤﻲ ،ﺟﻳڪﻲ ھﻧن ﺟﺎ ڪﻼرڪﻲ )ﻣﻧﺷﻳﮔﻳﺮي( ِ
دڪﺎﻧداريء ﺟﮫڙا ﺣﺮﻓﺗﻲ ڪم ڪﺮي َ ڪﻣن ﮐﺎن وﭠﻲ رﺳﺗﺎ ۽ رﻳل ﺟﺎ ﭘٽ وﮀﺎﺋڻ ﺟﮫڙا ڏﮐﻳﺎ ۽
ﺳﮔﮫن.
ھڪ دﻓﻌﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ڪﻠﻳگ ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ﺑﺑﺮ ﮐﻲ ﭼﻳم ﺗﻪ ﻳﺎر ھﻲ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﺎ ﺗﺎﻣل ،ﭔﻳن
ﭘﺎڙﻳﺳﺮي ﺻوﺑن ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﻳﻌﻧﻲ ﻣﮫﺎراﺷٽﺮﻳن ،ﮔﺟﺮاﺗﻳن ،ﺑﮫﺎرﻳن ،ﺳﻧڌﻳن ،ﭘﻧﺟﺎﺑﻳن ،ﮔﺟﺮاﺗﻳن ،ﭘﭠﺎﭨن
وﻏﻳﺮه ﮐﺎن رﻧگ ۾ ﺗﻪ ڪﺎرا آھن ﭘﺮ ﺷڪل ۾ ﺑﻪ ﺻﻔﺎ ﺳﺎدا ۽ ڪوﺟﮫﺎ آھن .ڍ
59 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﮐﻠﻲ وراﭨﻳﺎﺋﻳن”:ﭘﺮ دراﺻل اھﻲ ﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫو ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﺎ اﺻل رھواﺳﻲ آھن .ﭘﺎڻ ﺗﻪ ﺳڀ ﻣﭤﺎن
وﻳﺟﮫڙاﺋﻲء ۾ ،ﻣﺣﻣد ﺑن
َ ﭘوء ڪﻲ ﺳڪﻧدر اﻋظم ﺟﻲ ڏﻳﻧﮫن ۾ ﺗﻪ ڪﻲ اﺗﺮاھن ڏﻳﮫن ﮐﺎن آﻳﺎﺳﻳنِ ،
ﻗﺎﺳم ﺟﻲ ڏﻳﻧﮫن ۾ .ڪﻲ ارﻏوﻧن ۽ ﺗﺮﺧﺎﻧن ﺟﻲ ڏﻳﻧﮫن ۾ ،ﺗﻪ ڪﻲ ﻏورﻳن ۽ ﻏﺰﻧوﻳن ﺟﻲ ڏﻳﮫن ۾.
ﭘوء ﺟﻳﺋن ﻣﭤﺎن ﻣﺎﭨﮫو اﻳﻧدا وﻳﺎ ﺗﻪ اﺻﻠﻲ ﻣﺎﭨﮫو ڏﮐڻ ڏيڪﻲ ﺗﻪ ﻋﻳﺳوي ﺳن ﮐﺎن ﺑﻪ ﮔﮫﭨو اڳ آﻳﺎ .۽ ِ
ڌڪﺑﺎ رھﻳﺎ .ھﺎڻ اﺻﻠﻲ ھﻧدﺳﺗﺎن ڏﺳﭨﺎ آھن ﺗﻪ ڪﺟﮫﻪ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ۾ ﻣﻠﻧدا ﺗﻪ ڪﺟﮫﻪ ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ،
ﺗﺮﻗﻲء ﺟﻲ ﺑﺎوﺟود ﺑﻪ ھﻲ وﻳﭼﺎرا اﭸﺎ ﺗﺎﺋﻳن اھﻲ
َ ھﻳڏيء
َ ﺟﻲء ﺟﮫڙن ﭔﻳٽن ﺗﻲ.
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ،ﺳﻧﮔﺎرﭘور ۽ ﻓ َ
ھﻳﭠﻳن ڪﻼس ﺟﺎ ﮔﮫٽ ۽ ڏﮐﻳﺎ ﭘورھﻳﺎ ڪن ﭤﺎ .ﺟﻳﺋن ﭘﺎڻ ۾ ﺑﻪ ﻣوﭼڪو ،ڪﺎڪوس ﻣﻳڙڻ ﺟو ڪم ۽
ﮔﮫﺎٽن ﭔﻳﻠن ۽ ﺟﮫﻧﮔﻠن ۾ ﭘوک ﺟو ڪم ھﻲ ڪن ﭤﺎ“.
ﭘوء ﺑﺑﺮ ﭔڌاﻳو ﺗﻪ ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﭘﺎﺳﻲ ﻋﺎم ﻣﺎﭨﮫو اﻧڊﻳن ﮐﻲ ﺳﭠﻲ ﻧظﺮ ﺳﺎن ﻧﭤﺎ ڏﺳن ،ﮀو ﺟو ھﻲ ِ
اﺻﻠﻲ اﻧڊﻳن رھﺎڪو ھﺗﻲ ﮔﮫﭨو ڪﺮي ھﻳﭠﺎھﺎن ۽ ﻧﻳﭻ ﭘورھﻳﺎ ڪن ﭤﺎ .ان ڪﺮي ﻣﺎﭨﮫو اھوﺋﻲ
ﺳﻣﺟﮫن ﭤﺎ ﺗﻪ اﻧڊﻳن ﻣﻌﻧﻲٰ ﻧﻳﭻ ۽ ڪﺎرا.
”اھﺎ ﭔﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ “،ﺑﺑﺮ وڌﻳڪ ﭔڌاﻳو” ،ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﭘﻧﺟﺎﺑﻳن ،ﺳﻧڌﻳن ،ﮔﺟﺮاﺗﻳن ،اﺗﺮﭘﺮدﻳش وارن ﺟو
رﻧگ ۽ ﻗدﺑت ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻳن ﮐﺎن وڌﻳڪ ﺑﮫﺗﺮ آھﻲ ان ڪﺮي ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ھﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﻠﺋﻲ ۽ ﭼﻳﻧﻲ
ﺳﻣﺟﮫن ﭤﺎ ﺗﻪ اﺳﺎن ڪو ﭔﺋﻲ ﻣﻠڪ ﺟﺎ آھﻳون .ڪﺎﻟﮫﻪ ھﺗﻲ ﻣﻠﺋﻲ دڪﺎﻧدار ﭘﮀﻳو ﺗﻪ آﺋون ڪﭤﻲ ﺟو
آھﻳﺎن .ﭼﻳوﻣﻧس ﺗﻪ اﻧڊﻳﺎ ﺟو.ﭼوي ﺗﻪ اھو ﻧﺎﻣﻣڪن آھﻲ .اﻧڊﻳن ﺗﻪ ڪﺎرا ۽ ڪوﺟﮫﺎ آھن .ﺗون ﮐﻠﻳل
رﻧگ ﺟو ۽ ﻗداور آھﻳن .ﺗﻧﮫن ﺗﻲ ﺳﻣﺟﮫﺎﻳو ﻣﺎﻧس ﺗﻪ ﺗوھﺎن ﺟن ﮐﻲ اﻧڊﻳن ﺳﻣﺟﮫو ﭤﺎ ،اھﻲ ﻣﺎﭨﮫو ﺳﭴﻲ
دﻧﻳﺎ ﺟﻲ ﻧﻣﺎﺋﻧدﮔﻲ ﻧﭤﺎ ڪن ،ﭘﺮ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﻓﻘط ھڪ ٽڪﺮي -ڏﮐڻ ھﺳﻧدﺳﺗﺎن -ﺑﻠڪ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن
ﭘﮀڙيء وارن ﺻوﺑن ﺟﺎ رھﺎڪو آھن .ڪﺷﻣﻳﺮ ،ﺳﺮﺣد ﻳﺎ ﭘﻧﺟﺎب ﭘﺎﺳﻲ ﺟﺎ ﺗﻪ اﺳﺎن َ ﺟﻲ ﺑﻪ آﺧﺮي
ﮐﺎن ﺑﻪ ڊﮔﮫﺎ ،ﻣوﭼﺎرا ۽ ﮐﻠﻳل رﻧگ ﺟﺎ آھن“.
ﻻء
اھﺎ واﻗﻌﻲ ﺣﻘﻳﻘت آھﻲ ﺗﻪ ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫو اھو ﺋﻲ ﺳﻣﺟﮫن ﭤﺎ .ﺗﻪ ﻓﻘط اﻳﺗﺮو ﭘﺮ ھﻧن ِ
ﺗﺎﻣل زﺑﺎن ﺋﻲ اﻧڊﻳن آھن ۽ ﭔﺋﻲ ﻧﻣﺑﺮ ﺗﻲ ھﻧدي ﺟﻧﮫن ﺟون ﻓﻠﻣون ھﻔﺗﻲ ۾ ﭔﻪ دﻓﻌﺎ ﮐن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ٽﻲ
ويء ﺗﻲ ڏﻳﮐﺎرﻳون وﭸن ﭤﻳون .ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۽ ﺳﻧﮔﺎﭘور ۾ ﻣﮫﻳﻧﻲ ۾ ڏھﻪ ﮐن ﻣﻠﺋﻲ ﻓﻠﻣون ڏﻳﮐﺎرﻳن ،ڏھﻪ ﮐن َ
ﭼﻳﻧﻲ ۽ ڏھﻪ ﮐن اﻧڊﻳن ۽ وﻳﮫﺎرو ﮐن اﻧﮔﺮﻳﺰي .اﻧﮫن ڏھﻪ اﻧڊﻳن ﻓﻠﻣن ۾ ﮀﮫﻪ ﺗﺎﻣل ھوﻧدﻳون ۽ ﭼﺎر ﮐن
ھﻧدي .ڪڏھن ڪڏھن اﻧﮫن ﭼﺋن ھﻧدي ﻓﻠﻣن ﻣﺎن ﺑﻪ ھڪ ﭘﻧﺟﺎﺑﻲ ﻳﺎ ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ اڙدو ﻓﻠم ھوﻧدي آھﻲ.
اﺳﺎن ﺟﺎ ھﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﻠﺋﻲ دوﺳت ،اﺳﺎن ﺟﻲ اﻧڊﻳن ڪﻳﻠگ :ڪﺋﭘٽن ﻧﻧدڪﺮ ،ڪﺋﭘٽن ھﺮداس ۽ ﭼﻳف
اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ﺑﺑﺮ ﺟن ﮐﻲ ﭼوﻧدا آھن ﺗﻪ ﺗوھﺎن ڪﮫڙا اﻧڊﻳن آھﻳو ﺟو ﺗﺎﻣل ﻓﻠﻣون ﻧﭤﺎ ڏﺳو ،ﺟن ﮐﻲ ﺳﭴﻲ
ﻣﻼڪﺎ ﺟﺎ اﻧڊﻳن ڏﺳن ﭤﺎ.
ﭘوء ﻣﻠﺋﻲ دوﺳﺗن ﮐﻲ ﺳﻣﺟﮫﺎﺋﭨو ﭘوﻧدو آھﻲ ﺗﻪ اھﻲ ﻓﻠﻣون اﻧڊﻳن ﺿﺮور آھن ،ﭘﺮ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ِ
ﻓﻘط ھڪ ﻧﻧڍڙي ﺣﺻﻲ -ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺳﺎن ﺗﻌﻠق رﮐن ﭤﻳون -ﺟﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو اﺗﻔﺎق ﺳﺎن ﺗوھﺎن وٽ
ﺋﻲ ﮔﮫﭨﺎ آھن.
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۽ ﺳﻧﮔﺎﭘور ۾ ﺗﺎﻣل ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدڙن ﺑﻌد ھﻧدي ﻳﺎ اڙدو ﺑﻪ ﭔﺋﻲ ﻧﻣﺑﺮ ﺗﻲ ﻧﻪ آھن -ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ
ھﻧدي ﻓﻠﻣن ﺟﻲ وي .ﺳﻲ .آر ڪﺮي ﺧوب رﻳل ﭘﻳل آھﻲ ،ﭘﺮ ﺗﺎﻣل ﺑﻌد ﭔﺋﻲ ﻧﻣﺑﺮ ﺗﻲ اﻧڊﻳﺎ ﺟون:ﺗﻳﻠﮔو،
60 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻣﺎرواڙي ،ﻣﻠﻳﺎﻟم ،ﻣﻠﺑﺎري ،ڪﺎﻧﺎڊا زﺑﺎﻧون ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدڙ ﮔﮫﭨﺎ آھن -ﺟﻳڪﻲ ﭘڻ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﺎ رھﺎڪو
آھن .ھﻳڏاﻧﮫن ڏور اوﭜﺮ ﺟﻲ ﻣﻠڪن ۾ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﺎ ﮀﺎﻧﺋﻳﺎ ﭘﻳﺎ آھن .ﺳک ،ﭘﻧﺟﺎﺑﻲ ،ﭘﭠﺎڻ ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ،
دھﻠوي ،ﻟﮐﻧوي ،ڪﺷﻣﻳﺮي ،ﻣﻳﺮﭘوري ﺑﻪ آھن .ﭘﺮ ﺗﻣﺎم ﭤورا -اٽﻲ ۾ ﻟوڻ ﺑﺮاﺑﺮ ،ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ﺟﺎ اھﻲ
ﻣﺎﭨﮫو وري ﮔﻠف ﺟﻲ رﻳﺎﺳﺗن ۽ اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ،ﺟﺮﻣﻧﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﺟﺎم ﻣﻠﻧدا .اﻧﮫن ﺟو رخ اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ،آﻣﺮﻳڪﺎ ۽
ﻋﺮﺑﺳﺗﺎن ﭘﺎﺳﻲ ﮔﮫﭨو آھﻲ .ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻳن ﺟو ﺳﺎﻟن ﮐﺎن ﺳﻧﮔﺎرﭘور ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ڏي آھﻲ .ان ڪﺮي
ﭘﺮﻳﺰﻳڊﻧﺳﻲء ﺳﺎن ﻣﻼﺋﻲ ﮀڏﻳو ھو-
َ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﺑﻪ ﺳﮫوﻟﻳت ﺧﺎطﺮ ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟﻲ ﻧﻧڍڙي ﭔﻳٽ ﮐﻲ ﻣدراس
ﭘﺮﻳﺰﻳڊﻧﺳﻲء ﺳﺎن 1935ع ﺗﺎﺋﻳن ﻣﻼﺋﻲ ﺣڪوﻣت ھﻼﺋﻲ.
َ ﺟﮫڙيء رﻳت ﺳﻧڌ ﮐﻲ ﺑﻣﺑﺋﻲ
َ
ﺑﮫﺮﺣﺎل اھو ﺳﭴو اﺣوال ﻟﮐڻ ﻣﺎن اھﺎ ﻣﺮاد آھﻲ ﺗﻪ ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ )ﺗوڙي ﺳﻧﮔﺎﭘور ۾ -ﺟﻳڪو ﭘڻ
1965ع ﺗﺎﺋﻳن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟو ﺣﺻو ھو( ۾ ﻣﺧﺗﻠف ﻣذھب ،زﺑﺎﻧن ۽ رﺳﻣن رواﺟن ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ﻧظﺮ اﭼن
ﭤﺎ ۽ اﻣن اﻣﺎن ۽ ﺳڪون ۾ رھن ﭤﺎ.
61 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻻء ﺳکﮀڏي ھﺗﻲ ھﻠﻳﺎ آﻳﺎ .ان ڪﺮي ﺟو ﺳﻧدن ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ وطن -ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ۾ ﺳک ھوﻧدي ﺑﻪ ھﻧن ﻏﺮﻳﺑن ِ
ﻧﻪ ھو .ان ڪﺮي ھﻧن ھﻲ ﭘﺮدﻳس ﺟﺎ وڻ اﭼﻲ وﺳﺎﻳﺎ ،ﻧﻪ ﺗﻪ وطن ڪﻳﺮ ﭤو ﮀڏڻ ﭼﺎھﻲ .ﭘﺮ ڏﮐن ﭘﭠﻳﺎن
ﺳک ﭔﻳن ﺷﮫﺮﻳن واﻧﮔﺮ ﮐﻳن ﺑﻪ ﻧﺻﻳب ﭤﻳﻧدا وﭸن“.
وﻳﺟﮫڙاﺋﻲء ۾ اﺳﺎن ﺟو ھڪ دوﺳت ۽ ڪﺋڊٽ ڪﺎﻟﻳﺞ َ ان ﺗﺎن ھڪ ﭔﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﻳﺎد ﭤﻲ اﭼﻲ.
ﭘﻳٽﺎرو ﺟﻲ ڏﻳﻧﮫن ﺟو ڪﻼس ﻣﻳٽ -ڪﻣوڊور اﺷﻔﺎق ﺑﻳگ ڪوﻳت ۾ ﺟڏھن ٽﻲ ﺳﺎل رھﻲ آﻳو ﺗﻪ
درﻳﺎء
َ ﮘﺎﻟﮫﻳن ڪﻧدي ﭼﻳﺎﺋﻳن”:ﻳﺎر ڪوﻳت ﺟﻲ ﮔﺮﻣﻲ ﮀﺎ ﺗﻪ ﻋذاب آھﻲ .آھﻲ ﺗﻪ ﺳﻧڌ ۾ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﻲ ﭘﺮ
ھﺟڻ ڪﺮي ﺟﺗﻲ ڪﭤﻲ وﭨﺮا ۽ ﮀﺎﻧورو ﺗﻪ آھﻲ ۽ رات ﺟو ﺗﻪ ﭠﺎر ﭤﺋﻲ ﭤو .ﭘﺮ ڪوﻳت ﺟﻲ ﻟﮘﺎﺗﺎر ظﺎﻟم
ﻣﺎﭨﮫوء ﮐﻲ ﭘﭼﺎﻳو رﮐﻲ .اھﺎ ﭔﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ ﺗﻪ ھﻳﻧﺋﺮ ڪوﻳت اﻣﻳﺮ ﻣﻠڪ ﭤﻲ ﭘﻳو آھﻲ ،ان ڪﺮي َ ﻣوﺳم
ھﺮ آﻓﻳس ،ھﺮ ﮔﮫﺮ ،ھﺮ ﺑس ۽ دڪﺎن اﻳﺋﺮڪﻧڊﻳﺷﻧڊ آھﻲ ۽ ﭔﺎھﺮ ﺟﻲ ﮔﺮم ﻣوﺳم ﺟو اﺣﺳﺎس ﺑﻪ ﻧﭤو
ﭤﺋﻲ .ڪڏھن ڪڏھن آﺋون ﭔﺎھﺮ ﺑﻳﮫﻲ ﮔﺮﻣﻲ ﻣﺣﺳوس ڪﺮي ﺳوﭼﻳﻧدو آھﻳﺎن ﺗﻪ ﮀﺎ ﺗﻪ ھﺗﻲ ﺟﻲ
ﮔﺮﻣﻲ آھﻲ .ھﺗﻲ ﺟﻲ ﻋﺮﺑن اھﺎ ﮔﺮﻣﻲ ڪﻳﺗﺮﻳون ﺋﻲ ﺻدﻳون ﺻﺑﺮ ﺳﺎن ﺑﺮداﺷت ڪﺋﻲ ۽ ھﺎڻ ﺷﺎﻳد
ﻻء رب ﭘﺎڪ ھﻧن ﺗﻲ اھڙي طﺮح ﭔﺎﺟﮫﻪ ڪﺋﻲ آھﻲ ﺟو ﺳﻧدن ﭘﻳﺮن ھﻳﭠﺎن ﮐﻳن ﺻﺑﺮ ﺟو ﻣﭠو ﭰل ڏﻳڻ ِ
درﻳﺎء ﺟﺎري ڪﺮي ﮀڏﻳﺎ اﭤس ،ﺗﻪ ﭜﻠﻲ ھﻲ ﻣوج ڪن ﺟن ﺟﻲ وڏن ڪﻳﺗﺮﻳون ﺋﻲ ﺻدﻳون َ ﺗﻳل ﺟﺎ
ڏاڍو ڏﮐﻳو وﻗت ﮔذارﻳو“.
ﺳو ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﻣوﻻ اﺋﻳن ﻣﮫﺮ ڪﺋﻲ آھﻲ ۽ ھﺎڻ ھﺗﻲ ﺟﻲ اﺻﻠﻲ ﻣﻠﺋﻲ ﺑﺎﺷﻧدن )ﻣﻼﻳو( ﺳﺎن ﮔڏ
ﺧوﺷﺣﺎﻟﻲء ۾ ﺳﻧدن
َ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﮐﺎن ﻟڏي آﻳل ﻏﺮﻳب ﺗﺎﻣﻠن ﺟﺎ ﺑﻪ ﻋﻳش ﭤﻲ وﻳﺎ آھن ،ﺟو ھن ﻣﻠڪ ﺟﻲ
ﺑﻪ اوﺗﺮو ﺋﻲ ﺣﺻو آھﻲ ﺟو آﺧﺮ ھو ﺑﻪ ھﺗﻲ ﺟﺎ رھﺎڪو ۽ ﺷﮫﺮ واﺳﻲ ﭤﻳﺎ .ھﺎڻ ﺗﻪ ﺳﺎﺋﻳن ڪﻧﮫن ﺑﻪ ﺗﺎﻣل
ﻣﻠﺑﺎريء ﮐﺎن ﮐﭨﻲ ﭘﭿ ﺗﻪ ﺑﺎﺑﺎ واﭘس ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ اﺻﻠﻲ وطن ﭜﺎرت ڏي وﻳﻧدﻳن ،ﺗﻪ ﭘﮫﺮﻳن ﮔﮫوري اﺋﻳن ڏﺳﻧدو
َ ﻳﺎ
ﭘوء ڪﻧڌ ۽ وات ﺳﺎن ڪﺎ دﻳﺮ ﻧﮫڪﺎر ڪﻧدو رھﻧدو. ﭴڻ ﺗوھﺎن ﮔﺎر ڏﻧس ۽ ِ
ھﻲ ڪﻧﮫن زﻣﺎﻧﻲ ۾ اﻧڊﻳﺎ ﮐﺎن ﻟڏي آﻳل ھﻣﺮاھﻪ ﻓﻘط اﻧڊﻳن ﻓﻠﻣون ڏﺳﻲ ﻓﺧﺮ ﻣﺣﺳوس ڪن ﭤﺎ ﺗﻪ
ھﻲ اﻣﻳﺗﺎڀ ،راﮐﻲ ،راﺟﻳش ،ﺷﺷﻲ ۽ ﺳﻧﻳﺗﺎ ﭘﺎٽل ﺟون ﻓﻠﻣون ﺳﻧدن اﺑﺎﭨﻲ ﻳﺎ ڏاڏاﭨﻲ ڏﻳﮫﻪ ﺟون آھن -۽
اﻧڊﻳﺎ ﺳﺎن ﻓﻘط اﻳﺗﺮو ﺋﻲ وﺟﮫﻪ واﺳطو رﮐڻ ﭘﺳﻧد ڪن ﭤﺎ ،وڌﻳڪ ذرو ﺑﻪ ﻧﻪ .ھو واﭘس اﻧڊﻳﺎ وﭸڻ ﮐﺎن
ھﺎڻ ھﺗﻲ رھڻ ۽ ھﺗﻲ ﻣﺮڻ ﭘﺳﻧد ڪن ﭤﺎ.
ھڪ دﻓﻌﻲ ڪواﻻﻟﻣﭘور ۾ ھڪ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻲ ٽﺋڪﺳﻲ ڊراﺋﻳور ﮐﺎن ﭘﮀﻳم”:ﺗون اﺻل ڪﭤﻲ
ﺟو آھﻳن؟“
”آﺋون اﻧڊﻳن ﻧﺳل ﺟو آھﻳﺎن ﺟو ﻣﻧﮫﻧﺟﺎ اﺑﺎ ڏاڏا ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﮘوٺ ﮐﺎن ھﺗﻲ آﻳﺎ ھﺋﺎ “.ھن
وراﭨﻳو.
”ﭜﻼ ﺗون ھﺗﻲ ﺧوش آھﻳن ﻳﺎ واﭘس اﻧڊﻳﺎ وﭸﻲ رھڻ ﭘﺳﻧد ڪﻧدﻳن؟“
ڪﺎ دﻳﺮ ﺟواب ﻧﻪ ڏﻧﺎﺋﻳن ،ﺗﻪ وري ﭘﮀﻳوﻣﺎﻧس ﺗﻪ آﻳﺎ ھو اﻧڊﻳﺎ وﭸﻲ رھڻ ﭘﺳﻧد ڪﻧدو.
ﭤوري دﻳﺮ ﭔﻲ ﺳوﭼﻲ وراﭨﻳﺎﺋﻳن”:ﻧﻪ“.
”ﮀو ﭜﻼ؟“ ﻣون ﭘﮀﻳﺎﻣﺎﻧس ﭘﺮ ھو ﺟواب ڏﻳﺋﻲ ﻧﻪ ﺳﮔﮫﻳو .ﺷﺎﻳد ﭘﻧﮫﻧﺟن ﺧﻳﺎﻟن ﮐﻲ ﻟﻔظن ﺟو روپ
ڏﻳﺋﻲ ﻧﻪ ﺳﮔﮫﻳو .آﺧﺮ ﭔڌاﻳﺎﺋﻳن ﺗﻪ ھو ھﺗﻲ وڌﻳڪ ﺧوش آھﻲ.
63 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
”ڪﮫڙﻳن ﮘﺎﻟﮫﻳن ڪﺮي ﺧوش آھﻳن؟“ ﻣون ﭘﮀﻳوﻣﺎﻧس ،ﻣون ﮐﻲ ﺑﻪ وﻗت ﮔذارﭨو ھو ،ﺟﻳﺳﻳن
ﻣﻧﺰل اﭼﻲ ﻋﻳد ﻣﻳﻼداﻟﻧﺑﻲ ﺟو ڏﻳﻧﮫن ھو .ڪواﻻﻟﻣﭘور ﺟﻲ رﺳﺗن ﺗﻲ ﺟﻠوس ﻟﻧﮔﮫڻ ڪﺮي ٽﺮﺋﻔڪ
ﺟﺎم ﭤﻳل ھﺋﻲ ۽ ٽﻳڪﺳﻲ آھﺳﺗﻲ آھﺳﺗﻲ ھﻠﻲ .ﻏﺮﻳب ٽﺋڪﺳﻲ ڊراﺋﻳور ﻣﺮڪﻧدي ،ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻋﻘل
ﻣوﺟب ﺳﺑب ﭔڌاﻳﺎ:
ﮔﺮﻣﻲء ۾ ڪﻳﺮ رھﻧدو .ھﺗﻲ ﺟﻲ ڪﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ﮔﺮﻣﻲ ﭤﺋﻲ َ ”ھڪ ﺗﻪ ھﺗﻲ ﻣﻳﻧﮫن ﭤو ﭘوي .اﻧڊﻳﺎ ۾
ﺑﻪ ﭤﻲ ﺗﻪ ﭤوري دﻳﺮ ﺑﻌد ۾ ﻣﻳﻧﮫن ﺷﺮوع ﭤﻳو وﭸﻲ ۽ ﻣﺰو اﭼﻳو وﭸﻲ .ﭔﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﺗﻪ اﻧڊﻳﺎ ۾ ﻧوڪﺮﻳون
ڪﭤﻲ آھن؟ ھﺗﻲ ٽﺋڪﺳﻲ ھﻼﻳﺎن ﭤو ،ﻣﺎﻟڪ ﮐﻲ ﻣﺳواڙ ڏﻳڻ ﺑﻌد ﺑﻪ ﭘﻧﺟوﻳﮫﻪ ٽﻳﮫﻪ ڊاﻟﺮ ﺑﭼن ﭤﺎ .ﺟﻲ
ٽﺋڪﺳﻲ ھﻼﺋﻲ ﻧﻪ ﺳﮔﮫﺎن ھﺎ ﺗﻪ ﺑﻪ ﭠﻠﮫﻲ ھﭤﻳن رﮘو ﻣﺰوري ڪﺮﻳﺎن ﻳﺎ ﭘﺮاﻳون ڪﺎرون ڌوﺋﺎن ﺗﻪ ﺑﻪ
روزاﻧو ڏھﻪ ﭘﻧدرھن ڊاﻟﺮ ڪﻣﺎﺋﻲ ﺳﮔﮫﺎن ﭤو .ﻳﺎ ﮔﺎھﻪ ڪٽڻ ﺟﻲ ﻣﺷﻳن وﭠﻲ روزاﻧو ﺳﺗن اﭠن ﮔﮫﺮ ﺟﻲ
آﮘﻧڌن ﺟوﮔﺎھﻪ ڪٽﻳﺎن ﺗﻪ ﺑﻪ وﻳﮫﻪ ڊاﻟﺮ روز ﭤﻲ وﭸن .ﭔﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﺗﻪ آﺋون ﺗﻪ ﭘڙھﻲ ﻧﻪ ﺳﮔﮫﻳس ،ﭘﺮ ھﺗﻲ
ﻣﻧﮫﻧﺟﺎ ﭔﺎر ﻣﻔت ۾ ﺑﮫﺗﺮ ﻧﻣوﻧﻲ ﺟﻲ ﭘڙھﺎﺋﻲ ﺣﺎﺻل ڪﺮي ﺳﮔﮫن ﭤﺎ ،ﺟو ) STPMاﻧٽﺮ( ﺗﺎﺋﻳن داﺧﻼ ۽
ﻻء اﺳڪﺎﻟﺮون آھن .ھﺗﻲ ﮔﮫٽ ۾ ﮔﮫٽ ﭔﺎر ﭘڙھﻲ ڪﺎ ڪﺗﺎب ﻣﻔت آھن .ان ﺑﻌد ۾ وڌﻳڪ ﺗﻌﻠﻳم ِ
ﺳﺮڪﺎري ﻧوڪﺮي درزڪو ،واڍڪو ڌﻧڌو ،ﻳﺎ ﺑﻳڪﺮي ھﻼﺋڻ ﺟﮫڙو ڪم ڪﺮي ﺳﮔﮫن ﭤﺎ“.
ﺳﻧدس ﻧﺎﻟو ﺳﺮدﻳش ڪﻣﺎر ھو .ﻣون ﺳﺎن اﻧﮔﺮﻳﺰي ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻲ رھﻳو ھو ﭘﺮ ﺳﻧدس ﻣﺎدري زﺑﺎن
ڪﺎﻧﺎڊا ھﺋﻲ -ﺟﻳڪﺎ ﭘڻ ﻣﻠﻳﺎﻟم ،ﺗﺎﻣل ،ﺗﻳﻠﮔو ﺟﻳﺎن ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ھڪ ﻣﺷﮫور زﺑﺎن آھﻲ.
ﺳﺮدﻳش ڪﻣﺎر ﺟﮫڙن ﺟﻲ وڏن ﺟو ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ اﭼڻ ﺳﺋو ﺳﺎل ﮐن اڳ ﭤﻳو .اھو ڪو وڏو ﻋﺮﺻو
ﻧﺎھﻲ .اﻧڊﻳﺎ -ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ﮐﺎن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ڏي ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ ﭼﺮﭘﺮ ان ﮐﺎن ﺑﻪ ﭘﺮاﭨﻲ ۽ اڳ ﮐﺎن ھﻠﻧدڙ ھﺋﻲ .ﭼﻳو
وﭸﻲ ﭤو ﺗﻪ ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﻣﻼﻳﺎ ڏي رخ ﺣﺿﺮت ﻋﻳﺳﻲٰ ﺟﻲ ﭴﻣڻ ﮐﺎن ﺑﻪ ﭔﻪ ﺳﺋو ﺳﺎل ﮐﺎن اڳ
ﺷﺮوع ڪﻳو .ﻧﻪ ﻓﻘط ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ڏي ﭘﺮ ڏﮐڻ اوﭜﺮ اﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ڪﻳﺗﺮن ﻣﻠڪن:ﺑﺮﻣﺎ ،ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ ،ڪﻣﭘوﭼﻳﺎ
وﻏﻳﺮه ڏي ﭘڻ ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ اچ وڃ ۽ رﺳم رواج ﺗڏھن ﮐﺎن اﺛﺮ اﻧداز ﭤﻲ وﻳو ھو.
ﭼﻳو وﭸﻲ ﭤو ﺗﻪ اﻧڊي ﻣﻼﻳﺎ ۾ ﭘﮫﺮﻳن ڪﻳداح رﻳﺎﺳت ۾ ﭘﮫﺗﺎ ھﺋﺎ .ﮀو ﺟو ﺗن ڏﻳﻧﮫن ۾ ﺳﻣﻧڊ رﺳﺗﻲ
اچ وڃ ﭤﻳﻧدي ھﺋﻲ ۽ ﺧﻠﻳﺞ ﺑﻧﮔﺎل وارو ﺳﻣﻧڊ ٽﭘڻ ﺑﻌد ڪﻳداح رﻳﺎﺳت ﺟو ﺋﻲ اﻟﮫﻧدو ڪﻧﺎرو ۽ ﺟﺎﺑﻠو
ﭼوٽﻲء روﺣﺎﻧﻲ ڪﺷش ﭘﻳدا ڪﺋﻲ .ھﻧن ﭘڪ َ ﻻء ڪﻳداح ﺟﺑل ﺟﻲ ﺣﺻو ﻧظﺮ اﭼﻲ ﭤو .وھﻣﻲ اﻧڊﻳن ِ
ان ھﻧڌ ﮐﻲ دﻳوﺗﺎﺋن ﺟوﮔﮫﺮ ﺳﻣﺟﮫﻳو ھوﻧدو .ڪﻳداح ﭘﻳدا ﺟﺑل ﺟﻲ ﻗدﻣن ۾ ﺳﻧﮔﺎﺋﻲ ﻣﺮﺑوڪ ڪﻳﭼل
)ﻧﻧڍي ﻣﺮﺑوڪ ﻧدي( وھﻲ ﭤﻲ .اﺗﻲ اڄ ﺑﻪ ھڪ ﻗدﻳﻣﻲ ھﻧدو ﻣﻧدر ﺟﺎ ﻧﺷﺎن ﮐﻧڊرن ﺟﻲ ﺻورت ۾
ﻣوﺟود آھن.
وﻳﺟﮫڙاﺋﻲء ۾ -ﺳﺋو ﺳوا ﺳﺋو ﺳﺎل ﮐن
َ اﺋﻳن ﻣﻧدر ﺗﻪ ڪﻳﺗﺮن ﺋﻲ ھﻧڌن ﺗﻲ ﻣوﺟود آھن .ڪﻲ ﺗﻪ
اڳ ﺟﺎ ﭠﮫﻳل آھن .ڪﻲ ﺗﻣﺎم ﻗدﻳﻣﻲ ھﻠﻧدا اﭼن .ﻧﻪ ﻓﻘط ھﻧدن ﺟﺎ ﻣﻧدر ﭘﺮ ﺳﮐن ﺟﺎ ﮔوردوارا ﭘڻ
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﺗﻣﺎم ﮔﮫﭨﺎ آھن .ﺗﺎزو ڪﺎﻟﮫﻪ ﻣﻼڪﺎ ﺟﻲ ﻣﺷﮫور روڊ -ﺟﺎﻻن ”ﻣﻧﺷﻲ ﻋﺑدﷲ“ وٽ ﭠﮫﻳل
ﺳﮐن ﺟو ﭘﻧﺞ ھﺰار وال ﮐن وڏو ﮔوردوارو ڏﺳڻ ﺟو ﻣوﻗﻌو ﻣﻠﻳو ،ﺟﺗﻲ ھڪ ﻧوﺟوان ﭼﻳﻠﻲ ﮔﺮودﻳو
ﺳﻧﮔﮫﻪ ﭔڌاﻳو ﺗﻪ ﺳﭴو ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ:ڪﻳداح ﮐﺎن وﭠﻲ ﺟوھور ﺗﺎﺋﻳن ﮔوردوارن ﺳﺎن ﭜﺮﻳل آھﻲ.
ﺑﮫﺮﺣﺎل ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺗوڙي ڏﮐڻ اوﭜﺮ اﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﭔﻳن ڪﻳﺗﺮن ﻣﻠڪن ۾ اڄ ﺑﻪ ھﻧدن ﺟﻲ ﺗﮫذﻳب ۽
64 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﺗﻣدن ﺟﻲ ھﻠڪﻲ ﻳﺎ ﭼٽﻲ ﺟﮫﻠڪ ھﺮ ﻣﻠڪ ﺟﻲ ﻣﻘﺎﻣﻲ رﺳم رواج ﻣﺎن ﺿﺮور ﻣﻠﻲ ﭤﻲ.
65 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﺳﺎزيء ۾ ﭘڻ ﻧظﺮ اﻳﻧدو .ڪﻳﺗﺮﻳن ﭘﺮاﭨﻳن ﻣﺳﺟدن ﺟو َ اﻧڊﻳن ﺗﮫذﻳب ۽ ﺗﻣدن ﺟو اﺛﺮ ﻣﻠﺋﻲ ﻋﻣﺎرت
ﻧﻣوﻧو ھﻧدو ﻣﻧدرن ﺟﮫڙو ﻳﺎ ﭼﻳﻧﻲ ﭘﮔوڊاﺋن ﺟﮫڙو آھﻲ .ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ﺑﺑﺮ ﺗﻪ ڪﻳﺗﺮﻳون ﺋﻲ ھﺗﻲ ﺟون
ﭘﺮاﭨﻳون ﻣﺳﺟدون ڏﻳﮐﺎرﻳون ھوﻧدﻳون ﺟن ﺟﻲ ﺑﻳﮫڪ ﮔﺟﺮات )ھﻧدﺳﺗﺎن( ﺟﻲ ڪﻳﺗﺮن ﺋﻲ ﻣﻧدرن ﺳﺎن
ﺳﺎزيء ۾ ﻗدﻳم ﭼﻳﻧﻲ ﻋﻣﺎرﺗن ﺳﺎن ﺑﻪ ﻣﻠن ﭤﻳون ،ﺟو ﭼﻳﻧﻳن ﺟو َ ﻣﻠﻲ ﭤﻲ .ڪﻲ ڪﻲ ﻣﺳﺟدون ﻋﻣﺎرت
ﭘوء آﻳو .ﻧﻪ ﺗﻪ ھﺗﻲ ھﻧدو ڌرم ھوﺑﻪ ھن ﻣﻠڪ ﺗﻲ ﺻدﻳن ﮐﺎن اﺛﺮ ھﻠﻧدو اﭼﻲ .اﺳﻼم ﺗﻪ ھﺗﻲ ﮔﮫﭨو ﮔﮫﭨو ِ
ﻳﺎ ﭔڌ ڌرم ۽ ڪﺟﮫﻪ ﻋﻳﺳﺎﺋﻳت -ﺟﻳﺋن ﭘﺎڻ وٽ ﻣﺣﻣد ﺑن ﻗﺎﺳم ﮐﺎن اڳ ،ﮔﻠﮔت ﮐﺎن ﺳﻠﮫٽ ﺗﺎﺋﻳن ۽
ﻧﺻﺮﭘور ﮐﺎن ﺟوڌﭘور ﺗﺎﺋﻳن ھو.
ﺻديء ڌاري ﻋﺮب ﻣﻠڪن ﮐﺎن اﻳﻧدڙ واﭘﺎرﻳن ﭘﮐﻳڙﻳو ،ﻳﻌﻧﻲ ان َ ﭘﻧدرھﻳنء
َ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ اﺳﻼم ھﺎڻ
ﮐﺎن ﮀﮫﻪ ﺳﺋو ﺳﺎل ﮐن ڪﻲ ﻣس ﭤﻳﺎ آھن .ﺟﻳﺋن ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ۾ ﭘﮫﺮﻳن اﺳﻼم ﺳﻧڌ ۾ آﻳو ،اھڙي طﺮح ھن
ﺻديء ﺗﺎﺋﻳن ﺗﻪ ھن ڏﮐڻ
َ ﭘﺎﺳﻲ اﺳﻼم ﭘﮫﺮﻳن ﻣﻼڪﺎ ﺷﮫﺮ ۽ ﻣﻼڪﺎ رﻳﺎﺳت ۾ آﻳو .ﺗﻳﺮھﻳن ﭼوڌھﻳن
اوﭜﺮ اﻳﺷﻳﺎ واري ﻋﻼﺋﻘﻲ ۾ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ -ﻳﺎ ﻣﻼڪﺎ ﺟﻲ ڪﺎ اھﻣﻳت ﺋﻲ ﻧﻪ ھﺋﻲ .ڪﻧﮫن ﮐﻲ ﺑﻪ ﻣﻼڪﺎ ﻳﺎد
ﻧﻪ ھو ۽ ﻧﻪ ڪﻧﮫن ﺳﻣﺟﮫﻳو ﭤﻲ ﺗﻪ ڪو ﻣﻼڪﺎ اﮘﺗﻲ ھﻠﻲ اھم ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ۽ ﺷﮫﺮ ﭤﻲ ﭘوﻧدو.
ﺳﺮي وﺟﺎﻳﺎ ﻧﺎﻟﻲ ﺳﻣﺎﺗﺮي ﺳﻠطﻧت ،ﻣﺎﺟﺎ ﭘﺎھت ﻧﺎﻟﻲ ﺟﺎوا ﺟﻲ ﻣﺷﮫور ﺳﻠطﻧت ،ﻳﺎ ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ ﺟﻲ
ﺳﻳﺎم ﺷﮫﻧﺷﺎھﻳت ھن ﻋﻼﺋﻘﻲ ﺟون ﻣﺷﮫور ﺣڪوﻣﺗون ھﻳون .ﺟن ﺟون اوﺳﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﺟون ﺑﺎﻗﻲ
رﻳﺎﺳﺗون زﺑﺮدﺳت ھﻳون ۽ ﺟن ﮐﻳن ڏن:ڏﻧڊ ،ڍل ۽ ٽﺋڪس ﭤﻲ ڏﻧو .اھڙﻳن ﺋﻲ رﻳﺎﺳﺗن ﻣﺎن ھڪ
ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟﻲ اﻧڊﻳن رﻳﺎﺳت ﺗﻣﺎﺳڪ Tumasikﻧﺎﻟﻲ ھﺋﻲ ،ﺟﻧﮫن ﺟﻲ ﺳﻣﺎﺗﺮي ﺣﺎڪم راﺟﺎ
ﺻديء ﺟﻲ آﺧﺮ ۾ ﭘﻧﺎھﻪ ورﺗﺎﺋﻳن ،ﻣﻼڪﺎ َ ﻻء ﭼوڏھﻳنﭘﺮاﻣﻳﺳورا ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ رﻳﺎﺳت ﮐﻲ آزاد ڪﺮاﺋڻ ِ
ﺻديء ۾ ﻣﮫﺎﭨن ﺟو ھڪ ﻧﻧڍڙو ﮘوٺ ھو .راﺟﺎ ﭘﺮاﻣﻳﺳورا ﻣﻼڪﺎ ۾ َ اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾ -ﻳﻌﻧﻲ ﭼوڏھﻳن
رھﻲ آھﺳﺗﻲ آھﺳﺗﻲ ھڪ ﻧﻧڍڙي ﺣڪوﻣت ﻗﺎﺋم ڪﺋﻲ.
ﭘوء وڌڻ وﻳﺟﮫڻ ﺷﺮوع ڪﻳو. ھن ﺷﮫﺮ ﻣﻼڪﺎ ﺟﺗﻲ آﺋون رھﻳل آھﻳﺎن ،دراﺻل ان دور ﮐﺎن ِ
راﺟﺎ ﭘﺮاﻣﻳﺳورا ﺟﻲ اﭼڻ ﮐﺎن اڳ ﺗﺎﺋﻳن ڪﺟﮫﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ ھو .ﭘوِء ڏﺳﻧدي ﺋﻲ ڏﺳﻧدي ﺳﻧدس ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ﺑﻪ
ﺻديء ﺟﻲ ﺷﺮوﻋﺎت ﺗﺎﺋﻳن ﺳﻳﺎﺳت َ ﻣﺷﮫور ﭤﻳو ﺗﻪ ﺷﮫﺮ ﺟون ﻣﺎرڪﻳٽون ۽ ﺑﺎزارﻳون ﺑﻪ ۽ ﭘﻧڌرھﻳن
ﺗوڙي وﭨﺞ واﭘﺎر ۾ ﺳﭴﻲ ڏﮐڻ اوﭜﺮ اﻳﺷﻳﺎ ۾ ﻣﻼڪﺎ ﺟو ڌاڪو ﭴﻣﻲ وﻳو -ﻧﻪ ﻓﻘط ﻣﻼﻳﺎ ۾ ﭘﺮ ﺳﭴﻲ
ڏﮐڻ اوﭜﺮ اﻳﺷﻳﺎ ۾ ﻣﻼڪﺎ ﺟو ﻧﺎﻟﻳﺮو ﭤﻳﻧدو وﻳو .واﭘﺎر ۽ ﺳﻳﺎﺳت ﮐﺎن ﻋﻼوه ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ اﺳﻼم ﭘﮐڙﺟڻ
ﺟو ڪم ﺑﻪ ﻣﻼڪﺎ ﮐﺎن ﺋﻲ ﺷﺮوع ﭤﻳو .ﻋﺮﺑﺳﺗﺎن ﮐﺎن اﻳﻧدڙ ﺟﮫﺎزﻳن ۽ واﭘﺎرﻳن ﺟﻲ اﭼڻ ڪﺮي اﺳﻼم
ﺻديء ﺟﻲ ﺷﺮوع ﺗﺎﺋﻳن اﻧڊﻳﺎ ۾ ﺑﻪ اﺳﻼم ﭘﮐڙﺟﻲ ﭼڪو ھو .ﻣﺣﻣد ﺑن ﻗﺎﺳم َ ﺟﻲ ﺗﺑﻠﻳﻎ ﭤﻲ ،ﭘﻧڌرھﻳن
713ع ڌاري ﺳﻧڌ ﺗﻲ ﺣﻣﻠو ڪﻳو ،ان ﺑﻌد آھﺳﺗﻲ آھﺳﺗﻲ اﺳﻼم ﺳﭴﻲ ﻧﻧڍڙي ﮐﻧڊ ۾ ﭘﮐڙﺟﻲ وﻳو ،۽
ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ اوﭜﺮ ﺑﻧﮔﺎل ۽ ﭔﻳن ھﻧڌن ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ اﻳﻧدڙ ﻣﺳﻠﻣﺎن وﭨﺟﺎرن ﭘڻ اﺳﻼم ﮐﻲ ھﺗﻲ ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن
ﺳﺎن ڪﺎﻓﻲ ﻣﺗﻌﺎرف ڪﺮاﻳو.
ﻣﻼڪﺎ ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ﻳﺎ ﻣﻼڪﺎ -ﻧﺎر ﺟﻳﺗﺮو اڄ ﻣﺷﮫور آھﻲ ،اوﺗﺮو ﺋﻲ ﺗﻧﮫن دور ۾ ھﺋو .ﮀﺎڪﺎڻ ﺟو
ﺟﺎﮔﺮاﻓﻲء ﺟﻲ ﺧﻳﺎل ﮐﺎن اھڙي ﭘوزﻳﺷن آھﻲ ﺟو ﻋﺮﺑﺳﺗﺎن آﻓﺮﻳڪﺎ ۽ ﻳورپ ﮐﺎن َ ﻣﻼڪﺎ ﻧﺎر ﺟﻲ
ﭼﻳن ،ﺟﭘﺎن وﻳﻧدر ﺟﮫﺎز ﻳﺎ ﭼﻳن ﮐﺎن واﭘس اﻳﻧدڙ ﺟﮫﺎز ﻣﻼڪﺎ ﻧﺎر ﻣﺎن ﺋﻲ ﻟﻧﮔﮫﻧدا ھﺋﺎ.
67 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
اﭘﺮﻳل ﮐﺎن ﺳﻳﭘٽﻣﺑﺮ ﺗﺎﺋﻳن ﺟﻳڪﻲ ﺧﻠﻳﺞ ﺑﻧﮔﺎل ۽ ھﻧدي ﺳﻣﻧڊ ۾ ﭼوﻣﺎﺳﻲ ﺟون ھواﺋون ﻟﮘن ﭤﻳون،
اﻧﮫن ﺟﻲ زور ﺗﻲ ﻋﺮﺑﺳﺗﺎن ،دﻳﺑل ،ﭜوڄ ،ڪﭿ ،ﮔوا ،ﺑﻣﺑﺋﻲ ،ﻣدرس ،ﭼٽﮔﺎﻧگ ،ڪﻠڪﺗﻲ -ﭔﻳن ﻧﻧڍي
ﻻء ﻧڪﺮﻧدا ھﺋﺎ .ﺳﻳﭘٽﻣﺑﺮ ﺗﺎﺋﻳن ﺟﮫﺎز اﭼﻲ ﻣﻼڪﺎ ﻧﺎر ﮐﻧڊ ﺟﻲ ﺑﻧدرﮔﺎھن ﮐﺎن ﺳڙھن وارا ﺟﮫﺎز ﭼﻳن ِ
ﭘوء وري آڪٽوﺑﺮ ﮐﺎن ﻣﺎرچ ﺗﺎﺋﻳن ۾ ﻣﻧﺰل اﻧداز ﭤﻳﻧدا ھﺋﺎ .ڪﺟﮫﻪ ﺳﺎﻣﺎن ﺟﻲ اﺗﻲ ﺋﻲ ڏي وٺ ڪﺮي ِ
ﻟﮘﻧدڙ اﺑﺗﻲ طﺮف وارﻳن ھواﺋن ذرﻳﻌﻲ واﭘس وطن وﻳﻧدا ھﺋﺎ ﻳﺎ ﮀﮫﻪ ﻣﮫﻳﻧﺎ ﮐن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﺷﮫﺮن ۾
ﺗﺮﺳﻲ ﻓﺮﺣت وﭠﻧدا ھﺋﺎ ۽ ﭘﻧﮫﻧﺟن ڪﺎٺ ﺟﻲ ﺟﮫﺎزن ﺟون ﻣﺮﻣﺗون ڪﻧدا ھﺋﺎ .ﭔﻳﻠن ڪﺮي ﻣﻼڪﺎ ۾
ڪﺎٺ ﭼﭘﺮ ﺳﺳﺗﻲ ھﺋﻲ ۽ ﻣﭘﻳن ﺟو ﺗﻳل ،ﭘﺎم ۽ ﻧﺎرﻳل ﺟو ﺗﻳل ﭘڻ ،ﺟﻧﮫن ﺳﺎن ھو ﭘﻧﮫﻧﺟن ﭔﻳڙن ﮐﻲ ﻣک
ﭘوء ﭔﺋﻲ ﺳﺎل اﭘﺮﻳل ﮐﺎن ﺳﻳﭘٽﻣﺑﺮ ﺗﺎﺋﻳن ﻟﮘﻧدڙ ﭼوﻣﺎﺳﻲ ھواﺋن ﺟﻲ زور ﺗﻲ ﻣﻼڪﺎ ﮐﺎن ڏﻳﻧدا ھﺋﺎِ .
اﮘﻳﺎن ﭼﻳن ھﻠﻳﺎ وﻳﻧدا ھﺋﺎ) .ھﻲ ﭼوﻣﺎﺳﻲ Monsoonﺟون اھﻲ ھواﺋون آھن ﺟﻳڪﻲ ﭘﺎڻ وٽ ﺳﻧڌ ۾
ﻻء ﭼﺋﺑو آھﻲ ﺗﻪ ڏﮐڻ ﮀوٽ ﭘﻳو ﻟﮘﻲ ﻳﺎ اﻧﮫن ھواﺋن ﺟوﻻء ۽ آﮔﺳٽ ﺟﻲ ﻣﮫﻳﻧن ۾ ﻟﮘﻧدﻳون آھن ،ﺟن ِ ِ ﭘڻ
ﮐﺎن اڳ ﭼﺋﺑو آھﻲ ﺗﻪ ڏﮐڻ ﻟﮘﻲ ﺗﻪ ﮔﺮﻣﻳن ﺟو زور ﭜﭴﻲ(.
اھڙيء طﺮح ﭼﻳﻧﻲ ﺟﮫﺎزي ﻋﺮﺑﺳﺗﺎن ۽ اﻧڊﻳﺎ ڏي وﻳﻧدا ھﺋﺎ ﺗﻪ واٽ ﺗﻲ ﻣﻼڪﺎ ۾ ﺋﻲ داﭔو ڪﻧدا َ
ھﺋﺎ .ﭔﻧﮫﻲ ﭘﺎﺳن ﺟﺎ ڪﻳﺗﺮا ﺟﮫﺎزي ﺗﻪ ھڪ ﭔﺋﻲ ﺟﻲ ﻣﻠڪن ۾ وﭸڻ ﺑدران ﻣﻼڪﺎ ۾ ﺋﻲ ھڪ ﭔﺋﻲ
ﺳﺎن ﺳودا ڪﺮي ﻣﺎل ﮐﭘﺎﺋﻲ ﻳﺎ ﺑدﻻﺋﻲ واﭘس وطن ڏي ورﻧدا ھﺋﺎ .ﻳﻌﻧﻲ اھو ﺋﻲ Transhipment
ﺟو ڪم ﭤﻳﻧدو ھو ﺟﻳڪو اﭴڪﻠﮫﻪ ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟﻲ ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ۾ ﭤﺋﻲ ﭤو .ﭘﺮ ﺗن ڏﻳﻧﮫن ۾ ﻣﻼڪﺎ اڄ ﺟﻲ
ﺳﻧﮔﺎرﭘور ﮐﺎن ﺑﻪ وڌﻳڪ اھﻣﻳت رﮐﻲ ﭤﻲ ۽ اھڙي طﺮح ﻣﻼڪﺎ ﻧﺎر ﻣڊوي ھﺎﺋوس ﻳﺎ ھﺎف وي
ھﺎﺋوس ﭘڻ ﺳڏﺑﻲ ھﺋﻲ.
اﻧڊﻳﺎ ،ﻋﺮﺑﺳﺗﺎن ۽ ﭼﻳن ﮐﺎن ﻋﻼوه ﻳورپ ﮐﺎن ﭘڻ ﺟﮫﺎز اﻳﻧدا ھﺋﺎ ،ﺟﻳڪﻲ ﻣﺧﺗﻠف ﻳورﭘﻲ ﺷﻳون
ﭼﻳﻧﻲء ﺗﻲ ﻳورﭘﻳن ﺟو
َ وڪﭨﻲ ﻣﺳﺎﻻ وﭠﻲ وﻳﻧدا ھﺋﺎ -ﺧﺎص ڪﺮي ﻟوﻧﮔن ،ڪﺎرن ﻣﺮﭼن ،ﭰوٽن ،دال
ﻣﺎرو ھو .ھﻲ اھﻲ ڏﻳﻧﮫن ھﺋﺎ ﺟڏھن اﭸﺎ رﻳﻔﺮﻳﺟﺮﻳٽﺮ ﺟﻲ اﻳﺟﺎد ﻧﻪ ﭤﻲ ھﺋﻲ ۽ ﻣﺎﭨﮫو ﮔوﺷت ﮐﻲ رﮐڻ
ﭘﮀﺎء ۾ ﻟذت ۽ ﺧوﺷﺑو آﭨڻ ﺧﺎطﺮ ﻟوڻ ،ﻣﺮﻳن، َ ﻻء ﻣﺳﺎﻻ ھﭨﻲ ﺳڪﺎﺋﻳﻧدا ۽ ﺳﻧڌﻳﻧدا ھﺋﺎ .وﻳﺗﺮ رڌ ِ
ﭘﻼﺟﻳﺮيء ﺗﺎﺋﻳن ،ﻣﺳﺎﻟن ﺟﻲ ﺿﺮورت ڏﻳﻧﮫون ڏﻳﻧﮫن وڌﻧدي رھﻲ.
َ )ڪﺎرﻳن ﻣﺮﭼن( ﮐﺎن ﻟوﻧگ،
ﺑﮫﺮﺣﺎل ﻣﻼڪﺎ ۾ ﺟﻧﮫن اﺳﻼم ﭘﮐﻳڙﻳو ﺳو ﻋﺮﺑﺳﺗﺎن ۽ ھﻧدﺳﺗﺎن ﮐﺎن اﻳﻧدڙ واﭘﺎرﻳن ۽ ﺟﮫﺎزﻳن ۽
ڪﺟﮫﻪ ڪﺟﮫﻪ ﺗﺑﻠﻳﻐﻲ ﺟﻣﺎﻋﺗن ﺟﻲ ڪﺮي ،ﭘﮫﺮﻳن ﻣﻼڪﺎ ۾ ،ان ﺑﻌد ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﭔﻳن رﻳﺎﺳﺗن ۾
اﺳﻼم ﭘﮐڙﻳو ۽ ان ﺳﺎن ﮔڏوﮔڏ ﭘﺮﻳﺎن اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﭔﻳن رﻳﺎﺳﺗن ۾ اﺳﻼم ﭘﮐڙﻳو ۽ ان ﺳﺎن ﮔڏوﮔڏ ﭘﺮﻳﺎن
ﺑﺎﻟﻲء ۾ وﭸﻲ ﺑﭼﻳﺎ آھن.
َ اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ،ڏﮐڻ ﻓﻠﭘﻳن ،ڏﮐڻ ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ طﺮف ﭘڻ ،ھﺎڻ ھﻧدو ﭘوﭴﺎ ۽ ﻋﻘﻳدا ﻓﻘط
ﻣت ۽ ﺳﺎزﮔﺎر ﺣﺎﻟﺗونﻻء ﻗدرت ﺻﺣﻳﺢ َ ِ راﺟﺎ ﭘﺮاﻣﻳﺳورا ﮐﻲ ﻣﻼح ۾ ﺻﺣﻳﺢ طﺮح راڄ ڪﺮڻ ِ
ڏﻧﻳون ،ﺟﻧﮫن ﻣطﺎﺑق ھن ﻳڪدم ﭼﻳن ﺟﻲ ﻣدد ﺣﺎﺻل ڪﺮي ورﺗﻲ ،ﭼﻳﻧﻲ ﺟﮫﺎزﻳن ﺟﻲ اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾
ڏﮐڻ اﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ۾ اچ وڃ وڌي رھﻲ ھﺋﻲ .ان ڏس ۾ ﭼﻳﻧﻲ اﺋڊﻣﺮل ﭼﻳﻧگ -ھو ،ﭘﮫﺮﻳون دﻓﻌو
1409ع ۾ ﻣﻼڪﺎ ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ﮔﮫﻣڻ آﻳو .ان ﺑﻌد وري1414ع ۾ آﻳو .اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾ ﭼﻳن اوﺳﻲ ﭘﺎﺳﻲ
ﻻء راﺟﺎﺟﻲ رﻳﺎﺳﺗن ﮐﺎن ﺗﻣﺎم طﺎﻗﺗور ھو ،ان ڪﺮي ﭼﻳﻧﻲ ﺣڪوﻣت ﮐﻲ ﺳﺎﻟﻳﺎﻧو ڏن ڏﻳڻ ِ
ﻻء
اﻧﮫﻲء ﻣﭸﺗﺎ ﺟﻲ ﺑدﻟﻲ ۾ ﻣﻼڪﺎ ﮐﻲ دﺷﻣن ﺟﻲ ﺣﻣﻠﻲ ﮐﺎن ﺑﭼﺎﺋڻ ِ َ ﭘﺮاﻣﻳﺳورا ﭘﺎڻ ﭼﻳن ھﻠﻲ وﻳو.
68 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﭘﭠﭜﺮاﺋﻲء ۽ ڏڍ ڪﺮي
َ اھڙيء طﺮح ڪﻳﺗﺮﻳن ﺋﻲ ٽﮫﻳن ﺗﺎﻳﺋن ﭼﻳن ﺟﻲَ ﭼﻳﻧﻲ ﺣڪوﻣت واﻋدو ڪﻳو.
راﺟﺎ ﭘﺮاﻣﻳﺳورا ﺟﻲ ﺳﻠطﻧت ﺟو ﻧﺎﻟو ﺑﻪ ﻧﻪ وﭠﻧدﻳون ھﻳون .ﺧﺎص ڪﺮي ﭜﺮ واري ﺳﻳﺎم )ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ(
ﺑﭼﺎء ۽ ﺳڪون ڪﺮي ﻣﻼڪﺎ ۾ ﺑﻲ ﺧوف ﺧطﺮ ھڪ ﺋﻲ ﻧﻣوﻧﻲ ﺟﻲ َ ﺣڪوﻣت ،ﮘڙﭔڙ ﮐﺎن
ﺗﺮﻗﻲء ۾ ﺑﻪ ﺗﻪ ﺳﻳﺎﺳﻲَ ﺣڪوﻣت ھﻠﻧدي رھﻲ .ﺟﻧﮫن ڪﺮي ﻣﻠڪ ﺳﮐﻳو ﺳﺗﺎﺑو ﭤﻳﻧدو رھﻳو -واﭘﺎري
ﭘﮐﻳڙ ۽ ﺣڪوﻣت ۾ ﺑﻪ .ﻣﻼڪﺎ ﺣڪوﻣت ﺟون ﺣدون وڌڻ ﺳﺎن ﮔڏوﮔڏ اﺳﻼم ۾ وڌﻧدو وﻳو -ﺧﺎص
ڪﺮي ﻣظﻔﺮ ﺷﺎھﻪ ﺟﻲ ﺣڪوﻣت ) (1446-59۾ .ﻣظﻔﺮ ﺷﺎھﻪ ھﻧدو راﺟﺎ ﭘﺮاﻣﻳﺳورا ﺟو ﭘوٽو ھو.
ﻣﺎﭨﮫوء ﺗن ﭘﻳﺮاق ﮐﻲ ﻣﻼڪﺎ ﺟو وزﻳﺮاﻋظم )ﺑﻧداھﺎرا( َ 1456ع ۾ ﻣظﻔﺮ ﺷﺎھﻪ ھڪ ﺗﻣﺎم ﻗﺎﺑل
ﻣﻘﺮر ڪﻳو .ﺳﻧدس ڏﻳﻧﮫن ۾ ﺳﻳﺎﻣﻳن )ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ وارن( ﻣﻼڪﺎ ﺗﻲ ﺣﻣﻠو ڪﻳو ﺟن ﮐﻲ ﺗن ﭘﻳﺮاق ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ
ﻟڙاﺋﻲء ۾ ﺷڪﺳت ڏﻳﺋﻲ ﻣﻼڪﺎ ﮐﻲ ﺑﭼﺎﻳو ،ﺗن ﭘﻳﺮاق َ ﺑﮫﺎدري ۽ﻋﻘل ﺳﺎن ﺟوھور وٽ ﺳﺧت ﺑﺣﺮي
ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﻣﻼڪﺎ ﺟو ﺳﻠطﺎن ﻧﻪ ﺑﭨﻳو ،ﭘﺮ اٽڪل ﭼﺎﻟﻳﮫﻪ ﺳﺎل1456 :ع ﮐﺎن 1498ع ﺗﺎﺋﻳن ﺣڪوﻣت
ﺟون واﮘون ﺳﻧدس ﺣواﻟﻲ ھﻳون .ﭘﻳﺮاق رﻳﺎﺳت اﮘﮫﻳن ﻣﺳﻠﻣﺎن ﭤﻲ ﭼڪﻲ ھﺋﻲ ۽ 1460ع ۾ ﻣﻼڪﺎ
ھڙيء طﺮح ﭘﮫﺎﻧگ رﻳﺎﺳت ﺟﻳڪﺎ ﺳﻳﺎم )ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ( ﺟﻲ ﻗﺑﺿﻲ ۾ ھﺋﻲ .ﺳﺎ ﭘڻ َ ﺟو ﺣﺻو ﭤﻲ رھﻲ .ا
اھڙيء طﺮح
َ ﻣﻼڪﺎ وارن ﻓﺗﺢ ڪﺋﻲ -۽ اﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ﺑﻪ ﭘﻳﺮاق رﻳﺎﺳت واﻧﮔﺮ ﻣﺳﻠﻣﺎن ﭤﻳڻ ﻟﮘﺎ.
ﺗﺮﻳﻧﮔﺎﻧو رﻳﺎﺳت ﺟﻲ اﺗﺮ ﺗﺎﺋﻳن ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﺟو ﻣذھب اﺳﻼم ﭤﻲ وﻳو .ڏﮐڻ ﻣﻼﻳﺎ ﮐﻲ ﭘڻ ﻣﻼڪﺎ
ﺳﻠطﻧت ﺟو ﺣﺻو ﺑﭨﺎﻳو .ﺳﻣﺎﺗﺮا )ﺟﻳڪو اﭴڪﻠﮫﻪ اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ﺟو ھڪ ﭔﻳٽ آھﻲ( ﺟون اھﻲ ﻧدﻳن
ﭘﺎﭨﻲء رﺳﺗﻲ ﻣﻼڪﺎ ﺳﺎن وﭨﺞ واﭘﺎر ﺟﻲ ﺳﻠﺳﻠﻲ ۾ ﮘﻧڍﻳل ھﻳون ﺳﻲ ﭘڻ َ وارﻳون رﻳﺎﺳﺗون ﺟﻳڪﻲ
ﻻء 1477ع ۾ ﺣﺎﺻل ڪﻳون وﻳون1474 .ع ۾ ﻣﻼﻳﺎ ﺟﻲ ﻣﺷﮫور رﻳﺎﺳت ڪﻳداح ﻣﻼڪﺎ ﺳﻠطﻧت ِ
ﺟو ﺳﻠطﺎن ﭘڻ ﻣﺳﻠﻣﺎن ﺑﭨﻳو.
ﻣﻼڪﺎ ﺟﻲ ھﺎڪ ڏﺳﻧدي ﺋﻲ ڏﺳﻧدي ﻳورپ ﺗﺎﺋﻳن ھﻠﻲ وﻳﺋﻲ ،ﺟن ﺟﻲ ھن ﭘﺎﺳﻲ ﭤﻳﻧدڙ ﻣﺳﻠﻣﺎن ۾
ﺻديء ﮐﺎن ﻣﺷﺮق ﺟﻲ ﻣﻠڪن ﺟﺎ َ ﮔﮫﭨﻲ دﻟﭼﺳﭘﻲ ۽ ڪﺮڙي اک ھﺋﻲ .ﭘورﭼوﮔﺎﻟﻲ ﺟﻳڪﻲ ﮔذرﻳل
رﺳﺗﺎ ﮘوﻟڻ ۽ ﭘﮫﭼڻ ﮐﺎن ﻣﺷﮫور ﭤﻲ ﭼڪﺎ ھﺋﺎ ،ﺳﻲ 1509ع ۾ ﻣﻼڪﺎ ﭘﮫﺗﺎ .ﭘورﭼو ﮔﻳﺰ ﭘﮫﺮﻳﺎن
ﻳورﭘﻲ ھﺋﺎ ،ﺟن ﺳﻣﻧڊ رﺳﺗﻲ ڪﻳپ آف ﮔڊ ھوپ ٽﭘﻳو1488 .ع ۾ ھڪ ﭘورﭼوﮔﺎﻟﻲ ھﻣﺮاھﻪ
ﺑﺎرﭤوﻟوﻣﻳو -دﻳﺎز ڪﻳپ آف ﮔڊ ھوپ ٽﭘﻲ وري اﺗﺎن ﺟو اﺗﺎن واﭘس ﭘورﭼوﮔﺎل ﻣوٽﻲ وﻳو .ان ﺑﻌد
1498ع ۾ واﺳڪو ڊﻳﮔﺎﻣﺎ ڪﻳپ آف ﮔڊ ھوپ ٽﭘﻲ .ھﻧدي ﺳﻣﻧڊ ﺟو ﺣﺻو ۽ ﻋﺮﺑﻲ ﺳﻣﻧڊ ﻟﺗﺎڙي ڏﮐڻ
ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺷﮫﺮ ڪﺎﻟﻳڪٽ ۾ ﭘﮫﺗو ھو .ان ﺑﻌد ھو اﮘﺗﻲ وڌڻ ﺟو ﺳوﭼڻ ﻟﮘﺎ ۽ ﻣﻼڪﺎ ۾ 1509ع ۾
ﺟڏھن ﭘﮫﺮﻳون ﭘورﭼوﮔﺎﻟﻲ ﭘﮫﺗو ﺗﻪ ﻣﺎﭨﮫن ﺗڏھن ﺋﻲ ﭼﻳو ﺗﻪ ھﺎﭨﻲ ﻳورﭘﻲ ﻣﺎﭨﮫو اﺳﺎن ﺟو ﻣﻠڪ ۽ ﻣﺎﭨﮫو
ڏﺳﻲ وﻳﺎ اھن ،ﺳو ھﺎڻ ﺧﺑﺮﻧﺎھﻲ .واﻗﻌﻲ ﭤﻳو ﺑﻪ اﺋﻳن ﺟﻳﺋن ھﻧد ،ﺳﻧڌ ،ﭘﻧﺟﺎب ،ﺳﻠون ۾ ﻳورﭘﻲ ﻣﺎﭨﮫن ۽
اﻧﮔﺮﻳﺰن ڪﻳو.
وء ﺳوڪوﺗﺮا ﭔﻳٽ ۽ ھﺮﻣﺰ 1510ع ۾ ﭘورﭼوﮔﺎﻟﻳن ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺷﮫﺮ ﮔوا ﺗﻲ ﻗﺑﺿو ڪﻳو ،ﭘ ِ
ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻗﺑﺿﻲ ۾ آﻧداﺋون )ﻋدن ﺳو ﺳﻧدن ور ﻧﻪ ﭼڙھﻳو ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ڪوﺷش ڏاڍي ڪﻳﺎﺋون( ان ﺑﻌد
ﻻء ھﺎڻ ﮐﻳن ﻓﻘط ﻣﻼڪﺎ ﭤﻲ ﮐﺗو. ﭼﮜﻲء طﺮح ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ور ۾ آﭨڻ ِ
َ ﻣﺷﺮق ﺟﻲ واﭘﺎري اڏن ﮐﻲ
69 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻣدراﺳﻲء ﺟو ﮔووﻧدا ﺳواﻣﻲ ﻧﺎﻟﻲ ﺳﻳڌي ﺟو دڪﺎن -ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟﻲ ﮔووﻧدا ﺳواﻣﻲ واري َ رﺳﺗﻲ ﺗﻲ
دڪﺎن ﺟﻲ ﺷﺎخ ،ھن دڪﺎن ﺟﻲ ڏور اوﭜﺮ ﺟﻲ ﻣﻠڪن ۾ اھﻣﻳت ﺟو ذڪﺮ ﭔﺋﻲ ڪﻧﮫن ھﻧڌ ڪﺑو،
ﻣﻧﺟﮫس دﻧﻳﺎ ﺟو ھﺮ ﻣﺳﺎﻟو ،ﺳڪو ﻣﻳوو ۽ اﻧﺎج ﻣﻠﻧدو .ڪﺎﺑل ۽ ﻗﻧڌار ﺟﻲ ڪﺷﻣش ۽ ڪﮫﺮن ﮐﺎن
ﺷﻲء ھت ﻣﻠﻧدي .ﮔداﻣڙي ،ڪﺎرﻳون ﻣﺮﻳون، ِ اﻳﺮان ﺟﻲ ﺑﺎداﻣن ۽ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﭼﺎﻧورن ﺗﺎﺋﻳن ھﺮ
ﻟوﻧگ ،ﭘﻼﺟﻳﺮي ،اﮀو ﺟﻳﺮو ،ڪﺎرو ﺟﻳﺮو ،ﺟﺋﭱل ،ﺟﺎوﺗﺮي ،داﻟﻳن ﺟﺎ ﻣڙﻳﺋﻲ ﻗﺳم ،ﭼﺎﻧورن ﺟﺎ ﻣڙﻳﺋﻲ
اﻧﮫﻲء وﮐﺮ ﺟﺎ ﭔﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﻪ ﭼﺎر ﻣدراﺳﻲ دڪﺎن -ﺟن ۾ َ ﻗﺳم ۽ اٽﻲ ﺟو ھﺮ ﻗﺳم ھﺗﺎن ﻣﻠﻧدو .ﭜﺮ ۾
ﻻء ﻣﻧﮫﻧﺟو وﭸڻ ﭤﺋﻲ ﭤو ۽ ﺳﺎﻣﮫون ﻗﻠﻌﻲ ﺟﻲ ﭜﺗﻳن وٽ روزﻣﺮه ﺟﻲ ﭜﺎﭴﻲ ﭜﺗﻲ ۽ ﺳﻳڌو ﺳﻠف وﭠڻ ِ
ﻣﺎﺿﻲء ﺟﻲ ﻣوج ۾ وھﻲ
َ ﻻء ﺣﺎل ﺟﻲ ﻗﻳد ﻣﺎن اڏاﻣﻲ ﺑﻳﮫﻲ ﺳوﭼڻ ﺳﺎن ﻣﻧﮫﻧﺟو دﻣﺎغ ڪﺟﮫﻪ ﮔﮫڙﻳن ِ
وﭸﻲ ﭤو .ﺟڏھن اڄ ﮐﺎن ﭼﺎر ﭘﻧﺞ ﺳﺋو ﺳﺎل اڳ ﭘورﭼو ﮔﺎﻟﻳن ھﺗﻲ ھﻲ ﻗﻠﻌو ﭠﺎھﻳو ھو.
اڄ ﺟﭘﺎﻧﻲ ،ﺳﺋﻳڊش ،آﻣﺮﻳڪن ،ﺟﺮﻣن ﺳﻳﺎح ﻣﺮدن ۽ ﻋورﺗن ﺟﻲ اﻧﺑوھن ﮐﻲ ھن ﻗﻠﻌﻲ اﮘﻳﺎن
ﺑﻳﮫﻲ ،ﻓوٽﺎ ڪڍاﺋﻳﻧدي ﻳﺎ ﭘﻧﮫﻧﺟﻳن ڪﺎﭘﻳن ۾ ھﻧن ﻋﻣﺎرﺗن ﺑﺎﺑت ﺗوارﻳﺧﻲ ﺳن ۾ اﺣوال ﻟﮐﻧدو ڏﺳﻲ
ﺳوﭼﻳﻧدو آھﻳﺎن ﺗن ان ﮐﺎن ﺑﻪ وڏا ۽ اﻳﺗﺮي ﺋﻲ اھﻣﻳت ﺟﺎ ﻗﻠﻌﺎ اﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﻠڪ ﺟﻲ ﺷﮫﺮن ﺣﻳدرآﺑﺎد،
ڪوٽڏﻳﺟﻲ ،ﻻھور وﻏﻳﺮه ۾ ﺑﻪ ﺗﻪ ﻣوﺟود آھن ،ﭘﺮ ھﻧن ﺳﻳﺎﺣن ﮐﻲ ڪﮫڙي ﺧﺑﺮ!
ﻣﻼڪﺎ ﺟﻲ ھن ﻗﻠﻌﻲ ﺟﻲ رﻧگ روپ ﮐﻲ اڄ ﺑﻪ اھڙو ﺋﻲ رﮐﻳو وﻳو آھﻲ ،ﭴڻ ﭘﻧﺞ ﺳﺋو ﺳﺎل اڳ
ﺟﻲ ﺣﺎﻟت ۾ ھﺟﻲ ،ﺟﻧﮫن ۾ ﭘورﭼوﮔﺎﻟﻳن ﮀڏﻳو .ﻗﻠﻌﻲ ﺟﻲ ﻋﻣﺎرت ﮐﻲ ڊاھڻ ﻳﺎ ﺑﮔﺎڙن ﺗﻪ ﭘﺮي ﺟﻲ
ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ ،ﭘﺮ ﺳﻧدس اﮘﻳﺎن ڪﺎر ﻳﺎ ﺳﺎﺋﻳڪل ﺑﻳﮫﺎرڻ ﺟﻲ ﺑﻪ اﺟﺎزت ﻧﺎھﻲ .ﺟﻳﺋن وﻗﺗﻲ طور ﺗﻲ ﺑﻪ
ﺳﻧدس ڏﻳک ﺧﺮاب ﻧﻪ ﭤﻲ.
ﻣﻼڪﺎ اﭼڻ ﮐﺎن اڳ ﮘوﭠﺎن ڪﺮاﭼﻲ ڏي اﻳﻧدي ،ﺣﻳدرآﺑﺎد ﺟﻲ ﭘڪﻲ ﻗﻠﻌﻲ ڏﺳڻ ﺟو ﺷوق ﭤﻳو
ھوم ،ﺳو ﭴﺎﻣﺷوري ﺗﺎﺋﻳن ﭘﮫﭼﻲ وري ﻣوٽﻳس .ﺳﻳﻧٽﺮل ﺟﻳل ۽ ھﻳﺮآﺑﺎد ﺟو ﭘﺎﺳو ڏﻳﺋﻲ ،ﺗﻠڪ ﭼﺎڙھﻲ
۽ اﺳٽﻳﺷن روڊ ﻟﺗﺎڙي ﻗﻠﻌﻲ ﺟﻲ وﻳﺟﮫو ﭘﮫﺗس .ﺳﻧدس ڪﺮﻳل ڪﻣﺎﻧون ۽ ُﭜﺮﻳل ﭜﺗﻳون ،ﭜﺗﻳن ﻣﻧﺟﮫﻪ ڏار
۽ ھﻳٺ ڪﺮﻓﺗﻲ ،ﭜﺗﻳن ﻣﺎن ﭔﺎھﺮ ﻧڪﺗل ﻣوٽﺮن ۽ ﻣوٽﺮﺳﺎﺋﻳڪﻠن ﺟﻲ ﻣﺮﻣت ﺟﺎ دڪﺎن ۽ ﭜﺗﻳن اﻧدر
ڏرڙ ڪﺮي ﭠﺎھﻳل ٽﻳن ﺟﻲ ﭤﺎﻧون ،ڪﺎٺ ﺟﻲ ﻣﻧﺟﻳن ۽ ﻗﺑﺮن ﺟﻲ ڪﺗﺑن ﺟﺎ دڪﺎن ڏﺳﻲ ڏاڍو ڏک ﭤﻳو
ﺗﺑﺎھﻲء ﺟﻲ اوج ﺗﻲ
َ ﺷﻲء اﺋﻳن ﻧڌﭨڪﻲ ۽ ڌڪﺎرﻳل ﭔﺎر واﻧﮔﺮ ﮔدﻟن اﻓﻌﺎﻟن ۾ِ ﺗﻪ ھﻳڏي ﻗﻳﻣﺗﻲ ﺗﺎرﻳﺧﻲ
ﺑﻳﭠﻲ آھﻲ .ﭴڻ ڪو ڌﭨﻲ ﺳﺎﺋﻳن ﻧﻪ ھﺟﻲ .ﭴڻ ﺗﻣﻧدن ڪﻠﭼﺮ ﺟو ﻣوت ڪﺟﮫﻪ ﺑﻪ اھﻣﻳت ﻧﭤو رﮐﻲ.
73 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﭼﮜﻲء طﺮح ﻗﺑﺿو ڪﺮڻ ﺑﻌد ڊﭼن َ ﺗﺮﻗﻲ ڪﺮڻ ﺑدران ڏﻳﻧﮫون ڏﻳﻧﮫن ﻣﻼڪﺎ وﻳو ﭘﭠﺗﻲ ﭘوﻧدو .ﻧﻳٺ
ھڪ واري ﻣﻼڪﺎ ﺷﮫﺮ ﮐﻲ وري ﺳﺎﮘﻲ اوج ﺗﻲ آﭨڻ ﺟﻲ ڪوﺷش ﺷﺮوع ڪﺋﻲ .ﭘﺮ اﻓﺳوس ﺟو
ﻣﻼڪﺎ ﺷﮫﺮ ﺟﺎ اھﻲ ﺑﻠﻲ ﺑﻠﻲ وارا ڏﻳﻧﮫن اڄ ڏﻳﻧﮫن ﺗﺎﺋﻳن وري ﻣوٽﻲ ﻧﻪ ﺳﮔﮫﻳﺎ آھن .ﺟﻳﺋن ﺳﻧڌ ﺟو
ﺷﮫﺮ ﭠٽو ،ﺟﻳڪو ﻣﻼڪﺎ واﻧﮔﺮ ڪﻧﮫن زﻣﺎﻧﻲ ۾ واﭘﺎر وڙي ،ﻣدرﺳن ﻣﺳﺟدن ،ﻣﺳﺎﻓﺮﺧﺎﻧن ۽ ﺧﭤﺎﺑن،
ﭘوء
ﻋﺎﻟﻣن ۽ ﺟﻳدن ،ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ۾ اﻳﻧدڙ وﻳﻧدڙ ﺟﮫﺎزن ۽ ڪﺎروﺑﺎر ﮐﺎن ﭘﺮي ﭘﺮي ﺗﺎﺋﻳن ﻣﺷﮫور ھو .ﭘﺮ ِ
اﮘﺗﻲ ھﻠﻲ ﺳڀ ڪﺟﮫﻪ ﺑدﻟﺟﻲ وﻳو .اڄ ﭠٽو ﻓﻘط ﺗﺎرﻳﺧﻲ ﺷﮫﺮ آھﻲ .ﺗﻳﺋن ﻣﻼڪﺎ اڄ ﻓﻘط ﺗوارﻳﺧﻲ ﺷﮫﺮ
آھﻲ .۽ ﺟﻳﺋن ﭠٽﻲ ﺑدران ڪواﻻﻟﭘور ،ﭘﻳﺎﻧگ ۽ ﺟوھورﺑﺎور ﺟﮫڙا ﺷﮫﺮ وڏي ڌاڪﻲ وارا ﭤﻲ وﻳﺎ آھن.
ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺟﮫڙي ﺑﺳﺗﻲ ﺟﻳڪﺎ اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾ ﻣﮫﺎﭨن ﺟو ﮘوٺ ھﺋﻲ .ﺟﺗﻲ ﺧﻳﺮاﺗﻲ ﻧل ﻟﮘو ﺗﻪ ﻏﺮﻳب
ﻣﺎﭨﮫن ﮐﻲ ﭘﻳﺋڻ ﺟو ﺻﺎﻓﻲ ﭘﺎﭨﻲ ﻧﺻﻳب ﭤﻳو -اھو ھﻳﻧﺋﺮ دﻧﻳﺎ ﺟﻲ ﭘﻧﺟن وڏن ﺑﻧدرﮔﺎھن ﻣﺎن ھڪ آھﻲ.
ﺑﮫﺮﺣﺎل ھن ﻧﺋﻳن دور ۾ ﻣﻼڪﺎ ﮐﻲ ﺻﺎف ﺳﭤﺮو رﮐڻ ۽ وڌاﺋڻ ﺟﻲ ڪوﺷش ﺿﺮور ڪﺋﻲ ﭘﺋﻲ
ﻻء ﺣڪوﻣت ڏﻳﻧﮫون ڏﻳﻧﮫن وڏا وﭸﻲ .۽ ٽورﺳٽ /ﺳﻳﺎﺣن ﺟﻲ اﭼڻ ۽ ﺳﻧدن ﺳﺎر ﺳﻧﭜﺎل ﻟﮫڻ ِ
ﻻء ﮔﮫڻ ﻣﺎڙ ھوٽﻠون ﭠﮫﻲ ﺑﻧدوﺑﺳت ڪﻧدي رھﻲ ﭤﻲ .ﮔﮫﻣڻ ﻳﺎ واﭘﺎر ﺳﺎﻧﮔﻲ آﻳل ﭘﺮدﻳﺳﻳن ﺟﻲ رھﺎﺋش ِ
رھﻳون آھن .راﻣﺎدا ِان ،ﻣﺮﻟﻳن ھوٽل ،ﻣﻼڪﺎ اﺳٽﺮﻳٽ ِان ،ﻣﻼڪﺎ وﻟﻳﺞ رﻳﺳٽورﻧٽ ،اﺋڊﻣﺮل ھوٽل
ﮐﺎن ﻋﻼوه ﺳﺳﺗﻳون ھوٽﻠون ﭘڻ ڪﻳﺗﺮﻳون ﺋﻲ آھن :ڪﭤﻲ ھوٽل ،ﺟﺎﻻن ﺑﻧداھﺎرا ﺗﻲ ﻓﻳڊرل ھوٽل ۽
وﺋﻠﻳﻧٽ ھوٽل ،ﺟﺎﻻن ﻣﻧﻲ ﻋﺑدﷲ ﺗﻲ ﻣﻼڪﺎ ھوٽل ،ﭘﺋﻠس ھوٽل ،رﻳﮔل ھوٽل ۽ وﺳﻣﺎ ھوٽل ،ﺟﺎﻻن
ﺑﻧﮔﺎراﻳﺎ ﺗﻪ ﻣﺋﺟﺳٽڪ ھوٽل ۽ اﻧگ ﻓوڪ ھوٽل ،ﺳﻳﻧﺗوﺳﺎ ھوٽل ،ﺷﺎھﻪ ﺑﻳﭻ ھوٽل ۽ ﭔﻳون ﺑﻪ ڪﻳﺗﺮﻳون
آدﻣﺷﻣﺎريء ۾ ﺗﻪ اﭸﺎ ﺑﻪ ﮔﮫٽ آھﻲ.
َ روھڙيء ﮐﺎن ﺑﻪ ﻧﻧڍو آھﻲ ۽
َ ﺋﻲ ھوٽﻠون .ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﻣﻼڪﺎ ﺷﮫﺮ
اﻧﮫن ھوٽﻠن ﮐﺎن ﻋﻼوه ﻧوان رﺳﺗﺎ ،ﻧوان ﺑﺎغ ۽ ﭘﺎرڪ ﭘڻ ﭠﮫﻲ وﻳﺎ آھن .ﻧواڻ ﺳﺎن ﮔڏ ﭘﺮاﭨﻲ
ﺗوارﻳﺦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻲ اھﻣﻳت ڏﻧﻲ ﭘﻳﺋﻲ وﭸﻲ .ﻣﻼڪﺎ ﺟﻲ ﭘﺮاﭨﻲ ”ﭘﮐﻲ ﮔﮫﺮ“ ۾ ﻧﻪ ﻓﻘط ﭘﺮاﭨﺎ ۽ اھم ﭘﮐﻲ
۽ ﺟﺎﻧور ﻣﻠﻧدا )ﻣﺛﺎل طور:درﻳﺎﺋﻲ ﮔﮫوڙو ﺟﻳڪو ﺳﭴﻲ دﻧﻳﺎ ۾ ﻓﻘط ھن ﭘﮐﻲ ﮔﮫﺮ ۾ آھﻲ ﻳﺎ ”اورﻧگ
ﻣﺎﭨﮫوء ﺳﺎن ﻣﻠﻲ ﭤو( ،ﭘﺮ وڻ ۽ ﭔوٽﺎ ﭘڻ آھن .ﭘﺮاﭨﻳن ﻣﺳﺟدن،َ ھﺗﺎن“ – اھو ﮔورﻳﻠو ﺟﻳڪو ﺑﻠڪل
ﻣﻧدرن ،ﮔودوارن ،ﭘﮔوڊاﺋن ۽ ﭼﻳﻧﻳن ﺟﻲ ﻋﺑﺎدت ﮔﮫﺮن ﺟو ﻧﻪ ﻓﻘط ھﺗﻲ ﺟﻲ ﺣڪوﻣت ،ﭘﺮ رھﺎڪو ﭘڻ
وڏو ﺧﻳﺎل رﮐن ﭤﺎ -ﭼﺎھﻲ ﺳﻧدن ﻣذھب ۽ زﺑﺎن ڪﮫڙي ﺑﻪ ھﺟﻲ.
ﻻء ﻧﻪ ﻓﻘط ﻋﻣﺎرﺗن ﮐﻲ ﺑﺮﻗﺮار رﮐﻳو وﻳو آھﻲ ﭘﺮ ﺳﻧدن ﻧﺎﻻ ﺑﻪ ﺗوارﻳﺦ ﮐﻲ ﺟﻳﺋﺮو ﺟﺎﮘﻧدو رﮐڻ ِ
اھﻲ ﺋﻲ ﻗﺎﺋم آھن .ﭘورﭼوﮔﺎﻟﻳن ﺟو ﻋﻼﺋﻘو اڄ ﺑﻪ ﭘورﭼوﮔﻳﺰ ﺳﻳٽﻠﻣﻧﻳٽ ﺳڏﺟﻲ ﭤو .ﺟﻧﮫن ۾ ﺳﺋو
ﺳﻳڪڙو ﮔوراﻟﺳﺑﻧﻲ ﺟﻳڪﻲ ﭘورﭼوﮔﻳﺰ ﺗﻪ ﮐﭨﻲ ﻧظﺮ ﻧﻪ اﻳﻧدا ﺟو اھﻲ ﭘورﭼوﮔﺎل ﺋﻲ ھﻠﻳﺎ وﻳﺎ،
ﭘﺮ ”ڪﺮﻧٽﺎ - ،اڌ ﭘورﭼوﮔﻳﺰ اڌ ﻣﻠﺋﻲ .اﻧڊﻳن ،اﻧڊوﻧﻳﺷﻲ ﻳﺎ ﭼﻳﻧﻲ ﺿﺮور ﻣﻠﻧدا .ﺟﻳڪﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻳون
ﻣﻠﺋﻲء
َ ﭘورﭼوﮔﺎﻟﻲ رﻳﺗون ۽ رﺳﻣون ۽ رواج اڄ ﺑﻪ آزاد ﻧﻣوﻧﻲ ﺳﺎن ﺑﺮﻗﺮار رﮐﻧدا اﭼن .ڪﻳﺗﺮا ﺗﻪ
ﺳﺎن ﮔڏ ﭘورﭼوﮔﺎﻟﻲ زﺑﺎن ۾ ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳن ﭤﺎ .ﭘﻧﮫﻧﺟﺎ ﮔﻳت ،ﮔﺎﻧﺎ ،ﻧﺎچ ﻧﻣوﻧﺎ ڪن ﭤﺎ .ھﻳﻧﺋﺮ ﺗﺎزو اﺳﺎن ﺟﻲ
اڪﻳڊﻣﻲء ۾ ) ECCﻳورﭘﻳن ڪﺎﻣن ﻣﺎرڪﻳٽ( وارن ﺟو ﺳﻳﻣﻳﻧﺎر ﭤﻳو .آﺧﺮي ڏﻳﻧﮫن ﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ َ
ﻣﺧﺗﻠف ڪﻠﭼﺮل ٽوﻟن ﭘﻧﮫﻧﺟﺎ ﭘﺮوﮔﺮام ﭘﻳش ڪﻳﺎ .ھڪ ٽوﻟو ﭘورﭼوﮔﻳﺰ ﺑﺋﻧڊ ۽ ڊاﻧﺳﺮن ﺟو ﺑﻪ ھو.
اﮀﻲ ﮐﻳﺮ ﺟﮫڙي رﻧگ ﮐﺎن وﭠﻲ ڪﭨڪ رﻧگ وارن ﮀوڪﺮن ۽ ﮀوڪﺮﻳن اھڙا ﺗﻪ ﭘورﭼوﮔﺎﻟﻲ ﻧﺎچ
75 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﭘﻳش ڪﻳﺎ ﺟو ﻟﮘو ﭤﻲ ﺗﻪ ﻣﻼڪﺎ رﻳﺎﺳت ﻟﺳﻳن )ﭘورﭼوﮔﺎل( ﺟﻲ ڪﻧﮫن ڪﻧڊ واري ﭤﻳٽﺮ ۾ وﻳﭠﺎ
آھﻳون.
76 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﺟون ﺑﺎﻗﻲ ﺟﻳڪﻲ رﻳﺎﺳﺗون ھﻳون ﺗن ﺟﺎ ﺳﻠطﺎن ﭘڻ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﮐﻲ طﺎﻗﺗور ۽ ”ﺳﻣﺟﮫو“ ﻣﭸڻ ﻟﮘﺎ ،ﭘﺮ
ﺳﺎﭨن ﮔڏﺟڻ ﮐﺎن ﭘﺮي رھﻳﺎ .اﻧڊﻳﺎ ۽ ﭔﻳن زﺑﺮدﺳت ﻣﻠڪن واﻧﮔﺮ اﻧﮔﺮﻳﺰن ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﻲ
ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ ڪن ﮘﺎﻟﮫﻳن ۾ ھٿ ﭼﺮاﻧد ﺑﻠڪل ﻧﻪ ڪﺋﻲ .ﻣﺛﺎل طور :ﺳﻠطﺎﻧن ﮐﻲ ﺳﻠطﺎن ﭤﻲ رھڻ ڏﻧو
ﺟﻳﺋن ﺧﻳﺮﭘور رﻳﺎﺳت ،ﺣﻳدرآﺑﺎد دﮐن ۽ ﭔﻳن ھﻧڌن ﺗﻲ اﻧﮔﺮﻳﺰن ڪﻳو .ﻣﺳﻠﻣﺎﻧن ﻳﺎ ﭔﻳن ﮐﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ
ﻣذھب ﺟﻲ آزادي ڏﻧﻲ ۽ ﻓﺮﻳﻧﭼن ۽ ﭘورﭼو ﮔﺎﻟﻳن واﻧﮔﺮ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺗﮫذﻳب ۽ رﺳم رواج
زﻧدﮔﻲء ﺟو ﺳﺎﮘﻳو طور طﺮﻳﻘو رھڻ ڏﻧو-
َ زﺑﺮدﺳﺗﻲ ھڪدم ﭤﺎﭰڻ ﺑدران ھﺗﻲ ﺟﻲ ﻣڪﺎﻧﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ
ﺑﺮوﻧﺎﺋﻲء ۾ ﻧﻣوﻧو رﮐﻳو اﭼڻ.
َ ﺟﻳﺋن اﻧڊﻳﺎ ،ﻧﺎﺋﻳﺟﻳﺮﻳﺎ ،ڪﻳﻧﻳﺎ -ﻳﺎ وﻳﻧدي اﭴڪﻠﮫﻪ ھﺎﻧگ ڪﺎﻧگ ﻳﺎ
اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾ ﺗﺮﻳﻧﮔﺎﻧو ،ڪﻳﻠﻧﺗﺎن ۽ ڪﻳداح رﻳﺎﺳﺗون ﺳﻳﺎم )ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ( ﺟﻲ اﺛﺮ ھﻳٺ ھﻳون .اﻧﮫن ﮐﻲ
1902ع ۽ 1909ع ﺟﻲ وچ ۾ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﭘﻧﮫﻧﺟو ڪﺮي ورﺗو ۽ ﺟوھور رﻳﺎﺳت ﺑﻪ 1914ع ۾
اﻧﮔﺮﻳﺰن ﮐﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟو ”ﺻﻼﺣڪﺎر“ ﻗﺑول ڪﻳو.
78 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ان دور ۾ ھﺗﻲ ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ۾ زﺑﺮدﺳت ﺳﻳﺎﺳﻲ ﺳﺟﺎﮘﻲ ﭘﻳدا ﭤﻲ ۽ داﺗو آن ﺑن ﺟﻌﻔﺮ 1942ع ۾
آزاديء
َ ﻳوﻧﺎﺋﻳٽﻳڊ ﻣﻠﺋﻲ ﻧﺋﺷﻧل آرﮔﻧﺎﺋﻳﺰﻳﺷن -UMNOﺳﻳﺎﺳﻲ ﺟﻣﺎﻋت ﭠﺎھﻲ .ﺟﻳڪﺎ ﻋوام ﺳﺎن ﮔڏﺟﻲ
ﻻء ڪوﺷش ڪﺮڻ ﻟﮘﻲ1948 .ع ۾ ﻣﻠﺋﻲ ﺣڪوﻣت ڪﻣﻳوﻧﺳٽ ﭘﺎرٽﻲ MCPﭘڻ وﺟود ۾ آﺋﻲ، ِ
آزاديء
َ ﺟﻳڪﺎ ﭘڻ ﮐﻠﺋﻲ ﻋﺎم ﻣﺮدﻳڪﺎ )آزادي( ﺧﺎطﺮ اﻧﮔﺮﻳﺰن ﺳﺎن ﻣﮫﺎڏو ڏﻳڻ ﻟﮘﻲ .ﺟڏھن ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ
ﻻء ﺳﺟﺎﮘﻲ ھڪدم وڌي وﺋﻲ ﺗﻪ ﺑﺮطﺎﻧﻳﻪ 31آﮔﺳٽ 1957ع ﺗﻲ ﻣﻼﻳﺎ ﮐﻲ آزادي ڏﻳﺋﻲ ﮀڏي. ِ
1963ع ۾ ﺳﻧﮔﺎﭘور ،ﺳﺮاواڪ ۽ ﺻﺑﺎح رﻳﺎﺳﺗن ﻣﻼﻳﺎ ﺳﺎن ﮔڏﺟﻲ ھڪ آزاد ﻓﻳڊرﻳﺷن ﭠﺎھﻲ .ﭘﺮ
ﭔن ﺳﺎﻟن ﺑﻌد 1965ع ۾ ﺳﻧﮔﺎﭘور وري ڌار ﭤﻲ رھڻ ﻟﮘو .ﺑﺎﻗﻲ ﺻﺑﺎح ۽ ﺳﺮاواڪ ۽ ﻣﻼﻳﺎ ﮔڏﺟﻲ
ھڪ ﻧﺋون ﻣﻠڪ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﭠﺎھﻳو .ﺻﺑﺎح ۽ ﺳﺮاواڪ رﻳﺎﺳﺗون اﻧڊوﻧﻳﺷﻲ ﭔﻳٽ ﺑورﻧﻳو ﺟﻲ اﺗﺮاھﻳن
ﺣﺻﻲ ﺗﻲ آھن) .ﺟﻧﮫن ﺟو ھڪ ﻧﻧڍڙو ﺣﺻو ﺑﺮوﻧﺋﻲ ﭘڻ آھﻲ( ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟون ﻣﻼﻳﺎ وارﻳون
ﻳﺎرھن رﻳﺎﺳﺗون ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ ﺟﻲ ﺑﺎرڊر ﮐﺎن ﺷﺮوع ﭤﻳن ﭤﻳون ۽ ھﻳٺ ﺳﻧﮔﺎرﭘور ﺟﻲ ﭔﻳٽ ﺗﺎﺋﻳن وﭸﻳو ﭘﮫﭼن.
81 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
آدﻣﺷﻣﺎريء ﺟو وڏو ﺣﺻو )ﭘﻧﺟﺎﺳﻲ ﺳﻳڪڙو( ھڪڙي ﺋﻲ ھﻧڌ ھﻧدﺳﺗﺎن ۽ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺑﺎرڊر َ
واري ﺻوﺑﻲ اوﭜﺮ ﭘﻧﺟﺎب ۾ ﮘﮫت ﭤﻳل آھﻲ.
ھﻧدﺳﺗﺎن ۾ ﭔﻧﻲ ﭔﺎري ﺟﻲ ڪم ۾ ﺳک ﺳڀ ﮐﺎن اﮘﺗﻲ آھن .ﻓوج ۾ ﭘڻ ﺳﮐن ﺟو ڏھون ﺣﺻو آھﻲ
۽ ﺗﻌداد ﺟﻲ ﺣﺳﺎب ﺳﺎن ﺳﺮڪﺎري ﻧوڪﺮﻳن ۾ ﺑﻪ ﺗﻣﺎم وڏو ﺣﺻو اﭤن .ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺳﭜﻧﻲ اﻗﻠﻳﺗن
ً
ﻓطﺮﺗﺎ ڪﺟﮫﻪ ﺗﮐﻲ طﺑﻳﻌت ﻣﺎن ﺳڀ ﮐﺎن ﮔﮫﭨو ﺳﮐن ﮐﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟن ﺣﻘن ﺣﺎﺻل ڪﺮڻ ﺟو ﺧﻳﺎل آھﻲ ۽
ﺟﺎ ھﺟڻ ڪﺮي ،ﭤوري ٽﻳڪﺮ ﺗﻲ ﺑﻪ ﺟوش ۾ اﭼﻳو وﭸن .ان ڪﺮي ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻲ ﺣڪوﻣت ﺟﻲ اﻧﺗظﺎﻣﻳﺎ
ﺑﻪ ھﻧن ﮐﺎن ڪن ھﭨﻲ ﭤﻲ .ڏﺳﻧدي ﺋﻲ ڏﺳﻧدي ﭼﻧد ﺳﺎﻟن ﮐﺎن ﺳﮐن ﺟﻲ ھڪ ٽوﻟﻲ ﺧﺎﻟﺻﺗﺎن ﻧﺎﻟﻲ
ھڪ اﻟڳ ﺣڪوﻣت ھﻼﺋڻ ﺟﻲ ﻣﮫم ﺷﺮوع ڪﺮي ڏﻧﻲ آھﻲ .ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ اﭸﺎن ان ﻣﮫم ڪو ﮔﮫﭨو زور
ﻧﻪ ورﺗو آھﻲ ،ﭘﺮ اﻧدر ۾ ڪﺎﻓﻲ ﺷﺮ رﮐﻲ ﭤﻲ ،ﺟﻧﮫن ﮐﺎن ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺣڪوﻣت ﮔﮫﭨو ﻓڪﺮﻣﻧد آھﻲ.
ﮔﺮوﻧﺎﻧڪ ﺳﮐن ﺟو ﭘﮫﺮﻳون اﮘواڻ ۽ ﻣذھﺑﻲ رھﻧﻣﺎ ھو ﺟﻧﮫن ﺳک ڌرم ﺷﺮوع ڪﻳو .ﭘﺎڻ
1469ع ۾ ﭴﺎﺋو ھو ۽ 1539ع ۾ ﮔذاري وﻳو .ﺷﺮوع ﺷﺮوع ۾ ﺳک ﺗﻣﺎم اﻣن ﭘﺳﻧد ۽ ﺳﺎﻧﺗﻳڪﻲ
ﭘوء ﮔﺮو ﮔوﺑﻧد ﺳﻧﮔﮫﻪ -ﺟﻳڪو ڏھون ۽ آﺧﺮي ﮔﺮو ﭤﻲ ﮔذرﻳو آھﻲ ،ﺗﻧﮫن ﮐﻳن طﺑﻳﻌت ﺟﺎ ھﺋﺎ .ﭘﺮ ِ
ﺑﺮادريء ۾ ﺑدﻻﺋﻲ ﮀڏﻳو .ﮔﺮو ﮔوﺑﻧد ﺳﻧﮔﮫﻪ 1677ع ۾ ﭴﺎﺋو ھو ۽ 1708ع ۾ ﮔذاري وﻳو. َ ﺟﻧﮔﻲ
1699ع ۾ ﮔﺮو ﮔوﺑﻧد ﺳﻧﮔﮫﻪ ﺳﮐن ﮐﻲ ﺧﺎﻟﺻن ﺟو ﻟﻘب ڏﻧو -ﻣﻌﻧﻲٰ ”ﺧﺎﻟص ﻧﺞ“ اڄ ﺑﻪ ﺳﻧڌ ۾ ﺳﮐن
ﮐﻲ ﮔﮫﭨو ڪﺮي ﺧﺎﻟﺻو ﺳڏﻳن .ان ﺑﻌد ﮔﺮدوارن )ﺳﮐن ﺟﻲ ﻣﻧدرن( ۾ ھﺮ ﭘوﭴﺎ ﭘﺎٺ ﺑﻌد اھﺎ دﻋﺎ ﮘﺎﺋﻲ
وﭸڻ ﻟﮘﻲ ﺗﻪ” :راج ڪﺮﻳﮔﺎ ﺧﺎﻟﺻﺎ“ – )ﺧﺎﻟﺻو ﺋﻲ راڄ ڪﻧدو(.
دراﺻل ﺳﮐن ﭘﻧﺟﺎب ﺗﻲ ﻓﻘط ﭘﻧﺟﺎھﻪ ﺳﺎل )1849ع ﺗﺎﺋﻳن ﺋﻲ( راڄ ﻣس ڪﻳو ،ﺗﻪ اﻧﮔﺮﻳﺰن اﭼﻲ
ﭘوء راڄ ڪﺮڻ ﻗﺑﺿو ڪﻳو ۽ ﭘﻧﺟﺎب ﮐﻲ ﺑﻪ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟو ھڪ ﺻوﺑو /ﭘﺮﮘﭨو ﺑﻧﺎﺋﻲ ﮀڏﻳو .ان ﮐﺎن ِ
ﺟﻲ ﺷوق ﺟﻲ دﻋﺎ ﻓﻘط اﻣﻳد ﺗﺎﺋﻳن ۽ ﻣذھﺑﻲ ﺳﺎٺ ﺳوڻ /رﺳم رواج ﺗﺎﺋﻳن ھﻠﻧدي اﭼﻲ.
1947ع ۾ ﺟڏھن اﻧﮔﺮﻳﺰن ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ﺟﻲ ﭘﭼﺮ ﮀڏي ۽ ھﻧدﺳﺗﺎن ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﭤﻳو ﺗﻪ ﭘﻧﺟﺎب ﮐﻲ ﭔن
ﺣﺻن ۾ ورھﺎﻳو وﻳو ۽ ﺳﮐن ﺟﻲ اڌ ﮐن آدﻣﺷﻣﺎري ۽ ڪﺟﮫﻪ ﻣذھﺑﻲ ادارا ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ۾ ﭘڻ اﭼﻲ وﻳﺎ.
ﻻء ھﻧدﺳﺗﺎن ﮐﺎن ﺳک ھﺮ ﺳﺎل اﭼن ﭤﺎ. ﺟﮫڙوڪ ﺣﺳن اﺑدال وارو ﮔوردوارو -ﺟﺗﻲ اڄ ﺑﻪ زﻳﺎرت ِ
ﺧون ﺧﺮاﺑﻳن ﺑﻌد ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ۾ ﺑﭼﻳل ﺳک اوﭜﺮ ﭘﻧﺟﺎب ڪڍﻳﺎ وﻳﺎ ۽ اوﭜﺮ ﭘﻧﺟﺎب ﺟﺎ ﻣﺳﻠﻣﺎن ﭘﺎڪﺳﺗﺎن
زﻧدﮔﻲء ۾ ﭘﮫﺮﻳون دﻓﻌو ﺳﮐن ﻣﺣﺳوس ڪﻳو ﺗﻪ ھو ﭘﻧﺟﺎب ﺟﻲ ڪﺟﮫﻪ ﺿﻠﻌن ۾ َ اﻣﺎﭨﻳﺎ وﻳﺎ .ان ﺑﻌد
ﮔﮫﭨﺎﺋﻲء )ﻣﺋﺟﺎرٽﻲ( ۾ آھن.
َ ﺗﻣﺎم
ﻻء اﻟڳ ﺻوﺑﻲ ﺟﻲ ﮔﮫﺮ ڪﺋﻲ ۽ 1966ع ۾ ﭘﻧﺟﺎب زﺑﺎن ﺟﻲ ﺑﻧﻳﺎد ﺗﻲ ﺳﮐن ﭘﻧﺟﺎﺑﻲ ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدڙن ِ
ﺻوﺑو اﻟڳ ڪﻳو وﻳو ،ﺟﻧﮫن ۾ ﺳﮐن ﺟو ﭘﻧﺟوﻧﺟﺎھﻪ ﺳﻳڪڙو ﭤﻳو ﭤﻲ ۽ ھﻧدن ﺟو ﭘﻧﺟﻳﺗﺎﻟﻳﮫﻪ ﺳﻳڪڙو ۽
ﭘوء ذري ﮔﮫٽ ﺳﻣورو ٽﺎﺋﻳم ﭘﻧﺟﺎب ﺟﻲ ﭼﻳف ﻣﻧﺳٽﺮي ﺳک ﺟﻲ ﺋﻲ ھٿ ۾ رھﻲ .ﺳﮐن ﺟﻲ ان ﮐﺎن ِ
ﻧﺎﻣﺣﺮوﻣﻲ ۽ ڏﮐن ﺟﻲ اﺣﺳﺎس ﮐﻲ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟون ﺳﻳﺎﺳﻲ ﺟﻣﺎﻋﺗون ﺑﻧﻳﺎدي طﺮح ﻓﻘط ﺳﻳﺎﺳﻲ
ﭘﺮوﭘﺋﮔﻧڊا طور ﺋﻲ اﺳﺗﻌﻣﺎل ڪﻧدﻳون اﭼن.
ﭘوء ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ وڏا
ورھﺎﮜﻲ ﮐﺎن اڳ ﺳک زﻣﻳﻧدار ۽ ﺟﺎﮔﻳﺮدارن ﺟﻲ ڪﻣﻳوﻧٽﻲ ھﺋﻲ .ورھﺎﮜﻲ ﮐﺎن ِ
زﻣﻳﻧدار ﻧﻧڍا ﭤﻲ وﻳﺎ -ﺟن ﻣﺎن ڪﻳﺗﺮن ﮐﻲ ﺗﻪ ﭘﺎڻ ھﺮ ھﻼﺋﻲ ھﺎرﭘو ڪﺮﭨو ﭘﻳو .اﻧﮔﺮﻳﺰن ﺟﻲ
83 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﺣڪوﻣت ۾ ھﻧن ﮐﻲ ڪﻳﺗﺮﻳون ﺋﻲ ﺳﮫوﻟﺗون ﻣﻠﻳل ھﻳون .ﺑﺮٽش اﻧڊﻳن آرﻣﻲ ﺟو ﭼوﭤون ﺣﺻو ﺳک
ﭘوء ھﻧن ﺟو ان ۾آزاديء ﮐﺎن ِ
َ ھﺋﺎ ۽ اﻧﮔﺮﻳﺰ راڄ ﺟﻲ ﭘوﻟﻳس ﺑﻪ ﺳﻧدن ﭼﮜﻲ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻣﺎﺋﻧدﮔﻲ ھﺋﻲ.
ﺣﺻو ﺻﻔﺎ ﮔﮫٽﺎﻳو وﻳو.
ان ﮐﺎن ﻋﻼوه ﺳﮐن ﮐﻲ ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻲ ﺣڪوﻣت ﺳﺎن ﭔﻳن ﺑﻪ ڪﻳﺗﺮﻳون ﺋﻲ ﺷڪﺎﻳﺗون آھن ،ﺟﺋﻳن ﺗﻪ
ﭜﺮ وارا ﭘﻧﺟﺎﺑﻲ ﺗﻌﻠﻘﺎ ﭘﻧﺟﺎب ﺳﺎن ﻣﻼﺋڻ ﺑدران ھﺮﻳﺎﻧﺎ ،ھﻣﺎﭼل ﭘﺮدﻳش ۽ راﺟﺳﺗﺎن ﺻوﺑﻲ ﺳﺎن ﻣﻼﻳﺎ
ھﺎء
ﮔﺎديء ھﻧڌ ﻣﻘﺮر ڪﻳو وﻳوِ .َ ﻻء ﺑﻪ
وﻳﺎ آھن .ﭼﺎﻧدي ﮔﺮه ﮐﻲ ﻧﻪ ﻓﻘط ﭘﻧﺟﺎب ﺟو ،ﭘﺮ ﭔﺋﻲ ﺻوﺑﻲ ِ
ﻻء ﺳﮐن ﮐﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﺻوﺑﻲ ﺑدران ھﺮﻳﺎﻧﺎ وﭸﭨو ﭘوي ﭤو .اﺗﺮ ﭘﺮدﻳش ﺟو ﻋﻼﺋﻘو ﻧﻳﭘﺎل ڪورٽ ِ
ﺗﺮاﺋﻲ -ﺟﻳڪو ﻣﻠﻳﺮﻳﺎ ،دﻟدل ۽ ﺟﮫﻧگ ﺳﺎن ﭜﺮﻳل ھو .ﺗﻧﮫن ﮐﻲ ﺳﮐن ﺻﺎف ڪﺮي ﺟڏھن رھڻ ﻻﺋق
ﺑﭨﺎﻳو ﺗﻪ ﮐﻳن اﺗﺎن ﻟوڌﻳو وﻳو .درﻳﺎھﻪ ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﭘﻧﺟﺎب ﻣﺎن ﻟﻧﮔﮫن ﭤﺎ ،ﭘﺮ ﭘﻧﺟﺎب ﮐﻲ ﮔﮫﺮج آھﺮ ﭘﺎﭨﻲ
ڏﻳڻ ﺑدران ﭔﻳن ﺻوﺑن ﮐﻲ ڏﻧو وﭸﻲ ﭘﻳو .ھﻳڊرو اﻟﻳڪٽﺮڪ ڪﺎﻣﭘﻠﻳڪس ﺟﻳڪو آھﻲ ﺗﻪ ﭘﻧﺟﺎب ۾ ﭘﺮ
ان ﺟو ڪﻧٽﺮول ﭔﻳن ﺟﻲ ھﭤن ۾ آھﻲ ،ان ﮐﺎن ﻋﻼوه ﭘﻧﺟﺎب ۾ ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻲ ﺣڪوﻣت ﻓﻘط ﻧﺎﻟﻲ ﻣﺎﺗﺮ
ڪﻲ ڪﺎرﺧﺎﻧﺎ ﻳﺎ ﻓﺋڪٽﺮﻳون ﻟﮘﺎﻳون آھن -ﺳو اھﻲ ﭼﻧد اھڙﻳون ﮘﺎﻟﮫﻳون آھن ،ﺟن ﺳﮐن ۾
ﻧﺎﻣﺣﺮوﻣﻲء ﺟو اﺣﺳﺎس ﭘﻳدا ڪﻳو آھﻲ .ان ﮐﺎن ﻋﻼوه ﭔﻳون ﺑﻪ ڪﻳﺗﺮﻳون ﺋﻲ ﻧﻧڍﻳون ﻧﻧڍﻳون ﮘﺎﻟﮫﻳونَ
آھن ،ﺟن ڪﺮي ﺳک ﺑﻳﺗﺎب آھن ﺗﻪ ھﻧن ﮐﻲ اﻟڳ ﻣﻠڪ ھﺟﻲ ﺗﻪ ھو ﭼﮜو .اﻧﮫن ﻧﻧڍﻳن ﮘﺎﻟﮫﻳن ۾ ڪﺟﮫﻪ
اھﻲ ﺑﻪ آھن ﺗﻪ ﺣڪوﻣت ﺳﻧدن ﻣذھﺑﻲ ﮘﺎﻟﮫﻳن ۾ ﺑﻪ دﺧل اﻧداز ﭤﻲ رھﻲ آھﻲ .ﮔوردوارن ﮐﻲ ﺟﻳڪﺎ
ﻻء اﺳڪول، ﻻء اﺳﺗﻌﻣﺎل ڪﻧدا ھﺋﺎ ۽ ﭘﻧﮫﻧﺟن ِ ﭜﻼﺋﻲء ِ
َ ﺑﺮادريء ﺟﻲ
َ ﻣﻠت ﭤﻳﻧدي ھﺋﻲ اھﺎ ﺳک ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ
ﻳﺗﻳم ﺧﺎﻧﺎ ۽ ﺧﻳﺮاﺗﻲ اﺳﭘﺗﺎﻟون ھﻼﺋﻳﻧدا ھﺋﺎ .ھﺎڻ اھﺎ ﻟﮐﮫﺎ رﭘﻳن ﺟﻲ اﭘت ﺣڪوﻣت ﮐﻧﻳو وﭸﻲ.
ﺳﮐن ﺟﻲ اﻟڳ ﺣڪوﻣت ﺟﻲ ﮔﮫﺮ ﭘﮫﺮﻳن 1971ع ۾ ﭘﻧﺟﺎب ﺣڪوﻣت ﺟﻲ اﮘوﭨﻲ وزﻳﺮ ﺟﮘﺟﻳت
ﺳﻧﮔﮫﻪ ﭼوھﺎن ڪﺋﻲ ھﺋﻲ .ان وﻗت ھﻧدﺳﺗﺎن ۾ ڪﻧﮫن ﺑﻪ ان ڏي ڌﻳﺎن ﻧﻪ ڌرﻳو ھو .ﭼوھﺎن وڌ ۾ وڌ
اھو ڪﻳو ﺟو آﻣﺮﻳڪﺎ ،اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ۽ ڪﺋﻧﻳڊا ۾ رھﻧدڙ ﺳﮐن ﮐﻲ ھڪ ﭘﻠﻳٽ ﻓﺎرم ﺗﻲ آﻧدو ،ﺟﻳڪﻲ ان ﺟﻲ
ﺣق ۾ ھﺋﺎ .ﭼﻳو وﭸﻲ ﭤو ﺗﻪ ھن ﮐﻲ ڪﺟﮫﻪ ﭔﻳن ﺣڪوﻣﺗن طﺮﻓﺎن ﺑﻪ اﻣداد ﻣﻠﻲ ھﺋﻲ.
اھﺎ ھﻠﭼل آھﺳﺗﻲ آھﺳﺗﻲ وڌڻ وﻳﺟﮫڻ ﻟﮘﻲ .ﺧﺎص ڪﺮي ﺳﮐن ﺟو ﭘڙھﻳل ﮘڙھﻳل طﺑﻘو ان ﮐﺎن
ﭘوء ﭔﻳﺎ ﭘڻ .اڪﺎﻟﻲ دل ﺳﮐن ﮐﺎن ﻋﻼوه ﺳﮐن ﺟﺎ ﭔﻳﺎ ٽوﻻ ﭘڻ- ﻣﺗﺎﺛﺮ ﭤﻲ ﺷﺎﻣل ﭤﻳڻ ﻟﮘو ۽ ان ﭘﭠﻳﺎن ِ
اﮘواﭨﻲء ۾ ﺣﻣﺎﻳت ڪﺮڻ ﻟﮘﺎ .ﭘﺎڻ 1981ع ۾ ﻗﻳد ﺑﻪَ ﺧﺎص ڪﺮي ﭜﻧڊرا واﻻ ﺟﻲ ﺟﺮﻧﻳل ﺳﻧﮔﮫﻪ ﺟﻲ
ﻻء ھواﺋﻲ ﺟﮫﺎز ﺑﻪ اﻏوا ڪﻳو وﻳو ھو .ﺳﻧدس ﻣﺎﭨﮫن ھن ﺟﻲ آزادي ۽ ﺧﺎﻟﺻﺗﺎن ﮐﻲ ﺗﺳﻠﻳم ڪﺮڻ ِ
ﭘوء ﺟﻠد ﺋﻲ آزاد ڪﻳو وﻳو ھو.
ڪﻳو ھو .ﭘﺮ ﮐﻳس ِ
ﺳﮐن ﺟﻲ ﺗﺣﺮﻳڪ اﭸﺎ ﺗﺎﺋﻳن ھﻠﻧدي اﭼﻲ ،ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ان ﺗﺣﺮﻳڪ ۾ ﭘﻧﺟﺎب ﮐﺎن ﭔﺎھﺮ ھﻧدﺳﺗﺎن ﻳﺎ
ھﻳڏاﻧﮫن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ،ھﺎﻧگ ڪﺎﻧگ ،ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ،ﺳﻧﮔﺎﭘور ﭘﺎﺳﻲ رھﻧدڙ ﺳک اﻳﺗﺮو دﻟﭼﺳﭘﻲ ﻧﭤﺎ وﭠن .ان ﺟو
ھڪ اھو ﺑﻪ ﺳﺑب آھﻲ ﺟو ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ﺳک اﺻل ﭘﻧﺟﺎب ﺟﺎ ﭘﻧﺟﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻧﻪ آھن .ڪﻳﺗﺮا ھﻧدن ﻣﺎن ﺳک
وﻳﺟﮫڙاﺋﻲ ﺗﺎﺋﻳن اﺗﺮ اوﻟﮫﻪ
ِ ﭤﻳﺎ آھن ،ﺟن ﮐﻲ ﭘﻧﺟﺎب ﺟﻲ ﺳﮐن ﺟﻲ ﻣﺳﺋﻠن ﺳﺎن ڪﺎ ﺑﻪ دﻟﭼﺳﭘﻲ ﻧﺎھﻲ.
ﭘﻧﺟﺎب ۽ ﺳﻧڌ ﺟﻲ ھﻧدن ۾ اھو رواج ھو ﺗﻪ ھو ﭘﻧﮫﻧﺟن ﭘٽن ﻣﺎن ھڪ ﮐﻲ ﺧﺎﻟﺻو ﺑﭨﺎﺋﻳﻧدا ھﺋﺎ ۽
ﻻء ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ھﻧدو ڌرم ﺟﻲ ﻣﻧدر ۾ ﭘﻧﮫﻧﺟون ڌﻳﺋون ﭘڻ ﺳﮐن ﺳﺎن ﭘﺮﭨﺎﺋﻳﻧدا ھﺋﺎ .ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ھﻧدو ﭘوﭴﺎ ِ
84 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
وﭸڻ ﺑدران ﺳﮐن ﺟﻲ ﮔوردواري ۾ وﻳﻧدا ھﺋﺎ .اڄ ﺑﻪ ﺳﻧﮔﺎﭘور ،ھﺎﻧگ ڪﺎﻧگ ۽ ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ﺟﻲ ﺳﻧڌي
ھﻧدو واﭘﺎرﻳن ﺟﻲ دڪﺎﻧن ۾ ﮔﺮوﻧﺎﻧڪ ﻳﺎ ڪﻧﮫن ﭔﺋﻲ ﺳک ﻣذھﺑﻲ رھﻧﻣﺎ ﺟﻲ ﺗﺻوﻳﺮ ٽﻧﮔﻳل ﻧظﺮ
ھﻧدوء
َ اﻳﻧدي) .ان ﺑﺎﺑت ﻟوڪﺮام ڏوڏﻳﺟﺎ ﭘڻ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ڪﺗﺎب ﺳڪﺎرﭤو ﺳﻔﺮ ۾ ﻟﮐﻳو آھﻲ (.ﺳﺎﮘﻲ وﻗت
ﻣﺎن ﺳک ﭤﻳل رﮘو ڏاڙھﻲ ۽ وار ڪوڙاﺋڻ ﺳﺎن وري ھﻧدو ﭤﻳو وﭸﻲ .ان ڪﺮي ﺻﺣﻳﺢ ﺧﺑﺮ ﻧﭤﻲ ﭘوي
ﺗﻪ ڪﮫڙا ﺳﭼﻲ دل ﺳﺎن ﺳک آھن.
ﻳوﻧﻳورﺳٽﻲء ۾ اﺗﺮ ھﻧدﺳﺗﺎن
َ ھڪ ﻣﺷﮫور ﻣذھﺑن ﺟﻲ ﭴﺎﭨو اﻧﮔﺮﻳﺰ ﭘﺮوﻓﻳﺳﺮ اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ﺟﻲ ڪﻧﮫن
ﺟﻲ ﻣذھﺑن ﺗﻲ ﻟﻳڪﭼﺮ ڏﻳﺋﻲ رھﻳو ھو .ڪﻧﮫن ﭘﮀﻳس” :ﺳﺎﺋﻳن ،اﺳﺎن ھﻧدن ۽ ﻣﺳﻠﻣﺎﻧن ﺑﺎﺑت ﭔڌو آھﻲ
ﺗﻪ اھﻲ ﺳک ڪﻳﺮ آھن ﺟن ﺑﺎﺑت ﺗوھﺎن ﭔڌاﺋﻲ رھﻳﺎ آھﻳو؟“
ﻋﺎﻟم ﭘﺮوﻓﻳﺳﺮ وراﭨﻳو:
“ ”It is Awfully Hard to define a Sikh is Kind of Vicious Hindu.
ﭘوء ﺟﻳﺋن ﺗﻪ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺣڪوﻣت ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻠڪ ۾ ﺳﻳڪﻳوﻟﺮزم آﻧدو آھﻲ ،ان آزاديء ﮐﺎن ِ
َ
ڪﺮي ﻣذھﺑﻲ ﺑﻧﻳﺎدن ﺗﻲ ﺟﻳڪﻲ ﺑﺮٽش راڄ ۾ ﺳﮐن ﮐﻲ ﺳﮫوﻟﻳﺗون ﻣﻠﻳل ھﻳون ﺳﻲ ﺑﻧد ڪﻳون وﻳون
ﻧوڪﺮيء ﺟﻲ ﻓﺎرﻣن ﺗﻲ ﺧﺎﻟﺻو )ﺳک( ﻟﮐڻ ﺑدران َ آھن .ڪﻳﺗﺮا ﻧوﺟوان ﺳک داﺧﻼ ﻳﺎ
اﭴڪﻠﮫﻪ ”ھﻧدو“ ﻟﮐڻ ﻟﮘﺎ آھن .ﭘﺮاﭨﻲ ﺧﻳﺎل ﺟﻲ ﺳﮐن ﮐﻲ اھﺎ ﮘﺎﻟﮫﻪ ھﺮﮔﺰ ﭘﺳﻧد ﻧﻪ آھﻲ ﺟو ھﻧدو
ھﻣﻳﺷﻪ ﺳﮐن ﮐﻲ ﭴٽ ۽ ﺑﻳوﻗوف ﺳﻣﺟﮫن ﭤﺎ .ھﻧن ﺟو ﭼوڻ آھﻲ ﺗﻪ ﺟﻳﺋن ﺗﻪ ﺳک وار ﻧﭤﺎ ڪوڙاﺋﻳن ۽
ان ﻣﭤﺎن ھﻳڏو ﺳﺎرو ﭘٽڪو ﭤﺎ ﭔڌن ،ان ڪﺮي ﮔﺮﻣﻲ ﺳﻧدن دﻣﺎغ ﺗﻲ اﺛﺮ ﭤﻲ ڪﺮي ۽ ﻣﻧﺟﮫﻧد ڌاري
ﺻﻔﺎ ھﭤن ﻣﺎن ﻧڪﺮﻳو وﭸن.
ﺳک ”ﺳﺮدار ﺟﻲ“ ﺟﻲ ﻟﻘب ﺳﺎن ﺳڏﺟن ﭤﺎ ۽ ﺳﮐن ﺑﺎﺑت ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ﻟطﻳﻔﺎ ”ﺳﺮدار ﺟﻲ“ ﺟﻲ
ﻋﻧوان ﺳﺎن دﻧﻳﺎ ۾ ﻣﺷﮫور آھن .ﺟن ﻣﺎن ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ﭼﺮﭼﺎ ﺳﮐن ﭘﺎڻ ﭠﺎھﻳﺎ آھن ،ﺟﻳڪﻲ ھو ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ
ﻣوﺟودﮔﻲء ۾ اھڙو ﭼﺮﭼو ﭜوڳ
َ ڪﭼﮫﺮيء ۾ ﭔڌاﺋﻳﻧدا آھن ،ﭘﺮ ﻣﺟﺎل آھﻲ ﺟو ڪو ڌارﻳون ﺳﻧدن َ
ﭔڌاﺋﻲ .ﻣﭤو ﭰﺎڙي رﮐﻧدس .ھﺗﻲ ھڪ ﺗﺎزو ﻟطﻳﻔو ﭔڌاﺋڻ ﺑﻲ ﻣﮫﻠو ﻧﻪ ﭤﻳﻧدو ،ﺟﻳڪو ڪﻧﮫن ﭔﺋﻲ ﺟو ﻧﻪ ﭘﺮ
ﺧوﺷوﻧت ﺳﻧﮔﮫﻪ ﺟو ﺋﻲ ﭔڌاﻳل آھﻲ ۽ اﻧﮔﺮﻳﺰي ھﻔﺗﻳوار رﺳﺎﻟﻲ ٽﺎﺋﻳم ۾ ﺑﻪ اﭼﻲ ﭼڪو آھﻲ .ﺧوﺷوﻧت
دھﻠﻲء ﻣﺎن ﻧڪﺮﻧدڙ اﺧﺑﺎر ”ھﻧدﺳﺗﺎن ٽﺎﺋﻳﻣس “ ﺟو اﻳڊﻳٽﺮ آھﻲ ۽ ﻣﺷﮫور ﻟﻳﮐڪ ۽ ﺳﮐن ﺟو َ ﺳﻧﮔﮫﻪ
ﺗﺎرﻳﺦ ﻧوﻳس ﭘڻ .ﻟطﻳﻔو ﺧﺎﻟﺻﺎن ﺟﻲ ﺳﻠﺳﻠﻲ ۾ آھﻲ ،ﺟﻳڪو ﺟﻳڪڏھن اﻟڳ ﻣﻠڪ ﭤﻲ وﻳو ﺗﻪ
ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ۽ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﻲ وچ ۾ اﻳﺋن ﺑﻔﺮ اﺳٽﻳٽ Buffer- Stateﭤﻲ ﭘوﻧدو ،ﺟﻳﺋن اﻓﻐﺎﻧﺳﺗﺎن ،روس
۽ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن وچ ۾ آھﻲ.
ھﻧدوء ﺳک ﮐﺎن ﭘﮀﻳو:ﺗوھﺎن ﺳک اﻟڳ ﻣﻠڪَ ﻟطﻳﻔو :ھﻧدو۽ ﺳک ﺟﻲ وچ ۾ ﮔﻔﺗﮔو آھﻲ ،ﺗﻪ ھڪ
ﻻء ﮀو ﮔﮫﺮ ڪﺮي رھﻳﺎ آھﻳو؟ ﮀﺎ اھو ﻧﭤﺎ ﺳﻣﺟﮫو ﺗﻪ اﺋﻳن ڪﺮڻ ﺳﺎن ھﻧدﺳﺗﺎن ﮐﻲ ﺧﺎﻟﺻﺗﺎن ﭠﺎھڻ ِ
ﻧﻘﺻﺎن رﺳﻧدو؟“
”ھﺮﮔﺰ ﻧﻪ “،ﺳک وراﭨﻳو” ،ﺧﺎﻟﺻﺗﺎن ﺗوھﺎن ﺟﻲ اﺗﺮ اوﻟﮫﻪ واري ﺑﺎڊر ﮐﻲ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ﺟﻲ ﺣﻣﻠﻲ
ﮐﺎن ﺑﭼﺎﺋﻳﻧدو“.
ھﻧدوء ﭘﮀﻳو.
َ ”اھو وري ڪﻳﺋن؟“
85 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﭘوء ﮐﻠﻲ
ﺟﻲء ھڪدم ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ رواﻳﺗﻲ ﻟﮫﺟﻲ ۾ وراﭨﻳو” :ﻳو آر ﻣوﺳٽ وﻳﻠڪم“ -۽ ِ َ ﺳﺮدار
ﻻء ھﺗﻲ آﻓﻳس ۾ ھﺮ وﻗت اﭼﻲ ﺳﮔﮫﻳن ﭤو .ﺑﺎﻗﻲ ﭼﻳﺎﺋﻳن” :او ﻣﻧﮫﻧﺟو ﻣطﻠب آھﻲ ﺗﻪ ﻣون وٽ ﮔﮫﻣڻ ِ
ﻻء اﻣﻳد ﺗﻪ آﺋﻳﻧدي ﺧﻳﺎل رﮐﻧدﻳن“.
ﺳﺰا /ڏﻧڊ ِ
ﻻء ﭘﺋﺳﺎ ﻣﻠﻳﺎ ﺗﻪ ھﺮڪو ﭘﮫﺮﻳن ڏﻳﻧﮫن ﺋﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﭘﺳﻧد ﺟﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ اﭼڻ ﺳﺎن ﺟﻳﺋن ﺋﻲ ڪﺎر ِ
ﭘوء ﭘﺋﻲ ﺗﻪ اﭸﺎ ھﻼﺋﻲ ﻧﭤﺎ ﺳﮔﮫون ﺟو ھﺗﻲ اﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﻠڪ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن )۽ ڪﺎر ﺗﻪ وﭠﻲ آﻳو ،ﭘﺮ ﺧﺑﺮ ِ
ھﻧدﺳﺗﺎن ،ﺑﺮﻣﺎ ۽ ڪﺟﮫﻪ ﭔﻳن ﻣﻠڪن( ﺟﺎ ڊراﺋﻳوﻧگ ﻻﺋﺳﻧس ڪﺎرﮔﺮ ﻧﻪ آھن .ﻣﻼڪﺎ ٽﺮﺋﻔڪ ﭘوﻟﻳس
آﻓﻳس وارن ﺻﺎف ﺻﺎف ﭼﻳو” :ﺗوھﺎن ﺟﻲ ﻣﻠڪن ﺟو ﻻﺋﺳﻧس اﺳﺎن ﻗﺑول ﻧﻪ ڪﻧداﺳﻳن ،ﮀﺎڪﺎڻ ﺗﻪ
ﺟو ﺗوھﺎن ﺟﺎ ﻣﻠڪ اﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﻠڪ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟو ڊراﺋﻳوﻧگ ﻻﺋﺳﻧس ﻗﺑول ﻧﭤﺎ ڪن .اﺳﺎن ﺟﺎ ﺷﺎﮔﺮد ۽
آﻓﻳﺳﺮ ﺟڏھن ﺗوھﺎن ﺟﻲ ﻣﻠڪ ۾ وﭸن ﺗﻪ اﻧﮫن ﮐﻲ ڪو ﻟﻔٽ ﻧﭤو ڪﺮاﺋﻲ .ھﺎ ،ﺑﺎﻗﻲ ھڪ ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ
ﺗﻪ ﺟﻲ ﺗوھﺎن وٽ اﻧٽﺮﻧﻳﺷﻧل ﻻﺋﺳﻧس ﻳﺎ ڪﻧﮫن ﭔﺋﻲ ﻣﻠڪ ﻣﺛﻼ ﺳﻧﮔﺎﭘور ،ﺳﻌودي ﻋﺮب ،ﺑﺣﺮﻳن،
ﻻء ﻻﺋﺳﻧس ﺗﻲ ٽﻲ ﻣﮫﻳﻧﺎ ﮐن ڪﺎر ھﻼﺋﻲ ﺳﮔﮫو ﭤو“. ﭘوء ان ِ
اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ﺟو ھﺟﻲ ﺗﻪ ِ
ﭔڌاء ﺗﻪ ﻻﺋﺳﻧس ڪﻳﺋنِ واﭘس اﭼﻲ ڪﺋﭘٽن ﻣﺧدوم ﮐﻲ ﭼﻳم ﺗﻪ اﺳﺗﺎد ڪو طﺮﻳﻘو ﻳﺎ ڪﺎ رﻣﺰ
ﻣﺎﭨﺟﻲ .ﺗون ھﺗﻲ ﭘﺮاﭨو آﻳل آھﻳن.
ﻣﺧدوم ﭼﻳو” :اﺑﺎ ﻣﺎٺ اﭤو ﭜﻠﻲ .طﺮﻳﻘو اھوﺋﻲ ھڪڙو آھﻲ ﺗﻪ ڊراﺋﻳوﻧگ ﺟو وﭸﻲ اﻣﺗﺣﺎن ﭘﺎس
ڪﺮﻳو .ﺧﺑﺮ اﭤﺋﻲ “،ھن وڌﻳڪ ﭔڌاﻳو” ،اﺳﺎن ﺟڏھن ﮔذرﻳل ﺳﺎل آﻳﺎ ھﺋﺎﺳﻳن ﺗﻪ اﺳﺎن ﺑﻪ اھو ﺋﻲ
ﺳﻣﺟﮫﻳو ﺗﻪ ڪﻧﮫن ڊراﺋﻳوﻧگ اﺳڪول ﺟﻲ ﻓﻲ ﭜﺮي ﻳﺎ ڪﻧﮫن ٽﻳﺎڪڙ ﮐﻲ ﭼﺎﻧﮫﻪ ﭘﺎﭨﻲ ڪﺮاﺋﻲ ﮔﮫﺮ
اڪﻳڊﻣﻲء ﺟو ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل ﺟﻳڪو ڪﺎﻓﻲ اﺛﺮ رﺳوخ وارو آھﻲ َ وﻳﭠﻲ ﻻﺋﺳن ﺣﺎﺻل ڪﺮي وﭠﻧداﺳﻳن.
ﺗﻧﮫن ﭼﻳو ﺗﻪ ﻓڪﺮ ﻧﻪ ڪﺮﻳو .ٽﺮﺋﻔڪ ﭘوﻟﻳس ﺟو وڏو ﻋﻣﻠدار ﻣﻧﮫﻧﺟو ﺳﭸﺎﭨو آھﻲ ،ﻣﻧﮫﻧﺟﺎ ﺳﻼم
ڏﺟوس -اﻳﺗﺮو ﺋﻲ ڪﺎﻓﻲ آھﻲ.
ﺑﺎﻧديء ﺟﻲ ﻣوﺳم ۾ ڪﺋﭘٽن ھﺮداس ،ڪﺋﭘٽن اﻳس َ ﭘوء ﺳﺎﺋﻳن ھڪ ﺧوﺷﮔوار ﺻﺑوح ﺟو ﺑوﻧدا ” ِ
ﻻء ﭠﮫﻲ ﭠڪﻲ ﭘوﻟﻳس اﺳٽﻳﺷن ﺗﻲ ڪﻲ ﭘوري ،ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ﺑﺑﺮ ۽ آﺋون ڊراﺋﻳوﻧگ ﻻﺋﺳﻧس وﭠڻ ِ
ﭘﮫﺗﺎﺳﻳن .ﭘوﻟﻳس ﺟﻲ وڏي ﻋﻣﻠدار ﺳﺎن ﻣﻠﻲ ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل ﺟﺎ ﺳﻼم ﭼﻳﺎﺳﻳﻧس ۽ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ڪم ﺟﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ
ﻻء اﻳﺎ آھﻳون .ھن ﮘﺎﻟﮫﻪ ﭔڌي ﭤڏي ﺗﻲ ﺋﻲ ﺟواب ڏﻧو ﺗﻪ ”ﻧﻣﺑﺮ ون ﺗﻪ ڪﺋﻳﺳوﻧس ﺗﻪ اﺳﺎن ھن ڪم ِ
آﺋون ﺗوھﺎن ﺟﻲ ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل ﻳﺎ ڪﻧﮫن ﭔﺋﻲ ﮐﻲ ﺳﭸﺎﭨﺎن ﺋﻲ ڪو ﻧﻪ .ﻧﻣﺑﺮ ٽو ﺗﻪ ﭔﺎھﺮ اﻣﺗﺣﺎن وﭠڻ وارو
ﭘوﻟﻳس اﻧﺳﭘﻳڪٽﺮ ﺑﻳﭠو اﭤو ان ﮐﻲ ڪﺎر ڊراﺋﻳوﻧگ ﺟﻲ ٽﻳﺳٽ وﭸﻲ ڏﻳو“.
ﺟواﻧﻲء ﺟﺎ وﻳﮫﻪ ﺳﺎل ﮀﺗﻳن ﮀوﻟﻳن ۽
َ ”اﺳﺎن ٽﺋﻲ ڪﺋﭘٽن ۽ ھڪ ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ -ﺟﻳڪﻲ ﭰوھﻪ
ﻧوڪﺮيء ۾
َ ﻻء ڪﻧﺎري ﺟﻲ طوﻓﺎﻧﻲ ھواﺋن ۾ وڏا وڏا ﺟﮫﺎز ھﻼﺋﻲ ھﺎڻ ﺳڪون ﺟﻲ زﻧدﮔﻲ ﮔذارڻ ِ
ﮔﮫڙﻳﺎ ھﺋﺎﺳﻳن ،ﺳﻲ ﻣﺎﭠڙي ڪﺮي ﭔﺎھﺮ ﻧڪﺗﺎﺳﻳن .ﭔﺎھﺮ ﻧڪﺮي ﭼﻳوﺳﻳن ﺗﻪ اﺟﺎﻳو وڏي آﻓﻳﺳﺮ وٽ
وﻳﺎﺳﻳن .واﺳطﻳدار اﻧﺳﭘﻳڪٽﺮ ﺳﺎن ﺋﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﭔوﻟﮫﻪ ڪﺮڻ ڪﺎﻓﻲ رھﻧدو ،ﺟﻧﮫن ﺟﻲ اﺧﺗﻳﺎر ۾ ﺋﻲ ﺗﻪ
ﭘﺎس ﻳﺎ ﻓﻳل ڪﺮڻ آھﻲ .ﺳو اﺳﺎن ﻣﺎن ﭘڪ ﻣﺮﻋوب /ﻣﺗﺎﺛﺮ ﭤﻲ وﻳﻧدو.
”ﭔﺎھﺮ ﺑﻳﭠل ﺑﺎاﺧﺗﻳﺎر ۽ واﺳطﻳدر اﻧﺳﭘﻳڪٽﺮ اﺳﺎن ﺟﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﭔڌي ﭼﻳو:ﭜﻠﻲ ﺗوھﺎن ﮐﭨﻲ ﭼﺎﻟﻳﮫﻪ ﺳﺎل
ﺟﮫﺎز ھﻼﻳو ھﺟﻲ ،ﭘﺮ ﻣﻼڪﺎ ﺷﮫﺮ ۾ ڪﺎر ھﻼﺋڻ ﺗڏھن ڏﻳﻧدوﺳﺎﻧو ﺟڏھن ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻌﻳﺎر ﻣوﺟب
88 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﭘوء ﺗﻪ ﻋﺰت ﺑﭼﺎﺋڻ ﺧﺎطﺮ ﭔﻳﺎ ﺑﻪ ڪم ڪﺎرﻳون ﮀڏي رﺳﺗﻲ ﺟون ﻧﺷﺎﻧﻳون -ﺧﺎص ﺑﮫﺮﺣﺎل ِ
ڪﺮي رﺳﺗﻲ ﺗﻲ ﻟﮐﻳل ﻣﻠﺋﻲ ﻟﻔظ )ﺑﺮھﻧﺗﻲ ﻣﻌﻧﻲٰ ﺑﻳﮫﻲ رھو ،آواس=ﺧﺑﺮدار ،ﺟﺎﻻن ﻣﻌﻧﻲٰ
ھﻠو:ڪﺎﻧﺋڪ ڪﺎﻧﺋڪ ﻣﻳﻠﻧﺗﺎ -ﻣﻌﻧﻲٰ ﭔﺎر ﻟﻧﮔﮫﻲ رھﻳﺎ آھن .ﻳﺎ ﺣد ﻻﺟو -ﻣﻌﻧﻲٰ ﮔﺎڏي ﻣﻘﺮر رﻓﺗﺎر ۾
ﭘوء ﺳڪون ﺟو ھﻼﻳو .وﻏﻳﺮه وﻏﻳﺮه( ﻳﺎد ڪﺮڻ ۾ اھڙو ﺗﻪ ﻟﮘﻲ وﻳﺎﺳﻳن ﺟو ﻧﻳٺ اﻣﺗﺣﺎن ﭘﺎس ڪﺮي ِ
ﺳﺎھﻪ ﮐﻧﻳوﺳﻳن.
ھونء اﺳﺎن اﺳڪول ۾ ﻓﻘط ﭼﺎر ڏﻳﻧﮫن ڪﻼڪ ڪﻼڪ ﭘڙھﻳو -ﻧﻪ ﺗﻪ ھﺗﻲ ﺟﺎ ﻧوان ﺳﻳﮐڙاٽ َ
ﭘﻧڌرﻧﮫن ﮐﺎن وﻳﮫﻪ ڪﻼڪ ﺟﻲ ﭘﺮﺋڪٽس ڪن .اﺳﺎن ﭘﺎس ﺑﻪ ﭘﮫﺮﻳن دﻓﻌﻲ ۾ ﭤﻳﺎﺳﻳن ﺗﻪ ﺑﻪ ھﺗﻲ
اﺳڪول ﺟون ﻓﻳون ۽ ﻻﺋﺳﻧس ﺟن ﻓﻳون اﻳﺗﺮو ﮘﺮﻳون آھن ﺟو آﻣﺮﻳڪﺎ ،اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ،ﺟﭘﺎن ۾ ﺑﻪ ﻻﺋﺳﻧس
ﭘﭠﻳﺎن اﻳڏو ﺧﺮچ ﻧﺎھﻲ .ﻣﺛﺎل طور:
ﻓﻲ 10ڊاﻟﺮ ﭘﮫﺮﻳن ڪﭼﻲ اﻳل ” “Lﻻﺋﺳﻧس ﺟﻲ
ﻓﻲ 20ڊاﻟﺮ ﻻء اﻣﺗﺣﺎن ڏﻳڻ ﺟﻲ
ان ﺑﻌد ﭘڪﻲ ِ
ﻓﻲ 15ڊاﻟﺮ اﺳڪول ﺟﻲ ﻓﻲ ڪﻼڪ ﺟﻲ
ﻓﻲ 75ڊاﻟﺮ ان ﺣﺳﺎب ﺳﺎن ﭘﻧﺟن ڪﻼڪن ﺟﻲ
اﻣﺗﺣﺎن واري ڏﻳﻧﮫن اﺳڪول ﺟﻲ ڪﺎر
ﻓﻲ 40ڊاﻟﺮ اﺳﺗﻌﻣﺎل ڪﺮڻ ﺟﻲ
ﻓﻲ 20ڊاﻟﺮ اﻣﺗﺣﺎن ﭘﺎس ڪﺮڻ ﺑﻌد ﭘڪو ﻻﺋﺳﻧس وﭠڻ ﺟﻲ
165ﻣﻠﺋﻲ ڊاﻟﺮ ﺟﻣﻠﻲ
ﻓﻲ ڊاﻟﺮ ﮀﮫﻳن رﭘﺋﻲ ﺑﻪ ﺳﻣﺟﮫﻳو وﭸﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ 990رﭘﻳﺎ ﭤﻳﺎ -ﻳﻌﻧﻲ ھﺰار رﭘﻳن ﮐن ﺟو ﻧﺳﺧو ﭤﻳو.
90 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻻء ﭼﮜو ﺧطﺮو ﭘﻳدا ڪﻳو آھﻲ .ﭘﺮ ان ﺟو ﻣﻘﺎﺑﻠو ڪﺮڻ رﭔڙ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﮫڙن رﭔڙ ﭘﺋدا ڪﻧدڙ ﻣﻠڪن ِ
ﻻء ھﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ان ڪوﺷش ۾ ﻟﮘﺎ ﭘﻳﺎ آھن ﺗﻪ ﭜﻠﻲ ﮐﺎن ﭜﻼ وڻ ﭘوﮐﻲ اﻧﮫن ﮐﻲ ﺑﻳﻣﺎرﻳن ۽ ﺧﺮاﺑﻳن ﮐﺎن
ِ
ﺑﭼﺎﺋﻲ ﺻﺣﻳﺢ طﺮح رﭔڙ ڪڍﺟﻲ ﺟﻳﺋن رﭔڙ ﺟﻲ ﭘﻳداوار اﻳﺗﺮي ﺗﻪ ﮔﮫﭨﻲ ،ﺳﭠﻲ ۽ ﺳﺳﺗﻲ ﭤﻲ ﭘوي ﺟو
ﻣﺎﭨﮫو ﻧﻘﻠﻲ رﭔڙ ﮐﻲ ﮀڏي ﻗدرﺗﻲ رﭔڙ ﮐﻲ ﺋﻲ وﭠن ۽ ان ۾ ھﻲ ﻣﻠﺋﻲ ﭼﮜﻲ ﺣد ﺗﺎﺋﻳن ڪﺎﻣﻳﺎب ﺑﻪ وﻳﺎ
آھن.
93 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ھوﺑﮫو ﺳﺎﮘﻲ ﺷڪل ۾ داﺧل ﭤﻳﻧدا وﭸن .ﻣﺛﺎل طور ،ﮔﻼس ،ﭘﻳﻧﺳل ،ڊاڪٽﺮ ،ﺑﺋﻧڪ ،ﺑس ،ﺟﺋم ،ﺟﻳﻠﻲ،
ﻓﺋﺷن ،ڪﺋﻣپ ،ڪﺋﺑن ،ﺳﺮڪس ،ﺑﺋگ ،ﺑﻼڪ ،رش ،اﻟﺑم ،ڪﺎرﺑن ،ﺳﻳﻣﻧٽ ،ڊراﺋﻳور ،ﮔورﻧﺮ،
ﺟوڪﺮ ،ﻻري ،ﻣﺋﺟﺳٽﺮﻳٽ ،ﭘﺮوﻓﻳﺳﺮ ،ٽﺎﺋﺮ ،ٽﻳﻠﻳﻔون ﺟﮫڙا ﻟﻔظ ﺗﻪ ﭴڻ اﺻل ﮐﺎن ﻣﻠﺋﻲ زﺑﺎن ۾ ھﺋﺎ
اﻧﮔﺮﻳﺰيء ﺟﺎ ﻧﻪ ﭘﺮ ﭴﺎﺋﻲ ﭴم ﮐﺎن ﺳﻧڌي ھﺟن .ﭔﺋﻲ ﻧﻣﺑﺮ َ ﺳﻧڌيء ۾ ﭘڻ اھڙا ﻟﻔظ ﻟﮘﻧدو آھﻲ ﺗﻪ
َ ﺟﻳﺋن
ﺳﻧڌيء ۾
َ اﻧﮔﺮﻳﺰيء ﺟﺎ اھﻲ ﻟﻔظ آھن ﺟن ﮐﻲ ﭤورو ﻣﺮوڙو ڏﻳﺋﻲ ﻣﻠﺋﻲ ڪﻳو وﻳو آھﻲ ،ﺟﻳﺋن َ ﺗﻲ
اﻧﮔﺮﻳﺰي ﻟﻔظ ﺟگ ﺟڳ ﭤﻲ وﻳو ﻳﺎ اﺳٽﻳﺷن ٽﻳﺷن ﭤﻲ وﺋﻲ ۽ ﭘﺳٽل ﭘﺳﺗول ﭤﻲ وﻳو آھﻲ ،ﺗﻳﺋن اﻧﮔﺮﻳﺰي
ﻣﻠﺋﻲء ۾ ﺑوڪو ،ﻟﺋﻣپ ﻟﺋﻣﭘو .ٽﻲ ﺗﻳﺢ ،ﺳﻳﻧٽ ﺳﻳن ،اﻳﺟﻧٽ اﻳﺟن ﭤﻲ وﻳو آھﻲ .ڪﻲ ڪﻲ ﻟﻔظ َ ﻟﻔظ ُﺑڪ
اﺋﻲء ۾ ﺷﺎﻣل ڪﻳﺎ وﻳﺎ آھن .ﻣﺛﺎل طور اﺋﺳﭤﻳڪ، ﺗﻪ ﮐﻠﻲ ﻋﺎم ﮐﻧﻳﺎ وﻳﺎ آھن ۽ ﻟﮘﻲ ﭤو وﻳﺟﮫڙ َ
ڪﺎﻣﭘﻠﻳڪس ،ڪﺮﻳڪﻳوﻟﻳم ،اﻣﻳﻧﺳﻳﺷن ،اﻳڪﺳﭘﻼﺋﻳٽﻳﺷن ،ﻓﺋﻧٽﺎﺳٽڪ ،ﮔﺮﻳﺟﺋوٽﻲ ،ﻓﺎرﻣوﻻ ،ﻣﺎراﭤﺎن،
ﻣﺳڪﺎرا ،ﻓوٽو ﺟﻳﻧڪ ،اﺋﭘول وﻏﻳﺮه وﻏﻳﺮه .ﺧﻳﺮ اﺋﭘول )اﺋﭘل -ﺻوف( ﺗﻪ ﮐﭨﻲ ﭠﮫﻳو ﺟو اھو ﻣﻳوو
ﻻء ﭘﻧﮫﻧﺟو ﻧﺎﻟو ﻧﺎھﻲ ،ﺟﻳﺋن ﭘڪوڙن ﮐﻲ اﻧﮔﺮﻳﺰ ﭘڪوڙا ﺋﻲ ﭼون ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﻧﺎھﻲ ۽ ھﻧن ﮐﻲ ان ِ
ﭤﺎ ،ﭘﺮ ﭔﻳﺎ ﻟﻔظ اھڙا آھن ﺟن ھﺮوﭜﺮو ﮐﻧﻳل آھﻲ .اھﺎ ﭔﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ ﺗﻪ اھڙا ﻣﺷﮫور ﭤﻲ وﻳﺎ آھن ﺟو
ﮘوﭠن ۾ ﭘوڙھﻳون ﺟﮫور ﻋورﺗون ﺑﻪ ﭼوﻧدﻳون وﺗﻧدﻳون:اﻧﻲ ﮔﺋﻣﺑﺎر ﻓﺋﻧٽﺎﺳٽڪ) ،ھﻲ ﻓوٽو واھﻪ ﺟو
ﭠڪﺮاء( .وﻏﻳﺮه.
ِ آھﻲ (.ﻳﺎ ”ﺟﻧﮔن ﭘﺗﺎح ﻓﻳﻠﻧگ ﺳﺎﻳﺎ“ )ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﺟذﺑﺎت ﮐﻲ ﻧﻪ
ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫو ف ۽ پ ﮐﻲ ھڪ ﭔﺋﻲ ﺳﺎن ﻣﻧﺟﮫﺎﺋﻳﻧدا رھن ﭤﺎ .ﮐﻳن ف ﺟﻲ ﻣﻘﺎﺑﻠﻲ ۾ پ ﺳوﻟو ﭤو
ڪﺎﻓﻲء ﮐﻲ ڪﺎﭘﻲ ﭼون ۽ ﻓڪﺮ ﮐﻲ ﭘڪﺮ .وﻳﻧدي ﻧﺎﻟن ۾ ﺑﻪ ﮔﮫﭘﻠو ڪن .ﻣﺛﺎل طور: َ ﻟﮘﻲ .ان ڪﺮي
ڪﻳﺗﺮا ﻣﻠﺋﻲ ﻳوﺳف ﺑدران ﻳوﺳپ ﻟﮐن .ﻣﻌﺮوف ﺑدران ﻣﻌﺮوپ .اﺳﺎن ﺟﻲ آﻓﻳس ﺟﻲ ٽﻳﺑل ٽﻳﻧس ﺟﻲ
ﭘﭼﺎء ﺳﻳﮐﺎرﻳﻧدڙ ﻟﻳڪﭼﺮار ﺷﺮﻳﭘﺎن آھﻲ )ظﺎھﺮ آھﻲ ﺳﻧدس ﺻﺣﻳﺢ ﻧﺎﻟو ﺷﺮﻳﻔﺎن ھوﻧدو(. َ ڪﺋﭘٽن رڌ
ڪﺋڊٽن ﺟﻲ ﻣﺎﻧﻳٽﺮ ﺟﻲ ﻧﺎﻟو ﻣﺣﻣد ﻋﺎرب اھﻲ .ﺟﻳڪو ﻣﺣﻣد ﻋﺎرف ھﺟڻ ﮐﭘﻲ .ﺟوي زﺑﺎن ۾
ﻻء ھو اﺳﺎن واﻧﮔﺮ پ ﻧﻪ ﻟﮐن ،ﭘﺮ ف ھونء Pﺟﻲ اﭼﺎر ِ َ ﻧڪﺮﻧدڙ ﻣﻠﺋﻲ اﺧﺑﺎر ۾ ﻓﻠپ ﮐﻲ ﭘﻠپ ﻟﮐن) .
ﺟويء ۾ ڪو اﮐﺮ ﻧﻪ اﭤن(.
َ ﻻء
ﻣﭤﺎن ھڪ ﻧڪﺗو ڏﻳڻ ﺑدران ٽﻲ ﻧڪﺗﺎ ڏﻳن ۽ Fﺟﻲ اﭼﺎر ِ
ﻣﻠﺋﻲ زﺑﺎن ﺗﻲ ﻋﺮﺑﻲ زﺑﺎن ﺟو ﺗﻣﺎم ﮔﮫﭨو اﺛﺮ رھﻳو آھﻲ ،ﺟو ھﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو -ﺧﺎص ڪﺮي ﻣﻠﺋﻲ
ﺳڀ ﻣﺳﻠﻣﺎن آھن .ھﺗﻲ اﺳﻼم ﻣﺣﻣد ﺑن ﻗﺎﺳم ﺟﮫڙي ﺟﺮﻧﻳل ﺷﺮﻧﻳل ﻣﻠڪ ﻓﺗﺢ ڪﺮي ﻧﻪ آﻧدو ،ﭘﺮ
ﭘﺎﭨﻲء ﭼﻳن وﻳﻧدڙ ﺟن ﻋﺮب واﭘﺎرﻳن ﮐﻲ ﭘﺎڻ ڏي ﮀڪﻳو ،اﻧﮫن ﺟون َ ﻣﻼڪﺎ ﻧﺎر ﺟﻲ ﺳﺎﻧﺗﻳڪﻲ
ﺳﭠﻳون ﮘﺎﻟﮫﻳون ،ﺧﻳﺎل ۽ ﻋﻣل ڏﺳﻲ ھﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ﻣﺳﻠﻣﺎن ﭤﻳﺎ .اﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ۾ ﻣﻼڪﺎ ﺗﻣﺎم ﻣﺷﻐول ۽
ﻣﺷﮫور ﺷﮫﺮ ھو ۽ ﺑﻐداد ،ﺑﺻﺮي ،ﭠٽﻲ )دﻳﺑل( ،ﻣﻣﺑﺎﺳﺎ ،داراﻟﺳﻼم ،ﺳڪﻧدرﻳﺎ واﻧﮔﺮ ﺑﻠﻲ ﺑﻠﻲ ھو.
ﻋﺮﺑﻲء ﺟو وڏو اﺛﺮ ﭤﻳو.
َ ﺟﻳﺋن ﺗﻪ اھﻲ واﭘﺎري ﻋﺮﺑﻲ ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدا ھﺋﺎ ان ڪﺮي ﻣﻠﺋﻲ زﺑﺎن ﺗﻲ
ﻓﺎرﺳﻲء( ﺟو ﺑﻪ وڏو اﺛﺮ آھﻲ -ﺑﻠڪ ڪﻧﮫن زﻣﺎﻧﻲ ۾ َ اﻳﺮاﻧﻲء )
َ ﻋﺮﺑﻲء ﮐﺎن ﻋﻼوه
َ اﺳﺎن وٽ
ﻓﺎرﺳﻲء ﮐﻲ ﺳﺮڪﺎري زﺑﺎن ﺟو درﺟو رﺳﻳل ھو ۽ ﻓﺎرﺳﻲ ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدڙن ﺟو وڏو ﻣﺎن ھو ۽ ﻣﺛﺎل َ
ﻣﺷﮫور ھو ﺗﻪ ”ﻓﺎرﺳﻲ ﮔﮫوڙي ﭼﺎڙھﺳﻲ“ ﻳﻌﻧﻲ ﻓﺎرﺳﺋﻲ ﭴﺎﭨﻧدڙ ﮐﻲ وڏو رﺗﺑو /ﻧوڪﺮي ﻣﻠﻧدي ھﺋﻲ.
ﻓﺎرﺳﻲء ﺟو ﺳﻳﺎﺳﻲ اﺛﺮ ھﺟڻ ﮐﺎن ﻋﻼوه ادﺑﻲ ۽ ﻣذھﺑﻲ طور ﭘڻ اﺳﺎن وٽ اھم ﺳﻣﺟﮫﻲ وﻳﻧدي ھﺋﻲ. َ
ﻋﺮﺑﻲء ﺟو اﺳڪوﻟن ۾ ﺑﺮاﺑﺮ ﺟو درﺟو ھو (.ان ڪﺮي اﺳﺎن وٽ َ )ﺑﻠڪ 1960ع ﺗﺎﺋﻳن ﻓﺎرﺳﻲ ۽
95 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻻء اﻟﺳﻼم ﻋﻠﻳڪم ﺑﻪ ﭼون ﺗﻪ ﺳﻼﻣﺗﻲ( ۽ وﭸڻ ﺟﻲ ﺳﻼﻣﺗﻲ -ﻣﻌﻧﻲ ﺧدا ﺣﺎﻓظ ،ﷲ ﮐﻲ ﭘﺮﺗﻳن .ﺳﻼم ِ
اﻳﺮاﻧﻳن ۽ اﻧﮔﺮﻳﺰن واﻧﮔﺮ ﺻﺑﺢ ﻣﻧﺟﮫﻧد ﺷﺎم رات ﺟﺎ ڌار ڌار ﺳﻼم ﺑﻪ ڪن .ﻣﺛﺎل طور” :ﺳﻼﻣت
ﭘﺎﮔﻲ“ ﻣﻌﻧﻲٰ ﺻﺑﺢ ﺟو ﺳﻼم ،ﺳﻼﻣت ﭘﻳﺗﺎﻧگ“ ﻣﻌﻧﻲٰ ﺷﺎم ﺟو ﺳﻼم ان ﮐﺎن ﻋﻼوه ِﭔﺎ ﺑﻪ ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ﻋﺮﺑﻲ
ﺟﺎ ﻟﻔظ ﻣﻠﺋﻲ زﺑﺎن ۾ آھن .ﻣﺛﺎل طور :ڪﺮﺳﻲ ،ﻋﺳڪﺮ) ،ﻓوﺟﻲ( ،ﻧﺻﻳب ﻗﺻﺎ) Wajib ،واﺟب(
ﻣﻌﻧﻲٰ ﺿﺮوري )Tadbirﺗدﺑﻳﺮ( ﻣﻌﻧﻲٰ ﺑﻧدوﺑﺳت ﻳﺎ اﻧﺗظﺎم ،ﺻﻔت ،ﺻﺣت ،ﻧﺻﻳﺣت ،ﻣﺳﺟدMaaf ،
)ﻣﺎف( ﻣﻌﻧﻲٰ ﻣﻌﺎف) Mahkamah ،ﻣﺎﺣڪﺎﻣﺎح( ﻣﻌﻧﻲٰ ڪورٽ) Kertas ،ﻗﺮطﺎس( ﻣﻌﻧﻲٰ ڪﺎﻏذ،
ﺧدﻣت ،ﺟواب) Jenis ،ﺟﻧس( ﻣﻌﻧﻲٰ ﻗﺳم .ﻣوڪل ﺟﻲ درﺧواﺳت ﺗﻲ ھڪ ڪﺎﻟم ھوﻧدو آھﻲ:
ﺟﻧس ُﭼٽﻲ Jenis Cuti -ﻣﻌﻧﻲٰ ﻋﺮﺿدار ﮐﻲ ڪﮫڙي ﻗﺳم ﺟﻲ ﻣوڪل ﮐﭘﻲ:ﭘﮔﮫﺎر ﺳﺎن ،ﺑﻧﺎ ﭘﮔﮫﺎر
ﺳﺎن ،ﻣﻳڊﻳڪل .....وﻏﻳﺮه) Daftar .دﻓﺗﺮ( ﻣﻌﻧﻲٰ ﻧوٽ ﺑڪ .ان ﮐﺎن ﻋﻼوه رﺟﺳٽﺮ ،ﻋﺎدل ،زﻣﻳن،
زﻣﺎن ،ظﺎﻟم ،وﻗت ،وڪﻳل ،زﻣﺮد ،طﺑﻳﻌت ،ﻋﺰت ،وﻟﻳﻣﺎ ،ﺗﺎرﻳﺦ ،ﺗوارﻳﺦ ،ﺗﻣﺮ )ڪﺗل( ،ﺗﺎج ،ڪﺗﺎب
)ﻣذھﺑﻲ ڪﺗﺎب( ،ﺑوڪو )ﻋﺎم ڪﺗﺎب( ،ﻻﺋق ،ڪﺷﻣڪش ،ڪﻧﺟﻲ ،ﻗﺣط) ،ڏڪﺎر( ،ﺑﮫﺎدري ،ﻋﻣﺮ
اوﻟﻳﺎء ،ازل ،ﻋظﻣت ،ﻳﻘﻳن -اھﻲ ۽ ﭔﻳﺎ ڪﺋﻳن ھﺰارﻳن ﻣﻠﺋﻲ ﻟﻔظ ﺟﻳڪﻲ ِ )ﭴﻣﺎر( ،ﻟﻐﺎم ،ﻋذاب ،ﻋوام،
ﻋﺮﺑﻲء
َ ﻋﺮﺑﻲء ﺗﺎن ﮐﻧﻳل آھن .وﻳﻧدي ڏﻳﻧﮫن ﺟﺎ ﻧﺎﻻ :اﺣد ،اﺛﻧﻳن ،ارﺑﻌﻳن ،ﺧﻣﻳس ،ﺟﻣﻌﺗﻪ ،ﺳﺑت وﻏﻳﺮه
َ
ﺗﺎن ﮐﻧﻳل آھن.
ﻋﺮﺑﻲء ﺗﺎن ﮐﻧﻳل آھن .اھﺎ ﭔﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ
َ ﻣﺮدن ﺟﻲ ﻧﺎﻟن ﮐﺎن ﻋﻼوه ﻋورﺗن ﺟﺎ ﻧﺎﻻ ﭘڻ ﮔﮫﭨﻲ ﭜﺎﮜﻲ
ﻋﺮﺑﻲء ﺑدران ﭤورو ﭰﺮي وﻳﺎ آھن ،ﺟﻳﺋن اﺳﺎن ﺟﻲ آﻓﻳسَ آھﻲ ﺗﻪ ﭔﻳن ﻧﺎﻟن واﻧﮔﺮ ھﻲ ﻧﺎﻻ ﺑﻪ ﺻﺣﻳﺢ
ﮀوڪﺮيء ﺟو ﻧﺎﻟو Puan Siti Zaleha Bte Yakoopآھﻲ ،ﺟﻳڪو دراﺻل َ ﺟﻲ ھڪ ٽﺎﺋﭘﺳٽ
ﺿﺎﻟﺣﺎ ) (Zalehaﺑدران ﺻﺎﻟﺣﺎ ھوﻧدو .ﻧﺎﻟﻲ ﺟﻲ اﮘﻳﺎن ﻟﮐﻳل ﭘﺋﺎن ﻣﻌﻧﻲٰ ﻣﺳﺰ )ﺑﻳﮔم( آھﻲ ۽ ڪﻳﺗﺮﻳن
ﺳﺗﻲء
َ ﮀوڪﺮﻳن ﺟﻲ ﻧﺎﻟﻲ ۾ ﺳﻳﺗﻲ ﻋﺎم طﺮح اﭼﻲ ﭤو .ﭤﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو ھن ﻧﺎﻟﻲ ﺟو واﺳطو ھﻧدي ﻟﻔظ
ﺳﺳﻲء ﺟﮫڙا ﻧﺎﻻ آھن .ﻣﭤﻳن
َ ﺳﺎن ھﺟﻲ -ﻣﻌﻧﻲٰ ﭘﺎڪ ،وﻓﺎدار وﻏﻳﺮه .ﺟﻳﺋن ﭘﺎڻ وٽ ﻣﺎرﺋﻲ ،ﺳورٺ،
ڌيء .ھﺗﻲ ﺑﻧت ۽ ﺑن )ﭘٽ( ﻟﮐڻ ﻋﺎم آھﻲ .ﺑﻧت ﻳﺎ
َ ﻧﺎﻟﻲ ۾ ﻟﮐﻳل Bteﺑﻧت ﺟو ﺷﺎرٽ ﻓﺎرم آھﻲ.ﻣﻌﻧﻲٰ
ڌيء -دراﺻل اھو ﻳﺎڪوپ ﻳﻌﻘوب آھﻲ .ﭘﺮ ب ﺟﺎ اﮐﺮ ﺑﻪ ﻣﻠﺋﻲ ۾ ڪﭤﻲ َ ڪوپ ﻣﻌﻧﻲٰ ﻳﺎڪوپ ﺟﻲ
ڪﭤﻲ پ اﭼﺎرﺟن .ﺟﻳﺋن زﻳﻧب زﻧﻳپ ﺳڏﺟﻲ .ﭔﻳﺎ ڪﺟﮫﻪ ﻧﺎﻻ ھن رﻳت آھن:ﻓﺮﻳده ﺑﻧت ﺣﺎﺟﻲ ﻣﺣﻣد
ﺷﺎھﻪ ،ام ڪﻠﺛوم ،ﻗﻣﺮﻳﺎه ،ﺳﺎﻟﻣﻳﺎه ،ﻓﺎطﻣﻪ ،ﺣﻣﻳده ،ﺧﺎوﻳﻪ ،ﺻﺑﺎرﻳﺎه )ﺟﻳڪو ﭘڪ اﺻل ۾ ﺻﺎﺑﺮه
ھوﻧدو( .ﺳﺎدﻳﺎه ،ظﮫﺎراه )ﺟﻳڪو ﭤﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو ظﮫﺮا ھﺟﻲ( ،ﺣﺎﺟﺎﭨﻲ ﺑﺻﺮاه ،ﺣﺎﻧﻳﺎه ،روﺣﺎﺋداه،
ﺳﺎﺋﻣﺎن ،ﺻوﭘﻳﺎ )ﺟﻳڪو ﺻوﻓﻳﺎ ھوﻧدو( وﻏﻳﺮه وﻏﻳﺮه.
ﻻء ﺳﻧدن ھوﺑﮫو ﻟﻔظﻲ ﺗﺮﺟﻣو ڪﻳو وﻳو ڪن ڪن ڌارﻳن ﻟﻔظن ﮐﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﺎﺋپ ﺟو ﭼوﻏو ﭘﺎﺋڻ ِ
ھﻧديء ۾ آﻧدو وﻳو ھو .ﺟﮫڙوڪ :ﭘوﺳٽَ آھﻲ .ﺟﻳﺋن ڪﻧﮫن زﻣﺎﻧﻲ ۾ ھﻧدﺳﺗﺎن ۾ اﻧﮔﺮﻳﺰي ﻟﻔظن ﮐﻲ
ﻣﺋن )ﺧط ورھﺎﺋﻳﻧدڙ -ٽﭘﺎﻟﻲ( ﮐﻲ ﭘﺗﺮ ﺑﮐﻳڙو ۽ ﻟﻳٽﺮ ﺑﺎڪس ﮐﻲ ﭘﺗﺮ ﮔﮫﺳﻳڙو وﻏﻳﺮه ﭠﺎھﻳو وﻳو ھو.
اھڙيء طﺮح ڪﻳﺗﺮا ﻣﻠﺋﻲ ﻟﻔظ اﺋﻳن ﭘڻ ﭠﺎھﻳﺎ وﻳﺎ آھن .ﺟﻳﺋن رﻳﻔﺮﻳﺟﺮﻳٽﺮ ﺟو ﻣﻠﺋﻲ ﻟﻔظ Peti- Sejuk َ
دﻳگ ﺑﺧﺎر )ﭔﺎڦ ﺟﻲﻓﺎرﺳﻲء ۾ ﺑﺋﺎﻟﺮ ﮐﻲ ِ
َ )ﭘﻳﺗﻲ -ﺳﻳﺟوڪ( ﻣﻌﻧﻲٰ ﭤڌي ڪﺮڻ ﺟﻲ ﭘﻳﺗﻲ ﻳﺎ دﭔو .ﺟﻳﺋن
دﻳگ( ﺳڏﻳو ﭤو وﭸﻲ.
97 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﺑﮫﺮﺣﺎل ان ﻧﻣوﻧﻲ ﺟﻲ ﺗﺮﺟﻣﻲ ﻣﺎن ﭔﻳو ڪو ﻣﺗﺎﺛﺮ ھﺟﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ .ﭘﺮ اﺳﺎن ﺟو درﭔﻳﻠﻲ ﺟو ﭘﻳﺮ-
ڪﺋﭘٽن اﺣﻣد ﺣﺳﻳن ﻣﺧدوم ﺿﺮور آھﻲ .ڪﻳﺗﺮا دﻓﻌﺎ ﻣون ﮐﻲ ﭼﻳو ھوﻧداﺋﻳن”:ڪﻳڏي ﻧﻪ ﺳﭠﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ
ﺳﻧڌيء ۾ ﺑﻪ ڌارﻳﺎن ﻟﻔظ اﺋﻳن ﺗﺮﺟﻣو ڪﺮڻ ﮐﭘن“.
َ آھﻲ ،اھﺎ.
ڪڏھن ڪڏھن دل ۾ اﻳﻧدو آھﻲ ﺗﻪ ﭼواﻧس دروﻳش ﺗون ﮘﺎﻟﮫﻳون ڪﮫڙﻳون ﭘﻳو ڪﺮﻳن .ﺟﻳڪﺎ
ﺳﻧڌي زﺑﺎن رھﻲ آھﻲ ان ﺟﻲ ﺟﻳﺋﺮي رھڻ ﺟﻲ ﺣق ۾ ﺗﻪ ﭘﮫﺮﻳن دﻋﺎ ﮔﮫﺮ .ﺗون 1962ع ۾ ﭘﻳٽﺎرو
ڪﺋڊٽ ڪﺎﻟﻳﺞ ﻣﺎن اﻧٽﺮ ڪﺮي ﭔﺎھﺮ وﻳو آھﻳن ﺗﻪ وري ﺗوﮐﻲ ڪو ﺷﺎﻳد ﺳﻧڌ ۾ اﭼڻ ﺟو ﻣوﻗﻌو ﻣﻠﻳو
ﺳﻧڌيء ﺗﻲ ڪﮫڙا ارٽ ﭘﻳﺎ ھﻠن .ﭔﻳن ﺣڪوﻣﺗن ۾ ﺗﻪ ﭠﮫﻳو ﭘﺮ
َ ﭼﮜﻲء طﺮح ﺧﺑﺮ ﭘوﻧﺋﻲ ﺗﻪ
َ آھﻲ ﺟو
ﺳﻧڌيء ۾ ﻟﻔظ ﮘوﻟڻ ﺟﺎ
َ ﺳﻧڌيء ﺟو ﺳﺎھﻪ ﻧﭘوڙﻳو وﻳو ھو .ﺗون ڌارﻳن ﻟﻔظن ﺟﺎ
َ ﻋواﻣﻲ ﺣڪوﻣت ۾ ﺑﻪ
ﺳﻧڌيء ۾ ﮘﺎﻟﮫﺎﺋڻ ﺟﻲ ﺑﻪ ھﻣت اﻓﺰاﺋﻲ ڪﺎ ﻧﻪ ﭘﺋﻲ ڪﺋﻲ وﭸﻲ.
َ ﺳﻧڌيء ﺟﺎ ﻟﻔظ
َ ﺧواب ﭘﻳو ﻟﮫﻳن .ھﺗﻲ
98 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
”ڪﺮدار Verifiedﻧﺎھﻲ“
ﻻء ﻳورپ ﮐﺎن اﭼﻲ رھﻳو ھو .ﮐﻳن ڪو آﻓﻳﺳﺮن ﺟو ﺟﭤو اﺳﺎﻧﺟﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ واري اڪﻳڊﻣﻲ ﮔﮫﻣڻ ِ
ﺑﺎء روڊ
اڪﻳڊﻣﻲء ﺟﻲ ڪﺎر ۾ ِ
َ ﺑﺋﻧڪﺎڪ ﭘﮫﭼﻲ اﺗﺎن ﭔﻲ اڏام ۾ ڪواﻻﻟﻣﭘور ﭘﮫﭼﭨو ھو .ﺟﺗﺎن ﮐﻳن
ﻣﻼڪﺎ وﭠﻲ اﭼڻ ﺟو ڪم ﻣون ﮐﻲ ﺳوﻧﭘﻳو وﻳو ھو.
اڪﻳڊﻣﻲء ﺟﻲ اڪﺎﺋوﻧٽ آﻓﻳﺳﺮ ﺻﻼح ڏﻧﻲ ﺗﻪ اﺋﻳن ﮀو ﻧﻪ ڪﻳو وﭸﻲ ﺟو ﮐﻳن ﺑﺋﻧڪﺎڪ ﮐﺎن َ
ﺑﺎء روڊ ﻣﻼڪﺎ وﭠﻲ اﭼﺟﻲ .اﺟﺎﻳو ھو ﺑﺋﻧڪﺎڪ ﮐﺎن ڪواﻻﻟﻣﭘور ﺗﺎﺋﻳن وڌﻳڪ اڏام ﺟو ﭜﺎڙو ۽ وﻗت ِ
ﭘوء ﻣون ﮐﻲ ﻣﺧﺎطب ﭤﻲ ﭼﻳﺎﺋﻳن” :اﻟطﺎف ھﻳﻧﺋن ڪﺮ ﺟو ﺳڌو ﺑﺋﻧڪﺎڪ ھﻠﻳو وڃ .رات وﭸﺎﺋﻳﻧدا .۽ ِ
ﺟو ڏھﻳن ﺗﺎﺋﻳن ﭘﮫﭼﻲ وﻳﻧدﻳن .رات رھﻲ ﺻﺑﺢ ﺟو ﺟﻳﺋن ﺋﻲ ﻣﮫﻣﺎن اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻲ ﻟﮫن ﺗﻪ اﺗﺎن ﺳڌو
ﮐﻳن ھﺗﻲ وﭠﻲ اچ -اﺋﻳن ڪﺮڻ ﺳﺎن ﺗﻧﮫﻧﺟو ڪو ﺧﺎص وﻗت ﺿﺎﻳﻊ ﻧﻪ ﭤﻳﻧدو“.
ﻻء ﺳوﭼﻲ ﭼﻳوﻣﺎﻧس” :ﻧﻪ ﻳﺎر ﻣون ﮐﻲ ڏي ﻣﻌﺎﻓﻲ .ڪواﻻﻟﻣﭘور ﻳﺎ ﭔﺋﻲ ڪﻧﮫن ﻣون ﻟﻣﺣﻲ ﭔن ِ
ﺷﮫﺮ ۾ ﭼﺋﻳن ﺗﻪ ھﻠﻳو وﭸﺎن ،ﺑﺎﻗﻲ ﺑﺋﻧڪﺎڪ ﺟﮫڙي ﺷﮫﺮ ۾ وﭸﻲ اﺟﺎﻳو ﮔﻼ ﺟو ﮔﮫﺎﻧﮔﮫﺮو ﻣﻔت
ﻻء! -اھو ﺗﻪ ان ﻣﺛﺎل واﻧﮔﺮ ﭤﻳو ﺗﻪ ڪﺗو ﺑﻪﮘﭼﻲء ۾ ﮐﭨڻ ﻧﭤو ﭼﺎھﻳﺎن .ﺳو ﺑﻪ ﻓﻘط ھڪ رات ِ َ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ
ﮐﺎﺋﺟﻲ ڪک ﺑﻪ ﻧﻪ ﭜﺮﺟﻲ“.
رھﺟﺎنء ﺑﻪ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن -ھﺎﺋوس ۾ .ﺑﺎﻗﻲ ﮀﺎ“.
ِ ”ﻓڪﺮ ﮀو ﭤو ڪﺮﻳن .ڪو ڪﺟﮫﻪ ﻧﻪ ﺳوﭼﻳﻧدو.
اڪﻳڊﻣﻲء ۾ ڪﮫڙو ڪﺎﻓﺮ ﻣون ﺗﻲ
َ ”ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ھﺎﺋوس ۾ ﮀﺎ ،ﮐﭨﻲ ﻣﺳﺟد ۾ رھﻲ اﭼﺎن ،ﭘﺮ ھﺗﻲ
وﻳﺳﺎھﻪ ڪﻧدو؟“
”ﻧﻪ ﻧﻪ آﺋون ﭔﻳن ڪﺋﭘٽﻧن ۽ ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮن ﮐﻲ ﺑﻪ ﭔڌاﺋﻲ ﮀڏﻳﻧدس ﺗﻪ ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ اﻟطﺎف
ﺑﺋﻧڪﺎڪ ڪﻧﮫن ﺑﺮي ﻧﻳت ﺳﺎن ﻧﻪ ﭘﺮ اھم ﺳﺮڪﺎري ڪم ﺳﺎن وﻳو ھو “.اڪﺎﺋوﻧٽ آﻓﻳﺳﺮ ﻣون ﮐﻲ
ﺳﻣﺟﮫﺎﺋڻ ﺟﻲ ڪوﺷش ڪﺋﻲ.
ھونء ﻧﻪ
َ ”ﺗون ﭼوﻧدﻳن؟!“ ﻣون ﮐﻠﻧدي وراﭨﻳوﻣﺎﻧس” ،ﺗﻧﮫﻧﺟو ﺋﻲ ڪﺮدار Verifiedﻧﺎھﻲ.
ﺷڪﻲ ﭤﻳن ﺗﻪ اﺋﻳن ﭤﻳن! ۽ ھﻲ ﻣﻧﮫﻧﺟﺎ ﺳﺎﭤﻲ ﺟﮫﺎزي! اھڙا اﺳﺗﺎد آھن ﺟو ﺳﭴو ﻣﻧدر ﻣﺳﺟد ﻣﭤﻲ ﺗﻲ
رﮐﻳن ﺗﻪ ﺑﻪ ﻳﻘﻳن ﻧﻪ ڪن“.
99 ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ﻣﺎء“....
”ﻣون ﺳﻲ ڏﭠﺎ ُ
ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ڪﻠﻳگ -ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻲ ﭼﻳف اﺟﻧﻳﺋﺮ ﺑﺑﺮ ﮐﺎن ﭘﮀﻳم ﺗﻪ آﻳﺎ ﻣﺷﮫور ﻓﻠﻣﻲ ھﻳﺮو راج ﺑﺑﺮ ھن ﺟو
ﻣﺎﺋٽ آھﻲ؟
وراﭨﻳﺎﺋﻳن”:ﻧﻪ .ﻣﺎﺋٽ ﺗﻪ ﻧﺎھﻲ ﺑﺎﻗﻲ ذات ﭜﺎﺋﻲ ﺿﺮور آھﻲ .ﭔﻳﺎ ﺑﻪ اﺳﺎن ﮐﺎن اھو ﺋﻲ ﭘﮀﻧدا آھن.
ﺑﻠڪ اﺳﺎن ﺟﻲ ذات ”ﺑﺑﺮ“ ھﻧدﺳﺗﺎن ﻳﺎ ھﻧدﺳﺗﺎن ﮐﺎن ﭔﺎھﺮ ﻣﺷﮫور ﺋﻲ راج ﺑﺑﺮ ﺟﻲ ڪﺮي ﭤﻲ ،ﻧﻪ ﺗﻪ
ﮔﮫﭨﺎ ﺗﻪ اھو ﺳﻣﺟﮫﻧدا ھﺋﺎ ﺗﻪ اﺳﺎن ﺟو ﻧﺎﻟو ﺑﺎﺑﺮ آھﻲ .ڪڏھن ڪڏھن زال ﮐﻲ ﭼوﻧدو آھﻳﺎن ﺗﻪ اچ ﺗﻪ
ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﻲء ﺟو ﺧط ﻟﮐون ﺗﻪ ھن ﺟﻲ ﻓﻠﻣﻲ دﻧﻳﺎ ۾ اﭼڻ ﺳﭠﻲ اداڪﺎري ڪﺮڻ ڪﺮي اﺳﺎن َ راج ﺑﺑﺮ ﮐﻲ
ﺟﻲ ذات ﻣﺷﮫور ﭤﻲ آھﻲ“.
ﺑﻣﺑﺋﻲء ۾ ﺳﻧدس ﮔﮫﺮ ﭘﺎﻟﻲ ھل ﺗﻲ آھﻲ .ﭼﻳوﻣﺎﻧس ﺗﻪ اﺗﻲ ﺗﻪ ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ﻓﻠﻣﻲَ ﭘﺎڻ ﺳداﺋﻳن ﺗﻪ
اداڪﺎر رھن ﭤﺎ .ﭼوڻ ﻟﮘو” :ھﺎﺋو ،رﮘو اﺳﺎن ﺟﻲ ﺑﻠڊﻧگ ﺟﻲ ﺳورھن ﮐن ﻓﻠﻳٽن ﻣﺎن ﭘﻧﺟن ﮀﮫن ۾ ﻓﻠﻣﻲ
دﻧﻳﺎ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو:ﭼوﭘڙا ،رﺗﻲ اﮔﻧﻲ ھوﺗﺮي ،ﭘوﻧم ڌﻻن ،ﭘدﻣﻧﻲ ڪوﻟﮫﺎﭘوري وﻏﻳﺮه رھن .روز اﻳﻧدي
وﻳﻧدي ﻧظﺮ اﻳﻧدا آھن“.
ﭘﻧﮫونء
َ ﻣﺎء ﺟن َﭘﺳﻳو ﺳﭘﺮﻳن ﮐﻲ“ ﭔڌاﺋڻ ﺳﺎن ﮔڏ ،ﺳﺳﺋﻲ
ﻣون ﮐﻳس ﺳﻧڌي ﺷﻌﺮ” :ﻣون ﺳﻲ ڏﭠﺎ ُ
ﺟو ﻗﺻو ﭔڌاﻳو ﺗﻪ ڪﻳﺋن آﺧﺮ ۾ ﺳﺳﺋﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﺣﺑوب ﺟﻲ ﮘوﻻ ۾ اھﻲ ﺟﮫﺮ ﺟﮫﻧگ ۽ ﭘﻳﭼڙا وﭠﻲ
ﭘﻧﮫونء ﮐﻲ ﺳﻧدس ﭜﺎﺋﺮ ڪﻳﭻ ﻣڪﺮان وﭠﻲ وﻳﺎ ھوﻧدا .ﭘﺮ
َ وﭸﻲ ﭤﻲ .ﺟن ﺗﺎن ھن ﮐﻲ ﺷڪ آھﻲ ﺗﻪ
ھوء ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﺣﺑوب ﮐﻲ ﺗﻪ ﻧﻪ ڏﺳﻲ ﺳﮔﮫﻲ ،اﻟﺑت اﻧﮫن ﺟﺑل ٽڪﺮن ﮐﻲ ڏﺳﻲ ﺑﻪ ﺧوش َ اﻓﺳوس ﺟو
ھوء ﮔﮫٽ ۾ ﮔﮫٽ اﻧﮫن ﮐﻲ ڏﺳﻲ رھﻲ آھﻲ ،ﺟن ﺳﻧدس ﻣﺣﺑوب ﮐﻲ وﻳﻧدي ڏﭠو. ﭤﻲ ﭤﺋﻲ ﺗﻪ َ
ﺳو ﺑﺑﺮ ﮐﻲ ﭼﻳم ﺗﻪ اﺳﺎن ﺑﻪ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺗﻪ وﭸﻲ ﻧﭤﺎ ﺳﮔﮫون ﺟو ﭘﻧﮫﻧﺟﻳن اﮐﻳن ﺳﺎن ﭘوﻧم ڌﻻن،
ھوﺗﺮيء ﮐﻲ ڏﺳون ،ﭘﺮ ﮔﮫٽ ۾ ﮔﮫٽ ﺗوﮐﻲ ڏﺳﻲ اﻳﺗﺮو ﺗﻪ ﭼﺋﻲ َ ﭘدﻣﻧﻲ ڪوﻟﮫﺎﭘوري ﻳﺎ رﺗﻲ اﮔﻧﻲ
ﻣﺎء ﺟن ﭘﺳﻳو ﺳﭘﺮﻳن ﮐﻲ.
ﺳﮔﮫون ﭤﺎ ﺗﻪ ﻣون ﺳﻲ ڏﭠﺎ ُ
ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
102
اﻧﮔﺮﻳﺰيء ۾ ﻟﮐڻ وﻗت اھﺎ اﺳﺗﻌﻣﺎل ﭤﺋﻲ ﭤﻲ .اﺳﺎن ﻳﺎ ﭔﻳﺎ ھﺗﻲ رھﻧدڙَ ﮐﺎن ھﻠﻧدي اﭼﻲ ۽ اﭸﺎ ﺗﺎﺋﻳن
ڌارﻳﺎن اھﺎ ﺋﻲ ﻟﮐون ۽ اﺋﻳن ﺋﻲ اﭼﺎرﻳون -ﻳﻌﻧﻲ ﻣﻳم ﺗﻲ زﺑﺮ ڏﻳﺋﻲ ﻣﻼڪﺎ ﭼﺋون.
ﭔﻲ اﺳﭘﻳﻠﻧگ Melakaآھﻲ ،ﺟﻳڪﺎ ھﺗﻲ ﺟﺎ ﻣڪﺎﻧﻲ ﻣﺎﭨﮫو ﻣﻠﺋﻲ ﭜﺎﺷﺎ ۾ ﻟﮐن ﭤﺎ ۽ ﻣﻳم ﺗﻲ زﻳﺮ
ڪ ﭼون ﭤﺎ. ڏﻳڻ ﺑدران زﻳﺮ ڏﻳﺋﻲ ِﻣﻼڪﺎ اﭼﺎرﻳن ﭤﺎ .ﺑﻠڪ آﺧﺮ ۾ ڪﺎ ﭼوڻ ﺑدران ﻓﻘط َ
اھو ان ڪﺮي آھﻲ ﺟو اﺻل ۾ ﻣﻠﺋﻲ زﺑﺎن ﻋﺮﺑﻲ ﻧﻣوﻧﻲ ﺳﺎن ﻟﮐﻲ وﺋﻲ ﭤﻲ) .ﺟﻧﮫن ﮐﻲ ﺟوي
ﻟﮐﭨﻲء ﺟو ﻧﻣوﻧو اﺋﻳن ھو ،ﺟﻳﺋن ﺳﻧڌي ،اڙدو ،ﭘﺎرﺳﻲ وﻏﻳﺮه ﺟو آھﻲ .ان ﺣﺳﺎب َ ﺳڏﺟﻲ ﭤو( ۽ اھو
ﺳﺎن ﻣﻼڪﺎ ”ﻣﻼڪ“ ﻟﮐﻳو وﻳﻧدو ھو ۽ اڄ ﺑﻪ ڪﻳﺗﺮﻳن ﭘﺮاﭨﻳن ﻣﺳﺟدن ۽ ﮔﮫﺮن ﺟﻲ ﭔﺎھﺮان ﻣﻼڪﺎ
ﭘوء
ﻟﮐﻳو وﻳﻧدو ھو اڄ ﺑﻪ ڪﻳﺗﺮﻳن ﺋﻲ ﭘﺮاﭨﻳن ﻣﺳﺟدن ۽ ﮔﮫﺮن ﺟﻲ ﭔﺎھﺮان ﻣﻼڪﺎ اﺋﻳن ﻟﮐﻳل آھﻲِ .
ﺟويء ﻣﺎن ﭰﻳﺮاﺋﻲ روﻣﻲ )اﻧﮔﺮﻳﺰي ﻧﻣوﻧﻲ( ۾ ڪﺋﻲ وﻳﺋﻲ ﺗﻪ ﻣﻼڪ ﮐﻲ Melaka َ ﺟڏھن ﻣﻠﺋﻲ ﻟﮐﭨﻲ
ﻟﮐﻳو وﻳو .ﻳﻌﻧﻲ اھﺎ آﺧﺮي واري اي اﻳف ﻧﻪ ﭘﺮ زﻳﺮ آھﻲ .۽ ﺟﻲ آﺧﺮ ۾ Aﻧﭤﻲ ڏﺟﻲ ﺗﻪ Melkﻣﻳﻠڪ
ﭤﻲ ﭘوﻧدو.
ﭔوﻟﻲء ۾ ﺑﻪ اﭸﺎ ھﻠﻧدا اﭼن ،ﺟﻳڪﺎ ﭘڻ ﭘﮫﺮﻳن ﻋﺮﺑﻲ رﺳم َ ھﻲ اھﻲ ﻣﺳﺋﻼ آھن ﺟﻳڪﻲ ﺗﺮڪﻲ
اڙدوء ﮐﻲ ﺟﻳڪڏھن
َ اﻟﺧط ۾ ﻟﮐﻲ وﻳﻧدي ھﺋﻲ ،ﭘﺮ ھﺎڻ روﻣن اﻧﮔﺮﻳﺰي ۾ ﻟﮐﻲ وﭸﻲ ﭤﻲ .ﺳﺎﮘﻲ طﺮح
اﻧﮔﺮﻳﺰيء ۾ ﻟﮐﺑو ﺗﻪ
َ ﺳﻧڌيء ﮐﻲ ﺟﻲ ﻋﺮﺑﻲ ﻧﻣوﻧﻲ ﻟﮐڻ ﺑدران
َ روﻣن ۾ ڪﺟﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻳد ﭤﻲ وﭸﻲ .ﭘﺮ
ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ﻟﻔظ ﺻﺣﻳﺢ طﺮح اﭼﺎري ﻧﻪ ﺳﮔﮫﺑﺎ .ﻣﺛﺎل طور :ﺳﻧڌي ﻟﻔظ اک ﮐﻲ ﺟﻲ روﻣن ۾ ﻟﮐﺑو ﺗﻪ
ﭤﻳﻧدو Askhiﻳﻌﻧﻲ ﭔﻳو ﻧﻣﺑﺮ Aزﺑﺮ آھﻲ ۽ آﺧﺮي Iزﻳﺮ طور آھﻲ ،ﭘﺮ ﻏﻳﺮ ﺳﻧڌي ان ﮐﻲ ﺻﺣﻳﺢ
طﺮح ﺳﻣﺟﮫﻲ ﻧﻪ ﺳﮔﮫﻧدو ۽ ﭘڪ آﮐﻲ ﭘڙھﻧدو.
ﺳﺎﮘﻳو ﺣﺎل ﻣﻠﺋﻲ ﺟﻲ ﭔﻳن ﻟﻔظن ﺳﺎن ﺑﻪ آھﻲ .ﻣﺛﺎل طور :ڪﺎرڻ ) (Reasonﻟﻔظ ﺟو ﻣﻠﺋﻲ ﻟﻔظ
ﭘوء ھڪ ﻣﻠﺋﻲ دوﺳت ُدرﺳﺗﻲ ڪﻧدي آھﻲ Sebabﺟﻧﮫن ﮐﻲ آﺋون ﺳﻳﺑﺎب ﺋﻲ اﭼﺎرﻳﻧدو رھﻳس .ﭘﺮ ِ
ﭔڌاﻳو ﺗﻪ اھو ﻟﻔظ ﺳﻳﺑﺎب ﻧﻪ ﭘﺮ ”ﺳﺑب“ اﭼﺎرڻ ﮐﭘﻲ .ﭼﻳوﻣﺎﻧس ﺗﻪ دروﻳش اھﺎ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﺗﻪ ﭘﮫﺮﻳن ڪﺮﻳن
ھﺎ .اھو ﻟﻔظ ﺗﻪ اﺳﺎن وٽ ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻳو آھﻲ.
ھونء ﻣﻠﺋﻲ ﭜﺎﺷﺎ ﮐﻲ ﺟوي )ﻋﺮﺑﻲ ﻧﻣوﻧﻲ( ﻣﺎن ڪڍي روﻣﻲ )اﻧﮔﺮﻳﺰي اي .ﺑﻲ .ﺳﻲ( واري َ
ﻧﻣوﻧﻲ ۾ آﭨڻ ڪﺮي ﮐﻳن ﻓﺎﺋدا ﺑﻪ ﮔﮫﭨﺎ ﭤﻳﺎ آھن -ﺧﺎص ڪﺮي اﭴڪﻠﮫﻪ ﺟﻲ ٽﻳڪﻧﺎﻻﺟﻲ واري دﻧﻳﺎ ۾.
ﺧوﺷﻲء ۾ ﻟﮐﻳو
َ ﺑﮫﺮﺣﺎل ان ﻣوﺿوع ﺗﻲ ڪﻧﮫن ﭔﺋﻲ ھﻧڌ ﻟﮐﺑو .ﻓﻲ اﻟﺣﺎل ھﺗﻲ ﻓﻘط ڪﺗﺎﺑن ﭘﮫﭼڻ ﺟﻲ
ﺳﻧڌيء ڪﺗﺎﺑن واري ﭘﺎرﺳل ﺳﺎن ﮔڏ ﻣوڪﻠﻳل ﺧط ۾ ﭘڻ ﺗﺎڪﻳد ڪﺋﻲ آھﻲ ﺗﻪ َ اﭤم .ﺟن ﺑﺎﺑت زﻳب
ﺳﻼﻣﺗﻲء ﺳﺎن
َ ﺟﻳﺋن ﺋﻲ ڪﺗﺎب ﻣﻠن ﺗﻪ ﭘﮫﭻ ﺟو اطﻼع ڪﺮﻳﺎن ،ﺳوﺳﺎﺋﻳن ڪﺗﺎب ھﭤﻳڪﺎ ﻣﻠﻳﺎ .ﻧﻪ ﻓﻘط
ﻣﻠﻳﺎ ﭘﺮ ﭜﻼري دﻳس ﮐﺎن ﭤﻳﻧدا آﻳﺎ .ان ڪﺮي ڪﺗﺎﺑن ﺟﻲ ﭘﺎرﺳل ﮐﻲ ﭘﮫﺮﻳن اﮐﻳن ﺗﻪ رﮐﻲ ﭼﻣڻ ﮐﺎن
ﻻء ڪڍﻳﺎ اﭤم.
ﭘوء ﻣﻧﺟﮫﺎﺋﻧس اﻣﺮ ﺟﻠﻳل ،ﻧﺟم ﻋﺑﺎﺳﻲ ۽ ﻟﻳﻠﻲٰ ﺧﺎﻟد ﺟﺎ ڪﺗﺎب ﭘڙھڻ ِ ِ
ﻻء ﺳﻧﮔﺎﭘور ﻣوڪﻠﻳو اﺳﺎن ﮐﻲ ڪڏھن ڪڏھن -ﺑﻠڪ اڪﺛﺮ ڪو ﻧﻪ ڪو ﺳﻳﻣﻳﻧﺎر اٽﻳﻧڊ ڪﺮڻ ِ
ﭘوء ڪڏھن ڪو ﻟﻳڪﭼﺮ ﺑور ھوﻧدو آھﻲ ﺗﻪ اﭔﺎﺳﻳون وﻳﻧدو آھﻲ )ڪﻲ ﺗﻪ ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﺑﻪ ﭤﻳن ﭤﺎ(ِ .
ﻻء ﻣﺿﻣون وﻳﮫﻲ ﻟﮐﺟﻲ ،ﺟﻳﺋن ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﭜﺮ ۾ وﻳﮫﻧدڙ ڏﻳڻ ﺑدران دل ﭼوﻧدي آھﻲ ﺗﻪ ﺟﻳڪﺮ اﺧﺑﺎر ِ
اﻧﮔﺮﻳﺰيء واﻧﮔﺮ ﮐﺎﭔﻲ ﭘﺎﺳﻲ ﮐﺎن
َ ھڪ ﻣﻠﺋﻲ دوﺳت ڪﺋﭘٽن ﺣﻠﻳم وﻳﮫﻲ ﺧط ﻟﮐﻧدو آھﻲ .ﻣﻠﺋﻲ زﺑﺎن
ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
104
ﻟﮐڻ ڪﺮي ۽ ﺳﺎﮘﻲ اﻟﻔﺎﺑﻳٽ ھﺟڻ ڪﺮي ﻟﻳڪﭼﺮار ﺗوڙي اوﺳﻲ ﭘﺎﺳﻲ وارا اھو ﺳوﭼﻳﻧدا آھن ﺗﻪ ھو
ﺳﻧڌيء ۾ ﻟﮐﻳو ﭘﺮ ﺷڪ ۾
َ دﻟﭼﺳپ ﻟﻳڪﭼﺮ ﺟون اھم Pointsﻟﮐﻲ رھﻳو آھﻲ .ﻣون ھڪ ﭔﻪ دﻓﻌو
وﺟﮫﻲ ﮀڏﻳو ،ﻓﻘط اھڙن ﻣوﻗﻌن ﺗﻲ دل ﭼﺎھﻳﻧدي آھﻲ ﺗﻪ ﺳﻧڌي ﻟﮐﭨﻲ روﻣن ﻧﻣوﻧﻲ ﺟﻲ ھﺟﻲ ﺗﻪ ﺑور ۽
ﺑﻳڪﺎر ﺗﻘﺮﻳﺮن ﺟو وﻗت ڪﻧﮫن ﺳﭠﻲ ڪم ۾ ﻟﮘﺎﺋﻲ ﺳﮔﮫﺟﻲ ھﺎ ۽ وﻗت ﺑﻪ ﺳﭠو ﮔذري وﭸﻲ ھﺎ.
ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
105
”اھڙي ﺑﻪ ﮀﺎ ﺟﻠدي“
اﭘﻼء ڪﻳو.
ِ ﻧوڪﺮيء ﺟو اﺷﺗﮫﺎر ﺟڏھن اﺧﺑﺎر ۾ آﻳو ﺗﻪ ﭔﻳن ھﻣﺮاھن ﺳﺎن ﮔڏ ﻣون ﺑﻪَ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾
ﻧوڪﺮيء ﺟﻲ ﻧوﻋﻳت ۽ ﭔﻳون ﺳﮫوﻟﻳﺗون ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ دل وٽﺎن ھﻳون.َ ﭘﮔﮫﺎرﺗﻪ ﮐﭨﻲ ڪو ﺧﺎص ﻧﻪ ھو ﭘﺮ
اﺷﺗﮫﺎر ۾ ھو ﺗﻪ ﺟﮫﺎزن ﺟﻲ ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮن ۽ ڪﺋﭘٽﻧن ﺟﻲ ﺳﺧت ﺿﺮورت آھﻲ -ﺧﺎص ڪﺮي اﻧﮫن
ﺟﻲ ﺟن ﮐﻲ ﭘڙھﺎﺋڻ ﺟو ﺗﺟﺮﺑو ھﺟﻲ.
اﭘﻼء ڪﺮڻ ﺑﻌد ھﻔﺗﻲ ﭔن ۾ اﻧٽﺮوﻳو ﺟو ﺧط ﻳﺎ ﺗﺎر اﭼﻲ وﻳﻧدي .اﻧٽﺮوﻳو ﺑﻌد ِ ﻣون ﺣﺳﺎب ﻟﮘﺎﻳو ﺗﻪ
اھڙي ھﻔﺗﻲ ﭔن اﻧدر ﭼوﻧڊ ﺟﻲ ﻧﺗﻳﺟﻲ ﺟو ﭔڌاﺋﻳﻧدا ۽ ھﻔﺗﻲ ﭔن ﺑﻌد ﮔﮫﺮاﺋﻲ ﺑﻪ وﭠﻧدا -ﻳﻌﻧﻲ ڏﻳڍ ﻳﺎ ﭔن
ﻣﮫﻳﻧن اﻧدر ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ھﺟﺑو -ﻳﺎ ﭤﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو ان ﮐﺎن ﺑﻪ اڳ .ﮀﺎڪﺎڻ ﺗﻪ اﺷﺗﮫﺎر ۾ ﺻﺎف ﺻﺎف ھو ﺗﻪ
ھﻧن ﮐﻲ اﺳﺎن ﺟو ﺗڪڙو ﮐپ آھﻲ ،ﺳو ان ﺣﺳﺎب ﺳﺎن ﻧﻪ ﻓﻘط ﭘﺎڻ ﮐﻲ ذھﻧﻲ طﺮح ﺗﻳﺎر ڪﻳم .ﭘﺮ
ڪم ڪﺎرﻳون ۽ ﺳﺎﻣﺎن ﺳڙو ﺑﻪ ﮔﮫﭨﻲ ﺣد ﺗﺎﺋﻳن ﭠﺎھﻲ ﮀڏﻳم -ﺟو ھﻲ ﺟﮫﺎزي ﻧوڪﺮﻳون اھڙي ﻧوﻋﻳت
ﺟون ھوﻧدﻳون آھن ،ﺟن ۾ ھﺮ وﻗت ﭜﭳ ﭜﭴﺎن ۽ ﺟﻠدي ھوﻧدي آھﻲ .ڪﻳﺗﺮا اھڙا ﺟﮫﺎزي ھوﻧدا ﺟن ﮐﻲ
ﻻء ﭼﻳو وﻳو ھوﻧدو .ڪﻳﺗﺮا اھڙا ھوﻧدا ﺟن ﺟو ڪو ﺷﺎديء ﺟﻲ ﭔﺋﻲ ڏﻳﻧﮫن ﺋﻲ ﺟﮫﺎز ﮐﻲ وﭠﻲ وﭸڻ ِ َ
ﻧوڪﺮيء ﺟﻲ ڏﮐﻳن ﻗﺎﻋدن ﻗﺎﻧوﻧن ڪﺮي ڌارﻳون ﻣﻠڪ ﮀڏي َ وﻳﺟﮫو ﻋﺰﻳﺰ ﻓوت ﭤﻲ وﻳو ھوﻧدو ،ﭘﺮ
ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ وطن اﭼﻲ ﻧﻪ ﺳﮔﮫﻳﺎ ھوﻧدا .ﻳﺎ ﻣوڪل ﻣﻠﻲ ھوﻧدن ﺗﻪ ﻣﻠڪ ﭘﮫﭼڻ ﺗﻲ وري ﮐﻳن ﮔﮫﺮاﻳو وﻳو
ﻧوڪﺮيء ۾ ﮔﮫڙڻ ﻣﮫل -ﺑﻠڪ ﺗﻌﻠﻳم دوران ﺋﻲ آﮔﺎھﻪ ۽ ﺗﻳﺎر ڪﻳوَ ﻻء ﺟﮫﺎزي ھوﻧدو .اھڙﻳن ﮘﺎﻟﮫﻳن ِ
وﻳﻧدو آھﻲ.
ﺳو اﺳﺎن ﺗﻪ ان ﺷڪ ۾ ﺑﻪ ھﺋﺎﺳﻳن ﺗﻪ ﻣﺗﺎن اﻧٽﺮوﻳو ﺋﻲ ﻧﻪ وﭠن .۽ اﺳﺎن ﺟﻲ ڪﺎﮘﺮ ﭘٽن ﻣﺎن ﺋﻲ
ﻻء ﺳڌو ﮔﮫﺮاﺋڻ ﺟﻲ ﺗﺎر ﻧﻪ ڪن .وﻳﺗﺮ اﺣﻣد ﺣﺳﻳن ﻣﺧدوم ﺳﺎن ﺗﻪ اﺋﻳن ﺋﻲ ﻧوڪﺮيء ِ
َ اﻧدازو ﻟﮘﺎﺋﻲ
ﻧوڪﺮيء ﺗﻲ ﭼڙھﻳو ھو .اﺣﻣد ﭔڌاﻳو” :ﻣون ﺗﻪ ھن َ ﭤﻲ ﭼڪو ھو -ﺟﻳڪو اﺳﺎن ﮐﺎن اڳ ان
ﻻء درﺧواﺳت ﺑﻪ ڪﺎ ﻧﻪ ڏﻧﻲ ھﺋﻲ .ﺗن ڏﻳﻧﮫن ۾ آﺋون ﺳﻧﮔﺎﭘور ۾ ﻣوڪل ﺗﻲ ھوس ۽ اھو ﻧوڪﺮيء ِ
َ
ﭘﮫﻪ ﭘﺋﻲ ڪﻳم ﺗﻪ ھﺎڻ ﺳﻣﻧڊ ﺗﻲ رﻟڻ ﭘﻧڻ ﮀڏي ڪﻧﮫن ھڪ ﻣﻠڪ ۾ رھﻲ ﻧوڪﺮي ڪﺟﻲ .ان ﺳﻠﺳﻠﻲ
۾ ڪواﻻﻟﻣﭘور آﻳس) Misc -ﻣﻼﺋﻳﺷﻳن اﻧٽﺮﻧﻳﺷﻧل ﺷﭘﻧگ ڪﺎرﭘورﻳﺷن( ﺟﻲ آﻓﻳس -ﺗﻪ ﻣون ﮐﻲ ڪو
) Shire Jobڪﻧﺎري ﺟﻲ ﻧوڪﺮي( ڏﻳو.
”ھﻧن ﭼﻳو” :ﺷور ﺟﺎب ﺗﻪ ﭠﮫﻳو ﭘﺮ ﺟﮫﺎزن ﺗﻲ ﺑﻪ ﻓﻲ اﻟﺣﺎل ﻧوڪﺮي ڪﺎﻧﻪ آھﻲ .ھڪ اﺳﺎن ﺟو
ﺟﮫﺎز ڏﮐڻ آﻣﺮﻳڪﺎ ﺟﻲ ﺑﻧدرﮔﺎھﻪ ﺳﻳﻧٽ ﭘﺋﺎﻟو ۾ ﺑﻳﭠو آھﻲ .ﺟﻧﮫن ﺟﻲ ڪﺋﭘٽن ﺟو ڪﺎﻟﮫﻪ ﺣﺎدﺛو ﭤﻲ ﭘﻳو
ﻻء ﺟﻲ ﺗون ﭼﺎھﻳن ﺗﻪ ﻻء ڪﺋﭘٽن ﺟﻲ ﺿﺮورت آھﻲ .ان ﺗﻲ ﭼڙھڻ ِ آھﻲ .اﺳﺎن ﮐﻲ ان ﺟﮫﺎز ھﻼﺋڻ ِ
ڪﺮاﭼﻲء وﻳﻧدو ﻧﻪ ھﻳڏاﻧﮫن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ
َ ھﻧﻳﺋﺮ ﺋﻲ ﺗوﮐﻲ Flyڪﺮاﻳون .ﭘﺮ اھﺎ ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ ﺗﻪ ﺟﮫﺎز ﻧﻪ ﺗﻪ
اﻳﻧدو .ﺳﻳﻧٽ ﭘﺋﺎﻟو ﮐﺎن ڪوﻳت اچ وڃ ڪﺮﭨﻲ ﭘوﻧدي .ﻣﮫﻳﻧﻲ ﺟو ﭘﮔﮫﺎر ٽﻲ ھﺰار ڊاﻟﺮ ڏﻳﻧداﺳون .ان
ﮐﺎن ﻋﻼوه ﭔﻳون ﺳڀ ﺳﮫوﻟﻳﺗون:ﮐﺎڌو ﭘﻳﺗو ،دوا درﻣل وﻏﻳﺮه وﻏﻳﺮه“.
ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
106
ﻧوڪﺮيء ﺟو آﻓﻳﺷل ﺧط ﭤﺎ ﻣوڪﻠﻳون“ ﭘﺮﻧﺳﭘﺎل ﭼﻳو ،ان ﺗﻲ آﺻف َ ”اﺳﺎن اﺗﻲ ﭘﮫﭼﻲ ﺗوھﺎن ﮐﻲ
ﭘوء اﺳﺎن ﺗﻳﺎري ﻣڪﻣل ڪﺮي وﻳﭠﺎﺳﻳن ﭼﺋﻲ ڏﻧن ﺗﻪ اﺋﻳن ﻧﻪ ﭤﺋﻲ ﺟو اﺳﺎن ﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﺎل ﻟﮘﻲ وﭸﻲ .۽ ِ
۽ ﭘڪ ُھﺋﺳﻳن ﺗﻪ ﭼﺋن ﭘﻧﺟن ڏﻳﻧﮫن اﻧدر ﺧط اﭼﻲ وﻳﻧدو .ﺟڏھن ﭘورو ھﻔﺗو ﮔذري وﻳو ،ﭘﺮ ﻧﻪ ڪﻧﮫن
زﻳديء
َ ٽﭘﺎﻟﻲء ﺧط آﻧدو ﻧﻪ وري ڪﺎﻧﮔل ﮐﻳﺎﻧﺗو ،ﺗﻪ ﭘﻧﮫﻧﺟﺎ اڻ ﭼٽﺎ ﺧوف ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ دوﺳت ﺳﻌﻳد اﺧﺗﺮ َ
ﮐﻲ ﻓون ﺗﻲ ﭔڌاﻳم .ھو ﭼﮜو وﻗت ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ رھﻲ ﭼڪو آھﻲ .ﭔڌاﻳوﻣﺎﻧس ﺗﻪ ﺑﺮادر ھﺗﻲ آﺋون روز
اﻟوداﻋﻲ دﻋوﺗون ﭘﻳو ﮐﺎن ﭘﺮ ﺗﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﮐﺎن ﭼوﻧڊ ﺟو ﻟﮐت ۾ ﻧﻳﺎﭘو اﭸﺎ ﻧﻪ ﻣﻠﻳو آھﻲ .اﺋﻳن ﺗﻪ
ﻧﺎھﻲ ﺗﻪ ھﻧن ارادو ﺑدﻻﺋﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﺧﺗم ڪﺮي ﮀڏي آھﻲ.
زﻳديء دﻻﺳو ڏﻳﻧدي ﭼﻳو :اﺋﻳن ﭤﻲ ﻧﭤو ﺳﮔﮫﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ﺗﻣﺎم ﭜﻼ آھن .ﺟﻳڪﻲ زﺑﺎن ﺳﺎن َ
ﭼﻳﺎﺋون ،اھو ﺳﻧدن ﻋﻣل ﺳﻣﺟﮫڻ ﮐﭘﻲ .ﭘﺮ ﻣﻧﺟﮫن رﮘو اھﺎ ڪﻣﺰوري آھﻲ ﺗﻪ ﭤورو Slow-
Motion۾ آھن .ھﺮ ﮘﺎﻟﮫﻪ ڌﻳﺮج ﺳﺎن ڪن ﭤﺎ .ﺧط ﻟﮐﻧدي ﻟﮐﻧدي ﺑﻪ وﻗت ﻟﮘﻧدن .ﺑس ﺳﻣﺟﮫﻪ
ﺗﻪ ”ﺗڪڙ ڪم ﺷﻳطﺎن ﺟو“ -واري ﭘﮫﺎڪﻲ ﺗﻲ ﭔﻳو ڪو ﻋﻣل ڪﺮي ﻳﺎ ﻧﻪ .ﭘﺮ ھﻲ ڪن ﭤﺎ“.
ﭘوء آھﺳﺗﻲ
ﻧوڪﺮيء ﺟو ﺧط ﻣﻠﻳوِ .
َ واﻗﻌﻲ ﭤﻳو ﺑﻪ اﺋﻳن ،ڪﺟﮫﻪ ﭔﻳﺎ ڏﻳﻧﮫن اﻧﺗظﺎر ڪﺮڻ ﺑﻌد
ﻻء ٽڪﻳٽون آﻳون.ﭘوء ﻣون وٽ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﭘﮫﭼڻ ِ آھﺳﺗﻲ ڌﻳﺮج ﺳﺎن ﭘﮫﺮﻳن آﺻف وٽِ ،
ڪواﻻﻟﻣﭘور اﻳﺋﺮﭘورٽ ﺗﻲ ﺟﮫﺎز دﻳﺮ ﺳﺎن ﭘﮫﺗو ،ﺧﺑﺮ ﻧﺎھﻲ ﺗﻪ ڪو وﭠڻ ﺑﻪ آﻳو ھو ﻳﺎ ﻧﻪ ،اﺳﺎن
ﻻء رﻳﺰرو ﭤﻳل ھﺋﻲ .ﭔﺋﻲ ڏﻳﻧﮫن ﺻﺑﺢ ﺟو اﭤڻ ﺳﺎن ﭘﺎﭨﮫﻲ ﺋﻲ ھوٽل ۾ ھﻠﻳﺎ آﻳﺎﺳﻳن ،ﺟﻳڪﺎ اﺳﺎن ِ
رﺳﻳﭘﺷن ﺗﻲ ﻓون ڪﺮي ﻣﻌﻠوم ڪﻳوﺳﻳن ﺗﻪ ڪو اﺳﺎن ﺟو ڌﭨﻲ ﺳﺎﺋﻳن ﭘﮫﺗو .ﭘﺮ ﺟواب ھﺮ
دﻓﻌﻲ ”ﻧﻪ“ ۾ .آﺻف ﮐﻲ ﭼﻳم ﺗﻪ ھﺎڻ ﭼﭘڙي ڪﺮي ﺳﻣﮫﻲ رھﻪ .ﺿﺮور ڪو ﺗﻪ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ھﺗﺎن وﭠڻ
اﻳﻧدو ،ﺟﻳڪو ھوٽل ﺟو ﺑل ﺑﻪ ﭜﺮي ﻣﻼڪﺎ وﭠﻲ ھﻠﻧدو -ﭘﺎڻ ﮐﻲ ڪﮫڙي ﺧﺑﺮ ﺗﻪ ﻣﻼڪﺎ ﭘﮫﭼﻲ ﺑﻪ،
ﭘوء ڪﮫڙو ُرخ ڪﺮﭨو آھﻲ. ِ
آﺧﺮ ﭤﻳو ﺑﻪ اﺋﻳن .ﭔﺋﻲ ڏﻳﻧﮫن ھڪ ﺑﺟﻲ ڌاري اﺳﺎن ﮐﻲ وﭠڻ وارو ڪﻼرڪ ۽ ڊراﺋﻳور ھوٽل ۾
ﻻء ﻧڪﺗﺎ ھﺋﺎ.ﭘﮫﺗﺎ ،ﺟﻳڪﻲ ھڪ ڏﻳﻧﮫن اڳ اﺳﺎن ِ
ﻻء ﮔﮫﺮ ﺟون ﭼﺎﭔﻳون ڏﻧﻳون وﻳون .ﭔﺋﻲ ڏﻳﻧﮫن آﻓﻳس ۾ ﮔﮫﺮ ﺟو ﭘﮀﻳو وﻳو ﻣﻼڪﺎ ﭘﮫﭼﻲ رھﺎﺋش ِ
ﺗﻪ ان ۾ ﻓﺮﻧﻳﭼﺮ ،ﭘﺎﭨﻲ ،ﺑﺟﻠﻲ ﺳڀ ﺻﺣﻳﺢ آھﻲ .ڪﺟﮫﻪ ﺑﻠب ﻓﻳوز ﭤﻳل ھﺋﺎ ،ﺳﻲ ﭼﻳﺎﺋون ﺗﻪ ﭔﻳﺎ ﻟﮘﺎﺋﻲ
ﻻء آﻓﻳس اﭸﺎ ﺗﻳﺎر ﻧﻪ ھﺋﻲ ﺳو ڪڏھن ﻣﺧدوم ﺟﻲ آﻓﻳس ۾ ﺗﻪ ڪڏھن ﭼﻳف اﻧﺟﻧﻳﺋﺮ ﺑﺑﺮ ﺟﻲ وﻳﺎ .اﺳﺎن ِ
آﻓﻳس ۾ ڪوﭼن ﺗﻲ ﺑﺎﻟم ﭤﻲ وﻳﮫﻧدا ھﺋﺎﺳﻳن .ﻣﺧدوم ﭼوڻ ﻟﮘو ﺟﻳﺳﻳن روز ﻧﻪ ﭼوﻧداﺋو ﺗﻳﺳﻳن آﻓﻳس ۾ ﻧﻪ
ﻟﮘﻧداﻧو.
َ ﻓﺮﻧﻳﭼﺮ اﻳﻧدو ﻧﻪ اﻳﺋﺮڪﻧڊﻳﺷﻧﺮ
دﻓﻌواﻳﻣﺮﺟﻧﺳﻲء ۾ اﻳﺮاﻧﻳن ﺟو ﺟﮫﺎز
َ آﺻف ﭼﻳو” :ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ھﺮ ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﺳﺗﻲ ﭤﻲ ﭤﺋﻲ .ھڪ
اڪﻼء ﭤﺋﻲ ﺗﻪ ﺟﮫﺎز ﮐﻲ ﭔﻲ ُ ڪﻳپ ٽﺎﺋون )ڏﮐڻ آﻓﺮﻳڪﺎ( ۾ وﭠﻲ وﻳس ،آﺋون ﭜﺎﻧﻳﺎن ﺗﻪ ﺟﻠدي ڪم ﺟو
ﻣﻧﺰل ڏي وﭠﻲ وﭸﺎن ،ﭘﺮ ڪﻳپ ٽﺎﺋون ﺟﻲ آﻓﻳس وارن ﮐﻲ ﭘﺮواھﻪ ﺋﻲ ﻧﻪ .اﻳﺟﻧٽ ھﺮ وﻗت ﭼوﻧدو
ھو”:ﭼﻳف! ھﻲ ﺳﺎﺋوٿ آﻓﺮﻳڪﺎ آھﻲ ،ھﺗﻲ ھﺮ ڪو آرام ﺳﺎن ﭤﺋﻲ ﭤو“.
ڪﺋﭘٽن ﻣﺧدوم ۽ ھﺮداس ﮐﻠﻲ ﭼﻳو”:ﺳﺎﺋوٿ آﻓﺮﻳڪﺎ ۾ ڪم آرام ﺳﺎن ﭤﻳﻧدو ھﺟﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ ،ﭘﺮ ھﺗﻲ
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ھﺮ ڪم آرام ﺳﺎن ﺿﺮور ﭤﺋﻲ ﭤو“.
ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
108
ﺗﻧﮫن ﺗﻲ ﻣون ﭼﻳو ﻣﺎن ﺗﻪ رﻧﮔﺎﻣٽﻲ ﺟﮫﺎز ﺗﻲ ﻣون ﺳﺎن ﮔڏ ڪﺋﭘٽن ﺣق ﻧواز ھوﻧدو ھو ،ان ھڪ
ڏاڍو دﻟﭼﺳپ ﻟطﻳﻔو ﭔڌاﻳو ھو ﺗﻪ” :اھڙي ﺑﻪ ﮀﺎ ﺟﻠدي آھﻲ“.
آھﺳﺗﻲء ﺳﺎن
َ ھن ﭔڌاﻳو ﺗﻪ ڪﻧﮫن ﺷﮫﺮ ۾ ڪﺟﮫﻪ ﻣﺎﭨﮫو ﺗﻣﺎم ﺳﺳت ھﺋﺎ .ھﺮ ڪم آرام ۽ آھﺳﺗﻲ
ڪﻧدا ھﺋﺎ .ھﻧن ھڪ ﺳﺳت ﻣﺎﭨﮫن ﺟو ڪﻠب ﮐوﻟﻳو ،ﺟﻧﮫن ﺟوﭘﮫﺮﻳون ﺋﻲ ﺷﺮط اھو ھو ﺗﻪ ﺟﻳڪو
ﺟﻠدي ۾ ڪم ڪﻧدو ،ان ﮐﻲ ان ڪﻠب ﻣﺎن ڪڍﻳو وﻳﻧدو .ھڪ ڏﻳﻧﮫن ڪﺟﮫﻪ ﻣﻳﻣﺑﺮن ڪﻠب ﺟﻲ
رﻓﺗﺎريء ﺳﺎن
َ ﺳﻳڪﺮﻳٽﺮيء وٽ داﻧﮫن آﻧدي ﺗﻪ ھﻧن ڪﻠب ﺟﻲ ھڪ اھم ﻣﻳﻣﺑﺮ ﮐﻲ ﺷﮫﺮ ۾ ﺗﻳﺰ َ
ڪﺎر ھﻼﺋﻳﻧدي ڏﭠو آھﻲ.
ﭘوء ڪﺟﮫﻪ ڏﻳﻧﮫن ﻻء ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻘﺮر ڪﺋﻲ .ﭘﺮ ِ ﺳﻳڪﺮﻳٽﺮيء ﮐﻲ ڪﺎوڙ ﻟﮘﻲ ۽ ﻓﻳﺻﻠﻲ ِ
َ اھو ﭔڌي
ﺑﻌد اھو ﺳوﭼﻲ اھﺎ ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺮﺗﻲ ڪﺋﻲ وﻳﺋﻲ ﺗﻪ اھڙي ﺑﻪ ﮀﺎ ﺟﻠدي آھﻲ .وري ﻓﻳﺻﻠﻲ ﺟﻲ ﻧﺋﻳن ﺗﺎرﻳﺦ
آﺋﻲ ﺗﻪ ﺧﺑﺮ ﭘﻳﺋﻲ ﺗﻪ ﻓﻳﺻﻼ ڪﻣﻳٽﻲ ﺟﺎ ڪﺟﮫﻪ ﻣﻳﻣﺑﺮ ﺳﺗﺎ ﭘﻳﺎ آھن ،ڪﻲ اﭼڻ ﺟﻲ ﻣوڊ ۾ ﻧﻪ آھن ۽
ﺳﭜﻧﻲ اھو ﭼواﺋﻲ ﻣوڪﻠﻳو ﺗﻪ اھڙي ﺑﻪ ﮀﺎ ﺟﻠدي ،ﭔﺋﻲ ڪﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ﮐﭨﻲ ﻓﻳﺻﻠو ڪﺑو.
رﻓﺗﺎريء ﺳﺎن ڪﺎر
َ ڏوھﺎريء ﮐﺎن ﺗﻳﺰ
َ ﻻء ﮔڏ ﭤﻳﺎ ۽
ﻧﻳٺ ﻣس ﻣس ھڪ ڏﻳﻧﮫن ﺳڀ ﻓﻳﺻﻠﻲ ِ
ھﻼﺋﻲ ،ڪم ۾ ﺟﻠدي ڪﺮڻ ﺟو ﺳﺑب ﭘﮀﻳو وﻳو.
ھن وراﭨﻳو”:ﻣﻧﮫﻧﺟو ڏوھﻪ ھﺮﮔﺰ ﻧﺎھﻲ ﺟو ﻣون ڪﻧﮫن ﺑﻪ ڪم ۾ ﺟﻠدي ﻧﻪ ڪﺋﻲ آھﻲ .ان ڏﻳﻧﮫن
ڪﺎر ﮐﻲ ﺑﺮﻳڪ ھﭨﻲ ﺑﻳﮫﺎرﻳم ﭤﻲ ﺗﻪ ﭘﻳﺮ ُﭜل ۾ ﺑﺮﻳڪ واري ﭘﺋڊل ﺑدران رﻓﺗﺎر )اﺋڪﺳﻳﻠٽﺮﻳٽﺮ( واري
ﭘﺋڊل ﮐﻲ وﭸﻲ ﻟﮘو ۽ ﻣون ﮐﻲ ﺧﺑﺮ ﺗڏھن ﭘﻳﺋﻲ ﺟڏھن ڪﺎر ﺟﻲ رﻓﺗﺎر ﺗﮐﻲ ﭤﻲ وﻳﺋﻲ“.
ڪﻣﻳٽﻲء ﺟو ﻣﻳﻣﺑﺮ ﭘﮀﻳس.
َ ﭘوء ان ﭘﺋڊل ﺗﺎن ﻳڪدم ﭘﻳﺮ ﮀو ﻧﻪ ﮐﻧﻳﺋﻲ؟“ ﻓﻳﺻﻠﻲ واري”ﺗﻪ ِ
”ﺑس اھو ﺋﻲ ﺳوﭼﻲ ﺗﻪ اھڙي ﺑﻪ ﮀﺎ ﺟﻠدي آھﻲ“.
ڪﺋﭘٽن ﺣق ﻧواز ﺟو اھو ﭼﺮﭼو ھﺗﻲ ﺟﻲ ھﻣﺮاھن:ﻣﺧدوم ،ﺑﺑﺮ ،ھﺮداس وﻏﻳﺮه ﮀﺎ ﭔڌو ﺑس
ﭘﻧﮫﻧﺟو ﭘﺎڻ ۾ ﺟڏھن ڪو ڪم ﻧﻪ ڪﺮﭨو ھوﻧدو اﭤن ،ﺗﻪ ﭠﮫﻪ ﭘﮫﻪ ﭼوﻧدا آھن”:اھڙي ﺑﻪ ﺟﺎ ﺟﻠدي آھﻲ“.
ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
109
” – Bumiputraﺑوﻣﻳﭘﺗﺮا“
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ آﻳل ﻧﺋﻳن ھﻣﺮاھﻪ ﮐﻲ ﭘﮫﺮﻳن ﺋﻲ ﭔن ٽن ڏﻳﻧﮫن اﻧدر ﺟﻳڪﻲ ﭼﻧد ﻣﻠﺋﻲ ﻟﻔظ زﺑﺎن ﺗﻲ
ﭼڙھن ﭤﺎ .ﺗن ﻣﺎن ﺑوﻣﻳﺗﺮا Bumiputraﺟو اﺷﺗﮫﺎر ھﺮ وﻗت ٽﻲ .وي ۽ رﻳڊﻳو ﺗﻲ ﭔڌي ﭔڌي ﻟﻔظ
ﺑوﻣﻳﭘﺗﺮا ﻳﺎد ﭤﻳو وﭸﻲ” -ﺑﺋﻧڪ ﺑوﻣﻳﭘﺗﺮا ،ﺑﺋﻧڪ اﻧڊا -ﺑوﻣﻳﭘﺗﺮا ﺑﺋﻧڪ ،ﺗوھﺎن ﺟﻲ ﺑﺋﻧڪ “،ﭔﻳو ھﺗﻲ
ﻻء اھو ﺷﺮط ﺿﺮور ھوﻧدو- ﻧوڪﺮيء ﻳﺎ ڪﻧﮫن داﺧﻼ َِ ﺟﻲ اﺧﺑﺎر ﮐﭨﻲ اﺷﺗﮫﺎرن ﺟوﺻﻔﺣو ڏس ﺗﻪ
ﻻء ﺋﻲ آھﻲ.ھﻲء آڇ ﻓﻘط ﺑوﻣﻳﭘﺗﺮا ِ
َ ﺑﻠڪ ﭘﮫﺮﻳن ﻧﻣﺑﺮ ﺗﻲ ھوﻧدو ﺗﻪ
ﻻء
ﻣﻠﺋﻲ ﻟﻔظ ﺑوﻣﻳﭘﺗﺮا ﺟﻲ ﻣﻌﻧﻲٰ آھﻲ ،ھن ڌرﺗﻲ )ﻣﻠﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﺳﺮزﻣﻳن( ﺟﺎ اﺻل رھﺎڪو -ﺟﻧﮫن ِ
اﭴﻠڪﮫﻪ اﻧﮔﺮﻳﺰي ﻟﻔظ Sons of Soilﭘڻ ڪﻳﺗﺮن ﺋﻲ ﻣﻠڪن ۾ ﻋﺎم ﭤﻲ وﻳو آھﻲ .ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾
ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﭼﻳن ۽ ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺻدﻳن ﮐﺎن ﭘﻧﮫﻧﺟﺎ اﺻﻠﻲ ﻣﻠڪ ھﻧدﺳﺗﺎن ۽ ﭼﻳن ﮀڏي رھﻧدا اﭼن ۽
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ﺟﺎ ﺋﻲ ﺷﮫﺮي ۽ ﭘﺎﺳﭘورٽ رﮐﻧدڙ آھن .ﭘﺮ ﺑوﻣﻳﭘﺗﺮا ﻓﻘط ﻣﻠﺋﻲ ﺳﻣﺟﮫﻳﺎ وﭸن ﭤﺎ ،ﺟﻳڪﻲ اﺻل
ڌرﺗﻲء ﮐﺎن ﻋﻼوه ﭔﻲ ڪﻧﮫن ﻣﻠڪ ﺳﺎن ﻟﮘل ﻻﮘﺎﭘو ﻧﻪ اﭤن .ﺟﻳﺋن َ ﮐﺎن ھﺗﻲ ﺟﺎ رھﺎڪو آھن ۽ ھن
ﭼﻳﻧﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ رھﻧدي /ڪﻣﺎﺋﻳﻧدي ﺑﻪ ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﭼﻳن ،ھﺎﻧگ ڪﺎﻧگ ،ﺗﺎﺋﻳوان ۽ ﺳﻧﮔﺎﭘور ﺳﺎن واﺑﺳﺗﻪ
ڪﺮي ﭤو ،ﺟﺋﻳن ﺗﺎﻣل ۽ ھﻧدي ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدڙ ھﻧدﺳﺗﺎن ﺳﺎن ﭘﺮ ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﺟو ﭔﺋﻲ ﻣﻠڪ ﺳﺎن واﺳطو
ڌرﺗﻲء ﺟﺎ ﭘٽ( آھﻲ ،ﺟﻳڪو ﭔﻳن ڪﻳﺗﺮن َ ﻧﺎھﻲ .ﺑوﻣﻳﭘﺗﺮا دراﺻل ﻧﻧڍي ﮐﻧڊ ﺟو ﻟﻔظ ﭜوﻣﻲ -ﭘﺗﺮا _)
ھﻧدي ﺳﻧﺳڪﺮت ۽ ﺗﺎﻣل ﻣﻠﻳﺎﻟم زﺑﺎﻧن ﺟﻲ ﻟﻔظن واﻧﮔﺮ ﻣﻠﺋﻲ زﺑﺎن ۾ رﭼﻲ ﺑﺳﻲ وﻳو آھﻲ.
ھﺮ ﻣﻠڪ ۾ ڏﭠو وﭸﻲ ﺗﻪ ھن ۾ ﺑﻳن اﻻﻗواﻣﻲ ﭤﻳڻ ﺑدران ڏﻳﻧﮫون ڏﻳﻧﮫن ﭘﺎڻ ﺗﺎﺋﻳن ﻣﺣدود رھڻ ﺟو
ﭘوء ان ﮐﻲ ڪﻲ ﺻوﺑﺎﺋﻳت ﭤﺎ ﺳﻣﺟﮫن ﺗﻪ ڪﻲ ﻗوﻣﻳت ﺟﻲ ﺗﻘﺎﺿﺎ .ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ﮐﺎن ﺟذﺑو وڌﻧد وﭸﻲِ ،
وﭠﻲ ﺟﭘﺎن ﺗﺎﺋﻳن ،اﻧﮔﻠﻳﻧڊ ﮐﺎن ﭼﻳن ﺗﺎﺋﻳن ،ﺳﻌودي ﻋﺮب ﮐﺎن ﺳﺋﻳڊن ﻧﺎروي ﺗﺎﺋﻳن ھﺮ ﻣﻠڪ اھوﺋﻲ
ﻻء ﺋﻲ ھﺟن.
ڌرﺗﻲء ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ِ
َ ﭼﺎھﻲ ﭤو ﺗﻪ ﺳﻧدس ﻣﻠڪ ﺟون ﺳﮫوﻟﻳﺗون ،دوﻟت ،ﻧوڪﺮﻳون ان
ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ۾ ﺳﻧﮫﺎﻟﻲ اﺻل ﺟﺎ رھﺎڪو آھن ۽ ﺳﻧﮫﺎﻟﻲ زﺑﺎن ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳن ﭤﺎ .ﭔﻳﺎ ڏﮐڻ ھﻧدﺳﺗﺎن ﮐﺎن
وﻳﺟﮫڙاﺋﻲ ۾ آﻳل ﺗﺎﻣل زﺑﺎن ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدڙ ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻲ آھن .ﺗﺎﻣل ﮐﻲ ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ۾ رھﻲ ﺳﺋو ﺳوا ﺳﺋو ﺳﺎﻟن
ﮐﺎن اﭼﻲ ﭤﻳﺎ آھن ،ﺳﻧدن ﺷﮫﺮﻳت ۽ ﭘﺎﺳﭘورٽ ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ﺟو آھﻲ ،ﭘﺮ ڏﺳﻧدي ﺋﻲ ڏﺳﻧدي اﺗﻲ ﺑﻪ اھﺎ
ﻻء آھﻲ ،ﺟﻳڪﻲ ان ﻣﻠڪ ﺟﺎ ﭜوﻣﻲ ﭘﭤﺮا آھن. ﮘﺎﻟﮫﻪ زور وﭠﻧدي وﭸﻲ ﺗﻪ ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ﻓﻘط ﺳﻧﮫﺎﻟﻳن ِ
ﺟﻲء ۾ ﺟﺎﻳون ڏﻧﻳون ۽ ھﺎڻ
َ ﺳﻧﮫﺎﻟﻳن ﺟو اھو ﭼوڻ آھﻲ ﺗﻪ اﺳﺎن ﺗﺎﻣﻠن ﮐﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻠڪ ۾ ڏﮐﺋﻲ وﻗت
ھو ھﺮ ﻧوڪﺮي ۽ واﭘﺎر ﺗﻲ وﭸن ﭤﺎ ﻗﺑﺿو ڪﻧدا ۽ اﺳﺎن ﮐﻲ ﺑﻳوﻗوف ۽ ﺳﺎدو ﺳﻣﺟﮫﻲ ﭘﭠﺗﻲ ﮀڏﻳﻧدا
وﭸن .ﺗﺎﻣل ﺟﻳڪﻲ ﺳﺮﻳﻠﻧڪﺎ ۾ ھﻧدﺳﺗﺎن ﮐﺎن اﻧﮔﺮﻳﺰن ﺟﻲ ڏﻳﻧﮫن ۾ ﻟڏي آﻳﺎ .اﻧﮫن ﺟو وري اھو ﭼوڻ
آھﻲ ﺗﻪ اﺳﺎن ﭘﻧﮫﻧﺟو ڏﻳﮫﻪ ﮀڏي ھﺗﻲ اﭼﻲ ﻣﺣﻧت ڪﺋﻲ ،ﻣڪﺎﻧﻲ ﻣﺎﭨﮫو ﺗﻪ ﺳﺳت ،ﮔﮫٽ ﭴﺎﭨو ۽
اﭨﭘڙھﻳل ھﺋﺎ ،اﺳﺎن ﺟﻲ ڪﺮي ﺋﻲ ﻣﻠڪ ﺗﺮﻗﻲ ڪﺋﻲ ۽ ھﺎڻ اﺳﺎن ﮐﻲ وڏﻳون ﻧوڪﺮﻳون ۽ واﭘﺎر ۾
ھﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ڏﺳﻲ ارھو ﮀو ﭤﺎ ﭤﻳن.
ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
110
آدﻣﺷﻣﺎريء ۾ اڌ ﮐن ﻣﻠﺋﻲ آھن ،ﭼﺎﻟﻳﮫﻪ ﺳﻳڪڙو ﭼﻳﻧﻲ ۽ ڏھﻪ ﺳﻳڪڙو ھﻧدﺳﺗﺎن ﺟﺎ َ ﻣﻠﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ
ﺗﺎﻣل ۽ ﻣﻠﻳﺎﻟم ﮘﺎﻟﮫﺎﺋﻳﻧدڙ ھﻧدو ۽ ﻣﺳﻠﻣﺎن ۽ ڪﺟﮫﻪ ﭘﻧﺟﺎﺑﻲ ۽ ﻋﺮب اﺻﻠﻳت ﺟﺎ آھن .ﭼﻳﻧﻲ ۽ ھﻧدﺳﺗﺎﻧﻲ
)اﻧڊﻳن( ﺳوﻳن ﺳﺎﻟن ﮐﺎن ھﺗﻲ آﺑﺎد آھن .ﭘﺮ ھڪ ڌارﺋﻳن ﺟﻲ ﺣﻳﺛﻳت ۾ ﺗوھﺎن ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ڪﺟﮫﻪ ڏﻳﻧﮫن
ﺟﻲء ۾ ﺟﺎﻳن ڏﻳڻ
َ ﭘوء ﺣق ﺟﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ڪﺮﻳو ﺗﻪ ﻣﻠﺋﻲ ڪﻳﺗﺮا ﺗﻪ ﺳﺎدا ،ﺳﭔﺎﺟﮫﺎ ،ﻣﮫﻣﺎﻧواز ۽ رھو ۽ ِ
وارا آھن .۽ ﮀﺎ اﺋﻳن ﻧﻪ آھﻲ ﺗﻪ ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ ﭼﻳﻧﻲ ۽ اﻧڊﻳن ھﺗﻲ ﺧوش ھوﻧدي ﺑﻪ ھﺗﻲ ﺟﻲ اﺻﻠﻲ
ﺑﺎﺷﻧدن -ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ ﮔﻼ ڪن ﭤﺎ ،وڏون ڪڍن ﭤﺎ ،ﺳﻧدن ﻣذھب ،زﺑﺎن ۽ رﺳم رواج ﮐﻲ ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ
ﻣﻘﺎﺑﻠﻲ ۾ ﮔﮫٽ ﺳﻣﺟﮫن ﭤﺎ ۽ ﮐﻳن ﺳﺳت ۽ ﺳﺎدو ﺳڏﻳن ﭤﺎ.
ﭠﻳڪ آھﻲ ھﺮ ﻣﻠڪ ۽ ھﺮ ﻗوم ﺟﻲ ﻣﺎﭨﮫن ۾ ﭘﻧﮫﻧﺟون ﭘﻧﮫﻧﺟون ﺧﺎﻣﻳون ۽ اوﭨﺎﻳون ﭘوﭨﺎﻳون آھن ﭘﺮ
ان ﺳﺎن ﮔڏ ﺧﺎﺻﻳﺗون ﺑﻪ ﺗﻪ آھن .اﻧﮫن ﺟو ذڪﺮ ﮀو ﻧﭤﺎ ڪن .ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫو ﮐﭨﻲ ﭼﺎﻻڪ ﻧﻪ آھن ،ﭘﺮ
ڪم ڌﻳﺮج ﺳﺎن ﺳﺎﻧﺗﻳڪﻲ ﻧﻣوﻧﻲ ﺳﺎن ڪﻧﭤﺎ .ﺳﻧدن ﮀوڪﺮﻳون ڪﺟﮫﻪ ﻣذھب ۽ ڪﺟﮫﻪ اﺧﻼﻗﻲ ﻗدر
ﺑﺮﻗﺮار رﮐڻ ڪﺎرڻ ﭼﻳﻧﻲ ﮀوڪﺮﻳن واﻧﮔﺮ اڌ اﮔﮫﺎڙا ڪﭘڙا ﭘﺎﺋﻲ ﭘﺎڻ ﻧﭤﻳون وﭨﺎﺋﻳن -ﭘﺮ اھو ﺑﻪ ﺗﻪ
ڪو ﺳوﭼﻲ ﺗﻪ ﻣﻠﺋﻲ ڪﻳﺗﺮا اﻣن ﭘﺳﻧد آھن ،ڪﻳﺗﺮو ھﻧن ۾ ﺻﺑﺮ ۽ ﺳﮫپ ﺟو ﻣﺎدو آھﻲ .ھو ﭰڏي ﺑﺎز
ﻳﺎ اٽڪل ﺑﺎز ﺗﻪ ﻣور ﻧﻪ آھن ،ﻣﺧﺗﻠف ﻣذھﺑن ۽ زﺑﺎﻧن ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو ﺳﻧدن ﻣﻠڪ ۾ رھﻳﺎ ﭘﻳﺎ آھن ﺗﻪ ﺑﻪ ھو
ھﺮ ھڪ ﺟو اﻧﮔل رﮐﻳو وﻳﭠﺎ آھن.
اﺳﺎن ﺟﻲ آﻓﻳس ﺟﻲ ھڪ ﻣﻠﺋﻲ ھﻣﺮاھﻪ ﭼﻳو ﺗﻪ ﻳﺎر ڪﻣﺎل آھﻲ ﻣون ﮐﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ رھﻲ ﭔﻪ
ﻣﻠﺋﻲء ﮐﻲ ھﺗﻲ ﺟﮫﻳڙو ڪﻧدي ﻧﻪ ڏﭠو اﭤم .ھﭤن ﺟﻲ ﻣﺎرڪٽ َ ﺳﺎل ﭤﻲ وﻳﺎ آھن ،ﭘﺮ اﻓﺳوس ﺟو ڪﻧﮫن
ﺗﻪ ﮀﺎ ﭘﺮ زﺑﺎن ﺳﺎن ﺑﻪ وڙھﻧدي ﻧﻪ ڏﭠو اﭤم.
ﭘﺎڻ ﮐﻠﻲ ﭼﻳﺎﺋﻳن”:اھﺎ اﺳﺎن ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ ﺧﺎﺻﻳت اﭤﺋﻲ ﺗﻪ ڪو اﮘﺮاﺋﻲ ڪﺮي وﻳﻧدو ﺗﻪ ﺑﻪ ﭼپ
رھﻧداﺳﻳن .ﺟﻳﺗوﭨﻳڪ ﺳﻣﺟﮫﻧداﺳﻳن ﺳڀ ﭘﻳﺎ ،ﭘﺮ ڪوﺷش ڪﻧداﺳﻳن ﺗﻪ ﮘﺎﻟﮫﻪ درﮔذر ﭤﻲ وﭸﻲ .ﻣﺛﺎل
طور اﺳﺎن ﺟﻲ ﮔﮫﺮ ﺳﺎﻣﮫون ﭼﻳﻧﻲ ﻣﺎﭨﮫو رھن ﭤﺎ .ھﻧن ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﮔﮫﺮ ۾ ﮐﭨﻲ ﺳوﺋﺮن ﺟﺎ ڌڻ ﭘﺎﻟﻳﺎ آھن،
ڪﮫن ﺑﻪ ﮔﮫﺮ ۾ ﺋﻲ ﭤﺎ .ڪڏھن ڪڏھن اﻳڏي ﮔﻧدﮔﻲ ﭤﻳﻧدي آھﻲ ﺟو ھوا ﺟو ﺟﮫوٽو ﻟﮘﻧدي ﺋﻲ ﺟن ﮐﻲ ُ
ﭘوء ﺑﻪ ﻣﺎٺ ۾ ﺋﻲ رھﭨو ﭘوي ﭤو .ﭜﻼ ﮀﺎدل ڪﭼﻲ ﭤﻳﻧدي آھﻲ ۽ اھڙي ﭼڙ ﻟﮘﻧدي آھﻲ ﺟو ﺑس ،ﭘﺮ ِ
ڪﺟﻲ؟ ﮀﺎ ﺧﻧﺟﺮ ﮐﭨﻲ وﭸﻲ ھﻧن ﮐﻲ ھﭨﺎن؟ اھو ﺋﻲ ﺳوﭼﻳﻧدو آھﻳﺎن ﺗﻪ اﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﻠڪ ۾ ھﺮ ﻣذھب
ﺟو ﻣﺎﭨﮫو رھﻲ ﭤو .اﺳﺎن ﮐﻲ وڏي دل ڌارڻ ﮐﭘﻲ“.
ﭘﺮ ھﺮ ﺳﮫپ ﺟﻲ ھڪ ﺣد ھوﻧدي آھﻲ .ﻣڪﺎﻧﻲ ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫو ﺗﻪ ﮀﺎ ﭘﺮ اﺳﺎن ڌارﻳﺎن ﺟﮫﺎزي ﺑﻪ
ﮔذرﻳل ڏھﻪ ﭔﺎرھن ﺳﺎﻟن ﺟﻲ اچ وڃ ڪﺮي ﻣﺣﺳوس ڪﺮي ﺳﮔﮫون ﭤﺎ ﺗﻪ ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ دڪﺎﻧن،
ﻣﻠﺋﻲء ﺟو ﻗﺑﺿو ﮔﮫٽﺑو وﭸﻲ ۽ اﺳﺎن ﺟو ﭼﻳﻧﻲ ۽ َ ھوٽﻠن ۽ واﭘﺎر وڙي ﺗﻲ ھﺗﻲ ﺟﻲ اﺻﻠﻲ رھﺎڪو-
اﻧڊﻳن ھﺮ ھﻧڌ ﮀﺎﻧﺋﺟﻲ ،ﻋﺮب ۽ اٺ واري ﺗﺎرﻳﺦ دھﺮاﺋﻳﻧدو وﭸﻲ ۽ ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺎﭨﮫو ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﻣﻠڪ ۾ ھوﻧدي
ﺑﻪ وﻳﭼﺎرو ۽ ﻣﺣﺮوم ﻣﺣﺳوس ڪﺮي ﭤو .ﺷﺎﻳد اھو ﺋﻲ ﺳﺑب آھﻲ ﺟو ﺑﻧﮔﻼدﻳش واﻧﮔﺮ ھﺗﻲ ﺑﻪ Sons
” -of soilsﭜوﻣﻲ ﭘﺗﺮا“ ﺟﻲ ﻣﮫم ڏﻳﻧﮫون ڏﻳﻧﮫن زور وﭠﻧدي وﭸﻲ.
ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
112
ﻣﻳﻧﮫن ﺟﻲ ڪﺮي ھﺗﻲ ﭼوڌاري ﺳﺎوڪ ﺋﻲ ﺳﺎوڪ رھﻲ ﭤﻲ .ﺑﻘول آﺻف ﺟﻲ اﺳﺎن وٽ ﮔﺎھﻪ
ﭘﺎﭨﻲء ﺟو ﺑﻧدوﺑﺳت
َ ﻻء زﻣﻳن ﭠﺎھﭨﻲ ﭘوﻧدي ،ﭜﺎڻ وﺟﮫﭨو ﭘوﻧدو ۽ ﭘوﮐڻ ﺑﻪ وڏي ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ ،ﺟﻧﮫن ِ
ﻻء ﭘورو ﻧﺎھﻲ .ﭘﺮ ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﻣﺎﭨﮫن ﮐﻲ وڻ ٽڻ ﻳﺎڪﺮﭨو ﭘوﻧدو -ﺟﻳڪو ﭘﺎﭨﻲ اﻧﺳﺎﻧن ﮐﻲ ﺑﻪ ﭘﻳﺋڻ ِ
ﺷﻲء ﺟﻠد ﭰٽﻲ ﭤﻲ ۽ ﻣﺎﭨﮫن ﮐﻲ رﮘو وڌﻳڪ ِ ﻻء ڪﺎ ﺑﻪ ﺗڪﻠﻳف ﻧﭤﻲ ڪﺮﭨﻲ ﭘوي .ھﺮ ﮔل ﭔوٽﺎ ﭘوﮐڻ ِ
وﭨن ﻳﺎ ﮔﺎھﻪ ﮐﻲ ﮀﺎﻧﮔڻ ۽ ڪٽڻ ﺟو ﺳوﭼﭨو ﭘوي ﭤو.
اﺳﺎن وٽ ﻧدﻳن ۾ ﭘﺎﭨﻲ ھﻣﺎﻟﻳﻪ ﺟﺑل ﺗﺎن ﺑﺮف ﮘﺮڻ ﺑﻌد ﻣوﺳم آھﺮ ﭤورو ﻳﺎ ﮔﮫﭨو ﺟﻳڪو اﭼﻲ ﭤو ان
ﮐﻲ واھن ۽ ﺷﺎﺧن رﺳﺗﻲ ورھﺎﺋﻲ ﭔﻧﻳن ﭔﺎرن ﮐﻲ ڏﻧو وﭸﻲ ﭤو .درﻳﺎھﻪ ﻧدﻳون ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ﺑﻪ آھن ،ﭘﺮ
اھﻲ ﭘوک طور ﻧﭤﻳون ڪم ۾ اﭼن .ﭘﺮ ﻧﺎرن ڪﺳﻳن طور ،ھﺗﻲ ﺟون ﻧﻧدﻳون ﻧﺎﻻ ﭔﻳن ﭔﺎرن ۽ ﺷﮫﺮن
ﭘﺎﭨﻲء ﺟﻲ ﺿﺮورت ﻧﺎھﻲ،َ ﺟو ﭘﺎﭨﻲ ﮐﭨﻲ ﺳﻣﻧڊ ڏي وھن .ﻳﻌﻧﻲ ھﺗﻲ ﺟﻲ ﭔﻧﻳن ﭔﺎرن /ﭘوک ﮐﻲ ﻧدﻳن ﺟﻲ
ﭘوء واھﻪ
ﻣﻳﻧﮫن ﺟو ﭘﺎﭨﻲ ﺋﻲ اﻳﺗﺮو ﭤو ﭤﺋﻲ ﺟو ﭔوڙ ﭔوڙان ﻟﮘﻳو وﭸﻲ ۽ ﻓﺎﻟﺗو ﭘﺎﭨﻲ وھﻲ ﻧﻧڍﻳون ﻧﺎﻟﻳونِ ،
ﭘوء وڏا درﻳﺎھﻪ ﭠﺎھﻳو وﭸﻳو ﺳﻣﻧڊ ۾ ﮀوڙ ڪﺮي .اﺋﻳن ﺟﻲ ﺳﻠﺳﻠو ﻧﻪ ھﺟﻲ ﺗﻪ ﻣﻳﻧﮫن ﺟو ﭘﺎﭨﻲ ﺑﻳﭠل ۽ ِ
ﻓﺻل ۽ ﮔﮫﺮ ﮔﮫﺎٽ ﭔوڙي رﮐﻲ .ﻳﻌﻧﻲ ھﺗﻲ اﺳﺎن وارو ﺣﺳﺎب ﻧﺎھﻲ ﺗﻪ ﺳﻳﺎري ۾ ﺑﺮف ﻧﻪ ﮘﺮڻ ڪﺮي
ﻳڪﺎ ﭔﻪ ٽﻲ ﻣﮫﻳﻧﺎ درﻳﺎھﻪ ﺳڪل ھوﻧدو ۽ اوﻧﮫﺎري ۾ وري ﭔﻪ ٽﻲ ﻣﮫﻳﻧﺎ ﭔوڙ ﭔوڙان .ﭘﺮ ھﺗﻲ ﺟﻲ
درﻳﺎﺋن ﺟﻲ ﻻھﻪ ﭼﺎڙھﻪ ۾ ﭰﻳﺮو ﻣﮫﻧﻳن ﺑدران روز اﭼﻲ .ﻳﻌﻧﻲ ﺟﻧﮫن ڏﻳﻧﮫن ﮔﮫﭨو ﻣﻳﻧﮫن ﭘﻳو ﺗﻪ ﺳڀ
ﻧﻧدﻳون ﺳﻣﻧڊ ڏي ٽٻ ﭤﻳو ﭘﻳون وﻳﻧدﻳون ۽ ﺟﻲ ﻣﻳﻧﮫن ﺟﮫڪو ﭤﻳو ﺗﻪ ﻳڪدم ﻧدﻳن ﺟﻲ ﻟﻳول ﻟﮫﻲ وﭸﻲ
ﭘٽ ﭘوﻧدي آھﻲ.
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ڪﻳﺗﺮﻳون ﺋﻲ ﻧدﻳون آھن ،ﺟﻳڪﻲ ڪﺳﻳن ﺟون ڪم ڏﻳن ۽ ﺳﭴﻲ ﻣﻠڪ ﺟﻲ ﻣﻳﻧﮫن
ﺟو ﭘﺎﭨﻲ ﺳﻣﻧڊ ﺗﺎﺋﻳن ﭘﮫﭼﺎﺋﻳن ﭤﻳون .ڪن اھم ﻧدﻳن ﺟﺎ ﻧﺎﻻ آھن :ﺑﺎرام ﻧدي ،ڪﻳﻠﻧﺗﺎﺋﻳن ﻧدي ،ﻻﺑوڪ
ﻧديء ،وﻏﻳﺮه وﻏﻳﺮه.
َ ﻧدي ،ﭘﺎھﺎﻧگ ﻧدي ،ﭘﻳﺮاڪ ﻧدي ،راﺟﺎﻧگ ﻧدي ،ﺳﻳﮔﺎﻣﺎ
ﻣﻳﻧﮫن ﮔﮫﭨﻲ ﭘوڻ ڪﺮي ﮔﺎھﻪ ﭔوٽﺎ وڻ ٽڻ ھﺗﻲ ﺟﺎم آھن .وﭨواھﻪ ۽ ﭔﻳﻠن ڪﺮي اﻧﻳڪ ﺟﻳت،
ﭘﮐﻲ ،ﻧﺎﻧگ ﺑﻼﺋون ۽ ﺟﺎﻧور آھن .ﻳورپ ۽ آﻣﺮﻳڪﺎ ﺟﻲ ﭤڌن ﻣﻠڪن ۾ ﺑﺮف ﮔﮫﭨﻲ ﭘوڻ ڪﺮي ﮔﮫٽﻳون
۽ رﺳﺗﺎ ھﻠﭼل ﺟﻲ ﻗﺎﺑل ﻧﻪ رھﻧدا آھن ۽ ھﺮ وﻗت ﺑﺮف ھٽﺎﺋﻲ وﻳﻧدي آھﻲ ،ﺟﻳﺋن ﺻﻔﺎﺋﻲ رھﻲ ،ﺗﻳﺋن
ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ وري ﮔﮫﭨﻲ ﻣﻳﻧﮫن وﺳڻ ڪﺮي ﮔپ ﻳﺎ ﻣﻳﻧﮫن ﺟو ﭘﺎﭨﻲ ﺗﻪ ڪو ﻧﻪ ﭤو ﺑﻳﮫﻲ .ﭘﺮ ڏﺳﻧدي
ﺋﻲ ڏﺳﻧدي ﮔﺎھﻪ اﻳڏو ﺗﻪ ﺟﻠد وڌﻳو وﭸﻲ ﺟو ان ﻣﺎن ھﻠڻ ﻧﻪ ﻓﻘط ڏﮐﻳو ﭘﺮ ﺧطﺮﻧﺎڪ ﭤﻳو ﭘوي .ﮀﺎڪﺎڻ
ﺟو ھڪ ﺗﻪ ﺻﺑﺢ ﺟﻲ وﻗت ﻣﺎڪ ﭘوڻ ڪﺮي آﻟو ﭤو رھﻲ ۽ ڪﭘڙا )ﭘﺗﻠون ،ﺷﻠوار ﻳﺎ ﮔوڏ( ﺧﺮاب ﭤﻳو
ﭘوي ۽ رات ﺟﻲ وﻗت وري ان ۾ زھﺮﻳﻼ ﺟﻳت ﺟﭨﻳﺎ -ﺧﺎص ڪﺮي ﻧﺎﻧگ ﺑﻼﺋن ﺟو ﺧطﺮو رھﻲ ﭤو ۽
ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ اﻧﮫن ﺟﻲ ڏﻧﮔن /ﭼڪن ﺟو ﺷڪﺎر ﭤﻳن ﭤﺎ.
ھونء ڏﮐڻ اوﭜﺮ اﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ ﻣﻠڪن ۾ ﺟﺎﻧورن ۽ ﺟﻳﺗن ﺟﭨﻳن ۾ ﺳڀ ﮐﺎن ﺧطﺮﻧﺎڪ زھﺮﻳﻼ ﻧﺎﻧگ َ
ﺑﻼﺋون آھن .دﻧﻳﺎ ﺟﻲ ﭔﺋﻲ ڪﻧﮫن ﺑﻪ ﻋﻼﺋﻘﻲ ۾ اﻳﺗﺮا ﻣﺎﭨﮫو ﻧﭤﺎ ڏﻧﮔﺟن ،ﺟﻳﺗﺮا ڏﮐڻ اوﭜﺮ اﻳﺷﻳﺎ ﺟﻲ
ﻣﻠڪن:ﭤﺎﺋﻠﻳﻧڊ ،ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ،اﻧڊوﻧﻳﺷﻳﺎ ،ﻓﻠﭘﻳن ،ڪﻣﭘوﭼﻳﺎ ،ﺑﺮﻣﺎ وﻏﻳﺮه ۾ .ڊاڪٽﺮي رﭘورٽن ﻣوﺟب رﮘو
ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ ھﺮ ﺳﺎل ﮀﮫﻪ ھﺰار ﻣﺎﭨﮫو ﻧﺎﻧﮔن ﺟﻲ ﭼڪن ڪﺮي اﺳﭘﺗﺎﻟن ۾ اﭼن ﭤﺎ) .ﻳﺎد رھﻲ ﺗﻪ ﺳﭴﻲ
ڪﺮاﭼﻲء ﺟﻳﺗﺮي آھﻲ ۽ ان ﺣﺳﺎب ﻣوﺟب اھو اﻧگ ﺗﻣﺎم وڏو آھﻲ(.
َ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾ آدﻣﺷﻣﺎري
ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
114
اﭴﻠڪﮫﻪ ﻣﻳڊﻳڪل ﺟﻲ اﮀت ﻣدد ڪﺮي ڪﺎﻓﻲ ﻣﺎﭨﮫو ﭼﺎق ﭼﮜﺎ ﭜﻼ ﭤﻳو وﭸن .ﻣﺛﺎل طور :ڪﺟﮫﻪ
ﻣﺎء ﮐﻲ ﺟﻳﺋن ﺋﻲ ﻧﺎﻧگ ﭼڪ ھﻧﻳو ﺗﻪ ھن ﮐﻲ ﻳڪدم ﭜﺮ واري اﺳﭘﺗﺎلڌوﭔﻲء ﺟﻲ ُ
َ ﻋﺮﺻو اڳ اﺳﺎن ﺟﻲ
۾ ﮐﭨﺎﺋﻲ وﻳﺎ .ﭼڪ ﺟﻲ ﻧﺷﺎن ﻣﺎن ڊاڪٽﺮ ﺳﻣﺟﮫﻲ وﻳو ﺗﻪ ھن ﮐﻲ واﺳﻳﻧگ ) (Cobraﻧﺎﻧگ ﭼڪ ھﻧﻳو
آھﻲ .ڊاڪٽﺮ ﮐﻳس ﻳڪدم اﺋﻧٽﻲ وﻳﻧن Anti Veninڏﻧو .اھﺎ ھڪ اھڙي دوا اھﻲ ﺟﻳڪﺎ ﮔﮫوڙي
ﭘوء ان ﺟﻲ رت ﻣﺎن ﭠﺎھﻲ وﭸﻲ ﭤﻲ .ﺟﻳﺋن ﻣﺎﺗﺎ ۽ﮐﻲ ﮀﮫﻪ اٺ ﻣﮫﻳﻧﺎ ﭤورو ﭤورو زھﺮ ﮐﺎﺋڻ ﺗﻲ ھﻳﺮاﺋﻲ ِ
ﻻء ﺟﻳڪﻲ ٽڪﺎ ھﭨﺑﺎ آھن .اﻧﮫن ﺟﻲ دوا ڍﮘﻳن ﻣﺎن ڪڍي وﻳﻧدي آھﻲ .ﻧﺎﻧگ ﺟﻲ ﺑﭼﺎء ِ
َ ارڙيء ﺟﻲَ
ﻻء ﻧﺎﻧگ ﺟﻲ زھﺮ ﻣﺎن ﭘڻ دوا ) (Serumﭠﺎھﻲ وﻳﻧدي آھﻲ. ﭼڪ ﺟﻲ ﻋﻼج ِ
ﻣﺎء ﮐﻲ اﺳﭘﺗﺎل ﺗﺎﺋﻳن ﭘﮫﭼڻ ﮐﺎن اڳ ﺋﻲ ﺳﺎھﻪ ﮐﭨڻ ۾ ﺗڪﻠﻳف ﺷﺮوع ﭤﻲ ڌوﭔﻲء ﺟﻲ ُ
َ ﺑﮫﺮﺣﺎل ھن
ﮐﭨﭨﻲء ذرﻳﻌﻲ ھن ﮐﻲ ﺳﺎھﻪ ﮐﭨﺎﺋڻ ﺷﺮوع ڪﻳو .ٽن ڏﻳﻧﮫن
َ وﻳﺋﻲ ھﺋﻲ ﺳو ڊاڪٽﺮ ”آرٽﻳﻳﺷل -ﺳﺎھﻪ-
ھوء ان ﻻﺋق ﭤﻲ ﺟو ﭘﺎﭨﮫﻲ ﺳﺎھﻪ ﮐﭨﻲ ﺳﮔﮫﻲ .ﺳﻧدس ﭘﻳﺮ ۽ ﭴﻧﮔﮫﻪ ھڪ ھﻔﺗو ﭔﻳو ﺑﻪ ﺳﭴﻳل رھﻲ. ﺑﻌد َ
ﻻء
اﺳﭘﺗﺎل ﻣﺎن ڊﺳﭼﺎرج ﭤﻲ ﮔﮫﺮ ﺗﻪ آﺋﻲ ﭘﺮ ڪﺟﮫﻪ ڏﻳﻧﮫن ﺑﻌد ھن ﮐﻲ ﭘﻳﺮ ۾ ﮔﺋﻧﮔﺮﻳن ﭤﻲ ﭘﻳﺋﻲ ،ﺟﻧﮫن ِ
ﭘوء وﭸﻲ ﭼﺎق ﭼﮜﻲ ﭜﻠﻲ ﭤﻲ.وري ﮐﻳس اﺳﭘﺗﺎل ﻣوٽﻲ وﭸﭨو ﭘﻳو ۽ ﻣﮫﻳﻧو ﮐن ﭔﻳو ﺑﻪ ﻋﻼج ھﻳٺ ھﺋﻲِ .
ھﻲء ﺧوﺷﻧﺻﻳب ﭼﺋﺑﻲ ﺟو ﺗﺮت ﻋﻼج ﭤﻳڻ ڪﺮي ﺑﭼﻲ وﻳﺋﻲ. َ ﭘﺮ وري ﺑﻪ
ھونء ڪو ﺑﻪ ﻣﻠڪ ﻳﺎ ﻋﻼﺋﻘو ﻧﺎﻧگ ﺑﻼﺋن ﮐﺎن ﺑﭼﻳل ﻧﺎھﻲ .ﭼﺎھﻲ ﺟﮫﻧگ ﺟﮫﺮ ھﺟﻲ ﻳﺎ ﺑﻳﺎﺑﺎن رڻ َ
ﭘٽ ،ﺟﺎﺑﻠو ﻋﻼﺋﻘو ھﺟﻲ ﻳﺎ ﺳﺎﻣوﻧڊي .ﭘﺮ دﻧﻳﺎ ﺟﻲ ھن ﭘﺎﺳﻲ ڪﺟﮫﻪ ﮔﮫﭨﺎﺋﻲ ﻧﺎﻧگ ﺑﻼﺋون آھن ۽ اﻧﮫن ۾
ﮔﮫﭨو ﺣﺻو ﺧطﺮﻧﺎڪ ۽ زھﺮﻳﻠن ﻧﺎﻧﮔن ﺟو آھﻲ .ﺟﻳﺋن ﻣﺛﺎل طور واﺳﻳﻧگ ﻧﺎﻧگ ھﺗﻲ ﺗﻣﺎم ﮔﮫﭨو آھﻲ،
ﺟﻧﮫن ﮐﻲ اﺳﺎن وٽ ﺟوﮘﻲ اڪﺛﺮ ﻣﺮﻟﻳن ﺗﻲ ﻧﭼﺎﺋﻲ ﭘﺋﺳﺎ ڪﻣﺎﺋﻳﻧدا آھن .ڪﻲ ڪﻲ واﺳﻳﻧگ ﻧﺎﻧگ ﺗﻪ
ارڙھن ﻓوٽن ﺟﺎ ﺑﻪ ﭤﻳن ۽ ﻧﺎﻧﮔن ﺟﻲ ﭴﺎﭨن ﺟو ﭼوڻ آھﻲ ﺗﻪ واﺳﻳﻧگ ﻧﺎﻧگ ﺳﺋو ﮐﺎن ﺑﻪ ﻣﭤﻲ دﻓﻌﺎ ھڪ
ﺋﻲ وﻗت ڏﻧگ ھﭨﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﭤو .واﺳﻳﻧگ ﻧﺎﻧگ ڪوﺋﺎ ۽ ڏﻳڏر ﮐﺎﺋڻ ﺟﺎ ﺷوﻗﻳن آھن .ان ڪﺮي اھﻲ ﮔﮫﺮن
ﻣﺎﭨﮫوء ﺟو ﺟﻳڪڏھن ﻣﭤﺎن ﭘﻳﺮ اﭼﻳو وﭸﻲ ﺗﻪ ﭼڪﻳو رﮐن. َ ﭘوء ڪﻧﮫن
اﮘﻳﺎن ﺋﻲ ﭰﺮﻧدا ﻧظﺮ اﭼن ﭤﺎِ .
واﺳﻳﻧﮔن ﮐﺎن ﻋﻼوه ﭔﻳﺎ ﺑﻪ ڪﻳﺗﺮاﺋﻲ زھﺮﻳﻼ ﻧﺎﻧگ ﮔﮫﺮن اﮘﻳﺎن -ﺧﺎص ڪﺮي ﮀﭔﺮ ۽ ﮔﺎھﻪ ﺗﻲ ﭰﺮن
ﻻء ھﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﺎﭨﮫو اڪﺛﺮ ﻧﺻﻳﺣت ڪﻧدا آھن ﺗﻪ رات ﺟﻲ وﻗت وڏو ﺑوٽ ۽ ﭘﺗﻠون ﺑﭼﺎء ِ
َ ﭤﺎ ،ﺟن ﺟﻲ
ﭘوء ﮀﭔﺮ ﺗﻲ ھﻠﺟﻲ ،ﺧﺎص ڪﺮي ﮔﺮم ۽ ﮔﮫﻣﻳل راﺗﻳن ﺟو ﺗﻪ وڌﻳڪ ﺧﻳﺎل رﮐﺟﻲ .ﭘﺎڻ ﺳﺎن ﮔڏ ﭘﺎﺋﻲ ِ
ٽﺎرچ رﮐﺟﻲ ۽ ﭤﻲ ﺳﮔﮫﻲ ﺗﻪ ﻟڪڻ ﭘڻ ﮐﭨﻲ ھﻠﺟﻲ -ﺟﻧﮫن ﮐﻲ ﭘٽ ﺗﻲ ھﭨڻ ﺟو آواز ﺗﻲ ﻧﺎﻧگ اﮘواٽ
ﭘﺮي ﭜﭴﻲ وﻳﻧدو .ﻧﺎﻧﮔن ﮐﻲ ڪن ﻧﻪ ﭤﻳن ﺳو ﭔڌي ﺗﻪ ﻧﻪ ﺳﮔﮫﻧدو آھﻲ .ﭘﺮ زﻣﻳن ﺗﻲ ﻟڪڻ ھﭨڻ ﺳﺎن )ﻳﺎ
ﻣﺮﻟﻲء ﺟﻲ آواز ﺗﻲ( ﺟﻳڪﻲ زﻣﻳن ﻳﺎ ھوا ۾ ﻟﮫﺮون ﭘﻳدا ﭤﻳن ﭤﻳون ،اھﻲ ھن ﺟو ﺟﺳم ﻣﺣﺳوس ڪﺮي َ
ﺳﮔﮫﻲ ﭤو.
ڪﻧﮫن ﺑﻪ ﭘوري ﺑﻧد ﻳﺎ ﮔﺎھﻪ ۾ ھٿ ﻧﻪ وﺟﮫﺟﻲ .ڪو ﭘﭤﺮ ﻳﺎ ﺑﻧد رﮐﻳو ھﺟﻲ ﺗﻪ ان ﺗﺎن ﻻﻧگ وراﺋﻲ
ٽﭘڻ ﺑدران ان ﺟﻲ ﻣﭤﺎن ﭘﻳﺮ رﮐﺟﻲ ﺟو ڪڏھن ڪڏھن ﭘﭤﺮ ﺟﻲ ﭘوﻳﺎن ﻧﺎﻧگ ﻟڪﻲ وﻳﮫﻲ ﭤو .ڪﻧﮫن ﺑﻪ
ﻧﺎﻧگ ۾ ھٿ ﻧﻪ وﺟﮫﺟﻲ ،ﭼﺎھﻲ اھو ﺟﻳﺋﺮو ھﺟﻲ ﻳﺎ ﻣﺋل .ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﮔﮫﺮ ﺟو ﮔﺎھﻪ ﺟﻳﺋن وڌي ﺗﻪ ڪﺗﺮي
ﻧﻧڍو ڪﺮاﺋﻲ ﮀڏﺟﻲ ،ﮔﻧد ڪﭼﺮي ﺟﻲ ڍﻳﺮ ﻳﺎ ﭘﺮاﭨﻲ ﮐوھﻪ وٽﺎن ﻟﻧﮔﮫڻ ﮐﺎن ﭘﺎﺳو ڪﺟﻲ ﺟو اھڙن
ھﻧڌن ﺗﻲ ﮔﮫﭨو ڪﺮي ﻧﺎﻧگ ڏﻳڏرن ﺟﻲ ﺗﺎڙ ۾ وﻳﭠل ھوﻧدا آھن .ﮔﮫﺮ ۾ ﺟﻲ ڪوﺋﺎ ھﺟن ﺗﻪ اﻧﮫن ﮐﻲ
ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
115
ﻻء وڏي ڪﺷش آھن .ﺟﻳڪڏھن ڪو ﻧﺎﻧگ ﺳﺎﻣﮫون اﭼﻲ وﭸﻲ ﺗﻪ ﻣﺎراﺋﻲ ﮀڏﺟﻲ ﺟو ڪوﺋﺎ ﭘڻ ﻧﺎﻧﮔن ِ
ﭘﺮﻳﺷﺎن ﭤﻲ ان ﮐﻲ اﻧڌاڌﻧڌ ڏﻧڊا وھﺎﺋﻲ ڪڍﺟن .ڪوﺷش ڪﺮي ﭼپ ﭼﺎپ ﺑﻳﮫﻲ رھﺟﻲ ،ﮀو ﺟو
ﭼﺮﭘﺮ ﺗﻲ ﻧﺎﻧﮔن ﺟو ڌﻳﺎن ﮀڪﺟﻲ ﭤو ۽ ﻣﺎٺ ڪﺮي ﺑﻳﮫڻ ﺳﺎن ﮔﮫﭨو ڪﺮي ﻧﺎﻧگ ﭘﺎﺳو ڏﻳﺋﻲ ﭜﭴﻲ
وﭸﻲ ﭤو .ﮔﮫﭨو ڪﺮي ﻧﺎﻧگ ﺗﻳﺳﻳن ﭼڪ ﻧﭤو ھﭨﻲ ﺟﻳﺳﻳن ان ﺳﺎن ﮐﺷٽ ﻧﭤﻲ ڪﺟﻲ .ﺟﻳڪڏھن ڪو
ﺧﺑﺮداريء ﺳﺎن ﻟٺ ﺟﻲ
َ زھﺮﻳﻠو ﻧﺎﻧگ ﮔﮫﺮ ۾ ﮔﮫڙي اﭼﻲ ۽ ان ﮐﻲ ھﺮوﭜﺮو ﻣﺎرﭨو ﺋﻲ ﭘوي ﺗﻪ ﻧﮫﺎﻳت
ھڪ ﺋﻲ ڌڪ ﺳﺎن ﺳﻧدس ﻣﻧﮫن ﭼﭼﺮي رﮐﺟﻲ ،ﮀو ﺟو ﺟﻳﺋﺮي ﻧﺎﻧگ ﮐﺎن ﭰٽﻳل ﻧﺎﻧگ ﺧطﺮﻧﺎڪ ﭤﺋﻲ
ﺷﻲء -ڪﮫﺎڙي ،ڪﺎت ﻳﺎ ﺗﺮار ﺟﻲ ﭰﺮ ﺳﺎن ﻧﺎﻧگ ﮐﻲ ڌڪ ﻧﻪ ھﭨﺟﻲ ﺟو اﺋﻳن ِ ﭤو .ڪڏھن ﺑﻪ ﺗﮐﻲ
ڪﺮڻ ﺳﺎن ﻧﺎﻧگ ﻓﻘط ﭔﻪ اڌ ﭤﻳو ﭘوي ۽ اڌ ﻧﺎﻧگ ﻣﺎن ﺑﻪ ﺳﺎﮘﻳو ﺧطﺮو آھﻲ ﺟﻳڪو ﺳﭴﻲ ﻣﺎن.
ﮔﮫﭨﻲ ﮔﺎھﻪ ﻣﺎن اھو ﺳو ﻓﺎﺋدو ﺿﺮور آھﻲ ﺗﻪ ھﺗﻲ ﺟﺎﻧور وھٽ ﺧوش ۽ ﻣﺗﺎرا آھن .ﺳﻧدن ﭘﻳﺮن
ھﻳﭠﺎن ھﺮ وﻗت ۽ ھﺮ ھﻧڌ ﮔﺎھﻪ ﺋﻲ ﮔﺎھﻪ ﻣوﺟود آھﻲ .ڪﻧﮫن ﺟﻲ ﮔﮫﺮا ﮘﻳﺎن ڍﮘﻳون ﻣﻳﻧﮫون وﭸﻲ
ﭼﺮﻧدﻳون ﺗﻪ ﮔﮫﺮ ﺟو ﻣﺎﻟڪ ﮐﻳن ڍڪ ۾ اﻣﺎﭨڻ ﺑدران ﺧوش ﭤﻳﻧدو ﺗﻪ ﭜﻠﻲ ﮔﮫﭨﻲ ﮐﺎن ﮔﮫﭨو ﮔﺎھﻪ ﮐﺎﺋﻲ
ڪﺮاﭼﻲء ۾ ﮔﮫﺮ
َ وﭸن .ﺟﻳﺋن اﻳﻧدڙ ﻣوڪل ﺟو ڏﻳﻧﮫن ﮔﺎھﻪ ڪٽڻ ﮐﺎن ﻓﺮﺳت ﻣﻠﻲ وﭸﻲ .ﭘﺎڻ وٽ
اﮘﻳﺎن ﮀﭔﺮ ﭘوﮐڻ ﺗﻪ ﻧﺎﻣﻣڪن ﮘﺎﻟﮫﻪ آھﻲ ،ﭘﺮ ﺟﻲ ڪو ﭘﺋﻳڻ ۽ وھﻧﺟڻ ﺟﻲ ﺣﺻﻲ ﻣﺎن ﭘﺎﭨﻲ ﺑﭼﺎﺋﻲ ﮔﺎھﻪ
ﭠڪﺎء ﭤﻳو وﭸﻳﻧس .وﻳﭼﺎرﻳون ﮔﺎھﻪ ﺗﻪ ﮀﺎ.
ُ ﺳﻠو ﭘوﮐﻲ ﭤو .۽ ڪﺎ ڍﮘﻲ ان ۾ ﻣﻧﮫن اﭼﻳو وﺟﮫﻲ ﺗﻪ ﭘﭤﺮ
ڍء! اڪﺛﺮ ڪڙن ڪﺳﺎرن ﭔوٽن ۾ ﺑﻪ ﭘﻳون ﭼڪ ھﭨن .ﮐﻳن ﻧﻪ وﭤﺎڻ ﺗﻲ ڏاري ﺟو وﺟﮫﻪ ﻧﻪ ﭘﮫﺮ ﺗﻲ ُ
ھﺎء وي ﺗﻲ اﮔﮫﺎڙن ٽﺮڪن ۾ ﻧٽﮫﻪ ُاس ۾ اﺳﺎن ﺟﻲ ﺑﻲ زﺑﺎن ﺟﺎﻧورن ﮐﻲ اﺋﻳن ڍوﺋﻳﻧدو ڏﺳﻲ ڏاڍو ﺳﭘﺮ ِ
ﭘﭠﻲء ﺳﺎن ﻟﮘل ھوﻧدو آھﻲ .ﭘﺮ ھﺗﻲ ﺟﻲ ﭼوﭘﺎﻳو ﺷﺎﻳد ﺋﻲ ڪوَ ڏک ﭤﺋﻲ ﭤو .ﺑک ۽ اڃ ڪﺮي ﺳﻧدن ﭘﻳٽ
ڏﻳﻧﮫن – ﺑﻠڪ ڪو ڪﻼڪ ﺑﻪ ﺑک ۾ ڪﺎٽﻳو ھﺟﻲ .ان ڪﺮي ﺟﻧﮫن ڍور ڏي ﻧظﺮ ڪﺮ ﺗﻪ ﻣﺗﺎرو
ﻧظﺮ اﭼﻲ ﭤو.
ھﺗﻲ ﺟﻲ ﺣڪوﻣت ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ ﺻﺣت ﺟو ﻧﮫﺎﻳت ﺧﻳﺎل رﮐﻲ ﭤﻲ .ڪﻧﮫن ﺑﻪ ﺑﻳﻣﺎر ﻳﺎ ﭘوڙھﻲ ڍور
ﮐﻲ ڪﮫﻲ ﮔوﺷت وڪﭨڻ ﺗﻲ ﺳﺧت ﭼڪﺎس ۽ ﺳﺰاﺋون آھن .ﭔڪﺮي ،ڍﮘﻲ ﻳﺎ ﻣﻳﻧﮫن ﺟﻲ ذﺑﺢ ﭤﻳڻ
ﺟﻲ ﻋﻣﺮ ﻣﻘﺮر ﭤﻳل آھﻲ .ان ﻋﻣﺮ ﺗﻲ ﭘﮫﭼڻ ﺳﺎن ﮐﻳس ڪﮫﻲ ﺳﮔﮫﺟﻲ ﭤو .ﺑﻠڪل ﻧﻧڍي ﻳﺎ ﭘوڙھﻲ ڍور
ﺗﻲ ڪﺎﺗﻲ ﭰﻳﺮاﺋڻ ڏوھﻪ ﺟو ڪم آھﻲ .اﺳﺎن وٽ ﻣﺟﺑوري ڪﺎرڻ ﻧﻧڍي ﻋﻣﺮ ﺟون ڍﮘﻳون /ڍﮘﺎ ان
ڪﺮي ﺑﻪ ذﺑﺢ ﻧﭤﺎ ڪﻳﺎ وﭸن ﺟو ﮐﺎﻧﺋن ﮐﻳﺮ ۽ ھﺮ ڪﺎھڻ ﺟو ڪم ورﺗو وﭸﻲ ﭤو .ﺟﻳﺳﻳن ھﺮ ڪﺎھڻ
ﻳﺎ ﮐﻳﺮ ڏﻳڻ ﺟﻲ ﺻﻼﺣﻳت رﮐن ﭤﺎ ،ﺗﻳﺳﻳن ﮐﻳن ڪﮫڻ ﻧﻘﺻﺎﻧڪﺎر ﺳﻣﺟﮫﻳو وﭸﻲ ﭤو .ﭘﺮ ھﺗﻲ ﻣﻼﺋﻳﺷﻳﺎ ۾
ﭘوک ﺟوﻧﻣوﻧو اھڙو آھﻲ ﺟﻧﮫن ۾ ﻧﻪ ﮔﮫﭨﻲ ھﺮ ﺟﻲ ﺿﺮورت ﻧﻪ رﻳﺞ ﺟﻲ.
ﻣﺰﻳدار ﮘﺎﻟﮫﻪ اﺳﺎن ﺟﻲ ﭘﺎڙﻳﺳﺮي ھﻣﺮاھﻪ ﻣﺳٽﺮ ﮔوﻧﺎ راﺟﺎ ﭔڌاﺋﻲ ﺗﻪ ھﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺳﻠﻣﺎن ﻣﻳﻧﮫن
ﺑوء ﭘﺳﻧد ﻧﺎھﻲ .ﭼﺎﻧﮫﻪ ۾ ﺑﻪ دﭔن ﺟو ﻣﭠو
ڍﮘﻲء ﺟو ﮐﻳﺮ ﭘﻳﺋن ﺋﻲ ڪو ﻧﻪ ﺟو ھﻧن ﮐﻲ ﺗﺎزي ﮐﻳﺮ ﺟﻲ ِ َ ﻳﺎ
Condensedﮐﻳﺮ وﺟﮫن .ﭔﺋﻲ ﻧﻣﺑﺮ ﺗﻲ ھﺗﻲ ﺟﻲ آدﻣﺷﻣﺎري ﭼﻳﻧﻲ ﻣﺎﭨﮫن ﺟﻲ آھﻲ .اھﻲ ﭘڻ ﮐﻳﺮ ﮐﻲ
ھٿ ﻧﻪ ﻻﺋﻳن .ﭼﻳوﻣﺎﻧس” .ﺣق ﺗﻲ اﺳﺎن ﺟو ﮐﻳﺮ واري روز ﭘﮀﻧدي آھﻲ ﺗﻪ ﭔﻳﺎ ﭘﺎڪﺳﺗﺎﻧﻲ ڪڏھن
ﻻء ھڪ ﺗﺎﻣل ھﻧدو ﮀوڪﺮي Jeansﺟﻲ ﭘﺗﻠون ۽ ﺟﺋڪٽ ﭘﺎﺋﻲ اﻳﻧدي آھﻲ. اﻳﻧدا؟ ﮐﻳﺮ وڪﭨڻ ِ
ﮔوﻧﺎ ﮐﻠﻲ ﭼﻳو:ھﺎ ،ھﺗﻲ ڪو ﺑﻪ ﮐﻳﺮ ڪو ﻧﻪ ﭘﻳﺋﻲ .آﺋون ھﺗﻲ آﻳس ﺗﻪ ﭘﮫﺮﻳن ﭘﮫﺮﻳن ﻣون ھن ﮐﻲ
ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
116
وء آﺻف ۽ ﭘوء ڪﺋﭘٽن ﻣﺧدوم ۽ ڪﺋﭘٽن ﻧﻧدڪﺮ ﭼﻳو .ﭘ ِ ﻻء ﭼﻳو ﺟو اﺳﻳن اﻧڊﻳن ﺗﻪ ﮐﻳﺮ ﭘﻳﺋونِ . ﮐﻳﺮ ِ
ﺗوھﺎن .ﺳو ظﺎھﺮ آھﻲ ﺗﻪ ﺳﻧدس ﮐﻳﺮ ﺟﻳڪو ﺿﺎﻳﻊ ﭤﻲ وﻳﻧدو ھو ﺗﻧﮫن ﺟﺎ ھﺎڻ ﭘﺋﺳﺎ ﭘﻳﺎ ﻣﻠﻧدس .ﻣﺧدوم
ﻻء ﭘﮀﻳﺎﺋﻳن ﺗﻪ ﻣون ﮐﻲ ڏاڍو ﺗﻌﺟب ﻟﮘو .ﻣون ﭼﻳوﻣﺎﻧس ﺗﻪ ﺟڏھن آﻳو ۽ ﻣﻳﻧﮫن ﻳﺎ ڍﮘﻲ ﺟﻲ ﺗﺎزي ﮐﻳﺮ ِ
ڍﮘﻲء ﺟو ﮐﻳﺮ ﭘﻳﺋن ﺋﻲ ڪو ﻧﻪ .ﮐﻳﺮ رﮘو اھﻲ ھﻧدو ۽ َ ﻳﺎر ﺗون ﻣﺳﻠﻣﺎن آھﻳن .ھﺗﻲ ﺟﺎ ﻣﻠﺋﻲ ﻣﺳﻠﻣﺎن ﺗﻪ
ڍﮘﻲء
َ ڪﺮﺳﭼن ﭤﺎ ﭘﻳﺋن ﺟﻳڪﻲ اﺻل ھﻧدﺳﺗﺎن ﻳﺎ ﻳورپ ﮐﺎن ﻟڏي ھﺗﻲ آﻳل آھن .ﺗﻪ ﻣﺧدوم وراﭨﻳو”:
ﺟو ﺗﻪ ﮀﺎ ﻣﻳﻧﮫن ﺟو ﮐﻳﺮ ﻣﻠﻲ ﺗﻪ اﭸﺎ ﺑﻪ ﺑﮫﺗﺮ .اﺳﺎن وٽ ﭘﺎڪﺳﺗﺎن ۾ ﺗﻪ ﮐﻳﺮ ﭘﻳﺋڻ ﺟﻲ ﻋﺎدت ﻧﻧڍي
ﻻء ﮐﻳﺮ ۾ ﭘﺎﭨﻲھوﻧدي ﮐﺎن وﺟﮫن ۽ ﮐﻳﺮ ﺟﻲ ﮐﭘت اﻳﺗﺮي ﺗﻪ آھﻲ ﺟو ﮐﻳﺮ وارا ﭘورت ۽ ﭘﺋﺳو ڪﻣﺎﺋڻ ِ
ﺑﻪ ﻣﻼﺋﻲ وڪﭨن“.
ﮀوڪﺮيء ﮐﻲ ﮔﮫﭨﻳون ڍﮘﻳون آھن؟”
َ ﮔوﻧﺎ ﮐﺎن ﭘﮀﻳم”:ﭘﻧﮫﻧﺟﻲ ﮐﻳﺮ واري
ﭼﻳﺎﺋﻳن” :ﻓﻘط ھڪڙي“.
ﻻء
آﺻف ﮐﻲ ﭼﻳم ﺗﻪ اﺳﺗﺎد وڌﻳڪ ﮐﻳﺮ ﺟﻲ ﺿﺮورت ﭘﻳﺋﻲ ﺗﻪ ھﺎڻ ڪﻧﮫن ﭔﺋﻲ ﮐﻲ ﮐﻳﺮ آﭨڻ ِ
ھﻲء ﺑﻪ اھو ﺋﻲ ڪم ڪﻧدي ﺟﻳڪو ﺳﻧدس ﭜﺎﺋﺮ ﭜﻳﻧﺮون اﭴڪﻠﮫﻪ َ ﻻء
ﭼﺋﺑو .ﻧﻪ ﺗﻪ ﮐﻳﺮ ﭘورو ڪﺮڻ ِ
ﺳﻧڌ ،ﭘﻧﺟﺎب ،ﺑﻠوﭼﺳﺗﺎن ﮐﺎن ﮔﺟﺮات ﻣﮫﺎراﺷٽﺮا ،اﺗﺮ ﭘﺮدﻳش ۽ ﺑﻧﮔﺎل ۾ ڪﺮي رھﻳﺎ آھن -ﻳﻌﻧﻲ ﮐﻳﺮ ۾
ﭘﺎﭨﻲء ۾ ﮐﻳﺮ ﻣﻼﺋﻳﻧدي.
َ ﭘﺎﭨﻲ ﻣﻼﺋﻳﻧدي -اﭸﺎ ﺑﻪ ﺟﻲ ﺿﺮوري ﺳﻣﺟﮫﻳﺎﺋﻳن ﺗﻪ
آﺻف ﮐﻠﻲ ﭼﻳو” :ﻧﻪ ﻳﺎر ،اﺋﻳن ھﺗﻲ ھﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﭤﻳﻧدو .ان ﺑﺎﺑت ﭘڪ ڪﺮي ﭼڪو آھﻳﺎن ،ﮐﺎﻧﺋس
ﭘوء ﺗﻧﮫﻧﺟﻲ ھڪڙي ڍﮘﻲ ﺗﻪ ﭘوري ﭘﺋﺟﻲ ﻧﻪ ﭘﮀﻳو ھوم ﺗﻪ ”وڌﻳڪ ﮐﻳﺮ ﺟﻲ ﺿﺮورت ﭘﻳﺋﻲ ﺗﻪ ِ
ﺳﮔﮫﻧدي “.وراﭨﻳو ھﺋﺎﺋﻳن”:ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ڍﮘﻲ ﺗﻪ ھﻳﻧﺋﺮ ﺑﻪ ﮐﻳﺮ ڪﺎ ﻧﻪ ﭤﻲ ڏﺋﻲ“.....
ﭘوء ﻧﻳﻧڊو ،اﺋﻧڪﺮ ﻳﺎر رﻳڊ ڪﺎﺋو ﺟو آﺻف ﺟﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ اڌ ۾ ڪٽﻲ واﺋڙو ﭤﻲ ﭘﮀﻳوﻣﺎﻧس”:ﺗﻪ ِ
ﭘﺎﭨﻲء ۾ ﻣﻼﺋﻲ ﭤﻲ ڏﺋﻲ ﮀﺎ؟“
َ ﭘﺎﺋوڊر
”ﻧﻪ ﻧﻪ ،ﻣﻧﮫﻧﺟﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﭔڌ .ھن ﭔڌاﻳو ﺗﻪ رﺳﺗﻲ ﺗﻲ ﻳﺎ ﭘﺎڙي اوڙي ۾ ﮐﻳس ﺟﻳڪﺎ ﺑﻪ ڍﮘﻲ ﻧظﺮ اﭼﻲ
ﭤﻲ ﺗﻪ ان ﺟو ﮐﻳﺮ ڏھﻲ اﭼﻲ وڪﭨﻧدي آھﻲ ،ﺟو ھﺗﻲ ﺗﻪ ﮐﻳﺮ ﺟﻲ ڪﻧﮫن ﮐﻲ ﺿﺮورت ﺋﻲ ڪﺎﻧﮫﻲ .۽
ڏھﺎﺋﻲء ﺟﻲ ﻣﺣﻧت ۽َ ﭘﺋﺳﺎ ﺑﻪ ڪو ﮐﻳﺮ ﺟﻲ ﺣﺳﺎب ﺳﺎن ڪو ﻧﻪ ﭤﻲ ڏﺋﻲ ،ﭘﺮ ﺳﻣﺟﮫﻪ ﺗﻪ ﺳﻧدس
ھوء ﭼڙھﻳو ﭤﻲ اﭼﻲ .ﺗڏھن ﺗﻪ ﭼﻳﺎﺋﻳن ﭘﺋﻲ ﺗﻪ ﺟﻲ ﭔﻳﺎ ﺑﻪ ﻣوٽﺮﺳﺎﺋﻳڪل ﺟﻲ ﭘﻳٽﺮول ﺟﺎ آھن ،ﺟﻧﮫن ﺗﻲ َ
ﭘوء ﻗﺮض ڏﺟو ﺗﻪ ﮐﻳﺮ ڏھڻ واري اﻟﻳڪٽﺮڪ ﻣﺷﻳن وﭠﺎن“. ﮔﮫﭨﺎ اﭼﻲ وﻳﺎ ﺗﻪ ِ
ھونء ﺋﻲ ﺻﺣﻳﺢ َ اﭤﺎﻧو .ﻟﻳﮐﻲ ﭼوﮐﻲ ۾
َ ﺗﻧﮫن ﺗﻲ ﮔوﻧﺎ ﺧﺑﺮدار ڪﻧدي ﭼﻳو”:ﻣﺗﺎن ﭘﺋﺳﺎ اﮘواٽ ڏﻧﺎ
ﻧﺎھﻲ .روز ﺟﻳڪو ﮐﻳﺮ ڏﺋﻲ اھو ﻟﮐﻧدا ﺑﻪ وﭸو .ﺟو ﻣﮫﻳﻧﻲ ۾ ﭔﻪ ﭼﺎر ڏﻳﻧﮫن ﮐﻳﺮ آﭨﻲ ڪﺎ ﻧﻪ ﭤﻲ ،ﭘﺮ
ﻣﮫﻳﻧﻲ ﭘوري ﭤﻳڻ ﺗﻲ ﭘﺋﺳﺎ ﺳﭴﻲ ﻣﮫﻳﻧﻲ ﺟﺎ ﭤﻲ وﭠﻲ .اﮘﺋﻳن ﻣﮫﻳﻧﻲ ﺟﺎ ﺳورھن ڊاﻟﺮ )ﮀﮫﺎﻧوي رﭘﻳﺎ( وﭠڻ
آﺋﻲ ﺗﻪ ﭘﮀﻳوﻣﺎﻧس ﺳورﻧﮫن ڊاﻟﺮ ڪﻳﺋن ﭤﻳﺎ .ﺗﻪ ﭼوڻ ﻟﮘﻲ:روز ھڪ ﺳﻳﺮ ﮐﻳﺮ ﺟﺎ ﭘﻧﺟﺎھﻪ ﺳﻳﻧٽ ﭤﻳﺎ ۽
اوﭨٽﻳﮫن ڏﻳﻧﮫن ﺟﺎ ﭤﻳﺎ ﺳورھن ڊاﻟﺮ .ﺗﻧﮫن ﺗﻲ ﭼﻳوﻣﺎﻧس ﺗﻪ ﭘﮫﺮﻳن ﮘﺎﻟﮫﻪ ﺗﻪ ﭘﻧﺟﺎھﻪ ﮐﻲ اوﭨٽﻳﮫن ﺳﺎن
ﺿﺮب ڪﺮڻ ﺳﺎن ﺳورھن ڊاﻟﺮ ﻧﻪ ﭘﺮ ﺳﺎڍا ﭼوڏھن ڊاﻟﺮ ﭤﺎ ﭤﻳن ۽ ﭔﻲ ﮘﺎﻟﮫﻪ ﺗﻪ ﺗون ھن ﻣﮫﻳﻧﻲ ﻓﻘط
ھﺋﻳنء -ﺟﻳڪو آﺋون روز ڪﺋﻠﻳﻧڊر ﺗﻲ ﻧوٽ ڪﻧدو وﭸﺎن ،ﺳو ان ﺣﺳﺎب ﺳﺎن َ ﭘﻧﺟوﻳﮫﻪ ڏﻳﻧﮫن آﺋﻲ
ﻓﻘط ﺳﺎڍا ﭔﺎرھن ڊاﻟﺮ ﭤﻳﺎ .ﺗﻧﮫن ﺗﻲ ﮐﻠﻲ وراﭨﻳﺎﺋﻳن :آﺋون ﺣﺳﺎب ۾ ڪﭼﻲ آھﻳﺎن .اﺳڪول ۾ ﺑﻪ ﻓﻳل
ﻣڪﻠﻲ َء ﮐﺎن ﻣﻼڪﺎ ﺗﺎﺋﻳن
117