De manier waarop ik met wicca in aanraking kwam, komt vrij veel voor.

Ik ben
opgegroeid met de kerk. Oftewel: we gingen naar de kerk, maar ik leefde niet
anders dan mijn vrienden die dat niet deden! Als tiener was ik heel actief in de
jeugdgroep van de kerk, op zondagsschool en in het koor, maar van huis uit werd
er niet veel aan gedaan. Als kind was ik altijd al gefascineerd door magie. Dat
begon onschuldig met het lezen van mijn horoscoop. Mijn moeder deed dat ook,
en ik zag er geen kwaad in. Mijn favoriete films en tv-programma’s gingen over
heksen en magie. Net zoals duizenden mensen bier kunnen drinken zonder ooit
verslaafd te raken aan alcohol, of duizenden mensen naar een programma als
‘Bewitched’ kunnen kijken zonder er iets bij te denken, hebben sommige mensen
een zwakke plek voor het occulte. Ik was één van die mensen. De heksen die ik
ontmoette, zeiden dat ik een gave had om dingen te ‘zien’, en dat het in de familie
zat. Achteraf besef ik dat satan de gaven misbruikte die God me had gegeven.
Alle kleine openingen voor het occulte in mijn kinderjaren openden een deur die
satan gebruikte zodat ik hem ging dienen, in plaats van God. De enige manier
waarop ik mijn weg naar het paganisme kan beschrijven is dat het een soort
verslavende drugs was. Sommige mensen hebben een zwak voor alcohol, en
anderen hebben dat voor het occulte. De grootste factor was echter mijn intense
verlangen om een persoonlijke relatie te hebben met God. Ik zag het paganisme
als een experimentele en diep persoonlijke manier van leven, terwijl christendom
onpersoonlijk en afstandelijk leek.

Vanaf de middelbare school raakte in geïnteresseerd in horoscopen, en leerde ik

hoe je een horoscoop kon trekken voor anderen. Ik begon te experimenteren met
drugs, en verdiepte me in oosterse mystiek. Na twee jaar was ik zo depressief en
in de knoei, dat ik wist dat ik niet nog een jaar zou overleven. Ik wist dat ik naar
huis moest. Ik ging van school en zodra ik weer thuis woonde, zocht ik een kerk
met veel jongeren. Die vond ik gelukkig snel, en ik kreeg mezelf weer op de rails.

Alles ging goed, totdat ik een leuke jongen ontmoette. Hij was Presbyteriaans, en
hij vond het pinkstergeloof onzin. Maar omdat ik tot over mijn oren verliefd was,
ging ik met hem mee naar een liberale Presbyteriaanse kerk. Ik had altijd gedacht
dat het niet uitmaakt naar welke kerk je ging, als je er maar heen ging, maar dat
is onzin! Vanaf dat moment ging het met mijn geloof bergafwaarts. Sommige
vrouwen in de kerk spraken over Sophia, die de Heilige Geest zou zijn. Zij
introduceerden bij mij het idee van een vrouwelijke God. De voorganger was
liberaal en hij gebruikte ‘hij’ en ‘zij’ voor God. Mijn verkering ging uit, maar ik was
ondertussen actief in deze kerk en bleef er dus heengaan. Na enige tijd kreeg ik
contact met Chris. Hij hield zich bezig met het occulte, maar omdat hij ouderling
was in zijn eigen presbyteriaanse kerk, dacht ik dat het wel oké was. In de kerk
van mijn jeugd was men altijd negatief over tarotkaarten enz., maar waarschijnlijk
waren ze daar gewoon extreem fundamentalistisch...

Mijn vriendje las veel over wicca. Zelf las ik Drawing Down the Moon door Margot
Adler. Ik was nog niet zover dat ik de godin ging aanbidden, maar ik begon me
wel bezig te houden met tarot kaarten, ouija bord, kleurenmagie (de boeken van
Ray Buckland) enzovoort. Later ontmoette ik een jongen die bezig was met
astraal reizen en magie en ook ging ik een paar keer uit met een jongen die
Sjamaan was. Ik raakte er meer en meer in betrokken – terwijl ik ondertussen les
gaf op de zondagschool van de Presbyteriaanse kerk!
Tegen de tijd dat ik trouwde, had ik er genoeg van mezelf christen te noemen.
Mijn man was opgegroeid in de Presbyteriaanse kerk, maar was absoluut
agnostisch en wilde niet met me mee naar de kerk. Maar ik was zo gewend aan
het idee dat je op zondag naar de kerk ging, dat ik hem overtuigde om naar de
Unitarische Universele Kerk te gaan. Hij vond het een goed idee, maar hoewel ik
het boeiend vond, zocht ik iets meer spiritueels. Toen las ik in het kerkblad dat
een groep unitarische paganisten een ritueel zouden houden. Mijn man had geen
belangstelling, maar ik was direct verkocht. Het ritueel en het idee complete
controle te hebben, spraken me aan. In het begin verdiepte ik me in de
spiritualiteit van de indianen (moeder aarde, vader lucht…) en bleef bij het
denkbeeld van de ‘grote geest’. Toch sloot ik me aan bij de groep paganisten en
zo’n zes maanden later aanbad ik de godin in alle openheid.

Ik had mezelf de naam van een godin gegeven (Brigid). Ik werd actief in de
Pagan online community en begon wicca te bestuderen alsof er geen morgen
meer zou zijn. Drie jaar lang was ik actief in CUUPS (Verbond van Unitarische
Universalistische Pagansisten) en was leider van onze kring. Ik gaf les over
paganisme, astrologie, tarot lezen enzovoort. Maar in het voorjaar van 1997 had
ik genoeg van het Unitarische Universalisme. Ik had genoeg van het gemis aan
geestelijkheid onder hen, en besloot om een kring van ecclectische heksen te
beginnen. We hadden ons eerste ritueel op de Lente Equinox. We besloten om
de hele zomer weg te blijven uit de UU-kerk en ik concentreerde me op mijn
coven. We hielden ons midzomerfeest en ik was druk bezig met het voorbereiden
van ons Lughnassadh ritueel toen de Heer me terugriep naar Hem.

Dat gebeurde in de zomer van 1997. Ik had net mijn dochtertje ingeschreven voor
de basisschool en reed naar huis, toen ik een stem hoorde zeggen ‘Ik ben hier’ –
iedere keer dat ik langs een kerk reed. Voordat ik besefte wat er gebeurde, reed
mijn auto het parkeerterrein van een kerk op. Ik weet dat ik zelf achter het stuur
zat, maar toch was ik niet degene die stuurde. Ik voelde dat ik thuiskwam bij de
ware God, en huilde. Ik schudde en beefde en wist dat God me had
teruggeroepen. Toen ik uiteindelijk thuis kwam (twee uur later) wist ik dat God me
had teruggeroepen naar de kerk. In het begin dacht ik dat ik gewoon kon
doorgaan met het aanbidden van mijn godin, maar dan binnen de kerkmuren.
Nou, mooi niet dus! Ik voelde een vrede die alles overtrof wat ik ooit had gevoeld.
Binnen een maand was ik veranderd van een goddeloze heiden naar een
Godvrezende, bijbelgetrouwe christen. God riep me terug naar Zichzelf en dit
keer nam ik me plechtig voor om Hem te volgen. Aan God alle eer, want Hij heeft
mij geroepen. Ik dank hem voor alle vrienden die voor me hebben gebeden, al die
tijd dat ik ver weg bij God was. God heeft hun gebeden verhoord en ik ben daar
enorm dankbaar voor!

Dit moet ik wicca nageven: ik heb er dingen geleerd. Ik heb geleerd hoe ik mijn
religie moest leven. Ik heb geleerd om datgene wat ik geloofde, te bestuderen.
Als ik deze ervaring niet had gehad, weet ik niet of ik ooit had geleerd wat het
betekent een persoonlijke relatie te hebben met Jezus. Toen ik terugkeerde naar
Jezus Christus beloofde ik dat ik niet terug zou keren naar de dode religie van
mijn jeugd. Ik wilde meer. Ik wilde meer dan rituelen en tradities. Meer dan een
wekelijkse peptalk in de kerk. Ik had een gat in mijn hart dat 24 uur per dag, 7
dagen per week, door Jezus opgevuld moest worden. Ik zou niet langer alleen
maar de stoel warm houden in de kerk. Ik ben nu vervuld met Gods Geest, en ik
leef voor de Heer. Iedere dag groei ik meer. Echt christendom heeft absoluut met
je ervaring te maken, en echte christenen hebben een diepe, persoonlijke relatie
met God.

Toen God die dag tot mij sprak, in mijn auto, in augustus 1997, was het de eerste
keer in mijn leven dat ik Hem hoorde spreken. Het was de eerste keer dat ik echt
wist dat Christendom helemaal niks voorstelt zonder een persoonlijke relatie met
God! Op dat moment begon ik Hem te zoeken, in plaats van de tradities en
doctrines. Ik zocht Hem en Hij openbaarde zichzelf op zo’n manier dat ik gewoon
wist dat ik Hem toebehoorde, dat ik was gekocht voor een dure prijs.

Het doet me verdriet te denken aan alle mensen die ik ken uit de paganistische
gemeenschap, die net als ik zijn opgegroeid in de kerk, maar die daar weggingen
omdat ze op zoek waren naar meer – een godheid waarmee ze een relatie
konden hebben. De kerk heeft enorm gefaald. We zijn farizeeërs geworden die
menselijke tradities verheffen boven het kennen van God. We hebben God in een
doosje gestopt, en daardoor gaan zoveel mensen die God zoeken verloren.
Alleen omdat ze denken dat je God niet kunt vinden in de kerk, maar dat een
relatie met een valse godin wel mogelijk is. Satan gebruikt het falen van de kerk
voor zijn eigen voordeel. Wat deze mensen niet beseffen is dat dit juist is wat God
ons biedt! Als je echt gered bent, dan stuurt Hij je zijn Heilige Geest om in je te
wonen. Hij geeft je alle rijkdom van zijn heerlijkheid, alle kracht die Hij gebruikte
om het universum te scheppen komt dan in jouw leven! Als je de zijne bent, dan
ben je met Hem gezeten in de hemelse gewesten. Hij zal tot je spreken en je
leiden, als je maar stil wilt worden om te luisteren. Maar in vele kerken is iedereen
zo druk met het praten over God en het leren óver God, dat ze niet meer praten
met God en leren wie God is! Ik weet van alles over George Washington, maar ik
zal hem nooit leren kennen. En in mijn jeugd heb ik op dezelfde manier heel veel
over God geleerd, zonder Hem te leren kennen.

Ik heb vaak geprobeerd te praten met paganisten die zeggen dat ze ooit christen
waren. Ze zeggen dan dat ze alles weten van het christendom en onze God. Ik
twijfel daar niet aan, maar ze kennen Hem zelf niet! Ik geloof niet dat we moeten
zoeken naar ervaringen, of zoeken naar gaven of kracht. We moeten zoeken naar
God. En als we Hem zoeken, dan zullen we ook ervaringen hebben met Hem,
gaven ontvangen en zijn kracht ervaren in ons leven. Maar we moeten Hem zelf
zoeken en niets anders.

Moge de Heer je zegenen, totdat we elkaar ontmoeten in de lucht.