Vanaf dat mijn moeder mij in haar buik droeg, is er gevaar voor mijn leven(tje)

geweest. Er zaten gezwellen in haar baarmoeder waardoor ze mij nooit heeft voelen
bewegen, en ik daardoor ook nog eens te laat geboren ben, en bepaald niet aan de
maat, maar erg mager...

Voordat ik tien jaar oud was, ben ik meerdere keren aan de dood ontsnapt, er was
altijd wel wat aan de hand, bijna verdrinken, koolmonoxide vergiftiging, bijna stikken,
enz. enz. Tegelijkertijd was ik van jongs af aan, helderziend, kon dingen echt
voorspellen, wat naarmate ik ouder werd sterker werd, en op èèn of andere manier
werd ik altijd bestempeld als anders...

Mijn ouders stuurden mij naar een Christelijk school, mijn moeder had een “bijna
dood ervaring” gehad een paar weken na mijn geboorte, en zij geloofde in de Here
Jezus, mijn vader ging daarin mee had ik het idee, maar echt bijbel lezen thuis, of er
veel over delen, en praten dat deden we niet en nadat we van Harlingen naar
Terschelling verhuisden, gingen we ook niet meer naar de kerk, hoewel ik wel nog
een hele poos naar zondagschool ben geweest.

Nadat ik van de lagere school kwam, kon ik zelf helemaal niet meer geloven, en bad
ook niet meer mee aan tafel, en heb dat eerlijk verteld aan mijn ouders. Tegelijkertijd
begon ik me meer en meer bewust te worden, van mijn voorspellende gave.
Gedurende mijn schooltijd en eigenlijk mijn hele leven (zonder God) was ik erg
eenzaam, ervoer ik veel afwijzing had last van hyperventilatie, en was bepaald niet
gelukkig.

Remmy
Toen ik ongeveer 17 was ontmoette ik Remmy, zij was toen 29 en mooi om te zien,
en ze sprak me aan in de kroeg waar alle jongeren van Terschelling toen kwamen.

Ze was heel erg ver in “mindcontrol” was het erg koud buiten, Remmy kon zonder jas
er op uit, want door de kracht vrij te zetten om haar gedachten te controleren, kon ze
haar lichaamstemperatuur regelen. Dus, andersom, als het erg warm was, kon ze
met een dikke winterjas aan, volledig koel en relaxed door het dorp wandelen. Ik was
volledig verkocht! Niet op de manier van verliefd zijn, of iets in die richting, maar ik
was betoverd leek het wel! Haar schoonheid, persoonlijkheid, geestelijke kracht,
imponeerden mij zo dat ik dacht zo wil ik ook zijn! Op een dag legde ze de
tarotkaarten voor mij.

Er kwam uit, dat er twee wegen steeds samen zouden komen, een kruising die
steeds van me zou vragen: MAAK EEN KEUS! Deze keuze zou ik een paar keer
kunnen maken, en èèn weg zou naar het ongeluk leiden...

Omdat ik erg graag moeder wilde worden, maar ook wel iets had met het
modellenwerk, en het artiesten wereldje, dacht ik, dat de twee wegen, en de kruising
daar mee te maken hadden, ik zou een keus moeten maken, tussen trouwen en
kinderen krijgen, of de wereld van glamour en spanning (dacht ik). Remmy bleef mijn
grote voorbeeld, ook al waren er ook zaken die me beangstigden.

Zo lag er op de keukentafel een bosje kruiden, Remmy vertelde me, dat ik daar nooit
aan mocht komen, want het was erg giftig! Ook vertelde ze me dat als ze 30 zou
worden, ze een einde aan haar leven wilde maken, omdat “haar tijd dan was
gekomen”. Maar dit werd op zo`n gewone toon gezegd, en er waren heel erg veel
momenten, waarop dit onderwerp “even zijdelings ter sprake kwam” dat ik het niet
geloofde. Om een voorbeeld te geven:

Ik kwam op een dag bij haar langs toen ze de voordeur stond te schuren, ik maakte
er een grappige opmerking over, waarop Remmy serieus reageerde in de strekking
van, alles moet netjes zijn, voor de volgende bewoners. Een andere keer vertelde ik
haar dat ik haar winterjas prachtig vond, en haar antwoord was: “Als ik straks dood
ben, mag jij hem hebben.”

Als dit soort dingen gewoon orde van de dag blijken te zijn, dan geloof je het gewoon
niet, daarbij was ik 17 en had nog erg “roze wolken gedachten” over het leven.
Ik ging steeds meer van haar leren, over het controleren van je gedachten, en om
krachtig te zijn in de geest. Maar tegelijkertijd ontworstelde ik me aan haar, omdat ze
me toch ook beangstigde.

Om een lang verhaal kort te maken, Remmy heeft zich van het leven beroofd exact
op haar dertigste verjaardag...

De rest van mijn leven, werd een zoektocht naar geluk, maar wel op de verkeerde
plaatsen, en met het maken van verkeerde keuzes. Meerdere relaties zijn de revue
gepasseerd ik heb wanhopig geprobeerd om kinderen te krijgen, Achteraf bezien
denk ik, dat ik dacht dat ik daardoor gelukkig zou worden. Ik werd steeds krachtiger
in het occulte, ontmoette ook steeds de “juiste mensen” en mijn leven werd steeds
donkerder. Nadat ik in een tijdsbestek van drie maanden een miskraam kreeg, mijn
moeder verloor en mijn man de deur uitliep, (dit alles gebeurde dus binnen drie
maanden) zag ik het niet meer zitten….

Reis naar Spanje

Nadat ik dus voor de tweede keer achterbleef na een verbroken relatie, ontmoette ik
Jenny.

Jenny was ook gescheiden, en samen konden we uren praten, lachen & huilen, èn
de moed erin houden, om door te gaan. Ook met Jenny verdiepte ik me in mijn
gaven van voorspellen, omdat het haar ook duidelijk was dat ik dingen kon
voorzeggen. Maar op een avond was de film “Jesus Christ Superstar” op de televisie
en samen zijn we daar naar gaan kijken. Tijdens de kruisiging werd ik zo aangeraakt
dat ik huilde. Jenny zei toen: “Jij bent dit nooit vergeten, je kent dit toch van je
jeugdjaren volgens mij hoor jij daar nog steeds bij”

In eerste instantie vond ik dit helemaal niet leuk, maar diep van binnen raakte het me
enorm. Op een gegeven moment kregen we tijdens het maken van een trip naar de
huishoudbeurs, een lot in ons handen geduwd, ik weet nog dat ik tegen Jenny zei,
houd jij dat maar bij je, want ik raak het kwijt! Gelukkig bewaarde Jenny het wel, want
achteraf bleken we een reis naar Spanje gewonnen te hebben! En in de bus naar
Spanje toe, ontmoette ik Johan, we zijn inmiddels getrouwd, maar in de bus naar
Spanje waren alle muren die er op de wereld te vinden waren op dat moment,
aanwezig!
We hadden allebei al zoveel verdriet en teleurstelling gehad op het gebied van de
liefde dat we onze harten potdicht wilden houden!

Noodkreet
Eenmaal weer thuis hoorde ik dat mijn vader op sterven lag. Dit was de druppel,
weer een sterf geval, weer verdriet, ik had het gehad. Op een geven moment heb ik
het uitgeroepen:

GOD ALS JE DAN BESTAAT HELP ME DAN!

Nog geen seconde later ging de telefoon...

Aan de andere kant van de lijn klonk een stem die zei: “Met Johan Schouten. Je weet
wel, die jongen uit de bus naar Spanje” Ik viel stil, en wist even niet wat te zeggen,
maar de stem ging gewoon door:

“Het klinkt misschien vreemd, maar ik sta hier in de huiskamer van mijn ouders met
een handdoek omgeslagen, want ik kom regelrecht uit de douche vandaan, ik heb
het plan om vanavond uit te gaan, maar ineens was daar die stem die zei: “Bel de
vrouw uit de bus bel haar NU”

Op de èèn of andere manier vond ik dat toen helemaal niet vreemd, ik gaf of het
normaal was, antwoord. En vertelde hem, dat ik het niet meer zag zitten, - ik had
hem in de bus, en later in Spanje het èèn en ander over mezelf verteld, hij was op de
hoogte van mijn eenzaamheid en verdriet, - dus toen ik zei, dat mijn vader op sterven
lag begreep hij ook wel, dat ik het allemaal niet meer wist... Nu bleek hij in het dorpje
naast dat van mij te wonen, en nog geen drie minuten later stond hij bij me op de
stoep!

De Weg
Zoals ik in het begin al schreef waar moet ik beginnen, en hoe krijg ik in dit
getuigenis Jezus op de eerste plaats…moet ik ook nu weer schrijven, ik weet haast
niet hòe ik de diepte van de zaken moet verwoorden. Het voert te diep en het wordt
te lang, om alles te schrijven, er is teveel gebeurd, teveel verdriet, eenzaamheid,
narigheid, diepten, om dat allemaal neer te schrijven in een getuigenis.

Ik denk dat ik dan beter een boek kan gaan schrijven. Maar nadat Johan op mijn
stoep stond, is hij niet meer uit mijn leven geweest! God heeft hem gestuurd naar mij,
God heeft ons bij elkaar gebracht, met een bedoeling. Nadat Johan me eerst heeft
geholpen en bijgestaan tijdens en rondom het sterfbed van mijn vader, en me hielp
om het te verwerken, begonnen we ons af te vragen wàt er nu eigenlijk gebeurd was.
Ik riep God als je dan bestaat help me dan, en Johan kreeg een stem die zei, bel
haar NU!

Er begon een zoektocht, met vallen en opstaan, maar er kwamen telkens mensen op
ons pad die gelovig waren. En op een dag werden we uitgenodigd om een dienst bij
te wonen in de plaatselijke gemeente. We zijn op de uitnodiging ingegaan, en
diezelfde ochtend hebben we beiden ons hart aan de Heer gegeven. Niet wetende
wat ons stond te wachten...
Want vanaf het moment dat ik een kind van Jezus werd, begon de satan zich te laten
gelden. Wilde ik in de bijbel lezen, dan kreeg ik gaap aanvallen. Ik kreeg steeds
“bijna ongelukken”

Kortom de hel brak los! Toen ik dat vertelde aan de oudsten, was hun antwoord:
“Catharina je bent nu gedoopt er staat een muur van water tussen jou en de boze er
is niets aan de hand!”

Maar er was wel degelijk iets aan de hand, ik had diep in het occulte gezeten, en had
me daar nooit van bekeerd! En alles wat in de boze wereld aan demonen zat, begon
me te plagen en aan te vallen.

Het Begin
Ook hier is het verhaal weer te lang om alles te vertellen, maar er is een avond
geweest, waarin Johan en ik beiden zo wanhopig waren, dat we er samen uit wilden
stappen.

We belden naar de gemeente, maar we werden weer gesust met de woorden, het
komt allemaal wel goed! Tegen twaalf uur s`nachts, drong iets me om te bellen naar
Margreet en Rita twee vrouwen die toen in de bevrijdingsbediening stonden, maar wij
kenden hen vooral van de evangelische boekhandel die ze hadden. Waarom ik hen
moest bellen, ik weet het niet, waar ik de moed vandaan haalde om ze te bellen rond
middernacht, ik weet het niet, wat ik wel weet, dat ze zijn gekomen, niet de andere
dag, maar onmiddellijk! “Is je voordeur open Catharina, haal hem anders van de knip
we komen eraan!“ Dat was het antwoord!

Kwart over twaalf begonnen ze met me te bidden, zittend aan de ene kant van mijn
woonkamer, en rond vijf uur in de morgen bevond ik me op de vloer aan de andere
kant van mijn woonkamer...

Achteraf heb ik gehoord: “Ze” (demonen) marcheerden er bij bosjes uit!

Was het toen klaar? Nee, het was het begin, veel mensen zijn gevolgd in het rijtje
van bidden met mij voor mijn bevrijdingen. Zowel demonen UIT mij, als vloeken
verbreken rondom mij, vanuit de voorgaande generaties enz. Jaren van bidden,
belijden, stilte en woestijnperioden, maar toch, òòk jaren van genezing, van groei! En
de Heer begon ons in te zetten, om anderen weer te bevrijden, en te genezen dankzij
Zijn Geest!

Climax
Net na mijn bekering had ik een lijstje gemaakt met alles wat ik in mijn hoofd had, en
wat ik aan de Heer wilde vragen om aan mij te geven.

- kinderen
- Vriendinnen
- Zingen voor Hem
- Taak in de gemeente/kerk

Het was na het vragen ervan, dat de Heer voor de eerste keer duidelijk tegen me
sprak, en me een beeld liet zien.
Het beeld was:
Een grote ring, met ringen daarin, die steeds kleiner werden, en uiteindelijk eindigden
in een stip!

En het woord:
“Wat jij vraagt, en wat zò belangrijk is in jou ogen, is voor Mij totaal anders, Mijn
koninkrijk werd andersom!

Daarom ga Ik je niet geven, maar haal ik in de jaren die gaan komen, alles van en bij
je weg, wat in jouw ogen zo belangrijk is (wat staat voor de ringen) en uiteindelijk
zullen jij en Ik dan over blijven ( wat staat voor het stipje) Het is in jou ogen klein, en
onbeduidend, maar jij en Ik zullen dan verkleefd zijn, je zult afhankelijk zijn van Mij,
niets meer willen, noch durven op eigen kracht, maar het alleen kunnen door Mijn
Geest! En dan BEGINT MIJN PLAN MET JOU PAS!

En dit is letterlijk gebeurd!

De climax kwam in 2000. Ik bleek kanker te hebben, in een ver stadium. Het bleek
een soort te zijn wat langzaam groeit maar wat er al heel lang zat, dwars door de
baarmoeder heen, naar de linker klier en omdat het er al heel lang zat, en er dood
weefsel in mijn buik zat, was mijn bloed vergiftigd, en werd ik bloedend ( aderen
waren geknapt) en doodziek opgenomen in het ziekenhuis! Toen heb ik in Zijn licht
"gezien" wie ik echt was...en ik heb in mijn bed liggen woelen van berouw ....Na een
intense periode kwam er een woord via iemand dat het genoeg was....ik ga nu niet
het hele verhaal vertellen, maar in Zijn licht is ook de kanker uit mijn ziel gehaald, ik
werd klein en verbroken aan mijn eigen ik....ik kreeg rust en legde mij zelf in vol
vertrouwen in Vaders armen Alles was goed, kwam Hij me halen dan was het goed,
had Hij andere plannen dan was het goed...Ik hield niets krampachtig vast, ik eiste
niets, vroeg niets maar nestelde me in Zijn armen...Vader gaf een woord dat ik naar
het Daniël Den Hoed moest maar dat Hij het was die mij zou genezen....Ik kreeg een
beeld zag dat ik in een kamer lag, alleen en toen kwam Jezus binnen, Hij kuste me
en ging bovenop mij liggen, met Zijn armen om me heen, toen was ik niet meer te
zien, Hij bedekte me letterlijk, en toen pas kwam het straling apparaat...Hij ving de
stralen op...en zo is het gebeurd.....aan het eind van intensieve behandelingen in en
uitwendige bestralingen, en hyperthermie was de kanker niet weg....ze maakten een
scan om te kijken hoe ze nog verder konden behandelen deze scan werd
gemaakt....en toen werd ik gebeld .......het was weg....Het Daniël Den Hoed team
was zò verbaasd ze wisten er geen raad mee.Ze hebben zelfs het team uit het
Zuider-Ziekenhuis erbij gehaald….. Toen ik een paar weken later voor controle
kwam, viel de dokter zowat van zijn stoel...ik had verbrand moeten zijn van binnen
het had er heel anders uit moeten zien, het leek of ik nooit bestraald was
geweest...Jezus, had de stralen opgevangen en mij genezen!

De Laatste Loodjes
Er zijn nu vijf jaar verstreken - nu ik dit schrijf is het juli 2005 - jaren waarin de Heer
getrouw en secuur alles genas wat in mij te genezen viel.

Vlak na de genezing van de kanker ben ik in een boerderij geweest waar vanuit alle
werelddelen en landen mensen bij elkaar waren gekomen voor een samenkomst.
Eerder werd mij steeds gezegd, door verschillende vriendinnen, Catharina er is iets
nog niet goed, en meerdere van hen werden bepaald bij de vloek van vrijmetselarij!
Ik heb in al die jaren, altijd mensen ontvangen als gezalfden van God, en altijd
aangenomen, wat er op mijn pad kwam, daarmee bedoel ik, ook al moest soms iets
meerdere keren bebeden worden,
(Nooit heb ik gezegd daar is al voor gebeden, maar heb me daarin volkomen
overgegeven!) ik heb er nooit over gemopperd of geklaagd, maar begrepen dat
Vader soms zò diep moet gaan, dat iets terug kerend gebed nodig heeft, maar dit
vond ik zo moeilijk! Ik was het zo zat, hield het dan nooit op, haast 15 jaar van gebed
en bevrijding, van pastorale counseling, van woestijn perioden, ik was er klaar mee!
Bovendien toen ik het probeerde om hulp te zoeken, voor dit probleem, bleek dat ook
nog niet gemakkelijk te zijn, want er bleken niet veel mensen te zijn die op de hoogte
waren van het bevrijden van vloeken van vrijmetselarij.

Maar God is getrouw en twee vriendinnen kregen heel duidelijk dat het ergens zou
moeten gebeuren waar veel mensen bij elkaar zouden zijn... Van vele nationaliteiten!

En zo is het gebeurd, heel relaxed met gewone mensen die niet pochten op
bediening of eigen kracht, maar zich volkomen lieten leiden door de Heilige Geest,
ben ik zittend in een achterkamertje van een grote boerderij waar een samenkomst
was met mensen vanuit alle delen van de wereld, bevrijd van de vloek van
vrijmetselarij en nog van wat andere zaken.

Gedurende de laatste 5 jaar na de kanker is het grootse gevecht geweest, om mij

zelfs te laten reinigen in de verborgen hoekjes van het hart.

Ik ben van kinds af aan, bezig geweest om mensen te behagen, om “erbij te horen”
juist omdat ik voelde diep van binnen dat er iets op mijn leven lag, een roep een
onduidelijk iets, en mensen dat ervoeren als anders apart, vreemd, deed ik mijn
uiterste best om het goed te doen…

Ik had het ook altijd over, ik ben aan het veranderen hoor, het gaat steeds beter!
Toen ik net genezen was van kanker dacht ik, vanaf nu zweef ik over de aarde, ik
loop niet meer ik zweef, want ik ben nu zo aangeraakt door de Heer, ik zal nooit
meer dezelfde zijn….Dat is ook zo, ik ben veranderd; ik ben niet meer dezelfde als
voordat ik kanker kreeg, maar heilig worden gaat niet op eigen kracht, niet door
kracht niet door geweld maar door Mijn Geest zegt God!

Juist na de kanker ging de Heer aan de gang met mijn genezing van het mensen
behagen!
Alle verborgen nooit geuite woede kwam eruit! Vloeken, tieren, huilen, schelden,
krijsen……het was verschrikkelijk! En ik voelde me zo schuldig! God had me
genezen, en nu dit! Totdat Hij sprak en me zei:

"Ik ken je, en weet precies wat eruit moet, alles is nu los, maar nu moet je zelf iets
belijden!
Toen Ik je schiep zag Ik dat het goed was, maar JIJ hebt constant over jezelf
uitgesproken,
IK VERANDER HOOR IK DOE MIJN BEST OM BETER TE WORDEN IK ZAL
VERANDEREN! Het is aan Mij om je te heiligen, maar Ik verander je niet, want je
bent zoals Ik je geschapen heb! Zo mag je zijn! Zo is het goed! En diegene die daar
kritiek op hebben, zeggen in feite tegen MIJ; Ze is niet goed, ik erger me hier of daar
aan... Ik heb je lief Ik vind je goed, houd nu òòk van jezelf!"