BETEJA E MUTES LibraIslamePDF

LibraIslamePDF
T 14 t drguarit q i oi Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] pr te mbretrit e bots u kthyen,
prve njrit prej tyre, Harith ibn Umejr El-Esdij. Ai ishte drguar pr te mbretria Gasasine, q
ndodhej pran kufijve t Shamit. Banort e saj ishin arab dhe kishin si fe te tyren krishterizmin.
Numri i lufttarve t tyre arrinte deri n 200.000 lufttar. Mbretria e tyre shtrihej n t gjith
kufirin mes arabve dhe romakve, duke krijuar kshtu nj rrip mbrojts pr romakt nga arabt
(njlloj si ishte ushtria e Libanit pr Israelin).
Me t arritur Harith ibn Umejr El-Esdij n mbretrin Gasasine, fillimisht takohet me vllain e
mbretit i cili e pyet: Kush je ti? Jam emisar iu prgjigj Harith. A ke gj me vete? e pyeti prsri.
Kam nj letr iu prgjigj Harith, duke mos dashur ti jap informacione, pa takuar mbretin m
par.
Vllai i mbretit filloi ta shoh imtsisht dhe i tha: Mos je nga shokt e Muhammedit? Po iu
prgjigj Harith. Vllai i mbretit e njohu nga pastrtia e trupit dhe rrobave dhe mnyra e t folurit.
Me t dgjuar q ishte nga shokt e Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], vllai i mbretit e lidhi dhe
ia preu kokn.
Ky lajm i arriti Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ditn e enjte n dark. Menjher Profeti [sallall-llahu alejhi ve sel-lem] urdhroi q njerzit t mblidheshin n xhami, edhe pse namazi i jacis
kishte prfunduar. Me tu mbledhur njerzit, Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] u ngjit n minber
dhe u tha: sht vrar vllai juaj dhe emisari im, Harith ibn Umejr El-Esdij. Kush beson n Zotin dhe
n botn tjetr, le t prgatitet nesr pas namazit t mngjesit pr t luftuar gasasint!
Kshtu, shohim se reagimi i Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ishte i shpejt pasi:
1. Ai pranonte gjithka, prve pabesis dhe tradhtis.
2. Qllimi kryesor i Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ishte transmetimi i mesazhit hyjnor dhe
vrasja e emisarit t tij, do ti shtynte fiset arabe q t krijonin probleme me t gjith emisart tjer t
Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]. Nse Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] do lejonte q kjo
t kaloj pa u ndier, mesazhi i tij do t haste nj sr vshtirsish t tjera m pas. Kshtu q reagimi
duhej t ishte i shpejt dhe vendimtar, me qllim q tr Gadishulli Arabik, t merrte msim prej
ksaj ngjarjeje. Kshtu qllimi i Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] nuk ishte q t hynte n luft
gasasint, por dshironte t eliminoj pasojat q mund t lindnin pr mesazhin, nse nuk do t
reagonte.
3. Me fjalt sht vrar vllai juaj, Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ngre lart figurn e
nnshtetasve dhe bashkkombsve t tij. Familja dhe t afrmit e Harith ibn Umejrit, kur dgjuan
kto fjal sigurisht se jan ndjer krenar q jan bashkkombs t ktij shteti islam, q nuk lejon t
derdhet nj pik gjaku t nnshtetasve t tij.
Ata nnshtetas t cilve u dalin syt pr t marr nj vul, q n fund t fundit sht e drejta e tyre,
sht vshtir q t ndihen krenar pr nj shtet dhe komb t till dhe sht e vshtir ta duan vendin
e tyre.
Ai person q ndihet i prbuzur dhe i ofenduar n vendin e tij, sht vshtir q t tregohet i gatshm
pr t sakrifikuar pr t. Kurse ai njeri q respektohet dhe nderohet nga vet shteti i tij, ai sht i
gatshm t sakrifikoj gjithka n mbrojtje t vendit dhe dinjitetit t tij.
Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] me kt e rriste vlern e bashkkombsve t tij dhe u thot
bots q nnshtetasit tan jan t shtrenjt dhe duhen respektuar.
T nesrmen pas namazit t mngjesit, tre mij lufttar ishin mbledhur jasht xhamis. Ata do t
luftonin me gasasint, q ishin aleat t romakve. Distanca mes Medines dhe Jordanis,
vendbanimeve t gasasinve ishte 1.000 km. Kto ndodhnin n nj dit t xhuma t muajin gusht, t
vitit t tet t emigrimit. Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] nuk priti as t falej xhumaja dhe t
niseshin, por menjher pas namazit t sabahut, ai i urdhroi q t nisej ushtria, kurse ai do t
qndronte t falte xhuman me njerzit e tjer n Medine dhe do ti arrinte rrugs.
Me t falur Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] namazin e xhumas, e arriti ushtrin gjat rrugs.
Sa arriti pyeti: Ku sht Abdullah ibn Revaha? Njerzit t habitur nga kjo pyetje, pan njri-tjetrin
dhe nuk foln. M pas erdhi Abdullah ibn Ravaha dhe Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] e pyeti:
Ku ishe, o biri i Revahas? A nuk tham pas namazit t sabahut?! Abdullahu ia ktheu: O i Drguar i
All-llahut, desha q t shtoj t mira. Kshtu vendosa t fal namazin e xhumas me ty n Medine, m
pas t bashkohem me ushtrin. Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] iu skuq fytyra dhe i tha: Jo
pr Zotin o Abdullah, t dalsh n luft pr hir t Zotit sht m e mir se kjo bot me t mirat e saj. A e
di se ndryshim ke ti me t tjert q doln para teje? Abdullahu ia ktheu: Distanca e rrugs q ecn, o

i Drguar i All-llahut. Kurse Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha: Jo pr Zotin, ndryshimi
sht si distanca mes Lindjes dhe Perndimit. Kjo pasi mesazhi pr Profetin [sal-lall-llahu alejhi ve
sel-lem] sht m i shtrenjt se gjithka tjetr.
Pr disa aste le t harrojm se Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i tha kto fjal n nj moment
lufte. Le ti marrim kto fjal dhe ti zbatojm n realitetin ton. A sht e mundur q mesazhi t jet
kaq i shtrenjt dhe pr ne?
Paramendoje veten kur t t pyes Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] Ditn e Kijametit: Ku ishe
o filan dhe oj filane? far bt me mesazhin tim? far do ti thuash vall?
Pas ksaj Abdullah ibn Revaha, tha: Pr Zotin, nuk gjej gj tjetr ta veproj q t ma fal Zoti
zemrimin e Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], vese t vdes si dshmor.
Megjithse Abdullah ibn Revaha nuk kishte br dika t keqe, pasi shkaku pr vonimin ishte se
kishte dashur t fal xhuman, ai e ndjente se kishte br dika shum t madhe. Ngaq gjynahet i
kishte t pakta, do gj sado e vogl, i dukej e madhe. Kurse ata njerz q gjith jetn e kalojn n
gjynahe, u duket sikur nuk bjn ndonj gj t madhe.
Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] nuk mori pjes n kt betej, jo pr shkak se ishte i smur
dhe i moshuar n mosh (60 vje n kt koh), por me qllim q tu msoj muslimanve, q
prgjegjsia e mesazhit nuk ishte vetm e tij. Prhapja e Islamit nuk sht prgjegjsi e Profetit [sallall-llahu alejhi ve sel-lem]. prgjegjs pr prhapjen e Islamit, nuk jan vetm imamt e xhamive dhe
ata q kan studiuar pr teologji. Islamit mund ti shrbehet edhe duke studiuar pr teknologji, art,
shkenc etj. Nuk sht e thn q Islamit mund ti shrbejn vetm hoxhallart.
Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] pasi prfundoi diskutimin me Abdullah ibn Revahen, iu drejtua
ushtris dhe caktoi komandantin duke thn: Komandanti i ushtris do t jet Zejd ibn Harithe. Nse
vritet ai, do t zvendsohet nga Xhafer ibn Ebi Talib. Nse vritet ai, do t zvendsohet nga Abdullah
ibn Revaha. Nse vritet dhe ky, zgjidhni k t doni!
N kt ushtri bnte pjes dhe nj nga komandantt luftarak m t aft t kurejshve, Halid ibn
Velidi. Sa her q prmendej emri i nj komandanti, ai uronte q t ishte ai, megjithat Profeti [sallall-llahu alejhi ve sel-lem] nuk e prmendi emrin e tij. Kjo pr shkak se ai kishte vetm disa muaj q
e kishte pranuar Islamin. Me kt Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] sikur i thoshte q dika e
till do ti vij vetm pasi ti forcohet besimi. sht njlloj si me t rinjt q luajn futboll n ditt tona.
Sa sht me skuadrn e t rinjve, t gjith mendojn se po hyri me t vjetrit do ta oj prpara
skuadrn. Por me t hyr me t vjetrit, ylli i tij shuhet menjher.
Kur ushtria prgatitej pr tu nisur pr udhtim, vjen nj ifut (pasi Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sellem] i kishte dbuar nga Medina ifutt q kishin treguar armiqsi dhe pabesi) me emrin Fenhas q e
njihte mir Teuratin. Ai shkoi te Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] dhe i tha: O babai i Kasimit me emrin e djalit t Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] - ne e kemi t shkruar n Teurat, q nse
Profeti thot: Komandanti i ushtris sht filani dhe nse vritet sht filani, kjo do t thot q i pari
do t vritet patjetr, pasi profett nuk mund t flasin gjra t paqena. Kjo edhe nse prmend 99 emra,
ata duhet t vdesin. A nuk sht kjo edhe n fen tuaj, o babai i Kasimit?
Me kt kuptohet qart q ifutt e dinin se Muhammedi [alejhis-selam] sht Profet.
Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] kur i dgjoi kto fjal, heshti dhe nuk i ktheu prgjigje. Me kt
kuptojm dhe nj her q ka gjra q nuk ka pse tu kthesh prgjigje dhe heshtja sht m e mir.
Kur e pa se nuk mori prgjigje, ai shkoi te Zejd ibn Thabiti, komandantit t ushtris dhe i tha: O Zejd,
shko prshndetu me gruan dhe puthi fmijt, pasi nuk do ti shohsh m pas ksaj dite. Nse i sheh
pas ksaj dite, dije se Profeti juaj sht gnjeshtar.
Por Zejdi iu prgjigj: Dshmoj se ai sht i Drguari i All-llahut. Nuk kthehem q t prshndetem
me gruan dhe as nuk l testament, por i mbshtetem All-llahut.
ifuti tha me vete se Zejdi duhet t ket probleme me gruan, prandaj nuk kthehet dhe shkoi te Xhafer
ibn Ebi Talibi. Me ta takuar i tha: O Xhafer, shko prshndetu me gruan, puthi fmijt dhe shkruaj
testamentin pasi nuk do ti shohsh m pas ksaj dite. Nse i sheh pas ksaj dite, dije se Profeti juaj
sht gnjeshtar.
Por edhe Xhaferi ia ktheu me t njjtat fjal: Dshmoj se ai sht i Drguari i All-llahut. Nuk
kthehem q t prshndetem me gruan dhe as nuk l testament, por i mbshtetem All-llahut.
Ather ifuti u kthye duke kafshuar duart nga inati q nuk ia arriti qllimit. All-llahu n Kuran
thot: Nse duroni dhe tregoheni t devotshm, dredhit e tyre nuk do t ndikojn tek ju.
Kurr nuk mund ti vij e keqja ktij Ummeti, prderisa respektojn parimet e besimit.
Grat derisa e shihnin ushtrin duke u larguar u thoshin: All-llahu ju mbroft, All-llahu ju
ndihmoft, All-llahu ju dhnt nga prkrahja e Tij dhe ju ktheft njerz t mir.

Abdullah ibn Revaha ua kthente: Pr sa m prket mua, nuk dua t m kthej All-llahu. Un e lus
All-llahu t m fal dhe t goditem nga nj hesht e cila t prshkoj pjest e brendshme t mia dhe
mlin.
Kshtu niset ushtria n nj udhtim t gjat prej 1.000 km derisa arritn n nj vend t quajtur Mute.
Me t arritur atje, u vijn lajme q gajasint kishin prgatitur nj ushtri prej njqind mij ushtarsh,
pr tu prballur me muslimant. Duke dgjuar lajme q ushtria e muslimanve nuk mposhtet,
gajasint kishin krkuar ndihm dhe nga romakt, t cilt menjher kishin nisur nj ushtri me
njqind mij lufttar. Numri i lufttarve t tyre ishte dyqind mij, 50.000 prej tyre ishin kalors.
Kshtu, n kt betej merrte pjes dhe perandoria romake, e cila prfaqsonte fuqin e dyt m t
madhe t kohs.
Menjher Zejd ibn Harithe mblodhi ushtrin dhe u tha: M jepni ndonj mendim! Duke diskutuar
pan q ishin para tre zgjidhjeve:
E para, t ktheheshin prsri n Medine dhe ti thoshin Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] q
ishin dyqind mij lufttar dhe smund tju bnim ball. Por t tjert e kundrshtuan duke thn: Po
si ta lm gjakun e vllait ton dhe t kthehemi tek i Drguari i All-llahut dhe ti themi q e braktism
urdhrin tnd?!
E dyta, ishte t krkonin prforcime nga Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], por shpejt e lan edhe
kt zgjidhje, pasi e dinin se nuk kishte musliman t tjer q do t mund t vinin, aty ishin t gjith
muslimant e Medines.
E treta, ishte t luftonin, por si mund t luftonin tre mij lufttar kundr dyqind mij?
Abdullah ibn Revaha, del para ushtris dhe u thot: Ajo s cils i friksoheni tani, sht ajo pr t
ciln keni dal. Ne nuk luftojm me armiqt tan, sepse jemi t shumt n numr dhe kemi armatime
t shumta, por i luftojm me kt fe, me t ciln na nderoi All-llahu. Prandaj ohuni dhe mbshtetuni
All-llahut! T gjith thirrn njzri: I jemi mbshtetur All-llahut.
T gjendur n kt situat, muslimant e pan t nevojshme t vendosin nj plan lufte. Nse do t
qndronin n tok t hapur, dyqind mij lufttar do i rrethonin menjher dhe do ti shfarosnin n nj
koh t shkurtr. Ather ata ran dakord q t krkonin nj fshat t vogl, i cili do t rrethohej nga
dy ant nga pem. Muslimant do t qndronin para fshatit, duke pasur nga prapa shtpit si mbroje
dhe anash pemt. Kshtu ata do ti detyronin kundrshtart t luftonin me nj numr t kufizuar
trupash.
Nse krkon zhvillim dhe ti shtysh njerzit t mendojn dhe punojn, kt mund ta bsh vetm me
an t besimit. Vetm besimi t siguron q njerzit sakrifikojn dhe planifikojn si duhet n koh t
vshtira.
Kshtu gjetn nj fshat t vogl q i plotsonte kushtet dhe u vendosn aty sipas planit t prgatitur
m par. Vet romakt e kishin rreshtuar ushtrin pr s gjeri dhe kur pan vendosjen e muslimanve
e kuptuan se do ta kishin t pamundur t luftonin t gjith, n at gjendje. Kshtu u detyruan ta
ndajn ushtrin n skuadra pr s gjati, ku do skuadr prbhej nga tre mij lufttar. Vendi ku
ishin vendosur muslimant nuk lejonte q t luftonin m shum se tre mij romak kundr tyre. Me
kt Zejd ibn Harithe e kishte nxjerr jasht loje shumicn e ushtris romake.
Por ushtria muslimane u prball me nj problem tjetr serioz, q ishte se skuadra q luftonte n vijn
e frontit me muslimant, n do dy-tre or ndrrohej me nj tjetr. Kurse tre mij trupat e
muslimanve ishin po ato dhe nuk kishin koh pr t pushuar.
sht njlloj sikur nj nga skuadrat e futbollit t ndrroj lojtart e saj do or, kurse lojtart e tjetrs
t luajn gjith ditn pa u ndrruar.
Vazhdoi beteja e ndezur pr gjasht dit dhe dukej q beteja ishte n favor t muslimanve. T vrart
nga ana e muslimanve n kto gjasht dit ishin vetm 12 t vrar, kurse nga romakt ishin me
qindra.
N ditn e gjasht komandanti i romakve, Malik ibn Rafile u thot ushtarve t tij: Duhet ta
ndryshojm planin e lufts. elsi i fitores pr ne sht n vrasjen e atij q mban flamurin. Ather do
t thyhet pjesa tjetr e ushtris.
Me t filluar beteja ditn e gjasht dhe u przien ushtrit, filluan romakt t prqendrohen n drejtim
t Zejd ibn Harithes, q mbante flamurin e muslimanve. Ata filluan ta gjuajn Zejdin me shigjeta dhe
heshta, saq tregojn ata q e pan trupin e tij nga muslimant: E pam trupin e Zejdit t mbushur
me shigjeta, si t ishte vend ku rrin blett. Pr Zotin ai nuk lvizi nga vendi, derisa shigjetat dhe
heshtat ia an trupin. Kur u rrzua nuk ra nga pas, por u rrzua n vend.
Vet Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ua prshkruante ndodhit e lufts muslimanve, si t
ishte n luft. Ai tregon: Zoti ma afroi tokn, saq un i shihja duke luftuar.

Duke prshkruar at q ndodhte n fushn e betejs, Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] u tregonte
muslimanve: Flamurin e ka n dor Zejd ibn Harithe dhe e shoh duke luftuar tani sapo u vra dhe e
shoh n Xhennet.
Me vrasjen e Zejdit, flamurin e mban lart Xhafer ibn Ebi Talibi dhe t gjitha shigjetat dhe heshtat u
drejtuan drejt tij. Duke par kt, ai zbret nga kali dhe fillon t luftoj me flamur n dor. Nj nga
romakt e qllon me shpat n krahun e tij t djatht dhe ia kput at, duke e br q dhe flamuri t
bjer. Menjher Xhaferi nuk i kushtoi kujdes krahut, por kapi flamurin me dorn e majt dhe e ngriti
lart. Nj lufttar tjetr e qlloi n krahun e majt duke ia prer at. Duke e par flamurin q po binte,
Xhaferi e mbrtheu at me kraht e mbetur duke e shtrnguar pr kraharori. Nj i tret vjen dhe e
godet me shpat n bark dhe vetm ather u shemb prtok. Tregon Abdullah ibn Omeri: E pash
kraharorin e Xhafer ibn Ebi Talibit dhe numrova mbi 70 goditje n t. M pas e ktheva nga pas, por
nuk gjeta asnj goditje n shpin.
Kurse Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] n Medine ua prshkruante kto muslimanve: Tani
flamurin e ka Xhafer ibn Ebi Talibi, i cili lufton. Tani ia pren krahun e djatht dhe flamurin e mban
me t majtin. Ia pren dhe krahun e majt dhe flamurin e mban me kraht e prer. E vran dhe at.
Tani e shoh duke fluturuar n Xhennet me dy krah prej diamanti. Zoti ia kompensoi dy kraht me
krah diamanti. E shoh n Xhennet duke shtitur, duke ngrn nga frutat dhe pir n lumenjt e tij.
Tregon nj nga t pranishmit: E pash Profetin [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] derisa tregonte, i
rridhnin lott saq iu lag dhe mjekra.
Qante Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] pasi Zejd ibn Harithen e kishte rritur si djalin e tij q
kur ishte tet vje. Kurse Xhafer ibn Ebi Talibi, ishte djali i xhaxhait t tij, me t cilin ishte rritur n
nj shtpi.
Ai q e mori flamurin pas Xhaferit ishte Abdullah ibn Revaha. Kt e prshkruante dhe Profeti [sallall-llahu alejhi ve sel-lem] n Medine ku thoshte: Tani flamurin e ka marr Abdullah ibn Revaha,
por q po vonohet pak.
Derisa Abdullah ibn Revaha kishte marr flamurin, hezitoi ta mbaj, pasi sapo ishin vrar dy
mbajtsit e flamurit. Ai mendonte rreth ksaj shtjeje dhe i kujtoheshin fjalt e Profetit [sal-lall-llahu
alejhi ve sel-lem]: Nse vritet dhe Abdullah ibn Revaha, zgjidhni k t doni.... pra duket se do t
vritej edhe ai. T gjitha kto mendime i vinin n mendje n ato aste. M pas i dha zemr vetes duke
recituar disa vargje:
T betohem o nefs q t zbressh,
t zbressh ose do t detyrohesh.
Prse vall e urren Xhennetin,
nse nuk vritesh sot, do t vdessh nesr.
Shpata e vdekjes ja ku po vjen
dhe ajo q doje tani po t gjen.
Nse vepron si ata t dy, je udhzuar.
M pas e kapi flamurin dhe filloi t shoh, sikur shikonte Xhennetin dhe tha:
Ah, Xhenneti dhe t qenit pran tij,
i mrekullueshm dhe i ftoht uji i tij.
Romakve u sht afruar ndshkimi,
sapo ti shoh, nga shpata ime do tu vij dnimi.
N kt koh vjen djali i xhaxhait t tij q u jepte uj muslimanve dhe i jep nj kofsh mishi t
skuqur. Abdullahu e merr, e kafshon nj her dhe thot: far sht kjo o biri i Revahas? A akoma n
dunja? Pr Zotin, do t ishte m mir q tju shkoje pas dy shokve t tu, me qllim q t vrtetohet
thnia e Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]. Kshtu hyn n betej dhe fillon t luftoj derisa bie
dshmor.
Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] n Medine thoshte: E mori flamurin Abdullah ibn Revaha. Ai
tani sht duke luftuar. E vran dhe tani e shoh n Xhenet.
Banort e Medines (ensart) u gzuan me kt, pasi dy t part ishin nga Mekka.
Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] filloi tu flas mbi gjendjen e ktyre t treve n Xhennet dhe u
thoshte: E shoh Zejd ibn Harithe mbi nj krevat n Xhennet floriri. E shoh dhe Xhafer ibn Ebi Talibin
mbi nj krevat floriri n Xhennet. N krah t tyre shoh Abdullah ibn Revahan mbi nj krevat floriri n

Xhennet. Vese krevati i tij sht m i ult. Kur e pyetn se prse, u tha: Pr shkak t voness s vogl
n fillim.
Pr shkak se u vonua pak, krevati i tij n Xhennet ishte m i ult. Po ata q ka me dhjetra vite q
vonohen?
Po ato vajza q vonohen me vite pr veshjen e hixhabit? Po ata q vonohen dhe nuk e falin namazin e
sabahut n xhami? Po ata q vonohen dhe nuk msojn Kuran? Po ata q vonohen me vite dhe nuk
japin kontributin e tyre pr ta uar Islamin para? Po ata q vonohen dhe nuk ecin gjurmve t Profetit
[sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]?
Thuaji mjaft voness dhe jeto pr kt fe o vlla dhe oj motr. Jetoje jetn duke ndjekur gjurmt e
ktyre njerzve t mdhenj.
Me vrasjen e t treve, flamurin nga toka e ngriti Thabit ibn Akremi, q kishte marr pjes n betejn e
Bedrit. Me t marr flamurin ai filloi t thrras: O Ebu Sulejman, o Ebu Sulejman! (Halid ibn
Velidi). Menjher pran tij u gjet Halidi, t cilit i tha: Merre flamurin! Halidi i tha: Ti e meriton m
shum se un, o Thabit. Ti ke marr pjes n betejn e Bedrit, kurse un n at betej isha armik i
Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]. Por Thabiti ia ktheu: O Halid, merre se ti je pr kt!
Ather e mori Halidi flamurin. Tregon ai m pas: Pr Zotin, m jan thyer at dit nnt shpata n
dor.
Dy ushtrit luftonin nga mngjesi deri n mbrmje. Me t rn nata e asaj dite, Halid ibn Velidi
mblodhi ushtrin pr tu prgatitur pr t nesrmen dhe u tha: Kjo betej nuk prfundon me fitore.
Po - i than. Halidi u tha: Ne e morm hakun e vllait ton dhe e uam n vend urdhrin e Profetit
[sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]. Po far mendon ti?- e pyetn. Halidi u tha: Un mendoj t
trhiqemi. Ather t marrim dhe mendimin e t tjerve than. T gjith ngritn duart q t
trhiqeshin. Por Halidi u tha: Nuk mundemi t trhiqemi tani. Nse do t dilnim n shkrettir do t
na zhduknin t gjithve. Dikush e pyeti: Si t trhiqemi ather, o Halid? Ai u tha: T trhiqemi,
por pa na ndjekur pas. Po si mund t ndodh kjo? e pyetn.
Arma q prdori Halid ibn Velidi n planin e tij t trheqjes, ishte dobsimi i moralit t armikut. Ai
vendosi nj plan trheqjeje, i cili thuhet q msohet edhe sot n shkollat ushtarake n Perndim.
sht plani m madhshtor pr tu trhequr pa psuar humbje.
Ushtria ishte e ndar n katr pjes, pjesa e djatht, e majta, para dhe prapa. Halidi urdhroi q pjesa
q kishte luftuar n ann e djatht t nesrmen t dilte n t majtn, kurse e majta n t djathtn.
Pjesa q kishte luftuar para do t dilte pas dhe anasjelltas. T gjith ushtart duhej t laheshin dhe t
pastronin rrobat e tyre. Gjithashtu flamurt do t ngjyroseshin me ngjyra t tjera dhe do shkruhej n
to fjal t reja.
Me kt Halid ibn Velidi krkonte t krijoj prshtypjen te romakt se u kishin ardhur forca t reja n
ndihm.
Jo vetm kaq, por ai urdhroi q treqind kalors t largoheshin larg ushtris muslimanve. T
nesrmen me tu vendosur ushtrit prball njra-tjetrs dhe sapo t fillonte dielli t zbardh vendin
dhe romakt t mund t shihnin, t niseshin me nxitim duke ngritur sa m shum pluhur t mundnin.
Kjo do t thoshte q romakt jo vetm po luftonin me nj ushtri t re, por tani po u vinte n ndihm
edhe nj ushtri tjetr. Halidi u thoshte: Sa m shum pluhur t ngrini, aq m shum shprblim do t
keni tek All-llahu. M pas u tha: Nuk dua q t hyni n betej si nj trup i vetm, por dua t ndaheni
n pes skuadra, ku do skuadr t ket 50 kalors. Me t hyr skuadra e par n luft t thrrasin s
bashku me ushtrin tjetr: All-llahu sht m i madhi sa m shum t thrrisni, aq m shum
shprblim do t keni tek All-llahu. M pas do t hyj skuadra e dyt, e treta e me radh. Kur t
bashkohet me ne edhe skuadra e gjasht un do u them: O robr t Zotit, i mbshtetuni Zotit! Kshtu
do t luftojm t gjith s bashku duke shkaktuar nj far hutimi mes tyre. Pasi t vrasim prej tyre,
un do u thrras: O robr t Zotit, kthehuni! Fillimisht do t trhiqet skuadra e gjasht e pesta, e
katrta, e treta, e dyta, e para, pastaj ana e djatht e ushtris, pastaj e majta, pastaj pjesa e prapme
dhe n fund pjesa e par e saj, pa u dhn rast q t na ndjekin.
Ky ishte plani i Halid ibn Velidit. Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] n Medine u thoshte
muslimanve: Tani flamurin e ka marr nj shpat nga shpatat e All-llahut, Halid ibn Velidi.
T nesrmen n mngjes romakt u befasuan kur pan n do an lufttar t rinj. Menjher ata
njoftuan mbretin e tyre Malik ibn Rafilen. Ata i pyetn ushtart musliman q kishin prball: Ku i
keni ushtart e mparshm? Muslimant ua kthyen: Po pushojn.
Habia e tyre u shtua dhe m tepr kur pan skuadrn e par t sulmonte. At e ndoqi e dyta, e treta, e
katrta, e pesta dhe e gjashta. Tregojn muslimant: N ato aste shihnim vdekjen n syt e
romakve.

Menjher filluan skuadrat ti bashkoheshin ushtris, q nga skuadra e par deri tek e gjashta. Me tu
bashkuar t gjith, Halid ibn Velidi u thirri: O robr t All-llahut, mbshtetuni Zotit. Tregojn q
vetm n at sulm vran afrsisht 300 romak.
M pas Halidi u thirri prsri: O robr t Zotit, kthehuni! dhe menjher filloi skuadra e gjasht t
trhiqet, pastaj e pesta, pastaj e katrta, e treta, e dyta, e para, ana e djatht, e majta dhe e gjith
ushtria.
Tregojn q ushtria muslimane ishte afruar me Medinen, kurse romakt akoma prisnin atje.
N fillim romakt filluan t vrapojn pas muslimanve dhe ti ndjekin, por komandantt e tyre filluan
tu thrrasin: Mos i ndiqni, sht kurth, sht kurth! Kjo pasi nuk e prisnin q muslimant t
trhiqeshin n nj koh q sapo kishin sulmuar dhe duke pasur nj pjes tjetr t ushtris duke
pushuar.
Kshtu ata pritn n vendet e tyre dhe nuk i ndoqn muslimant nga pas. Vazhduan t presin derisa
Halidi me ushtrin kishin arritur pothuaj n Medine.
Me t arritur ushtria n Medine, grat doln dhe filluan ti gjuajn me gur duke u thn: Dezertor,
dezertor. Si e keni braktisur frontin e lufts?
Kurse Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] doli dhe me krah hapur u thoshte: Jo, jo, kta nuk jan
dezertor, por jan sulmues n dasht Zoti.
Me t ardhur Halidi, Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] e mori dhe i tha: O Halid, ti je nj shpat
nga shpatat e All-llahut.
Me hyrjen e ushtris n Medine, Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] nxitoi pr te shtpia e Xhafer
ibn Ebi Talibit, ku i prqafoi fmijt e tij. Pasi i prqafoi dhe i puthi, i uli t tre fmijt e tij n prehrin
e tij. Djali i madh i Xhaferit, Abdullahu, filloi t qaj. Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] duke qar
dhe ai ia ktheu: Mos qaj o djali im, pasi babai yt tani fluturon n qiell n shoqrin e melekve.
Tregojn shokt e Profetit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]: Edhe ne u msuam q sa her ti shihnim
fmijt e Xhaferit, u thoshim: Mir se vini, o fmijt e babait me krah fluturues.
M pas Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i mori tre fmijt e Xhaferit dhe shkoi para
muslimanve t tjer dhe thrriti: Kush do t kujdeset pr fmijt e Xhafer ibn Ebi Talibit? Tregojn
shokt e tij: Menjher pam tre burra q ngrinin duart dhe secili thrriste: Un o i Drguar i Allllahut, un o i Drguar i All-llahut. Pr Zotin, t tre ishin njri m i varfr se tjetri.
Kur pjestart e nj shoqrie e duan dhe respektojn njri-tjetrin, nse dikush vdes, fmijt i l n
dor t sigurt. Xhaferi vdiq, por ishte i qet pr fmijt, pasi e dinte se n far shoqrie i kishte ln.
Sot kemi nevoj m shum pr nj shoqri t till.
E gjith kjo betej q ndodhi, ndodhi vetm pr shkak q t garantohej transmetimi i mesazhit hyjnor.
T gjith ata q vdiqn n kt luft, vdiqn me qllim q t garantohej mesazhi.

Nga libri: Gjurmve t t Dashurit ton

Autor: Amr Halid
Prktheu: Elmaz Fida
Botues: SHB Furkan ISM, Shkup